ရင်ဘတ် အတွင်းက ကွက်လပ်လေးတစ်ခု
မဇင်…အတူးလေးအိပ်သွားပြီလား… အိပ်သွားပြီတေဇ…မင်းရော မအိပ်သေးဘူးလား… ဧည့်ခန်းထဲရှိထင်းမိုးဖိုလေးရှေ့တွင် မီးဖို ကအလင်းရောင်ရယ် နံရံကပ်မီးအဝါလေးတွေရဲ့ မစို့မပို့ အလင်းရောင်ထဲ မွေးပွကော်ဇော်ပေါ်ထိုင်ကာ ဆိုဖာကိုမီထားသည့် စိုး တေဇ အမေးကိုဖြေလည်းဖြေသလို ဇင်မိုးသူ အနိမ့်သံလေးဖြင့် ပြန်လည် မေးလိုက်လေသည်… စိုးတေဇလည်း အသားဖြူဖြူ မှာ နက်ပြာရောင်ဆွယ်တာလေးနဲ့ လိုက်ဖက်လှတဲ့ ဇင်မိုးသူကို မော့ကြည့်နေရင်း… အကြည့်ပြန်လွဲလိုက်ကာ ကျွန်တော်စဉ်းစား နေတာ…မဇင်တို့သားအမိဘာလို့ ပြင်ဦးလွင်ကိုလိုက်လာတာလည်းလို့ အမကိုတစ်ခွက်လောက်တိုက်ပါလား တေဇ မှန်စားပွဲပု ပေါ်ရှိ စိုးတေဇသောက်လက်စ ဝိုင်ပုလင်းနှင့် ဖန်ခွက်ကိုကြည့်ပြီးမေးလိုက်ကာ စိုးတေဇမီထားသည့် ဆိုဖာပေါ်တွင် ညှင်သာစွာ ထိုင်ချလိုက်သည်…ပိန် ပါးသွယ်လျတဲ့ မဇင်ခန္ဓာကိုယ်လေဟာ ဆိုဖာပေါ်ကြွကြွလေးဖြင့် အရုပ်လေးတင်ထားသလို လှပ နေသည်… စိုးတေဇလည်း ဇင်မိုးသူကို ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ ခါးဆန့်ရင်း ထမင်းစားခန်းက ဝိုင်ဖန်ခွက် တစ်ခွက်ထယူကာ ဝိုင်ငှဲ့ပေးပြီး ဇင်မိုးသူကို ပေးလိုက်လေသည်….ဇင်မိုးသူ ဖန်ခွက် တစ်ဝက်စာ ဝိုင်ကို ဆက်တိုက်တစ်ကျိုက်ထဲ မော့သောက်လိုက်ရာ…မျက်နှာ လေးများ သွေးရောင်လွှမ်းတက်သွားလေသည်…ပြီးနောက်…
ဒီနေ့ ကိုမင်း… မဇင်အသံလေးတုန်ဝင်သွားပြီး သူကိုယ်တိုင် ဝို င်ထပ်ငှဲ့ကာ ၂ ငုံစာလောက်သောက်ချလိုက်ပြီး ဖန်ခွက်ကိုင်ထား သည့်လက်များ တုန်နေကာ…မျက်ရည်စက်များ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလာလေသည်…. စိုးတေဇလည်း ဇင်မိုးသူလက်ထဲမှ ဝိုင်ခွက် ကို အေးစက်နေသည့်လက်ချောင်းရှည်ရှည်လေးတွေကို ဖွဖွလေးဖယ်ကာ ယူလိုက်ပြီး စားပွဲပေါ်တင်ပြီး…. ဟုတ်တယ် ဒီနေ့ကို မင်းဆုံးတာ ၄ နှစ်ပြည့်တယ်…ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ် မဇင်ရယ် ကျွန်တော် စိတ်လိုက်မာန်ပါ အိမ်ကထွက်မလာသင့်ဘူး…မ ဇင်တို့နားမှာနေပေးသင့်ပါတယ်…ကျွန်တော်ထွက်လာရ တယ်ဆိုတာကလည်း…ကျွန်တော်မရှိလည်း မဇင်တို့သားအမိ နေသားကျ လောက်ပြီထင်တာရယ်… ကျွန်တော့် နှလုံးသားကို စုတ်တံတွေကြား ထဲပြန်မြုပ်ထားပြီး ကျွန်တော်ကိုယ် ကျွန်တော် ကုစားဖို့အချိန် ယူချင်တာရယ်…နောက်ပြီး ဒီ ၄ နှစ်လုံးအတူနေသလို ဆက်မနေပေမယ့်လည်း အဝေးကနေစောင့်ရှောက်ပေးမယ်ဆိုတာကြောင့် ပါ…ကျွန်တော် မဇင်ကိုလည်း ဖွင့်မပြောဘဲထွက်လာခဲ့မိတာ မဇင်နဲ့ အတူးလေး ဝမ်းနည်းသွားရတယ်ဆိုရင်တောင်းပန်ပါတယ်…
စိုးတေဇ… ဇင်မိုးသူ ကို ဝမ်းနည်းစွာပြောလိုက်လေသည်…သူကိုသူလည်းစိတ်ထဲအပြစ်တင်နေမိလေသည်.. တကယ်တော့ ခုလို ထွက်လာရတာလည်း ကျွန်တော်….မ လုပ် ချင် ဆုံး အလုပ်ပါ မဇင်… စိုးသူရ မဇင်ပေါင်ပေါ် ခေါင်းအပ်ကာ ရင်ထဲကနာကျင်နေပြီး ငိုသံမထွက်မိအောင်ထိမ်းရင်း အရှိုက်ပြင်းပြင်းအသက်ရှုနေသည်….စိုးတေဇသူ့မျက်ရည်တွေကိုတော့ မထိမ်းနိုင်… ဇင်မိုးသူ သည်.. သူ့ချည်သား ဘောင်းဘီပေါ်ကျလာတဲ့ စိုးတေဇ မျက်ရည်ပူတွေကို ခံစားမိလေသည်…. ဇင်မိုးသူ စိုးတေဇ ခေါင်းကိုမော့ စေလိုက်ပြီး…ကြည့်ကာပြောလိုက်သည်… တေဇ နောက် မဇင်နဲ့ အတူးလေးကို ထားခဲ့ပြီးထွက်မသွားပါနဲ့…တေဇသွားချင်တဲ့ဆီရှိ ရင်လည်း အမတို့ သားအမိကို ခေါ်သွားပါ…ဒါ မဇင်ရင်ထဲပြောတာပါ တေဇခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး…
ဟုတ်ကဲ့ပါမဇင်…ကျွန်တော် ကတိပေးပါတယ် လာ ဆိုဖာပေါ်တက် ခွက်ချင်းတိုက်ရအောင်… စိုးသူရလည်း ရင်ထဲ မွန်းကြပ်သည်များ ခဏတာ ပေါ့သွားသလို ခံစားရပြီး အပျော်လေးများ ရုတ်တရက် ခုန်ပေါက်ဝင်လာသည်ဟု ခံစားမိလေသည်… ဝိုင်ခွက်တွေထဲ ဝိုင်ငှဲ့ကာ ဇင်မိုးသူကို တစ် ခွက်ပေးပြီး သူ ကိုယ်တိုင်တစ်ခွက်ကိုင်ကာ.. မခွဲကြေး ဆိုကာ မဇင်ပြောသလိုလိုက်ပြောပြီး ဖန်ခွက်ချင်း တိုက်ကာ မော့သောက် လိုက်ကြလေသည်.. တေဇကို မဇင်မေးစရာရှိတယ်…အမှန်တိုင်းဖြေရမယ်နော် စိုးတေဇ ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း ဇင်မိုးသူ မေးမှာကို စိတ်ဝင်စားစွာနားထောင်လိုက်သည်… မင်း မဇင်ကို ဘယ်တုန်းထဲက စိတ်ဝင်စားနေတာလည်း စိုးတေဇ အာစေးများကပ်သွား သည်…တကယ်တော့ဒီမေးခွန်းက သူ့အတွက် အလွယ်ဆုံးမေးခွန်း…သူ ၆ တန်းမတက်ခင် ၊မဇင် သည် ၉တန်းမတက်ခင်ဖြစ်သည့် နွေရာသီ မှာ မဇင်တို့မိသားစု သူတို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်အိမ်ကိုပြောင်းလာကြတယ်…
အရင်က မဇင်မေမေနဲ့ စိုးတေဇတို့မေမေနှင့် နယ်မှာတစ်ကျောင်းထဲအတူပြီးခဲ့ကြတဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးတွေ…မဇင်တို့ မိသားစု မန္တလေးပြောင်းလာမယ်ဆိုတော့ စိုး တေဇတို့ အမေတိုက်တွန်းမှုကြောင့် ရှေ့ခြံကိုဝယ်ဖြစ်ခဲ့တာလည်းဖြစ်သည်…မဇင် မေမေနဲ့ မဇင်ရယ် အိမ်တက်ဖိတ်စာလေးလာ ပေးတဲ့နေ့ သူလှေကားအပေါ်ကနေမဇင်ကိုချောင်းခဲ့တယ် .. ဆံပင်ရှည်လေးကို နောက်လှန်ကာ ဘီးကုတ်ပန်းရောင်လေးကုတ်ထား ပြီး ပန်းရောင် တီရှပ်လေးရယ်…အောက်ဖက်က အဖြူရောင် ခြေသလုံးလောက်ထိရှိသည့် စကပ်လား ဂါဝန်ခေါ်မလား ပွပွလေး ရယ် ရိုးရိုးလေးနဲ့ သူ့မျက်စိထဲချစ်စရာကောင်းနေသည့် အမတစ်ယောက်…ပြီးတော့ စိုးတေဇရဲ့ အချစ်တော် ကြောင်းဝတုတ် ဖိုးဝါ လေး ကို ပေါင်ပေါ်တင်ကာ ပွတ်ပေးနေသည်။
သူ့လိုကြောင်ချစ်တတ်တဲ့ အမ။ ခြံထဲက ဒန်းအဖြူလေးပေါ် ဖိုးဝါလေးကို ချီသွားပြီး စီးကာ ပျော်နေတဲ့ မဇင်ကို အိမ်ပေါ်ထပ်မှန်ပြတင်းကချောင်းနေစဉ် သူ့ရင်ထဲ နွေးထွေးသွားတာလား ရင်ခုန်သွားတာလားမသိ ရုတ်ခြည်းအမည်နာမ တတ်မရအောင်ခံစားမှုအသစ်ခံစားလိုက်ရလေသည်……ဒါတွေ သူ မဇင်ကို စီကာပတ်ကုံးပြောပြလိုက်ချင် သည်…..တကယ်တော့ ဟိုးအရင် သူနှင့် မဇင် လက်မထပ်ခင် ၄ နှစ်မတိုင်ခင် ၈နှစ် ၉ နှစ်လောက်ထဲကပြောပြချင်ခဲ့သည်…ပြောခွင့် မရခဲ့။ သူ့ကိုယ်သူ ထိမ်းသိမ်းထားခဲ့သည်က ပိုမှန်သည်။
ခုမေးလေပြီ…သူဆက်ထိမ်းထားသင့်သလား…ပြောလိုက်သင့်ပြီလား… တွေဝေနေသည်…ရုတ်တရက် မဇင်ကို အသက်ထက်ချစ် သည့် အစ်ကိုဖြစ်သူ ကိုမင်းသူရိန် မျက်နှာကိုလည်း မြင်မိလေသည်….. စိုးတေဇ ဝိုင်တစ်ကျိုက်သောက်လိုက်ကာ သူ့ခြေထောက် ကိုသူကြည့်ရင်း ဇင်မိုးသူမျက်ဝန်းတွေကို ရှောင်ကာတိတ်ဆိတ် နေလေသည်…ဇင်မိုးသူ… စိုးတေဇ ရဲ့ ခံစားချက်ကို နားလည် သဖြင့်…သူ့ဖက်ကလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောသင့်ပြီဟုတွေးကာ… စိုးတေဇ လက်ကိုကိုင်ကာ… တေဇအနေနဲ့ ဖြေရခက်နေ ရင်…ကိုမင်း နောက်ဆုံးနှှုတ်ဆက်တဲ့နေ့က သူပေးခဲ့တဲ့ စာလေးကိုဖတ်ပြီးမှ တေဇစိတ်ထဲရှိတဲ့အဖြေကိုပေးပါ…မဇင်လည်း ဒီစာ ဖတ်ပြီးတော့ တေဇ့ဆီလိုက်လာခဲ့တာပဲ…ရော့
ဇင်မိုးသူ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှ စာအိတ်သေးသေးလေးကို စိုးတေဇ လက်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်…စာအိတ်လေးပေါ်တွင် ဇင်လေး တကယ်လို့ အကိုပြန်မလာလို့ ၃ နှစ်ကြာရင် ဖတ်ဖို့ ဆိုပြီး ရေးထားလေသည်။ ခု ၄နှစ်ရှိပြီ…မဇင် ဒီစာကို ၄ နှစ်ထိစောင့်ပြီးမှဖတ်ခဲ့ တာပဲ …ဘာပါလိမ့် ဇင်လေး… ဇင်လေးဒီစာကိုဖတ်နေပြီဆိုရင် ကိုမင်း ဒီလောကထဲကနေ အပြီးပျောက်ကွယ်သွားလို့ ၃ နှစ်ရှိနေ ပြီပေါ့။ အရင်ဆုံး ဇင်လေးကို ကိုမင်း အသက်ထက်ပိုချစ်တယ်ဆိုတာယုံပါ။ ဇင်လေးနား တစ်သက်လုံး နေပေးမယ်ဆိုတဲ့ ကတိ မတည်နိုင်တာကိုတော့ ခွင့်လွှတ်ပေးစေချင်ပါတယ်။ ကိုမင်း မရှိတဲ့နောက် ဇင်လေး အတွက် ကိုမင်းစိတ်အချရဆုံးနဲ့ ဇင်လေးကို ကိုမင်းလို ချစ်ပေးနိုင်မယ့်သူဆိုလို့ ညီလေး စိုးတေဇပဲရှိမယ်လို့ ကိုမင်း ထင်တယ်။ ဇင်လေး အိမ်ထောင်ပြုမယ်ဆိုရင် စိုးတေဇကို ပဲ ရွေးစေချင်ပါတယ်။ စိုးတေဇ ဇင်လေးကို ချစ်နေတယ်ဆိုတာ အကိုသိတယ်။
တမလွန်ကနေ ဆက်ချစ်နေမယ့် ကိုမင်း စာဆုံးတော့ စိုးတေဇ သက်ပြင်းချကာ ဇင်မိုးသူအမေးကိုဖြေလိုက်လေသည်….ဖြေမယ် ဆိုကာမှ…စကားစဖို့ ခက်နေသည်…နောက်ဆုံးမှာ ရင်ထဲကစကားတွေ ပွင့်ထွက်လာလေသည်… ကျွန်တော် မဇင်ကို ချစ်နေတာ… မဇင်တို့ အိမ်တက်ဖိတ်စာလာပေးတဲ့နေ့ကထဲကပါ….ကိုမင်း က ကျောင်းဖွင့်ခါနီး ရန်ကုန်ကကြီးတော်တို့အိမ်ကနေပြန်လာတော့ မ ဇင်ကိုတွေ့ပြီး မဇင်လှကြောင်းနဲ့ သူစိတ်ဝင်စားနေကြောင့် ညတိုင်းအိပ်ခါနီးတိုင်း မရိုးနိုင်အောင် ကျွန်တော့်ကိုပြောခဲ့တယ်…ကို မင်းကို ကျွန်တော်သနားတယ်…မေမေကဆိုအမြဲပြောတယ်…သူ့သားကြီးဟာတဲ့ ငယ်ငယ်တုန်းက ကံမကောင်းရှာ ဘူးတဲ့ မိဘတွေ စည်းပွားရေးပျက်တာနဲ့ ချိန်ကိုက်ဖြစ်ပြီး…နေထိုင်စားသောက် ချို့တဲ့ခဲ့တယ်တဲ့…ကျောင်းလည်း တစ်နှစ်နားခဲ့ရတယ် တဲ့….ကျွန်တော့်ကိုယ်ဝန်ရလာချိန်မှာ စီးပွားရေးပြန် တက်လာခဲ့ပြီး အဖေက ငါ့သားလေးပေးတာ ငါ့သားလေးပေးတာဆိုပြီး သူ့ ရှေ့မှာပြောနေပေမယ့် ကိုမင်းက ပြုံးပြီးအမြဲကြည့်နေခဲ့တဲ့…
မနာလိုလည်းမဖြစ်ခဲ့ဘူး ကျွန်တော့်ကိုလည်း စောင့်ရှောက်ပေးခဲ့ တယ်…ကျွန်တော် ကိုမင်းကို သူချစ်သလိုအရမ်းချစ်တယ်…ကျွန်တော့်ရင်ထဲ မဇင်ရောက်နေပေမယ့် ကိုမင်းကလည်း မဇင်ကို ရူးမ တက်ဖြစ်နေတာမြင်ရတော့ ကျွန်တော် နောက်ထပ် ကောင်မလေးတွေ ခံစားလို့မရတော့မှန်းသေချာသိနေတယ် ဒါပေမယ့် မဇင်ကို ကိုမင်းနဲ့ကြည်ဖြူစွာသဘောတူပေးခဲ့တာပါ…မဇင်တို့ ကိုမင်းတို့ပျော်နေတာမြင်ရင် ကျွန်တော်လိုက်ပျော်နိုင်အောင်ပဲ ကြိုးစားခဲ့ တယ်… စကားအဆုံး.. စိုးတေဇ မီးဖိုထဲ ထင်းချောင်းများထည့်ရင်း နာရီတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်….. ၀၀း၀၅ ဇင်မိုးသူ အနည်းငယ်ချမ်းသလိုဖြစ်လာတာမို့ လက်မောင်းလေးတွေကို ပွတ်ပြီး ထလာကာ မီးဖို့ရှေ့ထိုင်ချ လိုက်ပြီး လက်ကို မီးလှုံကာ… ဒါဆို ၆ တန်းကထဲက မင်း မဇင်ကို သဘောကျနေတာပေ့ါ…ဒါကြောင့်လည်း မဇင် ကိုမင်းရဲ့ကိုယ်ဝန်ရှိ နေပြီဆိုတာမင်းသိတာနဲ့ ခိုး ပြေးပြီး မဇင်အရှက်ကို မင်းဘဝနဲ့ လဲပေးဖို့ ဝန်မလေးခဲ့တာပေါ့…ဟုတ်လား..
