ကျောင်းသူမလေးရဲ့ ရမ္မက်စိန်ခေါ်သံ
ဒေါင်…. ဒေါင်…. ဒေါင်…. ဇီးဖြူတောင် (အ.ထ.က) ကျောင်းမှ ကျောင်းသားများအတွက် သာယာ ဖွယ် ထွက်ပေါ် လာတဲ့ ကျောင်းလွှတ် ခေါင်းလောင်းသံ ပါ။ ဇီးဖြူ တောင် ရွာ အဝင် ဝ မှ ကျောင်း ဆိုင်းဘုတ်ကြီး က ရွာ ကို ဝင်လာမည့် မည်သူ့ ကို မဆိုကြိုဆိုလျှက်။ သည်ရွာ ၏ ကျက်သရေဂုဏ် ဆောင် များစွာ ထဲ မှ ဤကျောင်းသည်လည်း တစ်ခု အပါဝင် မဟုတ်ပါတကား….. တရွေ့ရွေ့ ထွက် သွားနေကြ သော ကျောင်းသားများကို ကြည့်ရင်း ဦးညီအောင် သက်မလေး ချလိုက်မိသည်။
ဟငှး းးးးးးးးး ဤကျောင်းကို သူ ကျောင်းအုပ်အဖြင့် ရောက်ရှိနေသည်မှာ ၁၀ စုနှစ် တစ်ခုနှင့် တစ်ဝက်ကိုပင်ကျော်လာပြီး ဖြစ်သည်။ ရောက်ခါစက စည်းကမ်းပိုင်းဖရိုဖရဲ နှင့် ပညာရေး နိမ့်ကျလှသော ဒီကျောင်း ကို ဦးညီအောင်မနည်း ပြုပြင် ခဲ့ရသည်။ အနစ်နာခံမှု များစွာနှင့် ရွာသူ ရွာသား တို့ ကို စည်းရုံးခြင်းများစွာ ဖြင့် အဘက်ဘက်မှ တိုးတက်အောင် ကြိုးစားခဲ့ရသည်။
ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီး ဦးညီအောင်.. အသက်က ၄၂ အရွယ်… မိန်းမ ရှိခဲ့ ဖူးသည်။ သုံးလလောက်သာ ပေါင်းသင်းပြီး အကြောင်း အရင်း တိတိကျကျ မသိ နှစ်ဦးသဘောတူ ကွာရှင်းခဲ့ကြသည်။ ရုပ်ရည်က ခန့်သည်။ စည်းကမ်းပိုင်းတော့ ခု ကျောင်းအုပ်ဘဝ မ ပြောနှင့် .. ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း တွေက ပင် ကျောင်းသားဘဝ က သူ့ အနောက်ကနေ လိုက်ခဲ့ရသည်။ ကျောင်းဝင်းအတွင်း တွင် အဆောင်လေး တစ်ခုမှာ လွတ်လပ်သူ မို့ အေးဆေးနေသည်။ ကျူရှင် ကတော့ စာသင်ဆောင် တစ်ခု မှာ သင်သည်။ ကျူရှင် မ သင်ပေးလို့လည်း မရ။ ကျောင်းသား ကျောင်းသူ တွေ စာ ပိုနားလည်းနိုင် ဖို့ ပါ။
ဟင်!….. ကျောင်းရှေ့ဝင်ပေါက်မှာ စောစီးစွာ ရောက်လာတဲ့ ကျောင်းသူ တစ်ယောက်ကို ဦးညီအောင် အိပ်ဆောင်မှ တွေ့လိုက် တော့ အံ့သြသွားသည်။ အံ့သြစရာ ပါ။ ဒိကောင်မလေးက ဘယ်တုန်းကမှ ကျူရှင် စောခဲ့ သည်လို့ မရှိခဲ့…အမြဲတမ်း ဦးညီအောင် ဆူနေခဲ့ရတဲ့ ကောင်မလေး… ခု တလော လပိုင်းလောက်သာရှိမည် ထင်သည်။ ကျူရှင်ချိန် မှန် မှန် ရောက် လာတတ်တာ။ ဒိနေ့ တော့ ထူထူးခြားခြား စော နေခြင်းသာ။ ဒါကြောင့်မို့ ဦးညီအောင် အံ့သြရခြင်းပါ။
ကျူရှင် သင်နေကျ အဆောင်အရှေ့ မှာ … စွပ်ကျယ်လေး စွပ်ထည့် လို့ လှမ်းကြည့် လိုက်သည်ပင် ထို ကောင်မလေး ရပ်စောင့်နေ ဆဲ…. ဟေ့ …သင်းသဇင်”် ဒိနေ့ “ကျူရှင် မရှိဘူးလေ…ကလေးမ” ဆရာကြီး ဆိုသူ လှမ်း အပြောကို သဇင် နားထောင်ရင်း ရင်ထဲ မှာ မဲ့ ပြုံး ပြုံး လိုက်သည်။ ဒိနေ့ ကျူရှင် မရှိမှန်း သဇင် သိတာပဲ လေ….. ခါတိုင်းအပတ်တွေ တော့ ဒိနေ့မျိုး ကျူရှင် က ရှိနေကျပါ။ ဒိအပတ် မနက်ဖြန် မြို့ တက်ပြီး ပညာရေးမှုးရုံး သွားစရာ ရှိ လို့ ဦး ညီအောင် နှစ်ရက်စလုံး ကျူရှင်ကို ပိတ် ထားကြောင်း မနေ့ ကတည်းက ၁၀တန်း ကျောင်း သား အားလုံးကို အသိပေးထားပြီး ဖြစ်သည်။ သဇင် မဝံ့မရဲ ဟန်နှင့် ဦးညီအောင်အား ကြည့် လိုက် သည်။ ပြီးတော့..”
ကျူရှင်ပိတ်ထားမှန်း သမီးသိပါတယ် ဆျာ…” သမီးနားမလည်းတဲ့ ပုစ္ဆာ လေးတွေ မေးမလို့ပါ။” အော် အေအေ…အာ့ဆိုလည်း အဆောင်ထဲ ဝင် လေ” ရော့ သော့ ..” သဇင် တစ်ချက်ပြုံးလိုက်သည်။ တွေ့ပြီးပေါ့ ….ဆရာ ကြီး ဦး ညီအောင် ရယ်…” ရင်ထဲ မှာ ပြောလိုက်သော စကား “ အဆောင် သေ့ာ့ကို ဖွင့်နေသည့် အနီရောင် စကတ် အတို ။ အနီရောင် လက်ပြတ် ဝတ်ထားသောသဇင် နောက် ကျောပြင်ကို ဦးညီအောင် အဓိပ္ပါယ်မဲ့ တချက် ကြည့် လိုက်သည်။ ကျွီ”’* – သင်းသဇင်..သဇင်! ရှန်! နောက်ဖေးပေါက်မှ မေမေ့ ခေါ်သံ ကို ကြားလိုက်သည်နှင့် သဇင် ပြန်ထူးရင်း ဖုန်း ကစားနေရာမှ အမြန် ထလိုက်သည်။
ကျူရှင်သွားတော့ လေ သမီး’ စား ကြိုးစားစမ်းဘာသမီး ရယ်…” တစ်ချိန်ကုန် ဖုန်း ဖုန်း” နဲ့ ပဲ ပြီးနေလို့ မနှစ်ကလည်း ၁၀ တန်းကျပြီးပြီး မဟုတ်လား…. သဇင် မေမေ့ကို မငြင်း ချင်တော့ပါ။ ဟုတ်နေတာကိုးးး သွားသွား မြန်မြန် ‘” မောင်မောင် လာ ခေါ် တော့မယ်..” မောင် မောင် ။ပိစိ။ အေး ပုံ။ သဇင် ဒါက သဇင်တို့ တစ်တွဲတွဲ ငယ်ပေါင်းကြီးဖေါ် တွေလေ. မောင်မောင်ကတော့ သဇင်ကို တိတ်သူခိုး ချစ်နေသူ။ သဇင် မသိ စရာ မရှိ ။ အူဝဲ ဆိုကတည်းက တူတူပေါင်းလာသူ။သူ ဘယ်နေ့ ဖွင့် ပြောမလဲ.. ပြောတာနဲ့ သဇင်က ငါလည်းနင့်ကိုချစ်ပါတယ်လို့ ဖြေပေးပြီးသား။ နှစ်ယောက်စလုံး အပြင်မှာ ရပ်နေကြစမ်း..”
စာသင်ခန်းထဲသို့ လှမ်းဝင်မည့် မောင်မောင်နှင့် သင်းသဇင် တို့ နှစ်ဦးစလုံး ခြေလှမ်းတွေ ရပ်တန့်သွားသည်။ ဆရာကြီး၏ အမိန့်ကို သူတို့ မလွန်ဆန်ရဲ။ ဒါကဓမ္မတာ ပါ။ ဆရာ့ အမိန့် ကို ဘယ်တပည့်မှ မလွန်ဆန် ဝံ့။ ွ “” ငါခေါ်မှ ဝင်လာခဲ့ကြ” ” ဒိအတိုင်းပဲ လက်ပိုက်ရပ်နေ” ဒိကလေးနှစ် ယောက် ဒါမှ မဟုတ် သူတို့ လေး ယောက် က အမြဲ တမ်း ကျူရှင် လာ နောက်ကျ တတ်မှန်း ဦညီ အောင်သိသည်။ မပြောခဲ့။ ခုဟာက တစ်ခေါက်တည်းမဟုတ်တော့ ။စည်းကမ်းပျက်လွန်းသည်။ ဒိတစ်ခါတော့ အပစ်ပေးမည်ဟု ဦးညီအောင် ဆုံးဖြတ်ချက် ချထားပြီးပြီး ဖြစ်သည်။ ကျန်နှစ်ယောက်ကတော့ ဒိနေ့ အချိန်မှန် ကျူရှင် ရောက်နေတော့ လွှတ်သွား သည်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ လည်း သဘောပေါက်သွားလိမ့်မည်။
အချိန်တို့ တဖြေးဖြေးသာ ကုန်သွားနေသည်။ဆရာကြီး ခုထိ သဇင် တို့ ကို အခန်းထဲ ပေးမဝင်။ မောင်မောင်က ခေါင်းလေးငိုက်လို့ လက်ပိုက်ပြီး ဒိအတိုင်းရပ်နေသည်။ သဇင် ခြေထောက် ညောင်းတာထက် အခန်းတွင်းမှ ကျောင်းသားတစ်ချို့ အသံတိတ် လှောင်ပြောင်ပြနေတာက ပို ခံရခက်သည်။ ရှက်လို့ ဖြူဝင်းနေတဲ့ မျက်နာတလျှောက် နီးမြန်းလာသည်။ ဆရာကြီး ဦးညီအောင် မိမိကို အရှက်ခွဲ နေသည်။ အလွန်ကို မုန်းတီးမိသည်။ ဆရာ ဆိုတဲ့ အတွေးကို ထုတ်ပစ် လိုက်မိသည်။ ပါးပြင်မှ မျက်ရည်တို့ တဖြို က်ဖြိုက် ဆင်းလာသည်။ ညနေက အတော်စောင်းလို့ ကျူရှင်ချိန်ပင် ပြီးဆုံးသွားပြီး။ အခန်းတွင်းမှ ကျောင်းသား များ ထွက်လာ တိုင်း သဇင်ကို အထင်သေးတဲ့ မျက်နှှာ ထားနှင့် ကြည့်ကာ ထွက်သွားနေသည်။ အခန်းတွင်း ဆရာကြီး တစ်ယောက်တာကျန် တော့သည်။
ဦးညီအောင် ဒိကလေးနှစ်ယေက်ကို မခေါ် သေး။ နောက်ထပ်အသစ်တက်မည့် သင်ခန်းစာ ကို ဆက် ကြည့်နေလိုက်သည်။ သဇင် ဒူးများပင် တုန်လာသည် ထိအောင်….ညောင်းလာပြီး။ အသားတို့ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်ထိအောင် အမုန်းစိတ်နှင့် ဒေါသတို့ ထွက်လာသည်။ သဇင် က မောင်မောင် လက်ကို ဆွဲ၍ လှည့် ထွက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ကာ ဟန်ပြင်လိုက်သည်။ ွ ” ဘယ်လဲ ကလေးမ”” နောက်တစ်ခါ ဘယ်တော့မှ ကျောင်းပဲဖြစ်ဖြစ် ကျူရှင် ဖြစ်ဖြစ် နောက်မကျ စေနဲ့” ကဲ အိမ် ပြန်တော့… သဇင် မောင်မောင် လက် ကို စွဲ ပြီး ပြေးထွက်သွားသည်။ ဒိနေ့ကို သဇင် ဘယ်တော့မှ မမေ့ ။မေ့လည်း မမေ့နိုင်ပါ။ မိမိကို အရှက်ခွဲ ခဲ့ သော ဆရာကြီးဦးညီ အောင်လည်း အရှက် ကွဲ စေရ မည်။ သင်းသဇင် သည် အငြိုးပေါင်းများစွာဖြင့် ဆရာဟူသော အသိ လုံးဝ ပျောက်ကွယ် ခဲ့ ပြီး ဖြစ်သည်။ ဦးညီအောင်၏ စေတနာနှင့် ဆရာ မေတ္တာကို အထင်လွဲ မြင်ကာ အမုန်းပွဲ ဆင်ဖို့ အချိန်တွေကိုသာ စောင့်လို့ သာနေ တော့သည်။
သုံးလ…. သုံးလ…ဆိုသော အချိန်တို့သည် တရိပ်ရိပ် ပျောက်ကွယ်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ဦးညီအောင် အပေါ် ထားသော သင်း သဇင် ၏ အငြိုး တို့က လုံးဝ မပျောက်။ မချေ ပ မရမချင်း ထပ်တိုးလို့သာနေသည်။ ဒါပေမယ့် သဇင် ကျောင်းနှင့် ကျူရှင် ချိန် လုံး ဝ နောက်မကျ တော့ပါ။ တစ်နေ့… သဇင် အရှက်ကွဲ သလိုမျိုး ဦးညီအောင် အရှက်ကွဲ ဖို့ အကြောင်းက ဖြစ်လာခဲ့ပြီး လို့ သဇင် သိ လိုက်ပြီး။ သဇင်က အရှက်သာ ကွဲ ခဲ့ တာ .. ခု ဆရာ ဦညီအောင် အကျိုး ပါနည်းစေရမည်။ ကျွီ…..
