တော်ဝင်ပန်းမို့နမ်းလိုက်ချင်သည်

တော်ဝင်ပန်းမို့နမ်းလိုက်ချင်သည် (စ/ဆုံး)

ဟိုဘက် ဟိုဘက်က အကိုင်းလေ သူကတော့လွယ်ပါ့ အောက်နေပြီး လက်ညှိးလေးညွှန်ရုံ   ကျနော့်မှာဖြင့် အတင်းတွယ်ကပ်ပြီး  တက်နေရတာ  ပိတောက်ပင်က သိတဲ့အတိုင်းလေ   အခန့်မသင့်ရင် ကျိုးကျတတ်တာ  အဲ့အသိကစိုးမိုးနေလို့ ထင်ပါတယ်  အကိုင်းကိုနင်းထားတာတောင် ဒူးကတုန်နေသေးတယ်။   အောက်ကနေ လက်ညှိးညွှန်နေတာကတော့  ကျနော့်တို့အိမ်ခေါင်းရင်းက  မမစုမြတ်နှင်းလေ  ကျနော့်ထက်ငါးနှစ်ကြီးလို့ ၂၂နှစ်  ကျနော့်နာမည်က ရန်နောင် အိမ်မှာကတော့အငယ်ကောင်ပေါ့   ဒီနှစ်က ၉  တန်းဖြေထားတယ်။  မမစုမြတ်နှင်းကတော့ သချာင်္နဲ့ တတိယနှစ်  ငယ်ငယ်ထဲက အတူနေနေကြတွေ   ခုလဲ သင်္ကြန်ဦး မှာညက မိုးကြောင့် ဖူးပွင့်နေတဲ့ ပိတောက်တွေကို  အငယ်ကောင်ရေ ခနလာအုန်း လို့ အခေါ်ရှိလို့  သူတို့အိမ်ထဲက ပိတောက်ပင်ပေါ် ကျ နော်ရောက်နေရတာ  တကယ်တော့ လူပျိုဖေါ်ဝင်စ ကျနော် မမစုမြတ်နှင်းရဲ့  ကောက်ကြောင်းပဒေသာတွေကို ရိုးခွင့်ရလို့ အမှုထမ်း နေတာ  အပင်ပေါ်က ပန်းချပေးတိုင်း ကုန်းကုန်းကောက်တဲ့ခါ  လည်ဟိုက်ဆီက တောင်ပူစာနှစ်လုံးကို မစားရဝခမန်း   ငမ်းဖမ်းတာ လေ။

အပေါ်ကမို့ လည်ဟိုက်ဆိုတော့ နို့အုံတစ်ဝက်လောက်   မြင်နေတော့ အောက်ကကောင်က ထောင်လာပါရော   ဟိုက် အဲ့ဒါမှ ဒုတ်ခွဘဲ အထဲကဘောင်းဘီအတွင်းခံမပါဘူးဗျ  ဒီအချိန်မှာဘဲ စောစောကကြားခဲ့သလို နောက်တစ်ကိုင်းကို   ညွှန်ကြားနေတာ အဲ့ ကိုင်းကပန်းကလဲသူလိုချင်စရာ လှနေပြန်ရော  ဒါပေမယ့် အဲ့ကိုင်းကိုခြေလှမ်းဖို့ကလဲ မမှီတမှီလေ  အပေါ်ကကိုင်းကိုလက်တဖက် နဲ့ကိုင် အဲ့ကိုင်းခြေအလှမ်းမှာ  ခါးကပုဆိုးက ြုဗုတ်ဆိုပြုတ်ကျပါ လေရော  ကုန်းကောက်ဖို့ကလဲပြုတ်မကျအောင်ကိုင်ထားရတာ မို့  ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ဘူး အောက်ကအပေါ်မော့ပြီး မိန့်ခွန်းချွေနေတဲ့  မမစုမြတ်နှင်း တစ်ယောက် ကျနော့်ရဲ့ ပေါင်ကြားက   တိုက်ချင်းပစ် ဒုန်းပျံကြီးကိုလဲ မြင်ရော   ဟယ် အမလေး လို့အော်ပြီးအိမ်ထဲဝင်ပြေးသလို  ကျနော့်လဲ အပင်ပေါကခုန်ချပြီး  တစ်နေကုန် အိမ်မကပ်ဘဲ  သူငယ်ချင်းတွေနား သွားပြီးဂလေရိုက်နေလိုက်ရတယ်။

မမစုမြတ်နှင်းလဲ ပိတောက်ပန်း ထက် ပိုပြီးပွင့်တဲ့ ကျနော့် ရွှေပန်းကြောင့် အဖျားတက်သွားလားဘဲ   နောက်နေ့ နေမကောင်းလို့  ဆေးခန်းပြရတယ်ပြောတာဘဲဗျာ။။  နောက်အားမှ မမစုမြတ်နှင်းနဲ့အကြောင်းလေးဆက်မယ်နော်   ကျနော်နဲ့ မမ အဲ့လိုဖြစ်ပြီး  လေးငါးရက်  လောက်ကြာတော့ အရင်လိုဘဲ ပြန်ပြီးနေသားကျလာတယ်ဗျ။  တစ်ခုတော့ရှိတယ် မမရှေ့ရောက်ရင် ကျနော်လေ  အလိုလိုနေ  ပေါင်ကိုစိထားမိတာ။ ပုဆိုးပါနေတာသိရဲ့နဲ့ကို မလုံမလဲဖြစ်နေ  တာ။   မမ ကရော။ ကျနော်နဲ့ဆုံရင် သူ့မျက်လုံးတွေက  ကျနော့်  ခါးအောက် မချရဲဘူး။ ဟီးးး သူလဲအမြဲမြင်ယောင်နေလားမှမသိ   ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် အစကထက်စာရင်တော့ နေရထိုင်ရ  အဆင်ပြေ  လာတယ်။  အငယ်ကောင်ရေ..   အိမ်ရှေ့ဆီကအသံပြဲနဲ့ခေါ်သံကြောင့်   အေး လာပြီဟေ့ လို့  အသံပြုရင်းအိမ်ရှေ့ထွက် လာတော့ စက်ဘီးထိုင်ခုံပေါ်ကို ဖင်  တစ်ခြမ်းတင်လို့ခြေတစ်ဖက်မြေကြီးထောက်ထားရင်း ပြုံးဖြီးဖြီး  လုပ်နေတဲ့ ဝင်းကို ကို မေး ငေါ့ရင်းဘာလဲဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုညွှန်း  လိုက်တော့  လာ တက် မင်းကိုပြစရာရှိတယ်တဲ့   သူမျက်လုံးထိုးပြတဲ့စက်ဘီးနောက်ခုံကိုခွ ထိုင်လိုက်တာနဲ့ ဝင်း ကို လဲစက်ဘီးနင်းထွက်လာလိုက်တယ်။ကျနော့်စိတ်ထဲမှာမေး   ချင်နေပေမယ့် မကြာခင်သိရတော့မှာဘဲလေ ဆိုပြီး ဘာမှမမေး  ဘဲ သူနင်းတဲ့စက်ဘီးကိုဇိမ်ခံစီးနေလိုက်တယ်။

ဝင်းကိုက မြို့နယ်ဘောလုံးကွင်းထဲ စက်ဘီးကိုချိုးကွေ့ဝင်  ပြီး ပွဲကြည့်စင်ရှိရာဘက်ကိုနင်းလာပြီး ထိုင်ခုံတွေအနားရောက်  တော့ စက်ဘီးကိုဘရိတ်အုပ်ရပ်လိုက်သလို လူလဲဆင်းလိုက်လို့  ကျနော်လဲအလိုက်တသိဆင်းလိုက်တယ်။  ဒီမြို့နယ်ဘောလုံးကွင်းက  ကျနော်တို့ရဲ့ ဘိ ကလေးပေါ့။  ဘောလုံးကန်ရင်ကန် လေကန်ချင် ကန် နှာထန်ချင်လဲ ထန်ပေါ့  ကျနော်တို့ဝင်းကိုတို့ ခုနှစ်တန်းဖြေ ပြီးချိန် အသက်၁၃နှစ်အရွယ်  လူပျိုဖေါ်ဝင်စ အပျံသင်စအရွယ် လောကကြီးကိုစူးစမ်းမှုကိုစပြီး  လေ့လာတာကလဲ ဒီနေရာလေး ဘဲ။  ဒီနေရာလေးမှာ စီနီယာ ကိုကိုများရဲ့သင်ကြားပို့ချမှုကိုဦး  လည်မသုန် နာခံမှတ်သားကြတယ်။ယောက်ျားတို့တတ်အပ်တဲ့  ကာမပညာတွေကို အားကျိုးမာန်တက်ဆည်းပူးကြ ကိုကိုစီနီ   ယာများရဲ့ ဖြစ်ရပ်မှန် ရင်သိမ့်တုန်ဇာတ်လမ်းတွေကို အရေတ တောက်တောက်ကျ အောင် နားထောင်ရတာလဲ အားရခြင်း   တင်းတိမ်ရောင့်ရဲခြင်းမရှိနိုင်အောင်ပါဘဲ။  ဒီနေရာမှာ ကျနော်စဉ်းစား မိတာက ကျနော်တို့လိုဘဲမိန်းခ  လေးတွေလဲ သူတို့ရဲ့စီနီယာ မမတွေဆီကကာမပညာတွေသင်  ယူကြသလားလို့လေ။မသင်ဘဲနဲ့ ဘယ်လိုတတ်သလဲပေါ့လေ။  ဒါကကျနော်စဉ်းစားမိတာပါ။

နီးရာထိုင်ခုံတန်းလေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး  ဟေ့ကောင် မင်းငါ့ကိုပြစရာရှိတယ်ဆိုတာ ဘာလဲကွ   စက်ဘီးကိုဒေါက်ထောက်နေရင်း ကနေ  ပြောမှာပေါ့ကွ ပြောချင်ပြချင်လို့ဘဲ ခေါ်လာတာဘဲ  လို့ပြောပြီး သူ့ခါးကြားကစာအုပ်တစ်အုပ်ကို ထုတ်ပြီး   ရော့ တဲ့   ကမ်း  ပေးလာတဲ့စာအုပ်ကိုယူပြီး ကျနော်လှန်ကြည့်လိုက်တယ်။  အာ့ပါးပါး မိုက်လှချည်လား ဟ  ကျနော့်ပါးစပ်ကမနေနိုင်ဘဲအလိုလို ထွက်သွားရလောက်အောင်  ကလဲဘဲ တွေ့ရတဲ့စာအုပ်က ကာလသားများအသဲစွဲplayboy  စာအုပ်ဖြစ်နေတာကို။   အေး အဲ့ဒါမနေ့ ကရန်ကုန်ကပြန်လာတဲ့ သန်းဆွေဆီက ရတာ ဟ။  မင်းကြည့်ပြီးပြီလား   ကြည့်ရုံမကဘူးမောင် ဂွင်းတောင်သုံးချီရပြီ  ဟားဟား  တော်တော်ထန်တဲ့ကောင်ဘဲ။အေး အာ့ဆိုရင်  ဒီနေ့ငါ့ငှါးကွာ။ ဆိုတော့  ဖြစ်ပါ့မလား ဟ မင်းအိမ်နဲ့။ ဝင်းကိုတစ်ယောက်သူ့ရဲ့စာ    အုပ်ကို တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့ ရတနာလိုစိတ်မချဖြစ်နေတဲ့ပုံနဲ့  ဖြစ်ပါတယ်ကွာ တစ်ညတည်းပါ ငါအေးအေးဆေးဆေး   ကြည့်ချင်လို့ ပါကွ။မင်းကလဲငါ့တောင်မယုံဘူးလား။  မယုံလို့မဟုတ်ပါဘူးကွာ။ဒီစာအုပ်မျိုးကရှာရခက်တယ်ဟ  ငါလဲသိပါတယ်ကွာ။တစ်ည တည်းပါ။  စာရှုသူဟာလွန်ခဲ့တဲ့ဆယ်နှစ်လောက်က အခြေအနေကိုပြန်ပြီး  တွေးကြည့်ရင် အခုလိုစာအုပ်ကို အာသာငမ်းငမ်းရှာဖွေ ကြည့်ရှု  ခဲ့ရတာကိုသဘောပေါက်မှာပါ။

ခု ကာလကတော့ဗျာတခြားစီဘဲ မိန်းမစောက်ဖုတ်များ  ဘယ်လောက်ကြည့်မလဲ။လိုးပုံလိုးနည်းအစုံ ကြည့်ချင်သလို   ကြည့်စမ်း။  အမှန်ပြောရရင် အဲ့အချိန်က ကျနော်လေ မိန်းမရဲ့  စောက်ဖုတ်ကို ဘယ်လိုနေမှန်းတောင်မသိဘူး။အပြင်မှာပြောပါ  တယ်။စာအုပ် ထဲဘဲမြင်ဘူးတာ။ဗီဒီယိုဆိုတာမမြင်ဖူးဘူး။  အာ့တွေထားလိုက်ပါ။အခုဝင်းကိုဆီက playboyစာ  အုပ်ကို ကြည့်ချင်တာကြောင့်  ဟေ့ကောင် လာလက်ဘက်ရည်ဆိုင်သွားရအောင်   အင်း ဒီလောက်တော့ရင်းရမှာဘဲလေ။  ဒီနေရာမှာ ကျနော့်အကြောင်းရယ် ကျ နော်နဲ့  ပေါင်းသင်းနေတဲ့ သူတွေရဲ့အကြောင်း တစ်စေ့တစ်ချောင်းကို  တော့ပြောပြဖို့ လိုမယ်ထင်တယ်ဗျ။

ကျနော့်နာမည်ကတော့ ပြောပြီးပြီနော်။ အဖေကတော့ဦးမင်းထိုက် အညာသား အသားညိုညိုထောင်ထောင်မောင်း  မောင်း အဖေကဝပ်ရှော့ဆရာ ဒီမြို့မှာ  ဦးမင်းထိုက်ဆို မသိသူ မရှိတဲ့ မက္ကင်းနစ်ပေါ့။  မေမေကတော့မော်လမြိုင်သူပီပီ အသားဖြူဖြူအရပ်  အနဲငယ်ပုပေမဲ့ အိုးကောင်း  မျိုးကောင်း အဟိ။ကိုယ့်အမေမို့  ပြောတာမဟုတ်ဘူး။ခလေးကလဲ ကျနော့်တစ်ယောက်တည်း  မွေးထားလို့ ရှိတဲ့ပစ္စည်းတွေက မ လျော့မပါး ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား။  မေမေကတော့ဝင်ငွေမရှာပေမဲ့ အိမ်ထောင်မှုကို ထိန်း  သိမ်းပြီး အဖေ့တွက် ဇနီးကောင်း ကျနော့် အတွက် မိခင်ကောင်း ဒီအဖေ ဒီအမေနဲ့ ကျနော်တို့မိသားစုလေးက ပျော်ရွှင်စရာ မိ   သားစုလေးပေါ့။

ကျနော်က မမလို့ခေါ်တဲ့ မမ စုမြတ်နှင်းတို့နဲ့ ကျနော် တို့က အိမ်ချင်းကပ်ရက် မမရဲ့မိဘတွေက ဦးသာအောင် ဒေါ်  သန်းနွဲ့။ ဦးသာအောင်ရောဒေါ်သန်းနွဲ့ရော  ကိုယ်လုံးကိုယ်ဖန်က အစရုပ်ရည်ရူပကာ တင့်တယ်ကြတာကြောင့် သူတို့ကမွေးတဲ့  သားသမီးတွေလဲ လှကြချောကြတာ မဆန်း ဘူးပေါ့။ မမက အငယ်ဆုံး မမတို့ကမောင်နှမသုံးယောက်လေ  အကိုအကြီးဆုံးက ကိုအောင်ထက်။ မမအထက်က အစ်မက  မမစု မြတ်သင်း။သူကအငယ်ဆုံးဆိုတော့ အကြီးလုပ်ချင်တော့  ငယ်ငယ်ထဲက ကျနော့်ကိုထိန်းကျောင်းပြီးအစ်မကြီးလုပ်နေကြ။  ငယ် ငယ်ကဆို သနပ်ခါးလိမ်းပေး အိပ်ရင်ပုံပြောသိပ် ထမင်းခွံ့ သူ့ကိုယ်သူ လူကြီးလုပ်ရတာ ကျေနပ်နေတာ။  ကျနော်ကလဲ အယုအယ ကြိုက်သမားဆိုတော့ သူနဲ့  ကွက်တိ။နောက်တစ်ယောက် ဝင်းကို။

ဝင်းကိုနဲ့ကျနော်တို့ကနဲနဲ  လှမ်းတယ်။ဒါပေမဲ့နှပ်ချေးတွဲလောင်း ထဲက ပခုံးဖက်ကြီးလာတာ  ဝင်းကို အဖေကအဝေးပြေးကားသမား အိမ်ထက်ကားပေါ်နေရ  ချိန်ကပိုတယ်။  တော်သေးတယ်။ ကားပေါ်နေချိန်များလို့ နောက်မို့ဆို  မလွယ်လောက်ဘူးဗျ။လုပ်အားကအစွမ်းထက်တယ်။ဝင်းကိုအ  ပါခြောက်ယောက် ဝင်းကိုက နံပါတ်လေး။အထက်မှာအကိုနှစ်  ယောက်အစ်မ တစ်ယောက်။အောက်မှာက ညီတစ်ယောက် ညီ  မ တစ်ယောက်။အာ့ကြောင့်သူ့ အိမ်မှာဆော့ကြရင် အမြဲနပန်း  သတ်နေရလို့ ကျနော့်အိမ်မှာဘဲ စတည်းချတာ။ကောင်းကောင်း  စားရ ကောင်းကောင်းဆော့ရ  ပေါ့။ သူလဲ မမရဲ့ခလေးအဖြစ်သ  ရုပ်ဆောင်ရတာဘဲ။

ဒါပေမယ့် သူ့စရိုက်က ကျနော်နဲ့မတူဘူး သိတ်အနု  အရွတွေမကြိုက်ဘူး။ဥပမာ မမက  လာကြခလေးတွေ သနပ်ခါးလိမ်းမယ်။.ဆို ရင်  ကျနော်ကမျက်နှာလေးမော့လို့ မမမျက်နှာလေးကြည့်ပြီးငြိမ်ခံ  ပေမဲ့ သူကတော့   အာ မမကလဲ ယောက်ျား လေးကသနပ်ခါး မလိမ်းရပါဘူး  လို့ စောဒကတက်ချင်တက်တာ။  အေး မလိမ်းချင်နေ။မလိမ္မာတဲ့ခလေးကိုမုန့်မကျွေးဘူး။   ဆိုတော့မှ  မလိမ်းချင် လဲ မုန့်စားချင်လို့အလိမ်းခံတာ။  အဲ့လိုဘဲ ကျနော်အိမ်ရောက်ရင် ကျနော့်အခန်းထဲဝင်ပြီး သူ့ကို  သူ အစ်မကြီး စတိုင်နဲ့ အဝတ်ညစ် တွေသိမ်းလိုသိမ်း အိပ်ရာကို  ပြန့်ပြန့်ရံရံဖြစ်အောင်လုပ်လိုလုပ် စာကြည့်စားပွဲကစာအုပ်တွေ  ကို အလုပ်မရှိစီလိုစီ။   အဲ့လိုလုပ် တော့ ပါးစပ်ကငြိမ်ငြိမ်နေမယ်ထင်လား။ပွစိပွစိ   နဲ့ အဖွားကြီးစတိုင်။  ခုလဲအဲ့လိုအလုပ်ကောင်းလို့ပေါ့။   ကျနော်ဝင်းကိုဆီက  playboyစာအုပ်ကိုညကကြည့်ပြီး ခေါင်း အုံးအောက်ထိုးထည့်ထားပြီး ရေချိုးခန်းထဲရေချိုးနေတာ ရေချိုး   ရင်း လူပျိုပီပီ ကိုယ့် ဟာကိုဆပ်ပြာတိုက် ဆွပေးလုပ်နေတာည  ကကြည့်တဲ့ပုံတွေပြန်မြင်ပြီး မာန်ထလာတာနဲ့ ပြီးအောင်ကစား  ပေးလိုက်တယ်။

ပြီး  ပုဆိုးလဲ ခေါင်းကရေကို မွှေးပွတဘက်နဲ့လက်တဖက်  ကပွတ်ရင်းကျနော့်အိပ်ခန်းထဲလဲဝင်ရော။ဘယ်အချိန်ကရောက်   ပြီး ဆရာကြီးလုပ်နေမှန်းမသိတဲ့ မမကိုမျက်နှာတွေရဲလို့တွေ့ရလို့  ခေါင်းအုံးဆီလှမ်းကြည့်တော့  သွားပြီ  အနေအထားက ရွှေငါးတော့ မဟုတ် ပြဿနာဘဲ။ကျနော့်ကို  ကြည့်ပြီး  လူကလက်မလောက်ရှိသေးတယ်။ အတတ်ကောင်း  တွေက တော်တော်တတ်နေ။ငါ အ န်တီ့ကိုတိုင်လိုက်ရမလားတဲ့  အမလေး မယ်မင်းကြီးမရယ်မလုပ်လိုက်ပါနဲ့ အမေသိလို့  စာအုပ်မီးရှို့တာ ဖြဲပစ်တာမျိုးသာလုပ်လို့ ကတော့ ဝင်းကိုနဲ့သတ်  ရမှာလို့. ရင်ထဲကပြောပြီး အပြင်ကတော့  မတိုင်ပါနဲ့ မမရယ် နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး လို့   သူများတွေ ပြောတဲ့ မျက်နှာဇီးရွက်လောက်နဲ့ တကယ်တော့ ဒီ  လောက်ကြီးတဲ့မျက်နှာကိုဇီးရွက်လောက်ပြန်လုပ်လို့ရမလား။

တောင်းပန်တော့မှ  အငယ်ကောင်နော် သတိထား တဲ့။  ဘုရားဘုရား ဖြစ်လိုက်တိုင်း အဲ့လိုပါဆို။  နေ့လည်ရောက်တော့  ဘသားချောကသူ့စာအုပ် စိတ်မချဘူးထင်တယ်။စက်ဘီးနဲ့ပေါက်ချလာရော ကျနော်လဲစာ   အုပ်ခါးကြားထိုး အပေါ်ကအကျီင်္ဖုံး ပေါ့။စက်ဘီးဘဲလ်သံပေးနေတဲ့ ဝင်းကို ကို   ဟ လာပြီဟ အဲ့လောက်တီးမနေနဲ့  ဆိုပြီးအိမ်ကနေ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထွက်လာကြ တယ်။အဲ့အ  ချိန်က လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ရတာကို သိတ်သဘောကျတာ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် လူကြီးဖြစ်ပြီ လူရာဝင်ပြီလို့ ခံစားရ တယ်လေ။ဒါ ကြောင့် ကျောင်းပိတ်ထားလို့ သူငယ်ချင်းတွေမဆုံရပေမဲ့ဝင်းကို   နဲ့ကတော့ မကြာခဏလက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ဖြစ် ကြတယ်။  ဆိုင်ထဲရောက်တာနဲ့  ချိုဆိမ့်နှစ်ခွက်လို့. အော်မှာပြီး  အတွင်းဘက်ကျကျစားပွဲမှာ နှစ်ယောက်သားထိုင်လိုက်ကြပြီး  ဟေ့ကောင်ရေ ကံကောင်းလို့ဟ လို့ အစချီပြီး မနက်က မမ   နဲ့အဖြစ်ကို ပြန်ပြောပြရင်း သူ့စာအုပ်ကိုပြန်ပေးလိုက်တယ်။

မင်း ငါပြောနေသားဘဲ။ တော်သေးတယ် စာအုပ်ကိုဘာမှ မလုပ်ပစ်လို့ နေအုန်းကွ မမက ဒီစာအုပ်ကိုကြည့်သေးလား    ကြည့်လို့   အတတ်ကောင်းတွေတတ်နေတယ်လို့ပြောတာ ပေါ့ဟ။  အေးဟ ဟီးးး ဘယ်လိုနေမလဲမသိဘူးနော်တဲ့   သိမလား ဟ ဆိုတော့   မမလဲ တော်တော်လှတယ်ကွ တဲ့  သူ့စကားကို ဘာမှမတုန့်ပြန်ပေမဲ့ ကျနော့်အတွေးမျက်လုံးအိမ်  ထဲမှာတော့ မမရဲ့ ကောက်ကြောင်းအလှတွေက ကဗျာလွတ်အ   က ကပြနေသလိုဘဲ။   အဲ့ချိန်ထဲက မမဆိုတဲ့ တော်ဝင်ပန်းလေးကို ကျနော်နမ်း    ချင်နေတာဖြစ်မယ်။အဲ့နောက်ပိုင်းတွေမှာ မမက ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ကို    ဟိုအရင်ကလို ခလေးအနေနဲ့မဆက်ဆံတော့သလို ကျ နော်တို့   ကလဲ မမကို မြင်ရင် မမအလှကိုယစ်မူးစွာခံစားမိတယ်။ကုန်  ကုန်ပြောရရင် စိတ်ဖြေရင်တောင် ကျနော့်ရဲ့ အလှနတ်သမီး က  မမ ပေါ့။ တစ်ခါတလေ သူ့အိမ် ကိုယ့်အိမ်မှာဆုံကြကြုံကြရင်   မမခန္ဓာကိုယ်ကိုကြည့်ပြီး အားနာနေမိတယ်။သူကသာမသိတာ  ကျနော်က အတွေးနဲ့ မမကို ထင်တိုင်းပြုနေတာကို။

ကာလရထားက ဘယ်ခါမှမရပ်နားတာကြောင့် ရက်မှ လ လမှနှစ် အလီလီပြောင်းခဲ့ပြီမို့ မမစုမြတ်နှင်းလဲ ဘွဲ့ရခဲ့သလို    ကျနော်တို့  မြို့လေးက ကမ္ဘောဇဘဏ်မှာအလုပ်ဝင်နေခဲ့ပြီ။ဒီလို  ဘဲကျနော်လဲ စီပွားရေးတတိယနှစ်ကျောင်းသား ဘဝကိုရောက်   ခဲ့ပြီလေ။    အငယ်ကောင်ရေ  မမရဲ့ ချိုမြတဲ့သံစဉ်ကြောင့် ကျနော်  ဗျာ မမ    လာ မမနဲ့ဘဏ်လိုက်ပြီးဆိုင်ကယ်ယူပြန်သွား   ပြီးမေမေ့ကို  တရားစခန်းလိုက်ပို့ပေးနော် တဲ့  ကျနော်တို့မြို့က ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ခုမှာ နေ့တိုင်းအချိန်ပိုင်း   တရားပြပေးတယ်။ ကြီးကြီးက အားရင်အားသလို သွားပြီးအား  ထုတ်တတ်တယ်လေ။  ဒီနေ့လဲသွားမှာမို့ ကျနော်ကိုအကူညီတောင်းတာ  ဟုတ်ကဲ့ မမ လို့ ပြောပြီး   မမနောက်ကထိုင်လိုက်တော့  ရော့ ဆောင်းတဲ့ ဆိုင်ကယ်စီးဦးထုပ်ပေးလာတယ်။   မမကသိတ်စည်းစနစ်ကြီးတယ်။ယာဉ် စည်းကမ်း လမ်းစည်း  ကမ်းလဲ အတိအကျ။  မမ ဆိုင်ကယ်မောင်းအထွက်မှာ ယိုင်ပြီး မမကျောပြင်   လေးနဲ့ ကျနော့် လက်မောင်းအိုး ထိလိုက်တော့ နွေးခနဲ့ သိမ့်ခနဲ့  ခံစားလိုက်ရပြန်တယ်။   မမရယ် မမနဲ့ဆက်စပ်သမျှဟာ ကျနော့်အတွက်တော့  ရင်ခုန်တမ်းတစရာတွေချည်းပါ။   ဟေ့ကောင် ရန်နောင် ဘယ်လိုလဲ  ဝင်းကိုက အဲ့လိုဘဲ ကျနော့်ကိုတစ်ခါတလေနာမည်ရင်းခေါ် ချင် ခေါ်တတ်တယ်။

ငါ လဲစဉ်းစားနေတာ  စဉ်းစားနေ သူများဦးသွားမှတော့ ငါ့လာငိုမပြနဲ့   ကျနော်နဲ့ဝင်းကို လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထဲမှာ အချီအချပြောနေ   ကြတာက တခြားမဟုတ်ဘူး။မမစုမြတ်နှင်းကို ကျနော်ချစ်ခွင့်  ပန်ဖို့ ကိစ္စ။   မမကလဲ အရွယ်ရောက်လာလို့လားမသိဘူး လှ သထက်  လှလာလိုက်တာ မြင်သူတကာလည်ပြန်ကြည့်ရတယ် ကမ္ဘောဇ  ဘဏ်ယူနီဖောင်းအောက်က တင်းကားနေတဲ့ တင်သား တွေကို  တခါတလေ ပြေးကိုက်ချင်စိတ်ပေါက်တယ် ဟီးးး ခွေးစိတ်များ  ပေါက်နေလားလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်သုံးသပ်နေရတယ်။   လမ်းထဲကအကိုကာလသားတွေက ယောက်ဖ ယောက်   ဖနဲ့ စနောက်ပြီးခေါ်ကြတယ်။အများအမြင်ကလဲ မောင်နှမလိုဘဲ  မြင်နေ ကြသလို နှစ်ဖက်အိမ်သားတွေကလဲ အဲ့လိုမှတ်ထားကြ   တာ။ကျနော်ကသာ မမဆိုတဲ့ တော်ဝင်ပန်းကို နမ်းချင်ရှိက်ချင်  နတော။   အေးပါကွာ ငါမမကိုဖွင့်ပြောပါ့မယ်   အာ့ဆိုလဲမြန်မြန်လုပ် တကယ်ဆိုငါလဲဝင်ပြီးကံစမ်းမလို့  မင်းမို့လို့ ဦးစားပေးတာ။   ကျေးဇူး ကြီးလှပါတယ်။မောင်မင်းကြီးသားရယ် ဆိုတော့  တဟီးဟီးနဲ့ စောက်ခွက်ကဖြတ်ရိုက်ချင်စရာ။

အဲ့နေ့ညမှာဘဲ မြို့မှာအထူးတရားပွဲရှိတယ်။ဖေဖေမေမေ  တို့နဲ့မမရဲ့မိဘတွေလဲ တရားနာသွားကြလို့ မမရဲ့ အမေက   အငယ် ကောင်ရေ အိမ်မှာမင်းမမ တစ်ယောက်တည်း  အဖေါ်လုပ်ပေးလိုက်အုန်းနော်တဲ့  ဟုတ် ကြီးကြီး လို့အာမဘန္တေခံလိုက်တယ်။    မမ ရဲ့အကိုကြီးနဲ့ အစ်မကြီးကအိမ်ထောင်ကျပြီး အသီးသီးအိမ် ခွဲနေကြလို့ မမတို့လဲမိသားစုသုံးယောက်ဘဲပေါ့။   ကျနော်မမအိမ် ရောက်တော့ မမကဧည့်ခန်းမှာ TVက  လာတဲ့ ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေတယ်။   လာ အငယ်ကောင် ငါလက်ဖက်သုပ်ထား တယ် ဆိုပြီး လက်ဖက်ပန်းကန်ကိုရှေ့ထိုးပေးတယ်။ကျနော်လဲလက်ဖက်စား  ရင်းTVကြည့်နေတဲ့ မမကိုဘေးတိုက်အနေအထား လေးနဲ့ငေး  နေမိတယ်။လှလိုက်တာ မမရယ် နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးအောက်   ကနှုတ်ခမ်းလွှာလေးက ပွင့်အာတော့မယ့် နှင်းဆီပန်း လေးလိုဘဲ  နဖူးပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ ဆံစလေးတွေနဲ့ ပန်းချီဆရာတစ်ယောက်ရဲ့  ချယ်မှုန်းထားတဲ့ ပန်းချီကားတစ်ချပ်ကြည့်နေရသလို ဘဲ။  ကျနော်ငေးနေတာကို မမသိသွားတော့  ဟဲ့ ငါ့များမမြင်ဖူးတာကြနေတာဘဲ ဘာငေးနေတာလဲ   ဟုတ်ဘူး မမကလှလို့   အမ လေး ခုကျွေးတဲ့ လက်ဖက်ဘဲရှိတယ် နောက်ကျွေး စရာလဲမရှိဘူးကိုယ်တော် တဲ့  တကယ် လှတာမမရဲ့  အေးပါ ကိုယ့်အစ်မကိုယ် မြှောက်  မမ ရပ်ကွက်ထဲက အကိုတွေကပြောတယ်

ဘာပြောလဲ  ကျနော့်ကို ယောက်ဖ တဲ့  အမ် အဲ့တော့နင်ဘာပြန်ပြောလိုက်လဲ  ဘာပြောရမလဲ ပြောစရာမှမရှိဘဲ   အေး ပြီးရော ဆို ပြီးTVဆက်ကြည့်နေတယ်။  ကျနော်လဲတစ်အိမ်လုံးမမနဲ့ကျနော်နှစ်ယောက်တည်းရှိတယ်ဆို  တဲ့အသိကြောင့် နေ့လည်ကဝင်းကိုရဲ့  တိုက်တွန်းစကားတွေကို  ပြန်သတိရတာနဲ့  မမ   ကျနော့ခေါ်သံကြောင့် မမကလှည့်ကြည့်ပြီး   ဘာလဲ   ဟို..ဟိုလေ မမ မှာရှိ လား  ဘာလဲ ဘာရှိရမှာလဲ အရင်းမရှိအဖျားမရှိ  ဟိုရီးစားရှိလားလို့   ရှိစရာလားဟဲ့   တကယ်လား မမ   တကယ်ပေါ့ ဘာလို့လဲ   မမကလှလို့လေ  လှတာနဲ့ဘာဆိုင်လဲ ဟ   လှတော့ချစ်ချင်သူများတယ်လေ   သူတို့ချစ်ချင်တိုင်း ငါကချစ်ရမလား  မမချစ်ရမယ့် သူမတွေ့သေးဘူးလား  မတွေ့ပါဘူး  ခုတွေ့လိုက်တော့   ဘာ မမတစ်ယောက်နားမလည်လို့ ဇဝေဇဝါနဲ့  မျက်မှောင်ကြုံ့နေတဲ့ အခိုက်မှာဘဲ ကျနော်မမရဲ့နှစ်ယောက်ထိုင်  ဆက်တီဆီပြောင်းထိုင်ရင်းမမရဲ့ညာဖက်လက်ကလေးကို  ကျနော့်ရဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း  ကျနော် မမကိုချစ်တယ် မမရယ်  အို ဆိုပြီးသူ့လက်ကိုအတင်းရုန်းနေတော့ ကျနော်လဲ   မမကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ဖက်လိုက်တယ်။မမကိုယ်သင်းနံ့လေး  ကမွှေးလိုက်တာဗျာ။

အငယ်ကောင် လွှတ်နော် လွှတ် ခွေးကောင်  သူဘာပြောပြောကျနော်ကတော့မလွှတ်ဘဲ  ချစ်လို့ပါ မမရယ် ကျနော့်ကိုပြန်ချစ်နော်  မချစ်ဘူး လွှတ်နော် အငယ်ကောင်  သူကရုန်းလေ ငြင်းလေ ကျနော်ပိုပြီးစိတ်ထဲမရိုးမရွဖြစ်လေ  နောက်တော့ မမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေး ကိုဖမ်းစုပ်လိုက်တယ်  အင် ဆိုပြီးမမလဲတစ်ချက်ငြိမ်ကျသွားလို့  တအားတက်ပြီးအနမ်းရှည်နမ်းမယ်အလုပ် အတင်းရုန်းထွက်ပြီး   ဖျန်း ဖျန်း ကျနော့်ပါးကိုနှစ်ဆင့်ဆက်ရိုက်ချလိုက်တယ်  ပါးပြင်တစ်ခုလုံး စပ်ဖျင်းဖျင်း ခံစားရတာထက် ရင်ထဲမှာမဖေါ်ပြ   နိုင် အောင်စို့နင့်ခံစားရတာကပိုဆိုးတယ်။   မမကဝုန်းဆိုမတ်တပ်ထရပ်ပြီး ကျနော်ကိုလက်ညှိးထိုး  ပြီးတော့   နင်ခုထွက်သွား ကာ ကွယ်ပေးရမယ့်သူက စော်ကား တာ ကောင်းလား  မဟုတ်ဘူး မမကိုကျနော်ချစ်တာ   မကြားချင်ဘူး ခုထွက်သွားနော် ပြီးမှအဆိုးမ ဆိုနဲ့ တဲ့ ကျနော်မျက်ရည်တွေမထိန်းနိုင်အောင်ကျလာရပြီ   မမထွက်သွားစေချင်ရင် ကျနော်ထွက်သွားပါ့မယ်  အေး ထွက်သွား နောက်ငါ့ရှေ့ဘယ်တော့မှမလာနဲ့  ရက်စက်လိုက်တာ မမရယ်။ကျနော်အိမ်ကအထွက် မမရဲ့တံခါး  ပိတ်လိုက်တဲ့ ဒုန်း ဆိုတဲ့အသံ ဟာ ကျနော့်အတွက်ကမ္ဘာပြိုသံ ရယ်ပါ မမရယ်   ကျနော်နဲ့မမ အဲ့ကိစ္စဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မတွေ့အောင်ရှောင်နေကြ တယ်။ရင်ထဲမှာမ  ကောင်းလို့ ထမင်းစားနဲသလို မျက်နှာမကောင်းလို့လဲ အမေကနဖူးစမ်းလို့  သား နေမကောင်းဘူးလားတဲ့  ကောင်းပါတယ် မေမေ လို့ပြန်ပြောရပေမဲ့   ရင်ထဲကတော့ မေမေရယ် သားအသဲတွေကြွေနေပြီလို့ ငိုငြီးနေမိတယ်။

