အမျှင်တန်းသော ချစ်ခန်း

အမျှင်တန်းသော ချစ်ခန်း

တစ်နေ့သော နေသာ၍ တိမ်ပြာသော တနင်္ဂနွေ တစ်ရက်ဖြစ်ပါသည်။ တိမ်ပြာသော်လည်း ဝါတွင်းကာလဖြစ်သောကြောင့် မင်္ဂလာ  ဆောင်မည့်သူများ မရှိပါ။ ထို့ကြောင့် တနင်္ဂနွေနေ့မှာ မင်္ဂလာဆောင်မယ် သီချင်းအပြင် နတ်ရေးငယ်ရွှေစာ ဖွင့်ရန် မလိုသေးချိန် ဖြစ်သည်။ ၎င်းတစ်ခုသော တနင်္ဂနွေနေ့က ကျနော်နဲ့ ဇော်လင်းမောင် ရွှေပုလ္လင် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ နေ့လည်ပိုင်း တွေ့ဖြစ်ကြ သည်။ တွေ့ဖြစ်ကြသည်ဟု ဆိုသော်လည်း နေစဉ်လိုလို တွေ့နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ကျနော်သည် ပြီးခဲ့သောလက အလုပ်မှ  Contact ပြည့်သဖြင့် နောက်အလုပ်တစ်ခု မရှာသေးပဲ နှပ်နေသဖြင့် လောလောဆယ် အားအား ယားယား ဖြစ်နေချေသည်။ ဒီငနာ မှာ လုပ်သက်အတော်ကြာအောင် ကုမ္ပဏီတစ်ခုတည်းတွင် ကြိုးစားစွာ သူဌေးကို ဖား၍ အလုပ်လုပ်သောကြောင့် ရာထူးကြီးတစ်ခု  ရထားပြီး သူဌေးပြီးလျှင် သူဖြစ်နေသည့်အတွက် အချိန်နှင့် ငွေသည် သူ့အတွက် ရေထက်ပေါသည့် အခြေအနေ ဖြစ်နေသည်။  အလုပ် မရှိသော၊ အားနေသော ကျနော်နှင့် သူသည် ပုလင်းတူ ဘူးဆို့အခြေအနေသာမက ဝီစကီနဲ့ဆိုဒါပမာ၊ ဂျင်တောနစ်နှင့်  သံပုရာပမာ လိုက်ဖက်ညီလှသော သူငယ်ချင်းများ အဖြစ် ကြုံကြုံ မကြုံကြုံ ဆုံနေကြခြင်းသာဖြစ်ပေတော့သည်။

ကျနော်တို့နှစ်ပွေမှာ တစ်ရက်တစ်ရက် သူများ မကောင်းကြောင်း၊ ကိုယ်ကောင်ကြောင်းများ ပြောခြင်း၊ အရင်ရည်းစားများ ယခု ရွဲ ပြဲသွားခြင်းကို စုတ်တသတ်သတ်နှင့် ယောက်ျားတန်မဲ့ ကဲ့ရဲ့ကြခြင်း၊ နိုင်ငံရေး၊ အနုပညာ၊ တိုင်းပြည်အရေး စသည်တို့အပြင်  ဘီယာမူးလာပါက ဘာသာရေးများ ဆွေးနွေးကြခြင်းတို့ဖြင့် မအားမလပ်နိုင်အောင် ရှိကြလေသတည်း။  ကျနော် ထိုင်နေသော  စားပွဲသို့ အနှီဇော်လင်းမောင် သုတ်သီးသုတ်ပြာနှင့် ဝင်လာထိုင်လေသည်။ ထို့နောက် အသံတိုးတိုးနှင့် မင်းကို ပြောစရာ ရှိလို့ ဟု ပြောလေသည်။ နေ့လည် ၂ နာရီခန့် နေကျဲကျဲတောက် အပြင်မှာ ပူနေသဖြင့် လူသွားလူလာနည်းသည့်အတွက် ဆိုင်ထဲတွင် စားပွဲ  တစ်လုံးသာ ရှိနေချိန်တွင် ကျနော်တို့ ဝိုင်းမှ ပြောသောစကားကို မည်သူမျှ မကြားနိုင်သည်ကို အသံတိုးတိုးနှင့် ပြောသောကြောင့်  သူ့ ဘာဆက်ပြောမည်ကို ကျနော် အလွန်စိတ်ဝင်စားသွားလေသည်။

“မင်း သေချာ နားထောင်နော်။ အခုတော့ ငါ့အကြောင်း ငါ့ကိစ္စ သက်သက်ပေါ့ကွာ။ ဒါပေမဲ့ နောင်ဆိုရင် မင်းလဲ အကျိုးရှိမှာပါ။   ကိစ္စက ဒီလိုကွ။ ငါ စနေနေ့က လှည်းတန်းကို သင်တန်းတက်ဖို့ သွားရင်းနဲ့ပေါ့ကွာ။”   ၎င်းမှာ လှည်းတန်းတွင် အားလပ်ရက်ကို  အကျိုးရှိစွာ အသုံးချရန် တရုတ်စကားပြောသင်တန်းတက်နေသည်မှာ အတော် ခရီးပေါက်နေပြီဖြစ်ပြီး တရုတ်မ တစ်ယောက်ကို  ကြူရင်းနှင့် ရည်းစားလဲရ ဘာသာစကားတစ်ခုလဲ တတ်အောင်ဆိုပြီး တက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုတရုတ်မနှင့် အဆင်မပြေခဲ့ သောကြောင့် သင်တန်းမတက်ဖြစ်သည်ကို ထိုအချိန်က ပေါင်ချိန် တရုတ်ကားများ နာမည်ကြီးသော်လည်း ယခု ကိုရီးယား ဇာတ်ကားများ အစားထိုးဝင်ရောက်လာသဖြင့် ကိုရီးယား ဘာသာ ပြောင်းတက်နေသည်ဟုပြောထားတာ ကျနော်သိသဖြင့် ဘာ သင်တန်းလဲဟု ထပ်မပေးတော့ပဲ သူပြောတာကို နားထောင်နေလေသည်။

“ဒီလိုကွ”  ဇော်လင်းမောင် ဦးထွန်းလင်းခြံလမ်းရှိ ကိုရီးယား စကားပြော သင်တန်းမှ အဆင်း ကုန်းကျော်တံတား ဖြတ်ကာ  လမ်းလျှောက်ပြီး ရန်ကုန်အင်းစိန်လမ်းမှတဆင့် စံရိပ်ငြိမ် လမ်းသွယ်အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်။ ရန်ကုန်အင်းစိန်လမ်း လှည်းတန်း မှတ်တိုင်အနီး တွင် အဖမ်းအဆီးများရှိသည့်အပြင် ကားရပ်ရန်ဆိုသည်မှာ ကျားဖင်ပြေးနှိုက်ရတာမှ လွယ်သည်ဖြစ်သည့်အတွက်  သူ ဘယ်တော့မှ သင်တန်းနားတွင် မရပ်ပဲ သူငယ်ချင်းတစ်ဦးရှိရာ စံရိပ်ငြိမ် လမ်းသွယ်ထဲသို့ ဝင်ကာ ကားရပ်ပြီးမှ လမ်းလျှောက် ကာ သင်တန်းကို ပုံမှန် သွားလေ့ရှိသည်။ သင်တန်းပြီးသဖြင့် ကားထားသည့်နေရာသို့ ပြန်လာနေခြင်း ဖြစ်သည်။  ပုံမှန်ဆိုလျှင် iT  လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွင် လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်သောက်ပြီး သင်တန်းမှ ချာတိတ်များနှင့် လေပေါကာ အလကားကြည့်ရသော  ကျောင်းသူလေးများ၏ ဖက်ရှင်ရှိုးကို ရေနွေးနှင့် မြှောချပြီးမှ ပြန်လေ့ရှိသော်လည်း ယခုတခေါက်မှာ ဘော်ဒါချာတိတ်များ ကျိုက် ထီးရိုးသွားကြသဖြင့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင် မထိုင်တော့ပဲ စောစော ပြန်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ကားနားရောက်သောအခါမှ ခံတွင်းချဉ်သလို ဖြစ်လာသောကြောင့် စက်မနှိုးသေးပဲ ကားနားတွင် ရပ်ကာ ဂျိုးသိန်း ဆေးပေါ့လိပ်ကို  အစီခံဘက်ကို ဖုန်များထွက်သွားစေရန် လက်သည်းဖြင့်ကုတ်ပြီး ထိပ်ဖက်ကို ဖေါက်ကာ မှုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်မှ ဇစ်ပိုမီးခြစ် ကို ထောက်ခနဲ ခြစ်ကာ မီးညှိလိုက်လေသည်။ မီးကောင်းစွာစွဲစေရန် နှစ်ဖွာခန့် ဖွာပြီး မီးစွဲသောအခါမှ ဆေးပေါ့လိပ်ကို  ဆက်လက်၍ ဖွာရှိုက်နေလေသည်။   ဇော်လင်းမောင်မှာ ပိုက်ဆံ ရှိသော လူငယ်တစ်ဦးဖြစ်သော်လည်း ဆေးပေါ့လိပ်ကိုသာ စွဲမြဲ စွာသောက်တတ်ပြီး စီးကရက် မသောက်ပါ။ ထို့အပြင် zippo မီးခြစ်ကို လွန်စွာနှစ်သက်ပြီး ၎င်းတွင် Limited Edition Zippo  မီးခြစ်များ ဝယ်ယူသိမ်းဆည်းထားသည်မှာ ၄ ၅လုံးခန့် ရှိပြီ ဖြစ်သည်။ မသိလျှင် စီးကရက် ဈေးကြီးသဖြင့် ဆေးပေါ့လိပ်ဖွာနေရ သည့် ပုံစံ ပေါက်နေလေသည်။

ထိုအချိန်တွင် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ “ခိခိ” ဟု၍ ရယ်သံကြားရသဖြင့် ဆေးပေါ့လိပ်ကို မဲပြီးဖွာနေရာမှ ပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်လုံးကစား လိုက်သောအခါ အသက် ၁၉ နှစ်ခန့်ရှိသော ချာတိတ်မ ၂ ယောက် taxi တားနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ သူ့ကို ကြည့်၍ ရယ်သော   ချာတိတ်မမှာ အရပ်မြင့်မြင့် ဆံပင်ရှည်ရှည်နှင့် သွယ်လျှသော ခန္ဒာကိုယ်ရှိပြီး ခေတ်၏ သမီးပျို ပီပီ ဒီဇိုင်းဆန်းများကို ဝတ်ဆင် ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်တစ်ယောက်မှာ Taxi သမားနှင့် စကားပြောနေသဖြင့် မျက်နှာ တစ်စောင်းသာ မြင်လိုက်ရ သော်လည်း နှာတံစင်စင်းနှင့် ချစ်စရာ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ဖြစ်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ဇော်လင်းမောင်မှာ မနက်ပိုင်း အလှူတစ်ခုကိုသွားပြီးမှ သင်တန်းဆက်တက်သဖြင့် လည်ကတုံးလက်ရှည် အဖြူ၊ ယောပုဆိုးနှင့်  အောကတ္တီပါ လေးညှင်းရောင်ကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး ၎င်း၏ JUKE ကားအနားတွင် ဆေးပေါ့လိပ်ဖွာနေသည့် ဒီဇိုင်းကြောင့်  ကောင်မလေးမှာ အသံထွက်အောင် ရယ်မိခြင်းဖြစ်သည်။ ဇော်လင်းမောင် လှမ်းအကြည့်တွင် အရပ်အမောင်းကောင်းပြီး အသား ဖြူဖြူ လူငယ်တစ်ယောက်ပုံစံတွေ့ရသောအခါ စိတ်ဝင်စားသွားဟန်ဖြင့် မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြပြီး Taxi ကားဖြင့် ထွက်သွားလေ တော့သည်။   ဇော်လင်းမောင်ကလဲ လူပျိုလက် ဝက်မှီးစကားပုံအတိုင်း သွက်လက်စွာဖြင့် ကားပေါ်တက်၍ စက်နှိုးကာ  ကောင်မလေး ၂ ယောက် စီးသွားသော Taxi နောက် ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်ပါသွားလေသည်။

ဇော်လင်းမောင်သည် ကားမောင်းနေရင်းနှင့် သူ့ခမျာ အတော် အလုပ်များနေရှာပါသည်။ ပထမ သူ ဂမူးရှုးထိုးနှင့် ရှော်တီ ၂ ပွေ ငှား သွားသော taxi ကားနောက်ကို မှီအောင် လိုက်သည်။ ကား စက်နှိုးချိန်နဲ့ ကား ထွက်ချိန်တွင် အနည်းငယ်ကြာသွားသဖြင့် သူ့ကားနှင့်  taxi ကြားတွင် ကား ၃ စီးခန့် ဝင်သွားသောကြောင့် ရှေ့ကားအား မျက်ခြေမပြတ်စေရန် အတင်းကပ်လိုက်ရသည်။ ထို့နောက်   လမ်းတွင် မီးပွိုင့် ၂ ခါ မိသေးသည်။ ကံကောင်း၍ taxi တွင် ကားကိုယ်ပေါ်တွင် grab ကြော်ငြာပါသော အစိမ်းရောင် ကားဖြစ်နေ သဖြင့် နောက်ယောင်ခံလိုက်ရန် သိပ်မခက်ခဲခြင်းသာ ဖြစ်တော့သည်။

ဒါတင်မက ကားမောင်းနေရင် သူ့ကားဆီဂိတ်ကို ပြန်ကြည့်ရသေးသည်။ ပုံမှန်အခြေအနေတွင် သူသည် အိမ်ကားကို ဆီထည့်ထားမှ  သာ ယူမောင်းတတ်သည် ပြီးနောက် ဆီကုန်လျှင် အိမ်မှာ ထားခဲ့တတ်ပြီး မည်သည့်အခါမှ ဆီဆိုင်တွင် ဆီထည့်ပေးလေ့ရှိသူမ ဟုတ်သဖြင့် အကယ်၍ လမ်းတွင် ဆီပြတ်ပါက ကားရပ်ပြီး ဒုက္ခရောက်နိုင်သည်ကို တွေးမိ၍ ဖြစ်သည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် မနက် က သူ့အဖေ ဖြည့်ထားသဖြင့် ဆီတိုင်ကီ full ဖြစ်နေသည်ကိုတွေ့ရကာ ရွှီ ကနဲ လေချွန်လိုက်သည်။ သူတော်ကောင်း နတ်ကောင်း  “မ” ဆိုတာ အဟုတ်ပဲဟ …အဲ …အခုဟာက စော်လိုက်နေတာဆိုတော့ သိပ်ကောင်းတဲ့ ကိစ္စ လုပ်နေတာတော့ မဟုတ်ဘူး…။

သူယုတ်မာဆိုရင်လဲ သိပ်မကောင်းတဲ့ နတ်တွေ မ နိုင်သေးတာပဲလေ ဟု တွေးမိသည်။  နောက်ဆုံးတော့ သူ စော်၂ ပွေ စီးလာ သည့်၏ taxi နောက်တည့်တည့်သို့ အောင်မြင်စွာ ချဉ်းကပ်နိုင်သွားသည်။ ကောင်မလေး တစ်ယောက်မှ နောက်လှည့်ကြည့်စဉ် သူ့ ကိုလှမ်းတွေ့ပြီး သူ့အဖေါ်ကောင်မလေးကို လက်ကုတ်ပြီး လှမ်းပြတာ တွေ့လိုက်သည်။ ဘာပြောမှန်းမသိဘဲ အချင်းချင်း လက် ညိုးထိုးပြီး ရယ်နေကြတာလဲ တွေ့ရပြန်သည်။ စော်တွေများ ၂ ယောက်ရှိရင် ဘဲအကြောင်း ပြောမယ်။ ၃ ယောက်ရှိရင် တစ် ယောက် အတင်းကို ၂ ယောက် စုပြောကြမှာပဲ။ ခုလဲ ငါ့အကြောင်း ဘာတွေပြောနေလဲ မသိဘူးဟု ထပ်တွေးမိရင်း ကားကို အရှိန် ထိမ်းမောင်းလာခဲ့လေသည်။

Taxi ကားသည် ပုံမှန်အရှိန်နှင့်မောင်းနေရင်းမှ အရှိန်လျှော့လာပြီး လမ်းဘေးကပ်ရန် ညာဘက် signal မီး လင်းလာလေသည်။  ဇော်လင်းမောင်လဲ နောက်ကြည့်မှန်မှ နောက်ကားပါမပါ ကြည့်ပြီး ကားကို အရှိန်လျှော့လိုက်ပါသည်။ taxi နောက်တွင် ကပ်ရပ်ရန်  မကောင်းဟု တွေးမိသဖြင့် Taxi မရပ်မှီ အနည်းငယ်မျှ ခွာ၍ ရပ်လိုက်လေသည်။ Taxi ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားသောအခါ စော် ၂  ပွေမှာ မည်သည့်နေရာမှ မရွေ့ပဲ စောစာက နေရာတွင် ရပ်ပြီး သူ့ကားကို လှမ်းကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ ဇော်လင်း မောင် ဦးနှောက်မှ ပရိုဆက်ဆာများ ပူသွားပြီး ဘာဆက်လုပ်ရင် ကောင်းမလဲဟူသော အဖြေကို ရှာနေမိပါတော့သည်။

“နို့စိမ်းတီးနဲ့ သံပုရာရည် ရပါပြီဆရာ”  ဆိုပြီး ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ လာချပေးတဲ့ စားပွဲထိုးလေးကြောင့် ကျနော်တို့ စကားဆက် ခဏ  ပြတ်တောက်သွားပါတယ်။ ကျနော်နဲ့ ဇော်လင်းမောင်လဲ ခေါင်းချင်းဆိုင်တွတ်ထိုးနေရာကနေ ခဏ ခါးတွေ ပြန်မတ်သွားပြီးတော့  ပစ္စုပ္ပန်ထဲ ပြန်ရောက်လာပါပြီ။ ကျနော်က ခဏထပြီး ရေနွေးတစ်ခွက် သွားယူပါတယ်။ ဇော်လင်းမောင်က သံပုရာရည်ဆိုတော့  အအေးသမားအတွက် တစ်ခွက်ယူရတာ သက်သာသွားတာပေါ့။ နို့မဟုတ်ရင် အရင်ဦးတဲ့ကောင် ခိုင်းနေကျလေ။  ကျနော်က  လက်ဖက်ရည်ကြိုက်ပေမဲ့ အချိုရှောင်ချင်တာကြောင့် နို့စိမ်းတီးကို equal sugar နဲ့သောက်တယ်။ ဟိုကောင်ကတော့ အအေး ကြိုက်တတ်သူမို့ ရာသီပေါ် အသီးဖျော်ရည်တွေ သောက်တတ်တယ်။ ထောပတ်သီးလက်ဖျော်က သူ့အသည်းစွဲလေ။ ဒါပေမဲ့  တွေ့ကရာ ဆိုင်တိုင်းက ထောပတ်သီလက်းဖျော်နဲ့ သူအဆင်မပြေတတ်ဘူး။ တခါတလေများ စိတ်တိုင်းမကျရင် ဆိုင်က အအေး ကောင်တာထဲအထိသွားပြီး ထောပတ်သီးလက်ဖျော်ဆိုတာ ဒီလိုဖျော်ရတာကွ ဆိုပြီး အတင်း ပြပေးတတ်သေးတယ်။ အခုတော့  ထောပတ်သီး ရာသီမဟုတ်တာကြောင့် သံပုရာရည်မှာတော့ ကျနော် စိတ်အေးရတာပေါ့။ တခုကောင်းတာက အဲဒီလို ဇီဇာကြောင် တဲ့ အကျင့်ကြောင့် သူကောင်းတယ်လို့ အာမခံတဲ့နေရာဆို ကျနော် ဘာမှ မစိုးရိမ်ပဲ စိတ်ချပြီး မှာစားနိုင်တာပဲ။ ဒီကောင်က  အစားအသောက်နဲ့ ပတ်သက်ရင် ISO လက်မှတ်ပေးနိုင်တဲ့ အဆင့်ထိ ကျွမ်းကျင်မှု ရှိတယ်လေ။

ဇော်လင်းမောင်ရဲ့ ဇာတ်လမ်း ပြန်မဆက်ခင်မှာပဲ အလုပ်ကိစ္စ ဖုန်းတစ်ခုလာလို့ ၅ မိနစ်လောက် ပြောလိုက်ရသေးတယ်။ ကျနော်  ဖုန်းဆက်နေတုန်း ဟိုကောင်က ဆိုင်ပြင်ထွက်ပြီး ခဏ ဆေးပေါ့လိပ် တစ်ဖွာ နှစ်ဖွာ ရအောင်ဖွာလိုက်သေးတယ်။ လူပုံက  သနားကမားနဲ့ ဒီဆေးပေါ့လိပ်နဲ့ မလိုက်ပါဘူးပြောလဲ မရဘူး။ ဒါပေမဲ့ စီးကရက်ထက်စာရင် အန္ထရယ် နည်းတယ်ဆိုပြီး သောက်  တာပဲ။ တော်သေးတာပေါ့ ပြောင်းဖူးဖက် ဆေးလိပ်ကြီးနဲ့ ရွာက အဖိုးကြီးလို မဖွာတာပဲ ကျေးဇူးတင်ရမယ်။ ဇော်လင်းမောင် ပြန် ဝင်လာတော့ မျက်နှာက မှိုရတဲ့ မျက်နှာနဲ့ရယ်။ “ကဲဘယ်လိုဖြစ်လာတာတုန်း သားရီး “လို့ မေးတော့ ပြုံးဖြဲဖြဲနဲ့ သူ့စတိုင်အတိုင်း  “နောက်မှ ရှင်းပြမယ် “ လို့ ပြောတယ်။   “ကဲသားရီး ငါအပြင်သွားစရာ ရှိလို့ လိမ့်လိုက်ဦးမယ်။ ငါမင်းကို ဖုန်းပြန်ဆက်လိုက်မယ်”  “အေးပါ..ဒါဆိုလဲ ဒိုးကွာ၊ ငါလဲ အိမ်ပြန်တော့မယ်။”   ကျနော် အဲဒီနေ့က အိမ်ပြန်လာတော့ သူနဲ့ စော်လေး ၂ ပွေ ဘယ်လိုဆက်ဖြစ် ကြတယ်ဆိုတာ တော်တော် သိချင်နေမိတယ်။ ကျနော်သိချင်မှန်းသိရင် ဒီကောင် အထာကိုင်မှာစိုးလို့ သိပ်လဲ မမေးရဲဘူး။ သူပြော တဲ့ အထိ စောင့်လိုက်ဦးမယ်လို့ စဉ်းစားမိလိုက်ပြီး နေလိုက်တာ နောက်နေ့ကျတော့ အဲဒီကိစ္စ သတိတောင် မရတော့ပါဘူး။ ကိုယ့် ကိစ္စတွေနဲ့သာ လုံးခြာလည်နေပါတော့တယ်။

အဲဒီနေ့ကစပြီး ဇော်လင်းမောင်လဲ ကျနော့်နဲ့ ၂ ရက်လောက် အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားခဲ့သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီကျားကိုးစီး စားမ ကုန်တဲ့ ခန္ဒာကိုယ်နဲ့ကောင် တခုခု ဘာမှ ဖြစ်စရာ မရှိဘူးဆိုတာ သေချာပါတယ်။ တစ်နေရာရာမှာ တခုခုပွေးနေလို့ မတွေ့ဖြစ်တာပဲ  လို့ ထင်ယုံကလွဲပြီး ထူးထူးခြားခြားဘာမှ မစဉ်းစားမိပါဘူး။ ဒီကောင်သေရင် ကျနော့်ကို ဘယ်အလွတ်ပေးမလဲ …ညဘက်ကျ  လာခြောက်လိမ့်မပေါ့…အဲဒီလိုပဲ ကျနော်နဲ့သူနဲ့သူငယ်ချင်းတွေက ချစ်ကြတာ။ ပျောက်သွားတာ တော်တော်ကြာပြီးမှ သူ့ကိုပြန် တွေ့တိုင်း မြန်မာပြည်က ကောင်မလေးတွေ ဝတ်ကြွေး တယ်ကြီးသကိုး ဒီကောင် အခုထိ မသေနိုင်သေးတာပဲကြည့်ဆိုပြီး ဖဲ့လေ့ရှိ ပါတယ်။ ဒီကောင့်ပွေးချက်က စာတစ်ပိုဒ်ရေးလို့ မပြည့်စုံနိုင်ဘူးရယ်။ စွယ်စုံကျမ်းလို တစ်အုပ်ကို ရေးမှ ရမှာ။ ဒါတောင် တစ်နှစ် စာပဲ ရှိဦးမယ်။ တစ်နှစ်စာစီ အကုန်ပြည့်စုံအောင် ရေးရမယ်ဆိုရင် အတွဲ (၁)..ကနေ အတွဲ (၆၀)လောက် ရေးရမယ်ထင်တယ်။ ဒီ ကောင်က လွန်ရော ကျွံရော အသက် (၆၀) လောက်ဆို သွားမှာ ဒီလောက် သပွတ်ကျပုံနဲ့ဆိုရင်။ သူ့အကြောင်းကိုလဲ စိတ်ဝင်စားတဲ့ သူရှိရင် ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်လောက် ရေးပါဦးမယ်။

ဒီဇင်ဘာလရဲ့ တခုသော သောကြာနေ့မှာ ကျနော့်ဆီ သူ့ဖုန်းဝင်လာပါတယ်။  “သားရီး ညဘက်တွေ့ရအောင်လေ။ ငါ့ကို ဘီယာ တိုက်”  “အံမယ်။ ဘောစိက သောက်လုပ်မရှိတဲ့ကောင်ကို ဘီယာတိုက်ခိုင်းစရာလား။ မင်းတိုက်”   “အေးပါကွာ၊ ဘယ်သူ တိုက်တိုက် ရတယ်။ တွေ့ချင်လို့၊ ပြီးတော့ ပြောစရာလဲ ရှိလို့”   “လာပြန်ပြီ ဒီပြောစရာတွေက ကုန်ကို မကုန်နိုင်ဘူးဟေ့”    အဲဒါနဲ့ပဲ  သောကြာနေ့ည မြန်မာပလာဇာက ဟယ်ရီဘားမှာ ကျနော်တို့ ဗျတ်ဝိ ဗျတ္တ နှစ်ကောင်တွေ့ဖြစ်ကြပါတယ်။ အဲဒါက ကျနော်ပေးတဲ့ နာမည် မဟုတ်ဘူးနော်။ ကျနော်တို့ အရမ်းတွဲလို့၊ ပြီးတော့ ပေါက်ကရ လုပ်လွန်းလို့ နှစ်ဘက် မိသားစုကရော၊ ကျန်တဲ့ ဘော်ဒါတွေ ကရော တညီတညွတ်တည်း ပေးထားတဲ့နာမည်ပါ။ ကျနော်က live band နဲ့ ဖဦးထုပ်၊ ဗထက်ချိုက်မလေးတွေ သီချင်း ဆိုတဲ့  Eclipse bar ကို ကြိုက်ပေမဲ့ သူက စကားပြောစရာ ရှိတယ်ဆိုလို့ ဟယ်ရီဘားကိုပဲ ရွေးလိုက်ရတာပါ..။  ဘီယာနဲ့ အမြည်း မှာပြီးစ မှာ ဆိုင်းမဆင့် ဗုံမဆင့် ဇော်လင်းမောင် ပြောပြတဲ့ သူ့အကြောင်း အခန်းဆက်ကို ဆက်နားထောင်ရပါတော့တယ်။

“ဟိုတနေ့က ငါ နဲ့တွေ့ပြီး ငါဘယ်ကို ဒိုးသွားတာလဲ သိလား။ “  “ဟာ..ငါဘယ်လိုလုပ်သိမှာတုန်းဟ”  ” အေး အဲဒီအကြောင်းကို  ပြောပြမလို့ ခေါ်လိုက်တာ…ငါ မင်းကို ပြောထားတဲ့ နေရာကနေ ပြန်စပြီး ပြောမှ မင်းဇာတ်ရည်လည်တော့မှာ။”   “အဲဒါဆိုလဲ မင်း ရပ်ထားတဲ့နေရာကနေ စပြောကွာ”   “အေး….ပြောပြမယ်….ဟို ငါ စော်လေး ၂ ပွေနောက် လိုက်သွားတာ ရွှေပြည်သာ VIP  ရပ်ကွက်အထိ ရောက်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့က လမ်းမှာပဲ ဆင်းပြီး ငါ့ကားကို ရပ်ကြည့်နေတာ။ ငါလဲ ကားပေါ်က ဆင်းလိုက် တယ်။ ဆင်းဆင်းခြင်း ရုတ်တရက် ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘူး။ အဲဒါနဲ့ပဲ………..”  စော် ၂ ပွေနဲ့ ဇော်လင်းမောင်    အဲဒါနဲ့ စော်လေးတွေ  ငါ့ကိုစောင့်ပြီး ကြည့်နေတာနဲ့ ငါလဲ မထူးပါဘူးဆိုပြီး သူတို့အနားသွားပြီး ပြုံးပြလိုက်တယ်။ “ဘာလုပ်နေတာလဲ” မေးတော့ ငါ့ကို စောင့်နေတာတဲ့။  “အကိုက ထက် တို့ taxi နောက်က လိုက်လာတာတွေ့လို့ ဘာလို့ လိုက်လာတာလဲလို့ မေးချင်လို့ စောင့်နေတာ လေ” ဆိုပြီး ဆံပင်ရှည်ရှည် ကောင်မလေးက ပြောတယ်။

“ညီမတို့ကို လှည်းတန်းမှာ တွေ့တော့ ခင်ချင်တာနဲ့ ဘယ်မှာနေလဲ သိချင်လို့ လိုက်ကြည့်တာပါ။ ဘာလဲ မကြိုက်ဘူးလား။”   “မဟုတ်ပါဘူး အကိုရယ်၊ ရပါတယ်။ ညီမကလဲ ခင်တတ်ပါတယ်။ ညီမတို့က ဒီနားတင်နေတာပါ။ သူနဲ့က အိမ်ချင်းလဲ နီးပါတယ်။   ပထမတော့ အိမ်ပြန်မလို့ပဲ အကိုနောက်က လိုက်လာတာတွေ့လို့ “ ဆံပင်တိုလေးကလဲ မခေဘူးပဲ။ သွက်သွက်လက်လက်နဲ့ ဝင်  ပြောပါတယ်။ ” ညီမက ခွန်းဆက်ချိုပါ…။ သူက ထက်ရတီ။ အရမ်းချစ်တဲ့ ဘော်ဒါတွေပေ့ါ။ “  “ကို့နာမည်က ဇော်လင်းမောင်ပါ။  အခုလို မတ်တပ်ကြီးဖြစ်နေတယ်။ ခင်မင်တဲ့ အထိန်းအမှတ်နဲ့ ကို တစ်ခုခု လိုက်ကျွေးပါရစေ။ ကို့ကားနဲ့ သွားကြတာပေါ့”    ပြော လိုက်တော့ စော်လေးတွေက ပဲများမနေဘဲ သူ့ကားပေါ် တက်ပြီးလိုက်လာပါတယ်။ ထူးခြားတာက ထက် ကခေါင်းခန်း သူ့ဘေးခုံ မှာ စီးပြီး ခွန်း က နောက်ခုံကို ဝင်ထိုင်တာပါပဲ။

ဇော်လင်းမောင် တစ်ယောက် ပြောနေရင်း ပြုံးစိ ပြုံးစိ လုပ်နေပါတယ်။ ရုပ်ကိုက အောက်သွားမရှိတဲ့ နွားပြာကြီးလိုပဲ။ ခွေးကောင်  “မင်းကို သတိရလိုက်တာကွာ။ သူတို့က ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ၊ မိဘတွေကလဲ သိနေတော့ သွားအတူတူ စားအတူတူ….။ အခုတော့  ၁၀ တန်းအောင်ပြီး တက္ကသိုလ် ဆက်မတက်ဘဲ နိုင်ငံခြားက လာဖွင့်ထားတဲ့ စီးပွားရေး ဒီပလိုမာ တစ်ခုတက်နေကြတာ။ “   “ငါ့ကို  သတိရတယ် ဟုတ်လား။ ဘာဖြစ်လို့လဲ၊”   “စော်လေး ၂ ပွေမှာ ထက် က ဆံပင်ရှည်ရှည် ကိုယ်လုံးသွယ်သွယ်နဲ့ ငါကြိုက်တဲ့ ပုံစံ လေးကွ။ နောက်တစ်ယောက်က ဆံပင်တိုတယ်။ ပြည့်ပြည့် ကိတ်ကိတ်လေးလေ။ မင်းကြိုက်တဲ့ ဖွေးဖွေးပုံစံမျိုးဆိုတော့ မင်းကို   တိရတာပေါ့”   “ဟုတ်မှလဲ လုပ်ပါကွာ။ မင်းငါ့ကို အကောင်း သတိရတာ တခါမှ မကြုံဖူးဘူးရယ်”   “အေး အဲလို ပြောလဲ ခံရမှာပဲ ကွာ။ အခု ငါက အခု ထက်နဲ့ အဆင်ပြေနေပြီ။ ဒါပေမဲ့ အပြင်သွားရင် သူတို့ ၂ယောက်က အတူတူပဲဆိုတော့ အဆင်မပြေ”  “ဟေ့ ကောင် တော်တော့” လို့ ကျနော် ဒီကောင့် လက်မောင်းကို ထိုးလိုက်ပြီး စကားဖြတ်ပြောလိုက်ပါတယ်။

