ဆွဲစားရအောင်ဖန်ထားမှ

ဆွဲစားရအောင်ဖန်ထားမှ

ဒေါက်တာ နောင်ရဲ ဆေးခန်းပိတ်ချိန် ကျော်သွားပြီမို့ စာရေးမ လေးတွေ နပ်စ်မ လေးတွေ သိမ်းစရာရှိတာ တွေသိမ်းဆည်းပြီး ပြန်ကုန်ကြပြီ။ သူက သာ ဒီနေ့တော့ အိမ်လည်း မပြန်ချင်သေး။ သူ့ ရုံးခန်းလေး အတွင်း မှာ ခနဝင်ပြီး အတွေးပင်လယ်ပြာ ဆိုက်ထဲဝင် ဇာတ်လမ်းလေး ဘာလေးဖတ်အုန်းမယ်လေ ဟု တွေးပြီး နေခဲ့လိုက်သည်။ ခုတလောလည်း အတွေးပင်လယ်ပြာဆိုက်ထဲ ဘာဇာတ်လမ်းမှ ဟုတ်တိပတ်တိမတက်။ ချပ်ခန်းထဲ ထိုင်နေတတ်သည့် ကိုအိုဗာ ဆိုသည့်လူကြီးနဲ့ အလာပသလာပပြော။ တခါတလေ ရောက်လာပြီး ခနသာစကားပြော ပြီး ထွက်ထွက်သွားတတ်သည့်မေချစ်သူမောင် နဲ့အာ။ အလုပ်အမြဲရှုတ်နေတတ်သည့် ကိုညီတယောက်လည်း တခါတလေတွေ့ရတတ်သေးသည်။

တကယ်တော့ သူက နာမည်ကြီး အိုဘီဂျီဝိုင်ဖြစ်သည်။ အဲလို ဆိုက်တွေထဲ သူဝင်ပြီး ဟိုဟာရေးဒီဟာရေး တိုလီမှုတ်စ လုပ်နေတာ တွေ လူသိသွားလို့ကတော့ ဘဝပျက်သွားမှာပဲ ဆိုတာသူသိသည်။ စာနယ်ဇင်းသမားတွေ ရေးလို့ကောင်းလိုက်မည့်ဖြစ်ခြင်း။ ဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူ ဂျပန်ရောက်နေသည့်၊ ချာတိတ်ပညာတော်သင်လေးလို့ ဆိုက်ထဲမှာတော့ အာထားသည်။ တကယ်တော့ သူက ကိုယ်ပိုင် ဆေးခန်း နှင့် အထက်တန်းလွှာများ သာ နေထိုင်သည့် ဧရိယာ တဝိုက်မှာ၊ တယောက်ထည်းထိုင်သည်။ သူများတွေလို ရွှေဘုံသာတို့ဘာတို့လို ဆေးခန်းတွေမသွား။ သူ ရှယ်ယာပါသည့်ဆေးရုံနှင့် သူ့ကိုယ်ပိုင်ဆေးခန်း နှစ်နေရာမှာသာ သူက အလုပ်လုပ်သည်။

ဒီနေ့နေ့လည်က သူ့ ခယ်မချောလေး မေနန်းခေါင် ခေါ်လာသည့် သူ့သူငယ်ချင်း ဆိုသော နိုင်နိုင်ကျော့နွယ် ဆိုတာကို စမ်းသပ်ပေးခဲ့ရသည်။ တကယ်တော့ ဆီးစစ်လိုက်ရုံနှင့်ရသော်လည်း သူ့ဝါသနာအရ စောက်ဖုတ်ကိုပါ ဖြဲကြည့်လိုက်ရသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်တော်တော်လှ ပြီး အသားအရည်ညိုဝင်းမွတ် နေသည့်ဗိုလ်မူးကတော် ကို ကုတင်ပေါ်ပက်လက် လှန်၊ ဒူးထောင်ပေါင်ကား၍၊ စောက်ဖုတ်ဖြဲကြည့်ခွင့် ရဖို့ဆိုတာ လွယ်တဲ့ကိစ္စ မဟုတ်။ သူလက်ချောင်းကြီးတွေနှင့် ဟိုဖြဲဒီဖြဲ ဟိုကိုင်ဒီကိုင်လုပ်နေတုန်း မှာလည်း သူ့လူနာစမ်းသပ်ခန်းထဲ လျို့ဝှက်တတ်ဆင်ထားသည့် ကင်မရာက အနီးကပ်ဇွန်းဆွဲ ပြီး မှတ်တမ်းတင်ထားလိုက်သေးသည်။ ဆေးပညာ အထောက်အကူ မှတ်တမ်းတင်ဖို့ဟု ဆင်ခြေပေးလျှင်ရသော်လည်း၊ တကယ်က သူ့ ဝါသနာအတွက်ဖြစ်လေသည်။ သူ့ရုံးခန်းစားပွဲတွင်ထိုင်လိုက်ပြီးနေ့လည်းက ရိုက်ထားခဲ့သည့် နိုင်နိုင်ကျော့နွယ် ၏ စောက်ဖုတ် ပုံတွေကို သူတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေရင်း ဖီးတက်လာသဖြင့် သူ့ဘောင်းဘီအောက်မှ ညီတော်မောင် အတင်းရုံးထလာသည်။

အရမ်းကို တင်းကျပ်လာသဖြင့် သူ့ဘောင်းဘီရော အတွင်းခံကိုပါ ချွတ်လိုက်ပြီး ရုံးခန်းထဲ အပိုထားသည့် ပုဆိုး တထည်ထုတ်ဝတ်လိုက်သည်။ နောက်ခုံပေါ်ပြန်ထိုင်ရင်း ပုဆိုးကိုဖြည်ချကာ သူ့ပြောင်ကြီးကို ဘယ်လက်ဖြင့် ဖွဖွလေးပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ညာလက်က မောက်စ် ကိုကိုင်ပြီး နောက်တပုံစီကို ကလစ်လုပ်လိုက်စဉ်၊ .. ဒေါက်..ဒေါက်.. စောက်ရေးထဲ ဆေးခန်းရှေ့က ဘယ်သူပါလိမ့်၊ ဆေးခန်းက ပိတ်ပြီ ဆိုတဲ့ စာလည်းချိတ်ထားရဲ့သားနဲ့၊ အလှူခံလားမသိဘူး။ ဒေါက်တာနောင်ရဲတယောက် လက်တဖက်က ဆင်နှာမောင်း၊ နောက်တဘက်က ကြွက် ကို ဖိကိုင်ထားရင်း တံခါးခေါက်သံ ရပ်သွားမလားစောင့်နေသည်။ …ဒေါက်..ဒေါက်.. တံခါးခေါက်သံက ပိုပြင်းလာသည်။

သူ့ ဆင်နှာမောင်းလည်း အီကြာကွေးဖြစ်သွားသည်၊ လက်က ကြွက်ကိုလည်း စိတ်ပျက်ပျက် နဲ့ အုပ်ကိုင်ထားရာက လွတ်ချလိုက်သည်။ နောက်တော့ ပုဆိုးကို ကပိုကရိုခါးမှာ ဖြစ်သလိုပတ်ပြီး အရှေ့တံခါးမကြီး ဆီသို့ထွက်လာခဲ့တော့သည်။ ..ဟိုက်.. မေနန်း..နင်ဘယ်က ပေါက်လာတာလည်း.. ခယ်မချောလေး မေနန်းခေါင်၊ နူတ်ခမ်းလေး စူတူတူနဲ့ လှေခါးထစ်လေးမှာ ရပ်နေသည်။ ..ကိုကြီး ကလည်း နားလေးနေတာ နန်း လက်တောင်နာနေပြီ ခေါက်လိုက်ရတာ.. ..အင်းပါကွာ ကိုကြီး မကြားလို့ပါ လာလာ ဝင်ခဲ့အုန်း ငါ့ညီမ ကအပျံစားပါလား ဘယ်က လှည့်လာတာပဲ.. ..ကြော်ငြာတခုအတွက် ဖိုတိုဆက်ရှင်းတခုဒီနားမှာရှိလို့လေ၊ လိုက်ပို့ပေးမဲ့သူကို ဒီမှာ ငါ့အကိုဆေးခန်းရှိတယ် သူနဲ့ပဲ ပြန်တော့မယ် ဆိုပြီးချထားခိုင်းခဲ့တာပေါ့.. ဒေါက်တာနောင်ရဲ သွားရည်ကျနေရသော သူ့ခယ်မချောလေး၊ ဆံပင်လေးကို အုပ်လုံးလိုလို ကပိုကရိုလိုလို ခေါင်းအနောက်ဘက်ကလေးမှာ ထုံးထားသည်။