လေးငါးရက်လောက်ရှိတော့ အမေက  အငယ်ကောင် နင့်နဲ့ မြတ်နှင်းရန်ဖြစ်ထားလားတဲ့   မေမေက မမအစ်မကို မြတ်သင်း လို့ခေါ်သလိုဘဲမမကိုလဲမြတ်နှင်းဘဲခေါ်တယ်။  မဟုတ်ပါဘူး လို့မလုံမလဲကျနော်ပြောတာကို  ရန်မဖြစ်ဘူးသာပြောတယ် နင်တို့ ခေါ် အပြောမတွေ့ဘူးဘဲ တဲ့  အာ မေမေကလဲ သူလဲသူ့အလုပ်နဲ့ သားလဲသားကိစ္စနဲ့မဆုံဖြစ်ဘူး လို့  အကြောင်းပြလိုက်တော့ အမေလဲ ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘူး  ဟူးးး ရင်ထဲကလေပူတွေကိုထုတ်လိုက်မိတယ်။  အမေတို့သာသိရင် ကျနော်ဘဲအ ကြိမ်းခံရမှာလေ။  ကျနော်လဲအိမ်မှာနေရင် မမကိုရှောင်နေရတာ အလုပ်တစ်ခုဖြစ်နေတာနဲ့ ဦးလေးတို့ရှိတဲ့  ပြည်ကို အလည်သွား မယ်ဆိုပြီးခွင့်တောင်းလို့ အမေ့ကကျောင်းဖွင့်တော်မယ် ၁၀ ရက်  လောက်ဘဲလေဆိုပြီး လွှတ်လိုက်လို့ ကျနော် ပြည်တော်ရှောင် ခန်းနေ့ဘဲ  ပြည်ကိုလစ်ခဲ့တော့တယ်။

မချွေလည်း ကြွေ ချွေလဲ ကြွေ မပန်လည်းနွမ်း ပန်လည်း နွမ်း  မနမ်းလဲ ပြယ် နမ်းလည်း ပြယ် မို့   နမ်းခွင့်ပေးပါလား ချစ်သူရယ်။ ။   သူရဇော်  ကျနော်ပြည်ကပြန်ရောက်တဲ့နေ့. ပြည်လက်ဆောင် ကတွတ်ယိုတွေကို မမတို့အိမ်ကို   သွားပေးတော့ မမကိုဧည့်ခန်းမှာ တွေ့လိုက်လို့ နောက်ပြန်လှည့်ပြီးပြန်မယ်အလုပ်  အာ့ကဘာလုပျတာလဲ  မမ စကားနားထောင်တဲ့အနေနဲ့ ထွက်သွားမလို့ပါ   ကျ နော့်စကားဆုံးတော့ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အလှဆုံးမျက်စောင်းလေးတစ်ခု ကျနော်တွေ့လိုက်ရတယ်  ဟွန်းးခုမှလိမ္မာချင်ယောင်ဆောင်နေ.  တဲ့  ကျနော် ဝမ်းသာသွားတယ် မမအသံမှာစိတ်ဆိုးခြင်း မကျေနပ်ခြင်း တွေညှိကပ်လို့မနေမှန်းသိလိုက်ရလို့  ကျနော်လဲ စပ်ဖြီးဖြီး ပြုံးပြရင်း အာ့ကတော့ ချစ်တာကို ဆိုတော့  မျက်မှောင်ကုတ်ပြီး မပြောနဲ့. တဲ့  ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ ဆိုတော့   ခု ဘာလာလုပ်လဲတဲ့ အသဲ ယားလိုက်တာနော် သိရဲ့နဲ့သက်သက်မေးနေတာကို  ပြည်လက်ဆောင်လာ့တာပါ ခင်ဗျ။

အေး ထားခဲ့။ တဲ့  ကျနော်လဲဧည့်ခန်းကစားပွဲပေါ် ယိုထုပ်တွေတင်ပြီး  ပြန်လိုက်ပါအုန်းမယ်ခင်ဗျ။ ဆိုတော့   မျက်နှာကိုတမင်တည် တည်လုပ်ပြီး   အေးအေး ကောင်းကောင်းပြန်တဲ့  အပြန်မှာတော့ ကျနော့်အတွက်ရောင်ခြည်သန်းနေပြီမို့ ခြေနဲ့မြေကြီးထိမှထိရဲ့  လားတောင် မသိတော့ပါဘူးဗျာ။  နောက်နေ့မနက် မမအလုပ်သွားမယ်ဆိုတော့   အငယ်ကောင်ရေ..   ဗျာ မမ   လာလိုက်ခဲ့အုန်း ဟုတ်   အနေအထားကအရင်လို ကျနော်လဲ မမနောက်ကတက်လိုက်   တယ်။ဆိုင်ကယ်ပေါ်ပြောတာဗျ။ဒါပေမဲ့ အရင်လို  ဘေးစောင်းမ ဟုတ်ဘူး။ခွထိုင်တာ ပြီးခပ်တည်တည်နဲ့ မမရဲ့သေးကျဉ်တဲ့ခါး  လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်  အာ့ ဆိုခါးလေးတွန့်သွားပြီး  ဟဲ့ ဘယ်လာကိုင်တာလဲ ယားတယ် ဆိုတော့  ဒါဆို ဒီနေရာလား ဆိုပြီးလက်ကိုအောက်ဘက်နဲနဲချ  လိုက် တော့အိနေတဲ့မမတင်ပေါ်ရောက်သွားရော  သေချင်နေလား ဘယ်မှမကိုင်နဲ့ မခေါ်ဘဲထားခဲ့ရမလား   မထားခဲ့ပါနဲ့ မကိုင်နဲ့ဆို မကိုင်ပါဘူးဆိုပြီး လက်နှစ်ဘက်ကို  နောက်ပစ်ပြီး ဆိုင်ကယ်နောက်စွန်းကိုကိုင်လိုက်မှ  ဟွင်းး ဆိုပြီးမောင်းထွက်တော့တယ်။

ဘာပြောပြောမီးကအစိမ်းရောင်ဆိုတာသေချာပြီမို့ ရင်မှာလေ   အပျော်ချောင်းလေးတစ်ခု သွင်သွင်စီးသွားလေရဲ့။  ကျောင်းဖွင့် တော့ ဆယ်တန်းမို့အရေးကြီးတယ် ဆိုပြီးအိမ်  က ကျူရှင်ယူခိုင်းတယ်။ကျနော်က ယူစရာမလိုပါဘူး ကျနော်  အားနည်းတဲ့ သင်္ချာ ကို မမကိုပြခိုင်းမယ်လို့။  မမကလဲ ပြပေးမယ်လို့တာဝန်ယူလိုက်တော့။ကျနော့်အ  တွက်တော့ နတ်တို့ဖန်ရင် ရေကန်အသင့် ကြာ အသင့် ဘဲပေါ့။  စာပြတော့လဲ ဧည့်ခန်းကTVနဲ့ တခါတလေ ဧည့်သည်နဲ့ဆို  တော့ ကျနော့်အခန်းထဲက စာကြည့်စားပွဲမှာဘဲ ပြပေး တယ်။  ငယ်ငယ်ထဲကအတူနေလာကြ ဝင်နေထွက်နေကြရယ်မို့ လူကြီး  တွေကတော့ မထူးခြားဘူးပေါ့။   အကွက်ကောင်းချောင်း နေတဲ့ ကျနော်ကသာ ဘယ်လိုဗြူ  ဟာခင်းရမလဲ ကြံနေတာ။တစ်ခါသေဘူးပြီမို့ မပိုင်ရင်ခြင်မရိုက်  ရဲတော့ဘူးလေ။ အာ့ကြောင့်   အစပိုင်းမှာ မမစာသင်တာကိုကျိုး ကျိုးနွံနွံနဲ့ တပြည့်လိမ္မာလေးလုပ်ပြနေရသေးတယ်။  ကျောင်းတက်တော့ဝင်းကိုကတောင်   အငယ်ကောင် မင်းကိုမမစာပြနေတယ်ဆို တဲ့  အေးကွ ဆိုတော့  ငါလဲလာတက်မယ်လေ   ဟာ လာမရှုပ်စမ်းပါနဲ့ကွာ ဆိုတော့  ငိုး မသား ငါသိသားဘဲ မင်းဂွင်ဆင်တာမဟုတ်လား  ဟီးးး လို့သွားဖြီးပြလိုက်တော့   ဒဒေါင်းဇား ဟုတ်ရင်ဟုတ်ပေါ့ကွာ လို့သြဘာပေး ပါလေ  ရောဗျာ။

မမ ကည၈ နာရီကနေ ၉ နာရီထိစာပြပေးတယ်။ကျနော်က  အဲ့ရတဲ့အချိန်လေး မမရဲ့ ရူပါရုံကို ခံစားရတာ။ညလဲည အိမ်နေ  ရင်းလဲ ဖြစ်တာမို့ မမကအဝတ်အစားကို အနွမ်းလေးတွေအဝတ်  များတယ် အဲ့အနွမ်းလေးတွေက ပါးပါးအိအိမို့ မမပိုင်တဲ့ပစ္စည်း  ပစ္စယ တွေကို ပိုပီပြင်စေပြန်တယ်။  တခါတလေ အောက်ခံပင်တီမဝတ်ထားတဲ့နေ့နဲ့ ပါးလွန်းတဲ့  ထမိန်ဝတ်တဲ့နေ့ဆို မမသွားလာထိုင်ထ  ပြုတိုင်းတုန်ခါနေတဲ့  တင်သားတွေ တင်သားနှစ်ခုကြား အကွဲမြောင်းကြီးက ကျနော်  အာခြောက်ပြီး အောက်ကကောင်ငိုရတဲ့အထိ ဘဲဗျာ။  စာပြတဲ့အခါ မမမျက်နှာလေးကိုငေးနေရတာ လောကကြီးကို  မေ့မေ့ သွားတယ်။ မမလဲရိပ်မိတယ်ထင်တယ် ကျနော်ငေး နေ  တဲ့အခါမျိုးဆို  အငယ်ကောင် စာကိုဘဲအာရုံစိုက် တခြားစိတ်မရောက်နဲ့   ကြားလား တဲ့  အဲ့အခါကြတော့လဲ   ဟုတ် ပေါ့   နောက်တော့လဲခိုးကြည့်တာဘဲ။စိတ်ထဲကလဲလက်ဖက်ကောင်း စားချင်ရင် ပလောင်တောင်တက်နှေးရမယ်။

တောင့်ထားကွ။   ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားပေးနေရတယ်။   ဒီနေ့ည စာကြည့်စားပွဲမှာ ထိုင်လို့ဆယ်မိနစ်လောက်ဘဲရှိအုန်းမယ်ထင်တယ်။  “မောင်နှမ နှစ် ယောက် စာလုပ်နေကြအုန်းနော်”   မေမေက အပေါက်ဝကနေလှမ်းပြောတာနဲ့  “အမေတို့က ဘယ်သွားမို့လဲ”   “ဟိုဘက်လမ်းက  နင့်အဖေ မိတ်ဆွေဦးမောင်ကြီးလေ အဲ့  ဒါ လေဖြတ်သွားလို့တဲ့ သတင်းမေးသွားမလို့”  ” ဝင်းသန်း တို့ အဖေလား အမေ”ဆိုတော့   “အေး အေး ဟုတ်တယ် ခဏသွားလိုက်အုန်းမယ်နော်”တဲ့  မမ ကလဲ   “ရပါတယ် အန်တီ သမီးစာပြရင်း အဖေါ်လုပ်ပေးမယ်”တဲ့   အဖေအမေတို့ထွက်သွားပြီး မမကသင်္ချာတစ်ပုဒ်ကို ရှင်းပြတွက်  ပြနေတယ်။ကျနော်ကတော့ ရှင်းပြနေတဲ့ မမရဲ့မျက်နှာလေးကို  တစ်မက်တစ်မောငေးနေမိတယ်။led မီးရောင်လေးကျနေတဲ့  မမမျက်နှာလေးက ကျနော့်အတွက်တော့ နတ်ရေးတဲ့ပန်းချီလို လှ ချင်တိုင်းလှနေတော့တာဘဲ။

အထူးခြားဆုံးကတော့ မိန်းခလေးဖြစ်ပြီးနခမ်းမွှေးရေး  ရေးလေးပေါက်နေတာဘဲ။မမကသချာင်္တွက်ရာက ကျနော့်ရဲ့အ   ကြည့်ကို  ရိပ်မိသွားတော့ ရှက်သွားပြီး  “အငယ်ကောင်နော် စာပြတာမကြည့်ဘဲဘာကြည့်နေတာလဲ” တဲ့  ” မမ ကို”   “ဘာ ငါ့ကိုဟုတ်လား”  ” အင်း မမကတအားလှတာဘဲ”  ကျနော့်စိတ်ဖောက်နေမှန်း မမသိသွားသလို တစ်အိမ်လုံးသူနဲ့   ကျနော်နှစ်ယောက်တည်းရှိတယ် ဆိုတဲ့အသိကြောင့်ထင်တယ်။  “တော်ပြီဟာ နောက်နေ့မှဆက်သင်တော့မယ်”ဆိုပြီးထိုင်ခုံ  ကေထတာ့   “ဟာ မမဘဲစောစောက  မေမေ့ကိုအဖေါ်လုပ်ပေးမယ်ပြောပြီး တော့” ဆိုတော့   “နင်က ယောက်ျား လေးဘဲ မလိုပါဘူး”  ” လိုတယ် မမရှိမှ ရမှာ” ပြောလဲပြော မမရဲ့လက်ကိုဖမ်းဆုပ်  ထားလိုက်တယ်။ မမကအတင်းရုန်းရင်းနဲ့  “အငယ်ကောင်နော် လုပ်ပြန်ပြီလား”တဲ့   “ကျနော် မမကို တကယ်ချစ်တာ မချစ်ရမနေနိုင်ဘူးမမ”  “သွား မသိပူး”  ကျနော်သိလိုက်ပြီ မမကျနော်ကိုမငြင်းမှန်း။

အာ့နဲ့ဝမ်းသာအား   ရ မမကို ဆွဲပြီးဖက်ထားလိုက်တယ်။ပြီး မမပါးကိုနမ်းတော့ မမ  မနမ်းမိအောင်ရှောင်နေလေ ကျနော်ကပိုနမ်းချင်လေ မရမကအ  တင်း လိုက်နမ်းတော့ ကျနော့်မျက်နှာကိုလက်နဲ့တွန်းထုတ်ပြီး  “မဆိုးနဲ့ကွာ” တဲ့  “ဆိုးတာမှမဟုတ် မမကလဲချစ်တာကို”  ” တော်တော့  တော်ကြာအန်တီတို့ပြန်လာတော့မယ်” တဲ့  “အာ့ဆို ကျနော့်ကို ချစ်တယ်လို့ပြော”   “အမ်မယ် ဘာလို့ပြောရမလဲ”  “ချစ်လို့ချစ် တယ် ပြောပေါ့”  “လာ လာချည်သေးတော် သူ့များဘယ်သူကချစ်လို့”  ” မမ နော် အသဲယားအောင် မလုပ်နဲ့”  “လုပ်တော့ ဘာဖြစ်”  “ဒါဖြစ်တာပေါ့”ဆိုပြီး မမရဲ့နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေကိုအ   ငမ်းမရ ငုံခဲလို့စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။မမလဲ လူးလွန့်ရုန်းကန်ရင်းက  သဘောတူကြည်ဖြူတဲ့အခြေအနေကိုရောက်ပြီး နှစ်ယောက်   သား အနမ်းချိုတွေနဲ့ အချစ်ကိုပုံဖော်လိုက်ကြတယ်။

အနမ်းရှည်တွေနဲ့အတူ လူပါပျော့ခွေလာတဲ့ မမက အရင် အသိဝင်ပြီး “တော်တော့ကွာ အန်တီတို့လာတော့မယ်”ဆိုပြီးကျနော့် ရင်ခွင်က ရုန်းထွက်လို့ အဝတ်အစားပြန်ပြီးသပ်ယပ်အောင်လုပ်   သလိုနဲနဲပွသွားတဲ့ဆံပင်တွေကိုလည်း လက်နဲ့ဘဲပြန်သပ်ပြီးပြု ပြင်နေတာကို ကျနော်ကတော့ ကြည့်ရင်းအားမရမတင်းတိမ်  ဖြစ်နေတုန်းဘဲ။ မမကတော့ မျက်စောင်းခဲဟန့်တားပြီး  “နားမ ထောင်ရင်တော့ မချစ်ဘူးနော်”ဆိုတော့  “အဟီးးနားထောင်မယ် ချစ်ရမှာနော်”လို့အတည်ပြုချက်  ရယူတော့ မမက ပြုံးစိစိလေးနဲ့  ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။ ချစ်လိုက်တာ မမရယ်လို့ ရင်ထဲမှာပြောနေမိတယ်။တော်သေး  တယ် မမကြောင့်မေမေတို့မမိတာ။ကျနော်တို့ ခွာပြီးခဏမှာဘဲ  အဖေနဲ့အမေတို့ပြန်ရောက်လာတယ်လေ။

“အမေ ဦးမောင်ကြီးဘယ်လိုနေလဲ”  “အခြေအနေကတော့စောင့်ကြည့်ရမှာပေါ့ တချို့လဲပြန်ပြီး  ကောင်းလာကြတာတွေလဲရှိတာ ဘဲ”  “အော် သနားစာနော်”ဆိုတော့  အမေက “ကံ တရားပေါ့ သားရယ်”တဲ့   ကျနော့်ကံကတော့ဒီညကောင်းသွားတာ အမေမသိ လိုက်ဘူး  အဲ့ညကတစ်ညလုံး အိပ်မပျော်ဘူး ပျော်လွန်းလို့။   မမနဲ့ကျနော် ချစ်သူတွေဖြစ်သွားကြပေမယ့် ရုပ်ရှင်ထဲ ဝတ္ထုထဲကလို တော့ မဟုတ်ဘူး။ရုပ်ရှင်ထဲဝတ္ထုထဲကချစ်သူတွေက ပန်းခြံတွေ ကစားကွင်းတွေမှာ တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်   တွဲလို့ပြေး ကြလွှားကြ ပျော်ကြပေါ့။ ကျနော်တို့ကတော့ ညစာသင်ပြီဆိုမှ မမမျက်နှာလေးကို   ငေးရ မမကကျနော့်ညာဘက်ကနေထိုင်တာမို့  မမရဲ့ဘယ်လက်  ကလေးကို ကျနော့်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆုပ်ထား လိုက်ရရင်ဘဲ အား  လုံးကို လွှမ်းမိုးပိုင်စိုးရသလိုခံစားရတယ်။