“ငါထင်သားပဲ ဇော်လင်းမောင်…ဇော်လင်းမောင် ဆန်ကောလောက်မှ ဇောက်မနက်တဲ့ကောင်….ငိုးမ…။အေး ဘာပဲပြောပြော ငါလဲ  လောလောဆယ် စော်လဲ မရှိ၊ အားလဲအားတယ်ဆိုတော့ စိတ်ဝင်စားတယ်ဟေ့…။ ငါသူတို့နဲ့တွေ့မှ မင်းပြောသလို မဟုတ်လို့ ကတော့ မင်း သေပြီမှတ်။ ဒါနဲ့ ဟိုတနေ့နေ့လည်က ဘယ်ဒိုးတာလဲ”  “ဟီး ဒီလိုကွ။ ငါ ဆေးလိပ်သောက်နေတုန်း ထက် ဆီက ဖုန်း ဝင်လာတယ်။ ညနေကျ တခုခု စားသောက်ကြမယ်။ ပြီးရင် ကလပ်သွားကြမယ်တဲ့။ အဲဒါနဲ့”  “အဲဒါနဲ့ ဘာဖြစ်တုန်း”   “ငါ မင်းနဲ့  လမ်းခွဲပြီး အိမ်ပြန်၊ ပိုက်ဆံလေး ဘာလေး ဝင်ယူပြီး ချိန်းထားတဲ့နေရာ သွားတာပေါ့ သားရီးရာ။ ပြီးတော့…..”  “ငါ မင်းနဲ့ လမ်းခွဲပြီး  အိမ်ပြန်၊ ပိုက်ဆံလေး ဘာလေး ဝင်ယူပြီး ချိန်းထားတဲ့နေရာ သွားတာပေါ့ သားရီးရာ။”   ” ဘယ်မှာ ချိန်းကြတာလဲ။”   ” အင်း  တကယ်တမ်းက ငါက သူတို့အိမ်နား သွားခေါ်တာပါ”   ” ရွှေပြည်သာအထိတောင်..အဝေးကြီးပဲ”  “အေး ..ဟုတ်တယ်” “ငိုးမ..ဒါ မျိုးကျ တော်တော် စိတ်ရှည်တယ်။ ပြီးတော့ရော..”  “ငါ သူတို့ကို ရွှေလီခေါ်သွားပြီး အကင်နဲ့ ဘီယာ သောက်ကြတယ်။ စော်လေး တွေက သိပ်မသောက်နိုင်ပါဘူး။ ၂ ခွက်လောက်ပဲသောက်ပြီး ကောင်းနေကြပြီ။ အဲဒါနဲ့ ကလပ် ဆက်ဒိုးကြတယ်လေ။ ကလပ် ရောက်တော့ ၁၀ နာရီကျော်ဘဲ ရှိသေးတာ။ ငါလဲ ဘလက်လေဘယ် တစ်လုံး ဖွင့်လိုက်ပြီး မန်ဘာ ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်သောက်နေတာ ပေါ့။ ဟို ၂ ပွေကတော့ ဒွန့်လိုက်တာ… ပြောမနေနဲ့။ ကြည့်လို့တော့ ကောင်းသား။”

” အဲဒီ ပုလင်း ကုန်သွားပြီလား”   ” ဘယ်ကုန်ဦးမလဲ..။ တဝက်တောင် မကျိုးသေးဘူး။ ငါ့နာမည်နဲ့ အပ်ထားခဲ့တယ်လေ”  ” နိပ် ဟ…နောက်တခါ ဂုန်းဆင်းလို့ ရပြီ”   “ဒါနဲ့ ၁၂ နာရီလောက်ကျတော့ သူတို့လဲ ပြိုင်းသွားတော့ ပြန်ဖို့ ပြင်ကြတယ်။ ပြန်ကြမယ်ဆို တော့ ချာတိတ်မတွေက အိမ်မပြန်ဘူး အပြင်မှာ အိပ်မှာလို့ ပြောပြန်ရောဟေ့။ အဲဒါနဲ့ ငါ ဟော်တယ် တစ်ခုကို ခေါ်သွားလိုက် တယ်”  “အယ်…မင်းက တစ်ယောက်တည်း သူတို့က ၂ ယောက်…ဘယ်လို အိပ်ကြတုန်း”  “အေး..ဟုတ်တယ်…ငါလဲ ဒုက္ခရောက် တာပေါ့။ တကယ်က စောစောထဲက ငါနဲ့ ထက်နဲ့က ညိနေကြပြီ။ ဟိုတစ်ယောက် ပါနေလို့။ ဒါပေမဲ့ ရည်းစားလိုတော့ လက်ကိုင်တာ  ဖက်တာ သူ့ရှေ့မှာပဲ လုပ်နေကြတာ…။ သူကလဲ အေးဆေးပဲ။ ဘာမှ မပြောပါဘူး။”  “ဟော်တယ် ရောက်တော့ ၃ ယောက် ခန်းယူဖို့ ပြောပေမဲ့ ငါက ငါ့အကြံနဲ့ငါဆိုတော့ ၂ ယောက် ၂ ခန်းပဲ ရှိတယ်ဆိုပြီး ၂ ခန်း ယူလိုက်တာပေါ့”   “ဒါမျိုးကျ တော်တော် လည်တယ်…ငိုးမ”  “အေး..အဟီး…။ အဲဒါနဲ့ ငါလဲ သူ့တို့နဲ့ တစ်ခန်းထဲမှာ အရင်နေ…။ ဘီယာလေး ဘာလေး ထပ်မှာပြီး…ထက် ကို  စည်းရုံးရတာပေါ့။ ထက်က ဟိုစော်လေးကို နိုင်တဲ့ပုံပဲ။ နင်တစ်ခန်း သွားအိပ်၊ ငါတို့နှစ်ယောက် ဒီမှာ အိပ်မယ်ဆိုတော့ သူတို့ အချင်းချင်း တိုးတိုးပြောပြီး သဘောတူလိုက်တယ်။”

“အဲဒါနဲ့ “  “အဲဒါနဲ့ ငါလဲ ခွန်း ကိုခေါ်ပြီး သူ့အခန်းလိုက်ပို့တာပေါ့။ “   “မင်းက ခွန်းကိုရော စိတ်မဝင်စားဘူးလား၊ ဘာမှ မလုပ်ခဲ့ဘူး လား။”  “အာ…စိတ်တော့ စိတ်ဝင်စားတာပေါ့..။ ဒါပေမဲ့ ငါက ထက်ကို ပို ကြိုက်တာလေ။ ပြီးတော့ သူတို့ က သူငယ်ချင်းတွေကွ။  ငါက ထက် နဲ့ဖြစ်နေတာလဲ သူအသိဆိုတော့ လက်ခံရင် ကောင်းရဲ့၊ လက်မခံရင် ခွင်ပျက်ပြီး တစ်ယောက်မှ မရဘဲ ဖြစ်မှာစိုးလို့ သူ့ ကို ထားခဲ့ပြီး အခန်းပြန်ခဲ့တာ”  “အခန်းကျတော့ ဘာဆက်ဖြစ်လဲ”  “အခန်းထဲရောက်တော့ ငါ့ ထက် ကအေးဆေး နှပ်နေတာ…။  အဲဒါနဲ့ နည်းနည်းပါးပါး ကစ်ဆင်ရိုက်…၊ နှူးနှပ်ပြီးတော့ ချတော့တာပေါ့…။”  “ဟာ ဘယ်လိုကြီးလဲ မင့်ဟာကလဲ ရိုမန်းတစ် မဆန် လိုက်တာကွာ…”  “အာ…ဒါတွေ မလိုဘူးလေကွာ…။ ပြီးတော့ စော်ကသာ ၁၉ နှစ်နော်…အတွေ့အကြုံ များတဲ့ပုံပဲ။”   “ဘယ်လိုလဲ ကွ။ အသေးစိတ်လေး ပြောစမ်းပါဦး”  “ အေး၊ ဒီလိုကွ “  ထက်နှင့် ဇော်လင်းမောင်တို့ အခန်းထဲတွင် လေအေးပေးစက် အနေတော် ဖွင့်ပြီး ပူးကပ်၍ အတော် ခရီးရောက်နေကြပြီ ဖြစ်သည်။

ဟော်တယ်ကလဲ တီဗီ ချန်နယ်တစ်လိုင်းတွင် အောကား ပြပေးထား သဖြင့် တီဗီကြည့်လိုက်…၊နှုတ်ခမ်းခြင်းနမ်းကာ လျှာကလိလိုက်နှင့် ဇိမ်ကျနေလေသည်။ ထက်က ရေချိုးထားပြီး သဘက်အကြီး တစ်ထည်သာ ပတ်ထားသဖြင့် သဘက်ကို အသာခွာလိုက်သည်နှင့် ဖြူဖွေးလှပသော မာလကာသီးအရွယ် ပေါက်စီနှစ်လုံးကို မြင်ရ လေသည်။ ထက်၏ ရင်သားလေးများမှာ ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ ပန်းရောင်သန်းနေသဖြင့် ဇော်လင်းမောင်  အတော် သဘောကျသွားပြီး အားပါးတရ စို့နေမိသည်။ ထို့အပြင် ထက် က အသားဖြူသည့်အတွက် ဟိုစကားပုံအတိုင်း အရည် တော်တော် ရွှမ်းသည်။ နို့စို့နေတုန်း လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ထက် ပေါင်ကြားကို ပွတ်ပေးသောအခါ အရည်တော်တော် ရွှဲနေပြီ ကို သိလိုက်သည်။ သူကလဲ ဖရဲသီးလို အရည်ရွှမ်းသော အသီးများ ကျန်းမာရေးအရ စားသည့်အလေ့အထ ရှိသည့်အပြင် သန့် သော စော်များကို ဘာဂျာကျွေးရတာ ကြိုက်လဲ ကြိုက်တတ်သဖြင့် ထက် ပေါင်ကြားထဲ လျှောဆင်းကာ ငိုနေသော ညီမလေးကို ဘာဂျာ ကျွေးလိုက်သောအခါ ထက် ထွန့်ထွန့်လူးပြီး သူ့မျက်နှာကို ပေါင်ကြားနှင့် အတင်းဖိက တစ်ကြိမ်ပြီးသွားလေတော့သည်။

ဇော်လင်းမောင်က ဒီတခါ ထက်အလှည့်ဟု ဆိုလိုက်သောအခါ ခေါင်းတစ်ချက် ငြိမ့်လိုက်ပြီး ok ဟုပြောကာ ဇော်လင်းမောင်၏ ရေခဲချောင်းကို ရေဆာနေသည့် ကလေး တစ်ယောက်ပမာ တပြွတ်ပြွတ် စုတ်ပေးလိုက်သည်။ ဇော်လင်းမောင်က ထက် ၏ လက်ဆကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် အနည်းဆုံး အတူနေဖူးသော ရည်းစား ၅ ယောက်ထက်မနည်း အတွေ့အကြုံ ရှိထားသည်ကို မြွေမြွေခြင်း ခြေမြင်လိုက်လေတော့သည်။ ဒါပေမဲ့ စစခြင်း အခြေအနေတွင် ပါးစပ်ထဲပြီးမည်ကို မလိုလားသဖြင့်၃ မိနစ်ခန့်တွင် ရပြီဟုပြောကာ ထက် ကို လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပုံစံဖြင့် စတင်သိုင်းကွက် ခင်းလေသည်။ ဇော်လင်းမောင်မှာ ထက် ၏ အနေအထားကို ကြည့်ပြီး ပါလာသော ကွန်ဒုံးကို မစွတ်တော့ပဲ သူ၏ ထောင်မတ်နေသော ပစ္စည်းကို ထက် ၏ ဖြူဖွေးနုနယ်သော ပေါင်ကြားရှိ ညီမလေး၏ လမ်းကြောင်းအဝသို့ တေ့ပြီး လျှောထိုးချလိုက်လေသည်။ အရည်များ ရွှဲစိုနေသဖြင့် ဇော်လင်းမောင်ညီလေးမှာ ချောမွေ့စွာ လိုရာခရီးသို့ ရောက်သွားလေသည်။ လင်း က မျက်လုံးမှိတ်ပြီး မှေးနေရာမှ တစ်ချက် ဖွင့်ကြည့်သော်လည်း လုံး၀ မအော်သည်ကို ထူးခြားစွာတွေ့ရသည်။

“အဲဒီတော့ ငါလဲ အားနာစရာ မလိုပဲနဲ့ အပီ ဆွဲတော့တာပေါ့ သားရီးရယ်။ သူက ငါ ဆောင့်တိုင်း အောက်က ပြန်ပင့်ပေးတယ်။ သူ  အပေါ်မှာ နေတော့လဲ ဖင် စကောဝိုင်း လှည့်ပေးတတ်တယ်။”   “ဟာ …မိုက်ချက်ကွာ…”   “ဒါတင် ဘယ်ကမလဲ…။ သူပြီးခါနီးပြီ။  ဒေါ့ဂီ လုပ်ပေးပါဆိုပြီး တောင်းဆိုသေးတယ်ကွ။”   “ဒါကတော့ ကြမ်းချက်ကွာ၊ ဆရာမကြီးဟေ့”  “အေးလေ…တချို့စော်တွေဆို  ဒေါ့ဂီ ကုန်းရင် ခါးကြီးက တဖြောင့်တည်း ဘယ်လို လုပ်လို့ကောင်းမှာတုန်း…။ သူက ခါးလေးကိုကော့ပြီး ပေးထားတာများ… အဖုတ်ကြီးကို ပြူးလို့..။ “  “ဟေ့ကောင်..ဟေ့ကောင်..တော်တော့ကွာ…ငါမခံစားနိုင်တော့ဘူး”  “အေးပါ..။ အတိုချုပ်ပြောရရင်  အဆင်ပြေခဲ့တယ်ပေါ့ကွာ။ အဲဒီညကတော့ အချိန်မရလို့ ၃ ခါလောက်ပေါ့..”   “အမလေး သားရီးရာ…စကေးတွေ ကြမ်းသဟေ့။  အချိန်မရတောင် ၃ ချီဆွဲခဲ့တာ အချိန်ရလို့ကတော့။”  “၅ ချီပေါ့ သားရီးရာ”   cupid ဇော်လင်းမောင်..   “ထားလိုက်ပါတော့ကွာ။  မင်းအကြောင်းလဲ ငါ သိနေပြီးသားဆိုတော့ ယုံပါတယ်။”

“မနက်ကျတော့ ငါ စော်နှစ်ပွေလုံးကို လိုက်ပို့ပေးလိုက်တယ်။ သူတို့က ညဘက်ထွက်တာ အေးဆေးပဲဟေ့။ အဲဒီတော့ ငါ့အကြိုက် ဘဲပေါ့။”   “ငါက မင်းနဲ့ ခွန်း ကို လှော်ပေးချင်တာ။ ငါလဲ အနှောက်အယှက်လွတ်သွားမယ်။ မင်းလဲ စော်တဗွေ ရမယ်။ မင်းနဲ့  ကုန်ကျစရိတ် ရှယ်လို့ရမယ်ဆိုတော့ ငါလဲ သက်သာမယ်။ ၁ ချက်ခုတ် ၃ ချက်ပြတ်ပဲဟေ့။ မမိုက်ဘူးလား။” “အေးပါကွာ…ကြည့် ကြတာပေါ့…။ ခွန်းကလဲ ငါ့ကို ကြိုက်ဦးမှ။ ခွန်းကလဲ ငါ့အကြိုက်ဖြစ်ဦးမှ…။ “   “မင်းကြိုက်မှာပါ..။ သူကလန်းတယ် ကိုယ့်လူ…။  ငါသိတယ်..အဆင်ပြေမှာ။”  အဲဒီနေ့က တခါမှ မမြင်ဘူးသေးတဲ့ ခွန်းဆက်ချိုဆိုတဲ့ ကောင်မလေးကို စိတ်ကူးထဲမှန်းဆကြည့်မိပါ တယ်။ သူပြောတဲ့ ပုံစံလေးဆို တကယ် အဆင်ပြေရင်တော့ မဆိုးဘူးပေါ့။ ဒီကြားထဲ ကံကောင်းချင်တော့ ကျနော် အလုပ်ရပါ တယ်။ အလုပ်စစဆင်းခြင်း အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မှတ်သားစရာတွေ လေ့လာစရာတွေနဲ့ ကျနော် ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ အဆက်အသွယ်  ပြတ်သွားပါတယ်။ အလုပ်က လခကောင်းတော့ ကျနော့်အနေနဲ့ ရေရှည်မြဲရလေအောင် သေချာ လုပ်ဖို့လိုမှာဖြစ်လို့ လုံး၀ မပေါ့ဆ  ရဲပါဘူး။

ပြီးတော့ အလုပ်က ခရီးခဏ ခဏ ထွက်ရပါတယ်။ နေပြည်တော်မှာရှိတဲ့ အစိုးရရုံးတွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး လုပ်ရတာဆိုတော့  နေပြည်တော်လဲ သွားရပါတယ်။ ကျနော် ဒီတပါတ်လုံး ဇော်လင်းမောင်နဲ့ လုံး၀ မတွေ့ဖြစ်ပါဘူး။ ဒီကောင်ကလဲ သူ့အဖိုး နေမ ကောင်းလို့ ဘန်ကောက်ကို ဆေးရုံတက်ဖို့ အဖေါ်လိုက်သွားရတယ်လို့ သိရပါတယ်။ နိုင်ငံခြားရောက်သွားတာနဲ့ ဖုန်းတောင် တစ် ချက်မှ မရပါဘူး။   ကျနော် အလုပ်စဆင်းပြီး ၂ ပါတ်အကြာ တစ်ခုသော အားလပ်ရက် တနင်္ဂနွေ နေ့ခင်းမှာ ဒီကောင့်ဆီက ဖုန်းလာ ပါတယ်။ ကျနော်သူ့ဖုန်းကို မျှော်နေတာ မဟုတ်ပေမဲ့ တစ်စုံတစ်ခုကို တွေးမိတာနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားလာပြီး ဖုန်းကောက်ကိုင်လိုက်ပါ တယ်။   “သားရီ..မင်းအခု အားလား”  “အေး..အားပါတယ်။ ဘာလို့လဲ”   “အားရင် ငါ့ဆီ ခဏလာခဲ့ပါလား။ ငါတို့တွေ မတွေ့တာ ကြာပြီကွာ။”  “အေး လာခဲ့မယ်..။ မင်းက ဘယ်မှာလဲ”   “ငါက မင်္ဂလာဒုံနားက iT စားသောက်ဆိုင်မှာ…မင်းလာခဲ့။ မင်းနဲ့ ငါ့  သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်။”   ဒီလောက်ဆို ကျနော် ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်သွားပါပြီ။ ဒါကြောင့်…  “အေး ခဏ စောင့် …။ ငါ့အခုထွက်လာပြီ ဆိုပြီး အဝတ်အစားလဲ ၊ အမြန် ပြေးထွက်လာပါတော့တယ်။ မကြာခင်မှာပဲ ကျနော့် လက်စွဲတော် မီနီ  ကူးပါးကားလေးက လေဟုန်ခွင်းတဲ့ မြှားကလေးလို ပြည်လမ်းတစ်လျှောက် ပြေးနေပါတော့တယ်။”

ကောင်မလေးတွေနဲ့ တွေ့ရတော့မယ်ဆိုတော့ အရင်က အရမ်း မကြာဘူးလို့ထင်ရတဲ့ ခရီးဟာ တော်တော် ကြာနေသလိုပါပဲ။ ဒါ ကြောင့်မို့ A watched pot never boils လို့ သိုးဆောင်း စကားပုံရှိခဲ့တာကိုး။ ရမ်းဘာသာပြန်လိုက်တာ တခုခုကို စောင့်နေရင် ပို ကြာပါသတဲ့။ မဟုတ်ရင် ဆောရီးဗျို့တကယ်တော့ ကျနော် ဒီကောင်ခေါ်တာစောင့်နေတာ ၂ ပါတ်ကျော်ခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ ကိုယ့်ကိစ္စနဲ့ ကိုယ်ဖြစ်နေသဖြင့် ဘာမှ မကြာလိုက်သလို။ အခုကျမှ ဘာဖြစ်ရတာလဲဟု…တွေးရင်း ငါတော်တော် စမန်ထနေပါလား။ စော် တော်တော်လိုချင်နေပုံရတယ်ဟု တွေးမိပြီး ပြုံးလိုကသည်။  လမ်းမပိတ်သဖြင့် နာရီဝက်အတွင်း ကျနော်ချိန်းထားသော ဆိုင်ရှေ့ ရောက်သည်။ ပုံမှန်ဆို ဆိုင်ရှေ့တွင် ရပ်လေ့ရှိသော်လည်း ကားပါကင်တွင်တွင်လည်း ကားရှင်းနေသဖြင့် ဝင် ရပ်ပြီး စက်သတ် လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဆိုင်အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် စားပွဲတစ်လုံးတွင် ထိုင်ကာ လက်ပြနေသော ဇော်လင်းမောင်ကို တွေ့ရ သည်။ သူ့ဘေးနားတွင် ဆံပင်ရှည်ရှည်၊ ဖြူဖြူသွယ်သွယ် စော်လေးတစ်ပွေကို ထိုင်နေသဖြင့် ဒီတစ်ယောက်သည် “ထက်” ဖြစ် လိမ့်မည်ဟု သူ့ပြောစကားများအရ သိလိုက်သည်။ မနာလိုဖြစ်ရလောက်အောင် “ထက်” က ဂျင်းဘောင်းဘီ အရှည် အပြာနှင့် ရှပ် အကျီ ၤ အကွက်လေးတွဲဝတ်ထားတာ ဒီဇိုင်းက လန်းလွန်းသည်။ ဒါပေမဲ့ ဇော်လင်းမောင်၏ ကဒက် ကောင်မလေးဖြစ်နေ သည့်အတွက် ထားလိုက်ပါတော့မည်။

“ခွန်း” ဆိုသည့် ရှော်တီလေးက ဆိုင်ကို နောက်ကျောခိုင်းကာ ထိုင်နေသဖြင့် မျက်နှာ မတွေ့ရသော်လည်း နောက်ကျောသား ပြည့် ပြည့်ကလေးကို T Shirt လက်ပြတ်ပါးပါးကလေးအောက်က လှမ်းမြင်ရသည်။ အောက်က ဝတ်ထားသော ဂျင်း ဘောင်းဘီတို အောက်တွင် လုံးပြည့်သော တင်သားများနှင့် ပေါင်တံစင်းစင်းလေးကို လှမ်းမြင်ပြီ ဂလု လိုက်ရသေးသည်။   ဝိုး…ဒီတိုင်ဆို မဆိုး ဘူးဟ မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲတာပဲဟေ့။   “စောင့်နေရတာ ကြာသွားတာ ဆောရီးကွာ၊ ကားက နည်းနည်း ကျပ်နေလို့”   ပုံမှန်အတိုင်းဆို  ကျနော် သူ့ကို ဘယ်လောက်နောက်ကျ နောက်ကျ တောင်းပန်တာ ရာဇဝင် မရှိခဲ့ပါချေ..။ မစောင့်နိင်ရင် လိ ပဲကွာ။ မချိန်းနဲ့…မင်း က ဘာလဲကွ..ဆရာကြီးလား..ဘာလားနဲ့ မိုးမွှန်အောင် ကိုယ့်ဖက်က ပြန်တုတ်လိုက်ဦးမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူက ဒါရိုက်တာ ကြီးဆိုတော့ ရိုသေရမည်လေ။

သူတို့ ထိုင်နေသော ခုံသည် ၄ ယောက်ထိုင်ခုံဖြစ်သဖြင့် ကျနော်ထိုင်ဖို့ ခွန်း ဘေးတွင်သာ နေရာလွတ်တော့သည်။ ဒါကဒီကောင်ပဲ  စီစဉ်ထားတာဖြစ်မည်။ ကျနော်လဲ ခပ်တည်တည်နှင့် ဝင်ထိုင်သည်။  “တစ်ခုခုမှာလေကွာ..ဒို့ကတော့…မင်းကိုစောင့်ရင်း ဆွဲနေပြီ။”     သူတို့စားနေတာကြည့်ပြီး ဗိုက်ဆာလာတာနှင့် ကြက်ဥပေါင်မုန့်ကြော် နှင့် ကော်ဖီ မှာလိုက်သည်။ iT မှကော်ဖီသည် ဒီနေ့ ပိုပြီး ခါး ဆိမ့်ဆိမ့်နှင့် အရသာရှိနေလေသည်။ ကြက်ဥပေါင်မုန့်ကြော်ကလဲ ကျနော့်အကြိုက် နို့စိမ်း များများနှင့် ရောက်လာသည်။  အဆင်ပြေချက်များကွာ။   “အေး သားရီး မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်။ ဒါ ငါ့ ညီမလေးတွေ…။ အရင်းတော့ မဟုတ်ဘူးဟေ့။ အဖေမတူ  အမေကွဲ ဘင်္ဂလားညီမတွေပေါ့။ သူက ထက်ရတီ…ထက်လို့ ခေါ်လို့ရတယ်။ မင်းဘေးက ခွန်းဆက်ချို…ခွန်း ပေါ့ကွာ။”    ဒီကောင်  ဇော်လင်းမောင် ဒီတစ်ခါ ရွှေ့သည့်အကွက် တော်တော်လှသည်။ ကျနော့်နာမည်ကို ပြောပြီး မိတ်ဆက်ပေးချိန်တွင် ကောင်မလေး များ စိတ်ဝင်စားနိုင်သည့် ကျနော့် ကောင်းကြောင်း တစ်စွန်းတစ်စပါ ထည့်ပြောသွားသည့်ကို တွေ့ရသည်။ ခွန်း ကလဲ သူပြောထား သည့် ပုံစံအတိုင်း ဘော်ဒီကစ်ကစ်နှင့် ချစ်စရာ ကောင်းသည်။ ဒီကောင့်ကို ဒီတကွက်တွင် ကျောက်ရုပ်ထုပြီး ကိုးကွယ်ချင်စိတ် တောင် ပေါက်သွားမိသည်။ ထက်ကို မိတ်ဆက်ပေးချိန်တွင်တော့ ဒါငါ့စော်ဟု ပြချင်ဟန်ရှိသည်..ပခုံးပေါ်လက်တင်ပြသည်ကို  သတိထားမိသည်။ ကိစ္စ မရှိပါဘူးကွာ..။ ငါ့ဝေစုလေး ရှိတာပဲလေ။

စားသောက်ပြီးနောက် ကားပါကင်ကို ပြန်သွားသည့်အချိန်တွင် ဆေးလိပ်ထွက်သောက်မည်ဟု အကြောင်းပြကာ သူ့ဆေးပေါ့လိပ် ကို မီးညှိပြီး ကျနော့်ကို တစ်နေရာ လက်တို့၍ ခေါ်သွားသည်။ စော်လေးများနှင့် အနည်းငယ်လှမ်းသည့် နေရာရောက်မှ ဒါရိုက်တာ  ဇော်လင်းမောင် ဇာတ်ညွှန်းကို ရှင်းပြသည်။   “သားရီး တို့တွေ ပဲခူးမရောက်ခင်နားက ရွှေပြည် ရီဆော့ကို ဒိုးကြမယ်။ မင်းက မင်း ကားနဲ့ ခွန်းကို ခေါ်သွား။ ကားပေါ်မှာ နည်းနည်း ကြောင်း ခဲ့ကွာ။ ငါက ရှေ့ကနေ ထက် ကိုခေါ်ပြီးသွားမယ်။ ဟိုရောက်ရင် အခန်း ယူပြီး ဆက်လှုပ်ရှားကြမယ်။ ကျသလောက် မင်းရယ်ငါရယ် ဟဖ် ဘိုင် ဟဖ်….အိုခေ…”   “အိုခေပါဆရာ”   ဒါရိုက်တာကြီး ဇော် လင်းမောင်၏ ရင်တွင်းဖြစ်၊ သရုပ်ပြ အမွှန်းတင်၊ ချယ်မှုန်းသည့် အတွေးပုံရိပ် ရိုက်ချက်ကို ကျနော် တက်သစ်စ ငွေထုတ်ပိုက်ပြီး  တက်လာသော နယ်မှ ဝါသနာရှင် မင်သားရူးလေးပုံစံဖြင့် ခြေသုတ်ပုဆိုး မြွေစွယ်ကျိုးကဲ့သို့ လေးစားစွာ လိုက်နာလိုက်သည်။ အ ရင်တုန်းကဆို…ဘာလို့ မင်းပြောသလို လုပ်ရမှာလဲ..ဘာညာနဲ့ ဖြဲကောင်း ဖြဲဦးမည်ဖြစ်သော်လည်း အခုဟာက ကိုယ့်အကျိုး ရှိမဲ့ ကိစ္စ ပါတယ်ဆိုတော့လဲ…မျက်စိမှိတ်ကာ လိုက်နာရမည်သာ ဖြစ်သည်။

ကျနော်က လမ်းသိပ်မကျွမ်းသဖြင့် ထောက်ကြံအရောက်တွင် ပဲခူးလမ်းခွဲဘယ်ဘက်မှန်းမသိ၍ လှမ်းမေးရသေးသည်။ သူက   ဘယ်ဘက်ချိုးဟု လမ်းညွှန်ပေး၍ အနည်းငယ်မောင်းလာစဉ် ဇော်လင်းမောင်ဆီက ဖုန်းဝင်လာပါသည်။ ကျနေ်ာ ကိုင်လိုက်တော့    “ဟျောင့်သားရီး ရွှေပြည်က သောက်ရမ်း ဈေးကြီးတယ်။ တစ်ခန်း တစ်သိန်းဆိုလားပဲ။ ပြီးတော့ အခန်းလဲ ကြို ဘွတ်ကင်  လုပ်ထားမှ ရတာတဲ့။ လှည်းကူး နားမှာ ငါစောင့်နေတယ်။ အဲဒီမှာပဲ ရပ်လိုက်”  “အေး…ငါမြင်ရအောင် ရပ်နေနော်။ ငါလမ်းသိပ်မ သိဘူး”   နည်းနည်းဆက်မောင်းလိုက်တော့ ဇော်လင်းမောင်ရဲ့ JUKE ကား အနီလေး ရပ်ထားတာတွေ့တာနဲ့ ကျနော် လမ်းဘေးကို  ကပ်လိုက်ပါတယ်။ “ရှေ့နားမှာ ထန်းရေနဲ့ အမြည်းကောင်းကောင်းရတဲ့ဆိုင်ရှိတယ်ကွ…။ ထန်းရေ သောက်ကြရအောင်။ “

အဆင်မပြေလိုက်ပုံများ ထန်းရည်ဆိုင်မှာတောင် ထန်းရည် ကုန်နေလို့ ဘီယာ ထပ်မှာရပါတယ်။ သူနဲ့ ထက် ကတော့ ဘေးချင်းကပ်  ထိုင်လို့၊ အမြီးတွေ ဘာတွေ ခွန့်လို့။ ထက် က သူ့ကို မှီထားလိုက်..၊ ဒီကောင်က ထက် ကို ပခုံးဖက်လိုက် ဟိုကောင့် ပေါင်ပေါ်  ထက်က လက်လေးတင်ထားလိုက်နဲ့ …အေးလေ ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့…။ ငါ့အလှည့်ကျလဲ ဟင်း..ဟင်း။ ဒါမျိုးတော့ ဘယ်အ ကျောခံလိမ့်မတုန်း။   အဲဒါနဲ့ ထန်းရေ ဆိုင်မှာ သောက်ပြီးစားပြီး ရန်ကုန်ပြန်ဆင်းလာပါတယ်။ ရန်ကုန်ရောက်တော့ ခွန်း နဲ့ ကျနော်  တော်တော် လေပေးဖြောင့်နေပါပြီ။ ဇော်လင်းမောင်က ခွန်းကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးလိုက်။ ညကျမှ ထပ်ချိန်းမယ်လို့ ပြောတဲ့အတွက် ကျ နော်တို့ သူတို့ကားနဲ့ လမ်းခွဲပြီး ကိုယ့်လမ်းကြောင်း ကိုယ်မောင်းလိုက်ပါတယ်။

