(Zawgyi)
စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ ေမြးရာပါဒီဇိုင္းကေတာ့ သူမ်ားနဲ႔မတူ တစ္မူထူးျခားေနေလရဲ႕။ အသံေကာင္းသေလာက္ ႐ူပါက သိပ္မေျဖာင့္ေတာ့ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ပရိသတ္ကေတာ့ သူ႔ကို ေ႐ႊဥၾသလို႔ ခ်စ္စႏိုးေခၚၾကတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ ပို႔စ္ကေတာ့-
(၁) မ်က္မွန္ထူထူ
(၂) ဂငယ္ႏႈတ္ခမ္းေမႊးစူစူ
(၃) သြားေခါေနတဲ့သူပါပဲ။
ဇာတိခ်က္ေႂကြ ေမြးရပ္ေျမ-
၁၉၅၀ ျပည့္ စက္တင္ဘာလ ၂၃ ရက္ စေနေန႔မွာ အဘဦးနႏၵာ (ရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ားဟာ ငယ္နာမည္မ်ား ရွိၾကေသာ္ လည္း ရွင္ျပဳတဲ့အခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ေပၚကနာမည္ကို အစြဲျပဳၿပီး လူထြက္လာေသာ္လည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း နာမည္ကိုသာ ဆက္ေခၚေလ့ရွိၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ ဖခင္နာမည္က ဦးနႏၵာတဲ့။ မသိရင္ ဘုန္းႀကီး နာမည္လို႔ ထင္ေနဦးမယ္) အမိ ေဒၚနန္းအိမ္တို႔က ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း လင္းေခးၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ တစ္အူ တုံဆင္း မ်ားကေတာ့ စိုင္းထီးဆိုင္၊ နန္းဝင္းထိန္၊ နန္းျမင့္ဦး၊ နန္းသိန္းေထြး၊ စိုင္းေအာင္ထီးခမ္းတို႔ပါ။
ငယ္ငယ္ကတည္းက အသားညိဳတဲ့အတြက္ သူ႔ကို အိုက္တူးလို႔ ေခၚၾကတယ္။ ေမြးေန႔ ေမြးနံနာမည္ကေတာ့ စိုင္းတင္ဦးျဖစ္ၿပီး ကိုရင္ဝတ္တုံးကေတာ့ နာမည္က ရွင္ဓမၼရကၡိတတဲ့။ သူဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက လင္းေခးၿမိဳ႕ အနီး စီးဆင္းသြားတဲ့ နမ့္တိန္းျမစ္မွာ ေရသြားခ်ိဳးတိုင္း သံစဥ္မပီ ကာရံမညီတဲ့ ေတးသံလိုလို သီဆိုေလ့ရွိတယ္။ အသက္ ငါးႏွစ္အ႐ြယ္ လင္းေခးၿမိဳ႕ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာအေျခခံမူလတန္းတက္ခဲ့တယ္။ တဝက္တပ်က္နဲ႔ ေက်ာင္းေျပာင္း ကာ လြိဳင္လင္ၿမိဳ႕ Sacred Heart Convent High School ခရိယာန္ သာသနာျပဳေက်ာင္းမွာ သြားေနေတာ့ သူ႔နာမည္က ရစ္ခ်တ္နႏၵာျဖစ္သြားတယ္။
အႏုပညာမ်ိဳးေစ့-
လြိဳင္လင္ကြန္ဗဲန႔္ ေက်ာင္းတက္တုံးက စစၥတာပီးယားက သူ႔ကို ႀကိဳးေလးႀကိဳးပါတဲ့ ယူကလီလီ တီးခတ္စရာ ဘင္ဂ်ိဳတစ္မ်ိဳး လက္ေဆာင္ေပးခဲ့လို႔ အဲဒီကစၿပီး အႏုပညာနဲ႔ စတင္ရင္းႏွီးလာတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ လြိဳင္လင္မွာ စတုထၳတန္းေအာင္ေတာ့ ပၪၥမတန္းကို ေတာင္ႀကီးမွာ သြားတက္ရတယ္။ ဘခင္ဦးနႏၵာက သူ႔သားကို ေတာင္ႀကီး National Christian High School မွာ သြားအပ္ေသာ္လည္း အေဆာင္မရေတာ့တဲ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ ဦးထမ္း႐ြက္ထံ သြားအပ္ထားလိုက္ေတာ့ အဲဒီမွာ စိုင္းဆိုင္ေမာဝ္ စိုင္းေလာဝ္ဆိုင္တို႔နဲ႔ ညီအစ္ကိုလို ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားတယ္။
စိုင္းထီးဆိုင္နဲ႔ စိုင္းဆိုင္ေမာဝ္
အႏုပညာဝါသနာပါတဲ့သူေတြဆိုေတာ့ အႏုပညာ အေၾကာင္းေတြကိုပဲ သူတို႔ ေဆြးေႏြးဖလွယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္း စိုင္းထီးဆိုင္ အေဆာင္ရေတာ့ National Christian High School ကို ျပန္ေရာက္သြားကာ ကိုေမာင္ေမာင္နဲ႔ေတြ႕ၿပီး ဂစ္တာတီးခတ္နည္းကို သင္ယူခဲ့တယ္။ ဂစ္တာတီးခ်င္လြန္း သီခ်င္းဆိုခ်င္လြန္းလို႔ ေတာင္ႀကီး ယဥ္ေက်းမႈ အသင္းကိုလည္း ဝင္ခဲ့တယ္။ အခ်ိန္တိုင္းလိုလို သီခ်င္းဆို ဂစ္တာတီးေနေတာ့ နဝမတန္းမွာ သူစာေမး ပြဲက်ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေဖျဖစ္သူက သူ႔ကို ေတာင္ႀကီးမွာ မထားေတာ့ပဲ လြိဳင္လင္ကို ျပန္ ပို႔လိုက္တယ္။ လြိဳင္လင္မွာေတာ့ အေပါင္းအသင္းသိပ္မမ်ားတာေၾကာင့္ အလည္အပတ္လည္း နည္းခဲ့ၿပီး သီခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးျဖစ္သြားတယ္။ ကိုးတန္းေအာင္ေတာ့ ေတာင္ႀကီးကို ျပန္လာခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၆၉ မွာ ရွမ္းစာေပေဆြး ေႏြးပြဲလာတက္တဲ့ စိုင္းခမ္းလိတ္နဲ႔ စတင္သိခြင့္ရခဲ့တယ္။ စိုင္းခမ္းလိတ္ေရးတဲ့ သီခ်င္းသစ္ေတြကိုလည္း အပ်င္းေျပ သီဆိုဖို႔ မ်ားစြာရလိုက္တယ္။
ရွမ္းစာေပသမိုင္း-
ရွမ္းစာေပေကာ္မရွင္ ညီလာခံကေတာ့ ရွမ္းစာမူသစ္ကို အတည္ျပဳဖို႔ ရွမ္းပညာရွိကဝိမ်ား ေတာင္ႀကီးမွာ လာစည္းေဝးၾကျခင္းျဖစ္တယ္။ ေရွးအက်ဆုံး ရွမ္းစာေပကေတာ့ ယခု တ႐ုတ္စာလို ႐ုပ္သ႑ာန္စာလုံးျဖစ္မွာပါ။ ယခု တ႐ုတ္စာလုံးတစ္လုံးဟာ အဓိပၸါယ္တူေပမယ့္ အသံထြက္မတူပါဘူး။ ေတာင္ပိုင္းတ႐ုတ္က အသံတစ္မ်ိဳး၊ ေျမာက္ပိုင္းတ႐ုတ္က အသံ တစ္မ်ိဳး။ ဂ်ပန္ကတစ္မ်ိဳး၊ ကိုးရီးယားက တစ္မ်ိဳး အသံထြက္ၾကတယ္။ သမိုင္းပညာရွင္အခ်ိဳ႕ ခန႔္ မွန္းယူဆတာကေတာ့ ဘီစီ ၈၄၃ ခုမွာ သာကီႏြယ္ အဘိရာဇာမင္းက ေကာလိယတိုင္းကေနၿပီး တေကာင္းကို ေရာက္လာကာ စာေပေတြလည္း ပါလာတယ္လို႔ယူဆတယ္။
