ခင်ယုလွင်

ခင်ယုလွင်

ရွာလမ်းတစ်လျောက် လက်ချင်းချိတ်ပြီး လျှောက်လာတဲ့ သူတို့အတွဲကို တွေ့တဲ့လူတိုင်းက အထူးအဆန်းသဖွယ် ငေးကြည့်နေတာ ကြောင့် ရဲလေး ရှက်သလိုလိုတောင် ဖြစ်လာသည် ။ ဒီရွာသားဖြစ်တဲ့ သူ့ကြောင့်တော့မဟုတ် သူ မ လို့ခေါ်တဲ့ ခင်ယုလွင် ကြောင့်ဆို တာလဲ ရဲလေးသိသည်။ ရွာကလူတွေ မြို့သူ မြို့သားဆိုရင် ဇွတ်ကြီးအထင်ကြီး အားကျတတ်တာကို သူမကြိုက်ချင်။   တောသူတောင်သား ဘဝသမားတွေပီပီ ညိုညိုညစ်ညစ် အသားအရောင်တွေကြားမှာ ဖြူဖွေးစိုလဲ့နေတဲ့အသားရည်ကြောင့် ခင်ယု လွင်က ပိုလို့ထင်ပေါ်နေသည်။ ရင်သား အခြေကနေစပီး ခါးအထိ မသိမ်လွန်း မတုတ်လွန်းပဲ ပြေဆင်သွားတဲ့ ကိုယ်လုံးရှပ်ရှပ်လေး ရယ် ခါးအောက်ပိုင်းမှာ ပြည့်တင်းကော့ကားနေတဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေ ကို ရေချိန်ကိုက်လာဟန်တူတဲ့ ငယ်ငယ်က ဆော့ဖော် ဆော့ဖက်ကောင်တွေ ကြည့်ပီး ပစ်မှားသွားတာကိုလဲ ရဲလေး ခပ်ပြုံးပြုံးပဲ တုန့်ပြန်မိသည်။ စိတ်ထဲကတော့ အိမ်ပြန်ချင်နေသည်။

မ´´ `ဟင်´ ရှေ့ဆက်သွားရင် မြစ်ကမ်းပဲရှိတော့တာ အိမ်ပြန်ရအောင်´´   မောင်ကလဲ အခုမှထွက်လာတာကို အဲ့မြစ် ဘက်ပဲသွား မယ်လေ အိမ်ရှင်က ဧည့်ဝတ်မကျေမလုပ်နဲ့နော် ´´ တားရမဲ့ပုံမရှိတာနဲ့ တစ်လမ်းလုံး တွေ့သမျှလူ ပြုံးပြပြီး နှစ်ယောက်သား  မြစ်ဆိပ်ဆီဦးတည်ခဲ့ကြသည်။ ကမ်းစပ်ရောက်လို့ လူတစ်ယောက်မှမမြင်မှ ရဲလေး သက်ပြင်းချမိသည်။ မောင်တို့ရွာက သာသာ  ယာယာရှိသားပဲ´´ မျက်စိတဆုံး ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင် ဝေ့ဝှိုက်ကြည့်ပြီး ခင်ယုလွင်ကပြောလာသည်။ ရဲလေးဆီက အသံထွက်မ လာတာကြောင့် ခင်ယုလွင် သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်တော့ ဖုံးဖွင့်ပီး စိုက်ကြည့်နေတာတွေ့တာနဲ့ လက်ထဲက ဖုံးဆွဲလုယူကြည့်သည်။

ဒါကြည့်ရမဲ့ အချိန်လား´´ ရွာထဲကကောင်တွေ ဇာတ်ကားတောင်းနေတာလေ အဲ့ဒါဖုံးထဲရှိသေးလား စစ်နေတာ´´   ပိတ်လိုက်စမ်း ပါ မောင်ရာ မဲမဲသဲသဲကြီးတွေ ရွံစရာကြီး´´ ဖြူတဲ့ကပ္ပလီရှိလို့လား မ ရဲ့´´   ပိတ်လိုက်တော့ ဒီမှာစကားပြောနေတာကို´´ ကဲ ပြော ဗျာ ပြောတော့´´  ရဲလေး ခင်ယုလွင် သူတို့ရွာအကြောင်းမေးသမျှ စိတ်မပါလက်မပါ ဒိုင်ခံဖြေရတော့သည်။ မှောင်စပြုမှ သူ့အိမ် ပြန်ခဲ့ကြသည်။ တစ်နှစ်ကျော် ဆိုတဲ့အချိန်အတွင်းမှာ ရဲလေး နဲ့ ခင်ယုလွင် တော်တော်ခရီးပေါက်ခဲ့ကြတယ်လို့ ဆိုရမည် ။   ရွာက နေ မြို့တက် ကျောင်းသွားတက်ရာက ကျောင်းပီးလို့ ဘာအလုပ်လုပ်ရမယ် မှန်းမသိဖြစ်နေချိန် ကားဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာ အချိန်ပိုင်း  ဝင်လုပ်ခဲ့ရာက သူတို့ ဆီကားလာပြင် ရေလာဆေး နေကြ သူ့ထက် အသက်သုံးနှစ်ခန့်ကြီးတဲ့ ခင်ယုလွင်နဲ့ ရဲလေးဆုံခဲ့သည် ။ ပြော ရရင် ဇာတ်လမ်းဆန်မည် ။

ရဲလေး ကိုယ်တိုင်လဲ သူ့လို ရုပ်ရည်ကလွှဲလို့ ဘာမှမရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ခင်ယုလွင် ပြန်ချစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာကို ရည်းစားတွေမ ဖြစ်ခင် သုံးလေးကြိမ်လောက် စကားပြောကြည့်တာနဲ့ ခင်ယုလွင် အဆင့်အတန်းမခွဲမှန်း သဘောကောင်းဖော်ရွေမှန်း ရဲလေးသိ့ပေ မယ့် ဒီနေ့အခြေအနေထိရောက်လာလိမ့်မယ်လို့ သူထင်မထားမိခဲ့။  ရဲလေး အလုပ်ဆင်းချိန်တိုင်း ခင်ယုလွင်က သူအားရင် ကားနဲ့ အလုပ်ကိုလာခေါ်ပီး ရဲလေးနေတဲ့ အဆောင်ပို့ရင်ပို့ပေး မဟုတ်ရင် သူတို့နှပ် နေကြ ဘိ( မိုတယ်) ဆီရာက်သွားတတ်ကြသည် ။    ရိုင်းရိုင်းပြောရရင် ခင်ယုလွင်က ခံလဲခံသည်။   အခန်းခလဲသူပဲရှင်းသည် ။ ရဲလေး ပိုက်ဆံထုတ်မယ် ဆိုရင်တောင် လက်မခံခဲ့၊ နေ့ တိုင်းမဟုတ်ပေမဲ့ နေ့တိုင်းနီးနီး သူတို့ တွေ့ဖြစ်ကြသည်။

ရဲလေးက ခင်ယုလွင် အားတဲ့ရက်မှာ မနက်ပိုင်း အလုပ်လာရင် သွားရမယ့်လမ်းကြောင်းတူ သူငယ်ချင်းတစ်ရောက်ဆိုင်ကယ်နဲ့ လိုက်သွားပြီး အပြန်ကျ သူ့ စော် ခင်ယုလွင်ကားနဲ့ပြန်လေ့ရှိသည်။ ခင်ယုလွင် သူတို့ရွာလာလည်ချင်တယ်လို့ပြောလာ    တုန်းကလဲ  ရဲလေး လွယ်လွယ်ပဲလက်ခံ့ခဲ့သည် ။   ကိုယ်ကယောက်ျားလေးလဲဖြစ် နားလည်သဘောကောင်းတဲ့ အဖေ တစ်ယောက်ပဲ ရှိ တော့တဲ့ သူ့အတွက် ဒါကခက်ခဲတဲ့ အရာမဟုတ်တာနဲ့ ခပ်မိုက်မိုက်ရည်းစားလေးကို ခေါ်လာခဲ့တာ ဒီနေ့လို ရွာကလူတွေဝိုင်းကြည့် တာ ခံခဲ့ရသည်။ ပြန်ခါနီး သူ့အဖေ အတွက် မန်းလေး လက်ဆောင်ဆိုပီးပစ္စည်းတွေအများကြီးပေးသွားခဲ့ပြန်သေးသည်။

မန်းလေးပြန်ရောက်တော့လဲ ပုံမှန်အခြေအနေနဲ့ပဲ သူတို့ရှေ့ဆက်ဖြစ်ခဲ့ကြသည် ။ ခင်ယုလွင် မအားလို့ သူ့ကိုလာမကြိုနိုင်တဲ့ ရက် မျိုးဆိုရင် ရဲလေး သူငယ်ချင်းတွေစုပီး ဖူဆယ်ဘောလုံးကန်ဖြစ်ကြသည်။   ရံဖန်ရံခါ ခင်ယုလွင်က သူ့အိမ်သားတွေမရှိတဲ့အချိန် ရဲ လေး ကိုသူတို့အိမ်ခေါ်သွားတတ်သေးသည်။ သူနေတဲ့နေရာနဲ့လားလားမှမဆိုင်တဲ့ အိမ်ကြီးထဲမှာ လူလစ်ရင် လစ်သလို သူတို့ဆွဲ ဖြစ်ကြတာကလဲ ထုံးစံလိုဖြစ်နေပြီ။ ခင်ယုလွင်ကလဲ မလုပ်ပါနဲ့ အိမ်ထဲကြီး တွေဘာတွေ သိပ်မပြော အခြေအနေကြည့်ပီး အချခံခဲ့ တာကများများပင်။

ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက်မှာ ခင်ယုလွင်မအားတဲ့နေ့ ထုံးစံအတိုင်း ရဲလေးတို့ ဘောလုံးသွားကန်မယ် ကြံနေတုန်း လူမစုံလို့ ပွဲမဖြစ်တော့တာနဲ့  အဆောင်ပဲ ပြန်ရတော့မဲ့အခြအနေရောက်နေစဉ်မှာ သူနဲ့ အလုပ်အတူလာတဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သန်းဇော်က    “ဘောပွဲမဖြစ်လဲ ငါ တို့ စက်ရုံဝန်းထဲမှာ ခြင်းဝိုင်းရှိတယ် ပျင်းရင်လိုက်ခဲ့ကွာ ”   ဆွယ်နေတာနဲ့ ရဲလေး သူ့သူငယ်ချင်း ခေါ်တဲ့ဆီ လိုက်သွားမိသည်။ ဟို ရောက်တော့ သူပါ ခြင်း ဝင်ခတ်နေတုန်း ကားတစ်စီး ဝင်းထဲမောင်းဝင်လာတော့ ခြင်းဝိုင်းထဲက ကောင်တစ်ယောက်ကသွားဖွင့် ပေးသည်။ ရဲလေး သူ့ သူငယ်ချင်းကိုမေးမိသည်။ သူ့နေရာကနေမျက်နာကို မမြင်ရပေမယ့် ဒီကားက သူအမြဲစီးနေကျ ခင်ယုလွင် ရဲ့ ကားဆိုတာ စက်သံကြားတာနဲ့ တန်းသိသည်။

ဘယ်သူလဲ သန်းဇော် ´´ ကိုယ်နဲ့မဆိုင်ပါဘူးကွာ ငါတို့ ဘောစိစောလိုလို ဘာလိုလိုပြောနေကြတာပဲ ဟုတ်မဟုတ်တော့မသိဘူး´´  ရဲလေး သူ့သူငယ်ချင်းကိုတွေတွေကြီးကြည့်မိသည် ။  ထင်မထားတဲ့အဖြေကြောင့် ခေတ္တဆွံအသွားပုံရသည်။    အော် ဟုတ်လို့ လား စော်ကချောလား´´ ရေဆေးငါးကြီး မိုးဦးကျမြစ်စို့ပေါက်ကြီးလိုပဲ ငါ့ကောင်´´  ဒီစကားကို သန်းဇော်မဖြေခင် ကားဆီပဲ  အာရုံရောက်နေကြတဲ့ ဝိုင်းထဲက ကောင်တစ်ယောက်က ဝင်ဖြေပြီးနောက် ကျန်တဲ့သူတွေဆီကပါ တီးတိုးစကားသံတို့ ဆက်တိုက် ထွက်ကျလာပြန်သည်။   မင်းကသိလို့လား ငါ့ကောင်´´ ဆိုပါတော့ဗျာ ကျနော် တို့ဝပ်ရှော့ကို မကြာမကြာ ကားလာပြင်တတ်တယ် လေ´´   ဒါဆို အနီးကပ်တွေ့ဖူးမှာပေါ့ စော်ကြီးက ဂျောတောင့်တယ်နော် ´´ တွေ့ဖူးရုံတင်မဟုတ်ဘူး တက်ပါလိုးဖူးတယ်ကွ လို့ ဖြေလိုက်ချင်တဲ့ပါးစပ်ကို ရဲလေး မနည်းပိတ်ထားရသည်။

မဆိုးပါဘူး မိုက်ပါတယ်´´   ဒါကြောင့်လဲ အဲ့ဒီမိုက်ခဲလေးကို ကြိုက်ဆွဲ ဆွဲနေတာပေါ့ တို့ဘောစိက ´´ တိုးတိုးပြောစမ်း တင့်ဝေ ဟိုက ကြားသွားမှ   မင်းမျက်နာစောက်ပတ်နဲ့လာပွတ်နေအုံးမယ်´´   ဒါ မျိုးစော်လေးကသာလာပွတ်လို့ကတော့ လုံးပါး ပါးသွားတဲ့အထိ အပွတ်ခံလိုက်မယ် ဂျီးမများပါဘူး တွင်းဟောင်းရေကြည်အေးမြ သည်တဲ့ မင်းမကြားဘူးဖူးလား အောင်ကျော်´´ အေးမြတယ်ဆိုရင်တော့ကောင်းတာပေါ့ တင့်ဝေရယ် တော်ကြာမအေးမြပဲ အနော် ရထာခတ်က တွင်းပျက်ကြီးလို နခမ်းနားပန်းနားတွေပဲ့ ရွှဲ့ ပီး မှိုတက်နေတဲ့ဟာကြီးဖြစ်နေမှ အလကားနေ ဂလိုင်ခေါက်နေရပါအုံး မယ်… ခွိ´´  ဟေ့ရောင် တွေမင်းတို့သူများသားသမီးမှိုချိုး မြစ်ချိုးပြောမယ်ဆိုတာကြီးပဲ… ဒါနဲ့ ဒီနေ့ကောင်မလေးကားပေါ်ကလဲမ ဆင်းပါလား ဂလုစ့် …( တံတွေးမျိုချသံ) ´´ တစ်ရောက် တစ်ပေါက်ပြောနေတဲ့ကြားထဲ ရဲလေး အများကြီး ဝင်မစပ်စုမိခဲ့ အပြန် လမ်းမှာတော့ ခေါင်းထဲ အတွေးတွေအပြည့်နဲ့အဆောင်ဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းတောင်မသိခဲ့ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

သန်းဇော် ဆီက သိခဲ့ရ တာက သူတို့သူဌေးနာမည်က ဦးမင်းဇော် ဆိုတာတစ်ခုပင်။ ညရောက်တော့ သမီးရီးစားစုံတွဲတွေရဲ့ ပုံမှန်အလုပ်လိုဖြစ်နေတဲ့ ည ဘက် လိုင်းပေါ်မှာ ချက်တင်ထိုင်ကြသလို သူလဲ အများနည်းတူ ညစဉ်လိုလို ခင်ယုလွင် နဲ့ စကားတွေပြောဖြစ်သည်။ မောင် ဒီနေ့ ကောဘောလုံးကန်ဖြစ်သေးလား´´   မကန်ဖြစ်ဘူး ´´ ခြင်းခတ်ဖြစ်တယ်လို့လဲ ရဲလေး မဖြေမိခဲ့ မ ရောဒီနေ့ဘယ်တွေသွားသေး လဲ ´´   အလုပ်ကိစ္စနဲ့ လမ်း ( ……) ဘက်သွားဖြစ်တယ် အဲ့ဒါပီး အိမ်ပြန်ပေါ့ ဒီနေ့ ဘယ်မှထွေထွေထူးထူး မသွားရဘူး ´´ ခင်ယု လွင်ပြောတဲ့ လမ်း ကသူခြင်းသွားခတ်တဲ့ လမ်းပဲမို့ အဲ့ဒီဆီသွားတာကိုတော့ အမှန်ပြောတာပဲလို့ ရဲလေး တွေးမိသည် ။ ကျန်တဲ့ကိစ္စ တွေကိုတော့ ရဲလေး ထပ်မမေးမိ သူ့အလုပ်ကိစ္စတွေကို ကိုယ်လဲ အသေးစိတ်သိတာမဟုတ် သူအကြမ်းဖျင်သိတာ ခင်ယုလွင်  ရှယ်ယာဝင်ထားတဲ့ လုပ်ငန်း သုံးလေးခုလောက်ရှိပြီး မီတင်တွေသွားရတယ် စာရင်းသွားစစ်ရတယ် ဒီလောက်ပဲ သူသိသည် ။

ဆက် ပီး တခြားရောက်ရာပေါက်ရာတွေပြောဖြစ်ပေမဲ့ ဦးမင်းဇော် နဲ့အကြောင်းကိုရဲလေး ယောင်လို့တောင် မဟမိခဲ့။ မနက်ဖြန် တွေဖို့ သာ သူ့ စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း ချိန်းလိုက်မိသည်။ ဂွတ်နိုက် မ မနက်ဖြန် ဖင်လာခံအုံး ´´   အွန်း ( ရိုင်းတာ) ´´ ခင်ယုလွင်ဆီက အဲ့ ဒီ စာကြောင်းလေး သူ့ဆီရောက်ပြီးတော့ ရဲလေး ဂွကြားက မာဆတ်ဆတ်ဖြစ်ချင်လာလို့ အချိုသပ်ထားရသေးသည် ။ ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း  မနက်ဖြန်ကျမှ မင်းအစာနဲ့ပေးတွေ့မယ်´´   ကျန်တဲ့ မရေမရာအကြောင်းတွေ တောင်တောင်အီအီ လျောက်တွေးပြီး အပူပေး မနေတော့ပဲ အိပ်ယာပေါ် ပစ်လှဲလိုက်တော့သည်။ နောက်တစ်ရက်။ ရေချိုးလိုက်အုံးမယ် ပြောပီး ဝင်သွားတဲ့ ခင်ယုလွင် ကိုစောင့် နေရတာ ရဲလေးစိတ်မရှည်တာ နဲ့ အဝတ်အစားတွေချွတ်ချထားခဲ့ပြီး စေ့ရုံသာစေ့ထားတဲ့ တံခါးဆွဲဖွင့်ပီး သူပါလိုက်ဝင်လာသည်။  သူ့ကိုမြင်တော့ တစ်ကိုယ်လုံးဆပ်ပြာမြှပ်တွေနဲ့ဖွေးနေတဲ့ ခင်ယုလွင်က ရေစိုနေတဲ့ဆံပင်တွေကို တစ်ချက်ခါရမ်းလိုက်ရင် ပြော လာသည်။

ရေချိုးမလို့လား ချိုးခဲ့ပြီဆို´´ မ ကိုဆပ်ပြာတိုက်ပေးမလို့ဝင်လာတာ´´  ပြောပီး ရဲလေးက ခါးကနေ ဆွဲဖက်လိုက်တော့ သူ့ဒုတ်က  ခင်ယုလွင် ဗိုက်ကိုသွားထောက်မိသည်။  ဘာတွေလောနေတာလဲ မောင် ဇာတ်ကားကြည့်လာလို့လား ´´ မနေ့ကထဲက လုပ်ဖြဲ လုပ် ခွဲချင်နေတာ´´  အဲ့လိုပြောပြီး မနေ့က ခြင်းဝိုင်းက ကောင်တွေပြောနေကြတဲ့စကားတွေ ရဲလေး နားထဲပြန်ကြားယောင်သလို ဖြစ်လာမိသည်။   ဒါကြောင့်မို့လို သူ ဒီစကားထွက်သွားသလား ဆိုတာကိုတော့ မစဉ်းစားမိ။ ရေနဲ့ ဆပ်ပြာမြှပ်တွေ ရောပီး တင်ပါး ဖောင်းဖောင်းကားကားကြီးပေါ် စီးကျနေတာကြည့်ပီး အောက်ကဒုတ်က သွေးတိုးလာတာနဲ့ လက်ဝါးနဲ့ ဖောင်းခနဲ့ တစ်ချက်ဆော် ပီး လက်ခလည်ကို ဖင်ထဲ အားစိုက်ထိုးထည့်တာ ဆပ်ပြာမြှပ်အကူအညီနဲ့ လျောခနဲ လွယ်လွယ်ကူကူဝင်သွားပြီး ဇိ ခနဲ အသံထွက် သွားသည်။

အား မောင်´´ ဘာလဲ… မ´´   တအားကြီးမလုပ်နဲ့လေ အဲ့ဟာကမလုပ်တာကြာပြီ´´ ဒါတော့ ဟုတ်သည် ။ ဒီနောက်ပိုင်းအရှေ့ကပဲ  အဝင်များပီး အနောက်တံခါးကို သူမေ့လျော့နေခဲ့သည်။ ခင်ယုလွင်က သူ့ပေါက်ကြားထောက်နေတဲ့ ရဲလေး ဒုတ်ကြီးကို  ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်နေပီး ရဲလေးကို ကစ်ဆင်လာဆွဲသည်။ ရဲလေးကလဲ ဖင်ထဲလက်ထိုးမွှေ တော်တော်လေးကြာလာတော့ ခင် ယုလွင် မရိုးမယွဖြစ်လာပြီး သူ့ဖင်ထဲကရဲလေးလက်ကို ဆွဲဖယ်ကာ ပေါင်တချောင်း ဘိုထိုင်ပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ရဲ လေးက မျက်နာချင်းဆိုင် အနေအထားကနေ ဒူးအနည်းငယ်ညွှတ်လို့ စောက်ပတ်ထဲ ကော့ထိုးထည့်သည်။ မိနစ်အနည်းငယ် လောက်ထိ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်နည်း လမ်းမှန်ဆိုတဲ့အတိုင်း သွားနေတုန်း ခင်ယုလွင် ဒူးတွေတုန်လာပီး ထွက်သွားပုံရသည်။ နှပ်ထား တဲ့ အရှိန်ကြောင့်လားတော့မသိ ပီးတဲ့သူကပီးပေမဲ့ ကိုယ်ကလိုသေးတာကြောင့် မျက်နာချင်းဆိုင် နေရာယူထားရာကနေ နံရံဖက် လက်ထောင်ကုန်းခိုင်းပီး ပစ်ပစ်ဆောင့်တာ မကြာခင်မှာပဲ သူ့အရည်တွေ ခင်ယုလွင် ကိုယ်ထဲပန်းထည့်ပစ်တော့သည်။

ပထမတစ် ချီအပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့ ကုတင်ပေါ်အနားယူနေတုန်း ရဲလေး ဘက်ကစကားစလာသည်။ မ အရင်က ရည်းစားထားဖူးလား´´ဟင် ´´ သူ့လက်မောင်းပေါ်ခေါင်းခုအိပ်နေရာက ခင်ယုလွင် မျက်နာလေးမော့လာသည်။ တစ်ယောက်ထား  ဖူးတယ်လေ အဲ့ဒါမောင့်ကိုပြောဖူးသားပဲ အခုမှ ရုတ်တရက်ကြီး ဘာဖြစ်ပြန်တာလဲ´´  ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး သိချင်ရုံပါ တကယ်တစ် ယောက်ထဲပေါ့´´ အင်း´´  သူနဲ့စဖြစ်တုန်းက ခင်ယုလွင် အပျိုလား အအိုလားတွေ ရဲလေး သတိမထားမိခဲ့ မိန်းမမြင်တိုင်း မှန်းထု ချင်နေတဲ့အရွှယ်ပီပီ အဓိကပစ်မှတ် မိန်းမချရဖို့သာစိတ်ဝင်စားပီး ပျိုတာ အိုတာတွေ ခေါင်းထဲယောင်လို့တောင်ရှိခဲ့တာ မဟုတ်တဲ့ လူက ကိုယ်တစ်နှစ်လောက် ဘွတ် လာတဲ့ မိန်းမ အခုမှ အပျိုဟုတ်မဟုတ်သိချင်နေတဲ့ ကိုယ့်အဖြစ်ကို တွေးမိတော့ ရီချင်သလို  ဖြစ်လာပြန်သည်။

ဒါနဲ့လေ မ မောင် နဲ့ ဘယ်အချိန်ထိတွဲမှာလဲ နောက်ထပ်ရီးစားထားဖို့ကော အစီအစဉ်ရှိလား´´ မောင် ဒီနေ့ဘာဖြစ်နေတာလဲ ´´     ဘာမှမဖြစ်ဘူး တစ်ခါတလေတွေး မိတာလေးတွေမေးကြည့်တာ ´´ နောက်ရီးစားထားဖို့လဲအစီအစဉ်မရှိဘူး ရှေ့ရီးစားထားဖို့လဲ အစီအစဉ်မရှိဘူး၊ မ တို့နှစ်ယောက်အခုလို တစ်သက်လုံး အဆင်ပြေသွားဖို့ အရေးကြီးတာပဲမဟုတ်လား ´´   ဟုတ်ပါပြီ ဒါနဲ့ မ  အလုပ်တွေကော အဆင်ပြေလား´´ အားလုံးအဆင်ပြေတယ် အော် အလုပ်ဆိုလို့ ပြောရအုံးမယ်´´   ဘာများလဲ´´ မ အလုပ်တွေ ပါးသွားရင် ခရီးထွက်မလားလို့ စဉ်းစားနေတာ´´  ဘယ်ကိုလဲ ဘယ်သူနဲ့လဲ´´ မောင်နဲ့လေ ဘယ်သူနဲ့ရမှာလဲ ´´   နှစ်ယောက်ထဲ လား´´ အင်းပေါ့´´  မ ဘက်ကအဆင်ပြေပါ့မလား နှစ်ယောက်ထဲ အကြာကြီးသွားမှာဆိုတော့လေ´´ သူများကိုမပြောပါနဲ့ အလုပ် လုပ်နေတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ပါ ကျုပ်အိမ်ကလူတွေအကြောင်း ခင်ဗျား သိသင့်သလောက်သိတာပဲ ခင်ဗျားကိုပဲပြောရမှာ ´´    အင်း ဟုတ်တယ် မောင့်အလုပ်က အကြာကြီးနားလို့ရမှာမဟုတ်ဘူး´´ နားမရရင် ထွက်လိုက် အလုပ်မရှားဘူး … မ ရှာပေးမယ်  အလုပ်တွေပေါတယ် ´´   ပေါ်ပေမဲ့ ရအုံးမှလေ´´ ဒီမှာ ကျမ ရှင့်ကို တစ်သက်လုံး တင်ကျွေးထားနိုင်တယ်နော် ´´   သံသယတွေ ကို ဘေးထားလို့ ဟုတ်သော်ရှိ မဟုတ်သော်ရှိ ကိုယ့်ရီးစားဆီက ဒီလိုစကားမျိုး ကြားရတာ ပုရိသတိုင်း တဒင်္ဂတော့ ကျေနပ် ကြည်နူးမိမည်ထင်ပါသည်။

့ဟုတ်သားပဲ တခြားဆီမလုပ်ချင်တောင်… မ အလုပ်မှာ ဝင်လုပ်လို့ရတာပဲနော့´´ ဒါပေါ့ အဲ့ဒါပြောတာပေါ့´´  ဒါပေမယ့် မ ကောင်းပါဘူး …မ ဆီမှာဝင်လုပ်ဖိူ့ရာက´´ ဟယ် ဘာဖြစ်လို့တုန်း´´  စဉ်းစားကြည့်လေဗျာ ကိုယ်လုပ်နေတဲ့အလုပ်က ပိုင်ရှင်ကို  သူ့ဝန်ထမ်းက တက်တက်လိုးနေတာ သိသွားရင် ကျော်မကောင်းကြားမကောင်းတွေ ဖြစ်ကုန်ပါ့မယ်´´ ခ်ခ် အဲ့တော့လဲ မသိအောင် ခိုးလိုးပေါ့နော် ဟီး´´  အခုတော့ ပေါ်တင်လိုးအုံးမယ်ဗျာ´´ ပြောပီး ခင်ယုလွင် တင်ပါးကြီးကို သူ့ဖက်ဆွဲကပ်မလို့ လုပ်တုန်း ဖုံးဝင်း လာတာကြောင့် ရဲလေး တန့်သွားရသည် ။ သူ့ဖုံးတော့မဟုတ်၊ ဘယ်သူလဲမသိဘူး ဆိုပီး ခင်ယုလွင်က ဖုံးကောက်ကိုင်ကာ ၅မိနစ် လောက်ကြာအောင် ပြောအပြီးမှာတော့ မ အလုပ်ကိစ္စ သွားစရာပေါ်လာလို့ သွားစို့မောင် မောင့်အဆောင်အရင်လိုက်ပို့ပေးမယ်´´

