ကော့ပေးနေသည်

ကော့ပေးနေသည်

ပြုံး၍ကြည့်နေသော မူမူ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို သူ၏လက်နှစ်ဖက်က ဆုတ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ဖက် သို့ဆွဲယူလိုက်ရာက မူမူ၏ ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေး နှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းလိုက်သည်။ သူ၏အနမ်းကို ကြေနပ်စွာဖြင့် ခံယူ နေသော မူမူက သူမ၏မျက်နှာလေးကို မော့၍ပေးထားရုံသာမက ကြည်နူးစွာဖြင့်ပင် သူမ၏မျက်လုံးလေးများကို မှေး၍ ချထား ပေးသေးသည်။

မူမူ၏ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို နမ်းပြီးလိုက်ကာမှ ကျော်စွာ၏ ကိုယ်တွင်းမှသွေးသား များက လွုပ်လွုပ်ရွရွဖြစ်လာကြသည်။ ကျော် စွာ၏လက်နှစ်ဖက်က မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေး ကိုကျောမှ သိုင်း၍ဖက်လိုက်မိသည်။ ပြီးသည်နှင့် မူမူ၏မျက်နှာလေးကို တပ်မက်စွာ  ကြည့်နေရင်းကပင် သူ၏မျက်နှာက ငုံ့၍ ဆင်းသွားပြီးလျှင် ထူထူလေးလုံးနေသော မူမူ၏ နွုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဖိကပ်ကာစုပ်နမ်း လိုက်တော့သည်။

ရုတ်တရက်ခြောက် ခြားသွားရသော မူမူသည် ထိတ်လန့်တကြားပင် ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့်  ပြန်ဖက်လိုက်မိသည်။ ဒီမျှအထိဖြစ်လိမ့်မည် မထင်ခဲ့မိသော မူမူတစ်ယောက်ရင်ထဲတွင် တုန်လွုပ်၍သွားရသည်ကတော့ အမှန်ပင် ဖြစ်သည်။ နမ်းသည်၊ ကျော်စွာသည် အတော်ပင်မက်မောသော ဇောအဟုန်တို့ဖြင့် အတင်းကိုနမ်းနေသည်။ ဒီလိုဆိုပြန်တော့လဲ မူ မူ၏စိတ်တွေက တမျိုးပြောင်းကာ ကြေနပ်ဝမ်းသာ ဖြစ်ရသည်။

ကျော်စွာသည် မူမူထက် အသက်တစ်နှစ်ကျော်ကျော်မျှ ငယ်လေသည်။ ကျော်စွာ၏မိန်းမ ဖြူမာက မူမူထက် (၇)နှစ်မျှပင်ငယ် သည်။ သူတို့လင်မယားကို ဘေးမှ အခန်းတွင် ငှား၍ထားခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်နီးပါးပင်ရှိချေပြီ။ ဒါကလဲ မူမူ၏ယောက်ျား ကိုမြင့်သွင် က နယ်သို့ပြောင်းရသဖြင့် မူမူအဖေါ်ရအောင်ဆိုကာ သူ့ဆရာ၏သမီးနှင့်သားမက်ကို အိမ်ကိုတခြမ်းကာ၍ ငှားပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။  မူမူကလဲ အလုပ်နှင့်ဆိုတော့ ကိုမြင့်သွင်၏နောက်ကို အလုပ်ပစ်၍ မလိုက်နိုင်ပါ။ ဒါကြောင့်ပင် မူမူတစ်ယောက်ကျန်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။

ကျော်စွာသည် ချစ်မွုရေးရာကို ကျွမ်းကျင်သူ အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်လဲ ဖြစ်သဖြင့် သူ၏အနမ်းတွေက မူမူ၏ကျောထဲပင်  စိမ့်၍သွားရသည်။ ဒါတင်မက ရင်ထဲက ကလီစာတွေပါ ပြောင်းပြန်ဖြစ်ကုန်ပြီလား မသိ။ မူမူကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းပင်ကြုံး၍  ဖက်ထားမိသည်။ ဒီလိုရင်ခုံလွိုက်မောစွာဖြင့် ချစ်အရသာကို မခံစားခဲ့ရတာကြာခဲ့ချေပြီ။

ကိုမြင့်သွင်နှင့်မူမူတို့ အိမ်ထောင်သက်က (၄)နှစ်မျှရှိခဲ့ကာ ရင်ခုံသံတွေ ပျောက်လုဆဲဆဲ ဖြစ်ရုံမျှမက ခုဆိုကိုမြင့်သွင်က ဘက်ဂျက် ပိတ်ခါနီး၍ ပြန်မလာနိုင်တာ(၂)လပင်ကျော်ပေပြီ။ ဒီတော့လဲ ကျော်စွာ၏ ရင်ခွင်ထဲမှမူမူတစ်ယောက် ပြောင်းဆန်ကာ ခံစားနေရ ရုံမက ကျော်စွာကို တပ်မက်တဲ့စိတ်တွေကလဲ သူမကိုတရစ်ပြီး တရစ်ရစ်ပတ်၍ လာခဲ့ရချေပြီ။

မူမူ၏ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းဖြစ်၍လာရာမှ ပူနွေး၍လာခဲ့ရချေပြီ။ ဒီကြားထဲတွင် ကျော်စွာ၏ လျှာဖျားလေးက မူမူ၏လျှာပေါ်သို့ ထိုးထောက်၍ ယက်လိုက်သည့်အခါများတွင်တော့ မူမူတစ်ယောက် အသက်ရွုတာလေးပင်အောင့်၍ ထားလိုက်မိသည်။ သူမလို ပင် ကျော်စွာလည်း ရှိရှာပေသည်။ အားမလို အားမရဖြင့် ကျော်စွာ၏လက်တွေက မူမူ၏တစ်တစ်ရစ်ရစ် ပြည့်ပြည့်ဖေါင်းဖေါင်း  လုံးကြီးပေါက်လှကိုယ်လုံးကြီးကို အားမလိုအားမရ လိုက်၍ပွတ်သပ်နေသည်။ ထိုမျှမကပင် လုံးတစ်စွင့်ကားနေသော မူမူ၏  တင်ဆုံကြီး လုံးလုံးပေါ်သို့လည်း လက်ဖဝါးကို ဖြန့်ကာ အုပ်၍ကိုင်ရာမှ ဆုပ်နယ်၍နေပြန်ပါသေးသည်။ မူမူ၏ဒူးလေးများပင် တုံ ချင်လာပြီ။

ကျော်စွာ၏နွုတ်ခမ်းများက မူမူ၏နွုတ်ခမ်းနှစ်လွာကို လွတ်၍ပေးလိုက်ရာမှပင် မူမူ၏ ပါးပြင်တစ်ဖက်ကို ဖိ၍နမ်းလိုက်ပြီး ပါး ခြင်းဖိ၍ ကပ်ကာ မူမူကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်၍ထားသည်။ အသက်ရွုကြပ်ကာ မောနေသော မူမူကလည်း သူမ၏မျက်နှာ လေးကို တလွုပ်လွုပ်ဖြင့်လုပ်ကာ ကျော်စွာကိုပါးချင်း ပွတ်ပေးနေပြီး ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုလည်း လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုး သည့်အလား သိမ်းကြုံး၍ဖက်ထားသည်။ မူမူ၏ နားရှေ့တွင်ကပ်လျှက်သား ရောက်၍နေသော ကျော်စွာ၏ နွုတ်ခမ်းများက လွုပ် လွုပ်ရွရွဖြစ်၍လာသည်။

“မမမူ အခန်းထဲသွားကြရအောင်နော်…”   “အို…..”   မမမူရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲဖြစ်၍သွားရသည်။ သူက ပြောလိုက်ပြီးသည်နှင့် မူ မူ၏စကားပြန်တာကိုမစောင့် သူတို့နှစ်ယောက်ရှိနေတာကလဲ အခန်းဝတွင်ရှိနေလေတော့ မူမူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်ကာ အခန်း ထဲကို အတင်းပင်ဆွဲခေါ်၍ သွားပါတော့သည်။  “မင်း မင်း…သိပ်ကဲတာဘဲ… အဲလောက်ထိ…မမမူ မရဲဘူးကွား… အို…အမေ့….”  သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ရုန်းကန်ခြင်း မပြုသော်လည်း တုန်ယင်လွုပ်ခါနေသော အသံလေးဖြင့်တော့ ကန့်ကွက်ရှာရင်း  ယက်ကန်ယက်ကန်ဖြင့် အခန်းထဲသို့ပါ၍သွား၏။

အခန်းထဲရောက်လျှင်ပင် ရာဂစိတ်တွေ သောင်းကျန်း၍ လာရသော ကျော်စွာက  သူ၏လက်ကို မူမူ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြား ရှေ့ဖက်သို့လှမ်းလိုက်ရာက သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို လှမ်းလိုက်ရာက သူမ၏စောက်ဖုတ်  ကြီးကိုထဘီပေါ်မှပင် အုပ်၍ညှစ်လိုက်တော့ရာ  “…အို…အေမ့…”  ဟူသော အသံလေးဖြင့် မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးသည် ခြေဖျား လေးများ ထောက်ကာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရာမှ ရုတ်တရက်လန့်ဖြတ်၍ သူမ၏ပေါင်လေးများမှာ ဟ၍သွားရသည်။ ဒီမှာတင်  အကြိုက်တွေ့သွားသော ကျော်စွာက မူမူ၏စောက်ပတ်ကြီးကို မိမိရရပင်တိုး၍ ကိုင်လိုက်ရာက ဖျစ်ညှစ်၍ပေးနေသည်။

မူမူတစ်ယောက် နောက်သို့မဆုတ်မိ။ သူ့လက်တွေကိုလဲ လှမ်း၍မဖယ်မိ။ တခဏအကြာမှပင် ကျော်စွာ၏လက်က သူမဆီမှ ခွာ ထွက်သွားမှာကိုပင်စိုးရိမ်၍ လာမိသည်။ခါးလေးကို မသိမသာလေး ကော့၍ထဘီအောက်မှ သူမ၏ စောက်ဖုတ် အိအိကြီးကိုကျော် စွာထံသို့ ကပ်၍ပေးနေမိတော့သည်။ တစထက်တစလဲ မူမူ၏ပေါင်လုံးလေးနှစ်ဖက်သည် ကွတတလေးဖြစ်ကာ သူမ၏ပေါင်လေး တေ ွကိုဟသထက် ဟ၍ပေးလာသည်။

ကျော်စွာကလဲ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုကိုင်နေသည်။မိန်းမသားဗီဇက ရှက်ရွံ့မွုနှင့်သူမ၏ နီရဲနေသော မျက်နှာလေးကိုလွဲကာ ဘေးသို့  ခပ်ဖယ်ဖယ်လေး လုပ်ထားသော်လည်း သူမ၏ အသိစိတ်အားလုံးကတော့ ကျော်စွာ၏လက်ဖဝါ်းအောက်မှ သူမ၏ စောက် ဖုတ်ကြီးဆီမှာသာ ရှိသည်။ ကိုမြင့်သွင် ပြန်မလာတာကြာလျှင် မကြာခဏပင် မူမူသည် သူမဘာသာ စောက်ပတ်ကြီးကို  ကိုင်၍ပွတ်ပေးတတ်သည်။ ဒါပေမဲ့ ခု ခု ကျော်စွာ ကိုင်ပေးနေတာလောက် မကောင်းပါ။ ခုတော့ မူမူမှာ တကိုယ်လုံး မရိုးမရွပင် ဖြစ်၍လာရချေပြီ။ အားမရနိုင်တော့သော ကျော်စွာက ကြံကြံဖန်ဖန်ပင် မူမူ၏ထဘီကို ခါးမှချွတ်၍ မချဘဲ မတ်တပ်ရပ်လျှက်သာ  ရှိနေသော မူမူ၏ထဘီလေးကိုဆွဲ၍မတင်လိုက်သည်။

“အို…မောင်….မောင်လေး…..မလုပ်နဲ့….အို…. မလုပ်နဲ့… မလုပ်နဲ့”   ဟု ပြာပြာသလဲပြောရင်းမှ ကျော်စွာ၏လက်တွေကို ဖယ်နေ သော်လည်း အသားချင်းထိရုံမျှသာ တွန်းဖယ်သည့်အားက မပါသည့်အပြင် ကျော်စွာဟူသာ အမြဲတစေခေါ်ခဲ့သော မူမူက အခု  မောင်လေးဟုပင် အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့် ခေါ်လိုက်ချေပြီ။ မူမူ၏ထဘီလေးမှာလဲ ခါးနားထိပင် လှန်၍တက်သွားပေပြီ။ ဖြူ ဖွေးသော တောင့်တောင့်တင်းတင်းမူမူ၏ အောက်ပိုင်းတခုလုံးက ထွက်ပေါ်၍ လာချေပြီ။ ဒီမှာတင် ကျော်စွာ၏လက်က မူလနေရာ ဟောင်းသို့ရောက်၍ သွားရာအုပ်၍ဆုတ်ကိုင်ပြန်ချေသည်။

မူမူ၏ဖင်သားလုံးလုံးကြီးက တွန့်ကနဲ နောက်သို့ဆုတ်သွားရာမှ သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ကတော့ ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ဆွဲ၍  အတင်းဖက်လိုက်မိသည်။ မူမူတစ်ယောက် ဒူးလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ။ သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို တရွရွဖြင့်ပွတ်လိုက်  ဇိကနဲဇိကနဲ ဆုတ်လိုက်ဖြင့် လုပ်နေတာကို ရင်တလှပ်လှပ်ဖြင့်ခံစား၍ နေရင်းက မူမူ၏အကြည့်များသည် နားတွင်ပင်ရှိနေသော   နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှ နှစ်ယောက်အိပ်မွေ့ယာကြီးဆီသို့ ရောက်၍သွားရသည်။ ဒါကို သိလိုက်သော ကျော်စွာက  သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို အုပ်၍ကိုင်ကာ ညစ်ထားရင်း “မမမူ ကုတင်ပေါ်သွားရအောင်နော်….”   “ဟင့်အင်း….”     ဟုကိုယ်လုံး လေးခါကာ ပြောလိုက်ရင်းမှပင် မူမူသည် ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုတိုး၍ ဖက်ထားလိုက်သည်။

ကျော်စွာ၏လက်တွေက မူ မူ၏စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်ကို စုန်ချီဆန်ချီပွတ်၍နေရင်းက သူ၏လက်ညှိုးထိပ်က စောက်ပတ်ဝထဲကိုတိုး၍  တိုး၍နွိုက်လိုက်ပါသေးသည်။ မူမူ၏ ဖင်လုံးကြီးတေ ွမှာ မြောက်ကြွ မြောက်ကြွဖြင့်ဖြစ်၍နေရသည်။ခဏအကြာမှာပင် မူ မူ၏စောက်ပတ်ဝမှ ကာမရှေ့ပြေးအရည်ကြည်လေးများ စိမ့်၍ထွက်လာသည်။ ဒီမှာတင် ကျော်စွာ၏ လက်ချောင်းလေးကလဲ မူ မူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ စွပ်ကနဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“အို…..ဟင့်…..အ….အ…..အား….”  ကျော်စွာသည် မူမူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်ပြီးသော် သူ၏လက်ညှိုးကို ခပ်ပြင်း ပြင်းဆောင့်၍ ထုတ်ချီ သွင်းချီ လုပ်ပေးရုံမျှပင်မက သူ၏လက်မထိပ်လေးဖြင့်လည်း ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်းရှိနေသော မူ မူ၏စောက်စေ့လေးကို ဖိ၍ပွတ်ပေးလိုက်၏ မူမူခမျာ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံးပင် ဆတ်ကနဲ ဖြစ်၍သွားရသည်။ ကျော်စွာတစ် ယောက် တလုံးတခဲကြီးဖြင့် ဖြူဖွေးကာ တောင့်တင်းလှသော မူမူကို ချောင်းနေသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။  မူမူ၏စောက်ပတ်ဝမှ  စောက်ရည်တို့သည် တစထက်တစ စိုရွဲ၍လာခဲ့ရချေပြီ။ ကျော်စွာသည် သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ သူ၏လက်ညှိုးကိုဆွဲ၍ထုတ် လိုက်ပြီး လက်ကိုပါရုတ်လိုက်ရာ ခါးသို့လှန်တင်ထားသော မူမူ၏ထဘီလေးသည် မူလအတိုင်း ပြန်၍ကျသွားသည်။ ကျော် စွာသည် မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို နောက်ကျောဖက်မှ သိုင်း၍ဖက်ထားသော သူ၏လက်ကိုခွာ လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျော် စွာ၏ကိုယ်လုံးလေးက နောက်သို့ဆုတ်၍ မူမူ၏ ကိုယ်မှ အခွာလိုက်တွင်တော့မူမူ၏ လက်လေးများသည်လည်း ကျော်စွာ၏ ကိုယ် ပေါ်မှ ဖြေလျှော့၍ ပေးလိုက်လေသည်။

ကိုယ်လုံးချင်းခွာကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှပင် တုန်တုန်ယင်ယင်လေး ရပ်၍နေရာက ကျော်စွာကိုသူမ၏ တပ်မက်မွုတွေ အပြည့်ဖြစ် နေသော မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် ကြည့်နေသည်။ ကြယ်သီးအားလုံး ပြုတ်ကုန်သည်နှင့် ကျော်စွာသည် သူ၏ရှပ်အကျႌကိုကိုယ်မှ  ဖယ်ခွာလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မူမူကိုလှမ်း၍ကြည့်လိုက်ရင်း သူဝတ်ထားသော ပုဆိုးခါးပုံစကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲ၍ ဖြုတ်လိုက် တွင်တော့ ကြည့်နေသော မူမူ၏ရင်ထဲတွင် ထိပ်ကနဲဖြစ်၍သွားသည်။   ဟုတ်ပါသည်။ ပါးပြင်ထောင်နေသော မြွေဟောက်ကြီး သဖွယ် တန်းလန်းဖြင့်ထွက်ပေါ် ၍လာသော ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးသည် ကိုမြင့်သွင်၏လီးကြီးနှင့် မတိမ်းမယိမ်းပင်ရှိ သော်လည်း လီးနှင့်ပြတ်နေခဲ့သည်မှာ (၂)လကျော်မျှကြာခဲ့ရကာ တွေ့မြင်နေရသော လီးတန်ကြီးကလဲ သံချောင်းကြီးတစ်ချောင်း အသွင် မာကျော၍နေရသည့်အပြင် ဒစ်ကြီးကလဲ ပြဲလန်ပြီး နီရဲနေသည်။ ပြီးတော့ သူမကိုတည့်တည့်ကြီး ချိန်ရွယ်ထားသလိုဖြစ် ကာ မာကြောလှသော လီးတန်ကြီးက တဆတ်ဆတ်ဖြစ်၍နေသည်။

