စိန်စီနန်း က ချစ်ဇာတ်လမ်း

စိန်စီနန်း က ချစ်ဇာတ်လမ်း

“ဦးဇေယျာလင်း ရပါပီခင်ဗျာ တသိန်းငါးသောင်း ရေကြည့်ပါဦးဗျ သုံးလပြည့်ရင် ရွေးပါ မရွေးဖြစ်လဲ အတိုးသတ်ပေးပါခင်ဗျာ”    “ကျေးဇူးပါပဲညီလေး”   လူကြီး ပိုက်ဆံယူပီးထွက်သွားလေသည်။   “ဟေ့ယောင် ဒီဒေါ်တင်တင်ဦးက ဘာလဲ ရွေးတာလား”   “ဟုတ်တယ်အကိုလေးရွေးတာပါ”   “အန်တီ ခနလေးစောင့်ပေးပါခင်ဗျ”   စည်သူစိုး အထဲဝင်ခဲ့လေသည်။   “မေမေရေ ဒါလေး ရွေးမလို့တဲ့”  “သားကလည်း ဒီမှာ ဟင်းချက်နေတာကို သားဖာသားကြည့်လေကွယ်”   “ဟင်း ကြည့်ရတာ မျက်စိလည်ပါတယ်ဆို မှ”  “လူဆိုးလေး မေမေနဲ့ ဖေဖေမရှိရင် မင်းဘယ်လိုလုပ်မလဲ”   “အဲ့ချိန်ကျ သူဖာသူဖြစ်ပါလိမ့်မယ်မေမေရာ”   စည်သူစိုးက ဒီ တိုင်းပင် စိတ်မပါ၍ မလုပ်ချင်ပါဘူးဆိုက ဓားထောက်လုပ်ခိုင်းတောင် အသေသာခံမည် မလုပ်ရေးချာမလုပ်။ စိတ်ဝင်တစား လုပ် ပီဆိုလျှင်လည်း အသေခံကာ လုပ်မည့်လူစား။

ယခုလည်း ဆိုင်ထိုင်ချင်သည်ဆို၍ ထိုင်သည်။ အားလုံး အကုန်ပတ်မလုံးစုံလုပ်တတ်သည်။ ပစ္စည်းရွေးသူလာလျှင် ပစ္စည်းရှာ  တတ်သည်။ သို့သော် မိခင်ဖြစ်သူရှိလျှင် မလုပ်ပဲ နွဲ့ဆိုးဆိုးတတ်သည်။   သူ့နာမည်က စည်သူစိုး။ အဖေက ဦးဝင်းမောင် ကား အရောင်းအဝယ်လုပ်ကာ အမေက ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး အိမ်နှင့်တွဲကာ အမိန့်ရ အပေါင်ဆိုင် ဖွင့်ထားလေသည်။ အတိုးနှုန်း သက်သာခြင်း၊  လုပ်နည်းလုပ်ဟန်မှန်ကန်ခြင်း၊ ပေါင်နှံသူများအပေါ် သက်ညှာခြင်းတို့ကြောင့် ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး၏ စိန်စီနန်း အပေါင်ဆိုင်သည် နာမည်  ရကာ လုပ်ငန်းတွင်ကျယ်လေသည်။

အကူ အလုပ်သမား၂ယောက် ခေါ်ထားရလေသည်။ စည်သူစိုးကား အသက်၂၃နှစ်ခန့်ရှိ ဘွဲ့ရ  လူငယ် တယောက်ဖြစ်ကာ အပျော်အပါးမမက်ပဲ အလုပ်စိတ်ဝင်စားသော အနေအထိုင် ကျစ်လစ်လိမ္မာသူတယောက်ဖြစ်လေ သည်။ အဖေလုပ်သူက သားဖြစ်သူ ကားဝယ်\ရောင်းလုပ်စေချင်သော်လည်း သူက တတ်သိနားလည်ရုံ လုပ်တတ်ရုံသာ သင်ထား လေသည်။ သူတကယ် လုပ်ချင်သည်ကား အမေရဲ့ အပေါင်ဆိုင်လုပ်ငန်း။ အပေါင်ဆိုင်ကား လူတွေလိုအပ်ချက်ရှိနေသမျှ ကာလ ပတ်လုံးပျောက်ကွယ်သွားမည်မဟုတ်ဟုသူကယူဆလေသည်။

နံနက်၆နာရီ သားမိ သားဖ ၃ယောက်လုံးထကာ Gymသွားဆော့ ပီးမှ ရေချိုးကာ မနက်စာစားလေ့ရှိသည်။ ပီးနောက် ၉နာရီအချိန် တွင် ဦးဝင်းမောင်က ကားပွဲစားတန်းသို့ သွားကာ စည်သူစိုးနှင့် ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးက ဆိုင်ဖွင့်လေသည်။  ပိုက်ဆံရှိ လူချမ်းသာစာရင်းဝင် သော်လည်း ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးက အိမ်မှုကိစ္စကို သူတယောက်ထဲသာ နိုင်အောင်လုပ်လေသည်။ မနက်တပိုင်းလုံး စည်သူစိုးက ဆိုင်ထိုင် ကာ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးက အိမ်မှုကိစ္စဗာဟီရနှင့် မီးဖိုချောင် ထမင်းဟင်းချက်ခြင်းများကို ပြုလုပ်လေသည်။ ချက်ပြုတ်ပီးစီးသည့်အခါ  ဆိုင်ခနဝင်ကြည့်၍ ဦးဝင်းမောင်ထမင်းစားပြန်လာသည့်အခါ သားမိ သားဖ ၃ယောက် ထမင်းလက်ဆုံစားလေ့ရှိကြသည်။ နေ့လည် ပိုင်း ဦးဝင်းမောင် ကားပွဲစားတန်းသွားသည့်အခါ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးက ဆိုင်ထိုင်၍ စည်သူစိုးက အပြင်အလုပ်များရှိက ထိုအချိန်တွင်  ထွက်လုပ်လေသည်။  ညနေ၅နာရီတွင် ဆိုင်ပိတ်ကာ ဦးဝင်းမောင်လည်း ပြန်ရောက်လာပြီဖြစ်လေသည်။

၆နာရီတွင် ညစာစား ကြ၍ ညစာစားပီးသော် စည်သူစိုးက ရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်လည်းကြည့် မကြည့်ပါကဂိမ်းဆော့ချင်လည်းဆော့ စာဖတ်ချင်လည်းဖတ် ကာ သို့မဟုတ်ပါက သူငယ်ချင်းများဖြင့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထွက်ထိုင်တတ်လေသည်။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သွားသည့်အခေါက်မှာ  ဆယ်ခါ့ တစ်ခါဖြစ်လေသည်။ ဘာပဲလုပ်လုပ် ည၉နာရီထိုးလျှင် စည်သူစိုး အိမ်အရောက်ပြန်လာရလေသည်။ ည၉နာရီဆိုလျှင်  အိမ်တံခါးပိတ်ကာ အိပ်ယာဝင်ကြပြီဖြစ်သည်။ စည်သူစိုးတို့၏ နေ့စဉ် နိဓ္ဓဓူဝ လုပ်ငန်းစဉ် ဇယားဖြစ်လေသည်။

သို့သော် ကံကြမ္မာဇာတ်ဆရာဟူသည် အလှည့်မပြောင်း အချိုးအကွေ့များဖြင့် လောကီလူ့ဘဝကို တန်ဆာဆင်ခြ ယ်မှုန်းသော  အလေ့အထရှိသည့်အတိုင်း စည်သူစိုး၏ဘဝကို တန်ဆာဆင်ခြယ်မှုန်းခဲ့လေသည်။  ညသန်းခေါင်ယံ မရောက်တရောက်အချိန်  စည်သူစိုး ဆီးတအားအောင့်သဖြင့် လန့်နိုးလာလေသည်။ ညဦးပိုင်းက ရေအများကြီးသောက်မိလိုက်တာကို သတိရလေသည်။  အိမ်သာသွားရန် ထကာအခန်းထဲမှထွက်ခဲ့လေသည်။ အိမ်သာသွားပီး အပြန် အဖေတို့ အခန်းရှေ့မှ အဖြတ်တွင် စကားသံများ  ကြားလိုက်ရလေသည်။ ဒီချိန်ကြီး ဘာများ အရေးတကြီးပြောနေသလဲဟု စူးစမ်းလိုစိတ်ဖြင့် အခန်းတံခါး အသာဟကာ နားထောင် ကြည့်လိုက်တော့…  “မောင်ကကွာ ဆေးသောက်တာတောင်မှ မရဘူးကွာ”   “ဟာ ဖူးကလည်း ကိုယ်လဲ ဆေးသောက်တာပဲကွာ  အချိန်တော့ပေးရမှာပေါ့”

“တော်စမ်းပါ မောင်သာအစကထဲက ဆင်ခြင်နေရင်ဘာမှမဖြစ်ဖူး အဲ့ဆေးလိပ်တွေမသောက်ပါနဲ့လို့  အစောကြီးကထဲက ပြောသားပဲ တရုတ်ဆေးလိပ်ကမှ ကောင်းတာဆိုပီး နားမထောင်ပဲ သောက်တာလေ”  “ဒီလောက်ထိဖြစ်မယ် မှန်း မောင်လဲမထင်မိလို့ပါကွယ် ဆရာဝန်ကတော့ လုံးဝ ပန်းသေတာ မဟုတ်လို့ မျှော်လင့်ချက်ရှိနေသေးတယ်လို့ပြောတယ်လေ  ဖူးရဲ့”  “မျှော်လင့်နေတာကလည်း ၆လတောင်ရှိနေပီ ဘယ်တော့မှ ပြန်ကောင်းမှာလည်း ဖူးလဲသွေးသားနဲ့ပါမောင်ရယ် ဖူးလေ တခါ တလေ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်မိတယ် မောင်”  “အေးပါမောင်ကြိုးစားပါ့မယ်ကွာ ခုတော့ ဒီအတုလေးနဲ့ ပြုစုပီးတာလေးပဲကျေနပ် လိုက်ပါကွာ”   “ဟင်း ပြောလိုက်ရင်ဒီလိုချည်းပဲ ဖယ် ရေသွားဆေးဦးမယ်”   ဟုဆိုကာ ထွက်လာသော မိခင်ဖြစ်သူ မြင်မှာစိုး၍  မှောင်ရိပ်တွင် အသာလေး ကွယ်နေလိုက်ရလေသည်။

စည်သူစိုး သိလိုက်ရသော အဖြစ်အပျက်များ အပေါ် စိတ်ရှုပ်သွားမိလေသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူကိုလည်း အပြစ်မတင်ရက် မိခင်ကို လည်း မည်သို့ ကူညီရမလဲဆိုတာ မစဉ်းစားတတ်အောင်ဖြစ်လေသည်။   နောက်နေ့ မနက်မှစ၍ စည်သူစိုးသည် မိခင်ဖြစ်သူအား  သတိထားစောင့်ကြည့်မိလေသည်။  အကူခေါ်ထားသော ကောင်လေးများ ဖြစ်သော အောင်မင်းနှင့် သိန်းစိုးတို့ ၂ယောက်မှ သိန်းစိုး အား လိုတာထက်ပို၍ အရောတဝင်နေနေကြောင်း တွေ့ရလေသည်။ စည်သူစိုးမှာ ပို၍ စိတ်မချမ်းမသာ ဖြစ်မိလေသည်။    သိန်စိုး ကား သူနှင့်ရွယ်တူဖြစ်ကာ သူလိုပင် အသားဖြူ ဖြူ မေးရိုးခိုင်ခိုင် နှာတံပေါ်ပေါ် နှင့် သွယ်လျလျ ကိုယ်ဟန်ရှိလေသည်။ ခါးသိမ်  သိမ် တင်ပါးကျစ်ကျစ်နှင့် တောင့်တင်းသောပါင်တံများက အလိုးအဆောင်းကောင်းသော ယောက်ျားကောင်းဖြစ်ကြောင်း ဖော်ပြ နေသော လက္ခဏာများဖြစ်လေသည်။

မိခင်ဖြစ်သူ ဘယ်ခြေလှမ်း လှမ်းတော့မည်ဆိုတာ သိနေသော စည်သူစိုးသည် မည်ကဲ့သို့  တားဆီးရမည်ကို အကြံအိုက်လျက်ရှိလေသည်။   ဆိုင်သိမ်း ညစာစားပီးသောအခါ စိတ်ညစ်ညစ်နှင့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သို့ ထွက် လာခဲ့လေသည်။   “ဟေ့ စည်သူ ပျောက်လှချေလား ခုမှပေါ်လာတယ် ဘာသောက်မှာလဲ ညီးလေးရေ မှာမယ်ဟေ့”  “ညီလေး  Speed တဘူးယူခဲ့ သံဘူးနော်”  “ဟုတ်ကဲ့ပါခင်ဗျ”  “ကိုစိုးမိုး မတွေ့တာတောင် အတော်ကြာပီဗျာ”   “မင်းက လာမှမလာပဲကိုး မင်း  ဇက်ပြာဖွင့်လိုက် စာအုပ်အသစ်တွေ ဒေါင်းထားတာရှိတယ် ကူးသွားတော့ မင်းလဲ Facebook သုံးပါဆိုတာကို ပြောရမဘူး ကွာ”  “ကျနော်က စွဲမိရင် နေ့ရောညပါ သုံးမိမှာ ဒါကြောင့်ပါ ကိုစိုးမိုးရ”  “အေးပါကွာ စည်သူ မင်းကြည့်ရတာ သိပ်မလန်းဘူးကွာ  ဘာတွေညစ်နေလဲ”  “ဘော်ဒါ တယောက်ပါဗျာ ပန်းသေသလိုဖြစ်နေတာ ၆လလောက်ရှိပီဗျာ ဘယ်လိုကူညီရမလဲစဉ်းစားနေတာ”   “မင်းကတော့ကွာ ဘယ်သူ့မဆို ကူညီချင်တဲ့ကောင်ပဲကွာ ငါသိသလောက်ပြောမယ်ဆို အဲ့ဒါမျိုးက အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ဖြစ်တာကွ ဘာတွေလုပ်မိလဲဆိုတာသိမှ ကုသရလွယ်တာကွ”

“တရုတ်ဆေးလိပ် ပိန်ပိန်လေးတွေလေ ပူရှိန်းဆေးလိပ်တွေ သောက်တာအကိုရဲ့”   “အင်း ဒီခွေးတရုတ်တွေက သူတို့ဆီလူများတိုင်း လျော့ချဖို့ဆိုပီး သေချာ ပန်းသေတဲ့ ဆေးတွေရောပီးထုတ် တာ ခွေးမျိုးတွေ လူကို ဥပါဒ်ဖြစ်အောင်လုပ်တာ မင်းဘော်ဒါကို တတ်နိုင်ရင် လုံးဝ ဆေးလိပ်ဖြတ် ခိုင်းလိုက် ဆေးရွက်ကြီးက  ပန်းသေစေပါတယ်ဆို ခွေးမျိုးတွေ ထုတ်တဲ့ဟာမှ သွားသောက်တော့ပိုဆိုးမှာပေါ့”  “ဟုတ်တယ်ကိုကြီးရာ သူကလဲ တနေ့ ဆယ် လိပ်လောက်သောက်တာ”   “မသောက်ပလေ့စေနဲ့ အိပ်ရေးဝဝအိပ် ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီး မီးဖုတ်တို့ ရွှေနီငှက်ပျောသီးတို့စားပေး  စိတ်ဖိစီးမှုမရှိအောင်နေ စိုးရိမ်စိတ်မဝင်အောင်နေ အဲ့ဒါဆို ပြန်ကောင်းလာမှာပါကွ”  “ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုကြီး ခုလိုရှင်းပြပေးတာ ကျေးဇူးပါဗျာ”  “မလိုပါဘူးကွာ ဒါပေမဲ့ မင်းဘော်ဒါရဲ့ မိန်းမအတွက်တော့ စိုးရိမ်တယ်ကွာ မိန်းမတွေက လိင်မဆက်ဆံပဲနေနိုင်တာ  သုံးလပဲကွ သုံးလကျော်ရင် သွေးသားဆန္ဒကိုက တောင်းလာတာ အဲ့ဒါကိုတော့ ဂရုတစိုက်ဖြေပေးပေါ့ သူ့ကိုနားလည်အောင်ပြော ပြခိုင်းပေါ့”   စည်သူစိုး ခေါင်းထဲ အချက်ပေးခေါင်းလောင်သံများဆူညံသွားလေသည်။

သိန်းစိုးကို မိခင်ဖြစ်သူက  ရေလာမြောင်းပေးနေပီ။ ကိုယ့်ဝမ်းနာ ကိုယ်သာသိ ဖခင်ဖြစ်သူကို ဘယ်လိုပြောပြရပါ့မလဲ မိမိသိသည်ဆိုလျှင်ကော ဖခင်ဖြစ်သူ က ရှက်သွားလေမည်လား။ ကိုစိုးမိုး နောက်ဆုံးစကားက သူ့ကို ပိုပီးဖိအားများလာစေသည်။ကိုစိုးမိုးဆိုတာက သူ့ သူငယ်ချင်းရဲ့ အကို လက်ရှိ ဖေ့ဘုတ်ပေါ်မှာ အပြာစာအုပ်များ မျှဝေပေးနေသောသူဖြစ်လေသည်။ သူက ဖေ့ဘုတ်မသုံး gmail လျှောက်ရုံဖြင့်မ ရ Code ပြန်ရိုက်ရ စိတ်မထင်လျှင် အကောင့်ပိတ်ခံရသော ဖေ့ဘုတ်ကို ဇယားရှုပ်သည်ဟု ထင်မြင်မိလေသည်။ အဲ့ဒီတော့  18+စာအုပ်ကြိုက်သောသူ့အတွက် ကိုစိုးမိုးက PDFရှိသော စာအုပ်များ ဒေါင်ထားကာ သူလာလျှင် ကူးထဲ့ပေးလေ့ရှိလေသည်။ စိတ်ပြေလက်ပျောက် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထွက်လာကာမှ ပိုပီး စိတ်ညစ်လာသဖြင့် ကိုစိုးမိုးကို နှုတ်ဆက်ကာ ပြန်လာခဲ့လေသည်။

အိမ်သို့ပြန်ရောက်သော် စိတ်ညစ်စရာများမေ့ထားကာ ကိုစိုးမိုးပေးလိုက်သော Pdfများကိုဖွင့်ဖတ်ကြည့်လေသည်။ ၁၀ပုဒ်ခန့်ရှိလေ သည်။  ပထမဆုံးဖတ်မိသည်က ထူးခြားရေးသား၍ တိတ်တခိုးမှ တင်ဆက်သည့် “အရေခြုံ” ဆိုသော စာအုပ်ဖြစ်လေသည်။ စ ဖတ်မိသည်မှစ၍ လက်ကမချချင်အောင်ကောင်းလွန်းကာ သွေးရင်းသားရင်း လိင်ဆက်ဆံသော စာအုပ်ဖြစ်လေသည်။ အကြိုက် ဆုံးကား ခိုင်လေးနှင့် သူ့သားဖိုက်သော နောက်ဆုံးအခန်းဖြစ်လေသည်။ ထိုအခန်းကို ၃ခါ ၄ခါလောက် ပြန်ဖတ်မိလေသည်။    နောက်ထပ်တအုပ် ဖတ်မိသောအခါ အကာမင်း ရေးသားသော “အမေနဲ့သားရဲ့ လက်ထပ်ပွဲ” စာအုပ်ဖြစ်လေသည်။ အဖေက ပြသ နာရှိ၍ သားက အမေကို ဝင်ရောက်ထိန်းသိမ်းသော ဇာတ်လမ်းဖြစ်ကာ သူနှင့်တူနေသည်ကိုလည်းသတိပြုမိလေသည်။   နောက်ထပ်တွေ့ရသည်ကား ကာမလူဆိုး ခေါ် ကိုစည် ရေးသားသော “ဟက်ပီးဗယ်လင်တိုင်းဒေး” ဆိုသော စာအုပ်ဖြစ်လေသည်။