ခွန်း က အသိတစ်ယောက်နဲ့ ကိစ္စတစ်ခု ချိန်းထားတယ်ဆိုလို့ လမ်းက ဆိုင်တစ်ဆိုင် ဝင်သွားသေးတယ်။ ကျနော် ဒီနေ့ စိတ် တော်တော် ရှည်နေပါတယ်။ နာရီဝက်လောက်ကို အေးဆေး စောင့်နိုင်တာ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် အံ့သြနေပါတယ်။ ဒီစော်လေး ဖုန်း  အရမ်းပြောပါတယ်။ သိပ်မများပါဘူး တောက်ရှောက် ဖုန်းပြောလာတာ အိမ်ရောက်တဲ့ အထိဆိုပါတော့.။    ညကျမှ တွေ့ကြတာ ပေါ့ ခွန်းရာ…ကျနော် စိတ်ထဲက ကြိမ်းဝါးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ခွန်း ကို သူ့အိမ်နားပဲ ကျနော်ရပ်ပေးပြီး အိမ်ခဏ ပြန်လာခဲ့ပါ တယ်။ အိမ်လဲရောက်ရော…..  ဆက်ရန်ရှိသည့် ဇာတ်လမ်း   အိမ်မပြန်လို့ မရဘူးလေ ပိုက်ဆံနဲ့ အဝတ်အစား အပို ယူရဦးမယ် လေ။ အိမ်ကိုလဲ ညဘက်ကျ သူငယ်ချင်း အဖိုး ဆုံးလို့ အိမ်မှာ အိပ်ပေးလိုက်ဦးမယ်ဆိုပြီး ပြောထားပါတယ်။ ထွက်နေကျ မဟုတ် တော့ ဘယ်သူမှ သံသယ မရှိကြပါဘူး။ အေးဆေး။ ဒါနဲ့ စောင့်နေလိုက်တာ ည ၇ နာရီလောက်မှာ ဇော်လင်းမောင်ဆီက ဖုန်းရတာနဲ့  ကျနော် အိမ်ကထွက်လာပါတယ်…။ ချိန်းတာကတော့ အင်းစိန် ဖော့ကန်နားက ဘီယာဆိုင်တစ်ဆိုင်ကိုပါ။

ဇော်လင်းမောင် ခေါ်ထားသော ဆိုင်ကိုရောက်သောအခါ ဒီကောင် ဘီယာသောက်နေသည်ကိုတွေ့ရသည်။ သူတစ်ယောက်တည်း ဖြစ်သောကြောင့် ကျနော် အံသြသွားသည်။ ကျနော့်အတွက် ဟိုင်နကန် ဘီယာ မှာပေးရင်း သူက   “သားရီး သူတို့နဲ့ ငါ အပြင်မှာ  တွေ့ဖို့ ချိန်းထားတယ်။ မင်းလာမှ ဖုန်းဆက်မလို့”  “အေး ဒါဆိုလဲ ဆက်လေကွာ”   ဇော်လင်းမောင် ထက်ကို ဖုန်းဆက်သော်လည်း  ဖုန်းမကိုင်ပါ။ အဲဒါနဲ့ သူ ခွန်း ဖုန်းပါ ဆက်ခေါ်သည်။ သူလဲ ဖုန်းမကိုင်ပါ။ ၂ ခါလောက်ခေါ်ပြီးသော အခါ ဇော်လင်းမောင် တင်း သွားပုံရသည်။ တော်ပြီ ပြန်တော့မယ် ဟုပြောသည်။ ကျနော်လဲ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ပဲ ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ကိုတော့  အဆင်ပြေအောင် ကြည့်ပြောလိုက်သည်။

မနက်ဖြန် တနင်္လာနေ့ လူသစ် ကျနော်ကို ကြိုဆိုပွဲ 365 café မှာ ကျနော့်ဌာနမှ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်များနှင့် ကုမ္ပဏီမှ ဦးစီးကျင်းပ ပေးသည်။ ညနေ ၇ နာရီ ခွဲခန့်တွင် ဇော်လင်းမောင် ဖုန်းဆက်လာပြန်ပါသည်။    “မင်းဘယ်မှာလဲ။ ငါလာခဲ့မယ်။ ပြီးရင် ဟိုဟာတွေ နဲ့ သွားတွေ့မယ်။”  “ငါ အလုံလမ်းက 365 Café မှာ။ သူတို့နဲ့ အဆက်အသွယ်ရပြီလား။”   “အေး..နေ့ခင်းက ဖုန်းဆက်တယ်။ ငါ့ကို  တောင်းပန်တယ်။ ဖြစ်တာကို အသေးစိတ် တွေ့မှ ပြောမယ်ပြောတယ်။ မင်းကိုလဲ တွေ့ချင်လို့ ခေါ်လာခဲ့ပါလို့ ပြောတယ်။”   “ဘယ် အချိန်လောက်လဲ..။ ငါက ၈ နာရီဆိုပြီးပြီ။ ထွက်လာခဲ့မယ်။” ၈ နာရီလောက် ပွဲပြီးသွားသည့်အချိန်တွင် ဇော်လင်းမောင် စောင့် နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ မြို့ထဲကို သွားရန်ပြောသဖြင့် ကျနော်ကားယူပြီး ထွက်လာသည်။ ၁၉ လမ်းကိုမောင်းခိုင်းသဖြင့် ၁၉ လမ်း  မှ ဘီယာဆိုင်တစ်ခုတွင် ချိန်းထားကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ကျနော်ရောက်သွားသောအခါ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးကို ဇော်လင်း မောင်နှင့်အတူ ဘီယာခွက်ကိုယ်စီနှင့် တွေ့ရသည်။ ကျနော်လဲ ထုံးစံအတိုင်း ခွန်း ဘေးနားတွင် ဝင်ထိုင်ကာ ဘီယာမှာလိုက်သည်။

“မင်းကို ခွန်းက သတိရလို့ဆိုလို့ ငါက လာခေါ်တာ” ဟု ဇော်လင်းမောင်က ပြောသည်။ ခွန်း က ဘာမှ မပြောပဲ ငြိမ်နေသဖြင့် “လူစုံ တော့ ပျော်ဖို့ကောင်းတာပေါ့” ဟု ကျနော် အဆင်ပြေအောင် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ခွန်းက မျက်လွှာချထားရာမှ မျက်လုံး လှန်ကြည့်  ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ မျက်လုံးကို အိုင်းလိုင်နာ အနက်ရောင်ဖြင့် ချယ်ထားသည် ခွန်း သည် ဂျပန် မင်းသမီးလေးလို ကြည့် ကောင်းနေသည်။ ဂျပန်မှ ကျနော့် အသဲစွဲဖြစ်သော Ameri Ichinose ကို သတိရမိသည်။ ( အကြိုက်တူတွေ ပါလားဗျို့။) သို့သော်  Ameri လောက်တော့ ခွန်း က အရပ် မရှည်ပါ။ ၅ ပေ ၂ လောက်သာရှိမည်။  လူစုံသောအခါ ညဘက်ထွက်တာများလို့ အိမ်က နည်း နည်းကွိုင်တာနဲ့ မနေ့က နားထားခြင်း ဖြစ်ကြောင်း၊ ဖုန်းလာရင် ထပ်ပွားနေမှာ စိုး၍ ဖုန်းပါ ဆိုင်းလင့် လုပ်ထားကြောင်းနှင့် ဒီနေ့  ထက် ၏ အဖေ ခရီးထွက်သွားတာနဲ့ ၂ ယောက်သား ချိန်းပြီး လစ်ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်ကြောင်း ထက်ကဦးဆောင်၍ ရှင်းပြသည်။  ကျနော်က ကိစ္စမရှိပါဘူးလို့ ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ဘာကိစ္စရှိမှာလဲဗျာ။ မနေ့ကမတွေ့ ဒီနေ့တွေ့တာပဲလေ။ နောက်ဆို ခဏခဏ တွေ့ ရလို့ ပျင်းတောင် နေဦးမှာပဲ မဟုတ်ဘူးလား။

အချစ်ရဲ့ အရသာ   ကျနော် ခွန်း ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာစုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးဟာ အပေါ်အခြမ်းက ပါးပြီး  အောက်က ထူထူလုံးလုံးလေးဖြစ်တာကြောင့် နမ်းလို့ အရမ်းအရသာရှိတာပါပဲဗျာ။ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာဖွဖွလေး ကျ နော့်နှုတ်ခမ်းကြားမှာထားပြီး စုပ်နေရင်းက အသာ သူ့ပါးလေးကိုလဲ တချက်တချက် မွှေးလိုက်ပါတယ်။ မိန်းကလေးသဘာ၀  အသားနံ့လေးနဲ့ သူ့ရဲ့ မိတ်ကပ်အနံ့လေး ရောပြီး ထွက်လာတဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့ ခေါ်မလား ဒီရနံ့လေးကို ကျနော် သိပ်သဘောကျတာပဲ ဗျာ။ ကျနော်သူ့ကို နှုတ်ခမ်းစုတ်ရင်းနဲ့ လျှာလေးနဲ့ သူ့ပါးစပ်ထဲ အသာထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ လျှာလေးနဲ့ ထိလိုက်တဲ့ အခါ နူးညံ့ တာရော၊ ချိုတာရော ပေါင်းထားတဲ့ ဖီလင်ကို ရပါတယ်။ ဘယ်လိုလဲတော့ အတိအကျ မပြောတတ်ဘူး။ သူ့ရဲ့ ပါးစပ်ထဲက အနံ့  လေးက အနီးစပ်ဆုံး ပြောရရင် ပြောင်းဖူးပြုတ်အနံ့လေးလိုပဲ။ နှိုင်းလိုက်တာ အရမ်းများ ကလေးဆန်သွားမလားမသိဘူး။

ကျနော် သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရတာ တကယ် မက်မပြေပါပဲ။ တခြားဟာတွေ ဘာမှ မလုပ်ဘဲနဲ့ အကြာကြီးနမ်းနေချင်မိတယ်။  စကားအဖြစ် ပြောတာပါလေ။ တကယ်တော့ ဒီမှာတင် ရပ်ြ့ပီး မနေခဲ့မိပါဘူး..။   တကယ်တော့ ပြောရရင် အချစ်နဲ့လိင်ကိစ္စဆိုတာ  အရက်လိုပဲ၊ အရက် စသောက်တော့ တော်တော် ဖီးပဲ..မိုက်တယ်.. ကောင်းတယ်။ လည်ချောင်းထဲကို ပူကနဲ ဆင်းသွားတယ်။ အနံ့  အရသာ…အားလုံး အိုခေ…။ နေလို့ပိုကောင်းလာတယ်။ စကားပြောရတာ ပိုကောင်းလာတယ်။ ပျော်လာတယ်။ နှလုံးသွေး ခုန်တာ တွေ ဘာတွေ ပိုမြန်လာတယ်။ ပြီးရင် တဖြည်းဖြည်း နောက်တခွက်ပြီး တခွက် သောက်ချင်လာတယ်။ သောက်လဲ သောက်မိ တယ်။ တကယ်လဲ ကောင်းတာကိုး ဆရာ။  ဒါပေမဲ့ ဝီစကီ၊ ရမ်၊ ဂျင်၊ ဘီအီး အရက်တွေ မတူပေမဲ့ အရက်တိုင်း သူ့လစ်မစ် ရှိတယ်။  အဲဒီလစ်မစ်အထိပဲ သောက်လို့ကောင်းတာကိုးဗျ။ ကျော်သွားပြီဆိုတာနဲ့ သောက်သမျှ အရက်သည် ရေလိုဘဲ။ ဘာမှ ထပ်ပြီး မ ထူးတော့ဘူး။ သောက်လို့ အရသာ မရှိတော့ဘူး။ ဗိုက်တင်းမယ်၊ အန်မယ်၊ ခေါင်းကိုက်မယ်၊ အာခေါင်ခြောက်ပြီး ရေငတ်မယ်။ ပြီး ရင် လွတ်သွားမယ်ပေါ့လေ။ တကယ်က အရက်ဆိုတာ သောက်လို့ ကောင်းလို့ သောက်ကြတာလေ။ သောက်လို့ အရသာမရှိတဲ့ အထိသောက်တော့ ဘာအဓိပ္ပါယ် ရှိတော့မှာလဲဗျာ။ ဒါပေမဲ့ ရပ်လို့ ရလားဆိုတော့ မရပါဘူးလေ။ သောက်ရင်းနဲ့ လစ်မစ်တွေ တက် လာတယ်။ လစ်မစ်ကျော်တဲ့ အထိ သတိမထားမိပဲ ဆက်သောက်နေမိကြတာပါပဲ။

အချစ်နဲ့ လိင်ကိစ္စလဲ အလားတူပါပဲလေ။ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို ချစ်မိပြီဆို မျက်နှာလေး မြင်ချင်တယ်။ သူ့အသံလေး  အမြဲတမ်း ကြားချင်နေမိတယ်။ သူ့ပုံရိပ်ပဲ စွဲလမ်းနေတယ်။ ပြီးတော့ ကိုယ့်အနား သူအမြဲရှိအောင် ကြိုးစားတယ်။   သူ့ကိုယ့်အနား ရှိတော့ ဘာလုပ်ကြမလဲ။ နှစ်ကိုယ်တူ ချစ်စကားလေးတွေ ပြောကြမယ်။ သူ့လက်ကလေးကို ခပ်ဖွဖွလေး ကိုင်မယ်။ သူ့ကို ခပ် တင်းတင်းလေး ဖက်ထားမယ်။ အဆင့်တက်လာတော့ နမ်းမယ်။ ပါးကနေ တဖြည်းဖြည်း နှုတ်ခမ်းကို တက်ပြီး နမ်းတော့မယ်။ ပြီး တော့ အပြင်ကနေ နို့ကိုင်မယ်။ တဆင့်တိုးပြီး ချွတ်ကိုင်မယ်..နို့စို့မယ်ပေါ့လေ။  ဒီထက်ပိုဖီးလ်လာတာနဲ့ အမျှ သူ့ အဖုတ်လေးကို  ကိုင်မယ်။ ပွတ်မယ်။ လက်ချောင်းလေးနဲ့ မွှေမယ်။ ကစားမယ်။ ပြီးတော့ ဟိုတယ် တခုခုခေါ်သွားပြီး အချစ်နယ်ကျွံကြမယ်။ ပွင့် ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင်တော့ ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမ သဘာ၀ လိုးကြမယ်ပေါ့ဗျာ။ ကဲပြီးလဲပြီးရော အရင်က ဖီးလ်တွေ မရှိတော့ဘူး ဗျာ။ ချိန်းတွေ့ကြမယ်။ ထပ်ပြီး ထပ်ပြီး ဒီ သောက်လေ သောက်လေငတ်မပြေတဲ့ ဆားငံရေတွေ သောက်ရင်းနဲ့ပဲ ကျုပ်တို့ရဲ့ အချစ် တွေ လစ်မစ်ကျော်ကုန်ပြီး အစတုန်းကလို မချိုမြိန်ကြတော့ဘူး မဟုတ်လား ကိုယ့်ဆရာတို့ရယ်။

အချစ်အကြောင်း အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်တာ နည်းနည်းများသွားလို့ ဇာတ်လမ်း ပြန်ဆက်ပါရစေ။   ကျနော် ခွန်း ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကနေ  ရင်သားတွေကို အလှည့်ပေးလိုက်ပါပြီ။ သူ့ရဲ့ ရင်သားလေးတွေဟာ ငယ်ရွယ်နုပျိုသူလေးမို့ အသားကျစ်ပြီး အရွယ်အစားကလဲ  အရမ်း မကြီးပါဘူး။ အရမ်းမကြိးဘူးဆိုပေမဲ့ သိပ်လဲ မသေးပဲ အနေတော်လောက်ပဲလို့ ကျနော် ထင်တယ် ပြီးတော့ သူ့နို့သီးလေး တွေလဲ သေးသေးလေးတွေနဲ့ပါ။ ပြီးတော့ ပန်းရောင်လေးနဲ့ အရမ်းလှပါတယ်။   ကျနော် တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ကို နမ်းပြီး အောက်ကို နည်းနည်းလျှောဆင်းလိုက်ချိန်မှာ ခွန်းရဲ့ နို့လေးတွေဆီ ရောက်လာပါပြီ။ နို့သီးလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ခပ်ဖွဖွ  နမ်းပြီး လျှာလေးနဲ့ တို့ပြီး စုပ်လိုက်တော့ သူ အသက်အောင့်ထားသလို တောင့်သွားတာကို သတိပြုမိလိုက်တယ်။ ခွန်းရဲ့ နို့သီး ခေါင်းလေးကို သကြားလုံးလေးလို ပြွတ်ကနဲ စုပ်လိုက်တဲ့အခါ ခွန်းဆီက “အ” ဆိုတဲ့ အသံလေး ကြားလိုက်ရတယ်။ ဒီအသံလေး က ကမ္ဘာပေါ်မှာ အချိုသာဆုံး အသံလေး တစ်ခုပါပဲဗျာ။

“ကိုကို …ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ”  “အားး…ရှီး…ရှီး”  “ကိုကို့….ယားတယ်ကွာ….ကိုကိုလို့ဆို……တော်ပြီကွာ”   ကျနော် နို့တစ် လုံးကနေ တစ်လုံး တလှည့်စီ ပြောင်းပြီး စို့လိုက်တယ်။ ခွန်းရဲ့ အသံလေးဟာ လေထဲက လွင့်လာသလိုပဲ…ဝေးလာလိုက်…နီးလာ လိုက်…….ဖြစ်နေပါတယ်။လေထဲမှာ လွင့်မျောနေတဲ့ ပုံစံနဲ့ ခွန်း ခန္ဒာကိုယ်လေးဟာ ကျနော့်ရဲ့ ပါဖောမန့် အလိုက် လှိုင်းဂယက် ထ သလို ဖြစ်နေပါပြီ။ ဒီစခန်းကိုတော့ ကျနော် အပိုင်သိမ်းလိုက်ပါပြီ။   ကျနော် ခွန်းရဲ့ နို့ကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ စို့နေရာကနေပြီး လက်နဲ့ အသာ ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ပွတ်ပြီး ချေလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ခွန်းရဲ့ ရင်သားလေးတွေက ပျော့မနေဘဲ ကျစ်ကျစ်လေး ဖြစ်နေတာကြောင့် စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ ကိုင်လို့ကောင်းပေမဲ့ ခွန်းကတော့ နည်းနည်း နာတယ်ပြောပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကောင်းလဲကောင်းနေ ပုံပါပဲ။

ကျနော့်လက်တဖက်က ခွန်းရဲ့ ပန်းဖူးလေးဆီကို ရောက်သွားပါပြီ။ ခွန်းရဲ့ အဖုတ်လေးမှာ အမွှေးရေးရေးသာရှိပြီး အမွှေးနုလေးတွေ  မို့ ပွတ်ပြီး ကစားလိုက်တာနဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကို စမ်းမိနေပါပြီ။ ကျနော် အမွှေးနုလေးတွေကို ပွတ်လိုက်..အကွဲကြောင်း လေးကို လက်ခလယ်လေးနဲ့ ပွတ်စမ်းလိုက်လုပ်လိုက်တဲ့အခါ…ခွန်းရဲ့ စိုစွတ်နေတဲ့ အချစ်အရည်လေးတွေ အတော်များနေပြီဆိုတာ  သိလိုက်ပါပြီ။  သူ့ရဲ့ ပန်းဖူးလေးဟာ ညှီစို့စို့ အနံ့ သိပ်မရပဲနဲ့ မွှေးတယ်လို့ ကျနော်ထင်မိပါတယ်။ အနံ့နံခဲ့တယ်ဆိုရင်တောင်  ကလေးလေးဆီက ထွက်လာတဲ့ ချွေးနံ့လေးလောက်ပါပဲ။ ကျနော် နို့စို့တာကို ရပ်ပြီး အသာ လျှောဆင်းလိုက်ပါတယ်။ လျှောဆင်း လာတဲ့အခါမှာလဲ သူ အာရုံ မပျက်စေဖို့ ကျနော့်နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဗိုက်သား ချပ်ချပ်လေးတွေကို ကလိပြီး လျှာထိပ်နဲ့ တို့ကစားလိုက်ပါ တယ်။ ခုနကမှ ရေချိုးထားတဲ့ ခွန်းရဲ့ ကိုယ်လေးဟာ အေးပြီး မွှေးလို့နေပါသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခွန်း လက်ဖျားလေးတွေကတော့  ချွေးလေးတွေ စို့စပြုနေပါတယ်…။ ကျနေ်ာ အဲကွန်း ရီမုတ်ကို ယူပြီး အပူချိန်ကို ၂၀ လောက်ထားလိုက်ပါတယ်။ တဖြည်းဖြည်း  ကျနော် ပူလာသလိုခံစားရလို့ပါ။ အင်္ဂလိပ်စကားမှာ Hot တယ်ဆိုတာ အရမ်း ဆွဲဆောင်မှု ရှိပြီး မိုက်တဲ့ ရှော်တီလေးတွေကို ပြော တာပါ။ ဒါဆိုရင် ကျနော့် ခွန်း (အခု သူ ကျနော့်ရဲ့ ချစ်သူ official ဖြစ်နေပြီမို့ ဒီလိုပဲ သုံးပါရစေ)ဟာ hot ဖြစ်တဲ့ ကောင်မလေးမို့ ကျ နော် ပူလာတာလား။ ဒါမှမဟုတ် အသွေးအသားတွေ မီးလောင်သလို ပူနေဆူနေလို့လား။ အချစ်ဟာ မီးလားဆိုပြီး ဟိုအဆိုတော် ကြီး ဆိုထားတာ ရှိတာပဲကိုး ဆရာတို့ရယ်။

ခွန်းရဲ့ လှပတဲ့ ခန္ဒာကိုယ်ဟာ ကျနော့်ကိုယ် ဖိထားတာတောင် ငြိမ်အောင် ထိန်းမရပဲ တဆတ်ဆတ် ယမ်းခါ လို့နေပါတော့တယ်။   အလားတူပဲ ကျနော့်ရဲ့ ရင်ခုန်သံတွေကလဲ ထိန်းလို့ မရအောင် ယမ်းခါလို့ နေပါတော့တယ် ခင်ဗျား။  တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျနော် သူ့ရဲ့  ပေါင်နှစ်လုံးကြား နယ်နမိတ်ကို ချဉ်းနင်း ဝင်ရောက်လာပါပြီ။ အလင်းရောင် မှုန်ဝါးဝါးအောက်မှာ သူ့ရဲ့ တောင်ကမူလေး ၂ခုကို ကျ နော်တွေ့နေရပါတယ်။ အမွှေးနုနုကလေးများက တောင်ပေါ်မှာပေါက်နေတဲ့ အမြဲစိမ်းတောလေးပေါ့ဗျာ။ လျှို့ဝှက်အပ်သော  တောင်ကြားနေရာကို ဖုံးကွယ်ပေးထားတဲ့ သစ်တောလေးပါ။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ သစ်တောလေးက မိုးဖွဲကျထားသလို စိုစွတ်စပြု နေပါပြီ။  ကျနေ်ာ သူ့ပိပိလေးကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ နမ်းလိုက်တဲ့အခါ အင့် ကနဲ အသံမြည်ပြီး သူ ပြန်ငြိမ်သွားပါတယ်။ ဒါပေမဲ့  ကျယ်လောင်တဲ့ရင်ခုန်သံကို အခန်းထဲမှာ ဒုတ်ဒုတ် ဒုတ်ဒုတ်နဲ့ အတိုင်းသား ကြားနေရပါတယ်။ သူ့ဆီကလား၊ ကျနေ်ာ့ဆီကလား။  ဒါမှ မဟုတ် ၂ ယောက်ပေါင်း ရင်ခုန်သံလား အဖြေရှာချင်စရာပေမဲ့ ကျနော် အဲဒီလောက် မအားပါဘူး။

လျှာနဲ့ သူ့အဖုတ်လေးကို အပြားလိုက် လျှက်လိုက်တဲ့အခါ ခါးကော့ပြီး တုန်သွားပါတယ်။ ကျနော် ၃ ၄ချက်လောက် ဆက်တိုက်ဆွဲ လိုက်တဲ့အခါ သူဘယ်လိုမှ တောင့်မထားနိုင်ပဲ တဆတ်ဆတ်တုန်နေပါရောဗျာ။ ဆက်ပြီး သူ့ရဲ့ အစိလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိုးပြီး   ကလိလိုက်တဲ့အခါ…အသံတွေ စုံနေအောင် ညည်းပါတော့တယ်။  “ကိုကို…အင်း…ကိုကို….”  “အား..အား….ကျွတ်..ရှီး…”    “တော်ပြီ ကိုကို့…ဟင်…ကိုကိုရေ….”    ကျနော့်ရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို အတင်းဆွဲထားပေမဲ့ ကျနော် တရစပ် လုပ်လိုက်တဲ့အခါ  သူကျနော့်ခေါင်းကို အတင်းဖိထားပြီး ရုန်းကန်နေပါတယ်။ မကြာခင်ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်တဲ့အတွက် ကျနော် အသက်ကို အောင့်လိုက်ပြီး လုံး၀ အရှိန်မလျှော့ပဲ ကြိုးစားလိုက်တဲ့အခါ သူပြီးသွားတဲ့ လက္ခဏာပြပြီး ကော့နေတဲ့ခါး အိပ်ယာနဲ့ တသားတည်း  ပြန်ကျသွားပါတယ်။ ခွန်း အသံတောင် မထွက်နိုင်အောင် ကောင်းသွားပုံရပါတယ်။ ပေါင်ကားထားတဲ့ ပုံစံအတိုင်း ပြန်တောင် မစေ့ နိုင်ဘဲ ဖလက် ပြသွားပါတယ်။

နောက်တစ်ခါစတင်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီဆိုတာသိတဲ့ ကျနော် ခွန်းရဲ့ အဖုတ်ကို ဒစ်နဲ့ အသာတေ့ထောက်ပြီး ခါးကိုကော့ချလိုက်ပါ တယ်။   “အွတ်…”  အရည်တွေနဲ့ လမ်းကြောင်းထဲမှာ ညီတော်မောင် ချောချောမွေ့မွေ့ ဝင်ရောက်ပြီး အရသာထူးကို ခံယူနေပါပြီ။  ကျနော် အသာပြန်ထုတ်ပြီး ထပ်ဆောင့်လိုက်ပါတယ်။ တစ်ချက်..နှစ်ချက်…ကနေပြီး အဆင်ပြေလာတာနဲ့ ခပ်သွက်သွက်ကလေး   ဆောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အရည်တွေနဲ့ ချောမွေ့နေပေမဲ့ အပျိုမလေး အဖုတ်ဖြစ်တဲ့အတွက် စေးစေးထုတ်ထုတ်လေးနဲ့  အတွင်းသားခြင်း ထိစပ် ဂဟေဆက်နေပါပြီ။“ဖွတ်..ပြွတ်…ပြွတ်”    “အားး..အား…”   “ကို…ကိုး….ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာတုန်း”    “ပြွတ်…ပြွတ်….ကို..ခွန်း …ခွန်း…ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းမသိတော့ဘူ…အား”  “အင်…ဟင်း…ဟင်း”   ကျနော့်ခါးကို သူဖက်ထားပြီး ကျ နော့်စီးချက်အတိုင်း လိုက်ပါ စီးမျောနေပါတယ်။ ကျနော်လဲ အရှိန်နဲ့ ဆောင့်ရင်း ၇ မိနစ်လောက်ကြာတဲ့အခါမှာ ကျနော် လူချင်းခွာ လိုက်ပါတယ်။ မပြီးသေးတဲ့ ကျနော့် ဒုတ်ဟာ ပလွတ်ဆိုပြီး အဖုတ်ထဲကနေ ထွက်လာပါတယ်။ ကျနော်တို့ ၂ ယောက်ပေါင်း အချစ် ရည်တွေနဲ့ ညီလေးဟာ ပြောင်ပြီး တင်းကားနေပါတယ်။

“ကိုကို..ဘာလုပ်တာလဲ”  ခွန်းက မှေးနေရာကနေ မျက်လုံး ဖွင့်ပြီး မေးလိုက်တဲ့အခါ ကျနော် သူ့ကို ဘာမှ မဖြေပဲ ဆွဲပြီး မှောက် လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ခါးကနေဆွဲမလိုက်တဲ့အခါမှာ သူ့ကိုယ်လေးဟာ အလိုက်သင့် ကုန်းပြီး တက်လာပါပြီ။ ကျနော် သူ့ခါးကို  အသာ ဖိချလိုက်တဲ့အခါ ဖင်လေး ကော့လာပြီး အရည်စက်လက်နဲ့ အဖုတ်ကလေးဟာ ကော့တက်လာပါပြီ။ ကျနေ်ာ ဒူးထောက် ပြီး ခါးလေးကိုကိုင်ကာ သူ့ရဲ့ ပန်းဖူးလေးကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။ ဘယ်အရာမဆို စတင်ခဲ့ရင် တချိန်မှာ ပြီးဆုံးရစမြဲ ပါ။ ကျနော်တို့ တူနှစ်ကိုယ်အိစက်ညက်ညောတဲ့ ဖဲမွေ့ယာထက်မှာ ချစ်ခန်းဖွင့်ကြတာ၂ ချီမြောက်ပြီးသွားတဲ့ အချိန် ကျနော်  တော်တော် ညောင်းသွားပါပြီ။ သူလဲ လုံး၀ ဖလက်ပြသွားပြီး အိပ်နေပါပြီ။ လှုပ်တောင် မလှုပ်နိုင်တော့တာကြောင့် သူ့ကို စောင် လေးခြုံထားပေးပြီး ဆေးလိပ်သောက်ချင်တာနဲ့ အခန်း ဝရန်တာ အပြင်ထွက်လိုက်ပါတယ်။

ကျနော်သောက်နေကျ မာဘိုရို ဘူးပျော့ထဲက စီးကရက် တစ်လိပ်ကို မီးညှိပြီး ရှိုက်ကာ ဖွာလိုက်ပါတယ်။ အပေါ်ကို အဖြူရောင်  စီးကရက်မီးခိုးတွေတက်သွားတာ ကြည့်ပြီး ကျနော့် အတွေးတွေ အဝေးကို လွင့်သွားရာကနေ သူနဲ့ ပထမဆုံး အတူအိပ်တဲ့ ည ကလေးအကြောင်း ပြန်တွေးမိပါတော့တယ်။ ၁၉ လမ်း ဘီယာဆိုင်မှာ ကျနော်တို့ သောက်ကြပါတယ်။ ဘီယာ တစ်ယောက်  ၂ခွက်..၊ ကျနော်တို့ တစ်ယောက် ၃ ခွက်စီသောက်ကြပြီးတဲ့အခါမှာ အခါတော်ပေး ဦးပုည ဖြစ်တဲ့ ဇော်လင်းမောင် က စကားစပါ တယ်။  “The Night is still young ဆိုတာ မင်းသိလား သားရီး”  “ညက အစောကြီး ရှိသေးတယ်ဆိုတာပေါ့”   “အေး ဟုတ်တယ်။  အခုမှ ၁၀ နာရီခွဲပဲရှိသေးတာဆိုတော့ အစောကြီးပဲလေ။ ကလပ်ကို ဒိုးကြမယ်။”  ဒီကောင်ပြောတာ မသွားဘူးလို့ ဘယ်သူမှ မ ငြင်းပါဘူး။ သူနဲ့ ထက်နဲ့က သူ့ကားနဲ့သွားပြီး ထုံးစံအတိုင်း ကျနော်နဲ့ ခွန်းနဲ့ တူတူ လာကြပါတယ်…။ လမ်းမှာ ခွန်းက စကားသိပ်မ ပြောဘူး။ ပြီးတော့ သူရှက်နေသလိုပဲ။ ဘောင်းဘီတိုဝတ်ထားလို့ သူ့ပေါင်ဖြူဖြူ လေးတွေ ပေါ်နေတာကို ဂျာနယ် တစ်စောင်နဲ့ တင် ပြီး ဖုံးထားတယ်။ မိန်းကလေးတွေရဲ့ စိတ်ကို ကျနော် မခန့်မှန်းတတ်ပါဘူး။ ကျနော့်သူငယ်ချင်းမ တစ်ယောက်ဆို လည်ဟိုက်လဲ  ဝတ်သေးတယ်။ ကျနော်တို့နဲ့ တွေ့ရင် ဘလောက်စ် ရင်ဘတ်ကို ဆွဲဆွဲတင်ရတာအမော..။ စိတ်က ပေါက်လာပြီး “ဟဲ့ နင်နို့ပေါ်မှာစိုး ရင် လုံလုံခြုံခြုံ ဝတ်လေ..၊ ငါတို့ရှေ့ကျမှ ဆွဲဆွဲတင်တာ ဘာသဘောလဲ။ စိတ်ချ…နင့်ကို ဘာစိတ်မှ မလာဘူး။ နင့်နို့ကိုလဲ ဖီးလ်မ လာဘူး။ ငါတို့ မြင်ဘူးပြီးသား” ဆိုပြီး ပက်လိုက်တော့မှ စောက်ကောင်စုတ်ဆိုပြီး နောက် လည်ဟိုက် မဝတ်တော့ဘူး။

