ဇော်မိုးဆိုတဲ့ကျနော်ဟာရှစ်တန်းအောင်ကတည်းကမြို့ မှာကျောင်းတက်ခဲ့တယ်။ ရွာမှာတော့သူငယ်တန်းကြီးသူငယ် တန်း ကလေးတက်ရတာရယ်အရေး အခင်းကိုပထမတန်းလောက်မှာကြုံ ခဲ့ရတာရယ်ကြောင့်မြို့မှအတန်း တူတွေထက်အသက်က တစ်နှစ် လောက်ပိုကြီးတယ်။ရှစ်တန်း နှစ်ရောက်တော့လူပျိုဖြစ်စပြုလာတယ်လေ။မြို့ကိုရောက်တော့ဦး လေးအိမ်မှာနေရတာ ပေါ့။ဦလေး ကလည်းအလွန်အရေးပေးတယ်။ အိမ်မှာအမဝမ်းကွဲတွေလည်း ကျောင်းတက်တဲ့သူနှင့်အကိုဝမ်း ကွဲတွေကအလုပ် လုပ်တဲ့သူနှင့် တပျော်ကြီးပါပဲ။တစ်ခုတော့ရှိ တယ်ရွာမှာလည်းအမတွေပဲရှိလို့ ယောက်ျားလေးလို့သာပြောတယ် ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်းမရှိဘူး၊ဂွင်းတောင်မတိုက်တတ်ဘူး၊ပြောရင် ယုံမှာမဟုတ်ဘူး။မြို့ကအိမ်မှာကလူပျိုတွေရောလူအိုတွေရေစုံ နေ တာလေ။အဲဒီရောက်မှမျိုးစုံတတ် လာတယ်။ဂွင်းမတိုက်တော့လီးက အရေပြားကရှေ့မှာဖုံးနေလို့ဆေး ခန်းကဆရာဝန် အခြောက်ကိုဆေး ခန်းပြတာကနေလုပ်ပေးတယ်။ အရေခွံနောက်လှန်ပြီးချုပ်ပေး လိုက်တယ်။အဲဒါလည်းလုပ်ပြီးလူ ကထွားလာလိုက်တာတော်တော်ကြီးကိုအရပ်တွေရှည်လာ တယ်။စားတာ လည်းတစ်အားစားလာတယ်။အိမ် မှာရှိတဲ့လူပျိုကြီးနှစ်ယောက် တောင်အံ့ဩသင့်တယ်။ အဲဒီနှစ်ယောက်ကဝိတ် ပေါကြီးတွေ။ဗလတွေကနည်းတာကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး၊လူတွေကကြောက် တတ်သေးတယ်။ကျနော်နှင့် ကတော့တစ်ခြားစီပေါ့။ သူတို့ကျ နော်ကိုပြောသေးတယ်။လူကမူကြို လီးကတက္ကသိုလ်တဲ့။ ပြောရင်လည်းပြောချင်စရာသူတို့ ဝိတ်ပေါတွေထက်တော့ သာတယ်။ အမြဲအတွင်းခံဝတ်နေရတယ်။ ဦးလေးအိမ်မှာကားကြီးလေးစီးရှိတယ်။အားလုံးကကားမောင်းသူနှင့် စပါယ်ယာတွေရှိ တယ်။ကားမောင်း သူခြောက်ဦး နောက်လိုက်ရှစ်ဦး၊ထမင်းချက် တစ်ဦးရှိတယ်။မြို့ကိုရောက်က တည်းကားအကြောင်း စိတ်ဝင်စား တယ်။ပြင်ရင်လည်းအမြဲတန်းစောင့်ကြည့်ပြီးတောက်တိုမယ်ရလုပ် ပေးတယ်။
ကိုးတန်းဖြေပြီးတော့ ကျနော်ကကား ကိုနည်းနည်းတီမိ ခေါက်မိဖြစ်လာတယ်။ဆယ်တန်း ရောက်တော့အားကိုးရနေပြီ။မြို့ကကိစ္စတွေအကုန်လုံးစီစဉ်တတ်လာ တယ်။ကျနော်တို့ခေတ်ကဆယ် တန်းအောင်ပြီးတနှစ်နားရတော့ ဦးလေးကသစ်ကားဆွဲမယ်ဆိုပြီး တောထဲကိုလွှတ်တယ်။ကျနော် က မြို့ပေါ်မှာငပွေးဖြစ်နေပြီ။ကားသမားတွေကျနော့်ကိုဖျားနေကြတာ ။ကားကိုမြန်မြန်ပြင်ခိုင်းပြီးကားသမားတွေကို လက်ဖက်ရည်တိုက်အပြာကားကိုဗီဒီယိုရုံ မှာခေါ်ပြတယ်။ဇာတ်ကားမပြီးခင် သွားပြီးရုံပေါက်ဝကနေနာမည် တွေခေါ်တတ်လို့ ကားသမားတွေ စိတ်ညစ်ရတယ်။ဦးလေးဆိုကျနော့် ကိုနောက်ကွယ်မှာဆရာကြီးလို့ခေါ်တာ။
တောထဲရောက်တော့ပျော်စရာပါ။ ကျနော်တို့လူပျို လူလွတ်တွေကတနေရာ၊ အိမ်ထောင်ရှိတဲ့လူတွေကတဲတွေ ဆောက်ပေါ့။ အခြားလူတွေလည်း အများကြီးဗျ။ဦးလေးကခေါင်းဆောင်ပါ။ကျန်တဲ့ကားအဖွဲ့တွေနှင့်လည်းရင်းနီးပြီးသားလူ တွေပေါ့။ တော ထဲမှာစခန်းချတော့ချောင်း ဘေးမှာချရတယ်ဗျ။ရေချိုးရေကူး အကုန်လုပ်လို့ရတယ်။မနက်ပိုင်းကလေးသာအလုပ်ရှုပ်တာနေ့လည် ဖက်အားတယ်။လေသနပ်တလက် လည်းယူလာပြီးငှက်ပစ်လေ့ရှိ တယ်လေ။မြို့ကရိက္ခာတွေချက်ရ တာပေါ့။ တစ်ခါတလေလည်းရွာ တွေမှာဒီဇယ်နှင့်ကြက်နှင့်လဲ ပြီးလည်းချက်စားရတယ်။မြို့ပေါ် လမ်းကနေမိုင်နှစ်ဆယ်လောက် တောထဲ ဝင်ပြီးအဲဒီလမ်းကနေသစ် စက်ကိုမိုင်နှစ်ဆယ်လောက်သွားရသေးတယ်။အဲဒီကရွာကလူတွေကသူ့တို့စိုက်ပျိုးသီးနှံတွေကိုကျနော် တို့ကား နှင့်လိုက်ပြီးမြို့ကိုပို့ရတာဗျ။တောထဲဆိုတော့စာသင်ကျောင်း မရှိဘာမရှိနှင့်သနားဖို့ကောင်းတယ်။စာမသင်ရတော့ကငယ် ငယ် လေးနှင့်လင်ယူသားမွေးတွေအများ ကြီးဗျ။အပျိုဖြစ်ရင်အိမ်ထောင်ချပေးလိုက်တာများတယ်။ကား လာပြီဆိုထွက်ပြီးကြည့်နေကြတာ လေ။ကလေးကတစ်ယောက်ဗိုက် ကတစ်လုံးနှင့်ကြည့်လိုက်ရင်ဆယ်ခြောက်နှစ်ဆယ့်ခုနှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတာ။အဲဒါ နှင့်ကျနော်တို့ထမင်းချက်ကိုမေးလိုက်တော့မှဒီမှာ ကဒီလိုပဲတဲ့။မင်းကြည့်နေငါ့ဆီ ကိုတစ်ယောက်လာလိမ့်မယ်။
အဲဒီကောင်လာမေးကြည့်တဲ့။ နောက်ရက်သူပြောတဲ့သူလာတယ်။ “ဟေ့ကောင်မေးလိုက် ၊မေးလိုက်” “ဘာမေးမလို့လဲအကို” “မင်း အိမ်ထောင်ကျစကဟာကိုမေး ခိုင်းတာ” “ဒီလိုအကိုရ၊ကျနော်တို့ဖက် မိန်းခလေးကနည်းတယ်၊ကျနော် လည်းမိန်းမကလိုချင်တော့၊ ရွာမှာအပျိုဖြစ်စပြုနေတဲ့ကျနော့်မိန်းမ ကိုတောင်းရတာ၊ဝက်တစ်ကောင် ဝယ်ပေးရင်ရတယ်လေ” “ဗျာ..ဝက်တစ်ကောင်နှင့်ပြီး ရောလား” “ဒီမှာကဒီထုံးစံပဲ” “နေပါဦးခင်များမိန်းမကအသက် ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ” “ဆယ့်လေးနှစ်လောက်ထင်တယ်” “ဟေ့ ကောင်ပိုမပြောနှင့်” ထမင်းချက်ဘဲကဝင်ထောက်တယ် “ခင်များနေစမ်းပါဒီမှာကောင်း ခန်းရောက်နေပြီ” “အဲဒါနှင့်ဝက်ပေါ်ပြီး ရွာသားတွေကိုထမင်းကျွေးမင်္ဂလာဆောင်ပေါ့ဗျာ”
“အဲဒီတော့မင်္ဂလာဆောင်ညကသူ တို့အိမ်မှာအိပ်ရတယ်၊မင်းမြင် တဲ့အတိုင်းအိမ်ကအတွင်းတစ်ခန်း အပြင်တစ်ခန်းပဲရှိတာငါတို့က အတွင်းခန်းပေါ့ကွာ” “ဒါပေါ့အခုမှအိမ်ထောင်ကျတာ” “ငါ့ယောက္ခမတွေကအပြင်မှာပေါ့” “အင်းးလေဆက်ပြော” “ငါကအရမ်း လိုးချင်နေပြီ၊အဲဒါ နှင့်ငါကလှုပ်ရှားတာကွ၊ပထမဆုံး ဖက်နမ်းလိုက်တယ်၊” “အားးမိုက်တယ်ဆက်ပြော” “အဲဒီမှာငါ့မိန်းမလေ အ မေရယ်ဒီလူကြီးကျမကိုနမ်းနေ တယ်တဲ့” “ငါ့လီးမှကွာ..ငါ့မှာခဏငြိမ်နေရပြန်ရော၊သူလည်းမအိပ်ဘူးငါ လညိးခနနေတော့သူ့နို့ ကိုအပေါ်က ကိုင်တာ အမေရေ.ငါ့နို့ကိုကိုင်နေပြန် ပြီအော်ပြန်တယ်ကွာ၊ငါ့မှာအပြင်မှာယောက်္ခမတွေရှိတော့ငြိမ်ရပြန် ရောကွာ၊ ငါလည်းမထူးဘူးသူ့အ ဖုတ်ကိုလည်းကိုင်လိုက်တာ၊ ငါလိုးမကြာ အမေရေ.ဒီမှာငါ့ဟာကြီးကိုလာ ကိုင်နေတယ်တဲ့ကွာ” “ဟားးး ဟားးးခင်များကကလေးကို ယူထားတာကိုးဗျ” “အဲဒါနှင့်ငါ့ယောက်္ခမတွေမနေ နိုင်တော့ဘူထင်တယ်နှစ်ယောက် လုံးထပြီးအီးပါ ချင်သလိုလုပ် ပြီးထွက်သွားကြတာ၊ငါလည်းအို ကေပြီဆိုပြီးထမီချွတ်ပြီးလိုး လိုက်တာဗြုတ်ဗြုတ်ဗျစ်ဗျစ်မည် ပြီးသူလည်းအ မေရယ်အဘရယ် အော်လိုက်တာငါ့မှာသူ့ပါးစပ် ကြီးအတင်းပိတ်ရတော့တယ်။
နာလို့ဆိုပြီးသူ့အဖုတ်ကိုမီး ခွက်ထွန်းကြည့်တာ။သွေးတွေ ထွက်လို့ဆိုပြီးတစ်ညလုံးငိုနေ လို့ကောင်းကောင်းမအိပ်ရပါဘူး ကြာ” “ဟားးးးဟားးးအခုကောဗျာ” “သူလီးဝင်တာကောင်မှန်းသိသွားပြီ” “ဟားးးးဟားးးးးဟားးးး” ကျနော်လည်းသူ့အကြောင်းကြားရ ပြီးလီးတောင်လာလို့ချောင်းထဲရေချိုးသလိုဆင်းကူးပြီးရေထဲမှာဂွင်း ထုပစ်ရတယ်။ တောထဲမှာလည်းရိက္ခာကအရက် ကအစဝယ် ထားရတယ်။ဆေးတွေ ပတ္တီးတွေနှင့်အရက်ပျံတွေလည်း ဝယ်ရတယ်။အရက်ပျံပုလင်းက ဝှက်ထားရသေးတယ်ဗျ။အရက်ပြန်လို့ ဆားခပ်သောက်တဲ့လူလည်းရှိတယ်။ တကယ်မလွယ်ဘူး၊အရက်ပြတ်ရင် အရက်သမားတွေကဆင်ဝိုင်းဘက် သွားသောက်ကြတာ။