ဗယ်လင်တိုင်းဒေးအကြာင်းကို ရိုမန်တစ်ဆန်ဆန် ရေးသားထားလေသည်။   စည်သူစိုး စာအုပ်များဖတ်ပီးနောက် အတိုင်းမသိ ပျော် ရွှင်သွားလေသည်။ လေပင်ချွန်လိုက်မိလေသည်။ Pdfပေးသော ကိုစိုးမိုးနဲ့ စာရေးဆရာအပေါင်း ကျန်းမာ ချမ်းသာပီး ကာမသိဒ္ဒိ၊ ပီ ယသိဒ္ဒိ၊ လာဘသိဒ္ဒိအပါအဝင် အလုံးစုံသော သိဒ္ဒိများရပါစေကြောင်းဆုတောင်းပေးလိုက်မိလေသည်။ (ကျနော်လည်း တကယ်  ဆုတောင်းပါတယ် ခိခိ / ပုံ – မြသာ)   ဝိုင်းစက်သောမျက်လုံးတစုံ ထူထဲသောနှုတ်ခမ်း ဖြောင့်စင်းသောနှာတံပေါ်ပေါ်တို့က  ရုပ်ရှင်မင်းသမီးချော စမိုင်းနှင့်ပုံစံတူကာ ကော့ချွန်နေသော ရင်သားများ စွင့်ကားဝိုင်းစက်ပြီး အနောက်ဖက်ကို ကောက်ထွက်နေ သော တင်သားများသည် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး၏ ကျန်းမာရေးနှင့် အလှပတရားများကို ဖော်ပြနေသော အရာများဖြစ်လေ သည်။ ထိုအလှတရားများကို အဖေ မသုံးဆောင်နိုင်ပါက သူသုံးဆောင်မည်ဖြစ်လေသည်။

အပြင်လူ ဘယ်သူ့လက်ကိုမှအပါမခံနိုင်  ဖိတ်ချင်းဖိတ် ကိုယ့်အိတ်ထဲသာဖိတ်ရမည်ဟု ဆုံးဖြတ်မိလေသည်။  မနက်ဆိုင်ဖွင့်ပီးသောအခါ လူပါးသောအချိန်တွင် စည်သူ စိုး အိမ်နောက်မီးဖိုချောင်သို့ အသာဝင်လာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး ချက်ပြုတ်နေရာသို့ အသာနောက်မှ ဝင်ရပ်၍ တောင်အောင်  အသင့်လုပ်ထားသော သူ့လီးကြီးဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူ ဖင်ကြားသို့ချိန်ကာ ထောက်၍ သိုင်းဖက်လိုက်လေသည်။  “မေမေ ဘာတွေချက် နေတာလည်း”   “အိုဟဲ့ ဒီကလေးဟာလေ အလန့်တကြား လွှတ်လေကွယ်”   “လွှတ်ဘူး သားမေးတာ မဖြေရင်လွှတ်ဘူး”    စည်သူ စိုးသည် ရံဖန်ရံခါ ထိုကဲ့သို့ကပ်ချွဲနေကြ။ သို့သော် ယခုကား ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ အစပထမလန့်သွားသော်လည်း မိမိဖင်ကြားသို့ အ မြှောင်းလိုက်ထောက်လာသော သားဖြစ်သူ၏တောင်နေသာ လီးကြီးကို သတိထားမိသောအခါ ရင်ထဲဝယ် တဒိန်းဒိန်းတုန်လှုပ်သွား လေသည်။

၆လကြော်တောင့်တနေသော သွေးသားတို့က ဖိုသဘာဝအထိအတွေ့ကို ရရှိသဖြင့် လှုပ်ရှားစပြုလာသလို ဦးနှောက် အသိစိတ်ကလည်း မသင့်တော်ကြောင်းအသိဝင်လာသည်နှင့် ရုန်းထွက်လိုက်လေသည်။ စည်သူစိုးက အသာလွှတ်ပေးကာ  မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်သွားသောအခါမှ ခါးကနေကိုင်၍ အသာစွဲကပ်ကာ ဖက်ထားလိုက်လေသည်။ စည်သူစိုး၏ လီးနှင့် ဒေါ်ဝင့်ဝင့်  ဖူး၏ စောက်ပတ်ကား ကွက်တိထပ်တူကျကာ ဖိကပ်မိလေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးကား စောက်ပတ်ထဲမှလည်းဆစ်ခနဲ့ အရေများစိမ့်  လာလေသည်။ ထို့ပြင်စည်သူစိုးကား ဒီတိုင်းအငြိမ်မနေ မျက်နှာအနှံ့ ငြင်သာစွာ နမ်းရှိုက်လာသောအခါ အထိအတွေ့ကို ယစ်မူး သာယာလာလေသည်။ ပျောက်လုနီးနီးဖြစ်နေသော အသိစိတ်ကို ပြန်ထိန်းကာ ရုန်းထွက်လိုက်လေသည်။ စည်သူစိုးကား ပြန်မ လွှတ်သေးပဲ…  “ဟင်း မေမေကလည်း သားကချစ်လို့နမ်းတာကို”   ဟုဆိုကာ အမြှောင်းလိုက်ကပ်နေသော သူ့လီးနှင့် စောက်ဖုတ် ကို အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပေးလေသည်။

မသိစိတ်ကသာယာပီး ရမက်သွေးသားတို့က ကြိုက်နှစ်သက်နေသော်လည်း အသိစိတ် က ကောင်းကောင်း သတိရှိနေသည့် ဒီတခါတော့ သတိတရဖြင့်ငြင်းဆန်ကာ…   “ဒီကလေးဟာလေ လွှတ်ဦး”    ဟုဆိုကာ အတင်း ရုန်းထွက်လိုက်လေသည်။ စည်သူစိုးကလည်းလွှတ်ပေးလိုက်လေသည်။   “မေမေကလဲ ဘာဟင်းလဲမေးတာကိုး”   “ကြက်သား ပြုတ်ကြော် မုံလာဥလချဉ်ရည်ဟင်း ငရုပ်သီးထောင်း ဒါပဲလေ သွားတော့ လူက အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ဟာကို ဆိုင်ကောင်းကောင်းမ ကြည့်ဘူး”  “သိချင်လို့မေးတာကိုး မေမေက ဒီတိုင်းပဲ သွားပီ”   အပေါ်စီးက ဖိဟောက်ကာ မောင်းထုတ်လိုက်လေသည်။ တ ဒိန်းဒိန်းခုန်နေသော ရင်ဘတ်ကိုဖိရင်း ခြေတုန်လက်တုန် စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ရေခဲသေတ္တာထဲမှ ရေကိုယူသောက်လိုက်ရလေသည်။  လာထောက်ထားသည့် စည်သူစိုး လီးကြီးက နဲနဲနောနောမဟုတ် သူအဖေထက်ပင်ကြီးလိမ့်မည်ဖြစ်လေသည်။

ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးဟု အများက ဒေါ်တပ်ခေါ်နေကြသော်လည်း တကယ်တန်း အသက်အားဖြင့် လေးဆယ်ကျော်ရုံလေးသာရှိလေသည်။  သူရဲ့ ဝိုင်းစက်သောမျက်လုံးတစုံ ထူထဲသောနှုတ်ခမ်း ဖြောင့်စင်းသောနှာတံပေါ်ပေါ်တို့က ရုပ်ရှင်မင်းသမီးချော စမိုင်းနှင့်ပုံစံတူကာ  ကော့ချွန်နေသော ရင်သားများ စွင့်ကားဝိုင်းစက်ပြီး အနောက်ဖက်ကို ကောက်ထွက်နေသော တင်သားများကြောင့် တက္ကသိုလ်တုန်း ကထဲက လူသိများခဲ့သူဖြစ်လေသည်။ သို့သော် မိဘများ၏ အုပ်ထိန်းမှုကောင်းခြင်းကြောင့် ရည်းစားသနာ မထားဖူးပေ။ ကျောင်း  ပီးပီးချင်းမှာပင် သူ့ထက် ဆယ်ငါးနှစ်ခန့်ကြီးသော ဦးဝင်းမောင်နှင့် လူကြီးချင်းသဘောတူကာ ပေးစားခဲ့လေသည်။  ဦးဝင်းမောင်က  အသက်သာကြီးသော်လည်း ခေတ်မှီ ပွင့်လင်းကာ လူငယ်ဆန်သူဖြစ်လေသည်။ ငယ်စဉ်ကထဲက အားကစားကို ဂရုတစိုက် လုပ်လေ့ရှိသူဖြစ်လေသည်။ ဝင့်ဝင့်ဖူးနှင့်ရသောအခါတွင်လည်း ဝင့်ဝင့်ဖူးကိုပါ အားကစားလုပ်စေလေသည်။ လိင်ဆက်ဆံရာတွင် လည်း တလမ်းသွားရိုးရိုးမဟုတ်ပဲ ပုံသဏ္ဌာန် အမျိုးမျိုးဖြင့် ဆက်ဆံလေ့ရှိလေသည်။

လိင်ဆက်ဆံမှုဆိုတာ ဘာမှန်း ကောင်းကောင်းမသိသော ဝင့်ဝင့်ဖူးသည် ဦးဝင်းမောင်နှင့်တွေ့မှ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားရပီး ကာမဗေဒပညာရပ်တွင်  တော်တော်များများ သိရှိနားလည်လာလေသည်။ သို့သော် ဦးဝင်းမောင်သည် ဆေးလိပ်ကို မကောင်းမှန်းသိသိဖြင့် နှစ်သက်စွာ  သောက်သုံးလေသည်။ ရိုးရိုးစီးကရက်မှ တဆင့် တရုတ်ဆေးလိပ်ဖြစ်သော စီးရက်ပိန်ပိန်ရှည်ရှည်လေးများကို ပြောင်းသောက် လေသည်။ အဆိုပါ စီးကရက်များတွင် ပရုပ်ပါသဖြင့် ပူရှိန်သောအရသာပါရလေသည်။ နောက်ဆက်တွဲဆိုးကျိုးမှာ ဦးဝင်းမောင်တ ယောက် ပန်းညိုးလာခြင်းဖြစ်လေသည်။ အစပထမ၌ တာတာနာဖီးလ်ပါဝင်သော ယောက်ျားအားဆေးများ သုံးစွဲရာ အဆင်ပြေမှုရှိ သော်လည်း ဆေးလိပ်သောက်သုံးမှု မလျော့သောအခါ လုံးဝ ပန်းသေသလိုဖြစ်သွားလေသည်။  ဆရာဝန်နှင့်ပြသရာတွင် ထိုအချိန် မှ ဦးဝင်းမောင်မှာ ဆေးလိပ်ကို လျော့သောက်ရင်းဖြတ်လေသည်။ လုံးဝပန်းသေသလိုဖြစ်သည်မှာ ခြောက်လခန့်ရှိပီဖြစ်ပီး ဝင့်ဝင့် ဖူးမှာ လိင်မဆက်ဆံရသည်မှာ ခြောက်လခန့်ရှိပီဖြစ်လေသည်။ ဦးဝင်းမောင်ကတော့ ဇနီးဖြစ်သူ အသာပြေစေရန် လီးတုနဲ့ ထဲ့ပေး ပါသော်လည်း အစစ်လောက် မကောင်း ဆန္ဒရမက်ကို မပြေပျောက်စေနိုင်ကြောင်း ဝင့်ဝင့်ဖူးသာလျှင် ခံစားသိရှိပေသည်။    အခု  ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ အသိနှင့် ဆန္ဒလွန်ဆွဲနေမှုကို အလူးအလဲခံစားနေရလေသည်။

သားဖြစ်သူ စည်သူစိုး၏ အထောက် အပွတ်များတွင်  သာယာစိတ်ကတဖက် လူ့ဘောင် လူ့အသိုင်းအဝိုင်းက လက်ခံနိုင်ခြင်းမရှိသော သားနှင့်မအေ ကာမဆက်ဆံသော ဖောက်ပြန် မှုကြီးကို ကျူးလွန်ရန်မသင့်ဟူသော အသိတရားတို့ကတဖက် လွန်ဆွဲနေလေသည်။   ထိုကဲ့သို့လွန်ဆွဲကာ မသင့်တော်ဟု ကိုယ့်ကို  ကိုယ်သတိပေးထိန်းချုပ်ပါသော်လည်း သွေးသားဆန္ဒဟူသည်ကား ထိန်းလေ လွတ်လေဖြစ်သော သဘာဝအတိုင်း ထူးခြားသော  လိုလားတောင့်တခြင်း တမျိုးကလဲ ပေါက်ဖွားလာလေသည်။   ခိုးစားရသော အသီးက ပိုချိုသည်ဆိုသည့်အတိုင်း လူလောက  အဖြူ ရောင်စည်းလေးကို ပါးပါးလေးဖြတ်ကျော်ကာ သားဖြစ်သူနှင့် ချစ်ပွဲဝင်ကြည့်လျှင် ကြုံတွေ့ရမည့် အပြာရောင် စိတ်လှုပ်ရှား စရာ ပျော်ရွင်မှု အထိအတွေ့ အရသာများ စိတ်ကျေနပ်စရာ ပြီးဆုံးမှု ခံစားချက်များကို တွေ့ကြုံခံစားလိုသော တောင့်တမှု ချဉ်ခြင်း လဲတက်လာလေသည်။   အစက ဒီလိုဘာလို့လုပ်သလဲ။ သူ့အဖေပန်းသေနေတာကို သိသွားလို့လား။ ဒါမှမဟုတ် မိမိက သိန်းစိုးကို  ရေလာမြောင်းပေးနေတာကိုသိသွားသလား။

ဒါမှမဟုတ် တကယ်ပဲမိမိကို ၅၂၈ထက်ပိုပီးချစ်လို့လား ဆိုသော အတွေးများဖြင့်  စဉ်းစားခန်းဝင်မိသော်လည်း သွေးသား တောင်းဆိုမှုယင်းကပ်လာချိန်တွင် အပြာရောင်စိတ်ကူးများကလွဲ၍ ကျန်တာ အတွေးထဲ မ ဝင်တော့ချေ။  ထိုနေ့တနေ့လုံး ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးသည် စည်သူစိုးကိုရှောင်နေတော့လေသည်။   ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ အလုပ်ကိုလုပ်နေရ သော်လည်း စိတ်က သားဖြစ်သူ စည်သူစိုး အကြောင်းသာတွေးနေမိလေသည်။ စည်သူစိုး ထပ်လာမည်လားဟု မျှော်မိသော်လည်း  စည်သူစိုးကို မတွေ့ရတော့ပေ။  ဦးဝင်းမောင်လည်း ထမင်းစား ပြန်ရောက်လာလေသည်။ ဒီတခါတွင်တော့ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးသည် စည် သူစိုးနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမည်ကို အပျို ဖြန်းလေးတစ်ဦးနှယ် ရှက်ရွံ့စိတ်လှုပ်ရှားနေလေသည်။ သို့သော် သူ၏ စိတ်ခံစားမှုများကို  မပေါ်ပေါက်စေရန် မျက်နှာတင်းကာ ထိန်းချုပ်ထားလေသည်။  စည်သူစိုးမှာ ထမင်းစားရန် စားပွဲတွင် ထိုင်မိသောအခါ မိခင်ဖြစ် သူ၏ မျက်နှာထားကိုတွေ့ရသောအခါ လန့်သွားလေသည်။

အခြေအနေမှာ မိမိအတွက်ကောင်းနိုင်သော အလားအလာမရှိတော့ဟု  မှတ်ချက်ပြု သုံးသပ်ကာ စိတ်ဓာတ်ကျဆင်းသွားလေသည်။ သူကြိုးပမ်းစီစဉ်ထားသမျှ သဲထဲရေသွန် ဖြစ်တော့မည်ကို နှမြောမိ လေသည်။  သို့သော် တဆတ်ဆတ် တုန်နေသော မိခင်ဖြစ်သူ၏ ထမင်းပွဲခူးနေသည့် တုန်ယင်နေသော လက်အစုံကိုတွေ့ရ သောအခါ အတိုင်းမသိ ဝမ်းသာပျော်ရွင်သွားလေသည်။ ဟန်ဆောင် မျက်နှာတင်းထားသော်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်ကို လက် တစုံက ဖော်ပြနေသည် မဟုတ်ပါလား။ ထိုကြောင့် တဆင့်ထပ်တက်ဖို့ စဉ်းစားမိလေသည်။   ထိုကြောင့် ထမင်းစားနေစဉ် ဖိနပ်ကို  အသာချွတ်ကာ ခြေထောက်ဆန့်တန်းလျက် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှိ မိခင်ဖြစ်သူ၏ ခြေကျင်းဝတ် ထမိန်ထဲသို့ မှန်း၍ သူ့ခြေထောက် တဖက်ကို ထဲ့လိုက်လေသည်။ ထိုင်ခုံချင်းလဲ နီးသဖြင့် ကွက်တိရောက်လေသည်။  ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ ဘာများဖြစ်မလဲဟု ရင်ခုန် မျှော်လင့်နေစဉ် ရုတ်တရက် ရောက်လာသော ခြေထောက် တဖက်ကြောင့် လန့်ကာ အော်မိမတတ် ဖြစ်သွားသော်လည်း သတိ ချက်ချင်းဝင်ကာ ထိန်းလိုက်လေသည်။

စည်သူစိုး၏ ခြေထောက်က အတင့်ရဲစွာ အထက်သို့ တရွေ့ရွေ့တက်လာသဖြင့် ရှိမဲ့စုမဲ့  အသိတရားလေးဖြင့် ထိန်းကာ တက်လာနေသော ခြေထောက်ကို မိမိခြေနှစ်ဖက်ဖြင့် ညှပ်၍ ထိန်းလေသည်။   စည်သူစိုးက သူ့ ခြေထောက်ကို ရုန်းကာ အထက်သို့ တိုးလေရာ ပေါင်ခြံအတွင်းသို့ ရောက်လေသည်။    ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ တခုခုကို မျှော်လင့်ထား သော်လည်း သည်လို အခြေအနေကိုယောင်လို့တောင်မှ အိပ်မက်ထဲထဲ့ မ မက်ဖူးပါချေ။   လင်ယောက်ျား တယောက်လုံးဘေးမှာ  ငုတ်တုပ်ထားကာ သားအရင်းဖြစ်သူ၏ လက်ရဲဇက်ရဲ စောက်ပတ် အနိုက်ခံရသော ခံစားမှုမှာ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးအတွက်  ထမင်းစားရေသောက်လို နေ့စဉ်ကြုံတွေ့နေရသော ကိစ္စမျိုး မဟုတ်ပါ။ စားပွဲခင်း အရှည်ဖြစ်ပီး ထိုင်နေသူ ရင်ဘတ်အောက်ပိုင်းကို ပဲ အချင်းချင်း မြင်ရသောကြောင့်သာ တော်တော့သည်။   ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ အသံမထွက်မိအောင် သတိဖြင့်ထိန်း၍ အရေ တောက်တောက်ကျကာ ကာမဆိပ်များတက်လာလေသည်။ ဦးဝင်းမောင်ကတော့ သတိပြုမိပုံမရ။