ကျနော် ကားမောင်းနေရင်းနဲ့ သူ့ပေါင်ဖြူလေး တစ်ချက် တစ်ချက် မျက်စိထဲ ပြန်မြင်နေပြီး စိတ်ထဲတမျိုး ဖြစ်မိပါတယ်။ ဗမာမ တွေ ပေါင်လို တုတ်တုတ်ကြီး ဖြစ်မနေဘဲ သွယ်သွယ်လေးမို့ ကြည့်လို့ ကောင်းတယ်။ ကျနော် ကေတီဗီသွားရင် ပေါင်လှတဲ့  ကောင်မလေးတွေ အတို ဝတ်လို့က အမြဲ ပေါင်ပေါ် လက်တင်ပြီး ထိုင်တတ်တယ်။ ရေချိုးပြီးကာစ ကောင်မလေးနဲ့ ကြုံရင် ပေါင် လေးက အေးနေတာပဲ။ ကိုင်လို့ ကောင်းမှကောင်းပဲ သိလား ဆရာ။   ခွန်းက သူ့ဆီလာတဲ့ ဖုန်းတွေ ထုံးစံအတိုင်း ပြောနေတာနဲ့ပဲ  ကလပ်ကို ဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းကို မသိပါဘူး။ ကံကောင်းချင်တော့ ဇော်လင်းမောင် ပုလင်းထားခဲ့တဲ့ ကလပ်ပဲ ဖြစ်နေတာ ကြောင့် ကျနော် အကုန်အကျ သက်သာပါတယ်။ အေးဆေး မန်ဘာ ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်ပြီး ကနေတဲ့ ကောင်မလေးတွေ ထိုင်ကြည့်နေ ကြတယ်။ တချို့စော်တွေလဲ ကျနော်တို့ ဝိုင်းကို တချက်တချက် ရှိုးတာကို တွေ့ပေမဲ့ ဂရုမစိုက်မိတော့ပါဘူး။ ကျနော်တို့မှာ ကိုယ့် ပစ္စည်းကိုယ်ပါကြတယ်လေ…။အေးအေးဆေးဆေး ပေါ့။ ပျင်းတဲ့အခါ တစ်ချက်တစ်ချက် သွား ဒွန့်ကြပေမဲ့ ဂျန်းတဲမန်း စတိုင်  အေးအေးဆေးဆေးပဲ နှပ်နေကြတာပေါ့။ ကလပ်မှာ ဒါမျိုးနှပ်ရတာလဲ အရသာတစ်မျိုးပေပဲ မဟုတ်လားဗျာ။

DJ က ကလို့ ကောင်းတဲ့ သီချင်းတွေ တစ်ပုဒ်ပြီး တစ်ပုဒ် ဆက်တိုက်ဖွင့်ပါတယ်။ တခါတလေလဲ Request song တွေ ဖွင့်ပေး  တယ်။ အယ်မယ်…ကျနော့် ခွန်းကိုတောင် သီချင်းတောင်းပေးတဲ့ ဘဲတွေရှိတာကို သိလိုက်ရတယ်။ ဒါ သူတို့သွားနေကျ ကလပ်ဆို တော့ သူတို့ကဒက်လေးတွေလဲ ရှိတာဖြစ်နိုင်ပေမဲ့ ကျနော်တို့ ၂ ကောင်ရဲ့ အရှိန်ကြောင့် ဘယ်သူက အနား မသီရဲကြဘူး။ သူတို့က လဲ အဲဒါကို ဂုဏ်ယူ နေကြတယ်ထင်တယ်။ အဲဒီမှာ ဇော်လင်းမောင် နဲ့ ထက် နဲ့တောင် ငြိကြသေးတယ်။ ဖြစ်ပုံက ထက် Dancing  floor မှာ က နေတုန်း ဘဲလေးတပွေက လာကြောင်တယ်။ ကြောင်တယ် ထင်တာဆိုပေမဲ့ အရင်ထဲက သိနေတာလဲ ဖြစ်နိုင်တာပါ ပဲ။ စကားတွေ ဘာတွေပြောပြီး ရယ်မောနေကြလို့ ဇော်လင်းးမောင် လှမ်းကြည့်တဲ့အခါ တွေ့သွားပြီး စကားများကြတာပါပဲ။ ထက် က သူ့ကို မချုပ်ချယ်နဲ့ ဘာနဲ့ပေါ့လေ။ ဇော်လင်းမောင်ကလဲ ငါရှိနေတာတောင် မင်းက ဘာအချိုး ချိုးတာလဲဆိုပြီး ငြိကြတာပဲ။ ကျ နော်တို့ ၂ ယောက်လဲ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ ကြည့်နေမိကြတယ်။

ဒါပေမဲ့ မကြာပါဘူး။ ခဏ နေတော့လဲ သူ့ဟာသူ အဆင်ပြေသွားကြတယ်။ ပြီးတော့ ကလပ်က ဆင်းလာတယ်ပေါ့။ အတိုချုပ်ပြော ရရင် ဒီည အိမ်မပြန်ဘူးလို့ ထက် က ပြောတယ်။ အဲဒါနဲ့ပဲ ကမာရွတ်က ဟော်တယ် တစ်ခုကို ဒိုးကြတာပေါ့။   ဟော်တယ်ရောက် တော့ အခန်း ၂ ခန်းယူလိုက်တယ်။ တစ်ခန်းမှာပဲ စုပြီး စကားပြောရင်းနဲ့ ဘီယာ မှာသောက်ကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ညသန်းခေါင်ကျော် သွားပါလေရော။ အဲဒီအချိန်ကျမှ ထက်နဲ့ ခွန်း တို့ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ ပြောနေကြတာတွေ့တယ်။  ကျနော်လဲ အခန်းပြင်ထွက်ပြီး  ဝရန်တာမှာ ဆေးလိပ်ထွက်သောက်နေလိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့ ဇော်လင်းမောင်က ငါတို့ အိပ်တော့မယ်။ မင်းတို့ အခန်းကို  သွားကြဆိုပြီး ပြုံးစိစိနဲ့ မောင်းထုတ်တယ်။ ခွန်းက အတူတူ အိပ်ကြမယ်လို့ ပြောပါတယ်။ ထက်က မရဘူး ငါနဲ့ ကိုကိုနဲ့ အိပ်မှာလို့  ပြောပြီး ရယ်ပါသေးတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်တို့ အခန်းကို ကူးလာခဲ့ပါတယ်။

ကျနော်တို့ အခန်းထဲ ရောက်တော့ ကျနော်လဲ သူ့ကို ဘာပြောရမှန်း မသိတာနဲ့ ဒီတိုင်း ခဏ ထိုင်နေမိသေးတယ်။ အခန်းက twin  bed ဖြစ်တာကြောင့် ခွန်းက အိပ်ယာ တစ်ခုပေါ်တက်ပြီး ဒီမှာ သူအိပ်မယ်ဆိုပြီး သူ့ဘာသူ ပြောပြီး ဂျာကင်လေးကို ချွတ်လို့  စောင်ခြုံပြီး ဝင် အိပ်နေပါတယ်။ ကျနော်လဲ အပြင်ခဏထွက်ပြီး ဟိုတယ်ရှေ့သွားရင်းနဲ့ နောက်ဆုံးကျန်တဲ့ စီးကရက်ကို အချိန်ဆွဲ  ပြီး သောက်နေလိုက် ပြီးတော့ Waiter ကို စကားစမြည် ပြောနေလိုက်ပါတယ်။  မနက် ၁ နာရီ ထိုးနေပါပြီ။ ကျနော် အခန်းကို ပြန် တက်လာပါတယ်။ အိမ်သာဝင်ပြီး ဆေးလိပ်နံ့တွေ ပျောက်သွားအောင် မျက်နှာသစ်ပြီး သွားတွေ ဘာတွေ တိုက်လိုက်သေးတယ်။  မျက်နှာသုတ်ရင်း မှန်တင်ခုံရှေ့မှာ ထိုင်လို့ ဘယ်လို ဇာတ်လမ်း ဆက်ရင်ကောင်းမလဲ ခဏလောက် စဉ်းစားနေပါတယ်။ စဉ်းစား ရင်းနဲ့မှ မထူးပါဘူးကွာ။ ငါသဘောကျနေတာ သူသိတာပဲ။ ပြီးတော့ ငါတို့ ၂ ယောက်ကို တစ်တွဲလို့ သတ်မှတ်ပြီးသွားလို့ အခန်း  တစ်ခန်းတည်းတောင် တူတူ အိပ်နေပြီပဲလေ။ ဒါငါ့ကို လက်ခံတဲ့ သဘောပဲလို့ တွေးမိပါတယ်။

အဲဒါနဲ့ မီးပိတ်လိုက်တဲ့ အခါ တစ်ခန်းလုံး အမှောင်ကျသွားပါတယ်။ အခန်းက တိတ်ဆိတ်သွားတော့ ကျနော့် ရင်ခုန်သံ ကျနော်   ပြန်ကြားမိအောင် ကျယ်လောင်နေပါတယ်။ ဒါ့အပြင် သူ့ အသက်ရှုသံလေးတော့ ကြားနေရပါတယ်။ ခွန်း လဲ အိပ်ပျော်တဲ့ ပုံစံ   ဟန်ဆောင်နေတယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ပဲ ကျနော် သူအိပ်နေတဲ့ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး စောင်ကို ဆွဲခြုံလိုက်ပါတယ်။ သူ့ကို ထိ  အောင် ကပ်လိုက်ပြီး အသာဆွဲဖက်လိုက်တော့ ကိုယ်လေး နည်းနည်း တွန့်သွားတယ်လို့ ခံစားလိုက်ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ မသိသလိုပဲ   ဆက်ပြီး အသက်ကို မှန်မှန် ရှုကာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေပါသေးတယ်။

ကျနော် သူ့ပါးလေးကို အသာ နမ်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ   “ခွန်း …အိပ်နေပြီလားဟင်။”  “———“   ခွန်း ဘာ အသံမှ မပြုပါဘူး။  ဒါပေမဲ့ သူ မအိပ်သေးဘူးဆိုတာ ကျနော် သိပါတယ်။  “ခွန်း… ခွန်း ကို ကို သိပ်ချစ်တယ်ကွာ။ တူတူ သွားတဲ့ လူ ၄ ယောက် ရှိတာ  ၂ ယောက်က အတွဲဆိုတော့ ကိုယ်တို့ပဲ ဘက်ပဲ့နေသလိုခံစားရတယ်။ ကိုယ်နဲ့ မင်းနဲ့ ရည်းစား တရားဝင် ဖြစ်ကြရအောင်။”  ခွန်း  ဘက်က ဘာမှ ပြန်မပြောပါဘူး။ ကျနော်တို့ လူငယ်သဘာ၀ ယောက်ျားလေးတွေ ပေါက်ကရပြောတဲ့ စကားဝိုင်းမှာ ကောင်မလေး က ဟင့်အင်း လို့ ပြောသလား။ ဟင့်အင်းဆိုရင် Go on ရတယ်ကွ လို့ အကိုတွေ ပြောတာ ကြားဘူးပါတယ်။ ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး ဆိုတော့ ဆိတ်ဆိတ်နေ ဝန်ခံတာပဲလို့ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် အဓိပ္ပါယ်ကောက်လိုက်ပြီး တစောင်းလေး အိပ်နေတဲ့ ခွန်း ကို ပက်လက်  ဆွဲလှန်လိုက်ပါတော့တယ်။

ကျနော်က ပက်လက်ဖြစ်သွားတဲ့ ကောင်မလေး ခွန်းရဲ့ ခန္ဒာကိုယ် အပေါ်က အသာလျှောတက်ပြီး သူ့ကို ထပ်ပြီး အိပ်လိုက်ပါတယ်။  နာမှာစိုးလို့ သူ့ကို ဖိတော့ မအိပ်ပဲ ကျနော့် တတောင်နဲ့ ထောက်ပြီး အပေါ်ကမိုးလိုက်ယုံပါ။ ပထမအဆင့် အနေနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ ကို စပြီး နမ်းလိုက်ပါတယ်။ အစကတော့ အိပ်ပျော်နေသလို ဟန်ဆောင်နေပေမဲ့ မကြာပါဘူး ကျနော့်အနမ်းတွေကို တဖြည်းဖြည်း   တုန့်ပြန်လာပါတယ်။ ကျနော် ဆက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းထဲကနေ လျှာနဲ့ ထိုးပြီးကလိလိုက်တယ်။ သူက လျှာနဲ့ ပြန်မကလိပေမဲ့ ပါးစပ် လေးတော့ အလိုက်သင့် ဟပေးလာတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးဟာ ချိုပြီး အေးနေတာပဲဗျာ။ သူ မျက်စိလေးကို အသာဖွင့်ပြီး ခဏ  ကြည့်ပေမဲ့ ခဏအတွင်းမှာပဲ မျက်လွှာချပြီး မျက်စိ ပြန်မှိတ်လိုက်ပြန်ပါတယ်။ နမ်းနေရင်းကနေ ကျနော့်ခါးကို ဖက်လာပါတယ်။

ကျနော့်လက်တွေကလဲ အငြိမ်မနေပဲနဲ့ သူ့ရဲ့ ရင်သားကို ရောက်လာပါပြီ။ ဝတ်ထားတာက စွတ်ကျယ်လို လက်ပြတ် အနက်ကလေး  ဆွဲသားလေးဆိုတော့ ကိုင်လိုက်တာနဲ့ ဘရာစီယာကို သွားကိုင်မိတာပါပဲ။ သူက နည်းနည်း တွန့်သွားပြီး ကျနော့်ခါးကို ဖက် ထားတာ ဖြုတ်လိုက်ပေမဲ့ ဘာမှ မရုန်းပါဘူး။ ကျနော်လဲ သူ့နို့လေးတွေကို ဘရာ အပေါ်ကနေပဲ ဖြည်းဖြည်း နယ်ပေးနေပါတယ်။  ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကစ်ဆင်ဆွဲတာကလဲ လိုက်ဖက်ညီပြီး တော်တော် မိုက်နေတော့ ဖီးလ်တက်လာပြီး အင်း အင်း ဆိုပြီး ဖွဖွ လေး ငြီးသံတွေ ထွက်လာပါတယ်။

ကျနော်လက်နဲ့ မှီသလောက် သူ့ဘရာချိတ်တွေကို ဖြုတ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဖြုတ်လို့မရဘူးဖြစ်နေလို့ ကစ်ဆင်ဆွဲနေတာ ခဏရပ်ပြီး  နှိုက်ဖြုတ်တော့မှ ပြုတ်သွားပါတယ်။ ဝိုး..သူ့နို့လေးတွေ အရမ်းလှတာပဲဗျိုး။ လိမ္မော်သီး အကြီး အရွယ်လောက်ရှိပြီး လုံးဝန်းပြီး   တော်တော် လှနေတဲ့ သူ့ရင်သားရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုမှာ ကျနော် ခဏ မှင်တက်သွားပါသေးတယ်။ ဒါတောင်မှ အမှောင်ထဲမှာပဲ ဝိုးတဝါး မြင်ရလို့နော်။ နေ့ခင်းဘက် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရရင် ကျနော် အသက်ရှု ရပ်သွားနိုင်တယ်ဆိုရင် ပိုတယ် ပြောကြမှာလား ဆရာ တို့။

နို့လေးတွေ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် ထွက်လာတော့ ခွန်းက သူ့လက်ကလေး ၂ ဖက်နဲ့ နိုင်သလောက် ကွယ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ လက်၂ ဖက်ဟာလဲ ကျနော်ကပဲ ချုပ်ကိုင်ဖယ်ရှားလိုက်ပြီး ကျနေ်ာ့ ကျောဘက်ကို ပို့လိုက်ပါတယ်။ ကျနော့်ကို မဖက်ပေမဲ့ နို့လေး တွေကိုတော့ ပြန်မဖုံးတော့ပါဘူး။ ကျနော်လဲ မပြီးသေးတဲ့ ကစ်ဆင်ဆွဲခြင်း အမှုကို ဆက်ရပါတော့တယ်။ ကျနော် ၁၅ မိနစ် လောက် ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်၊ လျှာလေးနဲ့ ကလိလိုက်၊ ကျန်တဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ နို့လေးတွေကို နယ်လိုက်၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို  ချေလိုက်နဲ့ အလုပ်တွေ ရှုပ်နေပေမဲ့ သူ့ ပိပိလေးကိုတော့ လုံး၀ ပြသနာ မရှာရသေးပဲ တဆင့်ပြီး တဆင့် အေးဆေးလှုပ်ရှားနေပါ တယ်။

သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရတာလဲ ကြာလာတော့ ကျနော် တဆင့်တက်ချင်လာပါပြီ။ သူ့အနေအထားကိုကြည့်လိုက်တာ တော်တော် လေး ဖီးလ်ဖြစ်နေတဲ့အတွက် သူ့ရင်ဘတ်ဆီ ကျနော် အသာလျှောဆင်းပြီး နို့လေး ၁ လုံးကို ပြွတ်ကနဲ စို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူ့ခန္ဒာ ကိုယ်လေး ဆတ်ခနဲ တောင့်သွားတာ သိရလိုက်တယ်။ အသက်ရှုရပ်သွားလောက်အောင် ကောင်းတဲ့ ခံစားမှုရဲ့ အစကို ကျနော် သူ့ အတွက် ဆောင်ကျဉ်းပေးနေပါပြီ။ ကောင်မလေးရယ် မင်းဒီထက် အများကြီး စိတ်လှုပ်ရှားရဦးမှာပါကွာ။

ကျနော် သူ့နို့လေးတွေကို တစ်လုံးချင်း အပီအပြင် စို့ပေးနေပါတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလဲ လျှာနဲ့ ဝိုက်ပြီး ယက်ပေးတယ်။ နို့  အရင်းကနေ လက်နဲ့ ကိုင်ဖျစ်ပြီး နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖွဖွ စုပ်လိုက်၊ လျှာနဲ့ ထိုးလိုက်နဲ့ သူ့ကို ကောင်းလာအောင် တတ်သလောက် ပြုစုနေမိပါ တယ်။ ၅ မိနစ်လောက်နေတော့ ကျနော်သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြန်နမ်းချင်တာနဲ့ နမ်းလိုက်တာ သူက မကြိုက်ပဲ မျက်နှာလှည့်ပြီး  ရှောင်တယ်။ မကြိုက်တဲ့ ပုံစံပြတယ်။ (နောက်မှ သိရတာက တခြားဟာတွေ နမ်းပြီးရင် သူ့ကို ကစ်ဆင်ပြန်ဆွဲလို့ မရဘူး။ သူမ ကြိုက်ဘူးတဲ့။ ဒါလဲ ဆိုက်ကို တမျိုးပါပဲ။)

နို့စို့နေရင်း လက်ကိုအသာချပြီး သူ့ အဖုတ်လေးကို စမ်းလိုက်တော့ စိုလို့ ရွှဲလို့ နေပါပြီ။ ပင်တီလေးကို ချွတ်လိုက်ပြီး ပိပိလေးကို  လက်ချောင်းနဲ့ နည်းနည်းလေး ပွတ်ပြီး ကစားလိုက်ပါတယ်။ အင်း..ဟင်း ဆိုတဲ့ အသံလေးထွက်လာနေပါပြီ။ လက်ညှိုးထိပ်နဲ့  အစေ့လေးကို ထပ်ပွတ်လိုက်တဲ့အခါမှာပဲ သူ ကော့တက်လာပါတယ်။ ကျနော် နှူးနှပ်ပြင်ဆင်ထားတာ စားသုံးဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေ ပါပြီ။  ဒေါက်…ဒေါက်….ဒေါက်……   အဲဒီအချိန်မှာပဲ အခန်းတံခါးက တံခါးခေါက်သံ ၃ ချက်ကို တိတ်ဆိတ်တဲ့ညမှာ ကျယ်လောင် စွာ ကြားလိုက်ရပါတော့တယ်….. ခွန်းက ဆတ်ခနဲ လန့်သွားပါတယ်။ ကျနော်ကတော့ အေးအေးဆေးဆေးပါပဲ။ ခဏနေဦးနော်လို့  ပြောလိုက်တယ်။ ခွန်းကို စောင်လေးနဲ့ အုပ်လိုက်တယ်။ စောင် မအုပ်လဲ ဘာမှတော့ မမြင်ရပါဘူး။ ညဘက်ဖြစ်နေသလို အခန်းထဲ မှာလဲ မှောင်နေတာကို။

အိပ်ယာပေါ်က ဆင်းပြီး ကျနော် တံခါး သွားဖွင့်လိုက်တယ်။ အေးဆေးမှာပေါ့။ ခုနလေးကမှ ကျနော် ဝိတ်တာကို ကွိုင်သွားဝယ်ခိုင်း ထားတာလေ။ အခု သူဒါလာပို့တာ ကျနော် သိတာပေါ့။   ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ။ ဝိတ်တာဆီက ကျနော် ၃ ခုပါတဲ့ ကွိုင်ထုတ် ယူလိုက် တယ်။ တစ်ထုပ် ၄၀၀၀ တောင်ပေးရတယ်။ ဂျပန်မိတ်လို့ ပြောတာပဲ..ကျနော် ၅ ထောင်တန် တစ်ရွက်ပေးလိုက်တယ်။ ပိုတာ မုန့်ဖိုး ယူလိုက်ပေါ့။ ကျနော် အခုချိန် မနှမြောတတ်ပါဘူး။  ခွန်းက တိုးတိုးလေး မေးပါတယ်။  “ဘာ..ဘာလဲဟင်…ဘယ်သူလာတာလဲ။”   “ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး။ ဝိတ်တာပါ။ ခိုင်းထားတာ တခုရှိလို့။”  သူ အခြေအနေမှန်ကို သိတော့ လှုပ်ရှားနေတဲ့စိတ်ပြန်ငြိမ်သွားပါပြီ။  ကျနော်က ပြီးခဲ့သော ဇာတ်လမ်း အဆက် ပြန်လာပါပြီ။ အိမ်သာခဏ ဝင်ပြီး ကွိုင်ကို အသာစွပ်လိုက်ပါတယ်…။ ကွိုင်က အနံ့မပါ တဲ့ အပါးစား…ကောင်းမှ ကောင်း။ တံဆိပ်တော့ မသိတော့ဘူး…ကြည့်ဖို့ အချိန်မရဘူးရယ်။ လုပ်စရာရှိတယ်။ မအားဘူး အချိန်နဲ့  ဒီရေသည် လူကို မစောင့်တဲ့လေ။

လွှားထားတဲ့ စောင်ကို အသာခွာလိုက်ပါတယ်။ အဲကွန်းအေးနေပေမဲ့ သူ ချွေးတွေပြန်နေပါတယ်။ ဗိုက်ကလေးမှာ ချွေးလေးတွေ  သီးနေတာ ချစ်စရာလေး..ဒါပေမဲ့ ကျနော် အဲဒီ အလှအပတွေ မခံစားနိုင်သေးပါဘူး။ အဆက် မပြတ်ခင် ကျနော် သူ့ပေါင်ကြားထဲ  ခေါင်းဝင်ပြီး ပန်းဖူးလေးကို လျှာနဲ့ အပြားလိုက် အပေါ်အောက် လျက်ချလိုက်ပါတယ်။  “အား…ရှီး…..”  ကော့တက်သွားတဲ့ ခွန်းရဲ့  ခါးကို အသာထိန်းပြီး ဆက်တိုက် ဘာဂျာ ကျွေးမိပါတယ်။ ခွန်းရဲ့ ပိပိလေးမှာ အမွှေးရေးရေးလေးသာ ရှိပြီး ဖေါင်းဖေါင်းလေး … မုန့်စိမ်းပေါင်းလေးကျနေတာပဲဗျာ။ အနံ့ကလဲ မနံဘူးဆိုတော့ ကျနော် အားရပါးရ ကျွေးတော့တာပဲဗျို့ “ရှီး…အား….အား….ကို”   “အား…အမေ့….ဟင်း…ဟင်း”   ခလုပ်ထိမှာ အမိတ ပဲ ကြားဘူးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မိန်းကလေးတွေ ဖီးလ်လာနေတာကို ဘာလို့ အမိ တကြတာလဲ မသိ..။ ကလေးမွေးတော့လဲ …အမေရေ…အမေရေ…ကယ်ပါဦးဆိုပဲ။ ကျနော်သာ သူ့အမေဆိုရင်တော့ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေတဲ့ ဖျင်ကို ကြက်မွှေးနဲ့ ခပ်စပ်စပ်သာရိုက်ချင်တော့တာပဲ။ “နင့်ဖာသာနင် ရွထပြီး ခံတာ အမေနဲ့ ဘာဆိုင်တုန်းဟ” လို့ ဆိုပြီး တော့လေ။

အဲဒီလိုနဲ့ ခါးက ဆတ်ဆတ် ဆတ်ဆတ်နဲ့ ကော့တက်လာပြီး သူ့ အဖုတ်နဲ့ ကျနော့် မျက်နှာကို ဖိပြီး ပွတ်ပါတယ်…အသက်တောင်  မနည်းရှုရတယ်….ပုံစံကြည့်ရတာ သူ တခါပြီးသွားပုံ ရပါတယ်။ ဒီတော့ ကျနော်လဲ foreplay ရပ်ပြီး သူ့ကို ခြေထောက်ကနေ ကု တင် စောင်းထိ ဆွဲသွားပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းထောင်…၊ ကျနော့်ရဲ့ မာပြီး ထောင်နေတဲ့ အငယ်ကောင် ဒုတ်ကြီးကို အသာတေ့ပြီး  ဆောင့်ချလိုက်ပါတော့တယ်။   “…ဟင်း….အု….”  သူ့ အနေအထားကြည့်ပြီး ဖိုးပလေးလဲ သေချာ လုပ်ထားတာကြောင့် ပစ္စည်းလဲ  အရည်ရွှဲနေတာနဲ့ တခါတည်း အဆုံးထိ ဝင်အောင် ဆောင့်ချလိုက်တာ…အောက်က ဘာမှတောင် အသံမထွက်တော့ ကျနော် သူ မေ့ များမေ့သွားပြီလားပေါ့. ..ကြည့်လိုက်ရသေးတယ်..အခြေအနေကို..။ ဒါပေမဲ့ လူက ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ ထပ်လာမဲ့အချက်တွေ  မျှော်လင့်နေတဲ့ပုံဆိုတော့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပခုံးပေါ်တင်ပြီး စက်သေနတ်ပစ်သလို ဆက်တိုက် ဆောင့်ချလိုက်ပါတော့တယ်။

မှတ်မှတ်ရရ အဲဒီနေ့က ၃ ချီ ပြီးအောင် လုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။…ကွိုင်က ၃ ခုတည်းဆိုတော့ တော်မှ ဖြစ်တော့မှာကိုး။   အဲဒီနေ့က စ ပြီး သူနဲ့ကျနော်လဲ သဲနဲ့ ကို ဖြစ်သွားကြပါပြီ။ နောင်အချီတွေကျတော့ ကျနော့်ရည်းစားဖြစ်သွားပြီးဆိုတော့ အလွှာမခြားတော့ပဲ… ရှေးကထက် ပိုလို့ချစ်ကြရပါတော့တယ်။ emergency ဆေးသောက်ရင် သူ့အတွက် မကောင်းလို့ လက်မောင်းထဲ UID ဆိုတဲ့  အချောင်းလေးတော့ ဆရာဝန်ဆီသွားပြီး ထည့်လိုက်ပါသေးတယ်..။ ဒါမှ အေးဆေး ရေမီးအစုံ လေထီးခုန်လို့ ရမှာ…  ဒီလိုနဲ့ ဇော် လင်းမောင် လက်သရမ်းပြီး ရေးလို့ ဖြစ်လာတဲ့ ဇာတ်လမ်းမှာ အတွဲညီညီ ကပြရင်းနဲ့ ကျနော်နဲ့ ခွန်းတို့လဲ အားရင် အားသလို ဒီ ကောင်တွေနဲ့ အမျှင်တန်းပြီး ချစ်ခန်းတွေ ဖွင့်ရင်း ချစ်ဗိမာန်လေးတွေ အခိုင်အမာ ဆောက်ကြပါတော့တယ်ခင်ဗျား။

Zawgyi

အမွ်င္တန္းေသာ ခ်စ္ခန္း

တစ္ေန႔ေသာ ေနသာ၍ တိမ္ျပာေသာ တနဂၤေႏြ တစ္ရက္ျဖစ္ပါသည္။ တိမ္ျပာေသာ္လည္း ဝါတြင္းကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မဂၤလာ  ေဆာင္မည့္သူမ်ား မရွိပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ တနဂၤေႏြေန႔မွာ မဂၤလာေဆာင္မယ္ သီခ်င္းအျပင္ နတ္ေရးငယ္ေ႐ႊစာ ဖြင့္ရန္ မလိုေသးခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ၎တစ္ခုေသာ တနဂၤေႏြေန႔က က်ေနာ္နဲ႔ ေဇာ္လင္းေမာင္ ေ႐ႊပုလႅင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေန႔လည္ပိုင္း ေတြ႕ျဖစ္ၾက သည္။ ေတြ႕ျဖစ္ၾကသည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း ေနစဥ္လိုလို ေတြ႕ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္သည္ ၿပီးခဲ့ေသာလက အလုပ္မွ  Contact ျပည့္သျဖင့္ ေနာက္အလုပ္တစ္ခု မရွာေသးပဲ ႏွပ္ေနသျဖင့္ ေလာေလာဆယ္ အားအား ယားယား ျဖစ္ေနေခ်သည္။ ဒီငနာ မွာ လုပ္သက္အေတာ္ၾကာေအာင္ ကုမၸဏီတစ္ခုတည္းတြင္ ႀကိဳးစားစြာ သူေဌးကို ဖား၍ အလုပ္လုပ္ေသာေၾကာင့္ ရာထူးႀကီးတစ္ခု  ရထားၿပီး သူေဌးၿပီးလွ်င္ သူျဖစ္ေနသည့္အတြက္ အခ်ိန္ႏွင့္ ေငြသည္ သူ႔အတြက္ ေရထက္ေပါသည့္ အေျခအေန ျဖစ္ေနသည္။  အလုပ္ မရွိေသာ၊ အားေနေသာ က်ေနာ္ႏွင့္ သူသည္ ပုလင္းတူ ဘူးဆို႔အေျခအေနသာမက ဝီစကီနဲ႔ဆိုဒါပမာ၊ ဂ်င္ေတာနစ္ႏွင့္  သံပုရာပမာ လိုက္ဖက္ညီလွေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အျဖစ္ ႀကဳံႀကဳံ မႀကဳံႀကဳံ ဆုံေနၾကျခင္းသာျဖစ္ေပေတာ့သည္။

