အစားမှားရင် တစ်လုပ်

အစားမှားရင် တစ်လုပ်

သန်းနုတယောက် ထင်းစည်းလေးအသာချရင်း ထန်းပင်ပေါ်က ထန်းရည်ချိုအိုးတွေနဲ့ အလုပ်များနေတဲ့ ဦးသိန်းရွှေကိုမော့ငေး ရင်း….ဦးလေး ရေဆာလာလို့ အမောပြေထန်းရည်တိုက်အုံးနော်..အေး ခဏစောင့်အုံးဟေ့”အသံသြသြနဲ့ ဦးသိန်းရွှေပြန်ပြော တယ်……သန်းနု”တယောက်ညက ဗီတီရိုရုံမှာ ကာလသားတွေစုပြီး အောကားကြည့်နေကြတာကို ဖယောင်းတိုင်ဝယ်ထွက်ရင်း  ထရံပေါက်ကချောင်းကြည့်ခဲ့သည် အသားဖြူဖြူအမျိုးသမီးကို ကပ်ပလီကြီးရဲ့ လီးကြီးနဲ့ မညှာမတာလိုးနေတာကို ခဏလေး ကြည့်မိခဲ့ခြင်းကစ၍ ညကလည်းအိပ်မပျော်ခဲ့ တခါမှအတွေကြုံမရှိဖူးတဲ့ ၁၇နှစ်ရွယ်လေးမှိ့ သွေးသားဆူလောင်မူတွေ မြင့်တတ်ခဲ့ ရတယ် မျက်လုံးထဲမှာ လီးမဲကြီးကခဏခဏပေါ်ပေါ်လာတယ် သန်းနုရဲ့ ပိပိလေးကလည်း

ဘာကြောင့်ရယ်မသိပေမယ့် ခံရခက်ကြီးဖြစ်ပြီး အရည်ပျစ်ပျစ်လေးတွေထွက်နေပြန်ပါတယ် ညကကြည့်မိချိန်ခဏလေးမှ ရခု  ထန်းပင်ရိပ်အောက်ရောက်သည်ထိ သန်းနုနေရထိုင်အဆင်မပြေ ရေလည်းဆာနေပြီဖြစ်တာမှိ့. ဦသိန်းရွှေဆင်းအလာကို မော့ကြည့် လိုက်ချိန်မှာတော့….သန်းနုရင်ထဲ မီးစထိုးထည့်လိုက်သလိုဖြစ်သွားရပါတော့တယ်…အကြောင်းကတော့ ပုဆိုးတိုတို အတွင်းခံမပါ  ပဲ ထန်းပင်ပေါ်ကဆင်းလာတဲ့ ဦးသန်းရွှေရဲ့ ဧရာမ လီးကြီးက တန်းလန်းကြီး မလေးနဲတာကြီး မဟုတ်ဘူးလို့ သန်းနုတွေးမိပေမဲ့  မျက်လုံးအစုံကတော့ မခွာနိုင်ခဲ့

အောက်က ပိပိလေးကလည်း ယ ားလာလိုက်တာ ထမိန်ကြမ်းလေးအပေါ်ကနေ သန်းနုလက်နဲ့ သူကိုယ်တိုင်တောင်သတိမထားမိ ပဲ ဖိအုပ်မိနေတယ် ဦးသိန်းရွှေအောက်ရောက်လာတော့ သန်းနုရော့ ဒီမြေအိုးလေးတွေပါ သယ်သွားပြီး ငါတဲထဲပိုလိုက်ဟာ ငါဟို ဘက်ကအပင်တခါထဲတတ်လိုက်အုံးမယ်” ဦးသိန်းရွှေချထားခဲ့တဲ့ မြေအိုးလေးတွေသယ်ပြီး သန်းနုတဲထဲထည့်ရင်း ထန်းရည်ချိုကို  ရေဆာဆာနဲ့ အတော်သောက်ချလိုက်ပြီး ပြန်မယ်လုပ်ပြီးမှ ထန်းလက်မိုးထန်းလက်ကာ တဲလေထဲက ကွပ်ပြစ်လေးပေါ်ခဏ လှဲချ  လိုက်ပြီး မခံနိုင်လောက်က  ယားနေတဲ့ ပိပိလေးကို လက်နဲ့အသာထိကြည့်လိုက်တော့ အရည်တွေထပ်ထွက်နေပြန်ပါပြီး ချွဲကျိကျိ အရည်တွေနဲ့မှိ့ သူလက်ဖျားလေးနဲ့ ထိမိလိုက်ရင်းကစပြီး လက်၅ချောင်းလုံးနဲ့ ဆက်ပြီး ပွတ်နေမိတာမှ အားရပါးရပါပဲ ဒီလိုအပြုမူ မျိုး အရင်က တခါမှလည်းမလုပ်မိ လုပ်ဖို့လည်း မတွေးဖူးခဲ့ပါ ခုတော့သူလက်တွေကို သူကိုယ်တိုင်မရပ်နိုင်တော့ဘူးလေ အင့်ရှူး”