တစ်နာရီလောက်အထက်ကိုတောင်ကုန်းတွေဖြတ်ပြီးလမ်းလျောက်ရ တယ်။အရက်ကသုံးဆဈေးများတာကြောင့်ခဏခဏလည်း မသောက်နိုင်ဘူး။ နှာဘူးထတဲ့သူတွေအပင်ပန်းခံပြီးသွားတာ။အဲဒီမှာကရင်မကြီး တစ်ယောက်ရှိတယ်တဲ့။အသက် သုံးဆယ်ကျော် လောက်ဖြူဖြူဖွေး ဖွေးကြီးတဲ့။နောက်မှအေးအေးဆေး ဆေးသွားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ အဲဒီဆင်စခန်းဟာကျနော့်ဘဝရဲ့ အမှတ်တရဖြစ်ခဲ့တာဆိုရင်မမှား ဘူးပေါ့ဗျာ။ကျနော်မြို့ပေါ်ကို ခဏခဏမဆင်းတော့အဲဒီအမျိုးသ မီးနှင့်မကြုံရသေးဘူး။သူက ရိက္ခာတွေဝယ်ပြီးပို့ပေးတာလေ။ ဒီလိုနှင့်တစ်လကျော်သွားတော့ တခြားကားအဖွဲ့ကားပိုင်မိန်းမ သူတို့မြို့ကလိုက်လာတယ်။ သူနှင့် ကျနော်ကရင်းနီးပါတယ်။ အဲဒီမှာသူ့မိန်းမလိုက်လာတယ် လို့အသံကြားတာနှင့်အားလုံးက ပတ်ဝန်ကျင်ရှင်းလင်းရေးလုပ်ကြ တယ်။အမှန်ကချောင်းကြည့်ဖို့အ တွက်လမ်းကြောင်းရှင်းတာပါ။ အဲနေ့ကအလုပ်သိမ်းပြီးအရက် တွေထိုင်သောက်ကြတယ်။
သစ်တောဘက်ကတောခေါင်းကို ကျော်ဆွေရောက်လာလို့ပိုစည် တာပေါ့။သူကမယ်ဒလင်သမားလေ ။သူလည်းဆင်စခန်းဖက်မှာနေတာ။ လရောင်အောက်မှာမယ်ဒလင်တီး ရင်းသီချင်းဆိုကြတာညဆယ်နာရီ ကျော်မှဝိုင်းသိမ်းတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာမိန်းမ ရောက်လာတဲ့ကားပိုင်ကဖလက်ပြနေပြီ။ ကျနော်စိတ်ပျက်သွားပြီးကို့ယ့်နေရာကို ကိုကျော်ဆွေကိုခေါ်ပြီးအိပ်မယ် ဆိုပြီးခေါ်လာ တယ်။ကားပိုင်ကို လည်းသူ့လူတွေတွဲပြီးတဲပေါ်တင် ပို့ခဲ့တယ်။အားလုံးကမီးမှိတ်ကြတယ်။ဒါပေမယ့်ကားပိုင်တို့တဲက တံခါးသာ ပိတ်ပြီးမီးမငြိမ်းထား ဘူးဗျ။အမှန်ကကားပိုင်မိန်းမက ညအိပ်ရင်မီးဖွင့်ထားမှအိပ်တာ။ ခဏကြာတော့ကျနော်ကို လာခေါ်လို့ဝိတ် ပေါနှင့်အတူလိုက်သွားတယ်။လူကများပြီးချောင်း ကြည့်ပေါက်ကနှစ်ပေါက်တည်း ဆိုတော့လုကြည့်ရတယ်ဗျ။ အသံမထွက် အောင်တစ်ယောက်ခေါင်းတစ်ယောက်ဖယ်ကြည့်ရတာ ဗ်။
ကားပိုင်ကမူးသာနေတယ်။လီးက တော့မိုးပေါ်ထောင်နေတာ။သူ့မိန်းမကဘယ်လောက်တောင်ထန်နေလဲ မသိဘူး။သူ့ယောက်ျား လီးကို စုပ်နေတာတပြွတ်ပြွတ်အသံတွေ ထွက်နေတယ်။ငါးမိနစ်လောက် အားရအောင်စုပ်ပြီးလုံချည်ချွတ်ကာအပေါ်ကခွပြီး ဆောင့်တော့တာပဲ ။အဖုတ်ကအမွှေးတွေနှင့်နက်မှောင်နေတာ။သူကဆံပင်ဂုတ်ဝဲကို အကြေသားကောက်ပြီးဖွထားလို့ တချက် ဆောင့်တိုင်းဆံပင်တွေက ဖွာကနဲဖွာကနဲဖြစ်နေတာ။ကြမ်း ခင်းကဝါးကြမ်းခင်းထားတော့တ ကျီကျီနှင့်မြည်နေတာဗျို့။ ကျနော် လီးတောင်တာအောင့် တောင်အောင့်တယ်ဗျ။သူတို့မပြီး ခင်ထွက်လာပြီးတစ်ချီထုလိုက်သေးတယ်။ညအိပ်ရာဝင်တော့လည်းသူ တို့လုပ်တာချည်းပဲမြင်ယောင်နေ တယ်ဗျာ။ကျနော်လည်းစမ်းကြည့် ချင်လာတယ်ဗျာ။
နောက်ရက်ကသစ်လုံးတင်တဲ့ ဖောက်ကလပ်ကကြံခိုင်ရေးလုပ် တာနှင့်ကားတွေအားလုံးပြင်ကြ တယ်။နည်းနည်းပါးပါးဆီထိုးဘီး ဖာနပ်ကြပ်ပေါ့။ကိုကျော်ဆွေပြန်မယ်ဆိုလို့တားထားပြီးနေ့လည်ကျ မှကျနော်လည်းသူတို့နှင့်ဆင်စ ခန်းဖက်ကိုလိုက်ခဲ့တယ်။ ကို ကျော်ဆွေကသူ့အိမ်ကိုတစ်ခါ တည်းမသွားပဲဆင်အုပ်စုခေါင်း ဆောင်ဖထီးကြီးကျနော်ကိုခေါ် သွားလို့ကျနော်လည်းလိုက်ခဲ့တယ်။ ဖထီးတဲအသွားမှာစာသင်နေတဲ့ တဲလေးကိုတွေ့တော့ကျနော် သတိထားမိပြီးစာသင်ခန်းဖက်ကို သေသေချာချာကြည့်လိုက်မိတယ် ဗျ။အဲဒီမှာဆရာမလေးနှစ်ယောက် ကိုမြင်ခဲ့တယ်။ကရင်မလေး နှစ်ယောက်ပေါ့။တစ်ယောက်က အရပ်ရှည်ရှည်လေးနှင့်အရမ်းလှ တယ်။ကျနော့်ရင်ထဲစမ်းချောင်း လေးဖြတ်စီးဆင်းသွားတယ်။ ဝိတ်ပေါတွေကရယ်နေသေးတာ။
ကျနော်ငေးလိူ့ကောင်းကောင်း နှင့် ကြည့်နေတုန်းကိုကျော်ဆွေကကျနော်ပုခုံးကိုတွန်းပြီး “ဟေ့ကောင်ဖထီးတူမတွေကွ၊ဒီက ခလေးတွေစာသင်ပေးနေတာ” “အရမ်း လှတယ်ဗျာ” “ဟေ့ကောင်ကြွေသွားတာလား” “ဟုတ်တယ်’” “သောက်ကလေး ဟိုကဘွဲ့ရပြီးပြီ၊မင်းကအခုမှဆယ် တန်းအောင်ရုံပဲ ရှိသေး” “အချစ်မှာငယ်တာကြီးတာမရှိဘူး ဗ်” “အာ..ဒုက္ခပဲမင်းဦးလေးသိရင် ငါခေါင်းကျိမ်းတော့မယ်” “ဘာမှမဖြစ်ဘူး” “အေး..ဟိုမှာဖထီးရှိတယ်လာ” “ဝေး..ကျော်ဆွေ.မင်းရောက် လာပါလား၊ဟားသားငယ်လေး လေးပါသကိုး.လာဟ” ကျနော် လည်းတဲပေါ်ထိုင်တော့ဖ ထီးကစားစရာတောငှက်ပျောနှင့် ဧည့်ခံတာဗျ၊ကျနော်လည်းကောက် စားတာအစေ့တွေနှင့်မို့ထွေး ထုတ်ပစ်ရတယ်” “မြို့သားငါတို့ဆီမှာဆင်းရဲတယ်ကွ” “ဖထီးကညည်းရော့မယ်ဆင်ဆယ် ကောင်နှင့်ဆယ်ဘီးကားနှစ်စီး ပိုင်နေတာ ကို” “ဒီမှာအစားဆင်းရဲတာပြောတာပါ ၊နေအုံးငါ့တူမတွေမှာကော်ဖီနှင့်မုန့်ရှိတယ်၊ငါခေါ်ခိုင်းလိုက်မယ်” ကျနော်လည်းသူတို့တဲ ရှေ့ကမီး ဖိုကိုကြည့်နေတယ်။လာတဲ့လူ တိုင်းကပါတဲ့ဟင်းစီးဟင်းရွက် တွေတွေ့ကရာအသားတွေရော ထည့်ပြီးချက်နေတာတွေ့ရ တယ်။
အဲဒါသူတို့ဟင်းတဲ့။တောကြောင် သားတွေ၊တောင်ဂဏန်းတွေရော အကုန့်ပြီးချက်တာဗျ။ခဏကြာ တော့ဆရာမလေးနှစ်ယောက် ကော်ဖီခွက်နှင့်မြေပဲဝေဖာတွေ လာချတယ်။ကြည့်ရယုံနှင့်ဗိုက်က အလိုလိုပြည့်သွားတယ်။ “လာတူမငါမိတ်ဆက်ပေးမယ်” “သူက ဇော်မိုးတဲ့၊သူဌေးးတူလေ သူဌေးကိုယ်စားလှယ်ပေါ့” “ကျမကနန့်အဲယာ၊သူကနန့်စော ယဉ်” “ဟုတ်ကဲ့ပါခင်မျ၊ကျနော့်ကို ခင်နိုင်ပါတယ်၊လိုတာရှိရင်ပြောပါ” လိပ်လိုပဲကိုယ့်ဖက်ကိုယက်လိုက်တယ် “သူလည်းဆယ်တန်းအောင်ပြီး သားဗျ” ကိုကျော်ဆွေ ဝင်ထောက်တယ်။ ဟိုနှစ်ယောက်ကမုန့်တွေဝါးနေ တယ်ဗျ “ဟုတ်ကဲ့ပါကျမတို့စာသွားသင် လိုက်ပါဦးမယ်” ကျနော်ခိုက်နေတဲ့နန့် စောယဉ် ကပြောပြီးထထွက်တယ်။ “အော်..ဟုတ်ကဲ့..၊ဟုတ်ကဲ့” ကျနော်သူသွားရာကိုငေးကြည့်နေ လို့၊ကိုကျော်ဆွေက “ဟေ့ ကောင်..ကော်ဖီသောက်အုံးဟ” ကျနော့်အဖြစ်ကိုဖထီးတောင်ကြည့်ပြီးပြုံးနေလို့ကျနော်နည်းနည်းရှက် သွားမိတယ်” ဖထီးဆီက နေပြန်တော့ကိုကျော် ဆွကအရက်သောက်ချင်တယ်ဆို လို့အရက်ဆိုင်ဖက်ကိုလှည့်သွား တယ်။အဲဒီမှာရှူခင်းကမိုက်တယ်ဗျ။ ရေပြင်ကအကျယ်ကြီးရေတွေစီး ဆင်းနေတာချောင်းထဲဒူးခေါင်း လောက်ဖြတ်ရတယ်၊၊အိမ်ခြေအ စိတ်လောက်ရှိတယ်။အားလုံး ချောင်းနားမှာဆောက်ထားကြတာ။
အရက်ဆိုင်ဘေးမှာချောင်းကကပ် နေတာဗျ။အရက်ဆိုင်ရောက်တော့ ဝါးထိုင်ခုံမှာထိုင်ရင်းအရက် မှာလိုက်တာ၊ပဲခြမ်းကျော်နှင့် လာချပေးတယ်။ “ဝေ့.ဆရာဧည့်သည်တွေပါလာပါ လား” “အေးဟုတ်တယ် ဟ” ဆော်ကြီးကဖြူဖြူဖွေးဖွေးရေ ဆေးငါးကြီးလိုဗျ။ ယောက်ျားက ဆင်ထိုးသေလို့မုဆိုးမဖြစ်နေတာ၊၊သူကဒီရပ်ကွက်မှာဆရာမကြီးပေါ့။ သူ့ကိုလိုးချင်တဲ့လူတွေတစ်ပုံ ကြီး၊ကျနော်ကိုသေသေချာချာစူး စိုက်ကြည့်နေတာ။ပြီးမှကျနော့်အနားဝင်ထိုင်ပြီး “မောင်လေး..ဆတ်သားစားမလား ၊ရှိတယ်” “ကောင်းတာပေါ့ စေတနာနှင့်ကျွေး တာကို” အမကြီးချက်ချင်းယူပေးတယ်၊ “အေး.ငါကိုလည်းမှတ်ထားဦး..စောမူအေးတဲ့၊” “ဟုတ်မစော” သူက အနားကိုထိုင်နေတာကျနော် ကကိုကျော်ဆွေကို “ကိုကျော်ဆွေ.ပြောအုံးလေဗျ” “ဘာလဲဟ..ဆရာမလေးအကြောင်း “ “အေးးနင် တော့ပြသနာပဲ၊ဘယ် ဆရာမလဲ” “နန့်စောယဉ်ကိုပြောတာအမ” “အေး..အဲဒါပြသနာရှိတယ်ပြောစမ်းပါဦး ကိုကျော်ဆွေကဟိုနှစ် ကောင် ငါနှင့်တဲခဏလိုက်ပို့ဦးမယ်ဒ လင်တွေထားလိုက်ဦးမယ်” သူတို့တွေထွက်သွားမှ “ငါပြောတာနန့်စောယဉ်ကိုဆင်ဦး စီးထီး ကော်ကလိုက်နေတာဟ” “ဟာသွားပါပြီနောက်ကျသွားပြီ လားကြာ” “နောက်တော့မကျငေးဘူး၊သူ့မရ လည်းဘာဖြစ်လဲငါရှိတယ်” “ဗျာ” “အေး..ငါလုပ်ပေးမယ်သိလား၊ငါ့ ကိုလည်းတစ်ခုလုပ်ပေးပေါ့” “အမလုပ်ပေးမယ်ဆို၊ကျနော် လည်းအမကိုလုပ်ပေး မယ်လေ” “အေး..အဲဒါဆိုနင်တို့ကားမြို့ ပေါ်ဘယ်တော့တက်မှာလည်း” “နောက်နှစ်ရက်လောက်တက်မှာ” “ဘာလုပ်မလို့လဲ” “ငါ အရက်တွေကုန်နေပြီ၊ငါမြို့ တက်ဝယ်မယ်လေ၊အဲဒါနင်လိုက်ခဲ့။
