တိုက်ပွဲဝင် အချစ်ဇာတ်လမ်း
” အကို….နာသေးလား ဟင်….” အေးသီက သူ့အကို မျိုးစစ်ကို ဒဏ်ရာများအား ဆေးထည့်ပေးရင်း လှမ်းမေး၏။ မျိုးစစ် အံကို တင်းတင်းကြိတ်သည်။ ” သက်သာနေပါပြီ….ညီမလေးရယ်….တောက်….ဒီကောင်ငဘ တမင်ယုတ်မာတာ….ဒီကောင် ငါ့ကို ရန်ငြိုးထားပြီး တမင်ချောက်ချတယ်…ဆိုတာ…ငါသိတယ်….အေးသီ….” ” အကိုရယ်….ဒေါသမထွက်ပါနဲ့….သူ့အကုသိုလ်နဲ့သူ သွားမှာပါ….” အေးသီက ဂွမ်းကို အရက်ပျံညှစ်ချပေးရင်း ပတ်တီးစည်းပေးရင်း သူ့အကိုအား နှစ်သိမ့်သည်။ မျိုးစစ်မှာ တောက်တ ခေါက်ခေါက်နှင့် ငဘနှင့် ဂျပန်တွေကို စက်ဆုပ်ရွံရှာ မုန်းတီးသွားသည်။ ” နေနှင့်ဦးပေါ့ ငဘရာ….ကံကြမ္မာဟာ ဘယ်တော့မှ မျက်နှာမလိုက်ပါဘူး….” အေးသီ မျိုးစစ်ကိုကြည့်ရင်း ပင့်သက်ကို ရှူသွင်းလိုက်သည်။ နာကျင်သော သက်ပြင်းမောကို အရှည် ကြီးချသည်။ လပြည့်ညဖြစ်သည်။ အေးသီ အိပ်မပျော်နိုင်သေး သူ့ချစ်သူ ကိုထွန်းကျော် ဤနေ့ည သူ့ဆီလာလိမ့်မည်။ သူနှိုက် နေကျဖြစ် သော ကြမ်းပေါက်ကို ဖွင့်ထားလိုက်သည်။ ကိုထွန်းကျော် ရောက်လာလျှင် ထိုကြမ်းပေါက်မှ သူမကို ကုတ်နှိုးလိမ့်မည်။
ထိုခေတ်က အပျိုတို့ အိပ်ခန်း၌ အပေါက်ဖောက်ထားတတ်ကြသည်။ အပျိုတို့၏ ချစ်သူကို ဤအပေါက်မှ ညလူချေ တိတ်ချိန်တွင် စကားပြောကြသည်။ ထိုအခြင်းအရာကို အပေါက်နှိုက်သည်ဟု ခေါ်တွင်ကြသည်။ မိမိ၏ ချစ်သူမိန်းမပျိုက ကြည်ဖြူသောအခါ ထို အပေါက်မှ လက်လေးဆုပ်ကိုင်ခြင်း စကားပြောခြင်းပြုကြသည်။ ရွာရှိ ကာလသားတို့သည် ညဆိုလျှင် သူခိုးဓားပြများရန်မှ ကာ ကွယ်စောင့်ရှောက်ရသည်။ ထိုအချိန်တွင် ကာလသားများက မိမိတို့၏ချစ်သူအိမ်သို့သွားကာ အ ပေါက်နှိုက်ကာ တွေ့ဆုံစကားပြော ခွင့်ရကြသည်။ အပေါက်ဖွင့်ပေးသူ မိန်းမပျိုမှာလည်း လူကြီးများ မိဘမောင်ဖွားများ မသိ အောင် ထိုအပေါက်ကို ဖေါက်ရသည်။
အပေါက်မှာ လက်သီးဆုပ်အရွယ်ထက် ကြီးသည်။ မိန်းမပျိုတို့သည် မိမိ၏ချစ်သူနှင့် အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် လမ်းခွဲပြတ်စဲလို လျှင် ထိုဖွင့်ထားသော ကြမ်းပေါက်ကို သစ်သားပြားဖြင့် အသေပိတ်ပစ်လိုက်ကြ သည်။ ယောကျ်ားပျိုမှာလည်း မိမိကို မိမိ၏ချစ်သူမုန်းပြီ၊ ပြတ်ပြီဟူ၍ အပေါက်ပိတ်လိုက်လျှင် သိရသည်။ ထိုအလေ့အထ သည် ယခုအခါသော် ပပျောက်သွားပြီ ဖြစ်သည်။ အေးသီသည် သူမ၏ချစ်သူ အကြိမ်ကြိမ်တောင်းဆိုခဲ့ဘူးသော သူမ၏ အပျိုစင်ဘဝကိုပင် မပေးခဲ့၊ အခုသော် ယုတ် မာသောသူများကြောင့် မိမိ၏ အပျိုရည်ပျက်ရသည်။ မိမိ၏ချစ်သူ ကိုထွန်းကျော်ကို မည်သို့ဆက်ဆံပြောဆိုရမည်နည်း။
” အဟင့်….အဟင့်….” အေးသီ ငိုသည်။ မျက်ရည်များ ပါးပြင်မှတဆင့် ခေါင်းအုံးတိုင်အောင် ကျဆင်းသည်။ ကိုထွန်းကျော်သည် သူမအား လက်ထပ်ခွင့်တောင်းထားသူဖြစ်သည်။ ဤနှစ် စပါးပေါ်လျှင် သူမနှင့် လက်ထပ်ရန် ဆုံးဖြတ်တိုင်ပင်ထားကြသည်။ ကို ထွန်း ကျော်မှာ လူအ၊ လူအေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ လှေတစ်စင်းဖြင့် ရိုးသားစွာ တံငါလုပ်ငန်းလုပ်ကာ တောင်ယာစိုက်ပျိုးခြင်း အလုပ်ကို လုပ်ကိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။ အေးသီကိုလည်း တုန်နေအောင် ချစ်သည်။ အေးသီသဘော အရာရာဖြည့်ဆည်းပေး တတ်သည်။ ကိုထွန်းကျော်က အသားညိုသည်။ ကိုယ်ကာယကျန်းမာသန်စွမ်းသည်။ အမြဲလိုလို ပင်လယ်ဘက် ဖောင်မျှော နေ တတ်သူဖြစ်သဖြင့် နေဒဏ် လေဒဏ်ခံရသည့်အတွက် အသားညို၍ ကျန်းမာတောင့်တင်းသူဖြစ်သည်။
အေးသီ အတွေးတွေ ရှုတ်ထွေးနေသည်။ သူ၏အတွေးပုံရိပ်များ၌ ငဘ၏ လီးချောင်း ငဘ မိမိကို အကြံ ပက်စက်စွာ လိုးနေပုံ၊ နောက် ဂျပန်မာစတာကြီး၏ ကြီးမားသော လီးတန်ကြီး မိမိ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဝင်ထွက်နေပုံ၊ သူမ ထိုအတွေးများ ကို အာရုံမှ ဖယ်ထုတ်လိုက်သည်။ သိပ်မကြာပါ ထိုအတွေးများသည် အသိအာရုံအတွေးထဲသို့ လိုလိုချင်ချင် ဝင်ရောက်တွေး မိပြန်သည်။ ထိုအခါ အေးသီ စိတ်တွေ ထရွလာသည်။ နှလုံးခုန်နှုန်းတွေ မြန်ဆန်လာသည်။ အကြောအချဉ်များ တောင့်တင်း လာသည်။ စောက် ပတ်လေးထဲမှလည်း ရွစိရွစိဖြစ်လာသည်။ သူမအလိုလို ပေါင်လေးဟကာထောင်ပြီး စောက်ဖုတ်ဖောင်း ဖောင်းလေးကို လက်ဖဝါး နှင့် ပွတ်သပ်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း အိထွေးပုံကျနေသော နို့အုံကို ညှစ် ဆုတ်ပွတ်သပ်ကိုင်မိနေသည်။
သူမ တခဏ အသိပြန်ဝင်လာသည်။ အသိစိတ်က ဖြစ်ပေါ်နေသော ဆန္ဒများကို ငြင်းဆန် သည်။ သို့သော် သူမ၏ လက်များသည် နို့အုံနှင့် စောက်ဖုတ်မှ ခွာလို့မရတော့ပေ။ လက်ခလယ်ချောင်းဖြင့် စောက်စိလေးကို ပွတ်တိုက်ထိနေရခြင်း၊ နို့အုံလေးကို ပွတ်သပ် နေရခြင်းမှာ အရသာထူးများ ဖြစ်ပေါ်နေသည့်အတွက် ထိုအရသာကို လိုချင်စွာ ခံစားနေရသည်။ သိပ်မကြာပါ သူမ၏စောက်ပတ် လေးမှ အရည်ချောဆီလေးများ ပွက်ကနဲ ထွက်ကျလာသည်။ သူမသည် မာစတာကြီး၏ လီးချောင်းကြီး မိမိ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လိုးဆောင့်နေသည်ဟု တွေးနေမိသည့်အတိုင်း မိမိ၏ လက် ခလယ်လက်ချောင်းမှာလည်း စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ သို့ ဝင်ထွက်နေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူမ၏ ကျောပြင်ကို အပေါက်မှ လက်နှိုက်လာသည်။
” အေးသီ….အေးသီ….” အေးသီ ထမိန်ကိုပြန်ဖုံးကာ ဖျာကိုဆွဲလိုက်သည်။ အပေါက်ဝ၌ ကိုထွန်းကျော်ကို တွေ့သည်။ ” အေး သီ….” ” ကိုထွန်းကျော်….ရှင်…ယာထဲက စောင့်နေ….ကျွန်မ နောက်ဖေးပေါက်က ဆင်းလာခဲ့မယ်….” ထိုသို့သော အေးသီ၏ စကားကြောင့် ထွန်းကျော် ပျော်သွားသည်။ ယာထဲသို့ ပြန်ပြေးသည်။ လရောင်သည် ထွန်းပ စွာ ဖြာကျနေသည်။ ထွန်းကျော် နဘူး ခြုံအကွယ်၌ အေးသီလာရာသို့ လှမ်းမျှော်နေမိသည်။ အေးသီဆီက ဤညတွင် ချစ်ခွင့် ကိုတောင်းရမည်။ အေးသီကို သူဆက်ပြီး မ နေနိုင်တော့သည့်အကြောင်းကို ပြောရမည်။ အေးသီ၏ လှပကျစ်လစ်သော ခန္ဓာ ကိုယ်လေးကို ပွေ့ဖက်ထားမည်။ ထွန်းကျော်သည် အပျော်ကြီး ပျော်နေရသည်။ အေးသီက ဤနေ့ညမှ ထူးဆန်းစွာ သူ့ကို အပြင်၌ တွေ့ရန်ချိန်းဆိုသည်။ ယခင်ညများက ကြမ်းပေါက်မှပင် လက်လေးကိုသာ ကိုင်တွယ်ခွင့်ရသည်။
ယနေ့ညတော့ အေးသီသည် မိမိ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ ရောက်ရပေတော့မည်။ နဘူးခုန်တန်းလျားလေးပေါ် လရောင်သည် ဖြာကျနေသည်။ ထွန်းကျော်ကြည့်နေရာမှ အေးသီ အပြေးတစ်ပိုင်းလေး သူ့ဆီသို့ ရောက်လာသည်။ ထွန်းကျော် ဘေးနားမှာ ဝင်ထိုင်သည်။ လရောင်က အေးမြလင်းစိုနေသည်။ အေးသီက ထွန်းကျော်ကို အဓိပ္ပာယ် ပါသော မျက်လုံးအကြည့်ဖြင့် ရွှန်းရွှန်းဝေအောင် ကြည့်သည်။ ထွန်းကျော် ရင်ခွင်ထဲသို့ ပခုံးလေးယိုင်ကာ ထွန်းကျော်ကို ဖက်ထား ပြီး ” ကိုထွန်းကျော်….ရှင် ကျွန်မကို ဘယ်လောက်ချစ်လဲဟင်….” ” မေးမှ မေးရက်လေ အေးသီရယ်….နင့်ကို ငါ့ရဲ့အသွေးအသား တွေထဲက ချစ်တာပါ….” ” ခစ်…ခစ်…တကယ်လား….” အေးသီ ရယ်သည်။ ထွန်းကျော်က ရင်တွေ တလှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ အေးသီ ကို တင်းကျပ်စွာ ပွေ့ထားသည်။ ” ကိုထွန်းကျော်….” ” ဘာလဲ….အေးသီ…” ” ကိုထွန်းကျော် ပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်မယ်နော်….” ထွန်းကျော် ရင်တွေတဆတ်ဆတ် ခုန်သွားသည်။ အိပ်မက်မက်နေသူအလား ထင်မှတ်မိသည်။
” အင်း…ထိုင်….ထိုင်လေ….အေးသီ….” အေးသီက ကိုယ်လေးရွေ့ကာ ထွန်းကျော်ပေါင်ပေါ်သို့ ထိုင်ချသည်။ တင်သားအိအိကြီး များက ထွန်းကျော်ပေါင်ပေါ် အိစက်ကာ ထိနေ၏။ ထွန်းကျော်၏ လီးချောင်းကို တင်သားများက ဖိကပ်ထားသည်။ ထွန်းကျော် အေးသီကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထား၏။ သူ၏လီးသည်လည်း အိထွေးသော တင်သား၏ အထိအတွေ့ကြောင့် မာထန်လာ တော့သည်။ အေးသီသည် သူမ၏ တင်သားကို လီးမာမာကြီး တင်းကနဲ တင်းကနဲ တိုးထိကပ်နေသည်ကို သိလိုက်သည်။ အေးသီ မသိမသာလေး တင် ပါးသားဖြင့် လီးချောင်းကို ဖိနှဲ့ပေးလိုက်သည်။ ထွန်းကျော်၏ လက်တွေကို သူမ၏ နို့အုံပေါ်တင်ပေးလိုက် သည်။ ထွန်းကျော် သည် သူ၏လက်အား အေးသီက နို့အုံပေါ်တင်ပေးလိုက်သောအခါ စိတ်ထဲ၌ ကယောင်ချောက်ချားဖြစ်သွား သည်။ ယနေ့ အေးသီသည် ဘယ်လိုကြောင့် သူ့ကိုဤမျှအထိ အခွင့်အရေးပေးနေသည်ကို စဉ်းစားလို့မရဖြစ်နေသည်။ အမှန်တော့ အေးသီသည် ကာမဆန္ဒများ ထကြွသောင်းကျန်းနေသောကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် ထွန်းကျော်အား သနားသည်။ သူမ ချစ်သာ သူနှင့် ကာမခရီးကို သွားချင်လာမိသည်။ သို့သော် ထွန်းကျော်သည် ရိုးအလှသည်။ ဒါကြောင့်ပင် သူမကစ၍ လမ်းခင်းပေးခြင်း ဖြစ်သည်။ ထွန်းကျော်က နို့အုံနှစ်လုံးကို မဆုပ်ရဲဆုပ်ရဲဖြင့် ကိုင်ဆုပ်ရင်း ” အေးသီ….အရမ်းချစ်တယ်ကွာ….အေးသီကို လက်ထပ် ယူပါ့မယ်….ဒီနေ့ ကိုလေ…အေး…အေးသီကို….” ထွန်းကျော် အသံတွေတုန်ရီနေသည်။ နို့အုံလေးကို ဖိဆုပ်ချေပွတ်နေသည်။
အေး သီက ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားသို့ လီး ချောင်းကြီးကို ဖိနှဲ့ကာ တွန်းပေးရင်း ” ကိုထွန်းကျော်….ဆန္ဒရှိသလို….လုပ်လေ….အေးသီ ခွင့်ပြုပါ တယ်….” ထိုသို့ အေးသီ၏ စကားကြားရသောအခါ ထွန်းကျော်မှာ ထီပေါက်သည်ထက် ဝမ်းသာသွားကာ ” တကယ်နော်….အေး သီ….” ” အင်းပါဆိုနေ….” ထွန်းကျော် အေးသီ၏ နို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရ ကိုင်ဆုပ်ချေသည်။ ” အိုး….အဲဒီလို အရမ်းညှစ်ရ လား….ဒီမှာ နာတာပေါ့….” ” အာ….တောင်းပန်ပါတယ် အေးသီ….ကိုယ် စိတ်လောလို့ပါ….” အေးသီက ပြုံးလိုက်သည်။ ” အေးသီ….ဒီမှာ လှဲအိပ်နော်….” အေးသီ ခုံတန်းလျားပေါ် လှဲအိပ်လိုက်သည်။ ခြေထောက်မှာ ခပ်ဆင်းဆင်းနေသည်။ ထွန်းကျော်က အေးသီပါးလေး ကို နမ်းသည်။ ” အေးသီ….ကိုယ် လုပ်မယ်နော်….” ” အင်း….” အေးသီ မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားသည်။ လက်များက သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မိုးနေသော ထွန်းကျော်၏ ပုခုံးကို ကိုင်ထား သည်။ ပက်လက်လေးလှန်ထားသဖြင့် မို့မောက်ကော့ ထွက်နေသော ရင်သားအစုံက ကြွတက်နေသည်။ ထွန်းကျော် တံတွေး မျိုချလိုက်သည်။ အေးသီ၏ နှိပ်ကြယ်သီးကို ဖြုတ်ကာ အင်္ ကျ ီချွတ်လိုက်သည်။ အောက်ခံရှင်မီးအင်္ကျ ီလေးမှာ ကြီးမားသော နို့နှစ်လုံးကို အသားများမမြင်ရသည့်တိုင်အောင် ဖုံးကွယ် ဝှက်ထားသဖြင့် ရှင်မီးအင်္ကျ ီလေးကိုပါ မြန်ဆန်စွာ ချွတ်လိုက်သည်။
အေးသီသည် ယခုအချိန် မိမိ၏ချစ်သူနှင့် အလိုးခံရတော့ မည်ကို သိသဖြင့် ရင်အစုံမှာ လှိုင်းထနေသည်။ မဆွမီကပင် ကြွနေ ပြီဖြစ်သော သူမ၏ စိတ်အစဉ်သည် လှိုက်ဖိုမောနေပြီ ဖြစ်သည်။ ထွန်းကျော်က ရှူးရှူးရှားရှားဖြင့် အေးသီ၏ နို့နှစ်လုံးဖြူဖြူ လေးကို ကိုင်ဆုပ်ညှစ်၏။ တစ်ခါမှ နို့အုံဆိုသော အသားကို ကိုင်ဆုပ်ဖူးခြင်းမရှိသော ထွန်းကျော်အဖို့ နတ်ပြည်၏ စည်းစိမ်ကို ခံစားနေရသလို ထင်မိသည်။ အေးသီကလည်း အောက်မှနေ၍ ထွန်းကျော်၏ အင်္ကျ ီအဖြူရောင်ကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ညို ထွားသော ရင်အုံအစုံကို အေးသီက လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးသည်။ ထွန်းကျော်၏ ပုဆိုးအောက်၌ လီးချောင်းမှာ တထန်ထန် ပုတ်သင်ညိုခေါင်းညိမ့်နေသလို ဖြစ်နေသည်။ မိန်းမများနှင့် အထိအတွေ့ ကို ယခုအချိန်မှာ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သဖြင့် ထွန်းကျော်မှာ အပျော်ဆုံးဖြစ်ကာ ကြည်နူးနေလေသည်။ အေးသီက ခါးလေးကော့ ကာ ထမိန်ကို အောက်သို့ လျော့ချပေး လိုက်သည်တွင် စောက်ဖုတ်ဖြူဖြူ မို့မို့လေးမှာ အထင်းသား ဝင့်ကြွားစွာထွက်ပေါ်လာ သည်။ ထွန်းကျော် ဆက်လက်၍ အချိန် မဆွဲတော့ တွေ့နေရသော စောက်ဖုတ်အကွဲလေးကို လက်ဖြင့်ပွတ်ကိုင်ကြည့်သည်။ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ချွဲတွဲတွဲ စိုစိစိဖြစ် နေသည်။ ပေါင်တံလေးများမှာ တုပ်ဖြောင့်စင်းနေသည်။
