လူကြီးစာ

နီလာတစ်ယောက်အလုပ်ကိစ္စနှင့် ရန်ကုန်ကို ရောက်လာသည်။ မနေ့ညနေကကားစီး မနက်ရန်ကုန်ရောက်တော့ တစ်ဦးတည်း ယောင်ချာချာဖြစ်နေတော့  ငယ်သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့ ဂျော့ကို သတိရလိုက်သည်။   ဂျော့ဆိုတာက ငယ်ငယ်ကတည်းက အတူစား အတူကစားနေခဲ့တဲ့အကောင် တရပ်ကွက်လုံးမှာ  မိန်းကလေးတွေချည်းမွေးထားကြတဲ့ကြားက သူတစ်ယောက်တည်းပဲ ယောက်ျားလေးပါတော့ သူငယ်ချင်းအားလုံးရဲ့ ကစားဖော်ယောက်ျားလေး။ မိသားစု ထဲမှာ သားအကြီးမြေးအကြီး ဝိုင်းချစ်ကြတဲ့ အကောင်၊ ရပ်ကွက်ကလဲချစ်ကြတယ်။ တမျိုးလုံး သည်းသည်းလှုပ်တော့ မုန်းဖို့ကောင်းပေမယ့် လူက လူဆိုး တော့မဖြစ်ဘူး။ ခင်စရာအရမ်းကောင်းတယ်။ ဒီကောင်ကိုခေါ်ပြီးနှိပ်စက်မယ်တွေးကာ ဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။ မနက်အလုပ်သွားခါနီး ဖုန်းဝင်လာတော့  ကျနော်မသိတဲ့နံပါတ်တစ်ခုပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျနော်ကိုင်ပြီးထူးလိုက်တယ်။    “ဟလို” “ဟဲ့ ငဂျာ့ ငါပါ၊ နီလာလေ”   “အေး မခေါ်စဖူးအခေါ်ထူးလို့ ဘာများ လဲ လင်ရလို့ ဖိတ်စာပေးပို့မလို့လား”  “လဖွတ် ဒါပဲခုလုတ်တိုက်နေတာပဲ၊ လင်မယူတော့ဘူး၊ […]

သွားပြီလား ကိုမင်း “ ” ဟုတ် မမိုး “  ” မသက်ထားရော “ ” ရှိတယ် မမိုး … တံခါးစိထားတာ ဝင်သွားလိုက် “  ကျုပ် ဆိုင်သွားကာနီး အိမ်ကအထွက်  မျက်စောင်းထိုးအိမ်က မမိုးက အင်္ကျီလေးကိုင်ရင်း လှမ်းမေးနေတာပါ။ ကျုပ်လည်း ကျုပ်မိန်းမ သက်ထား အိမ်ထဲရှိကြောင်း ပြောပြီး ဆိုင်ကယ်နဲ့ထွက်ခဲ့ လိုက်တာ။ကျုပ်နာမည်က မင်းသူ ဒါပေမယ့် ကျုပ်မိန်းမ ခေါ်သလို ကိုမင်းပဲ ခေါ်ကြတာများတယ်။  ကျုပ်အသက်က ၃၅နှစ်ထဲရောက်ပြီ အလုပ်က ဈေးက  သံဆိုင်တခုမှာ လုပ်တယ်။ ကျုပ်က လုပ်သက်လည်းကြာ ပါးရည်နပ်ရည်ရှိတော့ ပိုင်ရှင်က လက်မလွတ်ချင်တာပေါ့။ သူ့တူမနဲ့ ပေးစားထားတာ ကြည့် တော့။ ကျုပ်မိန်းမနာမည်က သက်ထားလွင်ပါ ကျုပ်ကတော့ သက်ထားပဲ […]

