အမှောင်လောက၏ သမီးငယ်

အေမွာင္ေလာက၏ သမီးငယ္ (ဇာတ္လမ္းရွည္)

မွန္ကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္……လွေနဆဲ……မိန္းခေလးသုံး လိုင္နာဆြဲေသာ…ေသတၱာ ျပားျပားေလးရွိ မွန္က မ်က္ႏွာတခုလုံး မျမင္ႏိုင္ေသာ္လဲ……..မိမိကိုယ္ မိမိ လွေနေသးေၾကာင္း…..ထင္လိုက္သည္…..ဘဝတြင္ နာက်ဥ္မႈ…ဝမ္းနည္းမႈ သိကၡာတရားတို႔ ထပ္မံမရႈံးဆုံး ႏိုင္ေတာ့ၿပီ…….ထပ္မံလဲ ရႈံးဆုံးစရာ အလွ်င္းမရွိေတာ့ၿပီ….တေကာင္ႂကြက္ တမ်က္ႏွာဟူသည္….အမည္နာမ သာ ဆိုးသည္….သူမ အတြက္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပင္ ျဖစ္ႏိုင္သည္……မိမိဘဝ ခုမွ သုညဘဝ ျဖစ္ေနသည္…..အရာရာက သူမအေပၚမတရား…..ဘာမွမရွိေလ ေကာင္းေလ……သို႔ေသာ္….သူမ ျမတ္ႏိုးတာက အခုသူမ ကိုင္ထားေသာ လိုင္နာဗူးျပားျပားေလး ႏွင့္ ထိုပစၥည္းေလးေပးခဲ့သူ……သူမ အတြက္ မိဘ ….ေမာင္…ညီမ….ဘာမွမလို….ဘာမွလဲမရွိေတာ့…..ဘာေတြျဖစ္မွန္းလဲမသိ ေတာ့…….သူမ ဘာလုပ္ခဲ့သနည္း….. မွန္ကိုၾကည့္ၿပီးသူမ ၿပဳံးလိုက္သည္……ၿပဳံးေနေသာ မ်က္ႏွာေအာက္တြင္ ဝမ္းနည္းေသာအမူအရာ…..ေနာက္ နာၾကည္းေသာအမူအရာ…….

ဒုန္း…….ကြၽီ……..ဟူေသာ အသံႏွင့္ အတူ….ရဲ ဝတ္စုံဝတ္ …ရဲေမ ၂ ေယာက္…ေရာက္လာသည္…. “အျပစ္သူ….မယုယု……တရား႐ုံးသြားမယ္….လာခဲ့…..” သူမကေတာ့ မၾကား…သူအေတြးႏွင့္သူ…….ရဲေမ ၂ေယာက္က စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့……..ခ်ိဳင္း ၂ ဘက္ကို တေယာက္ တဘက္စီကိုင္လိုက္ၿပီး ဆြဲထူလိုက္သည္…… “ခြမ္း……..”….ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ လိုင္နာဗူးျပားျပားေလး  လြင့္က်သြားၿပီး….လက္၂ လုံးသာသာ သာရွိေသာ…မွန္ေလး..ကြဲသြားသည္……   “မလိုက္ဘူး…လြတ္…လြတ္….ကိုေလး ရယ္….ကယ္ပါဦး…..”ရဲေမ ၂ ဦး ဖမ္းထားသည့္ၾကားမွ……လိုင္နာဗူးေလး လွမ္းယူလိုက္သည္……မမွိတမွိ ဆြဲမိဆြဲရာ….ဆြဲလိုက္ ေတာ့…မွန္ကြဲစေလး……သူမက အေလွ်ာ့မေပး…မွန္ကြဲစေလး က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္..“လြတ္လိုက္…..လြတ္ လိုက္ မွန္ကြဲစ..ကို….ေသြးေတြ…ေသြးေတြ….”ရဲေမ ၂ ဦးမွ အထိပ္တလန႔္ ျဖစ္သြားသည္…. သူမ၏ေသြးစက္တို႔ က တဆက္ဆက္  က်ေနေလေတာ့သည္……

ကြၽႏ္ုပ္ႏွင့္ ကြၽႏု္ပ္တြဲဘက္ နပ္(စ္)ေကာ္ဖီ ပလိန္းကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေမႊရင္း…….ကြၽႏု္ပ္…ခြက္ကိုေကာက္ကိုင္လိုက္သည္… အေတာ္ပင္ ပူေလာင္ေသာေရေႏြးေၾကာင့္ထင္သည္….ေႂကြခြက္ေလးမွာ မီးခဲအမွ် ပူေနသည္…..ဖဲ႐ိုက္သည္ဟု သတင္းရၿပီး  ဖမ္းထားေသာ…လူသုံးေယာက္ကို…ကြၽႏု္ပ္ ပါဝါရွိသည္ႏွင့္အညီ….ဆိုင္ကယ္စီးသကဲ့သို႔ ဒူးမ်ားေကြးခိုင္းထားသည္။ ထိုေနာက္  ၎ဆိုင္ကယ္စီးခိုင္းထားေသာ….လူ ၃ ေယာက္၏ေရွ႕တြင္ ကြၽႏ္ုပ္..ခုံဆြဲထိုင္ကာ…၎တို႔ထဲမွ ၁ ေယာက္ကို ေကာ္ဖီခြက္ပူပူ ကို  ကိုင္ခိုင္းလိုက္သည္…..

“ေက်းဇူးပဲ နယ္ထိန္းႀကီး….ဟဲဟဲ….”   “အြန္….နင့္ကို ေသာက္ခိုင္းတာမဟုတ္ဘူး….ငါေသာက္ရမွာ ပူေသးလို႔ ကိုင္ခိုင္းထား တာ…” “ဆရာရယ္…ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေညႇာင္းလွၿပီ….ဒူးေတြလဲ ေခ်ာင္ေနၿပီ…အိမ္ေရာက္ရင္ မိန္းမနဲ႔ ျပသနာတတ္ေတာ့မယ္ဗ်”    “ျပသနာတတ္ရင္…ငါ့လာေခၚေဟ့….ငါကိုယ္တိုင္လာၿပီး….ဟင္းဟင္းေနာ္….”    ထို ၃ ေယာက္ထဲမွ ပုပု ဝဝ တေယာက္က “ၾဆာ ကီးတို႔ ကို ဝ တို႔ပီးကမ္းထားလယ္ေဝ….ၾဆာကီးတို႔ …ခီလိုလုေတာ့ ဘီေကာင္းမလဲ….”    ကြွ်ႏု္ပ္ ေဒါသ အလိပ္လိုက္တတ္သြား သည္…..ဒီတ႐ုတ္ေၾကာင့္ စားထားသမွ်ေပၚကုန္ေတာ့သည္။ ကြၽႏ္ုပ္ လက္ေအာက္ရွိ ရဲမ်ားကလဲ….ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ႏွင့္  ကြၽႏု္ပ္ ၏ သမာဓိကို ေလာင္သလို ေျပာင္သလို..လုပ္ေနသည္…

“ၾဆာကီးပဲ ေျပာလယ္ေလ….ဝ ကို ႏိုင္ေအာင္ကဇား…ဝ ႏိုင္ရင္ စီေယာက္ စီဝွက္ဆို….ဝ ရႈံးေနလို႔ ၾဆာကီးစီ..ပိုက္ဆံလာယူကာမွ… ၾဆာကီးက ဖမ္းလယ္….ဒါေကာင္းတရား ၾဆာကီး”   ကြၽႏု္ပ္..ေဒါသမွာ..ပိုၿပီးထြက္သြားသည္..ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္မွ ေပးအပ္ ထားေသာ…၆လုံးျပဴးကိုထုတ္ၿပီး တ႐ုတ္ကိုခ်ိန္လိုက္သည္……   “မင္းတို႔ ပါးစပ္ေပါက္ေတြပိတ္မလား…..ငါ..ပိတ္ေပးရမလား… ေရာ့…ဒီမွာ….ဝန္ခံကတိေရး……ေနာက္တခါဆို… အခ်ဴပ္ထဲသြားဖို႔ျပင္…ဒါပဲ…”  ဝူး…ေတာ္ေသးတာေပါ့….ဟုကြၽႏုပ္ စိတ္ထဲတြင္  ေတြးေတာေနခိုက္…….ကြၽႏုပ္၏ ကြၽမ္းက်င္လွ်င္ျမန္မႈကို အေျခခံကာ….ကြၽႏုပ္အား တစုံတဦးက ၾကည့္ေနသည္ ထင္ၿပီး လွည့္  အၾကည့္……တီရွပ္ အက်ႌႏွင့္ လူတဦး.. ဘာလဲဟု ကြၽႏုပ္ေမးမည္ရွိေသး…..ထိုလူက   “ေရွ႕ပိုင္းခ႐ိုင္အထူး ရဲတပ္ ဖြဲ႕ဲ…..အေကာင္းဆုံးတပ္ဖြဲ႕ဝင္…ေဒၚေဒဝီ…ေရာက္ရွိ….သတင္းပို႔ပါတယ္” “ညႇက္ခ်ာဖ်ား…….”

ကြၽႏုပ္လန႔္သြားသည္…..ပုံစံကေယာက်ၤားေလးပုံ…..ေသခ်ာထၾကည့္သည္…..အင္း…ရင္ဘက္ကေတာ့ ခပ္မို႔မို႔…………ဂလု…..    “ေနပါဦး ….မင္းက မိန္းခေလးလား”   “ေလ့က်င့္မႈ ျပည့္ဝၿပီးသား..ေယာက်ၤားေတြနဲ႔ အတူတူ လုပ္ႏိုင္တဲ့ ရဲေမပါ…..”    “အတူတူ လုပ္ႏိုင္တာေတာ့ ယုံဘူး…ဟီး”   “ရွင္….!!!”  “ေအာ္…အခန္းထဲမွာ ေစာင့္ေန…ငါလာခဲ့မယ္….အထက္ကေတာ့ ငါ့တြဲ ဘက္တေယာက္ေရာက္မယ္ေျပာသား” ကြၽႏု္ပ္လဲ…ကြၽႏု္ပ္တြဲဘက္၏ ေအာက္ပါ အရည္အခ်င္းမ်ားအား…ဂလု..ရန္….. သိရွိေစ ရန္… .ကြၽႏုပ္ အခန္းတြင္းဝင္မည္အလုပ္…  “တမိသားစုလုံး အသတ္ခံရလို႔ ကယ္ပါဦး….ဆရာတို႔ရယ္..”   ကြၽႏုပ္လွည့္ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ အသားျဖဴျဖဴ ဆံပင္ရွည္ရွည္…ပန္းေရာင္ ဝတ္စုံေလး ေသသပ္စြာ ဝတ္ထားေသာ မိန္းမလွေလးတေယာက္…တာဝန္က်  ကင္းသမားရဲတေယာက္က….  “ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲဗ်ာ……ဘယ္မွာလဲ….”   ကြၽႏုပ္ကလဲ ေမြးရာပါ အက်င့္အတိုင္း ေကာင္မေလး  လွလွျမင္လွ်င္….အနံပဲခံရခံရ…ဟူေသာ အက်င့္အရ….ကြၽႏုပ္႐ုံးခန္းထဲသို႔ မဝင္ပဲ…..ေကာင္မေလးနားသြားၿပီး…တာဝန္က် ရဲကို ေမာင္းထုတ္လိုက္သည္ “ေဟ့ေကာင္…ကိုယ္အလုပ္ကို လုပ္….သြား…”

တာဝန္က်ရဲ…..ထြက္သြားခ်ိန္တြင္….ကြၽႏုပ္မွာ…..ရွိသမွ်သြားေပၚေအာင္ၿဖဲျပၿပီး   “ညီမေလး…..ဘာကူညီေပးရမလဲေျပာ…..ဟီး”    “တအိမ္လုံး အသတ္ခံရလို႔ပါ ဆရာ….ယု လိုက္ျပပါ့မယ္”   “ကဲကဲ…ေဒၚေဒဝီ…..နဲ႔ တပ္ဖြဲ႕ ၁ ဖြဲ႕ သြားမယ္ေဟ့”ဟု ကြၽႏုပ္ေျပာၿပီး  ယု ဆိုေသာေကာင္မေလး၏အနံခံကာ လိုက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။  * တံခါးဖြင့္လိုက္သည္ ဆိုရင္ပဲ…….အေလာင္းမ်ားကို ေသြးအိုင္ထဲ တြင္…ေသြးအလူးလူးျဖင့္ေတြ႕ရေတာ့သည္… ယုဆိုသည့္ ေကာင္မေလးမွာ…အိမ္တြင္းဝင္ၿပီး ဧည့္ခန္းရွိ ဆက္တီေပၚတြင္ ငူငူငိုင္ငိုင္  ထိုင္ေနသည္….ကြၽႏုပ္၏ အေတြ႕ အႀကဳံအရ…ေယာက်ၤားေလးတဦး…သတ္သြားတာျဖစ္မည္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ၿပီး သကာလ…..ကြၽႏုပ္၏ လက္ေထာက္ ေဒဝီအားၾကည့္လိုက္ရာ……….ရဲရဲေတာက္….သတၱိရွိလွပါသည္ဆိုေသာ လက္ေထာက္မွာ…  လက္ကိုင္ပုဝါ တထည္ျဖင့္ မ်က္ႏွာရွိ အရာမ်ားကို အုပ္ထားေလသည္….

ကြၽႏုပ္လဲ မေျပာခ်င္ေတာ့…….ေလွကားေအာက္နားရွိ အေလာင္းကို….. ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး “ဒါ ေလွကားေပၚက ကန္ခ်တာေန မယ္…..တနာစရာ….”   ကြၽႏုပ္ေျပာရင္း ေလွ်ာက္ရင္း အိမ္ထဲေရာက္ေသာ္လဲ ကြၽႏု္ပ္၏ လက္ေထာက္ႏွင့္ တပ္ဖြဲ႕ လိုက္မလာ ေခ်….. သို႔ႏွင့္…    “ကဲကဲ….ေဒဝီ….လာအေပၚသြားၾကည္မယ္…..က်န္တဲ့ေကာင္ေတြလုပ္စရာရွိတာလုပ္….တယ္ေႏွးတဲ့ေကာင္  ေတြ…..”   ေဒဝီတေယာက္ ကြၽႏုပ္အမိန႔္ ကိုမလြန္ဆန္ရဲ……အေနာက္မွ ကုတ္ကုတ္ႏွင့္ လိုက္လာသည္။(ကြၽႏု္မွာ ငယ္စဥ္က သရဲ ေၾကာက္သူပိပိ….တေယာက္တည္းမတတ္ရဲ၍ေဒဝီကို လွမ္းေခၚလိုက္ျခင္းသာ….ဤသည္ကား စကားခ်ပ္)ေလွကား ထိပ္ဆုံးရွိ  အခန္းအား ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္…..ဘယ္သူမွ မရွိ……ထိုေနာက္ ေနာက္တခန္းကို ဆက္ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့…ေရခ်ိဳးခန္း….ေရခ်ိဳးဇလုံ ထဲတြင္ အသက္ ၂၀ ဝန္းက်င္ရွိ….မိန္းခေလးတေယာက္ အေလာင္း…..လည္ပင္းမွာလဲ တပတ္ ပတ္ၿပီး ေရထဲတြင္ ေရမြန္းၿပီး ေသ ေသာ လကၡဏာမ်ိဳး…..ေအာက္က ေဘာင္းဘီ အတို အပြ အေပၚမွ တီရွပ္က လန္တတ္ေနၿပီး ရင္သား တဝွက္မွ်ပင္ေပၚေန ေတာ့သည္…..ကြၽႏု္ပ္လဲ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ အေလာင္းနား ကပ္ၾကည့္ၿပီး…

“ေတာ္ေတာ္လွတာပဲ…ႏွေျမာစရာခ်ည္းကြာ…..”   ေႏြရာသီ၏ ပူေလာင္မႈေၾကာင့္ ကြၽႏုပ္…အေလာင္းလည္ပင္းတြင္ ပတ္ေနေသာ  တဘက္ကို ယူလိုက္ၿပီး ေရစိမ္ကာ….မ်က္ႏွာသို႔ အားပါးတရ သုတ္လိုက္သည္….ထိုေနာက္ ေဒဝီ ကို မ်က္ႏွာသုတ္ တဘက္အား လွမ္းေပးလိုက္သည္….  “သက္ေသပဲ..သိမ္းထား……..”   ေဒဝီက ကြၽႏုပ္လုပ္သဗ်….မွတ္ရန္….စာ႐ြက္ထုတ္ေနစဥ္…..ကြၽႏုပ္မွာ  အေလာင္းတြင္ ေပၚေနေသာ..ႏို႔တဝွက္ကို လက္ျဖင့္ ကိုင္ၾကည့္မိသည္…..ကိုင္လို႔ေကာင္းတယ္ဟ….ဟီး ကြၽႏုပ္၏ သာယာမႈ မဆုံး ေသခင္….လက္ေထာက္မွ လွမ္းေျပာေလသည္  “ရွင္..ဒါ…ဘာလုပ္တာလဲ”   “ဟ….မသိရင္မွတ္ထား…လူမိန္းမေတြဟာ ေသၿပီး ရင္ ရင္ဘက္က တျဖည္းျဖည္းမွ မာလာတာဟ” “အြန႔္ …မၾကားဖူးပါဝူး……”   “ေအး ….မသိရင္မွတ္ထား…ဒီမိန္းခေလးေသတာ  ၁၂ နာရီၾကာၿပီ….ေနအုံး”   ကြၽႏုပ္မွာ ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ဆရာႀကီးလုပ္ၿပီး….ေစာက္ပက္ ကို ၾကည့္ခ်င္ေသာေၾကာင့္….ေဘာင္းဘီ ကို အသာလွမ္တင္လိုက္သည္……အေမႊးပင္ သိပ္မေပါက္ေသး……..လက္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္ေလးကို ထိုးၾကည့္လိုက္သည္……

“အို……”  “ဘာ…. အို…..တာလဲေဒဝီ…..ဒီေကာင္မေလး မေသခင္ မုဒိမ္းက်င့္ခံရေသးလားၾကည့္တာ….” “ဟို..ဟို…ဘာမွမေျပာပါ ဘူး….ေျပာသာေျပာ…ဘာေရးရမလဲလို႔”  “ေအး…ေရးလိုက္ မေသခင္ မုဒိန္းအက်င္မခံရဘူးလို႔…ဟီး”   ဆက္ေရးပါမယ္….ေနမ ေကာင္းပါသျဖင့္ သည္မွ်ေလာက္ပင္ေက်နပ္ပါရန္   သို႔ႏွင့္ ကြၽႏုပ္ ႏွင့္ တြဲဘက္ ေဒဝီ တို႔ အေပၚထပ္မွ အခန္းမ်ား ၾကည့္ရႈစစ္ေဆး ၿပီးေနာက္ ေအာက္ထပ္သို႔ ျပန္ဆင္းခဲ့ေတာ့သည္။ တံခါးဝတြင္ ပက္လက္ အေနအထားႏွင့္ ေသေနေသာ အသက္ ၄၀ ဝန္းက်င္  မိန္းမ တေယာက္ နားသို႔ ကြၽႏုပ္ စစ္ေဆးေလသည္။ ေသနတ္ ဒါဏ္ရာ ျဖင့္ အသက္ေပ်ာက္ပုံေပၚသည္။ ကြၽႏုပ္၏ ဝသီ အတိုင္း ႏို႔  ခပ္တြဲတြဲ ကို ကိုင္ၾကည့္လိုက္သည္….၄၀ ဆိုေပမဲ့ ကိုင္ေကာင္းေသးသည့္ အေနအထားမ်ိဳး .. “ကဲ… ေဒဝီ…လိုက္မွတ္ ..ေသနတ္ဒါ ဏ္ရာ…..ေသဆုံးခ်ိန္…၄ နာရီ ဝန္းက်င္ခန႔္”

“ဒါပဲလား ဆရာ…..ဟို..ဟို….မုဒိမ္း…”  “တန္….တိတ္ …..တယ္ေလ….အိုႀကီးအိုမ ….မုဒိမ္းက်င့္ခံရစရာလား….ၾကည့္ခ်င္ …နင့္ ဟာနင္ၾကည့္…” တြဲဘက္၏ အတြန႔္တတ္မႈ ကို ကြၽႏုပ္ အာဏာသုံးၿပီး ပိတ္ျပစ္လိုက္သည္…..ၾကည့္ေတာ့ ၾကည့္ခ်င္ သား….သို႔ေသာ္ တျခားရဲသား မ်ားလဲ ရွိသည္မဟုတ္ပါလား….ကြၽႏုပ္အားလဲ ႏွာဘူးႀကီးဟု ထင္သြားရင္ ခက္ေခ်မည္။ထို႔ေနာက္  ၎ အမ်ိဳးသမီး၏ ဝဲဘက္ ေဒါင္လိုက္ အေန အထားႏွင့္ ရွိေနေသာ အသက္ ၄၅ ေက်ာ္ေက်ာ္ လူႀကီးတေယာက္ အေလာင္း……ကြၽ ႏုပ္လဲ ကြၽႏုပ္၏ တြဲဘက္ ကို နိပ္ကြတ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္  “ေဒဝီ…လာစမ္း…..ဒီအေလာင္းကို စစ္ၾကည့္…..နင္ ဘယ္ေလာက္သိလဲဆို တာ……”   “ဟုတ္ ဆရာ”   “ကဲ…ေျပာ….ဘာေတြ႕လဲ”  “ေပါင္ရင္းကို ေသနတ္ ၃ ခ်က္ မွန္ထားတယ္ ဆရာ..ၿပီးေတာ့…..ရင္ဘက္ ကို ၂ ခ်က္….လယ္ပင္းမွာ ဘိုးေတာ္႐ုပ္ အကြဲစ..ေသြးေၾကာေဖာက္ၿပီး ဝင္ေနတာ…..ေနာက္ၿပီး…..ေခါင္းမွာ ႐ိုက္ခြဲ ဒါဏ္ရာ..ၿပီး ေတာ့..” “တယ္ညံ့တာပဲ…ေဒဝီ…နင္ဘယ္လိုမ်ား အထူးတပ္ဖြဲထဲေရာက္လာလဲ….”