ထွန်းကျော် သူ၏ လုံချည်ကို ခေါင်းမှ ကျော်ချွတ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ လီးမဲမဲကြီးမှာ ဟိုရမ်းဒီရမ် းဖြင့် မတ်ထောင်နေ သည်ကို အေးသီ တွေ့ရသည်။ အေးသီ စောက်ဖုတ်လေးမှာ လီး၏အနံ့ကြောင့် ကြုံ့ကနဲဖြစ်ကာ စောက်စိလေးမှာ ခပ်ထန် ထန်မာလာသည်။ ထွန်းကျော်သည် နွားသိုးကြိုးပြတ်သလို စောက်ပတ်အကွဲလေးထဲသို့ လီးချောင်းကို ဒလစပ်ထိုးထိုးဆောင့် တော့သည်။ လီးသည် စောက်ဖုတ်အပေါက်ထဲသို့ မဝင်ဘဲ စောက်စိကို ဖိထိုးလိုက် စောက်ဖုတ်နံရံ အကွဲနှုတ်ခမ်းကို ချော်ထိုး လိုက်ဖြစ်နေသည်။ အေးသီ က တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသော ထွန်းကျော်၏ လီးချောင်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖင်ကိုကော့မြှောက် ကာ လီးကိုဇက်ချိုးနှိမ့်ပြီး စောက် ခေါင်းပေါက်လေးသို့ တေ့ပေးလိုက်သည်။ ” အဲဒါမှ အပေါက်ရှင့်….တကထဲ….မပြောချင်ဘူး….” ဟု ညူစူစူလေးနွဲ့ကာ ပြော လိုက်သည်။ ထွန်းကျော်က တဟဲဟဲရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် ဖင်ကြီးကို ချိုင့်ဝင်အောင် ကော့ဆောင့်ချလိုက်သည်။ လီးချောင်းသည် ဦးတည်ချက်ရသွားသည်နှင့် စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများနှင့် စောက်ဖုတ်နှုတ် ခမ်းကို အရှိန်အဟုန်ပြင်းစွာ ပွတ်ထိုးသွား၏။
” အင့်….အွတ်….” ” အား….အေးသီ ရယ်….” ” အား….ကိုထွန်းကျော် အဲသလိုကြီးပဲ မဆောင့်နဲ့လေ….ကျွန်မ နာတယ်….” နာတယ်ဟု အေးသီက ရှုံ့မဲ့၍ပြောသောအခါ ထွန်းကျော်မှာ ပျာပျာသလဲဖြင့် ” ဒါဆို ဘယ်လိုလဲ….ဒီလို ဖြေးဖြေးချင်းလား….” လီး ကို ဖြေးဖြေးခြင်း သွင်းထည့်ပြီး ပြောသောအခါ အေးသီက ရှက်ရိပ်လေးဖြင့် ခေါင်းလေးညိမ့်သည်။ စောက်ဖုတ် အတွင်းသား နုနု ရဲရဲလေးများက လီးချောင်းကို ဆွဲအနုတ်တွင် ညှစ်ညှစ်ဆုပ်ပေးထားကြသဖြင့် ထွန်းကျော်မှာ ကမ္ဘာခြားတစ် ခုသို့ လွင့်မျောနေ သလို ခံစားနေရသည်။ တဖြေးဖြေး ထွန်းကျော် ဆောင့်ချက်တွေက မြန်ဆန်လာသည်။ ” ပြွတ်….ဗြစ်…ဘွတ်….” ” အင့်….အ… အီး….” အေးသီသည် တင်းပါးကို ကြွ၍ ပင့်ဆောင့်ကော့ပေး၏။ ထွန်းကျော်က လီးကို စောက်ခေါင်းထဲအထိ အဆုံးထိဝင် အောင် ပစ်ပစ်ဆောင့်၏။ ထိုသို့ ထွန်းကျော် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆောင့်လိုးခြင်းသည်ပင် အေးသီအတွက် အင့်ကနဲ အင့်က နဲ ခံလို့ ကောင်းနေရသည်။
ခြေထောက်ကိုဆင်းကာ အကြောကို တောင့်ထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးမှာ လီးကို ညှပ်စုပ်ထား သလိုဖြစ်ကာ အေးသီမှာလည်း ပြီးချင်လာသည်။ စောက်စိကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း တိုက်ပွတ်သွားလေတိုင်း ကျင်ကနဲ ဖျင်းကနဲ ဖြစ်ကာ ဖင်ကြီး ကို အစွမ်းကုန် ကော့တင်ပေးလာသည်။ ထွန်းကျော်မှာ တံတောင်ဖြင့်ထောက်ကာ လှေကြီးထိုးလိုးစဉ်နှင့်ပင် အချက် (၄၀)ခန့် မနားတမ်း ဆောင့်သွင်းလိုက်ရသောအခါ လီးချောင်းထဲမှ သုတ်ရည်ပူပူနွေးနွေးများသည် စောက်ဖုတ်လေး ထဲသို့ ပြည့်လျှံသွား အောင် ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ အေးသီ၏ စောက်ဖုတ်လေးထဲမှလည်း အရည်များထွက်အံလာကာ နှစ် ယောက်လုံး ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးသွားတော့သည်။ ထွန်းကျော်သည် အေးသီ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ရက်သားကျသွား လေတော့သည်။ အေး သီသည် အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကြီး အိပ်ပျော်သွားရတော့သည်။
ဂျပန်မာစတာကြီးသည် ငဘအား ချီးကျူးကာ ဝမ်းသာအားရဖြင့် ” ငဘ မင်းသိပ်တော်တယ်….ဒီနေ့ကစပြီး မင်းကို ငါရာထူးတစ်ခု ပေးမယ်….” ထိုသို့ပြောသံကြားရသောအခါ ငဘမှာ ဝမ်းသာအားရဖြင့် ” ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ မာစတာကြီးရာ….ဟိုက်…မာစ တာကြီးအတွက် ငဘက အရာရာအသင့်ပါ….” ” အေး…အေး…ဟား….ဟား….ငဘရ အေးသီရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးက လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာကွာ…မင်းတို့ မြန်မာ မတွေက စောက်ဖုတ် အရမ်းကောင်းတယ်….” ” ဟီး…ဟီး….သိပ်ကောင်းတယ်….” အမှန်တော့ ငဘသည် အေးသီကို အရင်ဦးဆုံး ပါကင်ဖွင့်လိုက်သူဖြစ်သည်။ ငဘပြီးမှ မာစတာကြီးက အေးသီကို လိုးရခြင်း ဖြစ်သည်။ ငဘအရင် အေးသီကို လိုးသည်ကို မာစတာကြီးက မသိချေ။ ထန်းတောထဲတွင် ဂျပန်မာစတာကြီးနှင့် ငဘမှာ အပေးအယူမျှကာ အောင်ပွဲခံနေကြသည်။ မျိုးစစ်တစ်ယောက် ဒဏ်ရာများ ပျောက်ကင်းသောအခါ ရွာကမ်းခြေတစ်လျှောက် လှေဖြင့် ငါးဖမ်းရန် ထွက်လာခဲ့ သည်။ မျိုးစစ်လှေကို အသာလှော်ခတ်ကာ ပိုက်ချလိုက်သည်။
လမုတောကမ်းဘက်သို့ လှေကို ဦးတည်လိုက်သည်။ နောက် တစ်ညလုံး ပိုက်၌မိသော ငါးများကို ဖြုတ်ရမည်ဖြစ်သဖြင့် လမုတောစပ်၌ ဗျိုင်းထောင်ချောက်သုံးခု ကို ချလိုက်သည်။ ဗျိုင်း ထောက်ချောက်ဆိုသော်လည်း ရေကြက်နှင့် အခြားငှက်များလည်း မိနိုင်သည်။ နေသည် ပင်လယ်အောက် သို့ တဖြေးဖြေး ငုတ်လျှိုးသွားသည်။ လရောင်သည် ထင်းထင်းလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။ ကိုင်းတောများကို လေက တသုန်သုန်ဝှေ့ တိုက် သည်။ လေနှင့်အတူ သီချင်းသံကို နားထောင်မိသည်။ ” မေ…..မှာ…အားငယ်ချစ်အားပို….ညူစူလို့ စိမ်း…..စိမ်းရက်တဲ့ မောင်ရယ်…..ယိမ်းနွဲ့ကာ တပင်ကိုကူး…..မောင်မဲ့ သော သစ္စာဆူး…..ဆူး…..မေ့ရင်ကို လာလာ ဆူး….ဆူး….” သာယာသော သီချင်းသံကို လွင့်ပျံ့စွာကြားရသောအခါ မျိုးစစ် အံ့သြသွားမိသည်။
ဤလမုတောထဲ၌ တွေ့ရ၊ ကြားရ ခဲသော အသံဖြစ်သည်။ အသံလာရာသို့ ကိုင်းတောများကြားမှ မျိုးစစ် ခြေသံလုံစွာ လှမ်းလာခဲ့သည်။ တဲအိမ်လေးမှ မီးခွက် မီးအရောင်ကို တွေ့ရသည်။ တဲ အိမ်လေးနားသို့ တိုးလျှောက်သွားသည်။ ” ဝုတ်….ဝုတ်…..ဝုတ်…..” ” အား…..” ” ဟဲ့….ရန်လုံ….ဟဲ့ ဟဲ့ ရန်လုံ မကိုက်ရ ဘူး….အို….အို့ အို့….လာလာ ရန်လုံ….” ရန်လုံဆိုသော ခွေးကြီးမှာ ဘယ်က ဘယ်လိုရောက်လာမှန်းမသိဘဲ တဲအနီးသို့ကပ်လာ သော မျိုးစစ်ကို ပိုင်ပိုင်နိုင် နိုင်ကြီး ကိုက်လိုက်သည်။ မထင်မှတ်ပဲ ဝင်လာသော ခွေးကြီးကို မျိုးစစ်ပြန်၍ မခုခံနိုင်တော့ မျိုးစစ် ခြေသလုံးမှ ရန်လုံ၏ အစွယ်ရာကြောင့် သွေးများစိမ့်ယိုကျလာသည်။
” ရှင်….ဘာဖြစ်သွားလဲ….ဟင်….ဟင်….သွေးတွေ အများကြီးပါလားဟင်….” အသံရှင်မိန်းမပျိုသည် မျိုးစစ်အနီးသို့ရောက်လာပြီး မျိုးစစ်ကိုမေးသည်။ မျိုးစစ် ခေါင်းမော့၍ မိန်းမပျိုကို ကြည့်မိ သည်။ မိန်းမပျိုမှာ လှပသည်။ ညိုသောညက်သော အသားအရေရှိပြီး ရင်အစုံတင်ပါး ခါးတို့နှင့် အရပ်အမောင်းမှာ အချိုးအ စားကျနစွာ သူ့နေရာနှင့်သူ တင့်တယ်လှပလှသည်။ ” ကျုပ်က တံငါသည်ပါ….ဒီတောမှာ ဗျိုင်းထောင်မလို့ မင်းက ဘယ်ကဘယ်လို အရင်က ဒီမှာမတွေ့ဖူးပါဘူး…..” မိန်းမပျိုသည် မျိုး စစ်ကို သေချာကြည့်ကာ ” အရင်က ဒီမှာမရှိဘူး…..ကျွန်မမှာ အခုအလုပ်ကိစ္စနည်းနည်းရှိလို့ ဒီမှာတစ်ပတ်တိတိနေရမှာ….” ” ဒါ ဆို….မင်း….သွေးရဲ့အကြောင်းကို သိလား….” ” ရှင်….အော်….သွေးရဲ့အကြောင်းကို သိပါတယ်….” ” ဒါဆို မျိုးချစ်ပုဂ္ဂိုလ်တွေ အကြောင်း သိလား….” ” သိပ်သိတာပေါ့….မျိုးချစ်ပုဂ္ဂိုလ်တွေက သွေးရဲကြတယ်….” ထိုသို့ မိန်းမပျို၏ ပြန်ပြောမှုကြောင့် မျိုး စစ်မှာ အံ့သြစွာ ” ဒါဆို….မင်းက သွေးသောက်ရဲဘော်တစ်ယောက်ပေါ့….ဟုတ်လား…..” အမှန် သွေးအကြောင်းကို စကားဝှက် ဖြင့် မျိုးစစ်က မေးခြင်းဖြစ်သည်။ မိန်းမပျိုသည် သွေးသောက်ရဲဘော် အဖွဲ့ဝင် ဖြစ်သည်။
” ဟုတ်တယ်….သခင်ဘညွန့်တို့ ဒီမှာ လာလိမ့်မယ်….ကျွန်မ တစ်ပတ်လောက် ကြိုစောင့်နေတာ….ကဲလာပါ….ရှင့် ဒဏ်ရာ သွေးအရမ်းထွက်နေတယ်….ကျွန်မ ဆေး ထည့်ပေးမယ်….လာလေ….တဲထဲကို….အို…မေ့လို့ ကျွန်မတွဲခေါ်ပေးမယ် …..” မျိုးစစ်ကို တွဲ၍ မိန်းမပျိုက တဲဆီသို့ခေါ်လာသည်။ မျိုးစစ်၏ ခြေသလုံးမှ ဒဏ်ရာကို ဆေးထည့်ပေးရင်း ” ရှင်ကရော ဘယ်သခင်လက်အောက်ကလဲ…..နာမည်ကရော ဘယ်လိုခေါ် သလဲ…..” ” ကျုပ်နာမည် မျိုးစစ် ပါ….သခင်လှဆောင်ရဲ့ အထူးပျောက်ကျား စနည်းနာအဖွဲ့ကပါ….” ” အော်….မျိုးစစ်တဲ့ လား….တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်…..” ” ကျွန်မနာမည်က နန်းမူတဲ့….ကျွန်မတို့က စော်ဘွားမျိုးရိုး….” ” အော်….စော်ဘွားမျိုးရဲ့ နန်းမူ ကိုး….” သူမ မျိုးစစ်ကို သေချာစိုက်ကြည့်သည်။ မျိုးစစ်နှင့် မျက်လုံးခြင်းဆုံသည်။ ” ရှင် ဒီမှာ ဘာလာလုပ်တာလဲ….” ” ကျုပ် ငါးဖမ်းဖို့ လာတာမဟုတ်ဘူး….သခင်လှဆောင်က ဒီမှာခင်ဗျားနဲ့အတူ သူ့ကိုစောင့်နေဖို့ လွှတ်လိုက်တာ…..” ” အို…..ဒါဆို ကောင်းတာပေါ့….ကျွန်မလည်း ဒီတဲထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲ ရှင်ပါရှိတော့ အဖော်ရတာပေါ့….” နန်းမူက အိမ်နောက်ဘက်သို့ဝင်ကာ ရေနွေးပန်းကန်ကို ချပေးသည်။
ထန်းလျက်များကို ပန်းကန်ပြားဖြင့် ထည့်လာ ၏။ ” ရှင် ရေနွေးနဲ့ ထန်းလျက်လေး စားလိုက် ဦးလေ….” ” ကျေးဇူးပဲ နန်းမူ….” ” ဒါနဲ့…အိပ်ယာက တစ်ခုထဲရှိတယ်….” ” ရပါတယ်….ကျုပ်ဖြစ်သလို အိပ်ပါ့မယ်….ကျုပ် ပိုက်ထောင်ထားသေးတယ်…..အဲ့ဒါတစ်ညလုံး အိပ်လို့မရဘူး…. နန်းမူ အိပ်ပါ….ကျုပ်စောင့်ပေးမယ်….” နန်းမူက ပြုံးသည်။ ပါးချိုင့်လေး ပြားခွက်ဝင်သွားသည်။ ရင်သားအစုံမှာ ရှေ့သို့ပြူးကော့မောက်ထွက်နေသည်။ ကျုံ့ ထိုင်ထားသောကြောင့် ပေါင်တန် ဆင်းဆင်းနှင့် တင်သားများကို တင်းရင်းစွာ တွေ့ရသည်။ နန်းမူက ထသွားသည်။ ” နန်းမူ မအိပ်ချင်ဘူး….ဒီလိုလုပ် ရှင်နဲ့ လိုက်ခဲ့ မယ်လေ….” မျိုးစစ်ကို ရွှန်းဝေစွာကြည့်၍ ပြော၏။ မျိုးစစ် ရင်တွေခုန်သွားရသည်။ ” ကောင်းပြီလေ….လိုက်ခဲ့ပေါ့….” မျိုးစစ် လှေကြိုးကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ နန်းမူက လှေဦး၌ ထိုင်၏။ ပိုက်၌ မိနေသော ငါးများကို လိုက်၍ဖြုတ်သည်။ အပြန်တွင် လှေဝမ်း ထဲ၌ ငါးတော်တော်များများ ရလိုက်သည်။ မျိုးစစ်က လွယ်အိတ်ထဲမှ ချက်အရက်ပုလင်းကို မော့သောက်သည်။
” ရှင်….အရက်သောက်တတ်တယ်နော်….” ” အင်း….ကျုပ်က ကျန်းမာရေးအတွက်လောက်ပါ….” လှေဝမ်းထဲ၌ ငါးများကို ပလိုင်းကြီးထဲတွင်ထည့်ကာ မျိုးစစ်တို့ ယာတဲလေးဆီသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ ယာတဲ၌ မီးအိမ်အ လင်းရောင်သည် လင်းတလက်လက် လှပနေသလို နန်းမူမှာ တမျိုးတဖုံလှပနေသည်။ ” ရှင်….ငါးကင်စားမလား….ကျွန်မ ကင်ပေးမယ်လေ….အရက်နဲ့ မြည်းပေါ့….” ” ဟာ….ဟုတ်တာပေါ့….တကယ်ပဲ….ကောင်းတယ်…..” နန်းမူက မျိုးစစ်ကို မျက်စောင်းလေးလှပစွာ ထိုးကာ ပလိုင်းထဲမှ ကက် ကတစ်ငါးတစ်ကောင်ကိုယူ၍ မီးဖိုဖို၍ ကင် လေတော့သည်။ ခဏကြာသောအခါ မွေးပျံ့သော ငါးကင်အနံ့ကို မျိုးစစ် ရှူရှိုက် မိသည်။ နန်းမူက ပန်းကန်ပြားတစ်ချပ်နှင့် ဖန်ခွက်များကို ယူလာပေးသည်။ ” ကဲ….စားရင်း သောက်ပေတော့….” ” ကျေးဇူးပဲ နန်းမူ….” နန်းမူကို စိုက်ကြည့်ရင်း မျိုးစစ် ပြောလိုက်သည်။ နန်းမူက ပြုံးကာ သူ့ကို စူးစူးရဲရဲ ပြန်စိုက်ကြည့်သည်။
ငါးကင်ကို ဖဲ့ စားရင်း ” ရှင် မြည်းကြည့်လေ….ကောင်းသွားမှာ….” မျိုးစစ်က ဖန်ခွက်ထဲ ချက်အရက်ကို ထည့်ပြီး မော့သောက်ကာ ငါးကင်ကို တဖဲ့ကိုက်ဝါးရင်း ” အား….ချိုလိုက်တာ….ကောင်းတယ်….နန်းမူ….အရမ်းကောင်းတာပဲ….” ” ကဲပါ…သိပ်မြှောက်မနေနဲ့ ဦး….နောက်ထပ် သွားကင်လိုက်ဦးမယ်….” ထိုသို့ ချစ်စဖွယ်ပြန်ပြောကာ ထသွားသော နန်းမူကို ရင်တမမဖြင့် မျိုးစစ်ကြည့်ကာ သက်ပျင်းချလိုက်သည်။ တင်သားများ အနိမ့်အမြင့် တုန်ခါသွားသော နန်းမူ၏ နောက်ပိုင်းအလှမှာ မျိုးစစ်အတွက် ပြစ်မှားချင်စရာ ဖြစ်နေသည်။ မျိုးစစ် စိတ်ကို တခြားလွှဲပစ်လိုက်သည်။ ထကြွလာသော စိတ်ကို ချိုးနှိမ်လိုက်ပြီး အရက်ကို ဖိသောက်သည်။ ငါးကင်ကို စားကောင်း ကောင်းနှင့် စားလိုက်ရာ ခေါင်းပိုင်းနှင့် အရိုးသာ ကျန်တော့သည့်အချိန်တွင် နန်းမူက နောက်ထပ် ငါးကင် တစ်ကောင်ကို ကင်ပေးပြန်သည်။ မျိုးစစ်သည် ချက်အရက်အရှိန်ကြောင့် ရီဝေလာသည်။ နန်းမူကို အကြာကြီး စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်သည်။ နန်းမူက ရဲတင်းစွာ ပြန်ကြည့်၏။ ” နန်းမူလည်း စားလေ….” ” အင်း….စားမှာပေါ့….” ဟူ၍ ပြောကာ ငါးကင် ကို ဖဲ့စားသည်။ ပြီးနောက် အရက်ပုလင်းကို ကိုင်ကာ အရက်ငှဲ့ပေးသည်။