ညနေဘက်မှတက်မယ်” “အဲဒါဆိုအမညအိပ်ရမှာပေါ့” “အေးငါတည်းခိုခန်းမှာအိပ်မယ်၊ နင်ညလာအိပ်ပေး၊မနက်ကျရင်သူ တို့မှာ တဲ့ပစ္စည်းနင်သွားပို့ ပေးလေ၊ငါလည်းပြောထားပေးမယ်၊ဟိုမှာနင့်လူတွေလာပြီမသိစေနှင့်” “ဟုတ်ကဲ့” “ဟေ့ကောင်အဆင်ပြေ လား၊” “ဘာလဲဗ်” “မင်းကောင်မလေးကိုပြောတာ” “အေးကြိုးစားရမှာပေါ့၊ပြိုင် ဘက်ရှိတယ်” “ဘယ်သူလဲဟ” “အယ်ထီးကော် တဲ့” “ဟ..အဲဒီကောင်ဆိုမလွယ်ဘူးဟ၊ စိတ်ဆတ်တယ်၊သူသိသွားရင်အ ချိန်မရွေးပြသနာပေါ်နိုင်တယ်” “ပေါ်.ပေါ်ဗျာ” “အင်း ဘယ်လိုမှတားမရပါလား” “ကဲသောက်.ပြီးမင်းတို့ပြန်ကြ” ကျနော်လည်းအမြည်းစားပြီးပြန် လာလိုက်တယ်။ခြေထောက်တွေ က တက်ကြွနေတာဗျ။ နောက်တစ်ရက်မြို့ပေါ်တက်မယ့် ကားနှင့်ကျနော်လိုက်ခဲ့တယ်။ မကရင်မကြီးလည်းပါတယ်။ သူကိုဈေးနားချ ပေးပြီးအိမ်ဖက် ကိုလှည့်တယ်။စီစဉ်စရာတွေစီစဉ် ပြီးအိမ်မှာညမအိပ်ဖြစ်တဲ့အ ကြောင်းပြောတယ်။ သူငယ်ချင်းတွေနှင့်ချိန်းထား တဲ့အကြောင်းရွှီးရတာပေါ့။ ညဘက်ရှစ်နာရီလောက်ဆိုက်ကား ငှားပြီးမကရင်မရှိရာကိုလစ်လာ လိုက်တယ်။
တည်းခိုခန်းမှာမက ရင် မကနှစ်ယောက်ခန်းယူထားတယ်။ ကျနော်လည်းသူ့အခန်းမေးပြီးတက်ခဲ့တယ်။အခန်းရှေ့ရောက်တော့တံခါးခေါက်တော့ကရင် မဖွင့်ပေးပြီး “စောသားပဲမောင်လေး” “စောစောအိပ်လို့ရတာပေါ့” “အေးဒါဆိုလည်းလာ၊အဝတ်အစား ချွတ်လိုက်တော့” ကျနော် လည်းအဝတ်အစားချွတ်ပစ်လိုက်တယ်၊၊နည်းနည်းတော့ကြောက် နေတယ်လီးကသိပ်မတောင်ဘူး “လာမောင်လေးအိပ်လိုက်..မမ စုပ်ပေးမယ်၊အမလေးလူကသာ ငယ်တယ်လီးကအကြီးကြီးပဲ” “အမယောက်ျားလောက်ကြီးလို့ကြီးလို့လား” “ငါ့ယောက်ျားကတို တိုနှင့်တုတ် တုတ်ဟ၊နင့်ဟာကပိုကြီးပြီးပို ရှည်တယ်” ပြောရင်းနှင့်ကိုကျနော့်လီးကိုစုပ်လိုက်တယ်။ပူနွေးနွေးအာငွေ့ နှင့်သူ့စုပ်ချက် ကြောင့်ကျနော်တချက်အော်လိုက်မိတယ် “ပြွတ်…ပြွတ်” “အားးးးးးရှီးး၊အားးကောင်း လိုက်တာမမရာ” “ပြွတ်..ပြွတ်” “အားးလား လားရှီး” လီးဒစ်တွေကိုလျှာနှင့်ယက်ပေး တယ်ဗျ။ “ပလပ်..ပလပ်” “အားး.အိုး..အရမ်းကောင်းတယ်ဗျ” ကရင်မကြီးကအားတက် လာပြီး ဂွေးဥတွေပါစုပ်ဆွဲလိုက်တာ အောင့်သလိုခံစားရတယ်။လီးကို ငုံပြီးကွင်းတိုက်ပေးတာကျနော် မျက်လုံးတွေတောင်စင်းလာ တယ်။
အရမ်းကောင်းတာကိုး။လီးကအ ဆမတန်တောင်ပြီးလွှတ်လိုက်ရင် ချက်နားတောင်ကပ်နေတာဗျ။ ကရင်မကြီးကလီးစုပ်တာရပ်ပြီး အင်ကီၤျတွေပါချွတ်ပစ်တာဗျ။နို့ကြီးကတစ်လုံးတစ်ခဲကြီးဗျ။ ကျနော်လည်းစို့ချင်လာတာကြောင့်စို့ပစ်လိုက်တယ် ကျနော် လည်းနို့အုံကြီးကိုငုံခဲပြီးတပြွတ်ပြွတ်စို့ပစ်လိုက်တယ်။ “မောင်လေးအောက်ကဟာကြီး ပါပွတ်ပေး” ကျနော်လည်းဘေးကနေနို့စို့ ရင်း သူ့အဖုတ်ကိုပွတ်ပေးလိုက်တာ။ ဘယ်ကတည်းကခံချင်နေတာလဲ မသိအဖုတ်တစ်ခုလုံးစိုရွဲနေတာပါဗျ။အဖုတ်မပွတ်ဘူးတော့ ဘယ် လိုလုပ်ရတာမသိတာကြောင့်လက် နှင့်သာထိုးလိုက်တယ် “မောင်လေးအစေ့ကိုပွတ်” ကျနော်လည်းပွတ်ပေးလိုက်တယ်၊ “အားးးအဲလိုမပွတ်နှင့်နာတယ်” “ဘယ်လိုပွတ်ရမမှာလဲ” “ဒီလိုပွတ်” “ဒီလိုလား” “အေးးးဟုတ်တယ်” ကျနော်လည်းသူပြသလိုပွတ် လိုက် မှသူ့ဆီကညည်းသံတွေထွက်လာ တယ်။သူကလက်ဦးဆရာပေါ့ဗျာ။ နို့တွေကိုလှိမ့်လှိမ့်ပြီး စို့ပစ်လိုက်တယ်။နို့သီးခေါင်းတွေ ကိုလျှာဖျားနှင့်တော့တော့ပြီး ယက်ပစ်လိုက်တယ်ဗျ။အဖုတ် လည်းအပွတ်ခံရပြီး နို့တွေလည်းစို့ခံရတော့ကရင်မ ကြီးလည်း တော်တော်လေးအသံ ထွက်ပြီးညည်းတယ်။ကျနော် လည်းလိုးချင်နေတာကြာပြီအခု လိုပင့်သကူလိုးရတယ်ဆိုတော့ရှယ်ပဲပေါ့။
“ရပြီမောင်လေးလိုးတော့” ကျနော်လည်းသူ့ပေါင်ကြားထဲဒူး ထောက်ဝင်ပြီးလီးကိုထည့်လိုက် တယ်။ “ဗျစ်…ဗျစ်..ဘွတ်” “အားးးး ကောင်းတယ်” “ကျနော်လည်းသူ့ပေါင်ကိုအပေါ် တွန်းတင်ပြီးအပေါ်ကနေစိုက်ချ လိုးတယ်။ “ဗျစ်…ဗျစ်..ဇွိ.. ဇွိ” “အားးလားးလိုး တတ်လိုက်တာ အိုးးးး” “ဇွပ်..ဖတ်..ဖတ်…..ဖန်းးးးဖန်းး” “အားးမောင်လေးးကောင်းတယ်၊ ပြီးသွာိးလိမ့်မယ်၊အာရုံလွှဲ လိုးးး” ကျ နော်လည်းတခြားအာရုံလွှဲ လိုက်တာနန့်စောယဉ်ပုံပဲမြင်လာ လို့ပိုအားထည့်လိုက်မိတယ်” “အားးအင့်..ဟင့်..ဖြေးဖြေး နှင့်မှန်မှန်လိုး ပေးပါမောင် လးရယိ “ကျနော်လည်းလိုးနေရင်းက နန့်စောယဉ်ပဲမြင်လာလို့အားရပါးရလိုးတာပြီးချင်သလိုဖြစ်လာ တယ်။ “မောင် လေးအာရုံလွှဲလေ” “ကျနော် နောက်ဆုံးဘုရားစာတွေပဲရွတ်ရ တယ်။လိုးနေရင်းမေ့တာမို့ပြန် ပြန်ရွတ်ရင်းဆယ်မိနစ်လောက် ကြာ သွားတယ်။ “ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖန်းဖန်းးးးး” “အားးးအင့်..အာ့..ရှီးးရှိးးငါပြီးတော့မယ်..အာ့.အာ့ရှီး…ရှီး” “ကျနော်လည်း သူပြီးတော့မယ်ဆို တာသိလို့အာရုံပြန်စုစည်းပြီး အားရပါးရလိုးပစ်လိုက်တယ်။
အချက်တစ်ရာလောက်လည်းလိုး ပြီးတော့သူလည်းပြီးကျနော် လည်းပြီးသွားတာပေါ့ “အားရလိုက်တာမောင်လေးရာ၊ ငါ့မှာအရင် ကကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ပွတ်နေရတာ” “ကျနော်လိုးတာကောင်းလား” “ကောင်းတာပေါ့ဟယ်..အီဆိမ့်နေ တာပဲ၊လီးကလည်းကြီး ရှည်က လည်းရှည်တော့အရမ်းကောင်း တယ်။ဒီနေ့အားရအောင်လိုးပေးစမ်းပါ။ခဏသာနေရတယ်” အမောခံနိုင်ပြီးအားရှိတဲ့ကျ နော်လီးကပြန်တောင်လာတယ်။ “မမ..မှုတ်ပေးဦးထပ်လုပ်မယ်” “အေးစုပ်ပေးမယ်” သူကပြန်စုပ်ပေးတော့လီးကအ စွန်းကုန် တောင်လာပြန်ရော “ကျနော်ဒီတစ်ခါကုန်းလိုးချင် တယ်” “လိုးလေ..ကုန်းပေးမယ်” “ကျနော်လည်းနောက်ကနေဒူး ထောက်ပြီးလီး ကိုသွင်းလိုက်တယ်။ဖွံ့ထွားတဲ့ဖင်ကြီးနှင့်စအိုဝ ညိုညိုကြီးကိုမြင်ရတယ်ဗျ။ မီးရောင်နှင့်ပြူးထွက်နေတဲ့အ ဖုတ်ပြူးပြူးကြီးက လည်းအားရ စရာကောင်းနေတယ်။လိုးလိုက် တိုင်းအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ လိပ်ဝင်သွားတာကိုကြည့့်ပီးအားရကျေနင်္ပတယ်ဗျ။
“ဗျစ်…ဗျစ်…ဘွတ်…ဘွတ်” “အာ့..အင့်…ဟင့့်ဟင့်.. မောင်လေးး” ကျနော်လည်းဒူးထောက်ပြီးလိုးနေ ရာကနေခွေးလိုးလိုးသလို လိုးဖို့ဒူးကွေးကာအပေါ်စီးမှဆက်ဆံ လိုက်တာ တချက်ဆောင့်ချတိုင်းမကရင်မ ဟာတအင့်အင်းနှင့်ကိုအော်နေ သေးတာပါ။ “ဗျိ ဇွီ…ဗျစ်..ဗျစ်…ဘွတ်..ဖတ်.. ဖတ်…ဘု” “အာ့..အား..အရမ်းကောင်းတယ် မောင်လေး..အားးမြန်..မြန်လုပ် ကွာ..မမပြီးတော့မယ်” “ဇွပ် ဖန်းးးဖန်းးးးဖတ်..ဘတ်..ဘွတ်…ဖန်းးးဖန်းး” အာ့ားရှီးးးအားးးးးအိုးးးးးးးးအာ့ရှီးးအိုးးးး” လိုးချိန် ဆယ့်ငါးမိနစ်ကျော်ကျော် လောက် မှာသူပြီးသွားတယ်။ဒါပေမယ့်ကျ နော်မပြီးနိုင်ဘူးဒူးကွေးလိုးရလို့သာဒူးတွေပူလာပြီးညောင်း နေတော့တယ်။ကျနော် လည်းအိပ် ရာပေါ်လှဲချလိုက်တယ် “မောင်လေးမပြီးဘူးလား” “ဟုတ်တယ်မမ” “အေးးးငါမှုတ်ပေးမယ်” ဆိုပြီးတော်တော်လေး ကြာအောင် မှုတ်ပေမယ့်လီးကမကျပဲနေတယ်” “အားးးငါလည်းအာညောင်းပြီဟ” “မမဖင်လိုးချင်လို့ရလား” “လိုးချင်တာလိုးရ တယ်” “ငါဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးမယ် မောင်လေး” သူဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလို့ ကျနော်လည်းသူ့ဖင်ကိုတံတွေး ဆွတ်လိုက် ပြီးလီးကိုထည့်လိုက် တယ်။လီးကဖင်ထဲကိုတင်းကျပ်ပြီး ဝင်သွားတယ် “ဖြေးဖြေးလုပ်နှော်.ငါ့ဖင်ကွဲ သွားမယ်” “အင်း..မမ..”