စိုးတေဇလည်း ဇင်မိုးသူဘေးနား ဝင်ထိုင် လိုက်ကာ…ဝိုင်ခွက်လေးကမ်းပေးလိုက်သည်…သူလည်းမော့လိုက်သည်… အဲ့တုန်းက အခြေအနေက အရမ်းရှှုပ်နေတယ်…ကို မင်းဆုံးလို့ ၂ လကျော်မှာ မဇင် ကျွန်တော့်ကိုလာပြောတော့ ကျွန်တော်တော်တော် တုန်လှုပ်သွားတယ်…တုန်လှုပ်သွားတယ်ဆိိုတာ မဇင်အနေနဲ့ ကိုမင်းမရှိဘဲ ဘယ်လိုမွေးမလဲဆိုတာပဲ…ရှင်းရှင်းပြောရရင် မဇင်နဲ့ ကိုမင်းတို့ ဆုံဖို့ ကျွန်တော် ပဲ လိုက်ပို့ပေးခဲ့ရတာ လေ…အဲ့တော့ ဒီအတူးလေး လူဖြစ်ဖို့က ကျွန်တော်ပါဝင်ပတ်သတ်နေတယ်… ပြီးတော့ ကိုမင်း သွေးကိုမွေးစေချင်တယ်…ဒါပေ မယ့် ကိုမင်းက တိုက်ပွဲမှာကျနေချိန် အလောင်းပြန်မရပေမယ့် ဗုန်းထိပြီးမသေရင်တောင် မြစ်ငယ်မြစ်ထဲ ကျလို့ သေဖို့များတယ်ဆို ပြီး တပ်ရင်းက တပ်ရေးဗိုလ်ကြီး ကိုယ်တိုင်အိမ်လာပြောသွားတာဆိုတော့….
ကျွန်တော်ခေါင်းထဲရှိတာကတော့ မဇင်ကို ကျွန်တော် ခိုးပြေးမယ်…လက်ထပ်ချင်တယ် ခွင့်တောင်းလညး ်မဇင်ခွင့်ပြုမှာမှမဟုတ်တာ…ဒါကြောင့် ကျွန်တော် အဲ့တုန်းက မဇင်ကိုခိုးပြေး ခဲ့တာ…ဒါတွေကြောင့်ဆိုပြီးပြောပြဖို့ ဆိုတာကလည်း… မဇင်ရယ်…ပြန်ပြောရင် ကိုမင်းကို အရမ်းသတိရတယ်…ကျွန်တော်ရင်ထဲ မကောင်းလို့… အဲ့တုန်းကလည်း မဇင်အပါအဝင် မိဘ သူငယ်ချင်း အားလုံး ဘယ်လိုပဲထင်ထင်ဂရုမစိုက်ဘဲ စေတနာသန့်သန့်နဲ့ ကျွန်တော်လုပ်ခဲ့တာပါ….အဲ့အတွက်နောင်တမရပါဘူး….ကျန်တာကတော့ ကျွန်တော့်ကံပေါ့…
ဇင်မိုးသူ ရင်ထဲနင့်သွားသည်…ဒီ ၄ နှစ်လုံး သူ့ရင်ထဲကစကားတွေ တခွန်းမှမဟဘဲ ကိုမင်းနဲ့ သူ့သားလေးကိုလည်း တူဆိုတာထက် တောင်ပိုပြီး သားအရင်းလိုသူချစ်ခဲ့တယ်…နာမည်ခံပေးခဲ့တယ်…တကယ်ဆို အရှက်တကွဲဖြစ်ရမှာက သူ..ဒါပေမယ့် သူ့အစား စိုး တေဇက အားလုံးရဲ့ အပြောအဆိုကိုခံကာ ပတ်ဝန်းကျင်အသစ်ဖြစ်တဲ့ ရန်ကုန်ကို မန္တလေးကနေ သူ့ကိုခေါ်ထုတ်ခဲ့ြ့ပီး သူဝါသနာပါ တဲ့ ပန်းချီဆွဲတာကို ဆက်မလုပ်ဘဲ သူတို့သားအမိကို လိုလေသေးမရှိစောင့်ရှောက်ထားပေးခဲ့တယ်….သူ့ကိုလည်း အစ်မတစ် ယောက်လို လက်ဖျားနဲ့မတို့ဘဲ စည်း စောင့်ပေးခဲ့တာတွေ အပျော်အပါးအသောက်အစား နဲ့ အပေါင်းအသင်းတွေအတွက် အချိန် လုံးဝအကုန်အမခံဘဲ
သူတို့ နဲ့သာ အချိန်ကုန်ပြီး အတူးလေး နေမကောင်းချိန် တစ်ခါတစ်ရံသူနေ မကောင်းချိန်တွေမှာ အနားကမ ခွာဘဲပြုစုပေးခဲ့တာတွေဟာ တော်ရုံ သံယောဇဉ် မေတ္တာတရားနဲ့ မလုပ် ပေးနိုင်မှန်း ဇင်မိုးသူ ခံစားမိသည်….ငယ်ရွယ်တဲ့၊ မိန်းကလေးတွေ သဘောကျတဲ့ ၊ ဝါသနာပါတဲ့အလုပ် စတဲ့ အချိန်တွေ၊ ပတ်ဝန်းကျင်တွေ စွန့်ပြီး သူ့တို့ကို စောင့်ရှောက်ဖို့တစ်ခုထဲနဲ့ လဲရဲခဲ့တဲ့ စိုးတေဇကို သူမြင်တိုင်းနေစဉ် သနားသလို သံယောဇဉ်လည်း တွယ်မိလေသည်…သူ ကိုမင်းကို ချစ်သည်….ဒါကြောင့် လည်း ကိုမင်းရှေ့တန်းမထွက်ခင် သူ့ဘဝကို ကိုမင်းဆီပေးခဲ့မိသည်။
ကိုမင်း တပ်ရှိရာမြို့ကို စိုးတေဇကားမောင်းပို့ပေးကာ သွားခဲ့ကြပြီး… ဟော်တယ်လေးမှာ နှစ်ဦးသား စကားတွေအလွမ်းတွေ သယ် ရာကလေ မရည်ရွယ်ဘဲ အချစ်တွေဖလှယ်ခဲ့ကြတယ်။ ကွန်ဒုံးမပါပေမယ့် ကိုမင်း အပြင်မှာ ပြီးလိုက်တာကို ယုံကြည်ပြီး ဆေးမ သောက်မိခဲ့။ တကယ်တော့ ကိုမင်းစစ်ထဲဝင်တော့ သူတားချင်သည်…ဒါပေမယ့် ရှေ့တန်းစစ်မျက်နှာပြင်က လူနာတေ ွ နယ်ခြား က တောသူတောင်သားတွေ အတွက် ရန်သူ မိတ်ဆွေမခွဲခြားဘဲ ငွေကြေးကြောင့်မဟုတ် အာဏာကြောင့်မဟုတ် သူဆေးကုပေး ချင်တယ်ဆိုပြီး သူ့ဟီးရိုး Hacksaw Ridge လိုဆိုကာ စစ်ဆေးထဲ ဝင်သွားခဲ့သည်…. စာချုပ်အတိုင်း စစ်သက် ၁၀ နှစ်ပြည့်ရင် တော့ တပ်ကထွက်ပြီး သူနဲ့ အတူတူ နေကြမယ်ဆိုတဲ့ကတိစကားလေးရယ်… သူ့ရဲ့လေးစားဖွယ်စိတ်ဓါတ်ကို သူမတားချင်တော့ ဖြစ်လာသမျှကံတရားလို့သာသူမှတ်ခဲ့သည်…ကံက သူနဲ့ ကိုမင်းကိုခွဲလိုက်လေပြီ….