မျိုးစစ်က ရေ တောင်မရောဘဲ နန်းမူ ငှဲ့ပေးသောအရက် ကို မော့သောက်လိုက်သည်။ နန်းမူက အဆင်သင့် ငါးကင်ကို ဖဲ့ပေး၏။ မျိုးစစ်တစ် ယောက် စည်းစိမ်တွေ့နေရသည်။ ထို့အပြင် ပြင်းရှသော ချက်အရက်အရှိန်ကြောင့် အတော်ကို မူးနေပြီဖြစ်သည်။ ” ကျုပ်….မူးလာပြီ….နန်းမူ….ကျုပ် အရမ်းများသွားပြီ….” ” ဟင်….ဟုတ်လား….ဒါဆိုလဲ ရှင် အိပ်နေလိုက်လေ….” မျိုးစစ် တုံးလုံးလှဲကာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ နန်းမူက မျိုးစစ်၏ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအဆစ်ကို သေချာစွာ ထိုင်ကြည့် နေသည်။ ထိုအချိန်တွင် မျိုးစစ်၏ ပေါင်ကြားမှ လီးချောင်းကြီးမှာ ထန်ကနဲ ထောင်မတ်လာသည်ကို နန်းမူ တွေ့လိုက်သည်။ နန်းမူ မျက်လုံးလေး ပြူးကျယ်သွားရသည်။ ” ဟွန်း….အိပ်နေတာတောင် ဟိုဟာ က ထောင်နေသေးတယ်….” နန်းမူ ထိုသို့ပြောကာ ပုဆိုးအောက်၌ ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို မမှိတ်မသုန် စိုက်ကြည့်၏။ ကြည့်နေရင်း စိတ်ထဲ၌ မရိုးမရွဖြစ်လာကာ တငေါက်ငေါက်ထောင်နေသော လီးကိုကိုင်ကြည့်ချင်လာသည်။
” ကိုမျိုးစစ်….ကို မျိုးစစ်….” ဟူ၍ မျိုးစစ်ကို သွေးတိုးစမ်းကာ ခေါ်ကြည့်သည်။ မျိုးစစ်က တုတ်တုတ်မှမလှုပ် မိန်းမတို့မည်သည် ဆိတ်ကွယ်ရာ လူသူရှင်းသော တိတ်ဆိတ်သောနေရာအချိန်၌ စိတ်သည် ဖောက်ပြန်တတ်ကြသည်မှာ ဓမ္မတာပင်ဖြစ်သည်။ နန်းမူ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားရုန်းကြွလာသည်။ အာခေါင်များ ခြောက်သွေ့ကာ တံတွေးကို တစ်ချက်မြိုချမိသည်။ နန်းမူ အတွေးကို စဉ်းစားသုံးသပ် မိ၏။ မိမိသည် မျိုးစစ် အိပ်ပျော်နေချိန်အတွင်း တက်၍ လုပ်ခဲ့သော် မနိုးရင်ကောင်း၏။ နိုးခဲ့ပါက မိန်းမတန်မဲ့ အရှက်ကွဲရပေ လိမ့်မည်။ သူမခေါင်းထဲသို့ အကြံတစ်ခု ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ မျိုးစစ်အား အတင်းလက်ဆွဲကာ နှိုးမည်။ နိုးလာသောအခါ အိပ်ဆေးထည့်ထားသော အရက်ကို တိုက်မည်။ ထိုအခါကျမှ မိမိအနေဖြင့် စိတ်ချလက်ချ ဆန္ဒကို ဖြေဖျောက်နိုင်လိမ့်မည်။ နန်းမူ သူမ၏ အကြံအတိုင်းပြုလုပ်ကာ မျိုးစစ်ကို လှုပ်နှိုးသည်။
” ကိုမျိုးစစ်….ကိုမျိုးစစ်….ကိုမျိုးစစ်….” ” ဟင်…ဟင်း….ဘာ လဲ…..ဟင်….” ” ရှင်….မူးနေတာလား….အိပ်ပျော်သွားတာလား….” အရက်မူးသူတိုင်း မူးသည်ဟု မည်သူမျှမပြော ထို့အတူ ခိုး သူတိုင်းလည်း ခိုးသည်ဟု ဘယ်သောအခါမျှ မပြောတတ် သော မူအတိုင်း မျိုးစစ်သည် ” ဟင်….အင်း….ဟာ….ဘယ့်နှယ်….ကျုပ် မူးရမှာလဲ….ခဏအိပ်ပျော်သွားတာပါ….” နန်းမူသည် အိပ်ဆေးထည့်ထားသော အရက် ခွက်ကိုယူ၍ မျိုးစစ်ထံ ကမ်းပေးလိုက်သည်။ ” ရော့….ဒါအကုန်သောက်လိုက်လေ….ဘာဖြစ်လို့ ချန်ထားတာလဲ….” ” အင်း….ပေး….” မျိုးစစ် တကွတ်ကွတ် အရက်ကို မော့ချသည်။ နန်းမူက ငါးကင်တဖဲ့ကို လှမ်းပေး၏။ မျိုးစစ်က ငါးကင်ကို မျက်စိ မပွင့် တပွင့်ဖြင်း ဝါးရင်း ခေါင်းအုံးပေါ်သို့ လှဲလိုက်သည်။ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါ တခူးခူးဖြင့် အိပ်ပျော်သွားပေတော့သည်။ နန်း မူသည် စိတ်ချလောက်သည့်အနေအထားတွင် သူ၏လုပ်ငန်းကို စပေတော့သည်။
ပထမဆုံး မျိုးစစ်၏ လုံချည်ကို ခါးပေါ် အထိ လှန်တင်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ကျစ်လှစ်ပြီး ကြွက်သားများဖြင့် တည်ဆောက်ထားသော မျိုးစစ်၏ ပေါင်တံညိုညိုကို တွေ့ရသည်။ ဆီးစပ်အမွှေးများမှာ ချုံပုတ်ငယ်တစ်ခုလို ရှုပ်ထွေးသန်မာနေသည်။ ပျော့ခွေနေသော လီးချောင်းကြီးမှာ ဇက် ကျိုးကျနေသော မြွေ ကြီးတစ်ကောင်နှယ်ရှိ၏။ နန်းမူ လီးပျော့ကို လက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ကိုင်ကြည့်၏။ ယောကျ်ားကြီးတစ် ယောက်၏ လီးကို ပထမဦးဆုံး ကိုင်ရသည့်အချိန်မှာ နန်းမူ ရင်ခုန်နေရသည်။ တဖြည်းဖြည်း မျိုးစစ်၏ လီးမှာ နန်းမူ၏ လက် ထဲတွင် ထန်မာလာပြီဖြစ်သည်။ နန်း မူ အသည်းယားလာသည်။ လီးကြီးမှာ နျူကလီးယားထိပ်ဖူးကြီးနှယ် တင်းပြောင်လာ သည်။ ယောက်ျားတို့ သဘာဝမှာ အိပ်နေ သော်လည်း လီးမှာ တောင်နေတတ်ကြသည်။
နန်းမူ မျိုးစစ်ခါးပေါ်သို့ ကားယားခွ လိုက်သည်။ စောက်ပတ်လေးမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ဖြဲထားသဖြင့် နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာမှာ ပြဲဟဟလေး လန်တက်နေသည်။ နန်းမူ တံတွေးတစ်ချက် မြိုချလိုက် သည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ ယားကျိကျိဖြစ်လာသည်။ မျိုးစစ်၏ လီးကို ဖင်ဆုံကြွ၍ လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ဆီသို့ တေ့သွင်းလိုက်သည်။ လီးဒစ်ထိပ်ဖူးသည် တင်ပါးကို တစ်ရစ်ရစ် ဖိချနှဲ့သွင်းလိုက် ခြင်းကြောင့် ဗြစ်ဆိုသည့် မြည်သံနှင့်အတူ တ ဝတ်တိတိ စိုက်ဝင်သွားသည်။
” အ….ကြီးလိုက်တဲ့ လီး….” ဤသို့ နန်းမူသည် ညည်းတွားလိုက်ပြီး ရှေ့သို့လက်ထောက်ကာ ကိုယ်ကိုကိုင်း၍ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ဖင် ကို နှိမ့်ချလိုက် ပြန်ဆွဲတင်လိုက် လုပ်၏။ စောက်ပတ်လေးမှာ လီး၏ ဝင်ထွက်မှုကြောင့် ပြဲအာသွား၏။ လီးကိုဖိ၍ သွင်းလိုက်ချိန် စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာမှာ တံခါးလေးစိသွားသလို စုကပ်သွားကြသည်။ လီးတန်က စောက်ခေါင်းပေါက် အပေါ်ထိပ်၌ မျက်ရည်စက် လေးနှယ်တင်တွဲကပ်ကာရှိနေသော စောက်စိလေးကို ထိပွတ်ထိုးသွားသည်။ နန်းမူတစ်ယောက် အကြောအချဉ်များ တ ဆတ်ဆတ် လူးလာရသည်။ လီး၏ အထိအတွေ့သည် ဤမျှလောက် မကြုံစဖူးသော ခံစားမှုအရသာဖြစ်နေ၏။ စိတ်အာရုံ သည် လွတ်ထွက်သွားသည်။
သူမသည် ကိုယ်လေးကိုင်းကာ တင်ပဆုံအား နောက်သို့ပစ်ဆောင့်ချလိုက်ရင်း စောက်ပတ်ထဲ မှ ချွဲကျိ သော အရည်ကြည်လေးများ ထွက်ကျလာသည်။ ထိုသောအခါမှ ကြမ်းတမ်းသော ခံစားမှုမှာ တဖြည်းဖြည်း နူးညံ့သိမ် မွေ့လာ တော့သည်။ ” ဟင်း….အင်း….” ” ပြွတ်…ဗြစ်…ပလွတ်…ဘွတ်…ပြွတ်….ပလွတ်…ဘွတ်….ဗြစ်….ပြွတ်….” ” အား….ဟင်း….” နန်းမူသည် ဆောင့်ချမှုမှာ တဖြည်းဖြည်း မြန်ဆန်လာသည်။ တင်ပဆုံကို နှဲ့လိုက် ဆောင့်ချလိုက်ဖြင့် နန်းမူမှာ လီးဝင် လီးထွက်သွား တိုင်း တဟင်းဟင်းဖြစ်ကာ အသက်ရှုနှုန်းများ မြန်ဆန်လာသည်။ စောက်ပတ်လေးမှာ ထူးခြားဆန်းပြား သော အရသာထူးတစ်ရပ် မှာ ဆက်တိုက်ဖြစ်ပေါ်နေသည်။ တင်ပါးဆုံကားကားကြီးမှာ ဖိဆောင့်ချလိုက်တိုင်း အိတုန်ခါသွား ကြသည်။ မျိုးစစ်မှာ ဆန့်ဆန့် ကြီးပင် တခူးခူးဖြင့် အိပ်ပျော်နေရှာသည်။ နန်းမူသည် ကိုယ်ကိုကိုင်း၍ မျိုးစစ်၏ ရင်ဘတ်ပေါ် သို့ ပါးအပ်လိုက်သည်။
သူမ၏ နို့နှစ် လုံးသည် ဖိကပ်ပြားသွားသည်။ နန်းမူသည် ကားပြဲနေသော ခြေနှစ်ချောင်းကိုစု၍ ကိုယ် ခြင်းထပ် ဖိကာ ဖင်ကိုကော့၍ ဆောင့်ချ၏။ ” ဘွတ်…ပလွတ်….ပြွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်…ဘွတ်….ပြွတ်….ဘတ်….ဘတ်….” ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချက်သည် နန်းမူ၏ သားအိမ်ခေါင်းကို ထိသွားသည်။ နန်းမူ ကျင်ကနဲ အောင့်သက်သက်ဖြစ် သွားသည်။ ထိုအောင့်သက်သက် အရသာပင် ထူးခြားသောအရသာများ ပေါင်းစပ်ပါဝင်နေပြန်၍ လီးသည် စောက်ခေါင်းထဲ သို့အဆုံးအထိ ဝင်စေရန် ဆောင့်ဆောင့်ချလိုက် သည်။ ယခုကဲ့သို့ စိတ်ရှိတိုင်း လိုးဆောင့်ချနေရခြင်းတွင် နန်းမူသည် ထူးခြားသော အာရုံအထိအတွေ့များဖြစ်ပေါ်လာပြန်သည်။ ထို့ကြောင့် ဘလောက်ရင်ဖုံးအင်္ကျ ီကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ နို့ လေးနှစ်လုံးမှာ လုံးဝန်းကာ ဘွားကနဲ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ပုခုံးလေး ကို အနည်းငယ်စောင်းရင်း သူမဘာသာ နို့တစ်လုံးကို ညှစ်ဆုပ်ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ နို့အုံကို အရင်းမှပင်အဖျားအထိ ပင့်ဆုပ်ကိုင် ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးအား စောက်ပတ်ထဲသို့လီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း မျိုးစစ်၏ ရင်ဘတ်ဖြင့် ပွတ်သပ်ထိနေစေသည်။
နို့သီး ခေါင်းမှ အကြောဆုံသည် ခံစားမှုအရသာတစ် ရပ်ကို ပေးပြန်သည်။ နန်းမူသည် ဖင်ဆုံမှ အကြောများ ချိုင့်သွားအောင် စောက် ပတ်ဖြင့် လီးကြီးကို ညှစ်ပွတ်ဆွဲကာ ဆောင့်ချလိုက်သည်။ ဆောင့်ချက်မှာ မြန်ဆန်လာရာမှ တဖြေးဖြေးနှေးလာကာ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းအား ဆန့်ကာ မျိုးစစ်၏ လီးမွှေးအုံထူကြီးနှင့် သူမ၏ အမွှေးများဖိကပ်ပွတ်သံ၊ လီးဝင်ထွက်သံသည် တဗြစ်ဗြစ် တဗြင်း ဗြင်း မြည်နေသည်။ နန်းမူသည် စောက်ပတ်အတွင်း မှ လျှပ်စစ်ဓာတ်တစ်မျိုးထွက်ပေါ်လာသလို ဖင်ကို အောက်ဆုံးအထိ နှိမ့်ချပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ပွတ်လိုးသွင်းလိုက်သောအခါ စိတ်အစဉ်သည် တလှပ်လှပ်ဖြစ်သွားကာ စောက်ပတ်ထဲမှ ဖော်မပြနိုင်သော ခံစားမှု ပေါင်းများစွာဖြစ်ပေါ်လာပြီး သူမသည် အရည်များကို စောက်ပတ်ထဲမှ ညှစ်ထုတ်လိုက်တော့သည်။ နန်းမူ ပြီးသွားရသည်။ နန်းမူ သည် မလှုပ်ချင်တော့။ ကာမ၏ အရသာကို တစိမ့်စိမ့်ကြီး ခံစားလိုက်ရသည်။ မျိုးစစ်၏ ပါးပြင်ကို နမ်းရှုံ့၍မွှေးလိုက်သည်။ ” ကို မျိုးစစ်ရယ်….ရှင်နဲ့သာဆိုရင်….ကျွန်မ စိတ်တူကိုယ်တူ ချစ်ချင်ပါသေးတယ်….” ဟူ၍ ပြောလိုက်တော့သည်။
မျိုးစစ်သည် မနက် (၃)နာရီတွင် နိုးလာခဲ့သည်။ သူနိုးလာတော့ အပြင်းဆန့်သည်။ အပေါ့သွားချင်လာသဖြင့် အိမ် နောက်ဖေးဘက်သို့ ခြေသံဖွဖွ ဖြင့် သွားသည်။ ဓနိသာကာရံထားသော အခန်း၌ နန်းမူသည် အိပ်မောကျလျက်ရှိသည်။ မျိုးစစ်သည် နန်းမူကိုမြင်တော့ ကြက်သီး များပင် ထသွားမိသည်။ နန်းမူသည် ထဘီကိုရင်လျားထားပြီး အိပ်ပျော်နေသည်။ သို့သော် ထဘီမှာ ပြေလျော့နေကာ ရင်သားအစုံ မှာ တချို့တဝက် လှစ်ပေါ်နေသည်။ ပက်လက်လေး အိပ်ပျော်နေသဖြင့် ထဘီအောက်၌ အခုအခံမရှိသော အသားစိုင်များမှာ အထင်းသားပေါ်လွင်နေသည်။ ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးမှာ ပူလိုက်ဖောင်း လိုက်ဖြစ်နေသည်။ စောက်ပတ်နေရာ၌ V ပုံသဏ္ဍာန် ရေးရေးမြင်ရသည်။ ထိုနေရာ၌ ထဘီသည် အကွက်ကွက်ကာ စွန်း ထင်းနေသည်။ တောင့်တင်းလှသော ပေါင်တံစင်းစင်းလေးမှာ မျိုးစစ်၏ ရမ္မက်မီးကို ဟုန်းကနဲ “ထ” တောက်စေသည်။ မျိုးစစ် သူ၏လီးကို လက်ဖြင့်ညှစ်ဆုပ်ထားမိသည်။
လီးသည် ဦးနှောက်မှ စေ့ဆော်မှုကြောင့် လီးချောင်းအတွင်း သွေးများ အဆက်မပြတ်တိုးကာ လီးသည် တောင်မာလာသည်။ မျိုးစစ်သည် စိတ်ကို တင်း လိုက်သည်။ အိမ်နောက်ဖေး၌ သေးထိုင် ပေါက်လိုက်သည်။ လီးသည် ထူးခြားစွာ စေးကပ်ကပ်ဖြစ်နေသည်ကို သူ ကိုင်တွယ် မိသည်။ ထို့ပြင် ဂွေးဥနှင့် ပေါင်ခြံများတွင် လည်း စေးကပ်ကပ်အရည်များပေကျံနေသည်။ မျိုးစစ် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ စဉ်းစား၏။ ဤအရည်များ မိမိဆီက ထွက်သည် လား၊ ဒါလည်း မဖြစ်နိုင်သေး။ သူလက်နှင့် သုတ်ယူကာ နမ်းကြည့်သည်။ ညှီစို့စို့ အနံ့ကိုရသည်။ မျိုးစစ် ကြောင်သွားရသည်။ တခဏ မှင်သက်သွားသည်။ မိမိအိပ်ပျော်နေချိန် သုတ်လွှတ်ခြင်း၊ သုတ်ထွက်ခြင်း မ ဖြစ်နိုင်ပေ။ နန်းမူ….နန်းမူကများ မျိုးစစ် ရေရာတိကျစွာ ဘာတစ်ခုမျှ စဉ်းစားလို့မရပေ။ တဲပေါ်သို့ ပြန်တက်လိုက်သည်။ နန်းမူက နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေဆဲ၊ မျိုးစစ် နန်းမူ၏ ထဘီလေးကို ပေါင်အရင်းအထိ လှန်တင်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်အကွဲလေးကို မြင်ရ သည်။ ထိုအကွဲလေးမှ အရည် တချို့သည် ဖင်အကွဲလေးအတိုင်း စိမ့်ကျနေသည်။