မူမူ၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများက လီးတန်ကြီးဆီမှ မခွာနိုင်သလို သူမ၏ရင်ထဲတွင်လဲ ဘလောင်ဆူ၍နေချေပြီဖြစ်သည်။ သူမကြည့်နေ စဉ်မှာပင် ကျော်စွာကလဲ ရပ်၍ပြထားရာမှ ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးက တချက်လွုပ်လိုက်သဖြင့် လီးတန်ကြီးမှာ ရမ်း၍သွား သည်။ မူမူ၏ရင်ထဲတွင် လွိုက်ကနဲဖြစ်သွားရပြီး သူမသည် စအိုဝလေးကိုပင်ရွုံ့၍ သွင်းလိုက်မိ၏။   “မမမူ အဝတ်တွေချွတ်လိုက် တော့လေ…”  လေသံက တိုးတိုးလေးနှင့်အေးအေးလေးပင်။ ဒါပေမဲ့ မူမူရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲ မြည်သွားရသည်။ ပြီးတော့ သူမကို  တဲ့တဲ့မတ်မတ်ချိန်ရွယ်၍ထားသော လီးတန်ကြီးကို ကြည့်ရင်းက မူမူသည် တုံတုံယင်ယင်ဖြင့်ပင် သူမ၏အကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။  ပြီးတော့ ဘရာစီယာကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ သေနတ်နှင့်ချိန်၍ အမိန့်ပေးခံလိုက်ရသူပမာ နှစ်ခါမပြောရဘဲ မူမူသည် အဝတ်တွေ ကို ချွတ်နေသည်။

သူမ၏ကိုယ်မှ ဘရာစီယာလေး ကင်းကွာသွားသည်နှင့် လွုပ်ခါ၍ထွက်လာသော မူမူ၏ နို့အုံကြီးတွေ ွမှာတင်း၍ နေပြီး နို့သီးလေး  တွေမှာ နီညိုရောင်လေးများဖြင့် ခပ်ထွားထွားဖြစ် လျှက်ကော့တက်၍နေကြသည်။ အကျႌတွေအားလုံး ချွတ်ပြီးသွားသော  မူမူသည် ခပ်တွေတွေလေး ရပ်၍နေသည်။  “ထဘီကို ချွတ်လိုက်လေ မမမူ…”   သူ့စကားမဆုံးမှီမှာပင် ဆတ်ကနဲဖြစ်၍ သွားရ သော မူမူသည် သူမ၏ထဘီလေးကို ခါးမှဆွဲ၍ဖြေကာ လွတ်ချလိုက်သည်။ မူမူ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အဆမတန်ဖေါင်းကား၍နေ ပြီး အမွေးနက်များမှာ ခပ်စိပ်စိပ်ပေါက်၍ နေကြသည်။သူမ၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတဖက်တချက်ရှိ စောက်ပတ်နွုတ် ခမ်းသားများသည် သူမ၏ စောက်ပတ်အဝလေးနားတွင် အိမ်ထောင်သက်ရင့်သူဖြစ်သည်နှင့်အညီ ခပ်ဟဟလေးဖြစ်၍နေသည်။

မူမူမှာ ရင်အုံကြီးများ နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့်ဖြစ်ကာ လွိုက်မော၍နေသည်။ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးတခုလုံးကို တပ်မက်စွာဖြင့်  ကြည့်နေရင်းကပင် ကျော်စွာသည် သူ၏ကိုယ်လုံးတီးကြီးကို ရှေ့သို့တိုးလိုက်သည်။ တရမ်းရမ်းဖြစ်၍ သွားရသော ကျော်စွာ၏လီး တန်ကြီးသည် မူမူ၏စောက်ပတ်ကြီးနှင့် ထိလုထိခင်ဖြစ်၍ သွားရသည်။  “မမမူ…”   “ဟင်…”   တရမ်းရမ်းဖြစ်သွားသော ကျော် စွာ၏လီးတန်ကြီးဆီမှ သူမ၏အကြည့်များကို ရုတ်သိမ်းကာ မူမူသည် မျက်လုံးရွဲကြီးများကိုပင့်၍ ကျော်စွာကို ကြည့်လိုက်၏။ မူ မူ၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများသည် အရည်လေးများ ရစ်ဝိုင်းလျှက် တောက်ပ၍နေသည်။

“ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်လေ မမမူ…”  မူမူသည်ကျော်စွာကို အသာလေးခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီးမှ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖြေးဖြေး ပင်နောက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ထောင်မတ်၍နေသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးသည် ဖြူဖွေးမို့ဖေါင်းနေသော မူ မူ၏ဖင်သားကြီးနှင့် ဖိကပ်မိလိုက်တော့သည်။ ဖင်သားကြီးတစ်ဖက် နွေးကနဲ ဖြစ်သွားရစဉ်မှာပင် မူမူသည် သူမ၏ခြေထောက် လေးများကို ရှေ့သို့ မလှမ်းသေးဘဲ ပေ၍ရပ်နေလိုက်မိသည်။

ထိုအခိုက်မှာပင် ကျော်စွာ၏လက်နှစ်ဖက်က လက်ဝါးနှစ်ဖက်သည် ပျံ့ကား၍ မူမူ၏ ဖင်သားကြီး တဖက်တချက်သို့ဖိကပ်ကာ  သူမ၏ဖင်သားကြီးတွေကို သုံးလေးခါမျှပင်ဆုတ်နယ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူ၏လက်နှစ်ဖက်ကို မူမူ၏တင်သားကြီးများဆီမှ  ခွာလိုက်သည်။ ထိုအခါမှသာ မူမူသည်ကုတင်ဘေးသို့ တိုးကပ်လိုက်ပြီး သူမ၏ ပေါင်တဖက်ကို ကုတင်ပေါ်သို့ ခွ၍တင်လိုက်တော့ ရာ ကျန်ခြေထောက်လေး တစ်ဖက်က ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်မှ ထပ်မံ၍ မကြွရသေးမီမှာပင် သူမ၏နောက်သို့တိုးကပ်လိုက်သော  ကျော်စွာက မူမူ၏ခါးလေးကို လက်တဖက်ဖြင့်လှမ်း၍ ဖက်လိုက်ပြီး ပေါင်တဖက်ကုတင်ပေါ်သို့ ရောက်နေသည့်အတွက် ပြဲကား၍  သွားသော သူမ၏ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကြားကို သူ၏လီးတန်ကြီးကို သွင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လက်တစ်ဖက်က သူ၏လီး တန်ကြီးကိုကိုင်လိုက်ရာက လီးတန်းကြီး၏ထိပ်ကို မူမူ၏စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။

“ဟင်း….မင်းနှယ်…ကြံကြံဖန်ဖန်ကွယ်… အို…ဗြိ… အမေ့… ကျွတ်… ဖွတ်….အင့်…ဟင်း…ဟင်း…”   မူမူ၏မျက်လုံးလေးများ  စင်း၍ကျသွားခဲ့ချေပြီ။ ထို့အပြင် ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကလဲ မူမူ၏ စောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်၍ သွားခဲ့ချေ ပြီဖြစ်သည်။ သူ၏လီးတန်ကြီးမှာ နွေးကနဲ စီးကနဲ ဖြစ်ကာ မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် ကျော်စွာသည်  သူ၏ခါးကို နှိမ့်ကာ အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပြီး ဆောင့်ကာလိုးပါ တော့သည်။ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်၍ လိုးလိုက်သော ကျော် စွာ၏ဆောင့်ချက်များကြောင့် ပင်မူမူ၏ ဖင်းသားလုံးလုံးကြီးတွေ အိပက်အိပက်ဖြင့် တုန်ခါ၍နေရသည်။    လိုးစမှာပင် ဆက်တိုက် ဆိုသလို ထွက်၍လာသော မူမူ၏စောက်ရည်များသည်သူမ၏ ဆန့်၍ထောက်ထားသော ခြေထောက်လေးရှိ ပေါင်တွင်းသားလေး များပေါ်သို့ပင်စီး၍ ကျနေကြပြီဖြစ်သည်။ မူမူသည်လည်း မျက်လုံးနှစ်လုံးကို မှေးစင်းရင်းထားရာမှ အံလေးတွေကြိတ်ကာ ကျော် စွာ ဆောင့်သမျှကို အံတင်းစွာခံနေသည်။ ကျော်စွာသည်လည်း မူမူ၏နောက်မှနေ၍ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ကာလိုးနေရင်းမှသူမ၏  ကိုယ်လုံးကို နောက်မှနေ၍ ဖက်ထားသော သူ၏လက်က မူမူ၏နို့အုံကြီးတွေပေါ် လှမ်းလိုက်ရင်း နို့အုံကြီးတွေကို ဆုတ်ကာနို့သီး တွေကို ချေမွရင်း ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်၍ လိုးသည်။

ကျော်စွာ၏ ဆောင့်ချက်များက မည်မျှပင် ပြင်းထန်ထိမိပါစေ၊ မူမူ၏ ခြေထောက်တစ်ဖက်က ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင်ထောင် ရင်း တဖက်က ကုတင်ဘေးစောင်း ပေါ်သို့ဒူးကွေး၍ ခွတင်ထားသဖြင့် ပေါ်နှစ်ဖက်ကားကာစောက်ပတ်ဝကို ဖြဲပေးထားသလို ဖြစ် နေသဖြင့် မူမူမှာ အားမရနိုင်ဖြစ်၍နေရလေသည်။ ကြာလာတော့ မူမူတစ်ယောက် အားမရနိုင်မွုတွေကို သီးမခံနိုင်တော့ပါ။    “နေ  နေအုံး…. မင်းလီးကို ဖိသွင်းထားလိုက်… ဟုတ်ပီ…”  မူမူသည် ကုတင်စောင်းတွင်တင်ထားသော သူမ၏ခြေထောက်တဖက်ကို ကု တင်အောက်သို့ ပြန်၍ချလိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ်သို့ မှောက်လိုက်ပြီး ကုတင်စောင်းကို ဝမ်းဘိုက်ဖြင့်ဖိကာ ဖင်သား ဖွေးဖွေး လုံးလုံးကြီးများကို အပေါ်သို့ကော့၍ တင်ပေးလိုက်သည်။

“ဆောင့်…ဆောင့်တော့… ဖွတ်… အ..ပြွတ်…ဖွတ်…အမလေး… အင်း..ဟင်း…”   ကျော်စွာကလဲ သူမ၏ဖင်သားကြီး လုံးလုံး တစ်တစ်ကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဆုတ်၍ ကိုင်ကာ အားပါးတရကို ဆောင့်၍လိုးနေပေသည်။ သူဆောင့်၍ လိုးလိုက်တိုင်း အိကနဲ  အိကနဲ တုန်၍တုန်၍သွားရသော မူမူ၏ ဖင်သားကြီးတွေ အဖြစ်ကိုကြည့်ကာ ကျော်စွာ၏ရမ္မက်စိတ်တွေက ပို၍ပြင်းထန်လာရကာ  လိုးဆောင့်ချက်တွေကလဲ ပို၍သွက်လာသည်။  ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင် ထောက်၍ထားသော မူမူ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက် မှာ ကား၍ မလာဘဲ ဟတယ်ဆိုရုံလေးမျှသာ စေ့၍ထားသဖြင့် ပေါင်နှစ်ချောင်းစေ့၍ နေသော ကြောင့်သူမ၏ စောက်ပတ်ဝမှာ  စေ့၍နေသဖြင့်စောက်ခေါင်းထဲသို့ အပြင်းအထန်ဆောင့်၍ လိုးနေသောကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးနှင့် စောက်ပတ်တို့မှာ ကြပ်ကြပ် ညပ်ညပ်လေးဖြစ်ကာ နေသည့်အတွက်နှစ်ယောက်စလုံးမှာ လိုးရ ခံရတာ ထိထိမိမိရှိလျှက် ရသာတွေ့နေရသည်။

တခဏအတွင်းမှာပင် မူမူ၏စောက်ပတ်အဝမှ ထွက်၍လာသော စောက်ရည်များမှာ သူမ၏ ပေါင်သားဖြူဖြူလေးများပေါ်သို့ပင်  စီး၍ကျနေကြပေပြီ။ မူမူတစ်ယောက် ဘယ်တုံးကများစ၍ ဆန္ဒတွေကို မျိုသိပ်ခဲ့ရသည်မသိ။ အခု ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးက  ကာလအတန်ကြာအောင် ပိတ်၍ထားခဲ့သော သူမ၏စောက်ခေါင်းကို ထိုးဖွင်းလိုက်သည်နှင့် ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရအောင်ပင် စောက် ရည်များမှာ တမံပွင့်၍ သွန်ချလိုက်သလိုပင်လိမ့်၍ စီးကျလာနေ ကြသည်။  “ဟင်….ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်…”  “ကောင်း…  ကောင်းတယ်… ဟင်း..ဟင်း…. ကောင်းလိုက်တာ… မောင်ရယ်….”   မူမူ၏ စကားသံလေးက မပီမသ မသဲကွဲလေးဖြင့် ခပ်ချွဲချွဲ လေးဖြစ်၍ နေချေပြီ။ အားရပါးရ ဆောင့်၍ လိုးရင်းကပင် မချိတင်ကဲဖြစ်၍လာရသော ကျော်စွာသည် မူမူ၏ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက် ကို ဖြဲလိုက်ရင်းက နက်ရွိုင်းစွာ ထွက်ပေါ်၍လာသော မူမူ၏ စအိုပေါက်လေးထဲကို သူ၏လက်ညှိုး၊ လက်တစ်ဆစ် ခန့်ကို ထည့်၍သွင်းလိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက်လေးလှည့်ပေးလိုက်သည်။

“ဟင့်….အို… အို…အိုး…”  မူမူ၏ခါးလေးမှာ ခွက်၍သွားကာ ဖင်သားကြီးတွေမှာ ခါရမ်း၍ သွားသည်။ စအိုပေါက်လေးကို ကလိ တာခံလိုက်ရစဉ်မှပင် မူမူ၏ စောက်ပတ်ထဲမှာလည်း ဒလကြမ်းပင် ယား၍တက်လာရတော့သည်။ ကျော်စွာတစ်ယောက်  အားပါးတရ ဆောင့်လိုးနေသည့်ကြားကပင် မူမူသည် မကြေနပ်နိုင်ဖြစ်၍လာရသည်။   “ဆောင့်… မင်းခါးကိုနိမ့်ပြီးလီးကြီးကို  ထောက်ပြီး ဆောင့်.. အ…ဟုတ်ပီ…. အမလေး…ဖွတ်…အား…ပြွတ်… ဖွတ်…အင်း…ဟင်း… ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်….”     ကျော်စွာကခါးကို နိမ့်၍လီးတန်ကြီးကို နောက်ကနေ၍ ဆောင့်၍လိုးတော့ရာ လီးတန်ကြီးမှာ သူမ၏စောက်ပတ်ရှေ့မှ စောက်စေ့ လေးကို ဖိကြိတ်ကာ ပွတ်ဆောင့်နေတော့သဖြင့် မူမူ၏တကိုယ်လုံးမှာ တဆတ်ဆတ်ပင်တုန်၍နေရလေသည်။

“မမ……အားရရဲ့လား…ဟင်…”   “ရတယ်…မောင်ရယ်….မင်း…မင်း…ဆက်ဆောင့်စမ်းပါအုံးကွယ်…ဟင်း..ဟင်း…”   ကျော်စွာက လဲ မူမူ၏စိတ်ကြိုက်ဆောင့်၍လိုးသည်။မူမူကလည်း ကျော်စွာလိုးသမျှကို အိပ်ယာပေါ်တွင် မှောက်၍ချထားသော  သူ၏ကိုယ်လုံးတီးလေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြစ်၍နေရာမှ သူမ၏ဖင်သားကြီးတွေကို နောက်သို့ပစ်၍ ပစ်၍ကော့ပေးကာ  အားပါးတရကို အလိုးခံ၍ နေချေသည်။ သဲသဲမဲမဲ လိုးလျှက်ရှိကြသော သူတို့နှစ်ယောက်မှာ တစထက်တစ အရသာတွေ အီ ဆိမ့်၍လာကြရ ချေပြီဖြစ်သည်။

“အင်း…ဟင်း..ဟင်း…မောင်…..မမ ပြီး..ပြီးချင်ပြီ…. ဟင်း.. ဟင်း… ခွာမဆောင့်နဲ့ တော့….ကပ်ဆောင့်…ကပ်ဆောင့်ပေးနော်…  ဟင်း….”   ကျော်စွာသည်မူမူ၏အကြိုက်ကို အလိုလိုက်ကာ သူ၏ဆီးခုံကို သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကြား နောက်တွင်ဖိကပ်လိုက် ပြီး ခါး၏အားကိုမယူတော့ဘဲ တင်ပါးနှင့်ပေါင်အားကို ယူကာ ပင့်၍ ပင့်၍ဆောင့်သည်။ ပြီးတော့လဲ ကျော်စွာ၏ လက်နှစ်ဖက်က  သူမ၏ခါးကို သေချာစွာ ဆုတ်ကိုင်၍ လီးတန်ကြီးကိုတဆုံးနီးပါး ထုတ်ကာ ထုတ်ကာဖြင့် အားကုန်ကြုံး၍ ဆောင့်လေတော့ရာ  ခဏအကြာမှာပင်  “အား….မောင်…မောင်….အိုး….”  ဟူသော ရေရွတ်သံလေးနှင့် မူမူတစ်ယောက် လူးလှိမ့်သွားစဉ်မှာပင် သူမ၏  နောက်မှ ဆောင့်၍လိုးနေသော ကျော်စွာသည်လည်း မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဒရောသောပါး လှမ်း၍ဖက်ရာမှသူမ၏ကျောပြင် လေးပေါ်သို့ မှောက်ရက်သားကျ သွားရပါတော့သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်သည် ကုတင်စောင်းတွင် မှောက်ခုံလေးဖြစ်ကာ ထပ် ရက်သားလေးမှိန်းနေကြသည်။ခဏကြာတော့မှ  “ကဲပါ…ဖယ်စမ်းပါဦး….ကျော်စွာရယ်…”   ကျော်စွာက မူမူ၏ကျောပေါ်တွင်  မှောက်ရက်ဖြစ်၍နေသော သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုကြွ၍ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူ၏လီးတန်ကြီးကို မူမူ၏စောက် ခေါင်းထဲမှ ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲ၍ ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ထိုအခါကျတော့မှ မူမူသည် ကုတင်စောင်းတွင်မှောက်ရက်သား လေးဖြစ်၍နေ သော သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်လိုက်ရာမှ သူမ၏အကြည့်က အရည်များနှင့် ပေပွကာ အသဲယားစရာ ကောင်းလှ သော ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးဆီသို့ရောက်၍သွားသည်။

“ဟင်….သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းဘဲ….”  မူမူက မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားဖြင့် တိုးတိုးလေး ညီးညီးညူညူပြောလိုက်သည်။ မှန် ပါသည်။ တချီပြီးသွားသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးမှာ ဘာမှပြောင်းလဲမွု မရှိဘဲ တောင်မတ်ဆဲ တောင်မတ်တုန်း ပင်ရှိနေသည်။  လီးတန်ကြီးကို ကြည့်လျှက်က မူမူသည် ကုတင်စောင်းတွင် တက်၍ထိုင်လိုက်သည်။ ကျော်စွာက သူမ ရှိရာဘက်သို့တိုးလိုက်ပြီး မူ မူ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို သူ၏လက်များဖြင့်ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။  “မမ စောစောက ကျနော်ကိုဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်…”   မူမူ၏  မျက်နှာလေးမှာ ရဲသွားသည်။  “မသိဘူး…သွား….”   ပြီတီတီမျက်နှာပေးလေးဖြင့် ကျော်စွာကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်ရာက မူမူသည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လှည့်လိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်၍ လှဲချလိုက်လေ၏ ထိုအခါတွင်ကျော်စွာက ကုတင်လေး ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် သူ၏ခြေထောက်နားတွင် ရှိနေသော မူမူ၏ထဘီလေးကိုလက်တဖက်ဖြင့် ကောက်ပြီး ကိုင်လိုက်ရာက ကုတင် ပေါ်သို့လှမ်း၍ တင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူသည် မူမူ၏မျက်နှာလေးကိုလှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။