ပြောပေမယ့် ရဲလေးက  အရေးကြီးရင် မ သွားနှင့် မောင် တက်စီ ငှားပီးပြန်လိုက်မယ် ´´ ဆိုတော့ ခင်ယုလွင် တစ်ချက်စဉ်းစား သလိုပြုပြီးမှ ဒါဆိုရင် မောင်အဲ့လိုပဲသွားလိုက်ပေါ့… မ သွားရမှာဝေးတယ် ´´   ဆိုတာနဲ့ အခန်းခရှင်း ဟိုတယ်ရှေ့ကနေ ခင်ယုလွင် ကားနဲ့အရင်ထွက်သွားပြီးမှ ရဲလေးလဲ ပြန်စရာတက်စီရှာရတော့သည်။ အခန့်သင့်စွာပဲ ဟိုတယ် နဲ့ မျက်နာချင်းဆိုင်ရှေ့ဘက်လမ်း ဘေးမှာ ဘရပ်ထားတဲ့ သုံးဘီးမီနီအိုးဝေတစ်စီး သူ့ကိုမြင်သွားပီး လက်လှမ်းပြတာ နဲ့ လက်ယက်ခေါ်လိုက်သည်။  ညီလေး ဘယ် သွားချင်လဲ ´´ မိန်းထဲ ´´  သူ့အဆောင် လိပ်စာပြောပီး ရဲလေး   တက်ထိုင်လိုက်သည် ။  ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲဟ စော်ကကျ ကားနဲ့ ပြန်သွားပီး ငါ့ညီကတော့ တက်စီငှားပြန်ရတယ်ဆိုတော့´´ သူ့အလုပ်ကိစ္စအရေးကြီးလာလို့ပါ သွားရမယ့်နေရာလဲ မတူတာနဲ့ ဆင်း နေခဲ့တာ ´´

ချောသားပဲကွ ငါ့ညီစော်က´´ ခင်ဗျား မြင်လိုက်လား ´´  ညီလေးတို့အလာထဲက အကိုကဒီနားမှာရှိတယ် ညီလေးစော်မျက်နာကို တော့ အခုအထွက်မှမြင်တာပါ´´ အော် ဒီအနားအမြဲရှိတယ်ပေါ့´´   အဲ့လိုလဲမဟုတ်ပါဘူးကွာ…ကျောင်းသားပဲလား ငါ့ညီက´´ ပီး သွားပါပြီ အလုပ်ဝင်လုပ်နေတာ´´   ဟုတ်လား ဘယ်မှာလုပ်တာလဲ အဆင်ပြေလား´´ မဆိုးပါဘူး ကားပြင်တဲ့အပိုင်းစိတ်ဝင်စား လို့ ဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာဝင်လုပ်နေတာ´´   တစ်လမ်းလုံး လေပစ်လာတဲ့ တက်စီသမားက သူ့ ကိုအဆောင်ပို့လို့အပြီး ပြန်ခါနီးမှာ   ကိုယ့်နာမည် က ပိုင်စိုး ကိုယ့်ဖူံးနံပါတ် မှတ်ထားလေ လိုအပ်ရင်ဖုံးဆက်လိုက်´´ ဆိုတာ နဲ့ ရဲလေး ဝတ်ကျေတန်းကျေ မှတ်ထား လိုက်သည်။ စိတ်ထဲကတော့ လီးမှ မခေါ်ဘူး စကားများတဲ့ကောင်ဟုတွေးမိသည်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ နောက်ရက်တွေမှာ ပိုင်စိုး  ဆိုတဲ့ လူကို သူ့ အလုပ် နဲ့ အဆောင်သွားတဲ့ လမ်းကြောင်းမှာ မကြာခဏဆိုသလို တွေ့လာရသည်။ တစ်ရက် ခင်ယုလွင် လာမကြို နိုင်တဲ့နေ့မှာ သူ့သူငယ်ချင်းကလဲ သူအလုပ်ဆင်းတာ နဲနဲနောက်ကျမယ် ဆိုတာနဲ့ တက်စီပဲငှားပြန်ရမလား သူငယ်ချင်းပဲစောင့်ရမ လား ချည်တုံချတုံဖြစ်နေတုန်း ပိုင်စိုး ဆိုတဲ့လူ ရောက်ချလာသည်။ ဟာ ညီလေး ဘာစောင့်နေတာလဲ ပြန်စရာမရှိရင် တက်ကွာ ´´

နားငြီးမခံနိုင်တာနဲ့ မလိုက်ချင်လို့  နေပါစေ ကျနော် ပိုက်ဆံမပါဘူး´´ ပြောတာလဲ နားမလည်ဘူး။ မပါရင်နောက်ရက်မှ ပေး လာ တက်´´   ဆိုပီး အတင်းခေါ်နေတာကြောင့် ရဲလေး ပိုင်စိုးနဲ့ ပါသွားရပြန်သည်။   ဆိုင်ကယ်မရှိဘူးလားဟ´´ ဆိုင်ကယ်ကရှိတယ်ဗျ  သူငယ်ချင်းတစ်ရောက်နဲ့ လမ်းကြုံလို့သူနဲ့ပဲသွားနေတာ ဒီနေ့အဲ့ကောင် အလုပ်နောက်ကျလို့စောင့်နေတုန်း ခင်များရောက်လာတာပဲ ´´  ဒါများကွာ မင်းစော်လာကြိုခိုင်းပေါ့´´ အားရင်သူလာကြိုနေကျပါ အလုပ်တစ်ဖက်နဲ့ ဆိုတော့ နေ့တိုင်းတော့မလာနိုင်ဘူးလေ ´´   အင်း ဒါလဲဟုတ်တာပဲ ထမင်းကောစားပီပီလား´´ ဘယ်စားရသေးမလဲဗျာ ခုမှအလုပ်ပီးတာကို´´   ငါလဲမစားရသေးဘူး တစ် ဆိုင်ဆိုင်ဝင်လိုက်မယ်လေ´´ သဘောဗျာ´´  အဆောင်ရောက်ရင်လဲ ပြန်ထွက်စားရမှာကြောင့် မထူးတာနဲ့ ရဲလေး လက်ခံလိုက် သည်။ အဲ့ဒီမှာ   ဖြစ်ချင်တော့ ရဲလေး သူငယ်ချင်းသန်းဇော်က သူမနက်ဖြန် ခရီထွက်ရအုံးမယ် ယဆိုတဲ့အကြောင်း ဖုံးဆက်ပြော လာတာကို ပိုင်စိုး ရိပ်မိသွားပုံရသည်။

မင်းသူငယ်ချင်းမရှိရင် မနက်ဖြန် ငါနဲ့လိုက်ခဲ့ လမ်းကြုံတယ်´´ ဇွတ်ခေါ်နေတာကို အစက ငြင်းမလို့လုပ်မိပေမယ့် ထမင်းကျွေး ထားတဲ့ မျက်နာကြောင့် ဒါဆိုလဲလာခေါ်ဗျာ´´   လို့ပဲပြောလိုက်ရပြန်သည်။ ဒါနဲ့ပဲ နောက်နေ့ ပိုင်စိုး သုံးဘီး နဲ့ ရဲလေး အလုပ် သွား ဖြစ်သည်။ အပြန်ကျတော့လဲ သူတောင်မဆင်းသေးဘူး ကြိုရောက်နှင့်နေတာကြောင့် ပါသွားပြန်သည် ။  ခင်ဗျား အလုပ်သိမ်းတာ လား အစောကြီးပါလား ကိုပိုင်စိုး´´ ဒီနေ့သိပ်အဆင်မပြေတာနဲ့စောစောသိမ်းလာတာကွ မင်းစော်ဒီနေ့လဲမအားဘူးပေါ့´´   မနက်ဖြန်လဲ အားမှာမဟုတ်ဘူး´´ ဟုတ်လား´´   သူကကိုယ့်ထက်အလုပ်များတဲ့လူလေ´´ ငါစဉ်းစားနေတာကွ´´   ဘာကိုလဲဗ်´´  မင်းကို ပြောသင့်မပြောသင့်ဆိုတာ´´   အဆန်းပါလား ပြောကြည့်ပေါ့ ရပါတယ်´´ မင်းစော် အကြောင်းလေ´´   ရဲလေး နားရွှ က်ထောင်လာသည်။  ပြောပါအုံး ဘာပြောမှာတုန်း ´´ မင်း စိတ်မဆိုနဲ့ကွာ စိတ်လဲမတိုနဲ့ အဲ့ဒါဆို ငါပြောမယ်´´   ပြောမှာသာပြော ပါဗျာ´´ မင်းစော်နာမည်ဘယ်သူ´´  ခင်ယုလွင်´´ အေးအး သူကလေ ဘယ်လိုပြောရမလဲကွာ… ဦးမင်းဇော်ဆိုတဲ့ဘဲကြီးတစ်ဗွေ  ခေါ်ဖြုတ်နေကျစော်လို့ ကြားတယ်နော်´´

ခင်ဗျား ဘယ်ကကြားလာတာလဲ ´´ အဲ့ဒါအရေးမကြီးဘူး ရဲလေး မှန်မမှန်ပဲ အရေးကြီးတာ မင်းမယုံရင် စုံစမ်းကြည့်ပေါ့´´    အခု လိုအသိပေးတာ ကျေးဇူးပဲဗျာ နောက်တော့ စုံစမ်းသင့်ရင်စုံစမ်းရမှာပေါ့´´ ဒီလူက ဦးမင်းဇော်ကို ဘယ်လိုသိတာလဲ ခြင်းဝိုင်းကလူ တွေနဲ့များသိနေတာလား စသဖြင့် တွေးမိသည်။ နောက် လေး ငါး ရက်အတွင်း သူ နဲ့ ပိုင်စိုး မတွေ့ဖြစ်တော့ပြန်၊ အဲ့ဒီ အတောအတွင်း ရဲလေး ခင်ယုလွင် နဲ့ ပုံမှန်အတိုင်းပဲ ဆုံဖြစ်ကြသည်။ ဆုံးတိုင်းလဲ ဆော်ဖြစ်ကြသည် ။ ဒီအချိန်ထိ ဖြစ်နေတဲ့ သံသယကို ထုတ်မမေးမိသေး။ တစ်ရက် မှောင်စပျိုးခါနီး ရဲလေး သူ့ အဆောင်ကနေ ဆိုင်ကယ်နဲ့ မြို့ထဲထွက်လာတုန်း လမ်းမှာ ပိုင် စိုး သုံးဘီးပေါ်မှာ ခင်ယုလွင် ကိုတွေ့လိုက်ရတော့ ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားသည်။ သူ့ကို တော့ မြင်ပုံမပေါ်ကြ၊ မ က ပိုင်စိုး သုံးဘီးပေါ် ဘယ်လိုရောက်နေတာတုန်း သူ့မှာကားတွေရှိရဲ့သားနဲ့ အခုလိုတွေ့လိုက်ရတော့ တမျိုးဖြစ်နေတာနဲ့ ခပ်ခွာခွာကနေ မသိမသာ  နောက်ကလိုက်ခဲ့မိသည်။ သုံးဘီးလေး ကတော်တော်နဲ့ရပ်မသွား၊ လိုက်ရင်း လိုက်ရင်း တဖြည်းဖြည်း လူပြတ်လာတာကြောင့် ပတ် ဝန်းကျင်းအကဲခတ်ကြည့်တော့ မြို့စွန် မရောက်တရောက်က တိုးချဲ့ကွက်သစ်တွေဆီ ရောက်လာမှန်း သတိထားမိလာသည်။

ဒီ ဘက်တွေက ဂရံမြေမရှိတဲ့ လယ် မြေတွေကို အကွက်ရိုက် ခြံခတ်ရောင်းကြတဲ့နေရာတွေဆိုတာရဲလေး သိသည်။ လူလည်းရှင်း သည် ။ အိမ်ဆက်လဲခြားသည် ။ လူတွေက ဈေးပေါ်တာနဲ့ ဝယ်ထားပြီး မြတ်ရင် ပြန်ရောင်းနဲ့ လူလာနေတယ်ဆိုတာ ခပ်ရှားရှားလို့ ဆိုရမည်။ တစ်နေရာ အရောက် နန်းကြိုးတွေနဲ့ ခြံခတ်ထားပြီး အထဲမှာ ထရံကာဆောက်ထားတဲ့ တစ်ထပ်အိမ်သစ်လေး တစ်လုံး ရှေ့မှာ ပိုင်စိုး ရဲ့သုံးဘီးကားလေး ရပ်သွားတာနဲ့တပြိုင်နက် ရဲလေး ဆိုင်ကယ်ကိုစက်ပိတ်ပစ်သည်။ ပိုင်စိုးက ခြံတံခါးဆင်းဖွင့်ပီး သူ့ ကားလေး မောင်းဝင်သွားတဲ့ အထိရဲလေး စောင့်ကြည့်နေသည်။ ခြံထဲမှာလှုပ်ရှားမှု့မရှိတော့ပဲ စိတ်ချရမှ သူ့ဆိုင်ကယ်ကို ခြံနဲ့မ လှမ်းမကန်း မှောင်ရိပ်ကျတဲ့နေရာ ဇက်သော့ခတ်ထားခဲ့ပြီး တုံ့ဆိုင်းမနေပဲ ငါးပေသာသာလောက်သာရှိမဲ့ ခြံထဲကျော်ဝင်ကာ အိမ် နား ခြေသံလုံလုံနဲ့ လျောက်သွားလိုက်သည်။ ပိုင်စိုး နဲ့ ခင်ယုလွင် အိမ်ထဲရောက်နေကြလောက်ပြီဟုလည်းတွေးမိသည် ။

တဖြည်းဖြည်းအိမ်နဲ့နီးကပ်လာချိန် ဖျက်ခနဲ လင်းထိန်လာတာကြောင့် အမြန်ဝပ်ချလိုက်ရသည် ။ အိမ်ထဲက မီးတွေပွင့်လာသလို  အသံသဲ့သဲ့ ထွက်လာတာကြောင့် နံရံနားကပ်ကာ နားထောင်ကြည့်သည်။ ဒါနင့်အိမ်ပေါ့လေ (ခင်ယုလွင်ရဲ့အသံ)´´   အေး ဝယ် ထားတာမကြာသေးဘူး´´ လူမနဘေူးလား ´´   နေဖို့မဟုတ်ဘူး ရောင်းစားဖို့ မြိုးမြိုးမြက်မြက်ရရင်ပေါ့ နင်ဝယ်ချင်လို့လား နင့်ဆို ရင်တော့ ဈေးလျော့ပေးမယ်လေ´´ မဝယ်ပါဘူး ဝယ်ပီးဘာလုပ်ရမှာလဲ´´   နင့်ဘဲနဲ့လာနှပ်ပေါ့ဟ ဟက်ဟက်´´ ဟားဟား ဒီလို နေရာတော့ လာနှပ်မလားဟယ် ဟိုတယ်သွားမှာပေါ့´´   ငါတွေ့လိုက်ပါတယ် နင်နဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက် မိုတယ်ထဲကထွက် လာတာကို´´ နင်ငါ့နောက်လိုက်ချောင်းနေတာလား ´´   မချောင်းပါဘူး တိုက်ဆိုင်သွားတာပါ´´ နင်လျောက်မလုပ်နဲ့နော် ငါ အဲ့တစ် ယောက်နဲ့ကအတည်´´   ပိုင်စိုး ဘာပြောမလဲ ရဲလေး နားစွင့်နေတုန်း အသံက ချက်ချင်းထွက်မလာပဲ ခဏတိတ်သွားသည်။

အတည် ဟုတ်လား ယုလွင်´´ အေး ဟုတ်တယ် အတည်´´  ထူးခြားဖြစ်စ်ပါလားဟ ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်ဟာ ခဏစောင့်´´ ရေရ တယ်ပေါ့´´  စက်ရေတွင်းလေ ခြံထောင့်မှာ နင်ရောချိူးအုံးမလား´´ မချိုးတော့ဘူး ငါချိုးခဲ့ပြီး´´   ဒါဆို ခဏစောင့် ´´ တံခါးဖွင့် သံကြားလို့ ရဲလေး နောက်တစ်ကြိမ် မြေပေါ်ဝပ်ချလိုက်ပြန်သည်။ အရှေ့တံခါးတော့ မဟုတ် အနောက်တံခါးကနေ ထွက်သွားပုံရ သည်။ ပိုင်စိုးထွက်သွားပီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ခင်ယုလွင်ပါ ထွက်သွားတာကြောင့် အခွင့်အရေးရတုန်း သူတို့ထွက်တဲ့အပေါက်က နေပဲ အိမ်ထဲလှစ်ခနဲ ပြေးဝင်ကာ ပုန်းစရာနေရာရှာကြည့်သည် ။ ဖျာလေး တစ်ချပ်သာခင်းထားတဲ့ အခန်းလေး တစ်ခုသာရှိပြီး  ကျန်တဲ့နေရာ ကွယ်ဝှက်ပုန်းစရာဘာပစ္စည်းမှ မရှိတာကြောင့် ရဲလေး စိတ်လေသွားသည်။ ကြံရာမရတဲ့အဆုံး ခေါင်းပေါ်က ထုတ် တန်ကြီး မော့ကြည့်မိသည်။ မတက်နိုင် ဒါပဲရှိတော့သည်။ ထုတ်တန်းပေါ်မတက်ခင် တံခါးပေါက်ဘေးကနေ အပြင်ကိုချောင်းကြည့် မိသည်။ မှောင်နေတာကြောင့် ရေသံမှလွှဲ၍ဘာမှမမြင်ရ ခြံကျယ်တာကိုပဲ ကျေးဇူးတင်ရမည်။

လူတွေရောက်မလာခင် နံရံအသား ဘောင်တန်းတွေကနေ ကုတ်ကပ်တက်ကာ အခန်းရှိရာဘက်ခြမ်းမှာ ခဏငြိမ်နေလိုက်သည်။ ရဲလေး အကြံက အပြင်ကနေအထဲ ဝင်လာရင် အခန်းဘက်ခြမ်းအမိုးပေါ်ကို ရုတ်တရက်မမြင်နိုင် ။ သူတို့ အခန်းထဲဝင်လာတဲ့အချိန် အခန်းပြင်ဘက်ကို မရိပ်မိအောင်  ပြန်ကူးဖို့ရာဖြစ်သည် ။ မလွယ်ပေမယ့် ဒီတစ်နည်းပဲရှိသည်။ တွေ့သွားတော့လဲ ဘာဂရုစိုက်စရာလိုလဲ ရှင်းမယ် ဆိုတဲ့အကြံနဲ့ ဖြစ်သည် ။ သိပ်ကြာကြာမစောင့်လိုက်ရ အထဲဝင်လာတဲ့ ပိုင်စိုး အသံကြီးထွက်လာသည်။ တော်တော်ဆာနေလား ယုလွင် ´´   အထဲမှာတစ်ရောက်ထဲမနေရဲလို့ လိုက်လာတာ လျောက်ပြောမနေနဲ့´´ လာ အခန်းထဲသွားမယ်´´   သူထင်ထားတဲ့သလိုဖြစ်လာ တာကြောင့် အထဲသွားမယ်အသံကြားတာနဲ့ အပြင်ဘက်ကို ခြေလှမ်းဖို့အသင့်ပြင်ထားလိုက်သည်။ ပိုင်စိုး အခန်းတံခါးဖွင့်ပီး ခြေ တစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်တာနဲ့ ဖြုတ်ခနဲ တစ်ဖက်ကို လှမ်းလိုက်သည်။  သတိတော့ထားရသည်။ အခန့်မသင့်ရင် သေနိုင်တဲ့ အမြင့် မဟုတ်ပေမဲ့ ကျိုးကန်းမဲ့ကိန်း ပင်။ အခန်းထဲရောက်သွားချိန် ခင်ယုလွင် အသံကအရင်ထွက်လာသည်။  ပိုင်စိုး ငါက ဒီဖျာပေါ်မှာ ကုန်းရမှာလား´´ အေးလေ နင်ကလဲ အိမ်အသစ်ပါဆိုမှ ဖျားပေါ်မှာ မခံဘူးတာကျနေတာပဲ ကျောင်းတုန်းက လူမနေတဲ့ ထန်းတော ထဲက တဲပျက်ထဲမှာတစ်ခါ နင် ငါ့ကို ခံဖူးတယ်လေ မေ့နေပြီလား´´ ကြာပြီလေဟာ အံ့သြလို့ပါ နင်လဲ အဲ့လောက်မွှဲနေတာမှ မဟုတ်ပဲ ဟိုတယ်သွားလို့ ရနေတာကို ဒီခေါ်ခဲ့လို့ပါ´´ နင့်ကို ငါ့ဝယ်ထားတဲ့အိမ်ပြချင်လို့ပါဆို   အပိုတွေပြောနေတာနဲ့ အချိန်ကုန် နေပြီ  လာစမ်းပါဒီနားကို ´´   အာ့ အသာလုပ်ပါ လဲတော့မယ်´´ ပိုင်စိုးက ခင်ယုလွင်ကို သူ့အနားဆွဲခေါပုံရသည်။ အသံသာကြားရ သည်။

မမြင်ရလဲ ကိစ္စမရှိပေမယ့် ဇောင်းတွေနဲ့ အသားထုတ်တန်းကို အားနဲ့ ကိုင်ထားရတာကြာတော့ ရဲလေး လဲမသက်သာချေ။  အဲ့ဒါနဲ့ တက်လာတုန်းကနေရာကနေ သတိထားပီး ပြန်ဆင်ခဲ့သည်။ အခန်းနား ချက်ချင်းမသွားသေးပဲ ထွက်ပေါက်တံခါးဂျက်ကို  အသာလေးသွားဖြုတ်ခဲ့ပီးမှ အတွင်းထဲမြင်ရတဲ့ အခန်းထရံပေါက်ကနေ အထဲကိုကြည့်မိသည်။ ပိုင်စိုး ကကိုယ်တုန်းလုံး ဖြစ်နေပြီ။  လူကသာ အသားအမဲကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ လီးကတော့ အတော်မဲရှာသည် ။ ဖျာပေါ် ပက်လှန်အိပ်နေတာကြောင့် လီးက ခေါင်မိုးပေါ်  ထိုးချိန်ထားတဲ့ လွှတ်ကာနီး ဒုံးပျံကြီးလိုဖြစ်နေသည်။ သူ့ဘေးမှာတော့ ခင်ယုလွင် ကကိုယ်လေး ဘေးတစောင်းကွေးအိပ်နေရာကာ  ပိုင်စိုးလီးကို ပွတ်သပ်နေသည်။

နင် က လီးအသစ်တွေ့နေတော့ ငါ့လီးမေ့ပီပေါ့လေ´´  နင်လဲဘာထူးလဲ ကောင်မတစ်ယောက် နဲ့ ခိုးစားနေတာ ငါမသိဘူးထင်နေလား´´ ပြတ်သွားပီ သူနဲ့က ´´   ဘာဖြစ်လို့ စားရတာ ဝ လို့ထားခဲ့တာလား ´´ အိမ်ကပေးစားတဲ့ လူတဲ့လေ ယူသွားပြီ ဒရာမာတွေ လာခင်းပြနေတာ နားငြီးတာနဲူ့ချင်ယူ မယူချင်နေအပေါက်မရှားဘူးလို့ တစ်ခွန်းပဲပြောခဲ့တာ  ဟက်´´   လုပ်စရာအပေါက်မရှိတော့လို့ ငါ့ဆီဝဲလာတာ မဟုတ်လား´´ ခွိ…အဲ့ဒါလဲအဲ့ဒါပေါ့ဟာ ပီးတော့ ငါချဖူးတဲ့စော်တွေက နင့် လောက်ကို ပုံမလာဘူး နင်လိုလဲ အထုအထောင်းမခံနိုင်ကြဘူး´´  ဟုတ်လား ညံတာပေါ့နော်… ငါသိပါတယ် နင် အဲ့ကောင်မလေးနဲ့ ပြတ်သွားတာကို ပြတ်သွားလို့လဲ နင်ခေါ်တာ လိုက်ခဲ့တာပေ့ါ´´ ငါ့သာပြောတယ် နင်ကသာ ငါ့နောက်လိုက်ချောင်းနေတဲ့ပုံနော်´´   ချောင်းစရာလိုပါဘူး လာလာပြောကြလွန်းလို့လေ နင့်သူငယ်ချင်းတွေ´´ ဒီကောင်တွေနင်နဲ့ငါ့အကြောင်း သိတာမဟုတ်ဘူး အခုလို  နင့်ကိုငါဆော်နေတာကိုပေါ့ စောက်တင်းတုတ်ချင်လို့သာ လာပြောကြတာ …ကဲကဲ အဲ့တာတွေထားလိုက်တော့ ဝင်လိုက်ပါအုံး  ငါ့ပေါင်ကြားထဲ´´   ပြန်ပဲထွက်သွားရမလား… ဝင်ပဲဖမ်းရမလား။ စဉ်းစားရခက်နေတဲ့ ရဲလေး အတွေးတစ်ခုဝင်လာတာနဲ့ ဖုံးထုတ် ပီး အသံဖမ်းapp ဖွင့်ထားလိုက်သည်။

အခန်းတံခါးဆီ ကြည့်မိတော့ အတွင်းထဲက ဂျက်ထိုးမထားတာကိုတွေ့ရသည် ။ အိမ်မကြီးတံခါး ပိတ်ထားလို့ အတွင်းတံခါးဖွင့်ထားပုံရသည်။  တံခါးက အနည်းငယ်ဟနေသည်။  သူအထဲကိုပြန်ကြည့်မိတဲ့အချိန် ပိုင်စိုးက မျက်စိမှိတ်ကာမှိန်းနေပြီး ခင်ယုလွင် ကိုယ်လေးက အောက်နဲနဲလျောသွားပြီး ပိုင်စိုးပေါင်ကြား မျက်နာအပ်ကာ ခေါင်းကနိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်ဖြစ်နေတာကြောင့် လီး စုပ် နေပြီဆိုတာ ရဲလေး သိလိုက်သည်။ အဝတ်အစားတွေကတော့ ရှိတုန်းပင်။   စုပ်စုပ်…(ဖီလ်းတက်နေတဲ့ပိုင်စိုး အသံ) ´´ ပြောပီး ပိုင် စိုးက နက်ပြောင်လက်နေတဲ့ ခင်ယုလွင် ထဘီကို ခါးပေါ်ဆွဲလှန်တင်လိုက်သည်။ ဖင်ကားကားကြီးက မီးရောင်အောက်မှာ  ဝင်းပြောင်လို့နေသည်။ ပိုင်စိုး က ကျန်နေသေးတဲ့ ပန်းဆီရောင် အတွင်းခံလေးကို အထက်ကနေ စုကိုင်တော့ အတွင်းခံမှာ လုံး ကျစ်ကျစ်လေးဖြစ်သွားပြီး အဲ့ဒါကို တင်ပါးနှစ်ခြမ်းကြားလွှဆွဲသလို ဆွဲနေသည်။

ဘုန်း ´´   ပိုင်စိုးရဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေကို အားနဲ့ ပစ်ရိုက်လိုက်တဲ့ အသံကြီးမှာ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အကျယ်ကြီးထွက်လာသည်။ ကာယကံရှင်တွေထက် ရဲလေး ပို စိုးရိမ်သွားသည်။ ကြားကုန်မှဖြင့် ဘေးဘီကိုယောင်ရမ်းပီး လှည့်ကြည့်မိသည်။  ထထ ထေတာ့´´ ပါးစပ်နဲ့ လီး မလွှတ်တန်း စုပ်နေ တဲ့ ခင်ယုလွင်ကို ဆံပင်ကနေဆွဲမော့ကာ ပြောနေသည်။ ဘာလဲလို့ ´´  သူစုပ်ကောင်းနေတုန်း ထခိုင်းတော့ ခင်ယုလွင် သိပ်ကျေနပ် ပုံမပေါ်။ ဝဲဖျာကျနေတဲ့ဆံပင်တွေကို သိမ်းရင်း ခေါင်းမော့လာသည်။   ငါထွက်သွားလိမ့်မယ် နင်က အသကုန်စုပ်နေတာကို´´  ဟယ်…သူများတွေကိုလဲ ဒီလိုပဲစုပ်တာပါဟယ်´´   အေး ငါတော့တော်ပီ အဝတ်အစားတွေချွတ်ပီး အိပ်လိုက်´´ လှဲနေရာက ကုန်း ထကာ သူကိုယ့်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို ဘရာစီယာတစ်ထည်သာ ချန်ပီး အကုန်ချွတ်ကာ ပက်လက်လှန်ပေါင်ကားပေးသည်။

အနေအထားကျသွားမှ ပိုင်စိုး ခင်ယုလွင်ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ဝပ်ကာ လျှာစွမ်းပြတော့သည်။ အား လား လား ငတ်ပြတ်နေတဲ့ ခွေး လေးပါလား´´   ဖာသည်မ အဲ့ခွေးလိုးတာပဲကြိုက်နေတာ မဟုတ်လား´´ ခ်ခ် ပြောမိလို့လား´´  ဟဲ့ ဒါနဲ့နင်ဟိုဘဲကြီးကို ကုန်းနေ တုန်းလား´´ ဟိုက် ဘာလဲဟပေါ့ ရဲလေး ဆတ်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ ဘယ်သူကို ပြောတာလဲ နာမည်တပ်ပြော´´   စောက်ပတ်ယက် တာ မှိန်းခံနေရာက ခင်ယုလွင် အိပ်ချင်မူးတူးအသံမျိုးနဲ့ပြန်မေးသည်။  ဦးမင်းဇော် လေ´´ ငါသူနဲ့မတွေ့တာကြာပြီ ´´   ဘာဖြစ်လို့  ´´ ပိုင်စိုးက လျှက်လိုက်မေးလိုက်လုပ်နေသည်။ မတွေ့ချင်တော့လို့ပေါ့´´  ဒါနဲ့ နင့်ကောင် ရဲလေးကော ဘယ်လိုလဲ နင့်ကို  ကောင်းကောင်းမှဖြုတ်ပေးနိုင်ရဲ့လား´´ သူလဲ မဆိုးပါဘူး… အား သပေါဘီ´´   မပြောမဆို စောက်ပတ် ထဲလျှပ်တစ်ပြက် ဆောင့် ထည့်လိုက်တဲ့ ပိုင်စိုး လီးဒဏ်ကြောင့် ခင်ယုလွင် အငိုက်မိသွားသည်။  မြန်လိုက်တာနော် လျှာကနေ လီးပြောင်းတာ´´ ဘာသေပါ ဘီလဲ လီးပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင်လောက် လိုးတာခံလာတဲ့ စောက်ပတ်က´´   နင်ကလဲ အဲ့လောက်လဲ မများပါဘူးဟာ´´  စွပ်စွပ် ဗျစ် ဗျစ် အင့် အင့် အာ့ အား´´  အသံတွေ စထွက်လာသည်။