တေကာင္းကေနတဆင့္ ဘိႏၷကမင္းက ေမာင္ရွမ္းျပည္ကို ထပ္မံယူေဆာင္လာတယ္လို႔ ဆိုတယ္။စာလုံးပုံစံကေတာ့ သကၠတသ႑ာန္ပါ။ နန္ေခ်ာင္ေခတ္ ဘုရင္ဆိုင္ေလာဝ္ပီ လက္ထက္ (ေအဒီ ၇၂၈-၇၄၈)မွာေတာ့ ရွမ္းစာအတြက္ အသုံးမဝင္တဲ့ သကၠတစာလုံးမ်ားကို ဖယ္ထုတ္ၿပီး ေလးေဒါင့္ပုံစံစာလုံး ၁၈ လုံးကို ျပဳျပင္ အသုံးျပဳကာ ပဲပင္ေပါက္ရွည္စာ(ေခၚ) လိက္ထိုေငါက္ေယာဝ္း ျဖစ္လာတယ္။ ေအဒီ ၁၃၁၂ ေမာဘုရင္ ေဆခန္ဖ လက္ထက္မွာေတာ့ ပုံစံရွည္ေနတဲ့ စာလုံးကို အတိုျပန္ျပင္လိုက္ေတာ့ ပဲပင္ေပါက္တိုစာ (ေခၚ) လိက္ထိုေငါက္ပြတ္ (ေခၚ) ယခု ေမာရွမ္း စာျဖစ္လာတယ္။ ေအဒီ ၁၄၀၈-၁၄၂၈ မွာေတာ့ ေရးသားရ လြယ္ကူေအာင္ ေလးေဒါင့္စာလုံးကို အဝိုင္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ အသုံးျပဳလာကာ ယခု ရွမ္းစာမူေဟာင္းျဖစ္လာတယ္။
စာေပဆိုတာ တစ္ေခတ္နဲ႔ တစ္ေခတ္ အၿမဲေျပာင္းလဲေနေလေတာ့ ဒုတိယကမာၻစစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ဆရာေတာ္ ဦးဝိဇယနႏၵ၊ စဝ္ဆိုင္မိန္း(က်ိဳင္းတုံ)တို႔ဦးေဆာင္ၿပီး ရွမ္းအဝိုင္းစာလုံး မူေဟာင္းရဲ႕လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ထပ္မံ ျဖည့္စြက္ကာ အသံထြက္မွန္ ရွမ္းစာမူသစ္ကို စီစဥ္ခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္ ရွမ္းျပည္ ဗမာျပည္ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကလည္း မၿငိမ္သက္တာေၾကာင့္ ဒီစာေတြဟာ မျပန႔္ႏွံ႔ခဲ့ပါ။ေနာက္ပိုင္း မူကြဲေတြလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ထြက္လာတဲ့အတြက္ တစ္ခုတစ္စုတည္းျဖစ္ေအာင္ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ား၊ ရွမ္းပညာရွိကဝိမ်ား၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ အစည္းအေဝးေခၚၿပီး ရွမ္းစာေပမူသစ္ကို အတည္ျပဳျပဌာန္းခဲ့တယ္။
ေတာင္ႀကီး ရွမ္းစာေပေကာ္မရွင္အစည္းအေဝးမွာ စိုင္းခမ္းလိတ္က မန္းတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ ရွမ္းစာေပအတြက္ တက္ႂကြစြာ လႈပ္ရွားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိုင္းထီးဆိုင္အတြက္ စိုင္းခမ္းလိတ္နဲ႔ ခင္မင္ရင္းနီးျဖစ္ေအာင္ အေၾကာင္းက ဖန္တီးလာေတာ့တယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆုံေတြ႕ျခင္းဟာ ျမန္မာျပည္ အႏုပညာေလာကအတြက္ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္နဲ႔ သစ္လြင္တဲ့ ေတးသီခ်င္းေတြ မ်ားစြာ ေပၚထြက္လာမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူကမွ မထင္ခဲ့ဘူး။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေတြ႕ဆုံမႈဟာ ေခတ္သစ္ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္သီခ်င္းမ်ား စည္ပင္ေစတဲ့ေခတ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။
ဘာေၾကာင့္ စိုင္းထီးဆိုင္လို႔ေခၚသလဲ-
၁၉၆၂ ခု ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြန္ဗဲင့္ေက်ာင္းေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္အျဖစ္ သိမ္းလိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရစ္ခ်တ္နႏၵာလည္း ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးႏွင့္အညီ နာမည္ အသစ္ေျပာင္းခ်င္လာေတာ့ ရွမ္းကဝိတစ္ဆူျဖစ္တဲ့ ေတာင္ႀကီးမွာရွိတဲ့ ဦးခြန္မဟာ (တန႔္ယန္း-မိုင္းရယ္)ထံသြားၿပီး ရွမ္းနာမည္ အသစ္ သြားေတာင္းတယ္။ ဦးခြန္မဟာလဲ တြက္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ထီးဆိုင္ (ထီး= အထြဋ္အထိပ္၊ ဆိုင္= တန္ဖိုးရွိေသာေက်ာက္) လို႔ တကယ္ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့ နာမည္ေပးလိုက္တယ္။
ဝါသနာ-
လြိဳင္လင္မွာ ကိုးတန္းေအာင္ၿပီး ေတာင္ႀကီးမွာ ဆယ္တန္းလာတက္တဲ့အခ်ိန္ ဝါသနာဆိုတာ တားလို႔မရပါ ဆိုတဲ့အတိုင္း အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လာရင္ ဝါသနာနဲ႔ အသက္ရွင္ခ်င္ၾကတယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ ဝါသနာကေတာ့ အႏုပညာဆိုေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ သီခ်င္းသြားသြင္းဖို႔ ႀကိတ္ႀကံစည္ေနတယ္။ စိုင္းဆိုင္ေမာဝ္နဲ႔အတူ က်ိဳင္းဟဲမွာ သီခ်င္းသြားသြင္းဖို႔ နမ့္စန္ၿမိဳ႕မွာ အခ်ိန္းအခ်က္ျပဳထားတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ စိုင္းထီးဆိုင္ နမ့္စန္ေကာင္ဘြိဳင္ကား တန္းႀကီးကို မမီေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ လင္းေခးေတာလမ္းအတိုင္း ကုန္သည္ေတြနဲ႔အတူ ထိုင္းနယ္စပ္ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲဝင္ဖို႔ ထိုင္းနယ္ျခားေစာင့္ရဲနဲ႔ အဆင္မေျပလို႔ စိုင္းထီးဆိုင္ ေတာင္ႀကီးကို အေရာက္ျပန္လာေသာ္လည္း ဆယ္တန္း စာေျဖစာရင္းသြင္းဖို႔ အခ်ိန္မမီေတာ့ပါဘူး။ တစ္ႏွစ္ေအာက္လိုက္ရေတာ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဖခင္ျဖစ္သူစိတ္ဆိုးၿပီး သူ႔ကို လင္းေခးျပန္ေခၚသြားတယ္။ လင္းေခးမွာ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးတဲ့ေနာက္ ရန္ကုန္မွာ အေရွ႕ေတာင္အာရွ အားကစားပြဲရွိလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ရန္ကုန္ကို ေရာက္သြားတယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္သြားေတာ့ သူငယ္ခ်င္း စိုင္းစိုးျမင့္နဲ႔ အမွတ္မထင္ သြားဆုံေတြ႕ရင္း စိုင္းစိုးျမင့္က ဒီတစ္ပတ္ ျမန္မာ့အသံ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား အစီအစဥ္မွာ သီခ်င္းအသစ္သြင္းဖို႔ အစီအစဥ္ရွိေၾကာင္း ေျပာလာတယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ကို သီခ်င္းဆိုဖို႔ ေတာင္းဆိုလာေတာ့ ေရငတ္သူ ေရတြင္းထဲက်သလိုျဖစ္သြားေလေရာ့။ အဲဒီပြဲဦး ထြက္မွာ ရွမ္း သီခ်င္း တ၊င္း၈ွဂ့္ကြေခ္,ဂူေခ္း၈ွ၊င္;rဝု. = အက်ည္းတန္ခ်စ္သူ၊ ေဂု.၈ွဂ့္မိူင္းဂရ၁္ = ေရျခား ေျမျခား ခ်စ္သူ၊ ေခူေခ္း၈ွ၊င္;လီ = အလွပေဂးႏြမ္း စတဲ့သီခ်င္းေတြဟာ လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့တယ္။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝ-
ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး မန္းတကၠသိုလ္မွာ ဒႆနိကေဗဒ တက္ခြင့္ရေတာ့ စိုင္းခမ္းလိတ္တို႔နဲ႔ ျပန္ဆုံခြင့္ရလာတယ္။ အႏုပညာဝါသနာတူတဲ့ စိုင္းခမ္းသီနဲ႔ ပိုမိုခင္မင္ရင္းႏွီးလာတဲ့အတြက္ စိုင္းခမ္းလိတ္လည္း သူ႔ညီေလးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းဆိုၿပီး စိုင္းထီးဆိုင္ကို ပိုမိုအသိအမွတ္ျပဳလာခဲ့တယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳမႈဟာ တစ္ႏိုင္ငံလုံးအတြက္ ဂီတသမိုင္းတစ္ရပ္ မွတ္တိုင္ထူခဲ့တယ္။ မန္းတကၠသိုလ္ကိုေရာက္လာေတာ့ စိုင္းထီးဆိုင္လည္း အႏုပညာ မိတ္ေဆြေတြ မ်ားသထက္ မ်ားလာတယ္။ ကိုေနဝင္း (ေမာင့္လျပည့္ဝန္း)နဲ႔လည္း ခင္ခြင့္ရသြားေတာ့ အဲဒီတုံးက ညစဥ္ညတိုင္း မန္းပ်ိဳျဖဴေတြရဲ႕ တကၠသိုလ္အေဆာင္ေရွ႕မွာ ေမာင့္လျပည့္ဝန္းသီခ်င္းကို စိုင္းထီးဆိုင္ ဂစ္တာအိုတစ္လုံးနဲ႔ ဆိုခဲ့တယ္။
သူ႔ရဲ႕ပင္ကိုယ္သံကိုက က႐ုဏာသံပါေတာ့ နားေထာင္ရတဲ့သူတိုင္း ဘဝင္ခိုက္သြားတယ္။ တကၠသိုလ္ အေဆာင္ေရွ႕မွာ စိုင္းထီးဆိုင္အဖြဲ႕ သီခ်င္းလာဆိုၿပီဆိုရင္ MASU ကမမေတြ တစ္ေဆာင္လုံး ၿငိမ္ၿပီး သူ႔သီခ်င္း ၿပီးတဲ့အထိ နားေထာင္ေနၾကတယ္။ အေဆာင္မႉးေတြလည္း သူ႔သီခ်င္းသံစဥ္မွာ ေမွ်ာသြား စၿမဲပါ။ တကၠသိုလ္တက္စဥ္ သူ႔ကို ခ်စ္စႏိုးနာမည္ေပးၾကတယ္။ ေ႐ႊဥၾသတဲ့။ ဥၾသငွက္ဟာ အနက္ ေရာင္ျဖစ္ၿပီး မလွေပမယ့္ အသံကေကာင္းတယ္။ ဥၾသ ဥၾသလို႔ တစ္ပုဒ္တည္း ထပ္ခါ ထပ္ခါ ဆိုေသာ္လည္း ၾကားရသူတိုင္း မ႐ိုးႏိုင္ဘူး။ စိုင္းထီးဆိုင္ အေဆာင္ေရွ႕မွာ သီခ်င္းဆိုၿပီး သြားရင္ မာစူးကမမေတြက အေဆာင္မႉးကေနတဆင့္ စားစရာေတြ ပို႔ေပးလိုက္တယ္။ ေပါက္ဆူးလို႔ ဆိုရမွာလားမသိ။သူတို႔ေခတ္တုံးက သူ႔ရဲ႕သီခ်င္းသံဟာ လသာတဲ့ တကၠသိုလ္ညကို အလွဆင္ေပးၿပီး သူကေတာ့ အေမွာင္ထုထဲက ကို႐ုပ္ဆိုးျဖစ္ေနေလရဲ႕။
၁၉၇၃ ခု ဝါသနာတူမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ စိုင္းခမ္းလိတ္၊ စိုင္းထီးဆိုင္၊ ခြန္မ်ိဳးလြင္၊ ေစာသိမ္းဝင္းတို႔ပူးေပါင္းၿပီး The Outsiders တီးဝိုင္းအဖြဲ႕ကို တည္ေထာင္ကာ တကၠသိုလ္ နယ္ေျမမွာ ေဖ်ာ္ေျဖေပးၾကတယ္။ေမာင္မယ္ သစ္လြင္ ႀကိဳဆိုပြဲတို႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား ႏႈတ္ဆက္ပြဲတို႔မွာ တီးခတ္ရတဲ့အတြက္ မန္းတကၠသိုလ္ ကစၿပီး သူတို႔အဖြဲ႕ကို လူသိမ်ားလာတယ္။ အဲဒီေခတ္တုံးက ေခတ္လူငယ္ေတြ ဆံရွည္ဂုတ္ဝဲ ထားတဲ့ေခတ္ဆိုေတာ့ သူတို႔အဖြဲ႕ ေတြလည္း ဆံရွည္ဂုတ္ဝဲေတြပဲ။
၁၉၇၈ စာေရးသူ ေမၿမိဳ႕ေက်ာင္းတက္တုံးက ကန္ေတာ္ႀကီးမွာ ဆံရွည္ထားတဲ့ စိုင္းထီးဆိုင္ကို ဦးစြာျမင္ဖူးခဲ့တယ္။ သူက ပင္နီရွမ္းေဘာင္းဘီ၊ ရွမ္းအက်ႌ ရွတ္အျဖဴဝတ္ၿပီး ဂစ္တာတစ္လုံးနဲ႔ တကၠသိုလ္ရွမ္းေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူအဖြဲ႕နဲ႔ အတူ ေမၿမိဳ႕ကို picnic လာလည္တုံးကပါ။ ေကာင္းစြာမွတ္မိတာကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ မ်က္မွန္ထူ ႀကီးပဲ။ အဲဒီတုံးက သူ႔ခ်စ္သူဘယ္သူလဲဆိုတာ စာေရးသူ မသိေပမယ့္ သူအခ်စ္ဆုံးကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ဂစ္တာပဲ ျဖစ္မွာပါ။ အားလုံးေပ်ာ္ေအာင္ သူက ဂစ္တာနဲ႔ သီခ်င္းေတြ သီဆိုေပးတယ္။
အဆိုေတာ္ဘဝ-
