အိမ္ျပန္ခြင့္ေပးပါ
==================
==================
အင္အားႀကီး တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕ျဖစ္ေသာ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး(KNU)အပါအဝင္ ကရင္ျပည္နယ္ရိွ လက္နက္ကိုင္သံုးဖြဲ႔ တစ္ႏုိင္ငံလုံးပစ္ခတ္တုိက္ခုိက္မႈ ရပ္စဲေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္ (NCA) လက္မွတ္ေရးထုိးၿပီးေနာက္ ကရင္ျပည္နယ္ရိွ ေဒသမ်ားအတြင္းေသနတ္သံမ်ား ခ်ဳပ္ၿငိမ္းခဲ့ၿပီးထုိက္သင့္ေသာ ေဒသဖံြ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈမ်ားျပဳလုပ္လာႏုိင္ခဲ့ကာ ဖံြ႕ၿဖိဳးမႈ၏အက်ဳိးကို ျပည္သူမ်ားခံစားခဲ့ရသည္။
သို႔ေသာ္ ေသနတ္သံအလုံး စုံခ်ဳပ္ၿငိမ္းသည့္ ကရင္ျပည္နယ္ ဆိုေသာ အေျခအေနကို ကရင္တုိင္းရင္းသားမ်ား အခ်ိန္ၾကာၾကာ ခံစားခြင့္မရခဲ့ေပ။ တပ္မေတာ္၊ နယ္ျခားေစာင့္ပူးေပါင္းအဖဲြ႕ႏွင့္ဒီမိုကေရစီအက်ဳိးျပဳ ကရင့္တပ္မေတာ္ (DKBA) မွ ခြဲထြက္သြားသည့္ DKBA ခြဲထြက္အဖြဲ႔တို႔အၾကား တိုက္ပြဲမ်ား ၂၀၁၆ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းက ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။NCA လက္မွတ္ထိုးၿပီး တစ္ႏွစ္ခန္႔အၾကာတြင္ျဖစ္သည္။
ထိုတုိက္ပဲြမ်ား၏ အက်ဳိး ဆက္ေၾကာင့္ ကရင္ျပည္နယ္တစ္ ၀န္း မူလရွိႏွင့္ၿပီးေသာ ေျမျမႇဳပ္ မုိင္းမ်ားကုိပင္ မဖယ္ရွားရေသးမီ ကရင္တုိင္းရင္းသားမ်ားအတြက္ ေျမျမႇဳပ္မုိင္း အႏၲရာယ္ရွိေသာ ေဒသအသစ္မ်ားကိုပါ အေမြ ဆက္ခံရၿပီ ျဖစ္သည္။
ထိုသို႔ အေမြဆက္ဆံရသူ မ်ားထဲတြင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္အ ရြယ္ကတည္းကစ၍ လက္ရွိအ သက္ (၄၀)အထိ စစ္၏အနိဌာ ႐ုံကို ေတြ႕ႀကံဳေနရဆဲ မဲသေ၀ါ ေဒသခံ ေဒၚတင္လွလည္း အပါ အ၀င္ ျဖစ္သည္။
သူတို႔ ေနထုိင္ရာ ကရင္ ျပည္နယ္ လႈိင္းဘဲြၿမိဳ႕နယ္ မဲသ ေ၀ါေဒသတြင္ တပ္မေတာ္ႏွင့္ DKBA ခဲြထြက္အဖဲြ႕တို႔ တုိက္ပဲြ မ်ား ျဖစ္ပြားမႈေၾကာင့္ စစ္ေရွာင္ ဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။