မူမူက ကျော်စွာ၏ အကြည့်တွေကို ရင်ဆိုင်ကာ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ကျော်စွာကို မျက်တောင်လေးတစ်ချက်ထိုး၍ နွုတ်ခမ်းလေးတွေ ကို စူတူတူလေးလုပ်ကာ မျက်နှာလေးကို တဖက်သို့လှည့်လိုက်သည်။ ကျော်စွာက သူ၏လက်တဖက်ထဲမှ ထဘီလေးနှင့် သူ၏လီး တန်ကြီးကို သုတ်နေသည်။ လီးတန်ကြီး တင်သာမက လီးတန်ကြီးအရင်း ဆီးခုံနှင့်ပေါင်ခြံတွေ ကိုပါသုတ်သည်။    အားလုံးသန့်စင် သွားပြီဆိုမှ ကျော်စွာသည် မူမူ၏ပေါင်လေးနှစ်လုံးကိုဆွဲ၍ ကားလိုက်သည။ ြပ်ီးတော့ လက်ထဲက မူမူ၏ထဘီလေးဖြင့်ပင်သူမ၏  ပေါင်ခြံဆီးခုံနှင့် စောက်ပတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံးသာမက ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကိုပါ သူမ၏ ထဘီလေးနှင့်သုတ်၍ သန့်စင် ပေးသည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဒူးကွေး၍ ထောင်ပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ ဖင်ကြားလေး အောက်သို့ပင် ထဘီလေးကို ကိုင်ထားသော သူ၏လက်ကိုသွင်း၍သုတ်ကာ သန့်စင်ပေးသည်။

မူမူက သူမ၏ဖင်ကြီးတွေကို မြောက်၍ကြွပေးသည်။ ကျော်စွာ သန့်စင်ပေးပြီးတော့မှ ဖင်သားကြီးတွေကို မွေ့ယာပေါ်သို့ ပြန်၍ချ လိုက်သည်။ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံးငြိမ်သက်ကာ ကျော်စွာက ယုယစွာ လုပ်ပေးနေတာလေးတွေကို မူမူသည်  ကြည်နူးပီတိဖြစ်၍နေရသည်။ စောစောက လွဲထားသော မျက်နှာလေးကိုပင်ပြန်၍လှည့်ကာ သူမ၏မျက်လုံးကြီးများက ကျော်စွာ ကို ကြင်နာစွာဖြင့် ကြည့်၍နေသည်။  အားလုံးသန့်စင်ပြီးသွားသောအခါတွင်မှ ကျော်စွာသည် ထောင်၍ထားသော မူမူ၏ ပေါင်းလုံး လေးနှစ်ဖက်ကို ကား၍ ခပ်စိုစိုလေးဖြစ်နေသော မူမူ၏ စောက်မွေးအုံလေးပေါ် သို့ထဘီလေး၏မစိုသေးသော အပိုင်းကို ရွေးကာဖွ ဖွလေး ပွတ်၍ပေးနေသည်။ တကိုယ်လုံးငြိမ်သက်စွာဖြင့် ခံနေသော မူမူ၏ မျက်လုံးလေးများမှာ မှေးကနဲ မှေးကနဲ ကျ၍နေရ သည်။ စောစောက တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ပြီးဖြစ်၍ အတန်ငယ်မျှ တည်ငြိမ်သွားရသော မူမူ၏ ရမ္မက်သွေးတို့သည် ယခုအခါ ပြန်၍လွုပ် ရှားစပြုလာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

ကျော်စွာကလည်း ထဘီလေးဖြင့်သူမ၏ စောက်ပတ်အုံကို အမွေးလေးတွေပေါ်မှဆက်တိုက်ပွတ်၍ပေးနေရာ စောစောက စိုထိုင်း ထိုင်းဖြစ်၍နေရသော မူမူ၏ စောက်မွေးလေးများသည် ခြောက်သွေ့သွားရုံမျှမကဘဲ ပကတိအတိုင်းပင် ခပ်ဖွာဖွာလေး ဖြစ်၍ လာ ခဲ့ရပြီဖြစ်ပါသည်။ ကျော်စွာသည် ထဘီလေးကိုကိုင်ထားသော သူ၏လက်ကိုကြွလိုက်ကာ ကျန်သော လက်တဖက်က မူ မူ၏စောက်ပတ်အိအိကြီးပေါ်သို့ လှမ်း၍တင်လိုက်ပြီး သူ၏ လက်ညှိုး လက်မတို့ကို မူမူ၏စောက်ပတ် နွုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုပေါ် တွင်တင်ကာ ဖိလိုက်ပြီး စောက်ပတ်နွုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ဖြဲလိုက်သည်။   “အို…မောင်…”  မူမူ၏ ကိုယ်လုံး ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးမှာ  တွန့်ကနံ ဖြစ်၍သွားကာ မျက်နှာလေးမှာရဲ၍သွားသည်။

ပြီးတော့ သူမသည် မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကို မှိတ်၍ချလိုက် တော့သည်။ မူမူ၏ စောက်ပတ်အုံကြီးမှာလဲ ဖေါင်းကား၍ရှိနေပြီ ဖြစ်သည့်အပြင် သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးမှာလဲ လွုပ်လွုပ်ရွရွ  ဖြစ်၍နေရလေသည်။ ကျော်စွာသည် သူ၏ လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို ရုတ်သိမ်းလိုက်ရာက လက်ထဲမှမူမူ၏ ထဘီလေးကို ကုတင် ခြေရင်းဖက်သို့လှမ်း၍ ပစ်လိုက်ပြီး နောက်တွင်တော့ ကျော်စွာသည် မူမူနှင့်ယှဉ်လျက်သား အိပ်ယာပေါ်သို့လှဲ၍ချလိုက်လေသည်။  ကျော်စွာတစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်လိုက်သည်နှင့် သူ၏လီးတန်ကြီးက မိုးမျှော်ကာထောင်နေသည်။ ဒါကိုပင် မူမူ ကလဲ မက်မောစွာဖြင့်လှည့်၍ ကြည့်နေသည်။

“မ…..မ……”  “ဘာလဲဟင် မောင်…”   မူမူက ကျော်စွာ၏ဖက်သို့ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို စောင်းလိုက်ကာ လက်တဖက်ဖြင့်  ကျော်စွာကိုဖက်လိုက်သည်။  “မောင့်လီးကြီးကိုကိုင်ကြည့်ပါလား ဟင်…”  “အို…”   မူမူ၏မျက်နှာလေးမှာ ရှက်သွေးလေးများက  ရဲ၍ သွားရပြန်ပါသည်။ ဒီကြားထဲကပင် မူမူက ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကို လှမ်း၍ကြည့်လိုက်သည်။ ကျော်စွာ၏လီးတနြက်ီးမှာ  စောစောက သူမကို မလိုးမှီကအတိုင်းပင် ပုံစံမပျက်စံချိန်မကျ မာကြောထောင်မတ်လျှက်ရှိသည်။

“လုပ်ပါ မမရယ်…မောင် အကိုင်ခံချင်လို့ပါ…”  ကျော်စွာက ခလေးငယ်ပမာ ပူဆာပြန်ပါသည်။ ခက်ပြီ။ မူမူက (၃)(၄)နှစ်ပေါင်းလာ သော သူမ၏ယောက်ျား ကိုမြင့်သွင်၏ လီးတန်ကြီးကိုပင်ကိုင်ရမှာဝန်လေးခဲ့သူဖြစ်သည်။ ကိုမြင့်သွင်က အတင်းအကြပ်လုပ်မှသာ  ကိုင်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ခုလဲ ကျော်စွာက အတင်းအကြပ်ပင် သူ၏လီးတန်ကြီးကိုကိုင်ရန် ပူဆာနေပေပြီ။ ကျော်စွာကို  ဖက်၍ထားသော သူမ၏လက်လေးက ကိုယ်လုံးကြီးအောက်ဖက်ဆီသို့ လျှောတိုက်၍ ဆင်းသွားသည်။ ပြီးတော့ အုံ ကောင်းကောင်းဖြင့် ထူထပ်စွာရှိနေသော ကျော်စွာ၏လမွေးအုံကြီးထဲသို့ မူမူသည် သူမ၏လက်ချောင်း ဖြူဖြူလေးတွေကိုထိုး သွင်းကာ ဖွလိုက်သည်။

ကျော်စွာ၏လမွေးတွေမှာ စိုထိုင်းထိုင်းဖြင့်ရှိနေသေးသည်။ သူမ၏ စောက်မွေးလေးတွေကို ဖွာလန်ကြဲ ခြောက်သွေ့သွားသည့်တိုင်  ယုယုယယလုပ်ပေးခဲ့ပေမဲ့လဲ သူကိုယ်တိုင်တော့ အမွေးတွေက စိုထိုင်းထိုင်းဖြင့်ပင် ရှိနေသေးသည်။ မူမူ၏ရင်ထဲတွဲင် ကျော်စွာကို  သနားသွားမိသည်။ မူမူ၏လက်လေးတွေက ကျော်စွာ၏ လမွေးတွေကို ထိုးဖွပေးနေရုံမျှပင်မဟုတ်ဘဲ ဆီးခုံနှင့် ကျော်စွာ၏ ပေါင်ခြံ တို့ကိုလက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် လျှေက်၍ပွတ်ပေးကာ လီးတန်ကြီးကိုကိုင်ရမည့်အရေး အရှိန်ယူ၍နေသည်။   ကျော်စွာကတော့  သူမ၏တကိုယ်လုံးကိုသိမ်းကြုံး၍ ရမ္မက်ထန်စွာဖြင့် ကြည့်နေသည်။ မူမူ၏လက်ကလေးက ခဏအကြာတွင်တော့ ကျော်စွာ၏  လီးတန်ကြီး အရင်းကို မရဲတရဲလေး လှမ်း၍ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဖွဖွလေးပင် ဒါပေမဲ့သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံးကြက်သီး တွေ ဖျန်းကနဲထ၍ သွားရသည်။ ထိမိလိုက်ပြီဆိုရင်ဖြင့်ပင် ကျော်စွာ၏လီးတန်းကြီးက ဆတ်ကနဲ ဖြစ်၍သွားရသည့်နည်းတူ မူ မူ၏လက်လေးကလဲ လီးတန်ကြီးကို တင်းကြပ်စွာ ဆုတ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။ သူမ၏ ရင်ထဲတွင် ကြေနပ်သလိုဖြစ်ပေါ်၍ ခံစားသွား ရသည်။

မူမူသည် လီးတန်ကြီးကိုတင်းကြပ်စွာ ဆုတ်ကိုင်ထားသည်။ သူ၏ လက်ချောင်းလေးများကို ပြန၍လျှော့လိုက်ကာ သူမ၏  လက်လေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့်လုပ်၍ လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှ အဖျားတိုင်ပွတ်သပ်၍ ပေးနေမိသည်။ ထိုကဲ့သို့ ပြုလုပ်ပေး ရင်းကပင် မူမူ၏ ကိုယ်အတွင်းရှိ ရမ္မက်သွေးတို့သည် ပို၍တိုးကာ ထကြွလာရသည်။ ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် အရင်းမှ  အဖျား၊ အဖျားမှ အရင်းတိုင်လျှောတိုက်၍ ပွတ်ပေးနေသော သူမ၏ လက်လေးသည်ပိုမို၍ သွက်လက်မြန်ဆန်လာသည်။    ကျော် စွာ၏လီးတန်ကြီးကလဲ မူမူ၏ လက်ထဲတွင်ပင် ပို၍မာကြောလာရသည်။ ပို၍ လည်း ဖေါင်းတင်းလာရသည်။ မူမူသည်ကျော် စွာ၏လီးတန်ကြီးကို ပွတ်သပ်၍ ပေးရင်းကပင် သူမ၏တကိုယ်လုံး မရိုးမရွဖြင့် ဖြစ်၍လာရသည်။ သူမသည် ကျန်သောသူမ၏  လက်လေးတစ်ဖက်၏တံတောင်ဆစ်ဖြင့် မွေ့ယာပေါ် သို့ထောက်လိုက်ကာ ခေါင်းထောင်၍ လီးတန်ကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီး တော့ ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် စုန်ဆန်ကာ ပြေးလွားနေသော သူမ၏ လက်လေးကို ရပ်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးပေါ်မှခွာ လိုက်သည်။

ထို့နောက် မူမူသည် သူမ၏ လက်ညှိုး လက်မလေးတို့ဖြင့် လီးတန်ကြီး၏ဒစ်ကြီးအောက်နားဆီသို့ ညှပ်၍ကိုင်ကာ မာတောင်၍နေ သော လီးတန်ကြီး၏အပေါ်ယံရှိ အရေပြားကို ဖြေးဖြေးလေး အောက်သို့ဆွဲ၍ချလိုက်သည်။ ထိုအခိုက်အတန့်မှာပင် လီးတန်ကြီး ကို မျက်တောင်မခတ် ကြည့်၍နေသော မူမူသည် အသက်ကို အောင့်၍ထားလိုက်မိသည်။ လီးတန်ကြီး၏ အရေပြားသည် တ ဖြေးဖြေးအောက်သို့ လျှော၍ပါလာရာမှ လက်နှစ်လုံးသာသာခန့်တွင် တန့်ကနဲရပ်၍သွားသည်။   ထိုအခိုက်မှာပင်ကျော်စွာ၏ ကိုယ် လုံးကြီးသည် တွန့်ကနဲဖြစ်၍သွားသည်။ လီးတန်ကြီးကတော့ ထိပ်ပိုင်းတဝက်လောက်ထိကို ပြဲလန်၍ နီရဲသွားသည်။ ဒါကိုပင် မူမူ က ခဏကြာသည်အထိမက်မောစွာဖြင့် ကြည့်နေမိသည်။ ကြည့်နေရင်းက ပင်မူမူသည် သူမ၏ပေါင်လုံးလေးနှစ်လုံးကို ပွတ်၍ပေး နေမိသည်။ ခဏကြာတော့မှ သူမဆွဲလှန်၍ ချထားသောလီးတန်ကြီး၏ အရေပြားကို အသာလေးပြန်၍ ဆွဲတင်ပေးလိုက်ပြီး လီး တန်ကြီး၏ ဒစ်ကြီးအောက်နားတွင် ညှပ်၍ကိုင်ထားသော သူမ၏လက်ညှိုး၊ လက်မတို့ကို မခွာဘဲ ဖိကြိတ်၍ ပွတ်ပေးနေသေး သည်။

ကျော်စွာ၏ရင်အုံကြီးများသည် နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်၍လာသည်။ ပြီးတော့လဲ ခါးကြီးသည် တတွန့်တွန့် ဖြစ်၍လာသည်။ တခဏ အတွင်းမှာပင် လီးတန်ကြီး၏ထိပ်ရှိ အပေါက်လေးမှ အရေကြည်လေးတွေမှာ စိမ့်၍ထွက်လာသည်ကို မူမူသည် တွေ့မြင်လိုက်ရ  သည်။ သူမ၏ တကိုယ်လုံးမှာလဲ ရှိန်းဖိန်း၍ လာခဲ့ရပြီဖြစ်သည့်အပြင် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲမှ ယားကနဲ ယားကနဲ ဖြစ်၍လာ ကာ စောက်ရည်လေးများသည် စိမ့်၍ထွက်လာကြပေပြီ။ ရင်ထဲတွင်လဲ ဖို၍လာရသည်။  ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာ ဆုတ်လိုက်ရာမှ မူမူသည်ထောက်၍ထားသော သူမ၏တတောင်ဆစ်လေးကို ဖြုတ်လိုက်ကာ အိပ်ယာပေါ်သို့  ပက်လက်လှန်၍ အချလိုက်တွင်တော့ ကျော်စွာသည် မူမူ၏ဘက်သို့ စောင်းလိုက်ရာက သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်သည်။  ပြီးတော့ ခေါင်းထောင်၍ထလာသော ကျော်စွာသည် သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့၍ ပေးပြန်ပါတော့သည်။

တဖက်က နို့ကိုစို့နေစဉ်တွင် ကျန်သော နို့အုံကြီးတစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဆုတ်နယ်၍ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ စို့ပေးနေသော  နို့ကြီး၏ နို့သီးလေးကိုလျှာဖြင့်လှည့်ပတ်ကာ ပွတ်ပေး ယက်ပေးနေသလို ကျန်သောနို့အုံကြီးရှိ နို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း  လက်ညှိုး၊ လက်မတို့ဖြင့်ညှပ်ကာ လှည့်ပေးသည်။ ပွတ်ပေးသည်။ ချေမွ၍ပေးပါသည်။ ဤသို့ဖြင့်ပင် ကျော်စွာသည်မူမူ၏ နို့အုံနှစ် လုံးကို တစ်ဖက်စီပြောင်း၍ စို့ပေးနေသလိုတဖက်စီလည်း ကိုင်၍ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။ ကာမစိတ်တွေ ယိုဖိတ်နေသော မူမူခမျာ မှာတော့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ လူးကာလွန့်ကာဖြင့် ဖြစ်နေရင်း သူမ၏ လက်လေးတစ်ဖက်က ကျော်စွာ၏ လည်ပင်းကို ရစ် သိုင်း၍ ဖက်ထားသလို ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလဲ ကျော်စွာ၏ ဆံပင်တွေကြားသို့ ထိုးဖွကာ မချင့်မရဲဖြင့် ဖြစ်နေရှာလေသည်။

“တော်….တော်တော့…မောင်ရယ်… အချိန်က မနဲတော့ဘူး…တယောက်ယောက်တွေ့သွားရင် ခက်မယ်…လုပ်စရာရှိတာ လုပ်တော့  ကွယ်…”    ရမ္မက်စိတ်တွေ အပြင်းအထန်ဖြစ်၍ လာရာမှ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ မချိမဆန့် ခံစားဖြစ်ပေါ်လာရသည်ကို မူမူက ကွယ် ဝှက်လျှက်ကျော်စွာက သူမကို မြန်မြန်လိုးရန် နွိုးဆော်၍ နေသည်။ မူမူ၏စကားက ကျော်စွ၏ မိန်းမ ဖြူမာပြန်ရောက်လာမှာကို ရ ည်ညွန်း၍ပြောဆိုနေသော်လည်း ဖြူမာမှာ မူမူကို နွုတ်ဆက်သွားစဉ်က မိုးချုပ်မှ ပြန်လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောသွားသည်ကို  ကျော်စွာကလဲ အသိပင်ဖြစ်သည်။

အခုမှ နေ့လည်(၁၂)နာရီကျော်ရုံသာ ရှိသေးသည်။ အားလုံးကို တွက်ဆလိုက်တော့ အကင်းပါးသော ကျော်စွာက မူမူတစ်ယောက်  အလိုးခံချင်လို့ ဖျပ်ဖျပ်လူးဖြစ်နေရပြီကို သိလိုက်ရသည်။ ကျော်စွာသည် သူ၏မျက်နှာကို မူမူ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ခွာလိုက်ရာက  သူမ၏ကိုယ်လုံး လေးဘေးတွင် ထ၍ထိုင်လိုက်သည်။    “မမ… ဟင်….စောစောက မမ ပြောတဲ့လုပ်စရာရှိတာ လုပ်တော့လို့ပြော တာ…ဘာလုပ်ရမှာလဲ …”   “သိဘူး…..သွား…”   “အင်း….မမက မသိဘူးဆိုရင်လဲ… မတတ်နိုင်ဘူးလေ…”   ကျော်စွာက စိတ်ပျက် လက်ပျက်ပြော၍ အိပ်ယာထဲသို့ပြန်၍ လှဲချလိုက်ရန်ပြင်လိုက်၏။ ဒီတော့လဲ မူမူ၏လက်တစ်ဖက်က သူ၏လက်မောင်းကို လှမ်း၍ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့  “အို…ဟင့်…. လုပ်မှာ… လုပ်တော့လေ…”  မူမူတစ်ယောက် အလိုးခံချင်နေတာ  ဖျတ်ဖျတ်လူးနေသည်။ အိနြေ္ဒပင် မဆောင်နိုင်တော့ပါ။