က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေပြမွာ တစ္ရက္တစ္ရက္ သူမ်ား မေကာင္းေၾကာင္း၊ ကိုယ္ေကာင္ေၾကာင္းမ်ား ေျပာျခင္း၊ အရင္ရည္းစားမ်ား ယခု ႐ြဲ ၿပဲသြားျခင္းကို စုတ္တသတ္သတ္ႏွင့္ ေယာက္်ားတန္မဲ့ ကဲ့ရဲ႕ၾကျခင္း၊ ႏိုင္ငံေရး၊ အႏုပညာ၊ တိုင္းျပည္အေရး စသည္တို႔အျပင္  ဘီယာမူးလာပါက ဘာသာေရးမ်ား ေဆြးေႏြးၾကျခင္းတို႔ျဖင့္ မအားမလပ္ႏိုင္ေအာင္ ရွိၾကေလသတည္း။  က်ေနာ္ ထိုင္ေနေသာ  စားပြဲသို႔ အႏွီေဇာ္လင္းေမာင္ သုတ္သီးသုတ္ျပာႏွင့္ ဝင္လာထိုင္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အသံတိုးတိုးႏွင့္ မင္းကို ေျပာစရာ ရွိလို႔ ဟု ေျပာေလသည္။ ေန႔လည္ ၂ နာရီခန႔္ ေနက်ဲက်ဲေတာက္ အျပင္မွာ ပူေနသျဖင့္ လူသြားလူလာနည္းသည့္အတြက္ ဆိုင္ထဲတြင္ စားပြဲ  တစ္လုံးသာ ရွိေနခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္တို႔ ဝိုင္းမွ ေျပာေသာစကားကို မည္သူမွ် မၾကားႏိုင္သည္ကို အသံတိုးတိုးႏွင့္ ေျပာေသာေၾကာင့္  သူ႔ ဘာဆက္ေျပာမည္ကို က်ေနာ္ အလြန္စိတ္ဝင္စားသြားေလသည္။

“မင္း ေသခ်ာ နားေထာင္ေနာ္။ အခုေတာ့ ငါ့အေၾကာင္း ငါ့ကိစၥ သက္သက္ေပါ့ကြာ။ ဒါေပမဲ့ ေနာင္ဆိုရင္ မင္းလဲ အက်ိဳးရွိမွာပါ။   ကိစၥက ဒီလိုကြ။ ငါ စေနေန႔က လွည္းတန္းကို သင္တန္းတက္ဖို႔ သြားရင္းနဲ႔ေပါ့ကြာ။”   ၎မွာ လွည္းတန္းတြင္ အားလပ္ရက္ကို  အက်ိဳးရွိစြာ အသုံးခ်ရန္ တ႐ုတ္စကားေျပာသင္တန္းတက္ေနသည္မွာ အေတာ္ ခရီးေပါက္ေနၿပီျဖစ္ၿပီး တ႐ုတ္မ တစ္ေယာက္ကို  ၾကဴရင္းႏွင့္ ရည္းစားလဲရ ဘာသာစကားတစ္ခုလဲ တတ္ေအာင္ဆိုၿပီး တက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုတ႐ုတ္မႏွင့္ အဆင္မေျပခဲ့ ေသာေၾကာင့္ သင္တန္းမတက္ျဖစ္သည္ကို ထိုအခ်ိန္က ေပါင္ခ်ိန္ တ႐ုတ္ကားမ်ား နာမည္ႀကီးေသာ္လည္း ယခု ကိုရီးယား ဇာတ္ကားမ်ား အစားထိုးဝင္ေရာက္လာသျဖင့္ ကိုရီးယား ဘာသာ ေျပာင္းတက္ေနသည္ဟုေျပာထားတာ က်ေနာ္သိသျဖင့္ ဘာ သင္တန္းလဲဟု ထပ္မေပးေတာ့ပဲ သူေျပာတာကို နားေထာင္ေနေလသည္။

“ဒီလိုကြ”  ေဇာ္လင္းေမာင္ ဦးထြန္းလင္းၿခံလမ္းရွိ ကိုရီးယား စကားေျပာ သင္တန္းမွ အဆင္း ကုန္းေက်ာ္တံတား ျဖတ္ကာ  လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ရန္ကုန္အင္းစိန္လမ္းမွတဆင့္ စံရိပ္ၿငိမ္ လမ္းသြယ္အတြင္းသို႔ ဝင္လိုက္သည္။ ရန္ကုန္အင္းစိန္လမ္း လွည္းတန္း မွတ္တိုင္အနီး တြင္ အဖမ္းအဆီးမ်ားရွိသည့္အျပင္ ကားရပ္ရန္ဆိုသည္မွာ က်ားဖင္ေျပးႏႈိက္ရတာမွ လြယ္သည္ျဖစ္သည့္အတြက္  သူ ဘယ္ေတာ့မွ သင္တန္းနားတြင္ မရပ္ပဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးရွိရာ စံရိပ္ၿငိမ္ လမ္းသြယ္ထဲသို႔ ဝင္ကာ ကားရပ္ၿပီးမွ လမ္းေလွ်ာက္ ကာ သင္တန္းကို ပုံမွန္ သြားေလ့ရွိသည္။ သင္တန္းၿပီးသျဖင့္ ကားထားသည့္ေနရာသို႔ ျပန္လာေနျခင္း ျဖစ္သည္။  ပုံမွန္ဆိုလွ်င္ iT  လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ေသာက္ၿပီး သင္တန္းမွ ခ်ာတိတ္မ်ားႏွင့္ ေလေပါကာ အလကားၾကည့္ရေသာ  ေက်ာင္းသူေလးမ်ား၏ ဖက္ရွင္ရႈိးကို ေရေႏြးႏွင့္ ေျမႇာခ်ၿပီးမွ ျပန္ေလ့ရွိေသာ္လည္း ယခုတေခါက္မွာ ေဘာ္ဒါခ်ာတိတ္မ်ား က်ိဳက္ ထီး႐ိုးသြားၾကသျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ မထိုင္ေတာ့ပဲ ေစာေစာ ျပန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ကားနားေရာက္ေသာအခါမွ ခံတြင္းခ်ဥ္သလို ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ စက္မႏႈိးေသးပဲ ကားနားတြင္ ရပ္ကာ ဂ်ိဳးသိန္း ေဆးေပါ့လိပ္ကို  အစီခံဘက္ကို ဖုန္မ်ားထြက္သြားေစရန္ လက္သည္းျဖင့္ကုတ္ၿပီး ထိပ္ဖက္ကို ေဖါက္ကာ မႈတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္မွ ဇစ္ပိုမီးျခစ္ ကို ေထာက္ခနဲ ျခစ္ကာ မီးညႇိလိုက္ေလသည္။ မီးေကာင္းစြာစြဲေစရန္ ႏွစ္ဖြာခန႔္ ဖြာၿပီး မီးစြဲေသာအခါမွ ေဆးေပါ့လိပ္ကို  ဆက္လက္၍ ဖြာရႈိက္ေနေလသည္။   ေဇာ္လင္းေမာင္မွာ ပိုက္ဆံ ရွိေသာ လူငယ္တစ္ဦးျဖစ္ေသာ္လည္း ေဆးေပါ့လိပ္ကိုသာ စြဲၿမဲ စြာေသာက္တတ္ၿပီး စီးကရက္ မေသာက္ပါ။ ထို႔အျပင္ zippo မီးျခစ္ကို လြန္စြာႏွစ္သက္ၿပီး ၎တြင္ Limited Edition Zippo  မီးျခစ္မ်ား ဝယ္ယူသိမ္းဆည္းထားသည္မွာ ၄ ၅လုံးခန႔္ ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။ မသိလွ်င္ စီးကရက္ ေဈးႀကီးသျဖင့္ ေဆးေပါ့လိပ္ဖြာေနရ သည့္ ပုံစံ ေပါက္ေနေလသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ “ခိခိ” ဟု၍ ရယ္သံၾကားရသျဖင့္ ေဆးေပါ့လိပ္ကို မဲၿပီးဖြာေနရာမွ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မ်က္လုံးကစား လိုက္ေသာအခါ အသက္ ၁၉ ႏွစ္ခန႔္ရွိေသာ ခ်ာတိတ္မ ၂ ေယာက္ taxi တားေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သူ႔ကို ၾကည့္၍ ရယ္ေသာ   ခ်ာတိတ္မမွာ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ဆံပင္ရွည္ရွည္ႏွင့္ သြယ္လွ်ေသာ ခႏၵာကိုယ္ရွိၿပီး ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳ ပီပီ ဒီဇိုင္းဆန္းမ်ားကို ဝတ္ဆင္ ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္မွာ Taxi သမားႏွင့္ စကားေျပာေနသျဖင့္ မ်က္ႏွာ တစ္ေစာင္းသာ ျမင္လိုက္ရ ေသာ္လည္း ႏွာတံစင္စင္းႏွင့္ ခ်စ္စရာ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ေဇာ္လင္းေမာင္မွာ မနက္ပိုင္း အလႉတစ္ခုကိုသြားၿပီးမွ သင္တန္းဆက္တက္သျဖင့္ လည္ကတုံးလက္ရွည္ အျဖဴ၊ ေယာပုဆိုးႏွင့္  ေအာကတၱီပါ ေလးညႇင္းေရာင္ကို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး ၎၏ JUKE ကားအနားတြင္ ေဆးေပါ့လိပ္ဖြာေနသည့္ ဒီဇိုင္းေၾကာင့္  ေကာင္မေလးမွာ အသံထြက္ေအာင္ ရယ္မိျခင္းျဖစ္သည္။ ေဇာ္လင္းေမာင္ လွမ္းအၾကည့္တြင္ အရပ္အေမာင္းေကာင္းၿပီး အသား ျဖဴျဖဴ လူငယ္တစ္ေယာက္ပုံစံေတြ႕ရေသာအခါ စိတ္ဝင္စားသြားဟန္ျဖင့္ မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပၿပီး Taxi ကားျဖင့္ ထြက္သြားေလ ေတာ့သည္။   ေဇာ္လင္းေမာင္ကလဲ လူပ်ိဳလက္ ဝက္မွီးစကားပုံအတိုင္း သြက္လက္စြာျဖင့္ ကားေပၚတက္၍ စက္ႏႈိးကာ  ေကာင္မေလး ၂ ေယာက္ စီးသြားေသာ Taxi ေနာက္ ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ပါသြားေလသည္။

ေဇာ္လင္းေမာင္သည္ ကားေမာင္းေနရင္းႏွင့္ သူ႔ခမ်ာ အေတာ္ အလုပ္မ်ားေနရွာပါသည္။ ပထမ သူ ဂမူးရႈးထိုးႏွင့္ ေရွာ္တီ ၂ ေပြ ငွား သြားေသာ taxi ကားေနာက္ကို မွီေအာင္ လိုက္သည္။ ကား စက္ႏႈိးခ်ိန္နဲ႔ ကား ထြက္ခ်ိန္တြင္ အနည္းငယ္ၾကာသြားသျဖင့္ သူ႔ကားႏွင့္  taxi ၾကားတြင္ ကား ၃ စီးခန႔္ ဝင္သြားေသာေၾကာင့္ ေရွ႕ကားအား မ်က္ေျခမျပတ္ေစရန္ အတင္းကပ္လိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္   လမ္းတြင္ မီးပြိဳင့္ ၂ ခါ မိေသးသည္။ ကံေကာင္း၍ taxi တြင္ ကားကိုယ္ေပၚတြင္ grab ေၾကာ္ျငာပါေသာ အစိမ္းေရာင္ ကားျဖစ္ေန သျဖင့္ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ရန္ သိပ္မခက္ခဲျခင္းသာ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ဒါတင္မက ကားေမာင္းေနရင္ သူ႔ကားဆီဂိတ္ကို ျပန္ၾကည့္ရေသးသည္။ ပုံမွန္အေျခအေနတြင္ သူသည္ အိမ္ကားကို ဆီထည့္ထားမွ  သာ ယူေမာင္းတတ္သည္ ၿပီးေနာက္ ဆီကုန္လွ်င္ အိမ္မွာ ထားခဲ့တတ္ၿပီး မည္သည့္အခါမွ ဆီဆိုင္တြင္ ဆီထည့္ေပးေလ့ရွိသူမ ဟုတ္သျဖင့္ အကယ္၍ လမ္းတြင္ ဆီျပတ္ပါက ကားရပ္ၿပီး ဒုကၡေရာက္ႏိုင္သည္ကို ေတြးမိ၍ ျဖစ္သည္။ ကံေကာင္းစြာျဖင့္ မနက္ က သူ႔အေဖ ျဖည့္ထားသျဖင့္ ဆီတိုင္ကီ full ျဖစ္ေနသည္ကိုေတြ႕ရကာ ႐ႊီ ကနဲ ေလခြၽန္လိုက္သည္။ သူေတာ္ေကာင္း နတ္ေကာင္း  “မ” ဆိုတာ အဟုတ္ပဲဟ …အဲ …အခုဟာက ေစာ္လိုက္ေနတာဆိုေတာ့ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ကိစၥ လုပ္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး…။

သူယုတ္မာဆိုရင္လဲ သိပ္မေကာင္းတဲ့ နတ္ေတြ မ ႏိုင္ေသးတာပဲေလ ဟု ေတြးမိသည္။  ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ ေစာ္၂ ေပြ စီးလာ သည့္၏ taxi ေနာက္တည့္တည့္သို႔ ေအာင္ျမင္စြာ ခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္သြားသည္။ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္မွ ေနာက္လွည့္ၾကည့္စဥ္ သူ႔ ကိုလွမ္းေတြ႕ၿပီး သူ႔အေဖၚေကာင္မေလးကို လက္ကုတ္ၿပီး လွမ္းျပတာ ေတြ႕လိုက္သည္။ ဘာေျပာမွန္းမသိဘဲ အခ်င္းခ်င္း လက္ ညိဳးထိုးၿပီး ရယ္ေနၾကတာလဲ ေတြ႕ရျပန္သည္။ ေစာ္ေတြမ်ား ၂ ေယာက္ရွိရင္ ဘဲအေၾကာင္း ေျပာမယ္။ ၃ ေယာက္ရွိရင္ တစ္ ေယာက္ အတင္းကို ၂ ေယာက္ စုေျပာၾကမွာပဲ။ ခုလဲ ငါ့အေၾကာင္း ဘာေတြေျပာေနလဲ မသိဘူးဟု ထပ္ေတြးမိရင္း ကားကို အရွိန္ ထိမ္းေမာင္းလာခဲ့ေလသည္။

Taxi ကားသည္ ပုံမွန္အရွိန္ႏွင့္ေမာင္းေနရင္းမွ အရွိန္ေလွ်ာ့လာၿပီး လမ္းေဘးကပ္ရန္ ညာဘက္ signal မီး လင္းလာေလသည္။  ေဇာ္လင္းေမာင္လဲ ေနာက္ၾကည့္မွန္မွ ေနာက္ကားပါမပါ ၾကည့္ၿပီး ကားကို အရွိန္ေလွ်ာ့လိုက္ပါသည္။ taxi ေနာက္တြင္ ကပ္ရပ္ရန္  မေကာင္းဟု ေတြးမိသျဖင့္ Taxi မရပ္မွီ အနည္းငယ္မွ် ခြာ၍ ရပ္လိုက္ေလသည္။ Taxi ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားေသာအခါ ေစာ္ ၂  ေပြမွာ မည္သည့္ေနရာမွ မေ႐ြ႕ပဲ ေစာစာက ေနရာတြင္ ရပ္ၿပီး သူ႔ကားကို လွမ္းၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေသာအခါ ေဇာ္လင္း ေမာင္ ဦးေႏွာက္မွ ပ႐ိုဆက္ဆာမ်ား ပူသြားၿပီး ဘာဆက္လုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲဟူေသာ အေျဖကို ရွာေနမိပါေတာ့သည္။

“ႏို႔စိမ္းတီးနဲ႔ သံပုရာရည္ ရပါၿပီဆရာ”  ဆိုၿပီး ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ လာခ်ေပးတဲ့ စားပြဲထိုးေလးေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ စကားဆက္ ခဏ  ျပတ္ေတာက္သြားပါတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ ေဇာ္လင္းေမာင္လဲ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္တြတ္ထိုးေနရာကေန ခဏ ခါးေတြ ျပန္မတ္သြားၿပီးေတာ့  ပစၥဳပၸန္ထဲ ျပန္ေရာက္လာပါၿပီ။ က်ေနာ္က ခဏထၿပီး ေရေႏြးတစ္ခြက္ သြားယူပါတယ္။ ေဇာ္လင္းေမာင္က သံပုရာရည္ဆိုေတာ့  အေအးသမားအတြက္ တစ္ခြက္ယူရတာ သက္သာသြားတာေပါ့။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ အရင္ဦးတဲ့ေကာင္ ခိုင္းေနက်ေလ။  က်ေနာ္က  လက္ဖက္ရည္ႀကိဳက္ေပမဲ့ အခ်ိဳေရွာင္ခ်င္တာေၾကာင့္ ႏို႔စိမ္းတီးကို equal sugar နဲ႔ေသာက္တယ္။ ဟိုေကာင္ကေတာ့ အေအး ႀကိဳက္တတ္သူမို႔ ရာသီေပၚ အသီးေဖ်ာ္ရည္ေတြ ေသာက္တတ္တယ္။ ေထာပတ္သီးလက္ေဖ်ာ္က သူ႔အသည္းစြဲေလ။ ဒါေပမဲ့  ေတြ႕ကရာ ဆိုင္တိုင္းက ေထာပတ္သီလက္းေဖ်ာ္နဲ႔ သူအဆင္မေျပတတ္ဘူး။ တခါတေလမ်ား စိတ္တိုင္းမက်ရင္ ဆိုင္က အေအး ေကာင္တာထဲအထိသြားၿပီး ေထာပတ္သီးလက္ေဖ်ာ္ဆိုတာ ဒီလိုေဖ်ာ္ရတာကြ ဆိုၿပီး အတင္း ျပေပးတတ္ေသးတယ္။ အခုေတာ့  ေထာပတ္သီး ရာသီမဟုတ္တာေၾကာင့္ သံပုရာရည္မွာေတာ့ က်ေနာ္ စိတ္ေအးရတာေပါ့။ တခုေကာင္းတာက အဲဒီလို ဇီဇာေၾကာင္ တဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္ သူေကာင္းတယ္လို႔ အာမခံတဲ့ေနရာဆို က်ေနာ္ ဘာမွ မစိုးရိမ္ပဲ စိတ္ခ်ၿပီး မွာစားႏိုင္တာပဲ။ ဒီေကာင္က  အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ISO လက္မွတ္ေပးႏိုင္တဲ့ အဆင့္ထိ ကြၽမ္းက်င္မႈ ရွိတယ္ေလ။

ေဇာ္လင္းေမာင္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္း ျပန္မဆက္ခင္မွာပဲ အလုပ္ကိစၥ ဖုန္းတစ္ခုလာလို႔ ၅ မိနစ္ေလာက္ ေျပာလိုက္ရေသးတယ္။ က်ေနာ္  ဖုန္းဆက္ေနတုန္း ဟိုေကာင္က ဆိုင္ျပင္ထြက္ၿပီး ခဏ ေဆးေပါ့လိပ္ တစ္ဖြာ ႏွစ္ဖြာ ရေအာင္ဖြာလိုက္ေသးတယ္။ လူပုံက  သနားကမားနဲ႔ ဒီေဆးေပါ့လိပ္နဲ႔ မလိုက္ပါဘူးေျပာလဲ မရဘူး။ ဒါေပမဲ့ စီးကရက္ထက္စာရင္ အႏၴရယ္ နည္းတယ္ဆိုၿပီး ေသာက္  တာပဲ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ေျပာင္းဖူးဖက္ ေဆးလိပ္ႀကီးနဲ႔ ႐ြာက အဖိုးႀကီးလို မဖြာတာပဲ ေက်းဇူးတင္ရမယ္။ ေဇာ္လင္းေမာင္ ျပန္ ဝင္လာေတာ့ မ်က္ႏွာက မႈိရတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ရယ္။ “ကဲဘယ္လိုျဖစ္လာတာတုန္း သားရီး “လို႔ ေမးေတာ့ ၿပဳံးၿဖဲၿဖဲနဲ႔ သူ႔စတိုင္အတိုင္း  “ေနာက္မွ ရွင္းျပမယ္ “ လို႔ ေျပာတယ္။   “ကဲသားရီး ငါအျပင္သြားစရာ ရွိလို႔ လိမ့္လိုက္ဦးမယ္။ ငါမင္းကို ဖုန္းျပန္ဆက္လိုက္မယ္”  “ေအးပါ..ဒါဆိုလဲ ဒိုးကြာ၊ ငါလဲ အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္။”   က်ေနာ္ အဲဒီေန႔က အိမ္ျပန္လာေတာ့ သူနဲ႔ ေစာ္ေလး ၂ ေပြ ဘယ္လိုဆက္ျဖစ္ ၾကတယ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ သိခ်င္ေနမိတယ္။ က်ေနာ္သိခ်င္မွန္းသိရင္ ဒီေကာင္ အထာကိုင္မွာစိုးလို႔ သိပ္လဲ မေမးရဲဘူး။ သူေျပာ တဲ့ အထိ ေစာင့္လိုက္ဦးမယ္လို႔ စဥ္းစားမိလိုက္ၿပီး ေနလိုက္တာ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ အဲဒီကိစၥ သတိေတာင္ မရေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ ကိစၥေတြနဲ႔သာ လုံးျခာလည္ေနပါေတာ့တယ္။

အဲဒီေန႔ကစၿပီး ေဇာ္လင္းေမာင္လဲ က်ေနာ့္နဲ႔ ၂ ရက္ေလာက္ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားခဲ့ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီက်ားကိုးစီး စားမ ကုန္တဲ့ ခႏၵာကိုယ္နဲ႔ေကာင္ တခုခု ဘာမွ ျဖစ္စရာ မရွိဘူးဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ တစ္ေနရာရာမွာ တခုခုေပြးေနလို႔ မေတြ႕ျဖစ္တာပဲ  လို႔ ထင္ယုံကလြဲၿပီး ထူးထူးျခားျခားဘာမွ မစဥ္းစားမိပါဘူး။ ဒီေကာင္ေသရင္ က်ေနာ့္ကို ဘယ္အလြတ္ေပးမလဲ …ညဘက္က်  လာေျခာက္လိမ့္မေပါ့…အဲဒီလိုပဲ က်ေနာ္နဲ႔သူနဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ခ်စ္ၾကတာ။ ေပ်ာက္သြားတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီးမွ သူ႔ကိုျပန္ ေတြ႕တိုင္း ျမန္မာျပည္က ေကာင္မေလးေတြ ဝတ္ေႂကြး တယ္ႀကီးသကိုး ဒီေကာင္ အခုထိ မေသႏိုင္ေသးတာပဲၾကည့္ဆိုၿပီး ဖဲ့ေလ့ရွိ ပါတယ္။ ဒီေကာင့္ေပြးခ်က္က စာတစ္ပိုဒ္ေရးလို႔ မျပည့္စုံႏိုင္ဘူးရယ္။ စြယ္စုံက်မ္းလို တစ္အုပ္ကို ေရးမွ ရမွာ။ ဒါေတာင္ တစ္ႏွစ္ စာပဲ ရွိဦးမယ္။ တစ္ႏွစ္စာစီ အကုန္ျပည့္စုံေအာင္ ေရးရမယ္ဆိုရင္ အတြဲ (၁)..ကေန အတြဲ (၆၀)ေလာက္ ေရးရမယ္ထင္တယ္။ ဒီ ေကာင္က လြန္ေရာ ကြၽံေရာ အသက္ (၆၀) ေလာက္ဆို သြားမွာ ဒီေလာက္ သပြတ္က်ပုံနဲ႔ဆိုရင္။ သူ႔အေၾကာင္းကိုလဲ စိတ္ဝင္စားတဲ့ သူရွိရင္ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးပါဦးမယ္။

ဒီဇင္ဘာလရဲ႕ တခုေသာ ေသာၾကာေန႔မွာ က်ေနာ့္ဆီ သူ႔ဖုန္းဝင္လာပါတယ္။  “သားရီး ညဘက္ေတြ႕ရေအာင္ေလ။ ငါ့ကို ဘီယာ တိုက္”  “အံမယ္။ ေဘာစိက ေသာက္လုပ္မရွိတဲ့ေကာင္ကို ဘီယာတိုက္ခိုင္းစရာလား။ မင္းတိုက္”   “ေအးပါကြာ၊ ဘယ္သူ တိုက္တိုက္ ရတယ္။ ေတြ႕ခ်င္လို႔၊ ၿပီးေတာ့ ေျပာစရာလဲ ရွိလို႔”   “လာျပန္ၿပီ ဒီေျပာစရာေတြက ကုန္ကို မကုန္ႏိုင္ဘူးေဟ့”    အဲဒါနဲ႔ပဲ  ေသာၾကာေန႔ည ျမန္မာပလာဇာက ဟယ္ရီဘားမွာ က်ေနာ္တို႔ ဗ်တ္ဝိ ဗ်တၱ ႏွစ္ေကာင္ေတြ႕ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါက က်ေနာ္ေပးတဲ့ နာမည္ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ က်ေနာ္တို႔ အရမ္းတြဲလို႔၊ ၿပီးေတာ့ ေပါက္ကရ လုပ္လြန္းလို႔ ႏွစ္ဘက္ မိသားစုကေရာ၊ က်န္တဲ့ ေဘာ္ဒါေတြ ကေရာ တညီတၫြတ္တည္း ေပးထားတဲ့နာမည္ပါ။ က်ေနာ္က live band နဲ႔ ဖဦးထုပ္၊ ဗထက္ခ်ိဳက္မေလးေတြ သီခ်င္း ဆိုတဲ့  Eclipse bar ကို ႀကိဳက္ေပမဲ့ သူက စကားေျပာစရာ ရွိတယ္ဆိုလို႔ ဟယ္ရီဘားကိုပဲ ေ႐ြးလိုက္ရတာပါ..။  ဘီယာနဲ႔ အျမည္း မွာၿပီးစ မွာ ဆိုင္းမဆင့္ ဗုံမဆင့္ ေဇာ္လင္းေမာင္ ေျပာျပတဲ့ သူ႔အေၾကာင္း အခန္းဆက္ကို ဆက္နားေထာင္ရပါေတာ့တယ္။

“ဟိုတေန႔က ငါ နဲ႔ေတြ႕ၿပီး ငါဘယ္ကို ဒိုးသြားတာလဲ သိလား။ “  “ဟာ..ငါဘယ္လိုလုပ္သိမွာတုန္းဟ”  ” ေအး အဲဒီအေၾကာင္းကို  ေျပာျပမလို႔ ေခၚလိုက္တာ…ငါ မင္းကို ေျပာထားတဲ့ ေနရာကေန ျပန္စၿပီး ေျပာမွ မင္းဇာတ္ရည္လည္ေတာ့မွာ။”   “အဲဒါဆိုလဲ မင္း ရပ္ထားတဲ့ေနရာကေန စေျပာကြာ”   “ေအး….ေျပာျပမယ္….ဟို ငါ ေစာ္ေလး ၂ ေပြေနာက္ လိုက္သြားတာ ေ႐ႊျပည္သာ VIP  ရပ္ကြက္အထိ ေရာက္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က လမ္းမွာပဲ ဆင္းၿပီး ငါ့ကားကို ရပ္ၾကည့္ေနတာ။ ငါလဲ ကားေပၚက ဆင္းလိုက္ တယ္။ ဆင္းဆင္းျခင္း ႐ုတ္တရက္ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘူး။ အဲဒါနဲ႔ပဲ………..”  ေစာ္ ၂ ေပြနဲ႔ ေဇာ္လင္းေမာင္    အဲဒါနဲ႔ ေစာ္ေလးေတြ  ငါ့ကိုေစာင့္ၿပီး ၾကည့္ေနတာနဲ႔ ငါလဲ မထူးပါဘူးဆိုၿပီး သူတို႔အနားသြားၿပီး ၿပဳံးျပလိုက္တယ္။ “ဘာလုပ္ေနတာလဲ” ေမးေတာ့ ငါ့ကို ေစာင့္ေနတာတဲ့။  “အကိုက ထက္ တို႔ taxi ေနာက္က လိုက္လာတာေတြ႕လို႔ ဘာလို႔ လိုက္လာတာလဲလို႔ ေမးခ်င္လို႔ ေစာင့္ေနတာ ေလ” ဆိုၿပီး ဆံပင္ရွည္ရွည္ ေကာင္မေလးက ေျပာတယ္။

“ညီမတို႔ကို လွည္းတန္းမွာ ေတြ႕ေတာ့ ခင္ခ်င္တာနဲ႔ ဘယ္မွာေနလဲ သိခ်င္လို႔ လိုက္ၾကည့္တာပါ။ ဘာလဲ မႀကိဳက္ဘူးလား။”   “မဟုတ္ပါဘူး အကိုရယ္၊ ရပါတယ္။ ညီမကလဲ ခင္တတ္ပါတယ္။ ညီမတို႔က ဒီနားတင္ေနတာပါ။ သူနဲ႔က အိမ္ခ်င္းလဲ နီးပါတယ္။   ပထမေတာ့ အိမ္ျပန္မလို႔ပဲ အကိုေနာက္က လိုက္လာတာေတြ႕လို႔ “ ဆံပင္တိုေလးကလဲ မေခဘူးပဲ။ သြက္သြက္လက္လက္နဲ႔ ဝင္  ေျပာပါတယ္။ ” ညီမက ခြန္းဆက္ခ်ိဳပါ…။ သူက ထက္ရတီ။ အရမ္းခ်စ္တဲ့ ေဘာ္ဒါေတြေပ့ါ။ “  “ကို႔နာမည္က ေဇာ္လင္းေမာင္ပါ။  အခုလို မတ္တပ္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ ခင္မင္တဲ့ အထိန္းအမွတ္နဲ႔ ကို တစ္ခုခု လိုက္ေကြၽးပါရေစ။ ကို႔ကားနဲ႔ သြားၾကတာေပါ့”    ေျပာ လိုက္ေတာ့ ေစာ္ေလးေတြက ပဲမ်ားမေနဘဲ သူ႔ကားေပၚ တက္ၿပီးလိုက္လာပါတယ္။ ထူးျခားတာက ထက္ ကေခါင္းခန္း သူ႔ေဘးခုံ မွာ စီးၿပီး ခြန္း က ေနာက္ခုံကို ဝင္ထိုင္တာပါပဲ။

ေဇာ္လင္းေမာင္ တစ္ေယာက္ ေျပာေနရင္း ၿပဳံးစိ ၿပဳံးစိ လုပ္ေနပါတယ္။ ႐ုပ္ကိုက ေအာက္သြားမရွိတဲ့ ႏြားျပာႀကီးလိုပဲ။ ေခြးေကာင္  “မင္းကို သတိရလိုက္တာကြာ။ သူတို႔က ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိဘေတြကလဲ သိေနေတာ့ သြားအတူတူ စားအတူတူ….။ အခုေတာ့  ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီး တကၠသိုလ္ ဆက္မတက္ဘဲ ႏိုင္ငံျခားက လာဖြင့္ထားတဲ့ စီးပြားေရး ဒီပလိုမာ တစ္ခုတက္ေနၾကတာ။ “   “ငါ့ကို  သတိရတယ္ ဟုတ္လား။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊”   “ေစာ္ေလး ၂ ေပြမွာ ထက္ က ဆံပင္ရွည္ရွည္ ကိုယ္လုံးသြယ္သြယ္နဲ႔ ငါႀကိဳက္တဲ့ ပုံစံ ေလးကြ။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ဆံပင္တိုတယ္။ ျပည့္ျပည့္ ကိတ္ကိတ္ေလးေလ။ မင္းႀကိဳက္တဲ့ ေဖြးေဖြးပုံစံမ်ိဳးဆိုေတာ့ မင္းကို   တိရတာေပါ့”   “ဟုတ္မွလဲ လုပ္ပါကြာ။ မင္းငါ့ကို အေကာင္း သတိရတာ တခါမွ မႀကဳံဖူးဘူးရယ္”   “ေအး အဲလို ေျပာလဲ ခံရမွာပဲ ကြာ။ အခု ငါက အခု ထက္နဲ႔ အဆင္ေျပေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အျပင္သြားရင္ သူတို႔ ၂ေယာက္က အတူတူပဲဆိုေတာ့ အဆင္မေျပ”  “ေဟ့ ေကာင္ ေတာ္ေတာ့” လို႔ က်ေနာ္ ဒီေကာင့္ လက္ေမာင္းကို ထိုးလိုက္ၿပီး စကားျဖတ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