ခုသူဘာဆက်လုပ်သင့် သလဲ သားလေး အတူး ကလည်း စိုးတေဇကို အဖေရင်းလိုချစ်နေတယ်…အဖေလိုပဲထင်နေတယ်… အားလုံးကလည်း မင်းတူးတူးအဖေသည် စိုးတေဇလို့ပဲ သိထားကြသည်….စိုးတေဇကလည်း သူနဲ့သားလေးကိုချစ်နေတယ်ဆိုတာ ခံစားမိတယ်…ထိုအချိန် စိုးတေဇက သူ့ကို စိတ်တွေ အနည်ထိုင်လောက်ပြီဆိုကာ သူ့ကိုမြင်ရင် ကိုမင်းကို သတိရစိတ်ပိုခံစားရမယ်ဆိုပြီး….အိမ်ကထွက်သွားတော့ သူ့ရင်ထဲ ရုတ်တရက် သူ့ကမ္ဘာလေးပြိုကွဲသွားသလိုခံစားရပြီး ဒီနှစ်တွေ ကိုမင်းအစား စိုးတေဇကိုအားကိုးရင်းအားကိုးရင်းနဲ့ ရင်ထဲမှာ ငြိတွယ်မိလာသည်ကို သိသိသာသာခံစားမိသွားသည်…. တေဇ မင်း မဇင်ကိုချစ်တယ်ဆိုတာ ဘာနဲ့သက်သေပြမလဲ ဇင်မိုးသူ သူ့ ကိုသနားလို့ ဒါမှမဟုတ် သူ့အကိုစကားနားထောင်ပြီး လက်ခံလိုက်တာမျိုးတော့ မလိုချင်…သူဖက်ကဆုံးဖြတ်ထားတာရှိသည်…သူ စိုးတေဇရဲ့ ချစ်မေတ္တာတွေကို အသိအမှတ်ပြုပေးချင်မိသည်။
သူ့အချစ်တွေကို ပိတ်လှောင်ထားတာကနေ တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး သူရယ် စိုးတေဇရယ် သားလေး မင်းတူးတူးရယ် ၃ ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဘာနံရံမှခြားမထားဘဲ လက်ကျန် ဘဝလေးမှာ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေကြမယ်လို့ တစ်လမ်းလုံးတွေးလာမိသည်။ ဒါပေမယ့် စိုးတေဇ သူ့ကို ချစ်တယ်ဆိုတာ သေချာဖို့ တော့ သူ့အတွက်အရေးကြီးသည်…မသေချာလျှင် စိုးတေဇ ဘဝအတွက် သူ ပြန်ကြည့်ပေးသင့်ပြီ…စိုးတေဇ ပြမယ့် သက်သေကို သူစောင့်နေလိုက်သည်…. စိုးတေဇ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး… မဇင်ခဏစောင့် ဆိုကာ အိမ်ပေါ်တက်သွားလေသည်….ဒီပြင်ဦးလွင် ကအိမ်လေးသည်…ကိုမင်းတို့ မိဘတွေရဲ့အိမ်ဖြစ်ပြီး ကိုမင်းရန်ကုန်စစ်ဆေးကဆင်းပြီး ပြင်ဦးလွင် မှာသင်တန်းတက်ချိန်တွေ မှာ မိသားစုတွေလာတွေ့ဖို့နဲ့ ကိုမင်း နားဖို့ ဝယ်ထားတဲ့အိမ်ဖြစ်သည်။ စိုးတေဇရဲ့ ပန်ချီးခန်းလေးလည်းရှိလေသည်။….. စိုးတေဇ ပြန် ဆင်းလာတော့ လက်ထဲ ပုံဆွဲ စာအုပ်ခပ်ကြီးကြီးပြားပြား တစ်အုပ်ပါလာသည်….ဇင်မိုးသူကို လှမ်းပေးလိုက်လေသည်…
ဇင်မိုး သူ ပထမဆုံးစာမျက်နှာဖွင့်လိုက်ရာ…ခဲပန်းချီဖြင့် ဘီးကုတ်လေးနဲ့ကောင်မလေးတစ်ယေက် ဒါန်းလေးပေါ်မှာ ကြောင်ဝတုတ်လေး ပေါင်ပေါ်တင်ပြီး ပြုံးပြီးထိုင်နေတဲ့ ပုံလေးကိုတွေ့လေသည်…. ပန်ချီကာလေးထောင့်မှာ ကျွန်တော်ရဲ့ချစ်သူ…ဆိုပြီး ရက်စွဲလေးနှင့် ရိုးရိုးလေး ရေးထားလေသည်…. ဇင်မိုးသူ ရင်ထဲလှိုက်ခနဲဖြစ်သွားလေသည်….ဒါသူ့ပုံ အဲ့အချိန်ထဲက သူ့ကိုချစ်နေခဲ့တာလား စိုး တေဇရယ်…မင်းမျိုသိပ်ထားရတာဘယ်လောက်တောင် များပြီလဲ ကြာနေပြီလဲကွယ်…. ဇင်မိုးသူ စာအုပ်လေးကို ဘေးကိုချကာ စိုးတေဇကို လှမ်းဖက်လိုက်လေသည်…..ပြီးနောက် စိုးတေဇ မျက်နှာကိုကြည့်ကာ…. တေဇ မင်း မဇင်ကို စကားတစ်ခွန်းပြောပါ လို့ပြောရင် ခုချိန် မင်းဘာပြောမလဲ…ဟင် စိုးတေဇ ဇင်မိုးသူမျက်လုံးတွေထဲက မျက်ရည်ကြည်လေးတွေ ကိုမြင်ရချိန်…သူ့ရင်ထဲ …အနှစ်နှစ်အလလ သူစောင့်ထိမ်းခဲ့တဲ့ စကားတစ်ခွန်း အတွက် အတားအဆီးတွေ အရည်တွေပျော်ကျ ကုန်ပြီ…. ကျွန်တော် လေ…မ ဇင် ကို….ချစ်တယ်….ဟိုးအရင်ထဲကရော…အခုရော…နောက်ရော…ချစ်နေဦးမှာပါ
မဇင်မျက်ရည်များ ကျလေပြီ…စိုး တေဇ လက်မလေးနှစ်ဖက်နဲ့ ပါးပြင်ပေါ် စီးကျသမျှ မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပေးလေသည်….မဇင်ရဲ့ ရှိှုက်ကြိးတငင်ငိုနေတာ ကြောင့် တသိမ့်သိမ့်တုန်ရီနေတဲ့ မဇင် ကိုယ်လုံးသေးသေးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲထွေးပွေ့ထားလိုက်လေသည်….မဇင် နဖူးလေးကို သူနမ်းချလိုက်သည်….မဇင်မျက်နှာလေးမော့လာပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မျက်လုံးချင်းစိုက်ကြည့်နေရင်း စိုးတေဇ ခေါင်း လေး ငုံဆင်းလာသည်ကို မြင်တော့ ဇင်မိုးသူ မျက်လုံးလေးမိတ်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်သည်….စိုးတေဇ နှုတ်ခမ်းတွေ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို လာထိတော့ သူ့ရင်ထဲ ခုန်တက်သွားလေသည်….အချစ်တွေအပြည့်နဲ့ အနမ်းတွေ ဒီနှစ်တွေမှာ သူလည်း တောင်းတနေခဲ့တာပါ…ကို မင်းလည်း သူ့ကိုခွင့်လွှတ်မှာပါ…သူ့အတွေးပေါင်းများစွာကြောင့် နှုတ်ခမ်းတွေ တင်းတင်းစိထားမိလေသည်…..စိုးတေဇလည်း ဇင် မိုးသူ စိတ်ဆိုးသွားပြီထင်ကာ နှုတ်ခမ်းခြင်းခွာပြီး ဇင်မိုးသူကို ကြည့်လိုက်သည်….ဇင်မိုးသူမျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး…စိုးတေဇကို ဖြေးဖြေးလေးတွန်းလှဲလိုက်ပြီး စိုးတေဇအပေါ် သူ့ ကိုယ်လုံးလေးထပ်ကာ အပေါ်ကနေ ငုံပြီး စိုးတေဇ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက် လေသည်…
ဝိုင်ကြောင့်စိတ်လှည့်စားနေခြင်းမဟုတ်သည်မှာ ဇင်မိုးသူသေချာသည် သူ့ရင်ခုန်သံရော စိုးတေဇရင်ခုန်သံရော နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေ စဉ် ကြားနေမိသည်…စိုးတေဇ ဇင်မိုးသူကို ဖက်ထားရင်း ထထိုင်လိုက်သည်….ဇင်မိုးသူ ဖားလေးလိုကပ်လျှက်လေး စိုးတေဇ ကိုယ် မှာကပ်နေသည်…အနမ်းတွေက တော့လုံးဝမလွှတ်နိုင်ကြပေ…စိုးတေဇ ဇင်မိုးသူ ကိုယ်လုံးပေါ့ပေါ့လေးကို ပင့်သွားပြီး ဆိုဖာပေါ် တင်ပေးလိုက်လေသည်…ထို့နောက် အချစ်နဲ့ဝိုင် ညီမျှစွာပေါင်းစပ်ထားတဲ့ မဇင်ရဲ့ ရီဝေေ၀ မျက်လုံး ဝိုင်းဝိုင်းလေးနှင့် ကြည့်ရင် ဟိုး ငယ်စဉ်ထဲက သူ့ချစ်နေတဲ့ မဇင်ဟာ ခုချိန်ထိ သူ့မျက်စိထဲမယ် ချစ်စရာကောင်းနေဆဲပေ…သူ့အရမ်းနမ်းချင်ခဲ့တဲ့ မဇင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေဟာ သူ့အတွက် အဆင်သင့်ဖြစ်နေခဲ့ပြီ…သူဘယ်ကဘယ်လို စပြီး မဇင်ကိုချစ်ရမယ်မသိဖြစ်နေသည်….သူ့ ဘဝမှာ ဒါဟာ ပထမဆုံးအကြိမ်…သူမဇင်ဆံပင်တွေထဲ သူ့နှာခေါင်းကို သွင်းလိုက်ပြီး တဝကြီးနမ်းရှုံလိုက်သည်…နောက်တော့ မ ဇင်နားရွက်နုနုလေး…မဇင် လည်တိုင်လေးဆီရောက်တော့ မဇင်ရင်ဘက်လေးကော့သွားပြီး
စိုးတေဇ ခါးလေးနှစ်ဖက်က ဆွယ်တာ စကို ဆွဲလိုက်လေသည်….မဇင်ရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့လေးတွေက သူ့ကိုပိုချစ်လာစေသည်…မဟုတ်ဘူး….သူ့ကို ရူးနှမ်းသွား စေသည်….နမ်းနေရင်း ချစ်လိုက်တာမဇင်ရယ်…မဇင်လည်တိုင်လေးကနေ မဇင်ရင်ဘက်လေးဆီ ဆွယ်တာ လည်ပင်းဟိုက်လေး ကို ဆွဲပြီး စုပ်လိုက်သည်….သူဆွယ်တာကိုမချွတ်ရက်….မချွတ်ရဲတာပိုမှန်သည်…. ဇင်မိုးသူလည်း စိုးတေဇ ဆွယ်တာဆွဲချွတ် လိုက်လျှင်လည်း သူချွတ်ပေးမည်ဖြစ်သည်…ဒါပေမယ့် သူရှက်သည်….မချွတ်ပါစေနဲ့လို့လည်း ကြိတ်ဆုတောင်းနေမိသည်… နောက်အခါတွေတော့ သူအသင့်ဖြစ်ချင်ဖြစ်နေမည်…ဒီတစ်ခေါက်တော့ သူအသင့်မဖြစ်သလိုခံစားရလေသည်….စိုးတေဇ ဘယ် ဆက်နမ်းရမှန်းမသိတော့ မဇင်ရဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို တစ်ခါပြန်လာနမ်းလေသည်…မဇင်ရဲ့ နှာခေါင်းက လေနွေးလေးတွေဟာ စိုးတေဇအတွက် ဆန်းသစ်နေပြီး တက်မတ်မိစွာ နှုတ်ခမ်လေးအားစုပ်ယူရင်း ရှုရှိုက်နေမိသည်….ထို့နောက် ကိုယ်လုံးချင်ခွာ လိုက်ကြပြီး…
တေဇ…မဇင် မင်းအတွက် အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ…မဇင် မင်းကိုလည်း ချစ်နေမိပါပြီ… ဇင်မိုးသူ ဖြေညင်းတိုး တိတ်စွာ စိုးတေဇကို ပြောလိုက်လေပြီး ခေါင်းလေး ဆိုဖာကျောမီဖက်ကို စောင်းနေလိုက်သည်…စိုးတေဇလည်း သူ့ဘောင်းဘီရှည် ကို ချွတ်လိုက်လေသည်… ထို့နောက်…. ဇင်မိုးသူဆွယ်တာလေးကို ဗိုက်လေးနားအနည်းငယ်လှန်လိုက်ကာ…. ဗိုက်သားချပ်ချပ် လေးကို နမ်းစုပ်လိုက်လေသည်….ထို့နောက် အတူးလေး ကိုမွေးတုန်းက ခွဲထားသည့် ချုပ်ရိုးနေရာလေးကို တစ်ချက်နမ်းလိုက် ပြီး…. ဇင်မိုးသူ့ ဘောင်းဘီရှည်လေးကို အောက်ကို ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲချလိုက်သည်…ဇင်မိုးသူလည်း ဖင်လေးကြွပေးပြီး ဆိုဖာလေး ဘေးမှာ ဒူးထောက်လျက်အလုပ်ရှှုပ်နေသည့် စိုးတေဇကို ကြည့်ရင်း…ရင်ခုန်နေသည်…..ဘောင်းဘီရှည်ကျွတ်သွားတော့ ကျန်ခဲ့ သည့်…အတွင်းခံလေးကို မြင်တော့….
တစ်သက်မှာတစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးတာ ကို စိုးတေဇလုပ်မိလိုက်သည်…အတွင်းခံလေးပေါ်ကနေ နမ်းလိုက်လေသည်….ပြီးနောက် အတွင်းခံလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ချိန် ဆီးစပ်ကအမွှေးကပ်ကပ်လေးတွေမြင်တော့ စိုးတေဇ အာခေါင်ထဲ ခြောက်ကပ်သွားလေသည်…ဇင်မိုးသူလည်း မျက်နှာကို တစ်ဖက်လွှဲထားပြီး လက်က ယောက်ပြီး ဆိုဖာကို တင်းတင်း ကြပ်ကြပ်ကိုင်ထားမိလေသည်…. စိုးတေဇတစ်ယောက် ဒီအရွယ်ထိ ဘယ်မိန်းမနဲ့မှ မနေဖူးသူမို့….ကြားသာကြားဖူးပေမယ့် ဒီလို နေရာနမ်းရှုံကြသည်ကို သူအံ့သြဖူးသည်….ခုချိန်မှာတော့ သူနားလည်လိုက်သည်….ချစ်ရင် ဘာကိုမဆို ချစ်မိသွားတာပဲလို့ သိ လိုက်သည့်အပြင် ငုံထားမတတ်ချစ်တယ် ဆိုတဲ့ စကားကြီး ဘယ်ကနေဘယ်လိုရောက်လာတယ်မသိ…ငုံထားမတတ်ဆိုတာ အတွေးထဲလည်နေကာ…နောက်ဆုံး သူငုံ့ကာ မဇင်ရဲ့ အမွှေးလေးတွေနဲ့ ဆီးစပ်နေရာအနှံ့ကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ လိုက်ဖိလိုက်လေ သည်… ဇင်မိုးသူလည်း ရင်ခေါင်းထဲက ယားကျိကျိနှင့် တွန့်လိမ်ကာ ပေါင်ကိုစိကာထားလေသည်…..
နာလို့လား မဇင် ဇင်မိုးသူ တွန့်လိမ်ကာ ပေါင်စိထားသည်ကိုကြည့်ပြီးစိုးရိမ်းကာ မေးလိုက်သည်… ဇင်မိုးသူလည်း ရုတ်တရက်ကြောင်သွားကာ သူ အကြောက်လွန်နေပုံကို ပြန်မြင်ပြီး…စိုးတေဇစိုးရိမ်နေသည့်မျက်နှာကြီးကြောင့်လည်း ရီချင်သွားသည်… မဟုတ်ပါဘူး တေဇရယ် နှုတ်ခမ်းနဲ့ လိုက်နမ်းနေတာ ဘယ်လိုနာမှာလဲ ကြောက်လို့ မဇင်ကြောက်ရင် မလုပ်တော့ဘူးလေ….ကျွန်တော်…… စိတ်မကောင်း မဖြစ်ပါနဲ့ မဇင်နားလည်ပါတယ်…တေဇက လူပျိုလေးပဲကိုး….မဇင်ကိုလည်း နားလည်ပေးပါ…..ဘဝမှာ ခုချိန်ထိ ဒါ မဇင်အတွက် ဒုတိယအကြိမ်ဆိုတာကို…. စိုးတေဇ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားသည်…ဒုတိယအကြိမ်ဆိုပေမယ့်….မဇင်အဖို့ ပထမအကြိမ်နဲ့ ဘာမှ ကွာမည်မထင်… မဖြစ်ဘူး ငါယောက်ကျားလေးပဲ မဇင်ကိုငါကပဲ ဦးဆောင်မှဖြစ်မယ်… ကျွန်တော်စိတ်လှှုပ်ရှားနေလို့ပါ… ငယ် ငယ်တုန်း မဇင်ကို ကျွန်တော့်စိတ်ထဲကနေ ချစ်ကြည့်ဖူးပါတယ်..
အဲ့အတိုင်း ပြန်တွေးပြီး ချစ်ကြည့်မယ်နော်….. မဇင် ပေါင်ကြား လေးထဲ သူဝင်ကာ သူ့လီးကို တေ့လိုက်သည်…မဇင်တစ်ချက်တွန့်သွားသည်…မျက်လုံးမှိတ်ကာ အံကြိတ်ထားလေသည်….ထိပ် လေးနဲ့ အထပ်အောက်ပွတ်ပေးနေတော့ အရည်လေးတွေ စိမ့်လာတာတွေ့တော့…မဇင်ပြီးသွားပြီထင်လိုက်သည်….မဖြစ်နိုင် သူ အပြာစာအုပ် ဖတ်ဖူးသည်….ဒါ အစဦးထွက်တဲ့ သဘာဝချောဆီပဲဖြစ်မည်…ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းလိုက်လေသည်…အရည်လေးတွေ စိမ့်စိမ့်ထွက်လာတာကြောင့်သာ အဆင်ပြောသွားသည်….သို့သော် မဇင်ထဲကို သွင်းရသည်မှာ ကြပ်ထုတ်လေသည်….စိုး တေဇ တဝက်လောက်သွင်းပြီးတော့ သူခါးလေးကို လှုပ်ကြည့်သည်….ဇင်မိုးသူ အံကိုက်ရင်း သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေသည် ပြီးတော့ ခေါင်းလေးညိမ့်ညိမ့်ပြလေသည်….စိုးတေဇလည်း ဆက်လုပ်ဖို့ ပြောတာလို့နားလည်လိုက်ပြီး ပြန်ထုတ်ပြန်ထည့်ရင်းနဲ့ ဇင်မိုးသူ ဆီးစပ်နှင့် သူ့ဆီးစပ်တို့ ထိဆက်သွားလေသည်…ဇင်မိုးသူရဲ့ ပေါင် နှစ်ဖက်မှာလည်း ဘေးကို ခြေလေးကွေးကာ ကားထားလေပြီ… ဇင်မိုးသူ ပေါင်ကြားထဲ စိုးတေဇ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ရောက်ရှိနေပြီလေ….