ခင်ယုလွင် သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်း ဘေးကို တန်းနေအောင် တွန်း ကားခံထားရပီး အရှိန်နဲ့ ပစ်ပစ်ဆောင့်တာ ခံနေရသည် ။  ကောင်မ နင့်စောက်ပတ် နဲနဲတောင် ကျယ်လာသလိုပဲ ´´ နင့်လီးကကျုံ့ သွားတာနေမှာပါ သူများတွေ အဲ့လိုမပြောပါဘူး … အာ့´´  ဖာသည်မ လီးကြိုက်တဲ့ကောင်မ´´ အင့် အင့် သေစမ်း´´   ဖင်ကြီးကြွ ကြွကာ ကိုယ်လုံးအားပါသုံးပီး အားကုန်ထုတ် လီးဆုံးအောင် စောက်ခေါင်းထဲဆောင့်ထည့်သည်။ အနေအထားက ခုဏကလို ပေါင်တွေဘေးတန်းနေတာမဟုတ်တော့ပဲ ပိုင်စိုးက ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ဖက်စုကိုင်ပီး ခင်ယုလွင် ရင်ဘတ်နားအထိ ပေါင်တံတွေကိုဖိချထား ပီး သူကအပေါ်ကနေ ကွကွကြီး ကျုံးလိုးနေသည်။

ရဲလေး မြင်ကွင်းကကြည့်ရင် ခင်ယုလွင် ဖင်ကားကားကြီးက လေထဲမြောက်နေပြီး စောက်ပတ်အမြှောင်းထဲ လီးကြီးဝင်ထွက်နေ  တာ မြင်သာလှသည်။ သူ့စော် ဖင်ကြားက အရည်တွေစီးကျနေတာကိုပါ မြင်နေရသည်။  ချချ နောက်တွေ့ဖို့ရာမသေချာဘူး တွေ့ တုန်း အားရအောင်ချသွား စောက်ကောင် ´´ ပြတ်ပြတ် ´´    အဲ့လိုပြောလာတဲ့ ခင်ယုလွင် ပါးစပ်ကို ပိုင်စိုးကဖိစုပ်သည် ။ ခင်ယု လွင်ကလဲ ပိုင်စိုး ခေါင်းကိုင်ကာ အပီအပြင်ကို ပြန်စုပ်ပေးနေသည်။  ဟူး ဟား အင်း´´ နင်ပီးတော့မလား´´   အင်း …နီးလာပီ ´´  ပြောပီး ပိုင်စိုးခါး လက်နှစ်ဖက်နဲ့စုံကိုင်ကာ အပေါ်က လူ ဆက်တိုက်လိုးနေတာတောင် သူကပါ အောက်ကနေ ပိုင်စိုး ပေါင်ကြား  ကော့ကော့ပီး ပစ်ကပ်လာသည်။ အောက်ကနေ မျက်နာလေးရှုံ့မဲ့ကာ လမ်းဆုံးရောက်ဖို့အားထုတ်နေတဲ့ ကောင်မလေးကို ဆံပင် ဆွဲမပြီး ပိုင်စိုးက သူ့လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်နေတာကို မြင်အောင်ပြသည်။

မြင်လား ခွေးမ နင့်လင်တွေလီးနဲ့ငါ့လီး အရသားချင်း တူလား´´  နီမြန်းနေတဲ့ မျက်နာလေးနဲ့ ခင်ယုလွင် ပိုင်စိုးမျက်နာမော့ကြည်သည်။ ပီးတော့ ပြောသည်။   အတူတူပဲ ´´ ပြောပီး မျက် နာတံတွေးနဲ့ပါ ထွီ ခနဲထွေးပစ်ခဲ့သည်။ စကားပြောနေပေမဲ့ လီးကိုလဲအနားမပေးတဲ့ ပိုင်စိုးက သူ့မျက်နာ ကို ခင်ယုလွင် မျက်နာ အနား ကပ်ပေးလိုက်သည်။ ပြန်ရက်´´  ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ သူ့တံတွေးတွေကို ခင်ယုလွင်ကပြန်ရက်ကာ ခေါင်းလေးပါ ကြမ်းပြင် ပေါ်လှဲပြီး ဘရာစီယာအောက်ကနေ သူ့နို့သူချေနေသည်။ အဲ့သည်လို မိန်းကလေးက အရှိန်အတက်ဆုံးဖြစ်နေချိန်မှာ လိုးနေရာက  ပိုင်စိုး သူ့လီးကိုစောက်ပတ်ထဲကဆွဲနှုတ်ပစ်သည်။ ခင်ယုလွင် မျက်လုံးပွင့်လာပြီး စိတ်ပျက်သွားတဲ့ လေသံလေးထွက်သည်။

ဘာလဲဟာ ´´ ထအုံး ကုန်း´´  ဒီချိန်မှကုန်းခိုင်းရလား´´ အေး ဒီအချိန်မှပဲ ကုန်းခိုင်းတာ နင်ကစောပီးသွားရင် မလုပ်ချင်တော့ဘူး တွေ ဘာတွေလုပ်နေမှာ ကြုံဖူးတယ်လေ ´´   လူးလဲ ထပီး ခင်ယုလွင် လေးဖက်ထောက် ကုန်းပေးသည်။   မပူပါနဲ့ဟ နင်ပီးအောင် လိုးပေးမှာပါ´´ အမယ် အထာကြီးနဲ့ နင်ပီးအောင်လုပ်မပေးလဲ လုပ်ပေးမယ့်သူတွေတပုံကြီး သဘောပေါက်´´   ဖင်ကုန်းနေရာက နေပြန်ပက်သည်။   ဒီလောက်တောင်ဖြစ်နေတာ ငါ့သူငယ်ချင်းတွေ ခေါ်လိုက်ရမလား´´ ခေါ်လိုက်လေ ကြာသလားလို့ နင်လာစ တာနော်´´  ဟင်းဟင်း တော်တော်ယွတဲ့စောက်ပတ်´´ တင်ပါးကြီးနှစ်ခြမ်းဆွဲဖြဲပြီး အံကြိတ်သံကြီးနဲ့ ပြောလာသည်။ မနိုင်တော့ ဘူးမလား ခ်ခ်´´  လာစမ်း အပေါ်ကတက်ဆောင့်´´ ကုန်းပေးဆို´´   စိတ်ပြောင်းသွားပြီ တက်အပေါ်ကို´´ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ခင်ယု လွင်ကို ဘေးတွန်းလွှတ်ပီး သူက အဲ့နေမှာဝင်လှဲချလိုက်သည်။ ခင်ယုလွင် ချက်ချင်းဆိုသလို ပိုင်စိုးအပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ခွ ထိုင်ပီး  သူ့စောက်ပတ်ဝ လီးနဲ့ချိန်ကာ ထိုင်ချသည်။ နောက်တော့ ဆက်တိုက် ဆက်တိုက် ပိုင်စိုး ရင်ဘတ် လက်နှစ်ဖက်ထောက်ပီး သူ့ဖင်  ကားကားကြီးကို တဘုန်းဘုန်း နဲ့ဆောင့်ချတော့သည်။

အားပါချက်က လဥပေါ်များ ဆောင့်ချမိရင် တက်သေမည့်ကိန်းပင်။ အသံ ဖမ်းထားတာကို ရဲလေး ပိတ်ပစ်သည်။ စိတ်ခံစားချက်ပေါင်းစုံးတို့ရောထွေးလာသည်။ ခင်ယုလွင်ကို ဆဲဆိုပေါက်ကွဲပစ်ချင်စိတ်  ဖြစ်နေတာလား ဒါလဲ မသေချာ။ သူ့အပေါ် ခင်ယုလွင် ဘယ်လောက်ကောင်းခဲ့တယ် ဆိုတာလဲ သူသိသည် ။ ချစ်သူတစ်ရောက်လို ကော မိသာစုဝင်တစ်ဦးလိုပါ ငွေရေးကြေးရေးကအစ ကူညီပေးခဲ့တာတွေ ပြောရင် ကုန်မယ်မထင်တော့ သူ့အဆောင်လခတောင်  သူအမြဲပေးရတယ်မရှိ သူမပဲ ပေးခဲ့တာတွေကများများ ဒါတွေကြောင့်ပဲ သူပြောမထွက်တာလား ဝေခွဲမရဖြစ်နေသည်။ သေချာ တစ်ခုကတော့ သူ့ပေါင်ကြားက ဒုတ်က သံချောင်းဖြစ်နေပြီ။ မ နဲ့ မောင် တစ်သက်လုံး အဆင်ပြေသွားဖို့အရေးကြီးတာပဲမဟုတ် လား ဆိုတဲ့ စကားကနားထဲ ရောက်လာပြန်သည် ။ သို့သော် လျှို့ဝှက်ဖုံးကွယ်ဆက်ဆံနေတဲ့ အခြေအနေမျိုးနဲ့တော့ အဆင်မပြေနိုင်  လို့ ယူဆသည့်အလျောက် ထွေပြားနေတဲ့စိတ်ကို ရှင်းထုတ်ကာ ရဲလေး ဘောင်းဘီချွတ်ချလိုက်သည်။

သူ့ညီတော်မောင်က စစ် ထွက်ခါနီး လှံတံတစ်လက်လို တဝင့်ဝင့်ဖြစ်လာသည်။ အခန်းတံခါးကို အသာတွန်းဖွင့်လိုက်သော်လည်း အထဲက နှစ်ယောက်  ကတော့ မွှန်နေတဲ့ အရှိန်ကြောင့်လားတော့ မသိ သူ့ဝင်လာတာကို မမြင်ကြသေး။ အနေအထားကလဲ ခုဏကလို ခင်ယုလွင်က ခွ ထိုင် ဆောင့်ချနေတာမျိုးမဟုတ်တော့ပဲ ပိုင်စိုး ကိုယ်ပေါ် မှောက်နေပြီး နခမ်းစုပ်နေကြပုံရသည် ။ ခင်ယုလွင်ကငြိမ်နေပေမဲ့ ပိုင်စိုး လီးကတော့ အောက်ကနေ စောက်ပတ်ထဲ ညှောင့်ကာကော့ လိုးနေတုန်းပင်။ ရဲလေး ပိုင်စိုး ပေါင်ကြား ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ကာ ခင် ယုလွင် ဖင်အနောက်နေရာယူလိုက်သည်။ လက်ကလဲ တင်ပါးကြီးပေါ်အသာလေးတင်လိုက်ချိန် ခင်ယုလွင် ဆတ်ခနဲခေါင်းလှည့် လာသည်။ မောင်´´   ခင်ယုလွင်ရဲ့ အသံနဲ့အတူ အောက်က ပိုင်စိုးပါ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာတော့ ခင်ယုလွင် ခါးပေါ် ကသူ့လက် ကို ပိုအားထည့်ဖိထားပီး ကျန်လက်တစ်ဖက်နဲ့ လက်ကာပြလိုက်သည်။  နေနေ အသာနေ မထနဲ့ မထနဲ့´´ လက်ကလဲအတင်းဖိ ထားသည်။

ဟေ့လူ ကိုပိုင်စိုး´´   ရဲလေး မင်းဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ´´ အဲ့ဒါအရေးမကြီးဘူး ကျုပ်ရောက်တာ ခင်ဗျားတို့နဲ့ အတူတူပဲ ´´   ခင်ယုလွင်က ပိုင်စိုးအပေါ်ကနေ ဆင်မလို့ လုပ်နေလို့ ရဲလေး သူ့ခါးကို ထပ်ပီးအားထည့်ဖိထားလိုက်သည်။    မ  အသာနပေါဆို ´´ ရဲလေးက လေသံအေးအေးနဲ့ပဲပြောသည်။ ခင်ဗျား ကျုပ်ကို ပြောဖို့မေ့နေတာထင်တယ် ကိုပိုင်စိုး ´´  ဘာကိုလဲ ဟ´´ ဦးဇော်မင်း က မ ကိုခေါ်ခေါ်ဖြုတ်တယ် ဆိုတာပဲပြောသွားတယ်လေ ခင်ဗျား အခုလိုခေါ်ဖြုတ်တာကျပြောမသွားဘူး´´      ငါမင်းကို ပြောဖို့အစီအစဉ်ရှိပါတယ်ကွာ လုံးဝမလိမ်ဖူး ဒါကြောင့်လဲ မင်းအနားကပ်ခဲ့တာပေါ့´´ ခင်ယုလွင် ပိုင်စိုးကို မျက်လုံးပြူး ကြည့်သည်။ ကဲပါ ဆက်ဆွဲလိုက်ရအောင် ´´   ပြောပီး ရဲလေးက သူ့လီးကိုတံတွေးဆွတ်သည်။ ခင်ယုလွင်စောက်ပတ်ထဲမှာတော့  ပိုင်စိုး လီးရှိနေတုန်း။   မောင် ဘာလုပ်မှာလဲကွာ´´ မျက်နာလေးက ညှိးငယ်နေတာလား တည်နေတာလား တောင်းပန်ချင်နေတာ လား ဘာမှန်းမသိတဲ့ မျက်နာပေးနဲ့ ခင်ယုလွင်ကမေးသည်။ ရှုး ဆိုပီ ရဲလေးက နခမ်းနားလက်တေ့ကာ ပြသည်။ သည့်နောက်တွင် တော့ ဒစ်ခေါင်းကို မဝင်တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ခင်ယုလွင် ဖင်ဝတေ့ကာ ဖိထဲ့သည်။

မဝင် ချော်သွားသည်။ လီးကိုမြဲမြဲကိုင်ပီး ထပ်ထိုး ထည့်ပြန်သည်။ ခင်ယုလွင် ပါးလေးဖောင်းသွားပြီး ရဲလေးဖက်လှည့်နေရာက ပိုင်စိုးမျက်နာပေါ် ခေါင်းစိုက်ကျသွားတော့သည်။ ရဲ လေး မင်း အနောက်ဖွင့်နေတာ( ပိုင်စိုး အသံ)´´   ဖွင့်ပီးသား မရောက်တာကြာလို့ ပြန်ချော့နေရတယ် ခင်ဗျားလဲနဲနဲလှုပ်ရှားပေး လေ ဟိုမှာ ခေါင်းစိုက်သွားပြီး´´ အော် အေးပါဟ ယုလွင် နင်ဖင်ခံတာ ငါ့ကိုပြောသင့်ပါတယ်ဟာ ဘော်ဒါချင်းကို´´   စပကိုဘော်ဒါ လား တက်လိုးနေတာ ဘော်ဒါခေါရမှာလား အား… ကျွတ် …ကျွတ်´´ အစမို့နာကနာ သူ့ဘဲကိုလဲတစ်ခုခုပြောထားပုံရတာနဲ့  အံကြိတ်ဖင်ခံနေရတာတောင် ခင်ယုလွင်က ပိုင်စိုးကိုရန်တွေ့နေသည်။ ခင်ဗျားတို့တော်တော်ရင်းနှီးကြတာပဲ ကျုပ်အကုန်ကြား တယ် ပြောနေတာတွေ´´ မ ပြောတာနားထောင်ပေးအုံးလေ မောင်´´ နောက်မှပြော မ ´´   စကားတပြောပြောနဲ့ နှဲ့သွင်း ဖိသွင်း ဆ သွင်း ရာကနေ ရဲလေး လီးတစ်ချောင်းလုံး ဖင်ထဲ စုံစုံမြှပ်သွားချိန်မှာ   အသွင်း အထုတ်ကို ရမ်းမလုပ်သေးပဲ လီးအရင်း နားတင်ပဲ  ကပ်ဖိကာဆေးကြိတ်သလို ကြိတ်ကြိတ်ချသည်။ အထာသိပီးသား ဖင်မို့ ဘယ်လိုစခန်းသွားရမယ်ဆိုတာ ရဲလေး ကောင်းကောင်း သိသည်။

ခပ်ကြာကြာလေး ဒီပုံအတိုင်းလုပ်ပေးပီးမှာ   ခင်ယုလွင် ဆီက ဟူး အင်း အား.. နဲ့ ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံလေးထွက်လာ တော့ ဖင်ကလီးကို လက်ခံလာပြီဆိုတာ ရိပ်မိတဲ့ ရဲလေး လီးကို ပိုပီးအပြင်ဆွဲထုတ်ကာ ဆောင့်ကြည့်သည် ။  အသုံးမပြုတာကြာ လို့ အသစ်လိုဖြစ်နေတဲ့ ဖင်ကညှစ်အားကောင်း ကောင်းနဲ့ကို ညှစ်ယူသည်။ အထဲထိုးထည့်လိုက်တိုင်း ဖျစ်ဖျစ်ဖျစ် နဲ့မြည်သွားမှာ ပင် စိုရိမ်စရာဖြစ်နေသည်။ ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ထိုင်ပီး ဆွဲနေတဲ့ ရဲလေး ဆောင့်ကြောင့်ပုံစံခပ်မြင့်မြင့်ခွပီး ပုံစံပြောင်းလိုး  ကြည့်သည် ။   ဟေ့လူ ကိုပိုင်စိုး ခင်ဗျားရလား´´ ငါကရတယ် မင်းပဲ ´´   ဒီအနေအထားမှာ အောက်ကလူထက် အပေါ်ကလူက လှုပ်ရှားရပိုလွယ်တာကြောင့် ရဲလေး ပိုအားထည့်ကြည့်သည်။ အခြေအနေက မဆိုးလှ ခင်ယုလွင် လက်ခံနိုင်လောက်တဲ့  အခြေအနေရောက်လာတာနဲ့ လီးကိုကျွတ်ခါနီးနီး ဆွဲနှုတ်ပီး ကျုံးဆောင့်တော့သည်။  အား အင့် … အာ့… အာ့´´ ခေါင်းလေးထောင် လာသည်။ အောက်က ပိုင်စိုးကလဲစောက်ပတ်ထဲကလီးကိုမကျွတ်စေရပဲ ရသလောက် ညှောင့်လိုးသည်။ ဘုန်း´´    တင်ပါး ကား ကားကြီးကို ရဲလေး လက်ဝါး   စာတစ်ချက်ကျွေးပြီး ခေါင်းထောင်နေတဲ့ ခင်ယုလွင် မျက်နာအနားကပ်မေးသည်။   ခံနိုင်သေးလား ´´ ဟင်´´  ခံနိုင်သေးလားလို့´´ လုပ်ကြည့်လေ´´   လှည့်မကြည်ပဲပြောလာသည်။

အောက်ကလူခင်ဗျားကောရလား´´ သူ့ကို မေးမနေနဲ့မောင် အပေါ်ကဆောင့်လေ သူဟာအထဲဝင်လေပဲ´´  ဒီတော့မှ ရဲလေးလဲ ခါးကနေအပိုင်ကိုင်ပီး တဘုန်းဘုန်း နဲ့ ပိတ် ဆောင့်တော့သည်။  အား အင်း အား အာ့… မောင်… မောင်´´ ဟင် ဘာလဲ´´   အရှိန်ကောင်းကောင်းနဲ့ကျူံးဆောင့်နေတုန်း ခင်ယု လွင် ဆီက အသံထွက်လာပြန်သည်။  ပိုင်စိုး ဘာတွေပြောထားသေးလဲ´´ ဘာမှမပြောရသေးပါဘူးဆို´´   ရဲလေး မဖြေခင် ပိုင်စိုး ကဝင်ဖြေသည်။  နင့်မမေးဘူး´´ ဦးမင်းဇော်က မ ကိုခေါ်ဖြုတ်တယ်တဲ့ ဒါပဲပြောတာ ´´   ဖင်ခံနေတာကိုတောင်မေ့သွားပုံရပြီး ခင် ယုလွင် သူ့အောက်က ပိုင်စိုးကို ရန်လုပ်ပြန်သည်။  နင့်ကိုလေ စပ နဲ့မျက်နာတက်ပွတ်ချင်တာ´´ လာလေ လုပ်လိုက်စမ်းပါ´´    ပြီ တီတီမျက်နာနှင့် ပိုင်စိုးကပြောသည်။   သူ့ကိုပြောမနေပါနဲ မ သူပြောလို့ မောင် သိတာလေ မဟုတ်ရင် ဘယ်အချိန်ထိမောင့်ကို  ဖုံးထားမှာလဲ မသိနိုင်ဘူးလေ´´ မဟုတ်ပါဘူးကွာ မ သူတို့ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အဆက်ဖြတ်နေပါပြီ´´  ဆက်ပြောလာမယ့်စကား တွေကို ရဲလေး နားမထောင်တော့ပဲ ညောင်းသလိုဖြစ်လာလို့ ပုံစံပြောင်းချင်တာနဲံ့ လီးကိုဆွဲနှုတ်ပစ်သည်။ ခင်ယုလွင်ပါ ပိုင်စိုးပေါ် က ဆင်းလာသည်။  မောင် ဘာဖြစ်လို့လဲ´´ ညောင်းလို့ခဏနားတာ´´   ရဲလေး မင်းနေရာငါခဏဝင်မယ်နော်´´ ပက်လက်လှန် နေရာက ပိုင်စိုး ထလာသည်။ ဘာကိုလဲဗ် ´´  ငါသူ့ကို ဖင်မလိုးဖူးသေးဘူး´´ အဲ့ဒါသူ့ကိုမေး ဖင်ကသူခံရမှာလေ´´   ရဲလေး သူ့ စော်ဆီမေးငေါ့ပြသည်။

ယုလွင်… ကုန်း ကုန်း´´ ခင်ယုလွင် ပိုင်စိုးကို မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးကာ ဖရိုဖရဲဖြစ်နေတဲ့ ဆံပင်တွေကို  အပေါ်ကို သပ်တင်လိုက်ပီးမှ ဖျာပေါ်မှာ ကိုယ်လေးဝပ်ကာ ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်သည်။ ပိုင်စိုး လဲ အရင်ဆုံး တင်ပါးကြီးတွေဆွဲဖြဲပီ ဖင်ဝကို တံတွေးထွေးချကာ ချော့သွင်းတာတွေ ဘာတွေ လုပ်မနေတော့ပဲ တစ်ခါထဲလီးတစ်ဆုံးစိုက်ချသည်။ ခင်ယု လွင်ဆီက အား ခနဲအော်လိုက်တဲ့ အသံစူးစူးလေးထွက်လာပြီး လက်လေးတွေက အနားကတစ်ခုခုဆီလှမ်းဆွဲလိုက်ပေမဲ့ တစ်ခန်း လုံး ဖျာတစ်ချပ်ကလွှဲပီးဘာမှာ မရှိတာကြောင့် လက်သီးလေးပဲကျစ်ကျစ်ဆုပ်ထားရရှာသည်။ အောက်ကမိန်းကလေး ဘာဖြစ်ဖြစ်  စိတ်ဝင်စားပုံမရတဲ့ ပိုင်စိုးက အသားကုန်ခွလိုးတော့သည်။ ခင်ယုလွင်ခမျာ အမြဲမဟုတ်ပေမဲ့ တစ်ချက် တစ်ချက် ခွေးအော် ဝက် အော် ကုန်းအော်ရရှာသည်။ တောက် ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင် ဖာသည်မ စောစောထဲက ဒီဖင်လိုးခွဲပစ်ရမှာ´´  ပိုင်စိုးစကားကြောင့် ခင် ယုလွင် နောက်လှည့်  ကြည့်ကာ သူ့ဖင်ခွလိုးနေတဲ့ပိုင်စိုးကို အောက်နခမ်းလေးကိုက်ပီး ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဒီမှာ ငါ့ဘဲရှိတယ် နော် ဆိုတဲ့ သဘောမျိုးကြည့်လာသည်။ ပီးတော့ ရဲလေးကိူပါ ဖျက်ခနဲလှမ်းကြည့်ပီး လက်လေးထောက်ကာ ဖင်ဆက်ခံရှာသည်။

ခဏနေတော့ ပိုင်စိုးက ရဲလေး လာ ဆိုပီးနေရာ ဖယ်ပေးသည်´´ ခင်ဗျားမပီးသေးဘူးမဟုတ်လား´´  ငါကအိမ်ရှင်ပဲ ဧည့်သည်ကို ဦးစားပေးရမှာပေါ့´´ ရဲလေး အနောက်လမ်းကနေပဲပြန်ဝင်မိသည်။ ဧည့်ဝတ်ကျေချင်တဲ့ ပိုင်စိုးက ရဲလေး လိုးကောင်စေရန် ဘေး ကနေ ခင်ယုလွင်ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းအား ကုန်ဆွဲဖြဲထားသည်မှာ ဖင်နှစ်ခြမ်း ကွဲထွက်တောမည့်ပုံပင်ဖြစ်နေသည် ။ စကားများသူပီပီ  ဘေးကနေလဲ တတွက်တွက်လျောက်ပြောနေသည်။ လိုးစမ်း လိုးထား သနားလို့ကောင်းတဲ့ဖင်မဟုတ်ဘူး … ဖောင်း ´´   ရိုက်လဲ ရိုက်ပြန်သည်။ သူတို့လုပ်သမျှကို ရှုံ့လိုက် မဲ့လိုက် မျက်နာလေးနဲ့ ခင်ယုလွင် လှည့်လှည့်ကြည့်တတ်ပေမဲ့ ဘာမှတော့ မတားဆီးခဲ့။

ဟဲ့ …ဦးဇော်မင်းကော နင့်ကို ဖင်လိုးလား ယုလွင် လိုးမှာပါလေ ဒီလောက်မိန်းမမြင်ရင် သွားရည်တမြားမြား ကျနေတဲ့လူက မလိုး နေမလား´´ နင့် စောက်ပေါက်ပိတ်ထားတော့ ပိုင်စိုး   မဝသေးရင် ကြိုက်တဲ့အပေါက် ကြိုက်သလို ထပ်ချသွားလိုက် အပေါက် လေးတော့ပိတ်ထားပေး´´   သူလဲထွက်ခါနီးနေတာကြောင့် ကြားနေရတဲ့ စကားတွေကို ရဲလေး သိပ်အား ရုံမထားတော့ပဲ ပိုင်စိုး ဖြဲ ပေးထားတဲ့ ခင်ယုလွင် ဖင်ထဲသာ သွက်သွက်ကြီး အားကုန်ဆောင့်ဆောင့် ချတော့သည် ။  ရေထဲက မိကျောင်း အ မြီးခတ်သလို တ ဘုန်းဘုန်း နဲ့ပစ်ဆောင့်ပီး အရည်တွေပါ တခါထဲ ဖင်ထဲပန်းထုတ်ပစ်သည်။  သူ့ကိုပိုင်စိုးကြည့်လာတာနဲ့ ပီးပီးချင်း လီးဆွဲနှုတ်ပီး  အခန်းအပြင်ထွက်ခဲ့ကာ ဘောင်းဘီသွားဝတ်သည်။ အထဲပြန်ရောက်ချိန်မှာ ပိုင်စိုးက  ဘေးစောင်းလှဲနေတဲ့ ခင်ယုလွင်ကို ပေါင်တစ် ချောင်း ပုခုံးပေါတင် တစ်ပေါင်ခွပုံစံနဲ့ စက်သေနတ်ပစ်သလို အဆက်မပြတ်လိုးနေပြန်သည်။ ရဲလေး အသာငုံ့ကြည့်မိသည်။     ပိုင် စိုးက စောက်ပတ်ကိုပြောင်းလိုးနေသည်။

အားနဲ့ပစ်ဆောင့်တာခံနေရတာမို့ လို့ သူ့ကိုယ်လေး အထက်ကိုရွှေ့ရွှေ့သွားပီး အခန်းနံရံနဲ့  တိုက်မိမလို ဖြစ်နေတာကြောင့် ခင်ယုလွင်က လက်တစ်ဖက်နဲ့ နံရံကိုလှမ်းထောက်ထားသည်။  များမကြာမီ အချိန်အတွင်း မှာ ပင် ပိုင်စိုးမျက်နာကြီး မဲ့ရွှဲ့လာပီး သူ့ပေါင်ဂွကြားနဲ့ ခင်ယုလွင်ပေါင်ဂွကြားကို   ဆွဲကပ်ကာ ခေါင်းကြီးမော့သွားတော့သည်။ ပိုင်စိုး  ထလာပေမယ့် ခင်ယုလွင်ကတော့ ချက်ချင်းထမလာသေး ရေထဲကငါး ကုန်ပေါ်တင်ခံထားရသလို ဟပ်ပက် ဟပ်ပက် နဲ့ ဖြစ်  နေသည်။  အမောပြေသွားပုံရမှ လူးလဲထလာပြီး အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ကာ သူကအရင် အခန်းပြင်ထွက်သွားသည်။ ရဲလေးတို့ လဲ အနောက်က ကပ်လိုက်လာခဲ့သည်။ အပြင်ရောက်မှ ခင်ယုလွင် ပိုင်စိုးကိုပြောသည်။   နင် ငါ့ကိုလိုက်မပို့နဲ့တော့ ငါ ရဲလေး နဲ့ပဲ ပြန်လိုက်မယ်´´ ပိုင်စိုးလဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ နောက်မှဆုံမယ် ရဲလေး ဆိုပီး နှုတ်ဆက်ကာ ခြံဝအထိလိုက်ပို့သည်။ ခင်ယုလွင် ရဲ လေး ဆိုင်ကယ်နောက်က ပါသွားရပြန်တော့သည်။ မောင် ဒီည အပြင်မှာအိပ်ရအောင်´´  ဘာလို့လဲ´´ အိမ်ပြန်ချင်စိတ်မရှိလို့´´     မ ကရလို့လား´´ ရပါတယ် ကား ကိုသူငယ်ချင်းအိမ်မှာထားခဲ့တယ် စိတ်ချရတယ် မနက်ကျမှစောစောပြန်ပို့ပေးပေါ့ ´´   သူ့ကို  ခင်ယုလွင် စကားတွေပြောချင်နေမယ်ဆိုတာ ရဲလေး ရိပ်မိသည် ။

