နူးဖို့နပ်ဖို့မအား အသုဘ တစ်ခုတွင်… ဟီး……ဖေဖေနဲ့မေမေ သမီးတို့ကိုထားခဲ့ပြီလား။ ဟီး..မမ မေမေတို့ကိုခေါ်ပါဦး။ မေမေ ဖေဖေ ထပါဦး သားတို့ကို ကျောင်းလိုက်မပို့တော့ဘူးလား။ ဒေါ်စန်းတင်မှာ မိမိ၏တူမနဲ့တူနှစ်ယောက်ကို ဖက်ထားရင်း ညီမလေးရေ၊ မောင်လေး အဖြစ်ဆိုးလှချည်လား။ ညီမလေးတို့ရဲ့ နင်တို့သားသမီးတွေကို ဒီအတိုင်းထားသွားတော့မှာလား။ ရပါတယ် ညီမလေးတို့ ငါ့တူ၊တူမတို့ကို ငါသားသမီးလို့ ပြုစုစောင့်ရှောက်ပြီး မွေးစားမယ်။ ညီမလေးတို့ ကောင်းရာသုကတိလားပါစေ။ သားတို့သမီးတို့ အားမငယ်ကြနဲ့ အရီးတစ်ယောက်တစ်ယောက်လုံးရှိတယ်။ ဒါဟာ ဖိုး၈ျမ်းရဲ့ ဘဝအပြောင်းအလဲတစ်ခုပါ။ ဖိုးဂျမ်း အသက်၁၀နှစ်သားမှာ မိဘနှစ်ပါးက ယာဉ်တိုက်မှုဖြစ်ပြီးဆုံးသွားတယ်။ ဒါကြောင့် အဒေါ်ဖြစ်သူက မျက်စိသူငယ်နားသူငယ်နဲ့ကျန်ခဲ့တဲ့ တူနဲ့တူမတို့ကို မွေးစားလိုက်သည်။ ကျောင်းကိုလည်းဆက်လက်ထားပေးသည်။ ဖိုးဂျမ်းရဲ့အစ်မနာမည်မှာ မဠေးယဉ်ဖြစ်ပြီး သူထက်၅နှစ်ကြီးသည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူဒေါ်စန်းတင်မှာလည်း သမီးတစ်ယောက်ရှီသည်။ သမီးနာမည်မှာ မခင်ငြိမ်းလတ်ပါ။ မဠေးယဉ်ထက်နှစ်နှစ်ကြီးသည်။ ဖိုးကြမ်းကိုမွေးစားစဉ်က ဒေါ်စန်းတင်အသက် […]