တကယ်ချစ်တာပါ
(သမီးရေ ထ္မင်းချိုင့် ထဲ့ပြီးပြီး) (ဟုတ်ကဲ့အမေ ဒါဆို သမီး အလုပ်သွားတော့မယ်) (အေးအေး သမီး သွားသွား)
မစိမ်း ဒီနေ့ အိမ်အပြန်မှာ နောက်က စက်ဘီးလေး တစ်စီး ဖြေးဖြေးလေး လိုက်နေသည်။မစိမ်း သိလိုက်ချိန်မှာ (ဟေး ကောင်မလေး နံမည် ဘယ်လို ခေါ်သလဲ) မစိမ်း ဘာမှ ပြန်မပြောနေပါ ကိုယ်လမ်းကိုယ်သွားနေသည်။ (ဟေး မေးနေတယ်လေ ဖြေပါအုံး) မစိမ်း ရှေ့ကိုဘဲကြည့်ပြီး လမ်းလျှောက်နေလိုက်သည်။ (ဟာ ဘယ်လိုကြီးလဲ ဟ စကားမပြောတတ်ဘူးလား) မစိမ်း လမ်းလျှောက် မပျက်ပါ။
(ဟာ ဒီကောင်မလေး နံမည်လေး သိချင်လို့ပါ ပြောပြပါနော်) မစိမ်း ရပ်ကွက်ထဲ ရောက်ခါနီးပြီး ခြေလက်များ အေးစက့်သွား သည်။ အများအမြင် မသင့်တော်လို့ (ကွျှန်မ နောက်ကို မလိုက်ပါနဲ့တော့ အဖေသိရင် ရိုက်လိပ်မယ်) (ဟာ စကားပြောတတ် တယ် ဟ စောစောကတဲ့က ပြောပါလားဗျာ နံမည်လေး သိချင်လို့ပါ) မစိမ်း စိတ်ညစ်သွားသည်။ခေါင်းလေးကိုကုတ်ပြီး (နံမည် သိပြီးရင် ပြန်မှာလား ) အသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာသည်။
(ဟာ ဒါပေါ့ ဟ သိပြီးရင် ပြန်မှာပါ ) မစိမ်း ခဏအကြာမှာ (မစိမ်း) ကောင်မလေးထံမှ အသံကြားလို့ မောင်မောင် တစ်ယောက် (မစိမ်း ဟုတ်လား မစိမ်း) မစိမ်း ခေါင်းညိတ့်ပြလိုက်သည်။ (ဟာ ပျော်လိုက်တာ ကဲ ကိုယ်ပြန်မယ် မနက် ဒီနားက စောင့်နေမယ် ဘိုင်ဘိုင်)
မနက့် ဈေးကို လာနေသော မစိမ်း နောက်က စက်ဘီးလေး တွန်းပြီး လိုက်လာနေသူ မောင်မောင် (မနေ့ည အိမ်မက်ထဲမှာ မစိမ်းကို အိမ်မက်ထဲမှာ တွေ့လို့ ကိုယ်ပျော်မိသေးတယ်) မစိမ်း စကားမပြောပါ (ကိုယ် မနက် အစောကြီး ဒီနားက ထိုင်စောင့်နေတာ ရပ်ကွက်ထဲ အထိ လိုက်လာမလို့) မစိမ်း လန့်သွားမိသည်။
(ကိုယ် က မစိမ်းအိမ်ကို မသိလို့နော် သိရင် အိမ်ပေါက့်ဝ က ထိုင်စောင့်နေမှာ) စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့လို့ မောင်မောင် တစ်ယောက် ပြောနေသည်။ ဈေးအနား ရောက်လာချိန်မှာ (ဟို ဟို ဟို ဒီ ဒီ ဒီနားတင် နေခဲ့ပါနော် ဈေးထဲရောက်ခါနီးနေလို့) (အော် ဟုတ်ကဲ့ပါ ဗျာ နေခဲ့ပါမယ် ကိုယ်ချစ်နေတဲ့သူ အမိန့်က ကိုယ်အတွက့်ပါဘဲဗျာ)
