နူးဖို့နပ်ဖို့မအား

နူးဖို့နပ်ဖို့မအား

အသုဘ တစ်ခုတွင်… ဟီး……ဖေဖေနဲ့မေမေ သမီးတို့ကိုထားခဲ့ပြီလား။ ဟီး..မမ မေမေတို့ကိုခေါ်ပါဦး။ မေမေ ဖေဖေ ထပါဦး သားတို့ကို ကျောင်းလိုက်မပို့တော့ဘူးလား။ ဒေါ်စန်းတင်မှာ မိမိ၏တူမနဲ့တူနှစ်ယောက်ကို ဖက်ထားရင်း ညီမလေးရေ၊ မောင်လေး အဖြစ်ဆိုးလှချည်လား။ ညီမလေးတို့ရဲ့ နင်တို့သားသမီးတွေကို ဒီအတိုင်းထားသွားတော့မှာလား။ ရပါတယ် ညီမလေးတို့ ငါ့တူ၊တူမတို့ကို ငါသားသမီးလို့ ပြုစုစောင့်ရှောက်ပြီး မွေးစားမယ်။ ညီမလေးတို့ ကောင်းရာသုကတိလားပါစေ။ သားတို့သမီးတို့ အားမငယ်ကြနဲ့ အရီးတစ်ယောက်တစ်ယောက်လုံးရှိတယ်။ ဒါဟာ ဖိုး၈ျမ်းရဲ့ ဘဝအပြောင်းအလဲတစ်ခုပါ။

ဖိုးဂျမ်း အသက်၁၀နှစ်သားမှာ မိဘနှစ်ပါးက ယာဉ်တိုက်မှုဖြစ်ပြီးဆုံးသွားတယ်။ ဒါကြောင့် အဒေါ်ဖြစ်သူက မျက်စိသူငယ်နားသူငယ်နဲ့ကျန်ခဲ့တဲ့ တူနဲ့တူမတို့ကို မွေးစားလိုက်သည်။ ကျောင်းကိုလည်းဆက်လက်ထားပေးသည်။ ဖိုးဂျမ်းရဲ့အစ်မနာမည်မှာ မဠေးယဉ်ဖြစ်ပြီး သူထက်၅နှစ်ကြီးသည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူဒေါ်စန်းတင်မှာလည်း သမီးတစ်ယောက်ရှီသည်။ သမီးနာမည်မှာ မခင်ငြိမ်းလတ်ပါ။ မဠေးယဉ်ထက်နှစ်နှစ်ကြီးသည်။ ဖိုးကြမ်းကိုမွေးစားစဉ်က ဒေါ်စန်းတင်အသက် ၅၀ရှိပြီ။ အိမ်ထောင်နှစ်ဆက်ကျဖူးပေမယ့် သမီးတစ်ယောက်သာထွန်းကားခဲ့သည်။ လင်သားဆုံးတာ ၇နှစ်ရှိပြီးမို့ သမီးလေးနဲ့သာကျန်ခဲ့သည်။

ခုတော့ ညီမဖြစ်သူ ဆုံးတော့ ကျန်ရှိတဲ့တူနဲ့တူမကို မွေးစားလိုက်ခြင်းပင်။ အဒေါ်က မွေးစားတာဆိုပေမယ့် အဒေါ်ကို အမေလို့မခေါ်ပေ။ ခေါ်နေကျ အရီးလို့ နှုတ်ကျိူးနေပြီးဖြစ်သည်။ ဖိုးဂျမ်းလူပျိူပေါက်အရွယ်ကတည်းက ဂွေးထုတတ်ပြီးဖြစ်သည်။ သူဂွေးထုပြီးဆိုရင် အရင်ဦးဆုံးအမှန်းခံရသူကတော့ သူ့ကိုအမြဲအလိုလိုက်သူ အဒေါ် ဒေါ်စန်းတင်ပါပဲ။ အဒေါ်ရဲ့အချော့အမော့၊အထိအတွေ့တွေဟာ လူပျိုပေါက်အရွယ်ရောက်တဲ့အခါ စွဲလမ်းမှုတစ်ခုကိုဖြစ်ပေါ်စေတာ ဖြစ်တယ်။ ကျောင်းပြီးတော့ သင်တန်းတွေဘာတွေတက်ပေါ့။

အဒေါ်က ရုပ်ရည်ကျသွားပါပြီး။ မကျတာက တင်ပါးနှစ်ဖက်သာဖြစ်သည်။ ပါရည်နားရည်တွေတွန့်သွားပြီးဆိုပေမယ့် ဖင်တုံးကြီးက ကြီးဆဲပင်။ မန္တလေးမှာနေကြသူတွေမို့ သင်တန်းကလည်း သူတို့နဲ့သိပ်မဝေးပါ။ ဖိုးဂျမ်းက သင်တန်းကို ဆိိုင်ကယ်နဲ့သွား ညနေပြန်လာ လုပ်သည်။ အဒေါ်က ကုန်စုံဆိုင်ကြီးတစ်ခုဖွင့်ထားသည်မို့ မနက်ဆိုရင် အစ်မဖြစ်သူ မဠေးယဉ်က ဈေးသွား၊ မခင်ငြိမ်းလတ်က ဆိုင်ဖွင့်ပြီး အဒေါ်က ဖိုးဂျမ်းစားချင်တာကို ချက်ရေကျွေးတတ်သည်။ သားဆိုလို့ ဒီတစ်ယောက်တည်းရှိတာမို့ အလိုလိုက်သည်။ အရီး… ပြောစေ ဘာဟင်းချက်လဲ။ သား ကြိုက်တဲ့ စာကလေးကြော်ရယ်၊ ရုံးမတီသီးဟင်းရယ် ပြီးတော့ ဒါမှတို့ အရီး။ အဒေါ်ဖြစ်သူစကားမဆုံးသေး အဒေါ်ကိုအနောက်ကနေပြေးဖက်ထားသည်။

အဒေါ်ဖင်အကွဲနှစ်ခုနဲ့ အတွင်းခံကိုအံတုပြီး ခုံးခုံးကြီးဖြစ်လာတဲ့ လီးကျောရိုးမှာ ထိကပ်နေသည်။ ပထမ အဒေါ်ခဏငြိမ်နေပြီးမှ သား..ဖယ်ဦး အရီး လုပ်စရာရှိသေးတယ်။ ဟုတ်ကဲ့ အရီး ဖိုးဂျမ်းမှာ အဒေါ်နဲ့ခွာလိုက်ပြီး သား ဘာကူညီပေးရမလဲ မလိုပါဘူး သားရယ်၊ သားက တစ်ခုပဲလုပ်ပေး အရီးချက်ကျွေးတာကို စားရုံပဲ။ ဟုတ်ကဲ့…စားမယ်အရီး..အရီးဘာကျွေးကျွေး အမယ်.. အဒေါ်က ပြုံးလိုက်ပြီး တူတော်မောင် ဖိုး၈ျမ်းအတွက်သင်တန်းမှာ စားဖို့ ပြင်ပေးသည်။ အမှန်တော့ စာကလေးကြော်ကို ဖိုးဂျမ်းက မကြိုက်ပါ၊ ဂွေးထုတတ်အချိန်းကစပြီး ကြိုက်သွားတာဖြစ်သည်။ ဖိုးဂျမ်းလိုချင်တာမှန်သမျှ လုပ်ပေးတတ်သဖြင့် ဖိုးဂျမ်းမှာ အဒေါ်ဖြစ်သူကို ကြိုက်ပြီးရင်းကြိုက်ဖြစ်နေသည်။

စကားသာပြောတာ ဖိုးဂျမ်းရဲ့မျက်လုံးကတော့ အဒေါ်ဖြစ်သူရဲ့ ဖင်ကနေ မခွာပေ။ ဆိုင်ကိုတော့ သမီးနှစ်ယောက်က ရောင်းသည်။ ကုန်ပစ္စည်းတွေကုန်သွားရင်တော့ ဖိုးဂျမ်းက အဒေါ်နဲ့အဖော်လိုက်ပြီး ကူဝယ်ပေးရသည်။ ဖိုးဂျမ်းမှာ အဒေါ်ကို ကြံဖို့ အားခဲပေမယ့် အခွင့်မသာပေးသဖြင့် ငြိမ်နေရသည်။ တရက်မှာ အဒေါ်ဖြစ်သူက သား..နက်ဖြန်အားလား၊ သင်တန်းရှိသေးလား ဘာလို့လဲ အရီး သားကိုဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲ။ သြော်…သားအားရင် သားကိုလိုက်ပို့ခိုင်းမလို့၊ နယ်ဘက်မှာ အရီး အလှူသွားစရာ ရှိတယ်။ ဟုတ်လား အရီး..သားအားပါတယ်။ နက်ဖြန် သင်တန်းပိတ်တယ်။

ဆရာခရီးသွားနေလို့ ဟုတ်လား အဲဆို အရီးကို လိုက်ပို့ပေးနော် အရီးရယ်..သားကလိုက်ပို့ပေးချင်တာပါ ဖိုးဂျမ်း တွေးမိသည်။ နယ်ကဆိုတော့ ခရီးဝေးမှာပဲ အရီးကိုကြံဖို့ အချိန်အများကြီးရတာပေါ့။ ဒီတခါအရီးကို ရအောင်ကြံမယ်။ ဒီအခွင့်အရေးကို လက်လွတ်လို့ မဖြစ်ဘူး။ အရီးက ငါ့ကိုချစ်တာပဲလေ။ သူငါ့ကို စိတ်ဆိုးမှာမဟုတ်ဘူး၊ အိမ်မှာက အစ်မတို့ရှိနေလို့သူက အခွင့်မပေးတာနေမယ်။ အေး..သား ဒါဆိုရင်တော့ အရီး တက်ဆီမခေါ်တော့ဘူး။ ဟုတ်ကဲ့ အရီး.. မိုးလင်းတော့ တူသားနှစ်ယောက် ပြင်ဆင်စရာရှိတာ ပြင်ဆင်ပြီး ထွက်လာသည်။ အလှူအိမ်ရောက်တော့ အလာဘသလာဘ စကားတွေပြော စားသောက် ကိစ္စတွေပြီးတာနဲ့ ခဏနားပြီးထွက်လာကြသည်။ အနည်းငယ်ပင် နောက်ကျနေပြီး။ သား မြန်မြန်လေးမောင်းနော် ဟုတ်..အရီး အရီးကို ဘယ်လိုကြံရင်ကောင်းမလဲ။ အာ..ဟုတ်ပြီး။ အမြန်မောင်းရင်း ဆိုင်ကယ်ကို လေဘာလျှော့ပြီး ရပ်လိုက်သည်။