“ရွင္……က်မ ေျပာပါ ဘာမွားလို႔လဲဆရာ”   “နင့္ဟာက ဒါဏ္ရာေတြ ႐ြတ္ျပေနတာေလ….အေျခေန ေကာက္ခ်က္ဆြဲဖို႔က ဒီလို ၾကည့္ရတယ္….” ဟုဆိုကာ…ေဘာင္းဘီပြပြေအာက္တြင္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ရွိေနေသာ အရာကို ေဘာင္းဘီအေရႀကိဳးမွ အသာစြဲ မ ကာ ငုတ္ၾကည့္လိုက္သည္။  “ဟာ…..ဆရာကလဲ ရွက္စရာႀကီး…..”   “ေအး …ရွက္ေန …နင္အဲလိုရွက္ေန ရဲမလုပ္နဲ႔….ၾကည့္ ထားလိုက္…႐ုံးေရာက္တာနဲ႔ ဒီအေလာင္းနဲ႔ပက္သတ္ၿပီးရီပို႔တင္…….ဒါပဲ”  ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ထထြက္လာခဲ့သည္။ကြၽႏုပ္၏ မ်က္စိ ထဲမွာေတာ့ ခုန က လူ၏ ငယ္ပါကို မ်က္လုံးထဲကမထြက္….အတုတ္ က ဖီးၾကမ္းေလာက္ရွိသည္။ အရွည္က ၇ လက္မ သာသာ…  လူသာေသသည္….ဒုတ္မေသ….။ေတြးရင္းက ကြၽႏုပ္ ဖင္ယားသလိုလို ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ သဘာဝေဆးလိပ္ ကို ထုတ္ကာ အိမ္ ေပါက္ဝသို႔ လာခဲ့သည္။

ကင္မရာ ကိုင္ သတင္းေထာက္ တေယာက္က ၅ ေထာင္တန္တ႐ြက္ တာဝန္က် ရဲသား ၁ဦးထံ ထိုးထည့္ေနသည္။   တာဝန္က်  ရဲသားကလဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ထည့္လိုက္သည္။ ကြၽႏုပ္ေဆးလိပ္ ထြက္ေသာက္ခ်ိန္ႏွင့္ အကိုက္ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္…   “ေဟ့ေကာင္….ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ…ေပးစမ္း….”   တာဝန္က် ရဲသားက မေက်နပ္ေသာ္လဲ…ကြၽႏုပ္မို႔ ဘာမွမေျပာသာ… ထုတ္ေပးသည္…သိပ္ ေက်နပ္ပုံေတာ့ မေပၚ….။ ကြၽႏုပ္လဲ ၅ ေထာင္တန္ကို အိပ္ကပ္ထဲ ထည့္ၿပီး  “လာ….အကို …..အကို႔ကိုေမွ်ာ္ ေနတာ….ဟီး……ဒါ ..ငါ့ အကို သတင္းဆရာေဟ့ သူ႔ကိုေခၚသြားမယ္” ကြၽႏုပ္ အသံေကာင္းဟစ္ၿပီး ညာတာပါေတးႏွင့္ ကင္မရာ  ကိုင္ သတင္းသမားကို လက္ဆြဲေခၚလိုက္သည္။ အိမ္ထဲေရာက္တာနဲ႔ သတင္းေထာက္ မွာ အေလာင္းမ်ား ကို ဓါတ္ပုံ တျဖတ္ျဖတ္ ႐ိုက္ရင္း “ေက်းဇူးပဲ ဆရာရယ္…မနက္ျဖန္သတင္းမွာ ေခါင္းစဥ္းထည့္ေပးပါ့မယ္ဗ်ာ…” ဟုဆိုကာ ဓါတ္ပုံဆက္႐ိုက္ေနသည္။ကြၽ ႏုပ္လဲ ..ကြၽႏုပ္တြဲဘက္ ေဒဝီကို သတိရၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့…ေစာေစာက လူေသ ေယာက်ၤား၏ တုတ္လွပါသည္ဆိုေသာ ဒုတ္ ကို စိတ္ဝင္တစားၾကည့္ေနသည္။ အသက္ ၂၅ ဝန္းက်င္ရွိေသာ ကြၽႏုပ္တြဲဘက္မွာ လူေသဒုတ္ကို ၾကည့္ေနသျဖင့္ ကြၽႏုပ္ မနာလို သည့္ အဆုံး…

“ကဲ ေဒဝီ…ေတာ္႐ုံပဲေကာင္းတယ္ေနာ္…မေျပာခ်င္ဘူး…လိုခ်င္ရင္ ျဖတ္ယူလာခဲ့ေဟ့….” “အာ…ဆရာကလဲ ဆရာပဲၾကည့္ဆို လို႔….ၾကည့္ရေသးတယ္….ခစ္ခစ္..”   “ကဲေတာ္႐ုံလုပ္…ေကာင္မေလးကို ေမးစရာရွိတာသြားေမး….ေနာက္ၿပီး သူေနဖို႔ စီစဥ္ ေပးလိုက္….ေနာက္မွလာခဲ့မယ္…”   ကြၽႏုပ္လဲ ကင္မရာ ျမင္ရင္ မေနႏိုင္ေသာ ေရာဂါပိုးေၾကာင့္…သတင္းသမား၏ အနားသို႔သြား ကာ “ေဟ့…ငါ့ကို ဓါတ္ပုံတပုံေလာက္႐ိုက္ေပးစမ္း”  “ဆရာ ဓါတ္ပုံ ႐ိုက္ခ်င္လို႔လားဗ် ႐ိုက္ေပးမယ္ေလ”   “ေအး ….မင္းကင္မရာ နဲ႔လဲ႐ိုက္ ….ၿပီးရင္ ငါ့ဖုန္းနဲ႔လဲ႐ိုက္ေပးဦး….ဖြဘုတ္မွာ ပုံတင္ရေအာင္လို႔..ဟီး..” “ဖြဘုတ္မွာ တင္မို႔လားဆရာ …အဲဒါဆို … အေလာင္းနဲ႔ တြဲ႐ိုက္ပါလား..ဟီး …က်ေနာ္တို႔ သတင္းေလာကမွာ ရဲနဲ႔ အေလာင္းတြဲ႐ိုက္တာရွိေသးဘူးဗ်”   “ေအး…ေကာင္းသား ဟ…ကဲကဲ ႐ိုက္ဗ်ာ…လွလွေလး ေနာ္”   သို႔ႏွင့္ ကြၽႏုပ္လဲ လူသာေသၿပီ ဒုတ္မေသေသာ အေလာင္းအားဆြဲထူၿပီး…..လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ေထာင္… ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူၿပီ…ပို႔စ္ေပးေလသည္။

သတင္းသမားကေတာ့ ဓါတ္ပုံ တျဖတ္ျဖတ္ႏွင့္ ဆလယ္ဗတီ တေယာက္႐ိုက္ သလို ႐ိုက္ေနသည္ ဆိုရင္ပဲ..ကြၽႏုပ္ ပီတိ….ရင္ဝယ္ထိသြားသည္တမုံ…။ကြၽႏုပ္လဲ ဓါတ္ပုံ႐ိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဖြဘုတ္သို႔ upload တင္ လိုက္ရာ မၾကာခင္ အခ်ိန္ အတြင္းတြင္…like ၃ ခုႏွင့္ commend ၅၀ ေက်ာ္တို႔တက္လာေတာ့သည္..တကား။(commend 50 ေက်ာ္၍အထင္ မႀကီးေလႏွင့္ အေဆြ… ဆဲထားေသာ commend မ်ားသာ ျဖစ္ေတာ့သည္)ကင္မရာ သမားက ကြၽႏုပ္၏ အမည္ ကိုေမးၿပီး သတင္းမ်ားယူေတာ့သည္။ ကြၽႏုပ္လို နာမည္ႀကီး နယ္ထိန္းတေယာက္ျဖစ္သည့္အတြက္ ကြၽႏုပ္ အမည္ကို ေျပာရန္ ကြၽႏုပ္၏ ၉၉၉ ေယာက္ေသာ တပည့္ထဲမွ အေတာ္ဆုံးထဲမွ တေယာက္ျဖစ္သည့္ ရဲေဘာ္ ကုန္းေအာ္(ဘုန္းေက်ာ္)အား ကြၽႏုပ္အေၾကာင္းႏွင့္ အမႈ အေၾကာင္း ေျပာခိုင္းၿပီး….ေကာင္မေလး အနံခံရန္…ယု ဆိုေသာ ေကာင္မေလးနား သြားေတာ့သည္….တမုံ။

ကြၽႏုပ္ႏွင့္ လူသာေသ ဒုတ္မေသေသာ…လူႏွင့္တြဲ႐ိုက္ထားေသာ ပုံႏွင့္တကြ သတင္းႀကီးမွာ ျမန္မာ့ အေမွာင္သတင္းစာ ေခါင္းစီးပိုင္းတြင္ ေနရယူထားေတာ့သည္။ သတင္းစာပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုမူ စခန္းေရာက္မွ ဖတ္မည္ဟု စိတ္ထဲေတြးရင္း..တအိမ္လုံးတြင္ တဦးတည္းသာ က်န္ေသာ ယုဆိုေသာ မိန္းမလွေလးရွိရာ…ေဒဝီသူငယ္ခ်င္းေနအိမ္သို႔ အမႈအသြားအလာအား ေမးရန္ ေရာက္ေနေလေတာ့သည္။ ကြၽႏုပ္မွာ သတင္းစာႀကီးကို ဂ်ိဳင္းတြင္ လိပ္ထည့္ကာ ယု ဆိုေသာမိန္းခေလးကို စတင္ၿပီးေမးျမန္းေတာ့သည္။ “အခင္းျဖစ္တဲ့ေန႔မွာ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ…ဘယ္သြားခဲ့လဲ..”

“ဟို ..ကိုေလးနဲ႔ ေမြးေန႔လုပ္တယ္..ၿပီးေတာ့ သူနဲ႔ပဲေနတယ္..”  “အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီလဲ…..သူနဲ႔ပဲေနတယ္ဆိုတာ  ဘယ္လိုေနတာလဲ” “အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည ၈ နာရီပါ…အတူေနတယ္ဆိုတာ စကားေျပာေနတာပါ…”   “ျပန္လာေတာ့ လူေသ ေတြကို ေတြ႕ရတာလား”   “မသိေတာ့ဘူး..ဆရာ ….ယု ေခါင္းကိုက္ေနၿပီ….”   “ေအးပါ …ေနာက္ေန႔မွ ထပ္လာေတာ့မယ္”    ကြၽႏုပ္ ႏွင့္ ေဒဝီလဲ ….ေမးစရာ ရွိတာေတြ သိခ်င္စရာရွိတာေတြ ထပ္ေမးၿပီး စခန္းသို႔ ျပန္ခဲ့ေတာ့သည္။  “ဒါဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ… ေျပာ….ငါအရင္စိတ္နဲ႔ဆို မင္း ေသေနေလာက္ၿပီ…ေတာက္..” “ဆရာရယ္ က်ေနာ္ ဆရာ နာမည္ကို ေျပာတာအမွန္ပါပဲ…သူ နား ၾကားလြဲသြားတာျဖစ္မယ္” “တန္…တိတ္….ခုေတာ့ ေကာင္းေသးလား ..တႏိုင္ငံလုံးဖတ္တဲ့ ျမန္မာ့ အေမွာင္သတင္းစာေလ….” ကြၽ  ႏုပ္ ေဒါသထြက္တာလဲ မေျပာနဲေလ….လုပ္ပုံကို ၾကည့္ဦး……နယ္ထိန္းစုံေထာက္ႀကီး ဦးမဲေျပာင္နဲ႔ လူေသ ဒုတ္တို..တဲ့ေလ…။ တကယ္ျဖစ္ရမွာက နယ္ထိန္းစုံေထာက္ႀကီး ဦးမင္းေနာင္နဲ႔ လူေသ တုတ္ခ်ိဳ……။

“ကဲ…ကုန္းေအာ္…ဘယ္လိုရွင္းမလဲ….ဒါပဲေျပာ…”   “ဟုတ္ မနက္ျဖန္ က်ေနာ္ ဖခင္ အမည္မွန္ ဆိုၿပီးထည့္ေပးပါ့မယ္…”    “ေဟ့ ေကာင္…တယ္ေလ….ငါ့နာမည္မွားတာဟ ငါ့အေဖနာမည္မဟုတ္ဘူး….ေအး ထည့္ခ်င္ရင္ ငါ့နာမည္ကို မင္းအေဖ နာမည္လုပ္ၿပီး  ဖခင္ အမည္မွန္ဆို လုပ္ေဟ့…”  “ဝမ္းသာလိုက္တာ ဆရာရယ္..ဒါဆို အခုတည္းက အေဖပါပါ လို႔ေခၚေတာ့မယ္ေနာ္…ဆရာ အေဖ ပါပါ…” “အြန္”….ကြၽႏုပ္ ဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့ ရယ္ဒီမိတ္ေတြ ေပါေနသာေခတ္ထဲတြင္…..ရယ္ဒီမိတ္..သားသမီးမ်ား ေခြၽးမ မ်ား  ကံသိပ္ေကာင္းလွ်င္…ေျမးေလးေတာင္ အဆစ္ပါႏိုင္ေသးသည္.။ကြၽႏုပ္ လူပ်ိဳႀကီးမွာ… တပည့္ကုန္ေအာ္စကားေၾကာင့္ ေခြးအႀကီး  လွည္းနင္းသလို ..အသံပင္ မထြက္ႏိုင္ရွာေတာ့သည္တမုံ…။   ေဒဝီႏွင့္ ရဲသားကိုေလးတို႔၏ စြမ္းေဆာင္ခ်က္    ကြၽႏုပ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္ ကုန္းေအာ္တို႔ ကြၽႏုပ္႐ုံးခန္းတြင္ သတင္းစာ ကိစၥရွင္းေနသည့္ တခ်ိန္တည္းတြင္….. “ဘာလဲဗ်ာ အိမ္မွာ ကိုယ့္ဟာ့ကိုယ္ ေအးေဆး ေနတာကို……”

“စကားမမ်ားနဲ႔….ထိုင္ထိုင္ …အကုန္ငုတ္တုတ္ထိုင္…..”   ေယာက်ၤားမ်ား မိန္းမႀကီး ၄ ေလာက္ေလာက္ပါေသာ လူတစု ရဲစခန္း ထဲသို႔ ဆူညံ ဆူညံျဖင့္ ဝင္လာေလသည္။ ေနာက္ဆုံးမွ လူ႐ြယ္တေယာက္…ဂ်စ္ကန္ကန္ ႏွင့္ ဝင္လာေလသည္။   “မတြန္းနဲ႔ေလဗ်ာ  ….လာမွာေပါ့…ခင္ဗ်ားတို႔…ေသနပ္ကိုင္ၿပီ..လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ရတယ္မထင္နဲ႔….က်ဳပ္ကို ဘာေကာင္မွတ္ေနလဲ…..ေသသြားမယ္…”    “ေဟ့ေကာင္..ေပကန္းကန္းမလုပ္နဲ႔…..သြားထိုင္….ဝန္ခံကတိထိုး…..သြား”   တာဝန္က်ရဲမွ ေျပာဆိုသည္ကို လူငယ္မွ မ ၾကည္သလို ၾကည့္ၿပီး….ထိုင္ခိုင္းေသာေနရာတြင္ မေက်မနပ္ျဖင့္ ထိုင္လိုက္သည္။ လူငယ္၏ ေဘးမွ လူက   “မင္းလုပ္တာ ကြ…..အဲဒါေၾကာင့္မင္းကို ေအာ္က်ယ္ေအာ္က်ယ္ မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ေျပာရဲ႕သားနဲ႔…” “ခင္ဗ်ားဗ်ာ…ရဲစခန္းေတာင္ေရာက္ေနၿပီ…လူက  ညစ္ေနတာေနာ္….လာမဘူနဲ႔”   “ကဲကဲ …ေတာ္ၾကေတာ့….ဆူညံေနတာပဲ…ေရာ ဝန္ခံကတိမွာ လက္မွတ္ထိုး…”ဟု ေဒဝီ ေအာ္ လိုက္သည္။ လူ႐ြယ္က သူ႔ေရွ႕တြင္လာေရာက္ အာဏာျပေနေသာ…ရဲေမေလးအား မခန႔္ေလးစား..ထၿပီး “ခင္ဗ်ားက ဘာလဲ ဗ်….႐ုပ္ကေလးၾကည့္ေတာ့ သနားကမားနဲ႔ ..အာဏာလာျပေနတယ္” “က်မက ဘာလဲဟုတ္လား….ဘာလဲသိရေအာင္ လိုက္ခဲ့ ေလ….ဟားးးး….”

“သြားတာေပါ့…….ေဘာ္ဒါတို႔ေရ…ငါေတာ့ ထီေပါက္ၿပီ..ဟား….ရဲေမေလးကို ပညာျပရေသးတာေပါ့…”ဟု က်န္ခဲ့ေသာလူမ်ားကို  မထိတထိ ကလိသြားေသးသည္။ေဒဝီသည္ လူငယ္အား အခန္းထဲဝင္ရန္.. အခန္းဝတြင္ ၫႊန္လိုက္ၿပီး အခန္းဝတြင္ မက္တပ္ရပ္ေန သည္။လူငယ္ကလဲ စပ္ၿဖီးၿဖီးျဖင့္…အခန္းတြင္းသို႔ ေဒဝီႏွင့္ အတူ ဝင္သြားသည္။က်န္ခဲ့သူမ်ားက ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္ က်န္ခဲ့ ေတာ့သည္။ အခန္းထဲဝင္သြားၿပီး ခဏအၾကာတြင္…..ေအာင္မေလးဗ်…ေသပါၿပီ…အေမေရ..သားကို ကယ္ပါဦး…..အမေလး ဗ်….ဟူေသာ အသံတို႔ ထြက္လာေတာ့သည္။ အသံမ်ား ရပ္သြားခ်ိန္တြင္….ေဒဝီတေယာက္ အခန္းထဲမွ ေခြၽးတလုံးလုံးႏွင့္ အက်ႌ ေခါက္တင္ ရက္သားႏွင့္ ထြက္လာေလသည္။ေနာက္မွ လူငယ္မွာ..မ်က္ႏွာတခုလုံး နီးပါးႏွင့္ ရင္ဘက္တို႔တြင္ အနီအညိဳ အကြက္ လိုက္ႏွင့္ အခန္းတံခါးအား မွီၿပီး ေမ့လဲသြားေတာ့သည္။ေဒဝီမွ  “ကဲ..စမ္းခ်င္ေသးတဲ့လူရွိရင္ ထြက္ခဲ့ ….မထြက္ရဲရင္ ဝန္ခံ လက္မွတ္ထိုး…ေနာက္တေခါက္ ပိုနာမယ္…” ဟု မာန္ပါပါေျပာသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္….ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနေသာ လူအားလုံး ေမာ္လို႔ ပင္ မၾကည့္ရဲေတာ့ပဲ..လက္မွတ္ အၿပိဳင္ထိုးၿပီး ရဲစခန္းထဲမွ တင္ႏွင့္ဖဝါး တသားတည္း က်ေအာင္ ေျပးကုန္ေတာ့သည္။ လူရွင္းၿပီ ဆိုမွ…

“ထေတာ့ အကို..ရၿပီ….”   “ေအာ္..ေအး..ေအး..”   ေစာေစာက ေမ့လဲေနေသာလူငယ္ကို ေဒဝီမွ သတိေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္  လူငယ္ထံသို႔ ေဒဝီ တစ္ရႉးကမ္း ေပးလိုက္သည္။ လူ႐ြယ္မွ   “ေက်းဇူးပဲ ညီမေရ…ဒီေကာင္ေတြက မလြယ္ဘူးကြ…ဒီနယ္ရဲ႕ လူမိုက္ ေတြေလ….ဟိုမိန္းမေတြက သူတို႔မိန္းမေတြေပါ့”   “အကိုနဲ႔ လက္တြဲလုပ္ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္..ညီမ နာမည္က ေဒဝီပါ….အထူး တပ္ဖြဲက..” “အကို႔နာမည္က ကိုေလးပါ…ေနာက္လဲ လက္တြဲလုပ္ၾကတာေပါ့”  “ဟုတ္ အကို လိုတာရွိရင္ သင္ေပးပါေနာ္”    “ေဟ့ ေကာင္ ..ကိုေလး..မင္းကဘာကိုတြဲလုပ္ခ်င္တာလဲ…အဲဒါ ငါ့တြဲဘက္ကြ…တယ္ေလ…ေဒဝီ…မေန႔က အမႈအိမ္သြားမယ္….နင္ကလဲ  မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး….ဒီေကာင္နားပဲကပ္ေနတာပဲ”ဟု…ကြၽႏုပ္ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ေဟာက္စားလုပ္လိုက္သည္။ ကိုေလး ဆို ေသာ ရဲသားမွာ ေဘာ္ဒီခပ္ေတာင့္ေတာင့္….ႏွင့္ အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းသူေပတည္း။ကြၽႏုပ္တြဲဘက္မွာ ကိုေလးႏွင့္ေျပာေနရင္း….မူ သလို ႏြဲ႕သလို အမူအရာမ်ားပါေနေသာေၾကာင့္ ကြၽႏုပ္ လူပ်ိဳႀကီး ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ ကြၽဲမွီးတိုၿပီး ေဟာက္စားလုပ္လိုက္ရျခင္းေပ တည္း။

အမႈအိမ္ႀကီးႏွင့္ ကြၽႏုပ္၏ ဝါရင့္ ေကာက္ခ်က္စြဲမႈ မွတ္တမ္းကြၽႏုပ္ အမႈျဖစ္ေသာ အိမ္ႀကီးကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ ပုံစံက ၂  ထပ္ တိုက္ေလး…. အိမ္အမွတ္ၾကည့္လိုက္သည္ …..ၿပီးေတာ့ တခ်က္ၿပဳံးလိုက္သည္….ထိုအခ်င္းအရာကို ျမင္ေသာ ေဒဝီမွာ …   “ဆရာ ဘာလို႔ၿပဳံးတာလဲဟင္…….”    “ေအာ္ ေဒဝီရယ္ အိမ္ အမွတ္ကိုၾကည့္ေလ …..”   “၂၀၆ ေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္…….”    “၂၀၆ ဆိုမွေတာ့ ၂ ေယာက္ခ်ေပါ့ဟ….ဟားးးးးးး….”    “အို …..ဆရာကလဲ….”   “ကဲ..လာလာ အိမ္ထဲ ဝင္ၾကည့္ရေအာင္……”    ဟု  ဆိုကာ ကြၽႏုပ္ လက္ျဖင့္ တံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္သည္….မပြင့္….ထပ္တြန္းသည္…မပြင့္ ….ကြၽႏုပ္သည္ကား..စိတ္မရွည္ႏိုင္ ေတာ့…..ေနာက္ ၅ လွမ္းခန္းဆုပ္ၿပီး အရွိန္ႏွင့္ တြန္းဖြင့္ရန္ ေျပးအလာ… “ဟိုး…..ဆရာ……”  ေဒဝီအသံေနာက္က်သြားေခ်ၿပီ…… ကြၽႏုပ္ ပုခုံး နာက်င္ေသာ ေဝဒနာ ဆူးခနဲ ဝင္လာသည္…..အေတာ္နာသြားၿပီးမွ ေဒဝီက   “တံခါးက အျပင္ဖြင့္ပါ ဆရာ…..”    “ေတ ဇမ္း……”  ကြၽႏုပ္လဲ ပုခုံးေလး ပြတ္ရင္း…..ေဒဝီဖြင့္ေပးေသာ..အိမ္ထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့သည္…..အိမ္ထဲတြင္ မေန႔တုန္းကလို လူေသ အေလာင္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္မေနပဲ ရွင္းလင္းေနေတာ့သည္….