၅ ရက်မြှောက် မနက်ခင်းမှာ မစိမ်း မောင်မောင်ကို အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။ (ဟာ ပျော်လိုက်တာ မစိမ်းရယ် တကယ်နော်) မ စိမ်း ခေါင်းညိတ့်ပြလိုက်သည်။ (ကဲ ဈေးနား နီးနေပြီး ကိုယ်သွားမယ် ညနေ စောစောပြန်ခဲ့နော် ကိုယ်စောင့်နေမယ်) (လာ မစိမ်း ကိုယ်လိုက်ပို့ပေးမယ် တက် စက်ဘီးပေါ် ) (ဟင်း တော်ပါပြီး ဒီအတိုင်း သွားကြမယ်လေ) (မဟုတ်သေးပါဘူး ကိုယ်ချစ်သူ လမ်းလျှောက်နေတာ မကြည့်ရက်လို့ပါ ကဲ စက်ဘီးပေါ်တက်ပါ)
(ကိုမောင် ဘယ်နင်းနေတာလဲ ) (မစိမ်း ကလဲကွာ ချစ်သူတွေ ဖြစ်ပြီးဆိုတော့ အေးအေးဆေးဆေးတွေ့ချင်လို့ မြို့ပြင်ဖက် သွားမ လို့) (ဟာ တော်ပြီး အမေ ဆူလိပ်မယ် ) (ခဏလေးပါကွာ စကားပြောရုံလေးပါ) လှည်းလမ်းဟောင်းကြီး အတိုင်း မောင်မောင် နင်းလာခဲ့သည်။ညနေ နေရောင်လေးက အပူဒဏ် မရှိတော့ပါ။ မကြာမှီ နေဝင်ဖို့ အရှိန်ယူနေသည်။နေရောင်လေး က ပုဇွန်ဆီရောင် သန်နေပြန်သည်။တိမ်တွေ အနီရောင် တောက့်နေပြန်သည်။အနီရောင် မြေပြင်ကြီးက အထင်သာ ဖြစ်နေသည်။လမ်းဘေး ခြုံတွေ အစီအရီ ရှိနေသော ကွက်လပ် ကလေး တစ်ခု မှာ စက်ဘီးလေး ရပ်သွားတော့သည်။
မစိမ်း စက်ဘီးပေါ်က ဆင်းလိုက်ပါ သည်။ပတ်ဝန်းကျင် အသစ်အဆန်းများ ငေးမောနေမိသည်။ရွာလမ်းဟောင်း က ရွာတွေနဲ့ ဝေးလှပါသည်။လမ်းအသစ် ဖြတ်လမ်း က ဟို အဝေးကြီးမှာ တောက လူတွေ ဖြတ်လမ်းသစ် က သွားလာနေကြသည်။မစိမ်းတို့ ရှိရာ နေရာက ဖုန်းဆိုးမြေလို ဖြစ်ကျန် နေသည်။မောင်မောင် မစိမ်း လက်ကို ဆွဲပြီး ခြုံအနီးကို သွားလိုက်သည်။ခြုံအတွင်း မောင်မောင် ဝင်သွားပြီး အခင်းတခု ဆွဲယူလာ သည်။ဖျာအစုတ့်ကလေး တစ်ခု ပါ။မစိမ်း လက်ကို ဆွဲယူပြီး ထိုင်စေလိုက်သည်။မစိမ်း ချစ်သူ ထိုင်ခိုင်းသော နေရာမှာ ထိုင်လိုက်ပါ သည်။ချစ်သူ မောင်မောင် က မစိမ်းအနား ထိုင်ပြီး ပွေ့ဖက့်လိုက်သည်။