“ဗျစ်…ဗျစ်……” “အားးးးးထိတယ်ကွာ” “ဇွိ…ဘွတ်….ဖတ်…ဖတ်..ဘွတ်….” “အိုးးး..ဟးးးဟ၊ားးအားး* “ဇွပ်..ဖတ်..ဖတ်..ဘွတ်..ဘွတ်” ကျနော်ကျပ်လွန်းလို့ပြီးချင်လာတယ်။ “မမကျနော်ပြီးတော့မယ်” “အေးးလိုးးပြီးအောင်လိုးးး” “ဇွပ် ဖတ်..ဖတ်…ဖန်းဇွိ..ဗျိ..ဗျိ” အားးးးအိုးးဟူးးးးးးး ကျနော်လည်းအော်ပြီးဖင်ထဲကို သုတ်တွေပန်းထည့်လိုက်ပြီးလီး ကိုချွတ်ကာ အိပ်ရာပေါ်လှဲလိုက် တယ်။ “အားးကောင်းလိုက်တာကောငငွလးရာ.နင့်လီးကအရမ်းမိုက်တယ်၊ငါစွဲသွားပြီနောက်လုပ်ပေးသိလား” “ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့” ကျနော်လည်းနောက်နေ့မနက်မှာ ကရင်မကြီးနှင့်သူ့ပစ္စည်တွေတင် ပြီးတောထဲပြန်ဝင်ခဲ့တယ်။ဆင်စ ခန်းဖက် အထိလိုက်ပို့ပြီးဆရာမ လေးတေ့မှာတဲ့ပစ္စည်းအချို့ကိုယူပြီးဆရာမလေးဆီကိုသွားခဲ့တယ်။ အဟီးရီးစာစာတစ်စောင်လည်းရေး ပြီးယူသွားတာပေါ့။ ကျောင်းဖက်သွားပြီးပေးတာပါ။ “မနန့်စောယဉ်..ဒီမှာပစ္စည်းတွေ လာပို့တာပါ” “အားနာစရာရှင်.ကျမတို့လာယူ မှာပေါ့” “အပန်းမကြီးပါဘူး၊ကျနော်က မနန့်စောရင်နှင့်တွေ့ချင်လို့ပါ” “ရှင်” “ဟုတ်တယ်ဗျ၊မနန့်စောယဉ်.. ကျနော်မနန့်စောယဉ်ကို မြင်ကတည်းချစ်မိတာ” “ရှင်..အာကိုဇော်မိုးကလည်း” ကျနော်လည်းလာလာချင်း ဆောက်နှင့်ထွင်းပစ်လိုက်တယ်
၊ပြိုင်ဘက်ရှိနေလို့အချိန်ဆွဲ လို့မဖြစ်ဘူးလေ “ရော့ပါ..ကျနော်ရေးထားတဲ့စာပါ” မနန့်လည်းကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်ကာယူထားလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်းလစ်လာခဲ့လိုက်တယ်။နောက်နေ့တွေမှာလည်းအကြောင်းမ ရှိအကြောင်းရှာပြီးမနန့်ဆီကိုသွားသေးတယ်ဗျ။ ညနေပိုင်းရောက် ရင်ကိုကျော်ဆွေနှင့်ကရင်မဆိုင်သွားတာပေါ့။ကရင်မကြီးကဟန်မ ပျက်ဧည့်ခံရှာတယ်။ကျနော် လည်းနောက်နေ့ တွေမှာကားသ မားတွေအားရင်ဆင်စခန်းပဲ ခေါ်ပြီးကရင်မဆိုင်ဖက်ကိုပဲသွားနေကြတာလေ။မနန့်မှာကိုဇော်မိုးဆင်စခန်းလာ ကတည်းကသတိထားမိတယ်။ ရွှေစွန်ညိုဘာလိုလို့ဝဲပါတယ်။ မထွေးလိုလို့ဝဲပါတယ်။ဒါပေမယ့် အယ်ထီးကော်ကသူ့ကိုအရင်ချစ် ရေးဆိုထားတော့ ဝေခွဲရခက်ခဲနေပါတယ်။အယ်ထီး ကော်နှင့်လူမျိုးတူဘာသာတူလေ၊ သူ့ဘဝကိုလည်းစာနာတယ်။ တခြားအရာ တွေပေါ်မှာသာစိတ် ဆတ်ပေမယ့်သူ့အပေါ်မှာစိတ် ရှည်တယ်။သူ့အပေါ်တကယ်ချစ် တာလည်းသိတယ်။ကိုဇော်မိုးတစ် ယောက်က အသက်ကလေးကငယ် ငယ်လူကောင်ထွားပြီးနေလောင် နေလို့သာအသက်ကြီးသလိုဖြစ်နေ တာ။
အခုလည်းတနေ့တနေ့ဒီလမ်း ခရီးကိုမညည်းမညူလာနေတာသနားမိတယ်။တဖြေးဖြေးနှင့်သနားရာကကိုဇော်မိုးကိုချစ်လာသလိုဖြစ်နေပြီ။ကိုဇော်မိုးကလည်း အဖြေတောင်းတာအ မဲခြောက်ဖုတ်တောင်းသလိုတကျီ ကျီနှင့်အခုဆိုကျောင်းကိုလာလွန်းအားကြီးလို့ညီအမတစ်ဝမ်းကွဲ ကျောင်း အတူတူပြတဲ့သူနှင့်တောင်အတော်ကြီး သွးင်းနီးနေပြီ “အယဉ်..ညည်းဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ” “ငါမစဉ်းစားတတ်ပါဘူးဟယ်” “ငါသိပါ တယ်ဟာ၊နင်ဇော်မိုးဘက်ပါနေပြီ” “အင်းလေ.ငါဝန်ခံပါတယ်၊ဒါပေမယ့်အယ်ထီးကော်ကိုလည်းသနာနေ တယ်” “ငါးရံ့နှစ်ကောင် ဖမ်းသလို ့ဖြစ်နေမယ်နှော်၊နှစ်ယောက်စ လုံးကမလွယ်ဘူးနှော်” “အေးပါဟယ်” “ငိုဇော်မိုးကပြောတယ်၊” “ဘာတုန်းဟ” “လှေနံန ဖက်ကိုနင်းတယ်ဆိုရင် လည်းသူ့ဘက်ကိုပိုပိုသာသာ နင်းလိုက်ပါတဲ့” “သူကဗိုလ်အောင်ဒင်ပေါ့” “ဟုတ်တယ်၊ဟုတ်တယ်.ဗိုလ် အောင်ဒင်.၊ဗိုလ်အောင်ဒင်”“ဟားးဟားးးအဟင်းးဟင်းးးးး” ရယ်နေရင်းကဇော်မိုးမျက်နှာလေးကွက်ပြီးမြင်လိုက်တယ် “အော်..ကို ဇော်မိုးရယ်” တနေ့မနန့်ဆီကိုသွားပြီးကရင်မအ ရက်ဆိုင်ထိုင်နေတုန်းအယ်ထီးကော်ရောက်လာတယ်။လူကငှက်ဖျားမိ ထားသလို ပါ
“ဇော်မိုးဆိုတာမင်းလား” “အေး.ငါပဲ” “မင်းဆင်စခန်းကိုမလာနှင့်ဟေ့ ကောင်” “ငါ့ဘာသာလာတာဘာဖြစ်လဲကွာ” “ဟေ့ကောင် မင်းကိုငါပြောထားပြီးပြီနှော်၊” “လာတော့ဘာဖြစ်လဲ” “မင်းတော်တော်သတ္တိရှိတာလား” “အေး..” “အေးအဲဒါဆိုတပွဲတလမ်း လောက် စမ်းရအောင်” ကျနော်လည်းကြောက်နေရင်မနန့်နှင့်လွဲရတော့မည်မို့ “လုပ်လေကြာသလားလို့” ကျနော်ကြားဖူးတာက ကရင်တွေလက်ဝှေ့ထိုးတတ်တယ် ဆိုတာသိတယ်။ကျနော်လည်းရိုး ရာနပန်း(ကျင်)ကိုငယ်ငယ်ကတတ်တယ်။ရွာမှာလည်းသင် ထားတာ၊ အိမ်ကဝိတ်သမားတွေနှင့်လည်း ခဏခဏကစားနေကြမို့လို့လုံးထွေး ပီးသတ်ပုတ်ဖို့စဉ်းစားလိုက်တယ် “ဟဲ့တော်ကြ..ငါ ဆိုင်မှာရန်မဖြစ်နှင့်ထီးကော်နင့်ကိုဦးစီးနှင့် တိုင်မှာ” “နင်ကဘာလို့နာနေတာလဲ” “ဟဲ့ငါဆိုင်လာတဲ့ဧည့်သည်၊ငါ့ စီးပွားရေးကိုနင်လာ ဖျက်တာ” ‘”ဟေ့ထီးကော်..ဘာဖြစ်တာလဲ” “ဖထီး..ဘာမှမဖြစ်ဘူး” “မဖြစ်ရင်ပြန်” ထီးကော်ပြန်သွားသည်။
“ဖိုးခွား..မင်းလည်းပြန်” “ဟုတ်ကဲ့..ဖထီး” “လစ်ကြမယ်ဟေ့” အားလုံးလည်းစခန်းကိုပြန်လာခဲ့ ကြတယ် နန့်စောယဉ်မှာ တင်း ကြားပြီးရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်ကာဇော်မိုးအတွက် စိတ်ပူသွားတယ်။ထီးကော်ကဓား အမြဲတန်းပါတယ်လေ။ဓားနှင့်တော့ မထိုးရဲ လောက်ဘူး၊ဇော်မိုးတို့အဖွဲ့ကကားပေါ်မှာငြိမ်းချမ်းရေးအဖွဲ့ တံဆိပ်တတ်ထားတယ်။ဓားနှင့်ထိုး ရင်အားလုံးပြသနာတက်နိုင်တယ် ဆိုတာအားလုံးကသိထားကြတယ် လေ။ နောက်နေ့ကျတော့တခြားလူတွေ ခေါ်မရလို့ညနေစောင်းမှာကျနော် လည်း စ်ယောက် တည်းတက် လာတယ်။လေလေးကကျောဖက် ကနေပြီးတိုက်နေလို့မပူပါဘူး တောင်တက်ခရီးတွေဆိုပေမယ့် အေးအေးဆေးဆေး တက်လာခဲ့ တယ်။ တကယ်တမ်းတော့အယ်ထီးကော် ဟာဆင်ဦးစီးပီပီဆင်ကြံကြံနေတာ ကိုကျနော်မသိခဲ့ဘူး။သူစီးတဲ့ ဆင်က မုန်ယိုစပြုနေတာလေ။ ကျနော်လေးပုဆိုးလေးမပြီးပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နှင့်တောင်ပေါ်ကိုတက်လာခဲ့တယ်။အဲဒီအချိန်မှာ နောက်ကအသံကြားလို့လှမ်းကြည့် လိုက်တယ် “ကျည်..ဝူး” “ဟာဆင်ပဲ” ကျနော်လည်းခြေသုတ်တင်ပြီးပြေး တက်တယ်၊ဆင်ကကျနော့ကို မြင်ပြီး လိုက်တော့တာပဲ၊လေကသူ့ဘက် ကတိုင်တာရယ်၊တောင်တက်ဖြစ် နေတာရယ်ကြောင့်ကျနော့အနား ကိုချက်ချင်းမရောက် ဘူး။ ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေလိုက်လာတယ်။
ဆင်ပြေးအားကိုကျနော်ဘယ်လိုမှ မယှဉ်နိုင်ဘူးလေ။ကျနော်အကြံရ ပြီးပုဆိုးကိုချွတ်ချပြီး ထပ်ပြေးတယ်။ ဆင်ကကျနော့်ပုဆိုးကို တက်နင်း ပြီးကျန်နေတယ်။တော်ကြာမှဆက် လိုက်လာတော့ကျနော်လည်းအကျႌ ထပ်ချွတ်ပြီးထပ်ပစ်ထားခဲ့တယ်။ ဆင်ကအ ကျႌကိုထပ်နင်းပြီးခြေ ထောက်နှင့်နင်းပြီးထပ်လိုက်လာ တယ်။ကျနော်လည်းအသက်လု ပြီးပြေးတာဆင်ဝိုင်းနားရောက် လာ တယ်။ကျနော်ဆက်ပြေးတယ်။ လူတွေအားလုံးဆူညံကုန်ကြတယ်။ ကျနော်စာသင်ကျောင်းဘက်ပြေး ပြီးပက်လက်လှန်ပြီးအမော ဖြေရ တော့တယ်။ နန့်စောယဉ်မှာကိုဇော်မိုးတစ် ယောက်အဝတ်အစားမပါပဲပြေး လာတာမြင်ရတယ်။ဆင်ဝိုင်းဘက် ကလည်း ဆူညံနေတော့သဘော ပေါက်လိုက်ပြီးဖထီးပုဆိုးတစ် ထည်ယူပြီးအမောဖြေနေတဲ့ ဇော်မိုးကိုသွားခြုံပေးရတယ်။ အတွင်းခံပါလို့ သာပေါ့မျက်စိ ရှက်စရာကြီးပါ“ကျနော်လည်းမနန့်လာပို့တဲ့ပု ဆိုးကိုချက်ချင်းမဝတ်ပဲချွေး တွေသုတ်ပြီးမှဝတ်ရတယ်” မနန့်မှာဇော် မိုးဖြစ်ပုံကို ကြည့်ပြီးသနားလွန်းလို့မျက်ရည်တောင်ကျတယ်။
“ဇော်မိုး၊နောက်တစ်ယောက်ထဲ မလာနင့်” “လာမှာပဲမနန့်ကချစ်တယ်ပြောမှ” “ဒီလိုဖြစ်နေတာတောင်နင်ကပြော နိုင်သေးတယ်” “ဖြေပါမနန့်” “အေး.ချစ်တယ်.ချစ်တယ်” ကျနော်ပျော်ပြီးမနန့်ကိုဖက် နမ်းပစ်လိုက်တယ် “အို..လွှတ်တော့ဟိုမှာဖထီးလာ ပြီ” ကျ နော်လည်းပြန်လွှတ်ပစ်လိုက် တယ်” “ဖိုးခွားဘာမှမဖြစ်ဘူလား၊ ငါတောင်းပန်တယ်၊တယ်မိုက်တဲ့ ထီးကော်” “ရပါတယ်ဖထီး” ကျ နော်ကတော့သာယာနေပြီဖြစ် ပေမယ့်အယ်ထီးကော်ကမလုပ်သင့် တဲ့အရာကိုလုပ်တဲ့အတွက်ဆင် စခန်းတစ်ခုလုံးရဲ့ညိုညင်မှု့ကိုခံ ရတယ်ဗျ။ကျနော်မှာလည်း ဦးလေးတောင်ပေါ်တက်လာပြီး ကြိမ်းမောင်းဒဏ်တော်တော်ခံ လိုက်ရတယ်။ “ဟေ့ကောင်.မင်းကယူ မှာမို့လို့ လား” “ယူမှာဦးလေး” “စဉ်းစားမင်းကကျောင်းဆက်တက် ရအုံးမှာ၊နောက်ပြီးသူကခရစ်ယာန်ကွ” “ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ ဦးလေး” “အင်း..မင်းကအချစ်ဦးဆိုတော့ရူးနေတာပေါ့ကွာ” နောက်ဆင်ဝိုင်းဘက်မသွားနှင့်” “ဟုတ်ကဲ့ပါဦးလေး” ကျနော်ဦးလေး စိတ်ချမ်းသာ အောင်ပြောလိုက်ရတယ်၊အခုမှ အဖြေရတာဘယ့်နှယ်သွားမတွေ့လို့ ရမလား ကျနော်ကအေးအေးဆေးဆေးဖြစ် သွားပြီ၊ဒါပေမယ့်အယ်ထီးကော် ဒုက္ခက မုန်ယိုပြီးတောထဲဝင်သွားတဲ့ဆင် နောက်ကိုလိုက်ရတော့တယ်။