အားး ဟင့်ဟင့်” အရည်တွေလည်း အများကြီးထွက်လို့နေပြီ ဒါမယ့် သန်နုပွတ်နေတာကတော့ ပိပိကို ဖြဲရဲပွတ်နေခြင်းတော့မဟုတ်  ပါ အရှိတိုင်းလေးကိုပဲ မရပ်နားပွတ်နေမိခြငိးပါဟာ”သန်းနု ညည်း ဒါဘာဖြစ်နေတာလဲ ဦသိန်းရွှေကြီးအသံကြောင့် သန်းနု ဘာလုပ် လို့ဘာကိုင်ရမယ်မသိတော့ ခါးထိဆွဲတင်ထားတဲ့ ထမိန်ကိုသာ အတင်းပြန်ဆွဲချရင်း ရှက်ရှက်နဲ့ထထွက်ပြေးမယ် ဟန်ပြင်တော့ ဦ သိန်းရွှေက နေအုံးသန်းနု ဒါရှက်စရာမဟုတ်ပါဘူး လာထိုင်အုံး ညည်းကို ငါပြောပြမယ်လို့ လေသံချိုချိုနဲ့ပြောရင်း သန်းနု လက်လေးအသာဆွဲပီး ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ် ဒါကသဘာဝပဲ သန်းနုရဲ့ ညည်းကအခု အပျိုစဖြစ်ပြီဆိုတော့ အသွေးသားက တောင်း တနေတဲ့ သဘောပဲ

အေးဒါကို ညည်းက  ဖြည့်စည်းမပေးရင်တော့ ညည်းခုလိုပဲနေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေမှာ လူပျိုသိုးဖာလည်ချနေတဲ့ ဦးသိန်းရွှေတ ယောက် ဖင်ယားနေတဲ့ သန်းနုကို လိုးချင်တာနဲ့ ပါးစပ်ထဲရှိရာလျှောက်ပြောနေတော့သည် လီးနဲ့အလိုးမခံရင် မိန်းမရောဂါဘာညာ  ထွေရာလေးပါးအကုန်လျှောက်ပြောလိုက် သန်းနုအလိုးခံချင်လာအောင်လည်း စကားတွေနဲ့ဆွလိုက်နဲ့ မနဲကြာလာတော့မှ ကြောက် ရှက်နေတဲ့ သန်းနုလည်း မရိုးမရွတွေဖြစ်လာပြီး ဘယ်သူမှမပြောပါနဲ့ သန်းနုကို လုပ်ပေးပါနော် အမေသိရင်တော့ အသတ်ခံရမှာ  သူများတွေတော့မပြောပါနဲ့ဆိုပြီး သန်းနုလည်း အလိုးခံချင်လာတာကြောင့် ပြောမိပြောရာပြောနေချိန်မှာပဲ ပိုင်ပြီဆိုတာ သိတဲ့ဦး သိန်းရွှေတယောက် အလုပ်စပါတော့တယ် အဝတ်ပေါ်ကပဲ နိုလုံးလုံးလေးတွေကို အားပါးတရ ဆုတ်ချေပွတ်ဆွဲရင်း ထမိန်ကိုပါ  ခြေနဲကန်ချွတ်ပြီး သန်းနုကို သူရင်ခွင်ထဲသွန်းပြီ သန်းနုပေါင်တွေချဲကားလိုပ်ရင်း ပိပိကိုညာလက်နဲ့ ပွတ်ဖြဲကလိ ဘယ်လက်နဲ့ သိမ်း ဖက်ထားရင်း နိုတွေ ဆွဲချေပါတော့တယ် အတွေကြုံမရှိပေမယ့် အသွေးသားက အရမ်းထန်နေတာမှိ့ အရှက်ကြောက်ကင်းမဲ့ပြီး ဦး သိန်းရွှေပြုသမျှမှာ နုရွနေရတာကတော့ သန်းနုပေါ့

အားးဟားးး အမလေးး ဘယ်လိုကြီးပါလိမ် အား”  တွန်ချိလိမ်ချိ ကော်ပျံကွေးကောက်နေတုန်းမှာပဲ ဦးသိန်းရွှေရဲ့ လက်ကလယ်ကြီး က သန်းနု စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာတယ် နာတော့နာတယ် ဒါမယ့် သန်းနုအံကျိတ်ခံလိုက်တယ် လူပျိုသိုးကြီးနဲ့ ဖင်နှိုက်စကေးက လည်း ဆရာကျတယ်လေ အရည်တွေတအားထွက်ပြီးသန်းနု ပြီးချင်လာတော့ ဦသိန်းရွှေက သန်းနုနဲ့လူခြင်းခွာလိုက်တယ် သန်းနု ကတော့ အရှိမ်မြင့်လာမှ ရပ်လိုက်တော့ အူကြောင်ကြောင်လေးပေါ့ ဦသိန်းရွှေအပြင်ခဏထွက်ပြီး သေးပေါက်တာပါ ပြင်ဝင်လာ တော့ သန်နုရဲ့အပေါ်ပိုင်းအဝတ်တွေအကုန်ထပ်ချွတ်ချလိုက်ရင်း သူပုဆိုးကိုပါ ချွတ်ချလိုက်တယ် သန်းနုအဖုတ်လေး တင်းခနဲဖစ် သွားရတယ်  ဦးသိန်းရွှေလီးကြီးက ညကသူကြည့်ခဲ့ရတဲ့ ကပ်ပလီလီးမျိုးကြီး အကြီးကြီး အရှည်ကြီး ဒီကြားထဲ လီးမှာက အဖုအဖု တွေအများကြီးပဲ ဒီအဖုလေးတွေက ဂေါ်လီလို့ခေါ်တယ် သန်းနုရဲ့