သူမ၏ပေါင်လုံးလေး နှစ်လုံးမှာလည်း ပူးကပ်၍ လိမ်နေကြသည်။ ကျော် စွာ၏ မျက်နှာက သူမ၏မျက်နှာပေါ်သို့ငုံ့၍ဆင်းသွားသည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကြာကြာလေး နမ်းလိုက် သည်။ ပြီးတော့မှ “ဘာလုပ်ရမှာလဲ….ဟင်….မမ…”  ဟုတိုးတိုးလေးမေးလိုက်သည်။ သည်တခါတော့ မူမူသည် မထူးတော့ပါဘူး ဟု စိတ်ကို ပိုင်းဖြတ်ကာ  “လိုဖို့….မမကိုလိုးပေးဖို့ပြောတာ…..ကဲ… သိပြီလား..”   ဟုဆိုကာ သူမ၏မျက်နှာလေးကို အလွဲလိုက် တွင်တော့ ကျော်စွာက သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ခြေရင်းဖက်သို့ ရွေ့လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မူမူ၏ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကို  ကွေးပေး၍ ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းကို ကားလိုက်ပြီးတော့မှ ကျော်စွာသည်သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲတွင်ဝင်၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် လိုက်ပြီး ရှေ့သို့တိုးကပ်လိုက်ရာက ကွေးထားသော သူမ၏ ဒူးဆစ်အောက်နားမှနေ၍ သူမ၏ခြေထောက်လေးများကို မကာ  ခြေသလုံးလေးများကို သူ၏ ပေါင်တစ်ဖက်တချက်ပေါ်တွင်တင်၍ ကျော်ကာ ချပေးလိုက်သည်။

ကျော်စွာက ဖေါင်းကား၍နေပြီဖြစ်သော သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ငုံ့၍ကြည့်လိုက်တော့၊ စောက်ပတ်ဝမှ နေ၍ စောက်ရည်လေး များမှာ စိမ့်ကနဲ စိမ့်ကနဲ ထွက်နေကြသည်။ ကျော်စွာသည်သူ၏လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှကိုင်ကာ ပြောင်တင်း၍ကားနေသော  သူ၏လီးတန်ကြီး ထိပ်ဖူးကြီးနှင့် သူမ၏စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို စုန်ကာ ဆန်ကာ ဖိ၍ ပွတ်ပေးနေသည်။ မူမူ၏  ဖင်သားကြီးများမှာ တလိမ့်လိမ့်ဖြင့် ဖြစ်၍နေသည်။ စောက်ပတ်ဝထိပ်နားရှိစောက်ပတ် အကွဲကြောင်းထဲမှ အပြင်သို့တစ်လစ် လေး ပြူ၍နေသော စောက်စေ့လေးကို လီးတန်ကြီးထိပ်ဖြင့်ဖိ၍ ဖိ၍ ပွတ်ပေးသည်။

“ကျွတ်…ကျွတ်…ကျွတ်..ဟင်း…မောင်…မမ… ကို မညှင်းဆဲပါနဲ့တော့ကွယ်…. မမ စောက်ပတ်ထဲက ယားလှပါပြီ… ဟင်း…လိုး… မြန်မြန်လိုးပေးပါတော့နော်….”   တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်ခါသွားရင်းက မူမူသည် မပီမသလေးဖြင့် ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့လေးဖြင့်  ပြော၍လာရှာသည်။  “မောင်လိုးတော့မယ်နော်… တော်တော်ကြာမှ နာလှချီရဲ့ဆိုပြီး… မပြောနဲ့….”   “ဟွန်း….မင်းကလား….မမခံ နိုင်အောင် ခံမယ်…. မင်းလိုးချင်သလောက် လိုးပစ်လိုက်စမ်း…”   ကျွဲမြီးတိုသွားသော မမမူက ကျော်စွာကို အားကျမခံပြောလိုက် သည်။ ကျော်စွာက ပြုံးလိုက်သည်။  “ကဲ…မမ…..စောက်ပတ်ကြီးကို ဖြဲပေး…”   “အို……”   အိုကနဲသာ တုန်လွုပ်၍သွားရသည်။  သူမ၏ တုန်ယင်၍နေသော လက်ချောင်းလေးများကတော့ သူမ၏ပေါင်ကြားသို့ရောက်ရောက်၍လာကာ ဖေါင်း၍ထနေသော   သူမ၏စောက်ပတ်နွုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုပေါ်သို့တင်လိုက်ရာက ဘေးတဖက်တချက်ဆီသို့ စောက်ပတ်နွုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုကို ဆွဲ၍ ဖြဲပေးလိုက်တော့ရာ နီစွေးသော အတွင်းသားလေးများ ထွက်ပေါ်၍လာကာ စောက်ပတ်ကြီး ပြဲသွားသည်နှင့် ကျော်စွာက  သူ၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ကာ တခါတည်းပင်ဖိ၍ တဆုံးဝင်အောင် လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။

“ဗြွတ်….ဖွတ်….အင်း….”  မူမူ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ကော့၍ တက်သွားရသော်လည်း သူမ စကားနှင့်သူမမို့မူမူသည်မညီးမိစေရန်  မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံး ရွုံမဲ့၍ သွားရသည်ကပင်သူမ၏ အောက်နွုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်၍ မဲတင်းထားလိုက်ရသည်။ စောက်ပတ်ဝ ကို အစွမ်းကုန်ဖြဲပေးကာ တရှိန်ထိုးဆောင့်၍ လီးအဆုံးဝင်အောင် လိုးသွင်းလိုက်တာကို ခံလိုက်ရသည့်ဒါဏ်မှာ မသေးလှပါ။မူမူလို  (၃)(၄)နှစ် အလိုးခံထားဖူးသူပင်လျှင် ဖျတ်ဖျတ်လူး၍ အသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်၍ သွားရသည်။  ကျော်စွာသည်  သူ၏လီးတန်ကြီး မူမူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်၍ သွားအပြီးမှာပင် သူ၏လက်နှစ်ဖက်က မူမူ၏ ဆူဖြိုးလှသော နို့အုံကြီး နှစ်လုံးကိုလှမ်း၍ ဆုတ်ကိုင်လိုက်ကာ ဖြစ်ညှစ်၍ပေးနေသည်။ နို့သီးတွေကိုလဲ ချေမွ၍ ပေးနေသည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့  တစ်ဆုံးဝင်နေသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးသည် ခဏတာငြိမ်သက်၍ နေသော်လည်း မူမူခမျာ စောစောက လီးသွင်းဒဏ်ကြောင့်  အီဆိမ့်၍ သွားခဲ့ရသည်မှာ အရှိန်မသေသေးသောကြောင့် ဘာမျှ မပြောရှာပါ။

ကျော်စွာက သူမ၏နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးရင်းမှပင် ခဏအကြာတွင်တော့ မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲရှိ တစ်ဆုံးဝင်နေသော သူ၏လီး တန်ကြီးကို ခပ်ဖြေးဖြေးပင် ဇကောဝိုင်းလှည့်၍ ပေးသည်။ မူမူ၏ဖင်သား ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးများ လူးလိမ့်လိမ့်ဖြင့်ဖြစ်၍လာကြရ သည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတွင်ပတ်ချာလည်လှည့်ကာပွတ်နေသော လီးတန်ကြီးက ခပ်ထွားထွားဖြစ်၍နေသော သူမ၏စောက် စေ့လေးကိုပါ ဖိညှစ်၍ ပွတ်နေတော့ရာ အဆမတန်ဖေါင်းကား၍ဖြစ်နေသော မူမူ၏စောက်ပတ်ကြီးသည် ကော့၍ ကော့၍ တက် လာရလေသည်။   “ကျွတ်…ကျွတ်…..အင်း…..ဟင်း…ဟင်း…”   ကျော်စွာသည် တဆုံးဝင်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ထုတ် လိုက်သည်။ ထုတ်တာမှ ထိပ်ဖူးကြီးတဝက်လောက် ပေါ်သည်ထိဆွဲ၍ထုတ်သည်။ မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ တဆုံးနီးပါး ဆွဲ၍ထုတ် လိုက်သော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးတွင် သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ ပေကျံကပ်ညိ၍ ပါလာကြရာ လီးတန်ကြီးမှာ  ပြောင်လက်၍နေသည်။ လီးတန်ကြီးကိုတဆုံးနီးပါး ထုတ်ပြီးမှစောက်ခေါင်းထဲသို့ အားကုန်ဆောင့်ကာ လိုးပြီးပြန်သွင်း လိုက် သည်။

“ပလွတ်….ဖွတ်… အမလေး….ကျွတ်…ကျွတ်…. ကျွတ်…”   လီးတန်ကြီး တဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် လီးတန်ကြီးအရင်းကို  သူမ၏စောက်ပတ်ဝတွင် ဖိကပ်လိုက်ရာက ဇကောဝိုင်း ဖြေးဖြေးလေးလှည့်ပေးနေပြန်ပါသည်။   “ပြွတ်…ဖွတ်…..အား…ကျွတ်… ကျွတ်….. ဟင်း…. ဟင်း… မောင်…ရယ်….”  လီးတန်ကြီးက သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့တဆုံးဝင်၍ သွားသည်နှင့်သူ၏ လီးတန် ကြီးအရင်းနှင့် မူမူ၏စောက်ပတ်ဝကို ဖိကပ်လိုက်ပြန်ပါသည်။   “မရပ်နဲတော့….မရပ်နဲ့တော့….ဆက်… ဆက်… ဆောင့်…အမ လေး…မောင်ရယ်… ဟင်း… ဟင်း…”   ကျော်စွာက သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ချက်ခြင်းပင် ထုတ်၍ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာဖြင့်ပြန်သွင်း ရင်း လိုးပါတော့သည်။ မူမူကလဲ ဖေါင်းကား၍ စိုရွဲနေသော သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ အလိုးခံနေသည်။  ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ကာလိုးနေသောကြောင့် ကျော်စွာသည် သူ၏ လီးတန်ကြီးကို တဆုံးနီးပါးထိမထုတ်နိုင်တော့ပါ။လီးတန်ကြီး ကိုတဝက်သာသာပင်ထုတ်၍ လိုးနေရလေသည်။

ဒါပေမဲ့လဲ ကျော်စွာက သူ၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲတွင် လီးတန်ကြီးနှင့် စောက်ပတ်အတွင်းသာလေးများ ထိထိမိမိဖြစ် စေရန် လီးတန်ကြီးကို အပေါ်သို့ကော်၍တမျိုး၊ အောက်သို့စိုက်၍ တဖုံ ဘေးတဖက်တချက်စီသို့စောင်း၍ ထိုးကာ လိုးတာကတမျိုး  နည်းမျိုးစုံအောင်ဆောင့်၍ လိုးနေတော့ရာ မူမူခမျာ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးမှာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် လွုပ် ရှား၍နေရရင်း တအင်းအင်းဖြင့် ညှီး၍ လာရတော့သည်။   ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရာက ဆောင့်၍ လိုးနေသော ကျော်စွာသည်ဖြေးရာ မှ မြန်၊ မြန်ရာမှနှေး ဆိုတာမျိုး လိုတချက်ခြင်း ခပ်ဖြေးဖြေးဆောင့်၍ တမျိုး ခပ်သွက်သွက် ဆက်တိုက်ဆောင့်၍တဖုံ အားကို လို သလိုတိုးကာ လျှော့ကာဖြင့်ဆောင့်၍ နေပြန်တော့ အားရပါးရပင် စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ကာ အလိုးခံနေသော မူမူသည် တကိုယ် လုံး အီဆိမ့်၍ တက်လာရာကပင်သူမ၏စိတ်တွေကို မနဲပင်ထိန်း၍ နေရလေသည်။ ထို့ပြင် သူတို့နှစ်ယောက်လိုးနေကြသော ကု တင်ကြီးက တကျွီကျွီမြည်၍ လာရသလိုလီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထုတ်ချီသွင်းချီဖြင့်လိုးနေသည့် အသံတွေကလဲ  ညံ၍ထွက်နေရသည်။

“ပြွတ်….ပလပ်……အင့်…..ပြွတ်……ဖွတ်… မောင်…မမကိုလိုးရတာ ကောင်းလားဟင်….”    “ကောင်းတယ် မမရယ်… သိပ် အရသာရှိတာပဲ…”  “လုပ်…လုပ်….အားရအောင်လုပ်….မမလဲ သိပ်ကောင်းလာပြီ…. ဟင်း..ဟင်း..”    ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ ထား သော ကျော်စွာ၏ပေါင်တဖက်တချက်တွင် တင်၍ထားသော မူမူ၏ ခြေထောက်လေးများက ကျော်စွာ၏ခါးကို ချိတ်၍ လာပြီး အားယူကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ပေးနေသည်။ ထိုကာလမှာပင် တကိုယ်လုံး အီဆိမ့်၍ လာရသော ကျော် စွာသည်လီးတန်ကြီးကိုသူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ နေ၍ တဆုံးနီးပါး ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ ထုတ်ကာ အားကုန်ပင်ဆောင့်၍ လိုးလာတော့သည်။

“ဟင်း….ဟင်း…မမ…ပြီးတော့မယ်…. မောင်ရယ်…. ဟင်း..ဟင်း..”  မူမူတစ်ယောက်တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့်ပင် ဖြစ်၍လာရသည်။  အားကုန်ဆောင့်ကာ လိုးနေသည့်ကြားမှပင် ကျော်စွာသည် မူမူနှင့်သူ၏မိန်းမ ဖြူမာတို့ကို နွိုင်းယှဉ်၍ စဉ်းစားနေမိသည်။ ဖြူမာ သည် မူမူထက်(၇)နှစ်(၈)နှစ်မျှငယ်ပြီး နုနယ်သည်မှာ မှန်ပါသည်။  သို့ရာတွင် ဖြူမာထက် အသက်(၇)နှစ်(၈)နှစ်မျှ ပို၍ ကြီးကာ  မှည့်ဝင်းနေသော အသီးပမာဖြစ်နေသော မူမူကိုလိုးရတာက ပို၍အရသာရှိကာ ထူးကဲစွာ အီဆိမ့်လှသည်ကိုတွေးလိုက်မိပြီး ခဏ တွင်တော့ အားကုန်တချက်ဆောင့်ပြီး ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည် မူမူ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့မှေက်၍ ကျသွားကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံး လေးကို ငုံ့၍ ဖက်လိုက်စဉ်မှာပင် မူမူကလည်း ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကိုဆီးကြို၍ ဖက်လိုက်ရင်း သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို  အစွမ်းကုန်ပင့်ကာ ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးကို အရင်းဆီသို့ အတင်းပင်ဖိကပ်၍ ပေးလိုက်ပါတော့လေသည်။ ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ေကာ့ေပးေနသည္

ၿပဳံး၍ၾကည့္ေနေသာ မူမူ၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္က ဆုတ္ကိုင္လိုက္မိသည္။ ၿပီးေတာ့ မူမူ၏ကိုယ္လုံးေလးကို သူ႔ဖက္ သို႔ဆြဲယူလိုက္ရာက မူမူ၏ ပါးေဖါင္းေဖါင္းေလး ႏွစ္ဖက္ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ နမ္းလိုက္သည္။ သူ၏အနမ္းကို ေၾကနပ္စြာျဖင့္ ခံယူ ေနေသာ မူမူက သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့၍ေပးထား႐ုံသာမက ၾကည္ႏူးစြာျဖင့္ပင္ သူမ၏မ်က္လုံးေလးမ်ားကို ေမွး၍ ခ်ထား ေပးေသးသည္။

မူမူ၏ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို နမ္းၿပီးလိုက္ကာမွ ေက်ာ္စြာ၏ ကိုယ္တြင္းမွေသြးသား မ်ားက လြဳပ္လြဳပ္႐ြ႐ြျဖစ္လာၾကသည္။ ေက်ာ္ စြာ၏လက္ႏွစ္ဖက္က မူမူ၏ကိုယ္လုံးေလး ကိုေက်ာမွ သိုင္း၍ဖက္လိုက္မိသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ မူမူ၏မ်က္ႏွာေလးကို တပ္မက္စြာ  ၾကည့္ေနရင္းကပင္ သူ၏မ်က္ႏွာက ငုံ႔၍ ဆင္းသြားၿပီးလွ်င္ ထူထူေလးလုံးေနေသာ မူမူ၏ ႏြဳတ္ခမ္းေလးေတြကို ဖိကပ္ကာစုပ္နမ္း လိုက္ေတာ့သည္။

႐ုတ္တရက္ေျခာက္ ျခားသြားရေသာ မူမူသည္ ထိတ္လန႔္တၾကားပင္ ေက်ာ္စြာ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖင့္  ျပန္ဖက္လိုက္မိသည္။ ဒီမွ်အထိျဖစ္လိမ့္မည္ မထင္ခဲ့မိေသာ မူမူတစ္ေယာက္ရင္ထဲတြင္ တုန္လြဳပ္၍သြားရသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ နမ္းသည္၊ ေက်ာ္စြာသည္ အေတာ္ပင္မက္ေမာေသာ ေဇာအဟုန္တို႔ျဖင့္ အတင္းကိုနမ္းေနသည္။ ဒီလိုဆိုျပန္ေတာ့လဲ မူ မူ၏စိတ္ေတြက တမ်ိဳးေျပာင္းကာ ေၾကနပ္ဝမ္းသာ ျဖစ္ရသည္။

ေက်ာ္စြာသည္ မူမူထက္ အသက္တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္မွ် ငယ္ေလသည္။ ေက်ာ္စြာ၏မိန္းမ ျဖဴမာက မူမူထက္ (၇)ႏွစ္မွ်ပင္ငယ္ သည္။ သူတို႔လင္မယားကို ေဘးမွ အခန္းတြင္ ငွား၍ထားခဲ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္နီးပါးပင္ရွိေခ်ၿပီ။ ဒါကလဲ မူမူ၏ေယာက္်ား ကိုျမင့္သြင္ က နယ္သို႔ေျပာင္းရသျဖင့္ မူမူအေဖၚရေအာင္ဆိုကာ သူ႔ဆရာ၏သမီးႏွင့္သားမက္ကို အိမ္ကိုတျခမ္းကာ၍ ငွားေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။  မူမူကလဲ အလုပ္ႏွင့္ဆိုေတာ့ ကိုျမင့္သြင္၏ေနာက္ကို အလုပ္ပစ္၍ မလိုက္ႏိုင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ပင္ မူမူတစ္ေယာက္က်န္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။

ေက်ာ္စြာသည္ ခ်စ္မြဳေရးရာကို ကြၽမ္းက်င္သူ အိမ္ေထာင္သည္တစ္ေယာက္လဲ ျဖစ္သျဖင့္ သူ၏အနမ္းေတြက မူမူ၏ေက်ာထဲပင္  စိမ့္၍သြားရသည္။ ဒါတင္မက ရင္ထဲက ကလီစာေတြပါ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ကုန္ၿပီလား မသိ။ မူမူကိုယ္လုံးႀကီးကို အတင္းပင္ႀကဳံး၍  ဖက္ထားမိသည္။ ဒီလိုရင္ခုံလြိဳက္ေမာစြာျဖင့္ ခ်စ္အရသာကို မခံစားခဲ့ရတာၾကာခဲ့ေခ်ၿပီ။