သား..ဆိုင်ကယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ။ မသိဘူး အရီး မောင်းရင်းနဲ့ရပ်သွားတာ ခက်တော့တာပဲ၊ မိုးကတော့ ချူပ်တော့မှာပဲ သား ခဏကြည့်လိုက်မယ် အေး..သား ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ဖိုးဂျမ်း ဟိုကြည့်ဒီးကြည့်နဲ့ အချိန်ဆွဲနေသည်။ အဒေါ်မျက်နာမှာတော့ မိုးချူပ်မှာစိုးရိမ်သောအရိပ်အရောင်တွေတွေ့နေရသည်။ ခဏကြာတော့မှ ရပြီး အရီး အရီးရဲ့မျက်နာညိုးနေတော့ စိတ်ထဲမကောင်း ဟုတ်လား ဆိုပြီး အဒေါ်ဖြစ်သူမျက်နာကြည်လင်သွားသည်။ အဲဆို မြန်မြန်မောင်းတော့သား မြန်မြန်မောင်းပါဆိုတော့မှ ဖိုးဂျမ်းစိတ်လေးနေသည်၊ သူ့စိတ်ဆန္ဒကိုသူဖြည့်ဆည်းချင်သည်။ အခွင့်အရေးကိုလည်း လက်လွတ်မခံချင်။ အဲဒါနဲ့ သူဖြေးဖြေးလေးမောင်းရင်းပြောသည် ဆိုင်ကယ်က အရင်လိုမမြန်တော့ဘူး အရီး။

ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူးဆိုပြီး ပြင်ဆိုင်ရောက်ဖို့လိုသေးတဲ့အချိန်မှာ သူရပ်လိုက်ပြန်သည်။ ရပ်သွားပြီးအရီး..သားထပ်စစ်ဆေးကြည့်မယ်။ ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး။ အဒေါ်က ဆိုင်ကယ်အကြောင်းနားမလည်လို့သာ သူရဲရဲလုပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ခဏဆင်းကြည့်ပြီး စတပ်ကြိုးကို ခိုဖြုတ်လိုက်သည်။ ဆီမလိုက်အောင်လုပ်လိုက်သည်။ပြီးမှ သား..စက်နိုးကြည့်မယ်။ မရဘူးအရီး ဟိုနားမှာ ပြင်ဆိုင်ရှိတာပဲလေ၊ အဲဒီကို တွန်းသွားပြီး ပြင်ကြမယ်လေ အေး..ဟယ်…မတတ်နိုင်ဘူး မောင်ဂျမ်းရေ နေတောင်ဝင်သွားပြီး..မိုးချူပ်ပါပြီး ဒီတခါ အရီး..စိုးရိမ်တယ်။

စိုးရိမ်တာပေါ့ မိုးချူပ်တာက အန္တရာယ်များတယ်။ သား တစ်ယောက်လုံးရှိတာကို အရီးရယ် ဘာစိုးရိမ်စရာရှိလဲ သားရှိပေမယ့် အန္တရာယ်က ပြောလို့မရဘူး စိတ်ချပါ အရီးရယ် ဘယ်သူမှ အရီးကိုမလုပ်စေရဘူးအတွေးထဲတော့ သားပဲလုပ်မှာလို့ပြောနေမိတယ် ဟမ်…ပြင်ဆိုင်ရောက်တော့ မိုးချူပ်ပြီ။ ပြင်သူက ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုဟာဖြစ်တာ၊ဒီဟာဖြစ်တာဆိုပြီး ဖြုတ်ထားတာတွေကို ပြန်တတ်တာ ကဲ..ရပြီးဗျား ဟုတ်ကဲ့… ရပြီး အရီး… ရလည်း ဘာထူးမှာလဲသားရယ်။ မိုးပဲချူပ်နေပြီးကို၊ ပုံမှန်လေးပဲမောင်းတော့ အန္တရာယ်ရှိတယ်။ ဟုတ် အရီး ဆိုင်ကယ်မောင်းနေရင်း အရီးကို ဘယ်လိုဖန်ရမလဲမသိဘူး။ ကျောခုံးမှာ ထိကပ်နေတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို စိတ်ထဲမှာမှန်းဆမိသည်။ အရီးက အရွယ်ရှိတုန်းဆိုရင် နို့ကြီးကြီးမှန်း မှန်းဆမိကာ လီးတောင်လာသည်။

တခါမှလည်း အတည်ကြီးမလုပ်ဖူးတော့ ဘယ်ကစလို့စရမှန်းမသိ လီးကတောင်းဆိုနေပြီး ထိုအချိန်မှာပဲ ကျေးဇူးရှင်မိုးမင်းကြီးက ဖိုးဂျမ်းကို သနားသွားလားမသိ မိုးရွာလာသည်။ မိုးရွာလာတော့ အဝတ်တွေအနည်းငယ်စိုနေပါပြီး သား…ဟိုထန်းပင်အအောက်မှာ မိုးခိုရအောင်၊ မဟုတ်ရင် အရီးတို့ စိုကုန်လိမ့်မယ်။ ဟုတ် အရီး… ထန်းပင်အောက်မှာ မိုးခိုရင်း အရီးက ချမ်းလာသည်၊ ဒီအချိန်မှာ ဖိုးဂျမ်းအတွက်တော့ အခွင့်ကောင်းပဲ။ အရီးကို နောက်ကနေဖက်လိုက်သည်။ အရီးချမ်းနေတယ်မလား၊ သားဖက်ထားပေးမယ် ရတယ်သား မဖက်နဲ့ အရီးတောင့်ထားနိုင်ပါတယ်။ သားကြောင့်အရီး ခုလိုဖြစ်ရတာလေ။

သားသာဆိုင်ကယ်ကို သေသေချာချာ စစ်ထားရင် ခုလိုဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး။ ဖက်ထားပေးမယ်။ ပထမ ဖိုးဖွဖွလေး ဖက်ထားပြီး နောက်တော့ တဖြေးဖြေးနဲ့ တင်းလာသည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူမှာ သားက သူ့ကိုအရမ်းချစ်လို့ ကူညီတာ ထင်ပြီး ဘာမှမငြင်းသေး နောက်တော့ ဖိုးဂျမ်းလက်က သူ့နို့အုံ နှစ်ဖက်ကို ပွတ်နေသည်ကို သိရသည်။ သား…ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ သား…အရီးကို ချစ်လို့ပါ။ သား…ငါက နင့်အဒေါ်နော် ဟုတ် သားသိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သားက အဲအဒေါ်ကိုပဲချစ်တာ မဖြစ်ဘူးနော် သား ဖယ်စမ်း… ဖိုးဂျမ်းက ပိုတင်းကြပ်စွာ ညာလက်နဲ့ အဒေါ့ကိုပိုက်ထားပြီး ဘယ်လက်မှာကားအဒေါ်ရဲ့ထမိန်ကို လန်လိုက်သည်။

ခနလောက် ပင်တီပေါ်က အဒေါ့်တင်ပါးကို ပွတ်ပြီး နောက်တော့ ပင်တီကိုစောက်ပဖယ်ကာ လီးကို အဒေါ့်စောက်ဖုတ်ဝတေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ စပမှာကား ကျပ်နေလို့ အသံတောင်မမြည်ပေ။ သို့ပေမယ့် ဖိုးဂျမ်း လိုးထည့်လိုက်သော အရှိန်ကြောင့် ဖတ်ကနဲ အသံထွက်လာသည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူ ငိုနေသည်။ ၁၇နှစ်လောက် လီးနဲ့မတွေ့ခဲ့ရတဲ့ အဒေါ့စပမှာ ကျုံ့သွားပြီးခါမှ လီးနဲ့တွေ့လို့ နာနေတာလားလဲမသိ။ ကိုယ့်တူက ကအမှားကြီးကို ကျူးလွန်နေလို့ ဝမ်းနည်းတာလားလဲမသိပါ။ ဘာဆိုဘာမှ ဖိုးဂျမ်းမသိတော့ပါ။ ကာမအမှောက်စိတ်တွေဖုံးကာ အဒေါ်ရဲ့စပကို..အားရအောင်သာ တဖွတ်ဖွတ် တဖတ်ဖတ်နဲ့လိုးပြစ်သည်။ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာတော့ အရီးရဲ့စပလည်းအရည်တွေရွှမ်းကာ စီးကျလာသည်။

ဟင်း ဟင်း အဒေါ်ရဲ့ငိုသံတွေ ဆိတ်ငြိမ်သွားပြီး ညီးသံလေးထွက်လာသည်။ ဘာရယ်မှန်းမသိ ခုန တွေးနေမိသည်မှာ “ဖိုးဂျမ်း ခွေးကောင်၊ ခွေးစိတ်မွေးတဲ့အကောင် ကိုယ့်အဒေါ်ကိုတောင် ပြန်လိုးတဲ့ ခွေးတိရိစ္ဆာန်ကောင်” စသဖြင့် စိတ်ထဲမှာ အမျိုးမျိုးဆဲနေမိသည်။ ခုတော့ ဟင်း ဟင်း သား.. ကောင်းတယ်လို့ ပြောမိတော့မလို့ မိမိနှုတ်ကို မိမိပြန်ပြီးထိန်းလိုက်သည်။ ဘာလို့ဆို ခုနပဲစိတ်ထဲမှာ ဆဲချင်သလိုဆဲနေသည်မဟုတ်လား။ အ..အ..ဖွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် အရီးတင်ပါးနဲ့ တူသားဆီးခုံတို့ရိုက်ခတ်သံများ မြန်သထက်မြန်လာ သည်။ အစက အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားသောလီးမှာ စကားမပြောတတ်တော်လည်း ခုတော့ အဒေါ့ရဲ့စောက်ရည်များကြောင့် အဝင်အထွက်များ အဆင်ပြေချောမွေ့ကာ တဖလုလုနဲ့မြည်နေသည်။

အဒေါ်ဖြစ်သူ ဒေါ်စန်းတင်မှာလည်း အကောင်းကြီးကောင်းနေသည်မို့ တဟင်းဟင်းနဲ့သာ ညီးနေတော့သည်။ ဆယ်ငါးမိနစ်ကြာသွားတော့ အဒေါ်လည်း သားရေ အရီး မင်းကို ခွေးလို့ပြောမိတာ ခုအဒေါ်လည်းခွေးစိတ်ဝင်နေပြီး လွတ်ကောင်းနေတယ်။ အား…….. ကောင်းလိုက်တာ အရီးရယ်။ အရီးရော ကောင်းလား ဟွန်း… အဒေါ်ဖြစ်သူမှာ တူတော်မောင်ကို မျက်စောင်းထိုးပြီးတော့သာ ကြည့်လိုက်သည်။ အဒေါ်ရောသူပါ ကာမအထဋ်အထိတ်သို့ရောက်ပြီး သုတ်ရည်များကို အဒေါ့်ရဲ့စပထဲသို့ ပန်းထုတ်လေတော့သည်။