“ကဲကဲ …အိမ္ေပၚတတ္ၾကည့္ရေအာင္ေဟ့……” ဟု ဆိုကာ ကြၽႏုပ္ဦးေဆာင္ၿပီး အေပၚထပ္ရွိ ေရခ်ိဳးခန္းတြင္ ေသေနေသာ ၁ ဦး တည္း ေသာ အေလာင္းရွိရာ အခန္းသို႔ လာခဲ့ေတာ့သည္။   “ဆရာ…လူသတ္သမားက ဘယ္လို ဝင္သတ္သြားလဲ မသိေတာ့ ဘူး….ေအာက္ထပ္ကဆိုရင္လဲ ေယာက်ၤားရင့္မာ ၂ ေယာက္ေတာင္ရွိတယ္…….”   “ေအး …အဲဒါ မိန္းပြိဳင့္ပဲ……ငါ့ လုပ္သက္အရ  စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ..လူသတ္သမားက ဒီအခန္းကေနစဝင္တာပဲ…..”  “ဘယ္လို …..ဆရာ….ဒီကဝင္တာ..ဟုတ္လား…..”    “ေအး… ဒီေရခ်ိဳးခန္းရဲ႕ ျပတင္းေပါက္ကဝင္တာ….ဒီမွာ ေတြ႕လား အလြယ္ဝင္ရတယ္…အျပင္မွာ ဟိုဘက္အိမ္ အမိုး….”  “အဲဒါဆို …အမိုးက  တတ္လာတာေပါ့…..”

“ေအး..အမိုးက တတ္လာတယ္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္တယ္….ေကာင္မေလးက ေရခ်ိဳးဖို႔ဝင္လာမယ္…”  “ဝင္လာေတာ့……ဘာျဖစ္ႏိုင္ေသးလဲ ဆရာ….”   “အသံမထြကိႏိုင္ေအာင္ တဘက္နဲ႔ ပတ္မယ္…..တဘက္ပါလား ..လက္ေတြ႕ျပ မယ္….” ေဒဝီက တဘက္ေလးထုတ္လိုက္သည္။ ကြၽႏုပ္လဲ…ေဒဝီလက္ ၂ ဘက္ကို အေပၚသို႔ ကားၿပီး ေျမႇာက္လိုက္ကာ… ႏုတ္ခမ္း ခ်င္း ထိၿပီး နမ္းလိုက္သည္။ ကြၽႏုပ္၏ လွ်င္ျမန္ေသာ အျပဳအမူေၾကာင့္ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ရွာေတာ့ေပ။ ကြၽႏုပ္လဲ …ေဒဝီကို တပတ္  ဆြဲလွည့္လိုက္ၿပီး လက္၂ ဘက္ကို လက္ျပန္ တုတ္ၿပီး လက္ႏွင့္ ပါးစပ္ကို ပိတ္ကာ….ေရခ်ိဳးကန္ထဲသို႔ ဆြဲလွဲလိုက္သည္ ဆိုရင္ပဲ……

“အု….”  ကြၽႏုပ္၏ ေအာက္ပိုင္း ရွင္းရွင္းေျပာရင္ အေရွ႕ အလယ္ပိုင္းကို တခုခုႏွင့္ ေဆာင့္ကန္လိုက္သည့္ ေအာင့္ေတာင့္ေတာင့္  ခံစားမႈ ေဝဒနာ…..။ေဒဝီမွာ သာမန္ မိန္းခေလး မဟုတ္မွန္း ကြၽႏုပ္ ေမ့သြားသည္ မဟုတ္ပါလား…..။  “ဟီး ….ဆရာ ကန္ေတာ့ ေနာ္….အက်င့္ပါသြားလို႔”  “ရ…တယ္….ရ…တယ္…အမႈ….ေၾကာင္း….နားလည္…အမငီး”   ကြၽႏုပ္ ခုန္ဆြ ခုန္ဆြ လုပ္ေနရ ေတာ့သည္။…ေဒဝီမွာ ေရခ်ိဳး ဇလုံထဲမွ ထၿပီး ကြၽႏုပ္အား “အမႈ ကို ဘယ္လို ေကာက္ခ်က္ဆြဲ တင္ျပလိုက္ရ မလဲ ဆရာ”    “ခုနက  အတိုင္းပဲ ၾကည့္ေကာင္းသလို ေရးလိုက္ဟာ….ငါ လခီး…..”  ထိုေနာက္ ..အိမ္ေအာက္သို႔ ကြၽႏုပ္ ေအာင့္ေနေသာ အရာ ကို လက္ ျဖင့္ အုပ္ၿပီး ဂြတဂြတ ႏွင့္ အိမ္ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းခဲ့ေတာ့သည္….   (အလုပ္ မအားတာနဲ႔ ဆက္ မတင္ႏိုင္တာ Sorry ေနာ္… အားေပးပါဦး)  “ေနဦး …လူသတ္သမားက အေပၚကလာတာ..မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဟ…..”    ဟု ကြၽႏုပ္ ဆိုလိုက္ရာ ေဒဝ ီေခါင္းကုတ္ၿပီ..  “‘ဒါဆို ဘယ္ကလာတာလဲ….အိမ္တခါးကပဲလားဆရာ”   “ေအး..ဟုတ္တယ္…ဒီလိုေလ…..လူသတ္သမားက ဝင္လာ မယ္….ဟို လူႀကီးပစၥည္းက သူထက္ႀကီးေနလို႔ မနာလိုေတာ့ ဟို လူႀကီးေအာက္ပိုင္းကို ေသနပ္နဲ႔ ပစ္မယ္…”

“ဒါဆို …ေလွကားရင္းက ေကာင္ေလးက ခြၽန္ထက္တဲ့ အရာ ထိုးမိၿပီးေသတာေလ…ဆရာ” “တယ္ေလ..ငါ့စကားေတာင္ မဆုံးေသး ဘူး…ေသနပ္နဲပစ္ၿပီး…ေလွကားနားလာမယ္…  ၿပီးေတာ့….ဟိုအဘြားႀကီးဝင္လာမယ္..တံခါးက..လူသတ္သမားက ေသနပ္နဲ႔ ထပ္ ပစ္မယ္….” “ဆရာ…ဟိုမိန္းမက ေသနပ္ဒဏ္ရာက ေနာက္ေက်ာကပစ္ခံထားရတာေလ…”  “အဲဒါက သူေယာက်ၤားေသေနတာ ျမင္လို႔ ထြက္ေျပးတာ…ထြက္ေျပးတုန္းပစ္တာေပါ့..” “ဒီလိုဆို ေကာင္ေလးက ခြၽန္ထက္တာနဲ႔ ေနာက္ေက်ာကို ထိုးမိတာက…”     “အဲဒါက …ဟို…ဟိုဒင္း…..ကြကိုပဲ စဥ္းစားေတာ့ ငါ အာေပါက္လာၿပီ..တကယ္တည္း..ႏို႔သက္ခံစို႔ေနတယ္” “မစို႔ပါဘူးဆရာရယ္  ပါမွမပါပဲ….”   ” ေတာ္ၿပီ..ျပန္မယ္ …မနက္ျဖန္ အထက္ကို ရီပို႔ၾကည့္တင္လိုက္ေတာ့” သို႔ႏွင့္  ကြၽႏုပ္ႏွင့္ ေဒဝီတို႔ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။

* အမႈလမ္းစ….ရဲေဘာ္ ကိုေလး မွ…..  “ညီမတို႔ကလဲ အကိုက သူမ်ားထက္ပိုေပးမွာပါ…”   “က်မတို႔က မိေကာင္းဖခင္ သားသမီး ရွင့္…ဘာထင္ေနလဲ..က်မတို႔ကို…..”  “ညေလးတို႔ကလဲကြာ…ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ ၁ သိန္းလား ၂ သိန္းလား….၂ဆယာက္လုံး ေနာ္” အသက္ ၃၅ ဝန္းက်င္ လူႀကီးမွ အသက္ ၂၀ ပတ္ခ်ာလည္ေလာက္သာရွိေသာ ေကာင္မေလး ၂ ေယာက္ကို အတင္းေဈးလိုက္ ညႇိေနေတာ့သည္။ေကာင္မေလး ၂ေယာက္က သနားကမား သားသားနားနား….. ထိုလူႀကီးသည္..ကြၽႏုပ္ႏွင့္ ေဒဝီအားေတြ႕လိုက္ သည္ႏွင့္ ႏွစ္၂၀၀ ေလာက္ေဝးေနေသာ သားမွ အေဖ ကို ေတြ႕လိုက္ရေသာ မ်က္ႏွာ မွႈိအျပင္ ေႁမြပါ ေတြ႕ေသာ မ်က္ႏွာမ်ိဳးျဖင့္  သံပရာသီး ခ်ိဳခ်ဥ္ကို င႐ုတ္သီးျဖင့္စားရေသာ ႐ုပ္မ်ိဳး အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းသြားကာ မခ်ိဳမခ်ဥ္မငန္မစပ္မ်က္ႏွာျဖင့္….  “ဟဲဟဲ..ဆရာ တို႔ ဘယ္ကျပန္လာလဲဟင္….ကံႀကဳံလို႔ ဆုံရတာ..ဝမ္းသာစရာႀကီး”   ဟု မ်က္မွန္ႀကီးပင့္ၿပီး ႏွာေခါင္းနီႀကီးျဖင့္ အားပါးတရ မရွိ  အသက္မပါသလို ႏွတ္ဆက္ေလသည္။ကြၽႏုပ္လဲ သူ႔ကို ျပန္မႏုတ္ဆက္ခင္…..ေကာင္မေလး ၂ ေယာက္ဘက္လွည့္ၿပီး

“ကဲကဲ..သမီးတို႔သြားေတာ့….ဒီလူကို ဦးၾကည့္ရွင္းလိုက္မယ္”  “ေက်းဇူးတင္လိုက္တာဦးရယ္…”ဟု    ဖတ္နမ္းေတာ့မတတ္(ကြၽႏုပ္ အထင္)ေျပာေလသည္။ေနာက္မွ လူႀကီးဘက္လွည့္ၿပီး   “ခင္ဗ်ားဗ်ာ….လုပ္စားတဲ့လူနဲ႔ အမွန္နဲ႔ မခြဲတတ္ဘူးလား….လုပ္လိုက္ရ ေသေတာ့မယ္…တခါလဲမဟုတ္ ၂ ခါလဲမဟုတ္….ကဲ..ေဒဝီေရ…ပညာနဲနဲ ျပၿပီး….စခန္းေခၚလာလိုက္….”  ကြၽႏုပ္၏တြဲဘက္ ေဒဝီ သည္…ေျချမန္လက္ျမန္ခ်က္ကေတာ့ ေျပာစရာပင္မလို…လက္သီးေရာ ေျခေထာက္ပါမက်န္…ထိုလူသို႔ ပစ္ဝင္သြားေတာ့သည္။ ေဒဝီသာ ေယာက်ၤားေလး ျဖစ္ရင္ေတာ့ ဒီလိုေျချမန္လက္ျမန္မ်ိဳးသာဆို ေကာင္းမေလးေတြ သူေရွ႕ေတာင္ျဖတ္မေလွ်ာက္ရဲ ေလာက္ဟု ေတြးကာ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့…  “ဆရာ..ဒီလူႀကီးေတာ့ ၁ ပတ္ေလာက္ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ရမယ္ထင္တယ္….၂ ပတ္ ဆာေလာက္ လုပ္ေပးလိုက္ရမလား”

“ညႇက္ခ်ာဖ်ား……..ေတာ္..ၿပီ…လြန္ကုန္လို႔ ဂန႔္သြားအုံးမယ္……ဂုတ္ကဆြဲေခၚလာေတာ့…….” သြားေနရင္း ….ေဒဝီမွ ထို လူႀကီး၏မိန္းမထံဖုန္းဆက္ေခၚေလသည္။သို႔ႏွင့္ စခန္းသို႔ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္ တမုံ။  “ေသနာႀကီး..….ေရာက္ၿပီလား ရွင့္ကို  ေစာင့္ေနတာ”  ဟု ကြၽႏုပ္ အခန္းထဲမွ ထိုင္ေနေသာ မိန္းမႀကီးမွ ဆီးႀကိဳႏုတ္ဆက္ေလသည္။   “ခင္ဗ်ား ဘယ္သူ႔ကိုေျပာတာလဲ  တယ္ေလ……ရာရာစစ”   “ဆရာ့ကို မေျပာပါဘူး ဆရာရယ္ ဟို ေသနာက် ကိုေျပာတာပါ..ဟီး”   ထိုမိန္းမ မ်က္ႏွာမွာ ခုနက  စကားေျပာလိုက္ရသည့္အေပၚပဲ သေဘာက်သလား….ဘာလားေတာ့မသိ..ဟီးဟီးဟု ဆိုကာ ေက်နပ္သလို ကြၽႏုပ္အား ၿပဳံးျပ ေလသည္။ ကြၽႏုပ္မွ စကားေျပာမည္ဟန္ျပင္ကာရွိေသး….. “မေျပာခ်င္ပါဘူးဆရာရယ္…ဒင္းကေလ……………… ”  နားညီးမႈဒဏ္  ကို မခံႏိုင္သည့္အဆုံး အာမခံေပးၿပီးျပန္လြတ္ေတာ့မွ ကြၽႏုပ္ နားခ်မ္းသာရာ..ရေတာ့သည္။ ကြၽႏုပ္ နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့  ေန႔လည္ ၁၂ နာရီစြန္းစြန္း….

“ကဲ..ေဒဝီေရ..ထမင္းစားၿပီးရင္ အမႈအိမ္ရဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေလ့လာရေအာင္..ေနာက္ၿပီး ေကာင္မေလးရဲ႕ အေျခအေနလဲ ၾကည့္ ရေအာင္…သြားမယ္ေဟ့”   “ဟုတ္ ဆရာ….”   သို႔ႏွင့္ ကြၽႏုပ္ႏွင့္ေဒဝီ…အမႈေနအိမ္ဝန္းက်င္သို႔ေရာက္ရွိခဲ့သည္….။   အခင္းျဖစ္ပြား သည့္ အိမ္၏လမ္းထိပ္ ကြမ္းယာဆိုင္တြင္ ကြၽႏုပ္ အေျခအေနကို သိရန္ အလို႔ငွာ… ကြမ္းယာဝင္ဝယ္ရင္း အမႈ၏ လမ္းေၾကာင္းအား   စတင္ ေမးျမန္းေလသည္။ “ကြမ္း ၂၀၀ ဖိုးေလာက္ဗ်ာ…….”   “ဘာနဲ႔ စားမလဲ ဆရာႀကီး…..”   “ေမြးတာ …ခ်ိဳတာ ..အကုန္ သာထည့္……ဒါနဲ႔ ဒီနားမွာ ေသတဲ့မိသားစုမွာ က်န္တဲ့မိန္းခေလးကို သိလားဗ်”   “ဗ်ာ….အထည္ခ်ဳပ္မွာ လုပ္တယ္ပဲသိတယ္ ဗ်….သူ…ဝယ္စားေနတဲ့ ေျပာင္းဖူးသည္ေတာ့ ပိုသိမယ္ဗ်” ဟု ကြမ္းေရာင္းသူမွ ေျပာသျဖင့္…မွာထားေသာ ကြမ္းယာကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္ရင္း ေျပာင္းဖူးသည္ ထံ ထြက္လာေလသည္။

“ေျပာင္းဖူးက ဘယ္ေလာက္လဲဗ်”   “ရွမ္းေျပာင္းက ၂၀၀ ဗမာေျပာင္းက ၁၀၀…ဆရာ ဘယ္ေျပာင္းႀကိဳက္လဲ…”   “ငွင္……၂ ခုလုံး ထည့္ဗ်ာ…ေရာ့ ၃၀၀…”   “ဆရာကလဲ မေကာင္းဘူးထင္တယ္ေနာ္ ၂ ခု လုံးဆိုေတာ့”   “ဘာဗ်….ဘာျဖစ္လို႔လဲ…”   “ေအာ္…ရွမ္း ေျပာင္းကစီးတယ္ေလ..ျမန္မာေျပာင္းက ခ်ိဳတယ္ေလ…”   “ေအးဗ်ာ..က်ဳပ္ကလဲ စီးစီးခ်ိဳခ်ိဳေလး ႀကိဳက္လို႔…ဒါနဲ႔ ဒီနားမွာ ေသတဲ့  မိသားစုမွာ က်န္တဲ့မိန္းခေလးကို သိလားဗ် ” “သူက ပညာတတ္ေလးပါ ဆရာရယ္…သူေကာင္ေလးက..ရဲဆိုလားဘာလား မ သိပါဘူး” “ရဲ…ဟုတ္လား….”   “ဟုတ္တယ္ ဆရာ…သူျပင္ေနက် အလွျပင္ဆိုင္ရွိတယ္ ဟိုနားမွာေလ…”   ကြၽႏုပ္လဲ ေခါင္း ဆက္ဆက္ၿငိမ္ၿပီး ေျပာင္းဖုူးထုပ္ ကို ကိုင္ကာ..အလွျပင္ဆိုင္ဘက္သို႔ ေျခဦးလွည့္ခဲ့သည္။ အလွျပင္ဆိုင္ထဲ…ကြၽႏုပ္ေရာက္ရင္  ပဲ….  “ဟယ္ အကိတ္ႀကီးဝင္လာတယ္ေတာ့….ဟဲ့ေကာင္မေတြ…သူက ငါ့ပစၥည္းေနာ္….”   “ဟို……….”   “အိုး…..ဘာမွ ဟိုမေနနဲ႔  သူမ်ားတို႔က အစစ္မေတြထက္သာပါတယ္…ရဲကိုကို ..ရဲ႕”

“အဲ……..”  “ေအာ္..ရဲကိုကို အကိတ္ႀကီးက မယုံရင္ လက္ေတြ႕ျပမွာေပါ့”   ထို အခ်ိန္..ကြၽႏုပ္၏ ၁၅၀၀ တန္ ဖုန္းမွာ လိုင္းမမိစဖူး မိ လာၿပီး ထေအာ္ပါေတာ့သည္။…..ကယ္ၾကပါဦးရွင္…. ကယ္ၾကပါဦးရွင္…….ကယ္ၾကပါဦးရွင္…..။ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒဝီမွ ဆက္ ေသာ ဖုန္းျဖစ္ေလသည္။ကြၽႏုပ္မွာ ေဒဝီကို ႀကိတ္ၿပီးေက်းဇူး တင္လိုက္သည္။မဟုတ္ပါက ေရတိန္ႏွစ္ေတာ့မည့္ကိန္းဆိုက္မည္ မဟုတ္ပါလား။ ဒါေတာင္ အလြတ္မေပးခ်င္…လွမ္းေျပာေသးသည္..ဒီေန႔ ဖီးၾကမ္းတဖီး လြတ္သြားတယ္ တဲ့….။ကြၽႏုပ္လဲ  အလွျပင္ဆိုင္မွ အျမန္ ထြက္ၿပီး ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။  “ဟယ္လို..ၾကားလား…..”   “ၾကား_ရာ…..တီ…ေတာက္…ျဗ စ္…..ေဖာက္….”   “ေအး..ေျပာ..ငါသိပ္မၾကားရဘူး…ဘာထူးလဲ..”   “ဧရာဝတီလမ္းသြယ္…..တီ…တီ….တီ”    “ဟယ္လို ..ဟယ္လို  ..လမ္းသြယ္ ဘယ္ေလာက္လဲ…ၾကားလား…ဟယ္လို….ဟယ္လို….” ဖုန္းက်သြားသည္။

ကြၽႏုပ္ ျပန္ေခၚၾကည့္ေတာ့ မိန္းတဦးအသံၾကည္ၾကည္လင္လင္ ထြက္လာသည္ “လူႀကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ ဖုန္အားဆက္သြယ္ရန္ မ လုံေလာက္ေတာ့ပါသျဖင့္ ထပ္မံေငြျဖည့္သြင္းပါရွင္” ငွင္……ေသစမ္း ဟု ကြၽႏုပ္စိတ္တြင္ ညီးညဴလိုက္သည္။ ဧရာဝတီလမ္းသြယ္ မွာ စုစုေပါင္း လမ္း ၂၀ ရွိသည္။ ဒါေတာင္ ဟိုဘက္ဒီဘင္လမ္းသြယ္မ်ားျဖစ္သည္။ တြက္ၾကည့္လွ်င္ လမ္းသြယ္ေပါင္း ၄၀ ကိုရွာေဖြ ရေတာ့မည္။ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ ျမန္မာျပည္တြင္ လူျဖစ္ရေသာ ဒုခ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္    မဟုတ္ပါလား……..ကံမ်ား ေကာင္းခ်င္ေတာ့ ၁၉လမ္း အပိုင္း(က)မွာပင္ ေဒဝီကို ေတြ႕ေတာ့သည္။ “ေစာင့္လိုက္ရတာ ဆရာရယ္…ဟိုေကာင္မေလး..ဟိုနားက  ဆု ဆိုတဲ့ ေဆးခန္းထဲဝင္သြားတာ ထြက္မလာေသးဘူး” “ဟူး….ေတာ္ေသးတာေပါ့ဟာ…ေမာလိုက္တာ…ဖုန္းျပန္မေခၚဘူး….”

