မင္ေၾကာင္ ထိုးျခင္း ဓေလ႔
=======================
=======================
ေဆးမင္ထိုးတယ္ဆိုရာမွာ ယေန႔ေခတ္ တက္တူးထိုးသလို ဒီပံုေလးလွလို႔ ဒီပံုေလးထိုးေပးပါေလာက္ေျပာၿပီး တက္တူးဆရာက ထိုးေပးလိုက္ရံုနဲ႔ ၿပီးမသြားပါဘူး။
ေဆးမင္ထိုးတဲ့အခ်ိန္ လိုက္နာရမယ့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြရွိေနပါေသးတယ္။
ေဆးမင္ထိုုးမယ္လို႔ စၿပီး ျပင္ဆင္ၾကၿပီဆိုတဲ့အခါ ဦးစီးျပဳလုပ္သူ မင္ေၾကာင္ဆရာက သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာတစ္ဝိုက္ကို အရင္ဆံုး ပရိတ္ေရျဖန္း၊ ဆန္မန္းေပါက္ေပါက္ၾကဲၿပီး မႏၱာန္ေတြ ရြတ္ဆိုရပါတယ္။ ပတ္ပတ္လည္မွ ရာဇမတ္ကာၿပီး ပရိတ္သဲျဖဴေတြ ခင္းလို႔ ေထာင့္ေလးေထာင့္မွာ ငွက္ေပ်ာပင္ေတြစိုက္၊ ၿဂိဳဟ္ရွစ္လံုးေန႔နံသင့္ ပန္းေတြ၊ အညြန္႔အခက္ေတြကို အမိုးပတ္ပတ္လည္မွာ ဆြဲခ်ိန္ထားရပါတယ္။ အမိုးအတြက္ကေတာ့ ေန႔နံသင့္အပ်ိဳတစ္ေယာက္တည္းက ရက္လုပ္တဲ့ ဖ်င္ျဖဴမွာ ပထမံ စမရုပ္ေတြ၊ အင္းေတြကို ဟႆၤျပဒါးနဲ႔ ေရးျခယ္ၿပီး မိုးပါတယ္။ ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ ေန႔နံသင့္ အပ်ိဳေလးေတြရက္တဲ့ တင္းတိမ္ေစာင္ေတြကို ပရိတ္ခ်ည္ေတြ တြဲၿပီး ကာရံပါတယ္။ ေျမေပၚမွာေတာ့ အလယ္ေၾကာခြာၿပီးတဲ့ ငွက္ေပ်ာရြက္ေတြကို ဆီမန္းလိမ္းၿပီးခင္းထားရပါတယ္။ ဒါကို ေမွာင္ခန္းလို႔ေခၚပါတယ္။
ေဆးမင္ထိုးမယ့္ ကာလသားက ေမွာင္ခန္းထဲ မဝင္ခင္ ေရမိုးသန္႔စင္ၿပီးေခါင္းျဖီးလို႔ ပုဆိုးသစ္စည္းထားရပါတယ။္ အခ်ိန္က်လို႔ ေမွာင္ခန္းထဲ ဝင္မယ့္အခါ ေမွာင္ခန္းမွွွွွွွာဝဲေပါက္ ၊ ယာေပါက္ ရွိသည့္အေလ်ာက္ ဝဲေပါက္ကဝင္သူကို ဝဲေမွာင္၊ ယာေပါက္က ဝင္သူကို ယာေမွာင္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ယာေမွာင္ဆိုတာကေတာ့ ေဆးအင္းေတြမပါဘဲ အလွအပအတြက္သာ ထိုးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုထိုးမယ္ဆိုရင္ ဦးစီးမင္ေၾကာင္ဆရာက သံုးကြက္၊ ငါးကြက္၊ ကိုးကြက္အစရွိသျဖင့္ ထိုးေပးၿပီးရင္ က်န္တဲ့အကြက္ေတြအတြက္ လက္ေထာက္ တပည့္ ၂ေယာက္က တစ္ျပိဳင္တည္း ျဖည့္ထိုးေပးပါတယ္။ ဒီႏွစ္ေယာက္ေညာင္းလာရင္ က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္က အစားဝင္ၿပီး အလြယ္တကူထိုးေပးႏုိင္လို႔ ယာေမွာင္သမားတစ္ေယာက္ကို အခ်ိန္ တစ္နာရီ၊ ႏွစ္နာရီေလာက္သာ ၾကာပါတယ္။
ဝဲေမွာင္မွာေတာ့ ဒီလိုလုပ္လို႔မရေတာ့ပါဘူး။ သူ႕ကိုေတာ့ ဦးစီးဆရာနဲ႔ ေန႔သင့္နံသင့္ေရြးထားတဲ့ မင္ေၾကာင္ဆရာ ၂ေယာက္ စုစုေပါင္း ၃ေယာက္ကသာ ထိုးေပးႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ႀကိမ္မွာလည္း ဆရာတစ္ေယာက္သာ ထိုးေပးရပါတယ။္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ မင္ေသ့ကြက္ (မင္ေၾကာင္ကြက္)ေတြကို အစီအစဥ္အတိုင္းသာ လွည့္ပတ္ထိုးေပးရပါတယ္။ တစ္ဘက္တည္းမွာ အျပည့္ထိုးၿပီးမွ ေနာက္တစ္ဘက္ ကူးထုိးလို႔ မရပါ။ ေဆးထိုးစဥ္မွာ မႏၱာန္က်ဴးရပါေသးတယ္။ မင္ေသ့ကြက္တိုင္းကို ေဆးအင္းအစီအရင္ေတြအတိုင္း နကၡတ္္သင့္သည့္အတိုင္း ထိုးေပးရပါတယ္။ ဆိုလိုတာက မင္ေၾကာင္ထိုးတဲ့အခါ ဘယ္မင္ေသ့ကြက္ကို ဘယ္နကၡတ္သင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ ထိုးရမယ္ဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ရွိေနပါတယ္။
ဝဲေမွာင္မွာထိုးမယ့္ ကာလသားကလည္း မင္ေသ့မထိုးခင္ ေဆးစင္ကို ထိျခင္းငါးပါးနဲ႔ရွိခိုးရၿပီးေနာက္မွာ ငါးပါးသီလ ခံယူရပါတယ္။ ၿပီးရင္ စည္းထားတဲ့ပုဆိုးကိုခၽြတ္ၿပီးကိုယ္လံုးတီးနဲ႔ မင္ေသ့ဆရာေတြကို ရွိခိုးရပါတယ္။ ၿပီးရင္ေတာ့ အနာႀကီး၊ အိုင္းအနာ ၊ ေပြးစတဲ့ ေရာဂါေတြ မရွိေၾကာင္း၊ ေယာက္်ားစင္စစ္ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ကိုယ္ကို သံုးပတ္လွည့္ၿပီး စစ္ေဆးခံ၊ ေမးျမန္းခံရပါတယ္။ ၿပီးရင္ေတာ့ မႏၱာန္စုပ္လို႔ နံ႔သာျဖန္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေဆးမင္ထိုးဖို႔ လဲေလ်ာင္းၿပီး အခ်ဳပ္ခံရပါတယ္။ ေဆးမင္ထိုးမယ့္သူကို ခ်ဳပ္မယ့္သူ ေလးေယာက္ရွိပါတယ္။ ဒီေလးေယာက္ကလည္း ေဆးမင္ထိုးမယ့္သူနဲ႔ ေန႔နံသင့္သူမ်ားသာျဖစ္ရၿပီး ပုဆိုးသစ္စည္းထားတဲ့သူေတြသာ ျဖစ္ရပါတယ္။
ဦးစီးမင္ေသ့ဆရာႀကီးက သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာေတြမွာ ၿဂိဳဟ္ႀကီးရွစ္လံုးရုပ္၊ ကုမၻဏ္ရုပ္၊ ေဇာ္ရုပ္၊ ဂဝံရုပ္၊ ဝက္ကုန္းရုပ္၊ ေၾကာင္ရုပ္ စတာေတြကို ထိုးၿပီးမွ က်န္တဲ့အျဖည့္ရုပ္ေတြကို လက္ေထာက္မင္ေသ့ဆရာေတြကို ထိုးခိုင္းေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ခါးကိုပတ္ၿပီးမင္ေသ့ထိုး၊ ခါးကေန ေပါင္ကိုဆက္၊ ေပါင္ကမွ ဒူးကိုဆက္ၿပီး ထိုးနွံရပါတယ္။ ေဆးနီ၊ ေဆးနက္ ၂မ်ိဳးရွိသည့္အတိုင္း ၂မ်ိဳးလံုးထိုးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေဆးနီကို အရင္ထိုးလို႔ ၿပီးကာမွ ေဆးနက္ကို ကိုင္ရပါတယ္။ ေဆးနီထိုးထားတဲ့ စုက္နဲ႔ ေဆးနက္ကို မထိုးႏွံရပါဘူး။
ေဆးမင္ထိုးေပးၿပီးတဲ့အခါမွာ ဝါးကပ္နဲ႔ ထမ္းယူရသူ၊ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တြဲထုတ္ရသူ၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ အကူအညီမပါဘဲ ထြက္ႏိုင္ထႏုိင္သူ ဆိုၿပီး ၃မ်ိဳးခြဲပါတယ္။ မင္ေၾကာင္ထိုးၿပီးလို႔ တင္းတိမ္အျပင္ကို ေရာက္တာနဲ႔ လက္ပန္းေပါင္း အနည္းဆံုး ၃ခ်က္ေစ့ေအာင္ ခတ္ၾကရတဲ့ အေလ့တစ္ခုရွိပါတယ္။ ဝါးကပ္နဲ႔ထမ္းယူရတဲ့သူဟာ ဝါးကပ္ေပၚကေန ထူေပးထားတဲ့သူကိုမွီလို႔ ခတ္ခဲ့ရင္ ဒါကို အဝါခတ္လို႔ေခၚပါတယ္။ တြဲေပးတဲ့သူနဲ႔ထြက္လာၿပီး တြဲေပးသူကိုမွီလို႔ခတ္ခဲ့ရင္ ဒါကိုေတာ့ အေျမွာင္ခတ္လို႔ေခၚၿပီး တစ္ေယာက္တည္းထြက္လာႏုိင္ၿပီး လက္ပန္းေပါင္း မေမာမခ်င္းခတ္ႏုိင္သူူကိုေတာ့ ထီးထီးခတ္လို႔ေခၚပါတယ္။