“ငါထင္သားပဲ ေဇာ္လင္းေမာင္…ေဇာ္လင္းေမာင္ ဆန္ေကာေလာက္မွ ေဇာက္မနက္တဲ့ေကာင္….ငိုးမ…။ေအး ဘာပဲေျပာေျပာ ငါလဲ  ေလာေလာဆယ္ ေစာ္လဲ မရွိ၊ အားလဲအားတယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ဝင္စားတယ္ေဟ့…။ ငါသူတို႔နဲ႔ေတြ႕မွ မင္းေျပာသလို မဟုတ္လို႔ ကေတာ့ မင္း ေသၿပီမွတ္။ ဒါနဲ႔ ဟိုတေန႔ေန႔လည္က ဘယ္ဒိုးတာလဲ”  “ဟီး ဒီလိုကြ။ ငါ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတုန္း ထက္ ဆီက ဖုန္း ဝင္လာတယ္။ ညေနက် တခုခု စားေသာက္ၾကမယ္။ ၿပီးရင္ ကလပ္သြားၾကမယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႔”  “အဲဒါနဲ႔ ဘာျဖစ္တုန္း”   “ငါ မင္းနဲ႔  လမ္းခြဲၿပီး အိမ္ျပန္၊ ပိုက္ဆံေလး ဘာေလး ဝင္ယူၿပီး ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာ သြားတာေပါ့ သားရီးရာ။ ၿပီးေတာ့…..”  “ငါ မင္းနဲ႔ လမ္းခြဲၿပီး  အိမ္ျပန္၊ ပိုက္ဆံေလး ဘာေလး ဝင္ယူၿပီး ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာ သြားတာေပါ့ သားရီးရာ။”   ” ဘယ္မွာ ခ်ိန္းၾကတာလဲ။”   ” အင္း  တကယ္တမ္းက ငါက သူတို႔အိမ္နား သြားေခၚတာပါ”   ” ေ႐ႊျပည္သာအထိေတာင္..အေဝးႀကီးပဲ”  “ေအး ..ဟုတ္တယ္” “ငိုးမ..ဒါ မ်ိဳးက် ေတာ္ေတာ္ စိတ္ရွည္တယ္။ ၿပီးေတာ့ေရာ..”  “ငါ သူတို႔ကို ေ႐ႊလီေခၚသြားၿပီး အကင္နဲ႔ ဘီယာ ေသာက္ၾကတယ္။ ေစာ္ေလး ေတြက သိပ္မေသာက္ႏိုင္ပါဘူး။ ၂ ခြက္ေလာက္ပဲေသာက္ၿပီး ေကာင္းေနၾကၿပီ။ အဲဒါနဲ႔ ကလပ္ ဆက္ဒိုးၾကတယ္ေလ။ ကလပ္ ေရာက္ေတာ့ ၁၀ နာရီေက်ာ္ဘဲ ရွိေသးတာ။ ငါလဲ ဘလက္ေလဘယ္ တစ္လုံး ဖြင့္လိုက္ၿပီး မန္ဘာ ထိုင္ခုံမွာ ထိုင္ေသာက္ေနတာ ေပါ့။ ဟို ၂ ေပြကေတာ့ ဒြန႔္လိုက္တာ… ေျပာမေနနဲ႔။ ၾကည့္လို႔ေတာ့ ေကာင္းသား။”

” အဲဒီ ပုလင္း ကုန္သြားၿပီလား”   ” ဘယ္ကုန္ဦးမလဲ..။ တဝက္ေတာင္ မက်ိဳးေသးဘူး။ ငါ့နာမည္နဲ႔ အပ္ထားခဲ့တယ္ေလ”  ” နိပ္ ဟ…ေနာက္တခါ ဂုန္းဆင္းလို႔ ရၿပီ”   “ဒါနဲ႔ ၁၂ နာရီေလာက္က်ေတာ့ သူတို႔လဲ ၿပိဳင္းသြားေတာ့ ျပန္ဖို႔ ျပင္ၾကတယ္။ ျပန္ၾကမယ္ဆို ေတာ့ ခ်ာတိတ္မေတြက အိမ္မျပန္ဘူး အျပင္မွာ အိပ္မွာလို႔ ေျပာျပန္ေရာေဟ့။ အဲဒါနဲ႔ ငါ ေဟာ္တယ္ တစ္ခုကို ေခၚသြားလိုက္ တယ္”  “အယ္…မင္းက တစ္ေယာက္တည္း သူတို႔က ၂ ေယာက္…ဘယ္လို အိပ္ၾကတုန္း”  “ေအး..ဟုတ္တယ္…ငါလဲ ဒုကၡေရာက္ တာေပါ့။ တကယ္က ေစာေစာထဲက ငါနဲ႔ ထက္နဲ႔က ညိေနၾကၿပီ။ ဟိုတစ္ေယာက္ ပါေနလို႔။ ဒါေပမဲ့ ရည္းစားလိုေတာ့ လက္ကိုင္တာ  ဖက္တာ သူ႔ေရွ႕မွာပဲ လုပ္ေနၾကတာ…။ သူကလဲ ေအးေဆးပဲ။ ဘာမွ မေျပာပါဘူး။”  “ေဟာ္တယ္ ေရာက္ေတာ့ ၃ ေယာက္ ခန္းယူဖို႔ ေျပာေပမဲ့ ငါက ငါ့အႀကံနဲ႔ငါဆိုေတာ့ ၂ ေယာက္ ၂ ခန္းပဲ ရွိတယ္ဆိုၿပီး ၂ ခန္း ယူလိုက္တာေပါ့”   “ဒါမ်ိဳးက် ေတာ္ေတာ္ လည္တယ္…ငိုးမ”  “ေအး..အဟီး…။ အဲဒါနဲ႔ ငါလဲ သူ႔တို႔နဲ႔ တစ္ခန္းထဲမွာ အရင္ေန…။ ဘီယာေလး ဘာေလး ထပ္မွာၿပီး…ထက္ ကို  စည္း႐ုံးရတာေပါ့။ ထက္က ဟိုေစာ္ေလးကို ႏိုင္တဲ့ပုံပဲ။ နင္တစ္ခန္း သြားအိပ္၊ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဒီမွာ အိပ္မယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း တိုးတိုးေျပာၿပီး သေဘာတူလိုက္တယ္။”

“အဲဒါနဲ႔ “  “အဲဒါနဲ႔ ငါလဲ ခြန္း ကိုေခၚၿပီး သူ႔အခန္းလိုက္ပို႔တာေပါ့။ “   “မင္းက ခြန္းကိုေရာ စိတ္မဝင္စားဘူးလား၊ ဘာမွ မလုပ္ခဲ့ဘူး လား။”  “အာ…စိတ္ေတာ့ စိတ္ဝင္စားတာေပါ့..။ ဒါေပမဲ့ ငါက ထက္ကို ပို ႀကိဳက္တာေလ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ က သူငယ္ခ်င္းေတြကြ။  ငါက ထက္ နဲ႔ျဖစ္ေနတာလဲ သူအသိဆိုေတာ့ လက္ခံရင္ ေကာင္းရဲ႕၊ လက္မခံရင္ ခြင္ပ်က္ၿပီး တစ္ေယာက္မွ မရဘဲ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ သူ႔ ကို ထားခဲ့ၿပီး အခန္းျပန္ခဲ့တာ”  “အခန္းက်ေတာ့ ဘာဆက္ျဖစ္လဲ”  “အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ငါ့ ထက္ ကေအးေဆး ႏွပ္ေနတာ…။  အဲဒါနဲ႔ နည္းနည္းပါးပါး ကစ္ဆင္႐ိုက္…၊ ႏႉးႏွပ္ၿပီးေတာ့ ခ်ေတာ့တာေပါ့…။”  “ဟာ ဘယ္လိုႀကီးလဲ မင့္ဟာကလဲ ႐ိုမန္းတစ္ မဆန္ လိုက္တာကြာ…”  “အာ…ဒါေတြ မလိုဘူးေလကြာ…။ ၿပီးေတာ့ ေစာ္ကသာ ၁၉ ႏွစ္ေနာ္…အေတြ႕အႀကဳံ မ်ားတဲ့ပုံပဲ။”   “ဘယ္လိုလဲ ကြ။ အေသးစိတ္ေလး ေျပာစမ္းပါဦး”  “ ေအး၊ ဒီလိုကြ “  ထက္ႏွင့္ ေဇာ္လင္းေမာင္တို႔ အခန္းထဲတြင္ ေလေအးေပးစက္ အေနေတာ္ ဖြင့္ၿပီး ပူးကပ္၍ အေတာ္ ခရီးေရာက္ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။

ေဟာ္တယ္ကလဲ တီဗီ ခ်န္နယ္တစ္လိုင္းတြင္ ေအာကား ျပေပးထား သျဖင့္ တီဗီၾကည့္လိုက္…၊ႏႈတ္ခမ္းျခင္းနမ္းကာ လွ်ာကလိလိုက္ႏွင့္ ဇိမ္က်ေနေလသည္။ ထက္က ေရခ်ိဳးထားၿပီး သဘက္အႀကီး တစ္ထည္သာ ပတ္ထားသျဖင့္ သဘက္ကို အသာခြာလိုက္သည္ႏွင့္ ျဖဴေဖြးလွပေသာ မာလကာသီးအ႐ြယ္ ေပါက္စီႏွစ္လုံးကို ျမင္ရ ေလသည္။ ထက္၏ ရင္သားေလးမ်ားမွာ ျဖဴေဖြးဝင္းမြတ္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားမွာ ပန္းေရာင္သန္းေနသျဖင့္ ေဇာ္လင္းေမာင္  အေတာ္ သေဘာက်သြားၿပီး အားပါးတရ စို႔ေနမိသည္။ ထို႔အျပင္ ထက္ က အသားျဖဴသည့္အတြက္ ဟိုစကားပုံအတိုင္း အရည္ ေတာ္ေတာ္ ႐ႊမ္းသည္။ ႏို႔စို႔ေနတုန္း လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ထက္ ေပါင္ၾကားကို ပြတ္ေပးေသာအခါ အရည္ေတာ္ေတာ္ ႐ႊဲေနၿပီ ကို သိလိုက္သည္။ သူကလဲ ဖရဲသီးလို အရည္႐ႊမ္းေသာ အသီးမ်ား က်န္းမာေရးအရ စားသည့္အေလ့အထ ရွိသည့္အျပင္ သန႔္ ေသာ ေစာ္မ်ားကို ဘာဂ်ာေကြၽးရတာ ႀကိဳက္လဲ ႀကိဳက္တတ္သျဖင့္ ထက္ ေပါင္ၾကားထဲ ေလွ်ာဆင္းကာ ငိုေနေသာ ညီမေလးကို ဘာဂ်ာ ေကြၽးလိုက္ေသာအခါ ထက္ ထြန႔္ထြန႔္လူးၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာကို ေပါင္ၾကားႏွင့္ အတင္းဖိက တစ္ႀကိမ္ၿပီးသြားေလေတာ့သည္။

ေဇာ္လင္းေမာင္က ဒီတခါ ထက္အလွည့္ဟု ဆိုလိုက္ေသာအခါ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ၿငိမ့္လိုက္ၿပီး ok ဟုေျပာကာ ေဇာ္လင္းေမာင္၏ ေရခဲေခ်ာင္းကို ေရဆာေနသည့္ ကေလး တစ္ေယာက္ပမာ တႁပြတ္ႁပြတ္ စုတ္ေပးလိုက္သည္။ ေဇာ္လင္းေမာင္က ထက္ ၏ လက္ဆကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အနည္းဆုံး အတူေနဖူးေသာ ရည္းစား ၅ ေယာက္ထက္မနည္း အေတြ႕အႀကဳံ ရွိထားသည္ကို ေႁမြေႁမြျခင္း ေျချမင္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ဒါေပမဲ့ စစျခင္း အေျခအေနတြင္ ပါးစပ္ထဲၿပီးမည္ကို မလိုလားသျဖင့္၃ မိနစ္ခန႔္တြင္ ရၿပီဟုေျပာကာ ထက္ ကို ေလွႀကီးထိုး ႐ိုး႐ိုးပုံစံျဖင့္ စတင္သိုင္းကြက္ ခင္းေလသည္။ ေဇာ္လင္းေမာင္မွာ ထက္ ၏ အေနအထားကို ၾကည့္ၿပီး ပါလာေသာ ကြန္ဒုံးကို မစြတ္ေတာ့ပဲ သူ၏ ေထာင္မတ္ေနေသာ ပစၥည္းကို ထက္ ၏ ျဖဴေဖြးႏုနယ္ေသာ ေပါင္ၾကားရွိ ညီမေလး၏ လမ္းေၾကာင္းအဝသို႔ ေတ့ၿပီး ေလွ်ာထိုးခ်လိုက္ေလသည္။ အရည္မ်ား ႐ႊဲစိုေနသျဖင့္ ေဇာ္လင္းေမာင္ညီေလးမွာ ေခ်ာေမြ႕စြာ လိုရာခရီးသို႔ ေရာက္သြားေလသည္။ လင္း က မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး ေမွးေနရာမွ တစ္ခ်က္ ဖြင့္ၾကည့္ေသာ္လည္း လုံး၀ မေအာ္သည္ကို ထူးျခားစြာေတြ႕ရသည္။

“အဲဒီေတာ့ ငါလဲ အားနာစရာ မလိုပဲနဲ႔ အပီ ဆြဲေတာ့တာေပါ့ သားရီးရယ္။ သူက ငါ ေဆာင့္တိုင္း ေအာက္က ျပန္ပင့္ေပးတယ္။ သူ  အေပၚမွာ ေနေတာ့လဲ ဖင္ စေကာဝိုင္း လွည့္ေပးတတ္တယ္။”   “ဟာ …မိုက္ခ်က္ကြာ…”   “ဒါတင္ ဘယ္ကမလဲ…။ သူၿပီးခါနီးၿပီ။  ေဒါ့ဂီ လုပ္ေပးပါဆိုၿပီး ေတာင္းဆိုေသးတယ္ကြ။”   “ဒါကေတာ့ ၾကမ္းခ်က္ကြာ၊ ဆရာမႀကီးေဟ့”  “ေအးေလ…တခ်ိဳ႕ေစာ္ေတြဆို  ေဒါ့ဂီ ကုန္းရင္ ခါးႀကီးက တေျဖာင့္တည္း ဘယ္လို လုပ္လို႔ေကာင္းမွာတုန္း…။ သူက ခါးေလးကိုေကာ့ၿပီး ေပးထားတာမ်ား… အဖုတ္ႀကီးကို ျပဴးလို႔..။ “  “ေဟ့ေကာင္..ေဟ့ေကာင္..ေတာ္ေတာ့ကြာ…ငါမခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး”  “ေအးပါ..။ အတိုခ်ဳပ္ေျပာရရင္  အဆင္ေျပခဲ့တယ္ေပါ့ကြာ။ အဲဒီညကေတာ့ အခ်ိန္မရလို႔ ၃ ခါေလာက္ေပါ့..”   “အမေလး သားရီးရာ…စေကးေတြ ၾကမ္းသေဟ့။  အခ်ိန္မရေတာင္ ၃ ခ်ီဆြဲခဲ့တာ အခ်ိန္ရလို႔ကေတာ့။”  “၅ ခ်ီေပါ့ သားရီးရာ”   cupid ေဇာ္လင္းေမာင္..   “ထားလိုက္ပါေတာ့ကြာ။  မင္းအေၾကာင္းလဲ ငါ သိေနၿပီးသားဆိုေတာ့ ယုံပါတယ္။”

“မနက္က်ေတာ့ ငါ ေစာ္ႏွစ္ေပြလုံးကို လိုက္ပို႔ေပးလိုက္တယ္။ သူတို႔က ညဘက္ထြက္တာ ေအးေဆးပဲေဟ့။ အဲဒီေတာ့ ငါ့အႀကိဳက္ ဘဲေပါ့။”   “ငါက မင္းနဲ႔ ခြန္း ကို ေလွာ္ေပးခ်င္တာ။ ငါလဲ အေႏွာက္အယွက္လြတ္သြားမယ္။ မင္းလဲ ေစာ္တေဗြ ရမယ္။ မင္းနဲ႔  ကုန္က်စရိတ္ ရွယ္လို႔ရမယ္ဆိုေတာ့ ငါလဲ သက္သာမယ္။ ၁ ခ်က္ခုတ္ ၃ ခ်က္ျပတ္ပဲေဟ့။ မမိုက္ဘူးလား။” “ေအးပါကြာ…ၾကည့္ ၾကတာေပါ့…။ ခြန္းကလဲ ငါ့ကို ႀကိဳက္ဦးမွ။ ခြန္းကလဲ ငါ့အႀကိဳက္ျဖစ္ဦးမွ…။ “   “မင္းႀကိဳက္မွာပါ..။ သူကလန္းတယ္ ကိုယ့္လူ…။  ငါသိတယ္..အဆင္ေျပမွာ။”  အဲဒီေန႔က တခါမွ မျမင္ဘူးေသးတဲ့ ခြန္းဆက္ခ်ိဳဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကို စိတ္ကူးထဲမွန္းဆၾကည့္မိပါ တယ္။ သူေျပာတဲ့ ပုံစံေလးဆို တကယ္ အဆင္ေျပရင္ေတာ့ မဆိုးဘူးေပါ့။ ဒီၾကားထဲ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္ အလုပ္ရပါ တယ္။ အလုပ္စစဆင္းျခင္း အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မွတ္သားစရာေတြ ေလ့လာစရာေတြနဲ႔ က်ေနာ္ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ အဆက္အသြယ္  ျပတ္သြားပါတယ္။ အလုပ္က လခေကာင္းေတာ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ေရရွည္ၿမဲရေလေအာင္ ေသခ်ာ လုပ္ဖို႔လိုမွာျဖစ္လို႔ လုံး၀ မေပါ့ဆ  ရဲပါဘူး။

ၿပီးေတာ့ အလုပ္က ခရီးခဏ ခဏ ထြက္ရပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္မွာရွိတဲ့ အစိုးရ႐ုံးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လုပ္ရတာဆိုေတာ့  ေနျပည္ေတာ္လဲ သြားရပါတယ္။ က်ေနာ္ ဒီတပါတ္လုံး ေဇာ္လင္းေမာင္နဲ႔ လုံး၀ မေတြ႕ျဖစ္ပါဘူး။ ဒီေကာင္ကလဲ သူ႔အဖိုး ေနမ ေကာင္းလို႔ ဘန္ေကာက္ကို ေဆး႐ုံတက္ဖို႔ အေဖၚလိုက္သြားရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္သြားတာနဲ႔ ဖုန္းေတာင္ တစ္ ခ်က္မွ မရပါဘူး။   က်ေနာ္ အလုပ္စဆင္းၿပီး ၂ ပါတ္အၾကာ တစ္ခုေသာ အားလပ္ရက္ တနဂၤေႏြ ေန႔ခင္းမွာ ဒီေကာင့္ဆီက ဖုန္းလာ ပါတယ္။ က်ေနာ္သူ႔ဖုန္းကို ေမွ်ာ္ေနတာ မဟုတ္ေပမဲ့ တစ္စုံတစ္ခုကို ေတြးမိတာနဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားလာၿပီး ဖုန္းေကာက္ကိုင္လိုက္ပါ တယ္။   “သားရီ..မင္းအခု အားလား”  “ေအး..အားပါတယ္။ ဘာလို႔လဲ”   “အားရင္ ငါ့ဆီ ခဏလာခဲ့ပါလား။ ငါတို႔ေတြ မေတြ႕တာ ၾကာၿပီကြာ။”  “ေအး လာခဲ့မယ္..။ မင္းက ဘယ္မွာလဲ”   “ငါက မဂၤလာဒုံနားက iT စားေသာက္ဆိုင္မွာ…မင္းလာခဲ့။ မင္းနဲ႔ ငါ့  သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမယ္။”   ဒီေလာက္ဆို က်ေနာ္ ခ်က္ဆို နားခြက္က မီးေတာက္သြားပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္…  “ေအး ခဏ ေစာင့္ …။ ငါ့အခုထြက္လာၿပီ ဆိုၿပီး အဝတ္အစားလဲ ၊ အျမန္ ေျပးထြက္လာပါေတာ့တယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ က်ေနာ့္ လက္စြဲေတာ္ မီနီ  ကူးပါးကားေလးက ေလဟုန္ခြင္းတဲ့ ျမႇားကေလးလို ျပည္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေျပးေနပါေတာ့တယ္။”

ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ေတြ႕ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ အရင္က အရမ္း မၾကာဘူးလို႔ထင္ရတဲ့ ခရီးဟာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေနသလိုပါပဲ။ ဒါ ေၾကာင့္မို႔ A watched pot never boils လို႔ သိုးေဆာင္း စကားပုံရွိခဲ့တာကိုး။ ရမ္းဘာသာျပန္လိုက္တာ တခုခုကို ေစာင့္ေနရင္ ပို ၾကာပါသတဲ့။ မဟုတ္ရင္ ေဆာရီးဗ်ိဳ႕တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္ ဒီေကာင္ေခၚတာေစာင့္ေနတာ ၂ ပါတ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ကိုယ့္ကိစၥနဲ႔ ကိုယ္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ဘာမွ မၾကာလိုက္သလို။ အခုက်မွ ဘာျဖစ္ရတာလဲဟု…ေတြးရင္း ငါေတာ္ေတာ္ စမန္ထေနပါလား။ ေစာ္ ေတာ္ေတာ္လိုခ်င္ေနပုံရတယ္ဟု ေတြးမိၿပီး ၿပဳံးလိုကသည္။  လမ္းမပိတ္သျဖင့္ နာရီဝက္အတြင္း က်ေနာ္ခ်ိန္းထားေသာ ဆိုင္ေရွ႕ ေရာက္သည္။ ပုံမွန္ဆို ဆိုင္ေရွ႕တြင္ ရပ္ေလ့ရွိေသာ္လည္း ကားပါကင္တြင္တြင္လည္း ကားရွင္းေနသျဖင့္ ဝင္ ရပ္ၿပီး စက္သတ္ လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဆိုင္အတြင္းသို႔ ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ စားပြဲတစ္လုံးတြင္ ထိုင္ကာ လက္ျပေနေသာ ေဇာ္လင္းေမာင္ကို ေတြ႕ရ သည္။ သူ႔ေဘးနားတြင္ ဆံပင္ရွည္ရွည္၊ ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ ေစာ္ေလးတစ္ေပြကို ထိုင္ေနသျဖင့္ ဒီတစ္ေယာက္သည္ “ထက္” ျဖစ္ လိမ့္မည္ဟု သူ႔ေျပာစကားမ်ားအရ သိလိုက္သည္။ မနာလိုျဖစ္ရေလာက္ေအာင္ “ထက္” က ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အရွည္ အျပာႏွင့္ ရွပ္ အက်ီ ၤ အကြက္ေလးတြဲဝတ္ထားတာ ဒီဇိုင္းက လန္းလြန္းသည္။ ဒါေပမဲ့ ေဇာ္လင္းေမာင္၏ ကဒက္ ေကာင္မေလးျဖစ္ေန သည့္အတြက္ ထားလိုက္ပါေတာ့မည္။

“ခြန္း” ဆိုသည့္ ေရွာ္တီေလးက ဆိုင္ကို ေနာက္ေက်ာခိုင္းကာ ထိုင္ေနသျဖင့္ မ်က္ႏွာ မေတြ႕ရေသာ္လည္း ေနာက္ေက်ာသား ျပည့္ ျပည့္ကေလးကို T Shirt လက္ျပတ္ပါးပါးကေလးေအာက္က လွမ္းျမင္ရသည္။ ေအာက္က ဝတ္ထားေသာ ဂ်င္း ေဘာင္းဘီတို ေအာက္တြင္ လုံးျပည့္ေသာ တင္သားမ်ားႏွင့္ ေပါင္တံစင္းစင္းေလးကို လွမ္းျမင္ၿပီ ဂလု လိုက္ရေသးသည္။   ဝိုး…ဒီတိုင္ဆို မဆိုး ဘူးဟ မုတ္ဆိတ္ပ်ားစြဲတာပဲေဟ့။   “ေစာင့္ေနရတာ ၾကာသြားတာ ေဆာရီးကြာ၊ ကားက နည္းနည္း က်ပ္ေနလို႔”   ပုံမွန္အတိုင္းဆို  က်ေနာ္ သူ႔ကို ဘယ္ေလာက္ေနာက္က် ေနာက္က် ေတာင္းပန္တာ ရာဇဝင္ မရွိခဲ့ပါေခ်..။ မေစာင့္နိင္ရင္ လိ ပဲကြာ။ မခ်ိန္းနဲ႔…မင္း က ဘာလဲကြ..ဆရာႀကီးလား..ဘာလားနဲ႔ မိုးမႊန္ေအာင္ ကိုယ့္ဖက္က ျပန္တုတ္လိုက္ဦးမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူက ဒါ႐ိုက္တာ ႀကီးဆိုေတာ့ ႐ိုေသရမည္ေလ။

သူတို႔ ထိုင္ေနေသာ ခုံသည္ ၄ ေယာက္ထိုင္ခုံျဖစ္သျဖင့္ က်ေနာ္ထိုင္ဖို႔ ခြန္း ေဘးတြင္သာ ေနရာလြတ္ေတာ့သည္။ ဒါကဒီေကာင္ပဲ  စီစဥ္ထားတာျဖစ္မည္။ က်ေနာ္လဲ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ဝင္ထိုင္သည္။  “တစ္ခုခုမွာေလကြာ..ဒို႔ကေတာ့…မင္းကိုေစာင့္ရင္း ဆြဲေနၿပီ။”     သူတို႔စားေနတာၾကည့္ၿပီး ဗိုက္ဆာလာတာႏွင့္ ၾကက္ဥေပါင္မုန႔္ေၾကာ္ ႏွင့္ ေကာ္ဖီ မွာလိုက္သည္။ iT မွေကာ္ဖီသည္ ဒီေန႔ ပိုၿပီး ခါး ဆိမ့္ဆိမ့္ႏွင့္ အရသာရွိေနေလသည္။ ၾကက္ဥေပါင္မုန႔္ေၾကာ္ကလဲ က်ေနာ့္အႀကိဳက္ ႏို႔စိမ္း မ်ားမ်ားႏွင့္ ေရာက္လာသည္။  အဆင္ေျပခ်က္မ်ားကြာ။   “ေအး သားရီး မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္။ ဒါ ငါ့ ညီမေလးေတြ…။ အရင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူးေဟ့။ အေဖမတူ  အေမကြဲ ဘဂၤလားညီမေတြေပါ့။ သူက ထက္ရတီ…ထက္လို႔ ေခၚလို႔ရတယ္။ မင္းေဘးက ခြန္းဆက္ခ်ိဳ…ခြန္း ေပါ့ကြာ။”    ဒီေကာင္  ေဇာ္လင္းေမာင္ ဒီတစ္ခါ ေ႐ႊ႕သည့္အကြက္ ေတာ္ေတာ္လွသည္။ က်ေနာ့္နာမည္ကို ေျပာၿပီး မိတ္ဆက္ေပးခ်ိန္တြင္ ေကာင္မေလး မ်ား စိတ္ဝင္စားႏိုင္သည့္ က်ေနာ့္ ေကာင္းေၾကာင္း တစ္စြန္းတစ္စပါ ထည့္ေျပာသြားသည့္ကို ေတြ႕ရသည္။ ခြန္း ကလဲ သူေျပာထား သည့္ ပုံစံအတိုင္း ေဘာ္ဒီကစ္ကစ္ႏွင့္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းသည္။ ဒီေကာင့္ကို ဒီတကြက္တြင္ ေက်ာက္႐ုပ္ထုၿပီး ကိုးကြယ္ခ်င္စိတ္ ေတာင္ ေပါက္သြားမိသည္။ ထက္ကို မိတ္ဆက္ေပးခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဒါငါ့ေစာ္ဟု ျပခ်င္ဟန္ရွိသည္..ပခုံးေပၚလက္တင္ျပသည္ကို  သတိထားမိသည္။ ကိစၥ မရွိပါဘူးကြာ..။ ငါ့ေဝစုေလး ရွိတာပဲေလ။

စားေသာက္ၿပီးေနာက္ ကားပါကင္ကို ျပန္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္ ေဆးလိပ္ထြက္ေသာက္မည္ဟု အေၾကာင္းျပကာ သူ႔ေဆးေပါ့လိပ္ ကို မီးညႇိၿပီး က်ေနာ့္ကို တစ္ေနရာ လက္တို႔၍ ေခၚသြားသည္။ ေစာ္ေလးမ်ားႏွင့္ အနည္းငယ္လွမ္းသည့္ ေနရာေရာက္မွ ဒါ႐ိုက္တာ  ေဇာ္လင္းေမာင္ ဇာတ္ၫႊန္းကို ရွင္းျပသည္။   “သားရီး တို႔ေတြ ပဲခူးမေရာက္ခင္နားက ေ႐ႊျပည္ ရီေဆာ့ကို ဒိုးၾကမယ္။ မင္းက မင္း ကားနဲ႔ ခြန္းကို ေခၚသြား။ ကားေပၚမွာ နည္းနည္း ေၾကာင္း ခဲ့ကြာ။ ငါက ေရွ႕ကေန ထက္ ကိုေခၚၿပီးသြားမယ္။ ဟိုေရာက္ရင္ အခန္း ယူၿပီး ဆက္လႈပ္ရွားၾကမယ္။ က်သေလာက္ မင္းရယ္ငါရယ္ ဟဖ္ ဘိုင္ ဟဖ္….အိုေခ…”   “အိုေခပါဆရာ”   ဒါ႐ိုက္တာႀကီး ေဇာ္ လင္းေမာင္၏ ရင္တြင္းျဖစ္၊ သ႐ုပ္ျပ အမႊန္းတင္၊ ခ်ယ္မႈန္းသည့္ အေတြးပုံရိပ္ ႐ိုက္ခ်က္ကို က်ေနာ္ တက္သစ္စ ေငြထုတ္ပိုက္ၿပီး  တက္လာေသာ နယ္မွ ဝါသနာရွင္ မင္သား႐ူးေလးပုံစံျဖင့္ ေျခသုတ္ပုဆိုး ေႁမြစြယ္က်ိဳးကဲ့သို႔ ေလးစားစြာ လိုက္နာလိုက္သည္။ အ ရင္တုန္းကဆို…ဘာလို႔ မင္းေျပာသလို လုပ္ရမွာလဲ..ဘာညာနဲ႔ ၿဖဲေကာင္း ၿဖဲဦးမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အခုဟာက ကိုယ့္အက်ိဳး ရွိမဲ့ ကိစၥ ပါတယ္ဆိုေတာ့လဲ…မ်က္စိမွိတ္ကာ လိုက္နာရမည္သာ ျဖစ္သည္။

က်ေနာ္က လမ္းသိပ္မကြၽမ္းသျဖင့္ ေထာက္ႀကံအေရာက္တြင္ ပဲခူးလမ္းခြဲဘယ္ဘက္မွန္းမသိ၍ လွမ္းေမးရေသးသည္။ သူက   ဘယ္ဘက္ခ်ိဳးဟု လမ္းၫႊန္ေပး၍ အနည္းငယ္ေမာင္းလာစဥ္ ေဇာ္လင္းေမာင္ဆီက ဖုန္းဝင္လာပါသည္။ က်ေန္ာ ကိုင္လိုက္ေတာ့    “ေဟ်ာင့္သားရီး ေ႐ႊျပည္က ေသာက္ရမ္း ေဈးႀကီးတယ္။ တစ္ခန္း တစ္သိန္းဆိုလားပဲ။ ၿပီးေတာ့ အခန္းလဲ ႀကိဳ ဘြတ္ကင္  လုပ္ထားမွ ရတာတဲ့။ လွည္းကူး နားမွာ ငါေစာင့္ေနတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ရပ္လိုက္”  “ေအး…ငါျမင္ရေအာင္ ရပ္ေနေနာ္။ ငါလမ္းသိပ္မ သိဘူး”   နည္းနည္းဆက္ေမာင္းလိုက္ေတာ့ ေဇာ္လင္းေမာင္ရဲ႕ JUKE ကား အနီေလး ရပ္ထားတာေတြ႕တာနဲ႔ က်ေနာ္ လမ္းေဘးကို  ကပ္လိုက္ပါတယ္။ “ေရွ႕နားမွာ ထန္းေရနဲ႔ အျမည္းေကာင္းေကာင္းရတဲ့ဆိုင္ရွိတယ္ကြ…။ ထန္းေရ ေသာက္ၾကရေအာင္။ “

