အပေးအယူမျှ

အပေးအယူမျှ

ညလေပြေညှင်းက ဖြူငယ့်ဆံနွယ်ပျော့ပျော့များကို တိုးဝှေ့ဆော့ကစားသောအခါ ရှုပ်ထွေးနေသော စိတ်များ အနည်းငယ်ပြန်ကြည်လင်လာရသည်။ ဖြူငယ့်ပထမနှစ်စာမေးပွဲက နီးနေပြီ။ အခန်းအောင်းပြီး တချိန်လုံး စာ ကြည့်နေရသဖြင့် ခေါင်းတွေမူးကာ မကြည်မလင်ဖြစ်နေသော စိတ်များဖြေလျှော့ရန် ဝရံတာသို့ထွက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ “ ဖြူလေး မအိပ်သေးဘူးလား“ “ဟင်“ ရုတ်တရက်အနီးကပ်ကြားလိုက်ရသောအသံကြောင့် ဖြူငယ်လန့်ဖြန့်ကာ ကိုယ်လုံးလေးပင် တုန်တက်သွားရသည်။ “ကိုကြီး မင်းသစ် ဖြူစာကျက်ရင်းခေါင်းမူးလာလို့ ခနထွက်လာတာ“ “ညဥ့်နက်နေပြီ ဖြူလေးရဲ့ စာကိုနားနားနေနေလုပ်မှပေါ့“ ဖြူငယ့်တစ်ကိုယ်လုံးကိုသိမ်းကျုံးစိုက်ကြည့်နေသောမျက်ဝန်းများကြောင့် ပါးပြင်တွင်ရှက်သွေးလေးများ ဖြန်းခနဲနေအောင်ထသွားရသည်။ ပါးလျသောညအိပ်ဂါဝန်ဖြူဖြူလေးအောက်တွင် ဖြူငယ်ဘာမှ ခံမဝတ်ထားမိပါ။ ဒီအချိန်အိမ်သားအားလုံးအိပ်လောက်ပြီ အထင်နှင့် အခန်းထဲမှထွက်ခါ ဝရံတာဘက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

“ဖြူ သွားအိပ်တော့မယ် ကိုကြီး “ “အေးအေး ကိုကြီးလည်း အပေါ်ထပ်မီးပိတ်ဖို့ ထွက်လာတာ ဖြူလေးဝင်ပြီးမှပိတ်မယ် သွားသွား“ ဖြူငယ် မင်းသစ်ရှေ့ကသုတ်သုတ်လေးပင်ထွက်လာခဲ့သည်။ သူမအခန်းနှင့် မင်းသစ်အခန်းကကပ်လျက်။ သူမအခန်း မရောက်မှၤီ မင်းသစ်အခန်းရှေ့မှာပင် ရုတ်တရက် မီးကပျက်သွားလေသည်။ “အမလေး “ ရုတ်တရက်ပိန်းပိတ်အောင်မှောင်သွားသဖြင့် ဖြူငယ်လန့်သွားရသည်။ သူမကအမှောင်ကိုကြောက်သည်လေ။ “ဖြူလေး မကြောက်နဲ့ကိုကြီးရှိတယ်“ အမှောင်ထဲဝယ် ရုတ်တရက် ကိုယ်ကိုနောက်ပြန်လှည့်မိတော့ မင်းသစ်ကိုယ်လုံးနဲ့ ဝင်တိုက်မိကာ ဖြူငယ့်တစ်ကိုယ်လုံး မင်းသစ်ရင်ခွင်ထဲရောက်သွားရသည်။ မင်းသစ်က ဆွဲဖက်ထားလိုက်သည်ကိုး။ “အဲ့ ကိုကြီး “ ဖြူငယ့်ကိုယ်လုံးထွေးထွေးအိအိလေး ရင်ခွင်ထဲရောက်လာသောအခါ မင်းသစ်စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ပါးပြင်ရှိမည် ထင်သော နေရာကို စမ်းကာအနမ်းချွေလိုက်မိသည်။ သို့သော် မင်းသစ်၏နှုတ်ခမ်းများနှင့် ထိစပ်မိသော နေရာမှာ ဖြူငယ့်ပါးပြင်မဟုတ်ဘဲ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ဖြစ်နေကြောင်းသိလိုက်ရပြီးနောက် မင်းသစ်ပိုရွေ့ပင် နောက်မဆုတ်ချင်တော့။ ဖြူငယ်ကလည်း သူ့အနမ်းတွေကို ငြိမ်သက်စွာခံယူနေသည်။

ဖြူငယ့်ကိုယ်လုံးလေးကို ထွေးပိုက်ထားရင်း မင်းသစ်လက်များက ပါးလွှာသောဂါဝန်အောက်က အကာအကွယ်မရှိသော ရင်သားလုံးလုံးလေးကို သွားစမ်းမိသောအခါ ဖြူငယ့်အသက်ရှူသံတွေ ပိုမြန်လာသယောင်ထင်ရသည်။ နုနယ်သော ရင်သားလုံးလုံးအိအိလေးကို မင်းသစ်လက်ဖြင့်ဖြစ်ညှစ်ပေးနေမိသည်။ ဂါဝန်ကပါးလွန်းတော့ နို့သီးခေါင်းလေးကိုပင်စမ်းမိနေသည်။ လက်မနှင့်အသာပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ ဖြူငယ့်တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားသည်။ မင်းသစ်အနမ်းတွေကို နှုတ်ခမ်းမှတဆင့်လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးဆီသို့ ပို့လိုက်တော့ ဖြူငယ့်နှုတ်ခမ်းဖျားမှအသံလေးတွေထွက်လာသည်။ “အ အင်း ကျွတ်“ စာဖြင့်ရေးပြလို့မတတ်နိုင်သော မပီမပြင်ညည်းသံလေးများပင်ဖြစ်ပါသည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် မီးကပြန်လာသည်။ လုံးထွေးနေသောနှစ်ယောက်သား မျက်လုံးများပြာဝေကာ လူချင်းခွဲလိုက်ရသည်။ ဖြူငယ့်မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်သော ရှက်သွေးဖြင့်ပန်းရောင်သန်းနေကာ မင်းသစ်စုပ်ဆွဲထားသော နှုတ်ခမ်းဖူးလေးများက သာမန်ထက်ရဲရဲနီနေသည်။

ဖြူငယ် မင်းသစ်ကိုမျက်စောင်းလှလှလေးတစ်ချက်ထိုးကာ သူမအခန်းထဲပြေးဝင်လိုက်သည်။ “အော် စာမေးပွဲနီးနေခါမှ ရင်ခုန်စရာတွေလာပေးနေပါလား ကိုကြီးရယ် “ မင်းသစ်မြင့်မားက အသက်သုံးဆယ်အရွယ် စီးပွားရေးအောင်မြင်နေသော လူငယ်လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ငယ်ငယ်လေးထဲက အဖေနှင့်အမေဆုံးပါးကာ ဦးလေးဖြစ်သူထောက်ပံ့မှုဖြင့် ကျောင်းနေပြီး ချမ်းသာသောဘဝရောက် အောင်ကြိုးစားခဲ့ရသည်။ ဦးလေးက နိုင်ငံခြားမှာ အလွန်အဆင်ပြေနေတော့ သူ့ကိုလိုလေးသေးမရှိ လှမ်းထောက်ပံ ပါသည်။ အခုချိန်မှာ ဦးလေးအကူအညီမလိုတော့။ သူ့အတိုင်းအတာနှင့် အမြင့်ဆုံးမဟုတ်တောင် သူ့တစ်ယောက် အတွက်သာမက သူများကိုပင် ထောက်ပံ့ကူညီနိုင်သူတစ်ယောက်ဖြစ်လာသည်။

မင်းသစ်မြင့်မားသည် ငယ်စဉ်ကတည်းက မိဘမဲ့ခဲ့ရသဖြင့် မိဘမဲ့ကလေးကျောင်းများကို တတ်နိုင်သမျှ လှူဒါန်းထောက်ပံ့သည်။ သူ့အိမ်တွင်လည်း မိဘမဲ့ကလေးနှစ်ယောက်ကို မွေးစားထားသည်။ တစ်တန်းနှင့် နှစ်တန်းအရွယ် မောင်နှမနှစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ကလေးများကို ထမင်းချက်အဒေါ်ကြီး ဒေါ်ပုနှင့် သူ့ယောက်ျား ဦးသံခဲတို့က ထိန်းကျောင်းပေးသည်။ ဖြူငယ်အေးချမ်းသည် မင်းသစ်သူငယ်ချင်း ဇေယျ ၏ ညီမဖြစ်သည်။ ဆယ်တန်းအောင်သော် မွေးရပ်တွင် ကျောင်းမတက်ချင် ရန်ကုန်မှာပဲတက်ချင်သည် ဆိုသဖြင့် မင်းသစ်အိမ်မှာနေရွေ့ ကျောင်းတက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့ဘာသာ အဆောင်ဖြစ်ဖြစ် တိုက်ခန်းဖြစ်ဖြစ်ငှားနေနိုင်သော်လည်း အကိုဖြစ်သူက စိတ်မချသဖြင့် မင်းသစ်ကို အကူအညီတောင်းခြင်းဖြစ်သည်။

အသားဖြူဖြူ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးနှင့် လှလွန်းသည်မဟုတ်သောလည်း ချစ်စရာကောင်းသော ဖြူငယ့်ကို မင်းသစ်မြင်မြင်ချင်း သဘောကျခဲ့သည်။ သူငယ်ချင်းညီမဖြစ်သဖြင့် မတော်ပါဘူးဟု စိတ်ထိန်းကာ ညီမတစ်ယောက်လိုဆက်ဆံရင်းအချစ်စိတ်တွေကို သိုဝှက်ထားခဲ့ရသည်မှာ တစ်နှစ်နီးပါးပင် ရှိခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုသို့ထိန်းလာသည့်ကြားမှ ဒီနေ့တော့မင်းသစ်စိတ်တွေခနတာလွတ်သွားခဲ့သည်။ အိမ်ပေါ်မှာ သူတို့ ၂ယောက်တည်း ရှိနေသဖြင့်လည်း ပိုမိုရဲတင်းမိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ခါတိုင်းဆို ကျော်ဘုန်းနေခန့်က ရှိနေသည်။ ကျော်ဘုန်းနေခန့်ခေါ် ကျော်ကျော်သည် မင်းသစ်၏ကျေးဇူးရှင်ဦးလေး၏ သားအရင်းဖြစ်သည်။ ကိုးတန်းအရွယ်အထိ နိုင်ငံခြားတွင် နေလာရင်းက မြန်မာပြည်သို့အလည်လာပြီး ပျော်သွားကာ နိုင်ငံခြားမပြန်နိုင်ဖြစ်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ ကျော်ကျော်သည် ဖြူငယ်နှင့် တက္ကသိုလ်အတူတူဖြစ်သည်။ ဖြူငယ့်ထက်တစ်နှစ်ကြီးသည်။

ဖြူငယ်အိမ်ရောက်လာ တည်းက မသိလိုက်မသိဘာသာပင်နေသဖြင့် ဖြူငယ်နှင့် သိပ်မရင်းနှီး။ မာနကြီးသလိုထင်ရလေသည်။ တစ်အိမ်တည်းနေသူချင်းမို့ တစ်ခါတလေ ကတောက်ကဆလေးတွေဖြစ်တတ်သော်လည်း အိမ်ရှင်တွေပဲဟု သဘောပိုက်ခါ ဖြူနွယ်ကပင် ရှောင်နေလိုက်သည်။ ကျောင်းချင်းအတူတူပင်ဖြစ်သော်လည်း ဖြူငယ်က ကျောင်းကား စီးပြီး သူက ကိုယ်ပိုင်ကားနှင့်တက်သည်။ ဖြူငယ့်ကို တစ်ခါမှ လိုက်ဖို့မခေါ်ဖူးသလို ဖြူငယ်ကလည်း လိုက်မစီးလိုပါ။ ဖြူငယ်သဘောကျသည်က မင်းသစ်ကိုပင်ဖြစ်သည်။ မင်းသစ်က အရပ်ရှည်ရှည် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနှင့် ရင်အုပ်ထွားထွား ယောကျာ်းပီသသော ခန္ဒာကိုယ်ပိုင်ရှင်ဖြစ်သည်။ အသားအရည်က မဖြူလွန်းမညိုလွန်းပဲအနေတော် ကြည့်ကောင်းသည်။ ဖြူငယ်အနှစ်သက်ဆုံးက မင်းသစ်၏ စူးရှတောက်ပသော မျက်ဝန်းတစ်စုံကိုဖြစ်သည်။ ထိုမျက်ဝန်းများနှင့် အကြည့်ခံလိုက်ရလျှင် ဖြူငယ်တစ်ကိုယ်လုံးဖောက်ထွင်းသွားသလို ခံစားရသည်။ မင်းသစ်၏ အကြည့်စူးစူူးနှင့်ကြုံလိုက်တိုင်းဖြူငယ်မခံနိုင်ဘဲ မျက်လွှာချရသည်သာဖြစ်သည်။

ထိုအကြည့်ကို ဖြူငယ်က မှော်ဆရာ အကြည့်ဟု ကိုယ့်ဘာသာတိတ်တိတ်လေးနာမည်ပေးထားသည်။ ညှို့ယူဖမ်းစားနိုင်လွန်းသော မှော်ဆရာ၏ နှုတ်မှ ချစ်စကားကို ဖြူငယ်စောင့်စားခဲ့ရသည်မှာ ကာလအတော်ကြာပြီဖြစ်သော်လည်း ဒီနေ့လိုအဖြစ်မျိုးကိုတော့ တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် မမျှော်လင့်ဖူးပါ………. ဖြူငယ်တို့ နှစ်ဝက်စာမေးပွဲမနက်ဖြန်ဆို ပြီးပြီ။ ဒီကြားထဲမှာ မင်းသစ်ကလည်း အလုပ်တွေပဲ အရမ်းရှုပ်နေလို့လား၊ မီးပျက်တဲ့ညက ကိစ္စကိုမျက်နှာပူသည်လားမသိ မနက်ဆိုအစောကြီးထွက်သွားခါ ညဆိုလည်း အတော်ညဥ့်နက်မှပြန်ပြန်လာသည်။ ဖြူငယ်တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်ခဲ့သည့်ကိစ္စကိုမကြာခဏတွေးမိတိုင်း ရင်ခုန်မိ ပေမဲ့ စာလည်းကြည့်ရသေးသည်မို့တတ်နိုင်သလောက်ခေါင်းထဲကမေ့ထားဖြစ်သည်။

တွေးမိတဲ့အခါတိုင်းလည်း အတွေးတွေက အမျိုးမျိုးပြောင်းနေသည်။ တစ်အိမ်တည်းရင်းရင်းနှီးနှီးနေခဲ့ပေမဲ့ တစ်ခါမှအခွင့်ရေးမယူဖူးသူ မင်းသစ်က တကယ်တမ်းကျတော့လည်း လက်ရဲဇက်ရဲနိုင်လွန်းလှသည်။ နောက်ပိုင်းကျတော့လည်း ဘာမှမဖြစ်သလို နေကာ ဖြူငယ့်ကို စကားတစ်ခွန်းတလေတောင်လာမပြော။ ပြန်တွေးကြည့်တော့လည်းစကားလာပြောရင် ဖြူငယ် ရှက်လွန်းလို့မျက်နှာဘယ်မှာထားရမှန်းတောင်သိမည်မဟုတ်ပါ။ မင်းသစ်အတွက်ဘယ်လိုနေလဲမသိပေမဲ့ ရည်းစားမထားဖူးသော အပျိုရိုင်းလေး ဖြူငယ့်အတွက် မင်းသစ်ပေးသွားသောအတွေ့အကြုံက အကြီးကြီးဖြစ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ဖြူငယ်တိတ်တခိုးစွဲလမ်းနေရသူ မင်းသစ်ကို စိတ်ဆိုးရမည်လား ရှက်ရမည်လား ဝေခွဲရခက်စွာဖြင့် ဒီတစ်ညလည်းအတွေးနွံထဲနှစ်မျောရင်းဖြူငယ်အိပ်ပျော်ရပြန်သည်။

“ဖြူလေး…..“ “အော်….ကိုကြီး“ “ဒီနေ့စာမေးပွဲတွေ အကုန်ပြီးပြီဆို…. အစောကြီးပြန်လာတာ ဖြေနိုင်ရဲ့လား…သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လျှောက်မလည်ကြ ဘူးလား…“ “ဟုတ်..ဖြေနိုင်ပါတယ်…. ညကျမှ ရှိုးပွဲသွားကြည့်မလို့ ဥမ္မာတို့ကိုလာခေါ်ခိုင်းထားတယ်…“ “အော်… ကျော်ကျော်လည်းအဲရှိုးပွဲသွားမယ်ပြောတယ်…. ညနက်မှာပေါ့…..“ ဖြူငယ် ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိတော့ ဒန်းလေးပေါ်ထိုင်နေရင်း ခေါင်းကိုငုံထားလိုက်သည်။ မင်းသစ်က မတ်တပ်ရပ်ရင်း ဖြူငယ့်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူ့အကြည့်တွေကိုဖြူငယ် ရင်မဆိုင်ချင်တော့။ တစ်ပတ်လောက်အခေါ်အပြောမလုပ်ဘဲ စာမေးပွဲပြီးလို့ အိမ်ပြန်ခါနီးမှ စကားတွေလာပြောနေသော သူ့ကို စိတ်နာသလိုလိုဖြစ်နေမိသည်။ “ဖြူလေး……. ကိုယ်လေ……“ “ဟို……… တနေ့ညက ကိစ္စလေ ကိုယ်အနူးညွတ်တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ……… ကိုယ်စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်သွားလို့ပါ…………….“ စကားကိုတစ်လုံးချင်းပြောနေသော မင်းသစ်ကို ဖြူငယ် အကြည့်စူးစူးဖြင့် မော့ကြည့်လိုက်ရင်း…..

“ဘာကို စိတ်မထိန်းနိုင်တာလဲဟင်…….. ကိုကြီးဘာလို့အဲလိုလုပ်တာလဲ……“ “ဟိုလေ… ဟင်းး…မီးပျက်သွားပြီးတော့လေ ဟို.. ကိုယ်လည်းမသိတော့ဘူးကွာ………. ဖြူလေးက ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေပြီး ကိုယ်မထိန်းနိုင်လိုက်တာ… ပြီးတော့ ကိုယ်ဖြူလေးကိုလေ………..“ “ဟားး..ကိုမင်းသစ်က ဒီရောက်နေတာကိုးး ကျနော်ကလိုက်ရှာနေတာ…….ဟဲဟဲ ကျနော်ပိုက်ဆံပြတ်သွားလို့ နဲနဲလောက်ပေးပါအုံး“ “အော် အေး ညီလေး… အပေါ်တစ်ခါတည်းလိုက်ခဲ့လေ အကို့ပိုက်ဆံအိတ်ကအပေါ်မှာ… “ ဖြူငယ်တော်တော်စိတ်ပျက်သွားသည်။ ကောင်းခန်းရောက်မှ မသာလေးကျော်ကျော်က ဝင်နှောက်ယှက်ပြန်ပီ။ ပုခုံးဖက်ပြီးထွက်သွားသောညီအကိုနှစ်ယောက်ကျောပြင်အား ဖြူငယ်မျက်စောင်းကြီးကြီးထိုးပစ်လိုက်သည်။

ဖြူငယ်အခုဆို မော်လမြိုင်ပြန်ရောက်နေပြီ။ တနေ့တနေ့အိမ်မှာနေရင်း မင်းသစ်အကြောင်းတွေပဲစဉ်းစားနေမိသည်။ ရန်ကုန်ကပြန်တဲ့နေ့က သူမကိုလိုက်ပို့တာ၊ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ကိုယ်ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်နော် မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့နော် ဆိုပြီး မှာတမ်းချွေခဲ့တာတွေတွေးရင်း သူ့အပေါ်စိတ်ဆိုးမိတာတွေဘယ်ရောက်သွားမှန်းတောင်မသိတော့ပါ။ ဖြူငယ်ပြန်ရောက်ပြီး တစ်ပတ်လောက်အကြာမှာပင် မင်းသစ်က သူမအားဖုန်းထဲမှ ဖွင့်ပြောခဲ့ပြီး ချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ လွမ်းလွန်းလှပြီ ဖြစ်သော မင်းသစ်၏မျက်နှာကို မြင်ရဖို့ ကျောင်းပြန်မဖွင့်ခင် တစ်လလောက်အလိုတည်းက ရန်ကုန်ပြန်ရန် အိမ်ကိုအကြောင်းအမျိုးမျိုးပြထားပြီ ဖြစ်သည်။ ဖြူငယ် ရန်ကုန်ကိုမောကြီးပန်းကြီးပြန်ရောက်လာတော့ မင်းသစ်က အိမ်မှာမရှိ။ အလုပ်သွားချိန်မို့ မရှိလောက်ပါဘူးဟုကြိုမျှော်လင့်ထားပေမဲ့ တကယ်တမ်းမတွေ့ရတော့လည်း ရင်ထဲ မောသလိုလိုဖြစ်သွားသည်။

ခရီးလည်း ပန်းတာကြောင့် ရေ၀၀ချိုးပြီး ခုတင်ပေါ်ခနလှဲရင်း အိပ်ပျော်သွားသည်။ အိပ်ရာကနိုးလာပြီး အခန်းပြင်ထွက်ကြည့်တော့ မင်းသစ်က အိမ်ရှေ့ခန်းဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်နေသည်။ သူမကိုတွေ့တော့ ပြုံးစစဖြင့် “ဖြူလေး နိုးပြီလား……. လာထိုင်ပါအုံး“ ဖြူငယ် မင်းသစ်နှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆိုဖာမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ “ကိုယ်ဖြူလေးကိုအရမ်းလွမ်းနေတာ.. အလုပ်တွေတောင် ဒီနေ့ နေ့တစ်ပိုင်းနဲ့ဖြတ်ထားပြီး ပြန်လာခဲ့တာ.. လာမကြိုဖြစ်တာ ခွင့်လွှတ်ပါဖြူရယ် နော်“ “အင်းပါ ကိုကြီးအလုပ်များတာ ဖြူငယ်သိပါတယ်….. ထမင်းစားပြီးပြီလားမစားရသေးရင် ဖြူငယ် သွားပြင်ပေးမယ်“ ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့်ထရပ်မည်ပြုသော ဖြူငယ့်ကို မင်းသစ်လက်လှမ်းဆွဲပြီးသူ့နားမှာထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ “ နေပါအုံး ဖြူလေးရယ်“ အနီးကပ်ကြည့်လိုက်တော့စးူး၇ှတောက်ပနေသော မင်းသစ်၏မျက်ဝန်းညိုများက အရောင်တလက်လက်တောက်ပ ်နေသလို ထင်ရသည်။

ဖြူငယ့် ရင်တွေအရမ်းခုန်လာသည်။ မင်းသစ်၏အကြည့်စူးစူးကိုမခံနိုင်သော ဖြူငယ် မျက်လွှာလေးချထားလိုက်ရင်း… “ဘာ ဘာပြောမှာလဲ ပြောလေ….“ ဖြူငယ်အသံတွေက တုန်ရီလွန်းနေသည်မှာသိသာလှပါသည်။ “ကိုယ်ဖုန်းထဲမှာပြောခဲ့တဲ့စကားက မလေးနက်မှာစိုးလို့ ထပ်ပြောမလို့ ….ကိုယ်ဖြူလေးကိုချစ်တယ်…..အရမ်းချစ်တယ်… “ ချစ်သူတွေဖြစ်ပြီးသားဆိုပေမဲ့ ခုလိုမျက်နှာချင်းဆိုင်ကြည့်ပြောနေတော့လည်း ဖြူငယ်ရှက်သွေးဖြာပြီး ခေါင်းလေးငုံ့ထားမိသည်။ မင်းသစ်တစ်ယောက် ဖြူငယ်ရှက်နေပုံလေးကိုကြည့်ရင်း အသဲယားလာကာ လက်မောင်းလုံးလုံးလေးတွေကိုလှမ်းဖက်လိုက်ရင်း ကိုယ်လုံးလေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းရင်း ခေါ်လိုက်သည်။ “ဖြူလေး….“ သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေ မျက်လုံးဝိုင်းလေးနှင့်မော့ကြည့်လာသောဖြူငယ့်မျက်နှာလေးကို မင်းသစ်ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

မျက်လုံးနက်နက်တောက်တောက်လေးတွေ၊ နှာခေါင်းလုံးလုံး ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနှင့် ဖြူငယ်သည် ကလေးလေး တစ်ယောက်လိုအပြစ်ကင်းစွာ ချစ်ဖို့ကောင်းနေသည်။ ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းဖူးလေးကိုကြည့်မိတော့ မင်းသစ်ရင်ထဲ့ ဗလောင်ဆူလာသည်။ ဖြူငယ်မျက်နှာလေးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲမကာ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဒီနှုတ်ခမ်းလေးတွေက မင်းသစ်စိတ်အာရုံထဲ၊ အိပ်မက်တွေထဲမှာစိုးမိုးခဲ့တာကြာပြီ။ ဖြူငယ့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ပန်းရောင်နှင်းဆီပန်းဖူးလေးလို ဖူးငုံငုံလေးတွေ..။ ထိုနှုတ်ခမ်းလေးများ ကိုခပ်ဟဟလေး ဖွင့်လိုက်ပါက အသဲပုံလေးနှင့်တူသည်ဟု မင်းသစ်စဉ်းစားဖူးသည်။ ဘယ်လောက် ကြာကြာနမ်းကြောရှည်နေမိလဲတောင် မသိတော့။ မှေးစင်းနေသောဖြူငယ်မျက်လုံးလေးတွေပွင့်လာပြီး မင်းသစ်ရင်အုပ်ကြီးကို လက်ဖြင့်တွန်းဖယ်ကာ “တော်လောက်ပြီ ကိုကြီးရယ် တော်ပါတော့နော် တခြားသူတွေတွေ့ကုန်လိမ့်မယ်“ မင်းသစ်ဖြူငယ့်ကိုအသာလွှတ်ပေးလိုက်ရင်း ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။

ဒီနေ့မှစတော်ရသော ချစ်သူနှင့် ဒီထက်ခရီးရောက်ဖို့လည်းသူမစဉ်းစားထားပါ။ ဖြူငယ်စိတ်ဆိုးမှာသူကြောက်သည်။ မီးပျက်သောညက သူလက်သရမ်းမိသည်ကို ဖြူငယ်စိတ်ဆိုးသွားပြီ အထင်နှင့် သူတော်တော်နောင်တရခဲ့သည်။ ဖြူငယ်ကသာသူ့ကို မလိုလားဘဲ သူမအကိုထံ တိုင်လားတောလားလုပ်ရင် မင်းသစ်တစ်သက်လုံးထိန်းသိမ်းလာသော ဂုဏ်သိက္ခာရေစုန်မျောမည်ဖြစ်ကြောင်းလည်း စဉ်းစားမိသည်။ မထင်မှတ်ပဲ ဖြူငယ်ကလည်း သူ့အပေါ်စိတ်ဝင်စားသည့်အရိပ်အယောင်များတွေ့လာသောကြောင့်သာ သူအရဲစွန့်ပြီး ဖွင့်ပြောမိချင်းဖြစ်သည်။ ရှေ့လျှောက်လည်း ဖြူငယ်အခွင့်အရေးပေးသလောက်သာ ရှေ့ဆက်ဖို့သူဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်သည်။ ချစ်သူတွေဖြစ်ကာစရက်များမှာ အိမ်ကလူတွေမရိပ်မိအောင်လည်း ဖုံးဖုံးဖိဖိ နေရသည်။ အိမ်သားများကလည်း တစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက်ရှိနေကြသဖြင့် အိမ်မှာဆို လွတ်လွတ်လပ်လပ်မရှိ။ အပြင်မှာသာ ချိန်းတွေ့ကြရသည်။ မင်းသစ်မှာ ဆယ်ကျော်သက်အတွဲများလို ဘုရားသွားလိုက် ရုပ်ရှင်ကြည့်လိုက် မုန့်ဆိုင်ထိုင်လိုက်ဖြင့် မိမိနှင့် အသက် ဆယ်နှစ်လောက်ကွာသောချစ်သူလေးအလိုကျ ဖြည့်ဆည်းရသည်။

တစ်နေ့တော့ private ခန်းယူလို့ရသော စားသောက်ဆိုင်လေးတစ်ခုမှာ ထိုင်ကြသည်။ “ ဖြူလေး.. ဘီယာသောက်မလား“ ဖြူငယ် နှာခေါင်းလေးရှုံ့ရင်း .. “ဟင့်အင်း မသောက်ချင်ပါဘူး….“ “သောက်ကြည့်ပါ ဖြူလေးရဲ့…အရသာမဆိုးပါဘူး“ မင်းသစ်အတင်းတိုက်တွန်းသဖြင့် ဖြူငယ်ဘီယာ စမ်းသောက်ကြည့်လိုက်သည်။ မသောက်ဖူးသူမို့ တစ်ခွက် နှစ်ခွက်လောက်သောက်ပြီး ဖြူငယ် ရီဝေေ၀ဖြစ်နေသည်။ မင်းသစ်က ဖြူငယ့်ကိုဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်နမ်းတော့ ဖြူငယ်မငြင်းဆန်ဘဲပြန်လည်နမ်းသည်။ “ချစ်တယ် ဖြူလေးရယ် အရမ်းချစ်တာပဲ“ ဖြူငယ့် နှုတ်ခမ်းများမှတဆင့် လည်တိုင်ဖြူဖြူလေးအထိ အနမ်းတွေခြွေဆင်းလိုက်သည်။ လွတ်နေသောလက်တစ်ဖက်က ဖြူငယ် ရင်သားများကို ဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ ညည်းသံတိုးတိုးလေးမှ အပ ဖြူငယ့်ထံမှ ငြင်းဆန်သံထွက်မလာသဖြင့် ဆိုဖာအရှည်ပေါ်ဖြူငယ့်ကို တွန်းလှဲလိုက်သည်။

ဖြူငယ် ဝတ်ထားသော တီရှပ် အကျီ ပွပွလေးကို လှန်တင်လိုက်တော့ ဘရာစီယာ ပန်းရောင်လေးနှင့် ရင်သားဖြူဝင်းဝင်းလေးများက မင်းသစ်အကြည့်တွေကိုဖမ်းစားထားသည်။ ဘရာစီယာကိုလှန်တင်လိုက်ပြီး မကြီးလွန်းမသေးလွန်းသော ဖြူငယ့်ရင်သားဖြူဖြူအိအိလေးက ို မင်းသစ်နှုတ်ခမ်းတွေနှင့် ထိတွေ့ပြီးစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဂျင်းစကပ်အတိုလေးအောက်မှ လျှိုဝင်ကာ အုပ်ကိုင် ဖြစ်ညှစ်နေတော့ ဖြူငယ်ထံမှညည်းသံခပ်ကျယ်ကျယ်လေးထွက်လာပြီး ရင်ဘတ်လေးကော့တက်လာသည်။ ပန်တီအောက်ကိုလက်သွင်းပြီး အပျိုစင်အပေါက်လေးကို လက်နှင့်စုန်ဆန်ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ ဖြူငယ့်အသက်ရှုသံတွေမြန်ဆန်ကျယ်လောင်လာသည်။

