လက်ဝေခံ

လက်ဝေခံ (ဇာတ်လမ်းရှည်)

“ ခင်မွန် ” “ ရှင်..”   “ ဆရာ့ကို စားပွဲပေါ်က ဖိုင် အစိမ်းလေး ကမ်းလိုက်စမ်းပါ ..”   “ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…”   ခင်မွန်သည် စားပွဲတွင်  အလုပ်လုပ်နေရာမှထကာ ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ စားပွဲရှေ့သို့ လျှောက်လှမ်းလိုက်သည် ။ခင်မွန် ဖြေးဖြေးလေး လျှောက်နေစဉ်မှာပင် လှုပ် လီ လှုပ်လဲ့ဖြင့် တုန်ခါနေသောတင်ပါးကြီးများက အရွယ်နှင့် မမျှအောင် ကြီးမားလှသည် ။  ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ စားပွဲပေါ်မှ ဖိုင်အစိမ်း လေးကို ယူပြီး ပက်လက်ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်နေသည့် ဆရာ့ထံသို့ ပတ်ပြီး လျောက်လှမ်းသွားသည် ။ခြေလှမ်းတွေ လှမ်းလိုက် လေတိုင်း ဝတ်ထားသောထမိန်လေးအတွင်းမှ ရုန်းကန် ထကြွသွားသည့်ခင်မွန်ရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးများမှာ ဖြောင့်တန်းပြီး တုတ်တုတ်ခဲ ခဲ ရှိလှသည် ..။

“ ဆရာ..ဒီမှာ ဖိုင်…”   “ အော်..အေး..အေး…”   ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန် ကမ်းပေးနေသော ဖိုင်လေးကို လှမ်းယူလိုက်သည် ။ ဆရာ့ ထံသို့ ဖိုင်ကိုပေးအပြီး ခင်မွန် လှည့်ထွက်လိုက်သည် ။  “ အော်..ခင်မွန်…”ဆရာ့ ခေါ်သံကြောင့်ဆရာထိုင်နေရာဘက်သို့ ပြန်လှည့် လိုက်သည် ။ “ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…”  “ ဒီ စာအုပ်ထဲက အခန်း ( ၃ ) နဲ့ ( ၆ ) ကို လေ့ကျင့်ခန်း မေးခွန်းတွေ ချည်း ထုတ်ရေးပေးပါ အုံး…” ဆရာဦးစိုးဦးက ဖိုင်ယူပေးရန် မပြောခင်က သူဖတ်နေသော စာအုပ်ကို ဖွင့်ပြသည် ။ မတ်တပ်ရပ်လျက် ငုံ့ကြည့်နေသော  ခင်မွန်၏ လည်ဟိုက် အကျၤ ီကြောင့် ရင်သားများမှာ တဝက်လောက်အပေါ်ပိုင်းကို ဖြူစင်ဝင်းနုဖတ်စွာ တွေ့ရသည် ။ ခင်မွန်က  ဆရာပြသည်များကို ကြည့်ပြီး ဆရာ့လက်မှ စာအုပ်ကိုလှမ်းယူကာ သူမ၏စားပွဲသို့ ပြန်လျောက်ခဲ့သည် ။ ပြီးတော့ လုပ်စရာများကို  ဆက် လုပ်နေလိုက်သည် ။

ခင်မွန်သည် ဆရာဦးစိုးဦး၏ ကျူရှင်ကျောင်းတွင် စာရေး အဖြစ် ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်နေသည်မှာ ဒီနှစ်စာသင်နှစ် ..နှစ်စထဲက ဖြစ် လို့ ယခုဆိုလျှင် ( ၄ )လ ပင် ရှိပြီ ဖြစ်သည် ။တက္ကသိုလ် အဝေးသင် တွင်ဒုတိယနှစ် တက်နေပြီး တခြားအလုပ်ထက် ကျောင်းစာနှင့်  နီးစပ်ကာ သွားရလာရ နီးစပ်လွယ်ကူသော ဦးစိုးဦး၏ ကျူရှင်ကျောင်းတွင် အလုပ်လုပ်ရသည်ကို သူမ ပိုလို့ နှစ်သက်မိ၏ ။

သူမသည် ယခု အလုပ်ကိုသူမ၏ဘဝမှာ ပထမဆုံး ဝင်ငွေ ရသည့်အလုပ် ဖြစ်လို့ ဂရုတစိုက် ကြိုးစားပမ်းစား လုပ်၏ ။ ယခု သူမအသက်သည် ( ၁၉ ) နှစ်သာ ရှိသေးသည် ။ ဘွဲ့ရပြီးပါက ယခုထက်ဝင်ငွေကောင်းသော လုပ်ငန်းများကို ရရှိ လုပ်ကိုင်ရမည် ဟုလည်း ယုံကြည်ထား၏ ။ ခင်မွန်သည် လုပ်စရာ ရှိသော အလုပ်များကို ကြိုးစားပြီး စိတ်ဝင်တစား လုပ်ကိုင်နေသည် ။ ခင်မွန်အလုပ်လုပ်နေသည်မှာ မည်မျှကြာသွားသည် မသိ ။ ကျောင်းရှေ့သို့ ကားတစီး ရပ်လိုက်သံ ကြားမှ ခေါင်းကလေး မော့ပြီး ကြည့်ဖြစ်၏ ။

တက္ကစီကား အဖြူလေးတစီးသည် ခင်မွန်တို့၏ ကျောင်းရှေ့တွင် ရပ်ကာ ကားပေါ်မှ အသက် (၂၆ ) နှစ်ခန့်ရှိသည့် လုံးကြီးပေါက်လှ နှင့် ခပ်တောင့်တောင့် အမျိ ုးသမီး တဦး ဆင်းလာပြီးတက္ကစီကား မှာ ပြန်ထွက်ခွာသွားသည် ။  တက္ကဆီပေါ်မှ ဆင်းလာသော အမျိ ု းသမီးသည် ခင်မွန်တို့ ရှိရာသို့ တန်းတန်းမတ်မတ် လာပြီးနောက် အထဲသို့ ဝင်လာ၏ ။ဆရာဦးစိုးဦး က ဖတ်လက်စ ဖိုင် အစိမ်း လေးကိုချလိုက်ပြီး ခေါင်းထောင်ကာကြည့်လိုက်၏ ။   “ ဟာ..ကြည်ဖြူပါလား..လာထိုင်…”   အမျိ ုးသမီးက ဆရာ့ဘေးရှိ  ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့မှ..“ ကိုကိုစိုး ကျောင်းကို မရောက်ဖူးတာနဲ့ ကြည်ဖြူ တမင် ရောက်အောင် လာခဲ့တာ ပါ…”   သူတို့နှစ်ဦး စကား စတင်ကာ ပြောလိုက်စဉ်မှာပင် ခင်မွန်က လက်မှ နာရီလေးကို ကြည့်လိုက်၏ ။ ညနေ ( ၄ ) နာရီ ကျော် ပေပြီ ။ စားပွဲပေါ်ရှိ လုပ်လက်စ စာရွက်စာတမ်းများကို သေသေသပ်သပ်လေး ထပ်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ သူမ၏ ထမင်းချိ ုင့် လေးကို သူမဘေးရှိ စာစင်လေးပေါ်မှ ယူလိုက်၏ ။

“ ခင်မွန် ပြန်ချင် ပြန်တော့လေ …”  “ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ….”   ခင်မွန်က သူမ၏ စလင်းဘက်လေးကို ကောက်ပြီး လွယ်လိုက်ကာ  ထမင်းချိ ုင့်လေး ဆွဲလျက် ထွက်လာခဲ့တော့၏ ။  ကားဂိတ် ၂ဂိတ်မျှသာ ရှိသော သူမ၏ နေအိမ်ကို ကားမစီးတော့ဘဲ  လမ်းလျှောက်ပြီး ပြန်ခဲ့သည် ။ ဒီအချိန်ဆိုရင် ကားတွေ ကြပ်နေပြီ ..။ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း လမ်းလျှောက် ပြန်နေကျဖြစ်လို့ ခင်မွန် အလေ့အကျင့် ရနေပြီ ဖြစ်၏ ။   ခင်မွန် အိမ်သို့ ရောက်ခါနီးမှာပင် သူမတို့၏ အိမ်ရှေ့မှ တက္ကစီလေးတစီး ပြန်ထွက်သွားသည်ကို  တွေ့လိုက်ရ၏ ။ ခင်မွန် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူမ၏ အမနှင့် ခဲအိုတို့ရောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏ ။

“ ဟင်..မမ ”  “ ဟင်..ခင်မွန် ပြန်လာပြီလား …”  “ ဟုတ်ကဲ့..မမတို့ ဘယ်တုံးက ရောက်တာလဲ…”   “ အခုတင်ဘဲ..ညီမလေး …”    “ ညီမ ရေချိ ုးလိုက်ဦးမယ် …”   “ အေး..အေး…ချိ ုး…ညီမလေး…”   အိမ်ရှေ့တွင် ဦးလေး ဖြစ်သူနှင့် ထိုင်ပြီး စကားပြောနေကြ သော အမကို နျုတ်ခွန်းဆက်သ စကားများဆိုလျျက် အိမ်အတွင်းသို့ ခင်မွန် ဝင်ရောက်ခဲ့၏ ။ ခဲအို ဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦးကတော့ သူမ ကို မျက်လုံးအပြူးသားဖြင့် ကြည့်နေ၏ ။ အမဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေးမှာ ခင်မွန်ထက် အသက် ( ၅ ) နှစ်မျှ ကြီး၏ ။ လွန်ခဲ့သော တနှစ် ကျော်လောက်က အမဖြစ်သူမှာ အိမ်ထောင်ကျသွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏ ။ခင်မွန်တို့မှာ မိဘများ မရှိကြတော့ဘဲ အမေဖြစ်သူ၏ မောင် အရင်း ဦးလေး ဖြစ်သူ ဦးကျော်ရှိန်နှင့် အတူ နေထိုင် ခဲ့ကြသည် ။ဦးကျော်ရှိန်မှာ လူပျိ ုကြီး ဖြစ်ပြီး အသက် ( ၄၂ ) နှစ် ရှိပြီ ဖြစ်၏  ။

အမဖြစ်သူ အိမ်ထောင် ကျစဉ်က ဦးလေးက သဘော မတူခဲ့ပေ ။ခင်ခင်ထွေး၏ ယောကျ်ား ဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦးကို ဦးလေးက ကြည့် လို့မရ ဖြစ်နေ၏ ။ အမဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေး အိမ်ထောင်ကျပြီး ( ရ )လခန့်အထိ အိမ်တွင် ခင်မွန်တို့နှင့် အတူနေခဲ့ပြီး နောက်မှအမ ဖြစ်သူ၏ ယောကျ်ားမှာနယ်စပ်မြို့လေးတမြို့သို့တာဝန်အရ ပြောင်းရွှေ့သွားရလို့ ခင်ခင်ထွေးသည် သူမ၏ ယောကျ်ားနှင့် အတူ  လိုက်ပါသွားခဲ့၏ ။  ထိုသို့ ပြောင်းရွှေ့သွားပြီး တနှစ်နီးပါး ကြာမှ ယခုကဲ့သို့ပြန်လာခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်၏ ။ အမဖြစ်သူသည် သူမယော ကျ်ား ကိုမြင့်ဦး အလုပ်ကိစ္စဖြင့် လာလို့ သူမပါ လိုက်လာဟန်တူ၏ ။

သူတို့ လင်မယားတွင် ကလေး မရရှိကြသေးပါ ..။ ညီအမချင်း တနှစ်လောက် ကွဲကွာနေခဲ့ကြစဉ်အတွင်း စာချင်းတော့  အဆက်အသွယ် ရှိခဲ့ကြ၏ ။   ယခုအမဖြစ်သူကို တွေ့ရလို့ဝမ်းသာသွားသော်လည်း ခင်မွန်သည အမဖြစ်သူ ထိုင်နေရာသို့ သွးပြီး  ဖက်လှဲတကင်းနုတ်မဆက်ဖြစ် ..။ အကြောင်းမှာ ဦးလေးနှင့် စကားထိုင်ပြောနေလို့ ဖြစ်၏။    အထူးသဖြင့် ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦး ရှိ နေလို့ ဆိုလျှင် ပိုပြီး မှန်လိမ့်မည် ဖြစ်ပါသည် ။ခင်မွန်သည် အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပြီး ရေလဲ လုံချည် အပိုတထည်ယူကာ ရေချိ ု းရန်အတွက် နောက်ဖေးဖက်ကို ထွက်လာခဲ့၏ ။   ခင်မွန်တို့ အိမ်တွင် ရေချိ ုးခန်း သီးခြား မရှိပါ ။အိမ်၏ အနောက်ဖက် မီးဖို ဆောင်၏ ဘေးတွင် သွပ်ပြားများ ထောင်ကာထားသော နေရာတွင် ရေချိ ုးကြရ၏ ။ မီးဖိုဆောင်မှ နေပြီး အိမ်ဘေးဖက်သို့ထွက် သော တံခါးပေါက်၏ဘေးတွင် ဖြစ်၏ ။

ရေချိ ုးရန်နေရာသို့ အရောက်တွင် ခင်မွန်က ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းတွင် လွှမ်းခြုံ လာသော သဘက်ကို တန်းပေါ်သို့ တင်လိုက်၏ ။  ဖြူစင် ပြည့်တင်းသော ခင်မွန်၏ ရင်ဘတ်သား နုနုလေးများသည်လေစိမ်း ထိတွေ့မှုကြောင့် ကြက်သီးလေး တချက် ထသွား၏ ။ ခင်မွန်သည် ရေစည်ထဲမှ ရေကို ခပ်ကာ ဆပ်ပြာဖြင့် မျက်နှာ သစ်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့မှ ရေကို တဝကြီး ချိုးလေသည် ။   ရေချိ ုး ပြီးသည်နှင့် အပိုယူလာသော လုံချည်လေးကို လဲ ဝတ်လိုက်ပြီး စောစောက ယူလာခဲ့သော သဘက်ကိုပင် ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းမှာ  ပတ်ကာ ရေချိ ုးရာ အခန်းလေးမှ ထွက်ပြီး မီးဖိုဆောင်သို့ဝင်လာခဲ့၏ ။  ခင်မွန် မီးဖိုဆောင်သို့ အဝင်တွင် မီးဖိုဆောင်ထဲရှိ  သောက်ရေအိုးစင်တွင် ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦးမှာ ရေသောက်နေ၏ ။ ခင်မွန်က မီးဖိုဆောင်ထဲသို့ ဖြတ်အလျှောက် ရေအိုးစင်အနီးသို့  အရောက်တွင်ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦးက ခင်မွန်ကို လှမ်းပြီး ဆွဲကာ ဖက်လိုက်၏ ။

“ ဟာ..ကိုကိုမြင့်ကလဲ ..ဦးလေးနဲ့ အမ မြင်သွားရင် ဒုက္ခပါဘဲ လွှတ်ပါ …”  ခင်မွန်က အားရှိသမျှ ရုန်းကန်နေ၏ ။ ကိုမြင့်ဦးက လည်း ခင်မွန်ကို အတင်း ဆွဲဖက်နေသည် ။ယောကျ်ားအားကို မယှဉ်နိုင်လို့ ခင်မွန် ရုန်းမ၇နိုင် ဖြစ်ရ၏ ။ထို့ပြင် ဆက်ပြီး ရုန်းကန်နေ ပါက ဦးလေးနှင့်အမဖြစ်သူတို့ သိသွားမှာ စိုးလို့ ခင်မွန်မှာ ဆက်ပြီးတော့ အကြောက်အကန် မရုန်းကန်တော့ပါ ။   ကိုမြင့်ဦးသည်  ခင်မွန် အတန်ငယ် ငြိမ်သွားပြီ ဆိုလျှင်ဘဲ ခင်မွန်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်လေး ဖက်ပြီး ရေချိ ုးပြီးစ သန့်စင်နေသော  ခင်မွန်ရဲ့ နုနုငယ်ငယ် ချစ်စရာ မျက်နှာလေးကို အငမ်းမရနမ်းပါတော့သည် ။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ထားခံနေရသော ခင်မွန်၏ ဖင် သားကြီးများကိုလည်း ကိုမြင့်ဦးက သူ၏ လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်လိုက်သေး၏ ။

ဆန့်ကျင်ဖက် လိင်၏ ပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့ ဆုပ်နယ်တာတွေ ခံရလို့ခင်မွန်မှာ တကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းကာ အသက်ရှုမှားကာ မောဟိုက်လာ၏  ။ နမ်းလို့ အားရသွားပုံရသော ကိုမြင့်ဦးက သူ၏မျက်နှာကိုခင်မွန်၏မျက်နှာလေးမှ ခွာလိုက်၏ ။  “ သတိရလိုက်တာ ခင်မွန် ရယ် …ခင်မွန်ရော သတိမရဘူးလားဟင်…”  “ ဘာကို သတိရ ရမှာလဲ..ခင်မွန့်မှာ ဘာမှ သတိရစရာ မရှိဘူး…”   ခပ်တည်တည် လေး ပြောရင်း သူမကို ဖက်ထားသည့် မြင့်ဦး၏ လျော့ရဲရဲ ဖြစ်သွားသော လက်များ ကြားမှ ရုန်းကန်ကာ မြင့်ဦးကို ကျောခိုင်းပြီး  ထွက်ခဲ့ည် ။

ခင်မွန်၏ နုနုငယ်ငယ် မျက်နှာလေးမှာ နီရဲနေ၏ ။သူမ၏ မျက်ဝန်းလေးများထဲတွင်လည်း မျက်ရည်များ ရီေ၀ ရစ်ဝဲနေ၏ ။ မှန် တင်ထားသော ခုံပုလေး၏ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ချထားသော ကျောက်ပြင်လေး ရှိရာသို့ ရေလဲလုံချည်လေး ရင်လျားလျှက်ပင် ထိုင်ချလိုက်၏ ။ ကျောက်ပြင်လေး၏ပေါ်သို့သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် တချက်နှစ်ချက် ပွတ်လိုက်ပြီး အနီးရှိ ရေပုလင်းထဲမှ ရေ အနည်းငယ်ကို ကျောက်ပြင်ပေါ်သို့ လောင်းချလိုက်၏ ။  ပြီးတော့မှန်တင်ထားသော ခုံပုလေးပေါ်ရှိ သနပ်ခါးတုံးကို ယူပြီး  သနပ်ခါး သွေးလိုက်၏ ။ သနပ်ခါးသွေးရင်းဖြင့် ခင်မွန်၏ စိတ်အစဉ်တို့သည် လွန်ခဲ့သာ တနှစ်ခန့်ကကာလဆီသို့အတွေးရေယဉ် လေးဖြင့် စီးမျော လွင့်ပါ သွားတော့၏ ။   အိပ်မောကျနေသော ခင်မွန်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးသည် တချက် တွန့်သွား၏ ။ သူမ၏ ပေါင် နှစ်လုံးကြား ခွဆုံရှိ စောက်ဖုတ်ကလေးကို စိုစုစိစိ အရာတခု လာရောက် ထိတွေ့နေ၏ ။ ပြီးတော့စးမ၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း လေး တလျှောက်ကို ထိုအရာက ပွတ်တိုက်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ တကိုယ်လုံးသည် ရှိန်းဖိန်းပြီး ကြက်သီး တဖြန်းဖြန်း ထနေ၏ ။

ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက် ပွတ်တိုက်နေသော စိုစိုစိစိ အရာသည် စောက်ဖုတ်နှတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကို ထိ ထိမိမိလေး ပွတ်တိုက်လိုက်၏ ။   “ အင်..အင်…”   မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ထားသော ခင်မွန်ဋ္ဌ နှုတ်ခမ်းလေးများမှ ညည်းသံလေး  ထွက်ပေါ်လာ ၏ ။ သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးမှာလည်း သူမ အိပ်နေသော ခေါင်းအုံး ပေါ်တွင် ဘာ်ညာ လှည့်နေ၏ ။   ခင်မွန်၏ စောက် ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက် အစုန်အဆန် ပွတ်တိုက်နေသော စိုစိစိအရာသည် ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ် အပေါ်နားလေးသို့ အ နညးငယ် တိုးဝင်လာပြီး ခင်မွန်၏ စောက်စိလေးကိုတချက် နှစ်ချက် ကော် ထိုးလိုက်၏ ။

“ အင်း..အင်း..ဟင်း ……”  တကိုယ်လုံး တုန်သွားသော ခင်မွန်မှာ ရင်ထဲတွင် သိမ့်ကနဲ ခံစားလိုက်ရ၏ ။ သူမ၏ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို လည်း ခပ်ကာကားလေး ဆွဲထောင်လိုက်၏ ။ လက်တဖက်က ခင်မွန်၏ဖင်သားကြီးများ အောက်ကို ဝင်လာကာ ခင်မွန်၏ ထွေးအိ တင်းမာသော ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးနေ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်လေးကိုလည်း စိုစိစိအရာက ပွတ်တိုက်လျျက်ပင်  ရှိ၏ ။ခင်မွန်သည် သူမ၏ အိပ်ရာလေး ထက်တွင် နိုးတဝက် ဖြစ်လျှက် သိမ့်သိမ့်တုန်နေ၏ ။   သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေး အတွင်း တွင်လည်း စောက်ရေလေးများ စိုစွတ်စ ပြုလာ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးကို တစုံတခုက ဟတတလေး ဖြဲ လိုက်ပြီး စေစေက စိုစိစိအရာသည် ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်လေးထဲကို အတင်းပင် တိုးဝင်လာပြီး စောက်ဖုတ်လေး၏ အတွင်းသားနု နုများကို ပွတ်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ဆတ်ကနဲ တုန်သွား၏။

“ အ…အ…အင်း…အင်း…“  ခင်မွန်၏ စိတ်ထဲတွင် မချိတင်ကဲလေး ခံစားနေရပြီး တိမ်တိုက်များပေါ်တွင် လွင့်မျောပါသွားရသည် ။  ပြီးတော့ တော်တော်လေး ဝေးသည့်နေရာရောက်မှ ဗြုန်းဆို တိမ်တိုက်ကြီး ပေါ်မှ ခင်မွန်သည်လွင့်စင်ပြီး ကျသွားရသည် ။   “  အာ..ကျွတ်..ကျွတ် …ကျွတ်….”   ခင်မွန်သည် နိုးတဝက် အိပ်မက်မှ နိုးလာခဲ့လေပြီ …။သူမ၏ ရင်ထဲတွင် နုံးချိလျက် မောဟိုက် နေ၏ ။လေးလံလှသော သူမ၏ မျက်တောင်လေးများကို အတော်လေး အားယူပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်၏ ။ ညအမှောင်တွင် အရာဝထ္တု  များကို သဲကွဲစွာ မမြင်ရသော်လည်း သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင်လူတယောက်၏ ဦးခေါင်း ရောက်ရှိနေပြီး ထိုသူသည် သူ၏  လက်ကို သူမ၏ ဖင်သားကြီးများ အောက်သို့ သွင်းကာ သူမ၏ ထွေးအိ လုံးတစ်နေသော ဖင်သားကြီးများ ကို ဆုပ်နယ်နေပြီး  သူ၏လျာဖြင့်လည်း သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို ယက်ပေးနေကြောင်းကိုတော့ ခင်မွန် သုံးသပ်သိရှိလိုက်ရပါသည် ။ရုန်းကန်ရန်  စိတ်ကလေး ပေါ်လာသော်လည်း ခန္ဓာကိုယ်လေး သိမ့်သိမ့်တုန်လျက် ရင်တွင်းတွင် မောဟိုက် နွမ်းနယ်နေပြီး တကိုယ်လုံးမှာလည်း  အားအင်များ မရှိသလို ဖြစ်နေသဖြင့် သူမတွင်ရုန်းကန်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ပါ ။

ထို့ပြင် သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းသို့ လျောကနဲ လျောကနဲ တိုးဝင်လာသော လျာသည်စောက်ဖုတ်လေး၏ အတွင်းသား နုနုလေးများကို လိပ်ကာလိပ်ကာ ဆွဲယူနေသဖြင့်ခံစားနေရသည်မှာရှိန်းရှိန်းဖိန်းဖိန်း ဖြင့် အရသာ ကောင်းမွန်လှပြီး သူမ၏ ရင်တွင်းတွင် ခံစားပြီးရင်း ခံစားချင် ဖြစ်နေရသောကြောင့် ရုန်းကန်ချင်စိတ်လဲ ပျောက်ကွယ် သွားခဲ့၏ ။ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းသို့ တိုးဝင်နေသည့် လျာသည် ခင်မွန်၏ စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းသို့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးများ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းလေးကြားမှပင် လျောကနဲ လျောကနဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးကို လျှာဖြင့် ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးနေ၏ ။

“ အ….အ အင်း..ဟင်း..ဟင်း……” ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေး အတွင်းဝယ်စောက်ရေလေးများ စိုရွှဲနေပြီ ..။ ခင်မွန်၏ ခန္ဓာကိုယ် လေးမှာလည်း သိမ့်သိမ့်တုန်ကာ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများ မြောက်ကြွလာလိုက် သူမ၏ရင်သားလေးများ ကော့လာလိုက် ဖြစ်နေ၏  ။ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ဝကိုလည်း နှုတ်ခမ်းအစုံက ဖိကပ်ကာ ငုံစုတ်နေလိုက်သေး၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အတွင်းသို့ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်ပေးနေသာ လျှာသည်စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းမှထွက်လာကာစောက်ပတ်၀ ထိပ်နားရှိ စောက်စိလေးကို ထိထိမိမိ လေး ယက်ပေးလိုက်၏ ။ “ အ…အား..ရှီး..ကျွတ်..ကျွတ်…ကျွတ်…….ကျွတ်….”

ခင်မွန်၏ စောက်စိလေးကို တကြိမ်သာ မဟုတ် ။ အကြိမ်ကြိမ် ဆက်လို့ ယက်ပေးနေ၏ ။ “ အ….အ….အမလေး…ကျွတ်… ကျွတ်…”ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများမှာ အိပ်ရာပေါ်မှ မြောက်ကြွလာပြီး တော်တော်နှင့် အိပ်ရာပေါ်သို့ ပြန်မကျသေးဘဲ ကော့ပေး ထား ၏ ။   ခင်မွန်၏ ဦးခေါင်းလေးမှာ လည်း သူမ၏ ခေါင်းအုံးလေးပေါ်တွင် ဘယ်ညာ လူးပျံနေ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေး  အတွင်းမှာ စောက်ရေများ စိုရွှဲကာ စောက်ပတ်ဝလေးမှပင် အပြင်ဖက်သို့စိမ့်ထွက်နေကြပြီ ။   ထိုအချိန်တွင် စောက်စိလေးကို  ယက်ပေးနေသော လျျာသည် ယက်ပေးခြင်းမှ ရပ်လိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ အိပ်ရာပေါ်မှ လွတ်ခါ မြောက်ကြွထားသော ဖင်သားကြီး များမှာ အိပ်ရာပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားကြပြီးခင်မွန်၏ ရင်ထဲတွင် ဟာသွားရ၏ ။ စောက်ပတ်ဝမှ နှုတ်ခမ်းတစုံက စောက်ပတ်ဝသို့ ဖိ ကပ်လာပြီး စောက်ပတ်လေးထဲသို့ စုတ်လိုက်ရာ စိုရွှဲကာ စိမ့်ထွက်နေကြပြီ ဖြစ်သောခင်မွန့်စောက်ရေလေးများမှာ စောက်ပတ်ဝမှ   စုတ်ပေးနေသော နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ကြားဆီသို့ ပြေးထွက်သွားကြ၏ ။ ခင်မွန်မှာ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ပြန်ကြွ ပင့်ကော့ ပေးလိုက်သည် ။

“ အ…အ…ကျွတ်ကျွတ်….”  ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ဝလေးတွင် နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုတ်ပေးနေစဉ်မှာပင် လျှာက လျောကနဲ  စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်လာပြန်သည် ။ နုနယ်လှသော စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများကို လိပ်ကာလိပ်ကာ ယူနေပြန်သည် ။  ခေတ္တမျှ ငြိမ်နေသော ခင်မွန်မှာလူးလွန့်လာရပြန်သည် ။  “ အင်း..အင်း..ဟား……အား…”   ဒီတခါတွင်တော့ ခင်မွန် ၏ စောက်ဖုတ် ဝလေးမှ ဖိကပ်ကာ စုတ်နေသော နှုတ်ခမ်းနှင့် စောက်ေါင်းအတွင်းသို့ ထိုးထည့်ကာ အတွင်းသားလေးများကို ပွတ်ဆွဲကာ ယက်နေ သည့် လျှာသည် လုံးဝအနောက်ကို ပြန်မဆုတ်တော့ဘဲ အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ခပ်သွက်သွက် ယက် လိုက် ဖိကပ်ကာ စုတ်လိုက် လုပ်နေ ပြီ ..။

ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းမှာ စုလိုက် ကားလိုက်နှင့် ဖြစ်နေ ၏ ။ ဖင်သားကြီးများမှာလည်း မြောက်ကြွလာကြပြန်ပြီး စောက်ပတ် လေးကို ကော့ ပေးထားသည် ။ ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများမှာတဆတ်ဆတ် တုန်နေကြပြီး မျက်လုံးလေးများ မှတ်လျက် ဦးခေါင်း သည် ဘယ်ညာ ရမ်းခါနေ ၏ ။   ခင်မွန်၏ လက်ကလေး နှစ်ဖက်သည်လည်း သူမအိပ်နေရာ အိပ်ရာပေါ်မှ အိပ်ရာခင်းလေးကို  အတင်းပင် လုံးချေ ဆုပ်ကိုင်ထား ၏ ။    “ အ..ကျွဆ်..ကျွတ် ….ရှီး..အား…အင်း…”   တဆတ်ဆတ် တုန်နေသော သူမ ၏ နှုတ်ခမ်း လေးများမှ ညည်းသံလေးများ မျိ ုးစုံ ထွက်နေ ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ခေါင်း အတွင်းသို့ တိုးဝင်နေသော လျျာသည် ကျဉ်းကျပ်နေ သော စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများ ကြားမှပင် အတွင်းသို့ အတင်းတိုးကာ ပိုပြီး ဝင်လာ ၏ ။ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားများကို လည်း ရနိုင်သလောက် ဖြဲလိုက်တာကို ခင်မွန် ခံစားလိုက်ရ ၏ ။

“ အ…အ…အ…အင်း…” လို့ ခင်မွန် ညည်းတွားလိုက် ၏ ။  ခင်မွန် ၏ စောက်ပတ်အတွင်းကို အတင်းတိုးကာ ပိုပြီး ဝင်လာသော  လျျာက စောက်ပတ် အတွင်းသားများကို စောစောကထက် ပိုပြီး ဖိကာ ပိုပြီး မြန်မြန် ယက်နေ၏ ။   “ အ…အ….အမလေး… အင်း..အင်း..ဟင်း …..”   စောက်ရေများ စိုနစ်နေပြီ ဖြစ်သော ခင်မွန် ၏ စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများသည် လှုပ်လှုပ်ရှားရှား  ဖြစ်လာကာ သူတို့ကို ယက်နေသော လျျာကို ဖျစ်ညှစ်လာကြ ၏ ။ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများမှာပိုပြီး မြောက်ကြွလာကြပြီး  အိပ်ရာပေါ်သို့ ပြန်မကျတော့ ..။စောက်ပတ်ဝကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် အားရပါးရ စုတ်ယူလိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းအတွင်းရှိ လျှာကလည်း  သူ့ကို ရစ်ပတ် ဖျစ်ညှစ်နေကြသော စောက်ပတ်အတွင်းသားလးများကို အားပြိုင် ကာ အနိုင်ကြဲရင်းအတင်းပင် ထိုးကော်ကာ လေး  ငါးကြိမ်မျှ ယက်လိုက်တော့သည် ။

“ အ…အ…အမလေး…အ…အ…အား……”  ခင်မွန်၏ တကိုယ်လုံးမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားပြီး ဖင်သားကြီးများမှာလည်း  သိမ့်ကနဲ ငြိမ့်ကနဲ သုံးလေးကြိမ်မျှ ကော့ထိုးသွား ၏ ။စောက်ခေါင်းလေး အတွင်းမှ လျှာကို ခင်မွန်၏ သုတ်ရေလေးများက  ပက်ဖျန်း ထိတွေ့လာ ၏ ..။ ခဏ ကြာတဲ့အထိ ခင်မွန် ၏ ဖင်သားကြီးများမှာ ခါရမ်းနေပြီးမှ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချသံနှင့်အတူ မွေ ကယာပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားတော့ ၏ ။  ထိုအခါတွင်မှ ခင်မွန်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သွင်းထားသော လျှာသည် ပြန်ထွက်သွား ၏ ။  စောက်ပတ်အဝတွင် ဖိကပ်ကာ စုတ်ပေးနေသော နှုတ်ခမ်းများ လည်း ခွာသွားလေသည် ။ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ပွစိပွစိ ဖြစ် လျာက် ရှိနေသေးသည် ။

ထိုနောက် ပွစိပွစိ ဖြစ်နေသော ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ဝလေးကို လျှာဖြင့် အပြာလိုက်လေးငါးကြိမ်လောက် ဖိကပ်ကာ ယက်ပေးလိုက်ပြီးမှ ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားရှိ ဦးခေါင်းမှာ ဖယ်ခွာ ထွက်သွားလေတော့သည် ။ပြီးတော့ ဖေါင်းကား  အိထွေးနေသော ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အုံလေးကို နူးနူးညံ့ညံ့လေးဖြင့်ရှိုက်ကာ နမ်းလိုက်သေး ၏ ။ခင်မွန်မှာ ထမိန်လေး ခါးတွင်  လိပ် တင်နေပြီး သူမ၏ အောက်ပိုင်းမှာ ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်လျှက်နေသည် ။ အိပ်ရာထက်တွင် ပက်လက်လေးလှန်ကာ မျက်လုံး  လေးမှိတ်လို့ မှိန်းနေ၏ ။ သူမ၏ ဖေါင်းအိနေသော ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကိုနှခေါင်းဖြင့် ဖိကာပ်ကာ တလှည့်စီ ရှိုက်နမ်း ခံရပြီးမှ  မျက်လုံးလေးကို အားယူကာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိ ၏ ။ညအမှောင်ထုတွင် ဘာမှ မမြင်ရဘဲ သူမ၏ အနီးအနားတွင် လည်း မည်သူမျှ မ ရှိတော့ကြောင်း ခံစားသိရှိလိုက်ရတော့ ၏ ။

နောက်နှစ်ရက် ဆိုလျှင် အမဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေးတို့ သည် နယ်စပ်မြို့ကလေးသို့ ပြောင်းရွှေ့ရတော့မည် ဖြစ်လို့ ညဦးပိုင်းတွင် အမဖြစ်သူနှင့် ဧည့်ခန်းတွင်းမှာ ထိုင်ပြီး စကားပြောနေကြသည် ။ ညကိုးနာရီလောက်တွင် ဦးလေးမှာ လမ်းထိပ်ရှိ ဓမ္မာရုံသို့ ထွက်သွား သည် ။ မနက် အာရုံဆွမ်း လောင်းပြီးမှ ပြန်လာမည် ဖြစ်သည် ။ ထိသို့ မိုးလင်းခါနီးမှ အမြဲ ပြန်လာနေကျ ဖြစ်သည် ။အမ ခင်ခင် ထွေးရဲ့ ယောကျ်ား ကိုမြင့်ဦးမှာ ယခုအချိန်အထိ ရုံးမှ ပြန်မလာသေး ။ သူပြောင်းရတော့မည် ဖြစ်လို့ သူ့မိတ်ဆွေများနှင့်အတူ ဒီည  ထမင်းစားမည်ဟု အမ ခင်ခင်ထွေးထံဖုန်းဆက်ထားကြောင်း သိရ၏ ။ညဆယ်နာရီခွဲတွင် ညီအမနှစ်ယောက် တံခါးများ ပိတ်ကာ  အသီးသီး အိပ်ရာ ဝင်ခဲ့ကြသည် ။ ခင်မွန် အိပ်ရာထက်တွင် လှဲလျောင်းနေရင်း အိပ်မပျော်တပျော် အချိန်လေးတွင် အိမ်ရှေ့မှ ခဲအို ကိုမြင့်ဦး၏ ခေါ်သံ သုံးလေးခွန်း ကြားလိုက်ရ၏ ။ ထိုနောက် အမဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေးက ထပြီး တံခါးဖွင့်ပေးသံ ကိုမြင့်ဦးနှင့် ခင်ခင် ထွေးတို့ စကားပြောသံနှင့် တံခါး ပြန်ပိတ်သံတို့ကို ခင်မွန်အိပ်ရာထက်မှ ကြားလိုက်ရ ၏ ။

ထိုသို့ ကြားရပြီး ခဏနေမှ ခင်မွန် အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည် ။သနပ်ခါး လိမ်းရင်း အတိတ်ကာလလေးဆီသို့ လွင့်မျောသွားခဲ့သော ခင်မွန်သည် သူမ၏ မကြာသေးသော အတိတ်ကာလ အဖြစ်အပျက် ခံစားမှုများကို တွေးတောရင်းဖြင့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာမာတာတလေး ဖြစ်လာကာ အတွင်းတွင် စောက်ရေလေးများပင် စိုစွတ်လာလေသည် ။စောစောက ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦး၏ ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက် ဆုပ်နယ် ခံခဲ့ရသော အရှိန်ကလေးကလည်း ရင်ထဲဝယ် အရှိန်မသေသေးသည့်အတွက် ခင်မွန်၏ ရင်တွင်းမှာ ကာမဆန္ဒစိတ်လေးများ ဖြစ်ပေါ် ခဲ စားနေမိရသည် ။ သနပ်ခါး လိမ်းပြီးသွားသော ခင်မွန်သည် သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ခြယ်သ လိုက်သည် ။ အဝတ်အစားလဲ ခေါင်းဖီးကာ အိမ်ရှေ့သို့ ထွက်ခဲ့သည် ။