မမက  စာပြလို့ သူ့မျက်နှာဘဲငေးနေရင်  “အငယ်ကောင်နော် စာကိုစိတ်ဝင်စားစမ်း”တဲ့  “မမ ကလဲချစ်သူတွေတောင်ဖြစ်နေပြီ  အငယ်ကောင်တဲ့”   “ဟဲ့ တစ်သက်လုံးခေါ်လာတာ ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ”  “မောင် လို့ခေါ်ပေါ့ မမကလဲ”   “ခေါ်နိုင်ပါဘူး”   “မခေါ် ရင်လဲ ရတယ်လေ ခေါ်အောင်လုပ်ရမှာပေါ့”  ဆိုတော့ မမလေ မျက်လုံးလေးကိုဝိုင်းနေတာကြောက်ပြီးတော့  ကျနော်ကလဲ စ ချင် တာနဲ့ အတည်ပေါက်နဲ့ ဖက်မယ့်ပုံလုပ်ပြနေ တော့  “ဟာ အငယ်ကောင်နော် မလုပ်နဲ့ကွာ”   “မလုပ်စေချင် ခု ခေါ် မခေါ်ရင်တော့ ဟ င်းး”  ” အေးပါ ခေါ်ပါ့မယ် “  “ခေါ်မယ်ဆိုခေါ်လေ မခေါ်ဘူးလား”  အတင်းခြိမ်းခြောက်မှ ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့   ” မောင်”တဲ့   နားထဲမှာကြားရတာ အရသာရှိလိုက်တာဗျာ။ကမ္ဘာပေါ်မျာအချို   မြိန်ဆုံးသံစဉ်ကိုပြောပါဆိုရင် မမရဲ့ “မောင်”ဆိုတဲ့  ခေါ်သံလေး ပါဘဲ။

“ဗျာ ဗျာ” “ဟွန့် တော်တော်တတ်”  “ချစ်တော့လဲ သူ့အလိုလိုတတ်လာတာပေါ့ မမရယ်”  “ကဲ တော်ပါတော့ ပေးတာတဲ့ ပုစ္ဆာတွေ ပြီးအောင်တွက်”  ” မိုင်နာ ပါ မမရယ်”  ကျနော်တို့ချစ်ချင်းက စာကြည့်စားပွဲလေးပေါ်မှာ အေးအေးငြိမ့်   ငြိမ့်လေးဖြတ်သန်းစီး ဆင်းနေကြတာပါ။  အေးမြတဲ့ချစ်ခြင်းတွေကို ပြောင်းလဲပစ်လိုက်တဲ့ အခြေအ   နေလေးတစ်ခု ဖြစ်ထွန်းလာခဲ့တာဟာ ဖန်တီးလုပ် ယူတာတော့  မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။ဒါကို မမလဲ သိတယ်။  အဲ့နေ့က အဖေနဲ့အမေက ဘုရားကိုးဆူဖိတ်လို့သွားကြ   တယ်။ကျနော်နဲ့ မမ နှစ်ယောက်တည်းအိမ်မှာကျန်နေခဲ့တယ်။  ဒီလိုကျန်နေခဲ့တာကလဲ မကြာခဏဆိုတော့ မဆန်းပါဘူး။  ဆန်းတာကတော့ အဖေတို့ သွားပြီးမကြာခင်ဘဲ မီးပျက်  သွားတယ်။အရင်ကတော့မီးပျက်ရင် အဆင်သင့်ရအောင်ဆိုပြီး  မီးခြစ်နဲ့ ဖယောင်းတိုင်ကို စာကြည့် စားပွဲပေါ်ထားနေကြ။ခုတ  လောမှာမီးမှန်နေတာရယ် တမြန်နေ့က စားကြည့်စားပွဲသန့်ရှင်း  ရေးလုပ်တာမှာ ပြန်မထားမိတာ ကြောင့် ခုဗြုန်းဆိုမီးပျက်တော့  ဘယ်ရှာရမှန်းမသိဘူး။

မှောင်ထဲမှာ မမကလဲထအသွား ကျနော်ကလဲအထ နှစ်ဦး  သားတိုးမိတိုက်မိရော “အွန့်”မမဆီကအသံနဲ့အတူ မမရဲ့ကိုယ်  လုံးနွေး နွေးလေးက ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲရောက်လာတယ်။မမက ပြန်ရုန်းအထွက် ကျနော်ကလဲရမ်းသန်းအဖက်မှာ ကျနော့်လက်   ကမမရဲ့  သားမြတ်ပေါ်အံကိုက်ရောက်သွားတယ်။”အို” ဆိုပြီး  မမကနောက်အဆုတ် မမရဲ့တင်းနေတဲ့ တင်သားတွေက ကျ  နော်ဆီးခုံမှာလာ ကပ်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး ကျနော်ကောင်ကဒေါသ  ထွက် ပါးပြင်းထောင်ပါလေရော။  လူကြီးတွေပြောသလိုဘဲ အတွေ့ကရှောင်ရခက် တယ်ဆို  တာကို ကျနော်လက်တွေ့သိလိုက်ရပြီ။မမကိုအတင်းဆွဲဖက် ထားလိုက်ပြီး မမနောက်ကနေကျနော့်အောက်ပိုင်းကို  အတင်း  ကပ်ထား သလို မမရဲ့လည်တိုင်ကို နမ်းရှိက်လိုက်တော့ မမရဲ့  လည်ပင်းကသွေးကြောတွေရဲ့ သွေးခုန်နှုန်းတွေကို ကျနော့် သိ  နေရတယ်။ မမရဲ့မျက်နှာလေးကိုဆွဲလှည့်ပြီး နခမ်းရှိရာကိုမှန်း  ပြီးနမ်းစုပ်လိုက်တယ်။

မီးမှောင်တာထက် မှောင်တဲ့ အမှောင်ထဲကို မမနဲ့ကျနော်  ရောက်သွားခဲ့ကြတယ်။ဘယ်လိုကနေဘယ်လို ကျနော့်ကုတင်  ဆီရောက် သွားမှန်းတောင်မသိလိုက်ဘူး။အချစ်ပင်လယ်ကိုနှစ်  ယောက်သားကူးခတ်လိုက်ကြတာ။နောက်ဆုံးခြေကုန်လက်ပမ်း  ကျသွား သည်ထိပေါ့။  အသိပြန်ဝင်လာတော့ မီးလဲပြန်လာနေပြီ ကျနော့်ရဲ့ကု  တင်ပေါ်မှာ ဟိုဘက်ကိုတစောင်းလေးအိပ်နေတဲ့ မမ။ ဆံကေ    သာဖရိုဖရဲနဲ့ ဝတ်လဲတော်တွေလျော့လျော့ရဲရဲနဲ့ မမ။ ကျနော်က  မမနောက်ကဖက်ပြီး ကျနော့်ဘက်ဆွဲလှည့်လိုက်တော့  ပုလဲခ  တဲ့ မမကိုတွေ့လိုက်ရတော့ ရင်ထဲနင့်သွားတယ်။  “မမ ရယ် မငိုပါနဲ့ မောင် မမကိုချစ်လွန်းလို့ပါ”   မမကခေါင်းသာခါပြနေ တာမို့  “မမ မကျေနပ်ရင် မောင့်ကိုကြိုက်တဲ့အပြစ်ပေးပါ”  “မောင်ကျေကျေနပ်နပ်ခံပါမယ်”ဆိုတော့မမက ကျနော့်ပါးစပ်  ကို လက်နဲ့လှမ်းပိတ်ပြီး  “မောင် နဲ့ဘာမှမဆိုင်ပါဘူး”တဲ့  “ဟင် အာ့ဆို မမကဘာလို့ငိုတာလဲ”   “သိပူး မျက်ရည်ကအလိုလိုကျလာတာ မောင်ရဲ့”တဲ့  ဘာမှနားမလည်တဲ့ ကျနော် “အော်”လို့ဘဲပြောနိုင်ပါတော့တယ်

မမ နဲ့ ကျနော်အဲ့နေ့က အချစ်သစ်သီးစားမိပြီးတဲ့  နောက် လစ်ရင်လစ်သလို အချစ်တွေနယ်ချဲ့ပြီး အချစ်အင်ပါယာ   လဲ တ ဖြေးဖြေးတိုးလာခဲ့ပြီ။ခုဆိုရင် မမနဲ့ကျနော် တကယ့်လင်မ ယားလို အရှက်တွေလဲကုန်ခဲ့ပြီ။  ဒီနေ့လဲ အဖေအမေနဲ့ မမရဲ့မိဘများပါ  အထူးတရားပွဲသွားလို့  နှစ်ယောက်သားလွတ်လပ်စွာ ချစ်ဗြူဟာခင်းဖို့ ကျနော့်အခန်း  ထဲရောက်နေကြပြီ။   “မောင် မီးပိတ်ထား ကွာ”“မမ ကလဲရှက်နေပြန်ပြီ”  “ရှက်တာပေါ့ မိန်းခလေးဘဲ မောင်မသိဘူးလား”  “သိပါ့ဗျာ ပထမဆုံးမောင့်ညီလေးကိုတွေ့ ပြီးဖျား တောင်မှဖျား  တာလေ ဟီးးး “  ဆိုတော့  “ဟုတ်ပါ့ ရှက်လဲမရှက်ဘူး ပြီးတောင်နေလိုက်သေးတယ်”  “ဟီးးတောင်မှာပေါ့ အပေါ်က ကြည့်တော့ မမ ရဲ့နို့ကတစ်ဝက်  လောက်မြင်နေရတာကိုး”  “ဟယ် နှာဘူးလေး အဲ့ထဲကပြစ်မှားနေတာပေါ့လေ”   “ဟဲဟဲ အဲ့ဒါ ကြောင့် မမကိုညီလေးပြပြီးမြူဆွယ်လိုက်တာ”  တကယ်ကမတော်တဆပုဆိုးကျွတ်တာပါ။နဲနဲရှီုးလိုက်တာ။

“တော်ပါ မြူလို့ရမလား”  “ရမရတော့မသိဘူး ခုကြိုက်နေတာတော့ဟုတ်တယ်ဟုတ်”  “မကြိုက်ပါဘူးနော်”လို့ မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီးပြောနေတဲ့  မမကိုပုဆိုးချွတ်လို့ ပေါ်လာတဲ့ ကျနော်ညီလေးဆီကိုအတင်း  တေ့ပေးလိုက်တော့ မမကလဲအလိုက်တသိနဲ့ မမ ရဲ့လှပလွန်းတဲ့  နှုတ်ခမ်းလွှာကို ဖွင့်ဟလို့ ငုံခဲပေးလိုက်တော့ နွေးထွေးတဲ့ခံတွင်း  အတွေ့ လှုပ်ရှားမွေ့ရမ်းလာတဲ့ လျှာကြောင့်  ခံစားမှုဒီဂရီတွေအ  မြင့်ဆုံးရောက်လို့ မမပါးစပ်ထဲ ဝင်သထက်ဝင်ရောက် ကော့ပြီး  ညီလေးကိုသွင်းလိုက်သလို ပါးစပ်ကလဲ  “ကျေးဇူးပါ မမရယ်” လို့   မမရဲ့ပါးစပ်ထဲ ကျနော့်ညီလေး အဝင်အထွက်ကိုမြင်ရတာ တ  ကယ်ဖီးလာတယ်ဗျာ။မမ ရဲ့ကျွမ်းကျင် လာတဲ့ အစုပ်အနှုတ်တွေ ကြောင့် ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာတာနဲ့  “တော်ပြီ မမ ခုကျနော့်အလှည့်”ဆိုပြီး မမကိုတွန်းလှဲပြီးထမိန်   ကိုဆွဲ ချွတ်လိုက်ရင်ဘဲ အမွှေးပါးလေးတွေနဲ့ တန်ဆာဆင်ထား တဲ့ မမညီမလေးက ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ လေးနဲ့ အရေလေးတွေစို့  လို့ ကျ နော် မမပေါင်ကိုဆွဲကားလို့ ညီမလေးကိုဖြဲကြည့်တော့  အတွင်းသားရဲရဲလေးတွေနဲ့ကော်ရည်လူးနေသလိုအစေးကပ်နေ  တဲ့အရေ လေးတွေကိုတွေ့ပြီး သေချာကြည့်နေမိတယ်။

“ဟိတ် ဘာလုပ်နေတာလဲ မကြည့်နဲ့ကွာ ရှက်တယ်”တဲ့  “ရှက်စရာမှ မဟုတ်တာ မမကလဲ ချစ်စရာကြီး”  မမကသူ့ညီမလေးကို  လက်နဲ့လာဖုံးနေလို့ သူ့လက်ကိုဆွဲဖယ် ပြီး လျှာပြားကြီးနဲ့ အောက်ကနေပင့်ပြီး အစိရောက်သည်ထိ   ယက်ပစ်လိုက်တော့   ”  အို”ဆိုပြီးမမဖင်ကြီးကော့တက်လာတယ်။ကျနော်လဲအစိကို ဆွဲစုပ်လိုက် နခမ်းသားတဝှိက်ကိုလျှာနဲ့ပတ်ရစ်လိုက် အသာဖြဲ  ပြီး လျှာတဆုံးအထဲထည့်မွှေလိုက် မျိုးစုံဖျော်ဖြေမှုပေးသလို မမ  လဲ ကျနော့်ဖျော်ဖြေမှုကိုဖင်ကြီးကော့လို့ ဝှိက်လို့ လူးလို့ လွန့်လို့  တ ခါတလေ ကျနော့်ခေါင်းကိုစုံကိုင်ပြီး သူ့ညီမလေးနဲ့ပွတ်လို့တ  ဖုံ မျိုးစုံအောင်ကာမ အရသာကို ခံစားနေသလို တဟင်းးဟင်းး  နဲ့  ငှက်ဖျားတက်နေတယ်။  နောက်တော့ ခေါင်းဘယ်ညာရမ်းပြီး  “အား အားး မရတော့ဘူးမောင် မရတော့ဘူး တော်ပြီ တော်ပြီ ” ဆို ပြီးအလံဖြူတင်တော့မှ ကျနော်လဲ မမကျေနပ်အောင် ညီလေးကိုသွင်း တစ်ချက်ချင်း  အားပါပါဆောင့်လိုးတော့ “အင့်” ခနဲ့  “ဟင့်”ခနဲ့ အသံလေးပေး  ပြီး လီးအရသာကောင်းကောင်းခံစားနေတော့တယ်။

ခုဆိုကျနော်ရော မမပါ လိင်ကိစ္စအတွေ့အကြုံရလာပြီမို့ အရင် လို ဂမူးရှူးထိုးမဟုတ်တော့ဘဲ ဖြေးတစ်ခါမြန်တစ်လှဲ့ ကြမ်းတစ်  ခါနုတစ်လှည့် တစ်ဝကြီးခံစားတတ်နေပြီ။   ကျနော်ညောင်းတော့ မမကတစ်ခါ အပေါ်ကနေပြန်ပြီး တာဝန်  တစ်လှည့်ထမ်းပြီး ချစ် ခရီးပန်းတိုင်ကို ညီညီညာညာလှမ်းနေကြ  ပြန်တာပေါ့။  မမလို တော်ဝင်ပန်းကို နမ်းလဲနမ်းချင်သလို နမ်းလဲနမ်းရ   ပြီမို့ ကျေနပ်နေ မိပါတော့တယ်။။

Zawgyi

ေတာ္ဝင္ပန္းမို႔နမ္းလိုက္ခ်င္သည္ (စ/ဆုံး)

ဟိုဘက္ ဟိုဘက္က အကိုင္းေလ သူကေတာ့လြယ္ပါ့ ေအာက္ေနၿပီး လက္ညႇိးေလးၫႊန္႐ုံ   က်ေနာ့္မွာျဖင့္ အတင္းတြယ္ကပ္ၿပီး  တက္ေနရတာ  ပိေတာက္ပင္က သိတဲ့အတိုင္းေလ   အခန႔္မသင့္ရင္ က်ိဳးက်တတ္တာ  အဲ့အသိကစိုးမိုးေနလို႔ ထင္ပါတယ္  အကိုင္းကိုနင္းထားတာေတာင္ ဒူးကတုန္ေနေသးတယ္။   ေအာက္ကေန လက္ညႇိးၫႊန္ေနတာကေတာ့  က်ေနာ့္တို႔အိမ္ေခါင္းရင္းက  မမစုျမတ္ႏွင္းေလ  က်ေနာ့္ထက္ငါးႏွစ္ႀကီးလို႔ ၂၂ႏွစ္  က်ေနာ့္နာမည္က ရန္ေနာင္ အိမ္မွာကေတာ့အငယ္ေကာင္ေပါ့   ဒီႏွစ္က ၉  တန္းေျဖထားတယ္။  မမစုျမတ္ႏွင္းကေတာ့ သခ်ာနၤဲ့ တတိယႏွစ္  ငယ္ငယ္ထဲက အတူေနေနၾကေတြ   ခုလဲ သၾကၤန္ဦး မွာညက မိုးေၾကာင့္ ဖူးပြင့္ေနတဲ့ ပိေတာက္ေတြကို  အငယ္ေကာင္ေရ ခနလာအုန္း လို႔ အေခၚရွိလို႔  သူတို႔အိမ္ထဲက ပိေတာက္ပင္ေပၚ က် ေနာ္ေရာက္ေနရတာ  တကယ္ေတာ့ လူပ်ိဳေဖၚဝင္စ က်ေနာ္ မမစုျမတ္ႏွင္းရဲ႕  ေကာက္ေၾကာင္းပေဒသာေတြကို ႐ိုးခြင့္ရလို႔ အမႈထမ္း ေနတာ  အပင္ေပၚက ပန္းခ်ေပးတိုင္း ကုန္းကုန္းေကာက္တဲ့ခါ  လည္ဟိုက္ဆီက ေတာင္ပူစာႏွစ္လုံးကို မစားရဝခမန္း   ငမ္းဖမ္းတာ ေလ။

