တဒင်္ဂပျော်ရွှင်ရာ

တဒင်္ဂပျော်ရွှင်ရာ

”ဟယ် ကိုပိုင်စိုးမဟုတ်လား” ”ဟုတ်ပါ့ဗျား။ နှင်းမြတ်မွန်ပါလား။မတွေ့တာကြာလို့ ပိန်သွားတာလား ဝိတ်ချထားတာလား ဟမ်”    ”နှစ်ခုစလုံးပဲ။ကြည့်စမ်း မတွေ့တာတောင်ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ။ခုဘယ်ရောက်နေလဲ။ဘာတွေလုပ်နေလဲ။ ဒီသင်တန်းမှာ ဟိုနေ့ ကတွေ့လိုက်လို့ ကိုပိုင်နဲ့တူတယ်ဆိုပြီး ကြည့်နေတာ။နှုတ်ဆက်မယ်လုပ်တော့ မတွေ့တော့ဘူး။မိန်းမရပြီလား။ကလေးကောရပြီ လား”   ”အမလေးဗျာ။နှင်းမြတ်မွန်ရယ် မေးလိုက်တာလဲ ရေလေးဘာလေးသောက်ပါဦး။ဘယ်ကစဖြေရမှန်းမသိတော့ဘူး။”

”ခိခိအကုန်လုံးဖြေ။တကတည်း ပျောက်သွားလိုက်တာ ဘယ်နှစ်နှစ်ရှိပြီလဲ။ညီမတို့ကိုတော့ အရင်လိုခင်လို့ရပါတယ်။အဆက်ဖြတ် ထားပြီး မခင်ချင်တော့တာလား”   ”မဟုတ်ပါဘူးအေ။ဒီလိုပါပဲ။ညည်းအားတယ်မဟုတ်လား။တခုခုသောက်ရင်းပြောကြတာပေါ့”  ”အင်း အားပါတယ်။သွားမယ်လေ”       အအေးဆိုင်တခုတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်းစကားပြောဖြစ်ကြသည်။စုံေိတာပင်။ပြန်ခါနီးက  နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဖုန်းနံပါတ်နဲ့ facebook အကောင့်ကိုတောင်းကာ သူ့ကိုအပ်လိုက်ပြီး သူမဖုန်းနံပါတ်လဲပေးသည်။

သူလဲ တိုက်ခန်းကို ပြန်ရောက်ပြီး ခဏနားကာ ရေချိုးပြီးအဝတ်လဲကာ ညနေစာစားဖို့ပြင်နေတုန်း ဖုန်းလာသဖြင့် ကိုင်လိုက်ရာ ပိုး ပိုး။စကားအတော်ကြာပြောပြီးနောက် သူ အတွေးတွေက အတိတ်ကို ပြန်ရောက်သွားသည်။ လွန်ခဲ့တဲ့ရှစ်နှစ်ကျော် ကိုးနှစ်လောက် က သူ ဘူမိဗေဒနဲ့ဘွဲ့ရပြီး အစိုးရဌာနတစ်ခုတွင် အလုပ်ဝင်လုပ်နေရင်း ရန်ကုန်သို့ ဘူမိဆိုင်ရာ သင်တန်းကို ခြောက်လလောက်လာ တက်ရင်းနဲ့ ဖြစ်ခဲ့သည့်ကိစ္စတွေပင်။သူက ဧရာဝတီတိုင်း ဖျာပုံနယ်ဖက်ကဇာတိပင်။မိဘတွေကတော့ လယ်ယာလုပ်ငန်းလုပ်ကိုင် နေသူများပင်။ လယ်သမားမျိုးရိုးဖြစ်ပြီး လယ်ဧကများစွာပိုင်ပေမယ့် သူကတော့ လယ်လုပ်ဖို့စိတ်မဝင်စား။

အိမ်မှာလဲ သူကသား အငယ်ဆုံး။စာလဲတော်တာမို့ ဘာမှမခိုင်း။သူကလဲ စိတ်မဝင်စားမို့ကွက်တိပင်။အကိုနဲ့ အမကတော့ စာကိုသိပ်စိတ်မဝင်စားပေ။ မိဘတွေကိုကူလုပ်ပြီး သူကတော့ ကျောင်းတက်သည်။ဆယ်တန်းအောင်တော့ ဘူမိဗေဒဘာသာကို ယူခဲ့ပေမယ့်ဘာမှန်းသူမသိ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စိတ်ဝင်စားလာပြီး ကြိုးစားခဲ့တာမို့ မာစတာတန်းပြီးအောင်တက်ခဲ့သည်။ကျောင်းတက်စဉ်ကာလတလျှောက်မှာ   မိဘကလဲ ပြေလည်သူမို့ မပူမပင်နေရပြီး ရုပ်ရည်က ကြည့်ကောင်းပြီးအရပ်အမောင်းကလဲ ကောင်းတာမို့ မိန်းကလေးတွေကြိုက် သည့် ယောက်ကျားလေးစာရင်းထဲမှာ ထိပ်ဆုံးကမပါတောင်မှ အလယ်အလတ်တော့ရှိသည်။

လူငယ်သဘာဝမို့ ရည်းစားထည်လဲ ထားပေမယ့် စာကိုတော့ကြိုးစားသည်။မာစတာပြီးတော့ သူလဲ အလုပ်လုပ်ချင်တာနဲ့ ဌာနဆိုင်ရာအလုပ်ခေါ်တော့ဝင်လျှောက် လိုက်ရာ ရပြီးနေပြည်တော်သို့ သူပြောင်းရသည်။အလုပ်ရကာစတော့ ဒုဦးစီးမှုးဘဝနဲ့ တောထဲတောင်ထဲမှာ သွားလာကာ ဆရာ သမားသဘာရင့်ဝါရင့်တွေနဲ့  လိုက်ရင်းပညာသင်ပညာယူခဲ့ရသည်။

အလုပ်ဝင်ပြီးနှစ်နှစ်လောက်ကြာတော့ သင်တန်းတက်ရန် ရန်ကုန်သို့လာရသည်။သင်တန်းတက်ရင်း ကွန်ပျူတာသင်တန်းပါ ရော တက်ရင်းဆုပြည့်ဆိုသည့်ကောင်မလေးတယောက်နဲ့ တွေ့ကာ ကြိုက်သွားသည်။ဆုပြည့်က  သူ့ထက်ခုနှစ်နှစ်လောက်ငယ်မည်။ စီးပွားရေးတက္ကသိုလ်ပထမနှစ်တက်နေသည်။သူလဲ ဆုပြည့်နဲ့တွေ့မှ အရမ်းချစ်သွားမိသည်။ဆုပြည့်က မလှပေမယ့် ချစ်စရာ ကောင်းသည်။သူတွဲခဲ့ ငြိခဲ့ဖူးတဲ့ကောင်မလေးတွေကို ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲမလှ။ပုပုသေးသေးပင်။အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းသလို  ကလေးလိုပင်။ တွေ့တာဘယ်လောက်မှမကြာပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်အရမ်းချစ်မိကြသည်။သူသင်တန်းပြီးလို့ ပြန်လာသည်  အထိ နှစ်ယောက်သား ဖက်တာနမ်းတာလောက်ပဲရှိခဲ့သည်။

သူကလဲ စည်းစောင့်သလို ဆုပြည့်ကလဲ မပေး။သူအရင်က ကောင်မလေးတွေနဲ့တုန်းကတော့ မရ။ဘယ်သူမှအလွတ်မပေး။ဆုပြည့်ကျတော့ အရမ်းချစ်တာကြောင့် မကြည်ဖြူရင် မယူချင် တာလဲပါသည်။သူနေပြည်တော်ပြန်ရောက်ပြီး တစ်လတစ်ခါအနည်းဆုံး ရန်ကုန်ကိုလာကာ ဆုပြည့်နဲ့တွေ့ဖြစ်သည်။ဆုပြည့်  ပထမနှစ်ပြီးတော့ ဒုတိယနှစ်စတက်သည့်အခါ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တိုက်ခန်းစုငှါးပြီးနေသည်။ဆုပြည့်နဲ့ချစ်သည့်သက်တမ်းတစ်နှစ်  ပြည့်သည့်နေမှ ဆုပြည့်နဲ့သူ ဟိုတယ်တစ်ခုမှာ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ရင်းနှီးခဲ့ကြသည်။ နောက်ပိုင်းအစရှိအနှောင်နှောင် သူရန်ကုန်ရောက် တိုင်း အချစ်လွန်ဖြစ်ကြသည်။နောက်ပိုင်း သူနဲ့ဆုပြည့်သူငယ်ချင်းသုံးယောက်နဲ့ ရင်းနှီးကြသည်။နှင်းမြတ်မွန် ၊ အေးမိစံနဲ့ ပိုးပိုး။ပိုး ပိုးက ခုမှပထမနှစ်တက်သည့်သူ။ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်နဲ့ ဆုပြည့်က ပထမနှစ်ကတည်းက သူငယ်ချင်းတွေ။

သူကလဲ ဟာသတွေ ပြောကာ ရွှတ်နောက်နောက်နေပြီး စကားပြောကောင်းသူမို့ အားလုံးက ခင်သည်။ အကိုတစ်ယောက်လိုစောင့်ရှောက်ကာ ရိုးသား သူမို့ နောက်ပိုင်းတွင် သူတို့လေးတွေကပါ သူ့ကို အရမ်းရင်းနှီးလာကာ ပြောမနာ ဆိုမနာဖြစ်လာရသည်။သူတို့သုံးယောက်လုံးတွင် လဲ ရည်းစားကိုယ်စီရှိကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က မွန်ကရင်ဗမာစပ်။လူက အသားမဖြူမညို။ခန္ဓာကိုယ်က ငါးပေသုံးလက်မလောက် ရှိပြီး တင်တွေရင်တွေက ဖွံ့ထွားသည်။နည်းနည်းဝသည်လို့ပြောရမည်။အဝတ်အစားဝတ်ရင်တော့ ကိုယ်ကြပ်တွေ ဝတ်တက်တာမို့  သိပ်မသိသာပေမယ့် အရမ်းကြပ်သည့်အခါတွင် ဗိုက်ခေါက်တွေနဲ့ခါးဘေးနားကအဆီတွေက သိသာသည်။သူ့ရည်းစာက  ဆေးသမားလို့တော့ဆုပြည့်ကပြောသည်။

အေးမိစံက အသားကဖြူသည်။အရပ်က ငါးပေနှစ်လက်မလောက်ရှိပြီး တင်တွေရင်တွေ က နှင်းမြတ်မွန်လောက်မဖွံ့ပေမယ့်သူ့ဟာနှင့်သူကြည့်ကောင်းသည်။သူ့ချစ်သူက သူတို့နယ်ကပင်။ကိုးတန်းကတည်းက ချစ်လာကြ သည်ပြောသည်။ မိဘတွေကလဲ ရင်းနှိးပြီးသား သဘောတူထားတာမို့ အချိန်တန်ရင်ပေးစားကြမည် လို့သိရသည်။သူနဲ့ နှစ်ခါသုံးခါ  တော့တွေ့ဖူးကာ သူနဲ့လဲ ခင်သည်။ပိုးပိုးကတော့ အားလုံးထဲမှာအချောဆုံး။ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က မော်ဒယ်တစ်ဦးလိုပင်။တင်နဲ့ ရင်က ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ ကြည့်ကောင်းသလို ရုပ်ရည်က အရမ်းလှသည်။ ကျောင်းတွင်လဲ လိုက်သည့်ပေါလှသလို သူတို့နေ သည့် ရပ်ကွက်ကကောင်လေးတွေကလဲ လိုက်ကြသည်။ သူ့ကောင်လေးက သူဆယ်တန်းနှစ်က ဖြစ်ခဲ့သည်လို့ပြောသည်။သူ့ ကောင်လေးက နိုင်ငံခြားမှာ ကျောင်းသွားတက်ဖို့လုပ်နေသည်လို့ပြောသည်။သူတို့မြို့တွင် ချမ်းသာသည့်စာရင်းဝင်တဲ့သူလို့သိရ  သည်။

သူရန်ကုန်ရောက်တိုင်း ဆုပြည့်အဆောင်မှာ သူတို့တွေက ချက်ပြုတ်ကာထမင်းဝိုင်းဖွဲ့စားကြရင်း စလိုက်နောက်လိုက်နဲ့ပျော်စရာ။ဘုရားသွားလိုက် ရုပ်ရှင်ကြည့်လိုက် ဈေးပတ်လိုက်အကုန်လိုက်ကြသည်။ တခါတလေ သူတို့အဆောင်မှာအိပ်တက်သည်။တစ်ခါသား သူရန်ကုန်ရောက်တော့ ဆုပြည့်က သူ့အိမ်ပြန်သွားသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ အိမ်ပြန်သွားတာမို့ အေးမိစံနဲ့ ပိုးပိုးက ကြောက်လို့ဟုဆိုကာ သူ့ကို လာအိပ်ခိုင်းသည်။

ဖြစ်ချင်တော့ သူညနေစောင်းရောက်တော့ ပိုးပိုးတစ်ယောက်တည်း။ကြောက်နေရှာသည်။ အသံတောင်မထွက်ရဲ။သူတယောက်တည်းမှန်းသိရင်ကောင်လေးတွေက တံခါလာခေါက်တက်သည်မို့။အေးမိစံက သူ့သူငယ်ချင်းဆေးရုံတင်တာလိုက်သွားသည်တဲ့။သူလဲ ပိုးပိုးကိုမကြောက်ဖို့ပြောရင်း ဘာစားပြီးပြီလဲ မေးတော့ ဘာမှမစားရသေး။ဘာမှမရှိဘူးဆိုတာကြောက့် သူလဲ အပြင်ထွက်ဝယ်ပေးကာကျွေးလိုက်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်တည်း။ဖြစ်ချင်တော့ မီးပျက်သွားတာမို့ သူလဲ ပိုးပိုးကိုစိတ်မပူဖို့အတန်တန်နှစ်သိမ့်ရင်းမကြောက်အောင် စကားလှည့်ပတ်ပြောနေရသည်။အဲ့ချိန်ကတည်းကစပြီး ပိုးပိုးက သူ့ကိုအရမ်းကိုခင်ကာအစစအရာရာ တိုင်ပင်ကာ အကိုရင်းတစ်ယောက်လိုပင်။ကျန်တဲ့သူတွေကလဲ သူ့ကို လေးစားခင်မင်ကာအရင်ကထက်ပို ရင်းနှီးလာကြသည်။ဆုပြည့်ကလဲ သူ့ကိုအရမ်းချီးကျူးကာ အချစ်ပိုခဲ့သည်။ သူလဲ ဘာသားနဲ့ထုထားသည်မို့လဲ။အရင်ကတည်းက ဇရှိသည့်သူ။

တိုက်ခန်းတခုတည်း သွေးမတော်သားမစပ် ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့နှင်းဆီခိုင်ကို မီးပျက်နေကာသူ့အနားမှာ ကြောက်နေတဲ့ကောင်မလေးကို စိတ်မဖောက်ပြန်ပဲနေမတဲ့လား။သို့သော် သူ့တွင်အသက်လောက်ချစ်ရတဲ့ ဆုပြည့် ရှိတာတကြောင်း၊ မဖြစ်သင့်ဘူးလို့တွေးမိတာလဲပါတာမို့သူပါ အာရုံလွှဲရအောင် လျှောက်ပြောနေတာပင်။ သူနဲ့ဆုပြည့်တို့ ချစ်ခရီးတလျှောက်မှာ အနှောက်အယှက်တစုံတရာမရှိခဲ့သလို သူတို့နှစ်ယောက်နဲ့တွဲ ပြီး ကျန်တဲ့သုံးယောက်ပါ တတန်းတန်းပါလာစမြဲ။နှင်းမြတ်မွန် ဘဲနဲ့ပြတ်တော့ သူတို့ဝိုင်းနှစ်သိမ့်ရသည်။

ဆုပြည့်တို့တိုက်ခန်းမှာပင် ဝိုင်ပုလင်းဝယ်ကာ သောက်ကြရင်း နှစ်သိမ့်ကာချော့ရသည်။ပိုးပိုး ချစ်သူနိုင်ငံခြားသွားတော့ သူတို့လိုက်ပိ့ုကြသည်။ အပြန်ပိုးပိုးကို နှစ်သိမ့်ရသည်။သူတို့သမီးရည်းစား စိတ်ကောက်ကြရင်လဲ ဝိုင်းပြီးချော့ကြသည်။ အေးမိစံတို့ရည်းစားပြသာနာတက်ရင်လဲ သူတို့ပါကြရပြန်သည်။တကယ့်ကိုပျော်စရာအတိပင်။သူကလဲ လစာကအိမ်ပို့စရာမလို လိုရင်အိမ်ကလှမ်းမှာကာသုံးနေတာမို့ အပူအပင်မရှိ။ဒီလိုနဲ့

ုဆု့ပြည့်ကျောင်းပြီးတော့သူ့နယ်ကိုပြန်သွားသည်။သူလဲ ဖားကန့်ဖက်ကိုခဏတာဝန်ကျတာမို့ ပြောင်းသွားရသည်။ ကျန်တဲ့သူတွေနဲ့လဲအဆက်အသွယ်မပြတ်။သူနေပြည်တော်ပြန်ရောက်ပြီး သုံးလကျော်တော့ ဆုပြည့် ရန်ကုန်ကိုလာတာနဲ့ သူလဲ သွားတွေ့ဖြစ်သည်။မတွေ့တာကြာပြီမို့ချစ်သူနှစ်ယောက် အတိုးချချစ်ခဲ့ကြသည်။ အဲ့တုန်းက ဆုပြည့်ကို သူနောက်ပေါက်ပါဖွင့်လိုက်သည်။ဆုပြည့်ကလဲ လိုလိုချင်ချင်ပေးသည်။နှစ်ယောက်သား အချစ်လွန်ကြသည်။

အဲ့တုန်းက သူတို့ချစ်သူနှစ်ယောက်နောက်ဆုံးတွေ့ခဲ့ကြတာကိုသိရင် သူပြန်လွှတ်မိမည်မထင်။ ဆုပြည့်ရန်ကုန်မှာငါးရက်လောက်သူနဲ့နေပြီး ပြန်သွားကာနှစ်လလောက်သူနဲ့အဆက်အသွယ်ရှိသေးသည်။ နောက်ပိုင်းတွင်အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားကာခြောက်လလောက်နေတော့ ဆုပြည့်ထံမှ သူ့ဆီဖုန်းဆက်လာသည်။ သူယောက်ကျားယူတော့မည်။အိမ်ကပေးစားတဲ့သူကိုယူတော့မှာမို့ သူ့ကိုမုန်းဖို့မေ့ဖို့ပြောလာသည်။နောက်ပိုင်းတွင် ဆုပြည့်ယောက်ကျားယူသွားသည်။နှင်းမြတ်မွန်၊ အေးမိစံနဲ့ပိုးပိုးတို့က သူ့ကိုနှစ်သိမ့်ကြသည်။ဆုပြည့်အမေက နှလုံးရောဂါသည်မို့ မလွန်ဆန်နိုင်လို့ယူလိုက်ရတာလို့်ပြောသည်။

သူဆုပြည့်ကိုမနာကျည်း မမုန်းရက်ပါ။ အသည်းနင့်အောင်ချစ်ခဲ့သူမို့ ရင်ကွဲမတက်ခံစားရသည်။အသည်းတွေတစစီကွဲသလိုခံစားရကာ သူအနာဂတ်မဲ့ကာ လမ်းပျောက်ရသည်။သူလဲ စိတ်တေပေလေလွင့်ကာသူများမသွားချင်သည့်နေရာတွေကိုသူတောင်းကာပြောင်းသည်။တောထဲတောင်ထဲမှာတေပေလေလွင့်နေသည်။ အသည်းကွဲသည်ဆိုပေမယ့် သူအလုပ်ကိုတော့ စိတ်နှစ်ထားသည်။အလုပ်ချိန်မှာအလုပ်ကိုအာရုံစိုက်ကာလုပ်သည်။သူများထက်ပိုကြိုးစားကာ ပိုလုပ်သည်။ဒါမှ သူဆုပြည့်ကိုမေ့မည်ကိုး။ အလုပ်ပြီးချိန်တွင်အရက်ကို အမူးသောက်သည်။ဒါမှဆုပြည့်ကိုမေ့မည်။

ဒီလိုနဲ့သူများမသွားချင်သောနေရာမှန်သမျှသွားကာ သူတောထဲတောင်ထဲမှာနေသည်။အလုပ်ကြိုးစားသည်။အရက်ကို သောက်သည်။သူအလုပ်ကြိုးစားမှုရဲ့ အကျိုးရလာဘ်ကတော့ လူကြီးတွေရဲ့ သဘောကျခြင်းခံရပြီးရာထူးတိုးသည်။ ပြန်တမ်းဝင်အရာရှိဖြစ်ပြီး ဖားကန့်ဖက်မှာသုံးနှစ်လောက် တာဝန်ကျသည်။သူဆုပြည့်ကို စိတ်မနာပေမယ့် မိန်းမတွေကိုမယုံတော့။ဖားကန့်ဖက်ရောက်တော့ သူအရက်ပြတ်သွားသည်။မပြတ်လဲခံနိုင်မလား အစာအိမ်နဲ့အသည်းကိုထိကာဆေးရုံကိုတက်လိုက်ရသည်။သူ့ဆရာသမားက သူ့ကိုဆူသလို သူအရမ်းလေးစားရတဲ့ ဆရာကတော်က ငိုကာ သူ့ကိုအရက်သိပ်မသောက်ဖို့မှာသည်။သူလဲ အရက်ကိုကြိုက်လို့သောက်တာမှမဟုတ်တာ။

သူလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အနည်ထိုင်လာတာမို့ အရက်ကိုဖြတ်လိုက်သည်။ဖားကန်းရောက်တော့ သူအရက်ကိုလုံးဝမသောက်တော့ပေ။မိန်းမတွေရဲ့အချစ်ကိုကြောက်သွားမိသည်။သူနောက်မှသိလိုက်ရသည်ကဆုပြည့်မိဘတွေက သူ့ကိုအထင်မကြီး။ဒါကြောင့် ပိုက်ဆံချမ်းသာသည့်သူနဲ့ပေးစားလိုက်တာ။ဆုပြည့်ကလဲ မိဘစကားကိုနားယောင်ကာ သူနဲ့ယူရင် ဆင်းရဲမှာကြောက်သည်မို့ သူ့ကိုအဆက်အသွယ်ဖြတ်ကာ ယူသွားခြင်းဖြစ်သည်။ဒါကို နောက်ပိုင်းမှသူနဲ့ခင်မင်ရသည့် ဆုပြည့်ရဲ့ အဒေါ်ကပြောလို့သိရခြင်းဖြစ်သည်။ သူမိန်းမတွေကိုတော်တော်အံ့သြမိသည်။ဒါကြောင့်မိန်းမတွေရဲ့အချစ်ကိုမယုံဝံ့တော့။ရည်းစားကိုမထားတော့။ ဝယ်ပဲစားသည်။တန်ဖိုးမထားတာမျိုးမဟုတ်ပေမယ့် အရေးတယူတော့မလုပ်။

သူစိတ်ကြိုက်လုပ်ချင်လုပ်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူအဲ့ဒီဖက်မှာဆရာကျလာသည်။ဒီကြားထဲ သူနဲ့ခင်မင်ရသည့် ဦးလေးတစ်ဦးက သူ့ကို ဂေါ်လီထည့်ပေးသည်။သူထည့်တော့မထည့်ချင်။အဲ့ဒီဦးလေးက တကယ့်တော်သည်ပြောရမလားပင်။သူ့ကို စိတ်ဝင်စားလာအောင်ပြောတက်သည်။သူလဲ စိတ်ပါလာကာထည့်သည်။အရှင်ထည့်ပေးသည်။သူမယုံ။ ထည့်ပြီးမှသူအံ့သြရသည်။တကယ်ပင်။ဖြုတ်လို့ရသည်။ပြန်ထည့်လိုရသည်ပင်။ဂေါ်လီကို သူစိတ်ကြိုက်ကျောက်ကိုရွေးပေးတော့ အဲ့ဒီဦးလေးက သေချာသွေးကာစိတ်ရှည်လက်ရှည်လုပ်ပေးသည်။သူကို တော့ပြောသည်။သူ့ဘဝမှာ လက်ကုန်ကိုလုပ်ပေးတာလို့ပြောသည်။သူလဲ တော်တော်သဘောကျသည်။ အဲ့ဒီဦးလေးက အဲ့လိုင်းမှာဆရာတစ်ဦးပင်။

လိင်ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်လာရင် အကုန်သိသည်။သူလဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ဆရာကျသည်မှတ်နေတာ အဲ့ဒီဦးလေးနဲ့တွေ့မှ ဘာမှမဟုတ်ကြောင်းသိလာရသည်။သူလဲ ဦးလှဦးကိုတော်တော်လေးသဘောကျသွားကာ သူ့ကိုဆရာတင်ရသည်။ဦးလှဦးက သူ့ကိုပညာစုံသင်ပေးသည်။ လိင်အားတိုးဆေးတွေ လိင်အဂါြင်္ကီးထွားဖို့တွေ ဘယ်လိုအနေအထားဆိုရင်ဘယ်လိုစသဖြင့် ဗဟုသုတရစရာတွေပြောပြသည်။ဦးလှဦးက တိုင်းရင်းဆေးပါကျွမ်းတာမို့ သူသင်ယူရသည်။ဦးလှဦးက တိုင်းရင်းဆေးနည်းဖြင့်ဆေးတွေတိုက် ဆေးလိမ်းလုပ်သည်။သူလဲ ယုံယုံကြည်ကြည်လိုက်လုပ်သည်။ စိတ်ဆန္ဒပြင်းပြလာရင် ဖားကန့်မှာနေရာစုံ ဆိုဒ်စုံရှိတာမို့်အခက်အခဲမရှိ။တခါတလေ ဂေါ်လီထည့်တက်သလို တခါတလေကျ ဖြုတ်ထားသည်။

ဦးလှဦးက သူ့ကို ဘေးမဖြစ်စေရန်ရှောင်ရန်ဆောင်ရန်တွေပြောသည်။သူကလဲ ဦးလှဦးကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပြသည်။သူမိန်းမတွေကို နောက်ပေါက်ကို လုပ်ရတာပိုကြိုက်သည့်အကြောင်း။ ဦးလှဦးက သူ့ကို နောက်ပေါက်လုပ်တာ သဘာဝတိုင်းမဟုတ်တာမို့ မကောင်းကြောင်း။ဆန္ဒရှိလို့လုပ်ရင်တောင်မှ တဖက်မိန်းကလေးကို စိတ်ပါလာသည်အထိ နူးနပ်ဖို့လိုကြောင်း ကြိမ်ဖန်များစွာနောက်ပေါက်ကို ဆက်ဆံရင် မိန်းမတွေအနေနဲ့ စအိုကြွက်သားက နောက်ပိုင်းတွင်မထိန်းနိုင်ပဲ လိပ်ခေါင်းဖြစ်တက်သည့်အပြင် တခြားဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများနိုင်ကြောင်းပြောပြသည်။စအိုကိုဆက်ဆံရင်ဘာ်လိုနူးရမည်ဆိုတာကအစ ပြောပြသည်။သူလဲ ဦးလှဦးအကြောင်းကိုမေးရာ ဦးလှဥက တချိန်က အတော်မိန်းမပွေသည့်လူပင်။

လူကလဲ လူချောမို့ အပျိုအအိုမရှောင်ပေ။သူ့ဘကြီးက တိုင်းရင်းဆေးသမားတော်တစ်ဦးမို့သူလဲသူ့ဘကြီးနဲ့လိုက်ရင်းဆေးကျမ်းတွေဖတ် ဘကြီးပြောစကားတွေနားထောင်ရင်းနဲ့ ဆေးနည်းပေါင်းစုံသိလာသည်။နေရာစုံရောက်ကာ အလုပ်စုံလုပ်ရင်းအပေါင်းအသင်းစုံနဲ့တွေ့ကာ မကိစ္စနဲ့ပတ်သက်လာရင် အရမ်းကို ကျေညက်လာသည်။သူကိုယ်၌ကလဲ တဏှာကြီးသူမို့ တွေ့မရှောင်ပေ။ နောက်ဆုံးတွင် သူ့ဆရာသမားရဲ့မိန်းမကိုပင်မရှောင်။ဆရာ့မိန်းမကလဲ သူ့ကိုမြူဆွယ်တာလဲပါသည်။ အကြီးအကျယ်ကို ငြိကြသည်။ဆရာကတော်ကို အပေါက်စုံအောင်ကို လုပ်သည်။ဆရာကတော်က လုံးကြီးပေါက်လှမို့ သူ့အတွက်အဆီတထပ်အသားတထပ်ပင်။တရက်တွင်သူ ဆရာ့မိန်းမနဲ့ အပျော်ကြူးနေတုန်းလူမိကာ ထောင်ကျသွားသည်။

ထောင်ထဲမှာ အစကသူ့ကို ဝိုင်းကာ နှိပ်ကွပ်ကြသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် သူ့ရဲ့အလိုက်သိမှုတွေကြောင့်အနေချောင်လာရသည်။ဂေါ်လီထည့်သည့်ပညာကလဲ ထောင်ထဲမှာတက်လာတာပင်။သူလဲထောင်ထဲမှာ ဆရာတစ်ဦးနဲ့တွေ့ကာအဲ့ဆရာရဲ့သင်ပြဆုံးမမှုတွေကြောင့်နောင်တရကာ မိန်းမကိစ္စကို မရှုပ်တော့ဟုဆိုကာ အာမခံလိုက်သည်။ အဲ့ဆရာက သူ့ကိုဗေဒင်ပညာနဲ့ ကျောက်မျက်ပညာကို သင်ပေးသည်။ထောင်ကနေထွက်တော့ အဲ့ဆရာက သူ့ကို အလုပ်ပေးကာ ကျောက်မျက်ပညာကို သေချာသင်ပေးသည်။

နောက်ပိုင်းတွင်ဖားကန့်ကိုရောက်လာသည်လို့ပြောသည်။တကိုယ်တည်းလူပျိုကြီးလဲ ဖြစ်လို့ ရသမျှပိုက်ဆံကို လှူတာများသည်။သူ့ကိုကျ ဦးလှဦးက အရမ်းခင်သည်။သူလဲဖားကန့်မှာ နေစဉ် ဝင်ငွေသောက်သောက်လဲရသည်။ လူငယ်တစ်ဦး ဝင်ငွေများများရရင် ပျက်ဆီးတက်တာမို့ ဦးလှဦးကအနီးကပ်ထိန်းသည်။သူ့အပေါ် ဦးလေးလိုပင်။ အနီးကပ်ပြုစုစောင့်ရှောက်သည်။ရသမျှငွေကို ဘဏ်ထဲထည့်ပေးကာ ဘဏ်စာအုပ်ကို သူပဲယူထားသည်။ မဟုတ်တာလုပ်မှာစိုးလို့ပင်။

သူလဲ အရင်းအနှီးတော်တော်ရှိလာတာနဲ့ ဦးလှဦးနဲ့တိုင်ပင်ကာ ကျောက်အရောင်းအဝယ်လုပ်ဖို့ပင်။ဦးလှဦးက သဘောတူသည်။သူက ငွေစိုက် ဦးလှဦးက လူစိုက်ကာ အရောင်းအဝယ်လုပ်သည်။အကျိုးပေးကောင်းတာလား ဦးလှဦးကပဲ ကျွမ်းကျင်လို့လားမသိ။ အကျိုးအမြတ်များသည်။ရသမျှအမြတ်ကိုတယောက်တစ်ဝက်ခွဲသော်လည်း ဦးလှဦးကမယူ။သုံးပုံတပုံသာယူသည်။ သူအတင်းပေးသော်လဲမယူ။သူတို့နှစ်ဦးက တကယ့်သွေးရင်းသားရင်းလိုပင်။သူ့ကိုလဲ အမြဲဆုံးမသည်။ မိဘညီကိုမောင်နှမကိုတန်ဖိုးထားဖို့၊မိန်းမတိုင်းကို တန်ဖိုးမထားပဲမဆက်ဆံဖို့၊မစားကောင်းတဲ့အသီးကိုမစားဖို့၊ ငွေကို ရတိုင်းမဖြုန်းဖို့၊အခွင့်အရေးကိုရတုန်းမှာလိမ္မာစွာယူဖို့အမြဲဆုံးမတက်သည်။

သူဖားကန့်မှာသုံးနှစ်တာကာလအတွင်း ဝင်ငွေအများကြီးရှာနိုင်ခဲ့သည်။တိုက်ခန်းတစ်ခန်းနဲ့ ကားတစ်စီးအပါအဝင် ဘဏ်ထဲမှာလဲ သိန်းပေါင်းများစွာထည့်ထားနိုင်သည်။ဦးလှဦးကျေးဇူးပင်။မိဘနဲ့ အကိုအမတွေကိုလဲ အလျဉ်းသင့်သလို ငွေနဲ့ကန်တော့နိုင်လာသည်။သူလဲ အသက်သုံးဆယ်ကျော်လာပြီမို့ ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်လာသည်။ သူနေပြည်တော်သို့ပြောင်းခါနီးနှစ်လအလိုမှာ ဦးလှဦးက ဘုန်းကြီးအပြီးဝတ်သွားသည်။ဆွေးမျိုးရင်းချာလဲမရှိတာမို့ သူပဲအမျိုးလိုဖြစ်နေကာ လိုအပ်တာအကုန်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ဦးလှဦးလဲဘုန်းကြီးဝတ်ပြီးနောက်ပိုင်းခရီးထွက်မည်ပြောကာ သူ့ဆီလာပြီး နှုတ်ဆက်ရင်း ဆုံးမစကားပြောသွားသည်။

သူလဲ လိုအပ်တဲ့အချိန်တိုင်းမှာ သူ့ကိုဆက်သွယ်ပါလို့ပြောလိုက်သည်။သူလဲ နေပြည်တော်သို့ပြန်ပြောင်းလာပြီးနောက်ပိုင်း အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားသည်။နေပြည်တော်ရောက်ပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲသူနိုင်ငံခြားပညာတော်သင်သွားဖို့အရွေးခံရသည်။အရည်အချင်းစစ်စာမေးပွဲဖြေဆိုရာ အဆင့်ဆင့်အောင်လာတာမို့ နောက်ဆုံးအဆင့်ဖြေဆိုရန်အတွက် လိုအပ်တဲ့သင်တန်းများတက်ရန် ဌာနမှသူ့ကိုရန်ကုန်တွင်သင်တန်းတက်ရန်စေလွှတ်တာမို့ သူလဲ ရန်ကုန်တွင်သင်တန်းလာတက်ရင်း နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ဆုံရတာဖြစ်သည်။

နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ နေပြည်တော်မှာပင်။ပုဂ္ဂလိက ဘဏ်တစ်ခုမှာအလုပ်ဝင်ရင်းရာထူးတိုးလို့သင်တန်းတက်ရန်အတွက်ဘဏ်မှ စေလွှတ်တာမို့လာတက်တာဟုပြောသည်။အိမ်ထောင်တွေက တစ်ယောက်မှမကျသေးပေ။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ရည်းစားရနေပြီ။သူ့ရည်းစားက မန္တလေးကလို့ပြောသည်။ သူတို့လိုဘဏ်ကပင်။အေးမြတ်သူက ရန်ကုန်မှာ။သူလဲ ပုဂ္ဂလိကဘဏ်မှာပင်။သူ့ကောင်လေးက မအူပင်မှာ ကိုယ်ပိုင်စီးပွားရေးတစ်ခုလုပ်နေသည်လို့နှင်းမြတ်မွန်ကပြောသည်။

ပိုးပိုးကနိုင်ငံခြားခရီးသွားလာရေးအေဂျင်စီမှာတဲ့။သူ့ကောင်လေးက ဘန်ကောက်မှာ သွားလိုက်လာလိုက်ပင်။ မယူကြသေးဟုပြောသည်။မိဘတွေကလဲ သိနေကြတာပြီး သဘောတူထားကြသည်မို့အချိန်မရွေးတွေ့လို့ရနေတာကြောင့် စီးပွားရေးကို ဦးစားပေးလုပ်နေကြတာပင်။

နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ကောင်းမှုကြောင့်သူတို့တစ်ရက်ဆုံကြဖို့ ချိန်းလိုက်ကြသည်။သင်တန်းပိတ်သည့်ရက် တနင်္ဂနွေနေ့ တွင် သူတို့ဆုံဖြစ်ကြသည်။သူနဲ့လမ်းကြောင်းသင့်ကာ နီးသည့် ပိုးပိုးကို ဝင်ခေါ်လိုက်သည်။ပိုးပိုးက ကုမ္ပဏီကပေးတဲ့တိုက်ခန်းမှာသုံးယောက်နေသည်လို့ပြောသည်။ ပိုးပိုးကအရင်ကထက်ပိုပြီးလှလာသည့်အပြင် ခန္ဓာကိုယ်ကလဲ တကယ့်အမိုက်စားပင်။မင်းသမီးလုပ်လိုရလောက်သည်။အဆီပိုမရှိ။အသားကပိုပြီးဖြူလာကာ ပန်းရောင်သန်းနေသည်။မိတ်ကပ်အစွမ်းနှင့်ရန်ကုန်သူတပိုင်းဖြစ်နေတာလဲပါမည်။အရင်ကထက် ပိုရင့်ကျက်လာသည်။

ကိုယ်တိအကျ်ႌလက်ပြတ်အနက်ရောင်နဲ့စကပ်ပန်းရောင် ဒူးဖုံးအကြပ်လေးကြည့်ကောင်းလှသည်။ တင်သားလုံးလုံးလေးတွေက ဖြစ်ညှစ်ချင်စရာ။ ကားပေါ်ရောက်တော့ သူ့ကို အပြစ်တင်သံအရင်ကြားရသည်။ အဆက်အသွယ်ဖြတ်ထားလို့။သူရီပဲနေလိုက်သည်။

ဆိုင်ရောက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ အေးမိစံတို့က ရောက်နှင့်နေပြီ။အေးမိစံကလဲ ပိန်သွားသည်။ အရင်ကထက်ပိုပြီးကြည့်ကောင်းလာကာ ခါးတင်ရင်တွေက အပိုအလိုမရှိ။အင်းလေ နှင်းမြတ်မွန်တောင် ဝိ ချလိုက်တာမို့ ကြည့်ကောင်းလာတာပင်။ကျန်တဲ့သူတွေလဲ တူတူပဲပေါ့ဟုသူတွေးလိုက်သည်။ ”ကိုပိုင်များနော် မပြောချင်ဘူး။ဒီကညီမတွေကို တကယ်ပစ်ထားရက်တယ်သိလား။မမဆုပြည့်နဲ့  သမီးတို့က ဘာဆိုင်လို့လဲ။တကယ်စိတ်ဆိုးတယ်”    ပိုးပိုးကပြောရင်းသူ့ကိုထုသည်။အေးမိစံနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ သူ့ကို အပြစ်တင်ကြသည်။သူရီကာနေလိုက်သည်။

”မရီနဲ့။တကယ်စိတ်ဆိုးတယ်။ညီမတို့က ကိုပိုင့်ကို ဖုန်းဆက်တော့လဲ ဖုန်းကခေါ်လို့မရ ဘယ်စုံစမိးလို့စုံစမ်းရမှန်းမသိ။ဘယ်လောက်စိတ်ပူခဲ့တယ်မှတ်လဲ။နှစ်တွေဒီလောက်ကြာတဲ့အထိကို စိတ်ပူရတာ။ နောင်နောင်ကိုတောင်ခဏခဏ ပြသာနာရှာမိသေးတယ်”  ”ဟင် နောင်နောင်နဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ အေးမိစံရဲ့”   ”သူကယောက်ကျားလေးလေ။ကိုပိုင့်ကိုရှာဖို့ပေါ့။သူကမရှာနိုင်လို့ လေ”     ”ဟားစားဟား နောင်နောင်တော့ ကျုပ်ကို ဒေါကန်နေတော့မှာပဲ”      ”သူကလဲ ကိုပိုင့်ကို စိတ်ပူနေတာ။

ခုတွေ့ကြတယ်ဆို လို့လာချင်နေတာ။သူအားရင်လာလိမ့်မယ်” ”အင်းလေကိုပိုင်ကလဲ ညီမတို့ကိုတော့ အဲ့လိုမလုပ်သင့်ပါဘူး။ဆုပြည့်ကသပ်သပ် ညီမ တို့က သပ်သပ်ဟာကို” ”ကဲအေးပါဗျာ။တောင်းပန်ပါတယ်အားလုံးကို။တောင်းပန်တဲ့အနေနဲ့ သုံးယောက်လုံးကို ဘယ်သွားချင်လဲ ဘာလုပ်ချင်လဲ။အကိုဒကာခံမယ်” ”တကယ်နော်။ပျော်စရာကြီး။ဘယ်သွားမလဲ မမစံနဲ့ မမမွန်”   ”အင်းတို့ KTV သွားရင်ကောင်းမလား…”ဟုတ်တယ် မြတ်မွန်နင်ပြောတာကောင်းတယ်သွားမယ်။ကိုပိုင်ဒါပဲနော် ကျသလောက်အကုန်ရှင်းရမယ်” ”ဟုတ်ပါပြီဗျာရှင်းပါ့မယ်ကဲစိတ်ဆိုးတာတွေပြေတော့”

သူတို့တွေရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေပြောဖြစ်ကြသည်။သူ့အကြောင်းတွေမေးလို့သူလဲအကုန်ပြောပြလိုက်ရာ သူ့ကိုသနားနေကြသည်။မိန်းမမယူသေးဘူးလားမေးရာ သူကကြောက်သွားပြီလို့ပြေယတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားကြသည်။ပိုးပိုးက သူရှာပေးမယ်လို့ပြောတော့ သူပိုးပိုးခေါင်းကိုပုတ်ကာ ညည်းတာဝန်ယူရဲလားမေးတော့ လျှာလေးထုတ်ကာ ခေါင်းပုသွားလို့ဝိုင်းရီကြသည်။
အားလုံးကအရင်အတိုင်းပင်ခင်မင်မှုကမပြောင်းလဲ။ပြောင်းလဲတာက သူပင်။သူတို့သုံးယောက်ကို တွေ့တော့ စိတ်တွေဖောက်ပြန်မိသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကိုလဲ တက်မက်မိသလို အေးမိစံကိုလဲ ပစ်မှားမိသည်။ပိုးပိုးကိုလဲ ဆန္ဒဖြစ်မိသည်။သူ သက်ပြင်းမောသာချမိသည်။အားလုံးက သူ့ဟာနဲ့သူတွေပင်။ဦးလှဦးပြောသလို မစားကောင်းတဲ့အသီးတွေထဲမှာသူတို့သုံးဦးပါသည်။တသက်လုံးသူ့သိက္ခာရေစုန်မျောရမည်။

စားကြသောက်ကြစကားပြောကြနဲ့အချိန်ကုန်မှန်းမသိကူန်လာသည်။နောက်မှသတိရကာKTV သို့ ချီတက်ကြသည်။ ktvရောက်တော့ မိန်းကလေးတွေက ဝိုင်သောက်ချင်တယ်ပြောလို့ ဝိုင်မှာကာ သူကတော့ ဘီယာလောက်ပင်မှာပြီး ကျန်တာတော့ သူတို့စားချင်တာမှာကြသည်။ပြီးတော့ သီချင်းဆိုကြ ဓာတ်ပုံရိုက်ကြ fb တင်ကြနဲ့ရှုပ်နေသည်။ ပိုးပိုးက သူ့ကိုtag တွဲကာ ချစ်ရတဲ့
တောပုန်းကြီးကိုလက်ရဖမ်းမိခြင်းအထိမ်းအမှတ်နဲ့အောင်ပွဲခံခြင်းဆိုပြီးတင်သည်။အေးမိစံက ပျောက်သောသူရှာရင်တွေ့တဲ့ဘယ်ပြေးမလဲ ကိုလူဆိးုကြီးဆိုပြီးတင်သည်။နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ အသည်းကွဲတိုးရစ်ကြီးတစ်ဦးနဲ့တွေဆံ့်ုခြင်းဆိုပြီးတင်သည်။မနိုင်စိန်တွေ။ဝိုင်သောက်ပြီး မူးလာကြတော့ ဒစ်စကိုဖွင့်ကာ ကနေကြပြန်သည်။သူ့ကိုလဲ ကခိုင်းသည်။

တယောက်တလဲတွဲကာကနေကြပြန်သည်။ တကယ်ကိုမနိုင်ပေ။လေးနာရီလောက်အချိန်ဖြုန်းပြီးမှ သူတို့ကိုအဆောင်လိုက်ပို့လိုက်သည်။ အေးမိစံကိုအရင်ပို့ကာနှင်းမြတ်မွန်ကိုပို့သည်။ပိုးပိုးက သူနဲ့လမ်းကြောတူတာမို့နောက်ဆုံးသူနဲ့အတူပြန်သည်။ ကပေါ်မှာမူးနေသည်မို့ သူလဲရီကာနေလိုက်သည်။သူရီလို့ဆိုပြီး သူ့ကိုရန်တွေ့သည်။ရန်တွေ့တာလေးက ချစ်စရာကောင်းလှသည်။ပင်ကိုကလဲချောလှသူမို့ ။ပိုးပိုးတိုက်ခန်းရောက်တော့ သူအပေါ်ထိလိုက်ပို့လိုက်သည်။ အခန်းရောက်တော့သူနဲ့ အတူနေကောင်မလေးနှစ်ယောက်ထွက်လာသည်။သူနဲ့မိတ်ဆက်ပေးသည်။

သူလဲပိုးပိုးကိုပို့ပြီးသူ့တိုက်ခန်းရှိရာပြန်လာပြီးရေချိုးလိုက်သည်။ပြီးတော့ သင်တန်းက စာတွေကြည့်လိုက် ကွန်ပျူတာဖွင့်ကာ အင်တာနက်က သူသိချင်တဲ့အရာတွေကို ရှာပြီးလေ့လာခိုက်လုပ်နေသည်။သူ့အကောင့်ကို ဖွင့်ကြည့်တော့ သူ့ကို tag တွဲထားတဲ့သုံးယောက်လုံးရဲ့ပိုစ့်အောက်မှာ ကွန်မန့်တွေပလုံစီနေသည်။ သူကွန်မန့်တွေဖတ်ရင်းရီနေရသည်။ညနှစ်နာရီလောက်ကျ ဖုန်းမြည်လာတာမို့သူကိုင်လိုက်တော့ ပိုးပိုး။ တရေးနိုးလာတာတဲ့။အိပ်မရလို့သူ့ကိုနှောက်ယှက်တာတဲ့။စကားအကြာကြီးပြောဖြစ်သည်။ အရင်ကအကြောင်းတွေရော သူ့အကြောင်းတွေကိုကောပြောဖြစ်သည်။

ပိုးပိုးက ကျန်တဲ့သူတွေထက်စာရင် သူ့ကိုပိုပြီးတွယ်တာသူမို့ ဂရုပိုစိုက်သည်။သနားနေသည့်ပုံ။သူကလဲ ခုဘာမှမဖြစ်တော့တဲ့အကြောင်း စိတ်ချနေဖို့ပြောပေမယ့် မရ။သုံးနာရီကျော်မှအိပ်ကြသည်။မနက်သင်တန်းသွားတော့ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ဆုံသည်။ သင်တန်းအတူတူမို့. အတူတူထိုင်ကာ သူ့ကို မသိတာရှိတာတွေမေးသည်။ နေ့လည်ထမင်းစားချိန်မှာလဲတူတူစားကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်နဲ့သူက ပိုပြီးတွေ့ဖြစ်ကြသည်။ ညနေသင်တန်းပြီးရင်နှင်းမြတ်မွန်ကိုလိုက်ပို့ပြီးမှသူပြန်သည်။တခါတလေ ပိုးပိုးက သူ့ကို ဖုန်းဆက်ကါမုန့်လိုက်ဝယ်ကျွေးခိုင်းရင် ပိုးပိူးနဲ့ပြန်ထွက်ဖြစ်ကြသည်။

အေးမိစံနဲ့ကသူတို့နှစ်ယောက်လောက်မဆုံဖြစ်။သူ့ဘဲရောက်လာရင်တော့ တွေ့ဖြစ်သည်။ တစ်ရက်သားနှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ရည်းစား၊ပိုးပိုးရည်းစား၊ အေးမိစံရည်းစားဆုံကြတာမို့သူနဲ့တွေ့ဖြစ်ကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ရည်းစားကိုပဲမသိတာမို့ မိတ်ဆက်ပေးကြသည်။အတွဲကိုယ်စီကြားထဲမှာသူတစ်ယောက်တည်းမို့ငေါင်တောင်တောင်။နောင်နောင်နဲ့ ပိုးပိုးရညိးစား ရဲဇော်ကသူ့ကိုရည်းစားရှာဖို့ပြောပေမယ့်သူရီသာနေလိုက်သည်။ညဖက်ကျယောက်ကျားလေးတွေချိန်းပြီးဘီယာဆိုင်ထိုင်ကာ ကလပ်ကိုသွားကြပြီးကဲ ကြသည်။ကလပ်ကဆော်တွေနဲ့ ချိတ်ကာ ဟိုတယ်ကိုမသွားကြသည်။

နှင်းမြတ်မွန်ရည်းစား အောင်မြတ်က အတော်ကိုသဘောကျနေသည်။သူ့ကိုလဲ ပြန်မပြောဖို့ပိတ်သည်။သူကတော့ အားလုံးအေးဆေးပါလို့ပြောရသည်။ဒီလိုနဲ့သင်တန်းကာလကလေးလလောက်ကြာလာတော့ သူနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ကအရင်ကထက်ပိုရင်းနှီးလာသည်။အပေးအယူမျှလာသည်။တခါတရံ သင်တန်းချိန်ဖျက်ကာ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်တက်သည်။ပိုးပိုးနဲ့လဲဒီအတိုင်းပင်။ညဖက်တွေမှာ သူတို့သုံးဦးနဲ့လိုင်းပေါ်မှာချက်ဖြစ်သည်။ ညတိုင်းပင်။သူကအရိုးသားဆုံးနေဖို့ စိတ်ကူးပေမယ့် သူတို့တွေက သဒ္ဒါလွန်နေကြသည်လားမပြောတက်။ ဒါမှမဟုတ်သူကပဲရိုးသားချင်ယောင်ဆောင်ကာ နေနေရတာမို့ အထင်လွဲသည်လားမပြောတက်တော့ချေ။

သူတို့သုံးဦးကတော့ တယောက်နဲ့တယောက် သူ့ကို လှည့်ပတ်ကာစတက်သည်။ပိုးပိုးကသူ့ကို နှင်းမြတ်မွန်နဲ့စသည်။နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုသဘောကျနေတာဟုပြောသလို နှင်းမြတ်မွန်ကကျ အေးမိစံကသူ့ကိုကြိတ်ကြွေနေတာဟုပြောသည်။အေးမိစံကလဲ ပိုးပိုးက သူ့ကို အရင်ကတည်းက ခိုက်နေတာဟုပြောသည်။သူလှည့်ပတ်ကာငြင်းရသည်။ယူမယ့်ချစ်သူတွေရှိနေတာမို့ မစနဲ့လို့ပြောတော့ သုံးယောက်လုံးကမိန်းကလေးတွေအကြောင်းဘယ်လောက်သိလို့လဲယူမယ့်သူရှိတာရှိတာပဲချစ်တဲ့သူရှိတာကရှိတာပဲ သဘောကျတာကသပ်သပ်တဲ့။သူနားကိုမလည်တော့။သူ့ကိုအရင်ကတည်းကကြိတ်ပြီးသဘောကျနေကြတာလို့အချင်းချင်းဖော်ကြသည်။သူမိန်းမတွေရဲ့စိတ်ကိုကြောက်မိတာမို့ မယုံချင်။ သူဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။စမ်းကြည့်မယ်ဟု။အကောင်းဆုံးကတော့ နှင်းမြတ်မွန်ပင်။

သူနဲ့နေ့တိုင်းနီးပါးတွေ့ရသည့်အပြင် ရည်းစားနဲ့သိပ်မတွေ့ရသူမို့။ဒါကြောင့်တရက် သူနှင်းမြတ်မွန်ကို ဒီနေ့ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ရအောင်ပြောတော့ အိုကေသည်။ဒါကြောင့်သူတို့ရုပ်ရှင်သွားကြည့်တော့အတွဲခုံကနေသူလတ်မှတ်ဖြတ်လိုက်ပြီးနှင်းမြတ်မွန်ကိုပြောတော့ သူမကလဲ အတွဲချောင်းချင်တာနဲ့အတော်ပဲပြောသည်။ရုပ်ရှင်ရုံထဲရောက်တော့လူသိပ်မရှိသေး။ပြကာမှအလျှိုအလျှိုးပေါ်လာကြသည်။ပြသည့်ကားက အင်္ဂလိပ်ကား။

မိန်းမကအိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်လို့ယောက်ကျားကလိုက်ချောင်းရင်းလက်လွန်မိကာထောင်ကျသွားပြီးထောင်ဖော က်ပြေးသူများကြားမှာပါသွားရင်း လမ်းမှာတွေ့သမျှသတ် မိန်းကလေးတွေမုဒိမ်းကျင့်တာကိုစက်စုပ်လာပြီး အဲ့ဒီလူတွေကိုတဦးချင်းလိုက်သတ်ကာနေညက်ဆုံးနယ်စပ်မှာကောင်မလေးတစ်ဦးနဲ့တွေ့ကာယူပြီးဇာတ်မြှုပ်နေတာ ကိုရိုက်ကူးထားသည့်ကာ။အချစ်အကြမ်းစွန့်စားခန်းတွေနှင့် ကြည့်ကောင်းသည်။၁၈+အခန်းတွေကိုလဲ ဆင်ဆာမဖြတ်ပေ။အနားတဝိုက်က အတွဲတွေကလဲ မီးပိတ်တာနဲ့ကဲကြသလို ဇာတ်လမ်းကအချစ်ခန်းတွေပါတော့ ကြည့်တဲ့သူတွေကိုပိုအားပေးနေသလို။လာကြည့်တဲ့သူတွေက အတွဲတွေများသည်။သူတို့နှစ်ယောက်သာ ဘာမှမဟုတ်။နှင်းမြတ်မွန်ကိုမသိမသာအကဲခတ်တော့ သူလဲ မရိုးမရွဖြစ်လာသည်ထင်သည်။ဟိုဖက်လှည့်လဲ အတွဲတွေကကဲ ဒီဖက်လှည့်လဲအတူတူ။နောက်လှည့်လဲ ဒီအတိုင်း။ရှေ့ကြည့်ပြန်တော့လဲ မထူး။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို လှည့်ကာ

”ကဲ ဂျီးတော် ဟိုလှည့်ဒီလှည့်လုပ်မနေဲ့။ပတ်ချာလည်အတွဲတွေကြီး။တော်ကြာ ဝဋ်လည်နေမယ်” ”အံမယ် ဘာလည်စရာရှိလဲ။သူများကသနိ့သန့်လေး” ”ဟာဟ အေးပါဟယ်။အဘက ရန်ကုန်မှမရောက်ဖူးတာ။မိုးပျံတံတားကြီးကအကြီးကြီးဆိုလဲ ယုံကမှာပဲ ပေါ့”  ”ကိုပိုင်နော် ဟင့်သူများကို”သူ့ကိုလှမ်းဆိတ်တော့သူလဲရှောင်လိုက်ရာသူ့အနားတိုးလာပြီး သူ့ကိုလိုက်ဆိတ်လေသည်။သူလဲ  ရှောင်ရင်းနဲ့ သူ့ခါးကိုထိုးမိတော့ သူယားတာကိုသဘောကျပြီး သူ့ကိုကလိလိုက်ထိုးရာသူလဲ နှင်းမြတ်မွန်လက်ကိုလိုက်ဖမ်းနေရ သည်။တချက်မှာတော့ သူ့ကို ကလိလှမ်းအထိုးသူကလဲလက်ကိုမိမိရရကိုင်လိုက်ရင်းနောက်ကိုယိမ်းလိုက်တာမို့

နှင်းမြတ်မွန်ကိုဆွဲလိုက်သလိုဖြစ်ကာ အရှိန်လွန်ပြီးသူ့ရင်ခွင်ထဲကိုယ်လုံးကဝင်လာတော့ သူလဲ လက်ကိုချုပ်လိုက်ပြီးသိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ရုတ်တရက်နှင်းမြတ်မွန်လဲ ကြောင်သွားကာငြိမ်နေရင်းသတိရတော့ရုန်းထွက်မယ်လုပ်တော့ သူကလဲ မလွှတ်။ဟိုက ရုန်းလေ သူကဖက်ထားလေပင်။ရုန်းလို့မရတော့ ငြိမ်နေလှုက်သည်။အဲ့အချိန်မှာ ဇတ်လမ်းက မင်းသားရဲ့မိန်းမက သူ့ရည်းစားနဲ့ အချစ်ဗျူဟာခင်းနေသည့်အခန်းပင်။ညည်းညူသံတွေက စိတ်ကြွချင်စရာ။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ရုန်းလိုက်ရင်း   ”ကိုပိုင် လွှတ်တော့ကွာ။  အသက်ရှူကြပ်လာပြီ။သူများတွေတွေ့ရင်ရှက်စရာကြီး။အင်္ကျီတွေလဲ ကြေကုန်ပြီ။သူနဲ့လဲ ဘာမှမဆိုင်ပဲနဲ့ ဖက်ထားတယ်။လွှတ် တော့လို့”

အသံလေးက ရှက်ဝဲဝဲနဲ့ ချစ်စရာလေးပင်။သူလဲ စိတ်ပိုကြွကာနှင်းမြတ်မွန်ရဲ့လက်ကိုကိုင်ထားရာမှ လွှတ်လိုက်ကာ ခေါင်းကိုမော့လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကိုဖိကာနမ်းလိုက်သည်။ ”အို ” အသံဆက်မထွက်လာတော့ပေ။သူနှုတ်ခမ်းခြင်းဖိကာပါးစပ်အဟမှာလျှာကို ထည့်လိုက်ပြီး လျှာခြင်းကလိလိုက်သည်။လက်တွေက ကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ခန္ဓာကိုယ်တောင့်တောင့်ကြီးက သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပျော့ခွေကြလာသည်။သူလဲ ရဲသွားကာ နှုတ်ခမ်းခြင်းကို ကြာရှည်စွာနမ်းလိုက်သည်။လက်တွေက နှင်းမြတ်မွန်နဲ့သူ့ကြားထားလိုက်ပြီးနို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ကိုင်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်အသက်ရှူသံတွေပြင်းလာကာ သူ့ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်သည်။ပြီးမှသူ့ကို”ကိုပိုင် ဘာတွေလျောက်လုပ်နေတာလဲလို့ သူများအင်္ကျီတွေကြေကုန်တော့မှာပဲအဟင့်”

သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့နောက်ကျောက ဇစ်ကိုအပေါ်သို့ဆွဲတင်လိုက်ပြီးဘော်လီချိတ်ကိုပါဖြုတ်လိုက်ရာ”အိုဘာလုပ်တာလဲ။သူများတွေမြင်ရင်ရှက်စရာကြီးကွာ။ဟေအေးကွာ ကိုပိုင်နော် မြတ်မွန်မကြိုက်ဘူးနော် မလုပ်နဲ့လို့ဆို ကြည့်ပြောနေတာမရဘူးလား။စိတ်ဆိုးလာပြီနော်။အာ့ ကိုပိုင်နော် မလုပ်နဲ့လို့ဆို”ပြောနေပေမယ့် သုကတော့ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်စွာနို့တွေကို ကိုင်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကိုကလိလိုက်သည်။ ပြီးတော့နှင်းမြတ်မွန်ကိုပက်လက်သူ့အပေါ်လှန်လိုက်ပြီး နို့တွေကို ကုန်းကာစို့ပေးလိုက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ငြိမ်ကျသွားကာ သူ့လက်ကိုတင်းတင်းလေးဆုပ်ကိုင်ထားပြီး မောဟိုက်နေသည်။

သူလဲအပေါ်ပိုင်းနို့တွေကို အားရအောင်စို့လိုက်ပြီးနှင်းမြတ်မွန်ကိုထူလိုက်ပြီးသူ့ကိုကျောပေးအနေအထားနဲ့မှီလိုက်ကာခြေထောက်တဖက်ကိုခုံပေါ်တင်ခိုင်းလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲသူခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်ပေးပြီးသူ့ရင်ခွင်ထဲမှာမှိကာသူ့ကိုနောက်ပြန်သိုင်းဖက်ထားသည်။ သူလဲညာဖက်လက်ကနို့တွေကိုကလိနေရင်းဘယ်ဖက်လက်က ပေါင်တွေကိုပွတ်သပ်နေကာ ထမိန်ကိုအသာဖြေချကာဖင်ပေါ်ကနေ ပင်တီအတွင်းဝင်ကာတဖြည်းဖြည်းလျောဆင်းရင်း ပိပိဝကိုတို့ထိကစားလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲအသက်ရျူသံခပ်ပြင်းပြင်းနဲ့အတူသူ့နှုတ်ခမ်းကိုမော့ကာလာနမ်းလိုက်သည်။

နှင်းမြတ်မွန်ပိပိဝကအရည်တွေစိုနေသည်။သူလဲပိပိထဲကို လက်ခလယ်ထည့်လိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်လိုက်ရာဖင်က ကြွကြွတက်လာသည်။သူလဲ လက်ကိုပြန်ထုတ်ကာအရှေ့ဖက်ကနေပင်တီထဲနှှိုက်ကာ အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်ရာ ယ”အ့ ဟ ကိုပိုင် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ။ဟင့်ဟင့်” အားမလိုအားမရသံဖြင့်ညည်းနေသည်။သူလဲ အစေ့ကို ဖိကာချေပေးရင်းနို့သီးခေါင်းကိုလက်မနဲ့လက်ညှိုးညှပ်ကာချေပေးလိုက်ရာ တအိအိအသံနဲ့ဖင်က ကြွကြွတက်သွားသည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို သူ့လီးကို ကိုင်ခိုင်းလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ဘောင်းဘီထဲမှလီးကို ထုတ်ကာ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ထက်အောက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။

သူလဲ အစေ့ကိုကလိနေရင်းမှ လက်ကိုနောက်ဖက်ကနေ ပြန်ပတ်ကာ ပိပိထဲကိုထည့်လိုက်ရင်း နို့တွေကိုင်ထားတဲ့ လက်က အစေ့ကိုကလိလိုက်ကာ နို့တွေကိုပါးစပ်နဲ့ကုန်းစို့လိုက်သည်။ကာမခလုတ်တွေကိုအခုခြင်းဖွင့်နေတာမို့ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ဘယ်လိုမှမကတော့ပေ။ပါးစပ်ကညည်းသံလေးနဲ့ဖင်ကိုကော့ကာယမ်းပေးနေသည်။သူလဲ

”နှင်းမြတ်မွန် ကိုယ့်ကို စုပ်ပေးမလား”မေးရာ ခေါင်းငြိမ့်သဖြင့်သူလဲ အနေအထားပြင်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ပက်လက်အနေအထားမှ ထကုန်းကုန်းလေးနေလိုက်ပြီး သူ့လီးကိုစုပ်ပေးသည်။သူလဲလက်တဖက်ကဖင်နောက်ကနေ ပိပိထဲကိုထည့်ကာမွှေနေရင်းတဖက်က အစေ့ကိုလှမ်းနှှိုက်ကာ ကလိပေးလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ဖင်က တရမ်းရမ်းဖြစ်ပြီးသူ့လီးကို စုပ်ပေးနေသည်။သိပ်တော့ ကျွမ်းကျင်မှုမရှိပေမယ့်အဆင်ပြေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နှင်းမြတ်မွန် အသက်ရှူသံတွေပြင်းလာသည်။သူလဲ ကလိတာကိုမနားတမ်းလုပ်ပေးလိုက်ရာ အသံအစ်အစ်နဲ့အတူ ပြီးသွားသည်။

သူ့လီးကိုလက်နဲ့ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကာပါးစပ်က အင့်ခနဲအင့်ခနဲ့ ညည်းနေသည်။ပြီးမှ အသာထကာ သူ့အိတ်ထဲက စနိုးတာဝါကိုယူကာ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုသုတ်ပေးသည်။ပြီးတော့ သူလဲပင်တီကိုသေချာပြန်ဝတ်ကာ ထမိန်ကိုဝတ်လိုက်ပြီးဘော်လီချိတ်ပြန်တပ် အင်္ကျီကိုဇစ်ပြန်ဆွဲလိုက်သည်။ပြီးတော့ သူ့ကိုမျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး ”အိမ်သာသွားမလို့ လိုက်ပို့ပေး။သူလဲအိမ်သာကိုလိုက်ပို့ရင်း အိမ်သာထဲဝင်ကာလက်ဆေးလိုက်သည်။ ပြန်ဝင်ကာထိုင်တော့

”ဟင့် သူခေါ်လို့လဲ လိုက်ကြည့်ရသေး သူများကို သူ့ရည်းစားကျနေတာပဲ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့”သူလဲ ခပ်သဲ့သဲ့ရီလိုက်ပြီး နှင်းမြတ်မွန်ကိုဆွဲဖက်လိုက်သည်။ရုန်းချင်ယောင်ဆောင်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှီနွဲ့ကာနေလိုက်သည်။ရုပ်ရှင်ပြီးတဲ့အထိ ဒီတိုင်းနေရင်းပြီးခါနီးတော့ အပြင်ဖက်ကိုထွက်လာကြသည်။ ညရောက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို လူဆိုးကြီးလို့ပြောတော့သူကလဲ သူမပြီးသေးဘူးဆိုတဲ့အကြောင်းရယ် အေးဆေးတွေ့ချင်တယ်ပြောတော့ သူ့ကိုပြောင်သည်။သူကလဲမတွေ့ချင်ဘူးလားမေးတော့ တွေ့ချင်ပါတယ်ပြောသည်။

နှင်းမြတ်မွန်သူမက ဝါးခယ်မသူ။မွန်ကရင်ဗမာစပ်သည်။ ဆယ်တန်းအောင်လို့စီးပွားရေးတက္ကသိုလ်ကိုရန်ကုန်မှာလာတက်ရင်း ပထမနှစ်မှာချစ်ကိုဆိုတဲ့ကောင်လေးတယော က်နဲ့ငြိသည်။ပထမနှစ်တက်တက်ချင်းမှာ လှှိုင်သာယာဖက်မှာနေရင်းတွေ့ကြတာ။ နောက်မှသူ့ကောင်လေးက ဆေးသမားဖြစ်နေမှန်းသိသည်။သူငယ်ချင်းတွေဝိုင်းတားသည့်ကြားမှ မချစ်ဖူးတဲ့အချစ်ရူးဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ချစ်ကိုကလဲ လက်သွက်သည်။ဖြစ်ပြီးငါးလလောက်မှာသူ့ကို တည်းခိုခန်းခေါ်သွားပြီးသူ့ရဲ့အပျိုစင်ဘဝကိုရယူခဲ့သည်။  အတွေ့အကြုံကလဲမရှိ အတွေ့ကလဲထူးတာမို့ချစ်ကိုရဲ့အပြုစုတွေအောက်မှာဒူးထောက်ခဲ့ရသည်။

ချစ်ကိုကနောက်ပိုင်းမှာသူ့ဆီက  ငွေခဏခဏတောင်းသည်။သူကလဲချစ်တာမို့ပေးသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ကြာလာတော့ ဆေးချတာကိုသူသိလာသည်။သူရှောင်ပေ မယ့် တဏှာစိတ်ကရှောင်မရခဲ့။ မတွေ့ဖူးနေပေမယ့် စိတ်ကပါသွားချည်းပင်။  ဒုတိယနှစ်ရောက်လာတော့သူငယ်ချင်းတွေစုပြီး  တိုက်ခန်းငှါးနေကြသည်၊အဲ့ချိန်ကျမှချစ်ကိုလဲဆုပြည့်တို့အေးမိစ့တို့ပါးစပ်ကိုကြောက်လို့သိပ်မလာ။ဒါတောင်တလတခါတော့တွေ့ ဖြစ်သည်။ဆုပြည့်တိုကဝိုင်းဖျက်သည့်ကြားမှမရမကတွေ့သည်။နောက်ပိုင်းတွင်ချစ်ကိုကလဲ   သူ့ကိုတန်ဖိုးမထားသလိုခံစားလာရ သည်။တွေ့သည့်အခါတိုင်းချစ်ကိုက လီးကိုစုပ်ခိုင်းသည်။

အကြမ်းပတမ်းဆက်ဆံလာသည်။ဒါပေမယ့်သူအဲ့ဒါကိုကြိုက်နေတော့ ရှောင်ဖို့ခက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ချစ်ကို ကိုသူမချစ်တော့ပေမယ့် အဲ့ဒီရမက်ကိုတော့မရှောင်နိုင်။ဆုပြည့်နဲ့ကိုပိုင်တို့အတွဲကိုတွေ့ တော့အားကျသည်။ ကိုပိုင်က လူချောတစ်ဦးပင်။ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က မိန်းကလေးတွေအားကိုးချင်စရာ။စကားပြောကောင်း သလို အနေလဲတည်သည်။တဖြည်းဖြည်းရင်းနှီးလာတော့ သူချစ်ကိုနဲ့ယှဉ်တိုင်းဘာမှမတိုင်။ဆုပြည့်ပိုအားကျမိသည်။ သူချစ်ကိုနဲ့ ပြတ်သွားတော့အားလုံးက ဝိုင်းနှစ်သိမ့်ကြတော့ ကျေးဇူးတင်မိသည်။

ညဖက်တွေမှာဆိုကိုပိုင့်ကိုစိတ်ကူးယဉ်ကာ ချစ်မိသည်အထိ စိတ်တွေက ယိုင်လာသည်။ဒါကို ပိုးပိုးရော အေးမိစံကပါရိပ်မိသည်။သူတို့သုံးယောက်စကားစပ်မိရင် ကိုပိုင်အကြောင်းပြောမိတိုင်း သူတို့တွေကလဲ သဘောကျသည့်ပုံ။ပိုးပိုးက ကိုပိုင့်ကိုအကိုတစ်ဦးလိုခင်ရင်းနဲ့စိတ်ပြောင်းလာသလို အေးမိစံကလဲ သူ့ရည်းစားနဲ့ ယှဉ်တိုင်းကိုပိုင့်ကိုပိုသဘောကျတက်သည်။သူ့ကိုလဲပြောတက်သည်။ရည်းစားထားရင် ကိုပိုင့်လိုလူကိုရွေးဖို့။ သူတို့ကတော့မရတော့ဘူးဆိုပြီး ညည်းတက်ကြသည်။အေးမိစံရည်းစားက ပိန်သေးသေးနဲ့ အရပ်ရှည်ရှည်။ လက်ကြောမတင်းဟုပြောသည်။

ဟုတ်လောက်သည်။တွေ့ရသည့်ပုံက အလုပ်ကိုသိပ်မလုပ်ချင်သလို စိတ်နေသဘောထားကမရိုးသား။အေးမိစံရှိနေပေမယ့် ပိုးပိုးကို ငမ်းတက်သည်။ပိုးပိုးကလဲသိသည်။ ပိုးပိုးကောင်းလေးကကျတော့ မိဘက ချမ်းသာသည်မို့ ဘယ်ဟာကိုမှသိပ်အလေးမထား။သူလုပ်ချင်တာလုပ်သည်။ ပိုးပိုးကိုလဲ ချစ်ပေမယ့် သိပ်ဂရုမစိုက်။ဆုပြည့်သာကံအကောင်းဆုံး။ကိုပိုင်လာတိုင်းဆုပြည့်ကို အရိပ်တကြည့်ကြည့်။လိုအပ်တာမှန်သမျဖြည့်ဆည်းပေးသည်။သူတို့ကိုလဲ ညီမတွေလိုစောင့်ရှောက်တက်သည်။ ဒီလိုနဲ့ဆုပြည့်ယောက်ကျားယူသွားတော့ ကိုပိုင့်ကို အားလုံးက ဆက်သွယ်ပေမယ့် ဘယ်လိုမှမရခဲ့။

ပိုးပိုးက သူ့ကို ကိုပိုင်လွတ်လပ်သွားတာမို့ ကြိုးစားပါလားမြှောက်ပေးတော့သူ အားတက်သွားမိသည်။ ကိုပိုင့်ကိုတိတ်တခိုးမျှော်လင့်ရင်းလိုက်ရှာပေမယ့် ရှာလို့မတွေ့။တနေ့တွေ့နိုးနဲ့ကျောင်းပြီးကာ အလုပ်ဝင်သည်အထိရှာလို့မရ။အလုပ်ထဲရောက်တော့ သူလဲ ချစ်သူတယောက်ရသွားသည်။ သေချာစဉ်းစားရွေးချယ်ပြီးမှ ကိုပိုင့်ကိုလက်လျှော့လိုက်တာလဲပါသည်။အဖြေပေးခဲ့တာ။သူကလဲ အရမ်းချစ်တာမို့ကံကောင်းသည်ပြောရမည်။အလုပ်ကလဲ ပင်ပန်း မိန်းမသားတွေစုနေတာလဲပါတာမို့။ သူဝိတ်ကိုချပြီးပြင်လာတော့ အရင်ကနဲ့မတူပိုပြီးလှကာ ကြည့်ကောင်းလာသည်လို့ပြောကြသည်။သူလဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ်သဘောကျကာ အမြဲတမ်းလှနေအောင်နေသည်။

သူရာထူးတိုးတော့သင်တန်းကိုရန်ကုန်မှာလာတက်ရင်း ကိုပိုင်နဲ့တူသည့်တယောက်ကိုတွေ့တော့ လိုက်ကြည့်မိသည်။ တကယ်လဲဟုတ်နေတာမို့ အရမ်းပျော်သွားမိသည်။ပြန်တွေ့တော့ကိုပိုင်က အရင်ကထက်တောင် ကြည့်ကောင်းလာကာ ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်လာသည်။အဆင်ပြေသည်ထင်သည်။ကိုယ်ပိုင်တိုက်ခန်းနဲ့ကားနဲ့ပင်။သူ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဒေါသဖြစ်မိပြန်သည်။ကိုပိုင်နဲ့ပြန်တွေ့တဲ့အချိန် သူ့မှာရည်ရွယ်သူရှိနေလို့။ ကိုပိုင်ကတော့တကိုယ်တည်း ချစ်သူမရှိသေးလို့ပြောသည်။သူတို့တွေပြန်ဆုံတော့အရင်တိုင်းခင်ခင်မင်မင်နဲ့ပျော်စရာ။အေးမိစံရောပိုးပိုးရော အရင်လိုပင် ကိုပိုင့်ကို သဘောကျဆဲပင်။ မိန်းမချင်းမို့ရိပ်မိကြသည်။သူနဲ့နေ့တိုင်းတွေ့တာမို့ သူလဲ ကိုပိုင့်ကို ဆွဲဆောင်မိသည်။

ရုပ်ရှင်သွားကြည့်လျှောက်လည်နဲ့ ကိုပိုင့်ကို ဆွဲဆောင်မိသည်။ဘာရယ်တော့မဟုတ်။တဒင်္ဂလေးစိတ်ပျော်ပျော်ဆိုပြီးတော့ပင်။ကိုပိုင့်ရင်ခွင်ထဲ ခဏဖြစ်ဖြစ်မှေးလိုက်ချင်သည်။ကိုပိုင်ကတော့ အရင်လိုပင်။သူတို့ကိုသဘောထားသည်။အားမလိုအားမရဖြစ်ပြီးမိန်းမတို့တက်တဲ့မာယာတွေနဲ့ဆွဲဆောင်ဖြစ်သည်။ တရက်ကိုပိုင်က ရုပ်ရှင်ကြည့်မယ်ပြောတော့သူလဲ ဝမ်းသာသွားပြီးလိုက်သွားသည်။

အတွဲခုံမှာလက်မှတ်ဝယ်တော့သူလှှိုက်ခနဲ ဝမ်းသာသွားသည်။အထဲရောက်တော့အတွဲတွေက ကဲ ရုပ်ရျထင်ကလဲ 18+ဆန်ဆန်မို့ သူလဲ စိတ်တွေက မရိုးမရွဖြစ်လာသည်။ဝေးနေတာလဲ ကြာမို့။ကိုပိုင်ကသူ့ကို စတော့သူလဲ အလိုက်သင့်ပါသွားသည်။ကိုပိုင့်ကို သူ့ဘဝကြီးခဏဖြစ်ဖြစ်ပေးလိုက်သည်။ညကျကိုပိုင်က အပြင်မဖျာအေးဆေးတွေ့ချင်တယ်ပြောတော့ သူလဲ ခေါင်းငြိမ့်မိသည်။
စနေနေ့ညနေတွင် အေးမိစံတို့အတွဲက အထိမ်းအမှတ်ရှိလို့ သူနဲ့ကိုပိုင်ကို ခေါ်ကာktv ကိုသွားကြသည်။

ပိုးပိုးက ပုဂံဖက်သွားတာမို့မပါ။သူတို့လေးယောက် ဆိုကြ သောက်ကြရင်းနဲ့ ရှစ်နာရီခွဲကျော်တော့ အေးမိစံက ကိုပိုင့်ကို သူ့ကိုလိုက်ပို့ခိုင်းသည်။အေးမိစံဘဲက ကိုပိုင့်နားကို ကပ်ကာတိုးတိုးလေးပြောနေသည်။ကိုပိုင်က ရီပြီးပြန်ပြောသည်။လမ်းရောက်မှမေးကြည့်တော့ သူတို့အတွဲက ဟိုတယ်ကိုသွားမလို့တဲ့လိုပြောသည်။

ဒီလိုနဲ့ကိုပိုင်က သူ့ကို ကိုပိုင့်တိုက်ခန်းကိုခေါ်လာသည်။တိုက်ခန်းရောက်တော့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဟိုနေ့ကအရှိန်ကလဲရှိနေပြန်တော့ စိတ်ကထိန်းမရတော့။ နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ ဝိုင်သောက်လာတဲ့အရှိန်နဲ့မို့ ရဲနေသည်။အင်္ကျီအနက်အကြပ်နဲ့ ထမိန်အပျော့သား အနီလေးက သူမရဲ့ကောက်ကြောင်းအလှကိုဖော်ပြနေတာမို့သူလဲ စိတ်ထိန်းဖို့မကြိုးစားတော့။

အခန်းထဲခေါ်လာပြီးအခန်းထဲရောက်တာနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဖက်ကာနမ်းလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ သူ့ကိုပြန်နမ်းလိုက်သည်။သူနမ်းနေရင်းနဲ့ တကိုယ်လုံးကိုပွတ်သပ်ရင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်ကိုင်လိုက်တော့ အသက်ရှူသံပြင်းသွားးပြီးသူ့ကိုတင်းကြပ်စွာလာဖက်လေသည်။နမ်းနေရင်းနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ကို ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်ပြီးသူ့အကျ်ႌနဲ့ဘောင်းဘီကို မြန်မြန်ချွတ်လိုက်သည်။အတွင်းခံသာကျန်တော့သည်။ နှင်းမြတ်မွန်အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်တော့ ဘော်လီ အသားရောင်လေးက ဖြူတဲ့အသားမှာ ပဏာရနေသည်။ ဘော်လီကိုချွတ်လိုက်တော့ နို့လေးနှစ်လုံးက လှပစွာပေါ်လာသည်။သူလဲ နို့တွေကို စို့လိုက်ရင် နို့သီးခေါင်းကို ကလိလိုက်တော့ ခါးကော့တက်လာပြီ

”အင်းဟင်းဟင်း ကိုပိုင်ရယ်”သူ့ကိုလာဖက်လိုက်သည်။သူလဲ နို့တွေစို့ရင်း ထမိန်ကိုချခ်တိုက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်က ကူပြီးချွတ်ပေးလိုက်သည်။ပင်တီအဖြူသာကျန်တော့ သူလဲ ပင်တီဂွဆုံကို လက်တင်လိုက်ပြီး အဖုတ်အမြှောင်းလိုက် ပွတ်ပေးလိုက်ရာ နှင်းမြတိမွန်တယောက်ကော့တက်သွားသည်။နို့တွေကို စို့ရင်း အဖုတ်ကို ခပ်သွက်သွက်ကစားပေးလိုက်ရာ ပင်တီဂွဆုံမှာအရည်တွေ ရွှဲလာသည်။သူလဲနို့တွေစို့တာရပ်လိုက်ပြီးပင်တီကိုချွတ်လိုက်တော့ အမွှေးတွေက ဆေးနဲ့ရှင်းထားသည်ထင်သည်။ စုစုလေးနဲ့ပါးပါးလေးပဲဖြစ်နေသည်။သူလဲ ပေါင်ကိုဘေးကိုချဲလိုက်ပြီးအစေ့ကို လက်နဲ့ကလိလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်ကနို့တွေကိုကိုင်ပြီးအစေ့ကိုအဆက်မပြတ်ချေပေးရာ ဖင်ကကော့ကော့တက်လာပြီး ပါးစပ်က လဲ ညည်းနေသည်။

လက်မနဲ့အစေ့ကို ချေပြီး ကျန်လက်တဖက်က အဖုတ်ထဲကို ထည့်လိုက်က Gsportနေရာကိုမှန်းကာ ခက်သွက်သွက်လုပ်ပေးလိုက်ရာ ”အာ အာ ကိုပိုင် အင့် ဟင့် အ အ ”ဖင်ကြီးကမြောက်တက်လာပြီးအတောကြာသည်အထိရမ်းခါနေပြီး ပြန်ပြုတ်ကျသွားသည်။အဖုတ်ကအရည်တွေက ထွက်လာသည်။တချီပြီးသွားသည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို ထူလိုက်ပြီး လီးကိုကိုင်ကာ မျက်နှာနားကို တိုးလိုက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်လဲအသာကုန်းကာ သူ့လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။မစိမ်းလှတာမို့ ကျွမ်းကျင်တဲ့အနေအထားတော့ရှိသည်။သူလဲ

လီးကိုအာခေါင်ထဲရောက်အောင်ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ဖင်ကကုန်းထားတာမို့ ဖင်ကိုလှမ်းကာညှစ်လိုက် ခပ်ဆက်ဆက်လေးရိုက်လိုက်လုပ်ပေးသည်။တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားပေမယ့် လိုလားဟန်ပြတာမို့သူလဲ ဆက်လုပ်ပေးနေသည်။ကောင်းလာတာမို့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ပါးစပ်ထဲမှ လီးကိုထုတ်လိုက်တော့ သိပ်ကျေနပ်ဟန်မပြ။ဆက်လုပ်ပေးချင်သည့်သဘော။သူလဲ ပြုံးပြလိုက်ပြီး နှင်းမြတ်မွမ်ကို ထူလိုက်ကာ သူ့အပေါ်မှာထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ အဖုတ်ဝကို လီးနဲ့တေ့ကာ အသာထိုင်ခိလိုက်သည်။

”အ့ ဟ ကြီးလိုက်တာ ကိုပိုင်ရယ် ”ညည်းရင်း သူ့ပုခုံးကို အသာကိုင်ကာကြွလိုက် ထိုင်လိုက်အသာလုပ်နေသည်။ လီးကတော့ ကျဉ်းကြပ်စွာတိုးဝင်နေသည်။တော်တော်လေးကြာတော့ လီးတစ်ခုလုံးဝင်သွားကာဆီးခုံနှစ်ခုထိကပ်သွားသည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ရမက်ထန်စွာ သူ့နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရ နမ်းရင်း အပေါ်ကနေ အသာဆောင့်လိုက်သည်။သူလဲ နို့တွေကို ကိုက်လိုက်ချေလိုက်လုပ်နေရင်း တခါတခါဖင်ကို ညှစ်ချေပေးလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက သွက်လာသည်။

”ဇွပ် ဇွပ် ဖတ်ဖတ် ” ”ကောင်းလား နှင်းမြတ်မွန်”  ”ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ် ဟင်း ဟင်း” မောဟိုက်သံနဲ့ဖြေရင်း ဆက်တိုက်ဆောင့်နေသည်။သူလဲ အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးရင်း လက်တွေက ဖင်ဝကို အသာကစားနေလိုက်သည်။ဖင်ဝက ရှုံ့သွားလိုက် ကျယ်လာလိုက်နဲ့ဖြစ်နေသည်။ဆောင့်ချက်တွေက စိပ်စိပ်လာပြီး ညည်းသံက ပိုမြန်လာသည်။သူ့ကို ကိုင်ထားတဲ့လက်တွေက တင်းကြပ်လာသည်။

”အာ့ အာ့ ကောင်းတယ် ကိုပိုင်ရယ် ဟင့် အင့် အင့် အင့် ဟူးဘယ်လိုကြီးလဲကွာ အာ့ အာ့”ဆောင့်ချက်က မြန်လာပြီးအချက်နှစ်ဆယ်လောက်ဆောင့်ပြီးသောအခါနှင်းမြတ်မွန်ကော့တက်သွားပြီးခပ်ဆက်ဆက်သုံးလေးချက်ဆောင့်ချရင်းသူ့အပေါ်ကို လဲကျလာသည်။ပြီးသွားလေပြီ။သူလဲ အသာဖက်ထားရင်း နဲ့နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ အတွင်းသားတွေညှစ်အားကို အရသာခံနေလိုက်သည်။ အတော်ကြာငြိမ်နေပြီးမှ သူ့ပါးကို လာနမ်းတော့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။

နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့အပေါ်ကနေ အသာဆင်းကာ သူ့ရှေ့မှာ ကုန်းပေးလိုက်သည်။လုံးဝန်းတဲ့တင်လေးကို ကောက်ကာခါးကို ကော့ပြီးရှေ့ပိုင်းက လက်ထောက်ကာ သူ့ကို ကြည့်နေတဲ့ဟန်က သူ့စိတ်ပိုသွေးဆူစေသည်။သူလဲ ထကာ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ နောက်ကနေ နေရာယူလိုက်ပြီး ဖင်ကိုအသာဖြဲလိုက်ရာ ဖင်ပေါက် ညိုညိုလေးက အရည်တွေရွှဲနေသလို အဖုတ်ကလဲ အရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေသည်။သူလဲ လီးကိုအဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်ရင်း အသာဖိထည့်လိုက်သည်။

အ ခနဲ့အသံနဲ့ဖြစ်သွားပေမယ့် ဖင်ကိုနောက်ကိုပိုပြီးကော့ပေးတာမို့ သူလဲ အဆုံးထိထည့်လိုက်သည်။အရည်တွေနဲ့မို့ ချောမွေ့စွာဝင်သွားသည်။သူလဲ အသာဆောင့်ရင်း ဖင်ကို ညှစ်လိုက် ဖျန်းခနဲရိုက်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုဆောင့်ခိုင်းတာမို သူလဲ ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို ညှပ်ကိုင်ကာ နောက်ကနေ ဆက်တိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။

”ဗွတ် ဗွတ် ဗြွတ် ဗြွတ်” ”အ အ အင့် အင့် ကောင်းတယ် ဆောင့် ဆောင့် ဟင့် ဟင့် ဟင့်”  သူလဲ ပြီးချင်လာပြီမို့ မနားတမ်းဆောင့်လိုက်သည်။ဆောင့်ချက်တွေကြာလာတာနဲ့သူ့လီးတစ်ခုလုံးတောင့်တင်းလာကာ သုတ်ရည်တွေက နှင်းမြတ်မွန်အဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ နောက်တချီပြီးသွားသည်။အဖုတ်အတွင်းသားတွေက သူ့လီးကို အတင်းကိုညှစ်ထားသည်။ လက်တွေက မွေ့ရာခင်းကိုတင်းကြပ်နေအောင် ဆုပ်ချေထားရင်း ပါးစပ်ကလဲ တအားအားနဲ့ ါါါါါါါါါါါါါါအေါါ်နေသည်။

ါါသူလဲလေးငါးချက်ဆောင့်ါါါလိုက်ပြီးနှင်းမြတ်မွန်ပေါ် ကုန်းကုန်းကြီးအမောဖြေနေလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင်းမြတ်မွန်လဲ အိပ်ရာပေါ်သို့ ဘေးတိုက်လဲကျသွားသည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်နောက်ကနေ ဖက်ထားလိုက်သည်။အဖုတ်က တချက်တချက်ညှစ်နေတုန်းပင်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကို လှည့်ကာ နမ်းလိုက်ရင်း”ကိုပိုင်က သိပ်အားကြီးတာပဲဟင့် သူများကို ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး။နှုန်းသွားတာပဲ”

သူလဲ ခပ်သဲ့သဲရီလိုက်ရင်း နှင်းမြတ်မွန်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်သည်။အတော်လေးကြာတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို အသာဖယ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားရင်း သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသည်။သူလဲ တစ်ရှူးယူကာသန့်ရှင်းလိုက်ပြီး ပုဆိုးတထည်ထုတ်ကာ ဝတ်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်က ပြန်ထွက်လာတော့ သူလဲ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ အပေါ့သွားကာ ရေဆေးလိုက်ပြီးပြန်ထွက်လာတော့ နှင်းမြတ်မွန်က အဝတ်တွေဝတ်ပြီးသွားသည်။သူက အဝတ်တွေလဲမလားမေးတော့ ခေါင်းခါတာနဲ့ သူလဲ အင်္ကျီတထည်ဝတ်လိုက်ပြီးကုတက်ပေါ်တွင်းလှဲချလိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကို လာဖက်ရင်း အနားမှာစကားလာပြောနေသည်။

စကားအတန်ပြောပြီးနှစ်ယောက်သားမှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားသည်။သူတရေးနိုးကြည့်လိုက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုကျောပေးကာ ဘေးစောင်းလေးအိပ်နေသည်။သူလဲ ကြည့်နေရင်းနဲ့စိတ်က ထန်လာတာမို့ အနားကိုကပ်ကာ နှင်းမြတ်မွန်ကို သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ပြီးတော့ ချိုင်းအောက်ကနေလျှိုကာ နို့တွေကိုကိုင်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ မနိုးသေး။သူလဲ လက်တဖက်က ထမိန်ကို အသာဖြေချလိုက်ကာ အောက်ကို ဆွဲချလိုက်ရာ တင်းပါးဖွေးဖွေးလေးတွေနဲ့ပေါင်တံဖြူဖြူလေးကပေါ်လာသည်။သူလဲ ပုဆိုးကိုဖြေချလိုက်ရာ ရန်သူတွေတဲ့မြွေဟောက်အလား ခေါင်းထောက်ထလာသည်။သူလဲနှင်းမြတ်မွန်ခြေထောက်တဖက်ကိုအသာမလိုက်ရင်း အစေ့ကို ချေပေးလိုက်သည်။

ပြီးနောက်အဖုတ်ကိုကိုင်လိုက်ရာအရည်တွေက စိုနေသည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲနိုးလာရာ ”ကိုပိုင်ရယ် ဟင့် သူများအိပ်နေတာကို နှောက် ယှက်တယ် လူဆိုးကြီး”   ”ဘာလဲ မခံချင်ဘူးလားဟမ်”  ”အာ ဘာမှန်းမသိဘူး သွား”   သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ အဖုတ်ဝကို အသာတေ့ လိုက်ကာ ဖိထည့်လိုက်ရာ   ”အားကျွတ်ကျွတ် ကိုပိုင် ဖြည်းဖြည်းကွာ အရမ်းနာတယ်ဟင့်ဟင့်”  အဖုတ်ထဲသို့ တင်းကြပ်စွာဝင်သွား  သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ဖင်ကို နောက်သို့ ကော့ပေးထားသည်။သူလဲ လီးတဝက်လောက်ကို ထုတ်လိုက်ထည့်လိုက်လုပ်ရင်း လက်တဖက်က နို့တွေကိုင် တဖက်က အစေ့ကို ချေပေးရင်း အသာညှောင့်နေလိုက်သည်။

အရည်တွေကထွက်လာပြန်တာမို့  အဝင်အထွက်က ချောမွေ့လာသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ သူ့ကို ဖြည်းဖြည်းဆောင့်ပေးပါလို့ပြောတာနဲ့ သူလဲ လီးကိုအဆုံးထိထည့် လိုက်ရင်း ဖြည်းဖြည်ချင်းဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ဆောင့်ချက်တွေက ကြာလာသည်နှင့်အမျှသူလဲ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက် သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ အစေ့ကို ကလိနေတဲ့ လက်ကိုခပ်တင်းတင်းကိုင်ထားရင်း ဖင်ကိုနောက်သို့ကော့ကော့ပေးထားသည်။ပါးစပ် ကလဲ တဟင့်ဟင့်နဲ့ညည်းနေသည်။

သူလဲနှင်းမြတ်မွန်ရဲ့လက်ကိုယူကာ နို့တွေပေါ်တင်ပေးလိုက်ရင်း သူ့နို့ကို သူ့ဟာသူ ကိုင်ခိုင်းးရင်းခါးကိုကိုင်ကာ နောက်ကနေ အားရပါးရဆောင့်နေလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲအရမ်းကောင်းလာပြီထင်သည်။နို့တွေကို အရမ်းချေနေရင်းပါးစပ်ကလဲ ဆောင့်ခိုင်းနေသည်။သူလဲနောက်ကနေ နှင်းမြတ်မွန်ကို မှောက်လိုက်ပြီးအပေါ်ကနေ အားရပါးရဆောင့်လိုက်ရာသုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားသည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ကယောင်ကတမ်းနဲ့ ညည်းနေသည်။ သူလဲနှင်းမြတ်မွန်အပေါ်မှောက်လိုက်ရင်း နှင်းမြတ်မွန်ကို နမ်းလိုက်ရင်း နှစ်ယောက်သားအမောဖြေနေသည်။

အမောပြောတော့ သူလဲ အပေါ်ကနေ ဘေးကိုလိမ့်ချလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ထမိန်ကို ယူကာရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး ရေဆေးနေသည်။တအောင့်နေရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတော့သူလဲဝင်ပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာအပေါ့သွားပြီးကုတင်ပေါ်တက်ကာနှင်းမြတ်မွန်ကို ဖက်ကာအိပ်လိုက်သည်။ မနက်အိပ်ရာနိုးတော့ တချီထပ်ဆွဲလိုက်ကြပြန်သည်။နှင်းမြတ်မွန်ကအပေးကောင်းသလို ပုလွေကောင်းသည်။ သူ့ရဲ့လိုးချက်တွေကိုအဆွဲကြီးဆွဲနေသည်။ရေချိုးအဝတ်တွေဝတ်ကာ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို အဆောင်ကိုလိုက်ပို့လိုက်သည်။

ညဖက်တွင် သူနဲ့နှင်းမြတ်မွန်တို့ အရင်ကထက်ပိုကာ ပွင့်လင်းလာပြီး နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ သူမေးသမျျှဖြေသည်။ သူနဲ့နှင်းမြတ်မွန်တို့ ဆန္ဒရှိရင်ရှိသလို တွေ့ဖြစ်ကြသည်။သူ့တိုက်ခန်းမှာတွင်တွေ့ကြသည်။ နောက်ပိုင်းတွေ့သည့်အခါတိုင်း သူကနှင်းမြတ်မွန်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံတက်သလို နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ အဲလိုဆက်ဆံရတာကိုသဘောကျသည်။ကုန်းခိုင်းကာ တင်ပါးတွေကို ရိုက်ရင်း နောက်ကနေ ဆောင့်ရတာကို သူကလဲ သဘောကျသလို နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ ကြိုက်တာမို့ အပေးအယူမျှသည်နောက်ပေါက်ကို ဖွင့်ဖို့အတွက် သူတဖြည်းဖြည်းချင်းကျင့်ပေးရသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ဖင်ကို ဇိမ်ခံတက်လာသည်။ နာနာကျင်ကျင်အရာသာကို ကြိုက်တက်သူမို့ စည်းရုံးရတာတော့ သိပ်မခက်။ဒါပေမယ့် ခုထိတော့ သူနှင်းမြတ်မွန်ကို နောက်ပေါက်ကို မလုပ်သေး။

ဒီလိုနဲ့သင်တန်းကာလ ငါးလကျော်ရောက်လာသည်။ရုံက သူ့ကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ခဏပြန်လာရန်ခေါ်သဖြင့်အရေးတကြီးပြန်ရမည်။စကားစပ်မိလို့ပြောတော့ အေးမိစံက သူလဲ နေပြည်တော်သို့ သွားစရာရှိသည်တဲ့။သူသွားမယ့်ရက်နဲ့ ကြုံနေတာမို့ သူနဲ့လိုက်ချင်လိုက်ခဲ့လို့ပြောတော့ အေးမိစံရဲ့ ရည်းစားကလဲ လိုက်သွားဖို့်ပြောသည်။ဟိုရောက်ရင်လဲ လိုအပ်တဲ့အကူအညီပေးဖို့လဲ အကူညီတောင်းသည်။သူလဲ သွားမယ်ရက်ကျတော့ အေးမိစံကိုအဆောင်ကိုသွားခေါ်လိုက်သည်။ဟိုမှာ တည်းဖို့နေရာရှိလားမေးရာ မရှိဘူးတဲ့။ သူလဲ လူပျိုဆောင်မှာနေတာမို့ မိန်းကလေးခေါ်တည်းဖို့မဖြစ်နိုင်။

ဒါကြောင့် သူလဲ သူတို့ရုံးက အမကြီးတယောက်ကိုအကူအညီတောင်းတော့ ရတာနဲ့အဆင်ပြေသွားသည်။သူ့ညီမလို့ပြောထားသည်။ နှစ်ယောက်သား ညနေလေးနာရီလောက်မှ ထွက်လာကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ စောင်မပြီးကြည့်ရှူကာ ကိုယ်ဖိရင်ဖိစောင့်ရှောက်ဖို့စသည်။သူတို့ထွက်လာတော့ လမ်းမှာ မိုးတွေတအားရွာသည်။ အချိန်အခါမဟုတ်ရွာသည်။သည်းသည်းမဲမဲရွာတာမို့ ကားကိုဖြေးဖြေးချင်းဂရုတစိုက်မောင်းနေရသည်မို့ ခရီးမတွင်။ ခြောက်နာရီလောက်က ရန်ကုန်ကထွက်တာဖြစ်ပေမယ့် ဖြည်းဖြည်းချင်းမောင်းနေရတာမို့ ၁၁၅မိုင်ရောက်တော့ ဆယ်နာရီထိုးနေပြီ။

နှစ်ယောက်သား ဗိုက်ကလဲဆာနေတာမို့ ထမင်းမှာစားရင်း သူလဲရုံးကအမကြိးဆီဖုန်းဆက်တော့ ဖုန်းလိုင်းကခေါ်မရ။နာရီဝက်ကျော် လောက်ကြာတော့ ပြန်ထွက်လာကြသည်။ မိုးကမတိတ်။ပိုပိုသည်းလာသည်မှတ်ရ။စိတ်ကိုလျော့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းသာသွားရသည်။ နေပြည်တော်ကိုရောက်တော့ တစ်နာရီထိုးနေပြီ။သူလဲအပျိုဆောင်ကိုမောင်းသွားတော့ မီးကပျက်နေသည့်အပြင် ဘယ်လိုမှနှှိုးလို့မရ။မိုးသံကြောင့် မကြားတာဖြစ်နိုင်သလို မိုးကလဲ အေးတာမို့မိုးအေးအေးနဲ့အိပ်မောကျနေကြတာဖြစ်မည်။ဒါကြောင့်သူလဲ အကြံအိုက်နေသည်။လူတွေကလဲ အေးပြီး မိုးရေကလဲ စိုနေကြသည်။