အဲ့ဒါကြောင့် ယသူမ ပြောသလို ဟိုတည် ဆီပဲ ဦးတည်လိုက့် သည်။ ဟိုတည်ရောက်လို့ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ရဲလေးမွှေ့ယာပေါ်ခြေပစ် လက်ပစ် လှဲချပစ်သည်။ သူ့ဘေးကို ခင်ယုလွင်ကခွေ ခွေလေးဝင်အိပ်လာသည်။ နှစ်ယောက်သားတော်တော်ကြာတဲ့အထ ငြိမ်သက်နေကြသည် ။   မောင်… မောင်´´ ဟင် ´´   မျက်စိ မှိတ်မှိန်းနေရာက ရဲလေး ထူးလိုက်သည်။  အိပ်ပျော်နေပီလား´´ မအိပ်ပါဘူး မှိန်းနေတာ ဘာပြောချင်လို့လဲ ပြောလေ´´   မောင်  ပိုင်စိုး နဲ့သိတာ ကြာပြီလား´´ မကြာသေးဘူး မ သွားစရာရှိလို့ မောင် တက်စီးငှားပြန်တဲ့နေ့ကမှသိတာ သူ့တက်စီလေ ´´   ဘယ်က နေ စဖြေရှင်းရမှန်းမသိဖြစ်နေပုံရတဲ့ ခင်ယုလွင် ရဲလေးကို ဖက်လိုက်ပြီး ပေါင်တစ်ချောင်းကလဲ ရဲလေးကိုယ်ပေါ် ဖက်တုံးခွသလို ခွ တင်လိုက်သည်။   မ သူတို့ကို အဆက်ဖြတ်နေပါတယ် ´´ ပြတ်ပီလား အဲ့ဒီတော့´´   ပြတ်နေပီ ဦးမင်းဇော် နဲ့လဲပြတ်နေပြီ ဟိုးတစ် ရက်ကတောင် သူ့အလုပ်ဆီလိုက်သွားပြီး မ နဲ့ကင်းကင်းနေပေးဖို့ သွားပြောဖြစ်သေးတယ် လူချင်းတော့ မတွေ့ခဲ့ဖူး ဖုံးဆက်ပြော လိုက်တယ်လေ´´ သူမပြောတာအမှန်ဆိုရင် သူခြင်းသွားခတ်တဲ့နေ့က တွေ့ခဲ့တာဖြစ်မည်ဟုရဲလေးတွေးမိသည်။

ဘယ်နားမှာလဲ  သူ့အလုပ်က ´´   (…)လမ်းဘက်မှာ ဂိုထောင်ပါ ရုံးခန်းကမြို့ထဲမှာ´´ ဟုတ်သည်။ ရဲလေး ခင်ယုလွင်ကိုတွေ့ခဲ့တာလဲ အခုသူမပြောတဲ့လမ်းမှာပဲဆိုတော့ ဒါတော့မှန်နေပြီ ။ ကျန်တာတွေ သူဘာတစ်ခုမှမသိ သူ့ဘက်က တစ်ခုချင်းမေးလို့ရပေမဲ့ သူမ ပြောတာပဲ  နားထောင်ချင်တာနဲ့ အသာပဲ ငြိမ်နေသည်။ အဲ့လူနဲ့က အလုပ်အတူလုပ်ရင်းပတ်သက်မိတာပါ  သူတို့တွေ မ အနားကပ်တယ်ကွာ  ဘာလိုချင်လို့ ရောက်လာမှန်းလဲ သိတယ် ပြောရရင်လေ သူတို့တွေနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တဲ့အချိန်ကဟာတွေကို မ ပြန်မစဉ်းစားတတ်တော့ဘူး  စိတ်ထင်ရာ လျောက်လုပ်ခဲ့မိတယ် မှားခဲ့တယ်လို့ဆိုရမလားပဲ   မ ပြောချင်တာ မောင် နားလည်မလားတော့မသိဘူး´´   အင်း ´´ ရဲ လေး ခေါင်ငြိ့မ်ပြသည်။ တကယ်လဲ သူ နားလည်ပါသည်။ အရွှယ်ရောက်ပီးသား ခေတ်လူငယ်တစ်ယောက် အနေနဲ့ အရိပ်ပြ  အကောင်မြင်တတ်ပါသည်။ တစ်ခုပဲရှိသည် ။ အထက်မှာဆိုခဲ့သလို ထောက်ထားစရာ မျက်နာတွေရှိလို့ သူတက်ထောင်မောင်းနှင်း  မဖြစ်မိတာလား ၊ ဒါမှမဟုတ် အများနဲ့မတူတဲ့ ထူးဆန်းလွန်းတဲ့သံယောစဉ်မျိုးရှိနေသေးလား …ဒါကြောင့်ပဲ သူမ အနားကထွက် သွားဖို့ မစဉ်းစားမိတာလား အဖြေမရှာနိုင်ဖြစ်နေသည် ။

ခင်ယုလွင်က ဆက်ပြောနေသည်။ ပိုင်စိုးနဲ့လဲ မနေ့ကမှပြန်တွေ့တာပါ၊ သူ  အိမ်ဝယ်ထားတာ လိုက်ကြည့်ပီး ဝယ်လူရှိရင် စပ်ပေးအုံးဆိုတာနဲ့ ပါသွားတာပါ ပီးတော့ တစ်ခါထဲ …မ နဲ့ နောက်ထပ်မပတ်သက် တော့ဖို့ပါပြောရင်း ဆိုပါတော့ ဖြစ်ချင်တော့ မောင် မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ ရပ်ကွက်ကလဲလူရှင်း အိမ်ထဲလဲလူတစ်ရောက်မှ မရှိဘူးလေ  …မ ကတစ်ခြားလူတွေရှိအုံးမယ် ထင်ခဲ့တာ အိမ်နားရောက်ခါနီး မှ သူက အိမ်ထဲဘယ်သူမှ မရှိဘူးတဲ့ …မ ဝန်ခံပါတယ် သူနဲ့ ကတော့ တခြားလူတွေထက် တော်တော်လေး ရင်းရင်းနှီးနှီးရှိခဲ့ကြပါတယ်.. နောက်ပိုင်း အိမ်ထဲဖြစ်ခဲ့တာတွေတော့ မောင်မြင်တဲ့အ တိူင်းပဲ  …မ လဲ ဒါနောက်ဆုံးပဲလေ ပီးရင် အပြတ်ပြောခဲ့မယ် ဆိုပီး လိုက်လျောမိခဲ့တာပါ… ဟိုလေ နောက်ပီး သူနဲ့ပြောခဲ့ဆိုခဲ့ကြ တဲ့ စကားတွေကို လဲ စိတ်ထဲမထားပါနဲ့နော် …မောင် ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး သူနဲ့က သူငယ်ချင်းဘဝကနေဖြစ်သွားတာဆိုတော့     အဲ့လိုပဲ ပါးစပ်ထဲတွေ့ကရာ လျောက်ပြောဖြစ်ကြရုံပါ …တစ်ချို့လူတွေနဲ့ကျ အလုပ်အတူတူလုပ်နေကြတော့ ရှောင်ရခက် နေတာ မျိုး တွေရှိခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ အားလုံးနဲ့ ကင်းကင်းရှင်းရှင်းဖြစ်တော့မှာပါ မောင် နားလည်ပေးနော်… နော်… မောင်…မ တို့နှစ် ယောက် တစ်သက်လုံးအဆင်ပြေပြေနေသွားကြမယ်လေ နော်လို့´´   နောက်ဆုံးပြောသွားတဲ့စကား ဒီစကားကို ရဲလေးထပ်ကြားရ ပြန်ပြီ ။

ဒါပေမဲ့… မ ကျနော့်ကို တစ်ခုလိမ်တယ်လေ´´ ဘာလိမ္လို့လဲ´´   ရည်းစားတစ်ယောက်ပဲထားခဲ့တယ်ဆိုတာလေ´´ ဟုတ် တယ်လေ ရီးစားကတစ်ယောက်ပဲ အဲ့ ဒါလဲဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူး ´´  ဒါဆို အခု မ ပြောတဲ့လူတွေကျတော့´´ သူတို့ကရီးစာမှမဟုတ်´´   ရည်းစားထက်တောင် ဆိုးနေတယ်လေဗျာ´´ မောင်ကလဲကွာ စိတ်မဆိုးပါနဲ့တော့ ကျေနပ်အောင်ဘာလုပ်ပေးရမလဲပြော´´   ဘာ မှလုပ်ပေးစရာမလိုဘူး ပိုင်စိုး ကအလွှတ်ပေးမယ်ထင်လား ဖာသည်မဆိုပီး ဖင်ရိုက်လိုးဖို့ ချောင်းချင်ချောင်းနေအုံးမှာ ´´ အဲ့ကောင် က မ လက်မခံရင် လက်ဖျားနဲ့တောင် လာတို့ရဲတာမဟုတ်ဘူး မပြောနဲ့တော့နော်… ထ ရေသွားချိုးရအောင်´´  သူကအရင်ထပြီး ရဲ လေး ကိုဆွဲထူသည်။  ချိုးချင်တော့ဘူး… မ ပဲသွားချိုးတော့´´ ဒါဆို ခဏစောင့်´´   အဝတ်အစားတွေအကုန်ချွတ်ပီး တဘက်နံ  ငယ်ပိုင်းလေး ပတ်ကာ ရေချိုးခန်းဆီလျောက်သွားတဲ့ ခင်ယုလွင် က တံခါးဝနားအရောက်မှာ ရဲလေး ဘက်လှည့်လာပြန်သည်။

မောင် လူတွေက ဘာသတ္တဝါတွေလဲဟင်´´ ဟမ် ဘာပြောတာလဲ´´   ဘယ်လိုမေးခွန်းကြီးမှန်းမသိလို့ ရဲလေးကြောင်သွားသည်။     လူတွေက ဘာသတ္တဝါလဲလို့ ဟိုလိုလေ ပြောကြပါတယ် သွေးနွေးသတ္တဝါ သွေးအေးသတ္တဝါဆိုလား စာတွေထဲတွေ့ဖူးလို့´´ မသိ ဘူးလေ ဘာလို့မေးတာလဲ …မ…ကောသိလား´´    တခြားလူတွေတော့မသိဘူး… မောင် ကတော့ သွေးအေးသတ္တဝါပဲနေမှာပါ …  ကျမက ပြတ်ပီထင်နေတာ ´´ ရီနေတာလဲမဟုတ် ပြုံးနေတယ်ဆိုရင်လဲ ပီပီပြင်ပြင်ပြုံးတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ ပြုံယောင်သမ်းနေတဲ့ မျက်နာ… တစ်ဖက်လူရဲ့ စိတ်ကိုခန့်မှန်းနေတဲ့ အကြည့်မျိုးနဲ့ တံခါးဘောင်လေးမှီပီ ပြောလာတဲ့ ခင်ယုလွင်စကားကို ရဲလေး   တဖြည်းဖြည်း နဲ့သူ ဘာကို ရည်ရွှယ်ပီးပြောနေတယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်လာသည်။ ထင်တယ်ပေါ့ အဲ့လို´´  ထင်တာပဲလေ ´´  ကြာကြာပေါင်းကြည့် သိလာမှာပေါ့´´   ချချ ´´ ဒါနဲ့ နေပါအုံး မေးစရာရှိတယ်´´  မေး ဘာမေးမလဲ မချွင်းမချန်ဖြေပေးမယ်´´ ရွာ မှာတုန်းကတော့ လီးမဲမဲကြီးတွေရွှံစရာကြီးဆို ပိုင်စိုး လီးလဲမဲတာပဲ ´´  အင်းလေ ရွံစရာကြီးလို့ပဲပြောတာလေ ´´ ပြုံးစိစိမျက်နာ ပေးနဲ့ပြောလာတဲ့ သူ့စော်ကိုကြည့်ပီး ရဲလေး စိတ်ထဲမရိုးမယွဖြစ်လာသည်။

သဘောကတော့ ရွှံစရာကြီးပဲ ပြောတာ မခံဘူးလို့ပြော တာမှ မဟုတ်ပဲ ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ပေါ့။ မ ဘယ်နှစ်ယောက်ကို ကုန်းခဲ့တာလဲ ´´   ်ဟယ် နဲနဲလေး သိမ်သိမ်မွှေ့မွှေ့မေးလို့ မရဘူးလား´´  ဖြေပါ ကျနော် အခုမှ ဒါတစ်ခုပဲမေးတာနော်´´   လေးယောက်ထဲ… မောင် မပါပဲ´´ အော် အကောက် အဖြောင့် အစောင်း ဒုတ် စုံခဲ့တာပဲ ´´   အဲ့လိုတွေမပြောတော့ပါနဲ့ဆို …အော် ပြောရအုံးမယ် မ ရေချိုးနေတုန်း… မ ဖုံးထဲက မက်စင်ဂျာထဲမှာပေါ့ အပေါ်ဆုံး က တစ်ယောက်ထဲ ဝင်ကြည့်ကြည့် ပီးရင် ဘလော့လိုက်တော့ ´´ ဘယ်သူလဲ သူက´´   ထွက်လာရင်ပြောမယ် ´´ ပဟေဋ္ဌိလုပ်ပီး  ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွား တော့မှ ရဲလေး သူ့စော် ပိုက်ဆံအိပ်ထဲကဖုံးထုတ်ပီး ဒေတာဖွင့်ကာ ခင်ယုလွင်ပြောတဲ့အတိုင်း အပေါ်ဆုံးက  တစ်ယောက်ထဲဝင်လိုက်သည်။ တွေ့ချင်တယ် ကလေးလာခဲ့အုံး ´´  ဆိုတဲ့စာတိုလေးတစ်ကြောင်းနဲ့ ဗွီဗီဒီယို ဖိုင်တစ်ခု လေးထောင့် အကွက်ထဲ လက်ညိုးထိပ်နဲ့တို့ကာ ဘာတွေပေါ်လာမလဲ စာင့်မိသည်။ ဖွင့်ဖွင့်ချင်း ဘာမှပေါ်မလာသေပဲ မဲမှောင်နေရာက မွှေ့ယာ ထူထူကြီးခင်းထားတဲ့ ကုတင်ကြီးကြီး တစ်လုံးပေါ် မှာ မိန်းမတစ်ယောက် မှောက်ရက်အိပ်နေတဲ့ပုံ ပေါ်လာသည်။

ကင်မရာရိုက်နေ တဲ့ လူက ကုတင်ပေါ်က မိန်းကလေးအနားတိုးကပ်သွားမှ ကျောက်ကျောတုံးကြီး ရေဖြန်းထားတဲ့အတိုင်း တင်းပြောင်းကားထွက် နေတဲ့ ဖင်ကြီးကို ရဲလေး အနီးကပ်မြင်ရတော့သည်။ အဲ့ဒီအချိန် ကောင်မလေးက ဦး ဗွီ ဒီယို ရိုက်နေတာလား မရိုက်ပါနဲ့ဆိုကွာ ဆို တဲ့အသံထွက်လာမှ  သူ့စော်ခင်ယုလွင်မှန်း သိတော့သည်။  မျက်နာမပါပါဘူးကလေးကလဲ ခဏလေးပဲ ဖင်ထောင်ပေး´´ ခင်ယု လွင် လေးဖက်ထောက် ဖင်ထောင်ပီး လို့ အသင့်အနေအထားရောက်မှ ကင်မရာသမား ကုတင်ပေါ်တက်လာသည်။ သူ့ဖင်ကြီး အနောက် ကင်မရာသမားရောက်လာတာနဲ့ ခင်ယုလွင်က သူ့တင်ပါးကြီးနှစ်ခြမ်းကို လိုးကောင်းစေရန် လက်နောက်ပစ်ကာ ဆွဲဖြဲ ပေးထားသည်။ ကင်မရာသမားက ကင်မရာကိုညာလက်နဲ့ကိုင် ဘယ်လက်က သူ့လီးကိုကိုင်ပီး ခင်ယုလွင်ရဲ့ပြူထွက်နေတဲ့ စောက် ပတ်ထဲ ထိုးသိတ်ထည့်တော့သည်။ ကင်မရာ ရှု့ထောင့်ပြောင်းသွားမှ ယောက်ျားဖြစ်သူရဲ့ အောက်ပိုင်း ကိုယ်အနေအထားကိုမြင်ရ တော့သည်။ လူကြီးကဝမည့်ပုံပင် ဗိုက်ဖောင်းဖောင်းကြီးနဲ့ အနောက်ကနေပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခင်ယုလွင် ဖင်ကြီးနဲ့ ဗိုက်အိုးကြီး  ရိုက်မိတဲ့အသံမှာ လှုပ်ရှားမှု့မြန်ရင် မြန်သလို ဘုန်းခနဲ ဖန်းခနဲ့ ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်လာသည်။

ဖင်နဲ့ဗိုက် ကပ်နေရာက ခွာသွားတိုင်း  စောက်ပတ်ထဲကအရည်တွေအရွှဲသားနဲ့ထွက်လာတဲ့ လီးကြီးကိုလဲ အနီးကပ်ကိုရိုက်ပြထားသည်။ လီးကြီးထိုးထဲ့လိုက်တိုင်း  စောက်ပတ်အပေါ် ယံနခမ်းသားတွေအထဲ ကျူံ့ဝင်သွားပုံမှာလဲ ရှင်းလင်းလှသည်။ ငါလိုးရင်ကော ဒီလိုဖြစ်လားလို့ကြုံတုန်း ရဲလေး တွေးမိလိုက်သေးသည်။ ဖွဲထား… ဖွဲထား အေး ဟုတ်ပီ အဲ့လိုလေး´´   ကြိုက်လား ခလေး ´´ ကြိုက်တာပေါ့ မကြိုက်ရင် အခုလို နေ့တိုင်း လာကုန်းပါ့မလား´´   ဗျစ်… ဗျစ်… ဗျိ ´´ အာ့ …အာ့´´   ဦး လေခိုနေတယ်ထင်တယ်နော် အသံတွေအရမ်းထွက်တာပဲ ´´  အထဲမှာစောက်ရည်တွေများလာလို့ဖြစ်မယ် ခလေး´´  ဦး ခလေးနဲ့ ဦးအရင်မိန်းမနဲ့ ဘယ်သူကပိုကောင်းလဲဟင်´´ ကလေးကလဲ ကွာ ဘာဆိုင်လဲလို့ ခလေးက နတ်သမီးလေးဆို ဟိုဟာကြီးက မီးကျွမ်းနေတဲ့ မျောက်နာမကြီး´´   တော်ပီလေ ပိတ်လိုက်တော့´´  ဖုံထဲအာရုံရောက်နေတာနဲ့ သူ့ဘေး ခင်ယုလွင် ရောက်လာတာကိုတောင် ရဲလေး မသိလိုက် သူ့လက်ထဲကနေ ဖုံးကိုဆွဲယူသွားသည်။

ဘလော့လိုက်ပါဆို… အဆုံးထိ ထိုင်ကြည့်နေတယ်´´  အဲ့ဒါ ဦးမင်းဇော်လား´´ အင်း ဟုတ်တယ် ´´   မျက်နာပေါ်တဲ့ ဖိုင်တွေရှိ သေးလား´´ မရှိပါဘူး ဒီတစ်ခုပဲ အဲ့လောက်အမလားလို့ ´´  ပြောရင်းနဲ့ ခင်ယုလွင်က လေးဖက်ထောက်ကာ ရဲလေး ပေါင်ကြားဝင် လာသည်။   မောင်… ဘောင်းဘီ ချွတ်´´ ရဲလေးက ခါးပတ်ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။ စိတ်လောနေပုံရတဲ့ ခင်ယုလွင်က ခြေရင်းကနေ  အတင်းဆွဲချွတ်ပစ်သည်။ အပေါ်က ဂျင်းဘောင်းဘီအရှည်မရှိတော့ပေမဲ့ အတွင်းခံအတိုလေးတော့ ကျန်သေးသည်။ တစ်ထည်ထဲ ကျန်တော့တဲ့ ဘောင်းဘီတိုလေးထဲ ခင်ယုလွင်က လက်နှိုက်ကာ လီးဆွဲထုတ်သည်။ အားပြန်ပြည့်လာတဲ့ ရဲလေး လီးကြီးဘွားခနဲ  ထွက်ပေါ်လာသည်။ မဆိုင်းမတွ ပဲ သူမ ပါးစပ်ထဲဆွဲသွင်းကာ ခလေးရေခဲချောင်းစုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ အငမ်းမရစုပ် တော့သည်။ လီးလုံးကိုပင့် ကာ လဥတွေကို ငုံသည်။ နခမ်းနှစ်လွှာကြား ညှပ်ကာလဲ ဖိဖိတတ်သေးသည်။ ရဲလေး နဲနဲတောင်  အောင့်သက်သက်ဖြစ်ချင်လာသည်။ ဒါပေမယ့် သူ မတားမိ … နေပါစေလေ မဝရှာသေးဘူးနေမှာ ဆိုပီးလွှတ်ပေးထားသည်။ အဲ့ဒီ အချိန် သူ့ဖုံးဝင်လာတော့ ခင်ယုလွင် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားပုံရသည်။

ကျွတ် ခနဲ့စုတ်သပ်ပီး ဖုံးကို ချက်ချင်းမကိုင်သေးပဲ နံပါတ် ကိုအရင်ကြည့်လိုက်သည်။ မ ဘယ်သူလဲ´´   မသိဘူး နံပါတ်အစိမ်းနဲ့´´ ကိုင်လိုက်လေ ကျသွားအုံးမယ်´´   ခင်ယုလွင်လဲ အင်း ဆို ပီး ဖုံးကို စပီကာပါဖွင့်လိုက်သည်။   ဟဲလို ဘယ်သူလဲ´´ ခလေး ဦးလေ´´  ခင်ယုလွင် ရဲလေး ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။    ရဲ လေးက  ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်ရှင်း ´´ လို့ ခပ်တိုးတိုးပြန်ပြောသည်။ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ ဦး´´  လေစိမ်းတွေတိုက်တာခလေးရယ် ဦးကို  တကယ်အဆက်ဖြတ်ပီလား မလာတော့ဘူးပေါ့´´ ဟုတ်တယ် ဖြတ်ပီ ခုလဲမလာဘူး နောက်လဲ မလာတော့ဘူး နောက်တစ် ယောက်ရှာလိုက်တော့ ဒါပဲနော် ခလေးမအားဘူး ´´  ဘာလုပ်နေလို့မအားတာလဲ အိပ်ချိန်ကြီးကို´´ လီးစုပ်နေလို့ လီးစုပ်နေလို့ မအားတာ´´   ဟာ ကြွေကွဲတယ် ခလေးရာ …ပြောတော့ ဦးလီးပဲ ကြိုက်တယ် ဦးလီးပဲစုပ်မှာဆို´´ အဲ့ဒါပလီတာ ဦး ဒီလီးကပို ကောင်းတယ်   ဒါပဲသိလား နောက်ကိုဘယ်တော့မှ ဖုံးမဆက်နဲ့တော့နော်´´   ဖုံးချပီး ပါဝါပါ တစ်ခါထဲပိတ်ပစ်သည်။

ဟိုလူကြီး  တော်တော်ထိသွားမဲ့ပုံပဲနော် မ´´ ခင်ယုလွင်က မတက်နိုင်ဘူးလေ ဆိုတဲ့အထာမျိုး ပခုံးလေးတွန့်ပြသည်။ မ သေချာသွားပီလား ´´     ဘာကိုလဲ မောင်´´ ရဲလေး သူ့စော်မျက်နာအကဲခတ်သလိုစိုက်ကြည့်ပီ မေးကြည့်သည်။ ဖင်မသရမ်းတော့ဘူးဆိုတာလေ´´     တစ်ယောက်ထဲဆီမှာတော့သရမ်းလို့ရတယ်မလား´´ ထိုသို့ပြောပီး တဆက်ထဲ ကိုယ်မှာပတ်ထားတဲ့ တဘက်အဖြူလေး ဖြည်ချ ကာ လေးဖက်ထောက်ပီး ကိုယ်အရှေ့ပိုင်း ကုတင်ပေါ်ပြားနေအောင်ဝပ်ကာ သူ့ဖင်ကြီးကို ထောင်ကားပေးလာသည်။ လာလေ ´´   ရဲလေး လဲ လီးကိုင်ကာနေရာဝင်ယူသည်။

ဖင်တော့ မလိုးနဲ့အုံး …မောင်´´ ဘာဖြစ်လို့´´   ကျမက ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းပဲဆွဲဖူးတာရှင့် … ခုဏကမှ လီးနှစ်ချောင်းနဲ့ တစ်အိပ်ယာထဲ  တစ်ချိန်ထဲ ဖင်ခံခဲ့ရတာလေ အီတာပေါ့´´ ဟုတ်ပီလေ ဒီနေ့တော့ အနားပေးလိုက်ပါ့မယ်´´   စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ သူကနောက်သလိုပြောမိ ပေမဲ့  ခင်ယုလွင်ကတော့ မျက်နာလေး ခပ်တည်တည်ဖြစ်သွားပြီးသူ့ကို  မောင် …တခြားမိန်းမတွေမလုပ်ရဘူးနော်´´ တဲ့ ။ ဒီနေရာ မှ သူမ အဖြစ်အပျက်တွေနဲ့နှိုင်းယှဉ် ကာ စောဒကတက်ချင်တက်လို့ရတဲ့အခြေအနေရှိပေမဲ့ ရဲလေး ပါးစပ်ကအင်း´´လို့ပဲဖြေခဲ့ မိသည်။  နောက်တော့ စကားတွေများနေလို့ တွင်းအောင်းဖို့ရာ စောင့်ဆိုင်းနေတဲ့ သူ့မြွေကြီးကို လဲ ခင်ယုလွင် စောက်ပတ်ဝနဲ့   ခေါင်းတေ့ပေးလိုက်သည်။အိစက်နူးညံ့နေတဲ့နံရံတွေကို ဖြတ်သန်းပြီး သူ့လီးကြီးက အနက်ရှုံးဆုံးထိတိုးဝင်သွားတော့သည်။    “အာရုံငါးပါးနှင့် အနီးကပ်ရင်ဆိုင်ရပါမူ ပုထုဇဉ်တို့မည်သည် ရန်သူပင် ဖြစ်လင့်ကစား ကျရှုံးတတ်သောသဘောရှိကြကုန်၏´´    ဆိုတဲ့ စကားကို သွားသတိရမိသည်။  မည်သို့ပင်ဖြစ်နေပါစေ သူ နဲ့ မ ဟာ ဘယ်တော့မှ လွယ်လွယ်နဲ့ ဝေးသွားမယ့် သူတွေမဟုတ်  ဘူး ဆိုတာတော့ ရဲလေး ကောင်းကောင်းသိနေသည်။

Zawgyi

ခင္ယုလြင္

႐ြာလမ္းတစ္ေလ်ာက္ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီး ေလွ်ာက္လာတဲ့ သူတို႔အတြဲကို ေတြ႕တဲ့လူတိုင္းက အထူးအဆန္းသဖြယ္ ေငးၾကည့္ေနတာ ေၾကာင့္ ရဲေလး ရွက္သလိုလိုေတာင္ ျဖစ္လာသည္ ။ ဒီ႐ြာသားျဖစ္တဲ့ သူ႔ေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္ သူ မ လို႔ေခၚတဲ့ ခင္ယုလြင္ ေၾကာင့္ဆို တာလဲ ရဲေလးသိသည္။ ႐ြာကလူေတြ ၿမိဳ႕သူ ၿမိဳ႕သားဆိုရင္ ဇြတ္ႀကီးအထင္ႀကီး အားက်တတ္တာကို သူမႀကိဳက္ခ်င္။   ေတာသူေတာင္သား ဘဝသမားေတြပီပီ ညိဳညိဳညစ္ညစ္ အသားအေရာင္ေတြၾကားမွာ ျဖဴေဖြးစိုလဲ့ေနတဲ့အသားရည္ေၾကာင့္ ခင္ယု လြင္က ပိုလို႔ထင္ေပၚေနသည္။ ရင္သား အေျခကေနစပီး ခါးအထိ မသိမ္လြန္း မတုတ္လြန္းပဲ ေျပဆင္သြားတဲ့ ကိုယ္လုံးရွပ္ရွပ္ေလး ရယ္ ခါးေအာက္ပိုင္းမွာ ျပည့္တင္းေကာ့ကားေနတဲ့ တင္သားစိုင္ႀကီးေတြ ကို ေရခ်ိန္ကိုက္လာဟန္တူတဲ့ ငယ္ငယ္က ေဆာ့ေဖာ္ ေဆာ့ဖက္ေကာင္ေတြ ၾကည့္ပီး ပစ္မွားသြားတာကိုလဲ ရဲေလး ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးပဲ တုန႔္ျပန္မိသည္။ စိတ္ထဲကေတာ့ အိမ္ျပန္ခ်င္ေနသည္။

မ´´ `ဟင္´ ေရွ႕ဆက္သြားရင္ ျမစ္ကမ္းပဲရွိေတာ့တာ အိမ္ျပန္ရေအာင္´´   ေမာင္ကလဲ အခုမွထြက္လာတာကို အဲ့ျမစ္ ဘက္ပဲသြား မယ္ေလ အိမ္ရွင္က ဧည့္ဝတ္မေက်မလုပ္နဲ႔ေနာ္ ´´ တားရမဲ့ပုံမရွိတာနဲ႔ တစ္လမ္းလုံး ေတြ႕သမွ်လူ ၿပဳံးျပၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား  ျမစ္ဆိပ္ဆီဦးတည္ခဲ့ၾကသည္။ ကမ္းစပ္ေရာက္လို႔ လူတစ္ေယာက္မွမျမင္မွ ရဲေလး သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ေမာင္တို႔႐ြာက သာသာ  ယာယာရွိသားပဲ´´ မ်က္စိတဆုံး ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္ ေဝ့ဝႈိက္ၾကည့္ၿပီး ခင္ယုလြင္ကေျပာလာသည္။ ရဲေလးဆီက အသံထြက္မ လာတာေၾကာင့္ ခင္ယုလြင္ သူ႔ဘက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ဖုံးဖြင့္ပီး စိုက္ၾကည့္ေနတာေတြ႕တာနဲ႔ လက္ထဲက ဖုံးဆြဲလုယူၾကည့္သည္။