သဇင် အဆောင်တံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နာရီ ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ညနေ..၅း၁၅ မောင် မောင် ကို မှာခဲ့ သည်က… ပေစိ တို့ ကိုပါ ကျူရှင် ရှိကြောင်း ပြော၍ ၅း၃၀ ကျောင်းကို အရောက်လာရန် ပေါ့။ မိမိ အကြံနှင့် မိမိမို့ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်သည်။ ဆရာ ဦးညီအောင် အတွက် ကံဆိုးမိုးမှောင်ကျသွားစေရမည် ။ မတတ်နိုင် သူ လုပ်ခဲ့တာလေ သဇင်ကို အရှက်ခွဲ ခဲ့ တာလေ…… အဟမ်း အဟမ်း… အပ်ကျသံပင် ကြား ရလောက် အောင်တိတ်ဆိတ်နေသော အဆောင်ခန်းထဲသို့ ဦးညီအောင် ချောင်းဟန့် သံဖြင့် ဖြိုခွဲ ရင်းလှမ်းဝင် လိုက်သည်။ အဆောင် ပြတင်းပေါက်တစ်ခု ဖွင့်ထားတာက လွဲလို့ ထူးခြားမှု ဘာမှ မရှိ။ ပြတင်းပေါက်နှင့် အနီး ဆုံးစားပွဲ တွင် ထိုင်ကာ ပေါင် အရင်း ပေါ် တော့မတတ် ရောက် နေတဲ့ သဇင် ရဲ့ စကတ် အစ… ဖြူဖွေး ၍ တုတ်ခိုင် တဲ့ သဇင်ရဲ့ ပေါင်တံနှစ်ချောင်းက သာမာန် ယောကျားလေးတစ်ယောက် သူ့ အရှေ့ ဒူးထောက် ခ စား ပေးလိုက် မိချင်မည်။ လိင်စိတ် ကို စွဲဆောင် စေတဲ့ ပေါင်တံ အလှ…. ဦးညီအောင် ရင်ထဲ တစ်မျိုး တော့ဖြစ်သွား သည်။ ဆရာ ဆိုတဲ့ အသိ ကို ချက်ချင်း စိတ်ထဲ သွင်း လိုက်သည်။
မသိသလို နေလိုက်သည်။ လက်ပြတ် ဝတ်ထားသည်မို့ လက်ပြင် အောက် ဂျိုင်း ကွင် းမှ အတွင်း ဘော် လီ ကို တန်းမြင်နေရ သည်။ ကဲ သမီး သဇင် ” ” ဘယ်အပုဒ် ကို နားမလည်းတာလဲ ဆရာ ကို ပြပါဦး” ဒိ အပုဒ် ပါဆရာ” ဟု ပြောရင်း မတ်တပ်ရပ်ကာ ခါး လေး ကို သဇင် က ညွှတ် ချ ပေးလိုက်တော့ တစ်ပေ သာသာ အကွာ မှာ သာ ရှိနေတဲ့ ဦးညီ အောင် အတွက် မျက်လုံး လွဲ ချင် စရာ… ခါးညွှတ်ချလိုက်သည်နှင့် အကျီ ၤ လည်ဝိုက်မှ တဆင့် အတွင်း ဘော်လီ ဖြင့် မလောက် လို့ လျှံထွက်နေတဲ့ သဇင့် ရင်းသား အစုံ။ ံ ဦညီအောင် သဇင် ကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်သည်…သဇင်က မသိသလို နေလိုက်သည်။ သဇင် ဆီမှ ကိုယ်သင်းနှံ တစ်ချို့ က ဦညီအောင် စိတ်ကို တစ်မျိုးဖြစ်စေလိုက်သည်။ ၅း၂၀မိနစ် အချိန်… ပုဒ် စာ တစ်ပုဒ် ကို ဦးညီအောင် စိတ်ရှည်စွာ ရှင်းပြ နေသည်။
ပတ်ဝန်ကျင်သည် ငှက် သံတစ်ချို့ မှ အပ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။ ကျောင်းဝင်းနှင့် အဆောင် သည် အတော်တန် ဝေးသည်။ လိင်မတူ သူစိမ်း ယောကျားလေးနှင့် မိန်းကလေး နှစ်ယောက် ထဲသာ ရှိသော ကမ္ဘာ်ဘ်ဘ လေး တစ်ခု အလား ဖြစ်နေသည်။ ပုထု စဉ် တွေ ရဲ့ စိတ်ဖေါက် ပြန် ချင်စရာ အကောင်းဆုံးနေရာ နှင့် အချိန်။ ဒီအတိုင်း ကိုဟ ထားသော သဇင် ရင်သား အစုံက ဦးညီ အောင် စိတ်ကို ဆွ ပေးနေသည်။ သို့ သော် ဦးညီအောင်သည် ဆရာ ဖြစ်သည်နှင့် အညီစိတ်တို့ကို အနိုင်နိုင်ထိန်းထားသည်။ ၅း၂၅..မိနစ်အချိန်……. သဇင် ရုတ်တရက် ထရပ် လိုက်သည်။ ဦးညီအောင် ဆီ ဘာမပြော ညာမပြော တိုးကပ် လိုက်သည်။
ခဏနေ မောင်မောင်တို့ ရောက်လာတော့ မည်။ တစ်ချက်မဲ့ပြုံး နှင့် အတူ.. မိမိ ရင်သားနှင့် အတွေ့ထူး ရ အောင် ဦးညီအောင် ကို ပြေးဖက်ပစ်လိုက်သည်။ သဇင် ဒါဘာလုပ် လုပ်… အို …ဆရာ …. သမ ီး လေ…. ဦညီအောင် ရုန်းထွက် သည် မရ။ သဇင် ရင်သားအိညက်ညက်အရသာ တို့ က လည်း သူ့ ကို လိင်စိတ် နိုးကြွ နေစေပြီး။ ငါက ဆရာပါလား ဆိုတဲ့ အသိ ပင်ပျောက်ချင်နေပြီး။
ဒိကလေးမ ဘာစိတ်ရိူင်း ဝင် နေသည်လည်းမသိ။ သဇင် က သူ့ အတွေးနှင့် အတူ အဆောင် တံခါးပေါက်ကို ကြည့်ကြည့်နေသည်။ ဦးညီအောင် ကို အတင်းဖက်ထားရင်း…. ဆရာ လွှတ်ပါ… လွှတ်….လွှတ်လေ.. ဟု တတွတ်တွတ် မြည်းတမ်းရင်း … မောင်မောင် တို့ အလာကို မျော်နေမိသည်။ မောင်မောင်တို့ ဒီအချိန်လာသင့်ပြီး။ လာနေပြီး ဖြစ်မယ်….ီ မောင်မောင် ! ဟေ့ မောင် မောင် ဗျာ! … မနက်က ချစ်ရပါသော သူငယ်ချင်း သဇင်မှ ကျူရှင် ရှိပါသည် ဟု လာပြောသွားသည်။
၅း၃၀..တဲ့ ပေစိ နှင့် ဂျမ်းပုံ ကိုပါဝင်ခေါ် ခဲ့ရန် အတန်တန် မှာသွားသည်။ ခု လည်း လွယ်အိတ် ကို လွယ် ကာ ပေစိကို ဝင်ခေါ် မည် ဟုဆုံးဖြတ်၍ အိမ်ပေါ် မှ ဆင်းရုံရှိသေး ခုလို ဦး ဖိုးထူး မှ အပြေးအလွှား လာခေါ် ခြင်းဖြစ်သည်။ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဦးဖိုးထူး”” ဟာ မင်း အဖေ ငါ့ အိမ်မှာ ငါနှင့် စကားပြောရင်း မူးလဲှ လို့ ကွ ! အမြန်လိုက်ခဲ့… ်* မောင် မောင် လာသင့်ပြီး။ ဒိအချိန်သာ မောင် မောင်ရောက်လာရင်…….. သဇင် ရည်ရွယ်ချက်တို့ အောင်မြင်ပြီးလေ။ ဦးညီအောင် အရှက်တွေကွဲလို့ အကျိုး နည်းပြီး။ လွှတ် လေ….လွှတ်.. ဆရာ …သမီးကိုလွှတ်…. သဇင် ပါးစပ် က အော်နေပေမယ့် …တစ်ခု သတိထားမိတာက ….ဆရာ ဦးညီအောင် အစ တုန်းကလို မျိုး သဇင် အတင်း ဖက်ထား တာကို လုံးဝရုန်းကန်းခြင်းမလုပ်တော့ပါ။
လုံး ဝ ငြိမ်သက်နေပြီး။ သဇင် တစ်ချက် မော့ကြည့် လိုက်သည်။ ဟင်!… တကယ် ထိတ်လန့် သွားသူက သဇင်ပါ။ဘာကြောင့်လဲ… သဇင် သိသွားပြီး… ဆရာ့ရဲ့ တည်ကြည်တဲ့ မျက်နှာဟာ ရာဂ စိတ်တို့ ပြည့်နက်နေပြီး ဆိုတာပေါ့။ ဆတ်ကနဲ့ သဇင်ကို သူ့ အားနဲ့ ပွေ့ ချည်ပြီး စာရေးခုံပေါ် ချီတင် လိုက်တယ်…. သဇင် ခုမှ ထိတ်လန့် သွား မိပြီး .. မောင်မောင် ရယ် အမြန် လာပါတော့ လို့ သာ ရင်ထဲ တမ်းတမိပြီး။ အခု မှ ရုန်းကန်မိသူ က သဇင်ပါ။ လွှတ်…”ခုလွှတ်နော် ဆရာ ဦး ညီအောင်.. “ လွှတ်ပါလို့ ရင် ထဲက တကယ် အော်ရင်း ရှိသမျှ အင်းအားနှင့် သဇင် ရုန်းထွက် သည်။ မရ ဘူး အို … ဆရာ ရင်အုံကြီးကို သဇင် အတင်း ထု ပြစ်တယ်… လွှတ် နော် ဆရာ..” ဆရာ ဆီ က ဘာအသံမှ ထွက်မလာ တော့ပါ။ သူ့ လုပ်ချင်ရာ လုပ်တော့မည် ထင်သည်။ ဒါကြောင့် သဇင် ထပ်အော် ဖို့ ပြင်လိုက်သည်။
အွမ်မ်မ်… အော်လို့ မရတော့ဘူး။ ဆရာ့ နုတ်ခမ်းထူထူ ကြီးက သဇင့် နုတ်ခမ်းပါးပါး လေးကို ပြုတ်ထွက်လုမတတ် စုပ်ယူ ပစ်နေ ပြီး။ ပြွတ်..ပြွတ်.. အောင်အောင်ရယ် နင်တို့ တွေ ခုထိ ဘာလို့ မလာသေးတာလဲ…လာပါတော့လားကွယ်။ စွပ်ကျယ်ကို စုတ်ဖြဲ ပစ် မတတ် ရုန်းကန်းနေသော တပည့်မလေး သဇင်..သိသိသာသာ ငြိမ်ကျ သွားမှန်း ဦးညီအောင် သိနေသည်။ မတတ်နိုင်ပါ။ နှစ်ပေါင်း များစွာ ငြိမ်သက်နေသော ရာဂစိတ် ကို ..ဒင်း က ဘာကြောင့်ရယ် မသိ လာစွ သည်။ မိမိ စိတ်ကို အမျိုးမျိုး ထိမ်း ခဲ့ပေမယ့် ဒီ ကလေး ကို က ဦးညီအောင် ရဲ့ လိင်စိတ် တို့ နိုးကြားစရာ ဖြစ်အောင် အရာရာ ပြည်စုံသူလေး….ဒါကြောင့် ထကြွ ခဲ့ ပြီး။ မှားတယ် မှန်တယ် ကို နောက်မှ ဆုံဖြတ်ချင် မိတော့သည်။