အဝလေးကိုစမ်းပြီး လက်ခလယ်ကို အသာသွင်းကြည့်လိုက်တော့ တော်တော်လေးကြပ်ညပ်နေသော်လည်း လက်တစ်စစ်လောက်ဝင်သွားသည်။ ထိုလက်ကိုပဲအသာထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်လုပ်ပါများတော့ အရည်ကြည်လေးတွေအနည်းငယ် စိုစွတ်လာပြီး သွင်းရပိုလွယ်လာသည်။ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် လှုပ်ခါနေသောဖြူငယ့်ရင်သားများကို လက်ဖြင့် ဖြစ်ညှစ်ကာ ဘယ်ညာပြောင်းစို့ရင်း အောက်က လက်ခလယ်ကိုအဆုံးထိထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ကြပ်သိပ်နေသော်လည်း အပျိုးအမြှေးပါးကိုမစမ်းမိပါ။ လက်လှမ်းမမှီတာကြောင့်လား နဂိုထဲကမရှိတော့တာလားတော့မသိ။ သို့သော်အပျိုစစ်စစ်ဖြစ်သော ဖြူငယ့် အနေအထိုင်ကို မင်းသစ်ယုံပါသည်။

လက်အသွင်းအထုတ်ပိုမိုမြန်ဆန်လာသည်နှင့်အမျှ ဖြူငယ်ကိုယ်လုံးလေးမှာလည်း ယိမ်းထိုးလှုပ်ရှားရင်း မင်းသစ်၏ ခေါင်းကို လက်များဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ဖက်တွယ်ထားသည်။ “အ အား ကိုကို…….ဟင်းးး” ညည်းသံရှည်လေးနှင့်အတူ မင်းသစ်လက်တွေကို ကိုင်ခါဖယ်ရှားနေသောဖြူငယ့်ကို ညင်သာစွာလှမ်းမေးလိုက်သည်။ ”ဖြူလေး..ပြီးသွားပြီလား……”ကျော်ဘုန်းနေခန့်တစ်ယောက် လူကသာကန်တင်းမှာထိုင်နေပေမဲ့ စိတ်တွေက ဟိုဟိုဒီဒီပျံ့လွင့်နေသည်။ မထင်မှတ်ဘဲ ညက မြင်ခဲ့ရသောမြင်ကွင်းကို သူ့အာရုံထဲက ဖျောက်ဖို့မလွယ်ပေ။ ညက သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ ပါတီရှိလို့ အိမ်ပြန်အိပ်မည်မဟုတ်ကြောင်း ကိုမင်းသစ်ကို ပြောပြီးထွက်လာခဲ့သည်။ သို့သော် ပါတီမှာ ဘော်ဒါအချို့နှင့် ညိပြီး အာရုံနောက်လာသဖြင့် အိမ်ကိုပဲပြန်လာခဲ့သည်။ သူအိမ်ပေါ်တက်လာတော့ အပေါ်ထပ်တစ်ခုလုံးက မှောင်မဲနေသည်။ သူ့အခန်းရှေ့အရောက်မှာ မင်းသစ်အခန်းဘက်က မိန်းကလေးတစ်ယောက်အသံကြားသဖြင့် သွားကြည့်လိုက်တော့ မင်းသစ်အခန်းတံခါးက ပိတ်မထား။

စေ့ရုံသာစေ့ထားသောကြောင့် အနည်းငယ်တွန်းကြည့်လိုက်တော့ အခန်းထဲမှာ ထင်မှတ်မထားသောမြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ရသည်။ ညမီးအိမ် ဝါဝါအောက်မှာ အဝတ်ကင်းမဲ့နေသောဖြူငယ်နှင့် သူမပေါင်ကြားထဲခေါင်းရောက်နေသောမင်းသစ်..။ အနီရောင်အိပ်ယာခင်းပေါ်မှာ ဖြူငယ့်ကိုယ်လုံးလေးက ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်နေသည်။ ခေါင်းအုံးများထပ်ကာ ကျော်မှီထားပြီး ပေါင်တံဖြူနှစ်ချောင်းကို ခွဲကာထောင်ထားသည်။ ရင်သားအိအိထွားထွားများက မောပန်းမှုကြောင့်လား စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့်လားမသိ လှိုက်ဖိုလှုပ်ရှားနေသည်ကို အတိုင်းသားတွေ့နေရသည်။ ကုတင်ခေါင်းရင်းကိုလက်များနှင့်နောက်ပြန်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ညည်းတွားနေသောဖြူငယ့်မျက်နှာလေးမှာ မင်းသစ်၏ ဘာဂျာကို အစွမ်းကုန်ခံယူနေကြောင်းသိသာလှသည်။

“အား..အားး အဲနေရာလေးကိုလျက်ပေး ကိုကို ကောင်းတယ်…အင်း….ဟင့်” စိတ်လှုပ်ရှားစရာမြင်ကွင်းနှင့် အသံများကိုကြားနေရသော ကျော်ဘုန်းနေခန့်တစ်ယောက် ရေဆာသလိုလိုဖြစ်လာပြီး ဂလုခနဲ တံတွေးမျိုချမိသည်။ အရက်လည်းသောက်လာခဲ့သဖြင့် ရင်တွေပါပိုပူတက်လာသည်။ အောက်ကပစ္စည်းကလည်း နိုးထလာပြီး ခေါင်းထောင်ကြည့်ချင်နေသည်။ “အ..ကိုကို…ဖြူပီးတော့မယ် အားး ဟားးး ကျွတ်……အူးးးး” ကြည့်နေရင်းပင် ဖြူငယ်တစ်ယောက် ကော့တက်နေသောသူမရင်သားများကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ရင်း ခံစားမှု အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားပုံရသည်။ မင်းသစ်လည်း ကုန်းထလာပြီး တံခါးဘက်မျက်နှာလှည့်လိုက်သောကြောင့် ကျော်ဘုန်းနေခန့် ရုတ်တရက် နံရံဘက်ကိုရွှေ့ပြီးပုန်းလိုက်ရသည်။ လင်းနေသောအခန်းထဲမှ မှောင်နေသောအပြင်ဘက်ကို လှမ်းမမြင်နိုင်လောက်ပါ။

သို့သော်သူဆက်မကြည့်တော့ဘဲ ခြေကိုဖွနင်းပြီးသူ့အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ ဟူး……ဖြူငယ်……..တော်တော်မလွယ်တဲ့ဟာမလေးပဲ။ ဖြူငယ်က ကျောင်းမှာအနေအေးပြီး အိမ်မှာလည်းကလေးလိုပဲနေကာ အိမ်က ကလေးတွေနှင့်ဆော့လိုက် ကစားလိုက် ဆိုတော့ သူသေသေချာချာတောင် သတိထားမကြည့်ဖူးပါ။ အခုတော့ ဖြူငယ့်အတွင်းပစ္စည်းအစုံအလင် နီးပါးသူတွေ့လိုက်ရသည်။ ကျော်ဘုန်းနေခန့်ကရုပ်ဖြောင့်ပြီး ပိုက်ဆံရှိသောသူဌေးသားတစ်ယောက်မို့ ဆော်အလန်းလေးတွေက လာလာကပ်ကြသည်။ သူကလည်း ထိုအထဲကမှ စိတ်ကြိုက်ရွေးပြီး တွဲသည်။ ဖိုမဆက်ဆံရေးကို လူပျိုပေါက်အရွယ် နိုင်ငံခြားမှာတည်းက အစွမ်းအစရှိခဲ့ပြီး အခု အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်တွင် တော်တော်လေး ကျွမ်းကျင်နေပြီဖြစ်သည်။ ဘယ်မိန်းကလေးကို ဘယ်လိုချဉ်းကပ်ရမည်၊ ဘယ်လိုသိမ်းသွင်းရမည်၊ ဘယ်လိုသဘောကျအောင်လုပ်ပြီး ဖြုတ်ရမည်ဆိုတာမျိုးတွေသူကျမ်းကျေနေပြီ။

ကိုယ်တိုင်ကြုံခဲ့တာတွေရော ဗီဒီယိုတွေ စာတွေဘယ်လိုပဲရိုးနေပြီဖြစ်သော်လည်း သူများချစ်တင်းနှောတာကို အပြင်မှာဒီလိုတွေ့ဖူးတာတော့ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်ပဲလားတော့မသိ အခုအကျောင်းကိုရောက်ပြီး ကန်တင်းမှာထိုင်နေသည့်အချိန် အထိ စိတ်က ဖြူငယ့်မျက်နှာကိုပဲပြေးပြေးမြင်နေသည်။ ဖြူငယ်သည်တစ်ချိန်မှာသူ့ခယ်မ တောင်ဖြစ်လာနိုင်သည်ဟု သူတွေးရင်းပြုံးမိသည်။ ဖြူငယ်တို့ကျောင်းစာမေးပွဲမဖြေရခင် တစ်လလောက်အလိုမှာ ကျော်ဘုန်းနေခန့်ကလပ်မှာရန်ဖြစ်ရင်း ခေါင်းကိုအရိုက်ခံရကာ ဆေးရုံရောက်သည်။ ဒဏ်ရာမကြီးသော်လည်းဆေးရုံမှာ နှစ်ပတ်လောက်တက်ရတော့ မင်းသစ်က တော်တော်လေးစိုးရိမ်နေသည်။ ဖြူငယ်လည်းမနေသာတော့ပဲ လိုအပ်တာတွေလိုက်လုပ်ပေးရသည်။

မင်းသစ်က ညဘက်စောင့်အိပ်ပေးပြီး ဖြူငယ်က ကျော်ကျော့်အတွက်နေ့တိုင်းချက်ပြုတ်ပြီး ဆေးရုံကိုပို့ပေးသည်။ ကျောင်းစာတွေလည်းမလွတ်အောင် ကော်ပီတွေကူးပေးသည်။ သူက နဂိုတည်းက စာမကြိုးစားသော်လည်း ဖြူငယ့်စေတနာကိုအသိအမှတ်ပြုရပါသည်။ ဖြူငယ်သည် တကယ်တမ်းရင်းနှီးလာတော့မှ တော်တော်ခင်ဖို့ကောင်းသောသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း ကျော်ဘုန်းနေခန့်သိလာရလေသည်။ ဒေါက်…ဒေါက် တံခါးခေါက်သံကြားသဖြင့်ဖြူငယ်သွားဖွင့်လိုက်တော့ မင်းသစ်က အခန်းထဲဝင်လာသည်။

“ကိုကို ဘာလာလုပ်တာတုန်း ဖြူအခုပဲအိပ်တော့မလို့” မင်းသစ်ကစပ်ဖြဲဖြဲဖြင့်……… “ဖြူလေးကိုလွမ်းလို့ ဟီးဟီး” ဖြုငယ်က မင်းသစ်ကိုမျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်ရင်း “နေ့တိုင်းတွေ့နေရတာပဲလွမ်းတယ်ရှိသေးလား ” “ဒီနှုတ်ခမ်းလေးကိုလွမ်းတာလေ” ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် မင်းသစ်က ညအိပ်ဂါဝန်လက်ပြတ်လေးနှင့်ရပ်နေသောဖြူငယ်ကို ဆွဲဖက်နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။ ဖြူငယ်ကလည်းမဆိုင်းမတွပင် အနမ်းကြမ်းကြမ်းများဖြင့် ပြန်လည်တုံ့ပြန်သောကြောင့် နှစ်ဦးသား အချစ်ဆိပ်တွေ တရိပ်ရိပ်တက်ရင်း ကုတင်ပေါ်လုံးကာထွေးကာဖြင့်ရောက်သွားလေသည်။ ဖြူငယ်ဝတ်ထားသောပိုးသားဂါဝန်ပျော့ပျော့လေးကို မင်းသစ်ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ဘာမှခံမဝတ်ထားသဖြင့် ဖြူငယ့် တစ်ကိုယ်လုံး မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းပင်။ မို့မောက်နေသောရင်သားများပေါ်တွင် နို့သီးလေးများက စိတ်တက်ကြွလာမှုကြောင့် ကော့ထောင်နေကြသည်။ မင်းသစ်က လက်များနှင့်ပင့်ကာဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နို့သီးလေးများကို ငုံကာစုပ်လိုက်သည်။

“အား..အင်းးအင်းး ရှီးး” ဖြူငယ့်လက်များကမင်းသစ်ခေါင်းမှဆံပင်များကိုထိုးဖွနေပြီး ပေါင်တံတွေကလည်းအလိုအလျောက်ကားလာသည်။ မင်းသစ်က ရင်သားများလက်နှင့်ဆုပ်နယ်ရင်း နှုတ်ခမ်းမှ အနမ်းများကို ဝမ်းဗိုက်ဖြူဖြူလေးပေါ်ခြွေချလိုက်သည်။ ထိုမှတဆင့် မင်းသစ်၏ လျှာက တောအုပ်ခပ်ကျဲကျဲလေးကိုဖြတ်ကျော်ရင်း ရည်ရွယ်ရာ အသားနုနုလေးများဆီသို့ အရောက်သွားနေသည်။ အရည်ကြည်လေးများစိမ့်ထွက်ရာ အသားလွှာနှစ်ခုကို လက်နှင့်အသာဖြဲလိုက်ပြီး လျှာနှင့်ထိုးဆွကစားလိုက်တော့ ဖြူငယ့်လက်များက သူ့ခေါင်းကိုမလွတ်တမ်းဆုပ်ကိုင်လာသည်။ လျှာဖျားလေးနှင့်ထိုးကာ ထိုးကာ အတွင်းပိုင်သို့ပိုမိုဝင်ရောက်ရန် ကြိုးစားမိသည်။ “အင့် အင့် ကိုကို အာ….အားးးး” ဖြူငယ်ကုန်းရုန်းထလာပြီး မင်းသစ်ခေါင်းကိုလက်ဖြင့်ဆွဲမကာ နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ “ဖြူလေး ပြီးသွားပြီလား” “အင်းး”… ဖြူငယ့်လေသံက တုံ့ဆိုင်းဆိုင်း…. “တကယ်ပြီးတာရောဟုတ်ရဲ့လား မြန်လိုက်တာ” ဖြုငယ်က ခေါင်းငုံ့ရင်း…“အင်းဆို” “ဒါဆိုကိုကို့ကို တစ်လှည့်လုပ်ပေးနော်” မင်းသစ် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ဖြူငယ်က အလိုက်တသိပင် ကုတင်ပေါ်မှာလိုက်ဆင်းကာ သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။

ထောင်မတ်နေသော သူ့ပစ္စည်းက ဖြူငယ့်ရှေ့မှာ တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်။ ဖြူငယ်က လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ရေခဲမုန့်စားသလို သူမ၏လျှာဖြင့် ထိပ်ဖျားကို အသာလှည့်ပတ်လျက်လိုက်ပြီးမှ နှုတ်ခမ်းလေးကိုဟကာ ငုံလိုက်တော့ မင်းသစ်တစ်ယောက် ရေပူစမ်းမှာ စိမ်လိုက်ရသလို နွေးထွေးသွားသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း တွဲကျနေသော ဥနှစ်လုံးကို အသာဖွဖွ ဆုပ်နယ်ရင်းကစားပေးသည်။ ချစ်သူသက်တမ်းတစ်နှစ်ပြည့်ခါနီးပီမို့ ဖြူငယ့် BJ အစွမ်းတွေလည်း တဖြည်းဖြည်း တိုးတက်လာကာ မင်းသစ်၏အကြိုက်ကိုသိနေပြီ ဖြစ်သည်။ ဖြူငယ် ပါးစပ်ကိုလေစုပ်စက်တစ်ခုလို လေးငါးခါလောက် အားနှင့်စုပ်ချလိုက်သည်။

အာခေါင်သို့ထိတိုင်အောင် ပါးစပ်နောက်ပိုင်းသို့ တွန်းပို့သည်။မင်းသစ်တစ်ယောက် အီးခနဲ ရှီးခနဲ ဖြစ်ကာ ဖြူငယ့်ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ အချိန်ခဏလေးအတွင်း မင်းသစ်ပြီးချင်သလိုလိုပင်ဖြစ်နေပြီ။ နောက်ထပ် သုံးလေးချက်လောက် စုပ်ပြီးသောအခါ ဥနှစ်လုံးကျုံ့တက်သွားပြီး ထွက်လာသောအရည်တွေက ဖြူငယ့်ပါးစပ်တစ်ခုလုံး ပြည့်သွားတော့သည်။ ဖြူငယ့်သူငယ်ချင်းအပေါင်းအသင်းတွေက သူတို့စုံတွဲကိုအလွန်အားကျကြသည်။ မင်းသစ်က ဖြူငယ့်ကိုအရမ်းအလိုလိုက်သည်။ ချစ်သူသက်တမ်းတစ်နှစ်ကျော်သည့်တိုင်အောင် သူတို့နှစ်ယောက် ကြီးကြီးမားမား ရန်မဖြစ်ဖူးကြပါ။ အသက်လည်းပိုကြီးသော မင်းသစ်က သူမှားမှားမှန်မှန် အလျှော့ပေးကာ ဖြူငယ့်ကို ချော့သည်။

ဖြူငယ်ဖြစ်ချင်တာမှန်သမျှအတတ်နိုင်ဆုံး လုပ်ပေးသည်။ ထို့ကြောင့်လည်းအပြန်အလှန်အနေဖြင့် ဖြူငယ်က မင်းသစ်၏ ဆန္ဒကို အချိန်မရွေးဖြည့်ဆည်းပေးသည်။ လိင်ကိစ္စများကို အင်တာနက်မှတဆင့် ယောကျ်ားများစိတ်ကျေနပ်စေမည့်နည်းလမ်းများ ရှာဖွေဖတ်ရှုကာ မင်းသစ်စိတ်ကျေနပ်အောင် ကြိုးစားပေးသည်။ သူတို့နှစ်ဦး၏ ချစ်သူဘဝသည် အလွန်အဆင်ပြေပျော်ရွှင်ရသော ပန်းခင်းလမ်းတစ်ခုတဖွယ်သာ ဖြစ်ခဲ့သည်။ သို့သော် သဘာဝလောကကြီးက သူတို့ကိုပျော်ရွှင်စရာများချည်း ပေးသည်မဟုတ်ပါ။ ဖြူငယ် တတိယနှစ် နှစ်ဝက်တက်စဉ်မှာပင် သူတို့ချစ်သူနှစ်ဦးကြား ကတောက်ကဆဖြစ်စရာများ ကြုံခဲ့ရသည်။ ထိုပြသနာများသည် ဆွီတီဟုခေါ်သော မိန်းမတစ်ယောက်အသွင်ဆောင်ကာ ဖြူငယ့်ထံအလည်လာခဲ့လေသည်။

ဖြူငယ့်ဖုန်းကို ဆက်ကာ မင်းသစ်မြင့်မားနှင့်ပတ်သက်သောကိစ္စများဆွေးနွေးစရာ ရှိသည်ဟု ပြောလာသော ထိုမိန်းမကို ဖြူငယ်အကဲခတ်နေမိသည်။ ဖြူငယ့်ထက်အသက်ကြီးမှန်းသေချာသော်လည်း နုပျိုသောမျက်နှာက စွဲဆောင်မှုရှိရှိ လှပနေသည်။ ဝတ်ပုံစားပုံက အဆင့်အတန်းမြင့်ကာ လူချမ်းသာတစ်ယောက်မှန်းသိသာလှသည်။ အနည်းငယ်ညိုသော်လည်း စိုပြေလှသောအသားအရည်က နိုင်ငံခြားမင်းသမီးတွေလိုပင် ကြည့်ကောင်းလှသည်။ ဒီမိန်းမက ကိုကိုနှင့်ဘယ်လိုပတ်သက်နေပါလိမ့်ဟု ဖြူငယ်စဉ်းစားနေတုန်းမှာပင် ရှတတချိုမြမြအသံရှိသော သူမကခပ်ပြုံးပြုံးဖြင့်စကားစသည်။ “တို့နာမည် ဆွီတီပါ ဖြူငယ်အေးချမ်း” “ဟုတ်ကဲ့ ” ဖြူငယ်အလိုက်သင့်ပြန်ပြောရင်းကမ်းပေးသောလက်ကိုဆွဲခါနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

ဆွီတီက သူမကို ပြုံးကြည့်နေရင်း “ကိုမင်းက အရွေးတော်တာပဲ မင်းကြည့်ရတာ တော်တော်ငယ်အုံးမဲ့ပုံပဲ ” ဆွီတီ့စကားကဘာအဓိပါယ်မှန်းမသိသော်လည်း သူမ၏အပြုံးကို ဖြူငယ်မကြိုက်ပါ။ ခင်မင်ရင်းနှီးလိုသော အပြုံးမျိုးမဟုတ်ဘဲ အထက်စီးဆန်ကာ အနိုင်ယူလိုသော အပြုံးမျိုးဟု ဖြူငယ်ထင်မိသည်။ “အမ ပြောစရာရှိတာပြောပါ ဖြူငယ်သိပ်အချိန်မရလို့ပါ” ဆွီတီက ခပ်မြူးမြူးတစ်ချက်ရယ်လိုက်ပြီး “အိုး…ဟုတ်တာပေါ့ မင်းကြည့်ရတာ အလုပ်သိပ်များပုံရတယ်… တို့လိုရင်းကိုပဲပြောတော့မယ်… မင်းသစ်နဲ့မင်း ချစ်သူတွေမဖြစ်ခင်တုန်းက သူ့မှာမိန်းမတွေဘာတွေရှိလားလို့များ မင်းစုံစမ်ဖူးသလား မေးခဲ့ဖူးသလား ” ထိုစကားကိုကြားလိုက်ရသောဖြူငယ်မှာ အလွန်တုန်လှုပ်ကာ ဟန်မဆောင်နိုင်ပဲအကြီးအကျယ် မျက်နှာပျက်သွားရသည်။

ကိုကို့မှာ မိန်းမရှိသလား.. သူတစ်ခါမှတောင်မစဉ်းစားမိဖူးပါ…..ဖူငယ်နိုးလာတော့ မျက်ရည်တွေက ခေါင်းအုံးပေါ်စိုနေတုန်းပင်ဖြစ်သည်။ ငိုရင်းရှိုက်ရင်းအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်မှာ သိပ်တော့မကြာလောက်သေးပါ။ ဆွီတီဆိုသော မိန်းမ၏ စကားတွေကို သူမပြန်လည်ကြားယောင်ရင်း မျက်ရည်တွေ ကျလာရပြန်သည်။ “တို့ကတစ်ချိန်က မင်းလိုပဲ ကိုမင်းရဲ့ချစ်သူဖြစ်ခဲ့ဖူးတာပေါ့…….ချစ်သူဆိုတာထက်ပိုပါတယ်….. လက်ထပ်ဖို့အထိလည်း ရည်ရွယ်ထားခဲ့တယ်……တို့အလုပ်လုပ်တဲ့ company ကလွှတ်လို့ နိုင်ငံခြားရုံးခွဲကို ထွက်သွားရတယ်……… ကိုမင်း တို့ကိုအဆက်အသွယ်ဖြတ်ထားတာတစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ….သူအလုပ်တွေနဲ့ မအားလို့ပဲ ထင်မိတာ…… အချိန်တွေကြာလာလို့ စုံစမ်းကြည့်တော့မှပဲမင်းအကြောင်းကို သိရတော့တယ်… တို့နိုင်ငံခြားမှာနေတုန်း တစ်ခါမှသူ့အပေါ်သစ္စာမဖောက်ခဲ့ဖူးဘူး… သူဒီလိုလုပ်မယ်လည်းမထင်မိဘူးလေ… မင်းအနေနဲ့လည်း ကိုယ့်ကိုလာချဉ်းကပ်တဲ့ယောကျ်ားတစ်ယောက်အကြောင်းကို အရင်စုံစမ်းပြီးမှ ယုံဖို့ ကောင်းတယ်နော်……

ဒါပေမဲ့ မင်းသိထားရက်နဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်တာဆိုရင်တော့ တို့မပြောတတ်ဘူး……. မင်းရုပ်ရည်လေးနဲ့ဒီလိုမလုပ်လောက်ဖူးလို့တို့ယုံချင်ပါတယ်……..တို့ခံစားချက်တွေကိုလည်းမိန်းကလေးချင်းမို့ မင်းနားလည်ပေးနိုင်မယမျှော်လင့်ပါတယ်……. ” ဖြူငယ်ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုဖြင့် ထထိုင်လိုက်ခါ အခန်းထဲမှထွက်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာထိုင်ပြီး မင်းသစ်ပြန်အလာကို စောင့်သည်။ ဒီတစ်ခါမင်းသစအိမ်အပြန်ကိုစောင့်ရသည်မှာ ဘဝမှာအကြာဆုံးဟုတောင် ထင်မိသည်။ ဖြူငယ့်ပါးပြင်က မျက်ရည်တွေခြောက်ပြီး အချိန်တော်တော်ကြာစဉ်းစားပြီးချိန်မှ မင်းသစ်ပြန်ရောက်လာလေသည်။ “ဖြူလေး….. အောက်မှာဒေါ်ပုပြောနေတယ် နေ့ခင်းထဲကဘာမှမစားဘဲအိပ်နေတယ်ဆို….. အပြင်ကစားလာလို့လား….ဟင်……” ဖြူငယ့်ကို ထိုင်နေတာမြင်သောမင်းသစ်ကလှမ်းပြောရင်းလှေကားမှတက်လာကာ အနီးရောက်တော့ ငိုထားရလွန်းလို့ဖောင်းအစ်နေသောမျက်နှာကိုတွေ့ကာပြောလက်စ စကားရပ်သွားသည်။

“ဖြူလေး ငိုထားတာလား ဘာဖြစ်တာလဲ…..ကိုကို့ကိုပြောပါအုံး ဘာဖြစ်လို့လဲဟင် ” တုန်ရီနေသောအသံကိုထိန်းကာ ဖြူငယ်အားတင်းလိုက်ရင်း… “ကိုမင်းသစ် ကျမရှင့်ကိုမေးစရာတွေရှိတယ်………ရှင်လိမ်ဖို့ညာဖို့မကြိုးစားဘဲအမှန်အတိုင်းဖြေပေးပါ…………”အင်းလျားကန်ဘောာင်ရှိခုံတန်းလျားတစ်ခုပေါ်ဝယ်……… “ကဲ..မိဖြူ….နင်ဒီလိုမျက်ရည်စမ်းစမ်း စမ်းစမ်းလုပ်နေရင် ငါသွားတော့မယ်” ဖြူငယ်က ကျော်ဘုန်းနေခန့်ကိုမျက်စောင်းထိုးလိုက်ရင်း……. “ငါ့ဘာသာငိုတာ နင့်ကိုလိုက်ငိုခိုင်းတာမှမဟုတ်တာ အဖော်မရှိလို့နင့်ကိုခေါ်လာတာ….အေးဆေးနေစမ်းပါဟာ” “ဘာဖြစ်တာလဲဆိုတာ နဲနဲပါးပါးပြောအုံးလေဟာ…ငါကဘုမသိဘမသိနဲ့လိုက်လာပြီးဒီတိုင်းကြီးနေနေရတာ မဟုတ်သေးပါဘူး……..” ကျော်ဘုန်းနေခန့်ကိုဖြစ်ကြောင်းကုန်စဉ်ပြန်ပြောပြဖို့ ဖြူငယ့်ခေါင်းထဲမှာ အဖြစ်အပျက်တွေကိုပြန်စဉ်းစားလိုက်သည်။ ပြန်စဉ်းစားမိတိုင်းဖြူငယ့်နားတွေခါးလှပါသည်။ အသည်းတွေလည်းနာလွန်းလှပြီ။ အချစ်ဦးပေးသော အတွေ့အကြုံက ခါးသီးလွန်းလှသည်။ ဆွီတီနဲ့တွေ့ပြီးချိန်ထိ သူမရင်ထဲမှာမျှော်လင့်ချက်လေးကျန်နေသေးသည်။ ဒီမိန်းမပြောသလို ဟုတ်ချင်မှဟုတ်မှာ။

ကိုကိုနဲ့ပြတ်ပီးသားရည်းစားဟောင်းကငါတို့ကိုပြသနာတက်စေချင်လို့ တမင်လာပြောတာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ။ ကိုကိုက ဒီလိုလုပ်မဲ့လူစားမျိုးမဟုတ်လောက်ပါဘူး…စသဖြင့် စိတ်အားတင်းကာ နေနေရသည်။ သို့သော် မင်းသစ်၏စကားများက သူမမျှော်လင့်ချက်အားလုံးကို ပြိုလဲစေခဲ့သည်။ “ဆွီတီနဲ့ကိုယ်နဲ့ချစ်သူတွေဖြစ်ဖူးခဲ့ကြတယ်ဆိုတာဟုတ်ပါတယ် ……ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ဘက်ကစခဲ့တာမဟုတ်ဘူး…..သူကကိုယ့်အပေါ်ကောင်းလွန်းတော့ ကိုယ့်အိမ်ထောင်ဘက်အဖြစ် ရွေးဖို့ ဆုံးဖြတ်မိတာပါ….. ကိုယ်သူ့ကိုမချစ်ခဲ့ဘူး……ဖြူလေးနဲ့တွေ့မှအချစ်ဆိုတာကိုကောင်းကောင်းကြီး သိလာခဲ့တာ…….. ကိုယ်သူ့ကိုဖြတ်ဖို့စဉ်းစားခဲ့တယ်….. ဒါပေမဲ့မပြောရက်ခဲ့ဖူးဖြူလေးရယ်…ကိုယ့်အားနည်းချက်ပါ.. အဲဒါကြောင့် ဒီတိုင်းအဆက်အသွယ်ဖြတ်လိုက်ရင် သူလည်းသွေးအေးပြီး မေ့သွားမယ်အထင်နဲ့ ထားလိုက်တာပါ… ကိုယ်ဖြူလေးကိုပဲတကယ်ချစ်တာ….ဖြူလေးကိုပဲလက်ထပ်မှာ….ဘယ်သူဘာပြောပြော အဲတာအမှန်တရားပဲ… ” ဖြစ်ပျက်သမျှအားလုံး ကျော်ဘုန်းနေခန့်ကိုဖြူငယ်ပြောပြလိုက်တော့ သူကစီးကရက်တစ်လိပ်ကိုမီးညှိရင်း သက်ပြင်းကိုချသည်။