ဇင်မိုးသူ စိုးတေဇဆွယ်တာကို လှန်ချွတ်လိုက်လေသည်….စိုး တေဇလည်း အလိုက်သင့် ချွတ်လိုက်ပြီး ဆိုဖာပေါ်လက်ပြန်ထောက်က အသွင်းအထုတ်ကို ကောင်းကောင်းလုပ်နေပြီ ဖြစ်သည်….သွင်းလိုက်တိုင်း သူ့လီးတစ်ချောက်လုံး တင်းကြပ်ပြီး ဖြစ်ညှစ် စုပ်ယူ တာခံစားရပီး ပြန်ထုတ်လိုက်တိုင်း ဒစ်နဲ့ ညိထိ သွားတဲ့ အတွင်းသာအဖုအထစ်တွေရဲ့အရသာကြောင့် လူလည်း ဒူးတွေချောင်ကာ မျော့လာလေသည်။ ဇင်မိုးသူစိတ်ထဲ မင်းသူရိန် ကို သတိသွားသည်…စိုးတေဇဘာလို့ အင်နဲ့အားနဲ့ မဆောင့်တာပါလိမ့်…ကိုမင်းနဲ့ ပထမအကြိမ်တုန်းက ကိုမင်း ဆောင့်ချက်တွေက နောက်နေ့ထိအောင့်နေသည်….ငါက အပျိုမဟုတ်တော့ စိုးတေဇ စိတ်မပါတာလား….ငါ့ဟာများချောင်နေလို့လား သူဘာဖြစ်နေ တာပါလိမ့်…. တေဇ မဇင်ဟိုဟာကလေ ချောင်နေပြီလားဟင်…မဇင်က အပျိုမဟုတ်တော့…မင်းစိတ်ထဲ အားမရဘူးထင်….
စိုး တေဇ မဇင် နှုတ်ခမ်းလေးကို လက်ညိုှလေးနဲ့ ပိတ်လိုက်ပြီး…. မဇင် ကျွန်တော်က မဇင် နာမှာစိုးလို့….စသွင်းသွင်းချင်းတုန်းက မဇင် အံကြိတ်နေတာတွေ့တော့…အရမ်းမလုပ်ရဲတာ…ကျွန်တော် အရမ်းကောင်းနေတယ်….ပြီးတော့ မဇင်ဟာလေးက အရမ်း ကြပ်နေတယ်…ကျွန်တော့် အရည်တွေထွက်တော့မယ်ထင်တယ်….မဇင်စိတ်ပျက်မှာကိုတောင် စိုးရိမ်နေတာပါ… ဇင်မိုးသူ သဘောပေါက်သွားလေပြီ…အော် စိုးတေဇရယ် ရိုးပါလား… တေဇ အမတို့ နှစ်ယောက်လုံးကောင်းနေကြတယ်….မင်းစိတ်ထဲရှိ သလို ချစ်ပါ…အမ ခံနိုင်မှာပါ…မင်းပြီးချင်ရင်ပြီးချလိုက်…အမလည်း ပြီးမယ်ထင်ပါတယ်…တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ပထမအကြိမ် ပဲ….အမနားလည်ပါတယ်….စိတ်မပူနဲ့ နောက်ထပ်နေ့သစ်တွေရှိသေးတယ်နော်…. ဇင်မိုးသူ့စကားကြောင့် စိုးတေဇ ပေါ့ပါးသွား ကာ…လက်ရှိအတိုင်း တင်းကြပ်နေသည့် ဇင်မိုးသူ အထဲကို အားထည့်ကာ ထိုးသွင်းကာ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆင့်ကာဆောင့်လိုက် သည်….ဇင်မိုးသူလည်း ပြန်ပင့်ကာခံပေးနေတာမို့…ဆောင့်သူ စိုးတေဇတစ်ယောက် အားပိုရှိလာလေသည်….
ဇင်မိုးသူဂုတ်လေး ကို သိုင်းဖက်ကာ ကိုယ်ချင်းထပ်ပြီး ဆက်တိုက် ဖိသွင်းဖိသွင်းရင်းနဲ့ နှစ်ယောက်သား ပြိုင်သူ မောဟိုက်သံများ ကျယ်လာကြပြီး စိုး တေဇ သုတ်ရည်များ ဇင်မိုးသူ အတွင်းကို ဖိကပ်ပြီး ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်…..ဇင်မိုးသူလည်း ရင်ထဲ တစ်မျိုးကြီးနဲ့ အမြင့်ကနေ ပြုတ်ကျသွားသလိုရင် အေးစက်သွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်…ပြီးသွားတာလား…ကောင်းတာပဲလား…သူမသေချာ..ဒါပေမယ့် သူ အဲ့ခံစားချက်ကို ကြိုက်နှစ်သက်မိလေသည်…သို့သော် လောလောဆယ် သူတော်တော် နုံးကျသွားသလိုလည်းခံစားလိုက်ရသည်…. ဒါကြောင့်ဇင်မိုးသူလည်း စိုးတေဇ ကျောပြင်ကို ပြန်ဖက်ကာ ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခု တေ်ာတော်လေးကြာအောင် ကပ်ထားကြလေ သည်…. နောက်မှ စိုးတေဇ သည်…ဇင်မိုးသူ ကိုယ်လုံးလေးကို အိပ်ခန်းထဲပွေ့ချီသွားလေသည်။ သူနိုးလာပြီပဲ…မောင်သက်ပြင်း မောင်သက်ပြင်း….
ကျွန်တော်ဘယ်ရောက်နေတာလဲ ကျွန်တော့် သေနတ်ရော….မင်းသူရိန်ရုတ်တရက်ထထိုင်ကာ ဘေးမှာ သေနတ်ရှိသည်အထင်နှင့် စမ်းလိုက်လေသည်…ခေါင်းထဲမှ မိုက်ခနဲဖြစ်ပြီး ပြန်လဲကျသွားလေသည်။ တဲလေးထဲမှ မောင်သက် ပြင်းအား ဘေးပတ်ပတ်လည်မှ လူများ ဝိုင်းကြည့်နေကြလေသည်…ထိုထဲမှ အသက် ၂၂ နှစ်အရွယ် ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပြတင်းပေါက်နားထသွားကာ ပါးစပ်ကို လက်ဝါးဖြင့်ပိတ်ကား ငိုရှိုက်နေသည်… ကျန်လူများသည် စိုင်းကံဖ လို့ခေါ်သည့် လူကြီး တစ်ဦးကို ဝိုင်းကြည့်လေသည်…. ရွာလူကြီး ဦးစိုင်းကံဖလည်း သက်ပြင်းပူကြီးသာ ချကာ တစ်နေ့ ဖြစ်လာမယ်ထင်ပေမယ့် ခု လောက်မြန်မယ်မထင်ထားပေ….. တကယ်တော့ မောင်သက်ပြင်းသည် မင်းသူရိန်ဖြစ်လေသည်…မောင်သက်ပြင်းမှာ… နမ့်စလပ် ရွာလေးမှ ရွာသားတွေ ပေးထားသည့်နာမည်ဖြစ်သည်…..ဒီနာမည်ရလာပုံကလည်း လွန်ခဲ့တဲ့ ၅နှစ်က မြစ်ငယ်မြစ်ထဲကနေမျော လာတဲ့ သူ့ုကို ခေါင်ပါတယ်ဆိုတဲ့ နမ့်စလပ်ဆိုတဲ့ တောင်ခြေရွာလေးက နမ်းလောဝ်ခမ်းတို့ရွာသူတွေ ရေခပ်ရင်းတွေ့ပြီး ရွာသား တွေ ဝိုင်းပြီးဆယ်ထားကာ ရှင်လို့ရှင်ငြား….
ရိုးရာဆေးဝါးများနဲ့ ကုသထားပြီး သတိပြန်လည်လာတော့ အတိတ်မေ့နေတာကလွဲပြီး လူကောင်းလို့ နေထိုင်လုပ်ကိုင်ကာ….ရွာထဲ စာသင် ဆေးကု တံတားဆောက် အိမ်ပြင် အကုန်ဦးဆောင်၊ ဝိုင်းလုပ်ရင်း ရွာသား လုံးလုံးဖြစ်နေသည်….လွန်ခဲ့တဲ့ ခြောက်လကမှ မောင်သက်ပြင်းနှင့် နမ်းလောဝ်ခမ်း တို့ နှစ်ဦးနှစ်ဖက်ချစ်ကြိုက်သဖြင့် ရွာကလူ တွေက လက်ထပ်ပေးခဲ့ကြလေသည်…. ထို့နှင့် လွန်ခဲ့သည့် ၂ ရက်က ကိုယ်ဝန်နှင့် နမ်းလောဝ်ခမ်းအတွက် အိမ်သာသွားရ အဆင်ပြေအောင် အိမ်နှင့်ကပ်အောင် ပြန်ပြင်ဆောက်ရင်း ပြုတ်ကျကာ ခေါင်းကွဲပြီး မေ့မြော နေကာ ယနေ့မှ ပြန်သတိရလာ သည်….သတိရလာတော့ နမ့်စလပ်ရွာသား မောင်သက်ပြင်း ဘဝကို မေ့သွားလေပြီ…… ဦးစိုင်းကံဖ စကားဆုံးတော့ သူရူးချင်သွား သည်…. ၅နှစ် တောင်ရှိနေပြီ…..ခေါင်းထဲ မိဘတွ ရှိကြသေးရဲ့လား….သူ့ရဲဘော်ရဲဖက်တွေ ခြုံခိုတိုက်ခံရလို့ သေကြေတာတွေ…ဇင် လေး…ချစ်သူ….သူ…ဇင်လေးကို ပေးခဲ့တဲ့ စာ….. ဟာ….
အား………….. သူတကယ်သေသွားခဲ့ရင်ကောင်းမှာပဲ…..ဆိုပြီး အာခေါင် ခြစ်ကာ အိမ်ပြင်ထွက်ကာအော်လိုက်လေသည်…… မန္တလေး – ရန်ကုန် ရထားပေါ်တွင်း မင်းသူရိန်တစ်ယောက် သူ့ဘဝ အကြောင်းပြန်တွေးရင်း မန္တလေးမှာ သူ့အိမ်ကိုမပြန်ဘဲ ရန်ကုန်ရောက်နေတဲ့ သူ့ညီနဲ့ သူ့ချစ်သူ လင်မယား အိမ်လိပ်စာလေး စုံစမ်းခဲ့ ပြီး အစုန်ဆင်းလာခဲ့လေသည်…. လိပ်စာထဲက လမ်းထဲ ဝင်လာခဲ့ပြီး…..ခြံအမှတ်ကိုတွေ့တော့ ခမ်းလှမ်းလှမ်းကနေ ခြံထဲ စည်းရိုး သံတိုင်များကြားမှ အကဲခတ်လိုက်လေသည်…. ၄နှစ်အရွယ် ခလေးလေးတစ်ယောက် သေနတ်တစ်လက်နဲ့ ဖေဖေ ဒိုင်းဒိုင်းဆိုပြီး လိုက်ပစ်နေသည်…ဖေဖေဆိုသူမှာ စိုးတေဇ ဖြစ်နေပြီး… သူတို့ဆော့နေပုံကို ဘေးကနေ မပေါ့မပါးကြီးဖြင့် ကြည့်ကာရီမောနေ သည့် အမျိုးသမီးမြင်တော့… ဇင်လေး…. ရုတ်တရက် ပြေးထွက်သွားမိပြီးမှ သူ့ကိုယ်သူပြန်သတိထားလိုက်သည်…
မင်းသူရိန် ရင်ခေါင်းထဲက နာကျင်စွာ ငိုမိနေသည်….. ခဏကြာတော့မှ သူ့စိတ်သူထိမ်းကာ ငါသိပ်ချစ်ရတဲ့ ငါ့ညီနဲ့ ငါ့အသက်ထက်ချစ်ရတဲ့ ချစ်သူတို့ ပျော်ရွှင်နေကြပြီပဲ….ဒါကလည်း ငါဖြစ်စေချင်ခဲ့တဲ့ ဆန္ဒ တစ်ခုပါပဲလေ…ငါကံပဲ….မင်းတို့အတွက် ငါဝမ်းသာပါ တယ်…..ရင်ထဲမယ် စကားများ တစ်ယောက်ထဲပြောရင် မျက်ရည်များ တလိမ့်လိမ့်ကျလာသည်။ မင်းသူရိန် ခြေစုံရပ်ကာ တစ် ချက်တွေးလိုက်သည်….အင်း..ငါဘာလုပ်သင့်လည်း….သူဖြစ်ရပ်တွေအစအဆုံးပြန် သုံးသပ်လိုက်သည်.. နောက်ဆုံးမှာတော့ သူ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို နာကျင်စွာချလိုက်ပေမယ့်….ဒါသူ့အလုပ်သင့်ဆုံး လုပ်ရပ်လို့လည်း သူသေချာသိသည်….ငါ့ကိုမျှော်နေ မယ့်…လိုအပ်နေတဲ့ သူတစ်ယောက်ရှိတယ်…ဘဝဆိုတာ ပြည့်စုံနေတဲ့နေရာထက် လိုအပ်နေတဲ့ နေရာကို ကွက်လပ်ဖြည့်တာ ကောင်းပါတယ်လေ…. ဟု ဆုံးဖြတ်ချက် ပြက်ပြက်သားသား ချကာ ခြံနားမှထွက်လာခဲ့လိုက်လေသည်။
မြေနီလမ်းလေးရဲ့ မျက်လုံးတစ်ဆုံးမှာ တစ်ရွေ့ရွေ့နဲ့ သူ့ဆီကို ဦးတည်လာနေသူတစ်ယောက်ကို နန်းလောဝ်ခမ်းတွေ့ လိုက်လေ သည်…မျက်ဝန်းထဲက မျက်ရည်တွေခိုဆင်းလာပေမယ့်…ပျော်ရွှင်လို့ကျရတဲ့မျက်ရည်တွေဖြစ်သည်….သူ့ရင်ထဲ အပူတွေ ငြိမ်းချမ်း သွားကာ…လုံးစပြုနေသည့်ဗိုက်ကလေးကို ပွတ်ကာ… သားသားမီးမီးလေးရေ ဖေကြီးပြန်လာပြီ နော် ဗိုက်ထဲကနေ မငိုနဲ့တော့ နော်….