အနက်ရောင် အလတ်စတစ်စ ကို ရင်ဘတ်ကနေ ဒူးဆစ်အပေါ်နား ပေါင်လည်လောက်ထိ တဆက်ထဲ ဒင်နာ ဒရက်စ်လိုမျိုးလေး ချူပ်ထားတာကို ဝတ်ထားသည်။ အသားက အလတ်စတစ်ဆိုတော့ အချိုးကျသည့်ကိုယ်လုံးလေးကို ချပ်ယပ်လို့၊ အထူးသဖြင့် လုံးကျစ်ပြီးကောက်နေသည့် တင်လေးတွေ။ ပေါက်စီသာဆိုရင် ကိုက်ဝါးပြီးစားချင်စရာလေးတွေ။ ..အင်း.. ပူလိုက်တာ အရမ်းပဲ အချိုရေရှိလား ကိုကြီး မှာ.. ဟိုက်.. ခယ်မချောလေး အခန်းထဲအဝင် နောက်မှာ အဝင်တံခါးမကြီးကို ပိတ် သော့ခလောက်ချနေသော ဒေါက်တာနောင်ရဲတယောက် အနောက်မှာကျန်ခဲ့သည်။ မေနန်းခေါင်က ခပ်သွက်သွက်ပင် ဒေါက်တာနောင်ရဲ ရုံးခန်းရှိရာကို တန်းဝင်သွားပြီ။ ဒေါက်တာနောင်ရဲ အခန်းထောင့်က ရေခဲသေတ္တာလေးကို သွားဖွင့်ရင်း အချိုဗူးကို ကုန်းနိုက်လိုက်သည်။

တင်းကနဲ ဖြစ်ပြီး ဖောင်းကနဲ ကားတက်လာသော တင်လုံးကြီးတွေကြောင့် ဒေါက်တာနောင်ရဲ အီကြာကွေးကြီးက ဖြောင်းကနဲ အလံတိုင်ဖြစ်လာသည်။ ဒေါက်တာနောင်ရဲ တွေဝေသွားစဉ် အချိုရည်ဗူးယူပြီး နောက်ပြန်လှည့်လာသည့် မေနန်းခေါင် မျက်လုံးတွေက ကွန်ပြူတာ စခရင်ဆီသို့ရောက်သွားသည်။ ..ဟင်.. မေနန်းခေါင် မျက်နှာတခုလုံးပန်းသွေးရောင်ဖျန်းသွားသည်။ သို့ပေမဲ့ မျက်လုံးတွေကတော့ ကွန်ပြူတာစခရင်ကနေမခွာ။ ဒေါက်တာနောင်ရဲ ကမန်းကတန်း သူ့ကုလားထိုင်ရှိရာကို ပတ်သွားလိုက်ပြီး ကွန်ပြူတာက ကြွက်ကလေးကို ကိုင်လိုက်သည်၊ အရေးထဲမှ ကွန်ပြူတာက ရပ်နေသည်။ သူ့လက်ထဲက ကြွက်ကလေးကို သူ့ခုံပေါ် တခွပ်ခွပ် ရိုက်သော်လည်းမလှုပ်။ ..ဟင့် ကိုကြီး ရုံးခန်းထဲမှာ တယောက်ထဲ အဲဒါတွေကြည့်နေတာလား.. ..ဟယ် နင်ကလည်း အဲဒါလူနာတွေရဲ့ ဓါတ်ပုံပါ တခါတလေ ရောဂါကို စဉ်းစားမရရင် ပြန်ပြီးတော့ လေ့လာစဉ်းစားရတယ်လေ.. ..ဟွန့်..မီးလည်းကြည့်ချင်တယ်..နောက်ပြီး ကိုကြီးကိုလည်း ပြောစရာရှိတယ်.. ဒေါက်တာနောင်ရဲ တွေဝေသွားသည်။

အင်း ခယ်မချောလေးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ အဲဒီပုံတွေ ထိုင်ကြည့်လိုက်ရရင်၊ ခွိ၊ အဲဒီခွင်ထက်ကောင်းတဲ့ခွင် မင်းဘယ်မှာသွားရှာမှာလည်း။ အဟိ။ ..အင်း… မေနန်း ..နင်ကြည့်ချင်တယ် ပြောလို့ငါပြတာနော်.. နင့်အမ ကို ပြန်မပြောပါဘူးလို့ ဂတိပေးရမယ်.. ..အမယ် ကိုကြီးကလည်း မီးကို ခလေးများမှတ်နေလို့လား ခါထဲ.. ပြောရင်းဆိုရင်းနှင့် မေနန်းခေါင်က သူ့စားပွဲနားသို့ရောက်လာသည်။ ဒေါက်တာနောင်ရဲက ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ရင်း က ကြွက်ကလေးကို လုပ်ပေးလိုက်သည်။ အခုမှ ပဲ ကွန်ပြူတာက အက်တစ်ဖြစ်လာသည်။ မေနန်းခေါင်က စားပွဲကို တတောင်ဖြင့်ထောက်ရင်း ကွန်ပြူတာ စခရင်ကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေသည်။ ဒေါက်တာနောင်ရဲကတော့ သူ့မျက်နှာနှင့် ခြောက်လက်မလောက်သာ ကွာတော့သည့် မေနန်းခေါင်၏ ဖင်ကြီး မှ ရေမွှေးနံ့ကလေးများ ရမလားဟု မသိမသာ အသက်ကို မြှင်းရူနေမိသည်။

အို့ ခစ်ခစ်..သူ့ဟာလေးက လှတယ်နော် နူတ်ခမ်းထူထူလေးနဲ့ အမွှေးတွေလည်းရိတ်ထားလိုက်တာ ပြောင်နေတာပဲ.. ဒါနဲ့ ကိုကြီး နေ့ခင်းကလာတဲ့ မီးသူငယ်ချင်းသိတယ်မလား နိုင်နိုင်လေ.. ..အင်း .. အခု မေနန်းကြည့်နေတာ သူ့ဟာပဲလေ.. ..ဟင် ဟုတ်လား.. ခစ်ခစ်..သူက ပြောခိုင်းလို့လေ အဲဒါ ကိုကြီးကို အကူညီတောင်းမလို့.. မေနန်းခေါင်က ဘာပေးရင် ဘာရမယ်ဆိုတာ သိတဲ့ အရွယ်ရောက်နေပြီ မဟုတ်လား၊ ဒေါက်တာနောင်ရဲကို ညုတုတု လေးပြောရင်းက ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်နေတဲ့ ဒေါက်တာနောင်ရဲ ပေါင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ..ညှောင်းလိုက် တာ ကိုကြီး မီးခနထိုင်မယ်နော်..ဟောတော့… ဒေါက်တာနောင်ရဲ၏ အလံတိုင်ကြီးက သူ့ဖင်ကြားကို ထိုးမိလိုက်တော့ ရုတ်တရက်မေနန်းခေါင်လေး လန့်သွားသည်။

ချက်ချင်းပြန်ထမယ်ကြံတော့ ဒေါက်တာနောင်ရဲက သူ့ခါးကလေးကို ကိုင်ထားရင်း ပြန်ဆွဲချလိုက်သည်။ ..မေနန်းကလည်း ထိုင်ပါဟ ရပါတယ်၊ နင်ကလည်း မြွေတွေ့တာကျနေတာပဲ.. ကိုကြီးအရမ်းဆိုးတယ်ကွာ.. …ချစ်လို့ပါကလေးရယ်..မေနန်းကလည်း ထိုင်ပါဟ ရပါတယ်၊ နင်ကလည်း မြွေတွေ့တာကျနေတာပဲ.. ..ဟင်း မြွေထက် ဆိုးမယ်ထင်တယ် ကိုကြီးရေ..မပြောချင်ဘူး.. ချစ်စဖွယ် မျက်စောင်းလေးထိုးကာ ဒေါက်တာနောင်ရဲရဲ့ ပေါင်ပေါ်သို့ ကန့်လန့်ဖြတ်သို့ ရောက်လုနီးနီး အနေအထားနှင့် ထိုင်ချလိုက်သည်။

မျက်စိထဲ မြင်အောင် ပြောရရင်ဖြင့် ဒေါက်တာနောင်ရဲရဲ့ ပေါင်ပေါ်တည့်တည့်မှ အနည်းငယ် ဘယ်ဘက်ကိုစောင်းကာ ထိုင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ..ကိုကြီး တခြားပုံတွေလည်း ကြည့်ချင်တယ်.. ..ကြည့်လေ..မေနန်း.. သိုနှင့် ဒေါက်တာနောင်ရဲ ရိုက်ထားသော ဓါတ်ပုံများကို တစ်ပုံပြီး တစ်ပုံကြည့်ကာ မေနန်းခေါင်တစ်ယောက် ဝေဖန်ရေး လုပ်နေတော့သည်။ အရှေ့က ဓါတ်ပုံတွေမှာ ဈာန်ဝင်နေသော မေနန်းခေါင်ရဲ့ ပေါင်လယ်လောက်ရောက်နေသော အဝတ်စကို အသာလေး လှန်ပြီး ပွတ်ပေးနေကာ အောက်မှလည်း မြွေမဟုတ်သော အလံတိုင်ကြီးနှင့် ညှောင့်ညှောင့်ပေးနေသည်။