ကရင္ျပည္နယ္ရွိ KNU၊DKBA ႏွင့္ ကရင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီ (KNU/KNLA-PC)စသည့္ လက္နက္ကိုင္သုံးဖဲြ႕ NCA လက္မွတ္ထုိး၍ ၎အဖဲြ႕မ်ားႏွင့္ တပ္မေတာ္အၾကား တုိက္ပဲြျဖစ္ပြားမႈ မရွိေတာ့သေလာက္ပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ တပ္မေတာ္၊နယ္ျခားေစာင့္ပူးေပါင္းအဖဲြ႕ႏွင့္ DKBA ခဲြထြက္အဖဲြ႕တို႔အၾကား၂၀၁၆ စက္တင္ဘာလဆန္းက တုိက္ပဲြမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ယင္းအခ်ိန္ကစ၍ မဲသေ၀ါ၊ ထီးကလိုးေသာ့စသည့္ ရြာသူရြာသားမ်ားအပါအ၀င္ ရြာ ၃၀ ေက်ာ္မွ လူဦးေရ ငါးေထာင္ေက်ာ္ စစ္ေဘးေရွာင္ဘ၀ ေရာက္ခဲ့သည္။
ႏုိင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲမ်ား၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အ ဖဲြ႕ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ၿငိမ္းခ်မ္း ေရး၏ အသီးအပြင့္ကို ကရင္ျပည္ နယ္သူ၊ ျပည္နယ္သားမ်ား ခံစား ေနၾကရၿပီဟု အခမ္းအနားမ်ား၊ သ၀ဏ္လႊာမ်ားတြင္ ထည့္သြင္း ေျပာဆို ေဖာ္ျပေနေသာ္လည္း ၿမိဳင္ႀကီးငူေဒသေရာက္ စစ္ေရွာင္ မ်ားအတြက္ အက်ဳံးမ၀င္သလို ျဖစ္ေနသည္။
ထိုအေျခအေနက ၂၀၁၅ ေအာက္တိုဘာကစတင္၍ ၂ ႏွစ္ ေက်ာ္ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ အပစ္ရပ္ စာခ်ဳပ္ NCA အရ ေဆာင္ရြက္ေန သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ အသီးအပြင့္ကို ၿမိဳင္ႀကီးငူေရာက္ စစ္ေရွာင္မ်ား မခံစားရေသး ေၾကာင္း မီးေမာင္းထိုးျပေနျခင္း ပင္။
ၿမိဳင္ႀကီးငူစစ္ေဘးဒုကၡသည္ မ်ား၏ ေက်းရြာမ်ားတည္ရွိရာ ေဒသသည္ DKBA လႈပ္ရွားရာ ေဒသျဖစ္ၿပီး လက္ရွိတြင္ တပ္မ ေတာ္ႏွင့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖဲြ႕ မ်ားအျပင္ KNU တပ္ဖဲြ႕မ်ားလည္း သြားလာလႈပ္ရွားလ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႕ရေၾကာင္း စစ္ေရွာင္အခ်ဳိ႕က ဆုိသည္။
ၿမိဳင္ႀကီးငူစစ္ေရွာင္စခန္း တြင္ ခိုလႈံေနသည့္ အသက္ (၃၉) ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚတင္လွသည္ စစ္ပဲြ ၏ ဒဏ္ကို ဆယ္ေက်ာ္သက္အ ရြယ္ကပင္ ခံစားဖူးသူျဖစ္သည္။ မဲသေ၀ါေက်းရြာ ေဒသခံသူ႔အ တြက္ လြန္ခဲ့သည့္ ၂၅ ႏွစ္က ႀကံဳ ခဲ့ရသည့္ အျဖစ္အပ်က္က အိပ္ မက္ဆုိးတစ္ခုလိုပင္။
ေဒၚတင္လွအေနျဖင့္ ဆန္ ေလးျပည္ႏွင့္ လက္နက္ႀကီးက်ည္ သယ္ေဆာင္ရန္ ေပၚတာဆဲြခံခ့ဲရ ျခင္းျဖစ္ၿပီး သူမႏွင့္အတူ အမ်ဳိး သမီး ၇၀ ဦးတို႔ ရက္ေပါင္း ၂၈ ရက္ၾကာ ခရီးၾကမ္းကို ျဖတ္သန္း ခဲ့ရသည္ဟု ဆုိသည္။