ခင်မွန်တို့၏ အိမ်မှာ ပျဉ်ထောင် နှစ်ထပ်အိမ် ဖြစ်သည် ။  ခြံဝန်းနှင့်လည်း ဖြစ်၏ ။ဒီခြံနှင့် ဒီအိမ်မှာ ခင်မွန်တို့၏ အမေ့ဖက်မှ  ဘိုးဘွားများ ပိုင်သော အိမ်နှင့် ခြံ ဖြစ်၏ ။ ခင်မွန်၏ မိခင်မှာ မောင်နှစ်ယောက်သာ ရှိခဲ့ပြီး မိခင် ကွယ်လွန်သွားပြီးနောက်မိခင်၏  မောင်အရင်း ဖြစ်သူ ဦးလေး ဦးဖေတင်က ကျန်ခဲ့သော ပစ္စည်း ဥစ္စာများနှင့်အရင်းအနှီးများကို ဦးစီးပြီး ဆက်လက် လုပ်ကိုင်ကာ  ခင်မွန်တို့ ညီအမကို လူတလုံး သူတလုံး ဖြစ်အောင် ကျွေးမွေး   ပြုစုခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။   ခင်မွန် အသက် ဆယ်နှစ်တွင် ခင်မွန်၏  မိခင်သည် ကွယ်လွန်သွားခဲ့သည် ။ မိခင်ဖြစ်သူ မကွယ်လွန်ခင် နှစ်နှစ်ကပင် ဖခင် ဖြစ်သူမှာ ကွယ်လွန်သွားခဲ့ပြီး ဖြစ်သည် ။

ခင်မွန်တို့၏ နှစ်ထပ် ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးတွင် ဦးလေးဦးဖေတင်သည် အပေါ်ထပ်တွင် နေ၏ ။ ခင်မွန်တို့ ညီအမက အိမ်၏ အောက် ထပ်တွင် နေ၏ ။ အမဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေး၏ အခန်းနှင့် ခင်မွန်၏အိပ်ခန်းမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်၏ ။ခင်မွန်တို့၏ မိသားစုမှာ ချမ်း ချမ်းသာသာ မရှိသော်လည်း မချိ ု့တဲ့ပါ..။ လူတန်းစေ့ နေနိုင် စားနိုင်ကြ ၏ ။  ခင်မွန် အိမ်ရှေ့ကို ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့တွင် သူမ၏  အမဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေး တဦးတည်းသာ ထိုင်နေသည်ကို တွေ့ရသည် ။ ဦးလေးနှင့် ခဲအို ကိုမြင့်ဦးတို့ ရှိမနေကြပါ ။

“ မမထွေးက ဝလာတယ် နော်…”  “ အံမယ်..ညီမလေးလဲ လှလာပါတယ် …”   ညီအမနှစ်ယောက်သား ရယ်မိလိုက်ကြသည် ။    “  ဒါနဲ့ ဦးလေးက ပြောတယ်..ညီမ အလုပ်လုပ်နေပြီ ဆို…”   “ ဟုတ်တယ်..မမထွေး..ကျူရှင်မှာ ကျောင်းစာရေး ဝင်လုပ်နေတယ်  လေ…”   “ ဘယ်လောက် ကြာသွားပြီလဲ..ညီမလေးရဲ့…”   “ လေးလလောက် ရှိပြီ..မမထွေးရဲ့ ”   “ အလုပ်လုပ်ရတာ အဆင်ပြေရဲ့ လား…”  “ ပြေပါတယ်..မမထွေး..ဒါနဲ့ မမထွေးတို့ရော အဆင်ပြေရဲ့ လား ”   “ ပြေတယ်ဘဲ ပြောရမှာပေါ့ ညီမရယ်…ဝန်ထမ်း ဆို တာကတော့ ရရစားစားဘဲပေါ့ ..မစုဆောင်းနိုင်သေးပါဘူး…”   “ ကဲလာ..မမထွေး..ညီမတို့ အတူတူ ထမင်း စားကြရအောင် …”

ညီအမနှစ်ယောက် ယှဉ်ပြီး အိမ်၏ အတွင်းဖက်ရှိ မီးဖိုဆောင် ဖက်သို့ ဝင်ရောက်သွားကြသည် ။ခင်ခင်ထွေးသည် ခင်မွန်ထက်  အရပ် နည်းနည်းလေး ပိုရှည်သည် ။ ကိုယ်လုံးကတော့ ခင်မွန်က အမဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေးထက် အချိ ုးအစား ပို ကျနသည် ။ခင်မွန် က အသား အလတ်စားထဲက ဖြစ်ပြီး ခင်ခင်ထွေးက ခင်မွန်ထက် ပိုပြီး အသားဖြူသည် ။ မျက်နှာ အနေအထားကတော့ တမျိ ုးစီ  ချောကြ၏ ။ ခင်မွန်တို့ ညီအမ ထမင်းစားအပြီး အိမ်ရှေ့သို့  ရောက်ရုံရှိသေးသည် ။ ပါဘလစ်ကာ ကားလေးတစီးသည် သူနတို့၏  အိမ်ရှေ့သို့ ထိုးဆိုက်လာသည် ။

ခင်မွန်တို့ ညီအမနှစ်ယောက်စလုံး အိမ်ရှေ့သို့ ပြိုင်တူ ကြည့်မိလိုက်ကြသည် ။ ကားလေးကို ကိုယ်တိုင် မောင်းလာသည့် အသက်  ၂၆နှစ်ခန့်ရှိ ခပ်တောင့်တောင့် အမျိ ုးသမီးတဦးသည ်ကား၏ ရှေ့ခန်းမှ ဆင်းလာပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်သို့ ရောက်လာ၏ ။   “  ဟယ်..ကြည်ဖြူပါလား..လာ..လာ…ဘယ်က လှည့်လာတာလဲ..ငါ ဒီမှာ ရှိတာ ဘယ်လိုလုပ် သိသလဲ…”  ခင်ခင်ထွေးက အိမ်ရှေ့ တံခါးဝသို့ ရောက်လာသော ဧည့်သည် အမျိ ုးသမီးထံသို့သွားပြီး လက်ကို ဖက်လှဲတကင်း ဆွဲကာ အိမ်အတွင်းသို့ ခေါ်ဆောင်လာ သည် ။

“ ဒီလို..ခင်ထွေးရဲ့ စောစောကလေးက ကိုမြင့်ဦးနဲ့တွေ့လို့ ဒီမှာ ခင်ထွေး ရောက်နေတာ သိတာ…သူ့ဆီကဘဲ ဒီအိမ်လိပ်စာ ရခဲ့တာ  ခင်ထွေးရဲ့…” ခင်မွန် သေချာ မှတ်မိလိုက်ပါပြီ ။   ညနေက ကျူရှင်ကျောင်းကို ဆရာဦးစိုးဦးထံ လာခဲ့သည့် အမျိ ုးသမီး ဖြစ်သည်  ။ ဟုတ်သည်..ဆရာဦးစိုးဦးက ကြည်ဖြူလို့ ခေါ်လိုက်တာ ကြားခဲ့ရသည်ဘဲ …။ ကြည်ဖြူက ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်ရင်း မတ်တပ် လေး ရပ်နေသည့် ခင်မွန်ကို ကြည့်လျျက် “ သူက ဘယ်သူလဲ ” ဟု ခင်ခင်တွေးကို မေးလိုက်၏။

“ အော်..မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်…သူက ခင်ထွေးရဲ့ ညီမ ခင်မွန်လေ ….ခင်မွန်..ဒီအမက မမတို့ နေတဲ့ မြို့မှာ သူတို့မိသားစုရဲ့  လုပ်ငန်းတွေ ရှိတယ်လေ ..အဲဒီကို လာရင်း မမတို့နဲ့ ခင်သွားတာ..နံမည်က ကြည်ဖြူလို့ ခေါ်တယ်လေ ….”   “ ဟုတ်ကဲ့ မမ…တွေ့ရ တာ ဝမ်းသာပါတယ် …မမသောက်ဖို့ တခုခု သွားလုပ်လိုက်အုံးမယ်…” “ ဟာ..မလုပ်နဲ့တော့ ..အခုတင် မမက ထမင်းစားလာ တာ..တကယ် ပြောတာပါ…”   ကြည်ဖြူက အတင်းတားနေသည့်ကြားမှပင် ခင်မွန်က “ ဟာ..မရဘူး..ညီမတို့ဆီ ရောက်ရင် နဲနဲ လောက်တော့ သောက်မှ ကျေနပ်မယ်…”လို့ပြောပြီး လင်ပန်းလေးတချပ်နဲ့ အအေးခွက် တခွက်တင်ပြီး အိမ်ရှေ့ကို ပြန်ထွက်ခဲ့ သည် ။ အိမ်ရှေ့သို့ ခင်မွန် ရောက်သောအခါတွင် ခင်ခင်ထွေးနှင့် ကြည်ဖြူတို့မှာ စကားလက်ဆုံကျနေကြသည် ။

“ မမ ..နဲနဲဖြစ်ဖြစ် သောက်လိုက်ပါအုံး . .”  “ အော်..အေးအေး..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..ညီမလေးရယ်….”   ခင်ခင်ထွေးက “ ခင်မွန် ရေ…ကြည်ဖြူက ဒီည သူ့အိမ်ကို လိုက်အိပ်ဖို့ ခေါ်နေတယ်….အဲဒါ မမ လိုက်သွားဦးမယ်…ကဲ ကြည်ဖြူရေ ခင်မွန်နဲ့ စကားပြော လိုက်အုံး…ခင်ထွေးတော့ ပြင်လိုက်ဆင်လိုက်အုံးမယ်…”လို့ ပြောသည် ။  ခင်ခင်ထွေး အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသောအခါ ကြည်ဖြူ က ခင်မွန့်ကို စကားဆိုလာ၏ ။ ခင်မွန် သတိထားမိသည်မှာ စောစောက သူတို့ ပြောနေကြသည့် လေသံထက် တိုး ၏ ။

“ ညနေက ညီမလေးကို ကိုကိုစိုးရဲ့ ကျောင်းမှာ တွေ့လိုက်တယ်မှတ်တယ်..”  “ ဟုတ်တယ်..အမ..ကျမက ကျောင်းစာရေး ဝင်လုပ် နေတာလေ ..”  “ ဘယ်လောက် ကြာပြီလဲ..ညီမလေး…”   “ အင်း..လေးလလောက် ရှိပါပြီ..အမ”   “ အမတို့အိမ်က အမကို ကိုကို စိုးနဲ့ ဆက်ဆံတာ မကြိုက်ဘူးလေ..အဲဒါကြောင့် စောစောက ခင်ထွေးရှေ့မှာ ဘာမှ မပြောတာ…ခင်ထွေးက အိမ်က လူတွေ ရှေ့မှာ  အမှတ်တမဲ့ ပြောရင်ခက်မယ်လေ ..”  “ ဟုတ်ကဲ့ အမ..ကျမလဲ မမထွေးကို မပြောပါဘူး …”   “ အေး..အေး..ကျေးဇူးပါဘဲ  ညီမလေးရယ်…”  ကြည်ဖြူရဲ့ စကားဆုံးရင်ဘဲ ခင်ခင်ထွေးသည် သူတို့အနားသို့ စလင်းဘက်လေး လွယ်ကာ ရောက်လာ၏ ။

“ ကဲ ကြည်ဖြူရေ..သွားလို့ ရပြီ….”  “ အော်..အေးအေ..ကဲ..ညီမလေး အမ ပြန်အုံးမယ်…”   “ ဟုတ်ကဲ့ အမ..မမထွေး မရှိလဲ လာ လည်လို့ ရပါတယ်…”  ခင်ခင်ထွေးနှင့် ကြည်ဖြူတို့ ကားလေးရဲ့ ရှေ့ခန်းမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည် ။ ခင်ခင်ထွေးက ကားပြူတင်း ပေါက်မှ ခေါင်းလေးပြူကာ “ ကိုကိုမြင့် ပြန်လာရင်လဲ   အကျိ ုးအကြောင်း ပြောလိုက်အုံး..ညီမလေး…”လို့ ရပ်နေသော ခင်မွန်ကို  ပြောလိုက်ပါသည် ။   ခင်မွန်က ပြန်ခေါင်းညှိမ့်အပြတွင် ကားလေးသည် ခင်မွန်တို့ အိမ်ရှေ့မှ ထွက်ခွာသွားတော့သည် ။ ခင်မွန် ရဲ့ ရင်တွင်းမှာတော့ လေးလံနေသည် ။

ခင်မွန်သည် တံခါးဝတွင် ခပ်တွေတွေလေး ရပ်နေရာမှ အိမ်တွင်းသို့ လှည့်ဝင်ခဲ့ပြီး အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲရှိ ကုလားထိုင်တွင် ထိုင် လိုက်၏ ။ သူမ၏ စိတ်ကူးအာရုံထဲတွင် ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦး၏ ရုပ်ပုံလွှာက ထင်ဟတ်လာ၏ ။ ဒီည ဒီအိမ် အောက်ထပ်တွင် သူနဲ့ ငါ နှစ်ယောက်ထဲပါလား ဆိုသည့် အသိက ခင်မွန်၏ အာရုံထဲ ဝင်ရောက်လာသည် ဆိုလျျင်ဘဲ ရင်ဝယ် သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားရ၏ ။   စောစောက သူမ ရေချိ ုးအပြီး မီးဖိုဆောင်သို့ ဖြတ်အလာတွင်ကိုမြင့်ဦးက သူမကို ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက် ဆုပ်နယ်ပြီး “ သတိမရဘူး လား..ခင်မွန်ရယ်..”ဟု မေးခဲ့၏ ။

သတိမရဘဲ နေပါ့မလား ကိုကိုမြင့်ရယ်..ခင်မွန့်ရဲ့ စောက်ပတ်လေးကို တချီ ပြီးအောင် မက်မက်မောမောနဲ့ ယက်ပေးခဲ့တဲ့ ကိုကိုမြင့် ကို ခင်မွန် သတိမရဘဲ နေနိုင်ပါ့မလား ….။တယောက် နဲ့ တယောက် ရပ်တည်နေရတဲ့ အနေအထားအရ ဆင်ခြင်ပြီး နေခဲ့ရတာပါ  ….။   ကိုကိုမြင့်တို့ ပြောင်းသွား ပြီးတဲ့နောက် ခင်မွန်သည် ကိုကိုမြင့်ကို မကြာခဏ ဆိုသလိုသတိရခဲ့ရပါတယ် ..။ ကိုကိုမြင့်ကို  သတိရတာနဲ့ အမျှ ခင်မွန်၏ အသွေးအသားတို့ကလည်းကာမဆန္ဒကို တောင့်တရစမြဲပါ ..။  ခင်မွန်ရဲ့ အသွေးအသားတွေ ဘယ်လို ဘဲ ကာမဆန္ဒကို တောင့်တနေပါစေ…ဒီဆန္ဒကို ဖြည့်စွမ်းဖို့အတွက် ခင်မွန် မတတ်နိုင်ခဲ့ပါဘူး ။ တည်ငြိမ်နေတဲ့ ရေပြင်လေးကို  ဂယက်ထအောင်လုပ်သွားသူက ကိုကိုမြင့်ပါ ..။ မျက်နှာလွှဲ ခဲပစ် ကျောခိုင်း ထွက်သွားခဲ့တယ်လေ ..။

ဒါကိုတော့ ခင်မွန့်ရင်ထဲ မကျေနပ်ခဲ့ရတာ အမှန်ပါ ..။   အခုဘဲ ကြည့်လေ ။ ကိုကိုမြင့် အကြောင်းကို စဉ်းစားမိလိုက်တာနဲ့ ခင်မွန်ရဲ့  အသွေးအသားတို့က ကာမဆန္ဒကို တောင့်တ လိုလားနေရပြီ ။   ခင်မွန်သည် ခဲအို ကိုမြင့်ဦးကို ခင်ခင်ထွေး ခေါ်သလို ကိုကိုမြင့်ဟု  ခေါ်ခဲ့၏ ။ ကိုမြင့်ဦးသည် အသားအရည် နဲနဲညိုကာ အရပ်မှာ ခပ်ပြတ်ပြတ်နှင့် ဂင်တိုတို ဖြစ်၏ ။ အသက် သုံးဆယ် လောက် ရှိပြီ  ။  ခင်ခင်ထွေးနှင့် လက်ထပ်ပြီးစ အချိန်ထဲကပင် ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန့်ကို မရိုးသားသော မျက်လုံးများဖြင့် ခင်ခင်ထွေး လစ်ရင်  လစ်သလို ကြည့်နေတတ်၏ ။    ခင်မွန်ကလည်း မိန်းမသားတို့၏ သဘာ၀ အရည်အချင်း အရ သူမ၏အပေါ်တွင် ကိုမြင့်ဦး မရိုး သားသည်ကို သိနေ၏ ။ ထို့ကြောင့် တတ်နိုင်သမျှ ကိုမြင့်ဦးကို ရှောင်နေခဲ့သည် ။ ကိုမြင့်ဦးကလည်း ကြုံရင် ကြုံသလို ထိကပါး ရိ ကပါး လုပ်နေခဲ့၏ ။ ကြာလာတော့လည်း ခင်မွန်ခမြာ ရိုးလာခဲ့ပြီး တချက်တချက် သာယာသလိုပင် ရင်ထဲတွင် ခံစားလာခဲ့ရ၏ ။

ခင်မွန်သည် သူ၏ အတွေးအာရုံကို ဖြတ်လျှက် ထိုင်ရာမှ ထလိုက်၏ ။အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းအတွင်းရှိ တိုင်ကပ်နာရီကြီးကို လှမ်းကြည့် လိုက်တော့ ည ( ရ ) နာရီ ခွဲပင် ကျော်ခဲ့ပြီ ဖြစ်၏ ။   ခင်မွန်သည် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်ပြီးနောက် သူမ၏ ဧည့်ခန်း အတွင်းသို့ ပြန် ဝင်ခဲ့သည် ။ ပြီးတော့ ဘာရယ်မဟုတ် မသိစိတ်လေးဖြင့် မှန်တင်ထားသော ခုံပုလေး ရှေ့တွင် ထိုင်လိုက်ကာ သူမ၏  မျက်နှာလေးကို မှန်တွင် ကြည့်လျှက် မွန်းမံ ချယ်သလိုက်၏ ။  မျက်နှာလေးကို စိတ်တိုင်းကျ မွန်းမံချယ်သပြီး ခဧနေတော့  အိမ်ရှေ့သို့ ထွက်လာခဲ့ပြီး ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်လိုက်၏ ။သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် တစုံတယောက်ကို မျှော်နေသလို ခံစားနေရ၏ ။  ခင်မွန်သည် အတန်ငယ်ကြာအောင် ခပ်ငေါင်ငေါင်လေး ထိုင်နေပြီးမှ အိမ်ရှေ့က လူသံကြားတာကြောင့် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့  ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦး ပြန်လာသည်ကို တွေ့ရလို့ ထိုင်ရာမှ ထကာ တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်၏ ။

တံခါးဖွင့်နေသော ခင်မွန်၏ မျက်နှာလေးမှာခပ်တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်လေး ဖြစ်နေသော်လည်းသူမ၏ လက်ချောင်းလေးများကတော့  တုန်ရင်နေကြသည် ။    တံခါးပေါက်မှ ဝင်လာသော ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန်ကို ဂရုထား မကြည့်ဘဲ အိမ်အတွင်းသို့ ဝင်သွား တော့သည် ။ တံခါးပိတ်ပြီးသောအခါ ခင်မွန်သည်အိမ်အတွင်းသို့ ပြန်ဝင်လာရင်း အမဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေး မှာသွားသည်ကို သတိရ လိုက်မိသည် ။   စောစောက အိမ်အတွင်းကို ဝင်သွားသော ကိုမြင့်ဦး၏အချိ ုးကို ခင်မွန် သတိထားမိလိုက်၏ ။ သူမစိတ်ထဲတွင် တော့ နဲနဲ တင်းသွားခဲ့ရ၏ ။ ဒါပေမယ့် စကားမပြောချင်လို့ မဖြစ်ပါ ။ အမ ဖြစ်သူ မှာ ထားသည်ကိုတော့ ပြောရလိမ့်မည် ။

“ ကိုကိုမြင့်..မမထွေးကို မကြည်ဖြူ လာခေါ်သွားတယ် ..အဲဒီမှာ ညအိပ်မယ်လို့ မှာသွားတယ် …” “ အေး..ငါသိတယ် …”   အိမ်ရှေ့ ခန်းမှ လှမ်းပြောသော ခင်မွန်၏ စကားဆုံးတော့ အိပ်ခန်းတွင်းမှ ကိုမြင့်ဦးက အသံပြတ်ဖြင့် ပြန်ပြော၏ ။   ကိုမြင့်ဦး၏ အသံကို  ကြားတော့ ခင်မွန်၏ စိတ်ထဲ တင်းနေရာကနေ ဒေါသစိတ်လေးပါ စွက်ဖက်လာတော့၏ ။ မပြောမဖြစ် ဆက်ပြီး ပြောရပေဦးမည် ။    “ ကိုကိုမြင့်..ထမင်းစားပြီးပြီလား ..”   “ မစားရသေးဘူး ..”   “ ဒါဆိုရင် ခင်မွန် ထမင်းပွဲ ပြင်ပေးမယ် ..”   “ ရေချိ ုးလိုက်ဦး မယ်..ရေချိ ုးပြီးမှ စားမှာ…ငါ့ဖါသာ ထည့်စားမယ်…”  ဒီတခါတော့ ခင်မွန် တကယ်ပင် ဒေါသ ထွက်သွားရပါပြီ ။ ခင်မွန်က သူမ၏  အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်၏ ။ ခင်မွန်ကို ဒီလို အချိ ုးမျို ုးလုပ်လို့ ဘယ်ရလိမ့်မလဲ..တွေ့ကြသေးတာပေါ့  ကိုကိုမြင့်ရယ် ..။

စိတ်ထဲမှ ကြိမ်းလိုက်ပြီး ခင်မွန်သည် မီးဖိုဆောင်ဖက်သို့ ဝင်လိုက်သည် ။ မီးဖိုဆောင်ဖက်ကို ဝင်လာရင်း ခင်မွန် စဉ်းစားမိ၏ ။ သူမ  စောစောက ကိုကိုမြင့်ကို ပြောခဲ့သော စကားများသည် မပြောမဖြစ် ပြောလိုက်ရသော စကားများသာ ဖြစ်၏ ။ကိုကိုမြင့် ကတော့ သူ့ကို စေတနာတွေ ပိုပြီး တမင်လိုက်လျောနေတယ်လို့များ ထင်သွားမလားပါဘဲ ။  မီးဖိုထဲ ရောက်တော့ ဟော့ပလိပ်ကို  ဖွင့်ပြီး ဟင်းချိ ုအိုးကို တင်လိုက်၏ ။ ထိုအချိန်တွင် မီးဖိုဆောင်၏ ဘေးတံခါးပေါက်မှ တံခါးရွက်ကို ဖွင့်ပြီး ကိုမြင့်ဦး ရေချိ ုးရန်  ထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ပြီးတော့ သူဖွင့်ထွက်သွားသော တံခါးကို ခပ်ဟဟလေး ပြန်ပြီး ပိတ်ထားခဲ့သည် ။

ခင်မွန်က ဟင်းချိ ု နွှေးထားရင်း ထမင်းအိုးကို ပလပ်ပြန်တပ်ကာ အပူပေးထားလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ပန်းကန်စင်မှ ပန်းကန်  သုံး လေးချပ်ကို ယူင်္ပြီး ဆေားကြောရန်အတွက် မီးဖိုဆောင် ဘေးတံခါးကို ဖွင့်ရန် လက်လှမ်းကိုင်ပြီးမှ ကိုမြင့်ဦး အပြင်တွင် ရေချိ ုး  နေသည်ကို သတိရသည် ။စောစောက ကိုမြင့်ဦး ပြန်ပိတ်ထားခဲ့သည့် တံခါးကြားမှ အပြင်သို့ ဘာရယ်မဟုတ် ကြည့်လိုက်မိ၏ ။  “  အဲ..တော့…”   ခင်မွန်မှာ မျက်လုံးလေး ဝိုင်းသွား၏ ။ကိုမြင့်ဦးသည် အပြင်ဖက်ရှိ သွပ်ပြားများ ထောင်ကာထားသော ရေချိ ုးရန် နေရာမှာ ရေချိ ုးနေ၏ ။ သွပ်ပြားများမှာ တခြားဖက်တွင်သာ ကာထားသော်လည်း မီးဖိုဆောင်မှထွက်သော တံခါးဘက်တွင်တော့  ကာမထားပါ ။ အပြင်ဖက်တွင် ထွန်းထားသော ၁၀၀ ဝပ်မီးလုံး၏ အလင်းရောင်ဖြင့် ကိုမြင့်ဦးကို အတိုင်းသား မြင်နေရ၏ ။  ကိုမြင့်ဦးမှာ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်ရေချိ ုးနေသည်ကို ခင်မွန် တွေ့လိုက်ရလို့ သူမ၏ပါးစပ်မှအာမေဋိတ်သံလေးထွက်သွားရခြင်းပင်  ဖြစ်၏ ။

ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ရေချိ ုးနေသော ကိုမြင့်ဦးမှာ ခန္ဒာကိုယ် တခုလုံး ကြွက်သားများ သူ့နေရာနှင့်သူ အပြိုင်းပြိုင်း ထလျက်ရှိပြီး  သူ၏ပေါင်ရင်းခွဆုံမှာတော့ မဲနက်နေသော အမွှေးများကြားမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင်နှင့် လီးကြီးမှာ နဲနဲနောနော မဟုတ်ပါ ။ အရှည်  ခြောက်လက်မကျော်ကျော်လောက်နှင့်လုံးပတ်မှာ ကျပ်လုံးလောက် ရှိမည် ဖြစ်၏ ။တချက်လောက် ကြည့်လိုက်မိသော ခင်မွန်မှာ သူမ၏ မျက်လုံးများကို မြင်ကွင်းမှ ဖယ်ခွာလို့ မရတော့ပါ ။ ခင်မွန် ငေးလို့ ကြည့်နေမိ၏ ။  ကိုမြင့်ဦး၏ လီးတန်ကြီးမှာ တရမ်းရမ်း ဖြင့် ရှိနေပြီး လီးတန်ကြီးအောက်ရှိ ဥကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း လုံးတစ်နေပြီး ကြီးမားလှ၏ ။ခင်မွန်မှာ ကြည့်နေရင်း အာခေါင်များ  ခြောက်လာ၏ ။သူမ၏ အသွေးအသားတို့သည်လည်း ဆူဝေလာ၏ ။ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်းဖြင့် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်း တွင် ယားတားတားလေးဖြစ်လာကာ စိုစိစိလည်း ဖြစ်လာ၏ ။

ထိုအချိန်မှာ ကိုမြင့်ဦးသည် ရေချိ ုးလို့ ပြီးသွားလို့ ပုဆိုးကို လှမ်းယူလိုက်တာ တွေ့လိုက်ရသည်မို့ ခင်မွန်သည တံခါးပေါက်နားမှ  ခွာကာ မီးဖိုဆောင်အတါင်းသို့ ပြန်ဝင်လာခဲ့ပြီး သူမကိုင်ထားခဲ့သော ပန်းကန်များကို ပန်းကန်စင်ပေါ်သို့ ပြန်တင်လိုက်၏ ။ ဟော့ ပလိပ်ကို ပိတ်ပြီး ဟင်းချိ ုအိုးကို ချလိုက်၏ ။ ထမင်းအိုး ပလပ်ကိုလည်း ပြန်လို့ ဖြုတ်လိုက်၏ ။ ထိုအချိန်အတွင်းတွင် ကိုမြင့်ဦး က မီးဖိုဆောင်မှ ဖြတ်ကာ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ဝင်သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်၏ ။   ခင်မွန်က ထမင်းများခူးခပ်ပြီး ထမင်းစားပွဲတွင် တင်ကာ  ထမင်းပွဲ ပြင်လိုက်သည် ။ ခင်မွန် ထမင်းပွဲ ပြင်အပြီးတွင် ကိုမြင့်ဦး ရောက်လာသဖြင့် ခင်မွန်က အသာလေး လှည့်ထွက်ခဲ့ပြီး  သူမ၏ အခန်းသို့ ဝင်ကာ အိပ်ရာပေါ်တွင် လှဲနေလိုက်သည် ။ စောစောက ခင်မွန် တွေ့မြင်ခဲ့ရသော မြင်ကွင်းက ခင်မွန်၏ အာရုံမှ  ပျောက်မသွားခဲ့ပါ ။ အိပ်ရာပေါ်တွင် လှဲလိုက်သည်နှင့်ခင်မွန်၏ အာရုံ  ထဲသို့ သူမမြင်လိုက်ရသော ကိုမြင့်ဦး၏ လီးကြီးမှာ ထင် ထင်ရှားရှားပင် သူမ၏ အာရုံထဲသို့ ပြန်လည် ဝင်ရောက်လာခဲ့၏ ။

ဆူဝေနေသော သွေးသားတို့သည်ပွက်ပွက်ဆူလာကြ၏ ။အတိတ်ကာလက သူမ၏ စောက်ပတ်လေး အယက်ခံခဲ့ရပြီး သူမ တချီ  ပြီးခဲ့ရတာတွေကိုပါ အာရုံအတွေးထဲ ဝင်ရောက်လာပြီး ပြန်လည် ခံ စားမိသည် ။ သူမ၏ စောက်ပတ်တွင်းဝယ် မရိုးမရွဖြင့် ယားယံ လာ၏ ။ ယားယံမှုလေးများ ပျောက်လိုပျောက်ငြားဖြင့်ခင်မွန်သည် သူမ၏ ပေါင်တန်ကြီးများကို ကားကာ သူမ၏စောက်ပတ်လေး ကို ဝတ်ထားသော ထမိန်ပေါ်မှပင် လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်ပေးနေမိ၏ ။ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကိုလည်း မှိတ်ထား၏ ။   သူမ၏  ယားယံမှု ဝေဒနာမှာ လက်ကလေးနှင့် ပွတ်ပေးနေမှုကြောင့်ပျောက်လို့ မသွားဘဲ ပိုပို ဆိုးလာ၏ ။ စောက်ပတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေ ရင်းမှ စောက်ပတ်လေးမှာ မာခုံးထပြီး ဖေါင်းကား လာတော့၏ ။ စောက်ပတ်အတွင်းတွင်လည်း စောက်ရေလေးများ စိုရွှဲလာ တော့သည် ။

ခင်မွန်မှာ ခံစားရလွန်းလို့ နဖူးဆံစပ်တွင် ချွေးလေးများတောင် စို့လို့ လာသည် ။ ထမိန်ကြားထဲ လက်လျှိုသွင်းကာ အမွှေးလေးများ  အအပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးနေမိ၏ ။   ထိုအချိန်တွင် ခင်မွန်၏ ထမိန်လေးကို တစုံတဦးက ခါးဖက်သို့ ဆွဲလှန်တင်လိုက်ပြီး  ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကိုလည်း ဆွဲကာ ထောင်လိုက်၏ ။ခင်မွန် မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကိုမြင့် ဖြစ်နေ၏။သူမ ကုန်းထပြီး  ရုန်းကန်ရန် ကြံစည်လိုက်သော်လည်းထမိန်လေး လှန်လို့ ပေါ်လာသည့် သူမ၏ စောက်ပတ်လေးအား ကိုကိုမြင့်က သူ၏လက် ဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့အတွက် သူမ ရုန်းကန်ရန်ပင် မေ့သွားခဲ့ရ၏ ။ အပေါ်ထပ်တွင်လည်း ဦးလေးက ရှိနေသေး၏ ။  ကိုမြင့်ဦးက  ခင်မွန် အိပ်နေသော ကုတင်လေး၏ ကုတင်စောင်းတွင်တင်ပုလွှဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ခင်မွန်၏ ထမိန်လေးကို သူမ၏ ခါးဖက်သို့ ဆွဲ လှန်လိုက်ပြီးမို့မောက်မောက်လေး ထွကိပေါ်လာသည့် ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်လေးကို သူ၏လက်ဖြင့်အုပ်ကာ ဖွဖွလေး ပွတ် ပေးသည် ။ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကိုလည်း ခပ်ကားကားလေး ဖြစ်အောင် ကျန် လက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲထောင်လိုက်၏ ။

ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးကို အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးနေသော သူ၏လက်သည်စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတလှောက် ပွတ်ပေး နေပြီး ထိပ်နားရှိ စောက်စိလေးကိုပါ ပွတ်သပ်ပေးဟည် ။    “ အ…အ…အင်း…အင်း…”   ခင်မွန်သည် တချက်မျှ တွန့်သွား၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲတွင် စောက်ရေများ ရွှဲနစ်နေပြီ ဖြစ်သည် ။ခင်မွန်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးများမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေကြပြီ  ..။စောက်ပတ်လေး၏ အကွဲကြောင်း တလျှောက် ပွတ်ပေးပြီး စောက်စိလေးကိုပါ ပွတ်ပေးနေရာက ကိုမြင့်ဦးသည် သူ၏   လက်ချောင်းတချောင်းကို ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်၏ ။ “ အင့်..အ…..အ…”   ခင်မွန်မှာ တချက် တွန့်သွား ပြီး သူ၏ ခါးလေးကို အနည်းငယ် ကော့ပေးလိုက်မိသည် ။သူမ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထည့်ထားလိုက်သော လက်ချောင်းမှာ လှုပ်ရှား လာပြီး သွင်းချီ ထုတ်ချီဖြင့်ကြပ်တည်းကျဉ်းမြောင်းလှသော စောက်ပတ်လေးအတွင်းဝယ် ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ဖြစ်နေ၏ ။

ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ မို့မောက်ဖေါင်းကား တင်းပြောင်နေပြီး စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတလျောက် စောက်ရေလေး များ စိမ့်ထွက်နေကြပေပြီ ။ တင်းပြောင် ဖေါင်းကားနေသော စောက်ဖုတ် ဖြူဖြူလေးသည် အမွှေးနက်ကလေးများ ခြံရံလျက် အ သဲယားဖွယ်လေး ဖြစ်နေ၏ ။ ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းမှ သူ၏ လက်ချောင်းကို ထုတ်လိုက်ပြီးနောက်   သူ၏အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ တက်သည် ။ ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင်ဝင်ထိုင်ကာ သူ၏ လီးကြီး ဖြင့် စောက်ပတ်လေးကို ထိကာ တေ့လိုက်၏ ။ ခင်မွန်မှာ ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွား၏ ။ ထိပ်တွင် အရေလေးများ စိုနေသော လီးကြီး၏  ပူပူနွေးနွေး ထိတွေ့မှု အရသာကို ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှ ထိတွေ့သိရှိနေသကဲ့သို့ စောက်ပတ်လေး၏ နူးညံ့အိထွေးသော ထိ တွေ့မှု အရသာကို ကိုမြင့်ဦး၏ လီးကြီးမှ ထိတွေ့ သိရှိနေ၏ ။ကိုညမင့်ဦးသည် စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ထားသော သူ၏ လီးကြီးကို  ဒစ်တခုလုံး ဝင်သည်အထိ ဖိသွင်းလိုက်သည် ။

“ ဗျစ်ဗျစ်..အင့်…အ…..အ….”  ဒစ်ကြီး ဝင်သွားသော လီးကြီးကို ကိုမြင့်ဦးက စောက်ပတ်ထဲတွင် ခဏလေးငြိမ်ကာ မြုပ်ထားလိုက် ပြီးမှ လီးတဝက်မျှထိ ဝင်အောင် လီးကြီးကို ထပ်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည် ။   “ ဗျစ..ဗျစ်…ဗျစ်..အ…..အ….”    “ အ..အ..အု… အင်း…အင်း…”   ခင်မွန်သည် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပိုကားထားပေးလိုက်ပြီး အသက်အောင့်သံလေးဖြင့် ညည်းညူ နေရှာသည် ။ ကိုမြင့်ဦးက သူ၏ လီးကြီးကို ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေး အတွင်းဝယ် တဝက်လောက် သွင်းထားပြီး ဆက် မသွင်းသေးဘဲ ရပ်ထား ကာ ခင်မွန်၏ ရင်စေ့ဘလောက်စ် အကျၤ ီလေး၏ရင်ဘတ်မှ နှိပ်စိလေးများကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်၏ ။ ဖြူဖွေးနုအိနေသည့် ခင်မွန်၏  ရင်ဘတ်သားလေးများ ဝင်းလက်စွာ ပေါ်ထွက်လာ၏ ။

ထို့ပြင် တင်းရင်းလုံးဝန်း ဖြူနုနေသည့် ခင်မွန်၏ နို့နှစ်လုံးမှာဘရာစီယာ  အနက်လေးထဲမှ ရုန်းကန် ထွက်တော့မယောင် ဖြစ်နေပြီး ဘရာစီယာလေး အပြင်သို့ပြည့်အံကာ ထွက်နေ၏ ။ကိုမြင့်ဦးသည် သူ၏   လီးကြီးကို ဆက်ပြီး မသွင်းသေးဘဲ ခင်မွန်၏ နို့လေးများကို ဘရာစီယာ အပေါ်မှပင် ဆုပ်နယ်ပေးနေ၏ ။ ခင်မွန် က ကြယ်သီး နှိပ် စိလေးများ ပြုတ်ထွက်ပြီး ဖြစ်နေသော သူမ၏ရင်စေ့ ဘလောက်စအကျၤ ီလေးကို သူမဖါသာ ကျောလေးကြွပြီး ချွတ်လိုက်၏ ။  ထို့နောက် သူမ၏ ကျောနောက်သို့ သူမ၏ လက်ကလေးကို ထိုးသွင်းကာ ဘရာစီယာ ချိတ်ကလေးကိုပါဖြုတ်ပေးလိုက်လေ၏ ။