ဒီအဖြစ်အပျက်က ဖိုးဂျမ်း အသက်နှစ်ဆယ်အရွယ်မှာဖြစ်ပျက်ခဲ့တာဖြစ်ပြီး အဲအချိန်မှာ အဒေါ့အသက်က ၆၀ပြည့်ပြီးဖြစ်တယ်။ ဖိုးဂျမ်းမှာ မိမိအရမ်းလိုးချင်တဲ့ မိမိအဒေါ်ကို အားရပါးရလိုးလိုက်ရတဲ့အတွက် အားရကာ အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်လျှက်သာ… နောက်နေ့ကျတော့ အဒေါ်ကဖြစ်သူက လုံးဝအကပ်မခံတော့ပေ။ ဒေါ်စန်းတင် မိမိကိုယ် မိမိထိန်းနေခြင်းသာ။ ကာမအရာသာကို မေ့ပစ်ပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ မိမိစပကို တူတော်မောင်ကြောင့် တရေးနိုးလာသလိုမျိုး ထိုအရသာကို လှုပ်ရှားတောင်းတလျက်သာရှိတော့သည်။ ထို့ကြောင့် ကြာကြာမရှောင်နိုင်ပေ။ တူတော်မောင်ကိုလည်း ဟန်တောင်ြ့ပီးပိုးစိုးပက်စက်မပြောရဲ့။

ကာမအရသာကို လူတချို့က နတ်ဘုံဟုတောင်တင်စားကြသည်မှာ လိုတောင်လိုလေဦးမည်။ ကာမဂုဏ်ရဲ့အရသာဟာ လိုက်စားလျှင်လိုက်စားသလို စွဲလမ်းစေတတ်သည်။ အသက်ကြီးလို့ ထိုစိတ်ကုန်ခမ်းတာမျိုးမဟုတ် ထိုစိတ်ကိုလိုက်စားပါက အဘွားကြီးလည်းကြိုက်နှစ်သက်သည်။ ဒေါ်စန်းတင်မှာ မိမိစိတ်ကို မိမိသိနေသဖြင့် တူတော်မောင်ကို အဝေးပို့ဖို့ တွေးလေတော့၏။ မဖြစ်ဘူး မဖြစ်ဘူး ဒီကောင်လေးက ကြာလာရင်ပိုပိုကဲလာမှာပဲ။ ပြီးတော့ ငါကိုယ်တိုင်ကလည်း သူ့အသားနဲ့ထိရင် သာယာနေတယ်။ ဒီနှစ်လည်းနှစ်ကုန်ခါနီးပြီး သူ့သင်တန်းပြီးတာနဲ့ ငါ့အကိုဝမ်းကွဲရှိတဲ့ နိုင်ငံခြားကို ပို့ထားရမှာပဲ..ဟူး အမလေး… အရီး ဘာလို့လန့်နေတာလဲ။ သြော်…နင်က အသံမကြားဘာမကြားနဲ့ နောက်ကလာဖက်တာကိုး။

အရီးက ဘာတွေးနေလည်းမှ မသိတာ။ ပြောဦး ကျွန်တော့လီးကောင်းတဲ့အကြောင်းကို တွေးနေတာမလား။ ဖယ်စမ်း..ငါ နင့်ကို အလုပ်လုပ်ခိုင်းမလို့။ ဒီးသင်တန်းပြီးရင်။ တကယ်လား အရီး။ အဲဆိုရင်တော့ အရီး စပကို သားလွမ်းနေတော့မှာပဲ။ ဟဲ့..စကားတိုးတိုးပြော နင့်အစ်မတွေ ကြားသွားရင် နင့်ကို ငါလုပ်ခွင့် မပေးတော့ဘူးနော် အိုး…အစ်မတို့မကြားရင် သားကိုလုပ်ခွင့်ပေးမယ်ပေါ့ အဲ..အဲဒါ အရီးယောင်သွားလို့။ အရှက်ကွဲမှာကိုပြောတာ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် အရီး ပြောပြီးပြီး ကတိတည်ရမယ်။

လူကြီးဖြစ်ပြီးတော့။ ကျွန်တော်လီး အရမ်းတောင်နေတယ် အရီး။ စုပ်ပေးပါလား။ ဒီကလေးတော့ အရီး မြန်မြန်လုပ်နော် မမတို့ပြန်မလာခင် မြန်မြန်လုပ်ပေး ခက်ပြီး မခက်ဘူး လွယ်လွယ်လေး။ ဒီမှာ သားလီးကို အပြင်ထုတ်ထားြ့ပီးသား။ ပါးစပ်လေးကိုဟ ပြီးရင် လီးကို ငုံလိုက်ပြီး ပလွေပေးရုံလေးပဲ။ ဒေါ်စန်းတင်မှာ သူ့တူလီးကိုမြင်တော့ မနေနိုင်တော့ဘူး။ ကိုင်လိုက်ပြီး အားရပါးရစုပ်ကာ ပလွေပေးနေမိသည်။ ပျု ပျု..စုပ်ချက် မြည်သံ စုပ်နေရင်းခဏကြာတော့ တူတော်မောင်မှာ မမ မမ ခင် လို့ရေရွတ်လိုက်လို့ အရီးလည်း ကောက်ထကာ ဆိုင်တံခါးဝသို့ မျက်နာမူလိုက်သည်။

အမှန်တော့ သမီးနှစ်ယောက်က သွားစရာပေါ်လာလို့ ဆိုင်ထဲမှာ ဒေါ်စန်းတင်က ဆိုင်စောင့်ရခြင်းဖြစ်သည်။ တူတော်မောင်ရောက်လာတော့မှ ဘာညာကွိစိကွစ ဖြစ်ပြီး သမီးခင်ငြိမ်းလတ်က ရုတ်တရက်ပြန်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ခင်ငြိမ်းလတ် ဝင်လာတော့ တူသားနှစ်ယောက်မှာ ဘေးချင်ယှဉ်လျှက်… မမ ပြန်လာပြီလား။ဖိုးဂျမ်းရဲ့ညာလက်မှာကား အဒေါ်ဖြစ်သူ ဖင်ကိုနှိုက်လျှက်သား.. သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ရှေ့မှာ ရောင်းကုန်ထည့်ထားတဲ့ ဗီဒိုရှိလို့ သူတို့အောက်ပိုင်းကို မမြင်ရပါ။ အေး မောင်လေး။ မမရော.. နင့်မမက သူ့ကိစ္စနဲ့သူ ကျန်ခဲ့တယ်။ သြော်… ဖိုးကြမ်းမှာ မမကိုပထုတ်လိုက်ဟုသောသဘောနဲ့ အဒေါ်ဖြစ်သူကို မျက်စပစ်လိုက်တော့ ဒါနဲ့ သမီး ဦးမြင့်ဆီ အကြွေးတောင်းပြီးပြီးလား။ ပြီးပြီး မေမေ ဦးလှမိုးရော အဲဒါလဲ ပြီးပြီး မစန်းကြည်.. အဲဒါတော့ မပြီးသေးဘူး။ ဟူး တော်သေးတာပေါ့ မစန်းကြည်ကယ်လို့ ဒါနဲ့ အဲဒါက မေ့မေ့ကို လာချေးတာမလား။

အေး ဟုတ်တယ်။ သမီး မေမေ့ကိုယ်စား သွားတောင်းလိုက် ဟုတ်…သြော်..ညနေကျမှ သွားတောင်းလို့ မရဘူးလား မေမေ။ မရဘူး အဲဒီ မိန်းမက ခုတလော ညနေဘက်အိမ်မကပ်ဘူး။ ခုသွားတောင်းလိုက် ဟုတ်ကဲ့ မေမေ ခင်ငြိမ်းလတ် ထွက်သွားတော့မှ ဖိုးဂျမ်း သူ့အဒေါ်ထမိန်ကို အမြန်လန်ပြီး ပင်တီကိုချွတ်ကာ အဒေါ်ခါးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်လိုက်တော့ အဒေါ်က အလိုအလျှောက်လေးဘက်ကုံးဖြစ်သွားသည်။ ပြီးတာနဲ့ စပအဝကိုလီးထိတ်တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည်။ အ… ပြီးတာနဲ့ တရစပ်လိုးပစ်လိုက်တော့သည်။

ခိုးစားတာမို့ နူးဖို့နပ်ဖို့ မအားပေ။ လိုးချက်တွေများလာပြီး အရှိန်တက်လာမှ ဆိုင်ထဲကို တစ်ယောက်ယောက်ဝင်လာသည်။ အမြန်ပဲအဒေါ်ကို အသိပေးပြီး သူ့အပေါ်ပိုင်းမှာ အင်္ကျီမချွတ်ထားသဖြင့် ဘေးစောင်း ဟန်အနေအထားနဲ့ လက်တန်ထောင်ကို ဗီဒိုပေါ်တင်လိုက်ပြီး မမပြန်လာပြီးလား အင်း မောင်လေး။ ဒါနဲ့ အရီးရော အရီးက အိမ်ထဲမှာ။ အစ်မဖြစ်သူ ဝင်လာမယ်လုပ်တော့။ မဝင်နဲ့ဦးအစ်မ ဘာဖြစ်လို့လဲ ကျွန်တော့ကို ပြောင်းဖူးသကြားလုံး သွားဝယ်ပေးပါလား။ စားချင်လို့ ဒီမှာပြောင်းဖူး သကြားလုံးရှိတယ်လေ မရှိပါဘူး။ အမာစာပဲရှိတာ အပျော့စား စာချင်တာ ဟဲ..ငါတို့ဆိုင်မှာလည်း အပျော့စား တင်ရောင်းပါတယ်။