ကိုျမင့္သြင္ႏွင့္မူမူတို႔ အိမ္ေထာင္သက္က (၄)ႏွစ္မွ်ရွိခဲ့ကာ ရင္ခုံသံေတြ ေပ်ာက္လုဆဲဆဲ ျဖစ္႐ုံမွ်မက ခုဆိုကိုျမင့္သြင္က ဘက္ဂ်က္ ပိတ္ခါနီး၍ ျပန္မလာႏိုင္တာ(၂)လပင္ေက်ာ္ေပၿပီ။ ဒီေတာ့လဲ ေက်ာ္စြာ၏ ရင္ခြင္ထဲမွမူမူတစ္ေယာက္ ေျပာင္းဆန္ကာ ခံစားေနရ ႐ုံမက ေက်ာ္စြာကို တပ္မက္တဲ့စိတ္ေတြကလဲ သူမကိုတရစ္ၿပီး တရစ္ရစ္ပတ္၍ လာခဲ့ရေခ်ၿပီ။

မူမူ၏ တကိုယ္လုံး တရွိန္းရွိန္းျဖစ္၍လာရာမွ ပူေႏြး၍လာခဲ့ရေခ်ၿပီ။ ဒီၾကားထဲတြင္ ေက်ာ္စြာ၏ လွ်ာဖ်ားေလးက မူမူ၏လွ်ာေပၚသို႔ ထိုးေထာက္၍ ယက္လိုက္သည့္အခါမ်ားတြင္ေတာ့ မူမူတစ္ေယာက္ အသက္႐ြဳတာေလးပင္ေအာင့္၍ ထားလိုက္မိသည္။ သူမလို ပင္ ေက်ာ္စြာလည္း ရွိရွာေပသည္။ အားမလို အားမရျဖင့္ ေက်ာ္စြာ၏လက္ေတြက မူမူ၏တစ္တစ္ရစ္ရစ္ ျပည့္ျပည့္ေဖါင္းေဖါင္း  လုံးႀကီးေပါက္လွကိုယ္လုံးႀကီးကို အားမလိုအားမရ လိုက္၍ပြတ္သပ္ေနသည္။ ထိုမွ်မကပင္ လုံးတစ္စြင့္ကားေနေသာ မူမူ၏  တင္ဆုံႀကီး လုံးလုံးေပၚသို႔လည္း လက္ဖဝါးကို ျဖန႔္ကာ အုပ္၍ကိုင္ရာမွ ဆုပ္နယ္၍ေနျပန္ပါေသးသည္။ မူမူ၏ဒူးေလးမ်ားပင္ တုံ ခ်င္လာၿပီ။

ေက်ာ္စြာ၏ႏြဳတ္ခမ္းမ်ားက မူမူ၏ႏြဳတ္ခမ္းႏွစ္လြာကို လြတ္၍ေပးလိုက္ရာမွပင္ မူမူ၏ ပါးျပင္တစ္ဖက္ကို ဖိ၍နမ္းလိုက္ၿပီး ပါး ျခင္းဖိ၍ ကပ္ကာ မူမူကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္၍ထားသည္။ အသက္႐ြဳၾကပ္ကာ ေမာေနေသာ မူမူကလည္း သူမ၏မ်က္ႏွာ ေလးကို တလြဳပ္လြဳပ္ျဖင့္လုပ္ကာ ေက်ာ္စြာကိုပါးခ်င္း ပြတ္ေပးေနၿပီး ေက်ာ္စြာ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကိုလည္း လြတ္ထြက္သြားမွာ စိုး သည့္အလား သိမ္းႀကဳံး၍ဖက္ထားသည္။ မူမူ၏ နားေရွ႕တြင္ကပ္လွ်က္သား ေရာက္၍ေနေသာ ေက်ာ္စြာ၏ ႏြဳတ္ခမ္းမ်ားက လြဳပ္ လြဳပ္႐ြ႐ြျဖစ္၍လာသည္။

“မမမူ အခန္းထဲသြားၾကရေအာင္ေနာ္…”   “အို…..”   မမမူရင္ထဲတြင္ ဒိန္းကနဲျဖစ္၍သြားရသည္။ သူက ေျပာလိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ မူ မူ၏စကားျပန္တာကိုမေစာင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရွိေနတာကလဲ အခန္းဝတြင္ရွိေနေလေတာ့ မူမူ၏ ကိုယ္လုံးေလးကိုဖက္ကာ အခန္း ထဲကို အတင္းပင္ဆြဲေခၚ၍ သြားပါေတာ့သည္။  “မင္း မင္း…သိပ္ကဲတာဘဲ… အဲေလာက္ထိ…မမမူ မရဲဘူးကြား… အို…အေမ့….”  သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ႐ုန္းကန္ျခင္း မျပဳေသာ္လည္း တုန္ယင္လြဳပ္ခါေနေသာ အသံေလးျဖင့္ေတာ့ ကန႔္ကြက္ရွာရင္း  ယက္ကန္ယက္ကန္ျဖင့္ အခန္းထဲသို႔ပါ၍သြား၏။

အခန္းထဲေရာက္လွ်င္ပင္ ရာဂစိတ္ေတြ ေသာင္းက်န္း၍ လာရေသာ ေက်ာ္စြာက  သူ၏လက္ကို မူမူ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား ေရွ႕ဖက္သို႔လွမ္းလိုက္ရာက သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လွမ္းလိုက္ရာက သူမ၏ေစာက္ဖုတ္  ႀကီးကိုထဘီေပၚမွပင္ အုပ္၍ညႇစ္လိုက္ေတာ့ရာ  “…အို…ေအမ့…”  ဟူေသာ အသံေလးျဖင့္ မူမူ၏ကိုယ္လုံးေလးသည္ ေျခဖ်ား ေလးမ်ား ေထာက္ကာ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားရာမွ ႐ုတ္တရက္လန႔္ျဖတ္၍ သူမ၏ေပါင္ေလးမ်ားမွာ ဟ၍သြားရသည္။ ဒီမွာတင္  အႀကိဳက္ေတြ႕သြားေသာ ေက်ာ္စြာက မူမူ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို မိမိရရပင္တိုး၍ ကိုင္လိုက္ရာက ဖ်စ္ညႇစ္၍ေပးေနသည္။

မူမူတစ္ေယာက္ ေနာက္သို႔မဆုတ္မိ။ သူ႔လက္ေတြကိုလဲ လွမ္း၍မဖယ္မိ။ တခဏအၾကာမွပင္ ေက်ာ္စြာ၏လက္က သူမဆီမွ ခြာ ထြက္သြားမွာကိုပင္စိုးရိမ္၍ လာမိသည္။ခါးေလးကို မသိမသာေလး ေကာ့၍ထဘီေအာက္မွ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ အိအိႀကီးကိုေက်ာ္ စြာထံသို႔ ကပ္၍ေပးေနမိေတာ့သည္။ တစထက္တစလဲ မူမူ၏ေပါင္လုံးေလးႏွစ္ဖက္သည္ ကြတတေလးျဖစ္ကာ သူမ၏ေပါင္ေလး ေတ ြကိုဟသထက္ ဟ၍ေပးလာသည္။

ေက်ာ္စြာကလဲ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကိုကိုင္ေနသည္။မိန္းမသားဗီဇက ရွက္႐ြံ႕မြဳႏွင့္သူမ၏ နီရဲေနေသာ မ်က္ႏွာေလးကိုလြဲကာ ေဘးသို႔  ခပ္ဖယ္ဖယ္ေလး လုပ္ထားေသာ္လည္း သူမ၏ အသိစိတ္အားလုံးကေတာ့ ေက်ာ္စြာ၏လက္ဖဝၚးေအာက္မွ သူမ၏ ေစာက္ ဖုတ္ႀကီးဆီမွာသာ ရွိသည္။ ကိုျမင့္သြင္ ျပန္မလာတာၾကာလွ်င္ မၾကာခဏပင္ မူမူသည္ သူမဘာသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို  ကိုင္၍ပြတ္ေပးတတ္သည္။ ဒါေပမဲ့ ခု ခု ေက်ာ္စြာ ကိုင္ေပးေနတာေလာက္ မေကာင္းပါ။ ခုေတာ့ မူမူမွာ တကိုယ္လုံး မ႐ိုးမ႐ြပင္ ျဖစ္၍လာရေခ်ၿပီ။ အားမရႏိုင္ေတာ့ေသာ ေက်ာ္စြာက ႀကံႀကံဖန္ဖန္ပင္ မူမူ၏ထဘီကို ခါးမွခြၽတ္၍ မခ်ဘဲ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္သာ  ရွိေနေသာ မူမူ၏ထဘီေလးကိုဆြဲ၍မတင္လိုက္သည္။

“အို…ေမာင္….ေမာင္ေလး…..မလုပ္နဲ႔….အို…. မလုပ္နဲ႔… မလုပ္နဲ႔”   ဟု ျပာျပာသလဲေျပာရင္းမွ ေက်ာ္စြာ၏လက္ေတြကို ဖယ္ေန ေသာ္လည္း အသားခ်င္းထိ႐ုံမွ်သာ တြန္းဖယ္သည့္အားက မပါသည့္အျပင္ ေက်ာ္စြာဟူသာ အၿမဲတေစေခၚခဲ့ေသာ မူမူက အခု  ေမာင္ေလးဟုပင္ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖင့္ ေခၚလိုက္ေခ်ၿပီ။ မူမူ၏ထဘီေလးမွာလဲ ခါးနားထိပင္ လွန္၍တက္သြားေပၿပီ။ ျဖဴ ေဖြးေသာ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းမူမူ၏ ေအာက္ပိုင္းတခုလုံးက ထြက္ေပၚ၍ လာေခ်ၿပီ။ ဒီမွာတင္ ေက်ာ္စြာ၏လက္က မူလေနရာ ေဟာင္းသို႔ေရာက္၍ သြားရာအုပ္၍ဆုတ္ကိုင္ျပန္ေခ်သည္။

မူမူ၏ဖင္သားလုံးလုံးႀကီးက တြန႔္ကနဲ ေနာက္သို႔ဆုတ္သြားရာမွ သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကေတာ့ ေက်ာ္စြာ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဆြဲ၍  အတင္းဖက္လိုက္မိသည္။ မူမူတစ္ေယာက္ ဒူးေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနၿပီ။ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို တ႐ြ႐ြျဖင့္ပြတ္လိုက္  ဇိကနဲဇိကနဲ ဆုတ္လိုက္ျဖင့္ လုပ္ေနတာကို ရင္တလွပ္လွပ္ျဖင့္ခံစား၍ ေနရင္းက မူမူ၏အၾကည့္မ်ားသည္ နားတြင္ပင္ရွိေနေသာ   ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ႀကီးေပၚမွ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေမြ႕ယာႀကီးဆီသို႔ ေရာက္၍သြားရသည္။ ဒါကို သိလိုက္ေသာ ေက်ာ္စြာက  သူမ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို အုပ္၍ကိုင္ကာ ညစ္ထားရင္း “မမမူ ကုတင္ေပၚသြားရေအာင္ေနာ္….”   “ဟင့္အင္း….”     ဟုကိုယ္လုံး ေလးခါကာ ေျပာလိုက္ရင္းမွပင္ မူမူသည္ ေက်ာ္စြာ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကိုတိုး၍ ဖက္ထားလိုက္သည္။

ေက်ာ္စြာ၏လက္ေတြက မူ မူ၏ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္း တစ္ေလွ်ာက္ကို စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီပြတ္၍ေနရင္းက သူ၏လက္ညႇိဳးထိပ္က ေစာက္ပတ္ဝထဲကိုတိုး၍  တိုး၍ႏြိဳက္လိုက္ပါေသးသည္။ မူမူ၏ ဖင္လုံးႀကီးေတ ြမွာ ေျမာက္ႂကြ ေျမာက္ႂကြျဖင့္ျဖစ္၍ေနရသည္။ခဏအၾကာမွာပင္ မူ မူ၏ေစာက္ပတ္ဝမွ ကာမေရွ႕ေျပးအရည္ၾကည္ေလးမ်ား စိမ့္၍ထြက္လာသည္။ ဒီမွာတင္ ေက်ာ္စြာ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးကလဲ မူ မူ၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ စြပ္ကနဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။

“အို…..ဟင့္…..အ….အ…..အား….”  ေက်ာ္စြာသည္ မူမူ၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထိုးထည့္လိုက္ၿပီးေသာ္ သူ၏လက္ညႇိဳးကို ခပ္ျပင္း ျပင္းေဆာင့္၍ ထုတ္ခ်ီ သြင္းခ်ီ လုပ္ေပး႐ုံမွ်ပင္မက သူ၏လက္မထိပ္ေလးျဖင့္လည္း ထြားထြားႀကိဳင္းႀကိဳင္းရွိေနေသာ မူ မူ၏ေစာက္ေစ့ေလးကို ဖိ၍ပြတ္ေပးလိုက္၏ မူမူခမ်ာ ကိုယ္လုံးေလးတစ္ခုလုံးပင္ ဆတ္ကနဲ ျဖစ္၍သြားရသည္။ ေက်ာ္စြာတစ္ ေယာက္ တလုံးတခဲႀကီးျဖင့္ ျဖဴေဖြးကာ ေတာင့္တင္းလွေသာ မူမူကို ေခ်ာင္းေနသည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။  မူမူ၏ေစာက္ပတ္ဝမွ  ေစာက္ရည္တို႔သည္ တစထက္တစ စို႐ြဲ၍လာခဲ့ရေခ်ၿပီ။ ေက်ာ္စြာသည္ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ သူ၏လက္ညႇိဳးကိုဆြဲ၍ထုတ္ လိုက္ၿပီး လက္ကိုပါ႐ုတ္လိုက္ရာ ခါးသို႔လွန္တင္ထားေသာ မူမူ၏ထဘီေလးသည္ မူလအတိုင္း ျပန္၍က်သြားသည္။ ေက်ာ္ စြာသည္ မူမူ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ေနာက္ေက်ာဖက္မွ သိုင္း၍ဖက္ထားေသာ သူ၏လက္ကိုခြာ လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာ္ စြာ၏ကိုယ္လုံးေလးက ေနာက္သို႔ဆုတ္၍ မူမူ၏ ကိုယ္မွ အခြာလိုက္တြင္ေတာ့မူမူ၏ လက္ေလးမ်ားသည္လည္း ေက်ာ္စြာ၏ ကိုယ္ ေပၚမွ ေျဖေလွ်ာ့၍ ေပးလိုက္ေလသည္။

ကိုယ္လုံးခ်င္းခြာကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွပင္ တုန္တုန္ယင္ယင္ေလး ရပ္၍ေနရာက ေက်ာ္စြာကိုသူမ၏ တပ္မက္မြဳေတြ အျပည့္ျဖစ္ ေနေသာ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္။ ၾကယ္သီးအားလုံး ျပဳတ္ကုန္သည္ႏွင့္ ေက်ာ္စြာသည္ သူ၏ရွပ္အက်ႌကိုကိုယ္မွ  ဖယ္ခြာလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မူမူကိုလွမ္း၍ၾကည့္လိုက္ရင္း သူဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးခါးပုံစကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ဆြဲ၍ ျဖဳတ္လိုက္ တြင္ေတာ့ ၾကည့္ေနေသာ မူမူ၏ရင္ထဲတြင္ ထိပ္ကနဲျဖစ္၍သြားသည္။   ဟုတ္ပါသည္။ ပါးျပင္ေထာင္ေနေသာ ေႁမြေဟာက္ႀကီး သဖြယ္ တန္းလန္းျဖင့္ထြက္ေပၚ ၍လာေသာ ေက်ာ္စြာ၏ လီးတန္ႀကီးသည္ ကိုျမင့္သြင္၏လီးႀကီးႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းပင္ရွိ ေသာ္လည္း လီးႏွင့္ျပတ္ေနခဲ့သည္မွာ (၂)လေက်ာ္မွ်ၾကာခဲ့ရကာ ေတြ႕ျမင္ေနရေသာ လီးတန္ႀကီးကလဲ သံေခ်ာင္းႀကီးတစ္ေခ်ာင္း အသြင္ မာေက်ာ၍ေနရသည့္အျပင္ ဒစ္ႀကီးကလဲ ၿပဲလန္ၿပီး နီရဲေနသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမကိုတည့္တည့္ႀကီး ခ်ိန္႐ြယ္ထားသလိုျဖစ္ ကာ မာေၾကာလွေသာ လီးတန္ႀကီးက တဆတ္ဆတ္ျဖစ္၍ေနသည္။

မူမူ၏ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးမ်ားက လီးတန္ႀကီးဆီမွ မခြာႏိုင္သလို သူမ၏ရင္ထဲတြင္လဲ ဘေလာင္ဆူ၍ေနေခ်ၿပီျဖစ္သည္။ သူမၾကည့္ေန စဥ္မွာပင္ ေက်ာ္စြာကလဲ ရပ္၍ျပထားရာမွ ေက်ာ္စြာ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးက တခ်က္လြဳပ္လိုက္သျဖင့္ လီးတန္ႀကီးမွာ ရမ္း၍သြား သည္။ မူမူ၏ရင္ထဲတြင္ လြိဳက္ကနဲျဖစ္သြားရၿပီး သူမသည္ စအိုဝေလးကိုပင္႐ြဳံ႕၍ သြင္းလိုက္မိ၏။   “မမမူ အဝတ္ေတြခြၽတ္လိုက္ ေတာ့ေလ…”  ေလသံက တိုးတိုးေလးႏွင့္ေအးေအးေလးပင္။ ဒါေပမဲ့ မူမူရင္ထဲတြင္ ဒိန္းကနဲ ျမည္သြားရသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမကို  တဲ့တဲ့မတ္မတ္ခ်ိန္႐ြယ္၍ထားေသာ လီးတန္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္းက မူမူသည္ တုံတုံယင္ယင္ျဖင့္ပင္ သူမ၏အက်ီကို ခြၽတ္လိုက္သည္။  ၿပီးေတာ့ ဘရာစီယာကိုပါ ခြၽတ္လိုက္သည္။ ေသနတ္ႏွင့္ခ်ိန္၍ အမိန႔္ေပးခံလိုက္ရသူပမာ ႏွစ္ခါမေျပာရဘဲ မူမူသည္ အဝတ္ေတြ ကို ခြၽတ္ေနသည္။

သူမ၏ကိုယ္မွ ဘရာစီယာေလး ကင္းကြာသြားသည္ႏွင့္ လြဳပ္ခါ၍ထြက္လာေသာ မူမူ၏ ႏို႔အုံႀကီးေတြ ြမွာတင္း၍ ေနၿပီး ႏို႔သီးေလး  ေတြမွာ နီညိဳေရာင္ေလးမ်ားျဖင့္ ခပ္ထြားထြားျဖစ္ လွ်က္ေကာ့တက္၍ေနၾကသည္။ အက်ႌေတြအားလုံး ခြၽတ္ၿပီးသြားေသာ  မူမူသည္ ခပ္ေတြေတြေလး ရပ္၍ေနသည္။  “ထဘီကို ခြၽတ္လိုက္ေလ မမမူ…”   သူ႔စကားမဆုံးမွီမွာပင္ ဆတ္ကနဲျဖစ္၍ သြားရ ေသာ မူမူသည္ သူမ၏ထဘီေလးကို ခါးမွဆြဲ၍ေျဖကာ လြတ္ခ်လိုက္သည္။ မူမူ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အဆမတန္ေဖါင္းကား၍ေန ၿပီး အေမြးနက္မ်ားမွာ ခပ္စိပ္စိပ္ေပါက္၍ ေနၾကသည္။သူမ၏ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးတဖက္တခ်က္ရွိ ေစာက္ပတ္ႏြဳတ္ ခမ္းသားမ်ားသည္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္အဝေလးနားတြင္ အိမ္ေထာင္သက္ရင့္သူျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ခပ္ဟဟေလးျဖစ္၍ေနသည္။