စည်သူစိုးက ပိုင်နိုင်စွာပင် ခြေ ချောင်ကလေးများဖြင့်ကလိပေးနေရာ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ လင်မသိအောင် ခိုးစားရသော အရသာကို ခံစားရင်း အကောင်းကြီးကောင်း ကာ ပီးလုလုပင်ဖြစ်လာလေသည်။ ဒါကိုသတိထားမိသော စည်သူစိုးက ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်ပေးလေရာ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ  အသံထွက်မညီးညူ မိစေရန် နှုတ်ခမ်းကိုက်အံကြိတ်ရင်း တချီပြည့်ပြည့်ဝဝပင်ပီးသွားလေသည်။  “ဖူး နေမကောင်းဘူးလား  ထမင်းသိပ်မစားသလိုပဲ”    “မဟုတ်ပါဘူး သိပ်မဆာသေးလို့ပါမောင်”   “အင်း မောင်ဒီနေ့ စောစောပြန်သွားရမယ် ဟိုမှာ ဈေးဆိုင် နေတယ်”   “ရတယ် စားပီးသွားတော့လေ မောင်ရဲ့”  “အေးအေး သွားတော့မယ်”    “သားမင်းလဲစားပီး ထားခဲ့လိုက်တော့ ဆိုင်ကို ဂရုစိုက် ဟို၂ကောင်နဲ့ လွှတ်မထားနဲ့ မေမေက သိပ်ကြည့်နိုင်တာမဟုတ်ဖူး”   “ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ”   ဟုဆိုကာ စည်သူစိုးမှာ မသိချင် ယောင်ဆောင်ကာ ဆိုင်ရှေ့သို့ထွက်လာခဲ့လေသည်။

ထိုနေ့မှစ၍ စည်သူစိုးသည် နေ့တိုင်း ချက်ပြုတ်နေသော အချိန်တွင် ထောက် ပေးခြင်း၊ ထမင်းစားချိန်တိုင်း ခြေထောက်ဖြင့်ပီးအောင် ပွတ်ပေးခြင်းများကို အချိန်မှန်မှန် မပျက်မကွက် လုပ်ဆောင်ပေးလေ သည်။   ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ အသစ်အဆန်း ကာမခံစားမှုများကို ခံစားနေရသောကြောင့် ဆာလောင်နေသော ရမ္မက်စိတ်များ  ပြေပျောက်သလိုလိုရှိလေသည်။  တပတ်ပြည့်သောနေ့တွင် စည်သူစိုးသည် ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးအား ရှောင်နေလေတော့သည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့် ဖူးမှာ ချက်ပြုတ်နေသောအချိန် စည်သူစိုး မလာသောအခါ “ဘာလုပ်ဦးမည်လဲ” ဟုတွေးက ရင်ခုန်မိလေသည်။   စည်သူစိုးကား  ထမင်းစားချိန်တွင် ဦးဝင်းမောင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ကာ ဘာမှမသိသလိုပင် ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးအား လှည့်မျှပင် မကြည့်ပဲ ထမင်းကို  ခပ်သွက်သွက်စားကာ ထွက်သွားလေသည်။  ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ စောင့်မျှော်နေသော်လည်း စည်သူစိုးမှာ လုံးဝရှောင်နေတော့လေ သည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူမှာ စိတ်ထဲတွင် မရိုးမယွ ဖြစ်လာလေသည်။ တခုခုလိုအပ်နေသလိုလို လွမ်းသလိုလို ဆွေးသလိုလို ဝေဒနာတ ရပ်ကိုလဲ ခံစားရလေသည်။သုံးရက်မြောက်သောနေ့ ချက်ပြုတ်နေသော အချိန်တွင်   “သားရေ သား ခနလောက်လာပါဦး”   ဟု  အော်ခေါ်လိုက်လေသည်။

စည်သူစိုးလဲ ဆိုင်လူရှင်းနေသည်မို့ ကြည့်နေသော အောကားကို ပိတ်ကာ အမေဘာများ ဖြစ်လိုလဲ  ဟူသော အတွေးဖြင့် နောက်ဖေးမီးဖိုခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ အောက်က ညီတော်မောင်က ဒေါသကြီးကာ ခေါင်းတထောင် ထောင်နှင့်။  မီးဖိုခန်းရောက်သောအခါ စည်သူစိုး ခနငေးမောသွားရလေသည်။ ခဲရောင် အကျႌလက်ပြတ်လေးနှင့် ချည်သား ဘောင်းဘီအပွ အနက်ရောင်ကို ဝတ်ဆင်ထားသော အမေမှာ Apronသာ ဖယ်လိုက်ပါက စတိုင်ကျကျမိုက်သွားမည်မှာ သေချာလှ ပါသည်။ နှုတ်ခမ်းမှာလည်း ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့လေးဆိုထားသဖြင့် စိုလက်ကာ မြင်ရသော သူ့ရင်ကို ဗလောင်ဆူစေပါသည်။   အ မေက နူးညံ့သော အပြုံးလေးပြုံးလျက်  “သားက ဒီရက်ပိုင်း အမေ့ကို ရှောင်ဖယ် ရှောင်ဖယ် လုပ်နေတာ စိတ်ဆိုးနေလို့လားကွယ်”  “မဆိုးပါဘူး အမေရဲ့ သားက အမေ့ကို ဘာလို့စိတ်ဆိုးရမှာလဲ”

“မသိဘူးလေ အမေ့နားတောင် မလာတော့ဘူး ဆိုတော့  စိတ်များဆိုးသလားလို့ပါ”  “မဆိုးပါဘူး အမရေဲ့”   ဟု ပြောပြောဆိုဆို အလှကြီးလှနေသော အမေ့အား ရင်ခွင်ထဲဆွဲ၍ ဖက်လိုက် လေသည်။  သူ၏ ပုဆိုးအောက်မှ မာတောင်နေသော ညီတော်မောင်က အမေ့ ဆီးခုံကို ဝင်ဆောင့်ကာ အလျားလိုက် ကပ်နေလေ သည်။ အမေ့ မျက်လုံးလေးများ မှေးခနဲ့ ကျ၍ သွာပြီး ချက်ခြင်း ပြန်ပွင့်လာလေသည်။ သူက အမေ့ ပါးပြင်နှင့် မျက်နှာတစ်ခုလုံး  အနှံ့ နမ်းလိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ စည်သူစိုး ခါးကို ပြန်ဖက်ထားကာ သားဖြစ်သူ အနမ်းမိုးရွာခြင်းကို ကြည်နူးစွာခံယူနေ လေသည်။ နမ်းလို့ အားရသွားမှ စည်သူစိုးက သူ့မျက်နှာကိုရော လက်တွေကိုပါ ခွာလိုက်လေသည်။ စည်သူစိုး၏ လက်တွေက ခွာ သွားပေမယ့် ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးက စည်သူစိုးကို ဖက်ထားမြဲ ဖက်ထားလျက် ရှိလေသည်။

ထို့ကြောင့် စည်သူစိုးက အမေ့ကို ကြည့်လိုက်တော့ အမေကက ရုတ်တရက် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများနှင့် သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေပေါ် သို့ ဖိကပ်ကာ ခပ်မြှင်းမြှင်းလေး စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။ ခဏအတွင်းမှာပင် ပြန်၍ခွာလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ် မှ လက်များကိုပါ ဖယ်  ခွာကာ “သား ဆိုင်သွားကြည့်တော့နော်”  ဟု ပြုံးစစ မျက်နှာနှင့် ပြောကာ မျက်လုံးလေးတဖက်ကို မှိတ်ပြလိုက်လေသည်။ စည်သူ  စိုးမှာ ရင်ဒိန်းဒိန်းခုန်ကာ မယုံချင်ပေမဲ့လဲ အပျော်ကြီးပျော်ကာ “ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ”   ဟု ပြောကာ ဆိုင်ခန်းဆီသို့ ထွက်လာခဲ့လေ သည်။ ထမင်းစားချိန်ရောက်သောအခါ စည်သူစိုးက ခြေထောက်ဖြင့် ပွတ်ပေးသောအခါ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးက ညုတုတု အကြည့်ဖြင့် ကြည်ကာ သူ့ပေါင်ကြားဆီသို့ ခြေထောက်ဖြင့် သူ့ညီတော်မောင်ကို ပြန်ပွတ်ပေးလေသည်။ သို့သော် အကြံသမားစည်သူစိုးက ဒေါ် ဝင့်ဝင့်ဖူး ပြီးခါနီးအချိန်တွင် ခြေထောက်ကို သိမ်းကာ ထမင်းဝိုင်းမှ ထသွားလေသည်။

ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ မချင်မရဲဖြစ်ကာ ဆတ်တငံ့ငံ့ဖြင့် ကျန်နေခဲ့လေသည်။ ဦးဝင်းမောင် ပြန်ထွက်သွားသောအခါ စည်သူစိုးကြောင့်  ဆတ်တငံ့ငံ့ဖြစ်ကာ အဆက်ပြတ်ခဲ့သော ကာမပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းရန် အခန်းထဲသို့ဝင်ကာ ကုတင်ပေါ်လှဲ၍ ကိုယ့်အစိကိုပြန် ပွတ်လေသည်။  စည်သူစိုးသည် အဖေထွက်သွားသောအခါ အမေ ဘာလုပ်မလဲ သိချင်သောကြောင့် အမေရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့လေ သည်။  “ဟင်း… ဟင်း …အဟင်း……ဟင်း…”   အမေ့ အခန်းတွင်းမှ ညီးသံများကြားရသောအခါ စည်သူစိုး တယောက် လေချွန် လိုက်လေသည်။ ဒီလို အခြေအနေရောက်အောင် သေချာ အကွက်ရွေ့ခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ အခန်းတံခါး အသာဟကြည့်တော့  ထင်သည့်အတိုင်း အမေ တယောက် မိမွေးတိုင်း ဖမွေတိုင်းဖြင့် တီဆားပက်ထားသလို ထွန့်ထွန့်လူးကာ ကိုယ့်အစိကို ပွတ်ရင်း  လောကကြီးနှင့် ခဏ အဆက်ပြတ်ကာ အကောင်းကြီးကောင်း နေလေသည်။

စည်သူစိုးက ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကိုချွတ်၍ ခုတင် ပေါ်ကန့်လန့်လှဲပီး ပေါင်၂ဖက်ကားလျက် ကိုယ့်ဟာကိုပွတ်ကာ အကောင်းကြီး ကောင်းနေသော အမေဖြစ်သူ ပေါင်ကြားသို့ မျက်နှာ အပ်ကာ ပွတ်နေသော လက်ကိုဖယ်၍ အစိကို စုပ်လိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ ရုတ်တရက် လက်စွဲဖယ်ခံလိုက်ရသောအခါ  လန့်သွားလေသည်။ သို့သော် သန်မာသော လက်တစုံက ပေါင်၂ချောင်းကို ကိုင်ကာ နူးညံ့သော နှုတ်ခမ်းတစုံက မိမိ အစိကို လာစုပ် သောအခါ အိပ်ခန်းထဲ လာပြီး သူမကို လက်ရဲဇက်ရဲ ဘာဂျာပေးနေသူမှာ သားဖြစ်သူ စည်သူမှတပါး မည်သူမှမဖြစ်နိုင်ဟု တွေးမိ သောအခါ အလိုက်သင့်လေး သားဖြစ်သူပေးသောအရသာများကို ခံယူနေလိုက်လေသည်။ စည်သူစိုးမှာလည်း ပြတ်လပ်နေသော  အမေဖြစ်သူကို သားကောင်းတယောက်ပီသစွာ ပြုစုရန် အပီအပြင် ယက်လေတော့သည်။

”အိုး အို အ၊ အ အ အ ဟားးးးးးး ရှီးးးးးဟီးးးးးဟီးးးးးးးဟီးးးးးးးးးး အငှ့ ဟားးးးးးးးးးး ” ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးရဲ့ ညီးညူ သံလေးများ အခန်းထဲ   မှာ ထွက်ပေါ်နေလေတော့သည်။ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး တကိုယ်လိုး တွန့်လိမ်ကာ စည်သူစိုးခေါင်းကို   လက်၂ဖက်ဖြင့် ဖိကာကိုင်ရင်း ကာမလမ်းဆုံးသို့ ရောက်ရှိကာ ပြီးသွားလေတော့သည်။ ပြီးသည့်နောက် စည်သူစိုးက ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး  ပေါင်ကို ကားပြီးဒူးနှစ်ဖက်ကိုထောင်လိုက်သည်။ ထို့နောက်သူရဲ့လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး အမေ့စောက်ပတ်အဝမှာတေ့လိုက်ချိန်တွင်    “ကိုစိုးရေ ကိုစိုး ဒီမှာ ရွှေလာစစ်ပေးပါဦး”   ဟူသော သိန်းစိုး ခေါ်သံကို ကြားလိုက်ရလေသည်။ တော်သေးသည် သိန်းစိုးက အိမ် အဝင်ပေါက်နားကနေ အော်ခေါ်နေလို့။   “အေး လာပြီဟေ့ လာပြီ”   ဟု ပြန်အော်ကာ ပုဆိုးကောက်ဝတ်ရင်း အရေးကောင်း ဒိန်း ဒေါင်းဖျက်သော ရွှေပေါင်သူအား စိတ်ထဲမှကျိတ် ကျိန်ဆဲမိလေသည်။  “မာ့မီ သာသားတို ညကျတွေ့မယ်နော် ဒယ်ဒီအိပ်ရင် သား ဆီလာခဲ့ပေးပါနာ် မျှော်နေမယ်”  “လာခဲ့မှာပေါ့ ကလေးရယ်”   ပြောပြောဆိုဆို အမေ့နှုတ်ခမ်းလေးအား နှုတ်ဆက်အနမ်းပေးရင်း  ဆိုင်ရှေ့သို့ထွက်လာခဲ့လေသည်။

လျှာပေါ်မှာကတော့ အမေ့ စောက်ရေ အရသာကား စိမ့်စိမ့်လေးနှင့် နှခေါင်းထဲမှာ မွှေးမွှေးလေး သင့်ပျံ့နေပါတော့သည်။  ည ၁၁နာရီခွဲ အချိန်တွင် စည်သူစိုး နိုးလာခဲ့လေသည်။ ညကအိပ်ယာစောစောဝင်ခဲ့သည်က ယခုတရေးရခဲ့ ချေပြီ။ လိင်မဆက်ဆံခင် တကိုယ်ရေသန့်ရှင်းမှု လုပ်ပြီး ခန္ဓာကိုယ် အနံ့ဆိုးများ မရှိအောင် သန့်ရှင်းတာက ကိုယ့်ရဲ့ လိင်ဆက်ဆံ ဖော်ကို အဆင်ပြေစေရုံသာမက ဆက်ဆံရတာ ပိုပြီး ကြည်နူးပျော်ရွှင်စရာကောင်းတယ် ဟူသော နောင်တော်ကြီးများညွန်ကြား ချက်အတိုင်း ကိုယ်လက်သုတ်သင်ကာ ပြီးသည့်နောက် အမေ့အခန်းဘက်သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ အမေ့ အခန်းတံခါး အသာဟ  ကြည့်တော့ အမေက နိုးကာ ထိုင်နေသည်။ ခနအကြာ အမေက ထလာပြီး အခန်းတံခါးဆီသို့ လျှောက်လာလေသည်။ အမထွက် လာသောအခါ သူက ဆီးကြို၍ဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး အမေ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို စုတ်နမ်းလိုက်လေသည်။

ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ သာဖြစ်သူဆီ သွားရန် အခန်းတံခါးဖွင့် အထွက်တွင် ရုတ်တရက်ဆွဲဖက်ပြီး အနမ်းခံရသောအခါ လန့်ကာ အော်မိ သော်လည်း အသံမထွက်တော့ပါ။ စည်သူစိုးက သူ့နှုတ်ခမ်းတခုလုံး စုတ်နမ်းနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ သူကလဲ အငမ်းမရ ပြန်နမ်းမိ လေသည်။  “ဗြွတ် ! ! ! “  အနမ်းရှည်ကြီး ဆုံးသောအခါ စည်သူစိုးက သူအား အခန်းထဲသို့ ပွေ့ချီကာ ခေါ်သွားလေသည်။ အခန်းထဲ ရောက်သောအခါ မွတ်သိပ်ပြင်းပြလွန်းသော အနမ်းမိုးများရွာလေတော့သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း လျှာချင်း အတင်း တိုးထိပွတ်သပ်ကာ   မက်မက်မောမော နမ်းလို့ မဝနိုင်ပဲ နောက်မတွေ့ရမည်ကဲ့သို့ သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တအားဖက်ထားသလို သူကလည်း စည်သူစိုး ကို တအား ပြန်ဖက်ထားလေသည်။ စည်သူစိုးက နမ်းလျက်ပင် သူ့အကျႌကိုချွတ်လေရာ သူကလည်း စည်သူစိုး အကျႌကိုပြန် ချွတ်ပေးလေသည်။

၂ယောက်သား ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်တမျှင်မှမရှိပဲ တုံးလုံးဖြစ်သွားသောအခါ စည်သူစိုးက တွန်းလှဲလိုက်လေ သည်။ ထိုနောက် အပေါ်မှတက်ခွကာ သူ၏နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ဖိကပ်ကာ စုတ်နမ်းပါတော့သည်။ စည်သူစိုး လက်နှစ်ဖက်က  လက်ညိုးနှင့်လက်မသုံးကာ နို့သီးခေါင်းလေးများ ချေပေးနေပြီး သူ့နို့၂လုံးအား အုပ်ကိုင်ထားလေသည်။ သူ့ခြေထောက်များက လည်း စည်သူစိုးခါးအား ညှပ်ကာ စည်သူစိုးလီကြီးက သူ၏ စောက်ပတ်ပေါ်တွင် အပြားလိုက် ကပ်နေလေသည်။ စည်သူစိုးက ခါး ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်လေရာ စောက်စိမှစ၍ စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းအတိုင်း လီးကြီးက လွှတိုက်နေလေသည်။ ထိုအတိုင်းခန ကြာသောအခါ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ တဏှာစိတ်များကြွသထက်ကြွကာ ရာဂမီးလျှံများ လောင်မြိုက်လျက် စည်သူစိုးကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်ကာ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း အရေများ ပွက်ခနဲ့ ပွက်ခနဲ့ထွက်လာလေသည်။

ထိုအခါ စည်သူစိုးက နမ်းနေရာမှ ခွာ၍ နို့များကို ပြောင်းစို့လေသည်။ နို့တလုံးကိုစို့နေချိန်တွင် လက်တဖက်က နို့တလုံးကိုချေပေး နေကာ ကျန်လက်တဖက်၏ လက်ညိုးနှင့် လက်ခလယ်၂ချောင်းပူးကာ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ထဲ့ပေးလေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး မှာ ပို၍ စိတ်ကြွလာကာ စည်သူစိုးလက်နှစ်ချောင်းအား အားရပါးရစုတ်လေတော့သည်။   အတန်ကြာ နို့စို့ပြီးသောအခါ စည်သူစိုး က လျှာကိုခပ်တောင့်တောင့်လေးလုပ်ကာ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး ရင်ညွန့်မှ ဆီးစပ်သို့ ဆွဲချကာ ယက်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် အရေရွဲရွဲစို နေသော ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး စောက်ပတ်ကို လျှာဖြင့်အပြားလိုက်ယက်ပါတော့သည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ တင်းမထားနိုင်တော့ပဲ တချီပြီး သွားလေသည်။   စည်သူစိုးက မရပ်ပဲ စောက်စိကို သရက်စေ့စုပ်သလိုစုပ်ကာ လက်၂ဖက်က ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး၏ နို့သီးခေါင်းလေး၂လုံး ကို ချေပေးလေရာ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ ညီးသံလေးများပေးကာ ကာမစိတ်များပြန်ကြွလာလေသည်။