ပဲ့ချိတ်နှစ်ယောက်ခေါ်ပြီး ဆက်ခြေရာနှင့်ဆင်ချေးတုံးကို ကြည့်ပြီးလိုက်သွားတာ။သူစိတ် မဖြောင့်ပါဘူး၊ဆရာမလေးက ကျနော် နှင့်ကြိုက်သွားမှာကိုအ ရမ်းစိုးရိမ်နေတာ။ သူတကယ်လည်းအဲဒီနေ့ကချစ်သူ တွေဖြစ်သွားတာမသိခဲ့ဘူး။ဆင် အခြေအနေကို ကြည့်ရင်းကဆယ် ရက်လောက်ကြာတယ်။သူစိတ်မ ရှည်တော့တာနှင့်မုန်ယိုလို့မ ပြီးသေးတဲ့ဆင်ကိုအတင်းဖမ်းဖို့ကြိုးစားရင်း ကဦးခေါင်းပေါ်တက် ပြီးစခန်းဖက်ကိုခေါ်ဖို့ကြိုး စားတယ်။ဆင်ကဝါးတောဖက် ကိုဖြတ်ပြေးတော့ဆင်ကိုမထိန်း နိုင်အဲဆင်ခေါ်ရာ ကိုပါသွားတယ်။ ဝါးတောဖြတ်ပြေးတဲ့အခါဝါးထိုး လို့တစ်ကိုယ်လုံးသွေးအလိမ်း လိမ်းနှင့်နောက်ဆုံးမှာဆင်ပြေးတဲ့သစ်ပင်နား ရောက်တော့သစ်ပင် နှင့်တိုက်မိပြီးဆင်ပေါ်ကပြုတ် ကျကျန်ခဲ့တယ်။သူများကိုမကောင်းကြံတဲ့စိတ်ကလက်ငင်းအကျိုးပေး တာပါ။ ပဲ့ချိတ်တွေကစောင်ပခက် လုပ်ပြီးထမ်းခေါ်လို့သာစခန်းကိုရောက်ရတယ်။ဖထီးလည်းသူ့ တူဖြစ်ပြီးအားကိုးရတဲ့သူဖြစ် တော့ပြာ ပြာသလဲပါ။မြို့ပေါ်ဆေး ရုံပို့ဖို့အတွက်ကျနော်တို့ကားစခန်းကိုလာတဲ့အခါ။ကျနော်တို့စ ခန်းမှာလည်းကားကတစ်စီးထဲသာ ရှိ တယ်။ကျနော့်ကိုလုပ်ကြံထား သူမို့မပို့ချင် ကြပါဘူး။ကျနော်လည်းလူ့အသက် ကယ်လို့ရရဲ့သားနှင့်မကယ်ဖြစ် ရင်နောင်စိတ်မ ကောင်းဖြစ်ရမှာ မို့ဆေးရုံကိုပို့ခိုင်းလိုက် တယ်။ဖထီးလည်းဆေးရုံကိုလိုက် သွားရတော့တယ်။
ဆင်စခန်းမှာဖထီးမရှိတော့ကျနော့်အကြိုက်ပေါ့ဗျာ။ညဘက်မှာမဆီ ကိုကျနော်သွားလည်တော့တယ်။ သမီးရည်းစားဖြစ်ပြီဆို တော့ မနှင့်မောင်ဖြစ်ပြီလေ။ “အယဉ်ရေ.မောင်လာတယ်” “အေး..ညည်းပဲခေါ်တော့” “ကောင်မခေါ်တာလေးကိုသဝန်တို နေတယ်” “နင်ခေါ်ချင်ရှာပေါ့ဟ” “မရတတ်လို့ပါနှော်” “ကောင်မ..ညည်းငါ့ဘဲများ ကြိုက်နေလားမသိဘူး” “ကြိုက်ရင်ရောနင်ပေးမှာမို့ လို့ လား” “မလုပ်ပါနှင့်အချစ်ကဝေစားလို့မရဘူး၊မတစ်ယောက်တည်းသာချစ် တာပါ” “သွားအပိုတွေ” “ကျနော်တို့ချောင်းကမ်းဘေး ခဏ သွားမယ်လိုက်ဦးမလား” “မလိုက်တော့ပါဘူး၊မစားရညှော် ခံကြီး” “အင်းသူကလည်းတစ်ဒုက္ခ” “အဟင်းးဟင်းး” “မ..လာ သွားရအောင်” လသာသာမှာချောင်းရေတသွင်စီး လို့ကျောက်စရစ်ခဲလေးတွေအပေါ် လမ်းလျောက်ရတာအရမ်းကို ကောင်းတယ် ဗျ။ ကျောက်တုံးတွေကြားထိုင်လိုက် ပြီးမရဲ့မျက်နှာကိုငေးကြည့် လိုက်တယ်။သနပ်ခါးအဖွေးသား နှင့်ချစ်စရာကောင်းတဲ့မမျက်နှာ လေးကိုမွှေးကြူလိုက်ပြီးသာသာ ယာယာလေးပွေ့ဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်း ပါးလေးကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ်၊ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ရင်ခုန်သံတွေ ကတဒိန်းဒိန်းနှင့်ကိုမြည်နေတာလေ။
ရင်ခုန်သံတွေမြန်လေကျနော့လီး ကတောင်လေပေါ့ဆိပ်ကွယ်ရာအ ရပ်မှာနှစ်ယောက်သားချိန်းတွေ့ တာလေ။ဖိုမဓာတ်ကလောင် မြိုက် နေတာပေါ့။ကျနော်မကိုအရမ်း လည်းချစ်တယ်၊မြတ်လည်းမြတ်နိုး တယ်၊ဒါပေမယ့်စိတ်လည်းမချဘူး။ ချစ်သက်သေလေး များ၊အမှတ်တရ လေးတွေများများဖြစ်အောင်လုပ် ထားချင်တာလေ။အဲဒီတော့လည်း “သိပ်ချစ်တယ်မရယ်” “အွန်း.ဟွန်းး ဟင်း….မ..လည်း ချစ်ပါတယ်ကွယ်” နှုတ်ခမ်လေးနမ်းစုပ်ရင်းလည် တိုင်လေးကိုပါမာကင်ပေးလိုက် တယ်” “အားးယားတယ် မောင်” ယားတယ်ဆိုလို့လွှတ်လိုက်ပြီးမှ နှုတ်ခမ်းကိုပြန်နမ်းစုပ်ပြီး လျှာဖျားလေးထည့်လိုက်တယ်။ မကလျှာဖျားလေးကိုပြန်စုပ် လာ တယ်ဗျ။ကျနော်လည်းအခြေ အနေကောင်းပြီဆိုပြီး အကျႌနောက်ကျောကသူ့ဘော်လီ ချိတ်ကိုဖြုတ်ပစ်ပြီးအကျႌကို တွန်း တင်ပြီးနို့ချိုချိုကို ခေါင်းငုံစို့လိုက်တော့ မကကျနော့်ခေါင်းလေးကိုကိုင်ပေး ထားတယ်ဗျ။ကျနော်လည်း ကရင်မကြီးသင်ပေးထားတဲ့ အတိုင် းစို့လိုက်တာပေါ့ဗျာ။ “အာ့…မောင်ရယ်” “ပြွတ်….ပြွတ်…ပလပ်..ပလပ်” “အင့်..ဟင့်..ဟင့်..အာ့..” ကျနော်လည်းမထွက် တဲ့နို့ကိုစို့ပြီးကျနော်ကမကိုဖက်ထားတယ်။
သိပ်စို့လို့ကောင်းလွန်းတဲ့ နို့လေးတွေ၊ဘယ်လောက်ပဲစို့စို့အားမရနိုင်ပါဘူးဗျာ။အဖုတ်ကို လည်းကိုင်ကြည့်ချင်လာတယ်။ လက် တဖက်အောက်ချပြီးမပေါင် ကြားထဲကိုလျိုပြီးသွင်းလိုက် တယ်။ “အာ့..မောင်အဲဒါကိုမလုပ် နှင့်မောင်” “ခဏလေးကိုင်ကြည့်ချင်တာပါ မရယ်” “ဟာကွာလူဆိုးလေးပဲကွာ” “ခွင့်ပြုပါမရယ်” “လူတွေမြင်ပါ့မယ်မောင်” “မမြင်ပါဘူးမရယ်၊ခဏလေးနှော်” “ဟ င်းးးး”ဆိုပြီးသက်ပြင်းချ လိုက်သံကျနော်ကြားတယ်။ဒါဆို ရပြီထပ်ပြီးခွင့်ပြုချက်တောင်းနေရင်ကျနော်မိုက်မဲရာကျတော့ မှာပေါ့” ပင်တီကိုဘေးဖယ်ပြီးအဖုတ်ထဲ လက်ညိုးလေးသွင်းလိုက်ပြီးစမ်း ကြည့်လိုက်တယ်။အမွေးနုနုလေး တွေကိုစမ်းမိတယ်ဗျ။ပြီးတော့ မှနေရာမှန်ကိုရောက်သွားတာ။ ကရင်မကြီးသင်ပေးထားတဲ့၊ အဖုတ်ပွတ်နည်းကစနစ်ကျသ လားမသိ မ တစ်ယောက်ညည်း သံတွေထွက် လာတယ်။ “အာ့..အင့်..ဟင်းးးဟင်းးး းမောင်ရယ်” ကျနော်လည်းအဖုတ်ထဲလက်ညိုး ထည့်လိုက်တော့အရည်တွေစို စိုစိ စိဖြစ်နေတယ်လေ “အာ့..မောင်ရယိ..နာတယ်” “ကျနော်လက်ကိုပြန်ထုတ်ပြီးကရင်မကြီးသင်ပေးထားတဲ့အစေ့ပွတ် နည်း အတိုင်းဖီလ်းဖြစ်လာစေဖို့ ပွတ်ပေးလိုက်တယ် “အာ့..အိုးးဟိုးးးဟိုးးးးးးးး အင့်..ဟင့်..ဟင့့်” ငါးမိနစ်လောက်ပွတ်တာအထဲမှာ မနည်းစိုလာတယ်။ကျနော်လည်း နှုတ်ခမ်းတွေစုပ်နမ်းပြီးအစေ့ ကိုသေသေချာချာပွတ်ပေးလိုက် တယ်ဗျ။
“အာ့..အင်းးးဟင်းးးးဟင်းးးးအာ့..ရှီး..ရှီးး”ထိုစဉ်မှာပဲဆင်ဝိုင်းဘက်ကဓာတ် မီးတချက်လင်းလက်လာလို့ “မောင်လူတွေလာတယ်” ကျနော်လည်းရပ်ပစ်လိုက်ရတယ် “ဟာကွာ..အရေးကောင်းမှ” “ခစ်…ခစ်..ခစ်” “မောင်သူ့တို့အနားမရောက် ခင်ပြန်ရအောင်” “အ င်းးးးး” ကျနော်လည်းမထချထချင်နှင့်ထ ပြီးသူ့ကိုလိုက်ပို့ရတာပေါ့ဗျာ။ သူ့ကိုလိုက်ပို့တော့ဟို တစ်ယောက်ပြုံးစိစိနှင့် “ပျော်ခဲ့ကြ တယ်ပေါ့” “အင်းးပေါ့ဗျာ” “လုပ်ပါ..လုပ်ပါဒီမှာတစ်ယောက် ထဲက်န္ခဲ့ရတာ” “ဟောဗျာနောက်အခေါက်ခေါ်ပါ့ မယ့်” “အားးးး” မက ကျနော့်ဗိုက်ကိုလိမ်တာဗျ “ကဲပြန်တော့နှော်မောင်” “ဟဲ့ဒီမှာအိပ်ခိုင်းလိုက်ပါလား” “ဖထီးသိလို့မိုးမီးလောင့်ပါမယ်ဟယ်” “ရပါ တယ်ဟငါမပြောပါဘူး၊ ငါအခန်းခွဲအိပ်ပါ့မယ်” “ကောင်မတော်တော်ရွနေတယ်၊ ဘာလဲချောင်းကြည့်မလို့လား” “အေးဟဲ့..ဟီးးးး ဟီးး” မောင်ပြန်လေ၊ဒီကောင်မတော် တော်ရွနေတာဆုံးမရအုံးမယ်” “တာ့တာ.မ” ကျနော်လည်းတောင်ပြန်ဖြစ်လာ တယ်။စိတ်ထဲ မှာဆန္ဒအရမ်းပြင်း ပြနေတာဗျာ။
ကိုကျော်ဆွေတဲ ဘက်ကိုပြန်ရင်းကရင်မအရက် ဆိုင်ဘက်ကိုလျောက်တော့ကရင်မ ကြီးကဆိုင် သိမ်းနေပြီ “ကောင်လေးငါ့ဆီကိုမလာတကြာ ပြီနှော်” “စိတ်ကရောက်ပါတယ်” “စိတ်လာလို့မရဘူးလူလာမှဟ၊ဒီနေ့ဒီမှာအိပ် သွား၊” ကျနော်လည်းရေငတ်တုန်းတွင်းထဲ ကျဆိုသလိုကရင်မကြီးကိုအဲနေ့ည ကသုံးချီကျွေးပြီးမနက်လေးနာ ရီလောက်ထကာကို ကျော်ဆွေတဲ ဖက်သွားအိပ်တယ်။ နောက်တရက်ရောက်တော့စနေမှာ မြို့ကိုတက်ပြီးအယ်ထီးကော်ကို သတင်းမေးမယ်ဆိုတော့ ကျနော် ပျော်ပြီလေ။စနေသွားပြီးတနင်္ဂနွေမှပြန်ရမှာကိုး။စနေနေ့ကျတော့သူ တို့ကကားလမ်းဖက်ကနှစ်ယောက် သားကြိုတယ်။ ကျနော်လည်းမြို့ကိုလိုက်ခဲ့တယ်။အိပ်စင်မှာသူတို့ကို ထားပြီးရှေ့ခန်းမှာကျနော်ထိုင်လိုက်ခဲ့တယ်။သစ်လုံးတွေချပြီးမြို့ ထဲမှာကျ နော်တို့ကိုထားပြီးကား ကပြန်ထွက်သွားလို့အိမ်ဖက်ကိုကျနော်ခြေဦးမလှမ်းတော့ဘူးရောက် တဲ့အချိန်ကလည်းခြောက်နာရီထိုး ပြီ ကားကမနက်ပြင်မယ်ဆိုပြီးထွက်သွားတာလေ။တည်းခိုခန်းရောက် တော့နှစ်ယောက်ခန်းနှစ်ခန်းယူ လိုက်တယ်။မရဲ့သူငယ်ချင်းက ရယ် ကျဲကျဲလုပ်နေတာလေ။
“ကိုဇော်မိုး.အခန်းပြောင်းပေးရမလား” “အခုတော့မပြောင်းနှင့်ဦး” “ဟယ်လုပ်ပြီ၊ညည်းတော့၊ရေမိုး ချိုးဆေးရုံကိုသွားရအောင် ၊မောင်မလိုက်ခဲ့နှင့်” “အာ..ဘာလို့လည်းမ” “ဖထီးသိသွားမှာစိုးလို့” “ပြီးရောပြန်လာရင်ထမင်းသွားစားမယ်” သူတို့ရေမိုးချိုးပြီးဆေး ရုံ ဖက်သွားကြပြီးတစ်နာရီကျော် လောက်ပြန်လာတယ်” “မောင်ထမင်းစားရအောင်” “သွားလေ” “ထီးကော်အခြေအနေဘယ်လို လဲ” “နောက်တပတ်လောက်ဆိုဆင်းရ မယ်ထင်တာပဲတဲ့” “သူ့ဆင်ရော” “ဖမ်းထားပြီးထူးခတ်ထားတယ်” “ဖထီးကဘာပြောသေး လဲ” “ထွေထွေထူးထူးမပြောပါဘူး၊ ထီးကော်ကမောင့်ကိုကျေးဇူးတင် ကြောင်းပြောပေးပါတဲ့။ သူတောင်းပန်ပါတယ်တဲ့” “အမြင် မှန်ရသွားပြီပေါ့” “သူလည်းစိတ်ကောင်းရှိပါတယ် မောင်။မ.ကြောင့်သာအဲဒီလိုဖြစ် တာပါ” “အော်..ဆင်ရောဦးစီးရောမုန်ယိုတာ ပေါ့” “မောင်ကလည်းပြောရော့မယ်” ထမင်းသွားစားပြီးတည်းခိုခန်း ပြန်လာတော့၊ “ဟေ့ငါတော့အိပ်ပြီ.လော့ချလိုက်ပြီနှော်၊၊ အယဉ်ဒီမှာအိတ်တွေ” “ဟဲ့..ဟဲ့..အို..လုပ်ပြီ” “လာပါမ..မောင်နှင့်စကားပြောရ အောင်” “ဟင်းနှော်စကားပြောမယ်ဆို ပြီးတော့”