လက်ဝေခံ ( ၂ )  ထိုနောက်တွင်တော့…..  ကိုမြင့်ဦးက ခင်မွန်၏ နို့ကလေးများကို ဘရာစီယာ အပေါ်မှ ဆုပ်နယ်ပေးနေရာမှ ခင်မွန် က ဘရာစီယာ ချိတ်ကလေးကို ဖြုတ်ပေးလိုက်တော့ ကိုမြင့်ဦးက ဘရာစီယာလေးကိုခင်မွန်၏ နို့လေးများ ပေါ်မှ ခွာပစ်လိုက်၏ ။  နုနယ်ဝင်းမှည့်ပြီး တင်းရင်းနေသော ခင်မွန်၏ နို့လေး နှစ်လုံးမှာ လှုပ်ခါပြီး ထွက်ပေါ်လာကြသည် ။ ခင်မွန်၏ နို့သီးခေါင်းလေးများ မှာ နီရဲပြီးနို့လေးများထိပ်တွင် နီညိုရောင် အဝန်းအဝိုင်းကလေး၏ အလည်တွင် ထိုးထိုးထောင်ထောင်လေး ဖြစ်နေ ၏ ။

ကိုမြင့်ဦးက ပေါ်ထွက်လာသော တပ်မက်ဖွယ် ခင်မွန်၏ နို့လေး နှစ်လုံးကို ကိုင်တွယ်ခြင်း မပြုသေးဘဲ ခင်မွန်၏ စောက် ပတ်လေး ထဲတွင် တဝက်မျှ ဝင်နေသော သူ၏ လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ထုတ်လိုက်..ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်သွင်းလိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးနေ၏ ။  ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေး အတွင်းဝယ် စောက်ရည်တို့ ရွှဲနစ်နေပြီ ဖြစ် ၏ ။   “ ပလွတ်..ပလွတ်……”   အောက်မှ ပက်လက် ကလေး အလိုးခံနေသော ခင်မွန်မှာ သူမ၏ ရင်ကလေးကို ကော့လို့ ကော့လို့ ပေးလာ ၏ ။ ထိုအခါတွင်မှ ကိုမြင့်ဦး က ခင်မွန်၏ နို့ ကလေးများကို လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်၏ ။ နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း သူ၏ လက်ညှိုး လက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ  ချေပေး ၏ ။ ခဏနေတော့မှ စောက်ပတ်လေးထဲတွင် တဝက်သာသွင်းပြီး သွင်းချီ ထုတ်ချီ ဖြင့် လိုးပေးနေသည် ။  ထိုနောက် သူ၏  လီးကြီးကို ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ တဆုံး ဝင်အောင် ဖိပြီး သွင်းလိုက်တော့သည် ။

“ ဗျစ် ..ဖွတ် ..ပလွတ် ……”  “ အ..အား…အမလေး …ကျွတ် ….ကျွတ်..ကျွတ်..ကိုကိုမြင့်ရယ်….”   တဆုံး ဝင်သွားသော ကိုမြင့် ဦး၏ လီးကြီးမှာ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ် ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲတွင် အတွင်းသားလေးများကို ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း ထိတွေ့လျက်  ပြည့်ကြပ်နေ၏ ။ကိုမြင့်ဦးက သူ၏ လီးကြီးကို ပြန်ပြီး မထုတ်သေးဘဲ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် ဖိသိပ်ထားပြီး ခင်မွန်၏ ကိုယ် ပေါ်ကို မှောက်ကာ ခင်မွန်၏ နို့လေးများကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် တလှည့်စီ စို့ပေး ၏ ။နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း လျာဖြင့် ကလိ ပေး ၏ ။ ယက်ပေးနေ၏ ။

“ ဟင်း..ဟင်း..ဟင်း..ကိုကိုမြင့်ရယ် . . .”  ခင်မွန်သည ် ခံစားရတာ အရသာ ရှိလှပြီး ကောင်းလှသဖြင့် တဟင်းဟင်း ညည်းကာ  သူမ၏ လက်ကလေး နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုမြင့်ဦး၏ ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ကာ ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးနေမိ၏ ။  ခဏကြာတဲ့အထိ ကို မြင့်ဦးသည် ခင်မွန်၏ နို့များကို စို့ပေးနေရာ စောက်ပတ်ထဲ တဆုံးအထိ သွငိးထားသော လီးကြီးမှာလည်း ဖိကပ်ထားပြီး မလှုပ်ရှား သဖြင့် ခင်မွန်ခမျာခံစားရ ချက်လာပြီးခင်မွန်မှာ သူမ၏ ဖင်ကြီးများကို လယ်ညာ လှုပ်ရှားကာ ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်လာတော့ ၏ ။  ထိုအခါတွင်မှ ကိုမြင့်ဦးက ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် တဆုံးသွင်းထားသည့် သူ၏လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမှ  ခပ်သွက်သွက် ပြန်သွင်းလိုက်ကာ ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆက်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးလေ၏ ။

“ ဖွတ်…ပလွတ်…ဖွတ်…ပလွတ် ….”  “ အင့်…အင့်….”   “ ဖွတ်..ပလွတ် ..ဖွတ် ပလွတ် ….”   “ အား..ကျွတ်ကျွတ်….”    မြင့်ဦးသည်  ခင်မွန်၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ကာ ဖင်ကြွကာ ဆောင့်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ နို့လေးများကိုလဲ ဘယ်ပြန်ညာပြန် တလှည့်စီ စို့ လိုက်..နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလဲ နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖိဆွဲလိုက်..လျာဖြင့် ယက်ပေးလိုက် လုပ်ပေးနေသည် ။   “ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ် ပ လွတ် …..”  ခင်မွန်မှာ နို့စို့ခံနေတုံး အလိုးပါ ခံနေရလို့ အလွန်ပင် အရသာ တွေ့နေပြီ ဖြစ်သည် ။ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကိုလဲ  မတတ်တတတ်ဖြင့် မြှောက်ခါ ပင့်ခါနှင့် ကော့ထိုးပေးနေသည် ။

“ င်္ဖတ..ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ်….”  “ အိုး…အ….အ….အ….ကောင်းလိုက်တာ…ကိုကိုမြင့်ရယ်…..ဆောင့်…ဆောင့်စမ်း ပါ….အ……….အ…..” “ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ် ….”  ဆောင့်လိုးခြင်း သဘောကို ခင်မွန် သိလိုက်ပါပြီ ။ လီးကြီးနဲ့ ဆောင့်သွင်း ကာ လိုးလိုက်တိုင်း မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးနှင့်သူမ၏ စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုလေးများ ထိထိမိမိ ဖြစ်သွားကာ  အရသာ ရှိလှ၏ ။ ပြင်းပြင်း ဆောင့်လေ ..ပြင်းပြင်းထိလေ ပိုပြီး အအရသာ ရှိလေ ဖြစ်၏ ။  “ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ် ….”

ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန်၏ ကျဉ်းကြပ်လှစော စောက်ပတ်လေး ကို လိုးရင်းဖြင့် သူ၏ လီးကြီးမှာ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲတွင်  တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖြင့် စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလှသောကြောင့် ကာမစိတ်များပြင်းထန်သထက် ပြင်းထန် လာရတော့သည် ။ ထို့ပြင် အလိုး ခံနေသော ခင်မွန်မှာလည်း အရသာများ ကောင်းလာပြီးအားမလို အားမရ ဖြစ်လာသည်ကို သိရလို့ သူ၏ လီးကြီးကို အဆုံးနီးပါး  ဆွဲထုတ်လိုက်..တအားဆောင့်သွင်းလိုက်ဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးနေတော့၏ ။  “ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ် …ပလွတ်…”   “  အင့်…အင့်…”   ကိုမြင့်ဦးက သူ၏ လီးကြီးကို ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းထိုးသွင်းပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ခင်မွန် ခမျာ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ စြဖ်နေရရှာ၏ ။ခင်မွန်းသည် ကိုမြင့်ဦး၏ အားမနာတမ်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးချက်တွေကို တ ဖြေးဖြေး ခံနိုင်ရည် ရှိလာပြီးနောက် အဲဒီ ဆောင့်လိုးချက်တွေကို သဘောကျ နှစ်ခြိုက်လာသည် ။

ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်သထက် ပြင်းထန်လာရသည် ။   ကိုမြင့်ဦးက နို့စို့ပေးနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး “ ခင်မွန်..ကောင်းလားဟင်..”  လို့ မေးလိုက်၏ ။ “ ကောင်းတယ်..သိပ်ကောင်းတာဘဲ ကိုကိုမြင့်ရယ် ..”   “ ဖွတ်..ပလွတ် ..ဖွတ် ပလွတ် ..”   “ ကိုကို..ကေင်းလား ဟင် …”  “ အင်း..ကောင်းတယ်..သိပ်ကောင်းတာဘဲ ခင်မွန်ရယ် . . .”   “ ဖွတ်ပလွတ်..ဖွတ်ပလွတ် …”    ကိုမြင့်ဦးမှာ မကောင်းဘဲ  ရှိပါ့မလား…ခင်မွန်ကို လိုးချင်နေတာ ကြာခဲ့ပြီဘဲ …။ခင်မွန်၏ နို့များ..ဖင်သားကြီးများနဲ့ မျက်နှာလှလှလေးတွေကို တပ်မက်ခဲ့တာ  ကြာခဲ့ပြီ ။ ယုတ်စွအဆုံး ကိုမြင့်ဦးသည် တခါတရံတွင် သူ၏ မိန်းမ ခင်ခင်ထွေးကို လိုးနေစဉ်မှာပင် ခင်မွန် အမှတ်ဖြင့်   လိုးနေခဲ့ သည် ။အခုတော့ ခင်မွန်မှာ ဖြူဖွေးသော ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးနေတာကို  အားပါးတရ ခံနေသည် ။ မတတ်တတတ်နှင့် သူမ၏ဖင်သား ဖွေးဖွေးကြီးများကို မြှောက်ခါ ကြွခါဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်လေး ကို ကော့ကော့ပေးနေသေး၏ ။

“ ဖွတ်…ပလွတ်…ဖွတ်ပလွတ် …”  “ ကိုကို…ကိုကို…မရပ်နဲ့…ဆောင့်…ဆောင့် …နာနာဆောင့်စမ်းပါ …”    “ ဖွတ်ပလွတ်…ဖွတ်ပ လွတ် ….”  “ ဖွတ်ပလွတ်…ဖွတ်ပလွတ် …..”   ခင်မွန်သည် ကိုမြင့်ဦး၏ ထိထိမိမိဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးချက်များကြောင့်  သူမ၏စောက်ပတ်အတွင်း အီဆိမ့်လာကာ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများမှာ လှုပ်ပြီး ဖျစ်ညှစ်လာကြပြီ ဖြစ်၏ ။

“ ဖွတ်ပလွတ်..ဖွတ်ပလွတ်..”  “ အား…အား..အမလေး…ကောင်းလိုက်တာ…ကိုကိုရယ်…”   “ ဖွတ်ပလွတ်…ဖွတ်ပလွတ် …”   ကို မြင့်ဦးသည် ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း ရှိလှသော ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးကို အားရပါးရ ဆောင့်လိုးရင်း သူ၏ လီးကြီးမှာ ကျင် တက်လာပြီ ဖြစ်၏ ။ ထို့အပြင် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းမှအတွင်းသားနျားမှာလည်း လီးကြီးကို ဖျစ်ညှစ်နေသဖြင့် ဆက် ပြီး အောင့်အီးခြင်း မပြုနိုင်တော့ဘဲ ကိုမြင့်ဦးသည် သူ့စိတ်ကို လွှတ်ပေးကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် အားကုန်ထုတ်ပြီး ( ၁၅    )ချက်မျှ  ဆောင့်လိုးလိုက်တော့၏ ။   “ ဖွတ်ပလွတ်..ဖွတ်ပလွတ် ….”  “ အ…အ…..ကိုကို….ကိုကို….ကိုကိုရယ် ….အမလေး  ….ကျွတ်ကျွတ်….အင်း…ဟင်း….” “ ခင်..ခင်မွန် …အ……..အ……..”   ကိုမြင့်ဦးနဲ့ ခင်မွန်တို့မှာ နှစ်ယောက်သား တင်းကြပ်စွာ ဖက် ထားကြလျှက် သူတို့၏ ဝတ်လစ်စလစ် ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခုမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ( ၄ ) ( ၅ )ကြိမ်မျှ တုန်ခါသွား ကြပြီး ငြိမ်သက် သွားကြတော့၏ ။

လက်ခုပ်အတွင်းမှ ပြည့်လျံကာလက်ချောင်းကလေးများကြားမှ ယိုစီးကျလာသမျှကို ရသမျှ ခံယူနေရသည်ကိုပင် လက်ဝေခံဟု  ခေါ်ဆိုရမည် ဆိုပါလျှင် ခင်မွန်သည် သူမအမ ခင်ခင်ထွေး ၏လက်ဝေခံပင် ဖြစ်တော့သည် ။   အမဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေး နှင့် ကိုမြင့်ဦး တို့ လင်မယား ပြန်သွားကြသည်မှာ တပတ်ပင် ကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်၏ ။ဒီနေ့ ကျူရှင်ပိတ်ရက် ဖြစ်သော်လည်း ဆရာဦးစိုးဦးက  ဘာသာရပ်အလိုက် မှတ်စုတို စာအုပ်များ ပြုလုပ်ရန်ရှိလို့ ကျောင်းစာရေး ဖြစ်သော သူမကို ယနေ့ ကျောင်းသို့လာရန် မှာထား သည်။ခင်မွန်က ရေမိုးချိ ုး အလှပြင်ပြီး ထမင်းစားကာ ကျူရှင်ကျောင်းသို့ ထွက်လာခဲ့၏။ဆရာဦးစိုးဦးက မွန်းလွဲ ( ၁ ) နာရီမှ  အေးအေးဆေးဆေး လာရန် မှာထားသော်လည်း အားလပ်နေလို့ စောစောပင် ထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည် ။ ကျူရှင်ကျောင်းသို့ သွား ရန် အိမ်မှ ခင်မွန် ထွက်လာတော့ နံနက် ( ၁၀ ) နာရီခွဲဘဲ ရှိသေး၏ ။ ကားဂိတ်မှာ ခေတ္တရပ်ပြီး ကားစောင့်နေရ၏ ။ ( ၅ ) မိနစ် လောက်ကြာမှ ကားရပ်လာပြီး ကားပေါ်သို့ တိုးတက်ခဲ့၏ ။ ကားပေါ်တွင် ခြေချစရာပင်မရှိ ။ကား၏ တံခါးပေါက် တည့်တည့်ရှိ  တဖက်ခြမ်းသို့ ကပ်ပြီး တံခါးပေါက်ကို ကျောပေးကာ အပေါ်မှ တန်းလေးကို ဆွဲပြီး ရပ်လိုက်ရသည်။ သူမ၏နောက်မှလည်း  ခရီးသည် ငါးဦး..ခြောက်ဦး  လောက် တက်လာ၏ ။ခင်မွန်၏ ရှေ့တွင်လည်း ခရီးသည်များ ရှိနေသလို နောက်တွင်လည်း ခရီးသည် များ ပြည့်ကြပ်နေ၏ ။

ကားတံခါးပိတ်ပြီး ကားစထွက်သည် ဆိုလျျင်ဘဲ ခင်မွန်၏ နောက်ဖက် ဖင်သားကြီးသို့ မာကျောကျော အရာတခုက အလျားလိုက် လာပြီးကပ်၏ ။ ကားကြပ်လို့ဘဲ ဖြစ်မည်ဟု ခင်မွန် အသာငြိမ်နေလိုက်၏ ။ ထို မာကျောကျောအရာသည် ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးကို နောက်မှပိုပြီး ဖိကပ်လာသည် ။ ကားပေါ်တွင် ဖြစ်လို့ နောက်သို့လည်း လှည့်မကြည့်ရဲပါ ။ ရပ်နေသော နေရာပြောင်းပြီး ရပ်ရအောင်လည်း ခြေထောက်ပင် ချရန် မလွယ် ။ ကားက အရမ်းဘဲ ပြည့်ကြပ်နေ၏ ။ဖင်သားကြီးကို ကပ် ထားသောအရာမှာ အစွမ်းကုန်မာကျောလာသည် ။ ခင်မွန်၏ ကျောပြင်လေးကို နောက်မှလူက သူ၏ ရင်ဘတ်ဖြင့် ထိအောင်ပင် ဖိကပ်ထား၏ ။ ခင်မွန် ငြိမ်နေလို့ အတင့်ရဲလာပြီးသူမ၏ ဆံပင်စလေးတွေကိုပင် မတော်လို့ ထိသည့်ပုံစံဖြင့် တချက်တချက် နမ်းနေသေးသည် ။ နောက်မှ မာကျောတောင့်တင်းနေသည့် အရာကြီးသည် ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကြား နေရာသို့ထောက်လို့ ဖိကပ်လာ၏ ။

ထိုအချိန်တွင် ကားက နောက်တဂိတ်သို့ ရပ်လိုက်သဖြင့် ခရီးသည်များ လှုပ်ခါသွာ ။ ခင်မွန်လည်း သူမ၏ ကိုယ်လေး လှုပ်ခါသွား သဖြင့် ယိုင်လဲ ပြိုကျမသွားစေရန်အတွက် ဘေးတန်းလေးကိုခါးညွှတ်ပြီး ဆွဲလိုက်ရ၏ ။ သူမနောက်မှ ဖင်ကြီးနှစ်လုံး ကြားသို့  ထောက်ကာ ဖိကပ်ထားသော မာတောင်နေသော အရာက ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေး အောက်နှုတ်ခမ်းကို မိမိရရဖိထောက်မိ လိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ တကိုယ်လုံး ကြက်သီး ထသွား၏ ။  ကားရပ်လိုက်တော့ နောက်ဖက်မှ ခရီးသည် သုံးလေးဦး တိုးပြီး ဆင်းနေ သဖြင့် နောက်မှလူသည်အတင်းဖိကပ်လာပြီး သူ“ ပေါင်နှစ်လုံးကို ခပ်ကားကားလုပ်ကာ   ခင်မွန်၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုပင်သူ၏ပေါင် လုံးကြီးများနှင့် ညှပ်ပြီး ထားလိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးတခုလုံးမှာ သူ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားသို့ လုံးလုံးလျားလျား ရောက်သွား ရတော့၏ ။

ခင်မွန်မှာ တကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်းလို့လာတော့၏ ။ဒေါသစိတ်နှင့် ကာမစိတ် နှစ်ခုစလုံး တပြိုင်နက်တည်း ခံစားလိုက်ရ၏ ။ ကားပြန် ထွက်သွားသောအခါတွင်သူမကို ညှပ်ထားသည့် ထိုသူ၏ ပေါင်နှစ်ဖက် အနက် တဖက်က   ခင်မွန်၏ ပေါင်လေးကို ပေါင်ချင်း ပွတ် လာသေး၏ ။ ခင်မွန်က သူမ၏ လုံးတစ်မို့ဖေါင်းအိစက်နေသည့် ဖင်သားကြီးများကို နည်းနည်းလေးကားလျှက် နောက်မှလူ၏ မာ တောင်နေသော အရာကိုသူမ၏ဖင်ကြားသို့ ပိုပြီး ဝင်အောင် လုပ်ပေးလိုက်ပြီးမှ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ မသိမသာ ပြစ်ကာ  ပြန်ပြီး ဖိကပ်ပေးလိုက်သည် ။ နောက်မှ မာတောင်နေသော ပစ္စည်းကြီးမှာ ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများ ကြားနေရာတွင် ရှိနေပြီး  တဒိတ်ဒိတ် သွေးတိုးနေပြီး တဆတ်ဆတ်လည်း ဖြစ်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ အသွေးအသားတို့ ဆူဝေလာရတော့သည် ။ထိုအချိန်မှာပင်  ကားမှာ ခင်မွန်ဆင်းမည့် ဂိတ်သို့ ရပ်လိုက်လို့ ခင်မွန် ကားပေါ်က ဆင်းရန် ကားတံခါးပေါက် ဖက်သို့ လှည့်လိုက်သည် ။နောက်မှ လူ ကလည်း ခင်မွန်၏ နောက်သို့   ဖိကပ်ထားလျက်ကပင်အလိုက်သင့်လိုက်ပြီး လှည့်လိုက်လာ၏ ။ သူ၏ မာတောင်နေသော ပစ္စည်း  ကြီးမှာ ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကို ဖိကပ်လျက်ပင် ရှိ၏ ။

ခင်မွန်က တံခါးဖက်ကို လှည့်လိုက်ပြီးသော်လည်း ရှေ့မှ ခရီးသည်များ ဆင်းနေသဖြင့် ခဏစောင့်နေရ၏ ။ သူမ ကားပေါ်က ဆင်းလို့ ရပြီ ဆိုသည်နှင့် ခင်မွန်က သူမ၏   လက်ကလေးတဖက်ကို ကျောနောက်သို့ သွင်းလိုက်ပြီး ခါးမှ သူမ၏ အင်းကျီလေးကို ဆွဲ ဆန့်လိုက်ပြီးမှ နောက်က လူ၏ မာတောင်နေသော ပစ္စည်းကြီးကို သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့်နာသွားမှာစိုးလို့ ဖြေဖြေးလေး ပွတ် ကြည့် ထိကြည့်ကာ သူမ၏ လက်ကို ရှေ့သို့ လွှဲ ထုတ်လိုက်ပြီး ကားပေါ်မှ အောက်ဆင့်ကို နင်းချပြီး ကားပေါ်မှ ဆင်းခဲ့၏ ။

နောက်မှ ဖိကပ်ထားသော ပစ္စည်းကြီးမှာ နဲနဲနောနောကြီး မဟုတ်ပါ ။ ခင်မွန် အသဲယားပြီး ရင်ဖိုသွားရ၏ ။ ကားပေါ်မှ ဆင်းလာ သော ခင်မွန်၏ မျက်နှာလေးသည် နီရဲနေပြီး ခင်မွန်မှာလည်း ခပ်မောမောလေး ဖြစ်နေ၏ ။   လီးဆိုသော အခါနှင့်  ပယ်ပယ်နယ်နယ် ထိတွေ့ခဲ့ရဘူးသော သူမသည် လီး၏လှိုက်မောဘွယ်..တပ်မက်ဘွယ် အီဆိမ့်ဘွယ် အရသာကို ခံစား သိရှိခဲ့ပြီး  ဖြစ်လေတော့ ယခုတဖန် လီးဆိုသော အရာ နဲ့ ပြန်လည်တွေ့ဆုံရပြန်တော့ ပုန်းရှိုးးကွယ်ရှိုးလေးပင် ဆုံတွေ့ ခဲ့ရသော်   လည်း သူဆို သော အသိဖြင့် ခင်မွန်သည် ရင်ခုံလှိုက်မော ခံစားနေခဲ့ရပေပြီ ။

ကားပေါ်မှ အဆင်းတွင် လှည့်ကြည့်ဖို့ စဉ်းစားမိသော်လည်း ခရီးသည်များ အတက်အဆင်းဖြင့် ရှုပ်ထွေးနေခဲ့လို့လှည့်မကြည့်ခဲ့မိပါ  ။ ကားဂိတ်နှင့် လမ်းမီးတိုင် ( ၄ )တိုင် မျှသာ ဝေးသောကျူရှင်ကျောင်းသို့ လမ်းလျောက်လာရင်း ခင်မွန်မှာ နောက်ကျောမလုံသလို  ခံစားလာမိရလို့ သူမ၏ နောက်ဖက်သို့ သမင်လည်ပြန် လှည့်ကြည့်မိလိုက်၏ ။သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ငေးစိုက်ကာ ကြည့်နေ သော မျက်လုံတစုံကို တွေ့လိုက်ရတော့၏ ။ “ ဟင်..ဆရာ….”ခင်မွန်၏ နောက်မှ လမ်းလျှောက်လာရင်း ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများ ကို စူးစိုက်စွာ ကြည့်နေသော သူမှာ ဆရာဦးစိုးဦး ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလို့ ခင်မွန်မှာ အလန့်တကြားလေး ခေါ်ကာ နုတ်ဆက် လိုက်ပြီး သူမနှင့် ခြေလှမ်း ၃လှမ်းစာသာ ဝေးတော့သည့် ဆရာဦးသိုးဦးကို ရပ်ပြီး စောင့်နေလိုက် ၏ ။ သူမ၏ နုတ်ဆက်သံ ဆုံး တော့ ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန်၏ မျက်နှာလေးကို ကြည်ကြည်နူးနူးလေး ာကည့်လျက် နှစ်နှစ်ကာကာလေး ပြုံးပြလိုက်၏ ။

ခင်မွန်က ဆရာ ဦးစိုးဦးနှင့် ယှဉ်မိသော အခါတွင်မှ ဆက်ပြီး လျှောက်လာခဲ့၏ ။   “ ဆရာ..ဘာနဲ့ လာတာလဲ…”   “ ခင်မွန် စီးလာတဲ့  ကားနဲ့ဘဲလေ…”   “ လူကြပ်နေတာနဲ့ ကျမ ဆရာ့ကိုတောင် မမြင်မိဘူး…”   “ ခင်မွန်က ဘယ်မြင်မလဲ . . ကိုယ်က ခင်မွန့်နောက်က  ကပ်ရပ်နေတာကိုး . . ”  “ အို…ရှင်…”   ခင်မွန် ရင်တုန်ပန်းတုန်လေး ဖြစ်ပြီး ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်လိုက်၏  ။ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန်ရဲ့ နောက်နားတွင်ချန်လျာက် ခြေတလှမ်းစာ အကွာမှ ကပ်ပြီး လျောက်လိုက်လာ၏ ။  ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်လိုက်သော အခါတွင် ခင်မွန်၏ လုံးတစ် ဝိုင်းစက်နေသောဖင်သားကြီးများမှာ ခါရမ်းပြီးတုံတုံ တုံတုံ  ဖြစ်နေသည်ကို ဆရာဦးစိုးဦးက တပ်မက်ဖွယ် ကြည့်ရင်း တံတွေးတချက် မြိုချလိုက် ၏ ။

ကျောင်းတံခါးရှေ့ရောက်တော့ တံခါးမှာသော့ခတ်ထားတာကြောင့် ခင်မွန်သည် ရပ်လို့ စောင့်နေရပြန်သည် ။ ခင်မွန်၏ ရင်ထဲတွင်  သိမ့်သိမ့်လေး ခုံလျက် နီမြန်းသော မျက်နှာလေးဖြင့် ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ခပ်တွေတွေလေး ရပ်ပြီး စောင့်နေ၏ ။နောက်မှ ပါလာသော  ဆရာဦးစိုးဦး က ကျောင်းတံခါးမှာ သော့ကို ဖွင့်ပြီး တံခါးရွက် တရွက်ကို ဖွင့်လိုက် ၏ ။ ပြီးတော့ တံခါးဘေးသို့ သူ၏ ခန္ဒာကိုယ်ကို  နဲနဲ ရွှေ့လိုက်၏ ။  “ ခင်မွန်..ဝင်လေ…”   “ ဟုတ်ကဲ့…”   အထဲသို့ ခင်မွန် ဝင်ပြီးသွားသောအခါ သူပါ ဝင်လိုက်သည် ။ တံခါးကို ဆွဲ ပိတ်ကာ အတွင်းမှ မင်းတုံး ထိုးလိုက်၏ ။စာသင်ခန်းမကို ဖြတ်ကာ လျောက်သွားသော ခင်မွန်က နောက်သို့ လှည့်မကြည့်တော့ဘဲ  ရုံးခန်း ရှိရာဖက်သို့ ဆက်ကာ လျောက်သွားနေ၏ ။ ကျူရှင်ကျောင်း အဆောက်အဦးမှာ တထပ် ဖြစ်ပြီးအုတ်ကာ အုတ်ခင်း သွပ်မိုး  ဖြစ်၏ ။ အလျားပေ ၆၀ အနံ ၂၅ပေမျှ ရှိ၏ ။ မျက်နှာဝမှာ အဆောက်အဦး၏ အနံ ဖြစ်လို့ ( ၂၅ ) ပေဖြစ်ပြီး ကျောင်းသို့ ဝင်ဝင်ချင်း  စာသင်ခန်း ဖြစ် ၏ ။

စာသင်ခန်းမှာ အလျား ပေ ၄၀မျှ ရှိ၏ ။ နောက်ဖက် ပေ၂၀ကို ကာထားပြီးဘေးဘက် နံရံဘေးတွင်ဝင်ပေါက်တခု ပြုလုပ်ထား၏ ။ ကျောင်းရုံးခန်း၏ အခြားတဖက်တွင် အခန်းကာထားပြီး တံခါး တပ်ဆင်ထားသည်မှာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ်ခန်းပင် ဖြစ်သည် ။ရုံး ခန်းတတွက်းသို့ ခင်မွန်ရောက်တော့သူမ၏ စားပွဲရှိကုလားထိုင်လေးတွင် ထိုင်လိုက်၏ ။ နောက်မှ လိုက်ပြီး ဝင်လာသော ဆရာဦးစိုး ဦးက ရေအေးတခွက် ထည့်ကာ ခင်မွန် ရှိရာသို့ ယူလာ၏ ။  “ ခင်မွန်..ရေအေးအေးလေး သောက်လိုက်အုံး…”   ဖြေးညှင်းစွာ  တိုးတိုးလေး ပြောရင်း သူကိုင်လာသော ရေဖန်ခွက်ကို လက်တဖက်ဖြင့်ခင်မွန်ထံသို့ လှမ်းပေးသည် ။

ကုလားထိုင်တွင် ခပ်ငေါင်ငေါ င်လေး ထိုင်နေသော ခင်မွန်က မျက်လွှာလေးပင့်ကာ မော့ကြည့်လိုက်ပြီး ရေထည့်ထားသော ဖန်ခွက်ကို လက်တဖက်ဖြင့် လှမ်း ကိုင်လိုက်၏ ။ထိုစဉ်တွင် ဆရာဦးစိုးဦး၏ ကျန်နေတဲ့ လက်တဖက်က ရေဖန်ခွက်ကိုလှမ်းကိုင်လိုက်သော ခင်မွန်၏ လက်ကလေး ပေါ်တွင် အုပ်ပြီး တင်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေး ရှိရာခင်မွန်၏ ပါးစပ်လေး ရှိရာသို့ဖြေးဖြေးချင်းပို့လိုက်၏  ။ ခင်မွန်က ဆရာ၏ လက်ကို ရုန်းဖယ်ခြင်း မပြုဘဲ ရေဖန်ခွက်ထဲမှ ရေကို ကုန်စင်အောင် သောက်လိုက်၏ ။

ပြီးတော့ သူမ၏ မျက်တောင်လေးများကို တဖျတ်ဖျတ်ခါရင်း ရီဝေသော မျက်လုံးလေးများဖြင့် ဆရာဦးစိုးဦးကို မော့ကြည့်လိုက်ရင်း ဖန်ခွက်ကို ကိုင်ထားသော လက်ကလေးကို ဖြေးဖြေးချင်းလွှတ်လိုက် ၏ ။  “ ခဏ နားလိုက်ဦးနော်..ခင်မွန်…”  ခင်မွန်က ခေါင်း လေး ညှိမ့်ပြလိုက်“ ။ဆရာဦးစိုးဦးသည် သူ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွား၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လှုပ်ရှားမှုကို ခင်မွန်က မျက်စိတဆုံး  လိုက်ပြီး ကြည့်နေမိ၏ ။ဆရာဦးစိုးဦးသည် အသက် ၃၅နှစ်မျှ ရှိပြီး အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဖြစ်သည် ။  ရုပ်ရည်မှာ အမျိ ုးသမီးများ ကျလောက်သည့် ရုပ်ရည်မျိ ုး ဖြစ်ပြီး အသားမှာ ခပ်လတ်လတ်ဖြစ်သည် ။ တချိန်က ဆရာဦးစိုးဦး သည် အိမ်ထောင် ရှိခဲ့ဘူးသည် ဟု ကြားဖူးခဲ့၏ ။ ထို့ထက် ပိုပြီး ဘာမှ မသိရပါ ။

ဆရာဦးစိုးဦးမှာ အပြောအဆို နူးညံ့ပြီး သူ၏ ဟန်အမူအရာတွေမှာ သိမ်မွေ့၏ ။ သဘောလဲ ကောင်း၏ ။ စေတနာလည်း  ကောင်း၏ ။ ပြီးတော့ ကြင်နာတတ်၏ ။ခင်မွန်သည် ကျော်းရုံးခန်းထဲတွင် တကိုယ်တည်း ထိုင်ရင်း ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ အကြောင်းကို  စဉ်းစားနေရင်း စောစောက ကားပေါ်က အဖြစ်အပျက် အတွေ့အကြုံလေးကို စိတ်အာရုံက ရောက်သွား ၏ ။သူမ၏ ဖင်သားကြီး များကို ဖိထောက်ထားသော ပစ္စည်းကြီးသည် နဲနဲနောနော မဟုတ် ။ သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ဖြေးဖြေးလေး ညင်သညစွာ ထိပုတ် ကြည့်မိတော့ သံချောင်းကြီးပမာမာကျောလှပြီး ငရုတ်ကျည်ပွေ့လောက်ပင် ရှိမည်လား မသိ ။

စဉ်းစားမိရင်း ခင်မွန်၏ ရင်ထဲတွင် နွေးကနဲ ဖြစ်သွားကာ သူမ၏ သွေးသားတို့သည်လည်း ဆူကြွကာ ရှိန်းဖိန်း လာသည် ။ကားပေါ် တွင် ထိုပစ္စည်းကြီးမှာ သူမ၏ စောက်ပတ် အောက်နှုတ်ခမ်းစပ်လေးကိုပင် လာပြီး ဖိထောက်မိသး၏ ။ ထိုစဉ်ကထဲက ခင်မွန်၏  စောက်ပတ်လေးထဲတွင် စိုစိုစွတ်စွတ်လေး ဖြစ်နေခဲ့ရာဆက်လို့လဲ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ကြင်တာမှုများဖြင့် ထိတွေ့နေရတော့ သူမ၏  သွေးသား အရှိန်က ကျမသွားခဲ့ပါ ။ သူမ၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ယခုဆိုလျှင် မာလို့ပင်နေပြီ ဖြစ်သည် ။

“ ခင်မွန်ရေ..နားပြီးရင် ဆရာ့စားပွဲပေါ်က ဖိုင်အစိမ်းလေး လာပို့ပေးပါအုံး . . .”  ဆရာဦးစိုးဦး၏ စကားကို ကြားလျှင် ကြားရခြင်း  ခင်မွန်က ဆတ်ကနဲ ကုလားထိုင်မှ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့မှ ခပ်ထွေထွေလေး ဖြစ်သွားကာ ရပ်နေပြီးမှ တလှမ်းချင်း  လျှောက်လှမ်းပြီးဆရာဦးစိုးဦး၏ စားပွဲပေါ်မှ ဖိုင် အစိမ်းလေးကို ယူကာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ လေးကန်စွာဖြင့်  လျှောက်လှမ်းကာ ဝင်ရောက်သွားတော့၏ ။ဆရာဦးစိုးဦးသည် အိပ်ခန်းအတွင်းတွင် ရှိသော ကုတင်စောင်းပေါ်မှာ ခြေတွဲလောင်းချ ကာ ထိုင်ရင်း သူ၏ အင်းကျီကို ချွတ်ကာ တန်းပေါ်ကို လှမ်း ပစ်တင်လိုက်သည်ကို အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ဝင်လာသော ခင်မွန်က တွေ့ လိုက်ရ၏ ။ ကျယ်ပြန့်သော ရင်အုပ်ကားကားကြီးပေါ်တွင် ဖူထစ်လုံးကြွနေသော ရင်အုပ်ကြွက်သားကြီးများက မြင်ရသည် မှာ အ သဲယားစရာပင် …။

အင်းကျီကို တန်းပေါ်သို့ လှမ်းပြီး ပစ်တင်ရာတွင်လည်း ဆရာဦးစိုးဦး၏ လက်မောင်းကြွက်သားကြီးများမှာ အမြောင်းလိုက် ထ သွား၏ ။အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ဝင်ပြီး တံခါးပေါက်၏ အတွင်းဖက်နားတွင် မတ်တပ်လေး ရပ်ပြီး ခပ်ငေးငေးလေး ကြည့်နေသော  ခင်မွန်သည် သူမ၏ မျက်လွှာလေးကို ချကာ ခေါင်းလေး ငုံ့လိုက်၏ ။သူမ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပွေ့ပိုက်ထားသော ဖိုင်အစိမ်းလေးပေါ်မှ သူမ၏ လက်ချောင်းလေးများသည် တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်နေကြ၏ ။ညပီးတော့ သူမ၏ ရင်တွင်းမှရင်ခုံသံ တို့သည်လည်း တဖြေးဖြေး ပြင်းထန်လာ၏ ။

“ လာလေ..ခင်မွန်..ဝင်ခဲ့လေ…”  မဝန့်မရဲဖြင့် ဆရာဦးစိုးဦး ထိုင်နေရာ ကုတင်စောင်း အနီးသို့ ခင်မွန်သည် တဖြေးဖြေး လျှောက် သွားလိုက်၏ ။ဆရာဦးစိုးဦး၏ ရှေ့တည့်တည့်သို့ လက်တလှမ်းမျှ မကွာဝေးတော့သော နေရာအထိ တိုးကပ်သွား၏ ။ ပြီးတော့ ရပ် လိုက်၏ ။သူမ ရပ်လိုက်သည် ဆိုလျှင်ဘဲ ဆရာဦးစိုးဦးက လက်တဖက်ဖြင့် သူမပွေ့ပိုက်ထားသော ဖိုင် အစိမ်းလေးကို ယူလိုက်ပြီး  ကုတင်ခြေရင်းဖက်တွင် တင်လိုက်သလို တခြားသော လက်ဖြင့်လဲတပြိုင်တည်းလိုလိုမှာပင် ခင်မွန်၏ သေးသိမ်လှသော ခါးလေး ကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြီး ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲယူလိုက်တော့၏ ။