Zawgyi
ရင္ဘတ္ အတြင္းက ကြက္လပ္ေလးတစ္ခု
မဇင္…အတူးေလးအိပ္သြားၿပီလား… အိပ္သြားၿပီေတဇ…မင္းေရာ မအိပ္ေသးဘူးလား… ဧည့္ခန္းထဲရွိထင္းမိုးဖိုေလးေရွ႕တြင္ မီးဖို ကအလင္းေရာင္ရယ္ နံရံကပ္မီးအဝါေလးေတြရဲ႕ မစို႔မပို႔ အလင္းေရာင္ထဲ ေမြးပြေကာ္ေဇာ္ေပၚထိုင္ကာ ဆိုဖာကိုမီထားသည့္ စိုး ေတဇ အေမးကိုေျဖလည္းေျဖသလို ဇင္မိုးသူ အနိမ့္သံေလးျဖင့္ ျပန္လည္ ေမးလိုက္ေလသည္… စိုးေတဇလည္း အသားျဖဴျဖဴ မွာ နက္ျပာေရာင္ဆြယ္တာေလးနဲ႔ လိုက္ဖက္လွတဲ့ ဇင္မိုးသူကို ေမာ့ၾကည့္ေနရင္း… အၾကည့္ျပန္လြဲလိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ္စဥ္းစား ေနတာ…မဇင္တို႔သားအမိဘာလို႔ ျပင္ဦးလြင္ကိုလိုက္လာတာလည္းလို႔ အမကိုတစ္ခြက္ေလာက္တိုက္ပါလား ေတဇ မွန္စားပြဲပု ေပၚရွိ စိုးေတဇေသာက္လက္စ ဝိုင္ပုလင္းႏွင့္ ဖန္ခြက္ကိုၾကည့္ၿပီးေမးလိုက္ကာ စိုးေတဇမီထားသည့္ ဆိုဖာေပၚတြင္ ညႇင္သာစြာ ထိုင္ခ်လိုက္သည္…ပိန္ ပါးသြယ္လ်တဲ့ မဇင္ခႏၶာကိုယ္ေလဟာ ဆိုဖာေပၚႂကြႂကြေလးျဖင့္ အ႐ုပ္ေလးတင္ထားသလို လွပ ေနသည္… စိုးေတဇလည္း ဇင္မိုးသူကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ ခါးဆန႔္ရင္း ထမင္းစားခန္းက ဝိုင္ဖန္ခြက္ တစ္ခြက္ထယူကာ ဝိုင္ငွဲ႔ေပးၿပီး ဇင္မိုးသူကို ေပးလိုက္ေလသည္….ဇင္မိုးသူ ဖန္ခြက္ တစ္ဝက္စာ ဝိုင္ကို ဆက္တိုက္တစ္က်ိဳက္ထဲ ေမာ့ေသာက္လိုက္ရာ…မ်က္ႏွာ ေလးမ်ား ေသြးေရာင္လႊမ္းတက္သြားေလသည္…ၿပီးေနာက္…
ဒီေန႔ ကိုမင္း… မဇင္အသံေလးတုန္ဝင္သြားၿပီး သူကိုယ္တိုင္ ဝို င္ထပ္ငွဲ႔ကာ ၂ ငုံစာေလာက္ေသာက္ခ်လိုက္ၿပီး ဖန္ခြက္ကိုင္ထား သည့္လက္မ်ား တုန္ေနကာ…မ်က္ရည္စက္မ်ား ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာေလသည္…. စိုးေတဇလည္း ဇင္မိုးသူလက္ထဲမွ ဝိုင္ခြက္ ကို ေအးစက္ေနသည့္လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေလးေတြကို ဖြဖြေလးဖယ္ကာ ယူလိုက္ၿပီး စားပြဲေပၚတင္ၿပီး…. ဟုတ္တယ္ ဒီေန႔ကို မင္းဆုံးတာ ၄ ႏွစ္ျပည့္တယ္…ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ မဇင္ရယ္ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္လိုက္မာန္ပါ အိမ္ကထြက္မလာသင့္ဘူး…မ ဇင္တို႔နားမွာေနေပးသင့္ပါတယ္…ကြၽန္ေတာ္ထြက္လာရ တယ္ဆိုတာကလည္း…ကြၽန္ေတာ္မရွိလည္း မဇင္တို႔သားအမိ ေနသားက် ေလာက္ၿပီထင္တာရယ္… ကြၽန္ေတာ့္ ႏွလုံးသားကို စုတ္တံေတြၾကား ထဲျပန္ျမဳပ္ထားၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ ကုစားဖို႔အခ်ိန္ ယူခ်င္တာရယ္…ေနာက္ၿပီး ဒီ ၄ ႏွစ္လုံးအတူေနသလို ဆက္မေနေပမယ့္လည္း အေဝးကေနေစာင့္ေရွာက္ေပးမယ္ဆိုတာေၾကာင့္ ပါ…ကြၽန္ေတာ္ မဇင္ကိုလည္း ဖြင့္မေျပာဘဲထြက္လာခဲ့မိတာ မဇင္နဲ႔ အတူးေလး ဝမ္းနည္းသြားရတယ္ဆိုရင္ေတာင္းပန္ပါတယ္…
စိုးေတဇ… ဇင္မိုးသူ ကို ဝမ္းနည္းစြာေျပာလိုက္ေလသည္…သူကိုသူလည္းစိတ္ထဲအျပစ္တင္ေနမိေလသည္.. တကယ္ေတာ့ ခုလို ထြက္လာရတာလည္း ကြၽန္ေတာ္….မ လုပ္ ခ်င္ ဆုံး အလုပ္ပါ မဇင္… စိုးသူရ မဇင္ေပါင္ေပၚ ေခါင္းအပ္ကာ ရင္ထဲကနာက်င္ေနၿပီး ငိုသံမထြက္မိေအာင္ထိမ္းရင္း အရႈိက္ျပင္းျပင္းအသက္ရႈေနသည္….စိုးေတဇသူ႔မ်က္ရည္ေတြကိုေတာ့ မထိမ္းႏိုင္… ဇင္မိုးသူ သည္.. သူ႔ခ်ည္သား ေဘာင္းဘီေပၚက်လာတဲ့ စိုးေတဇ မ်က္ရည္ပူေတြကို ခံစားမိေလသည္…. ဇင္မိုးသူ စိုးေတဇ ေခါင္းကိုေမာ့ ေစလိုက္ၿပီး…ၾကည့္ကာေျပာလိုက္သည္… ေတဇ ေနာက္ မဇင္နဲ႔ အတူးေလးကို ထားခဲ့ၿပီးထြက္မသြားပါနဲ႔…ေတဇသြားခ်င္တဲ့ဆီရွိ ရင္လည္း အမတို႔ သားအမိကို ေခၚသြားပါ…ဒါ မဇင္ရင္ထဲေျပာတာပါ ေတဇေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး…
ဟုတ္ကဲ့ပါမဇင္…ကြၽန္ေတာ္ ကတိေပးပါတယ္ လာ ဆိုဖာေပၚတက္ ခြက္ခ်င္းတိုက္ရေအာင္… စိုးသူရလည္း ရင္ထဲ မြန္းၾကပ္သည္မ်ား ခဏတာ ေပါ့သြားသလို ခံစားရၿပီး အေပ်ာ္ေလးမ်ား ႐ုတ္တရက္ ခုန္ေပါက္ဝင္လာသည္ဟု ခံစားမိေလသည္… ဝိုင္ခြက္ေတြထဲ ဝိုင္ငွဲ႔ကာ ဇင္မိုးသူကို တစ္ ခြက္ေပးၿပီး သူ ကိုယ္တိုင္တစ္ခြက္ကိုင္ကာ.. မခြဲေၾကး ဆိုကာ မဇင္ေျပာသလိုလိုက္ေျပာၿပီး ဖန္ခြက္ခ်င္း တိုက္ကာ ေမာ့ေသာက္ လိုက္ၾကေလသည္.. ေတဇကို မဇင္ေမးစရာရွိတယ္…အမွန္တိုင္းေျဖရမယ္ေနာ္ စိုးေတဇ ေခါင္းၿငိမ့္ျပရင္း ဇင္မိုးသူ ေမးမွာကို စိတ္ဝင္စားစြာနားေထာင္လိုက္သည္… မင္း မဇင္ကို ဘယ္တုန္းထဲက စိတ္ဝင္စားေနတာလည္း စိုးေတဇ အာေစးမ်ားကပ္သြား သည္…တကယ္ေတာ့ဒီေမးခြန္းက သူ႔အတြက္ အလြယ္ဆုံးေမးခြန္း…သူ ၆ တန္းမတက္ခင္ ၊မဇင္ သည္ ၉တန္းမတက္ခင္ျဖစ္သည့္ ေႏြရာသီ မွာ မဇင္တို႔မိသားစု သူတို႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အိမ္ကိုေျပာင္းလာၾကတယ္…
အရင္က မဇင္ေမေမနဲ႔ စိုးေတဇတို႔ေမေမႏွင့္ နယ္မွာတစ္ေက်ာင္းထဲအတူၿပီးခဲ့ၾကတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးေတြ…မဇင္တို႔ မိသားစု မႏၲေလးေျပာင္းလာမယ္ဆိုေတာ့ စိုး ေတဇတို႔ အေမတိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္ ေရွ႕ၿခံကိုဝယ္ျဖစ္ခဲ့တာလည္းျဖစ္သည္…မဇင္ ေမေမနဲ႔ မဇင္ရယ္ အိမ္တက္ဖိတ္စာေလးလာ ေပးတဲ့ေန႔ သူေလွကားအေပၚကေနမဇင္ကိုေခ်ာင္းခဲ့တယ္ .. ဆံပင္ရွည္ေလးကို ေနာက္လွန္ကာ ဘီးကုတ္ပန္းေရာင္ေလးကုတ္ထား ၿပီး ပန္းေရာင္ တီရွပ္ေလးရယ္…ေအာက္ဖက္က အျဖဴေရာင္ ေျခသလုံးေလာက္ထိရွိသည့္ စကပ္လား ဂါဝန္ေခၚမလား ပြပြေလး ရယ္ ႐ိုး႐ိုးေလးနဲ႔ သူ႔မ်က္စိထဲခ်စ္စရာေကာင္းေနသည့္ အမတစ္ေယာက္…ၿပီးေတာ့ စိုးေတဇရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ ေၾကာင္းဝတုတ္ ဖိုးဝါ ေလး ကို ေပါင္ေပၚတင္ကာ ပြတ္ေပးေနသည္။
သူ႔လိုေၾကာင္ခ်စ္တတ္တဲ့ အမ။ ၿခံထဲက ဒန္းအျဖဴေလးေပၚ ဖိုးဝါေလးကို ခ်ီသြားၿပီး စီးကာ ေပ်ာ္ေနတဲ့ မဇင္ကို အိမ္ေပၚထပ္မွန္ျပတင္းကေခ်ာင္းေနစဥ္ သူ႔ရင္ထဲ ေႏြးေထြးသြားတာလား ရင္ခုန္သြားတာလားမသိ ႐ုတ္ျခည္းအမည္နာမ တတ္မရေအာင္ခံစားမႈအသစ္ခံစားလိုက္ရေလသည္……ဒါေတြ သူ မဇင္ကို စီကာပတ္ကုံးေျပာျပလိုက္ခ်င္ သည္…..တကယ္ေတာ့ ဟိုးအရင္ သူႏွင့္ မဇင္ လက္မထပ္ခင္ ၄ ႏွစ္မတိုင္ခင္ ၈ႏွစ္ ၉ ႏွစ္ေလာက္ထဲကေျပာျပခ်င္ခဲ့သည္…ေျပာခြင့္ မရခဲ့။ သူ႔ကိုယ္သူ ထိမ္းသိမ္းထားခဲ့သည္က ပိုမွန္သည္။
ခုေမးေလၿပီ…သူဆက္ထိမ္းထားသင့္သလား…ေျပာလိုက္သင့္ၿပီလား… ေတြေဝေနသည္…႐ုတ္တရက္ မဇင္ကို အသက္ထက္ခ်စ္ သည့္ အစ္ကိုျဖစ္သူ ကိုမင္းသူရိန္ မ်က္ႏွာကိုလည္း ျမင္မိေလသည္….. စိုးေတဇ ဝိုင္တစ္က်ိဳက္ေသာက္လိုက္ကာ သူ႔ေျခေထာက္ ကိုသူၾကည့္ရင္း ဇင္မိုးသူမ်က္ဝန္းေတြကို ေရွာင္ကာတိတ္ဆိတ္ ေနေလသည္…ဇင္မိုးသူ… စိုးေတဇ ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို နားလည္ သျဖင့္…သူ႔ဖက္ကလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာသင့္ၿပီဟုေတြးကာ… စိုးေတဇ လက္ကိုကိုင္ကာ… ေတဇအေနနဲ႔ ေျဖရခက္ေန ရင္…ကိုမင္း ေနာက္ဆုံးႏွႈတ္ဆက္တဲ့ေန႔က သူေပးခဲ့တဲ့ စာေလးကိုဖတ္ၿပီးမွ ေတဇစိတ္ထဲရွိတဲ့အေျဖကိုေပးပါ…မဇင္လည္း ဒီစာ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ေတဇ့ဆီလိုက္လာခဲ့တာပဲ…ေရာ့
ဇင္မိုးသူ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွ စာအိတ္ေသးေသးေလးကို စိုးေတဇ လက္ထဲထည့္ေပးလိုက္သည္…စာအိတ္ေလးေပၚတြင္ ဇင္ေလး တကယ္လို႔ အကိုျပန္မလာလို႔ ၃ ႏွစ္ၾကာရင္ ဖတ္ဖို႔ ဆိုၿပီး ေရးထားေလသည္။ ခု ၄ႏွစ္ရွိၿပီ…မဇင္ ဒီစာကို ၄ ႏွစ္ထိေစာင့္ၿပီးမွဖတ္ခဲ့ တာပဲ …ဘာပါလိမ့္ ဇင္ေလး… ဇင္ေလးဒီစာကိုဖတ္ေနၿပီဆိုရင္ ကိုမင္း ဒီေလာကထဲကေန အၿပီးေပ်ာက္ကြယ္သြားလို႔ ၃ ႏွစ္ရွိေန ၿပီေပါ့။ အရင္ဆုံး ဇင္ေလးကို ကိုမင္း အသက္ထက္ပိုခ်စ္တယ္ဆိုတာယုံပါ။ ဇင္ေလးနား တစ္သက္လုံး ေနေပးမယ္ဆိုတဲ့ ကတိ မတည္ႏိုင္တာကိုေတာ့ ခြင့္လႊတ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ကိုမင္း မရွိတဲ့ေနာက္ ဇင္ေလး အတြက္ ကိုမင္းစိတ္အခ်ရဆုံးနဲ႔ ဇင္ေလးကို ကိုမင္းလို ခ်စ္ေပးႏိုင္မယ့္သူဆိုလို႔ ညီေလး စိုးေတဇပဲရွိမယ္လို႔ ကိုမင္း ထင္တယ္။ ဇင္ေလး အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆိုရင္ စိုးေတဇကို ပဲ ေ႐ြးေစခ်င္ပါတယ္။ စိုးေတဇ ဇင္ေလးကို ခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာ အကိုသိတယ္။
တမလြန္ကေန ဆက္ခ်စ္ေနမယ့္ ကိုမင္း စာဆုံးေတာ့ စိုးေတဇ သက္ျပင္းခ်ကာ ဇင္မိုးသူအေမးကိုေျဖလိုက္ေလသည္….ေျဖမယ္ ဆိုကာမွ…စကားစဖို႔ ခက္ေနသည္…ေနာက္ဆုံးမွာ ရင္ထဲကစကားေတြ ပြင့္ထြက္လာေလသည္… ကြၽန္ေတာ္ မဇင္ကို ခ်စ္ေနတာ… မဇင္တို႔ အိမ္တက္ဖိတ္စာလာေပးတဲ့ေန႔ကထဲကပါ….ကိုမင္း က ေက်ာင္းဖြင့္ခါနီး ရန္ကုန္ကႀကီးေတာ္တို႔အိမ္ကေနျပန္လာေတာ့ မ ဇင္ကိုေတြ႕ၿပီး မဇင္လွေၾကာင္းနဲ႔ သူစိတ္ဝင္စားေနေၾကာင့္ ညတိုင္းအိပ္ခါနီးတိုင္း မ႐ိုးႏိုင္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာခဲ့တယ္…ကို မင္းကို ကြၽန္ေတာ္သနားတယ္…ေမေမကဆိုအၿမဲေျပာတယ္…သူ႔သားႀကီးဟာတဲ့ ငယ္ငယ္တုန္းက ကံမေကာင္းရွာ ဘူးတဲ့ မိဘေတြ စည္းပြားေရးပ်က္တာနဲ႔ ခ်ိန္ကိုက္ျဖစ္ၿပီး…ေနထိုင္စားေသာက္ ခ်ိဳ႕တဲ့ခဲ့တယ္တဲ့…ေက်ာင္းလည္း တစ္ႏွစ္နားခဲ့ရတယ္ တဲ့….ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ဝန္ရလာခ်ိန္မွာ စီးပြားေရးျပန္ တက္လာခဲ့ၿပီး အေဖက ငါ့သားေလးေပးတာ ငါ့သားေလးေပးတာဆိုၿပီး သူ႔ ေရွ႕မွာေျပာေနေပမယ့္ ကိုမင္းက ၿပဳံးၿပီးအၿမဲၾကည့္ေနခဲ့တဲ့…
မနာလိုလည္းမျဖစ္ခဲ့ဘူး ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့ တယ္…ကြၽန္ေတာ္ ကိုမင္းကို သူခ်စ္သလိုအရမ္းခ်စ္တယ္…ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲ မဇင္ေရာက္ေနေပမယ့္ ကိုမင္းကလည္း မဇင္ကို ႐ူးမ တက္ျဖစ္ေနတာျမင္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ ေကာင္မေလးေတြ ခံစားလို႔မရေတာ့မွန္းေသခ်ာသိေနတယ္ ဒါေပမယ့္ မဇင္ကို ကိုမင္းနဲ႔ၾကည္ျဖဴစြာသေဘာတူေပးခဲ့တာပါ…မဇင္တို႔ ကိုမင္းတို႔ေပ်ာ္ေနတာျမင္ရင္ ကြၽန္ေတာ္လိုက္ေပ်ာ္ႏိုင္ေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားခဲ့ တယ္… စကားအဆုံး.. စိုးေတဇ မီးဖိုထဲ ထင္းေခ်ာင္းမ်ားထည့္ရင္း နာရီတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္….. ၀၀း၀၅ ဇင္မိုးသူ အနည္းငယ္ခ်မ္းသလိုျဖစ္လာတာမို႔ လက္ေမာင္းေလးေတြကို ပြတ္ၿပီး ထလာကာ မီးဖို႔ေရွ႕ထိုင္ခ် လိုက္ၿပီး လက္ကို မီးလႈံကာ… ဒါဆို ၆ တန္းကထဲက မင္း မဇင္ကို သေဘာက်ေနတာေပ့ါ…ဒါေၾကာင့္လည္း မဇင္ ကိုမင္းရဲ႕ကိုယ္ဝန္ရွိ ေနၿပီဆိုတာမင္းသိတာနဲ႔ ခိုး ေျပးၿပီး မဇင္အရွက္ကို မင္းဘဝနဲ႔ လဲေပးဖို႔ ဝန္မေလးခဲ့တာေပါ့…ဟုတ္လား..