မိန်းမတွေကောင်းအောင် ငါအသားနာခံပြီးထည့်ထားတာ ဦးသိန်းရွှေပြောပြပေမယ့် သန်းနုကတော့နားမလည်ပါ ကြောက်စရာကြီး  ဆိုတာပဲ သိပါတယ် ၁၇ဆိုသော်လည်း လုံကြီးပေါက်လှ နုထွားမှိ့ အယ်ကျနေတဲ့ နိုတွေနဲ့ ကောက်မောက်နေတဲ့ တင်သားတွေ ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ သန်းနုရဲ့ နိုတွေကို တလုံပြီးတလုံ စို့ပါတော့ နို့ဆို့ခံရတာကြီးကို သန်းနုမကြိုက်ပါ အသဲယားစရာကြီး သူတကိုယ် လုံးကို နတ်ဝင်ပူးနေသလိုကြီးဖြစ်စေလို့ပါ စဖုတ်ထဲက အရည်တွေစီကျနေတာ ဘယ်လောက်များလည်း  သန်းနုမသိပါ ဒါမယ့်နိုစို့ခံ နေရချိန်မှာပဲ သူဖင်ကြားကတော့ ရေစီးမြောင်းလို အရည်တွေအသွန်ကြနေတာတော့ သူသိနေတယ် တော်တော်ပါတော့ မနေ တတ်ဘူး အားးယားယားတယ် အား” အောက်ကစဖုတ်ကို တချက်တချက် ဦးသိန်းရွှေရဲ လီခေါင်းကြီးက လာခွေ့နေပြန်တယ် သန်း နုဘာမတွေးမိတော့ပါဘူး ဒီအချိန်မှာ သူသိတာ ညကကြည့်ခဲ့ရသလို သူခံချင်တာပဲသိပါတော့တယ် ဒါမယ့်ခုထိ သိန်းရွှေကြီးက မ လုပ်သေး စိတ်မရှည်တော့တာကြောင့် ဦးလေး လုပ်ပါတော့ သန်းနုလည်း ပြန်ရအုံးမယ်လေ” ကဲကောင်းပြီဒါဆိုလည်း ငါကညည်း နာမှာဆိုးလို့ အချိန်ဆွဲပြီး နှူးနေတာ” အာ့လုပ်တာနာတယ်လား အေးပေါ နဲနဲတော့ အစပိုင်းနာတာပေါ့” အိုနာလည်း ကြိတ်ခံမယ်  အရမ်းကြာနေရင်မကောင်းဘူး မြန်မြန်လုပ်တော့နော်”

ဒါဆိုလည်းပြီးရော” ဦးသိနိးရွှေလည်း ချက်ချင်းပဲ စဖုတ် ဝလီးတေပြီး ဖိချလိုက်တာ အရည်ရွဲပြီး လက်နဲ့လည်းအပေါက်ချဲထား တော့ တဝတ်လောက်တခါထဲ ဆိုက်ဝင်သွားတော့သည် သန်းနုမှာတော့ အသက်ပါပါသွားပြီ ထင်ရလောက်အောင်ပဲ စဖုတ်အုံမှ သည် တကိုယ်လုံ ပူရှိမ်းပြီး အောင့်လည်းအောင့် နာလည်းနာမှိ့ မျက်ရည်ပါတောက်တောက်ကျသွားရတော့သည် သို့်သော်အသံ တော့ အွန့်”ဆိုတာလေးပဲ ထွက်နိုင်သည် နောက်ထပ် ကျန်နေတဲ့ တဝတ်ကိုပါ ထပ်ဖိချလိုက်ပြန်တော့ မအော်ပဲ မရတော့ ၉လက်မ လောက်ရှည်ပြီး အကြီးကြီးဖြစ်နေတဲ့ လီးကိုယ်မှ ဂေါ်လီတွေ နဂါးပတ်ထားတဲ့လီး တချောင်းလုံးဝင်သွားတာလေ သေပြီ အရမ်းနာ တယ် တော်ပြီ ပြန်တော့ ငိုပြီး အတင်ရုန်း အတင်းအော်ပေမယ့် လူကောင်ထွားထွားကြီးတကိုူ်ယ်လုံးသူအပေါ်မှာ ဖိထားတယ်   လက်၂ဘက်ကိုလည်းချုပ်ထားတာမှိ့ သူရုန်းကန်မူက ဦးသိန်းရွှေအဖို့တော့ ပိုထန်လာရုံလောက်သာ ဖိချုပ်ကျစ်နေအောင်ဖက်ရင်း  ဦးသိန်းရွှေကတော့ အဆက်မပြတ် တဆုံးထုပ်တဆုံးသွန်းနဲ့ ဆောင့်ဆောင့်ချနေပါတော့တယ် သန်းနုလည်း ငယ်သံပါအောင်အော်ပေါ့