ဖောင်း…..ဖောင်း………..ရှီး…………ဖောင်း သီးတင်းကျွတ်လပြည့်ကျော်တရက်နေ့ညလေးကမိုးတိမ်သားကင်းကင်းနဲ့ကြည်လင်တောက်ပနေတယ်လေ။   ရပ်ကွက်ထဲက ကလေးငယ်တွေရဲ့ဗျောက်ဖောက်သံကရပ်ကွက်တစ်ခုလုံးဟိုမှသည်မှ သောသောညံနေတယ်။   “ဖေဖေနားညီးနေပြီထင်တယ်”  “မညီးပါ ဘူးသမီးရယ် ဖေဖေတို့ငယ်ငယ်ကလဲဒီလိုပဲကစားကြတာပါပဲ”  ဝရံတာကနေအိမ်ထဲကိုဝင်လာရင်းဘေးက စတီခုံလေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ချွေးမလေးကို  ဦးထွန်းလှမ်းကြည့်ပြောလိုက်မိတယ်။  “အဖေ့သားနဲ့မြေးကတော့ရေကျော်ပွဲဈေးသွားကြပြီ”  “သမီးရောလိုက်မသွားဘူးလား”  “မလိုက်ချင်ပါဘူးအဖေ ရယ်လူအရမ်းများတာ သူတို့သားအဖပဲဝါသနာပါတယ်လေ”  ပြောပြီးတော့နောက်ဖေးဖက်ထွက်သွားတဲ့ချွေးမလေးကိုဦးထွန်းငေးနေမိတယ်  မိန်းမဆုံးပြီး ထဲကရွာကအိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲနေနေရာကနေသားနဲ့ချွေးမလေးကရန်ကုန်ကိုဘုရားဖူးခေါ်လို့ရောက်လာခဲ့တာပေါ့။   ပြောရအုံးမယ် ကျွန်တော်အသက် ကအခုတန်ဆောင်မုန်းဆို ၄၈ ပြည့်ပြီပေါ့။  ရွာမှာတော့မိန်းမနဲ့ကုန်စုံဆိုင်လေးဖွင့်ရင်းဘဝကိုရပ်တည်ခဲ့ကြတာ။ သားဖိုးလုံးကလဲအားကိုးရပါတယ် မိန်းမ ဆုံးတော့ဘာမှမလုပ်တော့နဲ့ ဆိုပြီးသူပဲထောက်ပံ့ထားတာလေ။  ဒီကောင့်ကိုရန်ကုန်မှာကျောင်းထားဖို့ရွာမှာလင်မယားနှစ်ယောက်ခြို့ခြံချွေတာပြီးတော့နေ ခဲ့ရတာ။ကျောင်းပြီးတော့အလုပ်ဝင်ရင်းနဲ့ အလုပ်ရှင်ရဲ့သမီးနဲ့ညားတော့တာပါပဲဗျာခုတော့ဒီကောင်သိတတ်လို့သာပေါ့။အိုဇာတာကောင်းတယ်ပဲပြောရမယ် ထင်တယ်။  ခုတော့ဘာအလုပ်မှမလုပ်ပဲဘုရားသွားကျောင်းတက်ပေါ့။ခုလဲအဖေရန်ကုန်လာနေဆိုတာနဲ့တစ်လနှစ်လရောက်လာခဲ့တာ  တောသားဆိုတေ့ာ လဲကိုယ့်ရွာပဲကိုယ်ပျော်တယ်လေ။ခင်ရာဆွေမျိုးမြိန်ရာဟင်းကောင်းဆိုသလိုပေါ့ရွာမှာကကိုယ့်ဆွေကိုယ့်မျိုးလိုဖြစ်နေကြပြီဆိုတော့   ဒီကောင်တွေရန်ကုန်တော့တယ်မကြိုက်လှပါဘူးဗျာ ၂၅ပေ ပေ၅၀ အိမ်ခန်းထဲမှာအိမ်ခန်းကသုံးခန်းနောက်ဖေးရေချိုးခန်းအိမ်သာဆိုပေမဲ့  တယ်ပြီးကျဉ်းကျပ်လှတယ်။ပြီး တော့လဲ အဲယားကွန်းဆိုတဲ့ဟာကလဲအေးပြီးလတ်ဆတ်နေတဲ့လေနဲ့ဇိမ်တော့ကျပါရဲ့ ကျုပ်တော့ရွာ က လေလောက်မကြိုက်လှဘူးရယ်။ ပြီးတော့ဒီရန်ကုန်ရောက်မှပဲကျုပ်စိတ်လဲဘယ်လိုဖြစ်တယ်မသိပါဘူး။ရွာမှာတော့အားလုံးကရိုးရိုးရယ်လေ။ ဒီကမိန်းခလေးတွေကစကတ်ကျပ်ကျပ်ထုပ် ထုပ်နဲ့တစ်ချို့ဆိုအတွင်းကဘောင်းဘီအရာလေးတောင်ထင်းလို့  ဒါနဲ့ပြောရအုံးမယ် ကျုပ်ချွေးမလေးနာမည်က အိဖြူကျော်တဲ့ဗျ တရုတ်မြန်မာ ကပြားမ လေးပေါ့။ဖိုးလုံးကျောင်းပြီးတော့ကောင်မလေး  မိဘရဲ့ပလပ်စတစ်ဆိုင်မှာဝင်လုပ်ရင်းနဲ့ရိုးသားကြိုးစားတယ်ဆိုပြီးသူတို့သမီးနဲ့ပေးစားလိုက်တော့တာပါ […]