ဦးညီအောင် ဒိကလေးရဲ့ နုတ်ခမ်းအစုံ ကို ရှိသမျှ အားနှင့် စုပ်ယူ ပစ်လိုက်သည်။ လျှာခြင်း ထိတွေ့ မိတ်ဆက် ကာ ကလေး ရဲ့ လျှာကို ပတ်ခွေ ရစ် မိပြီး။ တစ်ချက်လူးလွန့် မှုနှင့် အတူ ဒိကလေးကပါ ကိုယ့်လျှာကို သဘောတူ ပြန် ရစ်ပတ် နေတော့ ဦးညီအောင်စိတ်က တရွေ့ရွေ့ အထွပ်ထိတ် ဆီ သို့ တက်လာနေမိတော့တယ်။ သဇင့်လက်ပြတ် အကျ ီ ၤ လေးက ဦးညီအောင် ၏ ချွတ်ချ မှု ကို ပိုင်ရှင် က သဇင် မှန်းသိပေမယ့် ငြင်းဆန်မရဲပဲ အလိုက်သင့် မြေခ ပေးလိုက်ရ သည်။ ၁၀ တန်းကျောင်းသူလေး သဇင့် ရင်သား အစုံက ဘော်လီ အပြင်ဘက်ကို ထွက်ကာ ဦးညီအောင်ကို စိန်ခေါ် နေသလား အောက်မေ့ရ သည်။
သဇင့် ခန္တာ မှာ အကျီ ၤ မရှိတော့ မှန်း သဇင်သိ ပေမယ့်…ဆရာ ကို မလွန်ဆန် ချင်တော့ပါ။ သဇင့် ခန္တာ မှာ ဆရာ စွဲ မက် စရာ ဘာ ရှိ သလဲ..ရှိသမျှ ဆရာ့ ကို ပစ်ကျွေး ချင် မိပြီး။ ဆရာ လုပ်သမျှ သဇင် သာယာ မိ ချင်မိပြီး။ သဇင် ဘယ်ယောကျားၤ လေးနှင့် မှ အပေါင်းအသင်း လုပ်ဖူးသည် အထိတွေ့ မရှိဖူးပါ။ ဒါ ကိုယ့် သစ္စာ ပါ။ ဆရာ ပြု သမျှ တိုင်း သဇင် လေ..သဇင် ရှိသမျှ မွှေညင်းတို့ သူ့ နေရာနှင့် သူ တဏှာ စိတ်တို့ က လက်ခံပေးနေသလိုလို… ထပ်! … ဘော်လီ ကလစ်ချိတ် ဖြုတ်သံ စာရေး စားပွဲ ပေါ် မှာ ပက်လက်အနေထားနှင့် ဆရာ က သဇင့် ဘော်လီကို ချွတ်လိုက် သည်။
ဖူးပေမယ့် မပွင့်သေးသည့် ပန်းအလား ဖြစ်နေတဲ့ သဇင့် ရင်သား အစုံ ကို ဆရာ ရဲ့ နုတ်ခမ်း ကြမ်းကြမ်း တွေက နေရာ အနှံ့ နမ်းရှုတ်နေတာ က သဇင့် ရဲ့ အင်္ဂါ ဇတ် ရဲ့ အကြော အမျှင်တွေ ကို နိုးဆွ နေ လိုက်တာ… သဇင့် ရဲ့ မအာ သေးတဲ့ နို့သီး လေးတွေ ကို လာစုပ်ယူ လှဲ့ပါလား လို့ တောင်း ဆိုချင်ပေမယ့် .. ဆရာက သူ့လျှာ လေးကို သဇင့် ရဲ့ နို့သီး အနားတဝိုက် ကို သာ ဘယ်ညာ မရွေး သူ့အထာနှင့် သူ စုပ်ယူ နေ တာ… ဦးညီအောင်စိတ်တို့ သည် တဏှာရာဂ ၏ စေခိုင်းရာ အတိုင် း လိုက်ကနေ သည်။
ဒိလို ပန်းအဖူး မျိုး မနမ်းဖူးတာ အမှန်ပါ။ ရမ္မက်ဇော ကြီးစွာဖြင့် စာရေးစားပွဲ ပေါ် ပက်လက်အနေအထားဖြစ်နေသော သဇင့် စကတ် တိုလေးကို ဖတ်ကနဲ့ လှန် တင်လိုက်သည် အစိုကွက်လေးတွေ ဖြစ်နေသော သဇင့် အတွင်းခံ ဘောင်ဘီ ကို အသာယာ စွဲ ချွတ်ပြီး ဖြူဖွေးနေတဲ့ ပေါင်တံ နှစ်ချောင်းကို မိမိပုခုံးနှစ်ခု ကြားထဲ ထည့် လိုက် ကာ နုတ်ခမ်း ကြမ်းကြီးက ခြေဖျား မှ ပေါင်အရင်း ကို သွားရာ လမ်း တလျှောက် မထိ တထိလေး ပွတ်တိုက်ရင်း သဇင့် ကာမအရှိန်ကို မြင့်တင် ပေးလိုက်သည်။ အဖူးလေး မိသဇင် သူ့ ပေါင်တံနှစ်ချောင်းက မိမိ ခေါင်းကို ညှပ်ဖြတ် လိုက်မတတ် ဖြစ်ညှစ်ပေမယ့် ..သူ့ တန်ဆာ နားကို နုတ်ခမ်းရဲ့ အနမ်း ရောက် ချိန် မှာတော့ ပေါင်တံ ညစ်အား အရှိန် က သုည အောက်သို့ ရောက် ရှိသွားပြီး။ လှပလိုက်တဲ့ တန်ဆာ။ မို့ဖေါင်းနေပြီး မည်သူ့ ကိုမှ ဝင် ခွင့် မပြု ထားဖူး သည့်အလား တည်ရှိနေသည်။
တံခါးချပ် သဖွယ် သဇင့် တန်ဆာဝ ကို ဦးညီအောင်ရဲ့ လျှာစောင်းက စတင် ခေါက် ချလိုက်သည်။ အို… အင်း…. ညည်းသံနှင့်အတူ မိမိခေါင်းကို တစ်ချက် တွန်းထုတ်ပေမယ့် လက်ကို ပြန်ဖယ်လိုက်ပုံက မိမိဘာလုပ်မလဲ ဆက်ခံစားကြည့်တော့မည့် သဘောမှန်း ဦးညီအောင် ရိပ်စားမိသည်။ ဒါကြောင့် နှစ်သက် စရာ သဇင့် တန်ဆာဝ ကို ခပ်မြန်မြန်လေး လျှာ စောင်းလေးဖြင့် ထက်အောက် လုပ်လျှား ပေးလိုက်မိသညါ။ အို… အို….ဆရာရယ်… အင်း… အဖူး ငုံလေး တံခါးသဏ္ဌန် သဇင့် တန်ဆာဝက ဦးညီအောင် လျှာ ကြမ်း ခေါက်သံ ကို မခံနိုင် အရည်တို့ အဖြိုင်ဖြိုင် စီးကျ လာသည်။ ငါးရံ့ တစ်ကောင်အလား စာရေးခုံပေါ် လူးလွန့်နေသောသဇင်။ မောင်မောင်တို့ မလာပါစေနဲ့ တော့လို့ ပင် ဆုတောင်းနေမိပြီး။ ဦးညီအောင်ပေးနေသော အတွေ့ သည် ဘာနှင့်မျှ မလှဲ နိုင် အစားထို မပေးနိုင်သော အတွေ့ မှန်း သူ ခံစားမိသည်။
အင်း.. အို … အို…. ဦးညီအောင် သဇင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို နမ်းရှိုက်ရင်း လုံချည်ကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ တောင့်တင်းနေသော လိင်တံ ကြီးက သဇင့် တန်ဆာနှင့် မမျှ။ မှိုပွင့် ကြီးက သာမာန် လိင်တံ တွေထက်သိသိသာသာ ကြီးနေသည်။ အတော်အတန် ရှည်းလျားပြီး ယောကျာၤး တစ်ယောက်ရဲ့ အရည်အသွေးမှီ လိင်တံ ကို ဦးညီအောင် ပိုင်ဆိုင်ထားသည် မဟုတ်ပါလား။ သဇင့် တန်ဆာ အနားသားတို့ ရှုတ်ချီ ပွချီနှင့် တစ်ခုခု ကို သဘာဝ အရ တောင်းဆို နေမှန်း ဦးညီအောင်သိသည်။ ဒိအချိန်မျိုး မှာ မိမိ လိင်တံ ကိုပဲ မဟုတ်လား။ မိမိလိင်ံ တံ ခေါင်းကြီးဖြင့် မဝံ့ မရဲ ကာမအရှိန်ကြောင့် အပြင်ကို ထွက် လာတဲ့ သဇင့် အင်္ဂါ စေ့ကို ဦးညီအောင် ဖိ၍ ပွတ်တိုက် ချလိုက်သည်။
အင်း..ဆရာရယ် အို.. အို… အင်း… အင်း.. သဇင် အထိမ်းကွပ် မဲ့ ညည်းနေမိတာပါ။ သဇင် ဆရာကို အငြိုးကြီးခဲ့ ပေမယ့် ခုတော့ ..ဟို.. အထင်ကြီးစွာ ချစ်လိုက်မိပြီး။ ထူးကဲစွာ ဆရာ့ လုပ်ရပ်ကို သဇင် မမေ့နိုင်တော့ လို့ပါ။ ဆရာကို အတင်းဖက်ထားချင်ပေ မယ့် သဇင် မထချင်ဘူး။ ဆက်မျောနေချင်မိတယ်..ဆရာဘာဆက်လုပ်ဦးမှာလဲ., ဘာအရသာတွေများ ထပ်ပေးလိမ့်မလဲ လို့ ပဲ သဇင် စောင့်မျော်နေမိတော့တယ်။ ဒါက သဇင့် ရင်ထဲက စကားပါ။ အင်္ဂါ နှင့်တန်ဆာဝ တို့ ဦးညီအောင်၏ လိင်တံခေါင်းဖြင့် ပွတ်တိုက်မှု အကြိမ်ကြိမ်ကြောင့် ဖူးနေသော ပန်း ..ပွင့်လာသည့် အလား သဇင့် တန်ဆာတံခါးဝ တို့ က ဧည့်သည် ကို ဖိတ်ခေါ် လိုက် ပြီး ဖြစ်သည်။ ရွဲ ဆင်းလာသော သဇင့် တန်ဆာနုတ်ခမ်းဝ တို့ သက်သေ ပေးနေပြီးလေ…. ဇွပ်….အား…. ညည်းသံ လောက် ကို အံတု ပစ်၍ ဂရုမစိုက်သော ငှက်တစ်ချို့ လှန့် ပျံ ပြေးထွက်သွားကြသည်။
ဖလပ်… ဖလပ်… ဦးညီအောင် ၏ လိင်တံ ခေါင်း သည် သဇင်၏ အပျိုစင် ဘဝ ကို ရိုက်ချိုး လိုက်သည့် အလား မတရား နေရာ တစ်ဝက်ခန့် ဝင်ယူ လိုက်သည်။ သဇင် ရုတ်တရက် လုံးဝ ထိတ်လန့် စွာ အော်မိ ခြင်း ဖြစ်သည်။ သဇင့် တန်ဆာ ဝ မှ ထွက်လာ သော အရည် တစ်ချို့ ကို ပြန်လည် အထဲ သို့ တွန်းယူသွားသော ဦးညီအောင်၏ လိင်တံခေါင်း ဒဏ် ကို သဇင် မခံနိုင်။ ညစ်၍ အော် မိခြင်းပါ။… အား..ဆရာ” သဇင် နာ တယ်..”. အေးပါ ကလေးရယ်” ဆရာ ဖြည်းဖြည်း ထည့်ပါ့မယ်..” နောက်ထပ် ပို နေသော သဇ င့်ယောနိဝ အလွှတ် ကို ဦးညီအောင်…လိင်တံ က ထပ်ထည့်၍ နေရာ အပြည့် ယူလိုက် သည်။ အင့်… အံကျိတ် လိုက်မိသည်က သဇ င့်ပါ။ ကျိန်းဖိန်၍ သွားသော သဇင့် ယောနိပြွန်မှ ခံစားချက်က သဇင့် ခေါင်းဘေးက ဆရာ့ လက်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်မိသည် အထိပါ။ သွေးစိမ်းတို့ အဖိန်းဖိန်း ထွက်လာသည်။ ဦးညီအောင်အဖို့ ကာမစိတ်က ပိုလို့ တောင် တက်ကြွ လာသည်။