ႏိုင္ငံေက်ာ္အဆိုေတာ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာဖို႔မလြယ္ပါဘူး။ ပထမေျခလွမ္းကေတာ့ မႏၲေလး Center ေတးသံသြင္းမွာ သီခ်င္းစသြင္းတယ္။ မေအာင္ျမင္ပါ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အိပ္မက္သာျဖစ္ခဲ့ေလရဲ႕။ ဒီ့ထက္ ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ ဒုတိယေျခလွမ္းကေတာ့ ရန္ကုန္ ဦးဘသိန္း စတူဒီယိုမွာ သြားသြင္းတယ္။ စီးရီးတစ္ေခြ ျဖစ္လာေတာ့ ေဈးကြက္ထဲတင္ဖို႔ ေျခလွမ္းလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ရန္ကုန္ကေတးသံသြင္းေတြ လက္မခံျပန္ဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေမးလာတယ္။ ဘာသီခ်င္းလဲ? ဗမာသီခ်င္းပါ။ႏိုင္ငံျခားသံစဥ္နဲ႔ တီးတာလား? မဟုတ္ဘူး ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ပါ။ ေဟ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ဆိုေတာ့ သူမ်ားကို ဘယ္မီမလဲ။ ႏိုင္ငံျခားသံစဥ္ကို ငါတို႔က နားေထာင္လို႔ေတာင္မရဘူး။ မင္းတို႔က ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ေဝလာေဝးပဲ။ ေခတ္သစ္ ဗမာသီခ်င္းကို ငါတို႔ဗမာကိုယ္တိုင္ ဆိုတာေတာင္မွ ငါတို႔က နားမေထာင္ႏိုင္ဘူး၊ မင္းတို႔က ရွမ္းျဖစ္ ၿပီး ဗမာသီခ်င္းဆိုတယ္ ဆိုေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ နားေထာင္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး . . . တဲ့။
သူတို႔စီးရီးသစ္အတြက္ ေတးသံသြင္းအားလုံးလိုလို ေခါင္းခါၿပီး အေျဖေပးလိုက္တယ္။ ေတးသံသြင္းေတြ ျဖန႔္ေပးဖို႔ အသနားခံတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ၂ က်ပ္နဲ႔ အခ်ိဳ႕ဆိုင္မွာ ေဈးတည့္ခဲ့တယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုင္ကေတာ့ လုံးဝလက္မခံတဲ့အျပင္ ပစ္ပစ္ခါခါ ေျပာတာလဲ ရွိေလရဲ႕။ စိတ္ဓါတ္က်တယ္ စိတ္ဓါတ္က်တယ္ဆိုတဲ့ သီခ်င္းအတိုင္း ေအာ္ရေလမလားပဲ။
ဒါေပမယ့္ ေအာက္ကို ျပဳတ္က်သြားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ဟာ မဟာပထဝီေျမႀကီးနဲ႔ ထိၿပီးရင္ အေပၚကို ျပန္ခုန္ တက္တတ္တယ္ ဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔။ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္မျဖစ္လို႔ ေတာင္ႀကီးကို တက္လာကာ ေမာဝ္ေတးသံသြင္းက ၾကည္ ျဖဴစြာလက္ခံၿပီး ျဖန႔္ေပးေတာ့ အားရွိလာသလိုလိုျဖစ္သြားတဲ့ အျပင္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေအာင္ခင္ျမင့္ (ေဂ်ေမာင္ေမာင္)လည္း ေတာင္ႀကီးေရာက္ခိုက္ သူ တို႔သီခ်င္းေတြကို ရန္ကုန္ကို ျပန္သြားျဖန႔္ေပးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ျပန႔္သြားတယ္။
၁၉၇၃ ခုမွာပဲ သူတို႔ရဲ႕ The Outsiders အဖြဲ႕နဲ႔ စိုင္းခမ္းသီ၊ ေစာဂ်က္ဆင္၊ ေစာေဂ်ာ္နီတို႔ရဲ႕ အဖြဲ႕ Highlanders ပူးေပါင္းၿပီး ႏိုင္ငံေက်ာ္ The Wild Ones အဖြဲ႕ျဖစ္လာတယ္။ ဒီအဖြဲ႕နာမည္နဲ႔ ရန္ကုန္မွာ ေႏြရာသီ ဆိုတဲ့ စီးရီး တစ္ေခြ သြားသြင္းတယ္။ ေခြျဖန႔္တဲ့ အခ်ိန္ ေတးသံသြင္းကလူေတြအိပ္ေရးပ်က္တဲ့အထိ ေငြေတြ ေရတြက္ရလို႔ ေခြေရာင္းေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း အသံသြင္းေပးတဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ေတာင္ အံ့ၾသသြားတယ္။ ေနာက္ထပ္သြားသြင္းတဲ့ တတိယစီးရီးကေတာ့ မႏၲေလးေရာက္ ရွမ္းတစ္ေယာက္ပါ။ ဒီစီးရီးေၾကာင့္ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕နာမည္လည္း တစ္ႏိုင္ငံလုံး သိသြားေလေတာ့တယ္။ေတးသံသြင္းေတြလည္း လက္မလည္ေအာင္ အေခြေတြ ကူးေနရေတာ့တယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊အေအးဆိုင္ေတြမွာလည္း မႏၲေလးေရာက္ရွမ္းတစ္ေယာက္သီခ်င္းသံ ညံသြားေတာ့ တယ္။
စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ သီခ်င္းေတြက ဗမာသီခ်င္းေတြ မ်ားပါတယ္။ ဗမာစီးရီးေတြထဲမွာ ရံခါရံခါ ရွမ္းသီခ်င္းသံတစ္ပိုဒ္စ ႏွစ္ပိုဒ္စ ညႇပ္ပါလာတာကို ၾကားရတဲ့ ရွမ္းေတြအဖို႔ သၾကားေပၚက သကာခဲပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ သူ႔ရဲ႕သီခ်င္းေတြ ဆက္တိုက္ ထြက္ထြက္လာေတာ့ ပရိသတ္ကလည္း သူ႔အသံနဲ႔ ရင္းနီးသထက္ ရင္းနီးလာေတာ့တယ္။ ေတးေရးဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္ရဲ႕ စာသားေတြကလည္း ခန႔္ညားသလို စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ အသံကလည္း ေကာင္းလြန္းတာေၾကာင့္ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းမိျခင္းဟာ ရွည္လွ်ားတဲ့ခရီးအတြက္ မီးရထားသံလမ္းလိုပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ အဆိုေတာ္ေတြ သီခ်င္းဆိုတယ္။ ေကာင္းတယ္။ နာမည္ႀကီးလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိက ျပႆနာကေတာ့ သီခ်င္းေရးေပးတဲ့သူမရွိလို႔ အခက္အခဲ ႀကဳံရတတ္တယ္။