“ဆွီတီ ပြန်ပေါ်လာတာကိုး……” ဖြူငယ်တအံ့တသြဖြင့်……. “နင်..နင်သူ့ကိုသိတယ်ဟုတ်လား……နင် ကိုကို့မှာချစ်သူရှိမှန်းသိရဲ့သားနဲ့ ငါ့ကို ဘာလို့မပြောခဲ့တာလဲ ကျော်ဘုန်းနေခန့်” ဖြူငယ့်ဒေါသအမေးကို ကျော်ဘုန်းနေခန့်ကအေးအေးဆေးဆေးပင်ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ “အရင်က သူအိမ်ကိုခဏခဏလာဖူးတယ်…ကိုမင်းသစ်ချစ်သူအဖြစ်နဲ့ပေါ့…… နောက်တော့ သူပျောက်သွားတာ တစ်နှစ် နှစ်နှစ်တောင်မကတော့ဘူးထင်တယ်…နင်အိမ်ကိုရောက်လာကာစတည်းကပဲ……. ကိုမင်းသစ်နဲ့သူ ပြတ်သွားကြပြီလို့ပဲငါထင်တာပေ့ါ…… ငါသေသေချာချာမသိတဲ့သူ့အကြောင်းနင့်ကိုပြောရင် ကိုမင်းသစ်က ငါ့ကိုဘယ်လိုထင်မလဲ…… အဲဒါကြောင့်ပါဟာ.. စိတ်မဆိုးပါနဲ့” မစူးစမ်းမဆင်ခြင်ပဲ ယောကျ်ားတစ်ယောက်ကို ဇွတ်မှိတ်ပြီးချစ်မိသည့် သူမကိုယ်သူမသာ အပြစ်တင်ရန်တတ်နိုင်ပါတော့သည်။

အခုတော့ ဖြူငယ် ဒုတိယလူဖြစ်ပြီ။ သူများရည်းစားကို လုယူသော မိန်းကလေးအဖြစ် သူမကိုယ်တိုင်ပင်မသိလိုက်ဘဲ တံဆိပ်ကပ်ခံခဲ့ရပြီ။ မိန်းမသားချင်းစာနာကာ သူမအလွန်ချစ်သော ကိုကို့ကို စွန့်လွှတ်ပြီးနောက်ဆုတ်ပေးလိုက်ရမှာလား……….ကိုကို့ဆန္ဒကိုလိုက်လျောပြီး ရှေ့ဆက်တိုးရမှာလား ဝေခွဲမရသည့်အကြောင်းကို ကျော်ဘုန်းနေခန့်အားတိုင်ပင်ကြည့်မိတော့…. “ငါကတော့ ဘယ်သူမှန်တယ်မှားတယ်မပြောချင်ဘူးဟာ…..ကိုမင်းသစ်ပြောတာတွေလည်း ဟုတ်တော့ဟုတ်မယ်ထင်တယ်…အရင်တည်းက မဆွီတီက သူ့ကိုတဖက်သတ်ဖြစ်နေသလိုပဲ အရမ်းသည်းသည်းလှုပ်တာ….သူကအဲ့လောက်မဟုတ်ဘူး……. သူနင့်ကိုတကယ်ချစ်တယ်ဆိုတာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်…….ငါကိုမင်းသစ်ဘက်ကလိုက်ပြောတာတော့မဟုတ်ဘူး ယောကျ်ားတွေရဲ့ ဖြစ်တတ်တဲ့ သဘာဝကို ပြောပြတာ…….နင့်ကိုအကြံပေးချင်တာကတော့နင့်ကံကြမ္မာကို နင်ကိုယ်တိုင်ပဲစီရင် နင့်လက်ထဲမှာပဲနင်ထား…..” ဖြူငယ်ဇဝေဇဝါဖြင့်ပြန်မေးလိုက်သည်။

“နင်ပြောတာငါနားမလည်ဘူးကျော်ကျော်” ကျော်ဘုန်းနေခန့်စီကရက်ကိုထပ်ဖွာလိုက်ရင်း…. “ဒီလိုဟာ…… နင်တို့မိန်းကလေးတွေအများစုက ယောကျ်ားတစ်ယောက်ကို အရမ်း ချစ်မိပြီဆိုရင် နင့်တို့ရဲ့ အချစ်တွေ၊ ဘဝတွေ၊ အကုန်ပုံအပ်ပစ်လိုက်ကြတယ်…..ကိုယ်မလုပ်ချင်ရင် မဖြစ်ချင်တဲ့ကိစ္စတွေတောင်မှ ကိုယ့်ချစ်သူက အတင်းတောင်းဆိုရင် လုပ်ပေးလိုက်တာမျိုး…..အဲဒီကနေမှ နင်တို့မဖြစ်ချင်တဲ့ကိစ္စတွေဖြစ်လာတာပဲ…… အဲဒါနင်တို့ကံကြမ္မာကို သူများလက်ထဲ ထည့်ထားတာပေါ့…… အခုဆို နင်နဲ့မဆွီတီက ကိုမင်းသစ်ရွေးချယ်ခံရမှာကို စောင့်နေတဲ့ ပြိုင်ပွဲဝင်နှစ်ယောက်လိုပဲ……. နင်တို့ကံကြမ္မာကို သူကို့အဆုံးအဖြတ်ပေးခိုင်းမှာလား…..နင်ကိုယ်တိုင်ဆုံးဖြတ်မှာလား……..

တကယ်လို့ နင်သူနဲ့ မခွဲနိုင်လို့ဘာတွေပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့ကိုယူမယ်ဆိုရင် အဲဒါနင်ကိုယ်တိုင်ဆုံးဖြတ်တာပဲ…..အဲလိုမဟုတ်ဘဲ နင်က နောက်ဆုတ်ပေးချင်တဲ့စိတ်ရှိပေမဲ့ ကိုမင်းသစ်ကနင့်ကိုပဲချစ်လို့ လက်ထပ်မယ်ဆိုတဲ့ကိစ္စကို နင်လိုက်လျောပေးလိုက်တာ ဆိုရင် သူဆုံးဖြတ်တာကို နင်နာခံလိုက်တာပဲ…….. နင်နားလည်လား…….” “အင်း…..နားလည်သလိုလိုပဲ” “အေး..ဒါဆိုသွားရအောင်…ငါလည်းှဗိုက်ဆာနေပြီ….” ဖြူငယ်တို့ပြန်ရောက်ချိန် မင်းသစ်ကအိမ်မှာရှိမနေပါ။ ဆွီတီ့တိုက်ခန်းမှာရောက်နေသည်။ မင်းသစ်ကိုမြင်မြင်ချင်းပဲ ဆွီတီက ပြေးဖက်သည်။

ဆံပင်ကိုနဖူးအပြောင်သိမ်းပြီး နောက်မှာခပ်မြင့်မြင့်စည်းထားသောပုံစံ၊ ညိုမှောင်တောက်ပသော မျက်ဝန်းများ၊ အိမ်နေရင်းတောင် အနီရဲရဲဆိုးထားသော နှုတ်ခမ်းပါးပါးများဖြင့် ဆွီတီသည် အရင်တုန်းကလိုပဲ ဘာမှပြောင်းလဲမသွားပါ။ မင်းသစ်ဘာမှမပြောရသေးခင်မှာပင် ဆွီတီကစပြီး……. “ကိုမင်း…နဲနဲပြည့်လာတယ်နော်… စိတ်ချမ်းသာတယ်ထင်တယ်” ဆွီတီ၏ရိသဲ့သဲ့အပြုံးကို မင်းသစ်ရင်မဆိုင်ဘဲမျက်နှာလွှဲရင်း ပြောလိုက်သည်။ “ကိုယ်မင်းဆီပြောစရာရှိလို့လာတာ ဆွီတီ… ” ဆွီတီက မင်းသစ်ဘေးနားသို့ပူးပူးကပ်ကပ်လာထိုင်ရင်း မင်းသစ်၏ခါးကိုသိုင်းဖက်လိုက်ပြီးသူမ၏မူပိုင် ချိမြရှတသောအသံတိုးတိုးဖြင့်…. “ပြောစရာရှိတာနောက်မှပြောကွာ…..ဆွီတီကို့ကိုအရမ်းလွမ်းနေတာ….အလွမ်းဖြေပါရစေအုံး” ကိုယ်လုံးချင်းနီးကပ်နေတော့ ဆွီတီ့ ရေမွှေးနံ့သင်းသင်းက မင်းသစ်နှာခေါင်းဝနား ပျံ့လွင့်လာသည်။ ကြယ်သီးနှစ်လုံးခန့် ဖြုတ်ထားသော ရှပ်အကျီဖြူဖြူအောက်မှ ဖောင်းကြွနေသော ရင်သားများနှင့် အနက်ရောင်ဘရာစီယာကို လှမ်းမြင်နေရသည်။

မင်းသစ်ဘာမှမပြောနိုင်ခင်မှာပင် ဆွီတီက သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို လှမ်းနမ်းလိုက်သည်။ ဆွီတီ့အနမ်းတွေက အရင်လိုပဲ ကြမ်းတုန်းပင်။ မင်းသစ်၏အပေါ်နှုတ်ခမ်းအောက်နှုတ်ခမ်းများကို တစ်လှည့်ဆီ ဆွဲစုပ်ယူပြီး သူမ၏လျှာချွန်ချွန်လေးက မင်းသစ်ပါးစပ်ထဲအထိ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာသည်။ မင်းသစ်က လူချင်းခွဲရန်သူမပုခုံးများအားဆုပ်ကိုင်လိုက်ချိန်တွင် ဆွီတီက နမ်းနေရင်းကပင် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုဆိုဖာပေါ် တင်ကာကိုယ်ကိုလှည့်လိုက်ပြီး မင်းသစ်ကိုယ်ပေါ်သို့ ခွထိုင်လိုက်၏။ မင်းသစ်၏ခေါင်းများက ဆိုဖာနောက်မှီနှင့်ထိမိနေသည်။ ဆွီတီက အပေါ်မှနေပြီး မင်းသစ်ခေါင်းအားလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ညှပ်ကိုင်ကာ ရမက်ပြင်းသောအနမ်းများကို ဆက်တိုက်ခြွေနေသည်။ တက်ထိုင်ထားသဖြင့် သူတို့နှစ်ဦး၏ပစ္စည်းများက အဝတ်များခံနေသော်လည်းထိမိကြသည်။

ဘောင်းဘီတိုပွပွလေးဝတ်ထားသောဆွီတီကလည်း တမင်ပင် တင်ပါးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ခါ ပွတ်သပ်နေသဖြင့် စတိုင်ဘောင်းဘီအောက်မှ မင်းသစ်၏ပစ္စည်းသည် ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးဖြစ်လာသည်။ မင်းသစ်၏ အသိဉာဏ်က အထိအတွေ့ကိုအရှုံးပေးလိုက်ရလေပြီ။ ဒါကိုသိသောဆွီတီက နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပြီး မင်းသစ်ကို ခပ်ပြုံးပြုံးစိုက်ကြည့်ကာ သူမ၏တီရှပ်အကျီကြယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်လိုက်သည်။ ထွားကြိုင်းလှသောရင်သား ဝင်းဝင်းမို့မို့သည် အနက်ရောင်ဘရာစီယာနှင့်လိုက်ဖက်လွန်းစွာထွက်ပေါ်လာသည်။

တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် သူတို့နှစ်ဦးလုံး၏ကိုယ်မှာ အဝတ်ကင်းမဲ့သွားတော့သည်။ မင်းသစ်ကိုခွထိုင်ထားရင်းက ဆွီတီသည် သူမ၏ပေါင်ကြားကို ထောင်မတ်နေပြီဖြစ်သောမင်းသစ်ပစ္စည်းဖြင့်တည်တည့်ချိန်ကာ ထိုင်ချလိုက်တော့…. “အား………ရှီးးးးး” ကောင်းလွန်းလှသောကာမအရသာကို သူတို့နှစ်ဦးလုံးခံစားလိုက်ရကြောင်းမျက်နှာများကပေါ်လွင်နေသည်။ ဆိုဖာနောက်မှှီကိုကိုင်ကာ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လှုပ်ရှားတော့ ရင်သားတင်းတင်းထွားထွားကြီးတွေကလည်း စည်းချက်ညီညီပင် မင်းသစ်မျက်နှာရှေ့မှာ ယိမ်းကနေကြသည်။ ဆွီတီက အလွန်ရမက်ပြင်းထန်စွာဖြင့် မင်းသစ်မျက်လုံးများကိုစိုက်ကြည့်ရင်း သူမရင်သားတွေကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ကစားပြနေသည်။ မင်းသစ်လည်းရမက်စိတ်များထကြွလာပြီး သူမရင်သားများကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ညှစ်ရင်းစို့လိုက်သည်။

တစ်ဖက်ကို ပါးစပ်ဖြင့် စို့ထားရင်း နောက်တစ်ဖက်ကကော့တင်းနေသော နို့သီးလေးကို လက်ညိုးလက်မတို့ဖြင့် ဆွဲကာချေပေးလိုက်တော့ ဆွီတီ့ထံမှ ညည်းသံ ကျယ်ကျယ်ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။ “အား…ကောင်းတယ် ကို..အဲလိုစို့ပေး…အင်း…” ဆွီတီ၏တင်ပါးများကလည်းကော့ထိုးလိုက်စကောဝိုင်းလိုက်နှင့် လှုပ်ရှားမှုတွေပိုမိုမြန်ဆန်လာသည်။ မင်းသစ်က အားမရနိုင်ပဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ကာဖြစ်ညှစ်ရင်း ရှေ့တိုးနောက်ငင်ပြုကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပေးလိုက်တော့ ဆွီတီ၏ အင်္ဂါစေ့လေးက မင်းသစ်ဆီးခုံနှင့်မိမိရရကြီးဖိပွတ်မိနေပြီး တအီးအီးတအားအားနှင့် ညည်းညူအော်ဟစ်နေရသည်။ “အင်း….အဲလိုမျိုးဆက်ဆောင့်…….အိုးး….အဲလိုမျိုးလုပ်ကွာ….အားးး အင်းးး” မင်းသစ်လက်မောင်းအားသုံးပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးငါးဆယ်ခါလောက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဆွီတီ့ကိုယ်လေး ဆတ်ခနဲ တုန်ခါသွားပြီး ပျော့ကျသွားသည်။

သူက မပြီးသေးသဖြင့် ဆွီတီ့ကိုမကာ ဆိုဖာပေါ်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲကာ အခါနှစ်ဆယ်လောက်ဆက်ဆောင့်ပစ်သည်။ ဆွီတီခမျာ အော်ပင်မအော်နိုင်တော့။ သုတ်ရေများ ဆွီတီ့ဗိုက်ပေါ်ပန်းထည့်လိုက်ပြီးချိန်တွင် မင်းသစ်လည်းအသက်အနိုင်နိုင်ရှူကာ ဆိုဖာပေါ်အရုပ်ကြိုးပျက် လှဲချလိုက်လေသည်။“ဟဲ့ မိဖြူ….နင်ငိုနေပြန်ပြီလား…နင်ကလည်းဟာ” ကျော်ကျော့်မေးသံကြောင့်ဖြူငယ်သတိပြန်ဝင်လာတော့ ဝရံတာရှိခုံပေါ်ထိုင်ရင်း မျက်ရည်တွေပါးပြင်ပေါ်မှာစိုစွတ်နေတာ သူမကိုယ်တိုင်ပင်မသိလိုက်ပေ။ “ရော့…ငါဘီယာသောက်မလို့ယူလာတာ နင်လည်းသောက်လိုက်…နဲနဲသက်သာသွားလိမ့်မယ်” ဖြူငယ်ဘာမှမစဉ်းစားတော့ဘဲ ဘီယာတစ်ဘူးယူကာဖောက်သောက်လိုက်သည်။

ကုန်သွားတော့ ကျော်ကျော်က ထပ်ယူပေးသည်။သောက်ရင်းစကားပြောရင်းဖြင့် အချိန်တော်တော်ကြာတော့ ဘယ်နှဘူးမြောက်မှန်းမသိသော ဘီယာကိုဖြူငယ်လက်လှမ်းလိုက်ချိန်တွင် ကျော်ကျော်ကလှမ်းတားလိုက်သည်။ “တော်တော့ မိဖြူ…နင်များနေပြီ…ခေါင်းကိုက်လိမ့်မယ်” ဖြူငယ်က ကျော်ကျော့်လက်ထဲကဘူးကို လိုက်လုရင်း… “နင်ကလည်းဟာ တိုက်တုန်းကတိုက်ပြီးတော့…ငါခုမှကောင်းတုန်းရှိသေးတာကို… ငါ့ကိုမသောက်တတ်ဖူးမှတ်လို့လား…. ငါကိုကိုနဲ့ခဏခဏသောက်ဖူးပါတယ်ဟ…” “အေးပါ..ငါသိပါတယ် နင်ဒီနေရာကြီးမှာအိပ်ပျော်သွားရင် ငါနင့်ကိုထမ်းပြီးအခန်းထဲမပို့နိုင်ဘူးဟ အဲဒါကြောင့်ပြောတာ…ငါလည်းနည်းနည်းမူးနေပြီ” ဖြူငယ်တစ်ယောက်မင်းသစ်အကြောင်းထည့်ပြောမိပြီးမှ မျက်ရည်များဝိုင်းလာပြန်သည်။ “ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲကျော်ကျော်ရယ်….ငါလေ..ကိုကိုနဲ့ဒီအခြေအနေတွေရောက်ပြီးမှ လမ်းခွဲချင်ဘူး…

ဒါပေမဲ့လေ ……. မဆွီတီလည်းအဲလိုပဲစဉ်းစားမှာပဲနော်…….” ကျော်ကျော်သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း…….. “နင် လိင်ကိစကိုပြောတာလား ဒီအခြေအနေဆိုတာ… ဒီခေတ်မှာဒါမျိုးတွေမဆန်းပါဘူးဟာ…… အဲဒီ့ကိစ္စကြောင့် လမ်းမခွဲချင်ဘူးဆိုတာတော့ မဖြစ်သင့်ပါဘူး” ဖြူငယ်က ခေါင်းရမ်းလိုက်ရင်း……… “အဲလိုလည်းမဟုတ်ဘူး..ဒါပေမဲ့ ငါသူ့ကိုအစွမ်းကုန်လိုက်လျောခဲ့တယ်…ကိစ္စတစ်ခုကလွဲရင်ပေါ့…. အဲဒါကလွဲရင် ကျန်တာတွေ ငါအကုန်လိုက်လျောခဲ့တယ်ဟာ…သူကျေနပ်အောင်ငါဟန်ဆောင်ပေးခဲ့ရတာတွေလည်းရှိတယ် ခုကျတော့ ငါ့ကိုယ်ငါအရှက်မရှိသလိုပဲ ငါနောင်တရမိတယ်” “ဘယ်ကိစ္စကလွဲရင်လဲ……. နင်ကဘာတွေဟန်ဆောင်တာလဲ……. ” စိတ်ဝင်တစားမေးပြီးမှ ကျော်ကျော်ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ခါ “အဲ..ဆောရီးဟာ…နင်မဖြေချင်လည်းရပါတယ်…ငါသိချင်စိတ်လောသွားလို့မေးမိတာ” “ရပါတယ်…နင်နဲ့ငါက အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းတွေပဲ….

ငါက သူနဲ့လက်မထပ်ခင်အထိ အပျိုဘဝနဲ့နေချင်တယ်လို့ တောင်းဆိုထားလို့ သူနဲ့ငါ အဆုံးစွန်ထိတော့မရောက်ကြသေးဘူး…လက်တွေပါးစပ်တွေပဲ သုံးတယ် အဲဒါကိုပြောတာပါ…. ” ဖြူငယ်က ရှက်သလိုခေါင်းငုံ့ရင်းအသံတိုးတိုးဖြင့်ဖြေလိုက်သည်။ “ဟို..ဟန်ဆောင်တယ်ဆိုတာကရော” “အဲဒါကဟာ…သူကငါ့ကိုပြီးပြီလားဆိုပြီး အမြဲမေးတယ်…. တကယ်တော့ ပြီးတယ်ဆိုတာဘာမှန်းတောင်ငါမသိဘူး..တစ်ခါမှလည်းမပြီးဖူးဘူး ဒါပေမဲ့ သူကျေနပ်အောင်ငါဟန်ဆောင်ပြီး ဖြေခဲ့တာ….” “နင်တကယ်ပဲပြီးတယ်ဆိုတာကို မသိတာလား မိဖြူ” “ငါ စာတွေထဲမှာတော့ဖတ်ဖူးပါတယ်..ကြည့်လည်းကြည့်ဖူးတယ်… ဒါပေမဲ့တစ်ခါမှမခံစားဖူးလို့အဲဒီအရသာကို မသိဘူးလို့ပြောတာ” ဖြူငယ်လေသံယဲ့ယဲ့လေးနှင့်ပြန်ဖြေလိုက်တော့ ကျော်ကျော်တော်တော်သနားသွားသည်။

ဒီလိုမိန်းကလေးမျိုးလည်း ရှိပါသေးလားဟု သူအံ့သြမိသည်။ “ဖြစ်ရတယ်မိဖြူရယ်…ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသူ့ကိုပြောပြလိုက်ပေါ့ …” ပြောရင်းဆိုရင်းရှက်လာလို့လားမသိ။ ဖြူငယ်က ထထိုင်လိုက်သည်။ “တော်ပြီဟာ ဆက်မပြောချင်တော့ဘူး…ငါသွားအိပ်တော့မယ်” ခြေလှမ်းလှမ်းလိုက်တော့ ယိုင်နဲ့သွားပြီး ကျော်ကျော့်ပခုံးကိုလှမ်းကိုင်လိုက်ရသည်။ “တွေ့လား ငါပြောသားပဲ …လာလာ ငါ့လက်ကိုတွဲထား လိုက်ပို့မယ်နင့်အခန်းကို” နှစ်ယောက်သားဒယိမ်းဒယိုင်ဖြင့် အခန်းထဲကိုရောက်လာသည်။ ဖြူငယ်တစ်ခုခု မှားနေသလိုခံစားရတာနဲ့ ကြည့်လိုက်တော့ သူ့အခန်းမဟုတ်။ “ဟင် ငါ့အခန်းလည်းမဟုတ်ဘူး နင့်အခန်းကြီး… ကောင်စုတ်နင်ငါ့ကိုဘယ်ခေါ်လာတာလဲ” ကျော်ကျော်လည်း ဒီတော့မှ ဟိုဟိုဒီဒီကြည့်ရင်း “အေး ဟုတ်သားပဲ မြင်ဖူးပါတယ်လို့ကြည့်နေတာ…

ငါ့အခန်းကြီးကိုးး ဟီးဟီးး.. ငါလည်းမူးနေလို့ပါဟာတမင်ဟုတ်ပါဝူး ဆောရီး” နှစ်ယောက်သား အခန်းမှားလာသည့်အဖြစ်ကိုတွေးရင်း တိုင်ပင်မထားဘဲ ရီမိကြသည်။ ဖြူငယ့်ကိုကြည့်ပြီးရီနေသော ကျော်ကျော် ရုတ်တရက်အရီရပ်လိုက်ပြီး သူမကိုပွေ့ချီလိုက်ကာ သူ့ကုတင်ဆီသို့ခြေလှမ်းလိုက်သည်။ “ကျော်ကျော် နင်ဘာလုပ်မလို့လဲ” ကျော်ကျော်က လေသံတိုးတိုးဖြင့် “အသာနေစမ်း နင့်ကိုပြစရာရှိလို့ ” ဖြူငယ့်ကိုကုတင်ပေါ်အသာပွေ့ချီချလိုက်ပြီး သူ၏ကိုယ်ကိုအုပ်မိုးကာ ဖြူငယ်မျက်နှာလေးအား နေရာအနှံ့နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။ “ကျော်ကျော်..နင်ဘာလုပ်…” ပလုံးပထွေးပြောနေသော ဖြူငယ့်နှုတ်ခမ်းများကို ကျော်ကျော်နှုတ်ခမ်းတွေနှင့်ညင်သာစွာပိတ်ပေးလိုက်သည်။ သောက်ထားသောဘီယာအရှိန်ကြောင့် နှစ်ယောက်လုံး၏နှလုံးခုန်သံတွေက ရင်ထဲမှာ တဒိန်းဒိန်းကျယ်လောင်စွာ မြည်ဟီးနေသည်။ အမှန်ဆိုကျော်ကျော်ကိုယ်တိုင်လည်းဘာတွေလုပ်လို့လုပ်နေမိမှန်းမစဉ်းစားတတ်တော့။ ဖြူငယ့်ကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်အစားတွေကို ခပ်မြန်မြန်ပင်ချွတ်လိုက်သည်။

ဖြူငယ်က ဘာကိုမှမငြင်းဆိုသော်လည်း ရှက်သွေးဖြာနေဟန်ဖြင့် ကိုယ်ကို တစ်စောင်းလေးကွေးထားပြီး ပေါင်တံတွေကိုစိကာ ရင်သားတွေကိုဖုံးအုပ်ထားသည်။ ကျော်ကျော်ဘာမှပြောမနေတော့ဘဲ လက်တွေကိုဖယ်ကာ ရင်သားဖြူဖြူဖောင်းဖောင်းများကို အုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း အသာဖြစ်ညှစ်ပေးနေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုင်ဆွဲကာ ဆော့ကစားပေးတော့ ဖြူငယ်မျက်နှာလေးမဲ့ကာ ညည်းညူသံများထွက်လာရသည်။ “အီးးးးးးးး ကျော်ကျော်ရယ်” ကျော်ကျော့်လက်တစ်ဖက်က ဝမ်းဗိုက်သားများကိုထိပွတ်သွားပြီး အဓိကနေရာဖြစ်သော အကွဲကြောင်းလေးဆီ ဦးတည်ကာသွားနေ၏။ လက်ဖဝါးနှင့်အသာအထက်အောက်ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ အရည်ကြည်များစိမ့်ထွက်လာပြီး သူ့လက်မှာစိုတိုတိုဖြစ်လာသည်။

သည်တော့မှပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဟိုဘက်ဒီဘက်နဲနဲစီဖြဲကားလိုက်ပြီး လက်ခလယ်ကိုလက်တစ်ဆစ်ခန့် အကွဲကြောင်းတည့်တည့်မှာထိုးပြီး စုန်ချီဆန်ချီလှုပ်ရှားလိုက်သည်။ ကာမအရသာဖူး အစိလေးဆီသို့အရောက်တွင် ဖြူငယ့်ထံမှ အိခနဲအသံထွက်လာသည်။ ကျော်ကျော့်အတွေ့အကြုံများအရ ဘယ်နေရာကိုအဓိကထားရမည်မှန်း သိလိုက်ကာ အစိလေးကိုလက်သုံးချောင်းလောက်ဖြင့်အသာပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်အနေအထားဖြင့် ဒူးထောင်ပေါင်ကား ဖြစ်နေသောဖြူငယ်သည် သူမပေါင်များကိုအစွမ်းကုန်ကားထားလိုက်လေပြီ။ ကျော်ကျော်တစ်ယောက် ဖြူငယ့်ကိုယ်ပေါ်ကို ကိုယ်တစ်ခြမ်းအုပ်မိုးကာ ရင်သားများကို လျှာဖြင့် ယက်လိုက် စို့လိုက်လုပ်ရင်း အစိလေးကိုမလွတ်တမ်း လက်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲပေးနေသည်။ ဖြူငယ်လည်း အိပ်ယာပေါ်မှတဖြည်းဖြည်းကော့တက်လာကာ ကျော်ကျော်ဆံပင်များကို လက်နှင့်အတင်းဆွဲနေတော့သည်။

“အားးးး အင်းးးး ကျော်ကျော်….မြန်မြန်လေး…လုပ်လုပ်……..အီးးး” အခါနှစ်ဆယ်သုံးဆယ်ခန့်အစိလေးကိုဖိပွတ်ပေးလိုက်သောအခါအသံပေါင်းစုံအော်ဟစ်ရင်းက ဖြူငယ်တစေ်ယောက်ကျော်ကျော့်ကိုအတင်းဆွဲကာဖက်ထားလိုက်တော့သည်။ ဆက်တိုက်လုပ်ပေးနေသော ကျော်ကျော့်လက်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်ရင်း.. “ရပီ……..” ဟုတစ်ခွန်းသာတိုးလျစွာပြောရင်းအမောဖြေနေတော့သည်။ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသောပေါင်တံများကိုပြန်စိလိုက်ရင်း တစောင်းလေးဟိုဘက်ကိုလှည့်သွားသည်။ ကျော်ကျော်က သူမလှည့်သောဘက်ကို နေရာရွှေ့ထိုင်ရင်း… “နင်ပြီးသွားတာလား……ဒီတစ်ခါရောတကယ်လား fake လားးး” မျက်မှောင်ကျုတ်ရင်းမေးတော့ ဖြူငယ်က ခိခနဲတစ်ချက်ရီရင်း

“တကယ်ပီးတာ……ငါ့ဘဝမှာတစ်ခါမှဒီလိုကြီးမဖြစ်ဖူးဘူးဟာ ခုထိတုန်နေတုန်းပဲ ဘယ်လိုကြီးလည်းမသိဘူး” “ဒါပေမဲ့ နင်ကိုမင်းသစ်နဲ့တုန်းကတော့……….” ပြီးသွားပြီ ဘာညာနှင့်အော်ဟစ်နေသော့ ဖြူငယ်နှင့် ကိုမင်းသစ်တို့ အချစ်ခန်းကို သူမြင်ခဲ့ရကြောင်း ကျော်ကျော်ပြောမိတော့မလိုဖြစ်ပြီးမှ အရှိန်သတ်ရပ်တန့်လိုက်သည်။ “သူနဲ့တုန်းကဘာလို့မပြီးတာလည်းတော့ငါလည်းမပြောတတ်ဘူး ငါအမှန်အတိုင်းပြောတာ ကျော်ကျော်…….. အခုနင်နဲ့မှ အဲဒီခံစားချက်ဘာမှန်းငါသိလိုက်တာ………….” ကျော်ကျော်ကျေနပ်သွားသည်။