မရှိတော့ဘူး အစ်မရဲ့..ကဲ..သွားဝယ်ပေးပါဗျား။ ကိုယ့်မောင်ကို ချစ်ရင်။ နင်ကတော့လေ လိုချင်ရင် ဇွတ်ပဲ။ အောက်မှာလည်း အဒေါ်ဖြစ်သူက လေးဘက်ကုံးအနေအထားနဲ့ဖင်ကို ဆောက်ပေးတာမို့ ဖိုးဂျမ်းမျက်နာမှာ တစ်မျိုးကြီး တချက်တချက်ပုံပျက်နေသည်။ ဘာလို့လဲ မောင်လေး။ နင့်မျက်နာက မအီမသာနဲ့ ဘာမှမဟုတ်ဘူး မိမိ။ ပုရွက်ဆိတ်က ချက်တက်တက်ကို လာကိုက်လို့ ဖြစ်ရမယ် ငါ့မောင်က ကဲဗျား မြန်မြန်သွားစမ်းပါ အစ်မရဲ့ သွားပြီး သွားပြီး…တကတည်းမှာပဲ အစ်မဖြစ်သူသွားတော့မှ ဖိုးဂျမ်း ကိုယ့်အဒေါ်စပကို အနောက်ကနေ စက်သေနတ်သဖွတ် ကြမ်းသထက်ကြမ်းအောင် လိုးဆော်တော့သည်။ မမပြန်လာ အမှီလိုးခြင်းသာ သာ..မောင်ဂျမ်း ကြမ်းလှချည်လား မကြမ်းလို့ မရဘူး အရီး။

မိမိတို့ပြန်လာအမီ သားလိုးတာ သားကြမ်းပုံကလည်း ကိုယ့်အဒေါ်ကို ဖာသည်မလို လိုးနေသလိုပဲ။ အဲလိုဖြစ်သွားရင် ခွင့်လွတ်နော် အရီး အမယ်..မလိုပါဘူး။ နင့်အဒေါ်လည်း ဖာသည်မလိုဖြစ်နေပါပြီး။ ခုလို သားကြမ်းတာ အရီးကြိုက်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ အချက်ပေါင်းများစွာ တရစပ်လိုးဆော်တော့ မကြာခင်မှာ သုတ်ရည်များ အဒေါ်စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်ကာ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ရမ္မက်ခရီး တဒင်္ဂလေးပြီးသွားသည်။ နောက်လည်း ကြုံရင်ကြုံသလို လို့ဖြင့်ခဲ့ကြတာမို့ ဒေါ်စန်းတင်ဟာ မိမိကိုယ်မိမိထိန်းကျောင်းတဲ့အနေနဲ့ တူတော်မမောင်ကို နိုင်ငံခြားသို့ပို့လိုက်သည်။ မသွားခင် နှစ်ရက်အလိုကတောင် တည်းခိုခန်း သွားပြီး တူဝရီးနှစ်ယောက် တဝလိုးခဲ့ကြသေးသည်။

ပြီးတော့မှ ဖိုးဂျမ်းမှာ မဖြစ်မနေလိုမျိုး ဦးလေးနှစ်ဝမ်းကွဲဆီကို အလုပ်သွားရတော့သည်။ ဘာရယ်ကြောင့်များမသိ ဒေါ်စန်းတင်မှာ သူ့တူနိုင်ငံခြားရောက်သွားလို့ ဝေးသွားရင် ရမ္မက်စိတ်တွေပျောက်သွားမယ်ထင်တာ။ မှန်းချက်နဲ့နန်းထွက်မကိုက်တော့ပါ။ ပိုပိုပင်ဆိုးလာသည်။ တူတော်မောင်သွားတာ သုံးနှစ်ပြည့်တော့မယ်။ မိမိအသက်မှာလည် ၆၃နှစ်ဆိုတော့ ဒီရမ္မက်အတွက် ယောကျ်ားယူလိုက်ရင်လည်း သူများပြောစရာတွေဖြစ်မှာဆိုတော့ လီးအတုဝယ်ပြီး တူရဲ့လီးလို့ သဘောထားကာ အာသာဖြေနေရတော့သည်။ သုံးနှစ်ပြည့်တော့ ဖိုးဂျမ်းဟာ အဒေါ်ဖြစ်သူတို့ကို မပြောဘဲ တိတ်လေးပြန်လာသည်။

ပြီးတော့ အဒေါ်ဆီကိုဖုန်းဆက်ချိန်းသည်။ အရင်တည်းခိုခန်းကိုလာဖို့။ ဒေါ်စန်းတင်မှာ တည်းခိုးခန်းမှ အခန်းတခန်းထဲသို့ ဝင်ကာ မတ်တပ်ရပ်ကာကြည့်နေတဲ့ တူလေးကို မြင်တော့ ကုတင်ပေါ်သို့ တွန်းလိုက်ပြီးတက်ခွလိုက်သည်။ ပြီးတာနဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ်လိုက်ပြီး တူလေးရဲ့လီးကို ထုတ်လိုက်သည်။ လီးကြီးထွက်လာမှ အံသြစွာနဲ့ မျက်လုံးပျူးသွားသည်။ ဖိုးဂျမ်းလီးက အရင်ထက်နှစ်ဆပိုကြီးပြီး ဂေါ်လီသုံးလုံးတောင်ထည့်ထားသည်။ သား..သား လီးက ပုံမှန်မဟုတ်တော့ဘူး ဘယ်ဟုတ်တော့မလဲ. ဒီလီးက လေ့ကျင့်ထားတဲ့လီး. ဝေးအောင်လုပ်တဲ့ အရီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကွဲအောင် လိုးဖို့ပြန်လာတာ။

အမလေး…လိုးလိုက်စမ်းပါ သားရယ်။ အရီးအဖုတ် ကွဲချင်ကွဲပါစေဆိုပြီး တူရဲ့လီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်သည်။ ပါးစပ်မှာ မဆန့်မပြဲကြီး။ မဆန့်လည်း ပါးစပ်ကို အကျယ်ဆုံးဟပြီး တူဖြစ်သူကို လီးစုပ်ပေးသည်။ ဖိုးဂျမ်းမှာ အဒေါ်ဖြစ်သူကို ကြည့်ပြီး ပြုံးလျှက် ဒါမှ ဖိုးဂျမ်းရဲ့အဒေါ်ကွလို့ စိတ်ထဲပြောနေမိသည်။ ဒီလိုနဲ့ အဲဒီနေ့ တနေ့လုံး ဒေါ်စန်းတင်ပျောက်နေသည်။ အဓိပါယ်မှာ တနေ့လုံး တူတော်မောင်လိုးတာကို ခံလိုက်တာဖြစ်သည်။ နောက်နေ့ မိုးလင်းမှ သူ့တူနဲ့ ပြန်လာသည်။ ထိုနေ့ကစပြီး ၅နှစ်ကြာတဲ့ယခုအချိန်ထိ အဆက်မပြတ် လိုးဖြစ်ကြသည်။

ဖိုးဂျမ်းက ဆိုင်ထဲမှာအိပ်တတ်ပြီး အိမ်ထဲမှာတော့ အစ်မနှစ်ယောက်က တစ်ခန်း၊ အဒေါ်က တစ်ခန်းအိပ်ကြသည်။ ဖိုးဂျမ်း ျနထ အကောင့်သုံးရင်း စာရေးသူကို လာဟိုင်းသည်။ ဘော်ဒါက အင်းစက်လား။ အင်းဆိုတော့ ဘာနဲ့အင်းစက်ကြိုက်လဲ။ အမေနဲ့ဆိုကြိုက်တယ် လို့ပြန်ပြောတော့မှ သူက အဒေါ်နဲ့အင်းစက် တကယ်ဖြစ်နေတာလို့ ဖွင့်ဟလာတယ်။ စာရေးသူက အင်းစက်မှ ဖီလင်လာတာဆိုပေမယ့် အပြင်မှာတော့ အဲဒီစိတ်လုံး၀ မဖြစ်ပေါ်ကြောင်းပြောတော့ အနားမှာရှိတဲ့ အမေကို မှန်းထုခိုင်းတယ်။

တကယ်လည်း မေမေ့ကို လက်တွေ့မှာခံစားလို့ မရကြောင်း၊ စာရေးသူမှာ ကိုယ့်မေမေရဲ့ပုံပန်းသဏ္ဍန်ကိုကြိုက်သလို ပုံဖော်ရေးသားပြီးဖီးရင်ဖီး၊ အင်းစက်စာဖတ်ရင်ဖတ် မဟုတ်ရင် အင်းစက် ဗီဒီယို ကြည့်ပြီးမှန်းထုတာပါလို့ ရှင်းပြလိုက်တော့ ကျွန်တော့အကြောင်းကိုရေးပေးပါလားလို့ တောင်းဆိုလာတယ်။ ဒါနဲ့ သူ့ဖြစ်ပုံကိုမေးပြီး ခဏကြာတော့ ဘော်ဒါရေ..အရီးခေါ်နေပြီး ဟုတ်လား..အချိန်ကလည်းညနက်ပြီဟုတ်တယ်။ ကျွန်တော်သွားလိုက်ဦးမယ်။

ကျွန်တော်တို့က ဒီလိုညဘက်ဆိုင်ထဲမှာ လိုးနေကျ။ အေး..လုပ်ကွား နှစ်ဦး သဘောတူလို့ကတော့ အရီးချွတ်နေပြီး နောက်မှတွေ့မယ် ဒါပဲ။ ဖိုးဂျမ်းအဒေါ်ဟာ ၆၈နှစ်ရှိပြီ ဒါပေမယ့် ဖိုးဂျမ်းပြောတာကတော့ အသက်ကြီးလေ လိုးလို့ကောင်းလေပဲတဲ့ ဒီလိုနဲ့ ယနေ့အချိန်အထိ ဖိုးဂျမ်းဟာ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားလာစရာ မရှိရင် အဒေါ်နဲ့ မမြင်ကွယ်ရာမှာ အလိုးမပျက်တန်းရှိလေတော့သည်……ပြီး။

Zawgyi

ႏူးဖို႔နပ္ဖို႔မအား

အသုဘ တစ္ခုတြင္… ဟီး……ေဖေဖနဲ႔ေမေမ သမီးတို႔ကိုထားခဲ့ၿပီလား။ ဟီး..မမ ေမေမတို႔ကိုေခၚပါဦး။ ေမေမ ေဖေဖ ထပါဦး သားတို႔ကို ေက်ာင္းလိုက္မပို႔ေတာ့ဘူးလား။ ေဒၚစန္းတင္မွာ မိမိ၏တူမနဲ႔တူႏွစ္ေယာက္ကို ဖက္ထားရင္း ညီမေလးေရ၊ ေမာင္ေလး အျဖစ္ဆိုးလွခ်ည္လား။ ညီမေလးတို႔ရဲ႕ နင္တို႔သားသမီးေတြကို ဒီအတိုင္းထားသြားေတာ့မွာလား။ ရပါတယ္ ညီမေလးတို႔ ငါ့တူ၊တူမတို႔ကို ငါသားသမီးလို႔ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ေမြးစားမယ္။ ညီမေလးတို႔ ေကာင္းရာသုကတိလားပါေစ။ သားတို႔သမီးတို႔ အားမငယ္ၾကနဲ႔ အရီးတစ္ေယာက္တစ္ေယာက္လုံးရွိတယ္။ ဒါဟာ ဖိုး၈်မ္းရဲ႕ ဘဝအေျပာင္းအလဲတစ္ခုပါ။