စိုးေတဇလည္း ဇင္မိုးသူေဘးနား ဝင္ထိုင္ လိုက္ကာ…ဝိုင္ခြက္ေလးကမ္းေပးလိုက္သည္…သူလည္းေမာ့လိုက္သည္… အဲ့တုန္းက အေျခအေနက အရမ္းရွႈပ္ေနတယ္…ကို မင္းဆုံးလို႔ ၂ လေက်ာ္မွာ မဇင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလာေျပာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ တုန္လႈပ္သြားတယ္…တုန္လႈပ္သြားတယ္ဆိိုတာ မဇင္အေနနဲ႔ ကိုမင္းမရွိဘဲ ဘယ္လိုေမြးမလဲဆိုတာပဲ…ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ မဇင္နဲ႔ ကိုမင္းတို႔ ဆုံဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ ပဲ လိုက္ပို႔ေပးခဲ့ရတာ ေလ…အဲ့ေတာ့ ဒီအတူးေလး လူျဖစ္ဖို႔က ကြၽန္ေတာ္ပါဝင္ပတ္သတ္ေနတယ္… ၿပီးေတာ့ ကိုမင္း ေသြးကိုေမြးေစခ်င္တယ္…ဒါေပ မယ့္ ကိုမင္းက တိုက္ပြဲမွာက်ေနခ်ိန္ အေလာင္းျပန္မရေပမယ့္ ဗုန္းထိၿပီးမေသရင္ေတာင္ ျမစ္ငယ္ျမစ္ထဲ က်လို႔ ေသဖို႔မ်ားတယ္ဆို ၿပီး တပ္ရင္းက တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီး ကိုယ္တိုင္အိမ္လာေျပာသြားတာဆိုေတာ့….
ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းထဲရွိတာကေတာ့ မဇင္ကို ကြၽန္ေတာ္ ခိုးေျပးမယ္…လက္ထပ္ခ်င္တယ္ ခြင့္ေတာင္းလညး ္မဇင္ခြင့္ျပဳမွာမွမဟုတ္တာ…ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ အဲ့တုန္းက မဇင္ကိုခိုးေျပး ခဲ့တာ…ဒါေတြေၾကာင့္ဆိုၿပီးေျပာျပဖို႔ ဆိုတာကလည္း… မဇင္ရယ္…ျပန္ေျပာရင္ ကိုမင္းကို အရမ္းသတိရတယ္…ကြၽန္ေတာ္ရင္ထဲ မေကာင္းလို႔… အဲ့တုန္းကလည္း မဇင္အပါအဝင္ မိဘ သူငယ္ခ်င္း အားလုံး ဘယ္လိုပဲထင္ထင္ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေစတနာသန႔္သန႔္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တာပါ….အဲ့အတြက္ေနာင္တမရပါဘူး….က်န္တာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကံေပါ့…
ဇင္မိုးသူ ရင္ထဲနင့္သြားသည္…ဒီ ၄ ႏွစ္လုံး သူ႔ရင္ထဲကစကားေတြ တခြန္းမွမဟဘဲ ကိုမင္းနဲ႔ သူ႔သားေလးကိုလည္း တူဆိုတာထက္ ေတာင္ပိုၿပီး သားအရင္းလိုသူခ်စ္ခဲ့တယ္…နာမည္ခံေပးခဲ့တယ္…တကယ္ဆို အရွက္တကြဲျဖစ္ရမွာက သူ..ဒါေပမယ့္ သူ႔အစား စိုး ေတဇက အားလုံးရဲ႕ အေျပာအဆိုကိုခံကာ ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္ျဖစ္တဲ့ ရန္ကုန္ကို မႏၲေလးကေန သူ႔ကိုေခၚထုတ္ခဲ့ျ့ပီး သူဝါသနာပါ တဲ့ ပန္းခ်ီဆြဲတာကို ဆက္မလုပ္ဘဲ သူတို႔သားအမိကို လိုေလေသးမရွိေစာင့္ေရွာက္ထားေပးခဲ့တယ္….သူ႔ကိုလည္း အစ္မတစ္ ေယာက္လို လက္ဖ်ားနဲ႔မတို႔ဘဲ စည္း ေစာင့္ေပးခဲ့တာေတြ အေပ်ာ္အပါးအေသာက္အစား နဲ႔ အေပါင္းအသင္းေတြအတြက္ အခ်ိန္ လုံးဝအကုန္အမခံဘဲ
သူတို႔ နဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ၿပီး အတူးေလး ေနမေကာင္းခ်ိန္ တစ္ခါတစ္ရံသူေန မေကာင္းခ်ိန္ေတြမွာ အနားကမ ခြာဘဲျပဳစုေပးခဲ့တာေတြဟာ ေတာ္႐ုံ သံေယာဇဥ္ ေမတၱာတရားနဲ႔ မလုပ္ ေပးႏိုင္မွန္း ဇင္မိုးသူ ခံစားမိသည္….ငယ္႐ြယ္တဲ့၊ မိန္းကေလးေတြ သေဘာက်တဲ့ ၊ ဝါသနာပါတဲ့အလုပ္ စတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြ စြန႔္ၿပီး သူ႔တို႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔တစ္ခုထဲနဲ႔ လဲရဲခဲ့တဲ့ စိုးေတဇကို သူျမင္တိုင္းေနစဥ္ သနားသလို သံေယာဇဥ္လည္း တြယ္မိေလသည္…သူ ကိုမင္းကို ခ်စ္သည္….ဒါေၾကာင့္ လည္း ကိုမင္းေရွ႕တန္းမထြက္ခင္ သူ႔ဘဝကို ကိုမင္းဆီေပးခဲ့မိသည္။
ကိုမင္း တပ္ရွိရာၿမိဳ႕ကို စိုးေတဇကားေမာင္းပို႔ေပးကာ သြားခဲ့ၾကၿပီး… ေဟာ္တယ္ေလးမွာ ႏွစ္ဦးသား စကားေတြအလြမ္းေတြ သယ္ ရာကေလ မရည္႐ြယ္ဘဲ အခ်စ္ေတြဖလွယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကြန္ဒုံးမပါေပမယ့္ ကိုမင္း အျပင္မွာ ၿပီးလိုက္တာကို ယုံၾကည္ၿပီး ေဆးမ ေသာက္မိခဲ့။ တကယ္ေတာ့ ကိုမင္းစစ္ထဲဝင္ေတာ့ သူတားခ်င္သည္…ဒါေပမယ့္ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာျပင္က လူနာေတ ြ နယ္ျခား က ေတာသူေတာင္သားေတြ အတြက္ ရန္သူ မိတ္ေဆြမခြဲျခားဘဲ ေငြေၾကးေၾကာင့္မဟုတ္ အာဏာေၾကာင့္မဟုတ္ သူေဆးကုေပး ခ်င္တယ္ဆိုၿပီး သူ႔ဟီး႐ိုး Hacksaw Ridge လိုဆိုကာ စစ္ေဆးထဲ ဝင္သြားခဲ့သည္…. စာခ်ဳပ္အတိုင္း စစ္သက္ ၁၀ ႏွစ္ျပည့္ရင္ ေတာ့ တပ္ကထြက္ၿပီး သူနဲ႔ အတူတူ ေနၾကမယ္ဆိုတဲ့ကတိစကားေလးရယ္… သူ႔ရဲ႕ေလးစားဖြယ္စိတ္ဓါတ္ကို သူမတားခ်င္ေတာ့ ျဖစ္လာသမွ်ကံတရားလို႔သာသူမွတ္ခဲ့သည္…ကံက သူနဲ႔ ကိုမင္းကိုခြဲလိုက္ေလၿပီ….
ခုသူဘာဆက္လုပ္သင့္ သလဲ သားေလး အတူး ကလည္း စိုးေတဇကို အေဖရင္းလိုခ်စ္ေနတယ္…အေဖလိုပဲထင္ေနတယ္… အားလုံးကလည္း မင္းတူးတူးအေဖသည္ စိုးေတဇလို႔ပဲ သိထားၾကသည္….စိုးေတဇကလည္း သူနဲ႔သားေလးကိုခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာ ခံစားမိတယ္…ထိုအခ်ိန္ စိုးေတဇက သူ႔ကို စိတ္ေတြ အနည္ထိုင္ေလာက္ၿပီဆိုကာ သူ႔ကိုျမင္ရင္ ကိုမင္းကို သတိရစိတ္ပိုခံစားရမယ္ဆိုၿပီး….အိမ္ကထြက္သြားေတာ့ သူ႔ရင္ထဲ ႐ုတ္တရက္ သူ႔ကမာၻေလးၿပိဳကြဲသြားသလိုခံစားရၿပီး ဒီႏွစ္ေတြ ကိုမင္းအစား စိုးေတဇကိုအားကိုးရင္းအားကိုးရင္းနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ၿငိတြယ္မိလာသည္ကို သိသိသာသာခံစားမိသြားသည္…. ေတဇ မင္း မဇင္ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘာနဲ႔သက္ေသျပမလဲ ဇင္မိုးသူ သူ႔ ကိုသနားလို႔ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔အကိုစကားနားေထာင္ၿပီး လက္ခံလိုက္တာမ်ိဳးေတာ့ မလိုခ်င္…သူဖက္ကဆုံးျဖတ္ထားတာရွိသည္…သူ စိုးေတဇရဲ႕ ခ်စ္ေမတၱာေတြကို အသိအမွတ္ျပဳေပးခ်င္မိသည္။
သူ႔အခ်စ္ေတြကို ပိတ္ေလွာင္ထားတာကေန တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ၿပီး သူရယ္ စိုးေတဇရယ္ သားေလး မင္းတူးတူးရယ္ ၃ ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဘာနံရံမွျခားမထားဘဲ လက္က်န္ ဘဝေလးမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ေနၾကမယ္လို႔ တစ္လမ္းလုံးေတြးလာမိသည္။ ဒါေပမယ့္ စိုးေတဇ သူ႔ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာဖို႔ ေတာ့ သူ႔အတြက္အေရးႀကီးသည္…မေသခ်ာလွ်င္ စိုးေတဇ ဘဝအတြက္ သူ ျပန္ၾကည့္ေပးသင့္ၿပီ…စိုးေတဇ ျပမယ့္ သက္ေသကို သူေစာင့္ေနလိုက္သည္…. စိုးေတဇ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး… မဇင္ခဏေစာင့္ ဆိုကာ အိမ္ေပၚတက္သြားေလသည္….ဒီျပင္ဦးလြင္ ကအိမ္ေလးသည္…ကိုမင္းတို႔ မိဘေတြရဲ႕အိမ္ျဖစ္ၿပီး ကိုမင္းရန္ကုန္စစ္ေဆးကဆင္းၿပီး ျပင္ဦးလြင္ မွာသင္တန္းတက္ခ်ိန္ေတြ မွာ မိသားစုေတြလာေတြ႕ဖို႔နဲ႔ ကိုမင္း နားဖို႔ ဝယ္ထားတဲ့အိမ္ျဖစ္သည္။ စိုးေတဇရဲ႕ ပန္ခ်ီးခန္းေလးလည္းရွိေလသည္။….. စိုးေတဇ ျပန္ ဆင္းလာေတာ့ လက္ထဲ ပုံဆြဲ စာအုပ္ခပ္ႀကီးႀကီးျပားျပား တစ္အုပ္ပါလာသည္….ဇင္မိုးသူကို လွမ္းေပးလိုက္ေလသည္…
ဇင္မိုး သူ ပထမဆုံးစာမ်က္ႏွာဖြင့္လိုက္ရာ…ခဲပန္းခ်ီျဖင့္ ဘီးကုတ္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးတစ္ေယက္ ဒါန္းေလးေပၚမွာ ေၾကာင္ဝတုတ္ေလး ေပါင္ေပၚတင္ၿပီး ၿပဳံးၿပီးထိုင္ေနတဲ့ ပုံေလးကိုေတြ႕ေလသည္…. ပန္ခ်ီကာေလးေထာင့္မွာ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ခ်စ္သူ…ဆိုၿပီး ရက္စြဲေလးႏွင့္ ႐ိုး႐ိုးေလး ေရးထားေလသည္…. ဇင္မိုးသူ ရင္ထဲလႈိက္ခနဲျဖစ္သြားေလသည္….ဒါသူ႔ပုံ အဲ့အခ်ိန္ထဲက သူ႔ကိုခ်စ္ေနခဲ့တာလား စိုး ေတဇရယ္…မင္းမ်ိဳသိပ္ထားရတာဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်ားၿပီလဲ ၾကာေနၿပီလဲကြယ္…. ဇင္မိုးသူ စာအုပ္ေလးကို ေဘးကိုခ်ကာ စိုးေတဇကို လွမ္းဖက္လိုက္ေလသည္…..ၿပီးေနာက္ စိုးေတဇ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ကာ…. ေတဇ မင္း မဇင္ကို စကားတစ္ခြန္းေျပာပါ လို႔ေျပာရင္ ခုခ်ိန္ မင္းဘာေျပာမလဲ…ဟင္ စိုးေတဇ ဇင္မိုးသူမ်က္လုံးေတြထဲက မ်က္ရည္ၾကည္ေလးေတြ ကိုျမင္ရခ်ိန္…သူ႔ရင္ထဲ …အႏွစ္ႏွစ္အလလ သူေစာင့္ထိမ္းခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္း အတြက္ အတားအဆီးေတြ အရည္ေတြေပ်ာ္က် ကုန္ၿပီ…. ကြၽန္ေတာ္ ေလ…မ ဇင္ ကို….ခ်စ္တယ္….ဟိုးအရင္ထဲကေရာ…အခုေရာ…ေနာက္ေရာ…ခ်စ္ေနဦးမွာပါ