သူဖြစ်စေချင်တာလည်းဒါပဲမဟုတ်လား။ ကိုမင်းသစ်အကြောင်းတွေသိလိုက်ရပြီးနောက်ပိုင်းမှာ ဖြူငယ့်ကိုသူသနားသည်။ အရင်က ဖြူငယ့်ကိုစိတ်မဝင်စားခဲ့ပေမဲ့ ဆွဲဆောင်မှုရှိသောမိန်းကလေးဆိုတာတော့ သူမငြင်းနိုင်ပါ။ သို့သော် မဖြစ်နိုင်ဟုသဘောပိုက်ခါ သူငယ်ချင်းထက်မပိုအောင်သတိထားဆက်ဆံခဲ့သည်။ အခုလည်း ဖြူငယ်နှင့်ဖြစ်သွားသည်မှာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကိုအသားယူချင်လို့ဆိုတာထက် သူမမသိသောခံစားချက်ကို သူကူညီပေးနိုင်မည်အထင်နှင့် လုပ်ပေးလိုက်မိချင်းသာဖြစ်သည်။ ဖြူငယ်က သူ့ကိုကျောပေးအိပ်နေရင်းမှ ကိုယ်လုံးလေးကိုလှည့်လိုက်ပြီး…… “နင်ပြစရာရှိတယ်ဆိုတာ ဒါလား” ဟု ခပ်ပြုံးပြုံးဖြင့်မေးလိုက်သည်။ ကျော်ကျော်က ခေါင်းညိတ်ရင်း “ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ် ဒါပေမဲ့ ကျန်သေးတယ် နင်ကြည့်ချင်သေးလား” ဖြူငယ်က မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုလိုက်ကာ မပွင့်တပွင့်ဖြင့် အင်း ဟု ပြောလိုက်သည်။

ကျော်ကျော်က အိပ်နေရင်းမှ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူ့ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်၏။ အခုလေးတင်တွေ့ကြုံလိုက်ရသော စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ရာများကြောင့် သူ့ပစ္စည်းခပ်ထွားထွားကြီးက ခပ်မတ်မတ်ကြီးဖြစ်နေသည်။ ဖြူငယ်က မျက်လုံးပြူးကြည့်လိုက်ရင်း….. “ဟယ်” “ဘာဖြစ်တာလဲ……….” “ဘာမှဟုတ်ဖူး ဟိ” ကျော်ကျော်က ဖြူငယ့်ကိုစချင်လာသဖြင့်…. “ဒါကြီးကိုဘယ်လိုသုံးရတယ်ဆိုတာရော ကြည့်ချင်သေးလားဟင်” ဖြူငယ်ရုတ်တရက်ကြောက်သလိုလိုဖြစ်သွားကာ “ဟင့်အင်းဟင့်အင်း နင်နော် “ ဟုပြောရင်း မျက်စောင်းထိုးရင်းအလန့်တကြားထထိုင်လိုက်သည်။

“ အေးပါဟာ… ငါ့ကောင်ကြီးကံမကောင်းတာတော့ငါလည်းမတတ်နိုင်ဘူးပေါ့ အဟင့်” ဟုပြောရင်းမျက်ရည်သုတ်ဟန် လုပ်ပြလိုက်တော့ ဖြူငယ် တစ်ခစ်ခစ်နှင့် ရီပါတော့သည်။ “အမယ်…သူ့ကျတော့လုပ်ပေးရပီး ကျုပ်ကိုကျတော့ရီတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား ဒီကောင်မလေးတော့လေ “ အံကျိတ်ပြီးပြောလိုက်သော ခေါင်းကိုဖွဖွလှမ်းထုလိုက်သော ကျော်ကျော့်ကို ဖြူငယ်က မကြောက်ဟန်ဖြင့် လျှာထုတ်ပြောင်ပြလိုက်ရင်း “ဒါလေးများ နင် ခါတိုင်းလိုပဲ ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးလိုက်ပေါ့ဟာ “ ငါတို့ကကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးစရာမလိုဘူးဟေ့….လုပ်ပေးချင်တဲ့သူတွေမှပုံလို့ ဟု ရွဲ့ပြောလိုက်ချင်သော်လည်း ကျော်ကျော်ပါးစပ်ပိတ်နေလိုက်ပါသည်။

လောလောဆယ်သူဆန္ဒရှိနေသည်က ဖြူငယ့်ကိုသာမဟုတ်လား။ ထို့ကြောင့် စသလိုနောက်သလိုဖြင့် “အေးပါဟာ ဒါပေမဲ့ မိတ်လေးတော့ဆက်ပါရစေနော် ဟီးဟီး “ ဖြူငယ်က ရုတ်တရက်မစဉ်းစားမိဟန်ဖြင့် မျက်လုံးလေးဝိုင်းကာ “ဟင်..ဘယ်လို…” ဟု မေးမည်ရှိသေး ကျော်ကျော်က ခြေမြန်လက်မြန်ဖြင့် ထိုင်နေသောဖြူငယ့်ကိုပြန်တွန်းလှဲကာ အပေါ်မှာတက်ခွနေရာယူလိုက်သည်။ ထို့နောက်သူပစ္စည်းအား ဖြူငယ့်အကွဲကြောင်းလေးနှင့်တေ့ကာ အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲလိုုက်သည်။ အထဲမထည့်သေးတာတောင် ကောင်းနေပြီဖြစ်သောကာမအရသာကို ခဏခံစားလိုက်ပြီးမှ ကျော်ကျော်က “ဒီလိုလေးပြောတာလေ “ ဟု အဖြေပေးလိုက်သည်။ ဖြူငယ်ကနားလည်သွားဟန်ဖြင့်ဘာမှမပြောဘဲ ခပ်ပြုံးပြုံးကြည့်နေသည်။ ကျော်ကျော်ကလည်းအပေါ်စီးကနေ အကွဲကြောင်းလေးကို ဖိဖိပွတ်နေရင်း သူပစ္စည်းက ဒင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ထောင်မတ်လာသည်။

ဒါကို ဖြူငယ်ကလည်းခံစားမိဟန်ဖြင့် သက်ပြင်းဖွဖွချကာ…….. “ကျော်ကျော်……..ငါတို့ဒါမျိုးမဖြစ်သင့်ဘူးဆိုတာ ငါသိပေမဲ့… ခုချိန်မှာ ငါ့ကိုလိမ်ညာထားတဲ့ မင်းသစ်ထက်စာရင် ငါ့အပေါ်ကောင်းတဲ့ နင့်ကိုပဲပေးလိုက်ချင်တယ်ဟယ်” ဘာဆိုတာထည့်မပြောသော်လည်းအခြေအနေအရသိနေပြီမို့ကျော်ကျော်တစ်ယောက် ပါမစ်ရပြီမှန်းသိလိုက်ခါ မျက်နှာဝင်းလက်သွားသည်။ “ဖြူငယ်ရယ်…..ငါနင့်ကိုလေ…ပြောစရာတွေရှိသေးတယ်သိလား…ဒါပေမဲ့ပြီးမှပဲပြောတော့မယ်နော် ဟိ” ပြောရင်းဆိုရင်းကျော်ကျော်ကရပ်ထားသောအောက်ကလုပ်ငန်းကိုပြန်စလိုက်သည်။

ထုံးစံအတိုင်း လုပ်စရာရှိတာလုပ် ကိုင်စရာရှိတာကိုင်လိုက်တော့ ဖြူငယ့်အကွဲကြောင်းလေးက ကာမရည်ကြည်များ ရွှဲရွှဲစိုလာသည်။ သည်တော့မှ ကျော်ကျော် သူ့ပစ္စည်းကိုအသေအချာဖိပြီးသွင်းလိုက်သည်။ “အ…အာ့……” ပထမဆုံးအကြိမ်ဆိုသော်လည်း လက်စလက်နရှိထားသဖြင့် ထင်သလောက်ကြီးမခက်ပါ။ တင်းကြပ်နေသော်လည်း ရှေ့ပြေးကာမရည်များကြောင့်ရှောရှောရှူရှူဖြင့် တစ်ဝက်ကျော်ကျော် လောက်ဝင်သွားသည်။ “နာရင်ပြောနော်” ကျော်ကျော်ထိုသို့ပြောလိုက်သော်လည်း နောက်ပိုင်း ဖြူငယ်ဘယ်လောက်အော်အော် အရေးမစိုက်နိုင်တော့ပါ။ အရမ်းကောင်းလာပြီကိုး။

ဖြူငယ်ကလည်းနာလို့အော်တာထက် ကောင်းတာက ပိုအလေးသာနေသည်။ နို့သီးတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်ချေရင်း ကိုယ်ကိုခပ်ကိုင်းကိုင်းအနေအထားဖြင့် ကျော်ကျော်က ဆောင့်နေတော့ ဒုတိယအကြိမ်တောင်ထပ်ပြီးချင်လာသည်။ ကျော်ကျော်ကလက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမအစေ့လေးကိုဖိပွတ်ရင်း အဆက်မပြတ်ဆောင့်နေသဖြင့် သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ဖြူငယ်ပြီးသွားရပြန်သည်။ ကျော်ကျော်လည်း စိတ်ကိုလျှော့လိုက်ကာ လေးငါးဆယ်ချက်ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရင်း အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်သွားလေပြီ။ “ညီလေး မအိပ်သေးဘူးလား………” ဝရံတာမှာထိုင်ရင်း ဂစ်တာကိုဟိုစမ်းဒီစမ်းတီးကြည့်နေသော ကျော်ကျော့်ထံမင်းသစ်က လျှောက်လာရင်းမေးလိုက်သည်။ ကျော်ကျော်ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်ရင်း… “ကိုမင်းရော….အိပ်မပျော်ဘူးလား….” “အေးကွ အဲဒါကြောင့် တစ်ရှော့လောက်ကစ်မလားလို့ မင်းရော…”

“အသင့်ယူလာသော ပုလင်းနှင့်ဖန်ခွက်ကိုမြှောက်ပြရင်းပြောလိုက်တော့ ကျော်ကျော်လည်း စိတ်ညစ်နေတာနှင့် အတော်ပဲဖြစ်သွားသည်။ ညီအကိုနှစ်ယောက် စကားမပြောဘဲသောက်နေရင်း အတွေးနယ်ချဲ့နေမိကြသည်။ သူတို့၏အတွေးများ တူညီနေတာကိုတော့ နှစ်ယောက်လုံးသိနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။ ဖြူငယ် အိမ်ကထွက်သွားတာ တစ်ပတ်လောက်ရှိပြီ။ အဆောင်မှာနေမှစာမေးပွဲကိုစိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်ဖြေနိုင်မည်ဟု အကြောင်းပြသွားသည်။ ဒီကြားထဲ သူမကို လုံးဝလာမတွေ့ဖို့လည်း မင်းသစ်ကို အမိန့်ထုတ်ထား၏။ စာမေးပွဲပြီးမှ မင်းသစ်အတွက် အဖြေတစ်ခု စဉ်းစားပြီး ပြောမည်ဟု ဆိုသည်။ ဆွီတီကို စိတ်လှုပ်ရှားမှုဖြင့် သာယာမိသော်လည်း ဖြူငယ့်ကိုသာ လက်ထပ်မည်ဟု မင်းသစ်ဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်သည်။ ဆွီတီက ချော့လိုက်ခြောက်လိုက်ဖြင့် သူမဘက်ပါအောင် ဆွဲဆောင်နေသော်လည်း ဖြူငယ်နှင့်အမြန်ဆုံးလက်ထပ်ပြီး ဘာမဆိုရင်ဆိုင်ရန် မင်းသစ်ပြင်ဆင်ပြီးဖြစ်သည်။ သူ့အချစ်တွေကိုဖြူငယ်သိအောင်ပြောပြီး စာမေးပွဲပီးတာနှင့် အမြန်လက်ထပ်ဖို့မင်းသစ်စိတ်ကူးနေသည်။ ကျော်ကျော်တစ်ယောက်လည်းဒုက္ခတွေ့နေရသည်။

မင်းသစ်နှင့် ကြိုက်နေကြသည့်အချိန်မှာ သူဖြူငယ့်အပေါ် ဘယ်လိုမှသဘောမထားခဲ့တာအမှန်ပင်။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ထက်လုံးဝမပိုခဲ့။ သို့သော်ဖြူငယ်နှင့် ဘီယာသောက်ကြသည့်ညက အဖြစ်အပျက်တွေအပြီး သူ့စိတ်ထဲတွင် ဖြူငယ့်အပေါ် သံယောဇဉ်တွယ်လာခဲ့သည်။ အချစ်ဟု သူ့ကိုယ်သူ ဝန်မခံချင်ဘဲ ဝန်ခံလိုက်ရသည်။ ထိုညက သူနှင့်ဖြူငယ် မိုးလင်းခါနီးအထိ နှစ်ခါလောက်ထပ်ချစ်ခဲ့ကြသေးသည်။ ထိုသို့ဖြစ်နေရင်းက ဖြူငယ့်ကို သူ့ချစ်သူတစ်ယောက်လိုပင်သဘောထားမိသည်။ သူ့ဆန္ဒထက် ဖြူငယ်ကောင်းစေဖို့သာ ဦးစားပေးလုပ်ပေးခဲ့သည်။ ဖြူငယ်ကလည်းအလိုက်သိသဖြင့် နှစ်ဦးသားအလွန်အပေးအယူမျှခဲ့ကြသည်။ သူတွဲဖူးသောမိန်းကလေးတွေနှင့်မတူတာက သူဖြူငယ့်အပေါ်သနားချစ်ဖြင့် အတတ်နိုင်ဆုံးယုယကြင်နာမှုများပေးချင်မိခြင်းသာဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင်သူဖြူငယ့်ကိုချစ်သည့်အကြောင်းဖွင့်ပြောခဲ့သည်။ ဖြူငယ်က စာမေးပွဲအပြီးအထိစောင့်ခိုင်းထားသဖြင့် သူနေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေရခြင်းပင်။ မင်းသစ်ကိုဖြူငယ်ဘယ်လောက်ချစ်မှန်းသူသိနေသဖြင့် သူသိပ်တော့အခြေအနေမကောင်းလှပါ။ ထိုအတွေးများက သူ့ရင်ကိုပူလောင်စေသည်။

ကျော်ကျော်တစ်ယောက်သူ၏ ရင်တွင်းအပူများကို ပြင်ပအပူဖြင့် ငြိမ်းလိုငြိမ်းညား ငြှိမ်းကြည့်မိနေခြင်းသာ ဖြစ်လေသည်။ စာမေးပွဲကိုကောင်းစွာဖြေဆိုနိုင်ခဲ့ပြီးနောက် ဖြူငယ့်စိတ်တွေလည်းပေါ့ပါးလွတ်လပ်နေသည်။ ထို့ကြောင့်သီချင်းလေး တညည်းညည်းနှင့်ပင် အလှပြင်နေသည်။ ဒီနေ့သည် သူမ အတွက်အရေးကြီးသောနေ့၊ ဘဝနှင့်ဆိုင်သောဆုံးဖြတ်ချက်ကိုချရမည့်နေ့ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်သူမအလှဆုံးပြင်ဆင်ပြီး မင်းသစ်နှင့်ချိန်းထားသော ကော်ဖီဆိုင်လေးသို့ထွက်လာခဲ့သည်။ မင်းသစ်က စိတ်စောနေသဖြင့် နာရီဝက်လောက်ကြိုရောက်နေသည်။ သူဖြူငယ့်ကိုပြောမည့်စကားများကို စည်ကာပတ်ကုံးစဉ်းစားနေသဖြင့် ဖြူငယ်ရောက်လာတာကို ထိုင်လိုက်တော့မှသတိထားမိသည်။ အစိမ်းရောင်ရင့်ရင့် ဂါဝန်လက်ပြတ်လေးနှင့်ဖြူငယ်သည် သူမြင်ဖူးသမျှထဲ ဒီတစ်ခါအလှဆုံးဟုမင်းသစ်ထင်မိသည်။ ဖြူငယ့်မျက်နှာလေးက တစ်ခုခုကိုစိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသလိုကြည်လင်နေသဖြင့် မင်းသစ်အားတက်သွားကာ စကားတွေတရစပ်ပြောမိတော့သည်။

“ဖြူလေး..စာမေးပွဲဖြေနိုင်တယ်မလား…ဖြူလေးက တော်ပြီးသားပဲ..ဖြေနိုင်မှာကိုကိုသိပါတယ်….. ဒါပေမဲ့ စာမေးပွဲနီးမှ စိတ်အနှောက်အယှက်တွေဖြစ်ရတာကို ကိုကိုစိတ်မကောင်းဖြစ်မိပါတယ်…..နောက်ဒီလိုမဖြစ်စေရပါဘူးဖြူလေးရယ်… ဖြူလေးကသာ ကိုယ့်လက်ကိုမြဲမြဲဆုပ်ကိုင်ထားရင် ကိုယ့်ဖြူလေးကိုတစ်သက်လုံးကာကွယ်စောင့်ရှောက်သွားမှာ… ပြီးတော့……..” ဖြူငယ်က လက်တစ်ဖက်ထောင်ပြလိုက်သဖြင့် မင်းသစ်စကားများလေထဲတွင်ရပ်တန့်သွားရသည်။ ဖန်ခွက်ထဲကို ရေအနည်းငယ်ထည့်ကာ သောက်လိုက်ရင်း ဖြူငယ် သည် သူမရက်သတ္တပတ်အတော်ကြာသိမ်းထားခဲ့ရသော ရင်ထဲက စကားများကို စပြောတော့သည်။ “ကိုမင်းသစ်…ရှင့်ကိုရှင်စာမေးပွဲလာဖြေတယ်ထင်လို့စကားတွေဒီလောက်ပြောနေတာလား……. ရှင်စာမေးပွဲဖြေခဲ့ပြီးပြီလေ…အခု result ကိုပြောပြဖို့ ကျွန်မက လာတာ…… တကယ်တမ်းပြောရရင် ရှင့်အချစ်ကို ကျွန်မယုံပါတယ်…… ရှင်အခုချိန်မှာ ကျွန်မကိုအချစ်ဆုံးပဲ လက်ထပ်ပါလို့ပြောရင်လည်း လက်ထပ်နိုင်တယ်ဆိုတာ ကျွန်မသိတယ်……

ဒါပေမဲ့ရှင့်ရဲ့ အဲဒီ့အချစ်စိတ်က တစ်သက်လုံးရှိနေမှာလား……ကျွန်မတော့မထင်ပါဘူး…. ရှင့်အချစ်က ဘာနဲ့တူလဲဆိုတော့ supermarket တွေမှာတင်တဲ့ ကုန်ဆုံးရက်သတ်မှတ်ထားတဲ့ စားစရာတွေလိုပါပဲ… သတ်မှတ်ထားတဲ့အချိန်အတွင်းမစားရင် ပုပ်သိုးသွားမှာပဲ… အခုလည်း ဒီအချိန်မှာ ကျွန်မရှင့်ကိုလက်မထပ်လိုက်ရင် နောက်ကိုမသေချာတော့ဘူး…….. ဥပမာ ကျွန်မနိုင်ငံခြားထွက်သွားမယ် ဒါမှမဟုတ် ရှင်နဲ့တစ်နှစ်တန်သည် နှစ်နှစ်တန်သည် ခွဲနေပြီး အလုပ်လုပ်မယ်…….. အဲလိုသာဆိုရင် ကျွန်မအဖြစ်ကမဆွီတီ့လိုပဲဖြစ်သွားအုံးမှာပဲ… ရှင် ငြင်းချင်သေးလား……မငြင်းနဲ့ကိုမင်းသစ်….. ရှင်နဲ့မဆွီတီ ပြန်ဖြစ်ကြသေးတယ်ဆိုတာလည်း ကျွန်မသိတယ်… ကျွန်မကတော့သူ့လိုမိန်းမမျိုးမဟုတ်ဘူး…….ကိုယ့်ကိုမချစ်လို့ ဒုတိယလူဆိုတာပေါ်လာတာ…ကိုယ့်ကိုမချစ်လို့ ပထမလူနေရာအဖြစ်တွန်းပို့ခံရတာ…….. အဲဒါမျိုးကျွန်မလက်မခံနိုင်ဘူး…….. ပြိုင်လုဖို့လည်းစိတ်မဝင်စားဘူး.. ဒီတော့ရှင့်ကိုချစ်တဲ့ မဆွီတီဆီကိုသာ သွားပါတော့….. “ ပြောပြီးမောသွားဟန်ဖြင့် ဖြူငယ်ရေထပ်သောက်လိုက်သည်။

မင်းသစ်၏မျက်လုံးများက ဖြူငယ့်ကိုစိုက်ငေးကာ ပါးစပ်များက အံ့သြတာလား တစ်ခုခုကိုပြောချင်တာလားမသိ အနည်းငယ်ပွင့်ဟနေ၏။ ထို့နောက်သူစဉ်းစားထားသော စကားများကိုပြောဖို့ကြိုးစားနေဆဲပင် ဖြူငယ်ထကာထွက်သွားလေပြီ။ သူနောက်ကပြေးလိုက်ကာ ရှင်းပြတောင်းပန်သေးသော်လည်း ထပ်နှောက်ယှက်ရင် သူမအကိုနှင့်တိုင်လိုက်မည်ဟု ပြောကာလှည့်ထွက်သွား၏။

ဖြူငယ်သည် မင်းသစ်ကို ဝတ်လာခဲ့သောဂါဝန်အရောင်အတိုင်းစိမ်းကားသွားခဲ့လေပြီ။ ဖြူငယ်ကန်ဘောင်ပေါ်ရောက်တော ကျော်ကျော်က မရောက်သေးပါ။ ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာမှ အပြေးအလွှားရောက်လာသည်။ “ဆောရီး ဆောရီး မိဖြူ တော်တော်စောင့်လိုက်ရလား…..ငါဝယ်စရာလေးရှိလို့ကြာသွားတာပါဟာ” ဖြူငယ်ကဖွဖွပြုံးပြရင်း ခေါင်းရမ်းလိုက်သည်။ “ကျော်ကျော် နင်စာမေးပွဲဖြေနိုင်ရဲ့လား” “အေး မဆိုးပါဘူးဟာ အောင်တော့အောင်မှာပါ အဟီး….ဒါနဲ့ ငါပြောထားတဲ့ကိစ္စလေးဆွေးနွေးရအောင်လေ” ကျော်ကျော်က စပ်ဖြဲဖြဲဖြင့်စကားစလိုက်တော့… “အေးပါဟာ…ငါလည်းအဲဒါပြောချင်လို့ နင့်ကိုချိန်းတာပဲကို……. ငါပြောတာသေချာနေားထောင်ကျော်ကျော်… အရင်ဆုံးငါပြောချင်တာက …. နင်နဲ့မတွေ့ခင်ကပဲ ကိုမင်းသစ်နဲ့ ငါလမ်းခွဲခဲ့ပြီးပြီ…… ငါအရင်က သူနဲ့လမ်းခွဲဖို့ကို တွေဝေနေခဲ့မိတယ်…..အချစ်ဦးမို့အရမ်းချစ်ခဲ့မိတာလည်းပါတယ်…

နောက်ပြီး မိန်းကလေးတွေသဘာ၀ ကိုယ်နဲ့ ကျူးကျူးလွန်လွန်ဖြစ်ပြီးခဲ့တဲ့ချစ်သူကို တော်ရုံနဲ့လမ်းခွဲဖို့မစဉ်းစားချင်တာလည်းပါတယ်….ဒါပေမဲ့ နင်ပြောခဲ့ဖူးသလိုပဲ ငါသူရွေးချယ်တာကိုမခံတော့ဘူးကျော်ကျော်…. ငါ့ကံကြမ္မာကိုငါပဲစီရင်မယ်…… ဒီနေ့ကစပြီး သူနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေကိုလည်း မေ့လိုက်တော့မယ်…….” ဖြူငယ်ပြောရင်းက ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်ရင်း ပြုံးစိစိဖြင့် “ဒါပေမဲ့ နင်နဲ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေကိုတော့ငါမေ့လို့ရမယ်မထင်ဘူး” ကျော်ကျော်မျက်နှာမှာ ဝင်းပသွားပြီး တစ်ခုုခုပြောရန် ပါးစပ်ဟလိုက်သော်လည်းဖြူငယ်ကပင်ဆက်ပြောသည်။ “ဒါပေမဲ့ ငါနင့်ကိုချစ်မချစ်ဆိုတာလည်းမသေချာဘူးဟာ…….. ဒီရက်ပိုင်းစိတ်တွေလည်းရှုပ်နေတော့ ငါသေချာစဉ်းစားလို့မရဘူး….အချိန်ယူဖို့လိုတယ်…..အဲဒီ့အချိန်က တစ်လလည်းဖြစ်နိုင်တယ် တစ်နှစ်လည်းဖြစ်နိုင်တယ်…. အဲဒီ့ထက်လည်းပိုကြာချင်ကြာမယ်…..ဒါပေမဲ့နင့်ကိုငါကြိုးရှည်ရှည်နဲ့လှန်ထားတာ မဟုတ်ပါဘူး….နင်စောင့်နိုင်တာမစောင့်နိုင်တာနင့်သဘောပဲ…….. မစောင့်နိုင်တော့လို့ မိန်းမတွေဘာတွေယူသွားခဲ့ ရင်လည်းငါအပြစ်မပြောပါဘူး…….. “ ဖြူငယ့်စကားဆုံးတော့ကျော်ကျော်သက်ပြင်းချသည်။

“ အမှန်အတိုင်းပြောရရင်တော့ ဘယ်စောင့်ချင်မလဲဟာ…ဒါပေမဲ့ ဘယ်တတ်နိုင်မှာလဲ…. ငါကချစ်တဲ့သူဆိုတော့ စောင့်ရမှာပေါ့…….ငါ့အချစ်ကခဏလေးအတွက်မဟုတ်တာသေချာတယ်..ဒါပေမဲ့ နင်ငါ့ကိုအဆက်အသွယ်တော့ လုံးလုံးဖြတ်မထားပါနဲ့ဟာ…. ကိုယ်ချစ်တဲ့သူကိုတွေ့ချင်မြင်ချင်စိတ်လေးတော့ငါ့မှာရှိတာပေါ့..့” ကျော်ကျော်သူ့နံဘေးက စက္ကူအိတ်လေးကိုယူရင်း ပစ္စည်းတစ်ခုကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ “နင်ဒီလိုပြောမယ်ဆိုတာတော့ငါကြိုမသိခဲ့ဘူးပေါ့ဟာ…ဒါပေမဲ့ နင်ငါ့ကိုလက်ခံသည်ဖြစ်စေ ငြင်းသည်ဖြစ်စေ ငါနင့်ကိုအချိန်တိုင်းချစ်နေမယ်ဆိုတဲ့ အထိမ်းအမှတ်နဲ့ ဒါလေးကိုလက်ဆောင်ပေးဖို့ဝယ်လာတာ…” ဘူးလေးကို ဖွင့်လိုက်တော့ လှပသောနာရီလေးတစ်လုံးထွက်လာသည်။

“အခုတော့ ဒီနာရီလေးက နင်ချစ်လာမဲ့အချိန်ကိုငါအမြဲစောင့်နေပါ့မယ်ဆိုတဲ့ သဘောမျိုးဖြစ်သွားပြီပေါ့ဟာ” ကျော်ကျော် မျက်နှာငယ်လေးနှင့်ပြောပြီး ဖြူငယ့်ကိုနာရီလေးလှမ်းပေးလိုက်သည်။ ဒီလိုဆိုတော့လည်းကျော်ကျော့်ကိုသူမသနားမိသည်။ သို့သော်ကြုံခဲ့ဖူးသောအတွေ့အကြုံများအရ ဘယ်ယောကျ်ားကိုမှ ဖြူငယ်မယုံချင်တော့ပါ။ မင်းသစ်နှင့် ဆွီတီတို့ တိုက်ခန်းမှအဖြစ်အပျက်တွေကို ဆွီတီကိုယ်တိုင် သူမကိုဖုန်းဆက်ပြီးပြောပြခဲ့သည်။ မင်းသစ်နှင့်ကျော်ကျော် တစ်ယောက်ယောက်ကို ရွေးရန် စဉ်းစားခဲ့သော်လည်းလတ်တလောအခြေအနေအရ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးစွာနေလိုသော သူမအတွက်သာ သူမကြည့်ပြီး ဆုံးဖြတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်၏….ပြီး။

Zawgyi

အေပးအယူမွ်

ညေလေျပညႇင္းက ျဖဴငယ့္ဆံႏြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့မ်ားကို တိုးေဝွ႔ေဆာ့ကစားေသာအခါ ရႈပ္ေထြးေနေသာ စိတ္မ်ား အနည္းငယ္ျပန္ၾကည္လင္လာရသည္။ ျဖဴငယ့္ပထမႏွစ္စာေမးပြဲက နီးေနၿပီ။ အခန္းေအာင္းၿပီး တခ်ိန္လုံး စာ ၾကည့္ေနရသျဖင့္ ေခါင္းေတြမူးကာ မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနေသာ စိတ္မ်ားေျဖေလွ်ာ့ရန္ ဝရံတာသို႔ထြက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ “ ျဖဴေလး မအိပ္ေသးဘူးလား“ “ဟင္“ ႐ုတ္တရက္အနီးကပ္ၾကားလိုက္ရေသာအသံေၾကာင့္ ျဖဴငယ္လန႔္ျဖန႔္ကာ ကိုယ္လုံးေလးပင္ တုန္တက္သြားရသည္။ “ကိုႀကီး မင္းသစ္ ျဖဴစာက်က္ရင္းေခါင္းမူးလာလို႔ ခနထြက္လာတာ“ “ညဥ့္နက္ေနၿပီ ျဖဴေလးရဲ႕ စာကိုနားနားေနေနလုပ္မွေပါ့“ ျဖဴငယ့္တစ္ကိုယ္လုံးကိုသိမ္းက်ဳံးစိုက္ၾကည့္ေနေသာမ်က္ဝန္းမ်ားေၾကာင့္ ပါးျပင္တြင္ရွက္ေသြးေလးမ်ား ျဖန္းခနဲေနေအာင္ထသြားရသည္။ ပါးလ်ေသာညအိပ္ဂါဝန္ျဖဴျဖဴေလးေအာက္တြင္ ျဖဴငယ္ဘာမွ ခံမဝတ္ထားမိပါ။ ဒီအခ်ိန္အိမ္သားအားလုံးအိပ္ေလာက္ၿပီ အထင္ႏွင့္ အခန္းထဲမွထြက္ခါ ဝရံတာဘက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