အေပၚကမို႔ လည္ဟိုက္ဆိုေတာ့ ႏို႔အုံတစ္ဝက္ေလာက္   ျမင္ေနေတာ့ ေအာက္ကေကာင္က ေထာင္လာပါေရာ   ဟိုက္ အဲ့ဒါမွ ဒုတ္ခြဘဲ အထဲကေဘာင္းဘီအတြင္းခံမပါဘူးဗ်  ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ ေစာေစာကၾကားခဲ့သလို ေနာက္တစ္ကိုင္းကို   ၫႊန္ၾကားေနတာ အဲ့ ကိုင္းကပန္းကလဲသူလိုခ်င္စရာ လွေနျပန္ေရာ  ဒါေပမယ့္ အဲ့ကိုင္းကိုေျခလွမ္းဖို႔ကလဲ မမွီတမွီေလ  အေပၚကကိုင္းကိုလက္တဖက္ နဲ႔ကိုင္ အဲ့ကိုင္းေျခအလွမ္းမွာ  ခါးကပုဆိုးက ျုဗုတ္ဆိုျပဳတ္က်ပါ ေလေရာ  ကုန္းေကာက္ဖို႔ကလဲျပဳတ္မက်ေအာင္ကိုင္ထားရတာ မို႔  ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ေအာက္ကအေပၚေမာ့ၿပီး မိန႔္ခြန္းေခြၽေနတဲ့  မမစုျမတ္ႏွင္း တစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေပါင္ၾကားက   တိုက္ခ်င္းပစ္ ဒုန္းပ်ံႀကီးကိုလဲ ျမင္ေရာ   ဟယ္ အမေလး လို႔ေအာ္ၿပီးအိမ္ထဲဝင္ေျပးသလို  က်ေနာ့္လဲ အပင္ေပါကခုန္ခ်ၿပီး  တစ္ေနကုန္ အိမ္မကပ္ဘဲ  သူငယ္ခ်င္းေတြနား သြားၿပီးဂေလ႐ိုက္ေနလိုက္ရတယ္။

မမစုျမတ္ႏွင္းလဲ ပိေတာက္ပန္း ထက္ ပိုၿပီးပြင့္တဲ့ က်ေနာ့္ ေ႐ႊပန္းေၾကာင့္ အဖ်ားတက္သြားလားဘဲ   ေနာက္ေန႔ ေနမေကာင္းလို႔  ေဆးခန္းျပရတယ္ေျပာတာဘဲဗ်ာ။။  ေနာက္အားမွ မမစုျမတ္ႏွင္းနဲ႔အေၾကာင္းေလးဆက္မယ္ေနာ္   က်ေနာ္နဲ႔ မမ အဲ့လိုျဖစ္ၿပီး  ေလးငါးရက္  ေလာက္ၾကာေတာ့ အရင္လိုဘဲ ျပန္ၿပီးေနသားက်လာတယ္ဗ်။  တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ မမေရွ႕ေရာက္ရင္ က်ေနာ္ေလ  အလိုလိုေန  ေပါင္ကိုစိထားမိတာ။ ပုဆိုးပါေနတာသိရဲ႕နဲ႔ကို မလုံမလဲျဖစ္ေန  တာ။   မမ ကေရာ။ က်ေနာ္နဲ႔ဆုံရင္ သူ႔မ်က္လုံးေတြက  က်ေနာ့္  ခါးေအာက္ မခ်ရဲဘူး။ ဟီးးး သူလဲအၿမဲျမင္ေယာင္ေနလားမွမသိ   ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အစကထက္စာရင္ေတာ့ ေနရထိုင္ရ  အဆင္ေျပ  လာတယ္။  အငယ္ေကာင္ေရ..   အိမ္ေရွ႕ဆီကအသံၿပဲနဲ႔ေခၚသံေၾကာင့္   ေအး လာၿပီေဟ့ လို႔  အသံျပဳရင္းအိမ္ေရွ႕ထြက္ လာေတာ့ စက္ဘီးထိုင္ခုံေပၚကို ဖင္  တစ္ျခမ္းတင္လို႔ေျခတစ္ဖက္ေျမႀကီးေထာက္ထားရင္း ၿပဳံးၿဖီးၿဖီး  လုပ္ေနတဲ့ ဝင္းကို ကို ေမး ေငါ့ရင္းဘာလဲဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ကိုၫႊန္း  လိုက္ေတာ့  လာ တက္ မင္းကိုျပစရာရွိတယ္တဲ့   သူမ်က္လုံးထိုးျပတဲ့စက္ဘီးေနာက္ခုံကိုခြ ထိုင္လိုက္တာနဲ႔ ဝင္း ကို လဲစက္ဘီးနင္းထြက္လာလိုက္တယ္။က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာေမး   ခ်င္ေနေပမယ့္ မၾကာခင္သိရေတာ့မွာဘဲေလ ဆိုၿပီး ဘာမွမေမး  ဘဲ သူနင္းတဲ့စက္ဘီးကိုဇိမ္ခံစီးေနလိုက္တယ္။

ဝင္းကိုက ၿမိဳ႕နယ္ေဘာလုံးကြင္းထဲ စက္ဘီးကိုခ်ိဳးေကြ႕ဝင္  ၿပီး ပြဲၾကည့္စင္ရွိရာဘက္ကိုနင္းလာၿပီး ထိုင္ခုံေတြအနားေရာက္  ေတာ့ စက္ဘီးကိုဘရိတ္အုပ္ရပ္လိုက္သလို လူလဲဆင္းလိုက္လို႔  က်ေနာ္လဲအလိုက္တသိဆင္းလိုက္တယ္။  ဒီၿမိဳ႕နယ္ေဘာလုံးကြင္းက  က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဘိ ကေလးေပါ့။  ေဘာလုံးကန္ရင္ကန္ ေလကန္ခ်င္ ကန္ ႏွာထန္ခ်င္လဲ ထန္ေပါ့  က်ေနာ္တို႔ဝင္းကိုတို႔ ခုႏွစ္တန္းေျဖ ၿပီးခ်ိန္ အသက္၁၃ႏွစ္အ႐ြယ္  လူပ်ိဳေဖၚဝင္စ အပ်ံသင္စအ႐ြယ္ ေလာကႀကီးကိုစူးစမ္းမႈကိုစၿပီး  ေလ့လာတာကလဲ ဒီေနရာေလး ဘဲ။  ဒီေနရာေလးမွာ စီနီယာ ကိုကိုမ်ားရဲ႕သင္ၾကားပို႔ခ်မႈကိုဦး  လည္မသုန္ နာခံမွတ္သားၾကတယ္။ေယာက္်ားတို႔တတ္အပ္တဲ့  ကာမပညာေတြကို အားက်ိဳးမာန္တက္ဆည္းပူးၾက ကိုကိုစီနီ   ယာမ်ားရဲ႕ ျဖစ္ရပ္မွန္ ရင္သိမ့္တုန္ဇာတ္လမ္းေတြကို အေရတ ေတာက္ေတာက္က် ေအာင္ နားေထာင္ရတာလဲ အားရျခင္း   တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းမရွိႏိုင္ေအာင္ပါဘဲ။  ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္စဥ္းစား မိတာက က်ေနာ္တို႔လိုဘဲမိန္းခ  ေလးေတြလဲ သူတို႔ရဲ႕စီနီယာ မမေတြဆီကကာမပညာေတြသင္  ယူၾကသလားလို႔ေလ။မသင္ဘဲနဲ႔ ဘယ္လိုတတ္သလဲေပါ့ေလ။  ဒါကက်ေနာ္စဥ္းစားမိတာပါ။

နီးရာထိုင္ခုံတန္းေလးမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး  ေဟ့ေကာင္ မင္းငါ့ကိုျပစရာရွိတယ္ဆိုတာ ဘာလဲကြ   စက္ဘီးကိုေဒါက္ေထာက္ေနရင္း ကေန  ေျပာမွာေပါ့ကြ ေျပာခ်င္ျပခ်င္လို႔ဘဲ ေခၚလာတာဘဲ  လို႔ေျပာၿပီး သူ႔ခါးၾကားကစာအုပ္တစ္အုပ္ကို ထုတ္ၿပီး   ေရာ့ တဲ့   ကမ္း  ေပးလာတဲ့စာအုပ္ကိုယူၿပီး က်ေနာ္လွန္ၾကည့္လိုက္တယ္။  အာ့ပါးပါး မိုက္လွခ်ည္လား ဟ  က်ေနာ့္ပါးစပ္ကမေနႏိုင္ဘဲအလိုလို ထြက္သြားရေလာက္ေအာင္  ကလဲဘဲ ေတြ႕ရတဲ့စာအုပ္က ကာလသားမ်ားအသဲစြဲplayboy  စာအုပ္ျဖစ္ေနတာကို။   ေအး အဲ့ဒါမေန႔ ကရန္ကုန္ကျပန္လာတဲ့ သန္းေဆြဆီက ရတာ ဟ။  မင္းၾကည့္ၿပီးၿပီလား   ၾကည့္႐ုံမကဘူးေမာင္ ဂြင္းေတာင္သုံးခ်ီရၿပီ  ဟားဟား  ေတာ္ေတာ္ထန္တဲ့ေကာင္ဘဲ။ေအး အာ့ဆိုရင္  ဒီေန႔ငါ့ငွါးကြာ။ ဆိုေတာ့  ျဖစ္ပါ့မလား ဟ မင္းအိမ္နဲ႔။ ဝင္းကိုတစ္ေယာက္သူ႔ရဲ႕စာ    အုပ္ကို တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ရတနာလိုစိတ္မခ်ျဖစ္ေနတဲ့ပုံနဲ႔  ျဖစ္ပါတယ္ကြာ တစ္ညတည္းပါ ငါေအးေအးေဆးေဆး   ၾကည့္ခ်င္လို႔ ပါကြ။မင္းကလဲငါ့ေတာင္မယုံဘူးလား။  မယုံလို႔မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ဒီစာအုပ္မ်ိဳးကရွာရခက္တယ္ဟ  ငါလဲသိပါတယ္ကြာ။တစ္ည တည္းပါ။  စာရႈသူဟာလြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေလာက္က အေျခအေနကိုျပန္ၿပီး  ေတြးၾကည့္ရင္ အခုလိုစာအုပ္ကို အာသာငမ္းငမ္းရွာေဖြ ၾကည့္ရႈ  ခဲ့ရတာကိုသေဘာေပါက္မွာပါ။

ခု ကာလကေတာ့ဗ်ာတျခားစီဘဲ မိန္းမေစာက္ဖုတ္မ်ား  ဘယ္ေလာက္ၾကည့္မလဲ။လိုးပုံလိုးနည္းအစုံ ၾကည့္ခ်င္သလို   ၾကည့္စမ္း။  အမွန္ေျပာရရင္ အဲ့အခ်ိန္က က်ေနာ္ေလ မိန္းမရဲ႕  ေစာက္ဖုတ္ကို ဘယ္လိုေနမွန္းေတာင္မသိဘူး။အျပင္မွာေျပာပါ  တယ္။စာအုပ္ ထဲဘဲျမင္ဘူးတာ။ဗီဒီယိုဆိုတာမျမင္ဖူးဘူး။  အာ့ေတြထားလိုက္ပါ။အခုဝင္းကိုဆီက playboyစာ  အုပ္ကို ၾကည့္ခ်င္တာေၾကာင့္  ေဟ့ေကာင္ လာလက္ဘက္ရည္ဆိုင္သြားရေအာင္   အင္း ဒီေလာက္ေတာ့ရင္းရမွာဘဲေလ။  ဒီေနရာမွာ က်ေနာ့္အေၾကာင္းရယ္ က် ေနာ္နဲ႔  ေပါင္းသင္းေနတဲ့ သူေတြရဲ႕အေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေခ်ာင္းကို  ေတာ့ေျပာျပဖို႔ လိုမယ္ထင္တယ္ဗ်။

က်ေနာ့္နာမည္ကေတာ့ ေျပာၿပီးၿပီေနာ္။ အေဖကေတာ့ဦးမင္းထိုက္ အညာသား အသားညိဳညိဳေထာင္ေထာင္ေမာင္း  ေမာင္း အေဖကဝပ္ေရွာ့ဆရာ ဒီၿမိဳ႕မွာ  ဦးမင္းထိုက္ဆို မသိသူ မရွိတဲ့ မကၠင္းနစ္ေပါ့။  ေမေမကေတာ့ေမာ္လၿမိဳင္သူပီပီ အသားျဖဴျဖဴအရပ္  အနဲငယ္ပုေပမဲ့ အိုးေကာင္း  မ်ိဳးေကာင္း အဟိ။ကိုယ့္အေမမို႔  ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ခေလးကလဲ က်ေနာ့္တစ္ေယာက္တည္း  ေမြးထားလို႔ ရွိတဲ့ပစၥည္းေတြက မ ေလ်ာ့မပါး ဖြံ႕ဖြံ႕ထြားထြား။  ေမေမကေတာ့ဝင္ေငြမရွာေပမဲ့ အိမ္ေထာင္မႈကို ထိန္း  သိမ္းၿပီး အေဖ့တြက္ ဇနီးေကာင္း က်ေနာ့္ အတြက္ မိခင္ေကာင္း ဒီအေဖ ဒီအေမနဲ႔ က်ေနာ္တို႔မိသားစုေလးက ေပ်ာ္႐ႊင္စရာ မိ   သားစုေလးေပါ့။

က်ေနာ္က မမလို႔ေခၚတဲ့ မမ စုျမတ္ႏွင္းတို႔နဲ႔ က်ေနာ္ တို႔က အိမ္ခ်င္းကပ္ရက္ မမရဲ႕မိဘေတြက ဦးသာေအာင္ ေဒၚ  သန္းႏြဲ႕။ ဦးသာေအာင္ေရာေဒၚသန္းႏြဲ႕ေရာ  ကိုယ္လုံးကိုယ္ဖန္က အစ႐ုပ္ရည္႐ူပကာ တင့္တယ္ၾကတာေၾကာင့္ သူတို႔ကေမြးတဲ့  သားသမီးေတြလဲ လွၾကေခ်ာၾကတာ မဆန္း ဘူးေပါ့။ မမက အငယ္ဆုံး မမတို႔ကေမာင္ႏွမသုံးေယာက္ေလ  အကိုအႀကီးဆုံးက ကိုေအာင္ထက္။ မမအထက္က အစ္မက  မမစု ျမတ္သင္း။သူကအငယ္ဆုံးဆိုေတာ့ အႀကီးလုပ္ခ်င္ေတာ့  ငယ္ငယ္ထဲက က်ေနာ့္ကိုထိန္းေက်ာင္းၿပီးအစ္မႀကီးလုပ္ေနၾက။  ငယ္ ငယ္ကဆို သနပ္ခါးလိမ္းေပး အိပ္ရင္ပုံေျပာသိပ္ ထမင္းခြံ႕ သူ႔ကိုယ္သူ လူႀကီးလုပ္ရတာ ေက်နပ္ေနတာ။  က်ေနာ္ကလဲ အယုအယ ႀကိဳက္သမားဆိုေတာ့ သူနဲ႔  ကြက္တိ။ေနာက္တစ္ေယာက္ ဝင္းကို။

ဝင္းကိုနဲ႔က်ေနာ္တို႔ကနဲနဲ  လွမ္းတယ္။ဒါေပမဲ့ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္း ထဲက ပခုံးဖက္ႀကီးလာတာ  ဝင္းကို အေဖကအေဝးေျပးကားသမား အိမ္ထက္ကားေပၚေနရ  ခ်ိန္ကပိုတယ္။  ေတာ္ေသးတယ္။ ကားေပၚေနခ်ိန္မ်ားလို႔ ေနာက္မို႔ဆို  မလြယ္ေလာက္ဘူးဗ်။လုပ္အားကအစြမ္းထက္တယ္။ဝင္းကိုအ  ပါေျခာက္ေယာက္ ဝင္းကိုက နံပါတ္ေလး။အထက္မွာအကိုႏွစ္  ေယာက္အစ္မ တစ္ေယာက္။ေအာက္မွာက ညီတစ္ေယာက္ ညီ  မ တစ္ေယာက္။အာ့ေၾကာင့္သူ႔ အိမ္မွာေဆာ့ၾကရင္ အၿမဲနပန္း  သတ္ေနရလို႔ က်ေနာ့္အိမ္မွာဘဲ စတည္းခ်တာ။ေကာင္းေကာင္း  စားရ ေကာင္းေကာင္းေဆာ့ရ  ေပါ့။ သူလဲ မမရဲ႕ခေလးအျဖစ္သ  ႐ုပ္ေဆာင္ရတာဘဲ။

ဒါေပမယ့္ သူ႔စ႐ိုက္က က်ေနာ္နဲ႔မတူဘူး သိတ္အႏု  အ႐ြေတြမႀကိဳက္ဘူး။ဥပမာ မမက  လာၾကခေလးေတြ သနပ္ခါးလိမ္းမယ္။.ဆို ရင္  က်ေနာ္ကမ်က္ႏွာေလးေမာ့လို႔ မမမ်က္ႏွာေလးၾကည့္ၿပီးၿငိမ္ခံ  ေပမဲ့ သူကေတာ့   အာ မမကလဲ ေယာက္်ား ေလးကသနပ္ခါး မလိမ္းရပါဘူး  လို႔ ေစာဒကတက္ခ်င္တက္တာ။  ေအး မလိမ္းခ်င္ေန။မလိမၼာတဲ့ခေလးကိုမုန႔္မေကြၽးဘူး။   ဆိုေတာ့မွ  မလိမ္းခ်င္ လဲ မုန႔္စားခ်င္လို႔အလိမ္းခံတာ။  အဲ့လိုဘဲ က်ေနာ္အိမ္ေရာက္ရင္ က်ေနာ့္အခန္းထဲဝင္ၿပီး သူ႔ကို  သူ အစ္မႀကီး စတိုင္နဲ႔ အဝတ္ညစ္ ေတြသိမ္းလိုသိမ္း အိပ္ရာကို  ျပန႔္ျပန႔္ရံရံျဖစ္ေအာင္လုပ္လိုလုပ္ စာၾကည့္စားပြဲကစာအုပ္ေတြ  ကို အလုပ္မရွိစီလိုစီ။   အဲ့လိုလုပ္ ေတာ့ ပါးစပ္ကၿငိမ္ၿငိမ္ေနမယ္ထင္လား။ပြစိပြစိ   နဲ႔ အဖြားႀကီးစတိုင္။  ခုလဲအဲ့လိုအလုပ္ေကာင္းလို႔ေပါ့။   က်ေနာ္ဝင္းကိုဆီက  playboyစာအုပ္ကိုညကၾကည့္ၿပီး ေခါင္း အုံးေအာက္ထိုးထည့္ထားၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရခ်ိဳးေနတာ ေရခ်ိဳး   ရင္း လူပ်ိဳပီပီ ကိုယ့္ ဟာကိုဆပ္ျပာတိုက္ ဆြေပးလုပ္ေနတာည  ကၾကည့္တဲ့ပုံေတြျပန္ျမင္ၿပီး မာန္ထလာတာနဲ႔ ၿပီးေအာင္ကစား  ေပးလိုက္တယ္။