မေနန်းခေါင်က စိတ်မဝင်စားသလိုပင် ဘာမှ မပြောသဖြင့် အဝတ်ကို လှန်ရင်း လှန်ရင်း၊ ပေါင်ရင်းနားသို့ပင် ရောက်လာသည်။ ..ကိုကြီး ဒီပုံက တမျိုးပဲ… အရမ်း နူးညံ့တဲ့ပုံပဲ…နှုတ်ခမ်းသားတွေက ပါးပါးလေးတွေနော်.. ..အဲ့ဒါက မွေးဖွားရက် သိပ်မလိုတော့တဲ့ ကိုယ်ဝန်ဆောင်လေ..မွေးလမ်းကြောင်းက တဖြည်းဖြည်း တိုလာပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းသားတွေက အရမ်း နူးညံ့သွားတယ်..အဲ့ဒီအချိန်မှာ လိင်ဆက်ဆံရင် အရမ်းနူးညံ့နေလို့ လုပ်လို့ကောင်းတယ်တဲ့.. ..ခိခိ…ကိုကြီးကလည်း မီး ကို ဘာတွေ ပြောနေမှန်း မသိဘူး… ..သြော်…တချိန်ကျရင် အသုံးဝင်တာပေါ့ မေနန်းရ… ..ခိခိ…ခစ်ခစ်..ဆက်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်… ဒေါက်တာနောင်ရဲလည်း ကျောလယ်လောက်ကျနေသော မေနန်းခေါင်ရဲ့ ရွှေအိုရောင် ဆံပင်လေးကို နမ်းရှုံ့ရင်း ပေါင်ရင်းပိုင်းကို သိသိသာသာ ပွတ်နေလေလိုက်သည်။ မေနန်းခေါင်ကလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်နေသောကြောင့် တဆင့်ပြီး တဆင့်တက်ရန် ခြေလှမ်းစလှမ်း လိုက်တော့သည်။

ဆံနွယ်ကို ဘယ်ဘက်သို့ အသာလေး ဖယ်လိုက်တဲ့အချိန် ပေါ်လာသော မေနန်းခေါင်ရဲ့ ညာဘက် လည်တိုင်လေးကို ညှင်သာသော လေတိုးသယောင်လေးဖြင့် နမ်းလိုက်သည်။ ပေါင်ရင်းကို ပွတ်နေသော လက်ကိုလည်း တဆင့်တက်ကာ ပင်တီပေါ်ကို (စောက်ဖုတ် ရှိသောနေရာတဝိုက်) လက်ခလယ်နှင့် အမြှောင်းလိုက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ အရည်တွေ စိုရွှဲနေတာကို သိလိုက်သည်။

ကိုကြီး အလုပ်က မိုက်တယ်နော်..မိန်းမတွေရဲ့ဟာ ဆိုက်ဒ်စုံ ပုံစံစုံ ကြည့်ရတယ်…ခိခိ.. ဒေါက်တာနောင်ရဲလည်း မေနန်းခေါင်ရဲ့ မျက်နှာကို သူ့ဘက် ဆွဲလှည့်ကာ ..ကိုကြီး မကြည့်ဖူးသေးတာ ရှိသေးတယ်..အဲ့ဒါ ဘာလဲ သိလား… ..ဘာလဲဟင် ကိုကြီး… ..ဟော့ဒီက မေနန်းဆိုတဲ့ အလှထိတ်ခေါင်လေးရဲ့ဟာပေါ့… ..အို…ကိုကြီးရယ်… မေနန်းခေါင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာဖူးဖူးလေးကို နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်နေရာကို ပင်တီပေါ်မှ ပွတ်နေရာကတဆင့် ပင်တီထဲကို လက်ထည့်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ဆွပေးနေလိုက်သည်။

တဟင်းဟင်း လှိုက်မောသံနှင့် အတူ အနမ်းတွေကလည်း ကြမ်းလာသည်။ စောက်ဖုတ်ပွတ်တာလည်း အရှိန်ပိုကောင်းလာကာ ပင်တီခံနေသောကြောင့် ပင်တီကို မေနန်းခေါင်ရဲ့ ပေါင်လေးကို မြှောက်ခိုင်းကာ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပင်တီချွတ်လိုက်တော့မှ တွေ့လိုက်ရတဲ့ စောက်ဖုတ်က ပန်းရောင်ရင့်ရင့်လေးနှင့် တအားလှသည်။ နှုတ်ခမ်းသားတွေကလည်း အရမ်းမလန်သေး။ နှုတ်ခမ်းသားအလယ်ကို လက်ခလယ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲရင်း စောက်စိကို ဂစ်တာ ပလက်ကင်ဆွဲသလို ကလိလိုက်သည်။ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်လာတော့မှ လက်ခလယ်ကို စောက်ဖုတ်ထဲ အသာလေး ထိုးကာ ထုတ်လာဖြင့် လုပ်နေလိုက်သည်။

မေနန်းခေါင်လည်း ရမက်တွေ ထန်လာကာ အသံမျိုးစုံဖြင့် တိုးတိုးညှင်သာစွာ အော်နေလေတော့သည်။ ဒေါက်တာနောင်ရဲပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေရာမှ အသာလေး အောက်သို့ လျှောချကာ ပုဆိုးစကို ဖြေချလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်အနှိုက်ခံနေရင်း ဒေါက်တာနောင်ရဲရဲ့ ပြောင်ကြီးကို ညာဘက်လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ကိုင်ကာ ကွင်းထုပေးနေလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းတာကလည်း အဆက်မပြတ်၊ တခါ တခါ မေနန်းခေါင်ရဲ့ လည်တိုင်ကိုလည်း နမ်းလိုက်၊ အကျီ ၤပေါ်မှနေပြီးလည်း ညာဘက်နို့ကို နမ်းလိုက်၊ ဘယ်ဘက်နို့ကို လုံးချေလိုက်နှင့် ကာမရထားကြီးကို အရှိန်မြှင့်နေသည်။

ထိုသို့လုပ်နေရာမှ ဒေါက်တာနောင်ရဲသည် အလုပ်စားပွဲပေါ်မှ စာအုပ်များကို နေရာတကွက်စာ အသာဖယ်ကာ မေနန်းခေါင်ကို စားပွဲပေါ်သို့ ပွေ့ကာ တင်လိုက်သည်။ မိမိဘက်ကို မျက်နှာမူကာ ခါးကနေ မပြီး စားပွဲပေါ်သို့ တင်လိုက်သောကြောင့် မေနန်းခေါင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ရဲရဲလေးက ဒေါက်တာနောင်ရဲရဲ့ မျက်နှာတည့်တည့်နှင့် ကွက်တိပင်။ သေချာကြည့်တော့မှ စောက်ဖုတ်ရဲရဲလေးသည် အမွှေးတမျှင်မှ မရှိပဲ ပြောင်တင်းနေကာ စောက်ရည်တွေနှင့် ရွှဲနစ်နေသောကြောင့် ကာမအဟုန် အရှိန်မြင့်တက်လာတော့သည်။

ပေါင်ရင်းမှ နေပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ကို ဘေးဘက်သို့ဆွဲလိုက်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ယက်လိုက်သည်။ လျှာပြားနှင့် စောက်ဖုတ်ရဲ့ အောက်မှ အပေါ် ဆွဲ ဆွဲတင်လိုက်သည်။ စောက်စိကို ဆွဲစုပ်သည်။ လျှာဖျားနှင့် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်သည်။ မေနန်းခေါင်က အားမရဟန်ဖြင့် ဒေါက်တာနောင်ရဲရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆုတ်ကိုင်ကာ ဖွနေသည်။ စောက်ဖုတ်ကို ယက်နေရင်းမှ မေနန်းခေါင် တကိုယ်လုံးတွန့်ကာ တချီပြီးသွားတော့သည်။ ပြီးသွားသော်လည်း ဒေါက်တာနောင်ရဲက စောက်ဖုတ်ယက်တာကို မရပ်ပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှာပြားကြီးနှင့် သိမ်းကာ ယက်ပေးနေသည်။

မေနန်းခေါင်ကိုယ်လုံးလေးက တဆစ်ဆစ် တုန်နေသည်။ ..ကိုကြီး..တော်တော့…မီး…ပြီးသွားပြီ…ခဏနေမှနော်..အခု မီး..အလှည့်.. စားပွဲပေါ်မှ ဆင်းကာ ထိုင်နေသော ဒေါက်တာနောင်ရဲရဲ့ ပေါင်ကြားထဲသို့ နေရာဝင်ယူလိုက်သည်။ ဖြေလျော့နေသော ပုဆိုးစကို ဆွဲချွတ်လိုက်ကာ ပြောင်ကြီးရဲ့ ထိပ်ကို နှုတ်ခမ်းလွှာလေးနှင့် ပြွတ် ကနဲ စုပ်ယူလိုက်သည်။ ညာလက်ဖြင့် ပြောင်ကြီးကို ကိုင်ကာ ကွင်းထုရင်း ဘယ်လက်ဖြင့် ဂွေးဥတွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လုံးချေနေသည်။ ..စောက်ကောင်မလေး…ဘယ်ထဲက တတ်နေလဲ မသိဘူး..ဟု ဒေါက်တာနောင်ရဲ တွေးနေလိုက်သည်။

ဒေါက်တာနောင်ရဲရဲ့ ပြောင်ကြီးကလည်း တဖြည်းဖြည်း မာတောင်လာကာ ဘေးပတ်လည်က အကြောများ တဖြိုင်းဖြိုင်းနှင့် ထောင်ထလာသည်။ မေနန်းခေါင်ကလည်း ပြောင်ကြီးရဲ့ အရင်းကို ကိုင်ကာ ဒီတခါမှာတော့ နှုတ်ခမ်းလွှာနှင့် စုပ်ယူနေရင်းမှ အာခေါင်ထဲထိအောင် စုပ်ယူတော့သည်။ ခံတွင်းထဲမှ တံတွေးစိုစို၊ အာငွေ့ နွေးနွေးလေးနှင့် စုပ်ယူနေတာက ဒေါက်တာနောင်ရဲ မထိန်းနိုင်အောင် ဖြစ်လာသည်။ တခါတလေ ဂွေးဥကိုပင် ပြွတ် ကနဲ စုပ်ယူလိုက်သေးသည်။ သူ့အစ်မ ထက်တော့ သာတာ အမှန်ပင်။