“ျဖဴ သြားအိပ္ေတာ့မယ္ ကိုႀကီး “ “ေအးေအး ကိုႀကီးလည္း အေပၚထပ္မီးပိတ္ဖို႔ ထြက္လာတာ ျဖဴေလးဝင္ၿပီးမွပိတ္မယ္ သြားသြား“ ျဖဴငယ္ မင္းသစ္ေရွ႕ကသုတ္သုတ္ေလးပင္ထြက္လာခဲ့သည္။ သူမအခန္းႏွင့္ မင္းသစ္အခန္းကကပ္လ်က္။ သူမအခန္း မေရာက္မွၤီ မင္းသစ္အခန္းေရွ႕မွာပင္ ႐ုတ္တရက္ မီးကပ်က္သြားေလသည္။ “အမေလး “ ႐ုတ္တရက္ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္သြားသျဖင့္ ျဖဴငယ္လန႔္သြားရသည္။ သူမကအေမွာင္ကိုေၾကာက္သည္ေလ။ “ျဖဴေလး မေၾကာက္နဲ႔ကိုႀကီးရွိတယ္“ အေမွာင္ထဲဝယ္ ႐ုတ္တရက္ ကိုယ္ကိုေနာက္ျပန္လွည့္မိေတာ့ မင္းသစ္ကိုယ္လုံးနဲ႔ ဝင္တိုက္မိကာ ျဖဴငယ့္တစ္ကိုယ္လုံး မင္းသစ္ရင္ခြင္ထဲေရာက္သြားရသည္။ မင္းသစ္က ဆြဲဖက္ထားလိုက္သည္ကိုး။ “အဲ့ ကိုႀကီး “ ျဖဴငယ့္ကိုယ္လုံးေထြးေထြးအိအိေလး ရင္ခြင္ထဲေရာက္လာေသာအခါ မင္းသစ္စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ ပါးျပင္ရွိမည္ ထင္ေသာ ေနရာကို စမ္းကာအနမ္းေခြၽလိုက္မိသည္။ သို႔ေသာ္ မင္းသစ္၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္ ထိစပ္မိေသာ ေနရာမွာ ျဖဴငယ့္ပါးျပင္မဟုတ္ဘဲ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလး ျဖစ္ေနေၾကာင္းသိလိုက္ရၿပီးေနာက္ မင္းသစ္ပိုေ႐ြ႕ပင္ ေနာက္မဆုတ္ခ်င္ေတာ့။ ျဖဴငယ္ကလည္း သူ႔အနမ္းေတြကို ၿငိမ္သက္စြာခံယူေနသည္။

ျဖဴငယ့္ကိုယ္လုံးေလးကို ေထြးပိုက္ထားရင္း မင္းသစ္လက္မ်ားက ပါးလႊာေသာဂါဝန္ေအာက္က အကာအကြယ္မရွိေသာ ရင္သားလုံးလုံးေလးကို သြားစမ္းမိေသာအခါ ျဖဴငယ့္အသက္ရႉသံေတြ ပိုျမန္လာသေယာင္ထင္ရသည္။ ႏုနယ္ေသာ ရင္သားလုံးလုံးအိအိေလးကို မင္းသစ္လက္ျဖင့္ျဖစ္ညႇစ္ေပးေနမိသည္။ ဂါဝန္ကပါးလြန္းေတာ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကိုပင္စမ္းမိေနသည္။ လက္မႏွင့္အသာပြတ္ဆြဲလိုက္ေတာ့ ျဖဴငယ့္တစ္ကိုယ္လုံး တုန္တက္သြားသည္။ မင္းသစ္အနမ္းေတြကို ႏႈတ္ခမ္းမွတဆင့္လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးဆီသို႔ ပို႔လိုက္ေတာ့ ျဖဴငယ့္ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွအသံေလးေတြထြက္လာသည္။ “အ အင္း ကြၽတ္“ စာျဖင့္ေရးျပလို႔မတတ္ႏိုင္ေသာ မပီမျပင္ညည္းသံေလးမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခိုက္မွာပင္ မီးကျပန္လာသည္။ လုံးေထြးေနေသာႏွစ္ေယာက္သား မ်က္လုံးမ်ားျပာေဝကာ လူခ်င္းခြဲလိုက္ရသည္။ ျဖဴငယ့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေသာ ရွက္ေသြးျဖင့္ပန္းေရာင္သန္းေနကာ မင္းသစ္စုပ္ဆြဲထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးမ်ားက သာမန္ထက္ရဲရဲနီေနသည္။

ျဖဴငယ္ မင္းသစ္ကိုမ်က္ေစာင္းလွလွေလးတစ္ခ်က္ထိုးကာ သူမအခန္းထဲေျပးဝင္လိုက္သည္။ “ေအာ္ စာေမးပြဲနီးေနခါမွ ရင္ခုန္စရာေတြလာေပးေနပါလား ကိုႀကီးရယ္ “ မင္းသစ္ျမင့္မားက အသက္သုံးဆယ္အ႐ြယ္ စီးပြားေရးေအာင္ျမင္ေနေသာ လူငယ္လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ငယ္ငယ္ေလးထဲက အေဖႏွင့္အေမဆုံးပါးကာ ဦးေလးျဖစ္သူေထာက္ပံ့မႈျဖင့္ ေက်ာင္းေနၿပီး ခ်မ္းသာေသာဘဝေရာက္ ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့ရသည္။ ဦးေလးက ႏိုင္ငံျခားမွာ အလြန္အဆင္ေျပေနေတာ့ သူ႔ကိုလိုေလးေသးမရွိ လွမ္းေထာက္ပံ ပါသည္။ အခုခ်ိန္မွာ ဦးေလးအကူအညီမလိုေတာ့။ သူ႔အတိုင္းအတာႏွင့္ အျမင့္ဆုံးမဟုတ္ေတာင္ သူ႔တစ္ေယာက္ အတြက္သာမက သူမ်ားကိုပင္ ေထာက္ပံ့ကူညီႏိုင္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာသည္။

မင္းသစ္ျမင့္မားသည္ ငယ္စဥ္ကတည္းက မိဘမဲ့ခဲ့ရသျဖင့္ မိဘမဲ့ကေလးေက်ာင္းမ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ် လႉဒါန္းေထာက္ပံ့သည္။ သူ႔အိမ္တြင္လည္း မိဘမဲ့ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ေမြးစားထားသည္။ တစ္တန္းႏွင့္ ႏွစ္တန္းအ႐ြယ္ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ကေလးမ်ားကို ထမင္းခ်က္အေဒၚႀကီး ေဒၚပုႏွင့္ သူ႔ေယာက္်ား ဦးသံခဲတို႔က ထိန္းေက်ာင္းေပးသည္။ ျဖဴငယ္ေအးခ်မ္းသည္ မင္းသစ္သူငယ္ခ်င္း ေဇယ် ၏ ညီမျဖစ္သည္။ ဆယ္တန္းေအာင္ေသာ္ ေမြးရပ္တြင္ ေက်ာင္းမတက္ခ်င္ ရန္ကုန္မွာပဲတက္ခ်င္သည္ ဆိုသျဖင့္ မင္းသစ္အိမ္မွာေနေ႐ြ႕ ေက်ာင္းတက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔ဘာသာ အေဆာင္ျဖစ္ျဖစ္ တိုက္ခန္းျဖစ္ျဖစ္ငွားေနႏိုင္ေသာ္လည္း အကိုျဖစ္သူက စိတ္မခ်သျဖင့္ မင္းသစ္ကို အကူအညီေတာင္းျခင္းျဖစ္သည္။

အသားျဖဴျဖဴ မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းေလးႏွင့္ လွလြန္းသည္မဟုတ္ေသာလည္း ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ျဖဴငယ့္ကို မင္းသစ္ျမင္ျမင္ခ်င္း သေဘာက်ခဲ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းညီမျဖစ္သျဖင့္ မေတာ္ပါဘူးဟု စိတ္ထိန္းကာ ညီမတစ္ေယာက္လိုဆက္ဆံရင္းအခ်စ္စိတ္ေတြကို သိုဝွက္ထားခဲ့ရသည္မွာ တစ္ႏွစ္နီးပါးပင္ ရွိခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ထိန္းလာသည့္ၾကားမွ ဒီေန႔ေတာ့မင္းသစ္စိတ္ေတြခနတာလြတ္သြားခဲ့သည္။ အိမ္ေပၚမွာ သူတို႔ ၂ေယာက္တည္း ရွိေနသျဖင့္လည္း ပိုမိုရဲတင္းမိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ခါတိုင္းဆို ေက်ာ္ဘုန္းေနခန႔္က ရွိေနသည္။ ေက်ာ္ဘုန္းေနခန႔္ေခၚ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ မင္းသစ္၏ေက်းဇူးရွင္ဦးေလး၏ သားအရင္းျဖစ္သည္။ ကိုးတန္းအ႐ြယ္အထိ ႏိုင္ငံျခားတြင္ ေနလာရင္းက ျမန္မာျပည္သို႔အလည္လာၿပီး ေပ်ာ္သြားကာ ႏိုင္ငံျခားမျပန္ႏိုင္ျဖစ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ျဖဴငယ္ႏွင့္ တကၠသိုလ္အတူတူျဖစ္သည္။ ျဖဴငယ့္ထက္တစ္ႏွစ္ႀကီးသည္။

ျဖဴငယ္အိမ္ေရာက္လာ တည္းက မသိလိုက္မသိဘာသာပင္ေနသျဖင့္ ျဖဴငယ္ႏွင့္ သိပ္မရင္းႏွီး။ မာနႀကီးသလိုထင္ရေလသည္။ တစ္အိမ္တည္းေနသူခ်င္းမို႔ တစ္ခါတေလ ကေတာက္ကဆေလးေတြျဖစ္တတ္ေသာ္လည္း အိမ္ရွင္ေတြပဲဟု သေဘာပိုက္ခါ ျဖဴႏြယ္ကပင္ ေရွာင္ေနလိုက္သည္။ ေက်ာင္းခ်င္းအတူတူပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ျဖဴငယ္က ေက်ာင္းကား စီးၿပီး သူက ကိုယ္ပိုင္ကားႏွင့္တက္သည္။ ျဖဴငယ့္ကို တစ္ခါမွ လိုက္ဖို႔မေခၚဖူးသလို ျဖဴငယ္ကလည္း လိုက္မစီးလိုပါ။ ျဖဴငယ္သေဘာက်သည္က မင္းသစ္ကိုပင္ျဖစ္သည္။ မင္းသစ္က အရပ္ရွည္ရွည္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္ ရင္အုပ္ထြားထြား ေယာက်ာ္းပီသေသာ ခႏၵာကိုယ္ပိုင္ရွင္ျဖစ္သည္။ အသားအရည္က မျဖဴလြန္းမညိဳလြန္းပဲအေနေတာ္ ၾကည့္ေကာင္းသည္။ ျဖဴငယ္အႏွစ္သက္ဆုံးက မင္းသစ္၏ စူးရွေတာက္ပေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စုံကိုျဖစ္သည္။ ထိုမ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ အၾကည့္ခံလိုက္ရလွ်င္ ျဖဴငယ္တစ္ကိုယ္လုံးေဖာက္ထြင္းသြားသလို ခံစားရသည္။ မင္းသစ္၏ အၾကည့္စူးစူူးႏွင့္ႀကဳံလိုက္တိုင္းျဖဴငယ္မခံႏိုင္ဘဲ မ်က္လႊာခ်ရသည္သာျဖစ္သည္။

ထိုအၾကည့္ကို ျဖဴငယ္က ေမွာ္ဆရာ အၾကည့္ဟု ကိုယ့္ဘာသာတိတ္တိတ္ေလးနာမည္ေပးထားသည္။ ညႇိဳ႕ယူဖမ္းစားႏိုင္လြန္းေသာ ေမွာ္ဆရာ၏ ႏႈတ္မွ ခ်စ္စကားကို ျဖဴငယ္ေစာင့္စားခဲ့ရသည္မွာ ကာလအေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီေန႔လိုအျဖစ္မ်ိဳးကိုေတာ့ တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္ မေမွ်ာ္လင့္ဖူးပါ………. ျဖဴငယ္တို႔ ႏွစ္ဝက္စာေမးပြဲမနက္ျဖန္ဆို ၿပီးၿပီ။ ဒီၾကားထဲမွာ မင္းသစ္ကလည္း အလုပ္ေတြပဲ အရမ္းရႈပ္ေနလို႔လား၊ မီးပ်က္တဲ့ညက ကိစၥကိုမ်က္ႏွာပူသည္လားမသိ မနက္ဆိုအေစာႀကီးထြက္သြားခါ ညဆိုလည္း အေတာ္ညဥ့္နက္မွျပန္ျပန္လာသည္။ ျဖဴငယ္တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ခဲ့သည့္ကိစၥကိုမၾကာခဏေတြးမိတိုင္း ရင္ခုန္မိ ေပမဲ့ စာလည္းၾကည့္ရေသးသည္မို႔တတ္ႏိုင္သေလာက္ေခါင္းထဲကေမ့ထားျဖစ္သည္။

ေတြးမိတဲ့အခါတိုင္းလည္း အေတြးေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းေနသည္။ တစ္အိမ္တည္းရင္းရင္းႏွီးႏွီးေနခဲ့ေပမဲ့ တစ္ခါမွအခြင့္ေရးမယူဖူးသူ မင္းသစ္က တကယ္တမ္းက်ေတာ့လည္း လက္ရဲဇက္ရဲႏိုင္လြန္းလွသည္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့လည္း ဘာမွမျဖစ္သလို ေနကာ ျဖဴငယ့္ကို စကားတစ္ခြန္းတေလေတာင္လာမေျပာ။ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့လည္းစကားလာေျပာရင္ ျဖဴငယ္ ရွက္လြန္းလို႔မ်က္ႏွာဘယ္မွာထားရမွန္းေတာင္သိမည္မဟုတ္ပါ။ မင္းသစ္အတြက္ဘယ္လိုေနလဲမသိေပမဲ့ ရည္းစားမထားဖူးေသာ အပ်ိဳ႐ိုင္းေလး ျဖဴငယ့္အတြက္ မင္းသစ္ေပးသြားေသာအေတြ႕အႀကဳံက အႀကီးႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျဖဴငယ္တိတ္တခိုးစြဲလမ္းေနရသူ မင္းသစ္ကို စိတ္ဆိုးရမည္လား ရွက္ရမည္လား ေဝခြဲရခက္စြာျဖင့္ ဒီတစ္ညလည္းအေတြးႏြံထဲႏွစ္ေမ်ာရင္းျဖဴငယ္အိပ္ေပ်ာ္ရျပန္သည္။

“ျဖဴေလး…..“ “ေအာ္….ကိုႀကီး“ “ဒီေန႔စာေမးပြဲေတြ အကုန္ၿပီးၿပီဆို…. အေစာႀကီးျပန္လာတာ ေျဖႏိုင္ရဲ႕လား…သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေလွ်ာက္မလည္ၾက ဘူးလား…“ “ဟုတ္..ေျဖႏိုင္ပါတယ္…. ညက်မွ ရႈိးပြဲသြားၾကည့္မလို႔ ဥမၼာတို႔ကိုလာေခၚခိုင္းထားတယ္…“ “ေအာ္… ေက်ာ္ေက်ာ္လည္းအဲရႈိးပြဲသြားမယ္ေျပာတယ္…. ညနက္မွာေပါ့…..“ ျဖဴငယ္ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့ ဒန္းေလးေပၚထိုင္ေနရင္း ေခါင္းကိုငုံထားလိုက္သည္။ မင္းသစ္က မတ္တပ္ရပ္ရင္း ျဖဴငယ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔အၾကည့္ေတြကိုျဖဴငယ္ ရင္မဆိုင္ခ်င္ေတာ့။ တစ္ပတ္ေလာက္အေခၚအေျပာမလုပ္ဘဲ စာေမးပြဲၿပီးလို႔ အိမ္ျပန္ခါနီးမွ စကားေတြလာေျပာေနေသာ သူ႔ကို စိတ္နာသလိုလိုျဖစ္ေနမိသည္။ “ျဖဴေလး……. ကိုယ္ေလ……“ “ဟို……… တေန႔ညက ကိစၥေလ ကိုယ္အႏူးၫြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ……… ကိုယ္စိတ္မထိန္းႏိုင္ျဖစ္သြားလို႔ပါ…………….“ စကားကိုတစ္လုံးခ်င္းေျပာေနေသာ မင္းသစ္ကို ျဖဴငယ္ အၾကည့္စူးစူးျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္း…..

“ဘာကို စိတ္မထိန္းႏိုင္တာလဲဟင္…….. ကိုႀကီးဘာလို႔အဲလိုလုပ္တာလဲ……“ “ဟိုေလ… ဟင္းး…မီးပ်က္သြားၿပီးေတာ့ေလ ဟို.. ကိုယ္လည္းမသိေတာ့ဘူးကြာ………. ျဖဴေလးက ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ေနၿပီး ကိုယ္မထိန္းႏိုင္လိုက္တာ… ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ျဖဴေလးကိုေလ………..“ “ဟားး..ကိုမင္းသစ္က ဒီေရာက္ေနတာကိုးး က်ေနာ္ကလိုက္ရွာေနတာ…….ဟဲဟဲ က်ေနာ္ပိုက္ဆံျပတ္သြားလို႔ နဲနဲေလာက္ေပးပါအုံး“ “ေအာ္ ေအး ညီေလး… အေပၚတစ္ခါတည္းလိုက္ခဲ့ေလ အကို႔ပိုက္ဆံအိတ္ကအေပၚမွာ… “ ျဖဴငယ္ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္သြားသည္။ ေကာင္းခန္းေရာက္မွ မသာေလးေက်ာ္ေက်ာ္က ဝင္ေႏွာက္ယွက္ျပန္ပီ။ ပုခုံးဖက္ၿပီးထြက္သြားေသာညီအကိုႏွစ္ေယာက္ေက်ာျပင္အား ျဖဴငယ္မ်က္ေစာင္းႀကီးႀကီးထိုးပစ္လိုက္သည္။

ျဖဴငယ္အခုဆို ေမာ္လၿမိဳင္ျပန္ေရာက္ေနၿပီ။ တေန႔တေန႔အိမ္မွာေနရင္း မင္းသစ္အေၾကာင္းေတြပဲစဥ္းစားေနမိသည္။ ရန္ကုန္ကျပန္တဲ့ေန႔က သူမကိုလိုက္ပို႔တာ၊ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ကိုယ္ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ေနာ္ ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့ေနာ္ ဆိုၿပီး မွာတမ္းေခြၽခဲ့တာေတြေတြးရင္း သူ႔အေပၚစိတ္ဆိုးမိတာေတြဘယ္ေရာက္သြားမွန္းေတာင္မသိေတာ့ပါ။ ျဖဴငယ္ျပန္ေရာက္ၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္အၾကာမွာပင္ မင္းသစ္က သူမအားဖုန္းထဲမွ ဖြင့္ေျပာခဲ့ၿပီး ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ လြမ္းလြန္းလွၿပီ ျဖစ္ေသာ မင္းသစ္၏မ်က္ႏွာကို ျမင္ရဖို႔ ေက်ာင္းျပန္မဖြင့္ခင္ တစ္လေလာက္အလိုတည္းက ရန္ကုန္ျပန္ရန္ အိမ္ကိုအေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပထားၿပီ ျဖစ္သည္။ ျဖဴငယ္ ရန္ကုန္ကိုေမာႀကီးပန္းႀကီးျပန္ေရာက္လာေတာ့ မင္းသစ္က အိမ္မွာမရွိ။ အလုပ္သြားခ်ိန္မို႔ မရွိေလာက္ပါဘူးဟုႀကိဳေမွ်ာ္လင့္ထားေပမဲ့ တကယ္တမ္းမေတြ႕ရေတာ့လည္း ရင္ထဲ ေမာသလိုလိုျဖစ္သြားသည္။

ခရီးလည္း ပန္းတာေၾကာင့္ ေရ၀၀ခ်ိဳးၿပီး ခုတင္ေပၚခနလွဲရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ အိပ္ရာကႏိုးလာၿပီး အခန္းျပင္ထြက္ၾကည့္ေတာ့ မင္းသစ္က အိမ္ေရွ႕ခန္းဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ေနသည္။ သူမကိုေတြ႕ေတာ့ ၿပဳံးစစျဖင့္ “ျဖဴေလး ႏိုးၿပီလား……. လာထိုင္ပါအုံး“ ျဖဴငယ္ မင္းသစ္ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆိုဖာမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ “ကိုယ္ျဖဴေလးကိုအရမ္းလြမ္းေနတာ.. အလုပ္ေတြေတာင္ ဒီေန႔ ေန႔တစ္ပိုင္းနဲ႔ျဖတ္ထားၿပီး ျပန္လာခဲ့တာ.. လာမႀကိဳျဖစ္တာ ခြင့္လႊတ္ပါျဖဴရယ္ ေနာ္“ “အင္းပါ ကိုႀကီးအလုပ္မ်ားတာ ျဖဴငယ္သိပါတယ္….. ထမင္းစားၿပီးၿပီလားမစားရေသးရင္ ျဖဴငယ္ သြားျပင္ေပးမယ္“ ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ထရပ္မည္ျပဳေသာ ျဖဴငယ့္ကို မင္းသစ္လက္လွမ္းဆြဲၿပီးသူ႔နားမွာထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္။ “ ေနပါအုံး ျဖဴေလးရယ္“ အနီးကပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့စးူးရွေတာက္ပေနေသာ မင္းသစ္၏မ်က္ဝန္းညိဳမ်ားက အေရာင္တလက္လက္ေတာက္ပ ္ေနသလို ထင္ရသည္။

ျဖဴငယ့္ ရင္ေတြအရမ္းခုန္လာသည္။ မင္းသစ္၏အၾကည့္စူးစူးကိုမခံႏိုင္ေသာ ျဖဴငယ္ မ်က္လႊာေလးခ်ထားလိုက္ရင္း… “ဘာ ဘာေျပာမွာလဲ ေျပာေလ….“ ျဖဴငယ္အသံေတြက တုန္ရီလြန္းေနသည္မွာသိသာလွပါသည္။ “ကိုယ္ဖုန္းထဲမွာေျပာခဲ့တဲ့စကားက မေလးနက္မွာစိုးလို႔ ထပ္ေျပာမလို႔ ….ကိုယ္ျဖဴေလးကိုခ်စ္တယ္…..အရမ္းခ်စ္တယ္… “ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၿပီးသားဆိုေပမဲ့ ခုလိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၾကည့္ေျပာေနေတာ့လည္း ျဖဴငယ္ရွက္ေသြးျဖာၿပီး ေခါင္းေလးငုံ႔ထားမိသည္။ မင္းသစ္တစ္ေယာက္ ျဖဴငယ္ရွက္ေနပုံေလးကိုၾကည့္ရင္း အသဲယားလာကာ လက္ေမာင္းလုံးလုံးေလးေတြကိုလွမ္းဖက္လိုက္ရင္း ကိုယ္လုံးေလးကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းရင္း ေခၚလိုက္သည္။ “ျဖဴေလး….“ သူ႔ရင္ခြင္ထဲကေန မ်က္လုံးဝိုင္းေလးႏွင့္ေမာ့ၾကည့္လာေသာျဖဴငယ့္မ်က္ႏွာေလးကို မင္းသစ္ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။

မ်က္လုံးနက္နက္ေတာက္ေတာက္ေလးေတြ၊ ႏွာေခါင္းလုံးလုံး ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးႏွင့္ ျဖဴငယ္သည္ ကေလးေလး တစ္ေယာက္လိုအျပစ္ကင္းစြာ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနသည္။ ပန္းႏုေရာင္ႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးကိုၾကည့္မိေတာ့ မင္းသစ္ရင္ထဲ့ ဗေလာင္ဆူလာသည္။ ျဖဴငယ္မ်က္ႏွာေလးကိုလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ဆြဲမကာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ ဒီႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက မင္းသစ္စိတ္အာ႐ုံထဲ၊ အိပ္မက္ေတြထဲမွာစိုးမိုးခဲ့တာၾကာၿပီ။ ျဖဴငယ့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက ပန္းေရာင္ႏွင္းဆီပန္းဖူးေလးလို ဖူးငုံငုံေလးေတြ..။ ထိုႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ား ကိုခပ္ဟဟေလး ဖြင့္လိုက္ပါက အသဲပုံေလးႏွင့္တူသည္ဟု မင္းသစ္စဥ္းစားဖူးသည္။ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာနမ္းေၾကာရွည္ေနမိလဲေတာင္ မသိေတာ့။ ေမွးစင္းေနေသာျဖဴငယ္မ်က္လုံးေလးေတြပြင့္လာၿပီး မင္းသစ္ရင္အုပ္ႀကီးကို လက္ျဖင့္တြန္းဖယ္ကာ “ေတာ္ေလာက္ၿပီ ကိုႀကီးရယ္ ေတာ္ပါေတာ့ေနာ္ တျခားသူေတြေတြ႕ကုန္လိမ့္မယ္“ မင္းသစ္ျဖဴငယ့္ကိုအသာလႊတ္ေပးလိုက္ရင္း ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္။

ဒီေန႔မွစေတာ္ရေသာ ခ်စ္သူႏွင့္ ဒီထက္ခရီးေရာက္ဖို႔လည္းသူမစဥ္းစားထားပါ။ ျဖဴငယ္စိတ္ဆိုးမွာသူေၾကာက္သည္။ မီးပ်က္ေသာညက သူလက္သရမ္းမိသည္ကို ျဖဴငယ္စိတ္ဆိုးသြားၿပီ အထင္ႏွင့္ သူေတာ္ေတာ္ေနာင္တရခဲ့သည္။ ျဖဴငယ္ကသာသူ႔ကို မလိုလားဘဲ သူမအကိုထံ တိုင္လားေတာလားလုပ္ရင္ မင္းသစ္တစ္သက္လုံးထိန္းသိမ္းလာေသာ ဂုဏ္သိကၡာေရစုန္ေမ်ာမည္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း စဥ္းစားမိသည္။ မထင္မွတ္ပဲ ျဖဴငယ္ကလည္း သူ႔အေပၚစိတ္ဝင္စားသည့္အရိပ္အေယာင္မ်ားေတြ႕လာေသာေၾကာင့္သာ သူအရဲစြန႔္ၿပီး ဖြင့္ေျပာမိခ်င္းျဖစ္သည္။ ေရွ႕ေလွ်ာက္လည္း ျဖဴငယ္အခြင့္အေရးေပးသေလာက္သာ ေရွ႕ဆက္ဖို႔သူဆုံးျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္သည္။ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ကာစရက္မ်ားမွာ အိမ္ကလူေတြမရိပ္မိေအာင္လည္း ဖုံးဖုံးဖိဖိ ေနရသည္။ အိမ္သားမ်ားကလည္း တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ရွိေနၾကသျဖင့္ အိမ္မွာဆို လြတ္လြတ္လပ္လပ္မရွိ။ အျပင္မွာသာ ခ်ိန္းေတြ႕ၾကရသည္။ မင္းသစ္မွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အတြဲမ်ားလို ဘုရားသြားလိုက္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္လိုက္ မုန႔္ဆိုင္ထိုင္လိုက္ျဖင့္ မိမိႏွင့္ အသက္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ကြာေသာခ်စ္သူေလးအလိုက် ျဖည့္ဆည္းရသည္။

တစ္ေန႔ေတာ့ private ခန္းယူလို႔ရေသာ စားေသာက္ဆိုင္ေလးတစ္ခုမွာ ထိုင္ၾကသည္။ “ ျဖဴေလး.. ဘီယာေသာက္မလား“ ျဖဴငယ္ ႏွာေခါင္းေလးရႈံ႕ရင္း .. “ဟင့္အင္း မေသာက္ခ်င္ပါဘူး….“ “ေသာက္ၾကည့္ပါ ျဖဴေလးရဲ႕…အရသာမဆိုးပါဘူး“ မင္းသစ္အတင္းတိုက္တြန္းသျဖင့္ ျဖဴငယ္ဘီယာ စမ္းေသာက္ၾကည့္လိုက္သည္။ မေသာက္ဖူးသူမို႔ တစ္ခြက္ ႏွစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္ၿပီး ျဖဴငယ္ ရီေဝေ၀ျဖစ္ေနသည္။ မင္းသစ္က ျဖဴငယ့္ကိုဖက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို စုပ္နမ္းေတာ့ ျဖဴငယ္မျငင္းဆန္ဘဲျပန္လည္နမ္းသည္။ “ခ်စ္တယ္ ျဖဴေလးရယ္ အရမ္းခ်စ္တာပဲ“ ျဖဴငယ့္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွတဆင့္ လည္တိုင္ျဖဴျဖဴေလးအထိ အနမ္းေတြေႁခြဆင္းလိုက္သည္။ လြတ္ေနေသာလက္တစ္ဖက္က ျဖဴငယ္ ရင္သားမ်ားကို ဖြဖြေလး ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္သည္။ ညည္းသံတိုးတိုးေလးမွ အပ ျဖဴငယ့္ထံမွ ျငင္းဆန္သံထြက္မလာသျဖင့္ ဆိုဖာအရွည္ေပၚျဖဴငယ့္ကို တြန္းလွဲလိုက္သည္။

ျဖဴငယ္ ဝတ္ထားေသာ တီရွပ္ အက်ီ ပြပြေလးကို လွန္တင္လိုက္ေတာ့ ဘရာစီယာ ပန္းေရာင္ေလးႏွင့္ ရင္သားျဖဴဝင္းဝင္းေလးမ်ားက မင္းသစ္အၾကည့္ေတြကိုဖမ္းစားထားသည္။ ဘရာစီယာကိုလွန္တင္လိုက္ၿပီး မႀကီးလြန္းမေသးလြန္းေသာ ျဖဴငယ့္ရင္သားျဖဴျဖဴအိအိေလးက ို မင္းသစ္ႏႈတ္ခမ္းေတြႏွင့္ ထိေတြ႕ၿပီးစုပ္နမ္းလိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ဂ်င္းစကပ္အတိုေလးေအာက္မွ လွ်ိဳဝင္ကာ အုပ္ကိုင္ ျဖစ္ညႇစ္ေနေတာ့ ျဖဴငယ္ထံမွညည္းသံခပ္က်ယ္က်ယ္ေလးထြက္လာၿပီး ရင္ဘတ္ေလးေကာ့တက္လာသည္။ ပန္တီေအာက္ကိုလက္သြင္းၿပီး အပ်ိဳစင္အေပါက္ေလးကို လက္ႏွင့္စုန္ဆန္ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ျဖဴငယ့္အသက္ရႈသံေတြျမန္ဆန္က်ယ္ေလာင္လာသည္။

အဝေလးကိုစမ္းၿပီး လက္ခလယ္ကို အသာသြင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကပ္ညပ္ေနေသာ္လည္း လက္တစ္စစ္ေလာက္ဝင္သြားသည္။ ထိုလက္ကိုပဲအသာထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္လုပ္ပါမ်ားေတာ့ အရည္ၾကည္ေလးေတြအနည္းငယ္ စိုစြတ္လာၿပီး သြင္းရပိုလြယ္လာသည္။ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ လႈပ္ခါေနေသာျဖဴငယ့္ရင္သားမ်ားကို လက္ျဖင့္ ျဖစ္ညႇစ္ကာ ဘယ္ညာေျပာင္းစို႔ရင္း ေအာက္က လက္ခလယ္ကိုအဆုံးထိထိုးသြင္းလိုက္သည္။ ၾကပ္သိပ္ေနေသာ္လည္း အပ်ိဳးအေျမႇးပါးကိုမစမ္းမိပါ။ လက္လွမ္းမမွီတာေၾကာင့္လား နဂိုထဲကမရွိေတာ့တာလားေတာ့မသိ။ သို႔ေသာ္အပ်ိဳစစ္စစ္ျဖစ္ေသာ ျဖဴငယ့္ အေနအထိုင္ကို မင္းသစ္ယုံပါသည္။