‘‘ကၽြန္မ (၁၄) ႏွစ္တုန္းက ေပၚတာဆဲြခံရတယ္။ ေခြးအိပ္ ေတာင္ကိုိသြားရတာ။ ထုိင္းနဲ႔ ျမန္မာနဲ႔ နယ္စပ္ထိ ရြာကေန လမ္းေလွ်ာက္သြားရတာေပါ့’’ ဟု သူ က ေပၚတာဆဲြခံရစဥ္ အေတြ႕အ ႀကံဳကို ျပန္ေျပာင္းေျပာသည္။
၎ေပၚတာဆြဲခံရေသာ၁၉၉၃ ၀န္းက်င္သည္ တပ္မေတာ္ ႏွင့္ KNU တို႔အၾကား တိုက္ပဲြမ်ား အျပင္းအထန္ ျဖစ္ပြားေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။
‘‘သူတုိ႔နားရင္ ကၽြန္မတို႔ လည္း နား၊ မိန္းကေလးေတြကို ေပၚတာေခၚတာ အဲဒီတုန္းက။ ေယာက်္ားေလးေတြေရာ၊ မိန္းက ေလးေတြေရာ ေတြ႕တဲ့သူကိုေခၚ သြားတာပဲ။ ေပၚတာေတြ တကယ္လို႔ က်န္းမာေရးမေကာင္းလုိ႔ ဆို လို႔ရွိရင္ ခ်န္ခဲ့တာေပါ့။ ခ်န္ခဲ့ ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့ ရတာေပါ့’’ဟု သူကေျပာသည္။
၂၈ ရက္ၾကာျမင့္ၿပီးေနာက္ ေပၚတာဆဲြခံရျခင္းမွ သူျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာေသာ္လည္း စိတ္အမာရြတ္က ထင္က်န္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ သည္။
ယင္းေနာက္ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္အၾကာတြင္ စစ္၏ ဆုိးက်ဳိးကို ေဒၚတင္လွတစ္ေယာက္ တစ္ေက်ာ့ျပန္ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသည္။
ယင္းတုိက္ပဲြမ်ားေၾကာင့္ ေျမစာပင္ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ ေဒၚတင္ လွအပါအ၀င္ ေဒသခံ ငါးေထာင္ ေက်ာ္မွာ ၿမိဳင္ႀကီးငူေဒသရွိ ေဘာ လုံကြင္း ငါးကြင္းစာ ပမာဏေျမ ကြက္တြင္၀ါး၊ သက္ငယ္တို႔ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ တဲအိမ္ ေလးမ်ား၌ ယာယီခိုလႈံေနသည္ မွာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာျမင့္လာၿပီ ျဖစ္သည္။
တစ္လေက်ာ္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ တုိက္ပဲြမ်ားအၿပီးတြင္ စစ္ေဘး ေရွာင္မ်ား ေနရပ္ျပန္ရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ စစ္၏အေမြ ျဖစ္ေသာ ေျမျမႇဳပ္မိုင္းက သူတုိ႔၏အိမ္ျပန္ေရးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ကို ေမွးမွိန္ေစခဲ့သည္။
‘‘၂၀၁၆ ႏွစ္ကုန္ပုိင္းတုန္းက နည္းနည္းေအးသြားၿပီဆုိၿပီး သူ တို႔ယာေတြ၊ ဘာေတြသြားျပန္ ရွင္းျပဳတဲ့အခ်ိန္ မုိင္းထိတာ။ တုိက္ပဲြၾကားထဲမွာ ထိလို႔ ေသတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ မိုင္းေၾကာင့္ေသတာ ေပါ့။ ေသတာက စစ္ေရွာင္ထဲမွာ စာရင္းဇယားရွိတာက ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ က်န္တဲ့ျပတ္တာ၊ ျပဳ တာ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပုိင္း မိုင္း ထိမွန္ခံရတာေတာ့ ရွိတယ္’’ဟု စစ္ေရွာင္စခန္းတာ၀န္ရွိသူ ေစာ စိန္ပန္းက ေျပာသည္။