ၿပီး  ပုဆိုးလဲ ေခါင္းကေရကို ေမႊးပြတဘက္နဲ႔လက္တဖက္  ကပြတ္ရင္းက်ေနာ့္အိပ္ခန္းထဲလဲဝင္ေရာ။ဘယ္အခ်ိန္ကေရာက္   ၿပီး ဆရာႀကီးလုပ္ေနမွန္းမသိတဲ့ မမကိုမ်က္ႏွာေတြရဲလို႔ေတြ႕ရလို႔  ေခါင္းအုံးဆီလွမ္းၾကည့္ေတာ့  သြားၿပီ  အေနအထားက ေ႐ႊငါးေတာ့ မဟုတ္ ျပႆနာဘဲ။က်ေနာ့္ကို  ၾကည့္ၿပီး  လူကလက္မေလာက္ရွိေသးတယ္။ အတတ္ေကာင္း  ေတြက ေတာ္ေတာ္တတ္ေန။ငါ အ န္တီ့ကိုတိုင္လိုက္ရမလားတဲ့  အမေလး မယ္မင္းႀကီးမရယ္မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔ အေမသိလို႔  စာအုပ္မီးရႈိ႕တာ ၿဖဲပစ္တာမ်ိဳးသာလုပ္လို႔ ကေတာ့ ဝင္းကိုနဲ႔သတ္  ရမွာလို႔. ရင္ထဲကေျပာၿပီး အျပင္ကေတာ့  မတိုင္ပါနဲ႔ မမရယ္ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး လို႔   သူမ်ားေတြ ေျပာတဲ့ မ်က္ႏွာဇီး႐ြက္ေလာက္နဲ႔ တကယ္ေတာ့ ဒီ  ေလာက္ႀကီးတဲ့မ်က္ႏွာကိုဇီး႐ြက္ေလာက္ျပန္လုပ္လို႔ရမလား။

ေတာင္းပန္ေတာ့မွ  အငယ္ေကာင္ေနာ္ သတိထား တဲ့။  ဘုရားဘုရား ျဖစ္လိုက္တိုင္း အဲ့လိုပါဆို။  ေန႔လည္ေရာက္ေတာ့  ဘသားေခ်ာကသူ႔စာအုပ္ စိတ္မခ်ဘူးထင္တယ္။စက္ဘီးနဲ႔ေပါက္ခ်လာေရာ က်ေနာ္လဲစာ   အုပ္ခါးၾကားထိုး အေပၚကအက်ီဖၤုံး ေပါ့။စက္ဘီးဘဲလ္သံေပးေနတဲ့ ဝင္းကို ကို   ဟ လာၿပီဟ အဲ့ေလာက္တီးမေနနဲ႔  ဆိုၿပီးအိမ္ကေန လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထြက္လာၾက တယ္။အဲ့အ  ခ်ိန္က လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရတာကို သိတ္သေဘာက်တာ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လူႀကီးျဖစ္ၿပီ လူရာဝင္ၿပီလို႔ ခံစားရ တယ္ေလ။ဒါ ေၾကာင့္ ေက်ာင္းပိတ္ထားလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြမဆုံရေပမဲ့ဝင္းကို   နဲ႔ကေတာ့ မၾကာခဏလက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ျဖစ္ ၾကတယ္။  ဆိုင္ထဲေရာက္တာနဲ႔  ခ်ိဳဆိမ့္ႏွစ္ခြက္လို႔. ေအာ္မွာၿပီး  အတြင္းဘက္က်က်စားပြဲမွာ ႏွစ္ေယာက္သားထိုင္လိုက္ၾကၿပီး  ေဟ့ေကာင္ေရ ကံေကာင္းလို႔ဟ လို႔ အစခ်ီၿပီး မနက္က မမ   နဲ႔အျဖစ္ကို ျပန္ေျပာျပရင္း သူ႔စာအုပ္ကိုျပန္ေပးလိုက္တယ္။

မင္း ငါေျပာေနသားဘဲ။ ေတာ္ေသးတယ္ စာအုပ္ကိုဘာမွ မလုပ္ပစ္လို႔ ေနအုန္းကြ မမက ဒီစာအုပ္ကိုၾကည့္ေသးလား    ၾကည့္လို႔   အတတ္ေကာင္းေတြတတ္ေနတယ္လို႔ေျပာတာ ေပါ့ဟ။  ေအးဟ ဟီးးး ဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူးေနာ္တဲ့   သိမလား ဟ ဆိုေတာ့   မမလဲ ေတာ္ေတာ္လွတယ္ကြ တဲ့  သူ႔စကားကို ဘာမွမတုန႔္ျပန္ေပမဲ့ က်ေနာ့္အေတြးမ်က္လုံးအိမ္  ထဲမွာေတာ့ မမရဲ႕ ေကာက္ေၾကာင္းအလွေတြက ကဗ်ာလြတ္အ   က ကျပေနသလိုဘဲ။   အဲ့ခ်ိန္ထဲက မမဆိုတဲ့ ေတာ္ဝင္ပန္းေလးကို က်ေနာ္နမ္း    ခ်င္ေနတာျဖစ္မယ္။အဲ့ေနာက္ပိုင္းေတြမွာ မမက က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို    ဟိုအရင္ကလို ခေလးအေနနဲ႔မဆက္ဆံေတာ့သလို က် ေနာ္တို႔   ကလဲ မမကို ျမင္ရင္ မမအလွကိုယစ္မူးစြာခံစားမိတယ္။ကုန္  ကုန္ေျပာရရင္ စိတ္ေျဖရင္ေတာင္ က်ေနာ့္ရဲ႕ အလွနတ္သမီး က  မမ ေပါ့။ တစ္ခါတေလ သူ႔အိမ္ ကိုယ့္အိမ္မွာဆုံၾကႀကဳံၾကရင္   မမခႏၶာကိုယ္ကိုၾကည့္ၿပီး အားနာေနမိတယ္။သူကသာမသိတာ  က်ေနာ္က အေတြးနဲ႔ မမကို ထင္တိုင္းျပဳေနတာကို။

ကာလရထားက ဘယ္ခါမွမရပ္နားတာေၾကာင့္ ရက္မွ လ လမွႏွစ္ အလီလီေျပာင္းခဲ့ၿပီမို႔ မမစုျမတ္ႏွင္းလဲ ဘြဲ႕ရခဲ့သလို    က်ေနာ္တို႔  ၿမိဳ႕ေလးက ကေမာၻဇဘဏ္မွာအလုပ္ဝင္ေနခဲ့ၿပီ။ဒီလို  ဘဲက်ေနာ္လဲ စီပြားေရးတတိယႏွစ္ေက်ာင္းသား ဘဝကိုေရာက္   ခဲ့ၿပီေလ။    အငယ္ေကာင္ေရ  မမရဲ႕ ခ်ိဳျမတဲ့သံစဥ္ေၾကာင့္ က်ေနာ္  ဗ်ာ မမ    လာ မမနဲ႔ဘဏ္လိုက္ၿပီးဆိုင္ကယ္ယူျပန္သြား   ၿပီးေမေမ့ကို  တရားစခန္းလိုက္ပို႔ေပးေနာ္ တဲ့  က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ခုမွာ ေန႔တိုင္းအခ်ိန္ပိုင္း   တရားျပေပးတယ္။ ႀကီးႀကီးက အားရင္အားသလို သြားၿပီးအား  ထုတ္တတ္တယ္ေလ။  ဒီေန႔လဲသြားမွာမို႔ က်ေနာ္ကိုအကူညီေတာင္းတာ  ဟုတ္ကဲ့ မမ လို႔ ေျပာၿပီး   မမေနာက္ကထိုင္လိုက္ေတာ့  ေရာ့ ေဆာင္းတဲ့ ဆိုင္ကယ္စီးဦးထုပ္ေပးလာတယ္။   မမကသိတ္စည္းစနစ္ႀကီးတယ္။ယာဥ္ စည္းကမ္း လမ္းစည္း  ကမ္းလဲ အတိအက်။  မမ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းအထြက္မွာ ယိုင္ၿပီး မမေက်ာျပင္   ေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ လက္ေမာင္းအိုး ထိလိုက္ေတာ့ ေႏြးခနဲ႔ သိမ့္ခနဲ႔  ခံစားလိုက္ရျပန္တယ္။   မမရယ္ မမနဲ႔ဆက္စပ္သမွ်ဟာ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့  ရင္ခုန္တမ္းတစရာေတြခ်ည္းပါ။   ေဟ့ေကာင္ ရန္ေနာင္ ဘယ္လိုလဲ  ဝင္းကိုက အဲ့လိုဘဲ က်ေနာ့္ကိုတစ္ခါတေလနာမည္ရင္းေခၚ ခ်င္ ေခၚတတ္တယ္။

ငါ လဲစဥ္းစားေနတာ  စဥ္းစားေန သူမ်ားဦးသြားမွေတာ့ ငါ့လာငိုမျပနဲ႔   က်ေနာ္နဲ႔ဝင္းကို လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ အခ်ီအခ်ေျပာေန   ၾကတာက တျခားမဟုတ္ဘူး။မမစုျမတ္ႏွင္းကို က်ေနာ္ခ်စ္ခြင့္  ပန္ဖို႔ ကိစၥ။   မမကလဲ အ႐ြယ္ေရာက္လာလို႔လားမသိဘူး လွ သထက္  လွလာလိုက္တာ ျမင္သူတကာလည္ျပန္ၾကည့္ရတယ္ ကေမာၻဇ  ဘဏ္ယူနီေဖာင္းေအာက္က တင္းကားေနတဲ့ တင္သား ေတြကို  တခါတေလ ေျပးကိုက္ခ်င္စိတ္ေပါက္တယ္ ဟီးးး ေခြးစိတ္မ်ား  ေပါက္ေနလားလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္သုံးသပ္ေနရတယ္။   လမ္းထဲကအကိုကာလသားေတြက ေယာက္ဖ ေယာက္   ဖနဲ႔ စေနာက္ၿပီးေခၚၾကတယ္။အမ်ားအျမင္ကလဲ ေမာင္ႏွမလိုဘဲ  ျမင္ေန ၾကသလို ႏွစ္ဖက္အိမ္သားေတြကလဲ အဲ့လိုမွတ္ထားၾက   တာ။က်ေနာ္ကသာ မမဆိုတဲ့ ေတာ္ဝင္ပန္းကို နမ္းခ်င္ရွိက္ခ်င္  နေတာ။   ေအးပါကြာ ငါမမကိုဖြင့္ေျပာပါ့မယ္   အာ့ဆိုလဲျမန္ျမန္လုပ္ တကယ္ဆိုငါလဲဝင္ၿပီးကံစမ္းမလို႔  မင္းမို႔လို႔ ဦးစားေပးတာ။   ေက်းဇူး ႀကီးလွပါတယ္။ေမာင္မင္းႀကီးသားရယ္ ဆိုေတာ့  တဟီးဟီးနဲ႔ ေစာက္ခြက္ကျဖတ္႐ိုက္ခ်င္စရာ။

အဲ့ေန႔ညမွာဘဲ ၿမိဳ႕မွာအထူးတရားပြဲရွိတယ္။ေဖေဖေမေမ  တို႔နဲ႔မမရဲ႕မိဘေတြလဲ တရားနာသြားၾကလို႔ မမရဲ႕ အေမက   အငယ္ ေကာင္ေရ အိမ္မွာမင္းမမ တစ္ေယာက္တည္း  အေဖၚလုပ္ေပးလိုက္အုန္းေနာ္တဲ့  ဟုတ္ ႀကီးႀကီး လို႔အာမဘေႏၲခံလိုက္တယ္။    မမ ရဲ႕အကိုႀကီးနဲ႔ အစ္မႀကီးကအိမ္ေထာင္က်ၿပီး အသီးသီးအိမ္ ခြဲေနၾကလို႔ မမတို႔လဲမိသားစုသုံးေယာက္ဘဲေပါ့။   က်ေနာ္မမအိမ္ ေရာက္ေတာ့ မမကဧည့္ခန္းမွာ TVက  လာတဲ့ ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲၾကည့္ေနတယ္။   လာ အငယ္ေကာင္ ငါလက္ဖက္သုပ္ထား တယ္ ဆိုၿပီး လက္ဖက္ပန္းကန္ကိုေရွ႕ထိုးေပးတယ္။က်ေနာ္လဲလက္ဖက္စား  ရင္းTVၾကည့္ေနတဲ့ မမကိုေဘးတိုက္အေနအထား ေလးနဲ႔ေငး  ေနမိတယ္။လွလိုက္တာ မမရယ္ ႏွာေခါင္းလုံးလုံးေလးေအာက္   ကႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးက ပြင့္အာေတာ့မယ့္ ႏွင္းဆီပန္း ေလးလိုဘဲ  နဖူးေပၚဝဲက်ေနတဲ့ ဆံစေလးေတြနဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕  ခ်ယ္မႈန္းထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ၾကည့္ေနရသလို ဘဲ။  က်ေနာ္ေငးေနတာကို မမသိသြားေတာ့  ဟဲ့ ငါ့မ်ားမျမင္ဖူးတာၾကေနတာဘဲ ဘာေငးေနတာလဲ   ဟုတ္ဘူး မမကလွလို႔   အမ ေလး ခုေကြၽးတဲ့ လက္ဖက္ဘဲရွိတယ္ ေနာက္ေကြၽး စရာလဲမရွိဘူးကိုယ္ေတာ္ တဲ့  တကယ္ လွတာမမရဲ႕  ေအးပါ ကိုယ့္အစ္မကိုယ္ ေျမႇာက္  မမ ရပ္ကြက္ထဲက အကိုေတြကေျပာတယ္

ဘာေျပာလဲ  က်ေနာ့္ကို ေယာက္ဖ တဲ့  အမ္ အဲ့ေတာ့နင္ဘာျပန္ေျပာလိုက္လဲ  ဘာေျပာရမလဲ ေျပာစရာမွမရွိဘဲ   ေအး ၿပီးေရာ ဆို ၿပီးTVဆက္ၾကည့္ေနတယ္။  က်ေနာ္လဲတစ္အိမ္လုံးမမနဲ႔က်ေနာ္ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္ဆို  တဲ့အသိေၾကာင့္ ေန႔လည္ကဝင္းကိုရဲ႕  တိုက္တြန္းစကားေတြကို  ျပန္သတိရတာနဲ႔  မမ   က်ေနာ့ေခၚသံေၾကာင့္ မမကလွည့္ၾကည့္ၿပီး   ဘာလဲ   ဟို..ဟိုေလ မမ မွာရွိ လား  ဘာလဲ ဘာရွိရမွာလဲ အရင္းမရွိအဖ်ားမရွိ  ဟိုရီးစားရွိလားလို႔   ရွိစရာလားဟဲ့   တကယ္လား မမ   တကယ္ေပါ့ ဘာလို႔လဲ   မမကလွလို႔ေလ  လွတာနဲ႔ဘာဆိုင္လဲ ဟ   လွေတာ့ခ်စ္ခ်င္သူမ်ားတယ္ေလ   သူတို႔ခ်စ္ခ်င္တိုင္း ငါကခ်စ္ရမလား  မမခ်စ္ရမယ့္ သူမေတြ႕ေသးဘူးလား  မေတြ႕ပါဘူး  ခုေတြ႕လိုက္ေတာ့   ဘာ မမတစ္ေယာက္နားမလည္လို႔ ဇေဝဇဝါနဲ႔  မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ေနတဲ့ အခိုက္မွာဘဲ က်ေနာ္မမရဲ႕ႏွစ္ေယာက္ထိုင္  ဆက္တီဆီေျပာင္းထိုင္ရင္းမမရဲ႕ညာဖက္လက္ကေလးကို  က်ေနာ့္ရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း  က်ေနာ္ မမကိုခ်စ္တယ္ မမရယ္  အို ဆိုၿပီးသူ႔လက္ကိုအတင္း႐ုန္းေနေတာ့ က်ေနာ္လဲ   မမကိုယ္လုံးေလးကို ေပြ႕ဖက္လိုက္တယ္။မမကိုယ္သင္းနံ႔ေလး  ကေမႊးလိုက္တာဗ်ာ။

အငယ္ေကာင္ လႊတ္ေနာ္ လႊတ္ ေခြးေကာင္  သူဘာေျပာေျပာက်ေနာ္ကေတာ့မလႊတ္ဘဲ  ခ်စ္လို႔ပါ မမရယ္ က်ေနာ့္ကိုျပန္ခ်စ္ေနာ္  မခ်စ္ဘူး လႊတ္ေနာ္ အငယ္ေကာင္  သူက႐ုန္းေလ ျငင္းေလ က်ေနာ္ပိုၿပီးစိတ္ထဲမ႐ိုးမ႐ြျဖစ္ေလ  ေနာက္ေတာ့ မမရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေလး ကိုဖမ္းစုပ္လိုက္တယ္  အင္ ဆိုၿပီးမမလဲတစ္ခ်က္ၿငိမ္က်သြားလို႔  တအားတက္ၿပီးအနမ္းရွည္နမ္းမယ္အလုပ္ အတင္း႐ုန္းထြက္ၿပီး   ဖ်န္း ဖ်န္း က်ေနာ့္ပါးကိုႏွစ္ဆင့္ဆက္႐ိုက္ခ်လိုက္တယ္  ပါးျပင္တစ္ခုလုံး စပ္ဖ်င္းဖ်င္း ခံစားရတာထက္ ရင္ထဲမွာမေဖၚျပ   ႏိုင္ ေအာင္စို႔နင့္ခံစားရတာကပိုဆိုးတယ္။   မမကဝုန္းဆိုမတ္တပ္ထရပ္ၿပီး က်ေနာ္ကိုလက္ညႇိးထိုး  ၿပီးေတာ့   နင္ခုထြက္သြား ကာ ကြယ္ေပးရမယ့္သူက ေစာ္ကား တာ ေကာင္းလား  မဟုတ္ဘူး မမကိုက်ေနာ္ခ်စ္တာ   မၾကားခ်င္ဘူး ခုထြက္သြားေနာ္ ၿပီးမွအဆိုးမ ဆိုနဲ႔ တဲ့ က်ေနာ္မ်က္ရည္ေတြမထိန္းႏိုင္ေအာင္က်လာရၿပီ   မမထြက္သြားေစခ်င္ရင္ က်ေနာ္ထြက္သြားပါ့မယ္  ေအး ထြက္သြား ေနာက္ငါ့ေရွ႕ဘယ္ေတာ့မွမလာနဲ႔  ရက္စက္လိုက္တာ မမရယ္။က်ေနာ္အိမ္ကအထြက္ မမရဲ႕တံခါး  ပိတ္လိုက္တဲ့ ဒုန္း ဆိုတဲ့အသံ ဟာ က်ေနာ့္အတြက္ကမာၻၿပိဳသံ ရယ္ပါ မမရယ္   က်ေနာ္နဲ႔မမ အဲ့ကိစၥျဖစ္ၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မေတြ႕ေအာင္ေရွာင္ေနၾက တယ္။ရင္ထဲမွာမ  ေကာင္းလို႔ ထမင္းစားနဲသလို မ်က္ႏွာမေကာင္းလို႔လဲ အေမကနဖူးစမ္းလို႔  သား ေနမေကာင္းဘူးလားတဲ့  ေကာင္းပါတယ္ ေမေမ လို႔ျပန္ေျပာရေပမဲ့   ရင္ထဲကေတာ့ ေမေမရယ္ သားအသဲေတြေႂကြေနၿပီလို႔ ငိုၿငီးေနမိတယ္။