လက္အသြင္းအထုတ္ပိုမိုျမန္ဆန္လာသည္ႏွင့္အမွ် ျဖဴငယ္ကိုယ္လုံးေလးမွာလည္း ယိမ္းထိုးလႈပ္ရွားရင္း မင္းသစ္၏ ေခါင္းကို လက္မ်ားျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ဖက္တြယ္ထားသည္။ “အ အား ကိုကို…….ဟင္းးး” ညည္းသံရွည္ေလးႏွင့္အတူ မင္းသစ္လက္ေတြကို ကိုင္ခါဖယ္ရွားေနေသာျဖဴငယ့္ကို ညင္သာစြာလွမ္းေမးလိုက္သည္။ ”ျဖဴေလး..ၿပီးသြားၿပီလား……”ေက်ာ္ဘုန္းေနခန႔္တစ္ေယာက္ လူကသာကန္တင္းမွာထိုင္ေနေပမဲ့ စိတ္ေတြက ဟိုဟိုဒီဒီပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။ မထင္မွတ္ဘဲ ညက ျမင္ခဲ့ရေသာျမင္ကြင္းကို သူ႔အာ႐ုံထဲက ေဖ်ာက္ဖို႔မလြယ္ေပ။ ညက သူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ ပါတီရွိလို႔ အိမ္ျပန္အိပ္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ကိုမင္းသစ္ကို ေျပာၿပီးထြက္လာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ပါတီမွာ ေဘာ္ဒါအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ညိၿပီး အာ႐ုံေနာက္လာသျဖင့္ အိမ္ကိုပဲျပန္လာခဲ့သည္။ သူအိမ္ေပၚတက္လာေတာ့ အေပၚထပ္တစ္ခုလုံးက ေမွာင္မဲေနသည္။ သူ႔အခန္းေရွ႕အေရာက္မွာ မင္းသစ္အခန္းဘက္က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အသံၾကားသျဖင့္ သြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ မင္းသစ္အခန္းတံခါးက ပိတ္မထား။

ေစ့႐ုံသာေစ့ထားေသာေၾကာင့္ အနည္းငယ္တြန္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခန္းထဲမွာ ထင္မွတ္မထားေသာျမင္ကြင္းကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ညမီးအိမ္ ဝါဝါေအာက္မွာ အဝတ္ကင္းမဲ့ေနေသာျဖဴငယ္ႏွင့္ သူမေပါင္ၾကားထဲေခါင္းေရာက္ေနေသာမင္းသစ္..။ အနီေရာင္အိပ္ယာခင္းေပၚမွာ ျဖဴငယ့္ကိုယ္လုံးေလးက ျဖဴေဖြးဝင္းမြတ္ေနသည္။ ေခါင္းအုံးမ်ားထပ္ကာ ေက်ာ္မွီထားၿပီး ေပါင္တံျဖဴႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခြဲကာေထာင္ထားသည္။ ရင္သားအိအိထြားထြားမ်ားက ေမာပန္းမႈေၾကာင့္လား စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္လားမသိ လႈိက္ဖိုလႈပ္ရွားေနသည္ကို အတိုင္းသားေတြ႕ေနရသည္။ ကုတင္ေခါင္းရင္းကိုလက္မ်ားႏွင့္ေနာက္ျပန္ဆုပ္ကိုင္ရင္း ညည္းတြားေနေသာျဖဴငယ့္မ်က္ႏွာေလးမွာ မင္းသစ္၏ ဘာဂ်ာကို အစြမ္းကုန္ခံယူေနေၾကာင္းသိသာလွသည္။

“အား..အားး အဲေနရာေလးကိုလ်က္ေပး ကိုကို ေကာင္းတယ္…အင္း….ဟင့္” စိတ္လႈပ္ရွားစရာျမင္ကြင္းႏွင့္ အသံမ်ားကိုၾကားေနရေသာ ေက်ာ္ဘုန္းေနခန႔္တစ္ေယာက္ ေရဆာသလိုလိုျဖစ္လာၿပီး ဂလုခနဲ တံေတြးမ်ိဳခ်မိသည္။ အရက္လည္းေသာက္လာခဲ့သျဖင့္ ရင္ေတြပါပိုပူတက္လာသည္။ ေအာက္ကပစၥည္းကလည္း ႏိုးထလာၿပီး ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ခ်င္ေနသည္။ “အ..ကိုကို…ျဖဴပီးေတာ့မယ္ အားး ဟားးး ကြၽတ္……အူးးးး” ၾကည့္ေနရင္းပင္ ျဖဴငယ္တစ္ေယာက္ ေကာ့တက္ေနေသာသူမရင္သားမ်ားကိုလက္ျဖင့္ဆုပ္နယ္ရင္း ခံစားမႈ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္သြားပုံရသည္။ မင္းသစ္လည္း ကုန္းထလာၿပီး တံခါးဘက္မ်က္ႏွာလွည့္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာ္ဘုန္းေနခန႔္ ႐ုတ္တရက္ နံရံဘက္ကိုေ႐ႊ႕ၿပီးပုန္းလိုက္ရသည္။ လင္းေနေသာအခန္းထဲမွ ေမွာင္ေနေသာအျပင္ဘက္ကို လွမ္းမျမင္ႏိုင္ေလာက္ပါ။

သို႔ေသာ္သူဆက္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ေျခကိုဖြနင္းၿပီးသူ႔အခန္းထဲ ဝင္လိုက္သည္။ ဟူး……ျဖဴငယ္……..ေတာ္ေတာ္မလြယ္တဲ့ဟာမေလးပဲ။ ျဖဴငယ္က ေက်ာင္းမွာအေနေအးၿပီး အိမ္မွာလည္းကေလးလိုပဲေနကာ အိမ္က ကေလးေတြႏွင့္ေဆာ့လိုက္ ကစားလိုက္ ဆိုေတာ့ သူေသေသခ်ာခ်ာေတာင္ သတိထားမၾကည့္ဖူးပါ။ အခုေတာ့ ျဖဴငယ့္အတြင္းပစၥည္းအစုံအလင္ နီးပါးသူေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေက်ာ္ဘုန္းေနခန႔္က႐ုပ္ေျဖာင့္ၿပီး ပိုက္ဆံရွိေသာသူေဌးသားတစ္ေယာက္မို႔ ေဆာ္အလန္းေလးေတြက လာလာကပ္ၾကသည္။ သူကလည္း ထိုအထဲကမွ စိတ္ႀကိဳက္ေ႐ြးၿပီး တြဲသည္။ ဖိုမဆက္ဆံေရးကို လူပ်ိဳေပါက္အ႐ြယ္ ႏိုင္ငံျခားမွာတည္းက အစြမ္းအစရွိခဲ့ၿပီး အခု အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္တြင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ကြၽမ္းက်င္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ဘယ္မိန္းကေလးကို ဘယ္လိုခ်ဥ္းကပ္ရမည္၊ ဘယ္လိုသိမ္းသြင္းရမည္၊ ဘယ္လိုသေဘာက်ေအာင္လုပ္ၿပီး ျဖဳတ္ရမည္ဆိုတာမ်ိဳးေတြသူက်မ္းေက်ေနၿပီ။

ကိုယ္တိုင္ႀကဳံခဲ့တာေတြေရာ ဗီဒီယိုေတြ စာေတြဘယ္လိုပဲ႐ိုးေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူမ်ားခ်စ္တင္းေႏွာတာကို အျပင္မွာဒီလိုေတြ႕ဖူးတာေတာ့ ပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ပဲလားေတာ့မသိ အခုအေက်ာင္းကိုေရာက္ၿပီး ကန္တင္းမွာထိုင္ေနသည့္အခ်ိန္ အထိ စိတ္က ျဖဴငယ့္မ်က္ႏွာကိုပဲေျပးေျပးျမင္ေနသည္။ ျဖဴငယ္သည္တစ္ခ်ိန္မွာသူ႔ခယ္မ ေတာင္ျဖစ္လာႏိုင္သည္ဟု သူေတြးရင္းၿပဳံးမိသည္။ ျဖဴငယ္တို႔ေက်ာင္းစာေမးပြဲမေျဖရခင္ တစ္လေလာက္အလိုမွာ ေက်ာ္ဘုန္းေနခန႔္ကလပ္မွာရန္ျဖစ္ရင္း ေခါင္းကိုအ႐ိုက္ခံရကာ ေဆး႐ုံေရာက္သည္။ ဒဏ္ရာမႀကီးေသာ္လည္းေဆး႐ုံမွာ ႏွစ္ပတ္ေလာက္တက္ရေတာ့ မင္းသစ္က ေတာ္ေတာ္ေလးစိုးရိမ္ေနသည္။ ျဖဴငယ္လည္းမေနသာေတာ့ပဲ လိုအပ္တာေတြလိုက္လုပ္ေပးရသည္။

မင္းသစ္က ညဘက္ေစာင့္အိပ္ေပးၿပီး ျဖဴငယ္က ေက်ာ္ေက်ာ့္အတြက္ေန႔တိုင္းခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ေဆး႐ုံကိုပို႔ေပးသည္။ ေက်ာင္းစာေတြလည္းမလြတ္ေအာင္ ေကာ္ပီေတြကူးေပးသည္။ သူက နဂိုတည္းက စာမႀကိဳးစားေသာ္လည္း ျဖဴငယ့္ေစတနာကိုအသိအမွတ္ျပဳရပါသည္။ ျဖဴငယ္သည္ တကယ္တမ္းရင္းႏွီးလာေတာ့မွ ေတာ္ေတာ္ခင္ဖို႔ေကာင္းေသာသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ေက်ာ္ဘုန္းေနခန႔္သိလာရေလသည္။ ေဒါက္…ေဒါက္ တံခါးေခါက္သံၾကားသျဖင့္ျဖဴငယ္သြားဖြင့္လိုက္ေတာ့ မင္းသစ္က အခန္းထဲဝင္လာသည္။

“ကိုကို ဘာလာလုပ္တာတုန္း ျဖဴအခုပဲအိပ္ေတာ့မလို႔” မင္းသစ္ကစပ္ၿဖဲၿဖဲျဖင့္……… “ျဖဴေလးကိုလြမ္းလို႔ ဟီးဟီး” ျဖဳငယ္က မင္းသစ္ကိုမ်က္ေစာင္းေလးထိုးလိုက္ရင္း “ေန႔တိုင္းေတြ႕ေနရတာပဲလြမ္းတယ္ရွိေသးလား ” “ဒီႏႈတ္ခမ္းေလးကိုလြမ္းတာေလ” ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ မင္းသစ္က ညအိပ္ဂါဝန္လက္ျပတ္ေလးႏွင့္ရပ္ေနေသာျဖဴငယ္ကို ဆြဲဖက္နမ္းရႈံ႕လိုက္သည္။ ျဖဴငယ္ကလည္းမဆိုင္းမတြပင္ အနမ္းၾကမ္းၾကမ္းမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးသား အခ်စ္ဆိပ္ေတြ တရိပ္ရိပ္တက္ရင္း ကုတင္ေပၚလုံးကာေထြးကာျဖင့္ေရာက္သြားေလသည္။ ျဖဴငယ္ဝတ္ထားေသာပိုးသားဂါဝန္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးကို မင္းသစ္ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ ဘာမွခံမဝတ္ထားသျဖင့္ ျဖဴငယ့္ တစ္ကိုယ္လုံး မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းပင္။ မို႔ေမာက္ေနေသာရင္သားမ်ားေပၚတြင္ ႏို႔သီးေလးမ်ားက စိတ္တက္ႂကြလာမႈေၾကာင့္ ေကာ့ေထာင္ေနၾကသည္။ မင္းသစ္က လက္မ်ားႏွင့္ပင့္ကာဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ႏို႔သီးေလးမ်ားကို ငုံကာစုပ္လိုက္သည္။

“အား..အင္းးအင္းး ရွီးး” ျဖဴငယ့္လက္မ်ားကမင္းသစ္ေခါင္းမွဆံပင္မ်ားကိုထိုးဖြေနၿပီး ေပါင္တံေတြကလည္းအလိုအေလ်ာက္ကားလာသည္။ မင္းသစ္က ရင္သားမ်ားလက္ႏွင့္ဆုပ္နယ္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းမွ အနမ္းမ်ားကို ဝမ္းဗိုက္ျဖဴျဖဴေလးေပၚေႁခြခ်လိုက္သည္။ ထိုမွတဆင့္ မင္းသစ္၏ လွ်ာက ေတာအုပ္ခပ္က်ဲက်ဲေလးကိုျဖတ္ေက်ာ္ရင္း ရည္႐ြယ္ရာ အသားႏုႏုေလးမ်ားဆီသို႔ အေရာက္သြားေနသည္။ အရည္ၾကည္ေလးမ်ားစိမ့္ထြက္ရာ အသားလႊာႏွစ္ခုကို လက္ႏွင့္အသာၿဖဲလိုက္ၿပီး လွ်ာႏွင့္ထိုးဆြကစားလိုက္ေတာ့ ျဖဴငယ့္လက္မ်ားက သူ႔ေခါင္းကိုမလြတ္တမ္းဆုပ္ကိုင္လာသည္။ လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ထိုးကာ ထိုးကာ အတြင္းပိုင္သို႔ပိုမိုဝင္ေရာက္ရန္ ႀကိဳးစားမိသည္။ “အင့္ အင့္ ကိုကို အာ….အားးးး” ျဖဴငယ္ကုန္း႐ုန္းထလာၿပီး မင္းသစ္ေခါင္းကိုလက္ျဖင့္ဆြဲမကာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုစုပ္နမ္းလိုက္သည္။ “ျဖဴေလး ၿပီးသြားၿပီလား” “အင္းး”… ျဖဴငယ့္ေလသံက တုံ႔ဆိုင္းဆိုင္း…. “တကယ္ၿပီးတာေရာဟုတ္ရဲ႕လား ျမန္လိုက္တာ” ျဖဳငယ္က ေခါင္းငုံ႔ရင္း…“အင္းဆို” “ဒါဆိုကိုကို႔ကို တစ္လွည့္လုပ္ေပးေနာ္” မင္းသစ္ ကုတင္ေပၚမွဆင္းကာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ ျဖဴငယ္က အလိုက္တသိပင္ ကုတင္ေပၚမွာလိုက္ဆင္းကာ သူ႔ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္သည္။

ေထာင္မတ္ေနေသာ သူ႔ပစၥည္းက ျဖဴငယ့္ေရွ႕မွာ တရမ္းရမ္းျဖစ္ေနသည္။ ျဖဴငယ္က လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ေရခဲမုန႔္စားသလို သူမ၏လွ်ာျဖင့္ ထိပ္ဖ်ားကို အသာလွည့္ပတ္လ်က္လိုက္ၿပီးမွ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုဟကာ ငုံလိုက္ေတာ့ မင္းသစ္တစ္ေယာက္ ေရပူစမ္းမွာ စိမ္လိုက္ရသလို ေႏြးေထြးသြားသည္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း တြဲက်ေနေသာ ဥႏွစ္လုံးကို အသာဖြဖြ ဆုပ္နယ္ရင္းကစားေပးသည္။ ခ်စ္သူသက္တမ္းတစ္ႏွစ္ျပည့္ခါနီးပီမို႔ ျဖဴငယ့္ BJ အစြမ္းေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း တိုးတက္လာကာ မင္းသစ္၏အႀကိဳက္ကိုသိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ျဖဴငယ္ ပါးစပ္ကိုေလစုပ္စက္တစ္ခုလို ေလးငါးခါေလာက္ အားႏွင့္စုပ္ခ်လိုက္သည္။

အာေခါင္သို႔ထိတိုင္ေအာင္ ပါးစပ္ေနာက္ပိုင္းသို႔ တြန္းပို႔သည္။မင္းသစ္တစ္ေယာက္ အီးခနဲ ရွီးခနဲ ျဖစ္ကာ ျဖဴငယ့္ေခါင္းကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ထိန္းကိုင္ရင္း ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ေပးလိုက္သည္။ အခ်ိန္ခဏေလးအတြင္း မင္းသစ္ၿပီးခ်င္သလိုလိုပင္ျဖစ္ေနၿပီ။ ေနာက္ထပ္ သုံးေလးခ်က္ေလာက္ စုပ္ၿပီးေသာအခါ ဥႏွစ္လုံးက်ဳံ႕တက္သြားၿပီး ထြက္လာေသာအရည္ေတြက ျဖဴငယ့္ပါးစပ္တစ္ခုလုံး ျပည့္သြားေတာ့သည္။ ျဖဴငယ့္သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြက သူတို႔စုံတြဲကိုအလြန္အားက်ၾကသည္။ မင္းသစ္က ျဖဴငယ့္ကိုအရမ္းအလိုလိုက္သည္။ ခ်စ္သူသက္တမ္းတစ္ႏွစ္ေက်ာ္သည့္တိုင္ေအာင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ႀကီးႀကီးမားမား ရန္မျဖစ္ဖူးၾကပါ။ အသက္လည္းပိုႀကီးေသာ မင္းသစ္က သူမွားမွားမွန္မွန္ အေလွ်ာ့ေပးကာ ျဖဴငယ့္ကို ေခ်ာ့သည္။

ျဖဴငယ္ျဖစ္ခ်င္တာမွန္သမွ်အတတ္ႏိုင္ဆုံး လုပ္ေပးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္းအျပန္အလွန္အေနျဖင့္ ျဖဴငယ္က မင္းသစ္၏ ဆႏၵကို အခ်ိန္မေ႐ြးျဖည့္ဆည္းေပးသည္။ လိင္ကိစၥမ်ားကို အင္တာနက္မွတဆင့္ ေယာက်္ားမ်ားစိတ္ေက်နပ္ေစမည့္နည္းလမ္းမ်ား ရွာေဖြဖတ္ရႈကာ မင္းသစ္စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပးသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ခ်စ္သူဘဝသည္ အလြန္အဆင္ေျပေပ်ာ္႐ႊင္ရေသာ ပန္းခင္းလမ္းတစ္ခုတဖြယ္သာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သဘာဝေလာကႀကီးက သူတို႔ကိုေပ်ာ္႐ႊင္စရာမ်ားခ်ည္း ေပးသည္မဟုတ္ပါ။ ျဖဴငယ္ တတိယႏွစ္ ႏွစ္ဝက္တက္စဥ္မွာပင္ သူတို႔ခ်စ္သူႏွစ္ဦးၾကား ကေတာက္ကဆျဖစ္စရာမ်ား ႀကဳံခဲ့ရသည္။ ထိုျပသနာမ်ားသည္ ဆြီတီဟုေခၚေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္အသြင္ေဆာင္ကာ ျဖဴငယ့္ထံအလည္လာခဲ့ေလသည္။

ျဖဴငယ့္ဖုန္းကို ဆက္ကာ မင္းသစ္ျမင့္မားႏွင့္ပတ္သက္ေသာကိစၥမ်ားေဆြးေႏြးစရာ ရွိသည္ဟု ေျပာလာေသာ ထိုမိန္းမကို ျဖဴငယ္အကဲခတ္ေနမိသည္။ ျဖဴငယ့္ထက္အသက္ႀကီးမွန္းေသခ်ာေသာ္လည္း ႏုပ်ိဳေသာမ်က္ႏွာက စြဲေဆာင္မႈရွိရွိ လွပေနသည္။ ဝတ္ပုံစားပုံက အဆင့္အတန္းျမင့္ကာ လူခ်မ္းသာတစ္ေယာက္မွန္းသိသာလွသည္။ အနည္းငယ္ညိဳေသာ္လည္း စိုေျပလွေသာအသားအရည္က ႏိုင္ငံျခားမင္းသမီးေတြလိုပင္ ၾကည့္ေကာင္းလွသည္။ ဒီမိန္းမက ကိုကိုႏွင့္ဘယ္လိုပတ္သက္ေနပါလိမ့္ဟု ျဖဴငယ္စဥ္းစားေနတုန္းမွာပင္ ရွတတခ်ိဳျမျမအသံရွိေသာ သူမကခပ္ၿပဳံးၿပဳံးျဖင့္စကားစသည္။ “တို႔နာမည္ ဆြီတီပါ ျဖဴငယ္ေအးခ်မ္း” “ဟုတ္ကဲ့ ” ျဖဴငယ္အလိုက္သင့္ျပန္ေျပာရင္းကမ္းေပးေသာလက္ကိုဆြဲခါႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။

ဆြီတီက သူမကို ၿပဳံးၾကည့္ေနရင္း “ကိုမင္းက အေ႐ြးေတာ္တာပဲ မင္းၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ငယ္အုံးမဲ့ပုံပဲ ” ဆြီတီ့စကားကဘာအဓိပါယ္မွန္းမသိေသာ္လည္း သူမ၏အၿပဳံးကို ျဖဴငယ္မႀကိဳက္ပါ။ ခင္မင္ရင္းႏွီးလိုေသာ အၿပဳံးမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အထက္စီးဆန္ကာ အႏိုင္ယူလိုေသာ အၿပဳံးမ်ိဳးဟု ျဖဴငယ္ထင္မိသည္။ “အမ ေျပာစရာရွိတာေျပာပါ ျဖဴငယ္သိပ္အခ်ိန္မရလို႔ပါ” ဆြီတီက ခပ္ျမဴးျမဴးတစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ၿပီး “အိုး…ဟုတ္တာေပါ့ မင္းၾကည့္ရတာ အလုပ္သိပ္မ်ားပုံရတယ္… တို႔လိုရင္းကိုပဲေျပာေတာ့မယ္… မင္းသစ္နဲ႔မင္း ခ်စ္သူေတြမျဖစ္ခင္တုန္းက သူ႔မွာမိန္းမေတြဘာေတြရွိလားလို႔မ်ား မင္းစုံစမ္ဖူးသလား ေမးခဲ့ဖူးသလား ” ထိုစကားကိုၾကားလိုက္ရေသာျဖဴငယ္မွာ အလြန္တုန္လႈပ္ကာ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ပဲအႀကီးအက်ယ္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားရသည္။

ကိုကို႔မွာ မိန္းမရွိသလား.. သူတစ္ခါမွေတာင္မစဥ္းစားမိဖူးပါ…..ဖူငယ္ႏိုးလာေတာ့ မ်က္ရည္ေတြက ေခါင္းအုံးေပၚစိုေနတုန္းပင္ျဖစ္သည္။ ငိုရင္းရႈိက္ရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္မွာ သိပ္ေတာ့မၾကာေလာက္ေသးပါ။ ဆြီတီဆိုေသာ မိန္းမ၏ စကားေတြကို သူမျပန္လည္ၾကားေယာင္ရင္း မ်က္ရည္ေတြ က်လာရျပန္သည္။ “တို႔ကတစ္ခ်ိန္က မင္းလိုပဲ ကိုမင္းရဲ႕ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့ဖူးတာေပါ့…….ခ်စ္သူဆိုတာထက္ပိုပါတယ္….. လက္ထပ္ဖို႔အထိလည္း ရည္႐ြယ္ထားခဲ့တယ္……တို႔အလုပ္လုပ္တဲ့ company ကလႊတ္လို႔ ႏိုင္ငံျခား႐ုံးခြဲကို ထြက္သြားရတယ္……… ကိုမင္း တို႔ကိုအဆက္အသြယ္ျဖတ္ထားတာတစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ….သူအလုပ္ေတြနဲ႔ မအားလို႔ပဲ ထင္မိတာ…… အခ်ိန္ေတြၾကာလာလို႔ စုံစမ္းၾကည့္ေတာ့မွပဲမင္းအေၾကာင္းကို သိရေတာ့တယ္… တို႔ႏိုင္ငံျခားမွာေနတုန္း တစ္ခါမွသူ႔အေပၚသစၥာမေဖာက္ခဲ့ဖူးဘူး… သူဒီလိုလုပ္မယ္လည္းမထင္မိဘူးေလ… မင္းအေနနဲ႔လည္း ကိုယ့္ကိုလာခ်ဥ္းကပ္တဲ့ေယာက်္ားတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို အရင္စုံစမ္းၿပီးမွ ယုံဖို႔ ေကာင္းတယ္ေနာ္……

ဒါေပမဲ့ မင္းသိထားရက္နဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာဆိုရင္ေတာ့ တို႔မေျပာတတ္ဘူး……. မင္း႐ုပ္ရည္ေလးနဲ႔ဒီလိုမလုပ္ေလာက္ဖူးလို႔တို႔ယုံခ်င္ပါတယ္……..တို႔ခံစားခ်က္ေတြကိုလည္းမိန္းကေလးခ်င္းမို႔ မင္းနားလည္ေပးႏိုင္မယေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္……. ” ျဖဴငယ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုျဖင့္ ထထိုင္လိုက္ခါ အခန္းထဲမွထြက္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာထိုင္ၿပီး မင္းသစ္ျပန္အလာကို ေစာင့္သည္။ ဒီတစ္ခါမင္းသစအိမ္အျပန္ကိုေစာင့္ရသည္မွာ ဘဝမွာအၾကာဆုံးဟုေတာင္ ထင္မိသည္။ ျဖဴငယ့္ပါးျပင္က မ်က္ရည္ေတြေျခာက္ၿပီး အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာစဥ္းစားၿပီးခ်ိန္မွ မင္းသစ္ျပန္ေရာက္လာေလသည္။ “ျဖဴေလး….. ေအာက္မွာေဒၚပုေျပာေနတယ္ ေန႔ခင္းထဲကဘာမွမစားဘဲအိပ္ေနတယ္ဆို….. အျပင္ကစားလာလို႔လား….ဟင္……” ျဖဴငယ့္ကို ထိုင္ေနတာျမင္ေသာမင္းသစ္ကလွမ္းေျပာရင္းေလွကားမွတက္လာကာ အနီးေရာက္ေတာ့ ငိုထားရလြန္းလို႔ေဖာင္းအစ္ေနေသာမ်က္ႏွာကိုေတြ႕ကာေျပာလက္စ စကားရပ္သြားသည္။

“ျဖဴေလး ငိုထားတာလား ဘာျဖစ္တာလဲ…..ကိုကို႔ကိုေျပာပါအုံး ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္ ” တုန္ရီေနေသာအသံကိုထိန္းကာ ျဖဴငယ္အားတင္းလိုက္ရင္း… “ကိုမင္းသစ္ က်မရွင့္ကိုေမးစရာေတြရွိတယ္………ရွင္လိမ္ဖို႔ညာဖို႔မႀကိဳးစားဘဲအမွန္အတိုင္းေျဖေပးပါ…………”အင္းလ်ားကန္ေဘာာင္ရွိခုံတန္းလ်ားတစ္ခုေပၚဝယ္……… “ကဲ..မိျဖဴ….နင္ဒီလိုမ်က္ရည္စမ္းစမ္း စမ္းစမ္းလုပ္ေနရင္ ငါသြားေတာ့မယ္” ျဖဴငယ္က ေက်ာ္ဘုန္းေနခန႔္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ရင္း……. “ငါ့ဘာသာငိုတာ နင့္ကိုလိုက္ငိုခိုင္းတာမွမဟုတ္တာ အေဖာ္မရွိလို႔နင့္ကိုေခၚလာတာ….ေအးေဆးေနစမ္းပါဟာ” “ဘာျဖစ္တာလဲဆိုတာ နဲနဲပါးပါးေျပာအုံးေလဟာ…ငါကဘုမသိဘမသိနဲ႔လိုက္လာၿပီးဒီတိုင္းႀကီးေနေနရတာ မဟုတ္ေသးပါဘူး……..” ေက်ာ္ဘုန္းေနခန႔္ကိုျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စဥ္ျပန္ေျပာျပဖို႔ ျဖဴငယ့္ေခါင္းထဲမွာ အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုျပန္စဥ္းစားလိုက္သည္။ ျပန္စဥ္းစားမိတိုင္းျဖဴငယ့္နားေတြခါးလွပါသည္။ အသည္းေတြလည္းနာလြန္းလွၿပီ။ အခ်စ္ဦးေပးေသာ အေတြ႕အႀကဳံက ခါးသီးလြန္းလွသည္။ ဆြီတီနဲ႔ေတြ႕ၿပီးခ်ိန္ထိ သူမရင္ထဲမွာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးက်န္ေနေသးသည္။ ဒီမိန္းမေျပာသလို ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မွာ။

ကိုကိုနဲ႔ျပတ္ပီးသားရည္းစားေဟာင္းကငါတို႔ကိုျပသနာတက္ေစခ်င္လို႔ တမင္လာေျပာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ ကိုကိုက ဒီလိုလုပ္မဲ့လူစားမ်ိဳးမဟုတ္ေလာက္ပါဘူး…စသျဖင့္ စိတ္အားတင္းကာ ေနေနရသည္။ သို႔ေသာ္ မင္းသစ္၏စကားမ်ားက သူမေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အားလုံးကို ၿပိဳလဲေစခဲ့သည္။ “ဆြီတီနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ခ်စ္သူေတြျဖစ္ဖူးခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာဟုတ္ပါတယ္ ……ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ဘက္ကစခဲ့တာမဟုတ္ဘူး…..သူကကိုယ့္အေပၚေကာင္းလြန္းေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဘက္အျဖစ္ ေ႐ြးဖို႔ ဆုံးျဖတ္မိတာပါ….. ကိုယ္သူ႔ကိုမခ်စ္ခဲ့ဘူး……ျဖဴေလးနဲ႔ေတြ႕မွအခ်စ္ဆိုတာကိုေကာင္းေကာင္းႀကီး သိလာခဲ့တာ…….. ကိုယ္သူ႔ကိုျဖတ္ဖို႔စဥ္းစားခဲ့တယ္….. ဒါေပမဲ့မေျပာရက္ခဲ့ဖူးျဖဴေလးရယ္…ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ပါ.. အဲဒါေၾကာင့္ ဒီတိုင္းအဆက္အသြယ္ျဖတ္လိုက္ရင္ သူလည္းေသြးေအးၿပီး ေမ့သြားမယ္အထင္နဲ႔ ထားလိုက္တာပါ… ကိုယ္ျဖဴေလးကိုပဲတကယ္ခ်စ္တာ….ျဖဴေလးကိုပဲလက္ထပ္မွာ….ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ အဲတာအမွန္တရားပဲ… ” ျဖစ္ပ်က္သမွ်အားလုံး ေက်ာ္ဘုန္းေနခန႔္ကိုျဖဴငယ္ေျပာျပလိုက္ေတာ့ သူကစီးကရက္တစ္လိပ္ကိုမီးညႇိရင္း သက္ျပင္းကိုခ်သည္။