ေနရပ္တြင္ ျပန္လည္ေနထုိင္ ရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သူအခ်ဳိ႕ မုိင္းထိၿပီး ေသဆုံးဒဏ္ရာရရွိျခင္း သတင္း စကားက စစ္ေဘးေရွာင္ေက်းရြာ ၃၀ ေက်ာ္မွ လူဦးေရ ငါးေထာင္ေက်ာ္၏ ေနရပ္ျပန္ေရး အိပ္မက္ ကိုပ်က္ျပယ္ေစခဲ့သည္။
အဆုိပါ ေျမျမႇဳပ္မုိင္းမ်ားကို မည္သည့္အဖဲြ႕က ေထာင္သည္ မွန္းေဒသခံမ်ား မသိေပ။
သို႔ေသာ္ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ စစ္ပဲြမ်ားျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ကရင္ေဒသတြင္ ေျမျမႇဳပ္မုိင္း ေၾကာင့္ မိဘေမာင္ဖား ေဆြမ်ဳိး မ်ား အသက္ဆုံး႐ႈံးခဲ့ၾကရသည္ ကုိ ကရင္တုိင္းရင္းသားမ်ားတြင္ အေတြ႕အႀကံဳရွိခဲ့ၿပီျဖစ္ရာ ကံကို ယုံ၍ ဆူးပုံမနင္း၀ံ့။
‘‘ဒီကို မလာခင္တုန္းက ၀မ္း ကဲြအစ္ကိုတစ္ေယာက္ မုိင္းထိၿပီး ေသသြားရတယ္။ ဒီကိုမေျပးလာ ခင္ ပစၥည္းေတြ ဘာေတြ လုိက္ သိမ္းတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ျပန္လာ တဲ့အခ်ိန္မွာ ထိတာ။ ေဘးမွာ လည္း ထိ၊ ကုပ္၊ ေက်ာမွာလည္း ထိ တစ္ခါတည္းၿပီး (ေသဆုံး) သြားတာပဲ’’ ထီးသာထရြာမွ ကရင္တုိင္းရင္းသူ လက္ရွိစစ္ေရွာင္ စခန္းတြင္ ခိုလႈံေနရသည့္ မၾကည္သန္းက ဆုိသည္။
မိုင္းအႏၲရာယ္ေၾကာင့္ စစ္ ေဘးေရွာင္မ်ား ေနရပ္မျပန္ႏုိင္ ျခင္းက ကာလရွည္ၾကာလာသည္ ႏွင့္အမွ် စစ္ေရွာင္စခန္းတာ၀န္ ရွိသူမ်ားကို ၀န္ပိေစခဲ့သည္။ ေထာင္ခ်ီေသာ စစ္ေဘးေရွာင္ မ်ား၏ ေန႔စဥ္ စားေရး၊ ေနေရးႏွင့္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးကိစၥအ ၀၀ကို စီမံခန္႔ခဲြေပးေနရသည္မွာ စခန္းတာ၀န္ရွိသူမ်ားအတြက္ မလြယ္ကူလွေပ။
အဆုိပါ လူဦးေရ ငါးေထာင္ ေက်ာ္အတြက္ တစ္ရက္လွ်င္ ဆန္အိတ္ ၂၅ အိတ္ခန္႔ ကုန္က် လ်က္ရွိၿပီး ယခုအခါ အလွဴရွင္ ေလ်ာ့နည္းလာသျဖင့္ လာမည့္ မတ္လအတြက္ စားနပ္ရိကၡာလုံ ေလာက္မႈ မရွိေတာ့ေၾကာင္း စစ္ေရွာင္စခန္းတာ၀န္ရွိသူ ဦးထြန္း က ေျပာသည္။
‘‘ေနာက္လအတြက္ေတာ့ လုံေလာက္မႈ မရွိေတာ့ဘူး’’ ဟု ၎ကဆုိသည္။