“ဟင်းးး အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းး”     စောက်ပတ်မှာလဲ အရေများလိုက်ကာ စိုရွဲလာလေသည်။ စည်သူစိုး အခြေအနေကို အကဲခတ်နေသူဖြစ်ရာ ဒီအချိန်သည် လိုးရန်   အကောင်းဆုံးအချိန်ဖြစ်ကြောင်း သတိပြုမိကာ စောက်စိစုပ်နေခြင်းကို ရပ်လိုက်လေသည်။  “ဟင်း အင်း ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ  ဆက်စုပ်ပေးပါ သားရယ်”  “မေ့မေ့ကို ချစ်မလို့ပါ မေမေ”   ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် စည်သူစိုးက ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး ပေါင်ကြားတွင် နေရာယူ ကာ သူ့လီးကြီးနှင့် စောက်ပတ်ဝကို တေ့လိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး စောက်ပတ်ကြီးမှာ လီးအထိအတွေ့ကို ခံစားသိရှိသည့် အလား ခုံးထလာလေသည်။ စောက်ပတ်အတွင်းထဲမှလည်း တစုံတခုကို တောင့်တသည့်အလား အတွင်းသားများက တဆစ်ဆစ် နှင့် ရှုံ့ချီပွချီ ဖြစ်လာလေသည်။ စည်သူစိုးက ခါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် နှဲ့ကာ ဖြေဖြေချင်းသွင်းလေတော့သည်။   “အား ကျွတ် ကျွတ် သား ဖြေးဖြေးနော်”  “ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ”   ဟုဆိုကာ သွင်းရင်းဖြင့် အဆုံးထိဝင်သွားလေသည်။ စည်သူစိုးက အထုတ်အသွင်း ဖြေးဖြေး ခြင်း လုပ်ကာ လိုးပါတော့သည်။ အချက်၂၀ကျော်သောအခါ  “သား မြန်မြန်ဆောင့်ပါတော့ အမေခံနိုင်ပြီ”   ဟုဆိုသဖြင့် စည်သူစိုး က စက်သေနတ်ပစ်သလို အသားကုန်ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။

ထိုသို့ လိုးနေရင်းစည်သူစိုးက   “မေမေ သားလိုးတာ ခံလို့  ကောင်းလား”  “ဘာတွေပြောနေတာလဲသားရယ်ဆောင့်မှာသာ ဆောင့်စမ်းပါ”   “ပြောပြပါ မေမေရာ သားက ကြားချင်လို့ပါ  မေမေ မဖြေရင် မဆောင့်တော့ဘူး”  ဟု ပြောပြောဆိုဆို ဆောင့်ချက်ကို လျော့ချလိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ စည်သူစိုး၏  ညစ်ကျယ်ကျယ် လုပ်ပုံကို သဘောကျကာ   “ကောင်းတယ်စည်သူရယ်ကောင်းတယ် သားလီးက မင်းအဖေထက်ကြီးတော့ ခံလို့  အရမ်းကောင်းတယ်မင်းအဖေထက်သာအောင် လိုးပြစမ်းသားလေး မင်းအဖေ ကျယ်အောင် လိုးနိုင်ခဲ့တဲ့ မေမေ စောက်ပတ်ကို  မင်းလီးကြီးနဲ့ လိုးလိုက်စမ်း”   ဟု ပိုပိုသာသာ တမင် စိတ်ကြွအောင် ပြောလိုက်လေသည်။ ထိုသို့ ပြောပြီးနောက် ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးမှာ  စောက်ပတ်ထဲမှ အရေများပိုလိုက်လာလေသည်။ စည်သူစိုးမှာ အမေ့ စကားကြားပြီး စိတ်ကြွသွားကာ မီးကုန်ယမ်းကုန်လိုးပါ တော့သည်။   ခနကြာသောအခါ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ စည်သူစိုးကို တင်းကျပ်စွာဖက်ကာ ပြီးသွားလေ သည်။

တချိန်မှာပင် စည်သူစိုး လီးထဲမှ သုတ်ရည်များကလည်း ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး စောက်ပတ်ထဲသို့ အရှိန်ပြင်းစွာ ပန်းထွက်သွားလေ သည်။   ထိုညမှစကာ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးသည် ညတိုင်း ဦးဝင်းမောင်အိပ်ချိန်တွင် စည်သူစိုးနဲ့ လိုးလေတော့သည်။   သို့သော် အခါ တစ်ည သောအခါဝယ်  ဦးဝင်းမောင် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေရာမှ လန့်နိုးလာလေသည်။ ဘေးမှ မိန်းမဖြစ်သူကို ကြည့်တော့လဲ မရှိ။  အပေါ့အပါးသွားနေသည် ဖြစ်တန်ရာ သူလဲ အပေါ့အပါးသွားရန် အိပ်ယာထကာ အခန်းထဲမှထွက်လာလေသည်။ အခန်းအပြင် ရောက်သော် ညီးညူ သံတခုကို သားတော်မောင် အခန်းဆီမှ ကြားရလေသည်။ ဘာများဖြစ်နေလဲ ဟူသော စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် အခန်း ဆီသို့ လာချိန်တွင် “အား အ ကောင်းလိုက်တာသားရယ်”   ဆိုသော စကားသံများကြောင့် ခြေလှမ်းတုံ့သွားလေသည်။ ခြေသံမ ကြားအောင် အသာသွား၍ စည်သူစိုးအခန်းတံခါး အသာဟကြည့်လေသော် ဦးဝင်းမောင် ပါးစပ် အဟောင်းသား ဖြစ်သွားလေ သည်။ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကား ဝင့်ဝင့်ဖူးက လေးဖက်ထောက်လျက် ခုတင်ပေါ်မှာ စည်သူစိုးက နောက်က ဝင့်ဝင့်ဖူး စောက် ပတ်ထဲ လီးသွင်းကာ လိုးနေသော မြင်ကွင်းပင်။

မြင်နေရသော အခြေအနေသည်ဦးဝင်းမောင်၏သွေးသားများကိုထူးထူးခြားခြား ပင် လှုပ်ရှားသွားစေလေသည်။မယုံနိုင် အံ့အားသင့်သောစိတ်တို့ကလွမ်းမိုးနေသဖြင့်ထိုသို့သွေးသားတွေလှုပ်ရှားသွားမှုကိုဦးဝင်း မောင်သတိမထားမချေ။ အမေနှင့် သားလိုးနေသော အခြေအနေကို ဦးဝင်းမောင်  ဘယ်တုန်းကမှယောင်လို့တောင် မစဉ်းစားမိခဲ့ ချေ။ ခုတော့ဘာလုပ်ရမည်ကို မသိတော့ချေ။   “ကောင်းတယ် သားလေး လိုးစမ်းအမေ့ကို”   ဦးဘမောင် ခေါင်းကျိန်းလေပြီ။ အဝေးသို့ထွက်ပြေးလိုက်ချင်သည်။ ဒါပေမယ့် ထူးခြားသောခံစားမှုတခုကဆွဲငင်ထားသလို ဖြစ်နေလေသည်။ ကိုယ့်ရှေ့မှာ မိန်းမ ဖြစ်သူက တခြားသော ယောက်ျားတယောက်နှင့်လိုးနေကာ လိုးနေသူကလည်း ကိုယ့်သားအရင်းဖြစ်နေသော အခြေအနေမှာ သမ ရိုးကျ အခြေအနေမဟုတ်ပါ။ သူတို့ ၂ယောက်ကြည့်ရသည်မှာ လိုးနေတာကြာပြီဖြစ်လောက်လေသည်။

” တောက်”  ဦးဝင်းမောင် ဒေါသတွေ တရိပ်ရိပ်ထွက်လာလေသည်။ တခြားတဖက်တွင်လည်း ကာမရမ္မက်များထူးခြားစွာ  အရှိန်အဟုန်ဖြင့်နိုးကြားလာလေသည်။အသိစိတ်ကမိန်းမနှင့် သားလုပ်သူတို့၏ လူ့ဘောင်အပြင်ဘက်က ဖောက်ပြန်မှုကိုဒေါသ ထွက်နေသည်။ မသိစိတ်က လိုးပွဲကြည့်ရင်း ရာဂစိတ်များ နိုးကြားနေလေသည်။ ထိုကာမရမ္မက်စိတ်၏စေ့ဆော်မှုကြောင့်ပင်ဦးဘ မောင် လီးကြီး တောင်မှန်းမသိ တောင်လာလေသည်။ဒေါသအချောင်းချောင်းထွက်နေသော ဦးဝင်းမောင်သူ့လီးကြီးတောင်လို့ တောင်နေမှန်းမသိသေးပါ။  မသိစိတ်ထဲကရာဂဇောဖြင့် သားနှင့် မိန်းမဖြစ်သူလိုးပွဲကို ကြည့်ရင်း လီးကြီးကိုအလိုလိုဆုပ်ကိုင်မိကာ  ဂွင်းထုမိသည့် အခြေအနေသို့ဟရောက်မှန်းမသိရောက်သွားလေသည်။   ပုဆိုးကိုစလွယ်သိုင်းကာ လီးချောင်းကြီးကို အပီ အပြင်ဆုပ်ကိုင်ပြီးဂွင်းနာနာထုနေမိလေသည်။  စည်သူစိုး ဆောင့်လိုက်တိုင်း တုန်ခါသွားသော ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူး၏ ဖင်ဖြူ ဖြူ ကြီးများ ကိုကြည့်ကာ   ဂွင်းထုချက်ပိုပြင်းလာကာနောက်ဆုံးတော့သုတ်ရည်တွေအောက်ခံဘောင်းဘီထဲသို့ ပန်းချမိလေသည်။   မိမိမှာ လီး ပြန်တောင်လာသည်ကို သတိပြုမိကာ ဦးဝင်းမောင် ဝမ်းသာသွားလေသည်။

ယောက်ျားတယောက်အဖို့ လီးမတောင်နိုင်ခြင်းမှာ ရှင် လျက်နှင့် သေခြင်းပင်ဖြစ်လေသည်။ အိပ် စား လိုး ဟူသော အရာသုံးပါး၌ တခုခုဆုံးရှုံးရလျှင် ဘဝပျော်ရွှင်မှု ဆိတ်သုန်းရခြင်းပင်  ဖြစ်လေသည်။ ဦးဝင်းမောင်မှာ အပျော်ကြီးပျော်ကာ သားဖြစ်သူနှင့် မိန်းမဖြစ်သူကို အပြစ်မမြင်တော့ပဲ ကျေးဇူးတင်မိလေသည်။  ထိုအပြင် သည်လိုချောင်းကြည့်ရသည့် ခံစားမှုမျိုးနှင့် ကိုယ့်မိန်းမ၏ ဖုံးကွယ်ထားသော ကာမခံစားမှုများကို မြင်ရသော  အခြေအနေကို သဘောကျ နှစ်ခြိုက်မိကြောင်း သတိပြုမိလေသည်။ အစထဲက ပွင့်လင်းသူပီပီ သားဖြစ်သူနှင့် ၂ယောက်ညှပ်ကာ  ဝင့်ဝင့်ဖူးကို လိုးလျှင် ဘယ်လိုနေမလဲ ဟူသော အတွေးတို့လည်း ဝင်ရောက်လာလေသည်။    ထိုကြောင့် ရေအမြန်ဆေးကာ မိမိ အခန်းဆီသို့ ပြန်၍ အိပ်နေလိုက်လေသည်။ စည်သူစိုးနှင့် ဝင့်ဝင့်ဖူး၏ လိုးပွဲကြီးက အရှိန်မသေသေးပဲ ဆက်လက် ကပြလျက်ရှိ လေတော့သည်။

“ဖူးရေ”  “ရှင် မောင်ပြောလေ ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ”   “အခန်းထဲသွားရအောင်”   “ဟုတ် လာပါပြီ”  စည်သူစိုး ရှေ့တွင် သေချာ ဝင့်ဝင့် ဖူးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ပြောကာ ခေါ်ခဲ့လေသည်။ စည်သူစိုးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ၏ ထူးဆန်းသော အပြုအမူကြောင့် တခုခုတော့ တခုခုပဲ  ဟုအတွေးဝင်ကာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဗျာများနေမိလေသည်။ သူနှင့် အမေ့ကိစ္စကို အဖေသိပါက မိုးမီးလောင်တာထက်ဆိုးမည်  ဖြစ်ကြောင်း တွေးမိကာ စိုးရိမ်စိတ်တို့ဖြင့် ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေလေသည်။ အတန်ကြာ စောင့်ကြည့်သော်လည်း ပြန်ထွက်မလာသဖြင့်  အဖေတို့အခန်းဆီသို့ သွားကာ ချောင်းကြည့်လေသည်။   အခန်းကမြင်ကွင်းကိုတွေ့သောအခါ စည်သူစိုးမှာ ဝမ်းနည်းဝမ်းသာဖြစ်ရ လေသည်။ မြင်ကွင်းကား အဖေက အမေ့ကို ခုတင်ပေါ်လေးဖက်ထောက်ကာ နောက်မှ လိုးနေသော မြင်ကွင်းပင်ဖြစ်လေသည်။  ဝမ်းသာစရာ အချက်ကား ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးဝင်မောင် လီးပြန်တောင်လာခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ တဆက်ထဲမှာပင် အမေနှင့် လိုးချင်မှ  လိုးရတော့မည်ဟူသော အသိကလဲ ဝမ်းနည်းစရာကောင်းလှပါတော့သည်။

“အား အ အ ထွက်ကုန်ပြီ မောင်ရဲ့ ပြီးသွားပြီမောင်”   “အား ကောင်းလိုက်တာ ဖူးရာ ဖူး ဖူး”   ဟူသော ရေရွှတ်မြည်တမ်းသံများနှင့်အတူ ဦးဝင်းမောင်နှင့် ဒေါ်ဝင့်ဝင့်ဖူးတို့ ရှေ့ဆင့်  နောက်ဆင့်ပြီးသွားလေသည်။   “မောင် ဘာဆေးတွေသောက်လိုက်လို့ လီးပြန်တောင်လာတလဲဟင်”   “ဘာဆေးမှမသောက်ဘူး  မင်းနဲ့ သားနဲ့ လိုးတာကြည့်ပြီး လီးတောင်လာတာဟေ့”  “ရှင်”  “ခုမှ ရှင်မနေနဲ့ ဟိုတံခါးပေါက်က ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ကောင်လဲ  လာခဲ့ ငါအကုန်သိပြီးပြီ ငါတို့မိသားစု သွေးမကွဲပဲ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေကြမယ် အဲ့ဒါကို မင်းတို့သဘောတူလား ဘာပဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့  မောင် အကုန်ခွင့်လွှတ်တယ်”   ဦးဝင်းမောင်မှာ ဝေ့ဝိုက်မနေပဲ ဒဲ့ အပေါ်ဆီးကနေ ပြောကာ အမှတ်ယူလိုက်လေသည်။ မထူးလဲ  တားမရမည့် အတူတူ မိသားစု သာယာရေးကို ရှေ့ရှုကာ နားလည်မှုယူလိုက်လေသည်။  စည်သူစိုးမှာလည်း အဖေနှင့်ပေါင်းကာ  လိုးပွဲကြီးဆင်နွဲရမည့် အသိကြောင့် ရင်ခုန်နှုန်းမြန်ကာ လီးကြီးတထောင်ထောင်နှင့် အခန်းထဲသို့ဝင်ရောက်လာလေသည်။  “လာ သား မင်းမေမေကို ဖေ့ဖေ့ရှေ့မှာ အပြတ်လိုးပြစမ်း”   “ဟုတ်ကဲ့ပါဖေဖေ”   ဟုပြောရင်း အမေ့ပေါင်ကြားတွင် နေရာယူကာ လီး ကြီးကို စောက်ပတ်ဝမှာတေ့ကာ စိန်စီနန်းရဲ့ ချစ်ဇာတ်လမ်းကို ဆက်လက် ကပြတော့မည် ဖြစ်ကြောင်း တင်ပြရင်း နားပါရစေ တော့ခင်ဗျာ။

Zawgyi

စိန္စီနန္း က ခ်စ္ဇာတ္လမ္း

“ဦးေဇယ်ာလင္း ရပါပီခင္ဗ်ာ တသိန္းငါးေသာင္း ေရၾကည့္ပါဦးဗ် သုံးလျပည့္ရင္ ေ႐ြးပါ မေ႐ြးျဖစ္လဲ အတိုးသတ္ေပးပါခင္ဗ်ာ”    “ေက်းဇူးပါပဲညီေလး”   လူႀကီး ပိုက္ဆံယူပီးထြက္သြားေလသည္။   “ေဟ့ေယာင္ ဒီေဒၚတင္တင္ဦးက ဘာလဲ ေ႐ြးတာလား”   “ဟုတ္တယ္အကိုေလးေ႐ြးတာပါ”   “အန္တီ ခနေလးေစာင့္ေပးပါခင္ဗ်”   စည္သူစိုး အထဲဝင္ခဲ့ေလသည္။   “ေမေမေရ ဒါေလး ေ႐ြးမလို႔တဲ့”  “သားကလည္း ဒီမွာ ဟင္းခ်က္ေနတာကို သားဖာသားၾကည့္ေလကြယ္”   “ဟင္း ၾကည့္ရတာ မ်က္စိလည္ပါတယ္ဆို မွ”  “လူဆိုးေလး ေမေမနဲ႔ ေဖေဖမရွိရင္ မင္းဘယ္လိုလုပ္မလဲ”   “အဲ့ခ်ိန္က် သူဖာသူျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ေမေမရာ”   စည္သူစိုးက ဒီ တိုင္းပင္ စိတ္မပါ၍ မလုပ္ခ်င္ပါဘူးဆိုက ဓားေထာက္လုပ္ခိုင္းေတာင္ အေသသာခံမည္ မလုပ္ေရးခ်ာမလုပ္။ စိတ္ဝင္တစား လုပ္ ပီဆိုလွ်င္လည္း အေသခံကာ လုပ္မည့္လူစား။

ယခုလည္း ဆိုင္ထိုင္ခ်င္သည္ဆို၍ ထိုင္သည္။ အားလုံး အကုန္ပတ္မလုံးစုံလုပ္တတ္သည္။ ပစၥည္းေ႐ြးသူလာလွ်င္ ပစၥည္းရွာ  တတ္သည္။ သို႔ေသာ္ မိခင္ျဖစ္သူရွိလွ်င္ မလုပ္ပဲ ႏြဲ႕ဆိုးဆိုးတတ္သည္။   သူ႔နာမည္က စည္သူစိုး။ အေဖက ဦးဝင္းေမာင္ ကား အေရာင္းအဝယ္လုပ္ကာ အေမက ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူး အိမ္ႏွင့္တြဲကာ အမိန႔္ရ အေပါင္ဆိုင္ ဖြင့္ထားေလသည္။ အတိုးႏႈန္း သက္သာျခင္း၊  လုပ္နည္းလုပ္ဟန္မွန္ကန္ျခင္း၊ ေပါင္ႏွံသူမ်ားအေပၚ သက္ညႇာျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူး၏ စိန္စီနန္း အေပါင္ဆိုင္သည္ နာမည္  ရကာ လုပ္ငန္းတြင္က်ယ္ေလသည္။