အိပ်ကလဲ အိပ်ချင်နေကြတာမို့ နှစ်ယောက်သားတိုင်ပင်ရသည်။အေးမိစံကို တည်းခိုခန်းတခုတွင်တည်းဖို့အတွက်။သူကတော့ အဆောင်ပြန်အိပ်မယ်ပြောတော့ အေးမိစံကလဲ တယောက်တည်းမို့ကြောက်သည်တဲ့။နောက်ဆုံးတော့ နှစ်ယောက်သားတည်းခိုခန်းတွင်တည်းဖို့သဘောတူလိုက်ကြပြီး၊ တည်းခိုခန်းသို့သွားကာအခန်းတခန်းယူလိုက်ကြသည်။ အေးမိစံသူမက ဒေးဒရဲသူ။သူနဲ့ သူ့ရည်းစားနဲ့က ကိုးတန်းနှစ်ကတည်းက ချစ်သူတွေဖြစ်လာတာ။ငယ်ကတည်းကလဲ သူငယ်ချင်းတွေ။မိဘချင်းကလဲ ရင်းနှီးနေကြတာမို့ သူတို့ဖြစ်သွားကြတော့ အိမ်ကို အသိပေးတော့ စာကြိုးစားကြဖို့ပဲပြောပြီးဘာမှသိပ်မပြောကြ။

ဆယ်တန်းအောင်တော့ မိဘတွေက သူတို့ကို အချိန်တန်ရင်ပေးစားကြဖို့ပြောဆိုနေကြတော့ နှစ်ယောက်သား ပွင့်လင်းသွားကြသည်။သူကလဲ သူ့ရည်းစားကလွဲပြီးဘယ်ယောက်ကျားလေးကိုမှ သိပ်မခင်ခဲ့သလို မရင်းနှီးခဲ။သူ့ရည်းစားကလဲ ဘယ်သူမြှောက်ပေးလိုက်သည်မသိ။တစ်ရက် အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိတုန်း သူ့အိမ်ကိုလာပြီး သူ့ကိုဖက်လိုက်နမ်းလိုက်လုပ်ရင်းနဲ့ သူမညဝရဲ့အပျိုစင်ပန်းကိုဆွတ်ခူးသွားသည်။သူကလဲ ကျေကျေနပ်နပ်ပေးခဲ့တာလဲပါသည်။

နှစ်ယောက်သားအတွေ့အကြုံမရှိ အရိုင်းတွေမို့ အတွေ့ထူးသည်မို့ ငတ်မပြေနိုင်။သူမလဲ စီပွားရေးတက္ကသိုလ်တက်ရသလို သူ့ရည်းစားကလဲ အဝေစသင်သာတက်ကာမိဘတွေလက်ငူပ်လက်ရင်း လယ်ယာလုပ်ငန်းကိုဝင်ကူသည်။ဝင်ကူသည်ဆိုသည်ငြား ဟိုယောင်ယောင် ဒီယောင်ယောင်ပင်။ရန်ကုန်ကို တက်လာပြီးသူနဲ့တွေ့သည့်အခါများတွင်းသူမ အရမ်းပျော်ရသည်။နောကိတော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နှစ်ယောက်သားရိုးလာတာလား ဘာလားမသိ။သိပ်မလုပ်ဖြစ်တော့။

ခဏခဏလဲတွေ့ုဖစ်ကြလို့လဲပါသည်။ဒုတိယနှစ်ရောက်တော့ သူငယ်ချင်းတွေစုပြီးတိုက်ခန်းငှါးတော့ ဆုပြည့်ရည်းစား ကိုပိုင်နဲ့ခင်သည်။ကိုပိုင်က သဘောကောင်းသလို ရုပ်ရည်ကလဲမိန်းကလေးတွေသဘောကျသည်ရုပ်ရည်မျိုး။အပြောကလဲကောင်း ပိုက်ဆံကလဲ ရွှင်သူမို့ သူ့ရည်းစားကတောင်အားကျ သဘောကျသည်။တခါတလေ သူကတောင် သူ့ရည်းစားကိူ ကိုပိုင်ကို ယောက်ကျားချင်းများကြိုက်နေသလားလို့စသည်။သူတို့တွေ့ရင် ကိုပိုင့်ကိုဘယ်လိုသဘောကျကြောင်း မိန်းကလေးဖြစ်တဲ့သူမကမပြောရပဲ သူကကြီးပြောလို့။အဲ့လိုစတော့ သူ့ရည်းစားက သူသာမိန်းကလေးဆိုရင် ကိုပိုင့်ကို လိုက်ကြိုက်တယ်ဆိုပြီးပြောတော့ သူ့နှဖူးသူပြန်ရိုက်ရသည်။ပြောမယ့်သာပြောတာ သူမလဲ ကိုပိုင်နဲ့သူ့ရည်းစားကိုယှဉ်တိုင်း သူ့ရည်းစားကိုအားမရ။အလုပ်ကအစပင်။ကိုပိုင်က အရည်အချင်းရှိပြီး ဦးဆောင်နိုင်သည်။

သူ့ရည်းစားက ရေသာခိုကာ ဦးဆောင်နိုင်စွမ်းမရှိ။ကိုပိုင်ကတော့ ငယ်သေးလို့ပါလို့ပြောသည်။ သူတို့တွေရင်းနှီးလာကြတော့ အံ့သြဖို့ကောင်းတာက နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ ပိုးပိုးကပါ ကိုပိုင့်ကို စိတ်ကစားနေကြတာကိုပင်။ မြွေမြွေချင်းခြေမြင်ကြသည်။ဒါပေမယ့်သူငယ်ချင်းရည်းစားဖြစ်နေတာတကြောင်း ဆိုင်သူကိုယ်ဆီရှိနေကြတာမို့ ရိုးသားစွာဆက်ဆံကြပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ ကိုပိုင့်လိုချစ်သူမျိုးရချင်မိတာတော့ အမှန်ပင်။ကိုပိုင်နဲ့ရင်းနှီးလာလေ ကိုပိုင့်ရဲ့အပြော ပြုမူပုံတွေက သူတို့ကို စွဲလန်းစေသည်။တခါတလေ ကိုပိုင်ကများတောင်းဆိုရင် ကိုပိုင့်ကို နမ်းမိမည်လားမသိ။ကျန်တဲ့သူတွေတော့မသိ။သူကတော့ အဲ့လောက်ထိကို စိတ်ကစားမိသည်။ဆုပြည့်နဲ့ စကားစပ်မိလို့ ပြောကြပြီဆိုရင် ကိုယ့်ရည်းစားအကြောင်းပြောဖြစ်ကြတဲ့အခါတိုင်း သူမတို့ ရင်ခုန်မိသည်။

တခါတလေသူနဲ့သူ့ချစ်သူတို့ဆက်ဆံဖြစ်ရင်ကိုပိုင်ဆိုပြီးစိတ်ကူးယဉ်မိတိုင်းသူမကျေနပ်အားရမှုကိုတမူထူးစွာရခဲ့တာတော့အမှန်ပင်။ ဆုပြည့်ယောက်ကျားယူသွားတော့ သူတို့ ကိုပိုင့်ကိုစိတ်ပူစွာလိုက်ရှာမိကြသည်။အဆက်အသွယ်လဲမရ ဘယ်လိုမှရှာမရတော့ သူမ သူ့ရည်းစားကို ပြသာနာရှာမိသည်အထိ။နောက်ပိုင်းဘယ်လိုမှ ဆက်သွယ်မရတော့တာနဲ့ အားလုံးစိတ်လျှော့လိုက်ကြသည်။ကျောင်းပြီး အလုပ်ရတော့လဲ သူမတို့မယူကြသေး။အရာရာအဆင်သင့်ဖြစ်မှယူကြဖို့တိုင်ပင်ထားတာမို့ သူလဲ ငွေစု ကိုယ်လဲ ငွေစုကာ တစ်လတစ်ခါနှစ်ခါတွေ့ဖြစ်ကြသည်။

တွေ့သည့်အကြိမ်ကဟိုးအရင်ကလောက် မစိပ်တော့တာမို့ တွေ့သည့်အခါတိုင်း စိတ်လှုပ်ရှားမှုပေးစွမ်းနိုင်တာတော့အမှန်။ဗဟုသုတလဲ ကြွယ်လာကြတာမို့ လိင်ကိစကို အတက်နိုင်ဆုံး သာယာအောင်နှစ်ယောက်သားလုပ်ဖြစ်ကြသည်။မိဘတွေကလဲ တချိန်ယူကြမည့်သူတွေမို့ ခုယူစေချင်ကြပေမယ့် သူတို့ရဲ့အကြောင်းပြချက်ကောင်းနေတာမို့အရမ်းတော့မတိုက်တွန်းကြ။ဒီလိုနဲ့နေလာရင်း မမျှော်လင့်ပဲကိုပိုင့်ကိုပြန်တွေ့ကြတော့ ကိုပိုင်က အရင်ကထက်ကို ပိုပြီးကြည့်ကောင်းလာကာ ပိုပြီးလဲ တည်ငြိမ်လာသည်။

အရင်လိုနွေးထွေးစွာပြန်ဆက်ဆံခါကြတော့ သူတို့သုံးဦး ပြန်ပြီး အတိတ်ကအကြောင်းကို သတိရကာ ရင်ခုန်သံပြန်နွေးလာကြသည်။သုံးယောက်လုံးက ဆိုင်သူတွေရှိနေကြဆဲမို့ ကိုယ်ရှိန်သတ်ကာ နေရပေမယ့် တွေ့သည့်အခါတိုင်း စလိုက်နောက်လိုက်နဲ့ စိတ်ဖြေရသည်။နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ ပိုးပိုးကတော့ သူ့ထက်ပိုကာ ကိုပိုင်နဲ့တွေ့ဖြစ်ကြသည်။ကိုပိုင်ကတော့ အရင်လိုပင်သူတို့ကိုဆက်ဆံသည်။သူတို့ရည်းစားတွေနဲ့လဲ အဆင်ပြေပြီးကိုပိုင့်ကို အားလုံးက ခင်ကြသည်။ပိုးပိုးရည်းစားဆို ကိုပိုင့်ကို သူ့အမနဲ့ချိတ်ပေးသည်။ပိုးပိုးက သဘောမတူ။ခါးခါးသီးသီးပင်။ကိုပိုင်က သူ့အကိုဆိုပြီးသဘောမတူကြောင်းပြောတော့ အားလုံးကဝိုင်းရီတော့ စိတ်ကောက်သွားလို့ ချော့ရသေးသည်။အဲ့ကတည်းက သူရောနှင်းမြတ်မွန်ပါ ပိုးပိုးရဲ့စိတ်ကိုသိလိုက်ကြသည်။ ပိုးပိုးကတော့ သူ့ရည်းစားနဲ့ ယူမှာဖြစ်သလို သူရော နှင်းမြတ်မွန်ပါ ဆိုင်သူကိုယ်စီနဲ့ ယူကြမည်ပင်။

သို့သော်သူတို့မယူခင် ကိုပိုင့်နဲ့ ပျော်ရွှင်စွာနေချင်မိသေးသည်။သူတို့တွေကလဲ ကိုပိုင်နဲ့ဆိုရင် သူတို့ရည်းစားတွေကို စိတ်ချသည်။ဒါကြောင့် သူတို့ရည်းစားတွေကလဲ ကိုပိုင့်ကို အားကိုးသလို ကိုပိုင်ကလဲ ညီတွေလိုပင်။ခုလဲ သူနေပြည်တော်ကို လာဖို့ရှိတော့ သူတယောက်တည်းသွားရမှာမို့ စိတ်ညစ်မိသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ သင်တန်းမပြီးသေး။သူ့ရည်းစားကလဲ အလုပ်ကိစ္စရှိနေတာမို့ ခေါ်မရ။တိုက်ဆိုင်စွာ ကိုပိုင်က နေပြည်တော်သွားမှာလို့ပြောတော့ အဆင်ပြေသွားသည်။သူ့ရည်းစားကိုတောင် ကိုပိုင့်ကို ပြောသေးလားမေးတော့ မပြောဘူးလို့ပြောသည်။

နေဖို့အတွက် ကိုပိုင်ကပဲစီစဉ်ပေးသည်မို့ နေဖို့ရော ဟိုမှာ သွားဖို့လာဖို့ပါ ကိုပိုင်ရှိနေတာမို့ အဆင်ပြေသွားတာကြောင့်စိတ်အေးသွားရသည်။သူ့ရည်းစားကလဲ စိတ်ချသွားကာ ပြန်သွားသည်။ထွက်လာတော့ ရန်ကုန်ကျော်ကတည်းက သည်းလိုက်တဲ့မိုး။ကားကိုထိန်းမောင်းနေရသည်။နေပြည်တော်ရောက်တော့ တစ်နာရီ။ ကိုပိုင်က သူ့ရုံးကအမကြီးအဆောင်ကိုလိုက်ပို့တော့ နှှိုးလို့မရ၊သူတို့လဲ ပင်ပန်းလာ၊ အေးကအေးလာတာမို့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ တိုင်ပင်ရာ တည်းခိုခန်းတည်းဖို့ဖြစ်လာသည်။တယောက်တည်းကျတော့လဲ သူကြောက်သည်။

နောက်ဆုံး ကိုပိုင်ပါ လိုက်တည်းဖို့ဖြစ်လာကာ အခန်းယူပြီးတည်းကြသည်။ကုတင်နှစ်လုံးမို့ဆင်ပြေသည်။ သူတို့အခန်းထဲရောက်ပြီး အေးလာကြတာမို့ ကိုယ်ဆီ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ စောင်ခြုံလိုက်ကြပြီး အိပ်မယ်လုပ်တော့ မီးက ပျက်သွားသည်။ညလဲ နက် အေးလဲအေးတာမို့ မီးစက်မနိုးတာလား မရှိတာလားမသိ မှောင်နေသည်။ အပြင်မှာ လေတွေကတိုက် လျှပ်တွေကလက်နေတာမို့ သူမကြောက်သည်။ဒါကြောင့်ကိုပိုင့်ကုတင်ဖက်သို့တိုးကပ်ပြီးနေရသည်။အဲ့အချိန်မှာပဲ မိုးက ချုန်းဆို အနားကပ်ကာ ပစ်ချလိုက်သလိုမို့ သူလဲ ကြောက်အားလန့်အား အော်ပြီး ထခုန်လိုက်တော့ ကိုပိုင်က လာထိန်းပေးရသည်။သူလဲ ကိုပိုင့်ကို အားကိုးတကြီးဖက်ထားတော့ မကြောက်ဖို့ကိုပိုင်ကနှစ်သိမ့်ပေးသည်။

အခြေအနေကတည်ငြိမ်သွားတော့ သွေးသားမတော်စပ်သူနှစ်ဦး သူ့ဖက်ကမရိုးသားသူမို့ ဖက်ခံထားရတော့ ရုန်းထွက်တော့ကိုပိုင်မလွှတ်ပေးတော့။ သူ့ကိုငုံ့ကာ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တော့ သူမ ဘာဖြစ်သွားသည်မသိ။ဒီလိုမျိုးမျှော်လင့်ထားတာက စိတ်ကူးထဲမှာ လက်တွေ့ကြုံလာရတော့ လေဟာနယ်လိုလို အိပ်မက်လိုလိုဖြစ်သွားသည်။

အေးမိစံကိုသူ နမ်းလိုက်ရင်း လက်တွေက တင်ပါးတွေကိုပွတ်ကာ ညှစ်လိုက် ထမိန်စကပ်အကြပ်ပေါ်ကနေ ပင်တီကြိုးလေးကိုဆွဲလိုက်လုပ်လိုက်သည်။အေးမိစံသူ့ကို စိတ်ယိုင်နေမှန်းသိသည်။ဒီလိုလုပ်ဖို့အရင်က စိတ်ကူးမရှိပေမယ့် နှင်းမြတ်မွန်က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောထားပြီးတာမို့ သူစမ်းချင်မိသည်။ခုတော့ တိုက်ဆိုင်စွာကြုံလာတာမို့ ငါးကြော်မကြိုက်ကြောင်မိုက်ဖြစ်သွားပေမည်။သူလဲအေးမိစံကိုကုတင်ပေါ်သို့ကန်းလန့်ဖြတ် လှဲချလိုက်တော့ မီးက ဖြတ်ခနဲ ပြန်လာသည်။သူ အေးမိစံ ရှပ်အင်္ကျီအဖြူကိုချွတ်လိုက်တော့ ဘရာ အနက်ရောင်လေးပေါ်လာသည်။ဘရာကိုပါချွတ်လိုက်တော့ နို့တွေက စို့ချင်စရာလေးတွေ။သူလဲ နို့တွေကိုစို့လိုက်ပြီးလက်တဖက်က ကျန်နို့ကိုချေလိုက်ပြီးနို့သီးခေါင်းတွေကိုကစားလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ တဟင်းဟင်းနဲ့သူ့ခေါင်းကို ပွတ်နေသည်။

သူနို့စို့နေရင်း အေးမိစံရဲ့ ထမိန်စကပ်အနက်ကိုချိတ်ဖြုတ်လိုက်ကာ ချွတ်လိုက်သည်။အေးမိစံကလဲတင်ပါးကိုကြွကာချွတ်ပေးလိုက်သည်။ပင်တီပနိးရောင်းဂွဆုံက စိုနေသည်။သူလဲ ပင်တီအတွင်းကိုနှှိုက်ကာ အဖုတ်နုတ်ခမ်းသားတွေကိုကလိလိုက်တော့ ဖင်က ကြွတက်လာသည်။အစေ့ကိုကလိရာ ဖင်က ရမ်းသွားသလို သူ့ခေါင်းကိုလဲ အတင်းဖက်ထားသည်။နို့တွေစို့ရင်းအစေ့ကို ခပ်သွက်သွက်ဖိကာကလိရာ ပါးစပိမှ ရှီးခနဲ့အသံနဲ့အတူ ဖင်က မြောက်မြောက်တက်သွားသည်။သူလဲ အသာရပ်လိုက်ပြီး အင်္ကျီတွေဘောင်းဘီတွေကို ချွတ်လိုက်ပြီး အေးမိစံရဲ့ပင်တီပိုချွတ်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ ဆွဲထူလိုက်ကာ အေးမိစံမျက်နှာရှေ့ ဂွင်းတိုက်ပြလိုက်ရာ အေးမိစံက အလိုက်သိစွာ ပါးစပ်ကို အသာဟလိုက်ပြီး လီးကိုငုံကာကစားပေးလိုက်သည်။သူအရသာခံလိုက်ပြီးခဏကြာတော့ အေးမိစံကိုပက်လက်လှန်လိုက်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို မကာ မြှောက်လိုက်ပြီး လက်မောင်းမှာချိတ်လိုက်သည်။ အဖုတ်မွေးတွေက မထူမပါးလေးတွေနဲ့။သူလဲ နို့ကိုကုန်းကာစို့လိုက်ရင်း အဖုတ်ဝကိုအသာတေ့ကာ ဖိထည့်လိုက်ရာလီးထိပ်တစ်ခုလုံးဝင်သွားသည်။

”အာ့ ကျွတ်ကျွတ် ကိုပိုင် ဖြည်းဖြည်း” အေးမိစံမဖက်နှာက ရှုံ့မဲ့သွားပြီး ညည်းသည်။လကိတွေက သူ့ရင်ဘတ်ကိုထောက်ကာ တွန်းထားသည်။သူလဲ နို့ကိုစို့လိုက်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်သည်။အဖုတိထဲသို့ သု့ရည်းစား ကြိမ်ဖန်များစွာ ဝင်ထွက်နေပေမယ့် ကြီးမားတဲ့ကိုပိုင့်ရဲ့ လီးကြီးကြောင့် အဖုတ်တခုလ့်ုးပြည့်ကြပ်နေသည်။သူကလဲ ကျွမ်းကျင်စွာ လုပ်နေတာမို့ သိပ်မကြာခင် အရည်တွေရွှဲလာကာ အဝင်အထွက်ချောလာသည်။ကောင်းလာသည်။သူလဲ ဖြည်းဖြည်းဆောင့်လိုက် သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်နဲ့ အေးမိစံတယောက် ပြီးချင်လာသည်။

ဖင်ကအောက်ကနေအလိုက်သင့်ကော့ကာပေးလိုက်သည်။သူလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ နို့တွေကို လက်နဲ့ကိုင်ကာ အားကုန်ဆောင့်နေလိုက်သည်။ဆောင့်ချက်တွေနဲုအတူ နှစ်ယောက်သား ညည်းသံ အသားချင်းရိုက်သံတွေက မိုးသံနဲ့အပြိုင်စည်းချက်ညီစွာထွက်နေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ့လီးက တောင့်တင်းလာကာ သုတ်ထွက်ချင်လာတာမို့ အားကုန်ကို မညှာတမ်းဆောင့်လိုက်ရင်း အဖုတ်ထဲသို ပန်းထည့်လိုက်သည်။အေးမိစံ အရုပ်ကြိုးပျက်သလိုဖြစ်သွားရသည်။သူမတခါမှ အဲ့လိုမပြီးဖူး။ခုပြီးသွားရတော့လူတကိုယ်လုံးမလှုပ်ချင်တော့လောက်အောင်ပင်။

နှစ်ယောက်သားအနားယူအမောဖြေပြီး ကိုပိုင့်ကိုအသာဖယ်ကာ အိမ်သာထဲဝင်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ ကိုပိုင်လဲ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ကိုပိုင့်ကုတင်မှာပင် ဖက်ကာ အိပ်လိုက်ကြသည်။မနက် ခြောက်နာရီကျ သူမနိုးလာတော့ ကိုပိုင်ကမနိုးသေး။သူညကအဖြစ်အပျက်ကိုတွေးရင်း ကျေနပ်မိသည်။ကိုပိုင်းမျက်နှာကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေရင်း အောက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ကိုပိုင့်ဟာ့ကြီးက မတ်နေသည်။

”ဟွန့် လွန်ကိုလွန်တယ်။အမလေး သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီပဲ။” တယောက်တည်းပြောရင်း ကိုပိုင့်လီးကို ကိုင်ကာ အသာထု  ပေးလိုက်သည်။ပြီးတော့ အသာထကာ ပါးစပ်နဲ့ ငုံကာ စုပ်ပေးလိုက်ရာ ကိုပိုင်နိုးသွားသည်။ သူမခေါင်းကိုကိုင်ကာ အောက်ကနေ ညှောင့်ညှောင့်ပေးသည်။သူမအဖုတ်ကို လက်ညှိုးနဲ့ အသာထည့်ရင်းကလိနေသည်။သူမလဲ ကိုပိုင့်ဖက် ဖင်ကုန်းပေးရင်း လီးကို စုပ် ပေးလိုက်သညိ။သူလဲအေးမိစံအဖုတ်ကို နှှိုက်လိုက်ရင်း ဖင်ဝကိုတံတွေစွတ်က ကလိလိုက်သည်။ဖင်က ရမ်းသွားသည်။ဖင်ဝက  အဖွင့်မခံရသေးတာမို့ သူစိတ်က ဖင်ချချင်သွားသည်။လောလောဆယ်တော့မလုပ်သေး။တရက်တော့ လုပ်မယ်လို့တေးထားရင်း သူလဲ ဖင်နဲ့အဖုတ်ကို ကလိနေသည်။

အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ရွှဲလာကာ အေးမိစံစိတ်က ထန်လာသည်မို့ သူ့အပေါ်ကနေဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ အပေါ်ကနေ အားရပါးရဆောင့်မေသည်။ ”ဖတ်ဖတ် ဗျိ ဗျိ အာ့ ရှီး ကျွတ်ကျွတ်” သုကလဲ နို့တွေကိုဆုပ်ကိုင်ကာ အောက်ကနေ အလိုက်သင့်ကော့ပေးလိုက်သည်။ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာသည်။ နဖြည်းဖြည်းနဲ့ အေးမိစံဆောင့်ရင်းနဲ့ ပြီးသွားကာ သူ့အပေါ်ကို လှဲချကာ အငမ်းမရ နမ်းနေသည်။အဖုတ်ကလဲ သူ့လီးကို ဆက်ခနဲ ဆကိခနဲ့ ညှစ်နေသည်။အမောပြေတော့ သူလဲ အေးမိစံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။

”အေးမိစံ ဖင်မခံဘူးဘူး ထင်တယ်” ”ဟင့်အင့်မခံဖူးဘူး”  ”မတောင်းဖူးလား”  ”မတောင်းပါဘူး”    ”ကိုယ် ဖင်ချချင်တယ်ကွာ”   ”ကိုပိုင်ရယ် ကြောက်တယ်။ကိုပိုင့်ဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲ ။ကွဲသွားမှဖြင့်”  သူလဲဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ စအိုပေါ်ကို တံတွေးထွေးချကာ လက်နဲ့ကလိရင်း လီးကို အဖုတ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်ရင်းဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ဖြည်းဖြည်းဆောင့်လိုက် ကပ် ဆောင့်လိုက် သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်နဲ့ ကြာလာတော့ ပေးမိစံနောက်တခါ စိတ်ထလာရပြန်သည်။ဖင်ကိုနောက်ကိုအစွမ်းကုန်ပစ် ကာ ပါးစပ်မှလဲ အားမလိုအားမရဟန်နဲ့ဆောင့်ခိုင်းနေသည်။သူလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြီးချင်လာတာမို့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖျန်းခနဲဖျန်း ခနဲ လေးငါးချက်ရိုက်လိုက်ရာ တင်ပါးတွေက ရဲကာသွားပေမယ့်အေးမိစံက မငြင်းပေ။

သူ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အားနဲ့ ညှစ်ကိုင်လိုက်ရင်း နောက်ကနေ ဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေကြာလာတော့ သူလဲ ပြီးချင်သွားသည်။မညှာတော့ပဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်ရင်း အဖုတ်ထဲသို့ သုတ်ရည်တွေက တရှိန်ထိုး ပန်းထည့်လိုက်သည်။အေးမိစံလဲ ပြီးသွားသည်။နှစ်ယောက်သား ဖိုထိုးထားသလို တရှူးရျူးတရှဲရှဲနဲ့ ဖြစ်နေပြီး ဖက်ကာ အမောဖြေနေကြသည်။အမောပြေသွားတော့ အေးမိစံကသူ့ကိုအသာနမ်းကာ ဖယ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတော့ သူလဲ နောက်ကနေ လိုက်ဝင်လိုက်သည်။

”ကိုပိုင် ဘာဝင်လုပ်တာလဲ သူများရေချိုးမလို့” ”ကိုယ်လဲ ချိုးမလို့ တူတူချိုးမယ်” ပြောရင်းရေပန်းဖွင့်ကာ အေးမိစံကိုပက်လိုက်သည်စနေကြသည်။နှစ်ယောက်သားတယောက်ကိုတယောက် ပြန်ပက်ရင်းဆပ်ပြာတိုက်ပေးကြသည်။သူ့လီးက ပြန်မတ်လာပြန်ရာ အေးမိစံက တော်တော်ထကိုထတယ်ပြောပြီး လီးကို ညှစ်ကာဂွင်းတိုက်ပေးရာ သူလဲ အေးမိစံ ပုခုံးကိုကိုင်ကာဖိလိုက်ရာ အေးမိစံက သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ လွေပေးသည်။သူလဲအေးမိစံ ခေါင်းကို ကိုင်ကာ ညှောင့်နေသည်။အေးမိစံက ပုလွေကျွမ်းနေတာမို့ ခံလို့ကောင်းသည်။

သူပြီးချင်လာတာမို့ ပါးစပ်ထဲမှာပြီးရမလားမေးရာ အေးမိစံက ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။သူလဲ အားမနာတော့ပဲ ပါးစပ်ထဲမှာပြီးလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ သူ့သုတ်ရည်တွေကို မြိုချလိုက်တာတွေ့တော့ သူ့စိတ်ထဲတမျိုးလေးဖြစ်သွားရသည်။သူတို့ရေချိုးပြီး အဝတ်လဲကာ မနက်စာ စားကြသည်။ဒီတည်းခိုခန်းမှာပဲ ဆက်နေမလားမေးရာ အေးမိစံက ခေါင်းငြိမ့်ကာ နေမယ်လို့ပြောသည်။ သူတို့စားသောက်ပြီးတော့ အခန်းထဲ ပြန်လာကြသည်။အေးမိစံက သူ့ဘဲဆီကိုဖုန်းဆက်နေသည်။သူလဲ ဖုန်းကလိနေသည်။နှင်းမြတ်မွန်ဆီက ဖုန်းလာတာမို့ စကားပြောလိုက်သည်။အခြေအနေမေးရာ သူက အေးဆေးပါပဲဖြေသည်။နှင်းမြတ်မွန်ဖုန်းချသွားတော့ ပိုးပိုးဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်။

ဒီနေ့ သူမ ပုဂံဖက်ကို ခရီးသွားရမည်တဲ့။ရက်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာမည်။ဘာမှာမလဲမေးတော့ သူလဲလက်ဆောင်ဝယ်ခဲ့ဖို့ပြောလိုက်သည်။အတော်ကြာဖုန်းပြောပြီးတော့ ဖုန်းချသွားသည်။ကိုးနာရိထိုးတော့ နှစ်ယောက်သား ကားနဲ့ အေးမိစံအလုပ်ရှိရာကို လိုက်ပို့လိုက်သည်။ပြီးတော့ သူ့ရုံးကို သွားကာ လူကြီးကိုသတင်းပို့လိုက်သည်။သူလုပ်စရာရှိတာတွေကို လုပ်ပြီးနေ့လည်ကျ အေးမိစံကို ခေါ်ကာ နေ့ခင်းစားသွားစားပြီး တည်းခိုခန်းကို ပြန်လာကာ နှစ်ယောက်သား လုပ်ကြသည်။ညနေစောင်းတော့ ရေချိုးကာ အပြင်သို့ထမင်းစားသွားပြီး ဘုရားကိုလိုက်ပို့ ရေပန်းဥယျဉ်ကို လိုက်ပို့လိုက်သည်။

ကိုးနာရီကျော်တော့ ပြန်လာကာ နှစ်ယောက်သား လုပ်ကြပြန်သည်။သူကလဲ အေးမိစံကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံတာကို သဘောကျလာအောင် ဖြည်းဖြည်းချင်းသိမ်းသွင်းသည်။ဖင်ကိုချဖို့အတွက်လဲ စည်းရုံးရသည်။အေးမိစံကို သူ့ရည်းစားနဲ့အကြောင်းကို နှှိုက်နှှိုက်ချွတ်ချွတ်မေးတော့ ပြောပြသည်။ဖင်မခံဖူးတာမို့ ကြောက်နေသည်။သူလဲ ဖင်ထဲကိုလက်နဲ့ ကလိရင်းချဲ့ပေးရင်း ဆွဲဆောင်ရသည်။တညလုံးနီးပါးလုပ်ကြရင်းအိပ်တော့ သုံးနာရီကျော်ပြီ။မနက်ကျတော့ ရှစ်နာရီမှ နိုးကာ ရေအတူချိုးကြသည်။မနက်စာ စားပြီး ရုံးကိုလာသည်။သူ့ကိစ္စကတော့ ပြီးသွားပြီ။

အေးမိစံဆီဖုန်းဆက်တော့ သူလဲ ပြီးသွားပြီမို့ အေးမိစံကိုခေါ်ကာတည်းခိုခန်းကို ပြန်လာကာ လုပ်ကြပြန်သည်။ မနက်ကျမှပြန်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတာမို့ နှစ်ယောက်သာ းအပြင်ကိုမထွက်ကြတော့ပဲ လုပ်ကြသည်။ အဝတ်ဆိုလို့နှစ်ယောက်သားကိုယ်ပေါ်မှာမရှိ။ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ရင် သူမနဲ့ တွေ့ဖို့က မလွယ်။သူမဘဲက ခဏ ခဏလာတက်တာမို့ တွေ့ဖို့သိပ်မလွယ်။ဒါကြောင့် အေးမိစံကလဲ အသားကုန် ကဲသည်။

နောက်ရက်မနက်ကျ သူတို့ ရန်ကုန်ကို ပြန်လာကြသည်။အေးမိစံကို အဆောင်ကို လိုက်ပို့ပြီး သူလဲ တိုက်ခန်းကို ပြန်ကာ အနားယူလိုက်သည်။ညနေကျ နှင်းမြတ်မွန်အဆောင်ကိုသွားကာ သင်တန်းက စာကိုသွားမေးရသည်။ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ သူအပြင်မှာ ညနေစာစားလိုက်ကြသည်။ပြီးတော့ ပြန်ပို့ကာ သူလဲ အဆောင်ကို ပြန်လာပြီး သင်တန်းကစာတွေကို ပြန်ပြီးလေ့လာလိုက်သည်။ဆယ်နာရီကျော်တော့ အေးမိစံဆီက ဖုန်းလာသည်။

သတိရလို့တဲ့။ပြီးတော့နှင်းမြတ်မွန်ဆီက။သူအိပ်မယ်လုပ်တော့ ပိုးပိုး။ပိုးပိုးက သူ့ကိုဆိုရင် အတော်ချွဲသည်။ အရင်ကတည်းကပင်။ဆုပြည့်ရှေ့လဲ ချွဲသည်။ကလေးတစ်ယောက်လိုပင်။ခုလဲအိပ်မပျော်လို့ဆိုပြီးသူ့ဆီဖုန်းဆက်တော့ လိုင်းမအားသေးတဲ့။ဘယ်ကောင်မလေးနဲ့ ကြူနေတာလဲမေးပြီး စိတ်ကောက်တာမို့ ချော့ရသေးသည်။ဘယ်သူမှမယူနဲ့တဲ့။မိန်းကလေးတွေကမကောင်းဖူးလို့ပြာတော့ သူက ရီပြီး ကျုပ်ကျ မယူနဲ့ ညည်းကျတော့ ယူတော့မှာကို တရားသလားမေးတော့ တရားတယ်တူတူမလေးတွေကိုလာထိန်းပေးလိူ့ပြောပြီးရီနေသည်။နှစ်ယောက်သားညနက်သည်ထိပြောပြီးဖုန်းချကာ အိပ်လိုက်ကြသည်။

နောက်ရက်သင်တန်းမှာ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို တိုးတိုးလေးစသည်။အေးမိစံကိုသေချာကြည့်ရှူစောင်မလိုက်ရဲ့လားဟု။သူလဲ ရီပဲနေလိုက်သည်။ညနေကျနှင်းမြတ်မွန်ကို အဆောင်လိုက်ပို့ပြီး သူပြန်ကာရေချိုး နှင်းမြတ်မွန်ကို သွားခေါ်ကာ သူ့တိုက်ခန်းမှာ လုပ်ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်နဲ့က စိတ်တူကိုယ်တူရှိလှသည်။သူမကိုယ်တိုင်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်ရတာကိုသဘောကျတာမို့ သူနဲ့အကိုက်ပင်။ အဖုတ်က လုပ်လို့ကောင်းနေတာမို့ ဖင်ကိုမချဖြစ်သေး။ နောက်သုံးရက်လောက်နေတော့ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဘဲနဲ့ အေးမိစံရဲ့ဘဲ တို့ရောက်လာကျသည်။သူလဲ ပိုးပိုးရည်းစားကို ဖုန်းဆက်တော့ သူပါရောက်လာသည်။ နောက်သုံးရင်နေရင် စင်ကာပူကို သုံးလလောက်သွားရမယ်လို့ပြောတော့ ပိုးပိုးကိုမစောင့်တော့ဘူးလားမေးရာ ပိုးပိုးလဲ သိတယ်လို့ပြောသည်။

သွားနေကြမို့ အေးဆေးပင်။သူတို့ခြောက်ယောက် KTV မှာ ကဲ ကြသည်။ ပိုးပိုးကတော့ ကောက်လို့မဆုံးတော့။သူ့မရှိတဲ့ချိန်မှ လုပ်တယ်ဆိုပြီး။နောက်တပတ်ကျ ပိုးပိုးပြန်ရောက်လာသည်။ အေးမိစံက သူ့မြို့ပြန်သွားသလို နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ ပြန်သွားသည်။ပိုးပိုးက သူ့ကို မုန့်လိုက်ဝယ်ကျွေးခိုင်းတာနဲ့ ပိုးပိုးကိုခေါ်ကာ မုန့်သွားစားကြရင်း ဈေးပတ်ကြသည်။မိုးကလဲရွာနေသည်။ညနေစာကို အပြင်မှာပဲ နှစ်ယောက်သားစားကြသည်။ထမင်းစားနေတုန်းသူ့ရည်းစားဆီက ဖုန်းလာတာနဲ့ပြောနေသည်။ အင်္ကျီပန်းရောင်လက်ပြတ်လေးနဲ့ စကပ်တို ပန်းရောင်လေးဝတ်ကာ ခြေအိတ်ပန်းရောင်းလေးဝတ်ပြီး ရှူးဖိနပ်ပန်းရောင်လေးနဲ့ သူမ ဟန်ပန်လေးက ချစ်စရာ။ဆံပင်ကိုအဖြောင့်ဆွဲထားပြီး

ပခုံးကျော်ကျော်လေးကိုဝဲကာစကားပြောနေတဲ့ ပုံလေးက အသည်းယားစရာ။သူ့ရည်းစားဘယ်လောက်တောင် အသည်းယားမည်မသိ။သူကတော့ အတော့ကို အသည်းယားမိသည်။ဖုန်းပြောတာအကြာကြီး။ဖုန်းပြောပြီးတော့ သူကစားပြီးပြီ။သူ့ကိုလျှာလေးထုတ်ကာ ပြောင်ပြပြီးထမင်းကိုဆက်စားနေသည်။သူကလဲ ထမင်းကုန်အောင်စားလိူ့ပြောလိုက်သည်။စားသောက်ပြီးတော့ဘယ်သွားဦးမလဲမေးတော့ ရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်တယ်ပြောတော့ မိုးချုပ်နေပြီမနက်ဖြန်မှကြည့်လို့ပြောတော့ မျက်နှာက စူပုပ်သွားသည်။သူလဲ အသာရီလိုက်ပြီး နက်ဖြန်မှကြည့် လိုက်ပြမယ်ပြောတော့မှ ကြည်သွားသည်။ပိုးပိုးကိုလိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။

အိမ်နားရောက်ခါနီးတော့ ပိုးပိုးဖုန်းကမြည်လာတာမို့ ကိုင်လိုက်ရင်းစကားပြောနေသည်။ဖုန်းချလိုက်ပြီးသူ့ကို ”ကိုကြီး မပြည့်က သူ့အမေ ဆေးရုံတက်ရလို့တဲ့ ပြန်သွားတယ်။ပိုးတယောက်တည်းဖြစ်ပြီ” ”ဥမ္မာကရော” ”မမဥမ္မက မနက်က တောင်ကြီးသွား တယ်” ”ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”  ”ပိုးတယောက်တည်းကြောက်တယ်။အဖော်ခေါ်ရအောင်လဲ ခုမှ ဘယ်သူမှခေါ်ရမှာမဟုတ်ဘူး။ မနက်ဖြန်မှ ခေါ်ရမှာ။ ဒီည ကိုကြီး ပိုးကို စောင့်ပေးလေ။”

”ဟုတ်ပါပြီဗျာ။အလကားတော့မရဘူး”  ”ကိုကြီးကို ဘောင်းဘီတထည်ဝယ်ပေးမယ်။အမလေး ဈေးကြီးလိုက်တာ။ကိုယ့်ညီမလေး ကြောက်လို့ အဖော်လုပ်ပေးမယ်မရှိဘူး။ဟင့်မပြောချင်ဘူး”စိတ်ကောက်သယောင်ပြုကာ သူ့ကိုမျက်စောင်း§ိုးလိုက်သည်။သူလဲ  စိတ်ထဲမှာအတော့ကို အသည်းယားသွားကာ ဖက်နမ်းလိုက်ချင်မိသွားသည်။ပိုးပိုးတိုက်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ ကားကိုနေရာချနှဲစ် ယောက်သားထီးတချောင်းနဲ့ အပြေးလေးလာလိုက်ရသည်။တိုက်ခန်းပေါ်တက်တော့ မီးကပျက်သွားသည်။တိုက်ခန်းရှေ့ရောက် တော့ သော့ဖွင့်ကာ အတွင်းထဲဝင်လိုက်ပြီး တံခါးပြန်ပိတ်လိုက်သည်။ ပိုးပိုးပါးစပ်က ပွစိပွစိနဲ့ မီးပျက်တာကိုပြောနေသည်။

”ကဲ ဒေါ်ပိုးပိုး ပွစိပွစိနဲ့ အဖွားကြီးဖြစ်နေပြီ။မညောင်းသေးဘူးလား” ”ဟုတ်တယ်လေ ကိုကြီးကလဲ။မီးက အားတိုင်းပျက်နေတာ ပဲ။သူများက ကြောက်တက်ပါတယ်ဆိုမှ။မိုးရွာလဲ ပျက် နေပူလဲပျက်နဲ့။မီးစက်ဝယ်ထားရမလိုဖြစ်နေပြီ။အဲလိုပျက်ရင်တော်တော်နဲ့ မလာဘူး။မီတာခကျ မှန်မှန်လာပါ့”  ”ကဲ ကိုယ်လဲ တက်နိုင်တာလဲ မဟုတ်။ပြောမနေနဲ့တော့။ကိုကြီးက ဘယ်မှာအိပ်ရမှာလဲ”

ပိုးပိုးလဲ ဖိနပ်ချွတ်ကာ lighting မီးကိုရှာပြီးဖွင့်လိုက်ကာ ဧည်ခန်းကိုတံပျက်စည်းလှည်းပြီး ပိုက်ဖျာတစ်ချပ်ခင်းလိုက်သည်။ပြီးတော့ အခန်းထဲဝင်ကာ မွေ့ရာ အပါးတစ်ထည်ယူကာ ခင်းလိုက်ပြီး ခေါင်းအုံး စောင်နဲ့ ခြင်ထောင်ကို ယူကာ ခြင်ထောင်ထောင်လိုက်သည်။မိုးကလဲ ပိုပိုသည်းလာသည်။အအေးက ပိုလာသည်။ သူလဲ ခြင်ထောင်ကို ဝိုင်းထောင်ရင်း အရင်တုန်းက သူမကိုစောင့်ပေးရတဲ့အချိန်ကနဲ့တူနေပြီလို့ပြောတော့ သူမကလဲ ဟုတ်ပါ့လို့ပြောရင်း စကားပြောနေကြသည်။

ပိုးပိုးသူမက ဟင်္သာတ သူ။မိဘတွေက မြို့မျက်နှာဖုံးပြောရမည်။ပိုက်ဆံချမ်းသာသည်။မောင်နှစ်မနှစ်ယောက်ရှိပြီး သူမက အကြီး မောင်တယောက်ရှိသည်။သူ့ငယ်သူငယ်ချင်းနဲ့ ဆယ်တန်းနှစ်မှာကြိုက်သည်။သူ့ရည်းစားမိဘတွေ သူတို့မြို့မှာချမ်းသာသည့်စာရင်း ဝင်။မိဘချင်းကလဲကလဲ ရင်းနှီးသည်။ဆယ်တန်းအောင်တော့ အိမ်ကိုပြောပြတော့ ဘာမှမပြော။သူစီးပွားရေးတက္ကသိုလ်တက်လျှောက်တော့ သူ့ရည်းစားက နိုင်ငံခြားမှာပညာသွားသင်မလို့ ရန်ကုန်ကိုသင်တန်းလာတက်သည်။ရန်ကုန်မှာ အတက်မျိုးစုံးတက်လာသည်လားမသိ။ပြန်လာတော့ သူမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို ရယူသွားသည်။သူမလဲ မချစ်ဖူးတာမို့ အတွေ့အကြုံထူးကို ရသွားပြီး စွဲလန်းသွားရသည်။ နောက်ပိုင်းမှာလဲ အခွင့်သင့်ရင်သင့်သလို လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ကျောင်းတက်တော့ မမဆုပြည့်တို့နဲ့ တိုက်ခန်းငှါးနေကြသည်။သူ့ဘဲကလဲ ရန်ကုန်မှာသင်တန်းတက်နေတာမို့ ပိုပြီလွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့ရသည်။

သူ့ရည်းစားက အင်တာနက်ကနေ ဟိုကား ဒီကားတွေ ဒေါင်းပြီး သူ့ကိုပြကာ အဲ့ထဲကတိုင်းလုပ်ကြသည်။ နောက်ပိုင်းမှာ သူလဲ သူ့ ရည်းစားအလိုကျလုပ်ပေးရင်းနဲ့ အဆင်ပြေသွားသည်။မမဆုပြည့်တို့နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မမအေးမိစံရည်းစား မမနှင်းမြတ်မွန်ရည်းစား  မမဆုပြည့်ရည်းစားတွေနဲ့ ခင်ခဲ့ရသည်။ကျောင်းမှာတုန်းက ယောက်ကျားလေးတွေနဲ့ သိပ်မရင်းနှီးခဲ့။ရုပ်ချောတဲ့သူမို့ လိုက်တဲ့  ကြိုက်တဲ့သူပေါပေမယ့် သူ့ကောင်လေးက အမြဲသူ့အနားမှာရှိနေတာမို့ ဘာမှ မဖြစ်။ကျောင်းနဲ့ အိမ် စာလောက်သာ စိတ်ဝင်စားသူ မို့ မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းကလွဲ ပြီး ယောက်ကျားလေးသူငယ်ချင်းတွေက မေးထူးခေါ်ပြောလောက်ပင်။

တက္ကသိုလ်တက်တော့မှ  အဆောင်နေ အမတွေရဲ့ရည်းစားတွေနဲ့ ခင်ခဲ့ရသလို ကျောင်က သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ခင်ခဲ့ရသည်။လိုက်တဲ့သူပေါတာကြောင့်   စိတ်ညစ်ရသလို သူ့ကိုခင်တဲ့ သူတွေတချို့က သူ့ကို ကြိုက်နေတာတွေကြောင့် စိတ်ညစ်ရသည်။သူ့ဘဝမှာ တယောက်တည်းကိုပဲ   ချစ်ကာ တယောက်တည်းပဲ ယူမှာလို့ဆုံးဖြတ်ထားပြီး သူ့ရည်းစားနဲ့ကလဲ အိမ်ကသဘောတူထားတာမို့ ကျန်တဲ့ ယောက်ကျား လေးတွေကို အီဖို့တောင်စိတ်မကူး။အတူနေအမတွေရဲ့ရည်းစားတွေထဲက မမနှင်းမြတ်မွန်ရည်းစားက ဆေးသမား။သူ့ကို တွေ့တော့ စားတော့မတက် ဝါးတော့မတက်ကြည့်တာတွေ့တော့ သူတော်တော်ရွံမိသည်။ မမဆုပြည့်တို့ကိုပြောပြတော့ ရှောင်ဖို့ပြောသည်။မမအေးမိစံရည်းစားကလဲ သူ့ကိုတွေ့တိုင်းငမ်းတက်သည်။

မမဆုပြည့်ရည်းစားကျတော့ တည်သည်။တည်သလောက် သဘောလဲကောင်းကာ စကားပြောလဲကောင်းသည်။ သူတို့ကို ညီမတွေလိုပင် ဆက်ဆံပြောဆိုကာ ဆုံးမတက်စည်။သူ့ရည်းစားနဲ့တွေ့ရင်လဲ ညီတယောက်လိုပင်။ သူ့ရည်းစားက ကိုပိုင့်ကို အတော်ခင်သည်။သူ့ရည်းစားတင်မဟုတ်။မမအေးမိစံရည်းစာကပါခင်သည်။ မမနှင်းမြတ်မွန်ရည်းစားကျ ကိုပိုင်က သဘောမကျ။မမနှင်းမြတ်မွ်န်ကိုဆုံးမတက်သည်။ရည်းစားနဲ့ ပြတ်သွားတော့ အသည်းကွဲတော့ ကိုပိုင်က ဦးဆောင်ပြီး သူမကို နှစ်သိမ့်သည်။သူ့ကိုလဲ ယောက်ကျားလေးတွေကို ပစ်ပစ်ခါခါမဆက်ဆံဖို့၊အလိုက်အထိုက်ပေါင်းဖို့၊ ကိုယ်မကြိုက်သော်လည်း ဟန်ဆောင်ကာပြုံးပြဖို့ စသဖြင့်ဆုံးမတက်သည်။သူ ကိုပိုင်လာရင်ပျော်သည်။အကိုလဲ မရှိတာကြောင့် အကိုတယောက်လိုပင်။

အားလုံးကလဲ ကလေးတယောက်လို ဂရုစိုက် အလိုလိုက်ကျတာမို့ ပျော်စရာ။မမဆုပြည့်ကို ကိုပိုင့်ကို တောင်းတော့ ရီလိုက်ကျတာ။သူမက အကိုလိုမွေးစားမလို့ပြောတော့ ရီပြီးစကျသည်။သူ့ရည်းစားနိုင်ငံခြားသွားခါနီးမှာ ဟိုတယ်ကို သွားကာ သူတို့နှစ်ယောက် ကဲကျသည်။နိုင်ငံခြားသွားတော့ အားလုံးလိုက်ပို့ကျသည်။ပြန်လာတော့ သူငိုမိတော့ အားလုံးက သူ့ကို ချော့ကာ ကိုပိုင်က သူပျော်အောင် လိုက်လုပ်ပေးသည်။ရည်းစားနဲ့ခွဲရပေမယ့် အားကိုးစရာ အကိုနဲ့အမတွေရှိတာကြောင့် သူခံသာသွားသည်။တရက် ကိုပိုင်ရန်ကုန်ရောက်တော့ မမဆုပြည့်က အိမ်ကို အရေးပေါ်ပြန်သွားရသလို ကျန်တဲ့သူတွေကလဲ မရှိကျ။သူတယောက်တည်းလဲမနေရဲပေ။သူတယောက်တည်းဆို အခန်းတံခါးကိုလာလာခေါက်တက်ကြတာမို့ကြောက်သည်။ကိုပိုင့်ကိုအကူအညီတောင်းတော့ ကိုပိုင်က လာပေးသည်။မိုးကလဲ ရွာ မီးကလဲ ပျက်နေတာမို့သူမတော်တော်ကြောက်မိသည်။

ပြီးတော့ သွေးမတော်သားမစပ် ယောက်ကျားသားတစ်ဦးနဲ့ ရှိနေတာမို့ စိတ်က အတော်ခြောက်ခြားမိသည်။ကိုပိုင်က စည်းစောင့်သည်။ သူမကိုမကြောက်အောင် အမျိုးမျိုးလှည့်ပတ်ပြောပြီး ရီစရာ ဟာသတွေပြောသည်။ကိုပိုင်ရဲ့ စည်းစောင့်မှုကို သူအတော့်ကိုလေးစားအထင်ကြီးမိသည်။တညလုံးသူမကို မရိုးမသားမပြ။နောက်ဆုံးမျက်လုံနဲ့တောင် မပြစ်မှား။ ကိုပိုင်သာ တစ်ခုခု လုပ်ရင်လဲ သူမ ဘာမှမတက်နိုင်ပေ။မီးကပျက်နေ မိုးတွေကချိန်းနေတာမို့ အခန်းထဲမှာလဲ မနေရဲ။အပြင်မှာနေတော့လဲ တစိမ်းယောက်ကျားလေးနဲ့တအိမ်တည်း။ဒါပေမယ့်ကိုပိုင်က အခွင့်အရေးမယူခဲ။ သူမအထင်ကြီးသွားရသလို မမနှင်းမြတ်မွန်နဲ့ မ်အေးမိစံတို့ကိုပြောပြတော့ ကိုပိုင့်ကိုချီကျူးကြသည်။

မမနှင်းမြတ်မွန်က အဲ့နေရာမှာ တခြားယောက်ကျားလေးဆို မလွယ်ဘူးလို့ပြောသည်။သူလဲ ပြန်စဉ်းစားကြည့်မှ ကလေးသာသာအတွေးမျိုးနဲ့ ခေါ်ခဲ့တာဖြစ်ပေမယ့် နောက်ဆက်တွဲကို မတွေးမိ။မမဆုပြည့်ကိုပြောပြတော့ မမဆုပြည့်က ကိုပိုင်ပြောလို့သိပြီးပြီလို့ပြောသည်။သူတို့အားလုံးကိုပိုင့်ကို တော်တော့်ကို ခင်သွားကြသည်။ သူကအဆိုးဆုံးပင်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရင်းနှီးမှုတွေပိုလာတော့ ကိုပိုင့်ကို စိတ်ယိုင်မိတာတော့အမှန်ပင်။

သူ့ရည်းစားကလဲ အဝေးရောက်နေ ကိုပိုင်နဲ့ကလဲ အနီးကပ်နေရတာမို့ စိတ်ကစားမိသည်။သူတင်ပဲလား။မဟုတ်ပေ၊ မမအေးမိစံနဲ့ မမနှင်းမြတ်မွန်တို့လဲ အတူတူ။ကိုပိုင်က ကြည့်ကောင်းသလို မိန်းကလေးတွေကျလောက်အောင်လဲ ပြောတက်သလို သူ့ရဲ့ ဟန်ပန်ကိုက ဆွဲဆောင်မှုရှိသည်။ကျောင်းသားဘဝက အတော်ပွေခဲ့တာလို့ပြောသည်။ ညဖက်ဆိုရင် သူ့ရဲ့ စိတ်ကူးယဉ် မင်းသားက ကိုပိုင်ဖြစ်နေသည်။မမဆုပြည့်ယောက်ကျား ယူသွားတော့ ကိုပိုင်အသည်းတွေကွဲကာ လေလွင့်ပြီးသူတိုနဲ့အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားသည်။သူတို့လဲ လိုက်ရှာပေမယ့်အပုန်းကောင်းတာမို့မတွေ့။သူမမဆုပြည့်ကို အရမ်းစိတ်ဆိုးမိသည်။

သူ့ရည်းစားကိုပြောပြတော့ သူ့ရည်းစားကလဲ ကိုပိုင့်ကိုစိတ်ပူကာ မမဆုပြည့်ကို စိတ်ဆိုးသည်။နောက်ပိုင်းမမဆုပြည့်နဲ့ ပြန်တွေ့တော့ သူတို့ကိုတောင်းပန်ရှာသည်။ ကိုပိုင့်ကိုမချစ်လို့မဟုတ်ပေမယ့် သူ့မိဘစကားနားထောင်တာလဲပါ ကိုပိုင်နဲ့ယူရင် ဘဝအာမခံချက်မရှိမှာကြောက်လို့ဆိုတာလဲ ဝန်ခံသည်။ကိုပိုင့်ဖက်ကနေ တော်တော်ခံစားလိုက်ရသည်။ နောက်ပိုင်းလုံးဝ အဆက်အသွယ်မရတော့တာမို့ လက်လျှော့လိုက်ကြသည်။သူ့ရည်းစားကလဲ နိုင်ငံခြားမှာ ကျောင်းတက်ရင်းကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာအလုပ်လုပ်နေသလို သူလဲ ကျောင်းပြီးတော့အလုပ်ဝင်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သားလွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့နေရတာမို့ ယူဖို့အတွက် စိတ်မကူးကြသေး။ပိုက်ဆံကိုစုကာ အခြေအနေတစ်ခုထိရောက်အောင်ကြိုးစားပြီးမှယူကြဖို့ဆုံဖြတ်ထားကြသည်။

သူ့ရည်းစားကလဲ နိုင်ငံခြားကို သွားလိုက်လာလိုက် သူကလဲ ပြည်တွင်းမှာ ဟိုသွားလိုက် ဒီသွားလိုက်နဲ့။သူ့ရည်းစားကလဲ ပညာတွေပိုစုံလာသည်။ သူကလဲ အတွေ့အကြုံတွေရလာတာမို့ နှစ်ယောက်သားအေးဆေးဖြစ်နေသည်။အလုပ်ထဲမှာလဲ အပြိုင်အဆိုင်မို့ သူ့ကိုယ်သူလဲ အမြဲလှနေအောင်လုပ်ရသည်။နဂိုကလဲ ချောတဲ့သူမို့ ပြင်လိုက်တော့ ပိုပြီးချောလာရသည်။ အားနေရင်းသင်တန်းတွေတက်ပါလားလို့ပြောတဲ့ ကိုပိုင့်ကျေးဇူးကြောင့် သင်တန်းတွေတက်တဲ့အကျိုးကြေးဇူးက အလုပ်ထဲရောက်တော့ သူများထက်ခေါင်းတလုံးပိုသာသည်။ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ရာထူးကြီးကြီးရလာသည်။ ကုမ္ပဏီက ပေးတဲ့တိုက်ခန်းမှာ သူနဲ့ အဆင့်တူအမကြီးနှစ်ယောက်နဲ့ အတူနေရသည်။

သူမကလဲ နဂိုက အမငတ်တဲ့သူအကိုငတ်တဲ့သူမို့ ခင်အောင်နေ ချစ်အောင်နေတက်တာမို့ သူ့ကိုချစ်ကြသည်။တရက် မမနှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို ဖုန်းဆက်ကာ ဝရမ်းပြေးကြီးကိုမိပြီလို့ပြောတော့ သူနားမလည်။နောက်မှ ကိုပိုင့်ကိုတွေ့ပြီ တို့တွေဆုံရအောင်ပြောတော့ အရမ်းဝမ်းသာသွားမိသလို သူ့ရည်းစားကို ပြောပြတော့ သု့ရည်းစားလဲ ဝမ်းသာနေသည်။တွေ့တဲ့နေ့က ကိုပိုင်က သူ့ကိုလာခေါ်ဖို့ဖုန်းဆက်လာတော့ သူစိတ်တောင်လှုပ်ရှားသွားရသည်။ ကိုပိုင့်ကိုတွေ့တော့ ဝမ်းသာပြီးပြေးဖက်ချင်သည်အထိဖြစ်သွားရသည်။ကိုပိုင်ကအရင်ကထက်ကို ကြည့်ကောင်းလာကာ ပိုပြီးခန့်လာသည်။မိန်းကလေးတွေအားကိုးချင်စရာဖြစ်လာသည်။သူလဲ ဝမ်းသာလွန်းလို့ ထုရိုက်ကာပါးစပ်ကလဲ ပြောလိုက်သည်။သူတို့တွေတွေ့တော့ ပိုပြီးပျော်ရသည်။

ကိုပိုင်က အရင်လိုပင်သူတို့အပေါ်မှာမပြောင်းလဲ။သူ့ရဲ့ ရင်ခုန်သံက ပြန်ပြီးပြောင်းလဲ လာရပြန်တော့ သူ့ကိုယ်သုအံ့သြမိသည်။ဘယ်သု့အပေါ်မှ ဒီလိုမဖြစ်ဖူးခဲ့။သူတင်ပဲလားမဟုတ်။ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်လဲတူတူပင်။ သူ့ရည်းစားက ကိုပိုင့်ကို သူလအမနဲ့ချိတ်ပေးမယ်ပြောတော့ သူစိတ်ဆိုးရသည်။ကိုပိုင့်ကို ဘယ်သူမှ မပေးချင်။ သဝန်တိုသည်။ကိုပိုင်က သူကျ ယူတော့မယ် မိန်းမမယူနဲ့တရာသလားမေးတော့ သူရီပဲနေမိသည်။ တကယ်တမ်းတော့ သူနဲ့ ကိုပိုင်က ဘာမှမဆိုင်။ဟိုတလောက မမနှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို ပြောသည်။ကိုပိုင့်ကို ချစ်လားတဲ့။သူလဲ ဘာဖြေရမှန်းမသိ။မမနှင်းမြတ်မွန်က သူကတော့ ချစ်သည်။ဒါပေမယ့် နောက်ကျသွားပြီသူမမှာယူရမယ့်သူရှိတာမို့ တခဏလေးဖြစ်ဖြစ် ကိုပိုင့်ရင်ခွင်ထဲမှာနေချင်မိသည်လို့ရင်ဖွင့်သည်။

သူ့ကိုလဲ ဒီတိုင်းပဲနေမှာပါလို့လဲပြောသည်။သူမငြင်းမိ။ဟုတ်လဲဟုတ်နေတာကိုး။မမအေးမိစံလဲ ဒီတိုင်းပဲနေမှာလို့ ပြောတော့ သူလဲ ဟုတ်မယ်လို့ထောက်ခံမိသည်။တရက်က နှင်းမြတ်မွန်က သူလိုချင်တာကိုရပြီလို့ပြောတော့ သူတစုံတခုကို သိလိုက်သလိုပင်။သူမနာလိုဖြစ်သွားရသည်။သူမကိုလဲ ညီမလေး စိတ်ကို အရမ်းကြီးထိန်းမထားနဲ့။ နောင်ဆိုရင် အဲ့လိုအခွင့်အရေးရချင်မှ ရမယ်။ကိုယ်လိုချင်တာကို ခဏလေးဖြစ်ဖြစ် ရခဲ့ရင်ကောင်းမှာပဲလို့ နောက်ကျမှ နောက်တမရမိစေနဲ့လို့သူ့ကို ပြောတော့ သူလဲ တွေဝေသွားကာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ။ခုလဲ

ဟိုးအရင်ကလို ကိုပိုင်နဲ့တအိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်တည်း မီးကလဲ ပျက် မိုးကလဲ ရွာနေသည်။ သူစိတ်လှုပ်ရှားနေသလောက် ကိုပိုင်က တည်ငြိမ်နေသည်။သူမ ဘာလုပ်ရမည်မသိ။မီးကလဲ ခါတိုင်းအကြာကြီးပျက်နေတာကို ခုပြန်လာနေသည်။ကိုပိုင်ကမအိပ်သေး။ဖုန်းကြည့်နေသည်။သူမ အခန်းထဲမှာ ထိုင်လိုက်ထလိုက်နဲ့ ဂနာမငြိမ်။ဘာလုပ်ရမည်မသိ။မတွေးတက်။တဖက်ကလဲ လိုချင် တဖက်ကလဲ ရှက်ကြောက်နေမျသည်။တွေးရင်းနဲ့အတွေးလွန်နေစဉ်

”ဂျိမ်း ဒိုင်း” ”အမလေး” စူးစူးဝါးဝါးအော်လိုက်တာမို့ သူလဲ အခန်းထဲသိုလ ပြေးဝင်လိုက်တော့ ပိုးပိုး ကုတင်ဘေးတွင် နားကို  ပိတ်ကာ ငုတ်တုပ်လေးထိုင်ပြီးအော်နေတာတွေ့လိုက်တော့ သူရီချင်သွားသလို သနားလဲ သနားသွားသည်။ တကယ့်ကလေးလိုပင်။ သူလဲ အနားကပ်သွားတော့ သူ့ကို မြင်ပြီး အားရှိသွားသလိုမျက်လုံးတွေက သူ့ကိုပြေးဖက်လိုက်သည်။

”အရမ်းကြောက်တာပဲ ကိုကြီးရယ်” ”မကြောက်နဲ့ကိုကြီးရှိတယ်။ဘာမှမဟုတ်ဘူး။မိုးချိန်းတါပါ”    သူလဲ နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။ပိုးပိုး က သူ့ကိုဖက်ထားရင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးစောင်းပြီးဝင်လာတာမို့ သူ့ရင်ခုန်နှုန်းမြန်သွားသည်။နှင်းမြတ်မွန်ပြောတာကို ပြန်ကြားယောင်ရင်း သူစိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။သူ ပိုးပိုးကို အဖြူထည်ခင်ချင်မိသည်။အရောင်မစိုးချင်။ကလေးတယောက်လို မို့   သူစိတ်ကိုထိန်းချုပ်ပေမယ့် ဒီလိုအနေအထားမျိုးမှာ မရတော့။တခုခုကို ငံ့လင့်နေတဲ့သူကို ဖြည့်ဆည်းပေးရမှာဖြစ်သလို သူလဲ ပိုး ပိုးကို ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။သူပိုးပိုးခေါင်းလေးကို အသာမော့လိုက်တော့ ပိုးပိုးရဲ့မျက်လုံးတွေက တခုခုကို တောင်းဆိုနေသလို။သူ လဲ ငုံ့ကာနမ်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာနမ်းလိုက်သည်။ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ရင်းပြန်နမ်းလိုက်သည်။လျှာခြင်း ကလိလိုက်သည်။

သူပိုးပိုးရဲ့တင်ပါးတွေကိုစကပ်အပေါ်ကနေဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ပိုးပိုးခြေဖျားထောက်ကာသူ့ကိုငတ်မွတ်စွာနမ်းလိုက်ပြန်သည်။သူလဲ ပိုးပိုးကိုကုတင်ပေါ်သို့အသာလှဲချလိုက်ပြီး သူ့အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်သည်။ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်သည်။အတွင်းခံကိုပါ ချွတ်လိုက်ပြီး ပိုးပိုးကို အင်္ကျီချွတ်လိုက်သည်။ဘော်လီအနီရောင်ကိုပါချွတ်လိုက်ပြီး စကပ်ကိုပါချွတ်လိုက်သည်။ ဖြူဝင်တဲ့အသားအရည်နဲ့ပင်တီအနီလေးက သူ့စိတ်ကိုအရိုင်းဆန်စေသည်။သူလဲ ပင်တီကိုချွတ်လိုက်တေ့ အမွှေးပါးပါးလေးတွေနဲ့ တွေလိုက်ရသည်။သူလဲ နို့လေးတွေကိုအသာစို့လိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စို့ချက်တွေက အရိုင်းဆန်လာသည်။ပိုးပိုးပါးစပ်မှ ညည်းသံတွေကသူ့ကိုအားပေးနေသလို။သူလဲ

ပိုးပိုးလက်ကိုယူကာလီးပေါ်တင်ပေးလိုက်ရာလီးကိုခပ်တင်းတင်းညှစ်ကိုင်ထားရင်းထက်အောက် ကစားနေသည်။ သူနို့တွေစို့နေရင်းနဲ့ အောက်ကိုတဖြည်းဖြည်းရွှေ့သွားငည်။ဗိုက်သားတွေကိုလျှာနဲ့လိုက်ပြီးလျက်လိုက်သည်။ ဗိုက်ပြီးချက် ချက်ပြီးတော့ ပေါက်ကိုအသာကားကာ ထိုင်လိုက်ပြီး အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လျှာနဲ့လျက်လိုက်ရာ

”အာ ဟာ့ ကိုကြီးရာ ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ။ငရဲတွေကြီးကုန်တော့မှာပဲ။မလုပ်ပါနဲ့လို့ဆို။ဟာ့ ရှီး အို့ ” သူအစေ့ကို လျှာနဲ့အပြားလိုက်ကော်လိုက်ရာကော့တက်သွားသည်။သူပိုးပိုးရဲ့ အဖုတ်ကို အားရပါးရ ဂျာလိုက်သည်။သန့်ရှင်းစွာဆေးကြောတက်သူမို့ထင်သည်။အနံ့ကင်းသည်။သူတော်ရုံဘယ်သူ့ကိုမှ မဂျာ။ ပိုးပိုးကိုကျတော့ စိတ်ပါလာတာမို့ လုပ်ပေးလိုက်သည်။ပိုးပိုးတယောက် လူးလိမ့်နေသည်။မွေ့ရာခင်းတွေကို ချေမွလိုက် ခေါင်းကိုကိုင်လိုက်နဲ့ ညည်းနေသည်။ပိုးပိုး အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ ထွက်လာကာ ဖင်ကြီးကမြောက်တက်နေသည်။ပြီးတော့မှ အောက်ကို ပြန်ကျသွားသည်။တချီပြီးသွားပြီ။သူထလိုက်တော့ ပိုးပိုး သူ့ကို ထဖက်ပြီး

”ကိုကြီးရာ် ဟင့် ဟင့် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ။သူများမနေတက်တော့ဘူး။အရမ်းချစ်တယ်ကွာ။ကိုကြီးကို အရမ်းချစ်တယ်” တတွက်တွက်ပြောရင်းသူ့ကိုအတင်းဖက်ထားသည်။သူလဲ ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။ပိုးပိုးလဲ တစ်ရှူးယူကာ သူ့မျက်နှာကို တယုတယသုတ်ပေးလိုက်သည်။ပြီးတော့ သူ့ရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ကာ သူ့လီးကို ကိုင်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည်။သူလဲကောင်းလာတာမို့ ဒီတိုင်းမပြီးချင်။ဒါကြောင့် ပိုးပိုးကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး ကုတင်စွန်းပေါ် ဒူးထောက်ခိုင်းလိုက်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်တော့ ပိုးပိုးကလဲ ကုန်းပေးသည်။ဖြူဖွေးနေတဲ့တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုညှစ်ပြီး ဖြဲလိုက်ရာ စအိုရဲရဲလေးက ချစ်စရာ။သူလဲစအိုပေါ်တံတွေးထွေးချလိုက်ရင်း လက်မနဲ့ ဖိပွတ်လိုက်သည်။

”အဟင့် ကိုကြီးရယ် ဘာလုပ်နေတာလဲလို့။သူက သိပ်အဆန်းထွင်တာပဲကွာ။သူများမနေတက်တော့ဘူး” သူလဲ အဖုတ်ဝကိုအသာတေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်တော့ ”အာ့ ရှီး ဖြည်းဖြည်းကိုကြီး နာတယ် အာ့ ကျွတ်ကျွတ်” သူလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းလိုက်သည်။အရည်တွေနဲ့မို့ အဝင်ကချောပေမယ့် အတွင်းသားတွေက ကြပ်နေသည်။ သူအဆုံးထိထည့်လိုက်ပြီး ခဏရပ်ကာ ဖင်ဝကို ကလိနေရင်းလက်တစ်ဖက်က နို့တွေကိုညှစ်လိုက်သ်။ပိုးပိုးက သူ့ကိုလှည့်ကြည့်ရင်း သူ့ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။သူလဲအသာကုန်းကာ ပိုးပိုးကိုနမ်းလိုက်တော့ ပိုးပိုးကလဲ ငတ်မွတ်စွာနမ်းလိုက်သည်။သူလဲလီးကိုအသာထုတ်လိုက်ရာ အဖုတ်အတွင်းသားတွေက လိပ်ကာပါလာသည်။ပိုးပိုး စုပိသပ်ရင်းညည်းရပြန်သည်။အသွင်းအထုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်ရင်း ဖင်ဝကို ကလိနေရင်းနဲ့အသာဖိထည့်လိုက်တော့ တင်းခနဲ့ဖြစ်သွားသည်။ပိုးပိုးက နာတယ်လို့ပြောပေမယ့်သူမရပ်။

ထည့်လိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေသည်။လီးကိုလဲ အသာညှောင့်နေရင်း အတော်ကြာလာတော့ နေသားတကျဖြစ်သွားသည်ထင်သည်။သူဆောင့်တာကို အတွင်းသားတွေက လက်ခံလာသည်။သူလဲ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။အခန်းထဲမှာ တဖွတ်ဖွတ်တဖတ်တဖတ်နဲ့ အသံ ညည်းသံတွေနဲ့ ဆူနေသည်။ သူလဲ ဆောင့်နေရင်းမှ ပိုးပိုးကို ဆောင့်စေချင်လားမေးရာ ခေါင်းငြိမ့်တာမို့ သူလဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ ကောင်းတာမို့ ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။သူလဲ ဆောင့်ချက်ပေါင်းများလာသည်နှင့်အမျှ ပြီးချင်လာပြီ။ ပိုးပိုးရဲ့အတွင်းသားတွေကလဲ ညှစ်ညှစ်လာသည်။သူလဲခါးသေးသေးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှပ်ကိုင်ရင်း မညှာတော့ပဲ အားကုန်ဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်သည်။

ပိုးပိုးပါးစပ်မှ အသံတမျိုးလေးနဲ့ အော်လိုက်ရင်း ရှေ့ကိုငိုက်ကျသွားကာ သူ့လီးကိုတင်းခနဲ့ တင်းခနဲ့ ညှစ်လိုက်သည်။သူလဲ မထိန်းနိုင်တော့ပေ။သုတ်ရည်ကို ပန်းထည့်လိုက်ကာ ပြီးသွားရသည်။လေးငါးချက်ဆောင့်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံးတချက်က လီးကိုတဆုံးထုတ်လိုက်ကာ တဆုံးထည့်လိုက်ပြီး တင်ပါးနဲ့ ဆီးခုံကိုကပ်ထားလိုက်ရင်းပိုးပိုးအပေါ်မှောက်ချကာ အနားယူလိုက်သည်။ပိုးပိုးလဲ တစောင်းလေးလှဲချလိုက်တော့ သူလဲ တစောင်းလေးလီးတပ်လျက်သားအမောဖြေနေကြသည်။ပိုးပိုးလဲ လက်နဲ့နောက်ပြန် သူ့ကိုဖက်လိုက်ရင်းခေါင်းကို လှည့်ကာ သူ့ကိုနမ်းလိုက်သည်။ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှအသာထကာ တစ်ရှူးယူပြီး သုတ်လိုက်ပြီး သူ့လီးကိုလဲ တယုတယသုတ်ပေးလိုပ်သည်။ ထမိန်တစ်ထည်ယူကာ အခန်းပြင်သို့ ထွက်သွားသည်။တော်တော်ကြာမှ ပြန်ဝင်လာပြီး

”လူဆိုးကြီး ခုထိအဝတ်မဝတ်ရသေးဘူး ရှက်စရာကြီးကွာ”ပြောပြီး ဘီရိုထဲမှ တဘတ်အကြီးတစ်ထည်ယုကာ သူ့ကိုပေးသည်။သူလဲ တဘတ်ကိုပတ်ကာ အိမ်သာဖက်သွားပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ အပေါ့သွားလိုက်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ ပိုးပိုးက ညအိပ် ဂါဝန် ပန်ရောင်လေးဝတ်ပြီးသွားပြီ။သူဝင်လာတော့

”ကိုကြီးမီးမှိန်လိုက်ပါလား”ပြောတော့ သူလဲ မီးကိုမှိန်လိုက်သည်။ပိုးပိုးကသူ့အနားကိုလာကာသူ့နောက်ကျောကိုဖက်ထားလိုက်သည်။သူလဲ ပိုးပိုးလက်တွေကိုကိုင်ထားလိုက်သည်။ အတန်ကြာမှ ပြန်ခွာကာသူလှည့်လာတော့ သူ့ကို ချီခိုင်းတာမို့ ပိုးပိုးကိုချီကာ ကုတင်ပေါ်သို့ အသာတင်ပေးလိုက်သည်။သူ စွပ်ကျယ်ကိုပြန်ဝတ်ကာ အပြင်ထွက်မယ်လုပ်တော့ ပိုးပိုးက သူ့အနားမှာအိပ်လို့ပြောတာနဲ့ သူလဲ ပိုးပိုးအနားမှာ ဝင်လှဲလိုက်သသည်။ပိုးပိုးက သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်ခေါင်းအုံးကာ သး့ကိုဖက်ထားသည်။ပြီးတော့

”ကိုကြီး ဒီလိုအချိန်ခဏလေးမှာလေ ချစ်သူတယောက်လို ဇနိးတယောက်လို နေချင်တယ်။ပိုးကို အထင်မသေးလိုက်ပါနဲ့နော်။ပိုး ကိုကြီးကိုအရမ်းချစ်တယ်။ကိုကြီးချစ် ချစ် မချစ်ချစ် ဒီလိုအတူရှိနေချိန်လေးမှာ နေခွင့်ပေးပါ” သူလဲ သနားသွားရသည်။သူပိုးပိုးကို မချစ်ချင်။သူတို့နှစ်ယောက်က ပေါင်းစပ်လို့မှ မရတာ။ဒါကြောင့်မျု့ ပိုးပိုးပြောသလို အတူရှိနေစဉ်အချိန်လေး အကောင်းဆုံးနေကြတာပေါ့လို့ပြောရင်း ပိုးပိုူကိုဖက်လိုက်သည်။ ပိုးပိုးကတော့ သူ့ကို စကားတွေဆက်တိုက်ပြောနေသည်။သူ့ကိုအရမ်းချစ်တဲ့အကြောင်းတွေပြောသည်။

နှစ်ယောက်သားစကားပြောကြရင်း ဘယ်ချိန်အိပ်ပျော်သွားသည်မသိတော့။သူတရေးနိုးတော့ ပိုးပိုးက သူ့လက်ပေါ်မှာ။သူလဲ အသာမကာခေါင်းအုံးပေါ်တင်ပေးလိုက်ရင်း စောင်ကို အသာခြုံပေးလိုက်ကာ သေးထပေါက်လိုက်သည်။ပြန်ဝင်လာတော့ ပိုးပိုးက ပုံစံမပျက်နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်မောကျနေသည်။သူပိုးပိုးကို ကြည့်ရင်း ချစ်မိမှာစိုးမိသည်။သူနာကျင်ရမည်။သူပိုးပိုးကို အသာခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်ရင်း ဘေးနားမှာပြန်လှဲကာ အိပ်လိုက်သည်။

တစုံတယောက်ရဲ့ ပရောဂကြောင့် သူနိုးလာသည်။ကြည့်လိုက်တော့ ပိုးပိုး။သူ့ကို မေးထေါက်ကာကြည့်နေပြီး မျက်နှာကိုလေနဲ့မှုတ်နေသည်။သူနိုးလာတော့ တခိခိနဲ့ရီနေသည်။သူလဲအသည်းယားလာတာနဲ့ ပိုးပိုးကိုလှမ်းဖက်လိုက်ပြီး နမ်းလိုက်သည်။

”ဟိတ်ညစ်ပတ်ကြီးကွာ။မျက်နှာလဲ မသစ်ရသေးပဲနဲ့ သူများကိုနမ်းနေတယ်” သူလဲ ပိုးပိုးကိုတအားဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်ရင်း နို့အုံလုံးလုံးလေးကို ကိုင်ကာ ချေပေးလိုက်သည်။ပိုးပိုးလဲ အသက်ရှူသံပြင်းကာလာပြီး သူပတ်ထားတဲ့တပတ်ကို ချွတ်ကာ သူ့လီးကိုကိုင်ကာထုပေးလိုက်သည်။သူလဲ ညအိပ်ဂါဂန်လေးကို ချွတ်လိုက်ကာ နို့လေးတွေကိုနမ်းလိုက်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ လက်ထည့်ကာ အစေ့လေးကို ကလိလိုက်သည်။ပိုးပိုးမှာ အင့်ခနဲ အင့်ခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး ဖင်ကြီးက ကော့ကော့တက်လာသည်။သူလဲ အစေ့ကိုကလိနေရင်းနဲ့ အဖုတ်ထဲသို့ လက်ထည့်လိုက်ကာ အသွင်းအထုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်ပေးလိုက်သည်။ အရည်တွေက ရွှဲကာလာသည်မို့ သူလဲ ပိုးပိုး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မကာ သူ့ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး အဖုတ်ဝကို လီးတေ့လိုက်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်သည်။

”အဟင့် ကိုကြီးဖြည်းဖြည်း နာတယ်ကွာ။ကိုကြီးဟာကြီးက အရမ်းကြီးတာပဲ အား ကျွတ်ကျွတ်” သူလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းညှောင့်ပေးလိုက်သည်။အရည်တွေကလဲ ထွက်နေတာမို့ အဝင်အထွက်ကချောလာသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးခံနိုင်လာသည်မို့ မညှာတော့ပဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်သည်။ဆီးခုံချင်းတဖတ်ဖတ်ရိုက်သံ ပိုးပိုးရဲ့ ညည်းညူသံတွေက အခန်းထဲမှာ လွင့်ပျံနေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နှစ်ယောက်သားပန်းတိုင်ကိုရောက်လာကြသည်။ အပေးအယူမျှစွာ အပေါ်ကဆောင့်သမျှ အောက်ကနေ အလိုက်သင့် ကော့ကော့ပေးရင်း ပြီးသွားသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် အနားယူနေရင်း ကျီဆယ်နေကြသည်။တော်တော်လေးကြာတော့ ပိုးပိုးက ရေသွားချိုးဦးမယ်ဆိုပြီးထွက်သွားတော့ သူလဲလိုက်သွားကာရေအတူချိုးကြသည်။

ဒီချိန်လေးကတော သူတို့နှစ်ယောက်အတွက် ကြည်နူးစရာအကောင်းဆုံးကာလပင်။ပိုးပိုးက သူ့ကို ဒီအချိန်လေးတွေကို တသက်လုံးသိမ်းထားချင်သည်လိုပြောသည်။ ပိုးပိုးက သူ့ကို မချစ်နဲ့လို့ပြောသည်။ချစ်ရင် သူပဲခံစားရမှာစိုးတယ်တဲ့။သူမကတော့ သူ့ကို ချစ်တယ်။ဒါပေမယ့် ပေါင်းစပ်ဖို့ကံမပါလာတာမို့ ရတဲ့အချိန်လေးမှာ ကြည်နူးစွာနေကြမယ်လို့ပြောတော့ သူလဲ လက်သင့်ခံသည်။သူလဲ ပိုးပိုးကို မချစ်နိုင်ပေ။သူ ဒုတိယအကြိမ်ထပ်ပြီးမခံစားချင်တော့။သူတို့ရေချိုးပြီး အပြင်ကို ထွက်ကာ လည်ကြသည်။နေ့လည်ကျ သူ့တိုက်ခန်းကို သွားကာ လုပ်ကြသည်။

ပိုးပိုးက သူ့ကို ဘာမဆိုပေးဆပ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည်လားမသိ။ သူ့အလိုကို အမြဲ လိုက်သည်။ညမိုးချုပ်မှ သူ့တိုက်ခန်းက ပြန်ပို့ရသည်။ပိုးပိုးရဲ့အခန်းဖော်ကလဲ ပြန်ရောက်နေပြီမို့ သူလဲ ပြန်လာရသည်။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ပိုးပိုးက သူ့ဆီဖုန်းဆက်ကာ အရမ်းလွမ်းလို့ဟု ချွဲသည်။သူလဲ သိပ်မချွဲနဲ့ ဒီမှအရည်ပျော်နေပြီ။ချစ်မိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲမေးတော့ ယူလိုက်မှာပေါ့ဟုပြောသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုးပိုးက သူတောင်းဆိုရင် တကယ် ယူမည့်ပုံပင်။ဒါတော့မဖြစ်သင့်။ခုလိုအနေအထားတောင်မှ တော်တော်လွန်လှပြီ။ အပျိုလူပျိုဆိုပေမယ့် ရည်ရွယ်တဲ့ချစ်သူရှိနေတာမို့ လူမှုရေးစည်းကိုဖောက်ဖျက်ရာကျနေပြီ။

သူလဲ နှင်းမြတ်မွန် အေးမိစံနဲ့ ပိုးပိုးတို့သုံးယောက်လုံးကို အလှည့်ကျ လုပ်ဖြစ်နေသည်။တနင်္လာ အဂါင်္ကနှင်းမြတ်မွန်နဲ့။ဗုဒ္ဓဟူး ကြာသာပတေးက အေးမိစံ၊ သောကြာစနေကျ ပိုးပိုးနဲ့။သုံးယောက်လုံးက သူ့ကို အတိုင်းအတာတစ်ခုထိကျေနပ်မှုပေးစွမ်းသည်။နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ အေးမိစံကျခပ်ကြမ်ကြမ်းလုပ်ရတာကိုသဘောကျတာမို့ သူတို့နဲ့ဆိုရင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်ဖြစ်သည်။ပိုးပိုးကျ ချွဲတက်လွန်းတာကြောင့် တခါတလေဆို စိတ်မထိန်းနိုင်လောက်အောင်ကို ကြမ်းမိသည်။သုံးယောက်လုံးကိုတော့ ခုထိ နောက်ပေါက်ကို မဖွင့်ရသေးပေ။လက်နဲ့ကတော့ လုပ်တိုင်းကလိဖြစ်နေတာမို့ လုပ်ရင် ရသည့်အနေအထားပင်။ဒီလိုနဲ့ သင်တန်းကာလခြောက်လပြည့်တော့ သူတို့ သင်တန်းဆင်းပွဲ လုပ်သည်။ သူကတော့ မပြန်သေး။

သင်တန်းနောက်တခုဆက်တက်ရင်း ဖြေရမည့် စာမေးပွဲကို စောင့်ရမည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ နောက်သုံးရက်လောက်နေရင်ပြန်မယ်လို့သူ့ကိုပြောသည်။အားလုံးကိုတော့ အိမ်ကိုပြန်ဦးမယ်လို့ပြောထားပေမယ့် သူနဲ့ အတူနေမှာပင်။နှုတ်ဆက်ပွဲကို ကျင်းပသည့်ညက အားလုံးအတော်ကဲကြသည်။နောက်ရက်မနက်ကျ သူနှင်းမြတ်မွန်ကို လိုက်ပို့ဖို့အဆောင်ကို သွားခေါ်လိုက်ပြီး သူ့တိုက်ခန်းသို့ခေါ်လာကာ သုံးရက်လုံးလုံးလုပ်ကြသည်။စားလိုက် လုပ်လိုက်နဲ့။နည်းပေါင်းစုံ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့လုပ်ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ပြန်သွားတော့ သူကားဂိတ်သို့လိုက်ပို့လိုက်သည်။နောက်နှစ်ရက်လောက်သူ အားပြန်မွေးရသည်။

နောက်ပိုင်းရက်များတွင် အေးမိစံရဲ့ ရည်းစားကလဲ အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ရန်ကုန်သို့ရောက်လာသလို ပိုးပိုးရဲ့ ရည်းစားကလဲ နိုင်ငံခြားမှ ပြန်ရောက်လာတာကြောင့် သူဘယ်သူနဲ့မှမတွေ့ရတော့။မြင်ငတ်ကြီးဖြစ်နေသည်။ ဒါကြောင့် သူလဲ သင်တန်းတက်လိုက် လေ့လာစရာတွေကို လေ့လာလိုက် အားရင်အိမ်ကိုပြန်လိုက်လုပ်နေရသည်။ ညဖက်တွေမှာတော့ လိုင်းပေါ်မှာ ဆုံဖြစ်ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ အလုပ်တွေများနေတာကြောင့် မအားပေ။ ဒီလိုနဲ့တစ်လလောက်ကြာတဲ့အခါမှာ အေးမိစံက သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။သောကြာနေ့အားရင်တွေ့ချင်သည်ဟု။

သူလဲ စိတ်က တင်းနေတာကြာပြီမို့ ပထမဆုံးတွေ့တဲ့သူကတော့ နာပြီဆိုပြီးကြုံးဝါးထားတာ။တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဂေါ်လီကိုလဲ ပြန်ထည့်ထားသည့်အချိန်နဲ့မှ အေးမိစံက ဖုန်းဆက်သည်။ဒါကြောင့် သူလဲ တွေ့ကြမယ်ဆိုပြီး ပြောလိုက်သည်။သောကြာနေ့ကျ သူလဲ တိုက်ခန်းကိုပြန်ကာ ရေချိုးကာ စောင့်နေလိုက်သည်။ခုနှစ်နာရီလောက်ကျ အေးမိစံက သူ့ကို လာကြိုဖို့ပြောတာနဲ့ သူလဲ သွားကြိုလိုက်သည်။

ဖက်ဖူးရောင်အောက်ခံမှာ အစိမ်းရောင်အလုံးလေးတွေပါတဲ့ အပျော့သား ဝမ်းဆက်ကို ဝတ်ထားပြီး ဆံပင်ကို ဖျားလားချထားတဲ့ အေးမိစံရဲ့ပုံစံက ရွှင်လန်းတက်ကြွနေသည်။သူလဲ အေးမိစံကိုခေါ်လိုက်ပြီး ဘာစားပြီးပြီလဲ မေးတော့ မစားရသေးဘူးဆိုတာနဲ့ ညနေစာစားရန်သွားလိုက်ကြသည်။စားနေကြရင်းနဲ့ အေးမိစံဘဲက ဘယ်ချိန်ပြန်သွားတာလဲ မေးတော့ ပြန်တာသုံးရက်လောက်ရှိပြီလို့ပြောသည်။သူတို့စားကြသောက်ကြရင်းနဲ့ စကားပြောနေကြသည်။စားသောက်ပြီးတာနဲ့ ပိုက်ဆံရှင်းကာ ထွက်လာကြသည်။ကားပေါ်ရောက်တော့ သူက

”ကို တစ်လ လုံးညည်းကို သတိရနေတာ။ညည်းကတော့ ဘဲနဲ့ဆိုတော့ သတိရမယ်မထင်ဘူး” ”ညီမလဲ ကိုပိုင့်ကို သတိရပါတယ်။မလွယ်လို့သာမတွေ့ရတာပါ” ”တစ်လလုံးတင်းနေတာ ကို အားရပါးရ ဖွင့်ချလိုက်မယ် ဟင်းဟင်း” ”အမလေး ကြောက်စရာကြီး။ရ တယ်လေ စိန်လိုက်။ပြီးမှ အရှုံးပေးပါပြီမပြောနဲ့” ”ဒီတစခါတော့ ကို အေးမိစံရဲ့ နောက်ပေါက်ကို လုပ်ချင်တယ်။မငြင်းနဲ့တော့။တစ်  လလုံးပစ်ထားတဲ့အတွက် အပြစ်ပေးတာ””ဟင်း သူက လူတွေ့ရင် ဒါပဲ။ဘယ်သူမှ ထိတောင်မထိဘူးသေးတဲ့ဟာကို သူက။ ဒါပဲနော်။အရမ်းကြီးမလုပ်နဲ့။ တခုခုဖြစ်သွားရင် ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်းနဲ့” ”စိတ်ချ။

မခံနိုင်အောင်မလုပ်ဘူး။ခံနိုင်အောင်ပဲ  လုပ်မှာ” သူတို့ဆေးဆိုင် တခုကို ဝင်ကာအားဆေးတွေနဲ့ လိုအပ်တဲ့ ဟာတွေပိုဝယ်လိုက်သည်။တိုက်ခန်းရောက်တော့ သူအေးမိစံကို ဖက်ကာ နမ်းလိုက်သည်။အေးမိစံကလဲ အားကျမခံ ပြန်နမ်းသည်။သူလဲ အေးမိစံဖင်လုံးလုံးလေးကိုပွတ်သပ်ညှစ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ သူ့အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီး အေးမိစံကို ဒူးထောက်ပြီး သူ့လီးကိုစုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ အေးမိစံက ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ကာ အတွင်းခံကိုပါချွတ်လိုက်ရာ မြွေဟောက်တကောင်းအလား သူ့လီးကြီးကငေါက်ကနဲပေါ်လာသည်။

”ဟင် ကိုပိုင့်ဟာကြီးက အဖုအဖုတွေနဲ့ ဘာဖြစ်တာလဲ” ”အဲ့ဒါဂေါ်လီတွေ အေးမိစံရဲ့ ဒီဂေါ်လီနဲ့ အေးမိစံရဲ့ ဘယ်သူမှမလုပ်ဖူးသေး တဲ့ဖင်ကို လုပ်မလို့” ”ကြောက်စရာကြီး ကိုပိုင်ရယ်။နာမှာကြောက်တယ်။” ”နောက်မှ ဂေါ်လီအရသာတွေ့ပြီး ကြိုက်သွားမယ်။ကဲ  စုပ်ကွာ”  အေးမိစံလဲ သူ့လီးကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲအသာထည့်ကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ပုလွေကျွမ်းကျင်နေတာမို့ သူလဲ အေးမိစံ  ခေါင်းကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို လိုးနေလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ သူတက်တဲ့ပညာနဲ့ သူ့ကို ပညာပြနေသည်။ သူလဲ ကောင်းလာတာမို့  အေးမိစံပါးစပ်ထဲမှလီးကိုထုတ်လိုက်ပြီး အေးမိစံကိုကုတင်ပေါ်သို့တင်လိုက်ပြီး အင်္ကျီနဲ့ ထမိန်စကပ်ကိုချွတ်လိုက်တော့ ဘရာ  အဖြူရောင်လေးနဲ့ ပင်တီ ခရမ်းရောင်လေးသာကျန်တော့သည်။

ပင်တီဂွဆုံက စိုပြီးကွက်နေတာမို့သူလဲ ဘရာကိုချွတ်လိုက်ကာ နို့ တွေကိုချေလိုက်သည်။နို့သီးခေါင်းတွေကို ကလိရင်းနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်လိုက်သည်။ အေးမိစံလဲ အသက်ရှူသံတွေမြန်လာပြီး သူ့ကိုဖက်ထားသည်။သူလဲအေးမိစံကို ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီးနို့တွေကို စို့လိုက်သည်။လက်တွေက တင်ပါးတွေကို ဖြစ်ညှစ်နေရင်းပင်တီကိုချွတ်လိုက်သည်။အေးမိစံလဲ ပင်တီကို ကူချွတ်ပေးလိုက်သည်။

သူ အေးမိစံပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားလိုက်ပြီး အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်ရာ ပါးစပ်မှ ရှီးခနဲ အသံထွက်လာပြီး သူ့ခေါင်းကို လာဖက်ပြီးဆံပင်တွေကို ပွတ်နေသည်။သူလဲ အစေ့ကို ခပ်သွက်သွက်ချေလိုက်ရာဖင်က ကြွကြွတက်လာသည်။နို့တွေကို အားရအောင်စို့ပြီး နောက် အေးမိစံပေါင်ကြားထဲ ထိုင်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အေးမိစံလက်တွေနဲ့ချိတ်လိုက်ပြီး လက်တဖက်က အစေ့ကို ကလိရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က အဖုတ်ထဲကို ထည့်လိုက်သည်။လက်တချောင်းကနေ နှစ်ချောင်းထည့်လိုက်သည်။ခပ်သွက်သွက်သွင်းထုတ်လုပ်လိုက်ရာ အရည်တွေက ရွှဲလာသည်။လက်နှစ်ချောင်းကနေသုံးချောင်း ထည့်လိုက်ပြန်သည်။အဖုတ်က အရည်တွေရွှဲနေတာမို့ ဝင်သွားသည်။

”အ့ ကျွတ်ကျွတ် နာတယ်ကိုပိုင် ဖြည်းဖြည်း” သူလဲ ဖြည်းဖြည်းလေးသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ရင်းအစေ့ကို ချေပေးလိုက်သည်။ အေးမိစံမှာ တကိုယ်လုံး ကော့ပျန်နေသည်။ပါးစပ်မှလဲ အသံမျိုးစုံညည်းနေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဖင်က ကော့တက်လာပြီး ပြန်မ ကျတော့ပေ။လက်တွေက နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း လက်သွင်းထုတ်လုပ်တာကို ဖင်က လိုက်ကော့ပေးနေသည်။ပါးစပ်မှ အသံတမျိုး လေး ထွက်လာပြီးဖင်ကြီးကလေထဲမှာကော့ပေးထားရင်းနဲ့ ကိုယ်လုံက ဆက်ခနဲတုန်တုနိသွားကာ မွေ့ရာပေါ်သို့ ပြုတ်ကျသွား သည်။သူမတစ်ချီပြီးသွားပြီ။အဖုတ်ထဲမှ လက်ကိုပြန်ထုတ်လိုက်တော့ အရည်တွေက ထွက်လာကာ အဖုတ်ဝမှတဆင့် ဖင်ဝပေါ်သို့ စီးကျသွားသည်။သူလဲ ဖင်ဝကို သုတ်လိမ်းလိုက်ကာ ဖင်ဝကိုဖိကာ လက်ညှိုးကိုထည့်လိုက်သည်။လက်ညှိုးက ချောခနဲဝင်သွား သည်။

သူလဲ လက်ညှိုးကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ အေးမိစံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်ရာ အေးမိစံလဲ ကုတင် စွန်းမှာခြေထောက်တင်ပြီးကုန်းပေးလိုက်သည်။သူလဲ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ချေလိုက်ရင်း တဖျန်းဖျန်းနဲ့ ရိုက်  လိုက်သည်။ ”အေးမိစံ ကို့လီးကိုမလွမ်းဘူးလား” ”အ့ လွမ်းတာပေါ့ကိုပိုင်ရယ်။ကိုပိုင့်လီးကိုသတိရနေတာ”  ”ခု ဖင်ခံမှာလားဟင်  ဖျန်း”  ”ခံမယ်။ဖင်လဲခံမယ်။အဖုတ်ကိုလဲ လုပ်ပေးပ ကိုပိုင်ရယ် အဟင့်ဟင့်”  သူဖင်ကိုရိုက်နေရင်းနဲ့ အေးမိစံကိုစိတ်ကြွလာအောင် ဆွပေးရင်း တစ်တစ်ခွခွပြောနေသည်။နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ အေးမိစံတို့က ဒီလိုတစ်တစ်ခွခွပြောရတာကို သဘောကျသည်။သူလဲ ဖက် တွေကိုရိုက်ရင်းနဲ့ အေးမိစံကိုဖင်ဖြဲခိုင်းလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ လက်နှစ်ဖက်နဲ့နောက်ပြန်ဖြဲလိုက်ရာ စအိုဝက ရဲ ခနဲပေါ်လာသည်။

သူလဲ စအိုဝကိုတံတွေးထွေးချလိုက်ပြီး လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ ဖင်ဝကိုထောက်လိုက်ပြီး ဖိထည့်လိုက်သည်။ ဝင်ထွက်နေကျမို့ ဖင်ဝကိုဖွင့်ပေးထားသည်။လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ အသွင်းအထုတ်ကိုခပ်သွက်သွက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။လက်နှစ်ချောင်းပူးကနေ သုံးချောင်းစုကာ ထည့်လိုက်တော့ နာတယ်ဆိုတာနဲ့ သူလဲ ဝယ်လာတဲ့ ဂျယ်ကိုထုတ်ကာဖင်ဝကိုရွှဲနေအောင်သုတ်လိုက်ပြီးကွန်ဒုံးတစ်ခုဖောက်ကာ လက်သုံးချောင်းစုကာစွပ်လိုက်ပြီး ဂျယ်လ်သုတ်ကာဖိထည့်လိုက်တော့ အရည်တွေနဲ့မို့

တဖြည်းဖြည်းချင်းဝင်သွားသည်။အေးမိစံလဲ ဖင်ဝက နာကျင်နေရာမှတဖြည်းဖြည်းကောင်းလာသည်။သူကလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်ပေးနေရာမှ ကောင်းလာသည်ကိုသိတာမို့ ခပ်သွက်သွက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဖင်ဝကကောင်းလာပြီးအဖုတ်ကလဲ အရည်တွေထွက်လာရပြန်သည်။ ”ကိုပိုင် လုပ်ပေးတော့ကွာ။ဒီမှာမနေနိုင်တော့ဘူး။ယားနေပြီဟင့်” ”ဘယ်ကိုလုပ်ပေးရမှာလဲခု” ”အရှေ့ကို အရင်လုပ်ပေးကွာ ပြီးမှ ကိုပိုင်သဘောနောက်ကို ကြိုက်သလိုလုပ်နော်”