စောက်ပတ်ထဲ လီးအဝင်အထွက်သံက ကြပ်တီးနေတဲ့ စဖုတ်လေးကို မှ မဆန့်မပြဲလီးကြီး ပြီးတော့ဂေါ်လီတွေကြောင့် ပျစ် ဗတွန့်  အသံကိုစုံလို့ နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ သန်းနုမအော်နိုင်တော့ မရုန်းနိုင်တော့ သူကိုယ်ထဲမှာ အင်အားဆိုလို့တစက်မှမရှိတော့ လူ ဟာမျော့နေခဲ့ပြီ တချက်တချက်သတိပါလစ်လစ်သွားေသေးသည် ဦးသိန်းရွှေ လီးကြီးအကုန်ဆွဲချွတ်ပြီး ပုံဆန်ပြောင်းဖို့လုပ်  နေသည် ဒီအချိန်မှာ လေတိုးတာတောင် သန်းနုစဖုတ်လေးဟာ မခံနိုင်အောင် စပ်နေတော့တယ် မျော့နေတဲ့ သန်းနုကို ဦးသိန်းရွှေက  ဝမ်းလျှားဆွဲမှောက်လိုက်ပြီး ခါးကဆွဲမပြီး လေးကုန်ထောက်အနေထားဖြစ်အောင်လုပ်ယူပြီး ထပ်လိုးပြန်သည် သန်းနုမြင်ရတာ တော့ သူစဖုတ်စီကနေ ပေါင်တွေထိစီးကျလာတဲ့ သွေးများသာဖြစ်သည်

ဦးသန်းရွှေကတော့ ဒီဆော်လေးအတော်ထန်တာပဲလိုပဲတွေးနေသည် စဖုတ်တခုလုံး ကွဲပြဲပီး သွေးတွေထွက်နေတာတောင်  ကြိတ် ခံတယ်လို့ပဲထင်နေသည် သူလိုးနေကျဖာသည်မတွေလိုပဲ အပျိုနုနုလေးကို အားပါးတရမညှာတန်းလို့ချနေသည် ဗျစ်” ဘွတ်ဘွတ်  သူအကြိုက်လုံး သန်းနုစီက အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ အားး သေပြီ တော်ပါတော့ ဟင့်ဟင့် ဦးသန်းရွှေကတော့ မတော်နိုင်သေး အားမရ သေး ဖင်ပေါက်ကိုပါ သထွေးထွေးချလိုက် လက်ညိုးလက်ကလည်ပူးထိုးပြီး လက်နဲ့ အဆက်မပြတ်အသွန်းထုပ်လုပ်နေပြန်သည်  လီးကလည်းနားမထား အားရအောင်ဆောင့်လိုး ဖင်ပေါက်ကိုလည်း လက်နဲ့လိုးပေါ့ ဖင်ပေါက်ကို ပြောင်းလိုးသေးသည် ဒါမယ့်  တော်တော်နဲ့ မဝင်တာကြောင့် စောက်ပတ်ကိုပဲ အားရအောင်လိုးရင်း လရည်တွေပန်းထဲ့လိုက်တော့သည်

လိုးပြီး ခဏနားပြီးတော့ ဦးသိန်းရွှေ ထန်းရည်အိုးတွေထိမ်းပြီး ရွာက သူထန်းလျှက်ဖိုသို့ပြန်သွားတော့သည်  ဦးသိန်းရွှေအထင် တော့ ဘာထူးထူးချားချားမဖြစ်လောက်ဖူးထင်ခဲ့တာနေမှာပါ ဒါမယ့် သန်းနုမှာတော့ ထတောင်မရပ်နိုင်တော့တာကြောင့် သူအမေ လိုက်ရှာလို့ ညနေပိုင်းမှ ရွာပြန်ရောက် ဆေးရုံပို့ရတဲ့အဆင့်ထိဖြစ်ခဲ့ရတယ် ဦးသိန်းရွှေကတော့ မဒိန်းမူနဲ့အဖမ်းခံလိုက်ရပါတော့ တယ်  ဒေါ်သန်းနုရဲ့ သူငယ်ဘဝဖြစ်ရပ်မှန်လေးပါကြံခင်းထဲမှာ မိန်းမငယ်လေးတွေကို ပြန်ပြောပြတာကိုကြားခဲ့ဖူးတာလေး ကိုး ကား၍ရေးလိုက်ပါသည်   အားလုံးကျေးဇူးပါ…….N.G

Zawgyi

အစားမွားရင္ တစ္လုပ္

သန္းႏုတေယာက္ ထင္းစည္းေလးအသာခ်ရင္း ထန္းပင္ေပၚက ထန္းရည္ခ်ိဳအိုးေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ ဦးသိန္းေ႐ႊကိုေမာ့ေငး ရင္း….ဦးေလး ေရဆာလာလို႔ အေမာေျပထန္းရည္တိုက္အုံးေနာ္..ေအး ခဏေစာင့္အုံးေဟ့”အသံၾသၾသနဲ႔ ဦးသိန္းေ႐ႊျပန္ေျပာ တယ္……သန္းႏု”တေယာက္ညက ဗီတီ႐ို႐ုံမွာ ကာလသားေတြစုၿပီး ေအာကားၾကည့္ေနၾကတာကို ဖေယာင္းတိုင္ဝယ္ထြက္ရင္း  ထရံေပါက္ကေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့သည္ အသားျဖဴျဖဴအမ်ိဳးသမီးကို ကပ္ပလီႀကီးရဲ႕ လီးႀကီးနဲ႔ မညႇာမတာလိုးေနတာကို ခဏေလး ၾကည့္မိခဲ့ျခင္းကစ၍ ညကလည္းအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ တခါမွအေတြႀကဳံမရွိဖူးတဲ့ ၁၇ႏွစ္႐ြယ္ေလးမွိ႔ ေသြးသားဆူေလာင္မူေတြ ျမင့္တတ္ခဲ့ ရတယ္ မ်က္လုံးထဲမွာ လီးမဲႀကီးကခဏခဏေပၚေပၚလာတယ္ သန္းႏုရဲ႕ ပိပိေလးကလည္း

ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိေပမယ့္ ခံရခက္ႀကီးျဖစ္ၿပီး အရည္ပ်စ္ပ်စ္ေလးေတြထြက္ေနျပန္ပါတယ္ ညကၾကည့္မိခ်ိန္ခဏေလးမွ ရခု  ထန္းပင္ရိပ္ေအာက္ေရာက္သည္ထိ သန္းႏုေနရထိုင္အဆင္မေျပ ေရလည္းဆာေနၿပီျဖစ္တာမွိ႔. ဦသိန္းေ႐ႊဆင္းအလာကို ေမာ့ၾကည့္ လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့….သန္းႏုရင္ထဲ မီးစထိုးထည့္လိုက္သလိုျဖစ္သြားရပါေတာ့တယ္…အေၾကာင္းကေတာ့ ပုဆိုးတိုတို အတြင္းခံမပါ  ပဲ ထန္းပင္ေပၚကဆင္းလာတဲ့ ဦးသန္းေ႐ႊရဲ႕ ဧရာမ လီးႀကီးက တန္းလန္းႀကီး မေလးနဲတာႀကီး မဟုတ္ဘူးလို႔ သန္းႏုေတြးမိေပမဲ့  မ်က္လုံးအစုံကေတာ့ မခြာႏိုင္ခဲ့

ေအာက္က ပိပိေလးကလည္း ယ ားလာလိုက္တာ ထမိန္ၾကမ္းေလးအေပၚကေန သန္းႏုလက္နဲ႔ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္သတိမထားမိ ပဲ ဖိအုပ္မိေနတယ္ ဦးသိန္းေ႐ႊေအာက္ေရာက္လာေတာ့ သန္းႏုေရာ့ ဒီေျမအိုးေလးေတြပါ သယ္သြားၿပီး ငါတဲထဲပိုလိုက္ဟာ ငါဟို ဘက္ကအပင္တခါထဲတတ္လိုက္အုံးမယ္” ဦးသိန္းေ႐ႊခ်ထားခဲ့တဲ့ ေျမအိုးေလးေတြသယ္ၿပီး သန္းႏုတဲထဲထည့္ရင္း ထန္းရည္ခ်ိဳကို  ေရဆာဆာနဲ႔ အေတာ္ေသာက္ခ်လိုက္ၿပီး ျပန္မယ္လုပ္ၿပီးမွ ထန္းလက္မိုးထန္းလက္ကာ တဲေလထဲက ကြပ္ျပစ္ေလးေပၚခဏ လွဲခ်  လိုက္ၿပီး မခံႏိုင္ေလာက္က  ယားေနတဲ့ ပိပိေလးကို လက္နဲ႔အသာထိၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရည္ေတြထပ္ထြက္ေနျပန္ပါၿပီး ခြၽဲက်ိက်ိ အရည္ေတြနဲ႔မွိ႔ သူလက္ဖ်ားေလးနဲ႔ ထိမိလိုက္ရင္းကစၿပီး လက္၅ေခ်ာင္းလုံးနဲ႔ ဆက္ၿပီး ပြတ္ေနမိတာမွ အားရပါးရပါပဲ ဒီလိုအျပဳမူ မ်ိဳး အရင္က တခါမွလည္းမလုပ္မိ လုပ္ဖို႔လည္း မေတြးဖူးခဲ့ပါ ခုေတာ့သူလက္ေတြကို သူကိုယ္တိုင္မရပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ အင့္ရႉး”

အားး ဟင့္ဟင့္” အရည္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးထြက္လို႔ေနၿပီ ဒါမယ့္ သန္ႏုပြတ္ေနတာကေတာ့ ပိပိကို ၿဖဲရဲပြတ္ေနျခင္းေတာ့မဟုတ္  ပါ အရွိတိုင္းေလးကိုပဲ မရပ္နားပြတ္ေနမိျခငိးပါဟာ”သန္းႏု ညည္း ဒါဘာျဖစ္ေနတာလဲ ဦသိန္းေ႐ႊႀကီးအသံေၾကာင့္ သန္းႏု ဘာလုပ္ လို႔ဘာကိုင္ရမယ္မသိေတာ့ ခါးထိဆြဲတင္ထားတဲ့ ထမိန္ကိုသာ အတင္းျပန္ဆြဲခ်ရင္း ရွက္ရွက္နဲ႔ထထြက္ေျပးမယ္ ဟန္ျပင္ေတာ့ ဦ သိန္းေ႐ႊက ေနအုံးသန္းႏု ဒါရွက္စရာမဟုတ္ပါဘူး လာထိုင္အုံး ညည္းကို ငါေျပာျပမယ္လို႔ ေလသံခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ေျပာရင္း သန္းႏု လက္ေလးအသာဆြဲပီး ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္ ဒါကသဘာဝပဲ သန္းႏုရဲ႕ ညည္းကအခု အပ်ိဳစျဖစ္ၿပီဆိုေတာ့ အေသြးသားက ေတာင္း တေနတဲ့ သေဘာပဲ

