မြူဆွယ်သိမ်းသွင်း အခန်းတံခါး ကို ဖွင့်လိုက်တာနဲ့ ချီုအီမွှေးပျံ့နေတဲ့ အနံ့တစ်ခုနှင့်အတူ အဖြူရောင်မွှေ့ရာ ကုတင်ပေါ်မှာ တဘက်အဖြူ နံငယ်ပိုင်းလေးသာ ပတ်ထားသည့် သူ … မ… လို့ခေါ်တဲ့ သက်ထား က သူ့ကိုလက်လေးကမ်းကာ ဆီးကြိုနေသည်။ မောင်… ကြာတယ်ကွာ မီးပွိုင့်တွေမိနေလို့ပါ… မ …ပရယ်တီကယ်လဲရှိလို့ကျောင်းဆင်းတာလဲ နောက်ကျတယ် သူမ အရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်လျှက် ရှိနေတဲ့ ရဲလေးကို သက်ထားကလဲခါးကနေပွေ့ဖက်ထားသည်။ မ… ကဒီနေ့ပြန်ရောက်တာစောသားပဲ အင်း …မ …စောစောပြန်ခဲ့တယ် အတန်းချိန်လဲမရှိလို့ နောက်ပြီး မောင့်… အတွက်အဆင်သင့်ဖြစ်နေအောင်လေ တကယ်လဲ… မ …က သူ့အတွက်အဆင့်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ ဆံပင်အုံကောင်းကောင်းကြီးတွေကိုဖြန့်ချထားတဲ့… မ… က အခါတိုင်း ကျောင်းကို လာသလိူ ဆံထုံး ထုံ့း့ပြီး အိနြေ္ဒကြီးတစ်ခွဲသားနဲ့ မဟုတ်ချေ … မ […]