အဆင္မေျပလိုက္ပုံမ်ား ထန္းရည္ဆိုင္မွာေတာင္ ထန္းရည္ ကုန္ေနလို႔ ဘီယာ ထပ္မွာရပါတယ္။ သူနဲ႔ ထက္ ကေတာ့ ေဘးခ်င္းကပ္  ထိုင္လို႔၊ အၿမီးေတြ ဘာေတြ ခြန႔္လို႔။ ထက္ က သူ႔ကို မွီထားလိုက္..၊ ဒီေကာင္က ထက္ ကို ပခုံးဖက္လိုက္ ဟိုေကာင့္ ေပါင္ေပၚ  ထက္က လက္ေလးတင္ထားလိုက္နဲ႔ …ေအးေလ ဒီေလာက္ေတာ့ရွိမွာေပါ့…။ ငါ့အလွည့္က်လဲ ဟင္း..ဟင္း။ ဒါမ်ိဳးေတာ့ ဘယ္အ ေက်ာခံလိမ့္မတုန္း။   အဲဒါနဲ႔ ထန္းေရ ဆိုင္မွာ ေသာက္ၿပီးစားၿပီး ရန္ကုန္ျပန္ဆင္းလာပါတယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ခြန္း နဲ႔ က်ေနာ္  ေတာ္ေတာ္ ေလေပးေျဖာင့္ေနပါၿပီ။ ေဇာ္လင္းေမာင္က ခြန္းကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးလိုက္။ ညက်မွ ထပ္ခ်ိန္းမယ္လို႔ ေျပာတဲ့အတြက္ က် ေနာ္တို႔ သူတို႔ကားနဲ႔ လမ္းခြဲၿပီး ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္း ကိုယ္ေမာင္းလိုက္ပါတယ္။

ခြန္း က အသိတစ္ေယာက္နဲ႔ ကိစၥတစ္ခု ခ်ိန္းထားတယ္ဆိုလို႔ လမ္းက ဆိုင္တစ္ဆိုင္ ဝင္သြားေသးတယ္။ က်ေနာ္ ဒီေန႔ စိတ္ ေတာ္ေတာ္ ရွည္ေနပါတယ္။ နာရီဝက္ေလာက္ကို ေအးေဆး ေစာင့္ႏိုင္တာ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ အံ့ၾသေနပါတယ္။ ဒီေစာ္ေလး ဖုန္း  အရမ္းေျပာပါတယ္။ သိပ္မမ်ားပါဘူး ေတာက္ေရွာက္ ဖုန္းေျပာလာတာ အိမ္ေရာက္တဲ့ အထိဆိုပါေတာ့.။    ညက်မွ ေတြ႕ၾကတာ ေပါ့ ခြန္းရာ…က်ေနာ္ စိတ္ထဲက ႀကိမ္းဝါးလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခြန္း ကို သူ႔အိမ္နားပဲ က်ေနာ္ရပ္ေပးၿပီး အိမ္ခဏ ျပန္လာခဲ့ပါ တယ္။ အိမ္လဲေရာက္ေရာ…..  ဆက္ရန္ရွိသည့္ ဇာတ္လမ္း   အိမ္မျပန္လို႔ မရဘူးေလ ပိုက္ဆံနဲ႔ အဝတ္အစား အပို ယူရဦးမယ္ ေလ။ အိမ္ကိုလဲ ညဘက္က် သူငယ္ခ်င္း အဖိုး ဆုံးလို႔ အိမ္မွာ အိပ္ေပးလိုက္ဦးမယ္ဆိုၿပီး ေျပာထားပါတယ္။ ထြက္ေနက် မဟုတ္ ေတာ့ ဘယ္သူမွ သံသယ မရွိၾကပါဘူး။ ေအးေဆး။ ဒါနဲ႔ ေစာင့္ေနလိုက္တာ ည ၇ နာရီေလာက္မွာ ေဇာ္လင္းေမာင္ဆီက ဖုန္းရတာနဲ႔  က်ေနာ္ အိမ္ကထြက္လာပါတယ္…။ ခ်ိန္းတာကေတာ့ အင္းစိန္ ေဖာ့ကန္နားက ဘီယာဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုပါ။

ေဇာ္လင္းေမာင္ ေခၚထားေသာ ဆိုင္ကိုေရာက္ေသာအခါ ဒီေကာင္ ဘီယာေသာက္ေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ သူတစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ က်ေနာ္ အံၾသသြားသည္။ က်ေနာ့္အတြက္ ဟိုင္နကန္ ဘီယာ မွာေပးရင္း သူက   “သားရီး သူတို႔နဲ႔ ငါ အျပင္မွာ  ေတြ႕ဖို႔ ခ်ိန္းထားတယ္။ မင္းလာမွ ဖုန္းဆက္မလို႔”  “ေအး ဒါဆိုလဲ ဆက္ေလကြာ”   ေဇာ္လင္းေမာင္ ထက္ကို ဖုန္းဆက္ေသာ္လည္း  ဖုန္းမကိုင္ပါ။ အဲဒါနဲ႔ သူ ခြန္း ဖုန္းပါ ဆက္ေခၚသည္။ သူလဲ ဖုန္းမကိုင္ပါ။ ၂ ခါေလာက္ေခၚၿပီးေသာ အခါ ေဇာ္လင္းေမာင္ တင္း သြားပုံရသည္။ ေတာ္ၿပီ ျပန္ေတာ့မယ္ ဟုေျပာသည္။ က်ေနာ္လဲ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ပဲ ျပန္လာခဲ့သည္။ အိမ္ကိုေတာ့  အဆင္ေျပေအာင္ ၾကည့္ေျပာလိုက္သည္။

မနက္ျဖန္ တနလၤာေန႔ လူသစ္ က်ေနာ္ကို ႀကိဳဆိုပြဲ 365 café မွာ က်ေနာ့္ဌာနမွ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္မ်ားႏွင့္ ကုမၸဏီမွ ဦးစီးက်င္းပ ေပးသည္။ ညေန ၇ နာရီ ခြဲခန႔္တြင္ ေဇာ္လင္းေမာင္ ဖုန္းဆက္လာျပန္ပါသည္။    “မင္းဘယ္မွာလဲ။ ငါလာခဲ့မယ္။ ၿပီးရင္ ဟိုဟာေတြ နဲ႔ သြားေတြ႕မယ္။”  “ငါ အလုံလမ္းက 365 Café မွာ။ သူတို႔နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရၿပီလား။”   “ေအး..ေန႔ခင္းက ဖုန္းဆက္တယ္။ ငါ့ကို  ေတာင္းပန္တယ္။ ျဖစ္တာကို အေသးစိတ္ ေတြ႕မွ ေျပာမယ္ေျပာတယ္။ မင္းကိုလဲ ေတြ႕ခ်င္လို႔ ေခၚလာခဲ့ပါလို႔ ေျပာတယ္။”   “ဘယ္ အခ်ိန္ေလာက္လဲ..။ ငါက ၈ နာရီဆိုၿပီးၿပီ။ ထြက္လာခဲ့မယ္။” ၈ နာရီေလာက္ ပြဲၿပီးသြားသည့္အခ်ိန္တြင္ ေဇာ္လင္းေမာင္ ေစာင့္ ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ၿမိဳ႕ထဲကို သြားရန္ေျပာသျဖင့္ က်ေနာ္ကားယူၿပီး ထြက္လာသည္။ ၁၉ လမ္းကိုေမာင္းခိုင္းသျဖင့္ ၁၉ လမ္း  မွ ဘီယာဆိုင္တစ္ခုတြင္ ခ်ိန္းထားေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။ က်ေနာ္ေရာက္သြားေသာအခါ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးကို ေဇာ္လင္း ေမာင္ႏွင့္အတူ ဘီယာခြက္ကိုယ္စီႏွင့္ ေတြ႕ရသည္။ က်ေနာ္လဲ ထုံးစံအတိုင္း ခြန္း ေဘးနားတြင္ ဝင္ထိုင္ကာ ဘီယာမွာလိုက္သည္။

“မင္းကို ခြန္းက သတိရလို႔ဆိုလို႔ ငါက လာေခၚတာ” ဟု ေဇာ္လင္းေမာင္က ေျပာသည္။ ခြန္း က ဘာမွ မေျပာပဲ ၿငိမ္ေနသျဖင့္ “လူစုံ ေတာ့ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာေပါ့” ဟု က်ေနာ္ အဆင္ေျပေအာင္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ခြန္းက မ်က္လႊာခ်ထားရာမွ မ်က္လုံး လွန္ၾကည့္  ၿပီး ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ မ်က္လုံးကို အိုင္းလိုင္နာ အနက္ေရာင္ျဖင့္ ခ်ယ္ထားသည္ ခြန္း သည္ ဂ်ပန္ မင္းသမီးေလးလို ၾကည့္ ေကာင္းေနသည္။ ဂ်ပန္မွ က်ေနာ့္ အသဲစြဲျဖစ္ေသာ Ameri Ichinose ကို သတိရမိသည္။ ( အႀကိဳက္တူေတြ ပါလားဗ်ိဳ႕။) သို႔ေသာ္  Ameri ေလာက္ေတာ့ ခြန္း က အရပ္ မရွည္ပါ။ ၅ ေပ ၂ ေလာက္သာရွိမည္။  လူစုံေသာအခါ ညဘက္ထြက္တာမ်ားလို႔ အိမ္က နည္း နည္းကြိဳင္တာနဲ႔ မေန႔က နားထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဖုန္းလာရင္ ထပ္ပြားေနမွာ စိုး၍ ဖုန္းပါ ဆိုင္းလင့္ လုပ္ထားေၾကာင္းႏွင့္ ဒီေန႔  ထက္ ၏ အေဖ ခရီးထြက္သြားတာနဲ႔ ၂ ေယာက္သား ခ်ိန္းၿပီး လစ္ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထက္ကဦးေဆာင္၍ ရွင္းျပသည္။  က်ေနာ္က ကိစၥမရွိပါဘူးလို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ဘာကိစၥရွိမွာလဲဗ်ာ။ မေန႔ကမေတြ႕ ဒီေန႔ေတြ႕တာပဲေလ။ ေနာက္ဆို ခဏခဏ ေတြ႕ ရလို႔ ပ်င္းေတာင္ ေနဦးမွာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။

အခ်စ္ရဲ႕ အရသာ   က်ေနာ္ ခြန္း ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အသာစုပ္နမ္းလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးဟာ အေပၚအျခမ္းက ပါးၿပီး  ေအာက္က ထူထူလုံးလုံးေလးျဖစ္တာေၾကာင့္ နမ္းလို႔ အရမ္းအရသာရွိတာပါပဲဗ်ာ။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အသာဖြဖြေလး က် ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းၾကားမွာထားၿပီး စုပ္ေနရင္းက အသာ သူ႔ပါးေလးကိုလဲ တခ်က္တခ်က္ ေမႊးလိုက္ပါတယ္။ မိန္းကေလးသဘာ၀  အသားနံ႔ေလးနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ မိတ္ကပ္အနံ႔ေလး ေရာၿပီး ထြက္လာတဲ့ ကိုယ္သင္းနံ႔ ေခၚမလား ဒီရနံ႔ေလးကို က်ေနာ္ သိပ္သေဘာက်တာပဲ ဗ်ာ။ က်ေနာ္သူ႔ကို ႏႈတ္ခမ္းစုတ္ရင္းနဲ႔ လွ်ာေလးနဲ႔ သူ႔ပါးစပ္ထဲ အသာထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ လွ်ာေလးနဲ႔ ထိလိုက္တဲ့ အခါ ႏူးညံ့ တာေရာ၊ ခ်ိဳတာေရာ ေပါင္းထားတဲ့ ဖီလင္ကို ရပါတယ္။ ဘယ္လိုလဲေတာ့ အတိအက် မေျပာတတ္ဘူး။ သူ႔ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲက အနံ႔  ေလးက အနီးစပ္ဆုံး ေျပာရရင္ ေျပာင္းဖူးျပဳတ္အနံ႔ေလးလိုပဲ။ ႏႈိင္းလိုက္တာ အရမ္းမ်ား ကေလးဆန္သြားမလားမသိဘူး။

က်ေနာ္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးကို နမ္းရတာ တကယ္ မက္မေျပပါပဲ။ တျခားဟာေတြ ဘာမွ မလုပ္ဘဲနဲ႔ အၾကာႀကီးနမ္းေနခ်င္မိတယ္။  စကားအျဖစ္ ေျပာတာပါေလ။ တကယ္ေတာ့ ဒီမွာတင္ ရပ္ျ့ပီး မေနခဲ့မိပါဘူး..။   တကယ္ေတာ့ ေျပာရရင္ အခ်စ္နဲ႔လိင္ကိစၥဆိုတာ  အရက္လိုပဲ၊ အရက္ စေသာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ဖီးပဲ..မိုက္တယ္.. ေကာင္းတယ္။ လည္ေခ်ာင္းထဲကို ပူကနဲ ဆင္းသြားတယ္။ အနံ႔  အရသာ…အားလုံး အိုေခ…။ ေနလို႔ပိုေကာင္းလာတယ္။ စကားေျပာရတာ ပိုေကာင္းလာတယ္။ ေပ်ာ္လာတယ္။ ႏွလုံးေသြး ခုန္တာ ေတြ ဘာေတြ ပိုျမန္လာတယ္။ ၿပီးရင္ တျဖည္းျဖည္း ေနာက္တခြက္ၿပီး တခြက္ ေသာက္ခ်င္လာတယ္။ ေသာက္လဲ ေသာက္မိ တယ္။ တကယ္လဲ ေကာင္းတာကိုး ဆရာ။  ဒါေပမဲ့ ဝီစကီ၊ ရမ္၊ ဂ်င္၊ ဘီအီး အရက္ေတြ မတူေပမဲ့ အရက္တိုင္း သူ႔လစ္မစ္ ရွိတယ္။  အဲဒီလစ္မစ္အထိပဲ ေသာက္လို႔ေကာင္းတာကိုးဗ်။ ေက်ာ္သြားၿပီဆိုတာနဲ႔ ေသာက္သမွ် အရက္သည္ ေရလိုဘဲ။ ဘာမွ ထပ္ၿပီး မ ထူးေတာ့ဘူး။ ေသာက္လို႔ အရသာ မရွိေတာ့ဘူး။ ဗိုက္တင္းမယ္၊ အန္မယ္၊ ေခါင္းကိုက္မယ္၊ အာေခါင္ေျခာက္ၿပီး ေရငတ္မယ္။ ၿပီး ရင္ လြတ္သြားမယ္ေပါ့ေလ။ တကယ္က အရက္ဆိုတာ ေသာက္လို႔ ေကာင္းလို႔ ေသာက္ၾကတာေလ။ ေသာက္လို႔ အရသာမရွိတဲ့ အထိေသာက္ေတာ့ ဘာအဓိပၸါယ္ ရွိေတာ့မွာလဲဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ရပ္လို႔ ရလားဆိုေတာ့ မရပါဘူးေလ။ ေသာက္ရင္းနဲ႔ လစ္မစ္ေတြ တက္ လာတယ္။ လစ္မစ္ေက်ာ္တဲ့ အထိ သတိမထားမိပဲ ဆက္ေသာက္ေနမိၾကတာပါပဲ။

အခ်စ္နဲ႔ လိင္ကိစၥလဲ အလားတူပါပဲေလ။ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိၿပီဆို မ်က္ႏွာေလး ျမင္ခ်င္တယ္။ သူ႔အသံေလး  အၿမဲတမ္း ၾကားခ်င္ေနမိတယ္။ သူ႔ပုံရိပ္ပဲ စြဲလမ္းေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အနား သူအၿမဲရွိေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္။   သူ႔ကိုယ့္အနား ရွိေတာ့ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ႏွစ္ကိုယ္တူ ခ်စ္စကားေလးေတြ ေျပာၾကမယ္။ သူ႔လက္ကေလးကို ခပ္ဖြဖြေလး ကိုင္မယ္။ သူ႔ကို ခပ္ တင္းတင္းေလး ဖက္ထားမယ္။ အဆင့္တက္လာေတာ့ နမ္းမယ္။ ပါးကေန တျဖည္းျဖည္း ႏႈတ္ခမ္းကို တက္ၿပီး နမ္းေတာ့မယ္။ ၿပီး ေတာ့ အျပင္ကေန ႏို႔ကိုင္မယ္။ တဆင့္တိုးၿပီး ခြၽတ္ကိုင္မယ္..ႏို႔စို႔မယ္ေပါ့ေလ။  ဒီထက္ပိုဖီးလ္လာတာနဲ႔ အမွ် သူ႔ အဖုတ္ေလးကို  ကိုင္မယ္။ ပြတ္မယ္။ လက္ေခ်ာင္းေလးနဲ႔ ေမႊမယ္။ ကစားမယ္။ ၿပီးေတာ့ ဟိုတယ္ တခုခုေခၚသြားၿပီး အခ်စ္နယ္ကြၽံၾကမယ္။ ပြင့္ ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ေတာ့ ေယာက္်ားနဲ႔ မိန္းမ သဘာ၀ လိုးၾကမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ကဲၿပီးလဲၿပီးေရာ အရင္က ဖီးလ္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး ဗ်ာ။ ခ်ိန္းေတြ႕ၾကမယ္။ ထပ္ၿပီး ထပ္ၿပီး ဒီ ေသာက္ေလ ေသာက္ေလငတ္မေျပတဲ့ ဆားငံေရေတြ ေသာက္ရင္းနဲ႔ပဲ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ အခ်စ္ ေတြ လစ္မစ္ေက်ာ္ကုန္ၿပီး အစတုန္းကလို မခ်ိဳၿမိန္ၾကေတာ့ဘူး မဟုတ္လား ကိုယ့္ဆရာတို႔ရယ္။

အခ်စ္အေၾကာင္း အဓိပၸါယ္ဖြင့္တာ နည္းနည္းမ်ားသြားလို႔ ဇာတ္လမ္း ျပန္ဆက္ပါရေစ။   က်ေနာ္ ခြန္း ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကေန  ရင္သားေတြကို အလွည့္ေပးလိုက္ပါၿပီ။ သူ႔ရဲ႕ ရင္သားေလးေတြဟာ ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳသူေလးမို႔ အသားက်စ္ၿပီး အ႐ြယ္အစားကလဲ  အရမ္း မႀကီးပါဘူး။ အရမ္းမႀကိးဘူးဆိုေပမဲ့ သိပ္လဲ မေသးပဲ အေနေတာ္ေလာက္ပဲလို႔ က်ေနာ္ ထင္တယ္ ၿပီးေတာ့ သူ႔ႏို႔သီးေလး ေတြလဲ ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ ပန္းေရာင္ေလးနဲ႔ အရမ္းလွပါတယ္။   က်ေနာ္ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ ကို နမ္းၿပီး ေအာက္ကို နည္းနည္းေလွ်ာဆင္းလိုက္ခ်ိန္မွာ ခြန္းရဲ႕ ႏို႔ေလးေတြဆီ ေရာက္လာပါၿပီ။ ႏို႔သီးေလးေတြကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ခပ္ဖြဖြ  နမ္းၿပီး လွ်ာေလးနဲ႔ တို႔ၿပီး စုပ္လိုက္ေတာ့ သူ အသက္ေအာင့္ထားသလို ေတာင့္သြားတာကို သတိျပဳမိလိုက္တယ္။ ခြန္းရဲ႕ ႏို႔သီး ေခါင္းေလးကို သၾကားလုံးေလးလို ႁပြတ္ကနဲ စုပ္လိုက္တဲ့အခါ ခြန္းဆီက “အ” ဆိုတဲ့ အသံေလး ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဒီအသံေလး က ကမာၻေပၚမွာ အခ်ိဳသာဆုံး အသံေလး တစ္ခုပါပဲဗ်ာ။

“ကိုကို …ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲကြာ”  “အားး…ရွီး…ရွီး”  “ကိုကို႔….ယားတယ္ကြာ….ကိုကိုလို႔ဆို……ေတာ္ၿပီကြာ”   က်ေနာ္ ႏို႔တစ္ လုံးကေန တစ္လုံး တလွည့္စီ ေျပာင္းၿပီး စို႔လိုက္တယ္။ ခြန္းရဲ႕ အသံေလးဟာ ေလထဲက လြင့္လာသလိုပဲ…ေဝးလာလိုက္…နီးလာ လိုက္…….ျဖစ္ေနပါတယ္။ေလထဲမွာ လြင့္ေမ်ာေနတဲ့ ပုံစံနဲ႔ ခြန္း ခႏၵာကိုယ္ေလးဟာ က်ေနာ့္ရဲ႕ ပါေဖာမန႔္ အလိုက္ လႈိင္းဂယက္ ထ သလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီစခန္းကိုေတာ့ က်ေနာ္ အပိုင္သိမ္းလိုက္ပါၿပီ။   က်ေနာ္ ခြန္းရဲ႕ ႏို႔ကို ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ စို႔ေနရာကေနၿပီး လက္နဲ႔ အသာ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပြတ္ၿပီး ေခ်လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ခြန္းရဲ႕ ရင္သားေလးေတြက ေပ်ာ့မေနဘဲ က်စ္က်စ္ေလး ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႔ ကိုင္လို႔ေကာင္းေပမဲ့ ခြန္းကေတာ့ နည္းနည္း နာတယ္ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္းလဲေကာင္းေန ပုံပါပဲ။

က်ေနာ့္လက္တဖက္က ခြန္းရဲ႕ ပန္းဖူးေလးဆီကို ေရာက္သြားပါၿပီ။ ခြန္းရဲ႕ အဖုတ္ေလးမွာ အေမႊးေရးေရးသာရွိၿပီး အေမႊးႏုေလးေတြ  မို႔ ပြတ္ၿပီး ကစားလိုက္တာနဲ႔ အကြဲေၾကာင္းေလးကို စမ္းမိေနပါၿပီ။ က်ေနာ္ အေမႊးႏုေလးေတြကို ပြတ္လိုက္..အကြဲေၾကာင္း ေလးကို လက္ခလယ္ေလးနဲ႔ ပြတ္စမ္းလိုက္လုပ္လိုက္တဲ့အခါ…ခြန္းရဲ႕ စိုစြတ္ေနတဲ့ အခ်စ္အရည္ေလးေတြ အေတာ္မ်ားေနၿပီဆိုတာ  သိလိုက္ပါၿပီ။  သူ႔ရဲ႕ ပန္းဖူးေလးဟာ ညႇီစို႔စို႔ အနံ႔ သိပ္မရပဲနဲ႔ ေမႊးတယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္မိပါတယ္။ အနံ႔နံခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာင္  ကေလးေလးဆီက ထြက္လာတဲ့ ေခြၽးနံ႔ေလးေလာက္ပါပဲ။ က်ေနာ္ ႏို႔စို႔တာကို ရပ္ၿပီး အသာ ေလွ်ာဆင္းလိုက္ပါတယ္။ ေလွ်ာဆင္း လာတဲ့အခါမွာလဲ သူ အာ႐ုံ မပ်က္ေစဖို႔ က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ဗိုက္သား ခ်ပ္ခ်ပ္ေလးေတြကို ကလိၿပီး လွ်ာထိပ္နဲ႔ တို႔ကစားလိုက္ပါ တယ္။ ခုနကမွ ေရခ်ိဳးထားတဲ့ ခြန္းရဲ႕ ကိုယ္ေလးဟာ ေအးၿပီး ေမႊးလို႔ေနပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခြန္း လက္ဖ်ားေလးေတြကေတာ့  ေခြၽးေလးေတြ စို႔စျပဳေနပါတယ္…။ က်ေန္ာ အဲကြန္း ရီမုတ္ကို ယူၿပီး အပူခ်ိန္ကို ၂၀ ေလာက္ထားလိုက္ပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္း  က်ေနာ္ ပူလာသလိုခံစားရလို႔ပါ။ အဂၤလိပ္စကားမွာ Hot တယ္ဆိုတာ အရမ္း ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိၿပီး မိုက္တဲ့ ေရွာ္တီေလးေတြကို ေျပာ တာပါ။ ဒါဆိုရင္ က်ေနာ့္ ခြန္း (အခု သူ က်ေနာ့္ရဲ႕ ခ်စ္သူ official ျဖစ္ေနၿပီမို႔ ဒီလိုပဲ သုံးပါရေစ)ဟာ hot ျဖစ္တဲ့ ေကာင္မေလးမို႔ က် ေနာ္ ပူလာတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ အေသြးအသားေတြ မီးေလာင္သလို ပူေနဆူေနလို႔လား။ အခ်စ္ဟာ မီးလားဆိုၿပီး ဟိုအဆိုေတာ္ ႀကီး ဆိုထားတာ ရွိတာပဲကိုး ဆရာတို႔ရယ္။

ခြန္းရဲ႕ လွပတဲ့ ခႏၵာကိုယ္ဟာ က်ေနာ့္ကိုယ္ ဖိထားတာေတာင္ ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းမရပဲ တဆတ္ဆတ္ ယမ္းခါ လို႔ေနပါေတာ့တယ္။   အလားတူပဲ က်ေနာ့္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြကလဲ ထိန္းလို႔ မရေအာင္ ယမ္းခါလို႔ ေနပါေတာ့တယ္ ခင္ဗ်ား။  တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ က်ေနာ္ သူ႔ရဲ႕  ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား နယ္နမိတ္ကို ခ်ဥ္းနင္း ဝင္ေရာက္လာပါၿပီ။ အလင္းေရာင္ မႈန္ဝါးဝါးေအာက္မွာ သူ႔ရဲ႕ ေတာင္ကမူေလး ၂ခုကို က် ေနာ္ေတြ႕ေနရပါတယ္။ အေမႊးႏုႏုကေလးမ်ားက ေတာင္ေပၚမွာေပါက္ေနတဲ့ အၿမဲစိမ္းေတာေလးေပါ့ဗ်ာ။ လွ်ိဳ႕ဝွက္အပ္ေသာ  ေတာင္ၾကားေနရာကို ဖုံးကြယ္ေပးထားတဲ့ သစ္ေတာေလးပါ။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ သစ္ေတာေလးက မိုးဖြဲက်ထားသလို စိုစြတ္စျပဳ ေနပါၿပီ။  က်ေန္ာ သူ႔ပိပိေလးကို ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ နမ္းလိုက္တဲ့အခါ အင့္ ကနဲ အသံျမည္ၿပီး သူ ျပန္ၿငိမ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့  က်ယ္ေလာင္တဲ့ရင္ခုန္သံကို အခန္းထဲမွာ ဒုတ္ဒုတ္ ဒုတ္ဒုတ္နဲ႔ အတိုင္းသား ၾကားေနရပါတယ္။ သူ႔ဆီကလား၊ က်ေန္ာ့ဆီကလား။  ဒါမွ မဟုတ္ ၂ ေယာက္ေပါင္း ရင္ခုန္သံလား အေျဖရွာခ်င္စရာေပမဲ့ က်ေနာ္ အဲဒီေလာက္ မအားပါဘူး။

လွ်ာနဲ႔ သူ႔အဖုတ္ေလးကို အျပားလိုက္ လွ်က္လိုက္တဲ့အခါ ခါးေကာ့ၿပီး တုန္သြားပါတယ္။ က်ေနာ္ ၃ ၄ခ်က္ေလာက္ ဆက္တိုက္ဆြဲ လိုက္တဲ့အခါ သူဘယ္လိုမွ ေတာင့္မထားႏိုင္ပဲ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနပါေရာဗ်ာ။ ဆက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ အစိေလးကို လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ထိုးၿပီး   ကလိလိုက္တဲ့အခါ…အသံေတြ စုံေနေအာင္ ညည္းပါေတာ့တယ္။  “ကိုကို…အင္း…ကိုကို….”  “အား..အား….ကြၽတ္..ရွီး…”    “ေတာ္ၿပီ ကိုကို႔…ဟင္…ကိုကိုေရ….”    က်ေနာ့္ရဲ႕ ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို အတင္းဆြဲထားေပမဲ့ က်ေနာ္ တရစပ္ လုပ္လိုက္တဲ့အခါ  သူက်ေနာ့္ေခါင္းကို အတင္းဖိထားၿပီး ႐ုန္းကန္ေနပါတယ္။ မၾကာခင္ၿပီးေတာ့မယ္ဆိုတာ သိလိုက္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္ အသက္ကို ေအာင့္လိုက္ၿပီး လုံး၀ အရွိန္မေလွ်ာ့ပဲ ႀကိဳးစားလိုက္တဲ့အခါ သူၿပီးသြားတဲ့ လကၡဏာျပၿပီး ေကာ့ေနတဲ့ခါး အိပ္ယာနဲ႔ တသားတည္း  ျပန္က်သြားပါတယ္။ ခြန္း အသံေတာင္ မထြက္ႏိုင္ေအာင္ ေကာင္းသြားပုံရပါတယ္။ ေပါင္ကားထားတဲ့ ပုံစံအတိုင္း ျပန္ေတာင္ မေစ့ ႏိုင္ဘဲ ဖလက္ ျပသြားပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခါစတင္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီဆိုတာသိတဲ့ က်ေနာ္ ခြန္းရဲ႕ အဖုတ္ကို ဒစ္နဲ႔ အသာေတ့ေထာက္ၿပီး ခါးကိုေကာ့ခ်လိုက္ပါ တယ္။   “အြတ္…”  အရည္ေတြနဲ႔ လမ္းေၾကာင္းထဲမွာ ညီေတာ္ေမာင္ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ဝင္ေရာက္ၿပီး အရသာထူးကို ခံယူေနပါၿပီ။  က်ေနာ္ အသာျပန္ထုတ္ၿပီး ထပ္ေဆာင့္လိုက္ပါတယ္။ တစ္ခ်က္..ႏွစ္ခ်က္…ကေနၿပီး အဆင္ေျပလာတာနဲ႔ ခပ္သြက္သြက္ကေလး   ေဆာင့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အရည္ေတြနဲ႔ ေခ်ာေမြ႕ေနေပမဲ့ အပ်ိဳမေလး အဖုတ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေစးေစးထုတ္ထုတ္ေလးနဲ႔  အတြင္းသားျခင္း ထိစပ္ ဂေဟဆက္ေနပါၿပီ။“ဖြတ္..ႁပြတ္…ႁပြတ္”    “အားး..အား…”   “ကို…ကိုး….ဘယ္လိုေတြ လုပ္ေနတာတုန္း”    “ႁပြတ္…ႁပြတ္….ကို..ခြန္း …ခြန္း…ဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိေတာ့ဘူ…အား”  “အင္…ဟင္း…ဟင္း”   က်ေနာ့္ခါးကို သူဖက္ထားၿပီး က် ေနာ့္စီးခ်က္အတိုင္း လိုက္ပါ စီးေမ်ာေနပါတယ္။ က်ေနာ္လဲ အရွိန္နဲ႔ ေဆာင့္ရင္း ၇ မိနစ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္ လူခ်င္းခြာ လိုက္ပါတယ္။ မၿပီးေသးတဲ့ က်ေနာ့္ ဒုတ္ဟာ ပလြတ္ဆိုၿပီး အဖုတ္ထဲကေန ထြက္လာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ၂ ေယာက္ေပါင္း အခ်စ္ ရည္ေတြနဲ႔ ညီေလးဟာ ေျပာင္ၿပီး တင္းကားေနပါတယ္။

“ကိုကို..ဘာလုပ္တာလဲ”  ခြန္းက ေမွးေနရာကေန မ်က္လုံး ဖြင့္ၿပီး ေမးလိုက္တဲ့အခါ က်ေနာ္ သူ႔ကို ဘာမွ မေျဖပဲ ဆြဲၿပီး ေမွာက္ လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခါးကေနဆြဲမလိုက္တဲ့အခါမွာ သူ႔ကိုယ္ေလးဟာ အလိုက္သင့္ ကုန္းၿပီး တက္လာပါၿပီ။ က်ေနာ္ သူ႔ခါးကို  အသာ ဖိခ်လိုက္တဲ့အခါ ဖင္ေလး ေကာ့လာၿပီး အရည္စက္လက္နဲ႔ အဖုတ္ကေလးဟာ ေကာ့တက္လာပါၿပီ။ က်ေန္ာ ဒူးေထာက္ ၿပီး ခါးေလးကိုကိုင္ကာ သူ႔ရဲ႕ ပန္းဖူးေလးကို ေတ့ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဘယ္အရာမဆို စတင္ခဲ့ရင္ တခ်ိန္မွာ ၿပီးဆုံးရစၿမဲ ပါ။ က်ေနာ္တို႔ တူႏွစ္ကိုယ္အိစက္ညက္ေညာတဲ့ ဖဲေမြ႕ယာထက္မွာ ခ်စ္ခန္းဖြင့္ၾကတာ၂ ခ်ီေျမာက္ၿပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္ က်ေနာ္  ေတာ္ေတာ္ ေညာင္းသြားပါၿပီ။ သူလဲ လုံး၀ ဖလက္ျပသြားၿပီး အိပ္ေနပါၿပီ။ လႈပ္ေတာင္ မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ သူ႔ကို ေစာင္ ေလးၿခဳံထားေပးၿပီး ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္တာနဲ႔ အခန္း ဝရန္တာ အျပင္ထြက္လိုက္ပါတယ္။