ေအးဒါကို ညည္းက  ျဖည့္စည္းမေပးရင္ေတာ့ ညည္းခုလိုပဲေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ေနမွာ လူပ်ိဳသိုးဖာလည္ခ်ေနတဲ့ ဦးသိန္းေ႐ႊတ ေယာက္ ဖင္ယားေနတဲ့ သန္းႏုကို လိုးခ်င္တာနဲ႔ ပါးစပ္ထဲရွိရာေလွ်ာက္ေျပာေနေတာ့သည္ လီးနဲ႔အလိုးမခံရင္ မိန္းမေရာဂါဘာညာ  ေထြရာေလးပါးအကုန္ေလွ်ာက္ေျပာလိုက္ သန္းႏုအလိုးခံခ်င္လာေအာင္လည္း စကားေတြနဲ႔ဆြလိုက္နဲ႔ မနဲၾကာလာေတာ့မွ ေၾကာက္ ရွက္ေနတဲ့ သန္းႏုလည္း မ႐ိုးမ႐ြေတြျဖစ္လာၿပီး ဘယ္သူမွမေျပာပါနဲ႔ သန္းႏုကို လုပ္ေပးပါေနာ္ အေမသိရင္ေတာ့ အသတ္ခံရမွာ  သူမ်ားေတြေတာ့မေျပာပါနဲ႔ဆိုၿပီး သန္းႏုလည္း အလိုးခံခ်င္လာတာေၾကာင့္ ေျပာမိေျပာရာေျပာေနခ်ိန္မွာပဲ ပိုင္ၿပီဆိုတာ သိတဲ့ဦး သိန္းေ႐ႊတေယာက္ အလုပ္စပါေတာ့တယ္ အဝတ္ေပၚကပဲ ႏိုလုံးလုံးေလးေတြကို အားပါးတရ ဆုတ္ေခ်ပြတ္ဆြဲရင္း ထမိန္ကိုပါ  ေျခနဲကန္ခြၽတ္ၿပီး သန္းႏုကို သူရင္ခြင္ထဲသြန္းၿပီ သန္းႏုေပါင္ေတြခ်ဲကားလိုပ္ရင္း ပိပိကိုညာလက္နဲ႔ ပြတ္ၿဖဲကလိ ဘယ္လက္နဲ႔ သိမ္း ဖက္ထားရင္း ႏိုေတြ ဆြဲေခ်ပါေတာ့တယ္ အေတြႀကဳံမရွိေပမယ့္ အေသြးသားက အရမ္းထန္ေနတာမွိ႔ အရွက္ေၾကာက္ကင္းမဲ့ၿပီး ဦး သိန္းေ႐ႊျပဳသမွ်မွာ ႏု႐ြေနရတာကေတာ့ သန္းႏုေပါ့

အားးဟားးး အမေလးး ဘယ္လိုႀကီးပါလိမ္ အား”  တြန္ခ်ိလိမ္ခ်ိ ေကာ္ပ်ံေကြးေကာက္ေနတုန္းမွာပဲ ဦးသိန္းေ႐ႊရဲ႕ လက္ကလယ္ႀကီး က သန္းႏု ေစာက္ဖုတ္ထဲ တိုးဝင္လာတယ္ နာေတာ့နာတယ္ ဒါမယ့္ သန္းႏုအံက်ိတ္ခံလိုက္တယ္ လူပ်ိဳသိုးႀကီးနဲ႔ ဖင္ႏႈိက္စေကးက လည္း ဆရာက်တယ္ေလ အရည္ေတြတအားထြက္ၿပီးသန္းႏု ၿပီးခ်င္လာေတာ့ ဦသိန္းေ႐ႊက သန္းႏုနဲ႔လူျခင္းခြာလိုက္တယ္ သန္းႏု ကေတာ့ အရွိမ္ျမင့္လာမွ ရပ္လိုက္ေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလးေပါ့ ဦသိန္းေ႐ႊအျပင္ခဏထြက္ၿပီး ေသးေပါက္တာပါ ျပင္ဝင္လာ ေတာ့ သန္ႏုရဲ႕အေပၚပိုင္းအဝတ္ေတြအကုန္ထပ္ခြၽတ္ခ်လိုက္ရင္း သူပုဆိုးကိုပါ ခြၽတ္ခ်လိုက္တယ္ သန္းႏုအဖုတ္ေလး တင္းခနဲဖစ္ သြားရတယ္  ဦးသိန္းေ႐ႊလီးႀကီးက ညကသူၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ ကပ္ပလီလီးမ်ိဳးႀကီး အႀကီးႀကီး အရွည္ႀကီး ဒီၾကားထဲ လီးမွာက အဖုအဖု ေတြအမ်ားႀကီးပဲ ဒီအဖုေလးေတြက ေဂၚလီလို႔ေခၚတယ္ သန္းႏုရဲ႕