မူမူမွာ ရင္အုံႀကီးမ်ား နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီျဖင့္ျဖစ္ကာ လြိဳက္ေမာ၍ေနသည္။ သူမ၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးတခုလုံးကို တပ္မက္စြာျဖင့္  ၾကည့္ေနရင္းကပင္ ေက်ာ္စြာသည္ သူ၏ကိုယ္လုံးတီးႀကီးကို ေရွ႕သို႔တိုးလိုက္သည္။ တရမ္းရမ္းျဖစ္၍ သြားရေသာ ေက်ာ္စြာ၏လီး တန္ႀကီးသည္ မူမူ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးႏွင့္ ထိလုထိခင္ျဖစ္၍ သြားရသည္။  “မမမူ…”   “ဟင္…”   တရမ္းရမ္းျဖစ္သြားေသာ ေက်ာ္ စြာ၏လီးတန္ႀကီးဆီမွ သူမ၏အၾကည့္မ်ားကို ႐ုတ္သိမ္းကာ မူမူသည္ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးမ်ားကိုပင့္၍ ေက်ာ္စြာကို ၾကည့္လိုက္၏။ မူ မူ၏ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးမ်ားသည္ အရည္ေလးမ်ား ရစ္ဝိုင္းလွ်က္ ေတာက္ပ၍ေနသည္။

“ကုတင္ေပၚတက္လိုက္ေလ မမမူ…”  မူမူသည္ေက်ာ္စြာကို အသာေလးေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီးမွ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ေျဖးေျဖး ပင္ေနာက္သို႔ လွည့္လိုက္သည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ ေထာင္မတ္၍ေနေသာ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးသည္ ျဖဴေဖြးမို႔ေဖါင္းေနေသာ မူ မူ၏ဖင္သားႀကီးႏွင့္ ဖိကပ္မိလိုက္ေတာ့သည္။ ဖင္သားႀကီးတစ္ဖက္ ေႏြးကနဲ ျဖစ္သြားရစဥ္မွာပင္ မူမူသည္ သူမ၏ေျခေထာက္ ေလးမ်ားကို ေရွ႕သို႔ မလွမ္းေသးဘဲ ေပ၍ရပ္ေနလိုက္မိသည္။

ထိုအခိုက္မွာပင္ ေက်ာ္စြာ၏လက္ႏွစ္ဖက္က လက္ဝါးႏွစ္ဖက္သည္ ပ်ံ႕ကား၍ မူမူ၏ ဖင္သားႀကီး တဖက္တခ်က္သို႔ဖိကပ္ကာ  သူမ၏ဖင္သားႀကီးေတြကို သုံးေလးခါမွ်ပင္ဆုတ္နယ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္ကို မူမူ၏တင္သားႀကီးမ်ားဆီမွ  ခြာလိုက္သည္။ ထိုအခါမွသာ မူမူသည္ကုတင္ေဘးသို႔ တိုးကပ္လိုက္ၿပီး သူမ၏ ေပါင္တဖက္ကို ကုတင္ေပၚသို႔ ခြ၍တင္လိုက္ေတာ့ ရာ က်န္ေျခေထာက္ေလး တစ္ဖက္က ကုတင္ေဘးၾကမ္းျပင္မွ ထပ္မံ၍ မႂကြရေသးမီမွာပင္ သူမ၏ေနာက္သို႔တိုးကပ္လိုက္ေသာ  ေက်ာ္စြာက မူမူ၏ခါးေလးကို လက္တဖက္ျဖင့္လွမ္း၍ ဖက္လိုက္ၿပီး ေပါင္တဖက္ကုတင္ေပၚသို႔ ေရာက္ေနသည့္အတြက္ ၿပဲကား၍  သြားေသာ သူမ၏ေပါင္ရင္းႏွစ္ဖက္ၾကားကို သူ၏လီးတန္ႀကီးကို သြင္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ လက္တစ္ဖက္က သူ၏လီး တန္ႀကီးကိုကိုင္လိုက္ရာက လီးတန္းႀကီး၏ထိပ္ကို မူမူ၏ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့လိုက္သည္။

“ဟင္း….မင္းႏွယ္…ႀကံႀကံဖန္ဖန္ကြယ္… အို…ၿဗိ… အေမ့… ကြၽတ္… ဖြတ္….အင့္…ဟင္း…ဟင္း…”   မူမူ၏မ်က္လုံးေလးမ်ား  စင္း၍က်သြားခဲ့ေခ်ၿပီ။ ထို႔အျပင္ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးကလဲ မူမူ၏ ေစာက္ပတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးထဲသို႔ တစ္ဆုံးဝင္၍ သြားခဲ့ေခ် ၿပီျဖစ္သည္။ သူ၏လီးတန္ႀကီးမွာ ေႏြးကနဲ စီးကနဲ ျဖစ္ကာ မူမူ၏ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တဆုံးဝင္သြားသည္ႏွင့္ ေက်ာ္စြာသည္  သူ၏ခါးကို ႏွိမ့္ကာ ေအာက္ကေန ပင့္ပင့္ၿပီး ေဆာင့္ကာလိုးပါ ေတာ့သည္။ ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္၍ လိုးလိုက္ေသာ ေက်ာ္ စြာ၏ေဆာင့္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ပင္မူမူ၏ ဖင္းသားလုံးလုံးႀကီးေတြ အိပက္အိပက္ျဖင့္ တုန္ခါ၍ေနရသည္။    လိုးစမွာပင္ ဆက္တိုက္ ဆိုသလို ထြက္၍လာေသာ မူမူ၏ေစာက္ရည္မ်ားသည္သူမ၏ ဆန႔္၍ေထာက္ထားေသာ ေျခေထာက္ေလးရွိ ေပါင္တြင္းသားေလး မ်ားေပၚသို႔ပင္စီး၍ က်ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ မူမူသည္လည္း မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို ေမွးစင္းရင္းထားရာမွ အံေလးေတြႀကိတ္ကာ ေက်ာ္ စြာ ေဆာင့္သမွ်ကို အံတင္းစြာခံေနသည္။ ေက်ာ္စြာသည္လည္း မူမူ၏ေနာက္မွေန၍ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ကာလိုးေနရင္းမွသူမ၏  ကိုယ္လုံးကို ေနာက္မွေန၍ ဖက္ထားေသာ သူ၏လက္က မူမူ၏ႏို႔အုံႀကီးေတြေပၚ လွမ္းလိုက္ရင္း ႏို႔အုံႀကီးေတြကို ဆုတ္ကာႏို႔သီး ေတြကို ေခ်မြရင္း ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္၍ လိုးသည္။

ေက်ာ္စြာ၏ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားက မည္မွ်ပင္ ျပင္းထန္ထိမိပါေစ၊ မူမူ၏ ေျခေထာက္တစ္ဖက္က ကုတင္ေဘးၾကမ္းျပင္တြင္ေထာင္ ရင္း တဖက္က ကုတင္ေဘးေစာင္း ေပၚသို႔ဒူးေကြး၍ ခြတင္ထားသျဖင့္ ေပၚႏွစ္ဖက္ကားကာေစာက္ပတ္ဝကို ၿဖဲေပးထားသလို ျဖစ္ ေနသျဖင့္ မူမူမွာ အားမရႏိုင္ျဖစ္၍ေနရေလသည္။ ၾကာလာေတာ့ မူမူတစ္ေယာက္ အားမရႏိုင္မြဳေတြကို သီးမခံႏိုင္ေတာ့ပါ။    “ေန  ေနအုံး…. မင္းလီးကို ဖိသြင္းထားလိုက္… ဟုတ္ပီ…”  မူမူသည္ ကုတင္ေစာင္းတြင္တင္ထားေသာ သူမ၏ေျခေထာက္တဖက္ကို ကု တင္ေအာက္သို႔ ျပန္၍ခ်လိုက္ၿပီး သူမ၏ကိုယ္လုံးကို ကုတင္ေပၚသို႔ ေမွာက္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေစာင္းကို ဝမ္းဘိုက္ျဖင့္ဖိကာ ဖင္သား ေဖြးေဖြး လုံးလုံးႀကီးမ်ားကို အေပၚသို႔ေကာ့၍ တင္ေပးလိုက္သည္။

“ေဆာင့္…ေဆာင့္ေတာ့… ဖြတ္… အ..ႁပြတ္…ဖြတ္…အမေလး… အင္း..ဟင္း…”   ေက်ာ္စြာကလဲ သူမ၏ဖင္သားႀကီး လုံးလုံး တစ္တစ္ႀကီးမ်ားကို လက္ႏွစ္ဖက္ဆုတ္၍ ကိုင္ကာ အားပါးတရကို ေဆာင့္၍လိုးေနေပသည္။ သူေဆာင့္၍ လိုးလိုက္တိုင္း အိကနဲ  အိကနဲ တုန္၍တုန္၍သြားရေသာ မူမူ၏ ဖင္သားႀကီးေတြ အျဖစ္ကိုၾကည့္ကာ ေက်ာ္စြာ၏ရမၼက္စိတ္ေတြက ပို၍ျပင္းထန္လာရကာ  လိုးေဆာင့္ခ်က္ေတြကလဲ ပို၍သြက္လာသည္။  ကုတင္ေဘးၾကမ္းျပင္တြင္ ေထာက္၍ထားေသာ မူမူ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ မွာ ကား၍ မလာဘဲ ဟတယ္ဆို႐ုံေလးမွ်သာ ေစ့၍ထားသျဖင့္ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းေစ့၍ ေနေသာ ေၾကာင့္သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝမွာ  ေစ့၍ေနသျဖင့္ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ အျပင္းအထန္ေဆာင့္၍ လိုးေနေသာေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္တို႔မွာ ၾကပ္ၾကပ္ ညပ္ညပ္ေလးျဖစ္ကာ ေနသည့္အတြက္ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာ လိုးရ ခံရတာ ထိထိမိမိရွိလွ်က္ ရသာေတြ႕ေနရသည္။

တခဏအတြင္းမွာပင္ မူမူ၏ေစာက္ပတ္အဝမွ ထြက္၍လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားမွာ သူမ၏ ေပါင္သားျဖဴျဖဴေလးမ်ားေပၚသို႔ပင္  စီး၍က်ေနၾကေပၿပီ။ မူမူတစ္ေယာက္ ဘယ္တုံးကမ်ားစ၍ ဆႏၵေတြကို မ်ိဳသိပ္ခဲ့ရသည္မသိ။ အခု ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးက  ကာလအတန္ၾကာေအာင္ ပိတ္၍ထားခဲ့ေသာ သူမ၏ေစာက္ေခါင္းကို ထိုးဖြင္းလိုက္သည္ႏွင့္ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရေအာင္ပင္ ေစာက္ ရည္မ်ားမွာ တမံပြင့္၍ သြန္ခ်လိုက္သလိုပင္လိမ့္၍ စီးက်လာေန ၾကသည္။  “ဟင္….ေကာင္းလိုက္တာ မမရယ္…”  “ေကာင္း…  ေကာင္းတယ္… ဟင္း..ဟင္း…. ေကာင္းလိုက္တာ… ေမာင္ရယ္….”   မူမူ၏ စကားသံေလးက မပီမသ မသဲကြဲေလးျဖင့္ ခပ္ခြၽဲခြၽဲ ေလးျဖစ္၍ ေနေခ်ၿပီ။ အားရပါးရ ေဆာင့္၍ လိုးရင္းကပင္ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္၍လာရေသာ ေက်ာ္စြာသည္ မူမူ၏ဖင္သားႀကီးႏွစ္ဖက္ ကို ၿဖဲလိုက္ရင္းက နက္႐ြိဳင္းစြာ ထြက္ေပၚ၍လာေသာ မူမူ၏ စအိုေပါက္ေလးထဲကို သူ၏လက္ညႇိဳး၊ လက္တစ္ဆစ္ ခန႔္ကို ထည့္၍သြင္းလိုက္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ေလးလွည့္ေပးလိုက္သည္။

“ဟင့္….အို… အို…အိုး…”  မူမူ၏ခါးေလးမွာ ခြက္၍သြားကာ ဖင္သားႀကီးေတြမွာ ခါရမ္း၍ သြားသည္။ စအိုေပါက္ေလးကို ကလိ တာခံလိုက္ရစဥ္မွပင္ မူမူ၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွာလည္း ဒလၾကမ္းပင္ ယား၍တက္လာရေတာ့သည္။ ေက်ာ္စြာတစ္ေယာက္  အားပါးတရ ေဆာင့္လိုးေနသည့္ၾကားကပင္ မူမူသည္ မေၾကနပ္ႏိုင္ျဖစ္၍လာရသည္။   “ေဆာင့္… မင္းခါးကိုနိမ့္ၿပီးလီးႀကီးကို  ေထာက္ၿပီး ေဆာင့္.. အ…ဟုတ္ပီ…. အမေလး…ဖြတ္…အား…ႁပြတ္… ဖြတ္…အင္း…ဟင္း… ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ရယ္….”     ေက်ာ္စြာကခါးကို နိမ့္၍လီးတန္ႀကီးကို ေနာက္ကေန၍ ေဆာင့္၍လိုးေတာ့ရာ လီးတန္ႀကီးမွာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ေရွ႕မွ ေစာက္ေစ့ ေလးကို ဖိႀကိတ္ကာ ပြတ္ေဆာင့္ေနေတာ့သျဖင့္ မူမူ၏တကိုယ္လုံးမွာ တဆတ္ဆတ္ပင္တုန္၍ေနရေလသည္။

“မမ……အားရရဲ႕လား…ဟင္…”   “ရတယ္…ေမာင္ရယ္….မင္း…မင္း…ဆက္ေဆာင့္စမ္းပါအုံးကြယ္…ဟင္း..ဟင္း…”   ေက်ာ္စြာက လဲ မူမူ၏စိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္၍လိုးသည္။မူမူကလည္း ေက်ာ္စြာလိုးသမွ်ကို အိပ္ယာေပၚတြင္ ေမွာက္၍ခ်ထားေသာ  သူ၏ကိုယ္လုံးတီးေလးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖစ္၍ေနရာမွ သူမ၏ဖင္သားႀကီးေတြကို ေနာက္သို႔ပစ္၍ ပစ္၍ေကာ့ေပးကာ  အားပါးတရကို အလိုးခံ၍ ေနေခ်သည္။ သဲသဲမဲမဲ လိုးလွ်က္ရွိၾကေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ တစထက္တစ အရသာေတြ အီ ဆိမ့္၍လာၾကရ ေခ်ၿပီျဖစ္သည္။

“အင္း…ဟင္း..ဟင္း…ေမာင္…..မမ ၿပီး..ၿပီးခ်င္ၿပီ…. ဟင္း.. ဟင္း… ခြာမေဆာင့္နဲ႔ ေတာ့….ကပ္ေဆာင့္…ကပ္ေဆာင့္ေပးေနာ္…  ဟင္း….”   ေက်ာ္စြာသည္မူမူ၏အႀကိဳက္ကို အလိုလိုက္ကာ သူ၏ဆီးခုံကို သူမ၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္လုံးၾကား ေနာက္တြင္ဖိကပ္လိုက္ ၿပီး ခါး၏အားကိုမယူေတာ့ဘဲ တင္ပါးႏွင့္ေပါင္အားကို ယူကာ ပင့္၍ ပင့္၍ေဆာင့္သည္။ ၿပီးေတာ့လဲ ေက်ာ္စြာ၏ လက္ႏွစ္ဖက္က  သူမ၏ခါးကို ေသခ်ာစြာ ဆုတ္ကိုင္၍ လီးတန္ႀကီးကိုတဆုံးနီးပါး ထုတ္ကာ ထုတ္ကာျဖင့္ အားကုန္ႀကဳံး၍ ေဆာင့္ေလေတာ့ရာ  ခဏအၾကာမွာပင္  “အား….ေမာင္…ေမာင္….အိုး….”  ဟူေသာ ေရ႐ြတ္သံေလးႏွင့္ မူမူတစ္ေယာက္ လူးလွိမ့္သြားစဥ္မွာပင္ သူမ၏  ေနာက္မွ ေဆာင့္၍လိုးေနေသာ ေက်ာ္စြာသည္လည္း မူမူ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ဒေရာေသာပါး လွမ္း၍ဖက္ရာမွသူမ၏ေက်ာျပင္ ေလးေပၚသို႔ ေမွာက္ရက္သားက် သြားရပါေတာ့သည္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ေမွာက္ခုံေလးျဖစ္ကာ ထပ္ ရက္သားေလးမွိန္းေနၾကသည္။ခဏၾကာေတာ့မွ  “ကဲပါ…ဖယ္စမ္းပါဦး….ေက်ာ္စြာရယ္…”   ေက်ာ္စြာက မူမူ၏ေက်ာေပၚတြင္  ေမွာက္ရက္ျဖစ္၍ေနေသာ သူ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကိုႂကြ၍ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို မူမူ၏ေစာက္ ေခါင္းထဲမွ ေျဖးေျဖးခ်င္းဆြဲ၍ ထုတ္ယူလိုက္သည္။ ထိုအခါက်ေတာ့မွ မူမူသည္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ေမွာက္ရက္သား ေလးျဖစ္၍ေန ေသာ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ပက္လက္လွန္လိုက္ရာမွ သူမ၏အၾကည့္က အရည္မ်ားႏွင့္ ေပပြကာ အသဲယားစရာ ေကာင္းလွ ေသာ ေက်ာ္စြာ၏ လီးတန္ႀကီးဆီသို႔ေရာက္၍သြားသည္။

“ဟင္….သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းဘဲ….”  မူမူက မ်က္လုံးေလးအဝိုင္းသားျဖင့္ တိုးတိုးေလး ညီးညီးညဴညဴေျပာလိုက္သည္။ မွန္ ပါသည္။ တခ်ီၿပီးသြားေသာ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးမွာ ဘာမွေျပာင္းလဲမြဳ မရွိဘဲ ေတာင္မတ္ဆဲ ေတာင္မတ္တုန္း ပင္ရွိေနသည္။  လီးတန္ႀကီးကို ၾကည့္လွ်က္က မူမူသည္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ တက္၍ထိုင္လိုက္သည္။ ေက်ာ္စြာက သူမ ရွိရာဘက္သို႔တိုးလိုက္ၿပီး မူ မူ၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို သူ၏လက္မ်ားျဖင့္ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။  “မမ ေစာေစာက က်ေနာ္ကိုဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္…”   မူမူ၏  မ်က္ႏွာေလးမွာ ရဲသြားသည္။  “မသိဘူး…သြား….”   ၿပီတီတီမ်က္ႏွာေပးေလးျဖင့္ ေက်ာ္စြာကို မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ရာက မူမူသည္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို လွည့္လိုက္ကာ ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္လွန္၍ လွဲခ်လိုက္ေလ၏ ထိုအခါတြင္ေက်ာ္စြာက ကုတင္ေလး ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ သူ၏ေျခေထာက္နားတြင္ ရွိေနေသာ မူမူ၏ထဘီေလးကိုလက္တဖက္ျဖင့္ ေကာက္ၿပီး ကိုင္လိုက္ရာက ကုတင္ ေပၚသို႔လွမ္း၍ တင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူသည္ မူမူ၏မ်က္ႏွာေလးကိုလွမ္း၍ ၾကည့္လိုက္သည္။