ဒါေတြဟာ ယာေမွာင္သမားေတြအတြက္ အေရးမႀကီးလွေသာ္လည္း ဝဲေမွာင္သမားေတြအတြက္ေတာ့ အလြန္အေရးပါပါတယ္။ ဝဲေမွာင္မွ ထြက္လာတဲ့သူေတြအတြက္ အေျမွာင္ထ၊ အထီးထ ထႏိုင္ထြက္ႏိုင္မွသာ ၾကတၱိကာနကၡတ္ထြက္တဲ့ တန္ေဆာင္မုန္းလ က်ီးမႏိုးပြဲမွာ ေဆးထပ္ျခင္း ၊ ေဆးထိုးျခင္းတုိ႔ကို ျပဳလုပ္ႏုိင္မွာပါ။ ( စပ္မိလို႔ ေျပာရရင္ျဖင့္ က်ီးမႏိုးပြဲဆိုတာဟာလည္း ယေန႔ေခတ္လို ၾကက္ခိုး၊ ဘူးသီးခိုး၊ ပစၥည္းခိုးၿပီး ေပ်ာ္ပြဲက်င္းပတဲ့ ပြဲေတာ္ မဟုတ္ေၾကာင္းကိုလည္း ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္အေနျဖင့္ တင္ျပပါဦးမည္။ )
မင္ေသ့ထိုးလို႔ အိမ္ျပန္လာတဲ့ကာလသားဟာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေတြ႕သမွ်သူတို႔က ႏႈတ္ဆက္သမွ် ျပန္ႏႈတ္ဆက္ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာလည္း ေယာက္်ားအခ်င္းခ်င္းေတြ႕လို႔ ႏႈတ္ဆက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ လက္ပန္းေပါင္းကို ေျဖာင္းေျဖာင္းျမည္ေအာင္ခတ္လို႔ “ဒါမွ ေယာက္်ားေဟ့” လို႔ ေအာ္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကပါတယ္။ မင္ေၾကာင္ထိိုးခဲ့သူကလည္း လက္ပန္းေပါင္းသံျပန္ေပးလို႔ “ေယာက္်ား” လို႔ျပန္ေအာ္ရပါတယ္။ ေခၚသံနဲ႔ လိုက္သံ ညီေအာင္ေပးဖို႔ဆိုတာ ေသြးခ်င္းခ်င္းရဲေအာင္ မင္ေၾကာင္ထိုးထားရတဲ့သူအဖို႔ေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ မိန္းကေလးေတြကေတာ့ အိမ္ထဲကေန လွမ္းေခၚၿပီး ေဆးမင္မထိုးတဲ့ ေက်ာ၊ ရင္၊ လက္ေမာင္းသား၊ ေျခသလံုးစတာေတြမွာ နံ႔သာရည္နဲ႔ လူးေပးၾကၿပီး နံ႔သာခြက္ထဲက ပန္းကိုေပးရပါတယ္။ ဒီအခါ မင္ေၾကာင္ထိုးတဲ့ ကာလသားဟာ မိန္းကေလးေပးတဲ့ပန္းကို ေသွ်ာင္မွာထိုးၿပီး ေရာင္မွာ ပန္ထားလက္စပန္းကို မိန္းကေလးကို ျဖဳတ္ေပးရပါတယ္။ အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့မွ မိခင္တိုက္တဲ့ ပရိတ္ေရကိုေသာက္၊ ပရိတ္ခ်ည္ေတြနဲ႔ ေသွ်ာင္မွာဖြဲ႕ရစ္ၿပီးကာမွ အသင့္ျပင္ထားတဲ့ အိပ္ရာေပၚ လဲေလ်ာင္းၿပီးမွသာ မင္ေၾကာင္ထိုးျခင္း တစ္က႑ရပ္ပါေတာ့တယ္။
ယေန႔ေခတ္မွာ တက္တူးယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားလာတာနဲ႔အမွ် လူငယ္ေတြၾကားမွာလည္း ေခတ္စားတဲ့ ဖက္ရွင္တစ္ခုျဖစ္လာပါၿပီ။ သို႔ေသာ္ျငား ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ႏွီးႏြယ္လာတဲ့အခါ လူႀကီးေတြကလည္း တက္တူးထိုးထားရင္ လူဆိုးလိုလို၊ လူမိုက္လိုလို ၾကည့္တတ္ၾကတာမ်ိဳးရွိသလို လူငယ္ေတြဘက္ကလည္း အရင္ကေတာင္ မင္ေၾကာင္ထိုးၾကေသးတာပဲ ခုလည္း တက္တူးထိုးတာ ဘာကြာလို႔လဲ၊ ယဥ္ေက်းမႈထိန္းသိမ္းသလိုေတာင္ျဖစ္ေသးတယ္လို႔ ႏႈတ္လွန္ထိုးတာေတြလည္း ေတြ႕လာရပါတယ္။