မျိုးစစ် အခြေအနေအဖြစ်မှန်ကို သဘောပေါက် လိုက်သည်။ ထို့အတူ နန်းမူမျက်နှာလေးအား အံ့သြစွာကြည့်မိသည်။ နန်းမူသည် မိမိ၏ အရက်ခွက်၌ အိပ်ဆေးကို ကြိမ်းသေထည့် တိုက်မည်။ ထို့ နောက် သူမ မိမိအိပ်ဆေးကြောင့် လူမှန်းသူမှန်းမသိ အိပ်ပျော်နေချိန်တွင် စိတ်လှုပ်ရှားကာ တက်လုပ်ခဲ့ပေမည်။ မျိုး စစ် ပြုံးမိ သည်။ နန်းမူ၏ လှစ်ပေါ်နေသော နို့အုံကို မဖုံးတဖုံးလေး ဖုံးထားသော ထဘီစကို ဗိုက်သားအထိ ဆွဲချလိုက်သည်။ ထဘီ လေးသည် အောက်စရော အပေါ်စပါ ဗိုက်သားပေါ်၌ စုတင်သွားကြသည်။ နို့အုံလေးများသည် နေမထိသဖြင့် ဖြူဥနုရွနေ သည်။ ပက်လက်လေး အိပ်နေသဖြင့် တွဲပုံအိနေသည်။ မျိုးစစ် ဆက်လက်၍ စိတ်မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ သူသည် သွေးသားနှင့် တည်ဆောက်ထားသော ပုထုဇဉ်တစ်ယောက်ဖြစ်သဖြင့် နန်းမူ၏ ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲခွဲလိုက်သည်။ ထိုပေါင်ကို ကွေး၍ ထောင်စေလိုက်ပြီး စောက်ပတ်အပေါက်လေးထံသို့ သူ၏ လီးဒစ်ကို ဖိသွင်းချလိုက်သည်။ လီးသည် တစ်ချက်တစ်သွားပြီးမှ နောက်တစ်ချက် ဖိသွင်းလိုက်ကာမှ လီးချောင်းတစ်ချောင်းလုံး စောက်ပတ်ထဲသို့ ပြည့်သိပ်ကျပ်တည်းစွာ အဆုံးအထိ ဝင် ရောက် သွားပေသည်။
နန်းမူ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို ကားကားလေး ဆန့်၍ပြန်ထားလိုက်သည်။ သုံးလေးချက် ဖိဆောင့်သွင်း လိုက်သည်။ လီး တစ်ချောင်းလုံး စောက်ပတ်အသားနုနုလေးကို ဖိပွတ် တိုးဝင်သွားလေတိုင်း မျိုးစစ်မှာ ဖော်မပြနိုင်သော ခံစားမှုများစွာကို ခံစားရ သည်။ နန်းမူ၏ နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင် ညှစ်ဆုပ်ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ နူးအိသော အထိအတွေ့ကို လက်ဖျားမှတဆင့် ဦးနှောက်က ခံစားရ၏။ ” ဟင်း….အင်း….” မျိုးစစ် အားပါသွားကာ ဆောင့်ချက်သည် ပြင်းသွားသဖြင့် နန်းမူမှာ လှုပ်ရှားလာသည်။ မျိုးစစ် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေ၏။ လီးကို စောက်ပတ်ထဲက ပြန်နုတ်ရမည်လားဟု တွေးလိုက်ပြန်သည်။ ထိုအချိန် နန်းမူမှာ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ တစုံတခုသော ခံစားမှုကို ခံစားနေရသဖြင့် နိုးလာခဲ့ရသည်။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်၏။ ” ဟင်….ကိုမျိုး စစ်….ရှင်…ရှင်…” မျိုးစစ်တစ်ယောက် ” ပြွတ် ” ဟူ၍ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကို ဆွဲချွတ်ကာ အထိတ်တလန့်ဖြစ်သွားသည်။ နန်းမူ က အခြင်းအရာကို သဘောပေါက်လိုက်ကာ ပြုံးလိုက်ပြီး မျိုးစစ်၏ လက်ကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်သည်။
လီးသည် စောက်ပတ်ထဲမှ ပြွတ်ကနဲ မြည်ကာ ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ ” ဟို….ဟို….ကျုပ်ကို ခွင့်လွှတ်….” နန်းမူက ထပ်မံ၍ ပြုံးကာ မျိုးစစ်ကို သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ဆွဲယူကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ မျိုးစစ်၏ မျက်နှာက နန်းမူ၏ နို့နှစ်လုံးပေါ် အပ်ပြီးကျသွားသည်။ ” ကဲ…ပါ….ကိုမျိုး စစ်ရယ်….ကျွန်မ ခွင့်ပြုပါတယ်….ရှင် အလိုရှိသလို….” မျိုးစစ်တစ်ယောက် ဝမ်းသာလုံးဆို့သွားရသည်။ ” တကယ်…တကယ် လား နန်းမူ….ကျုပ်…ကျုပ်ကို စိတ်မဆိုးဘူးလား….” ” ဟင်….အင်း….ဆိုးပါဘူး….” နန်းမူသည် ပါးလေးဘေးသို့ မျက်နှာလွှဲကာ ချစ်စဖွယ်ပြန်ပြောလိုက်သည်။ မျိုးစစ်မှာ နန်းမူကို တင်းတင်းဖက်ထား ရင်း ” ဝမ်းသာလိုက်တာ….နန်းမူရယ်….ဒါဆို….ကိုယ်တို့ လုပ်ငန်းစမယ်နော်….” မျိုးစစ်သည် နန်းမူ၏ ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် လုပ်ငန်းစပါလေတော့၏။ နန်းမူ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲနှိုက် လိုက်သည်။ စောက်ရည်ကြည်လေးများမှာ စိမ့်ဆင်းကျလာသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုများမှာ ရာဂသွေး ပြည့်လျှမ်း လာမှုကြောင့် ဖောင်းကစ် နူးညံ့လာသည်။
လက်နှင့် မွှေတိုင်း မွှေတိုင်း စီးပိုင်ပူနွေးသော အတွေ့ကို ထိထိမိမိကြီး ခံစား နေရ သည်။ အပြင်သို့စွန်းထွက်နေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများပင် နူးညံ့ဖောင်းကြွလာသည်။ တင်းတင်း အိအိနွေးနွေးရှိန်း ရှိန်းရှိလှ၏။ လီးကို အလွန်အရသာထူးစေသော စောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးများ ရှုံ့ချည်ပွချည် ပြဲချည်အာချည်ဖြစ်နေတော့ သည်။ မျိုးစစ်က ထထိုင်လိုက်ပြီး နန်းမူကို ဒူးနှစ်ချောင်းအကွာအဝေး ချဲစေလိုက်သည်။ ဝင်းဝါပြည့်တင်းသော နို့ကြီးနှစ်လုံး က ဖွေးဖွေး ထင်းထင်းကြီး ပေါ်ထွက်လာသည်။ နို့အုံတစ်ခုလုံးကို ယှက်သမ်းထားသော အကြောများ တဆတ်ဆတ်ခုန်နေ သည်။ နို့သီးခေါင်း ဘေးရှိ အညိုရောင်သမ်းနေသော ကျပ်ပြားဝိုင်းခန့်ပတ်လည်တဝိုက်မှာ ဖောင်းစူနေပြီး ကြက်သီးဖုလေး တွေ ထနေ၏။ နို့သီးခေါင်း လေးက ခပ်တောင့်တောင့်လေးဖြစ်နေသည်။ မျိုးစစ်က နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် အထက် သို့ပင့်ကာ ကုတ်နှိမ့်ဆုတ်ချေ ပေး၏။
နန်းမူ ဖင်ဆုံသားတွေ ဘယ်ညာလှုပ်ရမ်းသွားသည်။ ဒူးနှစ်ချောင်းက ဘေးသို့ကား၍ ကား၍ သွားတိုင်း စောက်မွှေးအုံမဲမဲ အုပ်အုပ်ကြီးနှင့် စောက်ဖုတ်ပြဲပြဲဟဟကြီးမှာ ထင်းကနဲ ထင်းကနဲ ပေါ်သွားသည်။ မျိုးစစ် က နို့အုံထွားထွားအိအိကြီးကို စုကပ် လိုက်ပြီး သူ့နှာခေါင်းကြီးဖြင့် ဘယ်ညာလူးကာ မွှေ၍ မွှေ၍ နမ်းလိုက်သည်။ နန်းမူ တစ် ကိုယ်လုံး ကာမအဆိပ်တွေ တရိပ်ရိပ်တက် ကာ တဟင်းဟင်း တဟတ်ဟတ် ဖြစ်နေပါတော့သည်။ ဒီအချိန်ရောက်မှ မလိုးဘဲ ပစ်ထားလိုက်လျှင် သွေးပျက်၍ ရူးသွားနိုင်၏။ မျိုးစစ်က နို့နှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ စို့ပေးလျက်ကပင် နန်းမူ၏ ပေါင်တံအောက် သို့ လက်လျှိုသွင်းကာ သူ၏ လက်ခလယ်ဖြင့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ထိုးသွင်းကာ အသွင်းအထုတ်ခပ်သွက်သွက်ကလေး လုပ်ပေးပြန်သည်။
” ဗြစ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ဗြစ်…..” ” ဖွတ်…ဖွတ်….ပြွတ်….ဗြစ်….” ” အား….အီး….အင်း….အမ လေး….အင်း….ဟင်း….အီး…..ရှီး….ကျွတ်…..ရှီး…..” ” အမေ့….ဟင်း….ဟင်း…..အား…..” ကြာလျှင် နန်းမူတစ်ယောက် ကာမ သွေးဖောက်ပြန်၍ လီးတရူးမဖြစ်မည်စိုးသဖြင့် နှူးဆွကလိခြင်းကို ရပ်နားလိုက် သည်။ နန်းမူခမျာ ပါးစပ်ကြီးဟလျက် အသက်ရှူ သံတွေ မြန်ဆန်ပြင်းထန်ကာ မို့မောက်သော နို့အုံကြီးတွေက နိမ့်ချီ၊ မြင့်ချီ ဖြစ်နေပါတော့သည်။ မျိုးစစ်က မတ်တပ်ရပ်လျက် သူ့ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ပေါင်ကြားရှိ လီးကြီးမှာ အံ့မခန်းပင် ဒုံးကျည်ကြီးတစ်စင်းလို မတ်ထောင်နေသည်။ မျိုးစစ်က နန်းမူ၏ ခြေသလုံးကို ပခုံးပေါ်သို့ မတင်လိုက်ရာ နန်းမူခါးသည် အထက်သို့မြှောက်ကြွလာ၏။ ထိုမြှောက်ကြွလာသော ခါးတည့်တည့် အောက်တွင် ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကို ခုပေးလိုက်သည်။ ပြီး မှ ခြေသလုံးကို ပြန်ချလိုက်ပြီး ပေါင်ရင်းဘက်ဆီသို့ ပို့ကပ်ထားလိုက် သည်။ ဒီတော့ နန်းမူပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ် ဖောင်း ဖောင်းကြီးမှာ မို့ပြူအာလာသည်။ ဖောင်းအစ်နီရဲနေသော စောက်ဖုတ် အတွင်းသားများသည်ပင် အားကြီးလာပြီဖြစ်သော ရာဂစိတ်ကြောင့် သိသာထင်ရှားစွာ အစ်ထွက်လာပါတော့သည်။
မျိုးစစ်က နန်း မူပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဒူးထောက်ထိုင်လိုက် သည်။ တစ်ထွာလောက် အကွာအဝေးနေတာတောင် သူ့လီးကြီးက နန်းမူ စောက်မွှေး အုံအထက်ရှိ ဆီးခုံမို့မို့အထက်သို့ မေး တင်နေပါသည်။ လီးထိပ်နှင့် အကြောစုံ အဖုတ်ကလေးနှင့် စောက်စိငုတ်ပြူးပြူးတို့ မကြာမ ကြာ ပွတ်ထိမိလေရာ နှစ်ဦးစလုံး မှာ ပူထူရှိန်းဖိန်း အီဆိမ့်သည်အထိ ကောင်းသွားကြသည်။ တသိမ့်သိမ့် တငြိမ့်ငြိမ့် ကောင်းလွန်း လှသော ကာမအရသာကို ယူတတ်မှရသည်။ မျိုးစစ်က ထိုကဲ့သို့ ပွတ်လျှောနည်းဖြင့် အားရကျေနပ်အောင် ဆော့ဆွပြီးနောက် သူ့ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် အသာကိုင်ကာ နန်းမူ၏ ပွင့်အာပြဲဟနေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ ဒစ်ထိပ်ဖျားမြုပ်ရုံ လက် တစ်ဆစ်ခန့် တေ့ မြုပ်လိုက်သည်။ လီးသည် တစ်ရစ်ချင်း ဝင်ရောက်သွားသည်။ ” အင်း….ဟင့်….အမေ့….အင့်….အင်း….အမေ့….ဟား….ဟင်း….အင်း….အင်း….” ” ဖွတ်…ဖွတ်….ပလွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်…ဗြစ်….” မျိုးစစ်၏ ဆောင့်ချက်က နန်း မူအဖို့ ခြေဖျားမှ ဆံဖျားတိုင်အောင် ရှိရှိသမျှ ကာမအကြောတို့ကို ဖျင်းကနဲ ဖျင်းကနဲ မီး ပွင့်စေပါသည်။ နန်းမူ အသိစိတ်တွေ လွင့် ထွက်သွားပြီး ကာမရေယာဉ်ကျောသို့ မူးမေ့စွာ မျောပါနေပါတော့သည်။
စူချွန်မို့ တင်းနေသော နို့အုံ ရင်အစုံမှာ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် ဖြစ်နေတော့သည်။ ” အင်း….ဟင့်….ဟင်း…..” ” ပြွတ်….ဘွတ်….ဘွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်….” ” ဗြစ်….ဘွတ်…ပလွတ်… ပြွတ်….ဘတ်…..ပြွတ်…ဗြစ်…..” ” အား….ကြပ်ထုပ်နေတာပဲ နန်းမူရယ်….ကောင်းလိုက်တာ….အီး…အား….” နှစ်ယောက်စလုံး မှာ ပူထူရှိန်းဖိန်းပြီး ကျဉ်ထုံလာသည့်ဝေဒနာနှင့်အတူ အဆမတန်သော ကာမဆန္ဒအရသာထူးကို ခံစားလာရပြန်သည်။ ဒီတော့ ရှိ သမျှအင်အားကို ထုတ်ညှစ်၍ နန်းမူကလည်း အသည်းအသန်ကော့၍ ကော့၍ ခံလာသည်။ ” ဖွပ်….ပလွတ်…..ပြွတ်….ဗြစ်….ပ လွတ်…ဘွတ်….” ” ဖွပ်….ဖွပ်….ပလွတ်….ဖွပ်….ပလွတ်…ဘွတ်….ပြွတ်….ဗြစ်….” ” အင့်….အား….အီး….အမေ့….ကောင်းလိုက် တာ….ကိုမျိုးစစ်ရယ်….ကျွန်မတော့ သေမလားမသိဘူး….ဟင်း….. အင်း….” စိတ်ထသလို အော်ဟစ်လှုပ်ရှားရင်း နန်းမူတစ် ယောက် မီးကုန်ယမ်းကုန် လှုပ်ရှားရင်း ကော့၍ ကော့၍ ပစ်ပစ်ခံပါ တော့သည်။
အချက်ပေါင်း (၃၀)ကျော်လောက် ဆောင့်အပြီး တွင် ” အီး….အ…အ….အဟင့်….ဟင့်….ရှီး….” ” ဗြစ်….ဗြစ်….အီး….အဟင့်….ဟင့်….အား….အ…..ရှီး….ကျွတ်….ကျွတ်…..” နန်းမူတစ်ကိုယ်လုံး ပြင်းထန်စွာ တုန်လှုပ်၍ စောက်ပတ်အတွင်းမှ လီးကို ပြတ်ထွက်မတတ် ဆုပ်ညှစ်ကာ စောက်ရည်များကို ပန်း လွှတ်လိုက်တော့သည်။ မျိုးစစ်သည်လည်း နန်းမူ ပြီးသွားပြီကို သိသဖြင့် ထိန်းထားသော သုတ်ကို နန်းမူ၏ စောက်ခေါင်းထဲရှိ သားအိမ်သို့တိုင်အောင် ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ သွေးသားအကြောမျိုးစုံတို့မှ ဖျစ်ညှစ်၍ ကာမသုတ် အားကို စွန့်ထုတ်လိုက်ရ သည့်အတွက် အလွန်ပင် နွမ်းဟိုက်ခွေသွားပါတော့သည်။ မျိုးစစ်တစ်ယောက် နန်းမူ၏ ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ရက်ကျသွားကာ တ ရှူးရှူး အသက်ပြင်းပြင်းရှူနေလေတော့သည်။ နန်းမူမှာလည်း မျက်လုံးအစုံကို မှေးစင်းကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးသို့ပစ်ချလိုက်ရ ပါတော့သည်။ ပြီးပါပြီ ။ ။ ချစ်ခြင်းများစွာဖြင့်
Zawgyi
တိုက္ပြဲဝင္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း
” အကို….နာေသးလား ဟင္….” ေအးသီက သူ႔အကို မ်ိဳးစစ္ကို ဒဏ္ရာမ်ားအား ေဆးထည့္ေပးရင္း လွမ္းေမး၏။ မ်ိဳးစစ္ အံကို တင္းတင္းႀကိတ္သည္။ ” သက္သာေနပါၿပီ….ညီမေလးရယ္….ေတာက္….ဒီေကာင္ငဘ တမင္ယုတ္မာတာ….ဒီေကာင္ ငါ့ကို ရန္ၿငိဳးထားၿပီး တမင္ေခ်ာက္ခ်တယ္…ဆိုတာ…ငါသိတယ္….ေအးသီ….” ” အကိုရယ္….ေဒါသမထြက္ပါနဲ႔….သူ႔အကုသိုလ္နဲ႔သူ သြားမွာပါ….” ေအးသီက ဂြမ္းကို အရက္ပ်ံညႇစ္ခ်ေပးရင္း ပတ္တီးစည္းေပးရင္း သူ႔အကိုအား ႏွစ္သိမ့္သည္။ မ်ိဳးစစ္မွာ ေတာက္တ ေခါက္ေခါက္ႏွင့္ ငဘႏွင့္ ဂ်ပန္ေတြကို စက္ဆုပ္႐ြံရွာ မုန္းတီးသြားသည္။ ” ေနႏွင့္ဦးေပါ့ ငဘရာ….ကံၾကမၼာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ႏွာမလိုက္ပါဘူး….” ေအးသီ မ်ိဳးစစ္ကိုၾကည့္ရင္း ပင့္သက္ကို ရႉသြင္းလိုက္သည္။ နာက်င္ေသာ သက္ျပင္းေမာကို အရွည္ ႀကီးခ်သည္။ လျပည့္ညျဖစ္သည္။ ေအးသီ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေသး သူ႔ခ်စ္သူ ကိုထြန္းေက်ာ္ ဤေန႔ည သူ႔ဆီလာလိမ့္မည္။ သူႏႈိက္ ေနက်ျဖစ္ ေသာ ၾကမ္းေပါက္ကို ဖြင့္ထားလိုက္သည္။ ကိုထြန္းေက်ာ္ ေရာက္လာလွ်င္ ထိုၾကမ္းေပါက္မွ သူမကို ကုတ္ႏႈိးလိမ့္မည္။