ဒါၾကည့္ရမဲ့ အခ်ိန္လား´´ ႐ြာထဲကေကာင္ေတြ ဇာတ္ကားေတာင္းေနတာေလ အဲ့ဒါဖုံးထဲရွိေသးလား စစ္ေနတာ´´   ပိတ္လိုက္စမ္း ပါ ေမာင္ရာ မဲမဲသဲသဲႀကီးေတြ ႐ြံစရာႀကီး´´ ျဖဴတဲ့ကပၸလီရွိလို႔လား မ ရဲ႕´´   ပိတ္လိုက္ေတာ့ ဒီမွာစကားေျပာေနတာကို´´ ကဲ ေျပာ ဗ်ာ ေျပာေတာ့´´  ရဲေလး ခင္ယုလြင္ သူတို႔႐ြာအေၾကာင္းေမးသမွ် စိတ္မပါလက္မပါ ဒိုင္ခံေျဖရေတာ့သည္။ ေမွာင္စျပဳမွ သူ႔အိမ္ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ဆိုတဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာ ရဲေလး နဲ႔ ခင္ယုလြင္ ေတာ္ေတာ္ခရီးေပါက္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ ဆိုရမည္ ။   ႐ြာက ေန ၿမိဳ႕တက္ ေက်ာင္းသြားတက္ရာက ေက်ာင္းပီးလို႔ ဘာအလုပ္လုပ္ရမယ္ မွန္းမသိျဖစ္ေနခ်ိန္ ကားဝပ္ေရွာ့တစ္ခုမွာ အခ်ိန္ပိုင္း  ဝင္လုပ္ခဲ့ရာက သူတို႔ ဆီကားလာျပင္ ေရလာေဆး ေနၾက သူ႔ထက္ အသက္သုံးႏွစ္ခန႔္ႀကီးတဲ့ ခင္ယုလြင္နဲ႔ ရဲေလးဆုံခဲ့သည္ ။ ေျပာ ရရင္ ဇာတ္လမ္းဆန္မည္ ။

ရဲေလး ကိုယ္တိုင္လဲ သူ႔လို ႐ုပ္ရည္ကလႊဲလို႔ ဘာမွမရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ခင္ယုလြင္ ျပန္ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ရည္းစားေတြမ ျဖစ္ခင္ သုံးေလးႀကိမ္ေလာက္ စကားေျပာၾကည့္တာနဲ႔ ခင္ယုလြင္ အဆင့္အတန္းမခြဲမွန္း သေဘာေကာင္းေဖာ္ေ႐ြမွန္း ရဲေလးသိ့ေပ မယ့္ ဒီေန႔အေျခအေနထိေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ သူထင္မထားမိခဲ့။  ရဲေလး အလုပ္ဆင္းခ်ိန္တိုင္း ခင္ယုလြင္က သူအားရင္ ကားနဲ႔ အလုပ္ကိုလာေခၚပီး ရဲေလးေနတဲ့ အေဆာင္ပို႔ရင္ပို႔ေပး မဟုတ္ရင္ သူတို႔ႏွပ္ ေနၾက ဘိ( မိုတယ္) ဆီရာက္သြားတတ္ၾကသည္ ။    ႐ိုင္း႐ိုင္းေျပာရရင္ ခင္ယုလြင္က ခံလဲခံသည္။   အခန္းခလဲသူပဲရွင္းသည္ ။ ရဲေလး ပိုက္ဆံထုတ္မယ္ ဆိုရင္ေတာင္ လက္မခံခဲ့၊ ေန႔ တိုင္းမဟုတ္ေပမဲ့ ေန႔တိုင္းနီးနီး သူတို႔ ေတြ႕ျဖစ္ၾကသည္။

ရဲေလးက ခင္ယုလြင္ အားတဲ့ရက္မွာ မနက္ပိုင္း အလုပ္လာရင္ သြားရမယ့္လမ္းေၾကာင္းတူ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေရာက္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ လိုက္သြားၿပီး အျပန္က် သူ႔ ေစာ္ ခင္ယုလြင္ကားနဲ႔ျပန္ေလ့ရွိသည္။ ခင္ယုလြင္ သူတို႔႐ြာလာလည္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာလာ    တုန္းကလဲ  ရဲေလး လြယ္လြယ္ပဲလက္ခံ့ခဲ့သည္ ။   ကိုယ္ကေယာက္်ားေလးလဲျဖစ္ နားလည္သေဘာေကာင္းတဲ့ အေဖ တစ္ေယာက္ပဲ ရွိ ေတာ့တဲ့ သူ႔အတြက္ ဒါကခက္ခဲတဲ့ အရာမဟုတ္တာနဲ႔ ခပ္မိုက္မိုက္ရည္းစားေလးကို ေခၚလာခဲ့တာ ဒီေန႔လို ႐ြာကလူေတြဝိုင္းၾကည့္ တာ ခံခဲ့ရသည္။ ျပန္ခါနီး သူ႔အေဖ အတြက္ မန္းေလး လက္ေဆာင္ဆိုပီးပစၥည္းေတြအမ်ားႀကီးေပးသြားခဲ့ျပန္ေသးသည္။

မန္းေလးျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ ပုံမွန္အေျခအေနနဲ႔ပဲ သူတို႔ေရွ႕ဆက္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္ ။ ခင္ယုလြင္ မအားလို႔ သူ႔ကိုလာမႀကိဳႏိုင္တဲ့ ရက္ မ်ိဳးဆိုရင္ ရဲေလး သူငယ္ခ်င္းေတြစုပီး ဖူဆယ္ေဘာလုံးကန္ျဖစ္ၾကသည္။   ရံဖန္ရံခါ ခင္ယုလြင္က သူ႔အိမ္သားေတြမရွိတဲ့အခ်ိန္ ရဲ ေလး ကိုသူတို႔အိမ္ေခၚသြားတတ္ေသးသည္။ သူေနတဲ့ေနရာနဲ႔လားလားမွမဆိုင္တဲ့ အိမ္ႀကီးထဲမွာ လူလစ္ရင္ လစ္သလို သူတို႔ဆြဲ ျဖစ္ၾကတာကလဲ ထုံးစံလိုျဖစ္ေနၿပီ။ ခင္ယုလြင္ကလဲ မလုပ္ပါနဲ႔ အိမ္ထဲႀကီး ေတြဘာေတြ သိပ္မေျပာ အေျခအေနၾကည့္ပီး အခ်ခံခဲ့ တာကမ်ားမ်ားပင္။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ရက္မွာ ခင္ယုလြင္မအားတဲ့ေန႔ ထုံးစံအတိုင္း ရဲေလးတို႔ ေဘာလုံးသြားကန္မယ္ ႀကံေနတုန္း လူမစုံလို႔ ပြဲမျဖစ္ေတာ့တာနဲ႔  အေဆာင္ပဲ ျပန္ရေတာ့မဲ့အျခအေနေရာက္ေနစဥ္မွာ သူနဲ႔ အလုပ္အတူလာတဲ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ သန္းေဇာ္က    “ေဘာပြဲမျဖစ္လဲ ငါ တို႔ စက္႐ုံဝန္းထဲမွာ ျခင္းဝိုင္းရွိတယ္ ပ်င္းရင္လိုက္ခဲ့ကြာ ”   ဆြယ္ေနတာနဲ႔ ရဲေလး သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေခၚတဲ့ဆီ လိုက္သြားမိသည္။ ဟို ေရာက္ေတာ့ သူပါ ျခင္း ဝင္ခတ္ေနတုန္း ကားတစ္စီး ဝင္းထဲေမာင္းဝင္လာေတာ့ ျခင္းဝိုင္းထဲက ေကာင္တစ္ေယာက္ကသြားဖြင့္ ေပးသည္။ ရဲေလး သူ႔ သူငယ္ခ်င္းကိုေမးမိသည္။ သူ႔ေနရာကေနမ်က္နာကို မျမင္ရေပမယ့္ ဒီကားက သူအၿမဲစီးေနက် ခင္ယုလြင္ ရဲ႕ ကားဆိုတာ စက္သံၾကားတာနဲ႔ တန္းသိသည္။

ဘယ္သူလဲ သန္းေဇာ္ ´´ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ပါဘူးကြာ ငါတို႔ ေဘာစိေစာလိုလို ဘာလိုလိုေျပာေနၾကတာပဲ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိဘူး´´  ရဲေလး သူ႔သူငယ္ခ်င္းကိုေတြေတြႀကီးၾကည့္မိသည္ ။  ထင္မထားတဲ့အေျဖေၾကာင့္ ေခတၱဆြံအသြားပုံရသည္။    ေအာ္ ဟုတ္လို႔ လား ေစာ္ကေခ်ာလား´´ ေရေဆးငါးႀကီး မိုးဦးက်ျမစ္စို႔ေပါက္ႀကီးလိုပဲ ငါ့ေကာင္´´  ဒီစကားကို သန္းေဇာ္မေျဖခင္ ကားဆီပဲ  အာ႐ုံေရာက္ေနၾကတဲ့ ဝိုင္းထဲက ေကာင္တစ္ေယာက္က ဝင္ေျဖၿပီးေနာက္ က်န္တဲ့သူေတြဆီကပါ တီးတိုးစကားသံတို႔ ဆက္တိုက္ ထြက္က်လာျပန္သည္။   မင္းကသိလို႔လား ငါ့ေကာင္´´ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ က်ေနာ္ တို႔ဝပ္ေရွာ့ကို မၾကာမၾကာ ကားလာျပင္တတ္တယ္ ေလ´´   ဒါဆို အနီးကပ္ေတြ႕ဖူးမွာေပါ့ ေစာ္ႀကီးက ေဂ်ာေတာင့္တယ္ေနာ္ ´´ ေတြ႕ဖူး႐ုံတင္မဟုတ္ဘူး တက္ပါလိုးဖူးတယ္ကြ လို႔ ေျဖလိုက္ခ်င္တဲ့ပါးစပ္ကို ရဲေလး မနည္းပိတ္ထားရသည္။

မဆိုးပါဘူး မိုက္ပါတယ္´´   ဒါေၾကာင့္လဲ အဲ့ဒီမိုက္ခဲေလးကို ႀကိဳက္ဆြဲ ဆြဲေနတာေပါ့ တို႔ေဘာစိက ´´ တိုးတိုးေျပာစမ္း တင့္ေဝ ဟိုက ၾကားသြားမွ   မင္းမ်က္နာေစာက္ပတ္နဲ႔လာပြတ္ေနအုံးမယ္´´   ဒါ မ်ိဳးေစာ္ေလးကသာလာပြတ္လို႔ကေတာ့ လုံးပါး ပါးသြားတဲ့အထိ အပြတ္ခံလိုက္မယ္ ဂ်ီးမမ်ားပါဘူး တြင္းေဟာင္းေရၾကည္ေအးျမ သည္တဲ့ မင္းမၾကားဘူးဖူးလား ေအာင္ေက်ာ္´´ ေအးျမတယ္ဆိုရင္ေတာ့ေကာင္းတာေပါ့ တင့္ေဝရယ္ ေတာ္ၾကာမေအးျမပဲ အေနာ္ ရထာခတ္က တြင္းပ်က္ႀကီးလို နခမ္းနားပန္းနားေတြပဲ့ ႐ႊဲ႕ ပီး မႈိတက္ေနတဲ့ဟာႀကီးျဖစ္ေနမွ အလကားေန ဂလိုင္ေခါက္ေနရပါအုံး မယ္… ခြိ´´  ေဟ့ေရာင္ ေတြမင္းတို႔သူမ်ားသားသမီးမႈိခ်ိဳး ျမစ္ခ်ိဳးေျပာမယ္ဆိုတာႀကီးပဲ… ဒါနဲ႔ ဒီေန႔ေကာင္မေလးကားေပၚကလဲမ ဆင္းပါလား ဂလုစ့္ …( တံေတြးမ်ိဳခ်သံ) ´´ တစ္ေရာက္ တစ္ေပါက္ေျပာေနတဲ့ၾကားထဲ ရဲေလး အမ်ားႀကီး ဝင္မစပ္စုမိခဲ့ အျပန္ လမ္းမွာေတာ့ ေခါင္းထဲ အေတြးေတြအျပည့္နဲ႔အေဆာင္ဘယ္လိုေရာက္သြားမွန္းေတာင္မသိခဲ့ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

သန္းေဇာ္ ဆီက သိခဲ့ရ တာက သူတို႔သူေဌးနာမည္က ဦးမင္းေဇာ္ ဆိုတာတစ္ခုပင္။ ညေရာက္ေတာ့ သမီးရီးစားစုံတြဲေတြရဲ႕ ပုံမွန္အလုပ္လိုျဖစ္ေနတဲ့ ည ဘက္ လိုင္းေပၚမွာ ခ်က္တင္ထိုင္ၾကသလို သူလဲ အမ်ားနည္းတူ ညစဥ္လိုလို ခင္ယုလြင္ နဲ႔ စကားေတြေျပာျဖစ္သည္။ ေမာင္ ဒီေန႔ ေကာေဘာလုံးကန္ျဖစ္ေသးလား´´   မကန္ျဖစ္ဘူး ´´ ျခင္းခတ္ျဖစ္တယ္လို႔လဲ ရဲေလး မေျဖမိခဲ့ မ ေရာဒီေန႔ဘယ္ေတြသြားေသး လဲ ´´   အလုပ္ကိစၥနဲ႔ လမ္း ( ……) ဘက္သြားျဖစ္တယ္ အဲ့ဒါပီး အိမ္ျပန္ေပါ့ ဒီေန႔ ဘယ္မွေထြေထြထူးထူး မသြားရဘူး ´´ ခင္ယု လြင္ေျပာတဲ့ လမ္း ကသူျခင္းသြားခတ္တဲ့ လမ္းပဲမို႔ အဲ့ဒီဆီသြားတာကိုေတာ့ အမွန္ေျပာတာပဲလို႔ ရဲေလး ေတြးမိသည္ ။ က်န္တဲ့ကိစၥ ေတြကိုေတာ့ ရဲေလး ထပ္မေမးမိ သူ႔အလုပ္ကိစၥေတြကို ကိုယ္လဲ အေသးစိတ္သိတာမဟုတ္ သူအၾကမ္းဖ်င္သိတာ ခင္ယုလြင္  ရွယ္ယာဝင္ထားတဲ့ လုပ္ငန္း သုံးေလးခုေလာက္ရွိၿပီး မီတင္ေတြသြားရတယ္ စာရင္းသြားစစ္ရတယ္ ဒီေလာက္ပဲ သူသိသည္ ။

ဆက္ ပီး တျခားေရာက္ရာေပါက္ရာေတြေျပာျဖစ္ေပမဲ့ ဦးမင္းေဇာ္ နဲ႔အေၾကာင္းကိုရဲေလး ေယာင္လို႔ေတာင္ မဟမိခဲ့။ မနက္ျဖန္ ေတြဖို႔ သာ သူ႔ စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း ခ်ိန္းလိုက္မိသည္။ ဂြတ္ႏိုက္ မ မနက္ျဖန္ ဖင္လာခံအုံး ´´   အြန္း ( ႐ိုင္းတာ) ´´ ခင္ယုလြင္ဆီက အဲ့ ဒီ စာေၾကာင္းေလး သူ႔ဆီေရာက္ၿပီးေတာ့ ရဲေလး ဂြၾကားက မာဆတ္ဆတ္ျဖစ္ခ်င္လာလို႔ အခ်ိဳသပ္ထားရေသးသည္ ။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း  မနက္ျဖန္က်မွ မင္းအစာနဲ႔ေပးေတြ႕မယ္´´   က်န္တဲ့ မေရမရာအေၾကာင္းေတြ ေတာင္ေတာင္အီအီ ေလ်ာက္ေတြးၿပီး အပူေပး မေနေတာ့ပဲ အိပ္ယာေပၚ ပစ္လွဲလိုက္ေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ရက္။ ေရခ်ိဳးလိုက္အုံးမယ္ ေျပာပီး ဝင္သြားတဲ့ ခင္ယုလြင္ ကိုေစာင့္ ေနရတာ ရဲေလးစိတ္မရွည္တာ နဲ႔ အဝတ္အစားေတြခြၽတ္ခ်ထားခဲ့ၿပီး ေစ့႐ုံသာေစ့ထားတဲ့ တံခါးဆြဲဖြင့္ပီး သူပါလိုက္ဝင္လာသည္။  သူ႔ကိုျမင္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံးဆပ္ျပာျမႇပ္ေတြနဲ႔ေဖြးေနတဲ့ ခင္ယုလြင္က ေရစိုေနတဲ့ဆံပင္ေတြကို တစ္ခ်က္ခါရမ္းလိုက္ရင္ ေျပာ လာသည္။

ေရခ်ိဳးမလို႔လား ခ်ိဳးခဲ့ၿပီဆို´´ မ ကိုဆပ္ျပာတိုက္ေပးမလို႔ဝင္လာတာ´´  ေျပာပီး ရဲေလးက ခါးကေန ဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့ သူ႔ဒုတ္က  ခင္ယုလြင္ ဗိုက္ကိုသြားေထာက္မိသည္။  ဘာေတြေလာေနတာလဲ ေမာင္ ဇာတ္ကားၾကည့္လာလို႔လား ´´ မေန႔ကထဲက လုပ္ၿဖဲ လုပ္ ခြဲခ်င္ေနတာ´´  အဲ့လိုေျပာၿပီး မေန႔က ျခင္းဝိုင္းက ေကာင္ေတြေျပာေနၾကတဲ့စကားေတြ ရဲေလး နားထဲျပန္ၾကားေယာင္သလို ျဖစ္လာမိသည္။   ဒါေၾကာင့္မို႔လို သူ ဒီစကားထြက္သြားသလား ဆိုတာကိုေတာ့ မစဥ္းစားမိ။ ေရနဲ႔ ဆပ္ျပာျမႇပ္ေတြ ေရာပီး တင္ပါး ေဖာင္းေဖာင္းကားကားႀကီးေပၚ စီးက်ေနတာၾကည့္ပီး ေအာက္ကဒုတ္က ေသြးတိုးလာတာနဲ႔ လက္ဝါးနဲ႔ ေဖာင္းခနဲ႔ တစ္ခ်က္ေဆာ္ ပီး လက္ခလည္ကို ဖင္ထဲ အားစိုက္ထိုးထည့္တာ ဆပ္ျပာျမႇပ္အကူအညီနဲ႔ ေလ်ာခနဲ လြယ္လြယ္ကူကူဝင္သြားၿပီး ဇိ ခနဲ အသံထြက္ သြားသည္။

အား ေမာင္´´ ဘာလဲ… မ´´   တအားႀကီးမလုပ္နဲ႔ေလ အဲ့ဟာကမလုပ္တာၾကာၿပီ´´ ဒါေတာ့ ဟုတ္သည္ ။ ဒီေနာက္ပိုင္းအေရွ႕ကပဲ  အဝင္မ်ားပီး အေနာက္တံခါးကို သူေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည္။ ခင္ယုလြင္က သူ႔ေပါက္ၾကားေထာက္ေနတဲ့ ရဲေလး ဒုတ္ႀကီးကို  ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေနပီး ရဲေလးကို ကစ္ဆင္လာဆြဲသည္။ ရဲေလးကလဲ ဖင္ထဲလက္ထိုးေမႊ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာလာေတာ့ ခင္ ယုလြင္ မ႐ိုးမယြျဖစ္လာၿပီး သူ႔ဖင္ထဲကရဲေလးလက္ကို ဆြဲဖယ္ကာ ေပါင္တေခ်ာင္း ဘိုထိုင္ေပၚ တင္ေပးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ရဲ ေလးက မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ အေနအထားကေန ဒူးအနည္းငယ္ၫႊတ္လို႔ ေစာက္ပတ္ထဲ ေကာ့ထိုးထည့္သည္။ မိနစ္အနည္းငယ္ ေလာက္ထိ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္နည္း လမ္းမွန္ဆိုတဲ့အတိုင္း သြားေနတုန္း ခင္ယုလြင္ ဒူးေတြတုန္လာပီး ထြက္သြားပုံရသည္။ ႏွပ္ထား တဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္လားေတာ့မသိ ပီးတဲ့သူကပီးေပမဲ့ ကိုယ္ကလိုေသးတာေၾကာင့္ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ ေနရာယူထားရာကေန နံရံဖက္ လက္ေထာင္ကုန္းခိုင္းပီး ပစ္ပစ္ေဆာင့္တာ မၾကာခင္မွာပဲ သူ႔အရည္ေတြ ခင္ယုလြင္ ကိုယ္ထဲပန္းထည့္ပစ္ေတာ့သည္။

ပထမတစ္ ခ်ီအၿပီး ႏွစ္ေယာက္စလုံး ကိုယ္လုံးတီးေတြနဲ႔ ကုတင္ေပၚအနားယူေနတုန္း ရဲေလး ဘက္ကစကားစလာသည္။ မ အရင္က ရည္းစားထားဖူးလား´´ဟင္ ´´ သူ႔လက္ေမာင္းေပၚေခါင္းခုအိပ္ေနရာက ခင္ယုလြင္ မ်က္နာေလးေမာ့လာသည္။ တစ္ေယာက္ထား  ဖူးတယ္ေလ အဲ့ဒါေမာင့္ကိုေျပာဖူးသားပဲ အခုမွ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ဘာျဖစ္ျပန္တာလဲ´´  ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး သိခ်င္႐ုံပါ တကယ္တစ္ ေယာက္ထဲေပါ့´´ အင္း´´  သူနဲ႔စျဖစ္တုန္းက ခင္ယုလြင္ အပ်ိဳလား အအိုလားေတြ ရဲေလး သတိမထားမိခဲ့ မိန္းမျမင္တိုင္း မွန္းထု ခ်င္ေနတဲ့အ႐ႊယ္ပီပီ အဓိကပစ္မွတ္ မိန္းမခ်ရဖို႔သာစိတ္ဝင္စားပီး ပ်ိဳတာ အိုတာေတြ ေခါင္းထဲေယာင္လို႔ေတာင္ရွိခဲ့တာ မဟုတ္တဲ့ လူက ကိုယ္တစ္ႏွစ္ေလာက္ ဘြတ္ လာတဲ့ မိန္းမ အခုမွ အပ်ိဳဟုတ္မဟုတ္သိခ်င္ေနတဲ့ ကိုယ့္အျဖစ္ကို ေတြးမိေတာ့ ရီခ်င္သလို  ျဖစ္လာျပန္သည္။

ဒါနဲ႔ေလ မ ေမာင္ နဲ႔ ဘယ္အခ်ိန္ထိတြဲမွာလဲ ေနာက္ထပ္ရီးစားထားဖို႔ေကာ အစီအစဥ္ရွိလား´´ ေမာင္ ဒီေန႔ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ´´     ဘာမွမျဖစ္ဘူး တစ္ခါတေလေတြး မိတာေလးေတြေမးၾကည့္တာ ´´ ေနာက္ရီးစားထားဖို႔လဲအစီအစဥ္မရွိဘူး ေရွ႕ရီးစားထားဖို႔လဲ အစီအစဥ္မရွိဘူး၊ မ တို႔ႏွစ္ေယာက္အခုလို တစ္သက္လုံး အဆင္ေျပသြားဖို႔ အေရးႀကီးတာပဲမဟုတ္လား ´´   ဟုတ္ပါၿပီ ဒါနဲ႔ မ  အလုပ္ေတြေကာ အဆင္ေျပလား´´ အားလုံးအဆင္ေျပတယ္ ေအာ္ အလုပ္ဆိုလို႔ ေျပာရအုံးမယ္´´   ဘာမ်ားလဲ´´ မ အလုပ္ေတြ ပါးသြားရင္ ခရီးထြက္မလားလို႔ စဥ္းစားေနတာ´´  ဘယ္ကိုလဲ ဘယ္သူနဲ႔လဲ´´ ေမာင္နဲ႔ေလ ဘယ္သူနဲ႔ရမွာလဲ ´´   ႏွစ္ေယာက္ထဲ လား´´ အင္းေပါ့´´  မ ဘက္ကအဆင္ေျပပါ့မလား ႏွစ္ေယာက္ထဲ အၾကာႀကီးသြားမွာဆိုေတာ့ေလ´´ သူမ်ားကိုမေျပာပါနဲ႔ အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ က်ဳပ္အိမ္ကလူေတြအေၾကာင္း ခင္ဗ်ား သိသင့္သေလာက္သိတာပဲ ခင္ဗ်ားကိုပဲေျပာရမွာ ´´    အင္း ဟုတ္တယ္ ေမာင့္အလုပ္က အၾကာႀကီးနားလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး´´ နားမရရင္ ထြက္လိုက္ အလုပ္မရွားဘူး … မ ရွာေပးမယ္  အလုပ္ေတြေပါတယ္ ´´   ေပၚေပမဲ့ ရအုံးမွေလ´´ ဒီမွာ က်မ ရွင့္ကို တစ္သက္လုံး တင္ေကြၽးထားႏိုင္တယ္ေနာ္ ´´   သံသယေတြ ကို ေဘးထားလို႔ ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ ကိုယ့္ရီးစားဆီက ဒီလိုစကားမ်ိဳး ၾကားရတာ ပုရိသတိုင္း တဒဂၤေတာ့ ေက်နပ္ ၾကည္ႏူးမိမည္ထင္ပါသည္။

့ဟုတ္သားပဲ တျခားဆီမလုပ္ခ်င္ေတာင္… မ အလုပ္မွာ ဝင္လုပ္လို႔ရတာပဲေနာ့´´ ဒါေပါ့ အဲ့ဒါေျပာတာေပါ့´´  ဒါေပမယ့္ မ ေကာင္းပါဘူး …မ ဆီမွာဝင္လုပ္ဖိူ႔ရာက´´ ဟယ္ ဘာျဖစ္လို႔တုန္း´´  စဥ္းစားၾကည့္ေလဗ်ာ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္က ပိုင္ရွင္ကို  သူ႔ဝန္ထမ္းက တက္တက္လိုးေနတာ သိသြားရင္ ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္းေတြ ျဖစ္ကုန္ပါ့မယ္´´ ခ္ခ္ အဲ့ေတာ့လဲ မသိေအာင္ ခိုးလိုးေပါ့ေနာ္ ဟီး´´  အခုေတာ့ ေပၚတင္လိုးအုံးမယ္ဗ်ာ´´ ေျပာပီး ခင္ယုလြင္ တင္ပါးႀကီးကို သူ႔ဖက္ဆြဲကပ္မလို႔ လုပ္တုန္း ဖုံးဝင္း လာတာေၾကာင့္ ရဲေလး တန႔္သြားရသည္ ။ သူ႔ဖုံးေတာ့မဟုတ္၊ ဘယ္သူလဲမသိဘူး ဆိုပီး ခင္ယုလြင္က ဖုံးေကာက္ကိုင္ကာ ၅မိနစ္ ေလာက္ၾကာေအာင္ ေျပာအၿပီးမွာေတာ့ မ အလုပ္ကိစၥ သြားစရာေပၚလာလို႔ သြားစို႔ေမာင္ ေမာင့္အေဆာင္အရင္လိုက္ပို႔ေပးမယ္´´

ေျပာေပမယ့္ ရဲေလးက  အေရးႀကီးရင္ မ သြားႏွင့္ ေမာင္ တက္စီ ငွားပီးျပန္လိုက္မယ္ ´´ ဆိုေတာ့ ခင္ယုလြင္ တစ္ခ်က္စဥ္းစား သလိုျပဳၿပီးမွ ဒါဆိုရင္ ေမာင္အဲ့လိုပဲသြားလိုက္ေပါ့… မ သြားရမွာေဝးတယ္ ´´   ဆိုတာနဲ႔ အခန္းခရွင္း ဟိုတယ္ေရွ႕ကေန ခင္ယုလြင္ ကားနဲ႔အရင္ထြက္သြားၿပီးမွ ရဲေလးလဲ ျပန္စရာတက္စီရွာရေတာ့သည္။ အခန႔္သင့္စြာပဲ ဟိုတယ္ နဲ႔ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ေရွ႕ဘက္လမ္း ေဘးမွာ ဘရပ္ထားတဲ့ သုံးဘီးမီနီအိုးေဝတစ္စီး သူ႔ကိုျမင္သြားပီး လက္လွမ္းျပတာ နဲ႔ လက္ယက္ေခၚလိုက္သည္။  ညီေလး ဘယ္ သြားခ်င္လဲ ´´ မိန္းထဲ ´´  သူ႔အေဆာင္ လိပ္စာေျပာပီး ရဲေလး   တက္ထိုင္လိုက္သည္ ။  ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲဟ ေစာ္ကက် ကားနဲ႔ ျပန္သြားပီး ငါ့ညီကေတာ့ တက္စီငွားျပန္ရတယ္ဆိုေတာ့´´ သူ႔အလုပ္ကိစၥအေရးႀကီးလာလို႔ပါ သြားရမယ့္ေနရာလဲ မတူတာနဲ႔ ဆင္း ေနခဲ့တာ ´´