အကူ အလုပ္သမား၂ေယာက္ ေခၚထားရေလသည္။ စည္သူစိုးကား အသက္၂၃ႏွစ္ခန႔္ရွိ ဘြဲ႕ရ  လူငယ္ တေယာက္ျဖစ္ကာ အေပ်ာ္အပါးမမက္ပဲ အလုပ္စိတ္ဝင္စားေသာ အေနအထိုင္ က်စ္လစ္လိမၼာသူတေယာက္ျဖစ္ေလ သည္။ အေဖလုပ္သူက သားျဖစ္သူ ကားဝယ္\ေရာင္းလုပ္ေစခ်င္ေသာ္လည္း သူက တတ္သိနားလည္႐ုံ လုပ္တတ္႐ုံသာ သင္ထား ေလသည္။ သူတကယ္ လုပ္ခ်င္သည္ကား အေမရဲ႕ အေပါင္ဆိုင္လုပ္ငန္း။ အေပါင္ဆိုင္ကား လူေတြလိုအပ္ခ်က္ရွိေနသမွ် ကာလ ပတ္လုံးေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္မဟုတ္ဟုသူကယူဆေလသည္။

နံနက္၆နာရီ သားမိ သားဖ ၃ေယာက္လုံးထကာ Gymသြားေဆာ့ ပီးမွ ေရခ်ိဳးကာ မနက္စာစားေလ့ရွိသည္။ ပီးေနာက္ ၉နာရီအခ်ိန္ တြင္ ဦးဝင္းေမာင္က ကားပြဲစားတန္းသို႔ သြားကာ စည္သူစိုးႏွင့္ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးက ဆိုင္ဖြင့္ေလသည္။  ပိုက္ဆံရွိ လူခ်မ္းသာစာရင္းဝင္ ေသာ္လည္း ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးက အိမ္မႈကိစၥကို သူတေယာက္ထဲသာ ႏိုင္ေအာင္လုပ္ေလသည္။ မနက္တပိုင္းလုံး စည္သူစိုးက ဆိုင္ထိုင္ ကာ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးက အိမ္မႈကိစၥဗာဟီရႏွင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ ထမင္းဟင္းခ်က္ျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ေလသည္။ ခ်က္ျပဳတ္ပီးစီးသည့္အခါ  ဆိုင္ခနဝင္ၾကည့္၍ ဦးဝင္းေမာင္ထမင္းစားျပန္လာသည့္အခါ သားမိ သားဖ ၃ေယာက္ ထမင္းလက္ဆုံစားေလ့ရွိၾကသည္။ ေန႔လည္ ပိုင္း ဦးဝင္းေမာင္ ကားပြဲစားတန္းသြားသည့္အခါ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးက ဆိုင္ထိုင္၍ စည္သူစိုးက အျပင္အလုပ္မ်ားရွိက ထိုအခ်ိန္တြင္  ထြက္လုပ္ေလသည္။  ညေန၅နာရီတြင္ ဆိုင္ပိတ္ကာ ဦးဝင္းေမာင္လည္း ျပန္ေရာက္လာၿပီျဖစ္ေလသည္။

၆နာရီတြင္ ညစာစား ၾက၍ ညစာစားပီးေသာ္ စည္သူစိုးက ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္လည္းၾကည့္ မၾကည့္ပါကဂိမ္းေဆာ့ခ်င္လည္းေဆာ့ စာဖတ္ခ်င္လည္းဖတ္ ကာ သို႔မဟုတ္ပါက သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထြက္ထိုင္တတ္ေလသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားသည့္အေခါက္မွာ  ဆယ္ခါ့ တစ္ခါျဖစ္ေလသည္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ည၉နာရီထိုးလွ်င္ စည္သူစိုး အိမ္အေရာက္ျပန္လာရေလသည္။ ည၉နာရီဆိုလွ်င္  အိမ္တံခါးပိတ္ကာ အိပ္ယာဝင္ၾကၿပီျဖစ္သည္။ စည္သူစိုးတို႔၏ ေန႔စဥ္ နိဓၶဓူဝ လုပ္ငန္းစဥ္ ဇယားျဖစ္ေလသည္။

သို႔ေသာ္ ကံၾကမၼာဇာတ္ဆရာဟူသည္ အလွည့္မေျပာင္း အခ်ိဳးအေကြ႕မ်ားျဖင့္ ေလာကီလူ႔ဘဝကို တန္ဆာဆင္ျခ ယ္မႈန္းေသာ  အေလ့အထရွိသည့္အတိုင္း စည္သူစိုး၏ဘဝကို တန္ဆာဆင္ျခယ္မႈန္းခဲ့ေလသည္။  ညသန္းေခါင္ယံ မေရာက္တေရာက္အခ်ိန္  စည္သူစိုး ဆီးတအားေအာင့္သျဖင့္ လန႔္ႏိုးလာေလသည္။ ညဦးပိုင္းက ေရအမ်ားႀကီးေသာက္မိလိုက္တာကို သတိရေလသည္။  အိမ္သာသြားရန္ ထကာအခန္းထဲမွထြက္ခဲ့ေလသည္။ အိမ္သာသြားပီး အျပန္ အေဖတို႔ အခန္းေရွ႕မွ အျဖတ္တြင္ စကားသံမ်ား  ၾကားလိုက္ရေလသည္။ ဒီခ်ိန္ႀကီး ဘာမ်ား အေရးတႀကီးေျပာေနသလဲဟု စူးစမ္းလိုစိတ္ျဖင့္ အခန္းတံခါး အသာဟကာ နားေထာင္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့…  “ေမာင္ကကြာ ေဆးေသာက္တာေတာင္မွ မရဘူးကြာ”   “ဟာ ဖူးကလည္း ကိုယ္လဲ ေဆးေသာက္တာပဲကြာ  အခ်ိန္ေတာ့ေပးရမွာေပါ့”

“ေတာ္စမ္းပါ ေမာင္သာအစကထဲက ဆင္ျခင္ေနရင္ဘာမွမျဖစ္ဖူး အဲ့ေဆးလိပ္ေတြမေသာက္ပါနဲ႔လို႔  အေစာႀကီးကထဲက ေျပာသားပဲ တ႐ုတ္ေဆးလိပ္ကမွ ေကာင္းတာဆိုပီး နားမေထာင္ပဲ ေသာက္တာေလ”  “ဒီေလာက္ထိျဖစ္မယ္ မွန္း ေမာင္လဲမထင္မိလို႔ပါကြယ္ ဆရာဝန္ကေတာ့ လုံးဝ ပန္းေသတာ မဟုတ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေနေသးတယ္လို႔ေျပာတယ္ေလ  ဖူးရဲ႕”  “ေမွ်ာ္လင့္ေနတာကလည္း ၆လေတာင္ရွိေနပီ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ေကာင္းမွာလည္း ဖူးလဲေသြးသားနဲ႔ပါေမာင္ရယ္ ဖူးေလ တခါ တေလ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ျဖစ္မိတယ္ ေမာင္”  “ေအးပါေမာင္ႀကိဳးစားပါ့မယ္ကြာ ခုေတာ့ ဒီအတုေလးနဲ႔ ျပဳစုပီးတာေလးပဲေက်နပ္ လိုက္ပါကြာ”   “ဟင္း ေျပာလိုက္ရင္ဒီလိုခ်ည္းပဲ ဖယ္ ေရသြားေဆးဦးမယ္”   ဟုဆိုကာ ထြက္လာေသာ မိခင္ျဖစ္သူ ျမင္မွာစိုး၍  ေမွာင္ရိပ္တြင္ အသာေလး ကြယ္ေနလိုက္ရေလသည္။

စည္သူစိုး သိလိုက္ရေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား အေပၚ စိတ္ရႈပ္သြားမိေလသည္။ ဖခင္ျဖစ္သူကိုလည္း အျပစ္မတင္ရက္ မိခင္ကို လည္း မည္သို႔ ကူညီရမလဲဆိုတာ မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ျဖစ္ေလသည္။   ေနာက္ေန႔ မနက္မွစ၍ စည္သူစိုးသည္ မိခင္ျဖစ္သူအား  သတိထားေစာင့္ၾကည့္မိေလသည္။  အကူေခၚထားေသာ ေကာင္ေလးမ်ား ျဖစ္ေသာ ေအာင္မင္းႏွင့္ သိန္းစိုးတို႔ ၂ေယာက္မွ သိန္းစိုး အား လိုတာထက္ပို၍ အေရာတဝင္ေနေနေၾကာင္း ေတြ႕ရေလသည္။ စည္သူစိုးမွာ ပို၍ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္မိေလသည္။    သိန္စိုး ကား သူႏွင့္႐ြယ္တူျဖစ္ကာ သူလိုပင္ အသားျဖဴ ျဖဴ ေမး႐ိုးခိုင္ခိုင္ ႏွာတံေပၚေပၚ ႏွင့္ သြယ္လ်လ် ကိုယ္ဟန္ရွိေလသည္။ ခါးသိမ္  သိမ္ တင္ပါးက်စ္က်စ္ႏွင့္ ေတာင့္တင္းေသာပါင္တံမ်ားက အလိုးအေဆာင္းေကာင္းေသာ ေယာက္်ားေကာင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပ ေနေသာ လကၡဏာမ်ားျဖစ္ေလသည္။

မိခင္ျဖစ္သူ ဘယ္ေျခလွမ္း လွမ္းေတာ့မည္ဆိုတာ သိေနေသာ စည္သူစိုးသည္ မည္ကဲ့သို႔  တားဆီးရမည္ကို အႀကံအိုက္လ်က္ရွိေလသည္။   ဆိုင္သိမ္း ညစာစားပီးေသာအခါ စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ ထြက္ လာခဲ့ေလသည္။   “ေဟ့ စည္သူ ေပ်ာက္လွေခ်လား ခုမွေပၚလာတယ္ ဘာေသာက္မွာလဲ ညီးေလးေရ မွာမယ္ေဟ့”  “ညီေလး  Speed တဘူးယူခဲ့ သံဘူးေနာ္”  “ဟုတ္ကဲ့ပါခင္ဗ်”  “ကိုစိုးမိုး မေတြ႕တာေတာင္ အေတာ္ၾကာပီဗ်ာ”   “မင္းက လာမွမလာပဲကိုး မင္း  ဇက္ျပာဖြင့္လိုက္ စာအုပ္အသစ္ေတြ ေဒါင္းထားတာရွိတယ္ ကူးသြားေတာ့ မင္းလဲ Facebook သုံးပါဆိုတာကို ေျပာရမဘူး ကြာ”  “က်ေနာ္က စြဲမိရင္ ေန႔ေရာညပါ သုံးမိမွာ ဒါေၾကာင့္ပါ ကိုစိုးမိုးရ”  “ေအးပါကြာ စည္သူ မင္းၾကည့္ရတာ သိပ္မလန္းဘူးကြာ  ဘာေတြညစ္ေနလဲ”  “ေဘာ္ဒါ တေယာက္ပါဗ်ာ ပန္းေသသလိုျဖစ္ေနတာ ၆လေလာက္ရွိပီဗ်ာ ဘယ္လိုကူညီရမလဲစဥ္းစားေနတာ”   “မင္းကေတာ့ကြာ ဘယ္သူ႔မဆို ကူညီခ်င္တဲ့ေကာင္ပဲကြာ ငါသိသေလာက္ေျပာမယ္ဆို အဲ့ဒါမ်ိဳးက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္တာကြ ဘာေတြလုပ္မိလဲဆိုတာသိမွ ကုသရလြယ္တာကြ”

“တ႐ုတ္ေဆးလိပ္ ပိန္ပိန္ေလးေတြေလ ပူရွိန္းေဆးလိပ္ေတြ ေသာက္တာအကိုရဲ႕”   “အင္း ဒီေခြးတ႐ုတ္ေတြက သူတို႔ဆီလူမ်ားတိုင္း ေလ်ာ့ခ်ဖို႔ဆိုပီး ေသခ်ာ ပန္းေသတဲ့ ေဆးေတြေရာပီးထုတ္ တာ ေခြးမ်ိဳးေတြ လူကို ဥပါဒ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္တာ မင္းေဘာ္ဒါကို တတ္ႏိုင္ရင္ လုံးဝ ေဆးလိပ္ျဖတ္ ခိုင္းလိုက္ ေဆး႐ြက္ႀကီးက  ပန္းေသေစပါတယ္ဆို ေခြးမ်ိဳးေတြ ထုတ္တဲ့ဟာမွ သြားေသာက္ေတာ့ပိုဆိုးမွာေပါ့”  “ဟုတ္တယ္ကိုႀကီးရာ သူကလဲ တေန႔ ဆယ္ လိပ္ေလာက္ေသာက္တာ”   “မေသာက္ပေလ့ေစနဲ႔ အိပ္ေရးဝဝအိပ္ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီး မီးဖုတ္တို႔ ေ႐ႊနီငွက္ေပ်ာသီးတို႔စားေပး  စိတ္ဖိစီးမႈမရွိေအာင္ေန စိုးရိမ္စိတ္မဝင္ေအာင္ေန အဲ့ဒါဆို ျပန္ေကာင္းလာမွာပါကြ”  “ဟုတ္ကဲ့ပါ ကိုႀကီး ခုလိုရွင္းျပေပးတာ ေက်းဇူးပါဗ်ာ”  “မလိုပါဘူးကြာ ဒါေပမဲ့ မင္းေဘာ္ဒါရဲ႕ မိန္းမအတြက္ေတာ့ စိုးရိမ္တယ္ကြာ မိန္းမေတြက လိင္မဆက္ဆံပဲေနႏိုင္တာ  သုံးလပဲကြ သုံးလေက်ာ္ရင္ ေသြးသားဆႏၵကိုက ေတာင္းလာတာ အဲ့ဒါကိုေတာ့ ဂ႐ုတစိုက္ေျဖေပးေပါ့ သူ႔ကိုနားလည္ေအာင္ေျပာ ျပခိုင္းေပါ့”   စည္သူစိုး ေခါင္းထဲ အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္သံမ်ားဆူညံသြားေလသည္။

သိန္းစိုးကို မိခင္ျဖစ္သူက  ေရလာေျမာင္းေပးေနပီ။ ကိုယ့္ဝမ္းနာ ကိုယ္သာသိ ဖခင္ျဖစ္သူကို ဘယ္လိုေျပာျပရပါ့မလဲ မိမိသိသည္ဆိုလွ်င္ေကာ ဖခင္ျဖစ္သူ က ရွက္သြားေလမည္လား။ ကိုစိုးမိုး ေနာက္ဆုံးစကားက သူ႔ကို ပိုပီးဖိအားမ်ားလာေစသည္။ကိုစိုးမိုးဆိုတာက သူ႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အကို လက္ရွိ ေဖ့ဘုတ္ေပၚမွာ အျပာစာအုပ္မ်ား မွ်ေဝေပးေနေသာသူျဖစ္ေလသည္။ သူက ေဖ့ဘုတ္မသုံး gmail ေလွ်ာက္႐ုံျဖင့္မ ရ Code ျပန္႐ိုက္ရ စိတ္မထင္လွ်င္ အေကာင့္ပိတ္ခံရေသာ ေဖ့ဘုတ္ကို ဇယားရႈပ္သည္ဟု ထင္ျမင္မိေလသည္။ အဲ့ဒီေတာ့  18+စာအုပ္ႀကိဳက္ေသာသူ႔အတြက္ ကိုစိုးမိုးက PDFရွိေသာ စာအုပ္မ်ား ေဒါင္ထားကာ သူလာလွ်င္ ကူးထဲ့ေပးေလ့ရွိေလသည္။ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထြက္လာကာမွ ပိုပီး စိတ္ညစ္လာသျဖင့္ ကိုစိုးမိုးကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။

အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ေသာ္ စိတ္ညစ္စရာမ်ားေမ့ထားကာ ကိုစိုးမိုးေပးလိုက္ေသာ Pdfမ်ားကိုဖြင့္ဖတ္ၾကည့္ေလသည္။ ၁၀ပုဒ္ခန႔္ရွိေလ သည္။  ပထမဆုံးဖတ္မိသည္က ထူးျခားေရးသား၍ တိတ္တခိုးမွ တင္ဆက္သည့္ “အေရၿခဳံ” ဆိုေသာ စာအုပ္ျဖစ္ေလသည္။ စ ဖတ္မိသည္မွစ၍ လက္ကမခ်ခ်င္ေအာင္ေကာင္းလြန္းကာ ေသြးရင္းသားရင္း လိင္ဆက္ဆံေသာ စာအုပ္ျဖစ္ေလသည္။ အႀကိဳက္ ဆုံးကား ခိုင္ေလးႏွင့္ သူ႔သားဖိုက္ေသာ ေနာက္ဆုံးအခန္းျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခန္းကို ၃ခါ ၄ခါေလာက္ ျပန္ဖတ္မိေလသည္။    ေနာက္ထပ္တအုပ္ ဖတ္မိေသာအခါ အကာမင္း ေရးသားေသာ “အေမနဲ႔သားရဲ႕ လက္ထပ္ပြဲ” စာအုပ္ျဖစ္ေလသည္။ အေဖက ျပသ နာရွိ၍ သားက အေမကို ဝင္ေရာက္ထိန္းသိမ္းေသာ ဇာတ္လမ္းျဖစ္ကာ သူႏွင့္တူေနသည္ကိုလည္းသတိျပဳမိေလသည္။   ေနာက္ထပ္ေတြ႕ရသည္ကား ကာမလူဆိုး ေခၚ ကိုစည္ ေရးသားေသာ “ဟက္ပီးဗယ္လင္တိုင္းေဒး” ဆိုေသာ စာအုပ္ျဖစ္ေလသည္။

ဗယ္လင္တိုင္းေဒးအၾကာင္းကို ႐ိုမန္တစ္ဆန္ဆန္ ေရးသားထားေလသည္။   စည္သူစိုး စာအုပ္မ်ားဖတ္ပီးေနာက္ အတိုင္းမသိ ေပ်ာ္ ႐ႊင္သြားေလသည္။ ေလပင္ခြၽန္လိုက္မိေလသည္။ Pdfေပးေသာ ကိုစိုးမိုးနဲ႔ စာေရးဆရာအေပါင္း က်န္းမာ ခ်မ္းသာပီး ကာမသိဒၵိ၊ ပီ ယသိဒၵိ၊ လာဘသိဒၵိအပါအဝင္ အလုံးစုံေသာ သိဒၵိမ်ားရပါေစေၾကာင္းဆုေတာင္းေပးလိုက္မိေလသည္။ (က်ေနာ္လည္း တကယ္  ဆုေတာင္းပါတယ္ ခိခိ / ပုံ – ျမသာ)   ဝိုင္းစက္ေသာမ်က္လုံးတစုံ ထူထဲေသာႏႈတ္ခမ္း ေျဖာင့္စင္းေသာႏွာတံေပၚေပၚတို႔က  ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးေခ်ာ စမိုင္းႏွင့္ပုံစံတူကာ ေကာ့ခြၽန္ေနေသာ ရင္သားမ်ား စြင့္ကားဝိုင္းစက္ၿပီး အေနာက္ဖက္ကို ေကာက္ထြက္ေန ေသာ တင္သားမ်ားသည္ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူး၏ က်န္းမာေရးႏွင့္ အလွပတရားမ်ားကို ေဖာ္ျပေနေသာ အရာမ်ားျဖစ္ေလ သည္။ ထိုအလွတရားမ်ားကို အေဖ မသုံးေဆာင္ႏိုင္ပါက သူသုံးေဆာင္မည္ျဖစ္ေလသည္။