ထိုေခတ္က အပ်ိဳတို႔ အိပ္ခန္း၌ အေပါက္ေဖာက္ထားတတ္ၾကသည္။ အပ်ိဳတို႔၏ ခ်စ္သူကို ဤအေပါက္မွ ညလူေခ် တိတ္ခ်ိန္တြင္ စကားေျပာၾကသည္။ ထိုအျခင္းအရာကို အေပါက္ႏႈိက္သည္ဟု ေခၚတြင္ၾကသည္။ မိမိ၏ ခ်စ္သူမိန္းမပ်ိဳက ၾကည္ျဖဴေသာအခါ ထို အေပါက္မွ လက္ေလးဆုပ္ကိုင္ျခင္း စကားေျပာျခင္းျပဳၾကသည္။ ႐ြာရွိ ကာလသားတို႔သည္ ညဆိုလွ်င္ သူခိုးဓားျပမ်ားရန္မွ ကာ ကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကာလသားမ်ားက မိမိတို႔၏ခ်စ္သူအိမ္သို႔သြားကာ အ ေပါက္ႏႈိက္ကာ ေတြ႕ဆုံစကားေျပာ ခြင့္ရၾကသည္။ အေပါက္ဖြင့္ေပးသူ မိန္းမပ်ိဳမွာလည္း လူႀကီးမ်ား မိဘေမာင္ဖြားမ်ား မသိ ေအာင္ ထိုအေပါက္ကို ေဖါက္ရသည္။
အေပါက္မွာ လက္သီးဆုပ္အ႐ြယ္ထက္ ႀကီးသည္။ မိန္းမပ်ိဳတို႔သည္ မိမိ၏ခ်စ္သူႏွင့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ လမ္းခြဲျပတ္စဲလို လွ်င္ ထိုဖြင့္ထားေသာ ၾကမ္းေပါက္ကို သစ္သားျပားျဖင့္ အေသပိတ္ပစ္လိုက္ၾက သည္။ ေယာက်္ားပ်ိဳမွာလည္း မိမိကို မိမိ၏ခ်စ္သူမုန္းၿပီ၊ ျပတ္ၿပီဟူ၍ အေပါက္ပိတ္လိုက္လွ်င္ သိရသည္။ ထိုအေလ့အထ သည္ ယခုအခါေသာ္ ပေပ်ာက္သြားၿပီ ျဖစ္သည္။ ေအးသီသည္ သူမ၏ခ်စ္သူ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းဆိုခဲ့ဘူးေသာ သူမ၏ အပ်ိဳစင္ဘဝကိုပင္ မေပးခဲ့၊ အခုေသာ္ ယုတ္ မာေသာသူမ်ားေၾကာင့္ မိမိ၏ အပ်ိဳရည္ပ်က္ရသည္။ မိမိ၏ခ်စ္သူ ကိုထြန္းေက်ာ္ကို မည္သို႔ဆက္ဆံေျပာဆိုရမည္နည္း။
” အဟင့္….အဟင့္….” ေအးသီ ငိုသည္။ မ်က္ရည္မ်ား ပါးျပင္မွတဆင့္ ေခါင္းအုံးတိုင္ေအာင္ က်ဆင္းသည္။ ကိုထြန္းေက်ာ္သည္ သူမအား လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းထားသူျဖစ္သည္။ ဤႏွစ္ စပါးေပၚလွ်င္ သူမႏွင့္ လက္ထပ္ရန္ ဆုံးျဖတ္တိုင္ပင္ထားၾကသည္။ ကို ထြန္း ေက်ာ္မွာ လူအ၊ လူေအးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ေလွတစ္စင္းျဖင့္ ႐ိုးသားစြာ တံငါလုပ္ငန္းလုပ္ကာ ေတာင္ယာစိုက္ပ်ိဳးျခင္း အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေအးသီကိုလည္း တုန္ေနေအာင္ ခ်စ္သည္။ ေအးသီသေဘာ အရာရာျဖည့္ဆည္းေပး တတ္သည္။ ကိုထြန္းေက်ာ္က အသားညိဳသည္။ ကိုယ္ကာယက်န္းမာသန္စြမ္းသည္။ အၿမဲလိုလို ပင္လယ္ဘက္ ေဖာင္ေမွ်ာ ေန တတ္သူျဖစ္သျဖင့္ ေနဒဏ္ ေလဒဏ္ခံရသည့္အတြက္ အသားညိဳ၍ က်န္းမာေတာင့္တင္းသူျဖစ္သည္။
ေအးသီ အေတြးေတြ ရႈတ္ေထြးေနသည္။ သူ၏အေတြးပုံရိပ္မ်ား၌ ငဘ၏ လီးေခ်ာင္း ငဘ မိမိကို အႀကံ ပက္စက္စြာ လိုးေနပုံ၊ ေနာက္ ဂ်ပန္မာစတာႀကီး၏ ႀကီးမားေသာ လီးတန္ႀကီး မိမိ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ဝင္ထြက္ေနပုံ၊ သူမ ထိုအေတြးမ်ား ကို အာ႐ုံမွ ဖယ္ထုတ္လိုက္သည္။ သိပ္မၾကာပါ ထိုအေတြးမ်ားသည္ အသိအာ႐ုံအေတြးထဲသို႔ လိုလိုခ်င္ခ်င္ ဝင္ေရာက္ေတြး မိျပန္သည္။ ထိုအခါ ေအးသီ စိတ္ေတြ ထ႐ြလာသည္။ ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းေတြ ျမန္ဆန္လာသည္။ အေၾကာအခ်ဥ္မ်ား ေတာင့္တင္း လာသည္။ ေစာက္ ပတ္ေလးထဲမွလည္း ႐ြစိ႐ြစိျဖစ္လာသည္။ သူမအလိုလို ေပါင္ေလးဟကာေထာင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္း ေဖာင္းေလးကို လက္ဖဝါး ႏွင့္ ပြတ္သပ္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ က်န္လက္တစ္ဖက္ကလည္း အိေထြးပုံက်ေနေသာ ႏို႔အုံကို ညႇစ္ ဆုတ္ပြတ္သပ္ကိုင္မိေနသည္။
သူမ တခဏ အသိျပန္ဝင္လာသည္။ အသိစိတ္က ျဖစ္ေပၚေနေသာ ဆႏၵမ်ားကို ျငင္းဆန္ သည္။ သို႔ေသာ္ သူမ၏ လက္မ်ားသည္ ႏို႔အုံႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္မွ ခြာလို႔မရေတာ့ေပ။ လက္ခလယ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေစာက္စိေလးကို ပြတ္တိုက္ထိေနရျခင္း၊ ႏို႔အုံေလးကို ပြတ္သပ္ ေနရျခင္းမွာ အရသာထူးမ်ား ျဖစ္ေပၚေနသည့္အတြက္ ထိုအရသာကို လိုခ်င္စြာ ခံစားေနရသည္။ သိပ္မၾကာပါ သူမ၏ေစာက္ပတ္ ေလးမွ အရည္ေခ်ာဆီေလးမ်ား ပြက္ကနဲ ထြက္က်လာသည္။ သူမသည္ မာစတာႀကီး၏ လီးေခ်ာင္းႀကီး မိမိ၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လိုးေဆာင့္ေနသည္ဟု ေတြးေနမိသည့္အတိုင္း မိမိ၏ လက္ ခလယ္လက္ေခ်ာင္းမွာလည္း ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးထဲ သို႔ ဝင္ထြက္ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ သူမ၏ ေက်ာျပင္ကို အေပါက္မွ လက္ႏႈိက္လာသည္။
” ေအးသီ….ေအးသီ….” ေအးသီ ထမိန္ကိုျပန္ဖုံးကာ ဖ်ာကိုဆြဲလိုက္သည္။ အေပါက္ဝ၌ ကိုထြန္းေက်ာ္ကို ေတြ႕သည္။ ” ေအး သီ….” ” ကိုထြန္းေက်ာ္….ရွင္…ယာထဲက ေစာင့္ေန….ကြၽန္မ ေနာက္ေဖးေပါက္က ဆင္းလာခဲ့မယ္….” ထိုသို႔ေသာ ေအးသီ၏ စကားေၾကာင့္ ထြန္းေက်ာ္ ေပ်ာ္သြားသည္။ ယာထဲသို႔ ျပန္ေျပးသည္။ လေရာင္သည္ ထြန္းပ စြာ ျဖာက်ေနသည္။ ထြန္းေက်ာ္ နဘူး ၿခဳံအကြယ္၌ ေအးသီလာရာသို႔ လွမ္းေမွ်ာ္ေနမိသည္။ ေအးသီဆီက ဤညတြင္ ခ်စ္ခြင့္ ကိုေတာင္းရမည္။ ေအးသီကို သူဆက္ၿပီး မ ေနႏိုင္ေတာ့သည့္အေၾကာင္းကို ေျပာရမည္။ ေအးသီ၏ လွပက်စ္လစ္ေသာ ခႏၶာ ကိုယ္ေလးကို ေပြ႕ဖက္ထားမည္။ ထြန္းေက်ာ္သည္ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ေနရသည္။ ေအးသီက ဤေန႔ညမွ ထူးဆန္းစြာ သူ႔ကို အျပင္၌ ေတြ႕ရန္ခ်ိန္းဆိုသည္။ ယခင္ညမ်ားက ၾကမ္းေပါက္မွပင္ လက္ေလးကိုသာ ကိုင္တြယ္ခြင့္ရသည္။
ယေန႔ညေတာ့ ေအးသီသည္ မိမိ၏ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေရာက္ရေပေတာ့မည္။ နဘူးခုန္တန္းလ်ားေလးေပၚ လေရာင္သည္ ျဖာက်ေနသည္။ ထြန္းေက်ာ္ၾကည့္ေနရာမွ ေအးသီ အေျပးတစ္ပိုင္းေလး သူ႔ဆီသို႔ ေရာက္လာသည္။ ထြန္းေက်ာ္ ေဘးနားမွာ ဝင္ထိုင္သည္။ လေရာင္က ေအးျမလင္းစိုေနသည္။ ေအးသီက ထြန္းေက်ာ္ကို အဓိပၸာယ္ ပါေသာ မ်က္လုံးအၾကည့္ျဖင့္ ႐ႊန္း႐ႊန္းေဝေအာင္ ၾကည့္သည္။ ထြန္းေက်ာ္ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ပခုံးေလးယိုင္ကာ ထြန္းေက်ာ္ကို ဖက္ထား ၿပီး ” ကိုထြန္းေက်ာ္….ရွင္ ကြၽန္မကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဟင္….” ” ေမးမွ ေမးရက္ေလ ေအးသီရယ္….နင့္ကို ငါ့ရဲ႕အေသြးအသား ေတြထဲက ခ်စ္တာပါ….” ” ခစ္…ခစ္…တကယ္လား….” ေအးသီ ရယ္သည္။ ထြန္းေက်ာ္က ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္ျဖစ္ကာ ေအးသီ ကို တင္းက်ပ္စြာ ေပြ႕ထားသည္။ ” ကိုထြန္းေက်ာ္….” ” ဘာလဲ….ေအးသီ…” ” ကိုထြန္းေက်ာ္ ေပါင္ေပၚမွာ ထိုင္မယ္ေနာ္….” ထြန္းေက်ာ္ ရင္ေတြတဆတ္ဆတ္ ခုန္သြားသည္။ အိပ္မက္မက္ေနသူအလား ထင္မွတ္မိသည္။
” အင္း…ထိုင္….ထိုင္ေလ….ေအးသီ….” ေအးသီက ကိုယ္ေလးေ႐ြ႕ကာ ထြန္းေက်ာ္ေပါင္ေပၚသို႔ ထိုင္ခ်သည္။ တင္သားအိအိႀကီး မ်ားက ထြန္းေက်ာ္ေပါင္ေပၚ အိစက္ကာ ထိေန၏။ ထြန္းေက်ာ္၏ လီးေခ်ာင္းကို တင္သားမ်ားက ဖိကပ္ထားသည္။ ထြန္းေက်ာ္ ေအးသီကို တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထား၏။ သူ၏လီးသည္လည္း အိေထြးေသာ တင္သား၏ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ မာထန္လာ ေတာ့သည္။ ေအးသီသည္ သူမ၏ တင္သားကို လီးမာမာႀကီး တင္းကနဲ တင္းကနဲ တိုးထိကပ္ေနသည္ကို သိလိုက္သည္။ ေအးသီ မသိမသာေလး တင္ ပါးသားျဖင့္ လီးေခ်ာင္းကို ဖိႏွဲ႔ေပးလိုက္သည္။ ထြန္းေက်ာ္၏ လက္ေတြကို သူမ၏ ႏို႔အုံေပၚတင္ေပးလိုက္ သည္။ ထြန္းေက်ာ္ သည္ သူ၏လက္အား ေအးသီက ႏို႔အုံေပၚတင္ေပးလိုက္ေသာအခါ စိတ္ထဲ၌ ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားျဖစ္သြား သည္။ ယေန႔ ေအးသီသည္ ဘယ္လိုေၾကာင့္ သူ႔ကိုဤမွ်အထိ အခြင့္အေရးေပးေနသည္ကို စဥ္းစားလို႔မရျဖစ္ေနသည္။ အမွန္ေတာ့ ေအးသီသည္ ကာမဆႏၵမ်ား ထႂကြေသာင္းက်န္းေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ထြန္းေက်ာ္အား သနားသည္။ သူမ ခ်စ္သာ သူႏွင့္ ကာမခရီးကို သြားခ်င္လာမိသည္။ သို႔ေသာ္ ထြန္းေက်ာ္သည္ ႐ိုးအလွသည္။ ဒါေၾကာင့္ပင္ သူမကစ၍ လမ္းခင္းေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ ထြန္းေက်ာ္က ႏို႔အုံႏွစ္လုံးကို မဆုပ္ရဲဆုပ္ရဲျဖင့္ ကိုင္ဆုပ္ရင္း ” ေအးသီ….အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ….ေအးသီကို လက္ထပ္ ယူပါ့မယ္….ဒီေန႔ ကိုေလ…ေအး…ေအးသီကို….” ထြန္းေက်ာ္ အသံေတြတုန္ရီေနသည္။ ႏို႔အုံေလးကို ဖိဆုပ္ေခ်ပြတ္ေနသည္။
ေအး သီက ဖင္ႏွစ္ျခမ္းၾကားသို႔ လီး ေခ်ာင္းႀကီးကို ဖိႏွဲ႔ကာ တြန္းေပးရင္း ” ကိုထြန္းေက်ာ္….ဆႏၵရွိသလို….လုပ္ေလ….ေအးသီ ခြင့္ျပဳပါ တယ္….” ထိုသို႔ ေအးသီ၏ စကားၾကားရေသာအခါ ထြန္းေက်ာ္မွာ ထီေပါက္သည္ထက္ ဝမ္းသာသြားကာ ” တကယ္ေနာ္….ေအး သီ….” ” အင္းပါဆိုေန….” ထြန္းေက်ာ္ ေအးသီ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို အားရပါးရ ကိုင္ဆုပ္ေခ်သည္။ ” အိုး….အဲဒီလို အရမ္းညႇစ္ရ လား….ဒီမွာ နာတာေပါ့….” ” အာ….ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေအးသီ….ကိုယ္ စိတ္ေလာလို႔ပါ….” ေအးသီက ၿပဳံးလိုက္သည္။ ” ေအးသီ….ဒီမွာ လွဲအိပ္ေနာ္….” ေအးသီ ခုံတန္းလ်ားေပၚ လွဲအိပ္လိုက္သည္။ ေျခေထာက္မွာ ခပ္ဆင္းဆင္းေနသည္။ ထြန္းေက်ာ္က ေအးသီပါးေလး ကို နမ္းသည္။ ” ေအးသီ….ကိုယ္ လုပ္မယ္ေနာ္….” ” အင္း….” ေအးသီ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ထားသည္။ လက္မ်ားက သူမ၏ ကိုယ္ေပၚမိုးေနေသာ ထြန္းေက်ာ္၏ ပုခုံးကို ကိုင္ထား သည္။ ပက္လက္ေလးလွန္ထားသျဖင့္ မို႔ေမာက္ေကာ့ ထြက္ေနေသာ ရင္သားအစုံက ႂကြတက္ေနသည္။ ထြန္းေက်ာ္ တံေတြး မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ ေအးသီ၏ ႏွိပ္ၾကယ္သီးကို ျဖဳတ္ကာ အၤ က် ီခြၽတ္လိုက္သည္။ ေအာက္ခံရွင္မီးအက်ၤ ီေလးမွာ ႀကီးမားေသာ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို အသားမ်ားမျမင္ရသည့္တိုင္ေအာင္ ဖုံးကြယ္ ဝွက္ထားသျဖင့္ ရွင္မီးအက်ၤ ီေလးကိုပါ ျမန္ဆန္စြာ ခြၽတ္လိုက္သည္။
ေအးသီသည္ ယခုအခ်ိန္ မိမိ၏ခ်စ္သူႏွင့္ အလိုးခံရေတာ့ မည္ကို သိသျဖင့္ ရင္အစုံမွာ လႈိင္းထေနသည္။ မဆြမီကပင္ ႂကြေန ၿပီျဖစ္ေသာ သူမ၏ စိတ္အစဥ္သည္ လႈိက္ဖိုေမာေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ထြန္းေက်ာ္က ရႉးရႉးရွားရွားျဖင့္ ေအးသီ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးျဖဴျဖဴ ေလးကို ကိုင္ဆုပ္ညႇစ္၏။ တစ္ခါမွ ႏို႔အုံဆိုေသာ အသားကို ကိုင္ဆုပ္ဖူးျခင္းမရွိေသာ ထြန္းေက်ာ္အဖို႔ နတ္ျပည္၏ စည္းစိမ္ကို ခံစားေနရသလို ထင္မိသည္။ ေအးသီကလည္း ေအာက္မွေန၍ ထြန္းေက်ာ္၏ အက်ၤ ီအျဖဴေရာင္ကို ခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။ ညိဳ ထြားေသာ ရင္အုံအစုံကို ေအးသီက လက္ျဖင့္ပြတ္သပ္ေပးသည္။ ထြန္းေက်ာ္၏ ပုဆိုးေအာက္၌ လီးေခ်ာင္းမွာ တထန္ထန္ ပုတ္သင္ညိဳေခါင္းညိမ့္ေနသလို ျဖစ္ေနသည္။ မိန္းမမ်ားႏွင့္ အထိအေတြ႕ ကို ယခုအခ်ိန္မွာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္သျဖင့္ ထြန္းေက်ာ္မွာ အေပ်ာ္ဆုံးျဖစ္ကာ ၾကည္ႏူးေနေလသည္။ ေအးသီက ခါးေလးေကာ့ ကာ ထမိန္ကို ေအာက္သို႔ ေလ်ာ့ခ်ေပး လိုက္သည္တြင္ ေစာက္ဖုတ္ျဖဴျဖဴ မို႔မို႔ေလးမွာ အထင္းသား ဝင့္ႂကြားစြာထြက္ေပၚလာ သည္။ ထြန္းေက်ာ္ ဆက္လက္၍ အခ်ိန္ မဆြဲေတာ့ ေတြ႕ေနရေသာ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေလးကို လက္ျဖင့္ပြတ္ကိုင္ၾကည့္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ ခြၽဲတြဲတြဲ စိုစိစိျဖစ္ ေနသည္။ ေပါင္တံေလးမ်ားမွာ တုပ္ေျဖာင့္စင္းေနသည္။