ေခ်ာသားပဲကြ ငါ့ညီေစာ္က´´ ခင္ဗ်ား ျမင္လိုက္လား ´´  ညီေလးတို႔အလာထဲက အကိုကဒီနားမွာရွိတယ္ ညီေလးေစာ္မ်က္နာကို ေတာ့ အခုအထြက္မွျမင္တာပါ´´ ေအာ္ ဒီအနားအၿမဲရွိတယ္ေပါ့´´   အဲ့လိုလဲမဟုတ္ပါဘူးကြာ…ေက်ာင္းသားပဲလား ငါ့ညီက´´ ပီး သြားပါၿပီ အလုပ္ဝင္လုပ္ေနတာ´´   ဟုတ္လား ဘယ္မွာလုပ္တာလဲ အဆင္ေျပလား´´ မဆိုးပါဘူး ကားျပင္တဲ့အပိုင္းစိတ္ဝင္စား လို႔ ဝပ္ေရွာ့တစ္ခုမွာဝင္လုပ္ေနတာ´´   တစ္လမ္းလုံး ေလပစ္လာတဲ့ တက္စီသမားက သူ႔ ကိုအေဆာင္ပို႔လို႔အၿပီး ျပန္ခါနီးမွာ   ကိုယ့္နာမည္ က ပိုင္စိုး ကိုယ့္ဖူံးနံပါတ္ မွတ္ထားေလ လိုအပ္ရင္ဖုံးဆက္လိုက္´´ ဆိုတာ နဲ႔ ရဲေလး ဝတ္ေက်တန္းေက် မွတ္ထား လိုက္သည္။ စိတ္ထဲကေတာ့ လီးမွ မေခၚဘူး စကားမ်ားတဲ့ေကာင္ဟုေတြးမိသည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ ေနာက္ရက္ေတြမွာ ပိုင္စိုး  ဆိုတဲ့ လူကို သူ႔ အလုပ္ နဲ႔ အေဆာင္သြားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွာ မၾကာခဏဆိုသလို ေတြ႕လာရသည္။ တစ္ရက္ ခင္ယုလြင္ လာမႀကိဳ ႏိုင္တဲ့ေန႔မွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကလဲ သူအလုပ္ဆင္းတာ နဲနဲေနာက္က်မယ္ ဆိုတာနဲ႔ တက္စီပဲငွားျပန္ရမလား သူငယ္ခ်င္းပဲေစာင့္ရမ လား ခ်ည္တုံခ်တုံျဖစ္ေနတုန္း ပိုင္စိုး ဆိုတဲ့လူ ေရာက္ခ်လာသည္။ ဟာ ညီေလး ဘာေစာင့္ေနတာလဲ ျပန္စရာမရွိရင္ တက္ကြာ ´´

နားၿငီးမခံႏိုင္တာနဲ႔ မလိုက္ခ်င္လို႔  ေနပါေစ က်ေနာ္ ပိုက္ဆံမပါဘူး´´ ေျပာတာလဲ နားမလည္ဘူး။ မပါရင္ေနာက္ရက္မွ ေပး လာ တက္´´   ဆိုပီး အတင္းေခၚေနတာေၾကာင့္ ရဲေလး ပိုင္စိုးနဲ႔ ပါသြားရျပန္သည္။   ဆိုင္ကယ္မရွိဘူးလားဟ´´ ဆိုင္ကယ္ကရွိတယ္ဗ်  သူငယ္ခ်င္းတစ္ေရာက္နဲ႔ လမ္းႀကဳံလို႔သူနဲ႔ပဲသြားေနတာ ဒီေန႔အဲ့ေကာင္ အလုပ္ေနာက္က်လို႔ေစာင့္ေနတုန္း ခင္မ်ားေရာက္လာတာပဲ ´´  ဒါမ်ားကြာ မင္းေစာ္လာႀကိဳခိုင္းေပါ့´´ အားရင္သူလာႀကိဳေနက်ပါ အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ေန႔တိုင္းေတာ့မလာႏိုင္ဘူးေလ ´´   အင္း ဒါလဲဟုတ္တာပဲ ထမင္းေကာစားပီပီလား´´ ဘယ္စားရေသးမလဲဗ်ာ ခုမွအလုပ္ပီးတာကို´´   ငါလဲမစားရေသးဘူး တစ္ ဆိုင္ဆိုင္ဝင္လိုက္မယ္ေလ´´ သေဘာဗ်ာ´´  အေဆာင္ေရာက္ရင္လဲ ျပန္ထြက္စားရမွာေၾကာင့္ မထူးတာနဲ႔ ရဲေလး လက္ခံလိုက္ သည္။ အဲ့ဒီမွာ   ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ရဲေလး သူငယ္ခ်င္းသန္းေဇာ္က သူမနက္ျဖန္ ခရီထြက္ရအုံးမယ္ ယဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဖုံးဆက္ေျပာ လာတာကို ပိုင္စိုး ရိပ္မိသြားပုံရသည္။

မင္းသူငယ္ခ်င္းမရွိရင္ မနက္ျဖန္ ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့ လမ္းႀကဳံတယ္´´ ဇြတ္ေခၚေနတာကို အစက ျငင္းမလို႔လုပ္မိေပမယ့္ ထမင္းေကြၽး ထားတဲ့ မ်က္နာေၾကာင့္ ဒါဆိုလဲလာေခၚဗ်ာ´´   လို႔ပဲေျပာလိုက္ရျပန္သည္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္ေန႔ ပိုင္စိုး သုံးဘီး နဲ႔ ရဲေလး အလုပ္ သြား ျဖစ္သည္။ အျပန္က်ေတာ့လဲ သူေတာင္မဆင္းေသးဘူး ႀကိဳေရာက္ႏွင့္ေနတာေၾကာင့္ ပါသြားျပန္သည္ ။  ခင္ဗ်ား အလုပ္သိမ္းတာ လား အေစာႀကီးပါလား ကိုပိုင္စိုး´´ ဒီေန႔သိပ္အဆင္မေျပတာနဲ႔ေစာေစာသိမ္းလာတာကြ မင္းေစာ္ဒီေန႔လဲမအားဘူးေပါ့´´   မနက္ျဖန္လဲ အားမွာမဟုတ္ဘူး´´ ဟုတ္လား´´   သူကကိုယ့္ထက္အလုပ္မ်ားတဲ့လူေလ´´ ငါစဥ္းစားေနတာကြ´´   ဘာကိုလဲဗ္´´  မင္းကို ေျပာသင့္မေျပာသင့္ဆိုတာ´´   အဆန္းပါလား ေျပာၾကည့္ေပါ့ ရပါတယ္´´ မင္းေစာ္ အေၾကာင္းေလ´´   ရဲေလး နား႐ႊ က္ေထာင္လာသည္။  ေျပာပါအုံး ဘာေျပာမွာတုန္း ´´ မင္း စိတ္မဆိုနဲ႔ကြာ စိတ္လဲမတိုနဲ႔ အဲ့ဒါဆို ငါေျပာမယ္´´   ေျပာမွာသာေျပာ ပါဗ်ာ´´ မင္းေစာ္နာမည္ဘယ္သူ´´  ခင္ယုလြင္´´ ေအးအး သူကေလ ဘယ္လိုေျပာရမလဲကြာ… ဦးမင္းေဇာ္ဆိုတဲ့ဘဲႀကီးတစ္ေဗြ  ေခၚျဖဳတ္ေနက်ေစာ္လို႔ ၾကားတယ္ေနာ္´´

ခင္ဗ်ား ဘယ္ကၾကားလာတာလဲ ´´ အဲ့ဒါအေရးမႀကီးဘူး ရဲေလး မွန္မမွန္ပဲ အေရးႀကီးတာ မင္းမယုံရင္ စုံစမ္းၾကည့္ေပါ့´´    အခု လိုအသိေပးတာ ေက်းဇူးပဲဗ်ာ ေနာက္ေတာ့ စုံစမ္းသင့္ရင္စုံစမ္းရမွာေပါ့´´ ဒီလူက ဦးမင္းေဇာ္ကို ဘယ္လိုသိတာလဲ ျခင္းဝိုင္းကလူ ေတြနဲ႔မ်ားသိေနတာလား စသျဖင့္ ေတြးမိသည္။ ေနာက္ ေလး ငါး ရက္အတြင္း သူ နဲ႔ ပိုင္စိုး မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ျပန္၊ အဲ့ဒီ အေတာအတြင္း ရဲေလး ခင္ယုလြင္ နဲ႔ ပုံမွန္အတိုင္းပဲ ဆုံျဖစ္ၾကသည္။ ဆုံးတိုင္းလဲ ေဆာ္ျဖစ္ၾကသည္ ။ ဒီအခ်ိန္ထိ ျဖစ္ေနတဲ့ သံသယကို ထုတ္မေမးမိေသး။ တစ္ရက္ ေမွာင္စပ်ိဳးခါနီး ရဲေလး သူ႔ အေဆာင္ကေန ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲထြက္လာတုန္း လမ္းမွာ ပိုင္ စိုး သုံးဘီးေပၚမွာ ခင္ယုလြင္ ကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားသည္။ သူ႔ကို ေတာ့ ျမင္ပုံမေပၚၾက၊ မ က ပိုင္စိုး သုံးဘီးေပၚ ဘယ္လိုေရာက္ေနတာတုန္း သူ႔မွာကားေတြရွိရဲ႕သားနဲ႔ အခုလိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ တမ်ိဳးျဖစ္ေနတာနဲ႔ ခပ္ခြာခြာကေန မသိမသာ  ေနာက္ကလိုက္ခဲ့မိသည္။ သုံးဘီးေလး ကေတာ္ေတာ္နဲ႔ရပ္မသြား၊ လိုက္ရင္း လိုက္ရင္း တျဖည္းျဖည္း လူျပတ္လာတာေၾကာင့္ ပတ္ ဝန္းက်င္းအကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့ ၿမိဳ႕စြန္ မေရာက္တေရာက္က တိုးခ်ဲ႕ကြက္သစ္ေတြဆီ ေရာက္လာမွန္း သတိထားမိလာသည္။

ဒီ ဘက္ေတြက ဂရံေျမမရွိတဲ့ လယ္ ေျမေတြကို အကြက္႐ိုက္ ၿခံခတ္ေရာင္းၾကတဲ့ေနရာေတြဆိုတာရဲေလး သိသည္။ လူလည္းရွင္း သည္ ။ အိမ္ဆက္လဲျခားသည္ ။ လူေတြက ေဈးေပၚတာနဲ႔ ဝယ္ထားၿပီး ျမတ္ရင္ ျပန္ေရာင္းနဲ႔ လူလာေနတယ္ဆိုတာ ခပ္ရွားရွားလို႔ ဆိုရမည္။ တစ္ေနရာ အေရာက္ နန္းႀကိဳးေတြနဲ႔ ၿခံခတ္ထားၿပီး အထဲမွာ ထရံကာေဆာက္ထားတဲ့ တစ္ထပ္အိမ္သစ္ေလး တစ္လုံး ေရွ႕မွာ ပိုင္စိုး ရဲ႕သုံးဘီးကားေလး ရပ္သြားတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ ရဲေလး ဆိုင္ကယ္ကိုစက္ပိတ္ပစ္သည္။ ပိုင္စိုးက ၿခံတံခါးဆင္းဖြင့္ပီး သူ႔ ကားေလး ေမာင္းဝင္သြားတဲ့ အထိရဲေလး ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ ၿခံထဲမွာလႈပ္ရွားမႈ႕မရွိေတာ့ပဲ စိတ္ခ်ရမွ သူ႔ဆိုင္ကယ္ကို ၿခံနဲ႔မ လွမ္းမကန္း ေမွာင္ရိပ္က်တဲ့ေနရာ ဇက္ေသာ့ခတ္ထားခဲ့ၿပီး တုံ႔ဆိုင္းမေနပဲ ငါးေပသာသာေလာက္သာရွိမဲ့ ၿခံထဲေက်ာ္ဝင္ကာ အိမ္ နား ေျခသံလုံလုံနဲ႔ ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္။ ပိုင္စိုး နဲ႔ ခင္ယုလြင္ အိမ္ထဲေရာက္ေနၾကေလာက္ၿပီဟုလည္းေတြးမိသည္ ။

တျဖည္းျဖည္းအိမ္နဲ႔နီးကပ္လာခ်ိန္ ဖ်က္ခနဲ လင္းထိန္လာတာေၾကာင့္ အျမန္ဝပ္ခ်လိုက္ရသည္ ။ အိမ္ထဲက မီးေတြပြင့္လာသလို  အသံသဲ့သဲ့ ထြက္လာတာေၾကာင့္ နံရံနားကပ္ကာ နားေထာင္ၾကည့္သည္။ ဒါနင့္အိမ္ေပါ့ေလ (ခင္ယုလြင္ရဲ႕အသံ)´´   ေအး ဝယ္ ထားတာမၾကာေသးဘူး´´ လူမနေဘူးလား ´´   ေနဖို႔မဟုတ္ဘူး ေရာင္းစားဖို႔ ၿမိဳးၿမိဳးျမက္ျမက္ရရင္ေပါ့ နင္ဝယ္ခ်င္လို႔လား နင့္ဆို ရင္ေတာ့ ေဈးေလ်ာ့ေပးမယ္ေလ´´ မဝယ္ပါဘူး ဝယ္ပီးဘာလုပ္ရမွာလဲ´´   နင့္ဘဲနဲ႔လာႏွပ္ေပါ့ဟ ဟက္ဟက္´´ ဟားဟား ဒီလို ေနရာေတာ့ လာႏွပ္မလားဟယ္ ဟိုတယ္သြားမွာေပါ့´´   ငါေတြ႕လိုက္ပါတယ္ နင္နဲ႔ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ မိုတယ္ထဲကထြက္ လာတာကို´´ နင္ငါ့ေနာက္လိုက္ေခ်ာင္းေနတာလား ´´   မေခ်ာင္းပါဘူး တိုက္ဆိုင္သြားတာပါ´´ နင္ေလ်ာက္မလုပ္နဲ႔ေနာ္ ငါ အဲ့တစ္ ေယာက္နဲ႔ကအတည္´´   ပိုင္စိုး ဘာေျပာမလဲ ရဲေလး နားစြင့္ေနတုန္း အသံက ခ်က္ခ်င္းထြက္မလာပဲ ခဏတိတ္သြားသည္။

အတည္ ဟုတ္လား ယုလြင္´´ ေအး ဟုတ္တယ္ အတည္´´  ထူးျခားျဖစ္စ္ပါလားဟ ေရခ်ိဳးလိုက္အုံးမယ္ဟာ ခဏေစာင့္´´ ေရရ တယ္ေပါ့´´  စက္ေရတြင္းေလ ၿခံေထာင့္မွာ နင္ေရာခ်ိဴးအုံးမလား´´ မခ်ိဳးေတာ့ဘူး ငါခ်ိဳးခဲ့ၿပီး´´   ဒါဆို ခဏေစာင့္ ´´ တံခါးဖြင့္ သံၾကားလို႔ ရဲေလး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေျမေပၚဝပ္ခ်လိုက္ျပန္သည္။ အေရွ႕တံခါးေတာ့ မဟုတ္ အေနာက္တံခါးကေန ထြက္သြားပုံရ သည္။ ပိုင္စိုးထြက္သြားပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ခင္ယုလြင္ပါ ထြက္သြားတာေၾကာင့္ အခြင့္အေရးရတုန္း သူတို႔ထြက္တဲ့အေပါက္က ေနပဲ အိမ္ထဲလွစ္ခနဲ ေျပးဝင္ကာ ပုန္းစရာေနရာရွာၾကည့္သည္ ။ ဖ်ာေလး တစ္ခ်ပ္သာခင္းထားတဲ့ အခန္းေလး တစ္ခုသာရွိၿပီး  က်န္တဲ့ေနရာ ကြယ္ဝွက္ပုန္းစရာဘာပစၥည္းမွ မရွိတာေၾကာင့္ ရဲေလး စိတ္ေလသြားသည္။ ႀကံရာမရတဲ့အဆုံး ေခါင္းေပၚက ထုတ္ တန္ႀကီး ေမာ့ၾကည့္မိသည္။ မတက္ႏိုင္ ဒါပဲရွိေတာ့သည္။ ထုတ္တန္းေပၚမတက္ခင္ တံခါးေပါက္ေဘးကေန အျပင္ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ မိသည္။ ေမွာင္ေနတာေၾကာင့္ ေရသံမွလႊဲ၍ဘာမွမျမင္ရ ၿခံက်ယ္တာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရမည္။

လူေတြေရာက္မလာခင္ နံရံအသား ေဘာင္တန္းေတြကေန ကုတ္ကပ္တက္ကာ အခန္းရွိရာဘက္ျခမ္းမွာ ခဏၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ ရဲေလး အႀကံက အျပင္ကေနအထဲ ဝင္လာရင္ အခန္းဘက္ျခမ္းအမိုးေပၚကို ႐ုတ္တရက္မျမင္ႏိုင္ ။ သူတို႔ အခန္းထဲဝင္လာတဲ့အခ်ိန္ အခန္းျပင္ဘက္ကို မရိပ္မိေအာင္  ျပန္ကူးဖို႔ရာျဖစ္သည္ ။ မလြယ္ေပမယ့္ ဒီတစ္နည္းပဲရွိသည္။ ေတြ႕သြားေတာ့လဲ ဘာဂ႐ုစိုက္စရာလိုလဲ ရွင္းမယ္ ဆိုတဲ့အႀကံနဲ႔ ျဖစ္သည္ ။ သိပ္ၾကာၾကာမေစာင့္လိုက္ရ အထဲဝင္လာတဲ့ ပိုင္စိုး အသံႀကီးထြက္လာသည္။ ေတာ္ေတာ္ဆာေနလား ယုလြင္ ´´   အထဲမွာတစ္ေရာက္ထဲမေနရဲလို႔ လိုက္လာတာ ေလ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔´´ လာ အခန္းထဲသြားမယ္´´   သူထင္ထားတဲ့သလိုျဖစ္လာ တာေၾကာင့္ အထဲသြားမယ္အသံၾကားတာနဲ႔ အျပင္ဘက္ကို ေျခလွမ္းဖို႔အသင့္ျပင္ထားလိုက္သည္။ ပိုင္စိုး အခန္းတံခါးဖြင့္ပီး ေျခ တစ္လွမ္း လွမ္းလိုက္တာနဲ႔ ျဖဳတ္ခနဲ တစ္ဖက္ကို လွမ္းလိုက္သည္။  သတိေတာ့ထားရသည္။ အခန႔္မသင့္ရင္ ေသႏိုင္တဲ့ အျမင့္ မဟုတ္ေပမဲ့ က်ိဳးကန္းမဲ့ကိန္း ပင္။ အခန္းထဲေရာက္သြားခ်ိန္ ခင္ယုလြင္ အသံကအရင္ထြက္လာသည္။  ပိုင္စိုး ငါက ဒီဖ်ာေပၚမွာ ကုန္းရမွာလား´´ ေအးေလ နင္ကလဲ အိမ္အသစ္ပါဆိုမွ ဖ်ားေပၚမွာ မခံဘူးတာက်ေနတာပဲ ေက်ာင္းတုန္းက လူမေနတဲ့ ထန္းေတာ ထဲက တဲပ်က္ထဲမွာတစ္ခါ နင္ ငါ့ကို ခံဖူးတယ္ေလ ေမ့ေနၿပီလား´´ ၾကာၿပီေလဟာ အံ့ၾသလို႔ပါ နင္လဲ အဲ့ေလာက္မႊဲေနတာမွ မဟုတ္ပဲ ဟိုတယ္သြားလို႔ ရေနတာကို ဒီေခၚခဲ့လို႔ပါ´´ နင့္ကို ငါ့ဝယ္ထားတဲ့အိမ္ျပခ်င္လို႔ပါဆို   အပိုေတြေျပာေနတာနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ ေနၿပီ  လာစမ္းပါဒီနားကို ´´   အာ့ အသာလုပ္ပါ လဲေတာ့မယ္´´ ပိုင္စိုးက ခင္ယုလြင္ကို သူ႔အနားဆြဲေခါပုံရသည္။ အသံသာၾကားရ သည္။

မျမင္ရလဲ ကိစၥမရွိေပမယ့္ ေဇာင္းေတြနဲ႔ အသားထုတ္တန္းကို အားနဲ႔ ကိုင္ထားရတာၾကာေတာ့ ရဲေလး လဲမသက္သာေခ်။  အဲ့ဒါနဲ႔ တက္လာတုန္းကေနရာကေန သတိထားပီး ျပန္ဆင္ခဲ့သည္။ အခန္းနား ခ်က္ခ်င္းမသြားေသးပဲ ထြက္ေပါက္တံခါးဂ်က္ကို  အသာေလးသြားျဖဳတ္ခဲ့ပီးမွ အတြင္းထဲျမင္ရတဲ့ အခန္းထရံေပါက္ကေန အထဲကိုၾကည့္မိသည္။ ပိုင္စိုး ကကိုယ္တုန္းလုံး ျဖစ္ေနၿပီ။  လူကသာ အသားအမဲႀကီးမဟုတ္ေပမဲ့ လီးကေတာ့ အေတာ္မဲရွာသည္ ။ ဖ်ာေပၚ ပက္လွန္အိပ္ေနတာေၾကာင့္ လီးက ေခါင္မိုးေပၚ  ထိုးခ်ိန္ထားတဲ့ လႊတ္ကာနီး ဒုံးပ်ံႀကီးလိုျဖစ္ေနသည္။ သူ႔ေဘးမွာေတာ့ ခင္ယုလြင္ ကကိုယ္ေလး ေဘးတေစာင္းေကြးအိပ္ေနရာကာ  ပိုင္စိုးလီးကို ပြတ္သပ္ေနသည္။

နင္ က လီးအသစ္ေတြ႕ေနေတာ့ ငါ့လီးေမ့ပီေပါ့ေလ´´  နင္လဲဘာထူးလဲ ေကာင္မတစ္ေယာက္ နဲ႔ ခိုးစားေနတာ ငါမသိဘူးထင္ေနလား´´ ျပတ္သြားပီ သူနဲ႔က ´´   ဘာျဖစ္လို႔ စားရတာ ဝ လို႔ထားခဲ့တာလား ´´ အိမ္ကေပးစားတဲ့ လူတဲ့ေလ ယူသြားၿပီ ဒရာမာေတြ လာခင္းျပေနတာ နားၿငီးတာနဲူ႔ခ်င္ယူ မယူခ်င္ေနအေပါက္မရွားဘူးလို႔ တစ္ခြန္းပဲေျပာခဲ့တာ  ဟက္´´   လုပ္စရာအေပါက္မရွိေတာ့လို႔ ငါ့ဆီဝဲလာတာ မဟုတ္လား´´ ခြိ…အဲ့ဒါလဲအဲ့ဒါေပါ့ဟာ ပီးေတာ့ ငါခ်ဖူးတဲ့ေစာ္ေတြက နင့္ ေလာက္ကို ပုံမလာဘူး နင္လိုလဲ အထုအေထာင္းမခံႏိုင္ၾကဘူး´´  ဟုတ္လား ညံတာေပါ့ေနာ္… ငါသိပါတယ္ နင္ အဲ့ေကာင္မေလးနဲ႔ ျပတ္သြားတာကို ျပတ္သြားလို႔လဲ နင္ေခၚတာ လိုက္ခဲ့တာေပ့ါ´´ ငါ့သာေျပာတယ္ နင္ကသာ ငါ့ေနာက္လိုက္ေခ်ာင္းေနတဲ့ပုံေနာ္´´   ေခ်ာင္းစရာလိုပါဘူး လာလာေျပာၾကလြန္းလို႔ေလ နင့္သူငယ္ခ်င္းေတြ´´ ဒီေကာင္ေတြနင္နဲ႔ငါ့အေၾကာင္း သိတာမဟုတ္ဘူး အခုလို  နင့္ကိုငါေဆာ္ေနတာကိုေပါ့ ေစာက္တင္းတုတ္ခ်င္လို႔သာ လာေျပာၾကတာ …ကဲကဲ အဲ့တာေတြထားလိုက္ေတာ့ ဝင္လိုက္ပါအုံး  ငါ့ေပါင္ၾကားထဲ´´   ျပန္ပဲထြက္သြားရမလား… ဝင္ပဲဖမ္းရမလား။ စဥ္းစားရခက္ေနတဲ့ ရဲေလး အေတြးတစ္ခုဝင္လာတာနဲ႔ ဖုံးထုတ္ ပီး အသံဖမ္းapp ဖြင့္ထားလိုက္သည္။

အခန္းတံခါးဆီ ၾကည့္မိေတာ့ အတြင္းထဲက ဂ်က္ထိုးမထားတာကိုေတြ႕ရသည္ ။ အိမ္မႀကီးတံခါး ပိတ္ထားလို႔ အတြင္းတံခါးဖြင့္ထားပုံရသည္။  တံခါးက အနည္းငယ္ဟေနသည္။  သူအထဲကိုျပန္ၾကည့္မိတဲ့အခ်ိန္ ပိုင္စိုးက မ်က္စိမွိတ္ကာမွိန္းေနၿပီး ခင္ယုလြင္ ကိုယ္ေလးက ေအာက္နဲနဲေလ်ာသြားၿပီး ပိုင္စိုးေပါင္ၾကား မ်က္နာအပ္ကာ ေခါင္းကနိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ လီး စုပ္ ေနၿပီဆိုတာ ရဲေလး သိလိုက္သည္။ အဝတ္အစားေတြကေတာ့ ရွိတုန္းပင္။   စုပ္စုပ္…(ဖီလ္းတက္ေနတဲ့ပိုင္စိုး အသံ) ´´ ေျပာပီး ပိုင္ စိုးက နက္ေျပာင္လက္ေနတဲ့ ခင္ယုလြင္ ထဘီကို ခါးေပၚဆြဲလွန္တင္လိုက္သည္။ ဖင္ကားကားႀကီးက မီးေရာင္ေအာက္မွာ  ဝင္းေျပာင္လို႔ေနသည္။ ပိုင္စိုး က က်န္ေနေသးတဲ့ ပန္းဆီေရာင္ အတြင္းခံေလးကို အထက္ကေန စုကိုင္ေတာ့ အတြင္းခံမွာ လုံး က်စ္က်စ္ေလးျဖစ္သြားၿပီး အဲ့ဒါကို တင္ပါးႏွစ္ျခမ္းၾကားလႊဆြဲသလို ဆြဲေနသည္။

ဘုန္း ´´   ပိုင္စိုးရဲ႕ တင္သားစိုင္ႀကီးေတြကို အားနဲ႔ ပစ္႐ိုက္လိုက္တဲ့ အသံႀကီးမွာ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အက်ယ္ႀကီးထြက္လာသည္။ ကာယကံရွင္ေတြထက္ ရဲေလး ပို စိုးရိမ္သြားသည္။ ၾကားကုန္မွျဖင့္ ေဘးဘီကိုေယာင္ရမ္းပီး လွည့္ၾကည့္မိသည္။  ထထ ေထတာ့´´ ပါးစပ္နဲ႔ လီး မလႊတ္တန္း စုပ္ေန တဲ့ ခင္ယုလြင္ကို ဆံပင္ကေနဆြဲေမာ့ကာ ေျပာေနသည္။ ဘာလဲလို႔ ´´  သူစုပ္ေကာင္းေနတုန္း ထခိုင္းေတာ့ ခင္ယုလြင္ သိပ္ေက်နပ္ ပုံမေပၚ။ ဝဲဖ်ာက်ေနတဲ့ဆံပင္ေတြကို သိမ္းရင္း ေခါင္းေမာ့လာသည္။   ငါထြက္သြားလိမ့္မယ္ နင္က အသကုန္စုပ္ေနတာကို´´  ဟယ္…သူမ်ားေတြကိုလဲ ဒီလိုပဲစုပ္တာပါဟယ္´´   ေအး ငါေတာ့ေတာ္ပီ အဝတ္အစားေတြခြၽတ္ပီး အိပ္လိုက္´´ လွဲေနရာက ကုန္း ထကာ သူကိုယ့္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို ဘရာစီယာတစ္ထည္သာ ခ်န္ပီး အကုန္ခြၽတ္ကာ ပက္လက္လွန္ေပါင္ကားေပးသည္။

အေနအထားက်သြားမွ ပိုင္စိုး ခင္ယုလြင္ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ဝပ္ကာ လွ်ာစြမ္းျပေတာ့သည္။ အား လား လား ငတ္ျပတ္ေနတဲ့ ေခြး ေလးပါလား´´   ဖာသည္မ အဲ့ေခြးလိုးတာပဲႀကိဳက္ေနတာ မဟုတ္လား´´ ခ္ခ္ ေျပာမိလို႔လား´´  ဟဲ့ ဒါနဲ႔နင္ဟိုဘဲႀကီးကို ကုန္းေန တုန္းလား´´ ဟိုက္ ဘာလဲဟေပါ့ ရဲေလး ဆတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ ဘယ္သူကို ေျပာတာလဲ နာမည္တပ္ေျပာ´´   ေစာက္ပတ္ယက္ တာ မွိန္းခံေနရာက ခင္ယုလြင္ အိပ္ခ်င္မူးတူးအသံမ်ိဳးနဲ႔ျပန္ေမးသည္။  ဦးမင္းေဇာ္ ေလ´´ ငါသူနဲ႔မေတြ႕တာၾကာၿပီ ´´   ဘာျဖစ္လို႔  ´´ ပိုင္စိုးက လွ်က္လိုက္ေမးလိုက္လုပ္ေနသည္။ မေတြ႕ခ်င္ေတာ့လို႔ေပါ့´´  ဒါနဲ႔ နင့္ေကာင္ ရဲေလးေကာ ဘယ္လိုလဲ နင့္ကို  ေကာင္းေကာင္းမွျဖဳတ္ေပးႏိုင္ရဲ႕လား´´ သူလဲ မဆိုးပါဘူး… အား သေပါဘီ´´   မေျပာမဆို ေစာက္ပတ္ ထဲလွ်ပ္တစ္ျပက္ ေဆာင့္ ထည့္လိုက္တဲ့ ပိုင္စိုး လီးဒဏ္ေၾကာင့္ ခင္ယုလြင္ အငိုက္မိသြားသည္။  ျမန္လိုက္တာေနာ္ လွ်ာကေန လီးေျပာင္းတာ´´ ဘာေသပါ ဘီလဲ လီးေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ေလာက္ လိုးတာခံလာတဲ့ ေစာက္ပတ္က´´   နင္ကလဲ အဲ့ေလာက္လဲ မမ်ားပါဘူးဟာ´´  စြပ္စြပ္ ဗ်စ္ ဗ်စ္ အင့္ အင့္ အာ့ အား´´  အသံေတြ စထြက္လာသည္။