“ဆြီတီ ျပန္ေပၚလာတာကိုး……” ျဖဴငယ္တအံ့တၾသျဖင့္……. “နင္..နင္သူ႔ကိုသိတယ္ဟုတ္လား……နင္ ကိုကို႔မွာခ်စ္သူရွိမွန္းသိရဲ႕သားနဲ႔ ငါ့ကို ဘာလို႔မေျပာခဲ့တာလဲ ေက်ာ္ဘုန္းေနခန႔္” ျဖဴငယ့္ေဒါသအေမးကို ေက်ာ္ဘုန္းေနခန႔္ကေအးေအးေဆးေဆးပင္ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ “အရင္က သူအိမ္ကိုခဏခဏလာဖူးတယ္…ကိုမင္းသစ္ခ်စ္သူအျဖစ္နဲ႔ေပါ့…… ေနာက္ေတာ့ သူေပ်ာက္သြားတာ တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္မကေတာ့ဘူးထင္တယ္…နင္အိမ္ကိုေရာက္လာကာစတည္းကပဲ……. ကိုမင္းသစ္နဲ႔သူ ျပတ္သြားၾကၿပီလို႔ပဲငါထင္တာေပ့ါ…… ငါေသေသခ်ာခ်ာမသိတဲ့သူ႔အေၾကာင္းနင့္ကိုေျပာရင္ ကိုမင္းသစ္က ငါ့ကိုဘယ္လိုထင္မလဲ…… အဲဒါေၾကာင့္ပါဟာ.. စိတ္မဆိုးပါနဲ႔” မစူးစမ္းမဆင္ျခင္ပဲ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ဇြတ္မွိတ္ၿပီးခ်စ္မိသည့္ သူမကိုယ္သူမသာ အျပစ္တင္ရန္တတ္ႏိုင္ပါေတာ့သည္။

အခုေတာ့ ျဖဴငယ္ ဒုတိယလူျဖစ္ၿပီ။ သူမ်ားရည္းစားကို လုယူေသာ မိန္းကေလးအျဖစ္ သူမကိုယ္တိုင္ပင္မသိလိုက္ဘဲ တံဆိပ္ကပ္ခံခဲ့ရၿပီ။ မိန္းမသားခ်င္းစာနာကာ သူမအလြန္ခ်စ္ေသာ ကိုကို႔ကို စြန႔္လႊတ္ၿပီးေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္ရမွာလား……….ကိုကို႔ဆႏၵကိုလိုက္ေလ်ာၿပီး ေရွ႕ဆက္တိုးရမွာလား ေဝခြဲမရသည့္အေၾကာင္းကို ေက်ာ္ဘုန္းေနခန႔္အားတိုင္ပင္ၾကည့္မိေတာ့…. “ငါကေတာ့ ဘယ္သူမွန္တယ္မွားတယ္မေျပာခ်င္ဘူးဟာ…..ကိုမင္းသစ္ေျပာတာေတြလည္း ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္မယ္ထင္တယ္…အရင္တည္းက မဆြီတီက သူ႔ကိုတဖက္သတ္ျဖစ္ေနသလိုပဲ အရမ္းသည္းသည္းလႈပ္တာ….သူကအဲ့ေလာက္မဟုတ္ဘူး……. သူနင့္ကိုတကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္…….ငါကိုမင္းသစ္ဘက္ကလိုက္ေျပာတာေတာ့မဟုတ္ဘူး ေယာက်္ားေတြရဲ႕ ျဖစ္တတ္တဲ့ သဘာဝကို ေျပာျပတာ…….နင့္ကိုအႀကံေပးခ်င္တာကေတာ့နင့္ကံၾကမၼာကို နင္ကိုယ္တိုင္ပဲစီရင္ နင့္လက္ထဲမွာပဲနင္ထား…..” ျဖဴငယ္ဇေဝဇဝါျဖင့္ျပန္ေမးလိုက္သည္။

“နင္ေျပာတာငါနားမလည္ဘူးေက်ာ္ေက်ာ္” ေက်ာ္ဘုန္းေနခန႔္စီကရက္ကိုထပ္ဖြာလိုက္ရင္း…. “ဒီလိုဟာ…… နင္တို႔မိန္းကေလးေတြအမ်ားစုက ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို အရမ္း ခ်စ္မိၿပီဆိုရင္ နင့္တို႔ရဲ႕ အခ်စ္ေတြ၊ ဘဝေတြ၊ အကုန္ပုံအပ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္…..ကိုယ္မလုပ္ခ်င္ရင္ မျဖစ္ခ်င္တဲ့ကိစၥေတြေတာင္မွ ကိုယ့္ခ်စ္သူက အတင္းေတာင္းဆိုရင္ လုပ္ေပးလိုက္တာမ်ိဳး…..အဲဒီကေနမွ နင္တို႔မျဖစ္ခ်င္တဲ့ကိစၥေတြျဖစ္လာတာပဲ…… အဲဒါနင္တို႔ကံၾကမၼာကို သူမ်ားလက္ထဲ ထည့္ထားတာေပါ့…… အခုဆို နင္နဲ႔မဆြီတီက ကိုမင္းသစ္ေ႐ြးခ်ယ္ခံရမွာကို ေစာင့္ေနတဲ့ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ႏွစ္ေယာက္လိုပဲ……. နင္တို႔ကံၾကမၼာကို သူကို႔အဆုံးအျဖတ္ေပးခိုင္းမွာလား…..နင္ကိုယ္တိုင္ဆုံးျဖတ္မွာလား……..

တကယ္လို႔ နင္သူနဲ႔ မခြဲႏိုင္လို႔ဘာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ကိုယူမယ္ဆိုရင္ အဲဒါနင္ကိုယ္တိုင္ဆုံးျဖတ္တာပဲ…..အဲလိုမဟုတ္ဘဲ နင္က ေနာက္ဆုတ္ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ရွိေပမဲ့ ကိုမင္းသစ္ကနင့္ကိုပဲခ်စ္လို႔ လက္ထပ္မယ္ဆိုတဲ့ကိစၥကို နင္လိုက္ေလ်ာေပးလိုက္တာ ဆိုရင္ သူဆုံးျဖတ္တာကို နင္နာခံလိုက္တာပဲ…….. နင္နားလည္လား…….” “အင္း…..နားလည္သလိုလိုပဲ” “ေအး..ဒါဆိုသြားရေအာင္…ငါလည္းွဗိုက္ဆာေနၿပီ….” ျဖဴငယ္တို႔ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ မင္းသစ္ကအိမ္မွာရွိမေနပါ။ ဆြီတီ့တိုက္ခန္းမွာေရာက္ေနသည္။ မင္းသစ္ကိုျမင္ျမင္ခ်င္းပဲ ဆြီတီက ေျပးဖက္သည္။

ဆံပင္ကိုနဖူးအေျပာင္သိမ္းၿပီး ေနာက္မွာခပ္ျမင့္ျမင့္စည္းထားေသာပုံစံ၊ ညိဳေမွာင္ေတာက္ပေသာ မ်က္ဝန္းမ်ား၊ အိမ္ေနရင္းေတာင္ အနီရဲရဲဆိုးထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးမ်ားျဖင့္ ဆြီတီသည္ အရင္တုန္းကလိုပဲ ဘာမွေျပာင္းလဲမသြားပါ။ မင္းသစ္ဘာမွမေျပာရေသးခင္မွာပင္ ဆြီတီကစၿပီး……. “ကိုမင္း…နဲနဲျပည့္လာတယ္ေနာ္… စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ထင္တယ္” ဆြီတီ၏ရိသဲ့သဲ့အၿပဳံးကို မင္းသစ္ရင္မဆိုင္ဘဲမ်က္ႏွာလႊဲရင္း ေျပာလိုက္သည္။ “ကိုယ္မင္းဆီေျပာစရာရွိလို႔လာတာ ဆြီတီ… ” ဆြီတီက မင္းသစ္ေဘးနားသို႔ပူးပူးကပ္ကပ္လာထိုင္ရင္း မင္းသစ္၏ခါးကိုသိုင္းဖက္လိုက္ၿပီးသူမ၏မူပိုင္ ခ်ိျမရွတေသာအသံတိုးတိုးျဖင့္…. “ေျပာစရာရွိတာေနာက္မွေျပာကြာ…..ဆြီတီကို႔ကိုအရမ္းလြမ္းေနတာ….အလြမ္းေျဖပါရေစအုံး” ကိုယ္လုံးခ်င္းနီးကပ္ေနေတာ့ ဆြီတီ့ ေရေမႊးနံ႔သင္းသင္းက မင္းသစ္ႏွာေခါင္းဝနား ပ်ံ႕လြင့္လာသည္။ ၾကယ္သီးႏွစ္လုံးခန႔္ ျဖဳတ္ထားေသာ ရွပ္အက်ီျဖဴျဖဴေအာက္မွ ေဖာင္းႂကြေနေသာ ရင္သားမ်ားႏွင့္ အနက္ေရာင္ဘရာစီယာကို လွမ္းျမင္ေနရသည္။

မင္းသစ္ဘာမွမေျပာႏိုင္ခင္မွာပင္ ဆြီတီက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို လွမ္းနမ္းလိုက္သည္။ ဆြီတီ့အနမ္းေတြက အရင္လိုပဲ ၾကမ္းတုန္းပင္။ မင္းသစ္၏အေပၚႏႈတ္ခမ္းေအာက္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို တစ္လွည့္ဆီ ဆြဲစုပ္ယူၿပီး သူမ၏လွ်ာခြၽန္ခြၽန္ေလးက မင္းသစ္ပါးစပ္ထဲအထိ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လာသည္။ မင္းသစ္က လူခ်င္းခြဲရန္သူမပုခုံးမ်ားအားဆုပ္ကိုင္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ဆြီတီက နမ္းေနရင္းကပင္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုဆိုဖာေပၚ တင္ကာကိုယ္ကိုလွည့္လိုက္ၿပီး မင္းသစ္ကိုယ္ေပၚသို႔ ခြထိုင္လိုက္၏။ မင္းသစ္၏ေခါင္းမ်ားက ဆိုဖာေနာက္မွီႏွင့္ထိမိေနသည္။ ဆြီတီက အေပၚမွေနၿပီး မင္းသစ္ေခါင္းအားလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ညႇပ္ကိုင္ကာ ရမက္ျပင္းေသာအနမ္းမ်ားကို ဆက္တိုက္ေႁခြေနသည္။ တက္ထိုင္ထားသျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ပစၥည္းမ်ားက အဝတ္မ်ားခံေနေသာ္လည္းထိမိၾကသည္။

ေဘာင္းဘီတိုပြပြေလးဝတ္ထားေသာဆြီတီကလည္း တမင္ပင္ တင္ပါးကိုေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ခါ ပြတ္သပ္ေနသျဖင့္ စတိုင္ေဘာင္းဘီေအာက္မွ မင္းသစ္၏ပစၥည္းသည္ ဖုဖုေဖာင္းေဖာင္းႀကီးျဖစ္လာသည္။ မင္းသစ္၏ အသိဉာဏ္က အထိအေတြ႕ကိုအရႈံးေပးလိုက္ရေလၿပီ။ ဒါကိုသိေသာဆြီတီက ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာလိုက္ၿပီး မင္းသစ္ကို ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးစိုက္ၾကည့္ကာ သူမ၏တီရွပ္အက်ီၾကယ္သီးမ်ားကို တစ္လုံးခ်င္းျဖဳတ္လိုက္သည္။ ထြားႀကိဳင္းလွေသာရင္သား ဝင္းဝင္းမို႔မို႔သည္ အနက္ေရာင္ဘရာစီယာႏွင့္လိုက္ဖက္လြန္းစြာထြက္ေပၚလာသည္။

တစ္ခဏအတြင္းမွာပင္ သူတို႔ႏွစ္ဦးလုံး၏ကိုယ္မွာ အဝတ္ကင္းမဲ့သြားေတာ့သည္။ မင္းသစ္ကိုခြထိုင္ထားရင္းက ဆြီတီသည္ သူမ၏ေပါင္ၾကားကို ေထာင္မတ္ေနၿပီျဖစ္ေသာမင္းသစ္ပစၥည္းျဖင့္တည္တည့္ခ်ိန္ကာ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့…. “အား………ရွီးးးးး” ေကာင္းလြန္းလွေသာကာမအရသာကို သူတို႔ႏွစ္ဦးလုံးခံစားလိုက္ရေၾကာင္းမ်က္ႏွာမ်ားကေပၚလြင္ေနသည္။ ဆိုဖာေနာက္မွွီကိုကိုင္ကာ တင္ပါးဝိုင္းဝိုင္းႀကီးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္လႈပ္ရွားေတာ့ ရင္သားတင္းတင္းထြားထြားႀကီးေတြကလည္း စည္းခ်က္ညီညီပင္ မင္းသစ္မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ ယိမ္းကေနၾကသည္။ ဆြီတီက အလြန္ရမက္ျပင္းထန္စြာျဖင့္ မင္းသစ္မ်က္လုံးမ်ားကိုစိုက္ၾကည့္ရင္း သူမရင္သားေတြကိုလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္နယ္ကစားျပေနသည္။ မင္းသစ္လည္းရမက္စိတ္မ်ားထႂကြလာၿပီး သူမရင္သားမ်ားကို လက္ျဖင့္ဆုပ္ညႇစ္ရင္းစို႔လိုက္သည္။

တစ္ဖက္ကို ပါးစပ္ျဖင့္ စို႔ထားရင္း ေနာက္တစ္ဖက္ကေကာ့တင္းေနေသာ ႏို႔သီးေလးကို လက္ညိဳးလက္မတို႔ျဖင့္ ဆြဲကာေခ်ေပးလိုက္ေတာ့ ဆြီတီ့ထံမွ ညည္းသံ က်ယ္က်ယ္ထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။ “အား…ေကာင္းတယ္ ကို..အဲလိုစို႔ေပး…အင္း…” ဆြီတီ၏တင္ပါးမ်ားကလည္းေကာ့ထိုးလိုက္စေကာဝိုင္းလိုက္ႏွင့္ လႈပ္ရွားမႈေတြပိုမိုျမန္ဆန္လာသည္။ မင္းသစ္က အားမရႏိုင္ပဲ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကိုလက္ျဖင့္ကိုင္ကာျဖစ္ညႇစ္ရင္း ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျပဳကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ဆြီတီ၏ အဂၤါေစ့ေလးက မင္းသစ္ဆီးခုံႏွင့္မိမိရရႀကီးဖိပြတ္မိေနၿပီး တအီးအီးတအားအားႏွင့္ ညည္းညဴေအာ္ဟစ္ေနရသည္။ “အင္း….အဲလိုမ်ိဳးဆက္ေဆာင့္…….အိုးး….အဲလိုမ်ိဳးလုပ္ကြာ….အားးး အင္းးး” မင္းသစ္လက္ေမာင္းအားသုံးၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးငါးဆယ္ခါေလာက္ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ ဆြီတီ့ကိုယ္ေလး ဆတ္ခနဲ တုန္ခါသြားၿပီး ေပ်ာ့က်သြားသည္။

သူက မၿပီးေသးသျဖင့္ ဆြီတီ့ကိုမကာ ဆိုဖာေပၚတင္လိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ျခမ္းကိုၿဖဲကာ အခါႏွစ္ဆယ္ေလာက္ဆက္ေဆာင့္ပစ္သည္။ ဆြီတီခမ်ာ ေအာ္ပင္မေအာ္ႏိုင္ေတာ့။ သုတ္ေရမ်ား ဆြီတီ့ဗိုက္ေပၚပန္းထည့္လိုက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ မင္းသစ္လည္းအသက္အႏိုင္ႏိုင္ရႉကာ ဆိုဖာေပၚအ႐ုပ္ႀကိဳးပ်က္ လွဲခ်လိုက္ေလသည္။“ဟဲ့ မိျဖဴ….နင္ငိုေနျပန္ၿပီလား…နင္ကလည္းဟာ” ေက်ာ္ေက်ာ့္ေမးသံေၾကာင့္ျဖဴငယ္သတိျပန္ဝင္လာေတာ့ ဝရံတာရွိခုံေပၚထိုင္ရင္း မ်က္ရည္ေတြပါးျပင္ေပၚမွာစိုစြတ္ေနတာ သူမကိုယ္တိုင္ပင္မသိလိုက္ေပ။ “ေရာ့…ငါဘီယာေသာက္မလို႔ယူလာတာ နင္လည္းေသာက္လိုက္…နဲနဲသက္သာသြားလိမ့္မယ္” ျဖဴငယ္ဘာမွမစဥ္းစားေတာ့ဘဲ ဘီယာတစ္ဘူးယူကာေဖာက္ေသာက္လိုက္သည္။

ကုန္သြားေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္က ထပ္ယူေပးသည္။ေသာက္ရင္းစကားေျပာရင္းျဖင့္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ဘယ္ႏွဘူးေျမာက္မွန္းမသိေသာ ဘီယာကိုျဖဴငယ္လက္လွမ္းလိုက္ခ်ိန္တြင္ ေက်ာ္ေက်ာ္ကလွမ္းတားလိုက္သည္။ “ေတာ္ေတာ့ မိျဖဴ…နင္မ်ားေနၿပီ…ေခါင္းကိုက္လိမ့္မယ္” ျဖဴငယ္က ေက်ာ္ေက်ာ့္လက္ထဲကဘူးကို လိုက္လုရင္း… “နင္ကလည္းဟာ တိုက္တုန္းကတိုက္ၿပီးေတာ့…ငါခုမွေကာင္းတုန္းရွိေသးတာကို… ငါ့ကိုမေသာက္တတ္ဖူးမွတ္လို႔လား…. ငါကိုကိုနဲ႔ခဏခဏေသာက္ဖူးပါတယ္ဟ…” “ေအးပါ..ငါသိပါတယ္ နင္ဒီေနရာႀကီးမွာအိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ ငါနင့္ကိုထမ္းၿပီးအခန္းထဲမပို႔ႏိုင္ဘူးဟ အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာ…ငါလည္းနည္းနည္းမူးေနၿပီ” ျဖဴငယ္တစ္ေယာက္မင္းသစ္အေၾကာင္းထည့္ေျပာမိၿပီးမွ မ်က္ရည္မ်ားဝိုင္းလာျပန္သည္။ “ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲေက်ာ္ေက်ာ္ရယ္….ငါေလ..ကိုကိုနဲ႔ဒီအေျခအေနေတြေရာက္ၿပီးမွ လမ္းခြဲခ်င္ဘူး…

ဒါေပမဲ့ေလ ……. မဆြီတီလည္းအဲလိုပဲစဥ္းစားမွာပဲေနာ္…….” ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း…….. “နင္ လိင္ကိစကိုေျပာတာလား ဒီအေျခအေနဆိုတာ… ဒီေခတ္မွာဒါမ်ိဳးေတြမဆန္းပါဘူးဟာ…… အဲဒီ့ကိစၥေၾကာင့္ လမ္းမခြဲခ်င္ဘူးဆိုတာေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး” ျဖဴငယ္က ေခါင္းရမ္းလိုက္ရင္း……… “အဲလိုလည္းမဟုတ္ဘူး..ဒါေပမဲ့ ငါသူ႔ကိုအစြမ္းကုန္လိုက္ေလ်ာခဲ့တယ္…ကိစၥတစ္ခုကလြဲရင္ေပါ့…. အဲဒါကလြဲရင္ က်န္တာေတြ ငါအကုန္လိုက္ေလ်ာခဲ့တယ္ဟာ…သူေက်နပ္ေအာင္ငါဟန္ေဆာင္ေပးခဲ့ရတာေတြလည္းရွိတယ္ ခုက်ေတာ့ ငါ့ကိုယ္ငါအရွက္မရွိသလိုပဲ ငါေနာင္တရမိတယ္” “ဘယ္ကိစၥကလြဲရင္လဲ……. နင္ကဘာေတြဟန္ေဆာင္တာလဲ……. ” စိတ္ဝင္တစားေမးၿပီးမွ ေက်ာ္ေက်ာ္ကိုယ္ရွိန္သတ္လိုက္ခါ “အဲ..ေဆာရီးဟာ…နင္မေျဖခ်င္လည္းရပါတယ္…ငါသိခ်င္စိတ္ေလာသြားလို႔ေမးမိတာ” “ရပါတယ္…နင္နဲ႔ငါက အရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္းေတြပဲ….

ငါက သူနဲ႔လက္မထပ္ခင္အထိ အပ်ိဳဘဝနဲ႔ေနခ်င္တယ္လို႔ ေတာင္းဆိုထားလို႔ သူနဲ႔ငါ အဆုံးစြန္ထိေတာ့မေရာက္ၾကေသးဘူး…လက္ေတြပါးစပ္ေတြပဲ သုံးတယ္ အဲဒါကိုေျပာတာပါ…. ” ျဖဴငယ္က ရွက္သလိုေခါင္းငုံ႔ရင္းအသံတိုးတိုးျဖင့္ေျဖလိုက္သည္။ “ဟို..ဟန္ေဆာင္တယ္ဆိုတာကေရာ” “အဲဒါကဟာ…သူကငါ့ကိုၿပီးၿပီလားဆိုၿပီး အၿမဲေမးတယ္…. တကယ္ေတာ့ ၿပီးတယ္ဆိုတာဘာမွန္းေတာင္ငါမသိဘူး..တစ္ခါမွလည္းမၿပီးဖူးဘူး ဒါေပမဲ့ သူေက်နပ္ေအာင္ငါဟန္ေဆာင္ၿပီး ေျဖခဲ့တာ….” “နင္တကယ္ပဲၿပီးတယ္ဆိုတာကို မသိတာလား မိျဖဴ” “ငါ စာေတြထဲမွာေတာ့ဖတ္ဖူးပါတယ္..ၾကည့္လည္းၾကည့္ဖူးတယ္… ဒါေပမဲ့တစ္ခါမွမခံစားဖူးလို႔အဲဒီအရသာကို မသိဘူးလို႔ေျပာတာ” ျဖဴငယ္ေလသံယဲ့ယဲ့ေလးႏွင့္ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ေတာ္ေတာ္သနားသြားသည္။

ဒီလိုမိန္းကေလးမ်ိဳးလည္း ရွိပါေသးလားဟု သူအံ့ၾသမိသည္။ “ျဖစ္ရတယ္မိျဖဴရယ္…ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းသူ႔ကိုေျပာျပလိုက္ေပါ့ …” ေျပာရင္းဆိုရင္းရွက္လာလို႔လားမသိ။ ျဖဴငယ္က ထထိုင္လိုက္သည္။ “ေတာ္ၿပီဟာ ဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး…ငါသြားအိပ္ေတာ့မယ္” ေျခလွမ္းလွမ္းလိုက္ေတာ့ ယိုင္နဲ႔သြားၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ့္ပခုံးကိုလွမ္းကိုင္လိုက္ရသည္။ “ေတြ႕လား ငါေျပာသားပဲ …လာလာ ငါ့လက္ကိုတြဲထား လိုက္ပို႔မယ္နင့္အခန္းကို” ႏွစ္ေယာက္သားဒယိမ္းဒယိုင္ျဖင့္ အခန္းထဲကိုေရာက္လာသည္။ ျဖဴငယ္တစ္ခုခု မွားေနသလိုခံစားရတာနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔အခန္းမဟုတ္။ “ဟင္ ငါ့အခန္းလည္းမဟုတ္ဘူး နင့္အခန္းႀကီး… ေကာင္စုတ္နင္ငါ့ကိုဘယ္ေခၚလာတာလဲ” ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း ဒီေတာ့မွ ဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္ရင္း “ေအး ဟုတ္သားပဲ ျမင္ဖူးပါတယ္လို႔ၾကည့္ေနတာ…

ငါ့အခန္းႀကီးကိုးး ဟီးဟီးး.. ငါလည္းမူးေနလို႔ပါဟာတမင္ဟုတ္ပါဝူး ေဆာရီး” ႏွစ္ေယာက္သား အခန္းမွားလာသည့္အျဖစ္ကိုေတြးရင္း တိုင္ပင္မထားဘဲ ရီမိၾကသည္။ ျဖဴငယ့္ကိုၾကည့္ၿပီးရီေနေသာ ေက်ာ္ေက်ာ္ ႐ုတ္တရက္အရီရပ္လိုက္ၿပီး သူမကိုေပြ႕ခ်ီလိုက္ကာ သူ႔ကုတင္ဆီသို႔ေျခလွမ္းလိုက္သည္။ “ေက်ာ္ေက်ာ္ နင္ဘာလုပ္မလို႔လဲ” ေက်ာ္ေက်ာ္က ေလသံတိုးတိုးျဖင့္ “အသာေနစမ္း နင့္ကိုျပစရာရွိလို႔ ” ျဖဴငယ့္ကိုကုတင္ေပၚအသာေပြ႕ခ်ီခ်လိုက္ၿပီး သူ၏ကိုယ္ကိုအုပ္မိုးကာ ျဖဴငယ္မ်က္ႏွာေလးအား ေနရာအႏွံ႔နမ္းရႈံ႕လိုက္သည္။ “ေက်ာ္ေက်ာ္..နင္ဘာလုပ္…” ပလုံးပေထြးေျပာေနေသာ ျဖဴငယ့္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ေက်ာ္ေက်ာ္ႏႈတ္ခမ္းေတြႏွင့္ညင္သာစြာပိတ္ေပးလိုက္သည္။ ေသာက္ထားေသာဘီယာအရွိန္ေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံး၏ႏွလုံးခုန္သံေတြက ရင္ထဲမွာ တဒိန္းဒိန္းက်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟီးေနသည္။ အမွန္ဆိုေက်ာ္ေက်ာ္ကိုယ္တိုင္လည္းဘာေတြလုပ္လို႔လုပ္ေနမိမွန္းမစဥ္းစားတတ္ေတာ့။ ျဖဴငယ့္ကိုယ္ေပၚကအဝတ္အစားေတြကို ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ခြၽတ္လိုက္သည္။

ျဖဴငယ္က ဘာကိုမွမျငင္းဆိုေသာ္လည္း ရွက္ေသြးျဖာေနဟန္ျဖင့္ ကိုယ္ကို တစ္ေစာင္းေလးေကြးထားၿပီး ေပါင္တံေတြကိုစိကာ ရင္သားေတြကိုဖုံးအုပ္ထားသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘာမွေျပာမေနေတာ့ဘဲ လက္ေတြကိုဖယ္ကာ ရင္သားျဖဴျဖဴေဖာင္းေဖာင္းမ်ားကို အုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း အသာျဖစ္ညႇစ္ေပးေနသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ကိုင္ဆြဲကာ ေဆာ့ကစားေပးေတာ့ ျဖဴငယ္မ်က္ႏွာေလးမဲ့ကာ ညည္းညဴသံမ်ားထြက္လာရသည္။ “အီးးးးးးးး ေက်ာ္ေက်ာ္ရယ္” ေက်ာ္ေက်ာ့္လက္တစ္ဖက္က ဝမ္းဗိုက္သားမ်ားကိုထိပြတ္သြားၿပီး အဓိကေနရာျဖစ္ေသာ အကြဲေၾကာင္းေလးဆီ ဦးတည္ကာသြားေန၏။ လက္ဖဝါးႏွင့္အသာအထက္ေအာက္ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ေတာ့ အရည္ၾကည္မ်ားစိမ့္ထြက္လာၿပီး သူ႔လက္မွာစိုတိုတိုျဖစ္လာသည္။

သည္ေတာ့မွေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုဟိုဘက္ဒီဘက္နဲနဲစီၿဖဲကားလိုက္ၿပီး လက္ခလယ္ကိုလက္တစ္ဆစ္ခန႔္ အကြဲေၾကာင္းတည့္တည့္မွာထိုးၿပီး စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီလႈပ္ရွားလိုက္သည္။ ကာမအရသာဖူး အစိေလးဆီသို႔အေရာက္တြင္ ျဖဴငယ့္ထံမွ အိခနဲအသံထြက္လာသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ့္အေတြ႕အႀကဳံမ်ားအရ ဘယ္ေနရာကိုအဓိကထားရမည္မွန္း သိလိုက္ကာ အစိေလးကိုလက္သုံးေခ်ာင္းေလာက္ျဖင့္အသာပြတ္ဆြဲေပးလိုက္သည္။ အိပ္ယာေပၚတြင္ ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ျဖစ္ေနေသာျဖဴငယ္သည္ သူမေပါင္မ်ားကိုအစြမ္းကုန္ကားထားလိုက္ေလၿပီ။ ေက်ာ္ေက်ာ္တစ္ေယာက္ ျဖဴငယ့္ကိုယ္ေပၚကို ကိုယ္တစ္ျခမ္းအုပ္မိုးကာ ရင္သားမ်ားကို လွ်ာျဖင့္ ယက္လိုက္ စို႔လိုက္လုပ္ရင္း အစိေလးကိုမလြတ္တမ္း လက္ျဖင့္ ပြတ္ဆြဲေပးေနသည္။ ျဖဴငယ္လည္း အိပ္ယာေပၚမွတျဖည္းျဖည္းေကာ့တက္လာကာ ေက်ာ္ေက်ာ္ဆံပင္မ်ားကို လက္ႏွင့္အတင္းဆြဲေနေတာ့သည္။

“အားးးး အင္းးးး ေက်ာ္ေက်ာ္….ျမန္ျမန္ေလး…လုပ္လုပ္……..အီးးး” အခါႏွစ္ဆယ္သုံးဆယ္ခန႔္အစိေလးကိုဖိပြတ္ေပးလိုက္ေသာအခါအသံေပါင္းစုံေအာ္ဟစ္ရင္းက ျဖဴငယ္တေစ္ေယာက္ေက်ာ္ေက်ာ့္ကိုအတင္းဆြဲကာဖက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။ ဆက္တိုက္လုပ္ေပးေနေသာ ေက်ာ္ေက်ာ့္လက္ကို ဖမ္းကိုင္လိုက္ရင္း.. “ရပီ……..” ဟုတစ္ခြန္းသာတိုးလ်စြာေျပာရင္းအေမာေျဖေနေတာ့သည္။ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာေပါင္တံမ်ားကိုျပန္စိလိုက္ရင္း တေစာင္းေလးဟိုဘက္ကိုလွည့္သြားသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမလွည့္ေသာဘက္ကို ေနရာေ႐ႊ႕ထိုင္ရင္း… “နင္ၿပီးသြားတာလား……ဒီတစ္ခါေရာတကယ္လား fake လားးး” မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္ရင္းေမးေတာ့ ျဖဴငယ္က ခိခနဲတစ္ခ်က္ရီရင္း