ထြန္းေက်ာ္ သူ၏ လုံခ်ည္ကို ေခါင္းမွ ေက်ာ္ခြၽတ္လိုက္သည္။ ထိုအခါ လီးမဲမဲႀကီးမွာ ဟိုရမ္းဒီရမ္ းျဖင့္ မတ္ေထာင္ေန သည္ကို ေအးသီ ေတြ႕ရသည္။ ေအးသီ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ လီး၏အနံ႔ေၾကာင့္ ႀကဳံ႕ကနဲျဖစ္ကာ ေစာက္စိေလးမွာ ခပ္ထန္ ထန္မာလာသည္။ ထြန္းေက်ာ္သည္ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္သလို ေစာက္ပတ္အကြဲေလးထဲသို႔ လီးေခ်ာင္းကို ဒလစပ္ထိုးထိုးေဆာင့္ ေတာ့သည္။ လီးသည္ ေစာက္ဖုတ္အေပါက္ထဲသို႔ မဝင္ဘဲ ေစာက္စိကို ဖိထိုးလိုက္ ေစာက္ဖုတ္နံရံ အကြဲႏႈတ္ခမ္းကို ေခ်ာ္ထိုး လိုက္ျဖစ္ေနသည္။ ေအးသီ က တရမ္းရမ္းျဖစ္ေနေသာ ထြန္းေက်ာ္၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ဖင္ကိုေကာ့ေျမႇာက္ ကာ လီးကိုဇက္ခ်ိဳးႏွိမ့္ၿပီး ေစာက္ ေခါင္းေပါက္ေလးသို႔ ေတ့ေပးလိုက္သည္။ ” အဲဒါမွ အေပါက္ရွင့္….တကထဲ….မေျပာခ်င္ဘူး….” ဟု ညဴစူစူေလးႏြဲ႕ကာ ေျပာ လိုက္သည္။ ထြန္းေက်ာ္က တဟဲဟဲရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖင့္ ဖင္ႀကီးကို ခ်ိဳင့္ဝင္ေအာင္ ေကာ့ေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။ လီးေခ်ာင္းသည္ ဦးတည္ခ်က္ရသြားသည္ႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားမ်ားႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ ခမ္းကို အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ ပြတ္ထိုးသြား၏။
” အင့္….အြတ္….” ” အား….ေအးသီ ရယ္….” ” အား….ကိုထြန္းေက်ာ္ အဲသလိုႀကီးပဲ မေဆာင့္နဲ႔ေလ….ကြၽန္မ နာတယ္….” နာတယ္ဟု ေအးသီက ရႈံ႕မဲ့၍ေျပာေသာအခါ ထြန္းေက်ာ္မွာ ပ်ာပ်ာသလဲျဖင့္ ” ဒါဆို ဘယ္လိုလဲ….ဒီလို ေျဖးေျဖးခ်င္းလား….” လီး ကို ေျဖးေျဖးျခင္း သြင္းထည့္ၿပီး ေျပာေသာအခါ ေအးသီက ရွက္ရိပ္ေလးျဖင့္ ေခါင္းေလးညိမ့္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသား ႏုႏု ရဲရဲေလးမ်ားက လီးေခ်ာင္းကို ဆြဲအႏုတ္တြင္ ညႇစ္ညႇစ္ဆုပ္ေပးထားၾကသျဖင့္ ထြန္းေက်ာ္မွာ ကမာၻျခားတစ္ ခုသို႔ လြင့္ေမ်ာေန သလို ခံစားေနရသည္။ တေျဖးေျဖး ထြန္းေက်ာ္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္ဆန္လာသည္။ ” ႁပြတ္….ျဗစ္…ဘြတ္….” ” အင့္….အ… အီး….” ေအးသီသည္ တင္းပါးကို ႂကြ၍ ပင့္ေဆာင့္ေကာ့ေပး၏။ ထြန္းေက်ာ္က လီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲအထိ အဆုံးထိဝင္ ေအာင္ ပစ္ပစ္ေဆာင့္၏။ ထိုသို႔ ထြန္းေက်ာ္ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေဆာင့္လိုးျခင္းသည္ပင္ ေအးသီအတြက္ အင့္ကနဲ အင့္က နဲ ခံလို႔ ေကာင္းေနရသည္။
ေျခေထာက္ကိုဆင္းကာ အေၾကာကို ေတာင့္ထားသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ လီးကို ညႇပ္စုပ္ထား သလိုျဖစ္ကာ ေအးသီမွာလည္း ၿပီးခ်င္လာသည္။ ေစာက္စိကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တိုက္ပြတ္သြားေလတိုင္း က်င္ကနဲ ဖ်င္းကနဲ ျဖစ္ကာ ဖင္ႀကီး ကို အစြမ္းကုန္ ေကာ့တင္ေပးလာသည္။ ထြန္းေက်ာ္မွာ တံေတာင္ျဖင့္ေထာက္ကာ ေလွႀကီးထိုးလိုးစဥ္ႏွင့္ပင္ အခ်က္ (၄၀)ခန႔္ မနားတမ္း ေဆာင့္သြင္းလိုက္ရေသာအခါ လီးေခ်ာင္းထဲမွ သုတ္ရည္ပူပူေႏြးေႏြးမ်ားသည္ ေစာက္ဖုတ္ေလး ထဲသို႔ ျပည့္လွ်ံသြား ေအာင္ ပန္းထုတ္လိုက္သည္။ ေအးသီ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲမွလည္း အရည္မ်ားထြက္အံလာကာ ႏွစ္ ေယာက္လုံး ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ၿပီးသြားေတာ့သည္။ ထြန္းေက်ာ္သည္ ေအးသီ၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ ေမွာက္ရက္သားက်သြား ေလေတာ့သည္။ ေအး သီသည္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ႀကီး အိပ္ေပ်ာ္သြားရေတာ့သည္။
ဂ်ပန္မာစတာႀကီးသည္ ငဘအား ခ်ီးက်ဴးကာ ဝမ္းသာအားရျဖင့္ ” ငဘ မင္းသိပ္ေတာ္တယ္….ဒီေန႔ကစၿပီး မင္းကို ငါရာထူးတစ္ခု ေပးမယ္….” ထိုသို႔ေျပာသံၾကားရေသာအခါ ငဘမွာ ဝမ္းသာအားရျဖင့္ ” ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ မာစတာႀကီးရာ….ဟိုက္…မာစ တာႀကီးအတြက္ ငဘက အရာရာအသင့္ပါ….” ” ေအး…ေအး…ဟား….ဟား….ငဘရ ေအးသီရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ေလးက လိုးလို႔ ေကာင္းလိုက္တာကြာ…မင္းတို႔ ျမန္မာ မေတြက ေစာက္ဖုတ္ အရမ္းေကာင္းတယ္….” ” ဟီး…ဟီး….သိပ္ေကာင္းတယ္….” အမွန္ေတာ့ ငဘသည္ ေအးသီကို အရင္ဦးဆုံး ပါကင္ဖြင့္လိုက္သူျဖစ္သည္။ ငဘၿပီးမွ မာစတာႀကီးက ေအးသီကို လိုးရျခင္း ျဖစ္သည္။ ငဘအရင္ ေအးသီကို လိုးသည္ကို မာစတာႀကီးက မသိေခ်။ ထန္းေတာထဲတြင္ ဂ်ပန္မာစတာႀကီးႏွင့္ ငဘမွာ အေပးအယူမွ်ကာ ေအာင္ပြဲခံေနၾကသည္။ မ်ိဳးစစ္တစ္ေယာက္ ဒဏ္ရာမ်ား ေပ်ာက္ကင္းေသာအခါ ႐ြာကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္ ေလွျဖင့္ ငါးဖမ္းရန္ ထြက္လာခဲ့ သည္။ မ်ိဳးစစ္ေလွကို အသာေလွာ္ခတ္ကာ ပိုက္ခ်လိုက္သည္။
လမုေတာကမ္းဘက္သို႔ ေလွကို ဦးတည္လိုက္သည္။ ေနာက္ တစ္ညလုံး ပိုက္၌မိေသာ ငါးမ်ားကို ျဖဳတ္ရမည္ျဖစ္သျဖင့္ လမုေတာစပ္၌ ဗ်ိဳင္းေထာင္ေခ်ာက္သုံးခု ကို ခ်လိုက္သည္။ ဗ်ိဳင္း ေထာက္ေခ်ာက္ဆိုေသာ္လည္း ေရၾကက္ႏွင့္ အျခားငွက္မ်ားလည္း မိႏိုင္သည္။ ေနသည္ ပင္လယ္ေအာက္ သို႔ တေျဖးေျဖး ငုတ္လွ်ိဳးသြားသည္။ လေရာင္သည္ ထင္းထင္းေလး ထြက္ေပၚလာသည္။ ကိုင္းေတာမ်ားကို ေလက တသုန္သုန္ေဝွ႔ တိုက္ သည္။ ေလႏွင့္အတူ သီခ်င္းသံကို နားေထာင္မိသည္။ ” ေမ…..မွာ…အားငယ္ခ်စ္အားပို….ညဴစူလို႔ စိမ္း…..စိမ္းရက္တဲ့ ေမာင္ရယ္…..ယိမ္းႏြဲ႕ကာ တပင္ကိုကူး…..ေမာင္မဲ့ ေသာ သစၥာဆူး…..ဆူး…..ေမ့ရင္ကို လာလာ ဆူး….ဆူး….” သာယာေသာ သီခ်င္းသံကို လြင့္ပ်ံ႕စြာၾကားရေသာအခါ မ်ိဳးစစ္ အံ့ၾသသြားမိသည္။
ဤလမုေတာထဲ၌ ေတြ႕ရ၊ ၾကားရ ခဲေသာ အသံျဖစ္သည္။ အသံလာရာသို႔ ကိုင္းေတာမ်ားၾကားမွ မ်ိဳးစစ္ ေျခသံလုံစြာ လွမ္းလာခဲ့သည္။ တဲအိမ္ေလးမွ မီးခြက္ မီးအေရာင္ကို ေတြ႕ရသည္။ တဲ အိမ္ေလးနားသို႔ တိုးေလွ်ာက္သြားသည္။ ” ဝုတ္….ဝုတ္…..ဝုတ္…..” ” အား…..” ” ဟဲ့….ရန္လုံ….ဟဲ့ ဟဲ့ ရန္လုံ မကိုက္ရ ဘူး….အို….အို႔ အို႔….လာလာ ရန္လုံ….” ရန္လုံဆိုေသာ ေခြးႀကီးမွာ ဘယ္က ဘယ္လိုေရာက္လာမွန္းမသိဘဲ တဲအနီးသို႔ကပ္လာ ေသာ မ်ိဳးစစ္ကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ ႏိုင္ႀကီး ကိုက္လိုက္သည္။ မထင္မွတ္ပဲ ဝင္လာေသာ ေခြးႀကီးကို မ်ိဳးစစ္ျပန္၍ မခုခံႏိုင္ေတာ့ မ်ိဳးစစ္ ေျခသလုံးမွ ရန္လုံ၏ အစြယ္ရာေၾကာင့္ ေသြးမ်ားစိမ့္ယိုက်လာသည္။
” ရွင္….ဘာျဖစ္သြားလဲ….ဟင္….ဟင္….ေသြးေတြ အမ်ားႀကီးပါလားဟင္….” အသံရွင္မိန္းမပ်ိဳသည္ မ်ိဳးစစ္အနီးသို႔ေရာက္လာၿပီး မ်ိဳးစစ္ကိုေမးသည္။ မ်ိဳးစစ္ ေခါင္းေမာ့၍ မိန္းမပ်ိဳကို ၾကည့္မိ သည္။ မိန္းမပ်ိဳမွာ လွပသည္။ ညိဳေသာညက္ေသာ အသားအေရရွိၿပီး ရင္အစုံတင္ပါး ခါးတို႔ႏွင့္ အရပ္အေမာင္းမွာ အခ်ိဳးအ စားက်နစြာ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ တင့္တယ္လွပလွသည္။ ” က်ဳပ္က တံငါသည္ပါ….ဒီေတာမွာ ဗ်ိဳင္းေထာင္မလို႔ မင္းက ဘယ္ကဘယ္လို အရင္က ဒီမွာမေတြ႕ဖူးပါဘူး…..” မိန္းမပ်ိဳသည္ မ်ိဳး စစ္ကို ေသခ်ာၾကည့္ကာ ” အရင္က ဒီမွာမရွိဘူး…..ကြၽန္မမွာ အခုအလုပ္ကိစၥနည္းနည္းရွိလို႔ ဒီမွာတစ္ပတ္တိတိေနရမွာ….” ” ဒါ ဆို….မင္း….ေသြးရဲ႕အေၾကာင္းကို သိလား….” ” ရွင္….ေအာ္….ေသြးရဲ႕အေၾကာင္းကို သိပါတယ္….” ” ဒါဆို မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေတြ အေၾကာင္း သိလား….” ” သိပ္သိတာေပါ့….မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေတြက ေသြးရဲၾကတယ္….” ထိုသို႔ မိန္းမပ်ိဳ၏ ျပန္ေျပာမႈေၾကာင့္ မ်ိဳး စစ္မွာ အံ့ၾသစြာ ” ဒါဆို….မင္းက ေသြးေသာက္ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ေပါ့….ဟုတ္လား…..” အမွန္ ေသြးအေၾကာင္းကို စကားဝွက္ ျဖင့္ မ်ိဳးစစ္က ေမးျခင္းျဖစ္သည္။ မိန္းမပ်ိဳသည္ ေသြးေသာက္ရဲေဘာ္ အဖြဲ႕ဝင္ ျဖစ္သည္။
” ဟုတ္တယ္….သခင္ဘၫြန႔္တို႔ ဒီမွာ လာလိမ့္မယ္….ကြၽန္မ တစ္ပတ္ေလာက္ ႀကိဳေစာင့္ေနတာ….ကဲလာပါ….ရွင့္ ဒဏ္ရာ ေသြးအရမ္းထြက္ေနတယ္….ကြၽန္မ ေဆး ထည့္ေပးမယ္….လာေလ….တဲထဲကို….အို…ေမ့လို႔ ကြၽန္မတြဲေခၚေပးမယ္ …..” မ်ိဳးစစ္ကို တြဲ၍ မိန္းမပ်ိဳက တဲဆီသို႔ေခၚလာသည္။ မ်ိဳးစစ္၏ ေျခသလုံးမွ ဒဏ္ရာကို ေဆးထည့္ေပးရင္း ” ရွင္ကေရာ ဘယ္သခင္လက္ေအာက္ကလဲ…..နာမည္ကေရာ ဘယ္လိုေခၚ သလဲ…..” ” က်ဳပ္နာမည္ မ်ိဳးစစ္ ပါ….သခင္လွေဆာင္ရဲ႕ အထူးေပ်ာက္က်ား စနည္းနာအဖြဲ႕ကပါ….” ” ေအာ္….မ်ိဳးစစ္တဲ့ လား….ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္…..” ” ကြၽန္မနာမည္က နန္းမူတဲ့….ကြၽန္မတို႔က ေစာ္ဘြားမ်ိဳး႐ိုး….” ” ေအာ္….ေစာ္ဘြားမ်ိဳးရဲ႕ နန္းမူ ကိုး….” သူမ မ်ိဳးစစ္ကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္သည္။ မ်ိဳးစစ္ႏွင့္ မ်က္လုံးျခင္းဆုံသည္။ ” ရွင္ ဒီမွာ ဘာလာလုပ္တာလဲ….” ” က်ဳပ္ ငါးဖမ္းဖို႔ လာတာမဟုတ္ဘူး….သခင္လွေဆာင္က ဒီမွာခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ သူ႔ကိုေစာင့္ေနဖို႔ လႊတ္လိုက္တာ…..” ” အို…..ဒါဆို ေကာင္းတာေပါ့….ကြၽန္မလည္း ဒီတဲထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ရွင္ပါရွိေတာ့ အေဖာ္ရတာေပါ့….” နန္းမူက အိမ္ေနာက္ဘက္သို႔ဝင္ကာ ေရေႏြးပန္းကန္ကို ခ်ေပးသည္။
ထန္းလ်က္မ်ားကို ပန္းကန္ျပားျဖင့္ ထည့္လာ ၏။ ” ရွင္ ေရေႏြးနဲ႔ ထန္းလ်က္ေလး စားလိုက္ ဦးေလ….” ” ေက်းဇူးပဲ နန္းမူ….” ” ဒါနဲ႔…အိပ္ယာက တစ္ခုထဲရွိတယ္….” ” ရပါတယ္….က်ဳပ္ျဖစ္သလို အိပ္ပါ့မယ္….က်ဳပ္ ပိုက္ေထာင္ထားေသးတယ္…..အဲ့ဒါတစ္ညလုံး အိပ္လို႔မရဘူး…. နန္းမူ အိပ္ပါ….က်ဳပ္ေစာင့္ေပးမယ္….” နန္းမူက ၿပဳံးသည္။ ပါးခ်ိဳင့္ေလး ျပားခြက္ဝင္သြားသည္။ ရင္သားအစုံမွာ ေရွ႕သို႔ျပဴးေကာ့ေမာက္ထြက္ေနသည္။ က်ဳံ႕ ထိုင္ထားေသာေၾကာင့္ ေပါင္တန္ ဆင္းဆင္းႏွင့္ တင္သားမ်ားကို တင္းရင္းစြာ ေတြ႕ရသည္။ နန္းမူက ထသြားသည္။ ” နန္းမူ မအိပ္ခ်င္ဘူး….ဒီလိုလုပ္ ရွင္နဲ႔ လိုက္ခဲ့ မယ္ေလ….” မ်ိဳးစစ္ကို ႐ႊန္းေဝစြာၾကည့္၍ ေျပာ၏။ မ်ိဳးစစ္ ရင္ေတြခုန္သြားရသည္။ ” ေကာင္းၿပီေလ….လိုက္ခဲ့ေပါ့….” မ်ိဳးစစ္ ေလွႀကိဳးကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ နန္းမူက ေလွဦး၌ ထိုင္၏။ ပိုက္၌ မိေနေသာ ငါးမ်ားကို လိုက္၍ျဖဳတ္သည္။ အျပန္တြင္ ေလွဝမ္း ထဲ၌ ငါးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရလိုက္သည္။ မ်ိဳးစစ္က လြယ္အိတ္ထဲမွ ခ်က္အရက္ပုလင္းကို ေမာ့ေသာက္သည္။
” ရွင္….အရက္ေသာက္တတ္တယ္ေနာ္….” ” အင္း….က်ဳပ္က က်န္းမာေရးအတြက္ေလာက္ပါ….” ေလွဝမ္းထဲ၌ ငါးမ်ားကို ပလိုင္းႀကီးထဲတြင္ထည့္ကာ မ်ိဳးစစ္တို႔ ယာတဲေလးဆီသို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ ယာတဲ၌ မီးအိမ္အ လင္းေရာင္သည္ လင္းတလက္လက္ လွပေနသလို နန္းမူမွာ တမ်ိဳးတဖုံလွပေနသည္။ ” ရွင္….ငါးကင္စားမလား….ကြၽန္မ ကင္ေပးမယ္ေလ….အရက္နဲ႔ ျမည္းေပါ့….” ” ဟာ….ဟုတ္တာေပါ့….တကယ္ပဲ….ေကာင္းတယ္…..” နန္းမူက မ်ိဳးစစ္ကို မ်က္ေစာင္းေလးလွပစြာ ထိုးကာ ပလိုင္းထဲမွ ကက္ ကတစ္ငါးတစ္ေကာင္ကိုယူ၍ မီးဖိုဖို၍ ကင္ ေလေတာ့သည္။ ခဏၾကာေသာအခါ ေမြးပ်ံ႕ေသာ ငါးကင္အနံ႔ကို မ်ိဳးစစ္ ရႉရႈိက္ မိသည္။ နန္းမူက ပန္းကန္ျပားတစ္ခ်ပ္ႏွင့္ ဖန္ခြက္မ်ားကို ယူလာေပးသည္။ ” ကဲ….စားရင္း ေသာက္ေပေတာ့….” ” ေက်းဇူးပဲ နန္းမူ….” နန္းမူကို စိုက္ၾကည့္ရင္း မ်ိဳးစစ္ ေျပာလိုက္သည္။ နန္းမူက ၿပဳံးကာ သူ႔ကို စူးစူးရဲရဲ ျပန္စိုက္ၾကည့္သည္။
ငါးကင္ကို ဖဲ့ စားရင္း ” ရွင္ ျမည္းၾကည့္ေလ….ေကာင္းသြားမွာ….” မ်ိဳးစစ္က ဖန္ခြက္ထဲ ခ်က္အရက္ကို ထည့္ၿပီး ေမာ့ေသာက္ကာ ငါးကင္ကို တဖဲ့ကိုက္ဝါးရင္း ” အား….ခ်ိဳလိုက္တာ….ေကာင္းတယ္….နန္းမူ….အရမ္းေကာင္းတာပဲ….” ” ကဲပါ…သိပ္ေျမႇာက္မေနနဲ႔ ဦး….ေနာက္ထပ္ သြားကင္လိုက္ဦးမယ္….” ထိုသို႔ ခ်စ္စဖြယ္ျပန္ေျပာကာ ထသြားေသာ နန္းမူကို ရင္တမမျဖင့္ မ်ိဳးစစ္ၾကည့္ကာ သက္ပ်င္းခ်လိုက္သည္။ တင္သားမ်ား အနိမ့္အျမင့္ တုန္ခါသြားေသာ နန္းမူ၏ ေနာက္ပိုင္းအလွမွာ မ်ိဳးစစ္အတြက္ ျပစ္မွားခ်င္စရာ ျဖစ္ေနသည္။ မ်ိဳးစစ္ စိတ္ကို တျခားလႊဲပစ္လိုက္သည္။ ထႂကြလာေသာ စိတ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္လိုက္ၿပီး အရက္ကို ဖိေသာက္သည္။ ငါးကင္ကို စားေကာင္း ေကာင္းႏွင့္ စားလိုက္ရာ ေခါင္းပိုင္းႏွင့္ အ႐ိုးသာ က်န္ေတာ့သည့္အခ်ိန္တြင္ နန္းမူက ေနာက္ထပ္ ငါးကင္ တစ္ေကာင္ကို ကင္ေပးျပန္သည္။ မ်ိဳးစစ္သည္ ခ်က္အရက္အရွိန္ေၾကာင့္ ရီေဝလာသည္။ နန္းမူကို အၾကာႀကီး စူးရဲစြာ စိုက္ၾကည့္သည္။ နန္းမူက ရဲတင္းစြာ ျပန္ၾကည့္၏။ ” နန္းမူလည္း စားေလ….” ” အင္း….စားမွာေပါ့….” ဟူ၍ ေျပာကာ ငါးကင္ ကို ဖဲ့စားသည္။ ၿပီးေနာက္ အရက္ပုလင္းကို ကိုင္ကာ အရက္ငွဲ႔ေပးသည္။