ဖိုးဂ်မ္း အသက္၁၀ႏွစ္သားမွာ မိဘႏွစ္ပါးက ယာဥ္တိုက္မႈျဖစ္ၿပီးဆုံးသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေဒၚျဖစ္သူက မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္နဲ႔က်န္ခဲ့တဲ့ တူနဲ႔တူမတို႔ကို ေမြးစားလိုက္သည္။ ေက်ာင္းကိုလည္းဆက္လက္ထားေပးသည္။ ဖိုးဂ်မ္းရဲ႕အစ္မနာမည္မွာ မေဠးယဥ္ျဖစ္ၿပီး သူထက္၅ႏွစ္ႀကီးသည္။ အေဒၚျဖစ္သူေဒၚစန္းတင္မွာလည္း သမီးတစ္ေယာက္ရွီသည္။ သမီးနာမည္မွာ မခင္ၿငိမ္းလတ္ပါ။ မေဠးယဥ္ထက္ႏွစ္ႏွစ္ႀကီးသည္။ ဖိုးၾကမ္းကိုေမြးစားစဥ္က ေဒၚစန္းတင္အသက္ ၅၀ရွိၿပီ။ အိမ္ေထာင္ႏွစ္ဆက္က်ဖူးေပမယ့္ သမီးတစ္ေယာက္သာထြန္းကားခဲ့သည္။ လင္သားဆုံးတာ ၇ႏွစ္ရွိၿပီးမို႔ သမီးေလးနဲ႔သာက်န္ခဲ့သည္။

ခုေတာ့ ညီမျဖစ္သူ ဆုံးေတာ့ က်န္ရွိတဲ့တူနဲ႔တူမကို ေမြးစားလိုက္ျခင္းပင္။ အေဒၚက ေမြးစားတာဆိုေပမယ့္ အေဒၚကို အေမလို႔မေခၚေပ။ ေခၚေနက် အရီးလို႔ ႏႈတ္က်ိဴးေနၿပီးျဖစ္သည္။ ဖိုးဂ်မ္းလူပ်ိဴေပါက္အ႐ြယ္ကတည္းက ေဂြးထုတတ္ၿပီးျဖစ္သည္။ သူေဂြးထုၿပီးဆိုရင္ အရင္ဦးဆုံးအမွန္းခံရသူကေတာ့ သူ႔ကိုအၿမဲအလိုလိုက္သူ အေဒၚ ေဒၚစန္းတင္ပါပဲ။ အေဒၚရဲ႕အေခ်ာ့အေမာ့၊အထိအေတြ႕ေတြဟာ လူပ်ိဳေပါက္အ႐ြယ္ေရာက္တဲ့အခါ စြဲလမ္းမႈတစ္ခုကိုျဖစ္ေပၚေစတာ ျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ သင္တန္းေတြဘာေတြတက္ေပါ့။

အေဒၚက ႐ုပ္ရည္က်သြားပါၿပီး။ မက်တာက တင္ပါးႏွစ္ဖက္သာျဖစ္သည္။ ပါရည္နားရည္ေတြတြန႔္သြားၿပီးဆိုေပမယ့္ ဖင္တုံးႀကီးက ႀကီးဆဲပင္။ မႏၲေလးမွာေနၾကသူေတြမို႔ သင္တန္းကလည္း သူတို႔နဲ႔သိပ္မေဝးပါ။ ဖိုးဂ်မ္းက သင္တန္းကို ဆိိုင္ကယ္နဲ႔သြား ညေနျပန္လာ လုပ္သည္။ အေဒၚက ကုန္စုံဆိုင္ႀကီးတစ္ခုဖြင့္ထားသည္မို႔ မနက္ဆိုရင္ အစ္မျဖစ္သူ မေဠးယဥ္က ေဈးသြား၊ မခင္ၿငိမ္းလတ္က ဆိုင္ဖြင့္ၿပီး အေဒၚက ဖိုးဂ်မ္းစားခ်င္တာကို ခ်က္ေရေကြၽးတတ္သည္။ သားဆိုလို႔ ဒီတစ္ေယာက္တည္းရွိတာမို႔ အလိုလိုက္သည္။ အရီး… ေျပာေစ ဘာဟင္းခ်က္လဲ။ သား ႀကိဳက္တဲ့ စာကေလးေၾကာ္ရယ္၊ ႐ုံးမတီသီးဟင္းရယ္ ၿပီးေတာ့ ဒါမွတို႔ အရီး။ အေဒၚျဖစ္သူစကားမဆုံးေသး အေဒၚကိုအေနာက္ကေနေျပးဖက္ထားသည္။

အေဒၚဖင္အကြဲႏွစ္ခုနဲ႔ အတြင္းခံကိုအံတုၿပီး ခုံးခုံးႀကီးျဖစ္လာတဲ့ လီးေက်ာ႐ိုးမွာ ထိကပ္ေနသည္။ ပထမ အေဒၚခဏၿငိမ္ေနၿပီးမွ သား..ဖယ္ဦး အရီး လုပ္စရာရွိေသးတယ္။ ဟုတ္ကဲ့ အရီး ဖိုးဂ်မ္းမွာ အေဒၚနဲ႔ခြာလိုက္ၿပီး သား ဘာကူညီေပးရမလဲ မလိုပါဘူး သားရယ္၊ သားက တစ္ခုပဲလုပ္ေပး အရီးခ်က္ေကြၽးတာကို စား႐ုံပဲ။ ဟုတ္ကဲ့…စားမယ္အရီး..အရီးဘာေကြၽးေကြၽး အမယ္.. အေဒၚက ၿပဳံးလိုက္ၿပီး တူေတာ္ေမာင္ ဖိုး၈်မ္းအတြက္သင္တန္းမွာ စားဖို႔ ျပင္ေပးသည္။ အမွန္ေတာ့ စာကေလးေၾကာ္ကို ဖိုးဂ်မ္းက မႀကိဳက္ပါ၊ ေဂြးထုတတ္အခ်ိန္းကစၿပီး ႀကိဳက္သြားတာျဖစ္သည္။ ဖိုးဂ်မ္းလိုခ်င္တာမွန္သမွ် လုပ္ေပးတတ္သျဖင့္ ဖိုးဂ်မ္းမွာ အေဒၚျဖစ္သူကို ႀကိဳက္ၿပီးရင္းႀကိဳက္ျဖစ္ေနသည္။

စကားသာေျပာတာ ဖိုးဂ်မ္းရဲ႕မ်က္လုံးကေတာ့ အေဒၚျဖစ္သူရဲ႕ ဖင္ကေန မခြာေပ။ ဆိုင္ကိုေတာ့ သမီးႏွစ္ေယာက္က ေရာင္းသည္။ ကုန္ပစၥည္းေတြကုန္သြားရင္ေတာ့ ဖိုးဂ်မ္းက အေဒၚနဲ႔အေဖာ္လိုက္ၿပီး ကူဝယ္ေပးရသည္။ ဖိုးဂ်မ္းမွာ အေဒၚကို ႀကံဖို႔ အားခဲေပမယ့္ အခြင့္မသာေပးသျဖင့္ ၿငိမ္ေနရသည္။ တရက္မွာ အေဒၚျဖစ္သူက သား..နက္ျဖန္အားလား၊ သင္တန္းရွိေသးလား ဘာလို႔လဲ အရီး သားကိုဘာခိုင္းစရာရွိလို႔လဲ။ ေၾသာ္…သားအားရင္ သားကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းမလို႔၊ နယ္ဘက္မွာ အရီး အလႉသြားစရာ ရွိတယ္။ ဟုတ္လား အရီး..သားအားပါတယ္။ နက္ျဖန္ သင္တန္းပိတ္တယ္။

ဆရာခရီးသြားေနလို႔ ဟုတ္လား အဲဆို အရီးကို လိုက္ပို႔ေပးေနာ္ အရီးရယ္..သားကလိုက္ပို႔ေပးခ်င္တာပါ ဖိုးဂ်မ္း ေတြးမိသည္။ နယ္ကဆိုေတာ့ ခရီးေဝးမွာပဲ အရီးကိုႀကံဖို႔ အခ်ိန္အမ်ားႀကီးရတာေပါ့။ ဒီတခါအရီးကို ရေအာင္ႀကံမယ္။ ဒီအခြင့္အေရးကို လက္လြတ္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ အရီးက ငါ့ကိုခ်စ္တာပဲေလ။ သူငါ့ကို စိတ္ဆိုးမွာမဟုတ္ဘူး၊ အိမ္မွာက အစ္မတို႔ရွိေနလို႔သူက အခြင့္မေပးတာေနမယ္။ ေအး..သား ဒါဆိုရင္ေတာ့ အရီး တက္ဆီမေခၚေတာ့ဘူး။ ဟုတ္ကဲ့ အရီး.. မိုးလင္းေတာ့ တူသားႏွစ္ေယာက္ ျပင္ဆင္စရာရွိတာ ျပင္ဆင္ၿပီး ထြက္လာသည္။ အလႉအိမ္ေရာက္ေတာ့ အလာဘသလာဘ စကားေတြေျပာ စားေသာက္ ကိစၥေတြၿပီးတာနဲ႔ ခဏနားၿပီးထြက္လာၾကသည္။ အနည္းငယ္ပင္ ေနာက္က်ေနၿပီး။ သား ျမန္ျမန္ေလးေမာင္းေနာ္ ဟုတ္..အရီး အရီးကို ဘယ္လိုႀကံရင္ေကာင္းမလဲ။ အာ..ဟုတ္ၿပီး။ အျမန္ေမာင္းရင္း ဆိုင္ကယ္ကို ေလဘာေလွ်ာ့ၿပီး ရပ္လိုက္သည္။

