စပါးလင္လို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါးကို သတိရမိၾကပါတယ္။ စပါးလင္ကို အဓိက ဟင္းခတ္အေမႊးအႀကိဳင္ အေနနဲ႔ သံုးၾကပါတယ္။ စပါးလင္မွာ ႏွစ္မ်ိဳးရွိၿပီး ျမက္ပင္ အမ်ိဳးအစားထဲမွာ ပါ၀င္ပါတယ္။ စပါးလင္ကို အခုအခါ ေဆး၀ါးအျဖစ္နဲ႔လည္း ထုတ္လုပ္ေနတာေတြ ေတြ႔လာရပါတယ္။
စပါးလင္ရဲ႕ မူလဇာစ္ျမစ္ကေတာ့ အိႏၵိယလို႔ ဆို္ရမွာ ျဖစ္ၿပီး အခုအခါမွာေတာ့ အာရွတုိက္အႏွံ႔အျပားမွာ ေတြ႔ေနရပါၿပီ။ စပါးလင္ရဲ႕ ပင္စည္ကို ဟင္းခ်ိဳ၊ အသားဟင္းေတြမွာ ေမႊးႀကိဳင္ေစဖို႔ ထည့္၀င္တဲ့ အစားအစာ အျဖစ္ အသံုးျပဳေပမယ့္ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြမွာေတာ့ လက္ဖက္ရည္နဲ႔ တြဲေသာက္ေလ့ ရွိသလို ေဖ်ာ္ရည္ေတာင္ လုပ္ေသာက္ၾကပါတယ္။ စပါးရဲ႕ ေမႊးႀကိဳင္တဲ့ အနံ႔ဟာ လူေတြကို အစာ စားခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေစဖို႔ ကူညီေပးပါတယ္။
စပါးလင္မွာ စီထရစ္ဓာတ္ ပါ၀င္မႈ မ်ားၿပီး ဗီတာမင္ေအလည္း ေပါမ်ားစြာ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဗီတာမင္ စီ၊ ေဖာ့လိစ္အက္ဆစ္၊ မက္ကနီဆီယမ္၊ ဇင့္၊ ေကာ့ပါး၊ သံဓာတ္၊ ပိုတက္ဆီယမ္၊ ေဖာ့ဖရိပ္၊ ကယ္လ္ဆီယမ္၊ မက္ကနိနဲ႔ ဗီတာမင္ ဘီတုိ႔လည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ စပါးလင္မွာ ရွိတဲ့ ေမႊးပ်ံ႔တဲ့ ရနံ႔ေၾကာင့္ အဆီထုတ္ၿပီး ဆပ္ျပာ၊ ေရေမႊးတု႔ိပါ ထုတ္ၾကပါတယ္။ စပါးလင္ရဲ႕အဆီဟာ ေသြးကို လည္ပတ္ေစၿပီး ေလေၾကေစပါတယ္။
စပါးလင္အဆီကို ေခါင္းကိုက္ျခင္း၊ အစာအိမ္နာျခင္း၊ အဆစ္အျမစ္ ကိုက္ခဲျခင္း၊ အေၾကာတက္ျခင္းတို႔မွာ အနံ႔ရူေပးရင္ ျဖစ္ျဖစ္ ခပ္ပါးပါး လိမ္းေပးရင္ျဖစ္ျဖစ္ သက္သာေစပါတယ္။ စပါးလင္ဟာ အစာအိမ္နဲ႔ အူအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးတဲ့ အပင္တစ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူတိုင္းလိုလို ျဖစ္တတ္တဲ့ ၀မ္းနာျခင္း၊ ၀မ္းပြျခင္းနဲ႔ ေလပြျခင္းတို႔ကို မျဖစ္ေအာင္ တားဆီးေပးပါတယ္။ စပါးလင္ဟာ ဆီးေရာဂါကို သက္သာေစၿပီး ရာသီ ဥတုေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ႏွာေစးေခ်ာင္းဆိုးျခင္းကို သက္သာေစႏုိင္ပါတယ္။
ဆီးလမ္းေၾကာင္းအတြက္ေတာ့ စပါးလင္ကို တစ္ေန႔ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ ေသာက္ေပးရံုနဲ႔ ေပ်ာက္ကင္းေစႏုိင္ပါတယ္။ ေသြးထဲက ကိုလက္စထေရာကို ထိန္းေပးၿပီး အဆိပ္အေတာက္ေတြ မျဖစ္ေစဖို႔ တားဆီးေပးပါတယ္။ ကင္ဆာဆဲလ္ေတြကို ေသေစႏုိင္ၿပီး က်န္းမာေစတဲ့ ဆဲလ္ေတြကိုေတာ့ မပ်က္ဆီးေစပါဘူး။