မိန္းမေတြေကာင္းေအာင္ ငါအသားနာခံၿပီးထည့္ထားတာ ဦးသိန္းေ႐ႊေျပာျပေပမယ့္ သန္းႏုကေတာ့နားမလည္ပါ ေၾကာက္စရာႀကီး  ဆိုတာပဲ သိပါတယ္ ၁၇ဆိုေသာ္လည္း လုံႀကီးေပါက္လွ ႏုထြားမွိ႔ အယ္က်ေနတဲ့ ႏိုေတြနဲ႔ ေကာက္ေမာက္ေနတဲ့ တင္သားေတြ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ သန္းႏုရဲ႕ ႏိုေတြကို တလုံၿပီးတလုံ စို႔ပါေတာ့ ႏို႔ဆို႔ခံရတာႀကီးကို သန္းႏုမႀကိဳက္ပါ အသဲယားစရာႀကီး သူတကိုယ္ လုံးကို နတ္ဝင္ပူးေနသလိုႀကီးျဖစ္ေစလို႔ပါ စဖုတ္ထဲက အရည္ေတြစီက်ေနတာ ဘယ္ေလာက္မ်ားလည္း  သန္းႏုမသိပါ ဒါမယ့္ႏိုစို႔ခံ ေနရခ်ိန္မွာပဲ သူဖင္ၾကားကေတာ့ ေရစီးေျမာင္းလို အရည္ေတြအသြန္ၾကေနတာေတာ့ သူသိေနတယ္ ေတာ္ေတာ္ပါေတာ့ မေန တတ္ဘူး အားးယားယားတယ္ အား” ေအာက္ကစဖုတ္ကို တခ်က္တခ်က္ ဦးသိန္းေ႐ႊရဲ လီေခါင္းႀကီးက လာေခြ႕ေနျပန္တယ္ သန္း ႏုဘာမေတြးမိေတာ့ပါဘူး ဒီအခ်ိန္မွာ သူသိတာ ညကၾကည့္ခဲ့ရသလို သူခံခ်င္တာပဲသိပါေတာ့တယ္ ဒါမယ့္ခုထိ သိန္းေ႐ႊႀကီးက မ လုပ္ေသး စိတ္မရွည္ေတာ့တာေၾကာင့္ ဦးေလး လုပ္ပါေတာ့ သန္းႏုလည္း ျပန္ရအုံးမယ္ေလ” ကဲေကာင္းၿပီဒါဆိုလည္း ငါကညည္း နာမွာဆိုးလို႔ အခ်ိန္ဆြဲၿပီး ႏႉးေနတာ” အာ့လုပ္တာနာတယ္လား ေအးေပါ နဲနဲေတာ့ အစပိုင္းနာတာေပါ့” အိုနာလည္း ႀကိတ္ခံမယ္  အရမ္းၾကာေနရင္မေကာင္းဘူး ျမန္ျမန္လုပ္ေတာ့ေနာ္”

ဒါဆိုလည္းၿပီးေရာ” ဦးသိနိးေ႐ႊလည္း ခ်က္ခ်င္းပဲ စဖုတ္ ဝလီးေတၿပီး ဖိခ်လိုက္တာ အရည္႐ြဲၿပီး လက္နဲ႔လည္းအေပါက္ခ်ဲထား ေတာ့ တဝတ္ေလာက္တခါထဲ ဆိုက္ဝင္သြားေတာ့သည္ သန္းႏုမွာေတာ့ အသက္ပါပါသြားၿပီ ထင္ရေလာက္ေအာင္ပဲ စဖုတ္အုံမွ သည္ တကိုယ္လုံ ပူရွိမ္းၿပီး ေအာင့္လည္းေအာင့္ နာလည္းနာမွိ႔ မ်က္ရည္ပါေတာက္ေတာက္က်သြားရေတာ့သည္ သို႔္ေသာ္အသံ ေတာ့ အြန႔္”ဆိုတာေလးပဲ ထြက္ႏိုင္သည္ ေနာက္ထပ္ က်န္ေနတဲ့ တဝတ္ကိုပါ ထပ္ဖိခ်လိုက္ျပန္ေတာ့ မေအာ္ပဲ မရေတာ့ ၉လက္မ ေလာက္ရွည္ၿပီး အႀကီးႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ လီးကိုယ္မွ ေဂၚလီေတြ နဂါးပတ္ထားတဲ့လီး တေခ်ာင္းလုံးဝင္သြားတာေလ ေသၿပီ အရမ္းနာ တယ္ ေတာ္ၿပီ ျပန္ေတာ့ ငိုၿပီး အတင္႐ုန္း အတင္းေအာ္ေပမယ့္ လူေကာင္ထြားထြားႀကီးတကိုူ္ယ္လုံးသူအေပၚမွာ ဖိထားတယ္   လက္၂ဘက္ကိုလည္းခ်ဳပ္ထားတာမွိ႔ သူ႐ုန္းကန္မူက ဦးသိန္းေ႐ႊအဖို႔ေတာ့ ပိုထန္လာ႐ုံေလာက္သာ ဖိခ်ဳပ္က်စ္ေနေအာင္ဖက္ရင္း  ဦးသိန္းေ႐ႊကေတာ့ အဆက္မျပတ္ တဆုံးထုပ္တဆုံးသြန္းနဲ႔ ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်ေနပါေတာ့တယ္ သန္းႏုလည္း ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ေပါ့