“ချစ်လို့ပါမရာ” အခန်းထဲဝင်ပြီးတော့မက “မောင်ဟိုဘက်လှည့်၊မ.အကျႌလဲမ လို့” “ကျနော်လည်းအခန်းပြင်ဘက် ကိုပြူတင်း ပေါက်ဖက်မှလှမ်း ကြည့်နေလိုက်ပြီး “ရပြီလားးး” “အင်းးးး”ကျနော်ကြည့်လိုက်တော့မကဂါဝန်ကြီးနှင့်ဗျ “ညဝတ်တဲ့အကျႌ ကလေးနှင့်လည်း လွတာပဲ” “သွားအပိုတွေသိပ်ပြော” “ကြည့်လို့ကိုမဝဘူး” “ဆိုပြီးတင်းတင်းလေးဖက်ထား လိုက်တယ်။ခါး အထက်စမ်းကြည့် တော့ဘော်လီမပါဘူးဗျ။ “ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ” “ဘာရီတာလဲ.ဟွန်း” ကျနော်သူ့ကိုဖက်ပြီးအိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှဲ လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာကန့်လန့်ပေါ့။ သူကအောက်ကကျနော်ကအပေါ် ကလေ။ “ချစ်တယ်..မရယ်” “အင်းးး” ငျနော်လည်းမ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်း စုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ “မောင်မီးပိတ်အုံးလေ” “မ..အလှကိုကြည့်ချင်လို့ပါမရယ်၊မပိတ်တော့ဘူး” “အင်းရှက်တယ် မောင်” “မရှက်ပါနှင့်မရယ်မောင်တို့လက်ထပ်ပြီးလည်းဒီလိုပဲနေမှာ” ကျနော်လည်းနမ်းစုပ်လိုက်တာမ ကလည်းပြန်နမ်းပါတယ်။ ပါးစပ်အ တွင်းမှာလျှာတွေတိုက်ပွဲတွေ ဖြစ်တာပေါ့။အသံကတော့တပြွတ် ပြွတ်နှင့်ဗျ။ရင်ချင်းဆိုင်တဲ့တိုက်ပွဲတွေပါဖြစ်နေတာ။
အဲဒီကတော့ရင်ခုန်သံတိုက်ပွဲပေါ့၊သူ့အသံလည်းတစ်ဒိန်းဒိန်းနှင့်ပေါ့၊။အချစ်နှင့်ကာမတိုက်ပွဲမှာကာမ ဖက်ကအလေးသာနေပါပြီ။ ကျနော်ကတောင်ကုန်းတိုက်ပွဲနွဲ မယ်ဆိုပြီး ဂါဝန်စကိုမလိုက်တယ်။ ပထမဆုံးတွေ့တာကမြက်ခင်း လေးပေါ့သူကခပ်ပါးပါးလေးနှင့် မို့မောက်နေတာလေ။သူကနောက် ဆုံးတိုက်ပွဲမို့လို့ရှောင် ရှားပြီးတောင်ကုန်းဖွေးဖွေးဆီ သို့ချီတက်လိုက်တယ်။တောင်ကုန်းနှစ် လုံးကလည်းနှစ်လက်မလောက် သာကပ်နေတာပုပုဝိုင်းဝိုင်းပန်းကန်လုံးလေးမှောက်ထားသလိုပါဗျ ။ရန်သူကတောက်ထိပ်မှာ ရောက်နေလို့ကျနော့်ပါးစပ်ကြီးဟပြီးစုပ်ပစ် လိုက်တယ်။ “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အာ့…အင်းးဟင့်းး” ညည်းသံတွေထွက်လာပြီ။အဌာ ရသဆယ့်ရှစ်ရပ်ထဲကကရင်မ ကြီးသင်ပေးတဲ့နို့စို့တိုက်ပွဲမှာရန်သူတွေခေါင်းထောင်လာတယ်။လျှာလက်နက်ကိုထုတ်လိုက် ပြီးခေါင်း ဆောင်နှစ်ယောက်ကိုဖိနှိပ်ပြီး ယက်ပေးလိုက်တယ်။တောင်ကုန်း တစ်ခုလုံးကိုခြုံငုံပြီးစို့ ပစ်လိုက်တယ်။ “ပြွတ်..ပြွတ်” “.အင်း.ဟင်းးးဟင်းအင်း..မောင် ရယ်..အာ့!မကိုနှိပ်စက်နေသလိုပဲ” ဟောရန်သူအရှုံးပေးသွားပြီ၊ဒီတော့ခေါင်းဆောင်တွေဘေးက ဘုသေး လေးတွေကတချက်ချင်းလျှာနှင့် ဖိပြီးယက်လိုက်တာ။ဖြူဖွေးတဲ့ နို့ဟာပန်းရောင်သန်းသွားတော့ တယ်” ကျနော်လည်းနိုစို့ ပြီးဗိုက်သားပြင်လေးကိုလျှာနှင့်ယက်ပြီးချက် ပေါက်လေးကိုလျှာထိုးမွှေပစ် လိုက်တယ်။
ချက်ပတ်လည်ကို လည်းအသေအချာ ဝိုက်ပြီးယက် ပေးလိုက်တာမတစ်ယောက်မှာအိပ် ရာခင်းစကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင် ပြီးတဟင်းးဟင်းအော်ညည်း နေပြီလေ။ကျနော် ချက်ကိုယက် တာရွံမယ်ထင်သလား၊ ဒွါရကိုးပေါက်တစ်ပေါက်ပါပေမယ့်အဓိကပွိုင့်ကိုကျနော်ယက်အုံးမှာ။ ဒီချက်လောက် ကတော့အပျော့ပေါ့ ဗျာ။ကျန်တဲ့အချိန်တွေမှာသာရွံ ရင်ရွံမယ်။ဒီလိုစိတ်တွေဖြစ်နေ ပြီဆိုရင်တကိုယ်လုံးတောင်ယက် ပစ်လိုက်ဦး မှာ။ ကျနော်လည်းမရဲ့ချက်တွေကို ယက်ပေးပြီးတော့မှကုတင်အောက် ကိုလျှောဆင်းလိုက်တယ်။ မရဲ့ပေါင်လေးကိုမြှောက်ပြီး မရဲ့ ပိပိကိုသေသေချာချာကြည့် တော့မှအရမ်းလှတာကိုတွေ့ရတယ်ဗျ။အသားဖြူတဲ့ကရင်မဆိုတော့ ဖြူဖွေးတဲ့အသားအရေနှင့်လိုက် ဖက်တဲ့ပိပိမှာပန်းဆီရောင်နှုတ် ခမ်းသားတွေကွပ်ပြီးအရွက် ကလေးနည်းနည်းကလေးနှင့်ဗျ။ “အာ..မောင်ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ ကွာ” “သိပ်လှလို့ပါမရယ်” “အဲဒါကလည်းလှတယ်ပေါ့၊ အပိုတွေသိပ်ပြောတတ်တယ်” “တကယ်ပါမရဲ့၊အရမ်းကိုချစ်စ ရာကောင်း တယ်” “အင်…သွားအပိုတွေ” “မပိုပါဘူး၊ချစ်လွန်းလို့ဟောဒီလိုလေးလုပ်ပစ်ချင်တယ်” ဆိုပြီးလျှာကိုအပြားလိုက်ယက် လိုက်တယ် “ပလပ်..ပလပ်” “အိုးမောင်မလုပ်နှင့်..ဘုန်းကံတွေနိမ့်ကုန်ပါ့မယ်ကွယ်” “နိမ့်ပါစေလုပ်မှာပဲ” “အာ..မောင်ကလည်း” “မ ကျေနပ်ရင်ပြန်လုပ်ပေးပေါ့” “အွန်း..လူလည်ကလေး” ကျနော်လည်းပြောပြီးအဖုတ်တ လျောက်အပေါ်အောက်စုံချည်ဆန် ချည်ယက်ပေးလိုက်တယ်။
တင်သားကိုပါမြှောက်ထားလို့စအိုဝနီတာရဲလေးကိုပါမြင်နေရတယ်။ အားမလိုအားမရဖြစ်ပြီးစအိုဝကနေအပေါ်တောက်လျောက်ယက်လိုက် တော့..မ..တစ်ယောက်ထွန့်ထွန့် လူးသွားပြီး “မောင်အဲဒီကိုမလုပ်နှင့်လေ၊ရောဂါတွေရကုန်ပါ့မယ်” “မရပါ ဘူး..မရာ..ဗီဒီယိုတွေမှာ လုပ်တာမြင်ဘူးတယ်” “ဟာကြာ” ကျနော်လည်းပိပိအထဲလျှာဝင် သထက်ဝင်အောင်အကွဲကြောင်း ကြားလျှာကိုစုချွန်ပြီးအထဲနှစ် ကာထိုးမွှေပစ်လိုက်တော့ “အားးးမောင်ရယ်” အရွက်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုတချက် ချင်းယက်ပေးပြီးထွက် လာတဲ့အ ရည်တွေကစိမ့်ထွက်လာတော့မြို ချပစ်လိုက်တယ်ဗျ။ “အာ့မောင်..မ..မနေတတ်တော့ဘူး” သူကခါးကိုကြွပြီးအိပ်ရာခင်း တွေကိုတင်းတင်းကြီးဆုပ်ကိုင်နေတာ တွေ့ရတယ်ဗျ။ ကျနော်လည်းနောက်ဆုံးလက်နက် အဖြစ်မရဲ့ဖီလ်းစေ့နေရာကိုလက် နှင့်ဖြဲ ပြီးစုပ်ပြီးအဖုတ်ထဲ ကိုလက်နှင့်မွှေလိုက်တယ်။ “အားးးအာ့..အင့်..ဟင်းးးးဟင်းးးးမောင်” ‘”ပြွတ်…..ပြွတ်..” အာ့..ရှီးးးးရှီးးးအားးးး” မ..တကိုယ်လုံးလည်းတွန့်လိမ် လာပြီးပိပိထဲကအရည်တွေတလှိမ့် ချင်းထွက်လာတော့တယ်ဗျာ။.
မ…တစ်ယောက်ပြီး သွားပြီလေ။ ကျနော့်အလှည့်ရောက်ပြီတိုတော့ ကျနော်အပေါ်အကျႌကိုချွတ်လိုက် တယ်။ပြီးတော့ပုဆိုးကိုဖြေချ လိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်မယ်လုပ်တော့မကထလာပြီး “လာလူဆိုးလေးမောင်မောင်သူ များကိုမျော့နေအောင်လုပ်တာ. မင်းကို ပြန်လုပ်မှာ” “ဟားးးအကြိုက်ပေါ့” မ..ကကျနော့်ဘောင်းဘီကိုအောက် သိုဆွဲချလိုက်ရာတောင်နေသော ကျနော့်လီးကထောင်းက နဲအပြင် ကိုထွက်လာသဖြင့် “အမလေးတော့” “အယ်..အကြီးကြီးပဲ” “မကြောက်ပါနှင့်မ..ကလည်း” “ဖြစ်ပါ့မလားမောင်” “မတော်လို့ပြန်အမ်းလိုက်ရတယ်ဆိုတာမကြားဖူးပါဘူးမ” “မ..ကြောက်တယ်ကွယ်” “မကြောက်ပါနှင့်..အားလုံးကဘုရားပေးထား တဲ့အတိုင်းပါ” “အင်းပြောတတ်လိုက်တာနှော်” “ပြွတ်..ပြွတ်” “အိုးးးးးကောင်းလှချည်လားးအာ့…….ပါးးပါးး” မ.ကတော့ ရေခဲချောင်းစုပ်သလို စုပ်လိုက်၊သကြားလုံးစုပ်သလို စုပ်လိုက်တာကြောင့်ကျနော့်လီး ဟာမှိုပွင့်လိုပဲဒစ်ကြီးကကား ထွက်လာတယ် လေ။
..မ..ကတချက်ချက်စုပ်လိုက် တိုင်းသွားနှင့်ညိနေတော့ကျနော်လည်းတော်တော်ခံစားရတယ်။ သွားနှင့်ညိမှာပေါ့၊လီးကအစွန်းကုန် တောင်လာတာ၊ နှစ်လက်မလောက်နီးနီးထွားလာ တာကိုး၊လီးကိုစုပ်ပြီးနှုတ်ခမ်းလေးစုစုသွားတာကိုကချစ်စရာပါ ။နောက်တော့ ပါးစပ်ဟဟပြီးစုပ်ရ တာအာညောင်းလာတယ်ထင်ပါ တယ်။လီးဒစ်တွေပဲလျှာနှင့်ယက် တော့တယ်။ဖီလ်းတွေရှိပြီးလီးက အစွန်းကုန်တောင်လွန်းလို့ ဥတွေတောင်အောင့်လာတော့တယ် ။ကရင်မကြီးသင်ထားတဲ့အာရုံလွှဲ နည်းကအရမ်းအဆင်ပြေ တယ်။ အာရုံလွှဲတာလည်းကျွမ်းကျင်နေ ပြီလေ။ “မ..တော်ပြီကွာ” “မရဘူး.သူများတုန်းကမတရား လုပ်နေပြီးတော့” “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အားးတော်ပါပြီ၊ကြောက်ပါပြီ” “ဒီလိုမှပေါ့.လူဆိုးလေး” မ…ရပ်လိုက်တော့ကျနော်လည်း မကိုကုတင်ပေါ် ပြန်တင်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်အိပ် ခိုင်းပြီးပေါင်ကိုကားကာအပေါ် ကိုမြှောက်တင်လိုက်တယ်။ ပြီးမှအစေ့နေရာကိုချော်ထိုး လေးလေးငါးဆယ်ချက်ကလေးထိုးလိုက်တယ် မ..မှာကျင်တက်သွားပြီး “အာ့….အင့်..အားးးကျင်တယ် မောင်” ကျနော်ကမလည်း ပြောပြီးတော့ လီးကိုမပိပိထဲထိုးတည့်တယ်၊၊
လီးကနှစ်လက်မလောက်သာထည့် ရတာတော်တော်ကြီးကျပ်တယ်ဗျ “ဗျစ်” “အာ့..မောင်” “နာလို့လား..” “အင်းးး” “ခဏတော့နာ မယ်မ” ကျနော်လည်းမ.ရဲ့နို့ကိုကုန်း ပြီးစို့လိုက်တယ်။ “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အာ့….အင့်ဟင်းး” ကျနော်လည်းနို့စို့ရင်းက တ ဖြေးဖြေးလီးကိုချော့သွင်းတယ် လီးပြုတ်ထွက်သွားမှာစိုးလို့အ ရမ်းနောက်မဆုတ်ရဲဘူး မကတော့မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး အောက် နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်နေရှာ တယ်။ “ဗျစ်…ဗျစ်….ဗျစ်” “အင့်..ဟင့်..ဟင့်..” “ကျနော်ရှေ့ကိုတိုးပြီးလိုး လိုက်တော့တယ်။လီးကတင်း ကြပ် ပြီးဝင်သွားတယ် “ဗျစ်…..ဗျစ်…ဗျစ်..ဖောက်..ဗြိ” “အားးးးး.အင်းးဟင်းးးးသေပါ ပြီမောင်ရယ်” လီးကတင်းကနဲဖြစ်ပြီးအထဲ ကို ကျွံဝင်သွားတာအသံကဖောက်က နဲဗြိကနဲမည်တာ။ မ.ရဲ့အမှေးပါးပေါက်သွားပြီဆို တာကျနော်သိလိုက်ပါပြီ” မ..က လန့်တ ကြားအော်တော့ မ..အသံတိတ်သွားအောင်နှုတ်ခမ်း ကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။မ..အသံလေးငြိမ်သွားတယ်။ရင်ခုန်သံတွေပါ နည်းနည်း မြန်သွားသလိုဖြစ်သွား တယ်လေ။အမှေးပါးပေါက်သွားပြီ မို့လို့ကျနော်လည်းဖြေးဖြေး နှင့်မှန်မှန်လိုးလိုက်တယ်ဗျ။