စိုင္းထီးဆိုင္အတြက္ေတာ့ သူ႔ဘက္ဂေရာင္းက စိုင္းခမ္းလိတ္တစ္ေယာက္လုံး ရွိေနေလေတာ့ သူမ်ားလို ေတးေရးဆရာ ရွာဖို႔ ျပႆနာမရွိခဲ့ေပ။ သူကိုယ္တိုင္လည္း သီခ်င္းေရးစပ္တတ္သူ ျဖစ္ေသးတယ္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မဆုတ္မနစ္ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ ၿပိဳင္တူ နာမည္ႀကီးလာေတာ့တယ္။ ေတးဆိုသူနဲ႔ေတးေရးသူ အၾကားမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လို ဒြန္တြဲနာမည္ရလာဖို႔ ျဖစ္ခဲတယ္။ တခ်ိဳ႕ ေတးဆိုသူသာ နာမည္ႀကီးသြားၿပီး ေတးေရးသူကေတာ့ ေနာက္ေကာက္က်န္ခဲ့တယ္။ ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ စိုင္းထီးဆိုင္ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကလည္း စိုင္းခမ္းလိတ္ေရးမွ ပရိသတ္သေဘာေတြ႕ မေနာေခြ႕ျဖစ္သလို စိုင္းခမ္းလိတ္ ေရးတဲ့သီခ်င္းကလည္း စိုင္းထီးဆိုင္ဆိုမွ ႀကိဳက္ၾကတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေလတံခြန္နဲ႔ ႀကိဳးျဖစ္ၿပီး ပရိသတ္ကေတာ့ တိုက္ခတ္တဲ့ ေလနဲ႔တူတယ္။
ေလာကဓံ-
စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ သီခ်င္းေခြေတြ အေရာင္းသြက္လွၿပီး ပိုပိုၿပီးေတာ့ နာမည္ႀကီးလာေလေတာ့ မနာလိုသူေတြလည္း ရွိစၿမဲပါ။ ဒါေၾကာင့္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ စိုင္းထီးဆိုင္ နာမည္ပ်က္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္လာၾကတယ္။ ကာတြန္း ႐ုပ္ေျပာင္တစ္ခုက ဘယ္လိုေလွာင္ေျပာင္ထားသလဲဆိုေတာ့ ျမန္မာဂ်ိမ္းစပြန္းလို႔ဆိုရတဲ့ ကာတြန္း႐ုပ္ေျပာင္တစ္ခု (ေပၚဆန္းေမႊးလို႔ထင္တယ္ စာေရးသူ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး) စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းကို သူက နားေထာင္ရင္း ကက္ဆက္ခလုတ္တစ္ခုကို ႏွိပ္လိုက္တယ္တဲ့။ သြားေခါေခါ မ်က္မွန္ထူထူ ဆံရွည္ရွည္နဲ႔ ေခါင္းေလာင္း ေဘာင္းဘီဝတ္ထားတဲ့ စိုင္းထီးဆိုင္ ကက္ဆက္ထဲက ေနထြက္လာတယ္။
ဂ်ိမ္းစပြန္းလို အစြမ္းထက္တဲ့ ေပၚဆန္းေမႊးက စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ လည္ပင္းကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး မင္းဘာျဖစ္လို႔ ျမန္မာသီခ်င္းပီေအာင္ မဆိုသလဲဟင္ မင္းရဲ႕သြားကလည္း ေခါေနေသးတယ္ ဆိုၿပီး ပလာယာနဲ႔ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ သြားေတြကို ႏႈတ္ပစ္လိုက္တယ္။ နားရင္း႐ိုက္ၿပီး ကက္ဆက္ထဲ ျပန္သြင္းလိုက္တယ္။ဒါဟာ စိုင္းထီးဆိုင္ကို ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္ျခင္းပါ။ စိုင္းထီးဆိုင္ကေတာ့ သူဝါသနာလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ဆက္ေလွ်ာက္ၿပီး ေလာကဓံကို ေအးေဆးစြာ ျဖတ္သန္းလ်က္ပါ။ တခ်ိဳ႕ကာတြန္းကေတာ့ လမ္းေဘးက ဘိနပ္ဆိုင္နားမွာ ထီးဆိုင္ဖြင့္ထားတဲ့ပုံေတြ လမ္းေပၚမွာက စိုင္းထီးဆိုင္နဲ႔ တူတဲ့ သူက မ်က္လုံးျပဴးၿပီး လန႔္ေနတဲ့ပုံေတြ သေရာ္နည္းမ်ိဳးစုံပါပဲ။
သို႔ေသာ္ ေလတံခြန္ဆိုတာ ေလတိုက္ႏႈန္း အားေကာင္းလာၿပီး ခံႏိုင္မႈ မရွိရင္ေတာ့ စုတ္ျပတ္သြားမယ္။ဒါမွမဟုတ္ ယိမ္းယိုင္သြားမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ႀကိဳးျပတ္သြားမယ္။ ေလာကဓံတရားဆိုတာ ဘယ္သူမွ မလြတ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႀကံ့ခိုင္မႈရွိရင္ေတာ့ ေက်ာ္လႊားႏိုင္ပါတယ္။ စိုင္းခမ္းလိတ္နဲ႔ စိုင္းထီးဆိုင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ထပ္တူခံရတဲ့ ေလာကဓံလႈိင္းႀကီး တစ္ခုကေတာ့ ေမာေတာ့ ေမာတာေပါ့ ဒါေပမယ့္ မေမာဘူးဆိုတဲ့ သီခ်င္းစာသားပါ။
စာေရးသူဖတ္မိ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ သတင္းစာ ေဆာင္းပါးတစ္ခုက အဲဒီ ေမာေတာ့ေမာတာေပါ့ ဆိုတဲ့ စကားလုံးေတြကို ႏွာဘူးအသံ ကိေလသာအသံဆိုၿပီး ပစ္ပစ္ခါခါ ေဝဖန္ထားတယ္။ အဲဒါကို သီခ်င္းမဖြဲ႕သင့္ဘူး စသျဖင့္ေပါ့။ အမွန္ကေတာ့ စိုင္းခမ္းလိတ္ ေရးတဲ့သီခ်င္းဟာ သမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ ဘီးကေလးနဲ႔ အတူလည္ခ်ိန္ သဘာဝက်က် ေရးဖြဲ႕ထားတဲ့ စာသားပါ။ အားလုံးလည္း ၾကားဖူးၿပီးသားပါ သိပ္ေမာသြားလား ေမာင္ရယ္တဲ့ ေမာေတာ့ေမာတာေပါ့ ဒါေပမယ့္ မေမာဘူး . . . ဒါေပမယ့္ ေဆာင္းပါးေရးတဲ့သူက အေတြးလြန္ၿပီး သူ႔ဝါသနာပါရာ စိတ္ထက္သန္ရာ ေၾကာင္ႀကိဳေၾကာင္ ၾကား ေလွ်ာက္ေတြးသြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ထားပါေတာ့။
အႏုပညာစကားဆိုတာ ကိုယ္လိုတဲ့ဘက္ကို ဆြဲယူလို႔ရစၿမဲပါ။ ဒါေပမယ့္ ေမာေတာ့ ေမာတာေပါ့ ဆိုတဲ့ စကားဟာ လူႀကီးလူငယ္ လူ႐ြယ္လူလတ္ေတြရဲ႕ ပါးစပ္ျဖားမွာ စြဲသြားခဲ့တယ္။ တစ္ခုခုလုပ္ၿပီး ေမာသြားၿပီဆိုရင္ အဲဒီ စကားကို အေမာေျပအျဖစ္ အေမးအေျဖ လုပ္ေတာ့တာပဲ။ စာေရးသူတို႔ေတာင္ ခဏခဏ အသုံးျပဳေသးတယ္ေလ။ ဒီကဲ့ရဲ႕သံကို ၾကားရေတာ့ စိုင္းခမ္းလိတ္အတြက္ ေက်နပ္ပါေတာ့ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေရးျဖစ္ေအာင္ ေရးလိုက္ေသးတယ္။ ေခါင္းမေမာ့ပါဘူး ငုံ႔ဆဲပါ မင္းအလိုက်ပါ . . . .