သူလဲ ခဏဆက်ပြီးကလိနေလိုက်သေးသည်။အေးမိစံကို ထခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့လီးပေါ်ကို ထိုင်ကာအပေါ်ကနေဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ အပေါ်ကနေ သူလီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။ဂေါ်လီတွေက အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်သွားတာမို့ နာကျင်ခံကောင်းကြီး။တဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ကာ အဆုံးထိ လီးကဝင်သွားသည်။သူမအပေါ်ကနေ အသာလေးညှောင့်နေတော့သူလဲ အေးမိစံနို့တွေကိုစို့ပေးလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စမ်းကာ ကြွလိုက်ထိုင်လိုက်လုပ်နေသည်။တဖြည်းဖြည်းကောင်းလာတာမို့ အားနဲ့အင်နဲ့ဆောင့်နေသည်။

သူလဲ အောက်ကနေကော့ကာပေးပြီး နို့တွေကိုစို့ပေးနေသည်။အေးမိစံရဲ့ စုပ်သပ်သံ အသားချင်းရိုက်သံ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းအသံ ညည်းသံတွေက စည်းချက်နဲ့အညီထွက်ပေါ်နေသည်။အေးမိစံအခြေအနေကို ကြည့်ပြီးသူလဲ အေးမိစံဆောင့်နေရာမှ အသာရပ်ခိုင်းလိုက်တော့ မကျေမနပ်ဖြစ်သွားသည်။သူလဲ အေးမိစံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီးနောက်ကနေ မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆောင့်တော့သည်။သူ့ရဲ့ဂေါ်လီပါတဲ့လီးကြောင့်ရော ဆွပေးမှုတွေကြောင့်ရော အားပါတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အေးမိစံ အဆက်မပြတ်ကို ညည်းနေရင်း ပြီးသွားသည်။ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြီးသွားသည်ထင်သည်။အသံမျိုးစုံနဲ့အော်ပြီး မွေ့ရာခင်းကို ထုလိုက်ချေလိုက်ဖြစ်နေသည်။တော်တော်လေးကြာမှငြိမ်သွားကာ အသက်ကို လုရှူနေသည်။သူလဲ အသာမှိန်းကာနေလိုက်သည်။အေးမိစံအမောပြေသွားမှ အေးမိစံကို

”ကို ဖင်လိုးတော့မယ်ကွာ။ဖင်ချချင်နေုပီ” ”ညီမ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ ကိုပိုင်။အရမ်းကြီးမလုပ်နဲ့နော်။ကြောက်တယ်” သူလဲ အေး မိစံကိုပက်လက်လှန်လိုက်ရာအဖုတ်ထဲမှအရည်တွေက ဖင်ဝသို့စီးလာသည်။သူလဲ ဂျယ်လ်ကိုယူကာ ခပ်ရွှဲရွှဲစအိုကို သုတ်လိုက်ပြီး  သူ့လီးကိုလဲ သုတ်လိမ်းလိုက်သည်။အေးမိစံကို ခြေထောက်နှစ်ဖက်မိုးပေါ်ထောင်ကာ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖင်ကိုဖြဲပေးခိုင်းလိုက်သည်။ အေးမိစံလဲ ခြေထောက်ကိုမြှောက်ကာ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဖြဲပေးလိုက်သည်။

သူလဲဖင်ဝကို လီးထိပ်နဲ့ အသာထောက်လိုက် သည်။ပြီးတော့ ဒစ်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းတေ့သွင်းလိုက်တော့ ”အားကျွတ်ကျွတ်။ဖြည်းဖြည်းကိုပိုင်။ နာတယ်”သူဒစ်ကို ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းလိုက် သည်။လီးထိပ်ကြီးက ဖင်ဝမှတဆင့်အထဲကို ကျွံ့ဝင်သွားကာဒစ်တစ်ခုလုံးဝင်သွားသည်အထိ သူထည့်လိုက်သည်။အေး မိစံ မျက်နှာမှာ နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံမဲ့နေပေမယ့် မလိုလားဟန်တော့မပြ။သူမလဲ ဖင်ကိုစမ်းချင်နေသည့်ပုံ။သူလဲ ဒစ်တစ်ခုလုံးဝင် သွားတော့ ဆက်မသွင်းသေးပဲ အစေ့ကို ကလိလိုက်သည်။

”ဟ အ အ ကိုပိုင် ရှီး နည်းနည်းထည့်ကြည့်လေ”သူလဲ ထပ်ပြီးဖိထည့်လိုက်သည်။ဂေါ်လီတစ်လုံးက ဖင်ဝကြွက်သားကိုဖြတ်ကာထစ်ခနဲ အတွင်းသို့ဝင်သွားရာ ဖင်ဝက လန့်ပြီး တင်းကနဲ ညှစ်လိုက်သဘ်။သူလဲ အစေ့ကို ချေပေးလိုက်ပြန်တော့ ပြန်ပြီးပွင့်လာပြန်သည်။ သူအဲ့တိုင်းလေးပဲသွင်းလိုက်ထည့်လိုက်လုပ်ပေးနေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံနိုင်လာတာမို့ နောက်ထပ်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။သူလဲ အေးမိစံဖင်ထဲကို ချော့ချော့ပြီးစိတ်ရှည်လက်ရှည် ထည့်လိုက်ရာ ဂေါ်လီထည့်ထားတဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံးဖင်ပေါက်ထဲသို့ဝင်သွားကာ သူ့ရဲ့ ဆီးခုံနဲ့အေးမိစံတင်ပါးထိကပ်သွားသည်ယအေးမိစံပါးစပ်မှလဲ နာနာကျင်ကျင် နဲ့ညည်းညူသံကိုရမက်ထန်စွာကြားနေရသည်။

”အာ့ ဟင်းဟင်း နာတယ်ကိုပိုင်ရယ်။ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ။အဟင့်ဟင့် ရှီး ကျွတ်ကျွတ်”သူလဲ ကပ်ပြီးညှောင့်နေလိုက်ရင်း နို့တွေကိုကုန်းစို့လိုက်ပြီး အစေ့ကိုချေပေးလိုက်သည်။တော်တော်လေးကြာလာတော့နာကျင်သည့်ဒဏ်ကို ခံနိုင်ရည်ရှိလာပုံရသည်။စအိုကြွက်သားတွေက ညှစ်လိုက် ပွင့်လိုက်ဖြစ်လာတာမို့ သူလဲ ဖြည်ူဖြည်းချင်း ထုတ်လိုက်ပြီးတစ်ဝက်လောက်ရောက်တော့ ဖြည်းညှင်းစွာထည့်လိုက်သည်။ လီးကြီးတာကတကြောင်း ဂေါ်လီပါထည့်ထားတာမို့ လီးတိုးဝင်သွားတိုင်းစအိုဝက အတွင်းထဲ လိပ်ပါသွားပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ ပြန်ကပ်ပါလာသည်။

အေးမိစံတကိုယ်လုံးလဲချွေးတွေနဲ့။သူလဲ စိတ်ရှည်စွာ လုပ်ပေးနေရာမှ တဖြည်းဖြည်း အေးမိစံလဲ ဖင်ခံရတဲ့အရသာကို သိလာသည်ထင်သည်။နာကျင်နေရာမှ ကောင်းလာသည်ထင်သည်။သူ့ကို နည်းနည်းဆောင့်ခိုင်းလိုက်တာမို့ သူလဲ ဆောင့်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းခံနိုင်လာသည်မို့ အေးမိစံရဲ့ ညည်းသံက နာကျင်သည့်အသံမှ တဏှာသံဖြစ်လာသည်။သူလဲ ခပ်ဆက်ဆက်ဆောင့်လိုက်တော့လဲ ငြင်းဆန်သံထွက်မလာ။

”အေးမိစံ ဖင်ကနာသေးလား” ”မနာတော့ဘူးကိုပိုင် ရတယ်”  ”ကောင်းလား ဖင်ခံရတာကြိုက်လာပြီလား””ကောင်းတယ် ဖင်ခံရ တာကို ကြိုက်တယ် ဆောင့် ဆောင့် ညီမကို မညှာနဲ့တော့ ရှီး အာ့ကျွတ်ကျွတ် ကောင်းလိုက်တာ အင့်, ဟင့် ဟင့်”  သူလဲ   ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်နေလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ အောက်ကနေ ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးလာသည်။ အဖုတိကလဲ အရည်တွေက စိန့် ထွက်လာသည်။သူလဲ ညှာမနေတော့ပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုက်သည်။ အေးမိစံကလဲ ကောင်းနေသည်မို့ သူ့ခါးကို ဖက်ကာ ဖိဖိ ချပေးနေသည်။

သူလဲ နို့နှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်နေလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျဉ်းကြပ်လွန်းတဲ့ အေးမိစံရဲ့  အပျိုစင်ဖင်ပေါက်ရဲ့ ညှစ်အားကြောင့် သူ့လီးက ကောင်းလာပြီး ပြီးချင်လာသလို အေးမိစံကလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ သူလဲ နို့တွေကို  အတင်းညှစ်ကာ အားရပါးကဆောင့်လိုက်သည်။ဖင်ကလဲ တအားညှစ်လာသည်။သူလဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရင်း သုတ်ရည်တွေ က မထိန်းနိုင်တော့ ဖင်ပေါက်ထဲကို ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။အေးမိစံလဲ

”အား ကိုပိုင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ ဟာ့ ကျွတ် ကျွတ် အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ ဟင့် ဟင့် အိုး ရှီး” သူလဲအတော့်ကို ဟိုက်သွားသည်။အဖုတ်ကို လိုးရတာနဲ့ ဖင်ကိုလိုးရတာ မတူ။ဖင်ကို လိုးရတာ ပိုအားစိုက်ရတာမို့လားမသိ။အားပိုကုန်သည်။သူလဲ အေးမိစံအပေါ်မှာမှောက်ရက်ထပ်ရက်သားအမောဖြေနေလိုက်သည်။စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို ညှစ်နေသေးသည်။ သူလဲအေးမိစံကိုနမ်းလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ သူ့ကို အတင်းဖက်ထားကာ နမ်းနေသည်။နှစ်ယောက်သား အတော်ကြာ နားနေပြီး သူလဲ ဖင်ထဲမှ လီးကိုထုတ်ကာ တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်လိုက်ကာ သန့်ရှင်းလိုက်သည်။

အေးမိစံလဲ ထမိန်တထည်ထုတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။သူလဲ ပုဆိုးကို ထုတ်ကာ ဝတ်လိုက်ပြီးအိမ်သာသို့သွားကာ အပေါ့သွားကာ ရေဆေးလိုက်သည်။ပြန်လာပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လာလှဲနေလိုက်သည်။တအောင့်နေ အေးမိစံပြန်ဝင်လာပြိး ညဝတ်အင်္ကျီဘောင်းဘီ အဝါကို ထုတ်ဝတ်ပြီး သူ့နားတွင်လာလှဲကာ ”ဖင်က နာပြီးစပ်နေတယ်ကိုပိုင်ရယ်။ရေထိရင် အရမ်းစပ်တာပဲ။ဟင့် သူ့ဟာအကြီးကြီးပါဆိုမှ ဂေါ်လီကထည့်ထားသေး။ သူများဟာလေးကိုအရမ်းလုပ်တယ်”

”ခုနကသူပဲကောင်းတယ်ဆိုပြီးဆောင့်ခိုင်းပြီးတော့” ”သိဘူးသွား။ခုတော့စပ်တယ်။ပြန်လျှော်ပေး”သူလဲ အေးမိစံကိုဖက်လိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ကာနမ်းလိုက်သည်။ အတန်ကြာနမ်းပြီးမှ နှစ်ယောက်သားပင်ပန်းသွားတာမို့ အနားယူလိုက်ရာမှိန်းခနဲ ဖြစ်သွားကြသည်။နိုးတော့ ကိုးနာရီ ကျော်နေပြီ။နိုးလာကြတော့ နှစ်ယောက်သား ဗိုက်ဆာတာနဲ့ရေခဲသေတ္တာထဲကရှိတာလေးတွေထုတ်ကာ လုပ်စားကြသည်။အေးမိစံကသူ့အတွက် ကြက်ဥမကြက်တကြက်ပြုတ်ပေးသည်။ကြက်ဥမွှေကြော်ကြော်ပေးသည်။ သူလဲ ဘီယာတစ်လုံးဖောက်ကာ သောက်လိုက်ပြီး အေးမိစံကတော့ အအေးသောက်ကာဘေးကနေ အမြည်းစားသည်။သူတိုက်တာနဲ့ ဘီယာနည်းနည်းသောက်သည်။ဘီယာသောက်ပြီး ပန်ကန်ဆေးကာ အခန်းထဲကိုဝင်လာတော့ သူလဲ အေးမိစံကို နမ်းလိုက်ပြီးနောက်တစ်ချီလုပ်ဖို့် ဆိုင်းပြင်းလိုက်သည်။

”ကိုပိုင် ဒီတခါတော့ နောက်ကိုမလုပ်သေးနဲ့ဦးနော်။နာနေသေးတယ်” သူလဲ ဘာမှမပြောတော့ပဲ ညဝတ်အင်္ကျီတွေကိုချွတ်ကာနို့ တွေကိုနမ်းလိုက် အစေ့ကိုကလိလိုက် အဖုတ်ကိုဆွလိုက်လုပ်နေလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ စိတ်တွေကြွလာကာ သူ့လီးကို အားကျမခံ  ပြန်စုပ်ပေးသည်။ အတော်ကြာကလိပြီးတာနဲ့ သူလဲ အေးမိစံကို ပက်လက်လှန်လိုက်ကာ အပေါ်ကနေ ခြေထောက်နှစ် ချောင်းကို ပါခုံးပေါ်ထမ်းကာ စကတည်းက တရစပ်ကို ဆောင့်လိုက်သည်။သူ့ရဲ့အားပါလှတဲ့ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အေးမိစံ  အသက်ရှူပင် မှားလောက်သည်။တချက်မှ မနားပဲဆောင့်နိုင်ဖို့က တော်ရုံသက်လုံကောင်းရုံနဲ့မရ။သူကတော့ ဆက်တိုက်ကို ခပ် ကြမ်းကြမ်းဆွဲလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ဂေါ်လီတွေက ပွတ်တိုက်နေသာမို့ ခဏနဲ့  ပြီးချင်လာသည်။အောက်ကနေ မနားတမ်းကို အော်ဟစ်ညည်းနေသည်။ ဆောင့်ချက်ပေါင်းးငါးဆယ်ကျော်လာတော့ အေးမိစံ ခပ် ကြမ်ကြမ်းပင် ပြီးသွားရသည်။

”အား ကိုပိုင် ပြီးပြီ။ပြီးသွားပြီ။အားရှီး ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ။ကောင်းလိုက်တာ အား ဟာ့ဟာ့ ”  အေးမိစံတချီပြီးသွားပေမယ့် သူကမ ပြီးသေးတာမို့ အေးမိစံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။အေးမိစံကလဲ မငြင်းပေ။ သူ့စိတ်ကြိုက် ကုန်းပေးလိုက်တော့ သူလဲ အဖုတ်ဝ ကိုတေ့ကာ ဆောင့်ထည့်လိုက်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်ကာလိုးလိုက်ပြန်သည်။ ”အား ဟာဟာ အင့် အင့် ”  ”ဗျွတ် ဗျွတ် ဖတ်ဖတ် ဗြိ  ဗြိ ဖုတ်ဖုတ် ဖုတ်”

သူလဲ အရှိန်ကောင်းနေတာမို့ ဖင်ကို တဖျန်းဖျန်းရိုက်ကာ ဆောင့်လိုးနေသည်။အချက်ပေါက်းတစ်ရာကျော်လာတော့ သူ ပြီးချင်လာပြီ။အေးမိစံလဲ နောက်တခါပြီးဖို့နီးလာတာမို့ သူလဲ အစေ့ကို ကုန်းကာကလိရင်း ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။အေးမိစံဖင်ကိုနောက်ပြန်ဆောင့်ဆောင့်ပေးကာ ”ကိုပိုင်ဆောင့်ပါ မညှာနဲ့ အားရပါးရလိုးပေးပါ ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ်”သူလဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်းကိုင်ကာ တရစပ်ဆောင့်လိုက်သည်။အချက်သုံးဆယ်ကျော်တော့ သူ့လီးတစ်ခုလုံးတင်းခနဲ ဖြစ်သွားကာ သုတ်ရည်တွေကတရဟောထွက်သွားသလို အေးမိစံလဲ တအစ်အစ်နဲ့ သူ့လီးကို ညှစ်ညှစ်နေတော့သည်။သူလဲ ဖင်ကိုကိုင်ကာကပ်တိုးလေးညှောင့်ပေးရင်းအမောဖြေလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ အေးမိစံကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး နို့တွေကို ညှစ်ကာ ကုပ်သားကိုနမ်းလိုက်ရင်း

”အေးမိစံ ကိုနဲ့ လိုးရတာဘယ်လိုလဲ ” ”အရမ်းကောင်းတာပဲကိုပိုင်ရယ် ရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုကြီးမှန်းကိုမသိဘူး”   ”ဘယ်က ခံလို့ ကောင်းတာလဲ”   ”အဖုတ်ထဲကရော ကောင်းတယ် ဖင်ထဲကလဲ ကောင်းတယ်”သူလဲ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ထွက်ကျလာသည်။သူလဲ အေးမိံစံကို ခေါ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲသို့သွားလိုက်သည်။   နှစ်ယောက်သားအဝတ်မပါကြ။တ ယောက်နဲ့တယောက်ကြည့်ပြီးရီလိုက်ကြကာ ရေဆေးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ကြရင်း စနေကြသည်။ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ တယောက်နဲ့ တယောက် ဖက်ကာ စကားပြောနေကြသည်။

အေးမိစံက သူ့ဘဲနဲ့အကြောင်းကိုပြောပြသည်။သူ့ဘဲနဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာတွဲလာပြီး အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လုပ်ခဲ့ဖူးပေမယ့် သူမ အကြိုက်ကို ခုထိမသိ။သိအောင်လဲ မကြိုးစားဘူးလို့မကျေမနပ်ပြောသည်။သူလဲ အဲ့လိုမတွေးသင့်ကြောင်း အဲ့လိုတွေးရင်  အိမ်ထောင်ကျတဲ့အခါနောက်ပိုင်းမှာ လင်သားအပေါ်မကျေမနပ်ဖြစ်ပြီး ဖောက်ပြန်နိုင်ကြောင်းပြောတော့ ဖောက်ပြန်ရင်လဲ ကိုပိုင် နဲ့ပဲဖောက်ပြန်မှာ လို့ စသလိုလိုနဲ့ပြောသည်။ သူ့ရည်းစားက များသောအားဖြင့် သူမရဲ့ဆန္ဒကိုမသိ။အရင်ပြီးသွားတက်သည်လို့ ပြောသည်။သူတို့သူငယ်ချင်းတွေ တခါတခါကိုယ့်ရည်းစားနဲ့အကြောင်းကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောကြတော့ ဆုပြည့်ကသူ့ရည်းစား အကြောင်းပြောကတည်းက စိတ်ဝင်စားမိတာလို့ပြောသည်။

သူတို့နှစ်ယောက် စကားပြောကြရင်း စိတ်ပန်ပါလာတာမို့ နောက်တစ်ကြိမ်လုပ်ကြဖို့ ပြင်ကြပြန်သည်။သူက ”အေးမိစံ ဒီတစ်ခါ ကို  ဖင်ကိုလုပ်ချင်သေးတယ် အားမရသေးဘူးကွာ”  ”ကိုပိုင်ကလဲ ဒီမှာ နာနေသေးလို့ပါဆိုမှကွာ။ဇွတ်ပဲ ဟင်း မပြောချင်ဘူး။မနက်  အီးပါလို့မရရင် ကိုပိုင်ကြောင့်ပဲ ဟင့်”    ပြောနေပေမယ့် သူမလဲ စိတ်ပါလာသည့်ပုံ။ခုနက စကားပြောကြရင်းနဲ့ ဖင်ချတဲ့ အကြောင်းတွေမေးရင်းနဲ့ သူလဲ တစ်တစ်ခွခွပြောတာကြောင့် စိတ်ပြန်ပါလာသည့်ပုံ။သူလဲ အေးမိစံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး စအိုဝ ပေါ်ကို ဂျယ်လ်တွေရွှဲနေအောင်လိမ်းလိုက်ပြီး လက်နဲ့အသာထည့်ပြီးကလိလိုက်သည်။

ပါးစပ်ကလဲ ပြောနေရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လက်တချောင်းကနေ နှစ်ချောင်း၊နှစ်ချောင်းကနေ သုံးချောင်းဝင်အောင် ထည့်ရင်းကလိနေသည်။ တံတွေးထွေးချလိုက်ကလိလိုက်  ဂျယ်လ်သုတ်လိုက်ထည့်လိုက်နဲ့ လက်သုံးချောာင်းဝင်ကာ ကလိလိုက်သည်။ အေးမိစံလဲ ဖင်ခံဖူးသွားသည်မို့ ဖင်ခံရတဲ့ အတွေ့အကြုံရနေပြီ။ဖင်ရဲ့အရသာကိုကောင်းစွာခံစားတက်သွားပြီမို့ အောက်ကနေ ဇိမ်ခံနေသည်။အစကနာကျင်သလောက် နောက်ပိုင်းမှာ နာကျင်ကောင်းမွန်ခြင်းကိုခံစားရသည်ကို ကောင်းကောင်းသိသွားပြီ။သူလဲ ကလိနေရင်းရပ်ကာ အေးမိစံကို လီးကိုစုပ်ခိုင်းရာ အေးမိစံလဲ သူ့လီးကိုအားရပါးရလွေပေးလေသည်။သူလဲ တလှည့်အရသာကို ခံစားလိုက်သည်။

တော်တော်ကြာတော့ အးမိစံကိုရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကုန်းခိုင်းကာ ဖင်ကိုဖြဲခိုင်းလိုက်ပြီး အပေါ်ကနေ ခွကာ လီးကို ဖင်ဝတွင်တေ့ကာ ထည့်လိုက်သည်။အရည်တွေကရွှဲနေတာရော ကလိထားတာရော အကျင့်ရှိသွားတာကြောင့်ပါ ခုနကလောက် အခက်အခဲမရှိတော့။သူလဲ ဖြည်းညှင်းစွာ ထည့်လိုက်သည်။လီးကတဆုံးထိဝင်သွားတော့ တစ်ဝက်လောက်ပြန်ထုတ်လိုက်ကာ ပြန်ထည့်လိုက်သည်။တစ်ဝက်လောက်ကို ထုတ်လိုက်ထည့်လိုက် လိုးပေးနေရင်းနဲ့ အေးမိစံလဲ ကောင်းလာတာမို့ သူ့ကို ဆောင့်ခိုင်းတော့သည်။

”ကိုပိုင် ကောင်းလာပြီ ဆောင့်တော့ အားမနာနဲ့တော့ ခံနိုင်ပြီ။ဆောင့်ဆောင့် အာ့ အာ့ အာ့ ဟာ့ ဟာ့ ဟာ့” ”ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်” သူလဲ ဒူးအားကိုအသုံးပြုကာ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်သည်။ဖင်က ညှစ်အားကြောင့် သူလဲ ပြီးချင်သွားတာမို့ ခဏ  ရပ်လိုက်ကာ ဖင်ထဲမှ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့   ”အာ ကိုပိုင် ဘာလုပ်တာလဲလို့ သူများကောင်းနေတဲ့ဟာကို”   ”ညောင်းလာလို့  နေရာပြောင်းမလို့”

ပြောရင်း သူလဲ ကုတင်အောက်ကိုဆင်းကာ အေးမိစံကိုကုတင်အစပ်နားဆွဲလိုက်ပြီးဖင်ကိုလက်နဲ့ရိုက်လိုက်ပြီးဖြဲခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။အေးမိစံလဲ ဖင်ကိုဖြဲပေးလိုက်တော့ သူလဲခပ်သွက်သွက်ဖိထည့်ကာ ဆောင့်လိုက်သည်။အေးမိစံလက်ကို ဖယ်ကာ တင်းပါးတွေကို ညှစ်ကာဆောင့်နေလိုက်သည်။အေးမိစံလဲ ကောင်းနေပြီ။လက်တွေက အစေ့ကိုချေရင်း နို့ကိုကိုင်နေသည်။ သူမပြီးချင်လာတာမို့ သူ့ကို ဆောင့်ခိုင်းနေသည်။သူလဲ စိတ်ကိုလျော့ကာ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ဆောင့်ချလိုက်ရာ အေးမိစံရဲ့နှုတ်က အားအူးဆိုပြီးအသံနဲ့အတူ စအိုတစ်ခုလုံးက ညှစ်လိုက်သလို သူလဲအါးနဲ့ဆောင့်ချရင်း သုတ်ရည်တွေက ပန်းထွက်သွားရသည်။နှစ်ယောက်သားအတော်ကို မောဟိုက်သွားသည်။

သန့်ရှင်းလုပ်ပြီး သူလဲ အားဆေးသောက်လိုက်သလို အေးမိစံကိုလဲ အားဆေးသောက်ခိုင်းလိုက်သည်။နှစ်ယောက်သားအဝတ်မဝတ်တော့ပဲ စောင်ကိုခြုံကာဖက်ပြီးအိပ်လိုက်ကြသည်။ မနက်ခြောက်နာရီကျော်တော့ နိုးလာကြသည်။လန်းလန်းဆန်းဆန်းနိုးလာပြီးသူ့လီးကထနေတာမို့ အေးမိစံက ထကိုထတယ်ပြောသည်။သူလဲ အေးမိစံကို ပုလွေပေးခိုင်းရာ စိတ်ပါလက်ပါလွေပေးသည်။သူလဲ ပြီးချင်လာတော့ အေးမိစံကိုဖယ်ခိုင်းပေမယ့် ဆက်လွေနေတာကြောင့် ပါးစပ်ထဲ ပြီးလိုက်သည်။ပြီးတော့ မျက်နှာသစ် အဝတ်လဲကာ မနက်စာထွက်စားလိုက်ကြသည်။စားစရာသောက်စရာတွေကို ဝယ်လာကြပြီး အခန်းပြန်ရောက်တော့ ချက်ပြုတ်ကြသည်။သူလဲ အေးမိစံချက်ပြုတ်နေတုန်း လုပ်စရာ ကိစ္စတွေကို လုပ်နေလိုက်သည်။ထမင်းမစားခင် ဆွဲ ကြပြန်သည်။ခုမှ ညားကာစလင်မယားတွေလိုပင်။နေ့လေးညငါးထမင်းစားပြီးတစ်ဖြစ်နေသည်။

စနေတနင်္ဂနွေနှစ်ရက်လုံးအပီအပြင်ကိုလုပ်ကြသည်။သူ အေးမိစံရဲ့တကိုယ်လုံးကို မထိဘူး မလုပ်ဖူးတဲ့နေရာမရှိသလောက်ပင်။နို့နှစ်လုံးကြားလီးညှပ်ပြီးလဲ လုပ်သည်။ချိုင်းကြားထဲလဲလုပ်သည်။ ဖင်နဲ့အဖုတ်ကတော့ ပြောမနေတော့နဲ့။အေးမိစံလဲ ဖင်ကိုကောင်းကောင်းခံတက်သွားသည်မို့ ဖင်ခံရတာကို အတော်ကိုကြိုက်နေသည်။နောက်ပိုင်း ဖင်ချမယ့်သူမရှိရင်ဒုက္ခပဲ ကိုပိုင်လာချပေးရမယ်လို့ပြောသည်။သူမ ယောက်ကျားရသွားရင်တော့ သူလုပ်ဖြစ်ချင်မှ လုပ်ဖြစ်တော့မည်။ တနင်္ဂနွေညလဲ သူမ မပြန်ပေ။သူနဲ့ တညလုံးလိုလို လုပ်ကြသည်။မနက်ကျမှ ခုနှစ်နာရီလောက်ထကာ ရေချိုးပြီး သူမအဆောင်သို့လိုက်ပို့လိုက်သည်။ အေးမိစံရုံးကိုရောက်တော့ သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။အိပ်ချင်ပြီးခုမှနုံးနေတယ်တဲ့။သူလဲ ရီပဲနေလိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ဇာတ်လမ်းက ဆက်ရန်ရှိနေသည်ဆိုတာသူသိသည်။သူလဲ အန္တရာယ်မဖြစ်အောင်တော့ ရှောင်ရမည်။

သူလဲ သင်တန်းဖက်ကို အာရုံစိုက်ကာလေ့လာရပြန်သည်။ စာမေးပွဲကနောက်လဒုတိယပတ်တွင်စာတွေ့ထပ်ဖြေရမည်။အောင်ပါက နောက်ဆုံးပတ်တွင် လူတွေ့ဖြေရမည်။ လူတွေ့အောင်ရင်တော့ ဂျပန်တွင် သုံးနှစ်မာစတာဘွဲ့တက်ရမည်။သူမရရအောင်ကြိုးစားမည်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည်။မလုပ်ရင်လဲ မလုပ်လူး။လုပ်ပြီဆိုရင်လဲ ပြီးဆုံးအောင်ဇွဲရှိရှိလုပ်တက်တာသူ့အကျင့်ပင်။

အေးမိစံနဲ့တွေ့ပြီးနောက်တစ်ပတ်တွင် နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုဖုန်းဆက်လာပြန်သည်။သူမ ဒီတစ်ပတ်သောကြာညနေကားနဲ့ ရန်ကုန်လာခဲ့မည်။သူ့ကိုလာကြိုပေးပါဟု။သူအကြိုက်ပင်။နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ဖင်ကို လုပ်ချင်နေတာကြာပြီ။မလုပ်လိုက်ရလို့ မကျေမနပ်ဖြစ်နေတာ။လာရင်သိမယ်လို့စိတ်ထဲမှာကြိမ်းထားလိုက်သည်။

အေးမိစံလဲ သူ့အမေ ဆေးရုံတက်ရလို့တဲ့ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ညနေက ပြန်သွားသည်။သူပဲ ကားဂိတ်ကို လိုက်ပို့လိုက်ရသည်။ ပိုးပိုးက ညဖက်တွေမှာ သူ့ဆီဖုန်းဆက်ရင်း ချွဲတက်သည်။သူ့ကိုခွင့်လွှတ်ဖို့နဲ့ သတိရနေတဲ့အကြောင်းပြောသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးကို သတိရတာတော့အမှန်ပင်။သူမကို ဖြူစင်စွာချစ်ချင်သည်။ဖြစ်နိုင်ရင် ပိုင်ဆိုင်ချင်မိလာသည်။ မဖြစ်နိုင်မှန်းသိပေမယ့် စိတ်ကူးတော့ယဉ်မိတာအမှန်။တကယ်လို့သာ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရခဲ့မယ်ဆိုရင် သူမအရင်က ဘာဖြစ်ဖြစ်သူ ကြည်ဖြူနိုင်သည်။သူလဲ ဖြူစင်တဲ့သူမှမဟုတ်တာ။ချစ်သူရှိတဲ့ မိန်းကလေးတွေကို သူလဲ ကွယ်ရာမှာ လုပ်ခဲ့တာပဲ။ဒါပေမယ့် ပိုးပိုးရဲ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကဲ့ရဲ့မှာကိုမလိုလား။သူတကယ်ချစ်မိနေပြီလားမသိ။သူမတွေးချင်။

မတွေးပဲနေလေ ပိုတွေးမိလေလားမသိ။သူမနေနိုင်တဲ့အဆုံး သင်တန်းချိန်ဖျက်ကာပိုးပိုးဆီဖုန်းဆက်ပြီးခဏတွေ့လို့ရမလားမေးတော့ လာခဲ့မယ်လို့ပြောတာနဲ့ သူတို့ ဆိုင်တဆိုင်မှာတွေ့ကြသည်။ သူလဲ ရင်ထဲမှာရှိတာတွေကိုအကုန်ဖွင့်ပြောတော့ ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကို အရမ်းချစ်နေမိပြီလို့ပြောသည်။ သေချာတာတခုက သူတို့နှစ်ယောက်ချစ်တာလိင်ကိစစ္စကြောင့်တော့မဟုတ်တာအမှန်ပင်။
”တကယ်လို့ ပိုးပိုးရယ် ဆုံဆည်းခွင့် ရခဲ့ရင် ကိုကြီးရဲ့လက်ကို လာပြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါ။ဘာကိုမှမတွေဝေပဲနဲ့ပေါ့”

”ကိုကြီးက ပိုးရဲ့ ဘဝကို ကြည်ဖြူနိုင်လို့လား။ပိုးက ပိုးရဲ့ချစ်သူနဲ့ ငြိစွန်းနေတာကို ကိုကြီးအသိဆုံးပဲ။ ကိုကြီးနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာကလဲ တဒင်္ဂသာယာချင်မှုကြောင့်ဖြစ်ခဲ့တာ။ပိုးက မဖြူစင်ဘူးလေ။ကိုကြီးအတွက် ပိုးရဲ့ဘဝက မဖြူစင်ဘူး”

”ဒါတွေကို မလိုအပ်ဘူးလေ။ကိုကြီးလဲ ပိုး ထင်သလောက် မဖြူစင်ပါဘူး။ပိုးဖက်ကနေ အရာရာလွတ်လပ်သွားတဲ့တနေ့ ပိုးရဲ့ဘေးမှာ ပိုင်ဆိုင်တဲ့သူကင်းသွားတဲ့တနေ့ ကိုကြီးဆီကိုလာခဲ့ပါ။ဒါပေမယ့် အပြစ်မဲ့တဲ့သူကိုတော့ ချန်ထားပြီးမှတော့ မလာပါနဲ့။သူက အရင်တုန်းကရော အခုရော နောင်ရော ပိုးရဲ့ အချစ်ဦး အချစ်ဆုံးပဲဆိုတာ ပိုးအမြဲသတိရပါ။အပြစ်မဲ့သူကို အပြစ်ရှာထားခဲ့မယ်ဆိုရင်တော့ ကိုကြီးပိုးကို အထင်သေးမိလိမ့်မယ်”

”စိတ်ချပါ ကိုကြီးရယ်။ပိုး အဲ့လိုဘယ်တော့မှမလုပ်ပါဘူး။ကံဆုံလို့ ဆုံဖို့ဖြစ်လာမယ့် မျှော်လင့်ချက် ဝေဝါးလေးကို ပိုး အမြဲတမ်းတရင်း ပိုး လျှောက်ရမဲ့ဘဝကို ဆက်လျှောက်သွားမှာပါ”

သူတို့နှစ်ယောက် ခံစားချက်ပေါက်ကွဲကြပေမယ့် ကိုယ်အမူအရာတော့ ထိန်းကြသည်။သူလဲ ပိုးပိုးကို အမှန်တိုင်းဝန်ခံလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်နဲ့အကြောင်းကိုရော အေးမိစံနဲ့အကြောင်းကိုပါ။ပိုးပိုးက မအံ့သြပေ။ သူ့ကိုပြောသည်။သူမနဲ့အကြောင်းကိုသူတို့နှစ်ယောက်ကိုပြောလဲ သူတို့အံ့သြမှာမဟုတ်ဘူးတဲ့။သူတို့တွေက မိန်းမချင်းချင်းမို့ ရိပ်မိတယ်လို့ပြောသည်။ဖွင့်မမေးကြပေမဲ့ တရက် ဒီလိုကြုံလိမ့်မယ်ဆိုတာ အားလုံးက ကိုယ်စီရိပ်မိပြီးသားပဲလို့ပြောသည်။

သူ့ကို မဖွင့်ပြောရင်တောင် စိတ်ဆိုးချင်ဆိုးမှာတဲ့။ပြောပြလို့ စိတ်မဆိုဘူးလို့ပြောသည်။ပြီးတော့ သူ့ကို ကိုကြီးက စွံကိုစွံတာကိုးတဲ့။မနာလိုတောင်ဖြစ်တယ်လို့ပြောသည်။ တကယ်လို့ သူတို့ရခဲ့ရင်တောင် ကြုံနေဦးမယ်ဆိုရင် ကြည်ဖြူတယ်လို့ပြောတော့ သူရီမိလိုက်သည်။ သူတို့အတော်ကြာအောင်စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ရင်ထဲကအရာတွေဖွင့်ချလိုက်ရလို့လားမငိ။ နှစ်ယောက်သားပိုပြီးနီးကပ်သွားသလို ပေါ့ပါးသွားသည်။သူတို့ပြန်လာခဲ့သည့်အချိန်ထိ စကားစက မပြတ်သေး။

သောကြာနေ့ညရှစ်နာရီကျော်တော့ ပိုးပိုးက သူ့ကို သတိပေးသည်။မမနှင်းမြတ်မွန်ကို သွားကြိုဖို့မမေ့နဲ့ဦးဆိုပြီး။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ဆီဖုန်းဆက်တော့ ၁၁၅မိုင်ရောက်ပြီတဲ့။သူလဲ စာကိုဆက်ပြီးကြည့်နေလိုက်သည်။ ဆယ့်တစ်ကျော်တော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ရောက်တော့မည်တဲ့။သူလဲ အင်္ကျီကိုကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးတစ်ထည်ထုတ်ဝတ်လိုက်ကာ ကားသော့ယူပြီး အခန်းသော့ပိတ်ကာ အဝေးပြေးကွင်းကို ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ကားဂိတ်ရောက်တော့ ကားကမရောက်သေး။သူကားထဲမှာပြစောင့်နေလိုက်သည်။ငါးမိနစ်လောက်နေတော့ ကားဆိုက်လာသည်။သူကားနားကိုသွားကာစောင့်နေလိုက်သည်။မိုးပြာရောင်ဝမ်းဆက်ကို အကြပ်ဝတ်ထားပြီး သရီးစတပ်ကေဆံပင်နဲ့ အိတ်ကိုဆွဲကာ ဆင်းလာတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဟန်က ကျော့ရှင်းလှပနေသည်။အနားရှိ ယောက်ကျားသားတွေက ကပ်ကပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှပေါ်အောင်ဝတ်ထားတဲ့

နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ရင်းသဘောကျနေတာတွေ့တော့ သူဟက်ခနဲတချက်ရီလိုက်ရင်း နှင်းမြတ်မွန်အနားကိုသွားကာ ခေါ်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကို တွေ့တော့ ဝမ်းသာသွားဟန်နဲ့သူခေါ်တဲ့နောက်ကို လိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။ကားနောက်ခန်းဖွက့်ကာ အိတ်ကို ထားပြီး နှစ်ယောက်သားကားဂိတ်က ထွက်လာခဲ့ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကို ဘာစားချင်သေးလဲ မေးတော့ မစားချင်ဟုပြောသည်။သူလဲ အိမ်မှာလိုအပ်တာတွေဝယ်ထားတာမို့ ဘာမှမဝယ်တော့ပဲ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။

တိုက်ခန်းကိုရောက်တော့ ဝိုင်တလုံးနဲ့ ဘီယာတလုံးယူကာ ဖောက်လိုက်ပြီးခွက်ထဲငှဲ့ကာ ဝိုင်ခွက်ကို နှင်းမြတ်မွန်ကိုပေးလိုက်ပြီး ခွက်ချင်းတိုက်ကာ သောက်လိုက်သည်။သူတို့ သောက်ကြရင်းနဲ့ စကားပြောနေကြသည်။သောက်ပြီးတော့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကိုအခန်းထဲခေါ်သွားလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်ကိုဖက်လိုက်ကာ တင်ပါးတွေကို ဖျစ်ညှစ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

”ဟိတ် ကိုပိုင်နော် သူများက ခရီးပန်းလာတာအိပ်ချင်ပြီ။အိပ်တော့မယ်”မူနေသည်။သူလဲ ဘာမှမပြောတော့ပဲ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာနမ်းလိုက်ရင်း ပင်တီကြိုးတွေကို ဆွဲလိုက်လွှတ်လိုက်လုပ်နေသည်။ပြီးတော့ နှင်းမြတ်မွန်ကို ပုခုံးဖိချလိုက်တော့ အလိုက်တသိ ထိုင်ချလိုက်ကာ ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံကိုပါချွတ်လိုက်တော့

”ဝိုး ဘယ်လောက်အောင့်ထားရလဲဟင်။ဟယ် အဖုအဖုတွေနဲ့ ဘာတွေလဲကိုပိုင်” ”ဂေါ်လီတွေလေ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဖင်ကို လုပ်မလို့အဲ့ ဒါတွေတပ်ထားတာ”  ”အော်ဂေါ်လီဆိုတာ ဒါလား။အမလေး ဒါကြီးနဲ့ ဖင်ကို..ကြောက်စရာကြီး ခိခိ”   ပြောရင်း အသာငုံ့ကာ စုပ် လိုက်သည်။သူလဲ အရသာခံကာ နေလိုက်ရင်း ခါးကိုကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့မှ နှင်းမြတ်မွန်ကို ထ ခိုင်းလိုက်ပြီး အဝတ်တွေကိုချွတ်ခိုင်းကာ သူလဲ အင်္ကျိကိုချွတ်လိုက်သည်။

နှင်းမြတ်မွန်လဲ အင်္ကျီထမိန်နဲ့အတွင်းခံတွေကိုပါချွတ် လိုက်သည်။သူလဲ နို့တွေကိုညှစ်ကိုင်လိုက်ရင်း အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်သည်။အဖုတ်က အရည်တွေ စိုနေသည်။သူလဲ အစေ့  အဖုတ်နဲ့ ဖင်ကို တပြိုင်နက်တည်းကလိလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ငါဖယ်ပျံသလို ကော့ပျံနေသည်။ပါးစပ်ကလဲ တတွတ်တွက်ရွက် နေရင်း ဖင်ကြီးက ကော့တက်လာလိုက် ပြန်ပြုတ်ကျသွားလိုက်နဲ့။သူကလိနေရင်းနဲ့

”အား ကိုပိုင် အင့် အင့် လုပ်လုပ် ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မာ် အိုး ဟား ဟား ရှီး”ဖင်ကမြောက်တက်သွားပြီးတော်တော်နဲ့ ပြန်ကျမလာတော့။သူလဲ ဆက်တိုက်ကလိပေးလိုက်ရာ ဟင်းခနဲ အသံနဲ့ ဖင်က အောက်ကိုပြန်ကျသွားကာ ပြီးသွားသည်။နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ မျက်နှာက အားရကျေနပ်သည့်ပုံ။သူလဲနှင်းမြတ်မွန်ကို ”ကဲ ကိုယ့်ကို ကုန်းပေးကွာ ကိုယ် မင်းလေးရဲ့ ဖင်လေးကို လုပ်ချင်နေပြီ”  ”ဖြေးဖြေးနော်ကိုပိုင် တခါမှမခံဖူးဘူး”

နှင်းမြတ်မွန်လဲ ဖင်ကို ခံကြည့်ဖူးချင်သည်။ကိုပိုင်ဆွတာကြောင့်ရော ပွန်းဆိုက်တွေမှာကြည့်ဖူးတာတွေကြောင့် ဘယ်လိုဆိုတာ ခံကြည့်ချင်ပေမယိ့ သူ့ဘဲက ယောင်လို့တောင်မှမထိ။ကိုပိုင်က လုပ်ချင်တယ်ပြောတော့ သူနည်းနည်းကြောက်တာလဲ ပါတာမို့ ငြင်းတော့ ကိုပိုင်က ဇွတ်မလုပ်။ဒီကိုလာမယ်ပြောတော့ကိုပိုင်က ဖင်ချမှာလို့ပြောတာနဲ့ သူလဲ လေ့လာကြည့်မိသည်။ဘယ်လို ဆိုတာတော့လက်တွေ့ခံဖူးမှသိမည်ပင်။သူလဲ ကုန်းကာ ဖင်ကိုစွင့်ကာ ခါးကိုကော့ပေးထားလိုက်သည်။ကိုပိုင်က ဖင်ကိုတဖျန်းဖျန်းနဲ့ရိုက်နေတော့ သူစပ်လဲ စပ် ကောင်းလဲကောင်းသလို။သူ နာနာကျင်ကျင်အရသာကို ကြိုက်သည်။

ဒါကြောင့်တင်ပါးရိုက်ခံရင်းနဲ့ စိတ်တွေက ပါလာရပြန်သည်။အဖုတ်ထဲက စစ်ခနဲဖြစ်လာရသည်။ကိုပိုင်လဲ ဂျယ်လ်ဘူးယူကာ သူမဖင်ဝကို သုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကွန်ဒုံးတစ်ခုယူကာ သူ့လီးမှာစွပ်ရင်း ဂျယ်လ်ကိုသုတ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ သူ့ကိုဖင်ဖြဲခိုင်းလိုက်တော့ သူလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ဖြဲကာ ဖင်ဝကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ကိုပိုင့်လီးကြီးက ဖင်ဝကိုလာထောက်တော့ သူ့ရင်ထဲ ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားကာ ရင်ခုန်မိသွားသည်။လီးကြီးကဖင်ဝကိုခွဲကာ တဖြည်းဖြည်းချင်းတိုးဝင်လာသည်။

နှှိုးဆွမှုကြောင့်ရော အရည်တွေရွှဲနေတာကြောင့်လားမသိ ထင်သလောက်မနာ။သူခံနိုင်သည်။ကိုပိုင်က ခဏရပ်ကာ သူမအစေ့ကိုချေလိုက်သည်။သူမလဲ အဟင့်ဟင့်နဲ့ဖြစ်သွားပြီး အဖုတ်ထဲက အရည်စိမ့်ကျလာသည်။ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်ရာ ဖင်ဝကိူဖုထစ်ထစ်ဂေါ်လီးကချိတ်ကာအထဲကို ခေါ်သွားသည်။ သူမအသည်းခိုက်သွားရသည်။နာကျင်ပေမယ့်ကြိုက်သွားသည်။ဂေါ်လီတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူမဖင်ထဲကို တစ်လုံးချင်းတိုးဝင်နေသည်။ကြီးမားတဲ့ လီးနဲ့ဂေါ်လီတွေက သူမရဲစအိုကြွက်သားတွေကို ပွတ်တိုက်နှှိုးဆွနေသည်။ သူမရဲ့စအိုကြွက်သားတွေက ထိုအရာတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေပြီး လက်သင့်ခံနေသည်လားမသိ။နာကျင်ပေမယ့် ကောင်းနေသည်။အဲ့အရသာကိူ နှစ်သက်သွားသလိုအဖုတ်ထဲမှလဲ အရည်တွေက တစိမ့်စိမ့်ကျနေသည်။သူမလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲရင်း

”အာ့ ရှီး ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ။ဟင့်ဟင့် ကောင်းတယ်ကိုပိုင်ရယ်။အရမ်းကြိုက်တယ်။အင့် အင့် ဟင့်ဟင့်”ကိုပိုင့်လီးကြီးတခုလုံးက ကျဉ်းကြပ်တဲ့ ဖင်စအိုထဲကိုတစ်ချောင်းလုံးဝင်နေတာအံ့သြစရာပင်။ ဖင်ဝကတင်းကြပ်တဲ့ဝေဒနာက ဖင်ဝမှတဆင့်တကိုယ်လုံးပျံနှံ့လာပြီးကောင်းလာသည်။ သူမလဲအားမလိုအားမရဖြစ်ကာဖင်ကိုနောက်သို့ဆောင့်ပေးမိသည်။ကိုပိုင်ကလဲ သူမသဘောကို သိသည်မို့ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်နေသည်။ဂေါ်လီတွေက ထွက်သွားလိုက် ဝင်လာလိုက်နဲ့ စအိုဝကို ခလုတ်တိုက်တိုက်သွားပေမယ့် အဲ့အရသာကိုက အရမ်းကိုဟော့စေသည်။အဖုတ်ကို ခံရတာနဲ့မတူ။ သူမကြိုက်သည်။ကိုပိုင်ဆောင့်တာတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်လာသည်။သူမအရမ်းကောင်းနေပြီ။

”အာကိုပိုင် ဘာလို့ ထုတ်လိုက်တာလဲလို့။ဒီမှာ အရမ်းကောင်းနေပြီကို။ဆိုးတယ်ကွာ” ”ကိုယ်ညောင်းလို့။နောက်ကိုဆုတ်လိုက်လာ”သူမလဲ ကုတင်အစပ်နားမှာဒူးထောက်ကုန်းလိုက်ပြန်သည်။ကိုပိုင်က သူမဖင်ကိုဖြဲကာလီးကိုထည့်လိုက်သည်။ သူမလဲ အစေ့ကိုချေလိုက် နို့တွေညှစ်လိုက်နဲ့ဟော့နေသည်။ကိုပိုင်လဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်ကိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်နေတော့သည်။သူမ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြီးချင်လာတာမို့ အရမ်းကိုဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ကိုပိုင်လဲ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ရာ အချက်နှစ်ဆယ်ကျော်တော့ သူမ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ ထွက်ကျကုန်သည်။သူမ ဘဝမှ ဒီလောက်ပြီးတာမျိုးတခါမှမကြုံဖူးခဲ့။

ကိုပိုင်နဲ့တွေ့တိုင်းအရမ်းပြီးခဲ့ပေမယ့် ဒီလောက်မပြီးခဲ့ဖူးပေ။ကိုပိုင်လဲ အားကုန်ဆောင့်နေရင်းပြီးသွားသည်။ပြီးတော့သူမပေါ်မှေးကာ အမောဖြေနေသည်။နှစ်ယောက်သား ချွေးတွေနဲ့ရွှဲကာ အားပြတ်သွားသလိုပင်။နှုံးချိသွားရသည်။အမောဖြေပြီးတော့ သူမလဲ ကိုပိုင့်ကိုဖယ်ကာ ထမိန်တထည်ထုတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ရေဆေးလိုက်သည်။ဖင်ဝက ခုမှ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေသည်။ ဒါပေမယ့်သဘောကျမိသည်။သူမ ထမိန်ကိုရင်လျားပြီးအခန်းထဲဝင်လိုက်တော့ ကိုပိုင်က ပုဆိုးနဲ့စွပ်ကျယ်ဝတ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာလှဲနေသည်။သူမလဲ ကိုပိုင့်ဘေးဝင်လှဲလိုက်ရင်းကိုပိုင်းကိုအသာနမ်းလိုက်ကာ အနားယူလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ နှစ်ယောက်သားအိပ်ပျော်သွားကြသည်။မနက် ခြောက်နာရီကျော်တော့မှ နိုးလာကြသည်။ နိုးလာကြတော့ လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်နေသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကရေချိုးပြီးတော့

သူလဲမျက်နှာသစ်ရေချိုးလိုက်သည်။ရေချိုးပြီးတော့ နှင်းမြတ်မွန်က မနက်စာကိုပြင်ထားပေးသည်။ နှစ်ယောက်သားမနက်စာကိုစားပြီး ဘုရားသို့သွားကာ ဘုရားဖူးကြသည်။ဂျန်းရှင်းအိတ်ကိုခဏဝင်ကာ နှင်းမြတ်မွန်က လိုအပ်တာတွေဝယ်သည်။ပြီးတော့ သူ့တိုက်ခန်းကိုပြန်လာကြသည်။အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက် အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်ကြရန်စိုင်းပြင်းကြပြန်သည်။အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်ကာ နှစ်ယောက်သားပွတ်သပ်ရင်း နူးနေကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်က တော်တော့်ကို စိတ်ထန်လွယ်သည်။ ခပ်ကြာကြာပင်မနူးလိုက်ရ။အရည်တွေရွှဲနေသည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို အပေါ်ကနေနေခိုင်းလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့အပေါ်ခွကာ လီးကိုကိုင်ပြီးအဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။

အဖုတ်ထဲသို့ဂေါ်လီတပ်ထားတဲ့လီးက တစ်ရစ်ချင်းဝင်သွားသည်။အတွင်းသားနံရံတွေက ဂေါ်လီများရဲ့ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် သာမန်ထက်ပိုပြီးနှှိုးဆွနေသလိုဖြစ်နေသည်။အပေါ်ကနေ စိတ်လိုက်မာန်ပါဆောင့်ဆောင့် ချနေတဲ့နှင်းမြတ်မွန်ကို ကြည့်ရင်း သူလဲ နို့တွေကိုလက်နဲ့အုပ်ကာချေနေရင်းအောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ဆောင့်ချက်တွေ ကြမ်းသထက်ကြမ်းလားသည်။အဖုတ်အတွင်းထဲက ညှစ်လာသည်။သူမပြီးတော့မည်။နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ အားရပါးရဆောင့်လိုက်ရင်း ဆယ့်လေးငါးချက်လောက်ဆောင့်ရင်း ကော့တက်သွားကာ အဖုတ်ထဲက အရမ်းကို ညှစ်သွားသည်။ဆက်တိုက်ဆက်တိုက် ညှစ်နေလေသည်။

သက်ပြင်းရှည်ကြီးချကာ သူ့အပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ရင်း”အရမ်းကောင်းတာပဲ ကိုပိုင်ရယ်။ကိုပိုင်ရဲ့ဂေါ်လီတပ်ထားတဲ့ လီးကြီးကိုအရမ်းစွဲသွားပြီကွာ။ အရမ်းကောင်းတယ်”ပြောရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရစုပ်နမ်းနေသည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဖက်ကာနမ်းလိုက်ပြီး တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်လိုက်ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်လိုက်လုပ်နေသည်။အတော်လေးကြာတော့မှ ”ကိုပိုင်မပြီးသေးဘူးမလား။လုပ်လေ။ဘယ်ကိုလုပ်ချင်လဲ။ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ”

နှင်းမြတ်မွန်နဲ့လုပ်ရတာတခုတော့ကောင်းသည်။ပွင့်လင်းသည်။အပေးအယူမျှသည်လို့ပြောရမည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို doggyနေခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ အဖုတ်ထဲထည့်ကာ ဆောင့်လိုက်သည်။လုံးဝန်းတဲ့တင် သေးကျဉ်တဲ့ခါးကို ကြည့်ရင်း ဆောင့်ရတာမို့ သူသဘောကျသည်။သူလဲ အားမနာတော့ပဲ ဆောင့်နေလိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ပျော့စင်းနေတဲ့ ဆံပင်တွေက ဝဲခါနေသလို တင်ပါးတွေက ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ လှှိုင်းထသလို တုန်တုန်တက်သွားတာကို ကြည့်ရင်း သူလဲ စိတ်ပိုထန်လာကာ ခါးကိုကိုင်ရင်း အသားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ နောက်တကြိမ်ပြီးဖို့နီးလာသည်။

”ကိုပိုင် ဆောင့်ဆောင့် မြတ်မွန် ပြီးချင်လာပြန်ပြီ။အာ အာ ဟ ဟ ” ”ဗျွတ် ဗျွတ် ဖတ်ဖတ် ဘွတ်ဘွတ်”အသံတွေနဲ့အတူ ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းသထက်ကြမ်းလာသည်။ ဆောင့်ချက်လေးဆယ်ကျော်ရောက်လာတော့ သူလဲ ပြီးချင်လာပြီ။ဒါကြောင့် သူလဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ အာ့ဟားဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ သူ့ရဲ့သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သလို နှင်းမြတ်မွန်လဲ ပြီးသွားသည်။နှစ်ယောက်သား ခဏအနားယူလိုက်ပြီး နှင်းမြတ်မွန်က ရေချိုးခန်းထဲသို့ဝင်သွားတော့ သူလဲ လိုက်ဝင်သွားကာ သူ့လီးကိုဆေးခိုင်းလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကိုဆေးပေးနေရင်း ဆွနေပြန်ရာ ပြန်ထလာတာမို့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို လွေခိုင်းလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ကောင်းကောင်းကိုလွေပေးလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်သားရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာကြပြီး အဝတ်တွေဝတ်ကာ နှင်းမြတ်မွန် နေ့လည်စာအတွက် ပြင်နေသည်။သူလဲ ဘေးကနေ ဝိုင်းလုပ်ပေးရင်း ပိုးပိုးကို သတိရလိုက်မိသည်။သူ တည်ငြိမ်တဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို တဒင်္ဂအတွင်း လိုချင်မိသွားသည်။ဒါပေမယ့် လကိတွေ့ဘဝမှာဒီလိုသာယာနိုင်ပါ့မလား။နှစ်ယောက်သား စကားထိုင်ပြောနေရင်း တစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ကိုတယောက်မေးကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုပြောသည်။ပိုးပိုးကို မကြိုက်ဘူးလားလို့။သူကလဲ ချစ်သူရှိနေတာကြီးကိုလို့ပြောတော့ ဟုတ်တော့ဟုတ်ပါတယ်လေ။ဒါပေမယ့် ပိုးပိုးက သူ့ကိုကြိုက်နေတာလို့ပြောသည်။သူနဲ့ပိုးပိုးရဲ့အကြောင်းကိုမသိသေးဘူးထင်သည်။သူလဲ ဘာမှတော့မပြောတော့ပေ။

နေ့လည်စာကို နှစ်ယောက်သား စားပြီး ခဏနားကာ နောက်တချီဆွဲကြပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို နောက်ပေါက်ကိုလုပ်ပေးဖို့တောင်းဆိုသည်။သူလဲ နောက်ပေါက်ကို ကြိုက်တာမို့ အကြိုက်ပင်။နှင်းမြတ်မွန်က ပုလွေတော့ အတော့ကို ကျွမ်းသည်။ဒါကြောင့် သူဘဲက သူ့ကို စွဲနေတာနေမည်။ သူမကိုအတော်အလိုလိုက်ကာ သူမသဘောဟုပြောသည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ဖင်ကို စိတ်ကြိုက်ဆွဲပစ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းလွန်းသည်လို့ပြောသည်။ညကျမလုပ်နိုင်မှာစိုးတာမို့ အိပ်ရေးဝအောင်လုပ်မှ ဖြစ်မည်ဆိုပြီး နှင်းမြတ်မွန်က အိပ်တော့သည်။သူလဲ အိပ်လိုက်သည်။ညနေနိုးလာတော့ တချီဆွဲကြပြန်သည်။

ပြီးတော့ ရေချိုး အဝတ်လဲကာ အပြင်ကိုထွက်ပြီး ညနေစာစားပြီး ပြန်လာကြသည်။ပြန်ရောက်တော့ အားဆေးသောက်ကာ ထပ်လုပ်ကြသည်။ညသုံးနာရီလောက်ထိပင်။နောက်ပေါက်ကို လုပ်ဖြစ်တာများသည်။ရှေ့ကို နှစ်ချီလောက်သာလုပ်ဖြစ်သည်။သုံးနာရီကျော်မှအိပ်ကြသည်။မနက်ကျကိုးနာရီကျော်မှနိုးကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ သူ့ကိုအရမ်းကို စွဲနေသည်။အားရင်းအားသလိုတွေ့ချင်မိတယ်လို့ပြောသည်။သူလဲ ပြသာနာမဖြစ်ရင်ပြီးရောလို့ပြောတော့ နှင်းမြတ်မွန်က အဲ့လောက်ကတော့ အေးဆေးပါလို့ပြောသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကညနေ သုံးနာရီကားနဲ့နေပြည်တော်ကို ပြန်မည်မို့ မပြန်ခင်ကို အချိန်ရှိတုန်းလုပ်ကြသည်။ ညနေကားဂိတ်လိုက်ပို့ရင်းနဲ့မှ မနက်စာနဲ့ နေ့လည်စာပေါင်းစားလိုက်ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကားထွက်သွားတော့မှ သူလဲ ပြန်လာသည်။ပြန်ရောက်တော့ သူလဲ အနားယူလိုက်သည်။ညကျတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ပြန်ရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ ထပ်ပြီးတွေ့ချင်တဲ့အကြောင်းပင်။

သူလဲတွေ့ကြတာပေါ့ဆိုပြီးပြောလိုက်သည်။အတော်လေးကြာကြာဖုန်းပြောပြီးဖုန်းချသွားတော့ တအောင့်ကြာ ပိုးပိုးဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်။အိုကေရဲ့လားလို့မေးသည်။သူလဲ အိုကေပါတယ်လို့ပြောတော့ ပိုးပိုးကရီနေသည်။သူကလဲ သဝန်မတိုဘူးလားလို့မေးရာ မတိုပါဘူး။သူတို့ကိုနားလည်လို့ဟုပြောသည်။သူတို့နှစ်ယောက်ဖုန်းချကာ လိုင်းပေါ်မှာ စကားပြောဖြစ်ကြသည်။

နောက်ရက်မနက် သူသင်တန်းသွားတော့ ပိုးပိုးရည်းစားနဲ့တွေ့သည်။ဆိုင်ထိုင်ရင်းစကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ဘယ်တော့ယူမလဲမေးတော့ သူကရီနေသည်။အေးဆေးပေါ့ကိုပိုင်ရာ အချိန်ရှိပါသေးတယ်ဟုပြောလို့ သူကလဲ အချိန်မရမ်းကြီးတော့ဆွဲတာမသင့်တော်ကြောင်းနဲ့ အချိန်ကြာလာရင် မိန်းကလေးဖက်က နစ်နာနိုင်တယ်လို့ပြောတော့ သူက ခေါင်းသါငြိမ့်ပြီးအဖြေတော့မပေးပေ။
သူလဲသင်တန်းချိန်ရောက်နေပြီမို့သင်တန်းသွားတက်လိုက်သည်။

အေးမိစံလဲ မိခင်သက်သာလာတာမို့ပြန်လာသည်။သူတို့လဲ ယူတော့မယ်လို့ပြောသည်။ ဒါလဲကောင်းတာပေါ့လို့ပြောတော့ အေးမိစံက မယူခင် အားရအောင်တွေ့ချင်တယ်လို့ပြောတော့ သူခေါင်းတောင်ကြီးသွားသည်။သူနေပြည်တော်ကို သွားလိုက် နှင်းမြတ်မွန်နဲ့တွေ့လိုက် ရနိကုန်မှာအေးမိစံနဲ့တွေ့လိုက်နဲ့လုပ်နေသည်။ပိုးပိုးနဲ့တော့အခွင့်အရေးမသာတာနဲ့မတွေ့ဖြစ်။ သူအရမ်းလဲတွေ့ချင်သလို ပိုးပိုးကလဲ တွေ့ချင်နေသည်။

ဒီလိုနဲ့ သူလဲ စာမေးပွဲဖြေမယ့်ရက်ရောက်လာသည်။ကောင်းမွန်အဆင်ပြေစွာဖြေနိုင်တာမို့ နောက်ဆုံးလူတွေ့ကိုပါဝင်မယ်လို့သူ မျှော်လင့်မိသည်။သူမှန်းသလိုပဲ လူတွေ့ထိသူပါသည်။လူတွေ့စစ်တော့လဲ သူအိုကေသည်။အဖြေကိုနှစ်ပတ်နေရင် အားလုံးကို ပြန်ကြားမယ်လို့ပြောတာမို့ သူလဲ နေပြည်တော်ကို ပြန်ရပေမည်။ပြန်ခါနီးတွင် အေးမိစံနဲ့နှစ်ကြိမ်ခေါက်တွေ့ဖြစ်သည်။အေးမိစံလဲ နောက်ပေါက်ကို အတော်ကြိုက်နေသလို ကောင်းစွာခံတက်နေပြီ။သူ ပြန်ခါနီးတော့ အေးမိစံတို့အတွဲနဲ့

ပိုးပိုးတို့အတွဲဆုံကာနှုတ်ဆက်ပွဲလေးလုပ်ဖြစ်သည်။အေးမိစံတိုက နှစ်ကုန်ရင် ယူကြမယ်လို့ပြောသည်။ သူပညာတော်သင်ပါရင်တော့ မမှီတော့ပေ။ဒါကြောင့် သူသွားခါနီးရင် လက်ဖွဲ့ကြီးကြီးပေးမယ်လို့စသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သိမ်းစရာတွေထည့်စရာတွေသူ ထည့်နေလိုက်သည်။ရင်ထဲမှာတော့ ဟာတာတာနှင့်ပင်။ ဖုန်းလာတော့ ကြည့်လိုက်ရာ ပိုးပိုး။အရမ်းတွေ့ချင်တယ်လို့ပြောတော် သူလဲတွေ့ချင်တာပဲလို့်ပြောသည်။ ခဏဖြစ်ဖြစ်လာခဲ့ပါလားလို့ပိုးပိုးက ပြောတော့အဆင်ပြေပါ့မလားမေးရာ ပြေပါတယ်လို့ပြောသည်။သူလဲ ကားယူကာပိုးပိုးတို့တိုက်ခန်းနားသွားလိုက်သည်။ပိုးပိုးက ထွက်လာပြီးချောင်ကျပြီးမှောင်ရိပ်နားမကိုခေါ်ကာ သူ့ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ရင်း ငိုသည်။ခွဲရဦးမယ်ဆိုပြီး။

”ကိုကြီးနဲ့ တွေခြင်မိပေမယ့် အခွင့်အရေးကမရဘူး။ကိုကြီးရဲ့ ယုယမှုကိုလိုချင်မိတယ်။ပိုး ရူးချင်တာပဲကိုကြီးရယ်” ”ကိုကြီးလဲ တွေ့ချင်သေးပါတယ်ပိုးလေးရယ်။အခွင့်သာရင်လာတွေ့မယ်နော်”နှစ်ယောက်သားစကားအတော်ကြာပြောပြီး သူလဲ ပြန်လာလိုက်သည်။နောက်ရက်မနက်ကျ သူလဲ နေပြည်တော်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။နေ့လည်ကို ရောက်တော့ ရုံးကို တခါတည်းဝင်ကာ လူကြီးဆီသတင်းဝင်ပို့လိုက်သည်။အခြေအနေမေးတော့ သူလဲ ပြောပြလိုက်သည်။လူကြီးက သူ့ကို ပါသွားရင် အထူးကြိုးစားဖို့မှာပြီး သူ့ကို ပြန်နားခိုင်းလိုက်သည်။သူလဲ သူ့ဆရာဆီ ဝင်ကာ သတင်းပို့တော့ဆရာက သူ့အခြေအနေကို မေးကာ သဘောကျနေသည်။သူလဲ အတော်ကြာစကားပြောပြီးအဆောင်ကိုပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။အဆောင်ရောက်တော့ သူပိုးပိုးဆီဖုန်းဆက်ကာ ပြန်ရောက်ပြီလို့ပြောတော့ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ဖို့မှာသည်။သူလဲဖုန်းပြောပြီးအနားယူလိုက်သည်။

စနေရုံးပိတ်ရက်ကျ သူနှင်းမြတ်မွန်နဲ့ချိန်းကာ ဟိုတယ်မှာတွေ့ဖြစ်ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်က သူ့အတွက်အမြဲတမ်းရယ်ဒီပင်။ဒီလိုနဲ့တရက်မှာလူကြီးက သူ့ကိုလာတွေ့ဖို့ခေါ်တာမို့ သူလဲ သွားတွေ့တော့ ဝမ်းသာတဲ့မျက်နှာနဲ့ သူ့ကို ကြိုသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို လက်ဆွဲနှုတိဆက်ကာ ”ကောင်လေး မင်းရွေးခံရတယ်ဟေ့။ဝန်ကြီးဌာနအားလုံးမှာ မင်းတယောက်တည်းပဲပါတာတဲ့။ဝန်ကြီးက ဂုဏ်ယူနေတယ်။မင်းကိုတွေ့ချင်တယ်တဲ့။မှာစရာရှိတာတွေမှာမလို့ထင်တယ်”

သူလဲဝမ်းသာသွားသည်။ဝန်ကြီးတွေ့မယ့်အချိန်ကို ဖုန်းဆက်မယ်လို့ပြောပြီးပြန်လွှတ်တာမို့ သူလဲ ပြန်လာကာ ဆရာ့ကိုပြောပြတော့ ဆရာလဲ ဝန်းသာသွားသည်။အခန်းထဲက အလုပ်ဖော်တွေက မုန့်ကျွေးခိုင်းတာနဲ့ သူလဲ ဝယ်ကျွေးမယ်ပြောပြီး ပိုက်ဆံထုတ်ပေးလိုက်သည်။လူကြီးက သူ့ကို ဝန်ကြီးနဲ့တွေ့ဖို့ခေါ်တာမို့ သွားတွေ့လိုက်သည်။ဝန်ကြီးက သူ့ကို အကြောင်းကြားစာပေးရင်း ချီးကျူးစကားပြောသည်။ ဟိုမှာဆောင်ရန်ရှောင်ရန်မှာသည်။နိုင်ငံသိက္ခာမကျစေဖို့နဲ့ ဌာနဂုဏ်ကို မြှင့်တင်ဖို့အထူးမှာကြားကာ သွားခါနီးရင် လာတွေ့ဖို့မှာသည်။သူလဲ ပြန်လာတော့ ပိုးပိုးဆီကိုဖုန်းဆက်ကာ ပြောပြသည်။ပိုးပိုးလဲ ဝမ်းသာနေသည်။ နောက်ရက်တွေမှာ သူလဲ ဆေးစစ် ပတ်စပို့ကိစ္စ ဗီဇာကိစ္စတွေနဲ့ ရှုပ်နေတာမို့မအားတော့။

အားလုံးကိစ္စပြီးပြတ်သွားတော့ ဝန်ကြီးဆီသတင်းပို့ လူကြီးဆီသတင်းပို့ကာ သူရန်ကုန်ကိုဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ သူရန်ကုန်ရောက်တော့ ပိုးပိုး ကတွေ့ချင်တယ်လို့ပြောသည်။သူ့ရည်းစားနိုင်ငံခြားသွားတာနှစ်ပတ်နီးပါးရှိပြီတဲ့။ သူလဲ အရမ်းတွေ့ချင်တာမို့ တွေ့မယ်လေဆိုပြီးပြောလိုက်သည်။ပိုးပိုးလဲ ညနေကျ သူ့ကို လာခေါ်ခိုင်းတာမို့သူလဲ သွားခေါ်လိုက်သည်။အင်္ကျိပန်းရောင်အကြပ်လေးပေါ်မှာကုတ်အနက်အသေးလေးထပ်ဝတ်ထားပြီး ဂါဝန်အတိုပန်းရောင်လေးနဲ့ ရှုးအနီလေးစီးကာ အိတိအကြီးတစ်လုံးကိုလွယ်လာရင်းလမ်းလျှောက်တိုင်း ဝဲနေတဲ့ ကျောလယ်လောက်ဆံပင် နီညိုရောင်လေးနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့ပုံစံလေးက သူ့ကိုရူးသွပ်သွားစေငည်။ အပြစ်ကင်းစင်တဲ့လှပတဲ့မျက်နှာလေးကိုသူငေးကြည့်ရင်း ပိုင်ဆိုင်ချင်မိပေမယ့် ထိန်းရပြနိသည်။ သူ့ကားပေါ်တက်လာပြီး ဘာမှမစားရသေးဘူးလို့ပြောတာမို့နှစ်ယောက်သား ဆိုင်းကောင်းကောင်းတဆိုင်ရွေးကား ညနေစာ စားလိုက်သည်။

”အဆောင်ကို ဘယ်လိုပြောခဲ့လဲ” ”သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လျှောက်လည်မှာလို့ပြောထားတယ်။ရုံးကခွင့်နှစ်ရက်ယူထားတယ်” ”ကောင်း ရောကွာ” ”ဘာလဲ မကြိုက်ဘူးလား ဟင့် ဒီမှာတော့ သူ့ကို သနားလို့ တွေ့စေချင်လို့ ခွင့်တောင်ယူထားတာကို အာ့ဆိုပြန်လိုက်ရမှ လား” ”အော် ခွင့်တောင်ယူပြီးမှတော့ အလကားဖြစ်မယ့်အတူတူ ကိုကြီးကပဲ အနစ်နာခံလိုက်ပါ့မယ်ကွာ” ”သွားလူလည်ကြီး”နှစ်ယောက်သားကြည်နူးစွာရီလိုက်ကြသည်။ဆိုင်ထဲက ကောင်လေးတချို့တွေက ပိုးပိုးကို သဘောကျသည့်ပုံနဲ့ လှမ်းကာကြည့်နေတာတွေ့တော့ သူစိတ်တိုမိသည်။သဝန်တိုမိနေသည်။ပိုးပိုးကိုပြောပြတော့ ရီရင်း ဘာဖြစ်လဲ ကြည့်ပါစေပေါ့။

လှတဲ့သူကကြည့်ခံရမှာပဲ။ရုပ်ဆိုးတဲ့သူကျ သူ့မကြည့်လို့ စိတ်တိုနေတယ်ဟုပြောပြီးစသည်။စားသောက်ပြီးတာနဲ့ သူတို့လဲ သူ့တိုက်ခန်းရှိရာကို လာလိုက်ကြသည်။ တိုက်ခန်းရောက်တော့ သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကို ဖက်ထားရင်း သွားတဲ့အခါအရမ်းလွမ်းနေမှာလို့ပြောသည်။သူတို့နှစ်ယောက်တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက ချစ်ခြင်းတွေပြည့်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်ရင်း ပိုးပိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးကိုအသာလေးစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ပိုးပိုးကလဲ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းသွားရင်း သူ့ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်ပြီးအလိုက်သင့်ပြန်နမ်းလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်သားအနမ်းတွေရှည်ကြာသွားပြီးနောက် သူလဲပိုးပိုးကို ကုတင်ပေါ်သို့ အသာလှဲလိုက်ကာ အပေါ်အင်္ကျီလေးကိုချွတ်လိုက်တော့ ဘရာ အသားရောင်လေးပေါ်လာသည်။ဘရာကိုချိတ်ဖြုတ်ကာ ချွတ်လိုက်တော့ နိုလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးပေါ်လာသည်။အကိုင်အတွယ်ခံရဖူးပေမယ့် စနစ်တကျထိနိးသိမ်းကာ ဆေးသုံးသည်ထင်သည်။တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့နို့သီခေါင်းလေးတွေက မဲမနေ ပန်ရောင်ပင်သန်းနေသည်။သူလဲ နို့အုံလေးကို အသာစို့လိုက်ရင်း ကျန်တစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာပွတ်ပေးလိုက်သည်။

”ကိုကြီးရယ် အရမ်းချစ်တယ်” ပိုးပိုးရဲ့အပြောက သူ့နားထဲမှာ ပျားရည်မြစ်စီးသွားသလို။နို့တွေကိုစို့ပြီးတော့ဘဂါဝန်ကို ချွတ်လိုက်တော့ ပင်တီအသားရောင်သာကျန်တော့သည်။ပင်တီကိုအသာလိပ်ကာချွတ်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာမကာ ပိုးပိုးရဲ့ အဖုတ်နဲ့အစေ့ကို အသာနမ်းလိုက်ပြီး အစေ့ကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ညှပ်ကာ လျှာနဲ့ကလိလိုက်တော့

”အာ့ဟ ဟ ကိုကြီးရယ် ဘယ်လိုကြီးလဲ အဟင်ဟင့်” သူလဲ သင်တန်းဖက်ကို အာရုံစိုက်ကာလေ့လာရပြန်သည်။စာမေးပွဲကနောက်လဒုတိယပတ်တွင်စာတွေ့ထပ်ဖြေရမည်။အောင်ပါက နောက်ဆုံးပတ်တွင် လူတွေ့ဖြေရမည်။ လူတွေ့အောင်ရင်တော့ ဂျပန်တွင် သုံးနှစ်မာစတာဘွဲ့တက်ရမည်။သူမရရအောင်ကြိုးစားမည်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည်။မလုပ်ရင်လဲ မလုပ်လူး။လုပ်ပြီဆိုရင်လဲ ပြီးဆုံးအောင်ဇွဲရှိရှိလုပ်တက်တာသူ့အကျင့်ပင်။

အေးမိစံနဲ့တွေ့ပြီးနောက်တစ်ပတ်တွင် နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုဖုန်းဆက်လာပြန်သည်။သူမ ဒီတစ်ပတ်သောကြာညနေကားနဲ့ ရန်ကုန်လာခဲ့မည်။သူ့ကိုလာကြိုပေးပါဟု။သူအကြိုက်ပင်။နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ဖင်ကို လုပ်ချင်နေတာကြာပြီ။မလုပ်လိုက်ရလို့ မကျေမနပ်ဖြစ်နေတာ။လာရင်သိမယ်လို့စိတ်ထဲမှာကြိမ်းထားလိုက်သည်။

အေးမိစံလဲ သူ့အမေ ဆေးရုံတက်ရလို့တဲ့ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ညနေက ပြန်သွားသည်။သူပဲ ကားဂိတ်ကို လိုက်ပို့လိုက်ရသည်။ ပိုးပိုးက ညဖက်တွေမှာ သူ့ဆီဖုန်းဆက်ရင်း ချွဲတက်သည်။သူ့ကိုခွင့်လွှတ်ဖို့နဲ့ သတိရနေတဲ့အကြောင်းပြောသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးကို သတိရတာတော့အမှန်ပင်။သူမကို ဖြူစင်စွာချစ်ချင်သည်။ဖြစ်နိုင်ရင် ပိုင်ဆိုင်ချင်မိလာသည်။ မဖြစ်နိုင်မှန်းသိပေမယ့် စိတ်ကူးတော့ယဉ်မိတာအမှန်။တကယ်လို့သာ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရခဲ့မယ်ဆိုရင် သူမအရင်က ဘာဖြစ်ဖြစ်သူ ကြည်ဖြူနိုင်သည်။သူလဲ ဖြူစင်တဲ့သူမှမဟုတ်တာ။

ချစ်သူရှိတဲ့ မိန်းကလေးတွေကို သူလဲ ကွယ်ရာမှာ လုပ်ခဲ့တာပဲ။ဒါပေမယ့် ပိုးပိုးရဲ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကဲ့ရဲ့မှာကိုမလိုလား။သူတကယ်ချစ်မိနေပြီလားမသိ။သူမတွေးချင်။ မတွေးပဲနေလေ ပိုတွေးမိလေလားမသိ။သူမနေနိုင်တဲ့အဆုံး သင်တန်းချိန်ဖျက်ကာပိုးပိုးဆီဖုန်းဆက်ပြီးခဏတွေ့လို့ရမလားမေးတော့ လာခဲ့မယ်လို့ပြောတာနဲ့ သူတို့ ဆိုင်တဆိုင်မှာတွေ့ကြသည်။

သူလဲ ရင်ထဲမှာရှိတာတွေကိုအကုန်ဖွင့်ပြောတော့ ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကို အရမ်းချစ်နေမိပြီလို့ပြောသည်။ သေချာတာတခုက သူတို့နှစ်ယောက်ချစ်တာလိင်ကိစ္စကြောင့်တော့မဟုတ်တာအမှန်ပင်။ ”တကယ်လို့ ပိုးပိုးရယ် ဆုံဆည်းခွင့် ရခဲ့ရင် ကိုကြီးရဲ့လက်ကို လာပြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါ။ဘာကိုမှမတွေဝေပဲနဲ့ပေါ့” ”ကိုကြီးက ပိုးရဲ့ ဘဝကို ကြည်ဖြူနိုင်လို့လား။ပိုးက ပိုးရဲ့ချစ်သူနဲ့ ငြိစွန်းနေတာကို ကိုကြီးအသိဆုံးပဲ။ ကိုကြီးနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာကလဲ တဒင်္ဂသာယာချင်မှုကြောင့်ဖြစ်ခဲ့တာ။ပိုးက မဖြူစင်ဘူးလေ။ကိုကြီးအတွက် ပိုးရဲ့ဘဝက မဖြူစင်ဘူး”

”ဒါတွေကို မလိုအပ်ဘူးလေ။ကိုကြီးလဲ ပိုး ထင်သလောက် မဖြူစင်ပါဘူး။ပိုးဖက်ကနေအရာရာလွတ်လပ်သွားတဲ့တနေ့ ပိုးရဲ့ဘေးမှာ ပိုင်ဆိုင်တဲ့သူကင်းသွားတဲ့တနေ့ ကိုကြီးဆီကိုလာခဲ့ပါ။ဒါပေမယ့် အပြစ်မဲ့တဲ့သူကိုတော့ ချန်ထားပြီးမှတော့ မလာပါနဲ့။သူက အရင်တုန်းကရော အခုရော နောင်ရော ပိုးရဲ့ အချစ်ဦး အချစ်ဆုံးပဲဆိုတာ ပိုးအမြဲသတိရပါ။အပြစ်မဲ့သူကို အပြစ်ရှာထားခဲ့မယ်ဆိုရင်တော့ ကိုကြီးပိုးကို အထင်သေးမိလိမ့်မယ်” ”စိတ်ချပါ ကိုကြီးရယ်။ပိုး အဲ့လိုဘယ်တော့မှမလုပ်ပါဘူး။ကံဆုံလို့ ဆုံဖို့ဖြစ်လာမယ့် မျှော်လင့်ချက် ဝေဝါးလေးကို ပိုး အမြဲတမ်းတရင်း ပိုး လျှောက်ရမဲ့ဘဝကို ဆက်လျှောက်သွားမှာပါ”

သူတို့နှစ်ယောက် ခံစားချက်ပေါက်ကွဲကြပေမယ့် ကိုယ်အမူအရာတော့ ထိန်းကြသည်။သူလဲ ပိုးပိုးကို အမှန်တိုင်းဝန်ခံလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်နဲ့အကြောင်းကိုရော အေးမိစံနဲ့အကြောင်းကိုပါ။ပိုးပိုးက မအံ့သြပေ။ သူ့ကိုပြောသည်။သူမနဲ့အကြောင်းကိုသူတို့နှစ်ယောက်ကိုပြောလဲ သူတို့အံ့သြမှာမဟုတ်ဘူးတဲ့။သူတို့တွေက မိန်းမချင်းချင်းမို့ ရိပ်မိတယ်လို့ပြောသည်။ဖွင့်မမေးကြပေမဲ့ တရက် ဒီလိုကြုံလိမ့်မယ်ဆိုတာ အားလုံးက ကိုယ်စီရိပ်မိပြီးသားပဲလို့ပြောသည်။

သူ့ကို မဖွင့်ပြောရင်တောင် စိတ်ဆိုးချင်ဆိုးမှာတဲ့။ပြောပြလို့ စိတ်မဆိုဘူးလို့ပြောသည်။ပြီးတော့ သူ့ကို ကိုကြီးက စွံကိုစွံတာကိုးတဲ့။မနာလိုတောင်ဖြစ်တယ်လို့ပြောသည်။ တကယ်လို့ သူတို့ရခဲ့ရင်တောင် ကြုံနေဦးမယ်ဆိုရင် ကြည်ဖြူတယ်လို့ပြောတော့ သူရီမိလိုက်သည်။ သူတို့အတော်ကြာအောင်စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ရင်ထဲကအရာတွေဖွင့်ချလိုက်ရလို့လားမငိ။ နှစ်ယောက်သားပိုပြီးနီးကပ်သွားသလို ပေါ့ပါးသွားသည်။သူတို့ပြန်လာခဲ့သည့်အချိန်ထိ စကားစက မပြတ်သေး။

သောကြာနေ့ညရှစ်နာရီကျော်တော့ ပိုးပိုးက သူ့ကို သတိပေးသည်။မမနှင်းမြတ်မွန်ကို သွားကြိုဖို့မမေ့နဲ့ဦးဆိုပြီး။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ဆီဖုန်းဆက်တော့ ၁၁၅မိုင်ရောက်ပြီတဲ့။သူလဲ စာကိုဆက်ပြီးကြည့်နေလိုက်သည်။ ဆယ့်တစ်ကျော်တော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ရောက်တော့မည်တဲ့။သူလဲ အင်္ကျီကိုကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးတစ်ထည်ထုတ်ဝတ်လိုက်ကာ ကားသော့ယူပြီး အခန်းသော့ပိတ်ကာ အဝေးပြေးကွင်းကို ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ကားဂိတ်ရောက်တော့ ကားကမရောက်သေး။သူကားထဲမှာပြစောင့်နေလိုက်သည်။ငါးမိနစ်လောက်နေတော့ ကားဆိုက်လာသည်။သူကားနားကိုသွားကာစောင့်နေလိုက်သည်။မိုးပြာရောင်ဝမ်းဆက်ကို အကြပ်ဝတ်ထားပြီး သရီးစတပ်ကေဆံပင်နဲ့ အိတ်ကိုဆွဲကာ ဆင်းလာတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဟန်က ကျော့ရှင်းလှပနေသည်။အနားရှိ ယောက်ကျားသားတွေက ကပ်ကပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှပေါ်အောင်ဝတ်ထားတဲ့နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ရင်းသဘောကျနေတာတွေ့တော့ သူဟက်ခနဲတချက်ရီလိုက်ရင်း နှင်းမြတ်မွန်အနားကိုသွားကာ ခေါ်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကို တွေ့တော့ ဝမ်းသာသွားဟန်နဲ့ သူခေါ်တဲ့နောက်ကို လိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။ကားနောက်ခန်းဖွက့်ကာ အိတ်ကို ထားပြီး နှစ်ယောက်သားကားဂိတ်က ထွက်လာခဲ့ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကို ဘာစားချင်သေးလဲ မေးတော့ မစားချင်ဟုပြောသည်။သူလဲအိမ်မှာလိုအပ်တာတွေဝယ်ထားတာမို့ ဘာမှမဝယ်တော့ပဲ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။

တိုက်ခန်းကိုရောက်တော့ ဝိုင်တလုံးနဲ့ ဘီယာတလုံးယူကာ ဖောက်လိုက်ပြီးခွက်ထဲငှဲ့ကာ ဝိုင်ခွက်ကို နှင်းမြတ်မွန်ကိုပေးလိုက်ပြီး ခွက်ချင်းတိုက်ကာ သောက်လိုက်သည်။သူတို့ သောက်ကြရင်းနဲ့ စကားပြောနေကြသည်။သောက်ပြီးတော့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကိုအခန်းထဲခေါ်သွားလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်ကိုဖက်လိုက်ကာ တင်ပါးတွေကို ဖျစ်ညှစ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

”ဟိတ် ကိုပိုင်နော် သူများက ခရီးပန်းလာတာအိပ်ချင်ပြီ။အိပ်တော့မယ်”မူနေသည်။သူလဲ ဘာမှမပြောတော့ပဲ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာနမ်းလိုက်ရင်း ပင်တီကြိုးတွေကို ဆွဲလိုက်လွှတ်လိုက်လုပ်နေသည်။ပြီးတော့ နှင်းမြတ်မွန်ကို ပုခုံးဖိချလိုက်တော့ အလိုက်တသိ ထိုင်ချလိုက်ကာ ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံကိုပါချွတ်လိုက်တော့

”ဝိုး ဘယ်လောက်အောင့်ထားရလဲဟင်။ဟယ် အဖုအဖုတွေနဲ့ ဘာတွေလဲကိုပိုင်” ”ဂေါ်လီတွေလေ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဖင်ကို လုပ်မလို့အဲ့ ဒါတွေတပ်ထားတာ” ”အော်ဂေါ်လီဆိုတာ ဒါလား။အမလေး ဒါကြီးနဲ့ ဖင်ကို..ကြောက်စရာကြီး ခိခိ” ပြောရင်း အသာငုံ့ကာ စုပ်လိုက်သည်။သူလဲ အရသာခံကာ နေလိုက်ရင်း ခါးကိုကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့မှ နှင်းမြတ်မွန်ကို ထခိုင်းလိုက်ပြီး အဝတ်တွေကိုချွတ်ခိုင်းကာ သူလဲ အင်္ကျိကိုချွတ်လိုက်သည်။

နှင်းမြတ်မွန်လဲ အင်္ကျီထမိန်နဲ့အတွင်းခံတွေကိုပါချွတ်လိုက်သည်။သူလဲ နို့တွေကိုညှစ်ကိုင်လိုက်ရင်း အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်သည်။အဖုတ်က အရည်တွေ စိုနေသည်။သူလဲ အစေ့ အဖုတ်နဲ့ ဖင်ကို တပြိုင်နက်တည်းကလိလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ငါဖယ်ပျံသလို ကော့ပျံနေသည်။ပါးစပ်ကလဲ တတွတ်တွက်ရွက်နေရင်း ဖင်ကြီးက ကော့တက်လာလိုက် ပြန်ပြုတ်ကျသွားလိုက်နဲ့။သူကလိနေရင်းနဲ့

”အား ကိုပိုင် အင့် အင့် လုပ်လုပ် ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မာ် အိုး ဟား ဟား ရှီး”ဖင်ကမြောက်တက်သွားပြီးတော်တော်နဲ့ ပြန်ကျမလာတော့။သူလဲ ဆက်တိုက်ကလိပေးလိုက်ရာ ဟင်းခနဲ အသံနဲ့ ဖင်က အောက်ကိုပြန်ကျသွားကာ ပြီးသွားသည်။နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ မျက်နှာက အားရကျေနပ်သည့်ပုံ။သူလဲနှင်းမြတ်မွန်ကို ”ကဲ ကိုယ့်ကို ကုန်းပေးကွာ ကိုယ် မင်းလေးရဲ့ ဖင်လေးကို လုပ်ချင်နေပြီ” ”ဖြေးဖြေး နော်ကိုပိုင် တခါမှမခံဖူးဘူး”

နှင်းမြတ်မွန်လဲ ဖင်ကို ခံကြည့်ဖူးချင်သည်။ကိုပိုင်ဆွတာကြောင့်ရော ပွန်းဆိုက်တွေမှာကြည့်ဖူးတာတွေကြောင့် ဘယ်လိုဆိုတာ ခံကြည့်ချင်ပေမယိ့ သူ့ဘဲက ယောင်လို့တောင်မှမထိ။ကိုပိုင်က လုပ်ချင်တယ်ပြောတော့ သူနည်းနည်းကြောက်တာလဲ ပါတာမို့ ငြင်းတော့ ကိုပိုင်က ဇွတ်မလုပ်။ဒီကိုလာမယ်ပြောတော့ကိုပိုင်က ဖင်ချမှာလို့ပြောတာနဲ့ သူလဲ လေ့လာကြည့်မိသည်။ဘယ်လို ဆိုတာတော့လက်တွေ့ခံဖူးမှသိမည်ပင်။သူလဲ ကုန်းကာ ဖင်ကိုစွင့်ကာ ခါးကိုကော့ပေးထားလိုက်သည်။ကိုပိုင်က ဖင်ကိုတဖျန်းဖျန်းနဲ့ရိုက်နေတော့ သူစပ်လဲ စပ် ကောင်းလဲကောင်းသလို။သူ နာနာကျင်ကျင်အရသာကို ကြိုက်သည်။ဒါကြောင့်တင်ပါးရိုက်ခံရင်းနဲ့ စိတ်တွေက ပါလာရပြန်သည်။အဖုတ်ထဲက စစ်ခနဲဖြစ်လာရသည်။

ကိုပိုင်လဲ ဂျယ်လ်ဘူးယူကာ သူမဖင်ဝကို သုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကွန်ဒုံးတစ်ခုယူကာ သူ့လီးမှာစွပ်ရင်း ဂျယ်လ်ကိုသုတ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ သူ့ကိုဖင်ဖြဲခိုင်းလိုက်တော့ သူလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ဖြဲကာ ဖင်ဝကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ကိုပိုင့်လီးကြီးက ဖင်ဝကိုလာထောက်တော့ သူ့ရင်ထဲ ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားကာ ရင်ခုန်မိသွားသည်။လီးကြီးကဖင်ဝကိုခွဲကာ တဖြည်းဖြည်းချင်းတိုးဝင်လာသည်။ နှှိုးဆွမှုကြောင့်ရော အရည်တွေရွှဲနေတာကြောင့်လားမသိ ထင်သလောက်မနာ။သူခံနိုင်သည်။ကိုပိုင်က ခဏရပ်ကာ သူမအစေ့ကိုချေလိုက်သည်။သူမလဲ အဟင့်ဟင့်နဲ့ဖြစ်သွားပြီး အဖုတ်ထဲက အရည်စိမ့်ကျလာသည်။

ပြီးတော့တဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်ရာ ဖင်ဝကိူဖုထစ်ထစ်ဂေါ်လီးကချိတ်ကာအထဲကို ခေါ်သွားသည်။ သူမအသည်းခိုက်သွားရသည်။နာကျင်ပေမယ့်ကြိုက်သွားသည်။ဂေါ်လီတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူမဖင်ထဲကို တစ်လုံးချင်းတိုးဝင်နေသည်။ကြီးမားတဲ့ လီးနဲ့ဂေါ်လီတွေက သူမရဲစအိုကြွက်သားတွေကို ပွတ်တိုက်နှှိုးဆွနေသည်။ သူမရဲ့စအိုကြွက်သားတွေက ထိုအရာတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေပြီး လက်သင့်ခံနေသည်လားမသိ။နာကျင်ပေမယ့် ကောင်းနေသည်။အဲ့အရသာကိူ နှစ်သက်သွားသလိုအဖုတ်ထဲမှလဲ အရည်တွေက တစိမ့်စိမ့်ကျနေသည်။သူမလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲရင်း

”အာ့ ရှီး ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ။ဟင့်ဟင့် ကောင်းတယ်ကိုပိုင်ရယ်။အရမ်းကြိုက်တယ်။အင့် အင့် ဟင့်ဟင့်”ကိုပိုင့်လီးကြီးတခုလုံးက ကျဉ်းကြပ်တဲ့ ဖင်စအိုထဲကိုတစ်ချောင်းလုံးဝင်နေတာအံ့သြစရာပင်။ ဖင်ဝကတင်းကြပ်တဲ့ဝေဒနာက ဖင်ဝမှတဆင့်တကိုယ်လုံးပျံနှံ့လာပြီးကောင်းလာသည်။ သူမလဲအားမလိုအားမရဖြစ်ကာဖင်ကိုနောက်သို့ဆောင့်ပေးမိသည်။ကိုပိုင်ကလဲ သူမသဘောကို သိသည်မို့ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်နေသည်။ဂေါ်လီတွေက ထွက်သွားလိုက် ဝင်လာလိုက်နဲ့ စအိုဝကို ခလုတ်တိုက်တိုက်သွားပေမယ့် အဲ့အရသာကိုက အရမ်းကိုဟော့စေသည်။အဖုတ်ကို ခံရတာနဲ့မတူ။ သူမကြိုက်သည်။ကိုပိုင်ဆောင့်တာတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်လာသည်။သူမအရမ်းကောင်းနေပြီ။

”အာကိုပိုင် ဘာလို့ ထုတ်လိုက်တာလဲလို့။ဒီမှာ အရမ်းကောင်းနေပြီကို။ဆိုးတယ်ကွာ” ”ကိုယ်ညောင်းလို့။နောက်ကိုဆုတ်လိုက်လာ”  သူမလဲ ကုတင်အစပ်နားမှာဒူးထောက်ကုန်းလိုက်ပြန်သည်။ကိုပိုင်က သူမဖင်ကိုဖြဲကာလီးကိုထည့်လိုက်သည်။ သူမလဲ အစေ့ကိုချေလိုက် နို့တွေညှစ်လိုက်နဲ့ဟော့နေသည်။ကိုပိုင်လဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်ကိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်နေတော့သည်။သူမ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြီးချင်လာတာမို့ အရမ်းကိုဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ကိုပိုင်လဲ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ရာ အချက်နှစ်ဆယ်ကျော်တော့ သူမ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ ထွက်ကျကုန်သည်။သူမ ဘဝမှ ဒီလောက်ပြီးတာမျိုးတခါမှမကြုံဖူးခဲ့။ကိုပိုင်နဲ့တွေ့တိုင်းအရမ်းပြီးခဲ့ပေမယ့် ဒီလောက်မပြီးခဲ့ဖူးပေ။

ကိုပိုင်လဲ အားကုန်ဆောင့်နေရင်းပြီးသွားသည်။ပြီးတော့သူမပေါ်မှေးကာ အမောဖြေနေသည်။နှစ်ယောက်သား ချွေးတွေနဲ့ရွှဲကာ အားပြတ်သွားသလိုပင်။နှုံးချိသွားရသည်။အမောဖြေပြီးတော့ သူမလဲ ကိုပိုင့်ကိုဖယ်ကာ ထမိန်တထည်ထုတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ရေဆေးလိုက်သည်။ဖင်ဝက ခုမှ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေသည်။ ဒါပေမယ့်သဘောကျမိသည်။သူမ ထမိန်ကိုရင်လျားပြီးအခန်းထဲဝင်လိုက်တော့ ကိုပိုင်က ပုဆိုးနဲ့စွပ်ကျယ်ဝတ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာလှဲနေသည်။သူမလဲ ကိုပိုင့်ဘေးဝင်လှဲလိုက်ရင်းကိုပိုင်းကိုအသာနမ်းလိုက်ကာ အနားယူလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ နှစ်ယောက်သားအိပ်ပျော်သွားကြသည်။မနက် ခြောက်နာရီကျော်တော့မှ နိုးလာကြသည်။ နိုးလာကြတော့ လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်နေသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကရေချိုးပြီးတော့

သူလဲမျက်နှာသစ်ရေချိုးလိုက်သည်။ရေချိုးပြီးတော့ နှင်းမြတ်မွန်က မနက်စာကိုပြင်ထားပေးသည်။ နှစ်ယောက်သားမနက်စာကိုစားပြီး ဘုရားသို့သွားကာ ဘုရားဖူးကြသည်။ဂျန်းရှင်းအိတ်ကိုခဏဝင်ကာ နှင်းမြတ်မွန်က လိုအပ်တာတွေဝယ်သည်။ပြီးတော့ သူ့တိုက်ခန်းကိုပြန်လာကြသည်။အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက် အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်ကြရန်စိုင်းပြင်းကြပြန်သည်။အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်ကာ နှစ်ယောက်သားပွတ်သပ်ရင်း နူးနေကြသည်။

နှင်းမြတ်မွန်က တော်တော့်ကို စိတ်ထန်လွယ်သည်။ ခပ်ကြာကြာပင်မနူးလိုက်ရ။အရည်တွေရွှဲနေသည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို အပေါ်ကနေနေခိုင်းလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့အပေါ်ခွကာ လီးကိုကိုင်ပြီးအဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။အဖုတ်ထဲသို့ ဂေါ်လီတပ်ထားတဲ့လီးက တစ်ရစ်ချင်းဝင်သွားသည်။အတွင်းသားနံရံတွေက ဂေါ်လီများရဲ့ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် သာမန်ထက်ပိုပြီးနှှိုးဆွနေသလိုဖြစ်နေသည်။

အပေါ်ကနေ စိတ်လိုက်မာန်ပါဆောင့်ဆောင့် ချနေတဲ့နှင်းမြတ်မွန်ကိုကြည့်ရင်း သူလဲ နို့တွေကိုလက်နဲ့အုပ်ကာချေနေရင်းအောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ဆောင့်ချက်တွေ ကြမ်းသထက်ကြမ်းလားသည်။အဖုတ်အတွင်းထဲက ညှစ်လာသည်။သူမပြီးတော့မည်။နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ အားရပါးရဆောင့်လိုက်ရင်း ဆယ့်လေးငါးချက်လောက်ဆောင့်ရင်း ကော့တက်သွားကာ အဖုတ်ထဲက အရမ်းကို ညှစ်သွားသည်။ဆက်တိုက်ဆက်တိုက် ညှစ်နေလေသည်။သက်ပြင်းရှည်ကြီးချကာ သူ့အပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ရင်း

”အရမ်းကောင်းတာပဲ ကိုပိုင်ရယ်။ကိုပိုင်ရဲ့ဂေါ်လီတပ်ထားတဲ့ လီးကြီးကိုအရမ်းစွဲသွားပြီကွာ။ အရမ်းကောင်းတယ်”ပြောရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရစုပ်နမ်းနေသည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဖက်ကာနမ်းလိုက်ပြီး တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်လိုက်ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်လိုက်လုပ်နေသည်။အတော်လေးကြာတော့မှ ”ကိုပိုင်မပြီးသေးဘူးမလား။လုပ်လေ။ဘယ်ကိုလုပ်ချင်လဲ။ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ”