ဒါကစိတ်ရှည်မှရမယ်။ကရင်မကြီး လိုအအိုသာဆိုအဲလောက်စိတ် ရှည်စရာမလိုဘူး၊အားရှိပါးရှိ ဆွဲလိုက်ရုံပဲ။ဒီအထဲမှာပဲအာရုံစိုက် နေတာရယ်၊အရမ်းကျပ်တာ ရယ်ကြောင့်ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာ တာကြောင့်အာရုံလွဲရအောင်မတ် တပ်ရပ်ပြီးတချက်ချင်းလိုးနေရ တယ်ဗျ။ “ဇွိ…ဗျစ်…ဗျစ်…ဗျစ်..ဘွတ်…ဖတ်..ဖတ်” “အာ့..အင့်..အင်းးဟင်းးဟင်းးး ဟင်းးး” မကတော့မျက်နှာလေးရှုံမဲ့ပြီးအံ ကြိတ် ခံနေတာဗျ။အသံလေးတွေ ကတချက်တချက်ထွက်လာတယ်။ လိုးချိန်ဆယ်မိနစ်လောက်ရှိလာ တော့သူ့အသံကပိုထွက်တယ်။ မျက်နှာလည်းရှုံမဲ့မနေတော့ဘူး၊ အနာသက်သာလာတဲ့ပုံဖြစ်တော့ ကျနော်အရှိန်လေးတင်ပြီး မြန်မြန်ဆောင့်လိုက်တယ် “ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်..ဘွတ်… ဖတ်..ဖတ်..ဖတ် ဥရိုက်သံကတိုင်ပင်ညီလာတယ် သူကတဖတ်ဖတ်နှင့်ကြားနေတာ လေ “အင့်..ဟင်းးး ဟင်းးးအင်းးးးးးးးဟင့်” ဒါကတကယ်ကောင်းနေပြီ ဆိုတာပြတဲ့ခြင်ထောင်သံ “အာ့..အားးးးးရှီးးးးအားး” ဟားးသူအရမ်းကောင်းနေ ပြီသူ ပြီးတော့မယ်။အားသုံးပြီးတဖန်း ဖန်းမြည်အောင်လိုးပစ်တယ်။
“ဇွိ..ဇွပ်…ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ် ဥရိုက်သံတဖန်းဖန်းထွက်လာတယ်။မကခြေကားနေရတာကို ပုံစံပြောင်းပြီးကျနော့်ခါးကိုလာချိတ် တယ်။ခါးချိတ်ထားလို့ ကိုယ်လုံးအားမသုံးတော့ပဲခါးအားကိုသုံးပြီးမြန်မြန်လိုးလိုက်တယ် “ဖတ်..ဖွတ်..ဘွတ်..ဘွတ်၊ဇွိ .ဗြိ..ဗြိ” “အားးမောင်ရယ်.အားရှီးးရှီးး အားး၊ပြီးပြီ၊ပြီးပြီ” သူပြီးသွားမှလွှဲထားတဲ့အာရုံ ကိုစုစည်းပြီးမြန်မ်ြလေးလိုးလိုက်တယ်။ “ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်” “အားးးအိုးးးးအားးးးးး”ကျနော့်လီးထိပ်တွေကျင်တက်လာ ပြီးသုတ်တွေထွက်သွားတယ်၊၊ လီးကိုပြန် ထုတ်တော့များလွန်းတဲ့သုတ်တွေဟာပြန်ထွက်လာတယ်၊ လီးနှင့်သုတ်မှာပန်းရောင် လိုဖြစ်တာကြောင့်ကျနော်ကျေနပ် သွားတာ ပေါ့ဗျာ။ ကျနော်ပြီးသွားလည်းချစ်သူကို ဖက်ပြီးနားလိုက်တယ် ကျနော်ကပထမအကြိမ်နှင့်အားမ ရဘူး..မ…စွဲနေအောင်ဒုတိယအ ကြိမ်ပြန်လုပ်ဦးမှာလေ။ “မ..မောင်လုပ်ချင်သေးတယ်”
“မ.အရမ်းနာနေပြီမောင်” “ဟာကြာ..” “မောင်ကလည်းကွာ၊ဒီမှာကျိမ်းစပ်နေတာ” “မောင့်ကိုမချစ်ဘူးလား” “မောင်..မဆိုးနှင့်ကွာ” “ဟင့်..အင်းမောင်ကမဆိုးပါဘူး၊ သူကဆိုးတာ” ကျနော်လီးကိုလက်ညိုးထိုးပြ လိုက်တယ်၊လီးကပြန်ထောင်မတ် နေပြီ “အယ်..ဖြစ် နေပြန်ပြီ” “ဟုတ်တယ်..မရယ်၊မောင်အရမ်း တင်းနေပြီ” “အင်း..ဒါဆိုလည်းဖြေးဖြေး လုပ်နှော် မောင်” “ခုနကတော့စောစောကလို မနာ တော့ဘူးမလား” “အင်းးးး” “မောင်လုပ်တာကောင်းတယ်မလား” “အာ..မောင်မမေးနှင့်ကွာမရှက် တယ်” “ကဲပါမရယ်..နောက် တစ်ခါလုပ်ပြီးရပ်ပါ့မယ်” “တစ်ခါတည်းနှော်မောင်” “အင်းပါမရဲ့” ကျနော်လည်းမကိုပက်လက် ကလေးနေစေပြီးခေါင်းအုံးတစ်လုံး ကိုယူကာမတင်သားအောက်ထိုးခံ လိုက်တယ်။ပြီးမှပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီးအပေါ်ကိုလှန်လိုးလို့ရအောင် ပုံစံပြင်လိုက်တယ်။ခေါင်းအုံး နိမ့်လို့နောက်တစ်လုံးထပ်ခံတယ် “မောင်ဘာတွေအဆန်းထွင်မလို့လဲ မောင်” “အဆန်းမထွင်ပါဘူးမရဲ့၊မောင်က ဂျီစပေါ့ ကိုထိအောင်လုပ်မလို့” “ဂျီစပေါ့.ဟုတ်လားမောင်.၊ဘာတွေလည်း” “မပိပိအထဲမှာကျပ်ပြားဝိုင်း လောက်ရှိတဲ့နေရာကိုပြောတာမ” “ဟင်.မောင်ကဘယ်လိုသိတာလဲ” “မောင်ကကျန်တာတော့မသိပေ မယ့်အဲဒီနေရာကိုလေ့လာထားတယ် လေ” “အယ် မောင်က အသက်သာငယ် တယ်ဒီနေရာကျတော့ဆရာကြီးပဲ” “လိုအပ်တယ်ထင်လို့လေ့လာထား တာပါ မ ရယ်” ထို့နောက်တော့မ ကိုထပ် လိုးလိုက်ပြီးဖက်က ာအိပ် လိုက်တော့တယ်။
မနက်မိုးလင်းတော့တံခါးခေါက်သံ ကြားတော့ကျနော်ကမန်းကတန်း ထပြီးပုဆိုးကောက်စွပ်ကာတံခါး သွားဖွင့်လိုက်တယ်။ မ..ကတော့အိပ်ပျော်နေဆဲပါ။ တံခါးဝမှာမသူငယ်ချင်းမနန့်အဲယာဖြစ်နေတယ်။ကျနော်ကတံခါးဖွင့်တဲ့အခါ မ..ဂါဝန်ကိုနင်းမိတယ်။ ဂါဝန်ကိုကုတင်ပေါ်ပြန်တင်ရင်း “ကိုဇော်မိုး.နိုးနေပြီလား” “အခုမှနိုးတာ၊ကျနော်ရှူးပေါက် လိုက်ဦးမယ်ဆိုပြီးအိမ်သာဖက် ကိုသွား လိုက်တယ်” “ပြန်လာတော့..မနှင့်နန့်အဲယာ နောက်ပြောင်နေတဲ့အသံကြားလို့ အပြင်ကနားထောင်နေတယ်၊ “အယဉ်ရယ်.နင့်အသံ ပဲတစ်ညလုံး ကြားနေရတယ်” “ဘာလဲညည်းကနားထောင်နေတာ လား” “မကြားချင်လည်းကြားနေရ တာလေ” “ညည်းစိတ်ပါနေ တယ်ပေါ့” “အမလေးတော်ညည်းအလန့်တ ကြားအော်တာနှင့်ငါတောင်ကြောက် တယ်၊ညည်းတော့ကွဲပြဲသွားပလား မသိဘူးဆိုပြီး လန့်နေတာ၊နောက်မှနင်ကောင်းလို့အော်နေမှန်းသိတော့ တယ်” “ညည်းတော်တော်ညစ်ပတ်နေ ၊မောင်နှင့်ပေးတွေ့ပစ်လိုက်မယ်၊ ဘာမှတ်နေလဲ..ဟင်း” မဖြစ်တော့ဘူးအပြင်မှာကိုယ် တစ်ယောက်တည်း၊သူများတွေ အပေါ်တက်လာလို့ကကိုယ်ပဲချောင်း နားထောင်သလိုဖြစ်မှာမို့ တံခါးခေါက်ပြီးအချက်ပေးလိုက် တယ်။
နန့်အဲယာကရယ်ကျဲကျဲလုပ်ပြီး “ရေလေးဘာလေးချိုးရအောင်” ဆိုပီးနှစ်ယောက်သားထွက်သွားကြတယ်။ကျနော်လည်းရေချိုးဖို့ အပြင် ကိုထွက်ကာရေချိုးခန်းအလွတ်မှာ ဝင်ချိုးပြီးထွက်လာလိုက်တယ်။ မနက်စာစားပြီးဝယ်စရာရှိတာတွေ ဝယ်ပြီးကျနော်က ကားထားတဲ့အ လုပ်ရုံဖက်ကိုထွက်ပြီးကား ကိုမောင်းခိုင်းကာသူတို့နှစ် ယောက်ကိုခေါ်လာလိုက်တယ် ။တောထဲရောက်တော့လည်း ခပ် တည်တည်လေးနေရတာပေါ့။ နောက်တစ်ခေါက်ကျတော့ပညာ ရေးမှူးနှင့်ဆရာမနှစ်ယောက် ဆုံပြီးကျောင်းကိစ္စလုပ်ကြတယ် ။တောထဲအဝင်စာသင်ကျောင်းက ဆရာမကြီးပါလို့ကျနော်အနားကပ် မရဘူးဗျ။ လူချင်းလည်းနှစ်ယောက်သားလိုး ပြီးကြပြီမို့ပိုပြီး ပွင့်လင်းလာတယ်။ဖထီးရော ထီးကော်ရောရိပ်မိလာတယ်။ ကျနော်တို့ချစ်သူတွေဖြစ်သွားကြပြီဆိုတာလေ၊ဒါပေမယ့်လိုးပြီးပြီ ဆိုတာတော့မသိလောက်ကြပါဘူး ။ကျနော်လည်းကားတွေ ကဆွဲကောင်းနေတာနှင့်နေရောည ပါ။လူလဲပြီးဆွဲနေကြရတယ်။ ကလေး တွေစာမေးပွဲနီးလာတယ်။ သူ့လည်းအလုပ်တွေများလာတယ် လေ။တွဲဘက်ကျောင်းလိုလုပ်ပြီး စာမေးပွဲဖြေရတော့မှာ၊ သူငယ်တန်းကစပြီးလေးတန်းအထိသူတို့ နှစ်ယောက်နှင့်သင်ကြားရတော့မ လွယ်ဘူး။ဒါပေမယ့်သူတို့က ပျော်နေကြတယ်။
အားလုံးသော ကျောင်းသားတွေကဆွေမျိုးလိုဖြစ်နေကြတာပေါ့လေ။ စာမေးပွဲဖြေပြီးတော့သူတို့က ဇာတိကိုခဏပြန်မယ်ဆိုတော့ မှ ကျနော်လည်းမြို့ကိုလိုက်ပို့ တယ်ဗျ။ကျနော်လည်းခုနှစ်လပိုင်းကျောင်းတက်ရမယ်လေ။ မနှင့်နီးအောင်GTIတက်မယ်လုပ် ထား တယ်။အကိုဝမ်းကွဲ တစ်ယောက်ကဆောက်လုပ်ရေး မှာSAEလေ။ မြို့ကိုရောက်တော့တည်းခိုခန်း ကိုပဲခေါ်လာလိုက်တယ် “တည်းခိုခန်းရောက်ပြီးမှမနှင့်အေးအေးဆေးဆေးစကားပြော ရတော့တယ်ဗျာ။မနက်ဖြန်ညနေ သုံးနာရီကားကထွက်မှာမို့အလွမ်း ဖြေလေးပေါ့ဗျာ “မ” “ပြောလေမောင်” “မောင်ကျောင်းတက်ရတော့မယ်” “ဘယ်တော့လဲမောင်” “ခုနှစ်လပိုင်းပေါ့” “ကျောင်း တက်ရင်မောင်ကမကိုမေ့ သွားမှာလားမောင်” “မ.ရယ်မက.မောင့်ဘဝမှာပထမ ဆုံးချစ်ရသူနှင့်နောက်ဆုံးချစ်သူပါ” “မောင်က အပြောလည်းကောင်း တယ်မောင်” “အပြောမကောင်းရပါဘူး မ၊မောင်လေမနှင့်အမြန်ဆုံးလက် ထပ်ရအောင်လို့GTIလောက်ပဲ တက်မယ်” “မောင့်အိမ်က..မ.နှင့်သဘောတူပါ့မလား” “တူသာမတူတာအရေးမကြီးဘူး.မ” “မောင့်ခြေထောက်ပေါ်မောင်ရပ် လို့ ရအောင်မောင်ကြိုးစားမယ် ၊မောင်ကကျောင်းပြီးဖို့သိပ်မ ကြာပါဘူး.မ” “အေးပါမောင်ရယ်၊မစောင့်နေပါ့ မယ်”
“ကဲပါမ မောင်တို့ချစ်ရအောင်လေ” “နေပါအုံးမောင်ရဲ့.စောသေးတာ ပေါ့၊အဲယာလည်းမအိပ်သေးဘူး” “သူမအိပ်လည်းဘာဖြစ်မှာလဲမ” “သူကချောင်းကြည့်ချင်နေတာ” “ချောင်းစရာအပေါက်မှမရှိတာမ ရယ်” “အေးပါ၊ကြားရင်ရှက်စရာကောင်း လို့ပါ” “သူ လည်းရည်းစားရရင်သိလာမှာပါ” “အင်းပါမောင်” ကျနော်လည်းသူ့ကိုနမ်းလိုက်တယ်၊ “မောင်အဝတ်အစားတွေကပေ လို့မဖြစ်ဘူး၊ အနံတွေထွက်ရင် မကောင်းဘူးလေ” “မောင်ချွတ်ပေးမယ်နှော်” ကျနော်လည်းသူ့အဝတ်အစားတွေ ကိုတလွှာချင်းချွတ်လိုက်တယ်၊ ရှု့မငြီးတဲ့မရဲ့အလှအပတွေကြောင့် လီးကအတွင်းခံထဲမှာကြီးထွားလာ တယ်လေ။ “ကဲမောင့်ကိုအရင်ဆုံးလုပ်ပေး မယ်၊လာမောင် လည်းအဝတ် အစားတွေချွတ်” ကျနော်လည်းအဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်၊မကကျနော် လီးကိုကိုင်ပြီး “ဟွန်း..ဒါကြီးက အမြဲပဲထောင်နေ တာပါလား၊ဒဏ်ခတ်ပစ်မယ်” ဆိုပြီးတချက်စုပ်လိုက်တယ်၊