အျပင္လူ ဘယ္သူ႔လက္ကိုမွအပါမခံႏိုင္  ဖိတ္ခ်င္းဖိတ္ ကိုယ့္အိတ္ထဲသာဖိတ္ရမည္ဟု ဆုံးျဖတ္မိေလသည္။  မနက္ဆိုင္ဖြင့္ပီးေသာအခါ လူပါးေသာအခ်ိန္တြင္ စည္သူ စိုး အိမ္ေနာက္မီးဖိုေခ်ာင္သို႔ အသာဝင္လာခဲ့ေလသည္။ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူး ခ်က္ျပဳတ္ေနရာသို႔ အသာေနာက္မွ ဝင္ရပ္၍ ေတာင္ေအာင္  အသင့္လုပ္ထားေသာ သူ႔လီးႀကီးျဖင့္ မိခင္ျဖစ္သူ ဖင္ၾကားသို႔ခ်ိန္ကာ ေထာက္၍ သိုင္းဖက္လိုက္ေလသည္။  “ေမေမ ဘာေတြခ်က္ ေနတာလည္း”   “အိုဟဲ့ ဒီကေလးဟာေလ အလန႔္တၾကား လႊတ္ေလကြယ္”   “လႊတ္ဘူး သားေမးတာ မေျဖရင္လႊတ္ဘူး”    စည္သူ စိုးသည္ ရံဖန္ရံခါ ထိုကဲ့သို႔ကပ္ခြၽဲေနၾက။ သို႔ေသာ္ ယခုကား ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ အစပထမလန႔္သြားေသာ္လည္း မိမိဖင္ၾကားသို႔ အ ေျမႇာင္းလိုက္ေထာက္လာေသာ သားျဖစ္သူ၏ေတာင္ေနသာ လီးႀကီးကို သတိထားမိေသာအခါ ရင္ထဲဝယ္ တဒိန္းဒိန္းတုန္လႈပ္သြား ေလသည္။

၆လေၾကာ္ေတာင့္တေနေသာ ေသြးသားတို႔က ဖိုသဘာဝအထိအေတြ႕ကို ရရွိသျဖင့္ လႈပ္ရွားစျပဳလာသလို ဦးေႏွာက္ အသိစိတ္ကလည္း မသင့္ေတာ္ေၾကာင္းအသိဝင္လာသည္ႏွင့္ ႐ုန္းထြက္လိုက္ေလသည္။ စည္သူစိုးက အသာလႊတ္ေပးကာ  မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္သြားေသာအခါမွ ခါးကေနကိုင္၍ အသာစြဲကပ္ကာ ဖက္ထားလိုက္ေလသည္။ စည္သူစိုး၏ လီးႏွင့္ ေဒၚဝင့္ဝင့္  ဖူး၏ ေစာက္ပတ္ကား ကြက္တိထပ္တူက်ကာ ဖိကပ္မိေလသည္။ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးကား ေစာက္ပတ္ထဲမွလည္းဆစ္ခနဲ႔ အေရမ်ားစိမ့္  လာေလသည္။ ထို႔ျပင္စည္သူစိုးကား ဒီတိုင္းအၿငိမ္မေန မ်က္ႏွာအႏွံ႔ ျငင္သာစြာ နမ္းရႈိက္လာေသာအခါ အထိအေတြ႕ကို ယစ္မူး သာယာလာေလသည္။ ေပ်ာက္လုနီးနီးျဖစ္ေနေသာ အသိစိတ္ကို ျပန္ထိန္းကာ ႐ုန္းထြက္လိုက္ေလသည္။ စည္သူစိုးကား ျပန္မ လႊတ္ေသးပဲ…  “ဟင္း ေမေမကလည္း သားကခ်စ္လို႔နမ္းတာကို”   ဟုဆိုကာ အေျမႇာင္းလိုက္ကပ္ေနေသာ သူ႔လီးႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ ကို အထက္ေအာက္ ပြတ္ဆြဲေပးေလသည္။

မသိစိတ္ကသာယာပီး ရမက္ေသြးသားတို႔က ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေနေသာ္လည္း အသိစိတ္ က ေကာင္းေကာင္း သတိရွိေနသည့္ ဒီတခါေတာ့ သတိတရျဖင့္ျငင္းဆန္ကာ…   “ဒီကေလးဟာေလ လႊတ္ဦး”    ဟုဆိုကာ အတင္း ႐ုန္းထြက္လိုက္ေလသည္။ စည္သူစိုးကလည္းလႊတ္ေပးလိုက္ေလသည္။   “ေမေမကလဲ ဘာဟင္းလဲေမးတာကိုး”   “ၾကက္သား ျပဳတ္ေၾကာ္ မုံလာဥလခ်ဥ္ရည္ဟင္း င႐ုပ္သီးေထာင္း ဒါပဲေလ သြားေတာ့ လူက အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ဟာကို ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းမ ၾကည့္ဘူး”  “သိခ်င္လို႔ေမးတာကိုး ေမေမက ဒီတိုင္းပဲ သြားပီ”   အေပၚစီးက ဖိေဟာက္ကာ ေမာင္းထုတ္လိုက္ေလသည္။ တ ဒိန္းဒိန္းခုန္ေနေသာ ရင္ဘတ္ကိုဖိရင္း ေျခတုန္လက္တုန္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ ေရခဲေသတၱာထဲမွ ေရကိုယူေသာက္လိုက္ရေလသည္။  လာေထာက္ထားသည့္ စည္သူစိုး လီးႀကီးက နဲနဲေနာေနာမဟုတ္ သူအေဖထက္ပင္ႀကီးလိမ့္မည္ျဖစ္ေလသည္။

ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးဟု အမ်ားက ေဒၚတပ္ေခၚေနၾကေသာ္လည္း တကယ္တန္း အသက္အားျဖင့္ ေလးဆယ္ေက်ာ္႐ုံေလးသာရွိေလသည္။  သူရဲ႕ ဝိုင္းစက္ေသာမ်က္လုံးတစုံ ထူထဲေသာႏႈတ္ခမ္း ေျဖာင့္စင္းေသာႏွာတံေပၚေပၚတို႔က ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးေခ်ာ စမိုင္းႏွင့္ပုံစံတူကာ  ေကာ့ခြၽန္ေနေသာ ရင္သားမ်ား စြင့္ကားဝိုင္းစက္ၿပီး အေနာက္ဖက္ကို ေကာက္ထြက္ေနေသာ တင္သားမ်ားေၾကာင့္ တကၠသိုလ္တုန္း ကထဲက လူသိမ်ားခဲ့သူျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ မိဘမ်ား၏ အုပ္ထိန္းမႈေကာင္းျခင္းေၾကာင့္ ရည္းစားသနာ မထားဖူးေပ။ ေက်ာင္း  ပီးပီးခ်င္းမွာပင္ သူ႔ထက္ ဆယ္ငါးႏွစ္ခန႔္ႀကီးေသာ ဦးဝင္းေမာင္ႏွင့္ လူႀကီးခ်င္းသေဘာတူကာ ေပးစားခဲ့ေလသည္။  ဦးဝင္းေမာင္က  အသက္သာႀကီးေသာ္လည္း ေခတ္မွီ ပြင့္လင္းကာ လူငယ္ဆန္သူျဖစ္ေလသည္။ ငယ္စဥ္ကထဲက အားကစားကို ဂ႐ုတစိုက္ လုပ္ေလ့ရွိသူျဖစ္ေလသည္။ ဝင့္ဝင့္ဖူးႏွင့္ရေသာအခါတြင္လည္း ဝင့္ဝင့္ဖူးကိုပါ အားကစားလုပ္ေစေလသည္။ လိင္ဆက္ဆံရာတြင္ လည္း တလမ္းသြား႐ိုး႐ိုးမဟုတ္ပဲ ပုံသဏၭာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဆက္ဆံေလ့ရွိေလသည္။

လိင္ဆက္ဆံမႈဆိုတာ ဘာမွန္း ေကာင္းေကာင္းမသိေသာ ဝင့္ဝင့္ဖူးသည္ ဦးဝင္းေမာင္ႏွင့္ေတြ႕မွ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ခံစားရပီး ကာမေဗဒပညာရပ္တြင္  ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိရွိနားလည္လာေလသည္။ သို႔ေသာ္ ဦးဝင္းေမာင္သည္ ေဆးလိပ္ကို မေကာင္းမွန္းသိသိျဖင့္ ႏွစ္သက္စြာ  ေသာက္သုံးေလသည္။ ႐ိုး႐ိုးစီးကရက္မွ တဆင့္ တ႐ုတ္ေဆးလိပ္ျဖစ္ေသာ စီးရက္ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ေလးမ်ားကို ေျပာင္းေသာက္ ေလသည္။ အဆိုပါ စီးကရက္မ်ားတြင္ ပ႐ုပ္ပါသျဖင့္ ပူရွိန္ေသာအရသာပါရေလသည္။ ေနာက္ဆက္တြဲဆိုးက်ိဳးမွာ ဦးဝင္းေမာင္တ ေယာက္ ပန္းညိဳးလာျခင္းျဖစ္ေလသည္။ အစပထမ၌ တာတာနာဖီးလ္ပါဝင္ေသာ ေယာက္်ားအားေဆးမ်ား သုံးစြဲရာ အဆင္ေျပမႈရွိ ေသာ္လည္း ေဆးလိပ္ေသာက္သုံးမႈ မေလ်ာ့ေသာအခါ လုံးဝ ပန္းေသသလိုျဖစ္သြားေလသည္။  ဆရာဝန္ႏွင့္ျပသရာတြင္ ထိုအခ်ိန္ မွ ဦးဝင္းေမာင္မွာ ေဆးလိပ္ကို ေလ်ာ့ေသာက္ရင္းျဖတ္ေလသည္။ လုံးဝပန္းေသသလိုျဖစ္သည္မွာ ေျခာက္လခန႔္ရွိပီျဖစ္ပီး ဝင့္ဝင့္ ဖူးမွာ လိင္မဆက္ဆံရသည္မွာ ေျခာက္လခန႔္ရွိပီျဖစ္ေလသည္။ ဦးဝင္းေမာင္ကေတာ့ ဇနီးျဖစ္သူ အသာေျပေစရန္ လီးတုနဲ႔ ထဲ့ေပး ပါေသာ္လည္း အစစ္ေလာက္ မေကာင္း ဆႏၵရမက္ကို မေျပေပ်ာက္ေစႏိုင္ေၾကာင္း ဝင့္ဝင့္ဖူးသာလွ်င္ ခံစားသိရွိေပသည္။    အခု  ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ အသိႏွင့္ ဆႏၵလြန္ဆြဲေနမႈကို အလူးအလဲခံစားေနရေလသည္။

သားျဖစ္သူ စည္သူစိုး၏ အေထာက္ အပြတ္မ်ားတြင္  သာယာစိတ္ကတဖက္ လူ႔ေဘာင္ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းက လက္ခံႏိုင္ျခင္းမရွိေသာ သားႏွင့္မေအ ကာမဆက္ဆံေသာ ေဖာက္ျပန္ မႈႀကီးကို က်ဴးလြန္ရန္မသင့္ဟူေသာ အသိတရားတို႔ကတဖက္ လြန္ဆြဲေနေလသည္။   ထိုကဲ့သို႔လြန္ဆြဲကာ မသင့္ေတာ္ဟု ကိုယ့္ကို  ကိုယ္သတိေပးထိန္းခ်ဳပ္ပါေသာ္လည္း ေသြးသားဆႏၵဟူသည္ကား ထိန္းေလ လြတ္ေလျဖစ္ေသာ သဘာဝအတိုင္း ထူးျခားေသာ  လိုလားေတာင့္တျခင္း တမ်ိဳးကလဲ ေပါက္ဖြားလာေလသည္။   ခိုးစားရေသာ အသီးက ပိုခ်ိဳသည္ဆိုသည့္အတိုင္း လူေလာက  အျဖဴ ေရာင္စည္းေလးကို ပါးပါးေလးျဖတ္ေက်ာ္ကာ သားျဖစ္သူႏွင့္ ခ်စ္ပြဲဝင္ၾကည့္လွ်င္ ႀကဳံေတြ႕ရမည့္ အျပာေရာင္ စိတ္လႈပ္ရွား စရာ ေပ်ာ္႐ြင္မႈ အထိအေတြ႕ အရသာမ်ား စိတ္ေက်နပ္စရာ ၿပီးဆုံးမႈ ခံစားခ်က္မ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံခံစားလိုေသာ ေတာင့္တမႈ ခ်ဥ္ျခင္း လဲတက္လာေလသည္။   အစက ဒီလိုဘာလို႔လုပ္သလဲ။ သူ႔အေဖပန္းေသေနတာကို သိသြားလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ မိမိက သိန္းစိုးကို  ေရလာေျမာင္းေပးေနတာကိုသိသြားသလား။

ဒါမွမဟုတ္ တကယ္ပဲမိမိကို ၅၂၈ထက္ပိုပီးခ်စ္လို႔လား ဆိုေသာ အေတြးမ်ားျဖင့္  စဥ္းစားခန္းဝင္မိေသာ္လည္း ေသြးသား ေတာင္းဆိုမႈယင္းကပ္လာခ်ိန္တြင္ အျပာေရာင္စိတ္ကူးမ်ားကလြဲ၍ က်န္တာ အေတြးထဲ မ ဝင္ေတာ့ေခ်။  ထိုေန႔တေန႔လုံး ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးသည္ စည္သူစိုးကိုေရွာင္ေနေတာ့ေလသည္။   ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ အလုပ္ကိုလုပ္ေနရ ေသာ္လည္း စိတ္က သားျဖစ္သူ စည္သူစိုး အေၾကာင္းသာေတြးေနမိေလသည္။ စည္သူစိုး ထပ္လာမည္လားဟု ေမွ်ာ္မိေသာ္လည္း  စည္သူစိုးကို မေတြ႕ရေတာ့ေပ။  ဦးဝင္းေမာင္လည္း ထမင္းစား ျပန္ေရာက္လာေလသည္။ ဒီတခါတြင္ေတာ့ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးသည္ စည္ သူစိုးႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမည္ကို အပ်ိဳ ျဖန္းေလးတစ္ဦးႏွယ္ ရွက္႐ြံ႕စိတ္လႈပ္ရွားေနေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူ၏ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကို  မေပၚေပါက္ေစရန္ မ်က္ႏွာတင္းကာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေလသည္။  စည္သူစိုးမွာ ထမင္းစားရန္ စားပြဲတြင္ ထိုင္မိေသာအခါ မိခင္ျဖစ္ သူ၏ မ်က္ႏွာထားကိုေတြ႕ရေသာအခါ လန႔္သြားေလသည္။

အေျခအေနမွာ မိမိအတြက္ေကာင္းႏိုင္ေသာ အလားအလာမရွိေတာ့ဟု  မွတ္ခ်က္ျပဳ သုံးသပ္ကာ စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းသြားေလသည္။ သူႀကိဳးပမ္းစီစဥ္ထားသမွ် သဲထဲေရသြန္ ျဖစ္ေတာ့မည္ကို ႏွေျမာမိ ေလသည္။  သို႔ေသာ္ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနေသာ မိခင္ျဖစ္သူ၏ ထမင္းပြဲခူးေနသည့္ တုန္ယင္ေနေသာ လက္အစုံကိုေတြ႕ရ ေသာအခါ အတိုင္းမသိ ဝမ္းသာေပ်ာ္႐ြင္သြားေလသည္။ ဟန္ေဆာင္ မ်က္ႏွာတင္းထားေသာ္လည္း စိတ္လႈပ္ရွားေနသည္ကို လက္ တစုံက ေဖာ္ျပေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထိုေၾကာင့္ တဆင့္ထပ္တက္ဖို႔ စဥ္းစားမိေလသည္။   ထိုေၾကာင့္ ထမင္းစားေနစဥ္ ဖိနပ္ကို  အသာခြၽတ္ကာ ေျခေထာက္ဆန႔္တန္းလ်က္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိ မိခင္ျဖစ္သူ၏ ေျခက်င္းဝတ္ ထမိန္ထဲသို႔ မွန္း၍ သူ႔ေျခေထာက္ တဖက္ကို ထဲ့လိုက္ေလသည္။ ထိုင္ခုံခ်င္းလဲ နီးသျဖင့္ ကြက္တိေရာက္ေလသည္။  ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ ဘာမ်ားျဖစ္မလဲဟု ရင္ခုန္ ေမွ်ာ္လင့္ေနစဥ္ ႐ုတ္တရက္ ေရာက္လာေသာ ေျခေထာက္ တဖက္ေၾကာင့္ လန႔္ကာ ေအာ္မိမတတ္ ျဖစ္သြားေသာ္လည္း သတိ ခ်က္ခ်င္းဝင္ကာ ထိန္းလိုက္ေလသည္။

စည္သူစိုး၏ ေျခေထာက္က အတင့္ရဲစြာ အထက္သို႔ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕တက္လာသျဖင့္ ရွိမဲ့စုမဲ့  အသိတရားေလးျဖင့္ ထိန္းကာ တက္လာေနေသာ ေျခေထာက္ကို မိမိေျခႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ညႇပ္၍ ထိန္းေလသည္။   စည္သူစိုးက သူ႔ ေျခေထာက္ကို ႐ုန္းကာ အထက္သို႔ တိုးေလရာ ေပါင္ၿခံအတြင္းသို႔ ေရာက္ေလသည္။    ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ တခုခုကို ေမွ်ာ္လင့္ထား ေသာ္လည္း သည္လို အေျခအေနကိုေယာင္လို႔ေတာင္မွ အိပ္မက္ထဲထဲ့ မ မက္ဖူးပါေခ်။   လင္ေယာက္်ား တေယာက္လုံးေဘးမွာ  ငုတ္တုပ္ထားကာ သားအရင္းျဖစ္သူ၏ လက္ရဲဇက္ရဲ ေစာက္ပတ္ အႏိုက္ခံရေသာ ခံစားမႈမွာ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးအတြက္  ထမင္းစားေရေသာက္လို ေန႔စဥ္ႀကဳံေတြ႕ေနရေသာ ကိစၥမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။ စားပြဲခင္း အရွည္ျဖစ္ပီး ထိုင္ေနသူ ရင္ဘတ္ေအာက္ပိုင္းကို ပဲ အခ်င္းခ်င္း ျမင္ရေသာေၾကာင့္သာ ေတာ္ေတာ့သည္။   ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ အသံမထြက္မိေအာင္ သတိျဖင့္ထိန္း၍ အေရ ေတာက္ေတာက္က်ကာ ကာမဆိပ္မ်ားတက္လာေလသည္။ ဦးဝင္းေမာင္ကေတာ့ သတိျပဳမိပုံမရ။