“ အစ်ကိုလေး ….” အိပ်မပျော်ပဲ မျက်လုံးကြောင်နေသော ကိုသက်အောင် လန့်သွားသည်..။ “ ဟင်…ပုံ့ပုံ့…မအိပ်သေး ဘူးလား…..”  ကွယ်လွန်သူ ဇနီး သည်နှင့် ချစ်တင်းနှီးနှောခဲ့ပုံကလေးများကို ပြန်လည် စမြုံ့ပြန်နေသော ကိုသက်အောင် ရဲ့ ဘော်ဒါကြီးက တင်းမတ်နေသည်..။ ပုံ့ပုံ့က အဲဒါကြီးကို တွေ့ဖြစ် အောင် တွေ့လိုက်လေသည်..။  “ မမသီ သားတွေက အရမ်းသေးပေါက်တာပဲ……”  ကိုသက်အောင် မြင်သာအောင် အနှီးနှစ်ထည်ကို ကိုင်ပြီး မြှောက်ပြ လိုက်သည်..။ ကိုသက်အောင် ကုတင်ပေါ်မှထကာ ပုံ့ပုံ့အနားသို့ လာခဲ့သည်..။ ပုံ့ပုံ့ထံမှ သနပ်ခါးနံ့ သင်းသင်းလေးကို ဦးစွာ ရှူရှိုက်မိလိုက်ရသည်..။  “  ထားခဲ့လေ….မိုးလင်းတော့ ..ငါလျှော်လိုက်ပါ့မယ်….“   “ အို….မဟုတ်တာ….” ပုံ့ပုံ့က လက်ကို ပြန်ရုတ်ပြီး ပြောလိုက်သည်..။ ဝတ်ထားသော ညဝတ်အင်္ကျီ […]

ကိုမျိုးဝေနှင့်စိုးစိုးသည်ချစ်သူသက်တမ်း ၃ နှစ်နီးပါးရှိပြီဖြစ်သောချစ်သူများ ဖြစ်ကြလေသည်။တက္ကသိုလ်မှာကတည်းကချစ်ကြိုက်ခဲ့ကြပြီး ယခုတော့ကိုမျိုးဝေသည်အသင့်အတင့်အောင်မြင်သောလုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦး ဖြစ်လာပြီးစိုးစိုးကတော့ ပုဂ္ဂလိကကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင် စူပါဗိုက်ဆာဖြစ် လာခဲ့လေပြီ။သူတို့နှစ်ဦးသည် တပါတ်တစ်ခါမှန်မှန်တွေ့ဖြစ်ကြပါသည်။ကိုမျိုးဝေကအဆင်ပြေသောလုပ်ငန်းပိုင်ရှင်တစ်ဦးဖြစ်သဖြင့်ကိုယ်ပိုင်ကား လေးတစ်စီးဝယ်ထားနိုင်သောကြောင့်စိုးစိုး၏ရုံးပိတ်ရက်တနင်္ဂနွေတွင် ကားလေးဖြင့်လာခေါ်ပြီးတစ်နေရာသို့သွားစားသောက်ကြသည်။ပြီး လျင်ဟော်တယ်သွားချစ်တင်းနှီးနှောကြသည်။တကယ်တော့ချစ်သူဖြစ် ပြီး ၆ လအကြာတွင်စတင်၍လိင်ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့ကြတာဖြစ်ပါသည်။ နှစ်ဘက်မိဘများကလည်းသိထားပြီးဖြစ်သည်မို့ပြဿနာလည်းမရှိခဲ့ပါ။ ကိုမျိုးဝေတစ်ယောက်ဒီထက်ပိုပြီးစုမိဆောင်းမိရှိလျင်လက်ထပ်ကြမည် ဆိုတာကသေချာနေသဖြင့်ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်ခြင်းမရှိပါ။သူတို့နှစ်ဦးသည် တခါတရံဟော်တယ်တွင်၎င်း တခါတရံလူရှင်းလျင်ကိုမျိုးဝေးအိမ်တွင်၎င်း ချစ်တင်းနှောဖြစ်ကြလေသည်။ စိုးစ်ုးသည်အပျိုစင်တစ်ဦးဖြစ်ပြီးကိုမျိုးဝေနှင့်ပထမအကြိမ်လိုင်ဆက်ဆံ တော့မှသာ ပါကင်အဖွင့်ခံရခြင်းဖြစ်ပါသည်။သူတို့နှစ်ဦးစတင်ဆက်ဆံ ဖြစ်သွားသည်ကကိုမျိုးဝေကားပေါ်တွင်သာဖြစ်လေသည်။ခါတိုင်းလိုပင် လူရှင်းသော်လည်းကားအသွားအလာမပြတ်သောလမ်းဘေးတစ်နေရာ တွင်ပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့ကြရာမှနှစ်ဦးစလုံးအရှိန်တက်ကာလွန် ကုူးမိခြင်းဖြစ်လေသည်။ကားကလည်းမှန်အမဲနှင့်မို့လွတ်လပ်တာ ကြောင့်လည်းပါသည်။ထိုစဉ်ကစိုးစိုးတစ်ယောက်ကိုယ်ဝန်တားဆေးများဝယ်သောက်ခဲ့ရသော်လည်းရေရှည်စွဲသောက်ရန်မသင့်တော်သဖြင့် သားအိမ်အတွင်ကြေးကွင်းထည့်၍ ကာကွယ်ထားရလေသည်။ အခုတော့ နှစ်နှစ်ကျော်သုံးနှစ်ကာလအတွင်းသူတို့နှစ်ယောက်ပုံစံ မျိုးစုံဖြင့်လိင်ဆက်ဆံဘူးကြလေပြီ။ အပြာကားများ အပြာစာအုပ်များ ထဲမှတွေ့ဘူးကြာဘူးဖတ်ဘူးသည့်ပုံစံများအတိုင်းဆက်ဆံခဲ့ကြသည်။ နောက်ထပ် ဆက်ဆံဘို့ပုံစံအသစ်မကျန်တော့သလောက်ပင်ဖြစ်နေ လေပြီ။ နှစ်ယောက်စလုံးကလည်း လိင်ဆက်ဆံရာမှရရှိသောကာမအရ သာကိုတနေ့ထက်တနေ့ပိုမိုစွဲလန်းနှစ်ခြိုက်လျက်ရှိနေကြပေပြီ။တဖြေး ဖြေးနှင့်ရင်ထိတ်သည်းဖိုခံစားကာ ကာမဆက်ဆံရသည်ကိုလည်းသ ဘောကျလာကြသည်။ဥပမာ- မလွတ်မလပ်ကားထဲတွင် ကာမဆက်ဆံ ကြရတာမျိုး လူအများချောင်းကြည့်နိုင်သောနေရာတွင်ကမန်းကတန်း ကာမဆက်ဆံရတာမျိုး လူရှိသော်လည်းအနည်းငယ်ရှင်းလင်းသော နေရာမျိုးတွင်မသိမသာတစ်ယောက်လိင်အင်္ဂါကိုတစ်ယောက်ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်၍အဆုံးအစွန်အထိရောက်သွားတမျိုးတို့ဖြစ်လေသည်။ […]

ညိုမီသည်အသက် ၂၇ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သဖြင့်အပျိုကြီးစာရင်းသို့ဝင်စပြု လေပြီ။အရပ် ၅ပေ ၄လက်မကျစ်လစ်တောင့်တင်းသောကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်ရှိပြီး မဖြူမညိုခပ်လတ်လတ်အသားဖြင့် အလှကြီးမဟုတ် သော်လည်းရွက်ကြမ်းရေချိုထက်သာသောရုပ်ရည်ရှိပါသည်။ဆံပင်မှာ ခါးလယ်ခန့်ရှိပြီးထူထဲသွယ်တန်းသောမျက်ခုံးမဲမဲကလေးနှင့်အတူဝိုင်း စက်တောက်ပသောမျက်လုံးအစုံရှိပါသည်။ဖြောင့်စင်းသောနှာတန်က လေးနှင့်ညီညာဖြူဖွေးသောသွားတန်းကလေးကြောင့်ပြုံးရီလိုက်လျင် ပို၍ချစ်စရာကောင်းပါသည်။နှုတ်ခမ်းလေးကမူအနည်းငယ်ထူသလိုရှိ သော်လည်း ထိုနခမ်းထူလေးများကြောင့်ပင်တနည်းတဖုံစွဲဆောင်မှုရှိ သောမျက်နှာလေးကိုပိုင်ဆိုင်ထားပါသည်။ အသက် ၂၇ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်းနုနယ်ပျိုမြစ်သောမျက်နှာလေး ကြောင့် ၂၀ ကျော်ခါစအပျိုကလေးလိုဖြစ်ပါသည်။ညိုမီသည်အပျိုကြီး ဖြစ်လာသော်လည်းတက္ကသိုလ်တက်စဉ်က။ပထမနှစ်တွင်ရည်းစား တယောက်နှင့်နောက်ဆုံးနှစ်တွင်ရည်းစားတယောက်ထားခဲ့ဘူးပါသည် ပထမနှစ်တုန်းက အထက်တန်းကျောင်းကတည်းကသူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကောင်လေးတယောက်နှင့်ချစ်သူဖြစ်ခဲ့ဘူးပါသည်။ထိုကောင်လေးမှာ ညိုမီနှင့်သက်တူရွယ်တူဖြစ်ခါ အရပ်မြင့်မြင့်အသားဖြူဖြူကြံ့ခိုင်သော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်နှင့်လူချောကလေးဖြစ်သဖြင့်ညိုမီနှင့် ရှေ့သွား နောက်လိုက်ညီပါသည်။ ပြီးတော့သူတို့နှစ်ယောက်တယောက်ကိုတယောက်အတော်ချစ်ခဲ့ကြပါ သည်။မကြာခဏချိန်းတွေ့ပြီးချစ်ရည်လူးခဲ့ကြဘူးသော်လည်းအလွန် အကျွံအဆငိ့သို့အရောက်မခံပါ။အလွန်ဆုံး သရီးဒီ ရုပ်ရှင်သွားကြည့် ကြပြီးရုပ်ရှင်ရုံထဲတွင်နခမ်းစုပ်နမ်းခြင်းနှင့်ဟိုကိုင်သည်ပွတ် သာလုပ်ခဲ့ ကြဘူးလေသည်။သို့သော်ကောင်လေးမှာမျက်နှာများသူဖြစ်ပြီးရည်း စားတွေမှိုလိုပေါက်ထားသည်ကိုလက်ပူးလက်ကြပ်သိရှိသဖြင့်ညိုမီဘက်ကအဆက်ဖြတ်လိုက်သဖြင့်ရည်းစားသက်တမ်းတနှစ်တောင်မပြည့်လိုက်ပါ။ ရည်းစားနှင့်အဆက်ဖြတ်ခါစက လွမ်းသလိုလိုဆွေးသလိုလိုဖြစ်ပြီး ဂဏာမငြိမ်သလိုခံစားရသော်လည်းခဏသာဖြစ်ပါသည်။ဤသို့ဖြင့် အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာ ၂ နှစ်တိုင်တယောက်တည်းနေလာခဲ့ပြီးနောက် ဆုံးနှစ်ကျမှတက္ကသိုလ်မှဆရာပေါက်စလေးတဦး၏အချစ်ကိုလက်ခံ လိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။သို့သောထိုဆရာမှာညိုမီ့အပေါ်အချစ်ထက်တဏှာများသည်ဟုညိုမီခံစားမိလေသည်။ချိန်းတွေ့တိုင်းရသမျှအခွင့်အရေး