“ေခၚတာေပါ့ ဆရာရယ္ ဆက္သြယ္မႈ ဧရီယာျပင္ပတဲ့…..”   “ငါ့ကို မညာနဲ႔ ခုေခၚၾကည့္ေလ…”   ေဒဝီမွာ ကြၽႏုပ္အား ဘာမွ မေျပာ သာပဲ ဖုန္း၂ လုံး ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၿပီးေခၚၾကည့္သည္….တခါ.. ေနာက္တခ ါ ..ေနာက္တခါ…..အႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚၾကည့္ေသာ အခါ  အႀကိမ္ႀကိမ္ ပါးစပ္မေညာင္းႏိုင္ျပန္ေျဖေလသည္… … စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားဗဟုသုတရေစရန္ အလိုငွာ တင္ျပလိုက္ပါ သည္..၎တို႔မွာ..   “လူႀကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ ဖုန္းမွာ စက္ပိတ္ထားပါတယ္ရွင္”   “လူႀကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ ဖုန္းမွာ ဆက္သြယ္မႈ ဧရီ ယာျပင္မသို႔ေရာက္ရွိေနပါသျဖင့္ ေခၚဆို၍မရႏိုင္ပါရွင္” ” လူႀကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ ဖုန္အားဆက္သြယ္ရန္ မလုံေလာက္ေတာ့ပါ သျဖင့္ ထပ္မံေငြျဖည့္သြင္းပါရွင္ ” “လူႀကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ ဖုန္းမွာ မအားေသးပါသျဖင့္ ေခတၱေစာင့္ဆိုင္းၿပီးမွ ျပန္လွည္ေခၚဆိုပါ ရွင္”တို႔ျဖစ္ေလေတာ့သည္။  ကြၽႏုပ္ႏွင့္ ေဒဝီမွာ ဖုန္းကလိေနတုန္း ယုဆိုေသာ မိန္းကေလး ေရးႀကီးသုတ္ျပာျဖင့္ ေဆးခန္းအျပင္သို႔  ထြက္သြားေတာ့သည္တမုံ။ ကြၽႏုပ္ကေတာ့ ယု ဆိုေသာ မိန္းခေလးကို ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ခဲ့ေသာ္လဲ ေဒဝီမွာ ညေနေမွာင္ရိပ္ ပ်ိဳးေနၿပီျဖစ္သျဖင့္…..ျပန္လြတ္လိုက္ေတာ့သည္။

ေကာင္မေလးမွာ ခင္သုတ္သုတ္ပင္….ေခါင္းငုံကာ ထြက္လာေလသည္။ မ်က္ရည္မ်ားသုတ္သည့္ပုံရိပ္တို႔. .ေတြ႕ေနရသည္။ကြၽႏုပ္ လဲ သူမ ေနာက္မွ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ရေတာ့သည္။ သူမက ခပ္သုတ္သုတ္ …ကြၽႏုပ္ကေတာ့ ေျပာင္းဖူးထုပ္အရမ္းရမ္းႏွင့္လိုက္ရ  သည္။ ထူးဆန္းတာက ရဲဝန္ထမ္းမ်ားကို အရက်စ္(တနည္း)အရစ္က် ႏႈန္းျဖင့္ေရာင္းခ်ေပးထားေသာ..တိုက္ခန္း အိမ္ရာဘက္ သြားျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ကြၽႏုပ္လဲ သူမေနာက္လိုက္ေသာ္လဲ..တိုက္ခန္းေလွကားသို႔ ဝင္သြားသည္ ျဖစ္ရာ ဆက္လိုက္ရန္ မ သင့္ေတာ္ေတာ့ဟု ေတြးမိၿပီး….ေက်ာဘက္တိုက္ေပၚသို႔ တတ္လာခဲ့သည္။ ကြၽႏုပ္မွန္းၾကည့္ပုံအရ ပထမထပ္သို႔ တတ္သြားသ သည့္အတြက္….မွန္းတိုင္းလြဲေနသာ ကြၽႏုပ္ လူပ်ိဳသိုးႀကီး၏ ထုံးစံအတိုင္း ဒုတိယ ထပ္သို႔ တက္ခဲ့ေတာ့သည္။ ဓါတ္က်ရာ အခန္း  တခန္း၏ တံခါးဝ အေရာက္..တံခါးေခါက္လိုက္သည္။…ေဒါက္.. ဒုတ္.ဒုတ္..ေဒါက္..ဒုတ္ဒုတ္..(ေျပာင္းဖူး၂ ဖူးပါေသာ လက္ျဖင့္  ေခါက္မိသျဖင့္ ေျပာင္းဖူး၂ ဖူးႏွင့္ တံခါးထိသံပါ ထြက္ေနေသာ အသံ) …ေဒါက္..ဒုတ္ဒုတ္…။အိမ္ထဲမွ နဖူးေျပာင္ေျပာင္..ဆံပင္ျဖဴ ျဖဴႏွင့္ အသက္ ၆၀ ခန႔္ရွိေသာ အဖိုးႀကီးတဦး..ေဒါႀကီးေမာႀကီးျဖင့္……ဆို႔ေနသာ ေခြၽးမ်ား ကို လက္ျဖင့္သပ္ရင္း……

“ဘယ္သူလဲကြ ..လခြက္…ဇာတ္သိမ္းေတာ့မယ္ဆို …တံခါးေခါက္ၿပီ……”  “က်ဳပ္ ဒီနယ္ေျမက နယ္ထိန္း မဲေျပာင္..အဲေလ မင္း ေနာင္ ဆိုတာ…က်ဳပ္ပဲ….တာဝန္ေၾကာင့္ လာတာ” “ဟီး …မသိလို႔ေနာ္ ဆရာႀကီး ႂကြပါခင္ဗ်ာ့….ဟဲ..ဟဲ..”  “ဒါနဲ႔…….အဘ က ဘာ လုပ္ေနတာလဲဗ်”   “ေအာ္ ..ဆရာေလးကလဲ အ႐ြယ္ေလးရွိတုန္း..ေနာက္..သားသမီးေတြမရွိတုန္း….ခ်စ္ေလးနဲ႔ ခ်စ္ေရလူးေနၾက တာေလ..ဟဲဟဲ.. “   “အြန႔္…”   လူၾကည့္ေတာ့ မနက္ျဖန္ သဘက္ခါပဲ ေသေတာ့မယ္ …အ႐ြယ္ရွိတုန္းတဲ့….ခ်စ္ေလးနဲ႔ တဲ့ ..ႏြားအို  ျမက္ႏုႀကိဳက္လို႔ ေျပာရမလား…ဒါမွ မဟုတ္….ေသခါနီး ရိကၡာယူတယ္ပဲေျပာရမလား….သူငယ္ျပန္တယ္.. ေနာက္မီးလင္းတယ္ ပဲ… ေျပာရမလား….ေတြးေနတုန္း အသံတသံထြက္လာသည္….  “ကိုကို ဘာလုပ္ေနတာလဲ ..ဒီမွာ ဆက္ငင္ ဆက္ငင္ႀကီး….ကိုကို ေရ…..”  “ညႇက္ခ်ာဖ်ား”  ထမီေဇာက္ထိုးရင္ရွား…ဆံပင္ျဖဴျဖဴ ဖို႔႐ို႕ဖားရား…ေခြၽးဆို႔ဆို႔ ႏွင့္ အိပ္ခန္းထဲမွ ရွင္ေမႊးႏြန္း ပုံ ဖမ္းၿပီး  ထြက္လာေသာ အသက္ ၆၀ နီးနီးရွိ အဘြားအိုႀကီး ..က်ိဳးေနေသာ..၃၂ ေခ်ာင္းတြင္ ၂ ေခ်ာင္း ၃ ေခ်ာင္းသာ ရွိေတာ့ေသာ..သြားမ်ား   အကုန္ၿဖဲျပၿပီး ကြၽႏုပ္အား ရွက္ၿပဳံးေလးေတာင္ ၿပဳံးျပေနသည္…။

“ဒီလိုပါ ေဒၚေဒၚ..တာဝန္အရ ေနာက္ေဖး ဝရံတာေလး သြားခ်င္လို႔ပါဗ်ာ”   “ဘာေဒၚေဒၚလဲ…..မမ လုပ္ပါ…ကိုကို လိုက္ျပလိုက္ ေနာ္..”   “ဟုတ္ကဲ့….ဟင္…မၾကည့္ခ်င္ပါဝူး….ဟို ၾကည့္မယ္….အာ….ရႈပ္ကုန္ၿပီ…ကဲ အဘ အေရွ႕ကႂကြပါဗ်ာ” သို႔ႏွင့္ ဝရံတာသို႔  ေရာက္ခဲ့သည္။ ကြၽႏုပ္ က်ိဳတင္ တြက္ဆ ထားသည့္အတိုင္းပင္…ေကာင္မေလးမွာ ပထမထပ္..မီးဖို ေခ်ာင္တြင္ လူ႐ြယ္ေလး တဦး ႏွင့္ အတူ ေပြ႕ဖက္ေနၾကသည္။ အေျခအေနကို အကဲခတ္ပုံအရ ယု ဆိုေသာ မိန္းခေလး၏ ခ်စ္သူ ျဖစ္တန္ရာသည္။ သူတို႔ ၂ ဦး  ေပြ႕ဖက္ကာ…အနမ္းမိုး ေတြ ႐ြာသြင္းေနၿပီ… တျဖည္းျဖည္း လူ႐ြယ္၏ လက္မွာ ေကာင္မေလး၏ ေက်ာႏွင့္ တင္လုလု အိုးျပည့္  ျပည့္ကို ပြတ္သပ္ေနေလသည္။

နမ္းေနရင္း အဝတ္မ်ားကို လူ႐ြယ္မွ တလြာခ်င္းခြၽတ္ခ်ေနေလၿပီ…လူ႐ြယ္ မ်က္ႏွာ ကို လွန္းေတြ႕ရ ၿပီဆိုရင္ပဲ ” ဟင္..ဒါ…ဒါ…ကိုေလး…ရဲသား ..ကိုေလးပဲ…..”  ဟု စိတ္ထဲမွ ေရ႐ြတ္လိုက္သည္….ကိုေလးမွာ ယု ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္ မ်ားကို တလြာခ်င္းခြၽတ္ေနသည္မွာ ကိုေလး တြင္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီမွ်သာက်န္ၿပီး ယုတြင္ ဗလာစီယာ ႏွင့္ ေဘာင္းဘီ အျပာ ေရာင္ ခပ္ႏုႏုကေလးသာ က်န္ေတာ့သည္။ အနမ္းမ်ား ခဏခြာၿပီး စကားအနဲငယ္ေျပာဟန္ရွိသည္… ထို႔ေနာက္..ေရခ်ိဳးခန္း..ထဲသို႔  ေ႐ႊလက္တြဲကာ ဝင္ၾကသည့္ ပုံမ်ိဳး ျမင္ရသည္။ကြၽႏုပ္လဲ ေရငတ္သလို ရွိသည့္ အတြက္ အဘိုးႀကီးအားၾကည့္လိုက္ရာ….ဝရံတာ  လက္တန္းေပၚတြင္ မက္တပ္ရပ္ေနေသာ…အဘိုးႀကီးမွာ မ်က္လုံးကြၽတ္ထြက္ မတတ္…ၾကည့္ေနေလသည္..

“အဘ …ဟာ…တယ္လဲ ဝါသနာႀကီးတာကိုးဗ်..”  “နည္းယူေနတာဟ…..နိမ့္ပကြာ..ေကာင္မေလးက ေခ်ာေခ်ာ..ေကာင္ေလးက  ေတာင့္ေတာင့္…” “အဘ ျပဳတ္က်အုံးမယ္..က်ဳပ္ကိုင္ေပးထားမယ္”  “ေအး..ေအး….ဟေကာင္ရ ..ဟိုမွာ ေကာင္းခန္းေရာက္ေနၿပီ  ..ၾကည့္စမ္း”  မွန္ပါသည္….ယု၏ ရင္ဘက္ မို႔မို႔ ထက္မွ ပန္းေရာင္ေလး ျဖစ္ေနသာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို ကိုေလးမွ စို႔ေနၿပီး လက္ တဖက္မွ အေမႊးေရးေရးရွိ ကြဲေၾကာင္းေလး ကို ကလိေနသည္…ယု မွာလဲ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ ႏုတ္ခမ္းေလး တေစာင္းကိုက္ရင္း… ဖီးအျပည့္ ယူေနေတာ့သည္။ထို႔ေနာက္…ကိုေလးသည္…ယု၏ ေနာက္ဘက္မွ ေနရာယူၿပီး ႏို႔ ၂ လုံးကို ကိုင္ကာ ယု ၏ ကုတ္ကို စုတ္ ေနေလေတာ့သည္။….

ယုကလဲ လက္ကို ေနာက္ျပစ္ၿပီး ကိုေလး ၏ လီးကို..ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ရင္း အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္  ခ်စ္တင္ေႏွာေနၾကသည္။ ထို႔ေနာက္..ကိုေလးသည္ ယု၏ ေက်ာကို အနဲငယ္ ကိုင္းေစၿပီး ေနာက္မွ ထြက္ေနေသာ  ခပ္မို႔မို႔ ေစာက္ပက္ကို လီးကိုင္ၿပီး ထိုးသြင္းလိုက္သည္…အ…အား…..ဟူေသာ အသံတို႔ ကြၽႏုပ္ နားထဲမွ ကြၽႏုပ္ အသိထဲသို႔ ျပန႔္ႏွံ သြားေလၿပီ…..။ကိုေလးမွာ ယုကို ေနာက္မွ ခပ္မွန္မွန္ ေဆာင့္ေလသည္….ေရပန္းမွ ေရတို႔က တဖြဲဖြဲႏွင့္ ခ်စ္သူ ၂ ဦး၏ ကိုယ္ခႏၵာေပၚ သို႔ က်ေနသည့္တိုင္ ထိုေသာ ခ်စ္သူ ၂ ဦး၏ ခ်စ္ျခင္းတို႔ကို ရပ္တန႔္သြားရန္ မစြမ္းသာေပ။ ဗိုလ္ထိုင္ အိမ္သာ ဖုံးေလးေပၚတြင္ ကို ေလးမွ ထိုင္ၿပီး အေပၚမွ တတ္ခြၿပီး ခပ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလး လႈပ္ရွားေနေသာ ယု…..ယု ကိုယ္ေပၚက်လာေသာ ..ေရစက္ေလးမ်ာက ေခါင္း မွ လည္တိုင္ တေလွ်ာက္..ၿပီးေတာ့ ပုခုံး…… ေရးလမ္းေခ်ာင္းေလး စီးၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလး ပန္းေရာင္ထိပ္က ေရစက္…ကိုေလးမွ  လွ်ာထိပ္ေလးႏွင့္ ခံယူ……………

ကြၽႏုပ္ ဆက္မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့….မ်က္ႏွာလြဲလိုက္သည့္အခ်ိန္… “ေသပါၿပီ ဗ်…..”……….ဝုန္း……..  ဟိုက္…ကြၽႏုပ္ေမ့ၿပီး  လက္လြတ္ ဒီဘက္လွည့္လိုက္ရာ လက္မွ လြတ္ၿပီး အဘိုးႀကီး ျပဳတ္ၾကသြားပါေရာလား…။ ငါေတာ့ ေနရင္းထိုင္ရင္ အမႈတြဲထဲပါၿပီ ဟု ေတြးၿပီး ေအာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အမွႈိက္အိတ္ေတြေပၚ ပက္လက္ကေလးက်ေနတဲ့ အဘိုးႀကီး…..   “ေသနာေလး…လြတ္ခ်ရလားဟ…လဖြတ္…..လာတြဲအုံး ..ေအာင္မေလး…ခါးက်ိဳးပါၿပီဗ်………………”  ရဲေဘာ္ ကိုေလး ကြၽႏုပ္ေရွ႕တြင္ ေခါင္းငုံၿပီး ထိုင္ ေနသည္။ေဘးတြင္ ေဒဝီက စာအုပ္ႏွင့္ ေဘာပင္ အသင့္ကိုင္ထားသည္။ ကြၽႏုပ္ စာပြဲအံဆြဲ မွ ကိုေလး ေသနပ္ ထုပ္ၿပီး ကိုေလးေရွ႕ခ် လိုက္သည္။ “ကိုေလး…..မင္း က်ည္ဆံေတြ ေလွ်ာ့ေနတယ္……အဲဒါ ဘာေၾကာင့္လဲ….”

“ကြၽန္ေတာ္…..ကြၽန္ေတာ္…..ဟို..ဟို…..”  “ေနာက္ၿပီး မင္းနဲ႔ ယု ရဲ႕ ပက္သတ္မႈ အေျခအေန….”   “ခ်စ္သူေတြပါ …..ဆရာ….”    “မင္း…ဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ ကိုေလး….မင္းကြာ…ေတာက္”    ကြၽႏုပ္ ထိုင္ေနရာမွ ထၿပီး…   “မင္းဟာ ..ငါတို႔စခန္း….ရဲတပ္ဖြဲ႕ အတြက္…ထူးခြၽန္တဲ့လူငယ္….အခု ပ႐ိုမိုးရွင္းအတြက္ အထက္ကိုေတာင္ စာတင္ထားတာ……မင္းကြာ..ေတာက္……”   “ကြၽန္ေတာ္  မွားပါတယ္ဆရာ……မွားခဲ့ပါတယ္….ေဒါသအေလ်ာက္လုပ္ခဲ့တာပါ…….”   “မင္းကြာ……ေအး တရားလိုဘက္ကေန ၿပီး ငါကိုယ္တိုင္ မင္းကို တရာစြဲမယ္ ေခြးမသား…..” “လုပ္ပါဆရာရယ္…..ကြၽန္ေတာ္ ကို အျပစ္ေပးပါ……လက္ထိပ္ခတ္ပါ ဆရာ”    “ေခြးမသား ..ေတာင္းပန္မယ္ မရွိဘူး..ငါကေတာ့ ငါ့တပည့္ေတာ္လွေတာ္လွနဲ႔..ေခြးမသား…ငါေတာ့ကြာ….” ကိုေလးမွာ ရဲသား ေကာင္းတေယာက္…..လူဆိုးဖမ္းရာမွာ ပါးနပ္သူ…အရိပ္ ၃ ပါး နားလည္သူ. .တာဝန္သိတတ္သူ……..အလုပ္တခုတည္းသာ  အာ႐ုံစိုက္လုပ္တတ္သူ…….ထူးခြၽန္ေသာ ရဲသားတဦး… ကြၽႏုပ္လို နယ္ထိန္းတဦးပင္ တခါတရံ ကိုေလး ၏အႀကံဉာဏ္ေတာင္းယူရ တုန္း..အေပါင္းအသင္းမ်ားက ေခတ္သစ္ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ဟု ေခၚျခင္းပင္ ခံရသူ….သူ႔ေဒါသအေလ်ာက္ဆိုတာကို ကြၽႏုပ္ မ ယုံႏိုင္..။

ထိုစဥ္……………   “အကို…ကိုေလး…အကို….က်မ ကို ဝင္ခြင့္ေပးပါ….အားလုံးကို..က်မ သတ္တာ…..ကိုေလးမွာ ဘာမွ အျပစ္ မရွိ ဘူး…..”   ယု ဆိုေသာ မိန္းခေလးမွာ ရဲသားမ်ား ဆြဲထားသည့္ၾကားကြၽႏုပ္႐ုံးခန္းထဲ ဝင္လာေလသည္။ “ခ်စ္..လာလို႔ လိုက္လာတာ လဲ…..ဆရာ ကြၽန္ေတာ့္ ကို ျမန္ျမန္ ဖမ္းပါ….ယု ကဘာမွသိတာမဟုတ္ဘူး… ကြၽန္ေတာ္သတ္တာပါ……ဖမ္းပါဆရာရယ္”    “ေတာ္ ပါေတာ့ အကိုရယ္ ယု အျပစ္ ယု ပဲခံပါ့မယ္…..က်မကို ဖမ္းပါ…က်မသတ္တာ…..” “သူေလွ်ာက္ေျပာေနတာ ဆရာ…ကြၽန္ေတာ္ သတ္တာ..ကြၽန္ေတာ္ကိုဖမ္းပါ..ဆရာ….”   “မဟုတ္ဘူး..ယု သတ္တာ…အကိုနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး..က်မ ကိုဖမ္းပါ..”   “ေတာ္………………တိတ္……..”ကြၽႏုပ္မွ ထေအာ္ေတာ့မွ ၂ ေယာက္လုံးၿငိမ္သြားေတာ့သည္။ “ကိုေလးကို အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ခဏ ပို႔ ထားလိုက္..ေကာင္မေလးကို ေခၚလာလိုက္……”ဟု ကြၽႏုပ္ အမိန႔္ေပးလိုက္သည္။ “ယု….ခ်စ္……”