စည္သူစိုးက ပိုင္ႏိုင္စြာပင္ ေျခ ေခ်ာင္ကေလးမ်ားျဖင့္ကလိေပးေနရာ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ လင္မသိေအာင္ ခိုးစားရေသာ အရသာကို ခံစားရင္း အေကာင္းႀကီးေကာင္း ကာ ပီးလုလုပင္ျဖစ္လာေလသည္။ ဒါကိုသတိထားမိေသာ စည္သူစိုးက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္ေပးေလရာ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ  အသံထြက္မညီးညဴ မိေစရန္ ႏႈတ္ခမ္းကိုက္အံႀကိတ္ရင္း တခ်ီျပည့္ျပည့္ဝဝပင္ပီးသြားေလသည္။  “ဖူး ေနမေကာင္းဘူးလား  ထမင္းသိပ္မစားသလိုပဲ”    “မဟုတ္ပါဘူး သိပ္မဆာေသးလို႔ပါေမာင္”   “အင္း ေမာင္ဒီေန႔ ေစာေစာျပန္သြားရမယ္ ဟိုမွာ ေဈးဆိုင္ ေနတယ္”   “ရတယ္ စားပီးသြားေတာ့ေလ ေမာင္ရဲ႕”  “ေအးေအး သြားေတာ့မယ္”    “သားမင္းလဲစားပီး ထားခဲ့လိုက္ေတာ့ ဆိုင္ကို ဂ႐ုစိုက္ ဟို၂ေကာင္နဲ႔ လႊတ္မထားနဲ႔ ေမေမက သိပ္ၾကည့္ႏိုင္တာမဟုတ္ဖူး”   “ဟုတ္ကဲ့ပါ ေမေမ”   ဟုဆိုကာ စည္သူစိုးမွာ မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ကာ ဆိုင္ေရွ႕သို႔ထြက္လာခဲ့ေလသည္။

ထိုေန႔မွစ၍ စည္သူစိုးသည္ ေန႔တိုင္း ခ်က္ျပဳတ္ေနေသာ အခ်ိန္တြင္ ေထာက္ ေပးျခင္း၊ ထမင္းစားခ်ိန္တိုင္း ေျခေထာက္ျဖင့္ပီးေအာင္ ပြတ္ေပးျခင္းမ်ားကို အခ်ိန္မွန္မွန္ မပ်က္မကြက္ လုပ္ေဆာင္ေပးေလ သည္။   ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ အသစ္အဆန္း ကာမခံစားမႈမ်ားကို ခံစားေနရေသာေၾကာင့္ ဆာေလာင္ေနေသာ ရမၼက္စိတ္မ်ား  ေျပေပ်ာက္သလိုလိုရွိေလသည္။  တပတ္ျပည့္ေသာေန႔တြင္ စည္သူစိုးသည္ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးအား ေရွာင္ေနေလေတာ့သည္။ ေဒၚဝင့္ဝင့္ ဖူးမွာ ခ်က္ျပဳတ္ေနေသာအခ်ိန္ စည္သူစိုး မလာေသာအခါ “ဘာလုပ္ဦးမည္လဲ” ဟုေတြးက ရင္ခုန္မိေလသည္။   စည္သူစိုးကား  ထမင္းစားခ်ိန္တြင္ ဦးဝင္းေမာင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ကာ ဘာမွမသိသလိုပင္ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးအား လွည့္မွ်ပင္ မၾကည့္ပဲ ထမင္းကို  ခပ္သြက္သြက္စားကာ ထြက္သြားေလသည္။  ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေသာ္လည္း စည္သူစိုးမွာ လုံးဝေရွာင္ေနေတာ့ေလ သည္။ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူမွာ စိတ္ထဲတြင္ မ႐ိုးမယြ ျဖစ္လာေလသည္။ တခုခုလိုအပ္ေနသလိုလို လြမ္းသလိုလို ေဆြးသလိုလို ေဝဒနာတ ရပ္ကိုလဲ ခံစားရေလသည္။သုံးရက္ေျမာက္ေသာေန႔ ခ်က္ျပဳတ္ေနေသာ အခ်ိန္တြင္   “သားေရ သား ခနေလာက္လာပါဦး”   ဟု  ေအာ္ေခၚလိုက္ေလသည္။

စည္သူစိုးလဲ ဆိုင္လူရွင္းေနသည္မို႔ ၾကည့္ေနေသာ ေအာကားကို ပိတ္ကာ အေမဘာမ်ား ျဖစ္လိုလဲ  ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ေနာက္ေဖးမီးဖိုခန္းသို႔ ဝင္လာခဲ့ေလသည္။ ေအာက္က ညီေတာ္ေမာင္က ေဒါသႀကီးကာ ေခါင္းတေထာင္ ေထာင္ႏွင့္။  မီးဖိုခန္းေရာက္ေသာအခါ စည္သူစိုး ခနေငးေမာသြားရေလသည္။ ခဲေရာင္ အက်ႌလက္ျပတ္ေလးႏွင့္ ခ်ည္သား ေဘာင္းဘီအပြ အနက္ေရာင္ကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ အေမမွာ Apronသာ ဖယ္လိုက္ပါက စတိုင္က်က်မိုက္သြားမည္မွာ ေသခ်ာလွ ပါသည္။ ႏႈတ္ခမ္းမွာလည္း ပန္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးဆိုထားသျဖင့္ စိုလက္ကာ ျမင္ရေသာ သူ႔ရင္ကို ဗေလာင္ဆူေစပါသည္။   အ ေမက ႏူးညံ့ေသာ အၿပဳံးေလးၿပဳံးလ်က္  “သားက ဒီရက္ပိုင္း အေမ့ကို ေရွာင္ဖယ္ ေရွာင္ဖယ္ လုပ္ေနတာ စိတ္ဆိုးေနလို႔လားကြယ္”  “မဆိုးပါဘူး အေမရဲ႕ သားက အေမ့ကို ဘာလို႔စိတ္ဆိုးရမွာလဲ”

“မသိဘူးေလ အေမ့နားေတာင္ မလာေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့  စိတ္မ်ားဆိုးသလားလို႔ပါ”  “မဆိုးပါဘူး အမေရဲ႕”   ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို အလွႀကီးလွေနေသာ အေမ့အား ရင္ခြင္ထဲဆြဲ၍ ဖက္လိုက္ ေလသည္။  သူ၏ ပုဆိုးေအာက္မွ မာေတာင္ေနေသာ ညီေတာ္ေမာင္က အေမ့ ဆီးခုံကို ဝင္ေဆာင့္ကာ အလ်ားလိုက္ ကပ္ေနေလ သည္။ အေမ့ မ်က္လုံးေလးမ်ား ေမွးခနဲ႔ က်၍ သြာၿပီး ခ်က္ျခင္း ျပန္ပြင့္လာေလသည္။ သူက အေမ့ ပါးျပင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး  အႏွံ႔ နမ္းလိုက္ေလသည္။ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ စည္သူစိုး ခါးကို ျပန္ဖက္ထားကာ သားျဖစ္သူ အနမ္းမိုး႐ြာျခင္းကို ၾကည္ႏူးစြာခံယူေန ေလသည္။ နမ္းလို႔ အားရသြားမွ စည္သူစိုးက သူ႔မ်က္ႏွာကိုေရာ လက္ေတြကိုပါ ခြာလိုက္ေလသည္။ စည္သူစိုး၏ လက္ေတြက ခြာ သြားေပမယ့္ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးက စည္သူစိုးကို ဖက္ထားၿမဲ ဖက္ထားလ်က္ ရွိေလသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ စည္သူစိုးက အေမ့ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမကက ႐ုတ္တရက္ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားႏွင့္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြေပၚ သို႔ ဖိကပ္ကာ ခပ္ျမႇင္းျမႇင္းေလး စုပ္နမ္းလိုက္ေလသည္။ ခဏအတြင္းမွာပင္ ျပန္၍ခြာလိုက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္ေပၚ မွ လက္မ်ားကိုပါ ဖယ္  ခြာကာ “သား ဆိုင္သြားၾကည့္ေတာ့ေနာ္”  ဟု ၿပဳံးစစ မ်က္ႏွာႏွင့္ ေျပာကာ မ်က္လုံးေလးတဖက္ကို မွိတ္ျပလိုက္ေလသည္။ စည္သူ  စိုးမွာ ရင္ဒိန္းဒိန္းခုန္ကာ မယုံခ်င္ေပမဲ့လဲ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ကာ “ဟုတ္ကဲ့ပါ ေမေမ”   ဟု ေျပာကာ ဆိုင္ခန္းဆီသို႔ ထြက္လာခဲ့ေလ သည္။ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ စည္သူစိုးက ေျခေထာက္ျဖင့္ ပြတ္ေပးေသာအခါ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးက ညဳတုတု အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည္ကာ သူ႔ေပါင္ၾကားဆီသို႔ ေျခေထာက္ျဖင့္ သူ႔ညီေတာ္ေမာင္ကို ျပန္ပြတ္ေပးေလသည္။ သို႔ေသာ္ အႀကံသမားစည္သူစိုးက ေဒၚ ဝင့္ဝင့္ဖူး ၿပီးခါနီးအခ်ိန္တြင္ ေျခေထာက္ကို သိမ္းကာ ထမင္းဝိုင္းမွ ထသြားေလသည္။

ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ မခ်င္မရဲျဖစ္ကာ ဆတ္တငံ့ငံ့ျဖင့္ က်န္ေနခဲ့ေလသည္။ ဦးဝင္းေမာင္ ျပန္ထြက္သြားေသာအခါ စည္သူစိုးေၾကာင့္  ဆတ္တငံ့ငံ့ျဖစ္ကာ အဆက္ျပတ္ခဲ့ေသာ ကာမပန္းတိုင္ကို တက္လွမ္းရန္ အခန္းထဲသို႔ဝင္ကာ ကုတင္ေပၚလွဲ၍ ကိုယ့္အစိကိုျပန္ ပြတ္ေလသည္။  စည္သူစိုးသည္ အေဖထြက္သြားေသာအခါ အေမ ဘာလုပ္မလဲ သိခ်င္ေသာေၾကာင့္ အေမရွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ့ေလ သည္။  “ဟင္း… ဟင္း …အဟင္း……ဟင္း…”   အေမ့ အခန္းတြင္းမွ ညီးသံမ်ားၾကားရေသာအခါ စည္သူစိုး တေယာက္ ေလခြၽန္ လိုက္ေလသည္။ ဒီလို အေျခအေနေရာက္ေအာင္ ေသခ်ာ အကြက္ေ႐ြ႕ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ အခန္းတံခါး အသာဟၾကည့္ေတာ့  ထင္သည့္အတိုင္း အေမ တေယာက္ မိေမြးတိုင္း ဖေမြတိုင္းျဖင့္ တီဆားပက္ထားသလို ထြန႔္ထြန႔္လူးကာ ကိုယ့္အစိကို ပြတ္ရင္း  ေလာကႀကီးႏွင့္ ခဏ အဆက္ျပတ္ကာ အေကာင္းႀကီးေကာင္း ေနေလသည္။

စည္သူစိုးက ဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးကိုခြၽတ္၍ ခုတင္ ေပၚကန႔္လန႔္လွဲပီး ေပါင္၂ဖက္ကားလ်က္ ကိုယ့္ဟာကိုပြတ္ကာ အေကာင္းႀကီး ေကာင္းေနေသာ အေမျဖစ္သူ ေပါင္ၾကားသို႔ မ်က္ႏွာ အပ္ကာ ပြတ္ေနေသာ လက္ကိုဖယ္၍ အစိကို စုပ္လိုက္ေလသည္။ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ ႐ုတ္တရက္ လက္စြဲဖယ္ခံလိုက္ရေသာအခါ  လန႔္သြားေလသည္။ သို႔ေသာ္ သန္မာေသာ လက္တစုံက ေပါင္၂ေခ်ာင္းကို ကိုင္ကာ ႏူးညံ့ေသာ ႏႈတ္ခမ္းတစုံက မိမိ အစိကို လာစုပ္ ေသာအခါ အိပ္ခန္းထဲ လာၿပီး သူမကို လက္ရဲဇက္ရဲ ဘာဂ်ာေပးေနသူမွာ သားျဖစ္သူ စည္သူမွတပါး မည္သူမွမျဖစ္ႏိုင္ဟု ေတြးမိ ေသာအခါ အလိုက္သင့္ေလး သားျဖစ္သူေပးေသာအရသာမ်ားကို ခံယူေနလိုက္ေလသည္။ စည္သူစိုးမွာလည္း ျပတ္လပ္ေနေသာ  အေမျဖစ္သူကို သားေကာင္းတေယာက္ပီသစြာ ျပဳစုရန္ အပီအျပင္ ယက္ေလေတာ့သည္။

”အိုး အို အ၊ အ အ အ ဟားးးးးးး ရွီးးးးးဟီးးးးးဟီးးးးးးးဟီးးးးးးးးးး အငွ႔ ဟားးးးးးးးးးး ” ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးရဲ႕ ညီးညဴ သံေလးမ်ား အခန္းထဲ   မွာ ထြက္ေပၚေနေလေတာ့သည္။ ငါးမိနစ္ခန႔္ၾကာေသာအခါ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူး တကိုယ္လိုး တြန႔္လိမ္ကာ စည္သူစိုးေခါင္းကို   လက္၂ဖက္ျဖင့္ ဖိကာကိုင္ရင္း ကာမလမ္းဆုံးသို႔ ေရာက္ရွိကာ ၿပီးသြားေလေတာ့သည္။ ၿပီးသည့္ေနာက္ စည္သူစိုးက ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူး  ေပါင္ကို ကားၿပီးဒူးႏွစ္ဖက္ကိုေထာင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္သူရဲ႕လီးကိုလက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး အေမ့ေစာက္ပတ္အဝမွာေတ့လိုက္ခ်ိန္တြင္    “ကိုစိုးေရ ကိုစိုး ဒီမွာ ေ႐ႊလာစစ္ေပးပါဦး”   ဟူေသာ သိန္းစိုး ေခၚသံကို ၾကားလိုက္ရေလသည္။ ေတာ္ေသးသည္ သိန္းစိုးက အိမ္ အဝင္ေပါက္နားကေန ေအာ္ေခၚေနလို႔။   “ေအး လာၿပီေဟ့ လာၿပီ”   ဟု ျပန္ေအာ္ကာ ပုဆိုးေကာက္ဝတ္ရင္း အေရးေကာင္း ဒိန္း ေဒါင္းဖ်က္ေသာ ေ႐ႊေပါင္သူအား စိတ္ထဲမွက်ိတ္ က်ိန္ဆဲမိေလသည္။  “မာ့မီ သာသားတို ညက်ေတြ႕မယ္ေနာ္ ဒယ္ဒီအိပ္ရင္ သား ဆီလာခဲ့ေပးပါနာ္ ေမွ်ာ္ေနမယ္”  “လာခဲ့မွာေပါ့ ကေလးရယ္”   ေျပာေျပာဆိုဆို အေမ့ႏႈတ္ခမ္းေလးအား ႏႈတ္ဆက္အနမ္းေပးရင္း  ဆိုင္ေရွ႕သို႔ထြက္လာခဲ့ေလသည္။

လွ်ာေပၚမွာကေတာ့ အေမ့ ေစာက္ေရ အရသာကား စိမ့္စိမ့္ေလးႏွင့္ ႏွေခါင္းထဲမွာ ေမႊးေမႊးေလး သင့္ပ်ံ႕ေနပါေတာ့သည္။  ည ၁၁နာရီခြဲ အခ်ိန္တြင္ စည္သူစိုး ႏိုးလာခဲ့ေလသည္။ ညကအိပ္ယာေစာေစာဝင္ခဲ့သည္က ယခုတေရးရခဲ့ ေခ်ၿပီ။ လိင္မဆက္ဆံခင္ တကိုယ္ေရသန႔္ရွင္းမႈ လုပ္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ အနံ႔ဆိုးမ်ား မရွိေအာင္ သန႔္ရွင္းတာက ကိုယ့္ရဲ႕ လိင္ဆက္ဆံ ေဖာ္ကို အဆင္ေျပေစ႐ုံသာမက ဆက္ဆံရတာ ပိုၿပီး ၾကည္ႏူးေပ်ာ္႐ႊင္စရာေကာင္းတယ္ ဟူေသာ ေနာင္ေတာ္ႀကီးမ်ားၫြန္ၾကား ခ်က္အတိုင္း ကိုယ္လက္သုတ္သင္ကာ ၿပီးသည့္ေနာက္ အေမ့အခန္းဘက္သို႔ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ အေမ့ အခန္းတံခါး အသာဟ  ၾကည့္ေတာ့ အေမက ႏိုးကာ ထိုင္ေနသည္။ ခနအၾကာ အေမက ထလာၿပီး အခန္းတံခါးဆီသို႔ ေလွ်ာက္လာေလသည္။ အမထြက္ လာေသာအခါ သူက ဆီးႀကိဳ၍ဖက္ကာ ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းၿပီး အေမ့ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို စုတ္နမ္းလိုက္ေလသည္။

ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ သာျဖစ္သူဆီ သြားရန္ အခန္းတံခါးဖြင့္ အထြက္တြင္ ႐ုတ္တရက္ဆြဲဖက္ၿပီး အနမ္းခံရေသာအခါ လန႔္ကာ ေအာ္မိ ေသာ္လည္း အသံမထြက္ေတာ့ပါ။ စည္သူစိုးက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းတခုလုံး စုတ္နမ္းေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ သူကလဲ အငမ္းမရ ျပန္နမ္းမိ ေလသည္။  “ႁဗြတ္ ! ! ! “  အနမ္းရွည္ႀကီး ဆုံးေသာအခါ စည္သူစိုးက သူအား အခန္းထဲသို႔ ေပြ႕ခ်ီကာ ေခၚသြားေလသည္။ အခန္းထဲ ေရာက္ေသာအခါ မြတ္သိပ္ျပင္းျပလြန္းေသာ အနမ္းမိုးမ်ား႐ြာေလေတာ့သည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း လွ်ာခ်င္း အတင္း တိုးထိပြတ္သပ္ကာ   မက္မက္ေမာေမာ နမ္းလို႔ မဝႏိုင္ပဲ ေနာက္မေတြ႕ရမည္ကဲ့သို႔ သူ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို တအားဖက္ထားသလို သူကလည္း စည္သူစိုး ကို တအား ျပန္ဖက္ထားေလသည္။ စည္သူစိုးက နမ္းလ်က္ပင္ သူ႔အက်ႌကိုခြၽတ္ေလရာ သူကလည္း စည္သူစိုး အက်ႌကိုျပန္ ခြၽတ္ေပးေလသည္။

၂ေယာက္သား ကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္တမွ်င္မွမရွိပဲ တုံးလုံးျဖစ္သြားေသာအခါ စည္သူစိုးက တြန္းလွဲလိုက္ေလ သည္။ ထိုေနာက္ အေပၚမွတက္ခြကာ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးအား ဖိကပ္ကာ စုတ္နမ္းပါေတာ့သည္။ စည္သူစိုး လက္ႏွစ္ဖက္က  လက္ညိဳးႏွင့္လက္မသုံးကာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား ေခ်ေပးေနၿပီး သူ႔ႏို႔၂လုံးအား အုပ္ကိုင္ထားေလသည္။ သူ႔ေျခေထာက္မ်ားက လည္း စည္သူစိုးခါးအား ညႇပ္ကာ စည္သူစိုးလီႀကီးက သူ၏ ေစာက္ပတ္ေပၚတြင္ အျပားလိုက္ ကပ္ေနေလသည္။ စည္သူစိုးက ခါး ကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္လုပ္ေလရာ ေစာက္စိမွစ၍ ေစာက္ပတ္ကြဲေၾကာင္းအတိုင္း လီးႀကီးက လႊတိုက္ေနေလသည္။ ထိုအတိုင္းခန ၾကာေသာအခါ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ တဏွာစိတ္မ်ားႂကြသထက္ႂကြကာ ရာဂမီးလွ်ံမ်ား ေလာင္ၿမိဳက္လ်က္ စည္သူစိုးကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္တြယ္ကာ ေစာက္ပတ္ထဲမွလည္း အေရမ်ား ပြက္ခနဲ႔ ပြက္ခနဲ႔ထြက္လာေလသည္။