(ဟာ ကိုမောင် လွှတ်ပါအုံး စိမ်း မနေတတ်ဘူး) (ဟာ စိမ်းကလဲကွာ အကို က ချစ်လို့ပါ ) ပြောလဲပြော အနမ်းတွေက ပေးနေ ပြန်သည်။မစိမ်း အနမ်းတွေ ရှောင်နေမိပြန်သည်။တခါ တခါ အနမ်းမိုးများကို မစိမ်း ရှောင်မရပါ ပါးပြင်မှာ နွေးကနဲ့ နွေးကနဲ့ ဖြစ် သွားခဲ့သည်။တဖြေးဖြေး မောင်မောင် ရင်ခွင်ထဲ ရှောင်ရင်တိန်းရင် မောင်မောင် ဆွဲခေါ်အားများကြောင့် လှဲကြသွားသည်။မောင် မောင် မစိမ်းကို နမ်းရင် ပွတ့်သတ့်နေပြန်သည်။အပျိုရိူင်လေး မစိမ်း ရင်တွေမောနေသည်။မောင်မောင် လက်ကြီးက မစိမ်း ဆီးခုံမို့ မို့ အပေါ် လက်တင်လိုက်ရင်ဘဲ (ဟာ ကိုမောင် မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့) မစိမ်း ရုန်းကန် ထွက်လိုက်သည်။မောင်မောင် ရင်ခွင်ထဲက မ စိမ်း အကြောက်ကြီးစွာ ထလိုက်ရသည်။မောင်မောင် မစိမ်း ပုခုံပေါ် လက်တင်ပြီး
(ဟာ မစိမ်းကလဲကွာ အကို မနေနိုင်လို့ပါ ခွင့်ပြုပါနော်) (ဟင်းအင်း တော်ပြီး မစိမ်းကြောက်တယ် မလုပ်ချင်ဘူး) (ဟာ ဘာမှ မ ဖြစ်ပါဘူး ခဏလေးပါဟာ) (တော်ပြီး မစိမ်းပြန်တော့မယ်) (ခဏလေးပါကွာ ) (ဟင်းအင်း လက်မထပ်ရသေးဘူး ဟင်းအင်း) မစိမ်း အကြောက်ကြီးစွာ ငြင်းဆန်နေပုံကြောင့် မောင်မောင် ဘာလုပ်ရမှန် မသိပါ မစိမ်း အမြန်ထရပ်လိုက်သည်။ထ္မင်းချိုင့်ကို ယူ ပြီး စက်ဘီး အနားကို သွားလိုက်သည်။
(ကိုမောင် ပြန်ရအောင် မိုးချုပ်တော့မယ် ပြန်ကြဆို့) မောင်မောင် မစိမ်းအနား လာပြီး လက်ဆွဲပြန်သည်။ (အေးလိုက်ပို့ပေးပါ မယ် ခဏလေးအတူတူ နေချင်လို့ လာပါ) မစိမ်း ကိုမောင် မျက်နှာကြည့်ပြီး (ရတယ် ကိုမောင် မပို့လဲ မစိမ်း ခြေချင်ပြန်မယ်) မ စိမ်း လှည့်ထွက်သွားချိန် မောင်မောင် လက်လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
(လာပါဟာ ခဏလေးပါဟာ ) (တော်ပြီး တော်ပြီး မစိမ်း ပြန်မယ်) (ခဏလေးပါဟာ ) မောင်မောင် လက်များကြမ်းတမ်းလာ သည်။မစိမ်း အသံများ အနည်းငယ် ကျယ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ (တော်ပြီး ကိုမောင် မစိမ်း ဒါမျိုး မကြိုက်ဘူး လွှတ့်ပါ မစိမ်း လက် ကိုလွတ် မစိမ်း ဒီအတိုင်း ပြန်မယ် လွှတ့် လွှတ့်) မစိမ်း အသံကျယ်လောင်သွားသည်။မောင်မောင် မစိမ်းကို ကြည့်နေစဥ့် (အမေ့ ဘယ်သူ —-အု—အု—အု—-) မစိမ်း အကြောက်ကြီး ကြောက်သွားပါသည်။မစိမ်းနောက်က လူတွေက မစိမ်း ပါးစပ့်ကို ပိတ့်သူ ပိတ်ထားကြပြီး မစိမ်း လက်ထဲက ထ္မင်းချိုင့် ဆွဲပြီး လုသူ လုယူသွားသည်။