“ကို…..ကိုေလး…..”   ခ်စ္သူ ၂ ဦး၏ လက္တို႔ တဦးႏွင့္ တဦး ဆြဲထားသည္..ရဲသားတို႔၏ အားႏွင့္ လက္၂ ဘက္ျပဳတ္သြားေသာ  ျမင္ကြင္း……ေလညႇင္းေလးက အခ်ိန္အခါ မဟုတ္ တခ်က္တိုက္လိုက္ခ်ိန္……..ဝမ္းနည္းမႈ….တို႔ ႏွင့္ ခ်စ္သူ ၂ ဦး၏ ပုံ ရိပ္….မ်က္ရည္ဝဲေနေသာ ကိုေလး မ်က္လုံး မ်က္ရည္႐ႊဲေနေသာ ယု မ်က္လုံး …အရာရာ အားလုံးကို ႏွစ္သိမ့္ေပးတဲ့ ေလညႇင္းေလး တခ်က္ နဲ႔ လက္တြဲျပဳတ္သြားေသာ လက္ ၂ ဘက္……….။…………။ နာရီက ၆ နာရီ ထိုးလုၿပီ…..ယု တေယာက္…နာရီၾကည့္ လိုက္..အလုပ္လုပ္လိုက္ႏွင့္အလုပ္ထဲစိတ္ကမေရာက္. ….ခ်စ္သူဆီသာ…စိတ္ကေရာက္ေနေလသည္။ ယု သည္ ကိုေလး ႏွင့္  ခ်စ္သူျဖစ္တာ ၂လ သာသာ ရွိေသးသည္။ အခ်ိန္ကသာ ၂ လ ေတြ႕ရသည့္အခ်ိန္ ျပန္တြက္ၾကည့္လွ်င္ ၃ နာရီပင္မရွိေသး..ကိုေလး က ရဲသား တဦး ျဖစ္ေနေတာ့…သူတာဝန္က လဲ အမ်ားသားမဟုတ္လား ..ယုကလဲ အထည္ခ်ဳပ္ဆိုေတာ့ မနက္ ၇ နာရီဆို စၿပီး  အလုပ္ထဲေရာက္ေနၿပီ…ည ၈ နာရီမွ တခါတေလ ၉ နာရီ မွ ဆင္းရသည္။

အိမ္မွာလဲ မေနခ်င္တာေၾကာင့္ ယု တေယာက္ ပိတ္ရက္  မရွိ အလုပ္ဆင္းသည္။အိုဗာတိုင္ ေၾကးက သိပ္မရေသာ္လဲ အိမ္မွာ မေနခ်င္တာေၾကာင့္ အားတိုင္း အလုပ္ထဲ လာေလသည္။ ယု  ငယ္စဥ္ကတည္းက မိဘ ၂ ပါးတို႔ နယ္ခရီးထြက္စဥ္ ကားေမွာက္ၿပီး တိမ္းပါးခဲ့သည္။ အိမ္ေပၚေရာက္ေနတဲ့ ေဒၚေလး ျဖစ္သူႏွင့္ သူ ေယာက်ၤားတို႔က ေအာ္တို ယု တို႔အိမ္၏ အိမ္ႀကီးရွင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ယု ကိုလဲ စာညံ့သည္ ဆိုကာ ၈ တန္းေက်ာင္းသူ ဘဝႏွင့္  ေက်ာင္း ထုတ္ကာ..အထည္ခ်ဳပ္တြင္ အလုပ္လုပ္ခိုင္းတာက အခု အသက္ ၂၅ ေက်ာ္သည့္ အထိပင္..။ေဒၚေလး၏ သားႏွင့္ သမီး မ်ားကေတာ့ ေက်ာင္းေနရသည္။ အခုဆို ေဒၚေလး၏ သမီးႀကီးမွာ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ ေက်ာင္းသူ…သားျဖစ္သူကေတာ့ ပထမႏွစ္  ေက်ာင္းသား…။ရသမွ် လုပ္ခ မွန္သမွ် အိမ္ေရာက္ရင္ အကုန္အပ္ရသည္။ အိုဗာတိုင္ေၾကးေတာ့ သူတို႔ မသိၾကေတာ့ ယု အတြက္  အသုံး နဲနဲ ထြက္တာေပါ့။ အထည္ခ်ဳပ္ဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း ေယာက်ၤားေလး ဆိုတာ လက္ခ်ိဳးေရ လို႔ရတယ္ေလ။ ရည္းစားဆို လို႔ ကိုေလးနဲ႔ မွ ဦးဆုံး..။

ကိုေလးကလဲ ဇြဲအေတာ္ႀကီးသည္ဆိုရမည္…မွတ္မွတ္ရရ ယု အသက္ ၂၂ ျပည့္ေသာေမြးေန႔ ဘုရားသြား ရင္း ေတြ႕ၿပီးကတည္းက ကိုေလး ယု ေနာက္မွ တေကာက္ေကာက္..လိုက္ၿပီး ရည္းစားစကားေျပာသည္။ ယု ကလဲ ခပ္တန္းတန္း ပင္ေနေတာ့ ကိုေလး သိပ္မကပ္ရဲ…။ သို႔ေသာ္..ကိုေလး မလာႏိုင္ေသာရက္မ်ားတြင္ ယု ကိုေလးကို ေမွ်ာ္လင့္တာကို ယု ကိုယ္ ယု  သိေနသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ၄ ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ ကိုေလး စက္ဘီးေနာက္ ယု လိုက္စီးေသာ အဆင့္ ေရာက္ခဲ့သည္။ အခုေတာ့ ယု ကိုေလး ကို ခ်စ္တယ္ ဆိုေသာ အေျဖ ကို ေပးမိေလသည္။ရည္းစားမထားဖူးေသာ ယု တေယာက္ အေျဖ ေပးၿပီးမွ ရွက္ၿပီး မေတြ႕တာ ၃ လ ေတာင္ရွိၿပီေလ…ဒီေန႔ မနက္ေတာ့ အိမ္မွ ထြက္ကတည္းက ကိုေလးႏွင့္ေတြ႕မည္ဟု ႀကံ႐ြယ္လာခဲ့သည္။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မနက္က ကို ေလးဖုန္းဆက္သည္ လာႀကိဳမယ္တဲ့..

“ေကာင္မရယ္ ..ယု တို႔မ်ား ကံေကာင္းခ်က္ေတာ္…” “ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေယာင္းမ ရဲ႕”    “အိုး..ညည္းလဲ သိေနတာပဲေကာင္မရယ္…ယု  ခ်စ္သူေပါ့…ယု တို႔မ်ား စက္႐ုံထဲကေကာင္ေလးေတြ လိုက္တာေတာင္မရဘူး ..ခုေတာ့ ရဲ ကိုကို နဲ႔ မွ ပါသြားေတာ့တာပဲေဟ့”    “အိုး..ေယာင္းမကလဲ ဟိုက ေသနပ္ေထာက္ၿပီး ခ်စ္ခြင့္ပန္တာ ေနမွာေပါ့…က်ိဳက္ထီး႐ိုးက ဝါးေသနပ္ေတြလိုေပါ့ မခ်စ္ရင္  ပစ္လိုက္မယ္ ဆိုၿပီးေလ….ဟီး..ဟီး..ဟီး…ဟီး…”   “ဟုတ္ေလာက္တယ္ ေကာင္မရယ္…က်ဳပ္တို႔မ်ားက်ေတာ့ ေထာက္မဲ့ လူ ေတာင္ မရွိဘူး..ဆိုးပေဟ…ဟီး…ဟီး” ခပ္လွမ္းလွမ္းက အမ ၂ ေယာက္ ေျပာေနတာကို ာု အတိုင္းသားၾကားေနသည္။ သို႔ေသာ္..ယု ေပ်ာ္သည္..။

ခ်စ္သူႏွင့္ ပထမဆုံး ခ်ိန္းေတြ႕ေသာ..ေကာင္မေလး တေယာက္၏ ရင္ထဲမွ ခံစားခ်က္ကို သူကိုယ္တိုင္မွ  လြဲၿပီ ဘယ္သူကမ်ား သိႏိုင္မွာလဲေနာ္…… “ကို……..ကို……ကိုေလး”    “ဟာကြာ …ယု ကလဲ ကို လို႔ပဲေခၚပါ…..”    “အို..ေခၚခ်င္ပါ ဝူး ရွက္စရာႀကီး……အို ….”   ကိုေလးမွ ယု လက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္။ စက္ဘီးမစီးပဲ ေဘးတြင္ အတူတူ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး  စကားေျပာေနတုန္း ကိုေလး ႐ုတ္တရက္ ယု လက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္။ ဟင္…..ကိုေလး သူ႔လက္ေတြ ေအးစက္ေနပါ လား…..လက္ မာမာေလးေတြက ယု ဘဝအတြက္ေတာ့ အားျဖစ္ေစတယ္ ကိုေလးရယ္…. ကိုေလးနဲ႔ ေတြ႕မွ ယု ဘဝ မွာ ၁၃ ႏွစ္ ကတည္းက ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ အၿပဳံးေတြ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြ   …..အို ……လူဆိုးႀကီး   ….ဘာမေျပာ ညာမေျပာ ယု ပါးကို နမ္းသြား တယ္ ကိုကို လူဆိုးႀကီး…….  “ယု ဘာမွ မေျပာဘူးလား…”

“ရွင္…ကိုကို လူဆိုးႀကီး….အဲ…”   “ကို က လူဆိုးႀကီးမဟုတ္ပါဘူး  ရဲသားေလးပါ…ခ်စ္တတ္တဲ့ ႏွလုံးသားႏုႏုေလးနဲ႔ ခ်စ္ရဲသားေလးပါ” “အိုး ..မသိဘူး ..ဆိုးတယ္ ကို ..သိပ္ဆိုးတယ္…”   “ဘယ္လို  ေခၚလိုက္တယ္ ယု ကို..ဟုတ္လား…ေပ်ာ္လိုက္တာ ယု ရယ္….”   “မသိဘူး…မေခၚဘူးကြာ…သိပ္ဆိုးတာပဲ…”   “မသိဘူး  ..ဟုတ္လား…ဒါဆိုရင္ေတာ့ လူဆိုးေတြ ကို စစ္သလို ေဟာဒီလို လက္၂ ဘက္နဲ႔ ခ်ဳပ္ ေဟာ့ဒီ…ရင္ခြင္ ေထာင္ထဲ..ထည့္ စစ္ရမွာ ေပါ့…”  “အိုး..လြတ္ေနာ္..လြတ္…..လြတ္ပါ….လူေတြနဲ႔ကြာ…”   လြတ္ပါ..လို႔ေျပာေနေပမဲ့…ဒီရင္ထဲမွာပဲ တသက္လုံး ေနခ်င္တာကို  ကို မွ မသိတာ ကိုရယ္….အယ္ေတာ့….ကို႔ ရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြ တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ ၾကားေနရပါလား။

ကိုေခြၽးနံ သင္းသင္းေလးက ကမာၻ အေကာင္းဆုံး ေရေမႊးထက္ ခုံမင္ဖို႔ေကာင္းေနပါလား….ခ်စ္လိုက္တာ ကိုရယ္…ကို ကိုဘာလို႔ ယု ဒီေလာက္ခ်စ္မိသြားလဲ မသိဘူး…  “ကို..ကိုမွာ…အရင္က ရည္းစားေတြ ေတြ႕သြားရင္ ယု ကို ရန္ရွာမွာ စိုးရတယ္ ကိုလူလည္ရဲ႕” “ယု ကလဲကြာ ကို ေမြး ကတည္းက ခ်စ္ခဲ့တာ..ခ်စ္တတ္ခဲ့တာ ယုနဲ႔ေတြ႕မွ….”  “လူကို ယုံေအာင္လိမ္ပါ ကိုရဲႀကီးရယ္….”    “ေအာ္..တကယ္ေျပာတာ….ဒီမွာၾကည့္ ယု အတြက္ လက္ေဆာင္ေတာင္ ပါေသးတယ္…” “ကို ကလဲ ဘာလို႔ေလွ်ာက္ဝယ္တာလဲ… ယု က ဒါေတြကို မလိုခ်င္ဘူး…သစၥာတရားပဲ လိုခ်င္တာ”

“ေအာ္ ခ်စ္ကလဲ ဒီ လိုင္ဒါဗူးေလးပဲ ..သစၥာတရားရဲ႕သေကၤတ အျဖစ္  သိမ္းထားလိုက္ေနာ္…” “စကားေတြ ..သိပ္တတ္တာပဲေနာ္…..”   ခ်စ္သူ ၂ဦး ခ်စ္စကားေခြၽေနတာေတာင္ မဝေသး…..ခပ္လွမ္းလွမ္း မွ အေဆာက္အအုံ ပ်က္ထဲ ေျပးဝင္သြားေသာ လူရိပ္ ၂ ခု ကိုေလးတေယာက္လွမ္းျမင္လိုက္သည္။ ထို အေဆာက္အအုံ ကို ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ေဆာက္လက္စ အေဆာက္အအုံ ျပစ္ထားတာၾကာေတာ့ ေရညႇိေတြေတာင္တတ္လို႔.. ဒီေနရာဟာ မေကာင္းမႈတို႔  ေပ်ာ္ပါးရာ သားေကာင္တို႔ေနရာမွန္း ကိုေလး တန္းသိလိုက္သည္။

“ခ်စ္…လာ ဟိုအေဆာက္အအုံထဲ လူ ၂ေယာက္ေျပးဝင္သြားတယ္ သိပ္မသကၤာဘူး..လိုက္ၾကည့္ရေအာင္” “အိုး ..ကို ကလဲ သူဟာ့ သူေနပါေစ…မသြားပါနဲ႔”  “ရဲ မိန္းမ ျဖစ္မဲ့လူကလဲ ေၾကာက္တတ္လိုက္တာ…လာပါကြာ..ခဏပဲ…”   ျငင္းမရသည့္ အဆုံး ယု လိုက္ ခဲ့သည္။အေဆာက္အအုံ နားေရာက္ေတာ့…..အား…အားးး….အင္း..အင္…. အူး….အင္…ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္…..ဟူေသာ အသံမ်ားကို  ၾကားရၿပီး….လူရိပ္ ၂ ခု လႈပ္ရွားေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ “ဟိတ္..လူေတြ….ခင္ဗ်ားတို႔ ထြက္ခဲ့စမ္း….ေမွာင္ရိပ္ခိုမႈနဲ႔ ဖမ္းလိုက္ရမ လား…..” ကိုေလး အသံေပးလိုက္သည္ ဆိုရင္ပဲ….ထိုလူ ၂ ဦး ထြက္လာသည္…အလင္းေရာင္ေအာက္ေရာက္သည္ ဆိုရင္ပဲ….

“ဟင္…..ဦးေလး….”  “ငေႁမြထိုးမ…..ဂ်ိဳမ…..နင္ဘာလာရႈပ္ျပန္ၿပီလဲ…”   ကိုေလး၏ အံ့အားသင္ေသာမ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ယု ကို ၾကည့္ၿပီး..ဆြံအသြားစဥ္မွာပဲ…..   “ေသခ်င္းဆိုးမ …နင္က ရီးစားေတာင္ ထားတတ္ေနၿပီေပါ့…အိမ္ေရာက္မွ ေတြ႕မယ္….” ဟုဆို ကာ…ထြက္သြားေတာ့သည္။ယု ေပ်ာ္ခဲ့ပါသည္…သို႔ေသာ္…ခဏ…..။ခဏ..ဆိုတာမွ တကယ့္ကို ခဏ။  အိမ္ေရာက္ရင္ ဦးေလး နဲ႔  ေဒၚေလး ဘာျပသနာရွာမလဲ..စိုးရိမ္စိတ္တို႔သည္…ခ်စ္သူႏွင့္ ေပ်ာ္ခဲ့ ရင္ခုန္ခဲ့သည့္ ခံစားခ်က္မ်ားကို ဖုံးလြမ္းသြားပါေရာလား….။ ကို ကေတာ့ ေဘးမွ တတြတ္တြတ္ႏွင့္ ေျပာေနေပမဲ့ ယု တေယာက္ အင္း တခြန္းသာ လိုက္ႏိုင္ေတာ့သည္။ ဘာလိုလိုႏွင့္ အိမ္ႏွင့္ နီး လာသည္ႏွင့္ ကိုေလးကို ယု ျပန္ခိုင္းလိုက္သည္။ ကိုေလးကေတာ့ ေပ်ာ္လို႔ေပါ့…ယုမွာေတာ့ ငရဲခန္းထဲ ဝင္ရေတာ့မယ္… အကို….ဒါေပမဲ့ အကို ေပ်ာ္တာ ျမင္ရင္ပဲ ယု ေက်နပ္ပါတယ္ အကို…ရယ္..။

ကိုယ္ အျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ ကိုယ္ ဆိုေတာ့…ယု အိမ္ထဲကို   ေခါင္းငုံကာ ဝင္လာ ခဲ့ေတာ့သည္။ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဦးေလးက မေရာက္ေသး။ ခပ္သုတ္သုတ္ မိမိအခန္းတြင္း ဝင္မွ ဟု စဥ္း စာၿပီး ယု အိမ္အေပၚထပ္ေလွကားသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ေလး ေလွ်ာက္ခဲ့ေတာ့သည္။ ေတာေတာ္ကံေကာင္းတာပဲ…ယု ရယ္ ဟု ကိုယ္  ဟာ့ကိုယ္ ေတြးေနတုန္း…….. “ဟယ္..လိုင္ဒါဗူးေလး ခ်စ္စရာေလး….”   “မလုပ္ပါနဲ႔ ညီမေလးရယ္…..ဒါေတာ့ မယူပါနဲ႔ေနာ္…”    “ဘာလဲ ေဒၚယုယု ေခၚေတာ့ ညီမတဲ့ ေစတနာ ကို တစက္မွ မရွိပါလား..”   “ညီမရယ္…ယု မိတ္ကပ္ဗူး..ႏုတ္ခမ္းနီ..ကအစ အက်ႌ က အဆုံး …ညီမေလး သုံးခ်င္သလို သုံးေနတာပဲ…

ဒီတခုေတာ့”   ယု ခ်စ္သူ ေပးထားတဲ့ ပထမ ဆုံး လက္ေဆာင္..ယု တန္ဖိုးထား တာေပါ့….ဒါကို သူတို႔မသိဘူး…အခုလဲ သူတို႔လိုခ်င္တာ…ပဲသိတယ္ေလ…ယု အဝတ္အစားဆိုလဲ…သူႀကိဳက္ရင္ ယူဝတ္ ၿပီး မ ေလွ်ာ္ပဲ ဒီအတိုင္းထားသြား….မိတ္ကပ္ဗူး ..ႏုတ္ခမ္းနီေတာင့္ ဆိုလဲ…..ယု မသုံးလိုက္ရတဲ့ ပစၥည္းေတာင္ ရွိေသး…အခုလဲ လိုင္ဒါ  ဗူးေလး လုျပန္ၿပီ….ဘယ္ေပးႏိုင္မလဲ….ျပန္လုတာေပါ့…..။ဒါကိုၾကည့္ေနတဲ့ေဒၚေလးက.. “ဟဲ့ ..သမီး…မားမား..ဒီထက္ေကာင္း တာ ဝယ္ေပးမယ္…..ဒီဟာမ ဆီက အလကားအပင္ပန္းခံၿပီး လုမေနနဲ႔..” “ဟုတ္ပ..မားမားရယ္…အဖိုးမတန္တာကို…မေျပာခ်င္ ဘူး…”

သူ႔အတြက္ေတာ့ ဘယ္အဖိုးတန္ပါ့မလဲ..ယု အတြက္ကေတာ့ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ဘူးေလ….ဘာပဲေျပာေျပာ ေဒၚေလးကိုေတာ့ ယု  ေက်းဇူးတင္လိုက္သည္။ အိပ္ခန္းထဲေရာက္မွ…လိုင္ဒါဗူးေလးဖြင့္ ခုနက ကိုေလးနဲ႔ ေျပာတာေလးေတြကို ျပန္ၿပီ..စဥ္းစား..ရင္ခုန္ရ မယ္ မဟုတ္ပါလား။……အိုး…..လူညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ႀကီးနဲ႔ စိတ္ကူး ႏုႏုေလးေတြ မေတြးခ်င္ဘူး……ေရခ်ိဳးအုံးမွပါ….ဟု ေတြးၿပီး  ေရခ်ိဳးခန္းထဲ…ဝင္ခဲ့ေတာ့သည္။

“ေက်ာ္ေလးေက်ာ္…ထဲမွ ကိုႀကီးေက်ာ္….အဘျမင္းျဖဴရွင္…..၃၇ မင္း နတ္ အေပါင္းအား..ပူေဇာ္ ပသ ပါသည္………” ယုတေယာက္ ထို အသံၾကားသည္ႏွင့္ မိုးက်ိဳးပစ္သလို..ခံစားရသည္….ခုမွ အဝတ္အစားခြၽတ္ၿပီး ထမိန္ ရင္ရွားႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္း ဝင္မယ္ လုပ္တုန္းရွိေသး…ဦးေလးျဖစ္သူ ျပန္လာသည့္အသံ….ဦးေလးျဖစ္သူက စ႐ိုက္တမ်ိဳး… အိမ္ေရာက္ တာနဲ႔ ဘုရား မရွစ္ခိုး နတ္ရွစ္ခိုးသည္။ရွစ္ခိုးၿပီးရင္ ေဒၚေလးႏွင့္ အတူ ခ်စ္ရည္လူးၾကေတာ့မည္….ယု မေတြ႕ရေသာ္လဲ အသံေတာ့  ၾကားေနရသည္။အဲ အသံမ်ားကို ယု အ႐ြံ႕ဆုံး ..အခုလဲ နတ္ရွစ္ခိုးၿပီး အေပၚသို႔ တတ္လာေသာ အသံၾကားရသည္…ယု အသာေလး  နားစိုက္ေထာင္ေနသည္..အခန္းတံခါး ပိတ္သံၾကားရသည္…ဒါ အခြင့္ေကာင္းပဲဟု ေတြးကာ..ယု ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ခဲ့ေတာ့သည္။

“အိုး…ေမာင္ေနာ္….ဒီေန႔..သူ သိပ္ကဲေနတယ္”  “ခ်စ္ေလးကို ခ်စ္ခ်င္လြန္းလို႔…အေႂကြးေတြလိုက္ေတာင္းကတည္းက ဟိုေကာင္ က ထ ေနတာ” “လိမ္ျပန္ၿပီ….ဘယ္ေကာင္မ ေအာင္စလြတ္တာကို ျမင္လာတာလဲ….ဒါမွမဟုတ္ ေရခ်ိဳးတာ ျမင္လာသလဲေျပာ..”  “တခုမွ မဟုတ္ဘူး ခ်စ္ေလးကို ခ်စ္ခ်င္လို႔…လာ..ၾကာတယ္”   ေဒၚေအးပုံ ၏ အဝတ္မ်ားကို ဦးတုတ္ခ်ိဳ က အၾကမ္းပတမ္းပင္ ဆြဲ ခြၽတ္လိုက္သည္….ဦးတုတ္ခ်ိဳ စိတ္ထဲမွာေတာ့… ခုနက ေပ်ာ္ပါးမယ္ဆိုၿပီး ေခၚထားေသာ…အပ်က္မ ေခ်ာေခ်ာ ေတာင့္ေတာင့္  မ်က္ႏွာကိုျမင္လာသည္….ခုနက အားမရခဲ့ တန္းလန္းႀကီးျဖစ္ခဲ့သမ်ွ် ေဒၚေအးပုံ ထံ ပုံခ်ေတာ့သည္။ ေဒၚေအးပုံက ႐ုန္းၿပီး… လက္မခံႏိုင္ပဲ ..႐ုန္းရင္း ဦးတုတ္ခ်ိဳ၏ ဆီးအိမ္ကို ကန္မိေတာ့သည္။