ခင်မွန်ကလည်း ဆရာဦးစိုးဦး၏ ရင်ခွင်အတွင်းသို့ အလိုက်သင့်ကလေးပင် လိုက်ပါလို့သွား၏ ။ခင်မွန်သည် သူမ၏ ချောမောနုဖတ် နေသော မျက်နှာလေးကို အသင့်ပင် မော့ပြီး ပေးလိုက်သည် ။ မော့ပေးလာသော ခင်မွန်၏ မျက်နှာလှလှလေးရှိ ပါးမို့မို့လေးပေါ်သို့ ဆရာဦးစိုးဦး၏ နှာခေါင်းက ပါးမို့မို့လေး ချိ ုင့်ဝင်သွားသည်အထိ ဖိကပ်ကာ ရှိုက် နမ်းလိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ ချစ်စရာ ပါးမို့မို့လေး  နှစ်ဖက်ကို တလှည့်စီ အားရအောင် နမ်းပြီးတော့မှတဆတ်ဆတ် တုန်နေရှာသော ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်း လုံးလုံးလေးများပေါ်သို့ ဆရာ ဦးစိုးဦး၏ နှုတ်ခမ်းများက ဖိကပ်လာပြီး စုပ်နမ်းလိုက်သည် ။ ပြီးတော့ လျှာဖြင့်လည်း ပွတ်ပေးသေး၏ ။

ခင်မွန်ကလည်း အားကျမခံ ဆရာဦးစိုးဦးကို ပြန်လို့ ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်စုတ်ပေးလိုက်၏ ။သူတို့နှစ်ဦး လျာချင်းထိကာ  ကလိပေးနေ၏ ။ခင်မွန်၏ ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ဖက်ထားသော ဆရာဦးစိုးဦး၏ လက်များက ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများပေါ်သို့  ရွှေ့ပြောင်းကာ လုံးတစ်ဝိုင်းစက် ဖုထစ်နေသော ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကို   ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည် ။   ခင်မွန်ခမျာမှာ ကာမ စိတ်များ စတင် သောင်းကျန်းလာတော့၏ ။ဆူပြီးသား ရေနွေးကို မီးပြင်း တိုက်လိုက်သည့်နှယ် ခင်မွန်၏ သွေးသားတို့သည် ပူပြင်း  ဆူဝေလာတော့၏ ။ဆရာဦးစိုးဦးသည်လည်း အိစက်နွေးထွေး နူးညံ့လှသော ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ဖက်ပြီး ခင်မွန်၏ ဖင် သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေး..ချိုမြိန်လှသော ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို နမ်းစုပ်ပေးနေတော့ သူ၏ ရင်တွင်းမှ ရာဂမီးသည်  ပြင်းထန်စွာ တောက်လောင် လာတော့သည် ။

ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန်၏ ကျောပြင်ရှိ အင်းကျီဇစ်ကလေးကို သူ၏ လက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲချလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ခင်မွန်၏  နောက်ကျောရှိ ဘရာစီယာချိတ်ကလေးကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာလေးကို ချွတ်ခွာလိုက် သည် ။ ပြီးတော့ ဘရာစီယာလေးကို  ကုတင် ၏ ခြေရင်းဖက်သို့ ပစ်တင်လိုက်ပါသည် ။ဘရာစီယာလေး မရှိတော့သော ခင်မွန်၏ ရင်ဘတ်ကလေးဆီသို့ ဇစ်ဖြုတ်ထား သော ခင်မွန်၏ အင်းကျီလေး အောက်သို့ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လက်တဖက်က ဝင်ရောက်သွားကာ ခင်မွန်၏ရင်သားနှစ်မွှာကို ဆုပ်နယ် ပေးနေတော့၏ ။

ခဏကြာတော့ ခင်မွန်သည် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ဆရာဦးစိုးဦး၏ နှုတ်ခမ်းများမှ ခွာလိုက်ပြီး ဆရာဦးစိုးဦးကို ဖက်ထား သည့် သူမ၏ လက်များကိုလည်း ရုပ်သိမ်းလိုက်ပြီးနောက် ဇစ်ပြုတ်ထားသော သူမ၏ အင်းကျီလေးကို ချွတ်ပေးလိုက်တော့၏ ။ ခင်မွန်၏ အင်းကျီလေး ချွတ်ပေးလိုက်သည့်အချိန်မှာ ဆရာဦးစိုးဦးကလည်း ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်နေသော လက် ဖြင့် ခင်မွန်၏ ခါးမှ ထမိန်လေးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်တော့၏ ။   ဖြူဝင်းမွတ်သော ကိုယ်လုံးလေးမှာ ဘွားကနဲ ထွက်ပေါ်လာ၏  ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ဆွဲဖက်လိုက်တော့ ချောမွတ်အိစက်နူးညံ့ကာ နွေေးထွးနေသည့် ခင်မွန့်ကိုယ်လုံးလေး ရဲ့ အထိအတွေ့ကမိန်းမော ဘွယ်ရာလေးများ ဖြစ်ပေသည် ။ ခင်မွန်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေး ကို ဆွဲဖက်ပြီးနောက် ဆရာဦးစိုးဦးသည် ကုတင်စောင်း တွင် ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်ပြီး ခင်မွန်ကို ဖက်ထားလျက်  ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်လိုက်၏ ။ ထိုအခါတွင် ခင်မွန်သည် ကုတင်ဘက်ကို  ရောက်သွားပြီး သူမ၏ ဖင်သားကြီးများနှင့် ကုတင်စောင်းမှာ ထိနေ၏ ။

ထိုအခါတွင် ဆရာဦးစိုးဦး က ခင်မွန်ကို ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်စေပြီး ခင်မွန်၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လေးကို ဖက်ထားသော သူ၏  လက်များကို ဖယ်လိုက်၏ ။    “ ခင်မွန်…”   “ ရှင်…”   “ ဒီမှာ ကြည့်ပါအုံး…”   ဆရာဦးစိုးဦးက သူ၏ ခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်ကာ  ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်၏ ။  “ အို…”   ဆရာဦးစိုးဦး၏ ပုဆိုးကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားသည် ဆိုလျှင်ဘဲ ငေါက်ကနဲ ထွက် ပေါ်လာသည့် ဆရာဦးစိုဦး၏ လီးကြီးကို ခင်မွန် မြင်တွေ့လိုက်ရ၏ ။ သူမ၏ ဝိုင်းစက်သောမျက်လုံးလှလှလေးများ၏ အကြည့်က  ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးကြီးမှ မခွာနိုင်တော့ပါ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးကြီးမှာ သံချောင်းကြီးလို မာကျောတောင့်တင်းနေပြီး ဒစ်ကြီးမှာ  ပြဲလန်နေ၏ ။

လီးတန်ကြီး၏ အရှည်မှာ ( ရ )လက်မ ကျော်မည် ဖြစ်ပြီး လုံးပတ်မှာလည်း လက်တကိုင် မဆန့်လောက်အောင်  ရှိ၏ ။ လီးကြီး၏ ပတ်လည်တွင် အကြောများစွာမှာ ဖုထစ်လုံးကြွနေ၏ ။ လီးကြီး၏ ထိပ်တွင် အရည်များ စိုရွှဲကာ လီးကြီးမှာ တ ဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေသည် ။ကုတင်စောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်းချကာ ဝတ်လစ်စလစ်လေး ငြိမ်သက်စွာ ထိုင်ကာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီး ကြီးကို ငေးကြည့်နေသော ခင်မွန်သည် ဆရာဦးစိုးဦး၏ ခါးက်ု သူမ၏  လက်ကလေးတဖက်ဖြင့် ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး ကျန်လက်တဖက် ဖြင့် တောင့်တင်းကြီးမားလှသော လီးကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင် လိုက်မိတော့၏ ။

လီးကြီးကို ခင်မွန်၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်သော အခါတွင် လီးကြီး၏ တောင့်တင်းသန်မာသည့် ပူးပူနွေး နွေး အထိအတွေ့သည် သူမ၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးမှသည်ခင်မွန်၏ နှလုံးသည်းပွတ်သို့ တိုင်အောင် ရောက်လာ၏ ။ခင်မွန်သည် သူမ၏ လက်အတွင်းမှ လီးကြီးကို လက်ကလေးဖြင့် အထက်အောက် စုံဆန် ပွတ်ပေးလိုက် ဆုပ်နယ်လိုက် တချက်တချက်လည်း  လီးကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက် လုပ်ပေးလိုက်၏ ။

ခင်မွန်သည် ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးကြီးကို ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်ရင်းဖြင့် သူမ၏ အသွေးအသားတို့သည် ကာမစိတ်ကြောင့် ထကြွ သောင်းကျန်းလာကြတော့သည် ။ဆရာဦးိုးဦးသည်လည်း ခင်မွန်က သူမလက်ဖဝါးနုနုလေးများဖြင့် သူ၏လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ  စိတ်ပါလက်ပါပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်သည်ကို ခံစားရင်း အချိုးအစားပြေပြစ်လှပြီး ဝင်းမွတ်နေသော ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးကိုပါ  တွေ့မြင် ဖက်တွယ် ထားရလို့ သူ၏ ရင်တွင်းမှ ရမက်မီးများမှာ အလျံညီးညီး တောက်လောင်လာရတော့သည် ။ဆရာဦးစိုးးဦး သည် ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်စောင်းမှာပင် ကုတင်ကို ကန့်လန့်ဖြတ်ကာ လှဲသိပ်လိုက်၏ ။ ထို့နောက် ကုတင်စောင်းတွင်  တွဲလောင်းလေး ချထားသော  သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကားပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ ခြေနှစ်ချောင်း ကြားထဲကို ဝင်ကာ  မတ်တပ် ရပ်လိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ဖေါင်းကားနေပြီး အမွှေးနက်ကလေးများခြံရံကာ ပေါင်ကားထားလို့ ခပ် ဟဟလေး ဖြစ်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းဝမှ အတွင်သားလေးများနှင့် စောက်ပတ်ဝအကွဲကြောင်း တလျှောက်တို့တွင် စောက် ရေတို့ ရွှဲရွှဲ စိုနေ၏ ။

ခင်မွန်၏ မျက်လုံးလေးများ မှေးမှိတ်သွားကြသည် ။ဆရာဦးစိုးဦး သည် ထိပ်တွင် အရည်များ စိုရွှဲနေသည့် သူ၏ လီးကြီးကို လက် တဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဒသ်တဝက်လောက် မြုပ်သည်အထိ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့ တေ့ကာသွင်းလိုက်၏ ။  ခင်မွန်၏ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွား၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ဆက်မသွင်းဘဲ သူ၏ လီးကြီးနှင့် ခင်မွန်၏ စောက်စိလေးကို ထိုး ကာ ထိုးကာ ကလိပေးနေပြန်သည် ။ ခင်မွန်မှာအသားလေးများ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ မချိမဆန့် ဖြစ်နေသည် ။

“ ဆရာရယ်..ကျမသေလိမ့်မယ်..ဟင့်ဟင့်..တော်ပါတော့…”    ခင်မွန်က ငိုသံလေးနှောကာ ကတုန်ကရင် ပြောလိုက်တော့မှ  သူ၏လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖိသွင်းလိုက်လေသည် ။    “ ဗျစ်…”   “ အင့်…”   နာသည် ဆိုရုံလေး နာသည် ။ ဆရာဦးစိုးကြီးက  လီးတန်ကြီး တဝက်ခန့် ဝင်အောင် ထပ်ဖိကာ သွင်းလိုက်သည် ။  “ ဗျစ်…ဗျစ်…ဗျစ် ……”   “ အင်းအင်း….အအင့်..ဟင်း ဟင်း….”   ခင်မွန်၏ သောက်ပတ်ထဲကို လီးကြီး ဆက်မသွင်းဘဲ ဆရာဦးစိုးဦးသည် ခင်မွန်၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲကာ ဆုပ်နယ်ပေး ရင်း ခင်မွန်၏ မျက်နှာလေးကို လှမ်းကာ ကြည့်လိုက်၏ ။ခင်မွန်၏ ချောမောလှသော ချစ်စရာ မျက်နှာလေး တွင် မျက်တောင်ကော့ ကြီးများ စင်းကာ သူ၏မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ထားကြ၏ ။ မှိတ်ထားသော မျက်လုံးလေးများမှ မျက်ရည်လေးများသည်ပိတ်ကာ ထားသော မျက်ခွံလေးများ အစသို့ ရောက်ရှိလာကာ သူမ၏ မျက်တောင်ကော့ကော့ကြီးများတွင် ကပ်ညိစိုစွတ် နေကြ၏ ။  ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများသည် တဆတ်ဆတ် တုန်နေပြီးသူမ၏ အောက်နှုတ်ခမ်း လေးကို ကိုက်ကာ မာန်တင်းထား ၏ ။

ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ သူ၏ လီးကြီးကို တဝက်မျှသာ သွင်းကာ ဆက်မသွင်းသေးဘဲ ခင်မွန်၏နို့များကို  ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်လိုက် နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း ဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ပေးနေ၏ ။ ခဏကြာတော့ ဆရာဦးစိုးဦးသည်  သူ“ ခါးကို အားပြုကာ တဝက်မျှသွင်းထားသော လီးကြီးကို စကောဝိုင်း ဝိုက်ကာ ဝိုက်ကာ လှုပ်ရှားပေး၏ ထပ်ပြီးတော့     မသွင်း သေးပါ ။ ခဏနေတော့မှ ခင်မွန်၏ နို့များကို ဆုပ်နယ်ပေးရင်း သူ၏လီးကြီးိကု စကောဝိုင်း လှုပ်ရှား ပေးရင်းနှင့် တရစ်ချင်း  စောက်ပတ်အတွင်းသို့ စိတ်ရှည်လက်ရှည် သွင်းပေး ၏ ။   ( မူလီများ ဝက်အူများ စခူများ သွင်းသကဲ့သို့ ဖြစ်၏ ။)   ခင်မွန်၏ ပေါင် တန်ဖွေးဖွေးကြီးများမှာလည်း တဖြေးဖြေး ကားသထက် ကားလာသည် ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာလည်း ကော့ကော့ပေး လာ၏ ။ တရစ်ရစ် သွင်းနေသော လီးကြီးမှာလီးအရင်းသို့ရောက်ရန် လက်နှစ်လုံးမျှ အလိုတွင်တော့ ဆရာဦးစိုးဦးသည် အားစိုက် ပြီး တချက်တည်းဖြင့် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အတွင်းကို ဆောင့်ပြီး တဆုံးထိ သွင်းလိုက်တော့၏ ။

“ ဗျစ်..ဗျစ်…”  “ အ…အ…အမလေး…ကျွတ်…ကျွတ်…..ဆရာရယ်…..”   ခင်မွန်မှာ ခါးလေးကော့သွားပြီး တသိမ့်သိမ့် တုန်သွား၏  ။ ဆရာဦးစိုးဦးက လီးကြီးကို မလှုပ်ရှားသေးဘဲ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲကို တဆုံးထိ ဖိသွင်းထားကာသူ၏ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ရှေ့ သို့ ကုန်းပြီး ခင်မွန်၏ နို့နှစ်လုံးကို တလှည့်စီ စို့ပေး၏ ။ နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း လျာဖြင့် ပွတ်သပ်ပေး၏ ။ တအောင့်မျှ အ ကြာတွင်မှ  ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အတွင်းမှ လီးကြီးကို တဝက်မျှ ဖြေးဖြေးချင်း ထုတ်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်သွင်းပေး၏ ။ ထိုသို့  ဖြေးဖြေးချင်း လီးတဝက်မျှသာ ပြန်ထုတ်လျက် ပြန်သွင်းခြင်းကို ဆယ်ကြိမ်မျှ လုပ်ပေးပြီးသော အခါတွင်မှ ဆရာဦးစိုးဦးသည်  သူ၏လီးကြီးကို စောက်ပတ်အတွင်း ဒစ်မြုပ်ရုံသာ ချန်ထားပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး ပြန်သွင်းကာ လိုးတော့၏ ။   “ ဖွတ်..ပလွတ်…”    “ အား…အင့်…အား…”   “ ဖွတ်..ပလွတ်…”   “ ဖွတ်…ပလွတ်…”   “ အင့်…အင့်….”   ကုတင်စောင်းနည်းမှာ လီးတဆုံး ဝင်သော လိုးနည်း ဖြစ်ပြီး လိုးနေသော ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးကြီးမှာလည်း ကြီးမားလှသဖြင့် ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခင်မွန်၏ စောက် ပတ်လေးအတွင်းတွင် သားအိမ်ခေါင်းအထိ ရောက်သွားကာ သားအိမ်ခေါင်းကို ထိထိသွားလို့ ခင်မွန်မှာ အသဲခိုက်ခိုက်သွားရ၏ ။

“ ဖွတ်..ပလွတ်….” ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ကာလိုးနေသော ဆရာဦးစိုးဦးသည် ခင်မွန်၏နို့လေးများကို စို့ပေးနေရာမှ သူ၏မျက်နှာ ကို ခင်မွန်၏နို့ကလေးများမှ ခွာလိုက်ပြီး ခါးကို ပြန်မတ်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ အလိုးမပျက်စေဘဲ ကုတင်စောင်းတွင် တွဲလောင်း ချထားသော ခင်မွန်၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲယူကာ ဆန့်လိုက်ပြီး သူ၏ ပုခုံးပေါ်မှာ တင်လိုက်သည် ။သူ၏ ခန္ဒာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းကို ရှေ့သို့ ကိုင်းလိုက်ပြီး ခင်မွန်၏ နို့နှစ်လုံးကို သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်းဆွဲကာ ဆုပ်နယ်ပေးလျှာက် ဆက်ပြီး ဆော င့်လိုးပေးနေတော့၏ ။  “ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ်..ပလွတ် ”   ခင်မွန်၏ ခြေထောက်များသည် ဆရာဦးစိုးဦး၏ ပုခုံးပေါ်ကို တင်ထားသ ခြင့်ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ အပေါ်ဖက်သို့ လှန်ကာ မော့ပေးထားသကဲ့သို့ ဖြစ်နေလို့ ဆရာဦးစိုးဦးမှာ ဆောင့်လို့အတော်ပင်  ကောင်းနေလေ၏ ။

“ ဖွတ်..ပလွတ်..ဖွတ်..ပလွတ်….”    ဆရာဦးစိုးဦးသည် ဆောင့်လိုးနေရင်း သူ၏ ပုခုံးပေါ် တင်ထားသော ခင်မွန်၏ ခြေသလုံးသား  ဝင်းဝင်းလေးများကို သူ၏ဦးခေါင်းကို ဘယ်ညာလှည့်လျှက် နမ်းရှိုက်လိုက်သေး ၏ ။  “ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ်…ပလွတ်….”  ခင်မွန်၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လေးမှာ ဆောင့်ပြီး အလိုးခံလိုက်ရတိုင်း တုန်ခါလို့ သွားရ ၏ ။ သူမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးမှာလည်း ဆော င့်လိုးလိုက်တိုင်း ခါခါရမ်းသွားရ၏ ။  ခင်မွန်သည ်ကုတင်စောင်းတွင် ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးတီးလေးဖြင့် ပက်လက်ကလေး  လှန်ကာ အလိုးခံနေရင်း သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် အရသာများ တစထက်တစ ရှိလာရပြီး ကောင်းသထက် ကောင်းလာလေသည်  ။   “ အင့်..အင့်..ဆရာရယ်…အမလေး….ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာရှင်….ကျွတ်ကျွတ်….”   ဆရာဦးစိုးဦးသည်လည်း ကု တင်စောင်းတွင် မတ်တပ် ရပ်ခါ လိုးဆောင့်နေရလို့အားရကာ ကျဉ်းကြပ်လှသော ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးကို လိုးဆောင့်နေရင်း  အရသာတွေ တစထက် တစ ပိုလာခဲ့၏ ။

“ ဖွတ်..ပလွတ်….”  “ ကျွတ်ကျွတ်… ကောင်းလိုက်တာ ခင်မွန်ရယ်….”   “ အင်းဟင်း….နို့တွေကို နာနာလေး ဆွဲစမ်းပါ  ….အ….အ….”   နှစ်ယောက်စလုံး ကာမစိတ်တွေ တက်ကာ ကောင်းလာပြီ ဖြစ်ပြီး ခင်မွန်၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်ကြီးများမှာလည်း  ကုတင်စောင်းတွင် မြောက်ကာ မြောက်ကာ ကြွလာ၏ ။  အရသာများ အီဆိမ့်လာသော ဆရာဦးစိုးဦးသည် ခင်မွန်၏ ခြေထောက်  များကို သူ့ပုခုံးပေါ် တင်ထားပြီး ဆောင့်ရတာ အားမရတော့သဖြင့် ခင်မွန်၏ ခြေထောက်များကို သူ၏ ပုခုံးပေါ်မှ မယူကာရှေ့သို့  တွန်းထားရင်း…“ ခင်မွန် ခြေထောက်တွေကို ဆွဲထား…” လို့ ပြောလိုက်၏ ။

“ ဖွတ်..ပလွတ်..”  “အ…အင့်..ဆောင့်…ဆောင့်စမ်းပါ…..အမလေး…လေးလေး…”   ခြေထောက်ကို အပြောင်းအလဲ လုပ်နေရလို့ ဆောင့်အား လှော့သွားသည်ကို ခင်မွန်က ညည်းခံနိုင်စွမ်း မရှိလို့ ဖွင့်ပြောရသည်ထိပင် ဖြစ်လာသည် ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ပုခုံးပေါ်မှ  သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်သို့ ထောင်ထားပြီး သူမ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်လိုက်လို့ ခင်မွန်၏ ဖင်ကြီး များမှာ အိပ်ရာပေါ်မှ လွတ်ထွက်ကာ ကြွတက်လာပြီး ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ပိုလို့ မောက်တက်လာသည် ။သူမ၏ ခြေနှစ် ချောင်းကို ကားထားပေးတာကြောင့်ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ဖြဲပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားရ၏ ။ဆရာဦးစိုးဦးမှာ ဆောင့်ရတာ  ပိုအားရလာသလို သူ၏ လီးကြီးမှာလည်း အရသာ ရှိလွန်းလို့ အီဆိမ့်ကျင်တက်လာလာပြီ ဖြစ်၏ ။

“ ဖွတ်…ပလွတ်…”  ခင်မွန်သည် ကာမအထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းဖို့ နီးလာပြီ ဖြစ်လို့ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် အီဆိမ့်ကျင်  တက် လာပြီ ဖြစ်၏ ။စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများကလည်း ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ လီးကြီးကို ရစ်ပတ် ဖျစ်ညှစ်လာကြ၏ ။  “ အ… အ…ဆရာရယ်..အား…အား…..”   “ ခင်မွန်….အ….အ……အ…..အား…..အား….”   ခင်မွန်၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းမှာ သူ၏ လက် မှ လွတ်ကာ အပေါ်သို့ ထောင်နေပြီ ။ခါရမ်းနေပြီးမှ ဒူးကွေးပြီး ကျသွားလေ၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးမှာလည်း ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေး ပေါ်သို့ မှောက်လျက် ကျသွားလေတော့၏ ။   ခင်မွန်သည် ဆရာဦးစိုးဦးကို မျက်နှာပူလို့ ကျူရှင်ကျောင်းကို တပတ်ခန့် မသွားဘဲ  နေလိုက်၏ ။   ဒီနေ့ကျမှ ဆရာ့ကို သတိရသည်က တကြောင်း အလုပ်ရှိရာကို မသွားဘဲ နေလို့ မကောင်းလို့တကြောင်း တို့ကြောင့်  ကျူရှင်ကျောင်း ရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့ပေသည် ။

ဆရာနှင့် အေးအေးဆေးဆေး တွေ့နိုင်ရန် ညနေ ( ၃ ) နာရီ ထိုးပြီးမှ ခင်မွန် ထွက်လာခြင်း ဖြစ်သည် ။ ကားဂိတ်ရောက် ကားပေါ်သို့  တက်လာပြီးသည်နှင့်သူမနှင့် ဆရာတို့ ကားပေါ်တွင် ဆုံရကြုံရခဲ့သည်များကို ပြန်ပြီး သတိရနေမိ၏ ။  သူမဆင်းရမည့်  မှတ်တိုင်သို့ ရောက်သောအခါ ခင်မွန်သည် ကားပေါ်မှ ဆင်းပြီး လမ်းလျှောက်လာခဲ့သည် ။ လမ်းတလျှောက်တွင်လည်း ဆရာနှင့်  သူမတို့ ပြောဆိုခဲ့ကြသည့် စကားလေးများကိုပြန်ပြီး အမှတ်ရနေမိသေးသည် ။ကျောင်းရှေ့သို့ ရောက်လာသောအခါတွင် ခင်မွန်၏  ရင်လေးများ တအား ခုံနေလေပြီ ။ ကျောင်း၏ ဝင်ပေါက် တံခါးမှာ ပိတ်ထားတာ တွေ့ရလို့ ခင်မွန် လက်ဖြင့် တွန်းကြည့်တော့ အထဲ မှ မင်းတုန်း ထိုးမထားဘဲ ပွင့်သွားလို့ ခင်မွန် ကျောင်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်သည် ။

စာသင်ခန်းမကို ဖြတ်ပြီး လျောက်လသော ခင်မွန်သည် လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ ရုံးခန်းသို့ ဝင်သည့် တံခါးမှာလည်း ဖွင့်ထား ကြောင်း တွေ့ရလို့ နောက်ဖက် ရုံးခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့သည် ။    ရုံးခန်းထဲသို့ ဝင်မိရင်ဘဲ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ်ခန်းထဲမှ စကားပြောသံ တချို့ မသဲမကွဲ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ခင်မွန်က လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ အိပ်ခန်းတံခါးမှာ ခပ်ဟဟလေး ဖြစ်ကာ ပိတ်ထား၏ ။    ဆရာ ဦးစိုးဦး၏ အိပ်ခန်းသို့ ခင်မွန် ခြေဖွနင်းကာ ဖြေးဖြေးချင်း လျှောက်သွားလိုက်သည် ။ ဟနေသော တံခါးမှ ဆရာဦးစိုးဦး အိပ်ခန်း တွင်းသို့ လှမ်းပြီး ကြည့်လိုက်၏ ။  “ ဟာ…”   ခင်မွန် နုတ်ဖျားမှ အာမေဋိတ်အသံလေး တိုးညှင်းစွာ ထွက်သွားရသည် ။ခင်မွန် တွေ့ မြင်လိုက်ရသည်ကတော့ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ်ခန်းအတွင်းရှိ ကုတင်၏ ကုတင်စောင်းတွင် ကြည်ဖြူ မှာ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့်ကုတင် ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ရပ်လျက် ခန္ဒာကိုယ်ရှေ့ပိုင်းက ခါးညွှတ်ကာ ကုန်းထားပြီး ကုတင်စောင်းတွင်  သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ထောက်ထား၏ ။

ဆရာဦးစိုးဦးက သူမအနောက်မှ ရပ်ကာ ကြည်ဖြူ၏ ဖွေးဖွေးဖြူနေသော ဖင်သားကြီးများ ကြားမှ နောက်သို့ စူထွက်နေသည့်  ကြည်ဖြူ၏ စောက်ပတ်ကြီးအတွင်းသို့ သူ၏ လီးကြီးကို သွင်းထားပြီး ကြည်ဖြူ၏ ခါးကို ကိုင်ကာ အားပါးတရ လိုးနေ၏ ။    “  ဖွတ်ပလွတ်..ဖွတ်ပလွတ်…..”   ဆရာဦးစိုးဦးက နောက်မှ ရပ်ကာ ဆောင့်လိုးနေရင်း ကြည်ဖြူ၏ ဖင်သားကြီးများကိုလည်း ဆုတ် နယ်ကာ နေသေး၏ ။   “ ဖွတ်ပလွတ်..ဖွတ်ပလွတ် …”   ကြည်ဖြူ က ဆရာဦးစိုးဦး၏ ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ သူမ“ဖင်ကြီးများကို  နောက်သို့ ပြန်ကာ ဆောင့်ပေးနေသည် ။ “ ဖွတ်ပလွတ် …ဖွတ်ပလွတ် …”   “ ကိုကိုစိုးရယ် …အား…အားရအောင် ဆောင့်စမ်း ပါ..ကြည်ဖြူ့ကို မညှာပါနဲ့…” “ အင်း..ဆောင့်ပါတယ်..ကြည်ဖြူ ရဲ့…”   “ ဖွတ်ပလွတ်…ဖွတ်ပလွတ်…..”   “ ချစ်လိုက်တာ…ကိုကို စိုးရယ် . . .”  “ ကိုကို လိုးတာ ကောင်းလားဟင်….”   “ ကောင်းလိုက်တာ..ကိုကိုစိုးရယ်….”   “ ဖွတ်…ပလွတ်….”   “ ဖွတ်…ပ လွတ်….”  “ ကြည်ဖြူ..ကိုကိုစိုးနဲ့ ပြန်ပေါင်းပါလားဟင်……”   “ အင်း…ပေါင်းချင်တာပေါ့…ကိုကိုစိုးရယ်…..အိမ်ကလူကြီးတွေက  ရှိသေးတယ်လေ …..အ..အ….ဆောင့်…ဆောင့်…ဆောင့်စမ်းပါ…ကိုကိုစိုးရဲ့….”

“ ဖွတ် ပလွတ်……ဖွတ်..ပလွတ်……”   ဆရာဦးစိုးဦးက ကြည်ဖြူ ၏ နို့ကြီးများကို လှမ်းဆွဲပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်နေ၏ ။ “  ဖွတ် ပလွတ်..ဖွတ် ပလွတ် ….”   “ ဖွတ်ပလွတ်…ဖွတ်ပလွတ်…..”   “ ချစ်..ချစ်လားဟင်..ကိုကိုစိုး ….”   “ ချစ်တယ်…ကြည်ဖြူ  ရယ်…”  “ ဖွတ်ပလွတ်…ဖွတ်ပလွတ် …”   ကြည်ဖြူ ၏ ခန္ဒာကိုယ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီး မှာကုတင်စောင်းတွင် ဖင်ကုန်းပေးပြီး ဆရာ ဦးစိုးဦး ၏ ဆောင့်လိုးချက်များကို အားရပါးရ ခံနေသည် ။  “ ဖွတ်ပလွတ်…ဖွတ်ပလွတ်…”   အိပ်ခန်းတံခါး၀ မှ ချောင်းကြည့်နေ သော ခင်မွန်သည်အိပ်ခန်းတွင်းမှ မြင်ကွင်းကို ကြည့်နေရင်း ရင်ထဲတွင် ဆို့နင့်ကာ ကြေကွဲ ခံစားနေရပြီး သူမရဲ့ အသွေးအသားတွေ  လည်း ဆူဝေကာကာမစိတ်တွေ သောင်းကျန်း လာရတော့သည် ။

ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးရဲ့ အတွင်းမှ ယားယံလာပြီး အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြလာတော့ ၏ ။ ထိုသို့ ကြည့်နေရင်း ..    “  အ….ကြည်ဖြူ ..ပြီး….ပြီးပြီ ….အမလေးလေး..ကိုကိုစိုးရယ် ….”  ကြည်ဖြူ သည်သူမ၏ ဖင်သား ဖြူဖြူကြီးများကို ရမ်းခါကာ ကု တင်ပေါ်သို့ မှောက်ကျသွားတော့သည် ။ ထို့နောက်တွင်တော့ ခင်မွန်သည် တနေရာသို့ ခေတ္တ သွားနေပြီးမှ ဆရာဦးစိုးဦး ထံသို့ တ ကျော့ ပြန်လာတော့မည် ဟု စဉ်းစားရင်း ကျူရှင်ကျောင်း တံခါးဝမှ တဆင့်အပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့လေသတည်း …။   ပြီးပါ ပြီ ။

 

Zawgyi

 

လက္ေဝခံ (ဇာတ္လမ္းရွည္)

“ ခင္မြန္ ” “ ရွင္..”   “ ဆရာ့ကို စားပြဲေပၚက ဖိုင္ အစိမ္းေလး ကမ္းလိုက္စမ္းပါ ..”   “ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ…”   ခင္မြန္သည္ စားပြဲတြင္  အလုပ္လုပ္ေနရာမွထကာ ဆရာဦးစိုးဦးရဲ႕ စားပြဲေရွ႕သို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းလိုက္သည္ ။ခင္မြန္ ေျဖးေျဖးေလး ေလွ်ာက္ေနစဥ္မွာပင္ လႈပ္ လီ လႈပ္လဲ့ျဖင့္ တုန္ခါေနေသာတင္ပါးႀကီးမ်ားက အ႐ြယ္ႏွင့္ မမွ်ေအာင္ ႀကီးမားလွသည္ ။  ဆရာဦးစိုးဦးရဲ႕ စားပြဲေပၚမွ ဖိုင္အစိမ္း ေလးကို ယူၿပီး ပက္လက္ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ေနသည့္ ဆရာ့ထံသို႔ ပတ္ၿပီး ေလ်ာက္လွမ္းသြားသည္ ။ေျခလွမ္းေတြ လွမ္းလိုက္ ေလတိုင္း ဝတ္ထားေသာထမိန္ေလးအတြင္းမွ ႐ုန္းကန္ ထႂကြသြားသည့္ခင္မြန္ရဲ႕ ေပါင္လုံးႀကီးမ်ားမွာ ေျဖာင့္တန္းၿပီး တုတ္တုတ္ခဲ ခဲ ရွိလွသည္ ..။

“ ဆရာ..ဒီမွာ ဖိုင္…”   “ ေအာ္..ေအး..ေအး…”   ဆရာဦးစိုးဦးက ခင္မြန္ ကမ္းေပးေနေသာ ဖိုင္ေလးကို လွမ္းယူလိုက္သည္ ။ ဆရာ့ ထံသို႔ ဖိုင္ကိုေပးအၿပီး ခင္မြန္ လွည့္ထြက္လိုက္သည္ ။  “ ေအာ္..ခင္မြန္…”ဆရာ့ ေခၚသံေၾကာင့္ဆရာထိုင္ေနရာဘက္သို႔ ျပန္လွည့္ လိုက္သည္ ။ “ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ…”  “ ဒီ စာအုပ္ထဲက အခန္း ( ၃ ) နဲ႔ ( ၆ ) ကို ေလ့က်င့္ခန္း ေမးခြန္းေတြ ခ်ည္း ထုတ္ေရးေပးပါ အုံး…” ဆရာဦးစိုးဦးက ဖိုင္ယူေပးရန္ မေျပာခင္က သူဖတ္ေနေသာ စာအုပ္ကို ဖြင့္ျပသည္ ။ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ ငုံ႔ၾကည့္ေနေသာ  ခင္မြန္၏ လည္ဟိုက္ အက်ၤ ီေၾကာင့္ ရင္သားမ်ားမွာ တဝက္ေလာက္အေပၚပိုင္းကို ျဖဴစင္ဝင္းႏုဖတ္စြာ ေတြ႕ရသည္ ။ ခင္မြန္က  ဆရာျပသည္မ်ားကို ၾကည့္ၿပီး ဆရာ့လက္မွ စာအုပ္ကိုလွမ္းယူကာ သူမ၏စားပြဲသို႔ ျပန္ေလ်ာက္ခဲ့သည္ ။ ၿပီးေတာ့ လုပ္စရာမ်ားကို  ဆက္ လုပ္ေနလိုက္သည္ ။

ခင္မြန္သည္ ဆရာဦးစိုးဦး၏ က်ဴရွင္ေက်ာင္းတြင္ စာေရး အျဖစ္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနသည္မွာ ဒီႏွစ္စာသင္ႏွစ္ ..ႏွစ္စထဲက ျဖစ္ လို႔ ယခုဆိုလွ်င္ ( ၄ )လ ပင္ ရွိၿပီ ျဖစ္သည္ ။တကၠသိုလ္ အေဝးသင္ တြင္ဒုတိယႏွစ္ တက္ေနၿပီး တျခားအလုပ္ထက္ ေက်ာင္းစာႏွင့္  နီးစပ္ကာ သြားရလာရ နီးစပ္လြယ္ကူေသာ ဦးစိုးဦး၏ က်ဴရွင္ေက်ာင္းတြင္ အလုပ္လုပ္ရသည္ကို သူမ ပိုလို႔ ႏွစ္သက္မိ၏ ။

သူမသည္ ယခု အလုပ္ကိုသူမ၏ဘဝမွာ ပထမဆုံး ဝင္ေငြ ရသည့္အလုပ္ ျဖစ္လို႔ ဂ႐ုတစိုက္ ႀကိဳးစားပမ္းစား လုပ္၏ ။ ယခု သူမအသက္သည္ ( ၁၉ ) ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္ ။ ဘြဲ႕ရၿပီးပါက ယခုထက္ဝင္ေငြေကာင္းေသာ လုပ္ငန္းမ်ားကို ရရွိ လုပ္ကိုင္ရမည္ ဟုလည္း ယုံၾကည္ထား၏ ။ ခင္မြန္သည္ လုပ္စရာ ရွိေသာ အလုပ္မ်ားကို ႀကိဳးစားၿပီး စိတ္ဝင္တစား လုပ္ကိုင္ေနသည္ ။ ခင္မြန္အလုပ္လုပ္ေနသည္မွာ မည္မွ်ၾကာသြားသည္ မသိ ။ ေက်ာင္းေရွ႕သို႔ ကားတစီး ရပ္လိုက္သံ ၾကားမွ ေခါင္းကေလး ေမာ့ၿပီး ၾကည့္ျဖစ္၏ ။

တကၠစီကား အျဖဴေလးတစီးသည္ ခင္မြန္တို႔၏ ေက်ာင္းေရွ႕တြင္ ရပ္ကာ ကားေပၚမွ အသက္ (၂၆ ) ႏွစ္ခန႔္ရွိသည့္ လုံးႀကီးေပါက္လွ ႏွင့္ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ အမ်ိ ုးသမီး တဦး ဆင္းလာၿပီးတကၠစီကား မွာ ျပန္ထြက္ခြာသြားသည္ ။  တကၠဆီေပၚမွ ဆင္းလာေသာ အမ်ိ ု းသမီးသည္ ခင္မြန္တို႔ ရွိရာသို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ လာၿပီးေနာက္ အထဲသို႔ ဝင္လာ၏ ။ဆရာဦးစိုးဦး က ဖတ္လက္စ ဖိုင္ အစိမ္း ေလးကိုခ်လိုက္ၿပီး ေခါင္းေထာင္ကာၾကည့္လိုက္၏ ။   “ ဟာ..ၾကည္ျဖဴပါလား..လာထိုင္…”   အမ်ိ ုးသမီးက ဆရာ့ေဘးရွိ  ကုလားထိုင္တြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့မွ..“ ကိုကိုစိုး ေက်ာင္းကို မေရာက္ဖူးတာနဲ႔ ၾကည္ျဖဴ တမင္ ေရာက္ေအာင္ လာခဲ့တာ ပါ…”   သူတို႔ႏွစ္ဦး စကား စတင္ကာ ေျပာလိုက္စဥ္မွာပင္ ခင္မြန္က လက္မွ နာရီေလးကို ၾကည့္လိုက္၏ ။ ညေန ( ၄ ) နာရီ ေက်ာ္ ေပၿပီ ။ စားပြဲေပၚရွိ လုပ္လက္စ စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ားကို ေသေသသပ္သပ္ေလး ထပ္လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ထမင္းခ်ိ ုင့္ ေလးကို သူမေဘးရွိ စာစင္ေလးေပၚမွ ယူလိုက္၏ ။