(ငါလိုးမ ငမောင် ငါတို့က ချောင်းကြည့်ရအောင် လာပါတယ် စောက့်ဖြစ်ကို မရှိဘူး ) (အော်—-အင်းးးးး—အာ—တော်ပြီး နာလှပြီး —တော်ကြပါတော့—ဟီးးးးဟီးးအြော်—အော်—အော်—အမေ့ —အီးးးဟီးးးအ–အ—အ—) မစိမ်း လုံချည်မှာ ပေပွနေတော့သည်။ အားအင်များ မစိမ်း ကုန်ခမ်းနေသည်။လူ ၅ယောက် တိုင်းပင်နေကြသည်။မစိမ်း အနား ပြန်ရောက်လာပြီး (ဟိတ်ကောင်မလေး ငါ တို့ဖြစ်ခဲ့တာ ဘယ်သူမှ ပြန်မပြောနဲ့ ကြားလား ပြန်ပြောရင် သတ်ပစ်မယ် မထူးပါဘူးကွာ အခုသတ့်လိုက်မယ်) (မလုပ်ပါနဲ့ ဟီးးး ဟီးးး မလုပ်ပါနဲ့ ဘယ်သူမှ မပြောပါဘူး ကြောက်ပါတယ် မသတ်ပါနဲ့ ရှိကြီးခိုးပါရဲ့ရှင် ဟီးးး ဟီးးး ဘယ်သူမှ မပြောပါဘူး) မစိမ်း ရဲ့ ငိုရှိုက့်သံ ညအမှောင် ဘယ်သူ သိမှာလဲ။
(ရော့ ထ္မင်းချိုင့် ဒါဆိုပြန်မယ် ကဲ သွားကြရအောင်) လူအများ လူစု ခွဲခါနီ မောင်မောင် က (ဟိတ်ကောင် ငမိုး သူကို မင့်လိုက်ပို့ လိုက် ) (ဟာ ဘယ်ဖြစ်မလဲ ဒါ မင့်ချစ်သူဘဲ မင့်လိုက်ပို့လိုက်) မောင်မောင် ဆရာကြီးပုံစံ လူအနားသွားပြီး တိုးတိုးလေး ပြော လိုက်သည်။ (ငမိုး မင့်က ကောင်မလေးကို သူရပ်ကွက်အထိ လိုက်ပို့လိုက် ဘာမှ မပြောနဲ့) ငမိုး ဆိုသူ ဘာမှ မပြောတော့ပါ မောင် မောင် စက်ဘီးကို ဆွဲယူပြီး (ဟိုကောင်မလေး တက်)
(ဟဲ မိစိမ်း ဘယ်သွားနေတာလဲ နင့်အမေ က နင်ပြန်မလာလို့ လိုက်ရှာနေတာ) (သမီး သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ စကားပြောနေလို့ပါ အဖေ ) (နင်တို့ က အချိန်နဲ့ အချိန် ပြန်ဟ မိဘတွေ ဘယ်လောက့် စိတ်ပူနေတယ် မှတ်သလဲ ငါနော် ရိုက်မိတော့မယ် သွားသွား ကြာရင် ရိုက်မိတော့မယ်)
အဆိပ့်သောက် သေဆုံးသူ နာရေး ပို့ဆောင်ရန် အတွက့် နားရေး ကြော်ငြာ ဆိုင်ဘုတ့်လေးက မစိမ်း အသက် (၂၀) ယနေ့ နေ့ လည် ၄ နာရီ ဖြစ်ရပ် အမှန်လေး ကို စိတ်ကူးများဖြင့် ပြန်လည် ရေးဖွဲ့ထားပါသည်။ ပိုက်ဆံရှိ ပညာတတ်များကို ကွျှန်တော် တောသားလူကြီး ကိုယ်တိုင် ကြောက်ပါသည်။ သွားပေအုံးတော့ မိစိမ်းရေ ပြီးပါပြီ။
Zawgyi
တကယ္ခ်စ္တာပါ
(သမီးေရ ထၼင္းခ်ိဳင့္ ထဲ့ၿပီးၿပီး) (ဟုတ္ကဲ့အေမ ဒါဆို သမီး အလုပ္သြားေတာ့မယ္) (ေအးေအး သမီး သြားသြား)