ဖေါက်… ဖေါက်… အား… အင်…. အင်… ဖြေးဖြေးချင်း ပွတ်တိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့ ပေမယ့် ဖြူစွတ်နေသော သဇင့် ခန္တာ ကိုယ် အလှ ကြောင့် ရမ္မက် ဇော တို့ ထကြွလာခဲ့ တာက ဦးညီအောင်ပါ။ ဒါကြောင့်လည်း ရှိသမျှ မိမိလိင်တံ အတိုင်း သဇင့် တန်ဆာ ထဲ ကို အရှိန် အဟုန်နှင့် အပြည့်အဝ ရိုက်သွင်းပစ်ပလိုက်သည်။ ဖေါက် ဖေါက် ဖေါက်.. အင်း.. အို… အို…ဖေါက်.. ဖေါက်.. ဆရာ ရယ်… သဇင်လေ…သဇင်… ချစ်မိပြီး ဆရာ… ဖေါက်.. ဖေါက်… ဆရာ ကို ထားတဲ့ အငြိုး တွေ သဇင် မေ့ပြစ်မိပြီး ဆရာ…. ဆရာ ကို သဇင် အရမ်း မြတ်နိုးမိပြီး..ဖေါက် ဖေါက်…ဂလုတ်..ဂလုတ်… ဆီးစပ် ရိုက်သံနှင့် စာရေး ခုံ တို့ အသံသာ အဆောင်အတွင်း ကြားနေရသည်။ နှစ်ဦးသား ကာမ အရှိန် တို့ သည် စည်းချက်ညီစွာ ခံ စား နေကြသည်။ အောင်အောင် သည်လည်း သဇင့်ဆီ လာ နိုင်တော့မည် မဟုတ်ပါ။ သဇင် သည်လည်း အောင်အောင်ကို မမျော်လင့် တော့ပါ။ ကာမရသ အရှိန်က ရှိသမျှ အကြောအမျှင်တွေ ကြား နှစ်ဦးသား စီဆင်းလျှက် ရှိနေကြသည်။
ဖေါက်… ဖေါက်… အင်း.. အင်… ပုခုံးနှစ်ဘက်ပေါ် တင်ထားသော သဇင့် ခြေထောက် တစ်ဖက်ကို ဖြုတ်ချပြီး ခွေချလိုက် ကာ လက်ဖြင့် ထိမ်းထား လိုက်ပြီး ရှိသမျှ အားနှင့် သူ့ တန်ဆာကို အရှိန်နှင့် ခပ်ဆတ်ဆတ် စောင့် ထည့် လိုက်သည်။ ဖေါက် ဖေါက်… ဖေါက်… အို.. အို..အင်… နှစ်ချီနေသော သုတ်ရည် တို့ က သဇင်ဆိုသော တပည့်မလေး တန်ဆာ ထဲ ကို အရှိန်အဟုန်နှင့် ဝင်ရန် အဆင့်သင့် ဖြစ်နေခဲ့ပြီး။ ် ဖေါက်..,အင်း.. ဖေါက်.,အို,.. ဖေါက်…. ဇတ်ရှိန်တို့ မြင်တက်လာခြင်းနှင့် အညီ ဦးညီအောင် လှုပ်ရှားမူ တို့ က မြင့်သထက် မြင့်တက် လာသည်။ သဇင့် တန်ဆာလည်း ကျိန်းဖိန်း လို့ နေပြီး ဖြစ်သည်။
ဖေါက်ဖေါက်.. အင်း..အို အို…ဖေါက် အို…ဖေါက်..ဖေါက်…ဖေါက် မှိုပွင့် သဏ္ဌန် ဦးညီအောင် ၏ လိင်တံသည်လည်း သုတ်လွှတ် ရန် သုတ်ကြော တစ်လျောက် နေရာ ယူထားနှင့်ပြီး ဖြစ်သည်။ သဇင် က ဆရာ နှုးသမျှ နု နေရပြီး။ ရှိသမျှ ဆရာ့ အပေါ် အငြိုး များ ပျောက်ကွယ်လို့ ဆရာကို ချစ်စိတ်က နေရာဝင်ယူ လိုက်ပြီး ဖြစ်သည်။ ဆရာ ကို သဇင် ဖက် ချင်ပြီး ။ မြတ်နိုးချင်ပြီး။ ဒါ ကြောင့် သဇင် တန်ဆာ ထဲ ဆရာ အတင်း ရိုက်သွင်းနေတဲ့ ရိုက်ချက်တွေကို ခံစားရင်း ဆရာ ကို သဇင် ထဖက်လိုက်မိတယ်.. ဖေါ က်… ဖေါက်… ဖေါက်…. အို… အို…ဆရာ.. ကလေး ..သဇင် ဖေါက် ဖေါက် ဖေါက် ဖေါက် ဖေါက် ဖေါက် အား..အာ ..အ..အား… ရှိန်းတိန်တိန် နဲ့ အတူ ပူးကနဲ့ ခံစားလိုက် ရချိန်မှာ သဇင် ချစ်သော ဆရာ အသံ က သူ တစ်ခုခု ခံစား လိုက်ရ ပါတယ် ဆိုတဲ့ သဘော ကိုပြတဲ့ အသံ ကို သဇင် ကြား လိုက်ရတယ်…. ရှိသမျှ သုတ်ရည်တို့ သဇင် ယောနိပြွန် တွေ ကို ဆရာ ထုတ်ပစ် လိုက် ပြီး မှန်းသဇင် သိလိုက်သည်။
သဇင် တစ်ကိုယ် လုံး ဓတ်လိုက်သွားသလား အောက်မေ့ရအောင် တုန်ခါသွား သည်။ အိုး…အိုး.. ဆရာ ရယ်.. သဇင် လက်လွှတ်မခံ နိုင်တော့မတတ် ဆရာ ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ သဇင် ရဲ့ ဖူး နေသော ပန်းကို ဆရာ ပွင့် လိုက်ပေမယ့် အပြစ်မမြင်တော့သည့် အပြင် ပို၍ သာ ချစ်သွား တော့သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်က ပြောလာမည့် အပစ် အကောင်း မှန်သမျှ ဒီအချိန် ဒီအခါ ဒီ အခြေနေ ကို သဇင် ထည့်မတွက် ချင်တော့ ပါ။ ငြိမ်သက်နေသော ဆရာ ကို သဇင် အလိုက်သင့် ဖက်ရင်း သဇင်ကိုယ် ပိုင်စိတ်ရင်းက ဆရာရဲ့ ရှိန်းဖိန်းဖိန်း သုတ်ရည် အရ သာ လေးကို ခံစား နေမိတော့တယ်.. ၁၀ တန်းအောင်စာရင်း ထွက်သည့်နေ့တွင် ဆရာ နှင့် သဇင်တို့၏ မဂ်လာပွဲအား မောင်မောင် ရင်နာစွာဖြင့် ငေးကြည့်ရင်း ပှီးးးးပါပှီးးးးးးး
Zawgyi
ေက်ာင္းသူမေလးရဲ႕ ရမၼက္စိန္ေခၚသံ
ေဒါင္…. ေဒါင္…. ေဒါင္…. ဇီးျဖဴေတာင္ (အ.ထ.က) ေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ သာယာ ဖြယ္ ထြက္ေပၚ လာတဲ့ ေက်ာင္းလႊတ္ ေခါင္းေလာင္းသံ ပါ။ ဇီးျဖဴ ေတာင္ ႐ြာ အဝင္ ဝ မွ ေက်ာင္း ဆိုင္းဘုတ္ႀကီး က ႐ြာ ကို ဝင္လာမည့္ မည္သူ႔ ကို မဆိုႀကိဳဆိုလွ်က္။ သည္႐ြာ ၏ က်က္သေရဂုဏ္ ေဆာင္ မ်ားစြာ ထဲ မွ ဤေက်ာင္းသည္လည္း တစ္ခု အပါဝင္ မဟုတ္ပါတကား….. တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ထြက္ သြားေနၾက ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ၾကည့္ရင္း ဦးညီေအာင္ သက္မေလး ခ်လိုက္မိသည္။
ဟငွး းးးးးးးးး ဤေက်ာင္းကို သူ ေက်ာင္းအုပ္အျဖင့္ ေရာက္ရွိေနသည္မွာ ၁၀ စုႏွစ္ တစ္ခုႏွင့္ တစ္ဝက္ကိုပင္ေက်ာ္လာၿပီး ျဖစ္သည္။ ေရာက္ခါစက စည္းကမ္းပိုင္းဖ႐ိုဖရဲ ႏွင့္ ပညာေရး နိမ့္က်လွေသာ ဒီေက်ာင္း ကို ဦးညီေအာင္မနည္း ျပဳျပင္ ခဲ့ရသည္။ အနစ္နာခံမႈ မ်ားစြာႏွင့္ ႐ြာသူ ႐ြာသား တို႔ ကို စည္း႐ုံးျခင္းမ်ားစြာ ျဖင့္ အဘက္ဘက္မွ တိုးတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ရသည္။
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး ဦးညီေအာင္.. အသက္က ၄၂ အ႐ြယ္… မိန္းမ ရွိခဲ့ ဖူးသည္။ သုံးလေလာက္သာ ေပါင္းသင္းၿပီး အေၾကာင္း အရင္း တိတိက်က် မသိ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ကြာရွင္းခဲ့ၾကသည္။ ႐ုပ္ရည္က ခန႔္သည္။ စည္းကမ္းပိုင္းေတာ့ ခု ေက်ာင္းအုပ္ဘဝ မ ေျပာႏွင့္ .. ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္း ေတြက ပင္ ေက်ာင္းသားဘဝ က သူ႔ အေနာက္ကေန လိုက္ခဲ့ရသည္။ ေက်ာင္းဝင္းအတြင္း တြင္ အေဆာင္ေလး တစ္ခုမွာ လြတ္လပ္သူ မို႔ ေအးေဆးေနသည္။ က်ဴရွင္ ကေတာ့ စာသင္ေဆာင္ တစ္ခု မွာ သင္သည္။ က်ဴရွင္ မ သင္ေပးလို႔လည္း မရ။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ေတြ စာ ပိုနားလည္းႏိုင္ ဖို႔ ပါ။
ဟင္!….. ေက်ာင္းေရွ႕ဝင္ေပါက္မွာ ေစာစီးစြာ ေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္ကို ဦးညီေအာင္ အိပ္ေဆာင္မွ ေတြ႕လိုက္ ေတာ့ အံ့ၾသသြားသည္။ အံ့ၾသစရာ ပါ။ ဒိေကာင္မေလးက ဘယ္တုန္းကမွ က်ဴရွင္ ေစာခဲ့ သည္လို႔ မရွိခဲ့…အၿမဲတမ္း ဦးညီေအာင္ ဆူေနခဲ့ရတဲ့ ေကာင္မေလး… ခု တေလာ လပိုင္းေလာက္သာရွိမည္ ထင္သည္။ က်ဴရွင္ခ်ိန္ မွန္ မွန္ ေရာက္ လာတတ္တာ။ ဒိေန႔ ေတာ့ ထူထူးျခားျခား ေစာ ေနျခင္းသာ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဦးညီေအာင္ အံ့ၾသရျခင္းပါ။