ခင္ယုလြင္ သူ႔ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း ေဘးကို တန္းေနေအာင္ တြန္း ကားခံထားရပီး အရွိန္နဲ႔ ပစ္ပစ္ေဆာင့္တာ ခံေနရသည္ ။  ေကာင္မ နင့္ေစာက္ပတ္ နဲနဲေတာင္ က်ယ္လာသလိုပဲ ´´ နင့္လီးကက်ဳံ႕ သြားတာေနမွာပါ သူမ်ားေတြ အဲ့လိုမေျပာပါဘူး … အာ့´´  ဖာသည္မ လီးႀကိဳက္တဲ့ေကာင္မ´´ အင့္ အင့္ ေသစမ္း´´   ဖင္ႀကီးႂကြ ႂကြကာ ကိုယ္လုံးအားပါသုံးပီး အားကုန္ထုတ္ လီးဆုံးေအာင္ ေစာက္ေခါင္းထဲေဆာင့္ထည့္သည္။ အေနအထားက ခုဏကလို ေပါင္ေတြေဘးတန္းေနတာမဟုတ္ေတာ့ပဲ ပိုင္စိုးက ေျခက်င္းဝတ္ႏွစ္ဖက္စုကိုင္ပီး ခင္ယုလြင္ ရင္ဘတ္နားအထိ ေပါင္တံေတြကိုဖိခ်ထား ပီး သူကအေပၚကေန ကြကြႀကီး က်ဳံးလိုးေနသည္။

ရဲေလး ျမင္ကြင္းကၾကည့္ရင္ ခင္ယုလြင္ ဖင္ကားကားႀကီးက ေလထဲေျမာက္ေနၿပီး ေစာက္ပတ္အေျမႇာင္းထဲ လီးႀကီးဝင္ထြက္ေန  တာ ျမင္သာလွသည္။ သူ႔ေစာ္ ဖင္ၾကားက အရည္ေတြစီးက်ေနတာကိုပါ ျမင္ေနရသည္။  ခ်ခ် ေနာက္ေတြ႕ဖို႔ရာမေသခ်ာဘူး ေတြ႕ တုန္း အားရေအာင္ခ်သြား ေစာက္ေကာင္ ´´ ျပတ္ျပတ္ ´´    အဲ့လိုေျပာလာတဲ့ ခင္ယုလြင္ ပါးစပ္ကို ပိုင္စိုးကဖိစုပ္သည္ ။ ခင္ယု လြင္ကလဲ ပိုင္စိုး ေခါင္းကိုင္ကာ အပီအျပင္ကို ျပန္စုပ္ေပးေနသည္။  ဟူး ဟား အင္း´´ နင္ပီးေတာ့မလား´´   အင္း …နီးလာပီ ´´  ေျပာပီး ပိုင္စိုးခါး လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔စုံကိုင္ကာ အေပၚက လူ ဆက္တိုက္လိုးေနတာေတာင္ သူကပါ ေအာက္ကေန ပိုင္စိုး ေပါင္ၾကား  ေကာ့ေကာ့ပီး ပစ္ကပ္လာသည္။ ေအာက္ကေန မ်က္နာေလးရႈံ႕မဲ့ကာ လမ္းဆုံးေရာက္ဖို႔အားထုတ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ဆံပင္ ဆြဲမၿပီး ပိုင္စိုးက သူ႔လီးႀကီး ေစာက္ပတ္ထဲ ဝင္ေနတာကို ျမင္ေအာင္ျပသည္။

ျမင္လား ေခြးမ နင့္လင္ေတြလီးနဲ႔ငါ့လီး အရသားခ်င္း တူလား´´  နီျမန္းေနတဲ့ မ်က္နာေလးနဲ႔ ခင္ယုလြင္ ပိုင္စိုးမ်က္နာေမာ့ၾကည္သည္။ ပီးေတာ့ ေျပာသည္။   အတူတူပဲ ´´ ေျပာပီး မ်က္ နာတံေတြးနဲ႔ပါ ထြီ ခနဲေထြးပစ္ခဲ့သည္။ စကားေျပာေနေပမဲ့ လီးကိုလဲအနားမေပးတဲ့ ပိုင္စိုးက သူ႔မ်က္နာ ကို ခင္ယုလြင္ မ်က္နာ အနား ကပ္ေပးလိုက္သည္။ ျပန္ရက္´´  ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ သူ႔တံေတြးေတြကို ခင္ယုလြင္ကျပန္ရက္ကာ ေခါင္းေလးပါ ၾကမ္းျပင္ ေပၚလွဲၿပီး ဘရာစီယာေအာက္ကေန သူ႔ႏို႔သူေခ်ေနသည္။ အဲ့သည္လို မိန္းကေလးက အရွိန္အတက္ဆုံးျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ လိုးေနရာက  ပိုင္စိုး သူ႔လီးကိုေစာက္ပတ္ထဲကဆြဲႏႈတ္ပစ္သည္။ ခင္ယုလြင္ မ်က္လုံးပြင့္လာၿပီး စိတ္ပ်က္သြားတဲ့ ေလသံေလးထြက္သည္။

ဘာလဲဟာ ´´ ထအုံး ကုန္း´´  ဒီခ်ိန္မွကုန္းခိုင္းရလား´´ ေအး ဒီအခ်ိန္မွပဲ ကုန္းခိုင္းတာ နင္ကေစာပီးသြားရင္ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ေတြ ဘာေတြလုပ္ေနမွာ ႀကဳံဖူးတယ္ေလ ´´   လူးလဲ ထပီး ခင္ယုလြင္ ေလးဖက္ေထာက္ ကုန္းေပးသည္။   မပူပါနဲ႔ဟ နင္ပီးေအာင္ လိုးေပးမွာပါ´´ အမယ္ အထာႀကီးနဲ႔ နင္ပီးေအာင္လုပ္မေပးလဲ လုပ္ေပးမယ့္သူေတြတပုံႀကီး သေဘာေပါက္´´   ဖင္ကုန္းေနရာက ေနျပန္ပက္သည္။   ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္ေနတာ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚလိုက္ရမလား´´ ေခၚလိုက္ေလ ၾကာသလားလို႔ နင္လာစ တာေနာ္´´  ဟင္းဟင္း ေတာ္ေတာ္ယြတဲ့ေစာက္ပတ္´´ တင္ပါးႀကီးႏွစ္ျခမ္းဆြဲၿဖဲၿပီး အံႀကိတ္သံႀကီးနဲ႔ ေျပာလာသည္။ မႏိုင္ေတာ့ ဘူးမလား ခ္ခ္´´  လာစမ္း အေပၚကတက္ေဆာင့္´´ ကုန္းေပးဆို´´   စိတ္ေျပာင္းသြားၿပီ တက္အေပၚကို´´ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ခင္ယု လြင္ကို ေဘးတြန္းလႊတ္ပီး သူက အဲ့ေနမွာဝင္လွဲခ်လိုက္သည္။ ခင္ယုလြင္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ပိုင္စိုးအေပၚ ေဆာင့္ေၾကာင့္ခြ ထိုင္ပီး  သူ႔ေစာက္ပတ္ဝ လီးနဲ႔ခ်ိန္ကာ ထိုင္ခ်သည္။ ေနာက္ေတာ့ ဆက္တိုက္ ဆက္တိုက္ ပိုင္စိုး ရင္ဘတ္ လက္ႏွစ္ဖက္ေထာက္ပီး သူ႔ဖင္  ကားကားႀကီးကို တဘုန္းဘုန္း နဲ႔ေဆာင့္ခ်ေတာ့သည္။

အားပါခ်က္က လဥေပၚမ်ား ေဆာင့္ခ်မိရင္ တက္ေသမည့္ကိန္းပင္။ အသံ ဖမ္းထားတာကို ရဲေလး ပိတ္ပစ္သည္။ စိတ္ခံစားခ်က္ေပါင္းစုံးတို႔ေရာေထြးလာသည္။ ခင္ယုလြင္ကို ဆဲဆိုေပါက္ကြဲပစ္ခ်င္စိတ္  ျဖစ္ေနတာလား ဒါလဲ မေသခ်ာ။ သူ႔အေပၚ ခင္ယုလြင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းခဲ့တယ္ ဆိုတာလဲ သူသိသည္ ။ ခ်စ္သူတစ္ေရာက္လို ေကာ မိသာစုဝင္တစ္ဦးလိုပါ ေငြေရးေၾကးေရးကအစ ကူညီေပးခဲ့တာေတြ ေျပာရင္ ကုန္မယ္မထင္ေတာ့ သူ႔အေဆာင္လခေတာင္  သူအၿမဲေပးရတယ္မရွိ သူမပဲ ေပးခဲ့တာေတြကမ်ားမ်ား ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ သူေျပာမထြက္တာလား ေဝခြဲမရျဖစ္ေနသည္။ ေသခ်ာ တစ္ခုကေတာ့ သူ႔ေပါင္ၾကားက ဒုတ္က သံေခ်ာင္းျဖစ္ေနၿပီ။ မ နဲ႔ ေမာင္ တစ္သက္လုံး အဆင္ေျပသြားဖို႔အေရးႀကီးတာပဲမဟုတ္ လား ဆိုတဲ့ စကားကနားထဲ ေရာက္လာျပန္သည္ ။ သို႔ေသာ္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ဖုံးကြယ္ဆက္ဆံေနတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ အဆင္မေျပႏိုင္  လို႔ ယူဆသည့္အေလ်ာက္ ေထြျပားေနတဲ့စိတ္ကို ရွင္းထုတ္ကာ ရဲေလး ေဘာင္းဘီခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။

သူ႔ညီေတာ္ေမာင္က စစ္ ထြက္ခါနီး လွံတံတစ္လက္လို တဝင့္ဝင့္ျဖစ္လာသည္။ အခန္းတံခါးကို အသာတြန္းဖြင့္လိုက္ေသာ္လည္း အထဲက ႏွစ္ေယာက္  ကေတာ့ မႊန္ေနတဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္လားေတာ့ မသိ သူ႔ဝင္လာတာကို မျမင္ၾကေသး။ အေနအထားကလဲ ခုဏကလို ခင္ယုလြင္က ခြ ထိုင္ ေဆာင့္ခ်ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ပဲ ပိုင္စိုး ကိုယ္ေပၚ ေမွာက္ေနၿပီး နခမ္းစုပ္ေနၾကပုံရသည္ ။ ခင္ယုလြင္ကၿငိမ္ေနေပမဲ့ ပိုင္စိုး လီးကေတာ့ ေအာက္ကေန ေစာက္ပတ္ထဲ ေညႇာင့္ကာေကာ့ လိုးေနတုန္းပင္။ ရဲေလး ပိုင္စိုး ေပါင္ၾကား ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ကာ ခင္ ယုလြင္ ဖင္အေနာက္ေနရာယူလိုက္သည္။ လက္ကလဲ တင္ပါးႀကီးေပၚအသာေလးတင္လိုက္ခ်ိန္ ခင္ယုလြင္ ဆတ္ခနဲေခါင္းလွည့္ လာသည္။ ေမာင္´´   ခင္ယုလြင္ရဲ႕ အသံနဲ႔အတူ ေအာက္က ပိုင္စိုးပါ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္လာေတာ့ ခင္ယုလြင္ ခါးေပၚ ကသူ႔လက္ ကို ပိုအားထည့္ဖိထားပီး က်န္လက္တစ္ဖက္နဲ႔ လက္ကာျပလိုက္သည္။  ေနေန အသာေန မထနဲ႔ မထနဲ႔´´ လက္ကလဲအတင္းဖိ ထားသည္။

ေဟ့လူ ကိုပိုင္စိုး´´   ရဲေလး မင္းဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ´´ အဲ့ဒါအေရးမႀကီးဘူး က်ဳပ္ေရာက္တာ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ အတူတူပဲ ´´   ခင္ယုလြင္က ပိုင္စိုးအေပၚကေန ဆင္မလို႔ လုပ္ေနလို႔ ရဲေလး သူ႔ခါးကို ထပ္ပီးအားထည့္ဖိထားလိုက္သည္။    မ  အသာနေပါဆို ´´ ရဲေလးက ေလသံေအးေအးနဲ႔ပဲေျပာသည္။ ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို ေျပာဖို႔ေမ့ေနတာထင္တယ္ ကိုပိုင္စိုး ´´  ဘာကိုလဲ ဟ´´ ဦးေဇာ္မင္း က မ ကိုေခၚေခၚျဖဳတ္တယ္ ဆိုတာပဲေျပာသြားတယ္ေလ ခင္ဗ်ား အခုလိုေခၚျဖဳတ္တာက်ေျပာမသြားဘူး´´      ငါမင္းကို ေျပာဖို႔အစီအစဥ္ရွိပါတယ္ကြာ လုံးဝမလိမ္ဖူး ဒါေၾကာင့္လဲ မင္းအနားကပ္ခဲ့တာေပါ့´´ ခင္ယုလြင္ ပိုင္စိုးကို မ်က္လုံးျပဴး ၾကည့္သည္။ ကဲပါ ဆက္ဆြဲလိုက္ရေအာင္ ´´   ေျပာပီး ရဲေလးက သူ႔လီးကိုတံေတြးဆြတ္သည္။ ခင္ယုလြင္ေစာက္ပတ္ထဲမွာေတာ့  ပိုင္စိုး လီးရွိေနတုန္း။   ေမာင္ ဘာလုပ္မွာလဲကြာ´´ မ်က္နာေလးက ညႇိးငယ္ေနတာလား တည္ေနတာလား ေတာင္းပန္ခ်င္ေနတာ လား ဘာမွန္းမသိတဲ့ မ်က္နာေပးနဲ႔ ခင္ယုလြင္ကေမးသည္။ ရႈး ဆိုပီ ရဲေလးက နခမ္းနားလက္ေတ့ကာ ျပသည္။ သည့္ေနာက္တြင္ ေတာ့ ဒစ္ေခါင္းကို မဝင္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ခင္ယုလြင္ ဖင္ဝေတ့ကာ ဖိထဲ့သည္။

မဝင္ ေခ်ာ္သြားသည္။ လီးကိုၿမဲၿမဲကိုင္ပီး ထပ္ထိုး ထည့္ျပန္သည္။ ခင္ယုလြင္ ပါးေလးေဖာင္းသြားၿပီး ရဲေလးဖက္လွည့္ေနရာက ပိုင္စိုးမ်က္နာေပၚ ေခါင္းစိုက္က်သြားေတာ့သည္။ ရဲ ေလး မင္း အေနာက္ဖြင့္ေနတာ( ပိုင္စိုး အသံ)´´   ဖြင့္ပီးသား မေရာက္တာၾကာလို႔ ျပန္ေခ်ာ့ေနရတယ္ ခင္ဗ်ားလဲနဲနဲလႈပ္ရွားေပး ေလ ဟိုမွာ ေခါင္းစိုက္သြားၿပီး´´ ေအာ္ ေအးပါဟ ယုလြင္ နင္ဖင္ခံတာ ငါ့ကိုေျပာသင့္ပါတယ္ဟာ ေဘာ္ဒါခ်င္းကို´´   စပကိုေဘာ္ဒါ လား တက္လိုးေနတာ ေဘာ္ဒါေခါရမွာလား အား… ကြၽတ္ …ကြၽတ္´´ အစမို႔နာကနာ သူ႔ဘဲကိုလဲတစ္ခုခုေျပာထားပုံရတာနဲ႔  အံႀကိတ္ဖင္ခံေနရတာေတာင္ ခင္ယုလြင္က ပိုင္စိုးကိုရန္ေတြ႕ေနသည္။ ခင္ဗ်ားတို႔ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးၾကတာပဲ က်ဳပ္အကုန္ၾကား တယ္ ေျပာေနတာေတြ´´ မ ေျပာတာနားေထာင္ေပးအုံးေလ ေမာင္´´ ေနာက္မွေျပာ မ ´´   စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ႏွဲ႔သြင္း ဖိသြင္း ဆ သြင္း ရာကေန ရဲေလး လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ဖင္ထဲ စုံစုံျမႇပ္သြားခ်ိန္မွာ   အသြင္း အထုတ္ကို ရမ္းမလုပ္ေသးပဲ လီးအရင္း နားတင္ပဲ  ကပ္ဖိကာေဆးႀကိတ္သလို ႀကိတ္ႀကိတ္ခ်သည္။ အထာသိပီးသား ဖင္မို႔ ဘယ္လိုစခန္းသြားရမယ္ဆိုတာ ရဲေလး ေကာင္းေကာင္း သိသည္။

ခပ္ၾကာၾကာေလး ဒီပုံအတိုင္းလုပ္ေပးပီးမွာ   ခင္ယုလြင္ ဆီက ဟူး အင္း အား.. နဲ႔ ခပ္တိုးတိုး ညည္းသံေလးထြက္လာ ေတာ့ ဖင္ကလီးကို လက္ခံလာၿပီဆိုတာ ရိပ္မိတဲ့ ရဲေလး လီးကို ပိုပီးအျပင္ဆြဲထုတ္ကာ ေဆာင့္ၾကည့္သည္ ။  အသုံးမျပဳတာၾကာ လို႔ အသစ္လိုျဖစ္ေနတဲ့ ဖင္ကညႇစ္အားေကာင္း ေကာင္းနဲ႔ကို ညႇစ္ယူသည္။ အထဲထိုးထည့္လိုက္တိုင္း ဖ်စ္ဖ်စ္ဖ်စ္ နဲ႔ျမည္သြားမွာ ပင္ စိုရိမ္စရာျဖစ္ေနသည္။ ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ထိုင္ပီး ဆြဲေနတဲ့ ရဲေလး ေဆာင့္ေၾကာင့္ပုံစံခပ္ျမင့္ျမင့္ခြပီး ပုံစံေျပာင္းလိုး  ၾကည့္သည္ ။   ေဟ့လူ ကိုပိုင္စိုး ခင္ဗ်ားရလား´´ ငါကရတယ္ မင္းပဲ ´´   ဒီအေနအထားမွာ ေအာက္ကလူထက္ အေပၚကလူက လႈပ္ရွားရပိုလြယ္တာေၾကာင့္ ရဲေလး ပိုအားထည့္ၾကည့္သည္။ အေျခအေနက မဆိုးလွ ခင္ယုလြင္ လက္ခံႏိုင္ေလာက္တဲ့  အေျခအေနေရာက္လာတာနဲ႔ လီးကိုကြၽတ္ခါနီးနီး ဆြဲႏႈတ္ပီး က်ဳံးေဆာင့္ေတာ့သည္။  အား အင့္ … အာ့… အာ့´´ ေခါင္းေလးေထာင္ လာသည္။ ေအာက္က ပိုင္စိုးကလဲေစာက္ပတ္ထဲကလီးကိုမကြၽတ္ေစရပဲ ရသေလာက္ ေညႇာင့္လိုးသည္။ ဘုန္း´´    တင္ပါး ကား ကားႀကီးကို ရဲေလး လက္ဝါး   စာတစ္ခ်က္ေကြၽးၿပီး ေခါင္းေထာင္ေနတဲ့ ခင္ယုလြင္ မ်က္နာအနားကပ္ေမးသည္။   ခံႏိုင္ေသးလား ´´ ဟင္´´  ခံႏိုင္ေသးလားလို႔´´ လုပ္ၾကည့္ေလ´´   လွည့္မၾကည္ပဲေျပာလာသည္။

ေအာက္ကလူခင္ဗ်ားေကာရလား´´ သူ႔ကို ေမးမေနနဲ႔ေမာင္ အေပၚကေဆာင့္ေလ သူဟာအထဲဝင္ေလပဲ´´  ဒီေတာ့မွ ရဲေလးလဲ ခါးကေနအပိုင္ကိုင္ပီး တဘုန္းဘုန္း နဲ႔ ပိတ္ ေဆာင့္ေတာ့သည္။  အား အင္း အား အာ့… ေမာင္… ေမာင္´´ ဟင္ ဘာလဲ´´   အရွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔က်ဴံးေဆာင့္ေနတုန္း ခင္ယု လြင္ ဆီက အသံထြက္လာျပန္သည္။  ပိုင္စိုး ဘာေတြေျပာထားေသးလဲ´´ ဘာမွမေျပာရေသးပါဘူးဆို´´   ရဲေလး မေျဖခင္ ပိုင္စိုး ကဝင္ေျဖသည္။  နင့္မေမးဘူး´´ ဦးမင္းေဇာ္က မ ကိုေခၚျဖဳတ္တယ္တဲ့ ဒါပဲေျပာတာ ´´   ဖင္ခံေနတာကိုေတာင္ေမ့သြားပုံရၿပီး ခင္ ယုလြင္ သူ႔ေအာက္က ပိုင္စိုးကို ရန္လုပ္ျပန္သည္။  နင့္ကိုေလ စပ နဲ႔မ်က္နာတက္ပြတ္ခ်င္တာ´´ လာေလ လုပ္လိုက္စမ္းပါ´´    ၿပီ တီတီမ်က္နာႏွင့္ ပိုင္စိုးကေျပာသည္။   သူ႔ကိုေျပာမေနပါနဲ မ သူေျပာလို႔ ေမာင္ သိတာေလ မဟုတ္ရင္ ဘယ္အခ်ိန္ထိေမာင့္ကို  ဖုံးထားမွာလဲ မသိႏိုင္ဘူးေလ´´ မဟုတ္ပါဘူးကြာ မ သူတို႔ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အဆက္ျဖတ္ေနပါၿပီ´´  ဆက္ေျပာလာမယ့္စကား ေတြကို ရဲေလး နားမေထာင္ေတာ့ပဲ ေညာင္းသလိုျဖစ္လာလို႔ ပုံစံေျပာင္းခ်င္တာနဲံ့ လီးကိုဆြဲႏႈတ္ပစ္သည္။ ခင္ယုလြင္ပါ ပိုင္စိုးေပၚ က ဆင္းလာသည္။  ေမာင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ´´ ေညာင္းလို႔ခဏနားတာ´´   ရဲေလး မင္းေနရာငါခဏဝင္မယ္ေနာ္´´ ပက္လက္လွန္ ေနရာက ပိုင္စိုး ထလာသည္။ ဘာကိုလဲဗ္ ´´  ငါသူ႔ကို ဖင္မလိုးဖူးေသးဘူး´´ အဲ့ဒါသူ႔ကိုေမး ဖင္ကသူခံရမွာေလ´´   ရဲေလး သူ႔ ေစာ္ဆီေမးေငါ့ျပသည္။

ယုလြင္… ကုန္း ကုန္း´´ ခင္ယုလြင္ ပိုင္စိုးကို မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးကာ ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကို  အေပၚကို သပ္တင္လိုက္ပီးမွ ဖ်ာေပၚမွာ ကိုယ္ေလးဝပ္ကာ ဖင္ဗူးေတာင္းေထာင္ေပးလိုက္သည္။ ပိုင္စိုး လဲ အရင္ဆုံး တင္ပါးႀကီးေတြဆြဲၿဖဲပီ ဖင္ဝကို တံေတြးေထြးခ်ကာ ေခ်ာ့သြင္းတာေတြ ဘာေတြ လုပ္မေနေတာ့ပဲ တစ္ခါထဲလီးတစ္ဆုံးစိုက္ခ်သည္။ ခင္ယု လြင္ဆီက အား ခနဲေအာ္လိုက္တဲ့ အသံစူးစူးေလးထြက္လာၿပီး လက္ေလးေတြက အနားကတစ္ခုခုဆီလွမ္းဆြဲလိုက္ေပမဲ့ တစ္ခန္း လုံး ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ကလႊဲပီးဘာမွာ မရွိတာေၾကာင့္ လက္သီးေလးပဲက်စ္က်စ္ဆုပ္ထားရရွာသည္။ ေအာက္ကမိန္းကေလး ဘာျဖစ္ျဖစ္  စိတ္ဝင္စားပုံမရတဲ့ ပိုင္စိုးက အသားကုန္ခြလိုးေတာ့သည္။ ခင္ယုလြင္ခမ်ာ အၿမဲမဟုတ္ေပမဲ့ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ေခြးေအာ္ ဝက္ ေအာ္ ကုန္းေအာ္ရရွာသည္။ ေတာက္ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဖင္ ဖာသည္မ ေစာေစာထဲက ဒီဖင္လိုးခြဲပစ္ရမွာ´´  ပိုင္စိုးစကားေၾကာင့္ ခင္ ယုလြင္ ေနာက္လွည့္  ၾကည့္ကာ သူ႔ဖင္ခြလိုးေနတဲ့ပိုင္စိုးကို ေအာက္နခမ္းေလးကိုက္ပီး ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ဒီမွာ ငါ့ဘဲရွိတယ္ ေနာ္ ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးၾကည့္လာသည္။ ပီးေတာ့ ရဲေလးကိူပါ ဖ်က္ခနဲလွမ္းၾကည့္ပီး လက္ေလးေထာက္ကာ ဖင္ဆက္ခံရွာသည္။

ခဏေနေတာ့ ပိုင္စိုးက ရဲေလး လာ ဆိုပီးေနရာ ဖယ္ေပးသည္´´ ခင္ဗ်ားမပီးေသးဘူးမဟုတ္လား´´  ငါကအိမ္ရွင္ပဲ ဧည့္သည္ကို ဦးစားေပးရမွာေပါ့´´ ရဲေလး အေနာက္လမ္းကေနပဲျပန္ဝင္မိသည္။ ဧည့္ဝတ္ေက်ခ်င္တဲ့ ပိုင္စိုးက ရဲေလး လိုးေကာင္ေစရန္ ေဘး ကေန ခင္ယုလြင္ဖင္ႀကီးႏွစ္ျခမ္းအား ကုန္ဆြဲၿဖဲထားသည္မွာ ဖင္ႏွစ္ျခမ္း ကြဲထြက္ေတာမည့္ပုံပင္ျဖစ္ေနသည္ ။ စကားမ်ားသူပီပီ  ေဘးကေနလဲ တတြက္တြက္ေလ်ာက္ေျပာေနသည္။ လိုးစမ္း လိုးထား သနားလို႔ေကာင္းတဲ့ဖင္မဟုတ္ဘူး … ေဖာင္း ´´   ႐ိုက္လဲ ႐ိုက္ျပန္သည္။ သူတို႔လုပ္သမွ်ကို ရႈံ႕လိုက္ မဲ့လိုက္ မ်က္နာေလးနဲ႔ ခင္ယုလြင္ လွည့္လွည့္ၾကည့္တတ္ေပမဲ့ ဘာမွေတာ့ မတားဆီးခဲ့။

ဟဲ့ …ဦးေဇာ္မင္းေကာ နင့္ကို ဖင္လိုးလား ယုလြင္ လိုးမွာပါေလ ဒီေလာက္မိန္းမျမင္ရင္ သြားရည္တျမားျမား က်ေနတဲ့လူက မလိုး ေနမလား´´ နင့္ ေစာက္ေပါက္ပိတ္ထားေတာ့ ပိုင္စိုး   မဝေသးရင္ ႀကိဳက္တဲ့အေပါက္ ႀကိဳက္သလို ထပ္ခ်သြားလိုက္ အေပါက္ ေလးေတာ့ပိတ္ထားေပး´´   သူလဲထြက္ခါနီးေနတာေၾကာင့္ ၾကားေနရတဲ့ စကားေတြကို ရဲေလး သိပ္အား ႐ုံမထားေတာ့ပဲ ပိုင္စိုး ၿဖဲ ေပးထားတဲ့ ခင္ယုလြင္ ဖင္ထဲသာ သြက္သြက္ႀကီး အားကုန္ေဆာင့္ေဆာင့္ ခ်ေတာ့သည္ ။  ေရထဲက မိေက်ာင္း အ ၿမီးခတ္သလို တ ဘုန္းဘုန္း နဲ႔ပစ္ေဆာင့္ပီး အရည္ေတြပါ တခါထဲ ဖင္ထဲပန္းထုတ္ပစ္သည္။  သူ႔ကိုပိုင္စိုးၾကည့္လာတာနဲ႔ ပီးပီးခ်င္း လီးဆြဲႏႈတ္ပီး  အခန္းအျပင္ထြက္ခဲ့ကာ ေဘာင္းဘီသြားဝတ္သည္။ အထဲျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ပိုင္စိုးက  ေဘးေစာင္းလွဲေနတဲ့ ခင္ယုလြင္ကို ေပါင္တစ္ ေခ်ာင္း ပုခုံးေပါတင္ တစ္ေပါင္ခြပုံစံနဲ႔ စက္ေသနတ္ပစ္သလို အဆက္မျပတ္လိုးေနျပန္သည္။ ရဲေလး အသာငုံ႔ၾကည့္မိသည္။     ပိုင္ စိုးက ေစာက္ပတ္ကိုေျပာင္းလိုးေနသည္။