နောက်အချိန်ရရင်လည်း ဆွဲစားရအောင် ကြံဖန်ထားမှပင်။ ..မေနန်း…ထတော့…မေနန်းက အရမ်းတော်တာပဲ…မေနန်းစုပ်တာ ကိုကြီး ပြီးသွားလိမ့်မယ်… ..ပြီးလိုက်ပေါ့…ကိုကြီးရ… ..မေနန်းရဲ့ ဟော့ဒီအဖုတ်ကို မလိုးရသေးတော့ ပြီးလို့ မဖြစ်သေးဘူးလေ.. ..ခိခိ…လူလည်ကိုကြီး… မေနန်းခေါင်ကို ဆွဲထူလိုက်ကာ စားပွဲပေါ်သို့ ထပ်တင်လိုက်သည်။ မေနန်းခေါင်က လက်နှစ်ဘက်ကို ဖြောင့်ရက်သား စားပွဲကို ထောက်ထားကာ ပေါင်ကို ကားပေးထားသည်။ တံတွေးတွေနဲ့ စိုရွှဲနေသော ပြောင်ကြီးကို မေနန်းခေါင်ရဲ့ အဖုတ်ထဲသို့ သွင်းလိုက်သည်။ “အ” ဟု မြည်တမ်းကာ မျက်လုံးများကို မှေးစင်းလိုက်သော မေနန်းခေါင်ကို ကြည့်ကာ အဖုတ်ထဲသို့ သွင်းကာ ထုတ်ကာ လိုးပါတော့သည်။ ဒေါက်တာနောင်ရဲသည် သူနှင့်ဖြစ်ဖူးသော ကောင်မလေးတိုင်းကို နို့မချေပေး၊ နို့မစုပ်ပေးပေ။ အခန့်မသင့်လို့ နို့ကြီးလာလျှင် သူနှင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာ တခြားသူများ ရိပ်မိမည် စိုးသောကြောင့်ပင်။

ပက်လက်အနေအထားပုံစံမျိုးလေး လိုးနေရာမှ စားပွဲပေါ်မှ ဆွဲချလိုက်ကာ မတ်တတ်လေးရပ်ခိုင်းကာ စားပွဲကို လက်ထောက်ခိုင်းထားပြီး အနောက်ကို ပြူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။ ပေါင်အနည်းငယ် ကားခိုင်းလိုက်သောကြောင့် အဝင်အထွက်မှာ ချောမွေ့နေသည်။ စောက်ဖုတ်နံရံ အရှေ့ဘက်မှာ ရှိသော G-spot ကိုလည်း ပြောင်ကြီးက သွားသွားဆောင့် နေသောကြောင့် မေနန်းခေါင်မှာ ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းနေတော့သည်။ ထိုသို့ ဆောင့်နေရင်းမှ စားပွဲပေါ်သို့ထောက်ထားသော မေနန်းခေါင်ရဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို အနောက်သို့ ဆွဲယူလိုက်ကာ တကောင့်ကွေး နေရာမှ ကိုင်ကာ အားနှင့် ဆောင့်လိုးတော့သည်။

..အ..အ….ကိုကြီး…ဆောင့်…ဆောင့်…အားနဲ့ဆောင့်….မီး ကောင်းလာပြီ…ပြီးတော့မယ်…ဆောင့်..အ.. ပြီးတော့မည် ဆိုသော မေနန်းခေါင်ကို အဆုံးထိပေး မပြီးချေ။ ဆောင့်တာကို အရှိန်လျှော့လိုက်ရင်းမှ ပြောင်ကြီးကို ထုတ်လိုက်ကာ ဆိုဖာခုံပေါ် ထိုင်လိုက်သည်။ မေနန်းခေါင်လည်း အလိုက်သင့် အနောက်ကို ဖင်ပေးကို စောက်ဖုတ်ကို ထောင်နေသော ပြောင်ကြီးဝင်အောင် ထိုင်ချလိုက်သည်။

ဒီတစ်ခါတော့ မေနန်းခေါင် လိုးတဲ့ အလှည့်ပေါ့။ ဒေါက်တာနောင်ရဲက မေနန်းခေါင်ရဲ့ ခါးကို အလိုက်သင့် ကိုင်ပေးရင်း ဆောင့်ချက်တွေကို ထပ် ညှောင့်ပေးလိုက်သည်။ စောက်ရည်တွေက ရွှဲရုံတင်မက စီးကျလာကာ ဒေါက်တာနောင်ရဲရဲ့ ဂွေးဥအထိပါ စိုရွှဲလာသည်။ မေနန်းခေါင် ဆောင့်နေတာကိုမှ ခါးလေးကို ဖက်လိုက်ကာ စောက်စိကို လက်ခလယ်နှင့် ကလိပေးလိုက်သည်။ ..အ..အ….ကိုကြီး…ပြီးပြီ…မီး..ပြီးပြီ….လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တော့…အတူ ပြီးရအောင်..နော်…အ…အ.. ဒေါက်တာနောင်ရဲလည်း မေနန်းခေါင်ရဲ့ ညုတုတုပြောဟန်လေးကြောင့် စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။ …ကိုကြီးအရမ်းဆိုးတယ်ကွာ.. …ချစ်လို့ပါကလေးရယ်… ထိုစဉ် ပိတ်ထားသော တံခါးမှ သော့ဖွင့်သံကြားလိုက်ရသည်။ ဒေါက်တာနောင်ရဲ စဉ်းစားလိုက်သည်။ ဆေးခန်းသော့က သူ့အပြင် အပိုရှိတာဆိုလို့ သူ့လက်ထောက် ဆရာဝန်မလေး ဒေါက်တာမေမြင့်မိုရ် ဖြစ်သည်။ မေမြင့်မိုရ်သည်လည်း သူ့လက်က မလွတ်ပါ။

အချိန်အားတိုင်း၊ ဆေးခန်းပိတ်ချိန်တိုင်း ရံဖန်ရံခါ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ ယခုတော့ သူ့ထက် ငယ်သော ဒေါက်တာသူရ ဆိုသူနှင့် ဘာလိုလို ကြားနေရသည်။ ဒေါက်တာသူရ ဆိုတာကလည်း သူနှင့် မစိမ်းလှ။ သူ့မိဘတွေနှင့်က လူချင်းရင်းနှီးသည်။ ဆေးကျောင်းသားဘဝက အိပ်မက်သခင် ဆိုသော နာမည်ဖြင့် အောဇာတ်လမ်းတွေ ရေးတာ မိသွားသောကြောင့် ခေါ်ပြီး သတိပေးဖူးသည်။ ပြီးလက်စ တန်းလန်းနှင့်မို့ ဘယ်လိုမှ ပြင်ဆင်ချိန်မရတော့။ သူတို့ နှစ်ယောက် အခန်းထဲသို့ ဝင်လာကြသည်။ ပုံမှန်ဆိုရင် ဒေါက်တာမေမြင့်မိုရ်သည် သူ့ဂျူတီချိန် မဟုတ်သောကြောင့် လာစရာ အကြောင်းမရှိပေ။ ယခု ဒေါက်တာနောင်ရဲ ဂျူတီပြီးချိန်ကိုမှ ရွေးလာသောကြောင့် သူနှင့် တွေ့ရန်လာခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ကောက်ချက်ချလိုက်သည်။ ခဏနားပြီးရင် ၃ ယောက် ဆွဲရမည်ဟု တွေးကာ ပြုံးနေလိုက်သည်။ အခန်းထဲ ဝင်လာသောအခါမှ တက်တက်စင်အောင် လွဲကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်… ပြီးပါပြီ။

Zawgyi

ဆြဲစားရေအာင္ဖန္ထားမွ

ေဒါက္တာ ေနာင္ရဲ ေဆးခန္းပိတ္ခ်ိန္ ေက်ာ္သြားၿပီမို႔ စာေရးမ ေလးေတြ နပ္စ္မ ေလးေတြ သိမ္းစရာရွိတာ ေတြသိမ္းဆည္းၿပီး ျပန္ကုန္ၾကၿပီ။ သူက သာ ဒီေန႔ေတာ့ အိမ္လည္း မျပန္ခ်င္ေသး။ သူ႔ ႐ုံးခန္းေလး အတြင္း မွာ ခနဝင္ၿပီး အေတြးပင္လယ္ျပာ ဆိုက္ထဲဝင္ ဇာတ္လမ္းေလး ဘာေလးဖတ္အုန္းမယ္ေလ ဟု ေတြးၿပီး ေနခဲ့လိုက္သည္။ ခုတေလာလည္း အေတြးပင္လယ္ျပာဆိုက္ထဲ ဘာဇာတ္လမ္းမွ ဟုတ္တိပတ္တိမတက္။ ခ်ပ္ခန္းထဲ ထိုင္ေနတတ္သည့္ ကိုအိုဗာ ဆိုသည့္လူႀကီးနဲ႔ အလာပသလာပေျပာ။ တခါတေလ ေရာက္လာၿပီး ခနသာစကားေျပာ ၿပီး ထြက္ထြက္သြားတတ္သည့္ေမခ်စ္သူေမာင္ နဲ႔အာ။ အလုပ္အၿမဲရႈတ္ေနတတ္သည့္ ကိုညီတေယာက္လည္း တခါတေလေတြ႕ရတတ္ေသးသည္။