မဇင္မ်က္ရည္မ်ား က်ေလၿပီ…စိုး ေတဇ လက္မေလးႏွစ္ဖက္နဲ႔ ပါးျပင္ေပၚ စီးက်သမွ် မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးေလသည္….မဇင္ရဲ႕ ရွိႈက္ႀကိးတငင္ငိုေနတာ ေၾကာင့္ တသိမ့္သိမ့္တုန္ရီေနတဲ့ မဇင္ ကိုယ္လုံးေသးေသးေလးကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲေထြးေပြ႕ထားလိုက္ေလသည္….မဇင္ နဖူးေလးကို သူနမ္းခ်လိုက္သည္….မဇင္မ်က္ႏွာေလးေမာ့လာၿပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးခ်င္းစိုက္ၾကည့္ေနရင္း စိုးေတဇ ေခါင္း ေလး ငုံဆင္းလာသည္ကို ျမင္ေတာ့ ဇင္မိုးသူ မ်က္လုံးေလးမိတ္ၿပီး ၿငိမ္ေနလိုက္သည္….စိုးေတဇ ႏႈတ္ခမ္းေတြ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို လာထိေတာ့ သူ႔ရင္ထဲ ခုန္တက္သြားေလသည္….အခ်စ္ေတြအျပည့္နဲ႔ အနမ္းေတြ ဒီႏွစ္ေတြမွာ သူလည္း ေတာင္းတေနခဲ့တာပါ…ကို မင္းလည္း သူ႔ကိုခြင့္လႊတ္မွာပါ…သူ႔အေတြးေပါင္းမ်ားစြာေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြ တင္းတင္းစိထားမိေလသည္…..စိုးေတဇလည္း ဇင္ မိုးသူ စိတ္ဆိုးသြားၿပီထင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းျခင္းခြာၿပီး ဇင္မိုးသူကို ၾကည့္လိုက္သည္….ဇင္မိုးသူမ်က္လုံးေလးပြင့္လာၿပီး…စိုးေတဇကို ေျဖးေျဖးေလးတြန္းလွဲလိုက္ၿပီး စိုးေတဇအေပၚ သူ႔ ကိုယ္လုံးေလးထပ္ကာ အေပၚကေန ငုံၿပီး စိုးေတဇ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းလိုက္ ေလသည္…
ဝိုင္ေၾကာင့္စိတ္လွည့္စားေနျခင္းမဟုတ္သည္မွာ ဇင္မိုးသူေသခ်ာသည္ သူ႔ရင္ခုန္သံေရာ စိုးေတဇရင္ခုန္သံေရာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းေန စဥ္ ၾကားေနမိသည္…စိုးေတဇ ဇင္မိုးသူကို ဖက္ထားရင္း ထထိုင္လိုက္သည္….ဇင္မိုးသူ ဖားေလးလိုကပ္လွ်က္ေလး စိုးေတဇ ကိုယ္ မွာကပ္ေနသည္…အနမ္းေတြက ေတာ့လုံးဝမလႊတ္ႏိုင္ၾကေပ…စိုးေတဇ ဇင္မိုးသူ ကိုယ္လုံးေပါ့ေပါ့ေလးကို ပင့္သြားၿပီး ဆိုဖာေပၚ တင္ေပးလိုက္ေလသည္…ထို႔ေနာက္ အခ်စ္နဲ႔ဝိုင္ ညီမွ်စြာေပါင္းစပ္ထားတဲ့ မဇင္ရဲ႕ ရီေဝေ၀ မ်က္လုံး ဝိုင္းဝိုင္းေလးႏွင့္ ၾကည့္ရင္ ဟိုး ငယ္စဥ္ထဲက သူ႔ခ်စ္ေနတဲ့ မဇင္ဟာ ခုခ်ိန္ထိ သူ႔မ်က္စိထဲမယ္ ခ်စ္စရာေကာင္းေနဆဲေပ…သူ႔အရမ္းနမ္းခ်င္ခဲ့တဲ့ မဇင္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြဟာ သူ႔အတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ…သူဘယ္ကဘယ္လို စၿပီး မဇင္ကိုခ်စ္ရမယ္မသိျဖစ္ေနသည္….သူ႔ ဘဝမွာ ဒါဟာ ပထမဆုံးအႀကိမ္…သူမဇင္ဆံပင္ေတြထဲ သူ႔ႏွာေခါင္းကို သြင္းလိုက္ၿပီး တဝႀကီးနမ္းရႈံလိုက္သည္…ေနာက္ေတာ့ မ ဇင္နား႐ြက္ႏုႏုေလး…မဇင္ လည္တိုင္ေလးဆီေရာက္ေတာ့ မဇင္ရင္ဘက္ေလးေကာ့သြားၿပီး
စိုးေတဇ ခါးေလးႏွစ္ဖက္က ဆြယ္တာ စကို ဆြဲလိုက္ေလသည္….မဇင္ရဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးေတြက သူ႔ကိုပိုခ်စ္လာေစသည္…မဟုတ္ဘူး….သူ႔ကို ႐ူးႏွမ္းသြား ေစသည္….နမ္းေနရင္း ခ်စ္လိုက္တာမဇင္ရယ္…မဇင္လည္တိုင္ေလးကေန မဇင္ရင္ဘက္ေလးဆီ ဆြယ္တာ လည္ပင္းဟိုက္ေလး ကို ဆြဲၿပီး စုပ္လိုက္သည္….သူဆြယ္တာကိုမခြၽတ္ရက္….မခြၽတ္ရဲတာပိုမွန္သည္…. ဇင္မိုးသူလည္း စိုးေတဇ ဆြယ္တာဆြဲခြၽတ္ လိုက္လွ်င္လည္း သူခြၽတ္ေပးမည္ျဖစ္သည္…ဒါေပမယ့္ သူရွက္သည္….မခြၽတ္ပါေစနဲ႔လို႔လည္း ႀကိတ္ဆုေတာင္းေနမိသည္… ေနာက္အခါေတြေတာ့ သူအသင့္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမည္…ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သူအသင့္မျဖစ္သလိုခံစားရေလသည္….စိုးေတဇ ဘယ္ ဆက္နမ္းရမွန္းမသိေတာ့ မဇင္ရဲ႕ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို တစ္ခါျပန္လာနမ္းေလသည္…မဇင္ရဲ႕ ႏွာေခါင္းက ေလေႏြးေလးေတြဟာ စိုးေတဇအတြက္ ဆန္းသစ္ေနၿပီး တက္မတ္မိစြာ ႏႈတ္ခမ္ေလးအားစုပ္ယူရင္း ရႈရႈိက္ေနမိသည္….ထို႔ေနာက္ ကိုယ္လုံးခ်င္ခြာ လိုက္ၾကၿပီး…
ေတဇ…မဇင္ မင္းအတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ…မဇင္ မင္းကိုလည္း ခ်စ္ေနမိပါၿပီ… ဇင္မိုးသူ ေျဖညင္းတိုး တိတ္စြာ စိုးေတဇကို ေျပာလိုက္ေလၿပီး ေခါင္းေလး ဆိုဖာေက်ာမီဖက္ကို ေစာင္းေနလိုက္သည္…စိုးေတဇလည္း သူ႔ေဘာင္းဘီရွည္ ကို ခြၽတ္လိုက္ေလသည္… ထို႔ေနာက္…. ဇင္မိုးသူဆြယ္တာေလးကို ဗိုက္ေလးနားအနည္းငယ္လွန္လိုက္ကာ…. ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ ေလးကို နမ္းစုပ္လိုက္ေလသည္….ထို႔ေနာက္ အတူးေလး ကိုေမြးတုန္းက ခြဲထားသည့္ ခ်ဳပ္႐ိုးေနရာေလးကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ ၿပီး…. ဇင္မိုးသူ႔ ေဘာင္းဘီရွည္ေလးကို ေအာက္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္းဆြဲခ်လိုက္သည္…ဇင္မိုးသူလည္း ဖင္ေလးႂကြေပးၿပီး ဆိုဖာေလး ေဘးမွာ ဒူးေထာက္လ်က္အလုပ္ရွႈပ္ေနသည့္ စိုးေတဇကို ၾကည့္ရင္း…ရင္ခုန္ေနသည္…..ေဘာင္းဘီရွည္ကြၽတ္သြားေတာ့ က်န္ခဲ့ သည့္…အတြင္းခံေလးကို ျမင္ေတာ့….
တစ္သက္မွာတစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးတာ ကို စိုးေတဇလုပ္မိလိုက္သည္…အတြင္းခံေလးေပၚကေန နမ္းလိုက္ေလသည္….ၿပီးေနာက္ အတြင္းခံေလးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ခ်ိန္ ဆီးစပ္ကအေမႊးကပ္ကပ္ေလးေတြျမင္ေတာ့ စိုးေတဇ အာေခါင္ထဲ ေျခာက္ကပ္သြားေလသည္…ဇင္မိုးသူလည္း မ်က္ႏွာကို တစ္ဖက္လႊဲထားၿပီး လက္က ေယာက္ၿပီး ဆိုဖာကို တင္းတင္း ၾကပ္ၾကပ္ကိုင္ထားမိေလသည္…. စိုးေတဇတစ္ေယာက္ ဒီအ႐ြယ္ထိ ဘယ္မိန္းမနဲ႔မွ မေနဖူးသူမို႔….ၾကားသာၾကားဖူးေပမယ့္ ဒီလို ေနရာနမ္းရႈံၾကသည္ကို သူအံ့ၾသဖူးသည္….ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူနားလည္လိုက္သည္….ခ်စ္ရင္ ဘာကိုမဆို ခ်စ္မိသြားတာပဲလို႔ သိ လိုက္သည့္အျပင္ ငုံထားမတတ္ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားႀကီး ဘယ္ကေနဘယ္လိုေရာက္လာတယ္မသိ…ငုံထားမတတ္ဆိုတာ အေတြးထဲလည္ေနကာ…ေနာက္ဆုံး သူငုံ႔ကာ မဇင္ရဲ႕ အေမႊးေလးေတြနဲ႔ ဆီးစပ္ေနရာအႏွံ႔ကို ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ လိုက္ဖိလိုက္ေလ သည္… ဇင္မိုးသူလည္း ရင္ေခါင္းထဲက ယားက်ိက်ိႏွင့္ တြန႔္လိမ္ကာ ေပါင္ကိုစိကာထားေလသည္…..
နာလို႔လား မဇင္ ဇင္မိုးသူ တြန႔္လိမ္ကာ ေပါင္စိထားသည္ကိုၾကည့္ၿပီးစိုးရိမ္းကာ ေမးလိုက္သည္… ဇင္မိုးသူလည္း ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြားကာ သူ အေၾကာက္လြန္ေနပုံကို ျပန္ျမင္ၿပီး…စိုးေတဇစိုးရိမ္ေနသည့္မ်က္ႏွာႀကီးေၾကာင့္လည္း ရီခ်င္သြားသည္… မဟုတ္ပါဘူး ေတဇရယ္ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ လိုက္နမ္းေနတာ ဘယ္လိုနာမွာလဲ ေၾကာက္လို႔ မဇင္ေၾကာက္ရင္ မလုပ္ေတာ့ဘူးေလ….ကြၽန္ေတာ္…… စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ပါနဲ႔ မဇင္နားလည္ပါတယ္…ေတဇက လူပ်ိဳေလးပဲကိုး….မဇင္ကိုလည္း နားလည္ေပးပါ…..ဘဝမွာ ခုခ်ိန္ထိ ဒါ မဇင္အတြက္ ဒုတိယအႀကိမ္ဆိုတာကို…. စိုးေတဇ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္…ဒုတိယအႀကိမ္ဆိုေပမယ့္….မဇင္အဖို႔ ပထမအႀကိမ္နဲ႔ ဘာမွ ကြာမည္မထင္… မျဖစ္ဘူး ငါေယာက္က်ားေလးပဲ မဇင္ကိုငါကပဲ ဦးေဆာင္မွျဖစ္မယ္… ကြၽန္ေတာ္စိတ္လွႈပ္ရွားေနလို႔ပါ… ငယ္ ငယ္တုန္း မဇင္ကို ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲကေန ခ်စ္ၾကည့္ဖူးပါတယ္..
အဲ့အတိုင္း ျပန္ေတြးၿပီး ခ်စ္ၾကည့္မယ္ေနာ္….. မဇင္ ေပါင္ၾကား ေလးထဲ သူဝင္ကာ သူ႔လီးကို ေတ့လိုက္သည္…မဇင္တစ္ခ်က္တြန႔္သြားသည္…မ်က္လုံးမွိတ္ကာ အံႀကိတ္ထားေလသည္….ထိပ္ ေလးနဲ႔ အထပ္ေအာက္ပြတ္ေပးေနေတာ့ အရည္ေလးေတြ စိမ့္လာတာေတြ႕ေတာ့…မဇင္ၿပီးသြားၿပီထင္လိုက္သည္….မျဖစ္ႏိုင္ သူ အျပာစာအုပ္ ဖတ္ဖူးသည္….ဒါ အစဦးထြက္တဲ့ သဘာဝေခ်ာဆီပဲျဖစ္မည္…ေျဖးေျဖးခ်င္း သြင္းလိုက္ေလသည္…အရည္ေလးေတြ စိမ့္စိမ့္ထြက္လာတာေၾကာင့္သာ အဆင္ေျပာသြားသည္….သို႔ေသာ္ မဇင္ထဲကို သြင္းရသည္မွာ ၾကပ္ထုတ္ေလသည္….စိုး ေတဇ တဝက္ေလာက္သြင္းၿပီးေတာ့ သူခါးေလးကို လႈပ္ၾကည့္သည္….ဇင္မိုးသူ အံကိုက္ရင္း သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေလးညိမ့္ညိမ့္ျပေလသည္….စိုးေတဇလည္း ဆက္လုပ္ဖို႔ ေျပာတာလို႔နားလည္လိုက္ၿပီး ျပန္ထုတ္ျပန္ထည့္ရင္းနဲ႔ ဇင္မိုးသူ ဆီးစပ္ႏွင့္ သူ႔ဆီးစပ္တို႔ ထိဆက္သြားေလသည္…ဇင္မိုးသူရဲ႕ ေပါင္ ႏွစ္ဖက္မွာလည္း ေဘးကို ေျခေလးေကြးကာ ကားထားေလၿပီ… ဇင္မိုးသူ ေပါင္ၾကားထဲ စိုးေတဇ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ေရာက္ရွိေနၿပီေလ….