ယူတတ်ပါသည်။ညိုမီလည်းသွေးနှင့်ကိုယ် သားနှင့်ကိုယ်ဖြစ်သဖြင့် သာယာမိသော်လည်းဒါကိုချည်းစိတ်အားသန်နေသောသူ့ကိုညိုမီ စိတ်ပျက်လာခဲ့သည်။သို့ဖြင့်သီးသန့်ခန်းကလေးများပါသောကော်ဖီဆိုင်အတွင်းညိုမီကိုတစတစအတင်းကြမ်းလာပြီးကာမကိုဇွတ်ယူရယူရန် ကြိုးစားသဖြင့်အချိုသပ်ရှောင်တိမ်းကာ […]

ကျုပ်နံမယ်က သာဟန်ပါ။ နေတာက မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသက ဇရက်ကုန်း ဆိုတဲ့ ရွာကြီးမှာပါ။ ဇရက်ကုန်း ရွာက ဒေးဒရဲ နယ်ထဲမှာပါ။ ကျုပ်အသက်က အခုဆို ၄၅ နှစ်ထဲ ရောက်နေပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်ထဲက လယ် အလုပ်၊ ချောင်းအလုပ်တွေကို လုပ်ခဲ့တဲ လူဆိုတော့ ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရှိပါတယ်။ ပြီးတော့ အရက်ကို စွဲစွဲမြဲမြဲ မသောက်တတ်ပဲ တခါတရံမှ အနည်းငယ်သာ မသောက်မဖြစ်တော့မှ သောက် တတ်တော့ အခု ချိန်ထိ တော်ရုံလူငယ်တွေတောင် ကျုပ်ရဲ့ သန်မြန်မှုကို မမှီပါဘူး။ အသားအရောင်ကတော့ ခပ်ညို ညိုပါ။ အရပ်က ပုတဲ့ အရွယ်အစားထဲ မပါပါဘူး။ အဲ….တစ်ခုပြောဖို့ ကျန်သေးတယ်။ အဲဒါက ကျုပ်ကို တစ်ရွာလုံးက လက်မြန်သာဟန်လို့ ခေါ်တဲ့ဟာပါဘဲ…။ […]

ချို မြင်လိုက်ရသော မြင်းကွင်းကြောင့် ငထက်ကို အရမ်းစိတ်ဆိုးသွားသည်  မိမိ ပြန်ပေးသော ဘောင်းဘီ ကို တန်ဖိုးမထားတစ်ကယ်ဆိုလျှင် အဲ့ဘောင်းဘီ  ပြပြီး မိမိကို အကျပ်ကိုင် လိုးလို့ ရသည် မဟုတ်လား အဲ့လိုဖြစ်အောင်ကို ဒီက တမင်ပေးထားတာ ဒင်းက နားမလယ်တာပဲလား နားမလယ်လဲ  မမခိုင်က ရော ဘာလို့ဒါ မျိုးတွေ  အိုကြာ တွေ့ကြပီ ပေါ့ မနက်ဖြန် လင်ကလဲ ခရီးထွက်မည် အမကလဲ ကျူရှင်ဆိုတော့  ချိ မမခိုင် ပြန်အထွက် ဆောင့်ပြီး ရေဆေး ကာ  ဘောင်းဘီ ကို ပြန်ယူ ထားလိုက်လေသည်  မနက် ၁၀နာရီ ကျော်  ငထက် အိပ်ရာကနိုး နိုးချင်း မျက်နှာသစ်ရန် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာတော့ မမချို  ထမင်းစား  […]