တကယ္ေတာ့ သူက နာမည္ႀကီး အိုဘီဂ်ီဝိုင္ျဖစ္သည္။ အဲလို ဆိုက္ေတြထဲ သူဝင္ၿပီး ဟိုဟာေရးဒီဟာေရး တိုလီမႈတ္စ လုပ္ေနတာ ေတြ လူသိသြားလို႔ကေတာ့ ဘဝပ်က္သြားမွာပဲ ဆိုတာသူသိသည္။ စာနယ္ဇင္းသမားေတြ ေရးလို႔ေကာင္းလိုက္မည့္ျဖစ္ျခင္း။ ဆိုေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ဂ်ပန္ေရာက္ေနသည့္၊ ခ်ာတိတ္ပညာေတာ္သင္ေလးလို႔ ဆိုက္ထဲမွာေတာ့ အာထားသည္။ တကယ္ေတာ့ သူက ကိုယ္ပိုင္ ေဆးခန္း ႏွင့္ အထက္တန္းလႊာမ်ား သာ ေနထိုင္သည့္ ဧရိယာ တဝိုက္မွာ၊ တေယာက္ထည္းထိုင္သည္။ သူမ်ားေတြလို ေ႐ႊဘုံသာတို႔ဘာတို႔လို ေဆးခန္းေတြမသြား။ သူ ရွယ္ယာပါသည့္ေဆး႐ုံႏွင့္ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ေဆးခန္း ႏွစ္ေနရာမွာသာ သူက အလုပ္လုပ္သည္။

ဒီေန႔ေန႔လည္က သူ႔ ခယ္မေခ်ာေလး ေမနန္းေခါင္ ေခၚလာသည့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ဆိုေသာ ႏိုင္ႏိုင္ေက်ာ့ႏြယ္ ဆိုတာကို စမ္းသပ္ေပးခဲ့ရသည္။ တကယ္ေတာ့ ဆီးစစ္လိုက္႐ုံႏွင့္ရေသာ္လည္း သူ႔ဝါသနာအရ ေစာက္ဖုတ္ကိုပါ ၿဖဲၾကည့္လိုက္ရသည္။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေတာ္ေတာ္လွ ၿပီး အသားအရည္ညိဳဝင္းမြတ္ ေနသည့္ဗိုလ္မူးကေတာ္ ကို ကုတင္ေပၚပက္လက္ လွန္၊ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား၍၊ ေစာက္ဖုတ္ၿဖဲၾကည့္ခြင့္ ရဖို႔ဆိုတာ လြယ္တဲ့ကိစၥ မဟုတ္။ သူလက္ေခ်ာင္းႀကီးေတြႏွင့္ ဟိုၿဖဲဒီၿဖဲ ဟိုကိုင္ဒီကိုင္လုပ္ေနတုန္း မွာလည္း သူ႔လူနာစမ္းသပ္ခန္းထဲ လ်ိဳ႕ဝွက္တတ္ဆင္ထားသည့္ ကင္မရာက အနီးကပ္ဇြန္းဆြဲ ၿပီး မွတ္တမ္းတင္ထားလိုက္ေသးသည္။ ေဆးပညာ အေထာက္အကူ မွတ္တမ္းတင္ဖို႔ဟု ဆင္ေျခေပးလွ်င္ရေသာ္လည္း၊ တကယ္က သူ႔ ဝါသနာအတြက္ျဖစ္ေလသည္။ သူ႔႐ုံးခန္းစားပြဲတြင္ထိုင္လိုက္ၿပီးေန႔လည္းက ႐ိုက္ထားခဲ့သည့္ ႏိုင္ႏိုင္ေက်ာ့ႏြယ္ ၏ ေစာက္ဖုတ္ ပုံေတြကို သူတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနရင္း ဖီးတက္လာသျဖင့္ သူ႔ေဘာင္းဘီေအာက္မွ ညီေတာ္ေမာင္ အတင္း႐ုံးထလာသည္။

အရမ္းကို တင္းက်ပ္လာသျဖင့္ သူ႔ေဘာင္းဘီေရာ အတြင္းခံကိုပါ ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ႐ုံးခန္းထဲ အပိုထားသည့္ ပုဆိုး တထည္ထုတ္ဝတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ခုံေပၚျပန္ထိုင္ရင္း ပုဆိုးကိုျဖည္ခ်ကာ သူ႔ေျပာင္ႀကီးကို ဘယ္လက္ျဖင့္ ဖြဖြေလးပြတ္ေပးလိုက္သည္။ ညာလက္က ေမာက္စ္ ကိုကိုင္ၿပီး ေနာက္တပုံစီကို ကလစ္လုပ္လိုက္စဥ္၊ .. ေဒါက္..ေဒါက္.. ေစာက္ေရးထဲ ေဆးခန္းေရွ႕က ဘယ္သူပါလိမ့္၊ ေဆးခန္းက ပိတ္ၿပီ ဆိုတဲ့ စာလည္းခ်ိတ္ထားရဲ႕သားနဲ႔၊ အလႉခံလားမသိဘူး။ ေဒါက္တာေနာင္ရဲတေယာက္ လက္တဖက္က ဆင္ႏွာေမာင္း၊ ေနာက္တဘက္က ႂကြက္ ကို ဖိကိုင္ထားရင္း တံခါးေခါက္သံ ရပ္သြားမလားေစာင့္ေနသည္။ …ေဒါက္..ေဒါက္.. တံခါးေခါက္သံက ပိုျပင္းလာသည္။

သူ႔ ဆင္ႏွာေမာင္းလည္း အီၾကာေကြးျဖစ္သြားသည္၊ လက္က ႂကြက္ကိုလည္း စိတ္ပ်က္ပ်က္ နဲ႔ အုပ္ကိုင္ထားရာက လြတ္ခ်လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ပုဆိုးကို ကပိုက႐ိုခါးမွာ ျဖစ္သလိုပတ္ၿပီး အေရွ႕တံခါးမႀကီး ဆီသို႔ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ..ဟိုက္.. ေမနန္း..နင္ဘယ္က ေပါက္လာတာလည္း.. ခယ္မေခ်ာေလး ေမနန္းေခါင္၊ ႏူတ္ခမ္းေလး စူတူတူနဲ႔ ေလွခါးထစ္ေလးမွာ ရပ္ေနသည္။ ..ကိုႀကီး ကလည္း နားေလးေနတာ နန္း လက္ေတာင္နာေနၿပီ ေခါက္လိုက္ရတာ.. ..အင္းပါကြာ ကိုႀကီး မၾကားလို႔ပါ လာလာ ဝင္ခဲ့အုန္း ငါ့ညီမ ကအပ်ံစားပါလား ဘယ္က လွည့္လာတာပဲ.. ..ေၾကာ္ျငာတခုအတြက္ ဖိုတိုဆက္ရွင္းတခုဒီနားမွာရွိလို႔ေလ၊ လိုက္ပို႔ေပးမဲ့သူကို ဒီမွာ ငါ့အကိုေဆးခန္းရွိတယ္ သူနဲ႔ပဲ ျပန္ေတာ့မယ္ ဆိုၿပီးခ်ထားခိုင္းခဲ့တာေပါ့.. ေဒါက္တာေနာင္ရဲ သြားရည္က်ေနရေသာ သူ႔ခယ္မေခ်ာေလး၊ ဆံပင္ေလးကို အုပ္လုံးလိုလို ကပိုက႐ိုလိုလို ေခါင္းအေနာက္ဘက္ကေလးမွာ ထုံးထားသည္။

အနက္ေရာင္ အလတ္စတစ္စ ကို ရင္ဘတ္ကေန ဒူးဆစ္အေပၚနား ေပါင္လည္ေလာက္ထိ တဆက္ထဲ ဒင္နာ ဒရက္စ္လိုမ်ိဳးေလး ခ်ဴပ္ထားတာကို ဝတ္ထားသည္။ အသားက အလတ္စတစ္ဆိုေတာ့ အခ်ိဳးက်သည့္ကိုယ္လုံးေလးကို ခ်ပ္ယပ္လို႔၊ အထူးသျဖင့္ လုံးက်စ္ၿပီးေကာက္ေနသည့္ တင္ေလးေတြ။ ေပါက္စီသာဆိုရင္ ကိုက္ဝါးၿပီးစားခ်င္စရာေလးေတြ။ ..အင္း.. ပူလိုက္တာ အရမ္းပဲ အခ်ိဳေရရွိလား ကိုႀကီး မွာ.. ဟိုက္.. ခယ္မေခ်ာေလး အခန္းထဲအဝင္ ေနာက္မွာ အဝင္တံခါးမႀကီးကို ပိတ္ ေသာ့ခေလာက္ခ်ေနေသာ ေဒါက္တာေနာင္ရဲတေယာက္ အေနာက္မွာက်န္ခဲ့သည္။ ေမနန္းေခါင္က ခပ္သြက္သြက္ပင္ ေဒါက္တာေနာင္ရဲ ႐ုံးခန္းရွိရာကို တန္းဝင္သြားၿပီ။ ေဒါက္တာေနာင္ရဲ အခန္းေထာင့္က ေရခဲေသတၱာေလးကို သြားဖြင့္ရင္း အခ်ိဳဗူးကို ကုန္းႏိုက္လိုက္သည္။