ဆန္ကုန္သြားပါက လႈိင္းဘဲြၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာ၀န္ရွိသူ မ်ားထံ သတင္းပို႔မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးထြန္းက ေျပာသည္။
ယခင္ကလည္း ထုိသို႔ သတင္းပို႔၍ ျပည္နယ္အစိုးရက အကူအညီမ်ားေပးခဲ့ေသာ္လည္း လာမည့္ မတ္လအတြက္ ကူညီ မည့္ အေျခအေနရွိ၊ မရွိကို မသိ ရေသးဟု ၎ကဆုိသည္။
‘‘ပုဂၢလိက အဖဲြ႕ေတြက လည္း လာလွဴၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရရွည္ေတာ့ အာမခံခ်က္မရွိဘူး။ ေထြအုပ္႐ုံးကလည္း မေသခ်ာ ဘူး’’ဟု ဦးထြန္းက ေျပာသည္။
စခန္းတာ၀န္ရွိသူတစ္ဦး ျဖစ္သည့္ ေစာစိန္ပန္းကလည္း ‘‘၂၀၁၆ ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ၂၀၁၇ နဲ႔ ၂၀၁၈ ၾကားမွာေတာ့ အလွဴရွင္ က နည္းသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ျပတ္ေတာက္ ျပတ္ေတာက္ျဖစ္ တာေပါ့’’ ဟု ဆုိသည္။
စစ္ေရွာင္စခန္း၏ လတ္တ ေလာအေျခအေနမ်ားကို စစ္ေဘး ေရွာင္အမ်ားစုက မသိရွာေပ။ 7Day News က ေတြ႕ဆုံေမးျမန္း ခဲ့သည့္ စစ္ေရွာင္ေျခာက္ဦးအ နက္ အားလုံးကထမင္းအတြက္ အဆင္ေျပၿပီး ဟင္းအတြက္သာ အခက္ႀကံဳရသည္ ဆုိၾကသည္။
စစ္ေရွာင္ရြာသူ၊ ရြာသားမ်ား အလွည့္က်ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ထမင္း ကို ေ၀ငွေပးေသာ္လည္း ဟင္းကို မူ မိမိအစီအစဥ္ႏွင့္ စားေသာက္ ေနၾကရသည္ဟု ထီးကလိုးေသာ့ ရြာေဒသခံေဒၚခ်ဳိက ေျပာသည္။
‘‘ထမင္းဒီမွာလာယူ၊ ကိုယ့္ အိမ္မွာ တုိ႔စရာေတြ င႐ုတ္သီး ေတြနဲ႔ ျပန္လုပ္စားတာေပါ့။ ဆီ ေတြ ဘာေတြ ၀ယ္စားရတဲ့လူက စားၾကတာေပါ့။ မရတဲ့လူက င႐ုတ္သီးနဲ႔ပဲ စား။ တုိ႔စရာ လာ လွဴတာရွိတာေပါ့။ တစ္ခါတ ေလ ပိုက္ဆံရွိရင္ ဟင္းေကာင္း စားရတာေပါ့။ သက္သတ္လြတ္ ပဲျပားတို႔ ဘာတို႔ေပါ့။ ပုိက္ဆံမရွိ ရင္ ဟင္းခ်ဳိခ်က္ စားလုိက္ေပါ့’’ ဟု ေဒၚခ်ဳိက ဆုိသည္။
စစ္ေဘးေရွာင္မ်ားအတြက္ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ ထမင္းခ်က္႐ုံ ႀကီးတြင္ ကေလးငယ္အခ်ဳိ႕ ဟင္းမပါဘဲ ထမင္းပန္းကန္တစ္ဖက္၊ ေရတစ္ခြက္ျဖင့္ စားေသာက္ေန သည့္ ျမင္ကြင္း၊ ယုိင္နဲ႔နဲ႔ တဲအိမ္မ်ားဆီမွ ကေလးငယ္ႏွင့္ သက္ႀကီးရြယ္အို အရြယ္စုံတို႔ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္တုိင္း အုိး၊ ခြက္၊ ပန္းကန္၊ ေရပုံးမ်ားျဖင့္ ထမင္းေ၀ရာဆီ လာေရာက္ယူငင္ၾကသည့္ ျမင္ကြင္းမ်ဳိးက စစ္၏ဆိုးက်ဳိးကို ေဖာ္ျပေနသည္။