သား..ဆိုင္ကယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ မသိဘူး အရီး ေမာင္းရင္းနဲ႔ရပ္သြားတာ ခက္ေတာ့တာပဲ၊ မိုးကေတာ့ ခ်ဴပ္ေတာ့မွာပဲ သား ခဏၾကည့္လိုက္မယ္ ေအး..သား ဆိုင္ကယ္ေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး ဖိုးဂ်မ္း ဟိုၾကည့္ဒီးၾကည့္နဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲေနသည္။ အေဒၚမ်က္နာမွာေတာ့ မိုးခ်ဴပ္မွာစိုးရိမ္ေသာအရိပ္အေရာင္ေတြေတြ႕ေနရသည္။ ခဏၾကာေတာ့မွ ရၿပီး အရီး အရီးရဲ႕မ်က္နာညိဳးေနေတာ့ စိတ္ထဲမေကာင္း ဟုတ္လား ဆိုၿပီး အေဒၚျဖစ္သူမ်က္နာၾကည္လင္သြားသည္။ အဲဆို ျမန္ျမန္ေမာင္းေတာ့သား ျမန္ျမန္ေမာင္းပါဆိုေတာ့မွ ဖိုးဂ်မ္းစိတ္ေလးေနသည္၊ သူ႔စိတ္ဆႏၵကိုသူျဖည့္ဆည္းခ်င္သည္။ အခြင့္အေရးကိုလည္း လက္လြတ္မခံခ်င္။ အဲဒါနဲ႔ သူေျဖးေျဖးေလးေမာင္းရင္းေျပာသည္ ဆိုင္ကယ္က အရင္လိုမျမန္ေတာ့ဘူး အရီး။

ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူးဆိုၿပီး ျပင္ဆိုင္ေရာက္ဖို႔လိုေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူရပ္လိုက္ျပန္သည္။ ရပ္သြားၿပီးအရီး..သားထပ္စစ္ေဆးၾကည့္မယ္။ ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး။ အေဒၚက ဆိုင္ကယ္အေၾကာင္းနားမလည္လို႔သာ သူရဲရဲလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ခဏဆင္းၾကည့္ၿပီး စတပ္ႀကိဳးကို ခိုျဖဳတ္လိုက္သည္။ ဆီမလိုက္ေအာင္လုပ္လိုက္သည္။ၿပီးမွ သား..စက္ႏိုးၾကည့္မယ္။ မရဘူးအရီး ဟိုနားမွာ ျပင္ဆိုင္ရွိတာပဲေလ၊ အဲဒီကို တြန္းသြားၿပီး ျပင္ၾကမယ္ေလ ေအး..ဟယ္…မတတ္ႏိုင္ဘူး ေမာင္ဂ်မ္းေရ ေနေတာင္ဝင္သြားၿပီး..မိုးခ်ဴပ္ပါၿပီး ဒီတခါ အရီး..စိုးရိမ္တယ္။

စိုးရိမ္တာေပါ့ မိုးခ်ဴပ္တာက အႏၲရာယ္မ်ားတယ္။ သား တစ္ေယာက္လုံးရွိတာကို အရီးရယ္ ဘာစိုးရိမ္စရာရွိလဲ သားရွိေပမယ့္ အႏၲရာယ္က ေျပာလို႔မရဘူး စိတ္ခ်ပါ အရီးရယ္ ဘယ္သူမွ အရီးကိုမလုပ္ေစရဘူးအေတြးထဲေတာ့ သားပဲလုပ္မွာလို႔ေျပာေနမိတယ္ ဟမ္…ျပင္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ မိုးခ်ဴပ္ၿပီ။ ျပင္သူက ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟိုဟာျဖစ္တာ၊ဒီဟာျဖစ္တာဆိုၿပီး ျဖဳတ္ထားတာေတြကို ျပန္တတ္တာ ကဲ..ရၿပီးဗ်ား ဟုတ္ကဲ့… ရၿပီး အရီး… ရလည္း ဘာထူးမွာလဲသားရယ္။ မိုးပဲခ်ဴပ္ေနၿပီးကို၊ ပုံမွန္ေလးပဲေမာင္းေတာ့ အႏၲရာယ္ရွိတယ္။ ဟုတ္ အရီး ဆိုင္ကယ္ေမာင္းေနရင္း အရီးကို ဘယ္လိုဖန္ရမလဲမသိဘူး။ ေက်ာခုံးမွာ ထိကပ္ေနတဲ့ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို စိတ္ထဲမွာမွန္းဆမိသည္။ အရီးက အ႐ြယ္ရွိတုန္းဆိုရင္ ႏို႔ႀကီးႀကီးမွန္း မွန္းဆမိကာ လီးေတာင္လာသည္။

တခါမွလည္း အတည္ႀကီးမလုပ္ဖူးေတာ့ ဘယ္ကစလို႔စရမွန္းမသိ လီးကေတာင္းဆိုေနၿပီး ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ေက်းဇူးရွင္မိုးမင္းႀကီးက ဖိုးဂ်မ္းကို သနားသြားလားမသိ မိုး႐ြာလာသည္။ မိုး႐ြာလာေတာ့ အဝတ္ေတြအနည္းငယ္စိုေနပါၿပီး သား…ဟိုထန္းပင္အေအာက္မွာ မိုးခိုရေအာင္၊ မဟုတ္ရင္ အရီးတို႔ စိုကုန္လိမ့္မယ္။ ဟုတ္ အရီး… ထန္းပင္ေအာက္မွာ မိုးခိုရင္း အရီးက ခ်မ္းလာသည္၊ ဒီအခ်ိန္မွာ ဖိုးဂ်မ္းအတြက္ေတာ့ အခြင့္ေကာင္းပဲ။ အရီးကို ေနာက္ကေနဖက္လိုက္သည္။ အရီးခ်မ္းေနတယ္မလား၊ သားဖက္ထားေပးမယ္ ရတယ္သား မဖက္နဲ႔ အရီးေတာင့္ထားႏိုင္ပါတယ္။ သားေၾကာင့္အရီး ခုလိုျဖစ္ရတာေလ။

သားသာဆိုင္ကယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ထားရင္ ခုလိုျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဖက္ထားေပးမယ္။ ပထမ ဖိုးဖြဖြေလး ဖက္ထားၿပီး ေနာက္ေတာ့ တေျဖးေျဖးနဲ႔ တင္းလာသည္။ အေဒၚျဖစ္သူမွာ သားက သူ႔ကိုအရမ္းခ်စ္လို႔ ကူညီတာ ထင္ၿပီး ဘာမွမျငင္းေသး ေနာက္ေတာ့ ဖိုးဂ်မ္းလက္က သူ႔ႏို႔အုံ ႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္ေနသည္ကို သိရသည္။ သား…ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ သား…အရီးကို ခ်စ္လို႔ပါ။ သား…ငါက နင့္အေဒၚေနာ္ ဟုတ္ သားသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သားက အဲအေဒၚကိုပဲခ်စ္တာ မျဖစ္ဘူးေနာ္ သား ဖယ္စမ္း… ဖိုးဂ်မ္းက ပိုတင္းၾကပ္စြာ ညာလက္နဲ႔ အေဒါ့ကိုပိုက္ထားၿပီး ဘယ္လက္မွာကားအေဒၚရဲ႕ထမိန္ကို လန္လိုက္သည္။

ခနေလာက္ ပင္တီေပၚက အေဒၚ့တင္ပါးကို ပြတ္ၿပီး ေနာက္ေတာ့ ပင္တီကိုေစာက္ပဖယ္ကာ လီးကို အေဒၚ့ေစာက္ဖုတ္ဝေတ့ကာ ဖိသြင္းလိုက္သည္။ စပမွာကား က်ပ္ေနလို႔ အသံေတာင္မျမည္ေပ။ သို႔ေပမယ့္ ဖိုးဂ်မ္း လိုးထည့္လိုက္ေသာ အရွိန္ေၾကာင့္ ဖတ္ကနဲ အသံထြက္လာသည္။ အေဒၚျဖစ္သူ ငိုေနသည္။ ၁၇ႏွစ္ေလာက္ လီးနဲ႔မေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အေဒါ့စပမွာ က်ဳံ႕သြားၿပီးခါမွ လီးနဲ႔ေတြ႕လို႔ နာေနတာလားလဲမသိ။ ကိုယ့္တူက ကအမွားႀကီးကို က်ဴးလြန္ေနလို႔ ဝမ္းနည္းတာလားလဲမသိပါ။ ဘာဆိုဘာမွ ဖိုးဂ်မ္းမသိေတာ့ပါ။ ကာမအေမွာက္စိတ္ေတြဖုံးကာ အေဒၚရဲ႕စပကို..အားရေအာင္သာ တဖြတ္ဖြတ္ တဖတ္ဖတ္နဲ႔လိုးျပစ္သည္။ ငါးမိနစ္ခန႔္ၾကာေတာ့ အရီးရဲ႕စပလည္းအရည္ေတြ႐ႊမ္းကာ စီးက်လာသည္။

ဟင္း ဟင္း အေဒၚရဲ႕ငိုသံေတြ ဆိတ္ၿငိမ္သြားၿပီး ညီးသံေလးထြက္လာသည္။ ဘာရယ္မွန္းမသိ ခုန ေတြးေနမိသည္မွာ “ဖိုးဂ်မ္း ေခြးေကာင္၊ ေခြးစိတ္ေမြးတဲ့အေကာင္ ကိုယ့္အေဒၚကိုေတာင္ ျပန္လိုးတဲ့ ေခြးတိရိစာၦန္ေကာင္” စသျဖင့္ စိတ္ထဲမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးဆဲေနမိသည္။ ခုေတာ့ ဟင္း ဟင္း သား.. ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာမိေတာ့မလို႔ မိမိႏႈတ္ကို မိမိျပန္ၿပီးထိန္းလိုက္သည္။ ဘာလို႔ဆို ခုနပဲစိတ္ထဲမွာ ဆဲခ်င္သလိုဆဲေနသည္မဟုတ္လား။ အ..အ..ဖြတ္ ဖြတ္ ဖတ္ ဖတ္ အရီးတင္ပါးနဲ႔ တူသားဆီးခုံတို႔႐ိုက္ခတ္သံမ်ား ျမန္သထက္ျမန္လာ သည္။ အစက အဖုတ္ထဲ ဝင္သြားေသာလီးမွာ စကားမေျပာတတ္ေတာ္လည္း ခုေတာ့ အေဒါ့ရဲ႕ေစာက္ရည္မ်ားေၾကာင့္ အဝင္အထြက္မ်ား အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ကာ တဖလုလုနဲ႔ျမည္ေနသည္။

အေဒၚျဖစ္သူ ေဒၚစန္းတင္မွာလည္း အေကာင္းႀကီးေကာင္းေနသည္မို႔ တဟင္းဟင္းနဲ႔သာ ညီးေနေတာ့သည္။ ဆယ္ငါးမိနစ္ၾကာသြားေတာ့ အေဒၚလည္း သားေရ အရီး မင္းကို ေခြးလို႔ေျပာမိတာ ခုအေဒၚလည္းေခြးစိတ္ဝင္ေနၿပီး လြတ္ေကာင္းေနတယ္။ အား…….. ေကာင္းလိုက္တာ အရီးရယ္။ အရီးေရာ ေကာင္းလား ဟြန္း… အေဒၚျဖစ္သူမွာ တူေတာ္ေမာင္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီးေတာ့သာ ၾကည့္လိုက္သည္။ အေဒၚေရာသူပါ ကာမအထဋ္အထိတ္သို႔ေရာက္ၿပီး သုတ္ရည္မ်ားကို အေဒၚ့ရဲ႕စပထဲသို႔ ပန္းထုတ္ေလေတာ့သည္။