တင္းကနဲ ျဖစ္ၿပီး ေဖာင္းကနဲ ကားတက္လာေသာ တင္လုံးႀကီးေတြေၾကာင့္ ေဒါက္တာေနာင္ရဲ အီၾကာေကြးႀကီးက ေျဖာင္းကနဲ အလံတိုင္ျဖစ္လာသည္။ ေဒါက္တာေနာင္ရဲ ေတြေဝသြားစဥ္ အခ်ိဳရည္ဗူးယူၿပီး ေနာက္ျပန္လွည့္လာသည့္ ေမနန္းေခါင္ မ်က္လုံးေတြက ကြန္ျပဴတာ စခရင္ဆီသို႔ေရာက္သြားသည္။ ..ဟင္.. ေမနန္းေခါင္ မ်က္ႏွာတခုလုံးပန္းေသြးေရာင္ဖ်န္းသြားသည္။ သို႔ေပမဲ့ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ ကြန္ျပဴတာစခရင္ကေနမခြာ။ ေဒါက္တာေနာင္ရဲ ကမန္းကတန္း သူ႔ကုလားထိုင္ရွိရာကို ပတ္သြားလိုက္ၿပီး ကြန္ျပဴတာက ႂကြက္ကေလးကို ကိုင္လိုက္သည္၊ အေရးထဲမွ ကြန္ျပဴတာက ရပ္ေနသည္။ သူ႔လက္ထဲက ႂကြက္ကေလးကို သူ႔ခုံေပၚ တခြပ္ခြပ္ ႐ိုက္ေသာ္လည္းမလႈပ္။ ..ဟင့္ ကိုႀကီး ႐ုံးခန္းထဲမွာ တေယာက္ထဲ အဲဒါေတြၾကည့္ေနတာလား.. ..ဟယ္ နင္ကလည္း အဲဒါလူနာေတြရဲ႕ ဓါတ္ပုံပါ တခါတေလ ေရာဂါကို စဥ္းစားမရရင္ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေလ့လာစဥ္းစားရတယ္ေလ.. ..ဟြန႔္..မီးလည္းၾကည့္ခ်င္တယ္..ေနာက္ၿပီး ကိုႀကီးကိုလည္း ေျပာစရာရွိတယ္.. ေဒါက္တာေနာင္ရဲ ေတြေဝသြားသည္။

အင္း ခယ္မေခ်ာေလးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ အဲဒီပုံေတြ ထိုင္ၾကည့္လိုက္ရရင္၊ ခြိ၊ အဲဒီခြင္ထက္ေကာင္းတဲ့ခြင္ မင္းဘယ္မွာသြားရွာမွာလည္း။ အဟိ။ ..အင္း… ေမနန္း ..နင္ၾကည့္ခ်င္တယ္ ေျပာလို႔ငါျပတာေနာ္.. နင့္အမ ကို ျပန္မေျပာပါဘူးလို႔ ဂတိေပးရမယ္.. ..အမယ္ ကိုႀကီးကလည္း မီးကို ခေလးမ်ားမွတ္ေနလို႔လား ခါထဲ.. ေျပာရင္းဆိုရင္းႏွင့္ ေမနန္းေခါင္က သူ႔စားပြဲနားသို႔ေရာက္လာသည္။ ေဒါက္တာေနာင္ရဲက ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ရင္း က ႂကြက္ကေလးကို လုပ္ေပးလိုက္သည္။ အခုမွ ပဲ ကြန္ျပဴတာက အက္တစ္ျဖစ္လာသည္။ ေမနန္းေခါင္က စားပြဲကို တေတာင္ျဖင့္ေထာက္ရင္း ကြန္ျပဴတာ စခရင္ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ေဒါက္တာေနာင္ရဲကေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာႏွင့္ ေျခာက္လက္မေလာက္သာ ကြာေတာ့သည့္ ေမနန္းေခါင္၏ ဖင္ႀကီး မွ ေရေမႊးနံ႔ကေလးမ်ား ရမလားဟု မသိမသာ အသက္ကို ျမႇင္း႐ူေနမိသည္။

အို႔ ခစ္ခစ္..သူ႔ဟာေလးက လွတယ္ေနာ္ ႏူတ္ခမ္းထူထူေလးနဲ႔ အေမႊးေတြလည္းရိတ္ထားလိုက္တာ ေျပာင္ေနတာပဲ.. ဒါနဲ႔ ကိုႀကီး ေန႔ခင္းကလာတဲ့ မီးသူငယ္ခ်င္းသိတယ္မလား ႏိုင္ႏိုင္ေလ.. ..အင္း .. အခု ေမနန္းၾကည့္ေနတာ သူ႔ဟာပဲေလ.. ..ဟင္ ဟုတ္လား.. ခစ္ခစ္..သူက ေျပာခိုင္းလို႔ေလ အဲဒါ ကိုႀကီးကို အကူညီေတာင္းမလို႔.. ေမနန္းေခါင္က ဘာေပးရင္ ဘာရမယ္ဆိုတာ သိတဲ့ အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီ မဟုတ္လား၊ ေဒါက္တာေနာင္ရဲကို ညဳတုတု ေလးေျပာရင္းက ကုလားထိုင္ေပၚထိုင္ေနတဲ့ ေဒါက္တာေနာင္ရဲ ေပါင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ..ေညႇာင္းလိုက္ တာ ကိုႀကီး မီးခနထိုင္မယ္ေနာ္..ေဟာေတာ့… ေဒါက္တာေနာင္ရဲ၏ အလံတိုင္ႀကီးက သူ႔ဖင္ၾကားကို ထိုးမိလိုက္ေတာ့ ႐ုတ္တရက္ေမနန္းေခါင္ေလး လန႔္သြားသည္။

ခ်က္ခ်င္းျပန္ထမယ္ႀကံေတာ့ ေဒါက္တာေနာင္ရဲက သူ႔ခါးကေလးကို ကိုင္ထားရင္း ျပန္ဆြဲခ်လိုက္သည္။ ..ေမနန္းကလည္း ထိုင္ပါဟ ရပါတယ္၊ နင္ကလည္း ေႁမြေတြ႕တာက်ေနတာပဲ.. ကိုႀကီးအရမ္းဆိုးတယ္ကြာ.. …ခ်စ္လို႔ပါကေလးရယ္..ေမနန္းကလည္း ထိုင္ပါဟ ရပါတယ္၊ နင္ကလည္း ေႁမြေတြ႕တာက်ေနတာပဲ.. ..ဟင္း ေႁမြထက္ ဆိုးမယ္ထင္တယ္ ကိုႀကီးေရ..မေျပာခ်င္ဘူး.. ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးကာ ေဒါက္တာေနာင္ရဲရဲ႕ ေပါင္ေပၚသို႔ ကန႔္လန႔္ျဖတ္သို႔ ေရာက္လုနီးနီး အေနအထားႏွင့္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။

မ်က္စိထဲ ျမင္ေအာင္ ေျပာရရင္ျဖင့္ ေဒါက္တာေနာင္ရဲရဲ႕ ေပါင္ေပၚတည့္တည့္မွ အနည္းငယ္ ဘယ္ဘက္ကိုေစာင္းကာ ထိုင္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ..ကိုႀကီး တျခားပုံေတြလည္း ၾကည့္ခ်င္တယ္.. ..ၾကည့္ေလ..ေမနန္း.. သိုႏွင့္ ေဒါက္တာေနာင္ရဲ ႐ိုက္ထားေသာ ဓါတ္ပုံမ်ားကို တစ္ပုံၿပီး တစ္ပုံၾကည့္ကာ ေမနန္းေခါင္တစ္ေယာက္ ေဝဖန္ေရး လုပ္ေနေတာ့သည္။ အေရွ႕က ဓါတ္ပုံေတြမွာ ဈာန္ဝင္ေနေသာ ေမနန္းေခါင္ရဲ႕ ေပါင္လယ္ေလာက္ေရာက္ေနေသာ အဝတ္စကို အသာေလး လွန္ၿပီး ပြတ္ေပးေနကာ ေအာက္မွလည္း ေႁမြမဟုတ္ေသာ အလံတိုင္ႀကီးႏွင့္ ေညႇာင့္ေညႇာင့္ေပးေနသည္။