လူျဖစ္လာရင္ လူတိုင္းရဲ႕ ခ်ဥ္ဖတ္ကို မျဖစ္ႏိုင္သလို လူတိုင္းရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ စိုင္းထီးဆိုင္ကို ခ်စ္တဲ့ပရိသတ္ကေတာ့ ရွမ္းသံဝဲဝဲ ခ်စ္စရာေလးလို႔ေျပာတဲ့ သူေတြလည္း မနည္းဘူး။ကဲ့ရဲ႕တဲ့အထဲမွာ ပါးစပ္ပုတ္တဲ့ ရွမ္းအခ်ိဳ႕လဲပါေသးတယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္က ဗမာသီခ်င္းပဲဆိုတယ္ ရွမ္းလိုမဆိုဘူးတဲ့။ တကယ္တမ္း ဉာဏ္ဦးေႏွာက္နဲ႔ ဆင္ျခင္ၾကည့္ရင္ စိုင္းထီးဆိုင္ ႏိုင္ငံေက်ာ္အဆိုေတာ္ ျဖစ္လာျခင္းဟာ-
(၁) ရွမ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာသီခ်င္းကို သူမ်ားနဲ႔တန္းတူ၊ သူမ်ားထက္ေက်ာ္လြန္ေအာင္ ဆိုႏိုင္ျခင္း။
(၂) မိမိရဲ႕ နာမည္ကို စိုင္းထီးဆိုင္ဆိုၿပီး ရဲရဲရင့္ရင့္ ရွမ္းနာမည္တပ္ထားျခင္း။
(၃) စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားမႈေၾကာင့္ ရွမ္းလူမ်ိဳးတို႔ရဲ႕ ဂုဏ္ျမင့္ ဂုဏ္တင့္ခဲ့ျခင္း။
(၄) တစ္ခါတစ္ေလ စတိတ္စင္ေပၚမွာ ရွမ္းဝတ္စုံဝတ္ၿပီး သီခ်င္းဆိုျခင္း၊ ညာလက္မွာ ေဆးမွင္ေၾကာင္ထိုးထားသျဖင့္ ရွမ္းျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပျခင္း၊ မိုင္ဆုံ မဂၤလာပါ စသျဖင့္ ရွမ္းလိုႏွင့္ ပရိသတ္ကို ႏႈတ္ဆက္ျခင္း စတာေတြဟာ မိမိရဲ႕ ဇာတိမ်ိဳး႐ိုးဂုဏ္ကို ေဖၚၫႊန္းျခင္း။
(၅) သူရဲ႕ ဗမာစီးရီးထဲမွာ ရွမ္းသီခ်င္းမ်ား ၾကားညႇပ္၍ သီဆိုတာဟာ ရွမ္းျပည္နဲ႔ ေဝးကြာေနတဲ့ ရွမ္းမ်ားအတြက္ မိမိတို႔ရဲ႕ အမ်ိဳးအႏြယ္ကို မေမ့ရန္ သတိေပးသလိုျဖစ္ေနျခင္း စတာေတြဟာ ရွမ္းျပည္သားအဖို႔ မ်ားစြာ တန္ဖိုးရွိတယ္လို႔ စာေရးသူယူဆတယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ သီခ်င္းအသစ္ စထြက္လာတိုင္း နဂိုအေဟာင္းေလာက္ မေကာင္းေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ေပမယ့္ ၾကာၾကာနားေထာင္ေလေလ ပိုပို ေကာင္းေလေလ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အေဟာင္းေတြလည္း ယေန႔တိုင္ မ႐ိုးႏိုင္ေသးပါဘူး။
အေကာင္းအဆိုး ဒြန္တြဲမ်ိဳး-
နာမည္ႀကီးတဲ့သူေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ နာမည္ဆိုးလည္း ထြက္တတ္ပါတယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္လဲ အဲလိုပါပဲ။ စင္းလုံးေခ်ာေကာင္းမြန္တာေတာ့ ဘယ္သူမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ၁၉၇၇တုံးက မူးယစ္ေဆးဝါးမႈေၾကာင့္ စိုင္းထီးဆိုင္ ေထာင္က်ခဲ့တယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း စိုင္းထီးဆိုင္ တမင္သက္သက္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ခံရတယ္လို႔ေျပာၾကတယ္။ သူ႔ပရိသတ္တစ္ခ်ိဳ႕ အဲဒီ သတင္းၾကားေတာ့ လာဖမ္းတဲ့သူရဲ႕ အိမ္ကိုေတာင္ ခဲမိုးသြား႐ြာတယ္လို႔ေျပာတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ စိုင္းထီးဆိုင္ဟာ စိုင္းထီးဆိုင္ပါပဲ။ နာမည္ႀကီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႕ဟာ နာမည္ပ်က္ထြက္သြားရင္ စုံးစုံးျမဳပ္သြားေတာ့တယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ကေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ခ်စ္တဲ့ အႏုပညာလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေျဖာင့္မွန္စြာ ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ စတိတ္ရႈိးပြဲလုပ္တိုင္း စိုင္းထီးဆိုင္ပါရင္လက္မွတ္ေတြ ရွိသေလာက္ ကုန္သြားေတာ့တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကန္ထ႐ိုက္ေတြ စိုင္းထီးဆိုင္ကိုအလုအယက္ ငွားၾကေတာ့တယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ဟာ ပရိသတ္ကို ခ်စ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ ပရိသတ္ေတြကလည္း သူ႔ကို ခ်စ္ၾကတယ္။ ေလးစားၾကတယ္။
သူမ်ား မတုႏိုင္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ အႏုပညာပါရမီတစ္ခုကေတာ့ သူဟာပရိသတ္ကို ေကာင္းစြာ ထိမ္းႏိုင္ျခင္းပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ အဆိုသမားေတြ စတိတ္စင္ေပၚ ခုန္လိုက္ေပါက္လိုက္ ပရိသတ္စိတ္ဝင္စားေအာင္ လုပ္ေသာ္လည္း စိုင္းထီးဆိုင္ကေတာ့ သမား႐ိုးက် ဂီတာလြယ္ၿပီး သီခ်င္းဆိုကာ ပရိသတ္ကို ထိမ္းသြားႏိုင္ခဲ့တယ္။ ရႈိးပြဲတိုင္းလိုလို စိုင္းဆိုင္ တက္မဆိုခင္က ပရိသတ္ေတြ လႈပ္လႈပ္႐ြ ဆူဆူညံညံျဖစ္ေနေပမယ့္ ေနာက္တစ္ဖန္ ေတာ့ စိုင္းထီးဆိုင္ျဖစ္ပါတယ္ … လို႔ၾကားလိုက္တာနဲ႔ လက္ခုပ္သံေတြ မိုးထက္ညံၿပီး ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ေတြ ၿငိမ္က်သြားတယ္။ သူသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆိုၿပီးတိုင္း လက္ခုပ္သံေတြဟာ ပိုၿပီး က်ယ္ေလာင္တယ္။