ေလးငါးရက္ေလာက္ရွိေတာ့ အေမက  အငယ္ေကာင္ နင့္နဲ႔ ျမတ္ႏွင္းရန္ျဖစ္ထားလားတဲ့   ေမေမက မမအစ္မကို ျမတ္သင္း လို႔ေခၚသလိုဘဲမမကိုလဲျမတ္ႏွင္းဘဲေခၚတယ္။  မဟုတ္ပါဘူး လို႔မလုံမလဲက်ေနာ္ေျပာတာကို  ရန္မျဖစ္ဘူးသာေျပာတယ္ နင္တို႔ ေခၚ အေျပာမေတြ႕ဘူးဘဲ တဲ့  အာ ေမေမကလဲ သူလဲသူ႔အလုပ္နဲ႔ သားလဲသားကိစၥနဲ႔မဆုံျဖစ္ဘူး လို႔  အေၾကာင္းျပလိုက္ေတာ့ အေမလဲ ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ဘူး  ဟူးးး ရင္ထဲကေလပူေတြကိုထုတ္လိုက္မိတယ္။  အေမတို႔သာသိရင္ က်ေနာ္ဘဲအ ႀကိမ္းခံရမွာေလ။  က်ေနာ္လဲအိမ္မွာေနရင္ မမကိုေရွာင္ေနရတာ အလုပ္တစ္ခုျဖစ္ေနတာနဲ႔ ဦးေလးတို႔ရွိတဲ့  ျပည္ကို အလည္သြား မယ္ဆိုၿပီးခြင့္ေတာင္းလို႔ အေမ့ကေက်ာင္းဖြင့္ေတာ္မယ္ ၁၀ ရက္  ေလာက္ဘဲေလဆိုၿပီး လႊတ္လိုက္လို႔ က်ေနာ္ ျပည္ေတာ္ေရွာင္ ခန္းေန႔ဘဲ  ျပည္ကိုလစ္ခဲ့ေတာ့တယ္။

မေခြၽလည္း ေႂကြ ေခြၽလဲ ေႂကြ မပန္လည္းႏြမ္း ပန္လည္း ႏြမ္း  မနမ္းလဲ ျပယ္ နမ္းလည္း ျပယ္ မို႔   နမ္းခြင့္ေပးပါလား ခ်စ္သူရယ္။ ။   သူရေဇာ္  က်ေနာ္ျပည္ကျပန္ေရာက္တဲ့ေန႔. ျပည္လက္ေဆာင္ ကတြတ္ယိုေတြကို မမတို႔အိမ္ကို   သြားေပးေတာ့ မမကိုဧည့္ခန္းမွာ ေတြ႕လိုက္လို႔ ေနာက္ျပန္လွည့္ၿပီးျပန္မယ္အလုပ္  အာ့ကဘာလုပ်တာလဲ  မမ စကားနားေထာင္တဲ့အေနနဲ႔ ထြက္သြားမလို႔ပါ   က် ေနာ့္စကားဆုံးေတာ့ ကမာၻေပၚမွာ အလွဆုံးမ်က္ေစာင္းေလးတစ္ခု က်ေနာ္ေတြ႕လိုက္ရတယ္  ဟြန္းးခုမွလိမၼာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေန.  တဲ့  က်ေနာ္ ဝမ္းသာသြားတယ္ မမအသံမွာစိတ္ဆိုးျခင္း မေက်နပ္ျခင္း ေတြညႇိကပ္လို႔မေနမွန္းသိလိုက္ရလို႔  က်ေနာ္လဲ စပ္ၿဖီးၿဖီး ၿပဳံးျပရင္း အာ့ကေတာ့ ခ်စ္တာကို ဆိုေတာ့  မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၿပီး မေျပာနဲ႔. တဲ့  ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ် ဆိုေတာ့   ခု ဘာလာလုပ္လဲတဲ့ အသဲ ယားလိုက္တာေနာ္ သိရဲ႕နဲ႔သက္သက္ေမးေနတာကို  ျပည္လက္ေဆာင္လာ့တာပါ ခင္ဗ်။

ေအး ထားခဲ့။ တဲ့  က်ေနာ္လဲဧည့္ခန္းကစားပြဲေပၚ ယိုထုပ္ေတြတင္ၿပီး  ျပန္လိုက္ပါအုန္းမယ္ခင္ဗ်။ ဆိုေတာ့   မ်က္ႏွာကိုတမင္တည္ တည္လုပ္ၿပီး   ေအးေအး ေကာင္းေကာင္းျပန္တဲ့  အျပန္မွာေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ေရာင္ျခည္သန္းေနၿပီမို႔ ေျခနဲ႔ေျမႀကီးထိမွထိရဲ႕  လားေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။  ေနာက္ေန႔မနက္ မမအလုပ္သြားမယ္ဆိုေတာ့   အငယ္ေကာင္ေရ..   ဗ်ာ မမ   လာလိုက္ခဲ့အုန္း ဟုတ္   အေနအထားကအရင္လို က်ေနာ္လဲ မမေနာက္ကတက္လိုက္   တယ္။ဆိုင္ကယ္ေပၚေျပာတာဗ်။ဒါေပမဲ့ အရင္လို  ေဘးေစာင္းမ ဟုတ္ဘူး။ခြထိုင္တာ ၿပီးခပ္တည္တည္နဲ႔ မမရဲ႕ေသးက်ဥ္တဲ့ခါး  ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အသာဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္  အာ့ ဆိုခါးေလးတြန႔္သြားၿပီး  ဟဲ့ ဘယ္လာကိုင္တာလဲ ယားတယ္ ဆိုေတာ့  ဒါဆို ဒီေနရာလား ဆိုၿပီးလက္ကိုေအာက္ဘက္နဲနဲခ်  လိုက္ ေတာ့အိေနတဲ့မမတင္ေပၚေရာက္သြားေရာ  ေသခ်င္ေနလား ဘယ္မွမကိုင္နဲ႔ မေခၚဘဲထားခဲ့ရမလား   မထားခဲ့ပါနဲ႔ မကိုင္နဲ႔ဆို မကိုင္ပါဘူးဆိုၿပီး လက္ႏွစ္ဘက္ကို  ေနာက္ပစ္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ေနာက္စြန္းကိုကိုင္လိုက္မွ  ဟြင္းး ဆိုၿပီးေမာင္းထြက္ေတာ့တယ္။

ဘာေျပာေျပာမီးကအစိမ္းေရာင္ဆိုတာေသခ်ာၿပီမို႔ ရင္မွာေလ   အေပ်ာ္ေခ်ာင္းေလးတစ္ခု သြင္သြင္စီးသြားေလရဲ႕။  ေက်ာင္းဖြင့္ ေတာ့ ဆယ္တန္းမို႔အေရးႀကီးတယ္ ဆိုၿပီးအိမ္  က က်ဴရွင္ယူခိုင္းတယ္။က်ေနာ္က ယူစရာမလိုပါဘူး က်ေနာ္  အားနည္းတဲ့ သခ်ၤာ ကို မမကိုျပခိုင္းမယ္လို႔။  မမကလဲ ျပေပးမယ္လို႔တာဝန္ယူလိုက္ေတာ့။က်ေနာ့္အ  တြက္ေတာ့ နတ္တို႔ဖန္ရင္ ေရကန္အသင့္ ၾကာ အသင့္ ဘဲေပါ့။  စာျပေတာ့လဲ ဧည့္ခန္းကTVနဲ႔ တခါတေလ ဧည့္သည္နဲ႔ဆို  ေတာ့ က်ေနာ့္အခန္းထဲက စာၾကည့္စားပြဲမွာဘဲ ျပေပး တယ္။  ငယ္ငယ္ထဲကအတူေနလာၾက ဝင္ေနထြက္ေနၾကရယ္မို႔ လူႀကီး  ေတြကေတာ့ မထူးျခားဘူးေပါ့။   အကြက္ေကာင္းေခ်ာင္း ေနတဲ့ က်ေနာ္ကသာ ဘယ္လိုျဗဴ  ဟာခင္းရမလဲ ႀကံေနတာ။တစ္ခါေသဘူးၿပီမို႔ မပိုင္ရင္ျခင္မ႐ိုက္  ရဲေတာ့ဘူးေလ။ အာ့ေၾကာင့္   အစပိုင္းမွာ မမစာသင္တာကိုက်ိဳး က်ိဳးႏြံႏြံနဲ႔ တျပည့္လိမၼာေလးလုပ္ျပေနရေသးတယ္။  ေက်ာင္းတက္ေတာ့ဝင္းကိုကေတာင္   အငယ္ေကာင္ မင္းကိုမမစာျပေနတယ္ဆို တဲ့  ေအးကြ ဆိုေတာ့  ငါလဲလာတက္မယ္ေလ   ဟာ လာမရႈပ္စမ္းပါနဲ႔ကြာ ဆိုေတာ့  ငိုး မသား ငါသိသားဘဲ မင္းဂြင္ဆင္တာမဟုတ္လား  ဟီးးး လို႔သြားၿဖီးျပလိုက္ေတာ့   ဒေဒါင္းဇား ဟုတ္ရင္ဟုတ္ေပါ့ကြာ လို႔ၾသဘာေပး ပါေလ  ေရာဗ်ာ။

မမ ကည၈ နာရီကေန ၉ နာရီထိစာျပေပးတယ္။က်ေနာ္က  အဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေလး မမရဲ႕ ႐ူပါ႐ုံကို ခံစားရတာ။ညလဲည အိမ္ေန  ရင္းလဲ ျဖစ္တာမို႔ မမကအဝတ္အစားကို အႏြမ္းေလးေတြအဝတ္  မ်ားတယ္ အဲ့အႏြမ္းေလးေတြက ပါးပါးအိအိမို႔ မမပိုင္တဲ့ပစၥည္း  ပစၥယ ေတြကို ပိုပီျပင္ေစျပန္တယ္။  တခါတေလ ေအာက္ခံပင္တီမဝတ္ထားတဲ့ေန႔နဲ႔ ပါးလြန္းတဲ့  ထမိန္ဝတ္တဲ့ေန႔ဆို မမသြားလာထိုင္ထ  ျပဳတိုင္းတုန္ခါေနတဲ့  တင္သားေတြ တင္သားႏွစ္ခုၾကား အကြဲေျမာင္းႀကီးက က်ေနာ္  အာေျခာက္ၿပီး ေအာက္ကေကာင္ငိုရတဲ့အထိ ဘဲဗ်ာ။  စာျပတဲ့အခါ မမမ်က္ႏွာေလးကိုေငးေနရတာ ေလာကႀကီးကို  ေမ့ေမ့ သြားတယ္။ မမလဲရိပ္မိတယ္ထင္တယ္ က်ေနာ္ေငး ေန  တဲ့အခါမ်ိဳးဆို  အငယ္ေကာင္ စာကိုဘဲအာ႐ုံစိုက္ တျခားစိတ္မေရာက္နဲ႔   ၾကားလား တဲ့  အဲ့အခါၾကေတာ့လဲ   ဟုတ္ ေပါ့   ေနာက္ေတာ့လဲခိုးၾကည့္တာဘဲ။စိတ္ထဲကလဲလက္ဖက္ေကာင္း စားခ်င္ရင္ ပေလာင္ေတာင္တက္ေႏွးရမယ္။

ေတာင့္ထားကြ။   ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားေပးေနရတယ္။   ဒီေန႔ည စာၾကည့္စားပြဲမွာ ထိုင္လို႔ဆယ္မိနစ္ေလာက္ဘဲရွိအုန္းမယ္ထင္တယ္။  “ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ ေယာက္ စာလုပ္ေနၾကအုန္းေနာ္”   ေမေမက အေပါက္ဝကေနလွမ္းေျပာတာနဲ႔  “အေမတို႔က ဘယ္သြားမို႔လဲ”   “ဟိုဘက္လမ္းက  နင့္အေဖ မိတ္ေဆြဦးေမာင္ႀကီးေလ အဲ့  ဒါ ေလျဖတ္သြားလို႔တဲ့ သတင္းေမးသြားမလို႔”  ” ဝင္းသန္း တို႔ အေဖလား အေမ”ဆိုေတာ့   “ေအး ေအး ဟုတ္တယ္ ခဏသြားလိုက္အုန္းမယ္ေနာ္”တဲ့  မမ ကလဲ   “ရပါတယ္ အန္တီ သမီးစာျပရင္း အေဖၚလုပ္ေပးမယ္”တဲ့   အေဖအေမတို႔ထြက္သြားၿပီး မမကသခ်ၤာတစ္ပုဒ္ကို ရွင္းျပတြက္  ျပေနတယ္။က်ေနာ္ကေတာ့ ရွင္းျပေနတဲ့ မမရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကို  တစ္မက္တစ္ေမာေငးေနမိတယ္။led မီးေရာင္ေလးက်ေနတဲ့  မမမ်က္ႏွာေလးက က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ နတ္ေရးတဲ့ပန္းခ်ီလို လွ ခ်င္တိုင္းလွေနေတာ့တာဘဲ။

အထူးျခားဆုံးကေတာ့ မိန္းခေလးျဖစ္ၿပီးနခမ္းေမႊးေရး  ေရးေလးေပါက္ေနတာဘဲ။မမကသခ်ာတၤြက္ရာက က်ေနာ့္ရဲ႕အ   ၾကည့္ကို  ရိပ္မိသြားေတာ့ ရွက္သြားၿပီး  “အငယ္ေကာင္ေနာ္ စာျပတာမၾကည့္ဘဲဘာၾကည့္ေနတာလဲ” တဲ့  ” မမ ကို”   “ဘာ ငါ့ကိုဟုတ္လား”  ” အင္း မမကတအားလွတာဘဲ”  က်ေနာ့္စိတ္ေဖာက္ေနမွန္း မမသိသြားသလို တစ္အိမ္လုံးသူနဲ႔   က်ေနာ္ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္ ဆိုတဲ့အသိေၾကာင့္ထင္တယ္။  “ေတာ္ၿပီဟာ ေနာက္ေန႔မွဆက္သင္ေတာ့မယ္”ဆိုၿပီးထိုင္ခုံ  ေကထတာ့   “ဟာ မမဘဲေစာေစာက  ေမေမ့ကိုအေဖၚလုပ္ေပးမယ္ေျပာၿပီး ေတာ့” ဆိုေတာ့   “နင္က ေယာက္်ား ေလးဘဲ မလိုပါဘူး”  ” လိုတယ္ မမရွိမွ ရမွာ” ေျပာလဲေျပာ မမရဲ႕လက္ကိုဖမ္းဆုပ္  ထားလိုက္တယ္။ မမကအတင္း႐ုန္းရင္းနဲ႔  “အငယ္ေကာင္ေနာ္ လုပ္ျပန္ၿပီလား”တဲ့   “က်ေနာ္ မမကို တကယ္ခ်စ္တာ မခ်စ္ရမေနႏိုင္ဘူးမမ”  “သြား မသိပူး”  က်ေနာ္သိလိုက္ၿပီ မမက်ေနာ္ကိုမျငင္းမွန္း။

အာ့နဲ႔ဝမ္းသာအား   ရ မမကို ဆြဲၿပီးဖက္ထားလိုက္တယ္။ၿပီး မမပါးကိုနမ္းေတာ့ မမ  မနမ္းမိေအာင္ေရွာင္ေနေလ က်ေနာ္ကပိုနမ္းခ်င္ေလ မရမကအ  တင္း လိုက္နမ္းေတာ့ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာကိုလက္နဲ႔တြန္းထုတ္ၿပီး  “မဆိုးနဲ႔ကြာ” တဲ့  “ဆိုးတာမွမဟုတ္ မမကလဲခ်စ္တာကို”  ” ေတာ္ေတာ့  ေတာ္ၾကာအန္တီတို႔ျပန္လာေတာ့မယ္” တဲ့  “အာ့ဆို က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာ”   “အမ္မယ္ ဘာလို႔ေျပာရမလဲ”  “ခ်စ္လို႔ခ်စ္ တယ္ ေျပာေပါ့”  “လာ လာခ်ည္ေသးေတာ္ သူ႔မ်ားဘယ္သူကခ်စ္လို႔”  ” မမ ေနာ္ အသဲယားေအာင္ မလုပ္နဲ႔”  “လုပ္ေတာ့ ဘာျဖစ္”  “ဒါျဖစ္တာေပါ့”ဆိုၿပီး မမရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးေတြကိုအ   ငမ္းမရ ငုံခဲလို႔စုပ္နမ္းလိုက္တယ္။မမလဲ လူးလြန႔္႐ုန္းကန္ရင္းက  သေဘာတူၾကည္ျဖဴတဲ့အေျခအေနကိုေရာက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္   သား အနမ္းခ်ိဳေတြနဲ႔ အခ်စ္ကိုပုံေဖာ္လိုက္ၾကတယ္။

အနမ္းရွည္ေတြနဲ႔အတူ လူပါေပ်ာ့ေခြလာတဲ့ မမက အရင္ အသိဝင္ၿပီး “ေတာ္ေတာ့ကြာ အန္တီတို႔လာေတာ့မယ္”ဆိုၿပီးက်ေနာ့္ ရင္ခြင္က ႐ုန္းထြက္လို႔ အဝတ္အစားျပန္ၿပီးသပ္ယပ္ေအာင္လုပ္   သလိုနဲနဲပြသြားတဲ့ဆံပင္ေတြကိုလည္း လက္နဲ႔ဘဲျပန္သပ္ၿပီးျပဳ ျပင္ေနတာကို က်ေနာ္ကေတာ့ ၾကည့္ရင္းအားမရမတင္းတိမ္  ျဖစ္ေနတုန္းဘဲ။ မမကေတာ့ မ်က္ေစာင္းခဲဟန႔္တားၿပီး  “နားမ ေထာင္ရင္ေတာ့ မခ်စ္ဘူးေနာ္”ဆိုေတာ့  “အဟီးးနားေထာင္မယ္ ခ်စ္ရမွာေနာ္”လို႔အတည္ျပဳခ်က္  ရယူေတာ့ မမက ၿပဳံးစိစိေလးနဲ႔  ေခါင္းၿငိမ့္ျပတယ္။ ခ်စ္လိုက္တာ မမရယ္လို႔ ရင္ထဲမွာေျပာေနမိတယ္။ေတာ္ေသး  တယ္ မမေၾကာင့္ေမေမတို႔မမိတာ။က်ေနာ္တို႔ ခြာၿပီးခဏမွာဘဲ  အေဖနဲ႔အေမတို႔ျပန္ေရာက္လာတယ္ေလ။