မစိမ္း ဒီေန႔ အိမ္အျပန္မွာ ေနာက္က စက္ဘီးေလး တစ္စီး ေျဖးေျဖးေလး လိုက္ေနသည္။မစိမ္း သိလိုက္ခ်ိန္မွာ (ေဟး ေကာင္မေလး နံမည္ ဘယ္လို ေခၚသလဲ) မစိမ္း ဘာမွ ျပန္မေျပာေနပါ ကိုယ္လမ္းကိုယ္သြားေနသည္။ (ေဟး ေမးေနတယ္ေလ ေျဖပါအုံး) မစိမ္း ေရွ႕ကိုဘဲၾကည့္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနလိုက္သည္။ (ဟာ ဘယ္လိုႀကီးလဲ ဟ စကားမေျပာတတ္ဘူးလား) မစိမ္း လမ္းေလွ်ာက္ မပ်က္ပါ။
(ဟာ ဒီေကာင္မေလး နံမည္ေလး သိခ်င္လို႔ပါ ေျပာျပပါေနာ္) မစိမ္း ရပ္ကြက္ထဲ ေရာက္ခါနီးၿပီး ေျခလက္မ်ား ေအးစက့္သြား သည္။ အမ်ားအျမင္ မသင့္ေတာ္လို႔ (ကြွ်န္မ ေနာက္ကို မလိုက္ပါနဲ႔ေတာ့ အေဖသိရင္ ႐ိုက္လိပ္မယ္) (ဟာ စကားေျပာတတ္ တယ္ ဟ ေစာေစာကတဲ့က ေျပာပါလားဗ်ာ နံမည္ေလး သိခ်င္လို႔ပါ) မစိမ္း စိတ္ညစ္သြားသည္။ေခါင္းေလးကိုကုတ္ၿပီး (နံမည္ သိၿပီးရင္ ျပန္မွာလား ) အသံတိုးတိုးေလး ထြက္လာသည္။
(ဟာ ဒါေပါ့ ဟ သိၿပီးရင္ ျပန္မွာပါ ) မစိမ္း ခဏအၾကာမွာ (မစိမ္း) ေကာင္မေလးထံမွ အသံၾကားလို႔ ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ (မစိမ္း ဟုတ္လား မစိမ္း) မစိမ္း ေခါင္းညိတ့္ျပလိုက္သည္။ (ဟာ ေပ်ာ္လိုက္တာ ကဲ ကိုယ္ျပန္မယ္ မနက္ ဒီနားက ေစာင့္ေနမယ္ ဘိုင္ဘိုင္)
မနက့္ ေဈးကို လာေနေသာ မစိမ္း ေနာက္က စက္ဘီးေလး တြန္းၿပီး လိုက္လာေနသူ ေမာင္ေမာင္ (မေန႔ည အိမ္မက္ထဲမွာ မစိမ္းကို အိမ္မက္ထဲမွာ ေတြ႕လို႔ ကိုယ္ေပ်ာ္မိေသးတယ္) မစိမ္း စကားမေျပာပါ (ကိုယ္ မနက္ အေစာႀကီး ဒီနားက ထိုင္ေစာင့္ေနတာ ရပ္ကြက္ထဲ အထိ လိုက္လာမလို႔) မစိမ္း လန႔္သြားမိသည္။
(ကိုယ္ က မစိမ္းအိမ္ကို မသိလို႔ေနာ္ သိရင္ အိမ္ေပါက့္ဝ က ထိုင္ေစာင့္ေနမွာ) စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕လို႔ ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ ေျပာေနသည္။ ေဈးအနား ေရာက္လာခ်ိန္မွာ (ဟို ဟို ဟို ဒီ ဒီ ဒီနားတင္ ေနခဲ့ပါေနာ္ ေဈးထဲေရာက္ခါနီးေနလို႔) (ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ပါ ဗ်ာ ေနခဲ့ပါမယ္ ကိုယ္ခ်စ္ေနတဲ့သူ အမိန႔္က ကိုယ္အတြက့္ပါဘဲဗ်ာ)