အားနဲ႔ပစ္ေဆာင့္တာခံေနရတာမို႔ လို႔ သူ႔ကိုယ္ေလး အထက္ကိုေ႐ႊ႕ေ႐ႊ႕သြားပီး အခန္းနံရံနဲ႔  တိုက္မိမလို ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ခင္ယုလြင္က လက္တစ္ဖက္နဲ႔ နံရံကိုလွမ္းေထာက္ထားသည္။  မ်ားမၾကာမီ အခ်ိန္အတြင္း မွာ ပင္ ပိုင္စိုးမ်က္နာႀကီး မဲ့႐ႊဲ႕လာပီး သူ႔ေပါင္ဂြၾကားနဲ႔ ခင္ယုလြင္ေပါင္ဂြၾကားကို   ဆြဲကပ္ကာ ေခါင္းႀကီးေမာ့သြားေတာ့သည္။ ပိုင္စိုး  ထလာေပမယ့္ ခင္ယုလြင္ကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းထမလာေသး ေရထဲကငါး ကုန္ေပၚတင္ခံထားရသလို ဟပ္ပက္ ဟပ္ပက္ နဲ႔ ျဖစ္  ေနသည္။  အေမာေျပသြားပုံရမွ လူးလဲထလာၿပီး အဝတ္အစားေတြျပန္ဝတ္ကာ သူကအရင္ အခန္းျပင္ထြက္သြားသည္။ ရဲေလးတို႔ လဲ အေနာက္က ကပ္လိုက္လာခဲ့သည္။ အျပင္ေရာက္မွ ခင္ယုလြင္ ပိုင္စိုးကိုေျပာသည္။   နင္ ငါ့ကိုလိုက္မပို႔နဲ႔ေတာ့ ငါ ရဲေလး နဲ႔ပဲ ျပန္လိုက္မယ္´´ ပိုင္စိုးလဲ ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ ေနာက္မွဆုံမယ္ ရဲေလး ဆိုပီး ႏႈတ္ဆက္ကာ ၿခံဝအထိလိုက္ပို႔သည္။ ခင္ယုလြင္ ရဲ ေလး ဆိုင္ကယ္ေနာက္က ပါသြားရျပန္ေတာ့သည္။ ေမာင္ ဒီည အျပင္မွာအိပ္ရေအာင္´´  ဘာလို႔လဲ´´ အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္မရွိလို႔´´     မ ကရလို႔လား´´ ရပါတယ္ ကား ကိုသူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာထားခဲ့တယ္ စိတ္ခ်ရတယ္ မနက္က်မွေစာေစာျပန္ပို႔ေပးေပါ့ ´´   သူ႔ကို  ခင္ယုလြင္ စကားေတြေျပာခ်င္ေနမယ္ဆိုတာ ရဲေလး ရိပ္မိသည္ ။

အဲ့ဒါေၾကာင့္ ယသူမ ေျပာသလို ဟိုတည္ ဆီပဲ ဦးတည္လိုက့္ သည္။ ဟိုတည္ေရာက္လို႔ အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ ရဲေလးေမႊ႕ယာေပၚေျခပစ္ လက္ပစ္ လွဲခ်ပစ္သည္။ သူ႔ေဘးကို ခင္ယုလြင္ကေခြ ေခြေလးဝင္အိပ္လာသည္။ ႏွစ္ေယာက္သားေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထ ၿငိမ္သက္ေနၾကသည္ ။   ေမာင္… ေမာင္´´ ဟင္ ´´   မ်က္စိ မွိတ္မွိန္းေနရာက ရဲေလး ထူးလိုက္သည္။  အိပ္ေပ်ာ္ေနပီလား´´ မအိပ္ပါဘူး မွိန္းေနတာ ဘာေျပာခ်င္လို႔လဲ ေျပာေလ´´   ေမာင္  ပိုင္စိုး နဲ႔သိတာ ၾကာၿပီလား´´ မၾကာေသးဘူး မ သြားစရာရွိလို႔ ေမာင္ တက္စီးငွားျပန္တဲ့ေန႔ကမွသိတာ သူ႔တက္စီေလ ´´   ဘယ္က ေန စေျဖရွင္းရမွန္းမသိျဖစ္ေနပုံရတဲ့ ခင္ယုလြင္ ရဲေလးကို ဖက္လိုက္ၿပီး ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကလဲ ရဲေလးကိုယ္ေပၚ ဖက္တုံးခြသလို ခြ တင္လိုက္သည္။   မ သူတို႔ကို အဆက္ျဖတ္ေနပါတယ္ ´´ ျပတ္ပီလား အဲ့ဒီေတာ့´´   ျပတ္ေနပီ ဦးမင္းေဇာ္ နဲ႔လဲျပတ္ေနၿပီ ဟိုးတစ္ ရက္ကေတာင္ သူ႔အလုပ္ဆီလိုက္သြားၿပီး မ နဲ႔ကင္းကင္းေနေပးဖို႔ သြားေျပာျဖစ္ေသးတယ္ လူခ်င္းေတာ့ မေတြ႕ခဲ့ဖူး ဖုံးဆက္ေျပာ လိုက္တယ္ေလ´´ သူမေျပာတာအမွန္ဆိုရင္ သူျခင္းသြားခတ္တဲ့ေန႔က ေတြ႕ခဲ့တာျဖစ္မည္ဟုရဲေလးေတြးမိသည္။

ဘယ္နားမွာလဲ  သူ႔အလုပ္က ´´   (…)လမ္းဘက္မွာ ဂိုေထာင္ပါ ႐ုံးခန္းကၿမိဳ႕ထဲမွာ´´ ဟုတ္သည္။ ရဲေလး ခင္ယုလြင္ကိုေတြ႕ခဲ့တာလဲ အခုသူမေျပာတဲ့လမ္းမွာပဲဆိုေတာ့ ဒါေတာ့မွန္ေနၿပီ ။ က်န္တာေတြ သူဘာတစ္ခုမွမသိ သူ႔ဘက္က တစ္ခုခ်င္းေမးလို႔ရေပမဲ့ သူမ ေျပာတာပဲ  နားေထာင္ခ်င္တာနဲ႔ အသာပဲ ၿငိမ္ေနသည္။ အဲ့လူနဲ႔က အလုပ္အတူလုပ္ရင္းပတ္သက္မိတာပါ  သူတို႔ေတြ မ အနားကပ္တယ္ကြာ  ဘာလိုခ်င္လို႔ ေရာက္လာမွန္းလဲ သိတယ္ ေျပာရရင္ေလ သူတို႔ေတြနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကဟာေတြကို မ ျပန္မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူး  စိတ္ထင္ရာ ေလ်ာက္လုပ္ခဲ့မိတယ္ မွားခဲ့တယ္လို႔ဆိုရမလားပဲ   မ ေျပာခ်င္တာ ေမာင္ နားလည္မလားေတာ့မသိဘူး´´   အင္း ´´ ရဲ ေလး ေခါင္ၿငိ့မ္ျပသည္။ တကယ္လဲ သူ နားလည္ပါသည္။ အ႐ႊယ္ေရာက္ပီးသား ေခတ္လူငယ္တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ အရိပ္ျပ  အေကာင္ျမင္တတ္ပါသည္။ တစ္ခုပဲရွိသည္ ။ အထက္မွာဆိုခဲ့သလို ေထာက္ထားစရာ မ်က္နာေတြရွိလို႔ သူတက္ေထာင္ေမာင္းႏွင္း  မျဖစ္မိတာလား ၊ ဒါမွမဟုတ္ အမ်ားနဲ႔မတူတဲ့ ထူးဆန္းလြန္းတဲ့သံေယာစဥ္မ်ိဳးရွိေနေသးလား …ဒါေၾကာင့္ပဲ သူမ အနားကထြက္ သြားဖို႔ မစဥ္းစားမိတာလား အေျဖမရွာႏိုင္ျဖစ္ေနသည္ ။

ခင္ယုလြင္က ဆက္ေျပာေနသည္။ ပိုင္စိုးနဲ႔လဲ မေန႔ကမွျပန္ေတြ႕တာပါ၊ သူ  အိမ္ဝယ္ထားတာ လိုက္ၾကည့္ပီး ဝယ္လူရွိရင္ စပ္ေပးအုံးဆိုတာနဲ႔ ပါသြားတာပါ ပီးေတာ့ တစ္ခါထဲ …မ နဲ႔ ေနာက္ထပ္မပတ္သက္ ေတာ့ဖို႔ပါေျပာရင္း ဆိုပါေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေမာင္ ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ ရပ္ကြက္ကလဲလူရွင္း အိမ္ထဲလဲလူတစ္ေရာက္မွ မရွိဘူးေလ  …မ ကတစ္ျခားလူေတြရွိအုံးမယ္ ထင္ခဲ့တာ အိမ္နားေရာက္ခါနီး မွ သူက အိမ္ထဲဘယ္သူမွ မရွိဘူးတဲ့ …မ ဝန္ခံပါတယ္ သူနဲ႔ ကေတာ့ တျခားလူေတြထက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္းရင္းႏွီးႏွီးရွိခဲ့ၾကပါတယ္.. ေနာက္ပိုင္း အိမ္ထဲျဖစ္ခဲ့တာေတြေတာ့ ေမာင္ျမင္တဲ့အ တိူင္းပဲ  …မ လဲ ဒါေနာက္ဆုံးပဲေလ ပီးရင္ အျပတ္ေျပာခဲ့မယ္ ဆိုပီး လိုက္ေလ်ာမိခဲ့တာပါ… ဟိုေလ ေနာက္ပီး သူနဲ႔ေျပာခဲ့ဆိုခဲ့ၾက တဲ့ စကားေတြကို လဲ စိတ္ထဲမထားပါနဲ႔ေနာ္ …ေမာင္ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး သူနဲ႔က သူငယ္ခ်င္းဘဝကေနျဖစ္သြားတာဆိုေတာ့     အဲ့လိုပဲ ပါးစပ္ထဲေတြ႕ကရာ ေလ်ာက္ေျပာျဖစ္ၾက႐ုံပါ …တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြနဲ႔က် အလုပ္အတူတူလုပ္ေနၾကေတာ့ ေရွာင္ရခက္ ေနတာ မ်ိဳး ေတြရွိခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ အားလုံးနဲ႔ ကင္းကင္းရွင္းရွင္းျဖစ္ေတာ့မွာပါ ေမာင္ နားလည္ေပးေနာ္… ေနာ္… ေမာင္…မ တို႔ႏွစ္ ေယာက္ တစ္သက္လုံးအဆင္ေျပေျပေနသြားၾကမယ္ေလ ေနာ္လို႔´´   ေနာက္ဆုံးေျပာသြားတဲ့စကား ဒီစကားကို ရဲေလးထပ္ၾကားရ ျပန္ၿပီ ။

ဒါေပမဲ့… မ က်ေနာ့္ကို တစ္ခုလိမ္တယ္ေလ´´ ဘာလိမႅိဳ့လဲ´´   ရည္းစားတစ္ေယာက္ပဲထားခဲ့တယ္ဆိုတာေလ´´ ဟုတ္ တယ္ေလ ရီးစားကတစ္ေယာက္ပဲ အဲ့ ဒါလဲဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူး ´´  ဒါဆို အခု မ ေျပာတဲ့လူေတြက်ေတာ့´´ သူတို႔ကရီးစာမွမဟုတ္´´   ရည္းစားထက္ေတာင္ ဆိုးေနတယ္ေလဗ်ာ´´ ေမာင္ကလဲကြာ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေတာ့ ေက်နပ္ေအာင္ဘာလုပ္ေပးရမလဲေျပာ´´   ဘာ မွလုပ္ေပးစရာမလိုဘူး ပိုင္စိုး ကအလႊတ္ေပးမယ္ထင္လား ဖာသည္မဆိုပီး ဖင္႐ိုက္လိုးဖို႔ ေခ်ာင္းခ်င္ေခ်ာင္းေနအုံးမွာ ´´ အဲ့ေကာင္ က မ လက္မခံရင္ လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ လာတို႔ရဲတာမဟုတ္ဘူး မေျပာနဲ႔ေတာ့ေနာ္… ထ ေရသြားခ်ိဳးရေအာင္´´  သူကအရင္ထၿပီး ရဲ ေလး ကိုဆြဲထူသည္။  ခ်ိဳးခ်င္ေတာ့ဘူး… မ ပဲသြားခ်ိဳးေတာ့´´ ဒါဆို ခဏေစာင့္´´   အဝတ္အစားေတြအကုန္ခြၽတ္ပီး တဘက္နံ  ငယ္ပိုင္းေလး ပတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းဆီေလ်ာက္သြားတဲ့ ခင္ယုလြင္ က တံခါးဝနားအေရာက္မွာ ရဲေလး ဘက္လွည့္လာျပန္သည္။

ေမာင္ လူေတြက ဘာသတၱဝါေတြလဲဟင္´´ ဟမ္ ဘာေျပာတာလဲ´´   ဘယ္လိုေမးခြန္းႀကီးမွန္းမသိလို႔ ရဲေလးေၾကာင္သြားသည္။     လူေတြက ဘာသတၱဝါလဲလို႔ ဟိုလိုေလ ေျပာၾကပါတယ္ ေသြးေႏြးသတၱဝါ ေသြးေအးသတၱဝါဆိုလား စာေတြထဲေတြ႕ဖူးလို႔´´ မသိ ဘူးေလ ဘာလို႔ေမးတာလဲ …မ…ေကာသိလား´´    တျခားလူေတြေတာ့မသိဘူး… ေမာင္ ကေတာ့ ေသြးေအးသတၱဝါပဲေနမွာပါ …  က်မက ျပတ္ပီထင္ေနတာ ´´ ရီေနတာလဲမဟုတ္ ၿပဳံးေနတယ္ဆိုရင္လဲ ပီပီျပင္ျပင္ၿပဳံးတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ၿပဳံေယာင္သမ္းေနတဲ့ မ်က္နာ… တစ္ဖက္လူရဲ႕ စိတ္ကိုခန႔္မွန္းေနတဲ့ အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ တံခါးေဘာင္ေလးမွီပီ ေျပာလာတဲ့ ခင္ယုလြင္စကားကို ရဲေလး   တျဖည္းျဖည္း နဲ႔သူ ဘာကို ရည္႐ႊယ္ပီးေျပာေနတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္လာသည္။ ထင္တယ္ေပါ့ အဲ့လို´´  ထင္တာပဲေလ ´´  ၾကာၾကာေပါင္းၾကည့္ သိလာမွာေပါ့´´   ခ်ခ် ´´ ဒါနဲ႔ ေနပါအုံး ေမးစရာရွိတယ္´´  ေမး ဘာေမးမလဲ မခြၽင္းမခ်န္ေျဖေပးမယ္´´ ႐ြာ မွာတုန္းကေတာ့ လီးမဲမဲႀကီးေတြ႐ႊံစရာႀကီးဆို ပိုင္စိုး လီးလဲမဲတာပဲ ´´  အင္းေလ ႐ြံစရာႀကီးလို႔ပဲေျပာတာေလ ´´ ၿပဳံးစိစိမ်က္နာ ေပးနဲ႔ေျပာလာတဲ့ သူ႔ေစာ္ကိုၾကည့္ပီး ရဲေလး စိတ္ထဲမ႐ိုးမယြျဖစ္လာသည္။

သေဘာကေတာ့ ႐ႊံစရာႀကီးပဲ ေျပာတာ မခံဘူးလို႔ေျပာ တာမွ မဟုတ္ပဲ ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ေပါ့။ မ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ကုန္းခဲ့တာလဲ ´´   ္ဟယ္ နဲနဲေလး သိမ္သိမ္ေမႊ႕ေမႊ႕ေမးလို႔ မရဘူးလား´´  ေျဖပါ က်ေနာ္ အခုမွ ဒါတစ္ခုပဲေမးတာေနာ္´´   ေလးေယာက္ထဲ… ေမာင္ မပါပဲ´´ ေအာ္ အေကာက္ အေျဖာင့္ အေစာင္း ဒုတ္ စုံခဲ့တာပဲ ´´   အဲ့လိုေတြမေျပာေတာ့ပါနဲ႔ဆို …ေအာ္ ေျပာရအုံးမယ္ မ ေရခ်ိဳးေနတုန္း… မ ဖုံးထဲက မက္စင္ဂ်ာထဲမွာေပါ့ အေပၚဆုံး က တစ္ေယာက္ထဲ ဝင္ၾကည့္ၾကည့္ ပီးရင္ ဘေလာ့လိုက္ေတာ့ ´´ ဘယ္သူလဲ သူက´´   ထြက္လာရင္ေျပာမယ္ ´´ ပေဟ႒ိလုပ္ပီး  ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြား ေတာ့မွ ရဲေလး သူ႔ေစာ္ ပိုက္ဆံအိပ္ထဲကဖုံးထုတ္ပီး ေဒတာဖြင့္ကာ ခင္ယုလြင္ေျပာတဲ့အတိုင္း အေပၚဆုံးက  တစ္ေယာက္ထဲဝင္လိုက္သည္။ ေတြ႕ခ်င္တယ္ ကေလးလာခဲ့အုံး ´´  ဆိုတဲ့စာတိုေလးတစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဗြီဗီဒီယို ဖိုင္တစ္ခု ေလးေထာင့္ အကြက္ထဲ လက္ညိဳးထိပ္နဲ႔တို႔ကာ ဘာေတြေပၚလာမလဲ စာင့္မိသည္။ ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ဘာမွေပၚမလာေသပဲ မဲေမွာင္ေနရာက ေမႊ႕ယာ ထူထူႀကီးခင္းထားတဲ့ ကုတင္ႀကီးႀကီး တစ္လုံးေပၚ မွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ ေမွာက္ရက္အိပ္ေနတဲ့ပုံ ေပၚလာသည္။

ကင္မရာ႐ိုက္ေန တဲ့ လူက ကုတင္ေပၚက မိန္းကေလးအနားတိုးကပ္သြားမွ ေက်ာက္ေက်ာတုံးႀကီး ေရျဖန္းထားတဲ့အတိုင္း တင္းေျပာင္းကားထြက္ ေနတဲ့ ဖင္ႀကီးကို ရဲေလး အနီးကပ္ျမင္ရေတာ့သည္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ ေကာင္မေလးက ဦး ဗြီ ဒီယို ႐ိုက္ေနတာလား မ႐ိုက္ပါနဲ႔ဆိုကြာ ဆို တဲ့အသံထြက္လာမွ  သူ႔ေစာ္ခင္ယုလြင္မွန္း သိေတာ့သည္။  မ်က္နာမပါပါဘူးကေလးကလဲ ခဏေလးပဲ ဖင္ေထာင္ေပး´´ ခင္ယု လြင္ ေလးဖက္ေထာက္ ဖင္ေထာင္ပီး လို႔ အသင့္အေနအထားေရာက္မွ ကင္မရာသမား ကုတင္ေပၚတက္လာသည္။ သူ႔ဖင္ႀကီး အေနာက္ ကင္မရာသမားေရာက္လာတာနဲ႔ ခင္ယုလြင္က သူ႔တင္ပါးႀကီးႏွစ္ျခမ္းကို လိုးေကာင္းေစရန္ လက္ေနာက္ပစ္ကာ ဆြဲၿဖဲ ေပးထားသည္။ ကင္မရာသမားက ကင္မရာကိုညာလက္နဲ႔ကိုင္ ဘယ္လက္က သူ႔လီးကိုကိုင္ပီး ခင္ယုလြင္ရဲ႕ျပဴထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ ပတ္ထဲ ထိုးသိတ္ထည့္ေတာ့သည္။ ကင္မရာ ရႈ႕ေထာင့္ေျပာင္းသြားမွ ေယာက္်ားျဖစ္သူရဲ႕ ေအာက္ပိုင္း ကိုယ္အေနအထားကိုျမင္ရ ေတာ့သည္။ လူႀကီးကဝမည့္ပုံပင္ ဗိုက္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးနဲ႔ အေနာက္ကေနပစ္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ခင္ယုလြင္ ဖင္ႀကီးနဲ႔ ဗိုက္အိုးႀကီး  ႐ိုက္မိတဲ့အသံမွာ လႈပ္ရွားမႈ႕ျမန္ရင္ ျမန္သလို ဘုန္းခနဲ ဖန္းခနဲ႔ ဆက္တိုက္ထြက္ေပၚလာသည္။

ဖင္နဲ႔ဗိုက္ ကပ္ေနရာက ခြာသြားတိုင္း  ေစာက္ပတ္ထဲကအရည္ေတြအ႐ႊဲသားနဲ႔ထြက္လာတဲ့ လီးႀကီးကိုလဲ အနီးကပ္ကို႐ိုက္ျပထားသည္။ လီးႀကီးထိုးထဲ့လိုက္တိုင္း  ေစာက္ပတ္အေပၚ ယံနခမ္းသားေတြအထဲ က်ဴံ႕ဝင္သြားပုံမွာလဲ ရွင္းလင္းလွသည္။ ငါလိုးရင္ေကာ ဒီလိုျဖစ္လားလို႔ႀကဳံတုန္း ရဲေလး ေတြးမိလိုက္ေသးသည္။ ဖြဲထား… ဖြဲထား ေအး ဟုတ္ပီ အဲ့လိုေလး´´   ႀကိဳက္လား ခေလး ´´ ႀကိဳက္တာေပါ့ မႀကိဳက္ရင္ အခုလို ေန႔တိုင္း လာကုန္းပါ့မလား´´   ဗ်စ္… ဗ်စ္… ဗ်ိ ´´ အာ့ …အာ့´´   ဦး ေလခိုေနတယ္ထင္တယ္ေနာ္ အသံေတြအရမ္းထြက္တာပဲ ´´  အထဲမွာေစာက္ရည္ေတြမ်ားလာလို႔ျဖစ္မယ္ ခေလး´´  ဦး ခေလးနဲ႔ ဦးအရင္မိန္းမနဲ႔ ဘယ္သူကပိုေကာင္းလဲဟင္´´ ကေလးကလဲ ကြာ ဘာဆိုင္လဲလို႔ ခေလးက နတ္သမီးေလးဆို ဟိုဟာႀကီးက မီးကြၽမ္းေနတဲ့ ေမ်ာက္နာမႀကီး´´   ေတာ္ပီေလ ပိတ္လိုက္ေတာ့´´  ဖုံထဲအာ႐ုံေရာက္ေနတာနဲ႔ သူ႔ေဘး ခင္ယုလြင္ ေရာက္လာတာကိုေတာင္ ရဲေလး မသိလိုက္ သူ႔လက္ထဲကေန ဖုံးကိုဆြဲယူသြားသည္။

ဘေလာ့လိုက္ပါဆို… အဆုံးထိ ထိုင္ၾကည့္ေနတယ္´´  အဲ့ဒါ ဦးမင္းေဇာ္လား´´ အင္း ဟုတ္တယ္ ´´   မ်က္နာေပၚတဲ့ ဖိုင္ေတြရွိ ေသးလား´´ မရွိပါဘူး ဒီတစ္ခုပဲ အဲ့ေလာက္အမလားလို႔ ´´  ေျပာရင္းနဲ႔ ခင္ယုလြင္က ေလးဖက္ေထာက္ကာ ရဲေလး ေပါင္ၾကားဝင္ လာသည္။   ေမာင္… ေဘာင္းဘီ ခြၽတ္´´ ရဲေလးက ခါးပတ္ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။ စိတ္ေလာေနပုံရတဲ့ ခင္ယုလြင္က ေျခရင္းကေန  အတင္းဆြဲခြၽတ္ပစ္သည္။ အေပၚက ဂ်င္းေဘာင္းဘီအရွည္မရွိေတာ့ေပမဲ့ အတြင္းခံအတိုေလးေတာ့ က်န္ေသးသည္။ တစ္ထည္ထဲ က်န္ေတာ့တဲ့ ေဘာင္းဘီတိုေလးထဲ ခင္ယုလြင္က လက္ႏႈိက္ကာ လီးဆြဲထုတ္သည္။ အားျပန္ျပည့္လာတဲ့ ရဲေလး လီးႀကီးဘြားခနဲ  ထြက္ေပၚလာသည္။ မဆိုင္းမတြ ပဲ သူမ ပါးစပ္ထဲဆြဲသြင္းကာ ခေလးေရခဲေခ်ာင္းစုပ္သလို တႁပြတ္ႁပြတ္ နဲ႔ အငမ္းမရစုပ္ ေတာ့သည္။ လီးလုံးကိုပင့္ ကာ လဥေတြကို ငုံသည္။ နခမ္းႏွစ္လႊာၾကား ညႇပ္ကာလဲ ဖိဖိတတ္ေသးသည္။ ရဲေလး နဲနဲေတာင္  ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္ခ်င္လာသည္။ ဒါေပမယ့္ သူ မတားမိ … ေနပါေစေလ မဝရွာေသးဘူးေနမွာ ဆိုပီးလႊတ္ေပးထားသည္။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္ သူ႔ဖုံးဝင္လာေတာ့ ခင္ယုလြင္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားပုံရသည္။

ကြၽတ္ ခနဲ႔စုတ္သပ္ပီး ဖုံးကို ခ်က္ခ်င္းမကိုင္ေသးပဲ နံပါတ္ ကိုအရင္ၾကည့္လိုက္သည္။ မ ဘယ္သူလဲ´´   မသိဘူး နံပါတ္အစိမ္းနဲ႔´´ ကိုင္လိုက္ေလ က်သြားအုံးမယ္´´   ခင္ယုလြင္လဲ အင္း ဆို ပီး ဖုံးကို စပီကာပါဖြင့္လိုက္သည္။   ဟဲလို ဘယ္သူလဲ´´ ခေလး ဦးေလ´´  ခင္ယုလြင္ ရဲေလး ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။    ရဲ ေလးက  ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္ရွင္း ´´ လို႔ ခပ္တိုးတိုးျပန္ေျပာသည္။ ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ ဦး´´  ေလစိမ္းေတြတိုက္တာခေလးရယ္ ဦးကို  တကယ္အဆက္ျဖတ္ပီလား မလာေတာ့ဘူးေပါ့´´ ဟုတ္တယ္ ျဖတ္ပီ ခုလဲမလာဘူး ေနာက္လဲ မလာေတာ့ဘူး ေနာက္တစ္ ေယာက္ရွာလိုက္ေတာ့ ဒါပဲေနာ္ ခေလးမအားဘူး ´´  ဘာလုပ္ေနလို႔မအားတာလဲ အိပ္ခ်ိန္ႀကီးကို´´ လီးစုပ္ေနလို႔ လီးစုပ္ေနလို႔ မအားတာ´´   ဟာ ေႂကြကြဲတယ္ ခေလးရာ …ေျပာေတာ့ ဦးလီးပဲ ႀကိဳက္တယ္ ဦးလီးပဲစုပ္မွာဆို´´ အဲ့ဒါပလီတာ ဦး ဒီလီးကပို ေကာင္းတယ္   ဒါပဲသိလား ေနာက္ကိုဘယ္ေတာ့မွ ဖုံးမဆက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္´´   ဖုံးခ်ပီး ပါဝါပါ တစ္ခါထဲပိတ္ပစ္သည္။

ဟိုလူႀကီး  ေတာ္ေတာ္ထိသြားမဲ့ပုံပဲေနာ္ မ´´ ခင္ယုလြင္က မတက္ႏိုင္ဘူးေလ ဆိုတဲ့အထာမ်ိဳး ပခုံးေလးတြန႔္ျပသည္။ မ ေသခ်ာသြားပီလား ´´     ဘာကိုလဲ ေမာင္´´ ရဲေလး သူ႔ေစာ္မ်က္နာအကဲခတ္သလိုစိုက္ၾကည့္ပီ ေမးၾကည့္သည္။ ဖင္မသရမ္းေတာ့ဘူးဆိုတာေလ´´     တစ္ေယာက္ထဲဆီမွာေတာ့သရမ္းလို႔ရတယ္မလား´´ ထိုသို႔ေျပာပီး တဆက္ထဲ ကိုယ္မွာပတ္ထားတဲ့ တဘက္အျဖဴေလး ျဖည္ခ် ကာ ေလးဖက္ေထာက္ပီး ကိုယ္အေရွ႕ပိုင္း ကုတင္ေပၚျပားေနေအာင္ဝပ္ကာ သူ႔ဖင္ႀကီးကို ေထာင္ကားေပးလာသည္။ လာေလ ´´   ရဲေလး လဲ လီးကိုင္ကာေနရာဝင္ယူသည္။

ဖင္ေတာ့ မလိုးနဲ႔အုံး …ေမာင္´´ ဘာျဖစ္လို႔´´   က်မက ဝမ္းဘိုင္ဝမ္းပဲဆြဲဖူးတာရွင့္ … ခုဏကမွ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ တစ္အိပ္ယာထဲ  တစ္ခ်ိန္ထဲ ဖင္ခံခဲ့ရတာေလ အီတာေပါ့´´ ဟုတ္ပီေလ ဒီေန႔ေတာ့ အနားေပးလိုက္ပါ့မယ္´´   စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ သူကေနာက္သလိုေျပာမိ ေပမဲ့  ခင္ယုလြင္ကေတာ့ မ်က္နာေလး ခပ္တည္တည္ျဖစ္သြားၿပီးသူ႔ကို  ေမာင္ …တျခားမိန္းမေတြမလုပ္ရဘူးေနာ္´´ တဲ့ ။ ဒီေနရာ မွ သူမ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ႏႈိင္းယွဥ္ ကာ ေစာဒကတက္ခ်င္တက္လို႔ရတဲ့အေျခအေနရွိေပမဲ့ ရဲေလး ပါးစပ္ကအင္း´´လို႔ပဲေျဖခဲ့ မိသည္။  ေနာက္ေတာ့ စကားေတြမ်ားေနလို႔ တြင္းေအာင္းဖို႔ရာ ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ သူ႔ေႁမြႀကီးကို လဲ ခင္ယုလြင္ ေစာက္ပတ္ဝနဲ႔   ေခါင္းေတ့ေပးလိုက္သည္။အိစက္ႏူးညံ့ေနတဲ့နံရံေတြကို ျဖတ္သန္းၿပီး သူ႔လီးႀကီးက အနက္ရႈံးဆုံးထိတိုးဝင္သြားေတာ့သည္။    “အာ႐ုံငါးပါးႏွင့္ အနီးကပ္ရင္ဆိုင္ရပါမူ ပုထုဇဥ္တို႔မည္သည္ ရန္သူပင္ ျဖစ္လင့္ကစား က်ရႈံးတတ္ေသာသေဘာရွိၾကကုန္၏´´    ဆိုတဲ့ စကားကို သြားသတိရမိသည္။  မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေနပါေစ သူ နဲ႔ မ ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ လြယ္လြယ္နဲ႔ ေဝးသြားမယ့္ သူေတြမဟုတ္  ဘူး ဆိုတာေတာ့ ရဲေလး ေကာင္းေကာင္းသိေနသည္။