“ ခင္မြန္ ျပန္ခ်င္ ျပန္ေတာ့ေလ …”  “ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ….”   ခင္မြန္က သူမ၏ စလင္းဘက္ေလးကို ေကာက္ၿပီး လြယ္လိုက္ကာ  ထမင္းခ်ိ ုင့္ေလး ဆြဲလ်က္ ထြက္လာခဲ့ေတာ့၏ ။  ကားဂိတ္ ၂ဂိတ္မွ်သာ ရွိေသာ သူမ၏ ေနအိမ္ကို ကားမစီးေတာ့ဘဲ  လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ျပန္ခဲ့သည္ ။ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ ကားေတြ ၾကပ္ေနၿပီ ..။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ ျပန္ေနက်ျဖစ္လို႔ ခင္မြန္ အေလ့အက်င့္ ရေနၿပီ ျဖစ္၏ ။   ခင္မြန္ အိမ္သို႔ ေရာက္ခါနီးမွာပင္ သူမတို႔၏ အိမ္ေရွ႕မွ တကၠစီေလးတစီး ျပန္ထြက္သြားသည္ကို  ေတြ႕လိုက္ရ၏ ။ ခင္မြန္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူမ၏ အမႏွင့္ ခဲအိုတို႔ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏ ။

“ ဟင္..မမ ”  “ ဟင္..ခင္မြန္ ျပန္လာၿပီလား …”  “ ဟုတ္ကဲ့..မမတို႔ ဘယ္တုံးက ေရာက္တာလဲ…”   “ အခုတင္ဘဲ..ညီမေလး …”    “ ညီမ ေရခ်ိ ုးလိုက္ဦးမယ္ …”   “ ေအး..ေအး…ခ်ိ ုး…ညီမေလး…”   အိမ္ေရွ႕တြင္ ဦးေလး ျဖစ္သူႏွင့္ ထိုင္ၿပီး စကားေျပာေနၾက ေသာ အမကို န်ဳတ္ခြန္းဆက္သ စကားမ်ားဆိုလ််က္ အိမ္အတြင္းသို႔ ခင္မြန္ ဝင္ေရာက္ခဲ့၏ ။ ခဲအို ျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦးကေတာ့ သူမ ကို မ်က္လုံးအျပဴးသားျဖင့္ ၾကည့္ေန၏ ။ အမျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြးမွာ ခင္မြန္ထက္ အသက္ ( ၅ ) ႏွစ္မွ် ႀကီး၏ ။ လြန္ခဲ့ေသာ တႏွစ္ ေက်ာ္ေလာက္က အမျဖစ္သူမွာ အိမ္ေထာင္က်သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏ ။ခင္မြန္တို႔မွာ မိဘမ်ား မရွိၾကေတာ့ဘဲ အေမျဖစ္သူ၏ ေမာင္ အရင္း ဦးေလး ျဖစ္သူ ဦးေက်ာ္ရွိန္ႏွင့္ အတူ ေနထိုင္ ခဲ့ၾကသည္ ။ဦးေက်ာ္ရွိန္မွာ လူပ်ိ ုႀကီး ျဖစ္ၿပီး အသက္ ( ၄၂ ) ႏွစ္ ရွိၿပီ ျဖစ္၏  ။

အမျဖစ္သူ အိမ္ေထာင္ က်စဥ္က ဦးေလးက သေဘာ မတူခဲ့ေပ ။ခင္ခင္ေထြး၏ ေယာက်္ား ျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦးကို ဦးေလးက ၾကည့္ လို႔မရ ျဖစ္ေန၏ ။ အမျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြး အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ( ရ )လခန႔္အထိ အိမ္တြင္ ခင္မြန္တို႔ႏွင့္ အတူေနခဲ့ၿပီး ေနာက္မွအမ ျဖစ္သူ၏ ေယာက်္ားမွာနယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕သို႔တာဝန္အရ ေျပာင္းေ႐ႊ႕သြားရလို႔ ခင္ခင္ေထြးသည္ သူမ၏ ေယာက်္ားႏွင့္ အတူ  လိုက္ပါသြားခဲ့၏ ။  ထိုသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕သြားၿပီး တႏွစ္နီးပါး ၾကာမွ ယခုကဲ့သို႔ျပန္လာခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္၏ ။ အမျဖစ္သူသည္ သူမေယာ က်္ား ကိုျမင့္ဦး အလုပ္ကိစၥျဖင့္ လာလို႔ သူမပါ လိုက္လာဟန္တူ၏ ။

သူတို႔ လင္မယားတြင္ ကေလး မရရွိၾကေသးပါ ..။ ညီအမခ်င္း တႏွစ္ေလာက္ ကြဲကြာေနခဲ့ၾကစဥ္အတြင္း စာခ်င္းေတာ့  အဆက္အသြယ္ ရွိခဲ့ၾက၏ ။   ယခုအမျဖစ္သူကို ေတြ႕ရလို႔ဝမ္းသာသြားေသာ္လည္း ခင္မြန္သည အမျဖစ္သူ ထိုင္ေနရာသို႔ သြးၿပီး  ဖက္လွဲတကင္းႏုတ္မဆက္ျဖစ္ ..။ အေၾကာင္းမွာ ဦးေလးႏွင့္ စကားထိုင္ေျပာေနလို႔ ျဖစ္၏။    အထူးသျဖင့္ ခဲအိုျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦး ရွိ ေနလို႔ ဆိုလွ်င္ ပိုၿပီး မွန္လိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္ ။ခင္မြန္သည္ အဝတ္အစားမ်ားကို ခြၽတ္ၿပီး ေရလဲ လုံခ်ည္ အပိုတထည္ယူကာ ေရခ်ိ ု းရန္အတြက္ ေနာက္ေဖးဖက္ကို ထြက္လာခဲ့၏ ။   ခင္မြန္တို႔ အိမ္တြင္ ေရခ်ိ ုးခန္း သီးျခား မရွိပါ ။အိမ္၏ အေနာက္ဖက္ မီးဖို ေဆာင္၏ ေဘးတြင္ သြပ္ျပားမ်ား ေထာင္ကာထားေသာ ေနရာတြင္ ေရခ်ိ ုးၾကရ၏ ။ မီးဖိုေဆာင္မွ ေနၿပီး အိမ္ေဘးဖက္သို႔ထြက္ ေသာ တံခါးေပါက္၏ေဘးတြင္ ျဖစ္၏ ။

ေရခ်ိ ုးရန္ေနရာသို႔ အေရာက္တြင္ ခင္မြန္က ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္းတြင္ လႊမ္းၿခဳံ လာေသာ သဘက္ကို တန္းေပၚသို႔ တင္လိုက္၏ ။  ျဖဴစင္ ျပည့္တင္းေသာ ခင္မြန္၏ ရင္ဘတ္သား ႏုႏုေလးမ်ားသည္ေလစိမ္း ထိေတြ႕မႈေၾကာင့္ ၾကက္သီးေလး တခ်က္ ထသြား၏ ။ ခင္မြန္သည္ ေရစည္ထဲမွ ေရကို ခပ္ကာ ဆပ္ျပာျဖင့္ မ်က္ႏွာ သစ္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့မွ ေရကို တဝႀကီး ခ်ိဳးေလသည္ ။   ေရခ်ိ ုး ၿပီးသည္ႏွင့္ အပိုယူလာေသာ လုံခ်ည္ေလးကို လဲ ဝတ္လိုက္ၿပီး ေစာေစာက ယူလာခဲ့ေသာ သဘက္ကိုပင္ ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္းမွာ  ပတ္ကာ ေရခ်ိ ုးရာ အခန္းေလးမွ ထြက္ၿပီး မီးဖိုေဆာင္သို႔ဝင္လာခဲ့၏ ။  ခင္မြန္ မီးဖိုေဆာင္သို႔ အဝင္တြင္ မီးဖိုေဆာင္ထဲရွိ  ေသာက္ေရအိုးစင္တြင္ ခဲအိုျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦးမွာ ေရေသာက္ေန၏ ။ ခင္မြန္က မီးဖိုေဆာင္ထဲသို႔ ျဖတ္အေလွ်ာက္ ေရအိုးစင္အနီးသို႔  အေရာက္တြင္ခဲအိုျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦးက ခင္မြန္ကို လွမ္းၿပီး ဆြဲကာ ဖက္လိုက္၏ ။

“ ဟာ..ကိုကိုျမင့္ကလဲ ..ဦးေလးနဲ႔ အမ ျမင္သြားရင္ ဒုကၡပါဘဲ လႊတ္ပါ …”  ခင္မြန္က အားရွိသမွ် ႐ုန္းကန္ေန၏ ။ ကိုျမင့္ဦးက လည္း ခင္မြန္ကို အတင္း ဆြဲဖက္ေနသည္ ။ေယာက်္ားအားကို မယွဥ္ႏိုင္လို႔ ခင္မြန္ ႐ုန္းမ၇ႏိုင္ ျဖစ္ရ၏ ။ထို႔ျပင္ ဆက္ၿပီး ႐ုန္းကန္ေန ပါက ဦးေလးႏွင့္အမျဖစ္သူတို႔ သိသြားမွာ စိုးလို႔ ခင္မြန္မွာ ဆက္ၿပီးေတာ့ အေၾကာက္အကန္ မ႐ုန္းကန္ေတာ့ပါ ။   ကိုျမင့္ဦးသည္  ခင္မြန္ အတန္ငယ္ ၿငိမ္သြားၿပီ ဆိုလွ်င္ဘဲ ခင္မြန္၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ေလး ဖက္ၿပီး ေရခ်ိ ုးၿပီးစ သန႔္စင္ေနေသာ  ခင္မြန္ရဲ႕ ႏုႏုငယ္ငယ္ ခ်စ္စရာ မ်က္ႏွာေလးကို အငမ္းမရနမ္းပါေတာ့သည္ ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဖက္ထားခံေနရေသာ ခင္မြန္၏ ဖင္ သားႀကီးမ်ားကိုလည္း ကိုျမင့္ဦးက သူ၏ လက္ျဖင့္ ဆုပ္နယ္လိုက္ေသး၏ ။

ဆန႔္က်င္ဖက္ လိင္၏ ေပြ႕ဖက္နမ္းရႈံ႕ ဆုပ္နယ္တာေတြ ခံရလို႔ခင္မြန္မွာ တကိုယ္လုံး ဖိန္းရွိန္းကာ အသက္ရႈမွားကာ ေမာဟိုက္လာ၏  ။ နမ္းလို႔ အားရသြားပုံရေသာ ကိုျမင့္ဦးက သူ၏မ်က္ႏွာကိုခင္မြန္၏မ်က္ႏွာေလးမွ ခြာလိုက္၏ ။  “ သတိရလိုက္တာ ခင္မြန္ ရယ္ …ခင္မြန္ေရာ သတိမရဘူးလားဟင္…”  “ ဘာကို သတိရ ရမွာလဲ..ခင္မြန႔္မွာ ဘာမွ သတိရစရာ မရွိဘူး…”   ခပ္တည္တည္ ေလး ေျပာရင္း သူမကို ဖက္ထားသည့္ ျမင့္ဦး၏ ေလ်ာ့ရဲရဲ ျဖစ္သြားေသာ လက္မ်ား ၾကားမွ ႐ုန္းကန္ကာ ျမင့္ဦးကို ေက်ာခိုင္းၿပီး  ထြက္ခဲ့ည္ ။

ခင္မြန္၏ ႏုႏုငယ္ငယ္ မ်က္ႏွာေလးမွာ နီရဲေန၏ ။သူမ၏ မ်က္ဝန္းေလးမ်ားထဲတြင္လည္း မ်က္ရည္မ်ား ရီေ၀ ရစ္ဝဲေန၏ ။ မွန္ တင္ထားေသာ ခုံပုေလး၏ေရွ႕ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ခ်ထားေသာ ေက်ာက္ျပင္ေလး ရွိရာသို႔ ေရလဲလုံခ်ည္ေလး ရင္လ်ားလွ်က္ပင္ ထိုင္ခ်လိုက္၏ ။ ေက်ာက္ျပင္ေလး၏ေပၚသို႔သူမ၏ လက္ကေလးျဖင့္ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ပြတ္လိုက္ၿပီး အနီးရွိ ေရပုလင္းထဲမွ ေရ အနည္းငယ္ကို ေက်ာက္ျပင္ေပၚသို႔ ေလာင္းခ်လိုက္၏ ။  ၿပီးေတာ့မွန္တင္ထားေသာ ခုံပုေလးေပၚရွိ သနပ္ခါးတုံးကို ယူၿပီး  သနပ္ခါး ေသြးလိုက္၏ ။ သနပ္ခါးေသြးရင္းျဖင့္ ခင္မြန္၏ စိတ္အစဥ္တို႔သည္ လြန္ခဲ့သာ တႏွစ္ခန႔္ကကာလဆီသို႔အေတြးေရယဥ္ ေလးျဖင့္ စီးေမ်ာ လြင့္ပါ သြားေတာ့၏ ။   အိပ္ေမာက်ေနေသာ ခင္မြန္၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးသည္ တခ်က္ တြန႔္သြား၏ ။ သူမ၏ ေပါင္ ႏွစ္လုံးၾကား ခြဆုံရွိ ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို စိုစုစိစိ အရာတခု လာေရာက္ ထိေတြ႕ေန၏ ။ ၿပီးေတာ့စးမ၏ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္း ေလး တေလွ်ာက္ကို ထိုအရာက ပြတ္တိုက္ေန၏ ။ ခင္မြန္၏ တကိုယ္လုံးသည္ ရွိန္းဖိန္းၿပီး ၾကက္သီး တျဖန္းျဖန္း ထေန၏ ။

ခင္မြန္၏ ေစာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းေလး တေလွ်ာက္ ပြတ္တိုက္ေနေသာ စိုစိုစိစိ အရာသည္ ေစာက္ဖုတ္ႏွတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုကို ထိ ထိမိမိေလး ပြတ္တိုက္လိုက္၏ ။   “ အင္..အင္…”   မ်က္လုံးေလးမ်ား မွိတ္ထားေသာ ခင္မြန္႒ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားမွ ညည္းသံေလး  ထြက္ေပၚလာ ၏ ။ သူမ၏ ဦးေခါင္းေလးမွာလည္း သူမ အိပ္ေနေသာ ေခါင္းအုံး ေပၚတြင္ ဘာ္ညာ လွည့္ေန၏ ။   ခင္မြန္၏ ေစာက္ ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းေလး တေလွ်ာက္ အစုန္အဆန္ ပြတ္တိုက္ေနေသာ စိုစိစိအရာသည္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ဖုတ္ အေပၚနားေလးသို႔ အ နညးငယ္ တိုးဝင္လာၿပီး ခင္မြန္၏ ေစာက္စိေလးကိုတခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ေကာ္ ထိုးလိုက္၏ ။

“ အင္း..အင္း..ဟင္း ……”  တကိုယ္လုံး တုန္သြားေသာ ခင္မြန္မွာ ရင္ထဲတြင္ သိမ့္ကနဲ ခံစားလိုက္ရ၏ ။ သူမ၏ ေပါင္ႀကီး ႏွစ္လုံးကို လည္း ခပ္ကာကားေလး ဆြဲေထာင္လိုက္၏ ။ လက္တဖက္က ခင္မြန္၏ဖင္သားႀကီးမ်ား ေအာက္ကို ဝင္လာကာ ခင္မြန္၏ ေထြးအိ တင္းမာေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေပးေန၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုလည္း စိုစိစိအရာက ပြတ္တိုက္လ််က္ပင္  ရွိ၏ ။ခင္မြန္သည္ သူမ၏ အိပ္ရာေလး ထက္တြင္ ႏိုးတဝက္ ျဖစ္လွ်က္ သိမ့္သိမ့္တုန္ေန၏ ။   သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလး အတြင္း တြင္လည္း ေစာက္ေရေလးမ်ား စိုစြတ္စ ျပဳလာ၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းေလးကို တစုံတခုက ဟတတေလး ၿဖဲ လိုက္ၿပီး ေစေစက စိုစိစိအရာသည္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲကို အတင္းပင္ တိုးဝင္လာၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေလး၏ အတြင္းသားႏု ႏုမ်ားကို ပြတ္ေန၏ ။ ခင္မြန္၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ဆတ္ကနဲ တုန္သြား၏။

“ အ…အ…အင္း…အင္း…“  ခင္မြန္၏ စိတ္ထဲတြင္ မခ်ိတင္ကဲေလး ခံစားေနရၿပီး တိမ္တိုက္မ်ားေပၚတြင္ လြင့္ေမ်ာပါသြားရသည္ ။  ၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေဝးသည့္ေနရာေရာက္မွ ျဗဳန္းဆို တိမ္တိုက္ႀကီး ေပၚမွ ခင္မြန္သည္လြင့္စင္ၿပီး က်သြားရသည္ ။   “  အာ..ကြၽတ္..ကြၽတ္ …ကြၽတ္….”   ခင္မြန္သည္ ႏိုးတဝက္ အိပ္မက္မွ ႏိုးလာခဲ့ေလၿပီ …။သူမ၏ ရင္ထဲတြင္ ႏုံးခ်ိလ်က္ ေမာဟိုက္ ေန၏ ။ေလးလံလွေသာ သူမ၏ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ားကို အေတာ္ေလး အားယူၿပီး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္၏ ။ ညအေမွာင္တြင္ အရာဝထၱဳ  မ်ားကို သဲကြဲစြာ မျမင္ရေသာ္လည္း သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္လူတေယာက္၏ ဦးေခါင္း ေရာက္ရွိေနၿပီး ထိုသူသည္ သူ၏  လက္ကို သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ား ေအာက္သို႔ သြင္းကာ သူမ၏ ေထြးအိ လုံးတစ္ေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ား ကို ဆုပ္နယ္ေနၿပီး  သူ၏လ်ာျဖင့္လည္း သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ယက္ေပးေနေၾကာင္းကိုေတာ့ ခင္မြန္ သုံးသပ္သိရွိလိုက္ရပါသည္ ။႐ုန္းကန္ရန္  စိတ္ကေလး ေပၚလာေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္ေလး သိမ့္သိမ့္တုန္လ်က္ ရင္တြင္းတြင္ ေမာဟိုက္ ႏြမ္းနယ္ေနၿပီး တကိုယ္လုံးမွာလည္း  အားအင္မ်ား မရွိသလို ျဖစ္ေနသျဖင့္ သူမတြင္႐ုန္းကန္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ပါ ။

ထို႔ျပင္ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလး အတြင္းသို႔ ေလ်ာကနဲ ေလ်ာကနဲ တိုးဝင္လာေသာ လ်ာသည္ေစာက္ဖုတ္ေလး၏ အတြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ားကို လိပ္ကာလိပ္ကာ ဆြဲယူေနသျဖင့္ခံစားေနရသည္မွာရွိန္းရွိန္းဖိန္းဖိန္း ျဖင့္ အရသာ ေကာင္းမြန္လွၿပီး သူမ၏ ရင္တြင္းတြင္ ခံစားၿပီးရင္း ခံစားခ်င္ ျဖစ္ေနရေသာေၾကာင့္ ႐ုန္းကန္ခ်င္စိတ္လဲ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားခဲ့၏ ။ခင္မြန္၏ ေစာက္ဖုတ္ေလး အတြင္းသို႔ တိုးဝင္ေနသည့္ လ်ာသည္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ေခါင္းေလးအတြင္းသို႔ ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသားေလးမ်ား ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္းေလးၾကားမွပင္ ေလ်ာကနဲ ေလ်ာကနဲ ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ျဖင့္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးကို လွ်ာျဖင့္ ခပ္သြက္သြက္ေလး လိုးေပးေန၏ ။

“ အ….အ အင္း..ဟင္း..ဟင္း……” ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလး အတြင္းဝယ္ေစာက္ေရေလးမ်ား စို႐ႊဲေနၿပီ ..။ ခင္မြန္၏ ခႏၶာကိုယ္ ေလးမွာလည္း သိမ့္သိမ့္တုန္ကာ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ား ေျမာက္ႂကြလာလိုက္ သူမ၏ရင္သားေလးမ်ား ေကာ့လာလိုက္ ျဖစ္ေန၏  ။ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ဝကိုလည္း ႏႈတ္ခမ္းအစုံက ဖိကပ္ကာ ငုံစုတ္ေနလိုက္ေသး၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းသို႔ထုတ္လိုက္ သြင္းလိုက္ လုပ္ေပးေနသာ လွ်ာသည္ေစာက္ေခါင္းေလးအတြင္းမွထြက္လာကာေစာက္ပတ္၀ ထိပ္နားရွိ ေစာက္စိေလးကို ထိထိမိမိ ေလး ယက္ေပးလိုက္၏ ။ “ အ…အား..ရွီး..ကြၽတ္..ကြၽတ္…ကြၽတ္…….ကြၽတ္….”

ခင္မြန္၏ ေစာက္စိေလးကို တႀကိမ္သာ မဟုတ္ ။ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆက္လို႔ ယက္ေပးေန၏ ။ “ အ….အ….အမေလး…ကြၽတ္… ကြၽတ္…”ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ အိပ္ရာေပၚမွ ေျမာက္ႂကြလာၿပီး ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္ရာေပၚသို႔ ျပန္မက်ေသးဘဲ ေကာ့ေပး ထား ၏ ။   ခင္မြန္၏ ဦးေခါင္းေလးမွာ လည္း သူမ၏ ေခါင္းအုံးေလးေပၚတြင္ ဘယ္ညာ လူးပ်ံေန၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလး  အတြင္းမွာ ေစာက္ေရမ်ား စို႐ႊဲကာ ေစာက္ပတ္ဝေလးမွပင္ အျပင္ဖက္သို႔စိမ့္ထြက္ေနၾကၿပီ ။   ထိုအခ်ိန္တြင္ ေစာက္စိေလးကို  ယက္ေပးေနေသာ လ််ာသည္ ယက္ေပးျခင္းမွ ရပ္လိုက္၏ ။ ခင္မြန္၏ အိပ္ရာေပၚမွ လြတ္ခါ ေျမာက္ႂကြထားေသာ ဖင္သားႀကီး မ်ားမွာ အိပ္ရာေပၚသို႔ ျပန္က်သြားၾကၿပီးခင္မြန္၏ ရင္ထဲတြင္ ဟာသြားရ၏ ။ ေစာက္ပတ္ဝမွ ႏႈတ္ခမ္းတစုံက ေစာက္ပတ္ဝသို႔ ဖိ ကပ္လာၿပီး ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ စုတ္လိုက္ရာ စို႐ႊဲကာ စိမ့္ထြက္ေနၾကၿပီ ျဖစ္ေသာခင္မြန႔္ေစာက္ေရေလးမ်ားမွာ ေစာက္ပတ္ဝမွ   စုတ္ေပးေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခု ၾကားဆီသို႔ ေျပးထြက္သြားၾက၏ ။ ခင္မြန္မွာ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ျပန္ႂကြ ပင့္ေကာ့ ေပးလိုက္သည္ ။

“ အ…အ…ကြၽတ္ကြၽတ္….”  ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ဝေလးတြင္ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိကပ္ကာ စုတ္ေပးေနစဥ္မွာပင္ လွ်ာက ေလ်ာကနဲ  ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဝင္လာျပန္သည္ ။ ႏုနယ္လွေသာ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားကို လိပ္ကာလိပ္ကာ ယူေနျပန္သည္ ။  ေခတၱမွ် ၿငိမ္ေနေသာ ခင္မြန္မွာလူးလြန႔္လာရျပန္သည္ ။  “ အင္း..အင္း..ဟား……အား…”   ဒီတခါတြင္ေတာ့ ခင္မြန္ ၏ ေစာက္ဖုတ္ ဝေလးမွ ဖိကပ္ကာ စုတ္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ေစာက္ေါင္းအတြင္းသို႔ ထိုးထည့္ကာ အတြင္းသားေလးမ်ားကို ပြတ္ဆြဲကာ ယက္ေန သည့္ လွ်ာသည္ လုံးဝအေနာက္ကို ျပန္မဆုတ္ေတာ့ဘဲ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ခပ္သြက္သြက္ ယက္ လိုက္ ဖိကပ္ကာ စုတ္လိုက္ လုပ္ေန ၿပီ ..။

ခင္မြန္၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ စုလိုက္ ကားလိုက္ႏွင့္ ျဖစ္ေန ၏ ။ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာလည္း ေျမာက္ႂကြလာၾကျပန္ၿပီး ေစာက္ပတ္ ေလးကို ေကာ့ ေပးထားသည္ ။ ခင္မြန္၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားမွာတဆတ္ဆတ္ တုန္ေနၾကၿပီး မ်က္လုံးေလးမ်ား မွတ္လ်က္ ဦးေခါင္း သည္ ဘယ္ညာ ရမ္းခါေန ၏ ။   ခင္မြန္၏ လက္ကေလး ႏွစ္ဖက္သည္လည္း သူမအိပ္ေနရာ အိပ္ရာေပၚမွ အိပ္ရာခင္းေလးကို  အတင္းပင္ လုံးေခ် ဆုပ္ကိုင္ထား ၏ ။    “ အ..ကြၽဆ္..ကြၽတ္ ….ရွီး..အား…အင္း…”   တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနေသာ သူမ ၏ ႏႈတ္ခမ္း ေလးမ်ားမွ ညည္းသံေလးမ်ား မ်ိ ုးစုံ ထြက္ေန ၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသို႔ တိုးဝင္ေနေသာ လ််ာသည္ က်ဥ္းက်ပ္ေန ေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ား ၾကားမွပင္ အတြင္းသို႔ အတင္းတိုးကာ ပိုၿပီး ဝင္လာ ၏ ။ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို လည္း ရႏိုင္သေလာက္ ၿဖဲလိုက္တာကို ခင္မြန္ ခံစားလိုက္ရ ၏ ။

“ အ…အ…အ…အင္း…” လို႔ ခင္မြန္ ညည္းတြားလိုက္ ၏ ။  ခင္မြန္ ၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းကို အတင္းတိုးကာ ပိုၿပီး ဝင္လာေသာ  လ််ာက ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားမ်ားကို ေစာေစာကထက္ ပိုၿပီး ဖိကာ ပိုၿပီး ျမန္ျမန္ ယက္ေန၏ ။   “ အ…အ….အမေလး… အင္း..အင္း..ဟင္း …..”   ေစာက္ေရမ်ား စိုနစ္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ခင္မြန္ ၏ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားသည္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား  ျဖစ္လာကာ သူတို႔ကို ယက္ေနေသာ လ််ာကို ဖ်စ္ညႇစ္လာၾက ၏ ။ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာပိုၿပီး ေျမာက္ႂကြလာၾကၿပီး  အိပ္ရာေပၚသို႔ ျပန္မက်ေတာ့ ..။ေစာက္ပတ္ဝကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ အားရပါးရ စုတ္ယူလိုက္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းအတြင္းရွိ လွ်ာကလည္း  သူ႔ကို ရစ္ပတ္ ဖ်စ္ညႇစ္ေနၾကေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားလးမ်ားကို အားၿပိဳင္ ကာ အႏိုင္ႀကဲရင္းအတင္းပင္ ထိုးေကာ္ကာ ေလး  ငါးႀကိမ္မွ် ယက္လိုက္ေတာ့သည္ ။

“ အ…အ…အမေလး…အ…အ…အား……”  ခင္မြန္၏ တကိုယ္လုံးမွာ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တြန႔္သြားၿပီး ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာလည္း  သိမ့္ကနဲ ၿငိမ့္ကနဲ သုံးေလးႀကိမ္မွ် ေကာ့ထိုးသြား ၏ ။ေစာက္ေခါင္းေလး အတြင္းမွ လွ်ာကို ခင္မြန္၏ သုတ္ေရေလးမ်ားက  ပက္ဖ်န္း ထိေတြ႕လာ ၏ ..။ ခဏ ၾကာတဲ့အထိ ခင္မြန္ ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ ခါရမ္းေနၿပီးမွ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်သံႏွင့္အတူ ေမြ ကယာေပၚသို႔ ျပန္က်သြားေတာ့ ၏ ။  ထိုအခါတြင္မွ ခင္မြန္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ သြင္းထားေသာ လွ်ာသည္ ျပန္ထြက္သြား ၏ ။  ေစာက္ပတ္အဝတြင္ ဖိကပ္ကာ စုတ္ေပးေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား လည္း ခြာသြားေလသည္ ။ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ပြစိပြစိ ျဖစ္ လ်ာက္ ရွိေနေသးသည္ ။

ထိုေနာက္ ပြစိပြစိ ျဖစ္ေနေသာ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ဝေလးကို လွ်ာျဖင့္ အျပာလိုက္ေလးငါးႀကိမ္ေလာက္ ဖိကပ္ကာ ယက္ေပးလိုက္ၿပီးမွ ခင္မြန္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားရွိ ဦးေခါင္းမွာ ဖယ္ခြာ ထြက္သြားေလေတာ့သည္ ။ၿပီးေတာ့ ေဖါင္းကား  အိေထြးေနေသာ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္အုံေလးကို ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးျဖင့္ရႈိက္ကာ နမ္းလိုက္ေသး ၏ ။ခင္မြန္မွာ ထမိန္ေလး ခါးတြင္  လိပ္ တင္ေနၿပီး သူမ၏ ေအာက္ပိုင္းမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ ျဖစ္လွ်က္ေနသည္ ။ အိပ္ရာထက္တြင္ ပက္လက္ေလးလွန္ကာ မ်က္လုံး  ေလးမွိတ္လို႔ မွိန္းေန၏ ။ သူမ၏ ေဖါင္းအိေနေသာ ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္ကိုႏွေခါင္းျဖင့္ ဖိကာပ္ကာ တလွည့္စီ ရႈိက္နမ္း ခံရၿပီးမွ  မ်က္လုံးေလးကို အားယူကာ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိ ၏ ။ညအေမွာင္ထုတြင္ ဘာမွ မျမင္ရဘဲ သူမ၏ အနီးအနားတြင္ လည္း မည္သူမွ် မ ရွိေတာ့ေၾကာင္း ခံစားသိရွိလိုက္ရေတာ့ ၏ ။

ေနာက္ႏွစ္ရက္ ဆိုလွ်င္ အမျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြးတို႔ သည္ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ကေလးသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ရေတာ့မည္ ျဖစ္လို႔ ညဦးပိုင္းတြင္ အမျဖစ္သူႏွင့္ ဧည့္ခန္းတြင္းမွာ ထိုင္ၿပီး စကားေျပာေနၾကသည္ ။ ညကိုးနာရီေလာက္တြင္ ဦးေလးမွာ လမ္းထိပ္ရွိ ဓမၼာ႐ုံသို႔ ထြက္သြား သည္ ။ မနက္ အာ႐ုံဆြမ္း ေလာင္းၿပီးမွ ျပန္လာမည္ ျဖစ္သည္ ။ ထိသို႔ မိုးလင္းခါနီးမွ အၿမဲ ျပန္လာေနက် ျဖစ္သည္ ။အမ ခင္ခင္ ေထြးရဲ႕ ေယာက်္ား ကိုျမင့္ဦးမွာ ယခုအခ်ိန္အထိ ႐ုံးမွ ျပန္မလာေသး ။ သူေျပာင္းရေတာ့မည္ ျဖစ္လို႔ သူ႔မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္အတူ ဒီည  ထမင္းစားမည္ဟု အမ ခင္ခင္ေထြးထံဖုန္းဆက္ထားေၾကာင္း သိရ၏ ။ညဆယ္နာရီခြဲတြင္ ညီအမႏွစ္ေယာက္ တံခါးမ်ား ပိတ္ကာ  အသီးသီး အိပ္ရာ ဝင္ခဲ့ၾကသည္ ။ ခင္မြန္ အိပ္ရာထက္တြင္ လွဲေလ်ာင္းေနရင္း အိပ္မေပ်ာ္တေပ်ာ္ အခ်ိန္ေလးတြင္ အိမ္ေရွ႕မွ ခဲအို ကိုျမင့္ဦး၏ ေခၚသံ သုံးေလးခြန္း ၾကားလိုက္ရ၏ ။ ထိုေနာက္ အမျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြးက ထၿပီး တံခါးဖြင့္ေပးသံ ကိုျမင့္ဦးႏွင့္ ခင္ခင္ ေထြးတို႔ စကားေျပာသံႏွင့္ တံခါး ျပန္ပိတ္သံတို႔ကို ခင္မြန္အိပ္ရာထက္မွ ၾကားလိုက္ရ ၏ ။

ထိုသို႔ ၾကားရၿပီး ခဏေနမွ ခင္မြန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္ ။သနပ္ခါး လိမ္းရင္း အတိတ္ကာလေလးဆီသို႔ လြင့္ေမ်ာသြားခဲ့ေသာ ခင္မြန္သည္ သူမ၏ မၾကာေသးေသာ အတိတ္ကာလ အျဖစ္အပ်က္ ခံစားမႈမ်ားကို ေတြးေတာရင္းျဖင့္ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာမာတာတေလး ျဖစ္လာကာ အတြင္းတြင္ ေစာက္ေရေလးမ်ားပင္ စိုစြတ္လာေလသည္ ။ေစာေစာက ခဲအိုျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦး၏ ေပြ႕ဖက္နမ္းရႈိက္ ဆုပ္နယ္ ခံခဲ့ရေသာ အရွိန္ကေလးကလည္း ရင္ထဲဝယ္ အရွိန္မေသေသးသည့္အတြက္ ခင္မြန္၏ ရင္တြင္းမွာ ကာမဆႏၵစိတ္ေလးမ်ား ျဖစ္ေပၚ ခဲ စားေနမိရသည္ ။ သနပ္ခါး လိမ္းၿပီးသြားေသာ ခင္မြန္သည္ သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးကို ျခယ္သ လိုက္သည္ ။ အဝတ္အစားလဲ ေခါင္းဖီးကာ အိမ္ေရွ႕သို႔ ထြက္ခဲ့သည္ ။

ခင္မြန္တို႔၏ အိမ္မွာ ပ်ဥ္ေထာင္ ႏွစ္ထပ္အိမ္ ျဖစ္သည္ ။  ၿခံဝန္းႏွင့္လည္း ျဖစ္၏ ။ဒီၿခံႏွင့္ ဒီအိမ္မွာ ခင္မြန္တို႔၏ အေမ့ဖက္မွ  ဘိုးဘြားမ်ား ပိုင္ေသာ အိမ္ႏွင့္ ၿခံ ျဖစ္၏ ။ ခင္မြန္၏ မိခင္မွာ ေမာင္ႏွစ္ေယာက္သာ ရွိခဲ့ၿပီး မိခင္ ကြယ္လြန္သြားၿပီးေနာက္မိခင္၏  ေမာင္အရင္း ျဖစ္သူ ဦးေလး ဦးေဖတင္က က်န္ခဲ့ေသာ ပစၥည္း ဥစၥာမ်ားႏွင့္အရင္းအႏွီးမ်ားကို ဦးစီးၿပီး ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ကာ  ခင္မြန္တို႔ ညီအမကို လူတလုံး သူတလုံး ျဖစ္ေအာင္ ေကြၽးေမြး   ျပဳစုခဲ့တာ ျဖစ္သည္ ။   ခင္မြန္ အသက္ ဆယ္ႏွစ္တြင္ ခင္မြန္၏  မိခင္သည္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္ ။ မိခင္ျဖစ္သူ မကြယ္လြန္ခင္ ႏွစ္ႏွစ္ကပင္ ဖခင္ ျဖစ္သူမွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္ ။

ခင္မြန္တို႔၏ ႏွစ္ထပ္ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ႀကီးတြင္ ဦးေလးဦးေဖတင္သည္ အေပၚထပ္တြင္ ေန၏ ။ ခင္မြန္တို႔ ညီအမက အိမ္၏ ေအာက္ ထပ္တြင္ ေန၏ ။ အမျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြး၏ အခန္းႏွင့္ ခင္မြန္၏အိပ္ခန္းမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္၏ ။ခင္မြန္တို႔၏ မိသားစုမွာ ခ်မ္း ခ်မ္းသာသာ မရွိေသာ္လည္း မခ်ိ ု႔တဲ့ပါ..။ လူတန္းေစ့ ေနႏိုင္ စားႏိုင္ၾက ၏ ။  ခင္မြန္ အိမ္ေရွ႕ကို ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕တြင္ သူမ၏  အမျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြး တဦးတည္းသာ ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္ ။ ဦးေလးႏွင့္ ခဲအို ကိုျမင့္ဦးတို႔ ရွိမေနၾကပါ ။

“ မမေထြးက ဝလာတယ္ ေနာ္…”  “ အံမယ္..ညီမေလးလဲ လွလာပါတယ္ …”   ညီအမႏွစ္ေယာက္သား ရယ္မိလိုက္ၾကသည္ ။    “  ဒါနဲ႔ ဦးေလးက ေျပာတယ္..ညီမ အလုပ္လုပ္ေနၿပီ ဆို…”   “ ဟုတ္တယ္..မမေထြး..က်ဴရွင္မွာ ေက်ာင္းစာေရး ဝင္လုပ္ေနတယ္  ေလ…”   “ ဘယ္ေလာက္ ၾကာသြားၿပီလဲ..ညီမေလးရဲ႕…”   “ ေလးလေလာက္ ရွိၿပီ..မမေထြးရဲ႕ ”   “ အလုပ္လုပ္ရတာ အဆင္ေျပရဲ႕ လား…”  “ ေျပပါတယ္..မမေထြး..ဒါနဲ႔ မမေထြးတို႔ေရာ အဆင္ေျပရဲ႕ လား ”   “ ေျပတယ္ဘဲ ေျပာရမွာေပါ့ ညီမရယ္…ဝန္ထမ္း ဆို တာကေတာ့ ရရစားစားဘဲေပါ့ ..မစုေဆာင္းႏိုင္ေသးပါဘူး…”   “ ကဲလာ..မမေထြး..ညီမတို႔ အတူတူ ထမင္း စားၾကရေအာင္ …”