၅ ရက္ေျမႇာက္ မနက္ခင္းမွာ မစိမ္း ေမာင္ေမာင္ကို အေျဖေပးလိုက္ပါသည္။ (ဟာ ေပ်ာ္လိုက္တာ မစိမ္းရယ္ တကယ္ေနာ္) မ စိမ္း ေခါင္းညိတ့္ျပလိုက္သည္။ (ကဲ ေဈးနား နီးေနၿပီး ကိုယ္သြားမယ္ ညေန ေစာေစာျပန္ခဲ့ေနာ္ ကိုယ္ေစာင့္ေနမယ္) (လာ မစိမ္း ကိုယ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ တက္ စက္ဘီးေပၚ ) (ဟင္း ေတာ္ပါၿပီး ဒီအတိုင္း သြားၾကမယ္ေလ) (မဟုတ္ေသးပါဘူး ကိုယ္ခ်စ္သူ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာ မၾကည့္ရက္လို႔ပါ ကဲ စက္ဘီးေပၚတက္ပါ)
(ကိုေမာင္ ဘယ္နင္းေနတာလဲ ) (မစိမ္း ကလဲကြာ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၿပီးဆိုေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးေတြ႕ခ်င္လို႔ ၿမိဳ႕ျပင္ဖက္ သြားမ လို႔) (ဟာ ေတာ္ၿပီး အေမ ဆူလိပ္မယ္ ) (ခဏေလးပါကြာ စကားေျပာ႐ုံေလးပါ) လွည္းလမ္းေဟာင္းႀကီး အတိုင္း ေမာင္ေမာင္ နင္းလာခဲ့သည္။ညေန ေနေရာင္ေလးက အပူဒဏ္ မရွိေတာ့ပါ။ မၾကာမွီ ေနဝင္ဖို႔ အရွိန္ယူေနသည္။ေနေရာင္ေလး က ပုဇြန္ဆီေရာင္ သန္ေနျပန္သည္။တိမ္ေတြ အနီေရာင္ ေတာက့္ေနျပန္သည္။အနီေရာင္ ေျမျပင္ႀကီးက အထင္သာ ျဖစ္ေနသည္။လမ္းေဘး ၿခဳံေတြ အစီအရီ ရွိေနေသာ ကြက္လပ္ ကေလး တစ္ခု မွာ စက္ဘီးေလး ရပ္သြားေတာ့သည္။
မစိမ္း စက္ဘီးေပၚက ဆင္းလိုက္ပါ သည္။ပတ္ဝန္းက်င္ အသစ္အဆန္းမ်ား ေငးေမာေနမိသည္။႐ြာလမ္းေဟာင္း က ႐ြာေတြနဲ႔ ေဝးလွပါသည္။လမ္းအသစ္ ျဖတ္လမ္း က ဟို အေဝးႀကီးမွာ ေတာက လူေတြ ျဖတ္လမ္းသစ္ က သြားလာေနၾကသည္။မစိမ္းတို႔ ရွိရာ ေနရာက ဖုန္းဆိုးေျမလို ျဖစ္က်န္ ေနသည္။ေမာင္ေမာင္ မစိမ္း လက္ကို ဆြဲၿပီး ၿခဳံအနီးကို သြားလိုက္သည္။ၿခဳံအတြင္း ေမာင္ေမာင္ ဝင္သြားၿပီး အခင္းတခု ဆြဲယူလာ သည္။ဖ်ာအစုတ့္ကေလး တစ္ခု ပါ။မစိမ္း လက္ကို ဆြဲယူၿပီး ထိုင္ေစလိုက္သည္။မစိမ္း ခ်စ္သူ ထိုင္ခိုင္းေသာ ေနရာမွာ ထိုင္လိုက္ပါ သည္။ခ်စ္သူ ေမာင္ေမာင္ က မစိမ္းအနား ထိုင္ၿပီး ေပြ႕ဖက့္လိုက္သည္။