ရႈိးပြဲေတြမွာ ပြဲထိမ္းဖို႔အတြက္ နာမည္ႀကီးတဲ့သူကို ေနာက္မွာ ထားေလ့ရွိတယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလ ပြဲစီမံသူ စိုင္းထီးဆိုင္ကို ပြဲမထုတ္ေသးရင္ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္က စိုင္းထီးဆိုင္ ထြက္လာခိုင္းပါ ဆိုၿပီး အတင္း ေတာင္းဆိုတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ေတြ သူ႔ရဲ႕ သီခ်င္းသံကို ျမတ္ႏိုးေၾကာင္း သက္ေသပါ။ တစ္ခါ ပဲခူးရႈိးပြဲ တစ္ခု လက္မွတ္ေရာင္းၿပီး ေၾကာ္ျငာတုံးက စိုင္းထီးဆိုင္လည္းပါလို႔ လက္မွတ္ေတြ အကုန္ကုန္သြားတယ္။ ႐ုံျပည့္႐ုံလွ်ံျဖစ္သြားတယ္ေပါ့။ နာမည္ႀကီးအဆိုေတာ္ေတြကို ေနာက္ပိုင္းအစီအစဥ္ေတြမွာ ထည့္တဲ့အတြက္ တစ္ေၾကာင္း၊ ညဥ့္နက္လာတာကတစ္ေၾကာင္း၊ အိမ္ျပန္ခ်င္တာကတစ္ေၾကာင္း၊ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ နားဝင္ပီယံ အသံေလးကို ၾကားခ်င္တာေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း စိုင္းထီးဆိုင္ကို ဆိုခိုင္းဖို႔ ေအာ္ၾကေတာ့တယ္။
တက္လာတိုင္း စိုင္းထီးဆိုင္မဟုတ္ေသးဘဲ ျဖစ္ေနေလေတာ့ ပရိသတ္ေတြ ဆူဆူပူပူျဖစ္လာတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ မေစာင့္ႏိုင္တာေၾကာင့္ အျပင္ဘက္ထြက္လာၿပီး အဆိုေတာ္ေတြေနတဲ့ ေနရာအထိ လာၾကည့္ၾကတယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ကို မေတြ႕တာေၾကာင့္ ပရိသတ္ေတြ စိတ္ဆိုးၿပီး ငါတို႔ကို လိမ္ၿပီး လက္မွတ္ေတြေရာင္းတယ္။ ပြဲထဲ ျပန္ဝင္လာတယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ မပါဘဲ လက္မွတ္ကို လိမ္ေရာင္းတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းလဲ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ပ်ံ႕သြားေတာ့ ပရိသတ္ေတြ စိတ္ဆိုးၾကၿပီး ထိုင္ခုံေတြကို စတင္႐ိုက္ခ်ိဳးလာေတာ့တယ္။ အေျခအေန မဟန္ေတာ့တာေၾကာင့္ အေနာင္ဇာလည္း ပရိသတ္ကို ေခတၱသီးခံဖို႔ ေျပာေသာ္လည္း ပရိသတ္က ပိုၿပီးေတာ့ ေသာင္းက်န္းလာကာ ပြဲပ်က္လုမတတ္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။
တက္ဆိုတဲ့အဆိုေတာ္တိုင္းလိုလို အဆဲခံရေတာ့ ဘယ္သူမွ မတက္ဆိုရဲေတာ့ဘူး။ ေရွ႕ပိုင္းမွာ ထိုင္တဲ့ ပရိသတ္ေတြလည္း ေနာက္က ဆူညံသံေၾကာင့္ ထိုင္ရမလို ထရမလို ျဖစ္ေနၿပီး ပြဲထိမ္း မႏိုင္သိမ္းမရ ျဖစ္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္က ကားတစ္စီး ပြဲခင္းထဲကို ဝင္လာတာေတြ႕ရေတာ့ ပြဲစီစဥ္သူက ကားဆီ တစ္ခါတည္း ေျပးသြားၿပီး ကားထဲမွာ စိုင္းထီးဆိုင္ကို ေတြ႕ရေတာ့ သူထကလုမတတ္ ဝမ္းသာသြား တယ္။ ပြဲအေျခအေန ေျပာျပကာ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ လက္ကိုဆြဲၿပီး ခ်က္ခ်င္း စတိတ္စင္ေပၚတက္ ခိုင္းလိုက္တယ္။
စိုင္းထီးဆိုင္လည္း ခ်က္ခ်င္း သူခ်စ္တဲ့ ပရိသတ္ေရွ႕အေရာက္ေရာက္လာၿပီး ဂါရဝျပဳ မိုက္စ္ကိုင္ကာ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ပရိသတ္မ်ားခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ္ စိုင္းထီးဆိုင္ ေရာက္လာပါၿပီ။ လမ္းမွာ ကားပ်က္သြားလို႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း တစ္လမ္းလုံး စိတ္ပူေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမွ်ာ္ေနမယ့္ ပရိသတ္မ်ားအတြက္လည္း စိတ္ပူမိပါတယ္။ ေနာက္က်ၿပီးေရာက္လာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့ကို ခြင့္လႊတ္ၾကပါခင္ဗ်ား၊ ဒီည ကြၽန္ေတာ္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ပရိသတ္မ်ားကို ေဖ်ာ္ေျဖေပးပါ့မယ္ခင္ဗ်ား . . . အဲဒီအသံၾကားလိုက္ေတာ့ လက္ခုပ္သံေတြ ညံသြားေလေတာ့တယ္။ ဆူညံေနတဲ့ ပရိသတ္ေတြလည္း ခ်က္ခ်င္းၿငိမ္သက္ကာ ဝမ္းသာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ လင္းလက္လာေလေတာ့တယ္။
စိုင္းထီးဆိုင္လည္း ေ႐ႊဟသၤာနားခိုက္၊ ေ႐ႊဟသၤာ ပ်ံမွာစိုး၊ ပ်ံသာပ်ံပါ ေ႐ႊဟသၤာ nun stop သီခ်င္းသုံးပုဒ္ အပါအဝင္ ပရိသတ္ႀကိဳက္ တဲ့ သီခ်င္းေတြနဲ႔ ပြဲထိမ္းသြားခဲ့ေတာ့တယ္။ အဲဒီပြဲကေတာ့ စိုင္းထီးဆိုင္ ကယ္လိုက္ တဲ့ပြဲလို႔ ဆိုရမယ္။ သူဘယ္ရႈိးပြဲကို သြားဆိုဆို သူဆိုၿပီးတာနဲ႔ ေနာက္တစ္ပုဒ္ ေနာက္တစ္ပုဒ္လို႔ ပရိသတ္ေတြ အၿမဲေတာင္းဆိုတယ္။ သူလည္းေနာက္တက္မည့္သူကို အားနာနာနဲ႔ ထပ္ဆိုေပး ေသာ္လည္း ေနာက္တစ္ပုဒ္က ထပ္ေတာင္းေနဆဲပါ။ သူ႔အလွည့္ဆိုၿပီးသြားတာနဲ႔ တခ်ိဳ႕ရႈိးပြဲ ေတြဟာ လူေတြလည္း တစ္ခါတည္း က်ဲသြားေတာ့တယ္။
စိုင္းထီးဆိုင္ဟာ ဗမာသီခ်င္းေခြေတြ မ်ားစြာ ထြက္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ရွမ္းသီခ်င္းေခြကေတာ့ ဗမာေခြေတြေလာက္ သိပ္မမ်ားဘူး။ ဒါေပမယ့္ နာမည္ႀကီး လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့ ရွမ္းသီခ်င္းေတြ ရွမ္းပရိသတ္မ်ား စိတ္ႀကိဳက္ျဖစ္ေအာင္ သူဆိုသြားခဲ့တယ္။ ဒီ့အျပင္ ဗြီဒီယိုေခတ္ တစ္စခန္းထ လာတဲ့အခ်ိန္ စိုင္းထီးဆိုင္လည္း အကယ္ဒမီေမသန္းႏုနဲ႔ အတူ ေလညာအရပ္ကအခ်စ္ ဇာတ္ကားဟာ ေတာ္ေတာ္ကို နာမည္ႀကီးသြားတယ္။ မစ ၦရိယ၊ အခ်စ္အတြက္ တစ္ဖန္ ေမြးဖြားျခင္း တို႔ကေတာ့ အဲေလာက္ နာမည္မႀကီးခဲ့ဘူး။
စိုင္းထီးဆိုင္ဟာ ႐ိုး႐ိုးေအးေအး ေနတတ္ၿပီး ဝါႂကြားတတ္သူမဟုတ္။ ဝါသနာတူမ်ားကိုလည္းေလးစားတတ္ၿပီး အားေပးတတ္ ႏွစ္သိမ့္တတ္တယ္။ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း ရႈိးပြဲတစ္ခုမွာ ဘိုျဖဴက သူ႔သီခ်င္းေတြကို ဆိုတာ သူၾကားရေတာ့ သူဘိုျဖဴရဲ႕ အသံကို ခ်ီးက်ဴးၿပီး အားေပးခဲ့တယ္။ ဘိုျဖဴက ေမာင့္လျပည့္ဝန္း သီခ်င္းဆိုၿပီး သြားတဲ့အခ်ိန္ စိုင္းထီးဆိုင္ကိုယ္တိုင္ ဘိုျဖဴကို ဆုသြားခ်ခဲ့တယ္။ ျမင့္မားတဲ့ အႏုပညာစိတ္ဓါတ္ကို ေဖၚျပျခင္းပါ။ ေက်ာ္ဟိန္း၊ ေမဆြိ၊ ဘိုျဖဴ၊ ခင္ေမာင္တိုးတို႔ စိုင္းထီးဆိုင္သီဆို သြားတဲ့ သီခ်င္းေတြကို ျပန္ဆိုသြားတာ သူတို႔လည္း ထိုက္သင့္သေလာက္ နာမည္ရသြားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာ္ပီဟာ မူရင္းေလာက္ ဘယ္ေကာင္းႏိုင္မလဲ။ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ mode က သူမ်ားနဲ႔ မတူဘူးေလ။