ညီအမႏွစ္ေယာက္ ယွဥ္ၿပီး အိမ္၏ အတြင္းဖက္ရွိ မီးဖိုေဆာင္ ဖက္သို႔ ဝင္ေရာက္သြားၾကသည္ ။ခင္ခင္ေထြးသည္ ခင္မြန္ထက္  အရပ္ နည္းနည္းေလး ပိုရွည္သည္ ။ ကိုယ္လုံးကေတာ့ ခင္မြန္က အမျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြးထက္ အခ်ိ ုးအစား ပို က်နသည္ ။ခင္မြန္ က အသား အလတ္စားထဲက ျဖစ္ၿပီး ခင္ခင္ေထြးက ခင္မြန္ထက္ ပိုၿပီး အသားျဖဴသည္ ။ မ်က္ႏွာ အေနအထားကေတာ့ တမ်ိ ုးစီ  ေခ်ာၾက၏ ။ ခင္မြန္တို႔ ညီအမ ထမင္းစားအၿပီး အိမ္ေရွ႕သို႔  ေရာက္႐ုံရွိေသးသည္ ။ ပါဘလစ္ကာ ကားေလးတစီးသည္ သူနတို႔၏  အိမ္ေရွ႕သို႔ ထိုးဆိုက္လာသည္ ။

ခင္မြန္တို႔ ညီအမႏွစ္ေယာက္စလုံး အိမ္ေရွ႕သို႔ ၿပိဳင္တူ ၾကည့္မိလိုက္ၾကသည္ ။ ကားေလးကို ကိုယ္တိုင္ ေမာင္းလာသည့္ အသက္  ၂၆ႏွစ္ခန႔္ရွိ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ အမ်ိ ုးသမီးတဦးသည ္ကား၏ ေရွ႕ခန္းမွ ဆင္းလာၿပီး အိမ္ေရွ႕တံခါးေပါက္သို႔ ေရာက္လာ၏ ။   “  ဟယ္..ၾကည္ျဖဴပါလား..လာ..လာ…ဘယ္က လွည့္လာတာလဲ..ငါ ဒီမွာ ရွိတာ ဘယ္လိုလုပ္ သိသလဲ…”  ခင္ခင္ေထြးက အိမ္ေရွ႕ တံခါးဝသို႔ ေရာက္လာေသာ ဧည့္သည္ အမ်ိ ုးသမီးထံသို႔သြားၿပီး လက္ကို ဖက္လွဲတကင္း ဆြဲကာ အိမ္အတြင္းသို႔ ေခၚေဆာင္လာ သည္ ။

“ ဒီလို..ခင္ေထြးရဲ႕ ေစာေစာကေလးက ကိုျမင့္ဦးနဲ႔ေတြ႕လို႔ ဒီမွာ ခင္ေထြး ေရာက္ေနတာ သိတာ…သူ႔ဆီကဘဲ ဒီအိမ္လိပ္စာ ရခဲ့တာ  ခင္ေထြးရဲ႕…” ခင္မြန္ ေသခ်ာ မွတ္မိလိုက္ပါၿပီ ။   ညေနက က်ဴရွင္ေက်ာင္းကို ဆရာဦးစိုးဦးထံ လာခဲ့သည့္ အမ်ိ ုးသမီး ျဖစ္သည္  ။ ဟုတ္သည္..ဆရာဦးစိုးဦးက ၾကည္ျဖဴလို႔ ေခၚလိုက္တာ ၾကားခဲ့ရသည္ဘဲ …။ ၾကည္ျဖဴက ကုလားထိုင္တြင္ ဝင္ထိုင္ရင္း မတ္တပ္ ေလး ရပ္ေနသည့္ ခင္မြန္ကို ၾကည့္လ််က္ “ သူက ဘယ္သူလဲ ” ဟု ခင္ခင္ေတြးကို ေမးလိုက္၏။

“ ေအာ္..မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္…သူက ခင္ေထြးရဲ႕ ညီမ ခင္မြန္ေလ ….ခင္မြန္..ဒီအမက မမတို႔ ေနတဲ့ ၿမိဳ႕မွာ သူတို႔မိသားစုရဲ႕  လုပ္ငန္းေတြ ရွိတယ္ေလ ..အဲဒီကို လာရင္း မမတို႔နဲ႔ ခင္သြားတာ..နံမည္က ၾကည္ျဖဴလို႔ ေခၚတယ္ေလ ….”   “ ဟုတ္ကဲ့ မမ…ေတြ႕ရ တာ ဝမ္းသာပါတယ္ …မမေသာက္ဖို႔ တခုခု သြားလုပ္လိုက္အုံးမယ္…” “ ဟာ..မလုပ္နဲ႔ေတာ့ ..အခုတင္ မမက ထမင္းစားလာ တာ..တကယ္ ေျပာတာပါ…”   ၾကည္ျဖဴက အတင္းတားေနသည့္ၾကားမွပင္ ခင္မြန္က “ ဟာ..မရဘူး..ညီမတို႔ဆီ ေရာက္ရင္ နဲနဲ ေလာက္ေတာ့ ေသာက္မွ ေက်နပ္မယ္…”လို႔ေျပာၿပီး လင္ပန္းေလးတခ်ပ္နဲ႔ အေအးခြက္ တခြက္တင္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ကို ျပန္ထြက္ခဲ့ သည္ ။ အိမ္ေရွ႕သို႔ ခင္မြန္ ေရာက္ေသာအခါတြင္ ခင္ခင္ေထြးႏွင့္ ၾကည္ျဖဴတို႔မွာ စကားလက္ဆုံက်ေနၾကသည္ ။

“ မမ ..နဲနဲျဖစ္ျဖစ္ ေသာက္လိုက္ပါအုံး . .”  “ ေအာ္..ေအးေအး..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..ညီမေလးရယ္….”   ခင္ခင္ေထြးက “ ခင္မြန္ ေရ…ၾကည္ျဖဴက ဒီည သူ႔အိမ္ကို လိုက္အိပ္ဖို႔ ေခၚေနတယ္….အဲဒါ မမ လိုက္သြားဦးမယ္…ကဲ ၾကည္ျဖဴေရ ခင္မြန္နဲ႔ စကားေျပာ လိုက္အုံး…ခင္ေထြးေတာ့ ျပင္လိုက္ဆင္လိုက္အုံးမယ္…”လို႔ ေျပာသည္ ။  ခင္ခင္ေထြး အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားေသာအခါ ၾကည္ျဖဴ က ခင္မြန႔္ကို စကားဆိုလာ၏ ။ ခင္မြန္ သတိထားမိသည္မွာ ေစာေစာက သူတို႔ ေျပာေနၾကသည့္ ေလသံထက္ တိုး ၏ ။

“ ညေနက ညီမေလးကို ကိုကိုစိုးရဲ႕ ေက်ာင္းမွာ ေတြ႕လိုက္တယ္မွတ္တယ္..”  “ ဟုတ္တယ္..အမ..က်မက ေက်ာင္းစာေရး ဝင္လုပ္ ေနတာေလ ..”  “ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၿပီလဲ..ညီမေလး…”   “ အင္း..ေလးလေလာက္ ရွိပါၿပီ..အမ”   “ အမတို႔အိမ္က အမကို ကိုကို စိုးနဲ႔ ဆက္ဆံတာ မႀကိဳက္ဘူးေလ..အဲဒါေၾကာင့္ ေစာေစာက ခင္ေထြးေရွ႕မွာ ဘာမွ မေျပာတာ…ခင္ေထြးက အိမ္က လူေတြ ေရွ႕မွာ  အမွတ္တမဲ့ ေျပာရင္ခက္မယ္ေလ ..”  “ ဟုတ္ကဲ့ အမ..က်မလဲ မမေထြးကို မေျပာပါဘူး …”   “ ေအး..ေအး..ေက်းဇူးပါဘဲ  ညီမေလးရယ္…”  ၾကည္ျဖဴရဲ႕ စကားဆုံးရင္ဘဲ ခင္ခင္ေထြးသည္ သူတို႔အနားသို႔ စလင္းဘက္ေလး လြယ္ကာ ေရာက္လာ၏ ။

“ ကဲ ၾကည္ျဖဴေရ..သြားလို႔ ရၿပီ….”  “ ေအာ္..ေအးေအ..ကဲ..ညီမေလး အမ ျပန္အုံးမယ္…”   “ ဟုတ္ကဲ့ အမ..မမေထြး မရွိလဲ လာ လည္လို႔ ရပါတယ္…”  ခင္ခင္ေထြးႏွင့္ ၾကည္ျဖဴတို႔ ကားေလးရဲ႕ ေရွ႕ခန္းမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကသည္ ။ ခင္ခင္ေထြးက ကားျပဴတင္း ေပါက္မွ ေခါင္းေလးျပဴကာ “ ကိုကိုျမင့္ ျပန္လာရင္လဲ   အက်ိ ုးအေၾကာင္း ေျပာလိုက္အုံး..ညီမေလး…”လို႔ ရပ္ေနေသာ ခင္မြန္ကို  ေျပာလိုက္ပါသည္ ။   ခင္မြန္က ျပန္ေခါင္းညႇိမ့္အျပတြင္ ကားေလးသည္ ခင္မြန္တို႔ အိမ္ေရွ႕မွ ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္ ။ ခင္မြန္ ရဲ႕ ရင္တြင္းမွာေတာ့ ေလးလံေနသည္ ။

ခင္မြန္သည္ တံခါးဝတြင္ ခပ္ေတြေတြေလး ရပ္ေနရာမွ အိမ္တြင္းသို႔ လွည့္ဝင္ခဲ့ၿပီး အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းထဲရွိ ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ လိုက္၏ ။ သူမ၏ စိတ္ကူးအာ႐ုံထဲတြင္ ခဲအိုျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦး၏ ႐ုပ္ပုံလႊာက ထင္ဟတ္လာ၏ ။ ဒီည ဒီအိမ္ ေအာက္ထပ္တြင္ သူနဲ႔ ငါ ႏွစ္ေယာက္ထဲပါလား ဆိုသည့္ အသိက ခင္မြန္၏ အာ႐ုံထဲ ဝင္ေရာက္လာသည္ ဆိုလ််င္ဘဲ ရင္ဝယ္ သိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြားရ၏ ။   ေစာေစာက သူမ ေရခ်ိ ုးအၿပီး မီးဖိုေဆာင္သို႔ ျဖတ္အလာတြင္ကိုျမင့္ဦးက သူမကို ေပြ႕ဖက္နမ္းရႈိက္ ဆုပ္နယ္ၿပီး “ သတိမရဘူး လား..ခင္မြန္ရယ္..”ဟု ေမးခဲ့၏ ။

သတိမရဘဲ ေနပါ့မလား ကိုကိုျမင့္ရယ္..ခင္မြန႔္ရဲ႕ ေစာက္ပတ္ေလးကို တခ်ီ ၿပီးေအာင္ မက္မက္ေမာေမာနဲ႔ ယက္ေပးခဲ့တဲ့ ကိုကိုျမင့္ ကို ခင္မြန္ သတိမရဘဲ ေနႏိုင္ပါ့မလား ….။တေယာက္ နဲ႔ တေယာက္ ရပ္တည္ေနရတဲ့ အေနအထားအရ ဆင္ျခင္ၿပီး ေနခဲ့ရတာပါ  ….။   ကိုကိုျမင့္တို႔ ေျပာင္းသြား ၿပီးတဲ့ေနာက္ ခင္မြန္သည္ ကိုကိုျမင့္ကို မၾကာခဏ ဆိုသလိုသတိရခဲ့ရပါတယ္ ..။ ကိုကိုျမင့္ကို  သတိရတာနဲ႔ အမွ် ခင္မြန္၏ အေသြးအသားတို႔ကလည္းကာမဆႏၵကို ေတာင့္တရစၿမဲပါ ..။  ခင္မြန္ရဲ႕ အေသြးအသားေတြ ဘယ္လို ဘဲ ကာမဆႏၵကို ေတာင့္တေနပါေစ…ဒီဆႏၵကို ျဖည့္စြမ္းဖို႔အတြက္ ခင္မြန္ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ ေရျပင္ေလးကို  ဂယက္ထေအာင္လုပ္သြားသူက ကိုကိုျမင့္ပါ ..။ မ်က္ႏွာလႊဲ ခဲပစ္ ေက်ာခိုင္း ထြက္သြားခဲ့တယ္ေလ ..။

ဒါကိုေတာ့ ခင္မြန႔္ရင္ထဲ မေက်နပ္ခဲ့ရတာ အမွန္ပါ ..။   အခုဘဲ ၾကည့္ေလ ။ ကိုကိုျမင့္ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိလိုက္တာနဲ႔ ခင္မြန္ရဲ႕  အေသြးအသားတို႔က ကာမဆႏၵကို ေတာင့္တ လိုလားေနရၿပီ ။   ခင္မြန္သည္ ခဲအို ကိုျမင့္ဦးကို ခင္ခင္ေထြး ေခၚသလို ကိုကိုျမင့္ဟု  ေခၚခဲ့၏ ။ ကိုျမင့္ဦးသည္ အသားအရည္ နဲနဲညိဳကာ အရပ္မွာ ခပ္ျပတ္ျပတ္ႏွင့္ ဂင္တိုတို ျဖစ္၏ ။ အသက္ သုံးဆယ္ ေလာက္ ရွိၿပီ  ။  ခင္ခင္ေထြးႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီးစ အခ်ိန္ထဲကပင္ ကိုျမင့္ဦးသည္ ခင္မြန႔္ကို မ႐ိုးသားေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ခင္ခင္ေထြး လစ္ရင္  လစ္သလို ၾကည့္ေနတတ္၏ ။    ခင္မြန္ကလည္း မိန္းမသားတို႔၏ သဘာ၀ အရည္အခ်င္း အရ သူမ၏အေပၚတြင္ ကိုျမင့္ဦး မ႐ိုး သားသည္ကို သိေန၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ တတ္ႏိုင္သမွ် ကိုျမင့္ဦးကို ေရွာင္ေနခဲ့သည္ ။ ကိုျမင့္ဦးကလည္း ႀကဳံရင္ ႀကဳံသလို ထိကပါး ရိ ကပါး လုပ္ေနခဲ့၏ ။ ၾကာလာေတာ့လည္း ခင္မြန္ချမာ ႐ိုးလာခဲ့ၿပီး တခ်က္တခ်က္ သာယာသလိုပင္ ရင္ထဲတြင္ ခံစားလာခဲ့ရ၏ ။

ခင္မြန္သည္ သူ၏ အေတြးအာ႐ုံကို ျဖတ္လွ်က္ ထိုင္ရာမွ ထလိုက္၏ ။အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းအတြင္းရွိ တိုင္ကပ္နာရီႀကီးကို လွမ္းၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ည ( ရ ) နာရီ ခြဲပင္ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္၏ ။   ခင္မြန္သည္ အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ ထိုင္ေနရာမွ ထလိုက္ၿပီးေနာက္ သူမ၏ ဧည့္ခန္း အတြင္းသို႔ ျပန္ ဝင္ခဲ့သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ မသိစိတ္ေလးျဖင့္ မွန္တင္ထားေသာ ခုံပုေလး ေရွ႕တြင္ ထိုင္လိုက္ကာ သူမ၏  မ်က္ႏွာေလးကို မွန္တြင္ ၾကည့္လွ်က္ မြန္းမံ ခ်ယ္သလိုက္၏ ။  မ်က္ႏွာေလးကို စိတ္တိုင္းက် မြန္းမံခ်ယ္သၿပီး ခဧေနေတာ့  အိမ္ေရွ႕သို႔ ထြက္လာခဲ့ၿပီး ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္လိုက္၏ ။သူမ၏ စိတ္ထဲတြင္ တစုံတေယာက္ကို ေမွ်ာ္ေနသလို ခံစားေနရ၏ ။  ခင္မြန္သည္ အတန္ငယ္ၾကာေအာင္ ခပ္ေငါင္ေငါင္ေလး ထိုင္ေနၿပီးမွ အိမ္ေရွ႕က လူသံၾကားတာေၾကာင့္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့  ခဲအိုျဖစ္သူ ကိုျမင့္ဦး ျပန္လာသည္ကို ေတြ႕ရလို႔ ထိုင္ရာမွ ထကာ တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္၏ ။

တံခါးဖြင့္ေနေသာ ခင္မြန္၏ မ်က္ႏွာေလးမွာခပ္တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ျဖစ္ေနေသာ္လည္းသူမ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကေတာ့  တုန္ရင္ေနၾကသည္ ။    တံခါးေပါက္မွ ဝင္လာေသာ ကိုျမင့္ဦးသည္ ခင္မြန္ကို ဂ႐ုထား မၾကည့္ဘဲ အိမ္အတြင္းသို႔ ဝင္သြား ေတာ့သည္ ။ တံခါးပိတ္ၿပီးေသာအခါ ခင္မြန္သည္အိမ္အတြင္းသို႔ ျပန္ဝင္လာရင္း အမျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြး မွာသြားသည္ကို သတိရ လိုက္မိသည္ ။   ေစာေစာက အိမ္အတြင္းကို ဝင္သြားေသာ ကိုျမင့္ဦး၏အခ်ိ ုးကို ခင္မြန္ သတိထားမိလိုက္၏ ။ သူမစိတ္ထဲတြင္ ေတာ့ နဲနဲ တင္းသြားခဲ့ရ၏ ။ ဒါေပမယ့္ စကားမေျပာခ်င္လို႔ မျဖစ္ပါ ။ အမ ျဖစ္သူ မွာ ထားသည္ကိုေတာ့ ေျပာရလိမ့္မည္ ။

“ ကိုကိုျမင့္..မမေထြးကို မၾကည္ျဖဴ လာေခၚသြားတယ္ ..အဲဒီမွာ ညအိပ္မယ္လို႔ မွာသြားတယ္ …” “ ေအး..ငါသိတယ္ …”   အိမ္ေရွ႕ ခန္းမွ လွမ္းေျပာေသာ ခင္မြန္၏ စကားဆုံးေတာ့ အိပ္ခန္းတြင္းမွ ကိုျမင့္ဦးက အသံျပတ္ျဖင့္ ျပန္ေျပာ၏ ။   ကိုျမင့္ဦး၏ အသံကို  ၾကားေတာ့ ခင္မြန္၏ စိတ္ထဲ တင္းေနရာကေန ေဒါသစိတ္ေလးပါ စြက္ဖက္လာေတာ့၏ ။ မေျပာမျဖစ္ ဆက္ၿပီး ေျပာရေပဦးမည္ ။    “ ကိုကိုျမင့္..ထမင္းစားၿပီးၿပီလား ..”   “ မစားရေသးဘူး ..”   “ ဒါဆိုရင္ ခင္မြန္ ထမင္းပြဲ ျပင္ေပးမယ္ ..”   “ ေရခ်ိ ုးလိုက္ဦး မယ္..ေရခ်ိ ုးၿပီးမွ စားမွာ…ငါ့ဖါသာ ထည့္စားမယ္…”  ဒီတခါေတာ့ ခင္မြန္ တကယ္ပင္ ေဒါသ ထြက္သြားရပါၿပီ ။ ခင္မြန္က သူမ၏  ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္လိုက္၏ ။ ခင္မြန္ကို ဒီလို အခ်ိ ုးမ်ိဳ ုးလုပ္လို႔ ဘယ္ရလိမ့္မလဲ..ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့  ကိုကိုျမင့္ရယ္ ..။

စိတ္ထဲမွ ႀကိမ္းလိုက္ၿပီး ခင္မြန္သည္ မီးဖိုေဆာင္ဖက္သို႔ ဝင္လိုက္သည္ ။ မီးဖိုေဆာင္ဖက္ကို ဝင္လာရင္း ခင္မြန္ စဥ္းစားမိ၏ ။ သူမ  ေစာေစာက ကိုကိုျမင့္ကို ေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားသည္ မေျပာမျဖစ္ ေျပာလိုက္ရေသာ စကားမ်ားသာ ျဖစ္၏ ။ကိုကိုျမင့္ ကေတာ့ သူ႔ကို ေစတနာေတြ ပိုၿပီး တမင္လိုက္ေလ်ာေနတယ္လို႔မ်ား ထင္သြားမလားပါဘဲ ။  မီးဖိုထဲ ေရာက္ေတာ့ ေဟာ့ပလိပ္ကို  ဖြင့္ၿပီး ဟင္းခ်ိ ုအိုးကို တင္လိုက္၏ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မီးဖိုေဆာင္၏ ေဘးတံခါးေပါက္မွ တံခါး႐ြက္ကို ဖြင့္ၿပီး ကိုျမင့္ဦး ေရခ်ိ ုးရန္  ထြက္သြားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ၿပီးေတာ့ သူဖြင့္ထြက္သြားေသာ တံခါးကို ခပ္ဟဟေလး ျပန္ၿပီး ပိတ္ထားခဲ့သည္ ။

ခင္မြန္က ဟင္းခ်ိ ု ေႏႊးထားရင္း ထမင္းအိုးကို ပလပ္ျပန္တပ္ကာ အပူေပးထားလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ပန္းကန္စင္မွ ပန္းကန္  သုံး ေလးခ်ပ္ကို ယူၿပႌး ေဆားေၾကာရန္အတြက္ မီးဖိုေဆာင္ ေဘးတံခါးကို ဖြင့္ရန္ လက္လွမ္းကိုင္ၿပီးမွ ကိုျမင့္ဦး အျပင္တြင္ ေရခ်ိ ုး  ေနသည္ကို သတိရသည္ ။ေစာေစာက ကိုျမင့္ဦး ျပန္ပိတ္ထားခဲ့သည့္ တံခါးၾကားမွ အျပင္သို႔ ဘာရယ္မဟုတ္ ၾကည့္လိုက္မိ၏ ။  “  အဲ..ေတာ့…”   ခင္မြန္မွာ မ်က္လုံးေလး ဝိုင္းသြား၏ ။ကိုျမင့္ဦးသည္ အျပင္ဖက္ရွိ သြပ္ျပားမ်ား ေထာင္ကာထားေသာ ေရခ်ိ ုးရန္ ေနရာမွာ ေရခ်ိ ုးေန၏ ။ သြပ္ျပားမ်ားမွာ တျခားဖက္တြင္သာ ကာထားေသာ္လည္း မီးဖိုေဆာင္မွထြက္ေသာ တံခါးဘက္တြင္ေတာ့  ကာမထားပါ ။ အျပင္ဖက္တြင္ ထြန္းထားေသာ ၁၀၀ ဝပ္မီးလုံး၏ အလင္းေရာင္ျဖင့္ ကိုျမင့္ဦးကို အတိုင္းသား ျမင္ေနရ၏ ။  ကိုျမင့္ဦးမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ေရခ်ိ ုးေနသည္ကို ခင္မြန္ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ သူမ၏ပါးစပ္မွအာေမဋိတ္သံေလးထြက္သြားရျခင္းပင္  ျဖစ္၏ ။

ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ ေရခ်ိ ုးေနေသာ ကိုျမင့္ဦးမွာ ခႏၵာကိုယ္ တခုလုံး ႂကြက္သားမ်ား သူ႔ေနရာႏွင့္သူ အၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထလ်က္ရွိၿပီး  သူ၏ေပါင္ရင္းခြဆုံမွာေတာ့ မဲနက္ေနေသာ အေမႊးမ်ားၾကားမွ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ႏွင့္ လီးႀကီးမွာ နဲနဲေနာေနာ မဟုတ္ပါ ။ အရွည္  ေျခာက္လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ႏွင့္လုံးပတ္မွာ က်ပ္လုံးေလာက္ ရွိမည္ ျဖစ္၏ ။တခ်က္ေလာက္ ၾကည့္လိုက္မိေသာ ခင္မြန္မွာ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားကို ျမင္ကြင္းမွ ဖယ္ခြာလို႔ မရေတာ့ပါ ။ ခင္မြန္ ေငးလို႔ ၾကည့္ေနမိ၏ ။  ကိုျမင့္ဦး၏ လီးတန္ႀကီးမွာ တရမ္းရမ္း ျဖင့္ ရွိေနၿပီး လီးတန္ႀကီးေအာက္ရွိ ဥႀကီးႏွစ္လုံးမွာလည္း လုံးတစ္ေနၿပီး ႀကီးမားလွ၏ ။ခင္မြန္မွာ ၾကည့္ေနရင္း အာေခါင္မ်ား  ေျခာက္လာ၏ ။သူမ၏ အေသြးအသားတို႔သည္လည္း ဆူေဝလာ၏ ။ ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္းျဖင့္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္း တြင္ ယားတားတားေလးျဖစ္လာကာ စိုစိစိလည္း ျဖစ္လာ၏ ။

ထိုအခ်ိန္မွာ ကိုျမင့္ဦးသည္ ေရခ်ိ ုးလို႔ ၿပီးသြားလို႔ ပုဆိုးကို လွမ္းယူလိုက္တာ ေတြ႕လိုက္ရသည္မို႔ ခင္မြန္သည တံခါးေပါက္နားမွ  ခြာကာ မီးဖိုေဆာင္အတါင္းသို႔ ျပန္ဝင္လာခဲ့ၿပီး သူမကိုင္ထားခဲ့ေသာ ပန္းကန္မ်ားကို ပန္းကန္စင္ေပၚသို႔ ျပန္တင္လိုက္၏ ။ ေဟာ့ ပလိပ္ကို ပိတ္ၿပီး ဟင္းခ်ိ ုအိုးကို ခ်လိုက္၏ ။ ထမင္းအိုး ပလပ္ကိုလည္း ျပန္လို႔ ျဖဳတ္လိုက္၏ ။ ထိုအခ်ိန္အတြင္းတြင္ ကိုျမင့္ဦး က မီးဖိုေဆာင္မွ ျဖတ္ကာ အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ဝင္သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္၏ ။   ခင္မြန္က ထမင္းမ်ားခူးခပ္ၿပီး ထမင္းစားပြဲတြင္ တင္ကာ  ထမင္းပြဲ ျပင္လိုက္သည္ ။ ခင္မြန္ ထမင္းပြဲ ျပင္အၿပီးတြင္ ကိုျမင့္ဦး ေရာက္လာသျဖင့္ ခင္မြန္က အသာေလး လွည့္ထြက္ခဲ့ၿပီး  သူမ၏ အခန္းသို႔ ဝင္ကာ အိပ္ရာေပၚတြင္ လွဲေနလိုက္သည္ ။ ေစာေစာက ခင္မြန္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရေသာ ျမင္ကြင္းက ခင္မြန္၏ အာ႐ုံမွ  ေပ်ာက္မသြားခဲ့ပါ ။ အိပ္ရာေပၚတြင္ လွဲလိုက္သည္ႏွင့္ခင္မြန္၏ အာ႐ုံ  ထဲသို႔ သူမျမင္လိုက္ရေသာ ကိုျမင့္ဦး၏ လီးႀကီးမွာ ထင္ ထင္ရွားရွားပင္ သူမ၏ အာ႐ုံထဲသို႔ ျပန္လည္ ဝင္ေရာက္လာခဲ့၏ ။

ဆူေဝေနေသာ ေသြးသားတို႔သည္ပြက္ပြက္ဆူလာၾက၏ ။အတိတ္ကာလက သူမ၏ ေစာက္ပတ္ေလး အယက္ခံခဲ့ရၿပီး သူမ တခ်ီ  ၿပီးခဲ့ရတာေတြကိုပါ အာ႐ုံအေတြးထဲ ဝင္ေရာက္လာၿပီး ျပန္လည္ ခံ စားမိသည္ ။ သူမ၏ ေစာက္ပတ္တြင္းဝယ္ မ႐ိုးမ႐ြျဖင့္ ယားယံ လာ၏ ။ ယားယံမႈေလးမ်ား ေပ်ာက္လိုေပ်ာက္ျငားျဖင့္ခင္မြန္သည္ သူမ၏ ေပါင္တန္ႀကီးမ်ားကို ကားကာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ေလး ကို ဝတ္ထားေသာ ထမိန္ေပၚမွပင္ လက္ကေလးျဖင့္ ပြတ္ေပးေနမိ၏ ။ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားကိုလည္း မွိတ္ထား၏ ။   သူမ၏  ယားယံမႈ ေဝဒနာမွာ လက္ကေလးႏွင့္ ပြတ္ေပးေနမႈေၾကာင့္ေပ်ာက္လို႔ မသြားဘဲ ပိုပို ဆိုးလာ၏ ။ ေစာက္ပတ္ေလးကို ပြတ္ေပးေန ရင္းမွ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ မာခုံးထၿပီး ေဖါင္းကား လာေတာ့၏ ။ ေစာက္ပတ္အတြင္းတြင္လည္း ေစာက္ေရေလးမ်ား စို႐ႊဲလာ ေတာ့သည္ ။

ခင္မြန္မွာ ခံစားရလြန္းလို႔ နဖူးဆံစပ္တြင္ ေခြၽးေလးမ်ားေတာင္ စို႔လို႔ လာသည္ ။ ထမိန္ၾကားထဲ လက္လွ်ိဳသြင္းကာ အေမႊးေလးမ်ား  အအေပၚမွ အုပ္ကိုင္ကာ ပြတ္ေပးေနမိ၏ ။   ထိုအခ်ိန္တြင္ ခင္မြန္၏ ထမိန္ေလးကို တစုံတဦးက ခါးဖက္သို႔ ဆြဲလွန္တင္လိုက္ၿပီး  ခင္မြန္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုလည္း ဆြဲကာ ေထာင္လိုက္၏ ။ခင္မြန္ မ်က္လုံး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုကိုျမင့္ ျဖစ္ေန၏။သူမ ကုန္းထၿပီး  ႐ုန္းကန္ရန္ ႀကံစည္လိုက္ေသာ္လည္းထမိန္ေလး လွန္လို႔ ေပၚလာသည့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ေလးအား ကိုကိုျမင့္က သူ၏လက္ ျဖင့္ အုပ္ကိုင္လိုက္တဲ့အတြက္ သူမ ႐ုန္းကန္ရန္ပင္ ေမ့သြားခဲ့ရ၏ ။ အေပၚထပ္တြင္လည္း ဦးေလးက ရွိေနေသး၏ ။  ကိုျမင့္ဦးက  ခင္မြန္ အိပ္ေနေသာ ကုတင္ေလး၏ ကုတင္ေစာင္းတြင္တင္ပုလႊဲ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ခင္မြန္၏ ထမိန္ေလးကို သူမ၏ ခါးဖက္သို႔ ဆြဲ လွန္လိုက္ၿပီးမို႔ေမာက္ေမာက္ေလး ထြကိေပၚလာသည့္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို သူ၏လက္ျဖင့္အုပ္ကာ ဖြဖြေလး ပြတ္ ေပးသည္ ။ခင္မြန္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုလည္း ခပ္ကားကားေလး ျဖစ္ေအာင္ က်န္ လက္တဖက္ျဖင့္ ဆြဲေထာင္လိုက္၏ ။

ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးကို အုပ္ကိုင္ကာ ပြတ္ေပးေနေသာ သူ၏လက္သည္ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးတေလွာက္ ပြတ္ေပး ေနၿပီး ထိပ္နားရွိ ေစာက္စိေလးကိုပါ ပြတ္သပ္ေပးဟည္ ။    “ အ…အ…အင္း…အင္း…”   ခင္မြန္သည္ တခ်က္မွ် တြန႔္သြား၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲတြင္ ေစာက္ေရမ်ား ႐ႊဲနစ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္ ။ခင္မြန္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားမွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနၾကၿပီ  ..။ေစာက္ပတ္ေလး၏ အကြဲေၾကာင္း တေလွ်ာက္ ပြတ္ေပးၿပီး ေစာက္စိေလးကိုပါ ပြတ္ေပးေနရာက ကိုျမင့္ဦးသည္ သူ၏   လက္ေခ်ာင္းတေခ်ာင္းကို ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္၏ ။ “ အင့္..အ…..အ…”   ခင္မြန္မွာ တခ်က္ တြန႔္သြား ၿပီး သူ၏ ခါးေလးကို အနည္းငယ္ ေကာ့ေပးလိုက္မိသည္ ။သူမ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထည့္ထားလိုက္ေသာ လက္ေခ်ာင္းမွာ လႈပ္ရွား လာၿပီး သြင္းခ်ီ ထုတ္ခ်ီျဖင့္ၾကပ္တည္းက်ဥ္းေျမာင္းလွေသာ ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္းဝယ္ ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ ျဖစ္ေန၏ ။

ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ မို႔ေမာက္ေဖါင္းကား တင္းေျပာင္ေနၿပီး ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးတေလ်ာက္ ေစာက္ေရေလး မ်ား စိမ့္ထြက္ေနၾကေပၿပီ ။ တင္းေျပာင္ ေဖါင္းကားေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ ျဖဴျဖဴေလးသည္ အေမႊးနက္ကေလးမ်ား ၿခံရံလ်က္ အ သဲယားဖြယ္ေလး ျဖစ္ေန၏ ။ ကိုျမင့္ဦးသည္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္းမွ သူ၏ လက္ေခ်ာင္းကို ထုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္   သူ၏အဝတ္အစားမ်ားကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚသို႔ တက္သည္ ။ ခင္မြန္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ဝင္ထိုင္ကာ သူ၏ လီးႀကီး ျဖင့္ ေစာက္ပတ္ေလးကို ထိကာ ေတ့လိုက္၏ ။ ခင္မြန္မွာ ဆတ္ကနဲ ျဖစ္သြား၏ ။ ထိပ္တြင္ အေရေလးမ်ား စိုေနေသာ လီးႀကီး၏  ပူပူေႏြးေႏြး ထိေတြ႕မႈ အရသာကို ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွ ထိေတြ႕သိရွိေနသကဲ့သို႔ ေစာက္ပတ္ေလး၏ ႏူးညံ့အိေထြးေသာ ထိ ေတြ႕မႈ အရသာကို ကိုျမင့္ဦး၏ လီးႀကီးမွ ထိေတြ႕ သိရွိေန၏ ။ကိုညမင့္ဦးသည္ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့ထားေသာ သူ၏ လီးႀကီးကို  ဒစ္တခုလုံး ဝင္သည္အထိ ဖိသြင္းလိုက္သည္ ။

“ ဗ်စ္ဗ်စ္..အင့္…အ…..အ….”  ဒစ္ႀကီး ဝင္သြားေသာ လီးႀကီးကို ကိုျမင့္ဦးက ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ ခဏေလးၿငိမ္ကာ ျမဳပ္ထားလိုက္ ၿပီးမွ လီးတဝက္မွ်ထိ ဝင္ေအာင္ လီးႀကီးကို ထပ္ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္ ။   “ ဗ်စ..ဗ်စ္…ဗ်စ္..အ…..အ….”    “ အ..အ..အု… အင္း…အင္း…”   ခင္မြန္သည္ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ပိုကားထားေပးလိုက္ၿပီး အသက္ေအာင့္သံေလးျဖင့္ ညည္းညဴ ေနရွာသည္ ။ ကိုျမင့္ဦးက သူ၏ လီးႀကီးကို ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလး အတြင္းဝယ္ တဝက္ေလာက္ သြင္းထားၿပီး ဆက္ မသြင္းေသးဘဲ ရပ္ထား ကာ ခင္မြန္၏ ရင္ေစ့ဘေလာက္စ္ အက်ၤ ီေလး၏ရင္ဘတ္မွ ႏွိပ္စိေလးမ်ားကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္၏ ။ ျဖဴေဖြးႏုအိေနသည့္ ခင္မြန္၏  ရင္ဘတ္သားေလးမ်ား ဝင္းလက္စြာ ေပၚထြက္လာ၏ ။

ထို႔ျပင္ တင္းရင္းလုံးဝန္း ျဖဴႏုေနသည့္ ခင္မြန္၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးမွာဘရာစီယာ  အနက္ေလးထဲမွ ႐ုန္းကန္ ထြက္ေတာ့မေယာင္ ျဖစ္ေနၿပီး ဘရာစီယာေလး အျပင္သို႔ျပည့္အံကာ ထြက္ေန၏ ။ကိုျမင့္ဦးသည္ သူ၏   လီးႀကီးကို ဆက္ၿပီး မသြင္းေသးဘဲ ခင္မြန္၏ ႏို႔ေလးမ်ားကို ဘရာစီယာ အေပၚမွပင္ ဆုပ္နယ္ေပးေန၏ ။ ခင္မြန္ က ၾကယ္သီး ႏွိပ္ စိေလးမ်ား ျပဳတ္ထြက္ၿပီး ျဖစ္ေနေသာ သူမ၏ရင္ေစ့ ဘေလာက္စအက်ၤ ီေလးကို သူမဖါသာ ေက်ာေလးႂကြၿပီး ခြၽတ္လိုက္၏ ။  ထို႔ေနာက္ သူမ၏ ေက်ာေနာက္သို႔ သူမ၏ လက္ကေလးကို ထိုးသြင္းကာ ဘရာစီယာ ခ်ိတ္ကေလးကိုပါျဖဳတ္ေပးလိုက္ေလ၏ ။

လက္ေဝခံ ( ၂ )  ထိုေနာက္တြင္ေတာ့…..  ကိုျမင့္ဦးက ခင္မြန္၏ ႏို႔ကေလးမ်ားကို ဘရာစီယာ အေပၚမွ ဆုပ္နယ္ေပးေနရာမွ ခင္မြန္ က ဘရာစီယာ ခ်ိတ္ကေလးကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ကိုျမင့္ဦးက ဘရာစီယာေလးကိုခင္မြန္၏ ႏို႔ေလးမ်ား ေပၚမွ ခြာပစ္လိုက္၏ ။  ႏုနယ္ဝင္းမွည့္ၿပီး တင္းရင္းေနေသာ ခင္မြန္၏ ႏို႔ေလး ႏွစ္လုံးမွာ လႈပ္ခါၿပီး ထြက္ေပၚလာၾကသည္ ။ ခင္မြန္၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား မွာ နီရဲၿပီးႏို႔ေလးမ်ားထိပ္တြင္ နီညိဳေရာင္ အဝန္းအဝိုင္းကေလး၏ အလည္တြင္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ေလး ျဖစ္ေန ၏ ။