(ဟာ ကိုေမာင္ လႊတ္ပါအုံး စိမ္း မေနတတ္ဘူး) (ဟာ စိမ္းကလဲကြာ အကို က ခ်စ္လို႔ပါ ) ေျပာလဲေျပာ အနမ္းေတြက ေပးေန ျပန္သည္။မစိမ္း အနမ္းေတြ ေရွာင္ေနမိျပန္သည္။တခါ တခါ အနမ္းမိုးမ်ားကို မစိမ္း ေရွာင္မရပါ ပါးျပင္မွာ ေႏြးကနဲ႔ ေႏြးကနဲ႔ ျဖစ္ သြားခဲ့သည္။တေျဖးေျဖး ေမာင္ေမာင္ ရင္ခြင္ထဲ ေရွာင္ရင္တိန္းရင္ ေမာင္ေမာင္ ဆြဲေခၚအားမ်ားေၾကာင့္ လွဲၾကသြားသည္။ေမာင္ ေမာင္ မစိမ္းကို နမ္းရင္ ပြတ့္သတ့္ေနျပန္သည္။အပ်ိဳ႐ိူင္ေလး မစိမ္း ရင္ေတြေမာေနသည္။ေမာင္ေမာင္ လက္ႀကီးက မစိမ္း ဆီးခုံမို႔ မို႔ အေပၚ လက္တင္လိုက္ရင္ဘဲ (ဟာ ကိုေမာင္ မလုပ္နဲ႔ မလုပ္နဲ႔) မစိမ္း ႐ုန္းကန္ ထြက္လိုက္သည္။ေမာင္ေမာင္ ရင္ခြင္ထဲက မ စိမ္း အေၾကာက္ႀကီးစြာ ထလိုက္ရသည္။ေမာင္ေမာင္ မစိမ္း ပုခုံေပၚ လက္တင္ၿပီး
(ဟာ မစိမ္းကလဲကြာ အကို မေနႏိုင္လို႔ပါ ခြင့္ျပဳပါေနာ္) (ဟင္းအင္း ေတာ္ၿပီး မစိမ္းေၾကာက္တယ္ မလုပ္ခ်င္ဘူး) (ဟာ ဘာမွ မ ျဖစ္ပါဘူး ခဏေလးပါဟာ) (ေတာ္ၿပီး မစိမ္းျပန္ေတာ့မယ္) (ခဏေလးပါကြာ ) (ဟင္းအင္း လက္မထပ္ရေသးဘူး ဟင္းအင္း) မစိမ္း အေၾကာက္ႀကီးစြာ ျငင္းဆန္ေနပုံေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္ ဘာလုပ္ရမွန္ မသိပါ မစိမ္း အျမန္ထရပ္လိုက္သည္။ထၼင္းခ်ိဳင့္ကို ယူ ၿပီး စက္ဘီး အနားကို သြားလိုက္သည္။
(ကိုေမာင္ ျပန္ရေအာင္ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္ ျပန္ၾကဆို႔) ေမာင္ေမာင္ မစိမ္းအနား လာၿပီး လက္ဆြဲျပန္သည္။ (ေအးလိုက္ပို႔ေပးပါ မယ္ ခဏေလးအတူတူ ေနခ်င္လို႔ လာပါ) မစိမ္း ကိုေမာင္ မ်က္ႏွာၾကည့္ၿပီး (ရတယ္ ကိုေမာင္ မပို႔လဲ မစိမ္း ေျခခ်င္ျပန္မယ္) မ စိမ္း လွည့္ထြက္သြားခ်ိန္ ေမာင္ေမာင္ လက္လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။
(လာပါဟာ ခဏေလးပါဟာ ) (ေတာ္ၿပီး ေတာ္ၿပီး မစိမ္း ျပန္မယ္) (ခဏေလးပါဟာ ) ေမာင္ေမာင္ လက္မ်ားၾကမ္းတမ္းလာ သည္။မစိမ္း အသံမ်ား အနည္းငယ္ က်ယ္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ (ေတာ္ၿပီး ကိုေမာင္ မစိမ္း ဒါမ်ိဳး မႀကိဳက္ဘူး လႊတ့္ပါ မစိမ္း လက္ ကိုလြတ္ မစိမ္း ဒီအတိုင္း ျပန္မယ္ လႊတ့္ လႊတ့္) မစိမ္း အသံက်ယ္ေလာင္သြားသည္။ေမာင္ေမာင္ မစိမ္းကို ၾကည့္ေနစဥ့္ (အေမ့ ဘယ္သူ —-အု—အု—အု—-) မစိမ္း အေၾကာက္ႀကီး ေၾကာက္သြားပါသည္။မစိမ္းေနာက္က လူေတြက မစိမ္း ပါးစပ့္ကို ပိတ့္သူ ပိတ္ထားၾကၿပီး မစိမ္း လက္ထဲက ထၼင္းခ်ိဳင့္ ဆြဲၿပီး လုသူ လုယူသြားသည္။