ေမနန္းေခါင္က စိတ္မဝင္စားသလိုပင္ ဘာမွ မေျပာသျဖင့္ အဝတ္ကို လွန္ရင္း လွန္ရင္း၊ ေပါင္ရင္းနားသို႔ပင္ ေရာက္လာသည္။ ..ကိုႀကီး ဒီပုံက တမ်ိဳးပဲ… အရမ္း ႏူးညံ့တဲ့ပုံပဲ…ႏႈတ္ခမ္းသားေတြက ပါးပါးေလးေတြေနာ္.. ..အဲ့ဒါက ေမြးဖြားရက္ သိပ္မလိုေတာ့တဲ့ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေလ..ေမြးလမ္းေၾကာင္းက တျဖည္းျဖည္း တိုလာၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြက အရမ္း ႏူးညံ့သြားတယ္..အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ လိင္ဆက္ဆံရင္ အရမ္းႏူးညံ့ေနလို႔ လုပ္လို႔ေကာင္းတယ္တဲ့.. ..ခိခိ…ကိုႀကီးကလည္း မီး ကို ဘာေတြ ေျပာေနမွန္း မသိဘူး… ..ေၾသာ္…တခ်ိန္က်ရင္ အသုံးဝင္တာေပါ့ ေမနန္းရ… ..ခိခိ…ခစ္ခစ္..ဆက္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္… ေဒါက္တာေနာင္ရဲလည္း ေက်ာလယ္ေလာက္က်ေနေသာ ေမနန္းေခါင္ရဲ႕ ေ႐ႊအိုေရာင္ ဆံပင္ေလးကို နမ္းရႈံ႕ရင္း ေပါင္ရင္းပိုင္းကို သိသိသာသာ ပြတ္ေနေလလိုက္သည္။ ေမနန္းေခါင္ကလည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေသာေၾကာင့္ တဆင့္ၿပီး တဆင့္တက္ရန္ ေျခလွမ္းစလွမ္း လိုက္ေတာ့သည္။

ဆံႏြယ္ကို ဘယ္ဘက္သို႔ အသာေလး ဖယ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေပၚလာေသာ ေမနန္းေခါင္ရဲ႕ ညာဘက္ လည္တိုင္ေလးကို ညႇင္သာေသာ ေလတိုးသေယာင္ေလးျဖင့္ နမ္းလိုက္သည္။ ေပါင္ရင္းကို ပြတ္ေနေသာ လက္ကိုလည္း တဆင့္တက္ကာ ပင္တီေပၚကို (ေစာက္ဖုတ္ ရွိေသာေနရာတဝိုက္) လက္ခလယ္ႏွင့္ အေျမႇာင္းလိုက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။ အရည္ေတြ စို႐ႊဲေနတာကို သိလိုက္သည္။

ကိုႀကီး အလုပ္က မိုက္တယ္ေနာ္..မိန္းမေတြရဲ႕ဟာ ဆိုက္ဒ္စုံ ပုံစံစုံ ၾကည့္ရတယ္…ခိခိ.. ေဒါက္တာေနာင္ရဲလည္း ေမနန္းေခါင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို သူ႔ဘက္ ဆြဲလွည့္ကာ ..ကိုႀကီး မၾကည့္ဖူးေသးတာ ရွိေသးတယ္..အဲ့ဒါ ဘာလဲ သိလား… ..ဘာလဲဟင္ ကိုႀကီး… ..ေဟာ့ဒီက ေမနန္းဆိုတဲ့ အလွထိတ္ေခါင္ေလးရဲ႕ဟာေပါ့… ..အို…ကိုႀကီးရယ္… ေမနန္းေခါင္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းလႊာဖူးဖူးေလးကို နမ္းစုပ္လိုက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ေနရာကို ပင္တီေပၚမွ ပြတ္ေနရာကတဆင့္ ပင္တီထဲကို လက္ထည့္ကာ ေစာက္ဖုတ္ကို ဆြေပးေနလိုက္သည္။

တဟင္းဟင္း လႈိက္ေမာသံႏွင့္ အတူ အနမ္းေတြကလည္း ၾကမ္းလာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ပြတ္တာလည္း အရွိန္ပိုေကာင္းလာကာ ပင္တီခံေနေသာေၾကာင့္ ပင္တီကို ေမနန္းေခါင္ရဲ႕ ေပါင္ေလးကို ေျမႇာက္ခိုင္းကာ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ ပင္တီခြၽတ္လိုက္ေတာ့မွ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ေစာက္ဖုတ္က ပန္းေရာင္ရင့္ရင့္ေလးႏွင့္ တအားလွသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကလည္း အရမ္းမလန္ေသး။ ႏႈတ္ခမ္းသားအလယ္ကို လက္ခလယ္နဲ႔ ပြတ္ဆြဲရင္း ေစာက္စိကို ဂစ္တာ ပလက္ကင္ဆြဲသလို ကလိလိုက္သည္။ ေစာက္ရည္ေတြ ႐ႊဲနစ္လာေတာ့မွ လက္ခလယ္ကို ေစာက္ဖုတ္ထဲ အသာေလး ထိုးကာ ထုတ္လာျဖင့္ လုပ္ေနလိုက္သည္။

ေမနန္းေခါင္လည္း ရမက္ေတြ ထန္လာကာ အသံမ်ိဳးစုံျဖင့္ တိုးတိုးညႇင္သာစြာ ေအာ္ေနေလေတာ့သည္။ ေဒါက္တာေနာင္ရဲေပါင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနရာမွ အသာေလး ေအာက္သို႔ ေလွ်ာခ်ကာ ပုဆိုးစကို ေျဖခ်လိုက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္အႏႈိက္ခံေနရင္း ေဒါက္တာေနာင္ရဲရဲ႕ ေျပာင္ႀကီးကို ညာဘက္လက္ျဖင့္ ဖြဖြေလး ကိုင္ကာ ကြင္းထုေပးေနလိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းတာကလည္း အဆက္မျပတ္၊ တခါ တခါ ေမနန္းေခါင္ရဲ႕ လည္တိုင္ကိုလည္း နမ္းလိုက္၊ အက်ီ ေပၤၚမွေနၿပီးလည္း ညာဘက္ႏို႔ကို နမ္းလိုက္၊ ဘယ္ဘက္ႏို႔ကို လုံးေခ်လိုက္ႏွင့္ ကာမရထားႀကီးကို အရွိန္ျမႇင့္ေနသည္။

ထိုသို႔လုပ္ေနရာမွ ေဒါက္တာေနာင္ရဲသည္ အလုပ္စားပြဲေပၚမွ စာအုပ္မ်ားကို ေနရာတကြက္စာ အသာဖယ္ကာ ေမနန္းေခါင္ကို စားပြဲေပၚသို႔ ေပြ႕ကာ တင္လိုက္သည္။ မိမိဘက္ကို မ်က္ႏွာမူကာ ခါးကေန မၿပီး စားပြဲေပၚသို႔ တင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ေမနန္းေခါင္ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ရဲရဲေလးက ေဒါက္တာေနာင္ရဲရဲ႕ မ်က္ႏွာတည့္တည့္ႏွင့္ ကြက္တိပင္။ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ ေစာက္ဖုတ္ရဲရဲေလးသည္ အေမႊးတမွ်င္မွ မရွိပဲ ေျပာင္တင္းေနကာ ေစာက္ရည္ေတြႏွင့္ ႐ႊဲနစ္ေနေသာေၾကာင့္ ကာမအဟုန္ အရွိန္ျမင့္တက္လာေတာ့သည္။

ေပါင္ရင္းမွ ေနၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ကို ေဘးဘက္သို႔ဆြဲလိုက္ကာ ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္လိုက္သည္။ လွ်ာျပားႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ရဲ႕ ေအာက္မွ အေပၚ ဆြဲ ဆြဲတင္လိုက္သည္။ ေစာက္စိကို ဆြဲစုပ္သည္။ လွ်ာဖ်ားႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ထိုးထည့္သည္။ ေမနန္းေခါင္က အားမရဟန္ျဖင့္ ေဒါက္တာေနာင္ရဲရဲ႕ ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ဆုတ္ကိုင္ကာ ဖြေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ေနရင္းမွ ေမနန္းေခါင္ တကိုယ္လုံးတြန႔္ကာ တခ်ီၿပီးသြားေတာ့သည္။ ၿပီးသြားေသာ္လည္း ေဒါက္တာေနာင္ရဲက ေစာက္ဖုတ္ယက္တာကို မရပ္ပဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွ်ာျပားႀကီးႏွင့္ သိမ္းကာ ယက္ေပးေနသည္။

ေမနန္းေခါင္ကိုယ္လုံးေလးက တဆစ္ဆစ္ တုန္ေနသည္။ ..ကိုႀကီး..ေတာ္ေတာ့…မီး…ၿပီးသြားၿပီ…ခဏေနမွေနာ္..အခု မီး..အလွည့္.. စားပြဲေပၚမွ ဆင္းကာ ထိုင္ေနေသာ ေဒါက္တာေနာင္ရဲရဲ႕ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ေနရာဝင္ယူလိုက္သည္။ ေျဖေလ်ာ့ေနေသာ ပုဆိုးစကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ကာ ေျပာင္ႀကီးရဲ႕ ထိပ္ကို ႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးႏွင့္ ႁပြတ္ ကနဲ စုပ္ယူလိုက္သည္။ ညာလက္ျဖင့္ ေျပာင္ႀကီးကို ကိုင္ကာ ကြင္းထုရင္း ဘယ္လက္ျဖင့္ ေဂြးဥေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လုံးေခ်ေနသည္။ ..ေစာက္ေကာင္မေလး…ဘယ္ထဲက တတ္ေနလဲ မသိဘူး..ဟု ေဒါက္တာေနာင္ရဲ ေတြးေနလိုက္သည္။