နှင်းမြတ်မွန်နဲ့လုပ်ရတာတခုတော့ကောင်းသည်။ပွင့်လင်းသည်။အပေးအယူမျှသည်လို့ပြောရမည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို doggyနေခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ အဖုတ်ထဲထည့်ကာ ဆောင့်လိုက်သည်။လုံးဝန်းတဲ့တင် သေးကျဉ်တဲ့ခါးကို ကြည့်ရင်း ဆောင့်ရတာမို့ သူသဘောကျသည်။သူလဲ အားမနာတော့ပဲ ဆောင့်နေလိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ပျော့စင်းနေတဲ့ ဆံပင်တွေက ဝဲခါနေသလို တင်ပါးတွေက ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ လှှိုင်းထသလို တုန်တုန်တက်သွားတာကို ကြည့်ရင်း သူလဲ စိတ်ပိုထန်လာကာ ခါးကိုကိုင်ရင်း အသားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ နောက်တကြိမ်ပြီးဖို့နီးလာသည်။

”ကိုပိုင် ဆောင့်ဆောင့် မြတ်မွန် ပြီးချင်လာပြန်ပြီ။အာ အာ ဟ ဟ ” ”ဗျွတ် ဗျွတ် ဖတ်ဖတ် ဘွတ်ဘွတ်”အသံတွေနဲ့အတူ ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းသထက်ကြမ်းလာသည်။ ဆောင့်ချက်လေးဆယ်ကျော်ရောက်လာတော့ သူလဲ ပြီးချင်လာပြီ။ဒါကြောင့် သူလဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ အာ့ဟားဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ သူ့ရဲ့သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သလို နှင်းမြတ်မွန်လဲ ပြီးသွားသည်။နှစ်ယောက်သား ခဏအနားယူလိုက်ပြီး နှင်းမြတ်မွန်က ရေချိုးခန်းထဲသို့ဝင်သွားတော့ သူလဲ လိုက်ဝင်သွားကာ သူ့လီးကိုဆေးခိုင်းလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကိုဆေးပေးနေရင်း ဆွနေပြန်ရာ ပြန်ထလာတာမို့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို လွေခိုင်းလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ ကောင်းကောင်းကိုလွေပေးလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်သားရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာကြပြီး အဝတ်တွေဝတ်ကာ နှင်းမြတ်မွန် နေ့လည်စာအတွက် ပြင်နေသည်။သူလဲ ဘေးကနေ ဝိုင်းလုပ်ပေးရင်း ပိုးပိုးကို သတိရလိုက်မိသည်။သူ တည်ငြိမ်တဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို တဒင်္ဂအတွင်း လိုချင်မိသွားသည်။ဒါပေမယ့် လကိတွေ့ဘဝမှာဒီလိုသာယာနိုင်ပါ့မလား။နှစ်ယောက်သား စကားထိုင်ပြောနေရင်း တစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ကိုတယောက်မေးကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုပြောသည်။ပိုးပိုးကို မကြိုက်ဘူးလားလို့။သူကလဲ ချစ်သူရှိနေတာကြီးကိုလို့ပြောတော့ ဟုတ်တော့ဟုတ်ပါတယ်လေ။ဒါပေမယ့် ပိုးပိုးက သူ့ကိုကြိုက်နေတာလို့ပြောသည်။သူနဲ့ပိုးပိုးရဲ့အကြောင်းကိုမသိသေးဘူးထင်သည်။သူလဲ ဘာမှတော့မပြောတော့ပေ။နေ့လည်စာကို နှစ်ယောက်သား စားပြီး ခဏနားကာ နောက်တချီဆွဲကြပြန်သည်။

ဒီတခါတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို နောက်ပေါက်ကိုလုပ်ပေးဖို့တောင်းဆိုသည်။သူလဲ နောက်ပေါက်ကို ကြိုက်တာမို့ အကြိုက်ပင်။နှင်းမြတ်မွန်က ပုလွေတော့ အတော့ကို ကျွမ်းသည်။ဒါကြောင့် သူဘဲက သူ့ကို စွဲနေတာနေမည်။ သူမကိုအတော်အလိုလိုက်ကာ သူမသဘောဟုပြောသည်။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ဖင်ကို စိတ်ကြိုက်ဆွဲပစ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းလွန်းသည်လို့ပြောသည်။ညကျမလုပ်နိုင်မှာစိုးတာမို့ အိပ်ရေးဝအောင်လုပ်မှ ဖြစ်မည်ဆိုပြီး နှင်းမြတ်မွန်က အိပ်တော့သည်။သူလဲ အိပ်လိုက်သည်။ညနေနိုးလာတော့ တချီဆွဲကြပြန်သည်။ ပြီးတော့ ရေချိုး အဝတ်လဲကာ အပြင်ကိုထွက်ပြီး ညနေစာစားပြီး ပြန်လာကြသည်။ပြန်ရောက်တော့ အားဆေးသောက်ကာ ထပ်လုပ်ကြသည်။

ညသုံးနာရီလောက်ထိပင်။နောက်ပေါက်ကို လုပ်ဖြစ်တာများသည်။ရှေ့ကိုနှစ်ချီလောက်သာလုပ်ဖြစ်သည်။သုံးနာရီကျော်မှအိပ်ကြသည်။မနက်ကျကိုးနာရီကျော်မှနိုးကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ သူ့ကိုအရမ်းကို စွဲနေသည်။အားရင်းအားသလိုတွေ့ချင်မိတယ်လို့ပြောသည်။သူလဲ ပြသာနာမဖြစ်ရင်ပြီးရောလို့ပြောတော့ နှင်းမြတ်မွန်က အဲ့လောက်ကတော့ အေးဆေးပါလို့ပြောသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကညနေ သုံးနာရီကားနဲ့နေပြည်တော်ကို ပြန်မည်မို့ မပြန်ခင်ကို အချိန်ရှိတုန်းလုပ်ကြသည်။ ညနေကားဂိတ်လိုက်ပို့ရင်းနဲ့မှ မနက်စာနဲ့ နေ့လည်စာပေါင်းစားလိုက်ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကားထွက်သွားတော့မှ သူလဲ ပြန်လာသည်။ပြန်ရောက်တော့ သူလဲ အနားယူလိုက်သည်။ညကျတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ပြန်ရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ ထပ်ပြီးတွေ့ချင်တဲ့အကြောင်းပင်။

သူလဲတွေ့ကြတာပေါ့ဆိုပြီးပြောလိုက်သည်။အတော်လေးကြာကြာဖုန်းပြောပြီးဖုန်းချသွားတော့ တအောင့်ကြာ ပိုးပိုးဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်။အိုကေရဲ့လားလို့မေးသည်။သူလဲ အိုကေပါတယ်လို့ပြောတော့ ပိုးပိုးကရီနေသည်။သူကလဲ သဝန်မတိုဘူးလားလို့မေးရာ မတိုပါဘူး။သူတို့ကိုနားလည်လို့ဟုပြောသည်။သူတို့နှစ်ယောက်ဖုန်းချကာ လိုင်းပေါ်မှာ စကားပြောဖြစ်ကြသည်။

နောက်ရက်မနက် သူသင်တန်းသွားတော့ ပိုးပိုးရည်းစားနဲ့တွေ့သည်။ဆိုင်ထိုင်ရင်းစကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ဘယ်တော့ယူမလဲမေးတော့ သူကရီနေသည်။အေးဆေးပေါ့ကိုပိုင်ရာ အချိန်ရှိပါသေးတယ်ဟုပြောလို့ သူကလဲ အချိန်မရမ်းကြီးတော့ဆွဲတာမသင့်တော်ကြောင်းနဲ့ အချိန်ကြာလာရင် မိန်းကလေးဖက်က နစ်နာနိုင်တယ်လို့ပြောတော့ သူက ခေါင်းသါငြိမ့်ပြီးအဖြေတော့မပေးပေ။
သူလဲသင်တန်းချိန်ရောက်နေပြီမို့သင်တန်းသွားတက်လိုက်သည်။

အေးမိစံလဲ မိခင်သက်သာလာတာမို့ပြန်လာသည်။သူတို့လဲ ယူတော့မယ်လို့ပြောသည်။ ဒါလဲကောင်းတာပေါ့လို့ပြောတော့ အေးမိစံက မယူခင် အားရအောင်တွေ့ချင်တယ်လို့ပြောတော့ သူခေါင်းတောင်ကြီးသွားသည်။သူနေပြည်တော်ကို သွားလိုက် နှင်းမြတ်မွန်နဲ့တွေ့လိုက် ရနိကုန်မှာအေးမိစံနဲ့တွေ့လိုက်နဲ့လုပ်နေသည်။ပိုးပိုးနဲ့တော့အခွင့်အရေးမသာတာနဲ့မတွေ့ဖြစ်။ သူအရမ်းလဲတွေ့ချင်သလို ပိုးပိုးကလဲ တွေ့ချင်နေသည်။

ဒီလိုနဲ့ သူလဲ စာမေးပွဲဖြေမယ့်ရက်ရောက်လာသည်။ကောင်းမွန်အဆင်ပြေစွာဖြေနိုင်တာမို့ နောက်ဆုံးလူတွေ့ကိုပါဝင်မယ်လို့သူ မျှော်လင့်မိသည်။သူမှန်းသလိုပဲ လူတွေ့ထိသူပါသည်။လူတွေ့စစ်တော့လဲ သူအိုကေသည်။အဖြေကိုနှစ်ပတ်နေရင် အားလုံးကို ပြန်ကြားမယ်လို့ပြောတာမို့ သူလဲ နေပြည်တော်ကို ပြန်ရပေမည်။ပြန်ခါနီးတွင် အေးမိစံနဲ့နှစ်ကြိမ်ခေါက်တွေ့ဖြစ်သည်။အေးမိစံလဲ နောက်ပေါက်ကို အတော်ကြိုက်နေသလို ကောင်းစွာခံတက်နေပြီ။သူ ပြန်ခါနီးတော့ အေးမိစံတို့အတွဲနဲ့

ပိုးပိုးတို့အတွဲဆုံကာနှုတ်ဆက်ပွဲလေးလုပ်ဖြစ်သည်။အေးမိစံတိုက နှစ်ကုန်ရင် ယူကြမယ်လို့ပြောသည်။ သူပညာတော်သင်ပါရင်တော့ မမှီတော့ပေ။ဒါကြောင့် သူသွားခါနီးရင် လက်ဖွဲ့ကြီးကြီးပေးမယ်လို့စသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သိမ်းစရာတွေထည့်စရာတွေသူ ထည့်နေလိုက်သည်။ရင်ထဲမှာတော့ ဟာတာတာနှင့်ပင်။ ဖုန်းလာတော့ ကြည့်လိုက်ရာ ပိုးပိုး။အရမ်းတွေ့ချင်တယ်လို့ပြောတော် သူလဲတွေ့ချင်တာပဲလို့်ပြောသည်။ ခဏဖြစ်ဖြစ်လာခဲ့ပါလားလို့ပိုးပိုးက ပြောတော့အဆင်ပြေပါ့မလားမေးရာ ပြေပါတယ်လို့ပြောသည်။သူလဲ ကားယူကာပိုးပိုးတို့တိုက်ခန်းနားသွားလိုက်သည်။ပိုးပိုးက ထွက်လာပြီးချောင်ကျပြီးမှောင်ရိပ်နားမကိုခေါ်ကာ သူ့ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ရင်း ငိုသည်။ခွဲရဦးမယ်ဆိုပြီး။

”ကိုကြီးနဲ့ တွေခြင်မိပေမယ့် အခွင့်အရေးကမရဘူး။ကိုကြီးရဲ့ ယုယမှုကိုလိုချင်မိတယ်။ပိုး ရူးချင်တာပဲကိုကြီးရယ်””ကိုကြီးလဲ တွေ့ချင်သေးပါတယ်ပိုးလေးရယ်။အခွင့်သာရင်လာတွေ့မယ်နော်”နှစ်ယောက်သားစကားအတော်ကြာပြောပြီး သူလဲ ပြန်လာလိုက်သည်။နောက်ရက်မနက်ကျ သူလဲ နေပြည်တော်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။နေ့လည်ကို ရောက်တော့ ရုံးကို တခါတည်းဝင်ကာ လူကြီးဆီသတင်းဝင်ပို့လိုက်သည်။

အခြေအနေမေးတော့ သူလဲ ပြောပြလိုက်သည်။လူကြီးက သူ့ကို ပါသွားရင် အထူးကြိုးစားဖို့မှာပြီး သူ့ကို ပြန်နားခိုင်းလိုက်သည်။သူလဲ သူ့ဆရာဆီ ဝင်ကာ သတင်းပို့တော့ဆရာက သူ့အခြေအနေကို မေးကာ သဘောကျနေသည်။သူလဲ အတော်ကြာစကားပြောပြီးအဆောင်ကိုပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။အဆောင်ရောက်တော့ သူပိုးပိုးဆီဖုန်းဆက်ကာ ပြန်ရောက်ပြီလို့ပြောတော့ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ဖို့မှာသည်။သူလဲဖုန်းပြောပြီးအနားယူလိုက်သည်။

စနေရုံးပိတ်ရက်ကျ သူနှင်းမြတ်မွန်နဲ့ချိန်းကာ ဟိုတယ်မှာတွေ့ဖြစ်ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်က သူ့အတွက်အမြဲတမ်းရယ်ဒီပင်။ဒီလိုနဲ့တရက်မှာလူကြီးက သူ့ကိုလာတွေ့ဖို့ခေါ်တာမို့ သူလဲ သွားတွေ့တော့ ဝမ်းသာတဲ့မျက်နှာနဲ့ သူ့ကို ကြိုသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို လက်ဆွဲနှုတိဆက်ကာ ”ကောင်လေး မင်းရွေးခံရတယ်ဟေ့။ဝန်ကြီးဌာနအားလုံးမှာ မင်းတယောက်တည်းပဲပါတာတဲ့။ဝန်ကြီးက ဂုဏ်ယူနေတယ်။မင်းကိုတွေ့ချင်တယ်တဲ့။မှာစရာရှိတာတွေမှာမလို့ထင်တယ်”

သူလဲဝမ်းသာသွားသည်။ဝန်ကြီးတွေ့မယ့်အချိန်ကို ဖုန်းဆက်မယ်လို့ပြောပြီးပြန်လွှတ်တာမို့ သူလဲ ပြန်လာကာ ဆရာ့ကိုပြောပြတော့ ဆရာလဲ ဝန်းသာသွားသည်။အခန်းထဲက အလုပ်ဖော်တွေက မုန့်ကျွေးခိုင်းတာနဲ့ သူလဲ ဝယ်ကျွေးမယ်ပြောပြီး ပိုက်ဆံထုတ်ပေးလိုက်သည်။လူကြီးက သူ့ကို ဝန်ကြီးနဲ့တွေ့ဖို့ခေါ်တာမို့ သွားတွေ့လိုက်သည်။ဝန်ကြီးက သူ့ကို အကြောင်းကြားစာပေးရင်း ချီးကျူးစကားပြောသည်။ ဟိုမှာဆောင်ရန်ရှောင်ရန်မှာသည်။နိုင်ငံသိက္ခာမကျစေဖို့နဲ့ ဌာနဂုဏ်ကို မြှင့်တင်ဖို့အထူးမှာကြားကာ သွားခါနီးရင် လာတွေ့ဖို့မှာသည်။သူလဲ ပြန်လာတော့ ပိုးပိုးဆီကိုဖုန်းဆက်ကာ ပြောပြသည်။ပိုးပိုးလဲ ဝမ်းသာနေသည်။ နောက်ရက်တွေမှာ သူလဲ ဆေးစစ် ပတ်စပို့ကိစ္စ ဗီဇာကိစ္စတွေနဲ့ ရှုပ်နေတာမို့မအားတော့။

အားလုံးကိစ္စပြီးပြတ်သွားတော့ ဝန်ကြီးဆီသတင်းပို့ လူကြီးဆီသတင်းပို့ကာ သူရန်ကုန်ကိုဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ သူရန်ကုန်ရောက်တော့ ပိုးပိုး ကတွေ့ချင်တယ်လို့ပြောသည်။သူ့ရည်းစားနိုင်ငံခြားသွားတာနှစ်ပတ်နီးပါးရှိပြီတဲ့။ သူလဲ အရမ်းတွေ့ချင်တာမို့ တွေ့မယ်လေဆိုပြီးပြောလိုက်သည်။ပိုးပိုးလဲ ညနေကျ သူ့ကို လာခေါ်ခိုင်းတာမို့သူလဲ သွားခေါ်လိုက်သည်။အင်္ကျိပန်းရောင်အကြပ်လေးပေါ်မှာကုတ်အနက်အသေးလေးထပ်ဝတ်ထားပြီး ဂါဝန်အတိုပန်းရောင်လေးနဲ့ ရှုးအနီလေးစီးကာ အိတိအကြီးတစ်လုံးကိုလွယ်လာရင်းလမ်းလျှောက်တိုင်း ဝဲနေတဲ့ ကျောလယ်လောက်ဆံပင် နီညိုရောင်လေးနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့ပုံစံလေးက သူ့ကိုရူးသွပ်သွားစေငည်။ အပြစ်ကင်းစင်တဲ့လှပတဲ့မျက်နှာလေးကိုသူငေးကြည့်ရင်း ပိုင်ဆိုင်ချင်မိပေမယ့် ထိန်းရပြနိသည်။ သူ့ကားပေါ်တက်လာပြီး ဘာမှမစားရသေးဘူးလို့ပြောတာမို့နှစ်ယောက်သား ဆိုင်းကောင်းကောင်းတဆိုင်ရွေးကား ညနေစာ စားလိုက်သည်။

”အဆောင်ကို ဘယ်လိုပြောခဲ့လဲ” ”သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လျှောက်လည်မှာလို့ပြောထားတယ်။ရုံးကခွင့်နှစ်ရက်ယူထားတယ်” ”ကောင်းရောကွာ” ”ဘာလဲ မကြိုက်ဘူးလား ဟင့် ဒီမှာတော့ သူ့ကို သနားလို့ တွေ့စေချင်လို့ ခွင့်တောင်ယူထားတာကို အာ့ဆိုပြန်လိုက်ရမှလား” ”အော် ခွင့်တောင်ယူပြီးမှတော့ အလကားဖြစ်မယ့်အတူတူ ကိုကြီးကပဲ အနစ်နာခံလိုက်ပါ့မယ်ကွာ”

”သွားလူလည်ကြီး”နှစ်ယောက်သားကြည်နူးစွာရီလိုက်ကြသည်။ဆိုင်ထဲက ကောင်လေးတချို့တွေက ပိုးပိုးကို သဘောကျသည့်ပုံနဲ့ လှမ်းကာကြည့်နေတာတွေ့တော့ သူစိတ်တိုမိသည်။သဝန်တိုမိနေသည်။ပိုးပိုးကိုပြောပြတော့ ရီရင်း ဘာဖြစ်လဲ ကြည့်ပါစေပေါ့။လှတဲ့သူကကြည့်ခံရမှာပဲ။ရုပ်ဆိုးတဲ့သူကျ သူ့မကြည့်လို့ စိတ်တိုနေတယ်ဟုပြောပြီးစသည်။စားသောက်ပြီးတာနဲ့ သူတို့လဲ သူ့တိုက်ခန်းရှိရာကို လာလိုက်ကြသည်။ တိုက်ခန်းရောက်တော့ သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကို ဖက်ထားရင်း သွားတဲ့အခါအရမ်းလွမ်းနေမှာလို့ပြောသည်။သူတို့နှစ်ယောက်တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက ချစ်ခြင်းတွေပြည့်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်ရင်း ပိုးပိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးကိုအသာလေးစုပ်နမ်းလိုက်သည်။

ပိုးပိုးကလဲ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းသွားရင်း သူ့ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်ပြီးအလိုက်သင့်ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သားအနမ်းတွေရှည်ကြာသွားပြီးနောက် သူလဲပိုးပိုးကို ကုတင်ပေါ်သို့ အသာလှဲလိုက်ကာ အပေါ်အင်္ကျီလေးကိုချွတ်လိုက်တော့ ဘရာ အသားရောင်လေးပေါ်လာသည်။ဘရာကိုချိတ်ဖြုတ်ကာ ချွတ်လိုက်တော့ နိုလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးပေါ်လာသည်။အကိုင်အတွယ်ခံရဖူးပေမယ့် စနစ်တကျထိနိးသိမ်းကာ ဆေးသုံးသည်ထင်သည်။တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့နို့သီခေါင်းလေးတွေက မဲမနေ ပန်ရောင်ပင်သန်းနေသည်။သူလဲ နို့အုံလေးကို အသာစို့လိုက်ရင်း ကျန်တစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာပွတ်ပေးလိုက်သည်။

”ကိုကြီးရယ် အရမ်းချစ်တယ်”ပိုးပိုးရဲ့အပြောက သူ့နားထဲမှာ ပျားရည်မြစ်စီးသွားသလို။နို့တွေကိုစို့ပြီးတော့ဘဂါဝန်ကို ချွတ်လိုက်တော့ ပင်တီအသားရောင်သာကျန်တော့သည်။ပင်တီကိုအသာလိပ်ကာချွတ်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာမကာ ပိုးပိုးရဲ့ အဖုတ်နဲ့အစေ့ကို အသာနမ်းလိုက်ပြီး အစေ့ကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ညှပ်ကာ လျှာနဲ့ကလိလိုက်တော့

”အာ့ဟ ဟ ကိုကြီးရယ် ဘယ်လိုကြီးလဲ အဟင်ဟင့်”သူလဲပိုးပိုးရဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုအသာပင့်တင်လိုက်ရင်း စအိုဝလေးကို လျှာနဲထိုးကာကလိလိုက်ပြန်သည်။ပိုးပိုးမှာ ကော့တက်နေရသည်။သူအစေ့ကိုကလိလိုက်ရင်း အဖုတ်ထဲကို လက်ထည့်ကာကလိနေပြန်ရာ အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေက စီးကျလာသည်။သူလဲ အရည်တွေကို ဖင်ဝမှာ သုတ်လိုက်ပြီး ဖင်ဝကိုလက်နဲ့ အသာဖိကာထည့်လိုက်ရင်း အစေ့ကို လျှာနဲ့ဖိကာ ကစားလိုက်တော့ ပိုးပိုးဖင်ကမြောက်တာက်လာပြီး ဖင်ထဲသို့ လက်ကဝင်သွားသည်။

”အ့ ဟာ့ ကိုကြီး ပိုး မခံနိုင်တော့ဘူး ဟာ့ ဟာ့”သူလဲ ပိုးပိုးပို အစေ့ကိုကလိ အဖုတ်ကိုမွှေနေရင်းစအိုကိုပါကလိနေတာကြောင့် ပိုးပိုးလဲ အောက်ကနေ လူးလွန့်နေသည်။သူလဲ အသာထကာ ပိုးပိုးကို ဆွဲထူလိုက်ပြီးပက်လက်လှန်ကချကာ ပိုးပိုးကို သူ့အပေါ် ခွထိုင်ခိုင်းရင်း69 ပုံစံဖြင့်ထပ်ပြီး ဂျာလိုက်ပြန်သည်။ဖင်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းထည့် အဖုတ်ကိုအပီအပြင်ဂျာနေတာမို့ ပိုးပိုးလဲ သူ့လီးကို စုပ်နေရင်း ဖင်ကသာ ရမ်းနေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုးပိုးဖင်က သူအပေါ်ကနေ ဆောင့်ဆောင့်ပေးရင်း လီးစုပ်တာက ပိုပြီးအားပါလာသည်။ဖင်ကလဲ ပိုရမ်းလာသည်။

” ကိုကြီးရယ် အရမ်းချစ်တယ်။ကြည့်စမ်းကိုကြီး ပေကုန်ပြီ။အရမ်းအားနာတာပဲ။ဟင့် ပိုးစိတ် ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရလိုက်ဘူး ” ပိုးပိုးက သူ့မျက်နှာကို တစ်ရှူးနဲ့သုတ်ပေးရင်း ပြောနေသည်။သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက်ထားကာ ငြိမ်ခံနေလိုက်သည်။ ပိုးပိုးက သူ့ကိုနမ်းလိုက်ရင်း ”ကိုကြီး ပိုးကို လုပ်ချင်လုပ်တော့လေ။ကိုကြီး စိတ်ထဲရှိသလိုသာ လုပ်။” ”တကယ်လား” ”အင်း ပြီးတော့လေ ဟို ကိုကြီး ပိုးကို နောက်ပေါက်လုပ်ချင်တယ်မလား။ကိုကြီးလုပ်ချင်လုပ်လေ” ”ပိုးနာမှာပေါ့”

”ပိုး ကြည်ဖြူပါတယ်။ပိုးရဲ့ ဘဝကို ကိုကြီးကိုအရင်ဆုံးမပေးခဲ့ရပေမယ့် ဒီဟာတော့ ပိုး ကိုကြီးကို ပေးမယ် အရမ်းကြီးနာအောင်တော့မလုပ်ရဘူးနော်” ပြောပြီးသူ့လီးကိုစုပ်ပေးနေသည်။သူလဲ ပိုးပိုးရဲ့ ဆံပင်လေးကိုဖွရင်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးမိသည်။  အတန်ကြာတော့ ပိုးပိုးက ”ကိုကြီးလုပ်တော့လေ” ပြောတော့ သူက”ဘယ်ကို လုပ်ရမလဲဟင်” ”ကိုကြီး ကလဲ နောက်ကို လုပ်ချင် တာမဟုတ်လားလို့” ”အင်း အဲ့ဒါဆိုနောက်ကို အရင်လုပ်မယ်”

ပြောပြီးပိုးပိုးကို ပက်လက်လှန်လိုက်ကာ တင်းပါးအောက်မှ ခေါင်းအုံးခုလိုက်သည်။ဂျယ်လ်ဘူးယူကာ ဖင်ဝကို ဂျယ်လ်ရွှဲနေအောင်းလိမ်းလိုက်ပြီး သူလီးကိုလဲ လိမ်းလိုက်သည်။ပြီးတော့ ပိုးပိုးခြေထောက်တွေကို မြှောက်ကာ ဖြဲလိုက်ပြီး ဖင်ကိုအသာဖြဲကာ ဖင်ဝတွင် လီးကိုတေ့လိုက်ပြီး ”ပိုး တအားကြီးရှုံ့မထားနဲ့ ဖွင့်ထားနော်။နာလိမ့်မယ်”သတိပေးရင်း လီးကို အသာ ဖိထည့်လိုက်သည်”

”အာ့ ရှီး နာတယ်ကိုကြီး ဖြေးဖြေး”မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့သွားရင်းပြောသည်။သူလဲ အစေ့လေးကိုချေပေးလိုက်သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်ရာ တင်းကြပ်တဲ့ စအိုထဲသို့ လီးဒစ်က ဖြည်းညှင်းစွာတိုးဝင်သွားသည်။ပိုးပိုးလဲ အံကိုကြိတ်ထားရင်း ခံနေသည်။သူလဲ ပိုးပိုးကိုအသာနမ်းလိုက်ရင်း လီးဒစ်ဝင်သွားတော့ အသာရပ်ကာ နို့တွေကိုပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။ထိပ်တစ်ခုလုံးက တင်းကြပ်နေသည်။ဖင်ဝကညှစ်ညှစ်နေတာလဲပါသည်။ ကြီးမားတဲ့ လီးကို လက်သင့်မခံနိုင်သေးတာမို့ သူအချိန်ယူလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ နည်းနည်းထပ်ထည့်လိုက်သည်။

”အာ့ ရှီး အဟင့် နာတယ်” သူလဲ ပြန်မထုတ်တော့ပဲ ရပ်လိုက် အစေ့လေးကိုချေလိုက် နို့လေးကိုစို့လိုက် နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့် နေသည်။ ကျဉ်းကြပ်တဲ့အပေါက်ထဲမှာ လီးက တစ်ဝက်နီးပါးလောက်ဝင်နေပြီ။သူလဲအသာပြန်ထုတ်လိုက် ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့် လိုက်နဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာလုပ်နေရင်းနဲ့ လီးတချောင်းလုံးက

စအိုထဲကိုအောင်မြင်စွာဝင်သွားသည်။သူလဲ အသာရပ်ကာ ပိုးပိုးနှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းရင်းနို့တွေကိုကိုင်ကာ ပွတ်နေလိုက်သည်။ပြီးတော့ အစေ့ကို ချေပေးလိုက်သည်။အဖုတ်ထဲမှ အရည်လေးတွေက စိမ့်ကျနေသည်။ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို ညှစ်ထားသည်။သူလဲ လီးကို နည်းနည်းပြန်ထုတ်လိုက်တော့

”ဟာ့ အ အ ဖြည်းဖြည်း ကိုကြီး နာနေသေးတယ်”သူလဲ ပြန်ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို လက်သင့်ခံနိုင်လာသည်မို့ အဝင်အထွက်က ချောမွေ့လာသည်။ ပိုးပိုးလဲ ခံနိုင်လာသည်။သူလဲ အသာညှောင့်ပေးနေရာမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်လို့ရလာသည်။

”ဟား နာသေးလာ ပိုးလေး ” ”အင့် အင့် သိပ်မနာတော့ဘူး ကိုကြီး ခံနိုင်လာပြီ။ဆေ င့်ချင် ဆောင့်ကြည့်လေ”သူလဲခပ်မှန်မှန်လေးဆောင့်လိုက်သည်။ပိုးပိုးလဲ ခံနိုင်လာပြီ။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နာတာမှတဆင့် ကောင်းလာပြီ။ဒါကြောင့် သူလဲ ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်လိုက်ပြန်ရာ ပိုးပိုးလဲ ခံနိုင်လာသည်။သူလဲ ပိုးကိုးနှုတ်ခမ်းကိုအသာစုပ်လိုက်ရာ ပိုးပိုးလဲ သူ့ကိုဖက်ထားပြီးပြန်နမ်းလိုက်သည်။သူလဲ ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်ပေးနေရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုက်သည်။ပိုးပိုးလဲ အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးလာသည်။ဖင်ထဲ့သို့အဝင်အထွက် ချော့မွေ့လာတာမို့ နှစ်ယောက်သား အရသာကို ပြည့်ဝစွာခံစားလာနိုင်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုးပိုးလဲ ကောင်းလွန်းလာသည်ထင်သည်။အနမ်းတွေက ကြမ်းလာပြီး သူ့ကို အတင်းဖက်ထားကာ ဖင်ကိုအရမ်းကိုကော့လာသည်။သူလဲ ဆက်တိုက်ဖိဖိဆောင့်ပေးလိုက်သည်။

”အ အ ကောင်းလာပြီကိုကြီး ဆောင့်ပေး ဟ ဟ ဟင်း ဆောင့် ဆောင့် ” သူလဲ ပိုးပိုးခြေထောက်နှစ်ချောင်ကို ပိုးပိုးအပေါ်ဖက်ထိ ပင့်တင်ကာ လက်မှာချိတ်လိုက်ပြီး ”ပိုး ကိုကြီး ပြီးချင်လာပြီ ဆောင့်တော့မယ်” ”ပိုးလဲ ပြီးချင်ပြီ ကိုကြီး ဆောင့်ဆောင့် ဟား ရှီး ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူးကွာ ဒီလိုမျိုးတခါမှ မဖြစ်ဖူးဘူးကွာ ဆောင့် ပါ ဟား ” သူလဲ ကိုယ်ကိုရှေ့ကို ကိုင်းလိုက်ကာ အားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။တဖတ်ဖတ် တဇွိဇွိနဲ့ အသံတွေ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ညည်းညူသံတွေက အခန်းထဲမှာ ပျံ့လွင့်နေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေကလဲ စီးကျလာသလိုဖင်ကလဲ တအားကို ညှစ်လာသည်။

သူလဲ လီးကလဲ အရမ်းညှစ်ထားသည့်အတွက် တခုလုံး ပူထူလာပြီး ပြီးချင်လာသည်။ဒါကြောင့်ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာ သုတ်ရည်တွေက တရှိန်ထိုးပန်းထွက်သွားသည်။သူလဲ အရမ်းကိုဟိုက်သွားကာ ပိုးပိုးမျက်နှာကို အငမ်းမရနမ်းလိုက်ရင်း ပိုးပိုးအပေါ်မှောက်ချလိုက်ကာ အမောဖြေနေလိုက်သည်။ပိုးပိုးလဲ အဖျားတက်သလို တဟင်းဟင်းနဲ့ သူ့ကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ထားရင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက သူ့ကိုအတင်းချိတ်ကာထားသည်။ နှစ်ယောက်သားတက်းကြပ်စွာဖက်ထားကြသည်။

”ပိုး ကောင်းလား” ”ဟုတ် ကိုကြီး ကောင်းတယ် အရမ်းလဲ မောတယ်။လူလဲအရမ်းနှုံးသွားတာပဲ” သူတို့နှစ်ယောက်ဖက်လျက်သား စကားပြောနေကြသည်။တအောင့်နေမှ သူလဲ ပိုးပိုးအပေါ်က ထကာ ဖင်ထဲမှလီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ဖင်ဝမှ အရည်တွေစီးကျလာ လို့ တစ်ရှူးနဲ့သုတ်လိုက်ရသည်။သူလဲ တစ်ရှူးနဲ့သုတ်လိုက်ကာ ပိုးပိုးကိုချီပြီးရေချိုးခန်းထဲသွားလိုက်သည်။ရေချိုးခန်းထဲရောက် တော့ နှစ်ယောက်သားဆေးကြောသန်းရှင်းကြရင်း စနောက်နေကြသည်။ပြီးတော့ ပြန်ထွက်လာတော့ ပိုးပိုးက သူ့ကိုချီခိုင်းတာမို့  သူလဲ ချီပြီးပြန်လာလိုက်သည်။နှစ်ယောက်သားအဝတ်မဝတ်တော့ပဲစောင်ခြုံကာဖက်ရင်းစကားပြောနေကြသည်။ပိုးပိုးက   သူ့ အပေါ်ကိုတက်ကာခွထိုင်လိုက်ပြီးသူ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းသည်။

သူလဲ ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ပြီးတော့ပိုးပိုးက လက်နဲ့နောက်ပြန် သူ့လီးကို   ဆွပေးပြန်ရာ လီးက တဖြည်းဖြည်းထလာကာ မာလာပြန်သည်။ပိုးပိုးလဲ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်သည်။ပြီးတော့အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။သူလဲ ပိုးပိုးခါးလေးကို ကိုင်ကာ အောက်ကနေ ကော့ကော့ ပေးလိုက်သည်။နှစ်ယောက်သား စည်းချက်ညီစွာ လှုပ်ရှားနေရင်း နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ နောက်တချီပြီးသွားကြပြန်သည်။သူ လဲနှစ်ချီဆက်တိုက်ပြီးသလို ပိုးပိုးလဲ သုံးချီပြီးရသည်။နှစ်ယောက်သား အတော်ကို ဟိုက်သွားတာမို့ အနားယူလိုက်ကြသည်။

သူတို့နှစ်ယောက် နိုးလာကြာတော့ မနက်လင်းနေပြီ။အိပ်ရာနိုးနိုးချင်းသူလဲ ပိုးပိုးကို နမ်းလိုက်တော့ ”မျက်နှာလဲမသစ်ရသေးပဲနဲ့။ညစ်ပတ်တယ်”ချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းလေးထိုးပြီးပြောတော့ သူလဲ အသည်းယားလာတာနဲ့ ပိုးပိုးကို ဆွဲလှည့်ကာ မျက်နှာကိုအနှံနမ်းလိုက်ပြီးလက်တွေကနို့တွေကိုညှစ်ကာနို့သီးခေါင်းကိုချေပေးလိုက်တော့ ပိုးပိုးအသက်ရူသံပြင်းလာပြီးသူ့ကိုနမ်းလာသည်။ သူလဲ စိတ်က ပါလာပြန်တာမို့ နို့တွေကိုကုန်းစို့လိုက်ပြီးလက်တွေက ပေါင်ကြားထဲကိုဆင်းကာ အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်တော့ ပေါင်နှစ်ဖက်က ကားပေးလိုက်သည်။သူလဲ အစေ့ကိုဆက်တိုက်ကလိပေးလိုက်ရာပိုးပိုးမှာသူ့ကို အတင်းဖက်ထားပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကိုအတင်းနမ်းနေသည်။သူလဲ အဖုတ်ထဲသို့ လက်ထည့်ပြီးဆွလိုက်ရာ အရည်တွေက ထွက်လာသည်။

သူလဲ အသာထကာ ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး အဖုတ်ဝကို တေ့ကာ ထည့်လိုက်သည်။ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အတိုင်အဖောက်ညီစွာ ဆောင့်နေကြသည်။ အခန်းထဲမှာအသားချင်းရိုက်သံ အဝင်အထွက်စည်းချက်ညီစွာထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံ ရမက်တွေလွှမ်းနေတဲ့ ညည်းညူသံတွေနဲ့ ဖုံးလွှမ်းနေသည်။နှစ်ယောက်သား စည်းချက်ညီစွာလှုပ်ရှားမှုပြီးသွားတော့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်တူရေချိုးလိုက်ကြသည်။ရေချိုးပြီးတော့ ပိုးပိုးက သူ့ကို မနက်စာပြင်ပေးကာ နှစ်ယောက်သားမနက်စာ စားလိုက်ကြသည်။စားသောက်ဆေးကြောပြီးတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ တီဗီကြည့်ရင်း ပိုးပိုးက သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာထိုင်ကာ တွတ်တီးတွက်တာပြောနေသည်။အပြင်သို့မထွက်ချင်ဘူးလို့လဲပြောသည်။

ပြီးတော့ သူ့ကို သူတို့နဲ့လုပ်တာတွေကို ဗွီဒီယိုမရိုက်ထားဘူးလားမေးပြီး ကြည့်ချင်တယ်လို့ပြောတော့သူလဲ ကွန်ပျူတာထဲမှာ သူနဲ့ အေးမိစံ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ ပိုးပိုးတို့နဲ့ လုပ်ခဲတာတွေကို ရိုက်ထားတာတွေကို ပြလိုက်သည်။သူတို့နှစ်ယောက်လဲ ကြည့်ရင်းနဲ့စိတ်ပြန်လာကာ ပိုးပိုးကိုနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ရင်းနမ်းကာ နို့တွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လိုက်ရင်းဂါဝန်ကိုအောက်ကနေပင့်တင်ကာခေါင်းကနေမကာချွတ်လိုက်တော့အတွင်းခံအနီရောင် ဝမ်းဆက်လေးသာကျန်တော့သည်။ပိုးပိုးကို ကုတင်ပေါ်လေးဖက်ထောက်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး ပင်တီအနီလေးကိုချွတ်ကာ နောက်ကနေ ဂျာပေးလိုက်တော့ ပိုးပိုးလဲ

”ရှီး ကိုကြီးရယ် အာ့ဟား” သူလဲ စအိုကိုပါလျှက်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ကလိလိုက်သည်။ပိုးပိုးလဲ ကုတင်ပေါ်တွင်ကိုယ်ကိုဝပ်ကျသွားပြီးဖင်က ကော့တက်သွားသည်။သူလဲ အပီအပြင်ကိုဂျာပေးလိုက်တော့ ပိုးပိုးအဖုတ်ထဲကအရည်တွေက ပေါင်ကြားမှစီးကျလာသည်။ပိုးပိုးလဲ ”ကိုကြီးကို စုပ်ပေးမယ်ကွာ”ပြောပြီးထလာကာသူ့ရှေ့ဒူးထောက်ကာ လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။ အတန်ကြာတော့သူလဲ ပိုးပိုးကို ကုတင်စောင်းမှာ ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီးနောက်ကနေစအိုဝတွင်လီးတေ့ပြီးဖိကာထည့်ပေးလိုက်သည်။

”ဲ ဗြစ် တစ်တစ် ဗြစ်” ”အာ့ ကျွတ်ကျွတ် ဟင့် ဟင့် ”  စအိုဝတွင်တင်းကျပ်ကာဝင်သွားသည်။ဖြည်းဖြည်းချင်းလီးကတဆုံးထိဝင် သွားကာ သူလဲ အသာဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ပိုးပိုးလဲသူ့ဖက်ကို လှည့်ကြည့်ရင်း ”ကိုကြီးဆောင့်ချင်ဆောင့်တော့ ပိုး ခံနိုင်တယ်”    သူလဲမီးစိမ်းပြလိုက်တာမို့း ဖြည်းဖြည်းချင်းပုံမှန်ဆောင့်ပေးနေရင်းခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်၊ ဆောင့်ချက်တွေကြာလာ သည်နှင့်အမျှ နှစ်ယောက်သား ကောင်းလာကြပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပေးလိုက်သည်။

ညည်းညူသံတွေနဲ့အတူ ဆောင့်ချက်တွေကပိုပိုသွက်လာကြသည်။သူလဲ ပြီးချင်လာပြီမို့ မနားတမ်းဆောင့်ချပေးလိုက်ရာ သုတ် ရည်တွေက ပိုးပိုးစအိုထဲတွင်ပန်းထည့်လိုက်သည်။ပိုးပိုးလဲ ပြီးသွားပြီမို့ နှစ်ယောက်သားဖက်ကာအနားယူလိုက်ကြသည်။ခဏကြာ မှ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးကုတင်ပေါ်တွင်လှဲကာ ပိုးပိုးက သူ့ကိုမေးသည်။   ”မမအေးမိစံနဲ့ မမနှင်းမြတ်မွန်တို့ကိုလုပ်တုန်းက ကိုကြီး လီးမှာအဖုအဖုတွေနဲ့ ဘာတွေလဲဟင်”   ”အဲ့ဒါဂေါ်လီတွပိုးရဲ့။အရင်တုန်းကဂေါ်လီထည့်ထားတာ။နောက်တော့ ပြန်ဖြုတ်ထားလိုက် တာ။သူတို့နဲ့တုန်းက ပြန်ထည့်တဲ့အချိန်မို့”  ”အော် ဂေါ်လီဆိုတာ အဲ့ဒါလား”    ”အင်းဟုတ်တယ်”

သူ့ကို သိချင်တာတွေကိုမေးနေသည်။သူကလဲ ပြန်ဖြေပေးရင်း ဗွီဒီယိုဖိုင်တွေကိုဖျက်လိုက်ရမလားမေးတော့ ပိုးပိုးက မဖျက်ပါနဲ့ပြောပြီး ဘယ်သူမှတော့ မပြနဲ့လို့ပြောသည်။သူတို့နှစ်ယောက် အတူရှိနေချိန်အတိုင်းအတာတွင်းမှာ တကယ့်လင်မယားတွေလိုပင်။ပိုးပိုးကလဲ နောက်ဆို ပြန်မတွေ့ရတော့မယ့်တူတူ

အတုနေတုန်းလေးအပြည့်အဝပျော်မည်လို့ဆုံးဖြတ်ထားသည့်အလား။နှစ်ယေညက်သားအစွမ်းကုန်ချစ်ကြသလို သူ့ကိုလဲ ပိုးပိုးက ဇနီးတယောက်လိုပင် လုပ်ပေးသည်။တကယ်လို့ ဆုံဆည်းဖြစ်ခဲ့ကြရင် မိန်းမကောင်းတယောက်အနေနဲ့ သူ့ကို ပြုစုပေးမယ်လို့လဲ ကတိပေးသည်။သူကလဲ သူ့ရည်းစားနဲ့ရရင်လဲ လုပ်ပေးပါလို့ပြောတော့ လုပ်ပေးမှာပါလို့ပြောသည်။နှစ်ယောက်သားခွဲခါနီးတော့ ပိုးပိုးတအားငိုနေတာမို့သူလဲ မနည်းချော့ရသည်။သူ့ကိုပြန်ပို့ပေးတော့ ပိုးပိုးတယောက် မျက်နှာလေးချောင်ကျနေသည်။

သူလဲနိုင်ငံခြားမသွားခင် မိဘတွေအိမ်ကိုပြန်ကာခဏနေလိုက်သည်။သွားမယ့်နေ့ကျမိဘနှစ်ပါး အကိုလင်မယား အမလင်မယားတို့က လေဆိပ်လိုက်ပို့ကြသည်။အေးမိစံတို့စုံတွဲရော နှင်းမြတ်မွန် ပိုးပိုးတို့ပါလိုက်ပို့ကြသည်။ သူ့အမေနဲ့အမက သူ့ကို ပိုးပိုးကို သဘောကျပြီး အဲ့ကောင်မလေးကိုမကြိုက်ဘူးလားတိုးတိုးလေးမေးတော့ သူရီပဲနေလိုက်သည်။သူလေယာဉ်ပေါ်တက်တော့မှ အားလုံးပြန်သွားကြသည်။သူဂျပန်ကိုရောက်တော့ လာကြိုသည့်သူက လာကြိုပြီး နေရာချထားပေးကာ လိုအပ်တဲ့ဟာတွေကိုလုပ်ပေးသည်။သူလဲ ဖုန်းကဒ်ဝယ်ကာ မိဘတွေဆီဖုန်းဆက်ပြီး ပိုးပိုးဆီဆက်တော့ ပိုးပိုးက ငိုနေသည်။

သူလဲ ချော့ရပြန်သည်။ သူဂျပန်ကိုရောက်ပြီးနောက်ပိုင်း ပိုးပိုးနဲ့ ညှိကာ ဖုန်းမဆက်တော့။ပိုးပိုးကလဲကြာရင် ခက်ရချည်ရဲ့လို့ပြောသည်။ လိုင်းပေါ်မှာ အေးမိစံနဲ့နှင်းမြတ်မွန်တို့နဲ့တော့ ပြောဖြစ်သည်။သူဂျပန်ရောက်ပြီးတစ်နှစ်ခန့်ကြာတော့ အေးမိစံနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်တို့ ယောက်ကျားယူသွားကြသည်။ပိုးပိုးကတော့ သိပ်အဆင်မပြေဘူးလို့ပြောသည်။သူလဲ မဆက်တော့ပါ။
ဒီလိုနဲ့ သူစာကိုသာ တစိုက်မတ်မတ်လေ့လာဖြစ်သည်။နှစ်နှစ်ခန့်ကြာတော့ သူလဲ

ပရောဂျတ်အတွက်စာတမ်းပြုစုရသည်။သူလဲ မြန်မာနိုင်ငံပြန်လာကာ သူလုပ်ရမည့်စာတမ်းအတွက် ဌာနကိုတင်ပြကာ ကရင်ပြည်နယ်ဖက်သို့သွားကာ လေ့လာပြီး စာတမ်းအတွက်လုပ်ရသည်။မသိတာတွေကို ဆရာသမားတွေကျွမ်းကျင်တဲ့ပညာရှင်တွေဆီမှာ မေးကာ လေ့လာပြီးလုပ်ရသည်။မိဘတွေဆီကို ခဏသာပြန်နိုင်သည်။စာတမ်းလုပ်ပြီးတော့ဂျပနိသို့ပြန်လာကာ သူ့အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်နဲ့အဖွဲ့လိုက်စုကာ စာတမ်းအားလုံးကို ပြန်ပြီးပြုစုပြီးပြန်လုပ်ရပြန်သည်။ပြီးတော့ group လိုက် ဆွေးနွေးပွဲတွေလုပ်ရသည်။ အတော့်ကိုလေ့လာပြီး အင်တာနက်မှာလဲ အမြဲတမ်းလေ့လာခဲ့ရတာမို့ သူ့အတွက် အရမ်းကြီးတော့ မခက်ခဲလှပေမယ့် အတော်တော့ ခက်လှသည်။အားလုံးပြီးသလောက်ဖြစ်သွားတော့မှ သူလဲ သက်ပြင်းချနိုင်သည်။

ဒါတောင် သူတင်သည့်စာတမ်းက အဆင်ပြေချော့မွေ့ပြီးသဘောကျမှ သူ ဘွဲ့ရမည်။သူလဲ အဲ့ကိစ္စကိုခေါင်းထဲက ထုတ်ကာ အတက်နိုင်ဆုံးကြိုးစားခဲ့တာမို့ ဖိအားမထားတော။တနေ့သူလဲ တိုကျိုမြို့ထဲ သွားရင်းနဲ့ အမှတ်မထင် လူတယောက်ကိုတွေ့လိုက်သည်။ဆုပြည့်စံရဲ့ ညီမဝမ်းကွဲ နွယ်နီ။သူမနဲ့က အရမ်းကြီးတော့မခင်ပေမယ့် သူနဲ့ဆုပြည့် ကြိုက်ခဲ့တုန်းက ခင်ခဲ့တာပင်။ဆုပြည့်နဲ့မတည့်သလို သူ့ကိုလဲ ကြည့်မရဘူးလို့ ပြန်ကြားရသည်။ သူကလဲ သိပ်ကြည့်မရ။ရုပ်ရည်က လှတပတရှိပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်က ပိန်ကပ်နေသည်။ဖင်မရှိရင်မရှိ။အရပ်က နည်းနည်းမြင့်တာမို့ ပိန်တော့ ရှည်သည်လို့ထင်ရသည်။

ဘာတွေမာန်တက်နေမှန်းမသိ။သူကလဲ ဒါကို ကြည့်မရ။ အဲ့ဒါကြောင့်သူတို့နှစ်ယောက်တွေ့ရင် ထေ့သလိုလို ခနဲ့စကားတွေပြောဖြစ်သည်မို့ သိပ်ပြီးလဲ မရင်းနှီးကြ။ ခုပြန်တွေ့တော့ ရေခြားမြေခြားမှာ ကိုယ့်နိုင်ငံက လူနဲ့ပြန်တွေ့ရတော့ဝမ်းသာသွားသလို သူမကလဲ ဝမ်းသာစွာနှုတ်ဆက်စကားပြောဖြစ်သည်။ စကားစပ်မိလို့ပြောကြရင်းနဲ့ သူမက ဒီကို

ကုမ္ပဏီအလုပ်နဲ့လာခြင်းဖြစ်သည်။ရောက်တာတစ်လလောက်ရှိပြီတဲ့။သူနေတဲ့နေရာနဲ့ သိပ်မဝေးလှတာပေ။သူမက ဆုပြည့်ယောက်ကျားရသွားလို့စိတ်မကောင်းကြောင်းနဲ့ သူတို့လဲအဆင်ပြေတယ်လို့ပြောသည်။သူလဲ ခုတော့ဘာမှသိပ်မခံစားရတော့တာမို့ အေးဆေးပင်ပြန်ပြောနိုင်သည်။နွယ်နီလဲ ခုတော့ အရင်လောက်မပိန်တော့ပေ။စလင်းဖြစ်ကာ ပြင်တက်ဆင်တက်လာလို့လားမသိ တင်နဲ့ရင်နဲ့အတော့်ကို ကြည့်ကောင်းလာသည်။သူလဲ နွယ်နီကို မယူသေးဘူးလာမေးရာ ယူတော့မှာတဲ့။

ဒီနှစ်ကုန်ရင်ယူမယ်လို့ပြောသည်။ သူတို့ကုမ္ပဏီမှ လူပင်။သူ့ကိုဘာအတွက်လာတာလဲမေးတော့ သူက မာစတာဘွဲ့လာယူတာလို့ပြောတော့ အထင်ကြီးသွားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။သူတို့အတော်ကြာစကားပြောပြီးဖုန်းနံပါတ်တွေလဲကာ သူလဲ ပြန်လာလိုက်သည်။နောက်ရက်တွေမှာလဲ သူတို့နှစ်ယောက်တွေ့ဖြစ်ကြသည်။အလည်သွားလိုက် လျှောက်စားလိုက်နဲ့အတော့ကိုရင်းနှီးသွားကြသည်။နိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်မှာလဲ ဖြစ်ပြန် သူတို့အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့ဝေးတဲ့နေရာလဲ ဖြစ်တာမို့ ရင်းနှီးပွင့်လင်းမှုက မြန်လှသည်။အတော့်ကိုပွင့်လင်းသွားသည်။ ဒီလိုနဲ့ နွယ်နီလဲ နှစ်လလောက်ကြာတော့ ပြန်ရခါနီပြီ။နောက်တစ်ပတ်လောက်နေရင် အလုပ်ကိစ္စတွေပြီးတော့မှာမို့ ပြန်ရတော့မည်။

သူလဲညဖက်ကျ ညနေစာသွားစားရအောင်လို့ဖုန်းဆက်တော့ နွယ်နီကလဲ ညနေကျရင်လာခေါ်လေ လို့ပြောသည်။ညနေကျသူလဲ နွယ်နီကို သွားခေါ်လိုက်သည်။နွယ်နီလဲ အင်္ကျီအဝါချိုင်းပြတ်ပေါ်မှာ အဖြူရောင်အနွေးထည်ကိုဝတ်ကာ အောက်က ဘောင်းဘီအကြပ်အနက်ကို ဝတ်ထားသည်။ ကျောလည်လောက်ရှိတဲ့ ဆံပင်ကို ဖျားလျားချထားတာမို့ အတော်ပင်ကြည့်ကောင်းလှသည်ပင်။သူတို့လဲ ညနေစာစားရင်းနဲ့ နှစ်ယောက်သား နည်းနည်းသောက်ကြသည်။ စကားပြောရင်းနဲ့သောက်ကြရင်းတော်တော်သောက်ဖြစ်ကြသည်။နွယ်နီလဲ နည်းနည်းများသွားတာမို့ အတော်မူးသွားသည်။သူလဲ ပိုက်ဆံရှင်းကာ နွယ်နီကိုခေါ်ပြီးပြန်လာတော့ နွယ်နီက

မပြန်ချင်ဘူးလို့ဂျစ်တိုက်နေသည်။သူလဲချော့မော့ကာ ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ်ပြောတော့ မရ။ လျှောက်လည်မယ်လို့ပြောတာမို့ သူလဲ စိတ်ညစ်သွားရကာ သွားကြတာပေါ့လို့ပြောပြီးထွက်လာခဲ့ကြတော့လဲမူးနေတဲ့နွယ်နီကသိပ်မဟန်။ဒါကြောင့်ချော့ကာပြန်မယ်ပြောတော့လဲ ဂျစ်ပြီး မပြန်ဘူးလို့ပြောတော့ သူလဲ ဘယ်သွားမလဲမေးတော့ ဘယ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်တဲ့အခန်းကိုမပြန်ချင်ဘူးပြောတာနဲ့ သူလဲ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ဟိုတယ်တခုဆီခေါ်သွားလိုပ်ကာ နှစ်ယောက်ခန်းတခန်းယူလိုက်သည်။အခန်းထဲရောက်တော့ နွယ်နီက ရေခဲသေတ္တာဖွင့်ကာ ဘီယာကိုတွေ့တော့သောက်မယ်လုပ်နေလို့သူတားလိုက်ရသည်။

သူလဲစိတ်ကတိုလာတာမို့ နွယ်နီကို ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တော့ နွယ်နီက ရီနေသည်။သူလဲ အနွေးထည်ကို ချွတ်ကာ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ခုံပေါ်မှာထိုင်နေတော့ နွယ်နီက ထလာပြီးသူ့ဘေးနားဝင်ထိုင်ကာ သူ့ကိုစနေသည်။သူလဲ အိပ်တော့လို့ပြောတော့ သိပ်မှအိပ်မယ်တဲ့။သူလဲ အဲ့လောက်မှရှိတာကွာဆိုပြီးနွယ်နီကို ကုတင်ပေါ်တင်ကာ အနွေးထည်ကိုချွတ်လိုက်ပြီးနို့တွေကိုဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။လူကလဲ မူး မိန်းမတွေနဲ့လဲဝေးတာလဲကြာနေတာမို့ စိတ်ကိုထိန်းချုပ်မထားတော့။နွယ်နီအင်္ကျီကို အောက်ကနေ မကာချွတ်လိုက်ပြီး

ဘော်လီအနက်ကိုအပေါ်ကိုမတင်ကာနို့တွေကိုဆုပ်ကာနယ်လိုက်ပြီးနို့သီးခေါင်းတွေကိုသွားနဲ့ကိုက်ကာကလိလိုက်သည်။နွယ်နီလဲပါးစပ်ကညည်းသံသဲ့သဲ့နဲ့အတူသူ့ခေါင်းကိုပွတ်သပ်လာသည်။သူလဲ သူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနွယ်နီ့ဘောင်းဘီအကြပ်ကိုချွတ်လိုက်တော့ နွယ်နီလဲ ဖင်ကိုအသာကြွကာ ချွတ်ပေးလေသည်။နှစ်ယောက်သား အရက်ကလဲမူးနေ ရမက်ကလဲ ကြူးဖို့ကြံနေကြသည်။သူလဲပြတ်လပ်နေသလို နွယ်နီလဲအတူတူပင်။ဒီရောက်ပြီး သူနဲ့တွေ့တော့ စိတ်တွေကလွတ်လပ်နေတာမို့ ခုလိုဖြစ်ကြခြင်းလဲ ဖြစ်သည်။သူလဲ အတွင်းခံ ခရမ်းရောင်လေးကိုပါတခါတည်းချွတ်လိုက်ကာ အစေ့ကိုချေပေးလိုက်သည်။

နွယ်နီလဲ တအင်းအင်းနဲ့ကော့တက်လာသည်။ သူလဲ အဖုတ်ထဲကိုလက်ထည့်လိုက်တော့ အရည်တွေနဲ့မို့ ချောချောမွေ့မွေ့ဝင်ထွက်နေသည်။နွယ်နီကို ထူလိုက်ကာ သူလဲ နွယ်နီရဲ့အဖုတ်ကိုကလိနေရင်းနဲ့ ပါးစပ်ထဲကိုလီးထည့်ပေးလိုက်တော့ နွယ်နီလဲ အသားစုပ်ပေးလေသည်။လုပ်နေကျအလုပ်မို့ထင်သည် အခက်အခဲမရှိလှပေ။နွယ်နီလဲ သူ့ရည်းစားနဲ့အကြိမ်ပေါင်းများစွာကြုံတွေ့ဖူးထားသည်မို့ထင်သည်။ အစစအခက်အခဲမရှိလှပေ။အဖုတ်ထဲကလဲ အရည်တွေစိုနေတာမို့သူလဲ ပါးစပ်ထဲမှလီးကို ထုတ်ကာ နွယ်နီကိုပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး ပေါင်တွေကိုမြှောက်ကာ အဖုတ်ဝမှာလီတေ့လိုက်ကာ ထည့်လိုက်တော့ အဆုံးထိဝင်သွားသည်။သူလဲ တရစပ်ပင်ဆက်တိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။

”အ အ ကိုပိုင် ဆောင့်ဆောင့်ကောင်းတယ် ကောင်းလိုက်တာ ရှီး ဟ ဟ. ဟ ” သူလဲဆက်တရုက်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ နွယ်နီလက်တွေကမွေ့ရာခင်းကို ဆုပ်ချေထားကာ ခြေချောင်းတွေက ကုပ်ကွေးသွားပြီး ခါက ကော့တက်လာကာ အဖုတ်ကလဲ သူ့လီးကိုတင်းကြပ်စွာညှစ်ကာထားသည်။ တစ်ချီပြီးသွားပြီ။သက်ပြင်းချသံနဲ့အတူ ”အရမ်းကောင်းလိုက်တာ ကိုပိုင်ရယ် ””ကိုယ်မပြီးသေးဘူ ကိုယ့်ကို ကုန်းပေး”

သူလဲ အဖုတ်ထဲမှလီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။နွယ်နီလဲကုတင်စွန်းမှာပင်ခြေထောက်တွေတင်ကာဖင်ကို စွင့်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဝပ်ကာကုန်းပေးလိုက်သည်။သူလဲ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုဖြဲလိုက်တော့ စူပွပွစအိုဝကိုတွေလိုက်ရတော့အကြံတခုရလိုက်တာမို့ အဖုတ်ဝကစီကျနေတဲ့ အရည်တွေကိုစအိုဝမှာသုတ်လိုက်ပြီး တံတွေးထွေးကာ

”နွယ်နီ ဖင်ခံဖူးတယ်ပေါ့” ”အင်းတစ်ခါနှစ်ခါတော့ခံဖူးတယ်” ”ဘယ်သူနဲ့လဲ”သူလဲဖင်ဝကိုကလိရင်းမေးနေလိုက်သည်။ ”နွယ်နီ့ ချစ်သူနဲ့။သူက စမ်းချင်တယ်ဆိုလို့ပေးလိုက်တာ”  ”ဘယ်လိုနေလဲကောင်းလား””နာတယ် ”လူကြည့်တော့ဘာမှသာမဟုတ်တာ။ အခံတော့ပက်စက်ပလို့တွေးရင်း  ”ကိုယ်လဲ ဖင်ချမလို့ ခံမလား”  ”အာ အရမ်းနာတယ်။ဖြည်းဖြည်းတော့ လုပ်နော်။တခါကဖင်ကွဲ သွားလို့ ကြောက်ပြီးနောက်မခံတော့ဘူး”

သူလဲဘာမှထပ်မပြောတော့ပဲ လက်ညျီုးနဲ့လက်ခလယ်ကိုဖင်ထဲသို့ပူးထည့်ကာ ဆွနေလိုက်သည်။ အဝင်အထွက်ချောလာပြီမို့ သူ လဲလီးကိုတံတွေးစွတ်ကာ ဖင်ဝတွင်တေ့ပြီး အသာဖိချလိုက်တော့  ”အ့ ကျွတ်ကျွတ် ဖြေးဖြေး နာတယ်”သူလဲ တစ်ရစ်ချင်းသွင်း လိုက်သည်။ဖင်ခံဖူးသူမို့ ဖင်ကို အလိုက်သင့်ဖွင့်ပေးတက်သည်။သိပ်ပြီးအားမစိုက်လိုက်ရပဲ လီးကတဆုံးဝင်သွားသည်။မူးတဲ့အရှိန် ကလဲ ပါနေတာမို့ ခံနိုင်ရည်ရှိနေတာဖြစ်မည်။သူလဲအသာလေးဆောင့်ပေးလိုက်ရင်း အစေ့ကိုချေပေးလိုက်သည်။နွယ်နီလဲ  တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံနိုင်လာပြီမို့ သူလဲ သိပ်မညှာတော့။နွယ်နီလဲမူးမုးနဲ့သူ့ကိုဆောင့်ခိုင်းတာမို့ သူလဲ စိတ်ရှိတဲ့အတိုင်းဖင်နှစ်ဖက်ကို တင်းတင်းညှစ်ကာ အားကုန်းဆောင့်လို့းလိုက်သည်။

အချက်ပေါင်းငါးဆယ်ကျော်လာတော့ သူလဲ ပြီးချင်လာပြီ။နွယ်နီလဲနောက်တစ်ချီပြီးချင်လာတာမို့ သူ့ကို ဆောင့်ဖို့ပြောတော့သူလဲ  မနားတမ်းဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာ သုတ်ရည်တွေက ဖင်ထဲမှာပန်းထွက်သွားသည်။ နှစ်ယောက်သားကောင်းမွန်တဲ့အရသာကို  ပြည့်ဝစွာခံစားရင်း မူးပြီးအိပ်ပျော်သွားကြသည်။ သူတရေးနိုးတော့ထကြည့်တော့ နွယ်နီကသူ့ဘေးနားမှာအဝတ်တွေဝတ်ပြီးသူ့နဲ့ အတူစောင်ခြုံကာ အိပ်နေသည်။ သူလဲအိမ်သာသို့သေးပေါက်သွားတော့ သူ့လီးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးထားသည်။

ကြည့်ရတာနွယ်နီတရေးနိုးပြီးလုပ်ပေးသွားတာနေမည်။သူလဲရေချိုးခန်းထဲမှ တပတ်တထည်ပတ်ကာ ပြန်ထွက်လာပြီ း အဲကွန်း  ကိုလျှော့ကာပြန်အိပ်လိုက်သည်။မနက်နိုးလာတော့နွယ်နီက နိုးနေပြီ။မျက်နှာသစ်ပြီးနေပြီ။ သူနိုးလာတော့ သူ့ကိုပြုံးပြပြီ  မျက်နှာသစ်ဖို့ပြောသည်။သူလဲမျက်နှာသစ်ပြီးပြန်ထွက်လာတော့ နွယ်နီက ပြန်ကြစို့လို့ပြောသည်။သူလဲနွယ်နီကိုဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နမ်းလိုက်တော့  ”ကိုပိုင်တော်ပြီကွာ နောက်ကျနေမှာစိုးလို့အလုပ်က။

ညကျရင်ပြန်တွေ့မယ်လေနော”ပြောတာမို့သူလပြန်လွှတ်လိုက်ကာအဝတ်လဲလိုက်ပြီးပြန်လာခဲ့ကြသည်။ ညနေကျသူလဲနွယ်နီကို  သွားခေါ်ကာ ညနေစာစားပြီး ဟိုတယ်သို့သွားကြပြန်သည်။ ဟိုတယ်ရောက်တာနဲ့အဝတ်တွေချွတ်ကာသူကနွယ်နီ့ကို သူ့လီးကိုစုပ် ခိုင်းလိုက်သည်။နွယ်နီလဲ စိတ်ပါလက်ပါစုပ်ပေးနေသည်။ပြီးတော့ နွယ်နီ့ကိုဆွပေးလိုက်ကာ ဖင်ကိုပဲ လိုးလိုက်သည်။နွယ်နီလဲ သူနဲ့ ကျမှ ဖင်လိုးခံရတဲ့အရသာကိုသိသွားသည်လို့ပြောသည်။

သူတို့ညနှစ်နာရီနီးပါးထိလုပ်ကြသည်။ဖင်ကိုလုပ်လိုက် အဖုတ်ကိုလုပ် လိုက်နဲ့။သူတို့နှစ်ယောက်လဲ မနက်ဆို နွယ်နီကအလုပ်သွား သူကကျောင်းသွားညနေကြ ဟိုတယ်သွားလိုက် သူ့အခန်းမှာနေလိုက်နဲ့  ညတိုင်းလုပ်ဖြစ်ကြသည်။နွယ်နီကပြန်ခါနီးတော့ သူတို့ကိစ္စကို ဘယ်သူ့မှမပြောပါနဲ့လို့တောင်းပန်သည်။သူလဲ ဘယ်သူ့မှပြောဖို့ စိတ်ကူမရှိပါ။ဒီလိုနဲ့ နွယ်နီလဲ မြန်မာပြည်ပြန်သွားတော့ သူလဲ ပြန်တဲ့အချိန်ထိ ဘယ်သူနဲ့မှမလုပ်ဖြစ်တော့။

သူလဲ သူတင်လိုက်တဲ့စာတန်းအရွေးခံရပြီး သေချာစွာဖြေနိုင်ခဲ့တာမို့ မာစတာဘွဲ့ကို ရယူနိုင်ခဲ့သည်။ သူတို့group တခုလုံးလဲအောင်မြင်ခဲ့ကြတာမို့အရမ်းကိုပျော်စရာကောင်းရသည်။ပြန်ခါနီးအားလုံးလျှောက်လည်ကြ နှုတ်ဆက်ပွဲလုပ်ကြ နဲ့ပျော်စရာပင်။ဖိအားတွေလဲကင်းသွားကြပြီမို့လွတ်လပ်ပေါ့ပါးနေကြသည်။သူလဲဌာနကို ဘွဲ့ယူပြီးမှ ပြန်လာဖို့ခွင့်တောင်းတော့ ရတာမို့ ဘွဲ့ယူပြီးမှပဲ ပြန်လာခဲ့သည်။သူပြန်လာတော့ သူမိသားစုလာကြိုသည်။သူလဲ အိမ်ကိုလိုက်သွားပြီး တစ်ပတ်လောက်နေပြီးမှ နေပြည်တော်ကို ပြန်လာခဲ့သည်။ ရုံးရောက်တော့ လူကြီးကိုသတင်းဝင်ပို့ပြီး ပါလာတဲ့လက်ဆောင်နဲ့ကန်တော့သည်။

လူုကြီးကသူ့ကို ချီးကျူးပြီးအတွေ့အကြုံတွေမေးသည်။သူလဲပြောပြသည်။သူ့ကိုလဲ ကြိုးစားဖို့နဲ့ ဌာနအတွက် အားကိုးရတဲ့ခေါင်းဆောင်တဦးဖြစ်လာအောင်လုပ်ဖို့ဆုံးမသည်။သူလဲ ပြန်ထွက်လာပြီးသူ့ဆရာဆီဝင်ကာ လက်ဆောင်ပေးရင်း ကန်တော့လိုက်သည်။ဆရာကလဲ ဆုံးမစကားပြောသည်။မိန်းမယူဖို့ကောင်းပြီလို့ပြောတော့ သူလဲ ယူစရာမရှိဘူးလို့ပြောလိုက်တော့ ဆရာက ဆဲသည်။အခန်းထဲကိုလဲ ပါလာတဲ့လက်ဆောင်တွေဝေပေးလိုက်သည်။

ဒီလိုနဲ့သူနေပြည်တော်ရောက်တာတစ်လကျော်ပြီ။သူလဲ ရာထူးတက်သွားကာ တာဝန်က ပိုကြီးလာတာမို့  ခရီးသိပ်မထွက်ရတော့။ ရုံးချုပ်မှာပဲ နေကာ သူ့ဆရာရဲ့လက်ထောက်အဖြစ်နဲ့ အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စတွေကို ကူလုပ်ပေးရသည်။  တရက်မှာတော့ သူဂျန်းရှင်း သွားရင်းနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ဆုံသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကနေပြည်တော်မှာပင်။ သူ့ယောက်ကျားက ရန်ကုန်မှာတဲ့။ကလေးတစ်ယောက်ရနေ ပြီ။နှင်းမြတ်မွန်က ကလေးရပြီး နည်းနည်းလေးပြည့်သွားတာကလွဲရင် ပိုပြီးကြည့်ကောင်းလာသလို ရင့်ကျက်သွားတာလဲပါမည်။  သူ့ကိုတွေ့တော့ဝမ်းသာအားရပင်။အရင်လိုပင်။စကားထိုင်ပြောကြရင်းနဲ့ ပိုးပိုးလဲ နေပြည်တော်မှာပဲလို့ပြောသည်။ သူကလေးရပြီ လားမေးတော့ သူ့ဘဲနဲ့ ပြသာနာဖြစ်ပြီးမယူဖြစ်ဘူးလို့ပြောသည်။

ဘာလို့လဲမေးတော့ ပိုးပိုးရည်းစားက ပိုးပိုးအပြင်နောက်တ ယောက်နဲ့ရှုပ်နေတာပိုးပိုးကသိသွားတယ်လို့ပြောသည်။အဲ့ထိပိုးပိုးက ခွင့်လွှတ်သေးတယ်တဲ့။ အဲကောင်မလေးကကိုယ်ဝန်ရှိသွား တော့ ပိုးပိုးကိုလာတွေ့ပြီး သူ့ရည်းစားကရှောင်နေလို့ဆိုပြီး ပြသာနာလာရှာတယ်လို့ပြောသည်။အဲ့နောက်ပိုင်း သူတို့ပြတ်သွား တယ်လို့ပြောသည်။သူလဲ ပိုးပိုးဖုန်းနံပါတ်နဲ့ နေရာကိုမေးတော့ ပိုးပိုးက ခု ဌာနတစ်ခုမှာဝင်လုပ်နေတယ်လို့ပြောပြီးနေရာနဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ပေးသည်။သူလဲ စိတ်ထဲမှာအရမ်းကိုဝမ်းသာသွားသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ သူ့ကို ပိုးပိုးကို ယူလိုက်ပါလားလို့ပြောတော့ သူကလဲ မူလိုက်သည်။

ပြန်ခါနီးကျတော့ သူက နှင်းမြတ်မွန်ကို ကလေးရောမေးတော့ ကလေးက သူ့မိဘတွေနဲ့ထားတယ်လို့ပြောသည်။သူကတော့ တစ်ပတ်တခါ နှစ်ပတ်တခါပြန်သည်တဲ့ရန်ကုန်ကို။သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်ကို ပို့ပြီး အပြန်မှာတော့ သူ့စိတ်တွေက ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရနိုင်တော့ပေ။ပိုးပိုးနေတဲ့အဆောင်ဖက်ကို ဦးတည်လိုက်သည်။အဆောင်ရှေ့ရောက်တော့ ကားပေါ်ကဆင်းကာ ပိုးပိုးနဲ့တွေ့ချင်ကြောင်းပြောတော့ ခေါ်ပေးလေသည်။သူလဲ စောင့်နေရင်း ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့။ရင်တွေကလဲအရမ်းခုန်နေသည်။နောက်မှာ ခြေသံတွေကြားလိုက်ရသည်။

”ဘယ်သူခေါ်တာလဲအမ” ”အရှေ့မှာ ဧည့်သည်တယောက်ပဲစောင့်နေတယ်ညီမလေး”  ခြေသံကသူနဲ့နီးလာတော့ သူလှည့်ကြည့် လိုက်တော့  ”ဟင် ကိုကြီး”   ”ပိုး”    နှစ်ယောက်သား ရပ်ကာတယောယ်နဲ့တယောက်ကြည့်နေလိုက်ကြသည်။ပိုးပိုးလဲအရမ်းကို ပျော်သွားသည့်ပုံ။ အိမ်နေရင်း ညဝတ်ဂါဝန် အရှည် ပန်းရောင်လေးနဲ့ ကျေါလည်လေါက်ဆံပင်နီညိုရောင်ကပိုကယိုလေးနဲ့ လှနေ တဲ့ပိုးပိုးရဲ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်းသူလဲ စကားလုံးတွေဆွံ့အနေရသည်။

ရင်ထဲမှာပြောစရာတွေပြည့်ပြီး ပါးစပ်ကထွက်မလာ တော့။တော်တော်လေးကြာမှပိုးပိုးဘေးက သူငယ်ချင်းးက   ”ဟဲ့ပိုးပိုး ဧည့်သည်ကို ဧည့်ခံဦးလေ”သတိဝင်လာကြသည်နှစ်ယောက် သား။အဲ့ကျမှ ပိုးပိုးလဲ ”ကိုကြီးထိုင်ဦးလေ”  သူလဲယောင်နနနဲ့ထိုင်ပြီးမှ ”ကိုယ် ဘာမှမစားရသေးဘူး။တခုခုသွားစားရအောင်လေ ပိုး” ”အင်းအဲ့ဒါဆိုခဏစောင့်ပေးနော်”ပြောပြီး ပိုးပိုးလဲ အခထဲကိုဝင်သွားသည်။

သူလဲကားပေါ်မှာပဲထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။တော်တော်လေးကြာမှအင်္ကျီအဝါလတ်ပြတ်နဲ့ထမိန်အနီပြောင်လေးဝတ်ကာထွက်လာသည်။မျက်နှာမှာတော့ သနပ်ခါးကို လိမ်းကာပါးနှစ်ဖက်မှာ ပါးကွက်ကွက်ထားသည်။သူ့ကားပေါ်ကို ဝင်ထိုင်လိုက်တော့သူလဲကားကိုမောင်းထွက်လာလိုက်သည်။ပိုးပိုးက သူ့လက်မောင်းပေါ်မှီလိုက်ရင်း

”အရမ်းသတိရတာပဲကိုကြီးရယ်။ကိုကြီးကိုရုတ်တရက်တွေ့လိုက်ရတော့ အရမ်းပျော်သွားပြီး ဘာပြောရမှန်းကိုမသိတော့ဘူး” ”ကို ကြီးလဲတူတူပဲပိုးရယ်” ”ပိုးနေတဲ့နေရာကို ဘယ်သူပြောတာလဲ။မမနှင်းမြတ်လား မမအေးမိစံလား” ”နှင်းမြတ်မွန်။ခုနက သူနဲ့ဂျန်း  ရှင်းမှာတွေ့တော့စကားစပ်မိရင်း ကိုကြီးကပိုးအကြောင်းမေးတော့ ပြောပြရင်း သိလိုက်ရတာ။တော်သေးတာပေါ့ ပိုးရယ်။ဖူးစာမှန် လို့ ပြန်ဆုံရတာ” ”အမယ် ဘယ်သူကသူ့ဖူးစာလဲ။ဒီတိုင်းမရပါဘူး။ပိုးကိုချစ်ခွင့်အရင်ပန်ရမယ်။ပြီးရင် ပိုဆီးကအဖြေကို စောင့်ရ  မယ် ဒါပဲ။ဒီတိုင်း ဘယ်သူက လက်ခံမှာလဲကဲ”

”အာ ပိုးကလဲ အဲ့ဒါဆို ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ ”  ”ဟင် အနည်းဆုံးတော့ နှစ်နှစ်ပေါ့။ချစ်ခွင့်ပန်ပြီးရင် စဉ်းစားဦးမယ်လေ”   ”အာ  အဲ့လို့ဆို ကိုကြီးအသက်က ကြီးနေပြီမရဘူးမရဘူး။ခုတခါတည်းလက်ထပ်ခွင့်တောင်းတယ်ကွာ။ပိုးကို ကိုကြီးလက်ထပ်ပါရစေ ကွာ။လက်ထပ်ခွင့်ပေးပါနော်”     ”အာ ဒီတိုင်းကြီးက မမိုက်ပါဘူး။နိုင်ငံခြားပြန်ကြီးကလဲ။ရိုမန်တစ်မဆန်လိုက်တာ။မရဘူး။တဆင့် ချင်းပဲ။ ချစ်ခွင့်အရင်ပန်ဒါပဲ”    ”ပိုးကလဲ ရစ်ပြီ။အဲ့လိုဆို ခုတခါတည်းကားတင်ပြေးလိုက်မှာနော်”     ”ဟာ အဲ့လိုတော့မလုပ်နဲ့နော်။ ကိုကြီးနော ငိုလိုက်မှာ။အော်လိုက်မှာ”      ”အော်လေ သတ္တိရှိရင်”    ”ဒီမှာ သမီးကို ကားတင်ပြေးမလို့တဲ့”တကယ်အော်တာမို့ သူ လဲ ကားမှန်ကိုအမြန်တင်လိုက်ပြီး ”ဟာ ဟိတ် တကယ်အော်တယ်ကြည့်စမ်း။ကောင်မလေး တော်တော်ဆိုးနေတယ်”

”ခစ်ခစ်ခစ်”နှစ်ယောက်သား ကြည်နူးစွာရီလိုက်ပြီး ပိုးပိုးပုခုံးကိုဖက်လိုက်တော့ ပိုးပိုးလဲ သူ့အပေါ်အလိုက်သင့်မှီချလိုက်သည်။သူတို့နေ့လည်စာကို စားပြီးစကားပြောနေလိုက်ကြသည်။ပိုးပိုးက ခုဟိုတယ်နဲ့ခရီးမှာအလုပ်ဝင်နေတာပင်။ကုမ္ပဏီမှာလုပ်ရင်း လူကြီးတယောက်နဲ့ဆက်စပ်မိရင်း သူ့ကို အလုပ်သွင်းပေးတာလို့ပြောသည်။သူ့ရည်းစားနဲ့က အပြင်မှာရှုပ်ပွေတာကို သူသိပေမဲ့ နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးခဲ့သည်လို့ပြောသည်။သူသွားပြီးနောက်ပိုင်း သိပ်မတွေ့ဖြစ်ကြတော့လို့ပြောသည်။ သူ့ကောင်လေးက တဖြေးဖြေးနဲ့ ခြေလှမ်းပျက်လာသည်ကိုသူသိပေမယ့် မသိချင်ယောက်ဆောင်ပေးခဲ့သည်။

သူငယ်ချင်းတွေက ပြောပေမယ့် သူခွင့်လွှတ်ပေးခဲ့သည်။ကောင်မလေးတယောက်က ကိုယ်ဝန်ရလာပြီး သူ့ကို ပြသနာလာရှာမှ သူအကြီးအကျယ်ပေါက်ကွဲသွားတာလို့ပြောသည်။အဲ့နောက်ပိုင်း သူ့ရည်းစားနဲ့ သူ့ရည်းစားမိဘတွေနဲ့ရော သူ့မိဘတွေရောရှေ့မှာတင် မေးကာ သူတို့စေ့စပ်တာကိုဖျက်လိုက်တာလို့ပြောသည်။ သူ့ရည်းစားကတော့တောင်းပန်ပေမယ့် သူကတော့လက်မခံတော့။ခုတော့ အဲ့ကောင်မလေးနဲ့ယူကာ ကလေးတယောက်ရနေပြီလို့ပြောသည်။သူလဲ အဲ့နောက်ပိုင်းကုမ္ပဏီက ထွက်ကာ ခုဒီမှာစာမေးပွဲဝင်ဖြေရင်း နေပြည်တော်သို့ပြောင်းလာတာဟုပြောသည်။သူတို့နှစ်ယောက်စကားကတော့ ပြောမကုန်နိုင်တော့ပေ။

သူတို့နှစ်ယောက် ရုံးဖွင့်ရက်ဆို ညတိုင်းနီးပါးတွေ့သလို ရုံးပိတ်ရက်ဆိုနှစ်ယောက်သားလျှောက်လည်ကြသည်။ ပိုးပိုးကို ကြိုက်တဲ့ သူတွေကလဲ များလှသည်။ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကိုပင်။မတွေ့တဲ့အချိန်ဆိုဖုန်းနဲ့။ လိုင်းပေါ်မှာလဲတွေ့ကြသည်။ခုမှ တကယ့် ချစ်သူဖြစ်ရသည်ကိုး။သူတို့နှစ်ယောက်အကြောင်းကို နှင်းမြတ်မွန်တို့ အေးမိစံတို့လင်မယားတွေကိုပြောပြတော့ ဝမ်းသာနေကြသည်။သဘောတူကြသည်။သူလဲ ပိုးပိုးနဲ့တိုင်ပင်ကာ အိမ်တွေကိုဖွင့်ပြောရအောင်လို့ပြောတော့ ပိုးပိုးကလဲခေါင်းငြိမ့်တာနဲ့ သူလဲ သူ့မိဘတွေကို ဖွင့်ပြောသလို ပိုးပိုးကလဲပြောသည်။သူ သူ့ဆရာကိုလဲ အသိပေးတော့ သူ့ဆရာကလဲသဘောကျသည်။သူတို့ယူရင် အခန်းပေးမှာလားမေးတော့ ယူရင်ရမယ်လို့ပြောသည်။နှစ်ဖက်မိဘတွေလဲသိသွားပြီမို့

ပိုးပိုးမိဘတွေနဲ့သူအရင်တွေ့တော့ အိုကေသလို ပိုးပိုးကလဲ သူ့မိဘတွေနဲ့အဆင်ပြေသည်။ ဒါကြောင့်နားဖောက်တောင်းရမ်းကာ လက်ထပ်ဖို့အစီအစဉ်ဆွဲကြသည်။သူလဲအ ခန်းရတော့ နှစ်ယောက်သား အခန်းကို စိတ်ကြိုက်ပြင်ဆင်ကာ ခန်းဝင်တွေကို စိတ်ကြိုက်ဝယ်ပြီးထည့်သည်။နှစ်ယောက်သားပျော်နေကြသည်။ ဒီလိုနဲ့သူတို့နှစ်ယောက်လက်ထပ်ပြီး တစ်နှစ်လောက်အကြာမှာတော့ ပိုးပိုးမှာ သူ့ရင်သွေးလေးလွယ်ထားရပြီ။ လက်ထပ်တဲ့အချိန်ကစပြီး ပိုးပိုးက သူ့အကြိုက်လုပ်ပေးတက်သလို သူကလဲ ပိုးပိုးစိတ်ကြိုက် လုပ်ပေးသည်။ နှစ်ယောက်သား အပေးအယူမျှစွာနဲ့ ပျော်ရွှင်စွာ အိမ်ထောင်ရေးကိုတည်ဆောက်နိုင်ခဲ့ကြသည်။သူချစ်ကိုယ်ချစ်မို့လဲ သံယောဇဉ်က ပိုပြီးခိုင်သည်။

ပိုးပိုးကိုယ်ဝန်ရတော့ ပိုးပိုးနဲ့ အတူမနေရတော့။ပိုးပိုးကမပေးတော့ပေ။ တိရိစ္ဆာန်တွေတောင် ကိုယ်ဝန်ရရင် အတူမနေဘူးဆိုပြီး တကယ့်ကိုမပေး။သူကလဲ ချစ်တာမို့ ဘာမှမပြောပေ။ ရီလဲရီရသည်။ပိုးပိုးကနေနိုင်သည်။သူလဲ အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက ဘယ်သူနဲ့မှ မရှုပ်တော့။ ပိုးပိုးကဘာမှမပြောပေမယ့် သူဆင်ခြင်သည်။ချစ်တာကိုး။ဒီလိုနဲ့ သူတို့ရဲ့ ဘဝလေးထဲကို ချစ်စရာကောင်းတဲ့သမီးလေးတစ်ဦးဝင်လာခဲ့သည်။ပိုးပိုးက သမီးရလာမှ ပိုပြီးလှလာသလို့ ကိုယ်ရေလဲ စစ်သွားကာ အရမ်းကို ကြည့်ကောင်းလာသည်။သူ့အပေါ်လဲ အရင်ကထက်ကို ပိုချွဲလာသည်။သူလဲ ရုံးနဲ့ အိမ် သမီးနဲ့မိန်းမကြားထဲမှာပဲ သံသရာလည်နေရတော့သည်။

သူ ဘေးနားမှာအိပ်ပျော်နေတဲ့ မိန်းမနဲ့ သမီးကို ငေးကြည့်နေရင်းအတိတ်ကအကြောင်းကိုပြန်စဉ်းစားရင်းနဲ့ နှင်းမြတ်မွန် အေးမိစံတို့ကိုသတိရသွားသည်။သူတို့နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းကမတွေ့ဖြစ်ကြပေမယ့် လိုင်းပေါ်မှာတွေ့တိုင်းတော့ အရိပ်အမြွတ်ပြောတက်ကြသည်။သူ သူမတို့တွေနဲ့ တဒင်္ဂစိတ်ခံစားမှုတွေနဲ့ တွေ့ကြုံခဲ့ရပေမယ့် ပိုးပိုးနဲ့ကြတော့ တဒင်္ဂ ကနေ ထာဝရဖြစ်သွားကာ သမီးတစ်ယောက်တောင်ရနေပြီ။ဒီသမီးနဲ့ ဒီဇနီးက သူ့ဘဝအတွက် နံပါတ်တစ်အရေးကြီးဆုံးဆိုတာ သူဟာသူပဲ သိသလို ချစ်ဇနီးလေးကလဲ သိတာမို့ ပိုပြီးသာယာကြည်နူးတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးလေးကို အမြဲတည်ဆောက်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ရင်း ချစ်ရတဲ့သမီးကို အသာလေးနမ်းပြီး ချစ်ဇနီးပါးလေးကို ငုံကာ နမ်းလိုက်ရင်း စောင်ခြုံပေးလိုက်ကာ နောက် နေ့သစ်တွေအတွက် ကင်ဆိုင်နိုင်ရန် မျက်လုံးကိုမှိတ်ကာ အိပ်စက်လိုက်လေတော့သည်။ …….ပြီးပါပြီ…………

 

Zawgyi

တဒဂၤေပ်ာ္႐ႊင္ရာ

”ဟယ္ ကိုပိုင္စိုးမဟုတ္လား” ”ဟုတ္ပါ့ဗ်ား။ ႏွင္းျမတ္မြန္ပါလား။မေတြ႕တာၾကာလို႔ ပိန္သြားတာလား ဝိတ္ခ်ထားတာလား ဟမ္”    ”ႏွစ္ခုစလုံးပဲ။ၾကည့္စမ္း မေတြ႕တာေတာင္ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ခုဘယ္ေရာက္ေနလဲ။ဘာေတြလုပ္ေနလဲ။ ဒီသင္တန္းမွာ ဟိုေန႔ ကေတြ႕လိုက္လို႔ ကိုပိုင္နဲ႔တူတယ္ဆိုၿပီး ၾကည့္ေနတာ။ႏႈတ္ဆက္မယ္လုပ္ေတာ့ မေတြ႕ေတာ့ဘူး။မိန္းမရၿပီလား။ကေလးေကာရၿပီ လား”   ”အမေလးဗ်ာ။ႏွင္းျမတ္မြန္ရယ္ ေမးလိုက္တာလဲ ေရေလးဘာေလးေသာက္ပါဦး။ဘယ္ကစေျဖရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။”

”ခိခိအကုန္လုံးေျဖ။တကတည္း ေပ်ာက္သြားလိုက္တာ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ရွိၿပီလဲ။ညီမတို႔ကိုေတာ့ အရင္လိုခင္လို႔ရပါတယ္။အဆက္ျဖတ္ ထားၿပီး မခင္ခ်င္ေတာ့တာလား”   ”မဟုတ္ပါဘူးေအ။ဒီလိုပါပဲ။ညည္းအားတယ္မဟုတ္လား။တခုခုေသာက္ရင္းေျပာၾကတာေပါ့”  ”အင္း အားပါတယ္။သြားမယ္ေလ”       အေအးဆိုင္တခုတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္းစကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။စုံေိတာပင္။ျပန္ခါနီးက  ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ဖုန္းနံပါတ္နဲ႔ facebook အေကာင့္ကိုေတာင္းကာ သူ႔ကိုအပ္လိုက္ၿပီး သူမဖုန္းနံပါတ္လဲေပးသည္။

သူလဲ တိုက္ခန္းကို ျပန္ေရာက္ၿပီး ခဏနားကာ ေရခ်ိဳးၿပီးအဝတ္လဲကာ ညေနစာစားဖို႔ျပင္ေနတုန္း ဖုန္းလာသျဖင့္ ကိုင္လိုက္ရာ ပိုး ပိုး။စကားအေတာ္ၾကာေျပာၿပီးေနာက္ သူ အေတြးေတြက အတိတ္ကို ျပန္ေရာက္သြားသည္။ လြန္ခဲ့တဲ့ရွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ကိုးႏွစ္ေလာက္ က သူ ဘူမိေဗဒနဲ႔ဘြဲ႕ရၿပီး အစိုးရဌာနတစ္ခုတြင္ အလုပ္ဝင္လုပ္ေနရင္း ရန္ကုန္သို႔ ဘူမိဆိုင္ရာ သင္တန္းကို ေျခာက္လေလာက္လာ တက္ရင္းနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့သည့္ကိစၥေတြပင္။သူက ဧရာဝတီတိုင္း ဖ်ာပုံနယ္ဖက္ကဇာတိပင္။မိဘေတြကေတာ့ လယ္ယာလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ ေနသူမ်ားပင္။ လယ္သမားမ်ိဳး႐ိုးျဖစ္ၿပီး လယ္ဧကမ်ားစြာပိုင္ေပမယ့္ သူကေတာ့ လယ္လုပ္ဖို႔စိတ္မဝင္စား။

အိမ္မွာလဲ သူကသား အငယ္ဆုံး။စာလဲေတာ္တာမို႔ ဘာမွမခိုင္း။သူကလဲ စိတ္မဝင္စားမို႔ကြက္တိပင္။အကိုနဲ႔ အမကေတာ့ စာကိုသိပ္စိတ္မဝင္စားေပ။ မိဘေတြကိုကူလုပ္ၿပီး သူကေတာ့ ေက်ာင္းတက္သည္။ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ ဘူမိေဗဒဘာသာကို ယူခဲ့ေပမယ့္ဘာမွန္းသူမသိ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စိတ္ဝင္စားလာၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့တာမို႔ မာစတာတန္းၿပီးေအာင္တက္ခဲ့သည္။ေက်ာင္းတက္စဥ္ကာလတေလွ်ာက္မွာ   မိဘကလဲ ေျပလည္သူမို႔ မပူမပင္ေနရၿပီး ႐ုပ္ရည္က ၾကည့္ေကာင္းၿပီးအရပ္အေမာင္းကလဲ ေကာင္းတာမို႔ မိန္းကေလးေတြႀကိဳက္ သည့္ ေယာက္က်ားေလးစာရင္းထဲမွာ ထိပ္ဆုံးကမပါေတာင္မွ အလယ္အလတ္ေတာ့ရွိသည္။

လူငယ္သဘာဝမို႔ ရည္းစားထည္လဲ ထားေပမယ့္ စာကိုေတာ့ႀကိဳးစားသည္။မာစတာၿပီးေတာ့ သူလဲ အလုပ္လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ ဌာနဆိုင္ရာအလုပ္ေခၚေတာ့ဝင္ေလွ်ာက္ လိုက္ရာ ရၿပီးေနျပည္ေတာ္သို႔ သူေျပာင္းရသည္။အလုပ္ရကာစေတာ့ ဒုဦးစီးမႈးဘဝနဲ႔ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာ သြားလာကာ ဆရာ သမားသဘာရင့္ဝါရင့္ေတြနဲ႔  လိုက္ရင္းပညာသင္ပညာယူခဲ့ရသည္။

အလုပ္ဝင္ၿပီးႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သင္တန္းတက္ရန္ ရန္ကုန္သို႔လာရသည္။သင္တန္းတက္ရင္း ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းပါ ေရာ တက္ရင္းဆုျပည့္ဆိုသည့္ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ကာ ႀကိဳက္သြားသည္။ဆုျပည့္က  သူ႔ထက္ခုႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ငယ္မည္။ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ပထမႏွစ္တက္ေနသည္။သူလဲ ဆုျပည့္နဲ႔ေတြ႕မွ အရမ္းခ်စ္သြားမိသည္။ဆုျပည့္က မလွေပမယ့္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းသည္။သူတြဲခဲ့ ၿငိခဲ့ဖူးတဲ့ေကာင္မေလးေတြကို ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကလဲမလွ။ပုပုေသးေသးပင္။အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသလို  ကေလးလိုပင္။ ေတြ႕တာဘယ္ေလာက္မွမၾကာေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အရမ္းခ်စ္မိၾကသည္။သူသင္တန္းၿပီးလို႔ ျပန္လာသည္  အထိ ႏွစ္ေယာက္သား ဖက္တာနမ္းတာေလာက္ပဲရွိခဲ့သည္။

သူကလဲ စည္းေစာင့္သလို ဆုျပည့္ကလဲ မေပး။သူအရင္က ေကာင္မေလးေတြနဲ႔တုန္းကေတာ့ မရ။ဘယ္သူမွအလြတ္မေပး။ဆုျပည့္က်ေတာ့ အရမ္းခ်စ္တာေၾကာင့္ မၾကည္ျဖဴရင္ မယူခ်င္ တာလဲပါသည္။သူေနျပည္ေတာ္ျပန္ေရာက္ၿပီး တစ္လတစ္ခါအနည္းဆုံး ရန္ကုန္ကိုလာကာ ဆုျပည့္နဲ႔ေတြ႕ျဖစ္သည္။ဆုျပည့္  ပထမႏွစ္ၿပီးေတာ့ ဒုတိယႏွစ္စတက္သည့္အခါ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တိုက္ခန္းစုငွါးၿပီးေနသည္။ဆုျပည့္နဲ႔ခ်စ္သည့္သက္တမ္းတစ္ႏွစ္  ျပည့္သည့္ေနမွ ဆုျပည့္နဲ႔သူ ဟိုတယ္တစ္ခုမွာ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း ရင္းႏွီးခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းအစရွိအေႏွာင္ေႏွာင္ သူရန္ကုန္ေရာက္ တိုင္း အခ်စ္လြန္ျဖစ္ၾကသည္။ေနာက္ပိုင္း သူနဲ႔ဆုျပည့္သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္နဲ႔ ရင္းႏွီးၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ ၊ ေအးမိစံနဲ႔ ပိုးပိုး။ပိုး ပိုးက ခုမွပထမႏွစ္တက္သည့္သူ။က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဆုျပည့္က ပထမႏွစ္ကတည္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ။

သူကလဲ ဟာသေတြ ေျပာကာ ႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္ေနၿပီး စကားေျပာေကာင္းသူမို႔ အားလုံးက ခင္သည္။ အကိုတစ္ေယာက္လိုေစာင့္ေရွာက္ကာ ႐ိုးသား သူမို႔ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူတို႔ေလးေတြကပါ သူ႔ကို အရမ္းရင္းႏွီးလာကာ ေျပာမနာ ဆိုမနာျဖစ္လာရသည္။သူတို႔သုံးေယာက္လုံးတြင္ လဲ ရည္းစားကိုယ္စီရွိၾကသည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္က မြန္ကရင္ဗမာစပ္။လူက အသားမျဖဴမညိဳ။ခႏၶာကိုယ္က ငါးေပသုံးလက္မေလာက္ ရွိၿပီး တင္ေတြရင္ေတြက ဖြံ႕ထြားသည္။နည္းနည္းဝသည္လို႔ေျပာရမည္။အဝတ္အစားဝတ္ရင္ေတာ့ ကိုယ္ၾကပ္ေတြ ဝတ္တက္တာမို႔  သိပ္မသိသာေပမယ့္ အရမ္းၾကပ္သည့္အခါတြင္ ဗိုက္ေခါက္ေတြနဲ႔ခါးေဘးနားကအဆီေတြက သိသာသည္။သူ႔ရည္းစာက  ေဆးသမားလို႔ေတာ့ဆုျပည့္ကေျပာသည္။

ေအးမိစံက အသားကျဖဴသည္။အရပ္က ငါးေပႏွစ္လက္မေလာက္ရွိၿပီး တင္ေတြရင္ေတြ က ႏွင္းျမတ္မြန္ေလာက္မဖြံ႕ေပမယ့္သူ႔ဟာႏွင့္သူၾကည့္ေကာင္းသည္။သူ႔ခ်စ္သူက သူတို႔နယ္ကပင္။ကိုးတန္းကတည္းက ခ်စ္လာၾက သည္ေျပာသည္။ မိဘေတြကလဲ ရင္းႏွိးၿပီးသား သေဘာတူထားတာမို႔ အခ်ိန္တန္ရင္ေပးစားၾကမည္ လို႔သိရသည္။သူနဲ႔ ႏွစ္ခါသုံးခါ  ေတာ့ေတြ႕ဖူးကာ သူနဲ႔လဲ ခင္သည္။ပိုးပိုးကေတာ့ အားလုံးထဲမွာအေခ်ာဆုံး။ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က ေမာ္ဒယ္တစ္ဦးလိုပင္။တင္နဲ႔ ရင္က က်စ္က်စ္လစ္လစ္နဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းသလို ႐ုပ္ရည္က အရမ္းလွသည္။ ေက်ာင္းတြင္လဲ လိုက္သည့္ေပါလွသလို သူတို႔ေန သည့္ ရပ္ကြက္ကေကာင္ေလးေတြကလဲ လိုက္ၾကသည္။ သူ႔ေကာင္ေလးက သူဆယ္တန္းႏွစ္က ျဖစ္ခဲ့သည္လို႔ေျပာသည္။သူ႔ ေကာင္ေလးက ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းသြားတက္ဖို႔လုပ္ေနသည္လို႔ေျပာသည္။သူတို႔ၿမိဳ႕တြင္ ခ်မ္းသာသည့္စာရင္းဝင္တဲ့သူလို႔သိရ  သည္။