“အတင္းလုပ္ေတာ့တာပဲေတာ္…နာသြားေသးလား…ဒီမွာ အဆင္သင့္ေတာင္ မျဖစ္ေသးဘူး” “နာေတာ့ မနာပါဘူး ဒါေပမဲ့ ႐ူးေပါက္ ခ်င္တယ္ဟ…႐ူးသြားေပါက္လိုက္ဦးမယ္”   ဦးတုတ္ခ်ိဳတေယာက္…ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ လာခဲ့ေတာ့သည္။ေရခ်ိဳးခန္းတြင္ အိမ္သာ ပါ တြဲ ေဆာက္ထားတာက ယုအတြက္ ကံဆိုးတာလား ကံတရားကပဲ မ်က္ႏွာသာ မေပးတာလား ………။ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးကို ဖြင့္ၾကည့္ လိုက္သည္..သို႔ေသာ္ မပြင့္ အထဲတြင္ေရခ်ိဳးသံတို႔သာၾကားေနရသည္။ ယု အခန္းတံခါးလဲ ဟေနသည္။ ေသခ်ာၿပီ…ဒါ ..ယု ေရခ်ိဳး ေနတာပဲ…ဟု ဦးတုတ္ခ်ိဳ သိလိုက္သည္။ ဦးတုတ္ခ်ိဳမွာ ယခင္ ကတည္းက ႀကံစည္ထားသည့္ အတိုင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ျမင္ႏိုင္ရန္  အေပါက္ေဖာက္ထားတာ ဘယ္သူမွ မသိ။

ရည္႐ြယ္ခ်က္က ေဒၚေအးပုံ ေရခ်ိဳးစဥ္ေခ်ာင္းရန္ႏွင့္ တခါတေလ ေဒၚေအးပုံ တို႔ဘက္မွ  ညီမမ်ား အမ်ိဳးမ်ားလာလွ်င္ ေခ်ာင္းရန္ပင္ ျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ မထင္မွတ္ေသာ ဂြင္က ဝင္လာေလသည္။ယခင္ကေတာ့ ကိုယ္  သမီးႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္း..ကေလးသာသာ လိုပင္ ထင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အခုဆို ယု တေယာက္ ရည္းစားထားတတ္ေနၿပီ။ အပ်ိဳတ ေယာက္ေရခ်ိဳးတာကို ေခ်ာင္းရတဲ့ အရသာက ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္မွန္း ဦးတုတ္ခ်ိဳ သိသည္..။ အေပါက္ေတြ႕သည္ႏွင့္ ေခ်ာင္းလိုက္  သည္။ အထဲမွာေတာ့….ယု တေယာက္ ေရကို စိမ္ေျပနေျပ ခ်ိဳးေနသည္။ ဆံပင္ရွည္ရွည္…ႏို႔တင္းတင္းေလးႏွင့္ အိုးကားကား တို႔  အေပၚ ေရတို႔ တလက္ဆက္ က်ဆင္းေနသည္။ အဖုတ္ေမြးေရးေရးတို႔က အဖုတ္ကြဲေၾကာင္းေလးကို ကာကြယ္ရန္ မစြမ္းသာ ေတာ့……အသားျဖဴသူ..တ႐ုတ္ဆက္သူ ပီပီ ႏို႔သီးေခါင္းေလးက ပန္းေရာင္ေလးသန္းေနသည္။

ယု တေယာက္ ဆပ္ျပာကိုင္ၿပီး တ ကိုယ္လုံးကို ဆပ္ျပာႏွင့္ ပြတ္တိုက္လိုက္သည္။ ေပါင္ေလးကားၿပီး အဖုတ္ႏွင့္ ဖင္ေနရာတို႔ကို ဆပ္ျပာတိုက္လိုက္ရာ….အဖုတ္  အတြင္းသား ရဲရဲေလး တစြန္းတစ ေပၚလာေလသည္။ ဂ်ိဳးၾကားရွိ ဂ်ိဳးေမြးမ်ား ယု တေယာက္ ေတြ႕ၿပီဆိုရင္ပဲ…တခုခု ကိုရွာ ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ ဂ်ဳတ္ တခု လက္ထဲပါလာၿပီး ဆပ္ျပာေလး ပြတ္ၿပီး ဂ်ိဳးၾကားရွိ အေမြးမ်ား စၿပီး ရိတ္သည္။ ေရထိထာဒေသာ  ဂ်ဳတ္တို႔သည္..အေမြး မပ်က္ႏိုင္သျဖင့္ တပတ္ေလး ရင္ရွားကာ… တံခါးဖြင့္လိုက္သည္။ဦးတုတ္ခ်ိဳ တေယာက္ ေခ်ာင္း ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ေခ်ာင္းေနရာ ေနာက္ဆုတ္ရန္ အခ်ိန္ ေနာက္က်ၿပီး…ေရခ်ိဳခန္းထဲ အရွိန္လြန္ကာ ျပဳတ္က်ေလေတာ့သည္။

“ေအာင္မေလး ..ေသပါၿပီဗ်…”  “အို……..ဟင္…ဦးေလး…ဒီမွာ …ဘာလာ လုပ္ေနတာလဲ……”  “နင္ေရခ်ိဳးေနတာ ၾကာၿပီ…တံခါး ေခါက္တာလဲ မရ…..တံခါးကိုမွီၿပီးေစာင့္ေနတာ….ေသနာမရဲ႕ ..ေသပါၿပီ” ဦးေလး အသံၾကာတယ္ ဆိုရင္ပဲ..ေဒၚေလးျဖစ္သူမွာ ကပို ကယိုႏွင့္ အိပ္ ခန္းထဲမွ ထြက္လာသည္။ ေဒၚေလး၏ သားႏွင့္ သမီး တို႔လဲ တတ္လာေလသည္။ ေဒၚေလးသည္..ငေႁမြထိုးမ ဘာလုပ္ ျပန္ၿပီလဲဟု ဆိုကာ…ယု ေခါင္းကို ဆင့္ကာဆင့္ကာ..ဂြတ္ခနဲ ..ဂြတ္ခနဲ အသံျမည္ေအာင္ ေခါက္ေလသည္။

“ေကာင္မ …ဒါ ပါးပါးကို လုပ္ႀကံတာ….ဆြဲလုပ္လိုက္ရ ..ေသေတာ့မယ္…ေကာင္မ ေစာက္ခ်ိဳးကို မေျပဘူး ” “ေတာ္ေတာ္ေမႊတာ ပဲ….ဂ်ီးေတာ္ရယ္…ကိုယ္ဟာ့ကို ေအးေဆးမေနဘူး…ေကြၽးလိုက္အုံးမယ္” “စေနဂ်ိဳမ……ေႁမြေပြးမ…ငါလုပ္လိုက္ရ ေသေတာ့မွာ ပဲ” ယုတေယာက္ ေျပာေနေသာ စကားမ်ား…လူမ်ားၾကားမွ တိုးထြက္ၿပီး မိမိ အခန္းထဲ ဝင္လိုက္ေတာ့သည္……သူတို႔ ဆက္ေျပာ ေနေသာ အသံမ်ားကို ဆက္ မၾကားခ်င္ေတာ့…..။ခဏၾကာေတာ့ ဦးေလးတို႔ အခန္းဘက္မွ အသံတို႔ စၾကားရ ေတာ့သည္….ေဆာင့္..ေဆာင့္..ေမာင္…..အား….အား…အင္း…အင္ …..ႏို႔ နီနီေလး…… အဖုတ္ေမႊးေရးေရးေလး……..အဖုတ္ရဲရဲ ေလ…….ေကာင္းဝွာ…အား…အား…..အင္း..အင္.. ဖတ္..ဖတ္….ႁပြတ္… ႁပြတ္….ဖတ္…..အား…..အင္……အိုး…..အင္……အာ…….။ ယင္းအသံတို႔သည္ ယု တေယာက္ လြန္ခဲ့ေသာ ၅ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ၾကားေနၾကအသံ။

နား ၂ ဖက္ လက္ျဖင့္ပိတ္ရင္း  ေခါင္းေခါက္ခံရေသာ က်ိမ္းစက္စက္    ေဝသနာ ကို ခံစားရင္း…..ဝမ္းနည္းျခင္း အျပည့္ႏွင့္ မ်က္ရည္တို႔ မ်က္ဝန္းမွ တသြင္သြင္စီး က်လို႔ေနေသာ…… အခန္းေထာင့္ တေနရာ ကပ္ရင္း က်ဳံက်ဳံေလး ႐ိုက္သံတို႔ႏွင့္ ထိုင္ေနရွာေသာ သနားစရာ….ယု ..ဆိုေသာ မိန္းခ ေလး….   ကြၽႏုပ္ တစ္႐ူးလိပ္မွ တစ္႐ူး အခ်ိဳ႕..ယူၿပီး ယု အား ကမ္းေပးလိုက္သည္။ မယူပဲ မ်က္ရည္တို႔သာ တသြင္သြင္က်ေန သည္။ ကြၽႏုပ္သည္ကား အရွက္ေတာ့ ကြဲမခံ ေဘးမွ ထိုင္ေနေသာ ေဒဝီအား ကမ္းလိုက္သည္။ ေဒဝီမွာလဲ မ်က္ရည္ ေတြေရာ  ႏွာရည္ အျပင္ မ်က္ခ်ီးမ်ားပါ လက္၂ ဘက္ျဖင့္ အားပါးတရ သုတ္ေနသည္။ ကြၽႏုပ္ကမ္းပးေသာ တစ္႐ူး ကိုယူၿပီး ႏွပ္ခ်ီးမ်ားကို တ ၿဖီးၿဖီး ျမည္ေအာင္ ညႇစ္ထုတ္ေနသည္။ ကြၽႏုပ္လဲ ေဒဝီ အျဖစ္ကို ေတြ႕ၿပီး ေတာင္ေနေသာ လီးမွာ ပဲျမစ္ခန႔္ တိုဝင္သြားေတာ့သည္။

“ေအာ္ ကေလးမရယ္….ဒီေလာက္ေလးနဲ႔ တအိမ္သားလုံး သတ္ျပစ္ရတယ္လို႔”  “ဒီေလာက္နဲ႔ ေနလာတာ….၁၃ ႏွစ္သမီး  ကတည္းကပါဆရာ”  “ထားပါေတာ့…..ဒါဆို ဒီေလာက္ေလးနဲ႔ ေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ဘူးေပါ့….ကဲကဲ ဒါဆိုလဲ…ဘယ္ေလာက္ျဖစ္မွ  သတ္ျပစ္တာလဲ”   “ဟုတ္…ဆက္ေျပာျပ ပါ့မယ္ ဆရာ…..အျဖစ္က ဒီလိုပါ”   ဦးတုတ္ခ်ိဳ အိမ္မွာ မိန္းမ မရွိခိုက္…ၾကက္မတ ေယာက္ကိုေခၚၿပီး အိပ္ခန္းထဲ ထည့္ထားၿပီး ေပ်ာ္ပါးေနသည္။အသက္ ၂၀ ဝန္းက်င္ ေကာင္မေလးႏွင့္ ကုတင္ထက္တြင္ ပလူး ခ်င္တိုင္း ပလူးေနသည္။ ဦးတုတ္ခ်ိဳသည္ ထိုေကာင္မေလးကို လိုးခန္းဖြင့္ရန္…က်ားကြတ္ ကစားမည္ဟု အစခ်ီ ႀကံစည္သည္။  ပိုက္ဆံေပး အေပ်ာ္မ တေယာက္ အေနျဖင့္ အိပ္ခန္းထဲေခၚၿပီး စကပ္လွန္ကာ တန္းလိုး လို႔ရေသာ္လဲ..ဦးတုတ္ခ်ိဳက လိင္ကိစၥထူး ထူးျခားျခား ဝါသနာက တမ်ိဳး…နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေပ်ာ္ပါးခ်င္သည္။

မိန္းမ ႏွင့္ မရေသာ နည္းမ်ား တခါတေလ အိမ္က မိန္းမကို  လိုးရတာ ညီးေငြ႕လာသည့္အတြက္လဲ ပါသည္။ က်ားကစားနည္းမွာ အကြတ္ေ႐ႊ႕ၿပီး ပထမဆုံး အစားခံရလွ်င္ အဝတ္အစား တခု ခ်င္း ခြၽတ္ရသည္။အဝတ္ ေတြကုန္သြားလွ်င္…ေဆာ့ပင္ တေခ်ာင္းႏွင့္ ရႈံးသူ၏ ကိုယ္ခႏၵာ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ေနရာကို ႀကိဳက္သလို  ဆြဲပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ က်ားတပြဲၿပီး တပြဲ ကစားလာရာ ဦးတုတ္ခ်ိဳေရာ အေပ်ာ္မေလး ခႏၵာကိုယ္မွာပါ မွင္မ်ားပြကုန္ေတာ့သည္။ထိုအခါ  အက်ႌညႇပ္ကလစ္မ်ား ကို အသုံးျပဳၿပီး ခႏၵာကိုယ္၏ ႀကိဳက္ရာေနရာကို ညႇပ္ျခင္း ကစားနည္းကို ေျပာင္းေလသည္။ ဦး တုတ္ခ်ိဳမွာ အရက္ ကေလးေသာက္လိုက္ က်ားကြက္ေလးေ႐ႊ႕လိုက္ ၊ ညႇပ္ကေလး ကို ႏို႔ေလးညႇပ္လိုက္..ႏွေခါင္းေလးညႇပ္လိုက္ႏွင့္  အေတာ္ဟုတ္ေနသည္။ ဦးတုတ္ခ်ိဳ မွာလဲ လီးေရာ နား႐ြက္ေရာ…ေနာက္ဆုံး ဆံပင္မွာပါ အေတာ္ ညႇပ္မိေနၿပီ. အေပ်ာ္မေလးမွ “ကိုႀကီး…႐ူးေပါက္ခ်င္တယ္ကြာ….”

“ဟား….ေပါက္ေပါ့ …ေရခ်ိဳးခန္းထဲလိုက္ပို႔ေပးမယ္…အဲထဲမွာပဲ..မက္တပ္လိုးၾကတာေပါ့” “မွင္ေတြလဲ ေဆးရအုံးမယ္ေလ..ကိုႀကီးရဲ႕”  “ဟား…..ေဆးေပးမယ္..ကိုႀကီးကိုလဲ ေဆးေပးေပါ့…ဟားးး…..”   “ကိုႀကီးေနာက္မွ လာကြာ…မလိုက္ခဲ့နဲ႔…ကိုယ္ဟာကိုယ္ပဲ ေဆးမယ္….ေနာက္ၿပီး မတ္တပ္ႀကီးလဲ မလုပ္ခ်င္ဘူးကြာ..” “မရဘူး ကေလးရယ္…ဟိတ္ မေျပးနဲ႔ေလ…ဟား…လာထား..”    အေပ်ာ္မေလးသည္ အိပ္ခန္းတံခါးကို အတင္းဖြင့္ထြက္မည္အလုပ္ ေနာက္မွ ဦးခ်ိဳႀကီးမွ သိုင္းဖတ္ၿပီး ခ်ဳပ္… အေပ်ာ္မေလးက  အတင္း႐ုန္းၿပီးဖြင့္…..တံခါးကပြင့္ၿပီး ၂ ေယာက္လုံး လုံးၿပီး ထြက္လာသည္။

“အို……”  ေလွကားမွ တတ္လာေသာ ယု ႏွင့္ ပက္ပင္း တိုးေလသည္။ အေပ်ာ္မေလး ၊ ဦးတုတ္ခ်ိဳႏွင့္ ယု တို႔ ၃ ေယာက္စလုံး ေၾကာင္အမ္းအမ္း ျဖစ္သြားသည္။ဦးတုတ္ခ်ိဳမွ သတိဝင္လာ ၿပီ  “ေသနာမ …အသံေလးဘာေလး မျပဳဘူး..ဝင္လာတာကို…”   “ဟို….ဟို…..”   “ဘာမွ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့….အိမ္ထဲဝင္လာတာနဲ စ ေမႊၿပီ ..ေကာင္မ…သြား..ကိုယ္အခန္းထဲ ကိုယ္ေန….” ယု ဘာမွ မေျပာပဲ အခန္းထဲတန္းဝင္လိုက္သည္။ ေစာေစာက ေပ်ာ္ခဲ့တာ ေလးေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ျပန္ၿပီး… ကိုေလးမွ ဒီေန႔ ယု အတြက္ ဆိုၿပီး ပါကင္ဗူးေလး တဗူး လက္ေဆာင္ေပးလိုက္သည္။ ဒီေန႔  အတြက္ ဆိုၿပီ ယု ထံမွ လက္ေဆာင္ျပန္ေတာင္းသည္။

“ကို႔ လက္ေဆာင္ကို အိမ္ေရာက္မွ ဖြင့္ၾကည့္ေနာ္….ေနာက္ၿပီး ဒီေန႔ အတြက္ ကို႔ အခ်စ္နဲနဲ ထပ္ေပးမယ္ေနာ္”   “ဟင္….ဘာလဲ အ ရင္ကတည္းက အခ်စ္က နဲနဲေလွ်ာ့ေနတယ္ေပါ့”   “ဟား ေလွ်ာ့ေနတာမဟုတ္ရပါဘူး…ပိုၿပီး နဲနဲ လွ်ံက်လာလို႔ ထပ္ေပးတာ”   “ကို ေနာ္….ရဲမို႔ေတာ္ေတာ့တယ္ ေရွ႕ေနမ်ားသာဆို ယု တို႔ဘဝ မေတြးရဲစရာပဲ..ကိုကိုရဲႀကီးေရ…” “ဟင္း..ဟင္း..ဒါဆို အခ်စ္ေတြ ထပ္ ေပးမယ္…မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ရင္ဘက္နဲ႔ ခံယူေနာ္”  ယု မ်က္စိမွိတ္ေတာ့ ကို က ဘာလုပ္တယ္မွတ္လဲ..ႏွဖူးေလးကို နမ္းတယ္..ၿပီးေတာ့  ..ပါးေလးကို နမ္းသည္… ၿပီးေတာ့ ….ေမးေစ့ေလးကို နမ္းတယ္…ေနာက္ၿပီးေတာ့…ေနာက္ၿပီးေတာ့….ႏုတ္ခမ္းေလးကို သူ႔ ႏွတ္ခမ္းေလးနဲ႔ ခလုပ္တိုက္သြားတယ္..

ရင္ထဲမွာ တခ်က္ သိမ့္ခနဲတုန္သြားတာပဲ….သူေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ ကိုရယ္….သူက ဒီ ေလာက္နဲ႔ ရပ္မသြားဘူး….ထပ္ၿပီး ေအာက္ႏုတ္ခမ္းေလးကို သူႏုတ္ခမ္းထူထူနဲ႔ထိေနပါေရာလား….မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ သူရယ္..ဒီမွာ  ေမာလွၿပီ…..ရင္ထဲက ေျပာလိုက္တဲ့ စကားကို သူပဲမၾကားတာလား..မၾကားခ်င္ေယာင္ပဲေဆာင္ေနတာလား မသိဘူး….မသိသလို  ကို က ယု ေအာက္ႏုတ္ခမ္းေလးကို စုတ္သပ္ေနေလရဲ႕…..မျငင္းရက္ပါဘူး ကိုရယ္…ကို႔ အနမ္း ေႏြးေႏြးေလးေတြက ႏွစ္လိုဖြယ္ ေကာင္းေနတာကိုး….ေဟာၾကည့္ ..ယုလဲ မေကာင္းဘူး ယု ကိုယ္ယု ေတာင္ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ကို႔ ႏုတ္ခမ္းေလးကို ျပန္ ၿပီး စုတ္သတ္မိေနပါေရာလား….ရင္ေတြကလဲ တုန္လိုက္တာ….ရင္ေတြပါမကဘူး တကိုယ္လုံး တသိမ့္သိမ့္နဲ႔ တုန္ေနပါေရာ လား………………အိုး ငါကလဲ ဘာေတြစဥ္းစားမိေနမွန္းမသိပါဘူး..ဟု ယုတေယာက္ သူ႔ဟာသူေတြးရင္း ရွက္ၿပဳံးေလးၿပဳံးမိ ေတာ့သည္။

လက္ေဆာင္ထုတ္ေလး ပိုက္ၿပီး မိမိကုတင္ေပၚထိုင္ကာ ပါကင္ထုတ္ေလး ေဖာက္လိုက္သည္။ …ဟယ္..လွလိုက္တဲ့  ဂါဝန္ေလးပါလား….ဝတ္ၾကည္အုံးမွ ဟုေတြးရင္း စြတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ နဲနဲၾကပ္သလိုလိုပဲ….ေအာက္က ေဘာ္လီေလး ခြၽတ္ၿပီး  ဝတ္ၾကည့္မွ….ဟင္….ေအာက္ကလဲ စိုစိစိုစိ ျဖစ္ေနပါလားဟုေတြးရင္း ေဘာင္းဘီခြၽတ္ၾကည့္ေတာ့..ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးတြင္   ခပ္ခြၽဲခြၽဲေလး ျဖစ္ေနေသာ အေရ တကြတ္…..ဗူးထဲမွာ စာေလး တေစာင္ေတာင္ပါေသးတယ္…ခ်စ္   ဂါဝန္က နဲနဲ ၾကပ္တယ္ ဟုတ္…ကိုယ္သိသားပဲၾကပ္မွန္း   ေအာက္ခံေတြ ဝတ္ထားရင္ၾကပ္မယ္လို႔ ဆိုင္ကေျပာလိုက္တယ္ေလ

