ညဥ့်လွှာရုံကိုခြုံထားသော ရန်ကုန်မြို.၏အမှောင်ထုကားနက်ရှိုင်းလှချေပြီ။ အချိန်မှာ ည(၁၀)နာရီကျော်နေပြီဖြစ်သဖြင့် လူသွားလူလာများလည်းလျော့ပါး သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ဆရာမ မမြတ်နိူး တစ်ယောက် ကျောင်းသားကျောင်းသူများ၏ လေ့ကျင့်ခန်းစာအုပ်များကို စစ်ဆေးပြီးနောက် အိပ်ချင်စိတ်မရှိသေး သဖြင့် စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်ကာနေလေသည်။ မမြတ်နိူးသည်အသက်(၂၆) နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး အပျိုကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အသားဖြူဖြူကိုယ်လုံး တောင့်တောင့်နှင့် ချောမောလှပသူဖြစ်ပြီး အလုပ်ကလည်းကျောင်းဆရာမဆိုတော့ အိနြေ္ဒသိက္ခာ ကလည်းကြီးသည်။ ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံကလည်း မက လက်ပဲခောတ်နှင့်အမှီလိုက်သည်။ မမြတ်နိူး တစ်ယောက်စာဖတ်နေစဉ်မှာပင် သူမ၏အနီးသို.လူတစ်ယောက်ဗြုံးကနဲ ရောက်လာသဖြင့် အထိတ်တ လန်.ဖြင့်မော့ကြည့်လိုက်သည်။ထိုသို.မော့အကြည့်မှာပင်ထိုသူကလျှင်မြန်စွာဖြင့် သူမ၏ပါးစပ်ကိုပိတ်ကာကုတင်ပေါ်သို.ပွေ.တင်လိုက်လေသည်။ မြတ်နိူး ကိုယ်လုံးလေးကုတင်ပေါ်သို.ရောက်သွားသောအခါ ထိုသူကလည်း ဒူးထောက်ကာတက်လိုက်သဖြင့် မြတ်နိူး ၏ပါးစပ်ကိုပိတ်ထားသော လက်ကလျော့ရဲ ရဲ ဖြစ်သွားခိုက် မြတ်နိူး ကလည်း အတင်းရုန်းကန်လိုက်သဖြင့် သူမ၏ပါးစပ်မှာ ထိုသူ.လက်မှလွတ်သွားလေသည်။ ဘယ်….ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ…မောင် စိန်မြင့်…. မင်းဟာတော်တော်ဆိုးတာပဲ…. မြတ်နိူး ကမောဟိုက်သံဖြင့်ပြောလိုက်သည်။ စိန်မြင့် […]