မ်ိဳးစစ္က ေရ ေတာင္မေရာဘဲ နန္းမူ ငွဲ႔ေပးေသာအရက္ ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ နန္းမူက အဆင္သင့္ ငါးကင္ကို ဖဲ့ေပး၏။ မ်ိဳးစစ္တစ္ ေယာက္ စည္းစိမ္ေတြ႕ေနရသည္။ ထို႔အျပင္ ျပင္းရွေသာ ခ်က္အရက္အရွိန္ေၾကာင့္ အေတာ္ကို မူးေနၿပီျဖစ္သည္။ ” က်ဳပ္….မူးလာၿပီ….နန္းမူ….က်ဳပ္ အရမ္းမ်ားသြားၿပီ….” ” ဟင္….ဟုတ္လား….ဒါဆိုလဲ ရွင္ အိပ္ေနလိုက္ေလ….” မ်ိဳးစစ္ တုံးလုံးလွဲကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ နန္းမူက မ်ိဳးစစ္၏ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအဆစ္ကို ေသခ်ာစြာ ထိုင္ၾကည့္ ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မ်ိဳးစစ္၏ ေပါင္ၾကားမွ လီးေခ်ာင္းႀကီးမွာ ထန္ကနဲ ေထာင္မတ္လာသည္ကို နန္းမူ ေတြ႕လိုက္သည္။ နန္းမူ မ်က္လုံးေလး ျပဴးက်ယ္သြားရသည္။ ” ဟြန္း….အိပ္ေနတာေတာင္ ဟိုဟာ က ေထာင္ေနေသးတယ္….” နန္းမူ ထိုသို႔ေျပာကာ ပုဆိုးေအာက္၌ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို မမွိတ္မသုန္ စိုက္ၾကည့္၏။ ၾကည့္ေနရင္း စိတ္ထဲ၌ မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္လာကာ တေငါက္ေငါက္ေထာင္ေနေသာ လီးကိုကိုင္ၾကည့္ခ်င္လာသည္။
” ကိုမ်ိဳးစစ္….ကို မ်ိဳးစစ္….” ဟူ၍ မ်ိဳးစစ္ကို ေသြးတိုးစမ္းကာ ေခၚၾကည့္သည္။ မ်ိဳးစစ္က တုတ္တုတ္မွမလႈပ္ မိန္းမတို႔မည္သည္ ဆိတ္ကြယ္ရာ လူသူရွင္းေသာ တိတ္ဆိတ္ေသာေနရာအခ်ိန္၌ စိတ္သည္ ေဖာက္ျပန္တတ္ၾကသည္မွာ ဓမၼတာပင္ျဖစ္သည္။ နန္းမူ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွား႐ုန္းႂကြလာသည္။ အာေခါင္မ်ား ေျခာက္ေသြ႕ကာ တံေတြးကို တစ္ခ်က္ၿမိဳခ်မိသည္။ နန္းမူ အေတြးကို စဥ္းစားသုံးသပ္ မိ၏။ မိမိသည္ မ်ိဳးစစ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္အတြင္း တက္၍ လုပ္ခဲ့ေသာ္ မႏိုးရင္ေကာင္း၏။ ႏိုးခဲ့ပါက မိန္းမတန္မဲ့ အရွက္ကြဲရေပ လိမ့္မည္။ သူမေခါင္းထဲသို႔ အႀကံတစ္ခု ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။ မ်ိဳးစစ္အား အတင္းလက္ဆြဲကာ ႏႈိးမည္။ ႏိုးလာေသာအခါ အိပ္ေဆးထည့္ထားေသာ အရက္ကို တိုက္မည္။ ထိုအခါက်မွ မိမိအေနျဖင့္ စိတ္ခ်လက္ခ် ဆႏၵကို ေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္လိမ့္မည္။ နန္းမူ သူမ၏ အႀကံအတိုင္းျပဳလုပ္ကာ မ်ိဳးစစ္ကို လႈပ္ႏႈိးသည္။
” ကိုမ်ိဳးစစ္….ကိုမ်ိဳးစစ္….ကိုမ်ိဳးစစ္….” ” ဟင္…ဟင္း….ဘာ လဲ…..ဟင္….” ” ရွင္….မူးေနတာလား….အိပ္ေပ်ာ္သြားတာလား….” အရက္မူးသူတိုင္း မူးသည္ဟု မည္သူမွ်မေျပာ ထို႔အတူ ခိုး သူတိုင္းလည္း ခိုးသည္ဟု ဘယ္ေသာအခါမွ် မေျပာတတ္ ေသာ မူအတိုင္း မ်ိဳးစစ္သည္ ” ဟင္….အင္း….ဟာ….ဘယ့္ႏွယ္….က်ဳပ္ မူးရမွာလဲ….ခဏအိပ္ေပ်ာ္သြားတာပါ….” နန္းမူသည္ အိပ္ေဆးထည့္ထားေသာ အရက္ ခြက္ကိုယူ၍ မ်ိဳးစစ္ထံ ကမ္းေပးလိုက္သည္။ ” ေရာ့….ဒါအကုန္ေသာက္လိုက္ေလ….ဘာျဖစ္လို႔ ခ်န္ထားတာလဲ….” ” အင္း….ေပး….” မ်ိဳးစစ္ တကြတ္ကြတ္ အရက္ကို ေမာ့ခ်သည္။ နန္းမူက ငါးကင္တဖဲ့ကို လွမ္းေပး၏။ မ်ိဳးစစ္က ငါးကင္ကို မ်က္စိ မပြင့္ တပြင့္ျဖင္း ဝါးရင္း ေခါင္းအုံးေပၚသို႔ လွဲလိုက္သည္။ ငါးမိနစ္ခန႔္ၾကာေသာအခါ တခူးခူးျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေပေတာ့သည္။ နန္း မူသည္ စိတ္ခ်ေလာက္သည့္အေနအထားတြင္ သူ၏လုပ္ငန္းကို စေပေတာ့သည္။
ပထမဆုံး မ်ိဳးစစ္၏ လုံခ်ည္ကို ခါးေပၚ အထိ လွန္တင္လိုက္သည္။ ထိုအခါ က်စ္လွစ္ၿပီး ႂကြက္သားမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားေသာ မ်ိဳးစစ္၏ ေပါင္တံညိဳညိဳကို ေတြ႕ရသည္။ ဆီးစပ္အေမႊးမ်ားမွာ ခ်ဳံပုတ္ငယ္တစ္ခုလို ရႈပ္ေထြးသန္မာေနသည္။ ေပ်ာ့ေခြေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးမွာ ဇက္ က်ိဳးက်ေနေသာ ေႁမြ ႀကီးတစ္ေကာင္ႏွယ္ရွိ၏။ နန္းမူ လီးေပ်ာ့ကို လက္ျဖင့္ဆုပ္နယ္ကိုင္ၾကည့္၏။ ေယာက်္ားႀကီးတစ္ ေယာက္၏ လီးကို ပထမဦးဆုံး ကိုင္ရသည့္အခ်ိန္မွာ နန္းမူ ရင္ခုန္ေနရသည္။ တျဖည္းျဖည္း မ်ိဳးစစ္၏ လီးမွာ နန္းမူ၏ လက္ ထဲတြင္ ထန္မာလာၿပီျဖစ္သည္။ နန္း မူ အသည္းယားလာသည္။ လီးႀကီးမွာ န်ဴကလီးယားထိပ္ဖူးႀကီးႏွယ္ တင္းေျပာင္လာ သည္။ ေယာက္်ားတို႔ သဘာဝမွာ အိပ္ေန ေသာ္လည္း လီးမွာ ေတာင္ေနတတ္ၾကသည္။
နန္းမူ မ်ိဳးစစ္ခါးေပၚသို႔ ကားယားခြ လိုက္သည္။ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿဖဲထားသျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္လႊာမွာ ၿပဲဟဟေလး လန္တက္ေနသည္။ နန္းမူ တံေတြးတစ္ခ်က္ ၿမိဳခ်လိုက္ သည္။ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ယားက်ိက်ိျဖစ္လာသည္။ မ်ိဳးစစ္၏ လီးကို ဖင္ဆုံႂကြ၍ လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ဆီသို႔ ေတ့သြင္းလိုက္သည္။ လီးဒစ္ထိပ္ဖူးသည္ တင္ပါးကို တစ္ရစ္ရစ္ ဖိခ်ႏွဲ႔သြင္းလိုက္ ျခင္းေၾကာင့္ ျဗစ္ဆိုသည့္ ျမည္သံႏွင့္အတူ တ ဝတ္တိတိ စိုက္ဝင္သြားသည္။
” အ….ႀကီးလိုက္တဲ့ လီး….” ဤသို႔ နန္းမူသည္ ညည္းတြားလိုက္ၿပီး ေရွ႕သို႔လက္ေထာက္ကာ ကိုယ္ကိုကိုင္း၍ ျဖည္းျဖည္းျခင္း ဖင္ ကို ႏွိမ့္ခ်လိုက္ ျပန္ဆြဲတင္လိုက္ လုပ္၏။ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ လီး၏ ဝင္ထြက္မႈေၾကာင့္ ၿပဲအာသြား၏။ လီးကိုဖိ၍ သြင္းလိုက္ခ်ိန္ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာမွာ တံခါးေလးစိသြားသလို စုကပ္သြားၾကသည္။ လီးတန္က ေစာက္ေခါင္းေပါက္ အေပၚထိပ္၌ မ်က္ရည္စက္ ေလးႏွယ္တင္တြဲကပ္ကာရွိေနေသာ ေစာက္စိေလးကို ထိပြတ္ထိုးသြားသည္။ နန္းမူတစ္ေယာက္ အေၾကာအခ်ဥ္မ်ား တ ဆတ္ဆတ္ လူးလာရသည္။ လီး၏ အထိအေတြ႕သည္ ဤမွ်ေလာက္ မႀကဳံစဖူးေသာ ခံစားမႈအရသာျဖစ္ေန၏။ စိတ္အာ႐ုံ သည္ လြတ္ထြက္သြားသည္။
သူမသည္ ကိုယ္ေလးကိုင္းကာ တင္ပဆုံအား ေနာက္သို႔ပစ္ေဆာင့္ခ်လိုက္ရင္း ေစာက္ပတ္ထဲ မွ ခြၽဲက်ိ ေသာ အရည္ၾကည္ေလးမ်ား ထြက္က်လာသည္။ ထိုေသာအခါမွ ၾကမ္းတမ္းေသာ ခံစားမႈမွာ တျဖည္းျဖည္း ႏူးညံ့သိမ္ ေမြ႕လာ ေတာ့သည္။ ” ဟင္း….အင္း….” ” ႁပြတ္…ျဗစ္…ပလြတ္…ဘြတ္…ႁပြတ္….ပလြတ္…ဘြတ္….ျဗစ္….ႁပြတ္….” ” အား….ဟင္း….” နန္းမူသည္ ေဆာင့္ခ်မႈမွာ တျဖည္းျဖည္း ျမန္ဆန္လာသည္။ တင္ပဆုံကို ႏွဲ႔လိုက္ ေဆာင့္ခ်လိုက္ျဖင့္ နန္းမူမွာ လီးဝင္ လီးထြက္သြား တိုင္း တဟင္းဟင္းျဖစ္ကာ အသက္ရႈႏႈန္းမ်ား ျမန္ဆန္လာသည္။ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ထူးျခားဆန္းျပား ေသာ အရသာထူးတစ္ရပ္ မွာ ဆက္တိုက္ျဖစ္ေပၚေနသည္။ တင္ပါးဆုံကားကားႀကီးမွာ ဖိေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္း အိတုန္ခါသြား ၾကသည္။ မ်ိဳးစစ္မွာ ဆန႔္ဆန႔္ ႀကီးပင္ တခူးခူးျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနရွာသည္။ နန္းမူသည္ ကိုယ္ကိုကိုင္း၍ မ်ိဳးစစ္၏ ရင္ဘတ္ေပၚ သို႔ ပါးအပ္လိုက္သည္။
သူမ၏ ႏို႔ႏွစ္ လုံးသည္ ဖိကပ္ျပားသြားသည္။ နန္းမူသည္ ကားၿပဲေနေသာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကိုစု၍ ကိုယ္ ျခင္းထပ္ ဖိကာ ဖင္ကိုေကာ့၍ ေဆာင့္ခ်၏။ ” ဘြတ္…ပလြတ္….ႁပြတ္….ျဗစ္….ျဗစ္…ဘြတ္….ႁပြတ္….ဘတ္….ဘတ္….” ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ခ်က္သည္ နန္းမူ၏ သားအိမ္ေခါင္းကို ထိသြားသည္။ နန္းမူ က်င္ကနဲ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္ သြားသည္။ ထိုေအာင့္သက္သက္ အရသာပင္ ထူးျခားေသာအရသာမ်ား ေပါင္းစပ္ပါဝင္ေနျပန္၍ လီးသည္ ေစာက္ေခါင္းထဲ သို႔အဆုံးအထိ ဝင္ေစရန္ ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်လိုက္ သည္။ ယခုကဲ့သို႔ စိတ္ရွိတိုင္း လိုးေဆာင့္ခ်ေနရျခင္းတြင္ နန္းမူသည္ ထူးျခားေသာ အာ႐ုံအထိအေတြ႕မ်ားျဖစ္ေပၚလာျပန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘေလာက္ရင္ဖုံးအက်ၤ ီကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ ႏို႔ ေလးႏွစ္လုံးမွာ လုံးဝန္းကာ ဘြားကနဲ ထြက္ေပၚလာသည္။ ပုခုံးေလး ကို အနည္းငယ္ေစာင္းရင္း သူမဘာသာ ႏို႔တစ္လုံးကို ညႇစ္ဆုပ္ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ ႏို႔အုံကို အရင္းမွပင္အဖ်ားအထိ ပင့္ဆုပ္ကိုင္ ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးအား ေစာက္ပတ္ထဲသို႔လီးကို ေဆာင့္သြင္းလိုက္တိုင္း မ်ိဳးစစ္၏ ရင္ဘတ္ျဖင့္ ပြတ္သပ္ထိေနေစသည္။
ႏို႔သီး ေခါင္းမွ အေၾကာဆုံသည္ ခံစားမႈအရသာတစ္ ရပ္ကို ေပးျပန္သည္။ နန္းမူသည္ ဖင္ဆုံမွ အေၾကာမ်ား ခ်ိဳင့္သြားေအာင္ ေစာက္ ပတ္ျဖင့္ လီးႀကီးကို ညႇစ္ပြတ္ဆြဲကာ ေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။ ေဆာင့္ခ်က္မွာ ျမန္ဆန္လာရာမွ တေျဖးေျဖးေႏွးလာကာ ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းအား ဆန႔္ကာ မ်ိဳးစစ္၏ လီးေမႊးအုံထူႀကီးႏွင့္ သူမ၏ အေမႊးမ်ားဖိကပ္ပြတ္သံ၊ လီးဝင္ထြက္သံသည္ တျဗစ္ျဗစ္ တျဗင္း ျဗင္း ျမည္ေနသည္။ နန္းမူသည္ ေစာက္ပတ္အတြင္း မွ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္တစ္မ်ိဳးထြက္ေပၚလာသလို ဖင္ကို ေအာက္ဆုံးအထိ ႏွိမ့္ခ်ၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္း ပြတ္လိုးသြင္းလိုက္ေသာအခါ စိတ္အစဥ္သည္ တလွပ္လွပ္ျဖစ္သြားကာ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ေဖာ္မျပႏိုင္ေသာ ခံစားမႈ ေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္ေပၚလာၿပီး သူမသည္ အရည္မ်ားကို ေစာက္ပတ္ထဲမွ ညႇစ္ထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ နန္းမူ ၿပီးသြားရသည္။ နန္းမူ သည္ မလႈပ္ခ်င္ေတာ့။ ကာမ၏ အရသာကို တစိမ့္စိမ့္ႀကီး ခံစားလိုက္ရသည္။ မ်ိဳးစစ္၏ ပါးျပင္ကို နမ္းရႈံ႕၍ေမႊးလိုက္သည္။ ” ကို မ်ိဳးစစ္ရယ္….ရွင္နဲ႔သာဆိုရင္….ကြၽန္မ စိတ္တူကိုယ္တူ ခ်စ္ခ်င္ပါေသးတယ္….” ဟူ၍ ေျပာလိုက္ေတာ့သည္။
မ်ိဳးစစ္သည္ မနက္ (၃)နာရီတြင္ ႏိုးလာခဲ့သည္။ သူႏိုးလာေတာ့ အျပင္းဆန႔္သည္။ အေပါ့သြားခ်င္လာသျဖင့္ အိမ္ ေနာက္ေဖးဘက္သို႔ ေျခသံဖြဖြ ျဖင့္ သြားသည္။ ဓနိသာကာရံထားေသာ အခန္း၌ နန္းမူသည္ အိပ္ေမာက်လ်က္ရွိသည္။ မ်ိဳးစစ္သည္ နန္းမူကိုျမင္ေတာ့ ၾကက္သီး မ်ားပင္ ထသြားမိသည္။ နန္းမူသည္ ထဘီကိုရင္လ်ားထားၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ထဘီမွာ ေျပေလ်ာ့ေနကာ ရင္သားအစုံ မွာ တခ်ိဳ႕တဝက္ လွစ္ေပၚေနသည္။ ပက္လက္ေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနသျဖင့္ ထဘီေအာက္၌ အခုအခံမရွိေသာ အသားစိုင္မ်ားမွာ အထင္းသားေပၚလြင္ေနသည္။ ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးမွာ ပူလိုက္ေဖာင္း လိုက္ျဖစ္ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ေနရာ၌ V ပုံသ႑ာန္ ေရးေရးျမင္ရသည္။ ထိုေနရာ၌ ထဘီသည္ အကြက္ကြက္ကာ စြန္း ထင္းေနသည္။ ေတာင့္တင္းလွေသာ ေပါင္တံစင္းစင္းေလးမွာ မ်ိဳးစစ္၏ ရမၼက္မီးကို ဟုန္းကနဲ “ထ” ေတာက္ေစသည္။ မ်ိဳးစစ္ သူ၏လီးကို လက္ျဖင့္ညႇစ္ဆုပ္ထားမိသည္။
လီးသည္ ဦးေႏွာက္မွ ေစ့ေဆာ္မႈေၾကာင့္ လီးေခ်ာင္းအတြင္း ေသြးမ်ား အဆက္မျပတ္တိုးကာ လီးသည္ ေတာင္မာလာသည္။ မ်ိဳးစစ္သည္ စိတ္ကို တင္း လိုက္သည္။ အိမ္ေနာက္ေဖး၌ ေသးထိုင္ ေပါက္လိုက္သည္။ လီးသည္ ထူးျခားစြာ ေစးကပ္ကပ္ျဖစ္ေနသည္ကို သူ ကိုင္တြယ္ မိသည္။ ထို႔ျပင္ ေဂြးဥႏွင့္ ေပါင္ၿခံမ်ားတြင္ လည္း ေစးကပ္ကပ္အရည္မ်ားေပက်ံေနသည္။ မ်ိဳးစစ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ စဥ္းစား၏။ ဤအရည္မ်ား မိမိဆီက ထြက္သည္ လား၊ ဒါလည္း မျဖစ္ႏိုင္ေသး။ သူလက္ႏွင့္ သုတ္ယူကာ နမ္းၾကည့္သည္။ ညႇီစို႔စို႔ အနံ႔ကိုရသည္။ မ်ိဳးစစ္ ေၾကာင္သြားရသည္။ တခဏ မွင္သက္သြားသည္။ မိမိအိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ သုတ္လႊတ္ျခင္း၊ သုတ္ထြက္ျခင္း မ ျဖစ္ႏိုင္ေပ။ နန္းမူ….နန္းမူကမ်ား မ်ိဳးစစ္ ေရရာတိက်စြာ ဘာတစ္ခုမွ် စဥ္းစားလို႔မရေပ။ တဲေပၚသို႔ ျပန္တက္လိုက္သည္။ နန္းမူက ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ၊ မ်ိဳးစစ္ နန္းမူ၏ ထဘီေလးကို ေပါင္အရင္းအထိ လွန္တင္လိုက္သည္။ ေစာက္ပတ္အကြဲေလးကို ျမင္ရ သည္။ ထိုအကြဲေလးမွ အရည္ တခ်ိဳ႕သည္ ဖင္အကြဲေလးအတိုင္း စိမ့္က်ေနသည္။