ခ်စ္ည အိပ္ရင္ ဝတ္အိပ္ဖို႔ေလ..ကို..နဲ႔ မဂၤလာဦးည မွာ ဝတ္အိပ္ဖို႔ေပါ့  ခ်စ္တဲ့   ကို   ေဟာ….သူ..သိပ္ဆိုးတာပဲ….မွန္ေလးေရွ႕မွာ  ယု တေယာက္ ဟိုဘက္လွည့္လိုက္…ဒီဘက္လွည့္လိုက္ႏွင့္ ေပ်ာ္ေနသည္။ ဟိုဘက္ အခန္းမွာေတာ့ ဦးတုတ္ခ်ိဳတေယာက္ အေပ်ာ္ မေလးကို ကုတင္ေျခရင္း ဦးေပးခိုင္းၿပီး ပက္လက္လွန္ခိုင္းထားသည္။  ပက္လက္လွန္ထားေသာ အေပ်ာ္မေလး၏ ေစာက္ဖုတ္ကို  ဦးတုတ္ခ်ိဳက ေျခမ ျဖင့္ ကလိေနသည္။ကလိလိုက္ ေဘးမွာ ခ်ထားေသာ အရက္ပုလင္းေလးေသာက္လိုက္ႏွင့္ အေတာ္ၾကာေတာ့  အေပ်ာ္မေလးကို သူ၏ ခႏၵာကိုယ္ အႏွံ ပါးစပ္ႏွင့္ စုတ္သပ္ ခိုင္းေလသည္။ ဆံပင္မွ စၿပီး စုတ္ခိုင္းေလသည္။ အေပ်ာ္မေလးမွာ မ လုပ္ခ်င္ေသာ္လဲ ပိုက္ဆံယူၿပီးေသာေၾကာင့္ ဒီတည ဝဥ္ခံရေပမည္ မဟုတ္ပါလား။ တျဖည္းျဖည္း ဆံပင္ နဖူး..မ်က္လုံး…ပါး… ပါးစပ္… နာ႐ြက္..လည္ပင္း…တျဖည္းျဖည္း ဆင္းလာၿပီး…လီးကို စုတ္ေလသည္။

“တေခ်ာင္းလုံး စုတ္ပါဟ…အာေခါင္ထဲထိေရာက္ေအာင္ တေခ်ာင္းလုံး ငုံ႔လိုက္…အား….အင္း” “အြပ္…အဟြပ္…အဟြပ္…..”    “ငုံ လို႔ မရရင္ ယက္ကြာ….တေခ်ာင္းလုံး …ဥေရာ…ဖင္ေပါက္ေရာ…..”  “အိုး..ဖင္ေတာ့ မယက္ႏိုင္ဘူး….ဥေလာက္ဆိုေတာ္ေသး…..”    “ဖာသည္မ….ခိုင္းတဲ့ အတိုင္းလုပ္……ထ လုပ္လိုက္ရ နာေတာ့မယ္..”   “ဒီမွာ…သားသမီးခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာ….သိပ္မေျပာခ်င္ဘူး”     အေပ်ာ္မေလးမွာ…..လီးကို ပါးစပ္ႏွင့္ ျပန္စုတ္ေပးေနသည္။ တေခ်ာင္းလုံးကို လက္ ၂ဘက္ျဖင့္ အားရပါးရကိုင္ၿပီး မဆံမၿပဲ  ပါးစပ္ျဖင့္ ငုံရင္း လွ်ာထိပ္ေလးျဖင့္ လီးထိပ္ရွိ အေပါက္ေလးကို ကလီေနသည္။ ဘာမေျပာညာမေျပာႏွင့္ ဦးတုတ္ခ်ိဳတ ေယာက္ ဖလင္ကင္မရာႀကီးကိုင္ၿပီး ဓါတ္ပုံ႐ိုက္မည္ အျပဳ…

“ဒီမွာ ဦးေလး ရွင္ေက်နပ္ေအာင္လဲ က်မ ေအာင့္အီးသည္းခံၿပီးလုပ္ေပးတယ္..ဓါတ္ပုံေတာ့ မ႐ိုက္နဲ႔ေလ.”    “ဟ…ရင့္လွခ်ည္လား  ဓါတ္ပုံေလး႐ိုက္တာဘာ ျဖစ္လဲ ..ကဲဟာ…..႐ိုက္တယ္…ဟားးးးးး.” “မယုတ္မာနဲ႔ေနာ္….ရွင္ပိုက္ဆံေပးတိုင္း လုပ္ခ်င္တာ  လုပ္ရမယ္ထင္လား…”  “လုပ္တယ္…ဘာျဖစ္လဲ…အင္တာနက္ေပၚတင္ရင္ ..မင္းအတြက္ေတာင္…စီးပြားေရးတြက္ေခ် ကိုက္ ေသး”   “ဘာေျပာတယ္ရွင့္..ရွင္မိုက္႐ိုင္းလွခ်ည္လား….တျခားလူပဲရမယ္ …က်မေတာ့ မရဘူး…..႐ိုက္ခ်င္သပ ဆို … ေစာေစာက  ရွင့္သမီးကို ရွင့္ဟာရွင္႐ိုက္ၿပီး ေရာင္းစား..က်မကေတာ့..သြားေတာ့မယ္…ေနာက္လဲ မေခၚနဲ႔ေတာ့..” ဦးတုတ္ခ်ိဳ မ်က္ႏွာ ဝင္းခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ..ယု ..တေယာက္ အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီ ဆိုတာ..သူသိသည္။

အရက္ကေလးကလဲ မူးေနေတာ့ ရဲတာေပါ့…ဟား…..ဟုတ္ပ …ဒီဂ်ိဴမ ကို ဒီေန႔ညအျပတ္လိုးျပစ္ရမယ္…..ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီ  အပ်က္မေလးကို ေက်းဇူးတင္ရမလိုေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ။….ဟားးးး… ဦးတုတ္ခ်ိဳ တေယာက္ အရက္ပုလင္းႏွင့္ ကင္မရာ ကိုင္ၿပီး ယု  အခန္းထဲသို႔ ဒယိုင္းဒယိုင္ ေလွ်ာက္ခဲ့ေတာ့သည္။ ကံမ်ားေကာင္းခ်င္ေတာ့ ယု အခန္းက ေလာ့ခ်မထားေပ။ယခင္ကဆို …ယု အခန္း ေလာ့ခ်ထားတာ… သူေရခ်ိဳးေနခ်ိန္ေတာင္ အခန္းထဲ ဝင္မရ..အခုေတာ့ မုတ္ဆိတ္ပ်ားစြဲကိန္းစိုက္ေလသည္။

ဟားးးးး……… ဟားးးးး…………..ဝုန္း ဆိုသည့္ အသံႏွင့္ အတူ ယု ေတြ႕လိုက္ရတာက နံငယ္ပိုင္းေလး ခါးမွာစီးထားေသာ  ဦးေလး….အရက္ပုလင္း ႏွင့္ ကင္မရာ တလုံး..   “ဟင္….ဦးေလး…..ဒါ..ဒါ…ဘာလုပ္တာလဲ”   “သမီးကို ဆက္ဆီ Post လွလွေလး ႐ိုက္ေပးမလို႔ေလ…….ဟား….ဟား…ဟား…..”  “မယုတ္မာနဲ႔ေနာ္…ဦးေလး……ေရွ႕မတိုးနဲ႔ေနာ္….ေအာ္လိုက္မွာေနာ္……”    “ေအာ္ ေလ….ဟား….ဟား…..ဘယ္သူမွ မရွိဘူး….လာပါ ကေလးရယ္ မေၾကာင္ပါနဲ႔..ဟားးးးးး” “ကယ္ၾကပါဦး….မယုတ္မာနဲ႔ ေနာ္…..လူယုတ္မာႀကီး……..ေခြးႀကီး…..”  တံခါးေလာ့ခ်ဖို႔ ေမ့ခဲ့တာ ယု အတြက္ ပထမဆုံး အႀကိမ္….တခါတည္းကလဲ..အဲ ေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းပါလား…..

အို…လူယုတ္မာႀကီး တပတ္ပိုင္းေလးကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီ…မ်က္စိ ၂ ဘက္ လက္ႏွင့္ အုပ္ လိုက္သည္…မ်က္ရည္တို႔က ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာေတာ့သည္….ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး လူယုတ္မာႀကီးက အရက္ေမာ့ ေသာက္ၿပီး ကင္မရာကို ခုံေပၚတင္ ….ယုဆီလာ လက္၂ ဘက္ကို သူ႔လက္ႀကီးႏွင့္ခ်ဳပ္ၿပီး မေပၚသို႔..ေျမာက္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္  ….အရက္ ပုလင္းႀကီးကို ယု ပါးစပ္ထဲအတင္းထိုးထည့္လိုက္သည္။…ဆူးဝါးလွေသာ အရက္နံ…ၿပီးေတာ့…… ပါးစပ္ေရာ … လည္ေခ်ာင္းေတြပါ….ပူၿပီး ရင္ေတြပါပူသြားပါလား……..။

“ဟား…..သမီးက ဦးအတြက္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေတာင္ဝတ္မထားပါလား..ေကာင္းတယ္ … အသင့္ပဲေပါ့..ဟားးးး……” ယု မွား ၿပီ…..ေစာေစာကမွ ၾကည္ႏူးစရာေလးေတြ ေတြးၿပီး ေဘာင္းဘီ ခြွ်တ္မိသြားတာ…..ေခါင္းေတြ တျဖည္းျဖည္း မူးေနာက္လာ သည္…..႐ုန္းရေအာ္ရငိုရတာ အားအင္ေတြလဲ ကုန္ခမ္းေနၿပီ……ယု သိလိုက္တာက .. လူယုတ္မာႀကီး ယု ေပါင္ၾကားထဲေရာက္ေန ၿပီ….နံပါတ္ဒုတ္လို မာမာ ႀကီးက ယု ေစာက္ပက္ေလးကို တခ်က္ခ်က္ထိမိေနၿပီ……ဟို လူယုတ္မာႀကီးကလဲ…ယု ေပါင္ကို အရင္း ဆြဲၿဖဲေနၿပီ….အခ်ဳပ္ခံထားရေသာ လက္၂ ဘက္လဲ နာက်င္လွၿပီ…… လူယုတ္မာႀကီးက ဂါဝန္ေလးကို ခြၽတ္ဖို႔က်ိဳးစားေနသည္… မရ… .စိတ္မရွည္ေတာ့ပဲ……

ဆြဲၿဖဲလိုက္သည္…..အကာအကြယ္ မရွိေသာ ရင္အုံသည္..ေအးခနဲျဖစ္သြားသည္..ယု ေၾကာက္အားလန႔္အားႏွင့္ ႐ုန္းလိုက္ရာ… လက္၂ ဘက္ လြတ္သြားသည္။ လက္ ၂ ဘက္လြတ္သြားသည္ႏွင့္ ႏို႔ေပၚသို႔… ယွက္ၿပီးကာလိုက္သည္…ကာလိုက္ခ်ိန္တြင္ ေစာက္ ပတ္ေလးကို စို႔ႏွင့္  ႐ိုက္သြင္းလိုက္သလို….ေဝသနာစူးစူး…..ေသမတတ္ခံစားလိုက္ရသည္။ အဆီတဝင္းဝင္းမ်က္ႏွာႀကီးက ယု ပါး ျပင္ကို ကပ္နမ္းသြားသည္။အရက္နံ ခပ္စူးစူး ႏုတ္ခမ္းေမြး…ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတို႔၏

စူးရွရွထိုးစိတ္မႈ…….သံ႐ိုက္ထည့္သလို ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ခ်က္….လက္ၾကမ္းၾကမ္းႏွင့္ ထိေတြ႕ေနေသာ ရင္သားႏု ႏု….အားကိုးရာမဲ့ မိန္းမပ်ိဳတေယာက္၏ အားကိုးရာက မ်က္ရည္…..အျပင္မွာ မိုးကလဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခပ္ရမ္းရမ္း……  ယု..တ ေယာက္ ရွႈိက္ငိုရသည္မွာလဲ ေမာလွၿပီ…..တကိုယ္လုံးလဲ နာက်င္ေနသည္။ေစာင္ေလးၿခဳံရင္း…ဒူး ၂ ဘက္ လက္ႏွင့္ပိုက္ကာထား ေသာ္လဲ…ယု ကိုယ္ ယု အလုံၿခဳံသလို ခံစားေနရသည္။႐ုတ္တရတ္ ဆိုသလို… အခန္းတံခါးပြင့္သြားသည္….ယု  ေၾကာက္လန႔္တၾကားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚေလး………ေဒၚေလးမွ အထိပ္တလန႔္ အလိုမက်ေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္……

“ဟဲ့ …ေကာင္မ …ဘာျဖစ္ျပန္တာလဲ…..တရႈံ႕ရႈံ႕နဲ႔…က်က္သေရကို မရွိဘူး..အရက္တနံ႔ကလဲ ေထာင္းေနတာပဲ..”   “ဦးေလး…..သူ…..သူ……အက်င့္မေကာင္းဘူး…..”   “ဟင္…..! ! ! ! ! !”     ေဒၚေလးျဖစ္သူက ဘာမေျပာပဲ ေဒါသတႀကီး ျပန္ ထြက္သြားသည္။ ေဒၚေလးတို႔ အိပ္ခန္းတံခါးကို ဝုန္းခနဲ..ေနေအာင္ ပိတ္လိုက္ေသာ အသံ…..ေနာက္ေတာ့….   “ထစမ္းပါဦး…ဦး တုတ္ခ်ိဳ…..ရွင္ေတာ္ေတာ္ယုတ္မာတာပဲ…..”   “ဟ….မင္းက ပဲေျပာရတယ္ရွိေသး……ယုတ္မာေတာ့ဘာျဖစ္လဲ…..နင္ေတာင္  တျခားေကာင္နဲ႔ ေဖာက္ျပန္ေသးတာပဲ….ဟ…”

“အိုး…ဘာေဖာက္ျပန္လို႔လဲ….”  “ငါ မသိဘူးမ်ားမွတ္ေနလား…ဟိုေကာင္..အိမ္ေရွ႕ထိေတာင္လိုက္ပို႔တာ ငါမသိဘူးမ်ားထင္ေန လား” “အဲဒါ…အဲဒါ….အလုပ္က အလုပ္ရွင္သူေဌးေလးပါ..”    “ဟဲ..ဟဲ….ေကာင္ေလးက ဦးတုတ္ခ်ိဳေလာက္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဘူး မဟုတ္လား…..ဟား..မင့္တူမေတာင္ ငါကို ခိုက္သြားၿပီ….လာပါ….ဆႏၵေတြကို ထပ္ျဖည့္ေပးမယ္…”    “သြားပါ…လူလည္ႀကီး…”     ယု ဆက္ မၾကားခ်င္ေတာ့..ဒီအေျခအေနဆို ဒီအိမ္မွာ ယု ကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္မဲ့လူ မရွိေတာ့….ယု အေပၚအက်ႌေလး ေကာက္ ဝတ္ကာ…မိုးသဲထဲ ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္….။

ယု ဘယ္သြားရမလဲ….ယု အခု ဘာလုပ္ရမလဲ……ဘာကိုအားကိုးရမလဲ….မိုးကလဲ…ဘာ ကၿငိဳးမ်ားရွိလို႔႐ြာေနရတာလဲ…..မုန္းဖို႔ေကာင္းတာက ဘယ္သူလဲ…ေစာေစာစီးစီး ေသသြားတဲ့ မိဘ ၂ ပါးကိုလား….ယု ကံတရားကို လား…..ေလာကႀကီးကိုလား…… ယု တေယာက္ ေျခဦးတည့္ရာ..ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္မွာ ဘယ္ေရာက္လို႔ ေရာက္ေနမွန္းမသိ…ည အေမွာင္မွာ… ညငွက္မတို႔ ေပ်ာ္ပါးရာအခ်ိန္….ယစ္မ်ိဳးႏြယ္တို႔…ေပ်ာ္ျမဴးရာ အခ်ိန္…. ယု သြားေနတုန္းကို ကားတစီးေပၚမွ လွမ္း ေအာ္သြားေသးသည္…..လိုက္မလား..၁သိန္း ေပးမယ္..တဲ့…..ေယာက်ၤားေတြမ်ား ဒီကိစၥဆို ဘာမွမျမင္ေတာ့ဟု စိတ္ထဲက  ေဒါသထြက္ေနေပမဲ့ တကယ္ထြက္လာတာက မ်က္ရည္ေတြေလ…..မိုးေရေတြနဲ႔ ေရာၿပီး မ်က္ရည္မွန္းေတာင္ မသိႏိုင္ေတာ့ၿပီ…

“ယု….အခ်စ္….ယု….ယု ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္….ယု ပါ…လား…” “ကို….ကိုေလး…………..”    မထင္မွတ္ပဲ ကိုေလးနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရ တာ…..ဘာပဲေျပာေျပာ အားကိုးစရာရေနေတာ့သည္။ ယု တေယာက္ မိုး႐ြာထဲ…ကိုေလးကို ဖတ္ၿပီး ရွႈိက္ႀကီးတငင္ ငိုခ်လိုက္ ေတာ့သည္….။  “ဘာျဖစ္တာလဲ ခ်စ္ရယ္….ေျပာစမ္း…ကို႔ ကို….စိတ္ပူလိုက္တာကြာ…”   ယု ဘာမွမေျပာပဲ…ကိုေလး၏ ရင္ခြင္ထဲ  ေခါင္းေလးတိုး….ခပ္တင္းတင္းဖတ္ၿပီး အားရေအာင္ ငိုေလသည္။ “လာ….ခ်စ္…..ကို႔အိမ္က ဒီနားမွာ…..ေအးေနမယ္….အိမ္ ေရာက္မွေျပာ….”

ကိုေလးအိမ္ခန္းသို႔ ေရာက္လာေလသည္။ ကိုေလးမွာ တဘက္ႏွင့္ ယု ကို သုတ္ေပး….ကိုယ္ဖာသာလဲသုတ္… ၿပီးေတာ့…..ယု ကို  ေစာင္ တထည္ႏွင့္ပတ္ထားေပးေလသည္။ ထို႔ေနာက္…..အိမ္ခန္းေနာက္ေဖး..သို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ ထြက္သြားေလသည္။ ျပန္ထြက္ လာေတာ့……ေရေႏြးခပ္ပူပူတခြက္…လီမြန္တီး တထုတ္…..ပါလာသည္။ “အခ်စ္…ေသာက္လိုက္ေနာ္…..ကို..ေဖာ္ေပး မယ္…..အရက္ေတြလဲ ေသာက္လာေတာ့ နဲနဲ အမူးေျပတာေပါ့..ေနာက္မွ..ဘာျဖစ္တယ္ ဆိုတာေျပာျပေနာ္….”

ကိုေလးတေယာက္….လီမြန္တီးေဖ်ာ္ေနတာကို ယု အဓိပၸါယ္မဲ့စြာ…ေငးေနသည္…။ကိုေလး လီမြန္တီးခြက္ကို စိတ္ႀကိဳက္ေမႊၿပီး မွ…..ယု ကို လွမ္းေပးလိုက္ေလသည္။….ယု တငုံ သာသာ…ေမာ့လိုက္သည္ႏွင့္….အရက္နံ႔ တေထာင္းေထာင္းတို႔ ျပန္အန္ထြက္လာ ေလေတာ့သည္။  ေအာ့……ေအာ့…….  ယု ကြၽႏုပ္ေရွ႕တြင္ ပ်ိဳ႕အန္ေလေတာ့သည္။……ညႇက္ခ်ာဖ်ား…..ကြၽႏုပ္ေတာင္…ဖီး တတ္..လီးေတာင္ၿပီး စိတ္ႂကြေသးသည္ပဲ……ယုလို ခံစားလြယ္ေသာ မိန္းခေလးတေယာက္ အဖို႔…..အဘယ္သို႔ရွိအံ့နည္း။ ယုသည္  အန္ေနရာမွ ခုံေအာက္သို႔ လဲက်ကာ..သတိေမ့ေမ်ာသြားသည္။ကြၽႏုပ္လဲ ေခါင္းနပန္းႀကီးၿပီး…တြဲဘက္ ေဒဝီထံ ၾကည့္လိုက္ ရာ…..ေဒဝီမွာလဲ …..အန္ထားသည္မွာ..အမွႈိက္ပုံႏွင့္ ျပည့္လုၿပီျဖစ္ေလသည္။ “ေဟ့ေကာင္ေတြ…..လာၾကဦးဟ……ဒီမွာေမ့ကုန္ ၿပီ…”

“ဟင္….ဆရာ ဘာလုပ္လိုက္တာလဲ…၂ ေယာက္လုံး ေမ့ေတာ့ေတာ့ပဲက်န္တယ္”    ျပာယာျပာယာႏွင့္ ေရာက္လာေသာ ရဲေဘာ္  သေဝထိုးမွေမးေလသည္။ တခုခု ခိုင္းလိုက္လွ်င္ သေဝထိုးၿပီး ၾကာတတ္ေသာေၾကာင့္ မူရင္းအမည္ေပ်ာက္ကာ….သေဝထိုး…ဟု  တြင္ေလေတာ့သည္။လူကလဲ ရဲသာျဖစ္လာတာ ေဗလုဝ ထက္ပင္ ပိန္ၿပီးေသးေနေသးသည္။  “ေဟ့ေကာင္…သေဝထိုး …ပုေလြ ႐ိုး….မေအ…..ငါေနာ္…ေျပာလိုက္ရမေကာင္းရွိမယ္..ကုန္ေအာ္ကိုေခၚလိုက္..” “ဆရာ…ဘာမွ ထပ္မလုပ္နဲ႔ေနာ္…”   “ဟာ…ဒီ ေကာင္ သေဝထိုးေနျပန္ၿပီ….ငါက ဘာလုပ္ရမွာလဲ …

လူပ်ိဳကြ….ငါေျပာလိုက္ရမေကာင္းေတာ့ဘူးေနာ္…..သေဝထိုး..ပုေလြ႐ိုး…မေအ….သြားေခၚ..ခု..” ရဲတပ္ဖြဲ႕မွ…တပ္ တစိတ္ ေခၚ ၿပီး  ေဆး႐ုံသို႔လာေလသည္။ေဆး႐ုံေရာက္သည္  ဆိုရင္ပဲ..ေဒဝီကေတာ့..အခ်ိဳေရေလးေသာက္ကာ သက္သာေသာ္လဲ..ယု  မွာ…..ေဒဝီႏွင့္ အတူ…စမ္းသပ္ခန္းထဲ လိုက္သြားေလသည္။…ကြၽႏုပ္..ကိုေလးႏွင့္..တပ္စုတစိတ္ ကေတာ့ အျပင္မွာပဲက်န္ခဲ့ ေတာ့သည္။   “ဆရာ….က်ေနာ္..ကို တခုေလာက္ကူညီပါလား”   “ဘာကူညီရမွာလဲ ကိုေလးရ..ေျပာ…ငါတတ္ႏိုင္ရင္ ..တတ္ႏိုင္တာ  အကုန္လုပ္ေပးမယ္…” “အခု..ယု ..ကလဲ..သိပ္ေနမေကာင္းဘူးဆရာ…..အဲေတာ့”

“အဲေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ကိုေလး”  “ဒီလိုပါ ဆရာ….ဒီကိစၥက ေထာင္က်မဲ့ အမႈဆိုတာ က်ေတာ္သိပါတယ္…အဲေတာ့…တရားခံက က် ေနာ္ဆိုၿပီး…” “ေတာ္ေတာ့ ကိုေလး….မင္းက အမႈထမ္းေကာင္းပါကြာ….မင္းခ်စ္တယ္ဆိုတာသိပါတယ္….ဒါေပမဲ့….” “က်ေနာ္ဒူး ေထာက္ေတာင္းပန္ ပါတယ္ ဆရာရယ္”  “ငါလဲ မင္းကို ျပန္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ….”   ကြၽႏုပ္ ေတာင္ပန္ရတာေပါ့…မေတာင္းပန္ လို႔လဲမရ….ကြၽႏုပ္လိုက္ေသာ အမႈသည္ အမႈႀကီး..ၿပီးေတာ့ တရားခံကလဲ ဝန္ခံေနေတာ့…..   “လုပ္ၾကပါဦး……”   ေဒဝီေအာ္သံ စူးစူးရွရွၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္..စမ္းသပ္ခန္းသို႔ ကိုေလးႏွင့္ ကြၽႏုပ္ ေျပးဝင္လိုက္သည္။..ယုက သူဗိုက္သူ…ထု႐ိုက္ ေနသည္…..