က်ဴရွင္ သင္ေနက် အေဆာင္အေရွ႕ မွာ … စြပ္က်ယ္ေလး စြပ္ထည့္ လို႔ လွမ္းၾကည့္ လိုက္သည္ပင္ ထို ေကာင္မေလး ရပ္ေစာင့္ေန ဆဲ…. ေဟ့ …သင္းသဇင္”္ ဒိေန႔ “က်ဴရွင္ မရွိဘူးေလ…ကေလးမ” ဆရာႀကီး ဆိုသူ လွမ္း အေျပာကို သဇင္ နားေထာင္ရင္း ရင္ထဲ မွာ မဲ့ ၿပဳံး ၿပဳံး လိုက္သည္။ ဒိေန႔ က်ဴရွင္ မရွိမွန္း သဇင္ သိတာပဲ ေလ….. ခါတိုင္းအပတ္ေတြ ေတာ့ ဒိေန႔မ်ိဳး က်ဴရွင္ က ရွိေနက်ပါ။ ဒိအပတ္ မနက္ျဖန္ ၿမိဳ႕ တက္ၿပီး ပညာေရးမႈး႐ုံး သြားစရာ ရွိ လို႔ ဦး ညီေအာင္ ႏွစ္ရက္စလုံး က်ဴရွင္ကို ပိတ္ ထားေၾကာင္း မေန႔ ကတည္းက ၁၀တန္း ေက်ာင္း သား အားလုံးကို အသိေပးထားၿပီး ျဖစ္သည္။ သဇင္ မဝံ့မရဲ ဟန္ႏွင့္ ဦးညီေအာင္အား ၾကည့္ လိုက္ သည္။ ၿပီးေတာ့..”
က်ဴရွင္ပိတ္ထားမွန္း သမီးသိပါတယ္ ဆ်ာ…” သမီးနားမလည္းတဲ့ ပုစာၦ ေလးေတြ ေမးမလို႔ပါ။” ေအာ္ ေအေအ…အာ့ဆိုလည္း အေဆာင္ထဲ ဝင္ ေလ” ေရာ့ ေသာ့ ..” သဇင္ တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္သည္။ ေတြ႕ၿပီးေပါ့ ….ဆရာ ႀကီး ဦး ညီေအာင္ ရယ္…” ရင္ထဲ မွာ ေျပာလိုက္ေသာ စကား “ အေဆာင္ ေသ့ာ့ကို ဖြင့္ေနသည့္ အနီေရာင္ စကတ္ အတို ။ အနီေရာင္ လက္ျပတ္ ဝတ္ထားေသာသဇင္ ေနာက္ ေက်ာျပင္ကို ဦးညီေအာင္ အဓိပၸါယ္မဲ့ တခ်က္ ၾကည့္ လိုက္သည္။ ကြၽီ”’* – သင္းသဇင္..သဇင္! ရွန္! ေနာက္ေဖးေပါက္မွ ေမေမ့ ေခၚသံ ကို ၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ သဇင္ ျပန္ထူးရင္း ဖုန္း ကစားေနရာမွ အျမန္ ထလိုက္သည္။
က်ဴရွင္သြားေတာ့ ေလ သမီး’ စား ႀကိဳးစားစမ္းဘာသမီး ရယ္…” တစ္ခ်ိန္ကုန္ ဖုန္း ဖုန္း” နဲ႔ ပဲ ၿပီးေနလို႔ မႏွစ္ကလည္း ၁၀ တန္းက်ၿပီးၿပီး မဟုတ္လား…. သဇင္ ေမေမ့ကို မျငင္း ခ်င္ေတာ့ပါ။ ဟုတ္ေနတာကိုးးး သြားသြား ျမန္ျမန္ ‘” ေမာင္ေမာင္ လာ ေခၚ ေတာ့မယ္..” ေမာင္ ေမာင္ ။ပိစိ။ ေအး ပုံ။ သဇင္ ဒါက သဇင္တို႔ တစ္တြဲတြဲ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖၚ ေတြေလ. ေမာင္ေမာင္ကေတာ့ သဇင္ကို တိတ္သူခိုး ခ်စ္ေနသူ။ သဇင္ မသိ စရာ မရွိ ။ အူဝဲ ဆိုကတည္းက တူတူေပါင္းလာသူ။သူ ဘယ္ေန႔ ဖြင့္ ေျပာမလဲ.. ေျပာတာနဲ႔ သဇင္က ငါလည္းနင့္ကိုခ်စ္ပါတယ္လို႔ ေျဖေပးၿပီးသား။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အျပင္မွာ ရပ္ေနၾကစမ္း..”
စာသင္ခန္းထဲသို႔ လွမ္းဝင္မည့္ ေမာင္ေမာင္ႏွင့္ သင္းသဇင္ တို႔ ႏွစ္ဦးစလုံး ေျခလွမ္းေတြ ရပ္တန႔္သြားသည္။ ဆရာႀကီး၏ အမိန႔္ကို သူတို႔ မလြန္ဆန္ရဲ။ ဒါကဓမၼတာ ပါ။ ဆရာ့ အမိန႔္ ကို ဘယ္တပည့္မွ မလြန္ဆန္ ဝံ့။ ြ “” ငါေခၚမွ ဝင္လာခဲ့ၾက” ” ဒိအတိုင္းပဲ လက္ပိုက္ရပ္ေန” ဒိကေလးႏွစ္ ေယာက္ ဒါမွ မဟုတ္ သူတို႔ ေလး ေယာက္ က အၿမဲ တမ္း က်ဴရွင္ လာ ေနာက္က် တတ္မွန္း ဦညီ ေအာင္သိသည္။ မေျပာခဲ့။ ခုဟာက တစ္ေခါက္တည္းမဟုတ္ေတာ့ ။စည္းကမ္းပ်က္လြန္းသည္။ ဒိတစ္ခါေတာ့ အပစ္ေပးမည္ဟု ဦးညီေအာင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ထားၿပီးၿပီး ျဖစ္သည္။ က်န္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ဒိေန႔ အခ်ိန္မွန္ က်ဴရွင္ ေရာက္ေနေတာ့ လႊတ္သြား သည္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ လည္း သေဘာေပါက္သြားလိမ့္မည္။
အခ်ိန္တို႔ တေျဖးေျဖးသာ ကုန္သြားေနသည္။ဆရာႀကီး ခုထိ သဇင္ တို႔ ကို အခန္းထဲ ေပးမဝင္။ ေမာင္ေမာင္က ေခါင္းေလးငိုက္လို႔ လက္ပိုက္ၿပီး ဒိအတိုင္းရပ္ေနသည္။ သဇင္ ေျခေထာက္ ေညာင္းတာထက္ အခန္းတြင္းမွ ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ အသံတိတ္ ေလွာင္ေျပာင္ျပေနတာက ပို ခံရခက္သည္။ ရွက္လို႔ ျဖဴဝင္းေနတဲ့ မ်က္နာတေလွ်ာက္ နီးျမန္းလာသည္။ ဆရာႀကီး ဦးညီေအာင္ မိမိကို အရွက္ခြဲ ေနသည္။ အလြန္ကို မုန္းတီးမိသည္။ ဆရာ ဆိုတဲ့ အေတြးကို ထုတ္ပစ္ လိုက္မိသည္။ ပါးျပင္မွ မ်က္ရည္တို႔ တၿဖိဳ က္ၿဖိဳက္ ဆင္းလာသည္။ ညေနက အေတာ္ေစာင္းလို႔ က်ဴရွင္ခ်ိန္ပင္ ၿပီးဆုံးသြားၿပီး။ အခန္းတြင္းမွ ေက်ာင္းသား မ်ား ထြက္လာ တိုင္း သဇင္ကို အထင္ေသးတဲ့ မ်က္ႏွွာ ထားႏွင့္ ၾကည့္ကာ ထြက္သြားေနသည္။ အခန္းတြင္း ဆရာႀကီး တစ္ေယာက္တာက်န္ ေတာ့သည္။
ဦးညီေအာင္ ဒိကေလးႏွစ္ေယက္ကို မေခၚ ေသး။ ေနာက္ထပ္အသစ္တက္မည့္ သင္ခန္းစာ ကို ဆက္ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ သဇင္ ဒူးမ်ားပင္ တုန္လာသည္ ထိေအာင္….ေညာင္းလာၿပီး။ အသားတို႔ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္ထိေအာင္ အမုန္းစိတ္ႏွင့္ ေဒါသတို႔ ထြက္လာသည္။ သဇင္ က ေမာင္ေမာင္ လက္ကို ဆြဲ၍ လွည့္ ထြက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ကာ ဟန္ျပင္လိုက္သည္။ ြ ” ဘယ္လဲ ကေလးမ”” ေနာက္တစ္ခါ ဘယ္ေတာ့မွ ေက်ာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ဴရွင္ ျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္မက် ေစနဲ႔” ကဲ အိမ္ ျပန္ေတာ့… သဇင္ ေမာင္ေမာင္ လက္ ကို စြဲ ၿပီး ေျပးထြက္သြားသည္။ ဒိေန႔ကို သဇင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ ။ေမ့လည္း မေမ့ႏိုင္ပါ။ မိမိကို အရွက္ခြဲ ခဲ့ ေသာ ဆရာႀကီးဦးညီ ေအာင္လည္း အရွက္ ကြဲ ေစရ မည္။ သင္းသဇင္ သည္ အၿငိဳးေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ဆရာဟူေသာ အသိ လုံးဝ ေပ်ာက္ကြယ္ ခဲ့ ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဦးညီေအာင္၏ ေစတနာႏွင့္ ဆရာ ေမတၱာကို အထင္လြဲ ျမင္ကာ အမုန္းပြဲ ဆင္ဖို႔ အခ်ိန္ေတြကိုသာ ေစာင့္လို႔ သာေန ေတာ့သည္။
သုံးလ…. သုံးလ…ဆိုေသာ အခ်ိန္တို႔သည္ တရိပ္ရိပ္ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ဦးညီေအာင္ အေပၚ ထားေသာ သင္း သဇင္ ၏ အၿငိဳး တို႔က လုံးဝ မေပ်ာက္။ မေခ် ပ မရမခ်င္း ထပ္တိုးလို႔သာေနသည္။ ဒါေပမယ့္ သဇင္ ေက်ာင္းႏွင့္ က်ဴရွင္ ခ်ိန္ လုံး ဝ ေနာက္မက် ေတာ့ပါ။ တစ္ေန႔… သဇင္ အရွက္ကြဲ သလိုမ်ိဳး ဦးညီေအာင္ အရွက္ကြဲ ဖို႔ အေၾကာင္းက ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး လို႔ သဇင္ သိ လိုက္ၿပီး။ သဇင္က အရွက္သာ ကြဲ ခဲ့ တာ .. ခု ဆရာ ဦညီေအာင္ အက်ိဳး ပါနည္းေစရမည္။ ကြၽီ…..