ထိုအခါ စည္သူစိုးက နမ္းေနရာမွ ခြာ၍ ႏို႔မ်ားကို ေျပာင္းစို႔ေလသည္။ ႏို႔တလုံးကိုစို႔ေနခ်ိန္တြင္ လက္တဖက္က ႏို႔တလုံးကိုေခ်ေပး ေနကာ က်န္လက္တဖက္၏ လက္ညိဳးႏွင့္ လက္ခလယ္၂ေခ်ာင္းပူးကာ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူး၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ ထဲ့ေပးေလသည္။ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူး မွာ ပို၍ စိတ္ႂကြလာကာ စည္သူစိုးလက္ႏွစ္ေခ်ာင္းအား အားရပါးရစုတ္ေလေတာ့သည္။   အတန္ၾကာ ႏို႔စို႔ၿပီးေသာအခါ စည္သူစိုး က လွ်ာကိုခပ္ေတာင့္ေတာင့္ေလးလုပ္ကာ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူး ရင္ၫြန႔္မွ ဆီးစပ္သို႔ ဆြဲခ်ကာ ယက္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အေရ႐ြဲ႐ြဲစို ေနေသာ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူး ေစာက္ပတ္ကို လွ်ာျဖင့္အျပားလိုက္ယက္ပါေတာ့သည္။ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ တင္းမထားႏိုင္ေတာ့ပဲ တခ်ီၿပီး သြားေလသည္။   စည္သူစိုးက မရပ္ပဲ ေစာက္စိကို သရက္ေစ့စုပ္သလိုစုပ္ကာ လက္၂ဖက္က ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူး၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလး၂လုံး ကို ေခ်ေပးေလရာ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ ညီးသံေလးမ်ားေပးကာ ကာမစိတ္မ်ားျပန္ႂကြလာေလသည္။

“ဟင္းးး အင္းးး ဟင္းးး ဟင္းး”     ေစာက္ပတ္မွာလဲ အေရမ်ားလိုက္ကာ စို႐ြဲလာေလသည္။ စည္သူစိုး အေျခအေနကို အကဲခတ္ေနသူျဖစ္ရာ ဒီအခ်ိန္သည္ လိုးရန္   အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ျဖစ္ေၾကာင္း သတိျပဳမိကာ ေစာက္စိစုပ္ေနျခင္းကို ရပ္လိုက္ေလသည္။  “ဟင္း အင္း ဘာလို႔ရပ္လိုက္တာလဲ  ဆက္စုပ္ေပးပါ သားရယ္”  “ေမ့ေမ့ကို ခ်စ္မလို႔ပါ ေမေမ”   ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ စည္သူစိုးက ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူး ေပါင္ၾကားတြင္ ေနရာယူ ကာ သူ႔လီးႀကီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ဝကို ေတ့လိုက္ေလသည္။ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူး ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ လီးအထိအေတြ႕ကို ခံစားသိရွိသည့္ အလား ခုံးထလာေလသည္။ ေစာက္ပတ္အတြင္းထဲမွလည္း တစုံတခုကို ေတာင့္တသည့္အလား အတြင္းသားမ်ားက တဆစ္ဆစ္ ႏွင့္ ရႈံ႕ခ်ီပြခ်ီ ျဖစ္လာေလသည္။ စည္သူစိုးက ခါးတလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ ႏွဲ႔ကာ ေျဖေျဖခ်င္းသြင္းေလေတာ့သည္။   “အား ကြၽတ္ ကြၽတ္ သား ေျဖးေျဖးေနာ္”  “ဟုတ္ကဲ့ပါ ေမေမ”   ဟုဆိုကာ သြင္းရင္းျဖင့္ အဆုံးထိဝင္သြားေလသည္။ စည္သူစိုးက အထုတ္အသြင္း ေျဖးေျဖး ျခင္း လုပ္ကာ လိုးပါေတာ့သည္။ အခ်က္၂၀ေက်ာ္ေသာအခါ  “သား ျမန္ျမန္ေဆာင့္ပါေတာ့ အေမခံႏိုင္ၿပီ”   ဟုဆိုသျဖင့္ စည္သူစိုး က စက္ေသနတ္ပစ္သလို အသားကုန္ေဆာင့္လိုးေလေတာ့သည္။

ထိုသို႔ လိုးေနရင္းစည္သူစိုးက   “ေမေမ သားလိုးတာ ခံလို႔  ေကာင္းလား”  “ဘာေတြေျပာေနတာလဲသားရယ္ေဆာင့္မွာသာ ေဆာင့္စမ္းပါ”   “ေျပာျပပါ ေမေမရာ သားက ၾကားခ်င္လို႔ပါ  ေမေမ မေျဖရင္ မေဆာင့္ေတာ့ဘူး”  ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို ေဆာင့္ခ်က္ကို ေလ်ာ့ခ်လိုက္ေလသည္။ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ စည္သူစိုး၏  ညစ္က်ယ္က်ယ္ လုပ္ပုံကို သေဘာက်ကာ   “ေကာင္းတယ္စည္သူရယ္ေကာင္းတယ္ သားလီးက မင္းအေဖထက္ႀကီးေတာ့ ခံလို႔  အရမ္းေကာင္းတယ္မင္းအေဖထက္သာေအာင္ လိုးျပစမ္းသားေလး မင္းအေဖ က်ယ္ေအာင္ လိုးႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေမေမ ေစာက္ပတ္ကို  မင္းလီးႀကီးနဲ႔ လိုးလိုက္စမ္း”   ဟု ပိုပိုသာသာ တမင္ စိတ္ႂကြေအာင္ ေျပာလိုက္ေလသည္။ ထိုသို႔ ေျပာၿပီးေနာက္ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးမွာ  ေစာက္ပတ္ထဲမွ အေရမ်ားပိုလိုက္လာေလသည္။ စည္သူစိုးမွာ အေမ့ စကားၾကားၿပီး စိတ္ႂကြသြားကာ မီးကုန္ယမ္းကုန္လိုးပါ ေတာ့သည္။   ခနၾကာေသာအခါ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူး တကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္တုန္ကာ စည္သူစိုးကို တင္းက်ပ္စြာဖက္ကာ ၿပီးသြားေလ သည္။

တခ်ိန္မွာပင္ စည္သူစိုး လီးထဲမွ သုတ္ရည္မ်ားကလည္း ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူး ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ အရွိန္ျပင္းစြာ ပန္းထြက္သြားေလ သည္။   ထိုညမွစကာ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးသည္ ညတိုင္း ဦးဝင္းေမာင္အိပ္ခ်ိန္တြင္ စည္သူစိုးနဲ႔ လိုးေလေတာ့သည္။   သို႔ေသာ္ အခါ တစ္ည ေသာအခါဝယ္  ဦးဝင္းေမာင္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ လန႔္ႏိုးလာေလသည္။ ေဘးမွ မိန္းမျဖစ္သူကို ၾကည့္ေတာ့လဲ မရွိ။  အေပါ့အပါးသြားေနသည္ ျဖစ္တန္ရာ သူလဲ အေပါ့အပါးသြားရန္ အိပ္ယာထကာ အခန္းထဲမွထြက္လာေလသည္။ အခန္းအျပင္ ေရာက္ေသာ္ ညီးညဴ သံတခုကို သားေတာ္ေမာင္ အခန္းဆီမွ ၾကားရေလသည္။ ဘာမ်ားျဖစ္ေနလဲ ဟူေသာ စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ အခန္း ဆီသို႔ လာခ်ိန္တြင္ “အား အ ေကာင္းလိုက္တာသားရယ္”   ဆိုေသာ စကားသံမ်ားေၾကာင့္ ေျခလွမ္းတုံ႔သြားေလသည္။ ေျခသံမ ၾကားေအာင္ အသာသြား၍ စည္သူစိုးအခန္းတံခါး အသာဟၾကည့္ေလေသာ္ ဦးဝင္းေမာင္ ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားေလ သည္။ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းကား ဝင့္ဝင့္ဖူးက ေလးဖက္ေထာက္လ်က္ ခုတင္ေပၚမွာ စည္သူစိုးက ေနာက္က ဝင့္ဝင့္ဖူး ေစာက္ ပတ္ထဲ လီးသြင္းကာ လိုးေနေသာ ျမင္ကြင္းပင္။

ျမင္ေနရေသာ အေျခအေနသည္ဦးဝင္းေမာင္၏ေသြးသားမ်ားကိုထူးထူးျခားျခား ပင္ လႈပ္ရွားသြားေစေလသည္။မယုံႏိုင္ အံ့အားသင့္ေသာစိတ္တို႔ကလြမ္းမိုးေနသျဖင့္ထိုသို႔ေသြးသားေတြလႈပ္ရွားသြားမႈကိုဦးဝင္း ေမာင္သတိမထားမေခ်။ အေမႏွင့္ သားလိုးေနေသာ အေျခအေနကို ဦးဝင္းေမာင္  ဘယ္တုန္းကမွေယာင္လို႔ေတာင္ မစဥ္းစားမိခဲ့ ေခ်။ ခုေတာ့ဘာလုပ္ရမည္ကို မသိေတာ့ေခ်။   “ေကာင္းတယ္ သားေလး လိုးစမ္းအေမ့ကို”   ဦးဘေမာင္ ေခါင္းက်ိန္းေလၿပီ။ အေဝးသို႔ထြက္ေျပးလိုက္ခ်င္သည္။ ဒါေပမယ့္ ထူးျခားေသာခံစားမႈတခုကဆြဲငင္ထားသလို ျဖစ္ေနေလသည္။ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ မိန္းမ ျဖစ္သူက တျခားေသာ ေယာက္်ားတေယာက္ႏွင့္လိုးေနကာ လိုးေနသူကလည္း ကိုယ့္သားအရင္းျဖစ္ေနေသာ အေျခအေနမွာ သမ ႐ိုးက် အေျခအေနမဟုတ္ပါ။ သူတို႔ ၂ေယာက္ၾကည့္ရသည္မွာ လိုးေနတာၾကာၿပီျဖစ္ေလာက္ေလသည္။

” ေတာက္”  ဦးဝင္းေမာင္ ေဒါသေတြ တရိပ္ရိပ္ထြက္လာေလသည္။ တျခားတဖက္တြင္လည္း ကာမရမၼက္မ်ားထူးျခားစြာ  အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ႏိုးၾကားလာေလသည္။အသိစိတ္ကမိန္းမႏွင့္ သားလုပ္သူတို႔၏ လူ႔ေဘာင္အျပင္ဘက္က ေဖာက္ျပန္မႈကိုေဒါသ ထြက္ေနသည္။ မသိစိတ္က လိုးပြဲၾကည့္ရင္း ရာဂစိတ္မ်ား ႏိုးၾကားေနေလသည္။ ထိုကာမရမၼက္စိတ္၏ေစ့ေဆာ္မႈေၾကာင့္ပင္ဦးဘ ေမာင္ လီးႀကီး ေတာင္မွန္းမသိ ေတာင္လာေလသည္။ေဒါသအေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ေနေသာ ဦးဝင္းေမာင္သူ႔လီးႀကီးေတာင္လို႔ ေတာင္ေနမွန္းမသိေသးပါ။  မသိစိတ္ထဲကရာဂေဇာျဖင့္ သားႏွင့္ မိန္းမျဖစ္သူလိုးပြဲကို ၾကည့္ရင္း လီးႀကီးကိုအလိုလိုဆုပ္ကိုင္မိကာ  ဂြင္းထုမိသည့္ အေျခအေနသို႔ဟေရာက္မွန္းမသိေရာက္သြားေလသည္။   ပုဆိုးကိုစလြယ္သိုင္းကာ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို အပီ အျပင္ဆုပ္ကိုင္ၿပီးဂြင္းနာနာထုေနမိေလသည္။  စည္သူစိုး ေဆာင့္လိုက္တိုင္း တုန္ခါသြားေသာ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူး၏ ဖင္ျဖဴ ျဖဴ ႀကီးမ်ား ကိုၾကည့္ကာ   ဂြင္းထုခ်က္ပိုျပင္းလာကာေနာက္ဆုံးေတာ့သုတ္ရည္ေတြေအာက္ခံေဘာင္းဘီထဲသို႔ ပန္းခ်မိေလသည္။   မိမိမွာ လီး ျပန္ေတာင္လာသည္ကို သတိျပဳမိကာ ဦးဝင္းေမာင္ ဝမ္းသာသြားေလသည္။

ေယာက္်ားတေယာက္အဖို႔ လီးမေတာင္ႏိုင္ျခင္းမွာ ရွင္ လ်က္ႏွင့္ ေသျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ အိပ္ စား လိုး ဟူေသာ အရာသုံးပါး၌ တခုခုဆုံးရႈံးရလွ်င္ ဘဝေပ်ာ္႐ႊင္မႈ ဆိတ္သုန္းရျခင္းပင္  ျဖစ္ေလသည္။ ဦးဝင္းေမာင္မွာ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ကာ သားျဖစ္သူႏွင့္ မိန္းမျဖစ္သူကို အျပစ္မျမင္ေတာ့ပဲ ေက်းဇူးတင္မိေလသည္။  ထိုအျပင္ သည္လိုေခ်ာင္းၾကည့္ရသည့္ ခံစားမႈမ်ိဳးႏွင့္ ကိုယ့္မိန္းမ၏ ဖုံးကြယ္ထားေသာ ကာမခံစားမႈမ်ားကို ျမင္ရေသာ  အေျခအေနကို သေဘာက် ႏွစ္ၿခိဳက္မိေၾကာင္း သတိျပဳမိေလသည္။ အစထဲက ပြင့္လင္းသူပီပီ သားျဖစ္သူႏွင့္ ၂ေယာက္ညႇပ္ကာ  ဝင့္ဝင့္ဖူးကို လိုးလွ်င္ ဘယ္လိုေနမလဲ ဟူေသာ အေတြးတို႔လည္း ဝင္ေရာက္လာေလသည္။    ထိုေၾကာင့္ ေရအျမန္ေဆးကာ မိမိ အခန္းဆီသို႔ ျပန္၍ အိပ္ေနလိုက္ေလသည္။ စည္သူစိုးႏွင့္ ဝင့္ဝင့္ဖူး၏ လိုးပြဲႀကီးက အရွိန္မေသေသးပဲ ဆက္လက္ ကျပလ်က္ရွိ ေလေတာ့သည္။

“ဖူးေရ”  “ရွင္ ေမာင္ေျပာေလ ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ”   “အခန္းထဲသြားရေအာင္”   “ဟုတ္ လာပါၿပီ”  စည္သူစိုး ေရွ႕တြင္ ေသခ်ာ ဝင့္ဝင့္ ဖူးကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ေျပာကာ ေခၚခဲ့ေလသည္။ စည္သူစိုးမွာ ဖခင္ျဖစ္သူ၏ ထူးဆန္းေသာ အျပဳအမူေၾကာင့္ တခုခုေတာ့ တခုခုပဲ  ဟုအေတြးဝင္ကာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ဗ်ာမ်ားေနမိေလသည္။ သူႏွင့္ အေမ့ကိစၥကို အေဖသိပါက မိုးမီးေလာင္တာထက္ဆိုးမည္  ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြးမိကာ စိုးရိမ္စိတ္တို႔ျဖင့္ ဂနာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနေလသည္။ အတန္ၾကာ ေစာင့္ၾကည့္ေသာ္လည္း ျပန္ထြက္မလာသျဖင့္  အေဖတို႔အခန္းဆီသို႔ သြားကာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေလသည္။   အခန္းကျမင္ကြင္းကိုေတြ႕ေသာအခါ စည္သူစိုးမွာ ဝမ္းနည္းဝမ္းသာျဖစ္ရ ေလသည္။ ျမင္ကြင္းကား အေဖက အေမ့ကို ခုတင္ေပၚေလးဖက္ေထာက္ကာ ေနာက္မွ လိုးေနေသာ ျမင္ကြင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။  ဝမ္းသာစရာ အခ်က္ကား ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးဝင္ေမာင္ လီးျပန္ေတာင္လာျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ တဆက္ထဲမွာပင္ အေမႏွင့္ လိုးခ်င္မွ  လိုးရေတာ့မည္ဟူေသာ အသိကလဲ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းလွပါေတာ့သည္။

“အား အ အ ထြက္ကုန္ၿပီ ေမာင္ရဲ႕ ၿပီးသြားၿပီေမာင္”   “အား ေကာင္းလိုက္တာ ဖူးရာ ဖူး ဖူး”   ဟူေသာ ေရ႐ႊတ္ျမည္တမ္းသံမ်ားႏွင့္အတူ ဦးဝင္းေမာင္ႏွင့္ ေဒၚဝင့္ဝင့္ဖူးတို႔ ေရွ႕ဆင့္  ေနာက္ဆင့္ၿပီးသြားေလသည္။   “ေမာင္ ဘာေဆးေတြေသာက္လိုက္လို႔ လီးျပန္ေတာင္လာတလဲဟင္”   “ဘာေဆးမွမေသာက္ဘူး  မင္းနဲ႔ သားနဲ႔ လိုးတာၾကည့္ၿပီး လီးေတာင္လာတာေဟ့”  “ရွင္”  “ခုမွ ရွင္မေနနဲ႔ ဟိုတံခါးေပါက္က ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္လဲ  လာခဲ့ ငါအကုန္သိၿပီးၿပီ ငါတို႔မိသားစု ေသြးမကြဲပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ေနၾကမယ္ အဲ့ဒါကို မင္းတို႔သေဘာတူလား ဘာပဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့  ေမာင္ အကုန္ခြင့္လႊတ္တယ္”   ဦးဝင္းေမာင္မွာ ေဝ့ဝိုက္မေနပဲ ဒဲ့ အေပၚဆီးကေန ေျပာကာ အမွတ္ယူလိုက္ေလသည္။ မထူးလဲ  တားမရမည့္ အတူတူ မိသားစု သာယာေရးကို ေရွ႕ရႈကာ နားလည္မႈယူလိုက္ေလသည္။  စည္သူစိုးမွာလည္း အေဖႏွင့္ေပါင္းကာ  လိုးပြဲႀကီးဆင္ႏြဲရမည့္ အသိေၾကာင့္ ရင္ခုန္ႏႈန္းျမန္ကာ လီးႀကီးတေထာင္ေထာင္ႏွင့္ အခန္းထဲသို႔ဝင္ေရာက္လာေလသည္။  “လာ သား မင္းေမေမကို ေဖ့ေဖ့ေရွ႕မွာ အျပတ္လိုးျပစမ္း”   “ဟုတ္ကဲ့ပါေဖေဖ”   ဟုေျပာရင္း အေမ့ေပါင္ၾကားတြင္ ေနရာယူကာ လီး ႀကီးကို ေစာက္ပတ္ဝမွာေတ့ကာ စိန္စီနန္းရဲ႕ ခ်စ္ဇာတ္လမ္းကို ဆက္လက္ ကျပေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပရင္း နားပါရေစ ေတာ့ခင္ဗ်ာ။