သူရန္ကုန္ေရာက္တိုင္း ဆုျပည့္အေဆာင္မွာ သူတို႔ေတြက ခ်က္ျပဳတ္ကာထမင္းဝိုင္းဖြဲ႕စားၾကရင္း စလိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႔ေပ်ာ္စရာ။ဘုရားသြားလိုက္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္လိုက္ ေဈးပတ္လိုက္အကုန္လိုက္ၾကသည္။ တခါတေလ သူတို႔အေဆာင္မွာအိပ္တက္သည္။တစ္ခါသား သူရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ဆုျပည့္က သူ႔အိမ္ျပန္သြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ အိမ္ျပန္သြားတာမို႔ ေအးမိစံနဲ႔ ပိုးပိုးက ေၾကာက္လို႔ဟုဆိုကာ သူ႔ကို လာအိပ္ခိုင္းသည္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူညေနေစာင္းေရာက္ေတာ့ ပိုးပိုးတစ္ေယာက္တည္း။ေၾကာက္ေနရွာသည္။ အသံေတာင္မထြက္ရဲ။သူတေယာက္တည္းမွန္းသိရင္ေကာင္ေလးေတြက တံခါလာေခါက္တက္သည္မို႔။ေအးမိစံက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေဆး႐ုံတင္တာလိုက္သြားသည္တဲ့။သူလဲ ပိုးပိုးကိုမေၾကာက္ဖို႔ေျပာရင္း ဘာစားၿပီးၿပီလဲ ေမးေတာ့ ဘာမွမစားရေသး။ဘာမွမရွိဘူးဆိုတာေၾကာက့္ သူလဲ အျပင္ထြက္ဝယ္ေပးကာေကြၽးလိုက္သည္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္း။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မီးပ်က္သြားတာမို႔ သူလဲ ပိုးပိုးကိုစိတ္မပူဖို႔အတန္တန္ႏွစ္သိမ့္ရင္းမေၾကာက္ေအာင္ စကားလွည့္ပတ္ေျပာေနရသည္။အဲ့ခ်ိန္ကတည္းကစၿပီး ပိုးပိုးက သူ႔ကိုအရမ္းကိုခင္ကာအစစအရာရာ တိုင္ပင္ကာ အကိုရင္းတစ္ေယာက္လိုပင္။က်န္တဲ့သူေတြကလဲ သူ႔ကို ေလးစားခင္မင္ကာအရင္ကထက္ပို ရင္းႏွီးလာၾကသည္။ဆုျပည့္ကလဲ သူ႔ကိုအရမ္းခ်ီးက်ဴးကာ အခ်စ္ပိုခဲ့သည္။ သူလဲ ဘာသားနဲ႔ထုထားသည္မို႔လဲ။အရင္ကတည္းက ဇရွိသည့္သူ။

တိုက္ခန္းတခုတည္း ေသြးမေတာ္သားမစပ္ ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီခိုင္ကို မီးပ်က္ေနကာသူ႔အနားမွာ ေၾကာက္ေနတဲ့ေကာင္မေလးကို စိတ္မေဖာက္ျပန္ပဲေနမတဲ့လား။သို႔ေသာ္ သူ႔တြင္အသက္ေလာက္ခ်စ္ရတဲ့ ဆုျပည့္ ရွိတာတေၾကာင္း၊ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ေတြးမိတာလဲပါတာမို႔သူပါ အာ႐ုံလႊဲရေအာင္ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာပင္။ သူနဲ႔ဆုျပည့္တို႔ ခ်စ္ခရီးတေလွ်ာက္မွာ အေႏွာက္အယွက္တစုံတရာမရွိခဲ့သလို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔တြဲ ၿပီး က်န္တဲ့သုံးေယာက္ပါ တတန္းတန္းပါလာစၿမဲ။ႏွင္းျမတ္မြန္ ဘဲနဲ႔ျပတ္ေတာ့ သူတို႔ဝိုင္းႏွစ္သိမ့္ရသည္။

ဆုျပည့္တို႔တိုက္ခန္းမွာပင္ ဝိုင္ပုလင္းဝယ္ကာ ေသာက္ၾကရင္း ႏွစ္သိမ့္ကာေခ်ာ့ရသည္။ပိုးပိုး ခ်စ္သူႏိုင္ငံျခားသြားေတာ့ သူတို႔လိုက္ပိ့ုၾကသည္။ အျပန္ပိုးပိုးကို ႏွစ္သိမ့္ရသည္။သူတို႔သမီးရည္းစား စိတ္ေကာက္ၾကရင္လဲ ဝိုင္းၿပီးေခ်ာ့ၾကသည္။ ေအးမိစံတို႔ရည္းစားျပသာနာတက္ရင္လဲ သူတို႔ပါၾကရျပန္သည္။တကယ့္ကိုေပ်ာ္စရာအတိပင္။သူကလဲ လစာကအိမ္ပို႔စရာမလို လိုရင္အိမ္ကလွမ္းမွာကာသုံးေနတာမို႔ အပူအပင္မရွိ။ဒီလိုနဲ႔

ုဆု႔ျပည့္ေက်ာင္းၿပီးေတာ့သူ႔နယ္ကိုျပန္သြားသည္။သူလဲ ဖားကန႔္ဖက္ကိုခဏတာဝန္က်တာမို႔ ေျပာင္းသြားရသည္။ က်န္တဲ့သူေတြနဲ႔လဲအဆက္အသြယ္မျပတ္။သူေနျပည္ေတာ္ျပန္ေရာက္ၿပီး သုံးလေက်ာ္ေတာ့ ဆုျပည့္ ရန္ကုန္ကိုလာတာနဲ႔ သူလဲ သြားေတြ႕ျဖစ္သည္။မေတြ႕တာၾကာၿပီမို႔ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ အတိုးခ်ခ်စ္ခဲ့ၾကသည္။ အဲ့တုန္းက ဆုျပည့္ကို သူေနာက္ေပါက္ပါဖြင့္လိုက္သည္။ဆုျပည့္ကလဲ လိုလိုခ်င္ခ်င္ေပးသည္။ႏွစ္ေယာက္သား အခ်စ္လြန္ၾကသည္။

အဲ့တုန္းက သူတို႔ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ေနာက္ဆုံးေတြ႕ခဲ့ၾကတာကိုသိရင္ သူျပန္လႊတ္မိမည္မထင္။ ဆုျပည့္ရန္ကုန္မွာငါးရက္ေလာက္သူနဲ႔ေနၿပီး ျပန္သြားကာႏွစ္လေလာက္သူနဲ႔အဆက္အသြယ္ရွိေသးသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားကာေျခာက္လေလာက္ေနေတာ့ ဆုျပည့္ထံမွ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္လာသည္။ သူေယာက္က်ားယူေတာ့မည္။အိမ္ကေပးစားတဲ့သူကိုယူေတာ့မွာမို႔ သူ႔ကိုမုန္းဖို႔ေမ့ဖို႔ေျပာလာသည္။ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဆုျပည့္ေယာက္က်ားယူသြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္၊ ေအးမိစံနဲ႔ပိုးပိုးတို႔က သူ႔ကိုႏွစ္သိမ့္ၾကသည္။ဆုျပည့္အေမက ႏွလုံးေရာဂါသည္မို႔ မလြန္ဆန္ႏိုင္လို႔ယူလိုက္ရတာလို႔္ေျပာသည္။

သူဆုျပည့္ကိုမနာက်ည္း မမုန္းရက္ပါ။ အသည္းနင့္ေအာင္ခ်စ္ခဲ့သူမို႔ ရင္ကြဲမတက္ခံစားရသည္။အသည္းေတြတစစီကြဲသလိုခံစားရကာ သူအနာဂတ္မဲ့ကာ လမ္းေပ်ာက္ရသည္။သူလဲ စိတ္ေတေပေလလြင့္ကာသူမ်ားမသြားခ်င္သည့္ေနရာေတြကိုသူေတာင္းကာေျပာင္းသည္။ေတာထဲေတာင္ထဲမွာေတေပေလလြင့္ေနသည္။ အသည္းကြဲသည္ဆိုေပမယ့္ သူအလုပ္ကိုေတာ့ စိတ္ႏွစ္ထားသည္။အလုပ္ခ်ိန္မွာအလုပ္ကိုအာ႐ုံစိုက္ကာလုပ္သည္။သူမ်ားထက္ပိုႀကိဳးစားကာ ပိုလုပ္သည္။ဒါမွ သူဆုျပည့္ကိုေမ့မည္ကိုး။ အလုပ္ၿပီးခ်ိန္တြင္အရက္ကို အမူးေသာက္သည္။ဒါမွဆုျပည့္ကိုေမ့မည္။

ဒီလိုနဲ႔သူမ်ားမသြားခ်င္ေသာေနရာမွန္သမွ်သြားကာ သူေတာထဲေတာင္ထဲမွာေနသည္။အလုပ္ႀကိဳးစားသည္။အရက္ကို ေသာက္သည္။သူအလုပ္ႀကိဳးစားမႈရဲ႕ အက်ိဳးရလာဘ္ကေတာ့ လူႀကီးေတြရဲ႕ သေဘာက်ျခင္းခံရၿပီးရာထူးတိုးသည္။ ျပန္တမ္းဝင္အရာရွိျဖစ္ၿပီး ဖားကန႔္ဖက္မွာသုံးႏွစ္ေလာက္ တာဝန္က်သည္။သူဆုျပည့္ကို စိတ္မနာေပမယ့္ မိန္းမေတြကိုမယုံေတာ့။ဖားကန႔္ဖက္ေရာက္ေတာ့ သူအရက္ျပတ္သြားသည္။မျပတ္လဲခံႏိုင္မလား အစာအိမ္နဲ႔အသည္းကိုထိကာေဆး႐ုံကိုတက္လိုက္ရသည္။သူ႔ဆရာသမားက သူ႔ကိုဆူသလို သူအရမ္းေလးစားရတဲ့ ဆရာကေတာ္က ငိုကာ သူ႔ကိုအရက္သိပ္မေသာက္ဖို႔မွာသည္။သူလဲ အရက္ကိုႀကိဳက္လို႔ေသာက္တာမွမဟုတ္တာ။

သူလဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အနည္ထိုင္လာတာမို႔ အရက္ကိုျဖတ္လိုက္သည္။ဖားကန္းေရာက္ေတာ့ သူအရက္ကိုလုံးဝမေသာက္ေတာ့ေပ။မိန္းမေတြရဲ႕အခ်စ္ကိုေၾကာက္သြားမိသည္။သူေနာက္မွသိလိုက္ရသည္ကဆုျပည့္မိဘေတြက သူ႔ကိုအထင္မႀကီး။ဒါေၾကာင့္ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာသည့္သူနဲ႔ေပးစားလိုက္တာ။ဆုျပည့္ကလဲ မိဘစကားကိုနားေယာင္ကာ သူနဲ႔ယူရင္ ဆင္းရဲမွာေၾကာက္သည္မို႔ သူ႔ကိုအဆက္အသြယ္ျဖတ္ကာ ယူသြားျခင္းျဖစ္သည္။ဒါကို ေနာက္ပိုင္းမွသူနဲ႔ခင္မင္ရသည့္ ဆုျပည့္ရဲ႕ အေဒၚကေျပာလို႔သိရျခင္းျဖစ္သည္။ သူမိန္းမေတြကိုေတာ္ေတာ္အံ့ၾသမိသည္။ဒါေၾကာင့္မိန္းမေတြရဲ႕အခ်စ္ကိုမယုံဝံ့ေတာ့။ရည္းစားကိုမထားေတာ့။ ဝယ္ပဲစားသည္။တန္ဖိုးမထားတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ့္ အေရးတယူေတာ့မလုပ္။

သူစိတ္ႀကိဳက္လုပ္ခ်င္လုပ္သည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူအဲ့ဒီဖက္မွာဆရာက်လာသည္။ဒီၾကားထဲ သူနဲ႔ခင္မင္ရသည့္ ဦးေလးတစ္ဦးက သူ႔ကို ေဂၚလီထည့္ေပးသည္။သူထည့္ေတာ့မထည့္ခ်င္။အဲ့ဒီဦးေလးက တကယ့္ေတာ္သည္ေျပာရမလားပင္။သူ႔ကို စိတ္ဝင္စားလာေအာင္ေျပာတက္သည္။သူလဲ စိတ္ပါလာကာထည့္သည္။အရွင္ထည့္ေပးသည္။သူမယုံ။ ထည့္ၿပီးမွသူအံ့ၾသရသည္။တကယ္ပင္။ျဖဳတ္လို႔ရသည္။ျပန္ထည့္လိုရသည္ပင္။ေဂၚလီကို သူစိတ္ႀကိဳက္ေက်ာက္ကိုေ႐ြးေပးေတာ့ အဲ့ဒီဦးေလးက ေသခ်ာေသြးကာစိတ္ရွည္လက္ရွည္လုပ္ေပးသည္။သူကို ေတာ့ေျပာသည္။သူ႔ဘဝမွာ လက္ကုန္ကိုလုပ္ေပးတာလို႔ေျပာသည္။သူလဲ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်သည္။ အဲ့ဒီဦးေလးက အဲ့လိုင္းမွာဆရာတစ္ဦးပင္။

လိင္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ အကုန္သိသည္။သူလဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဆရာက်သည္မွတ္ေနတာ အဲ့ဒီဦးေလးနဲ႔ေတြ႕မွ ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္းသိလာရသည္။သူလဲ ဦးလွဦးကိုေတာ္ေတာ္ေလးသေဘာက်သြားကာ သူ႔ကိုဆရာတင္ရသည္။ဦးလွဦးက သူ႔ကိုပညာစုံသင္ေပးသည္။ လိင္အားတိုးေဆးေတြ လိင္အဂါႀကႌးထြားဖို႔ေတြ ဘယ္လိုအေနအထားဆိုရင္ဘယ္လိုစသျဖင့္ ဗဟုသုတရစရာေတြေျပာျပသည္။ဦးလွဦးက တိုင္းရင္းေဆးပါကြၽမ္းတာမို႔ သူသင္ယူရသည္။ဦးလွဦးက တိုင္းရင္းေဆးနည္းျဖင့္ေဆးေတြတိုက္ ေဆးလိမ္းလုပ္သည္။သူလဲ ယုံယုံၾကည္ၾကည္လိုက္လုပ္သည္။ စိတ္ဆႏၵျပင္းျပလာရင္ ဖားကန႔္မွာေနရာစုံ ဆိုဒ္စုံရွိတာမို႔္အခက္အခဲမရွိ။တခါတေလ ေဂၚလီထည့္တက္သလို တခါတေလက် ျဖဳတ္ထားသည္။

ဦးလွဦးက သူ႔ကို ေဘးမျဖစ္ေစရန္ေရွာင္ရန္ေဆာင္ရန္ေတြေျပာသည္။သူကလဲ ဦးလွဦးကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာျပသည္။သူမိန္းမေတြကို ေနာက္ေပါက္ကို လုပ္ရတာပိုႀကိဳက္သည့္အေၾကာင္း။ ဦးလွဦးက သူ႔ကို ေနာက္ေပါက္လုပ္တာ သဘာဝတိုင္းမဟုတ္တာမို႔ မေကာင္းေၾကာင္း။ဆႏၵရွိလို႔လုပ္ရင္ေတာင္မွ တဖက္မိန္းကေလးကို စိတ္ပါလာသည္အထိ ႏူးနပ္ဖို႔လိုေၾကာင္း ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာေနာက္ေပါက္ကို ဆက္ဆံရင္ မိန္းမေတြအေနနဲ႔ စအိုႂကြက္သားက ေနာက္ပိုင္းတြင္မထိန္းႏိုင္ပဲ လိပ္ေခါင္းျဖစ္တက္သည့္အျပင္ တျခားေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးမ်ားႏိုင္ေၾကာင္းေျပာျပသည္။စအိုကိုဆက္ဆံရင္ဘာ္လိုႏူးရမည္ဆိုတာကအစ ေျပာျပသည္။သူလဲ ဦးလွဦးအေၾကာင္းကိုေမးရာ ဦးလွဥက တခ်ိန္က အေတာ္မိန္းမေပြသည့္လူပင္။

လူကလဲ လူေခ်ာမို႔ အပ်ိဳအအိုမေရွာင္ေပ။သူ႔ဘႀကီးက တိုင္းရင္းေဆးသမားေတာ္တစ္ဦးမို႔သူလဲသူ႔ဘႀကီးနဲ႔လိုက္ရင္းေဆးက်မ္းေတြဖတ္ ဘႀကီးေျပာစကားေတြနားေထာင္ရင္းနဲ႔ ေဆးနည္းေပါင္းစုံသိလာသည္။ေနရာစုံေရာက္ကာ အလုပ္စုံလုပ္ရင္းအေပါင္းအသင္းစုံနဲ႔ေတြ႕ကာ မကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ အရမ္းကို ေက်ညက္လာသည္။သူကိုယ္၌ကလဲ တဏွာႀကီးသူမို႔ ေတြ႕မေရွာင္ေပ။ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူ႔ဆရာသမားရဲ႕မိန္းမကိုပင္မေရွာင္။ဆရာ့မိန္းမကလဲ သူ႔ကိုျမဴဆြယ္တာလဲပါသည္။ အႀကီးအက်ယ္ကို ၿငိၾကသည္။ဆရာကေတာ္ကို အေပါက္စုံေအာင္ကို လုပ္သည္။ဆရာကေတာ္က လုံးႀကီးေပါက္လွမို႔ သူ႔အတြက္အဆီတထပ္အသားတထပ္ပင္။တရက္တြင္သူ ဆရာ့မိန္းမနဲ႔ အေပ်ာ္ၾကဴးေနတုန္းလူမိကာ ေထာင္က်သြားသည္။

ေထာင္ထဲမွာ အစကသူ႔ကို ဝိုင္းကာ ႏွိပ္ကြပ္ၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူ႔ရဲ႕အလိုက္သိမႈေတြေၾကာင့္အေနေခ်ာင္လာရသည္။ေဂၚလီထည့္သည့္ပညာကလဲ ေထာင္ထဲမွာတက္လာတာပင္။သူလဲေထာင္ထဲမွာ ဆရာတစ္ဦးနဲ႔ေတြ႕ကာအဲ့ဆရာရဲ႕သင္ျပဆုံးမမႈေတြေၾကာင့္ေနာင္တရကာ မိန္းမကိစၥကို မရႈပ္ေတာ့ဟုဆိုကာ အာမခံလိုက္သည္။ အဲ့ဆရာက သူ႔ကိုေဗဒင္ပညာနဲ႔ ေက်ာက္မ်က္ပညာကို သင္ေပးသည္။ေထာင္ကေနထြက္ေတာ့ အဲ့ဆရာက သူ႔ကို အလုပ္ေပးကာ ေက်ာက္မ်က္ပညာကို ေသခ်ာသင္ေပးသည္။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ဖားကန႔္ကိုေရာက္လာသည္လို႔ေျပာသည္။တကိုယ္တည္းလူပ်ိဳႀကီးလဲ ျဖစ္လို႔ ရသမွ်ပိုက္ဆံကို လႉတာမ်ားသည္။သူ႔ကိုက် ဦးလွဦးက အရမ္းခင္သည္။သူလဲဖားကန႔္မွာ ေနစဥ္ ဝင္ေငြေသာက္ေသာက္လဲရသည္။ လူငယ္တစ္ဦး ဝင္ေငြမ်ားမ်ားရရင္ ပ်က္ဆီးတက္တာမို႔ ဦးလွဦးကအနီးကပ္ထိန္းသည္။သူ႔အေပၚ ဦးေလးလိုပင္။ အနီးကပ္ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္သည္။ရသမွ်ေငြကို ဘဏ္ထဲထည့္ေပးကာ ဘဏ္စာအုပ္ကို သူပဲယူထားသည္။ မဟုတ္တာလုပ္မွာစိုးလို႔ပင္။

သူလဲ အရင္းအႏွီးေတာ္ေတာ္ရွိလာတာနဲ႔ ဦးလွဦးနဲ႔တိုင္ပင္ကာ ေက်ာက္အေရာင္းအဝယ္လုပ္ဖို႔ပင္။ဦးလွဦးက သေဘာတူသည္။သူက ေငြစိုက္ ဦးလွဦးက လူစိုက္ကာ အေရာင္းအဝယ္လုပ္သည္။အက်ိဳးေပးေကာင္းတာလား ဦးလွဦးကပဲ ကြၽမ္းက်င္လို႔လားမသိ။ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားသည္။ရသမွ်အျမတ္ကိုတေယာက္တစ္ဝက္ခြဲေသာ္လည္း ဦးလွဦးကမယူ။သုံးပုံတပုံသာယူသည္။ သူအတင္းေပးေသာ္လဲမယူ။သူတို႔ႏွစ္ဦးက တကယ့္ေသြးရင္းသားရင္းလိုပင္။သူ႔ကိုလဲ အၿမဲဆုံးမသည္။ မိဘညီကိုေမာင္ႏွမကိုတန္ဖိုးထားဖို႔၊မိန္းမတိုင္းကို တန္ဖိုးမထားပဲမဆက္ဆံဖို႔၊မစားေကာင္းတဲ့အသီးကိုမစားဖို႔၊ ေငြကို ရတိုင္းမျဖဳန္းဖို႔၊အခြင့္အေရးကိုရတုန္းမွာလိမၼာစြာယူဖို႔အၿမဲဆုံးမတက္သည္။

သူဖားကန႔္မွာသုံးႏွစ္တာကာလအတြင္း ဝင္ေငြအမ်ားႀကီးရွာႏိုင္ခဲ့သည္။တိုက္ခန္းတစ္ခန္းနဲ႔ ကားတစ္စီးအပါအဝင္ ဘဏ္ထဲမွာလဲ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာထည့္ထားႏိုင္သည္။ဦးလွဦးေက်းဇူးပင္။မိဘနဲ႔ အကိုအမေတြကိုလဲ အလ်ဥ္းသင့္သလို ေငြနဲ႔ကန္ေတာ့ႏိုင္လာသည္။သူလဲ အသက္သုံးဆယ္ေက်ာ္လာၿပီမို႔ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္လာသည္။ သူေနျပည္ေတာ္သို႔ေျပာင္းခါနီးႏွစ္လအလိုမွာ ဦးလွဦးက ဘုန္းႀကီးအၿပီးဝတ္သြားသည္။ေဆြးမ်ိဳးရင္းခ်ာလဲမရွိတာမို႔ သူပဲအမ်ိဳးလိုျဖစ္ေနကာ လိုအပ္တာအကုန္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ဦးလွဦးလဲဘုန္းႀကီးဝတ္ၿပီးေနာက္ပိုင္းခရီးထြက္မည္ေျပာကာ သူ႔ဆီလာၿပီး ႏႈတ္ဆက္ရင္း ဆုံးမစကားေျပာသြားသည္။

သူလဲ လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ သူ႔ကိုဆက္သြယ္ပါလို႔ေျပာလိုက္သည္။သူလဲ ေနျပည္ေတာ္သို႔ျပန္ေျပာင္းလာၿပီးေနာက္ပိုင္း အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားသည္။ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲသူႏိုင္ငံျခားပညာေတာ္သင္သြားဖို႔အေ႐ြးခံရသည္။အရည္အခ်င္းစစ္စာေမးပြဲေျဖဆိုရာ အဆင့္ဆင့္ေအာင္လာတာမို႔ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ေျဖဆိုရန္အတြက္ လိုအပ္တဲ့သင္တန္းမ်ားတက္ရန္ ဌာနမွသူ႔ကိုရန္ကုန္တြင္သင္တန္းတက္ရန္ေစလႊတ္တာမို႔ သူလဲ ရန္ကုန္တြင္သင္တန္းလာတက္ရင္း ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ဆုံရတာျဖစ္သည္။

ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ ေနျပည္ေတာ္မွာပင္။ပုဂၢလိက ဘဏ္တစ္ခုမွာအလုပ္ဝင္ရင္းရာထူးတိုးလို႔သင္တန္းတက္ရန္အတြက္ဘဏ္မွ ေစလႊတ္တာမို႔လာတက္တာဟုေျပာသည္။အိမ္ေထာင္ေတြက တစ္ေယာက္မွမက်ေသးေပ။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ရည္းစားရေနၿပီ။သူ႔ရည္းစားက မႏၲေလးကလို႔ေျပာသည္။ သူတို႔လိုဘဏ္ကပင္။ေအးျမတ္သူက ရန္ကုန္မွာ။သူလဲ ပုဂၢလိကဘဏ္မွာပင္။သူ႔ေကာင္ေလးက မအူပင္မွာ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးတစ္ခုလုပ္ေနသည္လို႔ႏွင္းျမတ္မြန္ကေျပာသည္။

ပိုးပိုးကႏိုင္ငံျခားခရီးသြားလာေရးေအဂ်င္စီမွာတဲ့။သူ႔ေကာင္ေလးက ဘန္ေကာက္မွာ သြားလိုက္လာလိုက္ပင္။ မယူၾကေသးဟုေျပာသည္။မိဘေတြကလဲ သိေနၾကတာၿပီး သေဘာတူထားၾကသည္မို႔အခ်ိန္မေ႐ြးေတြ႕လို႔ရေနတာေၾကာင့္ စီးပြားေရးကို ဦးစားေပးလုပ္ေနၾကတာပင္။

ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ေကာင္းမႈေၾကာင့္သူတို႔တစ္ရက္ဆုံၾကဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္ၾကသည္။သင္တန္းပိတ္သည့္ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ တြင္ သူတို႔ဆုံျဖစ္ၾကသည္။သူနဲ႔လမ္းေၾကာင္းသင့္ကာ နီးသည့္ ပိုးပိုးကို ဝင္ေခၚလိုက္သည္။ပိုးပိုးက ကုမၸဏီကေပးတဲ့တိုက္ခန္းမွာသုံးေယာက္ေနသည္လို႔ေျပာသည္။ ပိုးပိုးကအရင္ကထက္ပိုၿပီးလွလာသည့္အျပင္ ခႏၶာကိုယ္ကလဲ တကယ့္အမိုက္စားပင္။မင္းသမီးလုပ္လိုရေလာက္သည္။အဆီပိုမရွိ။အသားကပိုၿပီးျဖဴလာကာ ပန္းေရာင္သန္းေနသည္။မိတ္ကပ္အစြမ္းႏွင့္ရန္ကုန္သူတပိုင္းျဖစ္ေနတာလဲပါမည္။အရင္ကထက္ ပိုရင့္က်က္လာသည္။

ကိုယ္တိအက်္ႌလက္ျပတ္အနက္ေရာင္နဲ႔စကပ္ပန္းေရာင္ ဒူးဖုံးအၾကပ္ေလးၾကည့္ေကာင္းလွသည္။ တင္သားလုံးလုံးေလးေတြက ျဖစ္ညႇစ္ခ်င္စရာ။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ သူ႔ကို အျပစ္တင္သံအရင္ၾကားရသည္။ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ထားလို႔။သူရီပဲေနလိုက္သည္။

ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ ေအးမိစံတို႔က ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီ။ေအးမိစံကလဲ ပိန္သြားသည္။ အရင္ကထက္ပိုၿပီးၾကည့္ေကာင္းလာကာ ခါးတင္ရင္ေတြက အပိုအလိုမရွိ။အင္းေလ ႏွင္းျမတ္မြန္ေတာင္ ဝိ ခ်လိုက္တာမို႔ ၾကည့္ေကာင္းလာတာပင္။က်န္တဲ့သူေတြလဲ တူတူပဲေပါ့ဟုသူေတြးလိုက္သည္။ ”ကိုပိုင္မ်ားေနာ္ မေျပာခ်င္ဘူး။ဒီကညီမေတြကို တကယ္ပစ္ထားရက္တယ္သိလား။မမဆုျပည့္နဲ႔  သမီးတို႔က ဘာဆိုင္လို႔လဲ။တကယ္စိတ္ဆိုးတယ္”    ပိုးပိုးကေျပာရင္းသူ႔ကိုထုသည္။ေအးမိစံနဲ႔ ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ သူ႔ကို အျပစ္တင္ၾကသည္။သူရီကာေနလိုက္သည္။

”မရီနဲ႔။တကယ္စိတ္ဆိုးတယ္။ညီမတို႔က ကိုပိုင့္ကို ဖုန္းဆက္ေတာ့လဲ ဖုန္းကေခၚလို႔မရ ဘယ္စုံစမိးလို႔စုံစမ္းရမွန္းမသိ။ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူခဲ့တယ္မွတ္လဲ။ႏွစ္ေတြဒီေလာက္ၾကာတဲ့အထိကို စိတ္ပူရတာ။ ေနာင္ေနာင္ကိုေတာင္ခဏခဏ ျပသာနာရွာမိေသးတယ္”  ”ဟင္ ေနာင္ေနာင္နဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ ေအးမိစံရဲ႕”   ”သူကေယာက္က်ားေလးေလ။ကိုပိုင့္ကိုရွာဖို႔ေပါ့။သူကမရွာႏိုင္လို႔ ေလ”     ”ဟားစားဟား ေနာင္ေနာင္ေတာ့ က်ဳပ္ကို ေဒါကန္ေနေတာ့မွာပဲ”      ”သူကလဲ ကိုပိုင့္ကို စိတ္ပူေနတာ။

ခုေတြ႕ၾကတယ္ဆို လို႔လာခ်င္ေနတာ။သူအားရင္လာလိမ့္မယ္” ”အင္းေလကိုပိုင္ကလဲ ညီမတို႔ကိုေတာ့ အဲ့လိုမလုပ္သင့္ပါဘူး။ဆုျပည့္ကသပ္သပ္ ညီမ တို႔က သပ္သပ္ဟာကို” ”ကဲေအးပါဗ်ာ။ေတာင္းပန္ပါတယ္အားလုံးကို။ေတာင္းပန္တဲ့အေနနဲ႔ သုံးေယာက္လုံးကို ဘယ္သြားခ်င္လဲ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ။အကိုဒကာခံမယ္” ”တကယ္ေနာ္။ေပ်ာ္စရာႀကီး။ဘယ္သြားမလဲ မမစံနဲ႔ မမမြန္”   ”အင္းတို႔ KTV သြားရင္ေကာင္းမလား…”ဟုတ္တယ္ ျမတ္မြန္နင္ေျပာတာေကာင္းတယ္သြားမယ္။ကိုပိုင္ဒါပဲေနာ္ က်သေလာက္အကုန္ရွင္းရမယ္” ”ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာရွင္းပါ့မယ္ကဲစိတ္ဆိုးတာေတြေျပေတာ့”

သူတို႔ေတြေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြေျပာျဖစ္ၾကသည္။သူ႔အေၾကာင္းေတြေမးလို႔သူလဲအကုန္ေျပာျပလိုက္ရာ သူ႔ကိုသနားေနၾကသည္။မိန္းမမယူေသးဘူးလားေမးရာ သူကေၾကာက္သြားၿပီလို႔ေျပယေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားၾကသည္။ပိုးပိုးက သူရွာေပးမယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူပိုးပိုးေခါင္းကိုပုတ္ကာ ညည္းတာဝန္ယူရဲလားေမးေတာ့ လွ်ာေလးထုတ္ကာ ေခါင္းပုသြားလို႔ဝိုင္းရီၾကသည္။
အားလုံးကအရင္အတိုင္းပင္ခင္မင္မႈကမေျပာင္းလဲ။ေျပာင္းလဲတာက သူပင္။သူတို႔သုံးေယာက္ကို ေတြ႕ေတာ့ စိတ္ေတြေဖာက္ျပန္မိသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုလဲ တက္မက္မိသလို ေအးမိစံကိုလဲ ပစ္မွားမိသည္။ပိုးပိုးကိုလဲ ဆႏၵျဖစ္မိသည္။သူ သက္ျပင္းေမာသာခ်မိသည္။အားလုံးက သူ႔ဟာနဲ႔သူေတြပင္။ဦးလွဦးေျပာသလို မစားေကာင္းတဲ့အသီးေတြထဲမွာသူတို႔သုံးဦးပါသည္။တသက္လုံးသူ႔သိကၡာေရစုန္ေမ်ာရမည္။

စားၾကေသာက္ၾကစကားေျပာၾကနဲ႔အခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိကူန္လာသည္။ေနာက္မွသတိရကာKTV သို႔ ခ်ီတက္ၾကသည္။ ktvေရာက္ေတာ့ မိန္းကေလးေတြက ဝိုင္ေသာက္ခ်င္တယ္ေျပာလို႔ ဝိုင္မွာကာ သူကေတာ့ ဘီယာေလာက္ပင္မွာၿပီး က်န္တာေတာ့ သူတို႔စားခ်င္တာမွာၾကသည္။ၿပီးေတာ့ သီခ်င္းဆိုၾက ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ၾက fb တင္ၾကနဲ႔ရႈပ္ေနသည္။ ပိုးပိုးက သူ႔ကိုtag တြဲကာ ခ်စ္ရတဲ့
ေတာပုန္းႀကီးကိုလက္ရဖမ္းမိျခင္းအထိမ္းအမွတ္နဲ႔ေအာင္ပြဲခံျခင္းဆိုၿပီးတင္သည္။ေအးမိစံက ေပ်ာက္ေသာသူရွာရင္ေတြ႕တဲ့ဘယ္ေျပးမလဲ ကိုလူဆိးုႀကီးဆိုၿပီးတင္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကေတာ့ အသည္းကြဲတိုးရစ္ႀကီးတစ္ဦးနဲ႔ေတြဆံ့္ုျခင္းဆိုၿပီးတင္သည္။မႏိုင္စိန္ေတြ။ဝိုင္ေသာက္ၿပီး မူးလာၾကေတာ့ ဒစ္စကိုဖြင့္ကာ ကေနၾကျပန္သည္။သူ႔ကိုလဲ ကခိုင္းသည္။

တေယာက္တလဲတြဲကာကေနၾကျပန္သည္။ တကယ္ကိုမႏိုင္ေပ။ေလးနာရီေလာက္အခ်ိန္ျဖဳန္းၿပီးမွ သူတို႔ကိုအေဆာင္လိုက္ပို႔လိုက္သည္။ ေအးမိစံကိုအရင္ပို႔ကာႏွင္းျမတ္မြန္ကိုပို႔သည္။ပိုးပိုးက သူနဲ႔လမ္းေၾကာတူတာမို႔ေနာက္ဆုံးသူနဲ႔အတူျပန္သည္။ ကေပၚမွာမူးေနသည္မို႔ သူလဲရီကာေနလိုက္သည္။သူရီလို႔ဆိုၿပီး သူ႔ကိုရန္ေတြ႕သည္။ရန္ေတြ႕တာေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလွသည္။ပင္ကိုကလဲေခ်ာလွသူမို႔ ။ပိုးပိုးတိုက္ခန္းေရာက္ေတာ့ သူအေပၚထိလိုက္ပို႔လိုက္သည္။ အခန္းေရာက္ေတာ့သူနဲ႔ အတူေနေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။သူနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးသည္။

သူလဲပိုးပိုးကိုပို႔ၿပီးသူ႔တိုက္ခန္းရွိရာျပန္လာၿပီးေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သင္တန္းက စာေတြၾကည့္လိုက္ ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္ကာ အင္တာနက္က သူသိခ်င္တဲ့အရာေတြကို ရွာၿပီးေလ့လာခိုက္လုပ္ေနသည္။သူ႔အေကာင့္ကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ သူ႔ကို tag တြဲထားတဲ့သုံးေယာက္လုံးရဲ႕ပိုစ့္ေအာက္မွာ ကြန္မန႔္ေတြပလုံစီေနသည္။ သူကြန္မန႔္ေတြဖတ္ရင္းရီေနရသည္။ညႏွစ္နာရီေလာက္က် ဖုန္းျမည္လာတာမို႔သူကိုင္လိုက္ေတာ့ ပိုးပိုး။ တေရးႏိုးလာတာတဲ့။အိပ္မရလို႔သူ႔ကိုေႏွာက္ယွက္တာတဲ့။စကားအၾကာႀကီးေျပာျဖစ္သည္။ အရင္ကအေၾကာင္းေတြေရာ သူ႔အေၾကာင္းေတြကိုေကာေျပာျဖစ္သည္။

ပိုးပိုးက က်န္တဲ့သူေတြထက္စာရင္ သူ႔ကိုပိုၿပီးတြယ္တာသူမို႔ ဂ႐ုပိုစိုက္သည္။သနားေနသည့္ပုံ။သူကလဲ ခုဘာမွမျဖစ္ေတာ့တဲ့အေၾကာင္း စိတ္ခ်ေနဖို႔ေျပာေပမယ့္ မရ။သုံးနာရီေက်ာ္မွအိပ္ၾကသည္။မနက္သင္တန္းသြားေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ဆုံသည္။ သင္တန္းအတူတူမို႔. အတူတူထိုင္ကာ သူ႔ကို မသိတာရွိတာေတြေမးသည္။ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္မွာလဲတူတူစားၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔သူက ပိုၿပီးေတြ႕ျဖစ္ၾကသည္။ ညေနသင္တန္းၿပီးရင္ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုလိုက္ပို႔ၿပီးမွသူျပန္သည္။တခါတေလ ပိုးပိုးက သူ႔ကို ဖုန္းဆက္ကါမုန႔္လိုက္ဝယ္ေကြၽးခိုင္းရင္ ပိုးပိူးနဲ႔ျပန္ထြက္ျဖစ္ၾကသည္။

ေအးမိစံနဲ႔ကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေလာက္မဆုံျဖစ္။သူ႔ဘဲေရာက္လာရင္ေတာ့ ေတြ႕ျဖစ္သည္။ တစ္ရက္သားႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ရည္းစား၊ပိုးပိုးရည္းစား၊ ေအးမိစံရည္းစားဆုံၾကတာမို႔သူနဲ႔ေတြ႕ျဖစ္ၾကသည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္ရည္းစားကိုပဲမသိတာမို႔ မိတ္ဆက္ေပးၾကသည္။အတြဲကိုယ္စီၾကားထဲမွာသူတစ္ေယာက္တည္းမို႔ေငါင္ေတာင္ေတာင္။ေနာင္ေနာင္နဲ႔ ပိုးပိုးရညိးစား ရဲေဇာ္ကသူ႔ကိုရည္းစားရွာဖို႔ေျပာေပမယ့္သူရီသာေနလိုက္သည္။ညဖက္က်ေယာက္က်ားေလးေတြခ်ိန္းၿပီးဘီယာဆိုင္ထိုင္ကာ ကလပ္ကိုသြားၾကၿပီးကဲ ၾကသည္။ကလပ္ကေဆာ္ေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ကာ ဟိုတယ္ကိုမသြားၾကသည္။

ႏွင္းျမတ္မြန္ရည္းစား ေအာင္ျမတ္က အေတာ္ကိုသေဘာက်ေနသည္။သူ႔ကိုလဲ ျပန္မေျပာဖို႔ပိတ္သည္။သူကေတာ့ အားလုံးေအးေဆးပါလို႔ေျပာရသည္။ဒီလိုနဲ႔သင္တန္းကာလကေလးလေလာက္ၾကာလာေတာ့ သူနဲ႔ ႏွင္းျမတ္မြန္ကအရင္ကထက္ပိုရင္းႏွီးလာသည္။အေပးအယူမွ်လာသည္။တခါတရံ သင္တန္းခ်ိန္ဖ်က္ကာ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္တက္သည္။ပိုးပိုးနဲ႔လဲဒီအတိုင္းပင္။ညဖက္ေတြမွာ သူတို႔သုံးဦးနဲ႔လိုင္းေပၚမွာခ်က္ျဖစ္သည္။ ညတိုင္းပင္။သူကအ႐ိုးသားဆုံးေနဖို႔ စိတ္ကူးေပမယ့္ သူတို႔ေတြက သဒၵါလြန္ေနၾကသည္လားမေျပာတက္။ ဒါမွမဟုတ္သူကပဲ႐ိုးသားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ေနေနရတာမို႔ အထင္လြဲသည္လားမေျပာတက္ေတာ့ေခ်။

သူတို႔သုံးဦးကေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ သူ႔ကို လွည့္ပတ္ကာစတက္သည္။ပိုးပိုးကသူ႔ကို ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔စသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကိုသေဘာက်ေနတာဟုေျပာသလို ႏွင္းျမတ္မြန္ကက် ေအးမိစံကသူ႔ကိုႀကိတ္ေႂကြေနတာဟုေျပာသည္။ေအးမိစံကလဲ ပိုးပိုးက သူ႔ကို အရင္ကတည္းက ခိုက္ေနတာဟုေျပာသည္။သူလွည့္ပတ္ကာျငင္းရသည္။ယူမယ့္ခ်စ္သူေတြရွိေနတာမို႔ မစနဲ႔လို႔ေျပာေတာ့ သုံးေယာက္လုံးကမိန္းကေလးေတြအေၾကာင္းဘယ္ေလာက္သိလို႔လဲယူမယ့္သူရွိတာရွိတာပဲခ်စ္တဲ့သူရွိတာကရွိတာပဲ သေဘာက်တာကသပ္သပ္တဲ့။သူနားကိုမလည္ေတာ့။သူ႔ကိုအရင္ကတည္းကႀကိတ္ၿပီးသေဘာက်ေနၾကတာလို႔အခ်င္းခ်င္းေဖာ္ၾကသည္။သူမိန္းမေတြရဲ႕စိတ္ကိုေၾကာက္မိတာမို႔ မယုံခ်င္။ သူဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။စမ္းၾကည့္မယ္ဟု။အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ပင္။

သူနဲ႔ေန႔တိုင္းနီးပါးေတြ႕ရသည့္အျပင္ ရည္းစားနဲ႔သိပ္မေတြ႕ရသူမို႔။ဒါေၾကာင့္တရက္ သူႏွင္းျမတ္မြန္ကို ဒီေန႔႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ရေအာင္ေျပာေတာ့ အိုေကသည္။ဒါေၾကာင့္သူတို႔႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ေတာ့အတြဲခုံကေနသူလတ္မွတ္ျဖတ္လိုက္ၿပီးႏွင္းျမတ္မြန္ကိုေျပာေတာ့ သူမကလဲ အတြဲေခ်ာင္းခ်င္တာနဲ႔အေတာ္ပဲေျပာသည္။႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲေရာက္ေတာ့လူသိပ္မရွိေသး။ျပကာမွအလွ်ိဳအလွ်ိဳးေပၚလာၾကသည္။ျပသည့္ကားက အဂၤလိပ္ကား။

မိန္းမကအိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္လို႔ေယာက္က်ားကလိုက္ေခ်ာင္းရင္းလက္လြန္မိကာေထာင္က်သြားၿပီးေထာင္ေဖာ က္ေျပးသူမ်ားၾကားမွာပါသြားရင္း လမ္းမွာေတြ႕သမွ်သတ္ မိန္းကေလးေတြမုဒိမ္းက်င့္တာကိုစက္စုပ္လာၿပီး အဲ့ဒီလူေတြကိုတဦးခ်င္းလိုက္သတ္ကာေနညက္ဆုံးနယ္စပ္မွာေကာင္မေလးတစ္ဦးနဲ႔ေတြ႕ကာယူၿပီးဇာတ္ျမႇဳပ္ေနတာ ကို႐ိုက္ကူးထားသည့္ကာ။အခ်စ္အၾကမ္းစြန႔္စားခန္းေတြႏွင့္ ၾကည့္ေကာင္းသည္။၁၈+အခန္းေတြကိုလဲ ဆင္ဆာမျဖတ္ေပ။အနားတဝိုက္က အတြဲေတြကလဲ မီးပိတ္တာနဲ႔ကဲၾကသလို ဇာတ္လမ္းကအခ်စ္ခန္းေတြပါေတာ့ ၾကည့္တဲ့သူေတြကိုပိုအားေပးေနသလို။လာၾကည့္တဲ့သူေတြက အတြဲေတြမ်ားသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သာ ဘာမွမဟုတ္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုမသိမသာအကဲခတ္ေတာ့ သူလဲ မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္လာသည္ထင္သည္။ဟိုဖက္လွည့္လဲ အတြဲေတြကကဲ ဒီဖက္လွည့္လဲအတူတူ။ေနာက္လွည့္လဲ ဒီအတိုင္း။ေရွ႕ၾကည့္ျပန္ေတာ့လဲ မထူး။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို လွည့္ကာ

”ကဲ ဂ်ီးေတာ္ ဟိုလွည့္ဒီလွည့္လုပ္မေနဲ႔။ပတ္ခ်ာလည္အတြဲေတြႀကီး။ေတာ္ၾကာ ဝဋ္လည္ေနမယ္” ”အံမယ္ ဘာလည္စရာရွိလဲ။သူမ်ားကသနိ႔သန႔္ေလး” ”ဟာဟ ေအးပါဟယ္။အဘက ရန္ကုန္မွမေရာက္ဖူးတာ။မိုးပ်ံတံတားႀကီးကအႀကီးႀကီးဆိုလဲ ယုံကမွာပဲ ေပါ့”  ”ကိုပိုင္ေနာ္ ဟင့္သူမ်ားကို”သူ႔ကိုလွမ္းဆိတ္ေတာ့သူလဲေရွာင္လိုက္ရာသူ႔အနားတိုးလာၿပီး သူ႔ကိုလိုက္ဆိတ္ေလသည္။သူလဲ  ေရွာင္ရင္းနဲ႔ သူ႔ခါးကိုထိုးမိေတာ့ သူယားတာကိုသေဘာက်ၿပီး သူ႔ကိုကလိလိုက္ထိုးရာသူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္လက္ကိုလိုက္ဖမ္းေနရ သည္။တခ်က္မွာေတာ့ သူ႔ကို ကလိလွမ္းအထိုးသူကလဲလက္ကိုမိမိရရကိုင္လိုက္ရင္းေနာက္ကိုယိမ္းလိုက္တာမို႔

ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုဆြဲလိုက္သလိုျဖစ္ကာ အရွိန္လြန္ၿပီးသူ႔ရင္ခြင္ထဲကိုယ္လုံးကဝင္လာေတာ့ သူလဲ လက္ကိုခ်ဳပ္လိုက္ၿပီးသိုင္းဖက္ထားလိုက္သည္။႐ုတ္တရက္ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ေၾကာင္သြားကာၿငိမ္ေနရင္းသတိရေတာ့႐ုန္းထြက္မယ္လုပ္ေတာ့ သူကလဲ မလႊတ္။ဟိုက ႐ုန္းေလ သူကဖက္ထားေလပင္။႐ုန္းလို႔မရေတာ့ ၿငိမ္ေနလႈက္သည္။အဲ့အခ်ိန္မွာ ဇတ္လမ္းက မင္းသားရဲ႕မိန္းမက သူ႔ရည္းစားနဲ႔ အခ်စ္ဗ်ဴဟာခင္းေနသည့္အခန္းပင္။ညည္းညဴသံေတြက စိတ္ႂကြခ်င္စရာ။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ႐ုန္းလိုက္ရင္း   ”ကိုပိုင္ လႊတ္ေတာ့ကြာ။  အသက္ရႉၾကပ္လာၿပီ။သူမ်ားေတြေတြ႕ရင္ရွက္စရာႀကီး။အက်ႌေတြလဲ ေၾကကုန္ၿပီ။သူနဲ႔လဲ ဘာမွမဆိုင္ပဲနဲ႔ ဖက္ထားတယ္။လႊတ္ ေတာ့လို႔”

အသံေလးက ရွက္ဝဲဝဲနဲ႔ ခ်စ္စရာေလးပင္။သူလဲ စိတ္ပိုႂကြကာႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕လက္ကိုကိုင္ထားရာမွ လႊတ္လိုက္ကာ ေခါင္းကိုေမာ့လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုဖိကာနမ္းလိုက္သည္။ ”အို ” အသံဆက္မထြက္လာေတာ့ေပ။သူႏႈတ္ခမ္းျခင္းဖိကာပါးစပ္အဟမွာလွ်ာကို ထည့္လိုက္ၿပီး လွ်ာျခင္းကလိလိုက္သည္။လက္ေတြက ေက်ာျပင္ကိုပြတ္သပ္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ခႏၶာကိုယ္ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးက သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေပ်ာ့ေခြၾကလာသည္။သူလဲ ရဲသြားကာ ႏႈတ္ခမ္းျခင္းကို ၾကာရွည္စြာနမ္းလိုက္သည္။လက္ေတြက ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔သူ႔ၾကားထားလိုက္ၿပီးႏို႔ေတြကို အက်ႌေပၚကေန ကိုင္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္အသက္ရႉသံေတြျပင္းလာကာ သူ႔ကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလိုက္သည္။ၿပီးမွသူ႔ကို”ကိုပိုင္ ဘာေတြေလ်ာက္လုပ္ေနတာလဲလို႔ သူမ်ားအက်ႌေတြေၾကကုန္ေတာ့မွာပဲအဟင့္”

သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ေနာက္ေက်ာက ဇစ္ကိုအေပၚသို႔ဆြဲတင္လိုက္ၿပီးေဘာ္လီခ်ိတ္ကိုပါျဖဳတ္လိုက္ရာ”အိုဘာလုပ္တာလဲ။သူမ်ားေတြျမင္ရင္ရွက္စရာႀကီးကြာ။ေဟေအးကြာ ကိုပိုင္ေနာ္ ျမတ္မြန္မႀကိဳက္ဘူးေနာ္ မလုပ္နဲ႔လို႔ဆို ၾကည့္ေျပာေနတာမရဘူးလား။စိတ္ဆိုးလာၿပီေနာ္။အာ့ ကိုပိုင္ေနာ္ မလုပ္နဲ႔လို႔ဆို”ေျပာေနေပမယ့္ သုကေတာ့ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္စြာႏို႔ေတြကို ကိုင္လိုက္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေတြကိုကလိလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုပက္လက္သူ႔အေပၚလွန္လိုက္ၿပီး ႏို႔ေတြကို ကုန္းကာစို႔ေပးလိုက္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၿငိမ္က်သြားကာ သူ႔လက္ကိုတင္းတင္းေလးဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ေမာဟိုက္ေနသည္။

သူလဲအေပၚပိုင္းႏို႔ေတြကို အားရေအာင္စို႔လိုက္ၿပီးႏွင္းျမတ္မြန္ကိုထူလိုက္ၿပီးသူ႔ကိုေက်ာေပးအေနအထားနဲ႔မွီလိုက္ကာေျခေထာက္တဖက္ကိုခုံေပၚတင္ခိုင္းလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲသူခိုင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္ေပးၿပီးသူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာမွိကာသူ႔ကိုေနာက္ျပန္သိုင္းဖက္ထားသည္။ သူလဲညာဖက္လက္ကႏို႔ေတြကိုကလိေနရင္းဘယ္ဖက္လက္က ေပါင္ေတြကိုပြတ္သပ္ေနကာ ထမိန္ကိုအသာေျဖခ်ကာဖင္ေပၚကေန ပင္တီအတြင္းဝင္ကာတျဖည္းျဖည္းေလ်ာဆင္းရင္း ပိပိဝကိုတို႔ထိကစားလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲအသက္ရ်ဴသံခပ္ျပင္းျပင္းနဲ႔အတူသူ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုေမာ့ကာလာနမ္းလိုက္သည္။

ႏွင္းျမတ္မြန္ပိပိဝကအရည္ေတြစိုေနသည္။သူလဲပိပိထဲကို လက္ခလယ္ထည့္လိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္လိုက္ရာဖင္က ႂကြႂကြတက္လာသည္။သူလဲ လက္ကိုျပန္ထုတ္ကာအေရွ႕ဖက္ကေနပင္တီထဲႏွႈိက္ကာ အေစ့ကို ကလိေပးလိုက္ရာ ယ”အ့ ဟ ကိုပိုင္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲကြာ။ဟင့္ဟင့္” အားမလိုအားမရသံျဖင့္ညည္းေနသည္။သူလဲ အေစ့ကို ဖိကာေခ်ေပးရင္းႏို႔သီးေခါင္းကိုလက္မနဲ႔လက္ညႇိဳးညႇပ္ကာေခ်ေပးလိုက္ရာ တအိအိအသံနဲ႔ဖင္က ႂကြႂကြတက္သြားသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို သူ႔လီးကို ကိုင္ခိုင္းလိုက္ရာ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔ေဘာင္းဘီထဲမွလီးကို ထုတ္ကာ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ရင္း ထက္ေအာက္လုပ္ေပးလိုက္သည္။

သူလဲ အေစ့ကိုကလိေနရင္းမွ လက္ကိုေနာက္ဖက္ကေန ျပန္ပတ္ကာ ပိပိထဲကိုထည့္လိုက္ရင္း ႏို႔ေတြကိုင္ထားတဲ့ လက္က အေစ့ကိုကလိလိုက္ကာ ႏို႔ေတြကိုပါးစပ္နဲ႔ကုန္းစို႔လိုက္သည္။ကာမခလုတ္ေတြကိုအခုျခင္းဖြင့္ေနတာမို႔ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ဘယ္လိုမွမကေတာ့ေပ။ပါးစပ္ကညည္းသံေလးနဲ႔ဖင္ကိုေကာ့ကာယမ္းေပးေနသည္။သူလဲ

”ႏွင္းျမတ္မြန္ ကိုယ့္ကို စုပ္ေပးမလား”ေမးရာ ေခါင္းၿငိမ့္သျဖင့္သူလဲ အေနအထားျပင္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ပက္လက္အေနအထားမွ ထကုန္းကုန္းေလးေနလိုက္ၿပီး သူ႔လီးကိုစုပ္ေပးသည္။သူလဲလက္တဖက္ကဖင္ေနာက္ကေန ပိပိထဲကိုထည့္ကာေမႊေနရင္းတဖက္က အေစ့ကိုလွမ္းႏွႈိက္ကာ ကလိေပးလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ဖင္က တရမ္းရမ္းျဖစ္ၿပီးသူ႔လီးကို စုပ္ေပးေနသည္။သိပ္ေတာ့ ကြၽမ္းက်င္မႈမရွိေပမယ့္အဆင္ေျပသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ႏွင္းျမတ္မြန္ အသက္ရႉသံေတြျပင္းလာသည္။သူလဲ ကလိတာကိုမနားတမ္းလုပ္ေပးလိုက္ရာ အသံအစ္အစ္နဲ႔အတူ ၿပီးသြားသည္။

သူ႔လီးကိုလက္နဲ႔ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကာပါးစပ္က အင့္ခနဲအင့္ခနဲ႔ ညည္းေနသည္။ၿပီးမွ အသာထကာ သူ႔အိတ္ထဲက စႏိုးတာဝါကိုယူကာ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကိုသုတ္ေပးသည္။ၿပီးေတာ့ သူလဲပင္တီကိုေသခ်ာျပန္ဝတ္ကာ ထမိန္ကိုဝတ္လိုက္ၿပီးေဘာ္လီခ်ိတ္ျပန္တပ္ အက်ႌကိုဇစ္ျပန္ဆြဲလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ၿပီး ”အိမ္သာသြားမလို႔ လိုက္ပို႔ေပး။သူလဲအိမ္သာကိုလိုက္ပို႔ရင္း အိမ္သာထဲဝင္ကာလက္ေဆးလိုက္သည္။ ျပန္ဝင္ကာထိုင္ေတာ့

”ဟင့္ သူေခၚလို႔လဲ လိုက္ၾကည့္ရေသး သူမ်ားကို သူ႔ရည္းစားက်ေနတာပဲ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႔”သူလဲ ခပ္သဲ့သဲ့ရီလိုက္ၿပီး ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုဆြဲဖက္လိုက္သည္။႐ုန္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွီႏြဲ႕ကာေနလိုက္သည္။႐ုပ္ရွင္ၿပီးတဲ့အထိ ဒီတိုင္းေနရင္းၿပီးခါနီးေတာ့ အျပင္ဖက္ကိုထြက္လာၾကသည္။ ညေရာက္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကို လူဆိုးႀကီးလို႔ေျပာေတာ့သူကလဲ သူမၿပီးေသးဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္းရယ္ ေအးေဆးေတြ႕ခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ သူ႔ကိုေျပာင္သည္။သူကလဲမေတြ႕ခ်င္ဘူးလားေမးေတာ့ ေတြ႕ခ်င္ပါတယ္ေျပာသည္။

ႏွင္းျမတ္မြန္သူမက ဝါးခယ္မသူ။မြန္ကရင္ဗမာစပ္သည္။ ဆယ္တန္းေအာင္လို႔စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ကိုရန္ကုန္မွာလာတက္ရင္း ပထမႏွစ္မွာခ်စ္ကိုဆိုတဲ့ေကာင္ေလးတေယာ က္နဲ႔ၿငိသည္။ပထမႏွစ္တက္တက္ခ်င္းမွာ လွႈိင္သာယာဖက္မွာေနရင္းေတြ႕ၾကတာ။ ေနာက္မွသူ႔ေကာင္ေလးက ေဆးသမားျဖစ္ေနမွန္းသိသည္။သူငယ္ခ်င္းေတြဝိုင္းတားသည့္ၾကားမွ မခ်စ္ဖူးတဲ့အခ်စ္႐ူးျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ခ်စ္ကိုကလဲ လက္သြက္သည္။ျဖစ္ၿပီးငါးလေလာက္မွာသူ႔ကို တည္းခိုခန္းေခၚသြားၿပီးသူ႔ရဲ႕အပ်ိဳစင္ဘဝကိုရယူခဲ့သည္။  အေတြ႕အႀကဳံကလဲမရွိ အေတြ႕ကလဲထူးတာမို႔ခ်စ္ကိုရဲ႕အျပဳစုေတြေအာက္မွာဒူးေထာက္ခဲ့ရသည္။

ခ်စ္ကိုကေနာက္ပိုင္းမွာသူ႔ဆီက  ေငြခဏခဏေတာင္းသည္။သူကလဲခ်စ္တာမို႔ေပးသည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ၾကာလာေတာ့ ေဆးခ်တာကိုသူသိလာသည္။သူေရွာင္ေပ မယ့္ တဏွာစိတ္ကေရွာင္မရခဲ့။ မေတြ႕ဖူးေနေပမယ့္ စိတ္ကပါသြားခ်ည္းပင္။  ဒုတိယႏွစ္ေရာက္လာေတာ့သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး  တိုက္ခန္းငွါးေနၾကသည္၊အဲ့ခ်ိန္က်မွခ်စ္ကိုလဲဆုျပည့္တို႔ေအးမိစ့တို႔ပါးစပ္ကိုေၾကာက္လို႔သိပ္မလာ။ဒါေတာင္တလတခါေတာ့ေတြ႕ ျဖစ္သည္။ဆုျပည့္တိုကဝိုင္းဖ်က္သည့္ၾကားမွမရမကေတြ႕သည္။ေနာက္ပိုင္းတြင္ခ်စ္ကိုကလဲ   သူ႔ကိုတန္ဖိုးမထားသလိုခံစားလာရ သည္။ေတြ႕သည့္အခါတိုင္းခ်စ္ကိုက လီးကိုစုပ္ခိုင္းသည္။

အၾကမ္းပတမ္းဆက္ဆံလာသည္။ဒါေပမယ့္သူအဲ့ဒါကိုႀကိဳက္ေနေတာ့ ေရွာင္ဖို႔ခက္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ခ်စ္ကို ကိုသူမခ်စ္ေတာ့ေပမယ့္ အဲ့ဒီရမက္ကိုေတာ့မေရွာင္ႏိုင္။ဆုျပည့္နဲ႔ကိုပိုင္တို႔အတြဲကိုေတြ႕ ေတာ့အားက်သည္။ ကိုပိုင္က လူေခ်ာတစ္ဦးပင္။ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က မိန္းကေလးေတြအားကိုးခ်င္စရာ။စကားေျပာေကာင္း သလို အေနလဲတည္သည္။တျဖည္းျဖည္းရင္းႏွီးလာေတာ့ သူခ်စ္ကိုနဲ႔ယွဥ္တိုင္းဘာမွမတိုင္။ဆုျပည့္ပိုအားက်မိသည္။ သူခ်စ္ကိုနဲ႔ ျပတ္သြားေတာ့အားလုံးက ဝိုင္းႏွစ္သိမ့္ၾကေတာ့ ေက်းဇူးတင္မိသည္။

ညဖက္ေတြမွာဆိုကိုပိုင့္ကိုစိတ္ကူးယဥ္ကာ ခ်စ္မိသည္အထိ စိတ္ေတြက ယိုင္လာသည္။ဒါကို ပိုးပိုးေရာ ေအးမိစံကပါရိပ္မိသည္။သူတို႔သုံးေယာက္စကားစပ္မိရင္ ကိုပိုင္အေၾကာင္းေျပာမိတိုင္း သူတို႔ေတြကလဲ သေဘာက်သည့္ပုံ။ပိုးပိုးက ကိုပိုင့္ကိုအကိုတစ္ဦးလိုခင္ရင္းနဲ႔စိတ္ေျပာင္းလာသလို ေအးမိစံကလဲ သူ႔ရည္းစားနဲ႔ ယွဥ္တိုင္းကိုပိုင့္ကိုပိုသေဘာက်တက္သည္။သူ႔ကိုလဲေျပာတက္သည္။ရည္းစားထားရင္ ကိုပိုင့္လိုလူကိုေ႐ြးဖို႔။ သူတို႔ကေတာ့မရေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ညည္းတက္ၾကသည္။ေအးမိစံရည္းစားက ပိန္ေသးေသးနဲ႔ အရပ္ရွည္ရွည္။ လက္ေၾကာမတင္းဟုေျပာသည္။

ဟုတ္ေလာက္သည္။ေတြ႕ရသည့္ပုံက အလုပ္ကိုသိပ္မလုပ္ခ်င္သလို စိတ္ေနသေဘာထားကမ႐ိုးသား။ေအးမိစံရွိေနေပမယ့္ ပိုးပိုးကို ငမ္းတက္သည္။ပိုးပိုးကလဲသိသည္။ ပိုးပိုးေကာင္းေလးကက်ေတာ့ မိဘက ခ်မ္းသာသည္မို႔ ဘယ္ဟာကိုမွသိပ္အေလးမထား။သူလုပ္ခ်င္တာလုပ္သည္။ ပိုးပိုးကိုလဲ ခ်စ္ေပမယ့္ သိပ္ဂ႐ုမစိုက္။ဆုျပည့္သာကံအေကာင္းဆုံး။ကိုပိုင္လာတိုင္းဆုျပည့္ကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္။လိုအပ္တာမွန္သမ်ျဖည့္ဆည္းေပးသည္။သူတို႔ကိုလဲ ညီမေတြလိုေစာင့္ေရွာက္တက္သည္။ ဒီလိုနဲ႔ဆုျပည့္ေယာက္က်ားယူသြားေတာ့ ကိုပိုင့္ကို အားလုံးက ဆက္သြယ္ေပမယ့္ ဘယ္လိုမွမရခဲ့။

ပိုးပိုးက သူ႔ကို ကိုပိုင္လြတ္လပ္သြားတာမို႔ ႀကိဳးစားပါလားေျမႇာက္ေပးေတာ့သူ အားတက္သြားမိသည္။ ကိုပိုင့္ကိုတိတ္တခိုးေမွ်ာ္လင့္ရင္းလိုက္ရွာေပမယ့္ ရွာလို႔မေတြ႕။တေန႔ေတြ႕ႏိုးနဲ႔ေက်ာင္းၿပီးကာ အလုပ္ဝင္သည္အထိရွာလို႔မရ။အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့ သူလဲ ခ်စ္သူတေယာက္ရသြားသည္။ ေသခ်ာစဥ္းစားေ႐ြးခ်ယ္ၿပီးမွ ကိုပိုင့္ကိုလက္ေလွ်ာ့လိုက္တာလဲပါသည္။အေျဖေပးခဲ့တာ။သူကလဲ အရမ္းခ်စ္တာမို႔ကံေကာင္းသည္ေျပာရမည္။အလုပ္ကလဲ ပင္ပန္း မိန္းမသားေတြစုေနတာလဲပါတာမို႔။ သူဝိတ္ကိုခ်ၿပီးျပင္လာေတာ့ အရင္ကနဲ႔မတူပိုၿပီးလွကာ ၾကည့္ေကာင္းလာသည္လို႔ေျပာၾကသည္။သူလဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သေဘာက်ကာ အၿမဲတမ္းလွေနေအာင္ေနသည္။

သူရာထူးတိုးေတာ့သင္တန္းကိုရန္ကုန္မွာလာတက္ရင္း ကိုပိုင္နဲ႔တူသည့္တေယာက္ကိုေတြ႕ေတာ့ လိုက္ၾကည့္မိသည္။ တကယ္လဲဟုတ္ေနတာမို႔ အရမ္းေပ်ာ္သြားမိသည္။ျပန္ေတြ႕ေတာ့ကိုပိုင္က အရင္ကထက္ေတာင္ ၾကည့္ေကာင္းလာကာ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္လာသည္။အဆင္ေျပသည္ထင္သည္။ကိုယ္ပိုင္တိုက္ခန္းနဲ႔ကားနဲ႔ပင္။သူ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဒါသျဖစ္မိျပန္သည္။ကိုပိုင္နဲ႔ျပန္ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ သူ႔မွာရည္႐ြယ္သူရွိေနလို႔။ ကိုပိုင္ကေတာ့တကိုယ္တည္း ခ်စ္သူမရွိေသးလို႔ေျပာသည္။သူတို႔ေတြျပန္ဆုံေတာ့အရင္တိုင္းခင္ခင္မင္မင္နဲ႔ေပ်ာ္စရာ။ေအးမိစံေရာပိုးပိုးေရာ အရင္လိုပင္ ကိုပိုင့္ကို သေဘာက်ဆဲပင္။ မိန္းမခ်င္းမို႔ရိပ္မိၾကသည္။သူနဲ႔ေန႔တိုင္းေတြ႕တာမို႔ သူလဲ ကိုပိုင့္ကို ဆြဲေဆာင္မိသည္။

႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ေလွ်ာက္လည္နဲ႔ ကိုပိုင့္ကို ဆြဲေဆာင္မိသည္။ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္။တဒဂၤေလးစိတ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ဆိုၿပီးေတာ့ပင္။ကိုပိုင့္ရင္ခြင္ထဲ ခဏျဖစ္ျဖစ္ေမွးလိုက္ခ်င္သည္။ကိုပိုင္ကေတာ့ အရင္လိုပင္။သူတို႔ကိုသေဘာထားသည္။အားမလိုအားမရျဖစ္ၿပီးမိန္းမတို႔တက္တဲ့မာယာေတြနဲ႔ဆြဲေဆာင္ျဖစ္သည္။ တရက္ကိုပိုင္က ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္ေျပာေတာ့သူလဲ ဝမ္းသာသြားၿပီးလိုက္သြားသည္။

အတြဲခုံမွာလက္မွတ္ဝယ္ေတာ့သူလွႈိက္ခနဲ ဝမ္းသာသြားသည္။အထဲေရာက္ေတာ့အတြဲေတြက ကဲ ႐ုပ္ရ်ထင္ကလဲ 18+ဆန္ဆန္မို႔ သူလဲ စိတ္ေတြက မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္လာသည္။ေဝးေနတာလဲ ၾကာမို႔။ကိုပိုင္ကသူ႔ကို စေတာ့သူလဲ အလိုက္သင့္ပါသြားသည္။ကိုပိုင့္ကို သူ႔ဘဝႀကီးခဏျဖစ္ျဖစ္ေပးလိုက္သည္။ညက်ကိုပိုင္က အျပင္မဖ်ာေအးေဆးေတြ႕ခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ သူလဲ ေခါင္းၿငိမ့္မိသည္။
စေနေန႔ညေနတြင္ ေအးမိစံတို႔အတြဲက အထိမ္းအမွတ္ရွိလို႔ သူနဲ႔ကိုပိုင္ကို ေခၚကာktv ကိုသြားၾကသည္။

ပိုးပိုးက ပုဂံဖက္သြားတာမို႔မပါ။သူတို႔ေလးေယာက္ ဆိုၾက ေသာက္ၾကရင္းနဲ႔ ရွစ္နာရီခြဲေက်ာ္ေတာ့ ေအးမိစံက ကိုပိုင့္ကို သူ႔ကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းသည္။ေအးမိစံဘဲက ကိုပိုင့္နားကို ကပ္ကာတိုးတိုးေလးေျပာေနသည္။ကိုပိုင္က ရီၿပီးျပန္ေျပာသည္။လမ္းေရာက္မွေမးၾကည့္ေတာ့ သူတို႔အတြဲက ဟိုတယ္ကိုသြားမလို႔တဲ့လိုေျပာသည္။

ဒီလိုနဲ႔ကိုပိုင္က သူ႔ကို ကိုပိုင့္တိုက္ခန္းကိုေခၚလာသည္။တိုက္ခန္းေရာက္ေတာ့ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ဟိုေန႔ကအရွိန္ကလဲရွိေနျပန္ေတာ့ စိတ္ကထိန္းမရေတာ့။ ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ ဝိုင္ေသာက္လာတဲ့အရွိန္နဲ႔မို႔ ရဲေနသည္။အက်ႌအနက္အၾကပ္နဲ႔ ထမိန္အေပ်ာ့သား အနီေလးက သူမရဲ႕ေကာက္ေၾကာင္းအလွကိုေဖာ္ျပေနတာမို႔သူလဲ စိတ္ထိန္းဖို႔မႀကိဳးစားေတာ့။

အခန္းထဲေခၚလာၿပီးအခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ဖက္ကာနမ္းလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ သူ႔ကိုျပန္နမ္းလိုက္သည္။သူနမ္းေနရင္းနဲ႔ တကိုယ္လုံးကိုပြတ္သပ္ရင္း တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ညႇစ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ အသက္ရႉသံျပင္းသြားးၿပီးသူ႔ကိုတင္းၾကပ္စြာလာဖက္ေလသည္။နမ္းေနရင္းနဲ႔ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္ၿပီးသူ႔အက်္ႌနဲ႔ေဘာင္းဘီကို ျမန္ျမန္ခြၽတ္လိုက္သည္။အတြင္းခံသာက်န္ေတာ့သည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္အက်ႌကို ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ေဘာ္လီ အသားေရာင္ေလးက ျဖဴတဲ့အသားမွာ ပဏာရေနသည္။ ေဘာ္လီကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးက လွပစြာေပၚလာသည္။သူလဲ ႏို႔ေတြကို စို႔လိုက္ရင္ ႏို႔သီးေခါင္းကို ကလိလိုက္ေတာ့ ခါးေကာ့တက္လာၿပီ

”အင္းဟင္းဟင္း ကိုပိုင္ရယ္”သူ႔ကိုလာဖက္လိုက္သည္။သူလဲ ႏို႔ေတြစို႔ရင္း ထမိန္ကိုခ်ခ္တိုက္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က ကူၿပီးခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။ပင္တီအျဖဴသာက်န္ေတာ့ သူလဲ ပင္တီဂြဆုံကို လက္တင္လိုက္ၿပီး အဖုတ္အေျမႇာင္းလိုက္ ပြတ္ေပးလိုက္ရာ ႏွင္းျမတိမြန္တေယာက္ေကာ့တက္သြားသည္။ႏို႔ေတြကို စို႔ရင္း အဖုတ္ကို ခပ္သြက္သြက္ကစားေပးလိုက္ရာ ပင္တီဂြဆုံမွာအရည္ေတြ ႐ႊဲလာသည္။သူလဲႏို႔ေတြစို႔တာရပ္လိုက္ၿပီးပင္တီကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ အေမႊးေတြက ေဆးနဲ႔ရွင္းထားသည္ထင္သည္။ စုစုေလးနဲ႔ပါးပါးေလးပဲျဖစ္ေနသည္။သူလဲ ေပါင္ကိုေဘးကိုခ်ဲလိုက္ၿပီးအေစ့ကို လက္နဲ႔ကလိလိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္ကႏို႔ေတြကိုကိုင္ၿပီးအေစ့ကိုအဆက္မျပတ္ေခ်ေပးရာ ဖင္ကေကာ့ေကာ့တက္လာၿပီး ပါးစပ္က လဲ ညည္းေနသည္။

လက္မနဲ႔အေစ့ကို ေခ်ၿပီး က်န္လက္တဖက္က အဖုတ္ထဲကို ထည့္လိုက္က Gsportေနရာကိုမွန္းကာ ခက္သြက္သြက္လုပ္ေပးလိုက္ရာ ”အာ အာ ကိုပိုင္ အင့္ ဟင့္ အ အ ”ဖင္ႀကီးကေျမာက္တက္လာၿပီးအေတာၾကာသည္အထိရမ္းခါေနၿပီး ျပန္ျပဳတ္က်သြားသည္။အဖုတ္ကအရည္ေတြက ထြက္လာသည္။တခ်ီၿပီးသြားသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ထူလိုက္ၿပီး လီးကိုကိုင္ကာ မ်က္ႏွာနားကို တိုးလိုက္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲအသာကုန္းကာ သူ႔လီးကို စုပ္ေပးလိုက္သည္။မစိမ္းလွတာမို႔ ကြၽမ္းက်င္တဲ့အေနအထားေတာ့ရွိသည္။သူလဲ

လီးကိုအာေခါင္ထဲေရာက္ေအာင္ေကာ့ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ဖင္ကကုန္းထားတာမို႔ ဖင္ကိုလွမ္းကာညႇစ္လိုက္ ခပ္ဆက္ဆက္ေလး႐ိုက္လိုက္လုပ္ေပးသည္။တြန႔္ခနဲ ျဖစ္သြားေပမယ့္ လိုလားဟန္ျပတာမို႔သူလဲ ဆက္လုပ္ေပးေနသည္။ေကာင္းလာတာမို႔ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ပါးစပ္ထဲမွ လီးကိုထုတ္လိုက္ေတာ့ သိပ္ေက်နပ္ဟန္မျပ။ဆက္လုပ္ေပးခ်င္သည့္သေဘာ။သူလဲ ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး ႏွင္းျမတ္မြမ္ကို ထူလိုက္ကာ သူ႔အေပၚမွာထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အဖုတ္ဝကို လီးနဲ႔ေတ့ကာ အသာထိုင္ခိလိုက္သည္။

”အ့ ဟ ႀကီးလိုက္တာ ကိုပိုင္ရယ္ ”ညည္းရင္း သူ႔ပုခုံးကို အသာကိုင္ကာႂကြလိုက္ ထိုင္လိုက္အသာလုပ္ေနသည္။ လီးကေတာ့ က်ဥ္းၾကပ္စြာတိုးဝင္ေနသည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ လီးတစ္ခုလုံးဝင္သြားကာဆီးခုံႏွစ္ခုထိကပ္သြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ရမက္ထန္စြာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို အငမ္းမရ နမ္းရင္း အေပၚကေန အသာေဆာင့္လိုက္သည္။သူလဲ ႏို႔ေတြကို ကိုက္လိုက္ေခ်လိုက္လုပ္ေနရင္း တခါတခါဖင္ကို ညႇစ္ေခ်ေပးလိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက သြက္လာသည္။

”ဇြပ္ ဇြပ္ ဖတ္ဖတ္ ” ”ေကာင္းလား ႏွင္းျမတ္မြန္”  ”ေကာင္းတယ္ အရမ္းေကာင္းတယ္ ဟင္း ဟင္း” ေမာဟိုက္သံနဲ႔ေျဖရင္း ဆက္တိုက္ေဆာင့္ေနသည္။သူလဲ ေအာက္ကေန ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း လက္ေတြက ဖင္ဝကို အသာကစားေနလိုက္သည္။ဖင္ဝက ရႈံ႕သြားလိုက္ က်ယ္လာလိုက္နဲ႔ျဖစ္ေနသည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြက စိပ္စိပ္လာၿပီး ညည္းသံက ပိုျမန္လာသည္။သူ႔ကို ကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြက တင္းၾကပ္လာသည္။

”အာ့ အာ့ ေကာင္းတယ္ ကိုပိုင္ရယ္ ဟင့္ အင့္ အင့္ အင့္ ဟူးဘယ္လိုႀကီးလဲကြာ အာ့ အာ့”ေဆာင့္ခ်က္က ျမန္လာၿပီးအခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါႏွင္းျမတ္မြန္ေကာ့တက္သြားၿပီးခပ္ဆက္ဆက္သုံးေလးခ်က္ေဆာင့္ခ်ရင္းသူ႔အေပၚကို လဲက်လာသည္။ၿပီးသြားေလၿပီ။သူလဲ အသာဖက္ထားရင္း နဲ႔ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ အတြင္းသားေတြညႇစ္အားကို အရသာခံေနလိုက္သည္။ အေတာ္ၾကာၿငိမ္ေနၿပီးမွ သူ႔ပါးကို လာနမ္းေတာ့ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္။

ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔အေပၚကေန အသာဆင္းကာ သူ႔ေရွ႕မွာ ကုန္းေပးလိုက္သည္။လုံးဝန္းတဲ့တင္ေလးကို ေကာက္ကာခါးကို ေကာ့ၿပီးေရွ႕ပိုင္းက လက္ေထာက္ကာ သူ႔ကို ၾကည့္ေနတဲ့ဟန္က သူ႔စိတ္ပိုေသြးဆူေစသည္။သူလဲ ထကာ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ေနာက္ကေန ေနရာယူလိုက္ၿပီး ဖင္ကိုအသာၿဖဲလိုက္ရာ ဖင္ေပါက္ ညိဳညိဳေလးက အရည္ေတြ႐ႊဲေနသလို အဖုတ္ကလဲ အရည္ေတြနဲ႔ ႐ႊဲေနသည္။သူလဲ လီးကိုအဖုတ္ဝမွာ ေတ့လိုက္ရင္း အသာဖိထည့္လိုက္သည္။

အ ခနဲ႔အသံနဲ႔ျဖစ္သြားေပမယ့္ ဖင္ကိုေနာက္ကိုပိုၿပီးေကာ့ေပးတာမို႔ သူလဲ အဆုံးထိထည့္လိုက္သည္။အရည္ေတြနဲ႔မို႔ ေခ်ာေမြ႕စြာဝင္သြားသည္။သူလဲ အသာေဆာင့္ရင္း ဖင္ကို ညႇစ္လိုက္ ဖ်န္းခနဲ႐ိုက္လိုက္လုပ္ေပးလိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကိုေဆာင့္ခိုင္းတာမို သူလဲ ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးကို ညႇပ္ကိုင္ကာ ေနာက္ကေန ဆက္တိုက္ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။

”ဗြတ္ ဗြတ္ ႁဗြတ္ ႁဗြတ္” ”အ အ အင့္ အင့္ ေကာင္းတယ္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ ဟင့္ ဟင့္ ဟင့္”  သူလဲ ၿပီးခ်င္လာၿပီမို႔ မနားတမ္းေဆာင့္လိုက္သည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြၾကာလာတာနဲ႔သူ႔လီးတစ္ခုလုံးေတာင့္တင္းလာကာ သုတ္ရည္ေတြက ႏွင္းျမတ္မြန္အဖုတ္ထဲသို႔ ပန္းထည့္လိုက္သည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ေနာက္တခ်ီၿပီးသြားသည္။အဖုတ္အတြင္းသားေတြက သူ႔လီးကို အတင္းကိုညႇစ္ထားသည္။ လက္ေတြက ေမြ႕ရာခင္းကိုတင္းၾကပ္ေနေအာင္ ဆုပ္ေခ်ထားရင္း ပါးစပ္ကလဲ တအားအားနဲ႔ ါါါါါါါါါါါါါါေအါၚေနသည္။

ါါသူလဲေလးငါးခ်က္ေဆာင့္ါါါလိုက္ၿပီးႏွင္းျမတ္မြန္ေပၚ ကုန္းကုန္းႀကီးအေမာေျဖေနလိုက္သည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အိပ္ရာေပၚသို႔ ေဘးတိုက္လဲက်သြားသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ေနာက္ကေန ဖက္ထားလိုက္သည္။အဖုတ္က တခ်က္တခ်က္ညႇစ္ေနတုန္းပင္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔ကို လွည့္ကာ နမ္းလိုက္ရင္း”ကိုပိုင္က သိပ္အားႀကီးတာပဲဟင့္ သူမ်ားကို ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး။ႏႈန္းသြားတာပဲ”

သူလဲ ခပ္သဲ့သဲရီလိုက္ရင္း ႏွင္းျမတ္မြန္ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္နမ္းလိုက္သည္။အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကို အသာဖယ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားရင္း သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေနသည္။သူလဲ တစ္ရႉးယူကာသန႔္ရွင္းလိုက္ၿပီး ပုဆိုးတထည္ထုတ္ကာ ဝတ္လိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္က ျပန္ထြက္လာေတာ့ သူလဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ အေပါ့သြားကာ ေရေဆးလိုက္ၿပီးျပန္ထြက္လာေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က အဝတ္ေတြဝတ္ၿပီးသြားသည္။သူက အဝတ္ေတြလဲမလားေမးေတာ့ ေခါင္းခါတာနဲ႔ သူလဲ အက်ႌတထည္ဝတ္လိုက္ၿပီးကုတက္ေပၚတြင္းလွဲခ်လိုက္သည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔ကို လာဖက္ရင္း အနားမွာစကားလာေျပာေနသည္။

စကားအတန္ေျပာၿပီးႏွစ္ေယာက္သားေမွးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။သူတေရးႏိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကိုေက်ာေပးကာ ေဘးေစာင္းေလးအိပ္ေနသည္။သူလဲ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔စိတ္က ထန္လာတာမို႔ အနားကိုကပ္ကာ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို သိုင္းဖက္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ ခ်ိဳင္းေအာက္ကေနလွ်ိဳကာ ႏို႔ေတြကိုကိုင္လိုက္သည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္ကေတာ့ မႏိုးေသး။သူလဲ လက္တဖက္က ထမိန္ကို အသာေျဖခ်လိုက္ကာ ေအာက္ကို ဆြဲခ်လိုက္ရာ တင္းပါးေဖြးေဖြးေလးေတြနဲ႔ေပါင္တံျဖဴျဖဴေလးကေပၚလာသည္။သူလဲ ပုဆိုးကိုေျဖခ်လိုက္ရာ ရန္သူေတြတဲ့ေႁမြေဟာက္အလား ေခါင္းေထာက္ထလာသည္။သူလဲႏွင္းျမတ္မြန္ေျခေထာက္တဖက္ကိုအသာမလိုက္ရင္း အေစ့ကို ေခ်ေပးလိုက္သည္။

ၿပီးေနာက္အဖုတ္ကိုကိုင္လိုက္ရာအရည္ေတြက စိုေနသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲႏိုးလာရာ ”ကိုပိုင္ရယ္ ဟင့္ သူမ်ားအိပ္ေနတာကို ေႏွာက္ ယွက္တယ္ လူဆိုးႀကီး”   ”ဘာလဲ မခံခ်င္ဘူးလားဟမ္”  ”အာ ဘာမွန္းမသိဘူး သြား”   သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ အဖုတ္ဝကို အသာေတ့ လိုက္ကာ ဖိထည့္လိုက္ရာ   ”အားကြၽတ္ကြၽတ္ ကိုပိုင္ ျဖည္းျဖည္းကြာ အရမ္းနာတယ္ဟင့္ဟင့္”  အဖုတ္ထဲသို႔ တင္းၾကပ္စြာဝင္သြား  သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ဖင္ကို ေနာက္သို႔ ေကာ့ေပးထားသည္။သူလဲ လီးတဝက္ေလာက္ကို ထုတ္လိုက္ထည့္လိုက္လုပ္ရင္း လက္တဖက္က ႏို႔ေတြကိုင္ တဖက္က အေစ့ကို ေခ်ေပးရင္း အသာေညႇာင့္ေနလိုက္သည္။

အရည္ေတြကထြက္လာျပန္တာမို႔  အဝင္အထြက္က ေခ်ာေမြ႕လာသည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ သူ႔ကို ျဖည္းျဖည္းေဆာင့္ေပးပါလို႔ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ လီးကိုအဆုံးထိထည့္ လိုက္ရင္း ျဖည္းျဖည္ခ်င္းေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ်သူလဲ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္လိုက္ သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အေစ့ကို ကလိေနတဲ့ လက္ကိုခပ္တင္းတင္းကိုင္ထားရင္း ဖင္ကိုေနာက္သို႔ေကာ့ေကာ့ေပးထားသည္။ပါးစပ္ ကလဲ တဟင့္ဟင့္နဲ႔ညည္းေနသည္။

သူလဲႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕လက္ကိုယူကာ ႏို႔ေတြေပၚတင္ေပးလိုက္ရင္း သူ႔ႏို႔ကို သူ႔ဟာသူ ကိုင္ခိုင္းးရင္းခါးကိုကိုင္ကာ ေနာက္ကေန အားရပါးရေဆာင့္ေနလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲအရမ္းေကာင္းလာၿပီထင္သည္။ႏို႔ေတြကို အရမ္းေခ်ေနရင္းပါးစပ္ကလဲ ေဆာင့္ခိုင္းေနသည္။သူလဲေနာက္ကေန ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ေမွာက္လိုက္ၿပီးအေပၚကေန အားရပါးရေဆာင့္လိုက္ရာသုတ္ရည္မ်ား ပန္းထြက္သြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ ညည္းေနသည္။ သူလဲႏွင္းျမတ္မြန္အေပၚေမွာက္လိုက္ရင္း ႏွင္းျမတ္မြန္ကို နမ္းလိုက္ရင္း ႏွစ္ေယာက္သားအေမာေျဖေနသည္။

အေမာေျပာေတာ့ သူလဲ အေပၚကေန ေဘးကိုလိမ့္ခ်လိုက္ရာ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ထမိန္ကို ယူကာေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားၿပီး ေရေဆးေနသည္။တေအာင့္ေနေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာေတာ့သူလဲဝင္ၿပီးသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ကာအေပါ့သြားၿပီးကုတင္ေပၚတက္ကာႏွင္းျမတ္မြန္ကို ဖက္ကာအိပ္လိုက္သည္။ မနက္အိပ္ရာႏိုးေတာ့ တခ်ီထပ္ဆြဲလိုက္ၾကျပန္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကအေပးေကာင္းသလို ပုေလြေကာင္းသည္။ သူ႔ရဲ႕လိုးခ်က္ေတြကိုအဆြဲႀကီးဆြဲေနသည္။ေရခ်ိဳးအဝတ္ေတြဝတ္ကာ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို အေဆာင္ကိုလိုက္ပို႔လိုက္သည္။

ညဖက္တြင္ သူနဲ႔ႏွင္းျမတ္မြန္တို႔ အရင္ကထက္ပိုကာ ပြင့္လင္းလာၿပီး ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ သူေမးသမ်ွ်ေျဖသည္။ သူနဲ႔ႏွင္းျမတ္မြန္တို႔ ဆႏၵရွိရင္ရွိသလို ေတြ႕ျဖစ္ၾကသည္။သူ႔တိုက္ခန္းမွာတြင္ေတြ႕ၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းေတြ႕သည့္အခါတိုင္း သူကႏွင္းျမတ္မြန္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆက္ဆံတက္သလို ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ အဲလိုဆက္ဆံရတာကိုသေဘာက်သည္။ကုန္းခိုင္းကာ တင္ပါးေတြကို ႐ိုက္ရင္း ေနာက္ကေန ေဆာင့္ရတာကို သူကလဲ သေဘာက်သလို ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ ႀကိဳက္တာမို႔ အေပးအယူမွ်သည္ေနာက္ေပါက္ကို ဖြင့္ဖို႔အတြက္ သူတျဖည္းျဖည္းခ်င္းက်င့္ေပးရသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ဖင္ကို ဇိမ္ခံတက္လာသည္။ နာနာက်င္က်င္အရာသာကို ႀကိဳက္တက္သူမို႔ စည္း႐ုံးရတာေတာ့ သိပ္မခက္။ဒါေပမယ့္ ခုထိေတာ့ သူႏွင္းျမတ္မြန္ကို ေနာက္ေပါက္ကို မလုပ္ေသး။

ဒီလိုနဲ႔သင္တန္းကာလ ငါးလေက်ာ္ေရာက္လာသည္။႐ုံက သူ႔ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ခဏျပန္လာရန္ေခၚသျဖင့္အေရးတႀကီးျပန္ရမည္။စကားစပ္မိလို႔ေျပာေတာ့ ေအးမိစံက သူလဲ ေနျပည္ေတာ္သို႔ သြားစရာရွိသည္တဲ့။သူသြားမယ့္ရက္နဲ႔ ႀကဳံေနတာမို႔ သူနဲ႔လိုက္ခ်င္လိုက္ခဲ့လို႔ေျပာေတာ့ ေအးမိစံရဲ႕ ရည္းစားကလဲ လိုက္သြားဖို႔္ေျပာသည္။ဟိုေရာက္ရင္လဲ လိုအပ္တဲ့အကူအညီေပးဖို႔လဲ အကူညီေတာင္းသည္။သူလဲ သြားမယ္ရက္က်ေတာ့ ေအးမိစံကိုအေဆာင္ကိုသြားေခၚလိုက္သည္။ဟိုမွာ တည္းဖို႔ေနရာရွိလားေမးရာ မရွိဘူးတဲ့။ သူလဲ လူပ်ိဳေဆာင္မွာေနတာမို႔ မိန္းကေလးေခၚတည္းဖို႔မျဖစ္ႏိုင္။

ဒါေၾကာင့္ သူလဲ သူတို႔႐ုံးက အမႀကီးတေယာက္ကိုအကူအညီေတာင္းေတာ့ ရတာနဲ႔အဆင္ေျပသြားသည္။သူ႔ညီမလို႔ေျပာထားသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ညေနေလးနာရီေလာက္မွ ထြက္လာၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကေတာ့ ေစာင္မၿပီးၾကည့္ရႉကာ ကိုယ္ဖိရင္ဖိေစာင့္ေရွာက္ဖို႔စသည္။သူတို႔ထြက္လာေတာ့ လမ္းမွာ မိုးေတြတအား႐ြာသည္။ အခ်ိန္အခါမဟုတ္႐ြာသည္။သည္းသည္းမဲမဲ႐ြာတာမို႔ ကားကိုေျဖးေျဖးခ်င္းဂ႐ုတစိုက္ေမာင္းေနရသည္မို႔ ခရီးမတြင္။ ေျခာက္နာရီေလာက္က ရန္ကုန္ကထြက္တာျဖစ္ေပမယ့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေမာင္းေနရတာမို႔ ၁၁၅မိုင္ေရာက္ေတာ့ ဆယ္နာရီထိုးေနၿပီ။

ႏွစ္ေယာက္သား ဗိုက္ကလဲဆာေနတာမို႔ ထမင္းမွာစားရင္း သူလဲ႐ုံးကအမႀကိးဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ ဖုန္းလိုင္းကေခၚမရ။နာရီဝက္ေက်ာ္ ေလာက္ၾကာေတာ့ ျပန္ထြက္လာၾကသည္။ မိုးကမတိတ္။ပိုပိုသည္းလာသည္မွတ္ရ။စိတ္ကိုေလ်ာ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသာသြားရသည္။ ေနျပည္ေတာ္ကိုေရာက္ေတာ့ တစ္နာရီထိုးေနၿပီ။သူလဲအပ်ိဳေဆာင္ကိုေမာင္းသြားေတာ့ မီးကပ်က္ေနသည့္အျပင္ ဘယ္လိုမွႏွႈိးလို႔မရ။မိုးသံေၾကာင့္ မၾကားတာျဖစ္ႏိုင္သလို မိုးကလဲ ေအးတာမို႔မိုးေအးေအးနဲ႔အိပ္ေမာက်ေနၾကတာျဖစ္မည္။ဒါေၾကာင့္သူလဲ အႀကံအိုက္ေနသည္။လူေတြကလဲ ေအးၿပီး မိုးေရကလဲ စိုေနၾကသည္။

အိပ္ကလဲ အိပ္ခ်င္ေနၾကတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္သားတိုင္ပင္ရသည္။ေအးမိစံကို တည္းခိုခန္းတခုတြင္တည္းဖို႔အတြက္။သူကေတာ့ အေဆာင္ျပန္အိပ္မယ္ေျပာေတာ့ ေအးမိစံကလဲ တေယာက္တည္းမို႔ေၾကာက္သည္တဲ့။ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားတည္းခိုခန္းတြင္တည္းဖို႔သေဘာတူလိုက္ၾကၿပီး၊ တည္းခိုခန္းသို႔သြားကာအခန္းတခန္းယူလိုက္ၾကသည္။ ေအးမိစံသူမက ေဒးဒရဲသူ။သူနဲ႔ သူ႔ရည္းစားနဲ႔က ကိုးတန္းႏွစ္ကတည္းက ခ်စ္သူေတြျဖစ္လာတာ။ငယ္ကတည္းကလဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ။မိဘခ်င္းကလဲ ရင္းႏွီးေနၾကတာမို႔ သူတို႔ျဖစ္သြားၾကေတာ့ အိမ္ကို အသိေပးေတာ့ စာႀကိဳးစားၾကဖို႔ပဲေျပာၿပီးဘာမွသိပ္မေျပာၾက။

ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ မိဘေတြက သူတို႔ကို အခ်ိန္တန္ရင္ေပးစားၾကဖို႔ေျပာဆိုေနၾကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ပြင့္လင္းသြားၾကသည္။သူကလဲ သူ႔ရည္းစားကလြဲၿပီးဘယ္ေယာက္က်ားေလးကိုမွ သိပ္မခင္ခဲ့သလို မရင္းႏွီးခဲ။သူ႔ရည္းစားကလဲ ဘယ္သူေျမႇာက္ေပးလိုက္သည္မသိ။တစ္ရက္ အိမ္မွာဘယ္သူမွမရွိတုန္း သူ႔အိမ္ကိုလာၿပီး သူ႔ကိုဖက္လိုက္နမ္းလိုက္လုပ္ရင္းနဲ႔ သူမညဝရဲ႕အပ်ိဳစင္ပန္းကိုဆြတ္ခူးသြားသည္။သူကလဲ ေက်ေက်နပ္နပ္ေပးခဲ့တာလဲပါသည္။

ႏွစ္ေယာက္သားအေတြ႕အႀကဳံမရွိ အ႐ိုင္းေတြမို႔ အေတြ႕ထူးသည္မို႔ ငတ္မေျပႏိုင္။သူမလဲ စီပြားေရးတကၠသိုလ္တက္ရသလို သူ႔ရည္းစားကလဲ အေဝစသင္သာတက္ကာမိဘေတြလက္ငူပ္လက္ရင္း လယ္ယာလုပ္ငန္းကိုဝင္ကူသည္။ဝင္ကူသည္ဆိုသည္ျငား ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ပင္။ရန္ကုန္ကို တက္လာၿပီးသူနဲ႔ေတြ႕သည့္အခါမ်ားတြင္းသူမ အရမ္းေပ်ာ္ရသည္။ေနာကိေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား႐ိုးလာတာလား ဘာလားမသိ။သိပ္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့။

ခဏခဏလဲေတြ႕ုဖစ္ၾကလို႔လဲပါသည္။ဒုတိယႏွစ္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီးတိုက္ခန္းငွါးေတာ့ ဆုျပည့္ရည္းစား ကိုပိုင္နဲ႔ခင္သည္။ကိုပိုင္က သေဘာေကာင္းသလို ႐ုပ္ရည္ကလဲမိန္းကေလးေတြသေဘာက်သည္႐ုပ္ရည္မ်ိဳး။အေျပာကလဲေကာင္း ပိုက္ဆံကလဲ ႐ႊင္သူမို႔ သူ႔ရည္းစားကေတာင္အားက် သေဘာက်သည္။တခါတေလ သူကေတာင္ သူ႔ရည္းစားကိူ ကိုပိုင္ကို ေယာက္က်ားခ်င္းမ်ားႀကိဳက္ေနသလားလို႔စသည္။သူတို႔ေတြ႕ရင္ ကိုပိုင့္ကိုဘယ္လိုသေဘာက်ေၾကာင္း မိန္းကေလးျဖစ္တဲ့သူမကမေျပာရပဲ သူကႀကီးေျပာလို႔။အဲ့လိုစေတာ့ သူ႔ရည္းစားက သူသာမိန္းကေလးဆိုရင္ ကိုပိုင့္ကို လိုက္ႀကိဳက္တယ္ဆိုၿပီးေျပာေတာ့ သူ႔ႏွဖူးသူျပန္႐ိုက္ရသည္။ေျပာမယ့္သာေျပာတာ သူမလဲ ကိုပိုင္နဲ႔သူ႔ရည္းစားကိုယွဥ္တိုင္း သူ႔ရည္းစားကိုအားမရ။အလုပ္ကအစပင္။ကိုပိုင္က အရည္အခ်င္းရွိၿပီး ဦးေဆာင္ႏိုင္သည္။

သူ႔ရည္းစားက ေရသာခိုကာ ဦးေဆာင္ႏိုင္စြမ္းမရွိ။ကိုပိုင္ကေတာ့ ငယ္ေသးလို႔ပါလို႔ေျပာသည္။ သူတို႔ေတြရင္းႏွီးလာၾကေတာ့ အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ ပိုးပိုးကပါ ကိုပိုင့္ကို စိတ္ကစားေနၾကတာကိုပင္။ ေႁမြေႁမြခ်င္းေျချမင္ၾကသည္။ဒါေပမယ့္သူငယ္ခ်င္းရည္းစားျဖစ္ေနတာတေၾကာင္း ဆိုင္သူကိုယ္ဆီရွိေနၾကတာမို႔ ႐ိုးသားစြာဆက္ဆံၾကေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ကိုပိုင့္လိုခ်စ္သူမ်ိဳးရခ်င္မိတာေတာ့ အမွန္ပင္။ကိုပိုင္နဲ႔ရင္းႏွီးလာေလ ကိုပိုင့္ရဲ႕အေျပာ ျပဳမူပုံေတြက သူတို႔ကို စြဲလန္းေစသည္။တခါတေလ ကိုပိုင္ကမ်ားေတာင္းဆိုရင္ ကိုပိုင့္ကို နမ္းမိမည္လားမသိ။က်န္တဲ့သူေတြေတာ့မသိ။သူကေတာ့ အဲ့ေလာက္ထိကို စိတ္ကစားမိသည္။ဆုျပည့္နဲ႔ စကားစပ္မိလို႔ ေျပာၾကၿပီဆိုရင္ ကိုယ့္ရည္းစားအေၾကာင္းေျပာျဖစ္ၾကတဲ့အခါတိုင္း သူမတို႔ ရင္ခုန္မိသည္။

တခါတေလသူနဲ႔သူ႔ခ်စ္သူတို႔ဆက္ဆံျဖစ္ရင္ကိုပိုင္ဆိုၿပီးစိတ္ကူးယဥ္မိတိုင္းသူမေက်နပ္အားရမႈကိုတမူထူးစြာရခဲ့တာေတာ့အမွန္ပင္။ ဆုျပည့္ေယာက္က်ားယူသြားေတာ့ သူတို႔ ကိုပိုင့္ကိုစိတ္ပူစြာလိုက္ရွာမိၾကသည္။အဆက္အသြယ္လဲမရ ဘယ္လိုမွရွာမရေတာ့ သူမ သူ႔ရည္းစားကို ျပသာနာရွာမိသည္အထိ။ေနာက္ပိုင္းဘယ္လိုမွ ဆက္သြယ္မရေတာ့တာနဲ႔ အားလုံးစိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ၾကသည္။ေက်ာင္းၿပီး အလုပ္ရေတာ့လဲ သူမတို႔မယူၾကေသး။အရာရာအဆင္သင့္ျဖစ္မွယူၾကဖို႔တိုင္ပင္ထားတာမို႔ သူလဲ ေငြစု ကိုယ္လဲ ေငြစုကာ တစ္လတစ္ခါႏွစ္ခါေတြ႕ျဖစ္ၾကသည္။