ကိုျမင့္ဦးက ေပၚထြက္လာေသာ တပ္မက္ဖြယ္ ခင္မြန္၏ ႏို႔ေလး ႏွစ္လုံးကို ကိုင္တြယ္ျခင္း မျပဳေသးဘဲ ခင္မြန္၏ ေစာက္ ပတ္ေလး ထဲတြင္ တဝက္မွ် ဝင္ေနေသာ သူ၏ လီးႀကီးကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္ထုတ္လိုက္..ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္သြင္းလိုက္ျဖင့္ လုပ္ေပးေန၏ ။  ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလး အတြင္းဝယ္ ေစာက္ရည္တို႔ ႐ႊဲနစ္ေနၿပီ ျဖစ္ ၏ ။   “ ပလြတ္..ပလြတ္……”   ေအာက္မွ ပက္လက္ ကေလး အလိုးခံေနေသာ ခင္မြန္မွာ သူမ၏ ရင္ကေလးကို ေကာ့လို႔ ေကာ့လို႔ ေပးလာ ၏ ။ ထိုအခါတြင္မွ ကိုျမင့္ဦး က ခင္မြန္၏ ႏို႔ ကေလးမ်ားကို လွမ္းကိုင္လိုက္ၿပီး ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္၏ ။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုလည္း သူ၏ လက္ညႇိဳး လက္မတို႔ျဖင့္ ညႇပ္ကာ  ေခ်ေပး ၏ ။ ခဏေနေတာ့မွ ေစာက္ပတ္ေလးထဲတြင္ တဝက္သာသြင္းၿပီး သြင္းခ်ီ ထုတ္ခ်ီ ျဖင့္ လိုးေပးေနသည္ ။  ထိုေနာက္ သူ၏  လီးႀကီးကို ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ တဆုံး ဝင္ေအာင္ ဖိၿပီး သြင္းလိုက္ေတာ့သည္ ။

“ ဗ်စ္ ..ဖြတ္ ..ပလြတ္ ……”  “ အ..အား…အမေလး …ကြၽတ္ ….ကြၽတ္..ကြၽတ္..ကိုကိုျမင့္ရယ္….”   တဆုံး ဝင္သြားေသာ ကိုျမင့္ ဦး၏ လီးႀကီးမွာ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ အတြင္းသားေလးမ်ားကို ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း ထိေတြ႕လ်က္  ျပည့္ၾကပ္ေန၏ ။ကိုျမင့္ဦးက သူ၏ လီးႀကီးကို ျပန္ၿပီး မထုတ္ေသးဘဲ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ ဖိသိပ္ထားၿပီး ခင္မြန္၏ ကိုယ္ ေပၚကို ေမွာက္ကာ ခင္မြန္၏ ႏို႔ေလးမ်ားကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ တလွည့္စီ စို႔ေပး ၏ ။ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုလည္း လ်ာျဖင့္ ကလိ ေပး ၏ ။ ယက္ေပးေန၏ ။

“ ဟင္း..ဟင္း..ဟင္း..ကိုကိုျမင့္ရယ္ . . .”  ခင္မြန္သည ္ ခံစားရတာ အရသာ ရွိလွၿပီး ေကာင္းလွသျဖင့္ တဟင္းဟင္း ညည္းကာ  သူမ၏ လက္ကေလး ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုျမင့္ဦး၏ ေက်ာျပင္ကိုသိုင္းဖက္ကာ ေက်ာျပင္ကို ပြတ္ေပးေနမိ၏ ။  ခဏၾကာတဲ့အထိ ကို ျမင့္ဦးသည္ ခင္မြန္၏ ႏို႔မ်ားကို စို႔ေပးေနရာ ေစာက္ပတ္ထဲ တဆုံးအထိ သြငိးထားေသာ လီးႀကီးမွာလည္း ဖိကပ္ထားၿပီး မလႈပ္ရွား သျဖင့္ ခင္မြန္ခမ်ာခံစားရ ခ်က္လာၿပီးခင္မြန္မွာ သူမ၏ ဖင္ႀကီးမ်ားကို လယ္ညာ လႈပ္ရွားကာ ဖင္တႂကြႂကြ ျဖစ္လာေတာ့ ၏ ။  ထိုအခါတြင္မွ ကိုျမင့္ဦးက ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ တဆုံးသြင္းထားသည့္ သူ၏လီးႀကီးကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီးမွ  ခပ္သြက္သြက္ ျပန္သြင္းလိုက္ကာ ခပ္သြက္သြက္ပင္ ဆက္ၿပီး ေဆာင့္လိုးေပးေလ၏ ။

“ ဖြတ္…ပလြတ္…ဖြတ္…ပလြတ္ ….”  “ အင့္…အင့္….”   “ ဖြတ္..ပလြတ္ ..ဖြတ္ ပလြတ္ ….”   “ အား..ကြၽတ္ကြၽတ္….”    ျမင့္ဦးသည္  ခင္မြန္၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ ေမွာက္ကာ ဖင္ႂကြကာ ေဆာင့္ေန၏ ။ ခင္မြန္၏ ႏို႔ေလးမ်ားကိုလဲ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ တလွည့္စီ စို႔ လိုက္..ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုလဲ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ဖိဆြဲလိုက္..လ်ာျဖင့္ ယက္ေပးလိုက္ လုပ္ေပးေနသည္ ။   “ ဖြတ္..ပလြတ္…ဖြတ္ ပ လြတ္ …..”  ခင္မြန္မွာ ႏို႔စို႔ခံေနတုံး အလိုးပါ ခံေနရလို႔ အလြန္ပင္ အရသာ ေတြ႕ေနၿပီ ျဖစ္သည္ ။ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကိုလဲ  မတတ္တတတ္ျဖင့္ ေျမႇာက္ခါ ပင့္ခါႏွင့္ ေကာ့ထိုးေပးေနသည္ ။

“ ဖၤတ..ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္….”  “ အိုး…အ….အ….အ….ေကာင္းလိုက္တာ…ကိုကိုျမင့္ရယ္…..ေဆာင့္…ေဆာင့္စမ္း ပါ….အ……….အ…..” “ ဖြတ္..ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္ ….”  ေဆာင့္လိုးျခင္း သေဘာကို ခင္မြန္ သိလိုက္ပါၿပီ ။ လီးႀကီးနဲ႔ ေဆာင့္သြင္း ကာ လိုးလိုက္တိုင္း မာေတာင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးႏွင့္သူမ၏ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ား ထိထိမိမိ ျဖစ္သြားကာ  အရသာ ရွိလွ၏ ။ ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ေလ ..ျပင္းျပင္းထိေလ ပိုၿပီး အအရသာ ရွိေလ ျဖစ္၏ ။  “ ဖြတ္..ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္ ….”

ကိုျမင့္ဦးသည္ ခင္မြန္၏ က်ဥ္းၾကပ္လွေစာ ေစာက္ပတ္ေလး ကို လိုးရင္းျဖင့္ သူ၏ လီးႀကီးမွာ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲတြင္  တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ျဖင့္ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ရွိလွေသာေၾကာင့္ ကာမစိတ္မ်ားျပင္းထန္သထက္ ျပင္းထန္ လာရေတာ့သည္ ။ ထို႔ျပင္ အလိုး ခံေနေသာ ခင္မြန္မွာလည္း အရသာမ်ား ေကာင္းလာၿပီးအားမလို အားမရ ျဖစ္လာသည္ကို သိရလို႔ သူ၏ လီးႀကီးကို အဆုံးနီးပါး  ဆြဲထုတ္လိုက္..တအားေဆာင့္သြင္းလိုက္ျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္လိုးေနေတာ့၏ ။  “ ဖြတ္..ပလြတ္…ဖြတ္ …ပလြတ္…”   “  အင့္…အင့္…”   ကိုျမင့္ဦးက သူ၏ လီးႀကီးကို ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းထိုးသြင္းၿပီး ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း ခင္မြန္ ခမ်ာ အင့္ကနဲ အင့္ကနဲ ျစဖ္ေနရရွာ၏ ။ခင္မြန္းသည္ ကိုျမင့္ဦး၏ အားမနာတမ္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္လိုးခ်က္ေတြကို တ ေျဖးေျဖး ခံႏိုင္ရည္ ရွိလာၿပီးေနာက္ အဲဒီ ေဆာင့္လိုးခ်က္ေတြကို သေဘာက် ႏွစ္ၿခိဳက္လာသည္ ။

ကာမစိတ္ေတြ ျပင္းထန္သထက္ ျပင္းထန္လာရသည္ ။   ကိုျမင့္ဦးက ႏို႔စို႔ေပးေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး “ ခင္မြန္..ေကာင္းလားဟင္..”  လို႔ ေမးလိုက္၏ ။ “ ေကာင္းတယ္..သိပ္ေကာင္းတာဘဲ ကိုကိုျမင့္ရယ္ ..”   “ ဖြတ္..ပလြတ္ ..ဖြတ္ ပလြတ္ ..”   “ ကိုကို..ေကင္းလား ဟင္ …”  “ အင္း..ေကာင္းတယ္..သိပ္ေကာင္းတာဘဲ ခင္မြန္ရယ္ . . .”   “ ဖြတ္ပလြတ္..ဖြတ္ပလြတ္ …”    ကိုျမင့္ဦးမွာ မေကာင္းဘဲ  ရွိပါ့မလား…ခင္မြန္ကို လိုးခ်င္ေနတာ ၾကာခဲ့ၿပီဘဲ …။ခင္မြန္၏ ႏို႔မ်ား..ဖင္သားႀကီးမ်ားနဲ႔ မ်က္ႏွာလွလွေလးေတြကို တပ္မက္ခဲ့တာ  ၾကာခဲ့ၿပီ ။ ယုတ္စြအဆုံး ကိုျမင့္ဦးသည္ တခါတရံတြင္ သူ၏ မိန္းမ ခင္ခင္ေထြးကို လိုးေနစဥ္မွာပင္ ခင္မြန္ အမွတ္ျဖင့္   လိုးေနခဲ့ သည္ ။အခုေတာ့ ခင္မြန္မွာ ျဖဴေဖြးေသာ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလးကို ပက္လက္လွန္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္လိုးေနတာကို  အားပါးတရ ခံေနသည္ ။ မတတ္တတတ္ႏွင့္ သူမ၏ဖင္သား ေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားကို ေျမႇာက္ခါ ႂကြခါျဖင့္ သူမ၏ေစာက္ပတ္ေလး ကို ေကာ့ေကာ့ေပးေနေသး၏ ။

“ ဖြတ္…ပလြတ္…ဖြတ္ပလြတ္ …”  “ ကိုကို…ကိုကို…မရပ္နဲ႔…ေဆာင့္…ေဆာင့္ …နာနာေဆာင့္စမ္းပါ …”    “ ဖြတ္ပလြတ္…ဖြတ္ပ လြတ္ ….”  “ ဖြတ္ပလြတ္…ဖြတ္ပလြတ္ …..”   ခင္မြန္သည္ ကိုျမင့္ဦး၏ ထိထိမိမိျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္လိုးခ်က္မ်ားေၾကာင့္  သူမ၏ေစာက္ပတ္အတြင္း အီဆိမ့္လာကာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားမွာ လႈပ္ၿပီး ဖ်စ္ညႇစ္လာၾကၿပီ ျဖစ္၏ ။

“ ဖြတ္ပလြတ္..ဖြတ္ပလြတ္..”  “ အား…အား..အမေလး…ေကာင္းလိုက္တာ…ကိုကိုရယ္…”   “ ဖြတ္ပလြတ္…ဖြတ္ပလြတ္ …”   ကို ျမင့္ဦးသည္ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း ရွိလွေသာ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးကို အားရပါးရ ေဆာင့္လိုးရင္း သူ၏ လီးႀကီးမွာ က်င္ တက္လာၿပီ ျဖစ္၏ ။ ထို႔အျပင္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္းမွအတြင္းသားန်ားမွာလည္း လီးႀကီးကို ဖ်စ္ညႇစ္ေနသျဖင့္ ဆက္ ၿပီး ေအာင့္အီးျခင္း မျပဳႏိုင္ေတာ့ဘဲ ကိုျမင့္ဦးသည္ သူ႔စိတ္ကို လႊတ္ေပးကာ မီးကုန္ယမ္းကုန္ အားကုန္ထုတ္ၿပီး ( ၁၅    )ခ်က္မွ်  ေဆာင့္လိုးလိုက္ေတာ့၏ ။   “ ဖြတ္ပလြတ္..ဖြတ္ပလြတ္ ….”  “ အ…အ…..ကိုကို….ကိုကို….ကိုကိုရယ္ ….အမေလး  ….ကြၽတ္ကြၽတ္….အင္း…ဟင္း….” “ ခင္..ခင္မြန္ …အ……..အ……..”   ကိုျမင့္ဦးနဲ႔ ခင္မြန္တို႔မွာ ႏွစ္ေယာက္သား တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ ထားၾကလွ်က္ သူတို႔၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ခႏၶာကိုယ္ ႏွစ္ခုမွာ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ( ၄ ) ( ၅ )ႀကိမ္မွ် တုန္ခါသြား ၾကၿပီး ၿငိမ္သက္ သြားၾကေတာ့၏ ။

လက္ခုပ္အတြင္းမွ ျပည့္လ်ံကာလက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားၾကားမွ ယိုစီးက်လာသမွ်ကို ရသမွ် ခံယူေနရသည္ကိုပင္ လက္ေဝခံဟု  ေခၚဆိုရမည္ ဆိုပါလွ်င္ ခင္မြန္သည္ သူမအမ ခင္ခင္ေထြး ၏လက္ေဝခံပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္ ။   အမျဖစ္သူ ခင္ခင္ေထြး ႏွင့္ ကိုျမင့္ဦး တို႔ လင္မယား ျပန္သြားၾကသည္မွာ တပတ္ပင္ ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္၏ ။ဒီေန႔ က်ဴရွင္ပိတ္ရက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဆရာဦးစိုးဦးက  ဘာသာရပ္အလိုက္ မွတ္စုတို စာအုပ္မ်ား ျပဳလုပ္ရန္ရွိလို႔ ေက်ာင္းစာေရး ျဖစ္ေသာ သူမကို ယေန႔ ေက်ာင္းသို႔လာရန္ မွာထား သည္။ခင္မြန္က ေရမိုးခ်ိ ုး အလွျပင္ၿပီး ထမင္းစားကာ က်ဴရွင္ေက်ာင္းသို႔ ထြက္လာခဲ့၏။ဆရာဦးစိုးဦးက မြန္းလြဲ ( ၁ ) နာရီမွ  ေအးေအးေဆးေဆး လာရန္ မွာထားေသာ္လည္း အားလပ္ေနလို႔ ေစာေစာပင္ ထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ က်ဴရွင္ေက်ာင္းသို႔ သြား ရန္ အိမ္မွ ခင္မြန္ ထြက္လာေတာ့ နံနက္ ( ၁၀ ) နာရီခြဲဘဲ ရွိေသး၏ ။ ကားဂိတ္မွာ ေခတၱရပ္ၿပီး ကားေစာင့္ေနရ၏ ။ ( ၅ ) မိနစ္ ေလာက္ၾကာမွ ကားရပ္လာၿပီး ကားေပၚသို႔ တိုးတက္ခဲ့၏ ။ ကားေပၚတြင္ ေျခခ်စရာပင္မရွိ ။ကား၏ တံခါးေပါက္ တည့္တည့္ရွိ  တဖက္ျခမ္းသို႔ ကပ္ၿပီး တံခါးေပါက္ကို ေက်ာေပးကာ အေပၚမွ တန္းေလးကို ဆြဲၿပီး ရပ္လိုက္ရသည္။ သူမ၏ေနာက္မွလည္း  ခရီးသည္ ငါးဦး..ေျခာက္ဦး  ေလာက္ တက္လာ၏ ။ခင္မြန္၏ ေရွ႕တြင္လည္း ခရီးသည္မ်ား ရွိေနသလို ေနာက္တြင္လည္း ခရီးသည္ မ်ား ျပည့္ၾကပ္ေန၏ ။

ကားတံခါးပိတ္ၿပီး ကားစထြက္သည္ ဆိုလ််င္ဘဲ ခင္မြန္၏ ေနာက္ဖက္ ဖင္သားႀကီးသို႔ မာေက်ာေက်ာ အရာတခုက အလ်ားလိုက္ လာၿပီးကပ္၏ ။ ကားၾကပ္လို႔ဘဲ ျဖစ္မည္ဟု ခင္မြန္ အသာၿငိမ္ေနလိုက္၏ ။ ထို မာေက်ာေက်ာအရာသည္ ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးကို ေနာက္မွပိုၿပီး ဖိကပ္လာသည္ ။ ကားေပၚတြင္ ျဖစ္လို႔ ေနာက္သို႔လည္း လွည့္မၾကည့္ရဲပါ ။ ရပ္ေနေသာ ေနရာေျပာင္းၿပီး ရပ္ရေအာင္လည္း ေျခေထာက္ပင္ ခ်ရန္ မလြယ္ ။ ကားက အရမ္းဘဲ ျပည့္ၾကပ္ေန၏ ။ဖင္သားႀကီးကို ကပ္ ထားေသာအရာမွာ အစြမ္းကုန္မာေက်ာလာသည္ ။ ခင္မြန္၏ ေက်ာျပင္ေလးကို ေနာက္မွလူက သူ၏ ရင္ဘတ္ျဖင့္ ထိေအာင္ပင္ ဖိကပ္ထား၏ ။ ခင္မြန္ ၿငိမ္ေနလို႔ အတင့္ရဲလာၿပီးသူမ၏ ဆံပင္စေလးေတြကိုပင္ မေတာ္လို႔ ထိသည့္ပုံစံျဖင့္ တခ်က္တခ်က္ နမ္းေနေသးသည္ ။ ေနာက္မွ မာေက်ာေတာင့္တင္းေနသည့္ အရာႀကီးသည္ ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္လုံးၾကား ေနရာသို႔ေထာက္လို႔ ဖိကပ္လာ၏ ။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ကားက ေနာက္တဂိတ္သို႔ ရပ္လိုက္သျဖင့္ ခရီးသည္မ်ား လႈပ္ခါသြာ ။ ခင္မြန္လည္း သူမ၏ ကိုယ္ေလး လႈပ္ခါသြား သျဖင့္ ယိုင္လဲ ၿပိဳက်မသြားေစရန္အတြက္ ေဘးတန္းေလးကိုခါးၫႊတ္ၿပီး ဆြဲလိုက္ရ၏ ။ သူမေနာက္မွ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံး ၾကားသို႔  ေထာက္ကာ ဖိကပ္ထားေသာ မာေတာင္ေနေသာ အရာက ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလး ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို မိမိရရဖိေထာက္မိ လိုက္၏ ။ ခင္မြန္၏ တကိုယ္လုံး ၾကက္သီး ထသြား၏ ။  ကားရပ္လိုက္ေတာ့ ေနာက္ဖက္မွ ခရီးသည္ သုံးေလးဦး တိုးၿပီး ဆင္းေန သျဖင့္ ေနာက္မွလူသည္အတင္းဖိကပ္လာၿပီး သူ“ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ခပ္ကားကားလုပ္ကာ   ခင္မြန္၏ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုပင္သူ၏ေပါင္ လုံးႀကီးမ်ားႏွင့္ ညႇပ္ၿပီး ထားလိုက္၏ ။ ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးတခုလုံးမွာ သူ၏ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားသို႔ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ေရာက္သြား ရေတာ့၏ ။

ခင္မြန္မွာ တကိုယ္လုံး ရွိန္းဖိန္းလို႔လာေတာ့၏ ။ေဒါသစိတ္ႏွင့္ ကာမစိတ္ ႏွစ္ခုစလုံး တၿပိဳင္နက္တည္း ခံစားလိုက္ရ၏ ။ ကားျပန္ ထြက္သြားေသာအခါတြင္သူမကို ညႇပ္ထားသည့္ ထိုသူ၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ အနက္ တဖက္က   ခင္မြန္၏ ေပါင္ေလးကို ေပါင္ခ်င္း ပြတ္ လာေသး၏ ။ ခင္မြန္က သူမ၏ လုံးတစ္မို႔ေဖါင္းအိစက္ေနသည့္ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို နည္းနည္းေလးကားလွ်က္ ေနာက္မွလူ၏ မာ ေတာင္ေနေသာ အရာကိုသူမ၏ဖင္ၾကားသို႔ ပိုၿပီး ဝင္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ၿပီးမွ သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ မသိမသာ ျပစ္ကာ  ျပန္ၿပီး ဖိကပ္ေပးလိုက္သည္ ။ ေနာက္မွ မာေတာင္ေနေသာ ပစၥည္းႀကီးမွာ ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ား ၾကားေနရာတြင္ ရွိေနၿပီး  တဒိတ္ဒိတ္ ေသြးတိုးေနၿပီး တဆတ္ဆတ္လည္း ျဖစ္ေန၏ ။ ခင္မြန္၏ အေသြးအသားတို႔ ဆူေဝလာရေတာ့သည္ ။ထိုအခ်ိန္မွာပင္  ကားမွာ ခင္မြန္ဆင္းမည့္ ဂိတ္သို႔ ရပ္လိုက္လို႔ ခင္မြန္ ကားေပၚက ဆင္းရန္ ကားတံခါးေပါက္ ဖက္သို႔ လွည့္လိုက္သည္ ။ေနာက္မွ လူ ကလည္း ခင္မြန္၏ ေနာက္သို႔   ဖိကပ္ထားလ်က္ကပင္အလိုက္သင့္လိုက္ၿပီး လွည့္လိုက္လာ၏ ။ သူ၏ မာေတာင္ေနေသာ ပစၥည္း  ႀကီးမွာ ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဖိကပ္လ်က္ပင္ ရွိ၏ ။

ခင္မြန္က တံခါးဖက္ကို လွည့္လိုက္ၿပီးေသာ္လည္း ေရွ႕မွ ခရီးသည္မ်ား ဆင္းေနသျဖင့္ ခဏေစာင့္ေနရ၏ ။ သူမ ကားေပၚက ဆင္းလို႔ ရၿပီ ဆိုသည္ႏွင့္ ခင္မြန္က သူမ၏   လက္ကေလးတဖက္ကို ေက်ာေနာက္သို႔ သြင္းလိုက္ၿပီး ခါးမွ သူမ၏ အင္းက်ီေလးကို ဆြဲ ဆန႔္လိုက္ၿပီးမွ ေနာက္က လူ၏ မာေတာင္ေနေသာ ပစၥည္းႀကီးကို သူမ၏ လက္ကေလးျဖင့္နာသြားမွာစိုးလို႔ ေျဖေျဖးေလး ပြတ္ ၾကည့္ ထိၾကည့္ကာ သူမ၏ လက္ကို ေရွ႕သို႔ လႊဲ ထုတ္လိုက္ၿပီး ကားေပၚမွ ေအာက္ဆင့္ကို နင္းခ်ၿပီး ကားေပၚမွ ဆင္းခဲ့၏ ။

ေနာက္မွ ဖိကပ္ထားေသာ ပစၥည္းႀကီးမွာ နဲနဲေနာေနာႀကီး မဟုတ္ပါ ။ ခင္မြန္ အသဲယားၿပီး ရင္ဖိုသြားရ၏ ။ ကားေပၚမွ ဆင္းလာ ေသာ ခင္မြန္၏ မ်က္ႏွာေလးသည္ နီရဲေနၿပီး ခင္မြန္မွာလည္း ခပ္ေမာေမာေလး ျဖစ္ေန၏ ။   လီးဆိုေသာ အခါႏွင့္  ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ထိေတြ႕ခဲ့ရဘူးေသာ သူမသည္ လီး၏လႈိက္ေမာဘြယ္..တပ္မက္ဘြယ္ အီဆိမ့္ဘြယ္ အရသာကို ခံစား သိရွိခဲ့ၿပီး  ျဖစ္ေလေတာ့ ယခုတဖန္ လီးဆိုေသာ အရာ နဲ႔ ျပန္လည္ေတြ႕ဆုံရျပန္ေတာ့ ပုန္းရႈိးးကြယ္ရႈိးေလးပင္ ဆုံေတြ႕ ခဲ့ရေသာ္   လည္း သူဆို ေသာ အသိျဖင့္ ခင္မြန္သည္ ရင္ခုံလႈိက္ေမာ ခံစားေနခဲ့ရေပၿပီ ။

ကားေပၚမွ အဆင္းတြင္ လွည့္ၾကည့္ဖို႔ စဥ္းစားမိေသာ္လည္း ခရီးသည္မ်ား အတက္အဆင္းျဖင့္ ရႈပ္ေထြးေနခဲ့လို႔လွည့္မၾကည့္ခဲ့မိပါ  ။ ကားဂိတ္ႏွင့္ လမ္းမီးတိုင္ ( ၄ )တိုင္ မွ်သာ ေဝးေသာက်ဴရွင္ေက်ာင္းသို႔ လမ္းေလ်ာက္လာရင္း ခင္မြန္မွာ ေနာက္ေက်ာမလုံသလို  ခံစားလာမိရလို႔ သူမ၏ ေနာက္ဖက္သို႔ သမင္လည္ျပန္ လွည့္ၾကည့္မိလိုက္၏ ။သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ေငးစိုက္ကာ ၾကည့္ေန ေသာ မ်က္လုံတစုံကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့၏ ။ “ ဟင္..ဆရာ….”ခင္မြန္၏ ေနာက္မွ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ား ကို စူးစိုက္စြာ ၾကည့္ေနေသာ သူမွာ ဆရာဦးစိုးဦး ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ခင္မြန္မွာ အလန႔္တၾကားေလး ေခၚကာ ႏုတ္ဆက္ လိုက္ၿပီး သူမႏွင့္ ေျခလွမ္း ၃လွမ္းစာသာ ေဝးေတာ့သည့္ ဆရာဦးသိုးဦးကို ရပ္ၿပီး ေစာင့္ေနလိုက္ ၏ ။ သူမ၏ ႏုတ္ဆက္သံ ဆုံး ေတာ့ ဆရာဦးစိုးဦးက ခင္မြန္၏ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးေလး ာကည့္လ်က္ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာေလး ၿပဳံးျပလိုက္၏ ။

ခင္မြန္က ဆရာ ဦးစိုးဦးႏွင့္ ယွဥ္မိေသာ အခါတြင္မွ ဆက္ၿပီး ေလွ်ာက္လာခဲ့၏ ။   “ ဆရာ..ဘာနဲ႔ လာတာလဲ…”   “ ခင္မြန္ စီးလာတဲ့  ကားနဲ႔ဘဲေလ…”   “ လူၾကပ္ေနတာနဲ႔ က်မ ဆရာ့ကိုေတာင္ မျမင္မိဘူး…”   “ ခင္မြန္က ဘယ္ျမင္မလဲ . . ကိုယ္က ခင္မြန႔္ေနာက္က  ကပ္ရပ္ေနတာကိုး . . ”  “ အို…ရွင္…”   ခင္မြန္ ရင္တုန္ပန္းတုန္ေလး ျဖစ္ၿပီး ေခါင္းေလးငုံ႔ကာ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလွ်ာက္လိုက္၏  ။ဆရာဦးစိုးဦးက ခင္မြန္ရဲ႕ ေနာက္နားတြင္ခ်န္လ်ာက္ ေျခတလွမ္းစာ အကြာမွ ကပ္ၿပီး ေလ်ာက္လိုက္လာ၏ ။  ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလွ်ာက္လိုက္ေသာ အခါတြင္ ခင္မြန္၏ လုံးတစ္ ဝိုင္းစက္ေနေသာဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ ခါရမ္းၿပီးတုံတုံ တုံတုံ  ျဖစ္ေနသည္ကို ဆရာဦးစိုးဦးက တပ္မက္ဖြယ္ ၾကည့္ရင္း တံေတြးတခ်က္ ၿမိဳခ်လိုက္ ၏ ။

ေက်ာင္းတံခါးေရွ႕ေရာက္ေတာ့ တံခါးမွာေသာ့ခတ္ထားတာေၾကာင့္ ခင္မြန္သည္ ရပ္လို႔ ေစာင့္ေနရျပန္သည္ ။ ခင္မြန္၏ ရင္ထဲတြင္  သိမ့္သိမ့္ေလး ခုံလ်က္ နီျမန္းေသာ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ ေခါင္းေလးငုံ႔ကာ ခပ္ေတြေတြေလး ရပ္ၿပီး ေစာင့္ေန၏ ။ေနာက္မွ ပါလာေသာ  ဆရာဦးစိုးဦး က ေက်ာင္းတံခါးမွာ ေသာ့ကို ဖြင့္ၿပီး တံခါး႐ြက္ တ႐ြက္ကို ဖြင့္လိုက္ ၏ ။ ၿပီးေတာ့ တံခါးေဘးသို႔ သူ၏ ခႏၵာကိုယ္ကို  နဲနဲ ေ႐ႊ႕လိုက္၏ ။  “ ခင္မြန္..ဝင္ေလ…”   “ ဟုတ္ကဲ့…”   အထဲသို႔ ခင္မြန္ ဝင္ၿပီးသြားေသာအခါ သူပါ ဝင္လိုက္သည္ ။ တံခါးကို ဆြဲ ပိတ္ကာ အတြင္းမွ မင္းတုံး ထိုးလိုက္၏ ။စာသင္ခန္းမကို ျဖတ္ကာ ေလ်ာက္သြားေသာ ခင္မြန္က ေနာက္သို႔ လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ  ႐ုံးခန္း ရွိရာဖက္သို႔ ဆက္ကာ ေလ်ာက္သြားေန၏ ။ က်ဴရွင္ေက်ာင္း အေဆာက္အဦးမွာ တထပ္ ျဖစ္ၿပီးအုတ္ကာ အုတ္ခင္း သြပ္မိုး  ျဖစ္၏ ။ အလ်ားေပ ၆၀ အနံ ၂၅ေပမွ် ရွိ၏ ။ မ်က္ႏွာဝမွာ အေဆာက္အဦး၏ အနံ ျဖစ္လို႔ ( ၂၅ ) ေပျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းသို႔ ဝင္ဝင္ခ်င္း  စာသင္ခန္း ျဖစ္ ၏ ။

စာသင္ခန္းမွာ အလ်ား ေပ ၄၀မွ် ရွိ၏ ။ ေနာက္ဖက္ ေပ၂၀ကို ကာထားၿပီးေဘးဘက္ နံရံေဘးတြင္ဝင္ေပါက္တခု ျပဳလုပ္ထား၏ ။ ေက်ာင္း႐ုံးခန္း၏ အျခားတဖက္တြင္ အခန္းကာထားၿပီး တံခါး တပ္ဆင္ထားသည္မွာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ္ခန္းပင္ ျဖစ္သည္ ။႐ုံး ခန္းတတြက္းသို႔ ခင္မြန္ေရာက္ေတာ့သူမ၏ စားပြဲရွိကုလားထိုင္ေလးတြင္ ထိုင္လိုက္၏ ။ ေနာက္မွ လိုက္ၿပီး ဝင္လာေသာ ဆရာဦးစိုး ဦးက ေရေအးတခြက္ ထည့္ကာ ခင္မြန္ ရွိရာသို႔ ယူလာ၏ ။  “ ခင္မြန္..ေရေအးေအးေလး ေသာက္လိုက္အုံး…”   ေျဖးညႇင္းစြာ  တိုးတိုးေလး ေျပာရင္း သူကိုင္လာေသာ ေရဖန္ခြက္ကို လက္တဖက္ျဖင့္ခင္မြန္ထံသို႔ လွမ္းေပးသည္ ။

ကုလားထိုင္တြင္ ခပ္ေငါင္ေငါ င္ေလး ထိုင္ေနေသာ ခင္မြန္က မ်က္လႊာေလးပင့္ကာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေရထည့္ထားေသာ ဖန္ခြက္ကို လက္တဖက္ျဖင့္ လွမ္း ကိုင္လိုက္၏ ။ထိုစဥ္တြင္ ဆရာဦးစိုးဦး၏ က်န္ေနတဲ့ လက္တဖက္က ေရဖန္ခြက္ကိုလွမ္းကိုင္လိုက္ေသာ ခင္မြန္၏ လက္ကေလး ေပၚတြင္ အုပ္ၿပီး တင္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ခင္မြန္၏ ႏႈတ္ခမ္းလုံးလုံးေလး ရွိရာခင္မြန္၏ ပါးစပ္ေလး ရွိရာသို႔ေျဖးေျဖးခ်င္းပို႔လိုက္၏  ။ ခင္မြန္က ဆရာ၏ လက္ကို ႐ုန္းဖယ္ျခင္း မျပဳဘဲ ေရဖန္ခြက္ထဲမွ ေရကို ကုန္စင္ေအာင္ ေသာက္လိုက္၏ ။

ၿပီးေတာ့ သူမ၏ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ားကို တဖ်တ္ဖ်တ္ခါရင္း ရီေဝေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ားျဖင့္ ဆရာဦးစိုးဦးကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္း ဖန္ခြက္ကို ကိုင္ထားေသာ လက္ကေလးကို ေျဖးေျဖးခ်င္းလႊတ္လိုက္ ၏ ။  “ ခဏ နားလိုက္ဦးေနာ္..ခင္မြန္…”  ခင္မြန္က ေခါင္း ေလး ညႇိမ့္ျပလိုက္“ ။ဆရာဦးစိုးဦးသည္ သူ၏ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္သြား၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လႈပ္ရွားမႈကို ခင္မြန္က မ်က္စိတဆုံး  လိုက္ၿပီး ၾကည့္ေနမိ၏ ။ဆရာဦးစိုးဦးသည္ အသက္ ၃၅ႏွစ္မွ် ရွိၿပီး အရပ္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ျဖစ္သည္ ။  ႐ုပ္ရည္မွာ အမ်ိ ုးသမီးမ်ား က်ေလာက္သည့္ ႐ုပ္ရည္မ်ိ ုး ျဖစ္ၿပီး အသားမွာ ခပ္လတ္လတ္ျဖစ္သည္ ။ တခ်ိန္က ဆရာဦးစိုးဦး သည္ အိမ္ေထာင္ ရွိခဲ့ဘူးသည္ ဟု ၾကားဖူးခဲ့၏ ။ ထို႔ထက္ ပိုၿပီး ဘာမွ မသိရပါ ။

ဆရာဦးစိုးဦးမွာ အေျပာအဆို ႏူးညံ့ၿပီး သူ၏ ဟန္အမူအရာေတြမွာ သိမ္ေမြ႕၏ ။ သေဘာလဲ ေကာင္း၏ ။ ေစတနာလည္း  ေကာင္း၏ ။ ၿပီးေတာ့ ၾကင္နာတတ္၏ ။ခင္မြန္သည္ ေက်ာ္း႐ုံးခန္းထဲတြင္ တကိုယ္တည္း ထိုင္ရင္း ဆရာဦးစိုးဦးရဲ႕ အေၾကာင္းကို  စဥ္းစားေနရင္း ေစာေစာက ကားေပၚက အျဖစ္အပ်က္ အေတြ႕အႀကဳံေလးကို စိတ္အာ႐ုံက ေရာက္သြား ၏ ။သူမ၏ ဖင္သားႀကီး မ်ားကို ဖိေထာက္ထားေသာ ပစၥည္းႀကီးသည္ နဲနဲေနာေနာ မဟုတ္ ။ သူမ၏ လက္ကေလးျဖင့္ ေျဖးေျဖးေလး ညင္သညစြာ ထိပုတ္ ၾကည့္မိေတာ့ သံေခ်ာင္းႀကီးပမာမာေက်ာလွၿပီး င႐ုတ္က်ည္ေပြ႕ေလာက္ပင္ ရွိမည္လား မသိ ။

စဥ္းစားမိရင္း ခင္မြန္၏ ရင္ထဲတြင္ ေႏြးကနဲ ျဖစ္သြားကာ သူမ၏ ေသြးသားတို႔သည္လည္း ဆူႂကြကာ ရွိန္းဖိန္း လာသည္ ။ကားေပၚ တြင္ ထိုပစၥည္းႀကီးမွာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းစပ္ေလးကိုပင္ လာၿပီး ဖိေထာက္မိသး၏ ။ ထိုစဥ္ကထဲက ခင္မြန္၏  ေစာက္ပတ္ေလးထဲတြင္ စိုစိုစြတ္စြတ္ေလး ျဖစ္ေနခဲ့ရာဆက္လို႔လဲ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ၾကင္တာမႈမ်ားျဖင့္ ထိေတြ႕ေနရေတာ့ သူမ၏  ေသြးသား အရွိန္က က်မသြားခဲ့ပါ ။ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ယခုဆိုလွ်င္ မာလို႔ပင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္ ။

“ ခင္မြန္ေရ..နားၿပီးရင္ ဆရာ့စားပြဲေပၚက ဖိုင္အစိမ္းေလး လာပို႔ေပးပါအုံး . . .”  ဆရာဦးစိုးဦး၏ စကားကို ၾကားလွ်င္ ၾကားရျခင္း  ခင္မြန္က ဆတ္ကနဲ ကုလားထိုင္မွ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့မွ ခပ္ေထြေထြေလး ျဖစ္သြားကာ ရပ္ေနၿပီးမွ တလွမ္းခ်င္း  ေလွ်ာက္လွမ္းၿပီးဆရာဦးစိုးဦး၏ စားပြဲေပၚမွ ဖိုင္ အစိမ္းေလးကို ယူကာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ေလးကန္စြာျဖင့္  ေလွ်ာက္လွမ္းကာ ဝင္ေရာက္သြားေတာ့၏ ။ဆရာဦးစိုးဦးသည္ အိပ္ခန္းအတြင္းတြင္ ရွိေသာ ကုတင္ေစာင္းေပၚမွာ ေျခတြဲေလာင္းခ် ကာ ထိုင္ရင္း သူ၏ အင္းက်ီကို ခြၽတ္ကာ တန္းေပၚကို လွမ္း ပစ္တင္လိုက္သည္ကို အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ဝင္လာေသာ ခင္မြန္က ေတြ႕ လိုက္ရ၏ ။ က်ယ္ျပန႔္ေသာ ရင္အုပ္ကားကားႀကီးေပၚတြင္ ဖူထစ္လုံးႂကြေနေသာ ရင္အုပ္ႂကြက္သားႀကီးမ်ားက ျမင္ရသည္ မွာ အ သဲယားစရာပင္ …။