သဇင္ အေဆာင္တံခါးကို ဖြင့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ နာရီ ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ညေန..၅း၁၅ ေမာင္ ေမာင္ ကို မွာခဲ့ သည္က… ေပစိ တို႔ ကိုပါ က်ဴရွင္ ရွိေၾကာင္း ေျပာ၍ ၅း၃၀ ေက်ာင္းကို အေရာက္လာရန္ ေပါ့။ မိမိ အႀကံႏွင့္ မိမိမို႔ တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္သည္။ ဆရာ ဦးညီေအာင္ အတြက္ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်သြားေစရမည္ ။ မတတ္ႏိုင္ သူ လုပ္ခဲ့တာေလ သဇင္ကို အရွက္ခြဲ ခဲ့ တာေလ…… အဟမ္း အဟမ္း… အပ္က်သံပင္ ၾကား ရေလာက္ ေအာင္တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အေဆာင္ခန္းထဲသို႔ ဦးညီေအာင္ ေခ်ာင္းဟန႔္ သံျဖင့္ ၿဖိဳခြဲ ရင္းလွမ္းဝင္ လိုက္သည္။ အေဆာင္ ျပတင္းေပါက္တစ္ခု ဖြင့္ထားတာက လြဲလို႔ ထူးျခားမႈ ဘာမွ မရွိ။ ျပတင္းေပါက္ႏွင့္ အနီး ဆုံးစားပြဲ တြင္ ထိုင္ကာ ေပါင္ အရင္း ေပၚ ေတာ့မတတ္ ေရာက္ ေနတဲ့ သဇင္ ရဲ႕ စကတ္ အစ… ျဖဴေဖြး ၍ တုတ္ခိုင္ တဲ့ သဇင္ရဲ႕ ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းက သာမာန္ ေယာက်ားေလးတစ္ေယာက္ သူ႔ အေရွ႕ ဒူးေထာက္ ခ စား ေပးလိုက္ မိခ်င္မည္။ လိင္စိတ္ ကို စြဲေဆာင္ ေစတဲ့ ေပါင္တံ အလွ…. ဦးညီေအာင္ ရင္ထဲ တစ္မ်ိဳး ေတာ့ျဖစ္သြား သည္။ ဆရာ ဆိုတဲ့ အသိ ကို ခ်က္ခ်င္း စိတ္ထဲ သြင္း လိုက္သည္။
မသိသလို ေနလိုက္သည္။ လက္ျပတ္ ဝတ္ထားသည္မို႔ လက္ျပင္ ေအာက္ ဂ်ိဳင္း ကြင္ းမွ အတြင္း ေဘာ္ လီ ကို တန္းျမင္ေနရ သည္။ ကဲ သမီး သဇင္ ” ” ဘယ္အပုဒ္ ကို နားမလည္းတာလဲ ဆရာ ကို ျပပါဦး” ဒိ အပုဒ္ ပါဆရာ” ဟု ေျပာရင္း မတ္တပ္ရပ္ကာ ခါး ေလး ကို သဇင္ က ၫႊတ္ ခ် ေပးလိုက္ေတာ့ တစ္ေပ သာသာ အကြာ မွာ သာ ရွိေနတဲ့ ဦးညီ ေအာင္ အတြက္ မ်က္လုံး လြဲ ခ်င္ စရာ… ခါးၫႊတ္ခ်လိုက္သည္ႏွင့္ အက်ီ ၤ လည္ဝိုက္မွ တဆင့္ အတြင္း ေဘာ္လီ ျဖင့္ မေလာက္ လို႔ လွ်ံထြက္ေနတဲ့ သဇင့္ ရင္းသား အစုံ။ ံ ဦညီေအာင္ သဇင္ ကို တစ္ခ်က္ ၾကည့္လိုက္သည္…သဇင္က မသိသလို ေနလိုက္သည္။ သဇင္ ဆီမွ ကိုယ္သင္းႏွံ တစ္ခ်ိဳ႕ က ဦညီေအာင္ စိတ္ကို တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေစလိုက္သည္။ ၅း၂၀မိနစ္ အခ်ိန္… ပုဒ္ စာ တစ္ပုဒ္ ကို ဦးညီေအာင္ စိတ္ရွည္စြာ ရွင္းျပ ေနသည္။
ပတ္ဝန္က်င္သည္ ငွက္ သံတစ္ခ်ိဳ႕ မွ အပ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည္။ ေက်ာင္းဝင္းႏွင့္ အေဆာင္ သည္ အေတာ္တန္ ေဝးသည္။ လိင္မတူ သူစိမ္း ေယာက်ားေလးႏွင့္ မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္ ထဲသာ ရွိေသာ ကမာၻ္ဘ္ဘ ေလး တစ္ခု အလား ျဖစ္ေနသည္။ ပုထု စဥ္ ေတြ ရဲ႕ စိတ္ေဖါက္ ျပန္ ခ်င္စရာ အေကာင္းဆုံးေနရာ ႏွင့္ အခ်ိန္။ ဒီအတိုင္း ကိုဟ ထားေသာ သဇင္ ရင္သား အစုံက ဦးညီ ေအာင္ စိတ္ကို ဆြ ေပးေနသည္။ သို႔ ေသာ္ ဦးညီေအာင္သည္ ဆရာ ျဖစ္သည္ႏွင့္ အညီစိတ္တို႔ကို အႏိုင္ႏိုင္ထိန္းထားသည္။ ၅း၂၅..မိနစ္အခ်ိန္……. သဇင္ ႐ုတ္တရက္ ထရပ္ လိုက္သည္။ ဦးညီေအာင္ ဆီ ဘာမေျပာ ညာမေျပာ တိုးကပ္ လိုက္သည္။
ခဏေန ေမာင္ေမာင္တို႔ ေရာက္လာေတာ့ မည္။ တစ္ခ်က္မဲ့ၿပဳံး ႏွင့္ အတူ.. မိမိ ရင္သားႏွင့္ အေတြ႕ထူး ရ ေအာင္ ဦးညီေအာင္ ကို ေျပးဖက္ပစ္လိုက္သည္။ သဇင္ ဒါဘာလုပ္ လုပ္… အို …ဆရာ …. သမ ီး ေလ…. ဦညီေအာင္ ႐ုန္းထြက္ သည္ မရ။ သဇင္ ရင္သားအိညက္ညက္အရသာ တို႔ က လည္း သူ႔ ကို လိင္စိတ္ ႏိုးႂကြ ေနေစၿပီး။ ငါက ဆရာပါလား ဆိုတဲ့ အသိ ပင္ေပ်ာက္ခ်င္ေနၿပီး။
ဒိကေလးမ ဘာစိတ္႐ိူင္း ဝင္ ေနသည္လည္းမသိ။ သဇင္ က သူ႔ အေတြးႏွင့္ အတူ အေဆာင္ တံခါးေပါက္ကို ၾကည့္ၾကည့္ေနသည္။ ဦးညီေအာင္ ကို အတင္းဖက္ထားရင္း…. ဆရာ လႊတ္ပါ… လႊတ္….လႊတ္ေလ.. ဟု တတြတ္တြတ္ ျမည္းတမ္းရင္း … ေမာင္ေမာင္ တို႔ အလာကို ေမ်ာ္ေနမိသည္။ ေမာင္ေမာင္တို႔ ဒီအခ်ိန္လာသင့္ၿပီး။ လာေနၿပီး ျဖစ္မယ္….ီ ေမာင္ေမာင္ ! ေဟ့ ေမာင္ ေမာင္ ဗ်ာ! … မနက္က ခ်စ္ရပါေသာ သူငယ္ခ်င္း သဇင္မွ က်ဴရွင္ ရွိပါသည္ ဟု လာေျပာသြားသည္။
၅း၃၀..တဲ့ ေပစိ ႏွင့္ ဂ်မ္းပုံ ကိုပါဝင္ေခၚ ခဲ့ရန္ အတန္တန္ မွာသြားသည္။ ခု လည္း လြယ္အိတ္ ကို လြယ္ ကာ ေပစိကို ဝင္ေခၚ မည္ ဟုဆုံးျဖတ္၍ အိမ္ေပၚ မွ ဆင္း႐ုံရွိေသး ခုလို ဦး ဖိုးထူး မွ အေျပးအလႊား လာေခၚ ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဦးဖိုးထူး”” ဟာ မင္း အေဖ ငါ့ အိမ္မွာ ငါႏွင့္ စကားေျပာရင္း မူးလဲွ လို႔ ကြ ! အျမန္လိုက္ခဲ့… ္* ေမာင္ ေမာင္ လာသင့္ၿပီး။ ဒိအခ်ိန္သာ ေမာင္ ေမာင္ေရာက္လာရင္…….. သဇင္ ရည္႐ြယ္ခ်က္တို႔ ေအာင္ျမင္ၿပီးေလ။ ဦးညီေအာင္ အရွက္ေတြကြဲလို႔ အက်ိဳး နည္းၿပီး။ လႊတ္ ေလ….လႊတ္.. ဆရာ …သမီးကိုလႊတ္…. သဇင္ ပါးစပ္ က ေအာ္ေနေပမယ့္ …တစ္ခု သတိထားမိတာက ….ဆရာ ဦးညီေအာင္ အစ တုန္းကလို မ်ိဳး သဇင္ အတင္း ဖက္ထား တာကို လုံးဝ႐ုန္းကန္းျခင္းမလုပ္ေတာ့ပါ။
လုံး ဝ ၿငိမ္သက္ေနၿပီး။ သဇင္ တစ္ခ်က္ ေမာ့ၾကည့္ လိုက္သည္။ ဟင္!… တကယ္ ထိတ္လန႔္ သြားသူက သဇင္ပါ။ဘာေၾကာင့္လဲ… သဇင္ သိသြားၿပီး… ဆရာ့ရဲ႕ တည္ၾကည္တဲ့ မ်က္ႏွာဟာ ရာဂ စိတ္တို႔ ျပည့္နက္ေနၿပီး ဆိုတာေပါ့။ ဆတ္ကနဲ႔ သဇင္ကို သူ႔ အားနဲ႔ ေပြ႕ ခ်ည္ၿပီး စာေရးခုံေပၚ ခ်ီတင္ လိုက္တယ္…. သဇင္ ခုမွ ထိတ္လန႔္ သြား မိၿပီး .. ေမာင္ေမာင္ ရယ္ အျမန္ လာပါေတာ့ လို႔ သာ ရင္ထဲ တမ္းတမိၿပီး။ အခု မွ ႐ုန္းကန္မိသူ က သဇင္ပါ။ လႊတ္…”ခုလႊတ္ေနာ္ ဆရာ ဦး ညီေအာင္.. “ လႊတ္ပါလို႔ ရင္ ထဲက တကယ္ ေအာ္ရင္း ရွိသမွ် အင္းအားႏွင့္ သဇင္ ႐ုန္းထြက္ သည္။ မရ ဘူး အို … ဆရာ ရင္အုံႀကီးကို သဇင္ အတင္း ထု ျပစ္တယ္… လႊတ္ ေနာ္ ဆရာ..” ဆရာ ဆီ က ဘာအသံမွ ထြက္မလာ ေတာ့ပါ။ သူ႔ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေတာ့မည္ ထင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ သဇင္ ထပ္ေအာ္ ဖို႔ ျပင္လိုက္သည္။