“တကယ္ပီးတာ……ငါ့ဘဝမွာတစ္ခါမွဒီလိုႀကီးမျဖစ္ဖူးဘူးဟာ ခုထိတုန္ေနတုန္းပဲ ဘယ္လိုႀကီးလည္းမသိဘူး” “ဒါေပမဲ့ နင္ကိုမင္းသစ္နဲ႔တုန္းကေတာ့……….” ၿပီးသြားၿပီ ဘာညာႏွင့္ေအာ္ဟစ္ေနေသာ့ ျဖဴငယ္ႏွင့္ ကိုမင္းသစ္တို႔ အခ်စ္ခန္းကို သူျမင္ခဲ့ရေၾကာင္း ေက်ာ္ေက်ာ္ေျပာမိေတာ့မလိုျဖစ္ၿပီးမွ အရွိန္သတ္ရပ္တန႔္လိုက္သည္။ “သူနဲ႔တုန္းကဘာလို႔မၿပီးတာလည္းေတာ့ငါလည္းမေျပာတတ္ဘူး ငါအမွန္အတိုင္းေျပာတာ ေက်ာ္ေက်ာ္…….. အခုနင္နဲ႔မွ အဲဒီခံစားခ်က္ဘာမွန္းငါသိလိုက္တာ………….” ေက်ာ္ေက်ာ္ေက်နပ္သြားသည္။

သူျဖစ္ေစခ်င္တာလည္းဒါပဲမဟုတ္လား။ ကိုမင္းသစ္အေၾကာင္းေတြသိလိုက္ရၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ျဖဴငယ့္ကိုသူသနားသည္။ အရင္က ျဖဴငယ့္ကိုစိတ္မဝင္စားခဲ့ေပမဲ့ ဆြဲေဆာင္မႈရွိေသာမိန္းကေလးဆိုတာေတာ့ သူမျငင္းႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ မျဖစ္ႏိုင္ဟုသေဘာပိုက္ခါ သူငယ္ခ်င္းထက္မပိုေအာင္သတိထားဆက္ဆံခဲ့သည္။ အခုလည္း ျဖဴငယ္ႏွင့္ျဖစ္သြားသည္မွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုအသားယူခ်င္လို႔ဆိုတာထက္ သူမမသိေသာခံစားခ်က္ကို သူကူညီေပးႏိုင္မည္အထင္ႏွင့္ လုပ္ေပးလိုက္မိခ်င္းသာျဖစ္သည္။ ျဖဴငယ္က သူ႔ကိုေက်ာေပးအိပ္ေနရင္းမွ ကိုယ္လုံးေလးကိုလွည့္လိုက္ၿပီး…… “နင္ျပစရာရွိတယ္ဆိုတာ ဒါလား” ဟု ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးျဖင့္ေမးလိုက္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္က ေခါင္းညိတ္ရင္း “ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တယ္ ဒါေပမဲ့ က်န္ေသးတယ္ နင္ၾကည့္ခ်င္ေသးလား” ျဖဴငယ္က မ်က္ခုံးပင့္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုစုလိုက္ကာ မပြင့္တပြင့္ျဖင့္ အင္း ဟု ေျပာလိုက္သည္။

ေက်ာ္ေက်ာ္က အိပ္ေနရင္းမွ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူ႔ေဘာင္းဘီကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္၏။ အခုေလးတင္ေတြ႕ႀကဳံလိုက္ရေသာ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာမ်ားေၾကာင့္ သူ႔ပစၥည္းခပ္ထြားထြားႀကီးက ခပ္မတ္မတ္ႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ျဖဴငယ္က မ်က္လုံးျပဴးၾကည့္လိုက္ရင္း….. “ဟယ္” “ဘာျဖစ္တာလဲ……….” “ဘာမွဟုတ္ဖူး ဟိ” ေက်ာ္ေက်ာ္က ျဖဴငယ့္ကိုစခ်င္လာသျဖင့္…. “ဒါႀကီးကိုဘယ္လိုသုံးရတယ္ဆိုတာေရာ ၾကည့္ခ်င္ေသးလားဟင္” ျဖဴငယ္႐ုတ္တရက္ေၾကာက္သလိုလိုျဖစ္သြားကာ “ဟင့္အင္းဟင့္အင္း နင္ေနာ္ “ ဟုေျပာရင္း မ်က္ေစာင္းထိုးရင္းအလန႔္တၾကားထထိုင္လိုက္သည္။

“ ေအးပါဟာ… ငါ့ေကာင္ႀကီးကံမေကာင္းတာေတာ့ငါလည္းမတတ္ႏိုင္ဘူးေပါ့ အဟင့္” ဟုေျပာရင္းမ်က္ရည္သုတ္ဟန္ လုပ္ျပလိုက္ေတာ့ ျဖဴငယ္ တစ္ခစ္ခစ္ႏွင့္ ရီပါေတာ့သည္။ “အမယ္…သူ႔က်ေတာ့လုပ္ေပးရပီး က်ဳပ္ကိုက်ေတာ့ရီတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား ဒီေကာင္မေလးေတာ့ေလ “ အံက်ိတ္ၿပီးေျပာလိုက္ေသာ ေခါင္းကိုဖြဖြလွမ္းထုလိုက္ေသာ ေက်ာ္ေက်ာ့္ကို ျဖဴငယ္က မေၾကာက္ဟန္ျဖင့္ လွ်ာထုတ္ေျပာင္ျပလိုက္ရင္း “ဒါေလးမ်ား နင္ ခါတိုင္းလိုပဲ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးလိုက္ေပါ့ဟာ “ ငါတို႔ကကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးစရာမလိုဘူးေဟ့….လုပ္ေပးခ်င္တဲ့သူေတြမွပုံလို႔ ဟု ႐ြဲ႕ေျပာလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း ေက်ာ္ေက်ာ္ပါးစပ္ပိတ္ေနလိုက္ပါသည္။

ေလာေလာဆယ္သူဆႏၵရွိေနသည္က ျဖဴငယ့္ကိုသာမဟုတ္လား။ ထို႔ေၾကာင့္ စသလိုေနာက္သလိုျဖင့္ “ေအးပါဟာ ဒါေပမဲ့ မိတ္ေလးေတာ့ဆက္ပါရေစေနာ္ ဟီးဟီး “ ျဖဴငယ္က ႐ုတ္တရက္မစဥ္းစားမိဟန္ျဖင့္ မ်က္လုံးေလးဝိုင္းကာ “ဟင္..ဘယ္လို…” ဟု ေမးမည္ရွိေသး ေက်ာ္ေက်ာ္က ေျချမန္လက္ျမန္ျဖင့္ ထိုင္ေနေသာျဖဴငယ့္ကိုျပန္တြန္းလွဲကာ အေပၚမွာတက္ခြေနရာယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္သူပစၥည္းအား ျဖဴငယ့္အကြဲေၾကာင္းေလးႏွင့္ေတ့ကာ အထက္ေအာက္ပြတ္ဆြဲလိုုက္သည္။ အထဲမထည့္ေသးတာေတာင္ ေကာင္းေနၿပီျဖစ္ေသာကာမအရသာကို ခဏခံစားလိုက္ၿပီးမွ ေက်ာ္ေက်ာ္က “ဒီလိုေလးေျပာတာေလ “ ဟု အေျဖေပးလိုက္သည္။ ျဖဴငယ္ကနားလည္သြားဟန္ျဖင့္ဘာမွမေျပာဘဲ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးၾကည့္ေနသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ကလည္းအေပၚစီးကေန အကြဲေၾကာင္းေလးကို ဖိဖိပြတ္ေနရင္း သူပစၥည္းက ဒင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ေထာင္မတ္လာသည္။

ဒါကို ျဖဴငယ္ကလည္းခံစားမိဟန္ျဖင့္ သက္ျပင္းဖြဖြခ်ကာ…….. “ေက်ာ္ေက်ာ္……..ငါတို႔ဒါမ်ိဳးမျဖစ္သင့္ဘူးဆိုတာ ငါသိေပမဲ့… ခုခ်ိန္မွာ ငါ့ကိုလိမ္ညာထားတဲ့ မင္းသစ္ထက္စာရင္ ငါ့အေပၚေကာင္းတဲ့ နင့္ကိုပဲေပးလိုက္ခ်င္တယ္ဟယ္” ဘာဆိုတာထည့္မေျပာေသာ္လည္းအေျခအေနအရသိေနၿပီမို႔ေက်ာ္ေက်ာ္တစ္ေယာက္ ပါမစ္ရၿပီမွန္းသိလိုက္ခါ မ်က္ႏွာဝင္းလက္သြားသည္။ “ျဖဴငယ္ရယ္…..ငါနင့္ကိုေလ…ေျပာစရာေတြရွိေသးတယ္သိလား…ဒါေပမဲ့ၿပီးမွပဲေျပာေတာ့မယ္ေနာ္ ဟိ” ေျပာရင္းဆိုရင္းေက်ာ္ေက်ာ္ကရပ္ထားေသာေအာက္ကလုပ္ငန္းကိုျပန္စလိုက္သည္။

ထုံးစံအတိုင္း လုပ္စရာရွိတာလုပ္ ကိုင္စရာရွိတာကိုင္လိုက္ေတာ့ ျဖဴငယ့္အကြဲေၾကာင္းေလးက ကာမရည္ၾကည္မ်ား ႐ႊဲ႐ႊဲစိုလာသည္။ သည္ေတာ့မွ ေက်ာ္ေက်ာ္ သူ႔ပစၥည္းကိုအေသအခ်ာဖိၿပီးသြင္းလိုက္သည္။ “အ…အာ့……” ပထမဆုံးအႀကိမ္ဆိုေသာ္လည္း လက္စလက္နရွိထားသျဖင့္ ထင္သေလာက္ႀကီးမခက္ပါ။ တင္းၾကပ္ေနေသာ္လည္း ေရွ႕ေျပးကာမရည္မ်ားေၾကာင့္ေရွာေရွာရႉရႉျဖင့္ တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ဝင္သြားသည္။ “နာရင္ေျပာေနာ္” ေက်ာ္ေက်ာ္ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း ျဖဴငယ္ဘယ္ေလာက္ေအာ္ေအာ္ အေရးမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ အရမ္းေကာင္းလာၿပီကိုး။

ျဖဴငယ္ကလည္းနာလို႔ေအာ္တာထက္ ေကာင္းတာက ပိုအေလးသာေနသည္။ ႏို႔သီးေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္ေခ်ရင္း ကိုယ္ကိုခပ္ကိုင္းကိုင္းအေနအထားျဖင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္က ေဆာင့္ေနေတာ့ ဒုတိယအႀကိမ္ေတာင္ထပ္ၿပီးခ်င္လာသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ကလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမအေစ့ေလးကိုဖိပြတ္ရင္း အဆက္မျပတ္ေဆာင့္ေနသျဖင့္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ျဖဴငယ္ၿပီးသြားရျပန္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း စိတ္ကိုေလွ်ာ့လိုက္ကာ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုက္ရင္း အထြတ္အထိပ္သို႔ေရာက္သြားေလၿပီ။ “ညီေလး မအိပ္ေသးဘူးလား………” ဝရံတာမွာထိုင္ရင္း ဂစ္တာကိုဟိုစမ္းဒီစမ္းတီးၾကည့္ေနေသာ ေက်ာ္ေက်ာ့္ထံမင္းသစ္က ေလွ်ာက္လာရင္းေမးလိုက္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ရင္း… “ကိုမင္းေရာ….အိပ္မေပ်ာ္ဘူးလား….” “ေအးကြ အဲဒါေၾကာင့္ တစ္ေရွာ့ေလာက္ကစ္မလားလို႔ မင္းေရာ…”

“အသင့္ယူလာေသာ ပုလင္းႏွင့္ဖန္ခြက္ကိုေျမႇာက္ျပရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း စိတ္ညစ္ေနတာႏွင့္ အေတာ္ပဲျဖစ္သြားသည္။ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ စကားမေျပာဘဲေသာက္ေနရင္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိၾကသည္။ သူတို႔၏အေတြးမ်ား တူညီေနတာကိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးသိႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ျဖဴငယ္ အိမ္ကထြက္သြားတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပီ။ အေဆာင္မွာေနမွစာေမးပြဲကိုစိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေျဖႏိုင္မည္ဟု အေၾကာင္းျပသြားသည္။ ဒီၾကားထဲ သူမကို လုံးဝလာမေတြ႕ဖို႔လည္း မင္းသစ္ကို အမိန႔္ထုတ္ထား၏။ စာေမးပြဲၿပီးမွ မင္းသစ္အတြက္ အေျဖတစ္ခု စဥ္းစားၿပီး ေျပာမည္ဟု ဆိုသည္။ ဆြီတီကို စိတ္လႈပ္ရွားမႈျဖင့္ သာယာမိေသာ္လည္း ျဖဴငယ့္ကိုသာ လက္ထပ္မည္ဟု မင္းသစ္ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္သည္။ ဆြီတီက ေခ်ာ့လိုက္ေျခာက္လိုက္ျဖင့္ သူမဘက္ပါေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေနေသာ္လည္း ျဖဴငယ္ႏွင့္အျမန္ဆုံးလက္ထပ္ၿပီး ဘာမဆိုရင္ဆိုင္ရန္ မင္းသစ္ျပင္ဆင္ၿပီးျဖစ္သည္။ သူ႔အခ်စ္ေတြကိုျဖဴငယ္သိေအာင္ေျပာၿပီး စာေမးပြဲပီးတာႏွင့္ အျမန္လက္ထပ္ဖို႔မင္းသစ္စိတ္ကူးေနသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္တစ္ေယာက္လည္းဒုကၡေတြ႕ေနရသည္။

မင္းသစ္ႏွင့္ ႀကိဳက္ေနၾကသည့္အခ်ိန္မွာ သူျဖဴငယ့္အေပၚ ဘယ္လိုမွသေဘာမထားခဲ့တာအမွန္ပင္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ထက္လုံးဝမပိုခဲ့။ သို႔ေသာ္ျဖဴငယ္ႏွင့္ ဘီယာေသာက္ၾကသည့္ညက အျဖစ္အပ်က္ေတြအၿပီး သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ျဖဴငယ့္အေပၚ သံေယာဇဥ္တြယ္လာခဲ့သည္။ အခ်စ္ဟု သူ႔ကိုယ္သူ ဝန္မခံခ်င္ဘဲ ဝန္ခံလိုက္ရသည္။ ထိုညက သူႏွင့္ျဖဴငယ္ မိုးလင္းခါနီးအထိ ႏွစ္ခါေလာက္ထပ္ခ်စ္ခဲ့ၾကေသးသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ေနရင္းက ျဖဴငယ့္ကို သူ႔ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လိုပင္သေဘာထားမိသည္။ သူ႔ဆႏၵထက္ ျဖဴငယ္ေကာင္းေစဖို႔သာ ဦးစားေပးလုပ္ေပးခဲ့သည္။ ျဖဴငယ္ကလည္းအလိုက္သိသျဖင့္ ႏွစ္ဦးသားအလြန္အေပးအယူမွ်ခဲ့ၾကသည္။ သူတြဲဖူးေသာမိန္းကေလးေတြႏွင့္မတူတာက သူျဖဴငယ့္အေပၚသနားခ်စ္ျဖင့္ အတတ္ႏိုင္ဆုံးယုယၾကင္နာမႈမ်ားေပးခ်င္မိျခင္းသာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္သူျဖဴငယ့္ကိုခ်စ္သည့္အေၾကာင္းဖြင့္ေျပာခဲ့သည္။ ျဖဴငယ္က စာေမးပြဲအၿပီးအထိေစာင့္ခိုင္းထားသျဖင့္ သူေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ေနရျခင္းပင္။ မင္းသစ္ကိုျဖဴငယ္ဘယ္ေလာက္ခ်စ္မွန္းသူသိေနသျဖင့္ သူသိပ္ေတာ့အေျခအေနမေကာင္းလွပါ။ ထိုအေတြးမ်ားက သူ႔ရင္ကိုပူေလာင္ေစသည္။

ေက်ာ္ေက်ာ္တစ္ေယာက္သူ၏ ရင္တြင္းအပူမ်ားကို ျပင္ပအပူျဖင့္ ၿငိမ္းလိုၿငိမ္းညား ျငႇိမ္းၾကည့္မိေနျခင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။ စာေမးပြဲကိုေကာင္းစြာေျဖဆိုႏိုင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ျဖဴငယ့္စိတ္ေတြလည္းေပါ့ပါးလြတ္လပ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္သီခ်င္းေလး တညည္းညည္းႏွင့္ပင္ အလွျပင္ေနသည္။ ဒီေန႔သည္ သူမ အတြက္အေရးႀကီးေသာေန႔၊ ဘဝႏွင့္ဆိုင္ေသာဆုံးျဖတ္ခ်က္ကိုခ်ရမည့္ေန႔ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္သူမအလွဆုံးျပင္ဆင္ၿပီး မင္းသစ္ႏွင့္ခ်ိန္းထားေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ မင္းသစ္က စိတ္ေစာေနသျဖင့္ နာရီဝက္ေလာက္ႀကိဳေရာက္ေနသည္။ သူျဖဴငယ့္ကိုေျပာမည့္စကားမ်ားကို စည္ကာပတ္ကုံးစဥ္းစားေနသျဖင့္ ျဖဴငယ္ေရာက္လာတာကို ထိုင္လိုက္ေတာ့မွသတိထားမိသည္။ အစိမ္းေရာင္ရင့္ရင့္ ဂါဝန္လက္ျပတ္ေလးႏွင့္ျဖဴငယ္သည္ သူျမင္ဖူးသမွ်ထဲ ဒီတစ္ခါအလွဆုံးဟုမင္းသစ္ထင္မိသည္။ ျဖဴငယ့္မ်က္ႏွာေလးက တစ္ခုခုကိုစိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားသလိုၾကည္လင္ေနသျဖင့္ မင္းသစ္အားတက္သြားကာ စကားေတြတရစပ္ေျပာမိေတာ့သည္။

“ျဖဴေလး..စာေမးပြဲေျဖႏိုင္တယ္မလား…ျဖဴေလးက ေတာ္ၿပီးသားပဲ..ေျဖႏိုင္မွာကိုကိုသိပါတယ္….. ဒါေပမဲ့ စာေမးပြဲနီးမွ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ေတြျဖစ္ရတာကို ကိုကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္…..ေနာက္ဒီလိုမျဖစ္ေစရပါဘူးျဖဴေလးရယ္… ျဖဴေလးကသာ ကိုယ့္လက္ကိုၿမဲၿမဲဆုပ္ကိုင္ထားရင္ ကိုယ့္ျဖဴေလးကိုတစ္သက္လုံးကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သြားမွာ… ၿပီးေတာ့……..” ျဖဴငယ္က လက္တစ္ဖက္ေထာင္ျပလိုက္သျဖင့္ မင္းသစ္စကားမ်ားေလထဲတြင္ရပ္တန႔္သြားရသည္။ ဖန္ခြက္ထဲကို ေရအနည္းငယ္ထည့္ကာ ေသာက္လိုက္ရင္း ျဖဴငယ္ သည္ သူမရက္သတၱပတ္အေတာ္ၾကာသိမ္းထားခဲ့ရေသာ ရင္ထဲက စကားမ်ားကို စေျပာေတာ့သည္။ “ကိုမင္းသစ္…ရွင့္ကိုရွင္စာေမးပြဲလာေျဖတယ္ထင္လို႔စကားေတြဒီေလာက္ေျပာေနတာလား……. ရွင္စာေမးပြဲေျဖခဲ့ၿပီးၿပီေလ…အခု result ကိုေျပာျပဖို႔ ကြၽန္မက လာတာ…… တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ရွင့္အခ်စ္ကို ကြၽန္မယုံပါတယ္…… ရွင္အခုခ်ိန္မွာ ကြၽန္မကိုအခ်စ္ဆုံးပဲ လက္ထပ္ပါလို႔ေျပာရင္လည္း လက္ထပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မသိတယ္……

ဒါေပမဲ့ရွင့္ရဲ႕ အဲဒီ့အခ်စ္စိတ္က တစ္သက္လုံးရွိေနမွာလား……ကြၽန္မေတာ့မထင္ပါဘူး…. ရွင့္အခ်စ္က ဘာနဲ႔တူလဲဆိုေတာ့ supermarket ေတြမွာတင္တဲ့ ကုန္ဆုံးရက္သတ္မွတ္ထားတဲ့ စားစရာေတြလိုပါပဲ… သတ္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္အတြင္းမစားရင္ ပုပ္သိုးသြားမွာပဲ… အခုလည္း ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မရွင့္ကိုလက္မထပ္လိုက္ရင္ ေနာက္ကိုမေသခ်ာေတာ့ဘူး…….. ဥပမာ ကြၽန္မႏိုင္ငံျခားထြက္သြားမယ္ ဒါမွမဟုတ္ ရွင္နဲ႔တစ္ႏွစ္တန္သည္ ႏွစ္ႏွစ္တန္သည္ ခြဲေနၿပီး အလုပ္လုပ္မယ္…….. အဲလိုသာဆိုရင္ ကြၽန္မအျဖစ္ကမဆြီတီ့လိုပဲျဖစ္သြားအုံးမွာပဲ… ရွင္ ျငင္းခ်င္ေသးလား……မျငင္းနဲ႔ကိုမင္းသစ္….. ရွင္နဲ႔မဆြီတီ ျပန္ျဖစ္ၾကေသးတယ္ဆိုတာလည္း ကြၽန္မသိတယ္… ကြၽန္မကေတာ့သူ႔လိုမိန္းမမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး…….ကိုယ့္ကိုမခ်စ္လို႔ ဒုတိယလူဆိုတာေပၚလာတာ…ကိုယ့္ကိုမခ်စ္လို႔ ပထမလူေနရာအျဖစ္တြန္းပို႔ခံရတာ…….. အဲဒါမ်ိဳးကြၽန္မလက္မခံႏိုင္ဘူး…….. ၿပိဳင္လုဖို႔လည္းစိတ္မဝင္စားဘူး.. ဒီေတာ့ရွင့္ကိုခ်စ္တဲ့ မဆြီတီဆီကိုသာ သြားပါေတာ့….. “ ေျပာၿပီးေမာသြားဟန္ျဖင့္ ျဖဴငယ္ေရထပ္ေသာက္လိုက္သည္။

မင္းသစ္၏မ်က္လုံးမ်ားက ျဖဴငယ့္ကိုစိုက္ေငးကာ ပါးစပ္မ်ားက အံ့ၾသတာလား တစ္ခုခုကိုေျပာခ်င္တာလားမသိ အနည္းငယ္ပြင့္ဟေန၏။ ထို႔ေနာက္သူစဥ္းစားထားေသာ စကားမ်ားကိုေျပာဖို႔ႀကိဳးစားေနဆဲပင္ ျဖဴငယ္ထကာထြက္သြားေလၿပီ။ သူေနာက္ကေျပးလိုက္ကာ ရွင္းျပေတာင္းပန္ေသးေသာ္လည္း ထပ္ေႏွာက္ယွက္ရင္ သူမအကိုႏွင့္တိုင္လိုက္မည္ဟု ေျပာကာလွည့္ထြက္သြား၏။

ျဖဴငယ္သည္ မင္းသစ္ကို ဝတ္လာခဲ့ေသာဂါဝန္အေရာင္အတိုင္းစိမ္းကားသြားခဲ့ေလၿပီ။ ျဖဴငယ္ကန္ေဘာင္ေပၚေရာက္ေတာ ေက်ာ္ေက်ာ္က မေရာက္ေသးပါ။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာမွ အေျပးအလႊားေရာက္လာသည္။ “ေဆာရီး ေဆာရီး မိျဖဴ ေတာ္ေတာ္ေစာင့္လိုက္ရလား…..ငါဝယ္စရာေလးရွိလို႔ၾကာသြားတာပါဟာ” ျဖဴငယ္ကဖြဖြၿပဳံးျပရင္း ေခါင္းရမ္းလိုက္သည္။ “ေက်ာ္ေက်ာ္ နင္စာေမးပြဲေျဖႏိုင္ရဲ႕လား” “ေအး မဆိုးပါဘူးဟာ ေအာင္ေတာ့ေအာင္မွာပါ အဟီး….ဒါနဲ႔ ငါေျပာထားတဲ့ကိစၥေလးေဆြးေႏြးရေအာင္ေလ” ေက်ာ္ေက်ာ္က စပ္ၿဖဲၿဖဲျဖင့္စကားစလိုက္ေတာ့… “ေအးပါဟာ…ငါလည္းအဲဒါေျပာခ်င္လို႔ နင့္ကိုခ်ိန္းတာပဲကို……. ငါေျပာတာေသခ်ာေနားေထာင္ေက်ာ္ေက်ာ္… အရင္ဆုံးငါေျပာခ်င္တာက …. နင္နဲ႔မေတြ႕ခင္ကပဲ ကိုမင္းသစ္နဲ႔ ငါလမ္းခြဲခဲ့ၿပီးၿပီ…… ငါအရင္က သူနဲ႔လမ္းခြဲဖို႔ကို ေတြေဝေနခဲ့မိတယ္…..အခ်စ္ဦးမို႔အရမ္းခ်စ္ခဲ့မိတာလည္းပါတယ္…

ေနာက္ၿပီး မိန္းကေလးေတြသဘာ၀ ကိုယ္နဲ႔ က်ဴးက်ဴးလြန္လြန္ျဖစ္ၿပီးခဲ့တဲ့ခ်စ္သူကို ေတာ္႐ုံနဲ႔လမ္းခြဲဖို႔မစဥ္းစားခ်င္တာလည္းပါတယ္….ဒါေပမဲ့ နင္ေျပာခဲ့ဖူးသလိုပဲ ငါသူေ႐ြးခ်ယ္တာကိုမခံေတာ့ဘူးေက်ာ္ေက်ာ္…. ငါ့ကံၾကမၼာကိုငါပဲစီရင္မယ္…… ဒီေန႔ကစၿပီး သူနဲ႔ျဖစ္ခဲ့တာေတြကိုလည္း ေမ့လိုက္ေတာ့မယ္…….” ျဖဴငယ္ေျပာရင္းက ေခါင္းကိုငုံ႔လိုက္ရင္း ၿပဳံးစိစိျဖင့္ “ဒါေပမဲ့ နင္နဲ႔ျဖစ္ခဲ့တာေတြကိုေတာ့ငါေမ့လို႔ရမယ္မထင္ဘူး” ေက်ာ္ေက်ာ္မ်က္ႏွာမွာ ဝင္းပသြားၿပီး တစ္ခုုခုေျပာရန္ ပါးစပ္ဟလိုက္ေသာ္လည္းျဖဴငယ္ကပင္ဆက္ေျပာသည္။ “ဒါေပမဲ့ ငါနင့္ကိုခ်စ္မခ်စ္ဆိုတာလည္းမေသခ်ာဘူးဟာ…….. ဒီရက္ပိုင္းစိတ္ေတြလည္းရႈပ္ေနေတာ့ ငါေသခ်ာစဥ္းစားလို႔မရဘူး….အခ်ိန္ယူဖို႔လိုတယ္…..အဲဒီ့အခ်ိန္က တစ္လလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္ တစ္ႏွစ္လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္…. အဲဒီ့ထက္လည္းပိုၾကာခ်င္ၾကာမယ္…..ဒါေပမဲ့နင့္ကိုငါႀကိဳးရွည္ရွည္နဲ႔လွန္ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး….နင္ေစာင့္ႏိုင္တာမေစာင့္ႏိုင္တာနင့္သေဘာပဲ…….. မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့လို႔ မိန္းမေတြဘာေတြယူသြားခဲ့ ရင္လည္းငါအျပစ္မေျပာပါဘူး…….. “ ျဖဴငယ့္စကားဆုံးေတာ့ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ျပင္းခ်သည္။

“ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ ဘယ္ေစာင့္ခ်င္မလဲဟာ…ဒါေပမဲ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္မွာလဲ…. ငါကခ်စ္တဲ့သူဆိုေတာ့ ေစာင့္ရမွာေပါ့…….ငါ့အခ်စ္ကခဏေလးအတြက္မဟုတ္တာေသခ်ာတယ္..ဒါေပမဲ့ နင္ငါ့ကိုအဆက္အသြယ္ေတာ့ လုံးလုံးျဖတ္မထားပါနဲ႔ဟာ…. ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကိုေတြ႕ခ်င္ျမင္ခ်င္စိတ္ေလးေတာ့ငါ့မွာရွိတာေပါ့..့” ေက်ာ္ေက်ာ္သူ႔နံေဘးက စကၠဴအိတ္ေလးကိုယူရင္း ပစၥည္းတစ္ခုကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။ “နင္ဒီလိုေျပာမယ္ဆိုတာေတာ့ငါႀကိဳမသိခဲ့ဘူးေပါ့ဟာ…ဒါေပမဲ့ နင္ငါ့ကိုလက္ခံသည္ျဖစ္ေစ ျငင္းသည္ျဖစ္ေစ ငါနင့္ကိုအခ်ိန္တိုင္းခ်စ္ေနမယ္ဆိုတဲ့ အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ဒါေလးကိုလက္ေဆာင္ေပးဖို႔ဝယ္လာတာ…” ဘူးေလးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ လွပေသာနာရီေလးတစ္လုံးထြက္လာသည္။

“အခုေတာ့ ဒီနာရီေလးက နင္ခ်စ္လာမဲ့အခ်ိန္ကိုငါအၿမဲေစာင့္ေနပါ့မယ္ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္သြားၿပီေပါ့ဟာ” ေက်ာ္ေက်ာ္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ေျပာၿပီး ျဖဴငယ့္ကိုနာရီေလးလွမ္းေပးလိုက္သည္။ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္းေက်ာ္ေက်ာ့္ကိုသူမသနားမိသည္။ သို႔ေသာ္ႀကဳံခဲ့ဖူးေသာအေတြ႕အႀကဳံမ်ားအရ ဘယ္ေယာက်္ားကိုမွ ျဖဴငယ္မယုံခ်င္ေတာ့ပါ။ မင္းသစ္ႏွင့္ ဆြီတီတို႔ တိုက္ခန္းမွအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ဆြီတီကိုယ္တိုင္ သူမကိုဖုန္းဆက္ၿပီးေျပာျပခဲ့သည္။ မင္းသစ္ႏွင့္ေက်ာ္ေက်ာ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေ႐ြးရန္ စဥ္းစားခဲ့ေသာ္လည္းလတ္တေလာအေျခအေနအရ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာေနလိုေသာ သူမအတြက္သာ သူမၾကည့္ၿပီး ဆုံးျဖတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏….ၿပီး။