ေစာက္ပတ္ထဲ လီးအဝင္အထြက္သံက ၾကပ္တီးေနတဲ့ စဖုတ္ေလးကို မွ မဆန႔္မၿပဲလီးႀကီး ၿပီးေတာ့ေဂၚလီေတြေၾကာင့္ ပ်စ္ ဗတြန႔္  အသံကိုစုံလို႔ နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ သန္းႏုမေအာ္ႏိုင္ေတာ့ မ႐ုန္းႏိုင္ေတာ့ သူကိုယ္ထဲမွာ အင္အားဆိုလို႔တစက္မွမရွိေတာ့ လူ ဟာေမ်ာ့ေနခဲ့ၿပီ တခ်က္တခ်က္သတိပါလစ္လစ္သြားေေသးသည္ ဦးသိန္းေ႐ႊ လီးႀကီးအကုန္ဆြဲခြၽတ္ၿပီး ပုံဆန္ေျပာင္းဖို႔လုပ္  ေနသည္ ဒီအခ်ိန္မွာ ေလတိုးတာေတာင္ သန္းႏုစဖုတ္ေလးဟာ မခံႏိုင္ေအာင္ စပ္ေနေတာ့တယ္ ေမ်ာ့ေနတဲ့ သန္းႏုကို ဦးသိန္းေ႐ႊက  ဝမ္းလွ်ားဆြဲေမွာက္လိုက္ၿပီး ခါးကဆြဲမၿပီး ေလးကုန္ေထာက္အေနထားျဖစ္ေအာင္လုပ္ယူၿပီး ထပ္လိုးျပန္သည္ သန္းႏုျမင္ရတာ ေတာ့ သူစဖုတ္စီကေန ေပါင္ေတြထိစီးက်လာတဲ့ ေသြးမ်ားသာျဖစ္သည္

ဦးသန္းေ႐ႊကေတာ့ ဒီေဆာ္ေလးအေတာ္ထန္တာပဲလိုပဲေတြးေနသည္ စဖုတ္တခုလုံး ကြဲၿပဲပီး ေသြးေတြထြက္ေနတာေတာင္  ႀကိတ္ ခံတယ္လို႔ပဲထင္ေနသည္ သူလိုးေနက်ဖာသည္မေတြလိုပဲ အပ်ိဳႏုႏုေလးကို အားပါးတရမညႇာတန္းလို႔ခ်ေနသည္ ဗ်စ္” ဘြတ္ဘြတ္  သူအႀကိဳက္လုံး သန္းႏုစီက အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ အားး ေသၿပီ ေတာ္ပါေတာ့ ဟင့္ဟင့္ ဦးသန္းေ႐ႊကေတာ့ မေတာ္ႏိုင္ေသး အားမရ ေသး ဖင္ေပါက္ကိုပါ သေထြးေထြးခ်လိုက္ လက္ညိဳးလက္ကလည္ပူးထိုးၿပီး လက္နဲ႔ အဆက္မျပတ္အသြန္းထုပ္လုပ္ေနျပန္သည္  လီးကလည္းနားမထား အားရေအာင္ေဆာင့္လိုး ဖင္ေပါက္ကိုလည္း လက္နဲ႔လိုးေပါ့ ဖင္ေပါက္ကို ေျပာင္းလိုးေသးသည္ ဒါမယ့္  ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မဝင္တာေၾကာင့္ ေစာက္ပတ္ကိုပဲ အားရေအာင္လိုးရင္း လရည္ေတြပန္းထဲ့လိုက္ေတာ့သည္

လိုးၿပီး ခဏနားၿပီးေတာ့ ဦးသိန္းေ႐ႊ ထန္းရည္အိုးေတြထိမ္းၿပီး ႐ြာက သူထန္းလွ်က္ဖိုသို႔ျပန္သြားေတာ့သည္  ဦးသိန္းေ႐ႊအထင္ ေတာ့ ဘာထူးထူးခ်ားခ်ားမျဖစ္ေလာက္ဖူးထင္ခဲ့တာေနမွာပါ ဒါမယ့္ သန္းႏုမွာေတာ့ ထေတာင္မရပ္ႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ သူအေမ လိုက္ရွာလို႔ ညေနပိုင္းမွ ႐ြာျပန္ေရာက္ ေဆး႐ုံပို႔ရတဲ့အဆင့္ထိျဖစ္ခဲ့ရတယ္ ဦးသိန္းေ႐ႊကေတာ့ မဒိန္းမူနဲ႔အဖမ္းခံလိုက္ရပါေတာ့ တယ္  ေဒၚသန္းႏုရဲ႕ သူငယ္ဘဝျဖစ္ရပ္မွန္ေလးပါႀကံခင္းထဲမွာ မိန္းမငယ္ေလးေတြကို ျပန္ေျပာျပတာကိုၾကားခဲ့ဖူးတာေလး ကိုး ကား၍ေရးလိုက္ပါသည္   အားလုံးေက်းဇူးပါ…….N.G