ေတြ႕သည့္အႀကိမ္ကဟိုးအရင္ကေလာက္ မစိပ္ေတာ့တာမို႔ ေတြ႕သည့္အခါတိုင္း စိတ္လႈပ္ရွားမႈေပးစြမ္းႏိုင္တာေတာ့အမွန္။ဗဟုသုတလဲ ႂကြယ္လာၾကတာမို႔ လိင္ကိစကို အတက္ႏိုင္ဆုံး သာယာေအာင္ႏွစ္ေယာက္သားလုပ္ျဖစ္ၾကသည္။မိဘေတြကလဲ တခ်ိန္ယူၾကမည့္သူေတြမို႔ ခုယူေစခ်င္ၾကေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းေနတာမို႔အရမ္းေတာ့မတိုက္တြန္းၾက။ဒီလိုနဲ႔ေနလာရင္း မေမွ်ာ္လင့္ပဲကိုပိုင့္ကိုျပန္ေတြ႕ၾကေတာ့ ကိုပိုင္က အရင္ကထက္ကို ပိုၿပီးၾကည့္ေကာင္းလာကာ ပိုၿပီးလဲ တည္ၿငိမ္လာသည္။

အရင္လိုေႏြးေထြးစြာျပန္ဆက္ဆံခါၾကေတာ့ သူတို႔သုံးဦး ျပန္ၿပီး အတိတ္ကအေၾကာင္းကို သတိရကာ ရင္ခုန္သံျပန္ေႏြးလာၾကသည္။သုံးေယာက္လုံးက ဆိုင္သူေတြရွိေနၾကဆဲမို႔ ကိုယ္ရွိန္သတ္ကာ ေနရေပမယ့္ ေတြ႕သည့္အခါတိုင္း စလိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႔ စိတ္ေျဖရသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ ပိုးပိုးကေတာ့ သူ႔ထက္ပိုကာ ကိုပိုင္နဲ႔ေတြ႕ျဖစ္ၾကသည္။ကိုပိုင္ကေတာ့ အရင္လိုပင္သူတို႔ကိုဆက္ဆံသည္။သူတို႔ရည္းစားေတြနဲ႔လဲ အဆင္ေျပၿပီးကိုပိုင့္ကို အားလုံးက ခင္ၾကသည္။ပိုးပိုးရည္းစားဆို ကိုပိုင့္ကို သူ႔အမနဲ႔ခ်ိတ္ေပးသည္။ပိုးပိုးက သေဘာမတူ။ခါးခါးသီးသီးပင္။ကိုပိုင္က သူ႔အကိုဆိုၿပီးသေဘာမတူေၾကာင္းေျပာေတာ့ အားလုံးကဝိုင္းရီေတာ့ စိတ္ေကာက္သြားလို႔ ေခ်ာ့ရေသးသည္။အဲ့ကတည္းက သူေရာႏွင္းျမတ္မြန္ပါ ပိုးပိုးရဲ႕စိတ္ကိုသိလိုက္ၾကသည္။ ပိုးပိုးကေတာ့ သူ႔ရည္းစားနဲ႔ ယူမွာျဖစ္သလို သူေရာ ႏွင္းျမတ္မြန္ပါ ဆိုင္သူကိုယ္စီနဲ႔ ယူၾကမည္ပင္။

သို႔ေသာ္သူတို႔မယူခင္ ကိုပိုင့္နဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာေနခ်င္မိေသးသည္။သူတို႔ေတြကလဲ ကိုပိုင္နဲ႔ဆိုရင္ သူတို႔ရည္းစားေတြကို စိတ္ခ်သည္။ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ရည္းစားေတြကလဲ ကိုပိုင့္ကို အားကိုးသလို ကိုပိုင္ကလဲ ညီေတြလိုပင္။ခုလဲ သူေနျပည္ေတာ္ကို လာဖို႔ရွိေတာ့ သူတေယာက္တည္းသြားရမွာမို႔ စိတ္ညစ္မိသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ သင္တန္းမၿပီးေသး။သူ႔ရည္းစားကလဲ အလုပ္ကိစၥရွိေနတာမို႔ ေခၚမရ။တိုက္ဆိုင္စြာ ကိုပိုင္က ေနျပည္ေတာ္သြားမွာလို႔ေျပာေတာ့ အဆင္ေျပသြားသည္။သူ႔ရည္းစားကိုေတာင္ ကိုပိုင့္ကို ေျပာေသးလားေမးေတာ့ မေျပာဘူးလို႔ေျပာသည္။

ေနဖို႔အတြက္ ကိုပိုင္ကပဲစီစဥ္ေပးသည္မို႔ ေနဖို႔ေရာ ဟိုမွာ သြားဖို႔လာဖို႔ပါ ကိုပိုင္ရွိေနတာမို႔ အဆင္ေျပသြားတာေၾကာင့္စိတ္ေအးသြားရသည္။သူ႔ရည္းစားကလဲ စိတ္ခ်သြားကာ ျပန္သြားသည္။ထြက္လာေတာ့ ရန္ကုန္ေက်ာ္ကတည္းက သည္းလိုက္တဲ့မိုး။ကားကိုထိန္းေမာင္းေနရသည္။ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေတာ့ တစ္နာရီ။ ကိုပိုင္က သူ႔႐ုံးကအမႀကီးအေဆာင္ကိုလိုက္ပို႔ေတာ့ ႏွႈိးလို႔မရ၊သူတို႔လဲ ပင္ပန္းလာ၊ ေအးကေအးလာတာမို႔ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ တိုင္ပင္ရာ တည္းခိုခန္းတည္းဖို႔ျဖစ္လာသည္။တေယာက္တည္းက်ေတာ့လဲ သူေၾကာက္သည္။

ေနာက္ဆုံး ကိုပိုင္ပါ လိုက္တည္းဖို႔ျဖစ္လာကာ အခန္းယူၿပီးတည္းၾကသည္။ကုတင္ႏွစ္လုံးမို႔ဆင္ေျပသည္။ သူတို႔အခန္းထဲေရာက္ၿပီး ေအးလာၾကတာမို႔ ကိုယ္ဆီ ကုတင္ေပၚတက္ကာ ေစာင္ၿခဳံလိုက္ၾကၿပီး အိပ္မယ္လုပ္ေတာ့ မီးက ပ်က္သြားသည္။ညလဲ နက္ ေအးလဲေအးတာမို႔ မီးစက္မႏိုးတာလား မရွိတာလားမသိ ေမွာင္ေနသည္။ အျပင္မွာ ေလေတြကတိုက္ လွ်ပ္ေတြကလက္ေနတာမို႔ သူမေၾကာက္သည္။ဒါေၾကာင့္ကိုပိုင့္ကုတင္ဖက္သို႔တိုးကပ္ၿပီးေနရသည္။အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ မိုးက ခ်ဳန္းဆို အနားကပ္ကာ ပစ္ခ်လိုက္သလိုမို႔ သူလဲ ေၾကာက္အားလန႔္အား ေအာ္ၿပီး ထခုန္လိုက္ေတာ့ ကိုပိုင္က လာထိန္းေပးရသည္။သူလဲ ကိုပိုင့္ကို အားကိုးတႀကီးဖက္ထားေတာ့ မေၾကာက္ဖို႔ကိုပိုင္ကႏွစ္သိမ့္ေပးသည္။

အေျခအေနကတည္ၿငိမ္သြားေတာ့ ေသြးသားမေတာ္စပ္သူႏွစ္ဦး သူ႔ဖက္ကမ႐ိုးသားသူမို႔ ဖက္ခံထားရေတာ့ ႐ုန္းထြက္ေတာ့ကိုပိုင္မလႊတ္ေပးေတာ့။ သူ႔ကိုငုံ႔ကာ ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းလိုက္ေတာ့ သူမ ဘာျဖစ္သြားသည္မသိ။ဒီလိုမ်ိဳးေမွ်ာ္လင့္ထားတာက စိတ္ကူးထဲမွာ လက္ေတြ႕ႀကဳံလာရေတာ့ ေလဟာနယ္လိုလို အိပ္မက္လိုလိုျဖစ္သြားသည္။

ေအးမိစံကိုသူ နမ္းလိုက္ရင္း လက္ေတြက တင္ပါးေတြကိုပြတ္ကာ ညႇစ္လိုက္ ထမိန္စကပ္အၾကပ္ေပၚကေန ပင္တီႀကိဳးေလးကိုဆြဲလိုက္လုပ္လိုက္သည္။ေအးမိစံသူ႔ကို စိတ္ယိုင္ေနမွန္းသိသည္။ဒီလိုလုပ္ဖို႔အရင္က စိတ္ကူးမရွိေပမယ့္ ႏွင္းျမတ္မြန္က ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာထားၿပီးတာမို႔ သူစမ္းခ်င္မိသည္။ခုေတာ့ တိုက္ဆိုင္စြာႀကဳံလာတာမို႔ ငါးေၾကာ္မႀကိဳက္ေၾကာင္မိုက္ျဖစ္သြားေပမည္။သူလဲေအးမိစံကိုကုတင္ေပၚသို႔ကန္းလန႔္ျဖတ္ လွဲခ်လိုက္ေတာ့ မီးက ျဖတ္ခနဲ ျပန္လာသည္။သူ ေအးမိစံ ရွပ္အက်ႌအျဖဴကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ဘရာ အနက္ေရာင္ေလးေပၚလာသည္။ဘရာကိုပါခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ႏို႔ေတြက စို႔ခ်င္စရာေလးေတြ။သူလဲ ႏို႔ေတြကိုစို႔လိုက္ၿပီးလက္တဖက္က က်န္ႏို႔ကိုေခ်လိုက္ၿပီးႏို႔သီးေခါင္းေတြကိုကစားလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ တဟင္းဟင္းနဲ႔သူ႔ေခါင္းကို ပြတ္ေနသည္။

သူႏို႔စို႔ေနရင္း ေအးမိစံရဲ႕ ထမိန္စကပ္အနက္ကိုခ်ိတ္ျဖဳတ္လိုက္ကာ ခြၽတ္လိုက္သည္။ေအးမိစံကလဲတင္ပါးကိုႂကြကာခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။ပင္တီပနိးေရာင္းဂြဆုံက စိုေနသည္။သူလဲ ပင္တီအတြင္းကိုႏွႈိက္ကာ အဖုတ္ႏုတ္ခမ္းသားေတြကိုကလိလိုက္ေတာ့ ဖင္က ႂကြတက္လာသည္။အေစ့ကိုကလိရာ ဖင္က ရမ္းသြားသလို သူ႔ေခါင္းကိုလဲ အတင္းဖက္ထားသည္။ႏို႔ေတြစို႔ရင္းအေစ့ကို ခပ္သြက္သြက္ဖိကာကလိရာ ပါးစပိမွ ရွီးခနဲ႔အသံနဲ႔အတူ ဖင္က ေျမာက္ေျမာက္တက္သြားသည္။သူလဲ အသာရပ္လိုက္ၿပီး အက်ႌေတြေဘာင္းဘီေတြကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေအးမိစံရဲ႕ပင္တီပိုခြၽတ္လိုက္သည္။

ၿပီးေတာ့ ဆြဲထူလိုက္ကာ ေအးမိစံမ်က္ႏွာေရွ႕ ဂြင္းတိုက္ျပလိုက္ရာ ေအးမိစံက အလိုက္သိစြာ ပါးစပ္ကို အသာဟလိုက္ၿပီး လီးကိုငုံကာကစားေပးလိုက္သည္။သူအရသာခံလိုက္ၿပီးခဏၾကာေတာ့ ေအးမိစံကိုပက္လက္လွန္လိုက္ကာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို မကာ ေျမႇာက္လိုက္ၿပီး လက္ေမာင္းမွာခ်ိတ္လိုက္သည္။ အဖုတ္ေမြးေတြက မထူမပါးေလးေတြနဲ႔။သူလဲ ႏို႔ကိုကုန္းကာစို႔လိုက္ရင္း အဖုတ္ဝကိုအသာေတ့ကာ ဖိထည့္လိုက္ရာလီးထိပ္တစ္ခုလုံးဝင္သြားသည္။

”အာ့ ကြၽတ္ကြၽတ္ ကိုပိုင္ ျဖည္းျဖည္း” ေအးမိစံမဖက္ႏွာက ရႈံ႕မဲ့သြားၿပီး ညည္းသည္။လကိေတြက သူ႔ရင္ဘတ္ကိုေထာက္ကာ တြန္းထားသည္။သူလဲ ႏို႔ကိုစို႔လိုက္ရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္လိုက္သည္။အဖုတိထဲသို႔ သု႔ရည္းစား ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ဝင္ထြက္ေနေပမယ့္ ႀကီးမားတဲ့ကိုပိုင့္ရဲ႕ လီးႀကီးေၾကာင့္ အဖုတ္တခုလ့္ုးျပည့္ၾကပ္ေနသည္။သူကလဲ ကြၽမ္းက်င္စြာ လုပ္ေနတာမို႔ သိပ္မၾကာခင္ အရည္ေတြ႐ႊဲလာကာ အဝင္အထြက္ေခ်ာလာသည္။ေကာင္းလာသည္။သူလဲ ျဖည္းျဖည္းေဆာင့္လိုက္ သြက္သြက္ေဆာင့္လိုက္နဲ႔ ေအးမိစံတေယာက္ ၿပီးခ်င္လာသည္။

ဖင္ကေအာက္ကေနအလိုက္သင့္ေကာ့ကာေပးလိုက္သည္။သူလဲ ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ ႏို႔ေတြကို လက္နဲ႔ကိုင္ကာ အားကုန္ေဆာင့္ေနလိုက္သည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြနဲုအတူ ႏွစ္ေယာက္သား ညည္းသံ အသားခ်င္း႐ိုက္သံေတြက မိုးသံနဲ႔အၿပိဳင္စည္းခ်က္ညီစြာထြက္ေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူ႔လီးက ေတာင့္တင္းလာကာ သုတ္ထြက္ခ်င္လာတာမို႔ အားကုန္ကို မညႇာတမ္းေဆာင့္လိုက္ရင္း အဖုတ္ထဲသို ပန္းထည့္လိုက္သည္။ေအးမိစံ အ႐ုပ္ႀကိဳးပ်က္သလိုျဖစ္သြားရသည္။သူမတခါမွ အဲ့လိုမၿပီးဖူး။ခုၿပီးသြားရေတာ့လူတကိုယ္လုံးမလႈပ္ခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ပင္။

ႏွစ္ေယာက္သားအနားယူအေမာေျဖၿပီး ကိုပိုင့္ကိုအသာဖယ္ကာ အိမ္သာထဲဝင္ကာ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ကိုပိုင္လဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္။ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ကိုပိုင့္ကုတင္မွာပင္ ဖက္ကာ အိပ္လိုက္ၾကသည္။မနက္ ေျခာက္နာရီက် သူမႏိုးလာေတာ့ ကိုပိုင္ကမႏိုးေသး။သူညကအျဖစ္အပ်က္ကိုေတြးရင္း ေက်နပ္မိသည္။ကိုပိုင္းမ်က္ႏွာကိုတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနရင္း ေအာက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုပိုင့္ဟာ့ႀကီးက မတ္ေနသည္။

”ဟြန႔္ လြန္ကိုလြန္တယ္။အမေလး သူ႔ဟာႀကီးက အႀကီးႀကီပဲ။” တေယာက္တည္းေျပာရင္း ကိုပိုင့္လီးကို ကိုင္ကာ အသာထု  ေပးလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ အသာထကာ ပါးစပ္နဲ႔ ငုံကာ စုပ္ေပးလိုက္ရာ ကိုပိုင္ႏိုးသြားသည္။ သူမေခါင္းကိုကိုင္ကာ ေအာက္ကေန ေညႇာင့္ေညႇာင့္ေပးသည္။သူမအဖုတ္ကို လက္ညႇိဳးနဲ႔ အသာထည့္ရင္းကလိေနသည္။သူမလဲ ကိုပိုင့္ဖက္ ဖင္ကုန္းေပးရင္း လီးကို စုပ္ ေပးလိုက္သညိ။သူလဲေအးမိစံအဖုတ္ကို ႏွႈိက္လိုက္ရင္း ဖင္ဝကိုတံေတြစြတ္က ကလိလိုက္သည္။ဖင္က ရမ္းသြားသည္။ဖင္ဝက  အဖြင့္မခံရေသးတာမို႔ သူစိတ္က ဖင္ခ်ခ်င္သြားသည္။ေလာေလာဆယ္ေတာ့မလုပ္ေသး။တရက္ေတာ့ လုပ္မယ္လို႔ေတးထားရင္း သူလဲ ဖင္နဲ႔အဖုတ္ကို ကလိေနသည္။

အဖုတ္ထဲက အရည္ေတြက ႐ႊဲလာကာ ေအးမိစံစိတ္က ထန္လာသည္မို႔ သူ႔အေပၚကေနေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ အေပၚကေန အားရပါးရေဆာင့္ေမသည္။ ”ဖတ္ဖတ္ ဗ်ိ ဗ်ိ အာ့ ရွီး ကြၽတ္ကြၽတ္” သုကလဲ ႏို႔ေတြကိုဆုပ္ကိုင္ကာ ေအာက္ကေန အလိုက္သင့္ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ျမန္လာသည္။ နျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေအးမိစံေဆာင့္ရင္းနဲ႔ ၿပီးသြားကာ သူ႔အေပၚကို လွဲခ်ကာ အငမ္းမရ နမ္းေနသည္။အဖုတ္ကလဲ သူ႔လီးကို ဆက္ခနဲ ဆကိခနဲ႔ ညႇစ္ေနသည္။အေမာေျပေတာ့ သူလဲ ေအးမိစံကို ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္။

”ေအးမိစံ ဖင္မခံဘူးဘူး ထင္တယ္” ”ဟင့္အင့္မခံဖူးဘူး”  ”မေတာင္းဖူးလား”  ”မေတာင္းပါဘူး”    ”ကိုယ္ ဖင္ခ်ခ်င္တယ္ကြာ”   ”ကိုပိုင္ရယ္ ေၾကာက္တယ္။ကိုပိုင့္ဟာႀကီးက အႀကီးႀကီးပဲ ။ကြဲသြားမွျဖင့္”  သူလဲဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ စအိုေပၚကို တံေတြးေထြးခ်ကာ လက္နဲ႔ကလိရင္း လီးကို အဖုတ္ထဲသို႔ ထည့္လိုက္ရင္းေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ျဖည္းျဖည္းေဆာင့္လိုက္ ကပ္ ေဆာင့္လိုက္ သြက္သြက္ေဆာင့္လိုက္နဲ႔ ၾကာလာေတာ့ ေပးမိစံေနာက္တခါ စိတ္ထလာရျပန္သည္။ဖင္ကိုေနာက္ကိုအစြမ္းကုန္ပစ္ ကာ ပါးစပ္မွလဲ အားမလိုအားမရဟန္နဲ႔ေဆာင့္ခိုင္းေနသည္။သူလဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဖ်န္းခနဲဖ်န္း ခနဲ ေလးငါးခ်က္႐ိုက္လိုက္ရာ တင္ပါးေတြက ရဲကာသြားေပမယ့္ေအးမိစံက မျငင္းေပ။

သူ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို အားနဲ႔ ညႇစ္ကိုင္လိုက္ရင္း ေနာက္ကေန ဆက္တိုက္ေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြၾကာလာေတာ့ သူလဲ ၿပီးခ်င္သြားသည္။မညႇာေတာ့ပဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္ခ်လိုက္ရင္း အဖုတ္ထဲသို႔ သုတ္ရည္ေတြက တရွိန္ထိုး ပန္းထည့္လိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ၿပီးသြားသည္။ႏွစ္ေယာက္သား ဖိုထိုးထားသလို တရႉးရ်ဴးတရွဲရွဲနဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီး ဖက္ကာ အေမာေျဖေနၾကသည္။အေမာေျပသြားေတာ့ ေအးမိစံကသူ႔ကိုအသာနမ္းကာ ဖယ္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ သူလဲ ေနာက္ကေန လိုက္ဝင္လိုက္သည္။

”ကိုပိုင္ ဘာဝင္လုပ္တာလဲ သူမ်ားေရခ်ိဳးမလို႔” ”ကိုယ္လဲ ခ်ိဳးမလို႔ တူတူခ်ိဳးမယ္” ေျပာရင္းေရပန္းဖြင့္ကာ ေအးမိစံကိုပက္လိုက္သည္စေနၾကသည္။ႏွစ္ေယာက္သားတေယာက္ကိုတေယာက္ ျပန္ပက္ရင္းဆပ္ျပာတိုက္ေပးၾကသည္။သူ႔လီးက ျပန္မတ္လာျပန္ရာ ေအးမိစံက ေတာ္ေတာ္ထကိုထတယ္ေျပာၿပီး လီးကို ညႇစ္ကာဂြင္းတိုက္ေပးရာ သူလဲ ေအးမိစံ ပုခုံးကိုကိုင္ကာဖိလိုက္ရာ ေအးမိစံက သူ႔ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီး ပါးစပ္နဲ႔ ေလြေပးသည္။သူလဲေအးမိစံ ေခါင္းကို ကိုင္ကာ ေညႇာင့္ေနသည္။ေအးမိစံက ပုေလြကြၽမ္းေနတာမို႔ ခံလို႔ေကာင္းသည္။

သူၿပီးခ်င္လာတာမို႔ ပါးစပ္ထဲမွာၿပီးရမလားေမးရာ ေအးမိစံက ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။သူလဲ အားမနာေတာ့ပဲ ပါးစပ္ထဲမွာၿပီးလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ သူ႔သုတ္ရည္ေတြကို ၿမိဳခ်လိုက္တာေတြ႕ေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲတမ်ိဳးေလးျဖစ္သြားရသည္။သူတို႔ေရခ်ိဳးၿပီး အဝတ္လဲကာ မနက္စာ စားၾကသည္။ဒီတည္းခိုခန္းမွာပဲ ဆက္ေနမလားေမးရာ ေအးမိစံက ေခါင္းၿငိမ့္ကာ ေနမယ္လို႔ေျပာသည္။ သူတို႔စားေသာက္ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲ ျပန္လာၾကသည္။ေအးမိစံက သူ႔ဘဲဆီကိုဖုန္းဆက္ေနသည္။သူလဲ ဖုန္းကလိေနသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ဆီက ဖုန္းလာတာမို႔ စကားေျပာလိုက္သည္။အေျခအေနေမးရာ သူက ေအးေဆးပါပဲေျဖသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ဖုန္းခ်သြားေတာ့ ပိုးပိုးဆီက ဖုန္းဝင္လာသည္။

ဒီေန႔ သူမ ပုဂံဖက္ကို ခရီးသြားရမည္တဲ့။ရက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာမည္။ဘာမွာမလဲေမးေတာ့ သူလဲလက္ေဆာင္ဝယ္ခဲ့ဖို႔ေျပာလိုက္သည္။အေတာ္ၾကာဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ ဖုန္းခ်သြားသည္။ကိုးနာရိထိုးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ကားနဲ႔ ေအးမိစံအလုပ္ရွိရာကို လိုက္ပို႔လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔႐ုံးကို သြားကာ လူႀကီးကိုသတင္းပို႔လိုက္သည္။သူလုပ္စရာရွိတာေတြကို လုပ္ၿပီးေန႔လည္က် ေအးမိစံကို ေခၚကာ ေန႔ခင္းစားသြားစားၿပီး တည္းခိုခန္းကို ျပန္လာကာ ႏွစ္ေယာက္သား လုပ္ၾကသည္။ညေနေစာင္းေတာ့ ေရခ်ိဳးကာ အျပင္သို႔ထမင္းစားသြားၿပီး ဘုရားကိုလိုက္ပို႔ ေရပန္းဥယ်ဥ္ကို လိုက္ပို႔လိုက္သည္။

ကိုးနာရီေက်ာ္ေတာ့ ျပန္လာကာ ႏွစ္ေယာက္သား လုပ္ၾကျပန္သည္။သူကလဲ ေအးမိစံကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆက္ဆံတာကို သေဘာက်လာေအာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသိမ္းသြင္းသည္။ဖင္ကိုခ်ဖို႔အတြက္လဲ စည္း႐ုံးရသည္။ေအးမိစံကို သူ႔ရည္းစားနဲ႔အေၾကာင္းကို ႏွႈိုက္ႏွႈိက္ခြၽတ္ခြၽတ္ေမးေတာ့ ေျပာျပသည္။ဖင္မခံဖူးတာမို႔ ေၾကာက္ေနသည္။သူလဲ ဖင္ထဲကိုလက္နဲ႔ ကလိရင္းခ်ဲ႕ေပးရင္း ဆြဲေဆာင္ရသည္။တညလုံးနီးပါးလုပ္ၾကရင္းအိပ္ေတာ့ သုံးနာရီေက်ာ္ၿပီ။မနက္က်ေတာ့ ရွစ္နာရီမွ ႏိုးကာ ေရအတူခ်ိဳးၾကသည္။မနက္စာ စားၿပီး ႐ုံးကိုလာသည္။သူ႔ကိစၥကေတာ့ ၿပီးသြားၿပီ။

ေအးမိစံဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ သူလဲ ၿပီးသြားၿပီမို႔ ေအးမိစံကိုေခၚကာတည္းခိုခန္းကို ျပန္လာကာ လုပ္ၾကျပန္သည္။ မနက္က်မွျပန္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္သာ းအျပင္ကိုမထြက္ၾကေတာ့ပဲ လုပ္ၾကသည္။ အဝတ္ဆိုလို႔ႏွစ္ေယာက္သားကိုယ္ေပၚမွာမရွိ။ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ရင္ သူမနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔က မလြယ္။သူမဘဲက ခဏ ခဏလာတက္တာမို႔ ေတြ႕ဖို႔သိပ္မလြယ္။ဒါေၾကာင့္ ေအးမိစံကလဲ အသားကုန္ ကဲသည္။

ေနာက္ရက္မနက္က် သူတို႔ ရန္ကုန္ကို ျပန္လာၾကသည္။ေအးမိစံကို အေဆာင္ကို လိုက္ပို႔ၿပီး သူလဲ တိုက္ခန္းကို ျပန္ကာ အနားယူလိုက္သည္။ညေနက် ႏွင္းျမတ္မြန္အေဆာင္ကိုသြားကာ သင္တန္းက စာကိုသြားေမးရသည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ သူအျပင္မွာ ညေနစာစားလိုက္ၾကသည္။ၿပီးေတာ့ ျပန္ပို႔ကာ သူလဲ အေဆာင္ကို ျပန္လာၿပီး သင္တန္းကစာေတြကို ျပန္ၿပီးေလ့လာလိုက္သည္။ဆယ္နာရီေက်ာ္ေတာ့ ေအးမိစံဆီက ဖုန္းလာသည္။

သတိရလို႔တဲ့။ၿပီးေတာ့ႏွင္းျမတ္မြန္ဆီက။သူအိပ္မယ္လုပ္ေတာ့ ပိုးပိုး။ပိုးပိုးက သူ႔ကိုဆိုရင္ အေတာ္ခြၽဲသည္။ အရင္ကတည္းကပင္။ဆုျပည့္ေရွ႕လဲ ခြၽဲသည္။ကေလးတစ္ေယာက္လိုပင္။ခုလဲအိပ္မေပ်ာ္လို႔ဆိုၿပီးသူ႔ဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ လိုင္းမအားေသးတဲ့။ဘယ္ေကာင္မေလးနဲ႔ ၾကဴေနတာလဲေမးၿပီး စိတ္ေကာက္တာမို႔ ေခ်ာ့ရေသးသည္။ဘယ္သူမွမယူနဲ႔တဲ့။မိန္းကေလးေတြကမေကာင္းဖူးလို႔ျပာေတာ့ သူက ရီၿပီး က်ဳပ္က် မယူနဲ႔ ညည္းက်ေတာ့ ယူေတာ့မွာကို တရားသလားေမးေတာ့ တရားတယ္တူတူမေလးေတြကိုလာထိန္းေပးလိူ႔ေျပာၿပီးရီေနသည္။ႏွစ္ေယာက္သားညနက္သည္ထိေျပာၿပီးဖုန္းခ်ကာ အိပ္လိုက္ၾကသည္။

ေနာက္ရက္သင္တန္းမွာ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကို တိုးတိုးေလးစသည္။ေအးမိစံကိုေသခ်ာၾကည့္ရႉေစာင္မလိုက္ရဲ႕လားဟု။သူလဲ ရီပဲေနလိုက္သည္။ညေနက်ႏွင္းျမတ္မြန္ကို အေဆာင္လိုက္ပို႔ၿပီး သူျပန္ကာေရခ်ိဳး ႏွင္းျမတ္မြန္ကို သြားေခၚကာ သူ႔တိုက္ခန္းမွာ လုပ္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔က စိတ္တူကိုယ္တူရွိလွသည္။သူမကိုယ္တိုင္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလုပ္ရတာကိုသေဘာက်တာမို႔ သူနဲ႔အကိုက္ပင္။ အဖုတ္က လုပ္လို႔ေကာင္းေနတာမို႔ ဖင္ကိုမခ်ျဖစ္ေသး။ ေနာက္သုံးရက္ေလာက္ေနေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ဘဲနဲ႔ ေအးမိစံရဲ႕ဘဲ တို႔ေရာက္လာက်သည္။သူလဲ ပိုးပိုးရည္းစားကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ သူပါေရာက္လာသည္။ ေနာက္သုံးရင္ေနရင္ စင္ကာပူကို သုံးလေလာက္သြားရမယ္လို႔ေျပာေတာ့ ပိုးပိုးကိုမေစာင့္ေတာ့ဘူးလားေမးရာ ပိုးပိုးလဲ သိတယ္လို႔ေျပာသည္။

သြားေနၾကမို႔ ေအးေဆးပင္။သူတို႔ေျခာက္ေယာက္ KTV မွာ ကဲ ၾကသည္။ ပိုးပိုးကေတာ့ ေကာက္လို႔မဆုံးေတာ့။သူ႔မရွိတဲ့ခ်ိန္မွ လုပ္တယ္ဆိုၿပီး။ေနာက္တပတ္က် ပိုးပိုးျပန္ေရာက္လာသည္။ ေအးမိစံက သူ႔ၿမိဳ႕ျပန္သြားသလို ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ ျပန္သြားသည္။ပိုးပိုးက သူ႔ကို မုန႔္လိုက္ဝယ္ေကြၽးခိုင္းတာနဲ႔ ပိုးပိုးကိုေခၚကာ မုန႔္သြားစားၾကရင္း ေဈးပတ္ၾကသည္။မိုးကလဲ႐ြာေနသည္။ညေနစာကို အျပင္မွာပဲ ႏွစ္ေယာက္သားစားၾကသည္။ထမင္းစားေနတုန္းသူ႔ရည္းစားဆီက ဖုန္းလာတာနဲ႔ေျပာေနသည္။ အက်ႌပန္းေရာင္လက္ျပတ္ေလးနဲ႔ စကပ္တို ပန္းေရာင္ေလးဝတ္ကာ ေျခအိတ္ပန္းေရာင္းေလးဝတ္ၿပီး ရႉးဖိနပ္ပန္းေရာင္ေလးနဲ႔ သူမ ဟန္ပန္ေလးက ခ်စ္စရာ။ဆံပင္ကိုအေျဖာင့္ဆြဲထားၿပီး

ပခုံးေက်ာ္ေက်ာ္ေလးကိုဝဲကာစကားေျပာေနတဲ့ ပုံေလးက အသည္းယားစရာ။သူ႔ရည္းစားဘယ္ေလာက္ေတာင္ အသည္းယားမည္မသိ။သူကေတာ့ အေတာ့ကို အသည္းယားမိသည္။ဖုန္းေျပာတာအၾကာႀကီး။ဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ သူကစားၿပီးၿပီ။သူ႔ကိုလွ်ာေလးထုတ္ကာ ေျပာင္ျပၿပီးထမင္းကိုဆက္စားေနသည္။သူကလဲ ထမင္းကုန္ေအာင္စားလိူ႔ေျပာလိုက္သည္။စားေသာက္ၿပီးေတာ့ဘယ္သြားဦးမလဲေမးေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီမနက္ျဖန္မွၾကည့္လို႔ေျပာေတာ့ မ်က္ႏွာက စူပုပ္သြားသည္။သူလဲ အသာရီလိုက္ၿပီး နက္ျဖန္မွၾကည့္ လိုက္ျပမယ္ေျပာေတာ့မွ ၾကည္သြားသည္။ပိုးပိုးကိုလိုက္ပို႔ေပးလိုက္သည္။

အိမ္နားေရာက္ခါနီးေတာ့ ပိုးပိုးဖုန္းကျမည္လာတာမို႔ ကိုင္လိုက္ရင္းစကားေျပာေနသည္။ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးသူ႔ကို ”ကိုႀကီး မျပည့္က သူ႔အေမ ေဆး႐ုံတက္ရလို႔တဲ့ ျပန္သြားတယ္။ပိုးတေယာက္တည္းျဖစ္ၿပီ” ”ဥမၼာကေရာ” ”မမဥမၼက မနက္က ေတာင္ႀကီးသြား တယ္” ”ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”  ”ပိုးတေယာက္တည္းေၾကာက္တယ္။အေဖာ္ေခၚရေအာင္လဲ ခုမွ ဘယ္သူမွေခၚရမွာမဟုတ္ဘူး။ မနက္ျဖန္မွ ေခၚရမွာ။ ဒီည ကိုႀကီး ပိုးကို ေစာင့္ေပးေလ။”

”ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ။အလကားေတာ့မရဘူး”  ”ကိုႀကီးကို ေဘာင္းဘီတထည္ဝယ္ေပးမယ္။အမေလး ေဈးႀကီးလိုက္တာ။ကိုယ့္ညီမေလး ေၾကာက္လို႔ အေဖာ္လုပ္ေပးမယ္မရွိဘူး။ဟင့္မေျပာခ်င္ဘူး”စိတ္ေကာက္သေယာင္ျပဳကာ သူ႔ကိုမ်က္ေစာင္း§ိုးလိုက္သည္။သူလဲ  စိတ္ထဲမွာအေတာ့ကို အသည္းယားသြားကာ ဖက္နမ္းလိုက္ခ်င္မိသြားသည္။ပိုးပိုးတိုက္ခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကားကိုေနရာခ်ႏွဲစ္ ေယာက္သားထီးတေခ်ာင္းနဲ႔ အေျပးေလးလာလိုက္ရသည္။တိုက္ခန္းေပၚတက္ေတာ့ မီးကပ်က္သြားသည္။တိုက္ခန္းေရွ႕ေရာက္ ေတာ့ ေသာ့ဖြင့္ကာ အတြင္းထဲဝင္လိုက္ၿပီး တံခါးျပန္ပိတ္လိုက္သည္။ ပိုးပိုးပါးစပ္က ပြစိပြစိနဲ႔ မီးပ်က္တာကိုေျပာေနသည္။

”ကဲ ေဒၚပိုးပိုး ပြစိပြစိနဲ႔ အဖြားႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။မေညာင္းေသးဘူးလား” ”ဟုတ္တယ္ေလ ကိုႀကီးကလဲ။မီးက အားတိုင္းပ်က္ေနတာ ပဲ။သူမ်ားက ေၾကာက္တက္ပါတယ္ဆိုမွ။မိုး႐ြာလဲ ပ်က္ ေနပူလဲပ်က္နဲ႔။မီးစက္ဝယ္ထားရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။အဲလိုပ်က္ရင္ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မလာဘူး။မီတာခက် မွန္မွန္လာပါ့”  ”ကဲ ကိုယ္လဲ တက္ႏိုင္တာလဲ မဟုတ္။ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ကိုႀကီးက ဘယ္မွာအိပ္ရမွာလဲ”

ပိုးပိုးလဲ ဖိနပ္ခြၽတ္ကာ lighting မီးကိုရွာၿပီးဖြင့္လိုက္ကာ ဧည္ခန္းကိုတံပ်က္စည္းလွည္းၿပီး ပိုက္ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ခင္းလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲဝင္ကာ ေမြ႕ရာ အပါးတစ္ထည္ယူကာ ခင္းလိုက္ၿပီး ေခါင္းအုံး ေစာင္နဲ႔ ျခင္ေထာင္ကို ယူကာ ျခင္ေထာင္ေထာင္လိုက္သည္။မိုးကလဲ ပိုပိုသည္းလာသည္။အေအးက ပိုလာသည္။ သူလဲ ျခင္ေထာင္ကို ဝိုင္းေထာင္ရင္း အရင္တုန္းက သူမကိုေစာင့္ေပးရတဲ့အခ်ိန္ကနဲ႔တူေနၿပီလို႔ေျပာေတာ့ သူမကလဲ ဟုတ္ပါ့လို႔ေျပာရင္း စကားေျပာေနၾကသည္။

ပိုးပိုးသူမက ဟသၤာတ သူ။မိဘေတြက ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖုံးေျပာရမည္။ပိုက္ဆံခ်မ္းသာသည္။ေမာင္ႏွစ္မႏွစ္ေယာက္ရွိၿပီး သူမက အႀကီး ေမာင္တေယာက္ရွိသည္။သူ႔ငယ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဆယ္တန္းႏွစ္မွာႀကိဳက္သည္။သူ႔ရည္းစားမိဘေတြ သူတို႔ၿမိဳ႕မွာခ်မ္းသာသည့္စာရင္း ဝင္။မိဘခ်င္းကလဲကလဲ ရင္းႏွီးသည္။ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ အိမ္ကိုေျပာျပေတာ့ ဘာမွမေျပာ။သူစီးပြားေရးတကၠသိုလ္တက္ေလွ်ာက္ေတာ့ သူ႔ရည္းစားက ႏိုင္ငံျခားမွာပညာသြားသင္မလို႔ ရန္ကုန္ကိုသင္တန္းလာတက္သည္။ရန္ကုန္မွာ အတက္မ်ိဳးစုံးတက္လာသည္လားမသိ။ျပန္လာေတာ့ သူမရဲ႕ အပ်ိဳစင္ဘဝကို ရယူသြားသည္။သူမလဲ မခ်စ္ဖူးတာမို႔ အေတြ႕အႀကဳံထူးကို ရသြားၿပီး စြဲလန္းသြားရသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာလဲ အခြင့္သင့္ရင္သင့္သလို လုပ္ျဖစ္ၾကသည္။ေက်ာင္းတက္ေတာ့ မမဆုျပည့္တို႔နဲ႔ တိုက္ခန္းငွါးေနၾကသည္။သူ႔ဘဲကလဲ ရန္ကုန္မွာသင္တန္းတက္ေနတာမို႔ ပိုၿပီလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ႕ရသည္။

သူ႔ရည္းစားက အင္တာနက္ကေန ဟိုကား ဒီကားေတြ ေဒါင္းၿပီး သူ႔ကိုျပကာ အဲ့ထဲကတိုင္းလုပ္ၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူလဲ သူ႔ ရည္းစားအလိုက်လုပ္ေပးရင္းနဲ႔ အဆင္ေျပသြားသည္။မမဆုျပည့္တို႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မမေအးမိစံရည္းစား မမႏွင္းျမတ္မြန္ရည္းစား  မမဆုျပည့္ရည္းစားေတြနဲ႔ ခင္ခဲ့ရသည္။ေက်ာင္းမွာတုန္းက ေယာက္က်ားေလးေတြနဲ႔ သိပ္မရင္းႏွီးခဲ့။႐ုပ္ေခ်ာတဲ့သူမို႔ လိုက္တဲ့  ႀကိဳက္တဲ့သူေပါေပမယ့္ သူ႔ေကာင္ေလးက အၿမဲသူ႔အနားမွာရွိေနတာမို႔ ဘာမွ မျဖစ္။ေက်ာင္းနဲ႔ အိမ္ စာေလာက္သာ စိတ္ဝင္စားသူ မို႔ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းကလြဲ ၿပီး ေယာက္က်ားေလးသူငယ္ခ်င္းေတြက ေမးထူးေခၚေျပာေလာက္ပင္။

တကၠသိုလ္တက္ေတာ့မွ  အေဆာင္ေန အမေတြရဲ႕ရည္းစားေတြနဲ႔ ခင္ခဲ့ရသလို ေက်ာင္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခင္ခဲ့ရသည္။လိုက္တဲ့သူေပါတာေၾကာင့္   စိတ္ညစ္ရသလို သူ႔ကိုခင္တဲ့ သူေတြတခ်ိဳ႕က သူ႔ကို ႀကိဳက္ေနတာေတြေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ရသည္။သူ႔ဘဝမွာ တေယာက္တည္းကိုပဲ   ခ်စ္ကာ တေယာက္တည္းပဲ ယူမွာလို႔ဆုံးျဖတ္ထားၿပီး သူ႔ရည္းစားနဲ႔ကလဲ အိမ္ကသေဘာတူထားတာမို႔ က်န္တဲ့ ေယာက္က်ား ေလးေတြကို အီဖို႔ေတာင္စိတ္မကူး။အတူေနအမေတြရဲ႕ရည္းစားေတြထဲက မမႏွင္းျမတ္မြန္ရည္းစားက ေဆးသမား။သူ႔ကို ေတြ႕ေတာ့ စားေတာ့မတက္ ဝါးေတာ့မတက္ၾကည့္တာေတြ႕ေတာ့ သူေတာ္ေတာ္႐ြံမိသည္။ မမဆုျပည့္တို႔ကိုေျပာျပေတာ့ ေရွာင္ဖို႔ေျပာသည္။မမေအးမိစံရည္းစားကလဲ သူ႔ကိုေတြ႕တိုင္းငမ္းတက္သည္။

မမဆုျပည့္ရည္းစားက်ေတာ့ တည္သည္။တည္သေလာက္ သေဘာလဲေကာင္းကာ စကားေျပာလဲေကာင္းသည္။ သူတို႔ကို ညီမေတြလိုပင္ ဆက္ဆံေျပာဆိုကာ ဆုံးမတက္စည္။သူ႔ရည္းစားနဲ႔ေတြ႕ရင္လဲ ညီတေယာက္လိုပင္။ သူ႔ရည္းစားက ကိုပိုင့္ကို အေတာ္ခင္သည္။သူ႔ရည္းစားတင္မဟုတ္။မမေအးမိစံရည္းစာကပါခင္သည္။ မမႏွင္းျမတ္မြန္ရည္းစားက် ကိုပိုင္က သေဘာမက်။မမႏွင္းျမတ္မြ္န္ကိုဆုံးမတက္သည္။ရည္းစားနဲ႔ ျပတ္သြားေတာ့ အသည္းကြဲေတာ့ ကိုပိုင္က ဦးေဆာင္ၿပီး သူမကို ႏွစ္သိမ့္သည္။သူ႔ကိုလဲ ေယာက္က်ားေလးေတြကို ပစ္ပစ္ခါခါမဆက္ဆံဖို႔၊အလိုက္အထိုက္ေပါင္းဖို႔၊ ကိုယ္မႀကိဳက္ေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္ကာၿပဳံးျပဖို႔ စသျဖင့္ဆုံးမတက္သည္။သူ ကိုပိုင္လာရင္ေပ်ာ္သည္။အကိုလဲ မရွိတာေၾကာင့္ အကိုတေယာက္လိုပင္။

အားလုံးကလဲ ကေလးတေယာက္လို ဂ႐ုစိုက္ အလိုလိုက္က်တာမို႔ ေပ်ာ္စရာ။မမဆုျပည့္ကို ကိုပိုင့္ကို ေတာင္းေတာ့ ရီလိုက္က်တာ။သူမက အကိုလိုေမြးစားမလို႔ေျပာေတာ့ ရီၿပီးစက်သည္။သူ႔ရည္းစားႏိုင္ငံျခားသြားခါနီးမွာ ဟိုတယ္ကို သြားကာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကဲက်သည္။ႏိုင္ငံျခားသြားေတာ့ အားလုံးလိုက္ပို႔က်သည္။ျပန္လာေတာ့ သူငိုမိေတာ့ အားလုံးက သူ႔ကို ေခ်ာ့ကာ ကိုပိုင္က သူေပ်ာ္ေအာင္ လိုက္လုပ္ေပးသည္။ရည္းစားနဲ႔ခြဲရေပမယ့္ အားကိုးစရာ အကိုနဲ႔အမေတြရွိတာေၾကာင့္ သူခံသာသြားသည္။တရက္ ကိုပိုင္ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ မမဆုျပည့္က အိမ္ကို အေရးေပၚျပန္သြားရသလို က်န္တဲ့သူေတြကလဲ မရွိက်။သူတေယာက္တည္းလဲမေနရဲေပ။သူတေယာက္တည္းဆို အခန္းတံခါးကိုလာလာေခါက္တက္ၾကတာမို႔ေၾကာက္သည္။ကိုပိုင့္ကိုအကူအညီေတာင္းေတာ့ ကိုပိုင္က လာေပးသည္။မိုးကလဲ ႐ြာ မီးကလဲ ပ်က္ေနတာမို႔သူမေတာ္ေတာ္ေၾကာက္မိသည္။

ၿပီးေတာ့ ေသြးမေတာ္သားမစပ္ ေယာက္က်ားသားတစ္ဦးနဲ႔ ရွိေနတာမို႔ စိတ္က အေတာ္ေျခာက္ျခားမိသည္။ကိုပိုင္က စည္းေစာင့္သည္။ သူမကိုမေၾကာက္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးလွည့္ပတ္ေျပာၿပီး ရီစရာ ဟာသေတြေျပာသည္။ကိုပိုင္ရဲ႕ စည္းေစာင့္မႈကို သူအေတာ့္ကိုေလးစားအထင္ႀကီးမိသည္။တညလုံးသူမကို မ႐ိုးမသားမျပ။ေနာက္ဆုံးမ်က္လုံနဲ႔ေတာင္ မျပစ္မွား။ ကိုပိုင္သာ တစ္ခုခု လုပ္ရင္လဲ သူမ ဘာမွမတက္ႏိုင္ေပ။မီးကပ်က္ေန မိုးေတြကခ်ိန္းေနတာမို႔ အခန္းထဲမွာလဲ မေနရဲ။အျပင္မွာေနေတာ့လဲ တစိမ္းေယာက္က်ားေလးနဲ႔တအိမ္တည္း။ဒါေပမယ့္ကိုပိုင္က အခြင့္အေရးမယူခဲ။ သူမအထင္ႀကီးသြားရသလို မမႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ မ္ေအးမိစံတို႔ကိုေျပာျပေတာ့ ကိုပိုင့္ကိုခ်ီက်ဴးၾကသည္။

မမႏွင္းျမတ္မြန္က အဲ့ေနရာမွာ တျခားေယာက္က်ားေလးဆို မလြယ္ဘူးလို႔ေျပာသည္။သူလဲ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မွ ကေလးသာသာအေတြးမ်ိဳးနဲ႔ ေခၚခဲ့တာျဖစ္ေပမယ့္ ေနာက္ဆက္တြဲကို မေတြးမိ။မမဆုျပည့္ကိုေျပာျပေတာ့ မမဆုျပည့္က ကိုပိုင္ေျပာလို႔သိၿပီးၿပီလို႔ေျပာသည္။သူတို႔အားလုံးကိုပိုင့္ကို ေတာ္ေတာ့္ကို ခင္သြားၾကသည္။ သူကအဆိုးဆုံးပင္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရင္းႏွီးမႈေတြပိုလာေတာ့ ကိုပိုင့္ကို စိတ္ယိုင္မိတာေတာ့အမွန္ပင္။

သူ႔ရည္းစားကလဲ အေဝးေရာက္ေန ကိုပိုင္နဲ႔ကလဲ အနီးကပ္ေနရတာမို႔ စိတ္ကစားမိသည္။သူတင္ပဲလား။မဟုတ္ေပ၊ မမေအးမိစံနဲ႔ မမႏွင္းျမတ္မြန္တို႔လဲ အတူတူ။ကိုပိုင္က ၾကည့္ေကာင္းသလို မိန္းကေလးေတြက်ေလာက္ေအာင္လဲ ေျပာတက္သလို သူ႔ရဲ႕ ဟန္ပန္ကိုက ဆြဲေဆာင္မႈရွိသည္။ေက်ာင္းသားဘဝက အေတာ္ေပြခဲ့တာလို႔ေျပာသည္။ ညဖက္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ မင္းသားက ကိုပိုင္ျဖစ္ေနသည္။မမဆုျပည့္ေယာက္က်ား ယူသြားေတာ့ ကိုပိုင္အသည္းေတြကြဲကာ ေလလြင့္ၿပီးသူတိုနဲ႔အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားသည္။သူတို႔လဲ လိုက္ရွာေပမယ့္အပုန္းေကာင္းတာမို႔မေတြ႕။သူမမဆုျပည့္ကို အရမ္းစိတ္ဆိုးမိသည္။

သူ႔ရည္းစားကိုေျပာျပေတာ့ သူ႔ရည္းစားကလဲ ကိုပိုင့္ကိုစိတ္ပူကာ မမဆုျပည့္ကို စိတ္ဆိုးသည္။ေနာက္ပိုင္းမမဆုျပည့္နဲ႔ ျပန္ေတြ႕ေတာ့ သူတို႔ကိုေတာင္းပန္ရွာသည္။ ကိုပိုင့္ကိုမခ်စ္လို႔မဟုတ္ေပမယ့္ သူ႔မိဘစကားနားေထာင္တာလဲပါ ကိုပိုင္နဲ႔ယူရင္ ဘဝအာမခံခ်က္မရွိမွာေၾကာက္လို႔ဆိုတာလဲ ဝန္ခံသည္။ကိုပိုင့္ဖက္ကေန ေတာ္ေတာ္ခံစားလိုက္ရသည္။ ေနာက္ပိုင္းလုံးဝ အဆက္အသြယ္မရေတာ့တာမို႔ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ၾကသည္။သူ႔ရည္းစားကလဲ ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္ရင္းကုမၸဏီတစ္ခုမွာအလုပ္လုပ္ေနသလို သူလဲ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့အလုပ္ဝင္လိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သားလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ႕ေနရတာမို႔ ယူဖို႔အတြက္ စိတ္မကူးၾကေသး။ပိုက္ဆံကိုစုကာ အေျခအေနတစ္ခုထိေရာက္ေအာင္ႀကိဳးစားၿပီးမွယူၾကဖို႔ဆုံျဖတ္ထားၾကသည္။

သူ႔ရည္းစားကလဲ ႏိုင္ငံျခားကို သြားလိုက္လာလိုက္ သူကလဲ ျပည္တြင္းမွာ ဟိုသြားလိုက္ ဒီသြားလိုက္နဲ႔။သူ႔ရည္းစားကလဲ ပညာေတြပိုစုံလာသည္။ သူကလဲ အေတြ႕အႀကဳံေတြရလာတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္သားေအးေဆးျဖစ္ေနသည္။အလုပ္ထဲမွာလဲ အၿပိဳင္အဆိုင္မို႔ သူ႔ကိုယ္သူလဲ အၿမဲလွေနေအာင္လုပ္ရသည္။နဂိုကလဲ ေခ်ာတဲ့သူမို႔ ျပင္လိုက္ေတာ့ ပိုၿပီးေခ်ာလာရသည္။ အားေနရင္းသင္တန္းေတြတက္ပါလားလို႔ေျပာတဲ့ ကိုပိုင့္ေက်းဇူးေၾကာင့္ သင္တန္းေတြတက္တဲ့အက်ိဳးေၾကးဇူးက အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့ သူမ်ားထက္ေခါင္းတလုံးပိုသာသည္။ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ ရာထူးႀကီးႀကီးရလာသည္။ ကုမၸဏီက ေပးတဲ့တိုက္ခန္းမွာ သူနဲ႔ အဆင့္တူအမႀကီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အတူေနရသည္။

သူမကလဲ နဂိုက အမငတ္တဲ့သူအကိုငတ္တဲ့သူမို႔ ခင္ေအာင္ေန ခ်စ္ေအာင္ေနတက္တာမို႔ သူ႔ကိုခ်စ္ၾကသည္။တရက္ မမႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကို ဖုန္းဆက္ကာ ဝရမ္းေျပးႀကီးကိုမိၿပီလို႔ေျပာေတာ့ သူနားမလည္။ေနာက္မွ ကိုပိုင့္ကိုေတြ႕ၿပီ တို႔ေတြဆုံရေအာင္ေျပာေတာ့ အရမ္းဝမ္းသာသြားမိသလို သူ႔ရည္းစားကို ေျပာျပေတာ့ သု႔ရည္းစားလဲ ဝမ္းသာေနသည္။ေတြ႕တဲ့ေန႔က ကိုပိုင္က သူ႔ကိုလာေခၚဖို႔ဖုန္းဆက္လာေတာ့ သူစိတ္ေတာင္လႈပ္ရွားသြားရသည္။ ကိုပိုင့္ကိုေတြ႕ေတာ့ ဝမ္းသာၿပီးေျပးဖက္ခ်င္သည္အထိျဖစ္သြားရသည္။ကိုပိုင္ကအရင္ကထက္ကို ၾကည့္ေကာင္းလာကာ ပိုၿပီးခန႔္လာသည္။မိန္းကေလးေတြအားကိုးခ်င္စရာျဖစ္လာသည္။သူလဲ ဝမ္းသာလြန္းလို႔ ထု႐ိုက္ကာပါးစပ္ကလဲ ေျပာလိုက္သည္။သူတို႔ေတြေတြ႕ေတာ့ ပိုၿပီးေပ်ာ္ရသည္။

ကိုပိုင္က အရင္လိုပင္သူတို႔အေပၚမွာမေျပာင္းလဲ။သူ႔ရဲ႕ ရင္ခုန္သံက ျပန္ၿပီးေျပာင္းလဲ လာရျပန္ေတာ့ သူ႔ကိုယ္သုအံ့ၾသမိသည္။ဘယ္သု႔အေပၚမွ ဒီလိုမျဖစ္ဖူးခဲ့။သူတင္ပဲလားမဟုတ္။က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္လဲတူတူပင္။ သူ႔ရည္းစားက ကိုပိုင့္ကို သူလအမနဲ႔ခ်ိတ္ေပးမယ္ေျပာေတာ့ သူစိတ္ဆိုးရသည္။ကိုပိုင့္ကို ဘယ္သူမွ မေပးခ်င္။ သဝန္တိုသည္။ကိုပိုင္က သူက် ယူေတာ့မယ္ မိန္းမမယူနဲ႔တရာသလားေမးေတာ့ သူရီပဲေနမိသည္။ တကယ္တမ္းေတာ့ သူနဲ႔ ကိုပိုင္က ဘာမွမဆိုင္။ဟိုတေလာက မမႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကို ေျပာသည္။ကိုပိုင့္ကို ခ်စ္လားတဲ့။သူလဲ ဘာေျဖရမွန္းမသိ။မမႏွင္းျမတ္မြန္က သူကေတာ့ ခ်စ္သည္။ဒါေပမယ့္ ေနာက္က်သြားၿပီသူမမွာယူရမယ့္သူရွိတာမို႔ တခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ကိုပိုင့္ရင္ခြင္ထဲမွာေနခ်င္မိသည္လို႔ရင္ဖြင့္သည္။

သူ႔ကိုလဲ ဒီတိုင္းပဲေနမွာပါလို႔လဲေျပာသည္။သူမျငင္းမိ။ဟုတ္လဲဟုတ္ေနတာကိုး။မမေအးမိစံလဲ ဒီတိုင္းပဲေနမွာလို႔ ေျပာေတာ့ သူလဲ ဟုတ္မယ္လို႔ေထာက္ခံမိသည္။တရက္က ႏွင္းျမတ္မြန္က သူလိုခ်င္တာကိုရၿပီလို႔ေျပာေတာ့ သူတစုံတခုကို သိလိုက္သလိုပင္။သူမနာလိုျဖစ္သြားရသည္။သူမကိုလဲ ညီမေလး စိတ္ကို အရမ္းႀကီးထိန္းမထားနဲ႔။ ေနာင္ဆိုရင္ အဲ့လိုအခြင့္အေရးရခ်င္မွ ရမယ္။ကိုယ္လိုခ်င္တာကို ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ရခဲ့ရင္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေနာက္က်မွ ေနာက္တမရမိေစနဲ႔လို႔သူ႔ကို ေျပာေတာ့ သူလဲ ေတြေဝသြားကာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ခုလဲ

ဟိုးအရင္ကလို ကိုပိုင္နဲ႔တအိမ္ထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္း မီးကလဲ ပ်က္ မိုးကလဲ ႐ြာေနသည္။ သူစိတ္လႈပ္ရွားေနသေလာက္ ကိုပိုင္က တည္ၿငိမ္ေနသည္။သူမ ဘာလုပ္ရမည္မသိ။မီးကလဲ ခါတိုင္းအၾကာႀကီးပ်က္ေနတာကို ခုျပန္လာေနသည္။ကိုပိုင္ကမအိပ္ေသး။ဖုန္းၾကည့္ေနသည္။သူမ အခန္းထဲမွာ ထိုင္လိုက္ထလိုက္နဲ႔ ဂနာမၿငိမ္။ဘာလုပ္ရမည္မသိ။မေတြးတက္။တဖက္ကလဲ လိုခ်င္ တဖက္ကလဲ ရွက္ေၾကာက္ေနမ်သည္။ေတြးရင္းနဲ႔အေတြးလြန္ေနစဥ္

”ဂ်ိမ္း ဒိုင္း” ”အမေလး” စူးစူးဝါးဝါးေအာ္လိုက္တာမို႔ သူလဲ အခန္းထဲသိုလ ေျပးဝင္လိုက္ေတာ့ ပိုးပိုး ကုတင္ေဘးတြင္ နားကို  ပိတ္ကာ ငုတ္တုပ္ေလးထိုင္ၿပီးေအာ္ေနတာေတြ႕လိုက္ေတာ့ သူရီခ်င္သြားသလို သနားလဲ သနားသြားသည္။ တကယ့္ကေလးလိုပင္။ သူလဲ အနားကပ္သြားေတာ့ သူ႔ကို ျမင္ၿပီး အားရွိသြားသလိုမ်က္လုံးေတြက သူ႔ကိုေျပးဖက္လိုက္သည္။

”အရမ္းေၾကာက္တာပဲ ကိုႀကီးရယ္” ”မေၾကာက္နဲ႔ကိုႀကီးရွိတယ္။ဘာမွမဟုတ္ဘူး။မိုးခ်ိန္းတါပါ”    သူလဲ ႏွစ္သိမ့္လိုက္သည္။ပိုးပိုး က သူ႔ကိုဖက္ထားရင္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းေလးေစာင္းၿပီးဝင္လာတာမို႔ သူ႔ရင္ခုန္ႏႈန္းျမန္သြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ေျပာတာကို ျပန္ၾကားေယာင္ရင္း သူစိတ္လႈပ္ရွားသြားသည္။သူ ပိုးပိုးကို အျဖဴထည္ခင္ခ်င္မိသည္။အေရာင္မစိုးခ်င္။ကေလးတေယာက္လို မို႔   သူစိတ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ေပမယ့္ ဒီလိုအေနအထားမ်ိဳးမွာ မရေတာ့။တခုခုကို ငံ့လင့္ေနတဲ့သူကို ျဖည့္ဆည္းေပးရမွာျဖစ္သလို သူလဲ ပိုး ပိုးကို ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။သူပိုးပိုးေခါင္းေလးကို အသာေမာ့လိုက္ေတာ့ ပိုးပိုးရဲ႕မ်က္လုံးေတြက တခုခုကို ေတာင္းဆိုေနသလို။သူ လဲ ငုံ႔ကာနမ္းလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အသာနမ္းလိုက္သည္။ပိုးပိုးကလဲ သူ႔ကိုတင္းက်ပ္စြာဖက္ရင္းျပန္နမ္းလိုက္သည္။လွ်ာျခင္း ကလိလိုက္သည္။

သူပိုးပိုးရဲ႕တင္ပါးေတြကိုစကပ္အေပၚကေနဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ပိုးပိုးေျခဖ်ားေထာက္ကာသူ႔ကိုငတ္မြတ္စြာနမ္းလိုက္ျပန္သည္။သူလဲ ပိုးပိုးကိုကုတင္ေပၚသို႔အသာလွဲခ်လိုက္ၿပီး သူ႔အက်ႌကိုခြၽတ္လိုက္သည္။ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္လိုက္သည္။အတြင္းခံကိုပါ ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ပိုးပိုးကို အက်ႌခြၽတ္လိုက္သည္။ေဘာ္လီအနီေရာင္ကိုပါခြၽတ္လိုက္ၿပီး စကပ္ကိုပါခြၽတ္လိုက္သည္။ ျဖဴဝင္တဲ့အသားအရည္နဲ႔ပင္တီအနီေလးက သူ႔စိတ္ကိုအ႐ိုင္းဆန္ေစသည္။သူလဲ ပင္တီကိုခြၽတ္လိုက္ေတ့ အေမႊးပါးပါးေလးေတြနဲ႔ ေတြလိုက္ရသည္။သူလဲ ႏို႔ေလးေတြကိုအသာစို႔လိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စို႔ခ်က္ေတြက အ႐ိုင္းဆန္လာသည္။ပိုးပိုးပါးစပ္မွ ညည္းသံေတြကသူ႔ကိုအားေပးေနသလို။သူလဲ

ပိုးပိုးလက္ကိုယူကာလီးေပၚတင္ေပးလိုက္ရာလီးကိုခပ္တင္းတင္းညႇစ္ကိုင္ထားရင္းထက္ေအာက္ ကစားေနသည္။ သူႏို႔ေတြစို႔ေနရင္းနဲ႔ ေအာက္ကိုတျဖည္းျဖည္းေ႐ႊ႕သြားငည္။ဗိုက္သားေတြကိုလွ်ာနဲ႔လိုက္ၿပီးလ်က္လိုက္သည္။ ဗိုက္ၿပီးခ်က္ ခ်က္ၿပီးေတာ့ ေပါက္ကိုအသာကားကာ ထိုင္လိုက္ၿပီး အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို လွ်ာနဲ႔လ်က္လိုက္ရာ

”အာ ဟာ့ ကိုႀကီးရာ ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ။ငရဲေတြႀကီးကုန္ေတာ့မွာပဲ။မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ဆို။ဟာ့ ရွီး အို႔ ” သူအေစ့ကို လွ်ာနဲ႔အျပားလိုက္ေကာ္လိုက္ရာေကာ့တက္သြားသည္။သူပိုးပိုးရဲ႕ အဖုတ္ကို အားရပါးရ ဂ်ာလိုက္သည္။သန႔္ရွင္းစြာေဆးေၾကာတက္သူမို႔ထင္သည္။အနံ႔ကင္းသည္။သူေတာ္႐ုံဘယ္သူ႔ကိုမွ မဂ်ာ။ ပိုးပိုးကိုက်ေတာ့ စိတ္ပါလာတာမို႔ လုပ္ေပးလိုက္သည္။ပိုးပိုးတေယာက္ လူးလိမ့္ေနသည္။ေမြ႕ရာခင္းေတြကို ေခ်မြလိုက္ ေခါင္းကိုကိုင္လိုက္နဲ႔ ညည္းေနသည္။ပိုးပိုး အဖုတ္ထဲမွ အရည္ေတြ ထြက္လာကာ ဖင္ႀကီးကေျမာက္တက္ေနသည္။ၿပီးေတာ့မွ ေအာက္ကို ျပန္က်သြားသည္။တခ်ီၿပီးသြားၿပီ။သူထလိုက္ေတာ့ ပိုးပိုး သူ႔ကို ထဖက္ၿပီး

”ကိုႀကီးရာ္ ဟင့္ ဟင့္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ။သူမ်ားမေနတက္ေတာ့ဘူး။အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ။ကိုႀကီးကို အရမ္းခ်စ္တယ္” တတြက္တြက္ေျပာရင္းသူ႔ကိုအတင္းဖက္ထားသည္။သူလဲ ျပန္ဖက္ထားလိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ တစ္ရႉးယူကာ သူ႔မ်က္ႏွာကို တယုတယသုတ္ေပးလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ေရွ႕မွာ ထိုင္ခ်လိုက္ကာ သူ႔လီးကို ကိုင္ၿပီး စုပ္ေပးလိုက္သည္။သူလဲေကာင္းလာတာမို႔ ဒီတိုင္းမၿပီးခ်င္။ဒါေၾကာင့္ ပိုးပိုးကို ဆြဲထူလိုက္ၿပီး ကုတင္စြန္းေပၚ ဒူးေထာက္ခိုင္းလိုက္ကာ ကုန္းခိုင္းလိုက္ေတာ့ ပိုးပိုးကလဲ ကုန္းေပးသည္။ျဖဴေဖြးေနတဲ့တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကိုညႇစ္ၿပီး ၿဖဲလိုက္ရာ စအိုရဲရဲေလးက ခ်စ္စရာ။သူလဲစအိုေပၚတံေတြးေထြးခ်လိုက္ရင္း လက္မနဲ႔ ဖိပြတ္လိုက္သည္။

”အဟင့္ ကိုႀကီးရယ္ ဘာလုပ္ေနတာလဲလို႔။သူက သိပ္အဆန္းထြင္တာပဲကြာ။သူမ်ားမေနတက္ေတာ့ဘူး” သူလဲ အဖုတ္ဝကိုအသာေတ့ကာ ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ ”အာ့ ရွီး ျဖည္းျဖည္းကိုႀကီး နာတယ္ အာ့ ကြၽတ္ကြၽတ္” သူလဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြင္းလိုက္သည္။အရည္ေတြနဲ႔မို႔ အဝင္ကေခ်ာေပမယ့္ အတြင္းသားေတြက ၾကပ္ေနသည္။ သူအဆုံးထိထည့္လိုက္ၿပီး ခဏရပ္ကာ ဖင္ဝကို ကလိေနရင္းလက္တစ္ဖက္က ႏို႔ေတြကိုညႇစ္လိုက္သ္။ပိုးပိုးက သူ႔ကိုလွည့္ၾကည့္ရင္း သူ႔ရင္ဘတ္ကို ပြတ္သပ္လိုက္သည္။သူလဲအသာကုန္းကာ ပိုးပိုးကိုနမ္းလိုက္ေတာ့ ပိုးပိုးကလဲ ငတ္မြတ္စြာနမ္းလိုက္သည္။သူလဲလီးကိုအသာထုတ္လိုက္ရာ အဖုတ္အတြင္းသားေတြက လိပ္ကာပါလာသည္။ပိုးပိုး စုပိသပ္ရင္းညည္းရျပန္သည္။အသြင္းအထုတ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုပ္ရင္း ဖင္ဝကို ကလိေနရင္းနဲ႔အသာဖိထည့္လိုက္ေတာ့ တင္းခနဲ႔ျဖစ္သြားသည္။ပိုးပိုးက နာတယ္လို႔ေျပာေပမယ့္သူမရပ္။

ထည့္လိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ေနသည္။လီးကိုလဲ အသာေညႇာင့္ေနရင္း အေတာ္ၾကာလာေတာ့ ေနသားတက်ျဖစ္သြားသည္ထင္သည္။သူေဆာင့္တာကို အတြင္းသားေတြက လက္ခံလာသည္။သူလဲ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။အခန္းထဲမွာ တဖြတ္ဖြတ္တဖတ္တဖတ္နဲ႔ အသံ ညည္းသံေတြနဲ႔ ဆူေနသည္။ သူလဲ ေဆာင့္ေနရင္းမွ ပိုးပိုးကို ေဆာင့္ေစခ်င္လားေမးရာ ေခါင္းၿငိမ့္တာမို႔ သူလဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္လိုက္သည္။ ပိုးပိုးလဲ ေကာင္းတာမို႔ ေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္။သူလဲ ေဆာင့္ခ်က္ေပါင္းမ်ားလာသည္ႏွင့္အမွ် ၿပီးခ်င္လာၿပီ။ ပိုးပိုးရဲ႕အတြင္းသားေတြကလဲ ညႇစ္ညႇစ္လာသည္။သူလဲခါးေသးေသးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ညႇပ္ကိုင္ရင္း မညႇာေတာ့ပဲ အားကုန္ဆက္တိုက္ေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။

ပိုးပိုးပါးစပ္မွ အသံတမ်ိဳးေလးနဲ႔ ေအာ္လိုက္ရင္း ေရွ႕ကိုငိုက္က်သြားကာ သူ႔လီးကိုတင္းခနဲ႔ တင္းခနဲ႔ ညႇစ္လိုက္သည္။သူလဲ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ေပ။သုတ္ရည္ကို ပန္းထည့္လိုက္ကာ ၿပီးသြားရသည္။ေလးငါးခ်က္ေဆာင့္လိုက္ၿပီး ေနာက္ဆုံးတခ်က္က လီးကိုတဆုံးထုတ္လိုက္ကာ တဆုံးထည့္လိုက္ၿပီး တင္ပါးနဲ႔ ဆီးခုံကိုကပ္ထားလိုက္ရင္းပိုးပိုးအေပၚေမွာက္ခ်ကာ အနားယူလိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ တေစာင္းေလးလွဲခ်လိုက္ေတာ့ သူလဲ တေစာင္းေလးလီးတပ္လ်က္သားအေမာေျဖေနၾကသည္။ပိုးပိုးလဲ လက္နဲ႔ေနာက္ျပန္ သူ႔ကိုဖက္လိုက္ရင္းေခါင္းကို လွည့္ကာ သူ႔ကိုနမ္းလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚမွအသာထကာ တစ္ရႉးယူၿပီး သုတ္လိုက္ၿပီး သူ႔လီးကိုလဲ တယုတယသုတ္ေပးလိုပ္သည္။ ထမိန္တစ္ထည္ယူကာ အခန္းျပင္သို႔ ထြက္သြားသည္။ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ ျပန္ဝင္လာၿပီး

”လူဆိုးႀကီး ခုထိအဝတ္မဝတ္ရေသးဘူး ရွက္စရာႀကီးကြာ”ေျပာၿပီး ဘီ႐ိုထဲမွ တဘတ္အႀကီးတစ္ထည္ယုကာ သူ႔ကိုေပးသည္။သူလဲ တဘတ္ကိုပတ္ကာ အိမ္သာဖက္သြားၿပီး သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ကာ အေပါ့သြားလိုက္ၿပီး အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာေတာ့ ပိုးပိုးက ညအိပ္ ဂါဝန္ ပန္ေရာင္ေလးဝတ္ၿပီးသြားၿပီ။သူဝင္လာေတာ့

”ကိုႀကီးမီးမွိန္လိုက္ပါလား”ေျပာေတာ့ သူလဲ မီးကိုမွိန္လိုက္သည္။ပိုးပိုးကသူ႔အနားကိုလာကာသူ႔ေနာက္ေက်ာကိုဖက္ထားလိုက္သည္။သူလဲ ပိုးပိုးလက္ေတြကိုကိုင္ထားလိုက္သည္။ အတန္ၾကာမွ ျပန္ခြာကာသူလွည့္လာေတာ့ သူ႔ကို ခ်ီခိုင္းတာမို႔ ပိုးပိုးကိုခ်ီကာ ကုတင္ေပၚသို႔ အသာတင္ေပးလိုက္သည္။သူ စြပ္က်ယ္ကိုျပန္ဝတ္ကာ အျပင္ထြက္မယ္လုပ္ေတာ့ ပိုးပိုးက သူ႔အနားမွာအိပ္လို႔ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ ပိုးပိုးအနားမွာ ဝင္လွဲလိုက္သသည္။ပိုးပိုးက သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚေခါင္းအုံးကာ သး့ကိုဖက္ထားသည္။ၿပီးေတာ့

”ကိုႀကီး ဒီလိုအခ်ိန္ခဏေလးမွာေလ ခ်စ္သူတေယာက္လို ဇနိးတေယာက္လို ေနခ်င္တယ္။ပိုးကို အထင္မေသးလိုက္ပါနဲ႔ေနာ္။ပိုး ကိုႀကီးကိုအရမ္းခ်စ္တယ္။ကိုႀကီးခ်စ္ ခ်စ္ မခ်စ္ခ်စ္ ဒီလိုအတူရွိေနခ်ိန္ေလးမွာ ေနခြင့္ေပးပါ” သူလဲ သနားသြားရသည္။သူပိုးပိုးကို မခ်စ္ခ်င္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ေပါင္းစပ္လို႔မွ မရတာ။ဒါေၾကာင့္မ်ဳ႕ ပိုးပိုးေျပာသလို အတူရွိေနစဥ္အခ်ိန္ေလး အေကာင္းဆုံးေနၾကတာေပါ့လို႔ေျပာရင္း ပိုးပိုူကိုဖက္လိုက္သည္။ ပိုးပိုးကေတာ့ သူ႔ကို စကားေတြဆက္တိုက္ေျပာေနသည္။သူ႔ကိုအရမ္းခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြေျပာသည္။

ႏွစ္ေယာက္သားစကားေျပာၾကရင္း ဘယ္ခ်ိန္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မသိေတာ့။သူတေရးႏိုးေတာ့ ပိုးပိုးက သူ႔လက္ေပၚမွာ။သူလဲ အသာမကာေခါင္းအုံးေပၚတင္ေပးလိုက္ရင္း ေစာင္ကို အသာၿခဳံေပးလိုက္ကာ ေသးထေပါက္လိုက္သည္။ျပန္ဝင္လာေတာ့ ပိုးပိုးက ပုံစံမပ်က္ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေမာက်ေနသည္။သူပိုးပိုးကို ၾကည့္ရင္း ခ်စ္မိမွာစိုးမိသည္။သူနာက်င္ရမည္။သူပိုးပိုးကို အသာခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္ရင္း ေဘးနားမွာျပန္လွဲကာ အိပ္လိုက္သည္။

တစုံတေယာက္ရဲ႕ ပေရာဂေၾကာင့္ သူႏိုးလာသည္။ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုးပိုး။သူ႔ကို ေမးေထါက္ကာၾကည့္ေနၿပီး မ်က္ႏွာကိုေလနဲ႔မႈတ္ေနသည္။သူႏိုးလာေတာ့ တခိခိနဲ႔ရီေနသည္။သူလဲအသည္းယားလာတာနဲ႔ ပိုးပိုးကိုလွမ္းဖက္လိုက္ၿပီး နမ္းလိုက္သည္။

”ဟိတ္ညစ္ပတ္ႀကီးကြာ။မ်က္ႏွာလဲ မသစ္ရေသးပဲနဲ႔ သူမ်ားကိုနမ္းေနတယ္” သူလဲ ပိုးပိုးကိုတအားဖက္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္နမ္းလိုက္ရင္း ႏို႔အုံလုံးလုံးေလးကို ကိုင္ကာ ေခ်ေပးလိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ အသက္ရႉသံျပင္းကာလာၿပီး သူပတ္ထားတဲ့တပတ္ကို ခြၽတ္ကာ သူ႔လီးကိုကိုင္ကာထုေပးလိုက္သည္။သူလဲ ညအိပ္ဂါဂန္ေလးကို ခြၽတ္လိုက္ကာ ႏို႔ေလးေတြကိုနမ္းလိုက္ရင္း ေပါင္ၾကားထဲ လက္ထည့္ကာ အေစ့ေလးကို ကလိလိုက္သည္။ပိုးပိုးမွာ အင့္ခနဲ အင့္ခနဲ႔ျဖစ္သြားၿပီး ဖင္ႀကီးက ေကာ့ေကာ့တက္လာသည္။သူလဲ အေစ့ကိုကလိေနရင္းနဲ႔ အဖုတ္ထဲသို႔ လက္ထည့္လိုက္ကာ အသြင္းအထုတ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုပ္ေပးလိုက္သည္။ အရည္ေတြက ႐ႊဲကာလာသည္မို႔ သူလဲ ပိုးပိုး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မကာ သူ႔ပုခုံးေပၚတင္လိုက္ၿပီး အဖုတ္ဝကို လီးေတ့လိုက္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္လိုက္သည္။

”အဟင့္ ကိုႀကီးျဖည္းျဖည္း နာတယ္ကြာ။ကိုႀကီးဟာႀကီးက အရမ္းႀကီးတာပဲ အား ကြၽတ္ကြၽတ္” သူလဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေညႇာင့္ေပးလိုက္သည္။အရည္ေတြကလဲ ထြက္ေနတာမို႔ အဝင္အထြက္ကေခ်ာလာသည္။ သူလဲ ပိုးပိုးခံႏိုင္လာသည္မို႔ မညႇာေတာ့ပဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုက္သည္။ဆီးခုံခ်င္းတဖတ္ဖတ္႐ိုက္သံ ပိုးပိုးရဲ႕ ညည္းညဴသံေတြက အခန္းထဲမွာ လြင့္ပ်ံေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သားပန္းတိုင္ကိုေရာက္လာၾကသည္။ အေပးအယူမွ်စြာ အေပၚကေဆာင့္သမွ် ေအာက္ကေန အလိုက္သင့္ ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း ၿပီးသြားသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အနားယူေနရင္း က်ီဆယ္ေနၾကသည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ပိုးပိုးက ေရသြားခ်ိဳးဦးမယ္ဆိုၿပီးထြက္သြားေတာ့ သူလဲလိုက္သြားကာေရအတူခ်ိဳးၾကသည္။

ဒီခ်ိန္ေလးကေတာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ၾကည္ႏူးစရာအေကာင္းဆုံးကာလပင္။ပိုးပိုးက သူ႔ကို ဒီအခ်ိန္ေလးေတြကို တသက္လုံးသိမ္းထားခ်င္သည္လိုေျပာသည္။ ပိုးပိုးက သူ႔ကို မခ်စ္နဲ႔လို႔ေျပာသည္။ခ်စ္ရင္ သူပဲခံစားရမွာစိုးတယ္တဲ့။သူမကေတာ့ သူ႔ကို ခ်စ္တယ္။ဒါေပမယ့္ ေပါင္းစပ္ဖို႔ကံမပါလာတာမို႔ ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ၾကည္ႏူးစြာေနၾကမယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူလဲ လက္သင့္ခံသည္။သူလဲ ပိုးပိုးကို မခ်စ္ႏိုင္ေပ။သူ ဒုတိယအႀကိမ္ထပ္ၿပီးမခံစားခ်င္ေတာ့။သူတို႔ေရခ်ိဳးၿပီး အျပင္ကို ထြက္ကာ လည္ၾကသည္။ေန႔လည္က် သူ႔တိုက္ခန္းကို သြားကာ လုပ္ၾကသည္။

ပိုးပိုးက သူ႔ကို ဘာမဆိုေပးဆပ္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားသည္လားမသိ။ သူ႔အလိုကို အၿမဲ လိုက္သည္။ညမိုးခ်ဳပ္မွ သူ႔တိုက္ခန္းက ျပန္ပို႔ရသည္။ပိုးပိုးရဲ႕အခန္းေဖာ္ကလဲ ျပန္ေရာက္ေနၿပီမို႔ သူလဲ ျပန္လာရသည္။အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ပိုးပိုးက သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ကာ အရမ္းလြမ္းလို႔ဟု ခြၽဲသည္။သူလဲ သိပ္မခြၽဲနဲ႔ ဒီမွအရည္ေပ်ာ္ေနၿပီ။ခ်စ္မိသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲေမးေတာ့ ယူလိုက္မွာေပါ့ဟုေျပာသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုးပိုးက သူေတာင္းဆိုရင္ တကယ္ ယူမည့္ပုံပင္။ဒါေတာ့မျဖစ္သင့္။ခုလိုအေနအထားေတာင္မွ ေတာ္ေတာ္လြန္လွၿပီ။ အပ်ိဳလူပ်ိဳဆိုေပမယ့္ ရည္႐ြယ္တဲ့ခ်စ္သူရွိေနတာမို႔ လူမႈေရးစည္းကိုေဖာက္ဖ်က္ရာက်ေနၿပီ။

သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ ေအးမိစံနဲ႔ ပိုးပိုးတို႔သုံးေယာက္လုံးကို အလွည့္က် လုပ္ျဖစ္ေနသည္။တနလၤာ အဂါကၤႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔။ဗုဒၶဟူး ၾကာသာပေတးက ေအးမိစံ၊ ေသာၾကာစေနက် ပိုးပိုးနဲ႔။သုံးေယာက္လုံးက သူ႔ကို အတိုင္းအတာတစ္ခုထိေက်နပ္မႈေပးစြမ္းသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ ေအးမိစံက်ခပ္ၾကမ္ၾကမ္းလုပ္ရတာကိုသေဘာက်တာမို႔ သူတို႔နဲ႔ဆိုရင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလုပ္ျဖစ္သည္။ပိုးပိုးက် ခြၽဲတက္လြန္းတာေၾကာင့္ တခါတေလဆို စိတ္မထိန္းႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ၾကမ္းမိသည္။သုံးေယာက္လုံးကိုေတာ့ ခုထိ ေနာက္ေပါက္ကို မဖြင့္ရေသးေပ။လက္နဲ႔ကေတာ့ လုပ္တိုင္းကလိျဖစ္ေနတာမို႔ လုပ္ရင္ ရသည့္အေနအထားပင္။ဒီလိုနဲ႔ သင္တန္းကာလေျခာက္လျပည့္ေတာ့ သူတို႔ သင္တန္းဆင္းပြဲ လုပ္သည္။ သူကေတာ့ မျပန္ေသး။

သင္တန္းေနာက္တခုဆက္တက္ရင္း ေျဖရမည့္ စာေမးပြဲကို ေစာင့္ရမည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္ကေတာ့ ေနာက္သုံးရက္ေလာက္ေနရင္ျပန္မယ္လို႔သူ႔ကိုေျပာသည္။အားလုံးကိုေတာ့ အိမ္ကိုျပန္ဦးမယ္လို႔ေျပာထားေပမယ့္ သူနဲ႔ အတူေနမွာပင္။ႏႈတ္ဆက္ပြဲကို က်င္းပသည့္ညက အားလုံးအေတာ္ကဲၾကသည္။ေနာက္ရက္မနက္က် သူႏွင္းျမတ္မြန္ကို လိုက္ပို႔ဖို႔အေဆာင္ကို သြားေခၚလိုက္ၿပီး သူ႔တိုက္ခန္းသို႔ေခၚလာကာ သုံးရက္လုံးလုံးလုပ္ၾကသည္။စားလိုက္ လုပ္လိုက္နဲ႔။နည္းေပါင္းစုံ ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔လုပ္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ျပန္သြားေတာ့ သူကားဂိတ္သို႔လိုက္ပို႔လိုက္သည္။ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္သူ အားျပန္ေမြးရသည္။

ေနာက္ပိုင္းရက္မ်ားတြင္ ေအးမိစံရဲ႕ ရည္းစားကလဲ အလုပ္ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ရန္ကုန္သို႔ေရာက္လာသလို ပိုးပိုးရဲ႕ ရည္းစားကလဲ ႏိုင္ငံျခားမွ ျပန္ေရာက္လာတာေၾကာင့္ သူဘယ္သူနဲ႔မွမေတြ႕ရေတာ့။ျမင္ငတ္ႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ဒါေၾကာင့္ သူလဲ သင္တန္းတက္လိုက္ ေလ့လာစရာေတြကို ေလ့လာလိုက္ အားရင္အိမ္ကိုျပန္လိုက္လုပ္ေနရသည္။ ညဖက္ေတြမွာေတာ့ လိုင္းေပၚမွာ ဆုံျဖစ္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အလုပ္ေတြမ်ားေနတာေၾကာင့္ မအားေပ။ ဒီလိုနဲ႔တစ္လေလာက္ၾကာတဲ့အခါမွာ ေအးမိစံက သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။ေသာၾကာေန႔အားရင္ေတြ႕ခ်င္သည္ဟု။

သူလဲ စိတ္က တင္းေနတာၾကာၿပီမို႔ ပထမဆုံးေတြ႕တဲ့သူကေတာ့ နာၿပီဆိုၿပီးႀကဳံးဝါးထားတာ။တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေဂၚလီကိုလဲ ျပန္ထည့္ထားသည့္အခ်ိန္နဲ႔မွ ေအးမိစံက ဖုန္းဆက္သည္။ဒါေၾကာင့္ သူလဲ ေတြ႕ၾကမယ္ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ေသာၾကာေန႔က် သူလဲ တိုက္ခန္းကိုျပန္ကာ ေရခ်ိဳးကာ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ခုႏွစ္နာရီေလာက္က် ေအးမိစံက သူ႔ကို လာႀကိဳဖို႔ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ သြားႀကိဳလိုက္သည္။

ဖက္ဖူးေရာင္ေအာက္ခံမွာ အစိမ္းေရာင္အလုံးေလးေတြပါတဲ့ အေပ်ာ့သား ဝမ္းဆက္ကို ဝတ္ထားၿပီး ဆံပင္ကို ဖ်ားလားခ်ထားတဲ့ ေအးမိစံရဲ႕ပုံစံက ႐ႊင္လန္းတက္ႂကြေနသည္။သူလဲ ေအးမိစံကိုေခၚလိုက္ၿပီး ဘာစားၿပီးၿပီလဲ ေမးေတာ့ မစားရေသးဘူးဆိုတာနဲ႔ ညေနစာစားရန္သြားလိုက္ၾကသည္။စားေနၾကရင္းနဲ႔ ေအးမိစံဘဲက ဘယ္ခ်ိန္ျပန္သြားတာလဲ ေမးေတာ့ ျပန္တာသုံးရက္ေလာက္ရွိၿပီလို႔ေျပာသည္။သူတို႔စားၾကေသာက္ၾကရင္းနဲ႔ စကားေျပာေနၾကသည္။စားေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ ပိုက္ဆံရွင္းကာ ထြက္လာၾကသည္။ကားေပၚေရာက္ေတာ့ သူက

”ကို တစ္လ လုံးညည္းကို သတိရေနတာ။ညည္းကေတာ့ ဘဲနဲ႔ဆိုေတာ့ သတိရမယ္မထင္ဘူး” ”ညီမလဲ ကိုပိုင့္ကို သတိရပါတယ္။မလြယ္လို႔သာမေတြ႕ရတာပါ” ”တစ္လလုံးတင္းေနတာ ကို အားရပါးရ ဖြင့္ခ်လိုက္မယ္ ဟင္းဟင္း” ”အမေလး ေၾကာက္စရာႀကီး။ရ တယ္ေလ စိန္လိုက္။ၿပီးမွ အရႈံးေပးပါၿပီမေျပာနဲ႔” ”ဒီတစခါေတာ့ ကို ေအးမိစံရဲ႕ ေနာက္ေပါက္ကို လုပ္ခ်င္တယ္။မျငင္းနဲ႔ေတာ့။တစ္  လလုံးပစ္ထားတဲ့အတြက္ အျပစ္ေပးတာ””ဟင္း သူက လူေတြ႕ရင္ ဒါပဲ။ဘယ္သူမွ ထိေတာင္မထိဘူးေသးတဲ့ဟာကို သူက။ ဒါပဲေနာ္။အရမ္းႀကီးမလုပ္နဲ႔။ တခုခုျဖစ္သြားရင္ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္းနဲ႔” ”စိတ္ခ်။

မခံႏိုင္ေအာင္မလုပ္ဘူး။ခံႏိုင္ေအာင္ပဲ  လုပ္မွာ” သူတို႔ေဆးဆိုင္ တခုကို ဝင္ကာအားေဆးေတြနဲ႔ လိုအပ္တဲ့ ဟာေတြပိုဝယ္လိုက္သည္။တိုက္ခန္းေရာက္ေတာ့ သူေအးမိစံကို ဖက္ကာ နမ္းလိုက္သည္။ေအးမိစံကလဲ အားက်မခံ ျပန္နမ္းသည္။သူလဲ ေအးမိစံဖင္လုံးလုံးေလးကိုပြတ္သပ္ညႇစ္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔အက်ႌကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေအးမိစံကို ဒူးေထာက္ၿပီး သူ႔လီးကိုစုပ္ခိုင္းလိုက္သည္။ ေအးမိစံက ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔ပုဆိုးကိုခြၽတ္ကာ အတြင္းခံကိုပါခြၽတ္လိုက္ရာ ေႁမြေဟာက္တေကာင္းအလား သူ႔လီးႀကီးကေငါက္ကနဲေပၚလာသည္။

”ဟင္ ကိုပိုင့္ဟာႀကီးက အဖုအဖုေတြနဲ႔ ဘာျဖစ္တာလဲ” ”အဲ့ဒါေဂၚလီေတြ ေအးမိစံရဲ႕ ဒီေဂၚလီနဲ႔ ေအးမိစံရဲ႕ ဘယ္သူမွမလုပ္ဖူးေသး တဲ့ဖင္ကို လုပ္မလို႔” ”ေၾကာက္စရာႀကီး ကိုပိုင္ရယ္။နာမွာေၾကာက္တယ္။” ”ေနာက္မွ ေဂၚလီအရသာေတြ႕ၿပီး ႀကိဳက္သြားမယ္။ကဲ  စုပ္ကြာ”  ေအးမိစံလဲ သူ႔လီးကိုကိုင္ကာ ပါးစပ္ထဲအသာထည့္ကာ စုပ္ေပးလိုက္သည္။ပုေလြကြၽမ္းက်င္ေနတာမို႔ သူလဲ ေအးမိစံ  ေခါင္းကို ကိုင္ကာ ပါးစပ္ကို လိုးေနလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ သူတက္တဲ့ပညာနဲ႔ သူ႔ကို ပညာျပေနသည္။ သူလဲ ေကာင္းလာတာမို႔  ေအးမိစံပါးစပ္ထဲမွလီးကိုထုတ္လိုက္ၿပီး ေအးမိစံကိုကုတင္ေပၚသို႔တင္လိုက္ၿပီး အက်ႌနဲ႔ ထမိန္စကပ္ကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ဘရာ  အျဖဴေရာင္ေလးနဲ႔ ပင္တီ ခရမ္းေရာင္ေလးသာက်န္ေတာ့သည္။

ပင္တီဂြဆုံက စိုၿပီးကြက္ေနတာမို႔သူလဲ ဘရာကိုခြၽတ္လိုက္ကာ ႏို႔ ေတြကိုေခ်လိုက္သည္။ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို ကလိရင္းႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္လိုက္သည္။ ေအးမိစံလဲ အသက္ရႉသံေတြျမန္လာၿပီး သူ႔ကိုဖက္ထားသည္။သူလဲေအးမိစံကို ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ၿပီးႏို႔ေတြကို စို႔လိုက္သည္။လက္ေတြက တင္ပါးေတြကို ျဖစ္ညႇစ္ေနရင္းပင္တီကိုခြၽတ္လိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ပင္တီကို ကူခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။

သူ ေအးမိစံေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားလိုက္ၿပီး အေစ့ကို ကလိေပးလိုက္ရာ ပါးစပ္မွ ရွီးခနဲ အသံထြက္လာၿပီး သူ႔ေခါင္းကို လာဖက္ၿပီးဆံပင္ေတြကို ပြတ္ေနသည္။သူလဲ အေစ့ကို ခပ္သြက္သြက္ေခ်လိုက္ရာဖင္က ႂကြႂကြတက္လာသည္။ႏို႔ေတြကို အားရေအာင္စို႔ၿပီး ေနာက္ ေအးမိစံေပါင္ၾကားထဲ ထိုင္ကာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ေအးမိစံလက္ေတြနဲ႔ခ်ိတ္လိုက္ၿပီး လက္တဖက္က အေစ့ကို ကလိရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္က အဖုတ္ထဲကို ထည့္လိုက္သည္။လက္တေခ်ာင္းကေန ႏွစ္ေခ်ာင္းထည့္လိုက္သည္။ခပ္သြက္သြက္သြင္းထုတ္လုပ္လိုက္ရာ အရည္ေတြက ႐ႊဲလာသည္။လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကေနသုံးေခ်ာင္း ထည့္လိုက္ျပန္သည္။အဖုတ္က အရည္ေတြ႐ႊဲေနတာမို႔ ဝင္သြားသည္။

”အ့ ကြၽတ္ကြၽတ္ နာတယ္ကိုပိုင္ ျဖည္းျဖည္း” သူလဲ ျဖည္းျဖည္းေလးသြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ရင္းအေစ့ကို ေခ်ေပးလိုက္သည္။ ေအးမိစံမွာ တကိုယ္လုံး ေကာ့ပ်န္ေနသည္။ပါးစပ္မွလဲ အသံမ်ိဳးစုံညည္းေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဖင္က ေကာ့တက္လာၿပီး ျပန္မ က်ေတာ့ေပ။လက္ေတြက ႏို႔ေတြကို ဆုပ္နယ္ရင္း လက္သြင္းထုတ္လုပ္တာကို ဖင္က လိုက္ေကာ့ေပးေနသည္။ပါးစပ္မွ အသံတမ်ိဳး ေလး ထြက္လာၿပီးဖင္ႀကီးကေလထဲမွာေကာ့ေပးထားရင္းနဲ႔ ကိုယ္လုံက ဆက္ခနဲတုန္တုနိသြားကာ ေမြ႕ရာေပၚသို႔ ျပဳတ္က်သြား သည္။သူမတစ္ခ်ီၿပီးသြားၿပီ။အဖုတ္ထဲမွ လက္ကိုျပန္ထုတ္လိုက္ေတာ့ အရည္ေတြက ထြက္လာကာ အဖုတ္ဝမွတဆင့္ ဖင္ဝေပၚသို႔ စီးက်သြားသည္။သူလဲ ဖင္ဝကို သုတ္လိမ္းလိုက္ကာ ဖင္ဝကိုဖိကာ လက္ညႇိဳးကိုထည့္လိုက္သည္။လက္ညႇိဳးက ေခ်ာခနဲဝင္သြား သည္။

သူလဲ လက္ညႇိဳးကို သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ခဏၾကာေတာ့ ေအးမိစံကို ကုန္းခိုင္းလိုက္ရာ ေအးမိစံလဲ ကုတင္ စြန္းမွာေျခေထာက္တင္ၿပီးကုန္းေပးလိုက္သည္။သူလဲ လုံးလုံးက်စ္က်စ္တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ေခ်လိုက္ရင္း တဖ်န္းဖ်န္းနဲ႔ ႐ိုက္  လိုက္သည္။ ”ေအးမိစံ ကို႔လီးကိုမလြမ္းဘူးလား” ”အ့ လြမ္းတာေပါ့ကိုပိုင္ရယ္။ကိုပိုင့္လီးကိုသတိရေနတာ”  ”ခု ဖင္ခံမွာလားဟင္  ဖ်န္း”  ”ခံမယ္။ဖင္လဲခံမယ္။အဖုတ္ကိုလဲ လုပ္ေပးပ ကိုပိုင္ရယ္ အဟင့္ဟင့္”  သူဖင္ကို႐ိုက္ေနရင္းနဲ႔ ေအးမိစံကိုစိတ္ႂကြလာေအာင္ ဆြေပးရင္း တစ္တစ္ခြခြေျပာေနသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ ေအးမိစံတို႔က ဒီလိုတစ္တစ္ခြခြေျပာရတာကို သေဘာက်သည္။သူလဲ ဖက္ ေတြကို႐ိုက္ရင္းနဲ႔ ေအးမိစံကိုဖင္ၿဖဲခိုင္းလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေနာက္ျပန္ၿဖဲလိုက္ရာ စအိုဝက ရဲ ခနဲေပၚလာသည္။

သူလဲ စအိုဝကိုတံေတြးေထြးခ်လိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကာ ဖင္ဝကိုေထာက္လိုက္ၿပီး ဖိထည့္လိုက္သည္။ ဝင္ထြက္ေနက်မို႔ ဖင္ဝကိုဖြင့္ေပးထားသည္။လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကာ အသြင္းအထုတ္ကိုခပ္သြက္သြက္လုပ္ေပးလိုက္သည္။လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကေန သုံးေခ်ာင္းစုကာ ထည့္လိုက္ေတာ့ နာတယ္ဆိုတာနဲ႔ သူလဲ ဝယ္လာတဲ့ ဂ်ယ္ကိုထုတ္ကာဖင္ဝကို႐ႊဲေနေအာင္သုတ္လိုက္ၿပီးကြန္ဒုံးတစ္ခုေဖာက္ကာ လက္သုံးေခ်ာင္းစုကာစြပ္လိုက္ၿပီး ဂ်ယ္လ္သုတ္ကာဖိထည့္လိုက္ေတာ့ အရည္ေတြနဲ႔မို႔

တျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝင္သြားသည္။ေအးမိစံလဲ ဖင္ဝက နာက်င္ေနရာမွတျဖည္းျဖည္းေကာင္းလာသည္။သူကလဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုပ္ေပးေနရာမွ ေကာင္းလာသည္ကိုသိတာမို႔ ခပ္သြက္သြက္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ ဖင္ဝကေကာင္းလာၿပီးအဖုတ္ကလဲ အရည္ေတြထြက္လာရျပန္သည္။ ”ကိုပိုင္ လုပ္ေပးေတာ့ကြာ။ဒီမွာမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ယားေနၿပီဟင့္” ”ဘယ္ကိုလုပ္ေပးရမွာလဲခု” ”အေရွ႕ကို အရင္လုပ္ေပးကြာ ၿပီးမွ ကိုပိုင္သေဘာေနာက္ကို ႀကိဳက္သလိုလုပ္ေနာ္”

သူလဲ ခဏဆက္ၿပီးကလိေနလိုက္ေသးသည္။ေအးမိစံကို ထခိုင္းလိုက္ၿပီး သူ႔လီးေပၚကို ထိုင္ကာအေပၚကေနေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ အေပၚကေန သူလီးကိုကိုင္ကာ အဖုတ္ဝတြင္ေတ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုင္ခ်လိုက္သည္။ေဂၚလီေတြက အဖုတ္အတြင္းသားေတြကို ပြတ္တိုက္သြားတာမို႔ နာက်င္ခံေကာင္းႀကီး။တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေဆာင့္ကာ အဆုံးထိ လီးကဝင္သြားသည္။သူမအေပၚကေန အသာေလးေညႇာင့္ေနေတာ့သူလဲ ေအးမိစံႏို႔ေတြကိုစို႔ေပးလိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စမ္းကာ ႂကြလိုက္ထိုင္လိုက္လုပ္ေနသည္။တျဖည္းျဖည္းေကာင္းလာတာမို႔ အားနဲ႔အင္နဲ႔ေဆာင့္ေနသည္။

သူလဲ ေအာက္ကေနေကာ့ကာေပးၿပီး ႏို႔ေတြကိုစို႔ေပးေနသည္။ေအးမိစံရဲ႕ စုပ္သပ္သံ အသားခ်င္း႐ိုက္သံ အသက္ရႉသံျပင္းျပင္းအသံ ညည္းသံေတြက စည္းခ်က္နဲ႔အညီထြက္ေပၚေနသည္။ေအးမိစံအေျခအေနကို ၾကည့္ၿပီးသူလဲ ေအးမိစံေဆာင့္ေနရာမွ အသာရပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားသည္။သူလဲ ေအးမိစံကို ကုန္းခိုင္းလိုက္ၿပီးေနာက္ကေန မီးကုန္ယမ္းကုန္ေဆာင့္ေတာ့သည္။သူ႔ရဲ႕ေဂၚလီပါတဲ့လီးေၾကာင့္ေရာ ဆြေပးမႈေတြေၾကာင့္ေရာ အားပါတဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ေအးမိစံ အဆက္မျပတ္ကို ညည္းေနရင္း ၿပီးသြားသည္။ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းၿပီးသြားသည္ထင္သည္။အသံမ်ိဳးစုံနဲ႔ေအာ္ၿပီး ေမြ႕ရာခင္းကို ထုလိုက္ေခ်လိုက္ျဖစ္ေနသည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွၿငိမ္သြားကာ အသက္ကို လုရႉေနသည္။သူလဲ အသာမွိန္းကာေနလိုက္သည္။ေအးမိစံအေမာေျပသြားမွ ေအးမိစံကို