“အေမ ဦးေမာင္ႀကီးဘယ္လိုေနလဲ”  “အေျခအေနကေတာ့ေစာင့္ၾကည့္ရမွာေပါ့ တခ်ိဳ႕လဲျပန္ၿပီး  ေကာင္းလာၾကတာေတြလဲရွိတာ ဘဲ”  “ေအာ္ သနားစာေနာ္”ဆိုေတာ့  အေမက “ကံ တရားေပါ့ သားရယ္”တဲ့   က်ေနာ့္ကံကေတာ့ဒီညေကာင္းသြားတာ အေမမသိ လိုက္ဘူး  အဲ့ညကတစ္ညလုံး အိပ္မေပ်ာ္ဘူး ေပ်ာ္လြန္းလို႔။   မမနဲ႔က်ေနာ္ ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၾကေပမယ့္ ႐ုပ္ရွင္ထဲ ဝတၳဳထဲကလို ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။႐ုပ္ရွင္ထဲဝတၳဳထဲကခ်စ္သူေတြက ပန္းၿခံေတြ ကစားကြင္းေတြမွာ တစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္   တြဲလို႔ေျပး ၾကလႊားၾက ေပ်ာ္ၾကေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ညစာသင္ၿပီဆိုမွ မမမ်က္ႏွာေလးကို   ေငးရ မမကက်ေနာ့္ညာဘက္ကေနထိုင္တာမို႔  မမရဲ႕ဘယ္လက္  ကေလးကို က်ေနာ့္လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ဆုပ္ထား လိုက္ရရင္ဘဲ အား  လုံးကို လႊမ္းမိုးပိုင္စိုးရသလိုခံစားရတယ္။

မမက  စာျပလို႔ သူ႔မ်က္ႏွာဘဲေငးေနရင္  “အငယ္ေကာင္ေနာ္ စာကိုစိတ္ဝင္စားစမ္း”တဲ့  “မမ ကလဲခ်စ္သူေတြေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ  အငယ္ေကာင္တဲ့”   “ဟဲ့ တစ္သက္လုံးေခၚလာတာ ဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ”  “ေမာင္ လို႔ေခၚေပါ့ မမကလဲ”   “ေခၚႏိုင္ပါဘူး”   “မေခၚ ရင္လဲ ရတယ္ေလ ေခၚေအာင္လုပ္ရမွာေပါ့”  ဆိုေတာ့ မမေလ မ်က္လုံးေလးကိုဝိုင္းေနတာေၾကာက္ၿပီးေတာ့  က်ေနာ္ကလဲ စ ခ်င္ တာနဲ႔ အတည္ေပါက္နဲ႔ ဖက္မယ့္ပုံလုပ္ျပေန ေတာ့  “ဟာ အငယ္ေကာင္ေနာ္ မလုပ္နဲ႔ကြာ”   “မလုပ္ေစခ်င္ ခု ေခၚ မေခၚရင္ေတာ့ ဟ င္းး”  ” ေအးပါ ေခၚပါ့မယ္ “  “ေခၚမယ္ဆိုေခၚေလ မေခၚဘူးလား”  အတင္းၿခိမ္းေျခာက္မွ ေၾကာက္ေၾကာက္လန႔္လန႔္နဲ႔   ” ေမာင္”တဲ့   နားထဲမွာၾကားရတာ အရသာရွိလိုက္တာဗ်ာ။ကမာၻေပၚမ်ာအခ်ိဳ   ၿမိန္ဆုံးသံစဥ္ကိုေျပာပါဆိုရင္ မမရဲ႕ “ေမာင္”ဆိုတဲ့  ေခၚသံေလး ပါဘဲ။

“ဗ်ာ ဗ်ာ” “ဟြန႔္ ေတာ္ေတာ္တတ္”  “ခ်စ္ေတာ့လဲ သူ႔အလိုလိုတတ္လာတာေပါ့ မမရယ္”  “ကဲ ေတာ္ပါေတာ့ ေပးတာတဲ့ ပုစာၦေတြ ၿပီးေအာင္တြက္”  ” မိုင္နာ ပါ မမရယ္”  က်ေနာ္တို႔ခ်စ္ခ်င္းက စာၾကည့္စားပြဲေလးေပၚမွာ ေအးေအးၿငိမ့္   ၿငိမ့္ေလးျဖတ္သန္းစီး ဆင္းေနၾကတာပါ။  ေအးျမတဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြကို ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္တဲ့ အေျခအ   ေနေလးတစ္ခု ျဖစ္ထြန္းလာခဲ့တာဟာ ဖန္တီးလုပ္ ယူတာေတာ့  မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ဒါကို မမလဲ သိတယ္။  အဲ့ေန႔က အေဖနဲ႔အေမက ဘုရားကိုးဆူဖိတ္လို႔သြားၾက   တယ္။က်ေနာ္နဲ႔ မမ ႏွစ္ေယာက္တည္းအိမ္မွာက်န္ေနခဲ့တယ္။  ဒီလိုက်န္ေနခဲ့တာကလဲ မၾကာခဏဆိုေတာ့ မဆန္းပါဘူး။  ဆန္းတာကေတာ့ အေဖတို႔ သြားၿပီးမၾကာခင္ဘဲ မီးပ်က္  သြားတယ္။အရင္ကေတာ့မီးပ်က္ရင္ အဆင္သင့္ရေအာင္ဆိုၿပီး  မီးျခစ္နဲ႔ ဖေယာင္းတိုင္ကို စာၾကည့္ စားပြဲေပၚထားေနၾက။ခုတ  ေလာမွာမီးမွန္ေနတာရယ္ တျမန္ေန႔က စားၾကည့္စားပြဲသန႔္ရွင္း  ေရးလုပ္တာမွာ ျပန္မထားမိတာ ေၾကာင့္ ခုျဗဳန္းဆိုမီးပ်က္ေတာ့  ဘယ္ရွာရမွန္းမသိဘူး။

ေမွာင္ထဲမွာ မမကလဲထအသြား က်ေနာ္ကလဲအထ ႏွစ္ဦး  သားတိုးမိတိုက္မိေရာ “အြန႔္”မမဆီကအသံနဲ႔အတူ မမရဲ႕ကိုယ္  လုံးေႏြး ေႏြးေလးက က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲေရာက္လာတယ္။မမက ျပန္႐ုန္းအထြက္ က်ေနာ္ကလဲရမ္းသန္းအဖက္မွာ က်ေနာ့္လက္   ကမမရဲ႕  သားျမတ္ေပၚအံကိုက္ေရာက္သြားတယ္။”အို” ဆိုၿပီး  မမကေနာက္အဆုတ္ မမရဲ႕တင္းေနတဲ့ တင္သားေတြက က်  ေနာ္ဆီးခုံမွာလာ ကပ္ေပးသလိုျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္ေကာင္ကေဒါသ  ထြက္ ပါးျပင္းေထာင္ပါေလေရာ။  လူႀကီးေတြေျပာသလိုဘဲ အေတြ႕ကေရွာင္ရခက္ တယ္ဆို  တာကို က်ေနာ္လက္ေတြ႕သိလိုက္ရၿပီ။မမကိုအတင္းဆြဲဖက္ ထားလိုက္ၿပီး မမေနာက္ကေနက်ေနာ့္ေအာက္ပိုင္းကို  အတင္း  ကပ္ထား သလို မမရဲ႕လည္တိုင္ကို နမ္းရွိက္လိုက္ေတာ့ မမရဲ႕  လည္ပင္းကေသြးေၾကာေတြရဲ႕ ေသြးခုန္ႏႈန္းေတြကို က်ေနာ့္ သိ  ေနရတယ္။ မမရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုဆြဲလွည့္ၿပီး နခမ္းရွိရာကိုမွန္း  ၿပီးနမ္းစုပ္လိုက္တယ္။

မီးေမွာင္တာထက္ ေမွာင္တဲ့ အေမွာင္ထဲကို မမနဲ႔က်ေနာ္  ေရာက္သြားခဲ့ၾကတယ္။ဘယ္လိုကေနဘယ္လို က်ေနာ့္ကုတင္  ဆီေရာက္ သြားမွန္းေတာင္မသိလိုက္ဘူး။အခ်စ္ပင္လယ္ကိုႏွစ္  ေယာက္သားကူးခတ္လိုက္ၾကတာ။ေနာက္ဆုံးေျခကုန္လက္ပမ္း  က်သြား သည္ထိေပါ့။  အသိျပန္ဝင္လာေတာ့ မီးလဲျပန္လာေနၿပီ က်ေနာ့္ရဲ႕ကု  တင္ေပၚမွာ ဟိုဘက္ကိုတေစာင္းေလးအိပ္ေနတဲ့ မမ။ ဆံေက    သာဖ႐ိုဖရဲနဲ႔ ဝတ္လဲေတာ္ေတြေလ်ာ့ေလ်ာ့ရဲရဲနဲ႔ မမ။ က်ေနာ္က  မမေနာက္ကဖက္ၿပီး က်ေနာ့္ဘက္ဆြဲလွည့္လိုက္ေတာ့  ပုလဲခ  တဲ့ မမကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲနင့္သြားတယ္။  “မမ ရယ္ မငိုပါနဲ႔ ေမာင္ မမကိုခ်စ္လြန္းလို႔ပါ”   မမကေခါင္းသာခါျပေန တာမို႔  “မမ မေက်နပ္ရင္ ေမာင့္ကိုႀကိဳက္တဲ့အျပစ္ေပးပါ”  “ေမာင္ေက်ေက်နပ္နပ္ခံပါမယ္”ဆိုေတာ့မမက က်ေနာ့္ပါးစပ္  ကို လက္နဲ႔လွမ္းပိတ္ၿပီး  “ေမာင္ နဲ႔ဘာမွမဆိုင္ပါဘူး”တဲ့  “ဟင္ အာ့ဆို မမကဘာလို႔ငိုတာလဲ”   “သိပူး မ်က္ရည္ကအလိုလိုက်လာတာ ေမာင္ရဲ႕”တဲ့  ဘာမွနားမလည္တဲ့ က်ေနာ္ “ေအာ္”လို႔ဘဲေျပာႏိုင္ပါေတာ့တယ္

မမ နဲ႔ က်ေနာ္အဲ့ေန႔က အခ်စ္သစ္သီးစားမိၿပီးတဲ့  ေနာက္ လစ္ရင္လစ္သလို အခ်စ္ေတြနယ္ခ်ဲ႕ၿပီး အခ်စ္အင္ပါယာ   လဲ တ ေျဖးေျဖးတိုးလာခဲ့ၿပီ။ခုဆိုရင္ မမနဲ႔က်ေနာ္ တကယ့္လင္မ ယားလို အရွက္ေတြလဲကုန္ခဲ့ၿပီ။  ဒီေန႔လဲ အေဖအေမနဲ႔ မမရဲ႕မိဘမ်ားပါ  အထူးတရားပြဲသြားလို႔  ႏွစ္ေယာက္သားလြတ္လပ္စြာ ခ်စ္ျဗဴဟာခင္းဖို႔ က်ေနာ့္အခန္း  ထဲေရာက္ေနၾကၿပီ။   “ေမာင္ မီးပိတ္ထား ကြာ”“မမ ကလဲရွက္ေနျပန္ၿပီ”  “ရွက္တာေပါ့ မိန္းခေလးဘဲ ေမာင္မသိဘူးလား”  “သိပါ့ဗ်ာ ပထမဆုံးေမာင့္ညီေလးကိုေတြ႕ ၿပီးဖ်ား ေတာင္မွဖ်ား  တာေလ ဟီးးး “  ဆိုေတာ့  “ဟုတ္ပါ့ ရွက္လဲမရွက္ဘူး ၿပီးေတာင္ေနလိုက္ေသးတယ္”  “ဟီးးေတာင္မွာေပါ့ အေပၚက ၾကည့္ေတာ့ မမ ရဲ႕ႏို႔ကတစ္ဝက္  ေလာက္ျမင္ေနရတာကိုး”  “ဟယ္ ႏွာဘူးေလး အဲ့ထဲကျပစ္မွားေနတာေပါ့ေလ”   “ဟဲဟဲ အဲ့ဒါ ေၾကာင့္ မမကိုညီေလးျပၿပီးျမဴဆြယ္လိုက္တာ”  တကယ္ကမေတာ္တဆပုဆိုးကြၽတ္တာပါ။နဲနဲရႈီးလိုက္တာ။

“ေတာ္ပါ ျမဴလို႔ရမလား”  “ရမရေတာ့မသိဘူး ခုႀကိဳက္ေနတာေတာ့ဟုတ္တယ္ဟုတ္”  “မႀကိဳက္ပါဘူးေနာ္”လို႔ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးၿပီးေျပာေနတဲ့  မမကိုပုဆိုးခြၽတ္လို႔ ေပၚလာတဲ့ က်ေနာ္ညီေလးဆီကိုအတင္း  ေတ့ေပးလိုက္ေတာ့ မမကလဲအလိုက္တသိနဲ႔ မမ ရဲ႕လွပလြန္းတဲ့  ႏႈတ္ခမ္းလႊာကို ဖြင့္ဟလို႔ ငုံခဲေပးလိုက္ေတာ့ ေႏြးေထြးတဲ့ခံတြင္း  အေတြ႕ လႈပ္ရွားေမြ႕ရမ္းလာတဲ့ လွ်ာေၾကာင့္  ခံစားမႈဒီဂရီေတြအ  ျမင့္ဆုံးေရာက္လို႔ မမပါးစပ္ထဲ ဝင္သထက္ဝင္ေရာက္ ေကာ့ၿပီး  ညီေလးကိုသြင္းလိုက္သလို ပါးစပ္ကလဲ  “ေက်းဇူးပါ မမရယ္” လို႔   မမရဲ႕ပါးစပ္ထဲ က်ေနာ့္ညီေလး အဝင္အထြက္ကိုျမင္ရတာ တ  ကယ္ဖီးလာတယ္ဗ်ာ။မမ ရဲ႕ကြၽမ္းက်င္ လာတဲ့ အစုပ္အႏႈတ္ေတြ ေၾကာင့္ ၿပီးခ်င္သလိုျဖစ္လာတာနဲ႔  “ေတာ္ၿပီ မမ ခုက်ေနာ့္အလွည့္”ဆိုၿပီး မမကိုတြန္းလွဲၿပီးထမိန္   ကိုဆြဲ ခြၽတ္လိုက္ရင္ဘဲ အေမႊးပါးေလးေတြနဲ႔ တန္ဆာဆင္ထား တဲ့ မမညီမေလးက ေဖာင္းေဖာင္းမို႔မို႔ ေလးနဲ႔ အေရေလးေတြစို႔  လို႔ က် ေနာ္ မမေပါင္ကိုဆြဲကားလို႔ ညီမေလးကိုၿဖဲၾကည့္ေတာ့  အတြင္းသားရဲရဲေလးေတြနဲ႔ေကာ္ရည္လူးေနသလိုအေစးကပ္ေန  တဲ့အေရ ေလးေတြကိုေတြ႕ၿပီး ေသခ်ာၾကည့္ေနမိတယ္။

“ဟိတ္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ မၾကည့္နဲ႔ကြာ ရွက္တယ္”တဲ့  “ရွက္စရာမွ မဟုတ္တာ မမကလဲ ခ်စ္စရာႀကီး”  မမကသူ႔ညီမေလးကို  လက္နဲ႔လာဖုံးေနလို႔ သူ႔လက္ကိုဆြဲဖယ္ ၿပီး လွ်ာျပားႀကီးနဲ႔ ေအာက္ကေနပင့္ၿပီး အစိေရာက္သည္ထိ   ယက္ပစ္လိုက္ေတာ့   ”  အို”ဆိုၿပီးမမဖင္ႀကီးေကာ့တက္လာတယ္။က်ေနာ္လဲအစိကို ဆြဲစုပ္လိုက္ နခမ္းသားတဝွိက္ကိုလွ်ာနဲ႔ပတ္ရစ္လိုက္ အသာၿဖဲ  ၿပီး လွ်ာတဆုံးအထဲထည့္ေမႊလိုက္ မ်ိဳးစုံေဖ်ာ္ေျဖမႈေပးသလို မမ  လဲ က်ေနာ့္ေဖ်ာ္ေျဖမႈကိုဖင္ႀကီးေကာ့လို႔ ဝွိက္လို႔ လူးလို႔ လြန႔္လို႔  တ ခါတေလ က်ေနာ့္ေခါင္းကိုစုံကိုင္ၿပီး သူ႔ညီမေလးနဲ႔ပြတ္လို႔တ  ဖုံ မ်ိဳးစုံေအာင္ကာမ အရသာကို ခံစားေနသလို တဟင္းးဟင္းး  နဲ႔  ငွက္ဖ်ားတက္ေနတယ္။  ေနာက္ေတာ့ ေခါင္းဘယ္ညာရမ္းၿပီး  “အား အားး မရေတာ့ဘူးေမာင္ မရေတာ့ဘူး ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ ” ဆို ၿပီးအလံျဖဴတင္ေတာ့မွ က်ေနာ္လဲ မမေက်နပ္ေအာင္ ညီေလးကိုသြင္း တစ္ခ်က္ခ်င္း  အားပါပါေဆာင့္လိုးေတာ့ “အင့္” ခနဲ႔  “ဟင့္”ခနဲ႔ အသံေလးေပး  ၿပီး လီးအရသာေကာင္းေကာင္းခံစားေနေတာ့တယ္။

ခုဆိုက်ေနာ္ေရာ မမပါ လိင္ကိစၥအေတြ႕အႀကဳံရလာၿပီမို႔ အရင္ လို ဂမူးရႉးထိုးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေျဖးတစ္ခါျမန္တစ္လွဲ႔ ၾကမ္းတစ္  ခါႏုတစ္လွည့္ တစ္ဝႀကီးခံစားတတ္ေနၿပီ။   က်ေနာ္ေညာင္းေတာ့ မမကတစ္ခါ အေပၚကေနျပန္ၿပီး တာဝန္  တစ္လွည့္ထမ္းၿပီး ခ်စ္ ခရီးပန္းတိုင္ကို ညီညီညာညာလွမ္းေနၾက  ျပန္တာေပါ့။  မမလို ေတာ္ဝင္ပန္းကို နမ္းလဲနမ္းခ်င္သလို နမ္းလဲနမ္းရ   ၿပီမို႔ ေက်နပ္ေန မိပါေတာ့တယ္။။