မ်ိဳးစစ္ အေျခအေနအျဖစ္မွန္ကို သေဘာေပါက္ လိုက္သည္။ ထို႔အတူ နန္းမူမ်က္ႏွာေလးအား အံ့ၾသစြာၾကည့္မိသည္။ နန္းမူသည္ မိမိ၏ အရက္ခြက္၌ အိပ္ေဆးကို ႀကိမ္းေသထည့္ တိုက္မည္။ ထို႔ ေနာက္ သူမ မိမိအိပ္ေဆးေၾကာင့္ လူမွန္းသူမွန္းမသိ အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္တြင္ စိတ္လႈပ္ရွားကာ တက္လုပ္ခဲ့ေပမည္။ မ်ိဳး စစ္ ၿပဳံးမိ သည္။ နန္းမူ၏ လွစ္ေပၚေနေသာ ႏို႔အုံကို မဖုံးတဖုံးေလး ဖုံးထားေသာ ထဘီစကို ဗိုက္သားအထိ ဆြဲခ်လိုက္သည္။ ထဘီ ေလးသည္ ေအာက္စေရာ အေပၚစပါ ဗိုက္သားေပၚ၌ စုတင္သြားၾကသည္။ ႏို႔အုံေလးမ်ားသည္ ေနမထိသျဖင့္ ျဖဴဥႏု႐ြေန သည္။ ပက္လက္ေလး အိပ္ေနသျဖင့္ တြဲပုံအိေနသည္။ မ်ိဳးစစ္ ဆက္လက္၍ စိတ္မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့ သူသည္ ေသြးသားႏွင့္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္ျဖစ္သျဖင့္ နန္းမူ၏ ေပါင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ၿဖဲခြဲလိုက္သည္။ ထိုေပါင္ကို ေကြး၍ ေထာင္ေစလိုက္ၿပီး ေစာက္ပတ္အေပါက္ေလးထံသို႔ သူ၏ လီးဒစ္ကို ဖိသြင္းခ်လိုက္သည္။ လီးသည္ တစ္ခ်က္တစ္သြားၿပီးမွ ေနာက္တစ္ခ်က္ ဖိသြင္းလိုက္ကာမွ လီးေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းလုံး ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ျပည့္သိပ္က်ပ္တည္းစြာ အဆုံးအထိ ဝင္ ေရာက္ သြားေပသည္။
နန္းမူ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားကားေလး ဆန႔္၍ျပန္ထားလိုက္သည္။ သုံးေလးခ်က္ ဖိေဆာင့္သြင္း လိုက္သည္။ လီး တစ္ေခ်ာင္းလုံး ေစာက္ပတ္အသားႏုႏုေလးကို ဖိပြတ္ တိုးဝင္သြားေလတိုင္း မ်ိဳးစစ္မွာ ေဖာ္မျပႏိုင္ေသာ ခံစားမႈမ်ားစြာကို ခံစားရ သည္။ နန္းမူ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ဆုပ္ကိုင္ ညႇစ္ဆုပ္ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ ႏူးအိေသာ အထိအေတြ႕ကို လက္ဖ်ားမွတဆင့္ ဦးေႏွာက္က ခံစားရ၏။ ” ဟင္း….အင္း….” မ်ိဳးစစ္ အားပါသြားကာ ေဆာင့္ခ်က္သည္ ျပင္းသြားသျဖင့္ နန္းမူမွာ လႈပ္ရွားလာသည္။ မ်ိဳးစစ္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေန၏။ လီးကို ေစာက္ပတ္ထဲက ျပန္ႏုတ္ရမည္လားဟု ေတြးလိုက္ျပန္သည္။ ထိုအခ်ိန္ နန္းမူမွာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွ တစုံတခုေသာ ခံစားမႈကို ခံစားေနရသျဖင့္ ႏိုးလာခဲ့ရသည္။ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္၏။ ” ဟင္….ကိုမ်ိဳး စစ္….ရွင္…ရွင္…” မ်ိဳးစစ္တစ္ေယာက္ ” ႁပြတ္ ” ဟူ၍ ေစာက္ပတ္ထဲမွ လီးကို ဆြဲခြၽတ္ကာ အထိတ္တလန႔္ျဖစ္သြားသည္။ နန္းမူ က အျခင္းအရာကို သေဘာေပါက္လိုက္ကာ ၿပဳံးလိုက္ၿပီး မ်ိဳးစစ္၏ လက္ကို လွမ္းဆြဲထားလိုက္သည္။
လီးသည္ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ႁပြတ္ကနဲ ျမည္ကာ ကြၽတ္ထြက္သြားသည္။ ” ဟို….ဟို….က်ဳပ္ကို ခြင့္လႊတ္….” နန္းမူက ထပ္မံ၍ ၿပဳံးကာ မ်ိဳးစစ္ကို သူမ၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ဆြဲယူကာ ဖက္ထားလိုက္သည္။ မ်ိဳးစစ္၏ မ်က္ႏွာက နန္းမူ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးေပၚ အပ္ၿပီးက်သြားသည္။ ” ကဲ…ပါ….ကိုမ်ိဳး စစ္ရယ္….ကြၽန္မ ခြင့္ျပဳပါတယ္….ရွင္ အလိုရွိသလို….” မ်ိဳးစစ္တစ္ေယာက္ ဝမ္းသာလုံးဆို႔သြားရသည္။ ” တကယ္…တကယ္ လား နန္းမူ….က်ဳပ္…က်ဳပ္ကို စိတ္မဆိုးဘူးလား….” ” ဟင္….အင္း….ဆိုးပါဘူး….” နန္းမူသည္ ပါးေလးေဘးသို႔ မ်က္ႏွာလႊဲကာ ခ်စ္စဖြယ္ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ မ်ိဳးစစ္မွာ နန္းမူကို တင္းတင္းဖက္ထား ရင္း ” ဝမ္းသာလိုက္တာ….နန္းမူရယ္….ဒါဆို….ကိုယ္တို႔ လုပ္ငန္းစမယ္ေနာ္….” မ်ိဳးစစ္သည္ နန္းမူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ လုပ္ငန္းစပါေလေတာ့၏။ နန္းမူ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လက္ျဖင့္ ပြတ္ဆြဲႏႈိက္ လိုက္သည္။ ေစာက္ရည္ၾကည္ေလးမ်ားမွာ စိမ့္ဆင္းက်လာသည္။ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုမ်ားမွာ ရာဂေသြး ျပည့္လွ်မ္း လာမႈေၾကာင့္ ေဖာင္းကစ္ ႏူးညံ့လာသည္။
လက္ႏွင့္ ေမႊတိုင္း ေမႊတိုင္း စီးပိုင္ပူေႏြးေသာ အေတြ႕ကို ထိထိမိမိႀကီး ခံစား ေနရ သည္။ အျပင္သို႔စြန္းထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားပင္ ႏူးညံ့ေဖာင္းႂကြလာသည္။ တင္းတင္း အိအိေႏြးေႏြးရွိန္း ရွိန္းရွိလွ၏။ လီးကို အလြန္အရသာထူးေစေသာ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ကေလးမ်ား ရႈံ႕ခ်ည္ပြခ်ည္ ၿပဲခ်ည္အာခ်ည္ျဖစ္ေနေတာ့ သည္။ မ်ိဳးစစ္က ထထိုင္လိုက္ၿပီး နန္းမူကို ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းအကြာအေဝး ခ်ဲေစလိုက္သည္။ ဝင္းဝါျပည့္တင္းေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံး က ေဖြးေဖြး ထင္းထင္းႀကီး ေပၚထြက္လာသည္။ ႏို႔အုံတစ္ခုလုံးကို ယွက္သမ္းထားေသာ အေၾကာမ်ား တဆတ္ဆတ္ခုန္ေန သည္။ ႏို႔သီးေခါင္း ေဘးရွိ အညိဳေရာင္သမ္းေနေသာ က်ပ္ျပားဝိုင္းခန႔္ပတ္လည္တဝိုက္မွာ ေဖာင္းစူေနၿပီး ၾကက္သီးဖုေလး ေတြ ထေန၏။ ႏို႔သီးေခါင္း ေလးက ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ေလးျဖစ္ေနသည္။ မ်ိဳးစစ္က ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ အထက္ သို႔ပင့္ကာ ကုတ္ႏွိမ့္ဆုတ္ေခ် ေပး၏။
နန္းမူ ဖင္ဆုံသားေတြ ဘယ္ညာလႈပ္ရမ္းသြားသည္။ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းက ေဘးသို႔ကား၍ ကား၍ သြားတိုင္း ေစာက္ေမႊးအုံမဲမဲ အုပ္အုပ္ႀကီးႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ၿပဲၿပဲဟဟႀကီးမွာ ထင္းကနဲ ထင္းကနဲ ေပၚသြားသည္။ မ်ိဳးစစ္ က ႏို႔အုံထြားထြားအိအိႀကီးကို စုကပ္ လိုက္ၿပီး သူ႔ႏွာေခါင္းႀကီးျဖင့္ ဘယ္ညာလူးကာ ေမႊ၍ ေမႊ၍ နမ္းလိုက္သည္။ နန္းမူ တစ္ ကိုယ္လုံး ကာမအဆိပ္ေတြ တရိပ္ရိပ္တက္ ကာ တဟင္းဟင္း တဟတ္ဟတ္ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ ဒီအခ်ိန္ေရာက္မွ မလိုးဘဲ ပစ္ထားလိုက္လွ်င္ ေသြးပ်က္၍ ႐ူးသြားႏိုင္၏။ မ်ိဳးစစ္က ႏို႔ႏွစ္လုံးကို တစ္လွည့္စီ စို႔ေပးလ်က္ကပင္ နန္းမူ၏ ေပါင္တံေအာက္ သို႔ လက္လွ်ိဳသြင္းကာ သူ၏ လက္ခလယ္ျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ ထိုးသြင္းကာ အသြင္းအထုတ္ခပ္သြက္သြက္ကေလး လုပ္ေပးျပန္သည္။
” ျဗစ္….ျဗစ္….ျဗစ္….ျဗစ္…..” ” ဖြတ္…ဖြတ္….ႁပြတ္….ျဗစ္….” ” အား….အီး….အင္း….အမ ေလး….အင္း….ဟင္း….အီး…..ရွီး….ကြၽတ္…..ရွီး…..” ” အေမ့….ဟင္း….ဟင္း…..အား…..” ၾကာလွ်င္ နန္းမူတစ္ေယာက္ ကာမ ေသြးေဖာက္ျပန္၍ လီးတ႐ူးမျဖစ္မည္စိုးသျဖင့္ ႏႉးဆြကလိျခင္းကို ရပ္နားလိုက္ သည္။ နန္းမူခမ်ာ ပါးစပ္ႀကီးဟလ်က္ အသက္ရႉ သံေတြ ျမန္ဆန္ျပင္းထန္ကာ မို႔ေမာက္ေသာ ႏို႔အုံႀကီးေတြက နိမ့္ခ်ီ၊ ျမင့္ခ်ီ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ မ်ိဳးစစ္က မတ္တပ္ရပ္လ်က္ သူ႔ ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ေပါင္ၾကားရွိ လီးႀကီးမွာ အံ့မခန္းပင္ ဒုံးက်ည္ႀကီးတစ္စင္းလို မတ္ေထာင္ေနသည္။ မ်ိဳးစစ္က နန္းမူ၏ ေျခသလုံးကို ပခုံးေပၚသို႔ မတင္လိုက္ရာ နန္းမူခါးသည္ အထက္သို႔ေျမႇာက္ႂကြလာ၏။ ထိုေျမႇာက္ႂကြလာေသာ ခါးတည့္တည့္ ေအာက္တြင္ ေခါင္းအုံးတစ္လုံးကို ခုေပးလိုက္သည္။ ၿပီး မွ ေျခသလုံးကို ျပန္ခ်လိုက္ၿပီး ေပါင္ရင္းဘက္ဆီသို႔ ပို႔ကပ္ထားလိုက္ သည္။ ဒီေတာ့ နန္းမူေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ ေဖာင္း ေဖာင္းႀကီးမွာ မို႔ျပဴအာလာသည္။ ေဖာင္းအစ္နီရဲေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားမ်ားသည္ပင္ အားႀကီးလာၿပီျဖစ္ေသာ ရာဂစိတ္ေၾကာင့္ သိသာထင္ရွားစြာ အစ္ထြက္လာပါေတာ့သည္။
မ်ိဳးစစ္က နန္း မူေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားကို ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ သည္။ တစ္ထြာေလာက္ အကြာအေဝးေနတာေတာင္ သူ႔လီးႀကီးက နန္းမူ ေစာက္ေမႊး အုံအထက္ရွိ ဆီးခုံမို႔မို႔အထက္သို႔ ေမး တင္ေနပါသည္။ လီးထိပ္ႏွင့္ အေၾကာစုံ အဖုတ္ကေလးႏွင့္ ေစာက္စိငုတ္ျပဴးျပဴးတို႔ မၾကာမ ၾကာ ပြတ္ထိမိေလရာ ႏွစ္ဦးစလုံး မွာ ပူထူရွိန္းဖိန္း အီဆိမ့္သည္အထိ ေကာင္းသြားၾကသည္။ တသိမ့္သိမ့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ ေကာင္းလြန္း လွေသာ ကာမအရသာကို ယူတတ္မွရသည္။ မ်ိဳးစစ္က ထိုကဲ့သို႔ ပြတ္ေလွ်ာနည္းျဖင့္ အားရေက်နပ္ေအာင္ ေဆာ့ဆြၿပီးေနာက္ သူ႔ လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ အသာကိုင္ကာ နန္းမူ၏ ပြင့္အာၿပဲဟေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးထဲသို႔ ဒစ္ထိပ္ဖ်ားျမဳပ္႐ုံ လက္ တစ္ဆစ္ခန႔္ ေတ့ ျမဳပ္လိုက္သည္။ လီးသည္ တစ္ရစ္ခ်င္း ဝင္ေရာက္သြားသည္။ ” အင္း….ဟင့္….အေမ့….အင့္….အင္း….အေမ့….ဟား….ဟင္း….အင္း….အင္း….” ” ဖြတ္…ဖြတ္….ပလြတ္….ႁပြတ္….ဖြတ္….ပလြတ္…ျဗစ္….” မ်ိဳးစစ္၏ ေဆာင့္ခ်က္က နန္း မူအဖို႔ ေျခဖ်ားမွ ဆံဖ်ားတိုင္ေအာင္ ရွိရွိသမွ် ကာမအေၾကာတို႔ကို ဖ်င္းကနဲ ဖ်င္းကနဲ မီး ပြင့္ေစပါသည္။ နန္းမူ အသိစိတ္ေတြ လြင့္ ထြက္သြားၿပီး ကာမေရယာဥ္ေက်ာသို႔ မူးေမ့စြာ ေမ်ာပါေနပါေတာ့သည္။
စူခြၽန္မို႔ တင္းေနေသာ ႏို႔အုံ ရင္အစုံမွာ နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ” အင္း….ဟင့္….ဟင္း…..” ” ႁပြတ္….ဘြတ္….ဘြတ္….ဖြတ္….ႁပြတ္….” ” ျဗစ္….ဘြတ္…ပလြတ္… ႁပြတ္….ဘတ္…..ႁပြတ္…ျဗစ္…..” ” အား….ၾကပ္ထုပ္ေနတာပဲ နန္းမူရယ္….ေကာင္းလိုက္တာ….အီး…အား….” ႏွစ္ေယာက္စလုံး မွာ ပူထူရွိန္းဖိန္းၿပီး က်ဥ္ထုံလာသည့္ေဝဒနာႏွင့္အတူ အဆမတန္ေသာ ကာမဆႏၵအရသာထူးကို ခံစားလာရျပန္သည္။ ဒီေတာ့ ရွိ သမွ်အင္အားကို ထုတ္ညႇစ္၍ နန္းမူကလည္း အသည္းအသန္ေကာ့၍ ေကာ့၍ ခံလာသည္။ ” ဖြပ္….ပလြတ္…..ႁပြတ္….ျဗစ္….ပ လြတ္…ဘြတ္….” ” ဖြပ္….ဖြပ္….ပလြတ္….ဖြပ္….ပလြတ္…ဘြတ္….ႁပြတ္….ျဗစ္….” ” အင့္….အား….အီး….အေမ့….ေကာင္းလိုက္ တာ….ကိုမ်ိဳးစစ္ရယ္….ကြၽန္မေတာ့ ေသမလားမသိဘူး….ဟင္း….. အင္း….” စိတ္ထသလို ေအာ္ဟစ္လႈပ္ရွားရင္း နန္းမူတစ္ ေယာက္ မီးကုန္ယမ္းကုန္ လႈပ္ရွားရင္း ေကာ့၍ ေကာ့၍ ပစ္ပစ္ခံပါ ေတာ့သည္။
အခ်က္ေပါင္း (၃၀)ေက်ာ္ေလာက္ ေဆာင့္အၿပီး တြင္ ” အီး….အ…အ….အဟင့္….ဟင့္….ရွီး….” ” ျဗစ္….ျဗစ္….အီး….အဟင့္….ဟင့္….အား….အ…..ရွီး….ကြၽတ္….ကြၽတ္…..” နန္းမူတစ္ကိုယ္လုံး ျပင္းထန္စြာ တုန္လႈပ္၍ ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ လီးကို ျပတ္ထြက္မတတ္ ဆုပ္ညႇစ္ကာ ေစာက္ရည္မ်ားကို ပန္း လႊတ္လိုက္ေတာ့သည္။ မ်ိဳးစစ္သည္လည္း နန္းမူ ၿပီးသြားၿပီကို သိသျဖင့္ ထိန္းထားေသာ သုတ္ကို နန္းမူ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲရွိ သားအိမ္သို႔တိုင္ေအာင္ ပန္းထုတ္လိုက္သည္။ ေသြးသားအေၾကာမ်ိဳးစုံတို႔မွ ဖ်စ္ညႇစ္၍ ကာမသုတ္ အားကို စြန႔္ထုတ္လိုက္ရ သည့္အတြက္ အလြန္ပင္ ႏြမ္းဟိုက္ေခြသြားပါေတာ့သည္။ မ်ိဳးစစ္တစ္ေယာက္ နန္းမူ၏ ရင္ဘတ္ေပၚ ေမွာက္ရက္က်သြားကာ တ ရႉးရႉး အသက္ျပင္းျပင္းရႉေနေလေတာ့သည္။ နန္းမူမွာလည္း မ်က္လုံးအစုံကို ေမွးစင္းကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးသို႔ပစ္ခ်လိုက္ရ ပါေတာ့သည္။ ၿပီးပါၿပီ ။ ။ ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