”ကို ဖင္လိုးေတာ့မယ္ကြာ။ဖင္ခ်ခ်င္ေနုပီ” ”ညီမ ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ ကိုပိုင္။အရမ္းႀကီးမလုပ္နဲ႔ေနာ္။ေၾကာက္တယ္” သူလဲ ေအး မိစံကိုပက္လက္လွန္လိုက္ရာအဖုတ္ထဲမွအရည္ေတြက ဖင္ဝသို႔စီးလာသည္။သူလဲ ဂ်ယ္လ္ကိုယူကာ ခပ္႐ႊဲ႐ႊဲစအိုကို သုတ္လိုက္ၿပီး  သူ႔လီးကိုလဲ သုတ္လိမ္းလိုက္သည္။ေအးမိစံကို ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္မိုးေပၚေထာင္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဖင္ကိုၿဖဲေပးခိုင္းလိုက္သည္။ ေအးမိစံလဲ ေျခေထာက္ကိုေျမႇာက္ကာ ဖင္ႏွစ္ျခမ္းကို လက္နဲ႔ၿဖဲေပးလိုက္သည္။

သူလဲဖင္ဝကို လီးထိပ္နဲ႔ အသာေထာက္လိုက္ သည္။ၿပီးေတာ့ ဒစ္ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းေတ့သြင္းလိုက္ေတာ့ ”အားကြၽတ္ကြၽတ္။ျဖည္းျဖည္းကိုပိုင္။ နာတယ္”သူဒစ္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္း သြင္းလိုက္ သည္။လီးထိပ္ႀကီးက ဖင္ဝမွတဆင့္အထဲကို ကြၽံ႕ဝင္သြားကာဒစ္တစ္ခုလုံးဝင္သြားသည္အထိ သူထည့္လိုက္သည္။ေအး မိစံ မ်က္ႏွာမွာ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ရႈံမဲ့ေနေပမယ့္ မလိုလားဟန္ေတာ့မျပ။သူမလဲ ဖင္ကိုစမ္းခ်င္ေနသည့္ပုံ။သူလဲ ဒစ္တစ္ခုလုံးဝင္ သြားေတာ့ ဆက္မသြင္းေသးပဲ အေစ့ကို ကလိလိုက္သည္။

”ဟ အ အ ကိုပိုင္ ရွီး နည္းနည္းထည့္ၾကည့္ေလ”သူလဲ ထပ္ၿပီးဖိထည့္လိုက္သည္။ေဂၚလီတစ္လုံးက ဖင္ဝႂကြက္သားကိုျဖတ္ကာထစ္ခနဲ အတြင္းသို႔ဝင္သြားရာ ဖင္ဝက လန႔္ၿပီး တင္းကနဲ ညႇစ္လိုက္သဘ္။သူလဲ အေစ့ကို ေခ်ေပးလိုက္ျပန္ေတာ့ ျပန္ၿပီးပြင့္လာျပန္သည္။ သူအဲ့တိုင္းေလးပဲသြင္းလိုက္ထည့္လိုက္လုပ္ေပးေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ခံႏိုင္လာတာမို႔ ေနာက္ထပ္ထည့္လိုက္ျပန္သည္။သူလဲ ေအးမိစံဖင္ထဲကို ေခ်ာ့ေခ်ာ့ၿပီးစိတ္ရွည္လက္ရွည္ ထည့္လိုက္ရာ ေဂၚလီထည့္ထားတဲ့ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးဖင္ေပါက္ထဲသို႔ဝင္သြားကာ သူ႔ရဲ႕ ဆီးခုံနဲ႔ေအးမိစံတင္ပါးထိကပ္သြားသည္ယေအးမိစံပါးစပ္မွလဲ နာနာက်င္က်င္ နဲ႔ညည္းညဴသံကိုရမက္ထန္စြာၾကားေနရသည္။

”အာ့ ဟင္းဟင္း နာတယ္ကိုပိုင္ရယ္။ဘယ္လိုႀကီးလဲကြာ။အဟင့္ဟင့္ ရွီး ကြၽတ္ကြၽတ္”သူလဲ ကပ္ၿပီးေညႇာင့္ေနလိုက္ရင္း ႏို႔ေတြကိုကုန္းစို႔လိုက္ၿပီး အေစ့ကိုေခ်ေပးလိုက္သည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာလာေတာ့နာက်င္သည့္ဒဏ္ကို ခံႏိုင္ရည္ရွိလာပုံရသည္။စအိုႂကြက္သားေတြက ညႇစ္လိုက္ ပြင့္လိုက္ျဖစ္လာတာမို႔ သူလဲ ျဖည္ူျဖည္းခ်င္း ထုတ္လိုက္ၿပီးတစ္ဝက္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ျဖည္းညႇင္းစြာထည့္လိုက္သည္။ လီးႀကီးတာကတေၾကာင္း ေဂၚလီပါထည့္ထားတာမို႔ လီးတိုးဝင္သြားတိုင္းစအိုဝက အတြင္းထဲ လိပ္ပါသြားၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ျပန္ကပ္ပါလာသည္။

ေအးမိစံတကိုယ္လုံးလဲေခြၽးေတြနဲ႔။သူလဲ စိတ္ရွည္စြာ လုပ္ေပးေနရာမွ တျဖည္းျဖည္း ေအးမိစံလဲ ဖင္ခံရတဲ့အရသာကို သိလာသည္ထင္သည္။နာက်င္ေနရာမွ ေကာင္းလာသည္ထင္သည္။သူ႔ကို နည္းနည္းေဆာင့္ခိုင္းလိုက္တာမို႔ သူလဲ ေဆာင့္ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ တျဖည္းျဖည္းခံႏိုင္လာသည္မို႔ ေအးမိစံရဲ႕ ညည္းသံက နာက်င္သည့္အသံမွ တဏွာသံျဖစ္လာသည္။သူလဲ ခပ္ဆက္ဆက္ေဆာင့္လိုက္ေတာ့လဲ ျငင္းဆန္သံထြက္မလာ။

”ေအးမိစံ ဖင္ကနာေသးလား” ”မနာေတာ့ဘူးကိုပိုင္ ရတယ္”  ”ေကာင္းလား ဖင္ခံရတာႀကိဳက္လာၿပီလား””ေကာင္းတယ္ ဖင္ခံရ တာကို ႀကိဳက္တယ္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ ညီမကို မညႇာနဲ႔ေတာ့ ရွီး အာ့ကြၽတ္ကြၽတ္ ေကာင္းလိုက္တာ အင့္, ဟင့္ ဟင့္”  သူလဲ   ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေနလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ေအာက္ကေန ဖင္ကို ေကာ့ေကာ့ေပးလာသည္။ အဖုတိကလဲ အရည္ေတြက စိန႔္ ထြက္လာသည္။သူလဲ ညႇာမေနေတာ့ပဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္လိုက္သည္။ ေအးမိစံကလဲ ေကာင္းေနသည္မို႔ သူ႔ခါးကို ဖက္ကာ ဖိဖိ ခ်ေပးေနသည္။

သူလဲ ႏို႔ႏွစ္လုံးကိုဆုပ္ကိုင္ကာ အားရပါးရ ေဆာင့္ေနလိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ က်ဥ္းၾကပ္လြန္းတဲ့ ေအးမိစံရဲ႕  အပ်ိဳစင္ဖင္ေပါက္ရဲ႕ ညႇစ္အားေၾကာင့္ သူ႔လီးက ေကာင္းလာၿပီး ၿပီးခ်င္လာသလို ေအးမိစံကလဲ ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ သူလဲ ႏို႔ေတြကို  အတင္းညႇစ္ကာ အားရပါးကေဆာင့္လိုက္သည္။ဖင္ကလဲ တအားညႇစ္လာသည္။သူလဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုက္ရင္း သုတ္ရည္ေတြ က မထိန္းႏိုင္ေတာ့ ဖင္ေပါက္ထဲကို ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ေအးမိစံလဲ

”အား ကိုပိုင္ရယ္ ေကာင္းလိုက္တာ ဟာ့ ကြၽတ္ ကြၽတ္ အရမ္းေကာင္းတယ္ကြာ ဟင့္ ဟင့္ အိုး ရွီး” သူလဲအေတာ့္ကို ဟိုက္သြားသည္။အဖုတ္ကို လိုးရတာနဲ႔ ဖင္ကိုလိုးရတာ မတူ။ဖင္ကို လိုးရတာ ပိုအားစိုက္ရတာမို႔လားမသိ။အားပိုကုန္သည္။သူလဲ ေအးမိစံအေပၚမွာေမွာက္ရက္ထပ္ရက္သားအေမာေျဖေနလိုက္သည္။စအိုႂကြက္သားေတြက လီးကို ညႇစ္ေနေသးသည္။ သူလဲေအးမိစံကိုနမ္းလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ သူ႔ကို အတင္းဖက္ထားကာ နမ္းေနသည္။ႏွစ္ေယာက္သား အေတာ္ၾကာ နားေနၿပီး သူလဲ ဖင္ထဲမွ လီးကိုထုတ္ကာ တစ္ရႉးနဲ႔ သုတ္လိုက္ကာ သန႔္ရွင္းလိုက္သည္။

ေအးမိစံလဲ ထမိန္တထည္ထုတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္။သူလဲ ပုဆိုးကို ထုတ္ကာ ဝတ္လိုက္ၿပီးအိမ္သာသို႔သြားကာ အေပါ့သြားကာ ေရေဆးလိုက္သည္။ျပန္လာၿပီး ကုတင္ေပၚတက္လာလွဲေနလိုက္သည္။တေအာင့္ေန ေအးမိစံျပန္ဝင္လာၿပိး ညဝတ္အက်ႌေဘာင္းဘီ အဝါကို ထုတ္ဝတ္ၿပီး သူ႔နားတြင္လာလွဲကာ ”ဖင္က နာၿပီးစပ္ေနတယ္ကိုပိုင္ရယ္။ေရထိရင္ အရမ္းစပ္တာပဲ။ဟင့္ သူ႔ဟာအႀကီးႀကီးပါဆိုမွ ေဂၚလီကထည့္ထားေသး။ သူမ်ားဟာေလးကိုအရမ္းလုပ္တယ္”

”ခုနကသူပဲေကာင္းတယ္ဆိုၿပီးေဆာင့္ခိုင္းၿပီးေတာ့” ”သိဘူးသြား။ခုေတာ့စပ္တယ္။ျပန္ေလွ်ာ္ေပး”သူလဲ ေအးမိစံကိုဖက္လိုက္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္ကာနမ္းလိုက္သည္။ အတန္ၾကာနမ္းၿပီးမွ ႏွစ္ေယာက္သားပင္ပန္းသြားတာမို႔ အနားယူလိုက္ရာမွိန္းခနဲ ျဖစ္သြားၾကသည္။ႏိုးေတာ့ ကိုးနာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ။ႏိုးလာၾကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ဗိုက္ဆာတာနဲ႔ေရခဲေသတၱာထဲကရွိတာေလးေတြထုတ္ကာ လုပ္စားၾကသည္။ေအးမိစံကသူ႔အတြက္ ၾကက္ဥမၾကက္တၾကက္ျပဳတ္ေပးသည္။ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္ေၾကာ္ေပးသည္။ သူလဲ ဘီယာတစ္လုံးေဖာက္ကာ ေသာက္လိုက္ၿပီး ေအးမိစံကေတာ့ အေအးေသာက္ကာေဘးကေန အျမည္းစားသည္။သူတိုက္တာနဲ႔ ဘီယာနည္းနည္းေသာက္သည္။ဘီယာေသာက္ၿပီး ပန္ကန္ေဆးကာ အခန္းထဲကိုဝင္လာေတာ့ သူလဲ ေအးမိစံကို နမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္တစ္ခ်ီလုပ္ဖို႔္ ဆိုင္းျပင္းလိုက္သည္။

”ကိုပိုင္ ဒီတခါေတာ့ ေနာက္ကိုမလုပ္ေသးနဲ႔ဦးေနာ္။နာေနေသးတယ္” သူလဲ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ညဝတ္အက်ႌေတြကိုခြၽတ္ကာႏို႔ ေတြကိုနမ္းလိုက္ အေစ့ကိုကလိလိုက္ အဖုတ္ကိုဆြလိုက္လုပ္ေနလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ စိတ္ေတြႂကြလာကာ သူ႔လီးကို အားက်မခံ  ျပန္စုပ္ေပးသည္။ အေတာ္ၾကာကလိၿပီးတာနဲ႔ သူလဲ ေအးမိစံကို ပက္လက္လွန္လိုက္ကာ အေပၚကေန ေျခေထာက္ႏွစ္ ေခ်ာင္းကို ပါခုံးေပၚထမ္းကာ စကတည္းက တရစပ္ကို ေဆာင့္လိုက္သည္။သူ႔ရဲ႕အားပါလွတဲ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ေအးမိစံ  အသက္ရႉပင္ မွားေလာက္သည္။တခ်က္မွ မနားပဲေဆာင့္ႏိုင္ဖို႔က ေတာ္႐ုံသက္လုံေကာင္း႐ုံနဲ႔မရ။သူကေတာ့ ဆက္တိုက္ကို ခပ္ ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းမွာ အဖုတ္အတြင္းသားေတြကို ေဂၚလီေတြက ပြတ္တိုက္ေနသာမို႔ ခဏနဲ႔  ၿပီးခ်င္လာသည္။ေအာက္ကေန မနားတမ္းကို ေအာ္ဟစ္ညည္းေနသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေပါင္းးငါးဆယ္ေက်ာ္လာေတာ့ ေအးမိစံ ခပ္ ၾကမ္ၾကမ္းပင္ ၿပီးသြားရသည္။

”အား ကိုပိုင္ ၿပီးၿပီ။ၿပီးသြားၿပီ။အားရွီး ဘယ္လိုႀကီးလဲကြာ။ေကာင္းလိုက္တာ အား ဟာ့ဟာ့ ”  ေအးမိစံတခ်ီၿပီးသြားေပမယ့္ သူကမ ၿပီးေသးတာမို႔ ေအးမိစံကို ကုန္းခိုင္းလိုက္ျပန္သည္။ေအးမိစံကလဲ မျငင္းေပ။ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ကုန္းေပးလိုက္ေတာ့ သူလဲ အဖုတ္ဝ ကိုေတ့ကာ ေဆာင့္ထည့္လိုက္ကာ အားရပါးရ ေဆာင့္ကာလိုးလိုက္ျပန္သည္။ ”အား ဟာဟာ အင့္ အင့္ ”  ”ဗြၽတ္ ဗြၽတ္ ဖတ္ဖတ္ ၿဗိ  ၿဗိ ဖုတ္ဖုတ္ ဖုတ္”

သူလဲ အရွိန္ေကာင္းေနတာမို႔ ဖင္ကို တဖ်န္းဖ်န္း႐ိုက္ကာ ေဆာင့္လိုးေနသည္။အခ်က္ေပါက္းတစ္ရာေက်ာ္လာေတာ့ သူ ၿပီးခ်င္လာၿပီ။ေအးမိစံလဲ ေနာက္တခါၿပီးဖို႔နီးလာတာမို႔ သူလဲ အေစ့ကို ကုန္းကာကလိရင္း ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ေအးမိစံဖင္ကိုေနာက္ျပန္ေဆာင့္ေဆာင့္ေပးကာ ”ကိုပိုင္ေဆာင့္ပါ မညႇာနဲ႔ အားရပါးရလိုးေပးပါ ၿပီးေတာ့မယ္ ၿပီးေတာ့မယ္”သူလဲ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္တင္းတင္းကိုင္ကာ တရစပ္ေဆာင့္လိုက္သည္။အခ်က္သုံးဆယ္ေက်ာ္ေတာ့ သူ႔လီးတစ္ခုလုံးတင္းခနဲ ျဖစ္သြားကာ သုတ္ရည္ေတြကတရေဟာထြက္သြားသလို ေအးမိစံလဲ တအစ္အစ္နဲ႔ သူ႔လီးကို ညႇစ္ညႇစ္ေနေတာ့သည္။သူလဲ ဖင္ကိုကိုင္ကာကပ္တိုးေလးေညႇာင့္ေပးရင္းအေမာေျဖလိုက္သည္။ခဏၾကာေတာ့ ေအးမိစံကို ဆြဲထူလိုက္ၿပီး ႏို႔ေတြကို ညႇစ္ကာ ကုပ္သားကိုနမ္းလိုက္ရင္း

”ေအးမိစံ ကိုနဲ႔ လိုးရတာဘယ္လိုလဲ ” ”အရမ္းေကာင္းတာပဲကိုပိုင္ရယ္ ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုႀကီးမွန္းကိုမသိဘူး”   ”ဘယ္က ခံလို႔ ေကာင္းတာလဲ”   ”အဖုတ္ထဲကေရာ ေကာင္းတယ္ ဖင္ထဲကလဲ ေကာင္းတယ္”သူလဲ လီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ အဖုတ္ထဲက အရည္ေတြက ထြက္က်လာသည္။သူလဲ ေအးမႎစံကို ေခၚကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔သြားလိုက္သည္။   ႏွစ္ေယာက္သားအဝတ္မပါၾက။တ ေယာက္နဲ႔တေယာက္ၾကည့္ၿပီးရီလိုက္ၾကကာ ေရေဆးသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ၾကရင္း စေနၾကသည္။ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဖက္ကာ စကားေျပာေနၾကသည္။

ေအးမိစံက သူ႔ဘဲနဲ႔အေၾကာင္းကိုေျပာျပသည္။သူ႔ဘဲနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတြဲလာၿပီး အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ သူမ အႀကိဳက္ကို ခုထိမသိ။သိေအာင္လဲ မႀကိဳးစားဘူးလို႔မေက်မနပ္ေျပာသည္။သူလဲ အဲ့လိုမေတြးသင့္ေၾကာင္း အဲ့လိုေတြးရင္  အိမ္ေထာင္က်တဲ့အခါေနာက္ပိုင္းမွာ လင္သားအေပၚမေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး ေဖာက္ျပန္ႏိုင္ေၾကာင္းေျပာေတာ့ ေဖာက္ျပန္ရင္လဲ ကိုပိုင္ နဲ႔ပဲေဖာက္ျပန္မွာ လို႔ စသလိုလိုနဲ႔ေျပာသည္။ သူ႔ရည္းစားက မ်ားေသာအားျဖင့္ သူမရဲ႕ဆႏၵကိုမသိ။အရင္ၿပီးသြားတက္သည္လို႔ ေျပာသည္။သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ တခါတခါကိုယ့္ရည္းစားနဲ႔အေၾကာင္းကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာၾကေတာ့ ဆုျပည့္ကသူ႔ရည္းစား အေၾကာင္းေျပာကတည္းက စိတ္ဝင္စားမိတာလို႔ေျပာသည္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာၾကရင္း စိတ္ပန္ပါလာတာမို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္လုပ္ၾကဖို႔ ျပင္ၾကျပန္သည္။သူက ”ေအးမိစံ ဒီတစ္ခါ ကို  ဖင္ကိုလုပ္ခ်င္ေသးတယ္ အားမရေသးဘူးကြာ”  ”ကိုပိုင္ကလဲ ဒီမွာ နာေနေသးလို႔ပါဆိုမွကြာ။ဇြတ္ပဲ ဟင္း မေျပာခ်င္ဘူး။မနက္  အီးပါလို႔မရရင္ ကိုပိုင္ေၾကာင့္ပဲ ဟင့္”    ေျပာေနေပမယ့္ သူမလဲ စိတ္ပါလာသည့္ပုံ။ခုနက စကားေျပာၾကရင္းနဲ႔ ဖင္ခ်တဲ့ အေၾကာင္းေတြေမးရင္းနဲ႔ သူလဲ တစ္တစ္ခြခြေျပာတာေၾကာင့္ စိတ္ျပန္ပါလာသည့္ပုံ။သူလဲ ေအးမိစံကို ကုန္းခိုင္းလိုက္ၿပီး စအိုဝ ေပၚကို ဂ်ယ္လ္ေတြ႐ႊဲေနေအာင္လိမ္းလိုက္ၿပီး လက္နဲ႔အသာထည့္ၿပီးကလိလိုက္သည္။

ပါးစပ္ကလဲ ေျပာေနရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လက္တေခ်ာင္းကေန ႏွစ္ေခ်ာင္း၊ႏွစ္ေခ်ာင္းကေန သုံးေခ်ာင္းဝင္ေအာင္ ထည့္ရင္းကလိေနသည္။ တံေတြးေထြးခ်လိုက္ကလိလိုက္  ဂ်ယ္လ္သုတ္လိုက္ထည့္လိုက္နဲ႔ လက္သုံးေခ်ာာင္းဝင္ကာ ကလိလိုက္သည္။ ေအးမိစံလဲ ဖင္ခံဖူးသြားသည္မို႔ ဖင္ခံရတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံရေနၿပီ။ဖင္ရဲ႕အရသာကိုေကာင္းစြာခံစားတက္သြားၿပီမို႔ ေအာက္ကေန ဇိမ္ခံေနသည္။အစကနာက်င္သေလာက္ ေနာက္ပိုင္းမွာ နာက်င္ေကာင္းမြန္ျခင္းကိုခံစားရသည္ကို ေကာင္းေကာင္းသိသြားၿပီ။သူလဲ ကလိေနရင္းရပ္ကာ ေအးမိစံကို လီးကိုစုပ္ခိုင္းရာ ေအးမိစံလဲ သူ႔လီးကိုအားရပါးရေလြေပးေလသည္။သူလဲ တလွည့္အရသာကို ခံစားလိုက္သည္။

ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ အးမိစံကိုရပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ကုန္းခိုင္းကာ ဖင္ကိုၿဖဲခိုင္းလိုက္ၿပီး အေပၚကေန ခြကာ လီးကို ဖင္ဝတြင္ေတ့ကာ ထည့္လိုက္သည္။အရည္ေတြက႐ႊဲေနတာေရာ ကလိထားတာေရာ အက်င့္ရွိသြားတာေၾကာင့္ပါ ခုနကေလာက္ အခက္အခဲမရွိေတာ့။သူလဲ ျဖည္းညႇင္းစြာ ထည့္လိုက္သည္။လီးကတဆုံးထိဝင္သြားေတာ့ တစ္ဝက္ေလာက္ျပန္ထုတ္လိုက္ကာ ျပန္ထည့္လိုက္သည္။တစ္ဝက္ေလာက္ကို ထုတ္လိုက္ထည့္လိုက္ လိုးေပးေနရင္းနဲ႔ ေအးမိစံလဲ ေကာင္းလာတာမို႔ သူ႔ကို ေဆာင့္ခိုင္းေတာ့သည္။

”ကိုပိုင္ ေကာင္းလာၿပီ ေဆာင့္ေတာ့ အားမနာနဲ႔ေတာ့ ခံႏိုင္ၿပီ။ေဆာင့္ေဆာင့္ အာ့ အာ့ အာ့ ဟာ့ ဟာ့ ဟာ့” ”ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ ဖတ္ဖတ္ဖတ္” သူလဲ ဒူးအားကိုအသုံးျပဳကာ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္လိုက္သည္။ဖင္က ညႇစ္အားေၾကာင့္ သူလဲ ၿပီးခ်င္သြားတာမို႔ ခဏ  ရပ္လိုက္ကာ ဖင္ထဲမွ လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့   ”အာ ကိုပိုင္ ဘာလုပ္တာလဲလို႔ သူမ်ားေကာင္းေနတဲ့ဟာကို”   ”ေညာင္းလာလို႔  ေနရာေျပာင္းမလို႔”

ေျပာရင္း သူလဲ ကုတင္ေအာက္ကိုဆင္းကာ ေအးမိစံကိုကုတင္အစပ္နားဆြဲလိုက္ၿပီးဖင္ကိုလက္နဲ႔႐ိုက္လိုက္ၿပီးၿဖဲခိုင္းလိုက္ျပန္သည္။ေအးမိစံလဲ ဖင္ကိုၿဖဲေပးလိုက္ေတာ့ သူလဲခပ္သြက္သြက္ဖိထည့္ကာ ေဆာင့္လိုက္သည္။ေအးမိစံလက္ကို ဖယ္ကာ တင္းပါးေတြကို ညႇစ္ကာေဆာင့္ေနလိုက္သည္။ေအးမိစံလဲ ေကာင္းေနၿပီ။လက္ေတြက အေစ့ကိုေခ်ရင္း ႏို႔ကိုကိုင္ေနသည္။ သူမၿပီးခ်င္လာတာမို႔ သူ႔ကို ေဆာင့္ခိုင္းေနသည္။သူလဲ စိတ္ကိုေလ်ာ့ကာ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ရင္း ေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ ေအးမိစံရဲ႕ႏႈတ္က အားအူးဆိုၿပီးအသံနဲ႔အတူ စအိုတစ္ခုလုံးက ညႇစ္လိုက္သလို သူလဲအါးနဲ႔ေဆာင့္ခ်ရင္း သုတ္ရည္ေတြက ပန္းထြက္သြားရသည္။ႏွစ္ေယာက္သားအေတာ္ကို ေမာဟိုက္သြားသည္။

သန႔္ရွင္းလုပ္ၿပီး သူလဲ အားေဆးေသာက္လိုက္သလို ေအးမိစံကိုလဲ အားေဆးေသာက္ခိုင္းလိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္သားအဝတ္မဝတ္ေတာ့ပဲ ေစာင္ကိုၿခဳံကာဖက္ၿပီးအိပ္လိုက္ၾကသည္။ မနက္ေျခာက္နာရီေက်ာ္ေတာ့ ႏိုးလာၾကသည္။လန္းလန္းဆန္းဆန္းႏိုးလာၿပီးသူ႔လီးကထေနတာမို႔ ေအးမိစံက ထကိုထတယ္ေျပာသည္။သူလဲ ေအးမိစံကို ပုေလြေပးခိုင္းရာ စိတ္ပါလက္ပါေလြေပးသည္။သူလဲ ၿပီးခ်င္လာေတာ့ ေအးမိစံကိုဖယ္ခိုင္းေပမယ့္ ဆက္ေလြေနတာေၾကာင့္ ပါးစပ္ထဲ ၿပီးလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္ အဝတ္လဲကာ မနက္စာထြက္စားလိုက္ၾကသည္။စားစရာေသာက္စရာေတြကို ဝယ္လာၾကၿပီး အခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ ခ်က္ျပဳတ္ၾကသည္။သူလဲ ေအးမိစံခ်က္ျပဳတ္ေနတုန္း လုပ္စရာ ကိစၥေတြကို လုပ္ေနလိုက္သည္။ထမင္းမစားခင္ ဆြဲ ၾကျပန္သည္။ခုမွ ညားကာစလင္မယားေတြလိုပင္။ေန႔ေလးညငါးထမင္းစားၿပီးတစ္ျဖစ္ေနသည္။

စေနတနဂၤေႏြႏွစ္ရက္လုံးအပီအျပင္ကိုလုပ္ၾကသည္။သူ ေအးမိစံရဲ႕တကိုယ္လုံးကို မထိဘူး မလုပ္ဖူးတဲ့ေနရာမရွိသေလာက္ပင္။ႏို႔ႏွစ္လုံးၾကားလီးညႇပ္ၿပီးလဲ လုပ္သည္။ခ်ိဳင္းၾကားထဲလဲလုပ္သည္။ ဖင္နဲ႔အဖုတ္ကေတာ့ ေျပာမေနေတာ့နဲ႔။ေအးမိစံလဲ ဖင္ကိုေကာင္းေကာင္းခံတက္သြားသည္မို႔ ဖင္ခံရတာကို အေတာ္ကိုႀကိဳက္ေနသည္။ေနာက္ပိုင္း ဖင္ခ်မယ့္သူမရွိရင္ဒုကၡပဲ ကိုပိုင္လာခ်ေပးရမယ္လို႔ေျပာသည္။သူမ ေယာက္က်ားရသြားရင္ေတာ့ သူလုပ္ျဖစ္ခ်င္မွ လုပ္ျဖစ္ေတာ့မည္။ တနဂၤေႏြညလဲ သူမ မျပန္ေပ။သူနဲ႔ တညလုံးလိုလို လုပ္ၾကသည္။မနက္က်မွ ခုႏွစ္နာရီေလာက္ထကာ ေရခ်ိဳးၿပီး သူမအေဆာင္သို႔လိုက္ပို႔လိုက္သည္။ ေအးမိစံ႐ုံးကိုေရာက္ေတာ့ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။အိပ္ခ်င္ၿပီးခုမွႏုံးေနတယ္တဲ့။သူလဲ ရီပဲေနလိုက္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဇာတ္လမ္းက ဆက္ရန္ရွိေနသည္ဆိုတာသူသိသည္။သူလဲ အႏၲရာယ္မျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ေရွာင္ရမည္။

သူလဲ သင္တန္းဖက္ကို အာ႐ုံစိုက္ကာေလ့လာရျပန္သည္။ စာေမးပြဲကေနာက္လဒုတိယပတ္တြင္စာေတြ႕ထပ္ေျဖရမည္။ေအာင္ပါက ေနာက္ဆုံးပတ္တြင္ လူေတြ႕ေျဖရမည္။ လူေတြ႕ေအာင္ရင္ေတာ့ ဂ်ပန္တြင္ သုံးႏွစ္မာစတာဘြဲ႕တက္ရမည္။သူမရရေအာင္ႀကိဳးစားမည္လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားသည္။မလုပ္ရင္လဲ မလုပ္လူး။လုပ္ၿပီဆိုရင္လဲ ၿပီးဆုံးေအာင္ဇြဲရွိရွိလုပ္တက္တာသူ႔အက်င့္ပင္။

ေအးမိစံနဲ႔ေတြ႕ၿပီးေနာက္တစ္ပတ္တြင္ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကိုဖုန္းဆက္လာျပန္သည္။သူမ ဒီတစ္ပတ္ေသာၾကာညေနကားနဲ႔ ရန္ကုန္လာခဲ့မည္။သူ႔ကိုလာႀကိဳေပးပါဟု။သူအႀကိဳက္ပင္။ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ဖင္ကို လုပ္ခ်င္ေနတာၾကာၿပီ။မလုပ္လိုက္ရလို႔ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတာ။လာရင္သိမယ္လို႔စိတ္ထဲမွာႀကိမ္းထားလိုက္သည္။

ေအးမိစံလဲ သူ႔အေမ ေဆး႐ုံတက္ရလို႔တဲ့ ဗုဒၶဟူးေန႔ညေနက ျပန္သြားသည္။သူပဲ ကားဂိတ္ကို လိုက္ပို႔လိုက္ရသည္။ ပိုးပိုးက ညဖက္ေတြမွာ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ရင္း ခြၽဲတက္သည္။သူ႔ကိုခြင့္လႊတ္ဖို႔နဲ႔ သတိရေနတဲ့အေၾကာင္းေျပာသည္။ သူလဲ ပိုးပိုးကို သတိရတာေတာ့အမွန္ပင္။သူမကို ျဖဴစင္စြာခ်စ္ခ်င္သည္။ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္မိလာသည္။ မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္ စိတ္ကူးေတာ့ယဥ္မိတာအမွန္။တကယ္လို႔သာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူမအရင္က ဘာျဖစ္ျဖစ္သူ ၾကည္ျဖဴႏိုင္သည္။သူလဲ ျဖဴစင္တဲ့သူမွမဟုတ္တာ။ခ်စ္သူရွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို သူလဲ ကြယ္ရာမွာ လုပ္ခဲ့တာပဲ။ဒါေပမယ့္ ပိုးပိုးရဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကဲ့ရဲ႕မွာကိုမလိုလား။သူတကယ္ခ်စ္မိေနၿပီလားမသိ။သူမေတြးခ်င္။

မေတြးပဲေနေလ ပိုေတြးမိေလလားမသိ။သူမေနႏိုင္တဲ့အဆုံး သင္တန္းခ်ိန္ဖ်က္ကာပိုးပိုးဆီဖုန္းဆက္ၿပီးခဏေတြ႕လို႔ရမလားေမးေတာ့ လာခဲ့မယ္လို႔ေျပာတာနဲ႔ သူတို႔ ဆိုင္တဆိုင္မွာေတြ႕ၾကသည္။ သူလဲ ရင္ထဲမွာရွိတာေတြကိုအကုန္ဖြင့္ေျပာေတာ့ ပိုးပိုးကလဲ သူ႔ကို အရမ္းခ်စ္ေနမိၿပီလို႔ေျပာသည္။ ေသခ်ာတာတခုက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္တာလိင္ကိစစၥေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္တာအမွန္ပင္။
”တကယ္လို႔ ပိုးပိုးရယ္ ဆုံဆည္းခြင့္ ရခဲ့ရင္ ကိုႀကီးရဲ႕လက္ကို လာၿပီးဆုပ္ကိုင္လိုက္ပါ။ဘာကိုမွမေတြေဝပဲနဲ႔ေပါ့”

”ကိုႀကီးက ပိုးရဲ႕ ဘဝကို ၾကည္ျဖဴႏိုင္လို႔လား။ပိုးက ပိုးရဲ႕ခ်စ္သူနဲ႔ ၿငိစြန္းေနတာကို ကိုႀကီးအသိဆုံးပဲ။ ကိုႀကီးနဲ႔ျဖစ္ခဲ့တာကလဲ တဒဂၤသာယာခ်င္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့တာ။ပိုးက မျဖဴစင္ဘူးေလ။ကိုႀကီးအတြက္ ပိုးရဲ႕ဘဝက မျဖဴစင္ဘူး”

”ဒါေတြကို မလိုအပ္ဘူးေလ။ကိုႀကီးလဲ ပိုး ထင္သေလာက္ မျဖဴစင္ပါဘူး။ပိုးဖက္ကေန အရာရာလြတ္လပ္သြားတဲ့တေန႔ ပိုးရဲ႕ေဘးမွာ ပိုင္ဆိုင္တဲ့သူကင္းသြားတဲ့တေန႔ ကိုႀကီးဆီကိုလာခဲ့ပါ။ဒါေပမယ့္ အျပစ္မဲ့တဲ့သူကိုေတာ့ ခ်န္ထားၿပီးမွေတာ့ မလာပါနဲ႔။သူက အရင္တုန္းကေရာ အခုေရာ ေနာင္ေရာ ပိုးရဲ႕ အခ်စ္ဦး အခ်စ္ဆုံးပဲဆိုတာ ပိုးအၿမဲသတိရပါ။အျပစ္မဲ့သူကို အျပစ္ရွာထားခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုႀကီးပိုးကို အထင္ေသးမိလိမ့္မယ္”

”စိတ္ခ်ပါ ကိုႀကီးရယ္။ပိုး အဲ့လိုဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ပါဘူး။ကံဆုံလို႔ ဆုံဖို႔ျဖစ္လာမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေဝဝါးေလးကို ပိုး အၿမဲတမ္းတရင္း ပိုး ေလွ်ာက္ရမဲ့ဘဝကို ဆက္ေလွ်ာက္သြားမွာပါ”

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခံစားခ်က္ေပါက္ကြဲၾကေပမယ့္ ကိုယ္အမူအရာေတာ့ ထိန္းၾကသည္။သူလဲ ပိုးပိုးကို အမွန္တိုင္းဝန္ခံလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔အေၾကာင္းကိုေရာ ေအးမိစံနဲ႔အေၾကာင္းကိုပါ။ပိုးပိုးက မအံ့ၾသေပ။ သူ႔ကိုေျပာသည္။သူမနဲ႔အေၾကာင္းကိုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေျပာလဲ သူတို႔အံ့ၾသမွာမဟုတ္ဘူးတဲ့။သူတို႔ေတြက မိန္းမခ်င္းခ်င္းမို႔ ရိပ္မိတယ္လို႔ေျပာသည္။ဖြင့္မေမးၾကေပမဲ့ တရက္ ဒီလိုႀကဳံလိမ့္မယ္ဆိုတာ အားလုံးက ကိုယ္စီရိပ္မိၿပီးသားပဲလို႔ေျပာသည္။

သူ႔ကို မဖြင့္ေျပာရင္ေတာင္ စိတ္ဆိုးခ်င္ဆိုးမွာတဲ့။ေျပာျပလို႔ စိတ္မဆိုဘူးလို႔ေျပာသည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ကိုႀကီးက စြံကိုစြံတာကိုးတဲ့။မနာလိုေတာင္ျဖစ္တယ္လို႔ေျပာသည္။ တကယ္လို႔ သူတို႔ရခဲ့ရင္ေတာင္ ႀကဳံေနဦးမယ္ဆိုရင္ ၾကည္ျဖဴတယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူရီမိလိုက္သည္။ သူတို႔အေတာ္ၾကာေအာင္စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ရင္ထဲကအရာေတြဖြင့္ခ်လိုက္ရလို႔လားမငိ။ ႏွစ္ေယာက္သားပိုၿပီးနီးကပ္သြားသလို ေပါ့ပါးသြားသည္။သူတို႔ျပန္လာခဲ့သည့္အခ်ိန္ထိ စကားစက မျပတ္ေသး။

ေသာၾကာေန႔ညရွစ္နာရီေက်ာ္ေတာ့ ပိုးပိုးက သူ႔ကို သတိေပးသည္။မမႏွင္းျမတ္မြန္ကို သြားႀကိဳဖို႔မေမ့နဲ႔ဦးဆိုၿပီး။ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ ၁၁၅မိုင္ေရာက္ၿပီတဲ့။သူလဲ စာကိုဆက္ၿပီးၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ဆယ့္တစ္ေက်ာ္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။ေရာက္ေတာ့မည္တဲ့။သူလဲ အက်ႌကိုေကာက္ဝတ္လိုက္ၿပီး ပုဆိုးတစ္ထည္ထုတ္ဝတ္လိုက္ကာ ကားေသာ့ယူၿပီး အခန္းေသာ့ပိတ္ကာ အေဝးေျပးကြင္းကို ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။

ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ကားကမေရာက္ေသး။သူကားထဲမွာျပေစာင့္ေနလိုက္သည္။ငါးမိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ ကားဆိုက္လာသည္။သူကားနားကိုသြားကာေစာင့္ေနလိုက္သည္။မိုးျပာေရာင္ဝမ္းဆက္ကို အၾကပ္ဝတ္ထားၿပီး သရီးစတပ္ေကဆံပင္နဲ႔ အိတ္ကိုဆြဲကာ ဆင္းလာတဲ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ဟန္က ေက်ာ့ရွင္းလွပေနသည္။အနားရွိ ေယာက္က်ားသားေတြက ကပ္ကပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ခႏၶာကိုယ္အလွေပၚေအာင္ဝတ္ထားတဲ့

ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ေနာက္ပိုင္းအလွကို ၾကည့္ရင္းသေဘာက်ေနတာေတြ႕ေတာ့ သူဟက္ခနဲတခ်က္ရီလိုက္ရင္း ႏွင္းျမတ္မြန္အနားကိုသြားကာ ေခၚလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔ကို ေတြ႕ေတာ့ ဝမ္းသာသြားဟန္နဲ႔သူေခၚတဲ့ေနာက္ကို လိုက္လာခဲ့လိုက္သည္။ကားေနာက္ခန္းဖြက့္ကာ အိတ္ကို ထားၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားကားဂိတ္က ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ဘာစားခ်င္ေသးလဲ ေမးေတာ့ မစားခ်င္ဟုေျပာသည္။သူလဲ အိမ္မွာလိုအပ္တာေတြဝယ္ထားတာမို႔ ဘာမွမဝယ္ေတာ့ပဲ ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။

တိုက္ခန္းကိုေရာက္ေတာ့ ဝိုင္တလုံးနဲ႔ ဘီယာတလုံးယူကာ ေဖာက္လိုက္ၿပီးခြက္ထဲငွဲ႔ကာ ဝိုင္ခြက္ကို ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုေပးလိုက္ၿပီး ခြက္ခ်င္းတိုက္ကာ ေသာက္လိုက္သည္။သူတို႔ ေသာက္ၾကရင္းနဲ႔ စကားေျပာေနၾကသည္။ေသာက္ၿပီးေတာ့ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုအခန္းထဲေခၚသြားလိုက္သည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုဖက္လိုက္ကာ တင္ပါးေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္နယ္ေပးလိုက္သည္။

”ဟိတ္ ကိုပိုင္ေနာ္ သူမ်ားက ခရီးပန္းလာတာအိပ္ခ်င္ၿပီ။အိပ္ေတာ့မယ္”မူေနသည္။သူလဲ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကာနမ္းလိုက္ရင္း ပင္တီႀကိဳးေတြကို ဆြဲလိုက္လႊတ္လိုက္လုပ္ေနသည္။ၿပီးေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ပုခုံးဖိခ်လိုက္ေတာ့ အလိုက္တသိ ထိုင္ခ်လိုက္ကာ ပုဆိုးကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး အတြင္းခံကိုပါခြၽတ္လိုက္ေတာ့

”ဝိုး ဘယ္ေလာက္ေအာင့္ထားရလဲဟင္။ဟယ္ အဖုအဖုေတြနဲ႔ ဘာေတြလဲကိုပိုင္” ”ေဂၚလီေတြေလ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ဖင္ကို လုပ္မလို႔အဲ့ ဒါေတြတပ္ထားတာ”  ”ေအာ္ေဂၚလီဆိုတာ ဒါလား။အမေလး ဒါႀကီးနဲ႔ ဖင္ကို..ေၾကာက္စရာႀကီး ခိခိ”   ေျပာရင္း အသာငုံ႔ကာ စုပ္ လိုက္သည္။သူလဲ အရသာခံကာ ေနလိုက္ရင္း ခါးကိုေကာ့ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ထ ခိုင္းလိုက္ၿပီး အဝတ္ေတြကိုခြၽတ္ခိုင္းကာ သူလဲ အက်ႋကိုခြၽတ္လိုက္သည္။

ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အက်ႌထမိန္နဲ႔အတြင္းခံေတြကိုပါခြၽတ္ လိုက္သည္။သူလဲ ႏို႔ေတြကိုညႇစ္ကိုင္လိုက္ရင္း အေစ့ကို ကလိေပးလိုက္သည္။အဖုတ္က အရည္ေတြ စိုေနသည္။သူလဲ အေစ့  အဖုတ္နဲ႔ ဖင္ကို တၿပိဳင္နက္တည္းကလိလိုက္ရာ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ငါဖယ္ပ်ံသလို ေကာ့ပ်ံေနသည္။ပါးစပ္ကလဲ တတြတ္တြက္႐ြက္ ေနရင္း ဖင္ႀကီးက ေကာ့တက္လာလိုက္ ျပန္ျပဳတ္က်သြားလိုက္နဲ႔။သူကလိေနရင္းနဲ႔

”အား ကိုပိုင္ အင့္ အင့္ လုပ္လုပ္ ၿပီးေတာ့မယ္ ၿပီးေတာ့မာ္ အိုး ဟား ဟား ရွီး”ဖင္ကေျမာက္တက္သြားၿပီးေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္က်မလာေတာ့။သူလဲ ဆက္တိုက္ကလိေပးလိုက္ရာ ဟင္းခနဲ အသံနဲ႔ ဖင္က ေအာက္ကိုျပန္က်သြားကာ ၿပီးသြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ မ်က္ႏွာက အားရေက်နပ္သည့္ပုံ။သူလဲႏွင္းျမတ္မြန္ကို ”ကဲ ကိုယ့္ကို ကုန္းေပးကြာ ကိုယ္ မင္းေလးရဲ႕ ဖင္ေလးကို လုပ္ခ်င္ေနၿပီ”  ”ေျဖးေျဖးေနာ္ကိုပိုင္ တခါမွမခံဖူးဘူး”

ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ဖင္ကို ခံၾကည့္ဖူးခ်င္သည္။ကိုပိုင္ဆြတာေၾကာင့္ေရာ ပြန္းဆိုက္ေတြမွာၾကည့္ဖူးတာေတြေၾကာင့္ ဘယ္လိုဆိုတာ ခံၾကည့္ခ်င္ေပမယိ့ သူ႔ဘဲက ေယာင္လို႔ေတာင္မွမထိ။ကိုပိုင္က လုပ္ခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ သူနည္းနည္းေၾကာက္တာလဲ ပါတာမို႔ ျငင္းေတာ့ ကိုပိုင္က ဇြတ္မလုပ္။ဒီကိုလာမယ္ေျပာေတာ့ကိုပိုင္က ဖင္ခ်မွာလို႔ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ ေလ့လာၾကည့္မိသည္။ဘယ္လို ဆိုတာေတာ့လက္ေတြ႕ခံဖူးမွသိမည္ပင္။သူလဲ ကုန္းကာ ဖင္ကိုစြင့္ကာ ခါးကိုေကာ့ေပးထားလိုက္သည္။ကိုပိုင္က ဖင္ကိုတဖ်န္းဖ်န္းနဲ႔႐ိုက္ေနေတာ့ သူစပ္လဲ စပ္ ေကာင္းလဲေကာင္းသလို။သူ နာနာက်င္က်င္အရသာကို ႀကိဳက္သည္။

ဒါေၾကာင့္တင္ပါး႐ိုက္ခံရင္းနဲ႔ စိတ္ေတြက ပါလာရျပန္သည္။အဖုတ္ထဲက စစ္ခနဲျဖစ္လာရသည္။ကိုပိုင္လဲ ဂ်ယ္လ္ဘူးယူကာ သူမဖင္ဝကို သုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကြန္ဒုံးတစ္ခုယူကာ သူ႔လီးမွာစြပ္ရင္း ဂ်ယ္လ္ကိုသုတ္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုဖင္ၿဖဲခိုင္းလိုက္ေတာ့ သူလဲ ဖင္ႏွစ္ဖက္ကို လက္နဲ႔ ၿဖဲကာ ဖင္ဝကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ကိုပိုင့္လီးႀကီးက ဖင္ဝကိုလာေထာက္ေတာ့ သူ႔ရင္ထဲ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားကာ ရင္ခုန္မိသြားသည္။လီးႀကီးကဖင္ဝကိုခြဲကာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းတိုးဝင္လာသည္။

ႏွႈိးဆြမႈေၾကာင့္ေရာ အရည္ေတြ႐ႊဲေနတာေၾကာင့္လားမသိ ထင္သေလာက္မနာ။သူခံႏိုင္သည္။ကိုပိုင္က ခဏရပ္ကာ သူမအေစ့ကိုေခ်လိုက္သည္။သူမလဲ အဟင့္ဟင့္နဲ႔ျဖစ္သြားၿပီး အဖုတ္ထဲက အရည္စိမ့္က်လာသည္။ၿပီးေတာ့ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္လိုက္ရာ ဖင္ဝကိူဖုထစ္ထစ္ေဂၚလီးကခ်ိတ္ကာအထဲကို ေခၚသြားသည္။ သူမအသည္းခိုက္သြားရသည္။နာက်င္ေပမယ့္ႀကိဳက္သြားသည္။ေဂၚလီေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူမဖင္ထဲကို တစ္လုံးခ်င္းတိုးဝင္ေနသည္။ႀကီးမားတဲ့ လီးနဲ႔ေဂၚလီေတြက သူမရဲစအိုႂကြက္သားေတြကို ပြတ္တိုက္ႏွႈိးဆြေနသည္။ သူမရဲ႕စအိုႂကြက္သားေတြက ထိုအရာေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ေနၿပီး လက္သင့္ခံေနသည္လားမသိ။နာက်င္ေပမယ့္ ေကာင္းေနသည္။အဲ့အရသာကိူ ႏွစ္သက္သြားသလိုအဖုတ္ထဲမွလဲ အရည္ေတြက တစိမ့္စိမ့္က်ေနသည္။သူမလဲ ဖင္ႏွစ္ဖက္ကိုၿဖဲရင္း

”အာ့ ရွီး ဘယ္လိုႀကီးလဲကြာ။ဟင့္ဟင့္ ေကာင္းတယ္ကိုပိုင္ရယ္။အရမ္းႀကိဳက္တယ္။အင့္ အင့္ ဟင့္ဟင့္”ကိုပိုင့္လီးႀကီးတခုလုံးက က်ဥ္းၾကပ္တဲ့ ဖင္စအိုထဲကိုတစ္ေခ်ာင္းလုံးဝင္ေနတာအံ့ၾသစရာပင္။ ဖင္ဝကတင္းၾကပ္တဲ့ေဝဒနာက ဖင္ဝမွတဆင့္တကိုယ္လုံးပ်ံႏွံ႔လာၿပီးေကာင္းလာသည္။ သူမလဲအားမလိုအားမရျဖစ္ကာဖင္ကိုေနာက္သို႔ေဆာင့္ေပးမိသည္။ကိုပိုင္ကလဲ သူမသေဘာကို သိသည္မို႔ခပ္သြက္သြက္ေလးေဆာင့္ေနသည္။ေဂၚလီေတြက ထြက္သြားလိုက္ ဝင္လာလိုက္နဲ႔ စအိုဝကို ခလုတ္တိုက္တိုက္သြားေပမယ့္ အဲ့အရသာကိုက အရမ္းကိုေဟာ့ေစသည္။အဖုတ္ကို ခံရတာနဲ႔မတူ။ သူမႀကိဳက္သည္။ကိုပိုင္ေဆာင့္တာေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျမန္လာသည္။သူမအရမ္းေကာင္းေနၿပီ။

”အာကိုပိုင္ ဘာလို႔ ထုတ္လိုက္တာလဲလို႔။ဒီမွာ အရမ္းေကာင္းေနၿပီကို။ဆိုးတယ္ကြာ” ”ကိုယ္ေညာင္းလို႔။ေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္လာ”သူမလဲ ကုတင္အစပ္နားမွာဒူးေထာက္ကုန္းလိုက္ျပန္သည္။ကိုပိုင္က သူမဖင္ကိုၿဖဲကာလီးကိုထည့္လိုက္သည္။ သူမလဲ အေစ့ကိုေခ်လိုက္ ႏို႔ေတြညႇစ္လိုက္နဲ႔ေဟာ့ေနသည္။ကိုပိုင္လဲ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ညႇစ္ကိုင္ကာ အားရပါးရေဆာင့္ေနေတာ့သည္။သူမ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ အရမ္းကိုေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္။ကိုပိုင္လဲ အားကုန္ေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေတာ့ သူမ အဖုတ္ထဲမွ အရည္ေတြ ထြက္က်ကုန္သည္။သူမ ဘဝမွ ဒီေလာက္ၿပီးတာမ်ိဳးတခါမွမႀကဳံဖူးခဲ့။

ကိုပိုင္နဲ႔ေတြ႕တိုင္းအရမ္းၿပီးခဲ့ေပမယ့္ ဒီေလာက္မၿပီးခဲ့ဖူးေပ။ကိုပိုင္လဲ အားကုန္ေဆာင့္ေနရင္းၿပီးသြားသည္။ၿပီးေတာ့သူမေပၚေမွးကာ အေမာေျဖေနသည္။ႏွစ္ေယာက္သား ေခြၽးေတြနဲ႔႐ႊဲကာ အားျပတ္သြားသလိုပင္။ႏႈံးခ်ိသြားရသည္။အေမာေျဖၿပီးေတာ့ သူမလဲ ကိုပိုင့္ကိုဖယ္ကာ ထမိန္တထည္ထုတ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ ေရေဆးလိုက္သည္။ဖင္ဝက ခုမွ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္သေဘာက်မိသည္။သူမ ထမိန္ကိုရင္လ်ားၿပီးအခန္းထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ကိုပိုင္က ပုဆိုးနဲ႔စြပ္က်ယ္ဝတ္ကာ ကုတင္ေပၚမွာလွဲေနသည္။သူမလဲ ကိုပိုင့္ေဘးဝင္လွဲလိုက္ရင္းကိုပိုင္းကိုအသာနမ္းလိုက္ကာ အနားယူလိုက္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားအိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။မနက္ ေျခာက္နာရီေက်ာ္ေတာ့မွ ႏိုးလာၾကသည္။ ႏိုးလာၾကေတာ့ လန္းလန္းဆန္းဆန္းျဖစ္ေနသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့

သူလဲမ်က္ႏွာသစ္ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က မနက္စာကိုျပင္ထားေပးသည္။ ႏွစ္ေယာက္သားမနက္စာကိုစားၿပီး ဘုရားသို႔သြားကာ ဘုရားဖူးၾကသည္။ဂ်န္းရွင္းအိတ္ကိုခဏဝင္ကာ ႏွင္းျမတ္မြန္က လိုအပ္တာေတြဝယ္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔တိုက္ခန္းကိုျပန္လာၾကသည္။အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အခ်ိန္ရွိခိုက္ လုံ႔လစိုက္ၾကရန္စိုင္းျပင္းၾကျပန္သည္။အဝတ္ေတြကိုခြၽတ္လိုက္ကာ ႏွစ္ေယာက္သားပြတ္သပ္ရင္း ႏူးေနၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္က ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ထန္လြယ္သည္။ ခပ္ၾကာၾကာပင္မႏူးလိုက္ရ။အရည္ေတြ႐ႊဲေနသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို အေပၚကေနေနခိုင္းလိုက္ရာ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔အေပၚခြကာ လီးကိုကိုင္ၿပီးအဖုတ္ဝမွာေတ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုင္ခ်လိုက္သည္။

အဖုတ္ထဲသို႔ေဂၚလီတပ္ထားတဲ့လီးက တစ္ရစ္ခ်င္းဝင္သြားသည္။အတြင္းသားနံရံေတြက ေဂၚလီမ်ားရဲ႕ပြတ္တိုက္မႈေၾကာင့္ သာမန္ထက္ပိုၿပီးႏွႈိးဆြေနသလိုျဖစ္ေနသည္။အေပၚကေန စိတ္လိုက္မာန္ပါေဆာင့္ေဆာင့္ ခ်ေနတဲ့ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ၾကည့္ရင္း သူလဲ ႏို႔ေတြကိုလက္နဲ႔အုပ္ကာေခ်ေနရင္းေအာက္ကေန ေကာ့ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ၾကမ္းသထက္ၾကမ္းလားသည္။အဖုတ္အတြင္းထဲက ညႇစ္လာသည္။သူမၿပီးေတာ့မည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ အားရပါးရေဆာင့္လိုက္ရင္း ဆယ့္ေလးငါးခ်က္ေလာက္ေဆာင့္ရင္း ေကာ့တက္သြားကာ အဖုတ္ထဲက အရမ္းကို ညႇစ္သြားသည္။ဆက္တိုက္ဆက္တိုက္ ညႇစ္ေနေလသည္။

သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်ကာ သူ႔အေပၚကို ေမွာက္ခ်လိုက္ရင္း”အရမ္းေကာင္းတာပဲ ကိုပိုင္ရယ္။ကိုပိုင္ရဲ႕ေဂၚလီတပ္ထားတဲ့ လီးႀကီးကိုအရမ္းစြဲသြားၿပီကြာ။ အရမ္းေကာင္းတယ္”ေျပာရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို အငမ္းမရစုပ္နမ္းေနသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ဖက္ကာနမ္းလိုက္ၿပီး တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ညႇစ္လိုက္ခပ္ဆက္ဆက္႐ိုက္လိုက္လုပ္ေနသည္။အေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ ”ကိုပိုင္မၿပီးေသးဘူးမလား။လုပ္ေလ။ဘယ္ကိုလုပ္ခ်င္လဲ။ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ”

ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔လုပ္ရတာတခုေတာ့ေကာင္းသည္။ပြင့္လင္းသည္။အေပးအယူမွ်သည္လို႔ေျပာရမည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို doggyေနခိုင္းလိုက္ၿပီး ေနာက္ကေန အဖုတ္ထဲထည့္ကာ ေဆာင့္လိုက္သည္။လုံးဝန္းတဲ့တင္ ေသးက်ဥ္တဲ့ခါးကို ၾကည့္ရင္း ေဆာင့္ရတာမို႔ သူသေဘာက်သည္။သူလဲ အားမနာေတာ့ပဲ ေဆာင့္ေနလိုက္သည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ေပ်ာ့စင္းေနတဲ့ ဆံပင္ေတြက ဝဲခါေနသလို တင္ပါးေတြက ေဆာင့္ခ်က္ေတြနဲ႔အတူ လွႈိင္းထသလို တုန္တုန္တက္သြားတာကို ၾကည့္ရင္း သူလဲ စိတ္ပိုထန္လာကာ ခါးကိုကိုင္ရင္း အသားကုန္ေဆာင့္လိုက္သည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ေနာက္တႀကိမ္ၿပီးဖို႔နီးလာသည္။

”ကိုပိုင္ ေဆာင့္ေဆာင့္ ျမတ္မြန္ ၿပီးခ်င္လာျပန္ၿပီ။အာ အာ ဟ ဟ ” ”ဗြၽတ္ ဗြၽတ္ ဖတ္ဖတ္ ဘြတ္ဘြတ္”အသံေတြနဲ႔အတူ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ၾကမ္းသထက္ၾကမ္းလာသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေလးဆယ္ေက်ာ္ေရာက္လာေတာ့ သူလဲ ၿပီးခ်င္လာၿပီ။ဒါေၾကာင့္ သူလဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုက္ရာ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ အာ့ဟားဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ သူ႔ရဲ႕သုတ္ရည္ေတြက အဖုတ္ထဲသို႔ ပန္းထည့္လိုက္သလို ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ၿပီးသြားသည္။ႏွစ္ေယာက္သား ခဏအနားယူလိုက္ၿပီး ႏွင္းျမတ္မြန္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ဝင္သြားေတာ့ သူလဲ လိုက္ဝင္သြားကာ သူ႔လီးကိုေဆးခိုင္းလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔ကိုေဆးေပးေနရင္း ဆြေနျပန္ရာ ျပန္ထလာတာမို႔ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ေလြခိုင္းလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ေကာင္းေကာင္းကိုေလြေပးလိုက္သည္။

ႏွစ္ေယာက္သားေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာၾကၿပီး အဝတ္ေတြဝတ္ကာ ႏွင္းျမတ္မြန္ ေန႔လည္စာအတြက္ ျပင္ေနသည္။သူလဲ ေဘးကေန ဝိုင္းလုပ္ေပးရင္း ပိုးပိုးကို သတိရလိုက္မိသည္။သူ တည္ၿငိမ္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကို တဒဂၤအတြင္း လိုခ်င္မိသြားသည္။ဒါေပမယ့္ လကိေတြ႕ဘဝမွာဒီလိုသာယာႏိုင္ပါ့မလား။ႏွစ္ေယာက္သား စကားထိုင္ေျပာေနရင္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကိုတေယာက္ေမးၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကိုေျပာသည္။ပိုးပိုးကို မႀကိဳက္ဘူးလားလို႔။သူကလဲ ခ်စ္သူရွိေနတာႀကီးကိုလို႔ေျပာေတာ့ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ဒါေပမယ့္ ပိုးပိုးက သူ႔ကိုႀကိဳက္ေနတာလို႔ေျပာသည္။သူနဲ႔ပိုးပိုးရဲ႕အေၾကာင္းကိုမသိေသးဘူးထင္သည္။သူလဲ ဘာမွေတာ့မေျပာေတာ့ေပ။

ေန႔လည္စာကို ႏွစ္ေယာက္သား စားၿပီး ခဏနားကာ ေနာက္တခ်ီဆြဲၾကျပန္သည္။ ဒီတခါေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကို ေနာက္ေပါက္ကိုလုပ္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုသည္။သူလဲ ေနာက္ေပါက္ကို ႀကိဳက္တာမို႔ အႀကိဳက္ပင္။ႏွင္းျမတ္မြန္က ပုေလြေတာ့ အေတာ့ကို ကြၽမ္းသည္။ဒါေၾကာင့္ သူဘဲက သူ႔ကို စြဲေနတာေနမည္။ သူမကိုအေတာ္အလိုလိုက္ကာ သူမသေဘာဟုေျပာသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ဖင္ကို စိတ္ႀကိဳက္ဆြဲပစ္လိုက္သည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အီစိမ့္ေနေအာင္ ေကာင္းလြန္းသည္လို႔ေျပာသည္။ညက်မလုပ္ႏိုင္မွာစိုးတာမို႔ အိပ္ေရးဝေအာင္လုပ္မွ ျဖစ္မည္ဆိုၿပီး ႏွင္းျမတ္မြန္က အိပ္ေတာ့သည္။သူလဲ အိပ္လိုက္သည္။ညေနႏိုးလာေတာ့ တခ်ီဆြဲၾကျပန္သည္။

ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳး အဝတ္လဲကာ အျပင္ကိုထြက္ၿပီး ညေနစာစားၿပီး ျပန္လာၾကသည္။ျပန္ေရာက္ေတာ့ အားေဆးေသာက္ကာ ထပ္လုပ္ၾကသည္။ညသုံးနာရီေလာက္ထိပင္။ေနာက္ေပါက္ကို လုပ္ျဖစ္တာမ်ားသည္။ေရွ႕ကို ႏွစ္ခ်ီေလာက္သာလုပ္ျဖစ္သည္။သုံးနာရီေက်ာ္မွအိပ္ၾကသည္။မနက္က်ကိုးနာရီေက်ာ္မွႏိုးၾကသည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္ကေတာ့ သူ႔ကိုအရမ္းကို စြဲေနသည္။အားရင္းအားသလိုေတြ႕ခ်င္မိတယ္လို႔ေျပာသည္။သူလဲ ျပသာနာမျဖစ္ရင္ၿပီးေရာလို႔ေျပာေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က အဲ့ေလာက္ကေတာ့ ေအးေဆးပါလို႔ေျပာသည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္ကညေန သုံးနာရီကားနဲ႔ေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္မည္မို႔ မျပန္ခင္ကို အခ်ိန္ရွိတုန္းလုပ္ၾကသည္။ ညေနကားဂိတ္လိုက္ပို႔ရင္းနဲ႔မွ မနက္စာနဲ႔ ေန႔လည္စာေပါင္းစားလိုက္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကားထြက္သြားေတာ့မွ သူလဲ ျပန္လာသည္။ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူလဲ အနားယူလိုက္သည္။ညက်ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။ျပန္ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ထပ္ၿပီးေတြ႕ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းပင္။

သူလဲေတြ႕ၾကတာေပါ့ဆိုၿပီးေျပာလိုက္သည္။အေတာ္ေလးၾကာၾကာဖုန္းေျပာၿပီးဖုန္းခ်သြားေတာ့ တေအာင့္ၾကာ ပိုးပိုးဆီက ဖုန္းဝင္လာသည္။အိုေကရဲ႕လားလို႔ေမးသည္။သူလဲ အိုေကပါတယ္လို႔ေျပာေတာ့ ပိုးပိုးကရီေနသည္။သူကလဲ သဝန္မတိုဘူးလားလို႔ေမးရာ မတိုပါဘူး။သူတို႔ကိုနားလည္လို႔ဟုေျပာသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဖုန္းခ်ကာ လိုင္းေပၚမွာ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။

ေနာက္ရက္မနက္ သူသင္တန္းသြားေတာ့ ပိုးပိုးရည္းစားနဲ႔ေတြ႕သည္။ဆိုင္ထိုင္ရင္းစကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ ဘယ္ေတာ့ယူမလဲေမးေတာ့ သူကရီေနသည္။ေအးေဆးေပါ့ကိုပိုင္ရာ အခ်ိန္ရွိပါေသးတယ္ဟုေျပာလို႔ သူကလဲ အခ်ိန္မရမ္းႀကီးေတာ့ဆြဲတာမသင့္ေတာ္ေၾကာင္းနဲ႔ အခ်ိန္ၾကာလာရင္ မိန္းကေလးဖက္က နစ္နာႏိုင္တယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူက ေခါင္းသါၿငိမ့္ၿပီးအေျဖေတာ့မေပးေပ။
သူလဲသင္တန္းခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီမို႔သင္တန္းသြားတက္လိုက္သည္။

ေအးမိစံလဲ မိခင္သက္သာလာတာမို႔ျပန္လာသည္။သူတို႔လဲ ယူေတာ့မယ္လို႔ေျပာသည္။ ဒါလဲေကာင္းတာေပါ့လို႔ေျပာေတာ့ ေအးမိစံက မယူခင္ အားရေအာင္ေတြ႕ခ်င္တယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူေခါင္းေတာင္ႀကီးသြားသည္။သူေနျပည္ေတာ္ကို သြားလိုက္ ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ေတြ႕လိုက္ ရနိကုန္မွာေအးမိစံနဲ႔ေတြ႕လိုက္နဲ႔လုပ္ေနသည္။ပိုးပိုးနဲ႔ေတာ့အခြင့္အေရးမသာတာနဲ႔မေတြ႕ျဖစ္။ သူအရမ္းလဲေတြ႕ခ်င္သလို ပိုးပိုးကလဲ ေတြ႕ခ်င္ေနသည္။

ဒီလိုနဲ႔ သူလဲ စာေမးပြဲေျဖမယ့္ရက္ေရာက္လာသည္။ေကာင္းမြန္အဆင္ေျပစြာေျဖႏိုင္တာမို႔ ေနာက္ဆုံးလူေတြ႕ကိုပါဝင္မယ္လို႔သူ ေမွ်ာ္လင့္မိသည္။သူမွန္းသလိုပဲ လူေတြ႕ထိသူပါသည္။လူေတြ႕စစ္ေတာ့လဲ သူအိုေကသည္။အေျဖကိုႏွစ္ပတ္ေနရင္ အားလုံးကို ျပန္ၾကားမယ္လို႔ေျပာတာမို႔ သူလဲ ေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္ရေပမည္။ျပန္ခါနီးတြင္ ေအးမိစံနဲ႔ႏွစ္ႀကိမ္ေခါက္ေတြ႕ျဖစ္သည္။ေအးမိစံလဲ ေနာက္ေပါက္ကို အေတာ္ႀကိဳက္ေနသလို ေကာင္းစြာခံတက္ေနၿပီ။သူ ျပန္ခါနီးေတာ့ ေအးမိစံတို႔အတြဲနဲ႔

ပိုးပိုးတို႔အတြဲဆုံကာႏႈတ္ဆက္ပြဲေလးလုပ္ျဖစ္သည္။ေအးမိစံတိုက ႏွစ္ကုန္ရင္ ယူၾကမယ္လို႔ေျပာသည္။ သူပညာေတာ္သင္ပါရင္ေတာ့ မမွီေတာ့ေပ။ဒါေၾကာင့္ သူသြားခါနီးရင္ လက္ဖြဲ႕ႀကီးႀကီးေပးမယ္လို႔စသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သိမ္းစရာေတြထည့္စရာေတြသူ ထည့္ေနလိုက္သည္။ရင္ထဲမွာေတာ့ ဟာတာတာႏွင့္ပင္။ ဖုန္းလာေတာ့ ၾကည့္လိုက္ရာ ပိုးပိုး။အရမ္းေတြ႕ခ်င္တယ္လို႔ေျပာေတာ္ သူလဲေတြ႕ခ်င္တာပဲလို႔္ေျပာသည္။ ခဏျဖစ္ျဖစ္လာခဲ့ပါလားလို႔ပိုးပိုးက ေျပာေတာ့အဆင္ေျပပါ့မလားေမးရာ ေျပပါတယ္လို႔ေျပာသည္။သူလဲ ကားယူကာပိုးပိုးတို႔တိုက္ခန္းနားသြားလိုက္သည္။ပိုးပိုးက ထြက္လာၿပီးေခ်ာင္က်ၿပီးေမွာင္ရိပ္နားမကိုေခၚကာ သူ႔ကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ရင္း ငိုသည္။ခြဲရဦးမယ္ဆိုၿပီး။

”ကိုႀကီးနဲ႔ ေတြျခင္မိေပမယ့္ အခြင့္အေရးကမရဘူး။ကိုႀကီးရဲ႕ ယုယမႈကိုလိုခ်င္မိတယ္။ပိုး ႐ူးခ်င္တာပဲကိုႀကီးရယ္” ”ကိုႀကီးလဲ ေတြ႕ခ်င္ေသးပါတယ္ပိုးေလးရယ္။အခြင့္သာရင္လာေတြ႕မယ္ေနာ္”ႏွစ္ေယာက္သားစကားအေတာ္ၾကာေျပာၿပီး သူလဲ ျပန္လာလိုက္သည္။ေနာက္ရက္မနက္က် သူလဲ ေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။ေန႔လည္ကို ေရာက္ေတာ့ ႐ုံးကို တခါတည္းဝင္ကာ လူႀကီးဆီသတင္းဝင္ပို႔လိုက္သည္။အေျခအေနေမးေတာ့ သူလဲ ေျပာျပလိုက္သည္။လူႀကီးက သူ႔ကို ပါသြားရင္ အထူးႀကိဳးစားဖို႔မွာၿပီး သူ႔ကို ျပန္နားခိုင္းလိုက္သည္။သူလဲ သူ႔ဆရာဆီ ဝင္ကာ သတင္းပို႔ေတာ့ဆရာက သူ႔အေျခအေနကို ေမးကာ သေဘာက်ေနသည္။သူလဲ အေတာ္ၾကာစကားေျပာၿပီးအေဆာင္ကိုျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။အေဆာင္ေရာက္ေတာ့ သူပိုးပိုးဆီဖုန္းဆက္ကာ ျပန္ေရာက္ၿပီလို႔ေျပာေတာ့ က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ဖို႔မွာသည္။သူလဲဖုန္းေျပာၿပီးအနားယူလိုက္သည္။

စေန႐ုံးပိတ္ရက္က် သူႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ခ်ိန္းကာ ဟိုတယ္မွာေတြ႕ျဖစ္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔အတြက္အၿမဲတမ္းရယ္ဒီပင္။ဒီလိုနဲ႔တရက္မွာလူႀကီးက သူ႔ကိုလာေတြ႕ဖို႔ေခၚတာမို႔ သူလဲ သြားေတြ႕ေတာ့ ဝမ္းသာတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ သူ႔ကို ႀကိဳသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို လက္ဆြဲႏႈတိဆက္ကာ ”ေကာင္ေလး မင္းေ႐ြးခံရတယ္ေဟ့။ဝန္ႀကီးဌာနအားလုံးမွာ မင္းတေယာက္တည္းပဲပါတာတဲ့။ဝန္ႀကီးက ဂုဏ္ယူေနတယ္။မင္းကိုေတြ႕ခ်င္တယ္တဲ့။မွာစရာရွိတာေတြမွာမလို႔ထင္တယ္”

သူလဲဝမ္းသာသြားသည္။ဝန္ႀကီးေတြ႕မယ့္အခ်ိန္ကို ဖုန္းဆက္မယ္လို႔ေျပာၿပီးျပန္လႊတ္တာမို႔ သူလဲ ျပန္လာကာ ဆရာ့ကိုေျပာျပေတာ့ ဆရာလဲ ဝန္းသာသြားသည္။အခန္းထဲက အလုပ္ေဖာ္ေတြက မုန႔္ေကြၽးခိုင္းတာနဲ႔ သူလဲ ဝယ္ေကြၽးမယ္ေျပာၿပီး ပိုက္ဆံထုတ္ေပးလိုက္သည္။လူႀကီးက သူ႔ကို ဝန္ႀကီးနဲ႔ေတြ႕ဖို႔ေခၚတာမို႔ သြားေတြ႕လိုက္သည္။ဝန္ႀကီးက သူ႔ကို အေၾကာင္းၾကားစာေပးရင္း ခ်ီးက်ဴးစကားေျပာသည္။ ဟိုမွာေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္မွာသည္။ႏိုင္ငံသိကၡာမက်ေစဖို႔နဲ႔ ဌာနဂုဏ္ကို ျမႇင့္တင္ဖို႔အထူးမွာၾကားကာ သြားခါနီးရင္ လာေတြ႕ဖို႔မွာသည္။သူလဲ ျပန္လာေတာ့ ပိုးပိုးဆီကိုဖုန္းဆက္ကာ ေျပာျပသည္။ပိုးပိုးလဲ ဝမ္းသာေနသည္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ သူလဲ ေဆးစစ္ ပတ္စပို႔ကိစၥ ဗီဇာကိစၥေတြနဲ႔ ရႈပ္ေနတာမို႔မအားေတာ့။

အားလုံးကိစၥၿပီးျပတ္သြားေတာ့ ဝန္ႀကီးဆီသတင္းပို႔ လူႀကီးဆီသတင္းပို႔ကာ သူရန္ကုန္ကိုဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္။ သူရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ပိုးပိုး ကေတြ႕ခ်င္တယ္လို႔ေျပာသည္။သူ႔ရည္းစားႏိုင္ငံျခားသြားတာႏွစ္ပတ္နီးပါးရွိၿပီတဲ့။ သူလဲ အရမ္းေတြ႕ခ်င္တာမို႔ ေတြ႕မယ္ေလဆိုၿပီးေျပာလိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ ညေနက် သူ႔ကို လာေခၚခိုင္းတာမို႔သူလဲ သြားေခၚလိုက္သည္။အက်ႋပန္းေရာင္အၾကပ္ေလးေပၚမွာကုတ္အနက္အေသးေလးထပ္ဝတ္ထားၿပီး ဂါဝန္အတိုပန္းေရာင္ေလးနဲ႔ ရႈးအနီေလးစီးကာ အိတိအႀကီးတစ္လုံးကိုလြယ္လာရင္းလမ္းေလွ်ာက္တိုင္း ဝဲေနတဲ့ ေက်ာလယ္ေလာက္ဆံပင္ နီညိဳေရာင္ေလးနဲ႔ ပိုးပိုးရဲ႕ပုံစံေလးက သူ႔ကို႐ူးသြပ္သြားေစငည္။ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့လွပတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုသူေငးၾကည့္ရင္း ပိုင္ဆိုင္ခ်င္မိေပမယ့္ ထိန္းရျပနိသည္။ သူ႔ကားေပၚတက္လာၿပီး ဘာမွမစားရေသးဘူးလို႔ေျပာတာမို႔ႏွစ္ေယာက္သား ဆိုင္းေကာင္းေကာင္းတဆိုင္ေ႐ြးကား ညေနစာ စားလိုက္သည္။

”အေဆာင္ကို ဘယ္လိုေျပာခဲ့လဲ” ”သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္လည္မွာလို႔ေျပာထားတယ္။႐ုံးကခြင့္ႏွစ္ရက္ယူထားတယ္” ”ေကာင္း ေရာကြာ” ”ဘာလဲ မႀကိဳက္ဘူးလား ဟင့္ ဒီမွာေတာ့ သူ႔ကို သနားလို႔ ေတြ႕ေစခ်င္လို႔ ခြင့္ေတာင္ယူထားတာကို အာ့ဆိုျပန္လိုက္ရမွ လား” ”ေအာ္ ခြင့္ေတာင္ယူၿပီးမွေတာ့ အလကားျဖစ္မယ့္အတူတူ ကိုႀကီးကပဲ အနစ္နာခံလိုက္ပါ့မယ္ကြာ” ”သြားလူလည္ႀကီး”ႏွစ္ေယာက္သားၾကည္ႏူးစြာရီလိုက္ၾကသည္။ဆိုင္ထဲက ေကာင္ေလးတခ်ိဳ႕ေတြက ပိုးပိုးကို သေဘာက်သည့္ပုံနဲ႔ လွမ္းကာၾကည့္ေနတာေတြ႕ေတာ့ သူစိတ္တိုမိသည္။သဝန္တိုမိေနသည္။ပိုးပိုးကိုေျပာျပေတာ့ ရီရင္း ဘာျဖစ္လဲ ၾကည့္ပါေစေပါ့။

လွတဲ့သူကၾကည့္ခံရမွာပဲ။႐ုပ္ဆိုးတဲ့သူက် သူ႔မၾကည့္လို႔ စိတ္တိုေနတယ္ဟုေျပာၿပီးစသည္။စားေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ သူတို႔လဲ သူ႔တိုက္ခန္းရွိရာကို လာလိုက္ၾကသည္။ တိုက္ခန္းေရာက္ေတာ့ သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက္ထားလိုက္သည္။ပိုးပိုးကလဲ သူ႔ကို ဖက္ထားရင္း သြားတဲ့အခါအရမ္းလြမ္းေနမွာလို႔ေျပာသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက ခ်စ္ျခင္းေတြျပည့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ၾကည့္ရင္း ပိုးပိုးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးကိုအသာေလးစုပ္နမ္းလိုက္သည္။ ပိုးပိုးကလဲ မ်က္လုံးေလးေမွးစင္းသြားရင္း သူ႔ကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလိုက္ၿပီးအလိုက္သင့္ျပန္နမ္းလိုက္သည္။

ႏွစ္ေယာက္သားအနမ္းေတြရွည္ၾကာသြားၿပီးေနာက္ သူလဲပိုးပိုးကို ကုတင္ေပၚသို႔ အသာလွဲလိုက္ကာ အေပၚအက်ႌေလးကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ဘရာ အသားေရာင္ေလးေပၚလာသည္။ဘရာကိုခ်ိတ္ျဖဳတ္ကာ ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ႏိုလုံးလုံးက်စ္က်စ္ေလးေပၚလာသည္။အကိုင္အတြယ္ခံရဖူးေပမယ့္ စနစ္တက်ထိနိးသိမ္းကာ ေဆးသုံးသည္ထင္သည္။တင္းတင္းရင္းရင္းနဲ႔ႏို႔သီေခါင္းေလးေတြက မဲမေန ပန္ေရာင္ပင္သန္းေနသည္။သူလဲ ႏို႔အုံေလးကို အသာစို႔လိုက္ရင္း က်န္တစ္ဖက္ကို ကိုင္ကာပြတ္ေပးလိုက္သည္။

”ကိုႀကီးရယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္” ပိုးပိုးရဲ႕အေျပာက သူ႔နားထဲမွာ ပ်ားရည္ျမစ္စီးသြားသလို။ႏို႔ေတြကိုစို႔ၿပီးေတာ့ဘဂါဝန္ကို ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ပင္တီအသားေရာင္သာက်န္ေတာ့သည္။ပင္တီကိုအသာလိပ္ကာခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို အသာမကာ ပိုးပိုးရဲ႕ အဖုတ္နဲ႔အေစ့ကို အသာနမ္းလိုက္ၿပီး အေစ့ကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုနဲ႔ညႇပ္ကာ လွ်ာနဲ႔ကလိလိုက္ေတာ့

”အာ့ဟ ဟ ကိုႀကီးရယ္ ဘယ္လိုႀကီးလဲ အဟင္ဟင့္” သူလဲ သင္တန္းဖက္ကို အာ႐ုံစိုက္ကာေလ့လာရျပန္သည္။စာေမးပြဲကေနာက္လဒုတိယပတ္တြင္စာေတြ႕ထပ္ေျဖရမည္။ေအာင္ပါက ေနာက္ဆုံးပတ္တြင္ လူေတြ႕ေျဖရမည္။ လူေတြ႕ေအာင္ရင္ေတာ့ ဂ်ပန္တြင္ သုံးႏွစ္မာစတာဘြဲ႕တက္ရမည္။သူမရရေအာင္ႀကိဳးစားမည္လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားသည္။မလုပ္ရင္လဲ မလုပ္လူး။လုပ္ၿပီဆိုရင္လဲ ၿပီးဆုံးေအာင္ဇြဲရွိရွိလုပ္တက္တာသူ႔အက်င့္ပင္။

ေအးမိစံနဲ႔ေတြ႕ၿပီးေနာက္တစ္ပတ္တြင္ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကိုဖုန္းဆက္လာျပန္သည္။သူမ ဒီတစ္ပတ္ေသာၾကာညေနကားနဲ႔ ရန္ကုန္လာခဲ့မည္။သူ႔ကိုလာႀကိဳေပးပါဟု။သူအႀကိဳက္ပင္။ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ဖင္ကို လုပ္ခ်င္ေနတာၾကာၿပီ။မလုပ္လိုက္ရလို႔ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတာ။လာရင္သိမယ္လို႔စိတ္ထဲမွာႀကိမ္းထားလိုက္သည္။

ေအးမိစံလဲ သူ႔အေမ ေဆး႐ုံတက္ရလို႔တဲ့ ဗုဒၶဟူးေန႔ညေနက ျပန္သြားသည္။သူပဲ ကားဂိတ္ကို လိုက္ပို႔လိုက္ရသည္။ ပိုးပိုးက ညဖက္ေတြမွာ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ရင္း ခြၽဲတက္သည္။သူ႔ကိုခြင့္လႊတ္ဖို႔နဲ႔ သတိရေနတဲ့အေၾကာင္းေျပာသည္။ သူလဲ ပိုးပိုးကို သတိရတာေတာ့အမွန္ပင္။သူမကို ျဖဴစင္စြာခ်စ္ခ်င္သည္။ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္မိလာသည္။ မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္ စိတ္ကူးေတာ့ယဥ္မိတာအမွန္။တကယ္လို႔သာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူမအရင္က ဘာျဖစ္ျဖစ္သူ ၾကည္ျဖဴႏိုင္သည္။သူလဲ ျဖဴစင္တဲ့သူမွမဟုတ္တာ။

ခ်စ္သူရွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို သူလဲ ကြယ္ရာမွာ လုပ္ခဲ့တာပဲ။ဒါေပမယ့္ ပိုးပိုးရဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကဲ့ရဲ႕မွာကိုမလိုလား။သူတကယ္ခ်စ္မိေနၿပီလားမသိ။သူမေတြးခ်င္။ မေတြးပဲေနေလ ပိုေတြးမိေလလားမသိ။သူမေနႏိုင္တဲ့အဆုံး သင္တန္းခ်ိန္ဖ်က္ကာပိုးပိုးဆီဖုန္းဆက္ၿပီးခဏေတြ႕လို႔ရမလားေမးေတာ့ လာခဲ့မယ္လို႔ေျပာတာနဲ႔ သူတို႔ ဆိုင္တဆိုင္မွာေတြ႕ၾကသည္။

သူလဲ ရင္ထဲမွာရွိတာေတြကိုအကုန္ဖြင့္ေျပာေတာ့ ပိုးပိုးကလဲ သူ႔ကို အရမ္းခ်စ္ေနမိၿပီလို႔ေျပာသည္။ ေသခ်ာတာတခုက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္တာလိင္ကိစၥေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္တာအမွန္ပင္။ ”တကယ္လို႔ ပိုးပိုးရယ္ ဆုံဆည္းခြင့္ ရခဲ့ရင္ ကိုႀကီးရဲ႕လက္ကို လာၿပီးဆုပ္ကိုင္လိုက္ပါ။ဘာကိုမွမေတြေဝပဲနဲ႔ေပါ့” ”ကိုႀကီးက ပိုးရဲ႕ ဘဝကို ၾကည္ျဖဴႏိုင္လို႔လား။ပိုးက ပိုးရဲ႕ခ်စ္သူနဲ႔ ၿငိစြန္းေနတာကို ကိုႀကီးအသိဆုံးပဲ။ ကိုႀကီးနဲ႔ျဖစ္ခဲ့တာကလဲ တဒဂၤသာယာခ်င္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့တာ။ပိုးက မျဖဴစင္ဘူးေလ။ကိုႀကီးအတြက္ ပိုးရဲ႕ဘဝက မျဖဴစင္ဘူး”

”ဒါေတြကို မလိုအပ္ဘူးေလ။ကိုႀကီးလဲ ပိုး ထင္သေလာက္ မျဖဴစင္ပါဘူး။ပိုးဖက္ကေနအရာရာလြတ္လပ္သြားတဲ့တေန႔ ပိုးရဲ႕ေဘးမွာ ပိုင္ဆိုင္တဲ့သူကင္းသြားတဲ့တေန႔ ကိုႀကီးဆီကိုလာခဲ့ပါ။ဒါေပမယ့္ အျပစ္မဲ့တဲ့သူကိုေတာ့ ခ်န္ထားၿပီးမွေတာ့ မလာပါနဲ႔။သူက အရင္တုန္းကေရာ အခုေရာ ေနာင္ေရာ ပိုးရဲ႕ အခ်စ္ဦး အခ်စ္ဆုံးပဲဆိုတာ ပိုးအၿမဲသတိရပါ။အျပစ္မဲ့သူကို အျပစ္ရွာထားခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုႀကီးပိုးကို အထင္ေသးမိလိမ့္မယ္” ”စိတ္ခ်ပါ ကိုႀကီးရယ္။ပိုး အဲ့လိုဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ပါဘူး။ကံဆုံလို႔ ဆုံဖို႔ျဖစ္လာမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေဝဝါးေလးကို ပိုး အၿမဲတမ္းတရင္း ပိုး ေလွ်ာက္ရမဲ့ဘဝကို ဆက္ေလွ်ာက္သြားမွာပါ”

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခံစားခ်က္ေပါက္ကြဲၾကေပမယ့္ ကိုယ္အမူအရာေတာ့ ထိန္းၾကသည္။သူလဲ ပိုးပိုးကို အမွန္တိုင္းဝန္ခံလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔အေၾကာင္းကိုေရာ ေအးမိစံနဲ႔အေၾကာင္းကိုပါ။ပိုးပိုးက မအံ့ၾသေပ။ သူ႔ကိုေျပာသည္။သူမနဲ႔အေၾကာင္းကိုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေျပာလဲ သူတို႔အံ့ၾသမွာမဟုတ္ဘူးတဲ့။သူတို႔ေတြက မိန္းမခ်င္းခ်င္းမို႔ ရိပ္မိတယ္လို႔ေျပာသည္။ဖြင့္မေမးၾကေပမဲ့ တရက္ ဒီလိုႀကဳံလိမ့္မယ္ဆိုတာ အားလုံးက ကိုယ္စီရိပ္မိၿပီးသားပဲလို႔ေျပာသည္။

သူ႔ကို မဖြင့္ေျပာရင္ေတာင္ စိတ္ဆိုးခ်င္ဆိုးမွာတဲ့။ေျပာျပလို႔ စိတ္မဆိုဘူးလို႔ေျပာသည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ကိုႀကီးက စြံကိုစြံတာကိုးတဲ့။မနာလိုေတာင္ျဖစ္တယ္လို႔ေျပာသည္။ တကယ္လို႔ သူတို႔ရခဲ့ရင္ေတာင္ ႀကဳံေနဦးမယ္ဆိုရင္ ၾကည္ျဖဴတယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူရီမိလိုက္သည္။ သူတို႔အေတာ္ၾကာေအာင္စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ရင္ထဲကအရာေတြဖြင့္ခ်လိုက္ရလို႔လားမငိ။ ႏွစ္ေယာက္သားပိုၿပီးနီးကပ္သြားသလို ေပါ့ပါးသြားသည္။သူတို႔ျပန္လာခဲ့သည့္အခ်ိန္ထိ စကားစက မျပတ္ေသး။

ေသာၾကာေန႔ညရွစ္နာရီေက်ာ္ေတာ့ ပိုးပိုးက သူ႔ကို သတိေပးသည္။မမႏွင္းျမတ္မြန္ကို သြားႀကိဳဖို႔မေမ့နဲ႔ဦးဆိုၿပီး။ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ ၁၁၅မိုင္ေရာက္ၿပီတဲ့။သူလဲ စာကိုဆက္ၿပီးၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ဆယ့္တစ္ေက်ာ္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။ေရာက္ေတာ့မည္တဲ့။သူလဲ အက်ႌကိုေကာက္ဝတ္လိုက္ၿပီး ပုဆိုးတစ္ထည္ထုတ္ဝတ္လိုက္ကာ ကားေသာ့ယူၿပီး အခန္းေသာ့ပိတ္ကာ အေဝးေျပးကြင္းကို ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။

ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ကားကမေရာက္ေသး။သူကားထဲမွာျပေစာင့္ေနလိုက္သည္။ငါးမိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ ကားဆိုက္လာသည္။သူကားနားကိုသြားကာေစာင့္ေနလိုက္သည္။မိုးျပာေရာင္ဝမ္းဆက္ကို အၾကပ္ဝတ္ထားၿပီး သရီးစတပ္ေကဆံပင္နဲ႔ အိတ္ကိုဆြဲကာ ဆင္းလာတဲ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ဟန္က ေက်ာ့ရွင္းလွပေနသည္။အနားရွိ ေယာက္က်ားသားေတြက ကပ္ကပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ခႏၶာကိုယ္အလွေပၚေအာင္ဝတ္ထားတဲ့ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ေနာက္ပိုင္းအလွကို ၾကည့္ရင္းသေဘာက်ေနတာေတြ႕ေတာ့ သူဟက္ခနဲတခ်က္ရီလိုက္ရင္း ႏွင္းျမတ္မြန္အနားကိုသြားကာ ေခၚလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔ကို ေတြ႕ေတာ့ ဝမ္းသာသြားဟန္နဲ႔ သူေခၚတဲ့ေနာက္ကို လိုက္လာခဲ့လိုက္သည္။ကားေနာက္ခန္းဖြက့္ကာ အိတ္ကို ထားၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားကားဂိတ္က ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ဘာစားခ်င္ေသးလဲ ေမးေတာ့ မစားခ်င္ဟုေျပာသည္။သူလဲအိမ္မွာလိုအပ္တာေတြဝယ္ထားတာမို႔ ဘာမွမဝယ္ေတာ့ပဲ ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။

တိုက္ခန္းကိုေရာက္ေတာ့ ဝိုင္တလုံးနဲ႔ ဘီယာတလုံးယူကာ ေဖာက္လိုက္ၿပီးခြက္ထဲငွဲ႔ကာ ဝိုင္ခြက္ကို ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုေပးလိုက္ၿပီး ခြက္ခ်င္းတိုက္ကာ ေသာက္လိုက္သည္။သူတို႔ ေသာက္ၾကရင္းနဲ႔ စကားေျပာေနၾကသည္။ေသာက္ၿပီးေတာ့ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုအခန္းထဲေခၚသြားလိုက္သည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုဖက္လိုက္ကာ တင္ပါးေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္နယ္ေပးလိုက္သည္။

”ဟိတ္ ကိုပိုင္ေနာ္ သူမ်ားက ခရီးပန္းလာတာအိပ္ခ်င္ၿပီ။အိပ္ေတာ့မယ္”မူေနသည္။သူလဲ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကာနမ္းလိုက္ရင္း ပင္တီႀကိဳးေတြကို ဆြဲလိုက္လႊတ္လိုက္လုပ္ေနသည္။ၿပီးေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ပုခုံးဖိခ်လိုက္ေတာ့ အလိုက္တသိ ထိုင္ခ်လိုက္ကာ ပုဆိုးကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး အတြင္းခံကိုပါခြၽတ္လိုက္ေတာ့

”ဝိုး ဘယ္ေလာက္ေအာင့္ထားရလဲဟင္။ဟယ္ အဖုအဖုေတြနဲ႔ ဘာေတြလဲကိုပိုင္” ”ေဂၚလီေတြေလ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ဖင္ကို လုပ္မလို႔အဲ့ ဒါေတြတပ္ထားတာ” ”ေအာ္ေဂၚလီဆိုတာ ဒါလား။အမေလး ဒါႀကီးနဲ႔ ဖင္ကို..ေၾကာက္စရာႀကီး ခိခိ” ေျပာရင္း အသာငုံ႔ကာ စုပ္လိုက္သည္။သူလဲ အရသာခံကာ ေနလိုက္ရင္း ခါးကိုေကာ့ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ထခိုင္းလိုက္ၿပီး အဝတ္ေတြကိုခြၽတ္ခိုင္းကာ သူလဲ အက်ႋကိုခြၽတ္လိုက္သည္။

ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အက်ႌထမိန္နဲ႔အတြင္းခံေတြကိုပါခြၽတ္လိုက္သည္။သူလဲ ႏို႔ေတြကိုညႇစ္ကိုင္လိုက္ရင္း အေစ့ကို ကလိေပးလိုက္သည္။အဖုတ္က အရည္ေတြ စိုေနသည္။သူလဲ အေစ့ အဖုတ္နဲ႔ ဖင္ကို တၿပိဳင္နက္တည္းကလိလိုက္ရာ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ငါဖယ္ပ်ံသလို ေကာ့ပ်ံေနသည္။ပါးစပ္ကလဲ တတြတ္တြက္႐ြက္ေနရင္း ဖင္ႀကီးက ေကာ့တက္လာလိုက္ ျပန္ျပဳတ္က်သြားလိုက္နဲ႔။သူကလိေနရင္းနဲ႔

”အား ကိုပိုင္ အင့္ အင့္ လုပ္လုပ္ ၿပီးေတာ့မယ္ ၿပီးေတာ့မာ္ အိုး ဟား ဟား ရွီး”ဖင္ကေျမာက္တက္သြားၿပီးေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္က်မလာေတာ့။သူလဲ ဆက္တိုက္ကလိေပးလိုက္ရာ ဟင္းခနဲ အသံနဲ႔ ဖင္က ေအာက္ကိုျပန္က်သြားကာ ၿပီးသြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ မ်က္ႏွာက အားရေက်နပ္သည့္ပုံ။သူလဲႏွင္းျမတ္မြန္ကို ”ကဲ ကိုယ့္ကို ကုန္းေပးကြာ ကိုယ္ မင္းေလးရဲ႕ ဖင္ေလးကို လုပ္ခ်င္ေနၿပီ” ”ေျဖးေျဖး ေနာ္ကိုပိုင္ တခါမွမခံဖူးဘူး”

ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ဖင္ကို ခံၾကည့္ဖူးခ်င္သည္။ကိုပိုင္ဆြတာေၾကာင့္ေရာ ပြန္းဆိုက္ေတြမွာၾကည့္ဖူးတာေတြေၾကာင့္ ဘယ္လိုဆိုတာ ခံၾကည့္ခ်င္ေပမယိ့ သူ႔ဘဲက ေယာင္လို႔ေတာင္မွမထိ။ကိုပိုင္က လုပ္ခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ သူနည္းနည္းေၾကာက္တာလဲ ပါတာမို႔ ျငင္းေတာ့ ကိုပိုင္က ဇြတ္မလုပ္။ဒီကိုလာမယ္ေျပာေတာ့ကိုပိုင္က ဖင္ခ်မွာလို႔ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ ေလ့လာၾကည့္မိသည္။ဘယ္လို ဆိုတာေတာ့လက္ေတြ႕ခံဖူးမွသိမည္ပင္။သူလဲ ကုန္းကာ ဖင္ကိုစြင့္ကာ ခါးကိုေကာ့ေပးထားလိုက္သည္။ကိုပိုင္က ဖင္ကိုတဖ်န္းဖ်န္းနဲ႔႐ိုက္ေနေတာ့ သူစပ္လဲ စပ္ ေကာင္းလဲေကာင္းသလို။သူ နာနာက်င္က်င္အရသာကို ႀကိဳက္သည္။ဒါေၾကာင့္တင္ပါး႐ိုက္ခံရင္းနဲ႔ စိတ္ေတြက ပါလာရျပန္သည္။အဖုတ္ထဲက စစ္ခနဲျဖစ္လာရသည္။

ကိုပိုင္လဲ ဂ်ယ္လ္ဘူးယူကာ သူမဖင္ဝကို သုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကြန္ဒုံးတစ္ခုယူကာ သူ႔လီးမွာစြပ္ရင္း ဂ်ယ္လ္ကိုသုတ္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုဖင္ၿဖဲခိုင္းလိုက္ေတာ့ သူလဲ ဖင္ႏွစ္ဖက္ကို လက္နဲ႔ ၿဖဲကာ ဖင္ဝကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ကိုပိုင့္လီးႀကီးက ဖင္ဝကိုလာေထာက္ေတာ့ သူ႔ရင္ထဲ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားကာ ရင္ခုန္မိသြားသည္။လီးႀကီးကဖင္ဝကိုခြဲကာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းတိုးဝင္လာသည္။ ႏွႈိးဆြမႈေၾကာင့္ေရာ အရည္ေတြ႐ႊဲေနတာေၾကာင့္လားမသိ ထင္သေလာက္မနာ။သူခံႏိုင္သည္။ကိုပိုင္က ခဏရပ္ကာ သူမအေစ့ကိုေခ်လိုက္သည္။သူမလဲ အဟင့္ဟင့္နဲ႔ျဖစ္သြားၿပီး အဖုတ္ထဲက အရည္စိမ့္က်လာသည္။

ၿပီးေတာ့တျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္လိုက္ရာ ဖင္ဝကိူဖုထစ္ထစ္ေဂၚလီးကခ်ိတ္ကာအထဲကို ေခၚသြားသည္။ သူမအသည္းခိုက္သြားရသည္။နာက်င္ေပမယ့္ႀကိဳက္သြားသည္။ေဂၚလီေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူမဖင္ထဲကို တစ္လုံးခ်င္းတိုးဝင္ေနသည္။ႀကီးမားတဲ့ လီးနဲ႔ေဂၚလီေတြက သူမရဲစအိုႂကြက္သားေတြကို ပြတ္တိုက္ႏွႈိးဆြေနသည္။ သူမရဲ႕စအိုႂကြက္သားေတြက ထိုအရာေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ေနၿပီး လက္သင့္ခံေနသည္လားမသိ။နာက်င္ေပမယ့္ ေကာင္းေနသည္။အဲ့အရသာကိူ ႏွစ္သက္သြားသလိုအဖုတ္ထဲမွလဲ အရည္ေတြက တစိမ့္စိမ့္က်ေနသည္။သူမလဲ ဖင္ႏွစ္ဖက္ကိုၿဖဲရင္း

”အာ့ ရွီး ဘယ္လိုႀကီးလဲကြာ။ဟင့္ဟင့္ ေကာင္းတယ္ကိုပိုင္ရယ္။အရမ္းႀကိဳက္တယ္။အင့္ အင့္ ဟင့္ဟင့္”ကိုပိုင့္လီးႀကီးတခုလုံးက က်ဥ္းၾကပ္တဲ့ ဖင္စအိုထဲကိုတစ္ေခ်ာင္းလုံးဝင္ေနတာအံ့ၾသစရာပင္။ ဖင္ဝကတင္းၾကပ္တဲ့ေဝဒနာက ဖင္ဝမွတဆင့္တကိုယ္လုံးပ်ံႏွံ႔လာၿပီးေကာင္းလာသည္။ သူမလဲအားမလိုအားမရျဖစ္ကာဖင္ကိုေနာက္သို႔ေဆာင့္ေပးမိသည္။ကိုပိုင္ကလဲ သူမသေဘာကို သိသည္မို႔ခပ္သြက္သြက္ေလးေဆာင့္ေနသည္။ေဂၚလီေတြက ထြက္သြားလိုက္ ဝင္လာလိုက္နဲ႔ စအိုဝကို ခလုတ္တိုက္တိုက္သြားေပမယ့္ အဲ့အရသာကိုက အရမ္းကိုေဟာ့ေစသည္။အဖုတ္ကို ခံရတာနဲ႔မတူ။ သူမႀကိဳက္သည္။ကိုပိုင္ေဆာင့္တာေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျမန္လာသည္။သူမအရမ္းေကာင္းေနၿပီ။