စာေရးသူအျမင္မွာေတာ့ တက္တူးထိုးဖို႔ဆိုတာ အနည္းဆံုး အနာခံရဲတဲ့သတၱိကေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အလွႀကိဳက္ၾကပါေစ၊ ကိုယ့္အသားအနာခံၿပီးမွ လွဖို႔ဆိုတာေတာ့ လူတိုင္းမဝံ့ရဲတဲ့အရာပါ။ ဒီေတာ့ အနည္းဆံုးေတာ့ ဒီလို သတၱိမ်ိဳးရွိေနတဲ့လူငယ္ေတြကိုလည္း လူႀကီးေတြဘက္က မၾကည္တဲ့မ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႔ မၾကည့္ဘဲ သူတို႔သတၱိကို အေရာင္တင္လို႔ လမ္းမွန္ကိုေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးလို႔ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ သတိခ်ပ္ေစခ်င္တာက တက္တူးထိုးတိုင္း လူမိုက္မဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ ဒါဟာ ေခတ္အလိုက္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဖက္ရွင္တစ္ခုပါ။ လူငယ္ဆိုတာ ဖက္ရွင္တစ္ခု trend ျဖစ္လာတာနဲ႔အမွ် ဒီေရစီးေနာက္ကို လိုက္ၾကတဲ့ အမ်ိဳးေတြပဲ မဟုတ္ပါလား။ ဝါသနာအရ ထိုးၾကတာမ်ိဳးေတာင္ ရွိေနေသးတာမို႔ လူႀကီးေတြဘက္ကလည္း အနည္းငယ္ေတာ့ အျမင္ေျပာင္းေပးဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။
လူငယ္ေတြဘက္ကလည္း ယဥ္ေက်းမႈ၊ ယဥ္ေက်းမႈဆိုၿပီးတိုင္းတာေျပာေနရေလာက္တဲ့ထိ တက္တူးနဲ႔ မင္ေၾကာင္ဟာ မတူပါဘူး။ မတူရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကိုလည္း အထက္မွာေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ တက္တူးထိုးတာဟာ အသားနာတာကလြဲလို႔ မင္ေၾကာင္နဲ႔ လားလားမွမတူပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းမႈအေရျခံဳလို႔ ကိုယ့္ဝါသနာကို မကြယ္ဝွက္ပါနဲ႔။ တက္တူးထိုးျခင္းဟာ လူတစ္ေယာက္ကို လူမိုက္အျဖစ္ေျပာင္းမသြားေစပါဘူး။ စိတ္သာအဓိကပါ။ တက္တူးမရွိတဲ့လူမိုက္ေတြမ်ားသလို တစ္ကိုယ္လံုးတက္တူးအျပည့္နဲ႔ လူေတာ္၊ လူေကာင္းေလးေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တက္တူးထိုးေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီဆိုရင္ေတာ့ မိဘေတြ၊ အုပ္ထိန္းသူေတြနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ စိတ္ကို အသင့္ျပင္ထားတာက အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ရြဲ႕ျခင္း၊ ေစာင္းျခင္း၊ ေထ့ျခင္း၊ ေငါ့ျခင္း မလုပ္ၾကဘဲ လူငယ္နဲ႔ လူႀကီးၾကား မွန္ကန္တဲ့ ေဆြးေႏြးမႈေတြ၊ တိုင္ပင္မႈေတြလုပ္ၿပီး နားလည္မႈယူျခင္းကသာ ဒီလူေတြၾကား ေျပလည္ေစႏုိင္မယ့္ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းတစ္ခုျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္လို႔သာ ေျပာၾကားရင္း…
Photo credit – Yan Win (Taung Da Gar) : Htoe Kwin
Credit : ရိုးရာေလး
==============
Morning News