မူမူက ေက်ာ္စြာ၏ အၾကည့္ေတြကို ရင္ဆိုင္ကာ ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ေက်ာ္စြာကို မ်က္ေတာင္ေလးတစ္ခ်က္ထိုး၍ ႏြဳတ္ခမ္းေလးေတြ ကို စူတူတူေလးလုပ္ကာ မ်က္ႏွာေလးကို တဖက္သို႔လွည့္လိုက္သည္။ ေက်ာ္စြာက သူ၏လက္တဖက္ထဲမွ ထဘီေလးႏွင့္ သူ၏လီး တန္ႀကီးကို သုတ္ေနသည္။ လီးတန္ႀကီး တင္သာမက လီးတန္ႀကီးအရင္း ဆီးခုံႏွင့္ေပါင္ၿခံေတြ ကိုပါသုတ္သည္။    အားလုံးသန႔္စင္ သြားၿပီဆိုမွ ေက်ာ္စြာသည္ မူမူ၏ေပါင္ေလးႏွစ္လုံးကိုဆြဲ၍ ကားလိုက္သည။ ျပ္ီးေတာ့ လက္ထဲက မူမူ၏ထဘီေလးျဖင့္ပင္သူမ၏  ေပါင္ၿခံဆီးခုံႏွင့္ ေစာက္ပတ္အုံႀကီးတစ္ခုလုံးသာမက ေပါင္တြင္းသားေလးေတြကိုပါ သူမ၏ ထဘီေလးႏွင့္သုတ္၍ သန႔္စင္ ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ မူမူ၏ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဒူးေကြး၍ ေထာင္ေပးလိုက္ၿပီး သူမ၏ ဖင္ၾကားေလး ေအာက္သို႔ပင္ ထဘီေလးကို ကိုင္ထားေသာ သူ၏လက္ကိုသြင္း၍သုတ္ကာ သန႔္စင္ေပးသည္။

မူမူက သူမ၏ဖင္ႀကီးေတြကို ေျမာက္၍ႂကြေပးသည္။ ေက်ာ္စြာ သန႔္စင္ေပးၿပီးေတာ့မွ ဖင္သားႀကီးေတြကို ေမြ႕ယာေပၚသို႔ ျပန္၍ခ် လိုက္သည္။ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလး တစ္ခုလုံးၿငိမ္သက္ကာ ေက်ာ္စြာက ယုယစြာ လုပ္ေပးေနတာေလးေတြကို မူမူသည္  ၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္၍ေနရသည္။ ေစာေစာက လြဲထားေသာ မ်က္ႏွာေလးကိုပင္ျပန္၍လွည့္ကာ သူမ၏မ်က္လုံးႀကီးမ်ားက ေက်ာ္စြာ ကို ၾကင္နာစြာျဖင့္ ၾကည့္၍ေနသည္။  အားလုံးသန႔္စင္ၿပီးသြားေသာအခါတြင္မွ ေက်ာ္စြာသည္ ေထာင္၍ထားေသာ မူမူ၏ ေပါင္းလုံး ေလးႏွစ္ဖက္ကို ကား၍ ခပ္စိုစိုေလးျဖစ္ေနေသာ မူမူ၏ ေစာက္ေမြးအုံေလးေပၚ သို႔ထဘီေလး၏မစိုေသးေသာ အပိုင္းကို ေ႐ြးကာဖြ ဖြေလး ပြတ္၍ေပးေနသည္။ တကိုယ္လုံးၿငိမ္သက္စြာျဖင့္ ခံေနေသာ မူမူ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားမွာ ေမွးကနဲ ေမွးကနဲ က်၍ေနရ သည္။ ေစာေစာက တစ္ခ်ီၿပီးသြားခဲ့ၿပီးျဖစ္၍ အတန္ငယ္မွ် တည္ၿငိမ္သြားရေသာ မူမူ၏ ရမၼက္ေသြးတို႔သည္ ယခုအခါ ျပန္၍လြဳပ္ ရွားစျပဳလာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

ေက်ာ္စြာကလည္း ထဘီေလးျဖင့္သူမ၏ ေစာက္ပတ္အုံကို အေမြးေလးေတြေပၚမွဆက္တိုက္ပြတ္၍ေပးေနရာ ေစာေစာက စိုထိုင္း ထိုင္းျဖစ္၍ေနရေသာ မူမူ၏ ေစာက္ေမြးေလးမ်ားသည္ ေျခာက္ေသြ႕သြား႐ုံမွ်မကဘဲ ပကတိအတိုင္းပင္ ခပ္ဖြာဖြာေလး ျဖစ္၍ လာ ခဲ့ရၿပီျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာ္စြာသည္ ထဘီေလးကိုကိုင္ထားေသာ သူ၏လက္ကိုႂကြလိုက္ကာ က်န္ေသာ လက္တဖက္က မူ မူ၏ေစာက္ပတ္အိအိႀကီးေပၚသို႔ လွမ္း၍တင္လိုက္ၿပီး သူ၏ လက္ညႇိဳး လက္မတို႔ကို မူမူ၏ေစာက္ပတ္ ႏြဳတ္ခမ္းသားႀကီးႏွစ္ခုေပၚ တြင္တင္ကာ ဖိလိုက္ၿပီး ေစာက္ပတ္ႏြဳတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို ၿဖဲလိုက္သည္။   “အို…ေမာင္…”  မူမူ၏ ကိုယ္လုံး ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးမွာ  တြန႔္ကနံ ျဖစ္၍သြားကာ မ်က္ႏွာေလးမွာရဲ၍သြားသည္။

ၿပီးေတာ့ သူမသည္ မ်က္လုံးေလးႏွစ္လုံးကို မွိတ္၍ခ်လိုက္ ေတာ့သည္။ မူမူ၏ ေစာက္ပတ္အုံႀကီးမွာလဲ ေဖါင္းကား၍ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည့္အျပင္ သူမ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးမွာလဲ လြဳပ္လြဳပ္႐ြ႐ြ  ျဖစ္၍ေနရေလသည္။ ေက်ာ္စြာသည္ သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္စလုံးကို ႐ုတ္သိမ္းလိုက္ရာက လက္ထဲမွမူမူ၏ ထဘီေလးကို ကုတင္ ေျခရင္းဖက္သို႔လွမ္း၍ ပစ္လိုက္ၿပီး ေနာက္တြင္ေတာ့ ေက်ာ္စြာသည္ မူမူႏွင့္ယွဥ္လ်က္သား အိပ္ယာေပၚသို႔လွဲ၍ခ်လိုက္ေလသည္။  ေက်ာ္စြာတစ္ေယာက္ အိပ္ယာေပၚသို႔ ပက္လက္လွန္လိုက္သည္ႏွင့္ သူ၏လီးတန္ႀကီးက မိုးေမွ်ာ္ကာေထာင္ေနသည္။ ဒါကိုပင္ မူမူ ကလဲ မက္ေမာစြာျဖင့္လွည့္၍ ၾကည့္ေနသည္။

“မ…..မ……”  “ဘာလဲဟင္ ေမာင္…”   မူမူက ေက်ာ္စြာ၏ဖက္သို႔ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ေစာင္းလိုက္ကာ လက္တဖက္ျဖင့္  ေက်ာ္စြာကိုဖက္လိုက္သည္။  “ေမာင့္လီးႀကီးကိုကိုင္ၾကည့္ပါလား ဟင္…”  “အို…”   မူမူ၏မ်က္ႏွာေလးမွာ ရွက္ေသြးေလးမ်ားက  ရဲ၍ သြားရျပန္ပါသည္။ ဒီၾကားထဲကပင္ မူမူက ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးကို လွမ္း၍ၾကည့္လိုက္သည္။ ေက်ာ္စြာ၏လီးတျႏက္ီးမွာ  ေစာေစာက သူမကို မလိုးမွီကအတိုင္းပင္ ပုံစံမပ်က္စံခ်ိန္မက် မာေၾကာေထာင္မတ္လွ်က္ရွိသည္။

“လုပ္ပါ မမရယ္…ေမာင္ အကိုင္ခံခ်င္လို႔ပါ…”  ေက်ာ္စြာက ခေလးငယ္ပမာ ပူဆာျပန္ပါသည္။ ခက္ၿပီ။ မူမူက (၃)(၄)ႏွစ္ေပါင္းလာ ေသာ သူမ၏ေယာက္်ား ကိုျမင့္သြင္၏ လီးတန္ႀကီးကိုပင္ကိုင္ရမွာဝန္ေလးခဲ့သူျဖစ္သည္။ ကိုျမင့္သြင္က အတင္းအၾကပ္လုပ္မွသာ  ကိုင္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ခုလဲ ေက်ာ္စြာက အတင္းအၾကပ္ပင္ သူ၏လီးတန္ႀကီးကိုကိုင္ရန္ ပူဆာေနေပၿပီ။ ေက်ာ္စြာကို  ဖက္၍ထားေသာ သူမ၏လက္ေလးက ကိုယ္လုံးႀကီးေအာက္ဖက္ဆီသို႔ ေလွ်ာတိုက္၍ ဆင္းသြားသည္။ ၿပီးေတာ့ အုံ ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ထူထပ္စြာရွိေနေသာ ေက်ာ္စြာ၏လေမြးအုံႀကီးထဲသို႔ မူမူသည္ သူမ၏လက္ေခ်ာင္း ျဖဴျဖဴေလးေတြကိုထိုး သြင္းကာ ဖြလိုက္သည္။

ေက်ာ္စြာ၏လေမြးေတြမွာ စိုထိုင္းထိုင္းျဖင့္ရွိေနေသးသည္။ သူမ၏ ေစာက္ေမြးေလးေတြကို ဖြာလန္ႀကဲ ေျခာက္ေသြ႕သြားသည့္တိုင္  ယုယုယယလုပ္ေပးခဲ့ေပမဲ့လဲ သူကိုယ္တိုင္ေတာ့ အေမြးေတြက စိုထိုင္းထိုင္းျဖင့္ပင္ ရွိေနေသးသည္။ မူမူ၏ရင္ထဲတြဲင္ ေက်ာ္စြာကို  သနားသြားမိသည္။ မူမူ၏လက္ေလးေတြက ေက်ာ္စြာ၏ လေမြးေတြကို ထိုးဖြေပးေန႐ုံမွ်ပင္မဟုတ္ဘဲ ဆီးခုံႏွင့္ ေက်ာ္စြာ၏ ေပါင္ၿခံ တို႔ကိုလက္ဖဝါးႏုႏုေလးျဖင့္ ေလွ်က္၍ပြတ္ေပးကာ လီးတန္ႀကီးကိုကိုင္ရမည့္အေရး အရွိန္ယူ၍ေနသည္။   ေက်ာ္စြာကေတာ့  သူမ၏တကိုယ္လုံးကိုသိမ္းႀကဳံး၍ ရမၼက္ထန္စြာျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္။ မူမူ၏လက္ကေလးက ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ ေက်ာ္စြာ၏  လီးတန္ႀကီး အရင္းကို မရဲတရဲေလး လွမ္း၍ ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။ ဖြဖြေလးပင္ ဒါေပမဲ့သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး တစ္ခုလုံးၾကက္သီး ေတြ ဖ်န္းကနဲထ၍ သြားရသည္။ ထိမိလိုက္ၿပီဆိုရင္ျဖင့္ပင္ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္းႀကီးက ဆတ္ကနဲ ျဖစ္၍သြားရသည့္နည္းတူ မူ မူ၏လက္ေလးကလဲ လီးတန္ႀကီးကို တင္းၾကပ္စြာ ဆုတ္၍ ကိုင္လိုက္သည္။ သူမ၏ ရင္ထဲတြင္ ေၾကနပ္သလိုျဖစ္ေပၚ၍ ခံစားသြား ရသည္။

မူမူသည္ လီးတန္ႀကီးကိုတင္းၾကပ္စြာ ဆုတ္ကိုင္ထားသည္။ သူ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ျပန၍ေလွ်ာ့လိုက္ကာ သူမ၏  လက္ေလးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္လုပ္၍ လီးတန္ႀကီးကို အရင္းမွ အဖ်ားတိုင္ပြတ္သပ္၍ ေပးေနမိသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္ေပး ရင္းကပင္ မူမူ၏ ကိုယ္အတြင္းရွိ ရမၼက္ေသြးတို႔သည္ ပို၍တိုးကာ ထႂကြလာရသည္။ ေက်ာ္စြာ၏ လီးတန္ႀကီးေပၚတြင္ အရင္းမွ  အဖ်ား၊ အဖ်ားမွ အရင္းတိုင္ေလွ်ာတိုက္၍ ပြတ္ေပးေနေသာ သူမ၏ လက္ေလးသည္ပိုမို၍ သြက္လက္ျမန္ဆန္လာသည္။    ေက်ာ္ စြာ၏လီးတန္ႀကီးကလဲ မူမူ၏ လက္ထဲတြင္ပင္ ပို၍မာေၾကာလာရသည္။ ပို၍ လည္း ေဖါင္းတင္းလာရသည္။ မူမူသည္ေက်ာ္ စြာ၏လီးတန္ႀကီးကို ပြတ္သပ္၍ ေပးရင္းကပင္ သူမ၏တကိုယ္လုံး မ႐ိုးမ႐ြျဖင့္ ျဖစ္၍လာရသည္။ သူမသည္ က်န္ေသာသူမ၏  လက္ေလးတစ္ဖက္၏တံေတာင္ဆစ္ျဖင့္ ေမြ႕ယာေပၚ သို႔ေထာက္လိုက္ကာ ေခါင္းေထာင္၍ လီးတန္ႀကီးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ၿပီး ေတာ့ ေက်ာ္စြာ၏ လီးတန္ႀကီးေပၚတြင္ စုန္ဆန္ကာ ေျပးလြားေနေသာ သူမ၏ လက္ေလးကို ရပ္လိုက္ၿပီး လီးတန္ႀကီးေပၚမွခြာ လိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ မူမူသည္ သူမ၏ လက္ညႇိဳး လက္မေလးတို႔ျဖင့္ လီးတန္ႀကီး၏ဒစ္ႀကီးေအာက္နားဆီသို႔ ညႇပ္၍ကိုင္ကာ မာေတာင္၍ေန ေသာ လီးတန္ႀကီး၏အေပၚယံရွိ အေရျပားကို ေျဖးေျဖးေလး ေအာက္သို႔ဆြဲ၍ခ်လိုက္သည္။ ထိုအခိုက္အတန႔္မွာပင္ လီးတန္ႀကီး ကို မ်က္ေတာင္မခတ္ ၾကည့္၍ေနေသာ မူမူသည္ အသက္ကို ေအာင့္၍ထားလိုက္မိသည္။ လီးတန္ႀကီး၏ အေရျပားသည္ တ ေျဖးေျဖးေအာက္သို႔ ေလွ်ာ၍ပါလာရာမွ လက္ႏွစ္လုံးသာသာခန႔္တြင္ တန႔္ကနဲရပ္၍သြားသည္။   ထိုအခိုက္မွာပင္ေက်ာ္စြာ၏ ကိုယ္ လုံးႀကီးသည္ တြန႔္ကနဲျဖစ္၍သြားသည္။ လီးတန္ႀကီးကေတာ့ ထိပ္ပိုင္းတဝက္ေလာက္ထိကို ၿပဲလန္၍ နီရဲသြားသည္။ ဒါကိုပင္ မူမူ က ခဏၾကာသည္အထိမက္ေမာစြာျဖင့္ ၾကည့္ေနမိသည္။ ၾကည့္ေနရင္းက ပင္မူမူသည္ သူမ၏ေပါင္လုံးေလးႏွစ္လုံးကို ပြတ္၍ေပး ေနမိသည္။ ခဏၾကာေတာ့မွ သူမဆြဲလွန္၍ ခ်ထားေသာလီးတန္ႀကီး၏ အေရျပားကို အသာေလးျပန္၍ ဆြဲတင္ေပးလိုက္ၿပီး လီး တန္ႀကီး၏ ဒစ္ႀကီးေအာက္နားတြင္ ညႇပ္၍ကိုင္ထားေသာ သူမ၏လက္ညႇိဳး၊ လက္မတို႔ကို မခြာဘဲ ဖိႀကိတ္၍ ပြတ္ေပးေနေသး သည္။

ေက်ာ္စြာ၏ရင္အုံႀကီးမ်ားသည္ နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီျဖစ္၍လာသည္။ ၿပီးေတာ့လဲ ခါးႀကီးသည္ တတြန႔္တြန႔္ ျဖစ္၍လာသည္။ တခဏ အတြင္းမွာပင္ လီးတန္ႀကီး၏ထိပ္ရွိ အေပါက္ေလးမွ အေရၾကည္ေလးေတြမွာ စိမ့္၍ထြက္လာသည္ကို မူမူသည္ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရ  သည္။ သူမ၏ တကိုယ္လုံးမွာလဲ ရွိန္းဖိန္း၍ လာခဲ့ရၿပီျဖစ္သည့္အျပင္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲမွ ယားကနဲ ယားကနဲ ျဖစ္၍လာ ကာ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားသည္ စိမ့္၍ထြက္လာၾကေပၿပီ။ ရင္ထဲတြင္လဲ ဖို၍လာရသည္။  ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးကို လက္ျဖင့္ တင္းၾကပ္စြာ ဆုတ္လိုက္ရာမွ မူမူသည္ေထာက္၍ထားေသာ သူမ၏တေတာင္ဆစ္ေလးကို ျဖဳတ္လိုက္ကာ အိပ္ယာေပၚသို႔  ပက္လက္လွန္၍ အခ်လိုက္တြင္ေတာ့ ေက်ာ္စြာသည္ မူမူ၏ဘက္သို႔ ေစာင္းလိုက္ရာက သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္လိုက္သည္။  ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေထာင္၍ထလာေသာ ေက်ာ္စြာသည္ သူမ၏ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္စို႔၍ ေပးျပန္ပါေတာ့သည္။

တဖက္က ႏို႔ကိုစို႔ေနစဥ္တြင္ က်န္ေသာ ႏို႔အုံႀကီးတစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ဆုတ္နယ္၍ေပးေနသည္။ ၿပီးေတာ့ စို႔ေပးေနေသာ  ႏို႔ႀကီး၏ ႏို႔သီးေလးကိုလွ်ာျဖင့္လွည့္ပတ္ကာ ပြတ္ေပး ယက္ေပးေနသလို က်န္ေသာႏို႔အုံႀကီးရွိ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကိုလည္း  လက္ညႇိဳး၊ လက္မတို႔ျဖင့္ညႇပ္ကာ လွည့္ေပးသည္။ ပြတ္ေပးသည္။ ေခ်မြ၍ေပးပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ပင္ ေက်ာ္စြာသည္မူမူ၏ ႏို႔အုံႏွစ္ လုံးကို တစ္ဖက္စီေျပာင္း၍ စို႔ေပးေနသလိုတဖက္စီလည္း ကိုင္၍ဖ်စ္ညႇစ္ေပးေနသည္။ ကာမစိတ္ေတြ ယိုဖိတ္ေနေသာ မူမူခမ်ာ မွာေတာ့ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ လူးကာလြန႔္ကာျဖင့္ ျဖစ္ေနရင္း သူမ၏ လက္ေလးတစ္ဖက္က ေက်ာ္စြာ၏ လည္ပင္းကို ရစ္ သိုင္း၍ ဖက္ထားသလို က်န္လက္တစ္ဖက္ကလဲ ေက်ာ္စြာ၏ ဆံပင္ေတြၾကားသို႔ ထိုးဖြကာ မခ်င့္မရဲျဖင့္ ျဖစ္ေနရွာေလသည္။