”အာကိုပိုင္ ဘာလို႔ ထုတ္လိုက္တာလဲလို႔။ဒီမွာ အရမ္းေကာင္းေနၿပီကို။ဆိုးတယ္ကြာ” ”ကိုယ္ေညာင္းလို႔။ေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္လာ”  သူမလဲ ကုတင္အစပ္နားမွာဒူးေထာက္ကုန္းလိုက္ျပန္သည္။ကိုပိုင္က သူမဖင္ကိုၿဖဲကာလီးကိုထည့္လိုက္သည္။ သူမလဲ အေစ့ကိုေခ်လိုက္ ႏို႔ေတြညႇစ္လိုက္နဲ႔ေဟာ့ေနသည္။ကိုပိုင္လဲ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ညႇစ္ကိုင္ကာ အားရပါးရေဆာင့္ေနေတာ့သည္။သူမ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ အရမ္းကိုေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္။ကိုပိုင္လဲ အားကုန္ေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေတာ့ သူမ အဖုတ္ထဲမွ အရည္ေတြ ထြက္က်ကုန္သည္။သူမ ဘဝမွ ဒီေလာက္ၿပီးတာမ်ိဳးတခါမွမႀကဳံဖူးခဲ့။ကိုပိုင္နဲ႔ေတြ႕တိုင္းအရမ္းၿပီးခဲ့ေပမယ့္ ဒီေလာက္မၿပီးခဲ့ဖူးေပ။

ကိုပိုင္လဲ အားကုန္ေဆာင့္ေနရင္းၿပီးသြားသည္။ၿပီးေတာ့သူမေပၚေမွးကာ အေမာေျဖေနသည္။ႏွစ္ေယာက္သား ေခြၽးေတြနဲ႔႐ႊဲကာ အားျပတ္သြားသလိုပင္။ႏႈံးခ်ိသြားရသည္။အေမာေျဖၿပီးေတာ့ သူမလဲ ကိုပိုင့္ကိုဖယ္ကာ ထမိန္တထည္ထုတ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ ေရေဆးလိုက္သည္။ဖင္ဝက ခုမွ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္သေဘာက်မိသည္။သူမ ထမိန္ကိုရင္လ်ားၿပီးအခန္းထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ကိုပိုင္က ပုဆိုးနဲ႔စြပ္က်ယ္ဝတ္ကာ ကုတင္ေပၚမွာလွဲေနသည္။သူမလဲ ကိုပိုင့္ေဘးဝင္လွဲလိုက္ရင္းကိုပိုင္းကိုအသာနမ္းလိုက္ကာ အနားယူလိုက္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားအိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။မနက္ ေျခာက္နာရီေက်ာ္ေတာ့မွ ႏိုးလာၾကသည္။ ႏိုးလာၾကေတာ့ လန္းလန္းဆန္းဆန္းျဖစ္ေနသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့

သူလဲမ်က္ႏွာသစ္ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က မနက္စာကိုျပင္ထားေပးသည္။ ႏွစ္ေယာက္သားမနက္စာကိုစားၿပီး ဘုရားသို႔သြားကာ ဘုရားဖူးၾကသည္။ဂ်န္းရွင္းအိတ္ကိုခဏဝင္ကာ ႏွင္းျမတ္မြန္က လိုအပ္တာေတြဝယ္သည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔တိုက္ခန္းကိုျပန္လာၾကသည္။အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အခ်ိန္ရွိခိုက္ လုံ႔လစိုက္ၾကရန္စိုင္းျပင္းၾကျပန္သည္။အဝတ္ေတြကိုခြၽတ္လိုက္ကာ ႏွစ္ေယာက္သားပြတ္သပ္ရင္း ႏူးေနၾကသည္။

ႏွင္းျမတ္မြန္က ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ထန္လြယ္သည္။ ခပ္ၾကာၾကာပင္မႏူးလိုက္ရ။အရည္ေတြ႐ႊဲေနသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို အေပၚကေနေနခိုင္းလိုက္ရာ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔အေပၚခြကာ လီးကိုကိုင္ၿပီးအဖုတ္ဝမွာေတ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုင္ခ်လိုက္သည္။အဖုတ္ထဲသို႔ ေဂၚလီတပ္ထားတဲ့လီးက တစ္ရစ္ခ်င္းဝင္သြားသည္။အတြင္းသားနံရံေတြက ေဂၚလီမ်ားရဲ႕ပြတ္တိုက္မႈေၾကာင့္ သာမန္ထက္ပိုၿပီးႏွႈိးဆြေနသလိုျဖစ္ေနသည္။

အေပၚကေန စိတ္လိုက္မာန္ပါေဆာင့္ေဆာင့္ ခ်ေနတဲ့ႏွင္းျမတ္မြန္ကိုၾကည့္ရင္း သူလဲ ႏို႔ေတြကိုလက္နဲ႔အုပ္ကာေခ်ေနရင္းေအာက္ကေန ေကာ့ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ၾကမ္းသထက္ၾကမ္းလားသည္။အဖုတ္အတြင္းထဲက ညႇစ္လာသည္။သူမၿပီးေတာ့မည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ အားရပါးရေဆာင့္လိုက္ရင္း ဆယ့္ေလးငါးခ်က္ေလာက္ေဆာင့္ရင္း ေကာ့တက္သြားကာ အဖုတ္ထဲက အရမ္းကို ညႇစ္သြားသည္။ဆက္တိုက္ဆက္တိုက္ ညႇစ္ေနေလသည္။သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်ကာ သူ႔အေပၚကို ေမွာက္ခ်လိုက္ရင္း

”အရမ္းေကာင္းတာပဲ ကိုပိုင္ရယ္။ကိုပိုင္ရဲ႕ေဂၚလီတပ္ထားတဲ့ လီးႀကီးကိုအရမ္းစြဲသြားၿပီကြာ။ အရမ္းေကာင္းတယ္”ေျပာရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို အငမ္းမရစုပ္နမ္းေနသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ဖက္ကာနမ္းလိုက္ၿပီး တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ညႇစ္လိုက္ခပ္ဆက္ဆက္႐ိုက္လိုက္လုပ္ေနသည္။အေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ ”ကိုပိုင္မၿပီးေသးဘူးမလား။လုပ္ေလ။ဘယ္ကိုလုပ္ခ်င္လဲ။ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ”

ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔လုပ္ရတာတခုေတာ့ေကာင္းသည္။ပြင့္လင္းသည္။အေပးအယူမွ်သည္လို႔ေျပာရမည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို doggyေနခိုင္းလိုက္ၿပီး ေနာက္ကေန အဖုတ္ထဲထည့္ကာ ေဆာင့္လိုက္သည္။လုံးဝန္းတဲ့တင္ ေသးက်ဥ္တဲ့ခါးကို ၾကည့္ရင္း ေဆာင့္ရတာမို႔ သူသေဘာက်သည္။သူလဲ အားမနာေတာ့ပဲ ေဆာင့္ေနလိုက္သည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ ေပ်ာ့စင္းေနတဲ့ ဆံပင္ေတြက ဝဲခါေနသလို တင္ပါးေတြက ေဆာင့္ခ်က္ေတြနဲ႔အတူ လွႈိင္းထသလို တုန္တုန္တက္သြားတာကို ၾကည့္ရင္း သူလဲ စိတ္ပိုထန္လာကာ ခါးကိုကိုင္ရင္း အသားကုန္ေဆာင့္လိုက္သည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ေနာက္တႀကိမ္ၿပီးဖို႔နီးလာသည္။

”ကိုပိုင္ ေဆာင့္ေဆာင့္ ျမတ္မြန္ ၿပီးခ်င္လာျပန္ၿပီ။အာ အာ ဟ ဟ ” ”ဗြၽတ္ ဗြၽတ္ ဖတ္ဖတ္ ဘြတ္ဘြတ္”အသံေတြနဲ႔အတူ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ၾကမ္းသထက္ၾကမ္းလာသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေလးဆယ္ေက်ာ္ေရာက္လာေတာ့ သူလဲ ၿပီးခ်င္လာၿပီ။ဒါေၾကာင့္ သူလဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုက္ရာ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ အာ့ဟားဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ သူ႔ရဲ႕သုတ္ရည္ေတြက အဖုတ္ထဲသို႔ ပန္းထည့္လိုက္သလို ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ၿပီးသြားသည္။ႏွစ္ေယာက္သား ခဏအနားယူလိုက္ၿပီး ႏွင္းျမတ္မြန္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ဝင္သြားေတာ့ သူလဲ လိုက္ဝင္သြားကာ သူ႔လီးကိုေဆးခိုင္းလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ သူ႔ကိုေဆးေပးေနရင္း ဆြေနျပန္ရာ ျပန္ထလာတာမို႔ သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ေလြခိုင္းလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ ေကာင္းေကာင္းကိုေလြေပးလိုက္သည္။

ႏွစ္ေယာက္သားေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာၾကၿပီး အဝတ္ေတြဝတ္ကာ ႏွင္းျမတ္မြန္ ေန႔လည္စာအတြက္ ျပင္ေနသည္။သူလဲ ေဘးကေန ဝိုင္းလုပ္ေပးရင္း ပိုးပိုးကို သတိရလိုက္မိသည္။သူ တည္ၿငိမ္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကို တဒဂၤအတြင္း လိုခ်င္မိသြားသည္။ဒါေပမယ့္ လကိေတြ႕ဘဝမွာဒီလိုသာယာႏိုင္ပါ့မလား။ႏွစ္ေယာက္သား စကားထိုင္ေျပာေနရင္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကိုတေယာက္ေမးၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကိုေျပာသည္။ပိုးပိုးကို မႀကိဳက္ဘူးလားလို႔။သူကလဲ ခ်စ္သူရွိေနတာႀကီးကိုလို႔ေျပာေတာ့ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ဒါေပမယ့္ ပိုးပိုးက သူ႔ကိုႀကိဳက္ေနတာလို႔ေျပာသည္။သူနဲ႔ပိုးပိုးရဲ႕အေၾကာင္းကိုမသိေသးဘူးထင္သည္။သူလဲ ဘာမွေတာ့မေျပာေတာ့ေပ။ေန႔လည္စာကို ႏွစ္ေယာက္သား စားၿပီး ခဏနားကာ ေနာက္တခ်ီဆြဲၾကျပန္သည္။

ဒီတခါေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ကို ေနာက္ေပါက္ကိုလုပ္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုသည္။သူလဲ ေနာက္ေပါက္ကို ႀကိဳက္တာမို႔ အႀကိဳက္ပင္။ႏွင္းျမတ္မြန္က ပုေလြေတာ့ အေတာ့ကို ကြၽမ္းသည္။ဒါေၾကာင့္ သူဘဲက သူ႔ကို စြဲေနတာေနမည္။ သူမကိုအေတာ္အလိုလိုက္ကာ သူမသေဘာဟုေျပာသည္။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ရဲ႕ဖင္ကို စိတ္ႀကိဳက္ဆြဲပစ္လိုက္သည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္လဲ အီစိမ့္ေနေအာင္ ေကာင္းလြန္းသည္လို႔ေျပာသည္။ညက်မလုပ္ႏိုင္မွာစိုးတာမို႔ အိပ္ေရးဝေအာင္လုပ္မွ ျဖစ္မည္ဆိုၿပီး ႏွင္းျမတ္မြန္က အိပ္ေတာ့သည္။သူလဲ အိပ္လိုက္သည္။ညေနႏိုးလာေတာ့ တခ်ီဆြဲၾကျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳး အဝတ္လဲကာ အျပင္ကိုထြက္ၿပီး ညေနစာစားၿပီး ျပန္လာၾကသည္။ျပန္ေရာက္ေတာ့ အားေဆးေသာက္ကာ ထပ္လုပ္ၾကသည္။

ညသုံးနာရီေလာက္ထိပင္။ေနာက္ေပါက္ကို လုပ္ျဖစ္တာမ်ားသည္။ေရွ႕ကိုႏွစ္ခ်ီေလာက္သာလုပ္ျဖစ္သည္။သုံးနာရီေက်ာ္မွအိပ္ၾကသည္။မနက္က်ကိုးနာရီေက်ာ္မွႏိုးၾကသည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္ကေတာ့ သူ႔ကိုအရမ္းကို စြဲေနသည္။အားရင္းအားသလိုေတြ႕ခ်င္မိတယ္လို႔ေျပာသည္။သူလဲ ျပသာနာမျဖစ္ရင္ၿပီးေရာလို႔ေျပာေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က အဲ့ေလာက္ကေတာ့ ေအးေဆးပါလို႔ေျပာသည္။ ႏွင္းျမတ္မြန္ကညေန သုံးနာရီကားနဲ႔ေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္မည္မို႔ မျပန္ခင္ကို အခ်ိန္ရွိတုန္းလုပ္ၾကသည္။ ညေနကားဂိတ္လိုက္ပို႔ရင္းနဲ႔မွ မနက္စာနဲ႔ ေန႔လည္စာေပါင္းစားလိုက္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကားထြက္သြားေတာ့မွ သူလဲ ျပန္လာသည္။ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူလဲ အနားယူလိုက္သည္။ညက်ေတာ့ ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။ျပန္ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ထပ္ၿပီးေတြ႕ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းပင္။

သူလဲေတြ႕ၾကတာေပါ့ဆိုၿပီးေျပာလိုက္သည္။အေတာ္ေလးၾကာၾကာဖုန္းေျပာၿပီးဖုန္းခ်သြားေတာ့ တေအာင့္ၾကာ ပိုးပိုးဆီက ဖုန္းဝင္လာသည္။အိုေကရဲ႕လားလို႔ေမးသည္။သူလဲ အိုေကပါတယ္လို႔ေျပာေတာ့ ပိုးပိုးကရီေနသည္။သူကလဲ သဝန္မတိုဘူးလားလို႔ေမးရာ မတိုပါဘူး။သူတို႔ကိုနားလည္လို႔ဟုေျပာသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဖုန္းခ်ကာ လိုင္းေပၚမွာ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။

ေနာက္ရက္မနက္ သူသင္တန္းသြားေတာ့ ပိုးပိုးရည္းစားနဲ႔ေတြ႕သည္။ဆိုင္ထိုင္ရင္းစကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ ဘယ္ေတာ့ယူမလဲေမးေတာ့ သူကရီေနသည္။ေအးေဆးေပါ့ကိုပိုင္ရာ အခ်ိန္ရွိပါေသးတယ္ဟုေျပာလို႔ သူကလဲ အခ်ိန္မရမ္းႀကီးေတာ့ဆြဲတာမသင့္ေတာ္ေၾကာင္းနဲ႔ အခ်ိန္ၾကာလာရင္ မိန္းကေလးဖက္က နစ္နာႏိုင္တယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူက ေခါင္းသါၿငိမ့္ၿပီးအေျဖေတာ့မေပးေပ။
သူလဲသင္တန္းခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီမို႔သင္တန္းသြားတက္လိုက္သည္။

ေအးမိစံလဲ မိခင္သက္သာလာတာမို႔ျပန္လာသည္။သူတို႔လဲ ယူေတာ့မယ္လို႔ေျပာသည္။ ဒါလဲေကာင္းတာေပါ့လို႔ေျပာေတာ့ ေအးမိစံက မယူခင္ အားရေအာင္ေတြ႕ခ်င္တယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူေခါင္းေတာင္ႀကီးသြားသည္။သူေနျပည္ေတာ္ကို သြားလိုက္ ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ေတြ႕လိုက္ ရနိကုန္မွာေအးမိစံနဲ႔ေတြ႕လိုက္နဲ႔လုပ္ေနသည္။ပိုးပိုးနဲ႔ေတာ့အခြင့္အေရးမသာတာနဲ႔မေတြ႕ျဖစ္။ သူအရမ္းလဲေတြ႕ခ်င္သလို ပိုးပိုးကလဲ ေတြ႕ခ်င္ေနသည္။

ဒီလိုနဲ႔ သူလဲ စာေမးပြဲေျဖမယ့္ရက္ေရာက္လာသည္။ေကာင္းမြန္အဆင္ေျပစြာေျဖႏိုင္တာမို႔ ေနာက္ဆုံးလူေတြ႕ကိုပါဝင္မယ္လို႔သူ ေမွ်ာ္လင့္မိသည္။သူမွန္းသလိုပဲ လူေတြ႕ထိသူပါသည္။လူေတြ႕စစ္ေတာ့လဲ သူအိုေကသည္။အေျဖကိုႏွစ္ပတ္ေနရင္ အားလုံးကို ျပန္ၾကားမယ္လို႔ေျပာတာမို႔ သူလဲ ေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္ရေပမည္။ျပန္ခါနီးတြင္ ေအးမိစံနဲ႔ႏွစ္ႀကိမ္ေခါက္ေတြ႕ျဖစ္သည္။ေအးမိစံလဲ ေနာက္ေပါက္ကို အေတာ္ႀကိဳက္ေနသလို ေကာင္းစြာခံတက္ေနၿပီ။သူ ျပန္ခါနီးေတာ့ ေအးမိစံတို႔အတြဲနဲ႔

ပိုးပိုးတို႔အတြဲဆုံကာႏႈတ္ဆက္ပြဲေလးလုပ္ျဖစ္သည္။ေအးမိစံတိုက ႏွစ္ကုန္ရင္ ယူၾကမယ္လို႔ေျပာသည္။ သူပညာေတာ္သင္ပါရင္ေတာ့ မမွီေတာ့ေပ။ဒါေၾကာင့္ သူသြားခါနီးရင္ လက္ဖြဲ႕ႀကီးႀကီးေပးမယ္လို႔စသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သိမ္းစရာေတြထည့္စရာေတြသူ ထည့္ေနလိုက္သည္။ရင္ထဲမွာေတာ့ ဟာတာတာႏွင့္ပင္။ ဖုန္းလာေတာ့ ၾကည့္လိုက္ရာ ပိုးပိုး။အရမ္းေတြ႕ခ်င္တယ္လို႔ေျပာေတာ္ သူလဲေတြ႕ခ်င္တာပဲလို႔္ေျပာသည္။ ခဏျဖစ္ျဖစ္လာခဲ့ပါလားလို႔ပိုးပိုးက ေျပာေတာ့အဆင္ေျပပါ့မလားေမးရာ ေျပပါတယ္လို႔ေျပာသည္။သူလဲ ကားယူကာပိုးပိုးတို႔တိုက္ခန္းနားသြားလိုက္သည္။ပိုးပိုးက ထြက္လာၿပီးေခ်ာင္က်ၿပီးေမွာင္ရိပ္နားမကိုေခၚကာ သူ႔ကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ရင္း ငိုသည္။ခြဲရဦးမယ္ဆိုၿပီး။

”ကိုႀကီးနဲ႔ ေတြျခင္မိေပမယ့္ အခြင့္အေရးကမရဘူး။ကိုႀကီးရဲ႕ ယုယမႈကိုလိုခ်င္မိတယ္။ပိုး ႐ူးခ်င္တာပဲကိုႀကီးရယ္””ကိုႀကီးလဲ ေတြ႕ခ်င္ေသးပါတယ္ပိုးေလးရယ္။အခြင့္သာရင္လာေတြ႕မယ္ေနာ္”ႏွစ္ေယာက္သားစကားအေတာ္ၾကာေျပာၿပီး သူလဲ ျပန္လာလိုက္သည္။ေနာက္ရက္မနက္က် သူလဲ ေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။ေန႔လည္ကို ေရာက္ေတာ့ ႐ုံးကို တခါတည္းဝင္ကာ လူႀကီးဆီသတင္းဝင္ပို႔လိုက္သည္။

အေျခအေနေမးေတာ့ သူလဲ ေျပာျပလိုက္သည္။လူႀကီးက သူ႔ကို ပါသြားရင္ အထူးႀကိဳးစားဖို႔မွာၿပီး သူ႔ကို ျပန္နားခိုင္းလိုက္သည္။သူလဲ သူ႔ဆရာဆီ ဝင္ကာ သတင္းပို႔ေတာ့ဆရာက သူ႔အေျခအေနကို ေမးကာ သေဘာက်ေနသည္။သူလဲ အေတာ္ၾကာစကားေျပာၿပီးအေဆာင္ကိုျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။အေဆာင္ေရာက္ေတာ့ သူပိုးပိုးဆီဖုန္းဆက္ကာ ျပန္ေရာက္ၿပီလို႔ေျပာေတာ့ က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ဖို႔မွာသည္။သူလဲဖုန္းေျပာၿပီးအနားယူလိုက္သည္။

စေန႐ုံးပိတ္ရက္က် သူႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ခ်ိန္းကာ ဟိုတယ္မွာေတြ႕ျဖစ္ၾကသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔အတြက္အၿမဲတမ္းရယ္ဒီပင္။ဒီလိုနဲ႔တရက္မွာလူႀကီးက သူ႔ကိုလာေတြ႕ဖို႔ေခၚတာမို႔ သူလဲ သြားေတြ႕ေတာ့ ဝမ္းသာတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ သူ႔ကို ႀကိဳသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို လက္ဆြဲႏႈတိဆက္ကာ ”ေကာင္ေလး မင္းေ႐ြးခံရတယ္ေဟ့။ဝန္ႀကီးဌာနအားလုံးမွာ မင္းတေယာက္တည္းပဲပါတာတဲ့။ဝန္ႀကီးက ဂုဏ္ယူေနတယ္။မင္းကိုေတြ႕ခ်င္တယ္တဲ့။မွာစရာရွိတာေတြမွာမလို႔ထင္တယ္”

သူလဲဝမ္းသာသြားသည္။ဝန္ႀကီးေတြ႕မယ့္အခ်ိန္ကို ဖုန္းဆက္မယ္လို႔ေျပာၿပီးျပန္လႊတ္တာမို႔ သူလဲ ျပန္လာကာ ဆရာ့ကိုေျပာျပေတာ့ ဆရာလဲ ဝန္းသာသြားသည္။အခန္းထဲက အလုပ္ေဖာ္ေတြက မုန႔္ေကြၽးခိုင္းတာနဲ႔ သူလဲ ဝယ္ေကြၽးမယ္ေျပာၿပီး ပိုက္ဆံထုတ္ေပးလိုက္သည္။လူႀကီးက သူ႔ကို ဝန္ႀကီးနဲ႔ေတြ႕ဖို႔ေခၚတာမို႔ သြားေတြ႕လိုက္သည္။ဝန္ႀကီးက သူ႔ကို အေၾကာင္းၾကားစာေပးရင္း ခ်ီးက်ဴးစကားေျပာသည္။ ဟိုမွာေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္မွာသည္။ႏိုင္ငံသိကၡာမက်ေစဖို႔နဲ႔ ဌာနဂုဏ္ကို ျမႇင့္တင္ဖို႔အထူးမွာၾကားကာ သြားခါနီးရင္ လာေတြ႕ဖို႔မွာသည္။သူလဲ ျပန္လာေတာ့ ပိုးပိုးဆီကိုဖုန္းဆက္ကာ ေျပာျပသည္။ပိုးပိုးလဲ ဝမ္းသာေနသည္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ သူလဲ ေဆးစစ္ ပတ္စပို႔ကိစၥ ဗီဇာကိစၥေတြနဲ႔ ရႈပ္ေနတာမို႔မအားေတာ့။

အားလုံးကိစၥၿပီးျပတ္သြားေတာ့ ဝန္ႀကီးဆီသတင္းပို႔ လူႀကီးဆီသတင္းပို႔ကာ သူရန္ကုန္ကိုဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္။ သူရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ပိုးပိုး ကေတြ႕ခ်င္တယ္လို႔ေျပာသည္။သူ႔ရည္းစားႏိုင္ငံျခားသြားတာႏွစ္ပတ္နီးပါးရွိၿပီတဲ့။ သူလဲ အရမ္းေတြ႕ခ်င္တာမို႔ ေတြ႕မယ္ေလဆိုၿပီးေျပာလိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ ညေနက် သူ႔ကို လာေခၚခိုင္းတာမို႔သူလဲ သြားေခၚလိုက္သည္။အက်ႋပန္းေရာင္အၾကပ္ေလးေပၚမွာကုတ္အနက္အေသးေလးထပ္ဝတ္ထားၿပီး ဂါဝန္အတိုပန္းေရာင္ေလးနဲ႔ ရႈးအနီေလးစီးကာ အိတိအႀကီးတစ္လုံးကိုလြယ္လာရင္းလမ္းေလွ်ာက္တိုင္း ဝဲေနတဲ့ ေက်ာလယ္ေလာက္ဆံပင္ နီညိဳေရာင္ေလးနဲ႔ ပိုးပိုးရဲ႕ပုံစံေလးက သူ႔ကို႐ူးသြပ္သြားေစငည္။ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့လွပတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုသူေငးၾကည့္ရင္း ပိုင္ဆိုင္ခ်င္မိေပမယ့္ ထိန္းရျပနိသည္။ သူ႔ကားေပၚတက္လာၿပီး ဘာမွမစားရေသးဘူးလို႔ေျပာတာမို႔ႏွစ္ေယာက္သား ဆိုင္းေကာင္းေကာင္းတဆိုင္ေ႐ြးကား ညေနစာ စားလိုက္သည္။

”အေဆာင္ကို ဘယ္လိုေျပာခဲ့လဲ” ”သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္လည္မွာလို႔ေျပာထားတယ္။႐ုံးကခြင့္ႏွစ္ရက္ယူထားတယ္” ”ေကာင္းေရာကြာ” ”ဘာလဲ မႀကိဳက္ဘူးလား ဟင့္ ဒီမွာေတာ့ သူ႔ကို သနားလို႔ ေတြ႕ေစခ်င္လို႔ ခြင့္ေတာင္ယူထားတာကို အာ့ဆိုျပန္လိုက္ရမွလား” ”ေအာ္ ခြင့္ေတာင္ယူၿပီးမွေတာ့ အလကားျဖစ္မယ့္အတူတူ ကိုႀကီးကပဲ အနစ္နာခံလိုက္ပါ့မယ္ကြာ”

”သြားလူလည္ႀကီး”ႏွစ္ေယာက္သားၾကည္ႏူးစြာရီလိုက္ၾကသည္။ဆိုင္ထဲက ေကာင္ေလးတခ်ိဳ႕ေတြက ပိုးပိုးကို သေဘာက်သည့္ပုံနဲ႔ လွမ္းကာၾကည့္ေနတာေတြ႕ေတာ့ သူစိတ္တိုမိသည္။သဝန္တိုမိေနသည္။ပိုးပိုးကိုေျပာျပေတာ့ ရီရင္း ဘာျဖစ္လဲ ၾကည့္ပါေစေပါ့။လွတဲ့သူကၾကည့္ခံရမွာပဲ။႐ုပ္ဆိုးတဲ့သူက် သူ႔မၾကည့္လို႔ စိတ္တိုေနတယ္ဟုေျပာၿပီးစသည္။စားေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ သူတို႔လဲ သူ႔တိုက္ခန္းရွိရာကို လာလိုက္ၾကသည္။ တိုက္ခန္းေရာက္ေတာ့ သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက္ထားလိုက္သည္။ပိုးပိုးကလဲ သူ႔ကို ဖက္ထားရင္း သြားတဲ့အခါအရမ္းလြမ္းေနမွာလို႔ေျပာသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက ခ်စ္ျခင္းေတြျပည့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ၾကည့္ရင္း ပိုးပိုးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးကိုအသာေလးစုပ္နမ္းလိုက္သည္။

ပိုးပိုးကလဲ မ်က္လုံးေလးေမွးစင္းသြားရင္း သူ႔ကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလိုက္ၿပီးအလိုက္သင့္ျပန္နမ္းလိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သားအနမ္းေတြရွည္ၾကာသြားၿပီးေနာက္ သူလဲပိုးပိုးကို ကုတင္ေပၚသို႔ အသာလွဲလိုက္ကာ အေပၚအက်ႌေလးကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ဘရာ အသားေရာင္ေလးေပၚလာသည္။ဘရာကိုခ်ိတ္ျဖဳတ္ကာ ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ႏိုလုံးလုံးက်စ္က်စ္ေလးေပၚလာသည္။အကိုင္အတြယ္ခံရဖူးေပမယ့္ စနစ္တက်ထိနိးသိမ္းကာ ေဆးသုံးသည္ထင္သည္။တင္းတင္းရင္းရင္းနဲ႔ႏို႔သီေခါင္းေလးေတြက မဲမေန ပန္ေရာင္ပင္သန္းေနသည္။သူလဲ ႏို႔အုံေလးကို အသာစို႔လိုက္ရင္း က်န္တစ္ဖက္ကို ကိုင္ကာပြတ္ေပးလိုက္သည္။

”ကိုႀကီးရယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္”ပိုးပိုးရဲ႕အေျပာက သူ႔နားထဲမွာ ပ်ားရည္ျမစ္စီးသြားသလို။ႏို႔ေတြကိုစို႔ၿပီးေတာ့ဘဂါဝန္ကို ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ပင္တီအသားေရာင္သာက်န္ေတာ့သည္။ပင္တီကိုအသာလိပ္ကာခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို အသာမကာ ပိုးပိုးရဲ႕ အဖုတ္နဲ႔အေစ့ကို အသာနမ္းလိုက္ၿပီး အေစ့ကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုနဲ႔ညႇပ္ကာ လွ်ာနဲ႔ကလိလိုက္ေတာ့

”အာ့ဟ ဟ ကိုႀကီးရယ္ ဘယ္လိုႀကီးလဲ အဟင္ဟင့္”သူလဲပိုးပိုးရဲ႕ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကိုအသာပင့္တင္လိုက္ရင္း စအိုဝေလးကို လွ်ာနဲထိုးကာကလိလိုက္ျပန္သည္။ပိုးပိုးမွာ ေကာ့တက္ေနရသည္။သူအေစ့ကိုကလိလိုက္ရင္း အဖုတ္ထဲကို လက္ထည့္ကာကလိေနျပန္ရာ အဖုတ္ထဲမွာ အရည္ေတြက စီးက်လာသည္။သူလဲ အရည္ေတြကို ဖင္ဝမွာ သုတ္လိုက္ၿပီး ဖင္ဝကိုလက္နဲ႔ အသာဖိကာထည့္လိုက္ရင္း အေစ့ကို လွ်ာနဲ႔ဖိကာ ကစားလိုက္ေတာ့ ပိုးပိုးဖင္ကေျမာက္တာက္လာၿပီး ဖင္ထဲသို႔ လက္ကဝင္သြားသည္။

”အ့ ဟာ့ ကိုႀကီး ပိုး မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး ဟာ့ ဟာ့”သူလဲ ပိုးပိုးပို အေစ့ကိုကလိ အဖုတ္ကိုေမႊေနရင္းစအိုကိုပါကလိေနတာေၾကာင့္ ပိုးပိုးလဲ ေအာက္ကေန လူးလြန႔္ေနသည္။သူလဲ အသာထကာ ပိုးပိုးကို ဆြဲထူလိုက္ၿပီးပက္လက္လွန္ကခ်ကာ ပိုးပိုးကို သူ႔အေပၚ ခြထိုင္ခိုင္းရင္း69 ပုံစံျဖင့္ထပ္ၿပီး ဂ်ာလိုက္ျပန္သည္။ဖင္ထဲကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းထည့္ အဖုတ္ကိုအပီအျပင္ဂ်ာေနတာမို႔ ပိုးပိုးလဲ သူ႔လီးကို စုပ္ေနရင္း ဖင္ကသာ ရမ္းေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုးပိုးဖင္က သူအေပၚကေန ေဆာင့္ေဆာင့္ေပးရင္း လီးစုပ္တာက ပိုၿပီးအားပါလာသည္။ဖင္ကလဲ ပိုရမ္းလာသည္။

” ကိုႀကီးရယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္။ၾကည့္စမ္းကိုႀကီး ေပကုန္ၿပီ။အရမ္းအားနာတာပဲ။ဟင့္ ပိုးစိတ္ ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရလိုက္ဘူး ” ပိုးပိုးက သူ႔မ်က္ႏွာကို တစ္ရႉးနဲ႔သုတ္ေပးရင္း ေျပာေနသည္။သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက္ထားကာ ၿငိမ္ခံေနလိုက္သည္။ ပိုးပိုးက သူ႔ကိုနမ္းလိုက္ရင္း ”ကိုႀကီး ပိုးကို လုပ္ခ်င္လုပ္ေတာ့ေလ။ကိုႀကီး စိတ္ထဲရွိသလိုသာ လုပ္။” ”တကယ္လား” ”အင္း ၿပီးေတာ့ေလ ဟို ကိုႀကီး ပိုးကို ေနာက္ေပါက္လုပ္ခ်င္တယ္မလား။ကိုႀကီးလုပ္ခ်င္လုပ္ေလ” ”ပိုးနာမွာေပါ့”

”ပိုး ၾကည္ျဖဴပါတယ္။ပိုးရဲ႕ ဘဝကို ကိုႀကီးကိုအရင္ဆုံးမေပးခဲ့ရေပမယ့္ ဒီဟာေတာ့ ပိုး ကိုႀကီးကို ေပးမယ္ အရမ္းႀကီးနာေအာင္ေတာ့မလုပ္ရဘူးေနာ္” ေျပာၿပီးသူ႔လီးကိုစုပ္ေပးေနသည္။သူလဲ ပိုးပိုးရဲ႕ ဆံပင္ေလးကိုဖြရင္း ေအာက္ကေန ေကာ့ေကာ့ေပးမိသည္။  အတန္ၾကာေတာ့ ပိုးပိုးက ”ကိုႀကီးလုပ္ေတာ့ေလ” ေျပာေတာ့ သူက”ဘယ္ကို လုပ္ရမလဲဟင္” ”ကိုႀကီး ကလဲ ေနာက္ကို လုပ္ခ်င္ တာမဟုတ္လားလို႔” ”အင္း အဲ့ဒါဆိုေနာက္ကို အရင္လုပ္မယ္”

ေျပာၿပီးပိုးပိုးကို ပက္လက္လွန္လိုက္ကာ တင္းပါးေအာက္မွ ေခါင္းအုံးခုလိုက္သည္။ဂ်ယ္လ္ဘူးယူကာ ဖင္ဝကို ဂ်ယ္လ္႐ႊဲေနေအာင္းလိမ္းလိုက္ၿပီး သူလီးကိုလဲ လိမ္းလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ ပိုးပိုးေျခေထာက္ေတြကို ေျမႇာက္ကာ ၿဖဲလိုက္ၿပီး ဖင္ကိုအသာၿဖဲကာ ဖင္ဝတြင္ လီးကိုေတ့လိုက္ၿပီး ”ပိုး တအားႀကီးရႈံ႕မထားနဲ႔ ဖြင့္ထားေနာ္။နာလိမ့္မယ္”သတိေပးရင္း လီးကို အသာ ဖိထည့္လိုက္သည္”

”အာ့ ရွီး နာတယ္ကိုႀကီး ေျဖးေျဖး”မ်က္ႏွာေလးရႈံ႕မဲ့သြားရင္းေျပာသည္။သူလဲ အေစ့ေလးကိုေခ်ေပးလိုက္သည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္လိုက္ရာ တင္းၾကပ္တဲ့ စအိုထဲသို႔ လီးဒစ္က ျဖည္းညႇင္းစြာတိုးဝင္သြားသည္။ပိုးပိုးလဲ အံကိုႀကိတ္ထားရင္း ခံေနသည္။သူလဲ ပိုးပိုးကိုအသာနမ္းလိုက္ရင္း လီးဒစ္ဝင္သြားေတာ့ အသာရပ္ကာ ႏို႔ေတြကိုပြတ္သပ္ေနလိုက္သည္။ထိပ္တစ္ခုလုံးက တင္းၾကပ္ေနသည္။ဖင္ဝကညႇစ္ညႇစ္ေနတာလဲပါသည္။ ႀကီးမားတဲ့ လီးကို လက္သင့္မခံႏိုင္ေသးတာမို႔ သူအခ်ိန္ယူလိုက္သည္။ခဏၾကာေတာ့ နည္းနည္းထပ္ထည့္လိုက္သည္။

”အာ့ ရွီး အဟင့္ နာတယ္” သူလဲ ျပန္မထုတ္ေတာ့ပဲ ရပ္လိုက္ အေစ့ေလးကိုေခ်လိုက္ ႏို႔ေလးကိုစို႔လိုက္ နဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္ ေနသည္။ က်ဥ္းၾကပ္တဲ့အေပါက္ထဲမွာ လီးက တစ္ဝက္နီးပါးေလာက္ဝင္ေနၿပီ။သူလဲအသာျပန္ထုတ္လိုက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္ လိုက္နဲ႔ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာလုပ္ေနရင္းနဲ႔ လီးတေခ်ာင္းလုံးက

စအိုထဲကိုေအာင္ျမင္စြာဝင္သြားသည္။သူလဲ အသာရပ္ကာ ပိုးပိုးႏႈတ္ခမ္းေတြကိုနမ္းရင္းႏို႔ေတြကိုကိုင္ကာ ပြတ္ေနလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ အေစ့ကို ေခ်ေပးလိုက္သည္။အဖုတ္ထဲမွ အရည္ေလးေတြက စိမ့္က်ေနသည္။ စအိုႂကြက္သားေတြက လီးကို ညႇစ္ထားသည္။သူလဲ လီးကို နည္းနည္းျပန္ထုတ္လိုက္ေတာ့

”ဟာ့ အ အ ျဖည္းျဖည္း ကိုႀကီး နာေနေသးတယ္”သူလဲ ျပန္ထည့္လိုက္ ထုတ္လိုက္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စအိုႂကြက္သားေတြက လီးကို လက္သင့္ခံႏိုင္လာသည္မို႔ အဝင္အထြက္က ေခ်ာေမြ႕လာသည္။ ပိုးပိုးလဲ ခံႏိုင္လာသည္။သူလဲ အသာေညႇာင့္ေပးေနရာမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေဆာင့္လို႔ရလာသည္။

”ဟား နာေသးလာ ပိုးေလး ” ”အင့္ အင့္ သိပ္မနာေတာ့ဘူး ကိုႀကီး ခံႏိုင္လာၿပီ။ေဆ င့္ခ်င္ ေဆာင့္ၾကည့္ေလ”သူလဲခပ္မွန္မွန္ေလးေဆာင့္လိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ ခံႏိုင္လာၿပီ။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နာတာမွတဆင့္ ေကာင္းလာၿပီ။ဒါေၾကာင့္ သူလဲ ခပ္သြက္သြက္ေလးေဆာင့္လိုက္ျပန္ရာ ပိုးပိုးလဲ ခံႏိုင္လာသည္။သူလဲ ပိုးကိုးႏႈတ္ခမ္းကိုအသာစုပ္လိုက္ရာ ပိုးပိုးလဲ သူ႔ကိုဖက္ထားၿပီးျပန္နမ္းလိုက္သည္။သူလဲ ခပ္သြက္သြက္ေလးေဆာင့္ေပးေနရင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္လိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ ေအာက္ကေန ေကာ့ေကာ့ေပးလာသည္။ဖင္ထဲ့သို႔အဝင္အထြက္ ေခ်ာ့ေမြ႕လာတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္သား အရသာကို ျပည့္ဝစြာခံစားလာႏိုင္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုးပိုးလဲ ေကာင္းလြန္းလာသည္ထင္သည္။အနမ္းေတြက ၾကမ္းလာၿပီး သူ႔ကို အတင္းဖက္ထားကာ ဖင္ကိုအရမ္းကိုေကာ့လာသည္။သူလဲ ဆက္တိုက္ဖိဖိေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။

”အ အ ေကာင္းလာၿပီကိုႀကီး ေဆာင့္ေပး ဟ ဟ ဟင္း ေဆာင့္ ေဆာင့္ ” သူလဲ ပိုးပိုးေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္ကို ပိုးပိုးအေပၚဖက္ထိ ပင့္တင္ကာ လက္မွာခ်ိတ္လိုက္ၿပီး ”ပိုး ကိုႀကီး ၿပီးခ်င္လာၿပီ ေဆာင့္ေတာ့မယ္” ”ပိုးလဲ ၿပီးခ်င္ၿပီ ကိုႀကီး ေဆာင့္ေဆာင့္ ဟား ရွီး ဘယ္လိုႀကီးလဲ မသိဘူးကြာ ဒီလိုမ်ိဳးတခါမွ မျဖစ္ဖူးဘူးကြာ ေဆာင့္ ပါ ဟား ” သူလဲ ကိုယ္ကိုေရွ႕ကို ကိုင္းလိုက္ကာ အားကုန္ေဆာင့္လိုက္သည္။တဖတ္ဖတ္ တဇြိဇြိနဲ႔ အသံေတြ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ညည္းညဴသံေတြက အခန္းထဲမွာ ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုးပိုးရဲ႕အဖုတ္ထဲမွာ အရည္ေတြကလဲ စီးက်လာသလိုဖင္ကလဲ တအားကို ညႇစ္လာသည္။

သူလဲ လီးကလဲ အရမ္းညႇစ္ထားသည့္အတြက္ တခုလုံး ပူထူလာၿပီး ၿပီးခ်င္လာသည္။ဒါေၾကာင့္ဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုက္ရာ သုတ္ရည္ေတြက တရွိန္ထိုးပန္းထြက္သြားသည္။သူလဲ အရမ္းကိုဟိုက္သြားကာ ပိုးပိုးမ်က္ႏွာကို အငမ္းမရနမ္းလိုက္ရင္း ပိုးပိုးအေပၚေမွာက္ခ်လိုက္ကာ အေမာေျဖေနလိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ အဖ်ားတက္သလို တဟင္းဟင္းနဲ႔ သူ႔ကိုတင္းက်ပ္စြာဖက္ထားရင္း ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းက သူ႔ကိုအတင္းခ်ိတ္ကာထားသည္။ ႏွစ္ေယာက္သားတက္းၾကပ္စြာဖက္ထားၾကသည္။

”ပိုး ေကာင္းလား” ”ဟုတ္ ကိုႀကီး ေကာင္းတယ္ အရမ္းလဲ ေမာတယ္။လူလဲအရမ္းႏႈံးသြားတာပဲ” သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဖက္လ်က္သား စကားေျပာေနၾကသည္။တေအာင့္ေနမွ သူလဲ ပိုးပိုးအေပၚက ထကာ ဖင္ထဲမွလီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ရာ ဖင္ဝမွ အရည္ေတြစီးက်လာ လို႔ တစ္ရႉးနဲ႔သုတ္လိုက္ရသည္။သူလဲ တစ္ရႉးနဲ႔သုတ္လိုက္ကာ ပိုးပိုးကိုခ်ီၿပီးေရခ်ိဳးခန္းထဲသြားလိုက္သည္။ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္ ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားေဆးေၾကာသန္းရွင္းၾကရင္း စေနာက္ေနၾကသည္။ၿပီးေတာ့ ျပန္ထြက္လာေတာ့ ပိုးပိုးက သူ႔ကိုခ်ီခိုင္းတာမို႔  သူလဲ ခ်ီၿပီးျပန္လာလိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္သားအဝတ္မဝတ္ေတာ့ပဲေစာင္ၿခဳံကာဖက္ရင္းစကားေျပာေနၾကသည္။ပိုးပိုးက   သူ႔ အေပၚကိုတက္ကာခြထိုင္လိုက္ၿပီးသူ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းသည္။

သူလဲ ျပန္နမ္းလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ပိုးပိုးက လက္နဲ႔ေနာက္ျပန္ သူ႔လီးကို   ဆြေပးျပန္ရာ လီးက တျဖည္းျဖည္းထလာကာ မာလာျပန္သည္။ပိုးပိုးလဲ သူ႔လီးကို ကိုင္ကာ အဖုတ္ဝမွာေတ့ၿပီးျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့အေပၚကေန ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။သူလဲ ပိုးပိုးခါးေလးကို ကိုင္ကာ ေအာက္ကေန ေကာ့ေကာ့ ေပးလိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္သား စည္းခ်က္ညီစြာ လႈပ္ရွားေနရင္း နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေနာက္တခ်ီၿပီးသြားၾကျပန္သည္။သူ လဲႏွစ္ခ်ီဆက္တိုက္ၿပီးသလို ပိုးပိုးလဲ သုံးခ်ီၿပီးရသည္။ႏွစ္ေယာက္သား အေတာ္ကို ဟိုက္သြားတာမို႔ အနားယူလိုက္ၾကသည္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ႏိုးလာၾကာေတာ့ မနက္လင္းေနၿပီ။အိပ္ရာႏိုးႏိုးခ်င္းသူလဲ ပိုးပိုးကို နမ္းလိုက္ေတာ့ ”မ်က္ႏွာလဲမသစ္ရေသးပဲနဲ႔။ညစ္ပတ္တယ္”ခ်စ္စဖြယ္မ်က္ေစာင္းေလးထိုးၿပီးေျပာေတာ့ သူလဲ အသည္းယားလာတာနဲ႔ ပိုးပိုးကို ဆြဲလွည့္ကာ မ်က္ႏွာကိုအႏွံနမ္းလိုက္ၿပီးလက္ေတြကႏို႔ေတြကိုညႇစ္ကာႏို႔သီးေခါင္းကိုေခ်ေပးလိုက္ေတာ့ ပိုးပိုးအသက္႐ူသံျပင္းလာၿပီးသူ႔ကိုနမ္းလာသည္။ သူလဲ စိတ္က ပါလာျပန္တာမို႔ ႏို႔ေတြကိုကုန္းစို႔လိုက္ၿပီးလက္ေတြက ေပါင္ၾကားထဲကိုဆင္းကာ အေစ့ကို ကလိေပးလိုက္ေတာ့ ေပါင္ႏွစ္ဖက္က ကားေပးလိုက္သည္။သူလဲ အေစ့ကိုဆက္တိုက္ကလိေပးလိုက္ရာပိုးပိုးမွာသူ႔ကို အတင္းဖက္ထားၿပီးႏႈတ္ခမ္းေတြကိုအတင္းနမ္းေနသည္။သူလဲ အဖုတ္ထဲသို႔ လက္ထည့္ၿပီးဆြလိုက္ရာ အရည္ေတြက ထြက္လာသည္။

သူလဲ အသာထကာ ေပါင္ၾကားထဲဝင္ၿပီး အဖုတ္ဝကို ေတ့ကာ ထည့္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အတိုင္အေဖာက္ညီစြာ ေဆာင့္ေနၾကသည္။ အခန္းထဲမွာအသားခ်င္း႐ိုက္သံ အဝင္အထြက္စည္းခ်က္ညီစြာထြက္ေပၚလာတဲ့အသံ ရမက္ေတြလႊမ္းေနတဲ့ ညည္းညဴသံေတြနဲ႔ ဖုံးလႊမ္းေနသည္။ႏွစ္ေယာက္သား စည္းခ်က္ညီစြာလႈပ္ရွားမႈၿပီးသြားေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္တူေရခ်ိဳးလိုက္ၾကသည္။ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ပိုးပိုးက သူ႔ကို မနက္စာျပင္ေပးကာ ႏွစ္ေယာက္သားမနက္စာ စားလိုက္ၾကသည္။စားေသာက္ေဆးေၾကာၿပီးေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာ တီဗီၾကည့္ရင္း ပိုးပိုးက သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာထိုင္ကာ တြတ္တီးတြက္တာေျပာေနသည္။အျပင္သို႔မထြက္ခ်င္ဘူးလို႔လဲေျပာသည္။

ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို သူတို႔နဲ႔လုပ္တာေတြကို ဗြီဒီယိုမ႐ိုက္ထားဘူးလားေမးၿပီး ၾကည့္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာေတာ့သူလဲ ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ သူနဲ႔ ေအးမိစံ ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ ပိုးပိုးတို႔နဲ႔ လုပ္ခဲတာေတြကို ႐ိုက္ထားတာေတြကို ျပလိုက္သည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လဲ ၾကည့္ရင္းနဲ႔စိတ္ျပန္လာကာ ပိုးပိုးကိုေနာက္ကေန သိုင္းဖက္ရင္းနမ္းကာ ႏို႔ေတြကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္လိုက္ရင္းဂါဝန္ကိုေအာက္ကေနပင့္တင္ကာေခါင္းကေနမကာခြၽတ္လိုက္ေတာ့အတြင္းခံအနီေရာင္ ဝမ္းဆက္ေလးသာက်န္ေတာ့သည္။ပိုးပိုးကို ကုတင္ေပၚေလးဖက္ေထာက္ကုန္းခိုင္းလိုက္ၿပီး ပင္တီအနီေလးကိုခြၽတ္ကာ ေနာက္ကေန ဂ်ာေပးလိုက္ေတာ့ ပိုးပိုးလဲ

”ရွီး ကိုႀကီးရယ္ အာ့ဟား” သူလဲ စအိုကိုပါလွ်က္လိုက္ၿပီး လက္နဲ႔ကလိလိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ ကုတင္ေပၚတြင္ကိုယ္ကိုဝပ္က်သြားၿပီးဖင္က ေကာ့တက္သြားသည္။သူလဲ အပီအျပင္ကိုဂ်ာေပးလိုက္ေတာ့ ပိုးပိုးအဖုတ္ထဲကအရည္ေတြက ေပါင္ၾကားမွစီးက်လာသည္။ပိုးပိုးလဲ ”ကိုႀကီးကို စုပ္ေပးမယ္ကြာ”ေျပာၿပီးထလာကာသူ႔ေရွ႕ဒူးေထာက္ကာ လီးကို စုပ္ေပးလိုက္သည္။ အတန္ၾကာေတာ့သူလဲ ပိုးပိုးကို ကုတင္ေစာင္းမွာ ကုန္းခိုင္းလိုက္ၿပီးေနာက္ကေနစအိုဝတြင္လီးေတ့ၿပီးဖိကာထည့္ေပးလိုက္သည္။

”ဲ ျဗစ္ တစ္တစ္ ျဗစ္” ”အာ့ ကြၽတ္ကြၽတ္ ဟင့္ ဟင့္ ”  စအိုဝတြင္တင္းက်ပ္ကာဝင္သြားသည္။ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလီးကတဆုံးထိဝင္ သြားကာ သူလဲ အသာေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲသူ႔ဖက္ကို လွည့္ၾကည့္ရင္း ”ကိုႀကီးေဆာင့္ခ်င္ေဆာင့္ေတာ့ ပိုး ခံႏိုင္တယ္”    သူလဲမီးစိမ္းျပလိုက္တာမို႔း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပုံမွန္ေဆာင့္ေပးေနရင္းခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္၊ ေဆာင့္ခ်က္ေတြၾကာလာ သည္ႏွင့္အမွ် ႏွစ္ေယာက္သား ေကာင္းလာၾကၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။

ညည္းညဴသံေတြနဲ႔အတူ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကပိုပိုသြက္လာၾကသည္။သူလဲ ၿပီးခ်င္လာၿပီမို႔ မနားတမ္းေဆာင့္ခ်ေပးလိုက္ရာ သုတ္ ရည္ေတြက ပိုးပိုးစအိုထဲတြင္ပန္းထည့္လိုက္သည္။ပိုးပိုးလဲ ၿပီးသြားၿပီမို႔ ႏွစ္ေယာက္သားဖက္ကာအနားယူလိုက္ၾကသည္။ခဏၾကာ မွ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီးကုတင္ေပၚတြင္လွဲကာ ပိုးပိုးက သူ႔ကိုေမးသည္။   ”မမေအးမိစံနဲ႔ မမႏွင္းျမတ္မြန္တို႔ကိုလုပ္တုန္းက ကိုႀကီး လီးမွာအဖုအဖုေတြနဲ႔ ဘာေတြလဲဟင္”   ”အဲ့ဒါေဂၚလီတြပိုးရဲ႕။အရင္တုန္းကေဂၚလီထည့္ထားတာ။ေနာက္ေတာ့ ျပန္ျဖဳတ္ထားလိုက္ တာ။သူတို႔နဲ႔တုန္းက ျပန္ထည့္တဲ့အခ်ိန္မို႔”  ”ေအာ္ ေဂၚလီဆိုတာ အဲ့ဒါလား”    ”အင္းဟုတ္တယ္”

သူ႔ကို သိခ်င္တာေတြကိုေမးေနသည္။သူကလဲ ျပန္ေျဖေပးရင္း ဗြီဒီယိုဖိုင္ေတြကိုဖ်က္လိုက္ရမလားေမးေတာ့ ပိုးပိုးက မဖ်က္ပါနဲ႔ေျပာၿပီး ဘယ္သူမွေတာ့ မျပနဲ႔လို႔ေျပာသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အတူရွိေနခ်ိန္အတိုင္းအတာတြင္းမွာ တကယ့္လင္မယားေတြလိုပင္။ပိုးပိုးကလဲ ေနာက္ဆို ျပန္မေတြ႕ရေတာ့မယ့္တူတူ

အတုေနတုန္းေလးအျပည့္အဝေပ်ာ္မည္လို႔ဆုံးျဖတ္ထားသည့္အလား။ႏွစ္ေယညက္သားအစြမ္းကုန္ခ်စ္ၾကသလို သူ႔ကိုလဲ ပိုးပိုးက ဇနီးတေယာက္လိုပင္ လုပ္ေပးသည္။တကယ္လို႔ ဆုံဆည္းျဖစ္ခဲ့ၾကရင္ မိန္းမေကာင္းတေယာက္အေနနဲ႔ သူ႔ကို ျပဳစုေပးမယ္လို႔လဲ ကတိေပးသည္။သူကလဲ သူ႔ရည္းစားနဲ႔ရရင္လဲ လုပ္ေပးပါလို႔ေျပာေတာ့ လုပ္ေပးမွာပါလို႔ေျပာသည္။ႏွစ္ေယာက္သားခြဲခါနီးေတာ့ ပိုးပိုးတအားငိုေနတာမို႔သူလဲ မနည္းေခ်ာ့ရသည္။သူ႔ကိုျပန္ပို႔ေပးေတာ့ ပိုးပိုးတေယာက္ မ်က္ႏွာေလးေခ်ာင္က်ေနသည္။

သူလဲႏိုင္ငံျခားမသြားခင္ မိဘေတြအိမ္ကိုျပန္ကာခဏေနလိုက္သည္။သြားမယ့္ေန႔က်မိဘႏွစ္ပါး အကိုလင္မယား အမလင္မယားတို႔က ေလဆိပ္လိုက္ပို႔ၾကသည္။ေအးမိစံတို႔စုံတြဲေရာ ႏွင္းျမတ္မြန္ ပိုးပိုးတို႔ပါလိုက္ပို႔ၾကသည္။ သူ႔အေမနဲ႔အမက သူ႔ကို ပိုးပိုးကို သေဘာက်ၿပီး အဲ့ေကာင္မေလးကိုမႀကိဳက္ဘူးလားတိုးတိုးေလးေမးေတာ့ သူရီပဲေနလိုက္သည္။သူေလယာဥ္ေပၚတက္ေတာ့မွ အားလုံးျပန္သြားၾကသည္။သူဂ်ပန္ကိုေရာက္ေတာ့ လာႀကိဳသည့္သူက လာႀကိဳၿပီး ေနရာခ်ထားေပးကာ လိုအပ္တဲ့ဟာေတြကိုလုပ္ေပးသည္။သူလဲ ဖုန္းကဒ္ဝယ္ကာ မိဘေတြဆီဖုန္းဆက္ၿပီး ပိုးပိုးဆီဆက္ေတာ့ ပိုးပိုးက ငိုေနသည္။

သူလဲ ေခ်ာ့ရျပန္သည္။ သူဂ်ပန္ကိုေရာက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ပိုးပိုးနဲ႔ ညႇိကာ ဖုန္းမဆက္ေတာ့။ပိုးပိုးကလဲၾကာရင္ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕လို႔ေျပာသည္။ လိုင္းေပၚမွာ ေအးမိစံနဲ႔ႏွင္းျမတ္မြန္တို႔နဲ႔ေတာ့ ေျပာျဖစ္သည္။သူဂ်ပန္ေရာက္ၿပီးတစ္ႏွစ္ခန႔္ၾကာေတာ့ ေအးမိစံနဲ႔ ႏွင္းျမတ္မြန္တို႔ ေယာက္က်ားယူသြားၾကသည္။ပိုးပိုးကေတာ့ သိပ္အဆင္မေျပဘူးလို႔ေျပာသည္။သူလဲ မဆက္ေတာ့ပါ။
ဒီလိုနဲ႔ သူစာကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္ေလ့လာျဖစ္သည္။ႏွစ္ႏွစ္ခန႔္ၾကာေတာ့ သူလဲ

ပေရာဂ်တ္အတြက္စာတမ္းျပဳစုရသည္။သူလဲ ျမန္မာႏိုင္ငံျပန္လာကာ သူလုပ္ရမည့္စာတမ္းအတြက္ ဌာနကိုတင္ျပကာ ကရင္ျပည္နယ္ဖက္သို႔သြားကာ ေလ့လာၿပီး စာတမ္းအတြက္လုပ္ရသည္။မသိတာေတြကို ဆရာသမားေတြကြၽမ္းက်င္တဲ့ပညာရွင္ေတြဆီမွာ ေမးကာ ေလ့လာၿပီးလုပ္ရသည္။မိဘေတြဆီကို ခဏသာျပန္ႏိုင္သည္။စာတမ္းလုပ္ၿပီးေတာ့ဂ်ပနိသို႔ျပန္လာကာ သူ႔အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္နဲ႔အဖြဲ႕လိုက္စုကာ စာတမ္းအားလုံးကို ျပန္ၿပီးျပဳစုၿပီးျပန္လုပ္ရျပန္သည္။ၿပီးေတာ့ group လိုက္ ေဆြးေႏြးပြဲေတြလုပ္ရသည္။ အေတာ့္ကိုေလ့လာၿပီး အင္တာနက္မွာလဲ အၿမဲတမ္းေလ့လာခဲ့ရတာမို႔ သူ႔အတြက္ အရမ္းႀကီးေတာ့ မခက္ခဲလွေပမယ့္ အေတာ္ေတာ့ ခက္လွသည္။အားလုံးၿပီးသေလာက္ျဖစ္သြားေတာ့မွ သူလဲ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္သည္။

ဒါေတာင္ သူတင္သည့္စာတမ္းက အဆင္ေျပေခ်ာ့ေမြ႕ၿပီးသေဘာက်မွ သူ ဘြဲ႕ရမည္။သူလဲ အဲ့ကိစၥကိုေခါင္းထဲက ထုတ္ကာ အတက္ႏိုင္ဆုံးႀကိဳးစားခဲ့တာမို႔ ဖိအားမထားေတာ။တေန႔သူလဲ တိုက်ိဳၿမိဳ႕ထဲ သြားရင္းနဲ႔ အမွတ္မထင္ လူတေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္သည္။ဆုျပည့္စံရဲ႕ ညီမဝမ္းကြဲ ႏြယ္နီ။သူမနဲ႔က အရမ္းႀကီးေတာ့မခင္ေပမယ့္ သူနဲ႔ဆုျပည့္ ႀကိဳက္ခဲ့တုန္းက ခင္ခဲ့တာပင္။ဆုျပည့္နဲ႔မတည့္သလို သူ႔ကိုလဲ ၾကည့္မရဘူးလို႔ ျပန္ၾကားရသည္။ သူကလဲ သိပ္ၾကည့္မရ။႐ုပ္ရည္က လွတပတရွိေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္က ပိန္ကပ္ေနသည္။ဖင္မရွိရင္မရွိ။အရပ္က နည္းနည္းျမင့္တာမို႔ ပိန္ေတာ့ ရွည္သည္လို႔ထင္ရသည္။

ဘာေတြမာန္တက္ေနမွန္းမသိ။သူကလဲ ဒါကို ၾကည့္မရ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ရင္ ေထ့သလိုလို ခနဲ႔စကားေတြေျပာျဖစ္သည္မို႔ သိပ္ၿပီးလဲ မရင္းႏွီးၾက။ ခုျပန္ေတြ႕ေတာ့ ေရျခားေျမျခားမွာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက လူနဲ႔ျပန္ေတြ႕ရေတာ့ဝမ္းသာသြားသလို သူမကလဲ ဝမ္းသာစြာႏႈတ္ဆက္စကားေျပာျဖစ္သည္။ စကားစပ္မိလို႔ေျပာၾကရင္းနဲ႔ သူမက ဒီကို

ကုမၸဏီအလုပ္နဲ႔လာျခင္းျဖစ္သည္။ေရာက္တာတစ္လေလာက္ရွိၿပီတဲ့။သူေနတဲ့ေနရာနဲ႔ သိပ္မေဝးလွတာေပ။သူမက ဆုျပည့္ေယာက္က်ားရသြားလို႔စိတ္မေကာင္းေၾကာင္းနဲ႔ သူတို႔လဲအဆင္ေျပတယ္လို႔ေျပာသည္။သူလဲ ခုေတာ့ဘာမွသိပ္မခံစားရေတာ့တာမို႔ ေအးေဆးပင္ျပန္ေျပာႏိုင္သည္။ႏြယ္နီလဲ ခုေတာ့ အရင္ေလာက္မပိန္ေတာ့ေပ။စလင္းျဖစ္ကာ ျပင္တက္ဆင္တက္လာလို႔လားမသိ တင္နဲ႔ရင္နဲ႔အေတာ့္ကို ၾကည့္ေကာင္းလာသည္။သူလဲ ႏြယ္နီကို မယူေသးဘူးလာေမးရာ ယူေတာ့မွာတဲ့။

ဒီႏွစ္ကုန္ရင္ယူမယ္လို႔ေျပာသည္။ သူတို႔ကုမၸဏီမွ လူပင္။သူ႔ကိုဘာအတြက္လာတာလဲေမးေတာ့ သူက မာစတာဘြဲ႕လာယူတာလို႔ေျပာေတာ့ အထင္ႀကီးသြားသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။သူတို႔အေတာ္ၾကာစကားေျပာၿပီးဖုန္းနံပါတ္ေတြလဲကာ သူလဲ ျပန္လာလိုက္သည္။ေနာက္ရက္ေတြမွာလဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ျဖစ္ၾကသည္။အလည္သြားလိုက္ ေလွ်ာက္စားလိုက္နဲ႔အေတာ့ကိုရင္းႏွီးသြားၾကသည္။ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မွာလဲ ျဖစ္ျပန္ သူတို႔အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ေဝးတဲ့ေနရာလဲ ျဖစ္တာမို႔ ရင္းႏွီးပြင့္လင္းမႈက ျမန္လွသည္။အေတာ့္ကိုပြင့္လင္းသြားသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ႏြယ္နီလဲ ႏွစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ ျပန္ရခါနီၿပီ။ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ေနရင္ အလုပ္ကိစၥေတြၿပီးေတာ့မွာမို႔ ျပန္ရေတာ့မည္။

သူလဲညဖက္က် ညေနစာသြားစားရေအာင္လို႔ဖုန္းဆက္ေတာ့ ႏြယ္နီကလဲ ညေနက်ရင္လာေခၚေလ လို႔ေျပာသည္။ညေနက်သူလဲ ႏြယ္နီကို သြားေခၚလိုက္သည္။ႏြယ္နီလဲ အက်ႌအဝါခ်ိဳင္းျပတ္ေပၚမွာ အျဖဴေရာင္အေႏြးထည္ကိုဝတ္ကာ ေအာက္က ေဘာင္းဘီအၾကပ္အနက္ကို ဝတ္ထားသည္။ ေက်ာလည္ေလာက္ရွိတဲ့ ဆံပင္ကို ဖ်ားလ်ားခ်ထားတာမို႔ အေတာ္ပင္ၾကည့္ေကာင္းလွသည္ပင္။သူတို႔လဲ ညေနစာစားရင္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား နည္းနည္းေသာက္ၾကသည္။ စကားေျပာရင္းနဲ႔ေသာက္ၾကရင္းေတာ္ေတာ္ေသာက္ျဖစ္ၾကသည္။ႏြယ္နီလဲ နည္းနည္းမ်ားသြားတာမို႔ အေတာ္မူးသြားသည္။သူလဲ ပိုက္ဆံရွင္းကာ ႏြယ္နီကိုေခၚၿပီးျပန္လာေတာ့ ႏြယ္နီက

မျပန္ခ်င္ဘူးလို႔ဂ်စ္တိုက္ေနသည္။သူလဲေခ်ာ့ေမာ့ကာ ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေျပာေတာ့ မရ။ ေလွ်ာက္လည္မယ္လို႔ေျပာတာမို႔ သူလဲ စိတ္ညစ္သြားရကာ သြားၾကတာေပါ့လို႔ေျပာၿပီးထြက္လာခဲ့ၾကေတာ့လဲမူးေနတဲ့ႏြယ္နီကသိပ္မဟန္။ဒါေၾကာင့္ေခ်ာ့ကာျပန္မယ္ေျပာေတာ့လဲ ဂ်စ္ၿပီး မျပန္ဘူးလို႔ေျပာေတာ့ သူလဲ ဘယ္သြားမလဲေမးေတာ့ ဘယ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္တဲ့အခန္းကိုမျပန္ခ်င္ဘူးေျပာတာနဲ႔ သူလဲ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ဟိုတယ္တခုဆီေခၚသြားလိုပ္ကာ ႏွစ္ေယာက္ခန္းတခန္းယူလိုက္သည္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ႏြယ္နီက ေရခဲေသတၱာဖြင့္ကာ ဘီယာကိုေတြ႕ေတာ့ေသာက္မယ္လုပ္ေနလို႔သူတားလိုက္ရသည္။

သူလဲစိတ္ကတိုလာတာမို႔ ႏြယ္နီကို ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္ေတာ့ ႏြယ္နီက ရီေနသည္။သူလဲ အေႏြးထည္ကို ခြၽတ္ကာ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ခုံေပၚမွာထိုင္ေနေတာ့ ႏြယ္နီက ထလာၿပီးသူ႔ေဘးနားဝင္ထိုင္ကာ သူ႔ကိုစေနသည္။သူလဲ အိပ္ေတာ့လို႔ေျပာေတာ့ သိပ္မွအိပ္မယ္တဲ့။သူလဲ အဲ့ေလာက္မွရွိတာကြာဆိုၿပီးႏြယ္နီကို ကုတင္ေပၚတင္ကာ အေႏြးထည္ကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီးႏို႔ေတြကိုဆုပ္နယ္ေပးလိုက္သည္။လူကလဲ မူး မိန္းမေတြနဲ႔လဲေဝးတာလဲၾကာေနတာမို႔ စိတ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္မထားေတာ့။ႏြယ္နီအက်ႌကို ေအာက္ကေန မကာခြၽတ္လိုက္ၿပီး

ေဘာ္လီအနက္ကိုအေပၚကိုမတင္ကာႏို႔ေတြကိုဆုပ္ကာနယ္လိုက္ၿပီးႏို႔သီးေခါင္းေတြကိုသြားနဲ႔ကိုက္ကာကလိလိုက္သည္။ႏြယ္နီလဲပါးစပ္ကညည္းသံသဲ့သဲ့နဲ႔အတူသူ႔ေခါင္းကိုပြတ္သပ္လာသည္။သူလဲ သူ႔ေဘာင္းဘီကိုခြၽတ္လိုက္သည္။ ၿပီးႏြယ္နီ႔ေဘာင္းဘီအၾကပ္ကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ႏြယ္နီလဲ ဖင္ကိုအသာႂကြကာ ခြၽတ္ေပးေလသည္။ႏွစ္ေယာက္သား အရက္ကလဲမူးေန ရမက္ကလဲ ၾကဴးဖို႔ႀကံေနၾကသည္။သူလဲျပတ္လပ္ေနသလို ႏြယ္နီလဲအတူတူပင္။ဒီေရာက္ၿပီး သူနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ စိတ္ေတြကလြတ္လပ္ေနတာမို႔ ခုလိုျဖစ္ၾကျခင္းလဲ ျဖစ္သည္။သူလဲ အတြင္းခံ ခရမ္းေရာင္ေလးကိုပါတခါတည္းခြၽတ္လိုက္ကာ အေစ့ကိုေခ်ေပးလိုက္သည္။

ႏြယ္နီလဲ တအင္းအင္းနဲ႔ေကာ့တက္လာသည္။ သူလဲ အဖုတ္ထဲကိုလက္ထည့္လိုက္ေတာ့ အရည္ေတြနဲ႔မို႔ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ဝင္ထြက္ေနသည္။ႏြယ္နီကို ထူလိုက္ကာ သူလဲ ႏြယ္နီရဲ႕အဖုတ္ကိုကလိေနရင္းနဲ႔ ပါးစပ္ထဲကိုလီးထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ ႏြယ္နီလဲ အသားစုပ္ေပးေလသည္။လုပ္ေနက်အလုပ္မို႔ထင္သည္ အခက္အခဲမရွိလွေပ။ႏြယ္နီလဲ သူ႔ရည္းစားနဲ႔အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာႀကဳံေတြ႕ဖူးထားသည္မို႔ထင္သည္။ အစစအခက္အခဲမရွိလွေပ။အဖုတ္ထဲကလဲ အရည္ေတြစိုေနတာမို႔သူလဲ ပါးစပ္ထဲမွလီးကို ထုတ္ကာ ႏြယ္နီကိုပက္လက္လွန္လိုက္ၿပီး ေပါင္ေတြကိုေျမႇာက္ကာ အဖုတ္ဝမွာလီေတ့လိုက္ကာ ထည့္လိုက္ေတာ့ အဆုံးထိဝင္သြားသည္။သူလဲ တရစပ္ပင္ဆက္တိုက္ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။

”အ အ ကိုပိုင္ ေဆာင့္ေဆာင့္ေကာင္းတယ္ ေကာင္းလိုက္တာ ရွီး ဟ ဟ. ဟ ” သူလဲဆက္တ႐ုက္ေဆာင့္ေပးလိုက္ရာ ႏြယ္နီလက္ေတြကေမြ႕ရာခင္းကို ဆုပ္ေခ်ထားကာ ေျခေခ်ာင္းေတြက ကုပ္ေကြးသြားၿပီး ခါက ေကာ့တက္လာကာ အဖုတ္ကလဲ သူ႔လီးကိုတင္းၾကပ္စြာညႇစ္ကာထားသည္။ တစ္ခ်ီၿပီးသြားၿပီ။သက္ျပင္းခ်သံနဲ႔အတူ ”အရမ္းေကာင္းလိုက္တာ ကိုပိုင္ရယ္ ””ကိုယ္မၿပီးေသးဘူ ကိုယ့္ကို ကုန္းေပး”

သူလဲ အဖုတ္ထဲမွလီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ကာ ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္။ႏြယ္နီလဲကုတင္စြန္းမွာပင္ေျခေထာက္ေတြတင္ကာဖင္ကို စြင့္ကာ ခႏၶာကိုယ္ကို ဝပ္ကာကုန္းေပးလိုက္သည္။သူလဲ က်စ္က်စ္လစ္လစ္တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကိုၿဖဲလိုက္ေတာ့ စူပြပြစအိုဝကိုေတြလိုက္ရေတာ့အႀကံတခုရလိုက္တာမို႔ အဖုတ္ဝကစီက်ေနတဲ့ အရည္ေတြကိုစအိုဝမွာသုတ္လိုက္ၿပီး တံေတြးေထြးကာ

”ႏြယ္နီ ဖင္ခံဖူးတယ္ေပါ့” ”အင္းတစ္ခါႏွစ္ခါေတာ့ခံဖူးတယ္” ”ဘယ္သူနဲ႔လဲ”သူလဲဖင္ဝကိုကလိရင္းေမးေနလိုက္သည္။ ”ႏြယ္နီ႔ ခ်စ္သူနဲ႔။သူက စမ္းခ်င္တယ္ဆိုလို႔ေပးလိုက္တာ”  ”ဘယ္လိုေနလဲေကာင္းလား””နာတယ္ ”လူၾကည့္ေတာ့ဘာမွသာမဟုတ္တာ။ အခံေတာ့ပက္စက္ပလို႔ေတြးရင္း  ”ကိုယ္လဲ ဖင္ခ်မလို႔ ခံမလား”  ”အာ အရမ္းနာတယ္။ျဖည္းျဖည္းေတာ့ လုပ္ေနာ္။တခါကဖင္ကြဲ သြားလို႔ ေၾကာက္ၿပီးေနာက္မခံေတာ့ဘူး”

သူလဲဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ပဲ လက္ည်ီဳးနဲ႔လက္ခလယ္ကိုဖင္ထဲသို႔ပူးထည့္ကာ ဆြေနလိုက္သည္။ အဝင္အထြက္ေခ်ာလာၿပီမို႔ သူ လဲလီးကိုတံေတြးစြတ္ကာ ဖင္ဝတြင္ေတ့ၿပီး အသာဖိခ်လိုက္ေတာ့  ”အ့ ကြၽတ္ကြၽတ္ ေျဖးေျဖး နာတယ္”သူလဲ တစ္ရစ္ခ်င္းသြင္း လိုက္သည္။ဖင္ခံဖူးသူမို႔ ဖင္ကို အလိုက္သင့္ဖြင့္ေပးတက္သည္။သိပ္ၿပီးအားမစိုက္လိုက္ရပဲ လီးကတဆုံးဝင္သြားသည္။မူးတဲ့အရွိန္ ကလဲ ပါေနတာမို႔ ခံႏိုင္ရည္ရွိေနတာျဖစ္မည္။သူလဲအသာေလးေဆာင့္ေပးလိုက္ရင္း အေစ့ကိုေခ်ေပးလိုက္သည္။ႏြယ္နီလဲ  တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ခံႏိုင္လာၿပီမို႔ သူလဲ သိပ္မညႇာေတာ့။ႏြယ္နီလဲမူးမုးနဲ႔သူ႔ကိုေဆာင့္ခိုင္းတာမို႔ သူလဲ စိတ္ရွိတဲ့အတိုင္းဖင္ႏွစ္ဖက္ကို တင္းတင္းညႇစ္ကာ အားကုန္းေဆာင့္လို႔းလိုက္သည္။

အခ်က္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္လာေတာ့ သူလဲ ၿပီးခ်င္လာၿပီ။ႏြယ္နီလဲေနာက္တစ္ခ်ီၿပီးခ်င္လာတာမို႔ သူ႔ကို ေဆာင့္ဖို႔ေျပာေတာ့သူလဲ  မနားတမ္းဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုက္ရာ သုတ္ရည္ေတြက ဖင္ထဲမွာပန္းထြက္သြားသည္။ ႏွစ္ေယာက္သားေကာင္းမြန္တဲ့အရသာကို  ျပည့္ဝစြာခံစားရင္း မူးၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။ သူတေရးႏိုးေတာ့ထၾကည့္ေတာ့ ႏြယ္နီကသူ႔ေဘးနားမွာအဝတ္ေတြဝတ္ၿပီးသူ႔နဲ႔ အတူေစာင္ၿခဳံကာ အိပ္ေနသည္။ သူလဲအိမ္သာသို႔ေသးေပါက္သြားေတာ့ သူ႔လီးကို သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေပးထားသည္။

ၾကည့္ရတာႏြယ္နီတေရးႏိုးၿပီးလုပ္ေပးသြားတာေနမည္။သူလဲေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ တပတ္တထည္ပတ္ကာ ျပန္ထြက္လာၿပီ း အဲကြန္း  ကိုေလွ်ာ့ကာျပန္အိပ္လိုက္သည္။မနက္ႏိုးလာေတာ့ႏြယ္နီက ႏိုးေနၿပီ။မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးေနၿပီ။ သူႏိုးလာေတာ့ သူ႔ကိုၿပဳံးျပၿပီ  မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ေျပာသည္။သူလဲမ်က္ႏွာသစ္ၿပီးျပန္ထြက္လာေတာ့ ႏြယ္နီက ျပန္ၾကစို႔လို႔ေျပာသည္။သူလဲႏြယ္နီကိုဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး နမ္းလိုက္ေတာ့  ”ကိုပိုင္ေတာ္ၿပီကြာ ေနာက္က်ေနမွာစိုးလို႔အလုပ္က။

ညက်ရင္ျပန္ေတြ႕မယ္ေလေနာ”ေျပာတာမို႔သူလျပန္လႊတ္လိုက္ကာအဝတ္လဲလိုက္ၿပီးျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ ညေနက်သူလဲႏြယ္နီကို  သြားေခၚကာ ညေနစာစားၿပီး ဟိုတယ္သို႔သြားၾကျပန္သည္။ ဟိုတယ္ေရာက္တာနဲ႔အဝတ္ေတြခြၽတ္ကာသူကႏြယ္နီ႔ကို သူ႔လီးကိုစုပ္ ခိုင္းလိုက္သည္။ႏြယ္နီလဲ စိတ္ပါလက္ပါစုပ္ေပးေနသည္။ၿပီးေတာ့ ႏြယ္နီ႔ကိုဆြေပးလိုက္ကာ ဖင္ကိုပဲ လိုးလိုက္သည္။ႏြယ္နီလဲ သူနဲ႔ က်မွ ဖင္လိုးခံရတဲ့အရသာကိုသိသြားသည္လို႔ေျပာသည္။

သူတို႔ညႏွစ္နာရီနီးပါးထိလုပ္ၾကသည္။ဖင္ကိုလုပ္လိုက္ အဖုတ္ကိုလုပ္ လိုက္နဲ႔။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လဲ မနက္ဆို ႏြယ္နီကအလုပ္သြား သူကေက်ာင္းသြားညေနၾက ဟိုတယ္သြားလိုက္ သူ႔အခန္းမွာေနလိုက္နဲ႔  ညတိုင္းလုပ္ျဖစ္ၾကသည္။ႏြယ္နီကျပန္ခါနီးေတာ့ သူတို႔ကိစၥကို ဘယ္သူ႔မွမေျပာပါနဲ႔လို႔ေတာင္းပန္သည္။သူလဲ ဘယ္သူ႔မွေျပာဖို႔ စိတ္ကူမရွိပါ။ဒီလိုနဲ႔ ႏြယ္နီလဲ ျမန္မာျပည္ျပန္သြားေတာ့ သူလဲ ျပန္တဲ့အခ်ိန္ထိ ဘယ္သူနဲ႔မွမလုပ္ျဖစ္ေတာ့။

သူလဲ သူတင္လိုက္တဲ့စာတန္းအေ႐ြးခံရၿပီး ေသခ်ာစြာေျဖႏိုင္ခဲ့တာမို႔ မာစတာဘြဲ႕ကို ရယူႏိုင္ခဲ့သည္။ သူတို႔group တခုလုံးလဲေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကတာမို႔အရမ္းကိုေပ်ာ္စရာေကာင္းရသည္။ျပန္ခါနီးအားလုံးေလွ်ာက္လည္ၾက ႏႈတ္ဆက္ပြဲလုပ္ၾက နဲ႔ေပ်ာ္စရာပင္။ဖိအားေတြလဲကင္းသြားၾကၿပီမို႔လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေနၾကသည္။သူလဲဌာနကို ဘြဲ႕ယူၿပီးမွ ျပန္လာဖို႔ခြင့္ေတာင္းေတာ့ ရတာမို႔ ဘြဲ႕ယူၿပီးမွပဲ ျပန္လာခဲ့သည္။သူျပန္လာေတာ့ သူမိသားစုလာႀကိဳသည္။သူလဲ အိမ္ကိုလိုက္သြားၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္ေနၿပီးမွ ေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္လာခဲ့သည္။ ႐ုံးေရာက္ေတာ့ လူႀကီးကိုသတင္းဝင္ပို႔ၿပီး ပါလာတဲ့လက္ေဆာင္နဲ႔ကန္ေတာ့သည္။

လူုႀကီးကသူ႔ကို ခ်ီးက်ဴးၿပီးအေတြ႕အႀကဳံေတြေမးသည္။သူလဲေျပာျပသည္။သူ႔ကိုလဲ ႀကိဳးစားဖို႔နဲ႔ ဌာနအတြက္ အားကိုးရတဲ့ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္လာေအာင္လုပ္ဖို႔ဆုံးမသည္။သူလဲ ျပန္ထြက္လာၿပီးသူ႔ဆရာဆီဝင္ကာ လက္ေဆာင္ေပးရင္း ကန္ေတာ့လိုက္သည္။ဆရာကလဲ ဆုံးမစကားေျပာသည္။မိန္းမယူဖို႔ေကာင္းၿပီလို႔ေျပာေတာ့ သူလဲ ယူစရာမရွိဘူးလို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ဆရာက ဆဲသည္။အခန္းထဲကိုလဲ ပါလာတဲ့လက္ေဆာင္ေတြေဝေပးလိုက္သည္။

ဒီလိုနဲ႔သူေနျပည္ေတာ္ေရာက္တာတစ္လေက်ာ္ၿပီ။သူလဲ ရာထူးတက္သြားကာ တာဝန္က ပိုႀကီးလာတာမို႔  ခရီးသိပ္မထြက္ရေတာ့။ ႐ုံးခ်ဳပ္မွာပဲ ေနကာ သူ႔ဆရာရဲ႕လက္ေထာက္အျဖစ္နဲ႔ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥေတြကို ကူလုပ္ေပးရသည္။  တရက္မွာေတာ့ သူဂ်န္းရွင္း သြားရင္းနဲ႔ ႏွင္းျမတ္မြန္နဲ႔ဆုံသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကေနျပည္ေတာ္မွာပင္။ သူ႔ေယာက္က်ားက ရန္ကုန္မွာတဲ့။ကေလးတစ္ေယာက္ရေန ၿပီ။ႏွင္းျမတ္မြန္က ကေလးရၿပီး နည္းနည္းေလးျပည့္သြားတာကလြဲရင္ ပိုၿပီးၾကည့္ေကာင္းလာသလို ရင့္က်က္သြားတာလဲပါမည္။  သူ႔ကိုေတြ႕ေတာ့ဝမ္းသာအားရပင္။အရင္လိုပင္။စကားထိုင္ေျပာၾကရင္းနဲ႔ ပိုးပိုးလဲ ေနျပည္ေတာ္မွာပဲလို႔ေျပာသည္။ သူကေလးရၿပီ လားေမးေတာ့ သူ႔ဘဲနဲ႔ ျပသာနာျဖစ္ၿပီးမယူျဖစ္ဘူးလို႔ေျပာသည္။

ဘာလို႔လဲေမးေတာ့ ပိုးပိုးရည္းစားက ပိုးပိုးအျပင္ေနာက္တ ေယာက္နဲ႔ရႈပ္ေနတာပိုးပိုးကသိသြားတယ္လို႔ေျပာသည္။အဲ့ထိပိုးပိုးက ခြင့္လႊတ္ေသးတယ္တဲ့။ အဲေကာင္မေလးကကိုယ္ဝန္ရွိသြား ေတာ့ ပိုးပိုးကိုလာေတြ႕ၿပီး သူ႔ရည္းစားကေရွာင္ေနလို႔ဆိုၿပီး ျပသာနာလာရွာတယ္လို႔ေျပာသည္။အဲ့ေနာက္ပိုင္း သူတို႔ျပတ္သြား တယ္လို႔ေျပာသည္။သူလဲ ပိုးပိုးဖုန္းနံပါတ္နဲ႔ ေနရာကိုေမးေတာ့ ပိုးပိုးက ခု ဌာနတစ္ခုမွာဝင္လုပ္ေနတယ္လို႔ေျပာၿပီးေနရာနဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ေပးသည္။သူလဲ စိတ္ထဲမွာအရမ္းကိုဝမ္းသာသြားသည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကလဲ သူ႔ကို ပိုးပိုးကို ယူလိုက္ပါလားလို႔ေျပာေတာ့ သူကလဲ မူလိုက္သည္။

ျပန္ခါနီးက်ေတာ့ သူက ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ကေလးေရာေမးေတာ့ ကေလးက သူ႔မိဘေတြနဲ႔ထားတယ္လို႔ေျပာသည္။သူကေတာ့ တစ္ပတ္တခါ ႏွစ္ပတ္တခါျပန္သည္တဲ့ရန္ကုန္ကို။သူလဲ ႏွင္းျမတ္မြန္ကို လိုက္ပို႔ေပးလိုက္သည္။ႏွင္းျမတ္မြန္ကို ပို႔ၿပီး အျပန္မွာေတာ့ သူ႔စိတ္ေတြက ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရႏိုင္ေတာ့ေပ။ပိုးပိုးေနတဲ့အေဆာင္ဖက္ကို ဦးတည္လိုက္သည္။အေဆာင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကားေပၚကဆင္းကာ ပိုးပိုးနဲ႔ေတြ႕ခ်င္ေၾကာင္းေျပာေတာ့ ေခၚေပးေလသည္။သူလဲ ေစာင့္ေနရင္း ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔။ရင္ေတြကလဲအရမ္းခုန္ေနသည္။ေနာက္မွာ ေျခသံေတြၾကားလိုက္ရသည္။

”ဘယ္သူေခၚတာလဲအမ” ”အေရွ႕မွာ ဧည့္သည္တေယာက္ပဲေစာင့္ေနတယ္ညီမေလး”  ေျခသံကသူနဲ႔နီးလာေတာ့ သူလွည့္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့  ”ဟင္ ကိုႀကီး”   ”ပိုး”    ႏွစ္ေယာက္သား ရပ္ကာတေယာယ္နဲ႔တေယာက္ၾကည့္ေနလိုက္ၾကသည္။ပိုးပိုးလဲအရမ္းကို ေပ်ာ္သြားသည့္ပုံ။ အိမ္ေနရင္း ညဝတ္ဂါဝန္ အရွည္ ပန္းေရာင္ေလးနဲ႔ ေက်ါလည္ေလါက္ဆံပင္နီညိဳေရာင္ကပိုကယိုေလးနဲ႔ လွေန တဲ့ပိုးပိုးရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ရင္းသူလဲ စကားလုံးေတြဆြံ႕အေနရသည္။

ရင္ထဲမွာေျပာစရာေတြျပည့္ၿပီး ပါးစပ္ကထြက္မလာ ေတာ့။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွပိုးပိုးေဘးက သူငယ္ခ်င္းးက   ”ဟဲ့ပိုးပိုး ဧည့္သည္ကို ဧည့္ခံဦးေလ”သတိဝင္လာၾကသည္ႏွစ္ေယာက္ သား။အဲ့က်မွ ပိုးပိုးလဲ ”ကိုႀကီးထိုင္ဦးေလ”  သူလဲေယာင္နနနဲ႔ထိုင္ၿပီးမွ ”ကိုယ္ ဘာမွမစားရေသးဘူး။တခုခုသြားစားရေအာင္ေလ ပိုး” ”အင္းအဲ့ဒါဆိုခဏေစာင့္ေပးေနာ္”ေျပာၿပီး ပိုးပိုးလဲ အခထဲကိုဝင္သြားသည္။

သူလဲကားေပၚမွာပဲထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွအက်ႌအဝါလတ္ျပတ္နဲ႔ထမိန္အနီေျပာင္ေလးဝတ္ကာထြက္လာသည္။မ်က္ႏွာမွာေတာ့ သနပ္ခါးကို လိမ္းကာပါးႏွစ္ဖက္မွာ ပါးကြက္ကြက္ထားသည္။သူ႔ကားေပၚကို ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့သူလဲကားကိုေမာင္းထြက္လာလိုက္သည္။ပိုးပိုးက သူ႔လက္ေမာင္းေပၚမွီလိုက္ရင္း

”အရမ္းသတိရတာပဲကိုႀကီးရယ္။ကိုႀကီးကို႐ုတ္တရက္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္သြားၿပီး ဘာေျပာရမွန္းကိုမသိေတာ့ဘူး” ”ကို ႀကီးလဲတူတူပဲပိုးရယ္” ”ပိုးေနတဲ့ေနရာကို ဘယ္သူေျပာတာလဲ။မမႏွင္းျမတ္လား မမေအးမိစံလား” ”ႏွင္းျမတ္မြန္။ခုနက သူနဲ႔ဂ်န္း  ရွင္းမွာေတြ႕ေတာ့စကားစပ္မိရင္း ကိုႀကီးကပိုးအေၾကာင္းေမးေတာ့ ေျပာျပရင္း သိလိုက္ရတာ။ေတာ္ေသးတာေပါ့ ပိုးရယ္။ဖူးစာမွန္ လို႔ ျပန္ဆုံရတာ” ”အမယ္ ဘယ္သူကသူ႔ဖူးစာလဲ။ဒီတိုင္းမရပါဘူး။ပိုးကိုခ်စ္ခြင့္အရင္ပန္ရမယ္။ၿပီးရင္ ပိုဆီးကအေျဖကို ေစာင့္ရ  မယ္ ဒါပဲ။ဒီတိုင္း ဘယ္သူက လက္ခံမွာလဲကဲ”

”အာ ပိုးကလဲ အဲ့ဒါဆို ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ ”  ”ဟင္ အနည္းဆုံးေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ေပါ့။ခ်စ္ခြင့္ပန္ၿပီးရင္ စဥ္းစားဦးမယ္ေလ”   ”အာ  အဲ့လို႔ဆို ကိုႀကီးအသက္က ႀကီးေနၿပီမရဘူးမရဘူး။ခုတခါတည္းလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းတယ္ကြာ။ပိုးကို ကိုႀကီးလက္ထပ္ပါရေစ ကြာ။လက္ထပ္ခြင့္ေပးပါေနာ္”     ”အာ ဒီတိုင္းႀကီးက မမိုက္ပါဘူး။ႏိုင္ငံျခားျပန္ႀကီးကလဲ။႐ိုမန္တစ္မဆန္လိုက္တာ။မရဘူး။တဆင့္ ခ်င္းပဲ။ ခ်စ္ခြင့္အရင္ပန္ဒါပဲ”    ”ပိုးကလဲ ရစ္ၿပီ။အဲ့လိုဆို ခုတခါတည္းကားတင္ေျပးလိုက္မွာေနာ္”     ”ဟာ အဲ့လိုေတာ့မလုပ္နဲ႔ေနာ္။ ကိုႀကီးေနာ ငိုလိုက္မွာ။ေအာ္လိုက္မွာ”      ”ေအာ္ေလ သတၱိရွိရင္”    ”ဒီမွာ သမီးကို ကားတင္ေျပးမလို႔တဲ့”တကယ္ေအာ္တာမို႔ သူ လဲ ကားမွန္ကိုအျမန္တင္လိုက္ၿပီး ”ဟာ ဟိတ္ တကယ္ေအာ္တယ္ၾကည့္စမ္း။ေကာင္မေလး ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနတယ္”

”ခစ္ခစ္ခစ္”ႏွစ္ေယာက္သား ၾကည္ႏူးစြာရီလိုက္ၿပီး ပိုးပိုးပုခုံးကိုဖက္လိုက္ေတာ့ ပိုးပိုးလဲ သူ႔အေပၚအလိုက္သင့္မွီခ်လိုက္သည္။သူတို႔ေန႔လည္စာကို စားၿပီးစကားေျပာေနလိုက္ၾကသည္။ပိုးပိုးက ခုဟိုတယ္နဲ႔ခရီးမွာအလုပ္ဝင္ေနတာပင္။ကုမၸဏီမွာလုပ္ရင္း လူႀကီးတေယာက္နဲ႔ဆက္စပ္မိရင္း သူ႔ကို အလုပ္သြင္းေပးတာလို႔ေျပာသည္။သူ႔ရည္းစားနဲ႔က အျပင္မွာရႈပ္ေပြတာကို သူသိေပမဲ့ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့သည္လို႔ေျပာသည္။သူသြားၿပီးေနာက္ပိုင္း သိပ္မေတြ႕ျဖစ္ၾကေတာ့လို႔ေျပာသည္။ သူ႔ေကာင္ေလးက တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေျခလွမ္းပ်က္လာသည္ကိုသူသိေပမယ့္ မသိခ်င္ေယာက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။

သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာေပမယ့္ သူခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့သည္။ေကာင္မေလးတေယာက္က ကိုယ္ဝန္ရလာၿပီး သူ႔ကို ျပသနာလာရွာမွ သူအႀကီးအက်ယ္ေပါက္ကြဲသြားတာလို႔ေျပာသည္။အဲ့ေနာက္ပိုင္း သူ႔ရည္းစားနဲ႔ သူ႔ရည္းစားမိဘေတြနဲ႔ေရာ သူ႔မိဘေတြေရာေရွ႕မွာတင္ ေမးကာ သူတို႔ေစ့စပ္တာကိုဖ်က္လိုက္တာလို႔ေျပာသည္။ သူ႔ရည္းစားကေတာ့ေတာင္းပန္ေပမယ့္ သူကေတာ့လက္မခံေတာ့။ခုေတာ့ အဲ့ေကာင္မေလးနဲ႔ယူကာ ကေလးတေယာက္ရေနၿပီလို႔ေျပာသည္။သူလဲ အဲ့ေနာက္ပိုင္းကုမၸဏီက ထြက္ကာ ခုဒီမွာစာေမးပြဲဝင္ေျဖရင္း ေနျပည္ေတာ္သို႔ေျပာင္းလာတာဟုေျပာသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စကားကေတာ့ ေျပာမကုန္ႏိုင္ေတာ့ေပ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ႐ုံးဖြင့္ရက္ဆို ညတိုင္းနီးပါးေတြ႕သလို ႐ုံးပိတ္ရက္ဆိုႏွစ္ေယာက္သားေလွ်ာက္လည္ၾကသည္။ ပိုးပိုးကို ႀကိဳက္တဲ့ သူေတြကလဲ မ်ားလွသည္။ပိုးပိုးကလဲ သူ႔ကိုပင္။မေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ဆိုဖုန္းနဲ႔။ လိုင္းေပၚမွာလဲေတြ႕ၾကသည္။ခုမွ တကယ့္ ခ်စ္သူျဖစ္ရသည္ကိုး။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို ႏွင္းျမတ္မြန္တို႔ ေအးမိစံတို႔လင္မယားေတြကိုေျပာျပေတာ့ ဝမ္းသာေနၾကသည္။သေဘာတူၾကသည္။သူလဲ ပိုးပိုးနဲ႔တိုင္ပင္ကာ အိမ္ေတြကိုဖြင့္ေျပာရေအာင္လို႔ေျပာေတာ့ ပိုးပိုးကလဲေခါင္းၿငိမ့္တာနဲ႔ သူလဲ သူ႔မိဘေတြကို ဖြင့္ေျပာသလို ပိုးပိုးကလဲေျပာသည္။သူ သူ႔ဆရာကိုလဲ အသိေပးေတာ့ သူ႔ဆရာကလဲသေဘာက်သည္။သူတို႔ယူရင္ အခန္းေပးမွာလားေမးေတာ့ ယူရင္ရမယ္လို႔ေျပာသည္။ႏွစ္ဖက္မိဘေတြလဲသိသြားၿပီမို႔

ပိုးပိုးမိဘေတြနဲ႔သူအရင္ေတြ႕ေတာ့ အိုေကသလို ပိုးပိုးကလဲ သူ႔မိဘေတြနဲ႔အဆင္ေျပသည္။ ဒါေၾကာင့္နားေဖာက္ေတာင္းရမ္းကာ လက္ထပ္ဖို႔အစီအစဥ္ဆြဲၾကသည္။သူလဲအ ခန္းရေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အခန္းကို စိတ္ႀကိဳက္ျပင္ဆင္ကာ ခန္းဝင္ေတြကို စိတ္ႀကိဳက္ဝယ္ၿပီးထည့္သည္။ႏွစ္ေယာက္သားေပ်ာ္ေနၾကသည္။ ဒီလိုနဲ႔သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လက္ထပ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ေလာက္အၾကာမွာေတာ့ ပိုးပိုးမွာ သူ႔ရင္ေသြးေလးလြယ္ထားရၿပီ။ လက္ထပ္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ပိုးပိုးက သူ႔အႀကိဳက္လုပ္ေပးတက္သလို သူကလဲ ပိုးပိုးစိတ္ႀကိဳက္ လုပ္ေပးသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အေပးအယူမွ်စြာနဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ အိမ္ေထာင္ေရးကိုတည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။သူခ်စ္ကိုယ္ခ်စ္မို႔လဲ သံေယာဇဥ္က ပိုၿပီးခိုင္သည္။

ပိုးပိုးကိုယ္ဝန္ရေတာ့ ပိုးပိုးနဲ႔ အတူမေနရေတာ့။ပိုးပိုးကမေပးေတာ့ေပ။ တိရိစာၦန္ေတြေတာင္ ကိုယ္ဝန္ရရင္ အတူမေနဘူးဆိုၿပီး တကယ့္ကိုမေပး။သူကလဲ ခ်စ္တာမို႔ ဘာမွမေျပာေပ။ ရီလဲရီရသည္။ပိုးပိုးကေနႏိုင္သည္။သူလဲ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးကတည္းက ဘယ္သူနဲ႔မွ မရႈပ္ေတာ့။ ပိုးပိုးကဘာမွမေျပာေပမယ့္ သူဆင္ျခင္သည္။ခ်စ္တာကိုး။ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ဘဝေလးထဲကို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့သမီးေလးတစ္ဦးဝင္လာခဲ့သည္။ပိုးပိုးက သမီးရလာမွ ပိုၿပီးလွလာသလို႔ ကိုယ္ေရလဲ စစ္သြားကာ အရမ္းကို ၾကည့္ေကာင္းလာသည္။သူ႔အေပၚလဲ အရင္ကထက္ကို ပိုခြၽဲလာသည္။သူလဲ ႐ုံးနဲ႔ အိမ္ သမီးနဲ႔မိန္းမၾကားထဲမွာပဲ သံသရာလည္ေနရေတာ့သည္။

သူ ေဘးနားမွာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ မိန္းမနဲ႔ သမီးကို ေငးၾကည့္ေနရင္းအတိတ္ကအေၾကာင္းကိုျပန္စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ႏွင္းျမတ္မြန္ ေအးမိစံတို႔ကိုသတိရသြားသည္။သူတို႔နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးကတည္းကမေတြ႕ျဖစ္ၾကေပမယ့္ လိုင္းေပၚမွာေတြ႕တိုင္းေတာ့ အရိပ္အႁမြတ္ေျပာတက္ၾကသည္။သူ သူမတို႔ေတြနဲ႔ တဒဂၤစိတ္ခံစားမႈေတြနဲ႔ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရေပမယ့္ ပိုးပိုးနဲ႔ၾကေတာ့ တဒဂၤ ကေန ထာဝရျဖစ္သြားကာ သမီးတစ္ေယာက္ေတာင္ရေနၿပီ။ဒီသမီးနဲ႔ ဒီဇနီးက သူ႔ဘဝအတြက္ နံပါတ္တစ္အေရးႀကီးဆုံးဆိုတာ သူဟာသူပဲ သိသလို ခ်စ္ဇနီးေလးကလဲ သိတာမို႔ ပိုၿပီးသာယာၾကည္ႏူးတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးေလးကို အၿမဲတည္ေဆာက္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ရင္း ခ်စ္ရတဲ့သမီးကို အသာေလးနမ္းၿပီး ခ်စ္ဇနီးပါးေလးကို ငုံကာ နမ္းလိုက္ရင္း ေစာင္ၿခဳံေပးလိုက္ကာ ေနာက္ ေန႔သစ္ေတြအတြက္ ကင္ဆိုင္ႏိုင္ရန္ မ်က္လုံးကိုမွိတ္ကာ အိပ္စက္လိုက္ေလေတာ့သည္။ …….ၿပီးပါၿပီ…………