လန်းတယ်နော် အကိုကြီး…..” ကျော်မျိုးဟန်စကားကြောင့် သိန်းဇော် လှမ်းကြည့်မိသည်။ နုနုငယ်ငယ် ကောင်မလေးတစ်ယောက် အသက်က ၂၀ ကျော်ပုံ မရ။အသားလေးတွေက ရွှေရောင်ဝင်းနေသည်။ဝတ်ထားသောထဘီစကပ်က သူမ၏ကိုယ်အားတင်းကြပ်စွာ စည်းနှောင်ထားသဖြင့် ဖွံ့ထွားသော တင်သား အစုံက အလုံးလိုက်ကားအယ်ပေါ်လွင်နေသည်။အောက်ပိုင်းနှင့် ညီမျှသော ခန္ဒာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကလည်းဖွံ့ထွားမှုမှာ အောက်ပိုင်းနှင့်ညီမျှရုံမျှမက လည် ဟိုက်အကျႌကြောင့် အိ၍တင်းနေသောအသားဝင်းဝင်းလေးများကို ရိုးတိုးရိတ်တိတ်လှမ်းမြင်လိုက်ရသေးသည်။ တမင်ဖြောင့်ထားပုံရသော အချောင်း လိုက်ကျနေသည့် ဆံပင်လေးတွေကကျောဖက်လက်ပြင်တဝိုက်တွင် ဝဲနေသည်။ ပေါ်လွင်သော နှာတံလေး၏ထိပ်က ခပ်ချွန်ချွန်လေးနှင့် နှုတ်ခမ်းလုံးလုံး လေးများက မျက်ဆံကြီးကြီးဖြင့် ကော့ညွတ်ထူထဲသော မျက်တောင်ကြီးများ ဝန်းရံကာစွဲမက်စရာ ကောင်းလှသည်။ ကောင်မလေးက သူတို့ထိုင်နေရာဖက် သို့ တချက်လှည့်၍ မျက်လုံးလေးဝှေ့ကာပြုံးယောင်လေး တချက်သန်းပေးသွားသည်။ သူတို့ထိုင်နေတာက ၉၂ လမ်းထိပ် ဆဲဗင်းအလဲဗင်း ၇၁၁ လက်ဘက် ရည်ဆိုင်လမ်းမဘက် အစွန်ဆုံး စားပွဲတွင်ဖြစ်သည်။ […]

သူ ဆိုတာက မောင်မောင်ဦးပါ။ သူတို့ ဆိုတာက မောင်မောင်ဦးနဲ့ သိင်္ဂီမော်တို့လင်မယား။ ကျွန်မကတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ငယ်သူငယ်ချင်း။ နေရာကမြန်မာရိုးရာ သင်္ကြန်ပွဲကျင်းပနေနဲ့ မြန်မာနိုင်ငံပြင်ပက တစ်နေရာ။ ဒီကိုလာရင်း မောင်မောင်ဦးနဲ့ စုံမိတယ်။ သူတို့လင်မယားနဲ့ မတွေ့ဖြစ်တာ ခြောက်လလောက်ရှိပြီ။ သူကလည်း တစ်ယောက်တည်း။ “နင့်မိန်းမရော” လို့ မေးတော့ သူ့ယောက္ခမ နေမကောင်းလို့ မြန်မာပြည်ပြန်နေတာ လေးလလောက်ရှိပြီလို့  ဖြေတယ်။ အခုသူတို့အိမ်မှာ သူတစ်ယောက်တည်းပေါ့။ သူတို့အိမ်က အိမ်ဆိုတာထက် ကွန်ဒိုမီနီယံတိုက်ခန်းလို့ လို့ပြောရမှာပါ။ ဒီအခန်းကို ကျွန်မ  မကြာခဏရောက်ဖူးတယ်။ ပွဲတစ်ခုခုရှိလျှင် လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံးက ဖိတ်တာကိုး။ ဒီမြို့မှာလည်း ငယ်သူငယ်ချင်းအရင်းဆိုလို့ သူတို့လင်မယားနဲ့  ကျွန်မနှစ်ယောက်ပဲရှိပါတယ်။   တစ်ခါတလေ သူတို့တိုက်အောက်မှာ ဘာဘီကျူး လုပ်စားကြရင်း ရေကူးကြတယ်။ စားသောက်ပြီး ညနေစောင်းမှပဲ ပြန် ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမယ့် ပြီးခဲ့တဲ့ခြောက်လ […]