ဇင္မိုးသူ စိုးေတဇဆြယ္တာကို လွန္ခြၽတ္လိုက္ေလသည္….စိုး ေတဇလည္း အလိုက္သင့္ ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ဆိုဖာေပၚလက္ျပန္ေထာက္က အသြင္းအထုတ္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္….သြင္းလိုက္တိုင္း သူ႔လီးတစ္ေခ်ာက္လုံး တင္းၾကပ္ၿပီး ျဖစ္ညႇစ္ စုပ္ယူ တာခံစားရပီး ျပန္ထုတ္လိုက္တိုင္း ဒစ္နဲ႔ ညိထိ သြားတဲ့ အတြင္းသာအဖုအထစ္ေတြရဲ႕အရသာေၾကာင့္ လူလည္း ဒူးေတြေခ်ာင္ကာ ေမ်ာ့လာေလသည္။ ဇင္မိုးသူစိတ္ထဲ မင္းသူရိန္ ကို သတိသြားသည္…စိုးေတဇဘာလို႔ အင္နဲ႔အားနဲ႔ မေဆာင့္တာပါလိမ့္…ကိုမင္းနဲ႔ ပထမအႀကိမ္တုန္းက ကိုမင္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေနာက္ေန႔ထိေအာင့္ေနသည္….ငါက အပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့ စိုးေတဇ စိတ္မပါတာလား….ငါ့ဟာမ်ားေခ်ာင္ေနလို႔လား သူဘာျဖစ္ေန တာပါလိမ့္…. ေတဇ မဇင္ဟိုဟာကေလ ေခ်ာင္ေနၿပီလားဟင္…မဇင္က အပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့…မင္းစိတ္ထဲ အားမရဘူးထင္….
စိုး ေတဇ မဇင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို လက္ညိဳွေလးနဲ႔ ပိတ္လိုက္ၿပီး…. မဇင္ ကြၽန္ေတာ္က မဇင္ နာမွာစိုးလို႔….စသြင္းသြင္းခ်င္းတုန္းက မဇင္ အံႀကိတ္ေနတာေတြ႕ေတာ့…အရမ္းမလုပ္ရဲတာ…ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းေကာင္းေနတယ္….ၿပီးေတာ့ မဇင္ဟာေလးက အရမ္း ၾကပ္ေနတယ္…ကြၽန္ေတာ့္ အရည္ေတြထြက္ေတာ့မယ္ထင္တယ္….မဇင္စိတ္ပ်က္မွာကိုေတာင္ စိုးရိမ္ေနတာပါ… ဇင္မိုးသူ သေဘာေပါက္သြားေလၿပီ…ေအာ္ စိုးေတဇရယ္ ႐ိုးပါလား… ေတဇ အမတို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးေကာင္းေနၾကတယ္….မင္းစိတ္ထဲရွိ သလို ခ်စ္ပါ…အမ ခံႏိုင္မွာပါ…မင္းၿပီးခ်င္ရင္ၿပီးခ်လိုက္…အမလည္း ၿပီးမယ္ထင္ပါတယ္…တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပထမအႀကိမ္ ပဲ….အမနားလည္ပါတယ္….စိတ္မပူနဲ႔ ေနာက္ထပ္ေန႔သစ္ေတြရွိေသးတယ္ေနာ္…. ဇင္မိုးသူ႔စကားေၾကာင့္ စိုးေတဇ ေပါ့ပါးသြား ကာ…လက္ရွိအတိုင္း တင္းၾကပ္ေနသည့္ ဇင္မိုးသူ အထဲကို အားထည့္ကာ ထိုးသြင္းကာ ခပ္ျပင္းျပင္း ဆင့္ကာေဆာင့္လိုက္ သည္….ဇင္မိုးသူလည္း ျပန္ပင့္ကာခံေပးေနတာမို႔…ေဆာင့္သူ စိုးေတဇတစ္ေယာက္ အားပိုရွိလာေလသည္….
ဇင္မိုးသူဂုတ္ေလး ကို သိုင္းဖက္ကာ ကိုယ္ခ်င္းထပ္ၿပီး ဆက္တိုက္ ဖိသြင္းဖိသြင္းရင္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္သူ ေမာဟိုက္သံမ်ား က်ယ္လာၾကၿပီး စိုး ေတဇ သုတ္ရည္မ်ား ဇင္မိုးသူ အတြင္းကို ဖိကပ္ၿပီး ပန္းထုတ္လိုက္ေလသည္…..ဇင္မိုးသူလည္း ရင္ထဲ တစ္မ်ိဳးႀကီးနဲ႔ အျမင့္ကေန ျပဳတ္က်သြားသလိုရင္ ေအးစက္သြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္…ၿပီးသြားတာလား…ေကာင္းတာပဲလား…သူမေသခ်ာ..ဒါေပမယ့္ သူ အဲ့ခံစားခ်က္ကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိေလသည္…သို႔ေသာ္ ေလာေလာဆယ္ သူေတာ္ေတာ္ ႏုံးက်သြားသလိုလည္းခံစားလိုက္ရသည္…. ဒါေၾကာင့္ဇင္မိုးသူလည္း စိုးေတဇ ေက်ာျပင္ကို ျပန္ဖက္ကာ ခႏၶာကိုယ္ ႏွစ္ခု ေတ္ာေတာ္ေလးၾကာေအာင္ ကပ္ထားၾကေလ သည္…. ေနာက္မွ စိုးေတဇ သည္…ဇင္မိုးသူ ကိုယ္လုံးေလးကို အိပ္ခန္းထဲေပြ႕ခ်ီသြားေလသည္။ သူႏိုးလာၿပီပဲ…ေမာင္သက္ျပင္း ေမာင္သက္ျပင္း….
ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ကြၽန္ေတာ့္ ေသနတ္ေရာ….မင္းသူရိန္႐ုတ္တရက္ထထိုင္ကာ ေဘးမွာ ေသနတ္ရွိသည္အထင္ႏွင့္ စမ္းလိုက္ေလသည္…ေခါင္းထဲမွ မိုက္ခနဲျဖစ္ၿပီး ျပန္လဲက်သြားေလသည္။ တဲေလးထဲမွ ေမာင္သက္ ျပင္းအား ေဘးပတ္ပတ္လည္မွ လူမ်ား ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကေလသည္…ထိုထဲမွ အသက္ ၂၂ ႏွစ္အ႐ြယ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ျပတင္းေပါက္နားထသြားကာ ပါးစပ္ကို လက္ဝါးျဖင့္ပိတ္ကား ငိုရႈိက္ေနသည္… က်န္လူမ်ားသည္ စိုင္းကံဖ လို႔ေခၚသည့္ လူႀကီး တစ္ဦးကို ဝိုင္းၾကည့္ေလသည္…. ႐ြာလူႀကီး ဦးစိုင္းကံဖလည္း သက္ျပင္းပူႀကီးသာ ခ်ကာ တစ္ေန႔ ျဖစ္လာမယ္ထင္ေပမယ့္ ခု ေလာက္ျမန္မယ္မထင္ထားေပ….. တကယ္ေတာ့ ေမာင္သက္ျပင္းသည္ မင္းသူရိန္ျဖစ္ေလသည္…ေမာင္သက္ျပင္းမွာ… နမ့္စလပ္ ႐ြာေလးမွ ႐ြာသားေတြ ေပးထားသည့္နာမည္ျဖစ္သည္…..ဒီနာမည္ရလာပုံကလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ႏွစ္က ျမစ္ငယ္ျမစ္ထဲကေနေမ်ာ လာတဲ့ သူ႔ုကို ေခါင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ နမ့္စလပ္ဆိုတဲ့ ေတာင္ေျခ႐ြာေလးက နမ္းေလာဝ္ခမ္းတို႔႐ြာသူေတြ ေရခပ္ရင္းေတြ႕ၿပီး ႐ြာသား ေတြ ဝိုင္းၿပီးဆယ္ထားကာ ရွင္လို႔ရွင္ျငား….
႐ိုးရာေဆးဝါးမ်ားနဲ႔ ကုသထားၿပီး သတိျပန္လည္လာေတာ့ အတိတ္ေမ့ေနတာကလြဲၿပီး လူေကာင္းလို႔ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ကာ….႐ြာထဲ စာသင္ ေဆးကု တံတားေဆာက္ အိမ္ျပင္ အကုန္ဦးေဆာင္၊ ဝိုင္းလုပ္ရင္း ႐ြာသား လုံးလုံးျဖစ္ေနသည္….လြန္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္လကမွ ေမာင္သက္ျပင္းႏွင့္ နမ္းေလာဝ္ခမ္း တို႔ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ခ်စ္ႀကိဳက္သျဖင့္ ႐ြာကလူ ေတြက လက္ထပ္ေပးခဲ့ၾကေလသည္…. ထို႔ႏွင့္ လြန္ခဲ့သည့္ ၂ ရက္က ကိုယ္ဝန္ႏွင့္ နမ္းေလာဝ္ခမ္းအတြက္ အိမ္သာသြားရ အဆင္ေျပေအာင္ အိမ္ႏွင့္ကပ္ေအာင္ ျပန္ျပင္ေဆာက္ရင္း ျပဳတ္က်ကာ ေခါင္းကြဲၿပီး ေမ့ေျမာ ေနကာ ယေန႔မွ ျပန္သတိရလာ သည္….သတိရလာေတာ့ နမ့္စလပ္႐ြာသား ေမာင္သက္ျပင္း ဘဝကို ေမ့သြားေလၿပီ…… ဦးစိုင္းကံဖ စကားဆုံးေတာ့ သူ႐ူးခ်င္သြား သည္…. ၅ႏွစ္ ေတာင္ရွိေနၿပီ…..ေခါင္းထဲ မိဘတြ ရွိၾကေသးရဲ႕လား….သူ႔ရဲေဘာ္ရဲဖက္ေတြ ၿခဳံခိုတိုက္ခံရလို႔ ေသေၾကတာေတြ…ဇင္ ေလး…ခ်စ္သူ….သူ…ဇင္ေလးကို ေပးခဲ့တဲ့ စာ….. ဟာ….
အား………….. သူတကယ္ေသသြားခဲ့ရင္ေကာင္းမွာပဲ…..ဆိုၿပီး အာေခါင္ ျခစ္ကာ အိမ္ျပင္ထြက္ကာေအာ္လိုက္ေလသည္…… မႏၲေလး – ရန္ကုန္ ရထားေပၚတြင္း မင္းသူရိန္တစ္ေယာက္ သူ႔ဘဝ အေၾကာင္းျပန္ေတြးရင္း မႏၲေလးမွာ သူ႔အိမ္ကိုမျပန္ဘဲ ရန္ကုန္ေရာက္ေနတဲ့ သူ႔ညီနဲ႔ သူ႔ခ်စ္သူ လင္မယား အိမ္လိပ္စာေလး စုံစမ္းခဲ့ ၿပီး အစုန္ဆင္းလာခဲ့ေလသည္…. လိပ္စာထဲက လမ္းထဲ ဝင္လာခဲ့ၿပီး…..ၿခံအမွတ္ကိုေတြ႕ေတာ့ ခမ္းလွမ္းလွမ္းကေန ၿခံထဲ စည္း႐ိုး သံတိုင္မ်ားၾကားမွ အကဲခတ္လိုက္ေလသည္…. ၄ႏွစ္အ႐ြယ္ ခေလးေလးတစ္ေယာက္ ေသနတ္တစ္လက္နဲ႔ ေဖေဖ ဒိုင္းဒိုင္းဆိုၿပီး လိုက္ပစ္ေနသည္…ေဖေဖဆိုသူမွာ စိုးေတဇ ျဖစ္ေနၿပီး… သူတို႔ေဆာ့ေနပုံကို ေဘးကေန မေပါ့မပါးႀကီးျဖင့္ ၾကည့္ကာရီေမာေန သည့္ အမ်ိဳးသမီးျမင္ေတာ့… ဇင္ေလး…. ႐ုတ္တရက္ ေျပးထြက္သြားမိၿပီးမွ သူ႔ကိုယ္သူျပန္သတိထားလိုက္သည္…
မင္းသူရိန္ ရင္ေခါင္းထဲက နာက်င္စြာ ငိုမိေနသည္….. ခဏၾကာေတာ့မွ သူ႔စိတ္သူထိမ္းကာ ငါသိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ငါ့ညီနဲ႔ ငါ့အသက္ထက္ခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူတို႔ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနၾကၿပီပဲ….ဒါကလည္း ငါျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တဲ့ ဆႏၵ တစ္ခုပါပဲေလ…ငါကံပဲ….မင္းတို႔အတြက္ ငါဝမ္းသာပါ တယ္…..ရင္ထဲမယ္ စကားမ်ား တစ္ေယာက္ထဲေျပာရင္ မ်က္ရည္မ်ား တလိမ့္လိမ့္က်လာသည္။ မင္းသူရိန္ ေျခစုံရပ္ကာ တစ္ ခ်က္ေတြးလိုက္သည္….အင္း..ငါဘာလုပ္သင့္လည္း….သူျဖစ္ရပ္ေတြအစအဆုံးျပန္ သုံးသပ္လိုက္သည္.. ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို နာက်င္စြာခ်လိုက္ေပမယ့္….ဒါသူ႔အလုပ္သင့္ဆုံး လုပ္ရပ္လို႔လည္း သူေသခ်ာသိသည္….ငါ့ကိုေမွ်ာ္ေန မယ့္…လိုအပ္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ရွိတယ္…ဘဝဆိုတာ ျပည့္စုံေနတဲ့ေနရာထက္ လိုအပ္ေနတဲ့ ေနရာကို ကြက္လပ္ျဖည့္တာ ေကာင္းပါတယ္ေလ…. ဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ျပက္ျပက္သားသား ခ်ကာ ၿခံနားမွထြက္လာခဲ့လိုက္ေလသည္။
ေျမနီလမ္းေလးရဲ႕ မ်က္လုံးတစ္ဆုံးမွာ တစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႔ သူ႔ဆီကို ဦးတည္လာေနသူတစ္ေယာက္ကို နန္းေလာဝ္ခမ္းေတြ႕ လိုက္ေလ သည္…မ်က္ဝန္းထဲက မ်က္ရည္ေတြခိုဆင္းလာေပမယ့္…ေပ်ာ္႐ႊင္လို႔က်ရတဲ့မ်က္ရည္ေတြျဖစ္သည္….သူ႔ရင္ထဲ အပူေတြ ၿငိမ္းခ်မ္း သြားကာ…လုံးစျပဳေနသည့္ဗိုက္ကေလးကို ပြတ္ကာ… သားသားမီးမီးေလးေရ ေဖႀကီးျပန္လာၿပီ ေနာ္ ဗိုက္ထဲကေန မငိုနဲ႔ေတာ့ ေနာ္….