ေဒါက္တာေနာင္ရဲရဲ႕ ေျပာင္ႀကီးကလည္း တျဖည္းျဖည္း မာေတာင္လာကာ ေဘးပတ္လည္က အေၾကာမ်ား တၿဖိဳင္းၿဖိဳင္းႏွင့္ ေထာင္ထလာသည္။ ေမနန္းေခါင္ကလည္း ေျပာင္ႀကီးရဲ႕ အရင္းကို ကိုင္ကာ ဒီတခါမွာေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းလႊာႏွင့္ စုပ္ယူေနရင္းမွ အာေခါင္ထဲထိေအာင္ စုပ္ယူေတာ့သည္။ ခံတြင္းထဲမွ တံေတြးစိုစို၊ အာေငြ႕ ေႏြးေႏြးေလးႏွင့္ စုပ္ယူေနတာက ေဒါက္တာေနာင္ရဲ မထိန္းႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္လာသည္။ တခါတေလ ေဂြးဥကိုပင္ ႁပြတ္ ကနဲ စုပ္ယူလိုက္ေသးသည္။ သူ႔အစ္မ ထက္ေတာ့ သာတာ အမွန္ပင္။

ေနာက္အခ်ိန္ရရင္လည္း ဆြဲစားရေအာင္ ႀကံဖန္ထားမွပင္။ ..ေမနန္း…ထေတာ့…ေမနန္းက အရမ္းေတာ္တာပဲ…ေမနန္းစုပ္တာ ကိုႀကီး ၿပီးသြားလိမ့္မယ္… ..ၿပီးလိုက္ေပါ့…ကိုႀကီးရ… ..ေမနန္းရဲ႕ ေဟာ့ဒီအဖုတ္ကို မလိုးရေသးေတာ့ ၿပီးလို႔ မျဖစ္ေသးဘူးေလ.. ..ခိခိ…လူလည္ကိုႀကီး… ေမနန္းေခါင္ကို ဆြဲထူလိုက္ကာ စားပြဲေပၚသို႔ ထပ္တင္လိုက္သည္။ ေမနန္းေခါင္က လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေျဖာင့္ရက္သား စားပြဲကို ေထာက္ထားကာ ေပါင္ကို ကားေပးထားသည္။ တံေတြးေတြနဲ႔ စို႐ႊဲေနေသာ ေျပာင္ႀကီးကို ေမနန္းေခါင္ရဲ႕ အဖုတ္ထဲသို႔ သြင္းလိုက္သည္။ “အ” ဟု ျမည္တမ္းကာ မ်က္လုံးမ်ားကို ေမွးစင္းလိုက္ေသာ ေမနန္းေခါင္ကို ၾကည့္ကာ အဖုတ္ထဲသို႔ သြင္းကာ ထုတ္ကာ လိုးပါေတာ့သည္။ ေဒါက္တာေနာင္ရဲသည္ သူႏွင့္ျဖစ္ဖူးေသာ ေကာင္မေလးတိုင္းကို ႏို႔မေခ်ေပး၊ ႏို႔မစုပ္ေပးေပ။ အခန႔္မသင့္လို႔ ႏို႔ႀကီးလာလွ်င္ သူႏွင့္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာ တျခားသူမ်ား ရိပ္မိမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ပင္။

ပက္လက္အေနအထားပုံစံမ်ိဳးေလး လိုးေနရာမွ စားပြဲေပၚမွ ဆြဲခ်လိုက္ကာ မတ္တတ္ေလးရပ္ခိုင္းကာ စားပြဲကို လက္ေထာက္ခိုင္းထားၿပီး အေနာက္ကို ျပဴထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ထည့္လိုက္သည္။ ေပါင္အနည္းငယ္ ကားခိုင္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ အဝင္အထြက္မွာ ေခ်ာေမြ႕ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္နံရံ အေရွ႕ဘက္မွာ ရွိေသာ G-spot ကိုလည္း ေျပာင္ႀကီးက သြားသြားေဆာင့္ ေနေသာေၾကာင့္ ေမနန္းေခါင္မွာ ေကာင္းၿပီးရင္း ေကာင္းေနေတာ့သည္။ ထိုသို႔ ေဆာင့္ေနရင္းမွ စားပြဲေပၚသို႔ေထာက္ထားေသာ ေမနန္းေခါင္ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဘက္ကို အေနာက္သို႔ ဆြဲယူလိုက္ကာ တေကာင့္ေကြး ေနရာမွ ကိုင္ကာ အားႏွင့္ ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။

..အ..အ….ကိုႀကီး…ေဆာင့္…ေဆာင့္…အားနဲ႔ေဆာင့္….မီး ေကာင္းလာၿပီ…ၿပီးေတာ့မယ္…ေဆာင့္..အ.. ၿပီးေတာ့မည္ ဆိုေသာ ေမနန္းေခါင္ကို အဆုံးထိေပး မၿပီးေခ်။ ေဆာင့္တာကို အရွိန္ေလွ်ာ့လိုက္ရင္းမွ ေျပာင္ႀကီးကို ထုတ္လိုက္ကာ ဆိုဖာခုံေပၚ ထိုင္လိုက္သည္။ ေမနန္းေခါင္လည္း အလိုက္သင့္ အေနာက္ကို ဖင္ေပးကို ေစာက္ဖုတ္ကို ေထာင္ေနေသာ ေျပာင္ႀကီးဝင္ေအာင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ ေမနန္းေခါင္ လိုးတဲ့ အလွည့္ေပါ့။ ေဒါက္တာေနာင္ရဲက ေမနန္းေခါင္ရဲ႕ ခါးကို အလိုက္သင့္ ကိုင္ေပးရင္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ထပ္ ေညႇာင့္ေပးလိုက္သည္။ ေစာက္ရည္ေတြက ႐ႊဲ႐ုံတင္မက စီးက်လာကာ ေဒါက္တာေနာင္ရဲရဲ႕ ေဂြးဥအထိပါ စို႐ႊဲလာသည္။ ေမနန္းေခါင္ ေဆာင့္ေနတာကိုမွ ခါးေလးကို ဖက္လိုက္ကာ ေစာက္စိကို လက္ခလယ္ႏွင့္ ကလိေပးလိုက္သည္။ ..အ..အ….ကိုႀကီး…ၿပီးၿပီ…မီး..ၿပီးၿပီ….လီးရည္ေတြ ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့…အတူ ၿပီးရေအာင္..ေနာ္…အ…အ.. ေဒါက္တာေနာင္ရဲလည္း ေမနန္းေခါင္ရဲ႕ ညဳတုတုေျပာဟန္ေလးေၾကာင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လီးရည္ေတြ ပန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ …ကိုႀကီးအရမ္းဆိုးတယ္ကြာ.. …ခ်စ္လို႔ပါကေလးရယ္… ထိုစဥ္ ပိတ္ထားေသာ တံခါးမွ ေသာ့ဖြင့္သံၾကားလိုက္ရသည္။ ေဒါက္တာေနာင္ရဲ စဥ္းစားလိုက္သည္။ ေဆးခန္းေသာ့က သူ႔အျပင္ အပိုရွိတာဆိုလို႔ သူ႔လက္ေထာက္ ဆရာဝန္မေလး ေဒါက္တာေမျမင့္မိုရ္ ျဖစ္သည္။ ေမျမင့္မိုရ္သည္လည္း သူ႔လက္က မလြတ္ပါ။

အခ်ိန္အားတိုင္း၊ ေဆးခန္းပိတ္ခ်ိန္တိုင္း ရံဖန္ရံခါ လုပ္ျဖစ္ၾကသည္။ ယခုေတာ့ သူ႔ထက္ ငယ္ေသာ ေဒါက္တာသူရ ဆိုသူႏွင့္ ဘာလိုလို ၾကားေနရသည္။ ေဒါက္တာသူရ ဆိုတာကလည္း သူႏွင့္ မစိမ္းလွ။ သူ႔မိဘေတြႏွင့္က လူခ်င္းရင္းႏွီးသည္။ ေဆးေက်ာင္းသားဘဝက အိပ္မက္သခင္ ဆိုေသာ နာမည္ျဖင့္ ေအာဇာတ္လမ္းေတြ ေရးတာ မိသြားေသာေၾကာင့္ ေခၚၿပီး သတိေပးဖူးသည္။ ၿပီးလက္စ တန္းလန္းႏွင့္မို႔ ဘယ္လိုမွ ျပင္ဆင္ခ်ိန္မရေတာ့။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာၾကသည္။ ပုံမွန္ဆိုရင္ ေဒါက္တာေမျမင့္မိုရ္သည္ သူ႔ဂ်ဴတီခ်ိန္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ လာစရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။ ယခု ေဒါက္တာေနာင္ရဲ ဂ်ဴတီၿပီးခ်ိန္ကိုမွ ေ႐ြးလာေသာေၾကာင့္ သူႏွင့္ ေတြ႕ရန္လာျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ခဏနားၿပီးရင္ ၃ ေယာက္ ဆြဲရမည္ဟု ေတြးကာ ၿပဳံးေနလိုက္သည္။ အခန္းထဲ ဝင္လာေသာအခါမွ တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲေၾကာင္း ေတြ႕လိုက္ရသည္… ၿပီးပါၿပီ။