“ဒီကိုယ္ဝန္ကို မလိုခ်င္ဘူး…ပ်က္ဟာ…ကဲ…ကဲ……”   “ယု …ယု ….ေတာ္ေတာ့…..ယု …မလုပ္နဲ….ယုယု..ေျပာမရဘူးလား..ကဲ ကြာ…”  ျဖန္း………..ကိုေလး လက္ဖဝါးက ယု ပါးေပၚသို႔ အရွိန္ျပင္းစြာ..က်ေရာက္သြားသည္။   “႐ိုက္ပါ ကိုရယ္…..႐ိုက္ လိုက္ပါ….အေသသာ သတ္လိုက္ပါေတာ့…..”   “မဟုတ္တာ..အခ်စ္ရယ္…..ကို မ႐ိုက္ရက္ပါဘူး….ယု နာသြားေသးလား….”    “ယု  ဒီကိုယ္ဝန္ႀကီး မလိုခ်င္ဘူး…..ဒါ….ဟို..လူယုတ္မာႀကီးရဲ႕……..”  “ေတာ္ေတာ့အခ်စ္…..ကိုကို႔အခ်စ္ ခႏၵာကိုယ္ထဲ ဝင္လာတာ  ကို႔ရင္ေသြးပဲေပါ့ခ်စ္ရယ္…ကို႔ ကိုခ်စ္ရင္ေမြးေပးေနာ္….အခ်စ္”

“ေအာ္..ကိုရယ္…………..”   ကြၽႏုပ္.လက္ကိုင္ပုဝါထုတ္ကာ ေဒဝီ ကို လွမ္းေပးလိုက္သည္။ ေဒဝီက မယူ….အရွက္ေျပ..ကမ္းေသာလက္ကို ဆန႔္ထုတ္ၿပီး….ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ေျပာင္ေနေသာႏွ ဖူး….နီေနေသာ ႏွာေခါင္းတို႔ကို သုတ္လိုက္သည္။ ယု က ကြၽႏုပ္ကို ၾကည့္ၿပီး..သူမ၏ အေၾကာင္းကို ဆက္ေျပာရန္ ဟန္ျပင္ေလ သည္။ေဒဝီက ေဘာပင္ႏွင့္စာအုပ္ အဆင္သင့္ လုပ္ေနသည္။ အမုန္းမ်က္ႏွာ….အငိုမ်က္လုံး….လြတ္မထြက္ေအာင္ ဆုတ္ကိုက္ထား ေသာ လက္တဘက္……….ယုယစြာေထြးေပြ႕ထားေသာ…ကိုေလးလက္တစုံ…..ယု ရင္ထဲမွာေတာ့ မီးေတာင္တခု….ေပါက္ကြဲမယ့္ ပုံ………………………..

အေမွာင္၏ အနက္ရွႈိင္းဆုံး (သို႔) အေမွာင္ကမာၻထဲမွသနားစရာမိန္းခေလး(သို႔) ယု ၏ အၾကမ္းဆုံးဘဝမွတ္တိုင္  ဒီေန႔ ယု ေမြးေန႔  သို႔ေသာ္…ယု မေပ်ာ္ႏိုင္…..ယု အတြက္..မည္သို႔မည္ဖုံ အိမ္ျပန္ရမည္နည္း။ ကိုေလးအိမ္ပဲ ေနရမလား…..ယု စိတ္ေတြ ရႈပ္ေထြး ေနသည္…ဒီေန႔ အဝတ္တထည္ကို ခ်ဳပ္ေနတာ..မွားလိုက္ ျပန္ျပင္လိုက္ႏွင့္.. ဒီေန႔ လစ္မစ္အျဖစ္….အထည္ ၂၀ မွာ ၁ဝထည္ပင္မ ၿပီးႏိုင္….နာရီၾကည့္ေတာ့ ၄ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ …အိမ္ျပန္ခ်ိန္က နီးလာသည္ႏွင့္ အမွ် ….စိတ္ေရာ လူပါ…ဂဏာမၿငိမ္…အလုပ္ကမ ၿပီး… …႐ုတ္တရက္ ဆိုသလို ယု နာရီဆီ မ်က္လုံးေရာက္သြားျပန္သည္။…ဟင္….နာရီေအာက္မွာ …ဟို လူယုတ္မာႀကီး….ယု  ေခါင္းကို ငုတ္ခ်လိုက္သည္..မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဟု ျပန္ေတြးၿပီး..ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။

..ဟိုလူယုတ္မာႀကီးမရွိေတာ့….စိတ္ထဲမွာလဲ…ငါ့နယ္…အေတာ္ေၾကာက္ေနပါလားဟု..ေတြးေနတုန္း.. “ဟဲ့ ေကာင္မ..ဒီေန႔  အထည္လဲ မၿပီးဘူး နာရီကလဲ ၾကည့္ႏိုင္လြန္းတယ္…ဘာျဖစ္ေနလဲ..” “ဆ…ဆရာ…ဟို…ဟိုေလ…ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး..”   “အလုပ္ က်ေတာ့လဲ ေသခ်ာမလုပ္ဘူး….ဒီမွာလုပ္ေနတာ   ..အိုေသေတာ့မယ္….မနက္ျဖန္က်ရင္. .ဒီေန႔အတြက္ေရာ..မနက္ျဖန္အတြက္ ပါ  ေပါင္းလုပ္..မၿပီးရင္ မျပန္နဲ႔… ” “ဟုတ္..ယု..ၿပီးေအာင္..အကုန္လုပ္ေပးပါ့မယ္…”   “နင္တို႔က ေျပာလိုက္ရင္ ဟုတ္ဆိုတာႀကီး ပဲ..ၿပီးမွ ေဆာက္တလြဲလုပ္တာ….ေရာ..ဒီမယ္ နင့္အတြက္စာအိတ္ေရာက္တယ္…ရႈပ္ရႈပ္ယွက္ယွက္..ေနာက္ မပို႔နဲ႔လို႔..ေျပာ လိုက္…”

“ဟုတ္…”  “ေျပာလိုက္ရင္ဒီလိုခ်ည္းပဲ ေကာင္မေတြ နံ႔ကို နံ႔တယ္..” သူေျပာခ်င္တာေျပာၿပီး… ႀကီးၾကပ္ေရးမႈးထြက္သြားေလသည္။စာအိတ္ေလးၾကည့္ေတာ့ ပို႔သူအမည္မပါ…ယုယု အတြက္ ဆိုေသာ..စာသား သာပါေလ သည္။ယု..စိတ္ဝင္တစား..စာအိတ္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။……ဟင္…… ဒါ…..ဒါ…..မေန႔ညက ပုံေတြပါလား……။အဝတ္အစားမ လုံတလုံ ႏွင့္ ငိုေနေသာပုံမ်ား… .လူယုတ္မာႀကီး ယုတ္မာစဥ္က ႐ိုက္ထားေသာ ပုံမ်ားပင္….။ယု တေယာက္..ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့…လူယုတ္ မာဦးေလး …လက္ခလယ္ေလး လႈပ္ၿပီး ေခၚေနသည္… တေနရာကေနၿပီး…။

ယု..ခပ္သုတ္သုတ္ပင္. .လွမ္းေခၚေသာေနရာသို႔ ထြက္ခဲ့သည္ ။ ပစၥည္းမ်ား စီထားရာ စကၠဴပုံးမ်ား နား အေရာက္.. “ဦးေလး..ဘာ လာလုပ္ျပန္ၿပီလဲ….သြားပါေတာ့”   “တူမ လိမၼာေလးကလဲ…တူမျပန္လာတဲ့ထိ…ဦးေလးမေစာင့္ႏိုင္လို႔ လိုက္လာတာ…လာပါ ကြာ..လိုးရေအာင္…” လိုးရေအာင္ဆိုေသာစကားသည္..ယုနားထဲ သံရည္ပူေလာင္းခ်လိုက္သလိုပင္…လူယုတ္မာ ဦးေလးမွာ  အလုပ္ထဲပင္ မေရွာင္ေတာ့ပဲ…လုပ္မယ္ဆိုၿပီး…ယု ပုခုံးကို လာကိုင္ေလသည္။ယု က ႐ုန္းၿပီး “ေအာ္..လိုက္မယ္ေနာ္….ဒါ ရွင့္အိမ္မ ဟုတ္ဘူး..အလုပ္…ေနာက္ၿပီး က်မက ရွင့္မယားလဲ မဟုတ္ဘူး..လြတ္..” “ဟား…ေအာ္ေလ..မယားေလးရဲ႕ မင္းသိကၡာ..ကိုမ ေထာက္ရင္ ေအာ္ေပါ့…..ေအာ္တာတို႔. .႐ုန္းတာလို႔.. လုပ္လို႔ကေတာ့..နင့္သူေဌးဆီ..ဒီပုံေတြ ေရာက္ၿပီသာမွတ္လိုက္… ဟားး….လိမၼာပါတယ္ မယားငယ္ေလးရယ္..ဟဲ… ဟဲ… ”

ယု ဘာမွမေျပာသာေတာ့….သူျပဳသမွ်..ခနေတာ့ ေအာင့္အီးသည္းခံၿပီးေနရေတာ့မည္..မဟုတ္ပါလား… ႏုတ္ခမ္း ေလးကို ေပါက္ထြက္မတတ္ကိုက္ရင္း….အံႀကိတ္ကာ…မ်က္ႏွာတဖက္လွည့္…..ေနလိုက္ေတာ့သည္။ ဦးတုတ္ခ်ိဳကေတာ့ မွႈိရေသာ မ်က္ႏွာမ်ိဳးျဖင့္…ယု ရင္ဘက္ကို လက္၂ ဖက္ႏွင့္ ဂ်ဳံနယ္သလို အားပါးတရ… ကိုင္ေနေလေတာ့သည္။..အားရၿပီဆိုမွ….ေအာက္ရွိ စကပ္ကိုလွမ္ၿပီး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးကို ႏွႈိက္လိုက္ရာ…………….

“ဟဲ့..ေယာင္းမ….ဘာလုပ္ေနတာလဲ” သူငယ္ခ်င္း တေယာက္မွ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ လွမ္းေမးေလသည္။..ယု မ်က္ႏွာကို ခ်က္ခ်င္းျပင္ လိုက္ၿပီး…. “ဦးေလးေလဟယ္…ဒီေန႔ အိမ္ကိုေစာေစာျပန္ဖို႔ လာေျပာေနတာ…”   “နင့္ေမြးေန႔မွန္းသိလို႔လားဟ….ေအးဟာ…နင္တို႔ ဦးေလးက ေတာ္ေတာ္ဂ႐ုစိုက္တာပဲ….ဒါနဲ႔ နင့္ကို ႀကီးၾကပ္ေရးမႈးက ေနရာ မွာမေတြ႕လို႔ေျပာေနတယ္ဟ…ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့ဦး”   “ေအး..ေယာင္းမေရ…”    ဦးတုတ္ခ်ိဳလဲ ခ်က္ခ်င္း အခ်ိဳးေျပာင္းၿပီး ယု သူငယ္ခ်င္းကိုၿပဳံးျပေလသည္။….ယု သူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလး ထြက္သည္ႏွင့္…..အံႀကိတ္ကာ..တိုးတိုး..ေျပာၿပီး..ထြက္သြားေလသည္။

“ေကာင္မ ကံေကာင္းတယ္မွတ္….ည က် ေစာေစာျပန္လာခဲ့……ငါ..နင့္ကို လိုးဖို႔ေစာင့္ေနမယ္ မယားငယ္ေလး….ျပန္မလာရင္ ေတာ့..နင့္ဓါတ္ပုံေတြ….ဘာျဖစ္သြားမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ေန…..” ယု တေယာက္ စက္႐ုံဆင္းသည္ႏွင့္ လူယုတ္မာဦးေလး အရိပ္အေျခၾကည့္ၿပီး..ကိုေလးတို႔ အခန္းသို႔ လာခဲ့ေတာ့သည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကိုေလးက မေရာက္ေသး….ယု တေယာက္ မီးပင္မဖြင့္ႏိုင္ပဲ..မီးဖိုေခ်ာင္ ထဲသို႔ တန္းဝင္ခဲ့သည္….ေတာ္ေသးတာက လျပည့္ည ျဖစ္ေနေတာ့….အလင္းေတြက မႈံဝါးဝါး ေလးျမင္ေနရသည္။ လေရာင္ဝါးဝါးေအာက္… တက်ီက်ီႏွင့္ ေသြးေနေသာ…ဓါးသြားတလက္…..အမုန္းမ်ားစြာႏွင့္ ျပည့္ေနေသာ မ်က္ဝန္းက ဓါးကို အာ႐ုံစိုက္ၿပီး ေသြးေနသည္။ ယု ၏စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီဓါးနဲ႔ လူယုတ္မာႀကီးလက္ေမာင္းကို ထိုး… ေၾကာက္ေလာက္ၿပီဆိုမွ.. ဓါတ္ပုံေရာ ဖလင္ပါေတာင္း…ၿပီးရင္ ကိုေလးအိမ္ျပန္…..ကိုေလးနဲ႔ပဲ တသက္လုံး အတူေနမယ္…….။ဓါးေသြးေနေသာ…ေကာင္မေလး ယု ၏ အေတြး……….

“Happy Birthday ပါ..ခ်စ္…..ခ်စ္ေမြးေန႔မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစေနာ္” “လန႔္လိုက္တာ ကိုရယ္…..ယု ေပ်ာ္ပါတယ္….ယု ဒီေမြးေန႔ ကို  အေပ်ာ္ဆုံးပဲ…သိလား”   ဓါးကို ယု တေယာက္…ေခ်ာင္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ဒီအစီအစဥ္…ဒီအျဖစ္အပ်က္နဲ႔…မေန႔က ျဖစ္ ပ်က္ခဲ့သမွ် ယု ခ်စ္ေသာ ကို တေယာက္ မသိေစ..မျမင္ေစခ်င္…ကို႔ ကိုယု သိပ္ခ်စ္လိုေပါ့…ကိုရယ္..  “ကဲ…ခ်စ္..ေမြးေန႔မွာ ေဟာ့ဒီ ေမြးေန႔ကိတ္ေပၚက ဖေယာင္းတိုင္ေတြ မႈတ္ၿပီး ဆုေတာင္းရင္ ဆုေတာင္းျပည့္တယ္တဲ့..မႈတ္လိုက္ၿပီးဆုေတာင္းလိုက္…ယု…”    ယု တေယာက္..ဖေယာင္းတိုင္မ်ား မႈတ္ၿပီး ဆုေတာင္းလိုက္သည္…ကိုနဲ႔ ဒီေန႔က စၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ အတူေနရပါလို၏…..ဟု သာ။ ။

“ခ်စ္…ဘာေတြ ဆုေတာင္းေနတာလဲဟင္…ကို သိခြင့္ရွိရင္ေပါ့”   “သိရပါတယ္ကိုရယ္……ကိုနဲ႔ အတူတူေနရပါေစလို႔ ဆုေတာင္း တာေပါ့..”   “ကို ေပ်ာ္လိုက္တာ ယုရယ္…”   “ကို႔ ကိုတခုေလာက္ေျပာခ်င္တယ္..ကို အထင္မေသးရဘူးေနာ္..”   “ေျပာေလ ခ်စ္….ဘာေျပာမလို႔လဲ….”   “ယု….ယု..ေလ….ကိုနဲ႔ ဒီေန႔က စၿပီးအတူေနခ်င္တယ္…ယု အိမ္မျပန္ခ်င္ဘူး…”   “ယု..တကယ္ေျပာ တာလား..ဟင္”  “ဘာလဲ ..ယု ကို အထင္ေသးသြားၿပီမဟုတ္လား…”  “ဟာ….ဘယ္နဲ႔ အထင္ေသးရမလဲ…ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ေသခ်ာ ေအာင္ ျပန္ေမးတာ.. ကိုယ္နားၾကားမ်ား မွားေနသလားလို႔ ”  “သြားပါ..လူဆိုးႀကီး….”   “သြားတာေပါ့..အိပ္ခန္းထဲ…မဂၤလာဦးည  ဆိုေတာ့ ကိုေလးတို႔..အိုရခ်ည္ေသးရဲ႕…ဟားးးးး…..” “သူေနာ္…ေျပာေလ ဆိုးေလ..မလုပ္နဲ႔ …လာမွာေပါ့ကြာ ျဖည္းျဖည္းေပါ့….သူ  သိပ္ကဲေနတယ္ေနာ္….” အိပ္ခန္းထဲပင္မေရာက္ေသး..ကိုေလး ..ယု ကို အနမ္းမိုး ႐ြာသြင္းေတာ့သည္။ေအာ္…

ႏူးညံ့လိုက္တဲ့အနမ္း. .သိမ္ေမြ႕ခ်ိဳမိန္ေသာ အထိအေတြ႕…….အခ်စ္၏အရသာနဲ႔ အခ်စ္မဲ့ အရသာ… အေတာ္ကြာပါလား..လို႔ ယု ေတြးေနမိေတာ့သည္။အေပၚမွ ဝန္ထမ္းရွပ္ေလး ကိုေလး တယု တယ ခြၽတ္လိုက္သည္။ ယုကလဲ အလိုက္သင့္….။ၿပီးေတာ့ စကပ္ ဇစ္ေလး ဆြဲခ်လိုက္သည္….ယုတေယာက္ေခါင္းေလးေမာ့ၿပီး မ်က္စိမွိတ္ထားလိုက္သည္။ ကိုေလးက ယု လည္ပင္းေလးကို ဖြဖြ ေလး အနမ္းေခြၽေနသည္။ ကိုေလး လက္ ၁ စုံကလဲ ယု ၏ ရင္သားကို ေဘာ္လီေပၚမွ ဖြဖြေလး ပြတ္သတ္က်ီစယ္ေနသည္။ယု ၏  လက္၁ စုံကလဲ ကိုေလးေက်ာျပင္ကို ခပ္ဖြဖြေလး ကုတ္ျခစ္ရင္း…ကိုေလး၏ အခ်စ္ကို အျပန္အလွန္..သက္ေသျပေနသည္။ ယု  ရင္သားတို႔..တင္းမာလာသည္ႏွင့္ အမွ် ေဘာ္လီအေဟာင္းေလး ၾကပ္သလိုလို ခံစားလာရသည္။ကိုေလး လက္ တစုံက ရင္သားေပၚ မွ ေနာက္ေက်ာဘက္ကို တျဖည္းျဖည္းေ႐ႊ႕လ်ားလာၿပီး ေဘာလီခ်ိတ္မ်ားကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။

ရင္သား လြတ္လပ္မႈနဲ႔ အတူ….ယု  ပါးစပ္မွ အာ….ဟု ရမၼက္ရွႈိက္သံႏွင့္ အသံေလး ႏုတ္ဖ်ားမွ ခပ္တိုးတိုး ယိုစိမ့္ထြက္လာေလသည္။ ႐ုန္းထြက္လာေသာ ရင္သား တင္းတင္းေလးကို လက္ ၂ ဖက္ျဖင့္ အသာ ပြတ္ၿပီး ကိုေလး ေခါင္း ေအာက္သို႔ အနဲငယ္ ေစာင့္ငဲ့ၿပီး လွ်ာထိပ္ေလးျဖင့္ ပင့္လွက္ လိုက္သည္။ …..အင္း..အင္…..အင္……။ကေလးငယ္ ႏွိ႔စို႔သလို ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို ကိုေလး စုတ္သက္ လိုက္သည္ ဆိုရင္ပဲ…  ပန္းေရာင္လိုလို ညိဳတိုတို ႏို႔သီးေခါင္းေလးမွာ မာၿပီး ေထာင္မတ္လာသည္။ကိုေလးက ႏို႔ကို စုတ္လို႔ ဝၿပီဆိုမွ ယု လက္ေလး ၁ ဖက္  မွာ ကိုေလးေဘာင္းဘီထဲသို႔ ကိုေလး၏လက္ အကူအညီႏွင့္ ေရာက္ရွိေနေလၿပီ။ ယု အသဲယားသလို အူယားသလို ျဖစ္ေနၿပီး ကို ေလးလီးႀကီးမွာ ေက်ာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထကာ.. အမာဆုံး အတုတ္ဆုံး အခ်ိန္သို႔ပင္ေရာက္ရွိေနေလၿပီ။……ၿပီး