ပြီးမှ “မောင်ဒီဟာကြီးကဘာကြီးလဲမောင်” “မောင် လီးကအရေပြားဖုံးနေ လို့ဆရာဝန်ကနောက်လှန်ပြီးချုပ်ပေးထားတာလေ” “ဘုလေးထွေဖြစ်နေလို့” “ချုပ်ကြောင်းလေးတွေ ကြောင့်ပါ” “မ..ကဘယ်လိုနေလို့လဲ” “အဲဒါကြီးဝင်သွားတိုင်းအရမ်း ကောင်းလို့ပါမောင်” “ကြိုက်သွားပြီပေါ့” “အင်းးး” “မောင် ကောင်းအောင်လုပ်ပေးပါ့ မယ်” သူကဆက်မပြောတော့ပဲနှင့် လီးကြီးကိုမပြီးဂွေးဥတွေကိုပါ စုပ်လိုက်တယ် “ပြွတ်..ပြွတ်ပြွတ်” “အိုး”လီးကဆတ်ကနဲတောင်လာ တယ်၊၊လီးဒစ်တွေကိုယက်ပြီးလီး အဝတွေကိုလျှာဖျားလေးနှင့် ထိုးပေတယ်။ကျင်ကနဲကျင်က နဲ ဖြစ်ပြီးခြေဖဝါးတွေကတောင့် စိမ့်ပြီးကျင်တက်တယ်ဗျာ။လီးကိုငုံပြီးဂွင်းကလေးတိုက်ပေးသေး တယ်။နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပြီးစုပ် ဆွဲလိုက်၊ဂွင်းတိုက်လိုက်နှင့်လုပ်ပေးတာကျနော်ကအရမ်း ဖီးတွေတက်ပြီးအောင့်ထားရလို့ ဂွေးဥတွေပါအောင့်လာတယ်ဗျာ။ “မ..ရပြီမောင့်အလှည့်ပေါ့” ကျနော်လည်းမနှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းစုပ်ပြီးနို့တွေကိုတပြွတ်ပြွတ်စိုလိုက်တယ်။နို့စို့ရင်းအဖုတ်ကို ပွတ် လိုက်သေးတယ်။
အမွေးနုလေးတွေကိုလက်နှင့် ဖွဖွလေးဆွဲပေးပြီးမရဲ့ကာမစိတ် ကိုမြှင့်ပေးလိုက်သေးတယ်လေ။ မလည်းအရင်အခေါက်တုန်းကလို မဟုတ်တော့ဘူးပိုပြီးရဲတင်းလာ တယ်ဗျ။ပိပိကိုယက်တော့လည်း အရင်လိုမဟုတ်တော့ပဲအသံတွေပို ထွက်လာတယ်လေ။ကာမ စပ် ယှက်ဖူးထားတဲ့မိန်းကလေး တစ်ယောက်အတွက်ကာမအရ သာကိုထပ်မံခံစားဖူးချင်နေတာလေ။ပြီးတော့သူချစ်တဲ့သူမို့လို့ပိုတောင် ရင်ခုန်ရသေးတယ်မဟုတ်လား။ အော်သံတွေထွက်လွန်းလို့အဲယာ တစ်ယောက်ကအခန်းချင်းကပ် လျက်ဆိုတော့ကြား လောက်တယ်။ ကျနော်လည်းကာမဖူးအစ့ကလေး ကိုစုပ်တော့..မ..တစ်ယောက်ငှက် ဖျားတက်သလိုတဟီးဟီးထအော် နေတာဗျ။ နောက်တော့ကျနော်ကမ ကိုကုတင်ကန့်လန့်လုပ်ပြီးအောက်ကနေပြီးဂျီစပေါ့ကိုထိအောင်လိုး လိုက်တယ် “ပြွတ်..ဗျစ်..ဗျစ်” “အားးမောင်ရယ်” လူကတချက်ကော့သွားသေးတယ် ။လီးကတစ်ဆုံးထိဝင်သွားတာကိုး။ ကျပ်နေသေးတော့ခါးလေးခွက် သွား တယ်လေ နန့်စောယဉ်မှာအိမ်သို့ပြန်ရောက်ပြီးမိဘများနှင့်တွေ့ရသော်လည်းခဏတာပျော်ပြီးမောင့်ကို သတိရစိတ်တွေကပိုလာ တယ်။
အိမ်ကလည်းဖထီးပြောထားလို့ သိထားပုံရတယ်။ “စောယဉ်” “ရှင်..ဖေဖေ” “ညည်းအကြောင်းအဖေသ တင်းကြားတယ်ကွယ်” “ဖေဖေသိပ်သဘောမကျဘူး” “ရှင်ဖေဖေ” “သမီးနှင့်.လူမျိုးလည်းမတူ၊ဘာ သာလည်းမတူဘူးလေ” “ဖေဖေ.အချစ်ကအဲဒါတွေလို လို့ လား” “သမီး..အိမ်ထောင်ရေးဟာ. နှစ်ယောက်ထဲပေါင်းတာမဟုတ် ဘူးလေ” “နှစ်ဘက်သော အသိုင်းအဝိုင်းတွေပေါင်းစပ်ကြ တာမဟုတ်လား” “ဒါတော့ဒါပဲဖေဖေ၊နားလည်မှု့တွေ ရှိရင်ဖြစ်တာပါပဲလေ” “သမီးစဉ်းစားပါကွယ်” ကျမမှာမိဘတွေကသိပ် သဘောမ တူတဲ့အတွက်စိတ်မကောင်းဖြစ်ရ တယ်” “အော်အခု..မောင်တစ်ယောက် ဘာတွေလုပ်နေပါလိမ့်၊လွမ်းတယ် မောင် ရယ်” ဇော်မိုးမှာလည်းလွမ်းရင်းသာ အလုပ်တွေကုန်းရုံးလုပ်နေရတယ်။ မိုးလည်းရွာတော့မယ်။ လမ်းတွေကောင်းတုန်းအလုပ်တွေ နေ့ရောညပါလုပ်နေရတော့တယ်။ ငါးလပိုင်းမေလမှာမိုးတွေရွာ တော့ကားစခန်းကသိမ်းပြီ၊ ဆင်စခန်းကတော့နောက်ထပ်နှစ်နှစ်လောက်အဲဒီနေရာမှာအလုပ်လုပ်ရအုံးမယ်၊ဒီလိုနှင့်ကျောင့်ဖွင့် ရာသီရောက်တော့နန့်စောယဉ်နှင့် နန့်အဲယာတို့ပြန်ရောက်လာ တယ်။
ဆင်စခန်းမပို့ခင်တညမှာကျနော် နှင်.မတို့တညလုံးအတူတူအိပ်ပြီးဆင်စခန်းကိုပို့လိုက်တယ်လေ၊ ဆင်စခန်းကကလေးတွေလည်း ဆရာမရောက်ပြီဆိုတော့ပျော်နေ ကြတာ။ကျနော်လည်း အပျော်တွေကူးစက်လို့ပေါ့။ ကျောင့်ဖွင့်တော့မိုးတွေရွာတော့ကျနော်တို့ စခန်းသိမ်းပြီ၊ ကိုကျော်ဆွေကဝန်ထမ်းဆိုတော့ တောထဲမှာကျန်ရတာပေါ့။ သူလည်းတစ်လတစ်ခါမြို့ပေါ်ကို တက်ပါတယ်။သူ့ကို အပိုင်ပေါင်း ပြီးစာပို့လုလင်အဖြစ်ထားရတယ်။ နောက်တော့ကျနော်လည်း ကျောင်းတက်ရတယ်။သူ့ဆီကို စာတွေပို့တယ်။စာလွှာ တွေတစ်သီ တတန်းရေးရတာပေါ့။မဆီက လည်းစာတွေပြန်တယ်။သူ့ဆီ ကစာမှာတော့လွမ်းတဲ့အကြောင်း နှင့်စာကြိုးစာဖို့၊စာ ကြိုးစားတဲ့ကလေးမှဆရာမကပိုချစ်တဲ့အကြောင်းအမြဲရေးတယ်။ ကျောင်းကတစ်တန်းကိုခုနှစ် လတက်ရတော့ကျောင်းပိတ်တာ နှင့်မဆီကိုကျနော်သွားတယ်။ တောထဲမှာဘာမှမလုပ်ဖြစ်ပေမယ့်၊ ကျနော်ကျောင်းကိုပြန်လာခါနီးသူလိုက်ပို့တယ်။တည်းခိုခန်းမှာပဲ ကျနော်နှင့်တစ်ညအိပ်ကြပြီးလိုးဖြစ်တာပေါ့။သူလာတိုင်းလည်း သူ့သူငယ်ချင်းအမြဲပါတယ်။ ဒီလိုနှင့်ကျနော်နောက်ဆုံးနှစ် ရောက်လာတယ်။မ.နှင့်နီးစပ်ဖို့စာ တွေကြိုးစားလိုက်တာဘာသာစုံ ဖြေနိုင်တယ်လေ။အကိုဆီကိုအ ဆက်အသွယ်လုပ်ပြီးအ လုပ် တောင်းတော့လူလိုတာနှင့် အဆင်သင့်ဖြစ်သွားတယ်။မနှင့်နီးစပ်ပြီပေါ့ဗျာ။မြို့ကိုပြန်ခဲ့တယ်။
မ.နှင့်လက်ထပ်မယ်ပေါ့။တောထဲ ကိုကားဝင်မရတဲ့အခြေအနေပါ။ မိုးဦးကျနေပြီ။ကိုကျော်ဆွေဆီ ကိုသွားပြီးအကူအညီတောင်းရ တယ်။ ကိုကျော်ဆွေအိမ်သွားတော့ ကိုကျော်ဆွေတောထဲသွားတယ်။ အိမ်ကစာတစ်ထုတ်ပေးတယ်။ စာဖတ်လိုက်ပြီးမျက်လုံးတွေ ပြာ ထွက်သွားရတယ်။စာထဲမှာတော့ “မောင်ရေ.မကိုမေ့လိုက်ပါကွယ်။ မမှာမောင့်နောက်ကိုမလိုက်နိုင်တော့ပါဘူး၊မ.မှာမ.တို့ လူမျိုးတွေ စာတတ်ဖို့ကအရေးကြီးတယ်။ ကလေးတွေက မတို့မရှိရင် စာသင်ပေးမယ့်သူမရှိဘူး၊မမှာမောင့်နောက်ကိုလိုက်လို့မဖြစ် တဲ့အတွက် ထီးကော်နှင့်လက်ထပ်မယ့် အကြောင်းရေးထားတယ်ဗျာ” ကျနော်ပေါက်ကွဲပြီးတောထဲကို လိုက်သွားတယ်။မိုင်နှစ် ဆယ် လောက်တောတွေတောင်တွေကို ဖြတ်မယ်ပေါ့၊ကျနော်ဘာကိုမှ မကြောက်ဘူးဗျ။ရွံ့တွေဗွက်တွေ နှင့်အသည်းအသန်တော ထဲကိုဝင် ရတယ်။တောထဲမှာဆင်စခန်းက လူတွေဆင်တွေနှင့်တွေ့တော့ ကျနော်လိုက်ချင်တယ်ပြောပေမယ့် ၊ဘယ်သူကမှလက်မ ခံဘူးဆင်ကိုအတင်းမောင်းပြီးထွက်သွားကြ တယ်။ကျနော်လည်းတောကြမ်းကို အပြင်းခရီးနှင်ခဲ့တယ်။
ကားစခန်းကိုဖြတ်တဲ့အခါမှာတော့ အသံချဲ့စက်အသံကြားလိုက်ရတယ် ။အခါပေးတဲ့သီချင်းသံသဲ့သဲ့ကြားရတယ်။ကျနော်အချိန်မှီသေးတယ်။ မကိုမရရအောင်ခေါ်မှာတသက်မှာ ဒီတစ်ယောက်ပဲချစ်တာ၊ ဒီတစ်ယောက်ပဲလက်ထပ်မှာဆင် စခန်းဆီဦးတည်ပြီး ထွက်ခဲ့တယ်။ ဆင်စခန်းနားရောက်တော့မယ်ဗျ။ ရှေ့မှာချောင်းမြင်ရပြီ။ သီချင်းသံကပြောင်းသွား တယ်ခေတ်ပေါ်သီချင်းပါ။ ကျ နော်နားစွင့်မိတယ်။ရှေ့မှာ ဆင်သုံးကောင်ပုခက်ဆင်ပြီး ကျနော်ဆီလာနေတာဗျ။ သီချင်းသံကမီးအိမ်ရှင်မလေး သီချင်း၊ကျနော် စိတ်ထဲမှာတွေး လိုက်တယ်။ တောင်းတန်းပေါ်ကဂရုဏာရှင်မ လေးကျနော်အလိုလိုဝမ်းနည်းသွား တယ်ဗျာ။သူ့တို့အတွက်မီးအိမ် ရှင်ဆရာမလေး၊ကျနော့်အတွက် တော့….. ဆင်တွေအနားရောက်လာတော့ သင်တိုင်းအကျှီဝတ်ထားတဲ့ ဖထီးကဆင်ပေါ်ကဆင်း လာတယ်။ ကျနော့်ကိုမြင်တော့စိတ်မကောင်းတဲ့မျက်နှာနှင့် “ဖိုးခွား..ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါ” ငါမင်းကငါ့တူမကိုခေါ်သွားမှာ၊ဒီကကလေးတွေ စာတတ်တော့မှာမဟုတ်ဘူး၊ငါနားချတော့သူလည်း လက်ခံတယ်အဲဒါကြောင့်ငါမင်း လာမှာကြိုသိလို့မြန်မြန်စီစဉ် လိုက်ရ တာ” “ဖထီးရယ်..ရက်စက်လိုက်တာဗျာ၊ ကျနော့်အသဲတွေကွဲပြီဗျ.” ကျနော်ငိုသံပါကြီးနှင့်ပြော လိုက်တယ်
“အေးပါဖိုးခွားရယ်၊သူလည်းအဲလိုဆုံးဖြတ်လိုက်တာလေ”“အေးပေါ့ဗျာသူအဲလိုဆုံးဖြတ် လိုက်တယ်ဆိုတော့ကျနော်ဘယ် တတ်နိုင်တော့မလဲ၊ကျနော်သိပ် ချစ်တာသိရက်နှင့်ဗျာ “သူလည်းမင်းကိုချစ်ပါတယ်ကွာ” “ကဲပါလေ သူအဲလိုဆုံးဖြတ်မှတော့ကျ နော် ပြန်ပါ့မယ်” “အေးပါကွာငါလိုက်ပို့ပါမယ်” လေအသင့်မှာသီချင်းသံကလေး လွင့်လာတယ်ဗျာ၊ပိုးအိစံရဲ့သီ ချင်းလေး အချစ်ဆို တာရယူခြင်းမှမဟုတ်ပဲ မဏိစန္ဒာ၊ချစ်ခဲ့တဲ့သစ္စာတရား ကြောင့်သာ” ကျနော်ငိုရပြီယောက်ျားရင့်မာ ကြီးတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ကျနော်မျက် ရည်မိုးတွေစွေရပြီ၊အားလုံး လည်းစိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး ငိုင်နေတာ။ဆင်ပေါ်တက်ပြီး ကျနော်ပြန်လာခဲ့တယ် နန့်စောယဉ်မှာဖထီး တို့ဆီဆင်သ မားတွေတိုးတိုးတိတ်တိတ်လာပြော တဲ့အခါ၊ဆင်တွေနှင့်ဖထီးလိုက် သွားတာကြောင့် မောင်တောထဲလိုက်လာတယ် ဆို တာသိပြီးဝမ်းနည်းမိတယ်။ မျက်ရည်ထိန်းနေတဲ့ကြားက ပိုးအိစံသီချင်းလေးကိုကြားတစ် ချက်ကြားရတယ်လေ။ “မိုးမင်း..မာန် တင်းရွာမလို နှင့်ညို့ဟန်ဆင်၊မိုးမှောင်တွေကျလာရင်* “မောင့်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာတူပုန်းကာပျော်ခဲ့ဖူးတယ်၊မေ့မရနိုင်အောင် လည်းရင် ထဲမှာခံစားရတယ် “အယဉ်ငိုချပစ်လိုက်ပါအယဉ်” နန့်အဲယာလည်းငိုသံကြီးနှင့် “ငါ..မငိုဘူးအဲယာ၊ငါမငိုဘူး” ငါ့တို့ကခဏတာချစ်ရ ပေမယ့်ဘဝ တစ်သက်စာချစ်ခဲ့ရသူပါ။ဒီတစ်ခါ ငိုရုံနှင့်ပြေပျောက်သွားတာ မျိုးငါမလုပ်ချင်ပါဘူအဲယာ၊ ငါမောင့်ကိုအရမ်းချစ် တယ်” “ငါသိပါတယ်အယဉ်ရယ်၊ ငါသိပါတယ်” တခါက ခဏတာချစ်ရပေမယ့် ရင်ထဲမှာထာဝရရှိနေဆဲပါမောင် အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်လျက် Steven job