အင္းက်ီကို တန္းေပၚသို႔ လွမ္းၿပီး ပစ္တင္ရာတြင္လည္း ဆရာဦးစိုးဦး၏ လက္ေမာင္းႂကြက္သားႀကီးမ်ားမွာ အေျမာင္းလိုက္ ထ သြား၏ ။အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ဝင္ၿပီး တံခါးေပါက္၏ အတြင္းဖက္နားတြင္ မတ္တပ္ေလး ရပ္ၿပီး ခပ္ေငးေငးေလး ၾကည့္ေနေသာ  ခင္မြန္သည္ သူမ၏ မ်က္လႊာေလးကို ခ်ကာ ေခါင္းေလး ငုံ႔လိုက္၏ ။သူမ၏ ရင္ဘတ္ေပၚတြင္ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေပြ႕ပိုက္ထားေသာ ဖိုင္အစိမ္းေလးေပၚမွ သူမ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားသည္ တဆတ္ဆတ္ တုန္ရင္ေနၾက၏ ။ညပီးေတာ့ သူမ၏ ရင္တြင္းမွရင္ခုံသံ တို႔သည္လည္း တေျဖးေျဖး ျပင္းထန္လာ၏ ။

“ လာေလ..ခင္မြန္..ဝင္ခဲ့ေလ…”  မဝန႔္မရဲျဖင့္ ဆရာဦးစိုးဦး ထိုင္ေနရာ ကုတင္ေစာင္း အနီးသို႔ ခင္မြန္သည္ တေျဖးေျဖး ေလွ်ာက္ သြားလိုက္၏ ။ဆရာဦးစိုးဦး၏ ေရွ႕တည့္တည့္သို႔ လက္တလွမ္းမွ် မကြာေဝးေတာ့ေသာ ေနရာအထိ တိုးကပ္သြား၏ ။ ၿပီးေတာ့ ရပ္ လိုက္၏ ။သူမ ရပ္လိုက္သည္ ဆိုလွ်င္ဘဲ ဆရာဦးစိုးဦးက လက္တဖက္ျဖင့္ သူမေပြ႕ပိုက္ထားေသာ ဖိုင္ အစိမ္းေလးကို ယူလိုက္ၿပီး  ကုတင္ေျခရင္းဖက္တြင္ တင္လိုက္သလို တျခားေသာ လက္ျဖင့္လဲတၿပိဳင္တည္းလိုလိုမွာပင္ ခင္မြန္၏ ေသးသိမ္လွေသာ ခါးေလး ကို လွမ္းဖက္လိုက္ၿပီး ခင္မြန္၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဆြဲယူလိုက္ေတာ့၏ ။

ခင္မြန္ကလည္း ဆရာဦးစိုးဦး၏ ရင္ခြင္အတြင္းသို႔ အလိုက္သင့္ကေလးပင္ လိုက္ပါလို႔သြား၏ ။ခင္မြန္သည္ သူမ၏ ေခ်ာေမာႏုဖတ္ ေနေသာ မ်က္ႏွာေလးကို အသင့္ပင္ ေမာ့ၿပီး ေပးလိုက္သည္ ။ ေမာ့ေပးလာေသာ ခင္မြန္၏ မ်က္ႏွာလွလွေလးရွိ ပါးမို႔မို႔ေလးေပၚသို႔ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ႏွာေခါင္းက ပါးမို႔မို႔ေလး ခ်ိ ုင့္ဝင္သြားသည္အထိ ဖိကပ္ကာ ရႈိက္ နမ္းလိုက္၏ ။ ခင္မြန္၏ ခ်စ္စရာ ပါးမို႔မို႔ေလး  ႏွစ္ဖက္ကို တလွည့္စီ အားရေအာင္ နမ္းၿပီးေတာ့မွတဆတ္ဆတ္ တုန္ေနရွာေသာ ခင္မြန္၏ ႏႈတ္ခမ္း လုံးလုံးေလးမ်ားေပၚသို႔ ဆရာ ဦးစိုးဦး၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ဖိကပ္လာၿပီး စုပ္နမ္းလိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ လွ်ာျဖင့္လည္း ပြတ္ေပးေသး၏ ။

ခင္မြန္ကလည္း အားက်မခံ ဆရာဦးစိုးဦးကို ျပန္လို႔ ဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ျပန္စုတ္ေပးလိုက္၏ ။သူတို႔ႏွစ္ဦး လ်ာခ်င္းထိကာ  ကလိေပးေန၏ ။ခင္မြန္၏ ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို ဖက္ထားေသာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လက္မ်ားက ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားေပၚသို႔  ေ႐ႊ႕ေျပာင္းကာ လုံးတစ္ဝိုင္းစက္ ဖုထစ္ေနေသာ ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို   ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္သည္ ။   ခင္မြန္ခမ်ာမွာ ကာမ စိတ္မ်ား စတင္ ေသာင္းက်န္းလာေတာ့၏ ။ဆူၿပီးသား ေရေႏြးကို မီးျပင္း တိုက္လိုက္သည့္ႏွယ္ ခင္မြန္၏ ေသြးသားတို႔သည္ ပူျပင္း  ဆူေဝလာေတာ့၏ ။ဆရာဦးစိုးဦးသည္လည္း အိစက္ေႏြးေထြး ႏူးညံ့လွေသာ ခင္မြန္၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ေပြ႕ဖက္ၿပီး ခင္မြန္၏ ဖင္ သားႀကီးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေပး..ခ်ိဳၿမိန္လွေသာ ခင္မြန္၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို နမ္းစုပ္ေပးေနေတာ့ သူ၏ ရင္တြင္းမွ ရာဂမီးသည္  ျပင္းထန္စြာ ေတာက္ေလာင္ လာေတာ့သည္ ။

ဆရာဦးစိုးဦးက ခင္မြန္၏ ေက်ာျပင္ရွိ အင္းက်ီဇစ္ကေလးကို သူ၏ လက္တဖက္ျဖင့္ ဆြဲခ်လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ခင္မြန္၏  ေနာက္ေက်ာရွိ ဘရာစီယာခ်ိတ္ကေလးကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ဘရာစီယာေလးကို ခြၽတ္ခြာလိုက္ သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ဘရာစီယာေလးကို  ကုတင္ ၏ ေျခရင္းဖက္သို႔ ပစ္တင္လိုက္ပါသည္ ။ဘရာစီယာေလး မရွိေတာ့ေသာ ခင္မြန္၏ ရင္ဘတ္ကေလးဆီသို႔ ဇစ္ျဖဳတ္ထား ေသာ ခင္မြန္၏ အင္းက်ီေလး ေအာက္သို႔ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လက္တဖက္က ဝင္ေရာက္သြားကာ ခင္မြန္၏ရင္သားႏွစ္မႊာကို ဆုပ္နယ္ ေပးေနေတာ့၏ ။

ခဏၾကာေတာ့ ခင္မြန္သည္ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ဆရာဦးစိုးဦး၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွ ခြာလိုက္ၿပီး ဆရာဦးစိုးဦးကို ဖက္ထား သည့္ သူမ၏ လက္မ်ားကိုလည္း ႐ုပ္သိမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ ဇစ္ျပဳတ္ထားေသာ သူမ၏ အင္းက်ီေလးကို ခြၽတ္ေပးလိုက္ေတာ့၏ ။ ခင္မြန္၏ အင္းက်ီေလး ခြၽတ္ေပးလိုက္သည့္အခ်ိန္မွာ ဆရာဦးစိုးဦးကလည္း ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေနေသာ လက္ ျဖင့္ ခင္မြန္၏ ခါးမွ ထမိန္ေလးကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့၏ ။   ျဖဴဝင္းမြတ္ေသာ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ဘြားကနဲ ထြက္ေပၚလာ၏  ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့ ေခ်ာမြတ္အိစက္ႏူးညံ့ကာ ေႏြေးထြးေနသည့္ ခင္မြန႔္ကိုယ္လုံးေလး ရဲ႕ အထိအေတြ႕ကမိန္းေမာ ဘြယ္ရာေလးမ်ား ျဖစ္ေပသည္ ။ ခင္မြန္၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလး ကို ဆြဲဖက္ၿပီးေနာက္ ဆရာဦးစိုးဦးသည္ ကုတင္ေစာင္း တြင္ ထိုင္ေနရာမွ ထလိုက္ၿပီး ခင္မြန္ကို ဖက္ထားလ်က္  ကိုယ္ကို တပတ္လွည့္လိုက္၏ ။ ထိုအခါတြင္ ခင္မြန္သည္ ကုတင္ဘက္ကို  ေရာက္သြားၿပီး သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားႏွင့္ ကုတင္ေစာင္းမွာ ထိေန၏ ။

ထိုအခါတြင္ ဆရာဦးစိုးဦး က ခင္မြန္ကို ကုတင္ေစာင္းတြင္ ထိုင္ေစၿပီး ခင္မြန္၏ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္ေလးကို ဖက္ထားေသာ သူ၏  လက္မ်ားကို ဖယ္လိုက္၏ ။    “ ခင္မြန္…”   “ ရွင္…”   “ ဒီမွာ ၾကည့္ပါအုံး…”   ဆရာဦးစိုးဦးက သူ၏ ခါးပုံစကို ဆြဲျဖဳတ္ကာ  ပုဆိုးကို ကြင္းလုံး ခြၽတ္ခ်လိုက္၏ ။  “ အို…”   ဆရာဦးစိုးဦး၏ ပုဆိုးကြင္းလုံးကြၽတ္က်သြားသည္ ဆိုလွ်င္ဘဲ ေငါက္ကနဲ ထြက္ ေပၚလာသည့္ ဆရာဦးစိုဦး၏ လီးႀကီးကို ခင္မြန္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရ၏ ။ သူမ၏ ဝိုင္းစက္ေသာမ်က္လုံးလွလွေလးမ်ား၏ အၾကည့္က  ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးႀကီးမွ မခြာႏိုင္ေတာ့ပါ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးႀကီးမွာ သံေခ်ာင္းႀကီးလို မာေက်ာေတာင့္တင္းေနၿပီး ဒစ္ႀကီးမွာ  ၿပဲလန္ေန၏ ။

လီးတန္ႀကီး၏ အရွည္မွာ ( ရ )လက္မ ေက်ာ္မည္ ျဖစ္ၿပီး လုံးပတ္မွာလည္း လက္တကိုင္ မဆန႔္ေလာက္ေအာင္  ရွိ၏ ။ လီးႀကီး၏ ပတ္လည္တြင္ အေၾကာမ်ားစြာမွာ ဖုထစ္လုံးႂကြေန၏ ။ လီးႀကီး၏ ထိပ္တြင္ အရည္မ်ား စို႐ႊဲကာ လီးႀကီးမွာ တ ဆတ္ဆတ္ ျဖစ္ေနသည္ ။ကုတင္ေစာင္းတြင္ ေျခတြဲေလာင္းခ်ကာ ဝတ္လစ္စလစ္ေလး ၿငိမ္သက္စြာ ထိုင္ကာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီး ႀကီးကို ေငးၾကည့္ေနေသာ ခင္မြန္သည္ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ခါးက္ု သူမ၏  လက္ကေလးတဖက္ျဖင့္ ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး က်န္လက္တဖက္ ျဖင့္ ေတာင့္တင္းႀကီးမားလွေသာ လီးႀကီးကို ဖြဖြေလး ဆုပ္ကိုင္ လိုက္မိေတာ့၏ ။

လီးႀကီးကို ခင္မြန္၏ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးျဖင့္ ဖြဖြေလး ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေသာ အခါတြင္ လီးႀကီး၏ ေတာင့္တင္းသန္မာသည့္ ပူးပူေႏြး ေႏြး အထိအေတြ႕သည္ သူမ၏ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးမွသည္ခင္မြန္၏ ႏွလုံးသည္းပြတ္သို႔ တိုင္ေအာင္ ေရာက္လာ၏ ။ခင္မြန္သည္ သူမ၏ လက္အတြင္းမွ လီးႀကီးကို လက္ကေလးျဖင့္ အထက္ေအာက္ စုံဆန္ ပြတ္ေပးလိုက္ ဆုပ္နယ္လိုက္ တခ်က္တခ်က္လည္း  လီးႀကီးကို ဖ်စ္ညႇစ္ေပးလိုက္ လုပ္ေပးလိုက္၏ ။

ခင္မြန္သည္ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးႀကီးကို ပြတ္သပ္ ကိုင္တြယ္ရင္းျဖင့္ သူမ၏ အေသြးအသားတို႔သည္ ကာမစိတ္ေၾကာင့္ ထႂကြ ေသာင္းက်န္းလာၾကေတာ့သည္ ။ဆရာဦးိုးဦးသည္လည္း ခင္မြန္က သူမလက္ဖဝါးႏုႏုေလးမ်ားျဖင့္ သူ၏လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ  စိတ္ပါလက္ပါပြတ္သပ္ဖ်စ္ညႇစ္သည္ကို ခံစားရင္း အခ်ိဳးအစားေျပျပစ္လွၿပီး ဝင္းမြတ္ေနေသာ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးေလးကိုပါ  ေတြ႕ျမင္ ဖက္တြယ္ ထားရလို႔ သူ၏ ရင္တြင္းမွ ရမက္မီးမ်ားမွာ အလ်ံညီးညီး ေတာက္ေလာင္လာရေတာ့သည္ ။ဆရာဦးစိုးးဦး သည္ ခင္မြန္၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ကုတင္ေစာင္းမွာပင္ ကုတင္ကို ကန႔္လန႔္ျဖတ္ကာ လွဲသိပ္လိုက္၏ ။ ထို႔ေနာက္ ကုတင္ေစာင္းတြင္  တြဲေလာင္းေလး ခ်ထားေသာ  သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားေပးလိုက္ၿပီး သူမ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ၾကားထဲကို ဝင္ကာ  မတ္တပ္ ရပ္လိုက္၏ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ေဖါင္းကားေနၿပီး အေမႊးနက္ကေလးမ်ားၿခံရံကာ ေပါင္ကားထားလို႔ ခပ္ ဟဟေလး ျဖစ္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းဝမွ အတြင္သားေလးမ်ားႏွင့္ ေစာက္ပတ္ဝအကြဲေၾကာင္း တေလွ်ာက္တို႔တြင္ ေစာက္ ေရတို႔ ႐ႊဲ႐ႊဲ စိုေန၏ ။

ခင္မြန္၏ မ်က္လုံးေလးမ်ား ေမွးမွိတ္သြားၾကသည္ ။ဆရာဦးစိုးဦး သည္ ထိပ္တြင္ အရည္မ်ား စို႐ႊဲေနသည့္ သူ၏ လီးႀကီးကို လက္ တဖက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ဒသ္တဝက္ေလာက္ ျမဳပ္သည္အထိ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးထဲသို႔ ေတ့ကာသြင္းလိုက္၏ ။  ခင္မြန္၏ကိုယ္လုံးေလး တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြား၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ဆက္မသြင္းဘဲ သူ၏ လီးႀကီးႏွင့္ ခင္မြန္၏ ေစာက္စိေလးကို ထိုး ကာ ထိုးကာ ကလိေပးေနျပန္သည္ ။ ခင္မြန္မွာအသားေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္ကာ မခ်ိမဆန႔္ ျဖစ္ေနသည္ ။

“ ဆရာရယ္..က်မေသလိမ့္မယ္..ဟင့္ဟင့္..ေတာ္ပါေတာ့…”    ခင္မြန္က ငိုသံေလးေႏွာကာ ကတုန္ကရင္ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ  သူ၏လီးႀကီးကို ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ဖိသြင္းလိုက္ေလသည္ ။    “ ဗ်စ္…”   “ အင့္…”   နာသည္ ဆို႐ုံေလး နာသည္ ။ ဆရာဦးစိုးႀကီးက  လီးတန္ႀကီး တဝက္ခန႔္ ဝင္ေအာင္ ထပ္ဖိကာ သြင္းလိုက္သည္ ။  “ ဗ်စ္…ဗ်စ္…ဗ်စ္ ……”   “ အင္းအင္း….အအင့္..ဟင္း ဟင္း….”   ခင္မြန္၏ ေသာက္ပတ္ထဲကို လီးႀကီး ဆက္မသြင္းဘဲ ဆရာဦးစိုးဦးသည္ ခင္မြန္၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲကာ ဆုပ္နယ္ေပး ရင္း ခင္မြန္၏ မ်က္ႏွာေလးကို လွမ္းကာ ၾကည့္လိုက္၏ ။ခင္မြန္၏ ေခ်ာေမာလွေသာ ခ်စ္စရာ မ်က္ႏွာေလး တြင္ မ်က္ေတာင္ေကာ့ ႀကီးမ်ား စင္းကာ သူ၏မ်က္လုံးေလးမ်ား မွိတ္ထားၾက၏ ။ မွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ားမွ မ်က္ရည္ေလးမ်ားသည္ပိတ္ကာ ထားေသာ မ်က္ခြံေလးမ်ား အစသို႔ ေရာက္ရွိလာကာ သူမ၏ မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ႀကီးမ်ားတြင္ ကပ္ညိစိုစြတ္ ေနၾက၏ ။  ခင္မြန္၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားသည္ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနၿပီးသူမ၏ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္း ေလးကို ကိုက္ကာ မာန္တင္းထား ၏ ။

ဆရာဦးစိုးဦးက ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ သူ၏ လီးႀကီးကို တဝက္မွ်သာ သြင္းကာ ဆက္မသြင္းေသးဘဲ ခင္မြန္၏ႏို႔မ်ားကို  ဆုပ္နယ္ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုလည္း ဖ်စ္ညႇစ္ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္ေပးေန၏ ။ ခဏၾကာေတာ့ ဆရာဦးစိုးဦးသည္  သူ“ ခါးကို အားျပဳကာ တဝက္မွ်သြင္းထားေသာ လီးႀကီးကို စေကာဝိုင္း ဝိုက္ကာ ဝိုက္ကာ လႈပ္ရွားေပး၏ ထပ္ၿပီးေတာ့     မသြင္း ေသးပါ ။ ခဏေနေတာ့မွ ခင္မြန္၏ ႏို႔မ်ားကို ဆုပ္နယ္ေပးရင္း သူ၏လီးႀကီးိကု စေကာဝိုင္း လႈပ္ရွား ေပးရင္းႏွင့္ တရစ္ခ်င္း  ေစာက္ပတ္အတြင္းသို႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ သြင္းေပး ၏ ။   ( မူလီမ်ား ဝက္အူမ်ား စခူမ်ား သြင္းသကဲ့သို႔ ျဖစ္၏ ။)   ခင္မြန္၏ ေပါင္ တန္ေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားမွာလည္း တေျဖးေျဖး ကားသထက္ ကားလာသည္ ။ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာလည္း ေကာ့ေကာ့ေပး လာ၏ ။ တရစ္ရစ္ သြင္းေနေသာ လီးႀကီးမွာလီးအရင္းသို႔ေရာက္ရန္ လက္ႏွစ္လုံးမွ် အလိုတြင္ေတာ့ ဆရာဦးစိုးဦးသည္ အားစိုက္ ၿပီး တခ်က္တည္းျဖင့္ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းကို ေဆာင့္ၿပီး တဆုံးထိ သြင္းလိုက္ေတာ့၏ ။

“ ဗ်စ္..ဗ်စ္…”  “ အ…အ…အမေလး…ကြၽတ္…ကြၽတ္…..ဆရာရယ္…..”   ခင္မြန္မွာ ခါးေလးေကာ့သြားၿပီး တသိမ့္သိမ့္ တုန္သြား၏  ။ ဆရာဦးစိုးဦးက လီးႀကီးကို မလႈပ္ရွားေသးဘဲ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ထဲကို တဆုံးထိ ဖိသြင္းထားကာသူ၏ကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ေရွ႕ သို႔ ကုန္းၿပီး ခင္မြန္၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို တလွည့္စီ စို႔ေပး၏ ။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုလည္း လ်ာျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပး၏ ။ တေအာင့္မွ် အ ၾကာတြင္မွ  ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ လီးႀကီးကို တဝက္မွ် ေျဖးေျဖးခ်င္း ထုတ္ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္သြင္းေပး၏ ။ ထိုသို႔  ေျဖးေျဖးခ်င္း လီးတဝက္မွ်သာ ျပန္ထုတ္လ်က္ ျပန္သြင္းျခင္းကို ဆယ္ႀကိမ္မွ် လုပ္ေပးၿပီးေသာ အခါတြင္မွ ဆရာဦးစိုးဦးသည္  သူ၏လီးႀကီးကို ေစာက္ပတ္အတြင္း ဒစ္ျမဳပ္႐ုံသာ ခ်န္ထားၿပီး ခပ္သြက္သြက္ေလး ျပန္သြင္းကာ လိုးေတာ့၏ ။   “ ဖြတ္..ပလြတ္…”    “ အား…အင့္…အား…”   “ ဖြတ္..ပလြတ္…”   “ ဖြတ္…ပလြတ္…”   “ အင့္…အင့္….”   ကုတင္ေစာင္းနည္းမွာ လီးတဆုံး ဝင္ေသာ လိုးနည္း ျဖစ္ၿပီး လိုးေနေသာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးႀကီးမွာလည္း ႀကီးမားလွသျဖင့္ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ခင္မြန္၏ ေစာက္ ပတ္ေလးအတြင္းတြင္ သားအိမ္ေခါင္းအထိ ေရာက္သြားကာ သားအိမ္ေခါင္းကို ထိထိသြားလို႔ ခင္မြန္မွာ အသဲခိုက္ခိုက္သြားရ၏ ။

“ ဖြတ္..ပလြတ္….” ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ကာလိုးေနေသာ ဆရာဦးစိုးဦးသည္ ခင္မြန္၏ႏို႔ေလးမ်ားကို စို႔ေပးေနရာမွ သူ၏မ်က္ႏွာ ကို ခင္မြန္၏ႏို႔ကေလးမ်ားမွ ခြာလိုက္ၿပီး ခါးကို ျပန္မတ္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ အလိုးမပ်က္ေစဘဲ ကုတင္ေစာင္းတြင္ တြဲေလာင္း ခ်ထားေသာ ခင္မြန္၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲယူကာ ဆန႔္လိုက္ၿပီး သူ၏ ပုခုံးေပၚမွာ တင္လိုက္သည္ ။သူ၏ ခႏၵာကိုယ္ အေပၚပိုင္းကို ေရွ႕သို႔ ကိုင္းလိုက္ၿပီး ခင္မြန္၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ လွမ္းဆြဲကာ ဆုပ္နယ္ေပးလွ်ာက္ ဆက္ၿပီး ေဆာ င့္လိုးေပးေနေတာ့၏ ။  “ ဖြတ္..ပလြတ္…ဖြတ္..ပလြတ္ ”   ခင္မြန္၏ ေျခေထာက္မ်ားသည္ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ပုခုံးေပၚကို တင္ထားသ ျခင့္ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ အေပၚဖက္သို႔ လွန္ကာ ေမာ့ေပးထားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနလို႔ ဆရာဦးစိုးဦးမွာ ေဆာင့္လို႔အေတာ္ပင္  ေကာင္းေနေလ၏ ။

“ ဖြတ္..ပလြတ္..ဖြတ္..ပလြတ္….”    ဆရာဦးစိုးဦးသည္ ေဆာင့္လိုးေနရင္း သူ၏ ပုခုံးေပၚ တင္ထားေသာ ခင္မြန္၏ ေျခသလုံးသား  ဝင္းဝင္းေလးမ်ားကို သူ၏ဦးေခါင္းကို ဘယ္ညာလွည့္လွ်က္ နမ္းရႈိက္လိုက္ေသး ၏ ။  “ ဖြတ္..ပလြတ္…ဖြတ္…ပလြတ္….”  ခင္မြန္၏ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္ေလးမွာ ေဆာင့္ၿပီး အလိုးခံလိုက္ရတိုင္း တုန္ခါလို႔ သြားရ ၏ ။ သူမ၏ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးမွာလည္း ေဆာ င့္လိုးလိုက္တိုင္း ခါခါရမ္းသြားရ၏ ။  ခင္မြန္သည ္ကုတင္ေစာင္းတြင္ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးတီးေလးျဖင့္ ပက္လက္ကေလး  လွန္ကာ အလိုးခံေနရင္း သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ အရသာမ်ား တစထက္တစ ရွိလာရၿပီး ေကာင္းသထက္ ေကာင္းလာေလသည္  ။   “ အင့္..အင့္..ဆရာရယ္…အမေလး….ေကာင္း..ေကာင္းလိုက္တာရွင္….ကြၽတ္ကြၽတ္….”   ဆရာဦးစိုးဦးသည္လည္း ကု တင္ေစာင္းတြင္ မတ္တပ္ ရပ္ခါ လိုးေဆာင့္ေနရလို႔အားရကာ က်ဥ္းၾကပ္လွေသာ ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးကို လိုးေဆာင့္ေနရင္း  အရသာေတြ တစထက္ တစ ပိုလာခဲ့၏ ။

“ ဖြတ္..ပလြတ္….”  “ ကြၽတ္ကြၽတ္… ေကာင္းလိုက္တာ ခင္မြန္ရယ္….”   “ အင္းဟင္း….ႏို႔ေတြကို နာနာေလး ဆြဲစမ္းပါ  ….အ….အ….”   ႏွစ္ေယာက္စလုံး ကာမစိတ္ေတြ တက္ကာ ေကာင္းလာၿပီ ျဖစ္ၿပီး ခင္မြန္၏ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ဖင္ႀကီးမ်ားမွာလည္း  ကုတင္ေစာင္းတြင္ ေျမာက္ကာ ေျမာက္ကာ ႂကြလာ၏ ။  အရသာမ်ား အီဆိမ့္လာေသာ ဆရာဦးစိုးဦးသည္ ခင္မြန္၏ ေျခေထာက္  မ်ားကို သူ႔ပုခုံးေပၚ တင္ထားၿပီး ေဆာင့္ရတာ အားမရေတာ့သျဖင့္ ခင္မြန္၏ ေျခေထာက္မ်ားကို သူ၏ ပုခုံးေပၚမွ မယူကာေရွ႕သို႔  တြန္းထားရင္း…“ ခင္မြန္ ေျခေထာက္ေတြကို ဆြဲထား…” လို႔ ေျပာလိုက္၏ ။

“ ဖြတ္..ပလြတ္..”  “အ…အင့္..ေဆာင့္…ေဆာင့္စမ္းပါ…..အမေလး…ေလးေလး…”   ေျခေထာက္ကို အေျပာင္းအလဲ လုပ္ေနရလို႔ ေဆာင့္အား ေလွာ့သြားသည္ကို ခင္မြန္က ညည္းခံႏိုင္စြမ္း မရွိလို႔ ဖြင့္ေျပာရသည္ထိပင္ ျဖစ္လာသည္ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ပုခုံးေပၚမွ  သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မိုးေပၚသို႔ ေထာင္ထားၿပီး သူမ၏ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ထိန္းကိုင္လိုက္လို႔ ခင္မြန္၏ ဖင္ႀကီး မ်ားမွာ အိပ္ရာေပၚမွ လြတ္ထြက္ကာ ႂကြတက္လာၿပီး ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ပိုလို႔ ေမာက္တက္လာသည္ ။သူမ၏ ေျခႏွစ္ ေခ်ာင္းကို ကားထားေပးတာေၾကာင့္ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ၿဖဲေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားရ၏ ။ဆရာဦးစိုးဦးမွာ ေဆာင့္ရတာ  ပိုအားရလာသလို သူ၏ လီးႀကီးမွာလည္း အရသာ ရွိလြန္းလို႔ အီဆိမ့္က်င္တက္လာလာၿပီ ျဖစ္၏ ။

“ ဖြတ္…ပလြတ္…”  ခင္မြန္သည္ ကာမအထြဋ္အထိပ္ကို တက္လွမ္းဖို႔ နီးလာၿပီ ျဖစ္လို႔ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ အီဆိမ့္က်င္  တက္ လာၿပီ ျဖစ္၏ ။ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားကလည္း ဆရာဦးစိုးဦးရဲ႕ လီးႀကီးကို ရစ္ပတ္ ဖ်စ္ညႇစ္လာၾက၏ ။  “ အ… အ…ဆရာရယ္..အား…အား…..”   “ ခင္မြန္….အ….အ……အ…..အား…..အား….”   ခင္မြန္၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ သူ၏ လက္ မွ လြတ္ကာ အေပၚသို႔ ေထာင္ေနၿပီ ။ခါရမ္းေနၿပီးမွ ဒူးေကြးၿပီး က်သြားေလ၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးမွာလည္း ခင္မြန္၏ ကိုယ္လုံးေလး ေပၚသို႔ ေမွာက္လ်က္ က်သြားေလေတာ့၏ ။   ခင္မြန္သည္ ဆရာဦးစိုးဦးကို မ်က္ႏွာပူလို႔ က်ဴရွင္ေက်ာင္းကို တပတ္ခန႔္ မသြားဘဲ  ေနလိုက္၏ ။   ဒီေန႔က်မွ ဆရာ့ကို သတိရသည္က တေၾကာင္း အလုပ္ရွိရာကို မသြားဘဲ ေနလို႔ မေကာင္းလို႔တေၾကာင္း တို႔ေၾကာင့္  က်ဴရွင္ေက်ာင္း ရွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ့ေပသည္ ။

ဆရာႏွင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႕ႏိုင္ရန္ ညေန ( ၃ ) နာရီ ထိုးၿပီးမွ ခင္မြန္ ထြက္လာျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ကားဂိတ္ေရာက္ ကားေပၚသို႔  တက္လာၿပီးသည္ႏွင့္သူမႏွင့္ ဆရာတို႔ ကားေပၚတြင္ ဆုံရႀကဳံရခဲ့သည္မ်ားကို ျပန္ၿပီး သတိရေနမိ၏ ။  သူမဆင္းရမည့္  မွတ္တိုင္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ခင္မြန္သည္ ကားေပၚမွ ဆင္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္ ။ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္လည္း ဆရာႏွင့္  သူမတို႔ ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည့္ စကားေလးမ်ားကိုျပန္ၿပီး အမွတ္ရေနမိေသးသည္ ။ေက်ာင္းေရွ႕သို႔ ေရာက္လာေသာအခါတြင္ ခင္မြန္၏  ရင္ေလးမ်ား တအား ခုံေနေလၿပီ ။ ေက်ာင္း၏ ဝင္ေပါက္ တံခါးမွာ ပိတ္ထားတာ ေတြ႕ရလို႔ ခင္မြန္ လက္ျဖင့္ တြန္းၾကည့္ေတာ့ အထဲ မွ မင္းတုန္း ထိုးမထားဘဲ ပြင့္သြားလို႔ ခင္မြန္ ေက်ာင္းထဲကို ဝင္သြားလိုက္သည္ ။

စာသင္ခန္းမကို ျဖတ္ၿပီး ေလ်ာက္လေသာ ခင္မြန္သည္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ႐ုံးခန္းသို႔ ဝင္သည့္ တံခါးမွာလည္း ဖြင့္ထား ေၾကာင္း ေတြ႕ရလို႔ ေနာက္ဖက္ ႐ုံးခန္းထဲကို ဝင္ခဲ့သည္ ။    ႐ုံးခန္းထဲသို႔ ဝင္မိရင္ဘဲ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ္ခန္းထဲမွ စကားေျပာသံ တခ်ိဳ႕ မသဲမကြဲ ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ခင္မြန္က လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ အိပ္ခန္းတံခါးမွာ ခပ္ဟဟေလး ျဖစ္ကာ ပိတ္ထား၏ ။    ဆရာ ဦးစိုးဦး၏ အိပ္ခန္းသို႔ ခင္မြန္ ေျခဖြနင္းကာ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္ ။ ဟေနေသာ တံခါးမွ ဆရာဦးစိုးဦး အိပ္ခန္း တြင္းသို႔ လွမ္းၿပီး ၾကည့္လိုက္၏ ။  “ ဟာ…”   ခင္မြန္ ႏုတ္ဖ်ားမွ အာေမဋိတ္အသံေလး တိုးညႇင္းစြာ ထြက္သြားရသည္ ။ခင္မြန္ ေတြ႕ ျမင္လိုက္ရသည္ကေတာ့ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ္ခန္းအတြင္းရွိ ကုတင္၏ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ၾကည္ျဖဴ မွာ ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ကုတင္ ေဘး ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ရပ္လ်က္ ခႏၵာကိုယ္ေရွ႕ပိုင္းက ခါးၫႊတ္ကာ ကုန္းထားၿပီး ကုတင္ေစာင္းတြင္  သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေထာက္ထား၏ ။

ဆရာဦးစိုးဦးက သူမအေနာက္မွ ရပ္ကာ ၾကည္ျဖဴ၏ ေဖြးေဖြးျဖဴေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ား ၾကားမွ ေနာက္သို႔ စူထြက္ေနသည့္  ၾကည္ျဖဴ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးအတြင္းသို႔ သူ၏ လီးႀကီးကို သြင္းထားၿပီး ၾကည္ျဖဴ၏ ခါးကို ကိုင္ကာ အားပါးတရ လိုးေန၏ ။    “  ဖြတ္ပလြတ္..ဖြတ္ပလြတ္…..”   ဆရာဦးစိုးဦးက ေနာက္မွ ရပ္ကာ ေဆာင့္လိုးေနရင္း ၾကည္ျဖဴ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကိုလည္း ဆုတ္ နယ္ကာ ေနေသး၏ ။   “ ဖြတ္ပလြတ္..ဖြတ္ပလြတ္ …”   ၾကည္ျဖဴ က ဆရာဦးစိုးဦး၏ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ သူမ“ဖင္ႀကီးမ်ားကို  ေနာက္သို႔ ျပန္ကာ ေဆာင့္ေပးေနသည္ ။ “ ဖြတ္ပလြတ္ …ဖြတ္ပလြတ္ …”   “ ကိုကိုစိုးရယ္ …အား…အားရေအာင္ ေဆာင့္စမ္း ပါ..ၾကည္ျဖဴ႕ကို မညႇာပါနဲ႔…” “ အင္း..ေဆာင့္ပါတယ္..ၾကည္ျဖဴ ရဲ႕…”   “ ဖြတ္ပလြတ္…ဖြတ္ပလြတ္…..”   “ ခ်စ္လိုက္တာ…ကိုကို စိုးရယ္ . . .”  “ ကိုကို လိုးတာ ေကာင္းလားဟင္….”   “ ေကာင္းလိုက္တာ..ကိုကိုစိုးရယ္….”   “ ဖြတ္…ပလြတ္….”   “ ဖြတ္…ပ လြတ္….”  “ ၾကည္ျဖဴ..ကိုကိုစိုးနဲ႔ ျပန္ေပါင္းပါလားဟင္……”   “ အင္း…ေပါင္းခ်င္တာေပါ့…ကိုကိုစိုးရယ္…..အိမ္ကလူႀကီးေတြက  ရွိေသးတယ္ေလ …..အ..အ….ေဆာင့္…ေဆာင့္…ေဆာင့္စမ္းပါ…ကိုကိုစိုးရဲ႕….”

“ ဖြတ္ ပလြတ္……ဖြတ္..ပလြတ္……”   ဆရာဦးစိုးဦးက ၾကည္ျဖဴ ၏ ႏို႔ႀကီးမ်ားကို လွမ္းဆြဲၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ေန၏ ။ “  ဖြတ္ ပလြတ္..ဖြတ္ ပလြတ္ ….”   “ ဖြတ္ပလြတ္…ဖြတ္ပလြတ္…..”   “ ခ်စ္..ခ်စ္လားဟင္..ကိုကိုစိုး ….”   “ ခ်စ္တယ္…ၾကည္ျဖဴ  ရယ္…”  “ ဖြတ္ပလြတ္…ဖြတ္ပလြတ္ …”   ၾကည္ျဖဴ ၏ ခႏၵာကိုယ္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီး မွာကုတင္ေစာင္းတြင္ ဖင္ကုန္းေပးၿပီး ဆရာ ဦးစိုးဦး ၏ ေဆာင့္လိုးခ်က္မ်ားကို အားရပါးရ ခံေနသည္ ။  “ ဖြတ္ပလြတ္…ဖြတ္ပလြတ္…”   အိပ္ခန္းတံခါး၀ မွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေန ေသာ ခင္မြန္သည္အိပ္ခန္းတြင္းမွ ျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ေနရင္း ရင္ထဲတြင္ ဆို႔နင့္ကာ ေၾကကြဲ ခံစားေနရၿပီး သူမရဲ႕ အေသြးအသားေတြ  လည္း ဆူေဝကာကာမစိတ္ေတြ ေသာင္းက်န္း လာရေတာ့သည္ ။

ခင္မြန္၏ ေစာက္ပတ္ေလးရဲ႕ အတြင္းမွ ယားယံလာၿပီး အလိုးခံခ်င္စိတ္ေတြ ျပင္းျပလာေတာ့ ၏ ။ ထိုသို႔ ၾကည့္ေနရင္း ..    “  အ….ၾကည္ျဖဴ ..ၿပီး….ၿပီးၿပီ ….အမေလးေလး..ကိုကိုစိုးရယ္ ….”  ၾကည္ျဖဴ သည္သူမ၏ ဖင္သား ျဖဴျဖဴႀကီးမ်ားကို ရမ္းခါကာ ကု တင္ေပၚသို႔ ေမွာက္က်သြားေတာ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ခင္မြန္သည္ တေနရာသို႔ ေခတၱ သြားေနၿပီးမွ ဆရာဦးစိုးဦး ထံသို႔ တ ေက်ာ့ ျပန္လာေတာ့မည္ ဟု စဥ္းစားရင္း က်ဴရွင္ေက်ာင္း တံခါးဝမွ တဆင့္အျပင္သို႔ ထြက္လာခဲ့ေလသတည္း …။   ၿပီးပါ ၿပီ ။