ဒီအျဖစ္အပ်က္က ဖိုးဂ်မ္း အသက္ႏွစ္ဆယ္အ႐ြယ္မွာျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး အဲအခ်ိန္မွာ အေဒါ့အသက္က ၆၀ျပည့္ၿပီးျဖစ္တယ္။ ဖိုးဂ်မ္းမွာ မိမိအရမ္းလိုးခ်င္တဲ့ မိမိအေဒၚကို အားရပါးရလိုးလိုက္ရတဲ့အတြက္ အားရကာ အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္လွ်က္သာ… ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ အေဒၚကျဖစ္သူက လုံးဝအကပ္မခံေတာ့ေပ။ ေဒၚစန္းတင္ မိမိကိုယ္ မိမိထိန္းေနျခင္းသာ။ ကာမအရာသာကို ေမ့ပစ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ မိမိစပကို တူေတာ္ေမာင္ေၾကာင့္ တေရးႏိုးလာသလိုမ်ိဳး ထိုအရသာကို လႈပ္ရွားေတာင္းတလ်က္သာရွိေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၾကာၾကာမေရွာင္ႏိုင္ေပ။ တူေတာ္ေမာင္ကိုလည္း ဟန္ေတာင္ျ့ပီးပိုးစိုးပက္စက္မေျပာရဲ႕။

ကာမအရသာကို လူတခ်ိဳ႕က နတ္ဘုံဟုေတာင္တင္စားၾကသည္မွာ လိုေတာင္လိုေလဦးမည္။ ကာမဂုဏ္ရဲ႕အရသာဟာ လိုက္စားလွ်င္လိုက္စားသလို စြဲလမ္းေစတတ္သည္။ အသက္ႀကီးလို႔ ထိုစိတ္ကုန္ခမ္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ ထိုစိတ္ကိုလိုက္စားပါက အဘြားႀကီးလည္းႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည္။ ေဒၚစန္းတင္မွာ မိမိစိတ္ကို မိမိသိေနသျဖင့္ တူေတာ္ေမာင္ကို အေဝးပို႔ဖို႔ ေတြးေလေတာ့၏။ မျဖစ္ဘူး မျဖစ္ဘူး ဒီေကာင္ေလးက ၾကာလာရင္ပိုပိုကဲလာမွာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ငါကိုယ္တိုင္ကလည္း သူ႔အသားနဲ႔ထိရင္ သာယာေနတယ္။ ဒီႏွစ္လည္းႏွစ္ကုန္ခါနီးၿပီး သူ႔သင္တန္းၿပီးတာနဲ႔ ငါ့အကိုဝမ္းကြဲရွိတဲ့ ႏိုင္ငံျခားကို ပို႔ထားရမွာပဲ..ဟူး အမေလး… အရီး ဘာလို႔လန႔္ေနတာလဲ။ ေၾသာ္…နင္က အသံမၾကားဘာမၾကားနဲ႔ ေနာက္ကလာဖက္တာကိုး။

အရီးက ဘာေတြးေနလည္းမွ မသိတာ။ ေျပာဦး ကြၽန္ေတာ့လီးေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းကို ေတြးေနတာမလား။ ဖယ္စမ္း..ငါ နင့္ကို အလုပ္လုပ္ခိုင္းမလို႔။ ဒီးသင္တန္းၿပီးရင္။ တကယ္လား အရီး။ အဲဆိုရင္ေတာ့ အရီး စပကို သားလြမ္းေနေတာ့မွာပဲ။ ဟဲ့..စကားတိုးတိုးေျပာ နင့္အစ္မေတြ ၾကားသြားရင္ နင့္ကို ငါလုပ္ခြင့္ မေပးေတာ့ဘူးေနာ္ အိုး…အစ္မတို႔မၾကားရင္ သားကိုလုပ္ခြင့္ေပးမယ္ေပါ့ အဲ..အဲဒါ အရီးေယာင္သြားလို႔။ အရွက္ကြဲမွာကိုေျပာတာ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အရီး ေျပာၿပီးၿပီး ကတိတည္ရမယ္။

လူႀကီးျဖစ္ၿပီးေတာ့။ ကြၽန္ေတာ္လီး အရမ္းေတာင္ေနတယ္ အရီး။ စုပ္ေပးပါလား။ ဒီကေလးေတာ့ အရီး ျမန္ျမန္လုပ္ေနာ္ မမတို႔ျပန္မလာခင္ ျမန္ျမန္လုပ္ေပး ခက္ၿပီး မခက္ဘူး လြယ္လြယ္ေလး။ ဒီမွာ သားလီးကို အျပင္ထုတ္ထားျ့ပီးသား။ ပါးစပ္ေလးကိုဟ ၿပီးရင္ လီးကို ငုံလိုက္ၿပီး ပေလြေပး႐ုံေလးပဲ။ ေဒၚစန္းတင္မွာ သူ႔တူလီးကိုျမင္ေတာ့ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကိုင္လိုက္ၿပီး အားရပါးရစုပ္ကာ ပေလြေပးေနမိသည္။ ပ်ဳ ပ်ဳ..စုပ္ခ်က္ ျမည္သံ စုပ္ေနရင္းခဏၾကာေတာ့ တူေတာ္ေမာင္မွာ မမ မမ ခင္ လို႔ေရ႐ြတ္လိုက္လို႔ အရီးလည္း ေကာက္ထကာ ဆိုင္တံခါးဝသို႔ မ်က္နာမူလိုက္သည္။

အမွန္ေတာ့ သမီးႏွစ္ေယာက္က သြားစရာေပၚလာလို႔ ဆိုင္ထဲမွာ ေဒၚစန္းတင္က ဆိုင္ေစာင့္ရျခင္းျဖစ္သည္။ တူေတာ္ေမာင္ေရာက္လာေတာ့မွ ဘာညာကြိစိကြစ ျဖစ္ၿပီး သမီးခင္ၿငိမ္းလတ္က ႐ုတ္တရက္ျပန္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ခင္ၿငိမ္းလတ္ ဝင္လာေတာ့ တူသားႏွစ္ေယာက္မွာ ေဘးခ်င္ယွဥ္လွ်က္… မမ ျပန္လာၿပီလား။ဖိုးဂ်မ္းရဲ႕ညာလက္မွာကား အေဒၚျဖစ္သူ ဖင္ကိုႏႈိက္လွ်က္သား.. သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေရွ႕မွာ ေရာင္းကုန္ထည့္ထားတဲ့ ဗီဒိုရွိလို႔ သူတို႔ေအာက္ပိုင္းကို မျမင္ရပါ။ ေအး ေမာင္ေလး။ မမေရာ.. နင့္မမက သူ႔ကိစၥနဲ႔သူ က်န္ခဲ့တယ္။ ေၾသာ္… ဖိုးၾကမ္းမွာ မမကိုပထုတ္လိုက္ဟုေသာသေဘာနဲ႔ အေဒၚျဖစ္သူကို မ်က္စပစ္လိုက္ေတာ့ ဒါနဲ႔ သမီး ဦးျမင့္ဆီ အေႂကြးေတာင္းၿပီးၿပီးလား။ ၿပီးၿပီး ေမေမ ဦးလွမိုးေရာ အဲဒါလဲ ၿပီးၿပီး မစန္းၾကည္.. အဲဒါေတာ့ မၿပီးေသးဘူး။ ဟူး ေတာ္ေသးတာေပါ့ မစန္းၾကည္ကယ္လို႔ ဒါနဲ႔ အဲဒါက ေမ့ေမ့ကို လာေခ်းတာမလား။

ေအး ဟုတ္တယ္။ သမီး ေမေမ့ကိုယ္စား သြားေတာင္းလိုက္ ဟုတ္…ေၾသာ္..ညေနက်မွ သြားေတာင္းလို႔ မရဘူးလား ေမေမ။ မရဘူး အဲဒီ မိန္းမက ခုတေလာ ညေနဘက္အိမ္မကပ္ဘူး။ ခုသြားေတာင္းလိုက္ ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ ခင္ၿငိမ္းလတ္ ထြက္သြားေတာ့မွ ဖိုးဂ်မ္း သူ႔အေဒၚထမိန္ကို အျမန္လန္ၿပီး ပင္တီကိုခြၽတ္ကာ အေဒၚခါးႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္လိုက္ေတာ့ အေဒၚက အလိုအေလွ်ာက္ေလးဘက္ကုံးျဖစ္သြားသည္။ ၿပီးတာနဲ႔ စပအဝကိုလီးထိတ္ေတ့ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္သည္။ အ… ၿပီးတာနဲ႔ တရစပ္လိုးပစ္လိုက္ေတာ့သည္။

ခိုးစားတာမို႔ ႏူးဖို႔နပ္ဖို႔ မအားေပ။ လိုးခ်က္ေတြမ်ားလာၿပီး အရွိန္တက္လာမွ ဆိုင္ထဲကို တစ္ေယာက္ေယာက္ဝင္လာသည္။ အျမန္ပဲအေဒၚကို အသိေပးၿပီး သူ႔အေပၚပိုင္းမွာ အက်ႌမခြၽတ္ထားသျဖင့္ ေဘးေစာင္း ဟန္အေနအထားနဲ႔ လက္တန္ေထာင္ကို ဗီဒိုေပၚတင္လိုက္ၿပီး မမျပန္လာၿပီးလား အင္း ေမာင္ေလး။ ဒါနဲ႔ အရီးေရာ အရီးက အိမ္ထဲမွာ။ အစ္မျဖစ္သူ ဝင္လာမယ္လုပ္ေတာ့။ မဝင္နဲ႔ဦးအစ္မ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကြၽန္ေတာ့ကို ေျပာင္းဖူးသၾကားလုံး သြားဝယ္ေပးပါလား။ စားခ်င္လို႔ ဒီမွာေျပာင္းဖူး သၾကားလုံးရွိတယ္ေလ မရွိပါဘူး။ အမာစာပဲရွိတာ အေပ်ာ့စား စာခ်င္တာ ဟဲ..ငါတို႔ဆိုင္မွာလည္း အေပ်ာ့စား တင္ေရာင္းပါတယ္။