က်ေနာ္ေသာက္ေနက် မာဘို႐ို ဘူးေပ်ာ့ထဲက စီးကရက္ တစ္လိပ္ကို မီးညႇိၿပီး ရႈိက္ကာ ဖြာလိုက္ပါတယ္။ အေပၚကို အျဖဴေရာင္  စီးကရက္မီးခိုးေတြတက္သြားတာ ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ့္ အေတြးေတြ အေဝးကို လြင့္သြားရာကေန သူနဲ႔ ပထမဆုံး အတူအိပ္တဲ့ ည ကေလးအေၾကာင္း ျပန္ေတြးမိပါေတာ့တယ္။ ၁၉ လမ္း ဘီယာဆိုင္မွာ က်ေနာ္တို႔ ေသာက္ၾကပါတယ္။ ဘီယာ တစ္ေယာက္  ၂ခြက္..၊ က်ေနာ္တို႔ တစ္ေယာက္ ၃ ခြက္စီေသာက္ၾကၿပီးတဲ့အခါမွာ အခါေတာ္ေပး ဦးပုည ျဖစ္တဲ့ ေဇာ္လင္းေမာင္ က စကားစပါ တယ္။  “The Night is still young ဆိုတာ မင္းသိလား သားရီး”  “ညက အေစာႀကီး ရွိေသးတယ္ဆိုတာေပါ့”   “ေအး ဟုတ္တယ္။  အခုမွ ၁၀ နာရီခြဲပဲရွိေသးတာဆိုေတာ့ အေစာႀကီးပဲေလ။ ကလပ္ကို ဒိုးၾကမယ္။”  ဒီေကာင္ေျပာတာ မသြားဘူးလို႔ ဘယ္သူမွ မ ျငင္းပါဘူး။ သူနဲ႔ ထက္နဲ႔က သူ႔ကားနဲ႔သြားၿပီး ထုံးစံအတိုင္း က်ေနာ္နဲ႔ ခြန္းနဲ႔ တူတူ လာၾကပါတယ္…။ လမ္းမွာ ခြန္းက စကားသိပ္မ ေျပာဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူရွက္ေနသလိုပဲ။ ေဘာင္းဘီတိုဝတ္ထားလို႔ သူ႔ေပါင္ျဖဴျဖဴ ေလးေတြ ေပၚေနတာကို ဂ်ာနယ္ တစ္ေစာင္နဲ႔ တင္ ၿပီး ဖုံးထားတယ္။ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ကို က်ေနာ္ မခန႔္မွန္းတတ္ပါဘူး။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းမ တစ္ေယာက္ဆို လည္ဟိုက္လဲ  ဝတ္ေသးတယ္။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ေတြ႕ရင္ ဘေလာက္စ္ ရင္ဘတ္ကို ဆြဲဆြဲတင္ရတာအေမာ..။ စိတ္က ေပါက္လာၿပီး “ဟဲ့ နင္ႏို႔ေပၚမွာစိုး ရင္ လုံလုံၿခဳံၿခဳံ ဝတ္ေလ..၊ ငါတို႔ေရွ႕က်မွ ဆြဲဆြဲတင္တာ ဘာသေဘာလဲ။ စိတ္ခ်…နင့္ကို ဘာစိတ္မွ မလာဘူး။ နင့္ႏို႔ကိုလဲ ဖီးလ္မ လာဘူး။ ငါတို႔ ျမင္ဘူးၿပီးသား” ဆိုၿပီး ပက္လိုက္ေတာ့မွ ေစာက္ေကာင္စုတ္ဆိုၿပီး ေနာက္ လည္ဟိုက္ မဝတ္ေတာ့ဘူး။

က်ေနာ္ ကားေမာင္းေနရင္းနဲ႔ သူ႔ေပါင္ျဖဴေလး တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ မ်က္စိထဲ ျပန္ျမင္ေနၿပီး စိတ္ထဲတမ်ိဳး ျဖစ္မိပါတယ္။ ဗမာမ ေတြ ေပါင္လို တုတ္တုတ္ႀကီး ျဖစ္မေနဘဲ သြယ္သြယ္ေလးမို႔ ၾကည့္လို႔ ေကာင္းတယ္။ က်ေနာ္ ေကတီဗီသြားရင္ ေပါင္လွတဲ့  ေကာင္မေလးေတြ အတို ဝတ္လို႔က အၿမဲ ေပါင္ေပၚ လက္တင္ၿပီး ထိုင္တတ္တယ္။ ေရခ်ိဳးၿပီးကာစ ေကာင္မေလးနဲ႔ ႀကဳံရင္ ေပါင္ ေလးက ေအးေနတာပဲ။ ကိုင္လို႔ ေကာင္းမွေကာင္းပဲ သိလား ဆရာ။   ခြန္းက သူ႔ဆီလာတဲ့ ဖုန္းေတြ ထုံးစံအတိုင္း ေျပာေနတာနဲ႔ပဲ  ကလပ္ကို ဘယ္လိုေရာက္သြားမွန္းကို မသိပါဘူး။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေဇာ္လင္းေမာင္ ပုလင္းထားခဲ့တဲ့ ကလပ္ပဲ ျဖစ္ေနတာ ေၾကာင့္ က်ေနာ္ အကုန္အက် သက္သာပါတယ္။ ေအးေဆး မန္ဘာ ထိုင္ခုံမွာ ထိုင္ၿပီး ကေနတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ ထိုင္ၾကည့္ေန ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ေစာ္ေတြလဲ က်ေနာ္တို႔ ဝိုင္းကို တခ်က္တခ်က္ ရႈိးတာကို ေတြ႕ေပမဲ့ ဂ႐ုမစိုက္မိေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔မွာ ကိုယ့္ ပစၥည္းကိုယ္ပါၾကတယ္ေလ…။ေအးေအးေဆးေဆး ေပါ့။ ပ်င္းတဲ့အခါ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သြား ဒြန႔္ၾကေပမဲ့ ဂ်န္းတဲမန္း စတိုင္  ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ႏွပ္ေနၾကတာေပါ့။ ကလပ္မွာ ဒါမ်ိဳးႏွပ္ရတာလဲ အရသာတစ္မ်ိဳးေပပဲ မဟုတ္လားဗ်ာ။

DJ က ကလို႔ ေကာင္းတဲ့ သီခ်င္းေတြ တစ္ပုဒ္ၿပီး တစ္ပုဒ္ ဆက္တိုက္ဖြင့္ပါတယ္။ တခါတေလလဲ Request song ေတြ ဖြင့္ေပး  တယ္။ အယ္မယ္…က်ေနာ့္ ခြန္းကိုေတာင္ သီခ်င္းေတာင္းေပးတဲ့ ဘဲေတြရွိတာကို သိလိုက္ရတယ္။ ဒါ သူတို႔သြားေနက် ကလပ္ဆို ေတာ့ သူတို႔ကဒက္ေလးေတြလဲ ရွိတာျဖစ္ႏိုင္ေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ ၂ ေကာင္ရဲ႕ အရွိန္ေၾကာင့္ ဘယ္သူက အနား မသီရဲၾကဘူး။ သူတို႔က လဲ အဲဒါကို ဂုဏ္ယူ ေနၾကတယ္ထင္တယ္။ အဲဒီမွာ ေဇာ္လင္းေမာင္ နဲ႔ ထက္ နဲ႔ေတာင္ ၿငိၾကေသးတယ္။ ျဖစ္ပုံက ထက္ Dancing  floor မွာ က ေနတုန္း ဘဲေလးတေပြက လာေၾကာင္တယ္။ ေၾကာင္တယ္ ထင္တာဆိုေပမဲ့ အရင္ထဲက သိေနတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တာပါ ပဲ။ စကားေတြ ဘာေတြေျပာၿပီး ရယ္ေမာေနၾကလို႔ ေဇာ္လင္းးေမာင္ လွမ္းၾကည့္တဲ့အခါ ေတြ႕သြားၿပီး စကားမ်ားၾကတာပါပဲ။ ထက္ က သူ႔ကို မခ်ဳပ္ခ်ယ္နဲ႔ ဘာနဲ႔ေပါ့ေလ။ ေဇာ္လင္းေမာင္ကလဲ ငါရွိေနတာေတာင္ မင္းက ဘာအခ်ိဳး ခ်ိဳးတာလဲဆိုၿပီး ၿငိၾကတာပဲ။ က် ေနာ္တို႔ ၂ ေယာက္လဲ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ ၾကည့္ေနမိၾကတယ္။

ဒါေပမဲ့ မၾကာပါဘူး။ ခဏ ေနေတာ့လဲ သူ႔ဟာသူ အဆင္ေျပသြားၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကလပ္က ဆင္းလာတယ္ေပါ့။ အတိုခ်ဳပ္ေျပာ ရရင္ ဒီည အိမ္မျပန္ဘူးလို႔ ထက္ က ေျပာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ကမာ႐ြတ္က ေဟာ္တယ္ တစ္ခုကို ဒိုးၾကတာေပါ့။   ေဟာ္တယ္ေရာက္ ေတာ့ အခန္း ၂ ခန္းယူလိုက္တယ္။ တစ္ခန္းမွာပဲ စုၿပီး စကားေျပာရင္းနဲ႔ ဘီယာ မွာေသာက္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ သြားပါေလေရာ။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ထက္နဲ႔ ခြန္း တို႔ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ ေျပာေနၾကတာေတြ႕တယ္။  က်ေနာ္လဲ အခန္းျပင္ထြက္ၿပီး  ဝရန္တာမွာ ေဆးလိပ္ထြက္ေသာက္ေနလိုက္တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ေဇာ္လင္းေမာင္က ငါတို႔ အိပ္ေတာ့မယ္။ မင္းတို႔ အခန္းကို  သြားၾကဆိုၿပီး ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ေမာင္းထုတ္တယ္။ ခြန္းက အတူတူ အိပ္ၾကမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ထက္က မရဘူး ငါနဲ႔ ကိုကိုနဲ႔ အိပ္မွာလို႔  ေျပာၿပီး ရယ္ပါေသးတယ္။ အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အခန္းကို ကူးလာခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္လဲ သူ႔ကို ဘာေျပာရမွန္း မသိတာနဲ႔ ဒီတိုင္း ခဏ ထိုင္ေနမိေသးတယ္။ အခန္းက twin  bed ျဖစ္တာေၾကာင့္ ခြန္းက အိပ္ယာ တစ္ခုေပၚတက္ၿပီး ဒီမွာ သူအိပ္မယ္ဆိုၿပီး သူ႔ဘာသူ ေျပာၿပီး ဂ်ာကင္ေလးကို ခြၽတ္လို႔  ေစာင္ၿခဳံၿပီး ဝင္ အိပ္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္လဲ အျပင္ခဏထြက္ၿပီး ဟိုတယ္ေရွ႕သြားရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆုံးက်န္တဲ့ စီးကရက္ကို အခ်ိန္ဆြဲ  ၿပီး ေသာက္ေနလိုက္ ၿပီးေတာ့ Waiter ကို စကားစျမည္ ေျပာေနလိုက္ပါတယ္။  မနက္ ၁ နာရီ ထိုးေနပါၿပီ။ က်ေနာ္ အခန္းကို ျပန္ တက္လာပါတယ္။ အိမ္သာဝင္ၿပီး ေဆးလိပ္နံ႔ေတြ ေပ်ာက္သြားေအာင္ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး သြားေတြ ဘာေတြ တိုက္လိုက္ေသးတယ္။  မ်က္ႏွာသုတ္ရင္း မွန္တင္ခုံေရွ႕မွာ ထိုင္လို႔ ဘယ္လို ဇာတ္လမ္း ဆက္ရင္ေကာင္းမလဲ ခဏေလာက္ စဥ္းစားေနပါတယ္။ စဥ္းစား ရင္းနဲ႔မွ မထူးပါဘူးကြာ။ ငါသေဘာက်ေနတာ သူသိတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ငါတို႔ ၂ ေယာက္ကို တစ္တြဲလို႔ သတ္မွတ္ၿပီးသြားလို႔ အခန္း  တစ္ခန္းတည္းေတာင္ တူတူ အိပ္ေနၿပီပဲေလ။ ဒါငါ့ကို လက္ခံတဲ့ သေဘာပဲလို႔ ေတြးမိပါတယ္။

အဲဒါနဲ႔ မီးပိတ္လိုက္တဲ့ အခါ တစ္ခန္းလုံး အေမွာင္က်သြားပါတယ္။ အခန္းက တိတ္ဆိတ္သြားေတာ့ က်ေနာ့္ ရင္ခုန္သံ က်ေနာ္   ျပန္ၾကားမိေအာင္ က်ယ္ေလာင္ေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူ႔ အသက္ရႈသံေလးေတာ့ ၾကားေနရပါတယ္။ ခြန္း လဲ အိပ္ေပ်ာ္တဲ့ ပုံစံ   ဟန္ေဆာင္ေနတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ က်ေနာ္ သူအိပ္ေနတဲ့ ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး ေစာင္ကို ဆြဲၿခဳံလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ကို ထိ  ေအာင္ ကပ္လိုက္ၿပီး အသာဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ေလး နည္းနည္း တြန႔္သြားတယ္လို႔ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မသိသလိုပဲ   ဆက္ၿပီး အသက္ကို မွန္မွန္ ရႈကာ အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနပါေသးတယ္။

က်ေနာ္ သူ႔ပါးေလးကို အသာ နမ္းလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ   “ခြန္း …အိပ္ေနၿပီလားဟင္။”  “———“   ခြန္း ဘာ အသံမွ မျပဳပါဘူး။  ဒါေပမဲ့ သူ မအိပ္ေသးဘူးဆိုတာ က်ေနာ္ သိပါတယ္။  “ခြန္း… ခြန္း ကို ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ကြာ။ တူတူ သြားတဲ့ လူ ၄ ေယာက္ ရွိတာ  ၂ ေယာက္က အတြဲဆိုေတာ့ ကိုယ္တို႔ပဲ ဘက္ပဲ့ေနသလိုခံစားရတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ မင္းနဲ႔ ရည္းစား တရားဝင္ ျဖစ္ၾကရေအာင္။”  ခြန္း  ဘက္က ဘာမွ ျပန္မေျပာပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ လူငယ္သဘာ၀ ေယာက္်ားေလးေတြ ေပါက္ကရေျပာတဲ့ စကားဝိုင္းမွာ ေကာင္မေလး က ဟင့္အင္း လို႔ ေျပာသလား။ ဟင့္အင္းဆိုရင္ Go on ရတယ္ကြ လို႔ အကိုေတြ ေျပာတာ ၾကားဘူးပါတယ္။ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး ဆိုေတာ့ ဆိတ္ဆိတ္ေန ဝန္ခံတာပဲလို႔ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ အဓိပၸါယ္ေကာက္လိုက္ၿပီး တေစာင္းေလး အိပ္ေနတဲ့ ခြန္း ကို ပက္လက္  ဆြဲလွန္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

က်ေနာ္က ပက္လက္ျဖစ္သြားတဲ့ ေကာင္မေလး ခြန္းရဲ႕ ခႏၵာကိုယ္ အေပၚက အသာေလွ်ာတက္ၿပီး သူ႔ကို ထပ္ၿပီး အိပ္လိုက္ပါတယ္။  နာမွာစိုးလို႔ သူ႔ကို ဖိေတာ့ မအိပ္ပဲ က်ေနာ့္ တေတာင္နဲ႔ ေထာက္ၿပီး အေပၚကမိုးလိုက္ယုံပါ။ ပထမအဆင့္ အေနနဲ႔ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ ကို စၿပီး နမ္းလိုက္ပါတယ္။ အစကေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနသလို ဟန္ေဆာင္ေနေပမဲ့ မၾကာပါဘူး က်ေနာ့္အနမ္းေတြကို တျဖည္းျဖည္း   တုန႔္ျပန္လာပါတယ္။ က်ေနာ္ ဆက္ၿပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းထဲကေန လွ်ာနဲ႔ ထိုးၿပီးကလိလိုက္တယ္။ သူက လွ်ာနဲ႔ ျပန္မကလိေပမဲ့ ပါးစပ္ ေလးေတာ့ အလိုက္သင့္ ဟေပးလာတယ္။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးဟာ ခ်ိဳၿပီး ေအးေနတာပဲဗ်ာ။ သူ မ်က္စိေလးကို အသာဖြင့္ၿပီး ခဏ  ၾကည့္ေပမဲ့ ခဏအတြင္းမွာပဲ မ်က္လႊာခ်ၿပီး မ်က္စိ ျပန္မွိတ္လိုက္ျပန္ပါတယ္။ နမ္းေနရင္းကေန က်ေနာ့္ခါးကို ဖက္လာပါတယ္။

က်ေနာ့္လက္ေတြကလဲ အၿငိမ္မေနပဲနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ရင္သားကို ေရာက္လာပါၿပီ။ ဝတ္ထားတာက စြတ္က်ယ္လို လက္ျပတ္ အနက္ကေလး  ဆြဲသားေလးဆိုေတာ့ ကိုင္လိုက္တာနဲ႔ ဘရာစီယာကို သြားကိုင္မိတာပါပဲ။ သူက နည္းနည္း တြန႔္သြားၿပီး က်ေနာ့္ခါးကို ဖက္ ထားတာ ျဖဳတ္လိုက္ေပမဲ့ ဘာမွ မ႐ုန္းပါဘူး။ က်ေနာ္လဲ သူ႔ႏို႔ေလးေတြကို ဘရာ အေပၚကေနပဲ ျဖည္းျဖည္း နယ္ေပးေနပါတယ္။  က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ကစ္ဆင္ဆြဲတာကလဲ လိုက္ဖက္ညီၿပီး ေတာ္ေတာ္ မိုက္ေနေတာ့ ဖီးလ္တက္လာၿပီး အင္း အင္း ဆိုၿပီး ဖြဖြ ေလး ၿငီးသံေတြ ထြက္လာပါတယ္။

က်ေနာ္လက္နဲ႔ မွီသေလာက္ သူ႔ဘရာခ်ိတ္ေတြကို ျဖဳတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျဖဳတ္လို႔မရဘူးျဖစ္ေနလို႔ ကစ္ဆင္ဆြဲေနတာ ခဏရပ္ၿပီး  ႏႈိက္ျဖဳတ္ေတာ့မွ ျပဳတ္သြားပါတယ္။ ဝိုး..သူ႔ႏို႔ေလးေတြ အရမ္းလွတာပဲဗ်ိဳး။ လိေမၼာ္သီး အႀကီး အ႐ြယ္ေလာက္ရွိၿပီး လုံးဝန္းၿပီး   ေတာ္ေတာ္ လွေနတဲ့ သူ႔ရင္သားရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈမွာ က်ေနာ္ ခဏ မွင္တက္သြားပါေသးတယ္။ ဒါေတာင္မွ အေမွာင္ထဲမွာပဲ ဝိုးတဝါး ျမင္ရလို႔ေနာ္။ ေန႔ခင္းဘက္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ရရင္ က်ေနာ္ အသက္ရႈ ရပ္သြားႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ပိုတယ္ ေျပာၾကမွာလား ဆရာ တို႔။

ႏို႔ေလးေတြ လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ ထြက္လာေတာ့ ခြန္းက သူ႔လက္ကေလး ၂ ဖက္နဲ႔ ႏိုင္သေလာက္ ကြယ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ လက္၂ ဖက္ဟာလဲ က်ေနာ္ကပဲ ခ်ဳပ္ကိုင္ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီး က်ေန္ာ့ ေက်ာဘက္ကို ပို႔လိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ကို မဖက္ေပမဲ့ ႏို႔ေလး ေတြကိုေတာ့ ျပန္မဖုံးေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္လဲ မၿပီးေသးတဲ့ ကစ္ဆင္ဆြဲျခင္း အမႈကို ဆက္ရပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္ ၁၅ မိနစ္ ေလာက္ ကစ္ဆင္ဆြဲလိုက္၊ လွ်ာေလးနဲ႔ ကလိလိုက္၊ က်န္တဲ့ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ႏို႔ေလးေတြကို နယ္လိုက္၊ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို  ေခ်လိုက္နဲ႔ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနေပမဲ့ သူ႔ ပိပိေလးကိုေတာ့ လုံး၀ ျပသနာ မရွာရေသးပဲ တဆင့္ၿပီး တဆင့္ ေအးေဆးလႈပ္ရွားေနပါ တယ္။

သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးကို နမ္းရတာလဲ ၾကာလာေတာ့ က်ေနာ္ တဆင့္တက္ခ်င္လာပါၿပီ။ သူ႔အေနအထားကိုၾကည့္လိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ ေလး ဖီးလ္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ သူ႔ရင္ဘတ္ဆီ က်ေနာ္ အသာေလွ်ာဆင္းၿပီး ႏို႔ေလး ၁ လုံးကို ႁပြတ္ကနဲ စို႔ေပးလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ခႏၵာ ကိုယ္ေလး ဆတ္ခနဲ ေတာင့္သြားတာ သိရလိုက္တယ္။ အသက္ရႈရပ္သြားေလာက္ေအာင္ ေကာင္းတဲ့ ခံစားမႈရဲ႕ အစကို က်ေနာ္ သူ႔ အတြက္ ေဆာင္က်ဥ္းေပးေနပါၿပီ။ ေကာင္မေလးရယ္ မင္းဒီထက္ အမ်ားႀကီး စိတ္လႈပ္ရွားရဦးမွာပါကြာ။

က်ေနာ္ သူ႔ႏို႔ေလးေတြကို တစ္လုံးခ်င္း အပီအျပင္ စို႔ေပးေနပါတယ္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုလဲ လွ်ာနဲ႔ ဝိုက္ၿပီး ယက္ေပးတယ္။ ႏို႔  အရင္းကေန လက္နဲ႔ ကိုင္ဖ်စ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ဖြဖြ စုပ္လိုက္၊ လွ်ာနဲ႔ ထိုးလိုက္နဲ႔ သူ႔ကို ေကာင္းလာေအာင္ တတ္သေလာက္ ျပဳစုေနမိပါ တယ္။ ၅ မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ က်ေနာ္သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ျပန္နမ္းခ်င္တာနဲ႔ နမ္းလိုက္တာ သူက မႀကိဳက္ပဲ မ်က္ႏွာလွည့္ၿပီး  ေရွာင္တယ္။ မႀကိဳက္တဲ့ ပုံစံျပတယ္။ (ေနာက္မွ သိရတာက တျခားဟာေတြ နမ္းၿပီးရင္ သူ႔ကို ကစ္ဆင္ျပန္ဆြဲလို႔ မရဘူး။ သူမ ႀကိဳက္ဘူးတဲ့။ ဒါလဲ ဆိုက္ကို တမ်ိဳးပါပဲ။)

ႏို႔စို႔ေနရင္း လက္ကိုအသာခ်ၿပီး သူ႔ အဖုတ္ေလးကို စမ္းလိုက္ေတာ့ စိုလို႔ ႐ႊဲလို႔ ေနပါၿပီ။ ပင္တီေလးကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ပိပိေလးကို  လက္ေခ်ာင္းနဲ႔ နည္းနည္းေလး ပြတ္ၿပီး ကစားလိုက္ပါတယ္။ အင္း..ဟင္း ဆိုတဲ့ အသံေလးထြက္လာေနပါၿပီ။ လက္ညႇိဳးထိပ္နဲ႔  အေစ့ေလးကို ထပ္ပြတ္လိုက္တဲ့အခါမွာပဲ သူ ေကာ့တက္လာပါတယ္။ က်ေနာ္ ႏႉးႏွပ္ျပင္ဆင္ထားတာ စားသုံးဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေန ပါၿပီ။  ေဒါက္…ေဒါက္….ေဒါက္……   အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အခန္းတံခါးက တံခါးေခါက္သံ ၃ ခ်က္ကို တိတ္ဆိတ္တဲ့ညမွာ က်ယ္ေလာင္ စြာ ၾကားလိုက္ရပါေတာ့တယ္….. ခြန္းက ဆတ္ခနဲ လန႔္သြားပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ ခဏေနဦးေနာ္လို႔  ေျပာလိုက္တယ္။ ခြန္းကို ေစာင္ေလးနဲ႔ အုပ္လိုက္တယ္။ ေစာင္ မအုပ္လဲ ဘာမွေတာ့ မျမင္ရပါဘူး။ ညဘက္ျဖစ္ေနသလို အခန္းထဲ မွာလဲ ေမွာင္ေနတာကို။

အိပ္ယာေပၚက ဆင္းၿပီး က်ေနာ္ တံခါး သြားဖြင့္လိုက္တယ္။ ေအးေဆးမွာေပါ့။ ခုနေလးကမွ က်ေနာ္ ဝိတ္တာကို ကြိဳင္သြားဝယ္ခိုင္း ထားတာေလ။ အခု သူဒါလာပို႔တာ က်ေနာ္ သိတာေပါ့။   ထင္တဲ့ အတိုင္းပဲ။ ဝိတ္တာဆီက က်ေနာ္ ၃ ခုပါတဲ့ ကြိဳင္ထုတ္ ယူလိုက္ တယ္။ တစ္ထုပ္ ၄၀၀၀ ေတာင္ေပးရတယ္။ ဂ်ပန္မိတ္လို႔ ေျပာတာပဲ..က်ေနာ္ ၅ ေထာင္တန္ တစ္႐ြက္ေပးလိုက္တယ္။ ပိုတာ မုန႔္ဖိုး ယူလိုက္ေပါ့။ က်ေနာ္ အခုခ်ိန္ မႏွေျမာတတ္ပါဘူး။  ခြန္းက တိုးတိုးေလး ေမးပါတယ္။  “ဘာ..ဘာလဲဟင္…ဘယ္သူလာတာလဲ။”   “ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဝိတ္တာပါ။ ခိုင္းထားတာ တခုရွိလို႔။”  သူ အေျခအေနမွန္ကို သိေတာ့ လႈပ္ရွားေနတဲ့စိတ္ျပန္ၿငိမ္သြားပါၿပီ။  က်ေနာ္က ၿပီးခဲ့ေသာ ဇာတ္လမ္း အဆက္ ျပန္လာပါၿပီ။ အိမ္သာခဏ ဝင္ၿပီး ကြိဳင္ကို အသာစြပ္လိုက္ပါတယ္…။ ကြိဳင္က အနံ႔မပါ တဲ့ အပါးစား…ေကာင္းမွ ေကာင္း။ တံဆိပ္ေတာ့ မသိေတာ့ဘူး…ၾကည့္ဖို႔ အခ်ိန္မရဘူးရယ္။ လုပ္စရာရွိတယ္။ မအားဘူး အခ်ိန္နဲ႔  ဒီေရသည္ လူကို မေစာင့္တဲ့ေလ။

လႊားထားတဲ့ ေစာင္ကို အသာခြာလိုက္ပါတယ္။ အဲကြန္းေအးေနေပမဲ့ သူ ေခြၽးေတြျပန္ေနပါတယ္။ ဗိုက္ကေလးမွာ ေခြၽးေလးေတြ  သီးေနတာ ခ်စ္စရာေလး..ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ အဲဒီ အလွအပေတြ မခံစားႏိုင္ေသးပါဘူး။ အဆက္ မျပတ္ခင္ က်ေနာ္ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ  ေခါင္းဝင္ၿပီး ပန္းဖူးေလးကို လွ်ာနဲ႔ အျပားလိုက္ အေပၚေအာက္ လ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။  “အား…ရွီး…..”  ေကာ့တက္သြားတဲ့ ခြန္းရဲ႕  ခါးကို အသာထိန္းၿပီး ဆက္တိုက္ ဘာဂ်ာ ေကြၽးမိပါတယ္။ ခြန္းရဲ႕ ပိပိေလးမွာ အေမႊးေရးေရးေလးသာ ရွိၿပီး ေဖါင္းေဖါင္းေလး … မုန႔္စိမ္းေပါင္းေလးက်ေနတာပဲဗ်ာ။ အနံ႔ကလဲ မနံဘူးဆိုေတာ့ က်ေနာ္ အားရပါးရ ေကြၽးေတာ့တာပဲဗ်ိဳ႕ “ရွီး…အား….အား….ကို”   “အား…အေမ့….ဟင္း…ဟင္း”   ခလုပ္ထိမွာ အမိတ ပဲ ၾကားဘူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိန္းကေလးေတြ ဖီးလ္လာေနတာကို ဘာလို႔ အမိ တၾကတာလဲ မသိ..။ ကေလးေမြးေတာ့လဲ …အေမေရ…အေမေရ…ကယ္ပါဦးဆိုပဲ။ က်ေနာ္သာ သူ႔အေမဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္တုံးလုံး ျဖစ္ေနတဲ့ ဖ်င္ကို ၾကက္ေမႊးနဲ႔ ခပ္စပ္စပ္သာ႐ိုက္ခ်င္ေတာ့တာပဲ။ “နင့္ဖာသာနင္ ႐ြထၿပီး ခံတာ အေမနဲ႔ ဘာဆိုင္တုန္းဟ” လို႔ ဆိုၿပီး ေတာ့ေလ။

အဲဒီလိုနဲ႔ ခါးက ဆတ္ဆတ္ ဆတ္ဆတ္နဲ႔ ေကာ့တက္လာၿပီး သူ႔ အဖုတ္နဲ႔ က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာကို ဖိၿပီး ပြတ္ပါတယ္…အသက္ေတာင္  မနည္းရႈရတယ္….ပုံစံၾကည့္ရတာ သူ တခါၿပီးသြားပုံ ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္လဲ foreplay ရပ္ၿပီး သူ႔ကို ေျခေထာက္ကေန ကု တင္ ေစာင္းထိ ဆြဲသြားၿပီး ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္…၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ မာၿပီး ေထာင္ေနတဲ့ အငယ္ေကာင္ ဒုတ္ႀကီးကို အသာေတ့ၿပီး  ေဆာင့္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။   “…ဟင္း….အု….”  သူ႔ အေနအထားၾကည့္ၿပီး ဖိုးပေလးလဲ ေသခ်ာ လုပ္ထားတာေၾကာင့္ ပစၥည္းလဲ  အရည္႐ႊဲေနတာနဲ႔ တခါတည္း အဆုံးထိ ဝင္ေအာင္ ေဆာင့္ခ်လိုက္တာ…ေအာက္က ဘာမွေတာင္ အသံမထြက္ေတာ့ က်ေနာ္ သူ ေမ့ မ်ားေမ့သြားၿပီလားေပါ့. ..ၾကည့္လိုက္ရေသးတယ္..အေျခအေနကို..။ ဒါေပမဲ့ လူက ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္နဲ႔ ထပ္လာမဲ့အခ်က္ေတြ  ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ပုံဆိုေတာ့ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ပခုံးေပၚတင္ၿပီး စက္ေသနတ္ပစ္သလို ဆက္တိုက္ ေဆာင့္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။

မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႔က ၃ ခ်ီ ၿပီးေအာင္ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။…ကြိဳင္က ၃ ခုတည္းဆိုေတာ့ ေတာ္မွ ျဖစ္ေတာ့မွာကိုး။   အဲဒီေန႔က စ ၿပီး သူနဲ႔က်ေနာ္လဲ သဲနဲ႔ ကို ျဖစ္သြားၾကပါၿပီ။ ေနာင္အခ်ီေတြက်ေတာ့ က်ေနာ့္ရည္းစားျဖစ္သြားၿပီးဆိုေတာ့ အလႊာမျခားေတာ့ပဲ… ေရွးကထက္ ပိုလို႔ခ်စ္ၾကရပါေတာ့တယ္။ emergency ေဆးေသာက္ရင္ သူ႔အတြက္ မေကာင္းလို႔ လက္ေမာင္းထဲ UID ဆိုတဲ့  အေခ်ာင္းေလးေတာ့ ဆရာဝန္ဆီသြားၿပီး ထည့္လိုက္ပါေသးတယ္..။ ဒါမွ ေအးေဆး ေရမီးအစုံ ေလထီးခုန္လို႔ ရမွာ…  ဒီလိုနဲ႔ ေဇာ္ လင္းေမာင္ လက္သရမ္းၿပီး ေရးလို႔ ျဖစ္လာတဲ့ ဇာတ္လမ္းမွာ အတြဲညီညီ ကျပရင္းနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ ခြန္းတို႔လဲ အားရင္ အားသလို ဒီ ေကာင္ေတြနဲ႔ အမွ်င္တန္းၿပီး ခ်စ္ခန္းေတြ ဖြင့္ရင္း ခ်စ္ဗိမာန္ေလးေတြ အခိုင္အမာ ေဆာက္ၾကပါေတာ့တယ္ခင္ဗ်ား။