အြမ္မ္မ္… ေအာ္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ ဆရာ့ ႏုတ္ခမ္းထူထူ ႀကီးက သဇင့္ ႏုတ္ခမ္းပါးပါး ေလးကို ျပဳတ္ထြက္လုမတတ္ စုပ္ယူ ပစ္ေန ၿပီး။ ႁပြတ္..ႁပြတ္.. ေအာင္ေအာင္ရယ္ နင္တို႔ ေတြ ခုထိ ဘာလို႔ မလာေသးတာလဲ…လာပါေတာ့လားကြယ္။ စြပ္က်ယ္ကို စုတ္ၿဖဲ ပစ္ မတတ္ ႐ုန္းကန္းေနေသာ တပည့္မေလး သဇင္..သိသိသာသာ ၿငိမ္က် သြားမွန္း ဦးညီေအာင္ သိေနသည္။ မတတ္ႏိုင္ပါ။ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ၿငိမ္သက္ေနေသာ ရာဂစိတ္ ကို ..ဒင္း က ဘာေၾကာင့္ရယ္ မသိ လာစြ သည္။ မိမိ စိတ္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ထိမ္း ခဲ့ေပမယ့္ ဒီ ကေလး ကို က ဦးညီေအာင္ ရဲ႕ လိင္စိတ္ တို႔ ႏိုးၾကားစရာ ျဖစ္ေအာင္ အရာရာ ျပည္စုံသူေလး….ဒါေၾကာင့္ ထႂကြ ခဲ့ ၿပီး။ မွားတယ္ မွန္တယ္ ကို ေနာက္မွ ဆုံျဖတ္ခ်င္ မိေတာ့သည္။
ဦးညီေအာင္ ဒိကေလးရဲ႕ ႏုတ္ခမ္းအစုံ ကို ရွိသမွ် အားႏွင့္ စုပ္ယူ ပစ္လိုက္သည္။ လွ်ာျခင္း ထိေတြ႕ မိတ္ဆက္ ကာ ကေလး ရဲ႕ လွ်ာကို ပတ္ေခြ ရစ္ မိၿပီး။ တစ္ခ်က္လူးလြန႔္ မႈႏွင့္ အတူ ဒိကေလးကပါ ကိုယ့္လွ်ာကို သေဘာတူ ျပန္ ရစ္ပတ္ ေနေတာ့ ဦးညီေအာင္စိတ္က တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ အထြပ္ထိတ္ ဆီ သို႔ တက္လာေနမိေတာ့တယ္။ သဇင့္လက္ျပတ္ အက် ီ ၤ ေလးက ဦးညီေအာင္ ၏ ခြၽတ္ခ် မႈ ကို ပိုင္ရွင္ က သဇင္ မွန္းသိေပမယ့္ ျငင္းဆန္မရဲပဲ အလိုက္သင့္ ေျမခ ေပးလိုက္ရ သည္။ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသူေလး သဇင့္ ရင္သား အစုံက ေဘာ္လီ အျပင္ဘက္ကို ထြက္ကာ ဦးညီေအာင္ကို စိန္ေခၚ ေနသလား ေအာက္ေမ့ရ သည္။
သဇင့္ ခႏၲာ မွာ အက်ီ ၤ မရွိေတာ့ မွန္း သဇင္သိ ေပမယ့္…ဆရာ ကို မလြန္ဆန္ ခ်င္ေတာ့ပါ။ သဇင့္ ခႏၲာ မွာ ဆရာ စြဲ မက္ စရာ ဘာ ရွိ သလဲ..ရွိသမွ် ဆရာ့ ကို ပစ္ေကြၽး ခ်င္ မိၿပီး။ ဆရာ လုပ္သမွ် သဇင္ သာယာ မိ ခ်င္မိၿပီး။ သဇင္ ဘယ္ေယာက်ားၤ ေလးႏွင့္ မွ အေပါင္းအသင္း လုပ္ဖူးသည္ အထိေတြ႕ မရွိဖူးပါ။ ဒါ ကိုယ့္ သစၥာ ပါ။ ဆရာ ျပဳ သမွ် တိုင္း သဇင္ ေလ..သဇင္ ရွိသမွ် ေမႊညင္းတို႔ သူ႔ ေနရာႏွင့္ သူ တဏွာ စိတ္တို႔ က လက္ခံေပးေနသလိုလို… ထပ္! … ေဘာ္လီ ကလစ္ခ်ိတ္ ျဖဳတ္သံ စာေရး စားပြဲ ေပၚ မွာ ပက္လက္အေနထားႏွင့္ ဆရာ က သဇင့္ ေဘာ္လီကို ခြၽတ္လိုက္ သည္။
ဖူးေပမယ့္ မပြင့္ေသးသည့္ ပန္းအလား ျဖစ္ေနတဲ့ သဇင့္ ရင္သား အစုံ ကို ဆရာ ရဲ႕ ႏုတ္ခမ္း ၾကမ္းၾကမ္း ေတြက ေနရာ အႏွံ႔ နမ္းရႈတ္ေနတာ က သဇင့္ ရဲ႕ အဂၤါ ဇတ္ ရဲ႕ အေၾကာ အမွ်င္ေတြ ကို ႏိုးဆြ ေန လိုက္တာ… သဇင့္ ရဲ႕ မအာ ေသးတဲ့ ႏို႔သီး ေလးေတြ ကို လာစုပ္ယူ လွဲ႔ပါလား လို႔ ေတာင္း ဆိုခ်င္ေပမယ့္ .. ဆရာက သူ႔လွ်ာ ေလးကို သဇင့္ ရဲ႕ ႏို႔သီး အနားတဝိုက္ ကို သာ ဘယ္ညာ မေ႐ြး သူ႔အထာႏွင့္ သူ စုပ္ယူ ေန တာ… ဦးညီေအာင္စိတ္တို႔ သည္ တဏွာရာဂ ၏ ေစခိုင္းရာ အတိုင္ း လိုက္ကေန သည္။
ဒိလို ပန္းအဖူး မ်ိဳး မနမ္းဖူးတာ အမွန္ပါ။ ရမၼက္ေဇာ ႀကီးစြာျဖင့္ စာေရးစားပြဲ ေပၚ ပက္လက္အေနအထားျဖစ္ေနေသာ သဇင့္ စကတ္ တိုေလးကို ဖတ္ကနဲ႔ လွန္ တင္လိုက္သည္ အစိုကြက္ေလးေတြ ျဖစ္ေနေသာ သဇင့္ အတြင္းခံ ေဘာင္ဘီ ကို အသာယာ စြဲ ခြၽတ္ၿပီး ျဖဴေဖြးေနတဲ့ ေပါင္တံ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မိမိပုခုံးႏွစ္ခု ၾကားထဲ ထည့္ လိုက္ ကာ ႏုတ္ခမ္း ၾကမ္းႀကီးက ေျခဖ်ား မွ ေပါင္အရင္း ကို သြားရာ လမ္း တေလွ်ာက္ မထိ တထိေလး ပြတ္တိုက္ရင္း သဇင့္ ကာမအရွိန္ကို ျမင့္တင္ ေပးလိုက္သည္။ အဖူးေလး မိသဇင္ သူ႔ ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းက မိမိ ေခါင္းကို ညႇပ္ျဖတ္ လိုက္မတတ္ ျဖစ္ညႇစ္ေပမယ့္ ..သူ႔ တန္ဆာ နားကို ႏုတ္ခမ္းရဲ႕ အနမ္း ေရာက္ ခ်ိန္ မွာေတာ့ ေပါင္တံ ညစ္အား အရွိန္ က သုည ေအာက္သို႔ ေရာက္ ရွိသြားၿပီး။ လွပလိုက္တဲ့ တန္ဆာ။ မို႔ေဖါင္းေနၿပီး မည္သူ႔ ကိုမွ ဝင္ ခြင့္ မျပဳ ထားဖူး သည့္အလား တည္ရွိေနသည္။
တံခါးခ်ပ္ သဖြယ္ သဇင့္ တန္ဆာဝ ကို ဦးညီေအာင္ရဲ႕ လွ်ာေစာင္းက စတင္ ေခါက္ ခ်လိုက္သည္။ အို… အင္း…. ညည္းသံႏွင့္အတူ မိမိေခါင္းကို တစ္ခ်က္ တြန္းထုတ္ေပမယ့္ လက္ကို ျပန္ဖယ္လိုက္ပုံက မိမိဘာလုပ္မလဲ ဆက္ခံစားၾကည့္ေတာ့မည့္ သေဘာမွန္း ဦးညီေအာင္ ရိပ္စားမိသည္။ ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္သက္ စရာ သဇင့္ တန္ဆာဝ ကို ခပ္ျမန္ျမန္ေလး လွ်ာ ေစာင္းေလးျဖင့္ ထက္ေအာက္ လုပ္လွ်ား ေပးလိုက္မိသညါ။ အို… အို….ဆရာရယ္… အင္း… အဖူး ငုံေလး တံခါးသဏၭန္ သဇင့္ တန္ဆာဝက ဦးညီေအာင္ လွ်ာ ၾကမ္း ေခါက္သံ ကို မခံႏိုင္ အရည္တို႔ အၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ စီးက် လာသည္။ ငါးရံ႕ တစ္ေကာင္အလား စာေရးခုံေပၚ လူးလြန႔္ေနေသာသဇင္။ ေမာင္ေမာင္တို႔ မလာပါေစနဲ႔ ေတာ့လို႔ ပင္ ဆုေတာင္းေနမိၿပီး။ ဦးညီေအာင္ေပးေနေသာ အေတြ႕ သည္ ဘာႏွင့္မွ် မလွဲ ႏိုင္ အစားထို မေပးႏိုင္ေသာ အေတြ႕ မွန္း သူ ခံစားမိသည္။
အင္း.. အို … အို…. ဦးညီေအာင္ သဇင့္ တစ္ကိုယ္လုံးကို နမ္းရႈိက္ရင္း လုံခ်ည္ကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ေတာင့္တင္းေနေသာ လိင္တံ ႀကီးက သဇင့္ တန္ဆာႏွင့္ မမွ်။ မႈိပြင့္ ႀကီးက သာမာန္ လိင္တံ ေတြထက္သိသိသာသာ ႀကီးေနသည္။ အေတာ္အတန္ ရွည္းလ်ားၿပီး ေယာက်ာၤး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အရည္အေသြးမွီ လိင္တံ ကို ဦးညီေအာင္ ပိုင္ဆိုင္ထားသည္ မဟုတ္ပါလား။ သဇင့္ တန္ဆာ အနားသားတို႔ ရႈတ္ခ်ီ ပြခ်ီႏွင့္ တစ္ခုခု ကို သဘာဝ အရ ေတာင္းဆို ေနမွန္း ဦးညီေအာင္သိသည္။ ဒိအခ်ိန္မ်ိဳး မွာ မိမိ လိင္တံ ကိုပဲ မဟုတ္လား။ မိမိလိင္ံ တံ ေခါင္းႀကီးျဖင့္ မဝံ့ မရဲ ကာမအရွိန္ေၾကာင့္ အျပင္ကို ထြက္ လာတဲ့ သဇင့္ အဂၤါ ေစ့ကို ဦးညီေအာင္ ဖိ၍ ပြတ္တိုက္ ခ်လိုက္သည္။