မရွိေတာ့ဘူး အစ္မရဲ႕..ကဲ..သြားဝယ္ေပးပါဗ်ား။ ကိုယ့္ေမာင္ကို ခ်စ္ရင္။ နင္ကေတာ့ေလ လိုခ်င္ရင္ ဇြတ္ပဲ။ ေအာက္မွာလည္း အေဒၚျဖစ္သူက ေလးဘက္ကုံးအေနအထားနဲ႔ဖင္ကို ေဆာက္ေပးတာမို႔ ဖိုးဂ်မ္းမ်က္နာမွာ တစ္မ်ိဳးႀကီး တခ်က္တခ်က္ပုံပ်က္ေနသည္။ ဘာလို႔လဲ ေမာင္ေလး။ နင့္မ်က္နာက မအီမသာနဲ႔ ဘာမွမဟုတ္ဘူး မိမိ။ ပု႐ြက္ဆိတ္က ခ်က္တက္တက္ကို လာကိုက္လို႔ ျဖစ္ရမယ္ ငါ့ေမာင္က ကဲဗ်ား ျမန္ျမန္သြားစမ္းပါ အစ္မရဲ႕ သြားၿပီး သြားၿပီး…တကတည္းမွာပဲ အစ္မျဖစ္သူသြားေတာ့မွ ဖိုးဂ်မ္း ကိုယ့္အေဒၚစပကို အေနာက္ကေန စက္ေသနတ္သဖြတ္ ၾကမ္းသထက္ၾကမ္းေအာင္ လိုးေဆာ္ေတာ့သည္။ မမျပန္လာ အမွီလိုးျခင္းသာ သာ..ေမာင္ဂ်မ္း ၾကမ္းလွခ်ည္လား မၾကမ္းလို႔ မရဘူး အရီး။

မိမိတို႔ျပန္လာအမီ သားလိုးတာ သားၾကမ္းပုံကလည္း ကိုယ့္အေဒၚကို ဖာသည္မလို လိုးေနသလိုပဲ။ အဲလိုျဖစ္သြားရင္ ခြင့္လြတ္ေနာ္ အရီး အမယ္..မလိုပါဘူး။ နင့္အေဒၚလည္း ဖာသည္မလိုျဖစ္ေနပါၿပီး။ ခုလို သားၾကမ္းတာ အရီးႀကိဳက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ တရစပ္လိုးေဆာ္ေတာ့ မၾကာခင္မွာ သုတ္ရည္မ်ား အေဒၚေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ပန္းထည့္ကာ ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ ရမၼက္ခရီး တဒဂၤေလးၿပီးသြားသည္။ ေနာက္လည္း ႀကဳံရင္ႀကဳံသလို လို႔ျဖင့္ခဲ့ၾကတာမို႔ ေဒၚစန္းတင္ဟာ မိမိကိုယ္မိမိထိန္းေက်ာင္းတဲ့အေနနဲ႔ တူေတာ္မေမာင္ကို ႏိုင္ငံျခားသို႔ပို႔လိုက္သည္။ မသြားခင္ ႏွစ္ရက္အလိုကေတာင္ တည္းခိုခန္း သြားၿပီး တူဝရီးႏွစ္ေယာက္ တဝလိုးခဲ့ၾကေသးသည္။

ၿပီးေတာ့မွ ဖိုးဂ်မ္းမွာ မျဖစ္မေနလိုမ်ိဳး ဦးေလးႏွစ္ဝမ္းကြဲဆီကို အလုပ္သြားရေတာ့သည္။ ဘာရယ္ေၾကာင့္မ်ားမသိ ေဒၚစန္းတင္မွာ သူ႔တူႏိုင္ငံျခားေရာက္သြားလို႔ ေဝးသြားရင္ ရမၼက္စိတ္ေတြေပ်ာက္သြားမယ္ထင္တာ။ မွန္းခ်က္နဲ႔နန္းထြက္မကိုက္ေတာ့ပါ။ ပိုပိုပင္ဆိုးလာသည္။ တူေတာ္ေမာင္သြားတာ သုံးႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္။ မိမိအသက္မွာလည္ ၆၃ႏွစ္ဆိုေတာ့ ဒီရမၼက္အတြက္ ေယာက်္ားယူလိုက္ရင္လည္း သူမ်ားေျပာစရာေတြျဖစ္မွာဆိုေတာ့ လီးအတုဝယ္ၿပီး တူရဲ႕လီးလို႔ သေဘာထားကာ အာသာေျဖေနရေတာ့သည္။ သုံးႏွစ္ျပည့္ေတာ့ ဖိုးဂ်မ္းဟာ အေဒၚျဖစ္သူတို႔ကို မေျပာဘဲ တိတ္ေလးျပန္လာသည္။

ၿပီးေတာ့ အေဒၚဆီကိုဖုန္းဆက္ခ်ိန္းသည္။ အရင္တည္းခိုခန္းကိုလာဖို႔။ ေဒၚစန္းတင္မွာ တည္းခိုးခန္းမွ အခန္းတခန္းထဲသို႔ ဝင္ကာ မတ္တပ္ရပ္ကာၾကည့္ေနတဲ့ တူေလးကို ျမင္ေတာ့ ကုတင္ေပၚသို႔ တြန္းလိုက္ၿပီးတက္ခြလိုက္သည္။ ၿပီးတာနဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီဇစ္ကိုျဖဳတ္လိုက္ၿပီး တူေလးရဲ႕လီးကို ထုတ္လိုက္သည္။ လီးႀကီးထြက္လာမွ အံၾသစြာနဲ႔ မ်က္လုံးပ်ဴးသြားသည္။ ဖိုးဂ်မ္းလီးက အရင္ထက္ႏွစ္ဆပိုႀကီးၿပီး ေဂၚလီသုံးလုံးေတာင္ထည့္ထားသည္။ သား..သား လီးက ပုံမွန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဘယ္ဟုတ္ေတာ့မလဲ. ဒီလီးက ေလ့က်င့္ထားတဲ့လီး. ေဝးေအာင္လုပ္တဲ့ အရီးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ကို ကြဲေအာင္ လိုးဖို႔ျပန္လာတာ။

အမေလး…လိုးလိုက္စမ္းပါ သားရယ္။ အရီးအဖုတ္ ကြဲခ်င္ကြဲပါေစဆိုၿပီး တူရဲ႕လီးကို ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္သည္။ ပါးစပ္မွာ မဆန႔္မၿပဲႀကီး။ မဆန႔္လည္း ပါးစပ္ကို အက်ယ္ဆုံးဟၿပီး တူျဖစ္သူကို လီးစုပ္ေပးသည္။ ဖိုးဂ်မ္းမွာ အေဒၚျဖစ္သူကို ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးလွ်က္ ဒါမွ ဖိုးဂ်မ္းရဲ႕အေဒၚကြလို႔ စိတ္ထဲေျပာေနမိသည္။ ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီေန႔ တေန႔လုံး ေဒၚစန္းတင္ေပ်ာက္ေနသည္။ အဓိပါယ္မွာ တေန႔လုံး တူေတာ္ေမာင္လိုးတာကို ခံလိုက္တာျဖစ္သည္။ ေနာက္ေန႔ မိုးလင္းမွ သူ႔တူနဲ႔ ျပန္လာသည္။ ထိုေန႔ကစၿပီး ၅ႏွစ္ၾကာတဲ့ယခုအခ်ိန္ထိ အဆက္မျပတ္ လိုးျဖစ္ၾကသည္။

ဖိုးဂ်မ္းက ဆိုင္ထဲမွာအိပ္တတ္ၿပီး အိမ္ထဲမွာေတာ့ အစ္မႏွစ္ေယာက္က တစ္ခန္း၊ အေဒၚက တစ္ခန္းအိပ္ၾကသည္။ ဖိုးဂ်မ္း ်နထ အေကာင့္သုံးရင္း စာေရးသူကို လာဟိုင္းသည္။ ေဘာ္ဒါက အင္းစက္လား။ အင္းဆိုေတာ့ ဘာနဲ႔အင္းစက္ႀကိဳက္လဲ။ အေမနဲ႔ဆိုႀကိဳက္တယ္ လို႔ျပန္ေျပာေတာ့မွ သူက အေဒၚနဲ႔အင္းစက္ တကယ္ျဖစ္ေနတာလို႔ ဖြင့္ဟလာတယ္။ စာေရးသူက အင္းစက္မွ ဖီလင္လာတာဆိုေပမယ့္ အျပင္မွာေတာ့ အဲဒီစိတ္လုံး၀ မျဖစ္ေပၚေၾကာင္းေျပာေတာ့ အနားမွာရွိတဲ့ အေမကို မွန္းထုခိုင္းတယ္။

တကယ္လည္း ေမေမ့ကို လက္ေတြ႕မွာခံစားလို႔ မရေၾကာင္း၊ စာေရးသူမွာ ကိုယ့္ေမေမရဲ႕ပုံပန္းသ႑န္ကိုႀကိဳက္သလို ပုံေဖာ္ေရးသားၿပီးဖီးရင္ဖီး၊ အင္းစက္စာဖတ္ရင္ဖတ္ မဟုတ္ရင္ အင္းစက္ ဗီဒီယို ၾကည့္ၿပီးမွန္းထုတာပါလို႔ ရွင္းျပလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့အေၾကာင္းကိုေရးေပးပါလားလို႔ ေတာင္းဆိုလာတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔ျဖစ္ပုံကိုေမးၿပီး ခဏၾကာေတာ့ ေဘာ္ဒါေရ..အရီးေခၚေနၿပီး ဟုတ္လား..အခ်ိန္ကလည္းညနက္ၿပီဟုတ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္သြားလိုက္ဦးမယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဒီလိုညဘက္ဆိုင္ထဲမွာ လိုးေနက်။ ေအး..လုပ္ကြား ႏွစ္ဦး သေဘာတူလို႔ကေတာ့ အရီးခြၽတ္ေနၿပီး ေနာက္မွေတြ႕မယ္ ဒါပဲ။ ဖိုးဂ်မ္းအေဒၚဟာ ၆၈ႏွစ္ရွိၿပီ ဒါေပမယ့္ ဖိုးဂ်မ္းေျပာတာကေတာ့ အသက္ႀကီးေလ လိုးလို႔ေကာင္းေလပဲတဲ့ ဒီလိုနဲ႔ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ဖိုးဂ်မ္းဟာ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ သြားလာစရာ မရွိရင္ အေဒၚနဲ႔ မျမင္ကြယ္ရာမွာ အလိုးမပ်က္တန္းရွိေလေတာ့သည္……ၿပီး။