အႏုပညာေလာကမွာ ၾကာရွည္စြာ ရပ္တည္ႏိုင္တဲ့ စိုင္းထီးဆိုင္လိုမ်ိဳးလူဟာ ရွားပါးလွပါတယ္။ အထင္သာ အျမင္သာဆုံးတစ္ခုကေတာ့ စိုင္းထီးဆိုင္ ႏွစ္ ၅၀ျပည့္ ေ႐ႊရတု ေမြးေန႔ လုပ္တုံးက သူနဲ႔အတူ ေခတ္ၿပိဳင္ျဖစ္တဲ့ သူေတြအားလုံး အဆိုေတာ္ေတြအားလုံး သူ႔သီခ်င္းေတြကို တစ္ေယာက္တစ္ပုဒ္ ျပန္လည္ သီဆိုသြားခဲ့တာ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ အသံဟာ ေ႐ႊဥၾသလို ျဖစ္ေနၿပီး သူတို႔အားလုံးကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ တက္သစ္စေတြနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာျပည္သားေတြရဲ႕ ဖိတ္ေခၚမႈေၾကာင့္ စိုင္းထီးဆိုင္လည္း ႏိုင္ငံျခားမွာ သြားေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံရပ္ျခားေနာက္ဆုံးေဖ်ာ္ေျဖမႈကေတာ့ ၂၁၀၂ ခု (ခရစ္ ၂၀၀၇) ေဒါက္တာအရွင္ဓမၼသာမိ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ အဂၤလန္ ေအာက္စ္ဖို႔ ရွမ္းႏွစ္သစ္ကူးမွာ သြားေဖ်ာ္ေျဖျခင္းပဲျဖစ္တယ္။
အေမရိကန္သံ႐ုံးမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ ဗမာသီခ်င္းႀကိဳက္တဲ့ အေမရိကန္သူတစ္ေယာက္ က စိုင္းထီးဆိုင္အသံနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဒီလိုေျပာဖူးတယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္လိုအသံမ်ိဳးနဲ႔ ငါတို႔အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ သူေဌးျဖစ္ၿပီတဲ့။ ဒါေပမယ့္ စိုင္းထီးဆိုင္ကေတာ့ ဒီႏိုင္ငံမွာ သူေဌးလည္းမျဖစ္သလို သူဆင္းရဲလည္း မျဖစ္ခဲ့ပါ။ ဝါသနာကို အေျခခံၿပီး အႏုပညာသမားဘဝနဲ႔ သားမယားကို အလုပ္အေကြၽးျပဳသြားႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူ႔ဇနီးကေတာ့ ခင္သန္းစိုး ျဖစ္ၿပီး သူ႔အေပၚ မွာ သစၥာရွိတဲ့သူလို႔ ဆိုရပါမယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ ေထာင္က်တုံးက ဘယ္သူမွ သူ႔ကိုလာမၾကည့္ေပမယ့္ သူမကေတာ့ ကဲ့ရဲျပစ္တင္တဲ့ၾကားကေန သူ႔ကို လာကူညီတယ္။ The friend in need is a friend in deed ဆိုတဲ့အတိုင္း ေထာင္ကထြက္လာၿပီး အိမ္ေထာင္ဖက္အျဖစ္ စိုင္းထီးဆိုင္က ခင္သန္းစိုးကိုပဲ ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ေတာ့တယ္။ ခင္သန္းစိုးနဲ႔အတူ (၁) စိုင္းခိုင္ခမ္း၊ (၂) နန္းစမ္ဟြမ္၊ (၃) နန္းယုေခါင္ သားသမီး သုံးေယာက္ ထြန္းကားခဲ့တယ္။
၂၀၀၈ ခု တာခ်ီလိတ္ကေန သီခ်င္းသြားဆိုၿပီး ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္ အစာအိမ္နာ၊ အူေယာင္ေရာဂါျဖစ္ၿပီး ကုမရႏိုင္ေတာ့တဲ့အတြက္ (၁၀၊ ၃၊ ၂၀၀၈) နံနက္ ၅:၄၅ နာရီ အခ်ိန္ ရန္ကုန္ ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံႀကီးမွာ ကြယ္လြန္ အနိစၥေရာက္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ၾသဂႋုဟ္တဲ့ ေန႔ဟာ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့ပရိသတ္ေတြက သူ႔ကို ေနာက္ဆုံးအေန လိုက္ပို႔ျခင္းနဲ႔ လြန္စြာစည္ကားခဲ့တယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ဟာ လူေသေသာ္လည္း နာမည္မေသေသးပါ။ က်ားေသဟာ မိမိရဲ႕ သားေရကို ထားရစ္ခဲ့သလို စိုင္းထီးဆိုင္ေသေသာ္လည္း သူ႔ရဲ႕ နာမည္ေကာင္းေတြ ထားရစ္ခဲ့တယ္။
သူဟာ သူ႔အႏုပညာနဲ႔ ရွမ္းလူမ်ိဳးအတြက္ ဂုဏ္ျမင့္ေစတဲ့သူျဖစ္ခဲ့လို႔ ရွမ္းျပည္နယ္လုံး ဆိုင္ရာ ပိဋကတ္ ရွမ္းဘာသာျပန္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ပင္လုံၿမိဳ႕ ပရိယတၱိသဒၶမၼပါလ စာပြဲေတာ္ ႏွစ္ (၅၀)ျပည့္ ေ႐ႊရတုသဘင္ပြဲေတာ္မွာ စိုင္းထီးဆိုင္အား ရွမ္းအႏုပညာရွင္ ထူးခြၽန္ဆုကို က်ပ္ေငြ ဆယ္သိန္းနဲ႔ အတူ ခ်ီးျမင့္ခဲ့တယ္။ ၁၃၇၀ ျပည့္ ကဆုန္လဆန္း ၁၃ ရက္ ဆုေပးပြဲအခမ္းအနား ကို သားျဖစ္သူ စိုင္းခိုင္ခမ္းက ဖခင္ကိုယ္စား တက္ေရာက္ယူခဲ့ တယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္တစ္ေယာက္ သူဒီဆုကို ရသြားတယ္ဆိုတာ သူမသိခဲ့တာကေတာ့ ဝမ္းနည္းစရာပါ။ စိုင္းထီးဆိုင္ ေသဆုံးသြားေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕သီခ်င္းသံေတြကေတာ့ ပရိသတ္ေတြအၾကားမွာ ပ်ံ႕လႊင့္ေနဆဲပါ။ ဒို႔တေတြက သူ႔ကို မျပန္နဲ႔ဦး မျပန္နဲ႔ဦးကြယ္ လို႔ ဆိုေပမယ့္ သူကေတာ့ ရွမ္းသီခ်င္းနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္သြားခဲ့တယ္။
မိူဝ္းယဝ့္ မိူဝ္းယဝ့္ မိူဝ္းလြရ၁္းလြရ၁္း
ျပန္ၿပီ ျပန္ၿပီ ေျဖးေျဖးျပန္ တဲ့…။
စိုင္းထီးဆိုင္တစ္ေယာက္ ေကာင္းရာသုဂတိသို႔ လားပါေစ။
၂၀၀၉ ခု ေ႐ႊရတုပုံရိပ္ မဂၢဇင္းမွ ရွမ္းစာေရးဆရာ ဟိုင္းေဆခိုင္၏ ရွမ္းစာမူကို ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ထားသည္။
Credit-LAISAITAI (SHAN VIEWS)
Via-Baganthar