(ငါလိုးမ ငေမာင္ ငါတို႔က ေခ်ာင္းၾကည့္ရေအာင္ လာပါတယ္ ေစာက့္ျဖစ္ကို မရွိဘူး ) (ေအာ္—-အင္းးးးး—အာ—ေတာ္ၿပီး နာလွၿပီး —ေတာ္ၾကပါေတာ့—ဟီးးးးဟီးးေျအာ္—ေအာ္—ေအာ္—အေမ့ —အီးးးဟီးးးအ–အ—အ—) မစိမ္း လုံခ်ည္မွာ ေပပြေနေတာ့သည္။ အားအင္မ်ား မစိမ္း ကုန္ခမ္းေနသည္။လူ ၅ေယာက္ တိုင္းပင္ေနၾကသည္။မစိမ္း အနား ျပန္ေရာက္လာၿပီး (ဟိတ္ေကာင္မေလး ငါ တို႔ျဖစ္ခဲ့တာ ဘယ္သူမွ ျပန္မေျပာနဲ႔ ၾကားလား ျပန္ေျပာရင္ သတ္ပစ္မယ္ မထူးပါဘူးကြာ အခုသတ့္လိုက္မယ္) (မလုပ္ပါနဲ႔ ဟီးးး ဟီးးး မလုပ္ပါနဲ႔ ဘယ္သူမွ မေျပာပါဘူး ေၾကာက္ပါတယ္ မသတ္ပါနဲ႔ ရွိႀကီးခိုးပါရဲ႕ရွင္ ဟီးးး ဟီးးး ဘယ္သူမွ မေျပာပါဘူး) မစိမ္း ရဲ႕ ငိုရႈိက့္သံ ညအေမွာင္ ဘယ္သူ သိမွာလဲ။
(ေရာ့ ထၼင္းခ်ိဳင့္ ဒါဆိုျပန္မယ္ ကဲ သြားၾကရေအာင္) လူအမ်ား လူစု ခြဲခါနီ ေမာင္ေမာင္ က (ဟိတ္ေကာင္ ငမိုး သူကို မင့္လိုက္ပို႔ လိုက္ ) (ဟာ ဘယ္ျဖစ္မလဲ ဒါ မင့္ခ်စ္သူဘဲ မင့္လိုက္ပို႔လိုက္) ေမာင္ေမာင္ ဆရာႀကီးပုံစံ လူအနားသြားၿပီး တိုးတိုးေလး ေျပာ လိုက္သည္။ (ငမိုး မင့္က ေကာင္မေလးကို သူရပ္ကြက္အထိ လိုက္ပို႔လိုက္ ဘာမွ မေျပာနဲ႔) ငမိုး ဆိုသူ ဘာမွ မေျပာေတာ့ပါ ေမာင္ ေမာင္ စက္ဘီးကို ဆြဲယူၿပီး (ဟိုေကာင္မေလး တက္)
(ဟဲ မိစိမ္း ဘယ္သြားေနတာလဲ နင့္အေမ က နင္ျပန္မလာလို႔ လိုက္ရွာေနတာ) (သမီး သူငယ္ခ်င္း အိမ္မွာ စကားေျပာေနလို႔ပါ အေဖ ) (နင္တို႔ က အခ်ိန္နဲ႔ အခ်ိန္ ျပန္ဟ မိဘေတြ ဘယ္ေလာက့္ စိတ္ပူေနတယ္ မွတ္သလဲ ငါေနာ္ ႐ိုက္မိေတာ့မယ္ သြားသြား ၾကာရင္ ႐ိုက္မိေတာ့မယ္)
အဆိပ့္ေသာက္ ေသဆုံးသူ နာေရး ပို႔ေဆာင္ရန္ အတြက့္ နားေရး ေၾကာ္ျငာ ဆိုင္ဘုတ့္ေလးက မစိမ္း အသက္ (၂၀) ယေန႔ ေန႔ လည္ ၄ နာရီ ျဖစ္ရပ္ အမွန္ေလး ကို စိတ္ကူးမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ ေရးဖြဲ႕ထားပါသည္။ ပိုက္ဆံရွိ ပညာတတ္မ်ားကို ကြွ်န္ေတာ္ ေတာသားလူႀကီး ကိုယ္တိုင္ ေၾကာက္ပါသည္။ သြားေပအုံးေတာ့ မိစိမ္းေရ ၿပီးပါၿပီ။