စစ္ေရွာင္မ်ားအေနျဖင့္ စား ေသာက္ေရးအျပင္ မၾကာမီႀကံဳ ရမည့္ အခက္အခဲ တစ္ခုရွိေန ေသးသည္။ ေဒသထြက္ ၀ါး၊ ႏွီး၊ သက္ငယ္တုိ႔ျဖင့္သာ ျဖစ္သလို ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ ၎တုိ႔မွီ တင္းေနထုိင္ရာ ေနအိမ္မ်ားသည္ မၾကာမီ ေရာက္လာေတာ့မည့္ မုတ္သုံေလႏွင့္ မိုးရာသီကို ႀကံ႕ ႀကံ႕ခံႏုိင္မႈ ရွိ၊ မရွိ မေသခ်ာ။
‘‘တဲအိမ္ေတြလည္း ပ်က္ေန ၿပီ’’ ဟု ေဘာသေရာရြာမွ အ သက္ (၅၀)ေက်ာ္ ေဒၚဘယ္လွေအးက ဆုိသည္။
လူဦးေရက်ပ္တည္းစြာ ေန ထုိင္ရၿပီး အမိုး၊ အကာလုံၿခံဳမႈ မရွိသည္ကို တတ္ႏုိင္သေရြ႕ ျပန္ လည္ျပဳျပင္ႏုိင္ရန္ ျပည္နယ္အစုိး ရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ထံတင္ျပမည္ ဟု စခန္းတာ၀န္ရွိသူ ဦးထြန္းက ဆုိသည္။
‘‘မိုးတြင္းအတြက္ အခက္အ ခဲရွိတယ္’’ဟု သူကေျပာသည္။
ထိုသို႔ အခက္အခဲမ်ားစြာ ႀကံဳရျခင္းထက္ စစ္ေဘးေရွာင္ မ်ားက ေနာက္ထပ္စစ္ေဘးဒုကၡ ထပ္ႀကံဳရမည္ကို ပိုေၾကာက္လန္႔ ေနၾကသည္။
လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕မ်ားအ ေနျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ တုိက္ပဲြမ်ား၊ ပဋိပကၡမ်ား ဆက္ လက္မျဖစ္ၾကရန္လည္း ေဒၚတင္ လွအပါအ၀င္ စစ္ေဘးေရွာင္မ်ား က ေတာင္းဆိုသည္။
ကရင္ျပည္နယ္ အစုိးရကမူ စစ္ေဘးေရွာင္မ်ားအတြက္ ရိကၡာ အပါအ၀င္လိုအပ္သည့္ ကူညီ ေထာက္ပံ့မႈမ်ား ေဆာင္ရြက္ေပး ေနၿပီး ေနရပ္ျပန္ႏုိင္ေရး မုိင္းရွင္းလင္းလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိသည္။
‘‘မိုင္းရွင္းလင္းေရး အဖဲြ႕သုံး ခုေလာက္ ရွိတယ္။ သူတုိ႔က ေထာက္ပံ့ေပးမယ္တဲ့ အခုအန္တီ တုိ႔ စလုပ္ၿပီ’’ ဟု ကရင္ျပည္နယ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒၚနန္းခင္ေထြးျမင့္ က ေျပာသည္။
မုိင္းရွင္းလင္းၿပီး၍ ေနရပ္ ျပန္ခ်ိန္တြင္လည္း အခက္အခဲ မ်ားရွိပါက ၀ိုင္း၀န္းကူညီေဆာင္ ရြက္ေပးမည္ဟု ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ကတိျပဳသည္။
ၿမိဳင္ႀကီးငူေရာက္ စစ္ေဘး ေရွာင္မ်ားကမူ အိမ္မျပန္ရဲေသး ေသာ္လည္း အိမ္ျပန္ေနခ်င္ၿပီ ျဖစ္သည္။
‘‘ဘယ္မျပန္ခ်င္ဘဲ ေနမလဲ ျပန္ခ်င္တာေပါ့။ ေအးခ်မ္းလို႔ရွိ ရင္ေတာ့ ျပန္မယ္။ မေအးလို႔ရွိရင္ေတာ့ မျပန္ေသးဘူး’’ဟုေဒၚတင္လွက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ဖြင့္ဟသည္။
===========
By ေအာင္ေဇာ္ထြန္း၊ လင္းဟိန္း
7Day News Journal