အင္း..ဆရာရယ္ အို.. အို… အင္း… အင္း.. သဇင္ အထိမ္းကြပ္ မဲ့ ညည္းေနမိတာပါ။ သဇင္ ဆရာကို အၿငိဳးႀကီးခဲ့ ေပမယ့္ ခုေတာ့ ..ဟို.. အထင္ႀကီးစြာ ခ်စ္လိုက္မိၿပီး။ ထူးကဲစြာ ဆရာ့ လုပ္ရပ္ကို သဇင္ မေမ့ႏိုင္ေတာ့ လို႔ပါ။ ဆရာကို အတင္းဖက္ထားခ်င္ေပ မယ့္ သဇင္ မထခ်င္ဘူး။ ဆက္ေမ်ာေနခ်င္မိတယ္..ဆရာဘာဆက္လုပ္ဦးမွာလဲ., ဘာအရသာေတြမ်ား ထပ္ေပးလိမ့္မလဲ လို႔ ပဲ သဇင္ ေစာင့္ေမ်ာ္ေနမိေတာ့တယ္။ ဒါက သဇင့္ ရင္ထဲက စကားပါ။ အဂၤါ ႏွင့္တန္ဆာဝ တို႔ ဦးညီေအာင္၏ လိင္တံေခါင္းျဖင့္ ပြတ္တိုက္မႈ အႀကိမ္ႀကိမ္ေၾကာင့္ ဖူးေနေသာ ပန္း ..ပြင့္လာသည့္ အလား သဇင့္ တန္ဆာတံခါးဝ တို႔ က ဧည့္သည္ ကို ဖိတ္ေခၚ လိုက္ ၿပီး ျဖစ္သည္။ ႐ြဲ ဆင္းလာေသာ သဇင့္ တန္ဆာႏုတ္ခမ္းဝ တို႔ သက္ေသ ေပးေနၿပီးေလ…. ဇြပ္….အား…. ညည္းသံ ေလာက္ ကို အံတု ပစ္၍ ဂ႐ုမစိုက္ေသာ ငွက္တစ္ခ်ိဳ႕ လွန႔္ ပ်ံ ေျပးထြက္သြားၾကသည္။
ဖလပ္… ဖလပ္… ဦးညီေအာင္ ၏ လိင္တံ ေခါင္း သည္ သဇင္၏ အပ်ိဳစင္ ဘဝ ကို ႐ိုက္ခ်ိဳး လိုက္သည့္ အလား မတရား ေနရာ တစ္ဝက္ခန႔္ ဝင္ယူ လိုက္သည္။ သဇင္ ႐ုတ္တရက္ လုံးဝ ထိတ္လန႔္ စြာ ေအာ္မိ ျခင္း ျဖစ္သည္။ သဇင့္ တန္ဆာ ဝ မွ ထြက္လာ ေသာ အရည္ တစ္ခ်ိဳ႕ ကို ျပန္လည္ အထဲ သို႔ တြန္းယူသြားေသာ ဦးညီေအာင္၏ လိင္တံေခါင္း ဒဏ္ ကို သဇင္ မခံႏိုင္။ ညစ္၍ ေအာ္ မိျခင္းပါ။… အား..ဆရာ” သဇင္ နာ တယ္..”. ေအးပါ ကေလးရယ္” ဆရာ ျဖည္းျဖည္း ထည့္ပါ့မယ္..” ေနာက္ထပ္ ပို ေနေသာ သဇ င့္ေယာနိဝ အလႊတ္ ကို ဦးညီေအာင္…လိင္တံ က ထပ္ထည့္၍ ေနရာ အျပည့္ ယူလိုက္ သည္။ အင့္… အံက်ိတ္ လိုက္မိသည္က သဇ င့္ပါ။ က်ိန္းဖိန္၍ သြားေသာ သဇင့္ ေယာနိႁပြန္မွ ခံစားခ်က္က သဇင့္ ေခါင္းေဘးက ဆရာ့ လက္ကို ဖမ္းကိုင္လိုက္မိသည္ အထိပါ။ ေသြးစိမ္းတို႔ အဖိန္းဖိန္း ထြက္လာသည္။ ဦးညီေအာင္အဖို႔ ကာမစိတ္က ပိုလို႔ ေတာင္ တက္ႂကြ လာသည္။
ေဖါက္… ေဖါက္… အား… အင္…. အင္… ေျဖးေျဖးခ်င္း ပြတ္တိုက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားခဲ့ ေပမယ့္ ျဖဴစြတ္ေနေသာ သဇင့္ ခႏၲာ ကိုယ္ အလွ ေၾကာင့္ ရမၼက္ ေဇာ တို႔ ထႂကြလာခဲ့ တာက ဦးညီေအာင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရွိသမွ် မိမိလိင္တံ အတိုင္း သဇင့္ တန္ဆာ ထဲ ကို အရွိန္ အဟုန္ႏွင့္ အျပည့္အဝ ႐ိုက္သြင္းပစ္ပလိုက္သည္။ ေဖါက္ ေဖါက္ ေဖါက္.. အင္း.. အို… အို…ေဖါက္.. ေဖါက္.. ဆရာ ရယ္… သဇင္ေလ…သဇင္… ခ်စ္မိၿပီး ဆရာ… ေဖါက္.. ေဖါက္… ဆရာ ကို ထားတဲ့ အၿငိဳး ေတြ သဇင္ ေမ့ျပစ္မိၿပီး ဆရာ…. ဆရာ ကို သဇင္ အရမ္း ျမတ္ႏိုးမိၿပီး..ေဖါက္ ေဖါက္…ဂလုတ္..ဂလုတ္… ဆီးစပ္ ႐ိုက္သံႏွင့္ စာေရး ခုံ တို႔ အသံသာ အေဆာင္အတြင္း ၾကားေနရသည္။ ႏွစ္ဦးသား ကာမ အရွိန္ တို႔ သည္ စည္းခ်က္ညီစြာ ခံ စား ေနၾကသည္။ ေအာင္ေအာင္ သည္လည္း သဇင့္ဆီ လာ ႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။ သဇင္ သည္လည္း ေအာင္ေအာင္ကို မေမ်ာ္လင့္ ေတာ့ပါ။ ကာမရသ အရွိန္က ရွိသမွ် အေၾကာအမွ်င္ေတြ ၾကား ႏွစ္ဦးသား စီဆင္းလွ်က္ ရွိေနၾကသည္။
ေဖါက္… ေဖါက္… အင္း.. အင္… ပုခုံးႏွစ္ဘက္ေပၚ တင္ထားေသာ သဇင့္ ေျခေထာက္ တစ္ဖက္ကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီး ေခြခ်လိုက္ ကာ လက္ျဖင့္ ထိမ္းထား လိုက္ၿပီး ရွိသမွ် အားႏွင့္ သူ႔ တန္ဆာကို အရွိန္ႏွင့္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ေစာင့္ ထည့္ လိုက္သည္။ ေဖါက္ ေဖါက္… ေဖါက္… အို.. အို..အင္… ႏွစ္ခ်ီေနေသာ သုတ္ရည္ တို႔ က သဇင္ဆိုေသာ တပည့္မေလး တန္ဆာ ထဲ ကို အရွိန္အဟုန္ႏွင့္ ဝင္ရန္ အဆင့္သင့္ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီး။ ္ ေဖါက္..,အင္း.. ေဖါက္.,အို,.. ေဖါက္…. ဇတ္ရွိန္တို႔ ျမင္တက္လာျခင္းႏွင့္ အညီ ဦးညီေအာင္ လႈပ္ရွားမူ တို႔ က ျမင့္သထက္ ျမင့္တက္ လာသည္။ သဇင့္ တန္ဆာလည္း က်ိန္းဖိန္း လို႔ ေနၿပီး ျဖစ္သည္။
ေဖါက္ေဖါက္.. အင္း..အို အို…ေဖါက္ အို…ေဖါက္..ေဖါက္…ေဖါက္ မႈိပြင့္ သဏၭန္ ဦးညီေအာင္ ၏ လိင္တံသည္လည္း သုတ္လႊတ္ ရန္ သုတ္ေၾကာ တစ္ေလ်ာက္ ေနရာ ယူထားႏွင့္ၿပီး ျဖစ္သည္။ သဇင္ က ဆရာ ႏႈးသမွ် ႏု ေနရၿပီး။ ရွိသမွ် ဆရာ့ အေပၚ အၿငိဳး မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္လို႔ ဆရာကို ခ်စ္စိတ္က ေနရာဝင္ယူ လိုက္ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဆရာ ကို သဇင္ ဖက္ ခ်င္ၿပီး ။ ျမတ္ႏိုးခ်င္ၿပီး။ ဒါ ေၾကာင့္ သဇင္ တန္ဆာ ထဲ ဆရာ အတင္း ႐ိုက္သြင္းေနတဲ့ ႐ိုက္ခ်က္ေတြကို ခံစားရင္း ဆရာ ကို သဇင္ ထဖက္လိုက္မိတယ္.. ေဖါ က္… ေဖါက္… ေဖါက္…. အို… အို…ဆရာ.. ကေလး ..သဇင္ ေဖါက္ ေဖါက္ ေဖါက္ ေဖါက္ ေဖါက္ ေဖါက္ အား..အာ ..အ..အား… ရွိန္းတိန္တိန္ နဲ႔ အတူ ပူးကနဲ႔ ခံစားလိုက္ ရခ်ိန္မွာ သဇင္ ခ်စ္ေသာ ဆရာ အသံ က သူ တစ္ခုခု ခံစား လိုက္ရ ပါတယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာ ကိုျပတဲ့ အသံ ကို သဇင္ ၾကား လိုက္ရတယ္…. ရွိသမွ် သုတ္ရည္တို႔ သဇင္ ေယာနိႁပြန္ ေတြ ကို ဆရာ ထုတ္ပစ္ လိုက္ ၿပီး မွန္းသဇင္ သိလိုက္သည္။
သဇင္ တစ္ကိုယ္ လုံး ဓတ္လိုက္သြားသလား ေအာက္ေမ့ရေအာင္ တုန္ခါသြား သည္။ အိုး…အိုး.. ဆရာ ရယ္.. သဇင္ လက္လႊတ္မခံ ႏိုင္ေတာ့မတတ္ ဆရာ ကို ဖက္ထားလိုက္သည္။ သဇင္ ရဲ႕ ဖူး ေနေသာ ပန္းကို ဆရာ ပြင့္ လိုက္ေပမယ့္ အျပစ္မျမင္ေတာ့သည့္ အျပင္ ပို၍ သာ ခ်စ္သြား ေတာ့သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္က ေျပာလာမည့္ အပစ္ အေကာင္း မွန္သမွ် ဒီအခ်ိန္ ဒီအခါ ဒီ အေျခေန ကို သဇင္ ထည့္မတြက္ ခ်င္ေတာ့ ပါ။ ၿငိမ္သက္ေနေသာ ဆရာ ကို သဇင္ အလိုက္သင့္ ဖက္ရင္း သဇင္ကိုယ္ ပိုင္စိတ္ရင္းက ဆရာရဲ႕ ရွိန္းဖိန္းဖိန္း သုတ္ရည္ အရ သာ ေလးကို ခံစား ေနမိေတာ့တယ္.. ၁၀ တန္းေအာင္စာရင္း ထြက္သည့္ေန႔တြင္ ဆရာ ႏွင့္ သဇင္တို႔၏ မဂ္လာပြဲအား ေမာင္ေမာင္ ရင္နာစြာျဖင့္ ေငးၾကည့္ရင္း ပွီးးးးပါပွီးးးးးးး