“ေတာ္….ေတာ္ေတာ့…ေမာင္ရယ္… အခ်ိန္က မနဲေတာ့ဘူး…တေယာက္ေယာက္ေတြ႕သြားရင္ ခက္မယ္…လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေတာ့  ကြယ္…”    ရမၼက္စိတ္ေတြ အျပင္းအထန္ျဖစ္၍ လာရာမွ အလိုးခံခ်င္စိတ္ေတြ မခ်ိမဆန႔္ ခံစားျဖစ္ေပၚလာရသည္ကို မူမူက ကြယ္ ဝွက္လွ်က္ေက်ာ္စြာက သူမကို ျမန္ျမန္လိုးရန္ ႏြိဳးေဆာ္၍ ေနသည္။ မူမူ၏စကားက ေက်ာ္စြ၏ မိန္းမ ျဖဴမာျပန္ေရာက္လာမွာကို ရ ည္ၫြန္း၍ေျပာဆိုေနေသာ္လည္း ျဖဴမာမွာ မူမူကို ႏြဳတ္ဆက္သြားစဥ္က မိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္လာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသြားသည္ကို  ေက်ာ္စြာကလဲ အသိပင္ျဖစ္သည္။

အခုမွ ေန႔လည္(၁၂)နာရီေက်ာ္႐ုံသာ ရွိေသးသည္။ အားလုံးကို တြက္ဆလိုက္ေတာ့ အကင္းပါးေသာ ေက်ာ္စြာက မူမူတစ္ေယာက္  အလိုးခံခ်င္လို႔ ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးျဖစ္ေနရၿပီကို သိလိုက္ရသည္။ ေက်ာ္စြာသည္ သူ၏မ်က္ႏွာကို မူမူ၏ ရင္ဘတ္ေပၚမွ ခြာလိုက္ရာက  သူမ၏ကိုယ္လုံး ေလးေဘးတြင္ ထ၍ထိုင္လိုက္သည္။    “မမ… ဟင္….ေစာေစာက မမ ေျပာတဲ့လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေတာ့လို႔ေျပာ တာ…ဘာလုပ္ရမွာလဲ …”   “သိဘူး…..သြား…”   “အင္း….မမက မသိဘူးဆိုရင္လဲ… မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ…”   ေက်ာ္စြာက စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္ေျပာ၍ အိပ္ယာထဲသို႔ျပန္၍ လွဲခ်လိုက္ရန္ျပင္လိုက္၏။ ဒီေတာ့လဲ မူမူ၏လက္တစ္ဖက္က သူ၏လက္ေမာင္းကို လွမ္း၍ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့  “အို…ဟင့္…. လုပ္မွာ… လုပ္ေတာ့ေလ…”  မူမူတစ္ေယာက္ အလိုးခံခ်င္ေနတာ  ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေနသည္။ အိေျႏၵပင္ မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ပါ။

သူမ၏ေပါင္လုံးေလး ႏွစ္လုံးမွာလည္း ပူးကပ္၍ လိမ္ေနၾကသည္။ ေက်ာ္ စြာ၏ မ်က္ႏွာက သူမ၏မ်က္ႏွာေပၚသို႔ငုံ႔၍ဆင္းသြားသည္။ ၿပီးေတာ့ မူမူ၏ ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္ၾကာၾကာေလး နမ္းလိုက္ သည္။ ၿပီးေတာ့မွ “ဘာလုပ္ရမွာလဲ….ဟင္….မမ…”  ဟုတိုးတိုးေလးေမးလိုက္သည္။ သည္တခါေတာ့ မူမူသည္ မထူးေတာ့ပါဘူး ဟု စိတ္ကို ပိုင္းျဖတ္ကာ  “လိုဖို႔….မမကိုလိုးေပးဖို႔ေျပာတာ…..ကဲ… သိၿပီလား..”   ဟုဆိုကာ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို အလြဲလိုက္ တြင္ေတာ့ ေက်ာ္စြာက သူ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို သူမ၏ေျခရင္းဖက္သို႔ ေ႐ြ႕လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မူမူ၏ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ဖက္ကို  ေကြးေပး၍ ေပါင္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားလိုက္ၿပီးေတာ့မွ ေက်ာ္စြာသည္သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲတြင္ဝင္၍ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ လိုက္ၿပီး ေရွ႕သို႔တိုးကပ္လိုက္ရာက ေကြးထားေသာ သူမ၏ ဒူးဆစ္ေအာက္နားမွေန၍ သူမ၏ေျခေထာက္ေလးမ်ားကို မကာ  ေျခသလုံးေလးမ်ားကို သူ၏ ေပါင္တစ္ဖက္တခ်က္ေပၚတြင္တင္၍ ေက်ာ္ကာ ခ်ေပးလိုက္သည္။

ေက်ာ္စြာက ေဖါင္းကား၍ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ငုံ႔၍ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ ေစာက္ပတ္ဝမွ ေန၍ ေစာက္ရည္ေလး မ်ားမွာ စိမ့္ကနဲ စိမ့္ကနဲ ထြက္ေနၾကသည္။ ေက်ာ္စြာသည္သူ၏လီးတန္ႀကီးကို အရင္းမွကိုင္ကာ ေျပာင္တင္း၍ကားေနေသာ  သူ၏လီးတန္ႀကီး ထိပ္ဖူးႀကီးႏွင့္ သူမ၏ေစာက္ပတ္ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ကို စုန္ကာ ဆန္ကာ ဖိ၍ ပြတ္ေပးေနသည္။ မူမူ၏  ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ တလိမ့္လိမ့္ျဖင့္ ျဖစ္၍ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ဝထိပ္နားရွိေစာက္ပတ္ အကြဲေၾကာင္းထဲမွ အျပင္သို႔တစ္လစ္ ေလး ျပဴ၍ေနေသာ ေစာက္ေစ့ေလးကို လီးတန္ႀကီးထိပ္ျဖင့္ဖိ၍ ဖိ၍ ပြတ္ေပးသည္။

“ကြၽတ္…ကြၽတ္…ကြၽတ္..ဟင္း…ေမာင္…မမ… ကို မညႇင္းဆဲပါနဲ႔ေတာ့ကြယ္…. မမ ေစာက္ပတ္ထဲက ယားလွပါၿပီ… ဟင္း…လိုး… ျမန္ျမန္လိုးေပးပါေတာ့ေနာ္….”   တကိုယ္လုံး ဆတ္ဆတ္ခါသြားရင္းက မူမူသည္ မပီမသေလးျဖင့္ ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ေလးျဖင့္  ေျပာ၍လာရွာသည္။  “ေမာင္လိုးေတာ့မယ္ေနာ္… ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ နာလွခ်ီရဲ႕ဆိုၿပီး… မေျပာနဲ႔….”   “ဟြန္း….မင္းကလား….မမခံ ႏိုင္ေအာင္ ခံမယ္…. မင္းလိုးခ်င္သေလာက္ လိုးပစ္လိုက္စမ္း…”   ကြၽဲၿမီးတိုသြားေသာ မမမူက ေက်ာ္စြာကို အားက်မခံေျပာလိုက္ သည္။ ေက်ာ္စြာက ၿပဳံးလိုက္သည္။  “ကဲ…မမ…..ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ၿဖဲေပး…”   “အို……”   အိုကနဲသာ တုန္လြဳပ္၍သြားရသည္။  သူမ၏ တုန္ယင္၍ေနေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကေတာ့ သူမ၏ေပါင္ၾကားသို႔ေရာက္ေရာက္၍လာကာ ေဖါင္း၍ထေနေသာ   သူမ၏ေစာက္ပတ္ႏြဳတ္ခမ္းသားႀကီး ႏွစ္ခုေပၚသို႔တင္လိုက္ရာက ေဘးတဖက္တခ်က္ဆီသို႔ ေစာက္ပတ္ႏြဳတ္ခမ္းသားႀကီးႏွစ္ခုကို ဆြဲ၍ ၿဖဲေပးလိုက္ေတာ့ရာ နီေစြးေသာ အတြင္းသားေလးမ်ား ထြက္ေပၚ၍လာကာ ေစာက္ပတ္ႀကီး ၿပဲသြားသည္ႏွင့္ ေက်ာ္စြာက  သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ပတ္ဝတြင္ေတ့ကာ တခါတည္းပင္ဖိ၍ တဆုံးဝင္ေအာင္ လိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။

“ႁဗြတ္….ဖြတ္….အင္း….”  မူမူ၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ေကာ့၍ တက္သြားရေသာ္လည္း သူမ စကားႏွင့္သူမမို႔မူမူသည္မညီးမိေစရန္  မ်က္ႏွာေလးတစ္ခုလုံး ႐ြဳံမဲ့၍ သြားရသည္ကပင္သူမ၏ ေအာက္ႏြဳတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္၍ မဲတင္းထားလိုက္ရသည္။ ေစာက္ပတ္ဝ ကို အစြမ္းကုန္ၿဖဲေပးကာ တရွိန္ထိုးေဆာင့္၍ လီးအဆုံးဝင္ေအာင္ လိုးသြင္းလိုက္တာကို ခံလိုက္ရသည့္ဒါဏ္မွာ မေသးလွပါ။မူမူလို  (၃)(၄)ႏွစ္ အလိုးခံထားဖူးသူပင္လွ်င္ ဖ်တ္ဖ်တ္လူး၍ အသားေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္၍ သြားရသည္။  ေက်ာ္စြာသည္  သူ၏လီးတန္ႀကီး မူမူ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တစ္ဆုံးဝင္၍ သြားအၿပီးမွာပင္ သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္က မူမူ၏ ဆူၿဖိဳးလွေသာ ႏို႔အုံႀကီး ႏွစ္လုံးကိုလွမ္း၍ ဆုတ္ကိုင္လိုက္ကာ ျဖစ္ညႇစ္၍ေပးေနသည္။ ႏို႔သီးေတြကိုလဲ ေခ်မြ၍ ေပးေနသည္။ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔  တစ္ဆုံးဝင္ေနေသာ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးသည္ ခဏတာၿငိမ္သက္၍ ေနေသာ္လည္း မူမူခမ်ာ ေစာေစာက လီးသြင္းဒဏ္ေၾကာင့္  အီဆိမ့္၍ သြားခဲ့ရသည္မွာ အရွိန္မေသေသးေသာေၾကာင့္ ဘာမွ် မေျပာရွာပါ။

ေက်ာ္စြာက သူမ၏ႏို႔ေတြကို ဆုပ္နယ္ေပးရင္းမွပင္ ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ မူမူ၏ေစာက္ေခါင္းထဲရွိ တစ္ဆုံးဝင္ေနေသာ သူ၏လီး တန္ႀကီးကို ခပ္ေျဖးေျဖးပင္ ဇေကာဝိုင္းလွည့္၍ ေပးသည္။ မူမူ၏ဖင္သား ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီးမ်ား လူးလိမ့္လိမ့္ျဖင့္ျဖစ္၍လာၾကရ သည္။ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ပတ္ခ်ာလည္လွည့္ကာပြတ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးက ခပ္ထြားထြားျဖစ္၍ေနေသာ သူမ၏ေစာက္ ေစ့ေလးကိုပါ ဖိညႇစ္၍ ပြတ္ေနေတာ့ရာ အဆမတန္ေဖါင္းကား၍ျဖစ္ေနေသာ မူမူ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးသည္ ေကာ့၍ ေကာ့၍ တက္ လာရေလသည္။   “ကြၽတ္…ကြၽတ္…..အင္း…..ဟင္း…ဟင္း…”   ေက်ာ္စြာသည္ တဆုံးဝင္ေနေသာ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ဆြဲ၍ထုတ္ လိုက္သည္။ ထုတ္တာမွ ထိပ္ဖူးႀကီးတဝက္ေလာက္ ေပၚသည္ထိဆြဲ၍ထုတ္သည္။ မူမူ၏ေစာက္ေခါင္းထဲမွ တဆုံးနီးပါး ဆြဲ၍ထုတ္ လိုက္ေသာ ေက်ာ္စြာ၏လီးတန္ႀကီးတြင္ သူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ား ေပက်ံကပ္ညိ၍ ပါလာၾကရာ လီးတန္ႀကီးမွာ  ေျပာင္လက္၍ေနသည္။ လီးတန္ႀကီးကိုတဆုံးနီးပါး ထုတ္ၿပီးမွေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ အားကုန္ေဆာင့္ကာ လိုးၿပီးျပန္သြင္း လိုက္ သည္။

“ပလြတ္….ဖြတ္… အမေလး….ကြၽတ္…ကြၽတ္…. ကြၽတ္…”   လီးတန္ႀကီး တဆုံးဝင္သြားသည္ႏွင့္ လီးတန္ႀကီးအရင္းကို  သူမ၏ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ဖိကပ္လိုက္ရာက ဇေကာဝိုင္း ေျဖးေျဖးေလးလွည့္ေပးေနျပန္ပါသည္။   “ႁပြတ္…ဖြတ္…..အား…ကြၽတ္… ကြၽတ္….. ဟင္း…. ဟင္း… ေမာင္…ရယ္….”  လီးတန္ႀကီးက သူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔တဆုံးဝင္၍ သြားသည္ႏွင့္သူ၏ လီးတန္ ႀကီးအရင္းႏွင့္ မူမူ၏ေစာက္ပတ္ဝကို ဖိကပ္လိုက္ျပန္ပါသည္။   “မရပ္နဲေတာ့….မရပ္နဲ႔ေတာ့….ဆက္… ဆက္… ေဆာင့္…အမ ေလး…ေမာင္ရယ္… ဟင္း… ဟင္း…”   ေက်ာ္စြာက သူ၏ လီးတန္ႀကီးကို ခ်က္ျခင္းပင္ ထုတ္၍ေဆာင့္ကာ ေဆာင့္ကာျဖင့္ျပန္သြင္း ရင္း လိုးပါေတာ့သည္။ မူမူကလဲ ေဖါင္းကား၍ စို႐ြဲေနေသာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ အလိုးခံေနသည္။  ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ကာလိုးေနေသာေၾကာင့္ ေက်ာ္စြာသည္ သူ၏ လီးတန္ႀကီးကို တဆုံးနီးပါးထိမထုတ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။လီးတန္ႀကီး ကိုတဝက္သာသာပင္ထုတ္၍ လိုးေနရေလသည္။

ဒါေပမဲ့လဲ ေက်ာ္စြာက သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ လီးတန္ႀကီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္အတြင္းသာေလးမ်ား ထိထိမိမိျဖစ္ ေစရန္ လီးတန္ႀကီးကို အေပၚသို႔ေကာ္၍တမ်ိဳး၊ ေအာက္သို႔စိုက္၍ တဖုံ ေဘးတဖက္တခ်က္စီသို႔ေစာင္း၍ ထိုးကာ လိုးတာကတမ်ိဳး  နည္းမ်ိဳးစုံေအာင္ေဆာင့္၍ လိုးေနေတာ့ရာ မူမူခမ်ာ သူမ၏ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးေလးမွာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ လြဳပ္ ရွား၍ေနရရင္း တအင္းအင္းျဖင့္ ညႇီး၍ လာရေတာ့သည္။   ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ရာက ေဆာင့္၍ လိုးေနေသာ ေက်ာ္စြာသည္ေျဖးရာ မွ ျမန္၊ ျမန္ရာမွေႏွး ဆိုတာမ်ိဳး လိုတခ်က္ျခင္း ခပ္ေျဖးေျဖးေဆာင့္၍ တမ်ိဳး ခပ္သြက္သြက္ ဆက္တိုက္ေဆာင့္၍တဖုံ အားကို လို သလိုတိုးကာ ေလွ်ာ့ကာျဖင့္ေဆာင့္၍ ေနျပန္ေတာ့ အားရပါးရပင္ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေကာ့ကာ အလိုးခံေနေသာ မူမူသည္ တကိုယ္ လုံး အီဆိမ့္၍ တက္လာရာကပင္သူမ၏စိတ္ေတြကို မနဲပင္ထိန္း၍ ေနရေလသည္။ ထို႔ျပင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လိုးေနၾကေသာ ကု တင္ႀကီးက တကြၽီကြၽီျမည္၍ လာရသလိုလီးတန္ႀကီးက ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထုတ္ခ်ီသြင္းခ်ီျဖင့္လိုးေနသည့္ အသံေတြကလဲ  ညံ၍ထြက္ေနရသည္။

“ႁပြတ္….ပလပ္……အင့္…..ႁပြတ္……ဖြတ္… ေမာင္…မမကိုလိုးရတာ ေကာင္းလားဟင္….”    “ေကာင္းတယ္ မမရယ္… သိပ္ အရသာရွိတာပဲ…”  “လုပ္…လုပ္….အားရေအာင္လုပ္….မမလဲ သိပ္ေကာင္းလာၿပီ…. ဟင္း..ဟင္း..”    ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္၍ ထား ေသာ ေက်ာ္စြာ၏ေပါင္တဖက္တခ်က္တြင္ တင္၍ထားေသာ မူမူ၏ ေျခေထာက္ေလးမ်ားက ေက်ာ္စြာ၏ခါးကို ခ်ိတ္၍ လာၿပီး အားယူကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ေပးေနသည္။ ထိုကာလမွာပင္ တကိုယ္လုံး အီဆိမ့္၍ လာရေသာ ေက်ာ္ စြာသည္လီးတန္ႀကီးကိုသူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ေန၍ တဆုံးနီးပါး ဆြဲ၍ ဆြဲ၍ ထုတ္ကာ အားကုန္ပင္ေဆာင့္၍ လိုးလာေတာ့သည္။

“ဟင္း….ဟင္း…မမ…ၿပီးေတာ့မယ္…. ေမာင္ရယ္…. ဟင္း..ဟင္း..”  မူမူတစ္ေယာက္တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ပင္ ျဖစ္၍လာရသည္။  အားကုန္ေဆာင့္ကာ လိုးေနသည့္ၾကားမွပင္ ေက်ာ္စြာသည္ မူမူႏွင့္သူ၏မိန္းမ ျဖဴမာတို႔ကို ႏြိဳင္းယွဥ္၍ စဥ္းစားေနမိသည္။ ျဖဴမာ သည္ မူမူထက္(၇)ႏွစ္(၈)ႏွစ္မွ်ငယ္ၿပီး ႏုနယ္သည္မွာ မွန္ပါသည္။  သို႔ရာတြင္ ျဖဴမာထက္ အသက္(၇)ႏွစ္(၈)ႏွစ္မွ် ပို၍ ႀကီးကာ  မွည့္ဝင္းေနေသာ အသီးပမာျဖစ္ေနေသာ မူမူကိုလိုးရတာက ပို၍အရသာရွိကာ ထူးကဲစြာ အီဆိမ့္လွသည္ကိုေတြးလိုက္မိၿပီး ခဏ တြင္ေတာ့ အားကုန္တခ်က္ေဆာင့္ၿပီး ေက်ာ္စြာ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးသည္ မူမူ၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ေမွက္၍ က်သြားကာ သူမ၏ ကိုယ္လုံး ေလးကို ငုံ႔၍ ဖက္လိုက္စဥ္မွာပင္ မူမူကလည္း ေက်ာ္စြာ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကိုဆီးႀကိဳ၍ ဖက္လိုက္ရင္း သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို  အစြမ္းကုန္ပင့္ကာ ေက်ာ္စြာ၏ လီးတန္ႀကီးကို အရင္းဆီသို႔ အတင္းပင္ဖိကပ္၍ ေပးလိုက္ပါေတာ့ေလသည္။ ၿပီးပါၿပီ